หัวข้อ: (เรื่องฝันๆ) -----------ละเมอ-------------

[Haney]

^

จิ้มน้องเต้แรงๆ
เวง มาอยู่อีกหน้าซะงั้น

 


ไอ้พี่เคนนี่เป็นหมอดูลายมือรึเปล่า ขอมืออยู่นั่น มารุ่มร่ามกะคนอื่น ตัวเองก็มีแฟนแล้ว ดู่ดู๊

[TONG]

อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

จะดี จะหวานไปไหนค่ะ

ทำแบบนี้ไม่ตกหลุมรักก็แย่แล้ว

ตอนนี้คงต้องร้องเพลง "ฉันรักผัวเขา"

[nookgao]

อ่านตอนที่เต้คุยเอ็มกับ'ลุง'เคนแล้วยิ้มตาม น่ารักอ่ะ 

[LingNERD*]

เอ๊ะพี่เคนนี่ยังไงกัน


ปล.วันนี้เดินเที่ยวเกษตรแฟร์(มอตัวเอง) ได้มะขามมาเยอะ พี่น่านอยากินมั้ย 555 ใครอยากกินไปได้ที่เกษตร บางเขนนะครับ

แล้วคุณจะได้พบกับ กองทัพมะขามมมมมมมมมมมทั้งนั้น มีให้ชิมจนอิ่มเยย  ^^

[nartch]

จะสุขก็ไม่ใช่ จะทุกข์ก็ไม่เชิง...
อิ่มเอม แต่ก็เหงา...อ้างว้าง แต่ก็อบอุ่น
...กลุ้มอ่ะเด้ 

[StopLove]

 

อ่านอีกกี่ตอนกี่ตอนก็ถอนหายใจเหนื่อยใจ

ทำไมความต้องการของหัวใจเราไม่เคยจะหยุด ไม่มีวันอิ่มงั้นหรอ

 

 

 

สู้ๆครับผม

[StillLoveThem]

...น้องเต้จ๊ะ น้องเต้จะ..ละเมอ... ไปอีกกี่คืนจ๊ะ...
...อยากรู้จัง...เคน..คิดจะทำอะไร...
...คงหา..กิ๊ก...มั้ง...

[dahlia]

อิตาพี่เคน นี่ ทำเอาปั่นป่วนเหมือนกันนะ  

[broke-back]

จะละเมอ...

นานแค่ไหน

ยังไงก็ต้องตื่น

พอตื่นแล้ว....

เหตุการณ์ทั้งหมดก็จะถูกลืมไปเอง

  +1 กับคำขอบคุณคับเต้ ลงเรื่องไม่ทิ้งช่วงดี ยังงี้ร้ากตายเยย 

[namtaan]

เต้เอ๊ย ใจเต้ถลำลึกไปให้พี่เคนแค่ไหนแล้วเนี่ย
ครั้งนี้ยื่นมือให้เค้าด้วย
มันจะต้องปวดใจให้กับการละเมอติดต่อกันรึเปล่านะ
บวก 1 ให้นะจ๊ะ 

[bixzz]

+1 ให้แล้วนะครับ...
พี่เคนก็นะ ขยันหยอดจริงๆ อบอุ่นอีกตะหาก... ปวดตับแทนเต้จริงๆ
เรื่องแฟนเขาก็ยังคงอึมครึมอยู่นั่นเอง  เฮียแกดูไม่ค่อยอยากพูดถึง ส่วนเต้ก็ไม่อยากจะฟังอยู่ดีล่ะนะ
รอลุ่นต่อไปนะครับ

รูปสวยนะครับ...แต่หน้ามืดไปหน่อยนะจ๊ะ 

[TaEnIaE_CoLi]

ชอบคับ

ให้อารมณ์เพ้อๆ ละเมอๆจิงๆด้วย

[C2U]

   ละเมอ เป็นอาทิตย์ แล้วนะ   

ก็ยังไม่อยากตื่น 

[both^^]

ละเมอครบอาทิตย์แระ
ให้มือเขาจับด้วยด้วย
ฮี่ๆ

[น้ำค้าง]

ตกลงลุงเคนแกจะหากิ๊กเหรอ  น้องน่าน   

[nana]

จับมือด้วย

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 
ความสัมพันธ์ที่พัฒนาใน 1 เดือน
เต้นี่น่ารักดีเนาะ อิๆ ดูจากรูปที่หน้าดำอะนะ 555+
แต่พี่เคนก็ดูอบอุ่นดีอะ
ถึงงั้นก็เหอะก็มะเข้าใจในการกระทำของพี่เคนอยู่ดี 

[Sith]

พี่เคนจะเคยรุ้จักเต้มาก่อนแล้วรึเปล่า - -"

[snoopy]

ละเมอจน +1 ให้

แต่จะเศร้ามั้ยเนี่ย

[SunintheNight]

คืนที่แปด



ความเศร้าในเรื่องของผมนั้นคืออะไรหรอ มันเศร้าเพราะเพียงความรักไม่ได้คงอยู่ชั่วนิรันดร์ตาม...ความหวัง...ความปราถนา เหล่านั้นใช่ไหม

ณ วันวาน เมื่อรักจบลงมันทำให้โคตรเสียใจ แน่นอนล่ะ ผมว่าทุกๆคน ก็คงเคยเสียใจ

แต่เมื่อใครคนหนึ่งเข้ามาในชีวิต เขาทำให้มุมมองชีวิตผมเปลี่ยนไป ทำไมน่ะหรอ คงเพราะเขามีแฟนอยู่แล้วมั้ง ความหวังนั้นมันโดนพังทลายไปทันทีตั้งแต่ยังไม่เริ่ม
แล้วเมื่อความหวังในอนาคต ไม่อาจจะมีได้ดังแต่ก่อน สิ่งที่มีค่าที่สุด ที่ทำให้เพิ่งรู้สึกได้ ก็คือ วันนี้ไงล่ะ เราจะหวังในสิ่งที่ยังไม่มา มาไม่ถึง จะมาหรือเปล่าก็ไม่รู้ ทำไมกัน

หากรักใครสักคนแล้ว เขาทำให้รู้ว่า ก็รักเขาเท่าที่เราทำได้วันนี้นั่นแหละ เพราะคำว่านิรันดรไม่มีจริง

เมื่อมองย้อนหลับไป ที่เคยเสียใจจึงกลับกลายเป็นความสุข

แม้วันนี้ผมกับไอ้พี่เซน จะห่างกันแสนไกล แต่วันวาน จะเป็นความสุขให้เราได้เมื่อนึกถึง

แม้ว่าพี่เกียร์กับผม จะไม่อาจเดินถนนสายเดียวกันได้ แต่เราก็ยังคงเดินคนละทาง แต่หันมามองกันได้เสมอ เมื่อนึกถึงกัน

และสุดท้าย สำหรับใครอีกคน แค่ได้รักก็พอแล้ว

...ผมไม่สัญญาว่าจะรักได้แบบนี้ตลอดไป

...ผมไม่สัญญาว่าจะเป็นคนดีได้ ผมอาจจะทำสิ่งไม่ดี แต่ผมจะเป็นคนรักที่ดี

...ผมไม่สัญญาว่าผมจะไม่รักคุณมากขึ้น แต่ผมจะแค่รัก จะไม่ขอให้คุณรักตอบ

...และผมจะไม่สัญญาอะไร เพราะไม่อยากคาดหวังไว้กับวันพรุ่งนี้ที่ยังมาไม่ถึง

ผมจะรักคุณแค่วันนี้ และถ้าวันใดผมตื่นขึ้นมาไม่เจอคุณในใจตัวเองแล้ว วันนี้จะเป็นความทรงจำสวยงามสำหรับวันนี้ของผมในวันนั้น


...
..
.

“จะสอบแล้วนะไอ้เต้ อ่านหนังสือบ้างยัง” ไอ้แบงค์หันมาถาม ขณะนั่งกินข้าวกันอยู่ที่โรงอาหารคณะอันสุดแสนไม่อร่อย แต่ก็ยังจะกิน
เพราะว่ามันใกล้ที่สุดแล้วสำหรับการเรียนการสอนที่จะมีขึ้นในอีกไม่ถึงสิบนาทีข้างหน้า

“อ่านแล้วๆ พวกมึงล่ะ”
“ยังเลยว่ะ” ไอ้ฟลุคตอบ ตลอดอ่ะมึง เรียนก็ไม่ค่อยมาเรียน ปีสามแล้ว เดี๋ยวก็ได้จบปีห้าหรอกวะ
“เออ อ่านบ้างนะมึง งานก็ไม่ส่ง” ไอ้ทอปหันไปบอกเพื่อน ปีสามแล้วเราก็ไม่ได้เรียนด้วยกันทุกวิชาเหมือนก่อน เพราะเลือกเรียนกันคนละสายด้วย
ซึ่งในกลุ่มผมก็เปรี้ยวตีนมากคับท่าน เรียนคนเดียวเลย ที่เหลือเค้าก็เลือกสายที่มีเพื่อนในกลุ่มเรียนด้วยกันหมด ไม่เป็นไรวะ ชีวิตกูนี่ กูก็ต้องเรียนในสิ่งที่เป็นกูมากที่สุดสิ


แต่วิชานี้เป็นวิชาบังคับของภาควิชา เราก็เลยได้มารวมหัวเรียนด้วยกัน แล้วก็มัวแต่กินข้าว และสุดท้ายก็เข้าเรียนสายกันทั้งแก็งค์เช่นเคย ฮ่าๆ
แม้ว่าความตรงต่อเวลาจะเป็นสิ่งสำคัญ แต่บางครั้งความเหลวไหลก็คือความสนุกของชีวิตวัยรุ่นที่กำลังจะหมดไปในอีกไม่ช้า สรุปคือไอ้เต้ตั้งใจสายนั่นเอง

“เฮ้ยเต้ นี่มึงเจอพี่เกียร์บ้างป่ะวะ” ไอ้แบงค์หันมาถามผมตอนเรากำลังเดินขึ้นตึก
“อยู่ดีๆ นึกไงถามวะ” ผมยังไม่ได้เล่าเรื่องไอ้พี่เคนให้มันฟังหรอก
“ป่าว กูว่าช่วงนี้มึงดูอารมณ์ดีนะ”
“หรอวะ ฮ่าๆ สงสัยจะได้ 4.00 ว่ะเทอมนี้” ผมทำเป็นกลบเกลื่อน หุหุ
“มึงอย่ามา” โอ้ย พูดไม่พูดป่าวไอ้เพื่อนเลว ตบหัวกูอีกหนิ
“เออ กูไม่ค่อยเจอเค้าหรอก ตั้งแต่เค้าจบ ย้ายออกไป” ใช่คับ ผมปีสามแล้ว ไอ้พี่เกียร์ก็จบแล้วน่ะสิ เพิ่งจบไปนี่ล่ะคับ
เทอมนี้ ข้างห้องผมก็เลยเป็นสาวที่ไหนมาอยู่ไม่รู้ ผมก็ไม่ได้สนใจอะไร
“เออ แล้วมึงไม่คิดย้ายหอบ้างหรอวะ” ไอ้แบงค์ถามต่อ จริงๆมันถามบ่อยแล้วล่ะ ตั้งแต่ผมเลิกกับไอ้พี่เกียร์
“ย้ายไปไหนวะ กูก็ไม่ค่อยจะอยู่” นั่นสิ ปกติเดี๋ยวนี้ผมไปค้างที่บ้าน ไปนอนคอนโดพี่ตี๋กับพวกพี่ๆ บ่อยจะตาย บางทีก็ไปค้างลาดกระบังโน่นเลย
ห้องตัวเองจะอยู่เต็มวันสักวันนี่ เดือนละครั้งได้มั้ง
“เออ อีกปีครึ่งเอง ไวว่ะ เดี๋ยวก็จบแล้ว” ไอ้แบงค์พูดเบาๆ ไวเนาะ ทุกสิ่งทุกอย่าง  แล้วเราสองคนก็ไปร่วมวงสนทนากับคนอื่นๆต่อ เมื่อเข้าไปในลิฟต์ และมุ่งตรงไปยังห้องเรียน

“เจอกันวันสอบเว้ย อ่านหนังสือกันเยอะๆล่ะพวกมึง หนังที่เค้าสั่งให้ดูก็ไปหาดูกันซะ อย่าดูเช้า สอบบ่าย”
ผมบอกพวกเพื่อนตัวดีทั้งหลาย ที่ชอบมาควานหาหนังเรื่องที่จะออกสอบ ตอนที่จะสอบแล้ว แล้วมันก็จะบ่นกันว่า ดูไม่ทัน
“เออๆ” ไอ้พวกคุณเพื่อนทั้งหลาย ทำหน้าเบื่อเซ็งกับสิ่งที่ผมพูด
“แล้วมึงไปไหนต่อวะ” ไอ้ทอปถามผม เป็นที่รู้กันดีในกลุ่มว่า เรียนเสร็จแล้วผมมักจะไม่กลับห้องเลยทันที ต้องมีเถลไถล
“ไปสยามว่ะ ว่าจะไปดูหนัง”
“ดูเรื่องไรวะ”
“วอลอีมั้ง” กำลังอยากดูๆ แต่ยังไม่ได้เชครอบเลยสิครับ เดี่ยวคงไปเดินๆหาดูตามโรงแถวนั้นว่ามีรอบไหนมั่ง
“ว่อลลลลอี้” ฮ่าๆ ไอ้บ้าแบงค์ ทำเสียงเหมือนไอ้หุ่นกระป๋องในเรื่อง ผมก็เลยแกล้งทำหลับใส่มันมั่ง ว่อลลลลลลลลลลลอี




“ดีคับ” ผมรับสายขณะกำลังเดินเล่นอยู่แถวสยาม
“ไม่ต้องมาพูดเพราะ กูเองๆ” ไอ้พลนั่นเอง สงสัยเอาเบอร์พี่ที่ออฟฟิศมันโทรมา
“อ่อ ไงเพิ่งเลิกงานหรอมึง”
“เออใช่ อยู่ไหนๆ” ผมบอกมันไว้เมื่อคืนในเอ็ม ว่าไม่แน่วันนี้จะมาสยาม มันก็เลยคงโทรมาเผื่อจะตามมา (บ้านมันอยู่นี่ มาทุกวัน ฮ่าๆ)
“สยาม มาป่ะวันนี้” ไอ้พลมันแก่กว่าผมนะคับ แต่ว่าทำไมไม่เรียกมันพี่ไม่รู้ สงสัยเพราะหน้าผมแก่เท่ามันแล้วมั้ง เลยเห็นว่ารุ่่นเดียวกัน
“ไปๆ เดี๋ยวนั่งบีทีเอสเข้าไปละ รอแถวลานน้ำพุละกัน”
“เออ ได้ๆ ไม่ต้องรีบนะ ฮ่าๆๆ”

เจรจากันเรียบร้อย ไอ้เต้ก็วางสายแล้วเดินไปนั่งรอแถวลานน้ำพุ นี่ถ้าเป็นสมัยผมอยู่ม.ปลาย คำว่าลานน้ำพุ
คงหมายถึงน้ำพุกลางลานเซนเตอร์พอยท์ที่กลายเป็นเพียงอดีตไปแล้วนั้น แต่ลานน้ำพุในวันนี้
ก็คือลานน้ำพุหน้าห้างเครือเดอะมอลล์ที่พยายามปรุงแต่งจนหรูหรา(รึเปล่า) ลานน้ำพุหน้าพารากอนนั่นเอง (แอบว่าห้างเค้าเล็กน้อย แต่ก็ยังไปเดินเนอะกู)

“อ่ะๆ กินไรยังวะ” ผมทักไอ้พลที่เดินมาแต่สายตามองรอบข้างตลอดเวลา (มันชอบมองคนน่ารักๆ)
“ยังๆ”
“เออ เหมือนกัน ไปกินที่เซ็นเวิลป่ะ” พอพูดจบมันก็ทำหน้าเซ็งเป็ดทันที มันคงรู้ว่ามาเจอผมทีไร นัดเจอสยาม
แต่ชอบเดินถ่อไปกินข้าวที่เซ็นเวิลทุกที ก็ร้านอาหารมันน่ากินกว่านี่คับ มีร้านโปรดไอ้เต้อยู่หลายร้าน
“ตลอด แล้วทำไมมึงไม่ให้กูลงชิดลมวะ” บ่นจริงๆไอ้พลเมิง ยังไม่ทันแก่เลย พึมพำๆ
“เออออ จะไปไม่ไป”
“ไป” แค่เนี่ยะ สั้นๆง่ายๆ แต่ได้ใจความ

แล้วผมกับมันก็เดินกันไป สายตามองสองข้างทางไปเรื่อยๆฮ่าๆๆๆๆ อาหารตาอิ่มเลย

“เฮ้ยไอ้เต้ดูคนนั้นดิ น่ารักวะ” ไอ้พลเรียกให้ผมดูหนุ่มหล่อมาดเนี๊ยบที่เดินสวนกับเราไป จนมันหันมองคอแทบเคล็ด
“ไม่ชอบว่ะ หรูเกิ๊น” ผมมองไปดูแล้วก็เฉยๆ
“มึงนี่ บอกว่าให้เปลี่ยนเทรนด์มาชอบแนวหรูๆ ไม่ชอบอยู่ได้ ไอ้พวกเซอร์ๆเซ่อๆ” ดูมัน ว่ากูหรอ กูก็เซอนะถึงจะไม่เซ่อก็ตาม
“เออน่ะ กูชอบของกูนี่” แต่ในหัวผมก็มีภาพหนุ่มหรูคนนึงลอยมา แล้วทำไมไอ้พี่เคนมันไม่ได้เซอร์เลย ดูดีขนาดนั้น กูชอบไปได้ไงวะ

“แล้วนี่มึงเมื่อไหร่จะมีแฟน กูหาให้เอาป่ะ” ไอ้พล กูรู้ว่าเด็กมึงเยอะ แต่ไม่เป็นไร ขอบใจ
“เออ กูยังไม่อยากมี อยากโสดๆก่อน สบายใจดี” หรือจริงๆอยากมีแต่ว่าเป็นไปไม่ได้วะ ไม่แน่ใจตัวเองว่ะ ฮ่าๆ ผมเผลอยิ้มออกมา
“มึงเป็นไรหน้าแดง” อ้าว สงสัยไม่ได้เผลอยิ้มอย่างเดียวแล้ว
“เออ ไว้ถึงเวลาละกูจะเล่าให้ฟัง” ผมหันไปบอกมัน แล้วก็เดินไปร้านข้าวอย่างอารมณ์ดี ไม่ใช่กูไม่อยากเล่านะ แต่ว่า เรื่องแบบนี้ มันก็ไม่น่าให้ใครฟังสักเท่าไหร่นี่หว่า

   _________________________________________

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 
จิ้มเต้อิๆ
งะข้ามหน้าซะงั้นเหอะ 
อ่านตอนนี้แล้วให้ความรู้ในช่วงต้นว่าหว้าเหว่เดียวดายแต่หากก็ยังมีความทรงจำดีๆให้หวนถึง
พออ่านไปเรื่อยๆก็ทำให้สบายใจขึ้นว่าอย่างน้อยเราก็ไม่โดดเดียวเดียวดายในชีวิต
ยังมีเพื่อน พี่ๆรู้จัก และเพื่อนข้างนอกที่ดีๆอีกมากมาย
ถึงยังงั้นเองเราก็ยังมีสิ่งหนึ่งที่มีความสุขได้แม้จะเป็นแค่เพียงรักเค้าฝ่ายเดียวก็ตามที
อ่านแล้วชอบประโยคนี้จังงะ

ผมจะรักคุณแค่วันนี้ และถ้าวันใดผมตื่นขึ้นมาไม่เจอคุณในใจตัวเองแล้ว
วันนี้จะเป็นความทรงจำสวยงามสำหรับวันนี้ของผมในวันนั้น

+1ให้เลยคราบชอบมากๆอ่านแล้วได้อะไรเยอะดี อิๆ

[imageriz]

  น้องนิว

ตามน้องนิวมาอ่าน

เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะ

[TONG]

ตอนนี้เหงาๆไงไม่รู้ะ

เป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ

[Sith]

โหมดคิดถึง 

[namtaan]

ไม่ซึม
ไม่เศร้า
เหงานิดๆ
แต่รักเนอะ

บวก 1 ให้นะจ๊ะ

[StopLove]

ไม่เจอรัก


ไม่พรัดพราก


ไม่จากกัน


ไม่ใช่ฝัน

เเล้วนี้มันคืออารายยยยยยยยยยยยยยย


 


+1 ครับผม

[nookgao]

ละเมอมาหลายคืนแล้ว

ไม่อยากหายละเมอบ้างเหรอ อิอิ

[nana]

แค่คิดถึงก็หน้าแดงเลย

[TaEnIaE_CoLi]

หากรักใครสักคนแล้ว เขาทำให้รู้ว่า ก็รักเขาเท่าที่เราทำได้วันนี้นั่นแหละ เพราะคำว่านิรันดรไม่มีจริง

ขอบคุณคับ

[broke-back]

เข้ามาซึมซับ

มุมมองความรักของเต้

 :pig4:ขอบคุณคับ เต้