หัวข้อ: รักนี้เกิดขึ้นที่ในรั้วโรงเรียน(พี่ต้นXพี่หมอภีม)ผมรักคุณหมอภีม

[Tanthai23]

EP.11.2 เขมชาติXคริสโตเฟอร์ รุกเจอรุก NC 18+(ครึ้งแรก)

      "ครูไว้ใจเรา..คริส" ผมบอกคริสโตเฟอร์ เขาเงยหน้าขึ้นมามองใบหน้าผมรอยยิ้มเปือนขึ้นอยู่บนหน้านั้นมันส่องประกายแวววาว

                       "แต่ครูเป็นรุก" เท่านั้นแหละมุมปากตกลงไปทันที จากรอยยิ้มเปลี่ยนเป็นทำท่าจะร้องไห้

                       "เธอจะให้ครูมารับเหรอ....เป็นรุกมาตั้งหลายปีบอกเลิกกับแฟนแค่วันเดียวให้เป็นรับเลย
หรือไง" ผมถามคริสโตเฟอร์  ....สีหน้านายคริสโตเฟอร์

                       "และนายก็เคยบอกครูว่านายไม่ใช่แบบพี่ไม่ใช่เหรอหรือว่ายังแค่สับสน" ผมพูดและคริสโตเฟอร์ ก้มหน้าลง

                       "ผมก็เป็นรุก..แม้จะรุกแต่ผู้หญิงก็ตามเถอะครู" คริสโตเฟอร์พูดเสียงอ่อยๆ ผมเอื้อมมือไปปิดก๊อกน้ำ ผมหยิบผ้าเช็ดตัวมาเช็ดน้ำตามตัวก่อนจะเดินออกจากห้องน้ำไปผมเดินกลับไปในห้องนอน ได้แต่ยืนครุ่นคิดก็ตอนเห็นสีหน้าผิดหวังคริสโตเฟอร์แล้วก็ใจหายเหมือนกัน แต่จะให้ผมเป็นรับนี้นะและอีกอย่างคริสโตเฟอร์เด็กกว่าผมด้วย..โดนเด็กกดเหรอจะเสียฟอร์มไหมเนี๊๊ยะ!
            กึก!! เสียงประตูห้องนอนถูกปิดลงพร้อมกดล๊อกประตู ผมหันหลังกลับไปมองคนที่เข้า นั้นก็คือคริสโตเฟอร์ เขาเดินเข้ามาในห้องมีเพียงผ้าเช็ดตัวพันกายแบบหมิ่นๆ เขาก็ตรงเข้ามาหาผมและยิ่งเห็นสายตาคู่นั้น ผมก็ยิ่งหวั่นไหว

                       "หมับ"คริสเข้ามาสวมกอดผมเขายืนกอดผมนิ่งโดยไม่พูดอะไรส่วนผมก็พ่นลมออกมาจากปาก

                       "ผมรักครู...ผมยอมเป็นรับก็ได้" ผมก้มหน้าลงมองหน้าคริสโตเฟอร์ ว่าคิดดีแล้วเหรอ ที่ผมลังเลไม่ใช่อะไรคือ ผมอยากรู้ว่าเขาหมั่นใจตัวเองดีแค่ไหนที่จะเลือกเดินสายนี้กับผม


                       "และเธอรู้ไหมจะมีสิ่งอื่นตามมาอีกมากมายซึ่งมันก็คือปัญหา...และมันอาจจะเป็นปัญหาที่หนักถ้าเธอเลือกจะเดินทางนี้...เพราะเส้นทางรักแบบนี้มันไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบตลอดทางและบางช่วงก็จะมีก้อนกรวยที่ทิ่มต่ำเท้า หากเธอตัดสินใจละเลือกเดิน..."ผมกระซิบถามคริสโตเฟอร์กลิ่นอ่อนๆหอมละมุลจาน้ำยาสระผมมันโชยมาแตะที่จมูกผม

                       "ไปกับพี่" ผมพูดเสียงที่เบา ผมเอามือขึ้นลูบหัวคริส

                       "ผมยอมรับมันได้ครู..ขอแค่ผมได้รักครู..ผมรู้สึกดีรู้สึกอุ่นใจทุกครั้งที่ผมอยู่ใกล้ครูและผมไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนหลังจากที่เขาทิ้งผมไป" คริสโตเฟอร์มองผมแววตาใสซื่อคู่นั้น


                       "ผมเลือกแล้วครู..ครูละ..คิดเหมือนผมมั้ย” ได้" คริสโตเฟอร์ถามผม

                       “ครูผมรู้ว่าเราจะเจออะไรบ้างและผมก็ยอมรับมัน” คริสโตเฟอร์มองตาผม มันทำให้มุมปากของผมกระตุกจนเปลี่ยนมาเป็นรอยยิ้มให้กับคนตรงหน้า

                       "แต่จะว่าไปนี้มันก็เป็นครั้งแรกของผม..ผมยอมให้คนที่ผมรัก" คริสโตเฟอร์พูดพร้อมลอยยิ้มส่งมาให้ผม ผมก็ยิ้มดีใจนะแล้วอย่างนี้ผมจะไม่รักเขาได้ยังไง

                       "เธอแน่ใจแล้วเหรอว่าเธอรับไหว..เจ็บนะ" ผมพูดบอกเขาและสีหน้าผมบอกได้ว่าจริงจัง ผมมองหน้าเขา ผมก็แอบยิ้มนิดหน่อยแต่ก็พยายามกลั้นไว้เดี๋ยวเห็นว่าผมก็แอบดีใจ 

                       ฟู!!! เสียงลมหายใจถูกพ่นออกมาทางปาก ผมเลิกคิ้วมองคริสโตเฟอร์ จะเอายังไง

                       "ทำยังไงได้ละผมรักไปแล้วนิ...ยอม" คริสโตเฟอร์พูดบอกผม สายตาคู่นั้นมันบอกผมได้มากมายว่าเขารักผมจริงถึงยอมให้ผม ผมก็ยิ้มที่มุมปากก่อนจะก้มลงประกบไปที่ริมฝีปากแดงๆ ทั้งดูดเม้มปากและสอดลิ้นเข้าไปสัมผัสความหวาน  คริสก็ตอบรับลิ้นผมได้ดีและส่งลิ้น กลับมาหาผม ที่ผ่านมาผมให้เขาเป็นคนเร้าโรมผมเองตลอดแต่วันนี้เห็นที่จะไม่ได้แล้วผมต้องรักษาสิทธิ์ผมคืนบ้างแล้ว

                       "แต่ผมก็ยากรุกครูนะ..เราผลัดกันได้ไหม" คริสโตเฟอร์พูด ผมต้องหยุดชะงักชั่วขณะ

                       "แฟร์ๆ นะครู ผมเป็นนักเรียนนะ” คริสโตเฟอร์พูดออดอ้อนที่อย่างนี้ใช้สิทธินักเรียนขึ้นมาทันที ผมยืนนิ่งใช้ความคิดอีกครั้ง ก่อนจะพยักหน้าก็ดี ลองดูก็ได้ ก็แฟร์ดี

                                ผมดันร่างคริสโตเฟอร์ลงไปนอนที่เตียงและผมก็กระโจนขึ้นไปค่อมไว้ ใช้มือดึงผ้าเช็ดตัวของตัวเองออกและคริสก็ดึงของตัวเองออกเช่นกัน อารมณ์มันกรุ่นๆตั้งแต่ในห้องน้ำแล้วของผมทั้งคู่มันชูชันพร้อมจะออกรบ ผมก้มลงจูบคริสอย่างเร้าร้อน เขาคงได้รู้คราวนี้แหละว่ารสจูบแบบผู้ใหญ่นะมันเป็นยังไง ผมไซ้ลงมาตามซอกคอขาวๆนั้นดูดดัง  จ๊วบ!!! ในแต่ละจุดที่ผมฝังไว้พรุ่งนี้คงได้มีรอยไปอวดเพื่อนบ้างแหละ ผมก็ใช้ลิ้นเลียวนเล่นที่ตรงสองจุด ทั้งขบและเม้มเล่นอย่างสนุกปากจนคนที่นอนต้องแอ่นขึ้นมาตามปากผมผมเลย มันสร้างความพึงพอใจให้ผมมิใช่น้อย


                                  "เล่นท่า69กัน"ผมกระซิบข้างหูคริสโตเฟอร์ เขาเงยหน้าขึ้นมามองผมและเขาก็พยักหน้านั้นแสดงว่าเขารู้จัก

                                  "พี่นอนข้างล่างส่วนเรายังมือใหม่อยู่ข้างบนและทำตามที่พี่ทำให้เรานะ"ผมพูดบอกคริสโตเฟอร์ผมแทนตัวเองว่าพี่ไม่อยากใช้คำว่าครูเพราะมันจะทำให้ผมรู้สึกผิดขึ้นมาที่กำลังจะจับ นักเรียนกดแบบนี้
   
                                คริสโตเฟอร์พยักหน้าอย่างว่าง่ายผมก็นอนไปตามแนวที่นอนคริสโตเฟอร์ขึ้นมานั่งบน หน้าท้องแบนราบของผมโชคดีที่ลำตัวเราพอพอกันและเขาส่งเจ้านั้นมาตรงหน้าผม กลิ่นสบู่ที่เราใช้ทำความสะอาดยังติดอยู่เลย ผมก็จัดการครอบตรงนั้นของคริสโตเฟอร์เข้าปากไป และคนโดนครอบก่อนถึงกับสะดุ้ง ผมส่งสัญญาณมือให้ทำให้ผมไปด้วย ผมรู้สึกเย็นวาบตรงส่วนนั้นและรู้สึกได้ว่ากำลังมีคนกลืนกินมันอยู่ดูดเลียยังกับกินไอติมโคน มันสร้างความรู้สึกเสียวสยิวแปลกๆถึงแม้จะขัดเขินไปบ้าง ส่วนผมก็ใช้ปากอย่างช่ำชองผมรับรู้ได้จากคนด้านบนที่ส่ายสะโพกบิดไปมา

                                  "อืมมม..อืมมม"มีเสียงครางเล็ดรอดออกมาจากปากคนที่กำลังทำให้ผมอยู่แสดงว่าลีลาใช้ลิ้นผมถึงใจเข้าอยู่เหมือนกันบางครั้งก็กระตุ๊กโต้ตอบกลับ ทำไมผมไม่นอนตะแคงก็เพราะว่าผมตั้งใจจะ ลองล้างตู้เย็นให้คริสโตเฟอร์ดู ผมทำไปได้สักพักจนอีกคนก็ไม่เคอะเขินแล้ว ผมก็จัดการจับแก้มก้นขาวเนียนนั้นของคริสโตเฟอร์และจัดการล้างตู้เย็นให้ทันที(รู้จักใช่ไหมครับล้างตู้เย็นเป็นยังไง) ได้ผลคริสแอ่นหลังขึ้นมาทันทีมือก็ดันลำตัวผมทำท่าจะยกก้นหนีผม

                                   "โอ้วว...ซี้ด ....โอ้วววว .. พิ...พี่..เขม" คงเสียวมากละซิถึงได้ขมิบก้นขนาดนั้น ผมยิ่งได้ใจยิ่งเล่นหนักขึ้น นี้แค่ลิ้นนะที่ฉกอยู่นี้นะ

                                   "โอ้ยย...พี่เขม..เสียว..พอ..พอก่อน"คริสร้องและพยายามจะดิ้นหนีผมแต่ผมก็ยึดเขาไว้ว่าจะดิ้นไปไหนละ

                                   “พี่เขมทำอะไรคริสอะ..อู้ยย..ไม่ไหวแล้ว”

                                   “เขาเรียก ล้างตู้เย็น”

                                   “ห๊ะ!..อู้ย..อืมม” ยังจะดิ้นอีก
                                  "อยู่เฉยๆซิ...อดทนหน่อย...มันสุดยอด.." ผมพูดและดึงคนข้างบนให้เข้ามาหาผมอีกและจัดการล้างให้ต่อ คนที่ค่อมผมอยู่ อยู่ไม่เป็นสุข

                                   "อู้ยย...ซี้ด....อาห์....เขม..อาห์....อืมมม" ผมต้องหยุดก่อนที่เขาจะไม่ทนไม่ไหว คริสหันมามองหน้าผมสีหน้าบอกได้เสียวซ่านแค่ไหน คริสหมุนตัวกลับมาเผชิญหน้ากับผมและขึ้นมาค่อม เขาโน้มตัวลงมาจูบปากผมแบบเร้าร้อนเหมือนที่ผมปูทางทำให้เขาดู มือผมก็จับตรงจุดนั้นโดยอัตโนมัติมันแข็งและสู้มือผมได้ดีมาก คริสทั้งจูบและไซ้ไล่ลงมาที่ซอกคอของผมไล่ลงมาเลื่อยๆจนถึงแผ่นอกและลงลิ้นลากมันลงไปถึงสะดือ นี้แค่ลิ้นผมยังบิดไปบิดมาได้ขนาดนี้คริสเลื่อนตัวขึ้นมาเล่นลิ้นกับสองจุดสีชมพูระเรื่อนั้นอีกครั้งผมก็แอ่นอกขึ้นรับการหยอกเย้าจากคริส เขาลากลิ้นลงไปจุดต่ำสุดอีกและคราวนี้เขาทั้งขบทั้งเม้มตรงเนื้ออ่อนๆ ที่หัวหน่าว

                                  "โอ้ววว...ซี้ดดดดดดดดด" เสียงครางลากยาวดังออกมาจากปากผมและบิดตัวพร้อมกับพยายามสูดลมหายใจเข้าทางปากเพื่อลดอาการกระสั่นทุกครั้งที่คริสขบลงตรงเนินเนื้ออ่อนนั้น มือของคริสที่กำลังจับกุมของผมและขยับมันไปมาเบาๆก่อนจะคอบปากลงเขากลืนและคลาย กลืนและคลายอยู่แบบนั้น มือผมก็จิกผ้าปูที่นอนไปด้วย ยอมรับว่าคริสลีลาดีใช่เล่น สงสัยผู้หญิงจะทำให้บ่อย

                                   "ขอผมก่อนนะที่รัก"คริสเงยหน้ามามองผม ผมพยักหน้าว่าให้ก่อนเดี๋ยวเจอของเขมแล้วคริสอาจจะเปลี่ยนใจไม่อยากรุกก็ได้มั้งแอบคิดเข้าข้างตัวเอง คริสลุกไปหยิบถุงยางที่ผมวางไว้บนโต๊ะข้างเตียง

                       "ใช้เจลด้วยคริส" ผมหันไปบอกคริส เขาหยิบหลอดสีฟ้าและชูมันขึ้นผมพยักหน้าว่าใช่ เขาเทมันลงตรงส่วนนั้นก่อนจะโยนมาให้ผม และคริสโตเฟอร์ก็เดินมาเข้าทางระหว่างขาของผม

                       "ต้องเบิกทางก่อนมั้ย" คริสโตเฟอร์ถาผม ผมกระดกหัวมอง

                       "เบิกหน่อนก็ดีนะ..รู้ไหมว่านี้ก็ครั้งแรกของพี่นะคริส"

                       "ผมรู้ครับที่รักผมจะถนอมนะ..ถ้ายั้งได้" พอบอกว่าถนอมก็อุ่นแต่พอบอกถ้ายังได้ต้องรีบกระดกหัวขึ้นมองคริสแยกขาผมออก มือก็ยืนมาหยอกเล่นกับสองจุดบนแผ่นอกของผมแทน ผมรู้สึกว่ามีบางสิ่งกำลังสอดเข้าไปช่องทางรักของผม

                       "อู้ยยย" ผมสองร้องครางออกมาเพราะว่ามันคับแน่นแปลๆ

                       "อู้ยยยยย!"ร้องดังขึ้นเพราะว่ามันเริ่มคับแน่นขึ้นไปอีกแสดงว่าเพิ่มจำนวนนิ้ว คริสหยุดใช้นิ้วมือและก้มหน้ากับกับท้องน้อยของผมและเม้มปากขบมันเล่นผมมือก็จับของสำคัญผมไปด้วยคริสจับสะโพกผมยกขึ้น ผมรู้สึกว่ามีบางสิ่งกำลังทักทายอยู่ตรงประตูนั้นและมันก็ค่อยๆดันเข้าไป มือผมก็จิกที่ผ้าปูที่นอนไว้มันเริ่มแน่น เริ่มปวดหนึบๆ

                  "โอ๊ะ...โอย...โอ้ย"ผมร้องเพราะว่าเริ่มเจ็บและจุกไปพร้อมๆกัน ผมกระดกหัวมองสีหน้าคนที่กำลังจะพรากสิ่งทีผมรักและหวงแหน แม้แต่ณัฐกานต์ผมยังไม่เคยให้เขาแบบนี้เลยดูสีหน้าเหยเกของเขา ซึ่งไม่ต่างอะไรกับผมตอนนี้เช่นกัน

                  "โอ้ยยยย...โอ้ยยย...โอ้ยยย" ผมยังคงร้องอย่างต่อเนื่องและคริสก็ผลักดันสิ่งนั้นอย่างต่อเนื่องเช่นกัน สีหน้าคริสบอกได้ทางรักของผมค้อนข้างลำบากนิดนึง มันคงดันเข้าไปยากหน่อยแต่เขาก็พยายาม จนคริสโตเฟอร์ต้องหยุดพักก่อน

                  "ฮู่ๆๆ" เสียงสูดลมหายใจเข้าปอดทางปากของคริส เข้าโน้มตัวลงมาหาผม ผมก็ดึงรั้งให้เขาโน้มลงมาเพื่อจะจูบลดความเจ็บปวดให้กลายเป็นความรู้สึกอื่นเข้ามาแทน

                  "ที่รักครึ้งทางแล้ว..อีกครึ้งเดียว..เราจะสนุกกันแล้ว"คริสบอกผม ผมก็พยักหน้าในเมื่อผมตัดสินใจทำแบบนี้แล้วนิ

                  "อืมม..พล้วด!!!!"

                  "โอ้ยย!!!!!!!"ผมร้องลั่นและคริสก็โน้มตัวลงมาหาผมเขาค้างไว้แบบนั้นก่อน เขากอดผมไว้จนผมรู้สึกว่าความเจ็บค่อยๆเริ่มจะหายทีละนิดและเปลี่ยนเป็นความรู้สึกอื่นเข้ามาแทนที่ คริสก้มลงใช้ลิ้นตวัดเล่นกับสองจุดที่แผ่นอกของผม  เขาทำสลับกันไปมาอยู่แบบนั้น สีหน้าผมก็เหยเกด้วยความรู้สึกมีความสุข คริสก็เริ่มขยับเบาๆ และแรงขึ้นเขารับรู้ได้จากมือผมที่บีบบันท้ายเขาไว้และแรงขึ้นเรื่อยๆ

                  "อะ..อืมม..อ่าห์..ซี้ดดด...โอ้วววว....อืมมม"เสียงครางของผมสองแข่งกับเสียงเตียงนอนที่ดังอ๊อดแอดๆ ไปด้วยยังพอจะช่วยกลบเกลื่อนได้บ้าง คริสเคลื่อนตัวขึ้นมาพยักหน้าให้ผมนอนตะแคง ผมนะรู้งานอยู่เพราะเคยทำ คริสทิ้งตัวลงนอนตะแคงด้านหลังของผมและก็สอดสิ่งนั้นเข้ามาที่ด้านหลังผมอีกครั้งเขาใช้แขนสอดเข้ามาโอบกอดผมไว้ด้วยแขนเดียวและอีกข้างก็ยกโคนขาผมลอยขึ้นเล็กน้อย และก็เริ่มออกแรงโยกส่วนล่าง ร่างของผมนี้โยกไปตามแรงเหวียงของคริส แรงเยอะดีจริงเอวก็ดีอีกต่างหาก

                            "ผมชอบท่านี้..ซี้ดส์...ดูมาจากหนัง...อู้ย ..เพื่อนกรูรักมึงวะ...มันโคตรฟินเลยอะพี่เขม...อาห์ " ผมพยักหน้าตอบว่าจริง ดูมาเหมือนกันลองแล้วเหมือนกันแต่ไม่เคยคิดว่าจะมีคนมาลองท่านี้กับประตูหลังผม ไม่เคยคิดเลยจริงๆ

                            "ปักๆๆ"เสียงเนื้ออ่อนกระทบเนื้ออ่อน ร่างผมก็ขยับขึ้นลงขึ้นลงตามจังหวะของคนด้านหลังผมหันหน้าไปจูบคริส กันมันรู้สึกดีบอกไม่ถูกและมือคริสก็จัดการกับของผมไปด้วย

                            "พี่เขม..คริสรักพี่เขมนะ..ขอบคุณที่นะ..คริสจะไม่ทำให้พี่เขมผิดหวัง...อืมมม...อ่าห์" แรงกระแทกที่เข้ามาอย่างต่อเนื่องมือผมก็ต้องหาที่ยืดก็คือหัวเตียงใช้มือดันไว้ไม่ให้ไถลออก เสียงเตียงไม้ที่ดังแข่งกับแรงกระแทกของคนที่คุมเกมส์อยู่ทางด้านหลังผมคริสดึงรังใบหน้าผมให้หันไปให้เขาจูบ ลิ้นก็วนเลียที่ใบหูผมแยงเข้าไปในรูหู บอกได้ว่า..เสียวครับ

                            "อ่าห์...ที่รัก ...It's cuming now...It's cuming..right now..อ่าห์" คริสร้องบอกผมว่าจะมาแล้วผมก็ยิ่งจิกผ้าปูแถบจะดึงให้หลุดติดมือขึ้นมาเลย และของผมก็กำลังมาเช่นกันจนกระทั้งเสียงกระแทกเงียบหายพร้อมกับเตียงที่หยุดนิ่ง

                            "ฟู่" เสียงคริสพ่นลมหายใจออกจากปาก

                            "Cuming already darling" คริสโตเฟอร์พูด ผมรู้สึกอุ่นๆที่หน้าท้องตัวเองของผมเองที่กระฉอกออกมาจากมือคริสจนเลอะเทอะไปหมดคริสโตเฟอร์มองผมสายตาเขามีความสุขกว่าทุกครั้ง ผมหันไปจูบคริส คริสค่อยๆถอนส่วนนั้นออกและนอนแผอยู่ข้างๆผม ผมดันตัวเองขึ้นนั่งมองคนข้างๆ

                            "สุดยอด!" คริสโตเฟอร์หันมามองผมปากยังคงสูดนำอากาศเข้าปอด ผมเองก็หอบไปด้วยเช่นกัน


                            "จะมีสุดยอดกว่านั้นอีก ..ตาพี่แล้วคริส" ผมพูด คริสโตเฟอร์กระดกหัวขึ้นมามองผมแต่ช้าไปซะแล้ว ผมขึ้นไปค่อมร่างคริสโตเฟอร์ไว้ ผมขึ้นมาทาบทับ จูบปากคริสอย่างเร้าร้อนมือก็ลูบไปทั่วเรือนร่างทีกำยำกล้ามเนื้อไม่เยอะแต่ก็แน่น ผมใช้ลิ้นหยอกเล่นกับสองจุดที่แผ่นอกลากลิ้นวนไปวนมา คริสก็สนองตอบผมด้วยการแอ่นอกขึ้นรับลิ้นนุ่มของผม

                            "อ่าห์...ซี้ด...อ่าห์.."คริสส่งเสียงครางตอบกลับนั้นแปลว่าเขานั้นพึงพอใจกับสิ่งที่ผมปรนเปรอให้ ผมก็ลากลิ้นไล่ลงไปที่หน้าท้องของคริส กล้ามท้องแน่นมากแม้จะยังไม่ถึงกับซีกแพ็คแต่ต่อไปผมว่าไม่แน่   เขาเกร็งหน้าท้องตัวเองทุกครั้งที่ปลายลิ้นผมแตะลงและก็เม้มพร้อมกับขบมันเล่นเบาๆ คนที่นอนเบื่องล่างถึงกับดิ้นส่ายไปมามีขืนตัวขึ้นมาเล็กน้อย เสียงการเต้นจังหวะหัวใจที่ดังแสดงว่าเลือกกำลังสูบฉีด ผมลากลิ้นต่อจากสะดือลงไปอีกถึงหัวหน่าว

[PFlove]

  :m4:ครูกดหือจะโดนกดนะ รอ รอ 

[Tanthai23]

EP.11.3 เขมชาติXคริสโตเฟอร์ รุกเจอรุก NC 18+(ครึ้งหลัง)

                  ผมชำเรืองตาขึ้นไปมองคริส ตอนนี้หน้าตาเขาตาเหยเกเพราะเจอลิ้นที่ช่ำชองของผมเข้าไป มือนี้จิกลงผ้าปูที่นอนไว้แน่น และมือของผมจับสิ่งนั้นขึ้นมามันพองเต็มกำมืออีกครั้งไวจริงๆ และผมทำท่าจะครอบปากลงไป

                  "พี่เขม..พี่เขม..มัน..เลอะเทอะอยู่"  ทำท่าจะร้องห้ามปรามผม

                  "ไม่เป็นไร..เดี๋ยวจัดการให้" ผมพูดบอกคนที่นอนดิ้นพล้านไปมาอยู่บนเตียง

                  "อ่าห์..เขม..อ่าห์..อืมม..ซี้ดดดดดด" เสียงร้องครางดังออกมาจากคนที่ที่นอนบิดไปมา ผมชำเรืองตามองคริสเขาเกร็งหน้าท้องตัวเองไว้ตลอดเวลา พอผมใช้ปากกับตรงนั้นแรงมากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งเกร็งตามและเด้งตรงนั้นขึ้นตามจนผมต้องเอามือกดมันไว้เพื่อเตือนคริสว่าอย่าเด้งขึ้นมา เพราะเดี๋ยวได้ทะลุคอผมยิ่งยาวๆอยู่ด้วย พอเห็นว่าผมทรมารคนที่นอนดิ้นพล้านไปมาจนได้ ที่ผมก็ลุกขึ้นจากเตียงเดินไปหยิบถุงมาสวมใส่และหยิบเจลมาทาลง คริสโตเฟอร์มองหน้าผมคงแอบกลัวอยู่ในใจละซิ

                  "ไม่ต้องกลัว...เจ็บนิดเดียว..หมอฟันบอกมา" ผมพูดก้มลงไปกระซิบและขึ้นไปนอนตะแคงผมจุูบปากคริส


                  "คริสขึ้นนะ..จะได้ควบคุมมันเองได้ถ้าเจ็บก็หยุดก่อนถ้าดีขึ้นค่อยดันลงมา" ผมก้มลงบอกคริส เขาก็พยักหน้าและพลิกมาค่อมกะให้ตรงกับสิ่งที่เรียกว่าความเป็นชายของผม ดูสีหน้ายังกังวลอยู่มิใช่น้อย ผมมองหน้าเขา คริสก็พยักหน้าว่าโอเคก่อนที่เขาจะกดตรงนั้นลงผมชั้นมือดันยั้งไว้ก่อนว่าอย่าเพิ่ง ผมก็เอาเจลทาที่นิ้วผมไว้เพื่อจะทำการเบิกทางให้ก่อน

                  "โอ้ยยย...เขม..ซู้ด..แค่นิ้วนะยังเจ็บแน่นเลยอะ" คริสบอกผมก่อนจะยกก้นตัวเองลอยขึ้นแต่ผมจับสะโพกเข้าไหว้พยายามกดลงไม่ให้หนี

                  "ถอดใจเหรอ" ผมเลิกคิ้วมองผมรู้ว่าเขาไม่ใช่คนที่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ คริสส่ายหัว ผมเบิกทางไปได้สักพักดูสีหน้าเหยเกของคริส ผมคิดว่าเขาพร้อมแล้วแหละและคริสก็ค่อยหย่อนลงมาพยายามครอบส่วนของผมเข้าไปในกายของเขาช้าๆ

                  "อืมมม" คริสถึงกับต้องกัดปากตัวเองไปด้วย

                  "เยี่ยม..อืมม.." ผมร้องครางมันแน่นมาก แน่นมากจริงๆ เขาเรียกว่าเปิดซิงซินะเปิดเด็กมัธยมซะด้วยแต่มัธยมที่แก่แดดไปหน่อยรู้เยอะจริงๆเรื่องอย่างว่านี้  ตอนนี้สีหน้าคริสก็เหยเกไปด้วยไม่รู้ว่าเจ็บหรือว่ายังไงผมสัมผัสส่วนของเขามันแข็งสู้อยู่นะ คริสค่อยๆลงไปเรื่อยๆ เรือยๆ จน

                  "พล้วด" เขาตัดสินใจทิ้งตัวลงมาลวดเดียวเลย

                  "โอ้ยยย" ร้องออกมาลั่นเหมือนกัน มือผมกับคริสกุมประสานกันไว้อยู่

                  "สูดหายใจลึกๆ มันจะดีขึ้นคริส"ผมบอกคริสเขาก็ทำตามที่ผมบอก

                  "เยี่ยมมาก. เยี่ยม...อย่างนั้นแหละ..อืมมม".ผมค่อยขยับช่วยคริสค่อยขยับตามผม ผมใช้แขนยันตัวเองขึ้นคริสก็โน้มตัวลงมาหาผมเพื่อกอดจูบผมก็เด้งสู้คริสก็ขยมตอบ ผมเพริ่งจะรู้นะว่ารุกกับรุกเจอกันนี้มันสนองกันได้ถึงใจจริงๆ

                  "โอ้ววว..โอ้ววว...พี่เขม...โอ้ยยย...อืมม..."เสียงคราวของคริส ผมก็ค่อยพลิกแบบระมัดระวังไม่ให้หลุดจากกันผมผมจับคริสนอนหงายและผมเองก็ลงมายืนที่ขอบเตียงอันนี้ก็ชำนาญอีกเช่นกันและผมก็ซอยหยิบเลยเลยไม่ต้องนับกันเลย

                  "เขม..เบาหน่อย..ซู้ด..อ่าห์...อ่าห์"มันกระแทกเข้าไปแบบลึกและออกเกือบสุดและเข้าไปสุดเช่นกัน

                  "อ่าห์..พี่เขม.." ผมโน้มตัวลงไปเม้มสองจุดสีชมพูอ่อนนั้น และเลื่อนไปจูบปากคริส

                  "ไม่ชอบเหรอ..ฮืมมม"

                  "ชะ.ชอบ..โอ้ว..พี่เขม..คริสไม่ไหวแล้ว.."

                  "จะรีบไปไหนละ..เพี๊ยะ!" ผมพูดและใช้ฝ่ามือตีลงที่ก้นขาวๆนั้น เสียงดังแต่คนที่นอนไม่ร้องสักแอ๊ะ ผมก็ถอดแกนออกและจับคริสหมุน คริสมองผมคงรู้ว่าผมจะใช้ท่าไหนเขาก็ทำตามโน้มตัวลงไปและโก้งก้นโด่งเล็กน้อย ผมก็ขึ้นไปเลยและ

                  "อ๊าก!!...ซ๊้ด" พล้วดเดียวเข้าไปเลย

                  "เข้าไม่บอกกันเลย..อ่าห์..พี่เขมอะ..."

         ปั๊กๆๆๆๆๆๆๆ!!!!!! เนื้อกระทบเนื้อดังรัวแข่งกับเตียงที่ดังเหมือนจะหักซะให้ได้

                       "พี่เขม..คริสไม่ไหวแล้วอั้นไม่อยู่แล้ว" คริสพูดมือผมก็ปฏิบัติให้อยู่ไม่ขาดตกบกพร่อง ยิ่งผมโยกเร็วเท่าไหร่มือผมก็ทำกับของเขาเร็วเท่านั้นผมเองก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน

                       "จะมาแล้วเหมือนกันคริส...โอ้ววว...อืมมม...คริส....อืมมมม..อะ..อะ."

                       "อ่าห์....."เสียงร้องเฮือกสุดท้ายของผมสองคน ผมก็เรียบร้อบไปแล้วเช่นกัน คริสทิ้งตัวลงไปนอนราบกับที่นอน ผมก็ทิ้งตัวนอนทาบทับเขาอีกที

                     แฮ้ก!!!! เสียงหอบเหนือบของทั้งคู่และคนที่นอนเบื่องล่าง ผมค่อยๆถอดของรักผมออกจากตัวคริสโตเฟอร์ ผมก้มลงพลิกร่างนั้นให้หันมานอนหงายและก้มลงจูบขอบคุณอย่างดูดดื่มอีกครั้ง

                       "ผมเชื่อแล้วว่าทำไมเขาไม่อยากเลิกกับเขม" คริสพูดทั้งที่ยังหอบเหนื่อยอยู่เลย

                       "ทำไมละ" ผมถามคริสผมใช้ข้อศอกตั้งยันไว้นอนตะแคงอยู่ข้างๆคริสโตเฟอร์

                       "เอวพี่เขมโคตรดีเลยอะ" คริสโตเฟอร์พูดชมผม ผมว่าแล้วสงสัยจะเปลี่ยนใจเลิกรุกก็วันนี้แหละ ผมหยักไหล่มันแน่อยู่แล้ว

                       “เล่นแบบนี้พรุ่งนี้จะซ้อมบาสไหวไหมเนี๊ยะพี่เขม ..อู้ยยย” นายคริสพูดผมก็มองหน้า

                       “ก็บอกแล้วว่ามันเจ็บนะ ไหนบอกรับไหวไง “ ผมถามคริสโตเฟอร์

                       “เมื่อกี้มันมันแต่ตอนนี้เจ็บนิดๆแล้วอ่ะ” คริสโตเฟอร์พูด ทำให้ผมแอบขำในลำคอ

                       "หึๆ..ไปล้างตัวและพี่จะได้ทายาให้"

                       "ขอบคุณนะครับ..ที่รัก" คริสโตเฟอร์พูดผมพากันเข้าห้องน้ำไปล้าง มีเลือกไหลกันคนละนิดละหน่อยไม่มาก ผมนะโตแล้วรู้จักอดทนเจ็บแค่นี้ทนได้แต่คริสโตเฟอร์นี้ทำหน้าตาเหยเกทันทีที่ผมใส่ยาให้

                       "อู้ยย..เจ็บ..พี่เขม..เบาๆหน่อย"

                       "นิดหน่อยนะ..แค่วันแรกเองนะหรือว่าจะไม่ถอดใจเลิกซะตอนนี้ละ" ผมถามคนที่นอนคว่ำให้ผมใส่ยาให้อยู่

                       "ไม่มีทาง...แต่ต้องตกลงกันนะวันคี่ผมรุกวันคู่เขมรุก โอเคปะ..ถ้ารุกพร้อมกันแบบนี้นะตายแน่ๆ" คริสโฟอร์พูดผมก็ดึงกางเกงบ๊อคเซอขึ้นให้ก่อนจะลุกขึ้นไปนั่งข้างๆ คริสดูท่าจะอยากเพลียแล้วแหละ

                       “อืมก็ดีนะ..วันคู่พี่และวันคี่เรา ..ห้ามหาเรื่องชิ้งไปไหนละ” ผมพูดคริสโตเฟอร์หันไปมาหยักคิ้วให้ผม

                       “พรุ่งนี้วันคี่นะ” คริสโตเฟอร์บอกผม

                       “ห๊ะ!” ผมสะบัดหน้ามองคนที่นอนค่ำอยู่ และหันไปดูปฏิทิน วันคี่จริงๆด้วย

                       “ทำไมไม่บอกก่อนละทำขอตกลงแบบนี้ และพรุ่งนี้ก็วันคี่อีก ไม่อย่างนั้นพี่จะได้ให้ทำกับพี่พรุ่งนี้ทีเดียว” ผมหันไปถามพ่อตัวดี อย่างนี้ก็โดนสองรอบอะดิ

                       “บอกก็ไม่ได้อะดิ..ไม่รู้แหละพรุ่งนี้เวรผมนะ...เป็นผู้ใหญ่อะอย่าผิดคำพูดนะ” คริสโตเฟอร์พูดมันน่าเค้กหัวไหมเนี๊ยะ แต่ถึงจะวันคู่ผมคงไม่ลงหรอกดูท่าจะระบบเยอะอยู่เหมือนกัน


                       "นอนก่อนก็ได้นะ..เดี๋ยวพรุ่งนี้ต้มข้าวต้มไว้ให้กินตอนเช้า เราทานอาหารที่นี้แล้วกัน" ผมก้มลงไปมองหน้าคริสโตเฟอร์ใกล้ๆ เขาพยักหน้าแบบสลึมสลือให้ผม ผมหันไปเก็บหลอดยาก่อนจะเดินกลับมาที่เตียงนอน

                       "ฟ้อด!!! " เสียงผมหอมแก้มคริสแต่เขาคงจะหลับแล้วแหละ ผมหันไปหยิบโน๊คบุ๊คขึ้นมาผมเปิดอิเมลและผมกดเลื่อนหาอิเมลณัฐกานต์ ผมเลือก “Forward “ ส่งรูปที่พี่ก้องส่งมาให้ผมส่งต่อไปให้ณัฐกานต์ คราวนี้คงบอกได้แล้วซิว่าสถานะของเราสองคนมันควรยุติได้แล้วผมก็ขอบคุณนะที่เขาก็ดูแลอยู่กับผมมีความสุขกันในช่วงเวลาหนึ่ง แต่ผมคงรับไมได้ที่เขาจะใช้ร่างกายเพื่อให้ได้สิ่งที่เขาต้องการแบบนี้มิน่าละเขาได้ เกรดการเรียนที่ดีบางวิชาและมันก็ดีจนน่าสงสัยในหมู่เพื่อนของเขาเช่นกัน และ หน้าที่การงานดีดี แต่ด้วยนิสัยของเขาจึงมักจะมีปัญหากับเพื่อนร่วมงานเสมอ และแม้ระทั้งพี่ชายที่ผมรักเขายังพยายามจะให้พี่ผมหักหลังผมแต่บ้านผมนะรักกันมากแค่ไหนเขาก็น่าจะรู้ดี แม่เคยบอกว่าตอนที่คลอดลูกออกมาแม่เก็บสะดื้อลูกไว้ทุกคนจนถึงรุ่นผมและแม่ก็ต้มให้ลูกกินพร้อมกัน ผมเชื่อแล้วแหละว่ามันทำให้ลูกๆรักกันมันจริง อันนี้ก็เป็นความเชื่อส่วนตัวอย่างหนึ่งที่ใครหลายคนอาจจะคิดว่ามันงมงาย

                     พอส่งเสร็จผมก็ทิ้งตัวลงนอนข้างๆคริสเขาหลับสนิทแล้ว ผมดึงรั้งร่างนั้นเข้าเพื่อจะสวมกอด คริสโตเฟอร์ลืมตามองผม เขาก็ขยับตัวขึ้นเล็กน้อยเพื่อให้ผมสอดแขนเข้าไปกอดเข้าได้ง่ายขึ้น

                  “พี่เขมสัญญานะว่ามีอะไรเราจะคุยกัน เพราะถ้ามันคือปัญหาเราจะช่วยกันแก้และผ่านมันไปด้วยกัน และผมก็ไม่อยากให้พี่ทิ้งผมไป อยู่กับผมนะพี่เขม ผมรักพี่เขมอ่ะ ” นายคริสโตเฟอร์พูดกับผม ผมพยักหน้าให้คนที่เอาหัวมาซุกอยู่ที่แผ่นอกของผม เขาดูเหมือนเด็กน้อยของผมไปซะแล้วนายคริสโตเฟอร์ และมันทำให้ผมรู้ว่าเด็กเกรียนอย่างนายคริสก็มีมุมที่ดูอ่อนไหวเหมือนกัน
                       “พี่สัญญาคริส..ไม่ว่าปัญหาอะไรจะตามมาพี่จะอยู่ตรงนี้ เราจะข้ามมันไปด้วยกัน..ฟ๊อด!”

                       นับตั้งแต่พรุ่งนี้ไปจะเป็นวันใหม่ของเขมชาติ ที่จะมีรักอีกครั้ง ถึงแม่ว่าจะเร็วไปซักหน่อยนะ เลิกกันกับแฟนเก่าไม่ถึง72 ชั่วโมงเลย แต่ทำไมผมรู้สึกรักและผูกผันกับเขามาก จนผมลืมณัฐกานต์ไปหมดสิ้น นี่คงเป็นเพราะว่าผมอยู่กับเขาแล้วผมเป็นตัวของตัวเองที่สุด

[Nattie69]

โหดมากคับ

[Tanthai23]

            (ครูเขมXคริส ) EP.12 นี้คือบททดสอบของผมและเขา 1              
               
                                       
                                       
                 Part เขมชาติ นี่เป็นสัปดาห์ที่สองของการทำหน้าที่ครูและสัปดาห์แรกที่ผมไม่มีณัฐกานต์ ผมส่ง  อิเมลรูปถ่ายที่พี่ก้องส่งมาให้ผมให้กับณัฐกานต์ เขาตกใจมากผมคิดว่านะว่าผมมีรูปพวกนี้ได้ยังไงผมบอกว่าผมจะเข้าไปเอาสมุดฝากบัญชีเงินฝากที่ฝากด้วยกันวันอาทิตย์และจะพาคริสโตเฟอร์ไปหาแม่ผมด้วย ส่วนณัฐกานต์เขาก็พยายามโทรหาผมอยากคุยกับผมแต่ผมส่งข้อความตอบไปว่าไม่มีอะไรต้องคุยกันแล้วทุกอย่างมันควรจบแล้ว ผมบอกไปตรงๆ         
                       
                       ว่าผมเจอคนรักใหม่แล้ว เขาก็ยังคิดว่าเป็นครูลินดาอยู่ดีผมก็ให้เขาคิดไปแบบนั้นแหละ ผมบอกกับณัฐกานต์ว่ารูปที่ผมส่งไปให้นะ มันก็น่าจะเพียงพอแล้วกับเหตุผลที่ผมกับเขาควรจะยุติความสัมพันธ์กันคงไว้แค่เพื่อน
                     
                        แต่ในความโชคร้ายของผมก็มีความความโชคดีเข้ามาด้วย ที่ผมได้มาเจอคริสโตเฟอร์เข้ามาอยู่ข้างๆผมตลอด ตั้งแต่ผมมีเขาผมก็เหมือนได้เพื่อนเพิ่มมาอีกหนึ่งคน ได้น้องชายมาดูแลหนึ่งคน ได้ลูกศิษย์ที่แต่ก่อนดื้อกลับมาเป็นเด็กตั้งใจเรียน และอันหลังนี้มีค่ามาที่สุด ผมได้คนรัก คนรักจริงๆของผม
 
                 แต่เสียที่ว่าผมยังไม่สามารถเปิดเผยเรื่องของผมกับคริสได้ เพราะดันมีเรื่องครูมิ้งกับแชมป์ ก็ที่เขาหายไปก่อนหน้าที่ผมจะมาทำหน้าที่ครูแถมมันยังคาราคาซังอยู่ไง แม้ว่าจะไม่มีหลักฐาน แต่ก็เป็นที่น่าสงสัยและจับตามองของบรรดาครูและนักเรียนทุกคน จนใครๆก็ต่างพากันฟันธงเลยว่าไปด้วยกัน แต่ทำไมไม่บอกว่าจูงมือกันไปเลยละ ขนาดไม่เห็นนะ

                  และดังนั้นผมต้องติดต่อใครสักคนให้ได้ว่าเขาทั้งคู่ทำแบบนั้นจริงหรือไม่ และถ้าทำจริงผมอยากให้เขากลับมาทำสิ่งที่ถูกที่ควรไม่ใช่พากันหนีไปโดยทิ้งความเป็นห่วงเป็นใยไว้ให้คนข้างหลังแบบนี้
     
                       "ฟ้อด!!!" ผมมัวแต่ยืนคิดอะไรเพลินๆ ก็มีคนเข้ามากอดผมจากทางด้านหลังและโน้มตัวผมเข้าเข้าไปหาเพื่อหอมแก้มผมอีกด้วย ผมหันไปมองคริสโตเฟอร์ยังคงสวมเสื้อยืดบางๆที่เขาใส่นอน ส่วนผมก็สวมเสื้อเชิ้ตพอดีตัวและกางเกงสแลคเข้ารูปผมมีเวรยืนหน้าประตูตอนเช้านี้ เลยต้องตื่นมาเตรียมตัวก่อนและไหนจะต้องทำอาหารเช้าให้พ่อตัวดีผมอีก ตอนนี้ผมเป็นครูอัตราจ้างอาทิตย์หน้าผมจะต้องสวมใส่เครื่องแบบสีกากีแต่ไม่ได้ติดเครื่องหมายเหมือนครูบรรจุเท่านั้น

                         ผมกำลังถือแซนวิชแฮมชีสที่ผมทำเองด้วย เพิ่งจะไปถอยเครื่องทำแซนวิชมาไว้ที่บ้านพักคือเราจะทานอาหารเช้ากันที่บ้านพักเลยและเราจะผลัดกันคนละวันลุกมาทำให้ผมคนเดียวคงไม่ไหวละแต่จะให้คริสคนเดียวผมก็ว่าไม่แฟร์ ผมสองคนเลยตกลงกันว่าผลัดกันเหมือนเวลาแบ่งวันทำกิจกรรมบนเตียง วันคี่ ผมให้คริส อันนี้ผมเป็นคนเลือกเองก่อนเลยนั่งน้ำตาไหลซิ มีเยอะกว่าส่วนวันคู่อีก วันคู่เป็นหน้าที่ผมเอง

                       "งับ" นั้นไงอีกคนอ้าปากงับแซนวิชที่ปากผมไปเกือบไปครึ้ง ทำเพื่อ ? ก็ทำวางไว้ให้ตั้งหลายชิ้นมาแย้งที่ปากผมนี้นะ

                       "แย่งกันกินมันอร่อยกว่า" คริสโตเฟอร์พูดหยักคิ้วก่อนจะหยิบในจานที่ผมวางไว้ขึ้นมานั่งทานทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้

                       "วันนี้พี่เลิกกี่โมงอะ" ผมหันไปมองเราคุยกันแล้วอยู่บ้านเรียกพี่ อยู่ในโรงเรียนเรียกครู และตอนอยู่บนเตียงเรียกที่รัก

                       "วันนี้พี่มีสอนเยอะเลย เช้าสามคาบ บ่ายสองคาบ และติวอีกหนึ่งคาบ" ผมพูดและเหล่สายตามองไปทางคริสโตเฟอร์

                       "กลับมาคงสลบ" ผมพูดให้คนข้างๆเห็นใจก็คืนนี้มันเป็นวันคี่นี้ และคนข้างๆผมก็หันมาทั้งที่ปากยังคาบแซนวิช อย่าทำท่าจะร้องไห้ได้มั้ย

                       "วันนี้วันคี่นะที่รัก" เอามือถึงแซนวิชที่ปากออกทันที

                       "ก็รุู้ว่าวันคี่แต่ทำยังไงได้ละ...เฮ้อ!.... พี่ก็สอนเหนื่อยทั้งวันเลยนะวันนี้นะ" ผมหันไปแกล้งคนข้างๆ หันมาทำหน้าเข้าซิ อยากจะขำก๊าก! แต่ต้องแกล้งขรึมไม่ให้เห็นว่าผมแกล้งเขา

                       "ไหนบอกผมว่าห้ามชิ้งห้ามหนีไงทำไมตัวเองทำเองอะ!...ทีเมื่อวานผมซ้อมบาสเหนื่อยมากกกกก"ลากเสียงยาว

                       "ผมยังยอมให้พี่เลยนะ" คนข้างๆพูดและนั่งทำหน้ามุ่ยทันทันที เมื่อคืนผมเป็นฝ่ายรุกก็วันคู่จะให้พลาดทำไมยิ่งมีน้อยๆอยู่ ผลก็คือโดนล้างตู้เย็นไปตามระเบียบ

                       "วันนี้มีซ้อมบาสหรือเปล่าและจะสั่งอาหารมาทานที่บ้านไหมละ เราจะได้ไม่ต้องทำและของในตู้เย็นก็ไม่มีอะไรแล้วด้วย” ยืนเอามือเท้าค้างพูดกับหนุ่มน้อยของผม และดูท่าจะหิวทานใหญ่เลย

                       “นี้ก็วันพฤหัสบแล้วด้วย จะออกไปตลาดซื้อของพี่ก็กลัวว่าของจะเน่าเสียในตู้เย็น”

                       “เพราะว่าวันเสาร์เราจะไปบ้านพี่กันไม่ใช่เหรอ" ผมหันไปถามคริสโตเฟอร์ พอบอกไปบ้านผมยิ้มดีใจทันที

                       "คริสซ้อมบาสนะแต่จะออกไปซื้อพวกไข่ไก่ แฮม และขนมปังก่อนก็ได้...พี่เขมจะได้มีอะไรไว้ทานตอนเช้าไง" คริสโตเฟอร์บอกผม ผมหันไปหยิบกระเป๋าสตางค์พร้อมส่งธนบัตรให้คริสโตเฟอร์

                       "ไม่เอาอะคริสออกบ้าง นะเราเป็น...แฟนกันก็จริงแต่คริสจะให้พี่ออกคนเดียวตลอดไม่แฟร์อะ " นายคริสโตเฟอร์พูด เขาพยายามจะแสดงว่าเขาดูแลผมได้ตลอด ผมก็เลยต้องยอม

                       "ก็ได้แต่ไม่ต้องซื้อมาเยอะนะ ไว้วันอาทิตย์ค่อยไปโลตัสกันตอนขากลับและพี่ว่าซื้อไมโครเวฟมาไว้ใช้ด้วย " ผมพูดกับนายคริสโตเฟอร์ เขาก็พยักหน้า

                       "แย่แล้ว!!......พี่มีเวรยืนหน้าประตูวันนี้ เรารีบไปนะนี้หกโมงครึ้งแล้วนะด้วยนะคริส ...ห้ามกลับไปนอนต่อนะถ้าเราออกไปสายพี่ทำโทษนะ" ผมยกข้อมือผมขึ้นมาดูนาฬิกาข้อมือตัวเอง

                       "จริงอะ...ทำตอนนี้เลยปะ" คริสโตเฟอร์หมุดตัวมาทำปากจู่ ในวงแขนของผม อยากได้จูบว่างั้นแต่เขมก็ ขอเล่นตัวบ้างอะไรบ้าง ไม่ให้

                       "จะทำด้วยไม้เรียวหน้าเสาธง! " ผมพูดและรีบเดินหยิบกระเป๋าที่ผมใส่พวกสมุดการบ้านเด็กนักเรียนไว้ คริสโตเฟอร์ยังนั่งกินแซนวิชอยู่เลย กินไปเล่นมือถือไปด้วย อ้อ!ผมติดตั้งไวไฟเรียบร้อยแล้ว

                       "อย่าไปสายนะคริส..พี่ไปแล้วนะ" ผมพูดคริสโตเฟอร์เงยหน้าขึ้นมาปากก็คาบแซนวิช ผมก็หน้าลงก้มลง

                       "งับ!!!" อ้าปากกัดแซนวิชที่คาปากคนที่เงยหน้ามองผมอยู่ ผมกัดเข้าไปเกือบครึ้งได้ ก็เมื่อกี่อยากแย้งผมกินนิผมก็แย้งคืนแค่นั้นเอง ฮาๆ เงยหน้ามองผมเพราะว่ามันเป็นชิ้นสุดท้ายพอดีเลย

                       "ก็บอกเองไม่ใช่เหรอว่าแย่งกันกินอร่อย...อืม ....อร่อยจริงด้วย" ผมพูดก่อนจะรีบเดินออกทันที ผมกับคริสโตเฟอร์อยู่บ้านเดียวกันก็จริงแต่เวลาออกจะออกคนละเวลา คริสโตเฟอร์จะเดินลัดไปทางสนามด้านหลังสนามฟุตบอลที่ผมเคยเดินคุยไปกับเขานั้นแหละและอ้อมไปทางด้านหลังห้องอาหาร ไปนั่งกับเพื่อนๆของเขาพวกโป้ง ปัน ปัน และ อาร์ท และโจ
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
คริสโตเฟอร์
                      พอครูเขมไปได้สักพักผมก็ออกตามก่อนจะออกก็เก็บล้างทำความสะอาด เราจะผลัดกันเป็นพ่อบ้านคนนะ กวาดบ้านถูบ้านทั้งที่แต่ก่อนผมไม่เคยทำเลย ตั้งแต่ผมเป็นแฟนครูเขมนี้แหละแต่ยังไม่กล้าบอกใครอายที่ต้องมาเป็นพ่อบ้าน

                     ถามว่าผมมีความสุขไหม? มีความสุขมาก ไอ้ความรักแบบผู้ใหญ่นี้มันก็ดีไปอย่างหนึ่งนะมันทำให้ผมดูโตเป็นผู้ใหญ่ไปด้วย อันที่จริงผมก็ไม่ได้เปลี่ยนอะไรมากก็แค่หลังเลิกซ้อมบาสผมก็ต้องรีบไปช่วยที่รักทำกับข้าว ซักผ้าพวกชุดชั้นในแต่ยกเว้นเสื้อผ้าชุดนักเรียนและชุดทำงานของครูเขมและผม เราจะส่งซักรีดที่กับคนที่เขาเข้ามารับในโรงเรียนและพอเขาเอามาคืนผมก็จะออกไปรับและนำมาใส่ตู้เสื้อผ้าให้ ผมนอนที่บ้านครูมาห้าวันแล้ว ไม่ได้กลับไปนอนที่บ้านพักกับโป้งมันผมบอกว่าผมต้องเรียนพิเศษเพิ่มชดเชย แต่มีแวะไปบ้าง ไอ้โป้งมันก็ถามผมบอกว่าบางทีผมต้องทำการบ้านที่ค้างครูเขมก็สอนพิเศษให้ผมอีก ผมเลยไม่อยากกลับไปดึกดึกรบกวนการนอนของมันกับไอ้ปันปัน ที่จริงไอ้ปันปันมันอยู่บ้านพักคนละหลังกับผมกับไอ้โป้งแต่มันก็มานอนด้วยในบางครั้ง เช่นในเวลาที่ผมไม่อยู่ก็มานอนเป็นเพื่อนไอ้โป้ง และนี้ไอ้ปันปันเลยขอมานอนกับไอ้โป้งยาวเลย
 
                      ผมเดินมาถึงโต๊ะที่นั่งประจำของผมส่วนมากจะเป็นไอ้โป้ง ปัน ปัน และผม ไอ้อาร์ทไอ้โจ้นะนานนานทีเพราะว่ากว่ามันจะมาได้เกือบสายบ้านมันอยู่ทางเดียวและไม่ไกลกันด้วยมันเลยไม่ต้องนอนหอเหมือนผม ผมเห็นไอ้โป้งนั่งก้มหน้าก้มตาเล่นมือถือนี้ไม่ได้คุยกับมันมาสองวันได้แล้ว เหมือนเวลาไม่ค่อยตรงกันแถมผมยังต้องรีบกลับไปในวันที่ผมต้องทำกับข้าวให้ที่รักกิน เราผลัดกันเป็นพ่อครัวด้วยนะ อิ อิ

                       "ไปไหนกันหมดวะไอ้โป้ง" ผมถามไอ้โป้ง

                       ".................." มันไม่ตอบมันเงียบ หรืออาจจะไม่ได้ยิน

                       "โป้ง!" ผมเรียกชื่อมันอีกครั้ง

                       "....................."มันไม่ฮือไม่อือ

                       "โป้งมรึงเป็นอะไรวะโกรธกรูเหรอ" ผมถามไอ้โป้ง มันเงียบไม่ตอบผม

                       "โป้ง!!!" ผมเรียกมันอีกครั้ง

                       "กูเพื่อนมึงไหมวะคริส" โป้งมันละสายจากมือถือเงยหน้าขึ้นมามองผม และมันก็ถาผม ผมก็ตกใจกับคำถาม

                       “อะไรของมึง .เป็นอะไรเนี๊ยะห๊ะ! ..อย่ามาเล่นมุกนะสัส” ผมพูดกับไอ้โป้งหน้าตามันนิ่งมาก พอผมถามมันกลับเงียบไม่ตอบผมเริ่มรับรู้ได้แล้วว่าไม่ใช่มุก

                       "มีอะไรก็พูดมาโป้งอย่าลังเล เอาแบบตรงๆวะโป้งกูขี้เกียจเดาแล้ววะ " ผมบอกไอ้โป้งให้มันพูดออกมาเลย

                       “และที่มึงซ้อมแค่แป๊ปเดียวนี้เพราะกูด้วยใช่ไหมวะโป้ง” ผมถามไอ้โป้ง ผมเอะใจตั้งแต่เมื่อวานแล้วว่าทำไมพอผมมาถึงสนามไอ้โป้งมันบอกเพื่อนขอตัวกลับไม่ยอมซ้อมกับผม มาสองสามวันแล้ว

                       "ตกลงมึงกับครูเขมเขาเป็นอะไรกัน...มึงคงไม่ได้แค่ไปนอนเป็นเพื่อนหรอกมั้งคริส มึงไม่ได้แค่ไปเรียนพิเศษหรอกมั้งคริส"

                       "กูถามว่าใช่ไหมไอ้คริส!!!" ไอ้โป้งเงยหน้าขึ้นตะโกนถามใส่หน้าผม สีหน้ามันดูจริงจังไม่เหมือนทุกทีที่เราหยอกเล่นกัน ผมเองก็ไม่ได้จะปิดนะแต่ก็คิดว่ากำลังจะต้องบอกมันอยู่แล้ว ไอ้โป้งมันลุกขึ้นเอามือเท้าโต๊ะสายตาผมสองคนประสานกัน สายตาของไอ้โป้งมันกลับเปลี่ยนไป เหมือนมันไม่ใช่เพื่อนรักของผมอีก

                       "เออ ...ใช่..กู..กับครูเขมไม่ใช่แค่ครูอาจารย์ เป็นมากกว่านั้น..กูรักครู..และกูก็เป็น..."

                       "แฟนกัน" ไอ้โป้งชิ้งตอบซะก่อนที่ผมจะพูด

                       "ครื้ดดดด"เสียงเก้าอี้ถูกเลือนออกไปให้พ้นและมันก็ลุกขึ้น ไอ้โป้งทำท่าจะเดินออก ผมยืนมือไปแตะที่ไหล่ของมันแต่ม้ันสะบัดมือผมออกทันที

                       "อย่ามาแตะกรู!" ไอ้โป้งมันสะบัดมือผมออกและหันมามองผมด้วยสายตาที่ไม่เหมือนเดิม มันดูเย็นชากับผมมาก และนี้ก็ทำให้ผมตกใจ

                       "นี้มึงรังเกียจกูใช่ไหมโป้ง!" ผมถามไอ้โป้ง เพื่อนที่ผมคบมาตั้งแต่ม.ต้นแม้กระทั้งผมถูกพักการเรียนผมกลับมาอยู่คนละชั้นคนละห้องผมคอยแต่มาคลุกอยู่กับมัน

                       "กรูถามว่ามรึงรังเกียจกูใช่ไหมโป้ง!”

                       “มึงรังเกียจที่กู...รักครูเขมเพราะครูเขม..เขาเป็นผู้ชาย..และกูก็ผู้ชาย...ใช่ไหมวะโป้ง! " ไอ้โป้งมันไม่พูดมันทำท่าจะเดินออก

                       "แค่ผู้ชายมันรักกันมึงรักเกียจขนาดจะเลิกเป็นเพื่อนกับกูเลยเหรอวะโป้ง" ผมถามไอ้โป้งมันหยุดและมันก็เดินต่อไปทันที ไม่หันหลังมามองผมเลย ผมได้แต่ผายลมออกมาทางปากผมเอง ผมได้แต่ยืนมองไอ้โป้งตอนนี้ก็เหลือแค่ผมยืนอยู่คนเดียว

                       "คริส มาแล้วเหรอวะ .." ไอ้ปันปัน มันวิ่งกลับมาจากที่มันอาสาไปซื้อน้ำมาสามแก้ว(มันจะทำทุกวันอยู่แล้วเป็นหน้าที่ประจำเลย) ไอ้ปัน ปัน นี้มันย้ายมาตอนผมพักการเรียนมันเลยเข้ามาเป็นเพื่อนไอ้โป้งแทนผม ช่วงที่ผมถูกพักการเรียน ไอ้อาร์ทบอกผม

                      ทันทีที่ไอ้ไอ้ปัน ปัน มาถึงมันก็มองผมและหันไปมองที่เก้าอี้ ตอนนี้มันว่างเปล่า เก้าอี้ที่เคยมีไอ้โป้งนั่งอยู่ o_?

                       "ไอ้โป้งละ"มันถามผม

                       "มันไปแล้ว" ผมตอบมันและเดินหลังออกแต่ไปคนละทางกับไอ้โป้งมันผมไม่อยากปะทะไม่อยากต่อยเพื่อนที่ผมรักมาก เรียกได้ว่าเพื่อนตายเลยก็ว่าได้

                       "ไปไหนวะ!!!" ไอ้ปัน ปัน ตะโกนถามผม

                       "ไม่รู้ไปเดินหามันเองแล้วกันกรูจะไปเตรียมเข้าแถววะ" ผมพูดแค่นั้น คนที่งงเป็นไก่ตาแตกคือไอ้ปัน ปัน

                       "เชี้ย! เห็นมีตึกเดียวกูเดินหลงนะสัส!" มันยังคงตะโกนตามหลังผมไป ผมก็เลยให้นิ้วกลางมันไปเพื่อมันจะดีขึ้น

                       " แล้วจะไปหามันที่ไหนวะ!!"

                       " แล้วน้ำนี้ละให้กูไปซื้อมาตั้งสามแก้ว ให้ซื้อมาทำพองมึงหรอ!!!!! " ตะโกนถามกุูแล้วกูจะถามใครละ

                       "และที่เชี้ยมากที่สุดคือทิ้งกรูไว้คนเดียว!!! "ผมปล่อยให้ ไอ้ปัน ปันมันยืนโหวกเหวกโวยวายของมันอยู่คนเดียว หน้าตาก็ออกจะกวนตรีนแต่เสือกงอแงเหมือนเด็กอนุบาลในบางเวลา

                              ส่วนผมก็เดินไปอีกทางเหมือนกันไปแต่ไปทางเข้าโรงอาหาร ผมกำลังจะเดินเข้าไปหาครูเขมผมคิดว่าพี่เขมน่าจะอยู่ที่โรงอาหารกับบรรดาครูก่อนขึ้นไปบนห้องพัก แต่สิ่งที่ผมเห็นก็คือ ครูลินดาเดินเข้าไปหาพี่เขมซะก่อน ผมเห็นการสนทนากันและสายตาที่ครูลินดามองครูเขมมันไม่ใช่เพื่อนมองเพื่อนธรรมดา ถึงครูจะเป็นเกย์ก็เถอะเกย์สมัยนี้มีครอบครัวก็เยอะแยะไปและเกย์นี้ก็กำลังเป็นที่นิยมในหมู่สาวๆ

                      และมันก็ทำให้ผมอดคิดแบบนั้นไม่ได้จริงๆ หรือว่าผมอ่อนแอในตอนนี้ ก็ไหนเพื่อนรักอย่างไอ้โป้งมันก็มาทิ้งผมไป ตอนนี้ที่เหลือคือพี่เขมผมก็คงกลัวเช่นกัน   ผมก็เลยเลือกที่จะเดินถอยหลังกลับมายืนที่เดิมแต่ไม่มีไอ้ปัน ปันแล้ว มันคงไปตามหาไอ้โป้งแน่ๆ   ผมยืนนิ่งหลังชนกำแพง นี้คืออาการหึงใช่ไหมวะคริสโตเฟอร์

                       "เออ..หึง...พี่เขมนะพี่เขม....ทำให้คริสหึงเดี๋ยวกลับบ้านก่อน." ผมยืนกอดอกพูดอยู่คนเดียวเท้าก็เตะฝุ่นบนพื้นซีเมนต์ไปด้วย

                       วันนี้ทำไมซวยอย่างนี้ไอ้โป้งก็มามีท่าทีรังเกียจผม ใครมันเอาเรื่องของผมกับพี่เขมไปบอกมันวะ และกะอีแค่ผมชอบผู้ชายนี้ ถึงกับทำให้ความเป็นเพื่อนมันพังไปด้วยมันเกี่ยวอะไรวะ เหลือเวลาอีกสิบนาทีจะเข้าแถวหน้าเสาธงแล้ว ผมยืนอยู่ที่เดิมไม่รู้จะไปทางไหนดี  เสียงเตือนว่ามีข้อความส่งมาที่แอพพริเคชั่นจากครูเขมที่ผมพิมพ์ให้ครูเขมไว้ว่าMy Darling
                                                                                               
My Darling : "เป็นอะไรไปนะคริสพี่เห็นเราจะเดินมาหาพี่พอพี่หันมาอีกทีเรา เราเดินกลับซะแล้ว"
ChristKhem: เปล่าไม่มีอะไรครับที่รัก
My Darling : งอนอะไรพี่หรือเปล่า
ChristKhem: เปล่า!!!!
My Darling : เสียงสูง..โกหกเปล่า
ChristKhem: เขาไม่ได้เสียงสูงนะเขาพิมพ์คุยกับพี่อยู่ต่างหาก
My Darling : เราอยู่ไหน?
ChristKhem: ด้านหลังห้องอาหารอ่ะ
My Darling : พี่เห็นแล้วละ นี้แน่ใจนะว่าไม่ได้งอนนะ ...ยืนหน้ามุ่ยเลยนะ

                       ครูเขมส่งข้อความว่าผมยืนหน้ามุ่ย จะเห็นได้ยังไงในเมื่อไกลจากที่พี่เขมคุยกับครูลินดาอีก เดาเอาแน่ๆ ผมคิดในใจ ผมกำลังก้มหน้าก้มตากดพิมพ์ข้อความอยู่ หลังก็พิงกำแพง แต่จัวหวะที่ผมเงยหน้าขึ้น ครูเขมก็มายืนอยู่ตรงหน้าผมแล้ว สายตาที่ดูอบอุ่นทุกครั้งที่ผมได้สองมันส่งมาให้ผม
                      พอครูเดินมาถึงผมไม่พูดอะไรตรงเข้าไปกอดครู ผมรู้สึกแย่ๆ แย่มากๆ ตลอดเวลาผมก็มีแต่ไอ้โป้งที่เป็นเพื่อนและเพื่อนที่เล่นบาสด้วยกันแต่ก็ไม่มีใครที่ผมจะไวใจสนิทใจเท่ามันแต่นี้
 
                       "เป็นอะไรไปนะคริส" ครูเขมถามผม และดึงผมหลบเข้ามุมกลัวใครเดินมาเห็น ครูเขมก้มลงมองผม คงคิดซินะเห็นผมแบบนี้จะมีมุมอ่อนแอกับเขาด้วยเหรอ ผมก็มีนะแต่พยายามไม่อยากให้ใครเห็น

                       "ไอ้โป้งมันรู้เรื่องผมกับครูแล้วผมไม่รู้ว่ามันรู้ได้ยังไง.ตอนแรกผมว่าจะคุยกับมันจะบอกมันเองวันนี้แหละ"

                       "ไม่ซิจะบอกตั้งแต่เมื่อวานมันก็มาซ้อมบาสแป๊ปเดียว พอผมไปซ้อมมันก็ขอตัวกลับหน้าตาเฉย “

                       “ผมก็เลยคิดว่าคงมีใครไปกวนตรีนมันครู แต่ว่าวันนี้มัน..." ผมพูดพร้อมกับก้มหน้าลงหนีพี่เขม เพราะว่าน้ำตาผมมันจะไหล ผมไม่อยากให้เขาเห็นว่าผมอ่อนแอเพราะเรื่องของผมกับเขา แต่ผมก็แคร์มันมากเลยนะไอ้โป้งนะ

                       "แล้ว ?" พี่เขมก้มหน้าลงมองผม

                       "มันไม่พูดซักคำมันเดินหนีผมไปมันคงไม่เป็นเพื่อนกับผมแล้วแหละ..ครู" ผมพูด ครูเขมกอดอกก้มลงมองหน้าผม

                       "ถ้าจะกลับไปหาเพื่อนก็ได้นะคริส"

                       "ไม่อะผมต้องเลือกคนที่ผมรักมากกว่า..ผมเชื่อได้ว่ากลับไปก็ไม่เหมือนเดิมผมไม่เหลือใครแล้วนะครู "

                       "หมับ" ครูเขมกอดผมเบาๆ และเอามือลูบหัวผมไปด้วย

                       "ก็เหลือพี่นี้ไง..หึ ? " ครูเขมพูดแทนชื่อตัวเองผมเงยหน้าขึ้นมองผมรู้สึกดีขึ้นเยอะเลย

                       "พี่ว่าเขาอาจจะแค่โกรธ เป็นเพื่อนกันมันก็ต้องมีงอนกันบ้าง ผิดใจกันบ้าง โกรธกันบ้างเป็นเรื่องปกติ เดี๋ยวก็คงหายนะอย่าไปคิดมาก"พี่เขมพูดและจับไหล่ผม พร้อมกับส่งยิ้มที่ทำให้ผมรู้สึกอบอุ่นเหลือเกิน

                       "หรือไม่ถ้าพี่เจอโป้งพี่จะลองถามเขาดูว่าใช่เรื่องเรากับพี่หรือเปล่า ที่โกรธเรานะ พี่อาจจะพออธิบายกับเขาได้บ้างคริส" ครูเขมพูดบอกผม

                       "ไปเข้าแถวได้แล้ว...ตอนเที่ยงไปกินข้าวที่บ้านพักกันไหมละ ซื้อกับข้าวที่ห้องอาหารและเอาไปทานด้วยกัน "

                       "หึ? "ครูเขมเลิกคิ้วมองผมเป็นคำถาม ผมก็พยักหน้าว่าดีเลยไม่อยากนั่งอยู่โดยที่เพื่อนที่ผมรักมันไม่ยอมพูดยอมจากับผมแบบนี้ ผมเป็นคนอดทนกับควาอึดอัดไม่ได้ซะด้วย

                       "หมดคาบแล้วลงมาหาพี่ตรงนี้ เราเดินไปด้วยกันดีมั้ย " ครูเขมพูดกอดอกมองผมรอยยิ้มที่ดูอบอุ่นแบบนี้ไง ผมจะไม่รักได้ยังไงละ ผมพยักหน้าเบาๆ แค่นั้นและผมกับครูเขมก็แยกย้ายกันผมเดินไปเข้าแถว
                       ผมเดินผ่านไอ้โป้งมันออกมาหยอกล้อผมเล่นแต่วันนี้มันยืนนิ่งเอามือล้วงกระเป๋าไอ้ปัน ปัน มันก็ชี้ไปที่ไอ้โป้งถามผมด้วยว่ามันเป็นอะไร ผมส่ายหัวผมยังคงมองไอ้โป้งแม้ว่ามันจะไม่มองผมแม้แต่หางตาก็ไม่แลมา มันคือเพื่อนคนแรกของผม มันเป็นเพื่อนที่ผมไว้ใจ มันเป็นเพื่อนที่ผมรักแต่แค่ผมรักผู้ชายมันเปลี่ยนไปเลยในทันแบบนี้เลยเหรอวะ มันใช่ปะวะ? โป้ง ผมเสียใจแต่ผมก็ไม่อยากเสียพี่เขมไป
---------------------------------------------------
         

               

[Tanthai23]

                (ครูเขมXคริส ) EP.12,1 นี้คือบททดสอบของผมและเขา 2

               เขมชาติ
                        ผมยืนคุมนักเรียนเข้าแถวหน้าเสาธงกับบรรดาครูท่านอื่นๆ ผมรู้สึกไม่ค่อยสบายใจเลยที่ทำให้คริสโตเฟอร์ผิดใจกับเพื่อนของเขา ที่ชื่อโป้ง เพราะว่าเขามารักกับผมแค่นั้นนะหรอ? ปกติทั้งคู่จะชอบหยอกกันเล่นแต่วันนี้ไม่มีแต่ความเงียบของทั้งคู่หน้ายังไม่มองกันเลยแม้จะอยู่กันคนละแถวเพราะว่าคนชั้นกัน ผมยืนมองทั้งคู่จนกระทั้งกิจกรรมเข้าแถวเคารพธงชาติเสร็จสิ้น

                      วันนี้ผมก็มีคาบสอนเยอะกว่าทุกวันซะด้วย ผมสอนคาบแรกและคาบที่สองและสาม ยังดีมีพักคาบที่สี่ ผมคงจะลงไปสั่งข้าวไปทานกับคริสโตเฟอร์ที่บ้านพักต้องพาไปปลอบใจตอนเที่ยงอีก เพราะว่าเฮิร์ทที่เพื่อนโกรธ ผมนะเฉยๆแล้วถ้าคนจะโกรธที่ผมเป็นแบบนี้ เพราะว่าผมเจอมาเจอทุกรูปแบบแล้ว แต่คริสโตเฟอร์เขายังใหม่อยู่ซินะ และระหว่างที่นักเรียนกำลังทยอยเดินขึ้นชั้นเรียน ผมหันไปเห็นผู้หญิงร่างบางอายุราวๆ ห้าสิบกว่าๆผมจำได้ว่าครูสมพิศหรือครูนิดบอกผมว่าเขาคือป้าของเด็กที่หายไปกับครูมิ้ง มาหาผู้อำนวยการอีกแล้ว

                       "คนนี้แหละค่ะครูเขมเป็นคุณป้าของแชมป์เขาคงมาถามหาข่าวคราวอีกแล้ว" ครูลินดาเดินมากระซิบกับผม ผมพยักหน้าเบาๆ ผมแค่หันไปมองแค่นั้น ผมก็รีบเดินขึ้นห้องพักครูเพื่อหยิบหนังสือและสื่อการเรียนจะได้ไปทำการเรียนการสอนต่อ ผมเดินคิดไปตลอดทางผมต้องตามหาเขาสองคนให้เจอให้ได้ ยิ่งป้าของแชมป์เขาคอยมาตามข่าวหลานของเขาแบบนี้ เห็นแล้วสงสารเขาเหมือนกันนะ

                       "โป้ง" ผมเดินมาเจอโป้งยืนอยู่คนเดียว ผมจึงเดินเข้าไปแตะทีไหล่เขาแต่

                       "ปึก" เขาหันมาสะบัดมือผมออกแบบไม่ให้แตะต้องเขา มันทำให้หนังสือที่ใช้ในการสอนหล่นกระจายลงสู้พื้น ผมยังไม่ได้ก้มลงเก็บผมยืนจับจ้องมองสายตาที่มองผมเขม็งนั้น นี้เขาโกรธผมไปด้วยอย่างนั้นรึ

                       "อย่ามาแตะผม ไมไม่ใช่เกย์!" โป้งพูดก่อนที่เขาจะหันหลังออกและรีบเดินออกไปในทันที ผมก้มลงเก็บหนังสือบนพื้น ผมเหลืบตามองมีมือใครบ้างคนก้มลงช่วยผมเก็บและส่งมาให้ผม คนนั้นก็คือคริสโตเฟอร์

                       "ผมจะไปคุยกับมันให้รู้เรื่องมันจะมาว่าครูแบบนี้ไม่ได้" คริสโตเฟอร์ส่งหนังสือให้ผม ผมว่าไม่ได้คุยกันหรอกน่าจะไปต่อยกันมากกว่า

                       "หมับ" ผมดึงแขนเขาไว้ คริสโตเฟอร์หันมามองหน้าผม ผมส่ายหัวว่าอย่า

                       "ถ้าเธอมีเรื่องชกต่อยอีกครั้งเธอจะถูกภาคทัณฑ์หรือไม่ก็โดนไล่ออกคริสและนั้นก็เพื่อนเธอไม่ใช่เหรอ “ ผมถามคริสโตเฟอร์

                       “แต่มันว่าครู ...ไม่ซิมันว่าคนที่ผมรัก..ผมทนไม่ได้”

                       “ทนไม่ได้ก็ต้องทน..พี่เคยบอกเราแล้วใช่ไหมว่าถ้าเลือกแล้วต้องยอมรับสิ่งที่จะตามมาให้ได้นะคริส” ผมมองหน้าคริสโตเฟอร์ เขาหันหลังทันทีและผายลมออกมาทางปากเพื่อระบายความอึดอัดภายใน

                       “ครูว่ารอให้เขาเย็นกว่านี้ก่อนค่อยเข้าไปคุยเถอะ ยังไงก็เพื่อนกันมาตั้งหลายปี " ผมพูดสีหน้าผมจริงจัง เขาถึงได้ยืนนิ่งเพื่อฟังผมพร้อมกับก้มหน้าลง นั้นทำให้ผมแอบยิ้มเล็กน้อย

                       "ขึ้นเรียนซะ..เชื่อพี่นะคริส " ผมบอกคริสโตเฟอร์ คริสโตเฟอร์มองผม ผมรู้ว่าสายตาเขาโกรธที่ผมโดนว่าแต่ผมไม่อยากให้เขาใช้เหตุผลนี้ไปต่อยกับเพื่อนหรือกับใครที่ไหนก็ตามที่เขาว่าผม ผมอยากให้เขาใช้ความอดทนไม่ใช่ใช้กำลัง ในการตอบโต้


                       "ฟู่"คริสโตเฟอร์หันหลังพ่นลมออกม เขาพยักหน้า ก่อนที่เขาจะเดินออก ผมดึงแขนเขาเด้งกลับมาโดยที่คริสโตเฟอร์ไม่ทันตั้งตัว

                       "อ้อ!..อย่าทำหน้าโหดบ่อย..มันเซ็กซี่" ผมกระซิบที่ข้างหูคริสโตเฟอร์เขาก็เงยหน้าขึ้นมาใบหน้าบูดบึ่งนั้นค่อยมียิ้มปรากฏ และเขาก็หยักคิ้วตอบกลับเหมือนทุกที

                 ผมก็แยกย้ายออกจากกันเดินไปอีกชั้นหนึ่งวันนี้ผมไปสอนนักเรียนชั้น ม.2/1 ระหว่างเดินผ่านนักเรียนก็ยกมือไหว้ยิ้มทักทายปกติ ผมนะสอนให้นักเรียนสนุกกับการเรียนภาษาอังกฤษ

           "แกจริงเหรอวะที่ครูเขมเป็นเกย์นะ" ผมได้ยินนักเรียนกระซิบกันข้างหลังผม พอผมหันไปมองแค่นั้นผมก็ยิ้มให้โดยที่ไม่ได้ทำหน้าดุใส่พวกเขา แต่พอเด็กนักเรียนกลุ่มที่พูดถึงผมหันมาเห็นผมเข้าเขาก็เดินก้มหน้าเดินไปทันที

                       "เดี๋ยวนี้ไม่ได้แค่ระวังชะนีแย้งผัวเท่านั้นต้องระวังพวกเก้ง กวาง มันแย้งผัวชะนีอีกทีหนึ่งด้วย มีดีอะไรวะมีแค่ตรูดนมก็ไม่มี " เสียงตะโกนแต่ไม่ได้เจาะจงว่าใคร ผมก็หันหลังไปมอง ผมก็เห็นว่าเป็นแก้มเธอยืนตะโกนอยู่กับกลุ่มเพื่อนๆ สายตานะมองจิกมาทางผม เธอก็ยืนเบ้ปากใส่ผมก่อนจะเดินกลับเข้าห้องเรียนเธอไป

                       "ครูเขม" ครูลินดาเธอออกมาจากห้องเรียนพอดีเธอก็คงได้ยินเช่นกัน

                       "ลินดาจะคุยกับแก้มให้เองค่ะครูไม่ไหวเลยจริงๆเด็กคนนี้ไม่ค่อยมีสัมมาคาราวะให้ใครเลย"ครูลินดาพูดพร้อมกับส่ายหน้าเล็กน้อยผมก็พยักหน้าเบาๆ ก่อนจะส่งยิ้มจางๆให้ครูลินดา

                       "ครูเขมคะ..ลินดาอยากจะคุยด้วยสักแป๊ปหนึ่งครูเขมไม่มีสอนคาบที่สี่ใช่ไหมค่ะ" ครูลินดาเรียกเธอบอกว่ามีเรื่องอยากจะคุยกับผม

                       "ได้ซิครับครูคาบที่สี่ผมว่างผมมีสอน 3 คาบรวดเช้านี้และมีอีกสองคาบตอนบ่าย " ผมบอกครูลินดา เธอส่งยิ้มให้ผมก่อนจะปลีกตัวออกไปและผมก็เข้าในห้องนักเรียนแทนเพื่อทำการสอนต่อเลย ผมก็ทำหน้าที่สอนหนังสือตามปกตินักเรียนก็ตั้งใจสอนเหมือนเช่นปกติทุกอย่าง
       ผมยอมรับว่าผมเอนเตอร์เทนเก่งดูจากนักเรียนสนุกกับการเรียนของผมมาก ผมพยายามสร้างบรรยากาศให้เป็นการเอง พยายามให้นักเรียนทุกคนเรียนด้วยความสนุกไม่ใช่ตึงจนเกินไป ผมดึงเอาความรู้นอกบทเรียนมาให้นักเรียนวิเคราะห์และเรียนเนื้อหาในหนังสือตาม เพื่อให้เขาคิดและค้นคว้าเองได้

                       "พรุ่งนี้สอบเก็บคะแนนนะนี้คือข่าวดี แต่ไม่ต้องตื่นเต้นดีใจจนนอน....ไม่หลับนะ" ผมบอกนักเรียนในห้องแอบเหล่มองและยิ้มเบาๆ พอ เพราะว่านักเรียนแถวน่านั่งเอามือเท้าค้างมองผมจนจะละลายแล้ว

                       "โห่!!! ครูอันนี้ข่าวร้ายมากกว่าอะครู" เสียงโห่กันทั้งห้อง

                       "ห้ามร้องโห่..คืนนี้อ่านหนังสือและพรุ่งนี้ก็วันศุกร์แล้ว...พอวันเสาร์ก็จะได้ไปลอยกระทงกันครูคิดว่าวันจันทร์อาจจะมีบางคนไปกลับกระทงและยังไม่พร้อมจะกลับมาเรียนกัน” ผมเงยหน้าพูดกับทุกคน

                       “ ครูเลยเลือกสอบพรุ่งนี้ไม่ดีหรือไง " ผมบอกเด็กๆ ขณะที่ผมกำลังเก็บหนังสือสำหรับทำการสอน ผมเห็นเด็กๆในห้องเหมือนมีบางคนก็อยากจะถามผม แต่ก็ไม่กล้าถามผม

                       "มีคำถามไหม.." ผมถามรักเรียนในห้องแต่ละคนมองหน้ากัน แต่ก็พากันส่ายหัวกันเป็นแถม

                       "ถ้าไม่มีครูจะไปแล้วมีสอนห้องอื่นต่อแล้วนะและ อย่าลืมอ่านหนังสือนะพรุ่งนี้สอบข้อสอบก็โหดนะไม่ได้ขู่ “ผมพูด

           “ครับ” "ค่ะ"

                       "ถ้าอ่านหนังสือมาต่อให้ข้อสอบโหดแค่ไหนก็ทำได้เพราะครูก็เอามาจากหนังสือนั้นแหละ..หัวหน้าห้องเชิญครับ" ผมพูดและมองนักเรียนทุกคน

                       “นักเรียนทำความเคารพ”

                       “Thank you teacher , See you tomorrow .
                       
                       “See you tomorrow “ ผมตอบ ขณะที่ผมกำลังจะก้าวเท้าออกจากจากห้อง

                       "แกว่าที่แก้มมันบอกว่าครูเขมเป็นเกย์จริงเปล่าวะ และกำลัง..กับพี่คริสหล่อๆของกรูด้วยอะ" ผมชะงักเท้าแต่ก็ไม่ได้หันกลับไปมองว่าใครพูด

                       แต่ผมก็อดอมยิ้มไม่ได้ก็ดันมีแฟนหล่อประจำโรงเรียนแต่ก็กังวลไปด้วยกันแสดงว่าที่ผมเจอแก้มเขาตามดูผมกับคริสโตเฟอร์และผมกับคริสคงต้องระวังตัวให้มากขั้นจะไม่สวีทกันนอกสถานที่มาก มีความรักแบบนี้มันลำบากนะแต่ทำยังไงได้ผมเลือกไม่ได้มันเหมือนโปรแกรมที่ถูกป้อนไว้ตั้งแต่เกิด ถ้ากินยาแล้วหายผมคงสรรหามากินแล้วแหละ ผมเดินขึ้นไปอีกชั้นเพื่อทำหน้าที่สอนชั้นม.1 ต่อ

                      วันนี้ทั้งวันเลยผมได้ยินแต่นักเรียนกรซิบกันว่าผมเป็นเกย์หรือเปล่า คบกันคริสโตเฟอร์จริงไหม และที่เขาบอกว่าผมเป็นแฟนกับครูลินดาอีกละ คือเดินไปทางไหนก็ได้ยิน ตอนนี้หมดคาบเรียนที่สามแล้ว ผมก็ต้องรีบลงมาที่ห้องพัก เพราะว่าครูลินดาบอกว่ามีเรื่องจะพูดกับผม แต่เรื่องอะไรนั้น ผมยังไม่รู้ ตั้งแต่ครูลินดาหัวแตกวันก่อน ผมก็ไม่ค่อยได้คุยกับครูลินดาเท่าไหร่ ดังนั้นข่าวคราวของผมกับครูลินดาเลยเงียบแต่ข่าวผมกับคริสซิมาจากไหนกันก็ไม่รู้

                       "ครูเขมครับ" ผมสะดุ้งเพราะว่าท่านผู้อำนวนการเรียกผม ผมสะดุ้งสุดตัวเลย ผมจำได้เสียงผู้อำนวยการแม้จะไม่ได้ยินบ่อยๆก็เถอะ ผมยกมือกุมหน้าอกเกือบฮาร์ทแอทแทคแล้วซิผม

            วันนี้ทั้งวันเลยผมก็ได้ยินแต่นักเรียนกระซิบกระซาบกันว่าผมเป็นเกย์หรือเปล่า คบกันคริสโตเฟอร์จริงไหม และที่เขาบอกว่าผมเป็นแฟนกับครูลินดาอีกละ คือเดินไปทางไหนก็ได้ยิน เล่นเอาผมต้องกุมขมับและที่น่าปวดหัวที่สุดของผมตอนนี้คือข่าวครูลินดากับผมนี้ซิ ที่ผมกังวลเพราะว่าพ่อนักเรียนหัวร้อนของผมอาจจะมีอาการงอนผมได้ (ก็ครูเขมชาติดันเกิดมาหล่อนี่ครับ ...คนแต่งแอบแซว)

          ตอนนี้หมดคาบเรียนที่สามแล้ว ผมก็ต้องรีบลงมาที่ห้องพักเพราะว่า ครูลินดาที่บอกผมว่ามีเรื่องจะคุยด้วย ดูจากสีหน้าของครูลินดาดูท่าเธอจะต้องการความช่วยเหลือ และผมก็คงจะช่วยเหลือได้ตามที่ผมทำได้

           "ครูเขมครับ" ผมสะดุ้งเพราะว่าท่านผู้อำนวนการเรียกผม ผมสะดุ้งสุดตัวเลย ผมจำได้เสียงผู้อำนวยการแม้จะไม่ได้ยินบ่อยๆก็เถอะ ผมยกมือกุมหน้าอกเกือบฮาร์ทแอทแทคแล้วซิผม

           "ขอโทษนะครับเรียกซะครูตกใจ..ฝันอ่อนเหมือนกันนะครับครูเนี๊ยะ!" ผู้อำนวยการแซวผมทันที คงเพราะว่าผมสะดุ้งแรงไปหน่อย

           "สวัสดีครับครับท่าน..จะออกไปข้างนอกเหรือครับ"

           "ครับผมจะไปให้ปากคำเพิ่มเติมเรื่องเด็กนักเรียนที่หายไป..ครูพอจะทราบจากครูท่านอื่นบ้างหรือยังครับว่าเรามีเด็กนักเรียนหายไปพร้อมกับครูที่มาสอนก่อนหน้าคุณเขมสักสองสามเดือนได้" ท่านผู้อำนวนการพูดผมพยักหน้าว่าผมได้ฟังมาบ้างแล้ว

           "ป้าของเด็กเขาแจ้งความลงบันทึกประจำวันไว้นานแล้วครับ  ว่าสาเหตุที่หลานเขาหายไปเป็นเพราะครูมิ้งหลอกหลานเขาไปเด็กยังไม่สิบห้าแต่คงจะสิบห้าปีนี้แหละ"ผู้อำนวนการบอกผม

           "ยุคต์นี้สมัยนี้พ่อแม่ไม่ใช่ว่าต้องคอยระวังแค่ลูกสาวนะครับ มีลูกชายก็ต้องคอยระวังเหมือนกัน"

           "เผลอๆจะมากกว่าลูกสาวซะด้วยซ้ำและประเทศไทยเรา เด็กผู้ชายน้อยลงไปทุกทีดูอย่างโรงเรียนของเรานี้ซิ มีนักเรียนหญิง 4 ต่อ 1 ของเด็กนักเรียนชาย " ท่านผู้อำนวยการพูด

           "แต่เด็กที่หายดันเป็นเด็กผู้ชาย!" ผู้อำนวยการพูดเหมือนบอกอะไรผมเป็นนัยๆหรือเปล่าผมยกมือขึ้นมาเกาต้นคอตัวเอง

           "ครับแต่ผมก็ว่าน่ากลัวทั้งลูกผู้หญิงและลูกผู้ชายและครับ" ผมตอบแบบกลางๆและส่งยิ้มให้ผู้อำนวยการ

           "ผมได้ข่าวเกี่ยวคริสโตเฟอร์" ผมก็เหงื่อแตกไหลย้อยลงมาทันที ผมคิดในใจผมก็ได้ข่าวแต่ข่าวมันบอกว่าผมกับเขากับ....กันอยู่ ผมก็มองท่านผู้อำนวยการ รอฟังว่ามาจากแหล่งเดียวกันไหม

           "ร้อนเหรอครับครู" ผู้อำนวยการถามผม

           "เออ..นิดหน่อยนะครับ" ผมพูดและควักเอาผ้าเช็ดหน้าปาดเหงือบนใบหน้า

           "เดี๋ยวก็ไม่ร้อนแล้วครูพอหลังลอยกระทง...ที่นี้หนาวเอาเรื่องเหมือนกันนะครู รีบหาแฟนมากนอนกอดได้แล้วมั้งครับ" ผมยกมือเก้าท้ายถอยอีก มีแล้วแหละก่อนหน้าหนาวอีกแค่ยังบอกผอ.ไม่ได้เพราะเดี๋ยวท่านจะรู้ ผมก็ยิ้มๆให้ผู้อำนวยการ

           "เออ..ว่าแต่...ท่านได้ยินเรื่องคริสโตเฟอร์มาว่ายังไงเหรอครับ" ปั่นหน้านิ่งถามท่านผอ.ไปแต่ในใจผมนี้ดังกระหึมเหมือนกลองเพล เพราะว่ารุ่นครับว่าผู้อำนวยการ

           "ใช่แล้วครับครู ..ผมได้ข่าวว่า..." ผมก็กลืนน้ำลายลอจะข่าวจากแก้มหรือเปล่าลุ้นยิ่งกว่าผลประกาศผลสลากกินแบ่งรัฐบาลอีก

           "เข้าเรียนภาษาอังกฤษ!!"

         "ฟู่!!" เสียงพ่นลมหายใจ ผู้อำนวยการเลิกคิ้วสูงมองผม

         “.............” สายตาท่านผอ.ที่มองผม

           "คือแบบว่ากลัวจะไปมีเรื่องที่ไหน ผมเห็นว่าเขามีคดีเยอะแล้วนะครับ เป็นห่วง!!  นะครับท่าน" ผมพูดผู้อำนวนการพยักหน้าตาม

           "ผมไม่อยากเชื่อนะเด็กคนนี้ไม่เอาภาษาอังกฤษเลยตั้งแต่เข้าม.1 ติดศูนย์ทุกเทอมเพราะไม่ยอมเข้ายอมทำงานอะไรส่งครู สอบก็กามัวไปแบบนั้นตอนแรกผมจะไม่ให้เรียนต่อที่นี้นะแต่แม่เขามาขอร้องไว้"

           "ครูมีอะไรดีเหรอครับ"

           "ผมเหรอครับ...เออ..ตั้งใจสอนครับและก็..ผม..ผม.." ผู้อำนวยการก็มองหน้าผมเหมือนรอลุ้นผลฉลากกินแบ่งเหมือนผมตอนแรกเหมือนกัน

           "พยายามอธิบายว่าจำเป็นที่เขาจะต้องเรียนแม้จะไม่ใช่ภาษาที่เขาต้องใช้ในชีวิตประจำวันอะไรแบบนี้นะครับ" ผมพูดเหงือก็เริ่มแตกผลักๆ

           "แค่นี้เองเหรอครับครู..สุดยอดมากครูเพราะว่าไม่มีครูสอนภาษาอังกฤษคนไหนทำให้นายคริสเข้าเรียนได้เลยเพลอๆมีเรื่องกันอีกผมนี้ต้องคอยประสานให้...งานเข้าทุกครั้งเลยจริงๆ" ท่านผอ.พูดผมพยักหน้า

           "มีครูคนเดียวที่เขาเข้ากันได้กับเขา" ผอ.พูดและชี้นิ้วให้ผม

           "ครับ...ครับ...เราเข้ากันได้ดี ...เฮอะๆ" ผมพูดปนหัวเราะ

           "ดูท่าทางครูร้อนมากไปพักห้องแอร์เถอะครับ" ผู้อำนวนการบอกผม ผมก็พยักหน้าอยากจะรีบไปเหมือนกันที่ท่านหันหลังจากผม

           "งั้นผมขอตัวไปทำธุระก่อนนะครูเขม"

           "ครูเขมครับถ้ามีเพื่อนที่จบครูและเหมือนครูจะยิ่งดีมากแนะนำผมทีนะครับ ผมอยากได้ครูเพิ่ม เด็กนักเรียนชายเราเกรียนเยอะขนาดมีนักเรียนชายไม่ค่อยเยอะนะครับ"

           " ตอนแรกผมก็ไปคัดครูสาวๆ เอาแบบดาวมหาวิทยาลัยอย่างครูลินดา ครูถาวร ยังเอาไม่อยู่เลยครับ"

           "ลองหาเดือนมหาวิทยาลัยดูดีไหมครับเพื่อนักเรียนจะชอบ" ผมกระซิบ

           "ครู!" ผมสะดุ้ง

           "ผมคิดว่ามันเป็นคำแนะนำที่ดีมาก"

         " อุ้ย! ผมต้องไปแล้วครับ ไว้ผมต้องขอคำแนะนำการปราบนักเรียนเกรียนๆดูบ้างนะครับ"ท่านผู้อำนวนพลิกข้อมือดูนาฬิกา

         "ครับท่าน" พอท่านเดินหันหลังออกไปผมก็เป่าปากผายลมแบบยาวๆเลย

         "ครูเขม" เสียงเรียกชื่อผม

         "คะ...ครับ..ท่าน" ผมชะงักเท้าค้างทันที

         "ผมได้ยินครูเขาพูดกันว่าครูเป็นแฟนกลับยายลินดาเหรอครับ" ผมเลิกคิ้วสูงใครเหรอ

         " อ้อ...เออ..ผมหมายถึงครูลินดาเรียกซะติดปาก หลานสาวผมนะครับครูลูกเพื่อนรักของผม นิสัยดีนะครูลินดานะน่ารักสวยก็สวย ได้ครูเขมมาเป็นหลานเขยนี้ผมจะรีบเสนอตัวเป็นเถ้าแก่ให้ทันที" ท่านผู้อำนวยการบอกผม ผมก็ยืนงง อึ่งกิมกี่ ไปหลายสิบวิก่อนจะยกมือเกาหัวอีกรอบดูท่าจะต้องคุยเรื่องนี้กับครูลินดาด้วยซะแล้วผมไม่อยากให้คริสโตเฟอร์หึงผมนะ เห็นแบบนี้ขี้งอนเหมือนกันถ้างอนขึ้นมาจะเงียบ

         “หึ?” ผมคงยืนคิดนานไปหน่อย ผู้อำนวยการเลิกคิ้วมองผม

         "เออ...อ้อ..ครับ..ครับ..เป็นเกียรติอย่างยิ่งครับ" ผมตอบท่านผอ.ไป พอเห็นว่าท่านเดินลงไปจริงๆผมรีบเดินตรงไปที่ห้องพักครูทันทีรอครูลินดาลงมาคุยธุระด้วย ตอนนี้ผมรู้แค่ว่าผมงานเข้า!!
             

[Tanthai23]

EP.12.2 ครูเขมXคริส เมื่อครูลินดาขอให้ผมช่วย

 Part ครูเขมชาติ
     
        ตอนนี้ใบหน้าผมคบเปียกชุ้มไปด้วยเหงือที่ไม่ได้ร้อนอะไรมากเลย ดีนะที่ห้องพักครูเขาเปิดแอร์ไว้และบรรดาครูก็ขึ้นห้องเรียนเพื่อทำการสอนกันหมด ผมทรุดตัวลงนั่งที่เก้าอี้ทำงานหยิบหนังสือเล่มบางขึ้นโบกและพัด มีกล่องขนมวางอยู่บนโต๊ะของผม ผมหยิบมาดูใกล้ น่าจะเป็นขนมชั้นนะม้วนเป็นรูปดอกกุหลาบสีสันสวนงามมากและโน๊ตเล็กๆแนบอยู่

         "คุณแม่ลินดาฝากมาให้ค่ะ ..ขอบคุณสำหรับขนมเม็ดขนุนนะคะ..ลินดา ^_^ " ผมก็รีบดึงกระดาษออกและหยัดลงลิ้นชักก่อนคงเอาไปแค่กล่องขนมไปให้คริสโตเฟอร์กินดีกว่า นี้ก็เกือบจะสิบเอ็ดโมงครึ้งแล้วด้วย ผมเขียนกระดาษโน๊ตว่าผมจะลงไปสั่งข้าวก่อนหากครูลินดาเข้ามาให้รอผมแป๊ปหนึ่งผมรีบลงไปสั่งข้าวที่ห้องอาหารทันที ระหว่างที่ผมกำลังจะเดินผ่านห้องอาหาร

         "ไอ้โป้งมึงจะโกรธคริสมันก็ไม่ถูกนะแค่มันเป็น"

         "เกย์..กูไม่ชอบเกย์ ...ตอนแรกกูก็คิดแค่ว่ามันคงอยากจะได้คะแนนภาษาอังกฤษแต่นี้มันไปคลุกกับเขาและยิ่งแก้มมันเอารูปที่นั่งในรถดูก็รู้กูว่าโม้คให้กันอยู่มันเป็นไปขนาดนี้เลยเหรอวะ ไอ้ปัน ปัน" เสียงโป้ง พูดพอเขาหันมาเจอหน้าผมเขาก็สะบัดหน้าหนีไปเลย ปัน ปันแค่หันมายกมือไหว้ผมผมพยักหน้ารับไหว้และเดินไปสั่งข้าว

         "สวัสดีคะครู วันนี้ทานอะไรดีคะมีหลายอย่างเลย" แม่ค้าขายข้าวเดินมารับออเดอร์จากผม ชะเงอมองก่อนจะส่งกระดาษที่ผมจดไว้แล้วเอาที่คริสโตเฟอร์เขาชอบ ไก่ทอด ผัดวุ้นเส้นและแกงส้มผมชอบกิน

         "ใส่ถุงใช่ไหมคะครู"

         "ใช่ครับ ...ผมจะให้คริสเขามาเอาแล้วกันนะครับพอดีว่ามีคุยธุระกับครูลินดา"

         "ได้ซิคะ...ครู..ครูเขมค่ะ" ผมกำลังจะเดินออก ก็ต้องหันไปตามเสียงเรียก

         "ครูเป็นแฟนกับครูลินดาเหรอคะ..."

         "เออ..ไม่ใช่ครับ...เราเพื่อนครูด้วยกันครับ"

         "แม้บอกเถอะคะ..ลูกสาวดิฉันเขาว่าเมื่อจันทร์ที่ผ่านมาครูลินดาหกขะล้มหัวแตกและครูก็ยังอุ้มไปโรงพยาบาลเลย มีข่าวดีเร็วนะคะ คนสวยก็ต้องคู่กับคนหล่อๆอย่างครูเขม..จริงไหมคะ" ผมก็ยิ้มเจื่อนๆไปทันทีก่อนจะรีบเดินออกอย่างไวเช่นกัน และระหว่างที่ผ่านนักเรียนก็ซุบซิบและยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อีกด้วย ผมไม่รู้ว่าเรื่องอะไรเพราะเท้าผมนะรีบจั้มออกจากตรงนั้นแล้ว

My Darling :คริสเลิกเรียกแล้วลงมาเอากับข้าวที่พี่สั่งด้วยนะและเจอกันที่เรานัดไว้" ผมส่งข้อความหาคริสโตเฟอร์
ChristKhem :ครับที่รัก...คิดถึงที่รักอะ..กลับไปกินที่รักแทนข้าวได้ปะไม่อยากกินข้าวแล้ว"
My Dralin : "ทะลึงกินข้าวก่อนพี่โคตรหิวเลย"
ChristKhem :ไม่หิวผมเหรอ"
My Dralin : หิวข้าว)))))))) แต่หลังกินข้าวเราจะให้พี่กินเราต่อก็ได้นะ....วันนี้วันคี่ไม่ใช่เหรอ ?
ChristKhem : เห้ย!! ได้ไง ผมดิต้องกินพี่...คืนนี้โดนแน่ๆ เมื่อวานแกล้งผมเกือบตาย ผมล้างตู้เย็นเป็นขึ้นมาเมื่อไหร่นะจะเอาให้พี่เขมดิ้นพล้านเลย
My DArling :"เรียนไป..ว้อนตลอดเวลาเรานิ.แค่นี้นะ." ผมส่งข้อความคุยกับคริสโตเฟอร์
 ChristKhem : แล้วสปอยด์ทำไมอะแข็งแล้วเนี๊ยะ (แค่พูดมันแข็งเลยเหรอ ไวไปหรือเปล่าไม่ซิ ไม่ซิหื่นไปไหม)
My DArling  : ถ้าอย่างนั้นพี่ไม่คุยแล้ว และพี่จำได้ว่าเราเรียนสายศิลป์นะ ไม่ใช่สายหื่น
 
         ผมเดินขึ้นมาบนห้องเห็นครูลินดายืนคุยกับครูถาวรยิ้มๆหัวเราะชอบใจกันใหญ่ และพอผมเดินเข้าไปในห้องครูถาวรก็หันมาส่งยิ้มให้ผมก่อนจะเดินออกไป ปล่อยให้ผมกับครูลินดาอยู่ในห้องสองคน

         "ครูลินดามีอะไรจะคุยกับผมเหรอครับ" ผมถามครูลินดา เธอก็นั่งลงตรงข้ามผมดูเธออิดออดที่จะพูด

         "พูดมาเถอะครับ" ผมบอกเธอไปสายตาผมก็มอง อึดอัดแทนจริงๆ ผมเองก็โคตรอึดอัดเลย

         "พรุ่งนี้ป้าของลินดาจะมาเยี่ยมนะคะ แม่อยากให้เชิญครูเขาไปทานข้าวเย็นด้วยกันได้ไหมคะ " ผมก็นิ่งอึ่งไปหลายวินาทีเลย

         "นะคะ...ครูเขม..ลินดาขอร้อง..คือลินดาอยากให้ครูเขมช่วยลินดาเรื่องหนึ่งนะคะ ...ช่วยเป็นแฟนให้ลินดาหน่อย"

         "ห๊ะ!! .." ผมตกใจสะบัดหน้ามองครูลินดา ผมเป็นเกย์ครูลินดาก็รู้นี้

         "ครูลินดาครับ...ผมพูดตรงๆนะ..ผมมีคนรักแล้ว"

         "คริสโตเฟอร์"

         "ใช่ครับ ผมไม่อยากให้เราสองคนมีเรื่องทะเลาะกันนะครับ ครูลินดาเข้าใจผมนะครับ..แค่ปัญหาที่ครูมิ้งพาน้องแชมป์ไปมันจึงทำให้ผู้อำนวยการไม่ชอบความรักประเภทผมก็เครียดแย่อยู่แล้วครับ" ผมพูดกับครูลินดาตรงๆ

         "เดี๋ยวนะครับ ผมถามก่อนว่าทำไมครูอยากให้ผมไปเป็นแฟนและคงจะเกี่ยวกับป้าที่จะมาเยี่ยมครูด้วยใช่ไหมครับ"

         "ใช่ค่ะ..ถ้าลินดาไม่มีแฟนเขาจะให้ลินดาแต่งงานกับผู้ชายที่ลินดาไม่เคยรู้จักเขาเป็นคนใต้เหมือนกันเขารู้จักลินดาและเขาก็ชอบลินดานะคะ" ผมพยักหน้าเข้าใจนะแต่ผมก็หนักใจไปพร้อมๆกัน

         "และแม่ก็เข้าใจว่าครูเขมกำลังจีบลินดาด้วยเลยบอกว่าให้เชิญไปทานข้าวที่บ้านป้าของลินดาจะได้ไปบอกทางฝ่ายโน้นว่าลินดามีแฟนอยู่แล้ว และเขาจะได้เลิกส่งผู้ใหญ่มาทาบทามลินดาซะที " ครูลินดาพูดพร้อมทำหน้าตาเศร้าๆ

         "ผมแคร์คริสโตเฟอร์มากนะครูลินดา!"

         "ครูรักเขามากเลยเหรอค่ะ..ครูเพิ่งจะมาไม่กี่วันเองเจอเขากี่ครั้งเอง..หรือว่าเจอเขาบ่อยมากกว่าที่เจอที่โรงเรียนคะ" ครูลินดาพูดเธอมองผม ผมนิ่งเงียบ

         "นี้ลุงครูลินดา เออ..ผู้อำนวยการเขาก็ถามลินดาเกี่ยวกับครูและคริสโตเฟอร์ ลินดาตอบไปว่าแค่ครูนักเรียนจริงๆ และท่านก็เข้าใจว่าครูนะจีบลินดาอยู่ ถ้าผู้อำนวยการเข้าใจแบบนี้ท่านก็จะไม่เพ็งเล็งครูกับคริสโตเฟอร์ถูกต้องไหมคะ"

         "ครูเขมช่วยลินดาก่อนได้ไหมคะ..ลินดาไม่อยากแต่งงาน"

         "ฟู่!!!!"

         “นะคะ ลินดาขอร้อง นะคะครูเขม “ ครูลินดาจับมือผมไว้ เหมือนเขาเดือดร้อนจริงๆ อาการเหมือนผมคือที่พึ่งสุดท้ายของเธอแล้ว

         "ผมจะช่วยครูแต่ครูต้องอธิบายให้คริสโตเฟอร์ฟังหากเขาเข้าใจผมผิด.."ผมพูดกับครูลินดาเธอพยักหน้ากับผม

         "ผมต้องไปแล้วนะครับผมลืมของไว้ที่บ้านพักและจะไปทานข้าวที่บ้านพักด้วยเช่นกัน ..ผมขอตัวนะครับ" ผมรีบพูดและหยิบกุลแจบ้านพักของผมก่อนที่จะลุกขึ้น

         "ค่ะครูเขม..อย่าลืมขนมนี้ด้วยะคะ " ครูลินดาพูดพร้อมหยิลกล่องขนมชั้นขึ้นมาให้ผม ผมรับไปถือไว้และรีบเดินลงไปที่ผมนัดหมายคริสโตเฟอร์ไว้ ผมควรทำยังไงดี

         "ครูเขม" ผมหันไปเจอพี่สมพิศพอดีเลยครูฝ่ายการเงิน เขามองที่มือผมถือไว้ ทำตาโต

         "น่าอิจฉานะคะครูเขม...ครูลินดาทำมาให้ใช่ไหมคะ..ดอกกุหลาบด้วย...พี่นี้ดีใจนะคนสวยๆของพี่จะมีแฟนซะที" ผมก็พยักหน้าไปแบบนั้น

         "ผมขอตัวก่อนนะครับ ผมจะกลับบ้านพักนะครับ " ผมรีบเดินจั้มอ้าวไปด้านหลังห้องอาหารตอนนี้ได้เวลาพักเที่ยงแล้วด้วยเกินไปห้านาทีแล้วด้วยซิพอมาถึงคริสโตเฟอร์ยืนถือถุงขนมไว้อยู่แล้ว ผมควักมือเรียกเขาก็วิ่งมาหาผมทันที ทำท่าจะกอดผม

         "คริส!!" ผมทำหน้าดุตอนพักเที่ยงคนก็เยอะแยะ

         "ครูทำไมวันนี้สั่งกับข้าวเยอะจังอะ"คริสโตเฟอร์พูดผมก็ก้มลงดูในถุงเออ ผมเขียนแค่สามอย่างข้าวสองถุงแต่นี้ให้มาตั้งสีอย่างมีผัดหมีซั่วถุงหนึ่งผมคิดว่าเขาคงแถมมาให้แน่ๆ ขณะที่ผมกำลังจะเดินออกผมหันไปเห็นเด็กผู้ชายตัวเล็กน่าจะม.2 ผมมองดีดี เด็กคนนี้เป็นเด็กนักเรียนห้องที่ผมสอน ผมเห็นเขานั่งแอบอยู่คนเดียวเอามือกุมท้อง

         "มีอะไรเหรอครู" คริสกระซิบถามผม ผมชี้ให้ดูเด็กคนนั้นอีกแล้ว นายอนุชิต วันนี้คงไม่มีตังมาโรงเรียนอีกแล้ว ผมว่าจะคุยกับเขาดูเพื่อว่าจะช่วยเขาได้ ผมมีสอนห้องเขาอีกทีพรุ่งนี้

         "คริสเอาหมีซั่วนี้ไปให้น้องเขาถุงหนึ่งและอะเอาตังค์ครูนี้ให้เขาไว้ซื้อน้ำซื้อขนมกิน "ผมพูดและหยิบกระเป๋าสตางค์ควักเงินออกมาห้าสิบบาท คริสโตเฟอร์ก็วิ่งไปสะกิดเด็กผู้ชายนั้นเขาส่งถุงหมีผัดและเงินให้ไปคริสโตเฟอร์ชี้มาที่ผมว่าผมเป็นคนให้เด็กคนนั้นหันมายิ้มให้ผมเขาดีใจนะถึงจะเล็กๆน้อยก็เถอะ เขายกมือไหว้ขอบคุณผมก่อนจะถือถุงนั้นเขาไปนั่งกินกับเพื่อนๆ

              เราเดินไปด้วยกันสองคนไปทางสนามฟุตบอลและเดินลัดเลาะไปยังบ้านพักผมได้ด้วยแต่ทางไม่คอยเอื้ออำนวยสำหรับรถมอเตอร์ไซค์เขาจึงไม่ค่อยมาใช้ทางนี้กัน พอผมสองคนข้ามที่กีดขวางไว้เหมือนเป็นกำลังแพงกันระหว่างเขตบ้านพักกับโรงเรียน คริสโตเฟอร์ก็เอื้อมมือมาจับมือผม

         "ครู...วันอาทิตย์เราไปลอยกระทงกันด้วยใช่ปะ"

         "อืม..ทำไมละไม่อยากไปเหรอ"

         "เมื่อก่อนไม่อยากไปอะ..แต่ตอนนี้อยากไปแล้วอยากไปมากด้วย"

         "อยากมีโมเม้นยืนถือกระทงใบเดียวกันกับแฟนและอธิษฐานร่วมกัน" ผมหันมาองคริสโตเฟอร์มีโมเม้นน่ารักกับเขาด้วยเนอะขึ้นมาบนบ้านแล้วคริสโตเฟอร์ก็จัดการจัดโต๊ะผมก็แกะถุงแกงใส่ชาม ก็ดีเหมือนกันผมอยากไปลอยกระทง ลอยกระทงที่ไรไม่ได้ไปลอยสักทีเพราะว่าณัฐกานต์เข้าผับตั้งแต่สองทุ่มพอเที่ยงคืนณัฐกานต์ก็เมาคอพับเป็นอันว่ากระทงไม่ได้ลอยแถมต้องแบกกลับห้องอีกด้วย

         "พี่เขม"

         "หึ ? " คริสโตเฟอร์เรียกผม ผมหันไปมองหน้าว่ามีอะไร

         "เหมือนมีใครเอาเรื่องเราไปพูดเลยอะพี่...ไอ้โป้งมันรู้ก่อนที่ผมจะบอกได้ไงอะ"

         "ก็เรามานอนกับพี่มั้ง...สมัยนี้สื่อออกจะเยอะแยะ ผู้ชายค้างกับผู้ชายใครเขาก็ดูออก" ผมพูดแต่ผมไม่ได้บอกหรอกว่าผมได้ยินโป้งพูดมาว่าแก้มเอารูปให้โป้งดู มันทำให้ผมเพิ่งจะคิดได้ว่าที่คริสโตเฟอร์บอกผมว่าเหมือนมีคนตามเข้าไปตอนที่ผมกับเขาไปจอดรถคุยกันระหว่างรอครูลินดาทำแผล ถ้าผมบอกไปคริสโตเฟอร์คงไปเล่นงานแก้มแน่ๆ และนั้นมันก็จะทำให้คริสโตเฟอร์ดูไม่ดี ผมเลยเลือกที่จะไม่บอกจะดีกว่า

         "เสียใจเหรอคริส...ที่โป้งเขา" ผมถามคริสโตเฟอร์

         "เสียใจแต่ผมแคร์หัวใจตัวเองมากกว่า...ผมรักพี่มากนะ..ผมกับไอ้โป้งคงทำบุญกันมาแค่นี้"

         "คริสทำบุญมาแค่นี้ ส่วนใหญ่เขาเอาไว้พูดกับคู่รักที่แตกหักไม่ค่อยมีใครเขาเอามาพูดกับเพื่อนแบบนี้หรอกนะนายนี้"

         "ถ้าอย่างนั้นพี่กับ...ณัฐกานต์ก็ทำบุญกันมาแค่นี้อะดิ"

         "อันนี้เรียกได้ว่าชาติที่แล้วพี่คงไปทำกรรมไว้ดีกว่ามั้งและเลิกพูดถึงณัฐกานต์ได้แล้วเลิกแล้วพี่ก็ไม่อยากจะขุดสิ่งไม่ดีของกันและกันมาพูดอีกคริส"

         "คริสขอโทษพี่เขมคริสแค่พูดขำ ขำ" คริสโตเฟอร์ทำหน้าเศร้า ผมเอามือแตะหัวคริสโตเฟอร์เบาๆ ผมสองคนทานอาหารเสร็จวันนี้คริสโตเฟอร์ล้างทำความสะอาดจะว่าไปก็น่าดีนายนี้

         "คริสต้องออกไปกันแล้วจะบ่ายโมงแล้วคริส" ผมบอกคริสโตเฟอร์ ตอนนี้เที่ยงสี่สิบนาทีแล้ว คริสโตเฟอร์เดินเข้ามาหาผม เข้ามาสวมกอดผมและจูบผมแบบเร้าร้อน ยิ่งนับวันคริสโตเฟอร์ยิ่งเจนจัดเรื่องพวกนี้มากขึ้น มือก็กุมจับตรงเป่าผมคลึงเล่นอย่างรู้งานแต่ทะว่ามันไม่ใช่เวลามาเล่นกันแบบนี้ผมรีบจับมือคริสโตเฟอร์ออกก่อน

         "คริสอย่าล่อเล่นกับอารมณ์พี่แบบนี้ ถ้ามันเกิดขึ้นแล้วมันห้ามยากนะ" ผมพูด พร้อมกับเลิกคิ้วขึ้นสูง

         "คืนนี้เราเล่นท่ายากกันนะ" ผมยิ้มที่มุมปาก

         "จะคอยดูนะ.."

         "ไม่เชื่อผมเหรอ..เดี๋ยวคืนพี่เขมเตรียมตัวครางไม่หยุดได้เลย "

         "จะคอยดูอยากมีโมเม้นแบบนั้นจัง" ผมพูดเหมือนแกล้งประชด เพราะว่าผมทำให้นะคนนี้ครางดังกว่าผมอีก ผมก็หยิบพวกโทรศัพท์ ผมซื้อโทรศัพท์ใหม่ผมใช้ Nokia Lumia ราคาไม่แพงเท่ากับไอโฟนแต่พอใช้ได้ผมจะเอาไอโฟนไปคืนณัฐกานต์ ถ้าจบแล้วผมก็คืนทุกอย่างที่เขาให้ผมมา ผมไม่อยากเก็บไว้ เพื่อให้คนที่ผมรักคนใหม่ต้องมาคิดมาก เพราะถ้าเลือกที่จะจบแล้วก็คือต้องจบแบบเด็ดขาดไปเลย นั้นคือความคิดของผม
             
                 เหมือนเดิมผมเดินลดเลาะมาด้านหลังและรีบแยกกันก่อน คริสโตเฟอร์ก็เดินกลับไปทางที่เพื่อนๆเขานั่ง ผมก็ยืนชะเง้อมองเพราะว่าผมเองก็เป็นหวงเขาเรื่องโป้งอยู่ไม่ใช่น้อย ผมได้แต่หวังว่าเขาสองคนจะเข้าใจกัน คงไม่โกรธกันไปจนต่างคนต่างเรียนจบนะ   

[PFlove]

 :pig4

[Tanthai23]

           ( ครูเขมXคริส) EP.13 เซอร์ไพรส์มากปันปัน
           

            Part คริสโจเฟอร์ ตอนเที่ยงผมไปทานข้าวเที่ยงกับครูเขมทั้งที่ปกติจะทานกับเพื่อน คือไม่อยากทำตัวว่าว่ามีแฟนแล้วจะทิ้งเพื่อนอะไรแบบนี้ ทั้งที่เพื่อนยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผมกับครูเขมเรา รักจริงปิ๊งเก้อกันไปแล้ว แต่นี้ดันเป็นเพื่อนผมเองที่ทิ้งผมแทนและผมก็ไม่รู้ว่ามีนไม่รู้เรื่องผมกับครูเขมมาได้ยังไงก่อนที่ผมจะบอกมัน และคนนั้นก็คือไอ้โป้ง มันรังเกียจผมมันคงไปได้ยินใครพูดมาก่อนหน้านี้และนั้นแหละใครกันที่เอาเรื่องของผมกับครูเขมไปเม้าส์กัน

      วันนี้ครูเขมบอกว่าจะเลิกหกโมงครึ้งส่วนผมก็กำลังจะเดินไปที่สนามบาสว่าจะซ้อมบาสเกตบอล ผมคิดว่าเลิกซ้อมแล้วค่อยไปเอาอาหารที่ครูเขมโทรสั่งไว้ และคืนนี้จะเล่นอะไรกับที่รักดีนะเพราะว่าคนนี้8iเป็นคืนของคริสโตเฟอร์ อยากจะไปสั่งทำปฏิทินที่มีแต่วันคี่ทั้งเดือน (คิดได้เนอะนายนี้)

                       "อาร์ทดีวะ โจดีวะ " ผมเปลี่ยนชุดเรียบร้อยแล้วจะเดินมาลงสนามซ้อมกันผมเห็นไอ้อาร์ทและไอ้โจ้มันยืนอยู่เคยเรียนห้องเดียวกันแต่ว่ามันขอย้ายสายไปเรียนวิทย์มันอยากไปเรียนวิศวะกันแต่ก็ยังมาเล่นบาสด้วยกันได้เพราะว่าพวกผมเป็นทีมบาสของโรงเรียน เรื่องเรียนไม่ค่อยเจ๋งแต่พอไปได้ ส่วนเรื่องบาสเก็ตบอลพวกผมนำโด่งเลย

                       "ไอ้คริสมึงไปกวนสนตีนอะไรไอ้โป้งวะวันนี้มันบอกว่ามันไม่ซ้อมรอบเดียวกับมึงวะ" ไอ้อาร์ทถามผมทันทีที่เดินมาถึง ผมหันไปมองไอ้โจอีกคนพวกมันก็หยักไหล่ว่าใช่ ไอ้โป้งมันชักจะเอาใหญ่แล้วผมว่าผมต้องเปิดอกคุยกันแล้วแหละว่ามันจะรังเกียจอะไรผมขนาดนั้น

                       "ไอ้โป้งไปไหนวะไอ้ปัน ปัน" ผมหันถามไอ้ปัน ปัน เพราะปกติมันจะตัวติดกันเหมือนปาท่องโก๋แต่วันนี้มันกับไม่ได้ไปกับไอ้โป้ง

                       "ไปแรด!!!" ไอ้ปัน ปันพูดผมเหล่ตาลงไปมองไอ้ปัน ปันนั่งหน้ามุ่ย มันไม่ชวนไปละซิท่า

                       "ไปกับพี่ม.6 พวกพี่กาย พี่อั๋นอะไรพวกนี้แหละ.. ส่วนไอ้เชี้ยนี้เขาไม่ให้มันไป ฮาๆ " ไอ้โจพูดและก้มลงมองไอ้ปัน ปัน ที่เหลือกตาขึ้นมามองไอ้โจอีกที นี้มันเกลียดผมจน เลิกคบกับผมและไปคบพวกเชี้ยๆอย่างไอ้พี่กายเลยหรือไง เพราะมันก็รูว่าผมกับไอ้พี่กายไม่ถูกกัน

                       "ตกลงนี้มันรังเกียจกูจริงๆใช่ไหมวะไอ้ปัน" ผมเอามือเท้าซะเอวพ่นลมออกมาผมไม่อยากจะเชื่อเพื่อนทีผมคบมาตั้งห้าปี ห้าปีเลยนะ ไปไหนไปกันกินนอนเที่ยวด้วยกัน แค่ผมไปรักผู้ชายห้าวันมันเลิกเป็นเพื่อน ผมหันไปเตะอากาศแทน

                       "ตกลงมึงเป็นเกย์จริงๆเหรอไอ้คริส..." ไอ้โจมันถามผม ผมหันหลังกลับมามองไอ้โจ

                       "ถ้ากูบอกว่ากูเป็นพวกมึงจะทิ้งกูไปอีกไหมละ.." ผมถามกลับทันที

                       "เฮ้ย!! พวกกูยังไม่ได้พูดสักคำเลย พวกกูนะไม่ใช่พวกโลกแคบนะโว้ย" ไอ้อาร์ทพูด ผมก็ยังดีที่ยังเหลือพวกมันนี้แหละแต่ผมก็อยากได้ยินคำพูดนี้จากปากเพื่อนรักของผมอีกคนมากกว่าไอ้โป้ง ทำไมมันรังเกียจเกย์แบบนี้วะ ผมทรุดลงนั่ง

                       "ตกลงมึงเป็นใช่ไหมวะ" ไอ้อาร์ทถามผม

                       "กูไม่รู้แต่กูรู้สึกดี รู้สึกมีความสุข กูรู้สึกว่าครูเขมเขาทดแทนสิ่งที่กูขาดหายไปได้วะ กูเคยมีผู้หญิงมันก็แค่ความสุขในเรื่องอย่างว่าแต่ครูเขมให้กูใด้ทั้งกายและใจวะ พวกมึงเข้าใจกรูไหมวะ" ผมพูดอธิบายและหันไปถามพวกมันกลับ

                       "ไม่อะ!" ไอ้อาร์ทกับไอ้โจตอบมาพร้อมกันว่าไม่เข้าใจแต่ผมไม่ว่ามันหรอกมันสองคนถ้ามันจะไม่เข้าในก็มันมีแฟนเป็นผู้หญิงด้วยกันทั้งคู่ และเป็นรุ่นพี่มันด้วยตอนนี้ไปเรียนมหาวิทยาลัยแล้ว(มันบอกไม่ชอบมีแฟนเรียนที่เดียวกัน)

                      "เข้าใจวะ" ไอ้ปัน ปันพูด พวกผมสามถึงกับสะบัดหน้าหันไปมองหน้าไอ้ปัน ปัน พร้อมกันด้วยความประหลาดใจ

                       "เว้ยย..มึงไปเข้าใจมันได้ไงอะ" ไอ้โจหันไปถามไอ้ปัน ปัน

                       "มองกูกันทำไมอะก็แค่กูเข้าใจอะ"ไอ้ปันปัน พูด พวกผมเลิกคิ้วสูงว่ามันเข้าใจว่ายังไงละ

                       "เอาตามความจริงไอ้ปัน อย่าแหล!!" ไอ้อาร์ทพูด ปัน ปันมันก้มหน้าลง ผมบอกแล้วว่ามันหน้าโหดไม่โหดมากหรอกคือแบบเท่ อะไรแบบนี้มากกว่าแต่นี้มันก้มลงทำหน้าเหมือนแมวเลย

                       "กูเข้าใจว่าเวลาที่เจอคนที่เขามองต่างกัน อย่างรักแบบนี้ที่ผิดแปลกธรรมชาติไม่มีใครอยากจะเป็นหรอก และถ้ายิ่งโดนรังเกียจด้วยแล้วนะแม่งโคตรจะช้ำใจเลยวะแถมเป็นเพื่อนสนิท บางที่ก็คิดนะว่ามันผิดตรงไหนวะแค่มีความรู้สึกกับผู้ชายด้วยกัน" ไอ้ปัน ปันพูด ผมมองหน้ามันมึงอินกับควารู้สึกกูไปไหม

                       "ปัน..กลับมาลูก..กูเอาคำตอบตรงๆ " ไอ้โจมันบอกไอ้ปัน ปัน

                       "ถ้ากรูบอกพวกมึงห้ามบอกไอ้โป้งสัญญาก่อนดิวะ" ไอ้ปัน ปันหันมาพูดกับพวกผม มันหันมามองหน้ากันมันชักแปลกๆแล้วซิ แต่ก็พยักหน้าตอบไปว่าได้

                       "อะ อะ พวกกรูสัญญา บอกมาเร็วถ้าช้า พวกกูไม่สัญญาว่ามึงจะกลับไปห้องไอ้โป้งได้แบบสบายๆอาจจะโดนหามไปส่ง" ไอ้อาร์ทพูด

                       "กูก็เป็นเกย์วะ!!!" ไอ้ปัน ปันพูดและพวกผม็หันหน้ามามองตรงเพราะมันก็แค่นี้เอง แค่นี้เองอะ อึกอักอยู่ได้แต่ ..แต่เฮ้ย! มันบอกว่ามันเป็นเกย์!!!

                       "อะไรนะไอ้ปัน ปัน มึงบอกพวกกูว่ามึงเป็นเกย์หรอวะ!" คนแรกไอ้อาร์ทตะโกนส่งเสียงตกอกตกใจไอ้ปัน ปันกระโดดไปเอามือปิดปากแทบไม่ทันที

                  "เอาจริงๆดิวะปัน ปัน มึงอย่ากวนร้องเท้าผ้าใบคู่ใหม่กูได้ไหมวะ เดี๋ยวเตะให้ร้องแต๋วแตกเลยนี้" ผมพูดร้องเท้าผ้าใบคู่นี้ผมไปเจอมาที่ห้างตอนไปซื้อของใช้และครูเขมซื้อให้ไว้ซ้อมบาส รักมากด้วยทั้งรองเท้าและคนให้ พอถอดออกต้องหาอะไรมาปัดฝุ่นออกครูเขมขำผมใหญ่เลยและจะใส่ทุกวันเลยด้วย ปันมันหันมามองหน้าพวกผม ก่อนที่มันจะทำสีหน้าจริงจัง

                       "กูเป็นเกย์จริงๆวะ "

                       "เชร้ดโด้!! มึงติดไปจากไอ้คริสเหรอวะไอ้ปัน ปัน" ไอ้โจ้ ผมหันไปเหล่มองมันเกี่ยวอะไรกับกู

                       "กูไม่ได้เพิ่งเป็นเพราะเขาฮิตกันนะสัส! ..โจ แต่กูนะเป็นตั้งแต่เด็กแล้วแหละ ก่อนกูย้ายมาที่นี้กูเรียนโรงเรียนชายล้วนมาก่อน และพ่อกับแม่ก็คิดว่านั้นคือสาเหตุเลยส่งกูมาเรียนที่นี้เขาบอกที่นี้นักเรียนหญิงเยอะกว่านักเรียนชายและเพื่อว่า” ไอ้ปันปันมันพูด

                       “กูจะดีขึ้น" อันนี้มันพูดด้วยน้ำเสียงที่เบามากและก้มหน้าลง

                       "แล้วมึงหายเลยเหรอวะ" ไอ้อาร์ทมันกระโดนลงมาถามไอ้ปัน ปัน

                       "อาร์ทครับกูเป็นเกย์นะครับไม่ได้เป็นโรคภูมิแพ้ผู้ชายพออยู่ห่างแล้วกูจะได้หายนะสัส!!" เต็มๆหน้าไอ้อาร์ทเลยคำตอบและน้ำลาย ไอ้อาร์ทมันเอามือลูบหน้าตัวเอง

                       "กูหนักกว่าเดิมวะ" ไอ้ปัน ปันพูด

                       "เฮ้ย!!! หนักกว่าเดิม" ปฏิกิริยาตอบเร็วมากไอ้โจ้และไอ้อาร์ทกระเด็นออกคนละทางจากไอ้ปัน ปัน จากที่นั่งติดกับมัน

                       "กู..ก็..กูได้อยู่กับไอ้โป้งมันนะ. อยู่ติดมันตลอดไปไหนก็ไปกับมันอะ..กูเลยไม่หายมั้ง "

                       "และกูก็คิดว่ากูชอบไอ้โป้งวะ" ไอ้ปัน ปันมันบอกว่าชอบไอ้โป้ง ผมยกมือกุมหัวตัวเองเลย ทุกคนพากันสะบัดหน้าไปทางอื่นกันหมดไอ้โป้งมันประกาศว่าเกลียดเกย์ และไอ้ปัน ปันเสือกเป็นเกย์และชอบมันอีกและอยู่ใกล้ชิดสนิทสนมมันขนาดนี้อีก มันเนียนมาก!!

                       "มึงชอบไอ้โป้ง!!!!" ผมสามคนพูดออกมาพร้อมกันอีกครั้ง

                       "อย่าบอกไอ้โป้งนะกูขอร้องวะ กูอยู่ได้แค่ขอให้ได้ใกล้ชิดก็พอ" ไอ้ปัน ปันมันหันมาพูดพวกผมหันมามองหน้ากันพูดอะไรกันไม่ออกเลยหมดคำพูดให้กับไอ้ปัน ปัน

                       "ไอ้ที่แค่ใกล้ชิดก็พอของมึงนี้มันแค่ไหนวะ" ผมมองหน้ามันเพราะว่าไอ้โป้งมันแสดงอาการรังเกียจผมออกขนาดนี้และถ้าผู้ชายอยู่ด้วยจะไม่มีอารมณ์เป็นไม่ได้โดยเฉพาะผู้ชายที่พิสวาสผู้ชายด้วยกัน เช่นผมนี้อยู่กับครูเขมสองต่อสองจะไม่เข้าไปเคล้าคลอทำไม่ได้ต้องไปนั่งชิดติดขอให้ได้สีประมาณนั้น

                       "ก็แบบทุกวันนี้ที่เป็นอยู่ก็พอแล้ว" ไอ้ปัน ปัน มันพูดเบาๆและมองหน้าผมแบบน่ารัก

                       "นี้ไอ้โป้งมันก็ไม่รู้ว่ามึงก็เป็นเกย์และมึงยังชวนมันไปอาบน้ำด้วยกันและนี้มันก็พามึงไปนอนบ้านพักเดียวกับมันอีก ..เนียนชิบหายเลยไอ้ปัน...." ไอ้โจพูดพร้อมกับทำท่าขนรุกไปด้วย ผมลืมบอกไปว่าไอ้ปันปันนะมันไม่ได้นอนบ้านพักเดียวกับผมหรอก บ้านพักมันเป็นเด็กเนิ้ดมาพักด้วย จะมาเที่ยวเล่นกันบ้างค้างคืนบ้าง และช่วงที่ผมไม่อยู่ไอ้โป้งมันเลยเอาไอ้ปันปันมาอยู่แทนเลยมั้ง

                       "มึงนอนเตียงเดียวกับมันหรือนอนเตียงกูวะ" ผมถามไอ้ปัน ปัน มันหันมามองผมแววตาเป็นประกาย อย่าบอกนะว่า พวกผมมองไปในแววตาของมัน ผมรู้มาว่ามันเอาไปปันปันไปนอนช่วงที่ผมไปอยู่กับครูเขมด้วย ปกติไอ้ปันปันมันอยู่บ้านพักคนละหลังกับผมสองคน

                       "กูบอกว่ากูนอนเตียงไอ้คริสไม่ได้หรอก.....เดี่ยวคริสมันว่าเอา มันหวงเตียง และมันก็เลยให้กรูนอนเตียงเดียวกัน" อ้าวนั้นไง....ใช้มุกเดียวกับผมอีกที่เคยใช้กับครูเขม

                                   "ไอ้ตอแหล!!" พวกผมพร้อมใจกันพูด เพราะว่าผมไม่เคยพูดเลยว่าหวงเตียง

                                   "กูยอมรับ" ไอ้ปัน ปัน

                                   "มึงหาเรื่องนอนกับมันมากกว่า และมึงรู้ไหมไอ้ปันว่าไอ้โป้งมันมีเมียแล้ว" ไอ้อาร์ทพูด ผมพยักหน้าว่าจริงด้วยแฟนมันเป็นรุ่นพี่จบไปจากที่นี้ไปเรียนพยาบาลต่อ

                       "กูรู้ตำตากูชิบหายเลยวะ" ไอ้ปัน ปัน

                       " แต่กูไม่เคยรู้ว่ามันเกลียดเกย์วะ อันนี้กูเพิ่งรู้ กูโคตรกลัวเลยวะ ถ้ามันรู้ว่ากูก็เป็นเกย์ มันจะเกลียดกูไหมวะ" ไอ้ปัน ปันพูดผมนี้สงสารมันขึ้นมาทันทีเลย

                       "กูถามมึงหน่อยดิว่า เวลาที่มึงนอนเตียงเดียวกับมันมึงได้กอดมันไหมวะ" ไอ้โจทะลึงถามขึ้นมากลางป่องเลย ไอ้ปัน ปันมันก็หันมามองหน้าพวกผม ผมคิดว่าไม่แน่นอน

                       "ไม่" มันตอบไม่ ผมหันมามองหน้ากันและพยักหน้าพร้อมกันว่ายังดีวะ

                       "ไม่เหลือ" เชี้ยแล้ว! ผมไถลไปตามๆกัน เชี้ยมันเกลียดเกย์แล้วเสือกไปกอดมันอีก

                       "แล้วมึงเคยแอบจูบมันไหมวะ" ไอ้อาร์ทถามต่อ ผมสะบัดหน้าไปมองหน้า ถ้าจูบนี้มันก็ต้องรู้ดิ ผมว่าไม่น่ะแต่

                       "ไม่" พวกผมไม่อยากเดาไม่อะไรพูดให้จบ ผมมองหน้ามัน

                       "ไม่เคย" ไอ้โจ

                       "ไม่เคยพลาด..หอมหลายครั้งแล้วแหละ..แก้มมันนิ่มวะ กูพูดเลย " นั้นอันนี้ไม่ได้ทำให้พวกผมฟินตามนะแต่อ้าปากค้างในความเนียนขั้นเทพของมัน 

                       " มึงลองสัมผัสหนังตีนมันยังอะ....นิ่มเหมือนแก้มไหม..เพื่อว่าโดนเข้าไปจะได้ไม่เจ็บ " ไอ้อาร์ทถามไอ้ปัน ปัน มันหุบยิ้มและส่ายหัวไปมา

                       "ไข่มันกูก็จับนะ ได้นอนด้วยทั้งทีเก็บไว้ทำพองมึงเหรอ" ไอ้เวรเอ้ย! ไอ้ปัน ปัน ผมว่าถ้าไอ้โป้งรู้นี้มันโดนหนักแน่ๆ ผมรู้จักไอ้โป้งดี ผมทำได้แค่ส่ายหัวให้ไอ้ปันปัน มึงนี้มันหาเรื่องชัดๆเลย
   
                  ผมหันมาไอ้สองตัวนั้นวิ่งไปหาที่อ๊วกครับ มันฟังไม่ได้ผู้ชายเขาลวนลามกัน ผมมองไอ้ปัน ปัน มันหยักคิ้วให้ผม ผมเองนะไม่อยากจะคิดว่าถ้าไอ้โป้งมันรู้ว่าไอ้ปัน ปันเป็นเกย์และมันก็นอนเตียงเดียวกัน แถมไอ้ปัน ปันยังกอดมันอีก ไม่ขอจินตนาการนะเพราะว่าผมนะสงสารไอ้ปัน ปัน ไอ้โป้งมันคนจริง

                  "กูถามมึงอีกอย่างมึงรักไอ้โป้งแล้วเวลามันไปกับแฟนมันมึงไม่หึงเหรอวะ"  ผมถามไอ้ปันปัน มันหันมาตีหน้าเศร้าทันที

                       "กูเหรอไม่ไม่ ไม่มีที่กูจะไม่หึงอะแต่กรูทำไม่ได้ นอกจากยืนมอง เจ็บชิบหายเลยวะ"

                       "แต่กูรู้สึกแปลกวะ เป็นแฟนกันจับมือกันน้อยมาก และพี่เขาส่วนมากจะนั่งติดกับเพื่อนเขาวะที่ชื่อแป้งอะ นั่งตัวติดกันเลย กูเคยเห็นเขาหอมแก้มกันด้วยและจุบปากเล่นกันด้วยวะ แต่กูคิดว่าเพื่อนผู้หญิงเขาอาจจะชอบทำแบบนี้มั้ง" ไอ้ปัน ปัน ผมหันมามองหน้ากันอีกที ไม่ใช่เพื่อนผู้หญิงเขาทำกันแล้ว

                       "จูบแบบไหนที่ว่าเขาเล่นกันวะ" ไอ้อาร์ทมันถาม

                       "จูบเหมือนดูดดื่มและแลกลิ้นกันนิดหน่อยๆ" อันนี้พีคมากสำหรับผมสามคน อย่างบอกพวกผมนะว่าแฟนมัน!

                       "เออ..กูแอบเห็นแค่ครั้งเดียวตอนที่กูไปเที่ยวทะเลกันนะและแฟนมันกับเพื่อนไปด้วยไอ้คริสไม่ได้ไป กูเดินลงมาจากบ้านก็เห็นพอดีและกูก็รีบหันหลังและเดินขึ้นเลยวะ ไม่กล้าดู"ไอ้ปัน ปันพูด ไอ้อาร์ททำท่าขย้อยเพราะไอ้นี้สิงห์นักล่าจูบสาวๆ

                       "กูไปอีกรอบนะอันนี้ไม่ไหวจะเคลียร์" ไอ้อาร์ท ฮาๆ ผมหันไปหัวเราะไอ้อาร์ทกับไอ้โจ

                       "ไอ้โป้งมันรู้เรื่องนี้ไหมวะ" ผมหันกลับมาถามไอ้ปันปัน

                       "ใครจะกล้าบอกวะ กูไม่กล้าบอก บอกไปมันก็เตะกูอะดิระหว่างเพื่อนกับแฟนมันจะเชื่อใครวะ" ไอ้ปัน ปันพูดผมพยักหน้าจริงวะ

                       "กรรมของไอ้โป้ง!!!!" ไอ้อาร์ทที่กลับมาตั้งหลักและไอ้โจ พูดออกมาพร้อมกัน

                       "เฮ้ย!! ไอ้โป้งมาวะ" ผมหันไปมองไอ้โป้งมันเดินมาพอมันเห็นหน้าผมมันก็หันหน้าหนีเลยทันที ทำเป็นมองไปทางอื่นแทน

                       "ปัน ไปกลับบ้านวะกูมีหนังใหม่เพียบเลยวะไปดูกันดีกว่า มีfifthy shades of gray ด้วยวะ ผู้หญิงผู้ชายมันน่าดูกว่า...." ผมเงยหน้าขึ้นมองหน้ามันว่ามันจะพูดอะไร แต่ไอ้อาร์ทมันแตะไหล่ผมพร้อมกับส่ายหัวให้ผมว่าอย่าเลย เพราะมันหนักกว่าผมอีก มันไม่ได้พูดแต่สีหน้ามันบอกผมได้มากกว่าคำพูดอีก ผมก็พยักหน้าตามนั้น ..แต่พอมันพูดว่า

                       "ผู้ชายเอาตูดกัน แถมยังตูด...ครู.." เท่านั้นแหละผมลุกพล้วดเลยกระฉากด้วยความไวผมก็กระฉากคอเสื้อมัน ไอ้โป้ง

                       "เฮ้ยย...ใจเย็นอะไรวะ จะต่อยกันทำไมวะเพื่อนกันไอ้เชี้ย " ไอ้อาร์ทมันลุกขึ้นและดันหน้าอกผมสองคนไว้ให้ออกจากกัน  ผมกำหมัดแน่นและไอ้ปัน ปันมันก็ลุกพล้วดดึงรั่งไอ้โป้งให้ออก สายตาผมกับไอ้โป้งสบตากันไม่ยอมละหนีจากกันเลย

                       "เขาเป็นเพื่อนนายไม่ใช่เหรอคริส" คำพูดของครูเขมลอยขึ้นมาผมมองหน้ามันและหมัดผมก็ค่อยๆลดลง ไอ้โป้งมันสะบัดให้มือผมหลุดจากคอเสื้อนักเรียนของมัน

                       "ไอ้โป้งมึงกับไอ้คริสเป็นเพื่อนกันมาห้าปีนะโว้ยย..พวกกูนี่มาที่หลังยังยอมรับมันได้เลยแล้วมึงละวะเป็นห่าอะไรของมึง " ไอ้อาร์ทพูดกับไอ้โป้งและมันก็ดันอกผมไว้ ผมที่ยืนพยามระงับอารมณ์ความโกรธของผมเอง

                       "ถ้ามึงรับกันได้ก็รับไปกูไม่ ..ไปปัน กูอยากอาบน้ำวะ" ไอ้โป้งมันพูด เหมือนจะโกนให้ผมได้ยิน

                       "ไปเลยดิ..กูอยากอาบน้ำแล้วเหมือนกันวะ " ไอ้ปัน ปัน รีบพูดและดึงลากไอ้โป้งไป

                        " อู้ยย)))))) " ไอ้โจมันร้องและยืนหนีบขาเข้าหากันทันที ที่เห็นไอ้ปัน ปันมันรีบดึงรั้งไอ้โป้งออกไป

                         "กูจะไม่ลงซ้อมหรือแข่งรอบเดียวกับมึง..ถ้ามีมึงก็ไม่มีกู" ไอ้โป้งหันมาชี้หน้าผม และมันก็ประกาศว่าจะไม่ลงแข่งกับผมด้วย

                       "บ้านพักคงไม่ต้องแล้วมั้งไปอยู่รังรักมึงเลยดีกว่ามั้ย แต่ช่วยไปให้คำตอบกับผู้อำนวยการให้ถูกๆหน่อยนะ" ไอ้โป้งมันพูดและไอ้โป้งมันก็เดินกอดคอไอ้ปัน ปันไป พวกผมสามคนได้แต่มองมันเดินออกไป  ผมอยากรู้เป็นเกย์ผิดตรงไหนวะ ไอ้ปัน ปันมันก็กอดเอวไอ้โป้งไปด้วย

                       "ก่อนที่มันจะมารังเกียจเกย์อย่างมึงนะคริส กูว่าให้มันไปหาข้อสังเกตุคนเป็นเกย์ก่อนดีกว่าไหมวะ" ไอ้โจมันหันมาพูดกับผมและไอ้อาร์ท

                       "กูโคตรสงสารเลยวะ" ผมกับไอ้โจหันมามองไอ้อาร์ทสงสารใครวะ ผมหรือเปล่า หรือว่าไอ้ปันปัน

                       "สงสารไอ้ปัน ปันเหรอวะ" ไอ้โจหันมาถามไอ้อาร์ท ผมหันมาเหล่มอง

                       "สงสารไอ้โป้งนี้แหละ มีเมียก็เป็นเลสเบียน มีเพื่อนคู่หูที่ตัวติดกันตลอดแม้กระทั้งอาบน้ำ และมันก็เป็นเกย์”

                       “แต่ไอ้โป้งมันดันเสือกบอกเกลียดเกย์ที่เป็นเพื่อนรักมัน..คือมึงไอ้คริส! " ผมหันไปเหล่มองไอ้อาร์ทเพราะว่าตอนมันพูดว่าเกย์ที่เป็นเพื่อนมัน มันก็หันมามองหน้าผม ยังไงมึงว่ากูเหรอ

                       "มึงเคยเป็นเพื่อนมัน เพื่อนรักมากสนิทกันมากแต่ตอนนี้ไอ้ปันแล้ว..แต่ไอ้ปัน ปัน นี้หนักกว่ามรึงเยอะวะ" ไอ้อาร์ทพูด

                       "กูว่าอาจจะเป็นเมียไอ้ปัน ปันเร็วๆนี้ " ผมสะบัดหน้าไปมอง ไอ้เชี้ยโป้งนี้นะ

                       "และเป็นไงละมันเกลียดเกย์แต่ก็นอนให้เกย์กอดแม่งทุกคืน กูว่าถ้าปล่อยไว้สักเดือนคงจะดีวะ ฮาๆ " ไอ้อาร์ทพูดและมันก็หัวเราะซะท้องแข็งเลย

                       "และมันดู fifthy shades of gray กรูว่าเสร็จคืนนี้แหละ" ไอ้โจอีกคน ผมรู้ว่ามันเป็นหนังอีโรติกส์ กูดูยังต้องช่วยตัวเองเลยนะมึง

                       "ไม่ต้องบอกมันสักพักนะให้มันเสียตัวไแล้วค่อยบอกว่า ฮาๆ กูไม่อยากคิดถึงหน้าไอ้โป้งวะ ฮาๆ "ไอ้โจพูดผมส่ายหัวให้ความคิดของมัสองคนจริงๆ ผมว่าไอ้ปัน ปันนะจะหนักสุดทำไมไม่บอกมันไปเลยว่ามันเป็นเกย์ ผมเหลือบมองเวลาไปเอาอาหารที่ที่รักผมสั่งไว้ดีกว่า

           "กลับแล้วเหรอวะไอ้คริส"

           "เออวะไม่มีอารมณ์ซ้อมแล้วและถ้าไอ้โป้งมันพูดแบบนี้นะ กูออกจากทีมเองวะ พวกมึงต้องมีมัน ส่วนกรูโอเควะ..เนเวอร์มายด์" ผมหันมาพูดและเดินออก ผมหยิบมือถือมากดข้อความหาที่รักผมดีกว่า

           Christ Khem : ที่รัก เขาจะไปรอที่บ้านนะอาบน้ำล้างไข่รอ
           My Darling : เอาลงหม้อน้ำต้มฆ่าเชื่อให้ด้วยก็ดีนะ ฮาๆ
           Christ Khem :ที่รักแรงไปนะ
           My Darling :ทำไมเลิกซ้อมเร็วจังละ ปกติเลิกหกโมงนิ นี้เพิ่งจะห้าโมงครึ้งเองและพี่ก็กำลังจะ    เข้าห้องสอนแล้ว
           Christ Khem : ไม่อยากซ้อมแล้วจะเลิกเล่นบาสแล้ว กลับมาค่อยคุยกันนะที่รัก ..
           My Darling :เพราะโป้งใช่ไหมคริส
           Christ Khem : ช่างมันเถอะ แต่เลิกเร็วก็ดีนะเขาจะได้มีเวลาไปเปิดตำรา
           My Darling : ดีมากคริสอ่านหนังสือบ้างจะสอบแล้ว
           Christ Khem : กามสูตรเปิดตำรา 100 ท่าลีลารัก ไม่ต้องห่วงนะเขาจะพยายามหาท่าที่เข้ากับเราให้มากที่สุด
           My Darling : คริส))) กลับไปอ่านกิริยาสามช่องพี่กลับไปจะให้ท่องให้ฟัง ส่วนกามสูตรเปิดตำรา 100 ท่าลีลารักคริสไม่ต้องอ่าน พี่กลับไปแล้วจะแจงให้เองเพราะคริสอาจจะต้องใช้ภาพประกอบแถมล้างตู้เย็นให้ด้วย
           Christ Khem : ง่ะ..ไม่เอาอะ...ไม่อยากโดนล้างตู้เย็น เพิ่งจะโดนไปเมื่อวานตู้เย็นยังสะอาดอยู่เลย
           My Darling : แค่นี้ก่อนนะคริสพี่จะเข้าห้องสอนแล้ว พี่จะรีบกลับละ เป็นห่วงนะ อ้อถ้าหิวทานข้าวก่อนเลยก็ได้ กินไม่เป็นเวลาเดี๋ยวเป็นโรคกระเพาะ
           Christ Khem : เป็นอยู่ เป็นเพราะรักเขมไง >///<
           My Darling :ไม่คุยแล้วจะสอนแล้วแค่นี้นะ ...พี่รักเรานะคริส I Love You

[Tanthai23]

     
EP.13.2 แก้มมีสิ่งที่ทำให้ผมต้องยอมทำตามที่เธอขอ

                       ผมเดินอมยิ้มกับหน้าจอมือถือ ผมเปิดไลน์ใหม่ไว้คุยกับพี่เขมอย่างเดียวเลย พี่เขมบอกว่าไม่จำเป็นที่เราจะต้องทำให้คนทั้งโลกรับรู้ว่าเรารักกันแค่ไหนแค่เราสองคนรู้กันแค่นี้ก็เพียงพอแล้ว ถึงเราจะไม่เคยโพสรูปลงไอจี เฟสบุ๊คให้ใครๆเห็น ความรักของเราก็ไม่ได้จะจืดหรืองจางหายไปสักหน่อย เหมือนที่พี่เขมเคยทำกับแฟนเก่าพอเลิกกันพี่เขมปิดเฟสบุ๊คและทุกอย่าง ลบมันทิ้งไปหมด ผมเองก็เหมือนกันลบหมดตอนนี้เหลือแค่เราสองคน แม้กระทั้งเพื่อนรักของผมตอนนี้มันก็ทิ้งผมไปเอง
 
                     " พี่คริส)))))" เสียงแหลมแสบแก้วหูดังมาอีกแล้ว ผมหันไปมองแก้ม ที่ยืนมองผมตาจ้องเขม็งและผมก็หันหลังให้เพื่อจะเดินต่อ  ผมบอกที่รักผมไปแล้วว่าจะไม่ยุ่งกับเด็กที่พูดไม่รู้เรื่องอย่างแก้มอีก

                       "หยุดนะพี่คริสแก้มรู้แล้วว่าทำไมพี่ถึงได้ผลักไสไล่แก้มเพราะครูเขมใช่ไหมละ…พี่คริส!! " แก้มรีบวิ่งมาจับแขนผมเพื่อรั่งผมไว้ แต่ผมสะบัดมือแก้มออก และหันไปมองแก้มซึ่งผมก็พยายามระงับอารมณ์โกรธของตัวเอง เพราะคำพูดของพี่เขมมันเตือนสติผมว่า คนตรงหน้าคือผู้หญิง

                       "พี่ไม่ได้รักเธอต่างหากแก้มถ้าพี่รักเธอพี่จะผลักไสเธอทำไมละ กลับบ้านไปช่วยแม่ทำงานบ้างเถอะ" ผมหันมาบอกแก้มและทำท่าจะเดินออกอีก

                       "ทำไมอีครูตุ๊ดนั้นมันมีอะไรไปกว่าแก้มเหรอ หรือว่าเขาให้เงินพี่ด้วยละเอาไว้แก้ร่านสวาทตูด" ผมถึงกับหยุดเดินและถอยหลังมาจ้องมองหน้าแก้ม แต่อันนี้ผมว่าผมคงทนต่อไปไม่ได้เขาว่าคนที่ผมรัก

                       "แก้มถอนคำพูดเดียวนี้นะ!! อย่ามาว่าครูเขมนะเขาเป็นครูเธอและเป็น...." ผมหันไปพูดกับแก้มและแก้มก็มองผมนิ่งๆ

                       "เป็นอะไรละ ..อยากรู้หนักว่าผู้อำนวยการรู้เรื่องนี้ขึ้นมาพี่สองคนจะเป็นยังไง ดูจากพี่แชมป์กับครูมิ้งซิยังต้องหอบผ้าหอบผ่อนหนีตามกันไปเลยและถ้าผู้อำนวยการรู้แม่พี่ก็ต้องรู้ และครูเขมนี้คงต้องกลับไปสอนวัวสอนควายที่บ้าน" อันนี้ยิ่งเพิ่มความโกรธให้ผมมากขึ้น

                       "แก้ม!!!" ผมชี้หน้าเธอแต่ทะว่าคำพูดของครูเขมกับผุดขึ้นมาในหัวผม ที่ว่าเขาเป็นผู้หญิงอย่าไปว่าเขา เพราะมันจะทำให้ทุกคนเห็นว่าผมเป็นคนไม่ให้เกียรติผู้หญิงที่เรียกว่เพศแม่ ผมเลยต้องค่อยๆระงับความโกรธของตัวเองให้ได้

                       "แก้มมีรูปและล่าสุดวันนี้ด้วยนิเดินจับมือกันเลยเหรอ แก้มไม่อยากเชื่อเลยนะว่าพี่จะไปทำอะไรอย่างนั้นได้ลงนะพี่คริส" แก้มพูดพร้อมกับโชว์แฟรสไดรฟ์ให้ผมดู

                       "เอาไฟล์นั้นมาให้พี่เดียวนี้นะแก้ม " ผมทำท่าจะเข้าไปแย้ง แต่แก้มไม่ยอมให้ผม และเขาเอาแฟลซไดร์ฟหยัดใส่ลงไปในเสื้อในของเขา แล้วผมจะกล้าล้วงเข้าหยิบได้ยังไง ผมว่างานคงเข้าเยอะกว่านี้แน่ๆ แค่นี้ ก็แย่มากแล้ว 

                       "เข้ามาหยิบซิ จะได้ร้องว่าพี่นะจับนมแก้มครูเขมจะได้ลงมาเห็นเขาจะได้รู้ว่าพี่ยังอยากกินชะนีอยู่ " ผมก็ต้องถอยหลังออก มือก็กำหมัดทำอะไรคนตรงหน้าไม่ได้ถ้าเป็นผู้ชายนี้ผมต่อยไปแล้ว

                       "แก้มทำไปเพื่ออะไร และพี่ก็ไม่เคยรักแก้ม แก้มทำแบบนี้แล้วพี่จะรักแก้มเหรอ "

                       "วันนี้พี่จะไม่รักแต่สักวันพี่ก็อาจจะรักก็ได้ แต่แค่แก้มรักพี่มันก็พอแล้วนี้" ผมหันหลังออกแก้มเป็นเด็กที่พูดไม่รู้เรื่องจริงๆ อย่างที่พวกไอ้โป้ง ไอ้ปัน ปันมันพูดว่าเด็กคนนี้น่ากลัวขึ้นทุกวัน ผมไม่น่าปล่อยให้แก้มเหิมเกริมกับผมได้ขนาดนี้เลย

                       “ถึงยังไงพี่ก็ไม่มีวันรักแก้ม”ผมพูดขึ้นและหันไปมองหน้าเธอ

                       "พี่จะบอกว่าพี่รักครูตุ๊ดนั้นเหรอ!"

                  "ครูเขมไม่ใช่ตุ๊ด!!!! " เพราะครูเขมเขาออกจะแมนซะด้วยซ้ำท่าทีที่ดูยากของเขาเขาสุขุมเขาวางตัวดี ไม่มีใครดูออกเลยว่าเป็นเกย์วะด้วยซ้ำ

                  "แต่เดี๋ยวนะ!” มันทำให้ผมคิด

                       “ถ้าอย่างนั้น  เรื่องที่ทุกคนพากันพูดว่าครูเขมเป็นเกย์ เป็นตุ๊ด แก้มใช่มั้ยที่เป็นคนไปปล่อยข่าวนั้นนะ " ผมถามแก้ม เธอเบ้ปากใส่ผมอย่างไม่แยแส ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเด็กอย่างแก้มมันจะทำอะไรแย่ๆแบบนี้ได้ลง

                  "ใช่แก้มเอง ..แก้มจะพูดจนกว่าพี่จะเลิกกับเขาหรือจนกว่าเขาจะเลิกยุ่งกับพี่และไปจากที่นี้ก็จะยิ่งดีมาก"

                  "แก้ม!...ทำไมมึงไม่เป็นผู้ชายวะ ไม่อย่างนั้นพี่ต่อยไปแล้ว..แก้มนิสัยเสียมาก...พี่ถามหน่อยทำตัวแบบนี้เหรอจะให้ไปรักฝันเถอะแก้ม" ผมพูดและทำท่าจะหันหลังเดินหนีดีกว่า

                  "และถ้าพี่อยากให้แก้มหยุดพี่ต้องเป็นแฟนแก้ม..แล้วแก้มจะหยุดและรูปพวกนี้ก็ไม่ต้องถึงผู้อำนวยการด้วย พี่ไม่รู้เหรอว่าผู้อำนวยการเขาไม่ชอบพวกตุ๊ดพวกเกย์นะ" แก้มพูดตะโกนใส่ผม ผมชะงักเท้า

                  "ว่าไงพี่คริส" แก้มถามผม

                  "ถ้าถึงผู้อำนวยการก็คงสนุกผลึก...เรื่องไอ้แชมป์กับครูมิ้งยังไม่จบ มีเรื่องครูเขมอีกคนโรงเรียนนี้คงมีอาถรรพ์ครูสอนภาษาอังกฤษมีปัญหาเดียวกันทั้งสองคนเลย" แก้มพูดผมหันขวับกลับแต่ทำอะไรไม่ได้เธอกำลังต่อรองผมอยู่ด้วย...รูปพวกนั้นกับผมและครูเขมที่ผมรัก

                  "วันนี้แก้มอยากนั่งบิกไบท์อะแก้มยังไม่เคยได้นั่งเลยนะ..พี่คริส..แก้มอยากนั่งบิกไบท์อะ" แก้มพูดบอกผม เขายืนทำท่ากอดอกเหมือนผู้ถือไพเหนือกว่า

                       "หรือจะให้แก้มส่งรูปถึงผู้อำนวยการตอนนี้ดีละ"

                       "ส่งดีกว่า"

                       "แก้มหยุด..ได้พี่จะไปเอารถแค่ไปส่งนะ" ผมยกมือเบรคเธอไว้

                       "ไม่เอานั่งคุยกันก่อนที่สวนสาธารณะอยากนั่งกับพี่คริส..อยากนั่งสวีทกับพี่คริส และไม่ใช่แค่วันนี้นะพรุ่งนี้มะรืนนี้ตลอดไป มานั่งกินข้าวกับแก้มด้วยจะดีมากทุกมือเลยนะ เช้า กลางวันและเย็น"

                       "ไม่ได้พี่ต้อง.."

                       "กลับไปเอาใจตุ๊ดหรอไม่เอานะเอาใจแก้มตอนนี้พี่ต้องเอาใจแก้ม..เร็วซิก่อนที่รูปพวกนี้จะถูกส่งถึงผู้อำนวยการพี่คริส" แก้มบอกผม ผมหันไปมองห้องที่ครูเขมกำลังสอน ถ้ารูปพวกนี้ถึงผู้อำนวยการครูเขมก็เดือนร้อนนะซิ

                       "ก็ได้.พี่ไปเอารถเดี๋ยวนี้ " ผมพูดก่อนจะรีบเดินไปที่บ้านพักที่ผมจอดรถผมไว้ บ้านพักผมกับไอ้โป้ง ผมหยิบมือถือกดเบอร์โทรหาครูเขมทันที

                       "ว่าไงคริสพี่สอนอยู่" พี่เขมรับสายผม

                       "พี่เขมผมออกไปข้างนอกกับเพื่อนนะ” ผมพูดด้วยน้ำเสียงที่เบามากๆ และผมก็เอามือทุบกำแพงไปด้วยเจ็บใจที่ผมทำอะไรไมได้มากไปกว่านี้

                       “ พวกไอ้อาร์ท ไอ้โจนะ พี่ลงมาเอากับข้าวเองได้ไหมครับ "ผมไม่กล้าบอกครูผมกลัวว่าครูเขมจะคิดมากเรื่องที่แก้มกำลังต่อรองผม ผมเองก็กำลังคิดว่าจะหาทางฉกเอาไฟล์รูปคืนมาด้วยแต่จะทำยังไงไม่รู้เลย

                      "อ้อได้ซิ กลับดึกไหมพี่จะได้แบ่งข้าวไว้ให้หรือถ้าไม่ดึกมากพี่รอทานด้วย" ผมอยากจะทุบรถตรงหน้าผมให้พังด้วยความโมโห โมโหตัวเองที่ไม่ระวังเลยทำให้ครูเขมเดือดร้อน

                       "ไม่ดึกครับ " ผมตอบพี่เขม

                       "ได้ถ้างั้นไปเถอะ ขับรถไปเองใช่ไหม"

                       "ผมขับบิกไบท์ไปนะพี่เขม"

                       "อืมขับรถวังนะ อย่าขับเร็วละ เรานี้ยิ่งขับเร็วอยู่พี่ว่าจะเตือนหลายครั้งแล้วคริส" พี่เขมพูดด้วยความเป็นห่วงผมแบบนี้ ผมยิ่งรูสึก ปวดใจ

                       "ได้ครับ..ผมจะรีบกลับนะ..ผมรักพี่นะพี่เขม" ผมพูดเบาๆ

                       "เป็นอะไรหรือเปล่าคริส" พี่เขมรีบถามผมกลับ

                       "ไม่ครับผมแค่อยากบอกว่าผมรักพี่"  ผมพูดไปน้ำตาก็คลอไปด้วย จริงด้วย ความรักแบบนี้มันมีแต่อุปสรรคอย่างที่พี่เขมบอกผมไว้ 

                       "อืมม...พี่สอนก่อนนะพี่จะรีบกลับ " พี่เขมพูดและกดวางสายผมไป ผมก็ขึ้นขึ้นไปสตาร์ทรถ และขับออกไปอย่างรวดเร็วระหว่างที่ขับออกมาผมกับเห็นไอ้โป้งมันเดินส่วนกลับเข้ามามันแค่มองผมแวปเดียวก็หันหน้าหนี ผมขับมาถึงที่แก้มยืนรอผมก็จอดรถ ผมไม่เอาขาตั้งขึ้นด้วยให้นางตะเกียกตะกายขึ้นมาแเองแล้วกัน

                       "พี่คริสไม่เอียงให้แก้มหน่อยละแก้มขึ้นไม่ได้" แก้มที่พยายามจะไต่รถคันใหญ๋ของผมเพื่อขึ้นมานั่งแต่แก้มนะตัวเตี้ยเกินไปและผมเองก็ไม่ยอมช่วยเธอด้วย

                       "พยายามเอาซิ เธอพยายามมาตั้งหลายอย่างแล้วนิ" ผมพูดโดยไม่หันหน้าไปมองคนที่พยายามขึ้นมานั่งซ้อยท้ายรถผม จนเธอขึ้นมานั่งได้สำเร็จและกอดเอวผมแน่นเลย

                       "ออกรถซิค่ะพี่คริสเราจะไปสวีทกัน..ออกซิรถซิพี่คริส" แก้มออกคำสั่งบอกผม ผมก็ออกรถทันที พอยิ่งออกตัวนางก็ยิ่งเบียดกอดผมแน่นมากยิ่งพอผ่านหน้าตึกก็ยิ่งกอดแน่นขึ้น เหมือนจะอวดใครผมไม่ได้หันไปมองใครทั้งนั้นอยากจะรีบออกไปจากตรงนี้ ผมนึกโมโหตัวเองว่าไม่น่าเข้าไปยุ่งกับแก้มตั้งแต่แรกเลยและตอนนั้นผมเองก็ไม่คาดคิดว่าเธอคนนี้จะมาใช้ไม้นี้แบบนี้กับผม ยิ่งคิดยิ่งโมโห มือของแก้มที่กอดผมไม่ได้ให้ความรู้สึกอะไรพิเศษกับผมเลยสักนิด ไม่เหมือนครูเขมแค่กอดเอวผมไม่ต้องถึงกับลูกแบบแก้มแบบนี้หรอกผมก็ใจเต้นแรงยอมรับว่ามีอารมณ์ทุกที แต่กับแก้มนี้ผมไม่มีการตอบสนองอะไรเลยมีแต่ความรำคาญ


                        ผมขับรถพาแก้มออกมาโดยไม่เต็มใจสักนิด ผมอยากจะโทรหาครูเขมแต่แก้มก็คอยจิกตามองผมตลอด แก้มเขาให้ผมพามานั่งที่สวนสาธารณะ นั่งถ่ายรูปนั้นรูปนี้จนผมรู้สึกเบื่อหน่ายให้ถ่ายรูปคู่ไม่รู้จะถ่ายไปทำไม นี้ก็ถ่ายไปเกือบจะร้อยรูปได้แล้วมั้ง

                  "พี่คริสยิ้มหน่อยซิ อย่าทำให้แก้มหงุดหงิดได้ปะ มากับแก้มอย่าทำหน้าบึ้งที่ตอนที่พี่ไปกับ...."แก้มทำท่าจะเรียกจิกครูเขมแน่ๆ

                  "อย่าหลุดคำนั้นออกมานะแก้ม!..อย่าให้พี่ต้องเหลืออด! เพราะว่าถ้าปากดีต่อให้เป็นผู้หญิงก็มีสิทธิ์ที่ปากจะมีสีได้นะสีแดงซะด้วย " ผมหันมาชี้หน้าเธอก่อนที่ผมจะลุกหนีเดินออกไป ปล่อยให้นางถือมือถือค้างไว้แบบนั้น ผมหยิบมือถือของตัวเองขึ้นมาดูเวลาครูเขมคงจะสอนเสร็จแล้วแหละ กินข้าวหรือยังก็ไม่รู้อยากกลับไปหาครูแต่ติดแก้มนี้แหละ ยิ่งคิดก็ยิ่งโมโหตัวเอง

                  "ทำไมอะพี่คิดถึงเขามากเลยเหรอ..แก้มนี้รักพี่นะ ..รักพี่มากด้วย ..ทำไมพี่ไม่รักแก้มบ้างละ...และพี่ก็รู้ว่าความรักแบบนั้นน่าขยะแขยงจะตายไป"แก้มพูดไปเบ้ปากไปด้วย ผมยืนเอามือเท้าที่เอวมองแก้ม

                  "ถ้าขยะแขยงมากมายุ่งกับพี่ทำไมละแก้ม  เพราะว่าพี่ก็เป็นแบบที่เธอพูดนั้นแหละ พี่กอดผู้ชาย พี่จูบผู้ชาย พี่ไซ้ผู้ชาย ขยะแขยงดีไหมแต่เธอก็ยัง...จะเอาพี่..เธอบ้าไปแล้วเหรอแก้ม " ผมพูด แก้มยืนมองผมด้วยความเจ็บปวดเธอเสียใจแต่สายตาผมนะมองเธอแบบเอื่อมระอาใจซะมากกว่า ก็คนไม่รักจะให้รักได้ยังไง

                       "และพี่ก็ไม่เคยคิดชอบเธอเลย ..โอเคพี่ไม่เคยห้ามให้เธอมาตามติดพี่เพราะเธอเคยช่วยพี่และที่ผ่านมาพี่ยังไม่เจอใครที่ใช่แต่ตอนนี่พี่เจอคนที่พี่รัก..และเขาเป็นคนที่เฝ้ารอ..แก้มไม่ใช่และไม่เคยใช่" ผมพูดผมรู้ว่ามันดูใจจืดใจดำแต่ผมต้องพูด

                       "นางแก้ม!!!!!" เสียงผู้หญิงเกือบวัยกลางคนแม่ของแก้มนั้นเอง เขาเดินตรงปรี่มาทางผมกับแก้ม

                       "ทำไมมึงไม่กลับบ้านห๊ะ! ..และนี้มึงมากับไอ้ฝรั่งขี้นกนี้อีกทำไม!!!" แม่ของแก้มพูดและชี้มาที่ผม

                       "..ฉันบอกแกแล้วใช่ไหมว่าให้ไปเรียนไม่ใช่ไปหาผัว กลับบ้านเดี๋ยวนี้"แม่ของแก้มเขาดึงกระฉากแขนแก้มให้กลับบ้าน

                       "แม่อะไรเนี๊๊ยะ ...เดี๋ยวก็กลับเองอยากอยู่กับแฟน" แก้มพยายามสะบัดแขนตัวเองให้หลุดจากที่แม่เธอพยายามดึงรั้งเพื่อพาเธอกลับบ้าน

                       "ไอ้นี้นี่นะแฟนแก" แม่ของเธอชี้มาที่ผมอีกครั้ง

                       "ฉันบอกแกกี่ครั้งแล้วว่าอย่ามายุ่งกับลูกฉันนะ..ห๊ะ!! "แม่ของแก้มหันมาชี้หน้าต่อว่าผม ผู้คนที่นั่งหรือยืนให้อาหารนกก็หันมามองทางนี้กันใหญ่เลย

                       "คุณน้าครับ..ถามลูกคุณน้าซิครับว่าผมเข้าไปยุ่งหรือเขาเข้ามายุ่งกับผมเองกันแน่ ..และผมเองไม่ได้พิศวาสลูกคุณน้าเลยนะครับ...ผมแนะนำว่าให้ซื้อหนังยางให้ลูกคุณหน้าเยอะๆหน่อย " ผมพูดบอกแม่ของแก้ม ทั้งคู่ทำหน้างงไปพร้อมๆกัน

                       "ซื้อทำเชี้ยอะไรบ้านกูไม่ได้ขายข้าวแกง" ไม่เคยรู้อะไรเลยใช่ไหมเนี๊๊ยะ

                       "เพื่อจะมียางอายไว้ใช้บ้าง" ผมพูดแม่ของแก้มยืนทำหน้าเหวอทันที แก้มนะมองหน้าผมเธอกำหมัดไว้แน่นผมไม่สนหรอกผมรีบขึ้นไปนั่งค่อมรถบิกไบท์และขับออกทันทีแม่มาตามก็ดีผมละอึดอัดอยากออกมาจากแก้มจะแย่แล้ว แต่ว่ารูปไฟว์รูปที่แก้มแอบถ่ายนะมันยังอยู่ที่เธอ แล้วผมจะเอามายังไงดีละ และถ้าบอกครูเขม ครูคงเครียดเรื่องผมอีก ส่วนผมนะกังวลเรื่องครูอันดับหนึ่งอีก ไอ้ตัวผมนะไม่เท่าไหร่ไม่แคร์หรอกหากจะโดนไล่ออก แต่พี่เขมนี้ซิ

[PFlove]

ยังสนุกเหมือนเดิมค่ะ 

[Tanthai23]

EP.13.2 ครูเขมชาติXคริสโตเฟอร์  เมื่อครูงอนผมคริสต้องง้อ NC 18+


              คริสโตเฟอร์  ผมขับรถพาแก้มออกมาโดยไม่เต็มใจสักนิด ผมอยากจะโทรหาครูเขมแต่แก้มก็คอยจิกตามองผมตลอด แก้มเขาให้ผมพามานั่งที่สวนสาธารณะ นั่งถ่ายรูปนั้นรูปนี้จนผมรู้สึกเบื่อหน่ายให้ถ่ายรูปคู่ไม่รู้จะถ่ายไปทำไม นี้ก็ถ่ายไปเกือบจะร้อยรูปได้แล้วมั้ง

                  "พี่คริสยิ้มหน่อยซิ อย่าทำให้แก้มหงุดหงิดได้ปะ มากับแก้มอย่าทำหน้าบึ้งที่ตอนที่พี่ไปกับ...."แก้มทำท่าจะเรียกจิกครูเขมแน่ๆ

                  "อย่าหลุดคำนั้นออกมานะแก้ม!..อย่าให้พี่ต้องเหลืออด! เพราะว่าถ้าปากดีต่อให้เป็นผู้หญิงก็มีสิทธิ์ที่ปากจะมีสีได้นะสีแดงซะด้วย " ผมหันมาชี้หน้าเธอก่อนที่ผมจะลุกหนีเดินออกไป ปล่อยให้นางถือมือถือค้างไว้แบบนั้น ผมหยิบมือถือของตัวเองขึ้นมาดูเวลาครูเขมคงจะสอนเสร็จแล้วแหละ กินข้าวหรือยังก็ไม่รู้อยากกลับไปหาครูแต่ติดแก้มนี้แหละ ยิ่งคิดก็ยิ่งโมโหตัวเอง

                  "ทำไมอะพี่คิดถึงเขามากเลยเหรอ..แก้มนี้รักพี่นะ ..รักพี่มากด้วย ..ทำไมพี่ไม่รักแก้มบ้างละ...และพี่ก็รู้ว่าความรักแบบนั้นน่าขยะแขยงจะตายไป"แก้มพูดไปเบ้ปากไปด้วย ผมยืนเอามือเท้าที่เอวมองแก้ม

                  "ถ้าขยะแขยงมากมายุ่งกับพี่ทำไมละแก้ม  เพราะว่าพี่ก็เป็นแบบที่เธอพูดนั้นแหละ พี่กอดผู้ชาย พี่จูบผู้ชาย พี่ไซ้ผู้ชาย ขยะแขยงดีไหมแต่เธอก็ยัง...จะเอาพี่..เธอบ้าไปแล้วเหรอแก้ม " ผมพูด แก้มยืนมองผมด้วยความเจ็บปวดเธอเสียใจแต่สายตาผมนะมองเธอแบบเอื่อมระอาใจซะมากกว่า ก็คนไม่รักจะให้รักได้ยังไง

                       "และพี่ก็ไม่เคยคิดชอบเธอเลย ..โอเคพี่ไม่เคยห้ามให้เธอมาตามติดพี่เพราะเธอเคยช่วยพี่และที่ผ่านมาพี่ยังไม่เจอใครที่ใช่แต่ตอนนี่พี่เจอคนที่พี่รัก..และเขาเป็นคนที่เฝ้ารอ..แก้มไม่ใช่และไม่เคยใช่" ผมพูดผมรู้ว่ามันดูใจจืดใจดำแต่ผมต้องพูด

                       "นางแก้ม!!!!!" เสียงผู้หญิงเกือบวัยกลางคนแม่ของแก้มนั้นเอง เขาเดินตรงปรี่มาทางผมกับแก้ม

                       "ทำไมมึงไม่กลับบ้านห๊ะ! ..และนี้มึงมากับไอ้ฝรั่งขี้นกนี้อีกทำไม!!!" แม่ของแก้มพูดและชี้มาที่ผม

                       "..ฉันบอกแกแล้วใช่ไหมว่าให้ไปเรียนไม่ใช่ไปหาผัว กลับบ้านเดี๋ยวนี้"แม่ของแก้มเขาดึงกระฉากแขนแก้มให้กลับบ้าน

                       "แม่อะไรเนี๊๊ยะ ...เดี๋ยวก็กลับเองอยากอยู่กับแฟน" แก้มพยายามสะบัดแขนตัวเองให้หลุดจากที่แม่เธอพยายามดึงรั้งเพื่อพาเธอกลับบ้าน

                       "ไอ้นี้นี่นะแฟนแก" แม่ของเธอชี้มาที่ผมอีกครั้ง

                       "ฉันบอกแกกี่ครั้งแล้วว่าอย่ามายุ่งกับลูกฉันนะ..ห๊ะ!! "แม่ของแก้มหันมาชี้หน้าต่อว่าผม ผู้คนที่นั่งหรือยืนให้อาหารนกก็หันมามองทางนี้กันใหญ่เลย

                       "คุณน้าครับ..ถามลูกคุณน้าซิครับว่าผมเข้าไปยุ่งหรือเขาเข้ามายุ่งกับผมเองกันแน่ ..และผมเองไม่ได้พิศวาสลูกคุณน้าเลยนะครับ...ผมแนะนำว่าให้ซื้อหนังยางให้ลูกคุณหน้าเยอะๆหน่อย " ผมพูดบอกแม่ของแก้ม ทั้งคู่ทำหน้างงไปพร้อมๆกัน

                       "ซื้อทำเชี้ยอะไรบ้านกูไม่ได้ขายข้าวแกง" ไม่เคยรู้อะไรเลยใช่ไหมเนี๊๊ยะ

                       "เพื่อจะมียางอายไว้ใช้บ้าง" ผมพูดแม่ของแก้มยืนทำหน้าเหวอทันที แก้มนะมองหน้าผมเธอกำหมัดไว้แน่นผมไม่สนหรอกผมรีบขึ้นไปนั่งค่อมรถบิกไบท์และขับออกทันทีแม่มาตามก็ดีผมละอึดอัดอยากออกมาจากแก้มจะแย่แล้ว แต่ว่ารูปไฟว์รูปที่แก้มแอบถ่ายนะมันยังอยู่ที่เธอ แล้วผมจะเอามายังไงดีละ และถ้าบอกครูเขม ครูคงเครียดเรื่องผมอีก ส่วนผมนะกังวลเรื่องครูอันดับหนึ่งอีก ไอ้ตัวผมนะไม่เท่าไหร่ไม่แคร์หรอกหากจะโดนไล่ออก แต่พี่เขมนี้ซิ

                      ผมหยิบมือถือมาโทรหาครูเขม มันดังแต่เขาไม่รับผมโทรไปด้วยขับรถไปด้วย ดังได้สักพักก็ฝากข้อความเหมือนกับว่าปิดมือถือ ผมก็ยิ่งบิดไปด้วยความเร็วเรียกว่าถ้ามีตำรวจผมก็คงโดนใบสั่งและอาจจะยืดใบขับขี่ผมเลยเพราะว่าผมขับเกินลิมิตที่เขาอนุญาติแต่นาทีนี้ผมต้องรีบไป  พอเลี้ยวพ้นประตูโรงเรียนก็รีบขับเข้าไปบ้านพักเลยโดยไม่สนใจฝุ่นจะจะมาเกาะลูกรักผมไหม ช่างแม่งมันแล้วผมตอนนี้คนที่สำคัญที่สุดคือครูเขม

                       "ก๊อกๆ " ผมขึ้นไปบนบ้านก็เคาะประตู

                       "พี่เขม " ผมเรียกครูเขม

                       "พี่เขม.... ผมกลับมาแล้ว"

                       "พี่เขม"

                       “.................”

                      "พี่เขมผมกลับมาแล้ว " ผมพูดแต่รอบนี้ไม่ดัง ผมทรุดลงนั่งที่ตรงบันไดขั้นบนสุด ถ้าครูไม่เปิดคืนนี้จะไปนอนที่ไหนวะ กับไอ้โป้งก็ไม่ได้มันไม่ให้ผมนอนแน่ๆ ผมเดินลงมายืนที่บันไดชั้นล่างสุดยืนมองแบบไร้จุดหมาย ครูคง...โกรธผมมากหรือว่าครูเห็นผมกับแก้ม ไม่นะครูสอนหนังสืออยู่นิจะเห็นได้ยังไงกันคิดเข้าข้างตัวเอง

                      "แอ๊ด" เสียงประตูเปิดผมหันหลังไปมองพี่เขมเหมือนเพิ่งจะตื่นนี้คงนอนหลับไปแล้วได้สักพัก

                      "หมับ" ผมวิ่งขึ้นไปและเข้าไปกอดพี่เขมทันที กอดแบบกลัวเขาหนีหายผมไปไหน

                      "ไปกับเพื่อนมาเหรอ" พี่เขมถามผม ด้วยน้ำเสียงที่นิ่งๆ แต่สายตาที่ดูเย็นชาและห่างเหิน ผมควรจะบอกว่าไปกับแก้มดีไหมละ ผมกลัวถ้าบอกไปแล้วพี่เขมเกิดเลือกให้ผมอยู่ห่างๆละ

                      "พี่เขมเห็นว่าผมไปกับใครเหรอ" ผมเงยขึ้นถามพี่เขมแนบเอาคางขึ้นไปเกินไว้ที่ไหล่นั้นแขนผมก็กอดลำตัวพี่เขมไว้

                       "ไม่เห็นนิ ครูสอนอยู่จะเห็นได้ยังไง" พี่เขมพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ปกติถ้าอยู่บ้านจะใช้แทนตัวเองว่าพี่ แต่นี้ใช้ครูแทนมันห่างเหินยังไงก็ไม่รู้ ผมกอดพี่เขมแน่นไม่ยอมปล่อย

                       "เข้ามาได้แล้วครูจะกลับไปนอนเธอก็อาบน้ำและถ้าหิวก็กับข้าวในตู้เย็นอุ่นเอานะ"พี่เขมพูดเขาแกะมือผมออกและเดินหันกลับเข้าไปในห้องนอน ครูโกรธผมอะ ผมปิดประตูบ้านครูเขมเดินเข้าไปในห้องนอนแล้ว ผมได้แต่ยืนมอง

                       วันนี้อุตสาเป็นวันคี่แล้วนะ ผมเดินไปเปิดตู้เย็น ผมว่าครูยังไม่ได้ทานอะไรเลยแน่ๆ ผมรีบเข้าห้องน้ำอาบน้ำทำความสะอาดร่างกายทำทุกซอกทุกมุมเลยไม่ได้ผมต้องง้อ พออาบน้ำเสร็จก็รีบเช็ดเนื้อเช็ดตัว ผมเดินเข้าไปในห้องนอน ผมเห็นครูเขมนอนอยู่บนเตียงเหมือนหลับหรือว่าครูจะเพลียนะก็สอนทั้งวัน แต่ว่าผมไม่อยากให้ครูงอลผมข้ามวันข้ามคืนแบบนี้

                       "หมับ" ผมจับเขาที่ตรงนั้นของพี่เขม พี่เขาไม่ได้ใส่กางเกงยางยืดข้างใน น่าจะเป็นบ๊อกเซอที่ผมซื้อมาจากห้างสรรพสินค้าด้วยกันผมบอกว่าใส่อันนี้นอนสบายกว่าใส่ชุดนอนอีก

                       "คริสครูจะนอน" พี่เขมพูดด้วยน้ำเสียงที่งัวเงีย

                       "ไม่จริงอะ ของครูมันตื่น"ผมพูดค้านเพราะว่าของครูที่ผมจับอยู่นะมันกำลังพองตัว

                       "ไม่เอานะครูจะนอนและมันพองเพราะว่าเธอจับมันอยู่"

                       "ที่รักโกรธอะไรคริสอะ ไหนบอกว่าอยู่บ้านแทนว่าพี่ไง และถ้าอยู่บนเตียงจะแทนว่าที่รักไม่ใช่เหรอ " ผมเข้าไปคลอเคลียร์ ครูเขมพลิกมานอนมองหน้าผม

                       "บอกซิครับว่าโกรธคริสและโกรธเรื่องอะไร"

                       "วันนี้ใครซ้อนท้ายรถนายละ" นั้นไงเห็น พี่เขมหันหน้ามามองผมที่นอนลงข้างๆพี่เขม

                       "ไหนบอกสอนอยู่ไม่เห็นไง"ผมถามกลับและหันไปมองหน้าพี่เขม พี่เขมยังคงน่ิงอยู่

                       "ก็บังเอิญได้ยินนักเรียนหญิงห้องที่พี่สอนพิเศษ เขาพูดกันว่าเธอเอาแก้มซ้อนท้ายไป " ครูเขมแค่ชำเลืองตามองผมและตวัดกลับไปแบบนี้เขาเรียกว่างอนชัดๆเลยนะ

                       "แก้มเขา..มันจำเป็นอะพี่เขม...คริสไม่ได้ต้องการทำแบบนั้นนะ...แต่ที่ทำก็เพราะว่า...เออ..." ผมพูดครูเขมเลิกคิ้วมองหน้าผมก่อนจะดันตัวเองขึ้นมานั่ง เขามองจ้องในแววตาของผม สายตาคนตรงหน้าทำให้ผมไม่อาจจะโกหกเขาได้ทั้งที่ไม่อยากบอกไม่อยากให้ครูเขมเครียด

                       "มีปัญหาอะไรเหรอคริส" พี่เขมหันมานอนตะแครงเอาแขนยันศรีษะขึ้นและถามผมด้วยน้ำเสียงที่หวงใยปนความกังวลใจไปด้วยในตัว อันนี้แหละที่ผมไม่อยากจะบอกไง

                       "บอกพี่ซิคริส" พี่เขมทำสีหน้าดุเพื่อจะให้ผมสาระภาพและมันก็ได้ผลทุกที

                       "แก้มเขาตามติดเราอะพี่เขม ...และเขาก็ถ่ายรูปเราไว้..เขาขู่ว่าจะเอาไปให้ ผู้อำนวยการดู " ผมพูดพี่เขมมีสีหน้ากังวลอย่างเห็นได้ชัด และนี้แหละที่ผมไม่อยากจะบอกผมกอดครูเขม

                       "ทำไมไม่บอกพี่ละตอนที่คริสโทรหาพี่" พี่เขมถามผมเอามือขึ้นมาลูบหัวผมเบาๆ

                       "ผมกลัวบอกไปแล้วพี่จะให้ผมอยู่ห่างพี่ ผมรู้ว่าพี่เป็นห่วงผมและที่ผมพาแก้มออกไปเพราะว่านางอยากให้ผมคบกับเขา แต่ผมนะอยากจะได้ไฟล์รูปคืน" ผมพูด

                       "แต่ก็ไม่ได้คืนอะ" พร้อมกับผ่ายลมออกมานึกโมโหตัวเองที่ปล่อยให้มันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นกับคนที่ผมรักและเขาก็กำลังจะเดือดร้อนเพราะผม
 
                       "แล้วนี้ไปส่งแก้มที่บ้านแล้วเหรอ ..ไปไหนกันมา..แล้วเออ.." ครูเขมถามผม

                       "ไม่มีแน่นอนคริสไม่เคยคิดจะทำอะไรแบบนั้นแน่นอนโชคดีที่แม่ของแก้มเขามาเจอแก้มเลยลากแก้มกลับไป " ผมพูดครูเขมพยักหน้า

                       "ที่หลังมีอะไรต้องบอกพี่นะ....คริส"ครูเขมพูดเอามือมาลูบแก้มผม

                       "อู้ยย" ท้องผมร้องเพราะว่าหิวข้าวและมีอาการปวดนิดหน่อยด้วย

                       "หิวข้าวเหรอไปกินข้าวซิ ..ไปพี่อุ่นกับข้าวให้" ครูเขมพูด ผมลูกขึ้นจากเตียง วันนี้ครูเขมสวมแค่กางเกงบ๊อกเซอร์แค่นั้นไม่ได้สวมเสื้อผมยืนอมยิ้มผมชอบดูหุ่นพี่เขมนะ มันไม่บางมากมันดูแมนๆไม่น่าเชื่อว่าหุ่นแบบนี้ทำให้ผมได้อารมณ์สุดๆแค่คิดก็มาแล้วแหละของผมนะ

                       พี่เขมเดินไปเปิดตู้เย็นและหยิบถุงแกงออกมาเทใส่ลงหม้อใบเล็ก ผมออกมานั่งเอามือเท้าคางมอง ผมนั่งลงที่เก้าอี้ตรงโต๊ะท๊อปเป็นชุดครัวสำเร็จรูปที่ต่อยาวจากซิงค์น้ำ โต๊ะตัวนี้ไว้สำหรับนั่งทานข้าวด้วย ผมนั่งมองและคิดว่าจะหาอะไรสนุกๆเล่นกับพี่เขมดี พอผมคิดได้ผมก็ลุกขึ้นเดินออกไปหยิบเก้าอี้นั่งซักผ้าออกมา พี่เขมหันมามองผมว่าหยิบมาทำไม ผมเลิกคิ้วมองมองหุ่นของพี่เขมเขาคงรู้ความหมายของสายตาผมดี

                       "จะทำอะไรนะคริส" ครูเขมถามผม ผมเดินเข้าไปกอดเอวครูเขมไว้ผมเอียงคอเล็กน้อยก่อนจะประกบริมฝีปากหนาๆของผมกับริมฝีปากบางๆได้รูปของพี่เขม

                       "อยากมีอะไรกับพี่บนโต๊ะนี้อะ " ผมกับกระซิบ ครูเขมหันไปมองที่โต๊ะนั้น

                       "ไม่เอาคริส"รีบสายหัวปฏิเสธผมทันที ผมก็กอดดึงรั้งครูเขมไว้ให้เดินไปที่โต๊ะนั้นและเมื่อหลังพี่เขมชนกันกับขอบโต๊ะ

                       "นะดูท่าจะฟินดีน่ะ...อืมมม" ผมพูดและจูบประกบปากเรียวๆของครูเขมมือก็สอดเข้าไปในกางเกง บีบคลึงเล่นเบาๆ  ครูเขมเหมือนจะขืนแต่ก็ไม่ขืนมากเพราะปากผมก็พรมจูบและซุกไซ้ไปตามสเต็ปทั้งซอกคอ ไซ้ไปที่หลังหูขบติงหูเบาๆ

                       "คริส..อืมม..ไม่..ซี้ด...กิน..ข้าว..อืมม" ครูเขมพูดติดๆขัดๆกับผม ปากผมก็ก้มลงดูดดุลสองจุดสีแดงเรื่อๆนั้นไปมาทั้งสองข้าง

                       "ไว้ก่อนดีกว่าตอนนี้คริสอยากกินเขมอ่ะ ..นะ..อยากกินมากเลย..ไม่ไหวแล้วและวันนี้วันของคริสนะ " ผมพูดเสียงกระเส่ากับคนที่ดิ้นส่ายไปมา ด้านหลังของครูเขมก็ชนกับขอบโต๊ะท๊อปม

                       " อึบ"ผมยกดันร่างครูเขมให้ขึ้นไปนั่งบนพื้นกระเบื่องที่ปุไว้ด้านบน และผมก็ดันเก้าอี้พลาสติกมาพร้อมกับขึ้นไปยืนมันก็จะตรงจุดสำคัญระหว่างผมกับของครูพอดีเลย

                       "คริสปิดแก๊สก่อนซิ" ครูเขมบอกผม ผมหันไปปิดแก๊สและรีบหันกลับมาเดี๋ยวที่รักผมจะกระโดดลงมาซะก่อน

                       "นี้คือวิธีง้อเหรอ" ครูเขมหรี่ตาถามผม ผมพยักหน้าผมแทรกตัวเข้าไประหว่างกลางของครูเขม โอบเอวครูเขมเข้ามาและจูบปากอย่างดูดดื่มแขนครูเขมก็โอบกอดผมกอดรั้งดันผมเข้าไปเหมือนจะให้กายเราประสานเป็นหนึ่งเดียว ผมก็กมลงจูบเลียที่สองจุดใช้ลิ้นตวัดและฉกเล่นจนคนที่นั่งอยู่แอ่นอกด้วยความรู้สึกแปลกใหม่และไล่ลงมาตาหน้าท้องและลำตัว

                       "โอ้วว..คริส..ซี้ด.." ครูเขมครางออกมาเบาๆ ผมก็จับที่ขอบกางเกงบ๊อกเซอร์ของพี่เขม และพี่เขมก็ขยับก้นให้ผมถอดมันออกลงไปกองอยู่ที่เท้า ผมก็ถอดของตัวเองลงไปกองที่เท้าเช่นกัน

                       "จะทำตรงนี้จริงๆเหรอคริส" ครูเขมถามผม ผมหยักคิ้ว ผมก็ย่อตัวลงให้อยู่ระดับต่ำลงมานิดนึงและใช้ปากจับเจ้าสิ่งนั้นของครูเขม ครูเขมใช้แขนเท้ารับน้ำหนักตัวเอง ผมทั้งครอบทั้งดูดดุลจนคนที่นั่งขยับก้นส่ายไปมาเรียกได้ว่านั่งแถบจะไม่ติด ผมแหวกขาครูเขมออก จับตรงโคนขาครูยกขึ้นและยึดมันไว้เพื่อเผยให้เห็นช่องทางรักของครูเขมชัดเจน ผมยึดต้นขาครูเขมเอาไว้แน่น ครูไม่กล้าดันผมหรอกเพราะเดี๋ยวผมหงายหลังผมรู้ดี ผมจะทำสิ่งนั้นให้ที่รักวันนี้ จากที่ไม่กล้าทำเพราว่าวันนี้ผมจะง้อไง

                       "คริสจะทำอะไรพี่นะ" ครูเขมถามผมเสียงหลงด้วยความตกใจเพราะคงไม่คิดว่าผมจะทำ

                       "ทำเหมือนพี่ทำให้ผมไง .."ผมตอบเสียงกระเส่า

                       "เดี๋ยวไม่..โอ้วว..คริส..โอ้ววว..อ่าห์...คริส..อย่า..พี่เสียว ..ซี้ดดดดด" เรียกว่าดิ้นพล้านเลยดีกว่า

                       "คริสจะทำให้พี่อีกถ้าพี่งอนคริสนะ.."

                       "โอ้ว..คริส..คริส..พอ..พอแล้ว.."

                       "พี่งอนคริสอยู่หรือเปล่า"

                       "ไม่.ไม่..งอน..พอ..อ่าห์..."

                       "จริงเหรอ ..คริสยังไม่เชื่อหรอกขอต่ออีกหน่อย หึๆ"

                       "จริงนี้....นี้คริสอย่าแกล้งพี่แบบนี้ซิคริส..อ่าห์คริส..ซี้ดดดดด"

                       "พอแล้ว...พี่ทำให้เราแป๊ปเดียวเอง..อ่าห์..พี่แกล้งเราแป๊ปเดี๋ยวนะ ..อึม..คริส อ่าห์ ..พะ..พี่..ไม่..ไหวแล้ว" ครูพูดและผมสอดสายตาขึ้นไปมอง ครูเขมกำลังบิดตัวไปมา ทั้งขืนทั้งยึดกลัวจะหล่นลงไปทั้งคู่นั้นเอง ผมยิ้มชอบใจกับอาการของครูเขม ผมเห็นสีหน้าอันเหยเกของครูเลยใจอ่อนหยุดทำก่อนที่สุดที่รักจะขาดใจ ฮาๆ ครูเขมมีอาการหอบเหนื่อยเรียกได้ว่าต้องหายใจปากแทน ครูเขมเขมก้มมามองผม ผมลุกขึ้นไปจูบปาก

                       "ผมรู้ว่าพี่เขมรอให้ผมมาทำให้อยู่ล้างซะสะอาดเชียวสงสัยจะสวนจนเกลี้ยงเลย " ผมพูดครูเขมยิ้มเจ้าเลห์ให้ผม

                       "และที่ยังไม่กินข้าวนี้รอผมอยู่ใช่ปะ รอให้มาทำให้ก่อนใช่ปะ อืมม..ที่รักพูดซิว่ารอให้คริสมาทำให้ก่อน..อืมมม" ผมถามไปด้วยปากก็ไล่จูบครูเขมไม่ยอมหยุด

                       "อืมม" ครูเขมส่งเสียงอือออกมา

                       "หึ?"

                       "ใช่...ก็วันนี้วันคี่ไม่ใช่เหรอแต่ดันมาทำให้พี่เซ็ง...ตอนแรกคิดว่าถ้ากลับมาให้ไปใช้มือทำเองในห้องน้ำแล้ว...อืมมม" ครูเขมพูดผมก็ซุกไซ้ไปตามซอกคอ

                       "เสียวปะ" ผมกระซิบถามพี่เขมที่ข้างหู

                       "มาก..แถบขาดใจเลย คิดยังไงทำแบบนั้นให้พี่ละ" พี่เขมถามผม คงหมายถึงที่ผมล้างตู้เย็นให้มั้ง

                       "ก็รู้ไม่รู้จะง้อที่รักยังไงคริสดันทำให้ที่รักของคริสงอนนิเลยต้องพึงท่านี้แหละ ง้อแบบนี้ชอบไหม ถ้าที่รักงอนอีกคริสจะง้อแบบนี้ และจะง้อให้นานกว่านี้อีก" ผมพูดสายตามองจ้องตาคนที่นั่งห้อยขาอยู่

                       "ที่รักคริสไปเอาเจลก่อนนะ เดี๋ยวมา.....นั่งอยู่บนนี้นะอย่าดื้อลงมาละ ถ้าที่รักดื้อคริสจะเอาให้ที่รักร้องดังยิ่งกว่าเมื่อกี่อีกด้วย"

                       "คราวนี้บรรดาครูที่พักบ้านพักเขาคงได้แห่กันมาดู " ผมพูดก่อนจะรีบหันหลังเข้าไปในห้องไปหยิบถุงมาสวมไว้และใส่เจลครูเขมบอกว่าใส่ถุงดีกว่าปลอดภัยเพราะครูเขมมีอะไรกับแฟนทุกครั้ง ครูก็ไม่เคยที่จะไม่ลืมใส่ถุงทุกครั้งเช่นกัน ครูเขาก็ มีเป็นสิบๆกล่องเลย ผมเดินออกมาครูเขมยังนั่งห้อยเท้าอยู่

                      ผมเข้าไปเล้าโรมกอดจูบคราวนี้ครูเขมให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี ครูเขมโต้ตอบผมเรากอดรัดกันอยู่สักพัก พอผมเห็นว่าครูเขมพร้อมผมก็ ยกขาทั้งสองข้างของครูเขมขึ้นมาจับไว้

                       "โอ๊ะ...คริส..โอ้ว..ซี้ดดดด อื้ม..อ่าห์..." ผมก็ค่อยๆสอดใส่แกนอันกำยำของผมเข้าไปในช่องทางแคบทันทีและเราก็ค่อยๆโยกเบาๆ ครูเขมก็ขยับสะโพกช่วยผม และผมก็โยกแรงขึ้น ผมก็ดันครูเขมให้นอนราบลงไปบนโต๊ะท๊อป มันไม่กว้างมากแต่พอมีพื้นที่และผมก็ขึ้นไปค่อมไว้ สรุปคืนนี้เรามีอะไรกันกันอยู่บนโต๊ะท๊อป เสียวว่าจะตกลงไปเหมือนกัน แต่ว่ามันได้ความรู้สึกแปลกใหม่ ครูเขมใช้แขนก็ค้ำยันตัวเองเพื่อต้านแรงแทกผมไว้ สักพักผมกับครูก็เรียบร้อยถึงฝังฝันอย่างปลอดภัยก็เล่นกันบนโต๊ะแคบๆแบบนี้ครับมันทั้งสูงทั้งเสียวไปพร้อมๆกัน

                       "คืนนี้แกล้งพี่เดี๋ยวพรุ่งนี้นะเราโดนแน่พี่จะเอาให้หนักเลย"ครูเขมพูดปนหัวเราะผมเอาหน้าผมแหนบกับหน้าท้องครูเขมอยู่ผมเงยหน้าขึ้นมา

                       "ถ้าพี่ไม่งอนก็ว่าจะเล่นท่าเบสิคแต่นี้พี่เล่นงอนผมนิ เลยจัดให้เลยท่ายากแถมฟินมาเราทำกันบนโต๊ะสูงและเสียวแบบนี้ "

                       "มาก..พี่นี้กลัวหล่นลงไปมากเลยคริส..คราวหน้าโซฟาดีกว่านะมันยังไม่สูงเท่าไหร่" ครูเขมพูด

                       "นี้คือการง้อด้วยทำโทษด้วยก็พี่อยากงอนผมทำไมอะ พอเวลาพี่งอนนี้แทนตัวเองว่าครูเลยนะ" ผมแซวครูเขม

                       "แต่คิดอีกทีงอนบ่อยๆก็ดีนะเห็นพี่เมื่อกี่อยากทำอีกอะ" ผมพูดกัดปากทำท่าเซ็กซี่ พอเสร็จกิจกรรมของเราสองคน ผมก็นั่งทานข้าวด้วยกันต่อเก็บทำความสะอาดและเข้าไปอาบน้ำด้วยกันก่อนเข้านอน

                       "คริสแล้วจะทำยังไงกับแก้มละที่นี้" ครูเขมถามผมทันทีที่ผมไปที่เตียงนอนตะแคงเบียดกายอยู่ข้างๆครูเขม

                       "ถ้าเขาไปให้ผู้อำนวยการจริงๆ พรุ่งนี้ผมก็ยินดีที่จะลาออกเองครู ถ้าผมเรียนไม่จบครูจะยังรักผมไหม"

                       "ทำไมพูดอย่างนั้นละคริส" ครูเขมวางหนังสือลงเขาหันมามองหน้าผม

                       "ไม่รู้ซิ ..." ผมตอบเบาๆ
           
                       "แต่พี่อยากให้เราเรียนให้จบ..เราไม่ใช่คนเรียนไม่เก่งนะ เรียนเก่งด้วย "

                       "ถ้าออกก็ดีนะคราวนี้ก็ได้อยู่กับพี่ไม่ต้องกลัวอะไรแล้วกว่าผมจะ18 ก็ปีหน้าแนะพี่เขม " ผมพูด ครูเขมมองหน้าผม เหมือนครุ่นคิดอะไรบางอย่างสีหน้าครูเขมมันบอกผมอย่างนั้น

                       "ที่พี่คิดคือพี่ไม่อยากทำร้ายเรา"

                       "พี่ไม่เคยทำร้ายผม...ความรักของพี่ไม่เคยทำร้ายผมนะ...มีแต่จะทำให้ผมแข็งแกร่งขึ้นเพราะผมอยากจะปกป้องพี่ไง "

                       "คริส...พรุ่งนี้พี่จะไปกินข้าวบ้าน ครูลินดานะเธอ..พ่อแม่เธอชวนพี่ไปนะ" ครูเขมพูดผมเลิกคิ้วมองครูเขม

                       "คริสอย่าทำหน้าแบบนี้ซิ พี่ไม่ได้คิดอะไรกับครูลินดาและครูลินดาเขาก็รู้ว่าพี่มีคริสอยู่แล้วนะ"

                       "ครูลินดาเขาขอให้พี่ช่วย ..." ผมก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีอะ

                       "เขาไม่อยากแต่งงาน" ครูเขมพูด

                       "มุขหรือเปล่า...แล้วพี่ตอบตงลงไปไหมอ่ะ" ผมถามทำหน้าเหมือนเด็กน้อยไม่อยากให้ไปเลย ผมกลัวครูลินดา ผมกลัวใจพี่เขมจะหันไปมีครอบครัวแบบคนปกติยังไงก็ไม่รู้

                       "เขาขอร้องแบบนั้นพี่เลยตอบตกลงว่าไป..แต่พี่สัญญาไม่มีอะไรเกิดขึ้นแน่นอนคริสเชื่อใจพี่นะ" ครูเขมถาม ครูเขมใช้มือขึ้นมาประครองใบหน้าของผมไปใกล้จูบผมเบาๆแบบนุ่มนวล

                       "พี่ไม่ใช่คนที่เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาจิตใจโลเลนะ ..คริสก็รู้..."

                       "และพี่เลือกจะรักคริสแล้วพี่จะไม่มีคนอื่นแต่พี่คิดว่าครูลินดาเขาต้องการความช่วยเหลือจริงๆ อย่าเพิ่งมองในแง่ร้ายซิ..หึ" ครูเขมพูดผมจะอ้าปากพูด

                       "ขี้หึงเหมือนกันนะเรานิ..แต่พี่ชอบนะ." ครูเขมพูด

                       "และเขาก็จะช่วยพูดเรื่องของเราด้วยคริส" ครูเขมพูดผมยังคงนิ่งเงียบจะไม่รู้สึกอะไรได้ยังไงสายตาคูลินดานะมันก็บอกอยู่แล้ว

                       "หมับ"ครูเขมดึงผมเข้าไปกอดและโน้มตัวมาจูบผมที่หน้าผากผม ผมชอบมันเหมือนตอนเด็กๆก่อนจะเข้านอนพ่อจะทำแบบนี้กับผม

                       "นอนเถอะพรุ่งนี้ต้องไปเรียนนะและครูก็มีสอนห้องเราคาบแรกด้วย..อย่าคิดมากนะคริสและต่อไปมีอะไรต้องบอกพี่นะเราต้องเดินไปด้วยกันปัญหาอะไรที่เข้ามาต้องช่วยกัน"ครูเขมพูด ผมพยักหน้าและพลิกตัวไปกอดลำตัวครูเขม

                       "ปัญหามันเยอะจริงๆด้วยนะพี่เขมแต่คริสจะไม่ยอมแพ้มันหรอกนะขอแต่พี่เขมอย่าทิ้งคริสนะ"

                       "พี่ไม่ทิ้งคริส เพราะว่าพี่ก็เลือกจะดูแลเราแล้วนิ พี่ไม่ทิ้งเธอเด็ดขาด พี่รักคริสนะรักแบบที่ไม่เคยรักใครพี่ไม่รู้ทำไมแต่พี่รักมาก "

                       "ผมถามหน่อยได้ไหม...ระหว่างแฟนเก่าของพี่กับผมพี่คิดว่าตอนนี่พี่รักใครมากกว่ากัน" ครูเขมมองหน้าผม ผมรู้ว่าไม่ควรถามแบบนั้น

                       "ผมรู้ว่าผมไม่ควรถามแต่ผมแค่อยากฟัง" ผมพูด

                       "ยอมรับว่ามากกว่า...พี่รักเรามากกว่าทุกคนที่พี่เคยคบมาแม้กระทั้งณัฐกานต์ " ครูเขมพูดผมดีใจที่สุดรอยยิ้มเปื่อนขึ้นบนใบหน้าของผมทันที และถ้าพรุ่งนี้อะไรจะเกิดก็ช่างผมแค่มีพี่เขมอยู่กับผมก็พอ และแสงไฟจากโคมตรงหัวเตียงก็ถูกกดปิดลงครูเขมเอนตัวลงนอนโดนมีผมกอดครูเขมไว้ ครูเขมก็กอดกระชับผมเข้าไป ในชีวิตของคริสโตเฟอร์ไม่เคยมีความคิดในหัวเลยว่าจะได้มานอนกอดผู้ชายแบบนี้

[Tanthai23]

EP.14ครูเขมชาติ X คริสโตเฟอร์  ใครกันที่มาช่วยคริสไว้
คริสโตเฟอร์
             ผมตื่นก่อนพี่เขมเพื่อทำอาหารเช้าพี่เขาทานเพราะว่าวันนี้เป็นเวรของผมตามที่เราตกลงกันแต่ว่าวันนี้ เวรบนเตียงจะเป็นพี่เขมแทน

            ผมรีบขับรถของครูเขมออกไปแต่เช้าตรูเพื่อไปหาซื้อพวกไข่ แฮม ไส้กรอก และขนมปังออกไปตั้งแต่หกโมงเช้าและรีบกลับเข้ามาก่อนหกโมงครึ้งและก็รีบทำอาหารเช้าสไตล์อเมริกัน ผมเคยไปช่วยแม่ที่รีสอร์ทของพ่อเลี้ยงผม และผมก็เคยไปอยู่ที่นั้นตั้งห้าเดือนตอนที่ถูกพักการเรียน

            "หมับ" ผมถูกคนด้านหลังสวมกอดไว้

            "หอมจัง..." ผมหันไปมองคุณครูสายหื่นของผม(ผมเองก็นักเรียนสายหื่น) ครูเขมเพิ่งจะตื่นนอนเพราะว่าเมื่่อวานเหนื่อยมาก เมื่อวานพี่เขมมีตารางสอนเยอะมากกว่าทุกวันและโชคดีนะที่วันนี้พี่เขมไม่ต้องไปยืนหน้าประตู ผมก็เลยปล่อยให้สุดที่รักของผมตื่นสายได้นิดหน่อยแต่ก็ต้องไปถึงโรงเรียนก่อนเจ็ดโมงสี่สิบห้าอยู่ดี และวันนี้ก็วันศุกร์แล้ว ผมคิดว่าพรุ่งนี้จะนอนกอดกันตื่นสายโด่งไปเลย

            “ แอบยิ่มอะไรคริส...และนี่เราอาบน้ำหรือยัง"พี่เขมกระซิบข้างหูผมพร้อมกับฝังจมูกที่ตรงซอกคอผมทำให้ผมต้องหดคอหนี

            "ยังอะ..ทำไมอะจะอาบน้ำกับผมเหรอ" ผมหันไปถามครูเขม

             "ก็ดีนะ..อาบน้ำกัน..แต่รู้สึกว่าพี่นี้จะมีหน้าที่หลายอย่างอยู่นะ เป็นทั้งครู เป็นพี่ชาย และยังต้องเป็นผู้ปกครองจับเด็กอาบน้ำ" ครูเขมพูดกระซิบที่ข้างหูของผม

         "เป็นทั้งสามีและภรรยาเก่งเนอะพี่เนี๊ยะ!" ครูเขมพูด ผมหยักคิ้วให้ผมเองก็ไม่เคยคิดจะมาควบสองตำแหน่งแบบนี้เหมือนกัน ผมมองดูอาหารที่จัดลงจานหมดแล้วผมก็จัดการหาที่ครอบมาครอบไว้ก่อนและรีบพากันเข้าห้องน้ำ อาบน้ำด้วยกันแต่ก็ไม่ได้บ่อยหรอกถ้าครูเขมตื่นมาทำอาหารก่อนเขาก็จะไม่ปลุกผมให้นอนได้นอนหลับได้เต็มตื่นจนเกือบเจ็ดโมงนั้นแหละผมถึงจะตื่น อาบน้ำด้วยกันมันก็สนุกดีนะ(แค่อาบน้ำจริงๆ)
 
          บางครั้งผมก็คิดว่าผมเป็นเด็กน้อยนะและพี่เขมก็เหมือนพ่อของผม  ตอนเด็กๆผมอยู่กับพ่อผมตลอดเขาอาบน้ำให้ผมเราสนิทกันมาก  เพราะว่าแม่ผมจะต้องทำงานแต่ก่อนแม่ของผมทำงานในบาร์ส่วนพ่อผมก็ทำงานอะไรผมไม่เคยรู้แต่พ่อจะบินมาหาผมทุกปีอยู่ครั้งละสามเดือนค่อยบินกลับจนล่าสุดตอนที่ผมเกือบสิบขวบเขาก็ไม่มาอีกเลย

         "พี่เขม...พวกไอ้อาร์ท ไอ้โจ้ และไอ้ปัน ปัน มันรู้เรื่องผมกับพี่แล้วนะ"ผมพูดขณะที่แต่งตัวอยู่ในห้องวันนี้ผมจะออกไปพร้อมกับครูเขมเลยแต่ครูเขมจะขับไปส่งผมที่ด้านหลังก่อนและนำรถไปจอดด้านหน้าที่สำหรับจอดรถของครูและรถประจำโรงเรียน

         "แล้วเพื่อนเราว่าไงละ" ครูเขมหันมามองผม ผมกำลังสาละวนกับการหยัดหยัดชายเสื้อใส่ในกางเกง

         "ก็..ไม่พูดอะไร..พวกมันนะเข้าใจผมนะทั้งที่มันมาที่หลังไอ้โป้งอีกอะพี่เขม"ผมพูด พี่เขมเขาดึงผมเข้าไปและสอดแขนอ้อมหลังไปจับชายเสื้อนักเรียนของผมหยัดลงไปในกางเกงนักเรียนให้

         "ก็ดีนะถ้าเขาเข้าใจเราแบบนั้น แต่สำหรับโป้งพี่ว่าอาจจะต้องให้เวลาเขาหน่อยบางทีเขาอาจจะแค่ตกใจมั้งเพราะว่าที่ผ่านมาเราก็ไม่มีท่าทีว่าจะชอบผู้ชายด้วย" ครูเขมเอียงคอพูด ผมพยักหน้าว่าก็คงต้องปล่อยให้มันหายโกรธผมเองอาจจะต้องใช้เวลาตามที่ครูเขมบอกผมนั้นแหละ

         "ไปทานข้าวกันดีกว่าพี่หิวแล้ว" ครูเขมพูดระหว่างที่ผมเดินออกมาที่ด้านนอกผมก็สองคนก็ต้องตกใจเพราะว่าครูสมชายเขาขึ้นมาบนบ้านผมลืมล๊อกประตูหน้าบ้านตอนเข้าไปอาบน้ำกับครูเขม ครูสมชายตกใจมิใช่น้อยที่เห็นผมกับครูเขมเดินออกมาจากห้องนอนด้วยกัน

         "ครูสมชาย!!!!"

         "เออ..คือ..ผมขอโทษนะครับผมเรียกครูเขมแล้วแต่ไม่ตอบผมเลยถือวิสาสะขึ้นมาเอง"

         "ผมไม่เห็นอะไรทั้งนั้นนะครับ.จริงๆครับไม่เห็นไม่เห็นอะไรเลย!! "ครูสมชายพูดก่อนจะรีบหันหลังให้ผมกับครูเขม ครูสมชายแกเป็นครูที่ธรรมธรรมโม

         "ครูสมชายครับ..ผมว่าจะไม่เห็นก็คงไม่ได้มั้งครับเพราะว่าผมสองคนก็ตัวไม่ใช่เล็กๆ " ครูเขมพูดและครูสมชายค่อยๆหันหลังกลับมามองผมสองคนใหม่อีกครั้ง

         "อู้ย!!!!..จริงด้วยครับ..เต็มๆตาเลยครับ" ครูสมชายค่อยๆหันหลังกับมา ครูเขายิ้มเจื่อนๆให้ผมกับครูเขม ผมก็หยักไหล่ให้ครูเขมและเดินไปนั้งที่โต๊ะอาหาร

           "ครูมีอะไรเร่งด่วนหรือเปล่าครับมาหาผมแต่เช้า" ครูเขมถามครูสมชาย

           "ผมจะกลับบ้านนะครับแม่ผมป่วยผมจะฝากครูดูนักเรียนห้องม.2/3 คาบที่4 ให้ผมหน่อยผมสั่งงานไว้แล้วแหละครับแค่ดูไม่ให้เสียงดังรบกวนห้องอื่นๆเท่านั้นเองครับ"

           "ได้ครับผมว่างคาบที่4พอดีเลยผมจะเข้าไปดูให้ครูไปหาแม่เถอะครับ" ครูเขมพูด ครูสมชายยังคงมองผมอยู่แแบบมีคำถาม

           "ครูเขมครับ....ขอโทษนะครับ....ผู้อำนวยการรู้เรื่องนี้ไหมครับ" ครูสมชายถามครูเขมคงหมายถึงผมมาอยู่บ้านพักกับครูและครูสมชายคงเดาความหมายของมันได้ไม่ยาก

           "ยังไม่รู้หรอกครับผม.....เออ....." ครูตอบสีหน้ากังวล ผมก็ยืนนิ่งไม่รู้จะแก้ตัวแทนยังไงดี

           "ผมเองไม่ใช่คนที่ชอบยุ่งเรื่องส่วนตัวอยู่แล้ว ครูสบายใจได้แต่ควรจะบอกท่านนะครับเพราะครูปิดแบบนี้ไปได้ไม่นานหรอกครับ"

           "และนายคริสเขาก็เป็นเด็กนักเรียนที่นี้ถึงจะโตแล้วก็ตามนะครับ" ครูสมชายพูดและมองผม ผมก็นั่งนิ่งๆฟัง

           “คือเออ..ผม..กับคริส..ผมเข้าใจว่ามันผิดนะครับครูสมชาย” ครูเขมหันมามองผมเป็นระยะระย

           “คือ เอาจริงๆ ผมก็เข้าใจว่ามันเป็นเรื่องธรรมชาตินะครับครู รักโลภโกรธหลง ถึงนายคริสจะเคยอยากจะต่อยผมก็ตาม แต่ผมก็ไม่ยุ่งนะครับเรื่องนี้ แต่ผมคิดว่าครูควรจะบอกผู้อำนวยการเองนะครับ ผมว่าทุกปัญหามีทางออก ผมเองก็ไม่อยากให้ เกิดเรื่องเหมือนตอนครูมิ้งนะครับ “ ครูสมชายผมพูด ผมหันไปมองครูเขม

           "ครับครูผมรอให้ทุกอย่างมันพร้อมกว่านี้ผมรู้ว่าที่ทำอยู่นี้มันผิดครับครูแต่..."

           "ผมรู้ครับว่าความรักมันห้ามไม่ได้... บ่อยไปที่ครูรักนักเรียน...... นักเรียนรักครูและปัญหาโลกแตกก็ตามมาเป็นขบวน" ครูสมชายพูด

           "ถ้าอย่างนั้นผมไปก่อนนะครับครูผมต้องไปต่อรถตู้อีกทีและไปต่อรถทัวป์อีก..ผมฝากด้วยนะครับครู ขอบคุณนะครับ " ครูสมชายพูดก่อนจะเดินลงจากบ้าน ครูเขมมองผม ครูหันมาเอามือลูบหัวผมเบาๆก่อนจะนั่งลงทานอาหารด้วยกัน

                  ผมเริ่มคิดแล้วซิว่าความรักแบบนี้ยากเนอะ และมันไม่เหมือนความรักของผู้หญิงผู้ชายทั่วไปความรักที่คนทั้งโลกยอมรับกันถ้าเป็นแบบนั้นคงไม่ต้องมานั่งแอบซ้อนมันแบบนี้ ผมนั่งทานอาหารเงียบๆแต่ผมคงหยุดมันไม่ได้แล้วอะผู้ชายข้างๆผมทำให้ผมรักเขามากจนถอนตัวไม่ขึ้นแล้ว

           "อร่อยดีนะ.มีฝีมือเหมือนกันนี้เรา" ครูเขมเป็นคนเปิดการสนทนา ผมเงยหน้าขึ้นมองพยักหน้าเบาๆ

           "คริส..ทำไมทำหน้าแบบนั้นละไม่สบายใจเรื่องอะไรอีก"ครูเขมพูดผมก็วางช้อนลง

           "ผมจะทำให้พี่เขมลำบากนะซิ..ผมก็ไม่รู้ว่าครูสมชายจะไปบอกผู้อำนวยการหรือเปล่าและไหนจะแก้มอีกคน "

           "ครูบอกเราแล้วไงว่าถ้าเลือกเส้นทางนี้เราต้องยอมรับปัญหาที่ตามมาให้ได้ หรือว่าเราท้อซะแล้วละ" ครูเขมถามผม ผมส่ายหัวว่าไม่ แต่ครูเขมเลิกคิ้วมองผม

           "ผมแคร์ครูไง..ผมไม่อยากทำให้ครูเขมของผมเดือดร้อนเพราะผมทำให้ใครเดือนร้อนมาเยอะแยะไม่ว่าจะเป็นแม่หรือว่าพ่อเลี้ยงจนเขาเกลียดผม" ผมพูดกับครูเขม

           "พี่ไม่เคยมองว่านี้คือความเดือดร้อนนะเลยนะคริส"

           "ปัญหาพวกนี้คือข้อพิสูจน์จุดยืนของหัวใจเราสองคนว่าเรามั่นคงต่อกันแค่ไหนกับอุปสรรค์และปัญหาพวกนี้มันจะทำให้เราล้มลงและยอมแพ้มันหรือมั้ย"ครูเขมพูด

           "ถ้าเราผ่านมันไปได้เราทั้งคู่ก็จะอยู่บนโลกใบนี้ได้ด้วยความแข็งแกร่ง...โลกใบนี้มันมีบททดสอบอีกมากมาย...นี้อาจจะแค่เริ่มต้นเองก็ได้นะคริส" ครูเขมพูด

           "พี่ท้อไหม" ผมถามครูเขม

           "ไม่!! เพราะว่าพี่ก็เลือกแล้วที่ดูแลเราดังนั้นพี่ต้องพร้อมที่จะเผชิญปัญหาตอนนี้พี่อยากให้เราตั้งใจเรียนเรื่องอื่นๆพี่จัดการเอง"พี่เขมบอกผม ผมพยักหน้าเบาๆ

           "ตอนนี้พี่มีวัยวุฒิและคุณวุฒิและวุฒิภาวะที่เหนือกว่าเรานะดังนั้นหน้าที่ของพี่คือดูแลเรา ไม่ว่าจะในฐานะคนรัก ลูกศิษย์ พี่น้อง พี่ก็จะทำ " ครูเขมพูดมันก็จริงผมยังเด็กอยู่มากยังต้องเรียนรู้อีกเยอะ

           "ในวันที่ผมพร้อมผมจะดูและพี่...ให้ดีเหมือนและดีกว่าที่พี่ดูแลผมนะพี่เขม" ผมพูด รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของพี่เขม

           "แต่....วันนี้พี่ไปกี่โมงอะ..ไปทานข้าวกับครูลินดา" ผมถามครูเขม พี่เขมหุบยิ้มทันทีเขารู้ว่าผมกำลังจะกลับมาสู่โหมดแอบน้อยใจ

           "พี่รู้ว่าเราไม่สบายใจนะคริสแต่พี่แค่ช่วยเขาเพราะเขาขอร้องมาพี่รู้ว่าเราคงจะคิดว่าพี่ช่วยทำไม"

           "เขาไม่ใช่คนในครอบครัวหรือเพื่อนสนิทแต่ยังไงเขาก็ช่วยเรื่องเรากับครูหลายครั้งช่วยบอกปัดในเวลาที่ผู้อำนวยการถาม คนทั้งโรงเรียมเริ่มพูดถึงเรื่องเรากับพี่มากขึ้นส่วนหนึ่งอาจจะมาจากแก้มเอาไปพูดด้วย" ครูเขมพูด ผมพยักหน้าเบาๆ

           "คริสพี่รักเรามากนะและพี่เชื่อว่าพี่หนักแน่นพอ..แต่ถ้าครูลินดาเขามีเจตนาอย่างที่เราคิดไว้จริงๆ มันก็เป็นครั้งเดียวสำหรับพี่ที่จะไว้ใจเขา" ครูเขมพูดผมพยักหน้าเบาๆ ผมนั่งทานอาหารสักพักครูเขมก็เก็บทุกอย่างล้างทำความสะอาดแทนผม

           ตื้ด!! เสียงข้อความเข้ามือถือครูเขมผมชะโงกไปอ่าน เป็นข้อความจากครูลินดา

           "ครูเขมคะ...วันนี้ลินดาไม่ได้เข้าสอนนะคะ..อย่าลืมที่เรานัดทานข้าวกันะคะคุณป้าอยากเจอครูเขมมากนะคะ...แต่งตัวหล่อๆนะคะ ..แล้วเจอกันค่ะ" ผมอ่านและรีบวางลงทันที

           "ใครส่งหาพี่เหรอคริส" ครูเขมถาผม ผมนิ่งเงียบไม่ตอบ ครูเขมเลยหยิบมือถือขึ้นไปอ่านก่อนจะก้มมามองหน้าผม สีหน้าพี่เขมกังวลขึ้นมาทันทีที่รู้ว่าข้อความใครส่งมา จะให้ผมไม่รู้สึกได้ยังไงคนรักทั้งคน

           "ฟ้อด" ครูเขมกอดผมและหอมแก้มผม

           "คริสทำหน้าแบบนี้พี่กังวลนะ"

           "ผมกลัวเสียพี่ไปนิ " ครูเขมมองหน้าผมก่อนจะดึงผมเข้าไปกอด ผมไม่อยากเสียของรักไปอีกถ้าผมเสียไปชีวิตผมคงไม่มีอะไรดีแล้ว

           "ผมรู้ว่าควรจะเชื่อใจ..เชื่อใจเท่านั้น..." ผมเงยหน้ายขึ้นพูด ครูเขมพยักหน้า

           "เราไปเรียนกันเถอะเดี๋ยวได้พากันสายทั้งคู่ และคงได้โดนผู้อำนวยการทำโทษทั้งครูและนักเรียนพร้อมกันเลยละที่นี้ " ครูเขมพูดติดตลกแต่ผมก็ขำไม่ค่อยออก

           ผมเดินลงมาพร้อมกับช่วยถือสมุดการบ้านมาให้เอาไปใส่ไว้ในรถและเข้าไปไปนั่งด้านข้างคนขับ ครูเขมขับรถออกมาไม่เกินสิบห้านาทีก็ถึงด้านหลังห้องอาหารของโรงเรียนผมเห็นพวกไอ้โจ้และไอ้อาร์ท แต่ไม่มีไอ้โป้งและคงไม่มีอีกต่อไปแล้วมั้ง ไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหนกว่าไอ้โป้งจะเข้าใจผมและเห็นใจผม วันนี้ก็ไม่มีไอ้ปัน ปันด้วยอีกคนมันก็คงไปกับไอ้โป้งด้วยเช่นกัน

           "วันนี้จะกินข้าวเที่ยงกับเพื่อนไหมละ..หึ ?" ครูเขมถามผม ผมหันไปมองทำท่าคิด

           "ครูละ" ผมถามครูเขมกลับ

           "ครูเหรอก็คงไปทานห้องอาหารกับครูท่านอื่นๆนะ"

           "อยากกินกับครูอะ"

           "งอแง!...แล้วเพื่อนเราละ" ครูถามผม ผมก็นิ่งเงียบ

           "โอเคพี่ลงมาทานด้วยและเพื่อนเราด้วยดีไหมแต่พี่กลัวเพื่อนเราแซวเรานะซิ" ครูเขมพูดผมเลยยิ้มออกมานั้นคือคำตอบว่าอยากให้เป็นแบบนั้น ครูเขมพยักหน้าเบาๆให้ผมเป็นคำตอบเช่นกัน ผมลงจากรถและครูเขมก็ขับย้อนกลับออกไปเพื่อไปจอดด้านหน้าวันนี้ครูเขมสอนห้องผมคาบที่สามด้วย

      ผมเดินเข้าไปมาหาพวกไอ้อาร์ทและไอ้โจ มันสองคนกำลังเมามันกับการกดเล่นมือถือโปรแกรแชทคุยกับแฟนต่างโรงเรียน

           "ปึก" ผมวางกระเป๋าลงทำให้ไอ้สองคนเงยหน้าขึ้นมามองผม

           "ผู้ปกครองมาส่งแล้วเหรอครับ ...ลูกคริสของพ่อเขม" ดูมันทะลึงจริงๆ

           "ไอ้โป้งละวะมันไม่มานั่งนี้แล้วใช่มั้ยวะ" ผมถามไอ้สองคนตรงข้ามกับผม

           "ไปแล้วเห็นบอกว่าไปทำธุระหรือว่านัดสาวไว้ก็ไม่รู้เห็นไอ้ปัน ปันมันบอกไอ้โป้งไปแอบซุ้มอยู่แถวลานบ่อยๆสงสัยไอ้โป้งมันแอบปิ้งเด็กม.ต้นแน่ๆ" ไอ้อาร์ทพูดผมหยักไหล่

           "กูสงสารไอ้ปันปันวะ มันน่าจะบอกไอ้โป้งไปเลยนะว่ามันนะคิดยังไงกับไอ้โป้งเพราะว่าไม่อย่างนั้นก็ต้องเห็นแบบนี้ไปอีกนาน" ไอ้โจ้พูดผมพยักหน้าเห็นด้วยวะ

           "ตำตาตำใจไปอีกนาน" ไอ้โจพูด

           "เฮ้ย!! เจอกันตอนเข้าแถวนะกรูต้องไปซื้อปากกาที่สหกรณ์วะ" ผมพูดและคว้ากระเป๋าเป้ลูกขึ้นผมต้องไปตามหาแก้ม ผมต้องหาวิธีเอาไฟล์รูปที่แก้มคืนมาให้ได้ ผมเดินผ่านไปโรงอาหารและตรงไปที่ลานสำหรับนักเรียนนักทำการบ้านและคุยกันระหว่างพัก

                 จู่ๆสายตาผมเหลือบไปเห็นไอ้โป้งกับไอ้ปันมันนั่งกับน้องๆห้องม.3 มันคงกำลังม้อน้องกี้อยู่แน่ๆ สาวสวยดรัมเมเยอร์ไม้หนึ่งของโรงเรียนผมก็มองไปรอบๆ ผมเห็นแก้มเดินมากับเพื่อนเธอสะพายกระเป๋าเป้อยู่กับตัวเธอ ผมก็คิดว่าแฟลซไดร์ฟต้องอยู่ในกระเป๋าเป้นั้นแน่ๆ แต่ผมจะเข้าไปเอายังไงดีละ ผมเห็นไอ้พี่กายเดินเข้าไปหาแก้มกระซิบกระซาบอะไรกันก่อนจะเดินออกไปกันทั้งคู่ ผมก็เดินย่องตามไป ทั้งคู่เดินไปทางด้านหลัง

           "มีคนบอกว่าเรามีรูปเด็ดๆของไอ้คริสกับครูเขมไม่ใช่เหรอ"

           "มีแล้วจะทำไมละพี่กายอยากได้เหรอคะ" แก้มกอดอกถามพี่กาย

           "ใช่พี่อยากได้..พี่อยากให้ไอ้คริสมันออกจากโรงเรียน"ไอ้พี่กายพูด

           "เพราะอะไรละเพราะว่าพี่คริสเขาเล่นบาสเกตบอลเก่งกว่าพี่ใช่ไหมละ"

           "เอามาให้พี่เถอะนะแก้มเพราะยังไงไอ้คริสนะมันก็คงไม่กลับมาหาน้องแก้มสุดสวยอยู่แล้วตอนนี้มันหลงตูดครูอยู่" ไอ้พี่กายพูดผมอยากเข้าไปตะบันหน้ามันมาก

           "ไม่..แก้มจะเอาไว้ต่อลองกับพี่คริสคนเดียวเท่านั้นและหนูไม่ได้อยากให้พี่คริสออกหนูอยากให้ครูตุ๊ดนั้นออกไปต่างหาก "

           "เสียใจด้วยนะคะพี่กายที่หนูคงช่วยพี่ไม่ได้"แก้มพูดก่อนจะเดินหันหลังออกผมควรจะดีใจดีไหมที่แก้มไม่ยอมให้รูปผมกับครูไปให้ไอ้พี่กายไอ้นี้มันไม่ชอบหน้าผมเพราะว่าผมแยjงตำแหน่งตัวชู้ตมาจากมันและทีมผมก็ทำคะแนนได้ดีกว่าทีมของมันจนได้เป็นทีมประจำโรงเรียนและจังหวัดนี้แหละที่ผู้อำนวยการยังเก็บผมไว้อยู่ ผมยืนรออยู่จนแก้มเดินออกมาจากกลุ่มพี่กาย

           "แก้ม" ผมเรียกแก้ม

           "พี่คริส..มาหาแก้มเหรอค่ะ"

           "ใช่พี่มาหาแก้ม..แก้มพี่ขอละอย่าทำแบบนี้พี่ไม่อยากให้ครูเขมเดือดร้อน ..คืนไฟล์รูปมาให้พี่เถอะนะแก้ม"ผมพยายามพูดจาข้อร้องแก้ม

           "ถ้าพี่อยากให้ฉันคืนให้พี่ก็เลิกกับครูเขมซิ ..ให้เขาไปหาชะนีได้ข่าวว่าจะไปหาพ่อแม่ครูลินดาวันนี้ไม่ใช่เหรอ"แก้มพูด

           "เธอรู้ได้ยังไง" ผมถาแก้ม

           "ทำไมจะไม่รู้ได้ยินครูเขาพูดกันคงเปิดตัวแล้วมั้งแล้วพี่ละ เป็นอะไรเหรอ ผัวครู..." แก้มพูดลอยหน้าลอยตาใส่ผม

           "อย่าลามปรามครูแก้ม..พี่ขอไฟล์รูปคืน ..แก้มพี่ไม่เคยคิดกับเราเกินไปกว่ารุ่นพี่รุ่นน้องนะ"ผมพูดกับแก้ม

           "ทำไมละแก้มไม่ดีตรงไหนละ..แก้มไม่สวยเหรอ..แก้มไม่น่ารักเหรอ..พี่ถึงรักแก้มไม่ได้..และแก้มก็ตามจีบมาตั้งปีหนึ่งแล้วนะ" แก้มพูดผมเอามือขึ้นมาจับเอวตัวเอง ผมยอมรับว่าเหนื่อยกับแก้มมากที่ผ่านมาแต่ก็ไม่มากเท่ากับตอนนี้เลยโคตรจะเหนื่อยอธิบายเลย แก้มเป็นคนเอาแต่ใจและมั่นใจตัวเองสูงเพราะว่าหน้าตาที่ดูสวยและน่ารักแต่ความร้ายกาจมันทำให้ไม่ใครกล้าเสี่ยงเข้ามาจีบเธอและเธอเองก็ไม่สนใจใครเอาแต่ตามผมติด

           "แก้ม..ผู้ชายนะเขาต้องจีบผู้หญิงหรือคนที่เขาสนใจเท่านั้น ไม่ใช่ให้เธอมาตามจีบพี่แบบนี้..หน้าที่จีบนะเป็นหน้าที่ผู้ชายไม่ใช่ผู้หญิงทำ" ผมพูดแก้มยืนกอดอกมองหน้าผม

           "พี่ไม่เคยคิดจะรักแก้มถ้าเป็นน้องสาวพี่..พี่จะโอเคมากกว่านะแก้ม" ผมพูดผมมองแววตาใสซื่อแต่มันแฝงไว้ซึ่งความร้ายกาจผมไม่อยากเชื่อเลยว่าเด็กมัธยมต้นแบบแก้มนี้จะทำแบบนี้ได้ลง

           "พี่บีบแก้มเองนะ" แก้มพูดและจะแทรกตัวเดินหนีผมออกไป ผมก็พยายามตามเธอ แต่เธอไม่หยุด

           "แก้ม..พี่ขอไฟล์รูปคืน" ผมพูดผมจับที่แขนเธอไว้แก้มก้มลงมองมือผม

           "ไม่......จนกว่าพี่จะเป็นแฟนแก้มและพี่ต้องเลิกกับครู.."แก้มพูด

           "หยุดอย่าพูดคำนั้น!! อย่าให้พี่เหลืออดกับเธอนะแก้ม!! " ผมชี้หน้าแก้ม ผมบีบต้นแขนของแก้มไว้ผมขบกล้ามจนขึ้นสันนูนนั้นแสดงถึงว่าความอดทนผมกำลังจะหมดไปด้วย

           "ทำไมวะในเมื่อเป็นตุ๊ด ..ก็คือตุ๊ด ....มันไม่ควรพูดตรงไหน" เสียงไอ้พี่กาย มันเดินออกมา มันหยักคิ้วให้ผม ผมยิ่งไม่อยากจะเจอหน้ามันอยู่ด้วยแก้มสะบัดมือผมให้หลุดจากแขนเธอ

           "ได้ข่าวว่าหลงตูดครูเหรอวะ" ไอ้กายมันพูดยืนเอามือล่วงกระเป๋ามองหน้าผม

           "กูไม่อยากมีเรื่องกับมึง" ผมพูดและหันหลังจะเดินออกผมต้องควบคุมอารมณ์ตัวเองให้ได้อย่างที่ครูเขมบอกผมไว้ถ้าเลือกเดินทางนี้แล้วมันย่อมจะมีคนที่เห็นด้วยและไม่เห็นด้วย

           "ถ้าทางตูดครูคงจะมันละซิท่า" ผมหยุดชะงัก

           "กูบอกแล้วไงว่ากูไม่อยากมีเรื่องกับมึงนะไอ้กาย!!!" ผมหันไปประชัญหน้ากับมัน ผมกำลังนับหนึ่ง ผมพยายามจะอดทนอย่างที่ครูเขมบอกผม

           "เดี๋ยวก็คงได้หนีตามกันไป...ไปเป็นผัวหรือเมียเขาละ...ดูท่าครู...จะ.."

           "ผลัก!" ผมตรงปรี่เข้าไปตะบันหน้ามันทันทีหนึ่งหมัดอย่างรวดเร็ว พอมันล้มคว่ำลงไป

           "มึงไม่มีสิทธิ์มาว่าครู...ผลั๊ก!!!!"

           "มึงไม่มีสิทธิ์มาว่าคนที่กูรัก...ผลั๊ก!!!"

           "ผลัก!!!" ผมโดนใครสักคนเตะเข้าที่ชายโครงเล่นเอาตัวผมงอ ผมเงยหน้าขึ้นไปมองไอ้พี่อั๋น ไอ้นี้มันนักมวยประจำโรงเรียนและมันก็ตามเข้ามาเตะผมอีกทีจนร่างผมลอยไปตามแรงเตะ

           "มึงมาช้าวะไอ้สัสอั๋น!"พี่กาย

           "กูยิงกระต่ายอยู่" ไอ้พี่อั๋นหันไปบอกพี่กาย

           "รุมแม่งเลยสัส..ไอ้โป้งมันแตกหักไปแล้วไม่มีหมาตัวไหนมาช่วยมันแล้ว" ไอ้พี่กายพูดและมันก็ลุกมา ไอ้พี่อั๋นเดินมากระฉากคอเสื้อผมขึ้นและโดนเตะไปผมยังจุดอยู่ มันก็ต่อยผมที่ท้องอีกหนึ่งมัด

           "ผลัก"และที่ปากผมอีกหนึ่งหมัดจนหน้าผมสะบัดไปตามแรงและล้มลงไปกองกับพื้น

           "จับมันขึ้นมา" ไอ้พี่กายมันสั่งพี่อั๋นและร่างผมก็ถูกจับและล๊อกแขนไว้ และไอ้พี่กายมันก็ตรงเข้ามาหาผมหน้าตามันบอกได้ว่าโหดเลือดเย็นมาเลย

           "กูจะเอาให้มึงนอนโรงพยาบาลเลยแหละสัส" ไอ้พี่กายพูดและง้างหมัดจะตะบันหน้าผม ผมเองก็ดิ้นไปในไม่ได้ไอ้พี่อั๋นมันยึดผมไว้ด้วยแขนที่มีพละกำลังเหนือกว่ามันเป็นหนักมวยนิ

           "หมับ!!" มีคนมาจับแขนไอ้พี่กายไว้ พอผมกับไอ้พี่กายหันไปมองว่าใคร ?

[ashbyipcet]

อย่าลืมทำ # ด้วยนะคะ แต่อยากตบอีนังแก้มมากตลาดล่างมากหร่อนต้องโดนทุบหลัง 

[PFlove]

  ให้น้องแก้ม

[Tanthai23]

(ครูเขมชาติXคริสโตเฟอร์)EP.14.1   จริงๆแล้วโป้งไม่ได้ทิ้งผมไปไหน

                        "ไอ้โป้ง!!" พี่กายถึงกับถลึงตาใส่ไอ้โป้ง ผมเองก็ไม่คิดว่ามันจะเข้าช่วยผม ไอ้โป้งมันก็พยักหน้ากับพี่กายว่ามันเองก่อนที่มือมันจะกระฉากพี่กายถอยหลังออกไปและ

                       "ผลัก ผลัก ผลัก" มันก็ใส่ไปสามหมัดติดจนพี่กายล้มลงไปกองกับพื้นและขึ้นค่อมตัวไอ้พี่กาย ไอ้โป้งมันก็ซัดต่ออีกหลายหมัด

                       "โป้ก!! " ผมก็ใช้หัวโขกไอ้พี่อั๋นมันก็ผงะไปข้างหลังไม่ถึงกลับหงายหลง  พอผมหลุดจากที่ไอ้พี่อั๋น จากที่มันได้จับผมล๊อกเอาไว้ได้ ผมก็ถีบมันลงไปกอง และขึ้นไปต่อยหน้ามัน  ส่วนไอ้โป้งมันกำลังซัดไอ้พี่กายอยู่นัวเลยเรียกได้ว่าผลัดกันขึ้นผลัดกันลง ผมก็ต่อยไอ้พี่อั๋นแต่มันยากหน่อยผมไม่ใช่นักมวยแต่ก็ต่อยไม่ยั้งเหมือนกัน

                       "หยุด!!..หยุดเดี๋ยวนี้..ครูบอกให้หยุด!!! " เสียงที่ให้ผมต้องหยุดผมง้างหมัดค้างไว้ ผมหันไปมองคนที่บอกให้หยุดนะ คือ ครูเขม

                       "ผลัก" เสียงหมัดต่อยเข้าที่ใบหน้าของผมจังหวะที่ผมหันไปมองครูเขม ผมกระเด็นออกไปและไอ้พี่อั๋นมันรีบลุกขึ้นมาจะเข้ามาซ้ำผมอีกแต่

                       "หมับ!" ครูเขมวิ่งเข้าไปจับแขนไอ้พี่อั๋นไว้ก่อนที่ไอ้พี่อั๋นจะเข้ามาซ้ำผมที่นอนอยู่ที่พื้น ผมเห็นสายตาระหว่างคูเขมกับพี่อั๋นประสานกัน

                       "ครูบอกให้เธอหยุดแล้วเธอก็ควรจะหยุด!!! เธอเป็นรุ่นพี่ไม่ใช่เหรอ!!"สายตาที่ดุและเอาจริงของครูเขมจ้องมองสายตาที่ดุดันเอาเรื่องของพี่อั๋น

                       " หรือว่าเป็นนักเลง แต่นักเลงตัวจริงนะพอคู่ต่อสู้หยุดก็ควรจะหยุดไม่ทำร้ายคนตอนทีเผลอแบบ นี้มันนิสัยอัธพาลแล้วไม่ใช่นิสัยนักเลง " ครูเขมพูดสายตาครูเขมกับพี่อั๋นไม่ได้ละจากกันเลยส่วนไอ้พี่อั๋นมันคงโกรธมากที่โดนหาว่าเป็นอันธพาล ไอ้พี่อั๋นมันกำหมัดแน่นมองหน้าครูเขมผมกลัวมันจะต่อยครูเขมผมก็รีบดันตัวให้ลุกขึ้น แต่ครูเขมชี้นิ้วให้ผมอยู่เฉยๆโดยไม่ได้หันหน้ามามองผมสายตายังคงจับจ้องที่สายตาพี่อั๋น

                       "เธอจะต่อยครูอย่างนั้นเหรออณุพงศ์" ครูเขมถามพี่อั๋น

                       "เธอทำได้และครูก็จะไม่ต่อยเธอกลับเพราะครูก็คือครู...และครูไม่ทำร้ายลูกศิษย์"

                       "แต่ถ้าลูกศิษย์จะทำร้ายครูนั้นก็แปลว่าเธอไม่เคยให้ความเคารพคนที่ให้ความรู้ ให้อนาคตเธอแม้แต่น้อย"

                       "และครูก็คงจะเสียใจมากเพราะคนที่จะต่อยครูดันเป็นนักเรียน!!" ครูเขมพูดเสียงนิ่ง พี่อั๋นมันคลายกำปั่นออกและสะบัดให้ครูเขมปล่อยแขนของเขา ก่อนจะเดินไปหาพี่กาย ยื่นมือให้พี่กายจับและลุกขึ้นสภาพน่วมเยอะอยู่เหมือนกัน

                       "คริสเกิดอะไรขึ้น" ครูเขมหันมาถามผม

                       "ตรงไหน...อ้าว!!! นั้นครูเขม..ครูเขมครับเกิดอะไรขึ้นครับเด็กวิ่งไปบอกผมว่านักเรียนมีเรื่องชกต่อยกัน" ครูฝ่ายปกครองวิ่งมาดูเขากวาดสายตามองไปรอบๆผมสี่คน

                       "ครับ..เด็กนักเรียนต่อยกันแต่ผมก็ยังไม่รู้ต้นสายปลายเหตุที่แน่ชัด" ครูเขมพูดเขาหันมามองหน้าผมแวปหนึ่ง

                       "นายคริสนายอีกแล้วเหรอ" ครูฝ่ายปกครองหันมาทางผมคนแรก

                       "ครูครับผมเห็นว่าไอ้กายกับไอ้อั๋นนี้มันรุมคริสอยู่นะครับ" ไอ้โป้งหันไปบอกครูฝ่ายปกครองให้ผม

                       "จริงเหรอ ..นายอาณุภาพ..นายเป็นรุ่นพี่นะถึงนายคริสจะอ่อนกว่านายแค่ปีเดียวก็ตามและนายด้วยอณุพงศ์" ครูฝ่ายปกครองหันไปถามพี่กายเป็นเชิงต่อว่า

                       "นายคริสต่อยผมก่อน ส่วนอั๋นมันเข้ามาช่วยผมไอ้โป้งนี้มันมาที่หลังนะครูมันไม่ได้เห็นเหตุการณ์ตั้งแต่ต้นสักหน่อย"

                       "และมันก็มาต่อยผมด้วยนะครูอย่างนี้ครูคิดว่าว่าใครควรจะผิด!!" ไอ้กายมันบอกว่าผมต่อยมันก่อน

                       "ตกลงยังไงใครเห็นเหตุการณ์อีก" ครูฝ่ายปกครองถามหาพยานคนอื่น ครูเขมมองหน้าผม เขาคงเสียใจอยู่ไม่น้อยที่ผมทำไม่ได้ พี่เขมคอยบอกผมเสมอไม่ให้ใจร้อน โดยเฉพาะในเรื่องที่ความรักของผมและเขา เพราะว่ามันอาจจะทำให้ทุกอย่างแย่ลง

                       "พี่คริสเขาต่อยพี่กายก่อนคะหนูเห็นค่ะ..หนูอยู่ในเหตุการณ์ค่ะ" แก้มพูดว่าผมต่อยไอ้พี่กายก่อนไอ้พี่กายหันมายิ้มเยอะให้ผมทันที

                       "พี่กายมันพูดว่าครูเขมผมเลย..ต่อยมันครับครู" ผมพูด

                       "เธอได้ยินไหมแก้ม" ครูฝ่ายปกครองหันไปถามแก้ม

                       "ไม่ได้ยินคะ..พี่กายไม่ได้พูดอะไรค่ะ" แก้มพูด ผมหันไปมองหน้าเธอ แก้มเธอยืนอยู่เธอได้ยินชัดเจนแต่เธอกลับเลือกที่จะโกหก ครูเขมหันมามองหน้าผม

                       "แต่ไอ้นี้มันรุมคริสอยู่มันก็ผิดและถ้าผมไม่เข้ามาช่วยมันคงอัดน่วมไปแล้วนะครู"ไอ้โป้งช่วยค้านให้ผม ผมโคตรซึ้งในน้ำใจมันเลย ครูฝ่ายปกครองหันมามองครูเขม

                       "และไอ้อั๋นมันจะต่อยครูเขม" ไอ้โป้งมันพูดไอ้พี่อั๋นสะบัดหน้าไปมองไอ้โป้งแบบจ้องตาเลย

                       "จริงเหรอครับครูเขม" ครูฝ่ายปกครองถามครูเขม ครูเขมพยักหน้าว่าจริงๆ

                       "นายอณุพงค์ครูคงต้องเรียกผู้ปกครองเธออันนี้มันร้ายแรงนะที่เธอจะทำร้ายครู"ครูฝ่ายปกครองพูดพี่อณุพงศ์ก้มหน้าลง ผมรู้ว่าพ่อพี่อณุพงศ์นะโคตรดุเลยเห็นไอ้พี่อั๋นแบบนี้มันโคตรกลัวพ่อมันเลยมันถึงได้ยืนกำหมัดแน่นขนาดนั้น

                       "ไม่ต้องหรอกครับครูเขาแค่คิดแต่ไม่ได้ทำถือว่าเขายังมีความคิดแยกแยะผิดชอบอยู่..ไม่ต้องเรียกผู้ปกครองหรอกกครับผมว่าเอาแค่เรื่องนักเรียนต่อยตีกันอย่างเดียวก็พอครับ" ครูเขมพูดว่าไม่เอาเรื่องไอ้พี่อั๋น

                       "ตามใจครูเขมแล้วกัน แต่ฉันจะทำโทษพวกเธอทั้งหมดนี้หน้าเสาธง ส่วนนายคริสโตเฟอร์เรานะต่อยเขาก่อนครูจะทำโทษเธอมากกว่าคนอื่นหน่อยและเธอก็มีคดีหลายครั้งแล้วด้วย" ครูฝ่ายปกครองพูด ไอ้พี่กายมันหันมาแสยะยิ้มให้ผมก่อนจะเดินออกไปกับพี่อั๋น ไอ้โป้งแค่หันมามองผมแวปเดียวและมันก็เดินออกทันทีเช่นกัน

                       "ครูเขมครับ..ผอ.เรียกครับครู...ตอนนี้เลยท่านมีเรื่องด่วนเลยนะครับ" ผมหันไปมองครูเขม ครูเขมพยักหน้าก่อนจะรีบเดินออกเช่นกัน ผมก็เดินตามออกไปผมเดินตามหลังแก้ม

                       "แก้ม" ผมกระฉากเสียงเรียกชื่อแก้มเธอหยุดชะงักเท้าไว้กับที่

                       "ทำไมเธอไม่บอกความจริงว่าไอ้กายมันพูดอะไรกับพี่ว่ามันว่าครูเขมและนั้นพี่ถึงได้ต่อยมัน ทำไมเธอต้องโกหกว่าเธอไม่ได้ยิน..แก้ม!!" ผมถามแก้มด้วยน้ำเสียงที่โกรธเกลี้ยวเพราะว่าเธอเลือกที่จะโกหก

                       "ทำไมต้องพูด..พูดให้ครูเขมเขาเห็นว่าพี่รักเขามากนะเหรอ เพราะพี่รักมากจนกระทั้งที่ยอมเจ็บตัวอย่างนั้นนะหรอ....แก้มไม่ทำหรอก" แก้มพูดก่อนจะเดินออกเช่นกัน ผมก็เดินพาตัวเองไปห้องน้ำชายปากก็เจ็บ แฟลซไดร์ฟก็ไม่ได้ ครูเขมก็คงจะโกรธผมและนี้ผู้อำนวยการก็เรียกครูเขมด่วนอีกมีเรื่องอะไรหรือเปล่านะผมกลัวไปหมดทุกอย่างเลยตอนนี้แต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้ยิ่งโมโหตัวเองเข้าไปใหญ่

                   ผมเดินไปที่ห้องน้ำเพื่อจะไปล้างหน้าล้างตาก่อนจะไปเข้าแถวเคารพธงชาติ ผมเห็นไอ้โป้งมันยืนเปิดก๊อกน้ำล้างหน้าอยู่ ซึ่งมันอยู่ด้านหน้าของห้องน้้ำชาย ผมยืนมองไอ้โป้งมัน ผมไม่คิดว่ามันจะเข้าไปช่วยผม มันทำให้ผมรู้ว่ามันไม่ได้เลิกเป็นเพื่อนกับผมจริงๆหรอก ผมเชื่อว่าห้าปีนะมีค่ามากพอไอ้โป้งมันเงยหน้าขึ้นมาพอมันเห็นว่าผมยืนมองมันอยู่ มันก็หันทำท่าจะเดินออก ไอ้ปัน ปันมันก็ยืนอยู่ด้วยมันหันมามองผมหยักคิ้วให้ผม

                       "โป้ง..กูขอบใจวะ.ขอบใจที่มึงช่วยกู มึงยังเป็นเพื่อนกูใช่ไหมโป้ง" ผมพูดผมถามไอ้โป้ง มันได้ยินมันก็หยุดนิ่งแต่ไม่หันมามองผม

                       "โป้ง..มึงเพื่อนกูนะ ....คนที่กูอยากให้เข้าใจกูมากที่สุดคือมึงนะโป้งเพราะมึงเป็นเพื่อนที่กูรักมาก รักมากจริงๆโป้ง"

                       "แต่กูผิดตรงไหนวะที่กูมีความรักแบบนี้โป้ง!!..กูผิดตรงไหนวะที่กูรักคนที่เขาหวังดีกับกูมากแบบที่กูไม่เคยมีโป้ง!และมันก็เป็นรักที่กูโหยหามาตลอดมึงก็รู้ดีโป้ง"ผมพูด

                       "กูไม่ควรรักเขาเหรอวะโป้ง"เสียงผมอ่อยลง

                       " มึงเป็นเพื่อนคนเดียวที่กูมีตลอดเวลาที่กูเข้ามาเรียนที่นี้โป้ง! " ผมพูดไอ้โป้งมันหันมามองหน้าผมและมันก็หยิบบางสิ่งออกมาจากกระเป๋ากางเกงมัน ก่อนจะโยนมาให้ผม พอผมรับสิ่งนันไว้มัน มันคือแฟลซไดร์ฟ

                       "คราวหน้าก็อย่าเลือกไปพล้อดรักให้ชะนีมันถ่ายมึงมาอีกละ" ไอ้โป้งมันมาพูดและมันก็เดินออกไป มันไปเอาสิ่งนี้คืนมาให้ผมจากแก้ม ผมจำได้มันเป็นของแก้ม ไอ้ปัน ปันมันยกไหล่สูงและหยักคิ้วให้ผม

                       "มันเป็นพวกปากไม่ตรงกับใจวะ.... คนเชี้ยอะไรก็ไม่รู้แม่งหล่อทั้งภายนอกภายใน..โคตรรักเลยอะ" ไอ้ปัน ปัน มันพูดมันยิ้มให้ผมก่อนจะรีบเดินตามไอ้โป้งไปเช่นกัน ผมก็อ้าปากค้าง!! ไอ้ตรงโคตรรักของมันนี้แหละ

                       "ไอ้คริสสสสส" ไอ้โจกับไอ้อาร์ทมันวิ่งมาหาผม

                       "ใครฟัดมึงวะน่วมเลยสาด!! ....ไอ้พระเอกของกู"ไอ้อาร์ทมันวิ่งมาจับตัวผมสำรวจไปตามตัวผมด้วย

                       "ทำไมมรึงสองคนไม่มาตอนที่ใครเขาหามกรูไปโรงพยาบาลแล้วละวะ" ผมหันไปถามไอ้อาร์ทกับไอ้โจ

                       "โธ่!!! พ่อยอดขมองอิ่มของครูเขม..."ไอ้อาร์ทผมสะบัดหน้ามามองไอ้อาร์ท

                       "ว่าแต่ใครทำมึงวะ"ไอ้โจ้ถามผม

                       "ไอ้กายกับไอ้อั๋น" ผมบอกพวกมัน พวกมันส่ายหัวเพราะมันรู้ดีว่าพวกนี้คอยหาเรื่องผมตลอดทั้งที่ผมเองก็ไม่อยากมีเรื่องกับมันหรอกมันเส้นใหญ่

                       "พวกกูได้ยินมาว่าไอ้โป้งไปคุยกับไอ้พี่กายมาว่าให้เลิกยุ่งเรื่องของมึงวะ..ที่จริงมันไม่ได้ทิ้งมึงหรอกวะไอ้คริส ไอ้โป้งมันคงแค่ช๊อกนะแต่ก่อนมรึงไม่ใช่เกย์นี้หว่า..มันเลยรับไม่ได้ไปชั่วขณะ" ไอ้โจมันพูดผมพยักหน้าคงต้องให้เวลามันหน่อยอย่างที่ครูเขมพูดบอกผม แต่มันก็ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นว่ามันไม่ได้หายไปจากชีวิตผมจริงๆอย่างที่ผมกลัวไว้

                       "พวกกูน่าจะเดินมากับมึงวะคริส มึงก็คงไม่โดนหมาฟัด...ขนาดนี้"ไอ้โจพูดด้วยน้ำเสียงเหมือนมันรู้สึกผิด และผมก็ยกมือช่างแม่งมันเถอะ

                       "ครูเขม!!!" ไอ้สองตัวนั้นร้องเรียกชื่อใครบางคนจากด้านหลังผม ผมก็กำลังจะหันไปมองแต่ต้นแขนของผมถูกจับและดันลากให้ผมเข้าไปในห้องน้ำชายอย่างรวดเร็วโดยที่ผมไม่ทันได้ตั้งตัว พอผมหันมาอีกทีครูเขมก็ยืนตรงหน้าผมแล้ว

                       "ทำไมเราทำแบบนี้ละคริส..ทำไมถึงไปต่อยกับพวกนั้นมันคุ้มกันไหมคริส!” ครูเขมถามผม ผมก็ไม่มีอะไรจะแก้ตัวกับครูจริงๆ ได้แต่ก้มหน้าลง

                       “ดีนะที่นายโป้งช่วยพูดให้ไม่อย่างนั้นเราจะโดนภาคทัณฑ์หรือไม่ก็อาจจะ" ครูเขมถามผม ผมก้มหน้าลงสำนึกผิดอะ

                       "โดนไล่ออกครู" ผมพูดบอกกับครู “

                       "แต่ไอ้กายมันว่าครูผมทนไม่ได้ ...ผมรู้ว่าผมต้องอดทนกับสิ่งที่จะเข้ามาในเมื่อผมเลือกทางนี้แล้วครู" ผมพูดด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกได้ว่าผมรู้สึกผิดจริงที่ไม่อาจจะKคุมอารมณ์ตัวเองได้อย่างที่ครูเขมคอยบอกผม

                       "มันไม่ชอบหน้าผม ผมรู้แต่ที่ทำให้ผมต้องต่อยมันก็คือมันเอาคนที่ผมรักและเคารพมาพูดจาดูถูกผมทนไม่ได้"ผมพูด ผมมองหน้าครูเขม ครูเขมก็มองเข้ามาในแววตาสีฟ้าคู่นั้น ผมไม่ได้ใส่คอนแทคเลนส์แล้วนับตั้งแต่ครูเขมบอกว่านี้คือตัวตนที่แท้จริงของผม

                       "ถ้าครูไม่ใช่คนที่ผมรักผมคงไม่เดือดดานได้ขนาดนั้น" ผมพูด สายตาครูเขมดูซอร์ฟลง

                       "ฟู่!!" ครูเขมยืนยกมือขึ้นเท้าเอว ครูเขมก้มหน้าลงมองพื้นและพ่นลมออกมาทางปาก ก่อนที่ครูเขมจะเงยหน้าขึ้นมายกมือขึ้นมาลูบหัวเบาๆ  ผมก็เงยหน้ามองครูเขม มันเป็นโมเม้นที่ดีที่สุดสำหรับผม บางทีผมก็อยากเป็นเด็กแบบนี้ของครูเขมตลอดไป

                       "ผู้อำนวยการเรียพี่เขมเรื่องคริสหรือเปล่า" ผมมองจ้องหน้าครูผมถามด้วยน้ำเสียงที่กังวลและเป็นหวง ครูเขมส่ายหัวเบาๆก่อนจะมีรอยนิ้มเปื้อนขึ้นบนใบหน้าหล่อๆนั้น

                       "ไม่ใช่หรอก!...ผู้อำนวยการเรียกครูไปพบจะส่งครูไปอบรมหนึ่งอาทิตย์เกี่ยวกับการเตรียมตัวเข้าสู้ AEC " ครูเขมพูดผมขมวดคิ้วเลยทันที หนึ่งอาทิตย์เลยเหรอ

                       "แค่อาทิตย์เดียวเอง...ดูทำหน้าเข้าซิ " ครูเขมเลิกคิ้วสูงมองผมใครบอกแค่อาทิตย์ละตั้งหนึ่งอาทิตย์ต่างหาก

                       "เงยหน้าขึ้นซิ..ปากแตกเลยเนี๊๊ยะหึ! " ครูเขมพูดก่อนจะใช้นิ้วเรียวยาวนั้นดันคางผมให้ผมเงยหน้าผมขึ้นและหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาซับเลือดที่มุมปากของผมเบาๆ

                       "อู้ยยย..พี่เขมเบาๆ..เจ็บอะ " ผมร้องทันทีที่ผ้าเช็ดหน้าแตะโดนเข้าที่มุมปากของผมที่เพิ่งจะโดนต่อยมาสดๆร้อนๆ

                       "ไม่ต้องร้องเลยที่เมื่อกี่ยังซัดกันไม่เห็นจะกลัวเจ็บตรงไหนเลย..พ่อพระเอกนักบู้" พี่เขมเหล่สายตามามองผมก่อนจะหยิบหลอดยาขึ้นมาและบีบยาป้ายลงที่นิ้วเรียวๆก่อนจะแตะลงที่มุมปากของผมอย่างเบามือ

                       "ก็ตอนนั้นเลือดมันขึ้นหน้าอะ..ผมรู้ว่าผมควรจะระงับมันให้ได้พี่เขม..พี่เขมโกรธผมมั้ย"ผมถามครูเขม สายตาผมอ้อนวอน ผมไม่อยากให้พี่เขมโกรธผมเลยอะ ผมมองหน้าพี่เขมว่าผมรู้สึกเสียใจจริงๆ พี่เขมมองหน้าผมเอาลิ้นมาแตะลิมฝีปากบนแบบคิดหนัก

                       "โกรธไม่ลงอะ ....จะให้ทำยังไงได้ละพี่ดันมีแฟนเกรียน..นี้หลวมตัวไปได้ยังไงก็ไม่รู้..และพี่ก็คงถอนตัวไม่ได้แล้วด้วย"ครูเขมพูดและยิ้มให้ผม ผมก็ยิ้มที่มุมปากตอบ

                       "เพราะว่าพี่เขมรักผมไง...ถึงจะเกรียนก็รักจริงหวังแต่งนะ...แต่ก็อยากจะฟันก่อนแต่ง" ผมพูดและหยักคิ้วเท่ๆให้ครูเขม

                       "โอ้ยย!!! ..พี่เขมเจ็บ" พี่เขมจิมขอบผ้าเช็ดที่มุมปากผมแรงๆแบบตั้งใจ

                       "หึหึ" คนแกล้งผมยืนหัวเราะในลำคอ

                       "โดนตรงไหนอีก...พี่จะได้ทายาให้ " พี่เขมถามผม ผมก็ถลกชายเสื้อมขึ้นให้ดูที่หน้าท้องโดนไปสองหรือสามหมัดก็ไม่รู้  และไหนจะเท้าไอ้พี่อั๋นอีกมันเตะผมเหมือนผมเป็นกระสอบทรายเลยไอ้บ้าเอ้ย!! ครูเขมก็ย่อตัวลงและป้ายยาที่นิ้วมือเรียวยาวนั้นของเขาและก็ค่อยๆบรรจงทาลงที่ตรงท้องน้อยของผม เขาแตะมันลงไปอย่างเบามือ มีเงยนห้ามองผมเป็นระยะ

                       "อะ...ซี้ด..." ผมก็สะดุ้งตามที่นิ้วสัมผัส

                       "หึๆ" ครูเขมเงยหน้าขึ้นชำเลืองตามองผม เขายิ้มที่มุมปากอย่างพอใจ นี้แค่นิ้วเรียวนั้นแตะ มันยังทำให้ผมเคลิ้มได้เหมือนกัน

                       "เว้ยยย!!!! " ผมสองคนหันไปมองไอ้อาร์ทกับไอ้โจ้ มันเข้ามาทำไมตอนนี้และท่าย่อตัวของครูเขมมันก็ยิ่งเหมือนกับครูกำลังทำตรงนั้นให้ผมอยู่ ไอ้สองตัวนั้นรีบเอามือขึ้นมาปิดหน้า

                       "จะปิดตาทำไมแค่ทายา!!! " ผมกับพี่เขมพูดออกมาพร้อมก้นและหันไปเหล่มอง ไอ้สองตัวนั้นมันก็ค่อยๆเปิดมือและชำเลืองตามองผมกับครูเขม ครูเขมลุกขึ้นยืนและเก็บหลอดยาใส่กระเป๋าเสื้อนักเรียนของผม

                       "แค่ทายาจริงๆด้วย...ท่ามันให้มากเลยอะ...เป็นพวกจินตนาการเยอะ เนอะอาร์ทเนอะ" ไอ้โจ้พูดมันยืนเกาหัว

                       "กูยังไม่ได้จิ้นเชี้ย! อะไรเลยมึงคนเดียวและไอ้โจ" ไอ้อาร์ทหันไปพูดและตบหัวไอ้โจ้ไปหนึ่งที

                       "อ๊อดดังเข้าแถวแล้วอะครับครู...คริสไปเข้าแถวเถอะวะ.." ไอ้อาร์ทพูด ผมกับครูเขมพยักหน้าพร้อมกันและรีบหยัดชายเสื้อนักเรียนเข้าในกางเกงนักเรียนแบบลวกๆ ครูเขมก้มลงมองก่อนจะหัามาจับส่วนที่ยังไม่เรียบร้อยและใช้นิ้วเรียวดันลงไปให้ผม

                       "ตอนเที่ยงทาอีกรอบนะ...พี่ไปก่อนนะ..แล้วพี่จะส่งข้อความหาเรานะคริส..อย่าไปซ่าอีกละ..พี่เป็นห่วง" ครูเขมพูดก่อนจะเดินแทรกตัวผ่านไอ้โจ้และไอ้อาร์ทออกไป ผมเดินกลับออกไปเพื่อไปรอเข้าแถว ผมใช้นิ้วแตะที่ริมฝีปากของผมเบาๆ ตอนที่พี่เขมทายาให้มันทำให้ผมยิ้มทั้งที่เจ็บนั้นแหละ

                       "พี่คริส!! " เสียงแก้มดูเธอจะโมโหผมมาก ผมหันไปมองหน้าเธอว่ามีอะไรอีก ไอ้โจ้และไอ้อาร์ททำท่าขนลุกก่อนจะโบกมือผมไปเข้าแถวที่ชั้นเรียนของมัน

                       "มีอะไรอีกละแก้ม" ผมถามแก้มด้วยความรำคาญ

                       "พี่ให้พี่โป้งกับพี่ปัน มาเอาแฟลซไดร์ฟแก้มไปใช่มั้ย" แก้มเธอถามผมสีหน้าบอกได้ว่าเธอโกรธมากแต่ผมทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ใส่เธอ

                       "พี่ไม่รู้ว่าเธอพูดถึงเรื่องอะไรนะแก้มแต่พี่จะบอกว่าพี่ไม่แคร์แล้วเธออยากทำอะไรก็ทำก็ดีนะ"

                       "อย่างมากพี่ก็แค่ออก ..ไม่ถูกไล่ออกก็คงลาออกเองและพี่ก็ไม่ต้องเห็นหน้าเธออีกพี่เบื่อที่จะต้องมาเล่นสงครามประสาทกับเธอ..เธอเป็นผู้หญิงที่พูดไม่รู้เรื่อง...ไม่แปลกใจเลยทำไมผู้ชายทั้งโรงเรียนไม่จีบเธอสักคน...แก้ม!!!" ผมพูดและรีบเดินแทรกไปกับกลุ่มนักเรียนคนอื่นๆและเข้าไปเข้าแถวชั้นของตัวเอง ผมหันไปมองไอ้โป้งมันยืนอยู่กับไอ้ปัน ปันมันหยอกล้อเล่นกัน ไอ้โป้งมันหันมาชำเลืองตามมาที่ผมและหันกลับไปหยอกเล่นกับไอ้ปัน ปันต่อ ส่วนไอ้อาร์ทกับไอ้โจ้มันยืนมองไอ้โป้งหยอกกับไอ้ปัน ปัน มันสองคนทำท่าขนลุกให้ผมดูด้วยผมเลยส่งนิ้วกลางให้เป็นคำตอบกลับไป  ผมแอบคิดในใจ ก็มันหยอกแบบนี้ก็คงเพราะว่ามันยังไม่รู้ความจริงยังไงละ ผมไม่อยากคิดว่าถ้าไอ้โป้งรู้ขึ้นมาละจะเป็นยังไง ไอ้ปันปันมันจะหนักกว่าผมไหมวะ แอบสงสารมันขึ้นมาทันที

[Tanthai23]

 EP.15 ครููเขมชาติXคริสโตเฟอร์  ผมจำเป็นต้องทำแต่ใจก็หวงคริสโตเฟอร์
Part ครูเขมชาติ
                      ตอนเที่ยงผมก็รีบลงไปทานข้าวกับคริสโตเฟอร์ด้วยและทายาให้เขาอีกรอบ และผมก็ต้องเข้าประชุมครูก่อนขึ้นสอนอีก เรื่องจะเปิดการแข่งขันวิชาการที่โรงเรียน เป็นการแข่งขันนักเรียนในเขตเขาให้ครูคัดสรรหาคนที่จะเป็นตัวแทนและผู้อำนวยการให้ผมเป็นคนหาคนที่จะมาตอบปัญหาภาษาอังกฤษ ผมคิดไว้ว่าจะให้คริสโตเฟอร์ลงแข็งขันด้วยในภาควิชาภาษาอังกฤษ และมีบาสเก็ตบอลประเพณีอีกด้วย ผมพึ่งจะรู้ว่าโรงเรียนนี้เป็นแชมป์มาตลอด และทีมที่ได้เป็นตัวแทนนั้นคือคริสโตเฟอร์ กับเพื่อนๆของเขา ผมแอบยิ้มภูมิใจในตัวเขานะ แต่ว่าเขากับโป้งทะเลาะกันนี่ซิ แล้วจะลงแข่งกันยังไงละที่นี้ ผมคงต้องหาทางคุยกับโป้งให้เข้าใจซะก่อน

          ขณะที่ผมกำลังจะเดินไปสอนห้องที่สองต่อ เป็นห้อง ม 2/1 ห้องนี้เป็นห้องของแก้มและนายอนุชิต นายคนนี้คือเด็กที่ผมให้คริสซื้อเข้าไปให้เขาบ่อย กะว่าจะขอคุยกับเขาหลังเลิกเรียนซะหน่อย เพราะว่าผมได้ยินมาว่าเขาค้างค่าเทอมและนายคริสยังบอกผมอีกว่าเขาอยู่กับย่าที่แก่มาก บางวันก็ทำขนมขายแต่ไม่เยอะ เพราะด้วยอายุที่มากแล้ว ส่วนพ่อนายอนุชิตก็เพิ่งโดนจับไปข้อหา รับซื้อของโจร แต่ผมก็เล็งเห็นว่าเขาตั้งใจเรียนมากในชั่วโมงเรียนและผมก็คิดว่าเขาก็ตั้งใจเรียนกับครูทุกคนแน่ๆ

           และผมก็เดินเข้ามาในห้องเรียน ทุกคนหันมามองผมกันหมดก่อนจะทำความเคารพ แต่วันนี้เหมือนทุกคนจะมีคำถาม และผมก็คงเดาได้ว่ามาจากแก้มที่ไปปล่อยข่าวเรื่องผมกับคริส เพราะว่าเขาได้บอกผมหมดแล้วเมื่อคืน

                      “ครูเขาหล่ออะแก แต่จะเหมือนครูมิ้งไหมวะ อย่างที่แก้มมันพูดอ่ะ “ ผมได้ยินเสียงเด็กๆกระซิบกัน ตอนนี้เรียกได้ว่าทุกคนพูดกับเกือบจะเหมือนกันหมดว่าผมจะเป็นเหมือนครูมิ้งไหม ที่เหมือนในที่นี้ก็คงหมายถึง ผมจะพาเด็กที่หายไปแบบครูมิ้งไหมแน่ๆ มันทำให้ผมคิดว่า ผมควรจะทำอะไรสักอย่างเกี่ยวกับครูมิ้ง และผมควรจะตามหาเขาเพื่อให้เด็กได้กลับมาหาป้าของเขาให้ได้

                      “แต่ครูเขาคบกับครูลินดาอยู่นะแก”

                      “โอ้ย! คนที่แต่งงานมีครอบครัวแต่แอบไปมีแฟนเป็นผู้ชายก็มีเยอะไป” นักเรียนอีกคน ผมก็จดๆจ้องๆ เขียนบนกระดานและแอบหันไปเหล่ แก้มที่นั่งเอามือเท้าค้างไม่สนใจที่ผมสอนบนกระดานสักนิด ผมก็สอนไปจนหมดคาบเรียน วันนี้ผมสอนในตำราเพราะว่าผมจะทำบททดสอบและเนื้อหามันก็มาจากตำราทั้งหมดด้วย วันนี้เลยไม่ได้หาเนื้อหานอกตำรามาสอนกัน 

                       “เอาละพอแค่นี้นะ ครูจะให้การบ้านไปทำเสาร์อาทิตย์และวันจันทร์มาส่งครนะครับทุกคน“ ผมบอกทุกคน แหละผมก็เก็บหนังสือคู่มือการสอน

                       “อนุชิตเดี๋ยวหลังเลิกเรียนลงไปหาครูที่ห้องพักครูนะ” ผมบอกอนุชิต เขาก็พยักหน้าและผมก็เดินออกจากห้องเรียน ก่อนจะเดินผ่านแก้ม เธอนั่งเอามือเท้าค้างอยู่กับกลุ่มเพื่อนๆ
           
                       “ไม่รู้มีดีอะไรหนักหนานะ นมก็ไม่มี ตูดก็แบน “ ผมก็ก้มมอง ใช่แบนมากแต่ก้นผมก็มีนิดหน่อยนะ และที่ผมได้ยินทั้งหมดนั้นก็คือเธอว่าผมนั้นเอง ผมไม่ได้โต้ตอบแต่ประการใด ผมเดินออกมาห้องเรียน เพื่อจะได้ไปตรวจการบ้านให้เสร็จซะก่อนและจะได้เตรียมตัวไปตามคำขอที่ครูลินดาบอกผมไว้

                      ทำไมผมถึงช่วยก็เพราะว่านี้ก็คือการซื้อใจใครสักคนหนึ่ง ถ้าสิ่งที่เขาทำไม่ได้ตรงตามเจตนารมอย่างที่เขาบอกกับตั้งแต่ทีแรก ผมกับเขาก็คงผิดใจกันไปนานเลย เพราะว่าผมบอกเธอแล้วว่าผมแคร์คริสโตเฟอร์มากแค่ไหน

                       "ครูเขมคะ" ผมสะดุ้งเพราะเพราะว่ามีมือมาแตะที่ไหล่ผมเบาๆ เป็นครูถาวร

                       "ตกใจขนาดนั้นเลยค่ะครู" ครูถาวรถามผม

                       "ครูถาวรมีอะไรหรือเปล่าครับ"

                       "ไม่มีหรอกค่ะเห็นครูนั่งอยู่และเก่งได้ยินข่าวว่าครูเกือบโดนนักเรียนต่อยเอาเหรอคะ" ครูถาวรถามผม

                       "ใช่ครับ..โชคดีที่ยังไม่โดนนะครับ" ผมพูดขำ ขำ

                       "วันนี้ครูจะไปทานข้าวกับครอบครัวของครูลินดาหรือเปล่าคะครูเขม" ครูถาวรถามผม ผมเงยหน้าขึ้นมองว่าทำไมครูถาวรถึงรู้เรื่องนี้ เธอทำสีหน้ากะอักกะอ่วนใจ ผมมองหน้าเธอเหมือนเธอมีบ้างสิ่งอยากจะบอกผม

                       "ครูลินดาบอกเก่งนะคะว่าให้ครูเขมช่วย..ครูเขมคงลำบากใจใช่ไหมคะ"

                       "เออ.." ผมก็อ้าปากพูดไม่ออก

                       "เก่งทราบเรื่องครูกับนายคริสโตเฟอร์จากครูลินดานะคะ..เก่งเข้าใจคะว่ามันยาก..และยิ่งเป็นรักที่สังคมไม่ค่อยยอมรับยิ่งยากต่อให้รักมากแค่ไหนปัญหามันก็เยอะกว่าความรักผู้หญิงผู้ชายทั่วไป" คุณเก่งพูดผมก็พยักหน้าเบาๆ แต่ก็ยังไม่ค่อยเข้าใจเจตนารมณ์ของครูถาวรอยู่ดี

                       "แต่เก่งก็ขอบคุณนะคะครู...ลินดาเป็นเพื่อนของเก่งเป็นครูรุ่นน้องของเก่งนะคะเรารู้จักกันตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัยครูแล้วคะ" ครูถาวรพูด ผมพยักหน้าครับแปลกๆเนอะผมก็ยิ้มๆแหยๆ

                       "ถ้าอย่างนั้นเก่งไปสอนเด็กก่อนนะคะ อีกคาบเดียวก็หมดแล้วเป็นครูนี้เหนื่อยสอนและต้องมาเหนื่อยปราบนักเรียนเกรียนอีก" พอพูดถึงเด็กเกรียนผมก็อดอมยิ้มไม่ได้

                       "งานหนักกว่าไปแบกห้ามซะอีกนะคะครู...แต่ทำยังไงได้เราตั้งใจที่จะเป็นผู้ทำหน้าที่ประสิทธิ์ประสาทวิชาความรู้แล้วนี้ค่ะคงต้องทำต่อไป "ครูถาวรพูดก่อนจะหยิบหนังสือและเดินออกไป ทิ้งความไม่เข้าใจไว้ที่ผมเยอะเลย  ระหว่างที่ผมกำลังตรวจสมุดการบ้านเด็ก

                       “ครูเขมครับ ผมขออนุญาติครับ” ผมจำเสียงของเขาได้อนุชิต

                       “เข้ามาซิ อนุชิต “ ผมบอกเขาและนายอนุชิตก็เดินเข้ามหาผมที่โต๊ะทำงานที่ผมนั่งก้มหน้าก้มตาตรวจการบ้านเด็กอยู่ ผมก็เงยหน้ามองเขาและผายมือให้เขาเอาเก้าอี้มานั่งตรงหัวโต๊ะ อยู่ด้านข้างของผม ผมก็หันมามองนายอนุชิตที่นั่งก้มหน้าลง

                       “ครูเห็นเธอไม่ค่อยมีเงินมาโรงเรียน เธอมีปัญหาทางบ้านหรือเปล่า “ ผมถามอนุชิต

                       “เออ ..คือ...ช่วงนี้คุณย่าผมเขาไม่ค่อยสบายนะครับ คุณย่าก็เลย ตอกกิ๊บไม่ได้และทำขนมไม่ไหวครับ ส่วนผมก็ไม่ได้ไปล้างจานต้องดูแลคุณย่านะครับ “ อนุชิตพูด ผมก็พยักหน้าเข้าใจเขานะ

                       “ครูพอจะทราบคราวๆเกี่ยวกับเรานะอนุชิต พ่อเราไม่ได้อยู่กับเราตอนนี้เพราะว่า”

                       “พ่อติดคุกครับ”นายอนุชิตพูด

                       “แล้วแม่เธอละ เธอ..”

                       “ผมไม่ทราบครับ คุณย่าบอกว่าแม่ทิ้งผมไปตั้งแต่ผมเพิ่งจะออกจากโรงพยาบาลไอ้ไม่กี่วันเอง” ผมก็สะเทือนใจที่ได้ยินแบบนี้ เพราะว่าแม่คือคนที่ควรจะคอยปลอบประโลมลูกๆ ผมยังโชคดีที่มีแม่อยู่ด้วย

                       “ครูเห็นใจเธอนะคริส แล้วนี้เธออยู่กันยังไงกับย่าสองคนโดยที่ไม่มีหัวหน้าครอบครัวเลย”

                       “ปกติผมไปรับจ้างล้างจานให้ป้าแก้วครับ ป้าแกเปิดร้านขายบะหมี่อยู่นะครับ แต่ตอนนี้ป้าเขาปิดร้านไป เพราะว่าป้าเขาไม่สบายนะครับครู”

                       “ครูอยากช่วยนะอนุชิต เออ..ครู..จะ..ให้เธอทำความสะอาดบ้านพักครูของครูเอง ครูให้เธอวันละ 300 บาท แต่ไม่ต้องทำทั้งวันหรอกนะ แค่กวาดถูพอ และล้างห้องน้ำให้ครูบ้างสองอาทิตย์ครั้งก็ยังดี” ผมพูดบอกอนุชิต เขาก็ยิ้มดีใจอย่างบอกไม่ถูก

                       “อ้าวครูเขมยังไม่กลับบ้านอีกเหรอคะ” ครูสมพิศเดินมาพอดี ครูสมพิศสอนวิชาจริยธรรม และครูสมพิศก็มองนายอนุชิตที่มานั่งกับผม
           
                       “คือผมเห็นว่าเขามีปัญหาเรื่องทางบ้านนะครับ” ผมบอกครูสมพิศ

                       “นี้อนุชิต ตกลงพ่อของเธอติดคุกใช่ไหม”

                       “ครับครู ผมเลยยังไม่มีค่าเทอมครับครู” ผมได้ยินแบบนี้ก็เงยหน้ามองครูสมพิศ

                       “ครูเข้าใจนะแต่ว่า อันนี้มันคือกฏของโรงเรียน ยังไงครูจะยืดเวลาไปให้เธอจนถึงก่อนสอบปลายภาคนะ ครูช่วยเธอได้เท่านี้จริงๆ อนุชิต” ผมก็มองหน้าอนุชิตผมคิดว่าค่าเทอมน่าจะไม่เกินจากสองพันบาท และผมให้เข้าวันละ 300 บาทก็คงจะพอเก็บได้บ้าง

                       “ถ้าอย่างนั้นพี่ไปก่อนนะคะครูเขม พี่ต้องรีบไปรับลูกสาวนะคะ เดี๋ยวจะงอนซะก่อนแม่ไปรับช้า “ ครุสมพิศพูด ครูสมพิศเป็นครูฝ่ายการเงินของโรงเรียนด้วย ผมหันมามองนายอนุชิต

                       “ถ้าอย่างนั้นเริ่มทำความสะอาดบ้านให้ครูเลยนะวันเสาร์นี้ ครูอยู่เวรโรงเรียนนะ “ ผมบอกอนุชิต ระหว่างนั้นผมก็ก้มลงหยิบธนบัตรใบละร้อยออกมา 3 ใบและผมก็ส่งให้อนุชิต เขาก็ทำหน้างง ๆ

                       “ครูจ่ายเลย เธอจะได้มีไปซื้ออะไรทานกับย่าวันนี้” ผมบอกอนุชิต อนุชิตก็หันมายกมือไหว้ผม ผมเห็นนัยต์ตาของเขานั้นชุ้มไปด้วยน้ำที่เกือบจะเอ่อล้นออกมา เงิน300บาทนี้ มันมีค่ากับเขามากแต่ในอีกหลายคน 300 บาทจะซื้ออะไรได้ แค่เดินออกจากบ้านก็ยังไม่พอเลย และนั้นแปลกว่าคนที่มีก็มีจนมองว่าเงินจำนวนน้อยๆไม่มีค่า แต่คนที่ไม่มีแม้แต่จะซื้อข้าวซิ เงินไม่ต้องถึงร้อยหรอก ก็มีค่ายิ่งกว่าอะทั้งสิ้น

           “ ถ้าอย่างนั้นเธอกลับบ้านเถอะ ย่าจะเป็นห่วงเอา “ ผมบอกนายอนุชิต และนายอนุชิตก็ลุกขึ้นพร้อมกับยกมือไหว้ผมก่อนจะเดินออกจากห้องไป ผมสังเกตุเห็นรองเท้าที่ดูเก่าและขาดคู่นั้น เห็นแล้วก็อดสะเทือนใจอีกไม่ได้ เขาน่าจะมีคนที่ดูแล เพราะว่าอายุอย่างอนุชิต นั้นยังเด็กเกินไปที่จะต้องปากกัดตีนถีบด้วยตนเอง ผมเหลือบไปมองนาฬิกาที่แขวนไว้บนฝาผนังห้องผมก็เก็บสมุดหนังสือเข้าทีผมต้องไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว หยิบมือถือมาโทรหาคริสโตเฟอร์ก่อน

           "ครับที่รัก" คริสโตเฟอร์กดรับสายผม

           "อยู่ไหนครับพี่จะกลับไปบ้านพักแล้วพี่จะได้.."

           "อาบน้ำและก็ออกไปเลยใช่ไหมอะพี่เขม"
           "คริส!! อย่าทำแบบนี้ซิ"

           "พี่เขมผมจะออกไปกับพวกไอ้โจ้และไอ้อาร์ทได้ไหมอะ..ผมไม่อยากอยู่บ้านคนเดียว.ผมไม่สบายใจอะ"

           "ได้ซิ...และเราจะไปยังไง"ผมถามคริส

           "ไปรถไอ้อาร์ทอะพี่เขม..เสร็จแล้วพี่ไปรับผมได้ไหมอะ"

           "ทำไมจะไม่ได้ละคริส เราเป็นแฟนพี่นะ และเป็นแม่บ้านพี่ด้วย” ผมพูดผมรู้ว่าเขากังวลใจเลยพูดหยอดหน่อยจะได้ดีขึ้น แต่เปล่ย นายคริสไม่หยอกล้อผมกลับเหมือนเช่นทุกที ผมก็หนักใจขึ้นมาทันที

           " ถ้าอย่างนั้นพี่จะขับรถไปรับเราหลังจากทานอาหารเสร็จ"

           "ครับพี่เขม..พี่เขมผมอยู่ที่สนามบาสเกตบอลอยู่เลยอะพี่จะไปอาบน้ำเลยก็ได้นะและวันนี้พี่ไม่ต้องสั่งข้าวให้ผมหรอกผมไปทานกับไอ้สองตัวนี้ได้"

           "โอเค...พี่จะรีบกลับนะคริส...เพราะว่าคืนนี้มันคืนของพี่.วันนี้เป็นวันคู่"

           "ที่อย่างนี้ละจำแม่นมากที่คืนของผมพี่ทำเป็นลืม"

           "ใครจะไปจำวันที่ตัวเองจะโดนกดถ้าพี่กดเราซิพี่จะรีบเมมไว้เลยและนี้พี่ก็ตั้งเตือนด้วยนะ" ผมพูดก็ยังมีแอบทะลึ้งกันบ่อยๆ ก็ดันมีแฟนเด็กเกรียนก็ต้องเกรียนตามเด็ก

           "คริสไปแล้วอย่าไปมีเรื่องนะคริสพี่เป็นห่วงเรามากนะ" ผมบอกกับคริส

           "ครับที่รัก" คริสโตเฟอร์

           "พี่เขม...อย่ากลับช้านะ...ตู้เย็นเริ่มสกปรกแล้วอ่ะ" ผมจะว่างก็ว่างไม่ได้เล่นสปอยมาขนาดนี้

           "จริงเหรอ!!..ถ้าอย่างนี้พี่คงต้องขอตัวกลับเร็วหน่อยบอกว่าจะรีบกลับไปล้างตู้เย็น ตู้เย็นสุดที่รักของพี่ดีไหม" ผมพูด

           "โว้ยยย!!...ไอ้คริสครับ พวกกูรอลูกบาสอยู่มึงจะเขินก็ไปเขินนอกสนามไอ้เชี้ย!! "เสียงตะโกนจากเพื่อนๆ (ทำให้ผมอดขำไมได้ ชีวิตวัยเรียนมันจะสนุกสนานแบบนี้แหละ ผมเลยไม่อยากให้เขาทิ้งมันและมาคลุกอยู่กับผมตลอดไง

           "แค่นี้นะพี่เขม...คริสรักพี่นะ..รักมากด้วย"
           "พี่ก็รักคริสนะรักมากเหมือนกัน”

                       ผมพูดและกดวางสายจากคริสโตเฟอร์ อยู่ดีดีผมก็รู้สึกใจหาย ใจผมก็ไม่อยากไปแต่รับปากไปแล้วนิ ผมหันไปมองนาฬิกาต้องรีบไปแล้วตอนนี้นักเรียนและครูบางท่านก็ทยอยกลับบ้านกันเพราะว่าเป็นวันศุกร์แต่ว่าผมต้องอยู่เวรโรงเรียนวันเสาร์ ระหว่างที่ผมเดินมาที่รถ ผมเห็นแก้มยืนอยู่ตรงรถของผม ผมก็ฝืนยิ้มนิดหน่อย ถึงยังไงผมก็เป็นครูและผมก็เป็นผู้ใหญ่มากพอ ก่อนที่ผมจะเดินเข้าไปมองเธอ เธอมีเรื่องอะไรให้ผมช่วยเหลือ

                       "ว่าไงแก้มมีอะไรให้ครูช่วยเหรอ"

                       "มีค่ะ..ช่วยออกไปจากชีวิตพี่คริสของหนูสักทีได้ไหมคะครู"

                       "หึ?...พี่คริสของหนูเหรอ" ผมถามย้อนคำถามเธอ

                       "ก็ใช่นะซิคะพี่คริสของหนู" เธอย่ำกับผม ผมพยักหน้าหัวเราะในลำคอ “หึหึ”

                       "ครูจะทำให้พี่คริสถูกไล่ออก เรียนไม่จบ หรือว่าครูจะเป็นคนหาเลี้ยงเขาเองละคะ ครูถึงได้ทำแบบนั้น..ครูคงใช้เงินเยอะนะคะ"

                       "แก้ม ความรักไม่ได้ซื้อมาด้วยเงินนะแก้ม มันต้องมาจากใจเท่านั้นแก้ม " ผมพูดบอกแก้ม เธอคงคิดว่าคริสโตเฟอร์มาติดผมเพราะเรื่องเงินซินะ

                       "คนเราจะอยู่ด้วยกันได้ก็ต้องเรารักกันนะแก้ม" ผมพูดเธอ แก้มยืนเบ้ปากใส่ผมทันทีแถมชักสีหน้าไม่อยากฟัง

                       "รักแค่ฝ่ายเดียวก็อยู่กันไม่ยืด ต้องทั้งสองคนรักกัน" ผมพูดเธอยืนกำมือแน่นผมคงพูดได้แทงใจดำเธอทีเดียวแต่ผมก็ต้องพูด คริสโตเฟอร์ไม่ได้รักเธอแต่ที่ผ่านมาผมไม่รู้ตื่นลึกหน้าบางทำไมคริสโตเฟอร์ถึงเหมือนให้ความหวังเธอ

                       "ไม่จริงอะ!! พี่คริสเขาไม่ได้เป็น...เป็น"

                      "เป็นอะไรเหรอ"
           
                       "แบบครู!!!"

                       "ครูก็ไม่รู้จะอธิบายกับเธอยังไงนะแก้มเพราะว่าเธอไม่ยอมเปิดใจรับฟังอะไรเลยดังนั้นไม่ว่าครูจะพูดอะไรหรือจะอธิบายอะไรเธอก็คงต้อต้านมัน"

                       "ก็เพราะว่าหนูรักพี่คริสไงคะ หนูถึงพยายามปกป้องคนรักตัวเอง" ผมก็ยืนคิดนะ

                       "แน่ใจนะว่าเธอปกป้องครูว่าดูเหมือนกีดกันมากว่านะมันละความหมายกันเลยนะ" ผมพูดแก้มสะบัดหน้ามามองผม

                       "ปกป้องค่ะ ปกป้องเพราะว่าหนู....รักพี่คริสมากคะ"

                       "แก้มที่เธอบอกว่าเธอรักเขาแต่ดูจากการกระทำแล้วนะ ครูว่าเธอรักตัวเอง เพราะว่าสิ่งที่เธอกำลังทำอยู่นะมันคือการทำร้ายเขา คนที่เธอบอกว่าเธอรักเขา "

                       "และเธอเองก็ยังไม่รู้จักความรักดีพอนะแก้ม แต่เธอยังมีเวลาเรียนรู้มันอีกเยอะ

                       "ทำไมหนูจะไม่เข้าใจถึงจะยังไม่สิบห้าแต่ก็ใกล้แล้ว"

                       "อืมม..ความรักไม่เกี่ยวกับอายุนะ ไม่จำเป็นต้องอายุมากหรอกถึงจะเข้าใจแต่ควรจะเรียนรู้มันอย่างถูกต้องนะ"ผมยืนพยายามอธิบายดูท่าเธอจะไม่ยอมฟังอะไรเลย

                       "แก้มครูต้องไปธุระแล้วนะ" ผมพูดน้ำเสียงเรียบๆ

                       "หนูจะบอกเรื่องนี้กับผู้อำนวยการครูก็ต้องออกไปเหมือนครูมิ้ง" แก้มพูดแต่ว่าผมต้องไปแล้วเดี๋ยวจะสาย ผมเข้าไปนั่งในรถและขับรถออกแก้มยืนมองผมกำมือแน่นความรักวัยรุ่นรุนแรงจริงๆ

                     ผมรีบขับไปที่บ้านพักเข้าไปอาบน้ำแต่งตัวหล่อตามแบบของผม เสื้อเชิ้ตสีฟ้าสดใส่กับกางเกงยืนเกือบฟิตและรองเท้าหนังหัวตัดคู่โปรดของผม และผมก็รีบขับรถออกไปก่อนจะผ่านพ่นสนามบาสผมเหลือบตามองไปที่คริสโตเฟอร์เขายังเล่นบาสเกตบอลกับพวกโจและอาร์ทและเพื่อนรุ่นน้องไม่มีโป้งและปัน ปัน ผมเห็นเขาหัวเราะสนุกกับเพื่อนๆแต่มันเหมือนแฝงไว้ซึ่งบางสิ่ง ผมก็ตัดสินใจขับรถออกไปทางประตูทางออกทันทีจะได้รีบทานและรีบกลับไม่อยากกลับดึกเป็นห่วงคริสโตเฟอร์ยังไงก็ไม่รู้ 

[Alessa]

พึ่งจะเข้ามาอ่านค่ะ สนุกมากมาย 

[Tanthai23]

               
EP.15.1ครูเขมชาติ X คริสโตเฟอร์  แฟนจำเป็นหรือว่าจะเป็นแฟนจริงๆ
 หน้าจอมือถือของผมดังขึ้น เป็นเบอร์ของครูลินดาผมรีบกดรับสายทางบลูทูธที่แนบใบหู
ของผม เพราะว่า ณ ตอนนี้ผมกำลังขับรถอยู่เพื่อตรงไปหาครูลินดาตามที่ได้นัดหมายเอาไว้

 "สวัสดีค่ะครูเขม” เสียงหวานๆของคนปลายสายดังตอบรับทันที

“ครับครูลินดา”

“ครูออกมาหรือยังคะตอนนี้ลินดารออยู่บ้านตึกแถวนะคะเราจะไปทานอาหารกันที่ร้านกันค่ะครูเขม ครูเข้ามารับลินดาเลยค่ะ "ครูลินดาบอกผม

"ได้ครับผมขับรถออกมาจากโรงเรียนแล้ว"ผมตอบตกลงดีเลยจะได้คุยกันก่อนที่จะเข้าเพื่อพบปะพ่อแม่และป้าของเธอ

"ขอบคุณนะคะที่ช่วยลินดาอีกครั้ง"

"ครับแต่"

"ครูมีปัญหากับคริสเหรอคะลินดาขอโทษนะคะแต่ลินดาจำเป็นจริงๆคะ"

"ผมเข้าใจคริสนะ...ถ้าผมเป็นคริสผมก็คงกังวล...ผมเองบอกตรงๆว่าผมอึดอัดแต่ผมก็เห็นว่าครูลินดาเป็นเพื่อนครูที่น่ารักของผมคนหนึ่ง"

"ครูลินดาต้องบอกเหตุจริงๆกับผมนะครับว่าทำไมถึงให้ผมช่วย " ผมพูดด้วยนำเสียงที่จริงจัง

"ค่ะลินดาจะบอกครูว่าทำไมลินดาถึงต้องทำแบบนี้แต่ตอนนี้ขอให้มันผ่านไปก่อนได้ไหมคะลินดาก็พยายามหาทางแก้อยู่"

"ปัญหาใหญ่มากเหรอครับ"

"ปัญหาลินดาใหญ่พอพอกับของครูนั้นแหละคะ" ครูลินดาพูดเน้นเสียงชัดเจน

"โอเคครับผมคงใกล้จะถึงแล้วอีกสองสามป้ายรถเมย์นะครับ เจอกันนะครับ" ผมพูดและรีบกดวางสายผมก็ยังไม่เข้าใจว่าปัญหาของครูลินดาทำไมใหญ่พอๆกับปัญหาของผมวะ ผมไม่เข้าใจตั้งแต่ครูถาวรพูดแล้วนะ นี้ครูลินดาอีกคน เขาเรียกว่าปัญหาระดับชาติของครู!


                   ผมจอดรถที่หน้าบ้านครูลินดาหลังที่ผมเคยมารับส่งเธออยู่สองครั้งตอนที่เธอหัวแตกเพราะณัฐกานต์ ผมเดินเข้าไปในบ้านตึกสามชั้นครึ้ง นี้ไม่ใช่บ้านเธอจริงหรอกแต่เธอก็เลือกพักที่นี้เพราะว่าใกล้โรงเรียนส่วนพ่อแม่เธอมีบ้านอีกหลังเพิ่งจะปลูกเสร็จได้ไม่นาน  ครูลินดาเธอเดินลงมาเธอสวมชุดแซกสีชมพูอ่อนเรื่อๆขับกับผิวขาวๆของเธอ ทำให้เธอดูสวยสะดุดตากับทรงผมม้วนเป็นลอนประบ่า 

                   "แฟนพี่ลินดาเหรอคะหล่อจังเลยคะ"เด็กเหมือนทอมน่าจะเป็นคนในร้านของเธอ ครูลินดาหันไปยิ้มให้ก่อนจะเดินมาที่รถของผมและผมก็เปิดประตูให้ ครูลินดาเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆ ใบหน้าคมสวยได้รูปผู้ชายที่ไหนก็อยากจะแจกขนมจีบด้วยทั้งนั้น ผมเข้าไปในนั่งในรถ เธอหันมามองผมยิ้มละไมมาให้ผม

                   "วันนี้มีเรื่องเหรอคะ..ครูถาวรบอกกับลินดานะคะ"

                   "ใช่ครับคริสโตเฟอร์มีเรื่องต่อยกับรุ่นพี่ม.6"

                   "นายอณุพงศ์และนายอาณุภาพใช่ไหมคะ" ผมหันไปเหล่ตามองทำไมครูลินดารู้ละ ผมยังไม่ทันได้บอกรายละเอียดเลย

                   "มีแค่นี้แหละค่ะที่ชอบมีเรื่องกัน นายคริสโตเฟอร์ ก็เขาค่อนข้างจะใจร้อนนะคะ และยิ่งลงสนามบาสนะมีเรื่องกันตลอด" ครูลินดาพูดผมพยักหน้าว่าใช่ นี้ผมคงต้องทำตัวเป็นน้ำเย็นประโลมใจให้พ่อนักเรียนหัวร้อนของผมด้วยใช่ไหม

           "เขามีเรื่องกันเพราะอะไรเหรอคะ" ครูลินดาถามผม

                 "คริสโตเฟอร์บอกผมว่าเขาว่าผมนะครับครูลินดา” ผมบอกครูลินดาถึงกับทำหน้าตกใจ ผมพยักหน้าว่าใช่

           “ผมก็เคยบอกแล้วว่าให้เขาหนักแน่นถ้าเลือกจะเดินไปกับผมเส้นทางแบบนี้มันไม่มีทุกคนไปหรอกครับที่จะยอมรับผมเองก็ต้องคอยดูว่าคนที่คุยด้วยนี้เขารับเรื่องนี้จริงๆหรือเปล่าผมถึงจะบอกนะ ว่าผมเป็นคนชอบประเภทไหน" ผมพูดกับครูลินดา

                 "ลินดาเข้าใจคะมันมีไม่กี่คนหรอกคะ...ลำบากนะคะ..ไม่มีใครเข้าใจ..คอยแต่จะให้มีความรักแบบที่คนทั้งโลกเขายอมรับทั้งที่นี้มันหัวใจของเรานะคะ เราควรมีสิทธิ์ได้เลือกใช่ไหมคะ"

           "และควรได้เลือกเองว่ารักแบบไหนชอบแบบไหน...ทั้งที่ความรักประเภทนี้ไม่ได้ไปทำร้ายใครสักคนหน่อยแค่อาจจะผิดหูผิดตาไปบ้างก็แค่เพศเดียวกัน" ครูลินดาพูดผมพยักหน้าแต่ยังมองด้วยอาการงงว่าทำไมเธอถึงเข้าใจได้ลึกซึ้งขนาดนี้ ไปอ่านตำรารักเพศเดียวกันมาเหรอครับคิดในใจ

                 "......" ผมถึงกับอึ้งกิมกี่ หันไปมองครูลินดาเธอก็ยิ้มแหยๆให้ผม เกาหัวนิดๆ ทำไมเข้าใจจังวะ ผมคิดในใจ

           "ครูเขมคะเลี้ยวเข้าไปร้านด้านหน้าทางซ้ายมือนะคะ...ร้านเพื่อนของพ่อลินดาเอคะ" ผมพยักหน้าและก็รีบเลี้ยวรถเข้าไปจอด ผมเห็นว่ามีรถมาจอดหลายคันอยู่นะ พ่อกับแม่ของครูลินดายืนอยู่ ผมเดินลงจากผมเดินตรงเข้าไปก็ยกมือไหว้ท่านทั้งสอง

                 "สวัสดีคะครูเขม...ว่าที่ลูกเขยของแม่" แม่ของครูลินดารับไหว้ผม พ่อของครูลินดาเลิกคิ้วสูงมองมาที่ผม ที่เพ็งเล็งมากที่สุดก็น่าจะการแต่งกายของผม

           "ผู้ชายอะไรใส่ร้องเท้าหัวตัดแหลมเชียว" อุ้ย!!! ผมก็สะดุ้งสุดตัวลืมไปเลยว่าผมควรจะแต่งตัวแมนๆมา แต่ว่าทั้งตู้ผมมีแต่แบบนี้และถ้าจะใส่กางเกงขาสั้น มันจะยิ่งไปกันใหญ่ แม้จะไม่สั้นมากก็ตาม

                 "นี้ครูซื้อเสื้อมาผิดไซส์หรือว่าตั้งใจโชว์หุ้นมันถึงได้ฟิตขนาดนี้นี่ครับ" พ่อของครูลินดาผมก็มีแต่เสื้อที่พ่อดีตัวท้ั้งนั้น

           "หน้าเกลี้ยงไปไหม" อืมมม!!! หน้าเกลี้ยงก็ผิด ผมว่าหายใจก็ผิดด้วยมั้ง

                 "กางเกงครูนี้เขาตัดมาให้พอดีตัวไม่คิดจะเผื่อเหลือเผื่อขาดบางเหรอครับ..ฟิตทั้งตัว"

           “นี่ทาลิปสติกด้วยเหรอครูปากแดงเชียว”

                 “ไม่ได้ทาครับจับดูได้ อันนี้สีแดงธรรมชาติให้มาครับ” ผมพูดพ่อของครูลินดาเดินมาสำรวจผมใกล้ เดินไปทางด้านข้างจะดูอะไรในหูผม

           “เจาะหูหรือเปล่าครับ”

                 “ไม่ได้เจาะครับ “ ผมตอบเพราะว่ามันไม่สุภาพในเครื่องแบบครูสิ่งเดียวที่ผมไม่ทำ พ่อของครูลินดายืนทำท่าครุ่นคิด

           "......." โหมดเงียบเลยครับผม หมดคำพูด

                 "พ่อค่ะ!!!"

           "นี้ไม่เห็นเป็นอะไรเลยเทรนการแต่งตัวหนุ่มสาวสมัยนี้ไม่ใช่แบบรุ่นพ่อนิ”

                 “ครูเขมคะขึ้นไปไหว้ป้าของลินดาดีกว่าค่ะ" ครูลินดารีบดึงแขนผมขึ้นไปด้านบนก่อนที่ผมจะเปลี่ยนใจวิ่งกลับไปที่รถและขับออกไปอย่างเร็วดูพ่อจะสกีนลูกเขยน่าดูจนน่ากลัว

           "คุณ..สงบปากหน่อยนะ..ได้ลูกเขยแต่งตัวดีก็บ่น นี้หันมามองตัวเองบ้างนะพุงยื่นจะเป็นไอ้แก้ว  ไอ้เปือยอยู่แล้วล้ำหน้าไปถึงไหนๆ " แม่ของครูลินดากำลังเอ็ดพ่อของครูลินดาอยู่ ผมเดินขึ้นมาชั้นบนคนเยอะแยะเหมือนกันแต่ละคนก็สงสำเนียงภาษาใต้ เรียกว่าแหลงภาษาใต้ใส่กัน แน่นอนผมก็คงฟังไม่รู้เรื่องละครับพูดกันเร็วขนานนี้

           "ป้าคะ..นี้ค่ะครูเขม" ลินดาเรียกผู้หญิงคนหนึ่งเธอหันมาหน้ามามองผม ใบหน้าเธอดุเอาเรื่องเหมือนกันผมรีบยกมือไหว้

                 "นี้เหรอ..แฟนเรานะลินดา...หล่อไปไหมเนี๊ยะ!" คุณป้าท่านเขาชมผมนะครับคิดเองในใจ ผมก็ยิ้มขอบคุณดีไหม  แต่ก็ยิ้มครับ

           "ป้าอะจะให้ลินดาไปหาขี้เหล่ที่ไหน....ได้อีก...." ลินดาพูดผมเห็นผู้ชายคนหนึ่งเธอนั่งมองผมเหมือนจะลุกมาขย่ำคอผมเลย ผมสะกิดครูลินดาว่าใครอะ

                 “ละคะคุณป้า” ผมเดาจากสายตาไม่ต้องผม ผมเข้าใจได้เร็ว นั้นหมายถึงขึ้เหล่เท่าคนนั้นแน่เลย ที่ตั้งท่าจะกัดหูผม มือก็กำช้อนและส้อม ดีนะที่นั่งไกลกันอยู่ ไม่อย่างนั้นผมคงได้โดนสองทีแปดรูแน่ๆ

           "คนนี้แหละคะที่ป้าของลินดาจะให้ลินดาแต่งด้วย..น่ากลัวไหมคะ" ครูลินดากระซิบให้เสียงรอดไรฟันออกมาผมก็พยักหน้าว่าสมควรอย่างยิ่งเพราะว่าฟันหน้าก็ล้ำออกมาขนาดนั้น เขามองผมตาเขม็งมาก

                 "มากครับ" ผมตอบให้เสียงรอดไรฟันเช่นกัน

           "พี่โตคะนี้ครูเขมคะแฟนของลินดาค่ะ"  ผมสะบัดหน้าไปมองครูลินดา แล้วไปแนะนำผมกับเขาทำไมครับแบบนั้น แค่นี้ก็จะฆ่าผมอยู่แล้ว ครูลินดาขยิบตาให้ผม

                 "นี้เหรอครับแฟนน้องลินดา...แต่งตัวเหมือนเกย์เลยครับ..ใส่เสื้อฟิตขนาดนี้กางเกงก็ฟิต...ยิ่งหน้าตานี้บอกได้เลยว่า..เป็นเกย์!!!!" ผมก็สะดุ้ง (กรูเป็นอยู่) ไอ้พี่โตมันลุกขึ้นยืนทำหน้าเหมือนผมไปเผาบ้านมันมาเลย

                     "พี่โตคะอย่าพูดไม่สุภาพซิค่ะ ครูเขมของลินดานะออกจะแมนค่ะ” ครูลินดาพูดและ

           “ใช่ไหมคะ" ครูลินดาหันมาขอความคิดเห็นจากผม ผมก็พยักหน้ายิ้มๆให้ครูลินดา ครูลินดาเธอก็กอดแขนผมเหมือนเราเป็นแฟนกันจริงๆ แต่ผมนี้อึดอัดแต่ก็ต้องยอมนะไหนไหนก็มาแล้ว แสดงนิดนึง

                       "พาครูเขมไปหาที่นั่งซิลูก วันนี้อาหารใต้ครูเขมคงถูกปากนะคะ"แม่ของครูลินดาเดินมาแตะแขนครูลินดาให้พาผมไปหาที่นั่ง

                       “คุณนี้ก็พูดแปลกไม่ถูกปากจะอยากมาเป็นลูกเขยคนใต้ทำไม” พ่อของคุณครูลินดานี้ดุเอาเรื่องเหมือนกันนะเนี๊ยะ มิหน้าละไม่มีใครกล้าจีบนอกจากพี่เหยิน..เอ้ย..พี่โตคนเดียว

                       ผมก็เดินไปโดยมีสายตาไอ้พี่โตนี้แหละมองผมตลอดจนกระทั้งหย่อนก้นลงนั่ง มันก็ยังมอง ผมต้องพ่นลมหายใจออกมาทางปาก อึดอัดที่สุดในชีวิตเขมเลยแหละ ผมนั่งลงวันนี้รวมญาติเลยมั้งนะผมก็ยกมือไหว้คุณลุงคุณป้าคุณน้าคุณอาญาติเยอะเหมือนกัน

                       "พี่ลินดานี้แฟนพี่เหรอคะ หล่อจังเลยอะ" ลูกพี่ลูกน้องของครูลินดา ผมก็นั่งฟังเขาคุยนั้นคุยนี้และส่วนป้าของครูลินดานะซักประวัติซะละเอียดยิบ ตอนผมยืนบสมัครครูยังไม่เท่านี้เลย นี้มายื่นใบสมัครว่าที่ลูกเขยนะครับ แม้ถามไปยันกระทั้งเคยมีแฟนมากี่คนและทำไมถึงได้มาชอบหลานเขาทั้งที่เพิ่งจะย้ายมา ผมเคยได้ยินมาว่าคนใต้นะส่วนใหญ่จะเป็นคนดุ พอมาเจอกับตัวดุจริงๆด้วย ส่วนครูลินดาก็มีข้อความเข้ามือถือตลอดเช่นกันแต่ของผมนี้เงียบมาก คริสโตเฟอร์ไม่ส่งข้อความหาผมเลย  เงียบๆแบบนี้นะน่ากลัวสำหรับผมมาก ผมกลัวนายคริสไปมีเรื่องเหลือเกิน

                       "รู้จักกันไม่นานเองแค่สองอาทิตย์เป็นแฟนกันแล้วเหรอ..ป้าว่าเร็วไปนะ..ว่าไงคะครูเขม" ป้าของคุณลินดาถามผม ผมหันมายิ้มๆกับครูลินดา

                       "สำหรับผมรักไม่ต้องการเวลาครับ" ผมไม่รู้จะใช้มุกไหนดีมุกนี้แหละ คุณป้าสะบัดหน้ามามองผม แสดงว่าป้าไม่รู้จักเพลงรักไม่ต้องการเวลาแน่เลย

                       "มาเป็นเพลงเลย!" พี่โตรีบขัดผมทันที

                       "ไม่ร้องให้จบเพลงไปเลยละ..แม้รักไม่ต้องการเวลา!" พี่โตนั่งทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้ ลินดาก็สะกิดแม่ของเธอพยักหน้าไปทางไอ้พี่โตของคุณลินดา

                       "คุณป้าค่ะเดี๋ยวพอเราได้ใช้ชีวิตคู่ด้วยกันนั้นก็คือการเรียนรู้แล้วแหละคะแต่เราได้เรียนรู้ด้วยกันจริงๆใช่ไหมคะครูเขม" ครูลินดาพูดและกุมมือผมไว้สายตาเธอมองผม ผมก็ต้องกลืนน้ำลายเหนียวๆลงคอดังเอื้อก!!

                       "ก็ดีนะ พ่อแม่ครูละคะถ้าเป็นไปได้ก็ควรจะนัดมาคุยกันเรื่องสินสอดทองหมั้นเลยก็ดีนะก่อนที่อะไรอะไรจะเกินเลยไปฉันอยากให้แต่งงานกันก่อน อาทิตย์หน้าเชิญคุณแม่ครูมาเลยได้ไหมคะ" คุณป้าครับไหนบอกว่าสองอาทิตย์เร็วไปกับการที่ผมคบคุณลินดา แต่นี้คุณป้าให้กระผมพาแม่ผมาคุยเรื่องสินสอดเลยเหรอครับ ผมว่าป้านนะรีบไปไหมครับ ? แอบคิดในใจ

                       "ปึก!!" ทั้งช้อนทั้งส้อมล่วงหลุดจากมือผมทันที ผมหันไปมองครูลินดาเธอยิ้มเอียงอายแต่ผมไม่เอียงอายด้วยแล้ว

                       “ตกลงมาได้ไหมคะอาทิตย์หน้าดิฉันจะได้อยู่รอคุย” คุณป้าของครูลินดา

                       "ผมขออนุญาติไปเข้าห้องน้ำก่อนนะครับตอนนี้เลย!!! " ผมรีบลุกพล้วดออกไปทันที ทุกคนมองมาที่ผมกันหมดผมหยิบมือถือและรีบเดินออกทันที ผมน่าจะเชื่อที่คริสโตเฟอร์สังหรณ์ใจแสดงว่าเซ้นคริสนี้แรงดีจริงๆ

                       "ตรู้ดดดดดด....ตรู้ดดดดดดด....ตรู้ดดดดดดด"คริสทำอะไรอยู่ทำไมไม่รับโทรศัพท์ ตอนนี้มันเกือบจะสองทุ่มครึ้ง ผมรีบโทรหาคริสโตเฟอร์ในใจก็ไม่น่ามาเลยเขม ไม่น่าเลย เขมน่าจะเชื่อเซ้นเมียเออ.ผัว.ช่างมันเถอะเป็นมันสองอย่าง คริสโตเฟอร์ก็ไม่ยอมรับสายผมด้วย

                       “อย่าเพิ่งงอนพี่ตอนนี้ได้ไหมคริส!!!” ผมพูดกับโทรศัพท์

                       "ครูเขมค่ะ" ผมหันไปตามเสียงเรียกผม ครูลินดาเขาเดินเข้ามาหาผม ผมไม่ได้เข้าห้องน้ำหรอก ผมพยายามกดเบอร์โทรหาคริสโตเฟอร์อยู่ ติดแต่ไม่รับสายผมกดอยู่แบบนั้น ก่อนจะหันหน้ามาหาครูลินดา

                       "ครูลินดาครับ ผมว่ามันชักจะไปกันใหญ่แล้วนะครับนี้วันนี้เริ่มจะคุยเรื่องสินสอดทองหมั้นกันแล้ว ครูลินดาเล่นอะไรอยู่!!" ผมถามครูลินดาเธอก้มหน้าลง

                       "นี้ผมมาเพราะว่าผมไว้ใจครู ..ครูลินดาผมรักคริส ผมรักคริสโตเฟอร์เขาเป็นแฟนผม " ผมพูดครูลินดาก็ยังเงียบ

                       "ลินดา...ลินดา...ถ้าเราคบแบบแฟนได้ไหมค่ะ” ครูลินดาบอกว่าให้ผมคบเขาเป็นแฟน

                       “แค่สถานะแฟนคะ ครูเขากับคริสก็รักกันตามปกติเหมือนเดิมลินดาขอแค่เวลาพ่อแม่ ป้า ลินดาแค่นั้นคะลินดาจะไม่ไปรบกวนเวลาอื่นของครูกับคริสโตเฟอร์เลยคะ" ผมก็ต้องทำตาโตตกใจไม่คิดว่าครูลินดาจะพูดแบบนี้กับผม

                       "มันมีเยอะแยะไปนี้ค่ะที่มีครอบครัวเพื่อบังหน้า" ครูลินดาพูด

                       "ผมไม่ทำเด็ดขาดผมเป็นเกย์ ...ผมชอบผู้ชายครูจะมาทำแบบนี้เพื่ออะไรครับ!!!"

                       "และผมจะไม่มีวันที่จะทำแบบนั้น เอาครอบครัวบังหน้าโดยการแต่งงานกับผู้หญิงเพื่อให้ดูว่าผมเป็นเช่นคนปกติแต่เพียงเพราะว่าต้องการปกปิด"

                       "แล้วคนที่ผมคบคนที่ผมรักละเขาจะรู้สึกยังไงครูลินดา!!"

                       "ลินดามีเหตุผลอย่างอื่นด้วยนะคะ..ครูเขม"

                       "ให้ตายยังไงผมก็ทำแบบที่ครูลินดาพูดไม่ได้ ต่อให้สังคมนี้จะประณามผมว่าผมเป็นตุ๊ด เป็นเกย์ เป็นพวกผิดเพศหรืออะไรก็ช่าง..ผมคงทำอย่างที่ครูลินดาพูดไม่ได้หรอกครับ" ผมพูดครูลินดามองหน้าผม ผมต้องหันหลังหนี

                       "ถ้าผมเลือกจะเป็นแบบนี้ผมต้องยอมรับมันให้ได้ ..และผมก็เลือกแล้วที่จะรักคริสโตเฟอร์ เขาก็เลือกแล้วที่จะรักผม ดังนั้นเราก็เลือกแล้วที่จะเดินไปด้วยกันแม้ปัญหาจะหนัก"ผมพูดเอามือขึ้นมาเท้าที่เอว

                       "ทุกวันนี้ปัญหาของผมกับคริสโตเฟอร์ก็มีเยอะอยู่แล้วผมจะไม่เอาปัญหาอะไรเข้าไปเพิ่ม..ผมขอโทษนะครับครูลินดาที่ผมคงช่วยคุณตรงนี้ไม่ได้จริงๆ" ผมหันกลับมาเผชิญหน้ากับครูลินดาอีกครั้งเขาคงเห็นสายตาผมที่แน่วแน่ว่าไม่รับข้อเสนอของเขา

                       "ถ้าครูจะมองว่าผมเป็นผู้ชายที่ใจร้ายใจดำผมก็ยอมแต่ผมจะไม่ทำให้คนรักของผมต้องมานั่งกินน้ำใต้ศอกต้องมานั่งทุกข์ระทมขมขืนเหมือนใช้ชีวิตอยู่ในนิยายโศกเศร้า..ผมเลือกที่จะไม่ทำ!!" ผมพูดอ    ครูลินดามองผม น้ำใสหยดลงมาที่สองแก้ม

                       "แล้วมันจะมีวิธีไหนละคะที่จะทำให้คนทั้งโลกรับรู้ว่านี้คือความสุขเช่นกันไม่ใช่สิ่งที่ผิดปกติ"ครูลินดาพูดเสียงดังใส่ผมเธอก็คงอึดอัดผมว่าเธอมีปัญหาในใจที่หนักพอสมควร

                       Rrrrr เสียงมือถือผมดังขึ้นเบอร์คริสโตเฟอร์ ผมต้องละสายตามองที่หน้าและกดรีบทันที

                       "คริส!..คริส!.." ผมเรียกเพราะว่ามันเงียบ

                        "ครู..ครู..ไม่ซิ..ที่ร๊าก...ผมร๊ากครู..ร๊ากมากด้วยอะ...ผมไม่อยากเสียครู...ผมไม่กลัวนะใครจะว่าผมอะ..ว่าผมชอบผู้ชาย...ผมรักผู้ชาย... พี่..ผมร๊ากผู้ชายวะเพ่(เรื่องของมึงเมาแล้วเกะกะวะ) " ผมถึงกับยกมือกุมหน้าผากงานเข้าแล้วมั้งเนี๊๊ยะ ครูลินดาก็ยืนมองผมแบบมีคำถามว่าเกิดอะไรขึ้น ผมมือยังให้คำตอบอะไรไม่ได้

                        "เพ่..ฟังผมก่อนดิพี่ว่าผมรักผูู้ชายยยยยย" น้ำเสียงนี้บอกได้ว่าเขาเมามาก (คริสพอเถอะมรึงเมาแล้ว) เสียงเหมือนโจ้หรืออาร์ทนี้แหละ

                     "คริส...นี้กินเหล้าเหรอ" ผมถามคนปลายสาย

                      "คริส..คริส..ตอนนี้อยู่ที่ไหน...คริส..พี่จะไปรับเดี๋ยวนี้ ...คริสส..คริส.....ตรู้ดดดดด" ผมตะโกนถามคริสจนสายถูกตัดไปทันที

                     "โว้ยย!!...จะรู้ไหมเนี๊ยะว่าอยู่ไหน" ผมพูดกับโทรศัพท์ที่ถูกตัดไปแล้วเลยไม่ทันได้รู้เลยว่าไปเมาที่ไหนผมหันมามองหน้าครูลินดางานผมเข้าแล้วครูลินดาทำท่ากะอักกะอ่วนใจเช่นกัน

                    "ผมผิดหวังที่ไว้ใจครู!!!"ผมหันมาพูดกับครูลินดาเธอมองผมสายตาเธอรู้สึกผิดอย่างยิ่ง

                     "ครูเขมคะอย่าเพิ่งเข้าใจลินดาผิดคะที่ลินดาอยากให้ครูเขมคบกับลินดาแบบแฟนหรือเราแต่งงานกันก็เพื่อปกปิดเรื่องของเราทั้งคู่!!" ครูลินดาพูดว่าเราทั้งคู่ ผมหันไปมองหน้าครูลินดาเธอก้มหน้าลงทันทีไม่กล้าสบสายตาผม

                      "ความลับอะไรของเราทั้งคู่ครับ" ผมหันมาถามครูลินดา

                     "ลินด..ลินดา..ลินดาไม่ได้ชอบผู้ชายค่ะ" O_O

                    "ลินดาชอบผู้หญิงค่ะ..ลินดาก็...กำลังคบอยู่กับ..ครูถาวรด้วยค่ะ..เราเป็นแฟนกันตั้งแต่ลินดายังเรียนไม่จบค่ะ"

                     "เว้ย!!!!"ผมร้องออกมา ถ้าอย่างนั้นที่ผมเห็นหัวเราะต่อกระซิกก็ไม่ใช่แค่เพื่อนนะซิ

                     "ครูเป็น...เออ..ครู....ครูลินดาเป็นเลสเบี้ยนเหรอครับ" ผมถามครูลินดาเธอพยักหน้ากับผม

                    "ค่ะ..ลินดาเป็นเลสเบี้ยนคะ" ยอมรับแต่โดนดี

                    "แต่ผมก็ทำอย่างที่ครูลินดาพูดไม่ได้อยู่ดี ผมทำไม่ได้จริงๆครับ..ผมแนะนำให้ครูบอกพ่อแม่ ป้าคุณและคนที่เขาอยากแต่งงานไปตรงๆเถอะครับครู"ผมพูดสีหน้าผมจริงจัง

                   "ความจริงเป็นสิ่งไม่ตายไม่วันนี้ พรุ่งนี้ก็ต้องรู้ วันไหนก็ต้องรู้อยู่ดี" ผมพูดผมเองก็เริ่มเห็นใจเธอนะ

                   "ผมเองก็ไม่อยากทนทุกข์ใช้ชีวิตกับคนที่ผมไม่รักและครูลินดาเองก็จะไม่มีความสุขและคนที่คุณคบเขาก็ไม่มีความสุขเช่นกันถ้าให้เขาต้องมาอยู่เป็นแค่เงาของใคร และต่อให้ครูรักเขามากแค่ไหนก็ตาม..มันก็ทุกข์อยู่ดี" ผมพูดครูลินดาเงยหน้าขึ้นมองผม

                   "มันไม่ต่างอะไรกับตายทั้งเป็น" ผมพูดเบาๆ

                   "ผมเองยังบอกพ่อแม่ผมตรงๆเลยว่าผมชอบผู้ชายตั้งแต่ผมกำลังจะเข้ามหาวิทยาลัย"

                    "แรกๆท่านก็ตกใจแต่ท่านก็ทำใจรับมันได้พ่อแม่นะครับไม่ทำร้ายจิตใจลูกหรอกครับเชื่อผม" ผมพูดครูลินดาเธอยืนร้องไห้

                    "และครูคงไม่ได้เป็นแค่วันนี้พรุ่งนี้แล้วมันก็หายไปแต่มันอาจจะอยู่กับครูไปทั้งชีวิต...ดังนั้นครูควรเลือกที่จะบอกดีกว่าเก็บมันไว้..ผมรู้ว่าครูอึดอัด" ผมพูดเธอมองหน้าผม

                   "ลินดาไม่อยากแต่งงานกับผู้ชายค่ะครู...ไม่มีใครเข้าใจลินดาเลย...ลินดาชอบผู้หญิงมาตั้งนานแล้วค่ะ...แต่ก็ไม่กล้ามีแฟนจนกระทั้งลินดาเจอพี่ถาวรเขาเป็นรุ่นพี่ของลินดาปีหนี่งคะ...ลินดาชอบเขาเราคบกันพอลินดาเรียนจบพ่อก็ฝากกับผู้อำนวยการให้ลินดามาเป็นครูที่นี้และครูถาวรก็ขอมาเป็นครูที่นี้เช่นกันคะ " ครูลินดาพูดผมเองก็ไอ้แต่แตะไหล่เธอเบาๆ

                   "ลินดาไม่รู้จะหาทางออกยังไงนะคะครูเขม"

                   "แต่ผมเป็นเกย์..ผมคงจะไปทำแบบนั้นกับครูลินดาไม่ได้ผมยืนยันว่าผมช่วยครูไม่ได้ผมขอโทษจริงๆ " ผมพูดบอกเธอ

                   " เรื่องมันเป็นแบบนี้นี่เองน้องลินดาไปหาไอ้เกย์นี้!! "

                    "มาเป็นเพื่อแฟน เพื่อที่จะ...ไม่แต่งงานกับพี่เหรอครับ!!!" ไอ้พี่โตมันเดินออกมาหน้าตามันเหี้ยมมากและชี้มาที่ผม มันย่างสามขุมเข้าหาหาผมและ

                   "พี่จะไปบอกคุณป้าน้องเดียวนี้!!!!" ไอ้ผมก็นึกว่ามันจะเข้ามาต่อยผมซะอีกอุตสาห์ยืนทำตัวลีบ มันก็รีบวิ่งออกไป ผมว่าไอ้พี่โตมันคงแอบฟังขาดไปหลายประโยคตรงที่ครูลินดาเขาพูดว่าเขาเป็น   เลสเบี้ยนด้วย ผมก็หันกลับมามองหน้าครูลินดา

                    "อันนี้ปัญหาใหญ่ระดับชาติของครูลินดาแล้วแหละครับ..ครูคงต้องบอกความจริงแล้วมั้งครับ" ผมพูดกับครูลินดา เธอก็ถอนหายใจออกมายาวๆ

                   "ไปค่ะไปบอกทุกคนกันลินดาจะไม่โกหกแล้วค่ะ..ลินดาขอโทษทุกอย่างนะคะครูเขมที่ทำให้ครูเขมเดือดร้อนและคริสโตเฟอร์เข้าใจผิด" ลินดาจูงมือผมออกมา ผมเห็นป้าของลินดายกมือทาบอกทุกคนมองมาที่ผมกันหมดไอ้พี่โตคงรายงานเรื่องผมเป็นเกย์แกสาธารณชนเป็นที่เรียบร้อยแล้วมันยืนยิ้มเหมือนผู้มีชัย ผมหันมาเหล่ตามองครูลินดา

                   "คิดไว้แล้วเชียวว่าต้องเป็นเกย์อะแต่งตัวดีเกิ้น" เสียงเอ๊ะอะโวยวายจากพ่อของครูลินดา

                   "นั้นซิคนอะไรก็ไม่รู้หล่อมากหล่อเกิ้น" นั้นคุณป้า

                    "ครูเขมเป็นเกย์เหรอค่ะอย่างที่คุณโตพูดจริงไหมคะ" แม่ของลินดาลุกขึ้นจากเก้าอี้เธอถามผม ผมหันมามองหน้าลินดาและ

                   "ใช่ครับผมเป็นเกย์ผมมีแฟนแล้วแฟนผมเป็นผู้ชาย" ผมพูด ทุกคนหน้าเหวอไปหมด

                   "งั้นก็เชิญออกไปจากลูกสาวผมกรูว่าแล้วเชียวผู้ชายอะไรใส่เสื้อผ้านี้ฟิตไปทั้งตัวแถบจะหายใจไม่ออกแบบนี้!!! " พ่อของครูลินดาลุกขึ้นชี้หน้าผมหน้าตาดุดันเอาเรื่องมาก ผมหันมามองหน้าครูลินดา ว่าเขาควรจะเคลียร์ทุกอย่างด้วยตัวของเขาเอง

                   "เย้!!! ถ้าอย่างนั้นโตก็ได้แต่งงานกับน้องลินดาแล้วใช่ไหมครับคุณป้าครับ..โตดีใจที่สุดเลยครับ!!!" ไอ้พี่โตมันกระโดดโล้ดเต้นดีใจใหญ่ผมละโคตรหมันไส้มันเลย

                   "ลินดาขอโทษคะคุณพ่อคุณแม่ คุณป้า..ลินดาแต่งงานกับพี่โตไม่ได้หรอกคะ" ลินดาลุกขึ้นพูดทุกคนหันมามองลินดาเป็นตาเดียวกัน

                   "ทำไมละน้องลินดา!" ไอ้โตมันหยุดดีใจหันมาถามครูลินดา

                   "ลินดาเป็นเลสเบี้ยนคะ ลินดาชอบผู้หญิงคะ ลินดามีแฟนแล้วคะแฟนของลินดาก็คือ..." พอลินดาพูดว่าเป็นเลยเบี้ยนไอ้พี่โตมันก็ถลึงตาโตทันที

                   "ดิฉันคะ" ผมหันไปมองครูถาวรเธอเดินเข้ามายืนทุกคนหันไปมองครูถาวรกันหมด และหันกลับมามองหน้าครูลินดาพร้อมกันหมดพากันอ้าปากค้างเป็นแถว ผมเองก็คาดไม่ถึงเช่นกัน

                   "ดิฉันคบกับครูลินดาแบบแฟนมาตั้งแต่ครูลินดายังเรียนมหาวิทยาลัยครูคะ..เรารักกันจริงๆนะคะ .." ครูถาวรพูดและครูลินดาก็วิ่งไปกอดครูถาวร ผมนะไม่เท่าไหร่แต่ไอ้ที่ช๊อกมากคือไอ้พี่โต อ้าปากค้างเลย

                   "มายยยยยยย โตรับไม่ได้)))))" ผมก็ยิ้มให้ไอ้พี่โตเป็นไงละมึง ผมหันมาพยักหน้าให้ครูลินดา

                   "งั้นผมขอตัวเลยนะครับ พอดีผมคิดว่าคิวถ่ายละครของผมหมดแล้ว" ทุกคนหันมามองหน้าผมกันหมด

                   "คือเออ..ผมแค่ดารารับเชิญ...ผมขอตัวเลยนะครับ..ยินดีที่ได้รู้จัก..และอาหารอร่อยมาก..ขอบคุณ" ผมพูดและรีบเดินหยิบมือถือแทบจะวิ่งออกเลยดีกว่าเดี๋ยวโดนเรียกเข้าฉากอีก

                   "ครูเขมคะ."ครูลินดาวิ่งตามออกมาเรียกผม ผมหันหลังกลับไปมีอะไรอีกเหรอ

                   "ขอบคุณนะคะ..ขอบคุณทุกอย่าง..พรุ่งนี้ลินดาจะเข้าไปคุยกับคริสโตเฟอร์ให้นะคะ"ครูลินดาพูดผมพยักหน้า

                   "ไม่เป็นไรครับครู มันเป็นปัญหาระดับชาติทีควรได้รับการแก้ไข แต่ของผมปัญหาของผมนี่ระดับชาติมากกว่าต้องตามหาว่าเมียไปเมาที่ไหน..งานผมเข้า!!!" ผมหันหลังบอกครูลินดา แค่นั้นผมก็รีบวิ่งไปที่รถที่ผมจอดไว้ ผมหยิบมือถือมากดโทรหาคริสโตเฟอร์ดังแต่ไม่รับ ผมก็ไม่รู้ว่าไปเมาที่ไหน เบอร์ของอาร์ท กับโจผมก็ไม่มีลืมขอเอาไว้บ้าง แต่ผมจำได้วันก่อนว่าพวกนั้นมาชวนไปผับพี่ปื่นอะไรนี้แหละ

[Tanthai23]

EP.15.2 ครูเขมชาติXคริสโตเฟอร์ เมื่อคริสทำพี่เขมค้างหนักมาก  NC 18+
ครูเขมชาติ    ผมพยายามโทรติดต่อคริสโตเฟอร์อยู่หลายครั้งเขาก็ไม่กดรับสายผมจนสายตัด ผมขับรถวนไปวนมาอยู่ ณ ตอนนี้ จิตใจของผมกระวนกระวาย เป็นห่วงพ่อตัวดีของผมเหลือเกิน และผมเองก็ไม่รู้เส้นทางที่นี้ดี ผมพยายามกดโทรหาคริสอยู่เรื่อยๆสายตาก็คอยมองไปทั้งสองข้างทางเพื่อว่าจะอยู่แถวริมฟุตบาทเพราะว่าเสียงที่แทรกเข้ามาเหมือนมีรถวิ่งตลอด

                       "คริสพี่ขอโทษ...คริสอยู่ไหน....ทำไมถึงทำให้พี่เป็นห่วงเราตลอดเวลาแบบนี้ละคริส!! รับสายพี่สายซิ!!! "ผมพูดกับมือถือที่ตอนนี้กำลังรอคนปลายสายกดรับ ผมพยายามโทรหลายครั้งเขาไม่กดรับสายผมสักทีใจผมก็ยิ่งร้อนรนกระวนกระวาย ผมโทรจนตอนนนี้เข้าสู่ระบบฝากข้อความไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว อ้าว! งานเข้าละซิ!! แล้วผมจะไปหาเขาได้ที่ไหนละ ?

                           ผมพอจะจำได้ว่าเด็กพวกนี้ขอบไปผับคนชื่อปืนก็วันก่อนที่เพื่อนของคริสไปเรียกที่หน้าบ้านผม ไม่แน่วันนี้อาจจะไปที่นั้นก็ได้ ผมขับมาจอดเพื่อตั้งสติเพราะสภาพผมตอนนี้ไม่ต่างอะไรกับคนที่กำลังหลงทิศหลงทาง ผมเห็นร้านรถเข็นที่ขายบะหมี่่แฟรนด์ไชส์ ตรงด้านข้างมีเด็กผู้ชายยืนอยู่ผมจำเขาได้อนุชิต ผมรีบลงจากรถไปหาอนุชิต เด็กม.2 ที่ผมจะให้เขาไปทำความสะอาดบ้าน

                       "อนุชิต!!"ผมเรียกอนุชิต มือผมแตะไหล่เขาเบาๆ พอเขาหันมามองผมและส่งยิ้มให้ผม

                       "สวัสดีครับครูเขม"

                       "เธอมาทำอะไรตรงนี้" เพราะว่ามันค่อยข้างจะมืดแล้วนะ นี้มันจะสี่ทุ่มแล้วด้วย

                       "ผมมาช่วยป้าแก้วล้างชามครับแต่ผมกำลังจะกลับแล้วครับครู" อนุชิตตอบผม

                       "เหรอ...ครูขอความช่วยเหลือหน่อยซิอนุชิต" ผมบอกอนุชิตเขามองผมทำหน้างงว่าเขานี้นะจะช่วยแต่ผมไม่มีตัวเลือกต้องเสี่ยงดูเพื่อว่าจะช่วยได้

                       "ช่วยถามคุณป้าหรือใครก็ได้ในร้านให้ครูหน่อยว่ามีคนรู้จักผับคนที่ชื่อปืนไหมและอยู่ตรงไหน...แฟนครูเขาไปกินเหล้าเมาครูจะไปตามหาเขาช่วยครูทีนะอนุชิต ครูขอร้อง" ผมคิดว่านี้คือความหวังของผมถ้าหาเขาไม่เจอคืนนี้ผมกลัวเหมือนกันกลัวจะเสียเขาไป ผมเข้าใจความรู้สึกคริสโตเฟอร์มากขึ้น
จริงๆผมกังวลไปสาระพัดอย่างเลยในตอนนี้

                       "ได้ครับผมถามพี่เคลูกของป้าแก้วให้พี่เขาไปเที่ยวผับบ่อย" และอนุชิตก็วิ่งเข้าไปในร้านไปกระซิบกับผู้ชายดูท่าจะสิบแปดสิบเก้าและอนุชิตก็วิ่งออกมาหาผม

                       "ครูครับพี่เคบอกว่าครูตรงไปทางนี้นะครับ ตรงแยกไฟแดงด้านหน้าครูเลี้ยวขวาจะมีป้ายบอกว่า เอแจ็คนะครับ นั้นแหละครับผับของพี่ปืน" ผมพยักหน้าก่อนผมจะเดินออกผมควักเงินให้ไปหนึ่งร้อยบาท

                       "พรุ่งนี้อย่าลืมไปทำความสะอาดบ้านครูนะ" ผมพูดและรีบเข้าไปในรถผมขับรถไปตามที่อนุชิตบอกผมและผมก็เจอเข้าจนได้ผับ เอแจ็ค ตอนนี้เกือบจะสี่ทุ่มกว่าแล้วด้วยเพราะว่ามัวแต่ขับรถวนไปวนมาอยู่ในตลาด ผมจอดรถให้เยี่ยงทางเข้าผับไปนิดนึงตอนนี้ผู้คนก็กำลังถยอยกันเข้าผับคนก็เยอะแยะ
เต็มไปหมดผมไปยืนชะเงอมอง คนเยอะขนาดนี้คงหายากแน่ๆ ผมเดินออกมาจากผู้คนที่แออัดกันจะเข้าไปเที่ยวด้านในหยิบมือถือขึ้นมาเพื่อว่าจะโทรติดต่อ แต่ก็มีแต่เสียงหวานๆรับสายผม และบอกให้ผมฝากข้อความ นี้ไปแอบกิ๊กกับสาวที่ไหนเนี๊ยะ แต่คิดอีกที อ้อ ระบบฝากข้อความเสียง อืมม..แล้วไป น่านัก!

                       "ครูเขม!!!!"น้ำเสียงที่ฟัวดูคุ้นๆ  แถมยังเรียกครูแสดงว่าเป็นนักเรียนหรือไม่ก็ใครสักคนที่รู้ว่าผมเป็นครู ผมรีบหันหลังกลับไปมอง และผมก็ก็เห็นเพื่อนของคริสโตเฟอร์ ที่ชื่อโจวิ่งมาหาผม

                       “แฮ้กๆ”  เขาวิ่งมาหาผมและหยุดตรงหน้าผม ดูท่าจะวิ่งมาไกลเหมือนกันดูจากอาการหายใจหอบเหนื่อย

                       "ผมไม่รู้จะโทรหาครูได้ยังไงมือถือไอ้คริสมันก็ล่วงลงน้ำพังไปแล้วและครูตอนนี้มันรั่วมากอยู่ตรงโน้นนะครู!" เสียงโจ้บอกผมด้วยอาการร้อนรนแต่ผมนะร้อนยิ่งว่าที่ได้ยินว่าคริสโตเฟอร์เมารั่ว วิ่งไปที่โจชี้นิ้ว น่าจะสักห้าร้อยเมตรได้แต่ผมก็วิ่งครับ ผมรีบและโจก็วิ่งตามหลังผมมาติดๆ

                       "และพวกผมก็เอามันไม่อยู่แล้วครับครู" โจวิ่งมาประชิดผมและพูดบอกผม พอได้ยินผมก็เร่งสปีด เพื่อไปดูคริสโตเฟอร์ พอไปถึงก็เห็นกำลังเดินควักมือเรียกใครต่อใครไปทั่ว ผมเห็นมีผู้หญิงหน้าตาน่ารักยืนอยู่กับอาร์ท ยืนกอดอกทำหน้าเซ็ง

                       "เพ่...ผมชอบผู้ชายวะเพ่..พี่เชื่อผมมั้ยอะ" คริสโตเฟอร์เที่ยวโบกมือเรียกคนนั้นคนนี้ ทำไปได้ผมถึงกับยกสองมือขึ้นกุมหน้าผากและผมหันไปมองสองคนที่พาพ่อตัวดีผมมาเป็นไงละ ไหนบอกไปกินข้าวไงเขาหุงข้าวใส่แอลกอฮอล์แทนน้ำเหรอ???? ถึงได้เมาหมดสภาพแบบนี้

                       "ก็มันบอกอยากดื่ม..มันว้อนอะครู..แต่ผมก็ไม่คิดว่ามันจะว้อนมากขนาดกระดกเพียวๆหมดขวดไปในพริบตา" อาร์ทรับรายงานผมทันที ผมสะบัดหน้ามามอง เพียวๆเลยเหรอ ทำไมไม่ห้าม แต่ละคนยืนเกาหัวกันผมก็เลยยกมือ มันคงทำอะไรไม่ได้แล้ว คริสมันเมาไปแล้ว

                       "ปกติมันไม่รั่วขนาดนี้นะครูแต่อันนี้ไม่ปกติอะ..แต่ก่อนตอนที่มันโดนสาวทิ้งยังกินแค่มึนๆและก็กลับ แต่วันนี้คงเป็นวันพิเศษนะครูดูดิมันกินจนรั่วอะครู" โจบอกผม ผมพยักหน้า พิเศษไปไหม ถามผมก่อนก็ได้มั้งครับ พรุ่งนี้ผมก็ต้องอยู่เวรอีก

                       "น้องจะบ้าเหรอมาบอกอะไรพี่ละ...เฮ้ย!! ..." คนที่เดินผ่านไปมาก็บัดป้องคริสโตเฟอร์ไม่ให้แตะตัวเขา

                       "พี่สาวผมชอบผู้ชายวะพี่..ผมไม่ชอบแบบเพ่อะ"

                       "ก็เรื่องของน้องดิค่ะ...บ้าเปล่าเนี๊ยะ....ตายแล้ว!! ..หน้าตาก็ดีนะแต่พี่ไม่กินเก้งคะ"

                       "หมับ" ผมเข้าไปดึงรั้งคริสโตเฟอร์ให้หยุด

                       "คริส..คริส..ตั้งสติหน่อย..คริสพี่เอง..คริส..พี่เขมไง " ผมใช้มือจับใบหน้าคริสโตเฟอร์ สลึมสลือตามองผมคงกินไปเยอะมากเลยนะ

                       "หมับ"ผมต้องกอดประคองเพราะว่ายืนแทบจะไม่อยู่ คริสโตเฟอร์ใช้มือแตะที่ใบหน้าผมพยามยามมองให้ชัดเจนยิ่งขึ้น 

                       "พี่เขม..พี่มารับผมแล้วเหรอ?" คริสโตเฟอร์ถามผมด้วยน้ำเสียงที่ยานจนฟังแทบจะไม่รู้เรื่องแต่เขาก็โผ่เข้ามากอดผม

                       "ใช่พี่มารับกลับบ้าน.ก็พี่บอกแล้วไงว่าพี่จะมารับนะ..หึ ?"

                       "ผมโคตรกลัวเลยกลัวพี่ไม่มากลัวพี่จะไปแล้วไปจากผม.." ผมกอดคริสโตเฟอร์อยู่ตรงริมฟุตบาท

                       "ทำไมถึงกินจนเมาแบบนี้ละคริส" ผมดันคริสโตเฟอร์ออกก่อนถามคนที่ยืนสลึมสลือ

                       "พี่จะไปอีกไหมอะ..ผมไม่อยากให้พี่ไปเลย..ผมกลัว" คริสโตเฟอร์พูดผมยิ้มให้คนตรงหน้า

                       "พี่ไม่ไปแล้วและพี่ก็ไม่จำเป็นต้องไปแล้วคริส" ผม

                       "จริงนะ!!" เหมือนเด็กน้อยเลย หมดสภาพเด็กเกรียนๆของผม

                       ".พี่เขม...ผมไม่กลัวแล้วนะผมนะไม่กลัวแล้วนะผมจะคบผู้ชาย..ใครจะว่าช่างแม่งมัน"คริสโตเฟอร์พูด พอดีมีรถมาจอดตรงริมฟุตบาทพอดี

                       "..เพ่..เพ่... แฟนผมเป็นผู้ชายหล่อปะ" คริสโตเฟอร์บอกผมและยังเรียกคนที่เดินผ่านไปมาอีกนะ บางกลุ่มก็หัวเราะในความตลกของคริสโตเฟอร์ที่เมาแล้วรั่วได้ขนาดนี้ ผมก็ดึงรั้งคริสโตเฟอร์ออกมาให้พ่น

                       "สาบานได้ว่าพี่จะไม่ให้เราแตะเหล้าอีกเลยคริส!!" ผมพูด

                       "ครูจะเอามันกลับยังไงอะมันเมาเละขนาดนี้นะครู" อาร์ทถามผม

                       "อาร์ทขับรถได้ไหมขับให้ครูหน่อย" ผมถามอาร์ท

                       "ได้ครับครู ส่วนรถผมให้ไอ้โจมันขับตามไป..ว่าแต่รถครูจอดอยู่ตรงไหนครับ" อาร์ทถามผม

                       "ตรงป้ายโฆษณาก่อนถึงทางเข้าผับนั้นนะ" ผมบอกและโยนกุลแจรถให้อาร์ทก็ไปเอารถผมส่วนผมก็กอดคริสโตเฟอร์

                       "ผมรักครูอะ...ผมรู้ว่าผมไม่เหมือนครูลินดา...ผมรู้ว่าผมไม่สวยเหมือนครูลินดา"

                       "และผมไม่อึ๋มเหมือนครูลินดาด้วยอะ แม่ให้มาแค่เนี๊ยะ" ผมยกมือขึ้นกุมขมับก็นายเป็นผู้ชาย

                       "ไม่ต้องอึ๋มหรอกเพราะว่าพี่ชอบแบนๆ ..และก็ต้องแบนแบบนี้ด้วยนะ" ผมพูดแะชี้ที่ตรงอกแบนของคริสโตเฟอร์ เขายืนยิ้มตาเหยิ้มให้ผม

                       "ผมรู้แค่ว่าผมรักครู...ผมรักพี่เขม...อ้อผมรักพ่อเขมด้วยนะ..อืม..อืมม..อ๊วก!!!"คริสเอาแต่พร้ำบอกว่าตัวเองไม่ดีเท่าครูลินดาอย่างนั้นอย่างนี้พูดไปพูดมาก็อาเจียนออกมาทันทีผมก็ต้องรีบประคองไปหาที่อาเจียนตรงร่องที่ท่อระบายน้ำผมก็เอามือรวบผมรากไทรของคริสโตเฟอร์เอาไว้ ตกลงนี้ผมเป็นทุกสถานะเลยใช่ไหม ทั้งครู พี่ เพื่อนไม่ค่อยมีโมเม้นนั้นนะและนี้ยังเป็นพ่ออีกเหรอ!!! อันหลังนี้ไม่เป็นได้ไหมมันแก่ไป

                       "คริสพี่ขอโทษถ้าพี่ไม่ไปเราคงไม่เป็นแบบนี้ พี่ขอโทษ.."ผมเฝ้าบอกคริสโตเฟอร์ว่าผมขอโทษที่ผมเป็นต้นเหตุให้เขากินเหล้าจนเมาควบคุมสติตัวเองไม่ได้ขนาดนี้

                       ผมกอดประคองคริสโตเฟอร์ที่ก้มหน้าก้มตาอาเจียนออกมา และรถของผม อาร์ทก็ขับมาจอดเรียบร้อยแล้ว และโจก็ขับรถของอาร์ทมาอีกที ทั้งคู่วิ่งมาช่วยผมประคองพ่อตัวดีของผมไปขึ้นรถของผมและผมเองก็เข้าไปนั่งที่เบาะหลังกับคริสโตเฟอร์

                       "อาร์ทพวกพี่เข้าไปรอในผับนะ ขอไม่ไปด้วยนะ “สาวอีกคนผมดูก็รู้ว่าแก่กว่าพวกนี้แน่ๆ เล่นรุ่นพี่เลยหรือ ผมก็ส่งยิ้มให้แต่สาวเจ้าแค่ะเบ้ปากให้ผมและคริส

                       “และพอเข้ามาก็ไปหาพี่ข้างในกันเองแล้วกัน  ป่านนี้โต๊ะคงเต็มแล้ว ...น่าเบื่อ!" แฟนอาร์ทเดินมาบอกกับอาร์ทสีหน้าเขาไม่สบอารมร์อย่างยิ่งและรีบเดินออกไปกับเพื่อนทันที อาร์ทหันมายิ้มกับผม
ก่อนจะออกรถส่วนโจ้ก็ขับรถของอาร์ทตามหลัง ผมนั่งอยู่เบาะหลังกับคริสโตเฟอร์ ผมหยิบขวดน้ำขึ้นมา

                       "คริสดื่มน้ำหน่อยนะจะได้สร่างเมา" ผมพูดและค่อยบิดฝาเปิดขวดเอามาจ่อที่ปากเขาก็กระดกดื่มไปและก็ส่งมันคืนให้ผม เขาเองผมเหมือนเด็กน้อย

                       "คริสพี่ขอโทษพี่ไม่ควรไปพี่ไม่ควรทิ้งให้นายคิดมากเรื่องพี่กับครูลินดา..แต่มันจบแล้วพี่จะไม่ทำให้เราไม่สบายใจอีกนะคริสพี่สัญญา" ผมพูดกับคนที่กอดผมไว้เมาไม่ได้สติ ผมไม่รู้ว่าเขาฟังผมพร่ำพูดขอโทษเขารู้เรื่องมั้ย

                       "ครูไอ้คริสมันรักครูมากจริงๆนะครับ ผมไม่ได้พูดเพราะว่ามันคือเพื่อนผมนะครูแต่นี้ผมไม่เคยเห็นมันกลัวอะไรเท่านี้มาก่อนเลยมันกลัวครูจะ..."อาร์ทหันมาพูดกับผมขณะขับรถอยู่

                       "ทิ้งเขา" ผมพูดเบาๆ

                       "ครับครู" อาร์ท

                       "ครูไม่ทิ้งเขาแน่นอน..ต่อให้ต้องเจออะไรหนักหนาครูก็ไม่ทิ้งเขา"ผมพูด

                       "ผมว่าที่ไอ้โป้งมันโกรธคริสเพราะวามันกลัวคริสจะเป็นแบบน้องแชมป์แน่ๆเลยครับครู" อาร์ทพูดอาจจะจริงถ้าอย่างนั้นเขาก็เป็นเพื่อนที่ดีสุดของคริสโตเฟอร์ เราโชคดีแล้วแหละคริส

                       "ครูจะตามหาทั้งคู่ให้เขากลับมาแก้ไขสิ่งผิดแต่คงต้องใช้เวลานะเพราะว่าเขาไปอยู่ที่ไหนก็ไม่มีใครรู้..ตอนนี้รอให้โชคช่วยว่าเขากลับไปที่เขาใหญ่บ้านเกิดครูมิ้งและนั้นครูก็จะได้คำตอบที่ถูกต้องว่าเขาไปด้วยกันจริงหรือไม่!!" ผมพูดผมยังกอดคริสโตเฟอร์ไว้ สักพักอาร์ทก็ขับรถมาส่งที่บ้านพักครู ดีนะที่เป็นวันศุกร์ก็เลยเงียบกริบ บ้านพักหลายหลังว่างเปล่าเพราะว่าบรรดาครูก็พากันกลับบ้านตัวเอง ผมก็รีบดันคริสโตเฟอร์ออกไปอาร์ทออกมาช่วยผมแบบเก้เก้กังกัง คงเพราะว่าอาร์ทกลัวคริสโตเฟอร์จะกอดเขา อาร์ทก็พยายามดัน คริสโตเฟอร์ออก พอผมออกมายืนตั้งหลักทีนอกตัวรถได้ อาร์ทก็แทบจะผลักคืนให้ผมทันทีและยังทำท่าขนลุกขนพองอีก

                       "ผมยังอยากเป็นผู้ชายเต็มตัวครับครูแต่ก่อนผมก็แบกมันนะแต่ตอนนี้ผมให้ครูทำเถอะ" อาร์ทพูดผมพยักหน้า

                       "หมับ..ที่ร๊าก..เขาว้อนอะทำให้หน่อยดิ" กอดผมมือก็ลูบคลำผมไปทั่ว ทั้งอาร์ทและโจยืนมองผม และผมส่งกุลแจให้โจขึ้นไปไขประตูให้ผมหน่อย เพราะว่าผมต้องคอยประคองคริสโตเฟอร์ขึ้นบันไดบ้าน

                       "หมับ..โอ้ว"ผมร้องออกมาเบาๆ คริสโตเฟอร์จับเข้าที่เป้ากางเกงผมเต็มๆมือเลย โจที่ก้มมองมือคริสโตเฟอร์ ผมก็พยายามจับมือออก แต่ก็กลับไปกุมใหม่อีก ส่วนโจก็ไขกุลแลลไม่ได้มองกุลแจเลย แล้วนั้นมันจะไขถูกไหมมีตั้งหลายดอก

                       "โจ..ไขเร็วซิ ครูหนัก" ผมพูดบอกโจ แต่จริงๆนะไม่หนักแต่ที่ต้องเร่งเพราะว่ามันลวนลามผมโชว์เพื่อนแล้วครับ

                       "ผะ..ผะ..ผม...ผมรีบอยู่ครับครู" มือไม้สั่นไปหมดจะตกใจทำไม

                       "อืม...อืมมม" คนที่ผมกอดนี้ก็ไซ้คอผมเล่นเพลินเลย

                       "จ๊วบ!!" ดูดคอผมดังจ๊วบ

                       "ว๊าก!!"อันนี้อาร์ทที่ร้องซะดัง ผมหันไปมองอย่าร้องดังเพื่อว่ายังมีครูที่ไมได้กลับบ้าน อาร์ทก็เลยรีบเอามือปิดปากตัวเอง

                       "เอาไขเร็วๆซิครูจะได้พาคริสเข้าบ้าน" ผมบอก

                       "ผมรีบมากแล้วครู..เคยอ่านนะนิยายพวกแบบว่านิยายวายอ่านไว้เสริมปัญญาแต่ไม่เคยเห็นภาพที่ชัดเจนได้ขนาดนี้นะครู”โจพูด ดีจริงๆ อ่านนิยายเกย์เสริมปัญญา ทำไม่ไม่ไปอ่านหนังสือเรียนครับ

                       “...มันทำแบบนี้กับครูบ่อยไหมเนี๊๊ยะ" ไอ้เจ้าโถามผม

                       "ปกตินะ..อืมม" ผมพูดและพอโจเปิดประตูได้ผมก็พาคริสโตเฟอร์เข้าไปด้านในตรงไปห้องนอนทันที

                       "ครูผมล๊อกประตูให้เลยนะดูท่าครูกับเพื่อนผมคงจะรีบ!"

                       "มาก..ขอบใจนะอาร์ท โจ "ผมตะโกนบอกพอเข้าถึงก็ค่อยว่างคริสโตเฟอร์ลงบนเตียงนอนทันที

                       "ฟู่!! ...พี่จะไม่ให้เราแตะเหล้าอีกคริส" ผมพูดกับคนที่นอนหมดสภาพอยู่บนเตียง

                       "พี่เขม...คริสร้อนอะ..ถอนให้หน่อย" ทำท่าอ้อนให้ผมถอนเสื้อผ้าให้

                       "อ่อยพี่หรือเปล่าเนี๊๊ยะ..ห๊ะ!!" ผมพูดและค่อยดึงรองเท้าผ้าใบออกทีละข้าง ถุงเท้า และเลื่อนมาปลดกระดุมกางเกงยืนที่ละเม็ด คริสโตเฟอร์นอนลืมตาอยู่ สายตาเขาที่มองผมฉ่ำจนเหยิ้มเลย ผมเพิ่งจะปลดกระดุมไปได้แค่ไม่กี่เม็ดก็อดใจทนรอไม่ไหว ผมเลยต้องเลื่อนตัวขึ้นไปประกบปากแดงเรื่อๆนั้นอย่างดูดดื่มมือของคริสโตเฟอร์ก็คลึงตรงกลางเป้ากางเกงของผมเมามันเลย หน้าตาคริสนี้ให้ มันเล้าอารมณ์ผมมาก

                       "พี่เขมคริสว้อนอะ...ว้อนมากอะ..ว้อนพี่เขมอะ.." เสียงก็กระเส่า

                       "ทำไมละพอแอลกอฮอล์เข้าสู่กระแสเลือดนี้ว้อนพี่ขึ้นมาเลยใช่ไหม..น่าทำโทษไหมทำไมกินจนเมาแบบนี้ละคริส"

                       "ผมก็อยากเชื่อใจนะ..พี่เขม..แต่ความกลัวในใจผมมันกว่าอะ...คริสอยากอยู่กับพี่เขมอะ..อย่าทิ้งคริสไปนะ..นะ..ผมรักพี่เขม " คริสพูดไปด้วยมือก็แกะกระดุมเสื้อผมไปด้วยไล่ไปจนถึงกางเกงยีนส์เขาก็ปลดกระดุมกางเกงยีนส์ผมและรูดซิบคริสก้มมองส่วนนั้นของผมแม้มันจะอยู่ในกางเกงอย่างมิดชิดและเงยหน้าขึ้น
                       ผมก็ลุกขึ้นเพื่อถอดมันออกไปอย่างรวดเร็วแม้จะยากหน่อยตรงที่มันฟิตนี้แหละและเสื้อเชิ้ตออกไปด้วยทันที ผมกลับขึ้นมาบนเตียงจับชายเสื้อยืด ฮาร์ทร๊อคคาเฟ่ พอดีตัวของคริสโตเฟอร์ ถอดออกไปทางหัวผมก็ก้มลงจูบปากและไล่ลงไปตามลำคอ

                       "อ่าห์...อืม...พี่เขม...ซี้ด...อ่าห์..คริสว้อนทำให้ผมหน่อยนะ..พี่เขม.." เสียงกระเส่าจากคนที่นอนบิดกายไปมา

                       "พี่ก็ว้อนอย่ายั่วพี่มากหนักซิครับ..อืมมม.." ผมพูดปากก็ไล่ไปตามหน้าท้องแบนราบนั้น เพราะแอลกอฮอล์มันวิ่งในกระแสเลือดด้วยมั้งวันนี้คนที่นอนดูตอบสนอมผมมากกว่าทุกครั้ง คิดอีกทีดื่มก็ดีเหมือนกันนะรู้สึกว่าคืนนี้เซ็กส์ของสองเราจะเร้าร้อนน่าดู ผมลุกขึ้นไปและดึงกางเกงยีนส์คริสโตเฟอร์ออกไปรวดเดียวและหลุดไปพร้อมกับกางเกงยางยืดเลยด้วย

                       "อู้ยยย!! " ผมร้องออกมาด้วยอาการตกใจและยืนหนีบขาตัวเอง ก็ส่วนนั้นของคริสโตเฟอร์มันชี้โด้ทันทีที่หลังจากที่ผมดึงกางเกงออกไป แถมมันตื่นตัวมากกว่าทุกครั้งเลยด้วย หรือว่ามันโตขึ้นวะทำไมวันนี้มันใหญ่จังว่ะวันนี้ จะแซงหน้าผมอยู่แล้วเนี๊ยะ

                       "บุญของเขมที่เป็นวันคู่" ผมบอกกับตัวเอง ผมเองก็ถอดของกางเกงตัวเองออกก่อนและรีบขึ้นไปหาร่างที่บิดกายไปมายั่วผมน่าดู ผมขึ้นไปค่อมโดยใช้แขนค้ำยันรับน้ำหนักตัวเองไว้ผมก้มลงจูบคริส
                       ทันทีที่ปากผมครอบลงไปที่ริมฝีปากอวบอิ่มนั้นคริสก็ส่งลิ้นสอดเข้าไปในปากผม ปลายลิ้นตวัดไปทั่วกระพุ้งแก้มของผมและดูดดุลปลายลิ้นอย่างหืนกระหายสะโพกก็ขยับขึ้นลง นิ้วมือก็บี้สองจุดของผมไปด้วย

                       "พี่เขมทำให้หน่อยไม่ไหวแล้วจะแตกแล้ว" คริสบอกด้วยน้ำเสียงที่กระเส่าหนักกว่าเดิม และชี้ไปพิกัดใต้เข็มขัดของเขาผมก็คงต้องทำให้ก่อนผมค่อยๆเลื่อนตัวลงไปพอมือจับแค่นั้นแอ่นส่วนกลางของลำตัวขึ้นทันที ผมก็ครอบปากลง คนที่โดนครอบนี้แอ่นและเด้งขึ้นผมก็ต้องใช้มือดันไว้อย่าเด้งสวนขึ้นมา

                       "อะ..อืมม...ที่รัก...ผมชอบ..ซี้ด...อ่าห์..อะ..แรงๆ ..ดูดแรงๆ..ชอบอะ" เสียงครางดังกว่าทุกครั้งดีนะที่ไม่มีใครอยู่บ้านข้างๆ เพราะว่ามีหลายอย่างเลยที่ชำรุดต้องรอให้ช่างบริษัทฯข้างนอกมาซ้อมแซมซะก่อนและถัดไปครูท่านอื่นก็กลับบ้าน
                      ถ้าเป็นแบบนี้สงสัยเขาต้องขอผู้อำนวยเปลี่ยนพนังให้หนาขึ้นหน่อย เพื่อป้องกันเสียงผมสองคนจะไปรบกวนชาวบ้านชาวช่องแล้วแหละครับ ปากผมก็กำลังลังสนุกและคนที่นอนก็แอ่นกายขึ้นลงมือก็จับหัวผมกดไว้

                       "อ่าห์..ที่รัก..จะมาแล้ว..อ่าห์...อืมม..โอ้ววว...โอ้ววว..อืมมม."จะร้องอะไรขนาดนั้น

                       "อ่าห์!" นั้นไงเต็มปากผมเลยแถมเยอะกว่าตอนใช้มืออีกผมต้องลุกและวิ่งไปเข้าห้องน้ำบ้วนมันออกมาไม่ใช่ว่ารังเกียจนะแต่ว่ามันเยอะเกิน ก็ทำการบ้วนปากตัวเองก่อนจะเดินกลับมา คราวนี้แหละทีของเขมบ้าง

                       "คริสตาพี่แล้ว" ผมขึ้นไปบนเตียง ผมเรียกคริสโตเฟอร์คนที่ผมเรียกนอนนิ่งเงียบ เมื่อกี้ยังครางลั่นบ้านอยู่เลยนะ

                       "คริสอย่าแกล้งพี่..ทีของพี่แล้วที่รัก"

                       "......." อย่าบอกนะว่านายหลับนะ

                       "คริสสสสส!!!!"

                       "..........."

                       "คริส...คริส...อย่าเพิ่งหลับซิ...คริส" นั้นไงผมสะกิดเรียกเท่าไหร่ก็ไม่ตื่น

                       "แล้วพี่ละ" เสียงอ่อยเลยผม

                       "อืมมม" เสียงครางเหมือนมีคนกวน ผมก็คอตกทันที เขมค้าง!! ค้างมาก...

                       "ทำไมมาหลับตอนนี้ทีเมื่อกี้ยังทำท่าว้อนน่าดู ..พี่เขมผมว้อนครับ..ผมว้อนมากครับ....และนี้อะไรหลับ!!"

                       "อื้ยยยยยย!!! ....ใช้มือก็ได้วะ..." ผมจำต้องพลิกไปนอนตะแคงมองดูคนที่นอนและจินตาการเอาผมมองคนที่นอนเปลือยเปล่าและจัดการบำเรอความสุขตัวเองด้วยมือไปด้วย ไม่นานก็เรียบร้อยไปแบบไม่ค่อยถึงใจหนัก
                       พอเสร็จกิจผมก็เข้าไปอาบน้ำล้างเนื้อล้างตัวเดินกลับเข้ามาก็หาระดาษทิชชู้เปียกมาเช็ดทำความสะอาดให้คนที่หลับปุ๋ยเหมือนเด็ก เขาบอกเอาไว้ว่าคนเมาห้ามเช็ดตัวหรือพาไปอาบน้ำและให้ปลุกเรียกทุกสองหรือสี่ชั่วโมง ผมสวมกางเกงบ๊อกเซอร์ให้ก่อนจะเดินไปปิดไฟที่หัวเตียงและกลับมาทิ้งตัวลงนอน

                       "หมับ" คนที่นอนพอรู้ว่าร่างผมนอนเบียดเขาอยู่ก็พลิกมากอดผมทันที

                       "แด้ด..แด้ด...คริสอยากให้แด้ดกลับมา...ฮือๆ" ผมมองคนที่กอดผมเขาร้องไห้ ผมเอาลูปปัดผมที่ปกหน้าผากไว้และจูบมันลงเบาๆ

                       "พี่เชื่อว่าพ่อเธอจะกลับมาคริส...พี่จะช่วยตามหาเขา..และพี่จะดูแลเราแทนเขา"

                       "จนกว่าเราจะเจอพ่อ พี่สัญญา" ผมกระซิบบอกคนที่กอดผมแน่นเหมือนกลัวผมจะหายไปจากเขาผมก็กอดเขาแน่นเหมือนกัน เพราะไม่อยากให้เขาหายไปจากผมเช่นกัน

                       "และถ้าเราเจอพ่อแล้วเราจะทิ้งพี่ไปหรือเปล่านั้นซิคริส....เพราะว่าพี่รักเราแล้วนะ..รักมากด้วย" ผมกระซิบกับคนที่นอนหลับซุกหน้าลงที่แผ่นอกของผมเหมือนพยายามโหยหาสิ่งที่หายไปจากเขา
รักคนอ่านจัง

       

[Tanthai23]

EP.15.3 ครูเขมXคริส  คริสโดนครูเขมทำโทษ 3 วัน
Part  คริสโตเฟอร์
             เมื่อคืนเกิดอะไรกับผมบ้างตอบได้ว่าจำได้บ้างจำไม่ได้บ้างแต่ภาพสุดท้ายคือผมเห็นครูเขมเปลื่อยกายอยู่กับผมและผมก็โคตรจะมีความสุขมากเลยเพราะครูเขมเขาทำแบบนั้นกับผมอีกแล้วอ่าห์!! ผมไม่แน่ใจว่านั้นคือภาพความสุขที่ผมเมมไว้วันที่ผมกับครูเขมเป็นของกันและกันวันแรกหรือเปล่า แต่ตอนนี้ หัวผมหนักอึ่งปวดหัวปวดหัวตุ๊บๆแต่ก็พอจะทนได้อยู่นะ

              ผมคอยๆเปิดหนังตาขึ้นแสงสว่างจากด้านนอกรอดเข้ามาสู่ด้านในห้องนอนที่คุ้นเคยแม้จะนอนมาได้แค่อาทิตย์เดียวแต่ผมก็คิดว่านี้เป็นห้องนอนประจำของผมกับครูเขมไปซะแล้ว ผมนอนคว่ำหน้าอยู่บนเตียงและที่นอนข้างๆก็ว่างเปล่า ครูเขมละ ..ครูเขมไม่อยู่เหรอ หรือว่าเมื่อคืนผมฝันครูเขมไม่ได้กลับมาเหรอมีแค่ผม

                              "หมับ" ผมรู้สึกว่าเตียงนอนหยุบตัวลงอย่างรวดเร็วจากปลายเตียงและเลื่อนมาข้างตัวผมจนผมรู้สึกว่ามีคนมาทาบทับอยู่บนแผ่นหลังของผมไว้ โดยไม่ได้ทิ้งน้ำหนักลงมาทั้งตัวเพราะว่ามีแขนมารองรับไว้แทน

                              "อืมมม" ปลายจมูกที่ฝั่งลงที่ซอกคอของผม กลิ่นกายหอมๆแสดงว่าอาบน้ำแล้วแน่ๆเลย ผมยังคงซุกหน้ากับหมอนเพราะจมูกที่กำลังชอนไชต้นคออยู่นั้นมันทำให้ผมรู้สึกจั๊กจี๋แต่ก็ชอบ

                              " นี่นอกจากจะเป็นนักเกรียน นักบู้และนี้ยังเป็นเมรีขี้เมาอีกนะ..หึ! "ครูเขมแซวผม ผมมองครูเขมผ่านกระจกเห็นว่าเขานุ่งผ้าเช็ดตัวอยู่   

                               "พี่เขมจะไปไหนอะ" ผมถามครูเขมด้วยน้ำเสียงอ่อยๆ

                               "ไปอยู่เวรโรงเรียนนะและพอบ่ายๆหน่อยก็จะกลับไปบ้านที่กรุงเทพไงพี่บอกเราแล้วนิ"ครูเขมก้มลงพูดอยู่ตรงข้างหูผม

                               "เหรอ" ผมตอบรับด้วยน้ำเสียงอ่อยๆ

                               "ก็ไปด้วยกันทำไมทำน้ำเสียงแบบนั้นละ..หึ! "พี่เขมบอกว่าไปด้วยกัน ที่จริงรอให้คอมเฟิร์มต่างหาก >///< กลัวไม่ชัวร์อะ

                               "ก็ไม่ชัวร์อะว่าให้ไปด้วยหรือเปล่า" ผมพูดหมุดหน้าหนีครูเขมจอมหื่น ครูเขมของผมก็หมุดฝังจมูกแกล้งผมเพราะรู้ว่าผมจั๊กจี๋

                               "ฮาๆ พี่เขมผมจั๊กจี๋พี่" ผมพูด

                               "นี้ตื่นยังอะ..หึ! .ที่รัก..ตื่นหรือยัง" ครูเขมถามผม ผมพยายามลืมตาและค่อยๆพลิกไปมองครูเขมว่าทำไมอะ

                               "เมื่อคืนเราทำพี่ค้างนะรู้หรือเปล่า" ครูเขมพูดว่าผมทำให้เขาค้าง ผมนี้นะ

                               "ว้อนพี่น่าดูแถมยั่วพี่ด้วย... พี่เขมผมว้อนมาก ผมว้อนพี่เขมอยากให้พี่เขาทำให้ผมหน่อยและพี่ก็เลยทำให้เราก่อน" พี่เขมพูดแบบนี้แถบไม่อยากเงยหน้ามองเลย >///< เพิ่งรู้ตัวเมาแล้วยั่ว

                               "แต่พอเราเสร็จปุ๊ปหลับปั๊บเลยและก็ทิ้งพี่ไว้กลางทางเหมือนโปเตโต้เลย..พี่ค้างทั้งคืนเลย!! " ครูเขมพูดผมเอียงหน้าไปมองมาว่าผมทิ้งเขาไว้กลางทางอีก แสดงว่าที่ผมรู้สึกนะไม่ได้ฝันเพียงแค่มีสติเกือบไม่ถึงครึ้ง

                               "ที่รักทำแบบนี้ไม่น่ารักนะ..อืมมม.." ครูเขมพูดและฟัดผมเป็นเด็กๆเลย

                               "ฮาๆ..จริงอะ..ฮาๆ..ก็ผมเมาอะพี่เขมผมไม่รู้เรื่องผมไม่ผิดนะ " ผมก็หัวเราะร่วนเป็นเด็กเลย

                               "ไม่ต้องมาขำพี่เลยนะไม่ตลกเลย..และมันก็ผิดกติกาที่เราตกลงกันไว้นะ..หึ!" ครูเขมเลิกคิ้วสูงมองผม

                               "พี่ยังเหลือเวลาครึ้งชั่วโมง" พี่เขมพูดผมก็กระดกหัวมองนาฬิกา

                               "อย่าบอกนะว่าพี่เอาผมแต่เช้าเลยอะ" ผมถามครูเขมเสียงหลง

                               "ใช่แล้วที่รักพี่ถึงได้ไปอาบน้ำรอแต่เช้า..มาให้พี่ทำโทษซะดีดี" ครูเขมตอบและพยักหน้าว่าชวนผมเล่นผีผ้าผ่มแต่เช้าเลยอะ

                               "แต่ว่าวันนี้วันของผมนะ" ผมรีบค้านครูเขม

                               "อันนี้คือช่วงทดเวลาบาดเจ็บของพี่จากที่เมื่อคืนทำให้พี่ค้าง..อืมมมม.." ครูเขมพูดและเอามือจับใบหน้าผมไว้พร้อมกับก้มลงมาจูบผมแบบบดขยี่ ผมก็ค่อยๆพลิกตัวครูเขมจับแขนผมให้ไปโอบรอบคอไว้ครูเขมขยับกายให้ผมค่อยๆพลิกร่างจากจากนอนคว่ำเป็นตะแคงและมาอยู่ในท่านอนหงาย และ ริมฝีปากเรียวๆของครูเขมก็ไล่ลงไปตามลำคอและแผ่นหลังของผมของผมและวนขึ้นมาเอาลิ้นแหยงเข้าไปในรูหูผมเล่น

                               "อ่าห์..พี่เขม..อ่าห์...อืมม..เสียว..อ่าห์" ผมดิ้นพยายามเอาแขนดันครูเขมไม่ให้แหยงเข้าไปในรูหูของผม ผมเสียเปรียบคนนี้ตรงที่ผมมีประสบการณ์น้อยกว่านี้แหละ ครูเขมก็จูบลงที่แผ่นอกของผม ครูเขมซุกหน้าลงที่สองจุดก่อนจะดูดและใช้ลิ้นตวัดเล่นจนความเสียวเข้ามาเยือนผม ผมต้องจิกนิ้วลงที่ผ้าปูแอ่นอกสู้ลิ้นที่ชำนาญของพี่เขม ลิ้นนุ่มๆลากลงไปเรื่อยๆจนถึงหน้าท้องดูดและขบเล่นเหมือนทุกทีแต่ผมรู้สึกแปลกใหม่กว่าทุกวันคงเพราะว่าฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่มันค้างอยู่มันช่วยปลุกความรู้สึกผมได้เร็ว ครูเขมก็กระตุ๊กผ้าเช็ดตัวออกไปและก้มลงดึงกางเกงบ๊อกเซอร์ผมให้ออกไปด้วยเช่นกัน พี่เขมนั่งย่องๆตรงกลางจับขาผมให้ตั้งฉากขึ้นคงไม่ต้องบอกนะว่าเตรียมพร้อมจะทำอะไร จะมุดเข้าถ้ำผมแต่เช้า

                               "ที่รักหยิบเจลกับถุงให้พี่หน่อยซิครับ" ครูเขมบอกผมเอื้อมมือไปหยิบและโยนไปให้ครูเขมสวมมันลงไปที่แกนของตัวเอง ผมรู้สึกเย็นๆที่ช่องทางแคบเพราะว่าพี่เขมบีบเจลหล่อลื้นใส่นิ้วตัวเองและเขาไปแหวกทาง

                               "อ่าห์..พี่เขม..ซี้ดดดด" ผมส่งเสียงครางออกมาเบาๆตามการขยับของนิ้วครูเขม ขาของผมทั้งคู่ก็ตั้งชันรอส่วนนั้นของคู่เขมอยู่แล้วและครูเขมก็ค่อยๆจับสิ่งนั้นมาจ่อที่ปากทางผม เขาดันมันเข้ามาประมาณหนึ่งเซนได้ครูเขมก็หยุดครูเขมบอกว่าจะไม่ดันพล้วดรวดเดียวเพาะผมอาจจะเจ็บมากและเข็ดที่จะทำแบบนั้นกับครูเขมอีก

                          ตอนนี้สิ่งนั้นค่อยขยับเข้าไปที่ละนิด ผมก็ขยับยกก้นขึ้นเพื่อช่วยให้การเดินทางเข้าไปได้ง่าย มือก็จิกลงบนที่นอนครูเขมก็โน้มตัวลงมาหาผมและค่อยๆดันเข้าไปเรื่อยๆช้าๆ แผ่นอกกครูเขมก็เอนลงมาอยู่ในระดับแนบราบกับตัวผม ครูเขมใช้แขนสอดเข้าโอบหลังผมและจูบปากผมตอนนี้อารมณ์เสียวซ่านมันพุกพล้านอยู่ในกายผมไปหมด สิ่งนั้นก็เคลื่อนทีเข้าไปเรื่อยๆความรู้สึกผมก็เพิ่มขึ้น เพิ่มขึ้นเหมือนต้องการมันมาก มากกว่าปกติ

                               "พี่เขม..ดันเข้ามาเลยได้ไหม..อืมม" จนผมต้องร้องขอจากคนที่อยู่ตรงช่องทางรักผมครูเขมโน้มตัวลงมาหาผมเอาใบหน้าแนบที่แผ่นอกของผม

                               "เราจะเจ็บนะซิ" ครูเขมพูดเสียงเบาๆ ว่าผมอาจจะเจ็บ

                               "ดันเข้าไปเลยพี่...ซี้ด..เจ็บทีเดียวนอกนั้นเสียวตลอด..อืมมม.." ผมร้องบอกว่า พี่เขมมองหน้าผมทำท่าจะขำผม

                               "พล้วด" หมดด้ามผมแอ่นอกขึ้นไม่ได้เจ็บมันเสียวและครูเขมก็ยืดตัวตรงและขยับๆ เขาออกช้าๆและก็แรงขึ้นเรื่อยๆ ตามการขยับของสะโพกผม ครูเขมขยับเอวตามจังหวะมีช้าและเร็วสลับกันอยากบอกเอวครูเขมโคตรดีเลย

                               "อะ..อ่าห์..."ผมร้องครางออกมา

                               "อ่าห์..คริส..ซี้ดอืมม..ทำไมวันนี้ตอบรับพี่ดีจังละครับที่รัก.."

                               "สงสัยเหล้ามั้งพี่เขม...อืมม...โอ้วว.พี่เขมผมจะไม่ไหวแล้วอะ.อ่าห์" ที่จะไม่ไหวเพราะว่าผมก็ปฏฺบัติของตัวเองไปด้วย

                               "พี่ก็ไม่ไหวแล้วต้องปล่อยแล้วและอีกสิบนาทีพี่ต้องไปถึงโรงเรียนแล้วคริส..อ่าห์!!!"

                               "พี่คงต้องสปีดแล้วคริส ...ปักๆๆๆ"ครูเขมบอกผมและก็เร็งสปีดการซอยไม่กี่นาทีก็เรียบร้อย ครูเขมก้มลงจูบผมอย่างดูดดื่มก่อนจะรีบถอนเจ้านั้นออกและรีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำเพื่อล้างทำความสะอาดผมก็นอนมองเพดานอยู่แบบนั้น จนครูเขมกลับมาพร้อมกับรีบแต่งตัวอย่างเร็ว ขนาดแต่งแบบลวกๆนะยังออกมาดูดี

                               "จ๊วบ!!" ครูเขมก้มจูบผมอีกที

                               "คืนนี้พี่ชดใช้ให้ไหมพี่รู้ว่าไม่ค่อยถึงใจเพราะพี่ต้องทำเวลา..นะที่รักตอนนี้พี่รีบมาก" ครูเขมพูด

                               "ไม่ได้นะพี่เขมคืนนี้ผมต่างหากพี่อย่าขี้โกงดิ เป็นครูอะไรขี้โกงเด็กอะ"ผมส่งเสียงค้านครูเขมหัวเราะร่วนใส่ผม ผมซิทำปากเบ้ใส่

                               "ครูมีสิทธิ์ทำโทษเด็ก...พี่ทำโทษเราสามวัน....สามวันนี้ต้องเป็นของพี่”

                               “เพราะว่าเมือคืนกว่าพี่จะหาเราเจอนะไปวนตั้งหลายรอบพี่ทำโทษสามวันนี้ยังน้อยไปนะ..และห้ามงอแงเพราะว่าเราผิด..รู้ไหมที่รัก"ครูเขมพูด

                               "ครูมีสิทธิ์ทำโทษนักเรียนได้..โดยเฉพาะนักเรียนเกรียนและดื้อ" ผมหมดคำพูดเลยรอให้พ้นสภาพนักเรียนก่อนเถอะครูเขมขี้โกงงงงง

                               "พี่ไปก่อนนะ พี่ต้มข้าวต้มเอาไว้ให้ และกินยาที่พี่วางไว้บนโต๊ะแก้แฮ้งด้วยนะพ่อเมรีขี้เมา"

                               " ถ้าจะนอนต่อก็ได้นะพี่จะเข้ามาอีกทีคงเกือบบ่ายหรือจะเดินไปหาพี่ก็ได้ถ้าเดินไหว..จ๊วบ!!" ครูเขมพูดและก้มลงจูบที่หน้าผากผมหนึ่งที่

                               "ครับพี่เขม..พี่เขม..คริสขอโทษนะเมื่อคืนผมคงทำตัวงี่เงามาก..แต่เด็กงี่เง่าคนนี้รักพี่นะ"

                               "มันก็น่ารักดีนะแต่อย่าทำบ่อยและพี่จะไม่ให้เราแตะเหล้าอีกเพราะว่า...." O_?

                               "เมื่อคืนหื่นมาก ร้องขอพี่มาตลอดทางเลยตอนที่พากลับ แถมยังยั่วพี่น่าดู ไม่เชื่อไปถามอาร์ทกับโจเอา" ครูเขมบอกผมผมถึงกับสะบัดหน้าทำตาโต ไอ้อาร์ทกับไอ้โจ้ มันเห็นสภาพผมยั่วครูเขมด้วยเหรอ

                               "ห๊!! จริงอะพี่เขม..หมดกัน..มันต้องแซวผมแน่ๆเลย ผมนะเป็นคาซิโนว่าของกลุ่มเลยนะ" ผมตะโกนบอกครูเขม

                               "ถ้าอย่างนั้นวันจันทร์ก็ไปประกาศแขวนน่วมได้เลย" พี่เขมตะโกนกลับมา ชิส์!

                    ผมค่อยๆดันตัวเองขึ้นก่อนจะพาร่างอันเปลื่อยเปล่าเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำแต่งตัวออกมาก็เดินไปดูข้าวต้มผมเห็นยาวางไว้ให้แก้แฮ้ง ครูเขมเขียนว่า" Eat me" ผมนั่งทานข้าวต้มฝีมือครูเขมอร่อยหรือหิวหว่ากินไปสองชามเลยผม

                               "ครูคร๊าป" เสียงเล็กๆคงเป็นเด็กที่ครูให้มาทำความสะอาดแน่ๆ ผมเดินออกไปเปิดประตู น้องเขาตกใจเล็กน้อย

                               "ผมมาทำความาสะอาดตามที่ครูเขมบอกนะครับพี่คริส"

                               "ขึ้นมาดิครูเขมไปอยู่เวรโรงเรียนนะ" ผมพูดและเด็กคนนั้นก็ขึ้นมาด้านบน

                               "เราชื่ออะไรนะ"

                               "ผมชื่ออนุชิตครับพี่หรือชิตก็ได้ครับ...ถ้าอย่างนั้นผมทำความสะอาดเลยนะพี่คริส" ผมพยักหน้าและนั่งกินข้าวต้มต่อเด็กคนนี้มันคล่องดีนะขึ้นมาได้ก็กวาดนั้นถูนี้ ผมก็นั่งมองมันทำไป

                               "พี่คริสเมื่อวานครูเขาเจอแฟนเขาหรือเปล่า" ผมหันไปมองมันรู้ได้ไงวะ

                               "ครูเขมเขาเจอผมอ่ะ..เขาถามว่าผับพี่ปืนอยู่ไหนครูเขมเขาดูกังวลและร้อนใจมากเพราะว่าเป็นห่วงแฟนผมนี้สงสารครูเขาเลยนะพี่" อนุชิตพูดผมยิ้มดีใจและผมก็เสียใจกับสิ่งที่ผมทำไปเมื่อคืนครูเขมคงเป็นห่วงผมมาก

                               "ผมดูจากสายตาครูเขมเขาต้องรักแฟนเขามากแน่ๆเลยพี่คริส" เด็กนั้นทำความสะอาดไปด้วยพูดไปด้วยแต่มันไม่รู้หรอกว่าผมนี้แหละแฟนครูเขม แอบยิ้มเขินอะ >////<

                               "พี่คริส"

                               "พี่คริส!" ผมสะดุ้งมันจะเรียกทำไมเสียงดังวะ

                               "พี่เขินทำไมอะผมพูดถึงแฟนครูเขมนะพี่" ไอ้อนุชิตมันยืนมองหน้าผม

                               "ใครบอกเขินมึงตาไม่ดีแล้วไปตัดแว่นไป" ผมรีบบอกปัดแก้เขินโดนเด็กรุ่นน้องมันแซว

                               "และนี้มาทำความสะอาดไม่ใช่เหรอไหนละไม้กวาดนะ" ผมพูดมันก็เกาหัวเดินไปหยิบไม้กวาดม มากวาดถูแบบชำนาญการ

                               "พี่คริส..ดูครูเขาเป็นห่วงและเป็นกังวลแฟนเขามากเลยนะ..แสดงว่าแฟนครูเขาต้องสวยมากด้วยใช่มั้ยอะพี่คริส" ไอ้เด็กคนนี้ถามผม ผมหันไปเหล่ตามองคนที่กวาดไปถามไปนี้มันเกิดปีช่างซักหรือไง

                               "ไม่รู้ดิวะ" ผมพูดตอบด้วยน้ำเสียงห้วนๆ

                               "พี่ไม่เคยเจอแฟนครูเขมเหรอ" ยังถามอีก(นึกในใจก็กูนี่ไง)

                               "เจอแต่ไม่รู้ว่าสวยมั้ย..คิดว่าไม่สวยวะ" ผมตอบไปก็ผมไม่สวยนี้ครับ ผมไม่ได้โกหกนะ อิ อิ

                               "หึ?" O_O

                               "ครูเขมออกจะหล่อทำไมได้แฟนไม่สวยอะแปลกนะ"ไอ้เด็กคนนี้นิ

                               "รีบทำความสะอาดเร็วๆเข้า..ถามมากจริงๆคนยิ่งแฮ้งๆอยู่..นั้นไปกวาดตรงนั้นให้สะอาดและปัดฝุ่นด้วยนะ"

                               "ถ้าไปดูแล้วยังมีฝุ่นเกาะแม้แต่นิดเดี๋ยวโดนเตะแน่ๆ " ผมหันไปชี้นิ้วสั่ง(กรูนายหญิงเฟ้ย)

                               "โห่!! พี่คริสอะ..ถามนิดถามหน่อยเอง "อนุชิตรีบมุดๆปัดฝุ่นแถวชั้นวางทีวีและกวาดพื้นอย่างรวดเร็ว ผมนั่งนิ่งยิ้มกริ่มนี้ครูเป็นห่วงผมขนาดนั้นเลยเหรอ

                                     แล้วนี้เรื่องของครูลินดาผมก็ลืมถามหรือว่าไม่อยากถามกันแน่ก็ไม่รู้ หันมาผมนั่งคิดและ โทรศัพท์โทรไปหาไอ้สองคนนั้นดีกว่าว่าแต่มือถืออยู่ไหนวะ ผมเดินไปยิบเห็นวางอยู่ในตะกร้า ผมใช้นิ้วคีบขึ้นมาสภาพเหมือนตกน้ำมาเลย เวรแล้วอย่างนี้ก็ตายสนิทอะดิ เมื่อคืนเราทำมือถือตกน้ำเหรองะเนี๊ยะ!

                               "ชิต..พี่เดินไปหาครูเขมนะนายทำความสะอาดไปแล้วกัน"

                               "ครับพี่" ผมเดินออกจากบ้านพักครูตรงไปหาที่รักที่โรงเรียน เห็นมีบางคนที่บ้านไกลมากไม่คอยได้กลับวันหยุดเสาร์อาทิตย์เหมือนเช่นผมเพราะบางคนที่ก็เดินทางลำบากต้องมีคนมารับ ก็เลยกลับทีเดียวก็ปิดเทอมวันหยุดเยอะๆอะไรพวกนี้และผมก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่ย้ายมาเรียนที่นี้

[Tanthai23]

EP.15.4 ครูเขมXคริส คริสโดนครูเขมทำโทษ 3 วัน  2
Part ครูเขมชาติ
                              ผมมาทำหน้าที่อยู่เวรโรงเรียนวันแรกและมาแทนครูสมชายด้วย พอมาถึงก็เกือบสายเลยที่สายเพราะว่ามัวแต่จัดการพ่อตัวดีของผม เมื่อคืนชิ้งหลับไปก่อนปล่อยให้ผมค้างถึงจะใช้มือก็ยังค้างอยู่ดีแต่ได้ตอนเช้าค่อยยังชั่วหน่อย แม้ว่าจะในเวลาที่เร่งรีบไปหน่อยก็ตาม แต่มันก็ทำให้ครูเขมกระชุ้มกระชวนขึ้นมาเยอะเลย ผมนั่งตรวจข้อสอบเมื่อวันศุกร์มีการสอบเก็บคะแนนเบาๆ เด็กนักเรียนชั้น.2 และผมก็เตรียมข้อสอบไว้สำหรับนักเรียนชั้นอื่นๆ

               "ก๊อกๆ" เสียงเคาะประตูห้องผมเงยหน้าขึ้นมามอง ครูลินดากับครูถาวรนั้นเองเขาเดินเข้ามาพร้อมกันผมสังเกตุจับมือมาแบบนี้แสดงว่าเมื่อวานลงเอ่ยด้วยดี

                               "สวัสดีครับคู่รักคู่ใหม่.แม้หวานมาไม่เกรงใจผู้ชายอย่างผมเลยนะครับ" ผมหันไปแซวสองคู่ชูชื้นที่เดินจับมือกันเข้ามาดูท่าเมื่อวานท่าเมื่อวานทั้งคู่น่าจะลงเอ่ยด้วยดี

               "แม้ครูเขมอย่ามาพูดเลยครูเขมนะทำให้ลินดาอกหักจากครูนะคะ"ครูลินาพูด

               "ผมว่าอักหักนะดีแล้วนะครับครู ผมเองคงจะก็เทคแคร์ดูแลผู้หญิงไม่เป็น ผมดูแลเป็นแต่ผู้ชาย" ผมหันไปตอบผมถ่ายเอกสารเสร็จพอดี

               "ว่าแต่คริสโตเฟอร์ละค่ะเป็นยังไงบ้างเห็นลินดาบอกเก่งว่าเมาเมื่อคืน " ครูถาวรถามผม

               "เมาเละเลยละครับ..นี้คงยังนอนอยู่บนเตียง..เดี๋ยวบ่ายๆจะพาไปเที่ยวบ้าน" ผมหันไปบอก

               "สวีทหวานกันน่าดูนี้จะพาไปเปิดตัวเลยใช่ไหมคะ"ครูลินดาแซวผมกลับ ผมพยักหน้า

               "ก็ประมาณนั้นแหละครับครู " ผมพูดยิ้มๆให้ทั้งคู่ ผมคิดว่าคู่รักตรงหน้านี้ก็ไม่ได้น้อยหน้าไปกว่าผมที่จริงผมก็เห็นเขาคุยกันกระหนุงกระหนิงแต่มันดูไม่ออกเลยเหมือนผู้หญิงคุยในเรื่องเดียวกันทั่วไปถ้าไม่สังเกตุดีดีก็จะไม่รู้ก็แค่นั้นเอง

               "เมื่อวานมีปัญหาอะไรกันไหมครับตอนที่ผมออกมาแล้ว" ผมถามทั้งคู่

               "ผมขอโทษจริงๆที่เมื่อวานผมไม่ได้อยู่ช่วยพูดให้เพราะว่าผมเป็นห่วงคริสโตเฟอร์มากนะครับ" ทั้งคู่มองหน้าผมว่าต้องมีบ้างแหละโดยเฉพาะไอ้พี่โตคงช๊อกจนต้องลาไปบวช มันยังพูดเลยว่ามันรับไม่ได้!!!

               "เมื่อวานคุณป้าเป็นลมคะ พ่อก็ช๊อกไปชั่วขณะและแม่ก็เกือบจะเป็นลมแต่ยังไม่เป็นแค่เกือบ ส่วนพี่โตก็หนักหน่อยร้องไห้เสียใจใหญ่เลยคะลินดาไม่รู้ว่าเขาจะรักอะไรลินดาขนาดนั้นนะคะ" ผมพยักหน้าแต่พอบอกไอ้พี่โตร้องไห้ ตัวก็โต้ โต มันร้องไห้ด้วยเหรอ

               "ไม่เคยคุยกันเลยแค่ยิ้มทักทายเวลาที่ลินดาไปเที่ยวบ้านคุณป้าแต่ว่าลินดาไปอยู่ที่นั้นบ่อยช่วงปิดเทอมใหญ่เท่านั้นเองนะคะ" ครูลินดาพูด ผมพยักหน้า

               "เอานะครับใช้เวลาหน่อยเดี๋ยวทุกอย่างก็ดีขึ้นเองเชื่อผม..ผมเองยังใช้เวลาอยู่หลายปีเหมือนกันกว่าพ่อแม่ผมจะยอมรับได้" ผมพูดก่อนจะกลับมานั่งที่โต๊ะ

               "แล้วครูจะทำยังไงต่อไปค่ะ.ครูคงปิดเรื่องครูกับคริสโตเฟอร์ไปได้ไม่นานหรอกคะ..หรือว่าครูจะตัดสินใจกลับไปอยู่กรุงเทพกับคริสโตเฟอร์เหมือนมันจะง่ายกว่าไหมคะ" ครูลินดาถามผม ผมกอดอกทำท่าคิด

               "ต้องดูก่อนว่าปัญหามันหนักหนาแค่ไหน..ถ้ามันหนักมากจนคริสรับไม่ไหวผมถึงจะตัดสินใจย้ายกลับไป" ผมพูด

               "เสียดายนะคะครูที่เก่งๆอย่างครูเขม"

               " เก่งนะได้ยินเด็กๆพูดกันว่าครูสอนเก่งและสอนสนุกด้วยคะเด็กๆชอบนะคะ แต่ส่วนหนึ่งเก่งว่าครูหล่อด้วยมั้งคะ" ครูเก่งชมผม ผมพยักหน้าคิดสงสัยจะหล่อจริง

               "อันหลังนี้แน่นอนอยู่แล้วไม่อย่างนั้นเด็กเกรียนๆอย่างนายคริสจะกลับมาตั้งใจเรียนเหรอ..ครูนี้มีดีแน่ๆเลยคะ" ครูลินดาอีกคน

               "เออ...ผมว่าจะซื้อมือถือให้คริสโตเฟอร์ใหม่มีร้านที่ไหนแนะนำบ้างไหมครับ" ผมถามครูลินดา

               "เมื่อคืนดันไปทำตกน้ำพังนะครับ" ผมพูดครูลินดากับครูเก่งพยักหน้า

               "มีค่ะเป็นร้านลูกพี่ลูกน้องของลินดาอยู่ตรงหัวมุมตึกแถวถัดจากร้านบ้านลินดาไปหน่อยนะคะเดี๋ยวลินดาให้เบอร์ไว้และไปเลือกเอาได้เลยคะครูเขม บอกว่าลินดาแนะนำมานะคะเพื่อจะพอมีส่วนลดได้บ้างนะคะ" ครูลินดาพูดผมพยักหน้าเดี๋ยวจะพาไปเลือกก่อนขับรถกลับ

               "แล้วนี้ครูจะออกเดินทางกี่โมงคะถ้าจะไปเลยก็ได้นะคะ ลินดากับครูถาวรอยู่แทนให้ได้นะคะ เพราะว่าวันนี้ไม่มีอะไรทำ อ้อมีแค่ว่าจะไปดูหนังตอนเย็นกันแค่นั้นเอง" ครูลินดาพูดผมพยักหน้าเห็นด้วยเหลือบมองเวลา ไอ้จะโทรหาพ่อตัวดีมือถือก็พังจะโทรยังไงละคงต้องเดินไปดูที่บ้านพัก

               "ลินดาค่ะพี่ลืมกระดาษไขที่จะพิมพ์ข้อสอบเด็กไว้ในรถนะพี่ลงไปเอาก่อนนะ" ครูถาวรพูดและเดินออกจากห้องไป

               "แล้วครูกับแฟนนี้จบลงด้วยดีใช่ไหมคะ ..ลินดาแอบกลัวแทนคริสโตเฟอร์จัง"

               "จบครับ..วันนี้ผมจะไปเอาบางส่วนที่เป็นของผมคืน ครูกลัวเขาทำร้ายคริสโตเฟอร์หรอครับ"

               "ไม่ใช่คะ..ดูท่าจะแรงทั้งคู่คะคงไม่ต้องกังวลเรื่องนั้นหรอกมั้งคะ แต่ครูเขมนะคนกลางระวังลูกหลงแล้วกัน คิก คิก คิก " ครูลินดาพูดผมพยักหน้าจริงด้วย ณัฐกานต์เป็นคนแรง คริสโตเฟอร์ก็ใช่ย่อย คนที่จะโดนลูกหลงนะคงเป็นผม เห็นแบบนี้บอบบางนะครับ คิดแล้วผมคงไม่ให้เจอหน้ากันจังๆจะดีกว่า เพราะว่าณัฐกานต์เป็นประเภทไม่ยอมใครชอบเอาชนะซะด้วย และนายคริสก็หัวร้อน

               "คริสโตเฟอร์นี้เขาเป็นคนใจร้อนมีเรื่องกับใครง่ายๆ ครูต้องคอยเตือนเขาหน่อยนะคะ" ครูลินดาแนะนำผม ผมพยักหน้าเบาๆว่าจริง

               "ผมก็คงต้องหาวิธีรับมือกับมันหน่อยทำยังไงได้ละครับ ผมดันได้แฟนเกรียน และคงต้องทำหน้าที่ครูฝ่ายปกครองไปด้วยคอยควบคุมพฤติกรรมเกรียนๆให้อยู่หมัด " ผมพูดและครูลินดาก็หัวเราะร่วนเช่นกัน ผมก้มหน้าก้มตาแยะชีทข้อสอบไว้เป็นหน้าๆจะได้เอาไปให้ตัวดีช่วยผมเย็บแยกไว้เป็นชุดๆ

               "ครูเขมคะอันนี้ครูพิมพ์ผิดหรือเปล่าคะ...ข้อนี้นะคะแต่ผิดไม่มากแค่เอาลิควิดลบและใช้ปากกาหมึกดำลงหน่อยก็พอค่ะ" ครูลินดาเตือนผม ผมก็ก้มลงมอง..อือจริงด้วยซิ ผมนะไม่ค่อยถนัดพิมพ์แบบใช้เครื่องพิมพ์ดีดสักเท่าไหร่มันแข็งและกดลำบาก

               "พี่เขม...ไปกี่โมง....อะ.." เสียงคริสโตเฟอร์เขาเข้ามาในห้องผมเงยหน้ามองจังหวะที่ผมกำลังลงมองกระดาษกับครูลินดาพอดีเลย คริสโตเฟอร์มองผมกับครูลินดาสลับกันไปมา

               "เออ...ผมขอโทษครับ..ครู..." คริสโตเฟอร์เดินหันหลังออกทันที งานเข้า!!

               "ครูเขมคะให้ลินดาช่วยอธิบายให้ไหมคะ" ผมส่ายหัวก่อนจะลุกวิ่งตามออกไป คริสโตเฟอร์กำลังเดินลงบันไดผมก็วิ่งลงบันไดตามจะเดินเร็วไปไหน

               "คริส!" ผมเรียกคริสโตเฟอร์

               "คริสโตเฟอร์หยุดก่อน! รอพี่ก่อนซิคริส" ผมเรียกคริส

               "คริสโตเฟอร์..โกรธอะไรพี่"

               "ไม่!!..ไม่ได้โกรธ!! " น้ำเสียงมันชัดเจนอยู่แล้วว่าโกรธและนี้ก็เดินจั้มอ้าวด้วย ผมก็วิ่งตาม ไล่ตาม เขาก็ยิ่งเดินเร็วขึ้น ผมเรียกเท่าไหร่ก็ไม่ยอมหยุดเดินผมต้องกระโดนคว้าแบบกอดเอวไว้ถึงจะหยุดเดินได้

               "คริสโตเฟอร์ฟังพี่ก่อน...อย่างอนกันโดยไม่มีเหตุผลแบบนี้ซิ"

               "ผมนี่นะจะงอนคุณครูเขมชาติ"

               "อู้ยย!..มาเต็มขนาดนี้ไม่งอนได้ไงเนี๊ยะ" ผมถามคนที่กอดไว้ ไม่เรียกพี่แล้วยังเรียกครูแถมชื่อก็เรียกซะเต็มยศเชียวว่าเขมชาติ

               "อย่าเถียงเพราะว่านี้เรียกว่างอนพี่!! " ผมพูดกระซิบข้างหูคนที่ผมกอดไว้จากด้านหลังไม่ยอมหันหน้าหาผมด้วย

               "ผมจะงอนทำไม...พี่ก็เหมาะสมกันดีกับครูลินดาอยู่แล้ว" คริสโตเฟอร์พูด

               "คริส!! พี่เคยบอกว่าไง..หึ?" ผมถามคริสโตเฟอร์ผมค่อยพลิกให้เขาหันมามองหน้าผม คริสไม่ยอมมองหันหน้าหนีไปมองทางอื่นแทน

               "ว่าให้เชื่อใจแต่ว่า..." คริสโตเฟอร์พูด

               "พี่ทำตัวไม่น่าให้คริสเชื่อขนาดนั้นเลยเหรอ..หึ" ผมพูดและดึงคริสเข้ามากอด

               "คริสโตเฟอร์" เสียงครูลินดาเรียกคริสโตเฟอร์ผมก็คล้ายการกอดเขาไว้ ครูลินดาเดินลงมาพร้อมกับครูถาวร คริสโตเฟอร์ไม่ยอมหันไปมอง

               "คริส!! ฟังครูนะ ครูกับครูเขมนะเพื่อนกันไม่ได้มีอะไรสักหน่อย ...และครูก็ไม่ได้ชอบอย่างครูเขมนะ"ครูลินดาเรียกคริสโตเฟอร์

               "ครูลินดาขอบแบบนี้" ครูลินดาชี้ไปที่ครูถาวร คริสโตเฟอร์สะบัดหน้าหันมามองตกใจละซิ

               "เฮ้ยย!!" คริสโตเฟอร์ทำท่าตกใจถึงขั้นช๊อก!!! ก่อนจะหันมาเลิกคิ้วถามผม ผมก็หลักไหล่ว่าตามนั้นแหละ

               "ครูเป็นเลสเบี้ยนเหรอครับ!!" คริสโตเฟอร์สะบัดหน้าไปถาม แต่ถามเสียงดังไปหน่อยผมเลยต้องเอามือปิดปาก

               "ใช่..คราวนี้เลิกงอนครูเขมได้แล้ว " ครูลินดาพูดผมเลิกคิ้วมองพ่อตัวดีเป็นไงละวิ่งเป็นนางเอกเลย คราวก่อนว่าแต่ผมนี้ทำเองทำซะเหมือนเชียวดูละครบ่อยซิท่า เกาหัวแก้เขินด้วย

               "ผมไม่ได้งอนนะครูแค่...รีบเดินกลับเฉยๆ" คริสโตเฟอร์พูด

               "เหรอ!!!" ผมถามคนตรงหน้า

               "ถ้าอย่างนั้นครูออกเดินทางเลยก็ได้นะคะ..ทางนี้เก่งกับลินอยู่กันสองคนได้ วันนี้ดูแลให้"

               "ขอบคุณเรื่องเมื่อวานที่ทำให้เราสองคนกล้าที่บอกกับทุกคน ...ขอบคุณอีกครั้งนะคะ" ครูถาวรบอกผม ผมเหลือบมองนาฬิกาตอนนี้ก็เกือบจะสิบเอ็ดโมงแล้ว ผมเหล่มองคนตรงหน้า ยืนทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ กลับไปนี้จัดการทำโทษก่อนไปดีกว่าถ้าจะดี คริสโตเฟอร์มองตาผม ผมหยักคิ้ว เขาคงรู้ความหมาย

               "ถ้าอย่างนั้นเดียวผมค่อยมาเอาชีทข้อสอบตอนจะออกเดินทาง.. ผมจะรีบกลับไป..."

               "....." ครูลินดากับครูเก่งมองผม ว่ารีบไปไหน

               "รีบไปเตรียมตัวมีบางอย่างต้องเอาไปด้วยไปคริสไป..และครูเก่งครูลินดาสวีทกันตามสบายนะครับ" ผมพูดและดึงแขนคริสโตเฟอร์ลากออกมาพาขึ้นรถและขับออกไปทันที

               "พี่จะรีบไปทำอะไรอะ...อย่าบอกนะว่า.."

               "ว่าอะไรละ"

               "หน้าตาพี่บอกว่าพี่หื่นมาก.."

               "ทำโทษอีกรอบไง.."

               "โธ่!!!! เป็นใครก็คิดเชื่อดิ"

               "แต่ควรจะฟังพี่ก่อน...ต้องทำโทษจะได้ไม่ทำอีก"

               "ทำอีกแหละ...เมื่อเช้าเพิ่งจะโดนไปนะ...ไว้พี่เขมบ้างนะผมจะทำโทษเช้ากลางวันเย็นและก่อนนอนเลย" คนที่นั่งหันมาเหล่ตามองผม

               "เห็นจะยากนะ" ผมหันไปชะเลืองตามองคนข้างๆ ที่นั่งกอดอกอยู่ผมขับได้สักพักก็ถึงบ้านพัก พ่อตัวดีผมรีบเดินขึ้นบ้านไปเลยคิดเหรอว่าจะหนีพ้น ผมก็รีบเดินตาม

               "หมับ"ผมเข้าไปกอดจากด้านหลังไม่พูดพร้ำทำเพลงอะไรพลิกให้หันมาและจับจูบปากไม่ให้ได้คัดค้านอะไรทั้งนั้น

               "อืมม...อืมม.." เสียงค้านเบาๆให้ผมหยุด ผมก็ไม่หยุด ผมดันไปด้วยจูบไปด้วยไปที่โซฟาและทิ้งตัวลงไปที่โซฟาทั้งคู่ผมค่อมร่างนั้นไว้

               "พี่เขม...เดี๋ยว...พี่เขม..." คริสโตเฟอร์พูดแต่ผมส่ายหน้าว่าไม่

               "ยิ่งทำหน้าหึงพี่นี้มันเหมือนยั่วพี่นะ" ผมพูดก้มลงไซ้ซอกคอมือผมก็ขึงมือคริสโตเฟอร์ไว้ด้วย

               "เสร็จแล้วครับ..."ใครวะ ผมหยุดชะงักและหันไปมองว่าเสียงใคร เวรแล้วผม นายอนุชิต O_O

               "เว้ยย!!! " ผมร้องและรีบดีดตัวลุกขึ้นทันที ผมลืมไปเลยว่านายอนุชิตจะมาทำความสะอาดบ้านแล้วทำไมคนนี้ไม่บอกผมเลยละ

               "คริสจะบอกพี่แล้วพี่ไม่ฟังผมเลยว่าไอ้นี้มันยังอยู่ในบ้านอยู่เลย" คริสโตเฟอร์พูดและชี้ที่อนุชิต

               "มิหน้าละพี่คริสถึงได้บอกผมว่าแฟนครูไม่สวยหรอก..ไม่สวยจริงๆซะด้วย"นายอนุชิตมองผมกับคริสโตเฟอร์สลับกันไปมาผมก็ยืนเกาท้ายถอย

               "คือครูเป็นโรคแพ้คนสวยนะอยู่กับคนสวยไม่ได้นะ..เฮอๆ "

               "ครูเลยมีแฟนหล่อแทนนะเหรอครับ" ตรงประเด็นเป๊ะเลย เด็กสมัยนี้เข้าใจอะไรง่ายดีเนอะ!! ทำไมตอนสอนไม่เห็นเข้าใจง่ายเหมือนอย่างนี้เลยสงสัยว่าภาพผมมันจะชัดเจนไปนิดนึง

               "ก็ประมาณนั้นนะและนี้เราทำความสะอาดแล้วเหรอ...ครูลืมไปเลยว่าให้เธอมาทำวันนี้นะ" ผมพูดยิ้มๆให้อนุชิตและหันทำตาดุใส่ไม่บอกำกันเลยว่ามีคนมาทำความสะอาด ยังอีกยังนั่งทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้

               "ผมทำความสะอาดเสร็จแล้วผมกลับเลยแล้วกันนะครับครู...เออ..เพื่อว่า...ครู..."นายอนุชิตพูดผมหันไปเหล่มองคนที่นั่ง

               "อนุชิต..เดี๋ยวนะ.."

               "ผมไม่บอกใครหรอกครับครู..ครูนะดีกับผมขนาดนี้" อนุชิตพูด

               "ไม่ใช่..ครูจะให้ค่าทำความสะอาดเธอนะ"

               "แต่ครูให้ผมแล้วนะครับ"

               "เอานะคราวก่อนให้ไว้ใช้แต่นี้ค่าทำความสะอาด ครูให้สามร้อยบาท และขอบใจเรื่องเมือวานที่ทำให้ครูหาแฟนเจอ" ผมพูดก่อนจะควักแบงค์สีแดงสามใบจากกระเป๋าสตางค์ส่งให้อนุชิตไป

               "ขอบคุณนะครับ"อนุชิตยกมือไหว้ผมก่อนจะรับเงินจากผมไปและเดินลงจากบ้านไป ผมหันมาเอามือเท้าที่เอว

               "พี่ไม่ถามผมอะผมก็กำลังจะบอกว่ามีคนทำความสะอาดอยู่...ว่าแต่ไม่ทำแล้วใช่ปะ"

               "ไม่อะเก็บไปทำคืนนี้..เมื่อกี้ช๊อกน้องหดไปแล้ว อายเด็กไหมเนี๊ยะ"

               "ไปแพ๊คของว่าจะเอาอะไรไปบ้างจะได้ออกเดินทางและพี่จะพาไปซื้อมือถือใหม่ด้วย มือถือเรานะอมน้ำจนสำลักน้ำตายไปเรียบร้อยแล้ว " ผมบอกคริสโตเฟอร์ ผมจัดการแพ๊คทุกอย่างลงกระเป๋า

               Rrrr มือถือผมดังขึ้นเบอร์แม่รดาของผม

               "ครับแม่"

               "เขมวันนี้กลับบ้านหรือเปล่าแม่จะได้ทำแกงส้มไข่ชะอมให้"

               "ครับแม่ผมกำลังจะออกเดินทางแล้ว อ้อแม่ผมขอไข่ลูกสะใภ้ด้วยได้ไหมแม่" คริสโตเฟอร์สะบัดหน้าหันมามองผมแยกเขี้ยวด้วยเขารู้ว่าผมหมายถึงอะไรและคริสนะเขาชอบกินไข่ลูกเขย

               "อะไรกันหาลูกสะใภ้ให้แม่เร็วจริงๆ..ได้ซิเขาชอบทานเหรอลูก ..ว่าแต่ไข่อะไรนะเขม" แม่ผม

               "ไข่ลูกสะใภ้แม่"

               "ไข่ลูกเขยนะเหรอ..ทะลึ่งจริงๆเลยลูกแม่นี้และนี่ไปเอานิสียเกรียนนี้มากจากไหนกันคุณครู" แม่ผมรีบแซวผมทันที นี่ถ้าแม่ผมเห็นลูกสะใภ้แม่จะรู้ได้ทันทีว่าผมเกรียนตามใคร

               "อันนี้เขาชอบมากเลยครับแม่ ..อยู่ที่นี้ผมนี้สั่งแม่ค้าให้ทำให้แถบจะทุกวันและอาหารอย่างอื่นเอาแบบไม่เผ็ดนะแม่เขาไม่ทานเผ็ด" ผมพูดคริสโตเฟอร์มองผม

               "ได้ซิ..ครับรถดีดีนะเขม เขมพรุ่งนี้แม่จะไปถือศิลกับป้าวิลัยนะลูก"

               "ครับแม่ไม่เป็นไรผมคงกลับพรุ่งนี้หลังจากเข้าไปเอาของที่คอนโดณัฐกานต์แล้ว" ผมบอกแม่

               " อืม..ถ้าอย่างนั้นเจอกันที่บ้านนะลูก แม่รักลูกนะและแม่ก็รักคนที่ลูกรักเช่นกัน แม่ขอให้ครั้งนี้เป็นรักที่ลูกต้องการนะเขม"

               "ขอบคุณครับแม่ผมรักแม่เหมือนกัน..ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวเจอกันนะแม่" ผมพูดและกดวางสายผมหันมามองคนแอบเขินทำเนียนเก็บของลงกระเป๋า

               "พี่ลืมถามเราไปเลยอะว่าจะกินอย่างอื่นอีกไหม...แม่พี่นี้นะทำอาหารอร่อยนะ" ผมหันไปสปอยด์คริสโตเฟอร์

               "ผมอยากกินยานปลาจานละเม็ด ..ได้เปล่าอะ" ผมยืนฟังมันคืออะไรวะญาณปลาจานละเม็ดนะ มีด้วยเหรอ

               "อะไรคริส"

               "พี่ไม่รู้จริงๆอะ" คริสโตเฟอร์เดินเข้ามาหาผมและยืนหน้าเข้ามาทำท่าจะกระซิบที่หูผม

               "อยากYesปรมาจารย์" ผมหันไปเลิกคิ้วสูงมองคนที่กระซิบหยักคิ้วให้ มันเป็นคำผวน

               "อยากอะ" คนข้างๆผมทำตาปิ้งๆ ด้วย

               "รอวันอังคาร!!" ผมหันไปหยักคิ้วให้ และคนฟังนี้หุบยิ้มทันที หนอยแนะจะมาหลอกกิน ยานปลาจาระเม็ด ไม่ใจอ่อนฮาๆ

               "รอไปสามวันค่อย" ผมหันไปตอบ

               "นานอะ..เดี๋ยวลงแดง...พลีส!!!! " คนข้างๆผมทำท่าอ้อนวอน ต้องไม่ใจอ่อนเมื่อคืนปล่อยเราค้างหน้าตาเฉย

               "ไม่นานหรอกแค่สามวันเอง..แต่..สามวันของพี่จะจัดให้หนักเลยไม่รู้จะมีแรงมากินยานปลาจาระเม็ดต่อหรือเปล่านะซิ" ผมหันไปยืนกอดอกเอียงคอมองหน้าคนข้างๆ ทำตาเหลือกขึ้นข้างบนมองผมและรีบเดินกลับไปเก็บของต่อทำปากมุบมิบๆเพราะว่าอยู่ในช่วงโดนทำโทษไง สามวัน ฮาๆ ไม่รอดแน่ๆ ยังหันมาแอบค้อนผมอีกนะ

[Alessa]

สงสารคริสดีไหมนะ โดนตั้ง 3 วันแนะ อิอิ 

[psychological]

 

[Tanthai23]

EP.16 เขมX คริส  ผู้ชายคนนี้ของผมแล้วห้ามมาเอาคืน
                    เมื่อวานผมพาคริสโตเฟอร์มาบ้านมาค้างที่บ้านมาให้แม่ได้รู้จัก ตอนแรกก็แอบกังวลเพราะว่าเขายังเด็กแต่ผิดคาดเขาเป็นเด็กที่มีสัมมาคาราวะ แม้จะไม่ได้ทำเหมือนที่ณัฐกานต์ทำคือเข้ามากอดแม่ผมเอาใจแม่ผมจนแม่ผมรักเหมือนเป็นลูกอีกคนก็ตาม
      แต่อาจจะเป็นเพราะว่าเขาเองก็ไม่ได้ใกล้ชิดกับแม่มากเขาต้องอยู่โรงเรียนประจำตั้งแต่เล็กๆ ซึ่งไม่แปลกหรอกหากเขาจะไม่ค่อยสนิทกับแม่เหมือนกับผม ที่ได้อยู่กับแม่ใกล้ชิดกับแม่มากที่สุด แต่ก็ต้องมาห่างแม่ตอนย้ายไปอยู่ณัฐกานต์ที่คอนโดเมื่อไม่กี่ปีนี้แต่กระนั้นผมก็ต้องกลับมาหาแม่ทุกเสาร์อาทิตย์

           "ไงลูก..หลับสบายดีไหมคริส" แม่ผมถามคริสโตเฟอร์

           "หลับสบายดีครับแม่" คริสตอบแม่ของผมเขานั่งลงที่โต๊ะอาหารเพื่อรอทานอาหารเช้ากัน วันนี้แม่ผมต้มข้าวต้มกุ้งเราตื่อนไปใส่บาตรกันด้วยและวันนี้เราจะไปลอยกระทงแต่คงจะไปลอยวัดแถวๆ โรงเรียนดีกว่า

           "เดินทางกลับกันวันนี้ใช่ไหมละเขม" แม่เอ่ยถามผม

           "ครับแม่แต่จะไปหา...เออ ..ไปเอาของของผมก่อนนะครับแม่ที่คอนโด..ของณัฐกานต์ " พูดหันมามองคริสโตเฟอร์ ผมกลัวเขาจะกังวลว่าผมจะกลับไปหาณัฐกานต์อีกแม้ว่าเขาจะส่งข้อความแบบทักทาย สบายดีไหม กินข้าวหรือยังผ่านเบอร์มือถือของผม ผมจะเปลี่ยนเบอร์ก็ไม่ได้เพราะว่าเพื่อนๆผมก็จะติดต่อผมไม่ได้เช่นกัน

           "เขม..ค่อยๆพูด ค่อยๆจากันนะลูก ถึงยังไงก็คบกันมาสี่ปีถึงจะหมดรักแต่เหลือไว้ซึ่งความเป็นเพื่อนก็ยังดี" แม่พูดผมหันมามองคริสโตเฟอร์แม่ผมเอียงคอมองหนุ่มข้างๆผมที่ก้มหน้าก้มตากินอย่างเดียวเลยโดยไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่หรือเปล่า

           "คริส" แม่ผมเรียกคริสโตเฟอร์ เขาก็เงยหน้ามองแม่ผมก่อนจะฉีกยิ้มส่งให้แม่ของผม

           "ครับคุณแม่" คริสโตเฟอร์

           "แม่คงไม่ได้ทำให้เราไม่สบายใจใช่ไหมเรื่องที่แม่บอกพี่เขมเขานะ..เป็นมิตรกับเขาไว้เพื่อว่าวันหน้าเราอาจจะได้พึ่งพาอาศัยกัน มีเพื่อนดีกว่ามีศัตรูนะคริส" แม่ผมพูดกับคริสโตเฟอร์ เขาก็พยักหน้าเบาๆ แตะเอื้อมไปแตะบ่าเบาๆเช่นกัน

           "แล้วนี้แม่ของน้องเขารู้เรื่องนี้หรือยังเขม" แม่ถามผม ผมหันไปมองหน้าคริสโตเฟอร์

           "ยังครับแม่แต่คงจะเร็วๆนี้ " ผมพูด

           "ดูท่าจะชอบไข่ลูกเขยเมื่อวานทานหมดเลย หึหึ" แม่ผมพูดและขำคนข้างๆผม เขาพยักหน้าว่าเขาชอบทาน

           "แม่ของพี่เขมทำอร่อยกว่าที่โรงเรียนอีกครับ" คริสโตเฟอร์ตอบแม่ผม

           "ที่จริงพี่เขมเขาก็ทำได้นะและก็ทำเหมือนที่แม่ทำนั้นแหละอร่อยเหมือนกัน"แม่ผมพูด ผมหันไปหยักคิ้วให้ คริสโตเฟอร์มองหน้าผมด้วยอาการแปลกใจ ไม่เชื่ออีกหันมาทำปากยื่นให้ผม น่าจริงถ้าไม่ติดแม่อยู่นะโดนไปหนึ่งจ๊วบแน่ๆ อะนั้นแลบลิ้นให้ผมอีก

           "หึๆ " เสียงแม่หัวเราะเพราะผมสองคน

           "นี้แม่ไม่ได้เห็นรอยยิ้มของเขมแบบนี้นานแล้วนะรู้ไหมคริส...ปกติพ่อคนนี้นะหลักการล้วนๆ " แม่ชำเลืองตามองผมกับคริสโตเฟอร์ ผมยอมรับว่าตอนที่คบกับณัฐกานต์คอยแต่จะเป็นผู้ใหญ่มาก วันวันคิดแต่จะสร้างครอบครัวแต่พอผมคบกับคิดผมคอยแต่จะหาความสุขใส่ตัวกันมากกว่าผมก็แปลกใจทำไมผมไม่รู้สึกเกร็งรู้สึกเหมือนตัวเองต้องคอยทำนั้นทำนี้ให้เป็นที่ยอมรีบแต่นี้ผมกับปล่อยให้มันเป็นไปตามความต้องการของหัวใจมากกว่าความต้องการของสายตาคนรอบนอก

           "เสียงรถป้าวิลัยมาแล้วแม่คงต้องไปแล้วนะ..เขมวันจันทร์แม่จะไปอยู่กับพี่ต้นเขานะลูกไปดูแลตาเอิร์ธ" แม่ผมพูด คริสโตเฟอร์มองหน้าผม

           "หลานพี่นะที่เราเคยได้ยินเสียงตอนคุยโทรศัพท์กันไง" ผมบอกคริสโตเฟอร์เขาก็พยักหน้า

           "เขมกลับมาบ้านเหรอลูก" ป้าวิลัยเดินเข้ามาผมหันไปยกมือไหว้

           "คริสไหว้ป้าวิลัยซิ เป็นพี่สาวของแม่พี่เอง" ผมพูดและคริสโตเฟอร์ก็หันไปยกมือไหว้ ป้าวิลัยก็มองคริสโตเฟอร์และหันมามองหน้าผม

           "แล้วพ่อณัฐกานต์ละไม่ได้มาด้วยกันเหรอแฟนเรานะ" ป้าวิลัยถามถึงณัฐกานต์

           "เออ..คือ..เราเลิกกันแล้วครับ และคริสโตเฟอร์นี้แฟนผมครับ" ผมหันไปบอกป้าวิลัยเขาก็ยกมือทาบอกตกใจเล็กน้อยที่ผมบอกว่าเราเลิกกันแน่นอนคบกันมาตั้งสี่ปี

           "แล้วพ่อหนุ่มคนนี้ละ..หน้าตาหล่อเหล่าเชียวฝรั่งรึ" ป้าวิลัยถามคริสโตเฟอร์สีหน้าเขานิ่งเงียบไปพักหนึ่งแม่ผมขยิบตาให้ป้าวิลัยว่าอย่าถามเลยแม่ผมรู้เรื่องคริสโตเฟอร์ตั้งแต่เมื่อวานแล้วผมเล่าให้ฟังว่าเขาพยายามปกปิดว่าเขาเป็นลูกครึ้งเพราะว่าเขาเสียใจที่พ่อเขาหายไปไม่กลับมาหาเขาตามที่เคยบอกเขาไว้แต่เหตุผลอะไรไม่มีใครทราบผมเองก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าทำไม

           "ถ้าอย่างนั้นแม่ไปก่อนนะลูกเขม...คริสแม่ไปนะ...ฝากพี่เขาด้วยละ" แม่ผมพูดก่อนจะเดินออกไปกับป้าวิลัย ผมเหลือบตามองคนข้างๆ

           "คิดมากเหรอคริส"

           "ก็ผมไม่อยากให้ใครทักว่าผมเป็นลูกครึ้ง เป็นฝรั่งเลยอะพี่เขม" คริสโตเฟอร์พูด ผมกระเทิบเข้าไปใกล้ๆ แม่ไปแล้วเข้าไปใกล้ได้แล้วที่นี้และเอาแขนโอบเอวคนข้างๆผมไว้

           "คริสอะไรที่เป็นตัวตนจริงๆของเรามันก็เป็นแบบนี้ไปอีกนานแสนนาน เรียกได้ว่าตลอดทั้งชีวิตของคริส"

           "จงภูมิใจกับมันและใช้ชีวิตอยู่กับมันอย่างมีความสุขแค่นี้พี่คิดว่าน่าจะพอแล้ว" ผมพูดกับคนข้างๆของผมและเขาก็เงยหน้าขึ้นมามองผมพร้อมรอยยิ้มที่เปื่อนขึ้นบนใบหน้า

           "แม่พี่น่ารักดีนะเขารักพี่มากเลยนะ...แม่ผมซิคอยแต่หาเงินไม่มีเวลาให้ผมเลยบางทีแม่ก็มองว่าผมคือภาระตั้งแต่พ่อทิ้งไป แม่รักผมหรือเปล่าผมยังไม่รู้เลยนะพี่เขม" คริสโตเฟอร์พูดเขาหันมามองหน้าผม

           "รักซิ แม่ของคริสต้องรักคริสแต่ที่ต้องหาแต่เงินก็เพื่อให้เราได้อยู่สุขสบายไง อย่าคิดอย่างนั้นเด็ดขาดเลยนะว่าแม่ไม่รัก " ผมพูดคริสโตเฟอร์เขาก็มองผมพยักหน้าเบาๆ ผมใช้นิ้วแตะที่ริมฝีปากหนาๆสีแดงระเรื่อๆเบาก่อนจะประกบปากจูบเบาๆ

           "แม่พี่เขมเขารู้หรือเปล่าว่าพี่โคตรหื่นเลยอะ" ผมก็ต้องถอนปากออกทันทีแม้มาว่าผมหื่นอีก

           "อย่าทำปากให้น่าจูบนักซิ" ผมพูดก่อนจะลุกไปเก็บทุกอย่างล้างทำความสะอาด คริสโตเฟอร์ก็กดมือถือเล่น มือถือเครื่องใหม่ที่ผมแวะซื้อให้ ผมถามว่าจะเอารุ่นไหนผมรู้ว่าวัยรุ่นอยากได้ไอโฟนกันทั้งนั้น ถ้าเขาจะเอาผมก็จะซื้อให้ เขาบอกว่าอยากได้รุ่นเดียวกับผม Nokia Lumia ก็ดีนะไม่แพงมาก

           "คริสจะบอกแม่ของเราเกี่ยวกับเรื่องพี่กับเราหรือเปล่า" ผมหันไปถามคริสโตเฟอร์ เขาละสายตาจากหน้าจอมองมาที่ผมด้วยอาการครุ่นคิด

           "ผมควรจะบอกใช่ไหมพี่เขม...และพ่อเลี้ยงคงจะเกลียดผมมากขึ้นด้วยใช่ไหมพี่เขม จากที่เกลียดผมอยู่แล้ว"คริสโตเฟอร์พูด ผมหันมามองคริส มันคือบาดแผลในใจเขาที่ค้อนข้างลึกมาก ผมเดินไปกอดเขาจากด้านข้าง

           ตื้ด!! เสียงเตือนข้อว่าความเข้าถูกส่งเข้ามือถือผม เป็นเบอร์ของณัฐกานต์ผมลบชื่อออกไปแล้วแต่ผมก็ยังคงจำหมายเลขได้แม่น

           "เขมถ้าจะมาคุยหรือมาเอาอะไรของเขมก็รีบมานะ กานต์มีธุระช่วงบ่ายและเขมจะได้ไปเสพสมกับนางชะนีนั้นคงอยากไปแย่แล้วซิ ไม่ต้องลงทุนบล๊อกเบอร์กานต์หรอกนะ..กานต์ก็เบื่อเขมแย่แล้ว" ณัฐกานต์ส่งข้อความหาผม ผมมองหน้าคริสโตเฟอร์

           "ไปหาเขากันเถอะจะได้จบ ...คริสจะได้สบายใจอันนี้คริสกลัวมากกว่าครูลินดาอีกนะพี่เขมกลัวเขามาแย้งพี่กลับไป " คริสโตเฟอร์พูด

           "ผมจำสายตาของเขาได้มันน่ากลัวชะมันพี่เขม วันแรกที่ผมแกล้งไปชนพี่นะ" คริสโตเฟอร์พูดผมหันหลังกลับมามอง

           "นี้เราแกล้งมาชนพี่เหรอ" ผมเลิกคิ้วมอง นั้นไงสารภาพมาซะแล้ว วันนั้นที่เจอกันที่ตรงบันได

           "ใช่..พอมาเห็นพี่ณัฐกานต์ที่บ้านพักพี่สายตาเขา มันดูช่างแตกต่างจากสายตาของพี่ ผมยังแปลกใจทำไมพี่กับเขาถึงเป็นแฟนกันได้" คริสโตเฟอร์พูด

           "และผมก็รู้ว่าพี่รักเขามากไม่อย่างนั้นจะทนเขาได้นานถึงสี่ปีเหรอ" ผมก้มหน้าลงผมพยักหน้าตอบว่ารักมาก

           "แต่ตอนนี้พี่มีคนที่พี่รักมากกว่าหลายเท่าเลย ..คริสคงรู้ใช่ไหมว่าใคร" ผมพูด คริสโตเฟอร์ยิ้มให้ผม ผมเก็บทุกอย่างเข้าที่ก่อนจะเดินไปหยิบทุกอย่างลงไปใส่รถผมก็เอาพวกหนังสือแกรมม่าร์จะไปให้คริสโตเฟอร์อ่านและผมก็เอาแอร์เคลื่อนที่ไปใช้ทีนั้นด้วยเวลาร้อนมากกว่าก็พอจะช่วยได้ รวมทั้งเสื้อผ้าบางส่วนที่ต้องใช้

           "พร้อมหรือยังที่จะไปปิดบัญชีกับเขาพี่เขม" เรียกวะปิดบัญชีเลยหรือครับคนข้างๆผม

           “หึหึ”ผมก็หัวเราะในลำคอ ผมกับคริสก็ขนของทุกอย่างใส่รถกะว่าจะกลับกันเลยหลังจากนั้น และผมรีบขับรถออกไปเพื่อไปปิดบัญชีอย่างที่คิดว่า ผมขับรถออกมาไม่นานก็ถึงคอนโดของผมและณัฐกานต์ไม่ซิตอนนี้กำลังจะเป็นของณัฐกานต์แต่เพียงผู้เดียวแล้ว

           "ผมยังไม่เข้าไปนะหรืออาจจะไม่เข้าไปเลย...พี่เขมโอเคใช่ป่ะ “ คริสโตเฟอร์หันบอกผม

           “พี่จัดการมันเองได้ใช่ปะ" คริสโตเฟอร์ถามผม ผมพยักหน้าว่าได้ซิ ผมกดเบอร์โทรหาณัฐกานต์

           "ว่าไงเขม" น้ำเสียงตอบรับแม้จะฟังดูเย็นชาแต่ผมก็จำได้ดี นานเกือบอาทิตย์ที่ผมไม่ได้ยินแต่ฟังดูเหมือนเราหายจากกันไปเป็นเดือนก็ว่าได้

           "เขมมาถึงแล้วอยู่ข้างล่างนะเขมจะไม่ขึ้นไปข้างบนเพราะว่าข้าวของของเขมกานต์ก็แพ๊คใส่กล่องไปให้ที่บ้านเขมแล้วไม่ใช่เหรอ" ผมพูดสายกับคนปลายสาย

           "ใช่ไม่ต้องขอบใจหรอกนะที่กานต์ช่วยส่งเสริมให้ไปอยู่กับชะนีไวไว "

           "กานต์กำลังจะลงไปเดี๋ยวนี้นะ..พาชะนีมาด้วยหรือเปล่าละ"

           "ไม่...ไม่ได้พามา" ผมพูดเสียงอ่อย ผมหันไปมองคริสโตเฟอร์เขาไปหาที่นั่งเขาพยักหน้าให้ผมว่าเขาโอเค ผมก็กดวางสายทำไมใจผมเต้นแรงขนาดนี้ จนสักพักณัฐกานต์ก็เดินลงสภาพดูเหมือนเพิ่งจะตื่นไม่นานและดูก็รู้ว่าเมื่อคืนไปเที่ยวผับมาอีกแล้ว

           "นี้ไปเที่ยวผับมาอีกแล้วเหรอกานต์" ผมถามเพราะเห็นว่าเป็นเพื่อนเราคบกันมาตั้งสี่ปี

           "ก็เที่ยวปกติ..ดูหน้าตาสดชื้นขึ้นนะเขมทำไมเหรอชะนีเอาใจดีเหรอหรือว่าเรื่องอย่างว่าดีด้วยละ" ณัฐกานต์ยืนกอดอกมองผม

           "กานต์ไม่เอานะ...สมุดบัญชีละ"ผมถามณัฐกานต์

           "กานต์เอาส่วนของกานต์ออกไปแล้วนะที่เหลือคือของเขมและที่คอนโดนี้ถ้าเขมจะเอาก็ได้นะกานต์จะได้ขายและแบ่งครึ้งกัน" กานต์พูดนำเสียงนิ่งเงียบเขาไม่มองหน้าผม

           "ทำไมละไม่อยู่นี้เหรอ" ผมถามณัฐกานต์สายตาห่วงใยยังไงก็คนเคยรัก

           "ไม่อยู่..จะไปซื้อบ้านอยู่..ก็เคยบอกว่าไม่ชอบคอนโด..และกานต์จะย้ายไปอยู่กับแฟน" ผมสะบัดหน้ามามองณัฐกานต์เขายิ้มเยอะเย้ยให้ผม ทำไมทีผมชวนซื้อบ้านเขากับปฏิเสธตลอดแต่ตอนนี้

           “บ้านที่เราจะไปซื้อนะ อยู่แถวรัชดาและหมู่บ้านที่มีแต่คนมีเงินอยู่นะเขม ไม่ใช่บ้านชนบทในฝันของเขมหรอก” ณัฐกานต์พูด ผมพยักหน้าเข้าใจ

           "เขม..เขมนะไม่ใช่แฟนกานต์หรอกนะ แม็คนะแฟนกานต์เราคบกันก่อนทีเขมจะมาขอกานต์เป็นแฟนอีก" ผมมองหน้าณัฐกานต์ หมายความว่ายังไง

           "เขาแค่ไปเรียนเมืองนอก....ที่จริงกานต์ก็จะรักเขมนะ...กานต์กำลังจะตัดสินใจว่ากานต์ควรจะเลิกกับแม็คและเราคบกันเป็นแฟนจริงๆดีไหมแต่ตอนนี้เขมทำให้กานต์รู้แล้วว่า..ไม่มีอะไรแน่นอน" ณัฐกานต์พูดผมยิ้มดีใจที่ผมชิ้งบอกเลิกก่อน

           "กานต์ .....เขมถามหน่อยว่ามันคุ้มแล้วเหรอที่กานต์ลงทุนทำไปแบบนั้น.ทำเพื่ออะไรกันและสิ่งที่กานต์ได้มันก็แค่องค์ประกอบแต่ชีวิตของกานต์ละ"ผมพูดณัฐกานต์นิ่งเงียบโดยไม่ตอบอะไร

           "กานต์ทำเพื่อให้ทุกอย่างเพื่อให้ชีวิตกานต์สบาย..มันไม่มีอะไรแน่นอนหรอกเขม"

           "ดูจากเขมซิเขมยังเลือกไปหาชะนีเลย" ณัฐกานต์พูดเสียงดังขึ้นจนคนที่เดินผ่านไปมาหันมามองทางผมสองคน

           "กานต์ครับพอเถอะครับแม็คต้องรีบไปนะจบเรื่องซะที" ผมหันไปมองไอ้แม๊คมันยืนมองผมหยักไหล่ให้ผมก่อนจะแตะแขนณัฐกานต์

           "เรากำลังจะไปดูบ้านใหม่กัน..ส่วนเขมก็กลับไปกินชะนีเน่าๆนั้น..คนอย่างเขมนะน่าเบื่อเอ๊ะอะไรก็จะสร้างครอบครัว..ความรักของเขมนะมันเป็นความรักที่จืดชื้ด"

           "และน่าเบื่อเป็นผู้ชายที่น่าเบื่อมากกานต์หวังว่าจะชะนีนั้นจะไม่เบื่อเขมเหมือนกานต์นะ" ณัฐกานต์พูด ผมได้แต่ยื่นนิ่งและณัฐกานต์ก็หยัดสมุดบัญชีใส่ที่มือผม ผมยืนมองสมุดบัญชีของผมและแม็คก็เดินเข้ามาโอบเอวณัฐกานต์

           "เขมครับ" เสียงเรียกผม จนทำให้ผมหันไปมอง

           "หมับ" และมือที่เข้ามาโอบเอวผม ก่อนจะจับใบหน้าผมและประกบปากจูบ โดยไม่แคร์สายตาของณัฐกานต์แลแม๊ค และคนที่เดินผ่านไปมาบางคนก็ยกมือขึ้นมาปิดปาก ผมสองคนดูดปากกันอย่างดูดดื่ม

           "ฉลองครับที่รัก...เรากลับกันดีกว่า..รีบไปถวายสังฆทาน..คืนนี้จะไปลอยกระทงด้วยและอุทิศบางส่วนให้นะไม่ต้องตามไปร้องขอส่วนบุญอีก." คริสโตเฟอร์พูดและหันไปมองหน้าณัฐกานต์

           "ถ้าจะบอกว่าเขมน่าเบื่อนะสำรวจตัวเองดีกว่าไหม...น่าเบื่อและน่ารำคาญ"

           "อ้อ...ผู้ชายคนนี้นะของผมแล้วนะเป็นของผมแล้ว..ไม่ต้องไปร้องขอคืนด้วยนะ"

           "เพราะกูไม่ให้คืนกูรักและหวงด้วย..ไปเถอะครับที่รักผีเน่าย่อมจะคู่กับโลงผุผุ " คริสโตเฟอร์พูดผมก็มองหน้าว่าเอาแบบนี้เลยเหรอ ส่วนณัฐกานต์นะจับมือแม็คที่โอบเอวออกเขาตกใจมากที่เขานะเข้าใจผิดมาตลอด

           "มึงว่าใคร" แม๊คทำท่าจะเข้ามาต่อยคริสโตเฟอร์ ผมก็จะออกไปรีบแทรกตัว ออกไปรับหน้าแทน ถึงยังไงคริสก็เด็กกว่า และคริสดันอกผมเอาไว้เพื่อห้ามผมแทน

           “พี่เป็นครูอย่างไปแลกกับมันเลยไม่คุ้ม ผมดีกว่าพี่” คริสโตเฟอร์กระซิบกับผม

           "ลองเข้ามาดิ...ผู้ใหญ่โดนเด็กต่อยอายเขานะโว้ยย" คริสโตเฟอร์ชี้หน้าแม๊ค

           "ไอ้เด็กเมื่อวานซืน น้อยแน่มึงกล้าปากดีกับกูเหรอ ไอ้ฝรั่งขี้นก! "

           "ผลั๊ก" หมัดเขาเต็มๆหน้าไอ้แม็คและหน้ามันก็สะบัดไปตามแรงหมัดผมเช่นกัน   คงรู้ใช่ไหมว่าใครต่อยผมเอง คริสโตเฟอร์หันมามองผม ผมก็ต้องสะบัดมือเจ็บมือครับ หน้ามันแข็งอะไรเบอร์นั้น

           "นี้รักไปต่อยมันทำไมอะเจ็บมือเปล่า" คริสโตเฟอร์รีบเข้ามาดูมือผมทันทีและจับมือผมขึ้นจูบเบาๆ

           "นี้หมายความว่ายังไงเขมและนางชะนีละ" ณัฐกานต์ถามผม เขามองหน้าผมกับคริสโตเฟอร์สลับกันไปมา

           "ตามที่เห็นเลยกานต์ .เขมก็บอกแล้วว่าเขมกับครูลินดาไม่ได้มีอะไรกันกานต์ไม่เชื่อเขมเอง"

           "แต่เราไม่ได้เลิกกันเพราะคนอื่นนะกานต์ เขมไม่อยากพูดให้กานต์ดูแย่ไปกว่านี้เขมเลิกเพราะเขมรับไม่ได้ที่กานต์ทำ เราเลิกกันเพราะกานต์ไม่รู้จักพอ!!!" ณัฐกานต์ยืนหน้าซี้ดมองผม มือไม้สั่นไปหมด

           ""เขม!! นี้เขมหลอกกานต์เหรอ และไอ้นี้มันเด็กที่เตะบอลจะโดนกานต์นิ..ไปรักมันได้ยังไง ..เขม!!" ณัฐกานต์ถามผมสีหน้าเขาดูตกใจและโกรธมาก

           "ที่จริงเขมเองก็นอกใจกานต์..เขมเองก็นอกใจกานต์เหมือนกัน" ณัฐกานต์พูด


           "ก็คิดซะว่าเราเสมอกันแล้วกันกาต์เพื่อจะทำให้กานต์ดีขึ้น..เขมรักเขาตั้งแต่วันแรกที่เขมได้เป็นครูสอนเขา" ผมพูดคริสโตเฟอร์หันมามองผม ผมยิ้มให้คริสก่อนจะหันกลับมามองณัฐกานต์

           "และนี้รีบไม่ใช่หรอไหนบอกจะไปดูบ้านกันไง"

           "ส่วนเขมกับคริสจะไป..เตรียมตัวสวีทกันคืนนี้..ไปเถอะที่รัก"ผมดันคริสโจเฟอร์ออก

           "คราวนี้เขมก็หมดห่วงแล้วซินะมีคนรับกรรมต่อ"

           "ขอให้โชคนะ..ไอ้แม๊ค" ผมหันกลับไปพูดก่อนจะพากันเดินออกด้วยความสบายใจ คราวนี้ก็ไม่มีอะไรติดค้างคาใจแล้วซิ คริสโตเฟอร์หันมายิ้มให้ผม

              ผมสองคนรีบเดินออกทันที มันจบแล้วผมเปิดสมุดบัญชีดู เหลือเงินในสมุดเกือบสองแสนบาทก็ยังดี ที่จริงมีทั้งหมดเกือบห้าแสนกว่าบาทแต่ณัฐกานต์คงเอาไปซื้อพวกระเป๋าราคาแพงช่างมันเถอะ

           "มีอะไรเหรอพี่เขม" คริสโตเฟอร์ถามผม

           "เงินหายไปเยอะเลย" ผมพูดแต่ก็ไม่เสียดายหรอกถือว่าฟาดเคราะห์ไป

           "เราหาใหม่ซิ คริสจะช่วยหานะช่วงปิดเทอมพี่เขมกลับมาอยู่บ้านหรือเปล่าคริสจะมาหางานที่นี้ทำแบบพาร์ทไทม์" คริสโตเฟอร์พูดผมเข้าไปในนั่งในรถ ผมไปมองหน้าคริสโตเฟอร์

           "ไม่เป็นไรหรอกพี่จะรับสอนพิเศษติวเด็กที่ต้องการสอบเอนทรานซ์" ผมหันไปบอกคริสโตเฟอร์

           "เรานะต้องตั้งใจเรียนรู้ไหม" ผมพูดก่อนจะออกรถเพื่อมุ่งหน้าสู่โรงเรียนคริสโตเฟอร์กุมมือผมไว้

           "นี้คือการเริ่มต้นใช่ไหมพี่เขม" คริสโตเฟอร์ถามผม

           "ใช่..นี้แค่เริ่มต้นแต่มันก็จะดีแล้วไม่ใช่เหรอ..เหลือแต่หาครูมิ้งกับแชมป์ให้เจอ พี่หวังว่าครูใหญ่คงจะดีขึ้น" ผมพูดคริสโตเฟอร์มองหน้าผม

           "ครูลินดาบอกพี่ว่าครูใหญ่ไม่สนับสนุนรักเพศเดียวกัน"

           "จริงดิพี่เขม..ผมไม่เห็นเคยรู้เรื่องนี้มาก่อนเลยนะ"

           "ก็ครูมิ้งไงกับแชมป์นะที่หายไปด้วยกัน"

           "ป้าของแชมป์ต่างหากมั้งเขาดุขนาดนั้น แชมป์มันเคยโทรหาผมสองสามครั้งนะพูดแต่ว่าพาแชมป์ไปจากที่นี้ทีได้ไหมแชมป์ไม่อยากอยู่" คริสโตเฟอร์พูดผมหันมาคริสโตเฟอร์ ตกลงยังกันแน่เพราะป้าเขาหรือว่าเพราะผู้อำนวยการกันแน่

           "พี่เขมคืนนี้เรา..ลอยกระทงกันเนอะ"

           "ใช่ลอยกกระทงและก็...เพราะว่าคืนนี้วันของพี่..พรุ่งนี้ก็ยังคงเป็นวันของพี่" ผมพูดคริสโตเฟอร์จากที่เอามือมาไต่ที่แขนผมเล่นพอผมบอกว่าคนนี้ยังเป็นของผมเท่านั้นแหละรีบก็ชักมือตัวเองกลับทันที

           "นี้ลืมเหรอว่าพี่ทำโทษนายอยู่นะ" ผมหันไปถามคนข้างๆ

           "ไม่ลืมหรอกแต่ว่า..เขารณรงค์ไม่ให้เสียตัววันลอยกระทงอะ..จะขัดเหรอพี่เป็นครูนะ" เฮ้ย!! จริงด้วยดิ ผมหันมามองหน้าคนข้างๆ เจ้าเล่ห์นักนะ

           "คืนนี้คริสห้ามเสียตัว..อด..ฮาๆ "

           "พรุ่งนี้ก็ได้..เกลียดวันนี้จริงๆเลย ..นี่ดีนะที่ปีหนึ่งมีวันเดียว แต่ถ้ามีทุกเดือนพี่คงร้องไห้และถ้ากับวันของพี่อีกร้องไห้หนักมากเลยจริงๆ " ผมหันไปพูดเล่นกับคนที่กดเล่นมือถือเขา

           Rrrr มือของคริสโตเฟอร์ดังขึ้น ผมเหล่มองว่าใครโทรมาเพื่อว่าจะเป็นแม่ของเขา

           "ฮัลโล ..ว่าไงไอ้โจ...กูสบายดี...ไม่ต้องแซวพอแล้วกูอายอย่าให้ถึงตามึงบ้างนะ..บร้า" เพื่อโจ้โทรมาแซวนั้นเอง

           Rrrrr มือถือผมก็ดังบ้างผมรีบเสียบบลูทูธใส่หูก่อนจะกดรับสายของพี่ก้อง

           "ฮัลโลพี่ก้อง"

           "ไงครับน้องพี่ นี่พี่โทรหาแม่ แม่บอกว่าเขมพาลูกสะใภ้คนใหม่เข้าบ้านและแม่บอกพี่ว่าโคตรแตกต่างกับณัฐกานต์เลยดูแล้วน่าจะลูกเขยมากกว่าลูกสะใภ้ซะอีก"

           "แม้พี่ก้อง...แต่พี่น่าจะชอบน้องสะใภ้บึกบึน" ผมพูดคนข้างๆผมหันมาแลบลิ้นให้ผมและยังคงเม้ามอยด์กับเพื่อนโจ้ต่อไป

           "พี่ดีใจนะที่น้องพี่เจอคนที่ใช่ซะที"

           "พี่รู้ได้ยังไงพี่ยังไม่ได้เจอคริสเลยนะ"

           "แม่บอกว่านายยิ้มมีความสุขมากกว่าทุกครั้ง"

           "เขม....การที่นายเลือกจะมีใครสักคนมาอยู่ด้วยนายไม่ต้องทำทุกอย่างมันเพอเฟคมากหนักหรอกมันก็มีความสุขเชื่อพี่" พี่ก้องพูดผมหันไปยิ้มกับคนข้างๆ

           "ผมเชื่อแล้วพี่..ว่าอะไรคือความสุข"

           "ดีแล้ว..เมื่อวานพี่ต้นโทรหาพี่นะเขาบอกเขาเป็นหวงนายแต่ก็ยังไม่อยากโทรไปกวนนายเขารู้ว่านายต้องการเวลาแล้วนี้เรื่องนายกับณัฐกานต์จบแล้วใช่ไหม"

           "ใช่พี่ก้องมันจบแล้ว ผมเองก็ไม่ใช่แฟนเขานะตลอดสี่ปีที่ผ่านมาเขาแค่คบผมรอให้แฟนเขากลับมาไอ้แม๊ครูปสุดท้ายที่พี่ส่งให้ผมนะแฟนเขา แฟนตัวจริง"

           "เหรอ...ไอ้นี้เชี้ยยิ่งกว่าอะไรซะอีก"

           "ทำไมพี่รู้จักละ"

           "วงการเกย์เขารู้จักมันกันทั้งนั้น..แมงดาตัวพ่อ"

           "พี่พูดเล่นปะเนี๊ยะพี่ก้อง"

           "เออ..รอดูไปเขมว่าณัฐกานต์จะเจออะไร..แค่นี้เขมอีกเดือนครึ้งพี่กลับแล้วอยากเจอน้องเขย"

           "น้องสะใภ้!!!"ผมรีบค้านทันที

           "เออๆ..แค่นี้นะ..พี่รักนายนะเขมนายเป็นน้องชายพี่ พี่ก็อยากให้น้องพี่เจอคนดีดีและรักนาย" พี่ก้องพูด

           "ครับพี่ก้องผมขอบคุณทุกอย่างเลยนะพี่..เขมรักพี่นะ.แล้วเจอกันเร็วๆนี่พี่ก้อง ..บายพี่" ผมพูดก่อนจะกดวางสายไป ผมชักเป็นห่วงณัฐกานต์แต่แบบเพื่อนนะสี่ปีมันก็มีค่าพอที่เหลือไว้แค่เพื่อนยิ่งพี่ก้องพูดมาแบบนี้ผมยิ่งเป็นห่วงถ้า ไอ้นั้นเป็นแบบที่พี่ก้องพูด อย่างนั้นเงินที่หายไปตั้งเยอะภายในไม่กี่เดือน เพราะว่าเมื่อสองเดือนก่อนผมเช็คเงินยังอยู่ตั้งห้าแสนกว่าๆ แต่นี้เหลือเกือบสองแสนได้ ไอ้เวรนี้หลอกเงินณัฐกานต์ไปอย่างนั้นหรือ

[psychological]

 

[Tanthai23]

 EP.17 ครูเขมX คริส เมิ่อผมกายเป็นครูผู้อกหักในสายตาทุกคน P1
Part เขมชาติ
           ครูเชมชาติ ผมตื่นมาแต่เช้าทำอาหารให้คริสโตเฟอร์เมื่อคืนไม่ได้มีอะไรมากแค่ลอยกระทงด้วยกันมีความสุขกันเล็กแต่ไม่ได้ อิบ อิบ กันเพราะว่าเขาให้รณรงค์ไม่เสียตัวในวันลอยกระทง ก็เลยไม่คอยมีอะไรที่หวือหวามีแค่ซื้ออะไรมานั่งทานกันและเปิดหนังดูด้วยกันผมเปิดพากษ์ภาษาอังกฤษคริสโตเฟอร์เขาก็ฟังเข้าใจดีที่จริงภาษาอังกฤษนายนี้นะดีมากซะด้วยซ้ำ 

          ผมหยิบสมุดบัญชีของผมแลณัฐกานต์ขึ้นมาดู ทำไมณัฐกานต์เบิกถอนได้เองโดยไม่จำเป็นต้องมีผมรับรู้เพราะว่าเราเปิดบัญชีร่วมกัน โดยใช้เงื่อนไขถอนคนเดียวได้คือใช้"กรณีหรือ" คนใดคนหนึ่งสามารถทำธุรกรรมได้โดยไม่ต้องรออีกคน ไว้สำหรับไม่ค่อยมีเวลาว่างตรงกันทั้งคู่ ผมไม่ได้ใช่ข้อตกลงแบบ "กรณีและ " ที่ต้องใช้สองคนเซนต์ถึงจะเบิกถอนได้แต่ถ้าต้องการปิดบัญชีต้องใช้ลายเซนต์สองคนร่วมเท่านั้นถึงจะทำธุรกรรมต่างๆได้ และนี้มันไม่ใช่เงินผมแต่ฝ่ายเดียวและด้วยเหตุผลว่าถ้าหากกรณีฉุกเฉินแล้วต้องมารอสองคนมันยุ่งยากและช้า แต่คำพูดที่เขาพูดว่า ถ้าไม่ไว้ใจกันจะมาคบกันทำไมนั้นซิถ้าไม่ไว้ใจจะคบทำไม และความไว้ใจมันก็ทำร้ายผมจนได้

         แต่ผมไม่โกรธเขาหรอกนะเพราะว่าตอนที่พ่อผมป่วยหนักเขาก็ช่วยผม ที่ผ่านมาณัฐกานต์เป็นแฟนที่ดีแต่เพิ่งจะมาเปลี่ยนไปมากตอนที่เปลี่ยนสาขาและเริ่มเที่ยวกับเพื่อนมากขึ้น และในความน่ารักที่ผ่านมาของณัฐกานต์มันกลับซ้อนไว้ซึ่งบ้างสิ่งทีผมไม่คาคคิดว่าเขาจะกล้าลงทุนทำได้ถึงขนาดนั้นเพียงเพื่อผลประโยชน์
     
        และผมก็วางสมุดลงไม่อยากจะรื้อฟื้นมันทำให้ผมเองเสียความรู้สึก สู้เอาเวลามาคิดว่าจะทำยังไงดีนะให้เงินมันงอกเงยขึ้นมาได้ ถ้าเป็นครูอย่างเดียวก็คงนาน ผมคิดว่าอยากทำก็คือเปิดสอนติวเตอร์และเปิดร้านกาแฟสดไปด้วยในตัว ตอนที่ผมยังเรียนอยู่อาจารย์ที่มหาวิทลัยได้ชวนผมไปทำที่ร้านกาแฟสดของเขามีนักท่องเที่ยวต่างชาติมาอุดหนุนมากมายและผมก็ได้เรียนรู้การชงกาแฟนจาก Bristo เขามีประสบการณ์เรื่องกาแฟ เป็นคนสอนผม

           "พี่เขมคิดอะไรอยู่" คริสโตเฟอร์ถามผม ขณะที่ยืนรอให้เขาออกมาทานอาหารเช้า

           "พี่เขมเสียดายเงินที่หายไปเหรอที่จริงเขาผิดนะที่เบิกถอนไปโดยไม่บอกพี่เขมสักคำ" ผมหันไปมองหน้าคริสโตเฟอร์

           "มันก็เงินเขาด้วยนั้นมันไม่ใช่เงินพี่คนเดียวหรอกคริสแต่ช่วงหลังมานี้เขาไม่ค่อยได้เอาเงินเข้าเพราะว่าเงินไม่พอ" ผมพูดกับคริสโตเฟอร์

           "ณัฐกานต์เขาเป็นรุ่นพี่ของพี่ปีหนึ่งเขาเรียนจบก่อนและเขาก็เคยช่วยพี่ให้เรียนจนจบตอนที่พ่อพี่เสียใหม่ๆนะคริส " ผมพูดและวางสมุดบัญชีลง ผมคงทำอะไรสักอย่างเพื่อให้เงินถูกโอนไปที่บัญชีอื่นก่อน

           "พี่จะไปเอาคืนไหมละพี่เขม"คริสโตเฟอร์ถามผม

           "ไม่ละ......ช่างมันเถอะถือซะว่านี้คือบทเรียน" ผมหันไปบอกคริสโตเฟอร์

           "พี่อยากจะเปิดสอนพิเศษและเปิดร้านกาแฟไปด้วยนะ พี่อยากมีร้านกาแฟนเป็นของตัวเอง"ผมหันไปมองคริสโตเฟอร์

           "พี่รู้สึกชอบตั้งแต่ตอนที่พี่ทำงานพาร์ทไทม์แล้วแหละคริส" ผมหันไปบอกคริสโตเฟอร์

           "แล้วผมจะช่วยอะไรพี่เขมได้บ้างอะผมอยากช่วย..แต่ผมก็ชงกาแฟไม่เป็นอะ" คริสตเฟอร์พูด แค่นี้ก็ทำให้ผมมีรอยยิ้มมีกำลังใจ

           "พี่จะส่งเราไปเรียนชงกาแฟเอาไหมตอนปิดเทอมใหญ่" ผมหันไปถามคริสโตเฟอร์

           "จริงดิ..เอา ๆ " คริสโตเฟอร์บอกผม ผมรู้สึกภูมิใจในตัวเขาจริงๆ

           "และพี่จะกลับไปเป็นครูสอนที่ติวเตอร์ที่พี่เคยทำด้วยเก็บเงินเพิ่มอีกหน่อย" ผมพูดยิ้มดีใจอยากไปอยู่กรุงเทพฯละซิ

           "แต่....เราต้องบอกกับแม่ของคริสก่อนนะเรื่องของเรานะ"คริสโตเฟอร์หุบยิ้มทันที

           "ถ้าพี่พาเราไปโดยที่แม่ของคริสไม่ยินยอมพี่นี่ผิดเต็มประตูเลยนะ" ผมหันมาพูดกับคริสโตเฟอร์ เขาถึงกับชักสีหน้าเป็นกังวลขึ้นมาทันที

           "ถ้าแม่คริสรับตรงนี้ไม่ได้เราหนีไปด้วยกันแบบครูมิ้งกับแชมป์ดีไหมพี่เขม" ผมสะบัดหน้ามามองคริสโตเฟอร์ว่าทำไมเขาคิดแบบนั้นละ

           "คริสโตเฟอร์! ต่อให้พี่รักเรามากแค่ไหนพี่ก็จะไม่ยอมทำลายอนาคตเราแบบนั้นหรอกนะ"ผมพูดด้วยสีหน้าที่จริงจังมาก

           "พี่จะไม่พาเราไปทั้งที่เรายังเรียนไม่จบ" คริสโตเฟอร์มองหน้าผม

           "พี่ไม่ได้กลัวเป็นภาระนะคริสแต่ไม่ถูกต้อง" ผมพูดคริสโตเฟอร์ก้มหน้าลง

           "ฟู่" ผมพ่นลมหายใจออกมาแต่ก็วายจะหันไปดึงคนที่นั่งข้างเข้ามากอดปลอบ

           "ไม่เอานะอย่าเพิ่งกลัวสิ่งที่มันยังไม่เกิดขึ้นซิ..คิดบวกเข้าไว้และคริสควรจะทำตัวดีดี ตั้งใจเรียนมีเกรดดีดีไปให้แม่แค่นี้แม่ก็คงจะยอมรับมันได้" ผมพูดปลอบ เขาก็ยิ้มออกมาได้หน่อย

           "พี่ต้องไปแล้วนะพี่มียืนเวรหน้าประตูนะอย่าออกไปสายละและตอนเที่ยงพี่จะลงไปกินข้าวด้วยพร้อมกับเราและเพื่อนๆ " ผมบอกกับคริสโตเฟอร์

           "เลิกทำหน้าเป็นลูกแมวได้แล้วเดี๋ยวพี่เปลี่ยนใจบอกว่าเมื่อคืนลอยกระทง แล้วดันหลงทางเลยพาให้ตื่นสายไปไม่ทันยืนเวร...หน้าประตู" ผมพูดดึงคนข้างเข้ามา คริสโตเฟอร์รีบดันอกผมออกทันที เพราะว่าเขารู้ความหมายของผม
           "ไม่เอานะ...ไม่อยากเดินแปลกๆให้เพื่อนมันแซว" คริสโตเฟอร์พูดเขารู้ว่าผมหมายความว่ายังไง ผมอมยิ้มและก็ลุกขึ้นไปหยิบมือกับกุลแจรถและโน๊ตบุ๊ควันนี้ผมเอาโน๊ตบุ๊คไปด้วย ผมก็รีบขับรถออกมาทันทีเดี๋ยวจะไม่ทันเวรยืนหน้าประตู ถามว่าผมกังวลไหมหากแม่ของคริสโตเฟอร์ไม่ยอมรับเรื่องของผมกับเขาละ ผมคงไม่เลือกทำแบบที่ครูมิ้งทำแน่ๆ

                      Rrrrrrrr เบอร์พี่ต้น ผมรีบกดรับสายทันที

                      "ฮัลโลพี่ต้น"

                      "เขมเป็นไงสบายดีไหม..พี่ขอโทษนะที่ไม่ได้โทรหาเราเลยพี่กำลังยุ่งนะ" พี่ต้นแค่นี้ผมก็ยิ้มดีใจมากแล้ว บ้านผมนะพี่น้องรักกันมากจริงๆ
           
                       “พี่ต้น ผมว่าจะขอให้พี่ช่วยหาครูและนักเรียนที่หายไปให้ผมหน่อยนะพี่ต้น” ผมพูดขึ้น ผมกะว่าวันนี้ผมจะเข้าไปขอข้อมูลกับท่านผอ.

                      “ใครเหรอเขม” พี่ต้นถามผม
                     
                       “เขาเป็นครูที่มสอนก่อนหน้าผมไม่นานและเขาก็หายไปพร้อมกับนักเรียน เด็กอายุยังไม่ถึง 15 ปี นะพี่ต้น “

                                  “แต่รายละเอียดผมจะส่งให้พี่ต้นอีกทีได้ไหมครับและผมเชื่อว่าเขาต้องพากันไปเชียงใหม่ เพราะว่าเขาเรียนจบที่นั้นมา ถึงเขาจะไม่ใช่คนเชียงใหม่ก็ตามพี่ต้น”

                                  “อ้าวแล้วเขาเป็นคนจังหวัดอะไรละ”

                       “เขาใหญ่ครับพี่ต้น ไม่ไกลจากโรงเรียนที่ผมอยู่แต่ผมเชื่อว่าเขาไม่กลับไปที่บ้านของเขาแน่ๆ พี่ต้น เพราะว่าถ้าเขาต้องการให้ใครสักคนช่วย ต้องเป็นเพื่อนและเพื่อนสมัยมัธยมมันหางกันนานเกินไป ผมว่าเขาต้องไปหาเพื่อนที่เรียนมหาวิทยาลัยช่วยครับพี่ต้น เพราะเขาเพิ่งจะจบมหาวิทยาลัย จบหลังผมปีหนึ่งพี่ต้น” ผมพูดบอกพี่ต้น

                       “ได้ซิเขมพี่จะช่วย ..เออ แม่เพิ่งจะบอกพี่ตอนที่มถึง แม่บอกว่านายพาแฟนเข้าบ้าน เด็กนักเรียนเลยเหรอเขม” พี่ต้นพูด ผมนี้แอบเขินเลย
           
                      "พี่ว่าจะแซวอยู่นะ...กินเด็กเหรอ"

                      "พี่ต้นแซวแรงอะ...เด็กกว่าไม่กี่ปีเอง"

                      "เด็กนักเรียนนายนี้นะเขม"

                      "ยอมรับก็ได้ว่ากินเด็ก"

                      "ฮาๆ "พี่้ต้นขำผม
           
                      “นี้ถ้าพี่ได้ข้อมูลอะไรผมก็กะจะบินไปหาครูกับเด็กเองด้วยพี่ต้น ไปหาพี่ด้วยที่เชียงใหม่”

                      “ดีเลยถ้ามาแล้วพี่จะได้ฝากเอิร์ธกลับไปอยู่กับแม่ด้วยพี่พักอยู่คอนโดตาเอิร์ธลงไปเล่นที่ไหนไม่ได้พี่สงสารลูก"พี่ต้นพูด

                      "ได้ซิพี่ต้น..พี่ต้นเขมขอโทษนะที่ส่วนหนึ่งก็มาจากเขมเองที่ทำให้พี่กับพี่เกศกนกเลิกกัน"

                      "เขมพี่ยืนยันนะว่าไม่ใช่เขม....แต่อย่ารู้เลยว่าเพราะอะไร..พี่ไม่อยากให้เขมโทษตัวเองนะ...พี่คิดไว้แล้วแหละว่าวันหนึ่งมันต้องเป็นแบบนี้พี่ถึงได้พยามอยู่กับลูกตลอดเวลา..พี่จะออกไปประชุมแล้วละเขม"

                      "พี่ต้นเขมก็ต้องลงไปทำหน้าที่ครูยืนที่หน้าประตู..เขมว่างจากชั่วโมงสอนแล้วเขมโทรหาพี่ต้นอีกทีนะครับ"

                      "ได้ซิ เอาไว้ค่อยคุยกัน..เออ..พี่เสียใจเรื่องณัฐกานต์ด้วยนะพี่ไม่คิดเลยว่าเขมจะเจออะไรที่แย่ๆแบบนี้เลย"

                      "ช่างมันเถอะพี่ผมคิดซะว่าผมฝาดเคราะห์ไป...แค่นี้ก่อนนะพี่ต้น..ผมรักพี่นะ"

                      "พี่ก็รักและเป็นห่วงเรามากนะเขม..ดูแลตัวเองดีดีนะเขม....บายนะ"หลังจากที่พี่ต้นวางสายไปผมก็รีบเดินไปยืนที่หน้าประตูทางเข้าทันทีเพื่อทำหน้าที่เป็นครูเวรวันนี้ผมยืนกับครูถาวร เธอสงยิ้มให้ผมปกติ นักเรียนก็ถยอยเดินเข้าโรงเรียน

                      "สวัดดีค่ะครูเขม เมื่อคืนไปลอยกระทงที่ไหนมาคะครูเขม" ครูถาวรถามผมทันที่

                      "ไปลอยที่สวนสาธารณะนะครับไม่มีอะไรพิเศษ" ผมตอบครูถาวร

                      "ครูละครับ"

                      "ไปลอยที่สวนเหมือนกันค่ะ คนเยอะมากปีนี้เลยไม่เจอครูเขมกับคริสโตเฟอร์เลยค่ะ"

                      "ผมสองคนออกไปแค่แป๊ปเดียวก็กลับแล้วนะครับ คนเยอะคริสโตเฟอร์เขาไม่ค่อยชอบนะครับเลยพากันซื้ออะไรมานั่งกินและดูหนังกันแค่นั้นจริงๆ "ผมพูดครูถาวรเขาก็หัวเราะเบาๆ
 
                      "ค่ะเชื่อค่ะครู หึๆ " ครูถาวรพูดและขำผม ผมหันไปเห็นผู้อำนวยการกำลังเดินลงมาและตรงมาทางผม หน้าตาท่านเหมือนร้อนใจอะไรสักอย่างและตรงมาทางผมอย่างเห็นได้ชัดเจน

                      "ครูเขมครับ" ผมสะดุ้งเฮือกท่านตรงมาหาผมและจับแขนผม ครูถาวรหันมามองตกใจเล็กน้อยแต่ผมนี่ตัวลีบเลย

                      "สะ..สวัสดีครับผู้อำนวยการ"ผมรีบยกมือไหว้ท่าน

                      "ผมขอคุยด้วยสักครูซิครับครู" ผู้อำนวยการบอกผม ผมหันไปเหล่มองครูถาวร คือผมยืนเวรกับครูถาวรอยู่นะครับ

                      "ผมขอตัวคุณครูเขมสักปะเดี๋ยวนะครับครูถาวร"

                      "ได้ค่ะ ท่านผอ.เชิญค่ะ" ครูถาวรตอบ ผมก็ต้องเดินเลี่ยงหลบออกมาสักระยะทิ้งห่างพอสมควร ไม่รู้ว่าท่านผู้อำนวยการเรื่องอะไรแต่เช้ากับผมหรือว่าครูสมชายไปบอกท่านแล้วซะก็ไม่รู้

                      "หน้าครูซี้ดมากเลยนะครับ" ผู้อำนวยการทักผม พร้อมกับส่ายหน้าเบาๆ (เออาจจะเพราะทำโทษลูกศิษย์หนักไปหน่อย ..ลูกคริสครับ คิดในใจ)

                      "ครูโอเคนะครับครู"ผู้อำนวยการถามผมด้วยสีหน้าที่เป็นห่วงเป็นใยผมเหลือกเกิน ส่วนผมเองก็มองท่านโดยสายตาที่ไม่เข้าใจความหมายว่าไอ้โอเคของท่านนี้คืออะไร ?????????

                      "ยืนคู่กับคู่อริซะด้วย...ไม่โกรธเหรอครับครู" ผู้อำนวยการหันไปมองครูถาวรและเธอก็หันมามองหน้าผมกับผู้อำนวยการยิ้มๆให้

                      "อะไรครับท่านคู่อริอะไรกันครับ"ผมรีบถามท่านผู้อำนวยการทันที O_?

                      "ก็ครูถาวรไง!! แย้งครูลินดาไปจากครู" O_O

                      "เสียศักดิ์ศรีลูกผู้ชายหน้าตาดีอย่างครูเขมหมด....ว่าไหมครับ" ผู้อำนวยการพูดและหันไปยิ้มแหย๋ๆกับครูถาวร ก่อนจะลากผมออกม่อีกสงสัยยังไม่ไกลพอ

                      "เดี๋ยวนะครับผู้อำนวยการครับผมคิดว่าเรื่องนี้อาจจะมีอะไรที่ผิดพลาดไป" ผมพยายามอธิบายแต่ท่านก็ยกมือห้ามผม

                      "ไม่ผิดหรอกครับครู...แม่ยายลินดานะน้องสาวผม และเผอิญว่าผมนะไปถึงช้า ผมมีงานเลี้ยงส่งท่านผู้ว่าราชการจังหวัดนะครับ และทุกคนก็บอกผมว่า......” ผมก็ตกใจทุกคนบอกท่านว่าผมเป็นเกย์หรือเปล่า ผมหันมาทำหน้าตกใจที่สุดเหมือนกัน

                      “ยายลินดาคบครูผู้หญิงเป็นแฟนไม่ใช่ครูเขม!”

                      “ ผมนี่ตกใจมากถึงมากที่สุด!! "  ผู้อำนวยการพูด ผมก็ปาดเหงือไปด้วยแล้วไปแต่ยังมีอีกไหมนะ

                      "เออ..คือ..." ท่านก็ยกมือเบรคผมไว้ จับไหล่ผมก้มหน้าลง

                       "ครูลินด !!...เขาไม่น่าทำแบบนั้นกับครูเขมเลยนะครับ..ครูคงเสียใจมากใช่ไหมครับ"

                      "ผมนะเหรอครับเสียใจ" ผมชี้หน้าตัวเอง

                      "ครูไม่ต้องเก็บอาการหรอกครับครู..แสดงมันออกมาเถอะ....ครับพวกผมจะได้ช่วยกันปลอบครูถูก"

                      "ท่านคิดว่าผมเสียใจเรื่องครูลินดาเธอ...เธอ..ไปรักไปชอบกับผู้หญิงด้วยกัน..และที่สำคัญเธอคบกับครูถาวรอย่างนั้นนะเหรอครับ" ผมถามท่าน ผู้อำนวยการ ยังหันไปยิ้มกับครูถาวร

                      "ใช่ครับไม่ต้องห่วงครู..ผมกำลังทำเรื่องให้...." ผมก็สะดุ้งเออเรื่องอะไรละ

                      "ทำเรื่องอะไรให้ผมเหรอครับ" ผมถามท่านผู้อำนวยการ

                      "จะย้ายผมเหรอครับ..หรือว่าครูจะไม่ให้ผมผ่านโปร..ครูจะไล่ผมออกจากครูเหรอครับ" ผมถามผู้อำนวยการท่านเงยหน้าขึ้น

                      “หึ?” ผู้อำนวยการเลิกคิ้วสูง แม้จะไม่ค่อยมีก็ตาม

                      "ครูออกจะเก่งขนาดนี้..ดูซิปราบนักเรียนเกรียนอยากนายคริสโตเฟอร์ได้ให้กลับมาตั้งใจเรียนได้ไม่มีครูคนไหนทำได้เลย.มีครูคนเดียว..ผมคงทำแบบนั้นไม่ลงหรอกครับครู"

                      “ไล่ไม่ลงจริงๆครับ”ท่านผอ.บอกผม ผมค่อยโล้งอก

                      "อยากเอาขึ้นบอร์ดครูดีเด่นปีนี้ซะด้วยซ้ำ" ผมรีบยกมือไหว้ทันที

                      "จริงนะครับท่าน..ไม่ย้ายผม.” ผมถามย้ำอีกครั้ง

                      “ไม่ครับ” ผู้อำนวยการ

                      “ไม่ไล่ผมออก”

                      “ไม่แน่นอน” ท่านผู้อำนวยการพูดแต่มันกำกวมครับ

                      “ห๊ะ!”  ผมเองครับ ครับว่าไม่แน่นอนนี้คืออาจจะไล่ออกใช่ไหม

                      “ไม่ไล่ออกแน่นอนครับ..ไม่ทำครับ..อนุรักษ์ตายเลยครูดีดีแบบนี้"

                      "หมับ" ผมกอดท่านผู้อำนวยการ

                      "ขอบคุณนะครับท่าน...สัญญานะครับท่าน.."

                      "เออ..แปลกนะครับครู...ทำไมต้องกลัวผมไล่ครูออกด้วยละครับ..ผมไม่เห็นมีความจำเป็นต้องทำแบบนั้นเลยนะครับ" ท่านผอ.พูดและเงยหน้ามองหน้าผม

                      ".............." แต่ผมรอคำสัญญาอยู่

                      "ผมสัญญาครับครูเขม"

                      "แล้วที่ท่าน ผอ ..บอกว่าทำเรื่องให้ผมเรื่องอะไรเหรอครับ"

                      "หาครูสาวๆ สวยๆ กำลังไปเล็งครู. ...ครูจบใหม่. ..สะพร้ังให้มาดามใจครู" ผมก็ทำท่าคิด ผมคงต้องบอกผู้อำนวยการซะใหม่ดีกว่าไหมว่าผม...

                      "เออ..ผมว่าไม่ดีกว่าครับ..ผมว่าไม่ต้องหาครูสวย เออคือ ที่ไม่ต้องสวยหนัก...ก็ได้ครับ..ผมไม่ค่อยชอบคนสวย..เฮอะๆ" จะบอกว่าผมไม่ได้ชอบผู้หญิงครับ

                      "อะไรนะครับครู" ผู้อำนวยการมองผม

                      "ท่านผอ.ครับ ..คือผม...มีเรื่องจะบอกท่านนะครับ..เรียกได้ว่าสารภาพก็ได้นะครับ..ผมรู้สึกผิดมากที่ไม่ได้บอกกับท่านไปตรงๆในวันแรกนะครับ" ผมพูดทำหน้ารู้สึกผิดที่สุด


                      “คือ..ผม...ผม....เป็น......" ผมกำลังจะพูดท่านผู้อำนวยการก็อ้าปากตาผม ว่าผมเป็นอะไร

[PFlove]

ครูเขมจะบอก ผอจริงเหรอคะ

[Tanthai23]

                    EP.17 ครูเขมX คริส เมื่ิิอผมกายเป็นครูผู้อกหักในสายตาทุกคน P2
                     "ครูค่ะนักเรียนเป็นลมคะ!!!" เสียงที่ทำให้ผมต้องหยุดและหันไปมองเห็นกำลังมุงกันเลยที่ตรงลานที่ไว้ให้ทุกคนนั่งโดยเฉพาะนักเรียน

                      "ผมขอตัวไปดูนักเรียนก่อนนะครับท่าน" ผมพูดและรีบวิ่งไปนักเรียนต้องมาก่อนครับ

                      "อ้าว! ครูเขมครับ....เห็นครูว่าจะสารภาพอะไรกับผมครับ)))" ผู้อำนวยการตะโกนเรียกผม

                      "ผมขอไปดูนักเรียนก่อนครับท่านเดี๋ยวผมไปให้คำตอบทีหลังครับ))))”

                      “ผมต้องบอกท่านแน่นอนผมตัดสินใจแล้วครับ..ขอเวลาไปดูนักเรียนก่อนครับ ผอ.))))" ผมตะโกนตอบกลับไป

                      "ถ้าอย่างนั้นช่วงบ่ายนะครับครู ตอนนี้ผมจะไปที่ว่าการอำเภอไปประชุม" ผู้อำนวยการตะโกนกลับมาบอกผม ผมมาถึง อ้าวนั้น! นักเรียนเป็นลมจริงๆด้วย ครูนิดก็วิ่งลงมาเช่นกันดูน่าจะเป็นเด็กม.ต้น ยังผูกคอซองอยู่เลย

                      "อย่าเข้าไปยืนมุงเพื่อนกันแบบนี้ซิ...คนเป็นลมต้องการอากาศเข้าใจไหม..." เสียงครูนิดเอ็ดนักเรียนที่พากันมุงดู ผมเข้าไปเธอหมดสติไปแล้วจริงๆด้วย

                      "ตายแล้วทำยังไงดี...ครูเขมคะอุ้มไปห้องพยาบาลก่อนเลยค่ะ" ครูนิดบอกผม ผมก็ช้อนร่างเด็กผู้หญิงอุ้มไปที่ห้องพยาบาลทันที ทำหน้าที่ครูที่ดีและส่งต่อให้ครูที่ดูแลห้องพยาบาลดูแลกันต่อไป และสักพักก็สัญญาณเข้าแถวก็ดังขึ้น ผมลงไปช่วยครูคุมเด็กนักเรียนเข้าแถวเหมือนเช่นปกติ

            หลังจากเข้าแถวเสร็จเรียบร้อยผมก็เดินกลับขึ้นห้องพักครูผมเอาโน๊ตบุ๊คมาผมจะทำการย้ายเงินในบัญชีที่ผมเปิดไว้กับณัฐกานต์โดนใช้ internet banking ผมมีไอดีและพาสเวิร์ด แต่คงจะโอนไปได้แค่บ้างส่วนผมไม่สามารถจะปิดบัญชีได้กรณีนี้ต้องใช้สองคนเซนต์แต่ช่างมันเถอะเขาคงไม่เอาแล้วแหละแค่เงินเล็กๆน้อย ไปหาเศรษฐีหนุ่มอย่างไอ้แม๊คดีกว่าแต่ว่าไอ้แม๊คนี้นะแมงดาตัวพ่อ พี่ก้องเข้าใจผิดหรือไม่ก็อาจจะจำคนผิดก็เป็นได้นะผมว่า

           “พี่ถาวรอะ....ทำเป็นพูดดี...อย่าให้หึงบ้างก็แล้วกัน” เสียงคู่รักคู่ใหม่เดินเข้ามาจับมือกันเข้ามาพร้อมกับสายตาของบรรดาครูที่อยู่ในห้องที่จับจ้องมองทั้งคู่และหันมามองผมกันหมด ผมก็ต้องหดลง

           “ครูเขมสวัสดีค่ะ..เมื่อเช้ามีปัญหาอะไรเหรอคะเห็นพี่ถาวรบอกว่าท่าน ผอ.เรียกครูไปคุย”

           “ไม่มีอะไรครับทุกอย่างโอเคดี” ผมพูด

           “ดีค่ะลินดานึกว่ามีปัญหาอะไรเพราะเราสองคนซะอีกไม่อยากทำให้ครูเขมอึดอัดใจไปกว่านี้นะคะ” ครูลินดาพูดก่อนผมยิ้มให้ว่าไม่มีอะไรให้อึดอัดใจอีกแล้วและทั้งคู่ก็เดินไปนั่งที่โต๊ะทำงานด้านหลังสุดผมเหลือบมองเวลาจวนจะได้เวลาสอนแล้วไปก่อนเวลาจะดีกว่า ผมหยิบหนังสือเตรียมไปสอนระหว่างที่จะเดินออก ครูนิดลุกขึ้นเดินออกมาพอดีมาที่โต๊ะของผม

           “ครูเขมคะ...” พี่นิดเดินกระลิ่มกระเลี่ยมาหาผมกระซิบเรียกผมเบาๆ

           “พี่สงสารครูเขมนะคะ ...บาดตาแย่เลยค่ะ...แต่พี่เชื่อว่าครูจะดีขึ้นเร็วๆนี้..นะคะ” พี่นิดพูดก่อนจะหันไปยิ้มให้คู่รักคู่ใหม่  พี่นิดคือครูที่อยู่ห้องพยาบาล

           “มาถึงไม่ทันไรอกหักซะแล้ว...เสียดายที่พี่แต่งงานแล้ว..คงทำได้แค่ช่วยปลอบนะคะครูเขม” พี่นิดผมก็ยิ้มให้แค่นี้ก็พอแล้วมั้งและครูนิดก็ออกไปจากห้อง

           “เออ..ผมจะไปสอนแล้วนะครับ...”ผมหันไปบอกทั้งคู่ก่อนจะรีบเดินออกไม่ได้บาดตาผมเลยสักนิด

           “ครูเขม!!”

           “เว้ยย ..ครูโจ้..ครูโผ่พล้วดมาแบบนี้ผมตกใจนะครับ”

           “ผมได้ยินข่าวที่แสนเศร้า...ไม่มีอะไรเศร้าไปกว่าผู้ชายอย่างเราโดนทิ้ง...” O_O

           “ผมเสียใจกับครูเขมมากจริงๆนะครับ..ปึก” ครูโจ้พูดและเข้ามากอดผม

           “อย่ากอดผมแน่นครับครูโจ้ “ ผมพูดก็ผู้ชายกอดผม(นึกในใจกรูคิดนะโว้ยย)

           “ผมนับถือครูเลย ...ครูสตรองมาก!! เป็นผมนะป่านนี้คงยังเมาค้างน้ำตาหนองหน้าอยู่บนเตียง..ว่าแค่ครูไปทำอีท่าไหนครับครูลินดาถึงได้เปลี่ยนใจไปกับครูถาวรแบบนั้น”

           “มันเสียศักดิ์ศรีผู้ชายอย่างเราๆมากเลยนะครับครู”

           “ถ้าเขาไปกับผู้ชายคนอื่นมันยังไม่...เท่านี้...ครูว่าไหมครับ”

           "นี้ทิ้งผู้ชายหล่ออย่างครูไป...หาผู้หญิง!!"

           “ผมว่าไม่เกี่ยวกับศักดิ์ศรีหรอกมั้งครับ...นี้มันเรื่องของหัวใจครับครูโจ้..เราควรจะยินดีไม่ใช่หรอครับ”ผมพูดและดันครูโจ้ออก บอกอย่ากอดผม

           "และความรักนะไม่ได้แบ่งแยกเพศ หรือศาสนาถูกต้องมั้ยครับ..เราทุกคนรักกันได้ครับ" ผมพูดคนตรงหน้าผมนี่ยืนอึ่ง มองผม และเขาก็ยกมือขึ้นมาจับไหล่ผมกุมไว้

           “ครูหล่อมาก...หล่อทั้งภายนอก.แต่ใจครูก็หล่อมากกว่าครับ” ครูโจ้ผมก็จับมือครูโจ้ลง ...ขยันแต๊ะอั้งผมเหลือเกิน

           “ครับ..ขอบคุณนะครับ..ผมขอตัวไปสอนหนังสือนะครับ..นักเรียนรอผมอยู่นะครับครูโจ้” ผมพูดและทำท่าจะเดินออกแต่ครูโจ้ก็ยังรั้งผมไว้อีก

           “ถ้าครูจะไปปลดปล่อยบอกผม..ผมพาไป..ไป ...แฮ้งโอเวอร์กันผมยินดีนะครับครู” ครูโจ้บอกผม

           “ไม่เป็นไรครับ ผมไม่ชอบ...ดื่มเหล้านะครับ...เพื่อนๆบอกผมเมาแล้ว...ยั่ว..ผมเลยคิดว่าไม่ไปดีกว่า ..เฮ้อๆ”อันตรายแกคนรอบข้าง

           “ก็ดีนะซิครับครูจะได้หาแฟนใหม่เร็วๆ!” ผมสะบัดหน้ามามอง ผมได้แล้วครับคิดในใจ ไม่ต้องไปหา

           “ไม่ดีกว่าขอบคุณนะครับครูโจ้ที่เป็นห่วง..ผมไปก่อนคะครับ”

           “ตอนเที่ยงลงไปทานร้านแฟนผมนะครู..วันนี้ไม่คิดเงิน..ฟรีสำหรับครูผู้อกหัก” ผมก็มองดีใจดีไหมผม

           “โอ้ว..เยี่ยม!” ผมยกนิ้วโป้งให้ครูโจ้และรีบเดินออกดีกว่าผมรีบเดินขึ้นไปชั้นบนของตึกวันนี้มีสอนคราบของคริสโตเฟอร์คาบที่สี่พอดีเลิกสอนจะได้ลงไปทานอาหารเที่ยงกัน ตั้งแต่เข้าแถวก็ยังไม่ได้เจอนายนั้นเลยก็ผมมัวแต่น้อมรับคำแสดงความเสียใจ นี้ผมควรจะต้องบอกความจริงกับครูทุกคนใช่ไหมว่าจริงๆแล้วผมนะเป็น ..เป็น...

           “หมับ” ผมกำลังเดินผ่านห้องน้ำครูมีคนดึงผมเข้าไป

           “ปึก” ประตูถูกปิดผมก็มองคนที่ดึงผมเข้ามาคริสโตเฟอร์

           “อืมม” เขาประกบปากจูบผมและไซ้ที่ซอกคผมแถมมือยังสอดเข้าไปในเสื้อผมบี้สองจุดผ่านเสื้อกร้ามตัวบางๆ

           “คริส...พอ..พอก่อน..อย่า..ในโรงเรียน” ผมห้ามปรามและไล่จับมือคริสโตเฟอร์เอาไว้

           “ผมเห็นพี่เดินอยู่อะ..อืมม..อดใจไม่ไหว” คนตรงหน้าผมหยักคิ้วและยิ้มกรุ่มกริ่มให้ผม

           “นี้ผมได้ยินข่าวว่าบรรดาครูพากันช๊อกเรื่องครูลินดากับครูถาวร...อยากรู้ว่าถ้าเขารู้เรื่องครูกับผมจะช๊อกแค่ไหนนะ” คริสโตเฟอร์พูด

           “พี่ว่าพี่ควรจะบอกท่านผู้อำนวยการดีไหม....แต่พี่ก็กลัวจะทำให้เรามีปัญหานะซิคริส”

           “ผมก็อยากบอกแย่แล้ว..ผมอึดอัด...อยากให้เขารู้ว่าผมกับครูเป็นอะไรกัน.” คริสโตเฟอร์พูด ผมเหล่มองมีอะไรนอกจากอึดอัดอีกแน่ๆ

           “บางครั้งมันหึงอะ!!” ผมแอบหันหน้าหนียิ้มดีใจมีคนหึงเหล่ตามองคนที่ทำตาปิ้งๆ ผมก็อดที่ยิ้มไม่ได้เช่นกัน

           “เออ..คริสพี่ต้องไปสอนแล้ว..เดี๋ยวตอนเที่ยงเราค่อยคุยกัน...ตอนนี้นายควรจะไปเข้าเรียนได้แล้ว”

           “อยากกลับบ้านพักอะ...อยากไปเรียนกับครูเขม”

           “เรียนอะไรกับพี่ละที่บ้าน..หึ?”

           “วิชาเพศศึกษา...ครูรัชนีวรรณสอนผมไม่ค่อนเข้าใจและไม่ดึงดูดใจเท่าเรียนกับ....ครูเขม” คริสโตเฟอร์ ผมควรเปลี่ยนสายวิชาการเรียนการสอนใช่ไหม ผมจบเอกภาษาอังกฤษมาแท้ๆเลย

           “ทะลึ้งจริงๆเลยเรานะ...และพี่นี่เป็นครูสอนภาษาอังกฤษไม่ใช่ครูสอนเพศศึกษาซะหน่อย..แค่รู้นิดๆหน่อยๆ ” ผมพูดและมองนักเรียนสายหื่นของผม

           “คริสพี่ต้องขึ้นสอนแล้ว ไปได้แล้วและนายควรจะไปรอพี่ในห้องเรียนไม่ใช่มาดักรอพี่ที่ห้องน้ำครูแบบนี้!” ผมพูดเอ็ดคริสโตเฟอร์ พร้อมกับติดกระดมเสื้อเชิ้ตนี้แค่ไม่กี่นาทียังถูกปลอดไปตั้งสามเม็ด ก่อนจะเปิดประตูออกมาก็ โป๊ะเชะ!!!!!!
           
                ครูสมพิศยืนอยู่หน้าห้องน้ำด้วยท่าที่เอาหูแหนบแอบฟังที่ประตู ห้องน้ำที่ผมถูกนายคริสลากเข้าไป ครูสมพิศเงยหน้ามองผมกับคริสโตเฟอร์สลับกับไปมาว่าเข้าไปทำไมในห้องน้ำครูและสองต่อสองด้วย

                       “เออ...ครู..เขม...และ..นี้ ...นายคริส..ทำอะไรกันคะ”ครูสมพิศถามผม

                       “เออ...คือ..ผม..เออ..” ผมก็หันไปมองนายคริสว่าเป็นไงละ ไม่ต้องรอไปถึงผู้อำนวยการผมว่าได้บอกันตรงนี้แหละมั้ง

                       “ครูเขมเขาเห็นว่าชายเสื้อผมหลุดออกมานอกกางเกงนะครับ”

                       “และครูเขมเลยดึงผมเข้าไปแต่งตัวให้เรียบร้อย....ครับครูสมพิศ” คริสโตเฟอร์พูด ผมหันมามอง

                       “จริงครับ..นี้..ทีหลังอย่าเอาเสื้อออกมานอกกางเกงอีกนะ..แต่งตัวให้ดีดี เราเป็นนักเรียนนะไม่ใช่นักเลง...จริงๆเลย” ผมหันมาทำเสียงดุและใช้นิ้วหยัดชายเสื้อที่ยังโผ่ออกมาให้ลงไปในขอบกางเกงสีน้ำเงินนั้น  ผมคิดไม่ถึงนายคริสนี้เก่งจริงๆ แถได้เก่งจริงๆ สงสัยผมต้องเรียนจากนายนี้บ้างแล้วมั้ง

                       “น่ารักมากเลยนะคะครูเขม..สงสัยเราจะได้ครูผู้ช่วยฝ่ายปกครองคนใหม่” ครูสมพิศพูด

                       “นายนี้ก็ประจำเลยคริสโตเฟอร์แต่งตัวไม่เคยเรียบร้อยกับเขาสักที..แค่เจ็ดแปดชั่วโมงเองจะตายหรือไงที่จะทำให้เสื้อนี้นะมันอยู่ในกางเกงตลอดเวลา!!”

                       “ดีมากเลยคะครู กฏมีให้ปฏิบัติไม่ใช่มีไว้ให้แหกกฎกัน ” ครูสมพิศพูดผมก็หันไปช่วยหยัดชายเสื้อนักเรียนด้านหลังให้

                       “เข้าใจไหมนายคริส!!”

                       “ครับครู” คริสโตเฟอร์ตอบและหยักคิ้วให้ผม มันน่าไหมนี่ นายตัวดี ผมจะโดนไล่ออกจากการเป็นครูไม่ใช่เพราะแก้มหรือใคร เพราะนายจอมหื่นผมนี่แหละ

                       “ของครูก็ไม่เรียบร้อยนะครับผมช่วย” คริสโตเฟอร์พูดมันก็ออกมานิดหน่อยก็พอตัวดีนี้แหละมือไวจริงๆ ผมรีบจับมือคริสโตเฟอร์ไว้ว่าอย่าเดี๋ยวทำเอง

                       “ถ้าอย่างนั้นพี่ไปสอนก่อนนะค “ ครูสมพิศพูดแต่เหมือนครูจะพูดอะไรสักอย่าง

                       “เออ..คือพี่หยุดฟัง..พี่ว่าพี่ได้ยินพี่เหมือนนักเรียนแอบมาเปิดคลิปหนังโป้ดูกันในห้องน้ำครูนะคะ ..สงสัยพี่จะหูไม่ค่อยดีหรือว่าคิดมากไปเอง..แต่เสียงมันมันเหมือนมากค่ะ แบบ..อย่าว่าพี่ทะลึ้งเลยนะคะ เหมือนครางอะค่ะ ” ผมก็ต้องตกใจ

            “ไม่มีนะครับ! ..ผมไม่เห็นได้ยินอะไรเลย...จริงๆครับ..ครูสมพิศ” ผมรีบพูดและหันมามองหน้าตัวดี เสียงใครนายหรือพี่ ต่อไปเขมชาติต้องเดินห่างๆห้องน้ำเอาไว้ ยั่งอีกยั่งมาหยักคิ้วอีกนะ

           “ถ้าผมได้ยินดีจะจัดการให้ทันที..ไม่สมควรอย่างยิ่งที่นักเรียนจะมา..ทำเรื่องแบบนั้นในโรงเรียน” ผมพูดและเหล่ตาลงมามองคนข้าง ๆ

           “อ้าว!! นี้ยืนจะมาอยู่ทำไม ไม่มีเรียนหรือไงนายคริส..ไปเรียนซิคะนักเรียน” ครูสมพิศเอ็ดนายคริสโตเฟอร์

            “มีครับครูผมไปเดี๋ยวนี้แหละ..ขอบคุณนะครับครูเขม” คริสโตเฟอร์พูดและยกมือไหว้ผม

             “พี่ไปก่อนนะคะครูเขม” ครูสมพิศพูดและเดินไปผมก็ออกเดินเหมือนกันแต่ผมเดินตามหลังนายคริสโตเฟอร์

              “หึๆๆ” ยังมีหน้าหันมาหัวเราะผมอีกนะ

               “เกือบไปแล้วไหมละคริส..เก็บไว้รอไปทำที่บ้าน...ทะลึ่งตลอดเวลา..เดินไปก่อนเลย ไปรอในห้องเรียน!” ผมพูดและนายคริสก็หันมาหยักคิ้วให้ผมและรีบเดินขึ้นไปชั้นบน ผมก็เดินตามหลังเขา โชคดีที่ผมเดินออกมาก่อนเวลาห้านาทีเดี๋ยวได้เข้าห้องเรียนสายแน่ๆ

                       “เอี้อด!!” เสียงเบรคของผมเพราะว่า แก้ม เธอออกมาหยุดตรงหน้าผม ผมต้องเบรคตัวโก้งเลย

                       “แก้ม..!.”

                       “ที่แท้ครูก็เอาเรื่องที่ครูจีบครูลินดามาบังหน้าแต่ครูลินดานะเขาคงไม่เล่นด้วยใช่มั้ยคะ..ต่อไปจะเอาเรื่องอะไรมาบังหน้าอีกละคะครูเขม”

                       “ครูไม่ได้คิดจะหาอะไรมาเพื่อบังหน้าทั้งนั้นแหละแก้ม..” ผมบอกแก้ม


           “ครูรู้ว่าความจริงก็คือความจริงแต่มันก็อยู่ในขอบเขตที่ควรจะอยู่แค่นั้นและอีกอย่างก็ไม่จำเป็นว่าต้องไปประกาศปาวๆให้คนทั้งโลกรับรู้หรอกมั้งจริงมั้ย"

           “เออ..แก้มครูต้องเข้าสอนแล้วนะ..ครูเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงได้คอยหาแต่เรื่องครูนะแก้ม..แต่ครูยังคงมองว่าเธอคือนักเรียนของครู”

           “ทำไมครูไม่ไปรักคนอื่น..ไอ้พี่ปัน ปันไง นั้นก็เกย์...ทำไมต้องเป็นพี่คริสของแก้มด้วย”

           “แก้ม...ความรักมันไม่ได้เกิดขึ้นแค่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งมันต้องเกิดทั้งสองฝ่ายแก้ม”

           “ครูต้องไปแล้วจริงๆ “

           “แก้มจะเข้าไปหาผู้อำนวยการเดี๋ยวนี้....ที่แก้มไม่ไปเมื่ออาทิตย์ก่อนเพราะว่าแก้มอยากจะคุยกับครูให้ครูหยุดแต่ถ้าครูไม่หยุด..แก้มก็จะทำให้ครูหยุดเอง” ผมหันมามองแก้ม

           “ตามใจแก้มแล้วกันนะ...ครูขอตัวเพราะว่าครูสายแล้ว”

           “เอาที่สบายใจเลยแก้ม”

           “ครูอย่าประชดแก้มนะ”แก้มพูด ผมก็เหลือบมองเวลาที่ข้อมือ อันนี้สายแน่!

           “ครูไม่ได้ประชด...ตามใจแก้ม..ครูไปนะ..สายเลยทีนี้..เวรแล้ว!!!!!”ผมพูดและรีบวิ่งขั้นไปอีกชั้นเพื่อนไปห้องเรียนวันนี้วันอะไรวะเนี๊ยะ!! ตอนแรกเผื่อเวลาไปวะเยอะแต่ตอนนี้สายไปสิบนาทีได้ พอเข้ามาในนักเรียนที่นั่งรอผมอยู่แล้วก็พากันมองกันมองมาที่ผมทำตาแป๋ว ผมก็รีบทำการสอนตามปกติ มีจะมีสายตาแปลกที่มองผม และพ่อตัวดีนั่งมองผม ชี้ที่นาฬิกาที่ผมซื้อให้เขาใส่ไว้ นั้นแปลว่าผมสาย แม้จะใครละที่ทำให้ผมสาย!
ผมก็ทักทายนักเรียนเช่นปกติและเริ่มทำการสอน

                       "แกได้ยินข่าวครูลินดาเป็นเลสเบี้ยนปะ..ครูลินดาไปคบกับครูถาวรอะแก..ครูเขมเลยอกหักอะ..คิก คิก คิก" ต่างก็พากันซุบซิบนินทาเรื่องที่ครูลินดาไปคบกับครูถาวร เป็นข่าวดังมากแถมผมยังตกเป็นผู้น่าสงสารเป็นครูผู้อกหักรักคุดผู้หญิงไม่เอาไปคบกับผู้หญิงด้วยกันอีกด้วย เอาเข้าไป!

[Tanthai23]

EP.18ครูขม X คริส เมื่อความลับถูกเปิดเผย
  คริสโตเฟอร์
                     ผมโคตรซะใจที่เห็นหน้าแฟนเก่าครูเขมที่ยืนอ้าปากค้าง ตกใจที่รู้ความจริงเรื่องของผมกับครูเขม อันที่จริงผมก็ไม่อยากออกไปทำให้เขามองครูเขมไม่ดี ที่ผมออกไปเพราะว่าผมทนไม่ได้ก็คือเขาว่าครูเขมว่าน่าเบื่อ น่ารำคาญแถมผู้ชายที่ยืนกวนตีนข้างๆนั้น แฟนเก่าซิของครูเขมบอกนั้นตัวจริงอีก ผมเลยเดินเข้าไปจูบซะเลย ไม่รู้กี่สายตาแต่ไม่ซะใจเท่าสายตาของคนที่ชื่อณัฐกานต์ แต่ก็ไม่วายมีเรื่องให้พี่เขมกลุ่มเรื่องเงินในบัญชี ผมเองก็ไม่เข้าใจเพราะว่าผมยังไม่เจอกับตัวเองที่เขาเปิดบัญชีกับแฟนโดยการไว้ใจ ตั้งเงื่อนไข ใครเป็นฝ่ายเบิกก็ได้ สุดท้ายเขาก็เบิกเงินไปซะเยอะแม้ครูเขมจะบอกความจริงว่าเขาก็เคยช่วยตอนที่พ่อครูเขมเสียชีวิตหรือแม้กระทั้งช่วยเหลือให้ครูเขมเรียนได้สำเร็จก็ตามแต่ก็แค่ปีเดียว

                       "คุยกับใครนะคริส" ครูเขมหันมาถามผม ระหว่างที่กำลังเดินพิมพ์ขอ้ความนัดไอ้โจและอาร์ท ว่าให้เจอกันที่ด้านหลัง

                       "บอกพวกไอ้อาร์ทไงครูว่ากำลังจะลงไป" ผมหันไปตอบ ผมสองคนเดินลงมาจากห้องเรียน ผมเห็นสายตาใครๆก็มองครูเขมและ talk of the timeของบรรดานักเรียนไปด้วยจะเป็นเรื่องใครไปไม่ได้ เรื่องของครูเขมอกหักจากครูลินดาแล้วผมก็อดที่จะขำไม่ได้

                       "ไม่ต้องมาขำครูเลยนะ...เดี๋ยวรอครูแป๊ปหนึ่งนะคริส" ครูเขมบอกผมคงรีบเอาหนังสือไปเก็บ ผมยืนอยู่ตรงหน้าห้องพักครู

                       "คริส!!"ผมหันไปมองพี่ภู รุ่นพี่ม.6 เพื่อนของไอ้พี่กาย กับไอ้พี่อั๋นนั้นแหละ

                       "ว่าไงเพ่" ผมเงยหน้าขึ้นมองพี่เขาแบบไม่กลัวเกรง ผมเงยหน้าขึ้นมองมันหยักคิ้วให้ว่าแม่งจะมาหาเรื่องอะไรอีก

                       "พี่มาคุยดีดี...เมื่อศุกร์ไปเมามาหรอ" ไอ้พี่ภูมันถามผม

                       "พี่รู้ได้ยังไง"

           "มีคนเห็นและมีคนในผับสนใจมึงวะ..พี่อิทอะ" ผมเงยหน้าขึ้นมอง ไอ้อิทนี้มันเป็นเกย์ ผมรู้ดีแต่มันมาสนใจผมทำไมอะ ผมก็ไม่เคยไปยุ่งกับมันซะหน่อยแค่เคยได้ยินชื่อมันเฉยๆ

                       "สนใจอะไร" ผมถามด้วยนำเสียงกวนตีนกลับไป

                       "สนใตตูดมึงอะ"

                       "ไปไกลไกลตีนดีกว่าพี่ภู...ต่างคนต่างอยู่พี่..ผมเองไม่อยากไปมีเรื่องกับพวกพี่หรอกนะ..แม่งมากวนตีนและคนผิดก็เป็นผมอีกก็แค่ลูกนายตำรวจ..ไม่มีที่เบ่งหรือไง"

                       "ไม่เอานะน้องคริส..ที่ผ่านมากอะไรที่ผิดหูผิดตากันไปก็แล้วกันไป" ผมเอกยืนเอียงคอมองหน้ามันว่ามันจะมาไม้ไหนของมันวะ

                       "พี่พูดจริงมันสนใจมึงมาก..มันอยากได้มึงมาทำเมียมันวะ...ไหน..ไหนมึงก็เป็นแล้วนิ..ลองดูหน่อยไหมเพื่อจะติดใจ..อาจจะลืมของครูไปเลยก็ได้นะ"นั้นไง

                       "ไปไกล ไกล ไป...ผลั๊ก" ผมผลักออกมันให้ออกไป มันแค่เซ่ไปเท่านั้น

                       "อะไรกันนะคริสนี้มีเรื่องอะไรกัน"ครูเขมออกมาพอดีเลย ไอ้พี่ภูหันไปมองหน้าครูเขมและหันกลับมามองหน้าผม

                       "มันฝากบอกว่ามันสนใจมึงมานานแล้วไอ้คริส!! " ไอ้พี่ภูมันพูดกระซิบข้างหูผมและเดินออกไปเอามือล้วงกระเป๋านักเรียนโดยมีสายตาครูเขมที่ยืนมองและเขาก็เข้ามาหาผม

                       "มีเรื่องอะไรอีกเหรอคริส" ครูเขมถามผม ผมหยักไหล่ผมว่ามันคงเข้ามาพูดแซวผมมากกว่า

                       "มันบ้านะครู...มันก็คงมาแขวะผมเหมือนที่ไอ้พี่กายมันทำนั้นแหละครูเขม ..มันเพื่อนกัน"ผมพูดครูเขมก็พยักหน้า

                      "แต่ผมอยู่เฉยๆนะครู..ไม่ได้โต้ตอบด้วยนะ...ผมเก่งปะ" ผมพูดครูเขมยกไหล่ขึ้น

                       "เก่งมาก" แต่อันทำให้คริสโตเฟอร์ยิ้มได้ ผมเดินลงมาด้านล่างกันสองคน

                       ตื้ด!! เสียงข้อความจากแอพพลิเคชั่นสีเขียว
Jo Jo : มาแล้วนะพวกกรูซื้อข้าวกันแล้วด้วยรอที่โต๊ะเลย
KissKhem: กูเข้าไปซื้อข้าวกับพี่เขมก่อนเดี๋ยวกูไปวะ
Jo Jo : @KissKhem:  แม้..เดี๋ยวนี้ ..ติดครูนะครับมึง

                      ผมเดินลงมาจากบันได้ของอาคาร ผมเดินผ่านพวกไอ้พี่ภู ไอ้พี่กาย และไอ้พี่อั๋นมันมองผมกับครูเขม แบบกวนตีนได้อีก ครูเขมหันมามองผม ผมก็หันไปมองทางอื่นไม่อยากมีเรื่อง โดยปกติผมไม่ยอมนะแต่นี้ครูเคยบอกผมไว้ว่าให้ผมอดทนผมต้องทำให้ได้

                      "มีอะไรดีวะ..กะอีแค่ตูด"

                      "แสดงว่ามันต้องมีดีวะ..สงสัยต้องลอง"

                      "เออวะ..ฮาๆ " ผมเดินกำหมัดตัวเองแต่ไม่หันไปมอง ผมกำแน่นมากจนผมรู้สึกว่ามีมือมาจับและพยายามแกะมันให้คลายออก โดยครูเขม

                      "ถ้าปกติผมคงวิ่งเข้าไปตะบันหน้ามันแล้วครู"

                      "ช่างเขาเถอะ ..ไปดูซิว่าจะกินอะไรดี เออ ครูว่าจะไปกินร้านครูโจ้ซะหน่อยเขาบอกว่าวันนี้ครูกินฟรี" ครูเขมพูดผมก็มู่ปากเลย ฟรีครูคนเดียวนะซิ ผมเดินไปดูว่าจะกินอะไรดีเห็นวันนี้ร้านป้าเขามักจะทำอาหารมาขายไม่ค่อยซ้ำกัน และวันนี้ก็มีบะหมี่หมูแดงที่ผมชอบซะด้วย

                      "ครูผมไปซื้อบะหมี่หมูแดงนะครู" ผมพูดและรีบเดินไปทันที

                      "ป้าเอาบะหมี่หมูแดงไม่ใส่ผักกวางตุ้ง!!!!" เสียงประสานกันผมแทบจะไม่ต้องหันไปมองเลยว่าเป็นเสียงของใคร ผมจำได้ดีแม้จะไม่ได้พูดคุยกันมากหนึ่งอาทิตย์เต็ม ผมกับไอ้โป้งชอบอะไรที่คล้ายๆกันยกเว้นสเป็กตอนนี่ผมหันมาชอบผู้ชายไปแซวแล้วแต่ผู้ชายคนเดียวนะคือครูเขม

                      "โป้ง" พอผมหันมาเจอหน้าไอ้โป้งที่ยืนเอามือล้วงกระเป๋าสองข้างสไตล์ของมัน มันก็หันหลังจะเดินออก ในเมื่อบะหมี่เป็นของโปรดของมันแต่มันเลือกจะเดินออกเพราะผมนี่นะ

                      "โป้งมึงจะงอนกูเป็นสาวๆทำเหี้ยอะไรวะ" ผมสะบัดเสียงไปพูดใส่ไอ้โป้ง

                      "เออกูเห็นด้วยวะกับไอ้คริสวะโป้ง..มึงเป็นบ้าอะไรของมึง!!" ไอ้ปัน ปันมันก็พูดและไอ้โป้งมันก็เดินกลับมายืนโดนที่ยังเก็กไม่พูดอะไร มันก็ยังดีผมก็แค่ยิ้มๆกับไอ้ปัน ปัน

                      "ไอ้โจกับไอ้อาร์ทละวะ" ไอ้ปัน ปันมันถามผม

                      "ด้านหลังวะ..ไปนั่งด้วยกันดิวะ" ผมหันมาบอกไอ้ปัน ปัน ผมแอบเหล่มองไอ้ขึ้เก็กเพื่อนของผม

                      "ไปดิ..วันนี้คนลงมากินที่ห้องอาหารเยอะวะ ...เฮ้ย! ครูเขมเรียกมึงปะวะ" ไอ้ปัน ปันมันชี้ไป ผมหันไปมองครูเขมเขาก็บอกว่าไปรอด้านนอก ผมพยักหน้า

                      "พี่โป้งคะ..อย่าลืมที่ตกลงกับ กี้ไว้นะ...ที่ให้กี้ช่วยแล้วก็อย่าลืมรางวัลของกี้ละ" ผมหันมามองน้องกี้ สาวสวยที่ใครก็พากันจีบแต่น้องเขาแอบชอบไอ้โป้ง ผมหันมามองไอ้ปัน ปัน เมื่อกี้ยังดี้ด้าอยู่เลย

                      "ได้ครับน้องกี้..ตอนเย็นเจอกันนะครับ"ไอ้โป้งมันตอบน้องกี้ไป

                      "ค่ะพี่โป้ง"และน้องกี้ก็เดินออกไป

                      "เฮ้ย!" ผมสะกิดเรียกไอ้ปัน ปัน มันก็พยักหน้าว่ามันโอเค แต่ผมว่าไม่โอเคเท่าไหร่หรอก ไอ้โป้งนี้แม่งก็ไม่รู้เรื่องอะไรเลยมีคนที่รักมันอยู่ข้างๆ แต่มันดันมองไม่เห็น ผมก็รับชามบะหมี่มาถือไว้ ก่อนะเดินออกผมหยักไหล่ให้มันดึงไอ้โป้งไปนั่งให้ได้นะ ไอ้ปัน ปันมันหยักไหล่กลับ

                      "ครูเขม" ผมเดินออกมาเรียกครูเขม และเดินไปที่นั่งด้านหลังพร้อมกันระหว่างที่ผมถือชามไปผมเห็น แก้มยืนมองผมจาดด้านในและเพื่อนเธอก็หันมามองผมกับครูเขม แก้มเธอสะบัดหน้าไปเดินเข้าไปเพื่อไปเข้าแถวซื้ออาหารเที่ยงตามปกติ ผมเดินมาที่โต๊ะโดยมีพวกไอ้อาร์ทและไอ้โจ มันกินไปเล่นมือถือไป ผมนั่งลงข้างๆกับครูเขม

                      "อาร์ท โจ มึงได้ยินข่าวครูถาวรกับครูลินดาปะ" ผมถามไอ้ที่นั่งกดมือเล่นพอได้ยินว่าครูถาวรมันเงยหน้าพร้อมกันทันที ครูเขมขยิบตา

           "ทำไมวะกรูพล้าดอะไรไปวะ"ไอ้อาร์วางมือถือมันลงและมองผมตาโตเลย หันไปหยักคิ้วให้ครูเขม

           "กรูได้ยินวะแต่กูคิดว่าไม่ใช่เรื่องจริงวะมันไม่ใช่ใช่ปะวะ"ไอ้โจ

           "ครูเขาอยู่สายเลสโว้ยย" ผมพูด

           "ห๊ะ!!!!!" พวกมันต้องร้องออกมาด้วยความตกใจ

           "ไม่จริงอะ...ครูถาวรของอาร์ท..กรูแอบมองมาตั้งนาน!!!!!"

           "ไม่จริงอะ!! ......โจรับไม่ด้ายยย!!" ผมแอบเห็นมันชอบมองครูถาวรอยู่บ่อยๆ ไอ้สองตัวนี้มันชอบสาวอายุเยอะกว่า ดูมันกอดกันกลมเลยอกหักแอบหลงรักครูสาว

           "มันแอบปลื้มครูถาวรพี่เขม...ฮาๆ " ผมหันมากระซิบกับพี่เขม แต่ผมรู้สึกว่ามีคนคีบหมูแดงผมไปกินนะ

           "เฮ้ย!! พี่เขม..เนียนวะ..เอาหมูแดงผมไปกินทำไมมีน้อยๆอยู่." ผมเงยหน้าขึ้นจะแย้งคืนก็ไม่ทันแล้วเข้าปากไปแล้ว

           "กินของพี่ไหมละ..แฟนครูโจ้ให้มาซะเยอะเชียว" ครูเขมพูด ผมก็ตักมากินเรียกได้ว่าแบ่งกันกินนั้นแหละ แต่ผมสองคนลืมไปว่านั่งอยู่ในสายตาไอ้โจกับไอ้อาร์ท

           "เว้ยย" พอเงยหน้าขึ้นมาก็ต้องตกใจมันจ้องมองผมสองคนอยู่

           "เบาๆหน่อยก็ได้มั้งเกรงใจเพื่อนบ้าง...อิจอะ" ไอ้โจมันพูด

           "เสือกไปหาแฟนโรงเรียนอื่นทำไมวะ นักเรียนหญิงที่นี้ก็เยอะแยะไม่จีบ" ผมพูดไปครูเขมก็ยิ้ม

           "คริส..เมียเก่ามึงมา..ฮาๆ" ไอ้อาร์ท มันบอกผมเมียเก่าผมเงยหน้าขึ้นก็พบว่าเป็นไอ้โป้ง มันเดินมากับไอ้ปัน ปัน ผมเลยต้องกระเทิบออกจากครูเขมจากที่นั่งเบียดยังไงก็เกรงใจไอ้โป้งที่มันไม่ชอบเกย์

           "นั่งด้วยได้ไหมวะ" ไอ้ปัน ปัน

           "มาขนาดนี้แล้วปันเอ้ย!!!..นั่งเถอะลูก"

           "ขอบคุณครับพ่ออาร์ท" ไอ้ปัน ปัน พวกผมชอบแซวว่ามันพ่อลูกกัน ไอ้ปันมันบอกว่าพ่อมันชื่อเดียวกับไอ้อาร์ท ชื่อนายอานนท์ พวกผมเลยยกให้ไอ้ปันปันเป็นลูกไอ้อาร์ทไปแบบเล่นๆครับ

           "ไม่เจอกันนานนะลูกปัน ปันของพ่อ " ไอ้อาร์ทมันจับแก้มไอ้ปัน ปัน

           "อย่าจับแก้มผมนานนะครับพี่อาร์ท..เดี๋ยวผมคิดขึ้นมาพี่อาจจะเสียว..."  ไอ้ปันปันมันพูด ทำให้อาร์ทถึงกับชงัก มันคงลืมไปไอ้ปันปันมันบอกว่ามันก็เป็นเกย์

           "เว้ย!! กรูลืมไป!!" ไอ้อาร์ทมันนึกได้ว่าไอ้ปัน ปันมันเคยบอกไปว่าอะไรมันรีบชักมือกลับ

           "นั่งดิโป้ง..มึงจะยืนทำอนุสาวรีย์อะไรตรงนี้..หรือว่าลืมตูดไว้ที่บ้านพัก" ไอ้โจ ผมเงยหน้ามองไอ้โป้ง ไอ้โป้งมันก็ค่อยทรุดลงนั่งที่เก้าอี้ข้างๆไอ้ปัน ปัน และมันก็นั่งข้างๆ ผม

           "หวัดดีครับครูเขม" ไอ้โป้งมันยกมือไหว้ครูเขม ครูเขมพยักและส่งยิ้มให้โป้ง ไอ้โป้งก็ปั่นหน้านิ่ง

           "ปัน ปัน มึงกินหมูแดงปะ แม่งเยอะเต็มชามกูเลยเนี๊ยะ" ไอ้โป้งมันถามไอ้ปัน ปัน

           "กรูก็มีเยอะอยู่แล้วไอ้โป้งครับ ..แค่นี้กูจะกินหมดหรือเปล่ายังไม่รู้เลย..และว่าจะแบ่งให้มึง..กูคงไม่ต้องแล้วใช่ปะวะ"ไอ้ปัน ปัน มันพูดกับไอ้โป้ง แต่ผมเห็นไอ้อาร์ทมันกำลังอ้าปากแซว ผมเลยรีบห้ามซะก่อน ผมไม่อยากทำลายบรรยากาศของไอ้โป้งและไอ้ปันปัน หามันเผลอแซวว่าไอ้ปันปันมันแอบชอบโป้งขึ้นมา ไอ้อาร์ทมันรีบเอามืปิดปากตัวเองวะก่อน

           "ไอ้คริสมันชอบไม่ใช่เหรอ..ให้มันไปดิ" ไอ้โจมันพูด ผมเงยหน้ามองหน้าไอ้โป้งว่ายังไงของมึง

           "อะ..กู..ไม่ค่อยชอบกินหมู..เท่าไหร่..อะ" ไอ้โป้งมันพูดและคีบมาให้ผม หน้ามันไม่มองผมหรอก ผมหันไปหยักคิ้วให้ครูเขมว่าเพื่อนผมมันเก็กดีไหมละ

           "หึ..หึ.." ครูเขมหัวเราะผมในลำคอ

           "ใจวะ..โป้ง" ผมเงยหน้าขึ้นตอบมัน

           "เออ....พี่เขมอยากะเปิดร้านกาแฟและเปิดสอนติวภาษาอังกฤษด้วยวะ" ผมพูดขึ้นพวกเพื่อนๆผมเงยหน้าขึ้นมามองผมกับครูเขมกันหมดเลย

           "พวกมึงรู้ไหมวะมีที่ไหนที่เขาให้เช่าราคาไม่แพงบ้างไหมวะ" ผมถามขึ้น

           "ตึกแถวป้าของไอ้อาร์ทไง " ไอ้โจมันพูดขึ้น ผมกับครูเขมหันไปมองหน้าไอ้อาร์ท

           "เขายังเช่าอยู่เลยแต่จะหมดสัญญาอีกเดือนพฤษภาคมนี้แหละ" ไอ้าร์ทพูด

           "พี่เขมดีเลยอะ เราเช่าเขาต่อไหมพี่และผมก็ไปเรียนชงกาแฟนะกลับมาก็เปิดได้เลยพี่เขม" ผมพูดพี่เขมก็พยักหน้า

           "ช่วยหน่อยดิวะอาร์ท" ผมเงยหน้าขึ้นมองหน้าไอ้อาร์ท

           "เอาวะกูไปบอกป้าให้แบบเกริ่นๆก่อนนะและรายละเอียดครูเข้าไปคุยกับป้าผมเองนะครับแต่ห้องกว้างครับครูและไม่ไกลจากที่โรงเรียนด้วยครับ"

           "ผมสมัครเป็นพนักงานล่วงหน้าได้ไหมครับครู.." ไอ้โจมันพูด

           "มึงอยากชงกาแฟหรอโจ้" ไอ้ปัน ปัน ถามไอ้โจ้

           "กูอยากไปนั่งดูสาวๆน่ารักวะ เพราะส่วนใหญ่เขาจะมานั่งกันในร้านกาแฟวะ" ไอ้โจมันพูด

           "ไอ้หน้าม้อ!!!"  พวกผมร่วมกันประณามไอ้โจโดยพร้อมเพียงกัน

           "ครูแม่ไอ้โป้งทำเบเกอรี่ส่งด้วยนะ..." ผมหันไปบอกครูเขม

           "ดีเลย....มีกาแฟสดก็ต้องมีพวกเบอเกอรี่บ้าง" ครูเขมพูดและหันไปมองโป้ง แต่มันก็ยังไม่ได้พูดอะไร จังหวะที่

                      Rrrrr มันดังขึ้นพอดีเลย มันรีบวิ่งออกไปเพื่อกดรับสาย ผมได้แต่มองมันดูมันร้อนรนยังไงก็ไม่รู้ เหมือนกับว่ามีเรื่องแน่ๆ ผมได้แต่ชะเง้อมองตามไป

                       "กูลืมบอกพวกมึงไปวะ..พ่อไอ้โป้งเข้าโรงพยาบาล....พ่อมันเป็นโรคหัวใจเฉียบพลันว่ะ" ไอ้ปัน ปัน พูด ทำเอาพวกผมหยุดทานกันหมดเลย พี่เขมด้วย ผมหันมามองหน้ากันหมด นี่ผมไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อนเลยนะ แต่ไอ้ปันปันมันบอกว่าโรคหัวใจเฉียบพลันนี้แปลว่าเพิ่งจะเป็นซินะ

           ตื้ด ตื้ด ข้อความเข้ามือถือของครูเขมชาติ

           "พี่ต้องไปก่อนนะคริส..ครูลินดาส่งข้อความหาครูว่ามีประชุมครูด่วน" พี่เขมบอกกับผม ผมพยักหน้าและพี่เขมก็คว้าขวดน้ำเปล่าพร้อมกับลุกขึ้น

           "ดูโป้งด้วยละ..คริส เพราะเขาเป็นเพื่อนเรา" ครูเขมก้มลงบอกผม ผมก็พยักหน้า  ผมก็ยังหันไปมองไอ้โป้งมันคุยโทรศัพท์อยู่ แม่มันแน่ๆเลย

           "เจอกันที่บ้านพักนะ...พี่จะเข้าไปอาบน้ำก่อนและออกมาสอนพิเศษ" ครูเขมชาติบอกผม ผมสะบัดหน้าไปมองพี่เขม

           "ดีเลยงั้นผมจะไปอาบน้ำก่อนแล้วค่อยออกมาซ้อมบาสนะพี่เขม" ผมหันไปบอกครูเขมชาติ พี่เขมก็เลิกคิ้วมองผม และพยักเพยอให้ผมหันกลับไปมองเพื่อนๆ

           "หึ??" ทั้งสามคน ไอ้อาร์ท ไอ้โจ้ และไอ้ปัน ปัน  ผมหันไปมองมันสงสัยทำไม

           "มันต้องซ้อมก่อนค่อยไปอาบน้ำไม่ใช่เหรอว่ะ" ไอ้อาร์ท ครูเขมยืนกอดอกเหล่ลงมามองผม

           “ทำไมอะ มึงไม่เคยทำซะซิท่า “ ผมหันไปแถถามพวกมัน

           “ไม่มีอ่ะไอ้เชี้ย!” ไอ้อาร์ทมันด่าผมอีกและทำท่าจะตบหัวผมด้วย

           "เออ.แต่กูก็คิดว่าท่าจะดีวะ..กูลองชวนไอ้โป้งอาบน้ำก่อนค่อยออกมาซ้อมบาสบ้างวะ" ไอ้ปัน ปัน

           "ไอ้นี้หาเรื่องเนียนกับไอ้โป้งอีกแล้วสาด"ไอ้โจ้ ผมหันไปพยักหน้ากับครเขมและพี่เขมก็เดินออกไป ผมเพิ่งรู้นะว่าเวลารักใครและอยากอยู่กับคนนั้นนานๆไม่อยากห่างหายไปเลยสักนาที่มันเป็นแบบนี้นี้เองอะ

           "ไอ้ปัน ปัน พ่อให้โป้งเป็นหนักไหมวะปัน ปัน" ผมหันมาถามไอ้ปัน ปัน

           "ก็คงหนักอยู่นะ..ไอ้โป้งมันทำหน้าเครียดตั้งแต่เมื่อวานแล้ว" ปัน ปันพูดด้วยสีหน้าซีเรียสทันที

           "เพราะว่าถ้าพ่อมันทำงานไม่ได้มันอาจจะไม่เรียนต่อวะ"ไอ้ปัน ปันพูดผมหันไปมองไอ้โป้งมันยังคุยโทรศัพท์อยู่สีหน้าไม่ค่อยดีเลยและถ้าเป็นแบบที่ไอ้ปัน ปันพูดจริงๆ ไอ้โป้งมันคงแย่

           "มันกำลังจะขายบิ๊กไบท์วะ" ไอ้ปัน ปัน พูด ทุกคนทำหน้าตกใจเพราะว่าไอ้โป้งมันรักบิ๊กไบท์มันมาก

           "กูก็จะขายวะ" ผมหันมาพูดใช่บิ๊กไบท์ผมไง ขายเพื่อว่าจะช่วยครูเขมได้บ้าง

           "อ้าว! ทำไมมึงจะขายวะมึงรักรถคันนี้จะตายไป" ไอ้อาร์ทถามด้วยน้ำเสียงที่แปลกใจ

           "ระหว่างรถกับคนรักมึงจะเลือกอะไรวะ" ผมถามไอ้อาร์ทกลับไป

           "คนรักว่ะ" ไอ้อาร์ทตอบผมพยักหน้าว่าใช่

           "มึงหาคนซื้อให้หน่อยเอาราคาดีดีนะโว้ย!..เพราะกรูโคตรถนอมลูกรักกูเลยวะแต่กูเลือกจะขายเพื่อช่วยครูเขมวะ" ผมบอกโจ้ พ่อมันเปิดโชว์รูมขายรถย่อมที่จะมีคนรู้จักเยอะ

           "ได้ดิ เพื่อนกันช่วยอยู่แล้ว" ถ้าผมขายแล้วต่อไปก็คงไม่มี คริสและบิกไบท์และถ้าไอ้โป้งอีกคนก็คงไม่มีโป้งและบิ๊กไบท์เช่นกัน ผมสองคนชอบเหมือนกันเลยไปไหนมาไหนกันได้ยิ่งตอนขี่บิ๊กไบท์ไปด้วยกันนี้นะสาวๆหันมองแบบเหลียวหลังเลยและเพราะบิ๊กไบท์ด้วยสาวๆถึงได้ติดตึมเมื่อก่อน แต่ก็ไม่เคยมีใครได้ซ้อนท้ายมีครูเขมคนเดียวและแก้มอันนั้นบังคับผม(ไม่นับดีกว่า)
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
                       Part ครูเขมชาติ ผมเดินตามบรรดาครูเพื่อเข้าประชุมด่วน ผู้อำนวยการพอกลับมาจากอำเภอก็เรียกประชุมครูทันที เหมือนรับเรื่องอะไรมาด้วยแน่ๆ

                       "ท่านผอ.ต้องรับงานมาให้แน่ๆเลยเรียกประชุมด่วนแบบนี้ งานที่มีก็เต็มโต๊ะอยู่แล้ว" บรรดาครูต้องแอบบ่นกันบ้างเป็นเรื่องธรรมดา เป็นครูไม่ได้มีหน้าที่สอนอย่างเดียวต้องมีการประเมิณนั้นประเมิณนี้ก่อนจะผ่านประเมิณก็ต้องไปรับการอบรมและมีผลงาน

           “สวัสดีครับครูเขม” ผมหันไปก็เจอครูสมชาย

           “สวัสดีครับครูสมชาย ว่าแต่คุณแม่ครูเป็นยังไงบ้างครับ “

           “แม่ผมนะเหรอครับ ดีขึ้นแล้วครับ ช่วงหลังมาแม่นอนไม่ค่อยกลับนะครับ และคุณหมอก็ให้ทานไวตามินเพิ่มก็ดีขึ้นบ้างแล้วนะครับครูเขม” ครูสมชายพูด ผมก็ยิ้มกลับ ผมยังแอบแปลกใจ ที่ครูลินดาบอกผมว่าครูเขาไปบอกผอ.ให้ระวังครูกับนักเรียน ผมว่าเขาก็ดูไม่ใช่คนร้ายกาจอะไรนะ

           "ท่านผอ.มาแล้ว"ท่านผอ.เดินเข้ามาพอดีเลย ทุกคนก็หันไปมองที่ด้านหน้าห้องประชุม
 
           "สวัสดียามบ่ายแบบนี้นะครับคุณครู ก่อนอื่นผมต้องขอโทษจริงๆที่เรียกประชุมด่วนเรามี"

           "งานให้ทำเหรอคะผู้อำนวยการ ตอนนี้งานเต็มโต๊ะไปหมดแล้วคะ ประเมิณนั้นประเมิณนี้ทำไม่ทันแล้วนะคะ" ครูสมพิศเอ่ยอื่น ครูทุกคนพยักหน้าพร้อมเพียงกันมาก

           "งานนี้จะเป็นงานง่ายๆครับ เราอยากให้ครูนี้เข้าไปพบผู้ปกครองเพื่อพูดคุยเราจะได้ทราบถึงพฤติกรรมความเสียงยาเสพติดของนักเรียน มันเป็นการช่วยและป้องกันได้อีกทางหนึ่งนะครับครูผมขอความาร่วมมือกันหน่อย..บร้าๆๆๆ" ผู้อำนวยการก็พูดไปเรื่อยๆ ผมก็ฟัง

                      "ผมต้องขอชื้นชมครูเขมชาติ ผมได้ยินบรรดาครูพูดกันว่านายคริสโตเฟอร์นี้เขาตั้งใจเรียนมากขึ้นไม่โดดหนีเลยสักคาบเรียนซึ้งปกติเดี๋ยวหาย เดี๋ยวหาย ...ผมโทรคุยกับแม่เขานะเขาดีใจที่ลูกเขากลับมาตั้งใจเรียนมาก" ผมสะดุ้งตรงที่ผู้อำนวยการพูดชมผมนี้แหละ

                       "ครูมีดีอะไรหรอครับ ผมเป็นครูมาสามปียังเอานักเรียนเกรียนๆไม่ค่อยอยู่ ไม่ซิ ไม่อยู่เอาซะเลย" และคำถามก็เริ่มประดังมาที่ผมว่าผมมีดีอะไร

                       "ครูมาแค่สามอาทิตย์กว่าๆเองนะครับครู" ครูโจ้อีกคน

                       "นั้นซิคะมีดีอะไรนะบอกกันบ้างซิค่ะ นักเรียนแต่ละห้องก็มีเกเรกันทุกห้องเลยค่ะ “ครูลิมาพูดขึ้นบ้าง

                       "ไปทำอีท่าไหนนักเรียนเกรียนและดื้อมากอย่างนายคริสนะค่ะ..ถึงได้กลับมาตั้งใจเรียนได้คะ" อู้ยย!! ผมเลยไม่รู้จะตอบคำถามใครก่อนดีทั้งที่มันก็ให้ความหมายเดียวกันนั้นแหละครับและทุกสายตาก็มองมาที่ผมกันหมดเหมือนต้องการคำตอบ ณะ บัดนี้

                       "ขออนุญาติคะ!!!"เสียงดังมาจากทางหน้าห้อง เป็นเด็กนักเรียนหญิง คนนั้นคือแก้ม

                      "เธอมีอะไรครูประชุมกันอยู่" ครูนิดหันไปพูดเชิงต่อว่าแก้ม

                       "หนูมีเรื่องจะพูดค่ะเรื่องครูเขมกับนายคริสโตเฟอร์คะผู้อำนวยการ เขาสองคนทำเรื่องไม่ดีในโรงเรียนค่ะ"

                       "แก้มเอาไว้ไปคุยกับครูที่ห้องดีกว่านะตอนนี้ครูประชุมกันอยู่" ครูลินดาลุกขึ้นแต่ผู้อำนวนการยกมือให้ครูลินดานั่งลง

                       "ผู้อำนวยการหนูควรจะได้พูดค่ะ"

                       "เชิญ..เรื่องอะไรเหรอที่เธอคิดว่าควรจะต้องพูด" ผู้อำนวยการหันไปยกมือให้โอกาสแก้มได้พูด แก้มหันมามองหน้าผม

                       "ครูเขมค่ะกำลังทำเหมือนที่ครูมิ้งทำกับแชมป์คะ " แก้มพูด

                       "โอ้ววว!!!!" บรรดาครูพากันร้องตกอกตกใจกันทั้งหมดและหันมามองหน้าผมกันหมดเช่นกัน

                       "จริงเหรอค่ะครูเขม!!!" ครูรัชนีวรรณเอ่ยถามผมเสียงดัง

                       "จริงค่ะ!! และยังพาพี่คริสไปนอนที่บ้านพักครูด้วยกันด้วยค่ะ "

                       "จริงเหรอครับครู!!!! " อันนี้ผู้อำนวยการถามผม

                       "ครูเขมเป็นเกย์ค่ะ!!" แก้มพูดเสียงดังและหันหน้ามาเบ้ปากใส่ผมด้วยความสะใจ

                       "จริงเหรอครับครูเขม!!!! " อันนี้ครูโจ้ ลุกพล้วดขึ้นมาถามผม ทุกสายตามองไปที่ครูโจ้กันหมด

                       "ทำไมครูโจ้ต้องตกใจอะไรขนาดนั้นละค่ะ" ครูนิดถามครูโจ้ขึ้นทันที

                       "เมื่อเช้ากอดซะแน่นเลย!!...ทำไมครูไม่บอกผมก่อนละครับ.ว่าครูเป็นเกย์" ครูโจ้พูด ผมก็เงยหน้ามอง ผมว่าผมพยายามดันออกแล้วนะครับครูโจ้

                       "นี้ครูเผลอคิดอะไรกับผมบ้างไหมครับเนี๊ยะ!!! " ครูโจ้พูด ผมเงยหน้ามองครูโจ้ ก็บอกอยู่แล้วว่าอย่ากอดผม

                       "ตกลงยังไงกันคะครูเขม...ครูเป็นเกย์เหรอคะ" ครูสมพิศลุกขึ้นถามผม ผมก็คงต้องบอกความจริงซินะว่าผม

                       "ครับ..ผมเป็นเกย์.."ผมลุกขึ้นตอบ บรรดาครูที่นั่งประชุมต่างพากันตกใจ

                       "ผู้อำนวยการคะลินดาขอคุยกับแก้มเองนะ..แก้มตามครูมาเดี๋ยวนี้เราต้องคุยกันแบบลูกผู้หญิง" และครูลินดาก็รีบออกจากห้องประชุมไปลากแขนแก้มออกไปด้วย

                       "โอ้ย! ครูลินดาคะดึงแก้มทำไมละค่ะแก้มเจ็บค่ะ" เสียงของแก้มโวยวายอยูู่ที่หน้าห้องและเงียบไปคงเดินไปกับครูลินดาเรียบร้อยแล้ว บรรยากาศในห้องประชุมตอนนี้เงียบมาก

                       "ถ้าอย่างนั้นที่ดิฉันเห็นในห้องน้ำครูกับคริสโตเฟอร์ก็..." ครูสมพิศพูดขึ้น

                       "ไม่ใช่ครับผมแค่เข้าไปคุยกันเฉยๆ..เออ..มีหอม..กัน....นิดหน่อย..แค่นั้นจริงๆ " ผมหันไปตอบครูสมพิศ

                       "แล้วที่นายคริสโตเฟอร์เดินไปบอกผมว่าฝักบัวหักนี้เพราะ..เออ..เพราะว่าครู..."ครูโจ้อีกแล้วครับที่ยกมือถามผม

                       "เออ..ไม่ใช่ครับมักหักอยู่แล้ว...ผมกลับมาเจอครับ...ไม่ใช่อย่างที่คิดแน่นอนครับครูโจ้ ไม่..ไม่.เออ..มันหักตอนผมลื้นล้มและเอามือไปเท้ามันและนายคริสโตเฟอร์เขาเดินไปหาผมพอดีครับ..จริงนะครับ!!!"

                       "และเหตุผลที่ครูลินดาไปคบครูเก่งก็เพราะว่าครูเป็นเกย์ใช่หรือเปล่าครับ" ครูโจ้ อีกแล้วเหรอครับ

                       "ไม่ใช่ค่ะ ...เก่งกับครูลินดานะเป็นแฟนกันมาตั้งแต่ลินดายังเรียนไม่จบคะ"ทุกคนหันไปมองครูถาวรเป็นตาเดียวกัน ครูเก่งพูดและหันมายิ้มให้ผม เหมือนการส่งกำลังใจ 

                       "ครูเขมครับผมว่าเราต้องไปหาที่เงียบๆคุยกันแล้วมั้งครับ...มีดีแบบนี้นี่เองนะ มิหน้าถามไม่บอกเก็บเงียบเชียว..เลิกประชุมครับคุณครู...งานเข้า!! เรื่องประเมินอะไรช่างมันก่อนครับ " ผู้อำนวยการบอกเลิกประชุมทันทีและชวนผมไปคุยที่ห้องทำงานท่าน ผมเดินตามผู้อำนวยการไปที่ห้องท่านทันทีและบรรดาครูที่เดินออกมาก็พากันถกเถียงเรื่องของผมกับคริสโตเฟอร์