ก็จะดื้อ 28
สมัยก่อนทุกครั้งที่ดูหนัง ตะนิดมักจะตั้งคำถามในหัวเสมอว่า
...มันจะมีคนรวยขนาดนั้นจริงๆ เหรอวะ?
แต่ก็ไม่คาดคิดว่าคำตอบจะถูกเฉลยในรูปแบบบ้านของคนรัก ตากลมได้แต่มองออร่ารวยของอัลฟ่าหน้าดุคู่ชีวิตและน้องชายคนเล็กของบ้านอย่างภูเขาที่กำลังนั่งเล่นกับหมาไซบีเรียนฮัสกี้ขนฟู
เอาล่ะ ชาเลนจ์มาแล้ว หมาคนรวยจะชื่ออะไรกันนะ
อันโตนีโอ? อันโดรเมด้า? มิคาเอล?
“ตะนิดนี่สมหมา หมาของภูเอง”
แป่ววววววววววววว
ไทยเฉย!!! แล้วสมหมาก็ได้เหรอ!!!
“น่ารักดี”
“ภู อย่าให้กระโดดใส่ตะนิดนะ” ภาสเอ่ยเตือนพร้อมกับเดินเข้าไปซ้อนหลังแมวดื้อไว้ เผื่อเจ้าหมาเจ้าปัญหาของบ้านหลุดมากระโดดใส่
“ภูเอาน้องไปไว้บ้านหมาก่อน เดี๋ยวน้องโดดใส่แมว”
“อืม”
บ้านหมา?
กรงเรอะ?
ตะนิดชะโงกดูบ้านหมาที่ว่าก่อนจะอุทานออกมาอีกรอบเพราะบ้านหมาที่ว่าไม่ใช่แค่กรงหมาแต่เป็นบ้านหลังเล็กๆ สำหรับหมาโดยเฉพาะเลยต่างหาก โอ้โห รวยไปแล้ว!
“บ้านหมาหรูไปไหมพี่ภาส!!!”
“อืม ก่อนหน้านี้ก็ว่าหรูไปนะ แต่พอบางวันภูเขาก็เข้าไปนอนเลยคิดซะว่าเป็นห้องน้องเพิ่มมาอีกห้องก็เลยปกติ” ตะนิดกะพริบตาปริบๆ ให้กับคำตอบ
ไอ้แบบนี้คือเทียบน้องแท้ๆ กับหมาเลยไม่ใช่เรอะ!!!
“เดี๋ยวพี่ต้องคุยงานออนไลน์กับทีมแปปนึง เราไปเล่นกับภูเขาก่อนแล้วกันนะ”
“ได้ๆ”
“เล่นที่ไม่เจ็บตัวนะตะนิด” ภาสจิ้มเหม่งขาวไปหนึ่งที
“รู้แล้วน่าาาาา”
“เดี๋ยวพี่มา” อัลฟ่าหนุ่มโน้มตัวหอมขมับกลิ่นแป้งเบาๆ ก่อนจะเดินกลับเข้าตัวบ้าน ในจังหวะเดียวกับที่ภูเขาเดินกลับมาพอดี
“อ้าว ภาสไปคุยงานแล้วอ่อ พี่แมวอยากทำไร เล่นนินเทนโดกันป่ะ”
“อื้อ ได้”
“ค่อยๆ เดินนะพี่แมว ห้องทีวีอยู่ปีกซ้ายของบ้าน” ภูเขาขยับตัวด้วยความงกๆ เงิ่นๆ แขนทั้งสองข้างกางออกไว้ระวังพี่สะใภ้ล้ม ไอ้จะจับก็กลัวเจ้าของตามมากระทืบเลยได้แต่ค้างมือไว้อย่างงงๆ ตะนิดขำออกมาเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ล้อเลียนอะไร เมื่อมาถึงห้องทีวีตะนิดก็ยกมือขึ้นทาบอก
โฮมเทียเตอร์ขนาดใหญ่ชัดๆ แต่บ้านนี้เรียกห้องทีวี!!!!
จอกว้างเท่าหน้าเขากับคณิตรวมกันสามสิบคนแถมยังลำโพงรอบทิศทาง!!!
“ภูเขา บ้านนี่ทำธุรกิจอะไรกันแน่”
“ถ้าผมบอกไปพี่คงจะตกใจ”
เชี่ยๆๆๆๆๆ
ชายชุดดำรึเปล่า!!!! องค์กรลับที่ผลิตยาลาล่าโพทอกซิน!!!
“อึก อย่าบอกนะ...”
“ใช่พี่”
“...”
“ผมไม่รู้เหมือนกัน”
“แอ๊ะ...”
“แบบที่บ้านไม่ค่อยบอกอะไรผมเท่าไหร่ เวลาได้คำตอบก็ฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง ที่รู้ก็ภาคินทำสักอย่างเกี่ยวกับรถ ภีมทำเกี่ยวกับพวกร้านอาหารส่วนพ่อกับแม่ขายกระดาษ” ภูเขายกมือขึ้นเกาหัวแกรกๆ พลางกดรีโมทเชื่อมกับเครื่องนินเทนโดปล่อยให้ตะนิดนั่งกะพริบตาปริบๆ งงกับความเหลื่อมล้ำในครอบครัว
ว่าแต่ขายกระดาษ?
อะไรคือขายกระดาษ!!!!!
“อ่า...” เอาเป็นว่าแกล้งเข้าไปก่อน ตะนิดพยักหน้าเออออก่อนจะหยิบจอยเกมมากดเล่น เกมที่ภูเขาเลือกเป็นเกมมาริโอ้ที่เล่นง่ายๆ ผ่านด่านไปเรื่อยๆ ไม่ได้เครียดอะไรด้วยความที่กลัวคนท้องจะเครียด ไอ้จะเลือกเกมต่อสู้ก็กลัวหลานในท้องซึมซับความรุนแรงตั้งแต่ตัวเท่าถั่วงอก เอาเป็นแค่ความรุนแรงจากการกระทืบเห็ดก่อนแล้วกัน
“พี่อ้วก”
“หืม”
“ภาสอยู่กับพี่อ้วกเป็นไงอ่ะ ภูเห็นแล้วไม่ชินตาเลย ปกติภาสโคตรนิ่งเลยนะ”
“ตอนแรกดุมากกกกกก” ตะนิดทำหน้าแหยเมื่อนึกย้อนกลับไปตอนแรกๆ ที่เจอกับอัลฟ่าคู่ชีวิต
“อาฮะ”
“แต่พออยู่ด้วยกันไปสักพักก็ ก็... ก็ไม่รู้เหมือนกัน ใจดีขึ้นแต่ดุเท่าเดิมมั้ง” แมวดื้อเกาแก้มแก้เขินเมื่อนึกไปถึงตอนแรกๆ ที่เจอกันกับภาพปัจจุบัน
ใจดีขึ้นเยอะ
แต่ยังดุเหมือนเดิม ขี้บ่นเหมือนเดิม
“ภาสขี้บ่นมากที่สุดในหมู่พี่น้องเลยรู้เป่าพี่แมว”
“พอจะดูออก”
“แต่ไอ้มาหอมหัว หวงแฟนเงี้ย ไม่คาดคิดเลย”
“ถ้าพี่ภาสหอมหัวภูบ้างจะเป็นไง”
“ภูคงหนีออกจากบ้าน รับไม่ได้” ภูเขาเบะปากอี๋เมื่อนึกภาพถูกพี่ชายหน้าเครียดหอมหัวเอ็นดู ซึ่งภาพนั้นพอจะนึกออกแค่ตอนพี่ชายของตนหอมหัวหมาเท่านั้น
“บ้านนี้แปลกดี”
“แล้วพี่อ้วกมีแฝดใช่ป่ะ เห็นภาสบอกอยู่”
“ใช่ๆ ชื่อคณิต”
“คณิตตะนิด? เออ น่ารักดีนะ มีรูปแฝดป่ะพี่ หน้าเหมือนกันป่ะ”
“เหมือนนิดหนึ่งมั้ง” ตะนิดวางจอยเกมลงก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาจิ้มไอจีคณิตส่งให้ภูเขาดู และเมื่อภูเขาได้เห็นหน้าคณิตก็ถึงกับตาโต
“เชี่ยยยยยยยย โคตรเหมือนน โห ขนลุก แปลกมาก เหมือนโบโลน่าที่พริกอยู่ตำแหน่งเดียวกันเลยว่ะพี่ เจ๋งโคตร”
“แต่คณิตเป็นอัลฟ่านะ ตัวสูงงี้เลย” ตะนิดลุกขึ้นยืนพลางเขย่งเท้าชูมือให้ดูว่าสูงมาก ซึ่งภูเขาก็รีบเด้งตัวมาจับเอวพี่สะใภ้ไว้ทันที กลัวเขย่งแล้วล้มไป เกิดหัวหลานเขาบุบไปหนึ่งเซนจะทำยังไง!
“เห้ยเท่อยู่นะ”
“ใช่ คณิตเท่มาก ตัวสูง ไหล่กว้าง ทำอาหารเก่ง ทำงานบ้านได้ ถักเปียให้แม่ได้ด้วย”
“ฟังดูพ่อบ้านพ่อเรือนดีเหมือนกันนะ”
“คณิตคือยอดมนุษย์”
ก๊อกๆ
ยังไม่ทันจะได้อวยคณิตต่อก็มีเสียงเคาะประตูขัดบทสนทนาขึ้นเสียก่อน เป็นคุณพ่อหน้าดุที่เพิ่งตกอยู่ในบทสนทนาที่เปิดประตูเข้ามาก่อนจะเดินตามเข้ามาด้วยน้องชายอัลฟ่าอีกสองคน ภาสทิ้งตัวลงนั่งข้างตะนิดพร้อมกับโอวเอวบางไว้ ส่วนภีมและภาคินเลือกเดินไปเตะภูเขาหนึ่งทีก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งข้างน้องชาย
“คุยอะไรกันอยู่”
“นิดเปิดรูปคณิตให้ภูเขาดู นี่ๆ แฝดผมเองครับ” ตะนิดเอนตัวพิงอกแกร่งพร้อมกับชูมือถือตัวเองให้ภีมกับภาคินที่เพิ่งเข้ามาได้เชยชมความหล่อของแฝดตัวเองต่ออีกที
“อ้อ เนี่ยเหรอคณิต โอ้ หน้าเหมือนกันจริงด้วย”
“แต่ดูไม่ค่อยรับแขกเท่าไหร่นะ” ภีมหัวเราะเมื่อเห็นว่าแทบทุกภาพของแฝดพี่ในไอจีหน้าจะติดหงุดหงิดไม่ก็นิ่งอยู่ตลอด ต่างจากคนน้องที่ดูยิ้มอยู่ตลอดเวลา
“พอหน้าเหมือนตะนิดแต่หุ่นดูตัวใหญ่นี่ก็แอบรู้สึกแปลกตาเลย”
“คณิตตัวไม่ใหญ่น้า”
“ใหญ่กว่าเราน่ะ” ภาคินอมยิ้มให้กับแม่แมวที่งุบงิบปากไม่ยอมให้คนอื่นว่าแฝดพี่ตัวใหญ่
คณิตแค่สูงกว่านิดเดียว!
นิดเดียว!
“ว่าแต่แบบนี้เด็กในท้องมีโอกาสเป็นแฝดไหมอ่ะภาส” ภูเขาถามขึ้น
“หมอบอกก็มีสิทธิ์นะ แต่ตรวจค่าHCGแล้วค่ายังไม่สูงเท่าได้แฝด แต่เดี๋ยวตรวจครั้งต่อไปก็น่าจะรู้แล้ว”
“แต่พี่แมวพุงไม่ใหญ่เลยนะ” ภูเขาจับเสื้อแมวดื้อเปิดขึ้นเล็กน้อยเพื่อดูพุง ก่อนจะชะงักเมื่อเห็นว่าพุงนุ่มนั่นไม่ได้เรียบอย่างที่คิด
“ภูเขา!” ทั้งห้องร้องขึ้นพร้อมกันทันทีแม้กระทั่งแมวดื้อที่โดนเปิดพุงโชว์ก็โวยวายด้วย
มาเปิดพุงกันแบบนี้ได้ไง!
คนอื่นรู้หมดว่าอ้วน!
ไม่สิ พุงยุ้ย!
“เห้ยย มีพุงนี่! แค่ไม่กี่อาทิตย์หลานภูตัวโตแล้วเหรอ!”
“มะ ไม่ นั่นแค่พุงอ้วน” ตะนิดอ้อมแอ้มตอบ ไม่กล้าบอกว่านั่นเป็นแค่ข้าวเย็นที่เพิ่งกินไป ส่วนตะนีจริงๆ ตอนนี้น่าจะยังตัวแค่เม็ดข้าวสองสามเม็ดรวมกัน
“อ้าว”
“มึงเอาเสื้อตะนิดลงก่อนดีกว่า” ภาคินแตะไหล่น้องชายเบาๆ ซึ่งภูเขาก็งงเล็กน้อย แต่พอเงยหน้าขึ้นมองหน้าพี่ชายคนโตของบ้านที่จ้องอยู่ก็รีบเอามือออกแต่โดยทันทีด้วยความกลัวโดนกระทืบหยอดน้ำเกลือจนอดดูหน้าหลาน
“แต่ดีนะที่ตะนิดไม่แพ้ท้องเหมือนในหนัง ไม่งั้นคงลำบากแย่”
“หมอบอกอาจจะแค่ยังไม่แพ้น่ะ”
“นิดอาจจะไม่แพ้เลยก็ได้ นิดแข็งแกร่ง” แมวดื้อขยับตัวซุกเข้ากับอกแกร่งพลางจับมือใหญ่มาวางไว้บนหน้าท้อง ภาสงงนิดหน่อยแต่ก็ไม่ได้ดึงมือกลับมา
“พี่ว่าลูกน่าจะดื้ออยู่พอตัว ไม่ยอมให้เราได้ท้องสบายๆ หรอก” ภาสพูดตามความจริง เขาน่ะเห็นแววดื้อจากลูกในท้องตะนิดตั้งแต่ตัวเท่าเม็ดถั่วนี่แหละ
“ไม่ดื้อ นิดยังไม่ดื้อเลย”
“หึ” ภาสหัวเราะในลำคอให้กับคำว่าไม่ดื้อของเจ้าแมวดื้อในอ้อมกอดก่อนจะก้มหัวลงหอมหัวฟูกลิ่นพีชไปหนึ่งฟอดใหญ่
“ภาคิน ภีม พูดจริงนะ ภูกลัวภาสเวอร์ชั่นนี้นิดหนึ่ง”
“หึ เดี๋ยวพอมีแฟนบ้างเดี๋ยวก็เปลี่ยนร่างเป็นเวอร์ชั่นนี้เหมือนกันหมดนั่นแหละ” ภีมส่ายหัวเอือมพี่น้องร่วมสายเลือดทั้งคู่ก่อนจะหยิบจอยเกมขึ้นมากดเล่นหลีกหนีภาพหวานเลี่ยนกับภาพน้องชายขี้โอเวอร์ บทสนทนาถูกหยุดไปเมื่อเกมเริ่ม ตะนิดไม่ได้เล่นด้วยแต่ทำเพียงนั่งพิงอกอัลฟ่าหนุ่มที่วาดแขนโอบถือจอยอยู่เหนือพุงเล็กน้อย
เพียงแค่รู้ว่าอยู่ในอ้อมกอดของอัลฟ่าคู่ชีวิตก็รู้สึกปลอดภัยจากทุกอย่าง ไหนจะกลิ่นลาเวนเดอร์อ่อนๆ ที่ลอยอยู่รอบตัวนั่นอีก แม่แมวมือใหม่เริ่มเคลิ้มตาปรือจนในที่สุดก็หลับสนิทลงอย่างง่ายดาย
พอเหล่าอัลฟ่าได้ยินเสียงกรนเบาๆ ดังขึ้น ภูเขาก็รีบจัดการลดเสียงเกมลงทันทีด้วยความกลัวว่าตะนิดจะตื่น ส่วนภีมก็ลุกขึ้นหยิบจอยเกมออกจากมือภาสให้อย่างรู้งาน
“ไม่นอนเยอะไปเหรอ เหมือนเพิ่งนอนไปเอง” ภาคินพูดขึ้นเบาๆ ด้วยความกังวล
“ช่วงนี้นอนเยอะเป็นปกติอยู่แล้ว”
“ไม่ได้อันตรายอะไรใช่ไหม”
“อืม ถามหมอแล้ว อาจจะเพราะกลิ่นเป็นลาเวนเดอร์ด้วยเลยยิ่งกระตุ้นให้เพลียง่ายขึ้น” ภาสค่อยๆ อุ้มแมวดื้อขึ้นแนบอกโดยมีเหล่าพี่น้องคอยช่วยอำนวยความสะดวก ทั้งเปิดประตูให้แล้วก็คอยประคองหัวเล็กไม่ให้แหงนเกิน
“กู๊ดไนท์นะพี่แมวแล้วก็หลานแมวด้วย” ถึงจะยังไม่ได้ดึกมาก แต่พอเห็นท่าทางหลับปุ๋ยสบายขนาดนั้นภูเขาเลยถือโอกาสบอกกู๊ดไนท์ไปด้วยเลย
ภาสอุ้มแมวดื้อขึ้นมานอนบนห้องนอน เชคว่าห่มผ้าห่มอะไรเรียบร้อยก็หอมเหม่งใสก่อนจะเดินออกไปคุยงานที่ค้างไว้ต่อซึ่งก็กินเวลาไปหลายชั่วโมง แต่ถึงอย่างนั้นพอเดินกลับมาที่ห้องนอนตะนิดก็ยังคงนอนน้ำลายยืดอยู่บนเตียง เห็นทีคงจะตื่นอีกทีก็คงเช้า เมื่อคิดแบบนั้นภาสจึงตัดสินใจอาบน้ำอาบท่าให้เรียบร้อบก่อนจะเตรียมขึ้นเตียงนอนกอดแมวดื้อไว้
...วันนี้ช่างเป็นวันที่ผ่านไปอย่างสงบเสียจริง
ว่าแต่ตะนิดละเมออะไรงึมงำ ดูท่าทางกำลังฝันดี
ภาสอมยิ้มให้กับภาพแมวดื้อที่นอนขมวดคิ้วบ่นงึมงำไม่เป็นคำก่อนจะถอดแว่นแล้วล้มตัวนอนลงข้างๆ ตะนิด และแน่นอนว่าไม่ลืมวาดแขนโอบพุงยุ้ยไว้หลวมเพื่อกอดเจ้าก้อนเล็กๆ ในท้องไปด้วย
ทุกอย่างดูผ่านไปอย่างเงียบสงบ
แต่ทว่า...
ท่ามกลางดึกแมวดื้อที่หลับปุ๋ยก็ลืมตาโพล่งขึ้นก่อนจะผุดตัวขึ้นนั่ง มือเล็กตีป้าปเข้าให้ที่ผ้าห่มก่อนจะเปิดมันขึ้นดูอย่างกล้าๆ กลัวๆ
เขาฝันเปียก!!!!!
บ้าที่สุด!!!!!!
เป็นดวงเลยเป็นดวง!!!
พอนึกไปถึงภาพในฝันที่โดนอีกฝ่ายจับขาขึ้นชูแล้วสอดตัวตนเข้ามาถูๆ ที่ต้นขา ตะนิดก็ได้แต่แก้มแดงเป็นมะเขือเทศสุก แมวลามกสะบัดภาพสุ่มเสี่ยงนั่นออกจากหัวก่อนจะค่อยๆ ลุกไปเข้าห้องน้ำ ด้วยความที่ไม่รู้จะค้นบอกเซอร์ตัวใหม่มาจากไหนตะนิดเลยต้องสละบอกเซอร์ตัวเองทิ้งเหลือไว้แค่เพียงกางเกงขาสั้นที่เพิ่งไปคุ้ยใหม่มาจากตู้เสื้อผ้าอีกคน ซึ่งเอวก็ใหญ่เสียจนต้องดึงเชือกมัดให้แน่น พอแต่งตัวทำลายหลักฐานเสร็จตะนิดก็ค่อยๆ คลานขึ้นเตียง
มือเล็กหยิบมือถือของตัวเองที่วางไว้แถวหัวเตียงขึ้นมาก่อนจะกดเสิร์ชข้อมูลที่สงสัยหลังจากฝันสยิวกิ้วเมื่อครู่
‘ขนาดของอัลฟ่า’
ไม่ได้ลามกนะ!!!
ใช่ เขาน่ะไม่ได้ลามกสักหน่อย แต่ช่วงตั้งท้องหมอบอกไว้ว่าโอเมก้าจะฮีทน้อยลงจนแทบไม่ฮีทตลอดการตั้งครรภ์ ส่วนเรื่องกิจกรรมเข้าจังหวะยังทำได้แต่ขอให้พ้นช่วงไตรมาสแรกไปก่อน เพราะงั้นเขาก็ต้องเสิร์ชไว้หน่อย ขืนเกินสามเดือนไปแล้วอีกฝ่ายอยากจะอึ๊บๆ ขึ้นมานอกฮีท ไม่ทำการบ้านมาก่อนต้องแหกแน่ๆ เพราะร่างกายเขาน่ะจะปรับสภาพรับความใหญ่โตนั่นได้แค่ตอนฮีทเท่านั้น เวลาไม่ฮีทก็เป็นแค่หลุมน้อยๆ เอง
อวัยวะเพศของอัลฟ่านอกรัทนั้นมักจะมีขนาดมาตรฐานตอนตื่นตัวเต็มที่อยู่ที่หกถึงเจ็ดนิ้ว
ตะนิดถึงกับยกมือขึ้นปิดปากกับไซส์แครอท(ไม่)น้อยนั่นที่พอเทียบกับขนาดของโอเมก้าอย่างเขาแล้วก็แทบจะเป็นได้แค่เบบี้แครอท จะบ้าเรอะ แต่ทว่าพออ่านข้อความต่อไปก็แทบตาเหลือก
หมายเหตุ ขนาดอวัยวะเพศของอัลฟ่าเลือดแท้บางคนนั้นจะมีขนาดที่ใหญ่กว่าอัลฟ่าปกติ ตามแบบสำรวจบางรายอาจมีขนาดเก้าไปจนถึงสิบนิ้วแต่ก็ถือว่าเป็นจำนวนน้อยและหาพบได้ยาก
จ๊ากกกกกกกกกกกก
ม้ารึเปล่า!!!!
ตะนิดเลิ่กลั่กไปมา พี่ภาสจะขนาดนั้นไม่ได้นะ มันไม่ได้ ไม่ได้แบบสุดๆ ไม่งั้นต้องหยุดไปเลยเก้าเดือนนะ ต่อให้อยากใส่แค่ไหนก็ไม่ให้!!!
พอคิดไปเรื่อยเปื่อยตากลมก็เลื่อนกลับมามองอัลฟ่าหน้าดุที่ตอนนี้นอนหลับสนิทไม่รู้เรื่องรู้ราว ตะนิดเม้มปากเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆ เปิดผ้าห่มขึ้น ตากลมจ้องนิ่งไปที่เป้ากางเกงอีกฝ่าย
ขอแอบดูหน่อยแล้วกัน
คราวที่แล้วจำไม่ค่อยได้เท่าไหร่เพราะฮีทแถมเวลาโดนจับถูๆ ก็อายเกินกว่าจะมองให้เต็มตา
มือเล็กค่อยๆ เปิดกางเกงนอนอีกฝ่ายขึ้นพร้อมกับเอนหัวหามุมที่จะมองเข้าไปได้ แต่ก็ด้วยความที่ห้องมืดเกินไปเลยต้องหยิบมือถือมาเปิดแฟลช โดยที่ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าคนที่เข้าใจว่านอนอยู่ได้ตื่นขึ้นมาสักพักเนื่องจากเจ้าแมวดื้อส่งเสียงรื้อเสื้อผ้าดังกุกกักจนต้องตื่นขึ้นมาดูว่าไม่ได้ล้มหรือมีอุบัติเหตุอะไรเกิดขึ้นกลางดึก
ตอนนี้น่ะ เขาค่อนข้างจะตื่นเต็มตาเพียงแต่ไม่ได้ลืมตาขึ้นก็เท่านั้น
เหมือนภาพวันที่แมวดื้อฮีทครั้งแรกแว่บเข้ามาในหัว แต่พอจำได้จากหมอว่าช่วงนี้ตะนิดจะทิ้งระยะฮีทออกไปหรืออาจจะแทบไม่ฮีทตามปกติของโอเมก้าตั้งครรภ์เลยพอจะรู้ว่าเจ้าแมวนี่ไม่ได้กำลังฮีทอยู่แน่ๆ
แต่ว่า...
ถ้าไม่ได้ฮีทแล้วมายุกยิกอะไรแถวเป้ากางเกงเขากัน...
ภาสแอบลืมตาขึ้นข้างหนึ่งก็เจอแต่กลุ่มผมฟูส่วนหน้าของเจ้าแมวดูจะวุ่นวายอยู่แถวๆ เป้ากางเกงเขา แถมยังมีแสงแฟลชจ้าจากมือถือที่สว่างขึ้นมาจากที่ที่ไม่ควรสว่างนั่นอีก
เดี๋ยวนะ...
นี่ตะนิดกำลังส่องลูกชายเขาอยู่งั้นเหรอ?
ภาสสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อสัมผัสได้ถึงแรงยุกยิกจากปลายนิ้วเล็กแถวบริเวณจุดสุ่มเสี่ยง ซึ่งแค่นั้นก็ทำให้ลูกชายเขาเริ่มสนใจและขยายตัวได้ไม่ยาก พอมันเริ่มขยายตัวแมวดื้อก็ชะงักตัว
“จะไปรู้ได้ไงว่ากี่นิ้วอ่ะ” เสียงพึมพำดังขึ้นมาจากช่วงล่างของตัว
“...”
“ไม้บรรทัด เอ๊อะ ใช้แอปวัดเอาได้ไหมนะ”
“...”
“จ๊าก มันก็ใหญ่อยู่นะเนี่ย จะเข้าไปนอกฮีทไหวได้ไง”
ให้ตายเถอะ...
ภาสได้แต่ตบหน้าผากตัวเองในความคิด เมื่อเข้าใจได้ว่าทำไมเจ้าแมวดื้อถึงได้ตื่นมาส่องงูอะไรตอนดึกๆ ถึงจะเหนื่อยใจแค่ไหนแต่ความน่ารักนั่นก็ทำให้เขาฝืนนอนต่อไม่ได้อีกต่อไป เขาตัดสินใจคว้าแว่นมาสวมเพื่อจะมองแมวดื้อซนอยู่สักพัก จนในที่สุดอีกฝ่ายก็เหมือนหายสงสัยเตรียมล้มตัวนอนต่อ แต่พอหันกลับมาเจอเขาตื่นอยู่ใบหน้าดื้อนั่นก็ถอดสีกลายเป็นแมวต้ม
เหมือนได้ยินคำว่าจ๊ากผ่านใบหน้าดื้อนั่นเลยแฮะ
“ว่าไง”
“จะ จ๊ากพี่ภาส ตะตะตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่” ตะนิดร้องเสียงหลง
“เราเอาไฟฉายมาส่องอะไร”
“มะ ไม่ได้ส่อง”
“มันเปิดอยู่นะตอนนี้” ตะนิดเลิ่กลั่ก ดวงตากลมกลอกไปมาปากเล็กขยับสั่น
“สะส่องผี ล่าท้าผีไง พี่ภาสไม่รู้จักเหรอ รายการดังนะ”
“แล้วผีอยู่ในกางเกงพี่เหรอ”
“มะ ไม่รู้อาจจะใช่ก็ได้ นิดได้ยินเสียงร้องไห้ดังมาจากพี่ แต่สงสัยคิดไปเอง อาจจะเป็นเสียงท้องร้องของพี่ภาสก็ได้ นอนกันเนาะ”
แล้วดูคำแก้ตัวเข้า...
ภาสฝืนอมยิ้มจนปวดแก้ม
“มันเข้าไปได้ ไม่ต้องกลัวหรอก แต่พี่จะอ่อนโยนกับเราให้ได้มากที่สุดแต่ต้องให้พ้นช่วงนี้ไปก่อน ให้เขามั่นคงในท้องเราก่อน” ภาสยกมือขึ้นลูบหัวแมวดื้อไปมา
“อะไรเข้า”
“มังกรของพี่”
“จ๊ากกกกกกก เบบี้เคแครอท”
“ไม่ต้องจ๊ากเลย แมวลามก”
“ฮือ เถียงไม่ออก นิดฝันเปียกจริง” แมวดื้อเบะปากเล็กน้อยส่วนภาสที่พอได้ยินก็แอบแปลกใจเล็กน้อย
“เราฝันเปียก?”
“อื้อ แต่ปกตินิดไม่ค่อยฝันเปียกเท่าไหร่นะ อาจจะเพราะถูกับคุณนุ่มอยู่บ่อยๆ” ภาสชันตัวขึ้นนั่งก่อนจะเพิ่งสังเกตว่าตะนิดเปลี่ยนกางเกงแถมยังรัดเชือกแน่นจนเขาขมวดคิ้ว
“เรารัดเชือกแน่นไปไหม”
“ก็นิดกลัวกางเกงหลุด กางเกงพี่ภาสเอวเท่านี่ ใครมันจะไปใส่แบบไม่ผูกได้ โป๊นะพี่ภาส มันโป๊”
“พี่รู้ว่ามันไม่กระทบกับลูก แต่มันก็อดไม่ได้ล่ะนะ” อัลฟ่าหนุ่มเอื้อมมือไปดึงปมเชือกออก ซึ่งทันทีที่ปมคลายกางเกงตัวใหญ่ก็ทิ้งตัวหลุดออกจากสะโพกเล็กทันที แต่เพราะตะนิดนั่งอยู่มันจึงแค่ตกไปกองแถวแก้มก้น
“พี่ภาส มันโป๊” มือเล็กรีบจับกางเกงขึ้นพร้อมกับมัดเชือกไว้หลวมๆ เสี่ยโรคจิตนี่มือไวจริงๆ เอะอะก็ถอดตลอด
“ว่าแต่เราฝันเปียกยังไง”
“ก็เปียกไง นิดเล่นฝันว่าเล่นสงกรานต์”
“เหรอ แล้วคนเล่นสงกรานต์กับเราคือพี่รึเปล่า”
“...”
“...”
“กะกะก็ต้องเป็นพี่ภาสไหม จะให้นิดฝันว่าไปเล่นสงกรานต์กับใคร” แมวดื้อตอบอ้อมแอ้มพร้อมกับเกาแก้มไปมาแก้เขิน ทุกอย่างนั่นน่ารักเสียจนภาสต้องอุ้มก้อนน่ารักเข้ามาฟัดแก้ม ตะนิดเอาหน้าหลบเล็กน้อยเมื่อโดนแว่นกดแก้มแต่สุดท้ายก็ยอมขยับตัวปรับนั่งบนตักอัลฟ่าหนุ่มยอมให้หอมแต่โดยดี
“แมวดื้อเอ๊ย”
“ดุนก้นอยู่นะ” ตะนิดแยกเขี้ยวขู่พร้อมกับใช้นิ้วดึงแก้มอีกฝ่าย แต่มันก็ยืดได้ไม่มากเท่าไหร่
“เราเล่นมาเปิดดูแบบนั้นจะไม่ให้มันโชว์ตัวได้ยังไง”
“...” ถึงแม้ห้องจะมืดแต่ภาสก็พอจะรู้ว่าเจ้าแมวบนตักคงกำลังเขินหน้าแดงที่ถูกจับได้ ตะนิดส่งเสียงงึมงำบ่นนู่นบ่นนี่หนีความผิดพร้อมกับเตรียมหมุนตัวลงนอนต่อแต่มือใหญ่ก็รั้งไว้ ภาสเอื้อมมือซ้ายไปเปิดไฟหัวเตียงก่อนจะจับตะนิดนั่งหันหลังพิงอก
“พี่รู้ว่าเราเครียด”
“เปล่าเครียด”
“เหรอ งั้นก็ดีแล้ว พี่เห็นว่าเราอ่านนู่นอ่านนี่เยอะ ยังไม่อยากให้รีบกังวลอะไรมาก” ภาสอมยิ้มเบาๆ พลางสอดมือเข้าไปลูบพุงยุ้ย ตะนิดดิ้นหนีนิดหน่อยแต่สุดท้ายก็ยอมทิ้งน้ำหนักปล่อยให้อีกฝ่ายลูบพุงเล่น
“นิดแค่เตรียมตัว นิดไม่อยากให้ตะนีเป็นอะไรเพราะนิด”
“เบบี้จะดื้อเหมือนเราไหม” ภาสหัวเราะเบาๆ พร้อมเคาะนิ้วบนหน้าท้องนิ่มเป็นการทักทายเจ้าเม็ดถั่วเขียว
“โน ตะนีจะเป็นเด็กดี”
“เหรอ”
“ใช่ เพราะพี่ภาสดุมาก ไม่กล้าดื้อหรอก”
“ขนาดพี่ดุมาก เรายังดื้อเลย”
“ดื้อนิดเดียว ตอนนี้เชื่อฟังแล้ว” ตะนิดยกนิ้วชี้กับนิ้วโป้งขึ้นมาบีบให้ดูว่านิดเดียว
“เก่งมาก”
“...”
“เก่งแล้ว” ภาสหอมหัวฟูก่อนจะวางคางลงบนเนินไหล่เล็กพร้อมอ้าปากขบเขี้ยวลงบนปลอกคอหนังเบาๆ เขาแทะบ่อยจนมันเริ่มจะเป็นรอยบ้างแล้ว ทำงานสมราคาจนน่าโมโห
“พี่ภาส”
“หืม?”
“นิดกังวลหลายเรื่องแต่นิดเดียว”
หลายเรื่องแต่นิดเดียว
ตกลงยังไงล่ะเนี่ย
“อืม ก็ค่อยๆ คิดไป”
“อยู่ดีๆ ก็เพิ่งจ๊าก นี่เราจะไม่ได้ใช้ชีวิตวัยรุ่นอย่างเต็มที่แล้วเหรอ”
“...”
“ยังไม่ได้ทำอะไรหลายๆ อย่างเลย”
“อาจจะต้องรอลูกโตหน่อย แต่อะไรที่เราอยากทำหลังจากนั้นพี่จะปล่อยให้เราทำเต็มที่”
“เต็มที่ไม่ได้หรอก เพราะมีก้อนนี่ให้คอยห่วง” ตะนิดจิ้มพุงตัวเองจึ๊กๆ ก่อนจะหงายหัวขึ้นมองเพดาน
“...”
“แต่นิดดีใจที่มีก้อนตะนีนะ นิดอาจจะได้ใช้ชีวิตเต็มที่โดยมีก้อนปุ๋งมาเป็นเพื่อนเต็มที่ด้วยแทน”
“แล้วพี่ล่ะ”
“พี่ภาสเต็มที่เยอะไม่ได้นะ แก่แล้ว”
ชะ...
อัลฟ่าหนุ่มคิ้วกระตุกยิกๆ
“ว่าพี่แก่ ทำโทษดีไหม”
“นิดฟ้องปุ๋งน้อยแน่”
“งั้นทำโทษเรื่องที่แอบลวนลามพี่ก่อนแล้วกัน”
“นิดเปล่าลวนลาม!!!”
“ขอถูๆ หน่อยนะ” มือใหญ่ที่ลูบพุงอยู่เลื่อนลงสอดเข้าใต้กางเกงอย่างรวดเร็ว แมวดื้อที่ไม่ได้สวมอะไรไว้ใต้กางเกงได้แต่สะดุ้งเฮือกจับมือใหญ่ไว้ผ่านกางเกงนอนตัวบาง
“พะ พี่ภาส อื้อ มันจะเลอะเทอะ”
“แมวดื้อ”
“พี่ภาส ฮึก นิด” แมวดื้อเชิดหน้าขึ้นหอบถี่ มือเล็กข้างขวายกขึ้นจิกหัวคนพี่ไว้แน่นจนภาสแอบรู้สึกเจ็บหนังหัว
“แมวดื้อ ไม่จิกหัวพี่”
“ก็ ก็นิดรู้สึก อ๊ะ พี่ภาส พี่ภาสหยุดทำไม”
“ไหนบอกพี่หน่อยว่าเราฝันว่าเล่นสงกรานต์ยังไง”
“พี่ภาส!”
“เร็วแมวดื้อ” อัลฟ่าหนุ่มงับแก้มใสตรงหน้าไปเบาๆ ด้วยความหมั่นเขี้ยว
“ฮึก นิด นิดฝันว่าโดนพี่ภาสจับถูๆ กับขา”
“งั้นเรามาถูๆ กับขาไหม”
“พะ พี่ภาส ไม่เอา เดี๋ยวนิดเสียงดัง”
“ห้องพี่เก็บเสียง”
“งะ งั้นก็ได้” ตะนิดเอนหัวลงนอนพร้อมกับยกขาขึ้นให้อัลฟ่าหนุ่มสอดตัวเข้ามาตรงกลาง เตรียมถูท่าปกติที่ทำบ่อยที่สุดเวลาอยู่ที่คอนโด แต่ยังไม่ทันที่ภาสจะงัดมังกรยักษ์ออกมาก็ถูกขัดด้วยเสียงเคาะประตูเสียก่อน
ก๊อกๆ
“ภาส เสียงดังโว้ย ภูนอนไม่ได้!!! เล่นสงกรานต์อะไรตอนตีสอง!!!”
ตะนิดเบิกตากว้างพร้อมกับขยับเท้าถีบคนพี่ออกสุดแรงจนร่างสูงหงายตกเตียง มือเล็กรีบตะกุยคว้ากางเกงที่ปลายขาขึ้นกลับมามัดเชือกพร้อมกับดึงผ้าห่มมาคลุมตัว ส่วนอัลฟ่าหนุ่มที่นอนหงายนับดาวอยู่ที่พื้นก็ผุดตัวขึ้นนั่งพร้อมกับตบพื้นหาแว่นขึ้นมาสวมอย่างงงๆ
แมวดื้อถีบเขา...
ถีบตกเตียงเลยด้วย...
“แมวดื้อ...”
“นิดนอนแล้ว ไม่รู้ด้วยแล้ว!!!”
“...” ภาสกะพริบตาปริบๆ มองก้อนแมวดื้อที่มุดหนีเข้าโปงผ้าก่อนจะเบนสายตาไปที่ประตูห้อง
ภูเขา...
ห้องมันอยู่ริมปีกขวา จะมาได้ยินอะไรได้ยังไงนอกเสียจากมาแอบฟังอยู่แถวประตู
ภาสดุนลิ้นกับกระพุ้งแก้มพร้อมกับถอนหายใจยาวเหยียด ตอนนี้เขาจะปล่อยน้องชายตัวเองไปก่อน ขอขึ้นไปมุดโปงไปถูแมวให้จบก่อนอย่างน้อยก็จะได้นอนหลับสบาย ทุกครั้งหลังถูตะนิดก็มักจะหลับสนิทยาวอยู่ตลอด หลังจากนั้นถึงค่อยเป็นคิวไอ้น้องเวรนอกห้อง
ไอ้เด็กเวรภูเขา
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
