ก็จะดื้อ 32
เด็กชายภาณินคือยอดนักน่ารักแห่งบ้าน
ด้วยดวงตากลมโตแก้มยุ้ยปากกระจับเล็กที่ได้มากจากแม่ จมูกสันขนตายาวผิวขาวจัดตามฉบับลูกเสี้ยวฝรั่งที่ได้มาจากฝั่งพ่อ มองจากภายนอกก็พอจะมองออกว่าเพศรองของเด็กชายภาณินก็คงเป็นโอเมก้าอย่างแน่นอน
ภาสมองลูกชายตัวเองที่กำลังหัดติดกระดุมชุดอนุบาลสีชมพูด้วยความเอ็นดู พอเกิดมาแว่นสายตาสั้นที่เขาใส่อยู่ทุกวันก็กลายเป็นติดฟิลเตอร์เอ็นดูลูกฝังเข้าไปอีกชั้นหนึ่ง ทุกอย่างที่ลูกเขาทำนั้นมันดูน่ารักไปหมด ลูกชายเขาโตมาเหมือนตะนิดแทบจะทุกอย่าง การพูดการจาการทำตัว
... และนั่นทำให้เขาหนักใจอย่างถึงที่สุด
“แด๊ดดี้” เสียงใสดังขึ้นพร้อมกับแรงเขย่าเบาๆ ทำให้ภาสลืมตาตื่นขึ้น ความมืดสนิทของเพดานห้องเป็นสัญญาณให้รู้ว่าถูกปลุกขึ้นในตอนกลางคืน
“...”
“แด๊ดดี้คับ Wake up, Please.” เสียงเล็กเรียกพร้อมกับแรงสะกิดยิกๆ อีกรอบทำให้ภาสผุดตัวขึ้นนั่ง
“ปานิน?”
“แด๊ดดี้คับ ปานินปวดพีพี กลัวคุณผี อยากไปพีพีคับ” ลูกแมวเขย่าแขนคนเป็นพ่อยิกๆ พร้อมกับเบะปากอ้อนให้พาไปเข้าห้องน้ำ
“พีพีออกมาแล้วเหรอ”
“โน ยังคับ ปานิน just ปวดพีพี”
“โอเคๆ ป่ะ ไปครับ” ภาสขยี้ตาเล็กน้อยก่อนจะเอื้อมมือไปเปิดโคมไฟให้พอเห็นทางไปห้องน้ำ เจ้าแสบปีนขึ้นกอดคอคนเป็นพ่อพร้อมกับหลับตาปี๋ กลัวคุณผีที่สุดในโลก
“แด๊ดดี้อยู่กับปานิน stay with me”
“ครับ แด๊ดดี้อยู่” ภาสวางลูกแมวลงกับพื้น เจ้าตัวงอแงนิดหน่อยกลัวว่าคนเป็นพ่อจะแกล้งทิ้งให้อยู่ในห้องน้ำคนเดียว ถึงปกติจะชอบนั่งปุ๋งคนเดียวแบบเด็กแสนเก่ง แต่พอเป็นกลางคืนก็กลายเป็นเด็กเก่งนิดนิดแทนเพราะกลัวคุณผีในห้อง
“แด๊ดดี้ไม่ไป”
“ไม่ไปครับ เร็วรีบพีพี แด๊ดดี้เปิดไฟไว้เดี๋ยวมัมตื่น” พูดไปงั้น ตะนิดไม่ตื่นง่ายๆ หรอก ต่อให้เขาเปิดไฟฉายส่องหน้ายังไม่ตื่นเลยมั้ง
เด็กชายปานินรีบถอดกางเกงปีนบันไดขึ้นไปนั่งโถแบบที่ถูกเคยฝึกให้ใช้ ซึ่งก็ใช้เวลาเพียงไม่กี่วินาทีก็ทำธุระเสร็จ ลูกแมวกดชักโครก ล้างทำความสะอาดปานินน้อยก่อนจะวิ่งจุ๊ดๆ ไปปีนบันไดล้างมือตบท้ายด้วยรีบวิ่งไปเกาะขาคนเป็นพ่อด้วยความกลัว
“แด๊ดดี้ ปานินกัว”
“ป่ะ ไปนอนต่อกัน”
“แด๊ดดี้อุ้ม” ภาสโน้มตัวยกก้อนแป้งขึ้นแนบอกก่อนจะพาออกจากห้องน้ำเตรียมพากลับขึ้นเตียงที่ซึ่งอยู่ห่างจากห้องน้ำเพียงไม่กี่เมตร แต่สำหรับลูกแมวกลัวผีคงเป็นระยะทางที่ไกลมาก จากไม่กี่เมตรก็กลายเป็นหลายกิโล พอกลับมาถึงเตียงเด็กชายภาณินก็คลานดุ๊กๆ เข้าไปหาแม่แมวที่นอนหลับสนิทอยู่
ภาสมองภาพตรงหน้าด้วยความอ่อนใจ
ประหนึ่งเห็นแมวสองตัวนอนซุกกัน ใจเหลวจนอยากจะโน้มตัวไปฟัดแรงๆ แต่ก็ได้แค่คิด เพราะหากเขาปลุกตะนิดตื่นตอนนี้มีหวังได้โดนงอนไปอีกหลายอาทิตย์ โทษฐานรบกวนการนอน
ภาสล้มตัวนอนข้างๆ ลูกแมวที่ซุกแม่ตัวสั่นกลัวคุณผีมาหลอก แต่ผ่านไปไม่ถึงสิบนาทีแรงถีบเข้าที่หน้าก็แสดงให้รู้ว่าลูกชายตัวดีของเขาหลับสนิทแล้ว นอนดิ้นแขนไปทางขาไปทางแถมยังหันเท้ามาเสยคางเขาเต็มๆ
เห้อ...
น่ารัก
หลังจากที่ถูกปลุกเพราะลูกชายปวดฉี่ ผ่านไปไม่กี่ชั่วโมงภาสก็ถูกปลุกด้วยแรงจิ้มแถวแก้ม พอลืมตาตื่นขึ้นก็เห็นเป็นใบหน้าน่ารักของลูกชายที่ปีนมานอนกองบนอก แก้มโมจินุ่มนั่นถูกดันขึ้นก้อน ปากกระจับเล็กสีแดงฉีกยิ้มกว้างจนตาปิด
“ปานิน...”
“แด๊ดดี้ good morning” ปากเล็กจุ๊บเหม่งคนเป็นพ่อพร้อมกับดึงตัวมานอนซบอกอุ่นต่อ ภาสเอนหัวไปมองนาฬิกาข้างเตียงก็เห็นเลขแปดรางๆ
แปดโมงวันเสาร์...
“ตื่นเช้าจังนะ วันนี้วันหยุดนะครับ” ภาสเอ่ยเสียงต่ำให้กับนาฬิกาปลุกกลิ่นแป้งบนอก ทั้งๆ ที่เป็นวันหยุดควรจะได้นอนยาวๆ แต่ก็โดนปลุกโดยเจ้าก้อนลูกชายเสียอย่างนั้น
“ปานินตื่นแล้ว”
“...”
“ปลุกมัมแล้ว”
“...”
“มัมดุ”
“หึ” ภาสขำพรืดก่อนจะดันตัวลุกขึ้นนั่งทำให้ลูกชายที่นอนซบอกอยู่กลิ้งตกไปนอนแอ้งแม้งบนเตียง พอมองไปซ้ายมือก็เห็นว่าตะนิดยังคงหลับสนิทกอดตุ๊กตาปลาฉลามนุ่นแตกกรนเบาๆ อยู่
“แด๊ดดี้”
“ครับ”
“ปานินแป๊กๆ แต่มันไม่เข้า” ปานินเดินคลานมาโชว์เสื้อนอนลายโดเรม่อนของตัวเองให้คนเป็นพ่อดู
กระดุมไม่ยอมเข้ารัง
ยัดจนนิ้วเจ็บแล้วด้วย!
“กระดุมมันใหญ่เหรอ ไหน” ภาสอุ้มลูกชายขึ้นนั่งบนตักพรางสำรวจว่าทำไมกระดุมถึงไม่ยอมเข้ารังดุมให้ลูกชายเขา
“แด๊ดดี้”
“หืม”
“วันจันทร์นิปานินจะไปโรงเรียนแนะ”
“เก่งครับ”
...ใช่ เก่ง
แล้วแถมยังทำคนเป็นพ่อเหงาด้วย ภาสได้แต่คิดแล้วก็โหวงในใจ แค่เข้าอนุบาลไม่กี่ชั่วโมงเขาก็เหงาจนซึม ถ้าลูกโตขึ้นแยกไปอยู่มหาลัยคงเหงามากกว่าเดิม คงไม่ต้องพูดถึงแม่แมวที่นอนกรนน้ำลายยืดอยู่บนเตียงคงได้มีน้ำตาแตกกันบ้างแหละ
“แด๊ดดี้”
“ครับ”
“แด๊ดดี้มีย่นๆ” นิ้วป้อมอ้วนจิ้มจึ้กเข้าให้ที่คิ้วคนเป็นพ่อ
“...”
“แด๊ดดี้เหงาไหม ถ้าปานินมะอยู่ โลนลี่ไหมคับ”
“เหงาสิครับ”
“me too! ปานินก็เหงาเวลาแด๊ดดี้ไปทำงาน”
สิ่งแรกที่วิ่งเข้ามาในหัวภาสนั่นก็คือ
... ลาออกดีไหม ลูกอ้อนขนาดนี้แล้ว
“เห้อ แด๊ดดี้ไม่อยากทำงานแล้วครับ อยากอยู่กับปานินทั้งวัน”
“ไม่เอา แด๊ดดี้ขี้บ่น”
อ้าว...
ภาสถึงกับชะงักกึ้กแทบเกือบกัดลิ้นตัวเอง
“...”
“แด๊ดดี้ๆ”
“...” ไม่ตอบ งอนลูก
“แด๊ดดี้ปานินอยากมีน้อง”
“ห๊ะ” ถึงกับหลุดอุทานออกมา มือใหญ่คลายออกเล็กน้อยเมื่อเจ้าตัวแสบหมุนตัวหนี
“อาภูบอกว่าอยากมีน้องให้มาบอกแด๊ดดี้”
“...”
“แด๊ดดี้ทำยังไงถึงจามีน้องให้ปานิน”
“แด๊ดดี้ทำหลายอย่างเล--”
ปั้ก!!
ภาสถึงกับตัวโยกกับแรงเตะปริศนาแถมบริเวณหลัง ดีที่มือจับเอวลูกไว้ เจ้าตัวแสบเลยไม่ได้ไถตกหน้าตักไป พอมองกลับไปก็พบว่าแม่แมวตื่นแล้วแถมยังแก้มแดงไปยันหูอีกต่างหาก
“พี่ภาส!”
“อ้าว ตื่นแล้วเหรอ”
“มัมมมมมมมมม” เด็กชายตัวป้อมขยับตัวดุ๊กดิ๊กออกจากอ้อมกอดพ่อกระโดดไปกอดแม่แมว
“ตื่นเช้าทำไมอ่ะดื้อ วันนี้วันเสาร์”
“ปานินไม่ดื้อ!!!”
“ดื้อ!!!”
“ดื้อนิดนิด!!!”
“ก็แปลว่าดื้อรึป่ะ” ลูกแมวพองแก้มไม่พอใจ
ก็ดื้อ แต่ดื้อนิดนิดนี่!
อยากจะงอนๆ แต่ก็นึกได้ว่ามีเรื่องสำคัญกว่าที่ต้องอ้อน
“มัมคับ มัมทำยังไงถึงมีปานิน ปานินอยากมีน้อง อาภูบอกให้บอกมัม” เด็กชายภาณินนอนทับอกแม่แมวพร้อมกับเอนแก้มซบจนขึ้นแก้มนูนขึ้นเป็นก้อน
“...”
“มัม?”
“ทะ ทำหลายอย่าง” ตะนิดตอบอ้อมแอ้มพร้อมกับยกขาขึ้นเตะขาอัลฟ่าหนุ่มที่นั่งยิ้มอยู่แถวขอบเตียง
“หลายอย่างอะไรอ่ะะะะะะ” ลูกแมวงอแงลั่นเมื่อตัวเองไม่เข้าใจที่ผู้ปกครองทั้งคู่อธิบาย
“พี่ภาส!!”
“อะไร ให้พี่ตอบได้เหรอ”
“ไม่ใช่ ให้พี่ไปจัดการภูเขา!!”
“มัมมมมมม ปานินอยากมีน้องงงงงง” ลูกแมวไถแก้มอ้อนเต็มที่
“หยุดเลยดื้อ ตื่นเช้าแล้วงอแงนะเราอ่ะ”
“แด๊ดดี้อ้อนมัม”
“อ้อนไงดีล่ะ แด๊ดดี้อ้อนไม่เก่ง” ภาสหัวเราะเมื่อถูกตะนิดหันมาค้อนใส่ด้วยสายตา
“คิสๆ มัมชอบคิสๆ เดี๋ยวปานินปิดตา!!!” ลูกแมวมุดเข้าโปงผ้าห่มพร้อมกับหลับตาปี๋อย่างรู้งาน
“พี่ภาสว่าลูกเราแก่แดดเพราะน้องชายพี่ไหม” ตะนิดขมวดคิ้วมองก้อนใต้โปงผ้าพร้อมกับส่งสัญญาณตบหัวโทรจิตไปให้ภูเขาที่อยู่อีกที่
“หึ ปานินไปแปรงฟันก่อนไปครับ” ภาสเคาะก้อนใต้โปงผ้าให้มุดออกมา ซึ่งลูกแมวก็มุดออกมาหน้าบู้บี้
“บู่วววววววววว”
“Come on เดี๋ยวไปเที่ยวกันวันนี้”
“ก็ด้ะ” ก้อนแป้งจิ๋วยู่หน้าแต่ก็ยอมปีนเตียงลงไปเข้าห้องน้ำเองแต่โดยดี พอลูกชายเดินเข้าห้องน้ำไป ภาสก็รีบหันมาหาตะนิด
“แมวดื้อ”
“ไร”
“มาอ้อนหน่อยมา”
“อารมณ์ไหนเนี่ย” ตะนิดขมวดคิ้ว
“Morning kiss หน่อย” ภาสโน้มตัวจูบแมวดื้อเบาๆ ก่อนจะค่อยๆ ดันให้ตะนิดลงไปนอน แมวดื้อต่อต้านเล็กน้อยแต่พอถูกดึงสติด้วยสัมผัสที่สอดประสานก็เคลิ้มยกแขนขึ้นคล้องคออัลฟ่าหน้าดุคู่ชีวิต เสียงฟูกเสียดสีสอดคล้องไปกับเสียงหายใจหอบ ตะนิดงับริมฝีปากล่างของอัลฟ่าหนุ่มไว้ก่อนจะแล่บลิ้นเลียปลายคางมน
“ลูกอยู่ พี่ภาส”
“ทีหลังจะห้ามก็อย่ามาเลียคางพี่แบบนี้” ภาสซุกจมูกลงกับลำคอสูดดมกลิ่นแป้งผสมกลิ่นพีชเข้าเต็มปอด
“ก็ไม่ได้ห้ามรึป่ะ แค่บอกว่าลูกอยู่”
“ตะนิด หาเรื่อง” ภาสเอ่ยดุ เมื่อเท้าเล็กยกขึ้นดันเบาๆ บริเวณกลางตัวเขา
“เรื่องอะไรดีก๊าบบบ” ตะนิดหัวเราะพร้อมกับยกมือขึ้นนวดแก้มคนแก่กว่าไปมา
“เรื่องอะไรดีล่ะ พี่เริ่มเบื่อถุงยางแล้วนะช่วงนี้”
“เห้ยๆ พี่ภาส” ตะนิดรีบยกมือขึ้นปิดปากอัลฟ่าหนุ่มที่คร่อมทับตัวอยู่ ดวงตากลมรีบมองไปที่ประตูห้องน้ำ พอเห็นว่าปิดอยู่ถึงค่อยวางใจ เจ้าลูกแมวมักจะปิดประตูอึเองทุกเช้าเป็นปกติ เพราะถูกฝึกให้นั่งถ่ายเองทุกเช้าจะได้ชินกับการใช้โถ
“หลังปานินเข้าอนุบาล คงมีเวลาว่างเยอะขึ้น”
“...”
“ตอนลูกไปโรงเรียน พี่จะฟัดเราให้จมเตียงเลยแมวดื้อ”
“เห้ยยยย เปิดโหมดเสี่ยโรคจิตทำไมอ่ะ” ตะนิดรีบคว้าคุณนุ่มเบอร์ห้ามากำเป็นอาวุธ
“ไม่ได้ทำมาสักพักแล้วนะ” อุ้งมือใหญ่ไล่นวดไปตามเอวคอดนุ่มนิ่ม
“อื้อ...”
พอมีลูกก็เรียกได้ว่าห่างเรื่องบนเตียงไปเหมือนกัน มีบ้างแต่ก็ไม่ถี่ ส่วนมากก็จะเป็นแค่เพียงช่วยภายนอกด้วยเวลาที่มีจำกัดแค่ตอนลูกหลับ ช่วงฮีทของตะนิดที่หายไปพักใหญ่ พอกลับมาก็จะกินยาเลื่อนไม่ก็ฉีดยาระงับตลอดแทบไม่ได้ปล่อยให้จัดการตามธรรมชาติ เนื่องจากต้องคอยดูแลเจ้าตัวเล็กที่ติดหนึบ ถึงจะสนุกเวลาเล่นกับคุณอาคุณลุงทั้งหลาย แต่พอหันมาไม่เจอแด๊ดดี้หรือมัมอยู่ใกล้ๆ ก็จะร้องไห้จ้าทันที
“อยากถูๆ จัง”
“ลูกอยู่” ถึงจะตอบแบบนั้นแต่ตะนิดก็ยอมให้อีกฝ่ายกัดๆ ดมๆ ลำคอตามใจชอบ ทำเอาภาสอยากจะโทรเรียกแฝดพี่ให้มายืมลูกไปเที่ยวทันที
“รู้แล้ว”
“บิ๊บๆ” ตะนิดส่งเสียงพร้อมกับเลื่อนมือไปบีบก้นแข็งๆ ของอัลฟ่าหนุ่มไปหนึ่งที
“บีบด้านหลังระวังด้านหน้าตื่นจะเดือดร้อนนะแมวดื้อ”
“ใครเดือดร้อน ไม่ใช่นิดอ๊ะเป่า”
“ปานินบอกอยากมีน้อง”
“ใจเย็นหน่อยได้ไหมพี่ภาส”
“เราน่ะ ใจเย็นหน่อย อย่าเล่นให้มาก” ภาสเอ่ยดุอีกรอบเมื่อแมวดื้อยกขาขึ้นตวัดรัดเอวเขาไม่พอยังจะใช้ส้นเท้ากระทุ้งหลังเป็นจังหวะอีก
“แด๊ดดี้ มัม ปานินไปเล่นด้านล่างนะคับ” เสียงเล็กของลูกแมวดังขึ้นพร้อมกับเสียงปิดประตูห้องนอนให้เสร็จสรรพ ทำเอาภาสและตะนิดหันไปมองประตูที่ถูกปิดอย่างรวดเร็วด้วยความมึนงง
“...”
“ภูเขามันสอนอะไรลูกเราอ่ะพี่ภาส”
“มัม แด๊ดดี้ รีบๆ คิสนะ ปานินหิว” ตะนิดหันไปมองประตูพร้อมกับยกมือขึ้นบีบคางอัลฟ่าหนุ่มด้านบนตัวเป็นการบอกทางอ้อมว่าต้องหยุดลวนลามได้แล้ว
“พอแล้ว ไปทำข้าวให้ดื้อกินก่อน”
“ฮื่อ” อัลฟ่าหนุ่มส่งเสียงขัดใจแถมยังโน้มตัวลงงับแก้มนิ่มไปอีกหนึ่งที
“ฮื่ออะไรพี่ภาส”
“อาทิตย์หน้าเอาภาณินไปฝากภูไว้สักอาทิตย์ไหม น่าจะใกล้ถึงช่วงเราฮีทแล้ว”
“นิดกินยาได้”
“แต่พี่อยากทำตอนเราฮีท”
“พี่ภาส!!!!” แมวดื้อโวยวายลั่นพร้อมกับแก้มแดงจัด ไม่เคยจะชินสักทีกับภาสเวอร์ชั่นเสี่ยลามก ตะนิดยกเท้าขึ้นถีบคนตัวโตจนกลิ้งไปนอนราบในจังหวะเดียวกับที่ภาสเองก็ตวัดแขนโอบเอวบางไว้ เลยกลายเป็นว่าแม่แมวถูกจับขึ้นนั่งทับอยู่บนตัวแทน
“อ้าว ท่าโปรดเลยนี่” ภาสหัวเราะในลำคอ
“พี่ภาส!!!” หมัดแมวฟาดป้าปเข้าให้ที่อกแน่น ภาสได้แต่ยิ้มจนตีนกาขึ้น จะว่าไปก็ได้ภาณินมาก็ท่านี้แหละ ท่าโปรดที่สุดของตะนิด ไม่เคยสักครั้งที่ทำกันแล้วเจ้าแมวไม่ขอปีนขึ้นมาขย่ม
“ไม่เล่นแล้วแมวดื้อ เดี๋ยวยาว” เป็นภาสเองที่เอื้อมมือขึ้นไปลูบหัวแม่แมวเบาๆ แล้วดันตัวให้อีกคนลงจากอก ขืนเล่นไปมากกว่านี้เดี๋ยวจะหยุดไม่อยู่เอง
“อาทิตย์หน้า...”
“...”
“ฮีทนิดจะมาอาทิตย์หน้า”
“...”
“ถุงยางไม่ต้องก็ได้...” ตะนิดเขี่ยต้นแขนล่ำของอัลฟ่าหนุ่มเบาๆ ก่อนจะรีบหันตัวเดินไปทางประตู แต่ทว่ายังไม่ทันได้หมุนลูกบิดมือใหญ่ก็ตีเข้าให้ที่ประตูดังปึ้ง เงาดำที่ทาบทับทำเอาตะนิดขนลุกซู่
“แมวดื้อ”
“พะ พะ พี่ภาส”
“ดื้อ”
ภาสกดจูบลงบนต้นคอขาวก่อนจะอ้าปากแยกเขี้ยวงับย้ำลงไปที่รอยพันธะด้วยแรงระดับนึง ทำเอาตะนิดตัวสั่นสะท้านรีบยกมือขึ้นจิกต้นแขนร่างสูงไว้แน่น
“พี่ภาส อย่า เดี๋ยวฮีทนิดมาก่อนกำหนด” เป็นที่รู้กันว่ารอบการฮีทของคู่พันธะที่เป็นคู่แห่งโชคชะตามักจะรวนกว่าคู่พันธะปกติ ซึ่งการกัดหลังคอก็เป็นหนึ่งในตัวกระตุ้นชั้นดี
“อีกหนึ่งอาทิตย์”
“...”
“อีกหนึ่งอาทิตย์ พี่จะไม่ทนแล้ว”
อั้ยหยาาาาาาาาา
ตะนิดตาเหลือกทันที เหมือนเผลอไปกดโดนสวิตช์ปิดเปิดอะไรสักอย่างเข้าให้แล้ว
“มัม! แด๊ดดี้! Are you okay? ปานินมาจ้วยแล้ว” เสียงลูกบิดดังแกร่กๆ เป็นสัญญาณว่าลูกแมวพยายามเปิดประตูห้อง ภาสเลยจำต้องดันตัวออกปล่อยให้ลูกเปิดประตูเข้ามา
“...”
“มัม!! ทำไมหน้าแดง”
“ปะ เปล่า ไม่ได้แดง!!”
“แล้วแด๊ดดี้ทำไมปวดท้อง”
“...” ภาสที่ยืนงอตัวกุมเป้ากางเกงได้แต่ถอนหายใจออกมาเบาๆ
“ปานินไปกินแพนเค้กดีกว่าไป”
“แต่แด๊ดดี้ปวดท้อง....”
“แด๊ดดี้ปวดพูพู” ตะนิดรีบหลอกลูกก่อนจะอุ้มลูกแมวขึ้นพาวิ่งออกมาจากห้องนอน แน่นอนว่าปานินที่ไม่เข้าใจสถานการณ์ได้แต่หัวเราะเอิ๊กอ๊ากชอบใจที่คนเป็นแม่อุ้มวิ่งเล่นแต่เช้า
อาทิตย์หน้า....
ตายแน่ จ๊ากกกกกกกกกกกกก
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
