ปากดีนัก ต้องโดนจัดซะให้เข็ด
บทที่ 5
“พี่แบงค์ไปส่งผมที่ด้านหลังคณะ”
ทิวไม้ออกคำสั่งตั้งแต่ยังไม่ได้เป็นแฟนกันอย่างเป็นทางการ แต่ธนดลก็ยอมทำตาม เขาขับรถไปยังพื้นที่ด้านหลังที่มีชมรมไม้ประดับตั้งอยู่
“ทิวมาทำอะไรที่นี่”
ธนดลเอ่ยถามเมื่อมาถึงที่ตั้งของชมรมเล็กๆแต่มีพื้นที่กว้างอยู่ด้านหลังอาคารของคณะเกษตร ท่ามกลางพื้นที่กว้างนั้นมีแปลงดอกไม้ที่กำลังเบ่งบานอยู่หลายแปลง
“ผมเป็นสมาชิกชมรมนี้ไง เมื่อวานมัวแต่เสียใจเรื่องออย ก็เลยไม่ได้มารดน้ำลูกๆ”
ธนดลจอดรถหน้าชมรมที่ยังไม่มีสมาชิกมา เขาหันไปมองสบตากับทิวไม้พลางดึงมือเรียวมากุมไว้
“ขอโทษอีกครั้งที่พี่ทำให้ทิวเสียใจเรื่องออย แต่นับจากวันนี้พี่จะกลับตัว จีบทิวคนเดียวจะไม่มีคนอื่นอีก”
แก้มขึ้นสีฝาดทันที เกิดมาไม่เคยมีใครมาสนใจคนอย่างเขา แต่ในวันนี้กลับมีผู้ชายแสนเพอร์เฟ็คมาเปิดตัวว่าจะจีบทำให้ทิวไม้ไม่รู้จะวางตัวอย่างไร
“ถามจริง พี่ชอบผมตรงไหนวะ”
อยากรู้จริงๆ เพราะทิวไม้รู้ว่าตัวเองไม่ได้มีเสน่ห์อะไรสักอย่าง การที่ธนดลมายุ่งกับเขา อาจจะเป็นแผนการอะไรบางอย่างก็ได้
“ไม่มีแผนอะไรทั้งนั้นแหละ”
ธนดลพูดออกมาอย่างรู้ทัน เขาหัวเราะเบาๆ มือวางบนกลุ่มผมนุ่มของทิวไม้โยกเบาๆด้วยความเอ็นดู
“รู้หรือเปล่าว่าทิวน่ะ เป็นคนที่คิดอะไรก็แสดงออกมาทางสายตาทุกอย่าง เดาใจได้ง่ายมากเลย ส่วนที่ถามว่าพี่ชอบทิวตรงไหน ก็ตรงที่ทิวไม่มีพิษมีภัยนี่แหละ มันบริสุทธิ์จนพี่ไม่นึกว่าจะมีคนแบบนี้บนโลก บริสุทธิ์ทั้งความคิดแล้วก็ร่างกาย”
ธนดลเชยคางทิวไม้ขึ้น เขามองอีกฝ่ายด้วยดวงตาเป็นประกาย
“พี่พูดถูกใช่ไหม ทิวเป็นของพี่คนแรกใช่หรือเปล่า”
“โอ๊ย ถามอะไรอย่างนั้นเล่า”
ทิวไม้ยกมือเกาหัวแกรกๆ เขาหลบตาด้วยความกระดากอาย
“งั้นพี่ถามทิวบ้าง ที่บอกว่าเป็นแฟนออยน่ะ เคยทำอะไรออยไหม กอดจูบหรืออะไรที่มากกว่านั้น”
ทิวไม้ส่ายหน้าแรง ดูยุ่งยากใจในการตอบคำถาม
“ผมจะทำงั้นได้ไง ผู้หญิงเขามีพ่อมีแม่ ไปทำรุ่มร่ามแบบนั้นเขาจะเสียหายน่ะสิ”
หากธนดลกลอกตาเป็นเลขแปดสักสามรอบได้เขาก็จะทำกับคำตอบนั้น ทิวไม้เป็นวัยรุ่นที่มีความคิดโบราณผิดจากคนวัยเดียวกันที่รวดเร็วในความสัมพันธ์ จนธนดลยิ่งรู้สึกผิดที่สร้างตราบาปให้กับทิวไม้
“เฮ้อ มิน่าล่ะ ออยถึง เอ่อ...ช่างเถอะ ว่าแต่ทิวจะรดน้ำต้นไม้ไม่ใช่เหรอ ให้พี่ช่วยนะ เราสองคนจะได้เรียนรู้กันยังไงล่ะ”
ทั้งสองเปิดประตูลงจากรถยนต์แล้วก้าวเดินไปยังแปลงดอกไม้ ทิวไม้เปิดน้ำจากสายยางให้สายน้ำพุ่งกระจายให้แก่สีสันที่กระจายตัวอยู่บนแปลงดิน ยิ่งได้อยู่กับธรรมชาติเขายิ่งเป็นตัวของตัวเอง สีหน้าที่เต็มไปด้วยความสุขทำให้ธนดลยิ่งรู้สึกว่าเขาชอบทิวไม้มากขึ้นเรื่อยๆ
“ไอ้ทิว วู้ มึงอยู่นี่เอง ไอ้พี่แบงค์ลากมึงไปไหนมาวะ อ้าว ตายห่ะ”
เสียงเพื่อนสนิทหนึ่งในสองดังขึ้น และเมื่อเห็นว่าธนดลนั่งอยู่ที่โต๊ะมองทิวไม้อยู่ทั้งคู่ก็ยิ้มแหย
“อ้าว อยู่ด้วยหรือครับพี่ แหะๆ”
ธนดลยิ้มผูกมิตรเมื่อเห็นบัฟกับสมเสร็จเดินตรงเข้ามา รุ่นน้องต่างคณะทั้งสองนั่งลงที่โต๊ะไม้กับเขา
“พี่พาเพื่อนผมไปไหนมา ผมแม่งเป็นห่วงมันจะตายห่า”
สมเสร็จเอ่ยถาม เมื่อธนดลพาทิวไม้แยกไปจากอลิษา สาวเจ้าก็หวีดร้องจนกลายเป็นจุดสนใจ แต่หล่อนก็ไม่สน สายตาจับจ้องแต่ธนดลกับทิวไม้ที่ขึ้นรถยนต์จากไป
“ผมพาทิวไปที่บ้าน ไปแนะนำให้พ่อกับแม่ได้รู้จัก”
บัฟกับสมเสร็จมองหน้ากัน ก่อนจะหันไปทางต้นเหตุของเรื่องที่ยังมีความสุขท่ามกลางดอกไม้ของเขาด้วยความเป็นห่วง
“พี่ เอาเพื่อนผมจริงเหรอ ไม่ใช่ว่าหลอกฟันทิ้งนะ”
บัฟที่ท่าทางห้าวกว่าเอ่ยถามจริงจังกว่าเคย ธนดลจึงตอบเสียงจริงจังตามไปด้วย
“จริง ผมถูกชะตาตั้งแต่ทิวเดินมาหาเรื่องผมที่ผับแล้ว พอเหตุการณ์มันเกินเลยผมก็ยิ่งสงสารและชอบทิว”
ธนดลหันไปมองทิวไม้
“แต่ทิวใสซื่อเหลือเกิน”
“ใช่พี่ แม่งซื่อจนเกือบจะโง่แล้วเพื่อนผมน่ะ”
บัฟพยักหน้าหงึกๆเห็นด้วย ธนดลหันกลับมาโปรยยิ้มอ่อน
“นั่นสิ ถ้าผมจะจีบทิวคงต้องมีผู้ช่วย น้องสองคนจะเป็นผู้ช่วยให้ผมได้ไหม รับรองว่าผมไม่ให้เหนื่อยฟรีแน่ ถ้าทิวยอมเป็นแฟนกับผม ผมมีรางวัลให้”
สมเสร็จเบิกตากว้าง
“นี่พี่คิดว่าผมจะเอาเพื่อนแลกรางวัลเหรอ”
“จะหาว่าผมใช้เงินผมก็ไม่ปฏิเสธนะ เพราะไม่รู้ว่าจะตอบแทนบัฟกับสมเสร็จยังไงดีให้เหมาะกับการที่ผมได้ทิวไม้มาเป็นแฟน เอาเป็นว่าถ้าบัฟกับสมเสร็จทำสำเร็จ ผมจะไปเปิดเหล้าให้ที่ผับแถวทองหล่อแบบเรียงร้านไปเลย หรือว่าถ้าอยากได้รางวัลเป็นเงินสดผมก็ให้ได้ คนละหมื่นเป็นไง หรือจะเอาทั้งเหล้าทั้งเงินก็ได้”
บัฟกับสมเสร็จอ้าปากค้างมองธนดลราวกับเขาเสียสติ แต่ธนดลก็ยังมีสีหน้าจริงจัง ทั้งคู่หันไปปรึกษากัน
“บัฟ มึงจะขายเพื่อนแลกเหล้าที่ทองหล่อจริงหรือวะ”
บัฟเหลือบตามองธนดลแล้วหันกลับไปหาเพื่อน
“แล้วมันมีอะไรเสียหายวะสมเสร็จ ไหนๆไอ้ทิวมันก็เสียตัวให้พี่เขาไปแล้ว จะให้เพื่อนเสียตัวฟรีเหรอ ไอ้พี่ก็แม่งทั้งหล่อทั้งรวย มึงคิดว่าไอ้ทิวมันจะหาแบบนี้ได้ที่ไหนอีก ส่งเสริมให้เพื่อนได้ในสิ่งที่ดี แล้วเราก็มีลาภเข้ากระเป๋า มึงไม่ยอมทำเหรอวะ”
สมเสร็จยิ้มแห้ง
“กูตกลงตั้งแต่เหล้าที่ทองหล่อแล้ว พูดแล้วแม่งเปรี้ยวปากสัสๆ”
“เหี้ย แล้วมึงจะมาถามกูทำไม”
เพื่อนสนิทของทิวไม้เงยหน้าขึ้น ทั้งคู่ยิ้มแป้นให้ธนดล
“ตกลงครับพี่ เราจะช่วยพี่ให้ได้ไอ้ทิวไปเป็นเมียเอง”
คู่สัญญาทั้งสามต่างก็จับมือแสดงความยินดีกับสัญญาที่เกิดขึ้นโดยที่ทิวไม้ไม่ได้รู้อะไรด้วยเลย
มีต่ออีกนิด..
หัวข้อ: <<ปากดีนัก ต้องโดนจัดซะให้เข็ด>> บทที่ 17 [02/02/64] (อ่าน 20295 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก