ช่างสักรักคุณครู
14 : Walking Together
ต่อให้สามจะบอกว่ารีบกลับโรงแรมพวกเขาก็เดินเล่นอยู่ที่ถนนคนเดินอยู่นาน ในมือของแป้งมีของฝากให้พ่อแม่กับเพื่อนหลายชิ้น ส่วนสามเองก็ซื้อของฝากน้องสาวกับหลานชาย
“อะไร?” สามมองตามสายตาเป็นประกายของโมจิ เห็นคัพเค้กลายน่ารักติดป้ายว่า 3 ชิ้น 100 บาท
“ไม่ให้กินแล้ว” คุณช่างดึงมืออีกคนออกมาจากบริเวณนั้น
“ยังไม่ได้กินของหวานเลย” โมจิช้อนตามอง สามเลยได้ทีดุ
“ของพวกนี้แฟตเยอะเป็นไขมันอิ่มตัว โคเรสเตอรอลสูง ไม่ให้กิน”
คนฟังขมวดคิ้วแน่น ก่อนจะโดนบ่นเรื่องโซเดียมและเรื่องแคลลอรี่ประจำวันที่ควรได้รับต่อแป้งก็รีบเปลี่ยนเรื่อง
“อากาศดีจัง”
สามถอนหายใจก่อนจะวางมือบนหัวทุย
“ดีจนไม่อยากกลับไปเลย”
“ไม่ทำงานก็ไม่มีตังค์นะครับ”
“รู้แล้ว” สามถอนหายใจอีกรอบ ก่อนจะหันมาบอก “เหมือนสอนเด็กเลยโมจิ”
แป้งเงยหน้ามองปลายคางอีกคน
“ก็…”
“ก็อะไร”
“ก็คุณสามเป็นเด็ก” พอพูดจบก็รีบหดคอเพราะกลัวโดนดุหรือบีบแก้ม แต่คราวนี้สามกลับไม่แกล้ง เขาเดินทอดน่องไปเรื่อยๆ ก่อนจะหันมาถามด้วยท่าทีจริงจัง
“เด็กตรงไหน?” เขาไม่ชอบที่โดนบอกแบบนี้จริงๆ เพราะมันเหมือนกับทุกคนกำลังบอกเขาทางอ้อมว่ายังดูแลใครไม่ได้
ยิ่งเฉพาะกับโมจิ….สามอยากเป็นคนที่เท่ในสายตาคนรัก ไม่ใช่เด็กแบบนี้
“อืม…” แป้งก็อธิบายไม่ถูกเหมือนกัน พอรู้ว่าอีกคนอายุน้อยกว่า ภาพคุณสามตอนแรกกับในตอนนี้ก็ต่างกันไปเลย หรืออาจจะเพราะเราสนิทกันขึ้นนิดนึง เลยรู้สึกว่าคุณสามตอนนี้เข้าถึงง่ายกว่าตอนนั้น
คุณครูเงยหน้าจองเสี้ยวหน้าอีกคน พอโดนหันมาสบตาก็รีบหลบตา
“มองอะไร” สามถามพลางยิ้ม แต่ไหนแต่ไรโมจิก็ชอบจ้องเขาแบบนี้ มองเก่ง มองแล้วชอบทำตาโตๆ รู้ตัวอีกทีก็มองตามสายตานั้นแล้ว
“คุณสามหล่อดีครับ” แป้งบอกตามตรง ที่ชอบมองเพราะเห็นว่าหล่อดี เหมือนพวกนายแบบในหนังสือ
“อะไร จู่ๆก็...” คนฟังสบถ แต่ใบหูกลับแดงจัดเพราะเขิน เป็นแค่โมจิแท้ๆ แต่ทำเขายิ้มกว้างกี่ทีแล้ววะ
“ทำไมถึงอยากเป็นคุณครู” คนเขินเปลี่ยนเรื่องไปเรื่อย อีกอย่างคืออยากคุยกับเจ้าโมจิเยอะๆ เผื่อกลับไประหว่างรอจะได้มีเรื่องให้คิดถึงเยอะๆ
“พ่อกับแม่ครับ เห็นมาตั้งแต่เด็กแล้วว่าเท่ดี แต่ผมตั้งใจว่าจะเป็นครูที่ใจดีเพราะพ่อกับแม่เข้มงวด” แป้งเล่าไปขำไป เพราะตอนเด็กๆ โดนไม้เรียวฟาดจนขาลาย
“แล้วอยากสอนเด็กโตไหม?” สามถามล้อๆ แต่อีกคนยู่หน้า
“ไม่เอาครับ ชอบเป็นครูเด็กเล็ก เด็กโตดื้อ” โมจิบอกพร้อมกับดันไหล่อีกคนออก เดินไม่เห็นต้องเบียดขนาดนี้เลยนะคุณสาม!
“แล้วคุณสามล่ะครับ?”
“จริงๆ ก็อยากทำงานคู่กันไป แต่สักพักก็คงต้องเลือก” สามตอบพลางถอนหายใจ
ทั้งงานสักทั้งงานที่บ้านตอนนี้ก็หนักเอาการ อีกอย่างคือเรื่องเงินมันต่างกันด้วย กับโต้ซังถ้าทำเต็มเวลาก็ได้เยอะ แต่ตอนนี้สามรับงานบ้างไม่รับบ้างเพราะติดงานกับพี่หนึ่ง เขาเข้าตามลูกค้านัด เรียกว่าทำเพราะใจรักน่าจะดีกว่า
ส่วนงานกับพี่หนึ่งพอไม่ทุ่มให้ พี่หนึ่งก็ดัดเส้นเขาโดยการไม่เอาเข้าระบบแต่จ่ายเป็นชิ้นแทน ตอนแรกก็รับได้เพราะไม่ได้อยากจะได้อะไรนอกจากเงิน แต่ต่อไปคงไม่ดีเท่าไหร่ เพราะสวัสดิการไม่มีอะไรให้เลย
“แล้วคุณสามจะเลือกอะไร”
สามมองหน้าอีกคน เรื่องงานยังไม่ได้ตัดสินใจ...แต่เรื่องคืนนี้เขาตัดสินใจแล้ว
“เลือกกลับโรงแรมกินโมจิ”
“ห้ะ!?”
.
.
.
“เขินอะไรครับ” คุณช่างล้อคนที่ละล้าละลังไม่ยอมเดินเข้ามาหากันสักที ทำเป็นเปิดระเบียงออกไปดูวิวบ้าง กดเปิดทีวีดูช่องนั้นช่องนี้บ้าง
“แป้ง มานี่เร็ว” คนที่เป็นคนจองห้องนี้ลุกขึ้นจากเตียง เรียกคุณครูเข้ามาดูห้องน้ำที่มีอ่างน้ำวน แถมผนังเป็นกระจกมองเขาด้านหลังได้กว้างเต็มสายตา
“จะมีใครเห็นไหมเนี่ย” โมจิบ่นหน้ายุ่ง
“ไม่เห็นหรอก”
ที่สามเลือกจองโรงแรมที่มีอ่างน้ำวนนวดตัว เพราะวางแผนไว้แล้วว่าจะฟัดโมจิในนี้สักยกสองยก แต่เพราะเพิ่งตัดสินใจสักมาเลยต้องยกเลิกแผนในใจ จะว่าไปก็เสียดายอยู่เหมือนกัน
“อาบน้ำด้วยกันเร็ว” สามชวนแต่อีกคนส่ายหน้าเป็นพัลวัน
“ไม่เอา”
“ไม่เอาจริงเหรอ? ให้ตอบอีกรอบ” คนตัวโตยั่วโมจิด้วยการค่อยๆ ถอดเสื้อออก แถมทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
แป้งมองใบหน้ายิ้มกริ่มของอีกคน ลำคอหนามีรอยจูบจางๆ จากเมื่อคืน แผ่นอกขยับขึ้นลงตามจังหวะการหายใจ ตรงหน้าท้องของคุณสามดูแน่นและแข็งแรง ตรงลอนนั่นปกติมองไม่ชัดเพราะเวลาที่คุณสามเปลือยมักจะมืด แตวันนี้กลับได้เห็นเต็มตา...มันรับกับสะโพกสอบพอดี
สามเดาะลิ้นสองสามที...สายตาโมจิมันลามกอยู่นะเนี่ย
“อาบก็ได้ครับ” คนตอบหน้าบูดเหมือนฝืนเต็มทน แต่สามรู้ว่าเพราะเขินมากกว่า
คนที่ตอบตกลงแต่นึกขึ้นได้ว่าถ้าถอดอาบน้ำมันก็จะเห็นเนื้อตัวชัดเริ่มลังเล แต่วินาทีที่คุณช่างเดินเข้ามาชิดก็ได้กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ และในตอนที่โดนจับมือไปวางบนหน้าท้องแน่น...แป้งก็หัวขาวโพลน
“ชอบไหม?” สามแกล้งเพราะเห็นอีกคนจ้องนิ่งไม่ขยับ
โมจิมองมือตัวเองทีมองหน้าคุณสามที จนคนโดนมองขำ
“ยกมือขึ้น เดี๋ยวถอดเสื้อให้”
คนโดนถอดเสื้อหลับตาปี๋ เพราะรู้ว่าร่างกายพวกเขาต่างกันโดยสิ้นเชิง อันที่จริงแขนของแป้งมีกล้ามเนื้อแบบปกติของผู้ชายแต่กลับกลมกลึงเพราะเนื้อนุ่มแน่น หน้าอก ท้องน้อยขาวเนียนดูนุ่มฟู คุณครูอายจนตัวเริ่มแดง
แต่คนมองกลับชอบจนต้องสูดหายใจเข้าลึก เขาวางมือลงบนหน้าอกเกือบเต็มมือ ขยำและนิ้วชี้สะกิดตรงยอดอกให้มันตั้งชัน
แป้งกลั้นหายใจ ห่อตัวทุกครั้งที่ความรูสึกตรงปลายนั้นไหลลงไปที่ท้องน้อย เขาเม้มปากแน่น แต่หน้าแดงจัด
“เห็นแล้วหิวนม”คนลามกเลียริมฝีปาก ตั้งท่าว่าจะก้มลงมางับแต่โดนอีกคนดันออก
“เดี๋ยวจะไม่ได้อาบน้ำครับ” แป้งบอกเสียงเบา ทำยังไงก็ไม่เคยชินกับคุณสามเวลาแบบนี้เลย
ตอนแรกคนตัวโตกะจะไม่ฟัง แต่เดี๋ยวไม่กี่วันก็ต้องกลับไปทำงานแล้ว ไม่อยากให้โมจิงอนอีก ถึงได้เปลี่ยนใจถอดกางเกงตัวเองเหลือแค่บ็อกเซอร์สีขาวกับขายาว แล้วมองอีกคนยิ้มๆ
“มา ถอดให้” คุณช่างดึงอีกคนเข้ามาหา แต่โดนตีมือไว้ก่อน
“ตีทำไมเนี่ย!”
“ผมถอดเองครับ!” แป้งรีบบอกเพราะกลัวคุณสามเล่นพิเรน เขาค่อยๆปลดซิบดึงกางเกงผ้าลงจากขา แป้งมีเอวเล็ก แต่สะโพกกับขา...ทำเอาสามลอบกลืนน้ำลาย
เพราะโมจิมัวแต่อายหันมาอีกทีอีกคนก็เปลือยแล้ว
“อายอะไรโมจิ ก็มีเหมือนกัน” สามถามคนที่เบือนหน้าหนี
“ใครจะชินล่ะครับ” ต้องมามองของคนอื่นเต็มๆ ตาแบบนี้เป็นใครก็ตกใจนะ!
“คะ...คุณสามนั่นแหละมองอะไร” แป้งถามคืนบ้าง เมื่อเห็นสายตาอีกคนมองกันตั้งแต่หัวจรดเท้า
“มองโมจิ” สามตอบตามตรง เขาสาวเท้าเข้ามาชิด จับก้นนิ่มผ่านเนื้อผ้าบางล้นมือ ซุกหน้าลงกับซอกคอร้อน
“อืม ดีจัง” สามอยากอธิบายความรู้สึกตอนนี้ให้โลกรู้ว่ามันดีแค่ไหน ความรู้สึกนุ่มแต่เด้งสู้มือแบบนี้
“คุณสามไม่ตัดไปเล่นเลยล่ะครับ” คุณครูบ่นอุบเมื่อโดนบีบอยู่แบบนั้น
“อยากนอนทับไว้ทั้งวัน”
“คุณสาม!” แป้งถึงกับขมวดคิ้วแน่นเมื่อสิ่งที่เบียดกันอยู่ข้างหน้าใหญ่ขึ้น ทำไมมันตื่นเร็วจัง…
“อาบน้ำเถอะครับ” โมจิเปลี่ยนเรื่องพร้อมกับเดินเข้าห้องน้ำ ทิ้งให้เจ้าของมือปลาหมึกเดินตามหลัง
สามผิวปากหวือ~ ท่าทางอารมณ์ดีจนโมจินึกไม่เข้าใจ กระทั่งโดนกอดหนึบจากข้างหลังในตอนที่ถอดกางเกงออก มือใหญ่กดสบู่เหลวออกมาลูบไปทั่วตัวขาว แป้งว่าจะหันไปเอ็ดคนขี้แกล้ง แต่เห็นสิ่งนั่นปัดไปมาตรงก้น
“คุณสาม อ๊ะ...” แป้งถึงกับยืนเงียบ...คุณสามนี่จริงๆ เลย เกิดสบู่โดนตรงรอยสักจะทำยังไง!
“อะไร?”
“ทำไม...” แป้งถามถึงสิ่งที่กำลังถูไถอยู่ด้านหลัง
สามลูบมือลงไปยังร่างกายเปลือยเปล่าของคนรัก ตั้งแต่หน้าอก พุงนิ่ม จนถึงส่วนกลางลำตัวที่ดูเหมือนกำลังจะตื่น เขากดจูบลงตรงข้างขมับ บดเอวเข้ากับก้นเด้ง
“แค่เห็นหน้าแป้ง...ผมก็ตั้งแล้ว”
แป้งว่าคุณสามนี่ลามกสุดๆ ไปเลย!
.
.
.
ร่างกายร้อนระอุของคนทั้งคู่แนบสนิบไปแทบทุกส่วน แผ่นอกหนาของคนที่ขยับกายอยู่ด้านบนเบียดทับไปกับคนที่อยู่ด้านล่าง ตั้งแต่คบกันไม่รู้เราทำกันไปกี่ครั้งแล้ว แต่สามกลับรู้สึกว่าตื่นเต้นทุกรอบที่ได้อยู่ในอ้อมแขนและได้กอดคนด้านล่าง
เสียงเตียง เสียงหอบหนัก เสียงเนื้อกายที่กระทบกันเป็นจังหวะหนัก เสียงจูบและสิ่งที่ขยับเข้าออกในร่างกาย ทำให้คืนนี้เป็นอีกคืนที่รู้สึกว่าต่างก็ได้รับความรักจากกันและกัน
“จะเสร็จยัง” สามกระซิบถามคนที่ปิดปากเงียบแต่นิ้วกลับขยุ้มตรงคอเขาแน่น
โมจิพยักหน้า น้ำตารื้นจนน่าสงสาร แต่สามกลับยิ่งอยากแกล้ง เขาถอนตัวออกเร็วจนอีกคนเผลอหลุดเสียงคราง ก่อนจะพลิกตัวนอนหงายส่งสายตาไปที่อีกคน
...แค่นั้นแป้งก็รู้แล้วว่าคุณสามอยากได้อะไร…
โมจิก้อนนุ่มนั่งทับลงบนเอวสอบ สิ่งที่สอดลึกเข้ามาลึกจนคนที่นั่งอยู่ด้านบนถึงกับนิ่วหน้า มือขวายันหน้าท้องคนตัวโตไว้ ส่วนอีกมือรูดรั้งสิ่งนั้นของตัวเอง สิ่งในบั้นท้ายสอดลึกย้ำเข้าออก เพราะควบคุมเองเลยรู้ว่าอยากจะให้มันโดนตรงไหน
“อ๊ะ...ไม่ไหว ไม่ไหว” คนที่นั่งยองๆขึ้นลงขาสั่นจนเกินควบคุม
สามมองวิวด้านหน้าด้วยความรู้สึกหลากหลาย ทั้งรัก...ทั้งอยากจะบีบให้แหลกคามือ คนตัวโตขบกรามแน่น จับสะโพกอวบแล้วสวนตัวถี่
“ฮื่อ…” ครางเสียงหวานดังขึ้นเมื่อหยาดหยดทะลักทะลายออกมา
สามพลิกตัวนอนทับคนตัวเล็กกว่า ขยับตัวเข้าออก กระแทกซ้ำๆ ให้ความสุขตรงปลายทางทะลักเข้าไปยังในกายขาว
“อา โคตรดีเลยแป้ง” เขาครางแผ่ว ขยับเนิบนาบจนพอใจแล้วค่อยหันไปดึงทิชชู ค่อยๆ ถอนตัวออกมาแล้วเช็ดสิ่งที่ล้นออกมานั้นให้
“ออกมาหมดยัง” สามมองช่องทางแคบที่อ้าออกเล็กน้อย สีมันแดงเหมือนเชอรี่และขมิบถี่เมื่อเจ้าตัวพยายามเอาของเหลวสีขาวออกมา
“มันเยอะ..” แป้งบอกเสียงเบา พร้อมกับหลับตาแน่นเมื่ออยู่ในท่าอ้าขากว้างแต่คนรักกลับเฝ้ามองไม่ไปไหน
จนเมื่อลมหายใจหอบเริ่มกลับสู่ปกติ สามถึงได้พลิกผ้าห่มคลุมพวกเขาไว้
“ดีไหม?” คุณช่างถามคนในอ้อมแขน เขาลูบแผ่นหลังนั้นไปมา รู้ว่าแป้งคงง่วงเต็มทนแล้ว
“นอนเถอะ ฝันดีครับ”
.
.
.
สามตื่นเช้ามาอย่างสดชื่นก่อนจะเข้าไปอาบน้ำ คิดว่าออกมาอีกคนคงจะตื่นแต่ก้อนนั่นยังนอนกลมอยู่บนเตียง ถึงได้เดินเข้าไปหา ใช้นิ้วเกลี่ยแก้มเบาๆ
“เช้าแล้วนะ”
“...”
“แป้งครับ ตื่นเร็ว”
คนโดนปลุกไม่ขยับแต่ขมวดคิ้วแน่น สามมันเขี้ยวจนอยากหยิกแก้มกลม แต่ทำได้แค่ลูบไปมา
“เมื่อคืนใช้แรงเยอะ ไม่หิวเหรอ อาหารเช้าที่นี่อร่อยนะ”
แค่ได้ยินคำว่าหิวโมจิก็ลืมตาขึ้นมามอง
“หิวยัง?”
คนโดนกวนทั้งคืนพยักหน้า ร่างกายยังไม่ตื่นดีเลยแต่ท้องหิวแล้ว คิดถึงไข่ดาวเยิ้มๆ ไส้กรอก ขนมปังและน้ำส้ม ถึงกายจะเหนื่อยแค่ไหนก็ต้องลุกล่ะนะ
“ไปอาบน้ำเร็ว” สามดึงอีกคนขึ้นจากเตียง...เห็นตรงหน้าอกโดนดูดแดงเป็นจ้ำเลย
“ฮื่อ” โมจิพยักหน้า ไม่ได้สนใจคนที่ยืนมองกันอยู่เลย รู้แค่ว่าตอนนี้อยากกินไข่ดาวโรยพริกไทยเยอะๆ แล้ว
.
.
.
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
