พิมพ์หน้านี้ - Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 15 : That's Us [8/1/2020]

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => ข้อความที่เริ่มโดย: zearet17 ที่ 27-09-2019 15:18:13

หัวข้อ: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 15 : That's Us [8/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: zearet17 ที่ 27-09-2019 15:18:13
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้



1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ  เผ่าพันธุ์  ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ  ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.เมื่อนิยายจบแล้วให้แก้ไขหัวกระทู้ต่อท้ายว่าจบแล้ว


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0





Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู


ครูแป้งเป็นครูอนุบาล 2/1 มีความลับที่ไม่เคยบอกใคร

...เขาชอบเพลงเมทัลร็อกหัวรุนแรงและหลงใหลในรอยสัก...

สามเป็นช่างสักฝีมือดีในสตูดิโอแห่งหนึ่ง เขามีความลับที่ไม่บอกใครเช่นกัน

...เขาว่าคุณครูของหลานชายชั้นอนุบาล 2/1 น่ารักดี...

 

*นิยายเรื่องนี้ใช้โลเคชันร้านโต้ซังของ #น้องคนดีมีรอยสัก เพราะมูฟออนไม่ได้

** หวังว่าจะสนุกไปด้วยกัน ฝาก #ช่างสักรักคุณครู ไว้ด้วยนะคะ :]
 
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | Intro : Gun and roses [25/09/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: zearet17 ที่ 27-09-2019 15:18:48


Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู
Intro. Gun and Roses




เขาว่ากันว่าคนชอบรอยสักส่วนใหญ่มักจะมีภาพลักษณ์ไม่ดี แต่กับคุณครูแป้ง ครูประจำชั้นแห่งห้องอนุบาล 2/1 กลับมีภาพลักษณ์ต่างกันโดยสิ้นเชิง เขารักเด็ก ใจเย็น ใจดีและยิ้มหวาน เพียงแต่หลงรักเพลงร็อกและลวดลายศิลปะบนร่างกายมากเท่านั้นเอง

...และนั่นเป็นความลับที่คุณครูไม่เคยบอกใคร...

เพราะกลัวจะกระทบภาพลักษณ์คุณครูใจดีของเด็กเล็ก แป้งหาข้อมูลมาหลายปีเกี่ยวกับเรื่องการสัก ทั้งลังเลเพราะอาชีพที่ทำอยู่ถึงไม่มีข้อห้ามให้สัก แต่ก็ไม่ควรให้ใครเห็น ครูแป้งรวบรวมความกล้าตั้งแต่เป็นวัยรุ่นจวบจนอายุ 28ปี ถึงได้ตัดสินใจที่จะสัก

แป้งผลักประตูเข้าไปในสตูดิโอสีขาวสะอาด ก่อนจะได้รับการต้อนรับอย่างดีจากเจ้าของร้าน

“สวัสดีครับ มาใหม่ใช่ไหมครับ? ”

“ครับ” แป้งยกมือรับไหว้คนที่น่าจะอายุน้อยกว่าอยู่หน่อย

สิ่งแรกที่สังเกตได้คือใบหน้าเรียวสวย ผมประบ่าแต่เป็นผู้ชาย แขนผอมบางของเขาคนนั้นมีรอยสักลายเขมทิศเส้นบาง ครูแป้งมองไปรอบๆ สตูดิโอ ที่นี่ดูดีและสะอาดเหมือนคลินิกเสริมความงามมากกว่า และนี่น่าจะเป็นลูกชายเจ้าของร้านแบบที่รีวิวในอินเทอร์เน็ตบอก

“ดูลายไหนไว้ไหมครับ”

แป้งมองไปที่แฟ้มลายสัก

“ดูไว้ครับ” เขาตอบระคนตื่นเต้น ก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาส่งรูปรอยสักลายดอกไม้เส้นคมให้ดู

“อ๋อ แบบนี้ต้องช่างสามใช่ไหมครับ” ลูกชายเจ้าของร้านพูดถึงช่างฝีมือดีของร้านผู้ถนัดงานขาวดำแบบเส้นคมและละเอียด

“ครับ” คุณครูที่ศึกษาทุกอย่างมาแล้วตอบรับ สายตาแอบเผลอมองคนตรงหน้าอยู่บ่อย

แป้งชอบองค์ประกอบของคนข้างหน้ามาก ทั้งความสูงพอดี ร่างกายที่เพรียวบาง ใบหน้าหมดจด ทั้งหมดนั่นทำให้รอยสักบนตัวดูสวยขึ้นไปอีก ว่ากันว่ายิ่งร่างกายสวยรอยสักก็จะยิ่งสวย แต่เขากลับตัวไม่สูงแถมยังค่อนข้างจะมีเนื้อหนังเยอะ ถึงได้เลือกสักในจุดที่ไม่มีใครมองเห็นไปก่อน

ถึงจะชอบรอยสักมาก...แต่ก็อาย

“ตอนนี้คิวช่างสามเต็มครับ ถ้าเป็นคิววันเสาร์หน้าตอนเช้าพอจะสะดวกไหมครับ” ใครคนนั้นบอกพร้อมกับทำหน้าลำบากใจ

“อ่า...ได้ครับ” คุณครูตอบรับด้วยความเสียดาย

“สามมาพอดี มีลูกค้ามาจองตัวนะครับ” ลูกชายเจ้าของร้านมองไปยังประตูกระจกที่ผลักเข้ามา

แป้งมองตามสายตาอีกคนไปยังช่างฝีมือดี คนที่เพิ่งมาตัวสูงใหญ่ สวมเสื้อยืดสีดำพอดีตัว ทำให้เห็นอกตึงและกล้ามเนื้อบริเวณต้นแขนชัด สิ่งที่สะดุดตามากกว่านั้นคือรอยสักสีดำเต็มแขนทั้งสองข้าง มือหนึ่งข้างถือหมวกกันน็อกส่วนอีกข้างถือแก้วกาแฟร้อน

“คนนี้เหรอพี่” สายตาคมปรายมายังลูกค้าคนใหม่ของร้าน

เพราะสวมผ้าปิดปากไว้แป้งถึงไม่ได้เห็นว่าช่างของตัวเองทำหน้ายังไง แต่ที่รับรู้ได้คือสายตาไม่เป็นมิตร ครูอนุบาลค้อมหัวให้นิดหน่อยเป็นการทักทายคนที่น่าจะเด็กกว่าหลายปี ก่อนจะหันกลับมาจัดแจงนัดหมายและแจ้งรายละเอียดกับลูกชายเจ้าของร้าน





สามมองตามหลังลูกค้าคนใหม่ที่เดินออกจากสตูดิโอไปแล้ว แค่แว๊บแรกก็รู้แล้วว่าเป็นใคร…

“สเป็กมึงเลยนี่” ลูกชายอีกคนของเจ้าของร้านที่นั่งเงียบๆ อยู่ก่อนหน้านี้โพล่งออกมา

ช่างฝีมือดีของร้านถอดผ้าปิดปากออก

“พี่คู้รู้ได้ไง” สามขมวดคิ้วให้กับหน้าตาทะเล้นของรุ่นพี่

“ดูจากตามึงก็รู้ ขาวๆ อวบๆ ” คู้ยิ้มไปบอกไป

“ไม่ใช่โว้ยพี่ เขาเป็นครูหลานผม ครูอนุบาล” สามรีบอธิบาย ที่มองขนาดนั้นเพราะคุ้นหน้า

“พรหมลิขิตเลยนะครับ” ลูกชายอีกคนของเจ้าของร้านเดินเข้ามาสมทบ

“เอาเข้าไป พี่คนดีนั่นครูหลานผม ครูอนุบาล 2/1” สามย้ำอีกรอบแต่สองพี่น้องก็ยังไม่เชื่อ

“เป็นครูแล้วสักได้เหรอวะ” พี่คู้ถาม

“สักในร่มคงได้มั้งพี่ ไปแล้วๆ ” ท้ายประโยคช่างของร้านบอกปัดก่อนจะรีบเดินเข้าห้องทำงานเพื่อรอลูกค้าตอน 10 โมง เพราะรู้ว่าขืนยืนคุยนานกว่านี้ ก็จะโดนแซวไม่จบไม่สิ้น

...เพราะเรื่องที่สเป็กเขาเหมือนคุณครูอนุบาล 2/1 นั่นเป็นเรื่องจริง…

.

.

.

.

วันนี้เป็นเย็นวันศุกร์แห่งชาติที่รถแสนจะติด คุณครูแป้งจัดการพาเด็กวัยสี่ขวบโดยประมาณตื่นจากการนอนกลางวัน ตื่นมาดื่มนมและรอผู้ปกครองมารับในตอนเกือบบ่ายสาม ในบรรดาเด็กเกือบ 20 คนมีเพียงเด็กชายสิปป์ที่ผู้ปกครองจะมาเป็นคนท้ายสุดทุกรอบ แต่ก็ไม่เคยเลทเกินบ่ายสามโมงสิบห้า

“น้องสิบ คุณน้ามารับแล้วนะครับ” ครูแป้งก้มบอกเด็กชายตัวเล็กที่กำลังระบายสีอยู่ในห้องเรียน

ได้ยินดังนั้นเด็กน้อยก็ชูมือหราท่าทางดีใจ “เย้ อาฉามมาแล้ว”

“กลับบ้านกันครับ” ครูแป้งจูงมือเด็กชายตัวจ้ำม้ำมาหาคุณน้าผู้มารับหลานสลับกับคุณแม่ของน้องบ้าง

“สวัสดีคุณครูยัง” คุณน้าของน้องสิบบอกหลานพร้อมกับอุ้มเด็กขึ้นมาแนบอก

ครูแป้งลูบผมน้องสิบด้วยความเอ็นดู ก่อนจะส่งยิ้มเผื่อแผ่ไปยังคุณน้าของน้อง คนตัวสูงสวมเสื้อเชิ้ตแขนยาวสุภาพเหมือนหนีออกมาจากออฟฟิศเพื่อรับหลานชายยิ้มกลับให้ พลางมองยิ้มหวานและลักยิ้มบุ๋มตรงแก้มของคุณครู

...แก้มขาวๆ นั่นน่าเอากลับบ้านไปขย้ำเล่น...

“สวัสดีฮะ” น้องสิบยิ้มเขิน ยกมือป้อมสวัสดีคุณครู

“ครับ เดินทางปลอดภัยอย่าลืมทำการบ้านนะครับ” คุณครูบอกพร้อมกับรับไหว้

แป้งยืนส่งนักเรียนตัวเองจนลับสายตา มองแผ่นหลังคุณน้าน้องสิบแล้วคุ้นเหลือเกิน...แต่ก็นึกไม่ออกว่าเคยเจอกันที่ไหน

.

.

.

.

วันนี้เป็นวันเสาร์ที่แป้งนัดช่างสักไว้ตอนสิบโมง แต่ตื่นเต้นถึงได้มารอตั้งแต่เก้าโมงเช้า ครูแป้งเตรียมตัวมาเป็นอย่างดีโดยการไม่ดื่มแอลกอฮอล์ นอนหลับให้เต็มอิ่ม กินข้าวดื่มน้ำกันการเวียนหัว และเตรียมบัตรประชาชนให้พร้อม

“คุณแป้ง เชิญที่ห้องด้านในสุดเลยนะครับ เดินตรงไปตรงนั้นเลย” วันนี้คนที่อยู่ต้อนรับลูกค้าเป็นพนักงานที่ให้คำแนะนำครูแป้งในโซเซียล

แป้งเดินตามทางที่น้องพนักงานบอก ที่นี่ดูมิดชิดเป็นสัดส่วน สังเกตเห็นว่าลูกค้าส่วนใหญ่เป็นคนต่างชาติเพราะราคาค่อนข้างแพง แต่ถ้าเทียบกับคุณภาพ ความสวยและความสะอาด แป้งว่าคุ้มที่สุดแล้ว เขาผลักประตูเข้าไปเจอช่างกำลังทำอะไรสักอย่างอยู่

“สวัสดีครับ” แป้งทักทายคุณช่าง

“อืม ดี” แล้วก็ได้การทักทายกลับที่ไม่ค่อยเป็นมิตรเหมือนเดิม แต่คุณครูศึกษาและอ่านรีวิวมาแล้วว่าช่างสามไม่ค่อยเสวนา

ไม่ค่อยพูด...ทำอย่างเดียว

“ของคุณเป็น Gun and roeses hip side tattoo นะ” ช่างทวนถามถึงลายกุหลาบและปืนเส้นละเอียด นึกแปลกใจเหมือนกันว่าทำไมถึงชอบลายเซ็กซี่ของผู้หญิงแบบนี้ แต่ก็นะ...รอยสักนี่มันเป็นรสนิยมลึกๆ ของแต่ละคน

วันนี้ครูแป้งเห็นว่าเขายังสวมผ้าปิดปากสีดำเหมือนเคย เห็นก็แค่คิ้วเข้มๆ กับตาเรียว

“ครับ” แป้งตอบรับพร้อมกับมองกระดาษแผ่นใหญ่ในมือ

“ถอดกางเกงออกแล้วนอนบนเตียงเลย” สามสั่งเมื่อเห็นอีกคนไม่รู้จะทำตัวยังไง

“เอ่อ...”

“เร็วสิ ไม่ต้องเขิน เห็นมาหมดแล้ว” ช่างบอกปัดๆ พร้อมกับหยิบกระดาษลอกลายมาดู

“อ่า ครับๆ ” คุณลูกค้าตอบรับพร้อมกับหันรีหันขวางด้วยความเขิน ถึงจะเตรียมตัวมาดีแค่ไหนแต่การจะให้ถอดกางเกงต่อหน้าผู้ชายตัวโตก็รู้สึกแปลกเหมือนกัน ยิ่งแป้งไม่ค่อยมั่นใจในหุ่นของตัวเองด้วย

แป้งเป็นคุณครูอายุ 28 แต่หน้าตาเหมือนเด็กอายุ 18 สูงแค่ 170 เรื่องน้ำหนักไม่ได้ชั่งมานานแล้ว แต่ใครๆ ก็บอกว่าครูแป้งเหมือนขนมโมจิ...ที่ขาวๆ แล้วน่าจะกอดอุ่น

“อยากได้ลายใหญ่แค่ไหน ผมวัดมาเหนือเอวนิดเดียว” คุณช่างที่จัดการกระดาษลอกลายเสร็จหันมาถามคนบนเตียง

...เพิ่งสังเกตเห็นว่าขาที่อยู่ใต้ร่มผ้านั้นขาวเนียนเตะตา...

สามกะพริบตาอยู่สองสามครั้งเพื่อไล่ความรู้สึกแปลกๆ ออกไป

“คือ ผมไม่แน่ใจ ช่างว่าแบบไหนสวยเอาแบบนั้นก็ได้ครับ” คุณครูพูดเร็วปรื๋อเพราะเขิน

“นอนตะแคงหน่อย” สามสั่ง กะว่าจะลองทาบแบบลงบนสะโพกด้านซ้ายของลูกค้า

ครูแป้งพลิกตัวนอนตะแคงหันหลังให้ช่าง คิดว่าดีแล้วจะได้เก็บความเขินของตัวเองให้พ้นตาคุณช่าง แต่หารู้ไม่ว่าบั้นท้ายอวบแน่นภายใต้ชั้นในรัดรูปนั้นเตะตาแค่ไหน

...อื้อฮือ...

ช่างสามชะงักงัน เขามองก้นกลมกลึงล้นมือนิ่ง ใกล้กันเป็นช่วงเอวเว้าเข้าทำให้ลำตัวไม่ตัน ส่วนขาแน่นขาวเนียนนั้นก็น่า…

สามจะกะพริบตาไล่ความรู้สึกเสียววูบตรงท้องน้อยออกไปอีกครั้ง ก่อนจะค่อยๆ วางกระดาษลอกลายลงบนข้างสะโพก มันเป็นลายช่อดอกไม้ยาวจากบั้นเอวลงมาถึงแก้มก้น อีกส่วนยาวไปถึงหน้าขา เขากะส่วนมาใหญ่กว่าปกตินิดหน่อยในตอนแรก แต่พอวางลงกับสรีระลูกค้าคนนี้กลับพอดีเป๊ะ

... sexy ฉิบหาย…

“ขนาดพอดีแล้ว แต่รู้ใช่ไหมว่าลายนี้สักวันเดียวไม่เสร็จ ต้องประมาณ 3 - 4 รอบ ไม่รวมสักซ้ำ” ช่างบอก

“ครับ คุณคนดีแจ้งไว้แล้ว”

“งั้นก็ถอดกางเกงใน ผมจะลอกลาย”

“ห้ะ!? ” คนที่กำลังนอนอยู่หันขวับมามองตาคุณช่าง

สามเห็นแก้มกับหูคุณครูแดงแล้วก็ยิ่งปั่นป่วน ไม่คิดว่าครูอนุบาลของหลานชายจะ...ขนาดนี้

“ครับๆ ” แป้งรีบตอบรับเมื่อเห็นช่างนิ่งไป

คราวนี้คุณครูถอดกางเกงในพอดีตัวออก ก่อนใช้มือและผ้าชิ้นเล็กปิดส่วนกลางของตัวเองไว้ ในตอนที่กำลังเขินจัดก็เหลือบไปเห็นช่างกำลังสวมถุงมือยางและเตรียมอุปกรณ์ คนเป็นลูกค้าถึงเบาใจลง เพราะคิดว่าคุณช่างน่าจะชินแล้ว ส่วนตัวเองกลับอายเป็นเด็ก

สามเงยหน้าขึ้นก็เจอคุณครูนอนอยู่ในท่าเดิม เพียงแต่ตอนนี้ไม่มีผ้าสีเข้มขวางก้นกลมขาวไว้แล้ว เขาลอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่ก่อนจะสูดหายใจเข้าลึก

...เจอคุณครูยิ้มหวานของหลานชายมีหุ่นเต็มไม้เต็มมือแบบนี้ก็ตายเอาเหมือนกัน…

ช่างเตรียมมีดโกนอันใหม่

“ผมต้องโกนขนก่อนนะ นอนนิ่งๆ” เขาบอกพร้อมกับค่อยๆ โกนขนตามแนวรูขุมขน พลางนึกชอบใจที่คุณครูมีแค่ไรขนอ่อนบางๆ แบบที่ตัวเองชอบ ใช้เวลาไม่นานก็เรียบร้อย

...จากที่เนียนอยู่แล้วก็ยิ่งเนียนไปใหญ่…

“คราวนี้ผมจะลอกลาย อย่าขยับนะ” ช่างสั่ง

แป้งนอนลืมตานิ่ง จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าตัวเองหายใจหรือเปล่าเพราะรู้แค่ว่าโดนกระดาษแผ่นใหญ่แปะเข้าที่สะโพก ก่อนช่างจะทาของเหลวหนืดลงมาทับกระดาษ

สามค่อยๆ ปาดน้ำยาลอกลายไปทั่วสะโพกและก้นกลม ปกติเขาจะจดจ่อกับงานมาก แต่คราวนี้กลับไม่กล้าจ้องลายตอกไม้นี้มาก คิดว่าโชคดีที่สวมถุงมือยางและมีกระดาษกั้นผิวเนื้อไว้ ไม่อย่างนั้นคงรู้สึกแปลกๆ

ไม่นานนัดช่างก็ดึงกระดาษลอกลายก่อน สามแพลนว่าวันนี้ทั้งเช้าจะขึ้นลายไว้ก่อน อาทิตย์หน้าถึงจะลงรายละเอียดเพราะลูกค้าคนนี้ไม่เคยสักมาก่อน เขากลัวจะทนเจ็บไม่ไหว

“ชอบวงนี้เหรอ” สามอดที่จะถามไม่ได้ เพราะรอยสัก Gun and roses มันพ้องเสียงกับชื่อวงร็อกในตำนาน สามเองก็ไม่สันทัดเพราะเกิดไม่ทันยุคนั้น

“ครับ” คุณครูยิ้มเขินๆ เพราะนี่เป็นความลับหนึ่งของเขา

ช่างเผลอขมวดคิ้วแต่แล้วก็ปัดความสงสัยตกไป เรื่องของลูกค้าไม่ใช่เรื่องของเขา แต่ก็พอเข้าใจแล้วว่าคนลุคเรียบร้อยแบบนี้ถึงอยากสัก

“พร้อมยัง” สามถามคนที่นอนหน้าแดงหูแดง แล้วตอนนี้ก็แดงไปทั้งตัว

“อ่า ครับ"

“อย่าเกร็ง นอนสบายๆ มันต้องเจ็บอยู่แล้วล่ะ”

คุณครูขมวดคิ้วด้วยความกังวล ปกติดูในยูทูปมีแต่ช่างปลอบว่าเจ็บนิดเดียว นี่เป็นคนยังไงถึงมาขู่กันว่าต้องเจ็บอยู่แล้ว…

ทันทีที่แป้งได้กลิ่นน้ำยากับเครื่องสักดังขึ้น เขาก็หลับตาปี๋ ถึงจะบอกว่าห้ามเกร็ง...มันก็ทำไม่ได้จริงๆ

สามไล่มองลายสวยบนสะโพกคุณครู เขาว่าจะเริ่มจากตรงแก้มก้นก่อน แต่พอนึกว่าต้องจับก้นแน่นมือพร้อมกับเค้นเนื้อให้ตึงไปด้วยก็เปลี่ยนใจ

“นอนหงาย ผมจะเริ่มจากหน้าขาก่อน”

คนโดนสั่งสะดุ้ง ก่อนจะค่อยๆ หันมาตามเสียงเรียก

แป้งใช้กางเกงปิดกลางลำตัวไว้ เหลือแต่หน้าขาขาวโพลน

สามมองหน้าลูกค้าที่หลับตาปี๋แล้วนึกอยู่ว่าจะวางมือยังไงไม่ให้มัน...โดนตรงนั้น

“สักยากฉิบหาย” เขาบ่นตัวเองแล้วถอนหายใจไปพลาง...กับลูกค้าคนอื่นเห็นหมดยังไม่เห็นเป็นอะไร กับคนนี้กลับทำงานยาก

ลูกค้าหน้าถอดสีเพราะคิดว่าโดนช่างดุถึงได้ลืมตามาขอโทษ

“ขอโทษที่ทำให้ลำบากนะครับ” ครูแป้งบอกเบาๆ รู้ว่าคงอุจาดตาช่างที่ต้องมามองผู้ชายด้วยกันถอดเสื้อผ้า หุ่นก็ไม่ได้น่าดู แถมเขาเองยังเขินไม่รู้เรื่องอีก

สามที่เห็นว่าอีกคนซึมไปเงียบลง ลากเก้าอี้ให้เข้าที่แล้วเริ่มทำงาน

“อ๊ะ…”

เสียงร้องทำเอาช่างถดมือออก เข็มเพิ่งจิ้มโดนเนื้อนิดเดียวเอง

“ผมตกใจ ไม่เป็นไรครับ” แป้งรีบบอกเพราะแค่นี้ก็ทั้งเกรงใจและอึดอัดมากพออยู่แล้ว

เสียงเข็มสักดังขึ้นถี่ หยุดพักบ้างแล้วก็ดังขึ้นใหม่ สลับกับการเช็ดหมึกออกจากผิวไปเรื่อยๆ สามเหลือบมองคนที่กัดปากจนห้อเลือด แถมน้ำตายังคลอเบ้า ปกติแล้วลูกค้าส่วนใหญ่ก็จะเป็นแบบนี้ทั้งนั้น

แต่กับคนนี้...เขาว่ามันต่างไป

“อ๊ะ…” แป้งหลุดเสียงเมื่อช่างเปลี่ยนตำแหน่งมือ

สามพยายามไม่วางมือทับลงไปบนผ้า แต่ถึงแบบนั้นก็เฉียดส่วนนั้นอยู่หลายรอบ ...จนรู้สึกว่าบางอย่างใต้นั้นมันใหญ่ขึ้น

...เหี้ยแล้ว…

ช่างสักพยายามไม่สนใจ แต่เมื่อไหร่ที่เผลอมองเนื้อขาวสลับกับหน้าคุณครูก็ต้องลอบถอนหายใจทุกรอบ

“ผมขอโทษนะครับ คือ...” แป้งบอกเสียงขาดห้วง เขาไม่ได้ตั้งใจจริงๆ พอร่างกายเป็นแบบนี้ก็ทำเอาอายจนอยากจะมุดดินหนี ไอ้เจ็บก็เจ็บ แต่พอโดนมือใหญ่เฟ้นเข้าก็ตื่นขึ้นมาแบบช่วยไม่ได้ ทั้งแป้งเองก็ความรู้สึกไวเป็นทุนเดิม

เขาหาข้อมูลเรื่องการสักมาหมด แต่ลืมคิดอย่างเดียวคือเรื่องสถานการณ์บนเตียงสักแบบนี้

“คิดมาก สักตรงนี้ก็แข็งทุกคนแหละ” ช่างว่าเสียงเรียบเมื่อเห็นอีกคนกำลังลำบากใจ คุณครูถึงดูเบาใจลง

ช่างสามนั่งสักไปเขย่าขาไปแบบไม่ปกติ ปกติเขานิ่งกว่านี้เยอะ พอสักตรงหน้าขาเสร็จก็โล่งอก เขาพักให้เวลาดื่มน้ำนิดหน่อยก่อนจะนั่งลงที่เดิม

“นอนตะแคง” เขาสั่งลูกค้า รู้สึกครูของหลานชายจะเริ่มหายเกร็งแล้ว แต่พอเห็นก้นเต็มมือเต็มตาตรงหน้า...ก็เป็นช่างที่เกร็งแทน

เสียงเครื่องมือดึงขึ้นอีกรอบ สามวางมือลงที่ก้นขาว มันติดมือเพราะถุงมือยาง วินาทีแรกที่สัมผัสแทนที่จะโฟกัสที่ลายเส้นกลับกลายเป็นว่าช่างยิ้มกริ่มมองก้อนสีขาวฟูล้นมือ

“อื้อ..” คุณครูครางในลำคอเมื่อรู้สึกว่าส่วนลึกตรงบั้นท้ายโดนอากาศเย็น เมื่อช่างใช้มือข้างที่ถือสำลีชุบน้ำยาทำความสะอาดระหว่างสักเช็ดถูหมึกออก มันทำให้เนื้อขาวติดมือช่างไปด้วย เป็นเวลาเดียวกับที่สามเห็นรอยจีบปิดสนิทสีชมพูสดเต็มตา

...ทำเอาปวดหนึบที่กลางตัวขึ้นมาเลย…

ครูอนุบาลรู้สึกผิดที่ส่งเสียงน่าอาย เขาเอี้ยวตัวหันมามองสายตาดุที่สบตากันอยู่พอดี ในมือช่างถืออุปกรณ์ไว้แต่ไม่ยอมสักต่อ ในตอนนั้นแป้งเหลือบเห็นสิ่งใต้กางเกงวอร์มแบรนด์ดังของคุณช่างที่นูนจนผิดปกติ

“คือ...ปกติช่างก็แข็งเหมือนกันเหรอครับ? ”

สามไม่ตอบคำถามแต่วางทุกอย่างไว้แล้วรีบลุกออกจากบริเวณนั้นทันที แป้งได้ยินเสียงทุ้มบอกอย่างหัวเสียว่า

“รอนี่แหละ ไปเข้าห้องน้ำก่อน”















TBC



ช่างสามแพ้ความโมจิ 55555555555555

ฝาก #ช่างสักรักคุณครู ไว้ด้วยนะคะ โทนคล้ายๆ พี่คนดีคือไม่รู้จะดราม่าอะไร เขียนไปเพราะอยากบีบอะไรแน่นๆ ขาวๆ ><

*ถ้ามีขั้นตอนไหนของการสักผิดพลาดหรือมีคำผิดตรงไหน คอมเมนต์บอกได้เลยนะคะ :]



หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | Intro : Gun and roses [25/09/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: pearlluv ที่ 27-09-2019 16:02:23
แงงง๊ น่ารักกกกกกก
รอตอนต่อไปเลยค้าบ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | Intro : Gun and roses [25/09/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 27-09-2019 16:03:19
กรี๊ดดดดดดดดด ช่างนี่น่าจะหื่นกว่าคราม
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | Intro : Gun and roses [25/09/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: RMark9397 ที่ 27-09-2019 16:53:34
อ๋อยยย เขินมากเลยแม่~~~ :haun4:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | Intro : Gun and roses [25/09/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 27-09-2019 18:13:50
หึหึ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | Intro : Gun and roses [25/09/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: bnmshhhhhhh ที่ 27-09-2019 18:43:19
กรี๊ดดดดดดดดด ช่างสามชอบกินโมจิมากๆแน่เลยยย :jul1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | Intro : Gun and roses [25/09/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Geawgard ที่ 27-09-2019 18:57:26
โอ้ยยย คุมครูต้องนุ่มมากเเน่ๆ ช่างจะสักเสร็จมั้ย :pighaun:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | Intro : Gun and roses [25/09/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: van16 ที่ 27-09-2019 19:31:53
ตายแล้วววว   :haun4: หัวใจจะวาย คุณช่างจะทนได้ซักกี่ตอนกัน
นี่ขนาดเพิ่งเริ่มคุณครูนุ่มๆ ขาวๆ ฟูๆ น่าบีบ  :katai1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | Intro : Gun and roses [25/09/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: 2pmui ที่ 27-09-2019 19:59:14
งื้อออ อ่านๆไปหูเหอก็แดงไปหมด
เขิลลลล
อิช่างสามคนหื่นนน อย่าทำน้องโมจินะ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | Intro : Gun and roses [25/09/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Rumraisin ที่ 27-09-2019 20:10:46
อยากบีบๆน้วยๆคุณครูแป้งมากค่ะ แล้วยังชื่อแป้งอีก สมตัวจริงๆ พี่สามต้องยอมแพ้ ขอบคุณมากค่ะ :mew1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | Intro : Gun and roses [25/09/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 27-09-2019 20:15:35
จองคุณครู !  :katai4:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | Intro : Gun and roses [25/09/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ืืnanana21 ที่ 27-09-2019 22:07:29
ตายๆๆ อย่าว่าแต่สามเลยค่ะ คนอ่านก็ไม่ไหว
เก็บตังค์ซื้อเล่มเลยได้ไหมคะ
#ชั้นแพ้ความอวบบบ ><
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | Intro : Gun and roses [25/09/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 27-09-2019 22:17:21
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | Intro : Gun and roses [25/09/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: totorobabii ที่ 28-09-2019 00:18:23
ช่างอยากกินโมจิแล้วววว   :hao3: :katai3:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | Intro : Gun and roses [25/09/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 28-09-2019 02:14:39
ดาเมจแรงมากพ่อเอ้ย~
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | Intro : Gun and roses [25/09/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 28-09-2019 02:57:01
 :z1 :z1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | Intro : Gun and roses [25/09/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: tasteurr ที่ 28-09-2019 09:58:07
อ่านไปทั้งเกร็งทั้งเขินไปหมดเลยค่ะ
นี่แค่ครั้งแรกนะช่างสามจะตบะแตกก่อนไหมเนี่ย  :z1:

 :pig4:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | Intro : Gun and roses [25/09/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Moonoii ที่ 28-09-2019 12:32:07
ว้ากกก เจอคุณครูตัวขาวดาเมจเสียแล้วว
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | Intro : Gun and roses [25/09/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: SimplyDelicious ที่ 28-09-2019 12:59:25
ฮือเขินแทน ทำไมสามดูเป็นคนดุจัง คืออายุน้อยกว่าแป้งแต่แพร่รังสีอะไรไม่รู้ออกมาเวลาพูดจา รู้สึกเกร็งงง
คิดถึงน้องคนดีกับหมีครามมมม
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | Intro : Gun and roses [25/09/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ดาวลูกไก่ ที่ 28-09-2019 13:06:31
อุแงงง คุณช่างใจไม่แข็งเลยย
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | Intro : Gun and roses [25/09/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Ac118 ที่ 28-09-2019 17:40:58
ช่างสามแพ้โมจิ ขาวฟู วิ่งเข้าห้องน้ำแทบไม่ทัน  :laugh: :laugh:
 
แงงง พี่คนดี เป็นเอ็กซ์ตร้ารับเชิญ คิดถึงงงง~  :-[
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | Intro : Gun and roses [25/09/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 28-09-2019 21:10:22
จักรวาล #น้องคนดีมีรอยสัก แต่แลดูจะเร้าใจกว่า ชอบ..บบบบบบบบบบบบ    :hao6: :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | Intro : Gun and roses [25/09/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: JanTi ที่ 28-09-2019 21:23:15
 สนุกค่ะรอติดตามตอนต่อๆไปนะคะ :katai2-1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | Intro : Gun and roses [25/09/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: fullfinale ที่ 28-09-2019 21:38:09
เขิลลลลลล ใจไม่ดีเลย

กว่าจะสักเสร็จคงมีซักรอบไหม5555555
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | Intro : Gun and roses [25/09/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ornthetime ที่ 28-09-2019 23:03:13
ตายค่าาาาาาาาา ขอตอนต่อไปด่วนนนนนนนน
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | Intro : Gun and roses [25/09/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Jnchnn ที่ 29-09-2019 00:19:32
มาตอนแรกก็เซ็กซี่แล้วจ้าาาา ยาดมด่วนนน
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | Intro : Gun and roses [25/09/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 29-09-2019 00:54:14
ติดตามจ้า~
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | Intro : Gun and roses [25/09/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Ginny Jinny ที่ 29-09-2019 06:32:28
เป็นแรงใจช่างสาม
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | Intro : Gun and roses [25/09/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: panpang ที่ 29-09-2019 12:56:39
5555555 ใจเย็นไว้ช่าง
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | Intro : Gun and roses [25/09/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Quatree ที่ 29-09-2019 14:43:51
  :pig4:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | Intro : Gun and roses [25/09/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 29-09-2019 20:15:15
แพ้ความขาวกลมนุ่มฟูเหมือนพี่สาม ตายแล้วววครูแป้ง  :haun4:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | Intro : Gun and roses [25/09/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: dhpksnim ที่ 30-09-2019 21:36:20
จิกมือเลยค่ะ แงงงงง น่ารักๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | Intro : Gun and roses [25/09/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: theindiez ที่ 02-10-2019 00:22:15
โอ้ยย เอ็นดูช่าง 555
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | Intro : Gun and roses [25/09/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Jthida ที่ 02-10-2019 18:24:30
555555555555555 เขียมอ่ะ ไปไม่เป็นเลยคุณช่าง
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | Intro : Gun and roses [25/09/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: MANUTPLAII ที่ 02-10-2019 18:33:17
 :katai5: คูณครูน่ารักมากกก อยากหม่ำ 5555555
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 1 : After Life [5/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: zearet17 ที่ 05-10-2019 22:41:02

1 : After Life





Don't belong here, we gotta move on dear escape from this afterlife~

'Cause this time I'm right to move on and on, far away from here~




เสียงเพลงบีตหนักถูกปรับวอลลุ่มขึ้นสูงสุดเมื่อคนฟังกำลังมีสมาธิกับงานตรงหน้า วันนี้เป็นวันเสาร์ที่ครูแป้งต้องมาทำงาน เนื่องจากอาทิตย์หน้าโรงเรียนอนุบาลจะมีการสอบปลายภาคของเด็กๆ ส่วนมากเป็นการสอบวัดสมรรถภาพร่างกายง่ายๆ เช่นการเตะบอลเข้าโกล ส่วนเรื่องวิชาการจะเป็นการให้เด็กๆ วาดรูปตามคำสั่ง สะกดคำง่ายๆ แต่ถึงยังไงก็ต้องเตรียมการให้รัดกุม

ครูแป้งรีบลดเสียงเพลงลงเมื่อครูเก๋ ที่สอนอยู่ประจำห้องอนุบาล 2/2 เดินเข้ามาหา

“คุณครูแป้งคะ เตรียมการสอบไปถึงไหนแล้ว”

“ใกล้จะเรียบร้อยแล้วครับ” แป้งตอบพร้อมกับชี้ไปที่กองเอกสารที่เพิ่งจะปริ้นเสร็จ

“คุณทำงานเรียบร้อยจังเลยนะคะเนี่ย” ครูเก๋อดชมไม่ได้ เธอนับถือครูแป้งเรื่องการทำงานมาตลอด ดูผู้ปกครองและเด็กๆ จะชอบครูแป้งมากด้วย

“ผู้ชายเรียบร้อยขนาดนี้ เป็นชายแท้หรือเปล่าคะเนี่ย” ครูแก้วของเด็กอนุบาลหนึ่งถามพร้อมกับขำ

แป้งไม่ตอบอะไร เขายิ้มอย่างเคย

“เขาว่าพฤติกรรมของคุณครูจะมีผลต่อเด็กเล็กนะคะ” ครูแก้วเป็นถึงภรรยาผู้บริหารที่นี่เพ่งเล็งครูแป้งมาตั้งนานแล้ว ซึ่งทุกคนในห้องพักครูทราบดี



คุณครูขยับขาข้างขวาที่ตึงเพราะรอยสักที่เพิ่งสักมาก่อนจะสวมหูฟังแล้วก็ทำงานของตัวเองต่อไป



Oh Lord I'll try so hard but you gotta let go of me~

Unbreak me, unchain me, I need another chance to live~




เสียงดังจากดนตรีตัดแป้งออกจากโลกภายนอกทันที เขายกยิ้มเมื่อรู้สึกปลอดภัยขึ้น เรื่องครูแป้งชอบเพศเดียวกัน ชอบเพลงร็อคหรือรอยสักเป็นรสนิยมส่วนตัวที่ไม่เคยบอกใคร โดยเฉพาะเพื่อนร่วมงานที่ส่วนใหญ่เป็นคนอายุเยอะกว่ามากและแนวคิดต่างกันสุดโต่ง

อันที่จริงกลุ่มเพื่อนตั้งแต่สมัยเรียนก็ไม่มีใครชอบแนวนี้เหมือนกัน ทั้งครอบครัวก็ค่อนข้างเรียบร้อยและหัวโบราณ พ่อกับแม่ของแป้งเป็นคุณครูทั้งคู่ เขาเองก็อยากเป็นคุณครูเหมือนพ่อกับแม่ตั้งแต่เด็ก โดยมีความฝันว่าจะเป็นคุณครูที่ดีของเด็กเล็กๆ



...แต่หลายคนกลับไม่เข้าใจว่าสิ่งที่เขาชอบ มันเป็นแค่ศิลปะแขนงหนึ่งเท่านั้น…

.

.

.

"คูมคูแป้ง สวัสดีค่า"

"สวัสดีครับ กลับบ้านดีๆ แล้วอย่าลืมทำการบ้านนะครับ"

วันนี้เป็นวัดสุดท้ายของการเรียนเทอมแรก เด็กๆ จะปิดเทอม 1 เดือน ก่อนจะเปิดมาใหม่ช่วงพฤษภาคม คุณครูชั้นอนุบาล 1/2 ยืนรับไหว้ส่งเด็กๆ กลับบ้านในตอนบ่ายสามตามลำดับเลขที่ พร้อมกับมองเพื่อตรวจความเรียบร้อยว่าผู้ปกครองของเด็กแต่ละคนมารอรับหรือยัง ต้องส่งเด็กๆ ให้ถึงมือเพื่อความปลอดภัย

"น้องสิบ คุณแม่ยังไม่มานะครับ" คุณครูแป้งบอกเด็กชายคนสุดท้ายของห้องที่ชะเง้อหาผู้ปกครอง ที่มักจะมาเป็นคุนสุดท้ายทุกที

"น้าฉามช้าอีกแล้ว ฉิบจะฟ้องมะม๊า" เด็กชายบ่นแก้มป่องน่าเอ็นดู ครูแป้งเลยอาสานั่งเล่นเป็นเพื่อน

"เรามาระบายสีรอคุณน้ากัน" ครูแป้งนั่งลงบนพื้นกระเบื้องลายการ์ตูนแล้วหยิบสมุดลายการ์ตูนฮีโร่มาระบายสี

“คุมคูฮะ”

“ครับผม” แป้งนั่งลงข้างเด็กชายตัวป้อม นึกเอ็นดูเมื่อเห็นว่าตัวการ์ตูนถูกระบายด้วยสีเทียนสีเหลืองทั้งหมด ซึ่งเป็นสีที่น้องสิบชอบ

“น้องฉอบเก่งไหมฮะ” น้องถามถึงการสอบวันนี้

“เก่งมากเลยครับ ได้ 4 ดาวเลยนะ เทอมหน้าต้องได้ 5 แน่ๆ ครับ ” ครูแป้งเอ่ยชม เด็กชายเลยยิ้มแก้มปริ

น้องสิบตั้งใจระบายสีไอ้แมงมุมเป็นสีเหลืองอ๋อยได้ไม่เท่าไหร่ คุณน้าก็มาถึง เขาช่วยน้องสิบเก็บกระเป๋าก่อนจะจูงมือน้องมาส่งผู้ปกครองที่รออยู่หน้าตึกเรียน

"คราวนี้เป็นจากัวร์" ครูแป้งพูดกับตัวเอง แต่เหมือนคุณน้าจะเอาท่าทางเขาออก

"ผมติดคาร์ซีทไว้ ไม่ต้องห่วง" คุณน้าสายซิ่งที่มาสายนิดหน่อยบอกเมื่อเห็นคุณครูของหลายชายมองเข้าไปในรถสปอร์ตสีแดงเฉี่ยว คุณครูจูงมือน้องสิบไปที่รถและเปิดประตูมาก็จอคาร์ซีทของเด็กวัย 3 ขวบอย่างที่ว่าจริงๆ นั่นทำเอาครูแป้งเกือบจะหลุดขำ

"ผมรู้น่า เพื่อความปลอดภัยของหลาน" น้าชายว่าก่อนจะคาดเข็มขัดให้หลานชาย

"น้าฉามช้า" เด็กว่า

"มาช้าดีกว่าไม่มา วันนี้สอบผ่านไหม" คุณน้าถาม

“น้าฉาม น้องสอบเก่ง! ” เด็กตัวเล็กอวด

แป้งมองคุณน้าตัวสูงอุ้มเด็กชายขึ้นแนบอกพลางยิ้ม ใบหน้าของคุณน้าติดจะดุ แต่เวลาอยู่กับหลานกลับดูอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก

“เก่งมาก เก่งแบบนี้อยากได้อะไร”

“ไปสวนฉนุก! ” เด็กน้อยชูมือหรา

“ได้เลย ไว้น้าจะไปบอกมะม๊าให้”

แป้งเผลอมองคุณน้าของน้องสิบอยู่นาน เขาว่ายิ่งมองยิ่งคุ้นพิกล แต่ก็นึกไม่ออกจริงๆ วันนี้คุณสามสวมสูทสีน้ำเงินเข้มพอดีตัว ยิ่งทำให้รูปร่างสูงใหญ่และขายาวดูดี ผมสั้นถูกเซตอย่างเป็นระเบียบ

“มองอะไรครับ? ” สามแกล้งถามคนที่จ้องกันนิ่ง ทำคุณครูสะดุ้งนิดหน่อย

เขาเองก็เหล่มองคุณครูของหลานชายหลายครั้ง วันนี้ครูแป้งสวมเชิ้ตแขนสั้นสีฟ้า แถมมีผ้ากันเปื้อนสีชมพู ยิ่งทำให้น่าดู

...น่าเอามาไว้ดูที่ห้อง…

“อ่า ขอโทษครับ คือรู้สึกเหมือนเคยเห็นหน้าคุณน้าน้องสิบที่ไหน” แป้งยิ้มบาง เขาเกาแก้มที่เริ่มร้อนแก้เขินก่อนจะรีบโบกมือลานักเรียนของตัวเอง

“เจอกันเทอมหน้านะครับ ปิดเทอมเที่ยวให้สนุกนะครับ”

“สวัสดีคุณครูสิ” สามบอกหลานชาย

“สวัสดีฮะคูแป้ง”

“สวัสดีครับคุณครู” สามบอกบ้าง เขายิ้มกริ่ม เพราะพวกเขาไม่ใช่เคยเห็นแค่หน้า...อย่างอื่นก็เห็นมาแล้ว

.

.

.

ช่างสามเป็นช่างฝีมือดีของร้านโต้ซัง ถึงจะเพิ่งเรียนจบแต่ว่าทำงานที่ร้านมาตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว สามชอบงานสายนี้ ตอนแรกคิดว่าจะเรียนอาร์ตแต่ที่บ้านทำธุรกิจเลยจำเป็นต้องเรียนบริหาร พอช่วงปี 2 เริ่มสักประกอบกับรู้จักกับพวกรุ่นพี่และอาจารย์สักเลยไปลองเรียน แล้วบังเอิญโต้ซังให้โอกาสฝึกมือที่ร้านเล่นๆ แต่แล้วก็ทำมาจนถึงตอนนี้

งานสักต้องใช้ทั้งสมาธิและฝีมือขั้นสูง สามถนัดงานที่รายละเอียดเสมือนจริง ต่างจากช่างหลายคนที่ร้านที่ถนัดสักงานมินิมอล

“คุณแป้งนัดวันนี้นี่” พี่คู้ทักคนที่เพิ่งเดินเข้าร้านมาในตอนเกือบเที่ยง ร้านนี้เปิด 10 โมงเช้าปิดช่วง 2 ทุ่ม แต่ถ้าลูกค้านัดดึกก็อยู่กันต่อจนกว่าจะเที่ยงคืน

“ใช่พี่ มาบ่าย” สามตอบรับลูกชายเจ้าของร้าน ก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้ตรงข้ามกัน วันนี้เขาไม่มีลูกค้าตอนเช้า เลยกะว่าจะมานั่งกินข้าวเที่ยงแบบสบายๆ หน่อยก่อนทำงาน เพราะอาทิตย์ที่แล้วยุ่งมาก

“ได้ยินว่าสักรอยใหญ่เลยนี่” พี่คู้ดูอยากรู้เรื่องลูกค้าคนล่าสุดของช่างสามแบบผิดวิสัย

“อืม เจ็บจนร้องไห้” สามบอก นึกถึงเรื่องวันนั้นแล้วก็อดถอนหายใจไม่ได้

เขาสักให้ลูกค้ามามากกว่าร้อยคนภายในระยะเวลาเกือบสองปีที่ทำงานที่นี่ เคยเห็นแม้กระทั่งลูกค้าเปลือยเกือบหมด แต่ก็ไม่เคยเกิดเรื่องแบบที่เกิดกับคุณครูอนุบาลคนนั้น

ดีที่พี่คู้ไม่รู้เรื่องนี้…เพราะไม่อย่างนั้นอาจจะโดนไล่ออกก็ได้

“ฟัง Gun and roses นี่เอาเรื่องอยู่นะ ไม่เข้ากับงานครูอนุบาลเลย” พี่คู้พูดถึงลูกค้ารายใหม่ของร้านอย่างครูแป้ง

สามส่ายหน้าเพราะไม่อยากออกความคิดเห็น

“แล้วสักตรงจุดที่เซ็กซ์ซี่ด้วยนะ ตรงข้ามกับหน้าตา เขาดูเรียบร้อย” ดูแล้วพี่คู้คงไม่ยอมจบกับการชวนเขาคุยเรื่องครูของหลาน ถึงได้เปลี่ยนเรื่อง

“Gun and roses ยุคพี่ทันไหม ผมไม่ทัน” สามถามถึงวงดนตรีในตำนาน พอรู้ว่าดังแต่เกิดไม่ทัน

“กูก็ไม่ทัน อายุ 28 นี่ปลายยุคเมทัลร็อคจ๋าแล้ว” ลูกชายเจ้าของร้านพูดพลางหยิบปาท่องโก๋เข้าปาก ที่ตั้งใจแซวเรื่องคุณแป้งนั่นเพราะเห็นสายตาของช่างสามตอนมองคุณครูหวานจนเกินเรื่อง

“เขาก็ 28 นะพี่”

“มึงรู้ได้ไง” ลูกชายเจ้าของร้านเลิกคิ้วถาม

“บัตรประชาชนเขาไงพี่” สามบอกปัดคนที่ดูสนุก

“ห่างกัน 6 ปีเลยเหรอวะ” พี่คู้ขำจนตาปิด นึกสนุกอยู่ไม่น้อย

“กูจะบอกในฐานะคนวัย 28 นะ กูว่าคนอายุ 28 ไม่ชอบเด็กว่ะ โดยเฉพาะเด็กเพิ่งจบแบบมึงคือตัดช้อยส์ทิ้ง”

“แล้วใครบอกว่าผมจะเอาเขาวะ” สามบ่นพลางถอนหายใจ อยากจะเถียงลูกชายเจ้าของร้าน...แต่ที่ผ่านมาไม่เคยเถียงชนะเลย เลยเงียบให้เขาแกล้งต่อ

พี่คู้ยิ้มกริ่ม คิดว่าไอ้สามนี่นอกจากจะรั้นแล้วยังชอบคิดว่าตัวเองเก่ง ตอนเด็กๆ เขาก็เป็น

“แล้วเขารู้ไหมว่ามึงเป็นน้าน้องสิบ”

สามส่ายหน้าพร้อมกับเอนตัวลงกับพนักพิงเก้าอี้ หยิบมือถือขึ้นมาเช็กงานบริหารร้านอาหารที่ทำกับที่บ้าน

“มึงก็แบล็กเมลเลย บอกไปว่าผมรู้นะว่าคุณเป็นใคร”

ช่างเลิกคิ้วมองรุ่นพี่ เรื่องชั่วๆ พวกนี้เขาก็คิด...แต่แค่ไม่บอกใคร

“บ้าเหรอวะพี่ จะทำทำไม” คนเด็กกว่าฮึดฮัด

“ทำทำไมมึงเองก็รู้อยู่แก่ใจ” พี่คู้ปัดมือไปมา เพราะรู้จักกันมานาน….มองตาก็รู้แล้ว

“อย่าไปฟังนะสาม พี่คู้นิสัยไม่ดี” คนที่เพิ่งเดินเข้ามาบริเวณห้องพักกินข้าวบอก คนดีขมวดคิ้วแน่น เรื่องไม่ดีกับเรื่องแกล้งคนนี่ กลุ่มเพื่อนพี่คู้ถนัดนัก

“ใครจะไปดีเท่าไอ้ครามของคนดีล่ะ ตั้งแต่มีแฟนพี่ก็ไม่เคยดีเลย”

สามส่ายหน้าเมื่อเห็นพี่น้องทะเลาะกันอีกแล้ว เขาเก็บจานข้าวของตัวเองก่อนจะเดินออกมาเตรียมของที่ต้องทำงานในตอนบ่ายต่อเพราะขี้เกียจฟัง

.

.

.

วันนี้แป้งเข้ามาในร้านตอนบ่ายโมงตรงตามนัด ถึงจะรู้สึกเขินที่จะต้องเจอช่างก็ตาม คราวที่แล้วช่างสามออกไปห้องน้ำครู่หนึ่งแล้วกลับมาทำงานด้วยท่าทางมึนตึง แป้งเองกลัวว่าจะทำให้ช่างไม่พอใจอีก คราวก่อนถึงจะเจ็บแค่ไหนก็ไม่กล้าร้อง

“สวัสดีครับ” เขาทักทายคนที่นั่งอยู่ในห้องสีขาวเช่นเคย

“อืม นอนลงเลย” สามสั่ง ท่าทางประดักประเดิดของอีกคนทำเขาถอนหายใจยาว

“คือวันนี้ผมสวมกางเกงบอลมา เอ่อ...จะได้ไม่ต้องถอด” ครูแป้งกำลังอธิบาย แต่อีกคนกลับไม่สนใจ

“บอกให้ถอดก็ถอด”

คนเป็นลูกค้าหน้าเสีย ยังไงก็ทำใจให้ชินกับความแข็งกระด้างของช่างไม่ได้ แต่แป้งก็เตรียมใจมาเยอะแล้ว เขาถอดกางเกงออกก่อนจะนอนตะแคงลงบนเตียง

สามกำลังเตรียมหมึกเขาเงยหน้าขึ้นเพื่อพบว่าคนบนเตียง...สวมชั้นในแบบจีสตริงสีดำตัดกับผิวขาวจัด ผ้าเส้นเล็กๆ ที่ต่อจากเอว

“คุณล้อผมเล่นเหรอ!? ” เขาขมวดคิ้วแน่น ถึงจะสวมผ้าปิดปากอยู่เสียงนั่นก็ดังพอให้คนที่นอนอยู่บนเตียงเอี้ยวตัวมามอง

“ผม...ผมแค่กลัวคุณ เอ่อ...” แป้งไม่อยากทำตัวอุจาดตาแบบคราวที่แล้ว เขารู้ว่าคราวที่แล้วมันกระอักกระอ่วน ช่างเองก็ดูลำบากใจ ถึงได้คิดหาทางแก้ไขปัญหาแบบนี้ ไม่ได้ตั้งใจจะทำตัวน่าเกลียด

แววตาแข็งกร้าวของช่างทำเอาแป้งใจหาย เขาก็แค่อยากเซฟตัวเองแล้วก็ไม่อยากให้ช่างทนมองสิ่งที่ไม่สบายตา

“ผม…” แป้งกัดปากเมื่อเห็นสายตาไม่พอใจของอีกคน ทำเอาใจเสีย...อยากกลับบ้าน

“ช่างเถอะ นอนลงไป" สามสั่งก่อนจะถอนหายใจ คิดว่าถ้าเกิดอะไรขึ้นพี่คู้ต้องเอาตายแน่ เพราะทำลูกค้ารายใหญ่ของร้านหายไป



เสียงเข็มสักดังขึ้นภายใต้ความเงียบ ช่างกดเปิดเพลงให้บรรยากาศไม่แย่จนเกินไป อย่างน้อยก็อยากให้คนที่นอนอยู่ผ่อนคลายขึ้น

“ฟังเพลงวงนี้เหมือนกันเหรอครับ” คุณครูถามขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงเพลงวงโปรด

“อืม” สามตอบนิ่งๆ แป้งถึงได้ยิ้มเจื่อนแล้วเงียบลงไป...รู้ว่าช่างคงไม่อยากคุย

“ชอบเหรอ” สามถามขึ้นเมื่อเห็นว่าตัวเองกำลังทำให้อีกคนเครียดกว่าเดิม

“ครับ ชอบ” ครูแป้งยิ้มจนเห็นลักยิ้ม ยิ้มทีทำเอาใจคนมองเต้นผิดจังหวะ

“นึกว่าชอบแค่ Gun and roses”

“Gun and roses เป็นวงแรกที่ฟังครับ เลยติดใจมากหน่อย แต่ที่ชอบจริงๆ เป็นอีกวง”

“วงอะไร"

บทสนทนาไร้สาระสำหรับช่างสามเริ่มขึ้นเพราะพวกเขาไม่มีอะไรให้คุย แต่สำหรับแป้งที่ตลอดชีวิตไม่เคยได้คุยกับใครเรื่องพวกนี้เลย รู้สึกสนุกจนยิ้มกว้าง ลืมไปเลยว่าตรงก้นกำลังถูกเข็มสักแทง

"ผมชอบวง A7X รู้จักไหมครับ”

สามเลิกคิ้วมองคนที่พูดไปยิ้มไป เขาคิดว่าคงเป็นวงเพลงเก่าที่เกิดไม่ทันอีกเช่นเคย

“ฟังแต่เพลงเก่าๆ ” ช่างพูดไปพลางลงรายละเอียดดอกกุหลาบดอกแรกไปพลาง หลังจากที่อาทิตย์ที่แล้วขึ้นได้แค่เส้น

“ไม่เก่านะ แต่ผมอาจจะแก่กว่าคุณช่างมั้งครับ” คนที่ลืมเจ็บเพราะได้คุยเรื่องสนุกบอก

สามเลิกคิ้วอยู่หน่อย ในระหว่างที่กำลังจดจ่อกับลายตรงหน้าคำพูดของพี่คู้ก็วนอยู่ในหัว

‘กูว่าคนอายุ 28 ไม่ชอบเด็กว่ะ โดยเฉพาะเด็กเพิ่งจบแบบมึง’

“ก็อายุเท่ากัน” คนที่สวมผ้าปิดปากบอก

“แล้วมาบอกว่าเพลงเก่าได้ไงครับ เราก็อายุเท่ากัน” ครูแป้งยิ้มกว้างคิดว่านอกจากจะเจอคนฟังเพลงเหมือนกันแล้ว ยังได้เพื่อนใหม่อีก

“คิดยังไงถึงสัก สักตรงนี้แล้วจะสักอีกไหม” ช่างถามไปเรื่อย เพราะไม่อยากให้ลูกค้าเกร็งเหมือนคราวที่แล้ว ทั้งเป็นการโฟกัสไปที่จุดอื่นด้วย ถ้าให้เงียบแล้วจ้องเจ้าโมจินานๆ น่าจะสักไม่เสร็จเอา

“อยากสักโลโก้วงที่ชอบอีกอันครับ ผมฟังเพลงของ a7x มีท่อนนึงที่ร้องว่า I need another chance to life เหมือนตายแล้วแต่อยากกลับมาเกิดใหม่ เลยนึกได้ว่าเราก็มีชีวิตเดียว อยากทำอะไรก็ทำ”

“อืม…” คุณช่างฟังเพลิน

ตอนนี้เขาก็มีอะไรอยากทำเหมือนกัน...แต่ไม่ใช่สักหรอก

“ลายนี้ผมดูไว้ตั้งแต่สมัยเรียนม.ต้นแล้วครับ ตอนแรกก็ลังเลว่าจะรอให้ผอม แต่คงไม่มีวันนั้น” คุณครูคุยเพลิน ขำไปเล่าไปทำเอาอีกคนแอบอมยิ้ม แต่ตาที่โผล่พ้นตามาก็ยังนิ่ง

แป้งเห็นว่าอีกคนนิ่งไปถึงได้หยุดพูด รู้ว่าช่างสามคงเบื่อ แต่สำหรับคนไม่รู้จักกันพวกเขาก็ไม่มีอะไรให้คุยนัก

“แล้วคุณช่างชอบวงไหนครับ”

“หืม? ” คนที่กำลังเมาก้นเนียนๆ เลิกคิ้วแต่ตาและมือก็ยังไล้วนที่ลายกุหลาบ เนื้อขาวๆ ตัดกับหมึกสีดำชัดเจน ยิ่งกว่านั้นไอ้กางเกงในแบบห่อหุ้มแค่ข้างหน้ายังเน้นสัดส่วนด้านหลังให้โมจิฟูนุ่ม ไม่สติแตกก็ดีแค่ไหนแล้ว

“โมจิ” สามโพล่งออกมา

“อะ...อะไรนะครับ? ” คุณครูเหมือนจะไม่เข้าใจ แต่สักพักก็ถึงบางอ้อ

“คุณช่างชอบวงญี่ปุ่นเหรอครับ วงชื่อโมจิ...ชื่อน่ารักดี”

คุณช่างที่เพิ่งจะได้สติถอนหายใจยาวอีกรอบ

“อืม เอาเถอะ...”

.

.

.

หลังจากไม่เหลืออะไรให้คุยแล้ว แป้งก็นอนเงียบๆ ฟังเพลงที่ช่างเปิดไปด้วย พยายามเอาใจไปจดจ่อที่เพลง แต่ตอนที่เข็มแทงโดนเนื้ออ่อนก็ยังเจ็บมากอยู่ดี

“อ๊ะ”

“เจ็บเหรอ” สามละมือออก เมื่อกี้เขาลืมบอกลูกค้าว่าจะเปลี่ยนเป็นสักลายด้านบนก่อน เลยทำให้ตกใจ

ส่วนอีกคนก็กลัวช่างจะโกรธ เลยรีบบอก “คือ…ขอโทษครับ ผมแค่ตกใจ”

“อย่ากัดปาก” สามบอกเมื่อเห็นว่าปากอิ่มห้อเลือด

“นอนหงาย ผมจะสักช่อตรงปลายก่อน” สามสลับมาสักตรงหน้าขา เขาเปลี่ยนแผนจากที่คิดว่าจะเก็บลายกุหลาบให้เสร็จค่อยมาต่อลายปืน เป็นเก็บลายเป็นส่วนๆ วันนี้จะจบลายด้านล่าง อีกสองอาทิตย์จะขึ้นรายละเอียดลายด้านบน รอบสุดท้ายค่อยเก็บงาน

“แล้วที่บอกจะสักอีก จะสักตรงไหน” ช่างชวนคุยเมื่อเห็นคุณครูกัดปากอีกรอบ

“อืม...อกมั้งครับ”

“เป็นครูไม่ใช่เหรอ ใส่เสื้อบางๆ มันก็เห็น”

“เอ๊ะ!? คุณช่างรู้ได้ไงครับว่าผมเป็นครู” แป้งตกใจ นึกว่าเรื่องนี้เป็นความลับของเขาคนเดียวเสียอีก!

สามลุกลี้ลุกลน แต่แกล้งทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขาบอกปัด

“ดูลุคก็รู้แล้ว”

ครูแป้งขมวดคิ้วแน่น แต่ก็ไม่ได้ทักท้วงอะไร เพราะสักตรงหน้าขาทีไรปลายมือคุณช่างชอบสะกิดมาโดนทุกที ทั้งๆ ที่เอาผ้าปิดไว้อีกชั้นแล้ว

พอถูไปมา...มันก็แข็งขึ้นมาอีกรอบ

"คือ..."

“ทนหน่อย สักจะเสร็จแล้ว” สามบอกคนที่อยู่ๆก็แข็งขึ้นมา ดูแล้วน่าจะเป็นพวกความรู้สึกไว

“อ่า...ครับ" คนโดนบอกอายจนตัวแดง แก้มและคอแดงจนเห่อร้อน ยิ่งมือช่างจับไปโดนตรงไหนก็ยิ่งแดง

สามพยายามไม่มอง แต่ก็เหลือบไปเห็นอีกคนหลับตาปี๋แถมยังหายใจหอบ กลิ่นน้ำหอมและกลิ่นหมึกสักตีกันไปหมด ไม่รู้คุณครูของหลายชายจะยั่วไปไหน

ของเขาเองก็เริ่มปวดๆ ขึ้นมาบ้างแล้ว สามเห็นบรรยากาศไม่ดีเลยหยุดมือ

“อีกนิดเดียวก็เสร็จ พักก่อน”

ครูแป้งค่อยๆ ลืมตา แอบถอนหายใจเฮือกใหญ่

“จะไปห้องน้ำไหม” สามถามล้อๆ น้ำเสียงเจือหัวเราะทำให้อีกคนยิ่งเขิน

“มะ..ไม่เป็นไรครับ”

“จะสักอกตรงไหน เดี๋ยวดูให้ก่อน” เขาถามพร้อมกับลุกจากเก้าอี้ ปรับเตียงขึ้นให้ลูกค้าเป็นแบบกึ่งนั่งกึ่งนอน

ในวินาทีที่เขาโน้มตัวลงปรับเตียง หน้าเกือบจะโดนตัวคุณครู เจ้าของโมจิก็เลิกเสื้อขึ้นด้วยใบหน้าเขินจัด

“ผมว่าจะสักเหนืออกขวาขึ้นมา”

ช่างจ้องอกขาวเต็มตา เพราะเจ้าของมันเจ้าเนื้อเลยทำให้ตุ่มสีชมพูนูนขึ้นมา อาจจะเพราะครูแป้งกำลังมีอารมณ์ตรงนั้นถึงชูชันเป็นไต 

เห็นแล้วอยากก้มลงไปงับ....

สามสูดเอากลิ่นน้ำหอมของอีกคนเข้าเต็มปอด บรรยากาศแปลกๆ ที่คิดว่าหายไปแล้วกลับมาอีกครั้ง เขามองใบหน้าซื่อ ปากแดงห้อเลือด ไล่ลงมายังเนื้อตัวเกือบเปลือยของลูกค้า สิ่งที่เพิ่งจะหลับลงไปดันตื่นขึ้นมาใหม่อีกครั้ง

ฉิบหายแล้วกู...คือสิ่งที่สามกำลังคิด

“เอ่อ...” แป้งเหลือบไปเห็นว่ามีบางอย่างดันอยู่ตรงต้นแขนเขา

“คุณสามครับ...ผมขอโทษ” ครูแป้งขอโทษแบบที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าขอโทษอะไร

ช่างมองหน้าตาเหมือนจะร้องไห้ของอีกคนแล้วถอนหายใจยาว อารมณ์เสียจนต้องถอดถุงมือทิ้ง กะว่าวันนี้งานจะเสร็จด้วยดี แต่แม่ง...

“ถ้าไม่ช่วย ก็ไม่ต้องทำหน้าแบบนี้! ” ช่างว่าก่อนจะเดินหันหลัง กะว่าจะเดินออกไปห้องน้ำด้านในสุดอย่างเคย แต่เดินยังไม่ถึงไหน ก็โดนอีกคนวิ่งตาม

.

.

.

“เอ่อ คุณช่างครับ ” คุณครูที่สวมกางเกงบอลเรียบร้อยแต่ยังเจ็บแผลอยู่วิ่งตามมาด้วยความรู้สึกผิด เขาเผลอดึงมืออีกคนไว้

“ผม...อยากช่วย”

สามหันมาขมวดคิ้วแน่น...คิดว่ายังไงวันนี้จะต้องจบลงสักทาง

“ผม ผม..เดี๋ยว” คุณครูโดนอีกคนลากเข้ามาในห้องน้ำของสตูดิโอ ในนี้มีห้องน้ำอยู่สามห้อง ตอนนี้ไม่มีคนใช้ สามเลยดึงมืออีกคนเข้ามาห้องข้างในสุด

ท่าทางทำตัวไม่ถูกของคุณครูอนุบาลทำสามหัวร้อน

“ออกไปก่อนที่จะล็อกประตู ถ้าไม่ออกก็นั่งลง!” สามบอกเชิงสั่ง แต่เขาแค่อยากรู้ว่าคำว่าช่วยของอีกคนกับของเขา...มันจะความหมายเดียวก็หรือเปล่า

“คุณสาม...” ครูแป้งใจเต้นเหมือนจะหลุดออกจากอก เขาลังเล...แต่ก็เลือกนั่งลงบนชักโครก

ช่างหันไปล็อกประตู อดเดาะลิ้นเป็นจังหวะไม่ได้เมื่อรู้ว่าโมจิที่เคยได้มอง ได้จับ วันนี้อาจจะได้กิน

“หลับตา” เขากระซิบสั่งคุณครูของหลานชาย แต่อีกคนกลับเอาแต่มอง

สายตาที่ทั้งหวาดกลัวและอยากรู้อยากเห็นทำเอาสามยิ่งมีอารมณ์ เขาว่าคุณครูคนนี้น่าจะ sex-appeal สูงหรือไม่ก็ถูกสเป็คเขามากจนมันเลยเถิดมาถึงจุดนี้

“บอกให้หลับตา แล้วอย่าเสียงดัง” เขากระซิบอีกรอบ เห็นอีกคนค่อยๆ ปิดตา ช่างถึงได้โน้มหน้าเข้าไปใกล้ เขาดึงผ้าปิดปากออกแล้วแตะมือที่ปากสีสดอีกคนเบาๆ

ถ้าตรงนั้นเป็นโมจิ...ตรงปากคงเป็นเจลลี่นุ่มๆ

ทันทีที่คุณครูเปิดปากเพราะนิ้วเขา สามก็ก้มลงประกบปากลงไปด้วยความใจร้อน

คนที่ไม่เคยจูบสะดุ้งทันทีเมื่อความอุ่นร้อนสอดเข้ามาในปาก แป้งเบิกตาโพลงในตอนที่กำลังโดนดูดเข้าที่ลิ้น ลมหายใจร้อยและร่างกายสูงใหญ่แข็งแรงของช่างสามตรึงเขาไว้ตรงบริเวณแคบๆ แป้งเอี้ยวตัวหนีสัมผัสใต้ร่มผ้าเมื่อมือใหญ่สอดเข้ามาบีบหน้าอก ไล่ลงไปยังบั้นท้ายล้นมือ

“อื้อ ผะ...ผม…”

"อย่าร้อง..." คนตัวสูงกระซิบเสียงพร่า

คุณครูรู้สึกเหมือนจะหายใจไม่ทัน เขาดันไหล่อีกคนออก ทันทีที่มองหน้าอีกคนชัด คุณครูอนุบาล 2/1 ก็เบิกตากว้าง

“คะ คุณสาม...”

สามเลียปากตัวเองอย่างย่ามใจ รู้สึกขนลุกชูชัน ตื่นตัวจนแข็งกร้าวเมื่อรู้ว่าคนที่กำลังคร่อมอยู่เป็นคนเดียวกับคุณครูแสนใจดีของหลายชาย

“เพิ่งรู้เหรอครับคุณครู”

.

.

.





TBC.

___________________________

อิสามอย่าทำโมจิ!!! เรายังไม่ได้บีบเลย เธอมีสิทธิ์อะไรมาบีบ!!!

ไม่อยากให้คาดหวังเรื่องสาระนะคะ ไม่มีจริงๆ   :-[

ฝาก #ช่างสักรักคุณครู ไว้ด้วยนะคะ 
*Theme track : a7x - after life

หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 1 : After Life [5/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 05-10-2019 22:58:31
ค้าง-อย่าง-แรง  :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 1 : After Life [5/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 05-10-2019 23:07:33
 :hao6: :hao7:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 1 : After Life [5/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: tasteurr ที่ 05-10-2019 23:07:39
ด..ดะ..เดี๋ยวนะคะ
อย่าพึ่งตัดจบค่า  :hao7:
ช่างสามจะได้กินโมจิไหมๆๆ
ยิ่งวันนี้โมจิมาคู่กับจีสตริงด้วย
คนอ่านจะเป็นลม :m25:

ขำก๊ากตรงวงโมจิ ดูท่าช่างสามจะเมาความฟูนุ่มขาวๆขั้นหนักเลยนะนั่น
ตำแหน่งสักแต่ละที่ของคุณครูทำคนอ่านหัวใจจะวาย คิดภาพตอนสักเสร็จแล้วมัน  :heaven

 :pig4:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 1 : After Life [5/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Quatree ที่ 05-10-2019 23:24:03
ค้างงงงง55555 :pig4:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 1 : After Life [5/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 06-10-2019 00:03:48
 o18


อย่าแกล้งครูนักเลยยย พ่อคู้นนน
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 1 : After Life [5/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Rumraisin ที่ 06-10-2019 00:20:01
คุณครูโมจิ อยากบีบบบบบบ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 1 : After Life [5/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Moonoii ที่ 06-10-2019 02:40:54
ค้างมาก ขอให้เขาได้กินกันๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ plsss
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 1 : After Life [5/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Sky ที่ 06-10-2019 03:16:11
เบาก๊อนนนนนนนนน
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 1 : After Life [5/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ป้าหมีโคตรขี้เกียจ ที่ 06-10-2019 03:37:14
กี๊สสสสสสสส คูมคู
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 1 : After Life [5/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: rcbpdr ที่ 06-10-2019 09:20:28
หายใจไม่ทั่วท้องแล้วค่าโอย นังสามแกจะทำอะไรคุณครู!!!
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 1 : After Life [5/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 06-10-2019 09:30:40
คุณสาม~
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 1 : After Life [5/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 06-10-2019 09:38:56
คุมคู คุมคูจะโดนกินเลี้ยววววววววววว :katai1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 1 : After Life [5/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: theindiez ที่ 06-10-2019 10:02:29
คูมคูจะหนีไหม อย่าหนีน้าฉามน้าา
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 1 : After Life [5/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: 2pmui ที่ 06-10-2019 12:49:43
กลับมาก๊อนนนน คุณนักเขียน   :katai1:
อยากกินโมจิ อยากกินโมจิ๊. อิน้าฉามมันรว้ายย
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 1 : After Life [5/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: van16 ที่ 06-10-2019 14:47:26
ตายๆ โมจิโดนอิสามบีบแน่ เบาๆ นะสามนะ  :katai1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 1 : After Life [5/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Ac118 ที่ 06-10-2019 16:03:58
ช่างฉามจะเมาโมจิ แล้วจับโมจิกินไม่ด๊ายย
ข่นบ้าาา หยุดเดี๋ยวนี้นะ! นั้นพี่แป้งโมจิเรา ห้ามบีบ ห้ามกิน อ๊ากกกกก!!! :serius2:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 1 : After Life [5/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: pearlluv ที่ 06-10-2019 16:26:15
อื้อหืออออ ค้างมากกกกกก คุณครูจะโดนกินแล้ววววววว~~~
เป็นกำลังใจให้คุณนักเขียนค่า  :mew1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 1 : After Life [5/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: totorobabii ที่ 06-10-2019 22:34:15
  :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
คุมคูคับบบ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 1 : After Life [5/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 06-10-2019 22:41:21
คูมคูของชั้น จองงงงงงงงงงงงง  :mew1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 1 : After Life [5/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: fullfinale ที่ 06-10-2019 22:45:16
จังหวะนี้มันต้องมาแล้วแหละ  :o8: จะรอนะคะ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 1 : After Life [5/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: RMark9397 ที่ 06-10-2019 23:29:33
ม๊ายยย จะร้องเลยแม่ :ling1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 1 : After Life [5/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 07-10-2019 08:41:46
คุณครูจะรอดไหม?
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 1 : After Life [5/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 07-10-2019 10:59:37
คุณครูโมจิ รู้เร็วไปอ่าาา ยังชอบโมเม้นท์แบบตื่นๆกลัวๆช่างของครูอยู่เลยยย คริๆ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 1 : After Life [5/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 07-10-2019 12:26:57
 :z1:


 :L2: :pig4: :L2:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 1 : After Life [5/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Ginny Jinny ที่ 07-10-2019 20:11:17
โมจิของป้าจะโดนกินแล้ว :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 1 : After Life [5/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Jnchnn ที่ 07-10-2019 22:41:22
กรี๊ดดด หืดหาดค่าาา
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 1 : After Life [5/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: catka12 ที่ 08-10-2019 02:24:51
  :hao6: Sassy&sexy ขั้นกว่ามากๆค่ะ  :hao6: โมจิน่าขย้ำจริงๆ  :z1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 1 : After Life [5/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 08-10-2019 19:56:30
เป็นการสักที่ตื่นเต้นมาก
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 2 : Whisper Sweet Nothings [10/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: zearet17 ที่ 10-10-2019 10:55:01


Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู
2. Whisper Sweet Nothings







ในห้องน้ำแคบๆ และบรรยากาศกระอักกระอ่วนแป้งถามด้วยเสียงสั่นที่แทบจะควบคุมไม่ได้

“คะ...คุณสามทำงานที่นี่เหรอครับ”

“ใช่ครับ ถามเยอะจังเลยนะคุณครู” สามตอบพร้อมกับโน้มหน้าลงไปอีกรอบ...แต่คุณครูก็ไม่ยอมให้จูบแล้ว

ใบหน้าแบบสามชอบเบือนหนี ปากที่โดนจูบจนฉ่ำเม้มไว้แน่น ถ้ามองไม่ผิดกลางลำตัวของคุณครูก็ลุกชัน...แต่ไม่รู้จะกลัวอะไร

“เป็นอะไร” สามแตะที่แก้มอีกคนให้หันมามองกัน

แป้งหันกลับมามองใบหน้าอีกคนด้วยความมึนงง พอโดนมือใหญ่ลูบไปทั่วหน้าอกคุณครูก็ได้สติ

“ผม...จะออกไป”

สามขมวดคิ้วแน่น มาบอกตอนลูกชายเขาชี้หน้าคุณครูแบบนี้ไม่ง่ายไปหน่อยเหรอ

“ผมเตือนแล้ว คุณตามมาเอง” สามดึงมือข้างที่กำลังลูบอกขาวออก เพื่อกดไหล่อีกคนให้อยู่กับที่

แป้งหลบสายตา เขายกมือที่สั่นเทิ้มขึ้นมาแตะมืออีกคน...และที่สุดแล้วก็เงยหน้าขอร้อง

“ผมขอออกไป”

.

.

.

“น้าฉามฮับ” น้องสิบเรียกคุณน้าที่กำลังนั่งทำงานอยู่ตรงโต๊ะในห้องนั่งเล่น

“ครับ? ” สามเงยหน้ามองหลานชาย วันนี้เจ้าตัวแสบสวมชุดหล่อ เพราะพ่อกับแม่จะพาออกไปเที่ยวสวนสนุก

“วันนี้ไม่ต้องไปรับน้องฉิบนะ”

สามเลิกคิ้วมองหลาน ก่อนจะวางมือลงบนผมสั้นเซ็ททรงหล่อ

“รู้แล้วว่าปิดเทอม” เขาว่าพลางถอนหายใจ ท่าทางแบบนั้นไม่รอดพ้นสายตาของพี่สาว

“ถอนหายใจเลยนะ แค่หลานปิดเทอมเอง” พี่สองเดินเข้ามาหาลูกชายพร้อมกับพี่ตาคนเป็นสามี

สามเลยวางมือจากงานตรงหน้า

“อะไรของพี่อีก”

“มันมีอะไรที่โรงเรียนอนุบาล ถึงได้แต่งตัวหล่อไปรับหลานเกือบทุกวัน” พี่ตาผู้เป็นพี่เขยออกปากแซว

เขาอยากจะตอบว่ามีโมจิแต่ก็ทำได้แค่ส่ายหน้าไปมา

“พอผมไปก็สงสัย พอไม่ไปก็หาว่าไม่ช่วยดูหลาน”

“สามเขาชอบคุณครูเก๋” พี่สองหันไปบอกสามี ทำเอาคนเป็นน้องชายปัดมือเป็นพัลวัน...เข้าใจผิดกันไปใหญ่แล้ว

“ไม่ใช่แล้วพี่”

“แกนี่มันตั้งแต่เด็กเลยนะสาม ปากอย่างใจอย่าง สมัยมัธยมชอบสาวบอกให้จีบก็ไม่จีบ พอเขามีแฟนก็กลับบ้านมาซึม” พี่สองแฉน้องชายคนกลางด้วยรู้จักนิสัยดี

สามถอนหายใจยาวเพราะพี่สาวชอบเล่าแต่เรื่องเก่าๆ อันที่จริงเรื่องตอนนั้นคนที่เขาชอบไม่ใช่สาว...แต่เป็นแฟนของสาวคนนั้นต่างหาก

“เอาเถอะ...” สามเป็นพวกขี้เกียจอธิบายเลยปล่อยให้แซวไป

“แล้ววันนี้ไปดูร้านใหม่ไหม” พี่ตาถามถึงร้านอาหารแฟรนไชส์ซึ่งเป็นธุรกิจของที่บ้าน ตอนนี้กำลังขยายสาขาออกไปทางชานเมือง

“ไปครับ ไปดูก่อนเข้าร้านโต้ซัง” สามบอกก่อนจะลุกขึ้นบิดขี้เกียจ วันนี้เขาตื่นแต่เช้าเพื่อเข้ายิมและทำงานอย่างเคย เพื่อให้มีเวลาช่วงบ่ายเข้าร้านสัก

สามสามารถเลือกเวลาทำงานได้ ช่วงไหนงานที่บ้านยุ่งๆ ก็บอกโต้ซังไว้ว่าไม่รับคิวสักเยอะ แถมยังสามารถนัดเวลาลูกค้าตามใจตัวเองได้ เลยทำให้การทำงานของเขาค่อนข้างสมดุลทั้งงานที่บ้านและงานในฝัน

“ออกมาทำงานที่บ้านเต็มตัวสักที่สิ” พี่สองบอก เพราะตอนนี้คนที่ดูธุรกิจโดยรวมเป็นพี่หนึ่ง พี่สองกับสามจะช่วยงานจุดที่พี่หนึ่งไม่มีเวลาไปดู ส่วนน้องโฟร์กับน้องเบญยังเรียนไม่จบ

“ไม่เอา” ลูกคนกลางแบบสามค่อนข้างดื้อเงียบและรักอิสระ เขาโบกมือไปมา ถ้าไม่เกรงใจพี่ๆ และพ่อแม่ป่านนี้หนีไปเป็นช่างสักอย่างเดียวแล้ว

“พี่สาม ไปส่งเบญหน่อย” น้องสาวคนเล็กเดินลงมาจากช้างบน เขามองเด็กสาวปีหนึ่งที่กระโปรงทรงเอสั้นจนน่าหวาดเสียว

“ไปเปลี่ยนกระโปรง แล้วค่อยให้ไอ้โฟร์ไปส่ง พี่ไม่ว่าง”

น้องสาวคนเล็กหน้างอ พี่สองเลยช่วยพูดให้

“ก็วนไปส่งน้องแป็บเดียว”

“ผมรีบเข้าร้านโต้ซังต่อ จะเอามอไซค์ไป” สามบอก ปลายประโยคหันไปหาน้องสาว "จะแว๊นไหมล่ะ? ”

“แหยะ ไม่เอา” น้องสาวคนสวยงอนตุ๊บป่อง ที่เบญชอบให้พี่สามไปส่องเพราะเพื่อนๆ ในกลุ่มชอบ มีพี่ชายเท่ก็เหมือนมีของให้อวด ติดแต่พี่สามไม่ค่อยเป็นมิตรเท่าไหร่ แถมยังเอาแต่ใจอีกต่างหาก

“รีบอะไร เอารถไปก็ทัน” พี่ตาถามเพราะเห็นว่าปกติสามจะเข้าร้านสักเป็นช่วงบ่ายเสียส่วนใหญ่

“วันนี้ผมรีบ” สามบอกปัด เขาเก็บของบนโต๊ะทำงานก่อนจะนั่งยองๆ คุยกับหลาน

“น้าสามไปแล้วนะ เที่ยวให้สนุกนะครับ”

“ฮับ เที่ยวเยอะเย๊อะ” เด็กตัวเล็กบอก

“แล้วช่วงนี้งานสักเยอะไหม” พี่สองถาม

สามเพิ่งนึกออก แอบสงสัยว่าถ้าพี่สองรู้ว่าคนที่มาสักคราวนี้เป็นครูของลูกชายตัวแสบจะทำหน้ายังไง

“ก็เรื่อยๆ ครับ”

.

.

.

“วันนี้คุณแป้งแคนเซิลนัดนะคะ”

“อ้าว แล้วนัดอีกทีวันไหน” ช่างขมวดคิ้วแน่น เขารีบบึ่งรถมาจากพระราม 3 เพื่อเข้าเมือง ในมือยังถือหมวกกันน็อกอยู่เลย

“ยังไม่นัดใหม่เลยค่ะน้องสาม” พี่พนักงานบอก

“มีเบอร์ติดต่อไหมพี่” สามรีบดึงมือถือของตัวเองออกมาเม็มเบอร์ที่ได้

โมจินะโมจิ...หนีกันจนได้

คราวที่แล้วดูก็รู้ว่าครูแป้งตกใจมาก ดูเหมือนไม่เคยจูบ เขาจับตรงไหนก็สั่น ยิ่งพอจำหน้าเขาได้ก็ก้มหน้างุด นึกแล้วก็โมโห ไม่คิดว่าโมจิอายุ 28 ปี จะไม่เคยทำเรื่องแบบนี้

.

.

.

หลังจากเดินออกมาจากห้องน้ำที่สตูดิโอวันนั้น แป้งก็ไม่อยากกลับไปที่ร้านสักอีก สิ่งเดียวที่กลัวคือความลับของเขาถูกผู้ปกครองของลูกศิษย์ที่โรงเรียนรู้หมดแล้ว ถ้าสามเอาไปบอกแม่น้องสิบและผู้ปกครองคนอื่นๆ แป้งคงจะทำงานที่นั่นไม่ได้อีก

วันหยุดนี้เขาเลยไม่อยากทำอะไรเลยนอกจากนอนนิ่งๆ คิดมากอยู่บนเตียง ตรงขาที่สักก็ยังช้ำอยู่นิดหน่อย ที่สำคัญคือเจ็บใจตัวเองที่ตามเข้าไปถึงห้องน้ำแค่เพราะสายตาเชิญชวนของอีกคน

ก็ตอนนั้น ที่บอกให้ช่วย อยากรู้ว่าช่างสามหมายถึงอะไร...

“ทำอะไรลงไปเนี่ย! ” คุณครูบ่นพร้อมกับลุกขึ้นมานั่งทึ้งหัวตัวเอง เหลือบไปเห็นบริเวณสะโพกที่ยังสักไม่เสร็จ ยังไม่ทันได้คิดอะไรก็คว้าโทรศัพท์ที่กำลังแผดเสียงจ้ามารับ

“สวัสดีครับ” แป้งกรอกเสียงลงไปเมื่อเห็นว่าเบอร์ที่โทรมาเป็นเบอร์ที่ไม่รู้จัก

“ทำไมไม่มาสักต่อให้จบ เงินก็จ่ายมาแล้ว” ถึงจะไม่รู้จักเบอร์แต่ก็จำเสียงนี่ได้ดีเลย

“คะ..คุณสาม” แป้งอึกอัก

“อยู่ไหน”

“ผมไม่ว่างครับ”

“ถามว่าอยู่ไหน” สามย้ำเมื่อได้ยินอีกคนเฉไฉ

“อยู่ต่างจังหวัดครับ” พอตอบออกไปแบบนั้นก็ได้ยินเสียงถอนหายใจของปลายสาย

“แล้วจะกลับมาสักวันไหน”

“ผม…” แป้งเงียบลง เขารู้ว่าตัวเองกำลังงี่เง่า...แต่ก็ไม่รู้จะไปสู้หน้าคุณสามยังไง

“จะให้ตรงขาเป็นแบบนั้นต่อไปเหรอ” สามถอนหายใจอีกครั้ง

“ผมไม่ทำอะไรหรอก กลับมาสักให้เสร็จ จะเปลี่ยนช่างก็ได้”

“คือ...ผม” แป้งยังไม่ตอบอะไรแต่อีกคนก็วางสายไปแล้ว

คุณครูมองเบอร์แปลก เขารู้ว่ามันไม่ใช่ความผิดของช่างสามอย่างเดียว วันนั้นเขาดื้อจะเดินตามไปเอง แต่จนป่านนี้ก็ยังไม่อยากจะเชื่อว่าคุณสามกับช่างสามคือคนเดียวกัน

แป้งมองรอยเส้นกุหลาบและปืนละเอียดบนผิวกายตัวเอง มันสวยแบบที่เขาอยากได้จริงๆ และเขาเชื่อว่าถ้าไม่ใช่ช่างสามลายจะไม่สวยขนาดนี้

พอมองมากๆ ก็พาลนึกถึงรอยมือ...ที่ช่างบีบหน้าอกและก้นเขาจนช้ำ วันนี้มันหายไปจนหมดแล้ว แต่รสสัมผัสวันนั้นยังติดอยู่ ทำให้แป้งยกมือถูหน้าตัวเองแรงๆ หลายที เขาปฏิเสธไม่ได้เลยว่าต่อให้มันจาบจ้วงและหยาบคายแค่ไหน...เขากลับรู้สึกดี

ถึงจะน่าอาย แต่ยิ่งรู้ว่าเป็นคุณสามของน้องสิบกับช่างสามคือคนเดียวกัน...ก็ยิ่งทำให้ใจสั่น

.

.

.

“สวัสดีครับ” แป้งยิ้มแหยทักทายคุณช่าง ในที่สุดก็ต้องกลับมาสักให้เสร็จอยู่ดี

วันนี้สามสวมผ้าปิดปากเหมือนเคย เสื้อและกางเกงที่มักจะสวมสีดำเปลี่ยนไป เขาสวมยีนสีซีดพอดีตัวกับเสื้อยืดสีขาว ทำให้รอยสักที่แขนเด่นขึ้นไปอีก

“อืม” สามตอบรับคนที่เพิ่งเดินเข้ามาในห้อง

“คือ…” ท่าทางของแป้งเก้ๆ กังๆ จนช่างต้องผายมือไปบนเตียง

“นอนลงที่เดิม”

ครูแป้งผู้หลอนเตียงตัวนี้ไปแล้ว ค่อยๆ ถอดกางเกงออก พอควบคุมตัวเองไม่ได้ก็มือสั่นแถมยังตัวแดงไปหมด

...ไม่ได้รู้เลยว่าท่าทางหวาดกลัวแบบนี้มันปลุกสัญชาตญาณของอีกคนแค่ไหน…

“มันเฟตนิดนึง เดี๋ยววันนี้ลงข้างบนให้ รอบหน้ามาซ้ำก็จบแล้ว” สามพยายามนิ่งในตอนที่จ้องลายเส้นของตัวเอง

แต่ก้นฟูๆ นี่...จะเห็นกี่ทีก็ไม่ชิน

“คือ...คุณสามรู้มาตั้งแต่แรกแล้วใช่ไหมครับ” แป้งถามในตอนที่นอนตะแคงหันหน้าเข้าหาช่าง

สามสบตากับอีกคนก่อนจะพยักหน้า “อืม” เขารู้มาตั้งแต่แรกแล้ว

“แต่ผมนึกไม่ออกเลย ตอนคุณไปรับน้องสิบที่โรงเรียนก็ดูคุ้น”

สามจำตอนที่โดนครูแป้งจ้องได้ดี แต่เขาก็ทำเป็นไม่รู้เรื่อง

“คุ้นยังไง”

“ก็ตัวสูงๆ แล้วก็ท่าทาง” คุณครูของหลานชายบอกหน้าแดง

“ท่าทางยังไง” ช่างแกล้งถาม เลยได้เห็นตาโตๆ กับสีหน้าอึกอักของอีกคน

...ครูแป้งดูออกง่ายจะตาย…

“คือ ผมมีเรื่องจะขอร้องครับ” แป้งเปลี่ยนเรื่องเมื่อรู้ว่ากำลังโดนต้อนให้ตอบในสิ่งที่ไม่อยากตอบ

“เรื่อง? ” สามเลิกคิ้วพร้อมกับเช็ดแอลกอฮอล์ไปทั่วบริเวณที่จะสัก

“ช่วยเก็บเรื่องนี้เป็นความลับได้ไหมครับ”

“เรื่องไหนล่ะ...” ช่างลอบยิ้ม “เรื่องในห้องน้ำ? ”

“ไม่ใช่ครับ! ” แป้งเสียงดัง ทำเอาสามเกือบหลุดขำ

“เรื่องที่ผมสัก แล้วก็ชอบเพลงร็อค” คุณครูอนุบาลพูดเสียงอ่อน

สามขมวดคิ้วแน่น เขาไม่คิดจะะบอกใครอยู่แล้ว แต่รู้ว่าคุณครูคงกลัว

“แล้วชอบสักมันผิดตรงไหน ชอบเพลงร็อคมันแปลกยังไง? ”

ครูแป้งส่ายหน้า คนเข้าใจก็มี...แต่คนที่ไม่เข้าใจก็เยอะเหลือเกิน

“นะครับ ผมขอร้อง”

ช่างเห็นสีหน้าอ้อนวอนของอีกคนแล้วยิ้มกริ่ม

“มีอะไรมาแลกล่ะ...”

“คือ…” แป้งหน้าเจื่อน บีบมือตัวเองแน่น

“ความลับแบบนี้ไม่เก็บให้ฟรีหรอกนะ” ช่างย้ำ พร้อมกับสบตาอีกคนนิ่ง

“คือ...ผมไม่รู้ว่าคุณสามอยากได้อะไร”

คนที่กำลังลงมือทำงานเดาะลิ้นเป็นจังหวะเดียวกับเพลงในห้อง...ตอนนี้เขาอยากได้อยู่อย่างเดียว

“ไว้คราวหน้าจะบอก” สามโคลงหัวไปมา เห็นเนื้อล้นๆ แต่ขาวเนียนตรงต้นขาเลยเผลอขยำติดมือไปที

“อ๊ะ! ”

“โทษที” เขามันเขี้ยวไปหน่อย

.

.

.

“สาม มึงไปดูคอน BFMV* ไหม มาไทยอาทิตย์หน้า” รุ่นพี่คนหนึ่งถามคนที่เพิ่งเดินเข้าร้านมา

เพื่อนกลุ่มนี้รู้จักกันสมัยสามสักใหม่ๆ ทั้งแนะนำเขาให้รู้จักกับพี่คู้ เคยไปออกทริปและดูไลฟ์คอนเสิร์ตด้วยกันบ่อยๆ สนิทกันจนถึงตอนนี้

“มันไม่ชอบแนวนี้นี่ มันบอกเพลงเก่า” อาร์บอก อาร์เป็นผู้ชายตัวโตอายุเท่าสาม สักเต็มตัวแต่เลี้ยงแมวเป็นลูก

“เอาสองใบพี่” ช่างสักบอกพร้อมกับนั่งลงบนเก้าอี้โซฟาตัวยาว วันนี้พวกเขานัดกินข้าวกันหลังจากไม่ได้เจอมาสักพัก

“ให้ใครวะ”

“เออน่าพี่ เอามาเถอะ” สามบอกปัด รับแก้วเบียร์จากเพื่อนมาดื่มดับร้อน

“วันก่อนกูเห็นไอ้สามที่ตึกตรงอโศก คุณสามสวมสูทหวีผมเรียบแปล้เลยครับ หล่อฉิบหาย”” หนึ่งในนั้นเล่า สามเลยหันไปมอง

“เห็นได้ไงวะพี่”

“เห็นมึงวิ่งอยู่”

“อ๋อ ไปประชุมสาย”

สามโดนพวกเพื่อนๆ และพี่ๆ ในกลุ่มถามถึงเรื่องที่บ้านอยู่เป็นประจำ แต่เจ้าตัวกลับไม่ค่อยเล่าอะไรเยอะ

“อาร์กูถามหน่อย มึงว่าผู้ใหญ่ชอบให้แต่งตัวแบบนี้หรือใส่ชุดสุภาพวะ? ” ช่างวัยเพิ่งเรียนจบถามเพื่อนข้างตัว

“ผู้ใหญ่ไหน? ” อาร์สงสัย

“ผู้ใหญ่ที่ซื้อบัตรคอนให้เหรอ? ” พี่คู้เดินเข้ามาสมทบพอดี ทำเอาหลายคนที่คุยกันไปคนละเรื่องตอนแรกหันมาสนใจกับเรื่องของช่างสามแทน

“พี่นี่นะ” สามว่าพี่คู้ก่อนจะถอนหายใจ

“มึงอย่ามาทำปากแข็ง กูดูแค่ตามึงก็รู้แล้ว เรามันคนละชั้น”

“แน่ล่ะ ก็พี่จะสามสิบแล้ว” อาร์บอก เลยโดนพี่คู้ชี้หน้า

“กูถึงรู้ไงว่าเด็กๆ แบบพวกมึงขี้เก๊กยังไง มัวแต่ปากแข็ง เขาหนีไปแล้วกูจะขำให้”

.

.

.

“ได้บัตรมาฟรี เอาไหม” สามยื่นบัตรไลฟ์คอนเสิร์ตที่จะจัดขึ้นในอาทิตย์นี้ให้ลูกค้าคนสุดท้ายของวัน วันนี้แป้งมาสักเก็บรายละเอียดเป็นครั้งสุดท้าย

แป้งคิดว่าอาจจะได้เจอคุณสามอีกตอนที่ไปรับน้องสิบในวันเปิดเทอม

แต่สามกลับไม่คิดแบบนั้น เขาจะต้องได้เจอโมจิอีกครั้ง...แต่ไม่ใช่ในฐานะคุณครูของหลาน

“ห้ะ มาไทยเหรอครับ” แป้งถามถึงวงเมทัลร็อคสัญชาติอังกฤษ ถึงจะไม่ใช่แฟนพันธุ์แท้แต่ก็เคยฟังมาหลายอัลบั้ม เขามองบัตรในมือ ดีใจจนยิ้มกว้าง แต่สุดท้ายก็ต้องคืนคุณสามไป

“อันที่จริงไม่รู้จะไปกับใครด้วยครับ ขอบคุณนะครับ”

“ก็ไปคนเดียว” สามบอกหน้านิ่ง เขาพอดูออกว่าแบบครูแป้งคงไม่เคยลองไปคอนเสิร์ตในผับหรอก เพราะไม่อย่างนั้นคงตอบรับไปแล้ว

“ผมทำตัวไม่ถูก ผมไม่เคยไป” แป้งปฏิเสธสายตาละห้อย

สามเลิกคิ้วมองอีกคน อายุครูก็ขนาดนี้แล้ว ไม่คิดว่าจะพลาดอะไรสนุกๆ หลายอย่างไป

“แล้วตอนวงที่ชอบมากๆ มาทำยังไง”

“รอบนั้นจองบัตรไม่ทันครับ แต่ไปเดินดูหน้าคอนเสิร์ตแทน แต่ถึงจองทันจริงๆ ก็ไม่กล้าเข้าไปนะ ผมอ้วนอ่ะ เดี๋ยวไปเดินต้วมเตี้ยมในนั้นคงโดนเหยียบ” ครูแป้งเล่าตาเป็นประกายแต่ก็ขำไปด้วย

สามมองคนที่บอกว่าตัวเองอ้วนตั้งแต่หัวจรดเท้า อืม...แก้มอ้วน นมอ้วน ก้นก็อ้วน ต้นขาก็อ้วน เห็นแล้วอยากจะบีบให้ช้ำ

“มีให้สองใบ ชวนเพื่อนไปสิ” เขาลองใจอีกคน แล้วก็เดาถูก...

“ผม..ไม่มีเพื่อนที่ชอบแนวนี้ครับ”

ช่างใช้สำลีลูบสะโพกเนียนมือเพื่อเช็ดสีส่วนเกินออก

“งั้นเดี๋ยวไปด้วย ไปไหม? ” คนตัวสูงยื่นข้อเสนอ

การแบล็กเมล์แบบที่พี่คู้บอกมันง่ายไป ระดับเขาแล้ว จะทำทั้งทีต้องไม่ให้ดิ้นหลุดไปไหน จากบทเรียนครั้งที่ครูแป้งตื่นแล้วหนีไป ทำให้ครั้งนี้คุณน้าของน้องสิบวางแผนได้แยบยลกว่าเคย

ครูแป้งตาโต ยื่นมือมาเขย่าหลายที เพราะเกิดมายังไม่เคยมีเพื่อนไปดูคอนเสิร์ตเลย

“ไปครับๆ ขอบคุณมากๆ นะครับ”

สามตีหน้านิ่ง มองแขนที่มีรอยสักรูปกุหลาบของตัวเองถูกมือนิ่มจับไว้

“ไม่ต้องขอบคุณ” ช่างบอก

...ของแบบนี้มันมีราคาที่ต้องจ่ายอยู่…

การสักวันนี้ดีกว่าหลายครั้งที่ผ่านมา ถึงจะเจ็บเหมือนเคยแต่ก็ไม่เกร็งแล้ว แป้งถึงได้ชวนคุณช่างคุยไปเรื่อยๆ

“ผมเห็นว่าคุณสามชอบวงร็อคฝั่งญี่ปุ่นเลยลองไปหาฟังดูครับ แต่หาวงโมจิไม่เจอนะ...แปลกมากๆ ”

สามละมือจากการสักเงยมองลักยิ้มบุ๋มของอีกคน หาเจอก็แปลก เพราะโมจิที่ว่านั่นไม่ใช่วงดนตรี...แต่อยู่ตรงมือนี่เอง

“อ้าวเหรอ ทำไมหาไม่เจอเนอะ” เขาตีรวน

“แต่ไปเจอวง Baby Metal แทนครับ ซาวนด์สุดยอดมากๆ ” คุณครูเล่าต่อ รู้สึกสบายใจที่ได้คุยเรื่องแบบนี้อย่างเป็นธรรมชาติ ถึงช่างสามจะดูดุไปหน่อย แต่ที่จริงก็สนใจฟังที่คุณครูเล่าเกือบหมด

สามทำงานไปเออออกับอีกคนไป รู้สึกว่าคนที่เคยเห็นตรงหน้าห้องเรียนของหลานชาย มีอีกมุมที่น่าสนใจกว่าเยอะ

.

.

.

.

วันนี้สามลางานทั้งที่บ้าน ทั้งงานร้านสัก เพื่อไปดูคอนเสิร์ตกับคุณครูของหลาน พี่คู้แซวว่าเป็นเดทแรก จากที่อยากจะเถียงเขาก็เก็บปากเงียบ เพราะมีเรื่องอื่นสำคัญกว่า

สามอยากจะไปรับแป้งมาด้วยกัน แต่สุดท้ายก็นัดเจอกันหน้าผับ เพราะพี่คู้บอกว่าอย่าเพิ่งออกตัวแรง กระโตกกระตากมากไก่จะตื่น

...จะจับโมจิให้อยู่หมัด ต้องถามคนมีประสบกาม*…





ตอนเกือบทุ่ม สามยืนดูดบุหรี่รอหน้าผับแค่พักเดียวก็เห็นคนคุ้นตาเดินข้ามถนนมา ปกติจะเห็นครูแป้งในชุดทำงาน เป็นเสื้อเชิ้ตกับกางเกงสุภาพ วันมาสักก็เป็นชุดสบายๆ แต่วันนี้คุณครูสวมเสื้อยืด oversize สีอ่อนกับกางเกงยีนสีขาวพอดีตัว ดูแล้วไม่เหมือนคนอายุจะ 30 เลย

“คุณสาม รอนานไหม” แป้งถามพร้อมกับหอบ วันนี้ถนนด้านหน้ารถติดมาก เลยต้องรีบวิ่งเข้ามาเพราะกลัวไม่ทัน

“ไม่นาน เพิ่งมาถึง” สามดับบุหรี่ลงพร้อมกับยื่นเสื้อทัวร์ของวงที่เพิ่งซื้อมาให้อีกคน เสื้อและของที่ระลึกหลายอย่างมีขายหน้างาน

“เคยเข้าผับยัง? ” เขาถามคนที่เดินมาต่อคิวแบบเก้ๆ กังๆ

“ไม่เคยครับ” ครูแป้งตอบพร้อมกับยิ้มแห้ง พ่อแม่เขาหัวโบราณ ทั้งยังคบกับกลุ่มเพื่อนที่ไม่ได้สนใจด้านนี้ สมัยเรียนเลยไม่มีโอกาสได้ลองมาที่แบบนี้ ถึงตอนนี้จะโตจนไม่ต้องขออนุญาตพ่อแม่แล้ว แต่ก็หาโอกาสมาไม่ได้อยู่ดี





เพราะว่าบัตรขายหมดเต็มจำนวน บริเวณหน้าร็อกบาร์ถึงคลาคล่ำไปด้วยผู้คนเกือบพัน หลายคนตะโกนร้องเพลงที่ดังออกมาจากข้างในกันเสียงดัง บางกลุ่มเริ่มเมาแล้ว สามดึงคนตัวเล็กกว่ามายืนข้างหน้าตัวเอง

“ขอบคุณครับ” คุณครูยิ้มกว้างจนเห็นลักยิ้มเล็กๆ

“อายุเท่ากัน ไม่ต้องพูดเพราะก็ได้นี่” สามบอกพร้อมกับดันหลังให้เดินตามคิวไปเพื่อเข้างาน อีกหนึ่งเหตุผลที่ไม่ยอมบอกว่าเขาอายุน้อยกว่าครูแป้งก็เพราะ...เขาไม่อยากเป็นเด็กในสายตาคนๆ นี้

"ไม่ต้องคิดมาก เรื่องหลานผมเป็นเรื่องที่โรงเรียน...ที่นี่เราไม่ได้เป็นผู้ปกครองกับคุณครู" สามย้ำ เพราะรู้ว่าอีกคนทำไมถึงได้ระแวงเขานัก

คุณครูขมวดคิ้วก่อนจะหันมาบอก

“เออ งั้นกูไม่เกรงใจแล้วนะ”

ครูแป้งทำคุณน้าน้องสิบช็อก สามขมวดคิ้วมองคนที่เปลี่ยนไปชั่วพริบตา...แต่ไม่นานก็รู้ตัวว่าโดนอำ

“ล้อเล่นๆๆ ” ระคนตื่นเต้นกับบรรยากาศ แป้งเอื้อมมือมาเขย่ามือของอีกคน ท่าทางลืมตัวเองทำคุณครูเขิน แต่ก็ไม่มีใครทักขึ้นมาให้เสียบรรยากาศ

“ผมอยู่กับเด็กเยอะ เลยเป็นแบบนี้จนชินแล้ว”

สามยิ้มกว้างให้กับท่าทางของอีกคน ตอนแรกนึกว่าน่ารักแค่หน้าตา ตอนนี้ดูยังไงก็น่ารักไปหมด

“คุณสามนี่ไม่ค่อยยิ้มนะ พอยิ้มแล้วหล่อ” แป้งบอก ก่อนจะละมือออกจากมือคนตัวสูง

“จริงเหรอ” ช่างยื่นหน้าเข้าไปใกล้ จมูกโด่งเฉียดแก้มไปแค่นิดเดียว ทำเอาคนที่ยังสนุกอยู่เมื่อครู่ก้มหน้างุด



เข้ามาถึงข้างในเป็นผับปิด บริเวณโอ่โถงแต่มืดสลัว เสียงจากลำโพงกระหึ่มดังไปทั่วบริเวณ จากบัตรระบุว่าศิลปินจะขึ้นมาเล่นตอน 3 ทุ่ม แต่อีกครึ่งชั่วโมงจะมีวงเปิดมาเล่นก่อน

“ฟรีดริงก์ เอาอะไร เบียร์ไหม? ” สามถามก่อนจะดึงอีกคนเดินเข้าไปบริเวณบาร์ ตั๋วดูไลฟ์รวมราคาเครื่องดื่มไม่อั้นของคืนนี้ไว้ด้วย

“อ่า ได้ครับ” แป้งเกาแก้มแก้เขิน เขาเคยดื่มบ้าง แต่ส่วนมากก็ดื่มอยู่ที่ห้องตัวเอง ไม่เคยออกมาดื่มข้างนอกแบบนี้

หลังจากได้แก้วเบียร์พลาสติกแก้วใหญ่มา คุณครูก็โดนอีกคนดึงมือขึ้นมาชั้น 2 ของผับ ซึ่งเป็นบริเวณเปิดโล่งให้มองเห็นตรงกลางเวที มีโต๊ะกับเก้าอี้อยู่หลายที่พร้อมกับบาร์เติมเครื่องดื่มตรงมุม ต่างจากชั้น 1 ที่เป็นลานกว้าง ท่าจะวิ่งมอชพิช*กันสนุก แป้งที่เคยเห็นความสนุกพวกนี้แค่ในจอดูตื่นเต้นไปเสียทุกอย่าง

“มาแล้วๆ ” พวกอาร์และเพื่อนๆ พี่ๆ หลายคนโบกมือเรียก สามเดินนำครูแป้งเข้าไปที่โต๊ะ

“ใครวะสาม” หนึ่งในนั้นหันมาถาม ซึ่งเขาหันไปยิ้มให้...แต่ไม่ตอบคำถามนั้น

“อยู่ตรงนี้ก็ได้จะได้เห็นชัดๆ เดี๋ยวชั้นสองก็นั่งไม่ได้แล้ว” สามบอกคนตัวเล็กกว่าพร้อมกับดึงมือให้ยืนชิดราวรั้ว เพราะอีกหน่อยคนก็จะลุกเบียดกันหมด

“อยากลงไปข้างล่างไหม” สามถามคนที่ดูตื่นตาตื่นใจกับบรรยากาศ ริมฝีปากอิ่มยิ้มไม่หยุด

“ตรงนี้ดีแล้วครับ” แป้งบอก เพราะถ้าลงไปข้างล่างน่าจะโดนอัดเป็นหมูกระป๋อง

สามมองคนที่กำลังยืนอยู่อย่างละล้าละลัง ก่อนจะก้าวเท้ากลับเข้ามาที่โต๊ะเพื่อน

“ใครวะ เด็กมึงเหรอ? ”

คนโดนถามส่ายหน้า เด็กที่ไหน...แก่กว่ากันตั้ง 5-6 ปี

“เงียบเก่ง” หนึ่งในนั้นบอกพร้อมกับขำ

“ทำไมไม่พามานั่งด้วยวะ”

“อยู่ตรงนั้นแหละ เห็นชัดดี” สามบอก เขาพอดูออกว่าอีกคนกำลังสนใจบนเวทีมากกว่า เห็นวงที่มาเล่นเปิดกำลังซาวนด์เช็กอยู่

“ชนครับชน” สามบอกเพื่อตัดรำคาญ เขาชนแก้วกับเพื่อนอยู่ไม่ถึงสิบนาทีเสียงโห่ร้องก็ดังขึ้น เพื่อบอกว่าวงเปิดกำลังจะเริ่มขึ้น

เขานั่งดื่มกับเพื่อนไปเรื่อยๆ จนเมื่อคนเริ่มเต็มถึงได้ลุกมาหาอีกคน

“ดีไหม”

สีหน้าตื่นเต้นขอแป้งทำเอาคนพามายิ้มออก แต่เสียงดนตรีดังสนั่นทำให้เขาไม่ได้ยินสิ่งที่คนตัวเล็กกำลังบอก

“อะไรนะ!? ” คนตัวสูงกว่าโน้มหน้าเข้าไปใกล้ ตอนนี้จมูกของอีกคนอยู่ตรงแก้มเขา

“ขอบคุณที่พามานะครับ” แป้งบอกพร้อมกับยิ้มก่อนจะหันไปสนใจดนตรีตรงหน้า เสียงร้องเพลงดังสนั่น เสียงดนตรีหนักแน่นทำเอาพื้นและหัวใจสั่นเป็นจังหวะ เขาโยกหัวไปกับเสียงเพลง ตะโกนร้องสุดเสียง ไลฟ์ที่ดูออนไลน์สนุกไม่ได้ครึ่งของที่นี่เลย

แป้งไม่ได้สนใจว่าคนที่เคยยืนอยู่ข้างกัน เข้ามายืนซ้อนหลังตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ แผ่นหลังของเขาแนบไปกับแผ่นอกหนาของอีกคน อาจจะเพราะข้างหลังเริ่มเบียดตัวพวกเขาถึงแนบกันสนิท

สามยกแก้วในมือขึ้นดื่ม ก่อนจะแตะคางอีกคนเพื่อบอกให้ดื่มบ้างเมื่อเห็นว่าแก้วของคุณครูยังไม่พร่องเลย ส่วนของเขาจะห้าแก้วเข้าไปแล้ว

เสียงกระหึ่มดังขึ้นอีกครั้งเมื่อวงที่จะเล่นวันนี้เดินขึ้นเวทีมา แป้งจ้องจนปวดตา อยากเห็นว่าวงที่เขาดูไลฟ์ออนไลน์บ่อยๆ จะหน้าตาจริงๆ เป็นยังไง...คงเหมือนเวลาคนทั่วไปเจอดารา

“สามๆ ตัวจริงแมทธิวโคตรหล่อ” แป้งหันมาบอกด้วยสีหน้าตื่นเต้น ทั้งๆ ที่มองเห็นศิลปินไม่ได้ใกล้ขนาดนั้น ทั้งแสงข้างในยังมืดมาก

สามหัวเราะก่อนจะโน้มหน้าลงไปแนบแก้มกับอีกคน คุณครูกำลังตั้งใจมองไปข้างหน้าเลยไม่ทันได้ระวังตัว

“หล่อเท่าผมไหม? ” เขากระซิบถาม

“คุณสามเมาเหรอเนี่ย” แป้งหันมาถาม เพราะเสียงข้างในดังมาก พวกเขาถึงได้คุยกันด้วยใบหน้าแนบชิด

“อืม...เอางั้นก็ได้ เมาก็เมา” สามพึมพำ ก่อนจะยกมือที่ถือแก้วเบียร์ขึ้นดื่มจนหมด เพื่อทิ้งแก้วและเพื่อที่จะได้ใช้มือทั้งสองข้าง...กอดเอวอีกคนไว้

แป้งตกใจจนเผลอจับมืออีกคนที่กอดเอวกันไว้ แต่อาจจะเพราะบรรยากาศวูบไหว เสียงดนตรีกระหึ่ม และความมึนของเบียร์ คุณครูถึงได้ยอมให้คุณน้าของน้องสิบกอดกันไว้

...ส่วนเขาสนใจกับบรรยากาศข้างหน้า...

“ผมชอบเพลงนี้” แป้งบอกเมื่อวงเริ่มเล่นเพลงช้าบีตหนักที่เป็นเพลงดังของวง คุณครูร้องคลอไปกับนักร้องนำ

สามอมยิ้ม เขาดื่มไม่ได้เยอะพอที่จะเมาเบียร์...แต่คงเมาโมจิ ถึงได้ไม่ยอมละมือออกจากตัวนุ่มนิ่มของอีกคน

“ชอบเหมือนกัน” ช่างกระซิบบอก

“เพลงนี้โคตรดี” แป้งว่าพร้อมกับโยกตัวไปด้วย ทำให้คนที่กอดอยู่ต้องโยกตัวไปพร้อมๆ กัน

“งั้นคืนนี้ ต้องจ่ายค่าพามาดูนะ”

“ได้เลย กี่บาท” แป้งบอกแต่ตาก็ยังมองไปยังไลฟ์ดนตรีข้างหน้า ไม่ได้รู้เลยว่าคนที่ยืนซ้อนกอดกันอยู่คิดไปถึงไหนแล้ว

สามคิดว่า...คืนนี้แม่งโคตรจะดี

“รอบนี้ไม่ให้หนีแล้วนะ” สามก้มลงกระซิบบอกพร้อมกับยิ้ม ไม่ได้สนใจว่าอีกคนจะได้ยินชัดหรือเปล่า

เพราะคืนนี้...คนที่กอดอยู่จะต้องกลับไปกับเขา

.

.

.







TBC.

__________________________________

ทำไมโดนล่อลวงไปเรื่อยๆ ล่ะเนี่ยคุมคู แล้วนังน้าสามคือพอรู้ว่าเขาชอบอะไรก็สบายเลย เข้าทางถูกไปหมด ดูหน้าชั่วร้ายของมันก็รู้แล้วว่าตั้งใจจะลวงโมจิไปทางไหน ;_;

เราตั้งใจจะเขียนให้บรรยากาศออกมานัวๆ เมาๆ เสียงเพลงกับแสงในไลฟ์ค่ะ แบบเซ็กส์ซี่ๆ แต่อ่านไปอ่านมา อ๋อ….ไม่ได้เซ็กส์ซี่อะไรหรอก แค่หื่น 55555555



BFMV* - Bullet for my valentine

ประสบกาม* - อันนี้ไม่รู้ผิดไหมแต่สามหมายถึงกามจริงๆ 5555

มอชพิต* - การวิ่งชนหรือวิ่งวนเป็นกลุ่มในคอนเสิร์ตร็อค

Whisper Sweet Nothings - เป็นสำนวนประมาณ ‘กระซิบคำหวาน’ ค่ะ เหมือนคนกำลังจีบๆ กันอยู่ กระซิบข้างหู -///-



หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 2 : Whisper Sweet Nothings [10/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: PandP ที่ 10-10-2019 11:22:00
คุณสามทำไมร้ายยยย คุณครูวิ่งหนีไปเร้วววว
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 2 : Whisper Sweet Nothings [10/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 10-10-2019 12:04:25
 :z1:


 :L2: :pig4: :L2:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 2 : Whisper Sweet Nothings [10/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: fullfinale ที่ 10-10-2019 13:00:34
ฮือออ บรรยากาศดีมาก นัวๆ โมจิเราก่มันแต่สนใจอย่างอื่น
จะโดนอิน้องจับกินไม่รู้ตัวววว :impress2:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 2 : Whisper Sweet Nothings [10/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Ginny Jinny ที่ 10-10-2019 13:35:17
โมจิโดนน้าฉามล่อลวง :hao7:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 2 : Whisper Sweet Nothings [10/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 10-10-2019 13:44:35
 :z1: :z1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 2 : Whisper Sweet Nothings [10/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 10-10-2019 13:53:42
หมาป่าสามชัดๆ   :fox2: :fox2: :fox2:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 2 : Whisper Sweet Nothings [10/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 10-10-2019 14:28:25
หลอกล่อเก่งงง5555
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 2 : Whisper Sweet Nothings [10/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ป้าหมีโคตรขี้เกียจ ที่ 10-10-2019 14:46:20
คูมคูอย่างแป้ง จะหนีเอาตัวรอดยังไงดี :laugh: :laugh: :laugh:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 2 : Whisper Sweet Nothings [10/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: AkuaPink ที่ 10-10-2019 16:24:07
 :pig4:
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 2 : Whisper Sweet Nothings [10/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Ac118 ที่ 10-10-2019 16:39:21
คูมคูหนีปายยยยยย!! วิ่งหนีปายยย อิช่างสามมันร้ายย
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 2 : Whisper Sweet Nothings [10/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 10-10-2019 16:44:38
อ่านตอนนี้แล้วยิ้ม จนเพื่อนถามว่าเป็นบ้าเหรอออ ยิ้มไป ทุบขาตัวเองไป  :hao7:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 2 : Whisper Sweet Nothings [10/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Moonoii ที่ 10-10-2019 16:54:08
รอออออ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 2 : Whisper Sweet Nothings [10/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: pearlluv ที่ 10-10-2019 17:41:57
สามร้ายมากกกก ครูแป้งก็น่าจับกินจริงๆเล๊ยยย
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 2 : Whisper Sweet Nothings [10/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Jnchnn ที่ 10-10-2019 18:20:45
สาม เก็บอาการหน่อย
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 2 : Whisper Sweet Nothings [10/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: totorobabii ที่ 10-10-2019 19:56:59
คุมคูโดนล่อลวงงงง หนีปัยยย :katai1:
สาม นายมันร้ายยย :ruready
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 2 : Whisper Sweet Nothings [10/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 10-10-2019 21:50:42
คูมคูคือไม่ทันมารยานังอีกแล้วค่ะ แง เป็นเอ็นดู อยากเป็นคนดูแลโมจิเอง  :hao7:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 2 : Whisper Sweet Nothings [10/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 10-10-2019 22:03:51
ร้ายยยยย รู้ว่าเขาชอบไลฟ์คอนฯ ก็ไปหาตั๋วมาล่อ  คืนนี้โมจิไม่รอดมือช่างสิบแน่ๆเชียว
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 2 : Whisper Sweet Nothings [10/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 10-10-2019 22:18:37
 :haun4:



โมจิเอ้ยยยย ไม่รอดแน่
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 2 : Whisper Sweet Nothings [10/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 10-10-2019 22:22:48
รอบนี้สงสัยคุณครูจะหนีไม่รอด
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 2 : Whisper Sweet Nothings [10/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: CKJPQQ ที่ 10-10-2019 22:32:14
 :ruready
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 2 : Whisper Sweet Nothings [10/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 10-10-2019 22:45:29
อยากบีบบบบบ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 2 : Whisper Sweet Nothings [10/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Quatree ที่ 10-10-2019 23:46:46
คุณครูแป้งต้องระวังน้าสามนะ55555
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 2 : Whisper Sweet Nothings [10/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: van16 ที่ 11-10-2019 12:44:32
โมจิโดนล่อลวงแล้ว  :katai1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 2 : Whisper Sweet Nothings [10/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 11-10-2019 17:06:32
สามร้ายมาก! สงสารคุณครู
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 2 : Whisper Sweet Nothings [10/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: panpang ที่ 13-10-2019 09:22:01
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 2 : Whisper Sweet Nothings [10/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Honeyhoney ที่ 15-10-2019 03:43:53
 :hao7: แค่ชื่อก็น่าบีบ พอมีโมจิมา ยิ่งน่าบีบเข้าไปใหญ่ ตลกตอนสุดท้าย 5555
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 2 : Whisper Sweet Nothings [10/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Honeyhoney ที่ 15-10-2019 03:57:00
โอ้ยยย อิจฉานายสาม อยากบีบโมจิ บ้างงงง :ling1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 2 : Whisper Sweet Nothings [10/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Honeyhoney ที่ 15-10-2019 04:11:47
นายสามเจ้าเล่ห์มาก ๆ โมจิหนีเร็วววว  :katai4:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 2 : Whisper Sweet Nothings [10/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: 2pmui ที่ 16-10-2019 01:16:20
นังสามคนร้ายกาจ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 3 : In His Cups [17/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: zearet17 ที่ 17-10-2019 20:13:07

Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู
3. In His Cups



"คุณสาม? " แป้งหันหลังไปมองรอบตัวเมื่อความร้อนของผิวกายอีกคนผละจาก

ท่ามกลางเสียงดังกระหึ่ม บรรยากาศมัวเมาจนหัวใจแทบจะหลุดออกมา เขาหาคุณสามไม่เจอ แป้งคิดว่าคงหายไปเข้าห้องน้ำถึงหันไปสนใจศิลปินบนเวทีต่อ

จนกระทั่งสัมผัสอุ่นจากมืออีกคนสอดเข้ามาที่เอว เขาถึงได้เงยหน้ามอง

"หายไปไหนมาครับ"

"เอามาฝาก" สามยกเบียร์ในแก้วพลาสติกขนาดใหญ่ให้อีกคนดู

"ผมคอไม่แข็ง" แป้งส่ายหน้าไปมาพร้อมกับบอก

"ดื่มเป็นเพื่อนกัน" สามก้มลงมากระซิบ

เขาตั้งใจยื่นให้อีกคนจิบทีละนิด แต่พอได้ที่...อีกคนก็ดึงจากมือเขาไปดื่มเอง

สามยิ้มบาง "อย่ารีบ เดี๋ยวหัวทิ่มนะ"

คนเด็กกว่าดึงมือกลับ เขาไม่ได้กลัวแป้งเมา...แต่เมามากมันจะไม่สนุกเอา

“คุณสามครับ” คนที่มึนได้ที่หันกลับมามองในตอนที่วงเล่นเพลงจบพอดี แม้แสงจะสลัวแต่กลับเห็นได้ชัดว่าแก้มของคุณครูแดงก่ำ

สามโน้มหน้าลงฟังสิ่งที่อีกคนบ่นอุบอิบ

"ดื่มหมดเร็ว มือคุณสามจะได้ว่าง"

สามยิ้ม "มือผมว่างแล้วทำไม? "

แป้งไม่ตอบแต่หันกลับไปมองเวทีดังเดิม

คนตัวสูงรีบดื่มให้หมด ก่อนจะบีบแก้วทิ้งแล้วสอดมือเข้าไปกอดอีกคนดังเดิม เขาก้มลงให้จมูกเกือบจะจมลงกับซอกคอขาว

"มือว่างแล้วยังไง บอกหน่อย"

แป้งไม่ตอบแต่ยกมือมาจับแขนกันไว้อย่างกับว่าอยากให้กอดไว้ตลอด…น่ารักฉิบหาย…

"อยากจูบ" สามอ้อน

"ไม่ได้ครับ คนเยอะ"

“มีใครสนใจที่ไหน”

ในคอนเสิร์ตร็อคแบนด์มักประกอบด้วยผู้ชายจำนวน 98% ทุกคนต่างสนใจกับเวทีตรงหน้าและเหล้าในมือเท่านั้น ขนาดพวกเขากอดกันอยู่ตรงนี้...ยังไม่มีใครสนใจเลย

สามก้มลงกดจูบที่หลังคอขาว เขามันเขี้ยวจนเผลองับไปหน ส่วนมือใหญ่ก็ดึงสะโพกอีกคนเข้ามาให้ชิดสะโพกตัวเอง สามเคยสงสัยว่าใต้กางเกงสแล็กของคุณครูอนุบาล 2 มีอะไร ทำไมถึงได้ดูตึงและแน่น...วันนี้ได้รู้หมดแล้ว

"คุณสาม ผมจะดูแมทธิว" แป้งหันมาดันตัวอีกคนให้ห่างออกไปหน่อย

ถึงจะชอบถูกกอด...แต่ก็ไม่ใช่เอาตรงนั้นมาถูก้นกันแบบนี้

"โอเคๆ " สามตอบกลั้วขำ แต่ก็ไม่ยอมขยับออกแม้เพียงเซนติเมตร

.

.

.

"เดินไหวไหม? " ช่างถามคนที่เดินเซไปเซมาจนต้องเดินเข้าไปดึงมาโอบเอวไว้

"ไหวครับ แต่มึนหัว" แป้งจับมืออีกคนตรงเอวตัวเอง นึกเกรงใจที่คุณสามพามาเที่ยวแล้วยังต้องมาดูแลคนเมาอีก

"ไลฟ์จริงๆ นี่ดีกว่าในยูทูปเยอะมากครับ สนุกมากๆ " คนที่เพิ่งเคยมาดูไลฟ์จริงๆ ยิ้มแป้น นี่เป็นครั้งแรกของแป้ง เขานึกเสียดายเวลาที่ผ่านมาของตัวเอง ไม่รู้แต่ก่อนมัวแต่กลัวอะไร ถึงได้ไม่กล้าพาตัวเองออกมาจากคอมฟอร์ตโซน



พวกเขามายืนอยู่ที่ถนนด้านหน้าสถานที่จัดคอนเสิร์ต สามกดเรียกแท็กซี่มารับ ใช้เวลาไม่ถึงสิบนาทีรถก็มาถึง คุณช่างเปิดประตูรถทิ้งตัวลงไปเบาะหลัง ก่อนจะดึงอีกคนเข้ามานั่งข้างกัน แป้งดูตกใจแต่ก็โอนอ่อนด้วยความมึนหัว

คนตัวใหญ่มองคนข้างตัวที่ตาแทบจะปิด แก้มขาวแดงระเรื่อ เขายกมือขึ้นลูบหัวคนตัวเล็กกว่า

"กลับไปด้วยกันนะ"

"คือ..." คุณครูไม่เข้าใจ เขาลืมตามองคนข้างตัว สัมผัสของมือใหญ่ที่ลูบผมกันอยู่รู้สึกดีจนอยากจะหลับ

"คืนนี้อยู่ด้วยกันก่อน พรุ่งนี้จะไปส่ง"

วันนี้สามจอดรถไว้ที่โรงแรมใกล้ๆ และจองไว้พักหนึ่งห้อง เพราะรู้แล้วว่าคืนนี้ตัวเองจะต้องเมาจนขับรถกลับบ้านที่ออกไปไกลจากเมืองไม่ไหว

...แต่ปกติเมาขนาดไหนเขาก็กลับไปนอนที่บ้าน...

"ผม…" แป้งมองเสี้ยวหน้าของอีกคน ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงอยากให้เขาไปค้างด้วย ทั้งๆ ที่ส่งเขาไปกับพี่แท็กซี่ก็ได้

คนตัวสูงมองท่าทางลังเลของอีกคน ครูแป้งนี่ถึงจะเมาแต่ก็มีสติพอสมควร เขาละมือออกจากผมนิ่มแล้ววางที่เอวอีกคน ก่อนจะโน้มหน้าเข้าไปหา

"นะครับ...คืนนี้อยู่ด้วยกันนะ" สามตะล่อม

เขาไม่คิดจะบังคับ...แต่ก็ไม่ใช่ไม่อยากได้

คุณครูอนุบาลสองสบตากับอีกคนก่อนจะมองไล่ต่ำลงมายังแผ่นอกหนา มัดกล้ามและรอยสักบนท่อนแขนแข็งแรง ยิ่งรู้สึกมึนหัวเมื่อถูกลูบที่เอวเบาๆ

"น่ารักจัง" คนตัวสูงยกยิ้มเมื่ออีกคนพยักหน้าน้อยๆ

.

.

.

โรงแรมที่สามจองไว้เป็นโรงแรมห้าดาวมีชื่อใจกลางเมือง เขาชอบตรงที่มีเตียงนุ่ม ไวน์ดีและวิวห้องสามารถมองเห็นเมืองหลวงได้ในมุมกว้าง

“ครับ? ” สามหันไปหาโมจิที่ทำหน้างงๆ อยู่ข้างเตียง เหมือนไม่กล้าขยับตัว

“ผะ...ผมนอนโซฟาดีกว่า เนอะ เนอะ” แป้งหันรีหันขวาง มึนหัวด้วย รู้สึกแปลกๆ ที่เห็นเตียงกว้างคิงไซซ์กลางห้อง ตอนแรกคิดว่าจะเป็นเตียงแยกกันเลยตอบตกลงมาด้วย

ช่างสักเกือบจะหลุดขำกับท่าทางเหมือนกระต่ายตื่นตูม เขาดึงอีกคนเข้ามากอดซ้อนหลังไว้

"คุณสาม..." แป้งเรียกเสียงแผ่ว ถึงจะชอบกอดอุ่นๆ แต่ก็เกลียดใจตัวเองที่เต้นจนเหมือนจะหลุดออกมา

ตอนอยู่ในคอนเสิร์ตอาจจะด้วยบรรยากาศถึงไม่ได้เขินขนาดนี้

"ว่าไง"

“...”

"ว่าไง" สามถามย้ำเมื่ออีกคนยังนิ่ง พอจูบลงตรงหลังคอโมจิก็ยิ่งตกใจ

"ว่าไง ชอบให้กอดไม่ใช่เหรอ"

แป้งมองมือใหญ่ตรงเอวตัวเอง ตรงซอกคอรู้สึกได้ถึงลมหายใจร้อน หลังเขาแนบไปกับแผ่นอกหนาจนร้อนระอุ

จากที่ไม่แน่ใจว่าคุณสามชวนมานอนทำไม...ตอนนี้เริ่มเข้าใจแล้ว

“คุณสาม…” แป้งพยายามแกะมือใหญ่ออกจากตัวเพราะตอนนี้ตื่นเต้นจะตายอยู่แล้ว

"ถ้าทำมากกว่ากอด...ได้ไหม? " คนตัวสูงออดอ้อน โน้มหน้าลงมาจูบที่ไหล่กันย้ำๆ

แป้งหายใจสะดุด ปกติคุณสามติดจะนิ่ง ไม่ค่อยพูด...วันนี้กลับแปลกไป

"คุณจูบไปแล้ว" แป้งหันมาบ่นอุบอิบ เรื่องจูบในห้องน้ำร้านสักวันนั้นเขายังจำได้ไม่ลืม

คุณครูหันมาประสานสายตากับอีกคน เขาเงยหน้ามองคุณน้าน้องสิบอย่างไม่พอใจแต่สุดท้ายก็หลุบตาลงเพราะใครคนนั้นจ้องกันแบบไม่วางตา

สามเลิกคิ้วพร้อมกับละมือออกจากเอวเนียน แต่กลับลากมือลงไปยังเนินก้นงอน เขาก้มลงกระซิบถามคนในอ้อมกอด

"แล้วถ้ามากกว่าจูบล่ะ ได้ไหมครับ? "

แป้งเงยหน้าอีกครั้ง คราวนี้ตาปรือเบิกกว้างในตอนที่โดนนิ้วมือกรีดไปตามร่องตรงกลางของกางเกงยีนเนื้อหนา

สามก้มลงหอมแก้มนุ่มฟู ดันเข่าขึ้นให้โดยกลางลำตัวคนตัวขาวทั้งมือยังไล้ไปตามร่องก้นเด้งสู้มือ นึกสงสัยว่าวันนี้โมจิจะสวมชั้นในเส้นเดียวมาเหมือนตอนที่มาสักหรือเปล่า

พี่คู้บอกว่าอย่าผลีผลาม…แต่เขาจะทนไม่ไหวแล้ว

“ผม…” แป้งตัวสั่นเทิ้มเพราะโดนอีกคนหยอกล้อไปทั้งตัว

ช่างผละตัวออก เขายกยิ้มในตอนที่ดึงเสื้อยืดออกจากตัวเองและเอนตัวกึ่งนั่งกึ่งนอนลงบนเตียง สามมองใบหน้าสับสนของอีกคน ปากอิ่มนั่นเม้มจนแดง ก่อนจะยื่นมือให้พร้อมกับมองแววตาระริกด้วยสายตาเด็ดขาดของตัวเอง

“มาสิ ขอกอดหน่อย”

...แต่ทว่ากอดคราวนี้จะไม่เหมือนที่ผ่านมา...





สามตัวใหญ่กว่าแป้ง ทั้งกล้ามเนื้อเรียงตัวสวย ยิ่งมองยิ่งทำให้คุณครูอายเมื่อเทียบกับร่างกายตัวเอง ไม่อยากจะเชื่อว่าเขากับคุณสามที่เจอกันหลังเลิกเรียนตอนนั้นจะมาอยู่ในห้องเดียวกันตอนนี้

คุณครูมองรอยสักบนแขนทั้งสองข้างของอีกคน มีบางลายพาดไปยังไหล่และหลัง คุณช่างมีแผ่นอกตึงกว้าง ลอนหน้าท้องแข็งแรง ตรงเอวหนามีวีไลน์ไล่หลบลงไปยังกางเกงยีนสีดำแนบตัว

แป้งเผลอมองกลางลำตัวที่ตุงจนนูนเด่น สายตาคมของคุณสามทำแป้งกำมือแน่น มือเขาสั่นจนเจ้าตัวรู้สึกได้



รู้แล้วว่าคืนนี้จะเกิดอะไรขึ้นบ้าง เขาสับสน...แต่ก็ไม่ใช่ไม่อยากลอง



แป้งรู้ตัวเองมาตั้งแต่เด็กแล้วว่าตัวเองไม่ได้ชอบเพศตรงข้าม แต่เพราะที่บ้านค่อนข้างหัวโบราณ เขาถึงไม่เคยพูดถึงเรื่องคนรักหรือแฟนให้พ่อแม่ได้ยิน เช่นเดียวกับที่พ่อแม่ไม่เคยถามถึง แป้งเป็นลูกชายคนเดียวของคุณพ่อและคุณแม่ซึ่งเป็นครูทั้งคู่ ท่านบอกแค่ว่าอยากให้เรียนจบและมีหน้าที่การงานที่มั่นคงก่อนค่อยคุยเรื่องคู่ชีวิต

คุณครูเรียบร้อยและค่อนข้างเงียบตั้งแต่เด็ก แต่ในความเงียบก็มีหลายอย่างที่เก็บไว้กับตัวเอง แป้งเชื่อว่าเรื่องเพศเป็นเรื่องปกติ ถึงเขาไม่เคยมีเซ็กซ์ก็ไม่ใช่ไม่เคยช่วยตัวเอง แต่การมีอะไรกันกับคนที่รู้จักกันเพียงผิวเผินก็เป็นเรื่องที่คาดไม่ถึง

อาจจะเพราะความเมา...ขาเขาถึงก้าวไปข้างหน้า

แป้งหลับตาปี๋ในตอนที่โดนฉุดลงบนเตียง เพราะสามไม่ยอมปล่อยให้เขาเดินถึงตัวด้วยซ้ำ

.

.

.

จูบรสเบียร์เริ่มขึ้นในตอนเกือบตี 2 คุณช่างดูดปากอิ่มเหมือนเจลลี่จนแดงจัด ก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปหา ท่าทางเงอะงะและดันไหล่เขาออกยิ่งทำให้มีอารมณ์ สามสอดมือเข้าไปในเสื้อตัวโคร่งของอีกคน แทบหยุดหายใจเมื่อได้จับหน้าอกทั้งนุ่มและแน่นมืออีกครั้ง

“คะ...คุณสาม” แป้งทุบไหล่อีกคนในตอนที่ถอนจูบออก

เขาโดนจับแยกขาออกเพื่อให้อีกร่างแทรกตัวเข้ามาตรงกลาง มือใหญ่เฟ้นหน้าอกใต้ร่มผ้าจนเจ็บ ไหนจะใช้นิ้วบี้ตุ่มไตตรงกลางจนสะท้าน

“อย่าบีบ อื้อ” คนโดนคร่อมใช้มือดันอกอีกคนออก แต่ก็สู้แรงไม่ได้เลย

คนตัวใหญ่ดึงเสื้อของคุณครูให้พ้นทางก่อนจะมองกายขาวให้เต็มตา เขามองไม่ผิดตั้งแต่ต้นจริงๆ ว่าหุ่นแบบนี้แหละ...จะฟัดได้เต็มมือ

“อ๊า..” คนได้ร่างครางลั่นเมื่อโดนครอบปากลงบนหน้าอกข้างขวา ส่วนฝั่งซ้ายโดยบีบจนขึ้นสีด้วยแรงมือ

ขาที่อ้าขว้างยกขึ้นพาดเอวสอบในตอนที่โดนคนข้างบนบดเอวลงมา ส่วนนั้นของคุณช่างโดนส่วนกลางลำตัวเขาจนจุก สามปล่อยปากและมือออกจากหน้าอกของอีกคน เขาหยัดตัวขึ้นมองผลงานตัวเอง

ตอนนี้คุณครูของหลายชายนอนตัวสั่นอยู่ใต้ร่าง ไปสีส้มนวลตาของห้องฉาบไปทั่วกายขาว จุกตรงหน้าอกตั้งชูชัน ใบหูและบริเวณลำคอแดงจัดด้วยความเขิน คุณครูแป้งหอบหนัก ใช้มือปิดหน้าตัวเองไว้ แต่น้าชายของเด็กในปกครองกลับไม่ปรานี

สามปลดกระดุมเดนิมขายาวสีดำของตัวเองออกเพราะสิ่งที่อยู่ข้างในตอนนี้พองโตจนอึดอัด ก่อนจะดึงมือที่ปิดหน้าของอีกคนออกให้ลุกขึ้นนั่ง เขาจูบมือของคุณครูก่อนจะคว้ามันมาจับสิ่งที่ดันชั้นในออกมา

“แข็งจนปวดแล้วแป้ง” เขาจับมือขาวลูบสิ่งที่ตื่นตัวจนปวดร้าว

มือของคนใต้ร่างสั่นเมื่อสัมผัสถึงเนื้อหนังที่แข็งและร้อนของอีกคนแบบไร้สิ่งขวางกั้น สามทาบมือใหญ่ของตัวเองกับมืออีกคน กำและรวบเพื่อจะให้มันแนบแน่นไปกับร่างกายเขา

“หลับตาทำไม” สามใช้มือที่ว่างแตะตรงลักยิ้มบุ๋ม

คุณครูของหลานหลับตาปี๋ทั้งๆ ที่มือยังกำของเขาไว้แน่น ช่างเลยได้ทีล้วงมือเข้าไปในกางเกงยีนสีซีดของอีกคน

“อ๊ะ อย่า! ” ในที่สุดคุณครูก็ลืมตามองกัน ในตอนนั้นแป้งก็เห็นสิ่งที่อยู่ในมือของตัวเองเต็มตา

ถึงจะมีเหมือนกันก็ไม่ใช่ไม่รู้สึกอะไร แป้งเห็นขนาดแบบนี้บ่อยในเว็บไซต์เฉพาะกลุ่มหลายแห่ง แต่ไม่เคยจับแบบนี้แน่นอน ยิ่งในตอนที่มันดิ้นอยู่ในมือเขา...ยิ่งอยากหายไปจากตรงนี้

“มองอะไรครับ? ” สามโน้มหน้าไปขบกับติ่งหูนิ่ม

คุณครูชักมือออกทั้งหลบตาพัลวัน ลืมไปแม้กระทั่งว่าตัวเองกำลังถูกอีกคนปลดซิปกางเกงลง

“คุณสามเมา”

สามนึกขันคนที่จู่ๆ ก็พูดออกมาหน้าบึ้ง คนเมามักจะบอกว่าตัวเองไม่เมา ส่วนคนที่ไม่เมาแบบเขา...ก็มักหาข้ออ้างให้ตัวเองเมา

“อืม ผมเมาเอง” คนตัวสูงก้มลงบอก ยิ่งเห็นหน้าแดงๆ ของครูแป้งแล้วสิ่งนั้นก็ยิ่งตื่นตัว

“อย่า...” แป้งร้องห้ามในตอนที่ถูกอีกคนดึงกางเกงและชั้นในออกจากปลายเท้า

สามว่าข้างบนเนียนแล้ว...ข้างล่างเนียนกว่าหลายเท่า

“อย่าครับ อื้อ” แป้งดันไหล่คนที่พยายามทั้งบีบทั้งก้มลงกัดสะโพกตัวเองออก

เนื้อแน่นแต่นุ่มอยู่ในทีล้นฝ่ามือใหญ่ออกมาระหว่างนิ้วในตอนที่ขยำจนขึ้นรอยนิ้ว จับตรงไหนก็เต็มมือไปหมด สามจับขาอีกคนขึ้นพาดไหล่ ในขณะที่ซุกหน้าลงกับสะโพกอวบ มือเขาป่ายปะไปทั่วก้นกลม ความรู้สึกมันเขี้ยวปะปนกับความอยากที่เพิ่มขึ้นสูงจนตาลาย

ร่างเล็กกว่าสั่นและผวาทุกครั้งที่เขาลากลิ้นผ่านจุดอ่อนไหว โดยเฉพาะเมื่อแกล้งงับเนื้อขาวใกล้กับช่องทางสีอ่อน เวลาลิ้นไปโดนจุดอ่อนไหวทีไร คุณครูอนุบาลจะครางลั่นทุกครั้ง เขาเหลือบมองคนที่เม้มปากแน่นแต่ตากลับฉ่ำหวาน

...โมจินี่ไม่ธรรมดาจริงๆ ...

สามรีบลุกขึ้นถอดกางเกงที่ติดอยู่ตรงสะโพกตัวเองออก นึกรำคาญเดนิมแนบเนื้อที่แม่งถอดลำบากฉิบหาย รู้แบบนี้ใส่กางเกงวอร์มมาดีกว่า…

“แป้ง มานี่” คุณช่างเรียก

เขานั่งเหยียดขาลงตรงหัวเตียงก่อนจะดึงอีกคนมานั่งบนตัก พอโดนโมจินั่งทับหน้าขาจังๆ ก็รู้สึกเหมือนขาตัวเองจมลงไปกับเนื้อนุ่ม สามมันเขี้ยว เขาบีบท่อนแขนเต็มมือของอีกคน ก่อนจะไล้ลงไปยังบั้นท้ายอวบแน่นพร้อมกับก้มหน้าดูดซอกคอร้อน ในตอนที่มือช่วยให้โมจิน้อยให้ตั้งตัว

"เดี๋ยว...คุณ" แป้งเรียกเสียงสั่น ซบหน้าลงกับไหล่หนา สะโพกและก้นอวบขยับขึ้นลงตามแรงมือของอีกคนช่างช่วยไม่ได้

ไม่ใช่ไม่เคยช่วยตัวเอง...แต่ไม่เคยรู้ว่ามือคนอื่นจะดีขนาดนี้

"ดีไหม? " สามกระซิบกับใบหูแดง มือข้างที่ถนัดสาวรูดส่วนนั้นให้อย่างเอาใจ สวนอีกข้างจับหลังคออีกคนมาจูบ

“หวานจัง” สามจ้องตาหวานเยิ้ม

แป้งในวัย 28 ผู้ไม่เคยมีประสบการณ์แบบนี้หลับตาปล่อยให้อารมณ์พุ่งสูงด้วยมืออีกคน เสียงเฉอะแฉะและกลิ่นเร้าอารมณ์ทำแป้งเตลิด เขาวางมือบนอกหนา ดึงใบหน้าออกจากจูบรสหวาน ร้องขอเมื่อใกล้ถึงปลายทาง

“ผม จะเสร็จแล้ว อื้อ”

สามหยุดมือแทบจะทันที เขาลอบซี้ดปากเมื่อเห็นน้ำสีใสเหนียวเต็มมือ

“ไม่พอใจเหรอโมจิ” ช่างถามเมื่ออีกคนกัดฟันแน่น

ตากลมโตของคนโดนแกล้งรื้นไปด้วยน้ำตา แต่ไม่ทันจะได้ว่าอะไรมือข้างนั้นของสามก็ปาดเข้าที่ร่องด้านหลัง

“อืม…”

“ก้นใหญ่ๆ นี่สั่นไม่หยุดเลย” สามบอกพร้อมกับใช้อีกมือบีบโมจิข้างที่มีรอยสักแหวกออกเพื่อที่จะสอดนิ้วอีกข้างเข้าไปได้

เขาปาดน้ำเหนียวติดมือลงไป ก่อนจะค่อยๆ สอดนิ้วกลางเข้าไปโดยที่มองไม่เห็นด้วยซ้ำ แต่แค่ปลายนิ้วเท่านั้นก็โดนจิกไหล่จนแสบ

สามไม่สนใจ รู้แค่ว่าข้างในทั้งร้อนและดูดหนึบ

“คุณสาม...เอาออกไป” แป้งบอกเสียงแผ่วในตอนที่กำลังโดนดูดริมฝีปากเล่น

“อ๊ะ อย่าๆ ” คนที่นั่งอยู่บนตักร้องบอก ในตอนที่นิ้วยาวสอดเข้ามาสุด

“บอกว่าอย่าแต่กระดกก้นรับ คืออะไรโมจิ” สามจูบซับน้ำตาเม็ดเล็กตรงหางตา ยิ่งทำหน้าแบบนี้ยิ่งอยากแกล้ง

“เคยทำแบบนี้ไหม? ” สามกระซิบถาม

อีกคนแอ่นอกที่ถูกบีบจนช้ำเข้ามาแนบอกหนา ส่วนกลางลำตัวของพวกเขาเสียดสีกันไปมาในตอนที่เขาชักนิ้วเข้าออกแล้วอีกคนขยับสะโพกตาม

บอกว่าอย่าแต่ร่อนสะโพกรับ...เหมือนเคยทำ

“มีใครเคยทำแบบนี้ให้ไหม? ” สามถามย้ำ นึกหวงร่างกายในอ้อมกอดอย่างประหลาดใจตัวเอง

“มะ..ไม่มี” แป้งตอบเสียงสั่น สิ่งที่ขยับเข้าออกในก้นทั้งอึดอัด แต่ก็รู้สึกดี

“แล้วเคยทำเองไหม? ”

“อ๊า…” แป้งแทบจะยั้งเข่าไม่อยู่ในตอนที่โดนนิ้วที่สองสอดเข้ามา

“ตอบเร็ว! ” สามสั่งเสียงเด็ดขาด

“คะ...เคยครับ”

ช่างหัวเราะในลำคอเมื่อข้างในดูดจนแน่น เขายิ่งได้ใจเมื่อได้ยินว่าอีกคนเคยรุกรานตัวเองมาก่อน ...โมจิไม่เบาจริงๆ ....

“ใช้นิ้วหรืออะไร”

ตัวครูแป้งแดงไปหมด ทั้งจากกิจกรรมตรงหน้าและทั้งคำถามที่เป็นความลับของเขามาตลอด

“เร็วอีก เร็ว…” เขาร้องบอกเมื่อนิ้วยาวโดนจุดที่ทำให้รู้สึกดีจนชาไปทั้งตัว

สามมองโมจิน้อยที่สั่นระริกทั้งๆ ที่ไม่ได้แตะด้วยซ้ำ เขาหยุดมืออีกครั้ง ดึงนิ้วทั้งหมดออกก่อนฟาดมือลงบนก้นขาวล้นมือจนขึ้นริ้วแดง

“ใช้อะไรทำ!? ” สามถามเสียงกร้าว หัวใจเขาเต้นเหมือนจะระเบิดด้วยความใคร่รู้

ความวูบโหวงตรงบั้นท้ายทำแป้งเหมือนตกจากเหว คุณครูยกมือสั่นของตัวเองขึ้นมา หวังจะช่วยให้ตัวเองพ้นจากความทรมาณตรงหน้า แต่ก็ไม่ทันอีกคน

.

.

.

แป้งโดนจับรวบมือไว้แล้วระดมจูบทั้งตัว เขาบิดกายเร่าในตอนที่สามคร่อมทับลงมาอีกครั้ง

“ตอบได้ยัง ว่าใช้อะไรทำ”

สามก้มลงกระซิบถามกับริมฝีปากบวมเจ่อ ก่อนจะแยกขาอีกคนออก มองช่องทางสีสวยที่ตอนนี้นุ่มจนอยากเอาอะไรที่ใหญ่กว่านิ้วมุดเข้าไป

“ขะ...ของเล่น ของเล่นครับ”

คำตอบแผ่วและตรงนั้นที่ขมิบถี่เหมือนหิวทำคนมองเดาะลิ้นเป็นจังหวะ ให้มันได้แบบนี้สิ

...นี่เขาบอกว่าโมจิไม่ธรรมดาไปกี่ครั้งแล้วนะ...

สามเอื้อมมือไปหยิบถุงยางจากหัวเตียง เขาวางมันไว้ตั้งแต่ตอนที่เข้ามาเช็กอิน ก่อนจะรีบสวมให้กับตัวเองแล้วปาดเจลเหนียวลงบนท่อนลำ

ดวงตาคมจ้องตรงนั้นไม่วางตา นึกสงสัยไม่จบสิ้น

“ของเล่น ใหญ่แค่ไหน? ”

แป้งเบิกตากว้าง คุณช่างจับขาเขาขึ้นพาดเอวสอบอีกครั้ง เอาปลายตรงนั้นถูตรงปากทางอ่อนนุ่ม ทำท่าจะดันเข้ามาแต่ก็ผละออกอยู่หลายครั้งพร้อมกับมองหน้าเขาอย่างต้องการคำตอบ...ถ้าไม่ตอบคงไม่ยอมเอามันเข้ามา

แป้งหลับตาส่ายหน้า

“มะ...ไม่ใหญ่ครับ” ของเล่นที่ซ่อนไว้จากสายตาคนทั้งโลก ขนาดไม่ได้ครึ่งของคุณสามด้วยซ้ำ

“ตอบดี” คนตัวโตยิ้มร้าย

เขาจับตัวเองดันเข้าไปในช่องทางคับแคบ มันแน่นจนต้องกลั้นหายใจดันเข้าไป ยังไม่ทันจะสุดแต่อีกคนกลับครางเสียงหวานและเสร็จไปก่อนแล้ว

ยังไม่ทันจะได้จับหรือทำอะไรเลย...โมจินี่จริงๆ เลย

ลำตัวขาวกระตุกน้อยๆ น้ำสีขาวขุ่นเปื้อนไปหน้าท้องขาว เจ้าตัวอ่อนปวกเปียก ตาปรือเหมือนจะปิด

“ไม่ให้หลับตอนนี้นะครับ” สามบอกก่อนจะดันตัวเข้าไปสุด

ข้างในทั้งแน่นและร้อน สามให้มือทั้งสองข้างบีบอกชูชันพร้อมกับโถมกายลงไป เสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นไปทั่วห้องปนไปกับเสียงครางต่ำและหอบหายใจหนัก หน้าขาแข็งแรงตีกับก้นแน่นเป็นคลื่น มันแนบสนิทในตอนที่สามหยัดตัวเข้าไปสุด

“อ้ะ อ๊า...”

“เสียงดังนะโมจิ” เขาก้มลงฟัดแก้มนิ่มอีกครา อยากจะกัดแทบตายแต่ก็ทำได้แค่ระบายอารมณ์ลงกับท่อนล่าง

“พะ...พอ” แป้งร้องบอกเสียงสั่น เขาเสร็จไปแล้วแต่กลับรู้สึกว่าสิ่งที่อยู่ในตัวมันทำให้อารมณ์ยิ่งกระเจิดกระเจิง

“ใจร้ายจัง ผมยังไม่เสร็จเลย” สามตัดพ้อ ทั้งๆ ที่ไม่หยุดหย่อน

“ผะ...ผมจะช่วย” แป้งขอร้อง แบบนี้มันเกินไป เหมือนจะตาย...ให้เขาใช้มือให้ยังดีกว่า

“จะช่วยก็อ้าขากว้างๆ ” สามตีสะโพกกลม เขาโหย่งตัวขึ้นเพื่อให้ตัวเองเข้าไปได้ลึกขึ้นอีก

คนตัวโตหยุดพูด เขาก้มลงจูบคนน่ารัก ปล่อยให้ร่างกายทำงานประสานกับอารมณ์ ตาคมจ้องที่ใบหน้าอีกคนนิ่ง หูฟังเสียงครางหวาน ในขณะที่มือวาดไปทั่วกายขาว ส่วนโพกก็ยังตอกย้ำอยู่ตรงจุดที่ทำให้อีกคนดิ้นพล่าน

ค่ำคืนนี้คงอีกยาวนาน

.

.

.

ของเหลวสีขาวขุ่นของคนทั้งคู่เปรอะไปทั่วบริเวณแอ่งสะดือและลำตัวของแป้ง ถุงยางชิ้นที่สองถูกถอดทิ้งไว้ข้างเตียงเช่นชิ้นแรก คนใต้ร่างนอนชันเข่าในตอนที่ถึงเป็นรอบที่สอง คนตัวเล็กกว่ายกมือปิดหน้าตัวเอง เตียงที่เคยเรียบตึงตอนนี้ยู่ยี่จนจำสภาพเดิมไม่ได้

“แป้ง เอามือออก” สามบอก เขาลูบผมชื้นเหงื่อก่อนจะก้มลงจูบหน้าผากเนียน

ช่างลุกขึ้นทั้งยังรูดสิ่งที่ยังไม่ยอมสงบลงของตัวเอง เขาเดินมาหยิบไวน์บนโต๊ะอีกฝั่ง รินมันลงในแก้ว ดื่มเองหลายอึก ก่อนจะถือมาที่เตียง

แป้งมองลำตัวสูงใหญ่ของอีกคนที่เอนตัวลงข้างกัน

“ดื่มไหม? ”

คุณครูถูกดึงตัวขึ้นมานอนซบแผ่นอกหนา สามลูบแผ่นหลังเนียนมือของอีกคน อดไม่ได้ที่จะลากนิ้วผ่านจุดที่ร่วมรักกันมาเกือบชั่วโมง

“อีกรอบได้ไหม” เขากระซิบถามคนที่ตาปรือปรอยเหมือนจะหลับ

แป้งซบแก้มลงบนอกหนา ความมึนและความรู้สึกวาบหวิวตีในอกจนรวนไปหมด เขาเงยหน้าสบตากับคนที่มองต่ำลงมา ก่อนจะอ้าปากรับไวน์รสเฝื่อนที่อีกคนมอบให้ผ่านจูบหวาน

...คืนนี้มันเหมือนกับความฝัน…

.

.

.

แป้งแนบหน้ากับอกลงบนเตียงและหมอนนุ่ม มีเพียงสะโพกที่ยันไว้ด้วยเข่า ท่าทางของเขาทำให้อีกคนเข้ามาได้ลึกกว่าสองครั้งแรก

สามมองช่องทางแคบที่กลืนตัวเขาเข้าไปได้หมด สะโพกแน่นโดนขยำและกัดจนแดงหลายจุด บริเวณข้างสะโพกที่เขาเป็นคนสักมีลายกุหลาบลายคมพาดอยู่บนสะโพกอวบ ทุกครั้งที่ร่างกายเขากระทบกับร่างกายอีกคน รอยดอกกุหลาบและปืนจะขยับอย่างกับมันมีชีวิต

“ดีไหม” สามแนบตัวลงไปถามคนใต้ร่าง ใช้มือปลุกปั่นร่างเล็กขึ้นมาอีกครั้ง

“อื้อ…” เจ้าของร่างกายที่มีรอยจูบแทบจะทุกจุดในร่างกายครางฮือเมื่อโดนอีกคนบดสะโพกเป็นวง แต่ถึงไม่ทำแบบนั้น...ของคุณสามก็โดนแต่จุดที่ทำให้รู้สึกดี

“ผม...ไม่ไหว”

เพราะโดนแกล้งทั้งด้านหน้าและข้างหลัง คุณครูถึงได้ตัวสั่นเป็นลูกนก สิ่งที่เต็มแน่นด้านหลังทำให้ข้างหน้าปลดปล่อยออกมาจนยันตัวแทบจะไม่อยู่ สะโพกใหญ่ร่อนส่ายแบบควบคุมไม่ไหว

สามปล่อยมือจากตัวตนอีกคนและหยัดตัวตรง เมื่อข้างในบีบรัดจนทนไม่ไหว ช่างก็ดึงตัวออกและกดย้ำเข้าไปในช่องทางอ่อนนุ่มอยู่หลายครั้ง จนเมื่อจะเสร็จถึงได้ดึงสะโพกกลมมาแนบตัวพร้อมกับกระแทกถี่

ความอดทนของเขาสิ้นลงในตอนที่ของเหลวอุ่นสาดเข้าลึกในร่างกายอีกคน สามกระแทกสะโพกเพื่อรีดมันออกให้หมด เขาตาพร่า ไม่รู้ว่ามือบีบสะโพกอีกคนจนแดงจัด ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสิ่งนั้นมันเต็มตื้นจนล้นเป็นฟองครีม

เมื่อถอนตัวออกมาของเหลก็ไหลลงตรงตามแรงโน้มถ่วง เปื้อนขาด้านในอีกคนจนเหนียวเหนอะ

คนตัวเล็กกว่าทรุดตัวลงบนเตียง รู้สึกว่าสิ่งที่ไหลเข้ามาข้างในอุ่นวาบ…

“แป้งครับ แป้ง…” สุดท้ายก็ได้ยินแค่เสียงเรียกเบาๆ จากอีกคน

.

.

.

แป้งตื่นขึ้นมาด้วยความเมื่อยล้าไปทั้งตัว ในห้องสว่างโร่ เขาโดนกอดแน่นจากด้านหลังด้วยท่อนแขนคุ้นตา คุณครูยังจับต้นชนปลายไม่ได้แต่เมื่อพิจารณารอยสักนั่นแล้วความทรงจำเมื่อคืนก็ไหลบ่าเข้ามาในหัว

ตายแล้ว...ฉิบหายจริงๆ ก็คราวนี้!

เขารีบพลิกตัวหันมาอีกทาง โดยลืมไปว่าจะทำให้คนที่กำลังหลับสนิทอยู่รู้สึกตัว

“โมจิ...ไม่ให้ลุก” คนตัวโตงึมงำทั้งๆ ที่ยังไม่ลืมตาด้วยซ้ำ

จากที่มึนและปวดหัวแป้งถึงกับได้สติคืนมาทั้งหมด เขานอนตัวแข็งทื่อ อยากจะกัดลิ้นตายเมื่อเห็นว่าพวกเขาเปลือยกอดก่ายกันโดยที่แยกไม่ออกด้วยซ้ำว่าขาใครเป็นขาใคร!

แป้งนอนนิ่งให้อีกคนหลับสนิทลงไปอีกรอบถึงได้ค่อยๆ ขยับตัวออกห่าง รู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัว ลำตัวเย็นเฉียบแถมขาก็สั่น แต่ที่มากกว่านั้นคือความอาย

แป้งจำได้ว่าเมื่อคืนเขาเมา คุณสามก็คงเมาและน่าจะไม่ได้ตั้งใจทำแบบนี้ ถ้าตื่นมาเจอกันไม่อยากจะคิดเลยว่ามันจะน่าอายขนาดไหน

พอรู้แบบนั้นคนตื่นตูมก็รีบสวมเสื้อผ้าด้วยมืออันสั่นเทา ไม่รู้ต่อไปจะต้องทำยังไง แต่ตอนนี้ขอหนีก่อน!



.

.

.







TBC.

_________________________________

โมจิ เรามีอะไรจะบอก อิคุณสามมันตั้งใจ มัน ไม่ ได้ เมา! 5555555

ตอนนี้คือหมดพลังจริงๆ ค่ะ เขียนแล้วลบมากกว่าร้อยรอบ เพราะเราหื่นไม่เท่าสาม ไม่สามารถถ่ายทอดความรู้สึกน่าจัวของสามออกมาได้หมด ได้แต่หวังว่าคนอ่านจะชอบนะคะ ><

ฝาก #ช่างสักรักคุณครู ไว้ด้วยนะคะ :]

หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 3 : In His Cups [17/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: fullfinale ที่ 17-10-2019 20:41:08
เอ่อ คุณช่างสักคะ ทางนี้เลือดจะหมดตัวแล้วค่ะ ใจไม่ดีเลยยยยย
3 รอบ! ครั้งแรกก็ล่อกันไป3รอบ โมจิก็ไม่เบานะคะ :jul1: :jul1: :jul1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 3 : In His Cups [17/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: little_def ที่ 17-10-2019 20:42:00
จะบอกให้คูมคูหนีไปตอนนี้ก็คงไม่ทันแล้ว  :katai4: :katai1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 3 : In His Cups [17/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: totorobabii ที่ 17-10-2019 20:54:05
นังสามมันร้ายยยยยยยย :hao3:
โมจิโดนกินแล้วกี๊ดดดดด :hao7:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 3 : In His Cups [17/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 17-10-2019 21:11:32
หนีไปก็ไม่พ้น สงสารรรร


Sent from my iPhone using Tapatalk
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 3 : In His Cups [17/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 17-10-2019 21:11:54
โมจิเป็นเลิ่กลั่ก หนีไปแล้ววววว 5555555555555555
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 3 : In His Cups [17/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 17-10-2019 21:14:41
สามใจร้าย ครั้งแรกไม่ทะนุถนอมเลย
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 3 : In His Cups [17/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 17-10-2019 21:22:27
 :z1:


 :man1: :pig4: :man1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 3 : In His Cups [17/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 17-10-2019 21:28:53
 :z1: :z1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 3 : In His Cups [17/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: panpang ที่ 17-10-2019 21:32:10
แงงงง
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 3 : In His Cups [17/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: theindiez ที่ 17-10-2019 21:35:03
ขอไม้เรียวหน่อยค่าาจะเอาไปฟาดคุณสาม ทำไมไม่อ่อนโยนกับคูมคูเลยย ห๊าาา !!
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 3 : In His Cups [17/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 17-10-2019 21:39:23
ร้อนแรง..ดั่งแมงกระพรุนไฟ โฮก...กกกกกกกกกก    :pighaun: :pighaun: :pighaun:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 3 : In His Cups [17/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: PandP ที่ 17-10-2019 21:49:14
ช่างสามเมาดิบซะแล้ววว
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 3 : In His Cups [17/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: TheDoungJan ที่ 17-10-2019 22:14:27
ช่างสามตื่นมาอีกทีโมจิหนีกลับบ้านไปแล้ว
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 3 : In His Cups [17/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: van16 ที่ 17-10-2019 22:33:48
 :pighaun:  :pighaun:  เป็นเอ็นดูโมจิ และโมจิไม่เบานะคร๊าาา
แต่ แต่ นังสามร้ายมากล่อลวงโมจิจนได้  :jul1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 3 : In His Cups [17/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Jnchnn ที่ 17-10-2019 23:28:18
เป็นฉากเมคเลิฟที่ดีมากค่ะ ประทับใจ  :hao7:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 3 : In His Cups [17/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Luxfern ที่ 17-10-2019 23:46:47
เรียกหายาดม ยาหม่องโดยด่วน...คูมแม่จาเพนรมมม
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 3 : In His Cups [17/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Onixobell ที่ 18-10-2019 00:08:05
 :hao7: :hao7: คือดีย์ ชอบแนวนี้อ่ะ //ขอบคุณมากเลยนะคะ โมจิคือน่าฟัดมาก
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 3 : In His Cups [17/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 18-10-2019 00:10:30
แป้งคิดเยอะไปนะ5555
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 3 : In His Cups [17/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 18-10-2019 00:34:02
ต้องเห็นคนวิ่งเป็นหนูติดจั่น 555555555555555​
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 3 : In His Cups [17/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: pearlluv ที่ 18-10-2019 01:15:33
เปนแซ่บบบ  :jul1: :jul1:   ส่วนสามก็ร้ายกาจจริงๆเล๊ยยยย
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 3 : In His Cups [17/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Moonoii ที่ 18-10-2019 01:28:55
โมจิไม่ธรรมดาจริงๆ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 3 : In His Cups [17/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ป้าหมีโคตรขี้เกียจ ที่ 18-10-2019 07:51:01
เข้ามารับ sin รับ porn ยามเช้า  :m25: :m25: :m25:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 3 : In His Cups [17/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 18-10-2019 09:07:13
สามมันร้ายค่ะแม่! มอมเหล้าโมจิแล้วพาเข้าโรงแรม
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 3 : In His Cups [17/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: may27 ที่ 18-10-2019 10:29:36
ไม่ธรรมดาจริงๆ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 3 : In His Cups [17/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ืืnanana21 ที่ 18-10-2019 10:49:08
ใครไหวไปก่อนเลยจ้าาา
หืดหาดมากกกแม่
ตามไปลูกสาม​ตามไปบีบโมิ
 :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 3 : In His Cups [17/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: bnmshhhhhhh ที่ 18-10-2019 10:58:02
โมจิหนีไปปปปปปป :katai1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 3 : In His Cups [17/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 18-10-2019 11:08:28
หูยยยยย nc ดีมากเลยอ่าาา  :jul1:  โมจิ หนูโดนไปขนาดนั้น ยังลุกหนีไหวอีกเหรอคะลูกกก / อยากระบมแทน
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 3 : In His Cups [17/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Ginny Jinny ที่ 18-10-2019 11:49:18
ช่างไม่ถนอมโมจิเลย  :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 3 : In His Cups [17/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Stiiiii ที่ 18-10-2019 16:47:05
โมจิคะงานนี้ไม่มีใครเมาหรอกค่ะ :m25:
ติดตามตะคะ :impress2:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 3 : In His Cups [17/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Ac118 ที่ 18-10-2019 23:30:24
กรี๊ดดดด ช่างสามนังคนหื่นนนน ฮืดฮาดดด ไม่ไหวแล้วแม่!! :jul1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 3 : In His Cups [17/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 19-10-2019 00:27:46
 :jul1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 3 : In His Cups [17/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Honeyhoney ที่ 19-10-2019 05:23:22
 โมจิ โดนบีบแล้วววว
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 3 : In His Cups [17/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: KYLM_s ที่ 19-10-2019 11:19:20
ครูแป้งง อยากบีบงะดูนิ่มฟูๆไปหมดเลยย
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 3 : In His Cups [17/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: KYLM_s ที่ 19-10-2019 11:36:15
อย่ากินคุมคูนะ แงงงแต่คุมคูไม่เบาเลยนะคะทางนี้ไม่ไหวแล้ววว
 :jul1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 3 : In His Cups [17/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Quatree ที่ 19-10-2019 14:52:30
สามตื่นนนนนโมจิหนีไปแล้ววว :pig4:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 3 : In His Cups [17/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: KYLM_s ที่ 20-10-2019 01:46:34
นังสามมร้ายมั่กแม่ คุมคูจะโดนกินแร้วกิ้ดดด
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 3 : In His Cups [17/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: KYLM_s ที่ 20-10-2019 11:32:24
สามนังไม่อ่อนโยนกันคุมคูเลยยย ครั้งล่อไปสามเลยหรออยากจะฟาดด แต่คุมคูนุ่มนิ่มมากจีงอย่าบีบอะอุแงงง
 :jul1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 3 : In His Cups [17/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ►MoNkEy-PrInCe◄ ที่ 20-10-2019 15:11:45
สู้ๆนะช่าง อย่าเผลอเอาเข็มใหญ่นุนสักคุณครูเขาล่ะ :hao6:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 3 : In His Cups [17/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: pranliew ที่ 20-10-2019 15:28:03
สามมม ทำคุณครูเขาขนาดนั้นมารับผิดชอบด้วย ครูเข้าใจผิดไปแล้ว ตื่นมาอธิบายให้ครูเขาเข้าใจด้วยละ มัวแต่เมาโมจิ บ้าจริงงงง555
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 3 : In His Cups [17/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: 2pmui ที่ 20-10-2019 22:38:35
กินโมจิด้วยคนจิสาม
โมจิๆๆๆ เมาโมจิ
โมจิหนีไปแว้ววอิสาม
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 4 : Ice Cream Cone[22/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: zearet17 ที่ 22-10-2019 19:11:34
Ice Cream Cone


เขาว่ากันว่ารอยสักแต่ละลายมีความหมายและความทรงจำของมันอยู่ แป้งมองลายกุหลาบเส้นคมตรงสะโพกตัวเองแล้วทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ แทนที่จะจำได้แค่ว่ารอยนี้ได้มาเพราะเขาเป็นแฟนคลับ gun and rose มีความหมายโดยนัยที่คิดเองว่ามันบ่งบอกถึงความสวยงามแต่อันตรายของโลก ดันมีอีกความทรงจำหนึ่งปนมาด้วย นั่นคือเขากับช่างที่สักลายนี้ให้...กันไปแล้ว

แค่เห็นก็อายจะตายแล้ว...

“ไม่น่าเมาเลย” คุณครูบ่นอุบ เมื่อเช้ารีบกลิ้งออกมาเรียกแท็กซี่หน้าโรงแรม ใช้เวลาเกือบชั่วโมงก็ถึงบ้าน เขาหลับไปหลายรอบในแท็กซี่ รู้สึกว่าตัวเองทั้งเมาค้าง ปวดช้ำไปทั้งตัว เจ็บหลายจุด โดยเฉพาะตรงก้นและสะโพกที่เริ่มจะระบม

ที่สำคัญคือสัมผัสเมื่อคืนเหมือนยังติดอยู่ทุกส่วนของร่างกาย ทั้งการจูบ ทั้งอ้อมกอด ทั้ง…

คุณครูลูบหน้าตัวเองแรงๆ เมื่อหัวเอาแต่คิดถึงแต่เรื่องน่าอาย เขาสะบัดหัวไล่สิ่งที่ติดค้างในใจออก รีบอาบน้ำเพราะเหนอะหนะมาตั้งแต่เมื่อคืน ในตอนที่ถอดเสื้อผ้าออกหมดแล้วมองเห็นร่างกายตัวเองหลายจุดมีรอยฟันคุณครูถึงกับเบ้หน้า ขาสั่นแทบจะควบคุมไม่ได้ในตอนที่ของเหลวสีขาวหนืดไหลลงมาตรงขาอ่อน

ถ้าจำไม่ผิดตอนสุดท้ายคุณสามไม่ได้สวมถุงยาง...

แป้งไม่ได้คิดว่าคุณสามควรจะรับผิดชอบอะไร แต่อย่างน้อยก็ไม่ควรถอดถุงยางหรือจูบไว้ทั่วตัวแบบนี้ แต่จะว่าอะไรใครได้ เพราะความเมาล้วนๆ …

เขาอาบน้ำเสร็จแล้วรู้สึกเหมือนตัวเองยืนไม่ไหว ทั้งมึนหัวและง่วง ถึงได้เดินเข้าห้องด้วยขาอ่อนแรงเพื่อกินยา สุดท้ายก็หลับไปในตอนเกือบเที่ยง

.

.

.

สามตื่นขึ้นมาในตอนเกือบเที่ยงเพราะจำได้ว่าเช็กเอาท์ได้บ่ายสอง ท่อนแขนแข็งแรงควานหาร่างที่กอดไว้ทั้งคืน เมื่อคืนนี้โมจินอนหลับสนิทคอพับแบบไม่รู้ตัวเลย น่าจะเป็นเพราะเหนื่อยมาก

สามจำสัมผัสจากร่างกายนั้นได้ทุกจุด รู้สึกว่าสิ่งที่มองมานานนั้นดีกว่าที่คิด ทั้งร่างกายหนั่นเนื้อ ความหอม จูบหวาน ช่องทางแน่น เขาเต็มอิ่ม...แต่กลับไม่รู้สึกพอ

“แป้งครับ อยู่ไหน? "

“…”

คุณช่างลุกจากเตียงก่อนจะเดินไปที่ห้องน้ำ คิดว่าอีกคนคงทำธุระอยู่ด้านใน แต่เปิดประตูเข้าไปก็เห็นว่าทั้งห้องว่างเปล่า พอมองกลับมาข้างเตียงเมื่อเห็นว่าเสื้อผ้าและกระเป๋าของครูแป้งหายไปหมดแล้ว คนตัวโตก็สูดหายใจเข้าให้ลึก...อยู่ดีๆ รู้สึกโมโหแบบไม่รู้สาเหตุ

“ขนาดนี้ยังลุกได้อีก” สามเดินเข้าห้องน้ำแบบหัวเสีย

ตั้งแต่ตอนสักเขาก็รู้สึกว่าโมจิหนีเก่ง แต่จะปล่อยให้หนีแค่ครั้งนี้ครั้งเดียว...

.

.

.

คุณครูใช้อาทิตย์สุดท้ายหมดไปกับการหมกตัวอยู่ในบ้านตัวเอง ไม่ได้กลับไปเยี่ยมพ่อแม่ที่บ้านเกิดด้วยซ้ำ สามวันแรกแป้งเอาแต่นอนซมเพราะปวดเมื่อยตัว เขากินยาแล้วนอนสลับกับลุกมารับอาหารจากบริการเดลิเวอรี ส่วนวันหลังๆ ก็นอนนับถอยหลังวันเปิดเทอมด้วยความรู้สึกต่างจากเคย แต่ก่อนแป้งชอบวันเปิดเทอมมาก เพราะดีใจที่จะได้ไปเจอกับเด็กๆ แต่ตอนนี้กลับกลัวโรงเรียนอนุบาลพอๆ กับร้านสักเลยทีเดียว

พอนึกได้คุณครูก็แอบเข้าไปดูเพจร้านสัก เห็นว่าทางเพจก็ยังอัปเดตปกติ คุณสามก็ยังไปทำงานถ่ายรูปกับลูกค้าเหมือนเคย เห็นคุณช่างสวมผ้าปิดปากถ่ายรูปกับลูกค้าเกือบทุกรูป แป้งเลื่อนดูไปเรื่อยด้วยความรู้สึกหลากหลาย จนไปเจอรูปกอดคอกับลูกชายเจ้าของร้านคนเล็กที่ชื่อคุณคนดี เป็นรูปเดียวที่ช่างสามถอดผ้าปิดปากแล้วยิ้มกว้าง...เขาว่าดูเหมาะกันดี

คุณครูกดออกจากหน้าเว็บนั้น รู้สึกแปลกๆ แต่ก็ไม่รู้ทำไม

.

.

.

เขาว่ากันว่าวันหยุดมักจะผ่านไปเร็วเสมอ

“ทำไมใส่ไม่ได้ล่ะเนี่ย” วันนี้คุณครูอนุบาลตื่นมาแต่เช้าเพราะจะต้องไปทำงาน แป้งสวมเสื้อผ้าไปบ่นกางเกงตัวเองไป กางเกงทำงานสีครีมตัวนี้ปกติมันคับตรงก้นอยู่แล้ว คราวนี้กลับดึงไม่พ้นตรงต้นขาด้วยซ้ำ

เขากลั้นหายใจแล้วดึงมันขึ้นให้สุด รู้ว่าสาเหตุคงมาจากการกินแล้วก็นอนมาทั้งอาทิตย์ นั่นเอง ต้องโทษไก่ทอดที่อร่อยเกินไปหน่อย





“สวัสดีครับ ครูเก๋” แป้งทักทายเพื่อนร่วมงานคนสวย ครูเก๋ที่เปิดเทอมมาพร้อมกับทรงผมใหม่ยิ้มให้

“ครูแป้ง เป็นไงบ้างคะ”

“เรื่อยๆ ครับ ครูเก๋ไปเที่ยวไหนมา”

“ไปพัทยามาค่ะ ครูแป้งไปไหนมา กลับต่างจังหวัดมาหรือเปล่า”

“เปล่าครับ อยู่บ้านดูหนัง” แป้งตอบพลางยิ้ม เขาวางกระเป๋าลงบนโต๊ะทำงานของตัวเอง ก่อนจะยกมือไหว้ทักทายทุกคนในนั้น

“สวัสดีครับครูแมว” ลืมไม่ได้เลยคือภรรยาผ.อ.ที่ต้องรีบเคารพ

“สวัสดีค่ะ อ้วนขึ้นหรือเปล่าคะ”

แป้งผงะเล็กน้อย แต่ก็ทำได้แค่ยิ้มแล้วเกาท้ายทอยแก้เก้อ

“ทักกันแบบนี้เสียมารยาทมากเลยนะคะ” ครูเก๋ขมวดคิ้วแน่นพลางมองตามหลังคุณครูแมว

“ชู่ว ผมไม่เป็นไรครับ” แป้งรีบบอก เพราะไม่อยากให้มีปัญหา





ภารกิจแต่ละวันของคุณครูอนุบาลคือต้องเข้าห้องพักครูเคลียร์เอกสารแต่เช้า โชคดีที่ครูสอนอนุบาลสองรับข้อมูลที่สรุปแล้วมาจากคุณครูอนุบาลหนึ่ง สมุดพกแต่ละเล่มมีบันทึกพฤติกรรมต่างๆ ของเด็กๆ เช่น น้ำหนัก ส่วนสูง โรคประจำตัว ประวัติการแพ้อาหาร รวมถึงข้อควรระวังและพฤติกรรมต่างๆ หลังจากเตรียมการสอนให้เหมาะสำหรับเด็กๆ ในห้องแล้ว พอสัก 8 โมงเช้าก็จะออกมารับเด็กๆ หน้าชั้นเรียน

“สัวสดีฮะคุณคู”

“สวัสดีครับน้องอันปังแมน” แป้งรับไหว้เด็กตัวป้อม ชื่อเด็กสมัยนี้แต่ละคนน่ามันเขี้ยว แต่เพราะเป็นคุณครูเลยเข้าไปกอดหรือหอมเด็กๆ ไม่ได้ มันผิดจรรยาบรร เขาถึงทำได้แค่ยิ้มกว้างด้วยความเอ็นดู

“สวัสดีค่ะคุมคู”

“สวัสดีครับน้องแก้ม”

“คุมคูแป้ง สวัสดีฮะ”

“สวัสดีครับน้องสิบ” แป้งยิ้มและรับไหว้ตามปกติ เพราะมัวแต่ดีใจที่จะได้เจอเด็กๆ ชั้นตัวเอง เลยลืมว่า...ผู้ปกครองของน้องสิบเป็นใคร

เขามองต่ำ เห็นรองเท้าหนังมันปลาบเป็นอย่างแรก แป้งภาวนาให้เป็นพ่อของน้องสิบ แต่เมื่อไล่สายตาขึ้นมายังเชิ้ตขาว กลิ่นน้ำหอมกลับคุ้นเตะจมูก จนเมื่อถึงปลายคาง คุณครูก็ตัวแข็งค้าง

คิดว่าเตรียมใจมาพอแล้ว...สุดท้ายก็ยังตกใจจนหัวใจแทบวาย

“มองทำไมครับ” เสียงของสามเรียกสติคุณครูในที่สุด

แป้งใจตกอยู่ตาตุ่ม ในหัวคิดถึงแต่ภาพลามกที่เขากับคุณสามทำด้วยกัน แต่เพราะมีหน้าที่ต้องรับผิดชอบ และรู้ว่าคืนนั้นคุณสามแค่เมา ถึงได้ยกมือขึ้นไหว้

“สวัสดีครับคุณน้าน้องสิบ” แป้งบอกเสียงแผ่ว พยายามยิ้มให้แต่อีกคนกลับดึงหน้าตึง

“น้าฉาม สวัสดีฮะ” น้องสิบบอกก่อนจะเดินไปถอดรองเท้าในช่องเก็บรองเท้าของตัวเอง

“ตั้งใจเรียนนะเจ้าแสบ”

“ฮะ”

สามลอบมองใบหน้ากระอักกระอ่วนของคนที่หนีออกมาตั้งแต่วันเสาร์ที่แล้ว โทรไปหาก็โดนปิดเครื่องใส่ อาจจะโดนบล็อกเบอร์ไปแล้ว บ้านก็ไม่รู้อยู่ไหน

ว่าจะไปซ้ำรอยเดิม...แต่ก็ไม่รู้จะตามที่ไหนนอกจากโรงเรียนอนุบาล

ปกติสามมีหน้าที่มารับหลานแค่ช่วงเย็น แต่วันนี้กลับอาสามาส่งน้องสิบแต่เช้า เพราะอยากเห็นว่าเจ้าโมจิจอมหนี...จะหนีได้ถึงไหน

“เดี๋ยวตอนเย็นมารับ” คุณน้าบอกในตอนที่น้องสิบที่วิ่งเข้าห้องเรียนไปแล้ว คนได้ยินเลยมีแค่คุณครูผู้ยืนอยู่หน้าห้องเรียน

“เดี๋ยวผมบอกน้องสิบให้ครับ” แป้งยิ้มแหย

สามเดาะลิ้นสองสามีก่อนจะเดินออกไป...เอาไว้บอกตัวเองเถอะโมจิ

.

.

.

หน้าที่ของคุณครูอนุบาล 2/1 ในช่วงเวลาแปดโมงครึ่งถึงบ่ายสาม คือดูแลเด็ก 15 คน ให้ทั่วถึง โรงเรียนนี้ค่อนข้างมาตรฐานดี เลยทำให้ห้องหนึ่งมีจำนวนเด็กๆ ไม่มากกว่านี้

วันนี้แป้งเริ่มชั้นเรียนด้วยวิชาสะกดคำง่ายๆ เขาสอนให้เด็กๆ สะกดพยัญชนะกับสระด้วยเสียงง่ายๆ พร้อมกับวาดรูปประกอบ ในระหว่างที่เด็กๆ กำลังตั้งใจเรียน คุณครูก็เรียกตรวจการบ้านปิดเทอม

“ไหนขอตรวจการบ้านปิดเทอมตามเลขที่นะครับ” แป้งบอกเด็กๆ

การบ้านที่ว่าคือเลขง่ายๆ คัดภาษาไทย ภาษาอังกฤษ เขียนเรียงความสามบรรทัด แล้วก็วาดรูป คุณครูเรียกตรวจแต่ละคนเพื่อบันทึกความชอบและพฤติกรรมของเด็กผ่านการบ้าน เช่นบางคนชอบศิลปะ บางคนชอบนับเลขเป็นต้น

ไม่ทันไรก็เที่ยงแล้ว คุณครูจะต้องพาเด็กๆ ต่อแถวมาทานข้าวที่โรงอาหาร เพื่อให้รู้จักระเบียบ และการใช้พื้นที่สาธารณะกับคนอื่น

“ฉิบไม่กินอันนี้” น้องสิบชี้เข้าที่ผักชีกลิ่นฉุน มันโรยหน้าอยู่บนต้มจืดหมูสับกับฟัก

แป้งไม่อยากตามใจน้องแต่ก็ไม่บังคับ เพราะกลัวจะทำให้เป็นปมฝังใจ เรื่องพวกนี้ต้องระวังให้มากในเด็กเล็ก เขาถึงสอนให้น้องตัดสินใจเอง

“งั้นน้องสิบใช้ช้อนหยิบมาวางข้างจานนะครับ แค่นี้เราก็ไม่ได้ทานมันแล้ว หรือถ้าโตแล้วอยากทานค่อยลองชิมเนอะ”

“จริงด้วยฮะ” สิบยิ้มหวานให้คุณครู

“อันปังกินได้หมด เก่งกว่าเยอะ” เด็กอีกคนอวด

“ก็มันไม่อร่อย” น้องสิบยู่หน้า

“น้องฉิบไม่เก่ง! ”

“ฉิบเก่ง! ”

“ในโรงอาหาร ห้ามเสียงดังค่ะ! ” เพราะเด็กๆ ชั้นอนุบาล 2/1 เอาแต่คุยเลยโดนครูแมวดุเสียงดัง

แป้งยิ้มเจื่อน มองเด็กๆ ห้องตัวเองทานต่อไป





พอบ่ายก็เป็นวิชากายบริหาร ยืดเส้นยืดสายนิดหน่อยเด็กๆ ก็ง่วงกันแล้ว สักบ่ายโมงครึ่งก็ได้เวลานอนกลางวัน แป้งก็นั่งในห้อง เตรียมการสอนพร้อมกับตรวจแบบฝึกหัดที่เด็กๆ ทำเมื่อเช้า งานพวกนี้เหมือนไม่มีอะไร แต่การดูแลเด็กๆ ที่พ่อแม่รักและฝากไว้ด้วยความไว้เนื้อเชื่อใจก็เหนื่อยเอาการ

พอบ่ายสองครึ่งก็ทยอยตื่นกันแล้ว หน้าที่หลังจากตื่นของเด็กคือเก็บที่นอนอันเล็กๆ ของตัวเองใส่ช่องเก็บของ พอวันศุกร์ก็ต้องเอากลับไปให้คุณพ่อคุณแม่ซัก

“ตื่นแล้วเหรอครับ ไปล้างหน้ากันเนอะ” แป้งจูงมือน้องแก้มและเด็กอีกสามคนซึ่งตื่นเป็นขุดแรก เดินออกมาจากห้องนิดเดียวเป็นก๊อกสำหรับให้เด็กๆ ฝึกล้างมือ แปรงฟันด้วยตัวเอง

ในตอนที่แป้งดูเด็กอยู่ข้างนิก เด็กผู้ชายสี่ห้าคนที่เพิ่งตื่นก็วิ่งไล่จับกันคึกคัก

“ไม่วิ่งในห้องเรียนนะครับ เดี๋ยวล้ม” เขาบอกเสียงดังแต่ก็ไม่ใช่ดุ เด็กซนเลยไม่ฟัง

“ไอ้อ้วนอันปัง”

“ไม่พูดแบบนั้นครับน้องทีม เรียกเพื่อนแบบนั้นไม่ดีครับ” คุณครูรีบเดินไปแยกเด็กชายจอมซนออกจากกัน เพราะรู้ว่าจากเล่นจะกลายเป็นโกรธและทะเลาะกันในที่สุด เด็กในวัยนี้ควบคุมอารมณ์ยังไม่ได้เท่าไหร่

ในระหว่างที่เริ่มอีนุงตุงนัง เจ้าอันปังก็เดินกำมือมาฟาดน้องทีม

“แง้” น้องสิบดันวิ่งมาโดนลูกหลง

“แง้ อันปังตีน้องฉิบ”

“อันปังเปล่า ทีมทำ! ”

“เปล่า! ทีมเปล่านะไอ้อ้วน”

บันเทิงเลยทีนี้ พอคนแรกร้องไห้ก็ร้องตามกันทั้งสามคน เหนื่อยครูแป้งต้องแยกแต่ละคนไว้คนละมุม

“สองคนนี้ยืนเฉยๆ ห้ามขยับ! ” แป้งชี้มือไปที่อันปังกับน้องทีมที่ตอนนี้เริ่มรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนผิดแล้ว แต่แค่ยังไม่ยอมรับ

คุณครูเดินมาหาน้องสิบที่ตอนแรกเหมือนจะเข้ามาช่วยห้ามแต่โดนลูกหลง

“เจ็บตรงไหนครับ”

“น้องฉิบเจ็บกงนี้” น้องสิบนี่ตัวเล็กกว่าใครเขาเลย แป้งลูบหัวทุยเบาๆ สิบสะอื้นปาดน้ำมูกใส่ผ้ากันเปื้อนของคุณครูพักเดียวก็หาย ที่บอกว่าเจ็บเพราะตกใจมากกว่า

วุ่นวายอยู่ไม่นานผู้ปกครองก็มารับ ดีที่พ่อแม่แต่ละคนเข้าใจครูแป้งเป็นอย่างดี เด็กๆ ก็จับมือขอโทษกันเรียบร้อยแล้ว

“น้องสิบหายเจ็บยังครับ” แป้งถามเด็กตัวเล็ก น้องสิบกำลังอยู่ระบายสีรอผู้ปกครองมารับ

“หายแล้วฮะ”

“คุณแม่มาแล้วครับ” แป้งบอกน้อง เขาโล่งใจที่คนมารับน้องเป็นคุณแม่

แม้ลึกๆ แอบผิดหวัง...แต่ก็ดีแล้ว

.

.

.

เพราะเริ่มงานแต่เช้า บ่ายสี่โมงครึ่งก็ได้เวลาเลิกงาน แป้งทำงานเสร็จแล้วเดินออกมาเจอรถคันคุ้นตา เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจ เขาเกือบจะเดินผ่านไป ถ้าครูแมวไม่เรียกไว้ก่อน

“ครูแป้ง เห็นบอกห้องคุณมีเรื่อง”

“ใช่ครับ น้องอันปังกับน้องทีมทะเลาะกันนิดหน่อย แต่ไม่เป็นไรแล้ว” แป้งตอบตามตรง เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้ คุณครูทุกห้องต่างเคยเจอเรื่องแบบนี้

“เด็กที่อ้วนๆ นั่นเหรอ”

“อย่าเรียกเด็กแบบนั้นเลยครับ” แป้งบอก ที่เด็กมีเรื่องกันก็เพราะเรื่องนี้แหละ

“ครูแป้งก็อ้วนเหมือนกันนี่ ตุ๊ต๊ะแบบคุณจะไปห้ามเด็กทันได้ไง” คุณแมวว่าพลางขำคิกคัก แต่เขากลับยิ้มไม่ออกด้วยซ้ำ

“แป้ง! ” คนที่ยืนแอบฟังมานานเรียกเสียงดัง ทำให้คนที่กำลังเหมือนกำลังอยู่ในภวังค์หันขวับมาหาคนแรก...พอเห็นว่าเป็นคุณสามก็ตกใจ

“มารับน้องสิบเหรอครับ คุณแม่มารับกลับไปแล้วครับ” คุณครูทำหน้าเหลอหลา รู้ตัวอีกทีครูแมวก็เดินออกไปแล้ว เหลือแค่เขา...กับช่างสาม

คนตัวโตมองเจ้าโมจิผู้ทำเหมือนอาทิตย์ที่แล้วเราไม่ได้รู้จักกันลึกซึ้ง เพราะนอกจากจะหนีเหมือนแป้งจะไม่อยากพูดถึงด้วยซ้ำ

“ทำไมหลานผมถึงร้องไห้” สามถามตามที่ได้ยินมาจากพี่สองว่าหลานทะเลาะกับเพื่อน

“เด็กๆ เล่นซน ผมมองไม่ทันครับ” แป้งตอบตามจริง จากที่หน้าเจื่อนอยู่แล้วตอนนี้ก็ยิ่งซึมลงไปอีก

“ผม ขอโทษครับ แต่ผมวิ่งเข้าไปไม่ทันจริงๆ ” แป้งอธิบายเรื่องนี้กับคุณแม่น้องสิบแล้ว ก็เข้าใจกันดี แต่คิดว่าคุณสามคงโมโหถึงได้มาหากันหลังเลิกเรียนแบบนี้

อันนี้ที่จริงเรื่องหลานสามไม่ได้ติดใจอะไร...ที่ติดใจจริงๆ คงเป็นเรื่องของคนตรงหน้าต่างหาก

“แล้ววันนั้น หนีออกมาก่อนทำไม” เขาถามหน้านิ่ง

แป้งยิ้มแหย ไม่รู้จะตอบอะไร แล้วก็นึกไม่ออกจริงๆ ว่าวันนั้นถ้ายังอยู่แล้วจะทำยังไงต่อ แค่คิดหน้ากับหูก็แดงไปหมด

“ผมเข้าใจคุณสามนะครับ” แป้งบอก เข้าใจคุณสามว่าคงลำบากใจ ดันเมาแล้วมามีอะไรกับคนงุ่มง่ามแถมอ้วนแบบเขา

“เข้าใจอะไร” สามขมวดคิ้ว แต่อีกคนไม่ตอบ

“จะกลับบ้านยัง เดี๋ยวไปกับผม”

โมจิปัดมือไปมาเพื่อปฏิเสธ

“ไม่เป็นไรครับ”

“แป้ง ไปด้วยกัน” สามกดเสียงต่ำพร้อมกับมองตากลมโต ที่มานี่เขาไม่ได้ตั้งใจจะมารับหลานอยู่แล้ว แต่ตั้งใจมาหาอีกคนต่างหาก

“ทางผ่านเหรอครับ? ” แป้งถามเพราะไม่เข้าใจว่าคุณสามจะพาเขาไปด้วยทำไม

“อืม ทางผ่านพอดี” สามลอบถอนหายใจ ...ให้มันได้แบบนี้สิวะ...

เขาเดินมาเปิดประตูฝั่งคนนั่งให้ครูอนุบาล สามสังเกตกางเกงทำงานสีครีมตัวนี้ของครูแป้งมาหลายรอบแล้ว มันคับเกินไปหรือเปล่า...เห็นโมจิเป็นลูกเลย

คุณครูอนุบาลขึ้นรถมาแบบง่ายๆ เท่าที่ดูมาหลายต่อหลายครั้ง สามว่าเพราะแป้งอยู่กับเด็กเลยเป็นคนไม่คิดอะไรซับซ้อน ตรงไปตรงมา เอเนอจี้เยอะ พอเป็นแบบนี้ก็นึกไม่ชอบใจ...ถ้าเกิดโดนคนอื่นหลอกจะทำยังไง

“ไปทางไหนรถไม่ติด” สามถาม ที่จริงเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าบ้านคุณครูของหลานอยู่ไหน

“ทางด่วนก็ได้ครับ”

“วิภาวดี? ”

“ยมราชครับ”

ช่างสักยกยิ้ม นึกแล้วว่ายังไงโมจิก็ตามไม่ทัน

“แล้วลงไหนรถไม่ติด”

“ตรงศิริราชเลยครับ” คุณครูบอก ก่อนจะนึกขึ้นได้

“เอ๊ะ คุณสามจะไปไหนนะครับ”

“ไปแถวนั้นแหละ” เขาออกรถทันทีที่พูดจบ

.

.

.

ประเทศกรุงเทพถึงจะบอกว่าไม่ติด แต่ก็ไม่มีตรงไหนที่ไม่ติด พวกเขานั่งเงียบๆ กันในรถ ได้ยินแค่เสียงแอร์เบาๆ

“แป้ง” ”คุณสาม”

“พูดก่อนเลย” สามบอกเมื่อเห็นว่าพวกเขาพูดออกมาพร้อมกัน เขามองท่าทางหลบหน้าหลบตาของอีกคนก็ทำได้แค่เคาะนิ้วกับพวงมาลัยรถแก้มันเขี้ยว ใจจริงอยากเอื้อมมือไปบีบแก้มให้ช้ำ แต่ถ้าเกิดตกใจแล้วหนีไปอีก คราวนี้คงตามหาลำบากกว่าเคย

“คืนนั้นผมขอโทษนะครับ ผมเมาไม่ค่อยมีสติเท่าไหร่ เอ่อ...” จริงๆ ก็มีสติ แค่คุมไม่ค่อยได้

“ไม่ได้ตั้งใจจะทำให้คุณสาม เอ่อ…” แป้งมือไม้พันกันมั่วไปหมด เขาไม่รู้จะขอโทษคุณสามยังไง แต่ถ้าไม่เมากันก็คงไม่กล้าทำเรื่องแบบนั้น

“ไม่ได้ตั้งใจจะหนีแล้วไม่รับผิดชอบ...” โมจิบอกเสียงเบา แป้งรู้ตัวว่าเขาควรรับผิดชอบการกระทำตัวเอง แต่ตอนเช้าที่ตื่นมานั้น พอเห็นว่าเปลือยแล้วกอดกันหนึบ...หัวก็โล่งไปหมด ทำอะไรไม่ถูกเลย

ผิดคาด! สามเบิกตากว้างแต่ไม่นานก็ทำหน้านิ่งเช่นเคย นี่โมจิคิดอะไรอยู่วะ... เขาเกือบจะหลุดขำแต่ก็ยังตีหน้านิ่ง

ปกติเคยเจอแต่แบบในละครที่มาบังคับให้คนทำรับผิดชอบ แต่โมจิกลับคิดเป็นตุเป็นตะ

“พาไปดูไลฟ์ ยังกล้าหนีกัน ต้องรับผิดชอบ” สามบอก

“ครับ? ”

“ไม่รับผิดชอบจะไปสอนเด็กได้ยังไง ถูกไหม” สามหันมาบอกอีกคน เห็นคุณครูยิ้มแหยเหมือนทำตัวไม่ถูกก็ยิ่งเอ็นดู

เพราะต่างคนต่างเมา แป้งเลยไม่รู้จะรับผิดชอบยังไง กลัวแต่คุณช่างจะรำคาญ ไม่ก็หาว่าเข้าไปยุ่มย่าม

“ผมไม่รู้” คุณครูบอกตามตรง ที่จริงไม่คิดว่าจะได้คุยกันอีกด้วยซ้ำไป

“เริ่มจากปลดบล็อกเบอร์แล้วแอดไลน์มา”

“คือ…” คุณครูงงแต่ก็ยอมทำตามง่ายๆ

“แล้วก่อนหน้านี้ ทะเลาะอะไรกับครูคนอื่น”

“เปล่าครับ” เขาส่ายหน้า เห็นว่าเป็นเรื่องที่อธิบายไปก็ไม่มีคนเข้าใจ

“แป้ง” สามกดเสียงต่ำ

“คือครูแมวเขาชอบบอกว่าผมอ้วน พูดต่อหน้าเด็กแล้วเขาจำ ผมเลย...” แป้งถอนหายใจ

“ก็อ้วนจริงๆ นี่” สามปากพล่อยไปหน่อย เขารู้ว่าแป้งตัวไม่ได้อ้วนขนาดนั้น ที่อ้วนก็มีแค่ตรง… คุณช่างไล่สายตามองสิ่งใต้เนื้อผ้าสีสว่าง

“ผมรู้ตัวนะ จะว่าผมก็ว่า แต่คุณอย่าไปพูดต่อหน้าน้องสิบก็พอ เด็กเขาจำ” แป้งบอกหน้ายุ่ง คนไทยไม่ค่อยเข้าใจเรื่องพวกนี้เลย

“รู้แล้วครับ” คุณช่างเหมือนจะโดนดุ สามตอบรับแต่ก็แอบอมยิ้ม

“แล้วไปเถียงเขา จะไม่มีปัญหาเหรอ”

“ไม่รู้ครับ” แป้งส่ายหน้าไปมา แต่ไหนแต่ไรคุณครูแมวก็ไม่ค่อยชอบเขาอยู่แล้ว

คนตัวใหญ่ถอนหายใจยาว ดูเหมือนเขาจะเผลอทำโมจิซึมไปแล้ว

“กินข้าวยัง แวะกินข้าวกันก่อนไหม? ”

“ผมไม่หิว” แป้งรู้ว่าอาจจะเสียมารยาท แต่โดนว่าอ้วนแล้วใครจะอยากกิน

“แต่ผมหิว” สามบอกพร้อมกับเลี้ยวรถลงจากทางด่วนแวะห้างแถวนั้น และถ้าเดาไม่ผิดคงจะเป็นห้างแถวบ้านคุณครู เพราะดูครูแป้งเชี่ยวชาญสถานที่เป็นอย่างดี พอบอกว่าอยากกินสเต๊ก คุณครูก็เดินนำมาส่งหน้าร้านอย่างถูกต้อง

“กินเป็นเพื่อนหน่อย”

แป้งพยักหน้างงๆ ก็จริง แต่พอเห็นเมนูอาหารก็ตาโตกลืนน้ำลายอึกใหญ่ ร้านนี้เขาอยากกินมาสักพักแล้ว แต่ไม่มีเวลาได้มา อีกอย่างคือมากินคนเดียวแล้วเขิน

สามสั่งอาหารมาเต็มโต๊ะ ปกติเขาเองก็กินเยอะ แต่จะเน้นไปที่โปรตีนเป็นส่วนใหญ่เพราะเข้ายิม ส่วนแป้งรู้สึกจะอร่อยกับหอมทอดและเฟรนช์ฟรายมากเป็นพิเศษ

“อร่อยไหม” สามถามคนที่กำลังเคี้ยวตุ้ยๆ

คุณครูยิ้มหวานจนเห็นลักยิ้มบุ๋ม ทำเอาคนมองอดยิ้มตามไม่ได้

“อร่อยครับ”

“อันไหนอร่อยสุด”

“อร่อยทุกอย่าง แต่ร้านนี้ผมชอบไก่ทอด” แป้งบอก จริงๆ คุณครูก็ชอบไก่ทอดของทุกร้าน โดยเฉพาะ kfc นี่อร่อยมาก เพราะตอนเด็กๆ พ่อกับแม่ไม่ให้กินจังก์ฟู้ดโตมาถึงรู้สึกว่าอร่อยเหลือเกิน

สามลอบมองคนกินข้าวแบบมีความสุข ก่อนจะยกมือเรียกพนักงานร้าน

“ขอไก่ทอดเพิ่มให้หน่อยครับ”

แป้งมองคนที่ยังกล้าสั่งมาอีก แค่บนโต๊ะนี้ก็กินไม่หมดแล้ว

ไม่นานนักปีกและน่องไก่ทอดสีเหลืองทองก็มาถึง คุณครูกัดกร๊วมคำใหญ่เคี้ยวแก้มตุ่ย ตากับปากยิ้ม สามมองแล้วคิดว่าน่าจะเอามานั่งกินข้าวด้วยทุกมื้อ ดูแล้วเจริญอาหาร...น่ารักฉิบหาย

“กินของทอดมากไม่ดีนะ” เขาบอกเมื่อเห็นว่าจานของคนตรงข้ามมีแต่ของทอด แต่พอบอกแบบนั้นคนที่กำลังยิ้มก็ปากคว่ำ

“หมายถึงสุขภาพ คอเลสเตอรอล” สามบอก อีกคนเลยมุ่ยหน้า

“ผมตรวจสุขภาพทุกปี”

“เป็นห่วง” ช่างบอกเบาๆ ไม่คิดว่าอีกคนจะได้ยิน เขาเห็นคุณครูแอ็คทีพดี แล้วมีความสุขกับจานอาหารตรงหน้า ก็ไม่กล้าพูดอะไรต่อ

หลังจากมื้อใหญ่ สามใช้บัตรเครดิตรจ่ายแล้วบอกว่าจะส่งเลขที่บัญชีให้โอนทีหลัง ครูแป้งก็เชื่อ จนเดินตามเขาต้อยๆ มาที่ห่างอีกฝั่ง

“ไปไหนครับ”

“อยากดูเสื้อผ้า”

“ห้ะ” คุณครูอนุบาลเริ่มงงว่าคุณสามมาทำอะไรแถวนี้ แต่นึกไปนึกมาคุณสามอาจจะมีธุระที่ห้างนี้ก็ได้ คุณครูเลยไม่ว่าอะไร

เขาเดินตามหลังคนตัวสูง คุณสามตัวสูงกว่าแป้งเกือบ 15 เซนติเมตรได้ ทั้งยังไหล่หนาและกว้าง ร่างกายมีมัดกล้ามสมส่วน ยิ่งเวลาแต่งตัวเป็นทางการแบบนี้ยิ่งดูดี ช่วงขายาวเข้ากับกางเกงแสล็กสีดำเรียบ สังเกตเห็นว่าคนมักจะมองตามคุณสาม โดยเฉพาะสาวๆ

แป้งอมยิ้มจนมาถึงร้านเสื้อผ้าผู้ชาย

“ไปดูเป็นเพื่อนหน่อย”

“อ่า...ครับ” แป้งไม่มีความรู้ด้านนี้เลย ถึงได้มายืนงงๆ ในร้านเสื้อผ้าผู้ชาย เป็นร้านสตรีทแบรนด์ที่แป้งชอบดูแต่ไม่เคยได้ลองใส่ เพราะงานด้วยและเพราะที่บ้านเขาด้วย

แป้งเห็นว่าคุณสามแต่งตัวสองแบบ ตอนมาหาน้องสิบอีกแบบที่ร้านสักก็เป็นอีกแบบ

“สวยไหม” สามถามถึงเสื้อยืดโอเวอร์ไซซ์สีดำเนื้อหนา มีลายสกรีนสีทองเป็นชื่อแบรนด์

“สวยครับ”

“ตัวนี้ล่ะ”

“สวยครับ” คนที่เห็นสวยไปหมดยิ้มให้

“ชอบอันไหน” แป้งมองเสื้อสองตัวในมือ อีกตัวเป็นสีกรมท่าตรงชายเสื้อปล่อยรุ่ยแบบตั้งใจ แป้งว่า...คุณสามใส่ตัวไหนก็คงเหมาะ เลยเลือกตัวสีดำเพราะชอบมากกว่า

สามจับเสื้อสีดำแนบตัวอีกคน เห็นว่าผิวแบบนี้หน้าแบบนี้ใส่อะไรก็ขึ้น

“เอาตัวนี้ครับ” ช่างยื่นจ่ายตังค์ก่อนจะไปต่อที่ร้านเสื้อผ้าทำงาน ร้านนี้เป็นร้านสำเร็จรูปที่รับแก้ทรงในตัว ปกติสามไม่ซื้อเอง แต่เป็นพี่สองมาดูให้

“กางเกงทำงาน สีกรม เอาที่เก็บสะโพกได้ดี ไม่ฟิตครับ” เขาบอกน้องพนักงาน

แป้งมองไปรอบร้าน แค่ดูก็รู้แล้วว่าคงแพง

“ขออนุญาติวัดไซซ์นะครับ” น้องพนักงานบอก คุณช่างเลยผายมือไปอีกทาง

“ผมเหรอ” ครูแป้งชี้เข้าที่ตัวเอง

สามพยักหน้าก่อนจะเดินมาหา

.
.
.

หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 4 : Ice Cream Cone[22/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: zearet17 ที่ 22-10-2019 19:12:01
“กางเกงมันแน่นไป เวลาทำงานคงไม่สะดวก” เขาพูดถึงกางเกงอีกคน ที่จริงก็แค่ไม่ชอบใจที่มันพอดีตัวเกินไปแล้วเห็นทรวดทรงชัด

“แต่ ผม…” แป้งไม่เข้าใจคุณสามอีกแล้ว คุณสามจะมายุ่งกับกางเกงเขาทำไม!

“แบรนด์นี้ดีนะ ผมก็จะซื้ออีกตัวเลยอยากให้คุณลองด้วย แนะนำเฉยๆ ถ้าชอบค่อยมาซื้อต่อ”

“อ๋อ เข้าใจแล้วครับ” โมจิพยักหน้าหงึกหงัก แล้วปล่อยให้น้องพนักงานวัดช่วงล่างให้ จะว่าไปช่วงนี้อ้วนขึ้น ถึงเวลาที่จะต้องเปลี่ยนกางเกงแล้ว

สามยืนมองน้องพนักงานกำลังวัดตัวให้อีกคน ถึงโมจิจะมีเนื้อหนัง แต่กลับเอวคอด ไม่มีพุง สะโพกผายและขายาว กลิ่นหอมอ่อนๆ จากเจ้าตัว ทำเอาคนมองเบือนหน้าหนี

...สามกลัวจะมือลั่นดึงสายวัดมาวัดเอง! …

ไม่นานนักพนักงานก็เดินกลับมาพร้อมกับกางเกงคัตติ้งเนี้ยบให้ลอง ส่วนของสามไม่ต้องลอง

“พอดีไหม” คุณช่างถามคนที่กำลังลองกางเกงในห้องลองที่มีผ้าเป็นที่กั้นง่ายๆ

แป้งงงๆ ว่าตัวเองมาทำอะไรที่นี่ แต่เห็นว่ากางเกงมันสวยจริงแบบที่คุณสามบอก แถมยังพอดีเอวไม่ติดตรงก้นและต้นขาเหมือนเคย เลยอดชมไม่ได้ แสดงว่าร้านเก่งแบบคุณสามบอกจริงๆ

“ได้ครับ”

“ขอดูหน่อย” คนขอดูไม่รอให้อนุญาตด้วยซ้ำ แต่แหวกผ้าเดินเข้ามาเลย

“พอดีนี่” สามบอก ไม่สนใจท่าทางเหลอหลาของอีกคน

“ครับ” แป้งหลุบตามองต่ำเมื่อได้กลิ่นน้ำหอมที่คุ้นเคย

คุณช่างยิ้ม เรื่องที่อยากคุยกับโมจิจริงๆ ยังไม่ได้บอกเลย เพราะมัวแต่สนุกไปหน่อย เขาแตะมือเบาๆ บนเนินก้นนุ่ม พร้อมกับโน้มหน้าลงใกล้กับหน้าอีกคน

ท่าทางแนบชิดทำเอาคุณครูมือสั่น ไม่รู้จะวางตรงไหน

“ชอบไหม? ”

“ชะ...ชอบครับ” แป้งก้าวถอยหลังพร้อมกับพยักหน้า รู้สึกเหมือนหัวใจจะวาย ความร้อนระหว่างพวกเขาเมื่อกี้เหมือนตอนอยู่ที่โรงแรมเลย มัน...รู้สึกวูบวาบตรงท้องน้อย

.

.

.

ไม่นานนักสามก็พาอีกคนออกจากห้าง พวกเขาได้กางเกงมาคนละถุง ก่อนที่คุณช่างจะขับรถมาส่งแป้งถึงบ้านเกือบทุ่ม วันนี้เป็นวันงงๆ ของคุณครู แต่ก็ต้องขอบคุณคุณสาม เพราะวันนี้สนุกดี ปกติวันธรรมดาเขาไม่ค่อยได้ไปไหน อันที่จริงพอแก่แล้วเพื่อนๆ ก็ต่างมีครอบครัว ไม่ค่อยได้ไปเจอใคร

“บ้านสวยนี่” สามพูดถึงบ้านสามชั้นเป็นปูนผสมไม้ ดูจากสายตาแล้วก็รู้ว่าข้างในคงสวย

“ขอบคุณครับ”

“อยู่กับใคร” เขาสงสัย

“แต่ก่อนอยู่กับพ่อแม่ครับ พอท่านเกษียณแล้วก็ไปอยู่ต่างจังหวัด ตอนนี้เลยอยู่คนเดียว” คุณครูเล่าโดยไม่คิดอะไร แต่สามกลับยิ้มกริ่ม...ทางสะดวกแล้วคืนนี้

“ขอบคุณมากนะครับ ผมไปแล้ว คุณสามขับรถดีๆ นะ” แป้งรีบบอกเพราะกลัวคุณสามรีบ ในตอนที่หุนหันจะลงจากรถก็โดนดึงแขนไว้

“เดี๋ยวแป้ง”

คนโดนดึงแขนหันมามองตาโตพร้อมกับนึกอะไรออก

“อ๋อ ผมก็ลืมไปเลย เลขที่บัญชีใช่ไหมครับ เดี๋ยวโอนเลย! ”

สามหลุดหัวเราะ จริงๆ เลยน้า...โมจิเนี่ย เลยทำอีกคนงงยิ่งกว่าเดิม คนตัวใหญ่โคลงหัวไปมาก่อนจะถามพลางยิ้ม “ขอเข้าไปกินไอติมได้ไหม? ”

คนฟังงง ...คุณสามรู้ได้ไงว่าที่บ้านเขามีไอติม...

“ครับ? ”

“อยากเข้าห้องน้ำ เข้าไปในบ้านได้ไหม? ”

“อ๋อ คุณสามปวดท้องเหรอครับ” แป้งตกใจ นึกว่าอยากกินไอติมจริงๆ ที่แท้ก็เป็นมุก เรื่องที่เขาไม่ค่อยทันมุกนี่คนรอบตัวย่อมรู้ดี

“อืม ปวดก็ปวด” คุณช่างบอก

มุกขอเข้าห้องน้ำ ขอเข้าไปดื่มกาแฟหรือกินไอติม...ถ้าไม่ใช่โมจิก็คงเก็ตไปแล้ว

“งั้นเดี๋ยวผมไปเปิดรั้วให้นะครับ จอดหน้าบ้านนานไม่ดี” คุณครูบอกก่อนจะลงรถไป รีบไปเปิดรั้วให้

สามมองตามโมจิ เขาเดาะลิ้นแบบติดเป็นนิสัย “จอดแล้วจอดเลยนะโมจิ…”





.

.

.





TBC.

____________________________________





เขียนจบอยากกินไก่ทอดค่ะ kfc รึบอนชอนก็ได้ตอนนี้ 55555

โมจิรับงานทานข้าวไหมนะ จะจ่ายเยอะเย้อ สั่งกับข้าวล้นบ้านแล้วเอามากินข้าวด้วย ;_;

ส่วนนังสามจะไม่พูดถึง เลา ไม่ ปลื้ม!

หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 4 : Ice Cream Cone[22/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 22-10-2019 19:43:12
ตอนหน้าหอบผ้าหอบผ่อนมาอยู่กับโมจิแล้วล่ะ แบบนี้ นังฉามมมม
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 4 : Ice Cream Cone[22/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: panpang ที่ 22-10-2019 19:48:06
แป้งงงงงงงง55555
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 4 : Ice Cream Cone[22/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Ginny Jinny ที่ 22-10-2019 20:07:09
คุณครูไม่ทันคุณช่างเลย :hao4:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 4 : Ice Cream Cone[22/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: little_def ที่ 22-10-2019 20:36:19
โอ้ย!! นังน้าฉาม เข้าบ้านคูแป้งเนียนๆเลยนะ  :katai1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 4 : Ice Cream Cone[22/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ป้าหมีโคตรขี้เกียจ ที่ 22-10-2019 20:41:56
คูขา ชักศึกเข้าบ้านแล้วรู้ตัวมั๊ยอะ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 4 : Ice Cream Cone[22/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: 2pmui ที่ 22-10-2019 20:45:57
จ้องจะกินโมจิท่าเดียวเลยนะช่าง
เอ็นลูน้องโมจิ อยากชิมสักฮั่ม
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 4 : Ice Cream Cone[22/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: rcbpdr ที่ 22-10-2019 20:58:41
คุมคูตามไม่ทันใครเขาเลยยย ซื่อไปหมดแงอยากบีบ

นังสามคือนิดหน่อยเอาหมด คูแป้งไม่รอดแน่ๆๆๆๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 4 : Ice Cream Cone[22/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: pearlluv ที่ 22-10-2019 21:01:37
นังสามมมเอ๊ยยยย เอ็นดูคุงคูแป้งจังเลยฮะ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 4 : Ice Cream Cone[22/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ืืnanana21 ที่ 22-10-2019 21:02:03
เนียน​กริ๊บเลยน้าพ่อสาม
เดี๋ยว​จะโดน​แบล็คลิสต์​ตามนังครามไปอีกคน//หยอกๆ
คูมคูจะโดนล่อลวง​แล้วค่าคุณตำรวจจจ

ชั้นรักเรื่องนี้​ อยากให้มาต่อทุกวันเลยง่ะ//กำเหรียญ​พร้อมโอน
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 4 : Ice Cream Cone[22/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: TheDoungJan ที่ 22-10-2019 21:03:39
คูแป้งเปิดปาตูต้อนรับโจรเข้าบ้านเองเลย
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 4 : Ice Cream Cone[22/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: fullfinale ที่ 22-10-2019 21:04:51
เอ็นดูโมจิน้อยยยย เขาจะดูเอ็นอีกรอบแล้วรู้ตัวรึเปล่าาา :o8:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 4 : Ice Cream Cone[22/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Bambooyamy ที่ 22-10-2019 21:09:10
 :o8:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 4 : Ice Cream Cone[22/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 22-10-2019 21:18:45
 :z1:


 :L2: :pig4: :L2:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 4 : Ice Cream Cone[22/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 22-10-2019 21:34:42
สามเจ้าเล่ห์สุดๆ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 4 : Ice Cream Cone[22/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: CKJPQQ ที่ 22-10-2019 21:48:37
 :ruready
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 4 : Ice Cream Cone[22/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: van16 ที่ 22-10-2019 22:41:22
มากับเขาแบบงงๆ เจ้าสามมันอันตรายนะโมจิ  :katai1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 4 : Ice Cream Cone[22/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: totorobabii ที่ 22-10-2019 23:03:33
คุมคูแป้งงงงงง ไม่ทันนายสามเลยยยยย :katai1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 4 : Ice Cream Cone[22/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 23-10-2019 00:17:06
เอ็นดูโมจิ..ส่วนหมาป่าสามนั้น..นนนนนนนนนน    :ruready :ruready :ruready
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 4 : Ice Cream Cone[22/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ashbyipcet ที่ 23-10-2019 01:22:58
ครูเพื่อนร่วมงานของคุณแป้งนี่มารยาททรามจังเลยนะคะภรรยาผอ.รร.ของคุณแป้งด้วยเป็นเราฉีกหน้าไปแล้วละคะ  :angry2:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 4 : Ice Cream Cone[22/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Majariga ที่ 23-10-2019 07:20:53
โอ้ยยยๆๆๆ เกลียดช่างสาม นังล่อลวงครูแป้งเก่ง หาเรื่องหนุบหนับตลอด :hao7:
คุณครูแป้งก็น่ารักมากๆๆๆๆๆๆ โมจิขาวฟู อยากหนุบหนับบ้างงงงงง :hao5:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 4 : Ice Cream Cone[22/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: bnmshhhhhhh ที่ 23-10-2019 07:29:37
โมจิหนูจะชวนหมาป่าเข้าบ้านไม่ได้นะลูกกกก!!!
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 4 : Ice Cream Cone[22/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Paikhao ที่ 23-10-2019 07:54:24
เฟ้ารอทุกวัน คุณครูน่ารัก ชอบเรื่องนี้
 รอๆๆๆๆๆ 
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 4 : Ice Cream Cone[22/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 23-10-2019 09:03:11
คุณครูน่ารักใสๆ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 4 : Ice Cream Cone[22/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: may27 ที่ 23-10-2019 10:36:15
ครูแป้ง...เสียรู้เด็ก
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 4 : Ice Cream Cone[22/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Moonoii ที่ 23-10-2019 10:46:42
nc ต้องมาตอนหน้าแล้วอ่ะค่ะแบบนี้
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 4 : Ice Cream Cone[22/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 23-10-2019 10:51:28
คุณสามบ้าที่สุดดด
คุณแป้งไม่ทันแล้วเนี่ยยยย ฮืออออออ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 4 : Ice Cream Cone[22/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 23-10-2019 12:13:36
เนี่ยยยย โมจิก็โดนต้อนแบบไม่รู้ตัวตลอดดดด
ช่างสามเขาร้ายมากเนอะ แหมมมม
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 4 : Ice Cream Cone[22/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 23-10-2019 14:38:21
Ice Cream Cone ตัวเอกของตอน ยังไม่ออกมา ฮรี่ๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 4 : Ice Cream Cone[22/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 23-10-2019 19:59:23
ตอนต่อไปที่รอคอย อิอิ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 4 : Ice Cream Cone[22/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Quatree ที่ 23-10-2019 22:11:02
 :pig4:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 4 : Ice Cream Cone[22/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 23-10-2019 22:58:57
 o13
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 4 : Ice Cream Cone[22/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Ac118 ที่ 23-10-2019 23:04:22
อ๊ากกกก เซฟโมจิไม่ทันแล้วแม่!!! :ling1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 4 : Ice Cream Cone[22/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Januarysky ที่ 24-10-2019 11:13:26
คูมคูเชิญอาฉามตัวร้ายเข้าบ้าน
อ๊อยยยยยยยย
 :hao6:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 4 : Ice Cream Cone[22/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 25-10-2019 09:08:16
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 4 : Ice Cream Cone[22/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 25-10-2019 20:15:07
เปิดประตูให้โจรเข้าบ้านเอง ไม่รู้จะเซฟโมจิยังไงเลยค่ะ  :hao7:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 6 : We were promised sufferings [31/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: zearet17 ที่ 31-10-2019 23:45:58

Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู
6 : We were promised sufferings



สามเดินตามคนตัวเล็กกว่าเข้าบ้าน สายตามองแต่หลังคอขาวสลับกับบั้นท้ายใต้กางเกงสีครีม รู้ว่ามันไม่ดีแต่ก็ไม่อยากละสายตาออกไปไหน

“ห้องน้ำอยู่ตรงนี้ครับ” แป้งเดินนำเข้ามาในบ้านตัวเอง พร้อมกับชี้บอกแขกไปที่บริเวณห้องน้ำที่ติดกับห้องนั่งเล่น

ช่างพยักหน้ารับก่อนจะเดินเข้าไป คุณครูเลยได้ทีรีบวิ่งไปเก็บซากอารยธรรมตรงห้องนั่งเล่น อันได้แก่เศษกระดาษและใบเสร็จที่กระจัดกระจายเต็มโต๊ะไม้ บนโซฟาและเก้าอี้บริเวณนั้นมีกางเกงและเสื้อที่ยังไม่ซักวางพาดอยู่

แป้งอยู่คนเดียวจนชินเลยค่อนข้างขี้เกียจจัดให้มันเป็นระเบียบ คุณครูวิ่งวุ่นอยู่สักพัก ไม่นานนักสามก็เดินออกมา

“มองอะไร” สามถามคนที่ดูหน้าตาตื่น เขาดึงชายเสื้อออกนอกกางเกง ปลดกระดุมเม็ดบนให้เห็นรอยสักรูปต้นสนและพับแขนเสื้อขึ้นท่าทางผ่อนคลาย ผิดกับเจ้าของบ้าน

“ผมนึกว่าคุณสามจะถ่ายหนัก เลยให้เอารถเข้ามาจอด” แป้งบอกพร้อมกับยิ้มแห้งเมื่อเห็นว่าคุณสามเข้าห้องน้ำแค่ 3 นาทีเอง ...คนอุตส่าห์โบกรถให้ตั้งนาน...

สามลอบขำ โมจินี่ชอบคิดไปเองจริงๆ

“ทำอะไร” คนตัวใหญ่ถามพลางมองถังขยะพลาสติกในมือ

“คือมันรกครับ ผมชอบวางพวกใบเสร็จกับถุงพลาสติกกองๆ ไว้” คุณครูตอบพลางหัวเราะแหะ นานๆ มีแขกมาบ้านที ก็อยากให้เห็นบ้านที่สะอาดมากกว่านี้

คุณช่างกระแอมแก้เก้อ ก่อนจะมองไปรอบๆ บ้านกึ่งไม้ ที่ตรงห้องนั่งเล่นเปิดโล่งสูงไปถึงชั้น 3 สามารถมองเห็นห้องข้างบนและบันไดเชื่อมต่อกันได้หมด เลยอดสงสัยไม่ได้ว่าประตูบานไหนกัน...ที่เป็นห้องนอนของโมจิ

“บ้านสวยดี” เขาบอกก่อนจะแกล้งทำทีเป็นมองไปข้างบน

แป้งยิ้มรับ อันที่จริงบ้านหลังนี้ใครได้เข้ามาก็มักชมและสงสัย เพราะบ้านปกติจะแยกชั้นชัดเจน แต่บ้านเขากลับได้คุณน้าแท้ๆ ที่เป็นสถาปนิกมาช่วยออกแบบให้ด้านในเปิดโล่งมองเห็นถึงคานของหลังคาชั้น 3 เพื่อให้บ้านโปร่ง ผนังปูนเปลือยสลับกระจกทำให้ตอนกลางวันได้รับแสงธรรมชาติอย่างเต็มที่

“ข้างบนเป็นห้องนอนเหรอ? ”

“ใช่ครับ ผมนอนชั้น 2” แป้งชี้ไปที่ประตูห้องนอนชั้น 2 ที่มองเห็นจากด้านล่าง

คุณช่างเลิกคิ้วให้กับความตรงไปตรงมาของคุณครู

“แล้วชั้น 3 ทำอะไร”

“เป็นระเบียงปลูกต้นไม้ครับ อีกห้องเป็นห้องดูหนัง อีกห้องไม่ได้ใช้” แป้งอธิบาย

คนตัวโตมองไปรอบๆ ช่วงนี้เขาตกแต่งร้านอยู่สองสาขา มีหนึ่งสาขาที่ตั้งอยู่ในห้างแบบ open-air พอเห็นการตกแต่งของบ้านโมจิแล้วนึกชอบ

“ใครออกแบบให้”

“คุณน้าครับ เป็นสถาปนิก”

“อยากดูชั้นบน พอดีช่วงนี้กำลังแต่งร้าน” คุณน้าน้องสิบบอกตามตรง

แป้งเห็นอีกคนสนใจด้านบนมากเลยอาสา โดยที่ไม่ได้คิดเผื่อหรือติดใจสงสัยกับท่าทีของอีกคนเลย

“เดี๋ยวผมพาขึ้นไปดู” เขาเดินนำคุณสามขึ้นบันได อยากอวดชั้นสามที่มีทั้งระเบียงต้นไม้และห้องดูหนังกว้างขวาง

คุณช่างก้าวตามหลังเจ้าของบ้าน วิวกลมๆ ของโมจิข้างหน้าทำเขายิ้มกริ่ม กลิ่นกายหอมอ่อนๆ ทำเอาแขกของบ้านเริ่มคิดอะไรไม่ดี

“อยู่คนเดียวไม่เหงาเหรอ” สามถามเพราะคาดคะเนดูแล้วบ้านหลังนี้น่าจะมีห้องนอนประมาณ 4-5 ห้องนอน แต่แป้งกลับอยู่คนเดียว

“ชินแล้ว” คุณครูบอก

แต่เดิมบ้านหลังนี้พ่อแม่เขาสร้างเผื่อแป้งและครอบครัวในอนาคต แป้งรู้ว่าพ่อแม่คงหวังว่าเขาจะมีภรรยาและหลานอยู่ในบ้านหลังใหญ่ เลยตั้งในสร้างบ้านหลังใหญ่แบบนี้

“ตรงนี้เป็นระเบียงครับ” เจ้าของบ้านเปิดประตูกระจกออกไป

ลมเย็นตีหน้าเพราะออกแบบให้ตรงกับทางที่ลมผ่าน ช่วงที่ไม่มีฝุ่นคุณครูจะเปิดไว้ให้อากาศถ่ายเทไปทั่วบ้าน แต่ช่วงนี้ฝุ่นเยอะ เลยขึ้นมาระเบียงเฉพาะตอนรดน้ำต้นไม้

“ปลูกเองเหรอ” สามถามถึงไม้อุ้มน้ำในกระถางหลายใบ

“ครับ” คุณครูตอบรับพร้อมกับจามฟึดฟัดเพราะฝุ่น พวกเขาถึงได้เดินกลับมาในตัวบ้านแทน

“อันนี้ห้องดูหนัง” แป้งเปิดประตูเข้าไปในห้องที่ติดกับระเบียง ปูด้วยพรมสีเข้มนุ่มเท้า มีทีวีจอยักษ์และลำโพงคู่ใหญ่ ถึงจะเปิดไฟแล้วก็ยังมืดสลัว ตรงกลางห้องมีโซฟาเบดสองตัวตั้งติดกัน

“ห้องแบบนี้อยู่ได้ทั้งวัน” สามบอกพร้อมกับมองไปรอบๆ

“จริงครับ ช่วงไหนติดเกมหรือซีรีย์ ผมจะขนขนมกับข้าวขึ้นมาแล้วขลุกอยู่ในนี้ทั้งวัน บางทีขนหมูกระทะขึ้นมา” คุณครูตอบเขินๆ

“กินในห้องนี่เนี่ยนะ? ”

“จริงๆ ชอบกินมากกว่าดูหนัง” แป้งตอบพร้อมกับขำ

สามมองลักยิ้มตรงแก้มบุ๋มกับฟันขาวสะอาด เขาลอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่ก่อนจะโคลงหัวไปมา

“แบบนี้เลยอ้วนไง” คนปากไวแซว นึกชอบเวลาเห็นหน้าตาไม่พอใจของอีกคน

“ผมอ้วนแล้วมันทำไม” เจ้าของบ้านบ่นอุบ

ก็ไม่ทำไม...สามไม่เคยคิดเลยว่าคุณครูอนุบาลของหลานชายจะน่าฟัดขนาดนี้ ขนาดได้ลองฟัดไปแล้ว...ก็ยังรู้สึกไม่พอ รู้ตัวอีกคนก็ขยับตัวเข้าไปชิดคุณครูแล้ว

“คุณสาม...”

สามวางมือลงบนขอบกางเกงอีกคน ปกติผู้ชายจะไม่ค่อยมีสะโพก แต่ครูแป้งกลับมี มันทำให้เวลามองแล้วสะดุดตา

“กางเกงตัวนี้ ทิ้งได้แล้วนะ”

“ทำไมต้อง...” แป้งก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมคุณสามต้องมาใส่ใจกับเรื่องเล็กๆ น้อยๆ แบบนี้ด้วย

“ทำไม ไม่พอใจเหรอ” เขาเลิกคิ้วมองคนที่เอาแต่บ่นอุบอิบ

“รู้ไหมทำไมวันนี้ถึงมาหา” คุณช่างปล่อยมือออกจากเอวอีกคน ก่อนจะนั่งลงบนโซฟาหนัง

ส่วนโมจิส่ายหน้าไปมา เพราะไม่รู้จริงๆ

“รู้ไหมทำไมวันนี้ถึงพาไปกินข้าว พาไปซื้อกางเกงใหม่” ดวงตาคมหรี่มองคนที่เอาแต่ทำหน้างง

“แล้วรู้ไหมทำไมถึงพาไปคอนเสิร์ต”

“บัตรมันเหลือไงครับ” คราวนี้คุณครูตอบทันควัน ทำเอาคนรอฟังถึงกับขมวดคิ้วแน่น

“รู้อะไรบ้างเนี่ยโมจิ”

เรื่องที่คุณสามชอบพูดคำว่าโมจิ...แป้งก็ยังไม่เข้าใจเลย

”ไม่รู้เลยเหรอว่าเข้ามาที่บ้านนี้ทำไม”

จากที่คิดว่าทุกอย่างเป็นเรื่องบังเอิญ...คุณครูก็เริ่มคิดว่ามันแปลกๆ

“แน่ใจเหรอแป้ง ว่าคืนนั้นยอมให้ทำเพราะว่าเมา”

แป้งมองหน้าคนถาม เขาเมาก็จริง...แต่ก็อยากลอง คุณครูหน้าแดงไปถึงหูเมื่อนึกถึงเรื่องคืนนั้น

“มานี่” สามตบปุเข้าที่พื้นที่ข้างตัว

สถานการณ์ตอนนี้เหมือนบนเตียงที่โรงแรมคืนนั้น คุณน้าน้องสิบไม่ได้บังคับ...แต่กำลังเชิญชวน

“คุณสามต้องการอะไร” คราวนี้แป้งถามคำถามแทนที่จะก้าวเข้าไปหาเหมือนเคย

“คิดว่าผมต้องการอะไร”

ไม่ใช่ว่าแป้งไม่รู้ แต่คุณครูไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเป็นเขา

คุณน้าน้องสิบมองคนที่อ้าปากแล้วหุบเหมือนอยากจะพูดอะไรอยู่หลายครั้ง แต่โมจิแรมต่ำเลยน่าจะประมวลผลไม่ทัน

คนตัวโตลุกขึ้นแล้วยื่นมือมาบีบก้นแน่นอย่างมันเขี้ยว!

“โมจิเอ้ย! ”

“คุณสาม! ” แป้งปัดมืออีกคนออกเป็นพัลวัน

“โมจิคืออะไร? ” คนโดนก่อกวนถามหน้ายุ่ง เห็นอีกคนยิ้มจนเห็นเขี้ยว

“แก้ม...” สามเลี่ยงคำว่าแก้มก้น ”แก้มอ้วนเหมือนโมจิ” เขาก้มลงจูบแก้มเจ้าของบ้านฟอดใหญ่

“ห้ะ” คนที่โดนหาว่าอ้วนเหมือนโมจิยกมือถูหน้าตัวเองแรงๆ พร้อมกับเดินตามแขกของบ้านออกมาจากห้องนั้น

แป้งมองแผ่นหลังกว้างด้วยความไม่เข้าใจ เขาไม่รู้ว่าคุณสามคิดอะไรอยู่ แต่เรื่องที่จะไม่ทำเด็ดขาดเลยคือ...แป้งไม่เคยคิดจะเข้าข้างตัวเอง

.

.

.

สามเป็นลูกคนกลางในบรรดาพี่น้อง 5 คน เขาเกิดมาในบ้านที่ทำธุรกิจเกี่ยวกับอาหาร ทั้งโรงงานอาหารแปรรูป และร้านอาหารหลายแห่ง ถึงสามจะเห็นของพวกนั้นมาตั้งแต่เด็ก แต่เขากลับไม่ได้ชอบการบริหารหรือจัดการ เขาชอบศิลปะ

สามเคยสอบติดมหาวิทยาลัยศิลปะชื่อดังทั้งในไทยและต่างประเทศ แต่พ่อแม่ก็ไม่ยอมให้เรียน สุดท้ายก็ต้องเรียนบริหารธุรกิจ เขาเป็นคนที่ค่อนข้างดื้อเงียบ ที่จริงตอนวัยรุ่นก็ดื้อมาก พยายามเรียกร้องความสนใจอยู่หลายครั้ง แต่ว่ากันว่าลูกคนกลาง...มักจะเป็นคนที่พ่อแม่ไม่ให้ความสนใจ

สามเริ่มสักครั้งแรกตามคำชวนของเพื่อน จนได้มาเจอพี่คู้ และจับพลัดจับผลูมาเป็นช่างสักอยู่ถึงตอนนี้ พอเริ่มโตเขาถึงรู้ว่าการเรียกร้องความสนใจไม่ได้ผลเท่ากับการยื่นหมูยื่นแมว เขาทำงานกับที่บ้านแลกกับเงินเดือนสูงลิ่วเพื่อมาใช้ในสิ่งที่ตัวเองชอบ

อันที่จริงสามในวัย 22 ย่าง 23 ค่อนข้างจะมุทะลุ เขาไม่รู้จักรอ ออกจะเอาแต่ใจและนิสัยเด็ก แต่เพราะทำงานช่วยที่บ้านมามาก เขาถึงเป็นจอมวางแผน

ช่างเจอโมจิครั้งแรกตอนไปรับหลานชายวัยอนุบาล 1 จะว่าโรคจิตก็ได้ แต่เขาชอบมองลักยิ้ม กับสะโพกผายของคุณครูอนุบาลสอง ตอนน้องสิบเลื่อนชั้น สามภาวนาแทบตายว่าขอให้ได้อยู่ห้องโมจิ

..และแล้วคำขอก็เป็นจริง

ในตอนที่กำลังคิดว่าจะเข้าหาคุณครูของหลานยังไงดี...เหยื่อก็โผล่มาถึงร้านสัก

ลักษณะภายนอกของแป้งตรงกับสเป็กเขาทุกอย่าง ทั้งหน้าตา รูปร่าง ถึงสามจะชอบวางแผน...แต่ก็ไม่ได้คิดว่าแผนนั้นจะมาไกลขนาดนี้

.

.

.





ในตอนที่กำลังจะก้าวเท้าลงจากบันไดชั้น 2 แขกของบ้านก็เดินวนมาห้องที่แป้งชี้ให้ดู

“นี่ห้องนอนคุณเหรอ” สามชี้ไปยังห้องขนาดใหญ่สุดในชั้น

“ครับ” เจ้าของบ้านตอบรับ ก่อนจะรู้ตัว...ว่าพลาดแล้วก็ตอนที่สามบิดลูกบิดแล้วเดินเข้าไป

“เอ๊ะ คุณสาม! ” คุณครูก้าวเท้าตามจอมบุกรุก นึกไม่ชอบใจที่อีกคนถือวิสาสะเข้ามาในห้องตัวเอง แต่พอมองเห็นว่าคนตัวโตยืนมองไปรอบห้องก็ปิดปากฉับ

“ห้องสวยนี่”

“คุณสาม...” แป้งเรียกเสียงแผ่ว มองใบหน้าคมสันด้วยสายตาสงสัย

“นี่ไม่รู้จริงเหรอว่าทำไมผมถึงอยากเข้าบ้าน”

แป้งขมวดคิ้วแน่น มองร่างกายสูงใหญ่ที่ถือวิสาสะนั่งลงบนเตียงตัวเองด้วยความไม่พอใจ แต่พอมองเห็นบางสิ่งที่ตัวเองเผลอวางไว้บนเตียงก็เบิกตากว้าง สมองตื้อไปชั่วขณะ จากที่จะดุอีกคนเลยรีบบอก

“ออกจากห้องนี้เถอะครับ” แป้งเดินเข้ามาหาแขก แต่แขกของบ้านกลับส่ายหน้า

“เข้ามาแล้ว...คิดว่าจะออกง่ายๆ เหรอ” สามมองตรงไปยังเจ้าของบ้าน...บางทีโมจิวัย 28 คงไม่รู้ว่าคนเด็กกว่านั้นคิดอะไรไปไกลแล้ว

เจ้าของบ้านเริ่มหน้าเสีย สายตาล่อกแล่กเมื่อเห็นว่ามือใหญ่ของอีกคนวางลงบนเตียงใกล้ๆ กับ...กับ…ความลับของเขา!

สามมองตามสายตาเจ้าของห้อง ก่อนจะพบกับหนังสือหนึ่งเล่ม พอเห็นว่ามันคือหนังสืออะไรก็อดเดาะลิ้นไม่ได้

โมจินะโมจิ

“นี่คืออะไร” สามชูหนังสือเล่มบางแต่ไม่ธรรมดาให้ดู ในนั้นมีภาพของหนุ่มๆ หน้าตาหล่อเหลา บางคนสวมชั้นใน แต่บางคนก็ไม่...

“อย่าจับนะ” แป้งอยากจะร้องไห้! นี่มันห้องส่วนตัวเขา แล้วของพวกนี้ก็เป็นของส่วนตัวเขานะ!

“เสียงดังใส่ผมเหรอโมจิ” สามทำหน้านิ่ง แต่ในใจหลุดขำไปแล้ว

ในตอนที่แป้งจะก้าวเท้าเข้ามาแย่งออกจากมือ คนตัวสูงกว่าก็ลุกขึ้นแล้วชูของสิ่งนั้นขึ้นสุดมือ

“คุณสาม! ” เจ้าของห้องทั้งโกรธและอาย โตขนาดนี้แล้วทำไมยังต้องมาแกล้งกันแบบนี้อีก

“แล้วนั่นคืออะไร? ” สามถามถึงแท่งสีเงินที่ชาร์จไฟอยู่ตรงหัวเตียง

“พะ...พาวเวอร์แบงค์” แป้งตอบเสียงเบา มือขาวกำแน่น ตอนนี้โมโหจนแทบจะต่อยคนได้!

“พอดีเลย ยืมมาชาร์จแบตมือถือหน่อย” สามล้อ เกือบจะหยิบมันออกมาจากแท่นชาร์ตแล้ว ถ้าไม่โดนอีกคนตวาดใส่หน้า

“คืนมานะ! ” โมจิเวอร์ชันโมโหตะโกนเสียงดัง สามว่าเวลาโมโหเด็กอนุบาลสองต้องเป็นแบบนี้แน่เลย...น่ากลัวเหลือเกิน

แต่คนที่เด็กกว่าก็ยังสนุก

“บอกมาตามตรง แล้วจะคืนให้” เขาเย้าคนที่โมโหจนหน้าแดง

คุณครูเม้มปากแน่น อีกคนเลยยื่นหน้าเข้ามาใกล้ จมูกโด่งเกลี่ยอยู่ตรงลักยิ้มบุ๋ม

“อยากบอก หรืออยากสาธิตวิธีใช้” สามไม่ได้ตั้งใจจะขู่เลย เขาแค่อยากแกล้ง เขามันเป็นจอมเรียกร้องความสนใจอยู่แล้ว พออีกคนโมโหขนาดนี้เลยสนุก

แป้งกัดปากแน่น ถึงจะบอกว่าโมโห...แต่ก็ไม่เคยมีเรื่องกับใคร

“งั้นผมไปเอง! ” เจ้าของบ้านยอมแพ้ แต่หมุนตัวเดินออกมาจากห้องได้สองก้าวอีกคนก็ดึงเข้าไปกอดแล้วหัวเราะลั่น

“คุณครูโมโหได้ขนาดนี้เลยเหรอ” สามขำไปกอดอีกคนไป

“ผมไม่สนุกนะ! ” คุณครูบอกเสียงดัง แต่ในตอนที่คนตัวโตลูบหลังไปมากลับรู้สึกสงบลงโดยประหลาด

“ไม่แกล้งแล้ว อายอะไรแค่เรื่องหนังสือโป๊ เราเคยกอดกันทั้งคืน” สามก้มลงบอกเจ้าของบ้านที่ดูเหมือนจะอ้าปากค้างไปแล้ว

“อะไร เขินแล้วจะหนีออกจากบ้านตัวเองเหรอ? ”

“ก็ไม่รู้” เจ้าของบ้านตอบเสียงฉุน “กอดกันอะไร” แป้งบ่นงุบงิบ พอได้ยินเสียงขำก็เปลี่ยนเรื่อง

“ตกลงคุณสามเข้ามาทำอะไรกันแน่? ”

“เช้าวันนั้น...หนีออกมาก่อนทำไม? ”

แป้งยังไม่ได้คำตอบด้วยซ้ำ พอโดนถามกลับเลยเริ่มมึน

“ไม่ได้หนี” แป้งไม่ได้หนีจริงๆ แต่ขลุกอยู่ในบ้านทั้งวันทั้งคืน

“มาตกลงกันก่อน หลังจากนี้ห้ามหนีไปไหน”

“ก็บอกว่าไม่ได้หนี” โมจิเถียง สามเลยก้มลงงับปากสีสด

“เข้าใจยังว่าเข้ามาในนี้ทำไม” ช่างสักคลอเคลียริมฝีปากตัวเองไปกับแก้มขาว ลมหายใจตรงแก้มและกอดอุ่นของคนตัวใหญ่ทำเจ้าของบ้านไม่มีแรงแม้จะผลักออก

ถึงแป้งจะอ่อนประสบการณ์...แต่แค่นี้ก็รู้แล้วว่าคุณสามอยากได้อะไร

“ของเล่นอันนี้” สามหยิบแท่งสีเงินที่ยาวเหมือนปากกาแต่อ้วนกว่าหน่อยขึ้นมาถือ พร้อมกับเสียเข้าที่ติ่งหูแดงจัด กระซิบข้างหูเจ้าของห้อง

“กับของผม...อะไรดีกว่า”





พวกเขาสบตากันแค่ชั่ววินาที คุณครูก็นอนอยู่บนเตียงแล้ว

“คุณสาม...พอ” ถึงปากจะบอกให้พอ แต่ร่างกายตอบรับกับสัมผัสนั้น...เหมือนกับติดใจเสียมากมาย

สัมผัสร้อนและเฉอะแฉะตรงปากย้ายไปตรงซอกคอและไหล่ลาด คุณครูพยายามดันไหล่ของอีกคนออก แต่ก็พบว่าแขนตัวเองไมมีแรงเอาเสียเลย ในเวลาชั่วพริบตา เสื้อเชิ้ตทำงานของพวกเขาทั้งคู่ก็ลอยหวือลงข้างเตียง

เหมือนแป้งเคยอ่านหนังสือสักเล่มที่เล่าว่าเซ็กซ์เป็นเรื่องน่าตื่นเต้น พอได้ลอง...ก็จะติดใจ ยิ่งมองหน้าและดูแรงอารมณ์ของคนที่คล่อมอยู่ข้างบนแล้ว คำปฏิเสธก็ถูกกลืนลงกลับไปที่เดิม

พวกเขาเป็นเหมือนแม่เหล็กคนละขั้วที่ดูดเข้ากันอย่างรุนแรง แป้งเหมือนจะปฏิเสธในคราที่ตกใจ แต่กลับกอดแผ่นหลังเปลือยลายต้นไม้ไว้แน่นในตอนที่พึงใจ มือขาวป่ายปะไปทั่วแผ่นหลังกว้าง กล้ามเนื้อแข็งแรงของคุณสามดีกว่านายแบบในหนังสือเล่มนั้นอีก

แป้งเป็นเหมือนคนหลายคน เขามีด้านมืดที่อยากลอง และบังเอิญว่าช่างสาม...ตรงกับสิ่งที่เขาอยากลอง

เสียงจูบดังมูมมามไปทั่วห้อง คนตัวสูงรู้สึกว่าคนใต้ร่างเหมือนอยากจะจูบเขากลับ แต่กลับดูงกๆ เงิ่นๆ

“วิวดี” สามบอกเมื่อพลิกตัวลงมานอนที่เตียงกว้าง จับเอวคอดไว้มั่นมือ ปล่อยให้อีกคนได้ลองทำบ้าง

เจ้าของห้องมองแผ่นอกหนาของอีกคนกระเพื่อมขึ้นลงถี่ด้วยแรงหายใจกระสัน สามจับมือร้อนวางบนอกตึงของตัวเอง พลางลอบดูปฏิกิริยาตื่นเต้นแต่พอใจของอีกคน

แป้งชักมือออกจากอกหนาลายต้นสนทันที พยายามบอกให้ตัวเองลุกออกจากสิ่งที่กำลังดุนดันก้นและร่างกายสูงใหญ่ เพราะเอาแต่จ้องเลยถูกดึงตัวมาตรงปลายเตียง

สามลุกขึ้นยืนพร้อมกับปลดซิปกางเกงตัวเองออก เขาดึงส่วนที่ดันผ้าจนปวดหนึบออกมาข้างนอก แล้วนั่งลงตรงเกาอี้ตรงโต๊ะทำงานข้างเตียงก่อนจะดึงอีกคนให้ลุกมาหา แล้วบอกโดยไร้ความเขินอาย

โมจิมีสิ่งที่อยากลอง...เขาก็มีสิ่งที่อยากลองเหมือนกัน

“คุกเข่าลง...ทำให้หน่อย”

แป้งส่ายหน้าไปมา หัวใจเต้นเหมือนจะหลุดออกมา

“ทำไม่เป็น” คุณครูบอกเสียงเบา

สามเลิกคิ้วมอง มือเขาสาละวนกับการปลดซิปและกางเกงแน่นของอีกคน ตรงนั้นของแป้งชุ่มชื่นจนกางเกงสีครีมเปียกเป็นวงกว้าง ช่างที่นั่งอยู่เงยหน้างับอกขาวนุ่ม...เขากระซิบแผ่ว

“หืม...จริงเหรอครับ ทำเหมือนที่เคยดูสิ”

“อื้อ ดูอะไร” แป้งจิกเล็บลงบนไหล่คนที่นั่งอยู่ ความเสียวแปลบตรงอกวิ่งลงไปตรงกลางลำตัว รู้ตัวอีกทีทั้งกางเกงและชั้นในก็กองอยู่บนปลายเท้า

สามยิ้มเยาะคนที่ตัวอ่อนแรงเหมือนขี้ผึ้งลนไฟ มือเขาลูบไปตามขาอ่อนทั้งด้านในด้านนอก แตะนิดแตะหน่อยโมจิก็แทบจะละลายแล้ว เขาให้มือข้างที่ถนัดรูดรั้งตัวเองที่กำลังกระตุกหงึกหงัก ส่วนอีกมือลูบไปที่รอยแยกกลางตัวของคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเก้าอี้ นิ้วกลางหวิดจะสอดลึกหลายครา

“ทำให้หน่อย”

แป้งกัดปากแน่น...พอๆ กับเบี่ยงตัวหลบมือที่กำลังลูบไปทั่วกาย

“แป้ง...อมให้หน่อย”

ที่สุดก็ยอมคุกเขาลงเมื่อโดนสายตาคมมองตรงมา ตาสีเข้มของคุณสามทั้งอ้อนวอนและสั่งในคราวเดียวกัน



“ถ้างับจะโดนจับยัด...แต่ไม่ใช่ที่ปาก” สามบอกเสียงเรียบ

แป้งขมวดคิ้วพร้อมกับเงยหน้าจ้องใบหน้านิ่งของอีกคน ปฏิเสธไม่ได้ว่าคำขู่และสายตาเอาจริงนั่นยิ่งทำให้มีอารมณ์

“เชี่ยเอ้ย” สามสบถในตอนที่ปากอุ่นครอบลงบนแกนกลางลำตัว มันแข็งจะเหมือนจะแตก เขาซี้ดปาด อยากกระทุ้งเข้าไปลึกในคอแต่ก็ทำได้แค่ลูบแก้มอีกคนเพื่อให้กำลังใจ

ช่างสักมองต่ำลงไปยังคนที่นั่งคุกเข่าอยู่ตรงระหว่างขา ปากที่เหมือนเจลลี่สีสดเม้มตรงส่วนปลายพร้อมกับดูดเบาๆ ตาหวานเยิ้มคอยเหลือบขึ้นมองปฏิกิริยาเขาอยู่ตลอดเวลา

“มองอะไรโมจิ” สามโน้มตัวลงไปบีบก้นกลมก่อนจะใช้อีกมือล็อกคออีกคนไว้

“อือ อื้อ อื้อ…”

“เก็บฟันดีๆ ” เขาตบแก้มบอกคนที่อมลึกลงไปในคอ คนปกติถ้ากลัวจะต้องหลับตาปี๋ แต่แป้งกลับจ้องเขาตาเยิ้ม

“ไม่เบาจริงๆ ” สามกระดกสะโพกเข้าไปในลำคอลึก ไม่ได้กลัวอีกคนจะสำลักด้วยซ้ำ

...ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าแป้งเพิ่งทำเป็นครั้งแรก…

จนเมื่อมือร้อนดันหน้าขาเขาออก สามถึงได้ถอนความใหญ่โตนั้นออกมา

“หันหลัง! ” เขาสั่งพร้อมกับกำตัวตนตัวเองแน่น สาวมันสุดความยาวด้วยมือข้างที่ถนัด อีกข้างแหวกโมจินุ่มออกให้เห็นรูเล็ก

ช่างสักมองต่ำลงไปยังคนที่นั่งคุกเข่าอยู่ตรงระหว่างขา ปากที่เหมือนเจลลี่สีสดเม้มตรงส่วนปลายพร้อมกับดูดเบาๆ ตาหวานเยิ้มคอยเหลือบขึ้นมองปฏิกิริยาเขาอยู่ตลอดเวลา

สามถูไถส่วนปลายขึ้นลงกับร่องชื้น ไม่นานก็คำรามลั่น

“แม่ง...โคตรดี” ปลายทางของความเครียดคือของเหลวสีขาวที่ชุ่มแฉะไปทั่วก้นขาว สามจูบส่วนปลายของตัวเองติดกับช่องทางนั้นหลายต่อหลายครั้ง เขาอยากดันมันเข้าไป แต่ก็ทำได้เพียงระบายอารมณ์กับการบีบเนื้อขาวให้ติดมือ

ถึงปากบอกจะยัดเข้าไป...แต่ก็ไม่อยากทำให้เจ็บ

.

.

.

เช้านี่เป็นครั้งที่สองที่คุณครูวัย 28 ตื่นมาพร้อมคนอื่นบนเตียง เมื่อคืนด้วยข้ออ้างว่าวันนี้ต้องทำงาน เขากับคุณน้าน้องสิบเลยไม่ได้ทำจนจบ

แต่ถ้าเมื่อคืนเป็นคืนวันศุกร์หรือวันหยุด...มันคงไม่จบแค่นี้

สามหมุ่นคิ้วเมื่อคนในอ้อมกอดขยับตัวยุกยิก เมื่อคืนกว่าจะหลับกันได้ก็ดึกมาก เพราะคุณครูเอาแต่ตื่นตูม เหมือนจะระแวงไปทุกอย่าง พอจับฟัดด้วยปากและมือรอบที่สองถึงได้หลับคาอก

“คะ..คุณสาม”

“อือ ตื่นเช้าจัง” เขาบอกพร้อมกับหาวหวอดแต่มือใหญ่ไม่ยอมปล่อยอีกคนออกจากอก

ว่ากันว่าเด็กขาดความอบอุ่นจะชอบอะไรนุ่มๆ ...เรื่องนี้สามไม่เถียงเลย

“ผมต้องไปทำงาน” แป้งบอกเสียงเบา เขาหลบตาไปมองหน้าต่างห้องบ้าง มองผ้าปูเตียงยับยู่ยี่บ้าง ก่อนที่สายตาจะเหลือบไปเห็นเสื้อผ้าของตัวเองที่กระจายไปทั่วพื้น

“ผะ..ผม ผม…” คุณครูเครื่องรวนไปแล้ว

สามอมยิ้มก่อนจะจูบลงบนลักยิ้มบุ๋ม

“อะไร จะหนีไปไหนอีก”

“เปล่า จะไปอาบน้ำ” คนตอบว่าพลางซุกหน้าเข้ากับหมอน รู้สึกเหมือนเลือดมาเลี้ยงที่หน้าจนร้อนไปหมด

“มองหน้าผมก่อน ห้ามหนี รับโทรศัพท์ ตอบแชตด้วย เข้าใจไหม”

คนถูกสั่งเม้มปากแน่น...เพราะสิ่งที่คุณช่างบอก ไม่ต่างอะไรจากคู่รักเลย

“ตกลงไหม” สามถามพร้อมกับจูบที่ไหล่เปลือย ซุกหน้าลงกับซอกคออุ่น ไม่รู้ว่าเพราะชื่อแป้งหรือเปล่า...ตัวถึงได้หอมนุ่มเหมือนกลิ่นแป้ง

“ตงลงไหม? ” สามถามย้ำพร้อมกับวาดมือไปทั่วอกและลำตัวด้านหน้า อดไม่ได้ที่จะขยำเนื้อตรงท้องน้อยให้ติดมือ

“อ๊ะ..คุณสาม! ”

“จะตกลงได้ยัง? ” สามคว้าหมับเข้าที่ก้นกลม

“ตกลงๆๆ ” แป้งลุกขึ้นนั่งบนเตียง จ้องตาคนที่เนียนมานอนด้วยทั้งคืนด้วยสีหน้าเขินปนไม่พอใจ มือนั่นลูบที่ก้นตัวเองเบาๆ

สามหลุดขำในที่สุด

“ขำอะไร? ” แป้งถามหน้ายุ่ง

“โมจิหน้าหมูเอ้ย”

“คุณสาม! ”

“เสียงดังแต่เช้าเลย” ช่างบอกพร้อมกับกอดอีกคนไว้ ฝ่ามือใหญ่ลูบหลังเบาๆ เหมือนตบหัวแล้วลูบหลังพิกล แต่ถึงแบบนั้นคนโดนกอดก็อมยิ้มจนเห็นลักยิ้มสวย

“ไปอาบน้ำ เดี๋ยวไปส่งนะ”

.

.

.

“ใครมาส่งคะ” ครูชมพู่ประจำอนุบาล 3/2 ถามคนที่วันนี้ไม่ได้นั่งรถสาธารณะมาอย่างเคย แต่ดันลงมาจากรถเก๋งคันสวย

“เอ่อ เพื่อนครับ” แป้งยิ้มรับ พร้อมกับไหว้คุณครูหลายๆ คนในห้องนั้น

ไม่เข้าใจว่าทำไมวันนี้บรรยากาศในห้องทำงานถึงแปลกไป ทุกคนจ้องเขาเหมือนเป็นเด็กที่ทำความผิดแล้วเชิญเข้าห้องปกครองมากกว่าเป็นคุณครูที่นั่งทำงาน

“ครูแป้งเห็นภาพในกลุ่มคุณครูเมื่อคืนยังคะ” ครูเก๋เดินมากระซิบ

คนที่ยุ่งอยู่กับแขกมือปลาหมึกตั้งแต่ดึกจนเช้าส่ายหน้าเป็นพัลวัน ปกติในกรุปจะเอาไว้ส่งงานกับส่งภาพสวัสดีตอนเช้า ไม่ได้มีอะไรเป็นพิเศษ

แป้งหยิบมือถือขึ้นมาเปิดแชตรวมของคุณครูในโรงเรียนอนุบาล เขาเห็นรูปตัวเองกับคุณสามที่ห้างเมื่อวานหลายรูป ดูเผินๆ เหมือนก็เพื่อนเดินเที่ยวด้วยกัน จนกระทั่งถึงรูปสุดท้าย เป็นรูปที่สามรวบตัวเขาเข้าไปแกล้งทำเหมือนจะจูบตรงลานจอดรถ แต่ก็แค่แกล้ง…

ทั้งหมดนั่น...มันถูกส่งมาจากไอดีของครูแมว

“ใครถ่ายครับ”

“มีคนส่งมาให้ครูแมวค่ะ” ครูพิกุลที่นั่งเงียบมานานออกปาก ส่วนครูแมวนั่งมองอยู่ไม่ไกลกัน

“คุณก็รู้ว่าโรงเรียนเรามีกฎห้ามครูกับผู้ปกครองของเด็กๆ สนิทสนมกัน”

กฎที่ว่าเกิดขึ้นเพราะเคยมีผู้ปกครองมีปัญหากับเรื่องคะแนนสอบ และเรื่องการช่วยเหลือที่นอกเหนือจากหน้าที่ เนื่องจากเคยมีครูที่สนิทกับผู้ปกครองคนหนึ่งมากเกินไป ทำให้พ่อแม่เด็กหลายๆ คนไม่พอใจ

ดูเหมือนจะหยุมหยิม...แต่ก็เคยเป็นปัญหาจริงๆ

“ผมกับคุณสามไม่ได้คบกันเพราะเรื่องแบบนั้นครับ” แป้งบอกปัด เขากับคุณสามไม่ได้รู้จักกันส่วนตัวเพราะน้องสิบหรือจากที่โรงเรียน แต่จะบอกได้ยังไงว่าไปเจอที่ร้านสัก

ครูแมวที่นั่งฟังมาสักพักเหยียดยิ้ม

“แล้วแบบครูแป้ง คบกับผู้ชายแบบไหนล่ะคะ?”

แป้งขมวดคิ้วแน่น

“จะบอกว่าเป็นเพื่อนกันเหรอคะ ถ้าบริสุทธิ์ใจก็อธิบายได้นี่”

แป้งพูดอะไรไม่ออกเลย จะบอกว่าเป็นเพื่อนกัน แค่บังเอิญเจอกัน...ก็เป็นเรื่องไม่จริงทั้งนั้น

ท่วมกลางบรรยากาศกระอักกระอ่วน ทุกอย่างก็แย่ลงเมื่อได้รับคำถามที่ไม่สมควร

“ดูท่าทางจากในรูป คือพวกคุณคงไม่ใช่แค่คนรู้จัก รักร่วมเพศหรือเปล่าคะ? ”

“ครูแมวคะ คำถามพวกนี้ไม่เหมาะนะคะ! ” ครูเก๋บอกออกมาทันที เธอเหลืออดกับอะไรหลายอย่างเหมือนกัน ทั้งหมดนั่นเป็นเรื่องส่วนตัว รูปพวกนั้นมาจากเวลาเลิกงาน

การที่ครูเก๋ผู้อายุน้อยกว่าออกปากว่าคนที่แก่กว่า...ก็เหมือนหักหน้ากัน

“ไม่เหมาะตรงไหนคะ ครูเก๋ก็รู้ว่าเพศแบบครูแป้งชี้นำเด็กได้! ” นิ้วชี้นั่นชี้มาตรงหน้าคนที่นั่งอยู่ตรงกลาง

แป้งที่เงียบมาสักพักยิ้มให้กับตัวเอง เขาคว้ากระเป๋าทำงานและอุปกรณ์การสอนออกจากห้องนั้นด้วยมือที่สั่นจนแทบจะควบคุมไม่ได้

เรื่องพวกนี้แป้งรู้ตัวดีอยู่แล้ว...แต่แค่ไม่รู้ว่าทำไมสิ่งที่เขาเป็นถึงได้ผิด

.

.

.

วันนี้เขาสอนเด็กๆ ด้วยบรรยากาศไม่สู้ดีนัก แต่ดีที่ไม่มีใครซนหรือดื้อ วิชาวาดรูปตามใจชอบดูเหมือนจะทำให้เด็กๆ มีความสุขกับภาพวาดและสีสันตรงหน้า แป้งพยายามโฟกัสกับสิ่งที่ตัวเองทำ เขารักที่ทำมาโดยตลอด แต่วันนี้กลับเป็นวันแรกที่เขารู้สึกว่าการทำงานนั้นไม่มีความสุขเลย

.

.

.

“Rrrr” ส่วนไอ้โทรศัพท์ก็ดังลั่นมาตั้งแต่เลิกงาน เขารำคาญเลยปิดมันลง

“แป้ง เป็นอะไร” สามถามคนที่โทรหาตั้งแต่เลิกงานแล้วไม่รับทั้งๆ ที่ตกลงกันไว้แล้ว ถึงต้องตามมาหาที่บ้านเพราะกลัวโมจิจะหนีไปอีก ไม่ได้คิดเลยว่าจะมาเจอคนที่มักยิ้มอยู่เสมอนั่งหงอยอยู่ตรงโซฟา

“แป้ง…” สามเรียกอีกครั้ง แต่ก็ไม่ได้คำตอบอะไรกลับมา ถึงได้นั่งลงข้างคนที่ทำหน้าตาบูดบึ้ง

“ทำหน้าเป็นหมูอ้วน” เขาแหย่พร้อมกับแตะมือลงบนลักยิ้มบุ๋ม

“ถ้าผมมันน่าเกลียดมากก็อย่ามายุ่งกับผมสิ! ”

คนที่ขับรถมาหาถึงบ้านขมวดคิ้วแน่น เขายังไม่ได้บอกเลยว่าน่าเกลียด…

“แป้ง…มานี่” สามรวบอีกคนเข้ามากอด อยากจะทำให้อารมณ์ดีขึ้น ค่อยคุยกัน

“ปล่อย! ” คราวนี้เหมือนโมจิจะโมโหจริง เพราะผลักคนตัวใหญ่ออกเต็มแรง

“เป็นอะไร…” ช่างสักกดเสียงต่ำ ทันทีที่มือแตะลงบนกลุ่มผมหนา น้ำตาหยดเล็กก็ไหนลงบนแก้มที่สามชอบหนักหนา

“คุณสามนั่นแหละเป็นอะไร มายุ่งกับผมทำไม”

“แป้ง…”





.

.

.



TBC.

_____________________________________



นี่แหละเน้อ ความแหย่เขาทีเล่นทีจริง  :m16:

ขอบคุณที่มาอ่านด้วยกันนะคะ #ช่างสักรักคุณครู 
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 6 : We were promised sufferings [31/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 01-11-2019 00:14:22
นังฉาม แกต้องขอเขาเป็นแฟนก่อน ก่อนจะไปกินเขา มาแบบนังครามอีกแล้วต้องตี

ส่วนครูแมว เชิญไปพักค่ะ ลำไย
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 6 : We were promised sufferings [31/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: totorobabii ที่ 01-11-2019 00:18:20
สงสารคุมคู :mew6:
คิดมากทั้งที่ทำงานแล้วนายสามก็ยังมาชอบแหย่แบบนี้อีก :katai1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 6 : We were promised sufferings [31/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 01-11-2019 00:47:36
มีความดราม่า
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 6 : We were promised sufferings [31/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: panpang ที่ 01-11-2019 01:37:51
เอาแล้ว
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 6 : We were promised sufferings [31/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 01-11-2019 03:28:32
 :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 6 : We were promised sufferings [31/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 01-11-2019 05:26:10
คุณสามปลอบใจโมจิเลยนะ​ คุณครูคิดมากไปแล้ว
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 6 : We were promised sufferings [31/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 01-11-2019 07:23:09
นังสามก็คือข้ามสเต็ปที่ควรจะเป็นแฟนก่อน เขาจะโกรธก็ไม่ผิด ส่วนครูแมวก็คือสารแนค่ะ เกียดดดดด
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 6 : We were promised sufferings [31/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ืืnanana21 ที่ 01-11-2019 07:49:29
นังสามไปจัดการริ้ววว
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 6 : We were promised sufferings [31/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: little_def ที่ 01-11-2019 10:37:21
แงง คูแป้ง ไม่เอาไม่เครียดน๊าาา
ใครมันว่าคู พี่จะตะกรุยหน้ามันเองค่ะ :katai4:  :hao7:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 6 : We were promised sufferings [31/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 01-11-2019 10:43:16
น้องคงเครียดมาก..สงสาร เอาใจช่วยโมจิ  :hao5:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 6 : We were promised sufferings [31/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Stiiiii ที่ 01-11-2019 11:19:28
ครูแมวร้ายอ่ะ เหมือนจ้องจะเล่นงานครูแป้งมานาน  :ling2:
สามปลอบครูแป้งเร็ว เคลียร์กันดีๆนะ :L1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 6 : We were promised sufferings [31/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: pearlluv ที่ 01-11-2019 11:19:45
สงสารน้องงงงงงง แงงงงงง  :hao5:
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 6 : We were promised sufferings [31/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: may27 ที่ 01-11-2019 11:59:27
 :z6: คนเราจะพูดทำร้ายจิตใจกันได้ขนาดนี้เชียวหรือคะ ครูแมว
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 6 : We were promised sufferings [31/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Quatree ที่ 01-11-2019 13:15:23
ครูแป้งสู้ๆ :pig4:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 6 : We were promised sufferings [31/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 01-11-2019 16:12:22
แป้ง
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 6 : We were promised sufferings [31/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: fullfinale ที่ 01-11-2019 19:45:59
นึกว่าจะรอบ2 :haun4:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 6 : We were promised sufferings [31/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 01-11-2019 21:14:30
ด้วยอาชีพของโมจิอ่ะเนอะ เรื่องส่วนตัวพอไม่เป็นเรื่องส่วนตัวก็จะมีความน่ารำคาญอยู่หน่อยๆ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 6 : We were promised sufferings [31/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 01-11-2019 21:20:51
ครูแมวนี่ยังไง หัวโบราณมากจ้า
ถึงจะบอกว่าผิดจรรยาบรรณ แต่มาเบลมจะเอาเรื่องกันก็ไม่ไหวเน้อ  :z3: :z3:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 6 : We were promised sufferings [31/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: TheDoungJan ที่ 01-11-2019 21:59:08
คุณสามโอ๋ๆโมจิเลย
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 6 : We were promised sufferings [31/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 01-11-2019 22:08:34
คุณสามรีบ ๆ ทำให้ครูแป้งมั่นใจด้วยนะครับ //เป็นห่วงครูแป้ง
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 6 : We were promised sufferings [31/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ป้าหมีโคตรขี้เกียจ ที่ 01-11-2019 22:12:36
เจอแบบครูแป้งในที่ทำงานก็เครียดเหมือนกันนะ จะบอกว่ามันคือการบูลลี่กลายๆได้มั๊ย กับการที่ช่างสามแหย่อีก อ้วนบ้างล่ะ หน้าหมูบ้างล่ะ คือไม่โอเคเลย ยิ่งเข้าหาแบบไม่บอกวัตถุประสงค์ด้วยบวกกับแป้งเป็นคนไม่คิดเข้าข้างตัวเอง มันจะแย่ไปใหญ่นะ ให้โอกาสแก้ตัวตอนหน้านะ ถ้าไม่อธิบายโดนโกรธยาวแน่
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 6 : We were promised sufferings [31/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Jnchnn ที่ 02-11-2019 00:32:32
ลำไยครูแมว ช่างจัดการที
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 6 : We were promised sufferings [31/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Ginny Jinny ที่ 02-11-2019 08:57:04
โมจิสู้ๆเข้มแข็งไว้ ความคิดจิตใจของคนเราห้ามไม่ได้
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 6 : We were promised sufferings [31/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Majariga ที่ 02-11-2019 08:57:53
สงสารครูแป้งอ่ะ การที่มีความรักกับใครมันคือเรื่องส่วนตัวนะ แต่ผิดที่นังช่างสามแสดงความรักประเจิดประเจ้อสังคมไทยยังรับไม่ได้ถึงจุดนั้น นังช่างสามเธอทำให้ครูถูกว่า  :m16: // อีกอย่างนึงนังช่างสามหนุบหนับเก่งงงง มือไวเก่งงงงง ขอเค้าเป็นแฟนยังอ่ะเรา
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 6 : We were promised sufferings [31/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Ac118 ที่ 02-11-2019 14:33:13
โมจิโดนนุบนับ ไม่ต้องซ่งต้องเซฟกันแล้วแม่!

แหย่จนได้เรื่อง แทนที่จะจีบก่อนรวบกินโมจิดันข้ามขั้น โดนโกรธก็สมควรแล้ว รีบเคลีย์รีบปลอบโมจิให้ไวเลยนัง :mew4: :angry2:

ครูแมว สาระแนค่ะ! :z6:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 6 : We were promised sufferings [31/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: van16 ที่ 02-11-2019 18:44:29
สงสารโมจิที่สุด น้ำตาหยดเลยอ่ะ ฉันอยากจะตีๆๆๆ. นังสามกับครูแมวจริงๆ  :katai1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 6 : We were promised sufferings [31/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 03-11-2019 00:11:02
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 6 : We were promised sufferings [31/10/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 05-11-2019 01:01:35
ครูแมวนี้ยังไงอะ หาเรื่องแต่น้องแป้ง :m16:
สามจัดการ!!!
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 7 : Escape the fate [6/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: zearet17 ที่ 06-11-2019 18:44:46

Escape the fate



การเป็นผู้ใหญ่ที่ดีเขาวัดกันด้วยวัยวุฒิ คุณวุฒิ ประสบการณ์และทัศนคติที่ดี สามในวัย 22 ย่าง 23 ไม่รู้เลยว่าจะจัดการกับเรื่องตรงหน้าตัวเองยังไง เขารู้ตัวดีว่าแต่เดิมค่อนข้างเอาตัวเองเป็นที่ตั้ง เอาแต่ใจ ทั้งไม่รู้ว่าแป้งเป็นอะไรถึงได้ร้องไห้...รู้แต่ว่าไม่อยากให้เป็นแบบนี้

“แป้ง...” คนตัวใหญ่นั่งยองๆ ลงที่พื้น พร้อมกับแตะแก้มขาวเบามือ

“กลับไปเถอะครับ” แป้งเงยหน้าขึ้นมาสูดลมหายใจเข้าลึก ตอนนี้เขาอยากอยู่เงียบๆ คนเดียว

“บอกหน่อยได้ไหม เป็นอะไร” คุณช่างถาม

เขาไม่เคยง้อใครมาก่อน ทั้งไม่เคยเอาตัวเข้าใกล้ใครมากขนาดนี้ ถึงจะเป็นจอมวางแผน แต่ถ้าเรื่องใดที่อยู่นอกแผน...สามกลับรับมือไม่ได้

คุณครูส่ายหน้า เขาไม่ใช่คนคิดอะไรซับซ้อนแต่ก็ไม่ใช่ไม่คิดมาก ช่วงนี้เรื่องหลายอย่างมันปนกันไปหมด ทั้งเรื่องคนตรงหน้าทั้งเรื่องที่ทำงาน จะให้บอกคุณสามได้ยังไงว่าที่โรงเรียนมีเรื่องอะไร แต่เดิมเขากับคุณสามก็เหมือน...แค่เพื่อนร่วมเตียง

“คุณสามเข้าบ้านมาได้ยังไง” แป้งลุกขึ้น พยายามสะบัดความคิดที่ไม่ดีออกจากหัว เห็นสามกำลังมองซ้ายขวาแบบคนมีพิรุธ

“คุณสามครับ? ” แป้งหรี่ตามองคนหน้านิ่ง

คนตัวโตลุกขึ้นบิดขี้เกียจก่อนจะโกหกคำโต

“เห็นเปิดประตูไว้เลยเดินเข้ามา” จะให้บอกได้ไงว่ายืนตบยุงกดออดรอตั้งนานก็ไม่มีคนมาเปิดให้ เห็นว่าบ้านเปิดไฟไว้เลยปีนรั้วเข้ามา!

สามเอื้อมมือขึ้นจะลูบผมอีกคน แต่แค่เห็นมือเขาโมจิก็ผงะ สามมองสายตาเศร้าของอีกคน ก่อนจะพอนึกอะไรออก

“หิวยัง”

แป้งส่ายหน้า ถึงจะยังไม่ได้กินอะไรเลยแต่ก็ไม่อยากกิน อยากนอนให้วันนี้ผ่านไปเร็วๆ มากกว่า

“อยากกินอะไรไหม? ”

“ผม…” เขาอึกอัก

“ผมหิวแล้ว ไปกินข้าวกัน” สามดึงมืออีกคนออกจากบ้านหลังนั้น

“แต่ผม...” แป้งมองมือที่จับกันไว้ จริงๆ ...ก็เริ่มหิวขึ้นมานิดหน่อย

“กินแล้วจะได้อารมณ์ดี ค่อยหาวิธีแก้ปัญหา ดีไหม?”

แป้งมองตัวต้นเหตุของปัญหาที่กำลังยืนทำหน้านิ่งอยู่ คุณช่างทำให้นึกถึงเด็กๆ ที่โรงเรียนเลย เวลาซนมากๆ แล้วเขาโกรธก็จะชอบเอาขนมมาง้อ

...ซึ่งก็ได้ผลทุกครั้งไป…

.

.

.

พวกเขาเดินมาถึงถนนแถวหน้าหมู่บ้าน แถวนี้เป็นแหล่งของกิน ประกอบด้วยร้านอาหารและแผงลอยมากมาย

“อยากกินอะไร”





































“ร้านนี้ดีไหม” สามชี้ไปที่ร้านอาหารตามสั่งข้างๆ

เขาอยากกินอะไรง่ายๆ แต่เหลือบไปเห็นสายตาของคุณครูที่มองร้านตรงข้ามกันแล้วก็พอรู้ว่า...โมจิกำลังจ้องรูปเบค่อนที่วางอยู่บนกระทะร้อน

— เจ๊เอหมูเกาหลี —

“ร้านนั้นดีกว่าเนอะ” สามออกปากพร้อมกับเดินนำอีกคนเข้าไปในร้านควันโขมง

ถึงที่บ้านจะทำร้านอาหารแต่ช่างสามไม่ใช่สายกิน เขาค่อนข้างเลือกกินตามโภชนาการของการสร้างกล้ามเนื้อ ส่วนเวลาอยู่กับที่บ้านมีอะไรก็กินอันนั้น ไม่มีอะไรที่ชอบเป็นพิเศษ เพราะฉะนั้นเรื่องบุฟเฟต์หรือเรื่องร้านอาหารตามเทรนนี่ไม่เคยอยู่ในหัว

...แต่เพิ่งนึกออกว่าช่วงนี้ชอบกินโมจิ…

เสียงเอะอะจากผู้คนดังจอแจ คุณช่างนั่งลงตรงข้ามกับอีกคนพร้อมกับสอดสายตาไปทั่วร้าน เห็นจานและถ้วยเครื่องเคียงวางเต็มโต๊ะ คำถามแรกที่ผุดออกมาในหัวคือ ‘กินยังไงวะ? ’

“คุณสาม ไปหยิบของกัน”

ช่างพยักหน้าเออออห่อหมกไปกับคุณครู พยายามทำหน้านิ่งเดินตามคนตัวเล็กกว่า เขามองใบหน้าขาวที่มองนั่นนี่เพลินตา โดยเฉพาะเวลาหยิบเนื้อหมูติดมัน รู้สึกตากลมๆ ของโมจิจะส่องประกายวิบวับเหมือนตอนอยู่หน้าร้านไม่มีผิด

สามเดินหยิบพวกเนื้อสัตว์และผักตามคุณครูผู้ดูเหมือนจะเป็นลูกค้าประจำ ก่อนจะสะดุดตากับปริมาณอาหารในจานแบนสองใบ

“นั่นกินกี่คนเหรอ? ” สามถามหน้านิ่ง

อีกคนเม้มปากเป็นเส้นตรง พวงแก้มที่มีลักยิ้มบุ๋มแดงจัด คุณครูอนุบาล 2/1 ค้อนขวับแล้วเดินกลับโต๊ะไป ทำเอาคนปากไวแอบขำอยู่คนเดียว

...ลืมไปเลยว่าโมจิกำลังอารมณ์ไม่ดี…





เสียงย่างฉู่ฉ่าของสามชั้นที่โมจิหยิบมาเริ่มสุกและเกรียม แป้งหยิบมันจิ้มกับตรงนั้นทีตรงนี้ทีแล้วยัดเข้าปากทำใหญ่ ก่อนจะเคี้ยวตุ้ยเหมือนแก้มจะแตก

สามทั้งทึ่งระคนเอ็นดู เขากินตามโมจิหนึ่งคำแล้วก็พบว่าเลี่ยนและคาวจนอยากจะคาย…

“ชิ้นที่กินเข้าไปเมื่อกี้มันยังไม่สุกเลยครับ”

“อ้าว” สามทำหน้าพะอืดพะอม

“คุณสามกินเป็นหรือเปล่าเนี่ย” แป้งทั้งถามทั้งขำ เห็นผู้ชายลุคดุตัวใหญ่นั่งทำหน้างง ท่าทางเก้งก้างในร้านหมูย่างแล้วตลกดี

คุณครูบอกให้อีกคนอยู่เฉยๆ ก่อนจะตัดหมูเป็นชิ้นพอดีคำ จิ้มกับน้ำมันงาโปะบนกิมจิหัวหอมกับผักคอสท่าทางกรอบแล้วชูขึ้นให้ดู

“กินแบบนี้ครับ” ก่อนที่แป้งจะจับมันยัดเข้าปาก อีกคนก็ฉวยมือไว้แล้วเอาเข้าปากแทน

“อร่อยดี” อร่อยเพราะเมื่อกี้แอบเลียนิ้วโมจิไปนิดหน่อย

“เห็นไหม ผมบอกแล้ว” คุณครูว่า ถึงเมื่อครู่จะตกใจอยู่หน่อย แต่เห็นอีกคนบอกอร่อยก็ดีใจ

เพราะเขาอยู่คนเดียวเป็นส่วนใหญ่ เวลาไปหาอะไรอร่อยๆ กินคนเดียวก็เหงาเหมือนกัน คิดว่ามีคนมาแชร์แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน

สามมองไปรอบร้าน เข้าใจแล้วว่าทำไมร้านพวกนี้ถึงขยายสาขาเร็วนัก ถึงวัตถุดิบจะไม่ได้คุณภาพสูงแต่เพราะราคาเอื้อมถึงและมีให้เลือกทานเยอะ ทำให้คนกินดูจะคุ้มและร้านเองเมื่อขายได้จำนวนมากก็ได้กำไรมาก

บ้านของสามทำร้านอาหารอยู่ 2 ร้าน เพิ่งจะขยายสาขาได้แค่ 7- 8 สาขา ส่วนใหญ่เป็นร้านที่เน้นคุณภาพของวัตถุดิบ เนื่องจากที่บ้านรู้จัก supplier ที่นำของเข้ามาอยู่แล้ว ร้านแรกที่เขาดูแลเป็นสเต๊กราคาสูงลิ่วที่ได้เนื้อมาจากนิวซีแลนด์และญี่ปุ่น ส่วนอีกร้านที่ดูอยู่เป็นร้านซูชิแบบโอมากาเสะ ที่ส่งตรงวัตถุดิบวันต่อวันมาจากตลาดปลาที่ญี่ปุ่น

งานของสามเป็นการดูแลความเรียบร้อยของภาพลักษณ์องค์รวมของทั้งสองร้านมากกว่าจะเข้าไปดูต้นทุนกำไรแบบที่พี่สาวทำ แต่ได้ยินว่าปีหน้าพี่สองจะปล่อยให้เขาหมดเพราะอยากไปช่วยที่โรงงานกับพี่หนึ่งมากกว่า

“อร่อยไหม” คุณช่างถามคนที่เคี้ยวหนุบหนับ เห็นแบบนี้แล้วอยากพาไปที่ร้าน

“อร่อยครับ” คุณครูยิ้มรับ

“อร่อยก็กินเยอะๆ ” เขาบอก ยิ่งมองก็ยิ่งเห็นว่าคุณครูของหลานชายน่ารัก

.

.

.

หลังจากอิ่มกับข้าวเย็นพวกเขาก็เดินทอดน่องเรื่อยๆ กลับมาถึงบ้าน แป้งมองรถมอเตอร์ไซค์คันใหญ่ที่ก่อนหน้านี้ลืมสังเกต

“ของคุณสามเหรอครับ?”

“อืม” พอดีตอนมารีบ คิดว่ารถคงติดเลยเอาคันนี้มาแทน

“แป้ง...” สามเรียกคนที่ดูอารมณ์ดีแล้ว แต่ตาก็ยังเศร้าอยู่

“ขอบคุณที่พาไปกินข้าวนะครับ”

สามเลิกคิ้วมองคนที่ยิ้มแต่ตาไม่ยิ้ม เขารวบตัวโมจิเข้ามาหาแล้วกดจมูกลงที่แก้มขาว

“คุณสาม! ”

“กลิ่นเหมือนหมูย่าง”

“เหมือนหมูแล้วจะทำไม! ” แป้งลูบแก้มตัวเองจนแดงเป็นปื้น ปากอิ่มเหมือนเจลลี่คว่ำลงทันที

สามยีผมคนร้อนตัวก่อนจะก้มลงจูบแก้มนั่นอีกรอบด้วยความมันเขี้ยว

“คุณสาม!”

“โมโหอะไร จะบอกว่ากลิ่นควันจากร้านเมื่อกี้ติดตัวเต็มเลย ยังไม่ได้พูดเลยว่าอ้วนหรือเป็นหมู” คุณช่างบอกแล้วทำหน้าล้อ อีกคนเลยย่นจมูก บริเวณพวงแก้มแดงจัด

“ก็พูดว่าอ้วนแล้วนี่” แป้งบ่นอุบอิบ ก่อนจะเดินเข้าไปในบ้าน…ลืมไปเลยว่าเรายังอยู่หน้าบ้าน

“อยากไปดูคอนเสิร์ตอีกไหม?” อยู่ดีๆ คนตัวสูงก็ถามขึ้นมา

แป้งมองใบหน้าคม ช่วงนี้เขากับคุณช่างอยู่ด้วยกันบ่อยจนลืมไปว่ามารู้จักกันได้ไง พอนึกถึงคอนเสิร์ตคราวที่แล้วก็รู้สึกหน้าร้อนแปลกๆ

“วงอะไรครับ”

“Escape the fate มาเล่นที่ฮาร์ดร็อกพัทยา”

คุณครูตาโต วงนี้เขาฟังอยู่หลายสิบเพลงเลย ต่อให้ไม่ใช่วงโปรด...ก็อยากไป

“ไปไหม ไปด้วยกัน” สามถามย้ำเมื่อเห็นอีกคนท่าทางสนใจ แต่สุดท้ายแป้งกลับส่ายหน้า

“ไม่ดีกว่าครับ” คนตัวเล็กกว่าปฏิเสธ พอท้องอิ่มและอารมณ์นิ่งขึ้นก็ตัดสินใจได้ว่าควรจะพยายามห่างๆ ออกมาดีกว่า

เรื่องรูปพวกนั้นแป้งรู้ว่า เขาไม่ได้ผิด คุณสามก็ไม่ได้ผิด แต่ถ้าอยากทำงานนี้ต่อไป เขาก็ต้องเลือก เพราะเดี๋ยวก็เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นอีก เดี๋ยวจะลากกันเดือดร้อนไปหมด คุณสามคือน้าของน้องสิบที่เขาไม่ควรสนิทด้วยและคนที่เซ็นตอบรับกฎทุกข้อที่โรงเรียนก่อนทำงานก็คือเขาเอง

...กินข้าวด้วยกันครั้งนี้ก็คงเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว...

“แป้ง” สามเรียกพร้อมกับขมวดคิ้วแน่น คุณครูดูจะไม่ได้รังเกียจเขาด้วยซ้ำ...แต่ทำไม

“กลับไปเถอะครับแล้วก็...”

คุณครูเขย่งเท้าขึ้นเพื่อกดจูบลงบนสันกรามอีกคน...ถือว่าเป็นจูบลาได้ไหมนะ

“พวกเราเจอกันที่โรงเรียนก็พอแล้วครับ”

“ไม่เข้าใจ” สามก้มลงฉกจูบปากอิ่มพร้อมกับดันตัวอีกคนลงบนโซฟา เขาใช้แขนแยกเข่าอีกคนออกพร้อมกับแทรกตัวเข้าไปตรงกลาง

ทันทีที่ส่วนนั้นของพวกเขาแนบสนิทกันแม้จะมีกางเกงกั้น...คุณช่างก็เริ่มบดสะโพกไปมา ยิ่งเห็นอีกคนทั้งครางทั้งบิดเร่าก็ยิ่งได้ใจ

“อ๊ะ...อย่า” ถึงใจจะไม่อยากทำ...แต่ร่างกายกลับเห่อร้อน โดยเฉพาะบริเวณที่อีกคนลากมือผ่าน

“อย่าเหรอแป้ง? ” สามก้มจูบปากนั่นหลายต่อหลายคราว ชอบวินาทีที่ลิ้นของพวกเราแตะกัน ความเปียกชื้นในโพรงปากให้ความรู้สึกว่าพวกเราลึกซึ้งกันขนาดไหนแล้ว

“ชอบไหม? ” สามถอนจูบออก เมื่ออีกคนขยุ้มเสื้อเชิ้ตเขาแน่น

“ยะ...อย่าปีนรั้วเข้าบ้านผมอีกนะ" แป้งทั้งบอกทั้งดันตัวอีกคนออก พยายามไม่พูดถึงจูบที่แทบจะละลายเมื่อกี้

“ทำไมรู้ล่ะ? ” สามเงยหน้าขึ้น แนบแก้มตัวเองเข้ากับแก้มนุ่ม

“คุณสามโกหก” ที่รู้เพราะมองเห็นมอเตอร์ไซค์คุณสามจอดตรงรั้ว แถมตรงเบาะยังไม่รอยรองเท้าอีก

“ผมก็ว่าผมล็อกรั้วแล้วนะตอนแรก” โมจิบ่นพลางเอียงหน้าหลบจูบอีกคน

สามหัวเราะในลำคอ ก่อนจะซุกจมูกลงตรงซอกคอขาว ขบเม้มไปทั่ว มือใหญ่บีบบั้นท้ายผ่านกางเกงเนื้อหนา เขาชอบเวลาที่กระแทกตัวโดนแล้วเสียงมันจะดังแน่น แค่คิดตรงนั้นก็เหมือนจะแข็งขึ้นเรื่อยๆ

“อ้ะ…” แป้งกลั้นหายใจที่ตอนที่โดนเลิกเสื้อขึ้นแล้วงับเข้าที่หน้าอก ลิ้นร้อนตวัดไม่หยุด ก่อนที่ฟันคมจะดึงจุกตรงนั้นขึ้นให้ตั้ง สายตาของสามมองสบตากับอีกคน ปากที่คาบสิ่งนั้นอยู่กระตุกยิ้มเมื่อเห็นสีหน้าทรมานของอีกคน

มันทั้งเจ็บ...แต่ก็เสียว

“Trr”

“อื้อ...พอแล้วครับ” แป้งดันตัวอีกคนขึ้นทันทีที่ได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

“ไม่ให้ไป” สามคร่อมทับเจ้าของบ้านไว้ทั้งตัวก่อนจะก้มลงดูดเนินเนื้อขาวจนได้ยินเสียงจ๊วบจ๊าบ อกของแป้งทั้งตั้งชันและเปียกแฉะ

“Trr”

“อ๊ะ ปะ...ปล่อยก่อน”

“Trr”

เสียงโทรศัพท์นั่นดังขึ้นแล้วก็ดับลงอยู่หลายรอบ...คงจะเป็นเรื่องสำคัญ คุณครูคิดว่าถ้าไม่ได้ยินเสียงนี้...เขาคงโดนคุณสามจับถอดชุดล่อนจ้อนไปแล้ว

สามมองอีกคนที่เดินออกไปคุยโทรศัพท์ท่าทางเครียด ไม่รู้ว่าโมจิกำลังเจอเรื่องอะไรอยู่ แต่ตอนนี้เขากำลังอารมณ์ขึ้นแล้วอยู่ดีๆ ก็โดนถีบลงเหว คนตัวโตขยี้ผมตัวเองไปมา

“ผมมีงานต่อครับ” แป้งเดินเข้ามาหา หลบเลี่ยงการเข้าใกล้อีกคนอย่างเห็นได้ชัด ใบหน้าที่ดูดีขึ้นในตอนแรกสลดลงจนน่าเป็นห่วง

“ครูอนุบาลมีงานอะไรตอนนี้” สามลุกขึ้นจากโซฟา ก้าวเท้าเข้าหาอีกคน...ซึ่งแป้งถอยหลัง

เขาลอบถอนหายใจยาว

“ไม่ทำแล้ว” คนตัวโตลูบผมนิ่มเบามือก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง

“ทำไมถึงมาเป็นครู ชอบเด็กเหรอ”

สามจำครั้งแรกที่เจอโมจิได้ดี ตอนนั้นคุณครูอนุบาล 2 กำลังวิ่งจับเด็กในชุดผ้ากันเปื้อน ถึงจะเหงื่อซ่กแต่ก็ยิ้มกว้าง ดูน่าสนุกดี ทั้งเจ้าสิบก็เล่าให้ฟังบ่อยๆ ว่าคุณครูใจดีอย่างนั้นอย่างนี้

“ชอบครับ เด็กๆ น่ารักดี” แป้งบอกพร้อมกับยิ้ม

“ซนจะตาย” คุณน้าน้องสิบเบ้หน้า เด็กน่ะน่ารักไม่กี่นาที นอกนั้นคือซน

“ไม่จริงครับ แต่ละคนเขามีนิสัยต่างกัน มองออกก็ดีลด้วยง่ายแล้ว” แป้งบอกแต่ก็ยังรักษาระยะห่างจากอีกคนอยู่

“แล้วมองผมออกไหม?” สามชี้เข้าหาตัวเอง

แป้งมองร่างกายสูงใหญ่ที่ไม่กี่นาทีก่อนยังทาบทับเขาไปทั้งตัว...ถ้าเมื่อกี้ไม่ใช่คนที่โรงเรียนโทรมา เขาก็คงใจอ่อนยอมให้คุณสามกอดอีกจนได้

แป้งส่ายหน้า

“คิ้วยุ่งจัง” สามถอนหายใจแล้วยกมือขึ้นนวดขมับให้

“ผม…”

“รู้แล้ว ไม่กวนแล้ว” สามบอกออกมาในที่สุด ถึงจะหน้าด้านแค่ไหนแต่ถูกไล่บ่อยๆ ก็ไม่ใช่ไม่รู้สึกอะไรเลย

“ไม่ต้องมาหาผมอีกที่นี่นะครับ”

“ไม่รับปาก” เขาก้มลงจูบปากนิ่ม ก่อนจะเดินออกจากบ้านหลังนั้น

.

.

.

“ครูแป้งคะ พอจะทราบหรือเปล่าคะ ว่าใครเป็นคนถ่ายรูปพวกนั้น” ครูเก๋ถามขึ้นในช่วงเย็นวันทำงาน เธอสงสัยมาสักพักแล้ว

“ไม่ทราบเลยครับ” แป้งส่ายหน้าไปมา แต่คิดว่าคงเป็นครูแมว

“มันฟ้องได้นะคะ เก๋ไปหาข้อมูลมา”

แป้งรู้ว่ามันทำได้...แต่มันก็กระทบกับหลายอย่าง

“ครูแมวเขาเป็นอะไรกับคุณนักหนาแค่พลาดรางวัลครูดีเด่นเอง” ครูแก้วที่ฟังมาสักพักถามออกมา ปกติครูแก้วจะไม่ค่อยยุ่งกับเรื่องอะไรนัก แต่เห็นแล้วก็รำคาญ

เรื่องครูดีเด่นเป็นเรื่องตั้งแต่ปีที่แล้ว จัดกันตอนงานวันครู ให้เด็กๆ ทั้งโรงเรียนโหวต ซึ่งส่วนใหญ่เด็กๆ ก็โหวตคุณครูห้องตัวเอง ห้องของครูแมวมีเด็กเยอะที่สุดในโรงเรียน...แต่คนที่ได้รางวัลกลับเป็นครูแป้ง

ซึ่งเพื่อนร่วมงานก็ไม่ได้สงสัยอะไร เพราะครูแป้งเป็นที่รักของเด็กๆ ทั้งใจดี ไม่ดุ แข็งแรงและจัดการเด็กๆ ได้อยู่หมัด

“ไม่รู้เหมือนกันครับ” แป้งตอบพร้อมกับยิ้มบางๆ ไม่เข้าใจเหมือนกัน เพราะหลังจากนั้นครูแมวก็เฝ้าหาเรื่องเขาหลายที แต่แป้งไม่คิดอะไร

“ยกให้เขาไปก็ไม่ทันแล้วนะคะ” ครูเก๋บอกพลางขำ

ครูแก้วมองซ้ายทีขวาทีพอเห็นไม่มีคนถึงได้พูด

“ได้ยินข่าวลือว่าลูกชายเขาเป็นเกย์ค่ะ เลยไม่ชอบแบบครูแป้ง” ครูแก้วเธอเป็นคนตรงเสมอ ถึงได้ไม่ค่อยชอบพูดเยอะ เพราะพูดแล้วมีเรื่องทุกรอบ เด็กๆ ยังรับคำพูดตรงๆ ได้ดีกว่าผู้ใหญ่อีก

“ถ้าเป็นแค่ข่าวลืออย่าพูดเลยครับ เดี๋ยวลูกเขาเสียหาย” แป้งบอกเลยโดนครูแก้วเอ็ด

“ยังจะปกป้องเขาอีก เขาแกล้งคุณขนาดนั้น”

ครูเก๋ปัดมือไปมา เพราะกลัวสองคนนี้จะทะเลาะกันแทน

“อย่าไปหาเหตุผลกับคนที่ไม่มีเหตุผลเลยค่ะ”

“ครูเก๋ครับ ผมมีเรื่องขอร้อง” แป้งขอร้องเพื่อนร่วมงานพร้อมกับยกมือไหว้

“ช่วงนี้ รับกวนส่งน้องสิบให้หน่อยนะครับ”

“อ๋อ ได้ค่ะ” ครูเก๋รู้เรื่องที่คุณสามชอบมารับหลานเป็นอย่างดี ถึงได้ตกปากรับคำ

“น้าน้องสิบก็แปลกนะคะ มองคุณแป้งเหมือนหิว”

“ครูแก้ว! ” คราวนี้เป็นครูเก๋ที่เอ็ดเพื่อนร่วมงานแทน

.

.

.

“มึงมันบอกแล้วไม่ฟัง! ” พี่คู้หวิดจะเตะคนเมื่อไอ้โจรมาสารภาพว่ากินลูกค้าของร้านไปแล้วหลายที ที่ได้มาเค้นคอช่างสามเพราะโทรไปให้คุณแป้งมาสักย้ำลายแล้วไม่ยอมมาโดยบอกว่าจะมาก็ต่อเมื่อเปลี่ยนช่างก็เท่านั้น

“ใจเย็นสิวะพี่! ” สามเองก็โมโห เพราะหลังจากนั้นเบอร์ก็ถูกบล็อก ไลน์ก็น่าจะเหมือนกันเพราะทักอะไรไปก็ไม่ตอบ แถมไปหาที่บ้านอีกคนก็ไม่ยอมคุยด้วยเลย เหลือแต่งัดบ้านแล้วตอนนี้!

...ขนาดตอนไปรับหลานยังเจอบ้างไม่เจอบ้าง…

“ไอ้ห่า ใจร้อนฉิบหาย กูก็ว่าแปลกๆ ตั้งแต่พาไปดูคอนแล้ว” อาร์ถอนหายใจยาว

“ตามขนาดนั้นน่ากลัวนะครับ” คนดีที่กำลังเคี้ยวถั่วหงุบหงับบอก

วันนี้พวกเขาอยู่กินข้าวเย็นด้วยกันที่ร้าน โดยมีพี่คู้เป็นเจ้ามือ

“แล้วแฟนคนดีจีบยังไง” สามถามลูกชายคนเล็กของเจ้าของร้าน

“แรกๆ ก็ต้องมีระยะห่างครับ” คนดีตอบ แต่พี่คู้ส่ายหน้าไปมา...เพื่อบอกว่าไม่จริง

“บุกรุกพอกัน เข้าบ้านกูเลย กูก็คิดว่าเพื่อนเลยให้ค้าง” พี่คู้พูดไปมองหน้าน้องชายไป อีกคนเลยหัวเราะแหะ

“แล้วถ้าเป็นพี่คู้จะทำยังไง” สามถามพี่ใหญ่สุดที่กำลังหัวเสีย

“พูดตรงๆ สิวะ โตๆ กันแล้ว ไม่ใช่วัยรุ่นแบบพวกมึง คุณแป้งเขาก็ไม่เด็กแล้ว มึงไปปีนรั้วบ้านเขาทำนั่นทำนี่เขา มึงขอเขาคบยัง? ” พี่คู้บ่นก่อนจะถอนหายใจยาว นึกตงิดใจตั้งแต่ไอ้สามมองตามลูกค้าตาละห้อยแล้ว

“เออ ไปหาเขาดีๆ คุยกับเขาดีๆ มึงมันคนเหี้ย” อาร์เสริม เลยโดนเพื่อนชี้หน้าไปที

“ถ้าเขาบอกให้ผมเลิกยุ่งล่ะ” สามถามพี่คู้ หน้าตาหงุดหงิดปิดไม่มิด

“ก็ต้องเลิกไง” พี่คู้บอกคนขี้เก๊ก ถึงภายนอกช่างสามจะดูดี รูปหล่อตัวโตจนลูกค้าสาวๆ ติดตรึม แต่เด็ก...ยังไงก็เด็ก

“ตัวใหญ่จะตาย กลัวห่าอะไร” อาร์ย้ำเพื่อน เลยโดนสามตั้งท่าจะต่อย

เขามองโมจิมาตั้งนาน พอได้เข้าใกล้เลยบุ่มบ่ามเกินไป แต่พอมานึกได้ว่าทำหลุดมือเอง...ก็ปวดใจ

“ชวนไปเที่ยวสิวะ” อาร์ย้ำ

“ชวนแล้ว เขาไม่ไป”

“บัตรนี่ ที่มึงอยากได้” เพื่อนอาร์โยนบัตรคอนเสิร์ตที่ไปดั้นด้นหามาให้

“ไปลองชวนดีๆ อีกรอบ” พี่คู้ปัดมือไปมา

“สติแบบมึงนี่ไม่ท่าบริหารร้านที่บ้านรอด” อาร์พูดถึงร้านอาหารที่เพื่อนทำ สามเลยชูนิ้วกลางให้

คนเราก็เก่งทุกอย่างแหละ...ยกเว้นเรื่องความรักของตัวเอง

.

.

.

วันนี้สามมารอรับหลานชายตั้งแต่ก่อนเลิกเรียน ปกติเขามาหลังจากเลิกเรียนเลยได้แค่ครู่เดียว

...โมจินี่หนีเก่งจริงๆ …

ไม่นานนักเสียงออดก็บอกเวลาเลิกเรียน เขาเห็นความวุ่นวายของการตั้งแถวเพื่อกลับบ้าน พร้อมกับเห็นคนที่อยากเจอมาเกือบอาทิตย์ วันนี้แป้งสวมเชิ้ตสีเข้มกับกางเกงตัวที่เขาพาไปซื้อ ผ้ากันเปื้อนที่เป็นสีฟ้าวันนี้เป็นสีเหลืองเหมือนเป็ดน้อย ไม่น้อยสิ...เป็ดกลมขนฟูต่างหาก

ยืนรออยู่ไม่เท่าไหร่ ก็ได้เวลาส่งเด็กๆ แล้ว สามยืนกดดันอีกคนด้วยสายตา อยากรู้นักว่าถึงคิวน้องสิบที่เป็นคนสุดท้ายแล้วจะหายไปไหนอีก ไหนบอกรักเด็กๆ ไง ทำไมถึงได้บกพร่องต่อหน้าที่

“คุมคูแป้งหวัดดีฮับ”น้องสิบบอกเร็วปรื๋อเพราะเห็นคุณน้ามายืนรอนานแล้ว น้าสามชอบบอกว่าถ้าช้าจะอดไอติม น้องสิบเลยรีบ

“กลับบ้านดีๆ นะครับน้องสิบ”

แป้งรับไหว้ระคนเอ็นดู พยายามไม่เงยหน้ามองผู้ปกครองของน้องสิบที่เมื่อคืนไปยืนกดออดกดดันหน้าบ้านตั้งนานจนข้างบ้านออกมาด่า

“คุณครู สวัสดีครับ” สามทักทายคนที่ไม่มองหน้ากันด้วยซ้ำ

“เป็นอะไรแป้ง” เขาอดไม่ได้ ไม่ชอบเลยที่เห็นกันไม่มีตัวตนแบบนี้ อย่างน้อยถ้าโกรธเขาจริงๆ แบบที่พวกพี่คู้บอกก็ควรจะด่าสิ ไม่ใช่เอาแต่หลบหน้าหลบตาแบบนี้

“สวัสดีครับ” คุณครูบอกเสียงเบาพร้อมกับยิ้ม กะว่าจะรีบเดินหนีไปให้เร็วในช่วงที่คุณสามกำลังดูหลาน แต่ไม่ทันมือปลาหมึกอีกคน

“กลับมาคุยให้รู้เรื่องนะแป้ง!”

“ปล่อยครับ!” ระคนตกใจแป้งหันมาสะบัดมืออีกคนออกอีกอย่างแรงแล้วเดินเข้าโรงเรียน เพราะทุกคนมองอยู่...ครูแมวก็มองอยู่

“หนีได้หนีไปนะโมจิ” สามกัดฟันบอกก่อนจะอุ้มหลานขึ้นแนบอก ถ้าไม่ติดเจ้าตัวแสบได้วิ่งไปอุ้มคุณครูขึ้นรถกลับบ้านแน่นอน

.

.

.

หลังจากนั้นอีกอาทิตย์ให้หลังเขาก็ไม่เจอกับคุณครูของหลานชายอีกเลย ทั้งตัวเองมีงานที่ต่างประเทศให้ไปสะสางหลายวัน สามหมายมั่นปั้นมือว่าจะกลับมาไล่ต้อนโมจิให้สมกับความหงุดหงิดของตัวเอง หลายวันมานี้ทำงานไปงุ่นง่านไป ไปดีลงานก็แทบจะกินหัวพาร์ทเนอร์ เอาแต่เฝ้ามองจอ...อย่างน้อยก็อยากให้แป้งตอบแชตกลับมาบ้าง

“เป็นอะไรครับ วันนี้ไม่คุยกับน้าเลย” สามถามหลายชายที่ต่อเลโก้เงียบๆ อยู่ในห้องนั่งเล่น หลังจากวันนี้พี่เลี้ยงไปรับมาจากโรงเรียนก็ซึมไปเลย

“น้าฉาม”

“ครับ” สามลูบหัวทุยของเด็กวัยจะ 5 ขวบ

“คุมคูแป้งไม่มาเล่นด้วยอีกแล้ว”

สามขมวดคิ้ว ก่อนจะอุ้มน้องมานั่งตัก

“ยังไงครับ บอกน้าเร็ว”

“น้องฉิบต้อมเรียนกับคูพิกุน ไม่จ้อบเลยฮะ” สามฟังหลานไปพลางใช้มือข้างที่ถนัดยกมือถือขึ้นหาเบอร์โมจิที่โทรไปร้อยสายก็ไม่ติด

“ได้ยินว่าคุณครูออกไปแล้ว” พี่สองเดินเข้ามาอธิบายแทนลูกชาย

“ห๊ะ ออกอะไรครับ” คนตัวสูงกำมือถือนั่นแน่น

“เหมือนจะลาออก แต่ได้ยินข่าวลือจากกรุปผู้ปกครองว่าผอ.ให้ออกเพราะทำผิดกฎ”

“ยังไงนะพี่สอง?” สามกำมือถือแน่น ไหนเจ้าโมจิบอกว่าชอบเด็กๆ มากไง

“พี่ไม่รู้จริงๆ ว่าเกิดเรื่องอะไร”

“แล้วเขาผิดกฎอะไร!?”

ถ้าการลาออกนี้ทำเพื่อหนีเขา...สามเห็นว่ามันเปล่าประโยชน์

“สาม อย่าใจร้อนต่อหน้าหลาน”

สองปรามมองน้องชายที่อยู่ดีๆ ก็หัวร้อนและไม่นานก็เงียบนิ่งผิดสังเกต สามจะเป็นแบบนี้เสมอเวลาโมโหหรือมีอะไรไม่ได้ดั่งใจ ซึ่งแม้แต่พ่อแม่ก็รู้...ว่าห้ามอะไรในตอนอารมณ์แบบนี้ไม่ได้เลย

“ไปไหน ดึกแล้วนะสาม อย่าขับรถเร็ว”

พี่สองเตือนด้วยความเป็นห่วงเมื่อเห็นน้องชายคว้ากุญแจรถกับกระเป๋าตังค์ที่วางไว้บนโต๊ะไป

“ค้างข้างนอก ล็อกบ้านเลย” สามบอกเสียงเรียบ

“อาฉามไปไหนฮะ” หลายชายวิ่งตามก่อนจะถามคุณน้า

สามมองเจ้าตัวแสบที่วิ่งตามมาเกาะขา เขานั่งยองๆ แล้วลูบผมนิ่มมือ

“จะไปตามคุณครูแป้งกลับมาให้นะครับ”

ที่จริงกะว่าพรุ่งนี้ถึงจะไปจับโมจิกลับมา...แต่เห็นทีว่าต้องเริ่มตั้งแต่ตอนนี้แล้ว





.

.

.





TBC.

______________________________



ได้แต่สงสัยว่าน้าฉามเป็นอะไรกับเขาเหรอฮะ? ถึงจะไปตามเขากลับมา? -.,-

ขอบคุณทุกคนที่เอ็นดูเจ้าโมจินะคะ หลังจากนี้จะมาอัปเดตทุกวันพุธคับ มาดูกันว่าโมจิจะหนีเนื้อคู่(เจ้ากรรมนายเวร)ตัวโตพ้นหรือไม่ 55555

ฝาก #ช่างสักรักคุณครู ไว้ด้วยนะคะ :]
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 7 : Escape the fate [6/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 06-11-2019 19:01:02
สงสารครูแป้งอ่ะ (ยัย)ครูแมวนี่ก็ยังไง จ้องจับผิด/หาเรื่องตลอดเลย คุณสามตามกลับให้ได้นะครับ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 7 : Escape the fate [6/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 06-11-2019 19:13:27
 :hao5: :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 7 : Escape the fate [6/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Rumraisin ที่ 06-11-2019 19:36:19
เลื่อนมาเจอTBC เหมือนใจจะจาดเลยค่ะ  :ling1: :ling3: เจอกันอาทิตย์หน้าน้าาา ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 7 : Escape the fate [6/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ืืnanana21 ที่ 06-11-2019 19:38:19
ออกมาเลยก็ดีค่ะคุณครู​ นังสามแกไปจ้างเป็นการส่วนตัว​ซิ

กว่าจะถึงพุธหน้า​ นานจังงง :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 7 : Escape the fate [6/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 06-11-2019 19:49:05
นังฉาม นังฉามต้องขอเขาเป็นแฟนก่อนไม่ใช่ปล้ำแล้วขอเปฌนแฟน หรือขอเป็นแฟนระหว่างปล้ำำ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 7 : Escape the fate [6/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 06-11-2019 20:13:09
คุยกับเขาดี ๆ ล่ะน้าฉาม
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 7 : Escape the fate [6/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: totorobabii ที่ 06-11-2019 20:25:33
คุมคูแป้งงง :m15: :monkeysad:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 7 : Escape the fate [6/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: panpang ที่ 06-11-2019 21:12:45
 :katai1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 7 : Escape the fate [6/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Stiiiii ที่ 06-11-2019 21:53:54
โดนครูแมวแกล้งหรือว่าลาออกเองอ่ะ แง้ น้องโมจิ :ling1: :mew2:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 7 : Escape the fate [6/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Quatree ที่ 06-11-2019 22:09:04
โดนครูแมวแกล้งใช่มั้ยแต่นั้นก็เมียผอ.ให้น้าสามเปิดรร.ให้เลย :pig4:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 7 : Escape the fate [6/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: TheDoungJan ที่ 06-11-2019 22:26:49
แงง แคงปู้ :monkeysad:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 7 : Escape the fate [6/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ป้าหมีโคตรขี้เกียจ ที่ 06-11-2019 22:35:39
เป็นครูแป้งก็กดดันน่าดูอะ แต่อยากให้หันหน้าคุยกันน๊าาาา อย่าหนีเลย ไม่รอดหรอก  :hao3:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 7 : Escape the fate [6/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 06-11-2019 22:37:19
น้องฉิบรอคุมคูแป้งได้เยยย น้าฉามไปตามแย้วว
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 7 : Escape the fate [6/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 06-11-2019 22:54:49
 :serius2:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 7 : Escape the fate [6/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Majariga ที่ 06-11-2019 23:24:28
สงสารครูแป้งงงงงงงงงง  :sad4: :sad4:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 7 : Escape the fate [6/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ashbyipcet ที่ 06-11-2019 23:34:54
อีแมวนี่เป็นอะไรนี่เห็นคนเป็นเกย์แล้วรังแกขอยาดเรียกอีนะคะคนเป็นครูทำนิสัยแบบนี้ไม่ขอเรียกนะเสียปากหมดจรรยาบรรณครูไม่ทำให้สมองหล่อนมีสามัญสำนึกจริงๆอยากให้แป้งชนนะแค่คงไม่ทำชีวิตจริงครูประเภทนี้เยอะมากควรถึงปลดออกจากุครุสภานะคะครูดักดานแบบนี้  :beat:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 7 : Escape the fate [6/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 07-11-2019 05:11:26
เอาใจช่วยครูโมจิให้ผ่านเรื่องนี้ไปได้ด้วยดีและเร็วๆ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 7 : Escape the fate [6/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 07-11-2019 06:56:04
 :pig4:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 7 : Escape the fate [6/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Ginny Jinny ที่ 07-11-2019 08:49:20
โมจิสู้ๆกอดแน่นๆ :กอด1:

เรื่องบางอย่างปล่อยมันไปดีกว่าทีจะเอาคืน ถ้าเขามีความสุขกับสิ่งที่เขาทำก็.... :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 7 : Escape the fate [6/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: fullfinale ที่ 07-11-2019 09:46:26
โมจิิิิิ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 7 : Escape the fate [6/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 07-11-2019 12:34:29
 :เฮ้อ:



 :L2: :pig4: :L2:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 7 : Escape the fate [6/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Ac118 ที่ 07-11-2019 17:14:57
โอ้ยยย นังน้าสามไปขอเขาเป็นแฟนก่อนไหม
จะไปจับโมจิกลับมาเนี่ย

โอ๋ๆกอดดด เราจะปกป้องโมจิเอง
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 7 : Escape the fate [6/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: pearlluv ที่ 07-11-2019 20:49:39
  :m15: :m15:  :ling3: :ling3:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 7 : Escape the fate [6/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 07-11-2019 22:57:01
ครูแมวเล่นแรงไปแล้วนะ!!!!!! :m31:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 7 : Escape the fate [6/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 07-11-2019 23:49:17
รอตอนต่อไป
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 7 : Escape the fate [6/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Jnchnn ที่ 08-11-2019 18:04:10
เอ็นดูคุณน้ากับหลานชาย นั่งซึมคิดถึงคุมคูแป้งเหมือนกัน
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 7 : Escape the fate [6/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Gimlongdeep ที่ 08-11-2019 18:28:51
น้าน้องฉิบต้องไปคุยให้รุ้เรื่องงงง ลากมาให้ได้นะ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 7 : Escape the fate [6/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 08-11-2019 20:25:28
ลำไยครูแมวจริงๆเลย แต่คุมคูแป้งออกมาจากที่แบบนั้นก็ดีแล้วค่ะ ไปอยู่ที่อื่นที่บรรยากาศมันดีกว่านี้เถอะค่ะ ส่วนนังฉาม สมน้ำหน้า
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 7 : Escape the fate [6/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 12-11-2019 09:39:26
รำคาญครูแมว :katai1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 7 : Escape the fate [6/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 12-11-2019 21:38:11
 :angry2:
นังฉาม ไปตามครูแป้งกลับมาเร็วๆ เลย และทำทุกอย่างให้ถูกต้องนะ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 7 : Escape the fate [6/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 13-11-2019 07:49:40
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 8 : Breath Into Me [13/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: zearet17 ที่ 13-11-2019 17:35:48
#ช่างสักรักคุณครู  | 8 : Breath Into Me



สามรีบบิดรถมอเตอร์ไซค์คู่ใจมาที่บ้านหลังใหญ่ในตอนเกือบสี่ทุ่ม ปกติเวลานี้เด็กอนามัยจัดแบบเขาจะต้องเตรียมตัวอาบน้ำเข้านอนแล้ว แต่วันนี้สามกลับรู้สึกร้อนใจเกินกว่าจะข่มตาหลับได้ อยากจะเจอโมจิแล้วบีบสักสองสามทีให้ร้องไห้หนักๆ

“ทำไงวะเนี่ย” คุณช่างตัวใหญ่มองไปรอบรั้วบ้านเตี้ยๆ เห็นว่าข้างบนบ้านเปิดไฟแต่กดกริ่งเท่าไหร่ก็ไม่มีคนออกมา ตอนนี้เหลือแค่พี่ยามกับข้างบ้านที่จะออกมาด่า

ถึงนาทีนี้แล้ว...ก็ต้องปีน

เขาปีนเข้าไปในบ้านหลังสวย รู้ดีว่าถ้าโดนตำรวจจับจะกลายเป็นคนมีประวัติตลอดชีวิตในคดีบุกรุก แต่ถ้าไม่ปีน...คืนนี้เขาจะนอนไม่หลับ

“ถ้าเจอจะจับตีให้ก้นแดง” สามบ่นไปเดินสำรวจรอบบ้านไป เขาจำได้ว่าหลังบ้านโมจิเป็นครัวแบบเปิด ถ้าลืมปิดหน้าต่างกระจกกว้างตรงหลังครัว คนตัวใหญ่อย่างเขามุดเข้าไปได้แน่นอน

แต่พอลองบิดลูกบิดหลังบ้านแล้วพบว่าโมจินั้นประมาทเหลือเกิน

“ไม่ล็อกประตูด้วยซ้ำ” คุณช่างบ่นก่อนจะเดินเข้าบ้าน ไม่ลืมหันมาล็อกประตูให้เพื่อกันคนเข้ามา ที่สำคัญคือกันคนหนีออกไปด้วย

เขาเปิดไฟฉายในมือถือ เดินขึ้นบันไดบ้านอีกคนโดยไม่ได้สนใจว่าถ้าเกิดนอกจากโมจิมีคนอื่นอยู่ด้วยจะทำยังไง เพราะตอนนี้จุดโฟกัสของเขามีแค่อย่างเดียว

…คือการนำคุณครูคืนถิ่น…

สามเปิดประตูเข้าไปในห้องนอนของคุณครูหลานชาย เห็นว่าไฟเปิดแต่ไม่มีสิ่งมีชีวิตอยู่ข้างใน ในเวลาเดียวกันก็ได้ยินเสียงแว่วมาจากห้องดูหนัง เขาถึงเบนความสนใจไปที่ชั้นบนแทน

คนตัวใหญ่บิดลูกบิดด้วยความรู้สึกอัดแน่นในอก เมื่อแสงจากข้างในห้องนั้นค่อยๆ ลอดออกมากพร้อมกับไอเย็นจัด คนที่นั่งห่มผ้าม้วนเป็นก้อนอยู่ตรงโซฟาเบดก็หันออกมาพร้อมๆ กัน

“ผี! ” “โมจิ! ” พวกเขาตะโกนพร้อมกัน...

สามขมวดคิ้วมองก้อนอะไรสักอย่างที่นั่งกลมอยู่บนโซฟาพร้อมกับถังป๊อปคอร์น ท่าทางตระหนกทำเอาคุณช่างขมวดคิ้วแน่น

ส่วนครูแป้งมองคนที่คิดว่าชาตินี้จะไม่ได้เจออีกแล้ว

“มะ มาได้ไง” แป้งลุกขึ้นเอาผ้าห่มออกจากตัว อากาศในห้องนี้หนาวจนขนลุก

“ประตูหลังไม่ได้ล็อก” สามบอกตามจริง

ครูแป้งอยู่ในชุดนอน สวมเสื้อยืดตัวบางกับบ็อกเซอร์ผ้านิ่มขาสั้น ตากลมโตสั่นระริกเมื่อเห็นคนที่อยากเจอมาหลายวัน ไม่เข้าใจว่าทำไมเวลาแบบนี้ถึงอยากเจอคุณสาม

...คิดแต่ว่าถ้ามัคุณสามอยู่ด้วยก็คงดี...

“ได้ยินว่าไม่ไปทำงาน” แค่สามบอกออกมาแบบนั้นคนที่ยืนอยู่ก็น้ำตาร่วงผล็อย

จากที่คิดว่าจะมาตีโมจิสักสองที พอเห็นแบบนั้นใจก็ร่วงไปอยู่ตาตุ่ม สามเดินเข้าไปหาคนที่ยืนงงอยู่ก่อนจะรวบคนขี้แงเข้ามากอดไว้แน่นพร้อมกับกดจมูกลงที่ซอกคอร้อน

“เกิดอะไรขึ้นแป้ง บอกผมที”

แป้งก้มลงซบหน้าเข้ากับอกของอีกคน...คิดไปเองว่าจะไม่ได้เจออีกแล้ว

“ผะ...ผมโดนไล่ออก ฮึก” คุณครูยกมือขึ้นกอดแผ่นหลังกว้างไว้





อาทิตย์ที่แล้วหลังจากที่ไปกินข้าวกับคุณสาม แค่วันเดียวก็มีภาพเขากับคุณสามหลุดออกมาอีกชุด เป็นภาพแป้งกับสามหน้าบ้าน ตอนนั้น...สามกำลังหอมแก้มโมจิฟอดใหญ่ ภาพชุดนั้นเป็นครูพิกุลส่งลงในกลุ่มคุณครูด้วยกัน บอกว่ามีผู้ปกครองแถวบ้านที่เจอพวกเขาส่งมาให้อีกที

แป้งไม่เชื่อ...แต่ก็เถียงอะไรไม่ออก

“ผะ...ผมไม่เข้าใจ วะ...ว่าทำไมเป็นแบบนี้” คนเล่าเล่าไปสะอื้นไป

ส่วนคนฟังขมวดคิ้วแน่น กำลังคิดว่า...ผู้ชายอายุจะ 30 น่ารักแบบนี้เหรอวะ

“ผมก็ไม่เข้าใจ เอารูปมาดู” สามละอ้อมแขนออก ก่อนจะนั่งลงบนโซฟา เอื้อมมือไปหยิบรีโมตเพื่อปิดหนังผีที่กำลังโหยหวนของโมจิ ก่อนจะดึงคนที่ยืนงงมานั่งลงบนตัก...ขอกอดให้หายคิดถึงหน่อย

เขาไล่ดูรูปในมือถืออีกคน รูปพวกนั้นเริ่มตั้งแต่ที่พวกเขากินข้าว จนมาถึงพื้นที่หน้าบ้าน ถ่ายช็อตถี่ๆ ติดกันทำให้ได้ช็อตเด็ด...แบบนี้มันโคตรจะละเมิดความเป็นส่วนตัว

สามเดาะลิ้นไล่มองแต่ละรูป ถ้ารู้ว่าโดนถ่ายจะจัดฉากให้หนักกว่านี้อีก นับว่าคนที่ส่งมาไม่ฉลาดเอาเสียเลย แทนที่จะส่งมาแค่รูปหรือสองรูป กลับส่งมาทั้งหมด มันทำให้ดูรู้ว่าภาพพวกนี้มาจากมืออาชีพ

“เพราะแบบนั้นเลยไล่ไปใช่ไหม” สามถามคนที่นั่งเป็นโมจิซึม คนตัวใหญ่ก้มลงวางคางกับไหล่อีกคน

“โรงเรียนมีกฏครับ เขาห้ามสนิทกับผู้ปกครองอยู่แล้ว”

สามเลิกคิ้ว...มีกฏก็ใช่ว่าจะละเมิดความเป็นส่วนตัวแบบนี้ได้นี่

“แล้วภาพชุดนี้ชุดเดียวทำให้โดนให้ออกเลยเหรอ ไม่ทำการสอบอะไรก่อนหรือไง” คุณช่างถาม พยายามไม่ใส่อารมณ์ถึงจะโมโหมากก็ตาม

“จริงๆ ก่อนหน้านี้…” แป้งหลุบตามองพื้น

“อะไร? ”

“มีรูปตอนเราไปห้างด้วยกันครับ”

สามขมวดคิ้วแน่น เขาเปิดดูรูปที่โมจิบอกแล้วก็พบว่าเป็นรูปเขากับโมจิที่ลานจอดรถสองรูป ซึ่งถ่ายได้แบบมือสมัครเล่น

แป้งมองใบหน้าคมสัน เขาคิดว่าเขาทำทุกอย่างที่ทำได้แล้ว ทั้งไล่คุณสามไป ทั้งพยายามไม่สนใจหลายๆ อย่างที่ครูแมวและเพื่อนพยายามทำมาตลอด สุดท้ายก็จบแบบนี้อยู่ดี

“ครูพิกุลนี่ใคร ใส่แว่นแก่ๆ ใช่ไหม” สามถามถึงคนที่ส่งรูปมา เห็นชื่อในกลุ่มแช็ต

“ครับ” แป้งพยักหน้า เขาไม่เชื่อว่าครูพิกุลจะทำ แต่ก็…

“แล้วครูแมวคือใคร” สามถามถึงคนที่พิมพ์บอกให้โมจิไปเจอที่ห้องปกครอง

พอพูดถึงครูแมว...โมจิก็กัดปากแน่น

“คนที่เสียงดังๆ แก่ๆ ใช่ไหม? ” สามมองใบหน้าด้านข้างของคนที่มักจะยิ้มอยู่เสมอ เขาถอนหายใจยาว

“แล้วแจ้งตำรวจ ทำอะไรยัง”

แป้งส่ายหน้า

“อย่าเลยครับ”

“อย่าได้ไง เขาถือว่าตัวเองเป็นใคร ยุ่งเรื่องคนอื่นดีนัก ละเมิดสิทธิคนอื่น มันฟ้องได้นะ” คุณช่างว่าไปขมวดคิ้วไป ก็พอดูรู้ว่าโมจินิสัยยังไง แต่คนพวกนี้ถ้าไม่เจอคนจริงคงจะทำแบบนี้กับคนอื่นไปเรื่อยๆ

“เขาไม่ค่อยชอบผมอยู่แล้ว” แป้งบอกเสียงเบา

“ไม่ชอบเพราะอะไร” สามขมวดคิ้วแน่น ไม่เข้าใจว่าบนโลกใบนี้มีคนไม่ชอบโมจิเอ๋อๆ ฟูๆ นุ่มๆ แบบนี้ด้วยเหรอ

“ชอบว่าผมอ้วน แล้วก็...ผมชอบผู้ชาย”

“อ้วนแล้วมันจะทำไมวะ! ” เรื่องนี้สามโมโห!

แต่แป้งกลับรู้สึกเจ็บกับคำว่าอ้วนจากปากคุณสามแทน...

“แล้วเรื่องชอบผู้ชายมันจะทำไม! ” สามมองหน้าคนที่ซึมลงไปอีก

“ผมก็ไม่เข้าใจ…” แป้งไม่รู้เลยว่าทำไมครูแมวถึงเกลียดเขานัก ถ้าเป็นเรื่องรางวัลครูดีเด่น เด็กๆ ก็โหวตกันเอง...ไม่เห็นมีเหตุผลเลย

“รูปพวกนั้นมีผมติดอยู่หรา ยังไงก็ต้องจัดการ! ” สามบอกตามตรง สมัยที่โซเชียลเน็ตเวิร์กข่าวเร็วแบบนี้ ภาพหลุดไม่ใช่เรื่องล้อเล่น ต่อให้เขาไม่ใช่เป็นคนมีชื่อเสียง แต่ก็ต้องตัดไฟตั้งแต่ต้นลม ป้องกันปัญหาและจัดการพวกยุ่งไม่เข้าเรื่องด้วย

“คุณสามใจเย็น” แป้งปรามคนที่เดือดกว่าคนโดนไล่ออก

สามถอนหายใจเป็นรอบที่ล้าน เห็นโมจิเสียใจขนาดนี้...เขาก็อดโมโหไม่ได้ พวกครูพวกนั้นคิดว่าตัวเองเป็นใคร ถึงมาทำให้โมจิต้องร้องไห้จนตัวบวม!

“ไม่เสียใจเหรอ...” สามสอดนิ้วเข้าไปที่มืออีกคน

“ก็เสียใจครับ” คุณครูบอกพร้อมกับจับมืออีกคนไว้ ตรงแก้มขึ้นสีเลือดจางๆ

“ไม่อยากกลับไปสอนเด็กๆ เหรอ? ”

“คงกลับไปไม่ได้แล้วครับ” แป้งยิ้มบาง ตั้งแต่เด็กจนโตเขามีความฝันว่าอยากเป็นคุณครูเด็กเล็กมาตลอด มันเป็นความฝันเดียวที่เขามี ตอนนี้ถึงได้เสียใจมาก เพราะไม่รู้ว่าจะได้กลับไปทำงานที่รักได้ไหม

“แป้ง...” สามเรียกอีกคน ก่อนจะกระชับอ้อมกอด

“แล้วคุณสามมาที่นี่ทำไม” พอเริ่มใจเย็นขึ้นมาหน่อยคุณครูก็เพิ่งสงสัย ว่าคุณน้าน้องสิบโผล่ขึ้นมาบนชั้น 3 ตรงนี้ได้ยังไงหลังจากหายไปตั้งนาน

“น้องสิบเศร้า มีคนไม่ยอมไปทำงาน” สามบอกคนที่กำลังซึมพอๆ กับหลานตัวเอง

“แล้วแป้งจะเอายังไงต่อ”

“หางานใหม่มั้งครับ แต่โดนไล่ออกมา ไม่รู้จะมีที่ไหนรับอีก” โมจิบอกเสียงแผ่ว

“มันไม่มีเหตุผลเลยนะ”

“ผมผิดกฎเอง” เพราะตัวเขาเองด้วย ถ้าคุณสามไม่ใช่คุณน้าน้องสิบ ก็ไม่มีใครสามารถใช้กฏข้อนี้เพื่อโจมตีเขาได้

“กฎบ้า คนรักกันมันผิดตรงไหน!? ”

“อะ…อะไรนะครับ” แป้งไม่เข้าใจ...ใครรักใครนะ?

ตากลมบวมช้ำหันมามองคนที่อยู่ๆ ก็โผล่มาพูดอะไรแปลกๆ เต็มไปหมด จากท่านั่งบนตักกลายเป็นว่าแป้งหมุนตัวมานั่งเกยตักหันหน้าเข้าหาคุณสาม ทำให้โมจินุ่มนิ่มใต้บอกเซอร์ตัวบางเบียดอยู่ตรงหน้าขา

“มองอะไรโมจิ? ”

“คะ...คุณสามว่าไงนะครับ? ”

จุ๊บ...สามจูบลงบนปลายจมูกอีกคน คิดมาแล้วว่าถ้าไม่พูดคงไม่รู้

“ชอบ”

“ห๊ะ!? ” แป้งทำหน้างงยิ่งกว่าเคย...ใครชอบอะไรนะ?

“ยังไม่เข้าใจอีกเหรอ” สามถอนหายใจเมื่ออีกคนส่ายหน้า

“ผมชอบคุณ ชอบแป้ง” สามชี้มือเข้าที่แก้มนิ่ม

“ห๋าาาาา! ” คราวนี้โมจิส่งเสียงดัง ทำตัวไม่ถูกแล้ววันนี้ เดี๋ยวก็โมโห เดี๋ยวก็ร้องไห้ แล้วตอนนี้ก็ตกใจ ทั้งไม่รู้จะต้องวางมือไว้ตรงไหน ท่าทางเก้ๆ กังๆ ทำเอาอีกคนขำร่วน

“ไม่จริงหรอก! ” แป้งบอกพร้อมกับเบ้หน้า

“ไม่จริงตรงไหน” สามขมวดคิ้วมอง

“คุณสามโกหก”

“จะโกหกทำไม”

“ทำไมคุณสามถึงจะมาชอบคนแบบผม อ...อ้วนด้วย ไม่ได้น่ารักแบบคุณคนดีเลย” แป้งหลบตา

“นั่นสินะ บวมแบบนี้” สามถอนหายใจ ไม่รู้ว่าคนดีมาเกี่ยวอะไร ตามไม่ทันด้วยว่าโมจิคิดไปถึงไหนแล้ว…

“คุณสาม! ” แป้งเสียงดังเมื่อโดนบีบก้นแรงๆ

“มันเขี้ยว! จะโกหกทำไม ชอบก็คือชอบ” สามบอกด้วยความหัวเสีย “คิดสิว่าเป็นโมจิขี้แง คิดอะไรก็ไม่ค่อยทัน ถ้าไม่ใช่ผมใครจะชอบ! ”

แป้งอ้าปากเหวอ...แบบนี้ไงเล่า! ถึงคิดว่าโกหก!

สามมองคนที่เดี๋ยวหน้าแดง เดี๋ยวก็ตกใจ เดี๋ยวก็หน้าหงอย เขาอดไม่ได้ที่จะก้มลงฟัดแก้มอีกรอบ

“แล้วแป้งชอบผมบ้างไหม” สามถามคนที่นั่งเกยแทบจะสิงร่างกันแล้ว

“ก็...ก็...ก็....” คุณครูทำตัวไม่ถูก ไม่รู้จะพูดอะไรด้วย มือสั่นไปหมดเมื่อนึกออกว่ากำลังนั่งอยู่ในท่าไหน ยิ่งเมื่อโดนกอดแน่น...รู้สึกว่าไม่มีส่วนไหนในร่างกายเลยที่ไม่สัมผัสกัน

“ต้วมเตี้ยมเอ้ย! ” จุ๊บ...คราวนี้สามจูบตรงปาก ได้กลิ่นป๊อบคอร์นจางๆ

แป้งดันหน้าอีกคนออก ไม่เจอกันนานพอมาถึงก็ทำแบบนี้…

“คุณสามเถอะ หายไปไหนมา”

“มีคนไล่ ก็ต้องไป” สามบอกเสียงเรียบ อีกคนเลยทำหน้าเศร้า บอกหรือยังนะว่าโมจิเวลาอยู่ต่อหน้าเขานี่เก็บสีหน้าไม่อยู่เลย

“ไปทำงานที่สิงคโปร์มา” สามบอกตามจริง

แป้งหยักหน้าหงึกหงัก เพราะเข้าไปดูในเพจร้านสักก็ไม่เห็น เลยแอบคิดว่าจะไม่ได้เจอกันอีกแล้ว

“งานอะไรครับ” แป้งไม่รู้ว่าควรถามดีไหมเพราะมันเป็นเรื่องส่วนตัว แต่ในฐานะคนที่นั่งเกยตักกันอยู่แบบนี้...เลยอยากลองถามดู

“งานร้านอาหาร”

“เป็นเชฟด้วยเหรอครับ” คุณครูทำตาโต

สามลอบขำคนคิดไปเองเก่ง แต่เรื่องของตัวเองดันไม่คิดอะไรเลย

“ไม่ใช่เชฟ”

“ผู้ช่วยเชฟเหรอครับ? ”

เขาไม่อยากบอกว่าเป็นเจ้าของ เพราะยังไม่ได้เป็น จะบอกว่าเป็นผู้จัดการก็ไม่ใช่ เลยปล่อยเบลอไปก่อน ทั้งเป็นพวกขี้เกียจอธิบายด้วย

...สามเป็นพวกชอบทำมากกว่าพูด…

“งั้นไปลองทำงานด้วยกันไหม? ” สามถามอีกคน ที่จริงก็ขาดเลขาอยู่ ที่งานทุกอย่างกินเวลานานเพราะเขาไม่มีคนช่วยเรื่องเอกสาร

“งานอะไรครับ? ”

“ผู้ช่วยผม”

“ช่วย ยังไงครับ? ” แป้งผู้ประสบการณ์ในครัวเป็นศูนย์ไม่เข้าใจ ในหัวคิดไปถึงรายการเชฟมือทองที่วิ่งอยู่ในครัววุ่นวาย ต้วมเตี้ยมแบบเขาทำไม่ได้หรอก

“ผมอยากเป็นครูครับ” แป้งบอกตามตรง

สามถอนหายใจแต่ก็พยักหน้าเข้าใจ เขาว่าโมจิเหมาะกับงานนี้ที่สุดแล้ว คุณครูใจดีลาออกทำเอาหลานเขากับเด็กๆ หลายๆ คนซึมจัด

“ร้องไห้แบบนี้มากี่วันแล้ว” สามถามถึงใต้ตาบวม แต่แป้งไม่ตอบ

คุณครูคิดว่าตัวเองไม่ได้ขี้แงขนาดนั้น แต่พออยู่คนเดียวนานๆ เข้าก็แย่เหมือนกัน หลังจากวันที่โดนให้ออกแป้งก็ไม่ติดต่อใครเลยนอกจากบริการเดลิเวอร์รี เขาหมกตัวอยู่ในห้องดูหนังทั้งวันทั้งคืน ไม่กล้าบอกพ่อแม่เพราะท่านต่างก็รู้ว่าแป้งรักอาชีพนี้แค่ไหน

แป้งเสียใจจนไม่ทำอะไร เขาดูหนังไปเรื่อยๆ สลับกับการกินและนอนให้หลับไป รู้ว่ามันรังแต่จะทำให้ทุกอย่างแย่ แต่ก็นึกอะไรยังไม่ออก

“ไปพักผ่อนไหม เผื่อกลับมาแล้วหัวจะโล่งขึ้น” สามถามคนที่ดูเครียดพอสมควร เป็นดังคาด โมจิส่ายหน้า

“ไปเถอะนะ ไปด้วยกัน”

.

.

.

การไปเที่ยวครั้งนี้เป็นการเที่ยวแบบอารมณ์ไม่ดี เพราะแป้งยังมีอะไรมากมายอยู่ในหัว สามขับรถมารับในตอนสายโดยบอกแค่ว่าจะพาไปทะเล แต่ไม่บอกว่าจะไปที่ไหน

“ไปที่ไหนครับ”

“ไปเกาะ ชอบไหม? ”

แป้งพยักหน้าเบาๆ แอบมองคนที่อยู่ในชุดสบายๆ อย่างเสื้อกล้ามตัวโคร่งกับกางเกงขาสั้น พอคุณสามใส่ดันดูดี พอแป้งใส่กลับเหมือนคนใส่ชุดนอนออกมาเที่ยว

“เอาชุดว่ายน้ำไปด้วยไหม? ” ช่างถามเพราะเขาบอกอีกคนให้เตรียม

“ไปครับ” คนที่นั่งอยู่ข้างๆ พยักหน้าหงึกหงัก แต่แววตาที่มักจะสดใสกลับหม่นแสง

“ทำหน้าดีๆ หน่อยสิ” สามเอื้อมมือซ้ายมาลูบต้นคออีกคนเบาๆ

“ผมคิดถึงเด็กๆ ”

วันนี้เป็นวันพุธ ปกติแล้ววันพุธจะเป็นวันที่เด็กๆ ได้ออกมาเล่นที่สนามเด็กเล่นในตอนบ่ายของวิชาสันทนาการ เขาชอบเวลาที่ได้เห็นเด็กๆ ต่อคิวหรือแบ่งของเล่นกัน ส่วนแป้งจะมีหน้าที่ซัพพอร์ตอยู่ใกล้ๆ เขาชอบที่จะได้คุยเรื่องราวมากมายเกี่ยวกับจินตนาการของเด็กๆ ที่เป็นเหมือนผ้าขาว อันไหนไม่ดีก็อยากจะสอน ส่วนอันไหนที่ดีก็อยากจะส่งเสริม

สามมองคนข้างกาย ก่อนจะหยิบบางอย่างออกมาให้ดู

“มีคนคิดถึงครูแป้งนะ”

“อะไรครับ”

“น้องสิบวาดมาให้” สามยื่นกระดาษแผ่นเล็กให้ เขียนด้วยตัวหนังสือโย้เย้ว่า ‘ให้ครูแป้ง’

“อะไรครับเนี่ย” แป้งถามถึงภาพวาดระบายสีแนวแอบสแตรกที่ดูก็รู้ว่าเป็นของน้องสิบแน่นอน

“ไก่ทอด น้องบอกคุณครูแป้งชอบไก่ทอด”

คุณครูยิ้มจนเห็นลักยิ้มบุ๋ม ก่อนจะเงยหน้ามองอีกคนที่กำลังยิ้มให้กัน

“ไปทำหัวให้โล่งก่อน ค่อยมาจัดการเรื่องยุ่งยาก เผื่อจะคิดอะไรดีๆ ออก”

แป้งพยักหน้ารับ จะว่าไปแล้วก็ไม่ได้เที่ยวไหนนานแล้วเหมือนกัน...แถมยังได้ไปเที่ยวกับคุณสามอีก

ส่วนสามเปิดเพลงในรถคลอไป เป็นเพลงวงที่แป้งชอบ เขามองตรงไปข้างหน้า เมื่อวานไปลองปรึกษาพี่ทนายบริษัทดูแล้ว คิดว่าจะกลับมาเช็กบิลพวกชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านให้หลาบจำ

.

.

.

หลังจากนั่งรถ ต่อเรือเกือบ 6 ชั่วโมงก็มาถึงเกาะสวยทางภาคตะวันออกในตอนบ่ายแก่ ฤดูนี้น้ำทะเลเป็นสีฟ้าใสแจ๋ว เลยได้เห็นคุณครูทำหน้าตื่นเต้น

“เหนื่อยไหม” สามถามคนที่เดินขึ้นมาถึงรีสอร์ต เป็นรีสอร์ตที่ข้างหน้าติดกับหาดสวย แต่ข้างหลังมีธารน้ำไหลเอื่อย

บ้านพักแต่ละหลังแยกกันออกโดยสิ้นเชิง ทำด้วยไม้และกระจก ห้องของพวกเขามีอ่างน้ำวนที่มองเห็นทะเลได้สุดลูกหูลูกตา เห็นว่าเป็นห้องของคู่รักที่ปกติต้องจองข้ามเดือน แต่สามได้มาเพราะรู้จักเจ้าของรีสอร์ต

“ไม่เหนื่อยครับ” แป้งยิ้มให้ พอได้มาข้างนอกมองอะไรสวยๆ ก็รู้สึกดีขึ้นกว่าสองอาทิตย์ที่ผ่านมาเยอะมาก แต่พอมองไปตรงเตียงคิงไซซ์ในบ้านพักไม้แล้วก็…

“ทำไม? ” สามถาม พยายามไม่ขำตอนที่เห็นโมจิเริ่มแก้มแดง

“แป้ง มานี่” เขาแกล้งตบปุลงข้างเตียง แต่อีกคนเดินมึนไปที่หน้าต่างแทน

“ด้านนอกมองเห็นหาดด้วยครับ”

สามเผลอขำคนเฉไฉ เลยโดนหันมามองค้อน

“กลัวอะไร” คนตัวใหญ่ลุกขึ้นก่อนจะก้าวเข้าไปหา เขาไล่มองตั้งแต่หัวกลมลงมาที่เอวคอดและก้นงอน คิดว่าถ้าเกิดยังอยู่ในห้องนี้...คงไม่ได้ทำอะไรแน่เลย

“ไปว่ายน้ำกัน” สามชวน

“คือ ผม…”

“อะไร? ”

“หิวข้าว...” แป้งยิ้มเขินๆ

“ลืมเลย เรายังไม่ได้กินข้าวเที่ยงเนอะ” ปกติคุณช่างกินข้าวเลทมาก แต่โมจิน่าจะกินข้าวตรงเวลาเพราะอยู่กับเด็กๆ และนี่ก็จะบ่ายสี่โมงแล้ว

สามเดินนำอีกคนมากินข้าวกันที่ห้องอาหารของรีสอร์ต อาหารนานาชาติละลานตาเป็นแบบบุฟเฟต์ให้เดินตัก คนที่เหมือนจะเศร้าเลยตาโต แป้งอยากลองกินเนื้อแกะมานานแล้ว!

“เดี๋ยวก็จุก” สามบอกคนที่ตักมาพูนจาน พอรู้ว่าทำให้โมจิงอนได้ก็หัวเราะ

“ไม่จุกหรอกครับ…”

“เป็นห่วงเฉยๆ ” สามบอกพร้อมกับจิ้มสเต๊กปลาเข้าปากตัวเอง เห็นโมจิกำลังม้วนสปาเกตตีซอสมีตบอลเข้าปาก

“อยากชิม” คุณช่างว่าพลางอ้าปากรอ คุณครูเลยม้วนแล้วป้อนให้

...พวกเขาทำตัวเป็นธรรมชาติจนตัวเองยังอดแปลกใจไม่ได้…

“มีคนมาแอบถ่ายอีกไหมเนี่ย” สามแซว ถ้ารู้ว่ามีกล้องมาตามถ่ายจะจับโมจิกินมันบนโต๊ะอาหารนี่แหละ ให้รู้กันทั้งโลก

“คุณสามทำให้ผมกลัว”

“กลัวอะไร เข้ามาได้ก็ต้องจองห้องพัก ถ้าเขาพยายามขนาดนั้นก็ปล่อยเขา” คนตัวโตว่า นึกแล้วก็โมโหพวกครูพวกนั้น

แต่เดิมสามอยู่ในสังคมที่แทบจะไม่เจอเรื่องพวกนี้ เพราะเลือกทำงานที่ค่อนข้างอิสระด้วย แต่พวกเพื่อนเขากลับบ่นเป็นเสียงเดียวกันว่าเจอพวกเพื่อนร่วมงานที่ทั้งขี้อิจฉา และนิสัยแปลกๆ มากมาย บางทีโมจิอาจจะเจอเพื่อนร่วมงานไม่ดีก็ได้

“อร่อยไหม? ”

“อร่อยครับ” อีกคนยิ้มหวาน ทำเอาคนพามายิ้มตาม

“กินเยอะ ใส่ชุดว่ายน้ำจะพุงออก” พอบอกแบบนั้นคนที่กำลังอร่อยก็หุบปากฉับ

จริงๆ เขาแค่กลัวว่าถ้ากินเยอะไป ตอนทำ...แบบนั้น จะง่วงแทนที่จะรู้สึกดี

...สามไม่ได้พามาเที่ยวฟรีๆ อยู่แล้ว…

.

.

.

หลังจากกินเสร็จก็แวะมาเปลี่ยนชุดกันที่ห้องนอน แป้งมองคนที่ถอดเสื้อและกางเกงออกแบบไม่อายฟ้าดิน คุณครูหลับตาปี๋ ไม่นานอีกคนก็สวมกางเกงว่ายน้ำเข้าไปเรียบร้อย

“เอ่อ…”

“มีอะไร? ” สามที่บนตัวเหลือเพียงกางเกงว่ายน้ำพอดีตัวมองคนที่หลบตาเป็นพัลวัน พอเดินเข้าไปหาโมจิก็ถอยกรูด

“ผะ..ผม เอ่อ” แป้งเหลือบมองแผ่นอกกว้างและท่อนแขนล่ำสัน

แต่เดิมคุณน้าน้องสิบตัวสูงใหญ่อยู่แล้ว เพราะฉะนั้นการเข้ายิมเลยทำให้รูปร่างเขาเข้าที่เข้าทางมากขึ้น ไหล่และอกหนาที่มีรอยสักลายคมสวย 4-5 ลาย บริเวณหน้าท้องเป็นลอนชัดและลีนเพราะเจ้าตัวรักษามันอย่างดี ถึงจะกินข้าวมาอิ่มก็ไม่มีส่วนเกินให้เห็น ส่วนใหญ่สามจะกินอาหารที่ค่อนข้างคลีนอยู่แล้ว สะโพกสอบถูกคลุมไว้ด้วยกางเกงว่ายน้ำสีน้ำเงินพอดีตัว มันนูนออกมาด้วยตัวตน ส่วนท่อนขายาวเพรียวแต่แน่นด้วยกล้ามเนื้อก้าวเท้าเข้ามาหาอีกคน

แป้งเผลอเหลือบมองทั้งหมดนั่นแค่ชั่ววินาที...

“มองอะไร” สามถาม อีกคนเลยเบือนหน้าหนีทันที

แป้งว่าหุ่นคุณสามเหมือนนายแบบที่เขาชอบแอบดูในนิตยสาร เห็นแบบนี้แล้วใครจะกล้าเปิดชุดว่ายน้ำของตัวเองล่ะ!

“อายอะไร เห็นหมดแล้ว” สามแกล้งก้มหน้าลงไปเท่ากับใบหน้าอีกคน

แป้งเม้มปากแน่นหลับตาปี๋ ก็คืนนั้นเมาด้วย มืดกว่านี้ด้วย แต่ตอนนี้เห็นทุกอย่างเต็มตาจนเวียนหัว

“ผะ...ผมไปเปลี่ยนชุดก่อน! ” โมจิพูดเร็วปรื๋อก่อนจะคว้าชุดวิ่งเข้าห้องน้ำไป

สามหัวเราะตามหลัง...โมจินี่น้า





คุณช่างนั่งกดมือถือรอที่โซฟา ไม่นานนักเสียงกุกกักในห้องน้ำก็เงียบลง แป้งออกมาพร้อมกับผ้าขนหนูผืนใหญ่คลุมไหล่

สามเหลือบขึ้นมองร่างกายขาวโบ๊ะ โมจิมีเอว สะโพกผาย ขากลมแน่น ไม่ได้เป็นคนมีพุง แต่ก็มีเนื้อให้ขย้ำ แขนขากลมกลึง โดยเฉพาะก้นเด้ง น่ากัดไปหมด

“ไหน ดูที่ขาหน่อย” สามเดินเข้าไปหาคนที่ประหม่าจนตัวแดง เขาพุ่งสายตาไปที่บริเวณรอยสักตรงสะโพก

“ต้องไปซ้ำอีกรอบนะ จะได้ชัดนานๆ ” สามแตะมือลงที่เอวอีกคน ใจจริงอยากจะรั้งกางเกงว่ายน้ำสีครีมของอีกคนลงแล้วเล่นน้ำอย่างอื่นกันแทน...

“จริงเหรอครับ? ” แป้งถามพร้อมกับเงยหน้ามอง เห็นสายตาคุณสามแล้วรู้สึกร้อนวาบไปทั่วตัว

“แป้ง…” ริมฝีปากหยักจูบลงบนต้นคอ

คุณครูเลยรีบบอก “คุณสาม ไปว่ายน้ำกันเถอะ! ”

.

.

.

“ไหนคุณสามบอกจะว่ายน้ำ? ” โมจิที่วาดฝันไว้ว่าจะได้กระโดดน้ำทะเลสีใสในยามค่ำมองสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ในรีสอร์ต

“นี่ไงสระว่ายน้ำ หรืออยากเล่นน้ำอย่างอื่น” สามถามพลางยิ้มแต่อีกคนไม่เข้าใจ

“ใช่ครับ” โมจิอยากเล่นน้ำทะเล

“คืนนี้แหละได้เล่นแน่”

“...” โมจิงง...ดึกๆ เล่นน้ำทะเลจะมองเห็นอะไร แป้งยังไม่ทันจะนึกอะไรออกก็โดนฉุดมือลงสระแล้ว

เสียง ‘ตู้ม’ ดังขึ้นเมื่อสามลากอีกคนลงสระ สระน้ำเกลือกระจายเป็นวง แป้งโดนอีกคนกอดหนึบ ในตอนชุลมุนเหมือนจะโดนจับตรงนั้นตรงนี้ไปหลายที

“คุณสาม! ”

“อะไร? ”

แป้งหันมาจ้องหน้าคนขี้แกล้ง ผมที่มักจะเซ็ตเสยไว้เสมอของคุณสามลู่ลงมา ทำให้ดูเด็กกว่าอายุเยอะมาก ถ้าบอกว่าเป็นเด็กมหาลัยก็ยังเชื่อ

คุณสามดูดี...ต่างจากคนงุ่มง่ามแบบเขา

“น้ำเย็นจัง…” แป้งบอก

“เออ เย็นจนหด” สามบอก อีกคนเลยแอบหรี่ตามองต่ำ

“อะไร มองอะไร”

แป้งยู่หน้าก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง

“ว่ายน้ำแข่งกันไหมครับ? ”

“เอาสิ” สามตอบรับ

“สองรอบนะครับ” คุณครูบอกด้วยความมั่นใจ

ถึงบนบกจะช้ากว่า แต่สมัยมัธยมเขาเคยได้ฉายามาว่าพะยูนเผือกเลยนะ!





พวกเขาขึ้นจากสระมาวอร์มอัพเพราะกลัวจะเป็นตะคริว สามเหลือบมองกางเกงว่ายน้ำแบบพอดีตัวของโมจิ ตรงก้นกลมมันใหญ่กว่าผู้ชายปกติ เลยน้ำให้แก้มก้นล้นออกมาในตอนที่กางเกงว่ายน้ำเปียกฟิตตัว สามตวัดสายตามองฝรั่งกลุ่มใหญ่แถวนั้นที่ดูสนใจพวกเขา คนตัวสูงดึงอีกคนเข้ามาใกล้ มือเขาวางตรงสะโพกเพื่อให้รู้ว่า...โมจิเด้งๆ นี่เป็นของใคร

“ถ้าชนะได้อะไร” คนที่ยืดแข้งยืดขาเตรียมพร้อมถามคนข้างตัว

“อะไรก็ได้” โมจิหันมายักคิ้วให้ ดูท่าทางมั่นใจ

“พูดแล้วนะ” สามรับคำ

แป้งนับ 1 2 3 ก่อนที่พวกเขาจะกระโดดลงสระพร้อมกัน เพราะช่วงตัวยาวกว่าคุณช่างเลยเหมือนใช้แรงน้อยกว่าอีกคน เขาแตะขอบสระรอบแรกได้ก่อน คิดว่ายังไงก็ชนะเห็นๆ รอบที่สองเขาถึงปล่อยให้อีกคนทิ้งห่างไป ก่อนที่จะรีบจ้ำในตอนสุดท้าย ที่สุดสามก็ชนะอย่างฉิวเฉียด

แป้งหอบฮักพร้อมกับบ่นว่านิดเดียวก็จะชนะแล้ว ทำเอาอีกคนยิ้มหวาน

“จะขออะไรดีนะ” คุณช่างว่ายเข้าไปหาอีกคนแล้วดึงตัวเข้ามาหา ตอนนี้คุณครูแก้มแดงเหมือนโมจิสตรอเบอรี่เพราะเหนื่อย

“คุณสาม...อื้อ...มือ” แป้งขมวดคิ้วและเตือนอีกคนที่บีบก้นเขาเต็มมือทั้งสองข้าง

“มือทำไม? ”

“คนมอง” แป้งเตือนอีกรอบ

ในขณะที่คุณครูวัย 28 กังวลเรื่องกาลเทศะ ช่างสามวัย 23 กลับชอบการเป็นเป้าสายตา เขาว่ากันว่าความคึกคะนองของแต่ละช่วงวัยมันต่างกัน

“ก็คุณบอกขออะไรก็ได้” สามแย้ง คุณครูถึงกับหน้ามุ่ย

คนตัวใหญ่ดึงอีกคนเข้ามาชิด ตรงสะโพกใต้น้ำเบียดกันชิด เขาถูส่วนนั้นเข้ากับของอีกคน มือใหญ่เฟ้นไปทั่วก้นแน่น เพราะบรรยากาศเริ่มสลัวและอยู่ใต้น้ำ คนมองคงได้แต่สงสัย...แต่ก็มองไม่ชัด

ในระหว่างที่อีกคนกำลังดันออก สามก็สอดนิ้วเข้าไปในกางเกงแนบเนื้อ ไต่นิ้วไปตรงใต้แก้มก้น ก่อนจะเขี่ยตรงช่องทางนุ่ม

“อ๊ะ…คุณสาม! ” แป้งซบหน้าลงกับบ่าแข็งแรงของอีกคน เขากัดปากตัวเองจนแดง รู้สึกเสียววาบและชาตั้งแต่ท้องน้อยจนถึงปลายเท้าเมื่อปลายนิ้วผลุบเข้าไป

“ย...อย่า” คุณครูร้องห้ามด้วยเสียงสั่นเทา ขาแขนที่เคยตีน้ำลอยตัวได้ทรุดฮวบลงกับอ้อมอกเมื่อนิ้วกลางสอดเข้ามาเกือบจะสุด

“อะ..อ๊า” และครางอยู่ใกล้หูอีกคนเมื่อโดนดึงนิ้วออกอย่างรวดเร็ว รู้สึกเหมือนน้ำเย็นจะเข้ามานิดหน่อย

“อยากให้พวกยุ่งเรื่องชาวบ้านมาถ่ายรูปตอนนี้จัง คงจะอกแตกตาย” สามก้มลงกระซิบกับใบหูร้อน ก่อนจะงับติ่งหูอีกคนเบาๆ

“พะ..พอเถอะ” แป้งขอร้อง เขาก้มงุดลงกับซอกคออีกคน รู้สึกอายเหมือนตัวจะแตก

“ป่ะ ขึ้นห้องเถอะ” สามดึงอีกคนขึ้นจากสระ มองสายตาหวานเยิ้มของโมจิแล้วไม่อยากเสียเวลาสักเสี้ยววินาที

แป้งเหลือบมองสิ่งนั้นของคุณสามที่เหมือนจะโตขึ้นมากกว่าเดิม

“ทะ...ที่บอกจะขอ”

สามเลิกคิ้วมองคนที่กำลังเอาผ้าขนหนูคลุมร่างกายตัวเองด้วยมือที่สั่นเทา เขากระตุกยิ้มพร้อมกับยื่นมือไปหา...แล้วขอในสิ่งที่อยากทำ

“คืนนี้...อยากอยู่ด้วยกันทั้งคืน”

แป้งละล้าละลังในตอนที่มองฝ่ามือใหญ่ มือของคุณสามมันอบอุ่น...แต่บางทีก็ร้อน

“ผะ..ผม…” เขากล้าๆ กลัวๆ ในตอนที่เงยสบสายตาเปี่ยมไปด้วยความต้องการ ก็จะยื่นมือออกไปหา...แต่ดูเหมือนจะไม่ทันใจอีกคน

“แป้ง มานี่เร็ว”







.

.

.





TBC.

_________________________________________________

สามใจเย็นๆๆๆ 555555 แต่คนทำธุรกิจอะเน้อ มีต้นทุนก็ต้องมีกำไร อุอิ

ตอนนี้เขียนเสร็จแล้วแต่นั่งหารูปประกอบอยู่เป็นชม. สรุปก็หาไม่ได้ค่ะ 5555555

ถ้ามีคำผิดหรือจุดแปลกๆที่หลุดไปแจ้งได้ตลอดเลยน้าา  :กอด1: :pig4:


หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 8 : Breath Into Me [13/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 13-11-2019 17:57:24
 :haun4:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 8 : Breath Into Me [13/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 13-11-2019 18:24:28
อิฉามมมมม แกจะได้กำไรเยอะเกินไปแล้วมั้ง
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 8 : Breath Into Me [13/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: G-NaF ที่ 13-11-2019 18:29:56
เปิดโรงเรียนให้ครูแป้งเลยคุณสาม รวยๆ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 8 : Breath Into Me [13/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 13-11-2019 18:34:45
โมจิก็คือขาดทุนทุกตอน เป็นเส้า 5555555555555555
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 8 : Breath Into Me [13/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: pearlluv ที่ 13-11-2019 18:47:07
 :pig4: :pig4: :-[ :-[
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 8 : Breath Into Me [13/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 13-11-2019 19:03:02
 :z1:


 :L2: :pig4: :L2:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 8 : Breath Into Me [13/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 13-11-2019 19:05:50
ครูแป้งจะขาดทุนไหมครับ? ^^" คุณสามฝากจัดการครูแมวด้วยนะครับ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 8 : Breath Into Me [13/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 13-11-2019 19:17:11
อารายยยยอ่ะ​  :hao7:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 8 : Breath Into Me [13/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: panpang ที่ 13-11-2019 19:49:13
โมจิโดนเด็กหลอก
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 8 : Breath Into Me [13/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: may27 ที่ 13-11-2019 19:51:57
 :hao6:  ทำไมตอนนี้สั้นจังเลยคะ.....ฮือๆๆๆ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 8 : Breath Into Me [13/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: fullfinale ที่ 13-11-2019 20:31:51
หวังฉากหน้าน้าาา :haun4:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 8 : Breath Into Me [13/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Ginny Jinny ที่ 13-11-2019 20:40:54
รอคุณช่างจัดการตัวยุ่งทั้งหมด :hao7:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 8 : Breath Into Me [13/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Rumraisin ที่ 13-11-2019 20:43:12
โมจิของแม่ จะช้ำมั้ยเนี่ยลูก น้าสามน่าตีจริงๆ ขอบคุณมากนะคะ  :pig4: :กอด1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 8 : Breath Into Me [13/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 13-11-2019 20:48:22
สามช่างเจ้าแผนการดีนัก สงสารแต่ครูแป้ง คงไม่พ้นระบมไปหมดแน่ๆ
 :hao4: :hao4:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 8 : Breath Into Me [13/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ืืnanana21 ที่ 13-11-2019 22:04:46
แง​ พุธ​หน้าอีกนานจังงง
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 8 : Breath Into Me [13/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 13-11-2019 22:16:22
อะไรคือ..ร้องไห้จนตัวบวม! คุณนักเขียนใจร้าย 555   :laugh: :laugh: :laugh:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 8 : Breath Into Me [13/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ป้าหมีโคตรขี้เกียจ ที่ 13-11-2019 22:25:40
ที่ช่างสามไม่พาลงทะเลเพราะกลัวน้ำทะเลจะเปลี่ยนจากเค็มเป็นหวานไงล่ะะะะะะ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 8 : Breath Into Me [13/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 13-11-2019 22:30:35
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 8 : Breath Into Me [13/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Jnchnn ที่ 13-11-2019 22:37:58
จริงๆเอ้าท์ดอร์อีกสักหน่อยก็ดีนะคะ กำลังได้ที่  :hao3:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 8 : Breath Into Me [13/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: totorobabii ที่ 13-11-2019 22:48:05
สามก็คือได้กำไรตลอดดดดดดด :hao7:
คุมคูอย่ายอมมมมม :ruready
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 8 : Breath Into Me [13/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Ac118 ที่ 13-11-2019 23:45:18
นังสามได้กำไรเกินไปแล้ววว
โมจิมีแต่จะขาดทุน ทุกตอนๆๆๆๆ อ๊ากกกก
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 8 : Breath Into Me [13/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 14-11-2019 04:39:10
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 8 : Breath Into Me [13/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 14-11-2019 08:27:20
ไม่ทันเค้าเร้ยยยย
โมจินี่น้าาาาา
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 8 : Breath Into Me [13/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Stiiiii ที่ 14-11-2019 08:41:38
โมติ :haun4:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 8 : Breath Into Me [13/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Moonoii ที่ 14-11-2019 12:11:29
ขอตอนต่อไปด่วนๆค่า :haun4:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 8 : Breath Into Me [13/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Satang_P ที่ 14-11-2019 12:26:19
 :z2: :z2: :z2:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 8 : Breath Into Me [13/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Januarysky ที่ 14-11-2019 12:58:04
อิสามมมมมมม
โมจิน่วมหมดแว้ว
 :hao7:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 8 : Breath Into Me [13/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 17-11-2019 14:02:11
คุณสามแก้แค้นเลย
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 8 : Breath Into Me [13/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: theindiez ที่ 17-11-2019 18:45:14
 โมจิขาดทุนย่อยยับบบ 555
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 8 : Breath Into Me [13/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Majariga ที่ 18-11-2019 00:12:21
อยากพาช่างสามไปบำบัดอาการคลั่งโมจิ หนุบๆหนับๆล้วงๆควักๆตลอดๆ คูมครูโมจิช้ำหมดแล้วววววว :angry2:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 8 : Breath Into Me [13/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: zearet17 ที่ 20-11-2019 20:18:06
#ช่างสักรักคุณครู
Let it burn



“ผะ..ผม” แป้งพยายามดันคนที่เข้ามานัวเนียไม่หยุด นี่ยังไม่ถึงห้องเลยนะ! ถึงฟ้าจะเริ่มมืดก็ใช่ว่าจะไม่มีใครเห็น

“อืม แป้ง” สามเม้มปากลงบนไหล่มน

“อ๊ะ” ผิวกายร้อนวูบเมื่อลิ้นร้อนลากผ่าน พวกเขาอยู่ในชุดกางเกงว่ายน้ำ มีเพียงผ้าขนหนูผืนหนาคลุมกายท่อนบน เพราะเพิ่งขึ้นมาจากสระตรงหลังรีสอร์ต

“ถ้าไม่หยุดผมจะตี! ” แป้งรีบบอกคนที่แทบจะจูบไปทั่วคอและไหล่ แทนที่จะเดินได้ตรงๆ กลับตุปัดตุเป๋จนแทบจะชนต้นไม้

สามกักอีกคนไว้ด้วยอ้อมแขน เงยหน้ามองคนที่โดนต้อนจนมุม แก้มขาวแดงจัดจนน่าสงสาร

“คิดว่าขู่ผมได้เหมือนเด็กอนุบาลเหรอครับคุณครู? ” เขายิ้มกริ่ม นึกอยากก้มลงกัดแก้มนุ่มแล้วเคี้ยวกลืนลงไปแก้มันเขี้ยว

คุณครูเม้มปากแน่น สูดหายใจเข้าลึกก่อนจะใช้สองมือดันไหล่คนตัวโตออก เขาไม่เคยขู่เด็กๆ สักหน่อย

“ผมจะตีคุณสามแล้วนะ! ”

สามยื่นแก้มให้ตี นึกขันคนที่อยู่กับเด็กเยอะ พอดุเลยดูน่าเอ็นดูมากกว่าน่ากลัว

“ไม่แกล้งแล้วๆ ” คนตัวโตจูงมืออีกคนเดินไปบ้านหลังที่จองไว้

“มันมีกล้องวงจรปิดตามทางเดิน คุณก็รู้” แป้งบอกหน้างอแต่อีกคนกลับผิวปากหวือ เมื่อเดินถึงหน้าบ้านพักคุณช่างก็รีบไขกุญแจให้ไว

ในบ้านไม้หลังขนาดย่อม มีเตียงสีขาวกว้างวางอยู่ตรงมุมขวา ห้องน้ำกระจกใสภายในมีอ่างน้ำวนสำหรับนวดตัว เพราะมืดแล้วเสียงแมลงถึงดังไปทั่วบริเวณ สามเดินไปเปิดหน้าต่างกระจกให้อากาศถ่ายเท ทำให้ผ้าม่านสีขาวปลิวไสว

บรรยากาศที่นี่น่า...

แป้งมองคนที่เอาแต่จ้องตัวเขาไม่วางตา คุณสามถอดชุดที่เปียกออก ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป กระจกใสขึ้นฝ้าเล็กน้อยเมื่อน้ำอุ่นรดลงบนกายกำยำ สายตาของคุณครูจับจ้องอยู่ที่ร่างกายสูงใหญ่ที่มองเห็นได้ผ่านกระจกบานนั้น มือใหญ่ที่เต็มไปด้วยฟองสบู่ลากไปทั่วกาย ทั้งแผ่นหลังแน่นตึง สะโพกสอบ พอหันหน้ามาก็มองเห็นอกและลอนหน้าท้องเหมือนกับปูนปั้น ก่อนจะมองต่ำไปกว่านั้นแป้งกว่ามองเห็นผมเปียกลู่ลงตรงกรอบหน้าคมคาย ปฏิเสธไม่ได้เลย ว่าคุณสามดูดีในทุกลุค ทั้งในตอนที่เป็นช่างสามหรือคุณน้าของน้องสิบ

สามเหลือบมองคนที่กำลังแอบมองเขาอาบน้ำ แค่สบตากันผ่านกระจกโมจิก็เบือนหน้าหนี เขาหัวเราะในลำคอก่อนจะหยิบผ้าเช็ดตัวพันท่อนล่างออกมาด้านนอก

“ไปอาบน้ำ เดี๋ยวไม่สบาย” คุณช่างบอกคนที่กำลังยืนทำตัวไม่ถูก

แป้งก้มหน้างุดเมื่อถูกก้มลงมาจูบแก้ม เข้าใจว่าว่ายน้ำเสร็จก็ต้องอาบน้ำ...แต่ใครจะกล้าอาบต่อหน้าคนอื่นแบบคุณสามล่ะ!

สามขำ อีกคนเลยหันขวับมาค้อน

“กลัวอะไร เห็นมาหมดแล้ว” คนตัวโตเดินมาซ้อนหลัง ใช้ปลายนิ้วกลางลูบก้นกลมแผ่ว ก่อนจะเลื่อนขึ้นมาจับขอบกางเกงว่ายน้ำแนบเนื้อของโมจิไว้

“จะทำอะไร” แป้งหันมาถามคนที่เบียดตัวเข้าหา สัมผัสจากปลายนิ้วทำเอาเสียววูบมาถึงเบื้องหน้า

“จะถอดให้”

“ผมจะไปอาบน้ำ! ” โมจิบอกเสียงดังก่อนจะวิ่งปรู้ดเข้าห้องน้ำไป

สามหัวเราะเสียงดัง เขานั่งลงบนเตียงก่อนจะหยิบมือถือมาเช็กงาน หายมาทั้งวันแบบนี้อาจจะโดนพี่สองบ่นไปแล้ว

แต่ยังไม่ทันจะได้ไล่ดูอีเมล เมื่อเสียงน้ำกระทบกับพื้นสายตาคมก็เหลือบมองตรงห้องน้ำทันที ภาพวิวก้อนขาวนวลตรงหน้าทำเอาสิ่งที่อยู่ใต้ผ้าขนหนูผืนเริ่มคัดตึง โมจิอาจจะคิดว่าหันหลังให้เขาดีกว่า แต่ภาพก้นกลมเปื้อนฟองสบู่นั่นน่าถ่ายรูปเก็บไว้เหลือเกิน

สามกดปิดอีเมลแต่กดเปิดกล้องวิดีโอ เขาซูมเฉพาะตรงโมจิสีขาวฟู ทันทีที่เจ้าของมันก้าวเท้าหนึ่งข้างขึ้นเพื่อถูสบู่ ตรงซอกเร้นลับก็ปรากฏสู่สายตา

“น่า...จริงๆ ” สามกดปิดกล้อง เขาลุกขึ้นหยิบผ้าผืนเล็กเช็ดผมตัวเองเพื่อลดความงุ่นง่าน แล้วเบือนสายตาจากห้องน้ำมาอยู่ที่งานเช่นเคย

เดี๋ยวทนไม่ไหวจะได้ไปลากโมจิออกมาบีบเล่นตรงนี้

แป้งรู้ว่าตลอดการอาบน้ำมีสายตาของอีกคนจ้องอยู่ แต่พอออกมาข้างนอก..คุณสามก็หายไปแล้ว

“ทำอะไรอยู่นะ” เจ้าของลักยิ้มสวยยิ้มให้ตัวเอง ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงอยู่ที่นี่กับคนๆ นี้ ถึงจะรู้สึกดี แต่ก็ไม่เข้าใจตัวเอง

“เหม่ออะไร” สามเดินเข้ามาในบ้านหลังจากคุยโทรศัพท์เสร็จ เห็นโมจิกำลังนั่งงงอยู่ที่บนเตียง เขาถึงได้หยิบผ้าผืนเล็กอีกผืนมาเช็ดผมให้ สามนั่งซ้อนหลังคุณครูแล้วนวดหัวให้เบามือ

...นั่นยิ่งทำให้แป้งไม่เข้าใจ…

“คุณสามทำแบบนี้กับทุกคนไหมครับ”

สามเลิกคิ้ว ก่อนจะบอกอีกครั้งว่ารู้สึกยังไง

“เอาไว้ทำกับคนที่ชอบ ทำให้แค่คนที่ชอบ”

“แล้วคุณสามชอบกี่คน” โมจิถามหน้ายุ่งถึงสัมผัสบนหัวจะรู้สึกดีมากก็ตาม

“ตอนนี้มีคนเดียว” สามตอบชัดเจน พยายามจะไม่ขำคนที่คิดไปไกล

“แล้วต่อไปคุณสามจะชอบกี่คนครับ” โมจิหันมาถาม ครั้งนี้โดนบีบแก้มหนึบ!

“หมูเอ๊ย! ”

“คุณสาม! ” แป้งลูบแก้มตัวเองป้อยๆ มันเจ็บนะ!

“เคยชอบใครไหม? ” สามถามคุณครูที่พาซื่อมากว่าหลานชายเขาอีก

“เคยครับ”

“ใคร”

“รุ่นพี่สมัยเรียน” แป้งเล่าถึงรักวัยใสให้ฟัง เรียกว่าปลื้มอยู่ห่างๆ มากกว่า คนเล่ากำลังสนุกไม่ได้ดูหน้าอีกคนเลยว่าบึ้งไปถึงไหนแล้ว

“แต่ก็ไม่ได้ทำแบบนี้” แป้งบอกคนที่กำลังเช็ดผมให้ สามยิ้มกริ่ม เขานวดต้นคอขาวให้เบามือ ความรู้สึกอยากเป็นเจ้าข้าวเจ้าของท่วมท้น

“คบกันไหมแป้ง? ”

“ห้ะ?” คุณครูหันขวับ เมื่อกี้คุณสามว่าอะไรนะ…

“คุณสามอย่ามาหลอกผม ผมไม่ใช่เด็กอนุบาล” โมจิหน้ามุ่ย

สามเชื่อว่าโมจิไม่ใช่เด็กอนุบาล เพราะน้องสิบยังรู้เรื่องมากกว่านี้อีก

“จะหลอกทำไม” เขาวางผ้าลงบนเตียง จับอีกคนให้หันหน้าเข้าหากัน

“ก็มัน...”

“มันทำไม” คนตัวโตถามอีกครั้งพร้อมกับจรดหน้าผากลงบนหน้าผากมน

“เป็นแฟนกันนะแป้ง”

“…” หัวใจคนฟังเหมือนจะหลุดออกมาข้างนอก ทั้งตื่นเต้นและประหม่า เลยส่ายหน้าเป็นพัลวัน

คนที่รวบรวมความกล้ามาขอเลยถลึงตาแล้วบีบแก้มและปากของโมจิด้วยมือหนึ่งข้าง

“จะเป็นไม่เป็น? ” เป็นแค่ก้อนขาวๆ แต่มากล้าปฏิเสธคนแบบ ไตรวิชญ์ ลีมงคลชัย!

“อุนอ๋าม! ” โมจิตกใจ! เลยโดนจุ๊บทั้งๆ ที่ปากจู๋

“จะเป็นยัง” สามขู่

“อ่าอำอ๋ม”

“จุ๊บ”

“เป็นได้ยัง"

แป้งตีมืออีกคนให้ปล่อย

“เป็นแล้วๆๆ ” มีที่ไหนมาบังคับกันแบบนี้!

คุณช่างมองคนที่แก้มแดงเป็นรอยมือ แต่ตรงติ่งหูแดงแจ๋เหมือนเขิน...น่ารักดี

“ตกลงแล้วนะ” เขายกมือวางบนหัวทุย

“อ่า...ครับ” คุณครูขานรับ

“เป็นแฟนกันแล้วนะ”

แป้งไม่เข้าใจว่าจะถามทำไมตั้งหลายรอบ มันพานทำให้เขาเขินไปกันใหญ่ ที่สำคัญคือเขาไม่เคยเห็นยิ้มกว้างของคุณสามแบบนี้มาก่อนเลย

“คุณสาม! เดี๋ยว! ”

โจรร้ายเมื่อได้ทีแล้วก็ดึงผ้าขนหนูของอีกคนออก ลากขึ้นบนเตียงแล้วคร่อมไว้ไม่ให้โวยวายหรือหนีไปไหนอีก

“คุณสามจะทำอะไร!? ”

“รู้อยู่แล้วยังถามอีก” คนตัวสูงยืดตัวขึ้นรูดกางเกงนอนของตัวเองลง

แป้งหลับตาปี๋ ไม่ถึงนาทีพวกเขาก็เปลือยเปล่า ผิวเนื้อเบียดเสียดกันจนไร้ช่องว่าง สามก้มจูบคนที่เพิ่งตกลงคบกันหมาดๆ โมจิถึงจะดูเงอะงะ แต่ก็เก่งกว่าคราแรก

“อื้อ” แป้งส่งเสียงประท้วงในตอนที่โดนดูดจนลิ้นแดง มือขาวดันไหล่อีกคนออก

สามก้มหน้าลงกระซิบแผ่ว

“แฟนครับ...”

คนที่ดันไหล่เขาอยู่เมื่อครู่มือไม้อ่อน จากที่แก้มแดงอยู่แล้ว ตอนนี้เลยแดงไปทั้งตัว แป้งยกมือขึ้นปิดหน้าตัวเองเมื่อท่อนล่างทาบทับถูไถจนเฉอะแฉะเหมือนจะหลอมรวมกัน

“ที่รัก” คำหวานกระซิบข้างหู โมจิเป็นเหมือนแป้งเหลวในกำมือ ยิ่งสามแกล้งยิ่งเขิน

“เมีย…”

“พอ ผม…” คุณครูยกมือขึ้นปิดริมฝีปากหยัก เลยโดนจับนิ้วกลางมาดูด...อย่างสื่อความหมาย

“ไม่ไหวแล้วแป้ง” สามยืดตัวขึ้นให้เห็นส่วนที่แข็งจัด เขาใช้มือรูดอยู่ไม่กี่ครั้ง ก่อนจะขยับตัวมาตรงหน้าอกชูชันของอีกคน

คนตัวโตจับส่วนปลายเหนียวเหนอะถูกกับจุกสีชมพู ทำเอาคนข้างล่างกระตุกเฮือก แป้งทั้งผลักทั้งขยับตัวหนีความหวามไหว

“คุณสามครับ...” คุณครูเรียกทั้งน้ำตาซึม

“หืม...เรียกใหม่” สามเปลี่ยนมาเขี่ยจุดนั้นด้วยมือทั้งสองข้าง ปล่อยให้ตัวตนถูไถไปกับอกขาวที่เป็นเนินน้อยๆ ตามประสาคนเจ้าเนื้อ

“ฮื้อ...คุณสาม” แป้งครางหวือเมื่อโดนมือใหญ่ทั้งขยำทั้งบีบให้มันชิดเป็นร่อง...เพื่อที่จะให้แนบชิดกับสิ่งนั้นได้ เพราะมันไม่ได้ใหญ่พอโดนเคล้นเลยบวมและแดง ตรงร่องกลางเหนอะไปด้วยน้ำเหนียวสีใส

แป้งสบสายตาหวานฉ่ำ คุณสามหอบหนัก รู้สึกว่าคืนนี้แตกต่างจากคืนแรกของเราโดยสิ้นเชิง สามดูไม่รีบ...แต่เหมือนกำลังเผากันช้าๆ ด้วยสายตาและการกระทำ

“บอกให้เรียกใหม่”

“เรียกอะไร...” แป้งถามกลับ

“เรียกว่า...ผัวครับ” คนขี้แกล้งบอกก่อนจะหัวเราะ

คุณครูตาโต ใครจะไปเรียกเล่า!

“เรียกสาม” คนตัวโตบอก เมื่อเห็นอีกคนยังปิดปากเงียบ

“สาม…” แป้งเรียกเสียงแผ่ว ไม่ยอมสบตา ไม่ยอมมองสิ่งใหญ่โตตรงอกตัวเอง

“น่ารักจัง จะให้รางวัลนะครับ” เขาขยับตัวขึ้นอีกหน่อย แล้ววางสิ่งนั้นพาดลงบนแก้มขาว

กลิ่นหอมอ่อนๆ ของสบู่รวมกับกลิ่นฟีโรโมนชั้นดีทำให้คนที่นอนอยู่กำผ้าปูที่นอนแน่น หลับตาปี๋

...เขารู้ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น…

“หันมานี่เร็ว” สามบอกคนที่เบือนหน้าหนี

“แฟน...ทำให้หน่อย”

คนขี้ใจอ่อนหันมาสบสายตาหวาน ไม่ได้รู้เลยว่าทั้งหน้าและสายตาของตัวเองทำให้อีกคนพึงใจแค่ไหน

“หน้าโคตร….” คุณช่างเว้นคำบางคำไว้ ค่อยๆ ป้อนตัวตนลงที่ปากนุ่ม

“ถ้างับจะโดนนะโมจิ” เขาซี๊ดปากทันทีที่ส่วนปลายผลุบเข้าไปโดนลิ้นร้อนและความเปียกลื่นภายใน

แป้งไม่เคยทำ แต่เห็นหน้าคุณสามที่มักจะนิ่งเต็มไปด้วยแรงอารมณ์แล้วอยากจะลองทำ...ให้ลึกกว่านี้

“อื้ม…” คนด้านบนครางในลำคอ พยายามโหย่งตัวขึ้นแล้วบดสะโพกเบาๆ ให้โดนลิ้นและกระพุ้งปากนุ่มและอุ่น ใจจริงอยากจะกดลึกลงไปในลำคอ

...แต่รู้ว่าโมจิเป็นมือใหม่ กลัวจะสำลักเอา…

นึกแล้วอยากลองถามว่าระหว่างของเล่นที่เคยชิม...กับของเขา

“อันไหนอร่อยกว่า? ” เขาโพล่งถาม มือขวาลูบแก้มและหางตารื้นน้ำตาเบามือ

“อันไหน? ” สามดึงออกมาชัก ยืดตัวตรง แค่สบตาและโมจิตอบว่า

“ของสาม…อร่อยกว่า”

เขาก็สุขสมตรงใบหน้าที่ชอบ

ของเหลวสีขาวขุ่นไหลจากแก้มลงไปยังลำคอและมุมปาก แป้งเหลือบมองคนใจร้าย คุณครูเอามือเช็ดปาก ตากลมแดงก่ำเพราะทั้งอับอายและเพราะแรงอารมณ์

“อย่าทำหน้าเหมือนโดนแกล้งสิ” คนตัวใหญ่ยิ้มก่อนจะหยิบทิชชูมาซับหน้าให้ สามก้มลงจูบอีกครั้งก่อนจะเปลี่ยนไปสนใจตรงกลางลำตัวสีอ่อนชูเด่นน่าชิม

...อยากรู้ว่าของโมจิจะอร่อยไหมนะ…



“อ๊ะ อ๊า” แป้งร้องเสียงหลงในตอนที่โดนอมลงจนสุดโคน ประสบการณ์แปลกใหม่ทำเอาตาพร่า มือขาวขยุ้มผมอีกคนที่ซุกอยู่ระหว่างขา ขาขาวพาดบ่ากว้างไว้

โดนปรนเปรอจนสุขสม…

วินาทีที่เสร็จในปากร้อนพวกเขาสบตากัน แป้งปล่อยร่างกายให้ละลายติดกับเตียงเหมือนก้อนโมจิที่โดนความร้อนสูง คิดว่าคงจบแล้ว...แต่กลับโดนยกก้นสูงเพื่อชิมอย่างอื่นต่อ

“อ๊ะ อย่าเลีย ตรงนั้น อย่า! ” คุณครูหวีดร้อง...แต่ก็ไม่ทัน

“ตรงนี้เหรอ” สามแตะลิ้นลงตรงรอบจีบสีสวย มันหุบลงเมื่อเจ้าตัวเกร็ง ถึงทำได้แค่เลียให้ชุ่ม

“อ๊า...สาม…” เสียงครางสลับกับเรียกชื่อทำเอาคนที่กำลังสนุกบิก้อนกลมออกกว้าง ไล่ขบกัดตั้งแต่แก้มก้นไปถึงต้นขาด้านใน แม้แต่รอยกุหลาบลายคมก็ไม่รอดจากปากเขา

แป้งถูกจับขาหนึ่งข้างพาดไว้ที่บ่า นิ้วยาวที่ปาดไปด้วยเจลหล่อลื่นชุ่มสอดเข้าไปในกาย

“คะ...คุณสาม” คนที่กำลังอึดอัดจิกบ่ากว้างไว้แน่น จนเมื่อนิ้วที่สามสอดเข้าออกรุนแรงก็ครางเสียงสั่น

“โมจินี่น้า” เขาถอนนิ้วออก มองสะโพกสั่นระริก แล้วจัดท่าให้เข้าทาง

.

.

.

ผ้าม่านสีขาวปลิวไสว แรงโยกบนเตียงสีขาว ทำให้รู้สึกเหมือนบ้านไม้ไหวไปทั้งหลัง แต่ตอนนี้กลับไม่มีใครห้ามใครได้

“อ๊ะ อ๊า”

“แป้ง ดีไหม? ” เขาสวนสะโพกเข้าออกย้ำลงที่จุดเดิมซ้ำๆ เหงื่อไหลลงตามกรอบหน้า แต่ก็ไม่ได้สนใจ เพราะร่างกายตรงกลางตึงเครียดจนปวด

“ดีไหม? ”

“อื้ม” คุณครูเอื้อมมือขึ้นกอดรอบคอหนา ขาเกี่ยวกับเอวสอบ หมอนที่รองสะโพกอยู่ทำให้สิ่งนั้นสอดลึก เสียงก้นนุ่มกับหน้าขาตีกันเป็นจังหวะแข่งกับเสียงแมลงข้างนอก โชคดีที่บ้านพักแต่ละหลังอยู่ไกลกัน ไม่อย่างนั้นใครอื่นคงได้ยินเสียงของพวกเขา

ในตอนที่คิดว่าตัวเองจะไม่ไหว สามก็ถอนตัวออกมาอย่างรวดเร็ว ทำให้ก้นแน่นสั่นไม่หยุด

….โมจินี่มันสุดยอดจริงๆ

“เสร็จข้างในเหรอ” สามล้อ ไม่ใช่ผู้ชายทุกคนจะเป็นแบบนี้...เขาถึงคิดว่าโมจินี่ไม่เบาจริงๆ

ตรงนั้นของสามยังแข็งจัด แต่อีกคนตัวอ่อนปวกเปียกไปแล้ว เขาก้มลงดึงคนใต้ร่างให้ลุกขึ้น

“แป้ง...ทำให้หน่อย”

“ทำอะไร” คุณครูหน้ามุ่ย

“เวลาทำกับของเล่น ทำยังไง” บอกแค่นั้นอีกคนก็หลบตาต่ำ ทำไมสามจะไม่รู้...วันที่เข้าห้องโมจิเขาเห็นบางอย่างวางอยู่บนเตียง

“นะครับแฟน" คนตัวสูงอ้อนก่อนจะนอนพิงตรงหัวเตียง ปล่อยให้สิ่งนั้นตั้งตรง

โมจิตัวแดงไปหมดแต่ก็แพ้ลูกอ้อน สะโพกอวบหันให้เขาเพราะคงไม่อยากให้มองหน้า สามนอนลงมองสะโพกที่ค่อยๆ นั่งสวมเขาลงไปสุด จนก้นกลมทับลงที่หน้าขา

สามเดาะลิ้นเป็นจังหวะ พยายามตั้งสมาธิกับภาพตรงหน้า เขาใช้มือบิก้อนกลมออกให้เห็นบริเวณที่เราเป็นหนึ่งเดียวกัน

“มะ..มันแน่น” คุณครูหันมาบอกเสียงสั่น

“ขยับเร็ว”

ก้นนุ่มกระดกขึ้นลงตามคำบอก จังหวะเบียดแน่นกับหน้าขาข้างในก็สั่นไม่หยุด

“โคตรเสียวเลยแป้ง” สามจับเอวเหมาะมือให้ค้างกลางอากาศก่อนจะสวนตัวขึ้นไปถี่ เมื่อรู้ว่าจะถึงปลายทางก็ลุกขึ้น รั้งสะโพกอีกคนไว้ให้ส่วนนั้นยังดูดติดกันแน่น ก่อนจะกระแทกกระทั้นในท่าคลานจนคนรองรับหัวคลอน

“อ๊ะ อ๊ะ ผม” แป้งจิกผ้าปูแน่น เมื่อของคุณสามโดนจุดนั้นจังๆ

“แตกเองเลยเหรอแป้ง”

คุณครูเสร็จจนตาพร่า ก้นกลมโดนฝ่ามือใหญ่บีบแน่นทั้งดึงให้เข้ามาติดกับหน้าขา

“แม่งเอ้ย เสียว” สามฟุบตัวลงกับแผ่นหลังเนียน ริมฝีปากคลอเคลียกับซอกคอชื้นเหงื่อ เขากล้าสาบาน...ว่าไม่เคยมีเซ็กซ์คราวไหนดีเท่ากับครั้งนี้

สะโพกสอบสวนเข้าออกถี่ก่อนจะหยุดลงเมื่อถึงปลายทาง เขาสุขจนล้น...บดสะโพกเข้ากับก้นกลม รีดทุกหยาดหยดให้ไหลออกหมด ก่อนจะดึงตัวออกมามองรูเล็กที่อ้าออกเล็กน้อย

“แป้งครับ” สามเรียกคนที่เอนตัวลงเหมือนจะหลับ

“ตัวยังสั่นอยู่เลย” สามก้มจูบแก้มอีกคน

“แป้ง”

“อืม…? ” ตากลมโตปรือปรอย

“หลับเถอะ เดี๋ยวเช็ดตัวให้” เขาลูบหัวอีกคนเบามือ ก่อนจะลุกขึ้นมาให้ผ้าชุบน้ำเช็ดให้ทั้งตัว ผิวขาวแดงช้ำ ได้โอกาสสำรวจกายอีกคนทุกส่วน บางส่วนของโมจิแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อ บางส่วนก็นุ่ม ตรงหน้าอกตั้งชูชันจนอดที่จะก้มลงไปงับไม่ได้

“หมูเอ้ย” คุณช่างฟัดหน้าอกอีกคนสนุก จนโดนร้องอื้อเหมือนไม่เอา เขาถึงละใบหน้าออกมาจูบจมูก และเปลือกตา

เคยคิดว่าตัวเองตกหลุมรักคุณครูของหลานชายเข้าอย่างจัง...แต่ไม่นึกว่าจะหลงได้ขนาดนี้

.

.

.

พวกเขาเจอกันตอนน้องสิบเข้าอนุบาล 1 วันมอบตัวสามไปเป็นเพื่อนพี่สองเพราะพี่ตาติดงาน ในระหว่างที่กำลังเดินวนหาห้องน้ำ ก็เจอกับคนตัวเล็กแต่แก้มใหญ่ดู...นุ่ม

“คุณ มีอะไรให้ช่วยไหมครับ” ผู้ชายในชุดผ้ากันเปื้อนสีชมพูทำเขาทึ่งไปชั่วครู่ ทั้งหน้าตาและรูปร่างเป็นแบบที่ชอบ ไม่คิดว่าจะได้เจอในโรงเรียนอนุบาล

“หาห้องน้ำไม่เจอ”

“ห้องน้ำผู้ปกครองอยู่อีกฝั่งครับ” แป้งตอบพร้อมกับยิ้มกว้างจนเห็นลักยิ้ม

สามยังไม่ทันจะถามอะไรต่อ ก็มีเด็กอนุบาลสองในชุดเสื้อกั๊กกันเปื้อนสีชมพูเหมือนคุณครูวิ่งเข้ามาหา

“คูแป้งขา”

“ครับน้องเมย์” แป้งนั่งยองๆ คุยกับน้อง

“คิดถึงแย้ว ไม่เห็นในแถวเลยค่ะ”

แป้งหัวเราะจนตาปิด น้องเมย์วิ่งมาหาถึงที่เพื่อบอกว่าคิดถึง

“คิดถึงก็ต้องไปที่แถวแล้วเนอะ”

“ขอจับมือได้ไหมคะ” เด็กสาวว่าตาแป๋ว ส่วนคุณครูทำหน้างง

“เดี๋ยวหลงไงคะ”

สามที่แอบมองมาสักพักลอบหัวเราะ เมื่อคุณครูโดนจับมือไว้โดยเด็กแสบ

“เอ่อ ห้องน้ำอยู่ฝั่งไหนนะ? ” สามถามคุณครูกับเด็กอนุบาลที่เมินเขาไปแล้ว

“เดี๋ยวผมพาไป มันหายากนิดหน่อย พวกเราพาพี่ชายไปส่งที่ห้องน้ำก่อนไหมครับ” แป้งหันมาขออนุญาตจากน้อง ซึ่งน้องเมย์พยักหน้าหงึกหงัก

“ได้ค่ะ”

“คุมคูไม่จับมือพี่ชายไว้เหรอคะ” น้องถามหน้าเครียด

“เดี๋ยวหลงนะคะ”

สามเห็นแววตาคาดหวังของเด็กสาวและสายตาทำตัวไม่ถูกของอีกคนเลยตัดสินใจเอื้อมมือไปจับมืออีกคนไว้ง่ายๆ พอเห็นแก้มที่น่าจะฟูนุ่มขึ้นสี เขาก็เผลอยิ้มตาม

“เดี๋ยวหลงไง” สามบอกคนที่ทำตัวไม่ถูก

“ทะ..ทางนี้ครับ” แป้งรีบดึงมือทั้งผู้ใหญ่และเด็กออกจากบริเวณนั้น

สามมองตามหลังอีกคน ก่อนจะกระชับมือเข้า เขาคิดว่าน่าจะชอบคุณครูชั้นอนุบาล 2 มาตั้งแต่วันนั้น

.

.

.

แป้งตื่นมาในตอนเกือบเจ็ดโมงเช้า แทบจะกลิ้งตกเตียงเมื่อเห็นคนตัวสูงนอนเปลือยอยู่ข้างกัน เสียงลมหายใจสม่ำเสมอของอีกคนทำให้โมจิค่อยๆ ลุกขึ้น

“อะไรโมจิ”

คนที่กะจะลุกไปเข้าห้องน้ำนั่งหัวฟูอยู่ปลายเตียง ผมชี้เป็นรังนก เอาผ้าห่มห่อตัวเป็นโมจิชุบแป้งทอดกรอบ สามหลุดขำเมื่อเห็นอีกคนเบิกตากว้าง...มองเขาเต็มตา

ก็เล่นม้วนเอาผ้าห่มไปหมด...เขาก็เปลือยสิ

“มองอะไร”

คุณครูเสหลบตา

“ขี้ตื่นจังเลยวะ” สามขำพร้อมกับลุกมานั่งชิดกัน

“คุณสาม” แป้งเรียกเสียงอ่อน

“สามเฉยๆ ”

“สาม…” คุณครูเขินปาก เกือบจะกัดลิ้นตัวเองไปหลายที!

“ว่าไงครับ นอนต่ออีกไหม ยังเช้าอยู่เลย”

“จุ๊บ” ยังไม่ทันตอบอะไรโมจิก็โดนขโมย morning kiss

แป้งหน้ามุ่ย ไม่เข้าใจว่าทำไมคุณสามถึงไม่เข้าใจว่าที่เขาตื่นเร็วไม่ใช่ไม่เหนื่อยแต่...

“หิวข้าว”

คนฟังหัวเราะเสียงดัง

“เมื่อคืนใช้แรงเยอะเหรอ? ” สามแกล้งล้อ อีกคนเลยพยักหน้าง่ายๆ

อ้วนเอ๊ย…

“สะ...สามคิดว่าผมอ้วนใช่ไหม? ” โมจิถามหน้างอ

“ยังไม่ได้พูดเลย” สามยกมือขึ้นยอมแพ้ เขาลงจากเตียงแล้วนั่งลงตรงขอบเตียง เดาว่าโมจิน่าจะระบมพอตัว

“ลุกไหวไหม มาเร็ว อาบน้ำกันก่อน”

โมจิเข้าใจภาษากาย เลยเขยิบไปขึ้นหลังอีกคน คืออาย...แต่หิวมากกว่า ขาก็ยังไม่มีแรง

“หลังทรุดไหมเนี่ย” สามว่า

“งั้นก็ปล่อยผม” โมจิขยับหนีในตอนที่สามจะลุก เลยโดนดุ

“เดี๋ยวตก! "

.
.
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 9 : Let It Burn [20/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: zearet17 ที่ 20-11-2019 20:18:46
.

.

.

พวกเขาใช้เวลาสองวันสองคืนในเกาะห่างจากฝั่งราว 2 ชั่วโมง ส่วนใหญ่ก็กินๆ นอนๆ ไปดำน้ำและเล่นน้ำตก ตกดึกคุณช่างก็หิวโมจิ แต่เห็นแป้งร่าเริงขึ้นก็ดีใจแล้ว

เวลาเหล่านั้นเหมือนแค่ชั่ววูบ เพราะสุดท้ายก็ต้องกลับกรุงเทพเพื่อทำงาน

“จะพาไปหาทนายก่อนกลับบ้านนะ นัดไว้แล้ว” สามบอกตามจริง เขาเกริ่นเรื่องพวกนี้กับพี่ทนายของบริษัทที่บ้านไว้ตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้ว แต่คราวนี้จะเอาโมจิไปหาพร้อมกับหลักฐานซึ่งอยู่ในกลุ่มแชตคุณครู

“คุณสาม...” แป้งเรียกเสียงอ่อน แต่อีกคนไม่ตอบรับอะไร

“สามครับ”

“ครับ? ” สามขานรับ รู้ว่าแป้งน่าจะไม่สบายใจ

“เดี๋ยวจัดการให้เอง ไม่ต้องห่วงเลย"

พวกเขามาถึงสถานที่นัดพี่ทนายไว้ตอนบ่ายกว่า

“ร้านสวยนี่” พี่เอซึ่งเป็นทนายของที่บริษัทเอ่ยทัก เห็นว่าที่นี่เป็นร้านใหม่ที่คุณสามตั้งใจทำ ก่อนจะหันมาหาคนที่สามเคยเล่าเรื่องให้ฟังตอนแรก ถึงตอนนั้นจะเล่าว่าเป็นเรื่องของคนรู้จัก แต่ท่าทางเดินโอบกันมาแบบนี้...

แป้งยกมือไหว้คนที่เหมือนจะแก่กว่า

“แฟนเหรอครับ? ” ผู้ใหญ่แซว

คุณครูเกือบจะปฏิเสธแต่นึกได้ว่า...เราคบกันแล้ว

“แฟนครับ” สามตอบเต็มเสียง

ข้อสรุปจากพี่เอแยกเป็นสองเรื่อง เรื่องงานสามารถฟ้องได้ ซึ่งคิดว่าทางโรงเรียนคงจะกล่าวหาว่าเราทำผิดวินัย ทีนี้ต้องดูรายละเอียดและเงื่อนไขของวินัยที่ว่า และถึงจะเป็นการบอกเลิกจ้างจากปากหรือข้อความก็ถือว่าเป็นการเเจ้งเลิกจ้างโดยสมบูรณ์ แต่ครูแป้งก็มีสิทธิได้รับเงินค่าชดเชยเพราะมันเป็นการเลิกจ้างที่ไม่เป็นธรรม

แต่ที่ฟ้องแล้วฝั่งนั้นผิดแน่นอนคือการละเมิดสิทธิและพื้นที่ส่วนบุคคล ส่วนการหมิ่นประมาทด้วยวาจาต้องมีบุคคลที่ 3 อยู่ในเหตุการณ์เพื่อเป็นพยาน สามคิดว่าแป้งน่าจะมีพยาน

“ผมอยากให้ฟ้องทุกทาง” คุณช่างบอกแต่อีกคนกลับส่ายหน้า

“ผม..”

เขารู้อยู่แล้วว่าโมจิไม่อยากมีปัญหา แค่นี้ก็เครียดพอแล้ว

“แล้วไม่อยากกลับไปทำงานเหรอ” เขาถาม มือใหญ่ลูบแขนอีกคนเพื่อปลอบ

“ไม่เหลือที่ให้ยืนตรงนั้นแล้วครับ” แป้งบอกตามจริง ครูแมวเป็นถึงครูผู้ใหญ่แถมเป็นภรรยาผ.อ.

“แต่ควรฟ้องนะ เขาไล่แป้งออก มันเสียประวัติการทำงาน ไปทำที่อื่นก็ลำบาก” สามบอกคนที่เอาแต่ยิ้มบางด้วยความลำบากใจ

“ผม…”

“นี่แป้ง...”

“อย่ามาลำบากกับเรื่องของผมเลยครับ”

สามถอนหายใจวางมือบนหัวทุย โมจินี่ไม่เข้าใจอะไรเลย เป็นห่วงขนาดนี้

“แล้วจะเอายังไงต่อไป”

แป้งส่ายหน้า...เขาไม่รู้หรอก

“ไม่ทำอะไรใช่ไหม...ได้” สามใช้มือโคลงหัวอีกคนไปมา

“ผมบอกแล้วว่าจะจัดการเอง”

.

.

.

ช่วงหลังสามทำตัวติดกับโมจิเหมือนตัวเพรียงเกาะพะยูน เพราะกลัวคุณครูจะแอบร้องไห้อยู่คนเดียว วันนี้หลังจากพาไปร้านสักแล้วก็พาไปรับหลานที่โรงเรียนเพื่อกลับบ้าน

“เดี๋ยวพาไปรับน้องสิบก่อนนะ ค่อยกลับบ้าน”

“คือผม"

“อยู่ในรถก็ได้” เขาบอกพร้อมกับลูบหัวทุย นึกสงสารคนที่นั่งเงียบตลอดทางจากหน้าร้านมาโรงเรียนหลาน ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ยังบ่นว่าอยากกินซาลาเปาเจ้าดังอยู่เลย





แป้งมองบรรยากาศและถนนที่คุ้นเคย เขาทำงานที่นี่มาจะเข้าปีที่ 5 แอบคิดไม่ได้ว่าตอนนี้เขาควรอยู่ที่โรงเรียนเพื่อส่งเด็กๆ ในตอนเย็น ไม่ใช่มาในฐานะคนตกงานหรือกลายเป็นคนแปลกหน้าแบบนี้



“อาฉาม วันนี้นะ น้องฉิบได้วาดรูปปลานีโม่”

“เก่งจังเลยครับ” สามรับหลานชายเข้ามากอด ก่อนจะเหลือบไปเห็นคนที่เขามีเรื่องจะคุยด้วย เลยบอกให้น้องสิบเล่นกระดานลื่นรอสิบนาที

“คุณชื่อครูพิกุลใช่ไหมครับ” สามก้าวเท้าเข้ามาถาม เขาไม่รอให้เสียเวลา

“ใช่ค่ะ ไม่ทราบมีอะไรหรือเปล่าคะ”

“เปล่าครับ จะได้ฟ้องถูกคน” เขายิ้มเยาะ

ถ้าเดาไม่ผิดฝั่งนั้นก็ดูตระหนกพอสมควรเมื่อเห็นว่าคนในรูปแอบถ่ายที่ดูๆ กัน มายืนตัวเป็นๆ อยู่ตรงนี้

“ระ เรื่องอะไรคะ” คุณครูวัยสี่สิบกว่าทำเป็นไม่รู้เรื่อง

“อย่าคิดว่าผมไม่รู้นะ ว่าคุณทำอะไรผมกับแฟนบ้าง การจ้างนักสืบละเมิดสิทธิคนอื่นต้องโดนฟ้องกี่บาทรู้ไหม? ”

“อย่ามากล่าวหานะคะ! ” ครูพิกุลหน้าซีดเผือด...เธอไม่ได้ทำ

“อย่ามาเสียงดังใส่ผม ผมไม่ใช่ลูกน้องคุณ ไม่ใช่นักเรียนคุณ” สามบอกเสียงเรียบ เพื่อระบบอาวุโสเต็มทน

“มีอะไรกันคะ!? ” ในที่สุดเจ้าของเรื่องตัวจริงก็เดินมา

สามนับถือความตั้งใจของพวกเธอ แต่คนพวกนี้กลัวของจริง...

“เอาเถอะ หลักฐานผมมี ทนายผมก็มี ผมจะฟ้องในส่วนของผมสัก 3 ล้าน ของแฟนผมอีกสัก 5 ล้าน”

เขาบอกก่อนจะนับนิ้วมือ

“รู้ไหม...เงินพวกนี้น้อยกว่ารายได้ต่อเดือนของผมด้วยซ้ำ” เขาใช้อำนาจเงินขู่

ครูแมวกับครูพิกุลจ้องเขาเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ คนพวกนี้ไม่จริง...แต่เขาเอาจริง

“ทั้งเลิกจ้างงานไม่เป็นธรรม ละเมิดสิทธิความเป็นส่วนตัว ทั้งการบูลลีเรื่องเพศและร่างกาย”

“คุณเอาอะไรมาพูด หลักฐานล่ะ! ” เสียงบริเวณนี้เริ่มดังขึ้น สามลุ้นให้ใครสักคนยกมือถือขึ้นมาอัดคลิปไว้

ครูสองคนพยายามเถียง แต่คุณน้าน้องสิบไม่ฟัง

“หรือจะฟ้องให้ปิดโรงเรียนไปเลยดีนะ”

“กล้าดียังไง! ”

“แล้วกล้าดียังไงถึงมาตามยุ่งเรื่องส่วนตัวของผมล่ะครับ คุณก็พอรู้นี่ว่าบ้านผมทำธุรกิจอะไรบ้าง” สามเหยียดยิ้ม พยายามพูดให้อีกฝ่ายคิดมาก...ทั้งๆ ที่ที่บ้านไม่ได้ทำธุรกิจสีเทาอะไรเลย

“คุมคูแป้ง! ” เสียงดังของน้องสิบดังขึ้นในเวลานั้นพอดี เด็กตัวกลมวิ่งตุบตับไปหาคุณครูคนโปรดที่มายืนอยู่ไม่ไกล

สามลอบถอนหายใจ...ยังสนุกไม่พอเลย

“เจอกันที่ศาล หาทนายไว้เลยนะ แต่ยังไงก็แพ้ เตรียมเงินกับหน้าบางๆ ไว้ลงสื่อได้เลย” เขาบอกปิดท้าย ก่อนจะเดินออกมาหาคนที่ลงมาจากรถ

เด็กๆ อนุบาล 2/1 ที่ยังไม่กลับบ้านห้อมล้อมคุณครูคนโปรด สามรีบเดินมาดึงมือคนรักเมื่อสายตาของทั้งครูและผู้ปกครองมองตรงมาที่พวกเขา

“หายไปไหนมาฮะ กลับมาสอนไหม” น้องอันปังบอกเสียงหงอย

“คิดถึงคูแป้ง ไม่จ้อบคูพิกุล”

“กลับบ้านกันครับ” สามบอกแป้งเมื่อเห็นว่าเจ้าโมจิเหมือนจะร้องไห้

“ไม่ให้คูแป้งไป แง้” น้องอันปังตัวแสบโวยวาย ไม่รู้เวลาแบบนี้คุณแม่ไปไหน

“ขอโทษนะครับ แต่ต้องไปแล้ว” สามบอกน้อง

“กลับบ้านกัน” สามดึงมือแป้งขึ้นรถ อีกมืออุ้มหลานก่อนจะมองกวาดไปยังยังพวกที่มองเขาไม่วางตา สายตาคมไล่เก็บรายละเอียดทีละคน

ใครมันทำโมจิร้องไห้...จะไม่ได้นอนหลับฝันดีแน่นอน

.

.

.





TBC.

____________________________________





โหว น้าฉาม บราโว่ๆ แต่ครึ่งแรกนี่อยากจะบีบปากคืนแทนครูแป้งค่ะ แกล้งโมจิเก่ง! แล้วอีกอย่างนะสาม แกมันไม่นับตัวเอง แกทำโมจิน้ำตาซึมบ่อยกว่าคนอื่นเขาอีก 5555555



หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 9 : Let It Burn [20/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: fullfinale ที่ 20-11-2019 20:45:03
โซแดมฮอตมากช่างสาม กรี๊ดดดดข
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 9 : Let It Burn [20/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 20-11-2019 20:45:48
สามคนจริง ปกป้องสุดฤทธิ์
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 9 : Let It Burn [20/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 20-11-2019 20:55:28
 :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 9 : Let It Burn [20/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: aha_aha ที่ 20-11-2019 21:01:03
คุณสามขาโหด จัดเต็มเลยคร่า!!
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 9 : Let It Burn [20/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 20-11-2019 21:02:28
3ล้านน้อยกว่ารายได้ต่อเดือนของผมอีก

ดีใจแทนคูแป้งงงงงงง เจอคนเลี้ยงหมูทะทั้งชีวิตแล้ว
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 9 : Let It Burn [20/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: bnmshhhhhhh ที่ 20-11-2019 21:03:09
อย่ามาแกล้งครูแป้งแฟนน้าสามนะ!!!!!!!!!!!!!เค้าเป็นแฟนกันแล้วแม่!!!!!!!!!!!!!! :hao7:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 9 : Let It Burn [20/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 20-11-2019 21:07:38
เด็กคนไหนบอกว่าคิดถึงคูแป้ง ไม่จ้อบคูพิกุล หนูลูก ใจมันได้มาก จัดการเลยอาฉาม !
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 9 : Let It Burn [20/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Stiiiii ที่ 20-11-2019 21:28:44
อ่านแล้วอยากบีบโมจิบ้างอ่าาาา :jul1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 9 : Let It Burn [20/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 20-11-2019 21:47:48
อยากมอบโล่ให้เลยอะ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 9 : Let It Burn [20/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: AkuaPink ที่ 20-11-2019 21:54:52
 :pig4:
 :3123:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 9 : Let It Burn [20/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: TheDoungJan ที่ 20-11-2019 22:01:59
น้าฉามเท่ฉุดๆไปเยย
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 9 : Let It Burn [20/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 20-11-2019 22:07:04
ได้ใจไปเลยจร้าาา  ชอบคนแบบเน้~
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 9 : Let It Burn [20/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 20-11-2019 22:18:09
สามโหดมาก ทำแป้งร้องไห้บ้าง ทำร้ายร่างกายแป้งบ้าง
นี่จะถล่มโรงเรียนที่แป้งสอนอีก หึ รีบๆ ทำไปเรื่อยๆ นะเราชอบ
 :hao6: :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 9 : Let It Burn [20/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Jnchnn ที่ 20-11-2019 22:28:43
พูดคำว่าแฟนบ่อยเลยน้าาา ช่างน้าาา
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 9 : Let It Burn [20/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 20-11-2019 22:52:29
 o13


 :L2: :pig4: :L2:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 9 : Let It Burn [20/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Ginny Jinny ที่ 20-11-2019 23:04:20
เริ่มแล้วๆคุณช่างเริ่มลงมือแล้ว :hao7:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 9 : Let It Burn [20/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Majariga ที่ 20-11-2019 23:06:05
คุณน้าสามเท่โคตรๆ จัดการให้หมดเลยคุณน้าสาม  o13
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 9 : Let It Burn [20/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: totorobabii ที่ 20-11-2019 23:10:59
สามมมม ฟัดโมจิเต็มอิ่มเลยสิ :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 9 : Let It Burn [20/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 20-11-2019 23:13:01
อีตาสาม..มมมม อีโรติกมาก แต่ก้อรักแฟนมากเช่นกัน   :hao6: :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 9 : Let It Burn [20/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 21-11-2019 00:28:17
ดีค่ะคนพวกนี้ต้องฟ้อง!!!!
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 9 : Let It Burn [20/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: pearlluv ที่ 21-11-2019 00:55:42
แอบสะใจ น้าฉามทำดีมาก!  :katai2-1:
  :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 9 : Let It Burn [20/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 21-11-2019 01:27:08
ซื้อโรงเรียนเลยคุณสาม ไล่พวกนั้นออกให้หมด ให้คุณครูแป้งกลับไปสอนเด็ก ๆ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 9 : Let It Burn [20/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 21-11-2019 02:49:10
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 9 : Let It Burn [20/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: may27 ที่ 21-11-2019 04:46:22
 o13  จัดมันเลยคุณสาม.... เอาให้ไม่กล้ายุ่งเรื่องคนอื่นอีก
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 9 : Let It Burn [20/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: k00_eng^^ ที่ 21-11-2019 07:37:33
อยากมีคุณสามเป็นของตัวเอง
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 9 : Let It Burn [20/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Moonoii ที่ 21-11-2019 08:19:26
อยากได้คุณสามเป็นแฟน
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 9 : Let It Burn [20/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Januarysky ที่ 21-11-2019 10:01:53
คุณสามน่ารักที่สุด
มอบมง
 :mew3:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 9 : Let It Burn [20/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Ac118 ที่ 21-11-2019 12:43:31
โอ้ยย จัดการตัวเองด้วยนะนังฉาม แกอ่ะตัวดีเลย แกล้งโมจิจนงอแงน้ำตาซึมมากี่ครั้งแล้ว

แต่งานนี้ทีมนังฉาม โหดได้ใจ พวกสาระแนเก่ง ต้องได้บทเรียนที่สาสม!
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 9 : Let It Burn [20/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 21-11-2019 12:47:11
ชอบสามตอนนี้~
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 9 : Let It Burn [20/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ป้าหมีโคตรขี้เกียจ ที่ 21-11-2019 15:13:08
คุณสามจัดการพวกนั้นให้หนักสมกับที่ทำคูแป้งซึมนะ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 9 : Let It Burn [20/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 21-11-2019 20:30:13
ครูแมวกับครูพิกุล จะไม่โมโหแล้วเอามาลงน้องฉิบใช่ไหม?  แบบนั้นเราตบเลยนะ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 9 : Let It Burn [20/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Quatree ที่ 21-11-2019 20:40:08
ครูแป้งไม่ต้องร้องเเล้วนะให้แฟนเคลียร์ให้ :-[
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 9 : Let It Burn [20/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: van16 ที่ 22-11-2019 10:22:46
  ชอบตอนที่อิสามขอโมจิเป็นแฟน :hao7:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 10 : A price to pay [27/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: zearet17 ที่ 27-11-2019 18:58:29

Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู
10 : A price to pay



 “น้องอยากนั่งหน้ากับคุมคู” น้องสิบบอกคุณน้า เมื่อเห็นว่าวันนี้คุณครูแป้งมารับน้องสิบเป็นเพื่อนน้าสามอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ครูแป้งไม่ยอมลงจากรถเหมือนเคย ได้แต่นั่งมองบรรยากาศตอนเลิกเรียนอยู่ห่างๆ  

“นั่งคาร์ซีทเพื่อความปลอดภัยครับ” คุณน้าบอกหลานตัวแสบ

“ไม่เป็นไรคับ อยากนั่งหน้า” น้องสิบบอกหน้าซื่อ

“ไม่เป็นไรได้ไง สิบอย่าดื้อ”

“น้องอยากนั่งกับคูแป้งอ่ะ…” หลานวัยสี่ขวบงอนคุณน้าเพราะคุณแม่บอกว่าที่ครูแป้งไม่ยอมไปทำงานเพราะน้าสามไม่ให้ไปไหน น้าสามนี่ไม่รู้อะไรเลยว่าทั้งห้องของน้องสิบไม่มีใครอยากเรียนกับครูพิกุล!

“เดี๋ยวผมนั่งข้างหลังกับน้องเองครับ” แป้งบอกคนตัวโต ที่มากับคุณสามวันนี้เพราะสามบอกว่าหลานอยากเจอ

คุณน้าพยักหน้ารับ ก่อนจะกลายเป็นคนขับรถโดยปริยาย

“สบายดีไหมครับ เรียนสนุกไหม? ” แป้งถามเด็กตัวเล็ก น้องสิบจ้องคุณครูก่อนจะพยักหน้าหงึกหงัก

“ก็...สนุกฮะ”

แป้งอมยิ้ม อย่างที่เขาว่ากันว่าเด็กๆ ลืมง่าย

“แต่คิดถุงคูแป้งนะ” น้องสิบบอกตามจริง

“น้องยอมกินผักเลย ถ้าคูแป้งไปเล่นด้วย”

สามมองหลานชายกับอีกคนกำลังคุยกัน เห็นแล้วก็อดยิ้มไม่ได้

“อันปังบอกจะเลิกซนเลยด้วยฮะ ถ้าคุมคูยอมกลับไปเล่นด้วย”

คนฟังน้ำตาซึม ก่อนจะอธิบายให้น้องฟัง

“คุณครูไม่ได้เป็นครูของน้องสิบแล้วนะครับ ออกมาแล้ว”

“เพราะน้าฉาม! คุมแม่บอกว่าน้าฉามขังคูแป้งไว้! ”

“ได้ไง เป็นงั้นไป” สามขับรถไปขำไป พอได้คุยหลายๆ เรื่องกับพี่เอที่เป็นทนายของบ้านและบริษัท เลยไม่มีทางที่พี่สองกับพี่หนึ่งจะไม่รู้เรื่องนี้ด้วย ยิ่งเห็นว่าหลังๆ เขาเอาตัวมาติดกับครูแป้งของหลาน ก็ยิ่งน่าจะพอเข้าใจอะไรมากขึ้น ถึงสามจะยังไม่บอกที่บ้านเป็นจริงเป็นจัง แต่โดยนิสัยพี่ๆ คุณช่างคิดว่าคงพฤติกรรมของเขาคงไม่รอดพ้นสายตาเหยี่ยวไปได้

ใช้เวลาไม่ถึง 20 นาทีก็ถึงบ้าน สามขับรถมาส่งน้องที่บ้าน กะว่าจะจอดรถไว้เลยแล้วจะออกไปกินข้าวเย็นกับเพื่อนต่อ

เด็กอนุบาลที่เมื่อครู่ยังอ้อนคุณครูหนัก เมื่อเห็นว่าถึงบ้านจะได้เวลาเล่นเกมแล้วก็รีบถอดคาร์ซีตเอง เพราะหนึ่งวันคุณแม่ให้เล่นเกมส์ได้แค่ 30 นาทีเองนะ ต้องรีบ!

“คูมคู สวัสดีฮะ” น้องสิบรีบยกมือไหว้ คุณครูเลยขำใหญ่ เพราะเรื่องนี้น้องเคยเล่าให้ฟังว่ากลับถึงบ้านต้องรีบทำการบ้าน แล้วจะได้เล่นเกมแป๊บเดียว

“แสบจริง” สามเดินลงมาอุ้มหลานลงจากรถ ดูก็รู้ว่าใจน้องไปอยู่ที่เครื่องเล่นเกมแล้ว

“ฮักๆ หน่อยเร็ว”

น้องสิบรีบกอดคุณน้าพอเป็นพิธี เลยโดนแกล้งอุ้มมาหอมแก้มฟอดใหญ่

“น้าฉาม ปล่อยเลยนะ หยุดแกล้ง”

“ฮักๆ ครูแป้งก่อน” สามบอกหลาน

น้องสิบยิ้มกว้างก่อนจะโผจากอกคุณน้าตัวสูงมากอดคุณครู คราวนี้กอดนานกว่าที่กอดน้าสามเยอะเลย

“ฮักๆ คุมคูนะ”

แป้งยิ้มกว้าง พานคิดไปว่าถ้าอยู่ในฐานะคุณครูที่โรงเรียนคงกอดเด็กๆ แบบนี้คงไม่ได้

“วิ่งไปเลยแสบ เดี๋ยวหมดเวลาเล่นเกม” สามบอกตามหลังหลานตัวเล็กวิ่งดุ๊กดิ๊ก อุ้มกระเป๋าไปด้วย

พี่สองชอบบอกว่าเจ้าสิบซนเหมือนสามสมัยเด็กๆ ไม่มีผิด มีแต่ครูแป้งที่เอาอยู่ได้ พอเปลี่ยนคุณครูน้องก็ดื้อขึ้นอีก ชอบมาต่อรองเวลาเล่นเกมแล้วบอกว่า 'ทีคุณครูพิกุลยังให้เล่นเกมเกินเวลาได้' พอผู้ใหญ่ละเลยไม่เป็นระเบียบ เด็กก็จำมาใช้หมด

“ทำหน้าเครียดอีกแล้ว” สามวางมือลงบนผมนิ่ม รู้ว่าแป้งช่วงนี้เครียดกับเรื่องงาน และเรื่องที่สามกำลังจะจัดการพวกที่โรงเรียน แต่ก็ไม่อยากให้ทำหน้ามุ่ยแบบนี้

“เหมือนพะยูนเผือกหิวปลา”

“คุณสาม! ”

คนโดนเรียกเสียงดังหัวเราะ ถ้าไม่ติดว่าเป็นหน้าบ้านป่านนี้ดึงมาฟัดแล้ว จะว่าไปแล้วโมจิก็เพิ่งเคยเข้าบ้านเขาครั้งแรก

“สวัสดีค่ะ สามทำไมไม่พาคุณครูเข้าบ้าน”

แป้งยกมือรับไหว้คุณแม่น้องสิบ รู้สึกแปลกๆ ที่ยืนอยู่ตรงนี้ ทั้งไม่กล้าสบตา เพราะตัวเองเป็นอดีตคุณครูของลูกชาย แต่วันนี้ดันมากับน้องชายคุณสอง ไม่รู้ว่าคุณสองจะมองยังไง

...พอเข้าใจกฎที่ครูแมวบอกแล้ว ว่าสิ่งที่ไม่เหมาะสม ยังไงก็ไม่เหมาะ…

“ว่าจะพาไปกินข้าวเย็นข้างนอกเลย คืนนี้ไม่กลับครับ”

พี่สองหรี่ตามองน้องชาย ก่อนจะหันไปมองคนที่ทำหน้าเครียดอยู่ใกล้ๆ สองคนนี้คงคิดว่าพี่สองรู้อะไรไม่เยอะ

...ซึ่งคิดผิดไป…

.

.

.

สามเป็นพวกไม่ค่อยพูดถึงเรื่องตัวเอง เพื่อนๆ ถึงได้แปลกใจที่วันนี้ช่างบอกว่าจะพาแฟนมาดื่มด้วย

“ร้านนี้อาหารอร่อย เบียร์ก็ดี เป็นดนตรีสด เล่นเฉพาะเพลงร็อกแบบที่แป้งชอบ” เขาบอกคนข้างตัว เย็นนี้พาแป้งไปกินข้าวแล้วก็ดื่มกับเพื่อนๆ ในช่วงวันศุกร์สิ้นเดือน พวดเขานั่งรถไฟฟ้ามาใจกลางเมืองเพราะรถติดมาก แถมไม่อยากจะเมาแล้วขับ

หลังจากวันที่สามไปประจันหน้ากับพวกครูแมว เขาก็ไม่เคยปล่อยแป้งไว้คนเดียว เพราะกลัวจะแอบร้องไห้หรือคิดอะไรไม่เข้าท่าอีก แต่คุณช่างก็รู้ตัวดี ว่านอกจากจะห่วงแล้วยังเห่อแถมติดแฟนยิ่งกว่าอะไร กะว่าถ้าวันนี้แป้งไม่ยอมมาด้วยก็จะเทนัดเพื่อนทิ้ง

“คุณสาม”

“ครับ? ”

คุณครูมองคนตัวสูงที่จับมือตัวเองไม่ปล่อย คนก็พลุกพล่าน มันน่าอายน้อยที่ไหน เขาไม่ใช่เด็กๆ นะ!

“ไม่ต้องดึงมือออกเลยโมจิ เกิดหลงจะทำยังไง” คนหน้าดุหันมาบอก แป้งเลยย่นคิ้วท่าทางไม่พอใจ

“ผมโตแล้ว”

“ใช่ โตมาก หนักมากด้วย”

“บอกว่าผมอ้วนอีกแล้วนะ” แป้งแกะมือออกแต่อย่าหวังว่าอีกคนจะยอม!

“ยังไม่ได้พูดสักคำ” สามดึงมือที่จับอยู่ขึ้นมาจุ๊บเบาๆ ไม่ได้สนใจใครก็ตามที่เดินผ่านไปผ่านมา

เขาเชื่อว่าคนเรามักจะสนใจตัวเองที่สุด ว่ารูปลักษณ์เป็นยังไง วันนี้ดูดีในสายตาคนอื่นหรือยัง แต่ทุกๆ คนก็คิดแบบนั้นเหมือนกันหมด เพราะฉะนั้นถึงมั่นใจว่าคงไม่มีใครสนใจพวกเราในตอนนี้หรอก

“ผมจะตีคุณสาม! ”

คนจะโดนดียิ้มร้าย ก่อนจะก้มลงกระซิบแผ่ว

“ตีเหมือนที่สามตีแป้งวันก่อนไหม? ”

คนได้ยินหน้าร้อนฉ่าเมื่อนึกถึงตอนโดนฟาดก้นบนเตียงจนเป็นรอยมือ เรื่องแบบนี้เอามาพูดข้างนอกได้ยังไง!

“ไม่อายบ้างหรือไงเนี่ย” โมจิเดินไปบ่นไป ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมคุณสามที่เคยรู้จักทำไมต่างจากตอนนี้ขนาดนี้ แต่ก่อนออกจะเงียบ ขรึม แล้วดูตอนนี้สิ…

ช่วงนี้โมจิหัวหมุนกับเรื่องคนตรงหน้ามากกว่าเรื่องงานเสียอีก สามเป็นเหมือนคนแปลกหน้าตัวใหญ่ในชีวิต เรารู้จักกันมานานในฐานะคุณครูกับผู้ปกครองเด็กนักเรียน แต่เพิ่งรู้จักกันจริงๆ ได้ไม่กี่เดือน ไม่รู้ไปทำอีท่าไหน รู้ตัวอีกทีก็ไปเที่ยวด้วยกัน เข้านอนด้วยกันในบางวัน ตื่นขึ้นมาด้วยกันในตอนเช้า ก็แปลกดี…

ถึงจะบอกว่าอายที่สุดแล้วก็อมยิ้มให้กับมือใหญ่ที่คอยกุมกันไว้ ถ้าตอนนี้ไม่มีคุณสามคงจะเศร้ากว่านี้ แต่คิดอีกทีถ้าไม่มีคุณสาม...ก็คงไม่ถูกไบ่ออกจากงาน

“มองอะไรโมจิ เดี๋ยวจะโดนตีแบบคืนก่อนนะ”

.

.

.

ร้านที่สามนัดกับเพื่อนไว้เป็นร้านอาหารกึ่งบาร์ขนาดใหญ่ เปิดหน้าต่างบานกระจกได้บรรยากาศเอาต์ดอร์ในตอนกลางคืน เสียงดนตรีสดเป็นเพลงร็อกยุค 90’s ดังออกมาจากร้าน ลูกค้า 80% เป็นชาวต่างชาติที่เข้ามาทานอาหารอร่อยและดื่มเบียร์สด แต่เดิมคนไม่ได้แน่นขนาดนี้ แต่เพราะวันนี้เป็นวันศุกร์สิ้นเดือน คิวหน้าร้านถึงได้ยาวเกือบร้อยเมตร

โชคดีที่เพื่อนเขาจองโต๊ะไว้ ถึงได้เดินเข้าร้านโดยไม่ต้องต่อคิว

“อะไร เมื่อกี้ยังขอให้ปล่อยมืออยู่เลย” เขาหันมาหาคนข้างตัว ที่อยู่ๆ ก็ขยับตัวมาใกล้ และถึงจะแซวสามก็ดึงอีกคนมาโอบเอวให้อุ่นใจ เพราะข้างในคนนั่งกันแน่นจนแทบไม่เหลือที่ให้เดิน

“สามมากับใครวะ”

“คนที่คอนวันนั้นเหรอ? ”

แป้งไม่รู้จะทำหน้ายังไงเลยเอาแต่ยิ้มเมื่อเดินถึงโต๊ะเพื่อนคุณสาม ที่จริงวันนี้ไม่อยากมาที่นี่เลย ถ้าไม่ใช่เพราะคุณสามบอกว่าซี่โครงหมูตุ๋นกับเบอร์เกอร์อร่อยมาก อร่อยจนรีวิวในเว็บได้ 4.8 ดาว!

“มองกันอะไรขนาดนั้นวะ” ช่างปัดมือไปมา อยากเอามือจิ้มตาเพื่อนที่บังอาจจ้องโมจิใกล้ขนาดนี้ เดี๋ยวของนุ่มๆ บุบหมด

“ไหว้แฟนผมครับทุกคน” สามรีบบอกเมื่อเห็นว่าคุณครูเขินจนแทบจะแอบที่หลังเขาแล้ว

“สวัสดีครับ”

“สวัสดีครับ” แป้งรับไว้งงๆ ...ไม่เห็นต้องไหว้เลยก็อายุเท่ากัน…

“แป้ง นี่อาร์ เอมกับต้น เคยเจอที่คอนครั้งนั้น”

คุณครูมองตามคุณสาม ถึงจะบอกว่าเคยเจอแต่ตอนนั้นก็เห็นกันครู่เดียว จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าใครเป็นใครบ้าง

“เปิดตัวซะที ตอนคอนที่แล้วกูก็ลุ้นแทบตาย” อาร์เล่าไปขำไป ตอนนั้นแทบจะไม่ได้สนใจพี่แมทธิวที่กำลังเล่นกีตาร์เลย เพราะมองไอ้สามกับเด็กมันตาแทบจะหลุด

“พี่คู้มายัง” สามมองไปรอบๆ เห็นคนเริ่มแน่นกว่าเดิม เก้าอี้รอบโต๊ะกลมเล็กๆ แทบจะไม่พอคน

“ยัง เห็นบอกรอฟ่าง” เอมบอกก่อนจะถามต่อ

“คนดีล่ะ"

“เอาคนดีมากินผัก กูกินเสต๊กโคตรรู้สึกผิด” อาร์ขำ

“เขามีแฟน พวกเรามันก็หมา” ต้นเสริม ทำเอาเพื่อนๆ ขำร่วน

จริงๆ ในแก๊งมีกันเกือบสิบคน แต่พอเริ่มเรียนจบเริ่มทำงานก็นัดกันยากเย็นเหลือเกิน ยิ่งถ้าเริ่มมีแฟนเริ่มแต่งงาน ก็ยิ่งเจอกันลำบาก

“ชอบไหม? ” สามถามคนที่กำลังมองไปรอบร้าน ร้านนี้ตกแต่งด้วยไม้สลับปูนเปลือย หน้าต่างเป็นแบบบานพับ พอเปิดออกหมด อากาศข้างในเลยเย็นเพราะลมผ่าน ไม่ได้รู้สึกอึดอัดเลย ถึงคนจะเยอะก็ตาม

“ชอบครับ” แป้งตอบพร้อมกับยิ้มจนเห็นลักยิ้ม ทำเอาคนมองยิ้มตาม

ถึงอาทิตย์ที่ผ่านมาจะตัวติดกันเป็นตังเม แต่พวกเขาเองก็เหมือนคนที่ยังไม่รู้จักกันดีเท่าไหร่ สามถึงได้พยายามพาโมจิไปไหนมาไหนด้วยกัน อยากรู้เรื่องทั้งหมดว่าคนที่ชื่อว่าเป็นแฟนตอนนี้ ชอบหรือไม่ชอบอะไรบ้าง

“สั่งข้าวกันได้เลยนะ พวกเราอิ่มแล้ว” ต้นที่นั่งข้างแป้งยื่นเมนูมาให้ เพียงแค่นั้นคนที่มาเพื่อกินก็ตาโตเมื่อเห็นรูปชีสเบอร์เกอร์ชิ้นโต เป็นเวลาเดียวกับที่สามเรียกพนักงานมารับออเดอร์พอดี

“อันนี้อร่อย ซี่โครงกับกระเทียมย่างก็ดี หอมทอดด้วยไหม? ”

โมจิพยักหน้าหงึกหงัก ตานี่เป็นประกายเชียว สามเลยแอบอมยิ้ม

“เบียร์ไหม? ”

ปกติโมจิชอบดื่มเบียร์มากกว่าเหล้าเพราะคอไม่ค่อยแข็ง แต่หลังๆ มานี้อยากลองหลายๆ อย่าง เพราะเกิดมาเพิ่งจะเคยมาร้านเหล้าแบบนี้ ถ้าไม่มีคุณสามพามาเขาก็คงเป็นมนุษย์ติดบ้านอย่างเคย

...นี่โมจิยังไม่เชื่อเลยว่าตัวเองมีแฟน...

“อันนี้ gin tonic ใส่ cucumber” สามบอกคนที่เอานิ้วมาจิ้มรูปแก้วใสที่ข้างในมีแตงกวาแผ่นบางฝานแช่เหล้าอยู่

“ดีไหมครับ? ”

“มันหอมๆ แต่แป้งน่าจะดื่มไม่ไหว”

“ลองเลย อยากรู้ต้องลอง” อาร์ยุ เห็นคู่รักเอาหัวชนกันเลือกเมนูก็อดแซวไม่ได้

“อย่าเลย เมาแล้วแบกกลับไม่ได้ หนัก” สามพูดไปขำไป

“งั้นผมเอาแก้วนี้! ” โมจิบอกเสียงเด็ดขาด เลยเกือบจะโดนอีกคนจับมาน้วยบีบแก้ม

“แป้ง! ”

“สาม! ” แต่ก่อนจะได้แกล้งอะไรโมจิ ก็มีคนเรียกคุณช่างเสียงดัง

ทุกคนมองตามเสียงเรียก แป้งเห็นหญิงสาวตัวสูงหุ่นดีหน้าตาเหมือนนางแบบเดินเบียดคนจำนวนมากเข้ามาที่โต๊ะกลม

“เอ้า ทำไมฟ่างมาก่อน” ต้นทักเพราะเห็นบอกจะมาพร้อมพี่คู้

“พี่คู้บอกอาจจะไม่มา แกต้องรอปิดร้านเพราะวันนี้โต้ซังมีธุระ” คนมาใหม่บอก พวกในโต๊ะถึงได้พยักหน้ารับรู้

“ฟ่างนี้แป้งแฟนเรา แป้งนี่ฟ่าง” สามบอกเมื่อเห็นโมจิมองเพื่อนสาวด้วยสายตาตื่นเต้น เพิ่งรู้ว่านอกจากของกินแล้ว ของสวยๆ งามๆ ก็ทำให้คุณครูของหลานเขาทำสายตาแบบนี้ได้

“สวัสดีค่ะ” เธอยิ้มน้อยๆ ให้คนที่นั่งอยู่ก่อน

“นั่งนี่ก็ได้ครับ” แป้งรีบสละเก้าอี้ทรงสูงที่นั่งอยู่ให้หญิงสาวสวมส้นสูง เพราะไม่มีเก้าอี้เหลือด้วย ปล่อยให้ยืนนานน่าจะไม่ดี

“แป้งมานี่” สามดึงคนที่เหมือนกำลังมองหาเก้าอี้ว่าง อีกคนไม่ทันได้ตอบ คนตัวสูงก็ดึงแขนแฟนเข้ามาหาตัว เอาขากับมือเกี่ยวให้เข้ามาใกล้ เหมือนนั่งกึ่งยืนเบียดกึ่งนั่งตักกลายๆ

“คุณสาม...”

“อะไร คนนั่งแบบนี้เยอะแยะ” คุณช่างบอกคนที่ทำหน้าตาตื่นตูม ร้านนี้คนเยอะทีไรก็เป็นแบบนี้ทุกที บางคืนต้องยืนจนปวดน่อง

“แต่มัน...” โมจิอึกอัก เพราะตอนนี้ในโต๊ะหันมาบอกพวกเขาเป็นสายตาเดียว

“ไม่มีแต่”

คนในโต๊ะมองคู่รักที่แทบจะสิงกันด้วยสายตาหลากหลาย หนึ่งในนั้นคืออาร์ที่หมั่นไส้เพื่อนสนิทเต็มที

“มาแล้วๆ ” อาร์ร้องบอกเมื่อเครื่องดื่มเริ่มทยอยมาถึง

“ดื่มเลย สั่งอะไรไป” สามยื่นแก้วสีใสข้างในมีแตงกวาให้อีกคน โมจิยู่หน้าเมื่อลองดมแล้วกลิ่นฉุนขึ้นจมูก

“หมูเอ๊ย! ” สามอดใช้มือที่เกาะเอวแฟนอยู่บีบเนื้อตรงนั้นไม่ได้ ก็บอกแล้วว่าดื่มไม่ไหว แต่ก็ยังดื้อ!

“ไอ้เหี้ยสาม มึงนี่นะ ตอนพวกกูถามไม่บอก มึงมาทีสวีตแบบนี้เลย” อาร์ปรามเพื่อน แต่อีกคนไม่สนใจเพราะกำลังจัดการกับโมจิอยู่

ซึ่งอาร์รู้ดีว่าเพื่อนไม่ค่อยพูด...แต่ก็ไม่ใช่มันไม่ขี้อวด

“วงนี้ที่เจอตอน summer sonic นี่” ต้นเปรยขึ้นเมื่อได้ยินซาวด์คุ้นๆ จากวงดนตรีที่กำลังเล่นอยู่อีกโซน

แป้งที่ชอบฟังเหมือนกันหูผึ่ง

“เออ เล่นสดโคตรดี” อาร์พูดถึงวงต้นฉบับที่ไปดูกับเพื่อนๆ มาที่งานเทศกาลดนตรีเมื่อปีที่แล้ว

“แป้งก็ชอบ บอกว่าซาวด์ดี” สามบอก คืนก่อนหน้านี้โมจิบอกว่าชอบเพลงของวงนี้

“ไอ้อาร์ตอนแรกบอกไม่ดูหรอก วงเมทัลปลอม ไปเจอน้องเขาเล่นสด กลับมาถวายตัวเป็นแฟนคลับ” เอมเล่าไปขำไป คนที่นั่งเงียบอยู่ถึงบอกออกมาบ้าง

“ผมก็อยากดูสดๆ บ้างครับ ดีไหม”

“ดีมาก ให้เสี่ยสามพาไป คราวที่แล้วมันก็พาฟ่างไปด้วย” เอมเล่าไปดื่มไป

“ดีจัง คุณฟ่างก็ชอบวงนี้เหมือนกันเหรอครับ? ” แป้งหันมาถามสาวสวยข้างกัน รู้สึกดีที่ได้คุยเรื่องที่ชอบกับผู้คนที่ชอบอะไรเหมือนตัวเอง ให้ไปคุยกับที่ทำงานเก่าคงไม่สนุกแบบนี้

“เปล่าค่ะ สามชวนเลยไป” เธอตอบแบบขอไปที คนชวนคุยเลยยิ้มเก้อ

สามลูบเอวโมจิเบาๆ หันมาสนใจวงสนทนาแทนที่จะสนใจปฏิกิริยาเพื่อนตัวเอง ถ้ารู้ว่าจะเป็นแบบนี้คงไม่พาโมจิมา...

“เงียบจังวะวันนี้ ปกติฟ่างเสียงดังกว่านักร้องร้านนี้อีก” เอมแซว เลยโดนแขวะ

“เรื่องของฟ่าง อย่ามายุ่ง”

“พวกมึงอย่าตีกัน” อาร์ปราม

แป้งรู้สึกแปลกๆ แต่ก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร อาจจะเป็นเรื่องปกติของคนที่นี่ เขาถึงหันมาสนใจแก้วตัวเองแทน

“สั่งมาแล้วชิมยัง” สามเรียกคนที่เหมือนเหม่อไปชั่วขณะ

โมจิเบ้หน้าเมื่อได้กลิ่นหอมอมขมของแตงกวาแช่เหล้า พอลองเอาแตะลิ้นแล้วก็พบว่า...

“ขม! ”

“ก็ยังจะดื้อสั่ง” สามบ่นไปขำไป ก่อนจะเทโซดาที่มาด้วยกันลงไปเต็มแก้ว จะได้ดื่มง่ายขึ้นหน่อย

“กินหมดเหรอวะ พวกกูไม่ช่วยนะ” อาร์พูดถึงอาหารที่เริ่มทยอยมาเสิร์ฟ คนมาก่อนแบบพวกเขาอิ่มแล้ว เลยได้แต่มอง

“หมด” สามบอกเสียงหนักแน่นพลางมองสายตามุ่งมั่นของอีกคน เห็นว่าไม่ยอมกินมื้อบ่ายเพราะอยากมาชิมเบอร์เกอร์ยักษ์ จะอะไรขนาดนั้นก็ไม่เข้าใจ แต่พอเห็นว่าของกินเป็นสิ่งที่ทำให้โมจิเลิกทำหน้าเครียดได้เขาก็ดีใจ

“ฟ่างเอาสลัดไหม? ” อาร์หันมาถามเพื่อนสาว ปกติมาร้านนี้ชอบกินสลัดทูน่า เดือดร้อนสามต้องสั่งให้ทุกรอบ แต่ฟ่างปัดมือไปมา

“ไม่เป็นไร”

“วันนี้ซึมจัดเลยว่ะ เครียดเรื่องอะไร เรื่องเรียนไหนบอกสี่ปีครึ่งก็จบแล้วนี่” เอมบอกพลางถอนหายใจ มาดื่มแบบนี้พอมีคนหงอย ในโต๊ะก็พานไม่สนุกกันหมด

“มาๆ ดื่มกัน” ต้นยกแก้วขึ้น พวกเขาเลยเปลี่ยนเรื่องคุยเพื่อให้บรรยากาศมันดีขึ้น

โมจิหยิบหอมทอดเข้าปากไปด้วย ชวนคนอื่นทานไปด้วย คุยเรื่องวงดนตรีที่ชอบไปด้วย รู้สึกสนุกดีเหมือนกัน แต่บางทีก็รู้สึกเกร็งกับสายตาของเพื่อนคุณสาม...

“สาม ไปเข้าห้องน้ำเป็นเพื่อนหน่อย”

สามโคลงหัวไปมา เขาอยากดูดบุหรี่พอดี เลยขยับตัวลุก

“แป้งรอนี่นะ”

คนที่กำลังอร่อยกับอาหารตรงหน้าพยักหน้าหงึกหงัก แต่ก็มองตามแผ่นหลังคุณสาม รู้สึกแปลกๆ ...แต่ก็ไม่รู้เพราะอะไร

“ฟ่างมันช...”

“ไอ้เอม! ” อาร์เรียกเพื่อนเสียงดัง ก่อนจะมองหน้าแฟนเพื่อนที่ยังคะยั้นคะยอให้เอมช่วยกินแบบไม่สนใจอะไร

อาร์ยิ้ม เข้าใจสามจริงๆ ว่าทำไมถึงได้ชอบคุณครูของหลานขนาดนี้ เห็นมันมีแฟนกี่คนก็ลุคนี้ทุกคน จะมีแต่ฟ่าง...เป็นแฟนเก่าที่ฉีกแนวทุกคนไป

ฟ่างกับสามเริ่มจากการเป็นเพื่อนในกลุ่มก่อนจะข้ามไปเป็นแฟน แล้วสุดท้ายก็กลับมาอยู่ในสถานะเดิมได้เกือบครึ่งปีแล้ว

“แป้งเจอกับไอ้สามที่ไหน? ” ต้นชวนคุย

“ที่ร้านสักครับ ผมไปสักกับสาม” แป้งตอบไปยิ้มไป นึกถึงเมื่อหลายเดือนที่แล้วก็ตลกดี เหมือนจะผ่านมานานแล้วแต่ก็แป๊บเดียวเองที่เรารู้จักกัน

“ฟ่างล่ะ” เอมถามคนที่อยู่ๆ ก็เดินกลับมาคนเดียว

“กลับไปแล้ว”

“เฮ้ย! ได้ไงวะ”

คุณช่างยักไหล่แบบไม่ได้ใส่ใจ เขานั่งลงข้างคนที่กำลังแฮปปี้กับการเคี้ยวหอมทอดหงุบหงับ ทีแบบนี้ไม่คิดเยอะนะโมจิ

“อร่อยไหม? ” สามจ้องหน้าคนข้างตัว ไม่เห็นแววตาเศร้าๆ แล้วก็ใจชื้น

“อร่อย”

“มา ดื่มๆ ”

.
.
.
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 10 : A price to pay [27/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: zearet17 ที่ 27-11-2019 18:58:47
.

.

.

“แก้ม...โดนอะไรมาครับ” โมจิมองคนที่เหมือนจะเดินไปอาบน้ำแต่ก็วกกลับมาใหม่

สามนั่งลงบนเตียงในห้องนอนของแฟนตัวเอง หลังจากดื่มกันครู่เดียวก็แยกย้ายกันกลับ เพราะบรรยากาศในโต๊ะวันนี้ไม่ดีเท่าไหร่ แถมโมจิก็ดูง่วงแล้วด้วย

“เมาเดินเซแก้มฟาดประตูมา”

“คุณสามชอบคิดว่าผมเป็นเด็กอนุบาล” คุณครูหรี่ตามอง เอามือแตะๆ ตรงแก้มอีกคน จริงๆ เห็นว่าแปลกตั้งแต่ที่ร้านแล้ว แต่ตอนนั้นมันมืด เลยคิดว่ามองผิดไป

“แล้วคิดว่าไง” สามนั่งลงข้างเจ้าของบ้าน

แป้งมองรอยแดงเป็นปื้นตรงแก้ม คิดว่าอีกสักพักมุมปากคุณสามอาจจะช้ำกว่าเดิม

“โดนต่อยมา เพราะไปด่าคนอื่นว่าอ้วน” พอบอกแบบนั้นเลยโดนตะครุบไว้เต็มอ้อมแขน!

“เมาแล้วปากดีนะโมจิ” สามบีบเอวคนที่พอได้แอลกอฮอล์เข้าตัวแล้วกลายเป็นเจ้าโมจิปากดีขึ้น ว่าจะจับกัดแก้มสักทีแต่อีกคนกลับดิ้นหลุดไป

“อย่าบีบ อื้อ! ” เจ้าของห้องตีมือคนที่พยายามบีบแก้มตัวเอง ที่สุดแล้วก็โดนกอดหนึบเหมือนเคย

“แป้ง...” “คุณสาม”

สามเลิกคิ้วเมื่อพวกเขาเรียกชื่อออกมาพร้อมกัน ก่อนจะเปิดโอกาสให้อีกคนพูดก่อนโดยการก้มลงจูบหน้าผากเบาๆ

“แก้ม...เจ็บไหม? ”

สามเลิกคิ้วมอง ที่เห็นยิ้มๆ นั่นไม่ใช่โมจิไม่คิดอะไรสินะ…

“ไม่เจ็บ”

“โดนอะไรมา? ” คราวนี้คุณครูถามหน้าตาจริงจัง คนตอบถอนหายใจยาว

“เข้าห้องน้ำ แล้วมึนไปหน่อย ตอนเปิดประตูเข้าหาตัวดันเดินไปชนเหลี่ยมพอดี” เขาบอกหน้าตาย คนคิดตามเลยขำก๊าก

แป้งเหลือบมองตาเรียวของอีกคน ก่อนจะยิ้ม

“คุณสามก็ไม่ได้ฉลาดนี่”

“อ้าว...หลอกด่าเหรอ! ” สามจับโมจิกดลงบนเตียง ยังไม่ทันจะทำอะไรก็โดนถามขึ้นมาก่อน

“ทำไมถึงคบกับผม...”

“ก็ชอบ บอกไปกี่ครั้งแล้ว” คนตอบขมวดคิ้วแน่น ที่เห็นทำหน้าเป็นหมูคิดมากมาตั้งแต่ออกจากร้านเพราะคิดเรื่องไร้สาระแบบนี้อีกแล้ว

“คุณสาม”

“เรียกสามดีๆ ”

“สาม”

“เก่งมาก” รอบนี้สามจูบลงบนแก้มนุ่ม นอนทับอีกคนลงไปทั้งตัวแล้วซุกหน้าลงกับซอกคออุ่น ชักง่วงขึ้นมาบ้างแล้วเหมือนกัน

“พรุ่งนี้ที่จะไปทนายอีกรอบ ผมตัดสินใจแล้ว ว่าจะไม่ฟ้องครับ”

สามที่รู้ว่าเรื่องมันจะออกมารูปการณ์นี้ถอนหายใจยาว แต่ถึงแบบนั้นจมูกก็กดลงที่ผิวเนื้ออีกคนเบาๆ

“เราคุยกันหลายครั้งแล้วนะแป้ง”

“ผมรู้ แต่ผมไม่อยากวุ่นวาย” โมจิบอกหน้าเครียด เขาเองก็คิดเรื่องนี้อยู่แทบจะทุกนาทีเหมือนกัน

ตอนแรกแป้งเองก็เสียใจมาก ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะทำยังไงต่อไป และพอเวลาผ่านไปก็อยากตั้งหลักใหม่ เขาคิดว่าเขารักกงานนี้ แล้วก็จะหาที่ที่เหมาะกับตัวเอง อาจจะต้องหางานใหม่ แต่ก็ไม่เป็นไร เพราะถึงฟ้องให้ไป เขาก็คงไม่มีที่เดิมให้ยืนอีกแล้ว รังแต่จะเดือดร้อนคนอื่นเปล่าๆ

...ซึ่งแป้งมองคนละมุมกับอีกคนโดยสิ้นเชิง...

“แต่จะให้เขาทำแบบนี้กับคนอื่นไปเรื่อยๆ เหรอ? ” สามดันตัวขึ้นมาจ้องหน้าอีกคน จากที่ง่วงๆ ตอนนี้กลับหัวร้อนขึ้นมาเฉย

“เขาไม่ทำคนอื่นหรอก ครูแมวเขาแค่ไม่ชอบผม” โมจิบอกเสียงเบา เคยไม่เข้าใจว่าทำไมครูแมวถึงได้จงเกลียดจงชังตัวเองนัก พยายามเข้าหาก็แล้ว ถามก็แล้ว แต่ก็ไม่มีอะไรดีขึ้น สิ่งสุดท้ายที่ต้องทำก็คือปล่อยวาง

“แล้วจะยอมให้เขาไล่ออกแบบนี้เหรอโมจิ” สามดุ จากที่นอนอยู่ก็ลุกขึ้นมานั่ง

กว่าเขาจะคุยกับพี่เอเพื่อรวบรวมหลักฐานหรือดูข้อกฎหมายไม่ใช่เรื่องง่าย แล้วอยู่ๆ ตัวก้อนนี่ก็บอกว่าจะไม่ฟ้องแล้ว มันได้ที่ไหน!

“ผมดีขึ้นแล้ว ว่าจะลองหางานใหม่ดู” แป้งบอกตามจริงพลางยิ้มน้อยๆ อยากให้คุณสามใจเย็นขึ้นหน่อย

“มีประวัติโดนไล่ออกติดตัวแบบนี้ มันไม่ดีแน่แป้ง! ” สามจ้องคนที่ส่ายหน้าไปมาเพื่อปฏิเสธ เขายังจำสายตาพวกครูแมวหรือครูพิกุลที่มองคนของเขาได้ดี สามตั้งใจว่าจะจัดการคนพวกนั้นแล้วทำให้เห็นเองว่าเข้ามายุ่งกับคนของเขาแล้วจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง แต่คนของตัวเองดันไม่ให้ความร่วมมือ

ซึ่งเวลาเครียดก็จะเงียบลงไปแบบนี้ ตาก็จะเริ่มแดง

“ร้องไห้แล้วงานก็ไม่กลับมานะ” สามบอกเสียงแข็ง ในขณะที่เขาอยากปกป้องสิทธิของโมจิแทบตาย อีกคนกลับเอาแต่จะหนี

“ผมรู้...”

“รู้ก็ควรสู้สิ”

“สู้กับอะไรครับ” แป้งมองคนที่จ้องกันไม่วางตา อาศัยความกล้าจากเหล้าก่อนหน้านี้ ถ้าเป็นปกติคงไม่กล้าเถียงคุณสามขนาดนี้

แต่แค่คิดว่าจะต้องเป็นคดีความแล้วพ่อแม่รู้เรื่องนี้...แป้งก็เครียดแล้ว

“นี่แป้ง มันเรื่องของแป้งนะ ถ้าแป้งไม่ปกป้องตัวเองแล้วใครจะทำ” สามถามคนที่เอาแต่หนี หนีเก่งทุกอย่าง

“ต้องให้คนอื่นมาทำเพื่อตัวเองเหรอ? ” สามถามเสียงเรียบ

“ไม่ต้องมาทำเพื่อผมก็ได้” โมจิบอกเสียงเบา คราวนี้ทำสามโมโหจริงๆ

“แล้วจะเป็นไอ้ขี้แพ้ให้เขาแกล้งไปเรื่อยๆ เหรอ? ห้ะ? " พอบอกไปแบบนั้นอีกคนก็น้ำตาร่วงผล็อย ลุกขึ้นมาปาดน้ำตาออกจากแก้ม

“แป้ง...”

“ช่างเถอะ จะอยู่เป็นไอ้ขี้แพ้แบบนี้แหละ”

“แป้ง! ” สามโมโหจะอยากจะจับอีกคนมาเขย่ารื้อฟื้นความจำ แล้วที่เคยโดนว่ามาจนต้องนั่งร้องไห้อยู่เป็นอาทิตย์ ทำไมลืมง่ายจังวะ!

.

.

.

วันนี้เป็นวันหยุดที่น้องคนกลางของบ้านเดินลงมาจากห้องนอนด้วยความหัวเสีย ซึ่งก็ไม่รอดพ้นสายตาพี่สอง

“ไหนเมื่อวานบอกจะไม่กลับบ้าน” พี่สาวถามเพราะได้ยินเสียงรถมาจอดหน้าบ้านตอนเกือบตีสี่ แต่เจ้าน้องชายตัวดีกลับไม่ตอบอะไร

“ทะเลาะกับแฟน? ”

“อืม ครับ” สามตอบแบบขอไปที เมื่อคืนไอ้โมโหก็โมโห แต่พอทำให้ร้องก็ต้องปลอบ ทั้งเหนื่อยใจทั้งเป็นห่วง ไม่เคยรู้สึกว่าคบกับใครแล้วจะเป็นบ้าแบบนี้เลย ...โมจินะโมจิ...

“ใช้คำว่าแฟนแล้วเหรอ? ” คนที่ถามไปงั้นๆ แบบพี่สองเบิกตากว้าง ไม่คิดว่าวัยรุ่นจะมือไวใจเร็วขนาดนี้

สามเดาว่าถ้าพี่สองรู้ อีกไม่นานก็คงรู้กันทั้งบ้าน

“ทะเลาะอะไรกัน” คนเป็นพี่แอบถาม ตอนแรกนึกว่าน้องชายคงไม่ยอมบอก เพราะแต่ก่อนมีแฟนกี่คนก็เก็บเงียบ แต่คนนี้นอกจากจะพามาที่บ้านแล้วยังดูเอาจริงเอาจังกว่าคนที่ผ่านๆ มา

“พี่สองน่าจะรู้เรื่องจากพี่เอแล้ว ที่แป้งเจอมันไม่ใช่เรื่องดีเลย ผมก็พยายามจะจัดการให้ อยู่ดีๆ เจ้าตัวก็บอกว่าไม่เอาแล้ว ไม่อยากฟ้อง” นี่สามนึกถึงหน้าครูแมวกับครูพิกุลแล้วยังเจ็บใจแทนอยู่เลย

พี่สองรู้เรื่องนี้อยู่แล้ว ตอนแรกก็ตกใจเพราะเพิ่งรู้ว่าที่คุณครูโดนให้ออกก็เพราะน้องชายตัวเอง

“พี่ถามจริง ไปเจอกันที่ไหน”

“ร้านสัก”

“ว่าแล้ว” คุณแม่ลูกหนึ่งออกปาก เพราะคิดว่าถ้าแค่เจอกันที่โรงเรียนคงไม่สนิทหรือคบกันเร็วขนาดนี้

“แล้วที่พาเที่ยวก็คือพาครูแป้งไปถูกไหม? ”

“อ่า...ครับ” สามตอบรับ ก่อนจะเดินตามพี่สามเข้าห้องอาหารเพื่อกินข้าวเช้าเป็นกิจวัตร

“สาม เธอเป็นพวกยอมหักแต่ไม่ยอมงอ” พี่สองพูดถึงความวุ่นวายที่พี่เอเล่าให้ฟัง เพราะรู้นิสัยน้องชายตัวเองดี

“รู้ไหมทำไมพี่ถึงไม่ยอมปล่อยงานทั้งหมดให้ โดยเฉพาะฝั่งการตลาด ฝั่งที่ต้องติดต่อคนเยอะๆ ” เธอจ้องน้องชาย ทำเอาพี่ตาพ่อของน้องสิบที่นั่งอยู่ด้วยหันมาสนใจบทสนทนาของพี่น้องคู่นี้ด้วย

“เพราะเจ้าสามยังไม่โตพอ” พี่ตาตอบแทน

คนที่โดนหาว่าเด็กเลยเงียบลง เพราะโดนสวดทีไรยาวทุกที

“เรามีกฎหมาย มีวินัย การเป็นคนตรงๆ มันก็ดี แต่โลกใบนี้มันเป็นสีเทา” พี่สองเสริม

“บางทีเดินเจอหนามมันก็ต้องเลี้ยวนะสาม ถ้าเราเดินบุกไปตรงๆ เราจะเจ็บ ถึงเราจะผ่านไปได้ แต่เราจะมีแผลเป็น”

“เราไม่ได้ผิดนะพี่สอง” ช่างเถียง

“งั้นสามก็ฟ้องส่วนของสามไป อย่าเอาคุณครูเขามาเกี่ยว เท่าที่พี่ดูครูแป้งเขาไม่สู้คนหรอก ฟ้องชนะแล้วไง สามคิดว่าเขาจะดีใจไหม หรือจะเครียดกว่าเดิม? ”

คนฟังโคลงหัวไปมา ไม่เข้าใจโมจิหรือระบบความคิดแบบที่พี่สองบอกเลย

“มองคนละมุมนะ เขาโตกว่าสาม เขาคงไม่อยากเสียพลังเสียเวลาไปกับการสู้ คงอยากให้มันเงียบหายไป แล้วเริ่มต้นใหม่ดีกว่า”

“แล้วคนที่เข้าใจเขาผิดล่ะพี่สอง”

พี่สองส่ายหน้า

“ถ้าพูดในมุมผู้ปกครองทุกคนเข้าใจครูแป้ง เสียดายมากด้วยซ้ำ ตอนนี้รู้แค่ว่าอาจจะถูกให้ออกหรือลาออกเอง แต่แล้วไงล่ะสาม จะทำให้ทุกคนเข้าใจแบบที่สามเข้าใจไม่ได้หรอก”

“อืม พี่ว่าตอนนี้พี่หนึ่งรู้เรื่องแล้ว อย่าให้พี่หนึ่งต้องลงมาจัดการเลย” พี่ตาเสริม เพราะถ้าพี่ใหญ่ของบ้านรู้เรื่อง คราวนี้จะถึงหูพ่อแม่ น่าจะปวดหัวกว่าเดิม

“ไม่ต้องหรอก ผมจะจัดการเอง”

คนที่กะว่าจะกินข้าว คว้ากุญแจรถก่อนจะเดินออกจากบ้านไปแบบหัวเสีย ทำเอาคนมองตามส่ายหน้ากับความมุทะลุและใจร้อนเป็นที่หนึ่ง นี่ก็ดีขึ้นจากตอนวัยรุ่นแล้วแต่ไม่รู้เมื่อไหร่จะโตเป็นผู้ใหญ่สักที

.

.

.

ที่พี่สองกับพี่ตาพูดไม่ใช่ว่าเขาไม่คิดตาม...เขาคิด ยิ่งเห็นว่าเมื่อวานแป้งร้องไห้ยังไงก็ยิ่งหงุดหงิด สามเลยใช้เวลาในตอนเช้าขับรถไปหาใครบางคนที่จ้างไว้ก่อนหน้านี้...เขาจัดการจ้างก่อนที่จะเดินไปหาทนายเสียอีก

คนใจร้อนแบบสามจ้างนักสืบไว้สองคน คนแรกตามครูแมว คนที่สองตามครูพิกุล ตอนแรกว่าจะใช้รูปส่วนตัวที่ถ่ายมาได้แบล็กเมล์ให้อีกฝั่งรู้สึกเหมือนโดนรังควานคืนบ้าง แต่ยิ่งให้ตามนานเข้ายิ่งเจอเรื่องสนุก อย่างเรื่องที่ผอ.โรงเรียนไปกินข้าวกับหญิงสาวที่ไหนไม่รู้

ซึ่งผอ.ก็คือสามีครูแมว ตอนแรกก็ไม่ได้คิดว่าจะได้ใช้บริการรูปพวกนี้ เพราะถ้าจะฟ้องเขาเองประวัติก็ต้องคลีน

...แต่ตอนนี้เกมมันเปลี่ยนแล้ว...

คุณช่างเดาะลิ้นเป็นจังหวะในตอนที่ได้รับภาพปึกใหญ่ เขาไล่ดูภาพเด็ดๆ ไปพลางจิบกาแฟไปพลาง ก่อนจะวางเงินให้พี่คนนั้นไปหลายบาท

คนใจร้อนขับบิ๊กไบค์สีดำคันโปรดมาที่โรงเรียนหลานชายในวันหยุด มือที่สวมถุงมือหนังเดินกำภาพถ่ายในแฟ้มกระดาษเข้ามาในโรงเรียน ก่อนจะเคาะกระจกป้อมยาม

“ขอพบผอ. โรงเรียนนี้ครับ”

คุณลุงรปภ. มองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า ตอนแรกนึกกลัวเพราะเห็นตัวสูงใหญ่มีมัดกล้าม แถมสวมหมวกกันน็อก แต่พอถอดหมวกเห็นว่าเป็นคนคุ้นตาถึงได้ตะเบ๊ะรับ แต่ก็ไม่เข้าใจว่ามาทำอะไรวันหยุด

“วันนี้วันหยุดนะครับคุณ”

สามพยักหน้า เขารู้อยู่แล้วแต่แค่ใจร้อนจนรอวันจันทร์ไม่ไหวต่างหาก จริงๆ อยากฝากภาพเซ็ตนี้ให้คุณครูแมวด้วยซ้ำ แต่เอาทีละขั้นดีกว่า ถ้าสิ่งที่เขาเดามันถูก...จะได้ล้มลงไปทีละเบี้ย

แต่ถ้าเป็นเรื่องไม่จริงก็จะได้รู้ ว่าเขาเองก็จับตามองอยู่

“งั้นฝากอันนี้ให้ผอ. หน่อยนะครับ บอกด้วยว่าถ้ามีอะไรให้ติดต่อที่เบอร์นี้ได้เลย”

คุณลุงยามรับปาก สามถึงได้เดินออกมา เขามันเด็กนิสัยเสียแบบที่พี่สาวว่า แต่ใครสนล่ะ ในเมื่อไม่อยากฟ้องศาลจริง

...เขาก็จะทำตัวเป็นศาลเตี้ยเอง...

.

.

.

แต่ตอนนี้ต้องไปง้อโมจิก่อน ไม่รู้จะงอนไปถึงไหนแล้ว เกิดคิดอะไรแผลงๆ ขึ้นมาอีกจะยุ่ง

ตอนแรกสามปีนรั้วเข้าบ้านด้วยท่าทางคล่องแคล่วอย่างเดิม จนนึกได้ว่าเดี๋ยวโมจิจะโกรธอีกเลยแกล้งทำเป็นเคาะประตูหน้าบ้าน แต่ยังไม่ทันจะเคาะ ประตูนั้นก็เปิดผ่าง!

“เข้ามาได้ไงครับ!? ” โมจิถามหน้ายุ่ง เมื่อกี้ได้ยินเสียงรถมอเตอร์ไซค์ ไม่คิดว่าเจ้าของรถคันนั้นจะมายืนอยู่หน้าประตูบ้าน

“ประตูเปิดไว้” สามบอกก่อนจะถอดหมวกออก ข้างนอกร้อนจนผมเปียกลู่

“...” แป้งมองคนที่เมื่อคืนทำเขาตกใจ แถมยังปีนบ้านเข้ามา นิสัยไม่ดีเลย...

“อะไร มองทำไม”

สามรู้ตัวว่าทำโมจิตกใจบ่อยๆ กลัวจะอกสั่นขวัญหายไปหมด เลยเอื้อมมือไปจับมือขาวไว้

“ขอโทษครับ ที่เมื่อคืนเสียงดังใส่” สามบอกพร้อมกับยิ้มให้ ถึงจะหัวแข็งแค่ไหน แต่ก็ไม่อยากทำให้แป้งเสียใจแบบเมื่อคืน และต่อให้จะนิสัยเสียแค่ไหน กับแป้งเขาก็อยากเป็นแฟนที่ดี

คนที่งอนอยู่ใจอ่อนยวบ ถึงจะบอกว่าคุณสามนิสัยไม่ดี...แต่ก็รู้ว่าเพราะเป็นห่วง

“ระ...เรายังไม่เลิกกันใช่ไหมครับ?”

สามขมวดคิ้วพร้อมกับดึงอีกคนเข้าบ้าน

“จะเลิกเพราะแค่ทะเลาะกันเหรอ?”

“ไม่รู้” ...ก็เห็นเมื่อคืนกลับไป

“กลัวมีคนนอนเป็นก้อนร้องไห้ยิ่งกว่าเดิม เลยกลับบ้านให้ใจเย็น” สามบอกตามจริง เมื่อคืนหวิดจะฟัดโมจิทั้งๆ ที่ปลอบแล้ว

“ก้อน...? ” คุณครูขมวดคิ้วแน่น ไอ้ที่เคืองใจมาทั้งคืนหายวับไปกับตา เมื่อได้ยินอีกคนเรียกอะไรก็ไม่รู้

“ร้อน เช็ดหน้าให้หน่อย” สามยกมือพัดให้ตัวเอง คราวนี้ถอดแจ็คเก็ตหนังกับถุงมือออกด้วย

แป้งเหลือบมองคนที่เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาได้อย่างไม่น่าเชื่อ แต่ก็ดีใจ...เพราะกลัวแต่ว่าเราจะต้องเลิกกัน

“ผมยังยืนยันเหมือนเดิม ไม่อยากให้สามมาเดือดร้อน อย่าคิดมากเรื่องนั้นเลยนะ” โมจิหยิบผ้ามาซับหน้าให้อีกคนเบามือ

เหงื่อซึมผุดพรายตรงไรผม กรอบหน้าคม ลงมาถึงต้นคอ ทุกจังหวะหายใจของคุณสาม ลูกกระเดือกตรงนั้นจะขยับเบาๆ มันทำแป้งเปลอกลืนน้ำลาย...

“มองอะไร? ” คุณช่างยิ้มบาง ก่อนจะรวบอีกคนเข้ามากอด เห็นง้อง่ายแบบนี้ก็เบาใจ

“ไปคิดมาแล้วเหมือนกัน ว่าจะไม่ฟ้องแล้ว” สามบอกเอาใจ พร้อมกับซุกหน้าลงกับหน้าท้องขาว สูดกลิ่นหอมอ่อนๆ เข้าเต็มปอด

“จริงเหรอครับ? ” คุณครูตาโต ดีใจที่คุณสามเข้าใจกันแล้ว

สามเงยหน้ามอง กะว่าคืนนี้จะอ้อนให้หนัก

“ดีกันนะแป้ง ปล่อยเขาไปเนอะ สามยอมเพื่อแป้งนะครับ”

ซะที่ไหนล่ะ...

เห็นโมจิยิ้มจนแก้มบุ๋ม ช่างก็ยืดตัวขึ้น ไหนๆ ก็ร้อนแล้ว ชวนโมจิอาบน้ำตอนเที่ยงเลยแล้วกัน แดดแรงๆ แบบนี้คงเห็นอะไรๆที่ชอบได้ชัดเต็มตา

“อาบน้ำกัน”

“อะ อะไรนะครับ…” โมจิย่นคิ้ว งงจนคิดตามไม่ทันแล้ว

“ถูหลังให้หน่อย นะครับ” คุณช่างยิ้มร้าย วันนี้เสียตังค์ไปเยอะ...แต่คิดว่าน่าจะคุ้ม

“ห๊ะ ผมเพิ่งอาบไปตอนเช้านะ!”

 

.

.

.   

TBC.

________________________________

เขียนไปขำไปค่ะ นังฉามนี่น้าาาาา 5555555555

ขอบคุณสำหรับทุกๆ คอมเมนต์ ทุกๆ โดเนทไม่ว่าจะเป็นโสมหรือชานมไข่มุก

ขอบคุณที่มาอ่านด้วยกัน หวังว่าจะชอบนะคะ 

#ช่างสักรักคุณครู
 
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 10 : A price to pay [27/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 27-11-2019 19:21:09
 :z1:


 :L2: :pig4: :L2:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 10 : A price to pay [27/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ashbyipcet ที่ 27-11-2019 19:29:44
อีโมจินี่ก็นางเอกหนังไทยมาลำไยสุด
ฝากอีสามแล้วกันขอแบบทุบจนนอนโลงไม่ได้
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 10 : A price to pay [27/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 27-11-2019 19:45:41
ยังไงๆโมจิก็ไม่ทันสามอยู่ดี
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 10 : A price to pay [27/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ป้าหมีโคตรขี้เกียจ ที่ 27-11-2019 19:55:01
ตัดจบแบบนี้ไม่ได้นะค๊าาาาาา เอาฉากอาบน้ำมาก่อนนนนนน
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 10 : A price to pay [27/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 27-11-2019 20:06:11
แป้งงงงง จะหายโกรธง่ายๆแบบนี้ไม่ได้นะลูกกกกกกกกกก
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 10 : A price to pay [27/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 27-11-2019 20:07:30
กะว่าจะรอดูไฟท์​เดือดๆสักหน่อย
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 10 : A price to pay [27/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Ginny Jinny ที่ 27-11-2019 20:43:43
ไม่ได้ๆมันต้องเอาคืนอย่าปล่อยให้คนไม่ดีลอยนวล :z6:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 10 : A price to pay [27/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 27-11-2019 20:55:06
น่ารักกกกก
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 10 : A price to pay [27/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ืืnanana21 ที่ 27-11-2019 21:03:16
ฟ่างนี่จะไม่เป็น​ปัญหา​ใช่​ไหมคะ//หรี่ตา
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 10 : A price to pay [27/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 27-11-2019 21:40:45
ไม่ชอบสามที่ชอบแซวแลใช้คำเรียกโมจิว่าอ้วนบ้างหล่ะ  หมูบ้างหล่ะ พะยูนเผือกบ้างหล่ะ  รู้แหละว่าพูดเพราะเอ็นดู แต่มันคือบูลลี่นะ เอาจริงนะ ในชีวิตจริง เรื่องจริงๆ ไม่มีใครโอเคหรอกที่ไปเรียกเขาแบบนั้น ไม่มีคนอ้วนคนไหนโอเค สามเอ็นดูโมจิแบบอื่นเถอะ แบบน่ารักๆแบบอื่นมีอีกเยอะเลย ขอแต่อย่าใช้คำพูดทำร้ายกันแบบไม่ตั้งใจแบบนี้อ่ะ เราไม่แฮปปี้เลย ขอโทษนะสามมม
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 10 : A price to pay [27/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Majariga ที่ 27-11-2019 22:32:36
โทษนะคะคุณช่างสาม คุณจะฟัดคุณครูโมจิกลางวันแสกๆ ไม่ได้นะคะ!!
อิจฉาค่าาาาาา อยากฟัดบ้างงงงงง :hao7:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 10 : A price to pay [27/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 27-11-2019 22:53:10
โมจิน่ารัก..กกกกกกกกก
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 10 : A price to pay [27/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 27-11-2019 23:01:00
สามเจ้าเล่ห์ แป้งตามไม่ทันหรอก กว่าจะรู้ตัวก็โดนซะแล้ว อิอิอิอ// แอบไปนั่งข้างๆ ห้องน้ำ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 10 : A price to pay [27/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: totorobabii ที่ 27-11-2019 23:20:48
นังฉามมมม หาเรื่องฟัดคุมคูตลอดดดด :hao7:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 10 : A price to pay [27/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: van16 ที่ 27-11-2019 23:21:24
มาร้อนๆ อาบน้ำพร้อมมีคนถูหลังถูกต้องแล้วค่ะ :hao6:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 10 : A price to pay [27/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: panpang ที่ 27-11-2019 23:26:56
สาม เธอนี่มัน55555
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 10 : A price to pay [27/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 28-11-2019 02:57:10
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 10 : A price to pay [27/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 28-11-2019 04:12:00
หวังว่าฟ่างนี่จะไม่ได้เข้ามาสร้างปัญหาให้สามกับครูแป้งนะครับ ส่วนเรื่องโรงเรียน ... เฮ้อ :m16:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 10 : A price to pay [27/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 28-11-2019 11:12:36
หว๊าน หวานคู่นี้555
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 10 : A price to pay [27/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Ac118 ที่ 28-11-2019 16:35:46
อ๊ากกก นังสามจะกินโมจิกลางวันแสกๆไม่ด๊ายย
ฮือออ โมจิ3D แค่คิดก็หืดหาดด
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 10 : A price to pay [27/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 28-11-2019 16:46:56
ร้ายตลอดๆ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 10 : A price to pay [27/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 28-11-2019 19:45:14
 :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 10 : A price to pay [27/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Stiiiii ที่ 28-11-2019 21:09:36
 คูมคูน่ารักกกก :z1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 10 : A price to pay [27/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Jnchnn ที่ 28-11-2019 22:42:58
พออ่านมาถึงตรงนี้แล้วรู้สึกว่าสามยังมีความวัยรุ่นใจร้อนอยู่มาก
เปลี่ยนแฟนมาหลายคน คนล่าสุดก็เพิ่งเลิกไม่นาน
ตอนเข้าหาครูแป้งก็รวบรัดตัดตอนสุดๆ
ตอนพาแป้งไปเจอเพื่อนก็บรรยากาศแปลกๆ
เหมือนเพื่อนก็ยังมองไม่ออกว่าคนนี้พิเศษกว่าคนก่อนๆ
เราว่านะ เดี๋ยวอนาคตมันต้องมีประเด็นแน่ๆ
จนแบบครูแป้งต้องกลับมานั่งสงสัยว่า เค้าจริงจังกะเรามั้ย หรือแค่เล่นๆงี้
เธอต้องพิสูจน์ตัวเอง สาม เธอต้องเจอบททดสอบ !!!!!
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 10 : A price to pay [27/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 28-11-2019 23:51:50
 :3125:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 10 : A price to pay [27/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: TheDoungJan ที่ 03-12-2019 00:42:21
กลัวประเด็นแฟนเก่านังฉามจะร้อนระอุขึ้นมาอีก
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : Torn [4/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: zearet17 ที่ 04-12-2019 21:18:07

#ช่างสักรักคุณครู 
11 : Torn



วันจันทร์สามต้องทำงานกับที่บ้านตอนเช้า จะเข้าร้านสักได้ก็ตอนบ่าย ปกติเขาจะทำงานด้วยหน้าตาและท่าทางนิ่งเฉยเหมือนเบื่อเต็มทน แต่วันนี้กลับรู้สึกตื่นเต้น

ตอนนี้ 10 โมงเช้าแล้ว ทางโรงเรียนนั้นจะเป็นยังไงบ้างนะ…

“จ้องแต่มือถือ ติดแฟนขนาดนั้นเลย” พี่หนึ่งนั่งทำงานอยู่ไม่ไกลกันนักถามขึ้น เขาเป็นพี่ใหญ่ของบ้าน ทั้งโตกว่าน้องๆ มาก เลยเปรียบเสมือนผู้ปกครองของเจ้าสามและน้องๆ คนอื่นในบางที

“อืม ครับ ติด” สามตอบง่ายๆ ถึงไม่ได้กำลังรอสายจากแป้ง แต่ก็พอรู้ตัวว่าช่วงนี้หลงคุณครูแป้งมากเหลือเกิน ไม่เคยมีแฟนคนไหนที่สามนึกอยากจะไปหาและเกาะติดทุกวันแบบนี้

“สาม พี่รู้นะ” พี่ชายคนโตจ้องหน้าน้องชายคนกลาง พี่หนึ่งรู้ว่าสามดื้อมาตั้งแต่เด็ก ถึงได้คอยดูอยู่ห่างๆ เขาว่าจะไม่ยุ่งเรื่องส่วนตัวน้อง แต่บางทีที่สามทำ...มันก็เกินไป

“ผมรู้ว่าพี่รู้” คุณช่างยักไหล่ ถ้าเกี่ยวกับเขาแล้วพี่หนึ่งรู้ทุกเรื่อง

“ไม่ได้ไปบังคับเขามาใช่ไหม”

“ผมจะไปบังคับใครได้” สามขมวดคิ้วแน่น ก่อนจะหันมาสนใจจอคอมพิวเตอร์ตรงหน้าแทน

พี่หนึ่งหยุดมือจากงานตรงหน้าของตัวเอง ถ้าสามร้าย...หนึ่งน่าจะเป็นคนเดียวที่เอาอยู่

“อยากได้ก็จะเอา พอใจแล้วก็ทิ้ง” พี่คนโตเหยียดยิ้ม

หลังจากคำสบประมาท กระแสความไม่พอใจแสดงออกมาทันทีจากสายตาและน้ำเสียงแข็งกร้าวของคนเป็นน้องชาย

“อย่ามาพูดแบบนี้กับผม ผมไม่ทำเรื่องแบบนั้นกับแป้ง”

พี่ใหญ่เลิกคิ้วมอง ก็เห็นมีแฟนทีไรจบไม่สวยสักราย

“แต่ก็ทำกับทุกคนที่ผ่านมา อย่าให้ความเอาแต่ใจของสามทำร้ายคนอื่นอีก”

คุณช่างนั่งนิ่ง

“ถ้ารักเขาก็ทำตัวให้ดี อย่างน้อยพี่ก็หวังว่าความรักครั้งนี้จะทำให้สามโตขึ้นมาบ้าง”

คนฟังคำบ่นพรูลมหายใจออกอย่างเหนื่อยหน่าย

“ใครมาฟ้องอะไรอีกครับ”

“ฟ่านมาเล่า ว่าสามทำอะไรกับฟ่างบ้าง” ฟ่านที่ว่าคือเพื่อนของพี่หนึ่ง ซึ่งเป็นพี่ชายของฟ่าง

เรื่องของสามกับฟ่างเกิดขึ้นเพราะความใกล้ชิด พวกเขาเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกันมาตั้งแต่ปีหนึ่งแล้ว แล้วพี่ชายก็ดันเป็นเพื่อนกันอีก ฟ่างเห็นมาตลอดว่าสามมีแฟนมาเรื่อยๆ

จนกระทั่งช่วงปี 4 ก่อนจะเรียนจบ สามไม่ได้คบใครทั้งช่วงนั้นก็ขลุกอยู่กับเพื่อนในกลุ่มเพื่อทำเล่มจบ ไปเที่ยวด้วยกัน กิน นอน ด้วยกัน นับว่าเป็นช่วงที่สนิทกันที่สุด พอได้ไปเที่ยวต่างประเทศด้วยกัน ด้วยบรรยากาศหรืออะไรก็ไม่รู้ ฟ่างกับสามถึงได้ตกลงคบกัน

แต่เพื่อน...ก็ควรที่จะเป็นแค่เพื่อนจริงๆ

“ก็แค่ไปไม่รอดพี่หนึ่ง ผมกับฟ่างเป็นเพื่อนกันดีที่สุดแล้ว” เขาบอกพี่ชาย รู้ว่าที่โมโหเพราะฟ่างเป็นน้องสาวเพื่อนสนิท

“แต่สามก็ไม่ได้จะพยายาม”

“ก็ผมไม่ได้รักฟ่างแบบนั้น อีกอย่างผมว่าพี่ใช้คำว่าความพยายามกับความรักไม่ถูกนะ”

“แล้วถ้าไม่รักแล้วไปให้ความหวังทำไม สามรู้ไหม ถ้าคบกันจริงๆ แค่รักมันไม่พอหรอก” คนโตกว่าถอนหายใจหนัก มองหน้าน้องชายตัวโตที่จนป่านนี้นิสัยก็ยังไม่โตขึ้นตามตัว

“พี่หนึ่งครับ พี่ไม่เคยผิดหวังเหรอ ก็ไม่ใช่ว่าผมอยากคบๆ เลิกๆ แต่มันแค่ไม่ใช่”

“ฟ่างเขาเป็นเพื่อนแกมานาน ถ้าไม่ใช่มันก็ต้องไม่ยุ่งตั้งแต่แรกนะสาม”

“มันต้องมีเผลอใจบ้างพี่ ก็ไม่ใช่ว่าฟ่างมันมาทำดีด้วยแล้วผมจะไม่รู้สึกอะไรเลย”

“จะเถียงก็อย่าให้งานเสีย มือน่ะ ทำเข้าไป” พี่หนึ่งบอกคนที่เงยหน้ามองกันแบบไม่ลดละ

“แต่สุดท้ายไม่ใช่มันก็ไม่ใช่ไงพี่หนึ่ง พี่กับพี่ฟ่านลองคบกันดูสิแล้วถ้าไปไม่รอด พี่จะเข้าใจเอง”

พี่หนึ่งถอนหายใจเฮือกใหญ่ นอกจากจะเอาแต่ใจ...เรื่องคำพูดคำจา น้องชายเขามันไม่เคยไว้หน้าใครอยู่แล้ว

“ปากดีแบบนี้ เดี๋ยวสักวันจะเสียใจเพราะปาก” พี่หนึ่งบอกน้องชาย

“พี่หนึ่ง… จะอะไรก็ตามผมกับฟ่างจบไปแล้ว ไม่เกี่ยวกับแป้ง”

พี่หนึ่งลอบยิ้ม จะมีแฟนกี่คนน้องชายไม่เคยออกหน้าออกตาขนาดนี้ สงสัยคนนี้จะไม่ธรรมดา

“แล้วแป้งที่ว่านี่จะคบได้กี่เดือน ผู้ชายคนก่อนก็แค่เดือนเดียว”

สามโคลงหัวไปมา ก่อนจะได้อธิบายอะไรต่อโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะก็สั่นครืดคราด





Trrrr





“คุณไตรวิชญ์ใช่ไหมครับ ผมสมพงษ์ คนที่คุณเอารูปมาให้ ผมอยากนัดเจอคุณเพื่อเจรจา”

สมพงษ์ที่ว่า...ก็น่าจะเป็นผอ.โรงเรียนเก่าโมจิ

คุณช่างเดาะลิ้นอยู่ไม่กี่ทีก็ตอบตกลงด้วยรอยยิ้มเย็น

“ได้เสมอครับ”

อย่างน้อยเช้านี้ก็ยังมีเรื่องให้อารมณ์ดี

.

.

.

สามมานั่งรอผอ.ที่ว่าในตอนเที่ยงวัน เขาเป็นคนนัดสถานที่เองเพื่อความปลอดภัย เป็นร้านอาหารในห้างแถวโรงเรียน ซึ่งก็เป็นร้านที่บ้านเขาเอง สามเลือกมุมที่บังตาคนภายนอกแต่กล้องวงจรปิดสามารถจับภาพได้ชัดที่สุด ก่อนจะกินข้าวรออีกฝ่ายท่าทางอารมณ์ดี

สเต๊กเนื้อนุ่มถูกจิ้มเข้าปากชิ้นแล้วชิ้นเล่า เขาชอบส่วนที่มันไม่เยอะ แต่โมจิกลับชอบแบบที่แทรกมัน สามยิ้มทันทีที่นึกถึงหน้าอีกคน กะไว้ว่าวันหลังจะพามากินแล้วให้บัตรสมาชิกของร้านแบบกินฟรีตลอดปี อยากรู้ว่าอีกคนจะทำหน้ายังไง

แต่อารมณ์ดีไม่นาน ท่าทางลุกลี้ลุกลนของชายสูงวัยที่เดินเข้ามาในร้านทำคนรอนึกสงสาร แต่เขามันใจร้ายแถมนิสัยไม่ได้ดีอย่างที่พี่หนึ่งว่า เลยยิ้มทักทายโดยไม่คิดจะยกมือไหว้

“คุณไตรวิชญ์ใช่ไหมครับ”

“ครับ” เขายิ้มรับ

“คุณเป็นผู้ปกครองของเด็กชายสิปป์ไม่ใช่เหรอ” ทางนั้นดูตกใจนิดหน่อยที่เป็นเขา

สามขมวดคิ้วแน่น...

“เกี่ยวอะไรกับหลานผม” สามถามเสียงเรียบ

ก่อนหน้านี้พี่สองเคยบอกว่าถ้าเขาฟ้องเรื่องนี้จะกระทบเป็นวงกว้าง แล้วก็บอกอีกหลายเหตุผลว่าทำไมเรื่องนี้เขาถึงควรจะเงียบ หนึ่งในนั้นก็คือเหตุผลเรื่องความปลอดภัยของหลาน ที่สามฟังบ้าง...แต่ไม่ฟังเป็นส่วนใหญ่

“มาคุยเรื่องของเราดีกว่าครับ” สามบอกผอ.วัยเกือบ 60 ที่มาคนเดียว เดาได้ว่าเรื่องที่เขาสืบมาน่าจะมีมูลอยู่บ้าง คนตรงหน้าถึงได้มีท่าทีแบบนี้

“คุณต้องการอะไร” ชายร่างท้วมยกมือขึ้นปาดเหงื่อ

สามเรียกพนักงานมาเคลียร์และเช็ดโต๊ะ ก่อนจะวางรูปสองรูปลงบนโต๊ะหินอ่อนลายสีดำ เป็นรูปเขากำลังกอดโมจิที่หน้าบ้าน อีกรูปเป็นรูปตรงลานจอดรถ

“นี่คือภาพผมกับแฟน ที่ภรรยาคุณแอบถ่าย”

ผม.มองเด็กรุ่นลูกที่ดูท่าทางไม่สบอารมณ์ เขาพอรู้เรื่องที่คุณครูแป้งโดนไล่ออก แต่ปกติเรื่องระเบียบพวกนี้เขาเข้าไปยุ่งอะไรกับภรรยาไม่ได้อยู่แล้ว

ถึงจะบอกว่าเป็นผอ. แต่ตำแหน่งที่สูงมากกว่าผอ.ก็คือเมียของผอ.อยู่ดี

“ผมฟ้องได้นะ ทั้งเรื่องแอบถ่าย เรื่องเอาแฟนผมออกจากงานโดยไม่ได้รับความเป็นธรรม” สามบอกออกมาก่อนที่อีกคนจะได้พูดอะไร

“แต่คุณส่งภาพมาขู่ผม” ผอ.โรงเรียนอนุบาลบอกด้วยความหวาดหวั่น กับครูแป้งแค่ตกงานแต่กับเขาที่แอบมีเมียน้อย...อาจจะตายได้

“งั้นมาลองเจรจากันดูไหมครับ” สามยิ้มท่าทางอารมณ์ดีเมื่อแน่ใจแล้วว่ารูปนักศึกษาสาวกับคุณผอ.เป็นเรื่องจริง

“ผมไม่ได้อยากให้รับแฟนผมกลับเข้าไปทำงาน แต่อยากให้แจงสาเหตุการออกจากงานว่าเป็นการลาออกเอง ไม่ใช่พวกคุณไล่เขาออก ประกาศให้ทั่วทั้งกรุ๊ปผู้ปกครอง อีเมลและจดหมายเวียน” สามบอกชัด แต่คนฟังกลับเงียบ

“ถ้าคุณเคลียร์กับภรรยาคุณไม่ได้ คุณน่าจะรู้นะว่าภาพพวกนี้จะไม่ใช่แค่คุณที่เห็น” เขาขู่ แต่ถ้าอีกคนไม่รับข้อเสนอ จากคำขู่ ก็จะกลายเป็นเรื่องจริง

“แค่แถลงลงในกรุ๊ปผู้ปกครองแล้วลบรูปของผมกับแฟนลบให้เหี้ยน แต่ถ้าผมยังเห็นรูปพวกนี้อยู่ รูปของคุณก็จะยังไม่หายไป”

“แต่ว่า...ครูแป้งทำผิดกฎโรงเรียน” ฝั่งนั้นยืนยัน แต่สีหน้าไม่สู้ดีนัก

“จะว่ายังไงดีล่ะ” สามโคลงหัวไปมา

“ผมให้เวลาคุณหนึ่งวัน ถ้าคุณคิดว่าจะยังยึดกฎนั้น แล้วใช้มันเพื่อละเมิดสิทธิส่วนบุคคลของผม สิทธิส่วนบุคคลของคุณก็จะไม่เหลือเหมือนกัน”

สามมองคุณผอ.ที่ดูมีคำตอบในใจแล้ว แต่ยังพยายามยื้อจนถึงที่สุด

.

.

.

“ทำอะไรอยู่” คนที่เลิกงานเร็วถามคนที่นั่งขัดสมาธิอยู่บนฟูก ตรงหน้ามีคอมพิวเตอร์วางบนโต๊ะญี่ปุ่นตัวเล็ก วันนี้สามมาหาโมจิตอนเย็น กะว่ามากินข้าวด้วยกันแล้วจะค้างด้วย เพราะแป้งบอกว่าพรุ่งนี้จะไปสัมภาษณ์งาน เขาอยากไปส่ง

“กำลังเขียนเรซูเม่ใหม่อยู่ครับ”

“ขอดูหน่อย” เขานั่งลงข้างโมจิ เพราะมีโอกาสได้ดูเรซูเม่คนที่มาสมัครงานที่ร้านเยอะ เลยช่วยดู เผื่อช่วยได้ เห็นโมจิทำงานเป็นระเบียบ แม้แต่ตัวเรซูเม่ก็เขียนชัดเจน สะอาดตา อ่านง่าย

เขายิ้ม...มีตรงไหนที่ไม่น่ารักบ้างไหม

“รูปตั้งแต่เมื่อไหร่” สามสะดุดตากับรูปที่ติดอยู่ตรงหัวเอกสาร

“ห้าปีที่แล้ว ตอนเรียนจบใหม่ๆ ” แป้งบอกพร้อมกับขำ

สามสลับมองรูปกับคนตัวจริงตรงหน้า

“อะไร อื้อ” แป้งดันหน้าอีกคนออก มีที่ไหนอยู่ๆ ก็โน้มหน้าเข้ามาหอมแก้ม ตกใจหมด!

“หน้าตาไม่เปลี่ยนเลย” สามบอกแฟน ตอนนั้นโมจิก็อายุเท่าเขาตอนนี้

“ใครจะหน้าแก่กว่าอายุเหมือนคุณสามล่ะ” คุณครูยู่หน้า พร้อมกับมองจอมโกหกที่เงียบไป

เรื่องนี้แป้งระแคะระคายมาสักพักแล้ว...แต่ก็ยังไม่มีโอกาสได้พูดจนกระทั่งวันนี้

“คุณคู้อายุเท่าผม แต่เพื่อนทุกคนของคุณสามเรียกพี่คู้ คุณฟ่างเรียนสี่ปีครึ่ง” แป้งนับนิ้วตัวเอง เห็นว่าสามน่าจะอายุน้อยกว่าเขา 4-5 ปีทีเดียว

“โกหกใช่ไหม? ”

“แป้ง...” สามเรียกเสียงอ่อน

“โกหกกันทำไม” คุณครูถามเสียงเบา รู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่สำหรับความสัมพันธ์ที่เพิ่งจะเริ่ม ทุกอย่างมันดูเปราะบางไปหมด

“เป็นเด็กไม่ดี” คุณครูบอกยิ้มๆ

สามถอนหายใจ...เพราะไม่อยากให้เห็นว่าเป็นเด็กแบบนี้ไง เขาค่อยๆ สอดมือเข้าไปจับมืออีกคนไว้

“วันนี้ไม่ทำงานเหรอครับ” แป้งถามคนที่มาหาเร็วกว่าปกติเกือบสองชั่วโมง

“วันนี้งานที่ร้านโต้ซังเสร็จเร็ว”

แป้งพยักหน้าหงึกหงัก ก่อนจะดึงมือออกจากมือใหญ่เพราะจะนั่งทำงานต่อ

“โกรธไหม” สามถามโมจิ ถ้าโกรธกันก็อยากให้โวยวาย ตบเขาแบบที่คนอื่นทำก็ได้ แต่ไม่อยากให้เงียบแบบนี้

“โกรธสิ ถ้าผมโกหกบ้างคุณสามก็คงโกรธ” แป้งบอกพร้อมกับยิ้มให้ เขาโกรธจริงๆ นะ แต่เพราะอยู่กับเด็กๆ เยอะ เลยโกรธง่ายหายเร็ว ไม่ได้ติดใจจะเอาความอะไรด้วย

สามมองใบหน้าเปื้อนยิ้มของอีกคน

“ขอโทษนะแป้ง” ใบหน้าหล่อเหลาซบลงที่ไหล่อีกคน คนที่ไม่รู้จักขอโทษหรือขอบคุณแบบเขา ขอโทษคนตรงหน้าไปกี่ครั้งแล้วนะ...

คุณครูส่ายหน้าไปมา

“ไม่เป็นไรครับ”

สามขยับตัวมานั่งซ้อนหลังคนรักแล้วกอดไว้ ถึงจะบอกว่าไม่เป็นไร แต่ทำไมถึงรู้สึกเหมือนบรรยากาศรอบตัวไม่เหมือนเดิมก็ไม่รู้

“เวลาโกรธเด็กอนุบาลก็เป็นแบบนี้เหรอ” สามถามพร้อมกับก้มหน้าลงสูดกลิ่นหอมอ่อนๆ จากตัวอีกคน

“ครับ” แป้งบอก สายตายังอยู่กับการเซฟเรซูเม่ตัวเอง

“หายโกรธยัง” คุณช่างแตะนิ้วเข้าที่แก้มนิ่ม แต่เจ้าโมจิไม่ตอบ

“หายโกรธนะครับคุณครู เดี๋ยวจะพาไปกินขนม” สามสอดแขนเข้าไปที่เอวอีกคน กระชับกอดให้แน่นขึ้น ถ้าเป็นคนอื่นคงหายโกรธแล้ว แต่คนนี้กลับนิ่งจนใจหาย

เป็นแค่ก้อนแป้ง ทำไมโกรธแล้วเขาถึงได้ปวดใจนัก

“เด็กๆ เวลาโกหกหรือซนมักจะมีเหตุผลครับ คุณสามยังไม่ได้บอกเหตุผลเลยว่าโกหกทำไม” แป้งพับหน้าจอคอมพิวเตอร์พกพาลง แล้วหันมาหาคนตัวโตที่กำลังรู้สึกผิด

จะว่าไปแล้วก็เหมือนน้องสิบกับน้องอันปังไม่มีผิด…

“กลัวแป้งจะไม่ชอบคนที่เด็กกว่า”

คุณครูเกือบจะหลุดขำ ถ้าไม่ชอบ...ก็คงไม่ยอมให้เข้าใกล้แบบนี้หรอก

“เด็กๆ เวลาเขาทำผิด ต้องให้เขารู้จักขอโทษ บอกว่ามันไม่ดียังไง และต่อไปต้องห้ามทำอีกนะ” คุณครูบอกหน้านิ่ง

สามที่ใจแป้วมานานยิ้มออก

“ผมสี่ขวบเหรอ? ”

คุณครูยิ้มจนเห็นลักยิ้มก่อนจะพยักหน้า

“ถ้าทำอีก แสดงว่าคุณสามไม่ได้ขอโทษอย่างจริงใจ”

“ดุมาก หิวข้าวเลยเนี่ย” คนผิดยกแขนขึ้นบิดขี้เกียจ นึกมันเขี้ยวอีกคนจนใช้มือบิแก้มนิ่ม

“ผมไม่ได้ดุ ผมแค่อธิบาย” แป้งตีมือใหญ่ ไม่ทันไรก็โดนจุ๊บหนักๆ ที่ปาก

“อืม...”

“เป็นเด็กไม่น่ารักเลย” คุณครูถอนหายใจพร้อมกับเงยมองคนที่ตัวใหญ่กว่ากันเยอะ คุณสามนี่โตแต่ตัวจริงๆ

สามเงียบลง เขาเองโดนว่ามาแบบนี้ตั้งแต่เด็กแล้ว ยิ่งซนก็ยิ่งโดนดุ ยิ่งดื้อก็ยิ่งโดนด่า เมื่อเช้ายังเถียงกับพี่หนึ่งเรื่องที่เอาแต่ใจและไม่ยอมโตแทบตาย พอโดนก้อนนี่บอกแบบนี้...เขาเองก็ยิ่งรู้สึกแย่

เขาอาจจะนิสัยไม่ดี...แต่ก็ไม่ใช่ไม่รู้สึกอะไร

“ไม่น่ารักอยู่แล้ว” คนตัวโตถอนหายใจ ริมฝีปากหยักยิ้มบาง

แป้งเห็นท่าไม่ดีเลยจับมืออีกคนมาแนบแก้ม

“ไม่โกหกกันอีกได้ไหมครับ ขอโทษที่เมื่อกี้ว่าคุณสามนะ”

“สัญญาครับ” สามรีบตอบรับ เพิ่งนึกได้ว่าตัวเองเป็นเด็กแบบที่แป้งบอก โกหกเขาพอเขาว่าก็ดันงอน จนสุดท้ายคนที่โตกว่าก็ต้องเป็นฝ่ายมาขอโทษอยู่ดี

“แป้งไม่ต้องขอโทษ สามผิดเอง” คุณช่างลูบผมอีกคน คำพูดของพี่หนึ่งเมื่อเช้ายังวนเวียนอยู่ในหัว เขาไม่กล้าบอกใครเลยว่าจะคบกับคนนี้ไปอีกนานไหม เพราะที่ผ่านมามันแย่มาตลอด

แต่สำหรับแป้ง...ตอนนี้อยากอยู่ด้วยตลอดเวลา

สามสูดหายใจเข้าลึกเมื่อเห็นว่าได้เวลาให้อาหารเจ้าโมจิแล้ว

“หิวแล้วโมจิ วันนี้กินอะไรดี จะเป็นหมีจับแซลม่อนกินด้วยมือเปล่าไหม? ”

“คุณสาม! ”

“เจ้าหมีดุร้าย! ” สามขำร่วน อดไม่ได้จริงๆ ที่จะแหย่ ชอบเวลาโดนด่ากลับมานี่แหละ สะใจพิลึก

“ถ้าพูดอีกผมจะกินคุณเข้าไปด้วย! ”

สามขำ ก่อนจะยิ้มกว้างแล้วยื่นแขนให้

“กินเยอะๆ นะ เอาให้อิ่ม”

.

.

.

“กี่โมงแล้ว” เขากระซิบถามคนข้างตัวเมื่อเห็นแสงลอดผ้าม่านเข้ามา วันนี้แป้งบอกต้องตื่นเช้าไปสัมภาษณ์งานเมื่อคืนเลยไม่ยอมให้หนุบหนับ ได้จุ๊บฝันดีมาครั้งเดียวอีกคนก็ชิ่งหลับไปตั้งแต่สี่ทุ่ม

คุณช่างกดจูบลงที่ไหล่อีกคน พร้อมกับดึงเอวอีกคนเข้ามาชิดตัว ที่จริงเขาไม่ได้ตื่นเร็ว...แต่สามน้อยดันตื่นขึ้นมาเพราะโดนก้นนุ่มกับกลิ่นน้ำยาปรับผ่านุ่มหอมอ่อนๆ ของอีกคน

“เพิ่งจะหกโมงเอง” สามบอกตัวเองเมื่อเหลือบเห็นนาฬิกาตรงหัวเตียง แป้งตั้งนาฬิกาปลุกไว้ตอนเจ็ดโมงเช้า เขายังมีเวลาอีกหนึ่งชั่วโมง

คนตัวโตนึกคึกกวาดมือเข้าไปในเสื้อยืดตัวบางของคนที่หลับไม่รู้เรื่อง เนื้อน้อยๆ ตรงพุงให้ความรู้สึกเหมือนขนมปังอุ่นๆ ที่เพิ่งอบเสร็จ และสักพักก็จะโดนกิน

ขนมปังกินกับนม...ถึงจะอร่อย

“อื้อ...” คนที่กำลังฝันหวานรู้สึกเสียวแปลบตรงหน้าอก ในฝันเหมือนมีมือใครสักคนกำลังลูบวนแล้วดึงตรงยอดอกแรงๆ ทั้งบีบเคล้นตรงฐาน

“อืม...แป้ง” สามครางแผ่ว ยิ่งโมจิขยับยุกยิก ก้นอวบก็ยิ่งเบียดตรงกลางตัวของเขา จากที่ตื่นตัวอยู่แล้ว ตอนนี้เลยพร้อมรบ

สามดึงตัวตนที่ดันบ็อกเซอร์ออกมาข้างนอก ก่อนจะดึงกางเกงผ้าขาสั้นตัวบางของโมจิลง ทันทีที่มือสัมผัสกับโมจิทั้งนุ่มและแน่น คนตัวโตก็อดไม่ได้ที่จะบีบให้ติดมือ ส่วนอีกมือเอื้อมไปปลุกเจ้าโมจิน้อยให้ตื่น

“อื้ม…” แป้งครางแผ่วทั้งๆ ที่หลับตาพริ้ม รู้สึกเฉอะแฉะตรงด้านหลัง เหมือนกับมีใครสอดนิ้วและของเหลวเหนียวเข้ามา

คุณช่างยิ้มกริ่มเมื่อก้นนุ่มดูเหมือนจะอยากได้สิ่งที่ใหญ่กว่านิ้วแล้ว เขาถอดกางเกงเจ้าของห้องและจัดการถอดเสื้อผ้าตัวเองออก จับให้อีกคนนอนหงายก่อนจะแทรกตัวเข้าตรงกลาง ใจจริงอยากจะจับไอ้ที่ตื่นเช้าเข้าปากนิ่มนั่นก่อน แต่กลัวจะเสียเวลาถึงได้ยกขาขาวหนึ่งข้างพาดบ่า

“อ๊ะ...คุณสาม! ” แป้งตื่นเต็มตาเมื่อส่วนนั้นดันเข้ามาในตัวได้นิดหน่อย

ภาพแรกที่สายตาจับได้คือ ผู้ชายตัวใหญ่เปลือยทั้งตัวกำลังจับสิ่งนั้นแล้วดันเข้ามา แป้งโงหัวขึ้นมามองสภาพกึ่งเปลือยของตัวเองแล้วอ้าปากเหวอ

“ห้ะ คุณสาม! ”

“อย่าเกร็ง เดี๋ยวเจ็บ” สามดุ

“อะ...อะไร” คุณครูหันซ้ายขวา รู้ตัวอีกทีสิ่งนั้นก็มุดเข้ามาในตัวได้เกือบครึ่ง ทำเอาเสียววูบจนขาไม่มีแรง

“คุณสาม…”

“ครับ”สามขานรับ หยิบหมอนอิงมาสอดใต้สะโพกอวบ ทำให้ช่องทางตรงนั้นลอยเด่น จะได้สอดเข้าไปได้สุด

“ไม่เอา” แป้งดันหน้าท้องแข็งแรงอีกคนออก

“อยากเอา จะทำไม” สามเอื้อมมือมาบีบหน้าอกทั้งสองข้าง ก่อนจะเริ่มขยับสะโพก

พอเข้ามาจนสุดแล้ว...ให้ถอนออกตอนนี้ ฆ่ากันน่าจะง่ายกว่า

แป้งมองคนที่ขยับสะโพกเข้าออกเนิบนาบ ผมที่ไม่ได้เซตลู่ลงกับใบหน้าคม ตาเรียวจ้องเขาเหมือนอยากจะกินเข้าไปทั้งตัว แป้งหลบตามองไปที่อกหนาและกว้างไล่ลงมาถึงแขนที่มีรอยอยู่ประปราย

“เจ็บ..” แป้งบอกเมื่อหน้าอกโดนบีบจนแดง

สามอมยิ้ม เขาก้มลงทั้งงับและเลียจุกตรงนั้น พอโดนดูดเข้าหน่อยคนที่บอกว่าเจ็บก็ส่งเสียงหวาน

“หวานจังโมจิ” สามก้มลงจูบซอกคออุ่น สะโพกสอบบดช้าลงเพราะอยากซึมซับเวลาช่วงนี้ไว้นานๆ

“จะสาย” แป้งบอกคนที่อยู่ๆ ก็ช้าลง ขาขาวยกขึ้นเกาะสะโพกคุณสามไว้ อยากให้ทำเร็วๆ

“หกโมงนิดๆ เอง” สามก้มลงจูบคนรัก

“ไม่ดูด เดี๋ยวจะเป็นรอย” แป้งลูบแก้มสากไปด้วยตอหนวด พยายามบอกให้คนที่กำลังงับคอตัวเองอยู่ใจเย็นลง

“จะสายนะครับ” แป้งเตือนอีกรอบ แต่คนที่เอาแต่บดสะโพกเนิบนาบแถมบีบตรงนั้นตรงนี้ไปเรื่อยก็ไม่ได้สนใจ

“คุณสาม…” แป้งเรียกหน้างอ เลยโดนจับจูบจนหอบ

“ขึ้นให้หน่อย จะได้เสร็จเร็วๆ ” คนตัวใหญ่ยื่นข้อเสนอ โมจิเลยผลักคุณช่างให้นอนลง แล้วนั่งทับลงมาสุดตัว จังหวะที่ก้นนุ่มแนบกับหน้าขาแล้วส่วนนั้นผลุบเข้าไปสุด ทั้งคู่ก็โผเข้าหากันเหมือนขั้วแม่เหล็ก

“แน่นฉิบหาย…” สามสบถเมื่ออีกคนเริ่มโหย่งตัวขึ้นแล้วนั่งทับลงมาจนสุด ข้างในนั้นทั้งนุ่มแล้วก็ร้อน ยิ่งโมจิเอื้อมมือมากดหน้าอกเขาไว้แล้วกระแทกถี่ สามก็ยิ่งชอบใจ

“เร็วอีกโมจิ” เขาครางต่ำ มือใหญ่นอกจากจะบีบก้นเต็มมือแล้ว อีกข้างยังช่วยให้อีกคนถึงฝั่งฝันโดยเร็ว

คนที่เหมือนตื่นเช้าไปวิ่งรอบหมู่บ้านหลายรอบหอบฮัก เหงื่อเม็ดโตผุดพราย แต่ทว่ากลับหยุดสะโพกตัวเองไม่ได้ ในตอนที่ร่างกายปลดปล่อยทุกอย่างออกมา เจ้าตัวก็ซบแก้มลงกับอกหนาเพราะเหนื่อยจนขาแทบจะไม่มีแรง

“มะ..ไม่ไหว”

สามจูบขมับชื้นเหงื่อก่อนจะพลิกตัวขึ้นมาอีกครั้ง คราวนี้เขาจับโมจินอนคว่ำ ก่อนจะสอดตัวเองเข้าไป บิก้อนกลมออก อยากจะฟาดมือแรงๆ ให้ขึ้นรอยแดง แต่ทำได้แค่มองส่วนที่ผลุบเข้าออก

“อื้อ เร็ว ผมไม่อยากสาย”

คนไม่อยากสายร่อนสะโพกทุกครั้งที่เขากระแทกเข้าหา

...โมจินี่ไม่ธรรมดาจริงๆ …

.

.

.

ตั้งแต่เด็กจนโต ไตรวิชญ์ ลีมงคลชัย คือคนที่ไม่รู้จักแพ้ สนใจแต่ชัยชนะ อะไรที่ขวางทางเขามักจะเดินเหยียบหรือไม่ก็เขี่ยให้พ้นทาง...แต่ไม่เคยเลือกที่จะเดินอ้อม ทั้งเป็นพวกยอมหักแต่ไม่ยอมงอ เอาแต่ใจเป็นที่หนึ่ง เขาจะว่าใครก็ได้ แต่ไม่ใช่ว่าจะยอมให้ใครมาว่าเขาได้ ถึงจะเป็นแฟนก็ตามที ถ้าไม่ใช่พี่หรือพ่อแม่ ยิ่งยุ่มย่ามกับเขามาก...ก็ยิ่งไม่ชอบใจ

แต่เดิมเขาไม่ใช่คนที่ชอบนัวเนียหรือติดแฟน สามมักจะให้ความสำคัญกับงานหรือการไปเที่ยวมากกว่า การมีแฟนของเขาเหมือนการเติมเต็มความเหงา หรือไม่ก็แค่คบไว้ให้รู้ว่าคบ ไม่นานก็เลิก พี่หนึ่งถึงได้บ่นเสียมากมาย

แฟนคนที่ผ่านๆ มาของสามล้วนแต่เลิกกันด้วยสาเหตุเดียวกัน คือเขาเบื่อแล้วก็รำคาญกับความจู้จี้จุกจิกหรือไม่ก็พูดมาก

“คุณสามเป็น...ไม่น่ารักเลย” แป้งเม้มปากมองคนที่เอาแต่ได้ จะพูดว่าเป็นเด็กก็กลัวจะเสียใจ เลยได้แต่บ่นไปเรื่อย บอกว่าวันนี้จะไปสมัครงาน แต่เมื่อเช้ากลับไม่ปล่อยกันง่ายๆ น่าตี!

“อืม...”

“ผมจะไปสมัครงาน บอกว่าตอนเช้าไม่ทำก็ทำ”

“แล้ว? ” สามเลิกคิ้วมอง บอกไม่ทำๆ แต่พอไม่ทันใจเจ้าโมจิกับจับเขานอนแล้วทำเอง

“มันจะสายแล้ว คุณสามทำให้ผมสาย! ” สามนึกขำ นี่มันความผิดร่วมชัดๆ ถ้าเป็นคนอื่นคงโดนตอกกลับหน้าหงายไปแล้ว แต่ก้อนนี่กลับยืนบ่นเขาอยู่นานสองนาน

"นิสัยไม่ดีเลย” แป้งบ่นไปแต่งตัวไป เหลือบมองอีกคนที่เอาแต่นอนยิ้มอยู่บนเตียง

“อืม”

“ไปอาบน้ำเลยนะครับ ไหนบอกจะไปส่งไง” โมจิหน้าบูด

“อืม"

“ไป อาบ น้ำ! ”

“อืม ครับ” สามตอบพร้อมกับยิ้ม สำหรับโมจิแล้ว ถึงจะโดนว่าเป็นคนนิสัยไม่ดี ไม่น่ารัก แต่กลับดีใจที่โดนบ่น ดีกว่าโกรธแล้วหนีไปแบบเมื่อก่อนหรือเงียบแบบเมื่อวานเยอะเลย

.

.

.

เวลาเกือบเก้าโมงเช้า สามมาส่งแป้งที่โรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่งไม่ไกลนักจากบ้าน โรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนเอกชนขนาดกลาง สอนตั้งแต่อนุบาลถึงประถมศึกษาปีที่ 6 แป้งบอกว่าคราวนี้เขาจะมาสมัครเป็นคุณครูประจำชั้นเด็กป.1

“ผมดูดียังครับ” คนที่ตั้งใจอาบน้ำแต่งตัวมาแต่เช้าถามคนข้างตัว

สามเคาะนิ้วเป็นจังหวะไปกับเสียงเพลงที่โมจิชอบกับพวงมาลัยรถ พร้อมกับมองอีกคนที่อยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนและกางเกงแสล็กสีกรมท่าที่เขาเลือกให้ วันนี้แป้งสวมรองเท้าหนังกลับสีดำ ผมสั้นโดนเซตโดยช่างสาม ดูแล้ว...น่ารักมาก น่าจับฟัดในรถ

“หล่อครับ” สามบอกพร้อมกับแตะนิ้วลงบนลักยิ้มอีกคน

“โกหกอีกแล้ว”

คนที่ตั้งใจชมหลุดขำ พอชมก็ว่า แซวก็ว่า

“เอ้า อย่ามาหาเรื่องนะหมู”

คนโดนหาว่าเป็นหมูเบิกตากว้าง

“ชุดนี้ผมอ้วนเหรอ!” คำพูดเพียงเล็กน้อยทำเอาคนไม่มั่นใจในตัวเองยิ่งทั้งตื่นตูม ทั้งกังวล อีกคนเลยรีบเปลี่ยนคำพูด

“ใครว่าแป้งอ้วน บ้าเหรอวะ แป้งไม่มีตรงไหนที่อ้วนเลย! ”

โมจิหรี่ตามองคนข้างตัว

“คุณสามโกหก”

สามขำร่วน ก่อนจะจับมือขาวไว้

“คุณครูแป้งดีที่สุดแล้ว ผมเชื่อนะ ว่าใครได้แป้งไปเป็นคุณครูจะโชคดีมากๆ ” สามว่าเขาเองก็โชคดี...ที่ได้ขึ้นครู

“ไม่น่าไว้ใจเลยครับ” โมจิบอกเมื่อหน้าตาอีกคนดูมุ่งร้ายโดยชัดเจน แต่ก็ยอมแพ้เมื่อมือใหญ่วางลงบนหัว

“มั่นใจไว้ จะได้ไปสอนเด็กๆ เร็วๆ ไงครับ แป้งอยากกลับไปสอนนักเรียนเร็วๆ นี่”

คนฟังยิ้มกว้าง ซึ่งยิ้มนั่นทำเองอีกคนยิ้มตาม

“กำลังใจ” สามจรดจมูกลงบนแก้มเนียน ทั้งสองข้าง ก่อนจะวนขึ้นไปจูบหน้าผากเบาๆ

“กำไรของคุณสามต่างหากครับ” แป้งบ่นอุบอิบ ถึงจะดีใจมากก็ตาม

“โมจินี่น้า ขัดจริงๆ ” สุดท้ายแล้วก็อดไม่ได้ที่จะจับมาจูบปากแรงๆ ให้หายมันเขี้ยว ไม่รู้หัดเถียงกันตั้งแต่เมื่อไหร่

“ตอนเที่ยงจะมารับนะ ยิ้มไว้ครับ”

“ครับ”

.

.

.

หลังจากส่งแฟนสามก็แวะเข้าร้านสักตอนเช้า ทำงานแค่สองชั่วโมงก็ออกมาเจอกับคนที่ช่วงนี้ไม่ค่อยอยากเจอ

“ไปกินข้าวกลางวันกันไหม? ” หญิงสาววัยเดียวกันกับเขาโผล่มาในช่วงเกือบเที่ยง

“นัดแฟนไว้” ช่างส่ายหน้าปฏิเสธ

“ไม่ค่อยมีเวลาให้ ‘เพื่อน’ เหมือนเคยนะ” หญิงสาวเน้นคำว่า ‘เพื่อน’ เหมือนมีนัยสำคัญ แต่สามว่าเราคุยกันจบไปตั้งแต่วันนั้นแล้ว วันที่เขาโดนตบจนมุมปากแตก

“ฟ่างมีอะไร”

“แค่อยากกินข้าวด้วยเฉยๆ แต่ก่อนมีแฟนยังมีเวลาไปกินข้าวด้วยกันเลย”

“แต่วันนี้นัดแฟนไว้ก่อนแล้ว” สามย้ำ พยายามไม่ใส่อารมณ์ลงไปในน้ำเสียง เพราะเขาค่อนข้างแคร์ฟ่างในฐานะเพื่อนมาก

“ถามจริงนะสาม แกคบเพื่อประชดเราใช่ไหม? ”

“ประชดอะไร? ” คนฟังถอนหายใจยาว นี่เกือบจะเที่ยงแล้ว ไม่รู้โมจิจะนั่งรออยู่ตรงไหน

“ที่เรางอนแก บอกเลิกแก แกไม่เห็นต้องประชดเลย”

“รอบนี้ไม่ใช่ว่ะ” สามบอกจริงจัง

ก่อนหน้านี้เขาคบกับฟ่างเกือบครึ่งปี งอนกันหลายครั้ง พอฟ่างขอเลิกเขาก็ยอมเลิก แต่เขาไม่ปฏิเสธว่าคนก่อนหน้านี้ที่คบ คบเพราะอยากลืมฟ่างจริงๆ ประชดจริง แต่กับแป้ง...ทุกอย่างไม่ใช่แบบนั้น

“ไหนเราคุยกันแล้วไงฟ่าง ว่าจะกลับมาเป็นเพื่อนกัน”

“เออ เป็นเพื่อน แล้วทำไมจะพาเพื่อนไปกินข้าวกับแฟนไม่ได้ล่ะ ไม่คิดจะแนะนำเลยเหรอ”

คนฟังมองนาฬิกาอีกหน ตอนนี้เที่ยงห้านาทีแล้ว กลัวโมจิจะหิว พอโมโหหิวจะกลายเป็นพะยูนหิวปลาหน้ามุ่ย สามกลัวเขาจะโดนจับกินแทน เลยปล่อยให้อีกคนขึ้นรถมาด้วย

ไหนๆ ฟ่างก็เคยเจอแป้งแล้ว...ไปด้วยกันให้หมดนี่แหละ
.
.
.






หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : Torn [4/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: zearet17 ที่ 04-12-2019 21:18:27

.

.

.

คนนั่งรอชะเง้อหารถคันสวยที่บอกจะมาถึงเที่ยงครึ่ง แต่เอาเข้าจริงมาถึงเกือบบ่าย แป้งหิวจนคิดว่าจะกินแมวที่เดินผ่านไปมาหลายรอบ แต่พอเห็นอีกคนวิ่งมาหาก็ลืมทุกอย่างไปหมดแล้ว

“รถจอดอยู่อีกฝั่ง ป่ะ”

“คุณสาม”

“เป็นไงบ้าง หืม? ” สามวางมือลงบนไหล่คนรักที่ดูจากสายตาแล้วการสัมภาษณ์น่าจะเป็นไปได้ด้วยดี

“เขาบอกจะแจ้งผลทางโทรศัพท์ครับ”

“แล้วตอนสัมภาษณ์เป็นไง เขาถามเรื่องเงินเดือนไหม? ”

“ถามแล้วครับ คุยสนุกดี”

คนฟังยิ้ม เพราะเวลาเขารับเด็กเข้ามาทำงาน ถ้าอยากได้ใครก็จะต่อรองเงินกันเลย แต่ถ้าไม่สนใจก็จะแค่ขอบคุณที่มาสัมภาษณ์ แสดงว่าโมจิก็คงไม่พลาด

“งี้ก็จะได้เป็นคุณครูป.หนึ่งแล้วนะ ครูหมูป.หนึ่ง”

คนที่กำลังอารมณ์ดีหน้ามุ่ย

“ผมไปอ้วนบนหัวคุณสามเหรอ” แป้งโมโห! อย่าคิดนะว่าคุณสามปากร้ายได้คนเดียว!

“อ้วนบนตัว เมื่อเช้าเอวเคล็ด”

“คุณสาม! ” คุณครูหน้างอ

“โมโหหิวแน่เลยว่ะ” อีกคนดึงมือคนหน้าบูดมาเดินที่ฝั่งฟุตบาทด้านในเพราะจอดรถค่อนข้างไกล ไม่อยากให้โมจิทะเล่อทะล่าเดิน เดี๋ยวจะโดนมอเตอร์ไซค์ที่ขับเร็วเฉี่ยวเอา

สุดท้ายแป้งก็แพ้อะไรเล็กน้อยแบบนี้…

“เดี๋ยวพาไปเลี้ยงนะ” สามบอกพร้อมกับจับข้อมืออีกคนไว้

“จะกินให้เกลี้ยง” แป้งบอกเพราะโมโหหิวจริงๆ ทำเอาคนฟังขำ

“เอาเลย ยกครัวที่ร้านให้เลย”

แป้งหันไปมุ่ยหน้าใส่จอมกวน พอเปิดประตูเข้าไปที่หน้ารถก็พบว่ามีคนนั่งอยู่ก่อนแล้ว

“อ่า...สวัสดีครับ” แป้งจำได้ว่าเป็นคุณฟ่างเลยยิ้มกว้างให้ เมื่อกี้คุณสามไม่เห็นบอกเลย

“สวัสดีค่ะ” ฟ่างมองคนมาใหม่ ก่อนจะหันไปสบตากับเจ้าของรถ ถ้าเดาไม่ผิดจากสายตาของสามคงอยากให้เธอขยับไปด้านหลัง แต่ฟ่างไม่ยอม

“แป้ง นั่งหน้า”

คนที่กำลังงง ไม่เข้าใจว่าทำไมคุณสามต้องดุ

“ไม่เป็นไรครับ ผมนั่งหลัง คุณฟ่างจะได้ไม่ต้องย้าย” เขาบอกอย่างอารมณ์ดี ไปกินข้าวกันเยอะๆ น่าจะสนุกดี

“โมจิกินอะไรดี ข้าวหรือสเต้ก” สามถามคนข้างหลัง

“อะ…” “พี่ฟ่านบอกว่าวันก่อนเพิ่งเจอกับพี่หนึ่งมา” แป้งยังไม่ทันได้ตอบ อีกคนก็พูดออกมาก่อน

เขาเดาเอาเองว่าคุณฟ่างคงมีเรื่องด่วนหรือไม่อย่างนั้นก็น่าจะไม่ได้ยินเขา ถึงได้พูแทรก

“อืม” สามขานรับเสียงเบา ก่อนจะตั้งใจขับรถ เหลือบมองอีกคนผ่านกระจกหลังเป็นระยะ

“เห็นว่าคุยกันเรื่องเรียนต่อโท อยากให้เรากับสามเรียนต่อด้วยกัน”

คนที่กำลังขับรถขมวดคิ้วแน่น

“ไม่เห็นได้ยิน ไปที่ไหน”

“อังกฤษ”

“ไม่ไป” เขาตอบชัดเจน

“แต่พวกพี่เขาคุยกันแล้ว”

“เดี๋ยวเราไปบอกพี่หนึ่งเองว่าไม่ไป ถ้าฟ่างจะไปก็ไป”

เธอเหลือบมองข้างหลังตามสายตาสาม

“ถ้าไปคนเดียวพี่ฟ่านไม่ปล่อยให้ไปหรอกสามก็รู้ ก็ไปด้วยกันดิ เหมือนแต่ก่อนไง”

พอรู้ว่าที่บ้านรู้จักกัน ฟ่างก็ได้อิสระมากขึ้นจากที่บ้าน จากคุณหนูที่พ่อแม่พี่ชายไม่ให้ไปไหน พออ้างชื่อสามกับพี่หนึ่ง พอมีซัมเมอร์แคมป์ แลกเปลี่ยนระยะสั้นที่ต่างประเทศ ก็สบายขึ้นเพราะจะโดนส่งไปด้วยกัน เป็นหูเป็นตาให้กัน

“ไม่อยากเรียนแล้ว จะทำงาน”

“อะไร แต่ก่อนยังบอกพี่ฟ่านอยู่เลยว่าถ้าเราไปไหน สามจะไปดูแลให้”

“แป้ง”

“ฮะ..ครับ? ” คนที่กำลังเหม่อขานรับ

ถึงเขาจะไม่ค่อยรู้เรื่องของคุณสามมากนัก หรือไม่เคยได้เจอสถานการณ์กระอักกระอ่วนแบบที่กำลังเกิดขึ้น แต่ด้วยความใจเย็น เขาถึงนั่งเงียบฟังอยู่ข้างหลัง

“หิวมากไหม รถติด รออีกนิดนะ” สามบอกคนที่เงียบมาสักพัก

“ครับ”

วันนี้สามตั้งใจไว้ว่าอยากน้วยโมจิ อยากแกล้ง อยากถามมากกว่านี้ว่าสัมภาษณ์งานได้คุยอะไรบ้าง จะพาไปกินข้าวที่ร้าน ไม่ได้อยากมาติดอยู่ในสถานการณ์แบบนี้จริงๆ

แต่ก่อนสามไม่เคยสนใจว่าใครรู้สึกยังไง เพราะเขารู้จักตัวเขาดี แต่ตอนนี้กลับกระวนกระวาย กลัวคนที่นั่งอยู่ข้างหลังจะคิดมาก ยิ่งเป็นโมจิจอมคิดไร้สาระอยู่ด้วย

.

.

.

“ไม่เห็นบอกเลยว่าทำร้านเสร็จแล้ว” ฟ่างมองไปรอบตัว นึกว่าจะพาไปกินที่ไหน สุดท้ายแล้วก็เป็นร้านที่ได้ยินว่ากำลังทำอยู่

แป้งมองพนักงานที่สวัสดีพวกเขาอย่างขยันขันแข็ง แถมเรียกคุณสามอย่างสนิทสนม

“ร้านของคุณสามเหรอครับ” แป้งถามคนข้างตัว

“ครับ” สามตอบพร้อมกับเดินนำเข้าไปในโต๊ะมุมในสุดที่สามารถมองออกไปนอกตึกได้

คนที่ไม่รู้อะไรเลยแบบแป้งนั่งลงที่เก้าอี้ข้างกระจก คุณสามไม่ได้บอกเรื่องอะไรแบบนี้เลย แป้งพอรู้ว่าทำงานหลายอย่าง แต่ไม่เคยคิดว่าถึงขนาดเป็นเจ้าของร้านอาหารราคาแพง

“เนื้อที่นี่อร่อย แป้งเอาเนื้อฮารามิไหม? ” คนที่กำลังเหม่อโดยเรียก

คุณครูหันมามองเมนูอาหารอันน่ากิน ตอนแรกก็คิดว่าตัวเองหิว แต่ตอนนี้กลับรู้สึกแปลกๆ

“ได้หมดเลย”

“กินกับข้าวผัดกระเทียมก็อร่อยนะ” คนอยากพามาแนะนำอาหารอร่อยๆ เห็นท่าทางเปลี่ยนไปของโมจิก็พอรู้ แต่เขาไม่รู้จะแก้ปัญหาข้างหน้ายังไงจริงๆ

สำหรับเขาแล้ว...ฟ่างเป็นเพื่อนสนิทอีกคน

สามปลดกระดุมเม็ดบนให้อีกคนที่น่าจะลืม ก่อนจะพับแขนเสื้อให้ทั้งสองข้าง

“จะได้ไม่เลอะนะ”

จากที่นิ่งเงียบใจอีกคนก็อ่อนยวบ สำหรับแป้งแล้วสามมีบางมุมที่เขาแพ้จริงๆ และนั่นก็เป็นมุมที่เพื่อนหรือแฟนเก่าไม่เคยเห็น...

“วันนี้มีปูทาราบะไหมคะ”

“เดี๋ยวเดินไปถามให้” เจ้าของร้านบอก เพราะช่วงนี้ร้านยุ่ง อยากให้พนักงานไปให้บริการลูกค้ามากกว่า ส่วนเขาจะเดินไปถามเชฟที่สนิทกันเอง

สามลืมคิด...ว่าโต๊ะจะเหลือแค่แฟนตัวเอง กับแฟนเก่า

“คบกันมานานยังคะ”

คุณครูไม่ได้อยากเป็นมิตรกับคนที่ไม่เป็นมิตร เพราะได้บทเรียนมาจากครูแมวแล้ว ว่าทำยังไงคนที่เกลียดกันแบบไร้เหตุผลก็ไม่มีทางเลิกเกลียดได้ แต่กับคุณฟ่างยังไงก็เป็นเพื่อนกับคุณสาม

“สองเดือนครับ” แป้งตอบพร้อมกับยิ้มให้เธอ

“สามไม่เคยพามาที่นี่เลยเหรอคะ”

“ไม่ครับ” แป้งส่ายหน้าไปมา

เรื่องที่สามเป็นพวกไม่ค่อยพูดเรื่องตัวเองใครๆ ก็รู้ ที่ฟ่างสนิทกับสามกว่าผู้หญิงคนอื่นเพราะพี่ชายรู้จักกัน พอรู้พื้นเพถึงได้เข้าหาง่าย และเพราะรู้จักกันมาหลายปีถึงรู้ว่าสามคบใครไม่ยืดสักคน ในบรรดาแฟนทั้งหมดฟ่างเป็นคนที่สามคบได้นานที่สุด แต่ก็เลิกกันไปหลายครั้ง ครั้งแรกเพราะเอาแต่ใจทั้งคู่ ครั้งต่อมาเพราะฟ่างรับไม่ได้ที่สามสนใจอย่างอื่นมากกว่าตัวเอง ครั้งสุดท้ายฟ่างก็เป็นฝ่ายบอกเลิกก่อนเพราะสามไม่ยอมลงเรียนสี่ปีครึ่งเหมือนกันกับเธอทั้งยังเอาเวลาไปเข้าร้านสักมากกว่ามาหาเธอ ทั้งหมดนั่นเหมือนจะเป็นเรื่องไร้สาระ แต่ลักษณะลูกคุณหนูเอาแต่ใจในวัย 22-23 ปี ของพวกเขาทำให้ความสัมพันธ์มันเปราะบาง

ทุกครั้งที่เลิกกันสามจะเป็นคนง้อเสมอ ซึ่งฟ่างเห็นว่าสามเองไม่เคยง้อใครนอกจากเธอ ทั้งสามยังค่อนข้างเกรงใจฟ่างมากกว่าผู้หญิงคนอื่น แต่เลิกครั้งสุดท้ายที่ผ่านมานี้ครึ่งปีแล้วพวกเขาก็ยังไม่คืนดีกัน ความสัมพันธ์ของฟ่างกับสามอีนุงตุงนังมาตลอด เพราะฉะนั้นที่บอกว่าเลิกกัน...เลยไม่รู้ฝั่งไหนกันแน่ที่เลิกจริงๆ

ฟ่างเห็นว่าก่อนหน้านี้สามคบกับอีกคนเพื่อดึงความสนใจจากเธอ ได้แค่ไม่ถึงสองอาทิตย์ก็เลิก เลยแปลกใจที่กับครูแป้งคนนี้คบเกินเดือนมามากแล้ว

“ไปเจอกันได้ยังไงคะ” นี่เป็นเรื่องที่ฟ่างสงสัยมาตลอด

“ร้านสักครับ ผมไปสัก” แป้งตอบตามตรง

“ฟ่างเป็นเพื่อนสามมานาน แล้วก็เคยคบกัน”

แป้งไม่สบตาเธอ ได้ยิ้มกับตัวเอง...นึกแต่ว่าเด็กสมัยนี้ตรงชะมัด แต่เขาเองไม่ใช่เด็ก ไม่จำเป็นจะต้องโวยวาย

...แต่นั่นแต่ก็ไม่ใช่ไม่คิดมาก...

“อ่าครับ”

“สามคบใครไม่ค่อยยืด ไม่อยากให้คุณแป้งมาเสียเวลา ก่อนหน้านี้ก่อนคบคุณสามเขาก็คบอีกคนเพื่อประชดฟ่าง” เธอบอกตามตรงด้วยความหวังดี

...แต่เป็นความหวังดีที่อีกคนไม่อยากฟัง…

คนอายุเยอะกว่าอึดอัด เขาไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว ถ้าหนีไปอีก ก็คงกลายเป็นจอมหนีกับไอ้ขี้แพ้แบบที่คุณสามบอก แต่ลองประเมินดูแล้วก็ไม่เห็นว่าแป้งจะชนะคุณฟ่างตรงไหน

ฟ่างมองตรงมาที่คนที่กำลังสับสน เธอเองเคยชินกับเรื่องแบบนี้ เพราะแต่ก่อนสามใช้เธอเป็นข้ออ้างเพื่อบอกเลิกแฟนเก่าหลายคน

“เลิกกับสามเถอะ ถ้าคุณไม่อยากเสียใจ”

“...”

.

.

.

TBC.

______________________________
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : Torn [4/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 04-12-2019 21:42:00
รอดูว่าสามจะจัดการกับเรื่องนี้ยังไง ถ้าจัดการเองไม่ได้โมจิของคุณสามอาจจะหลุดมือไป รอตอนต่อไปค่ะ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : Torn [4/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 04-12-2019 21:50:44
แป้งไม่ควรมาเจอเรื่องแบบนี้เลยอ่ะ...งือ  :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : Torn [4/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 04-12-2019 22:08:31
อ้าวนังนี่ ฉอดไม่เข้าเรื่อง สาระแนนัก !  คูแป้งจะเสียใจก็เรื่องของคูแป้ง ไม่เกี่ยวกะเธอหรือเปล่า :m16:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : Torn [4/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 04-12-2019 22:16:16
 :hao7: :hao7: :m16: :m16:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : Torn [4/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 04-12-2019 22:20:37
 :3125:


 :L2: :pig4: :L2:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : Torn [4/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 04-12-2019 22:21:45
ทำตัวได้น่าหมั่นไส้นะคะ คุณฟ่าง :m16:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : Torn [4/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Stiiiii ที่ 04-12-2019 22:23:01
คุณสามมาเก็บยัยฟ่างไปที โมจิอย่าไปฟังนะ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : Torn [4/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: van16 ที่ 04-12-2019 22:23:25
สามเธอต้องจัดการแฟนเก่าเธอนะอย่ามัวเกรงใจ
จะให้มาระรานโมจิแบบนี้ไม่ได้  o18
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : Torn [4/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ashbyipcet ที่ 04-12-2019 22:27:49
อ้าวอีนี่! สามได้ยินนี่หล่อนตายนะจ๊ะแหมะ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : Torn [4/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: bnmshhhhhhh ที่ 04-12-2019 22:33:26
กินนังสามไปเลยคูมคูแป้ง นังสามมันชักศึกเข้าบ้าน!!!!!!!!!!
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : Torn [4/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 04-12-2019 22:33:27
วอนซะแร้ววววว


Sent from my iPhone using Tapatalk
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : Torn [4/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Jnchnn ที่ 04-12-2019 22:39:56
แอบเชียร์ให้ครูแป้งหนี ให้สามได้เวลาพิสูจน์ตัวเองให้คนอื่นเห็นว่าคนนี้จริงจังรักจริง
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : Torn [4/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: yayah31543 ที่ 04-12-2019 22:41:35
อีฟ่างอีดอกทอง
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : Torn [4/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: little_def ที่ 04-12-2019 22:43:32
อ้าวน้องฟ่าง!!!
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : Torn [4/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: totorobabii ที่ 04-12-2019 22:57:14
อยากรู้แป้งจะทำยังไง
อยากรู้ว่าสามจะจัดการยังไงต่อออ
รออออ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : Torn [4/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: G-NaF ที่ 05-12-2019 00:29:38
ยุ่งว่ะฟ่างเป็นไรมากป่ะ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : Torn [4/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: winndy ที่ 05-12-2019 00:40:09
คนเก่าที่ไม่ยอมจบ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : Torn [4/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 05-12-2019 00:42:15
 :beat:


หวังดีประสงค์ร้าย นี่มันน่านักนะ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : Torn [4/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: pearlluv ที่ 05-12-2019 00:45:35
ฟ่างร้ายยมาก  :katai1:
รอนะคะ  :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : Torn [4/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 05-12-2019 02:10:23
ปากแบบนี้ต้องโดนตบ :beat:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : Torn [4/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 05-12-2019 02:18:49
ฟ่างงง หนูเป็นแค่ตัวประกอบ เก็ตป่ะคะ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : Torn [4/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 05-12-2019 02:44:55
อ่าว ... (อินี่) แค่ตัวประกอบ ไม่ต้องเล่นเกินค่าจ้างหรอกนะหนูฟ่าง (สาระแนนัก) :z6:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : Torn [4/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: TheDoungJan ที่ 05-12-2019 09:03:40
สามจัดการอดีตเพื่อนสนิทด่วนเลย!
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : Torn [4/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 05-12-2019 09:41:48
สาระแนนักนะ!!
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : Torn [4/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: LalaBam ที่ 05-12-2019 10:49:56
โว้ยยย รำคาญนังฟ่างมาก

อยากด่าด้วยคำหยาบคาย
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : Torn [4/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ป้าหมีโคตรขี้เกียจ ที่ 05-12-2019 10:55:30
ขอซีนให้พี่หนึ่งเยอะๆได้มั๊ย ชอบจังเลย ออกมาแค่นี้ก็ทำเราเพ้อแล้ว ได้กลิ่นวายเบาจากพี่หนึ่งด้วยจะเชียร์ให้เปิดเรื่องของพี่หนึ่งก็กลัวจะเร็วไป  :m1:

ส่วนนังฟ่าง เราจะไม่พูดถึง เหม็นชะนี  :pigangry2:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : Torn [4/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Ginny Jinny ที่ 05-12-2019 13:07:39
โมจิตอบกลับไปให้หน้าหงายเลยนะ  :hao7:

ทำได้อยู่แล้ว  o13
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : Torn [4/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: jaja-jj ที่ 05-12-2019 14:28:45
สาระแน!
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : Torn [4/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 05-12-2019 15:20:22
ตอนนี้ เราไม่ถือว่าใครผิดใครถูกนะ
ฟ่าง ก็มีมุมของตัวเองว่า ยังไงสามก็ต้องมาง้อและขอคืนดี (มีความมั่น)
แป้ง เพิ่งเจอรักแรก แต่ก็มีอุปสรรคเข้ามาเพื่อให้ฝ่าฟัน สู้ๆ นะ
สาม คูแป้งตบนังฉามเบย ในฐานะปล่อยให้คนอื่นทำร้ายจิตใจแฟน
 :m20: :m20: :m20:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : Torn [4/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 05-12-2019 19:56:05
 :z6:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : Torn [4/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: PandP ที่ 05-12-2019 21:59:05
รอให้สามเด็ดขาดซักทีจ้าาา
เพื่อนถึงจะเคยคบเคยสนิท ถ้าวันนึงกำลังจะมาขัดขวางชีวิตเรา เราว่าก็ควรตัดทิ้งเด้อออ อาจจะฟังดูเห็นแก่ตัวและโหดร้าย แต่ชีวิตเราต้องสำคัญเป็นอันดับแรกจ้ะ ถ้าอะไรจะมาทำให้แพลนในชีวิตเราพัง เราพร้อมตัดทิ้งนะ ถึงพี่ชายจะสนิทกันแล้วไง ถ้าพี่จะเลือกเพื่อนกับน้องของเพื่อนมากกว่าน้องตัวเอง ก็เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้แล้ว โตๆกันแล้ว แคร์ตัวเองไว้ก่อนดีกว่านะสามนะ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : Torn [4/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Ac118 ที่ 05-12-2019 22:37:51
อ้าวอินี่! ไม่ฉอดสิย่ะ นังฉามเป็นเรื่องจนได้เห็นมั้ย :serius2:
 
ถ้าโมจิต้องคิดมาก จนเสียใจ แกตายนังฉาม!!! :angry2:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : Torn [4/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: btoey ที่ 06-12-2019 12:00:05
เอ้าอินังฟ่าง สาระแนไม่เข้าเรื่อง สักทีมั้ยจะได้จบ  :angry2: หึ้ยย~~ คูมคูแป้งจัดการเลย   :fire:

ปล.อินมากก555555
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : Torn [4/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Quatree ที่ 06-12-2019 23:22:01
ต้องโดนตบสักฉากไมคนแบบนี้ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านเนี่ยยยย/ :m31:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : We're coming to an end [11/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: zearet17 ที่ 11-12-2019 11:19:23
We're coming to an end




"..."

 “ฟ่างก็แค่อยากบอก เพราะสามเขาไม่คบใครนานอยู่แล้ว ฟ่างรู้จักกับสามมาสี่ปี ทุกครั้งที่เขาอยากเลิก ก็จะให้ฟ่างช่วยตลอด”

คนฟังนั่งเงียบ พยายามใช้ความคิดแต่ในหัวตอนนี้ก็กลับขาวโพลน แป้งไม่พูดอะไร แม้แต่ตอนที่คนตัวโตเดินกลับมาที่โต๊ะก็ยังนึกสิ่งที่จะพูดไม่ออก รู้แค่ว่า…

“เรื่องของผมกับสาม ไม่ใช่เรื่องที่คุณฟ่างควรยุ่งครับ” พอบอกออกไปแบบนั้น คุณฟ่างก็ทำหน้าตาไม่พอใจ

สามเดินถือตะกร้าของทอดเล็กๆ จากครัวลงบนโต๊ะ เห็นโมจินั่งนิ่งท่าทางไม่ร่าเริงเหมือนเคย

“ผมถือเทมปุระทอดมาให้ก่อนนะ อย่างอื่นต้องรออีกนิด กลัวแป้งหิว” สามบอกจะตักกุ้งทอดตัวใหญ่วางบนจานแฟนตัวเอง ปกติอีกคนต้องขอบคุณแล้วรีบชิม แต่วันนี้กลับเฉย

“โมจิลองชิม อร่อยนะ”

แป้งส่ายหน้าไปมา

“แป้งเป็นอะไร ไม่ชอบเหรอครับ” สามถามคนที่นั่งก้มหน้า

“ฟ่างอยากกินพุดดิ้งด้วย วันนี้มีไหมอ่ะ สามไปถามให้หน่อย”

เจ้าของร้านไม่สนใจสิ่งที่เพื่อนกำลังบอก สนใจแค่คนข้างตัว ก้อนของเขาเป็นอะไรไปก็ไม่รู้ ตอนมายังบอกว่าหิวมากอยู่เลย

“ไหนบอกว่าหิวไงคุณครูหมู” สามแกล้งแหย่ อยากให้เงยหน้ามาดุกันเหมือนเคย

“อืม ผมอ้วน...พอใจยัง”

“โมจิ…” สามขมวดคิ้วแน่นเมื่อเห็นอีกคนเงยหน้ามองกันด้วยแววตาผิดหวัง

“ถ้าผมอ้วนมาก แย่มาก ไม่ได้ดีเหมือนคนอื่น แล้วมายุ่งกับผมทำไม” คนที่พยายามบอกให้ตัวเองใจเย็นหลับตาสูดหายใจเข้าให้ลึก เขาไม่อยากเป็นคนไม่มีสติ

ส่วนคนฟังยังพยายามทำให้คุณครูอารมณ์ดีขึ้น

“โมโหหิวก็ต้องกินนะ” สามใช้ส้อมจิ้มผักทอดที่แฟนชอบขึ้น อยากป้อนให้ลองชิมดู เพราะที่ร้านทำอร่อยมากจริงๆ แต่อีกคนกลับส่ายหน้า

“แป้ง…”

“ออกไป ผมจะกลับบ้าน” คุณครูทนใจเย็นไม่ไหวบอกคนตัวใหญ่ที่นั่งอยู่โซฟาเดียวกัน ถ้าสามไม่ลุกเขาก็ออกไม่ได้ เขาจะยอมเป็นไอ้ขี้แพ้แบบที่สามบอก...แป้งอยากกลับบ้าน

...รู้สึกเหมือนที่นี่ไม่ใช่ที่ของตัวเอง...

สามวางส้อมลง มองอีกคนที่ตาแดงก่ำ

“แป้ง เป็นอะไร” จากที่รู้สึกว่าโมจิอาจจะแค่โมโหหิวหรือไม่ก็งอนที่โดนแซว ตอนนี้กลับเริ่มกลัวแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

“บอกให้ออกไปไง” แป้งย้ำด้วยเสียงสั่นเทา ไม่อยากมาเป็นไอ้งี่เง่าต่อหน้าคนเยอะๆ แต่ตอนนี้ไม่ไหวแล้ว...อยากกลับบ้าน

“โมจิ มีเหตุผลหน่อย” สามบอก พร้อมกับจับข้อมือขาว

“งั้นผมขอเหตุผลบ้าง” แป้งมองมือใหญ่ที่จับกันอยู่

“คุณสามพาผมมากินข้าวกับแฟนคุณทำไมครับ? ” ตอนแรกแป้งคิดว่าจะลองใจเย็นหรือไม่ก็กลับไปตั้งหลักก่อน แต่พอคุณสามถามถึงเหตุผล...เขาเองก็นึกไม่ออกจริงๆ ว่าเหตุผลที่คุณสามพาเขามาหาแฟนคืออะไร

...นอกจากจะใช้วิธีนี้บอกเลิกเขา...

คนที่เพิ่งกลับมาจากครัวมองหน้าสองคนสลับกัน ฟ่างยักไหล่เหมือนไม่ได้ใส่ใจเรื่องราวตรงหน้า ต่างจากแป้งที่ดึงมือออกจากมือเขาเหมือนกำลังโกรธมาก

“แป้ง...ไม่ใช่” สามรีบบอก ไม่รู้ว่าที่เขาหายไปแค่ชั่วครู่มันเกิดอะไรขึ้นบ้าง แต่แฟนเขาคือโมจิ...ไม่ใช่ฟ่าง

“ผมมีอีกแค่คำถามเดียว” คนที่อยากถามมองตรงไปยังสาวสวยที่ยิ้มให้กันอย่างผู้ชนะ

“คุณคบผมเพื่อประชดแฟนคุณใช่ไหม”

“ไม่ใช่ แป้ง...”

“เอาผมเข้ามายุ่งกับพวกคุณทำไม” แม้เสียงพวกเขาไม่ได้ดัง แต่มีลูกค้าบางส่วนเริ่มมองมา สามดึงแขนอีกคนก่อนจะเดินออกนอกร้าน

“มานี่”

“ปล่อย” แป้งพยายามสะบัดแขนออก แต่ก็สู้แรงมืออีกคนไม่ไหว

ตอนนี้พวกเขาอยู่กลางห้างสรรพสินค้าที่ผู้คนเดินสวนกันขวักไขว่ สามกะจะดึงอีกคนลงลิฟต์ไปที่รถแล้วค่อยคุยกัน แต่พอเดินถึงหน้าลิฟต์แล้วกลับโดนผลักออก

“บอกให้ปล่อย ผมเจ็บ”

“แป้ง…” เขามองคนที่ข้อมือแดงจัดเพราะแรงบีบ

“สนุกมากไหมครับ”

“ฟังกันก่อน ผมไม่ได้คบกับฟ่าง” สามพยายามอธิบาย ทั้งพยายามยื้อคนที่เหมือนจะเดินหนีกันทุกวินาที

“ผมไม่ฟัง ผมจะกลับ! ”

"อย่าให้โมโหนะโมจิ! ” สามตวาดเสียงดัง ไม่รู้ว่าอีกคนได้ยินได้ฟังอะไรมา แต่อยากให้ฟังกันบ้าง ดื้อจะกลับแบบนี้จะคุยกันรู้เรื่องได้ยังไง

พอตวาดออกไปแล้วถึงได้รู้ว่าทำผิดอีกแล้ว ดวงตากลมโตของคนฟังเมื่อกะพริบลงน้ำตาเม็ดเล็กก็ไหลลงมาที่แก้มขาว แต่ไม่ทันไรเจ้าตัวก็ปาดมันออกลวกๆ

“โมโหเป็นคนเดียวเหรอครับ? ”

“แป้ง...”

“คุณโมโหแล้วเสียใจเป็นคนเดียวเหรอครับ”

“มานี่” สามพยายามดึงอีกคนเข้ามากอดให้ใจเย็นลง แต่ก็ไม่เป็นผล

“ถ้าจะเลิก คุณสามไม่เห็นต้องทำแบบนี้เลย” คนพูดบอกด้วยน้ำตา

“แค่บอกว่าเลิก ผมก็เลิกแล้ว”

“ใครจะเลิกวะ” สามสบถ เขาขมวดคิ้วแน่น น้ำตาพานจะไหลตลอดเวลา

...แป้งไม่ยอมฟังอะไรเลย…

“เลิกกันเถอะ...”

“เดี๋ยวแป้ง! บอกว่าเดี๋ยวไง” คนที่โดนผลักเต็มแรงเซตามแรง สามพยายามคว้าอีกคนไว้ แต่ก็ไม่ทัน เพราะแป้งวิ่งลงลิฟต์ไปแล้ว

“โว้ย แม่ง! ” คนตัวโตสบถเสียงดัง สิ่งที่เขานึกออกตอนนี้คือกุญแจรถและกระเป๋าวางที่โต๊ะ ถ้าโมจิอยากจะกลับบ้าน...เราก็จะกลับไปเคลียร์กันที่บ้าน!

.

.

.

ไม่รู้ว่าเพราะน้อยใจ โมโหหิวหรือโกรธคุณสาม รู้ตัวอีกทีแป้งก็มานั่งอยู่บนแท็กซี่ในตอนเกือบบ่ายสอง เขามองมือที่สั่นไม่หยุดของตัวเอง

...ไม่คิดเลยว่าเรื่องของตัวเองกับคุณสามจะจบลงแบบนี้…

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเป็นรอบที่สามด้วยสายเรียกเข้าของคนที่เพิ่งจะทะเลาะกันเมื่อครู่ เขาตัดสายและกะว่าจะปิดเครื่อง แต่เมื่อเห็นว่าเป็นเบอร์ของโรงเรียนที่ไปสมัครงานไว้เมื่อเช้าโทรมา เห็นบอกจะแจ้งผลทางโทรศัพท์ แป้งถึงได้กดรับ

“สวัสดีครับ”

“โทรจากทางโรงเรียนที่คุณศิฑามาสมัครสัมภาษณ์งานไว้นะคะ”

“อ่า ครับ” แป้งยิ้มรับด้วยความหวัง อย่างน้อย...ก็จะได้กลับไปทำงานที่รักแล้ว

“ทางเราขอแจ้งให้ทราบว่าคุณศิฑาไม่ผ่านการสัมภาษณ์นะคะ”

คนรอฟังขมวดคิ้วแน่นด้วยความสงสัย ทั้งๆ ที่เมื่อเช้าทุกอย่างดูผ่านไปได้ด้วยดีแท้ๆ ทำไม...

“ทะ...ทำไมครับ ผม...”

ปลายสายถอนหายใจนิดหน่อยด้วยความเสียดาย ก่อนจะตอบกลับมาตามจริง

“เนื่องจากทางเราเห็นประวัติว่าถูกให้ออกจากโรงเรียนที่แล้วค่ะ ขออภัยใน...”

คนฟังชาไปทั้งตัว ตอนนี้ไม่รับรู้อะไรแล้ว รู้แค่ว่ามือสั่นเทากำลังกดหาคนที่เขาน่าจะโทรไปหาตั้งแต่แรก

“แม่ครับ”

“ว่าไงแป้ง คิดถึงจัง”

แค่ได้ยินเสียงของคนที่เมื่อก่อนอยู่ข้างกันมาตลอดน้ำตาก็ไหล

“ผม….” เสียงแบบนี้ แม่คงรู้ว่าร้องไห้ เขามันเป็นไอ้ขี้แพ้แถมยังอ่อนแออีก

ปลายสายเงียบไปชั่วครู่ ก่อนจะถามลูกชายด้วยน้ำเสียงเด็ดขาดเช่นเคย

“อยากมาหาแม่ไหม? ”

.

.

.

สามคว้ากระเป๋าใบเล็กที่วางอยู่บนโต๊ะ ปกติเขามักจะเก็บกุญแจรถและกระเป๋าตังค์ไว้ในกระเป๋ากางเกง แต่วันนี้ไม่รู้คิดยังไงถึงได้ใส่พวกมันในกระเป๋าคาดอกใบเล็ก มันทำให้เขาเสียเวลาวิ่งกลับมา แต่อีกใจก็คิดว่าเขาคงไปถึงบ้านพอๆ กับโมจิ

สามสาวเท้ามาที่ลานจอดรถด้วยความร้อนรน กับแฟนคนก่อนๆ พวกเขาทะเลาะกันบ่อย เขาปวดหัวกับเรื่องแบบนี้จนชินชา แต่น้ำตาของโมจิเมื่อครู่ทำให้คนแบบสามจะเป็นจะตาย

...ทั้งๆ ที่สัญญากับตัวเองไว้แล้วแท้ๆ ว่าจะไม่มีทางทำให้โมจิร้องไห้...

“รอฟ่างด้วยสิ! ” หญิงสาวกึ่งเดินกึ่งวิ่งตามคนตัวโตมาที่รถ

“สาม อย่าเมินฟ่างนะ! ” ฟ่างแผดเสียงดังเมื่ออีกคนไม่มีท่าทางจะสนใจเธอเลย ข้าวเธอก็ยังไม่ได้กินด้วยซ้ำ

“เธอทำบ้าอะไรวะ เป็นบ้าอะไร! ” สามหันมาสะบัดแขนทิ้ง เมื่อมือสวยดึงแขนเขาเข้าไปหา

คนโดนปฏิเสธเหมือนโดนฉีกหน้ากลางลานจอดรถแหวเสียงสูง!

“เออ ฟ่างมันบ้า! ” เธอร้องไห้โฮ ไม่ได้สนใจคนส่วนหนึ่งที่ยืนมองอยู่ รู้แค่ว่าสามจะทำแบบนี้กับเธอไม่ได้!

สามกดเปิดรถ ไม่ได้อยากจะสนใจเพื่อนในตอนนี้ เพราะร้อนใจกับแฟนตัวเองมากกว่า

“เดี๋ยวสาม แล้วฟ่างจะกลับยังไง! ปล่อยฟ่างแบบนี้ไม่ได้! ”

“ทำไมจะไม่ได้ ห้ะ” คนตัวโตแกะมือเพื่อนสาวออกอีกรอบ

“สามมีสิทธิ์อะไรทำกับฟ่างแบบนี้! ”

“แล้วเธอมีสิทธิ์อะไรมายุ่งกับแฟนเราวะ! ” เขาตะโกนอย่างเหลืออด เริ่มรู้แล้วว่าโมจิอาจจะโดนเพื่อนตัวเองพูดอะไรบางอย่างใส่ แต่เขายังไม่อยากจะสนใจ

คนตัวสูงพยายามสูดหายใจเข้าให้ลึก

“เราตกลงกันแล้วนะฟ่าง เราเลิกกันแล้ว เราเป็นเพื่อนกัน แล้วจะเอาอะไรอีกวะ คนขอเลิกก็เธอเอง! ”

ส่วนคนที่คิดว่าเรายังรักกัน...และสามแค่ประชดแค่นยิ้ม

“รักเขามากกว่าฟ่างเหรอวะ ฟ่างอยู่กับสามมานานแค่ไหน แล้วเขาเป็นใคร!? ”

สามกำหมัดแน่น

“เออ รักเขา รักมากด้วย...” สามบอกเธอ เขามันโง่ที่พาแป้งมาเจออะไรก็ไม่รู้

“ไม่จริง สามประชดฟ่าง! ” เธอจิกท่อนแขนอีกคนระบายความเสียใจ สามปล่อยให้ทำ แต่เขามีอะไรจะบอกเธอเหมือนกัน…

“อย่างน้อยนะฟ่าง เขาไม่เคยเอาแต่ใจกับสาม ไม่เคยประชด ไม่เคยเอาคำว่าเลิกมาล้อเล่น ไม่เคยนอกใจแล้วมาบอกว่าอยากทดสอบความอดทนกัน ไม่เคยทำร้ายร่างกาย ไม่เคยไม่น่ารักกับเราเลย” คนตัวโตบอก เพิ่งนึกออกว่ามีแต่ตัวเองที่ทำตัวไม่น่ารักกับโมจิตลอดมา

...เขามันเด็กนิสัยไม่ดีแบบที่หลายๆ คนบอกจริงๆ …

“แม้แต่เพื่อนก็ไม่ต้องเป็น อย่ามายุ่งกับชีวิตกันอีก” สามบอกเสียงเรียบ ยอมรับว่าฟ่างเป็นเพื่อนที่ดีมาตลอด คอยช่วยเหลือทุกอย่าง แต่หลังจากคบกันพวกเขาก็เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง

ถ้าพวกเรากลับมาเป็นเพื่อนที่ดีกันไม่ได้...ก็คงต้องปล่อยมือไป

“สามเห็นคนอื่นดีกว่าฟ่างเหรอ! ”

สามสูดหายใจเข้าใจลึก

“แป้งไม่ใช่คนอื่น เธอจะไปไหนก็ไป...”

.

.

.

คนตัวโตขับรถมาจอดที่หน้าบ้านหลังใหญ่ตั้งแต่บ่ายสองแล้ว แต่ไม่มีวี่แววว่าอีกคนจะกลับมา เขาโทรหาเท่าไหร่ก็ไม่ติด จนกระทั่งเช้าของอีกวัน...อีกคนก็ไม่กลับมา

“โมจินะโมจิ ไปไหนวะ” คนรอซบหน้าลงกับพวงมาลัย สามไม่ได้นอนตั้งแต่เมื่อคืน ไม่ได้กินข้าวด้วยซ้ำ เพราะกลัวว่าถ้าคลาดสายตาไป ถ้าแป้งกลับมา...เขาจะไม่ทันเจอ

ไม่รู้ป่านนี้จะไปร้องไห้อยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ ไม่ฟังกันบ้างเลย สามที่เอาแต่ใจร้อนมาหาโมจิ นึกสงสัยอยู่หลายอย่าง อย่างเช่นว่าฟ่างพูดอะไรกับคนของเขาบ้าง พอนึกได้ถึงรีบสตาร์ตรถออกจากบ้านหลังนั้น เขาว่าเขาควรไปถามตัวปัญหาที่บ้าน

“ฟ่าง เธอพูดอะไรกับแป้ง” เป็นคำถามที่สามถามตัวเองตลอดทั้งคืนตอนนั่งรอแฟนอยู่ในรถ

“เขาให้มาถามรึไง” ฟ่างกำลังกินมื้อเที่ยงอยู่ในบ้าน หันมามองคนที่สวมชุดเดิมกับเมื่อวาน เธอยอมรับว่าตอนที่เห็นรถสามวิ่งเข้ามาในบ้าน เธอดีใจและแอบหวังไปว่า...สามจะกลับมา

“ถามว่าพูดอะไร! ”

“มีอะไรกันเด็กๆ ” พี่ชายคนโตของบ้านที่ได้ยินเสียงเอะอะมาสักพักเดินเข้ามาหาน้องสาวและน้องชายของเพื่อนสนิท

“เฮียฟ่าน” สามยกมือไหว้เจ้าของบ้าน

“เสียงดังในบ้านคนอื่นไม่มีมารยาทนะสาม” ฟ่างเตือนพร้อมกับเดินไปหลบหลังพี่ชาย

“แล้วยุ่งกับเรื่องคนอื่นเรียกว่ามีมารยาทเหรอ? ” เขาถามกลับ ทำเอาคนโดนว่าน้ำตาซึม

“มีอะไรกัน บุกเข้ามาบ้านคนอื่นแบบนี้”

“ผมแค่อยากถาม ว่าฟ่างไปพูดอะไรกับแฟนผม เขาถึงหายไป”

“ใจเย็นๆ ” คนที่เป็นผู้ใหญ่ปราม เวลาเห็นสามก็เหมือนเห็นหนึ่งสมัยเป็นเด็ก เลยโกรธได้ไม่สุดสักที ทั้งๆ ที่ทำทั้งน้องสาวเขาร้องไห้ ทั้งเข้ามาโวยวายในบ้านแบบนี้

“น้องพี่ทำให้แฟนผมหนีไป เขาไม่กลับบ้านด้วยซ้ำ” สามบอกเสียงอ่อนแรง

“ค่อยๆ เล่าสิวะ ใจร้อนแบบนี้คนฟังจะรู้เรื่องอะไร” ฟ่านบอกเพราะเมื่อวานน้องสาวตัวดีกลับมาก็เอาแต่ร้องไห้ ไม่พูดไม่จา จะโทษเจ้าสามฝั่งเดียวก็ไม่ถูก เพราะเด็กพวกนี้เอาแต่ใจกันทั้งคู่

“ฟ่างไม่สำคัญแล้วเหรอวะ” คนที่จับแขนพี่ชายแน่นนึกว่าตัวเองสำคัญที่สุดสำหรับสามมาตลอด ตอนที่สามจะมีแฟนกี่คนก็อยู่กับฟ่าง คนไม่แคร์ใครแบบสามแคร์ฟ่างกว่าใคร

...แล้วทำไมตอนนี้ถึงได้เปลี่ยนไป...

“เธอขอเลิกเองนะฟ่าง เราก็เป็นเพื่อนกันแล้ว” ส่วนคนที่ไม่เคยยอมใครขนาดนี้รู้สึกว่ามันมากพอแล้ว

“แล้วถ้าฟ่างไม่อยากเลิกแล้วล่ะ” เธอถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง

คนฟังยืนนิ่ง... ตอนที่เลิกกันแรกๆ เขาอยากได้ยินคำนี้แทบตาย แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้ว

“เราเป็นเพื่อนกันฟ่าง เรามีแฟนแล้ว เธอคิดจะคบคิดจะเลิกเองไม่ได้นะ” สามบอกด้วยเสียงอ่อนแรง ก่อนหน้านี้พวกเขาตกลงกันแล้วด้วยซ้ำ ว่าจะเป็นแค่เพื่อน

“มีเพื่อประชดฟ่างใช่ไหม? ” เธอร้องไห้ไปถามไปท่าทางน่าสงสาร

สามส่ายหน้า เขาเห็นโมจิมานาน ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฟ่างหรือใครอื่นเลย

“ไม่ใช่ เราไม่ได้คบแป้งเพราะประชดเธอ”

“แต่ที่ตลอดมาสามทำแบบนั้น! ”

สามส่ายหน้าไปมา

“แต่ตอนนี้ไม่ใช่...”

คนยืนฟังแบบพี่ฟ่านปวดหัว เด็กพวกนี้ทะเลาะกันแบบไม่รู้จุดเริ่มต้นหรือจุดจบคือตรงไหน

“ฟ่าง เล่ามา” พี่ชายคนโตบอกเสียงเรียบ พอรู้เรื่องบ้างอยู่แล้วว่าเจ้าพวกนี้เคยคบกันอยู่พักหนึ่ง แล้วก็จบไม่สวย

“ฟ่างก็แค่บอกให้แป้งเขาเลิกกับสาม บอกไปว่าสามคบเขาเพื่อประชดฟ่าง”

สาวตัวเล็กร้องไห้โฮ...เธอไม่ได้ผิดอะไรนี่ ก็แค่ทำแบบที่แต่ก่อนทำมาตลอด

“ปกติสามก็คบใครแค่แป๊บเดียวอยู่แล้วนี่ ”

“ฟ่าง…”

.

.

.

“ดีขึ้นยัง” คุณครูภาษาไทยวัยเกษียณถามลูกชายที่อยู่ๆ ก็บินมาหาพ่อแม่เมื่อวานตอนบ่าย แถมมาแบบไม่พกอะไรมาเลยยกเว้นก็แต่มือถือที่แบตหมดสนิทและกระเป๋าตังค์ แถมตาบวมฉึ่ง พอซักไซ้ไล่เลียงก็รู้ข่าวว่าลูกชายมีปัญหาทั้งเรื่องงานที่เก่าที่ใหม่ ทำเอาคนเป็นแม่ต้องปลอบและสอนอยู่ค่อนคืน

แป้งพยักหน้า ตาบวมจนคนเป็นแม่นึกขัน อายุก็ไม่ใช่น้อยแล้วยังขี้แงอยู่อีก

“งั้นไปช่วยพ่อหลังบ้านหน่อย”

“ครับ” ลูกชายฝืนยิ้ม ก่อนจะเดินตัดออกมาหลังบ้าน อันที่จริงต้องเรียกว่ารีสอร์ต

พ่อกับแม่หลังจากเกษียณก็หนีมาทำรีสอร์ตเล็กๆ ที่บ้านเกิดแม่ ที่นี่เป็นแหล่งท่องเที่ยวยอดนิยมของชาวต่างชาติทางภาคเหนือ ส่วนใหญ่นิยมมาใช้เวลาและวันหยุดในเมืองเล็กๆ ที่อากาศเย็นสบายตลอดทั้งปี

“หนาวไหม” พ่อถามคนที่เดินมาช่วยกันตากผ้าห่มผืนหนาของลูกค้าที่เช็กเอาต์ออกไปเมื่อเช้า

“เย็นๆ ดีครับ”

“นี่แหละหนุ่มๆ ยังแข็งแรง พอเริ่มแก่เริ่มไม่มีไขมันก็จะหนาว” พ่อบอกติดตลก

แป้งแอบทึ่งอยู่ไม่น้อยเพราะแต่ก่อนคุณครูนิรันดร์ประจำฝ่ายปกครองดุที่สุดแล้ว ดุมาถึงลูกชาย ไม่รู้ทำไมตอนนี้ถึงได้ดูใจดีนัก

“เป็นไงบ้างล่ะ เรื่องงาน” พ่อถาม เมื่อคืนแม่พอจะเล่าให้ฟังบ้างแล้วแต่ก็อยากจะฟังจากปากลูกชายมากกว่า

“มีปัญหานิดหน่อยครับ”

“แม่บอกเขาเอาออกเหรอ”

“ครับ ที่แย่กว่าคือพอสมัครที่ใหม่แต่ประวัติจากที่เดิมไม่ดี เขาเลยไม่รับ” คนเป็นลูกบอกเสียงเบา

“เรื่องมันเป็นมายังไง”

คุณครูยิ้มบางก่อนจะเริ่มเล่าเรื่องที่เขาไปสนิทกับผู้ปกครองของเด็กให้พ่อฟัง ว่าไปเจอกันที่ร้านสัก แล้วบังเอิญไปดูคอนเสิร์ตด้วยกัน เล่าทุกอย่างคร่าวๆ ยกเว้นก็แต่ความสัมพันธ์เชิงลึกที่ละไว้

เอาจริงๆ พอได้นอนทบทวนหนึ่งคืน แป้งรู้สึกว่าตัวเองเริ่มคิดได้เยอะขึ้น บางทีคุณสามอาจจะเข้ามาหาเพราะทะเลาะกับแฟนแล้วก็เหงาเฉยๆ ก็ได้

...เขาน่าจะอยู่ผิดที่ผิดทางเอง...

“เจอกันที่ร้านสัก สักอะไร” คนเป็นพ่อขมวดคิ้วถามลูกต่อ

ลูกชายยิ้มเจื่อน มาถึงตอนนี้มันคงไม่ใช่ความลับอะไรแล้ว

“ที่ขาครับ”

พ่อทำหน้าเหมือนจะไม่อยากเชื่อ สุดท้ายก็บ่น

“วัยรุ่นสมัยนี้นะ ฝรั่งที่มานี่สักกันทั้งตัว สักทุกคน เห็นจนเบื่อตา ไม่รู้สวยตรงไหน”

แป้งแอบแปลกใจอีกคราเมื่อปฏิกิริยาของพ่อไม่ได้รุนแรงแบบที่คิด ท่านไม่ได้ด่าว่าแต่ก็ไม่ได้ชมเชยหรือสนับสนุนเสียทีเดียว

“พ่อแม่ก็สอนอยู่เป็นประจำ ว่าทำอะไรต้องมีสติ ใจเย็นๆ ทุกเรื่องผ่านเข้ามาจะแย่แค่ไหน มันก็จะผ่านออกไป” พ่อพูดรวมๆ ไม่เข้าใจว่าแค่เรื่องงานทำไมลูกชายที่เคยยิ้มเก่งดูเศร้าขนาดนี้

“ย้ายมาที่นี่ไหมล่ะ ขาดคนสวนพอดี”

“ไม่ครับ ผมอยากสอนหนังสือ” แป้งตอบตามตรง ซึ่งคนเป็นพ่อเข้าใจ ดีใจด้วยซ้ำที่ลูกชายชอบงานเหมือนตัวเอง

“มาเป็นครูดอยไง”

“แล้วบ้านที่นู่นล่ะครับ” แป้งถามถึงบ้านหลังใหญ่ที่พ่อแม่ทิ้งไว้ให้

“ถ้าไม่คิดจะเอาลูกเอาเมียก็ขาย”

คนฟังนิ่ง...ไม่แน่ใจว่าพ่อกำลังหมายถึงอะไร เขาร้อนตัว แต่ยังไม่ได้ถามอะไรต่อแม่ก็เรียก

“ทานข้าวค่ะ”





วันนี้แป้งกินข้าวและคุยกับพ่อแม่ไปเรื่อยๆ เขาไม่ได้มาที่นี่เกือบสองปีแล้ว และก็เพิ่งรู้ว่าถึงจะอายุเท่าไหร่ แก่แค่ไหน ก็ยังอยากเป็นเด็กของพ่อแม่อยู่ดี

“พร้อมค่อยกลับไปนะแป้ง” แม่โพล่งออกมาเมื่อลูกชายยังดูไม่สบายใจ

คนที่คิดว่าพ่อแม่จะเจ้าระเบียบเหมือนตอนเด็กๆ ยิ้มรับด้วยแววตาเศร้า

“ครับ”

.
.
.


หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : We're coming to an end [11/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: zearet17 ที่ 11-12-2019 11:19:43
.

.

.

“คืนนี้ขอนอนด้วย” สามยืนขวางอยู่หน้าประตูห้องของอาร์ซึ่งเป็นเพื่อนสนิท ก่อนจะถือวิสาสะเดินเข้าห้อง จับแมวอ้วนที่นอนเต็มเตียงลงมาไว้ข้างล่าง แล้วพาร่างกายที่ไม่ได้นอนหนึ่งคืนเต็มขึ้นไปบนเตียงแทน

“ไอ้สัส แมวกู! ” เจ้าของห้องโวยวาย

“เป็นอะไรวะ” อาร์ถามเมื่อร้อยวันพันปีสามเพื่อนรักไม่เคยจะโผล่มา

“แป้งขอเลิก...” คนตัวโตบอกพร้อมกับถอนหายใจ

โมจินะโมจิ...ถามกันสักคำหรือยังว่าใครอยากจะเลิก

อาร์เลิกคิ้วมองเพื่อน จะบอกว่า “เพิ่งคบเองนี่” แต่ก็นึกได้ว่าสามมันคบใครได้ไม่นาน แต่ก็แปลกใจที่ครั้งนี้เพื่อนดูเสียใจหนักกว่าคราวคบฟ่างอีก

“แล้ว? ”

สามซบหน้าลงกับหมอน รู้สึกเหมือนจะหมดแรงจริงๆ ก็คราวนี้

“ไม่อยากเลิก อยากเจอ อยากคุย อยากขอโทษ” เอาแต่คิดว่าป่านนี้ก้นโมจิจะหนีไปไหนนะ หวังว่าจะไม่ได้ไปเจออุบัติเหตุที่ไหน ขนาดบ้านที่แวะไปดูอีกรอบยังไม่กลับมาเลย

“เมี้ยว” แมวอ้วนตุบตับของอาร์กระโดดขึ้นมาเหยียบหลังแขกของห้อง เลยทำสามหัวร้อน

“แมวเหี้ย! ”

“มึงสิเด็กเหี้ย! ” อาร์โยนหมอนใส่เพื่อน มันเป็นใครถึงกล้ามาว่าแมวเขา!

“กูแม่งนิสัยไม่ดีเหมือนที่แป้งบอกเลยว่ะ” สามหัวเราะเบาๆ คิดถึงคำพูดที่อีกคนบอกเขา แล้วก็พาลนึกถึงพี่คู้ที่ด่าเขาเรื่องนิสัยอยู่เป็นประจำ

สามไม่เคยคิดอยากจะแก้มัน แต่ตอนนี้ให้เขาทำอะไรก็ได้...ขอแค่เจ้าโมจิกลับมา

“คราวนี้หนักว่ะ” เจ้าของห้องนั่งลงบนพรม แขนที่มีรอยสักรูปหัวกะโหลกเอื้อมไปอุ้มแมวมาเกาคาง

“ไหนมึงลองเล่าให้กูฟัง ไม่เล่ากูช่วยมึงไม่ได้นะ” อาร์บอก เพราะสามมันไม่ค่อยเล่าอะไรให้ฟัง

“โมจิเป็นครูของน้องสิบ เจอกันตั้งแต่ที่อยู่โรงเรียนแล้ว...” คนเล่าส่งเสียงอู้อี้เพราะซุกหน้าลงกับหมอน นึกถึงคุณครูในชุดผ้ากันเปื้อนแสนใจดี ถ้าไม่มีเขา...ป่านนี้แป้งคงยังได้ทำงานที่รักเช่นเคย

“มึงชอบเขา? ”

“ตอนแรกแค่ปลื้ม น่ารักดี” สามพลิกตัวนอนหงาย

“เจอกันอีกรอบตอนเขามาสัก ตอนนั้นเลยคิดว่าจะจีบ”

“แล้วก็ไปบังคับขื่นขมเขา” อาร์เสริม

“ถ้าไม่ฟังดีๆ กูจะกินแมวมึง”

“กูก็ไม่คิดว่าคนนี้จะจริงจัง” เจ้าของห้องถอนหายใจ

“ก็จริงจังกับทุกคน” สามบอกตามจริง แต่ด้วยนิสัยของตัวเอง นิสัยของอีกฝ่าย ทำให้มันไม่รอด และเขาก็ไม่เคยจะพยายามปรับตัวอะไร

“แป้งนิสัยดี ใจเย็น” โมจิทั้งยิ้มเก่งแล้วก็น่ารัก

“ต่างจากมึงโดนสิ้นเชิง” อาร์เตือนสติเพื่อนตัวเอง

“มึงโกหกเรื่องอายุไว้นี่ กูว่ามันไม่รอดตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว” เขาว่าต่อให้สามจะอยากได้แฟนกลับมาแค่ไหน แต่ถ้านิสัยแบบนี้ จะอีกกี่รอบ...ก็คงไม่รอด

“กูไม่อยากเลิก กำลังพยายามเปลี่ยน” สามบอกตามจริง เขาไม่เคยเอาใจใส่ใครขนาดนั้น ไม่เคยไปเกาะติดและพยายามเรียนรู้เรื่องของใครขนาดที่ทำกับแป้ง

เพราะไม่ได้กินข้าวมาตั้งแต่เมื่อวานตอนเที่ยง พอถึงบ่ายอีกวันร่างกายก็เหมือนไม่มีแรง

“แต่ถ้าเขาจะเลิก จะทำอะไรได้” อาร์ถาม รอบนี้รู้สึกสงสารเพื่อนตัวเองกว่ารอบที่ผ่านๆ มา

“กูพาเขาไปกินข้าวที่ร้าน ฟ่างขอไปด้วย แล้วตอนกูไปคุยกับเด็กที่ร้านฟ่างไปบอกแป้งว่ากูคบแป้งประชดมัน”

คนฟังเลิกคิ้ว

“ก่อนหน้านั้นมันก็เป็นแบบนั้นนี่ โทษแต่ฟ่างไม่ได้หรอกนะ” อาร์บอก เพราะแต่เดิมสามจะเลิกกับใครก็ไม่พ้นยืมมือฟ่าง จะไปไหนก็ไปกับฟ่าง จนเพื่อนในกลุ่มคิดแล้วว่าสองคนนี้คงไปไหนกันไม่รอด

“แต่ก่อนหน้านั้นกูเคลียร์แล้ว ว่ากูคบแป้ง กับฟ่างจะเป็นแค่เพื่อน” เขาหลับตาลงนึกถึงวันที่โดนตบจนมุมปากแตก

“มึงไม่ถามแฟนมึงอ่ะ ว่าอยากให้แฟนตัวเองเป็นเพื่อนกับแฟนเก่าไหม? ”

“ก็จริง…” คนตัวสูงแค่นยิ้ม

“แล้วมีอะไรทำไมไม่เล่าให้พี่แป้งเขาฟังบ้างวะ”

“มันนิสัยกูนี่หว่า”

“แล้วไอ้นิสัยตรงนี้ไม่อยากเปลี่ยนเพื่อเขาเลยเหรอวะ”

สามยิ้ม โมจินะโมจิ...คิดว่าตัวเองเป็นใครถึงกล้าบอกเลิกกัน

“แล้วนี่ไม่มีช่องทางอื่นติดต่อเขาเลยเหรอ เพื่อนเขา ครอบครัวเขาล่ะ? ” อาร์ถาม แต่สามกลับส่ายหน้า

พอเพื่อนซึมจัด เห็นท่าจะไม่รอดอาร์ถึงได้จัดการโทรหาพี่คู้ ซึ่งได้คำตอบมาว่า…

“ไม่เอา ไม่อยากยุ่ง เดี๋ยวดีกันแล้วเลิกวนไปเหมือนตอนรอบน้องฟ่าง”

.

.

.

“หายไปไหนมาหลายวัน” พี่ใหญ่ของบ้านถามน้องชายคนกลางที่หายไปสองคืนเต็ม ปกติต่อให้เมาหรือเถลไถลแค่ไหนเจ้าสามก็จะกลับมานอนบ้าน

สามไม่ตอบ แต่เดินหลบขึ้นไปอีกฝั่งแทน

“สาม ทำไมไม่มีความรับผิดชอบเลย งานก็มี” พี่หนึ่งมองตามน้องชาย พยายามใจเย็นทั้งๆ ที่ตอนนี้งานในมือรวนไปหมด

“พี่รู้เรื่องจากฟ่านหมดแล้วนะ” พี่หนึ่งบอก แต่อีกคนกลับดูไม่ใส่ใจ

“อืม ครับ”

“อกหักแต่ทำเสียการเสียงานแบบนี้ดีเหรอวะ? ”

“ไม่ดี” น้องชายตอบเสียงเนือย

“แล้วทำทำไม”

สามถอนหายใจ ก่อนจะหันมามองพี่ชายคนโต ดูก็รู้ว่าทางฟ่างคงจะฟ้องมาเต็มๆ

“ให้เมียพี่ลองหายไปบ้างสิ จะได้รู้”

“ไอ้สาม! ”

.

.

.

คนที่เหมือนกำลังจมอยู่กับอะไรบางอย่างตลอดเวลาเงยหน้าขึ้นเมื่อแม่เรียก

“แป้ง อันนี้ให้โต๊ะสาม”

คนฟังขมวดคิ้ว ไม่ชอบคำว่าสามสุดๆ ไปเลย ฟังแล้วรู้สึกหน่วงในใจ เพราะทั้งวันเอาแต่คิดถึง...แล้วก็คิดว่าทำไมเขาถึงหลอกกันได้นะ

“อันนี้หอมทอดกับมันหวานครับ”

“ขอบคุณครับ พนักงานใหม่เหรอครับ? ” ท้ายประโยคแขกหันไปหาเจ้าของรีสอร์ตที่ยืนคิดเงินอยู่อีกมุม

“ลูกชายค่ะ มาเที่ยวพอดี เลยใช้งาน” แม่ของโมจิบอกพร้อมกับยิ้มให้แขกประจำ

“อ๋อ ที่บอกว่าทำงานอยู่กรุงเทพใช่ไหมครับ”

“ใช่ค่ะ น่าจะอายุเท่าๆ กัน”

แป้งวางจานกับแกล้มลงบนโต๊ะสาม ยังไม่ทันจะได้เดินกลับลูกค้าก็ชวนคุยก่อน

“ทำไมไม่มาอยู่ที่นี่นะ ถ้าเป็นผมมาทำงานที่นี่ดีกว่าเยอะเลย เวลามันไหลช้า”

“ก็จริงครับ” แป้งตอบพร้อมกับยิ้ม

อีกหนึ่งอย่างที่พ่อกับแม่เขาทำให้ประหลาดใจก็คือพ่อกับแม่ทำบาร์เล็กๆ ไว้ข้างหน้ารีสอร์ตด้วย ขายเหล้าเบียร์และกับแกล้มเล็กๆ น้อย แม่บอกกำไรดีกว่าตัวรีสอร์ตอีก แต่คนเป็นลูกกลับไม่ค่อยเชื่อสายตา ตอนเด็กๆ ยังบ่นเรื่องเหล้าและบุหรี่จนหูชา แต่ตอนนี้กลับมาเปิดเสียเอง

“ผมชื่อเก้าครับ”

คนที่กำลังอยู่ในภวังค์หันกลับมาหาลูกค้า

“ผมโม..” โมจิเงียบ ก่อนจะบอกออกมาใหม่ “ผมแป้งครับ”

“โมแป้ง? ” คุณเก้าถามพร้อมกับหัวเราะ เมื่ออีกคนดูไม่ค่อยมีสติเท่าไหร่

“แป้งเฉยๆ ” แป้งบอกพร้อมกับแอบถอนหายใจ เพราะบางคนเรียกโมจิจนเข้าติดไปด้วยเลย

คุณเก้าขำ ก่อนจะเลื่อนเก้าอี้ให้ลูกชายเจ้าของรีสอร์ตนั่งด้วยกัน

“ปกติดื่มไหม? ”

“ก็ดื่ม แต่พ่อกับแม่อยู่ผมไม่ดื่ม” แป้งบอกพร้อมกับหัวเราะ หันไปเห็นพ่อแม่มองอยู่

เห็นว่าสามทุ่มก็จะไปนอนกันแล้วปล่อยให้พนักงานทำงานต่อ

“เด็กดีจังเลยนะคุณ”

“กลัวโดนไม้เรียวครับ สมัยก่อนสองคนนั้นเป็นครู”

ลูกค้าประจำของร้านที่เคยได้ยินกิตติศัพท์ของเจ้าของรีสอร์ตบรรยากาศดีหัวเราะ ก่อนจะเลื่อนแก้วให้

“อากาศเย็นๆ แบบนี้ ผมเลี้ยงเอง”

“เลี้ยงลูกเจ้าของร้านเนี่ยนะครับ? ” แป้งแปลกใจ แบบนี้กำไรเต็มๆ เลย

“เลี้ยงเจ้าของร้านผมก็ทำมาแล้ว” ลูกค้าบอกกลั้วหัวเราะ

“พ่อคุณดื่มกับผมประจำ”

คำบอกเล่าทำเอาคนฟังประหลาดใจอีกแล้ว คุณครูฝ่ายปกครองแบบครูนิรันดร์เนี่ยนะ…

“คุณดูเหงานะ” แป้งบอก แต่ก็ยกแก้วมาดื่ม

คนฟังขำ ก่อนจะชี้เข้าที่ตาตัวเอง

“คุณก็ดูเศร้านะ ดูจากตาก็รู้”

แป้งเบิกตากว้าง ก่อนจะยิ้มให้คนที่เดาถูก

“เผลอไปเจอคนแย่ๆ มาครับ”

“แล้วแน่ใจใช่ไหมว่าไม่ได้เป็นคนแย่ๆ สำหรับคนอื่นเหมือนกัน” เก้าบอกพร้อมกับเอนตัวลงบนพนักเก้าอี้

“นั่นสิเนอะ” สำหรับแฟนคุณสามแล้ว เขาเองก็คงเป็นแผลในใจเธอเหมือนกัน พอนึกได้แบบนั้นแป้งก็ถอนหายใจยาว

“คนอกหักมักขึ้นดอย” คุณเก้าบอกพร้อมกับยกแก้วอีกรอบ

“คุณเก้าเหมือนกัน? ”

“เปล่า ผมมีเกสเฮาส์ตรงแถวท่ารถ”

“อ้าว! ” โมจิที่จินตนาการไปว่าคุณเก้าเป็นคนที่อื่นและมาพักร้อนขำร่วน ที่แท้ก็คนที่นี่

“คุณหัวเราะแล้วมีลักยิ้ม” คุณเก้าชี้เข้าที่แก้ม คนฟังเลยยิ้มกว้างกว่าเคย รู้สึกเหมือนลืมสิ่งวุ่นวายใจได้ชั่วขณะ

.

.

.

“คุณไตรวิชญ์ครับ ผมกำลังจะส่งอีเมล และจดหมายเวียนให้ผู้ปกครองทุกคน” สามรับโทรศัพท์ในเช้าที่โมจิไม่กลับบ้านเป็นวันที่สาม วันนี้เขาจัดการพาตัวเองเข้ามานอนเฝ้าในบ้านโมจิเลย อยากรู้ว่าจะไม่กลับบ้านได้กี่วัน

“สรุปแล้วเรื่องคือครูแป้งลาออกเอง จะได้ไม่มีผลกระทบกับประวัติการทำงานนะครับ”

สามเกือบลืมไปแล้วว่าเคยต่อรองกับผอ.โรงเรียนเก่าโมจิไว้ แต่ว่าเรื่องดีชอบมาในเวลาที่ไม่ค่อยดีนัก

แต่พอนึกถึงเรื่องประวัติของโมจิ...ก็พอนึกอะไรออก

“ผมมีคำถาม ถามผอ.อีกสักอย่างครับ” สามถามคำถามบางอย่าง ก่อนจะนั่งรอเอกสารทั้งหมดส่งเข้ามาในอีเมลเวลาไม่ถึงห้านาที

เอกสารประวัติสมัครงานของโมจิมีชื่อที่อยู่พ่อแม่และคนที่ติดต่อได้ เขาเปิดอินเทอร์เน็ตเบราว์เซอร์ ค้นหาอะไรบางอย่างด้วยใจที่เต้นถี่ ก่อนจะกดเบอร์เพื่อโทรเข้า ‘นิรันดร์รีสอร์ต’

ช่างสักเดาะลิ้นอยู่สองสามทีพลางมองข้อมูลในมือ

“รออยู่ที่นั่นแหละโมจิ ผมจะไปรับกลับมาเอง”

.

.

.







TBC.

______________________________________________





ขอบคุณทุกคนที่มาอ่านด้วยกันนะคะ มาลุ้นช่วยเด็กนิสัยไม่ดีกัน  :3123:


หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : We're coming to an end [11/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: little_def ที่ 11-12-2019 12:31:30
เอาล่ะสินังน้าฉาม เจอคุณเก้าไปหน่อยเป็นไง 55555555555
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : We're coming to an end [11/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 11-12-2019 13:26:12
รอตอนต่อไปค่ะ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : We're coming to an end [11/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: pearlluv ที่ 11-12-2019 13:28:43
กอดโอ๋คูมคูแป้งงงงงงง  :hao5: :hao5: 
รอนะคะ  :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : We're coming to an end [11/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ป้าหมีโคตรขี้เกียจ ที่ 11-12-2019 13:41:01
ว๊ายยยย มีตัวละครลับแหละ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : We're coming to an end [11/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: tasteurr ที่ 11-12-2019 13:55:54
ถึงจะหมั่นไส้นังฉามแต่เราก็ไม่เชียร์คุณเก้าหรอกนะ
เพราะถ้าสุดท้ายคูมคูแป้งเขี่ยนังสามทิ้งแฟนคนใหม่ของโมจิต้องเป็นเราเท่านั้น!!!

รู้สึกว่าเวลาสามเรียกโมจิเรียกอ้วนนู่นนี่ก็เรียกด้วยความเอ็นดูนะ
แบบคุณครูแป้งที่อวบๆหนุบหนับๆนี่มันถูกใจสามนัก
เรียกด้วยความหมั่นเขี้ยวไม่ได้จะล้อหรือบูลลี่
แต่นั่นแหละทั้งเรื่องสามกับคูแป้งทั้งเรื่องผู้หญิงคนนั้น
มันก็เพราะสามไม่ค่อยพูดไม่อธิบายดูเล่นๆไปหมดด้วย
ก็สมน้ำหน้า ขอให้ครูแป้งไม่ใจอ่อนง่ายๆเถอะ! :katai3:

 :pig4:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : We're coming to an end [11/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 11-12-2019 14:27:30
 :z6:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : We're coming to an end [11/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 11-12-2019 14:29:44
แป้งไม่ใช่คนใจเย็นเลยนะ แป้งใจเย็นแค่เฉพาะกับสามแต่กับคนอื่นแป้งใจร้อนมาก อยากจับตัวแป้งมาเขย่า แล้วบอกว่า แป้งต้องฟังคนของตัวเองมากกว่าคนอื่น แต่แฟนคนแรกก็เข้าใจแหล่ะ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : We're coming to an end [11/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 11-12-2019 15:06:53
 :mew5: :mew5: :mew5:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : We're coming to an end [11/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: panpang ที่ 11-12-2019 15:20:12
 :m16:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : We're coming to an end [11/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 11-12-2019 15:49:11
 :เฮ้อ:



 :L2: :pig4: :L2:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : We're coming to an end [11/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Ac118 ที่ 11-12-2019 17:15:21
สามกับเก้า เจอกัน  ‘นิรันดร์รีสอร์ต' จะไฟลุกมั้ย55555 เอาใจช่วยคุณเก้าให้อยู่รอดปลอดภัยนะ 

ถึงไม่มีฟ่างเข้ามาวุ่นวาย สักวันก็ต้องมีเรื่องให้ผิดใจกันเพราะนิสัยนังสามนี่แหล่ะ โมจิเองก็หนีเก่ง ต้องปรับต้องจูนเข้าหากันไป เพราะนังสามผีบ้า ไม่มีทางปล่อยโมจิเด็ดขาด แค่นี้ก็จะลงแดงตายแล้ว สมน้ำหน้า!55555555
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : We're coming to an end [11/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 11-12-2019 17:23:35
นังฟ่าง :m16: :m31: :fire: :angry2: :serius2:
ทำครอบครัวเขาแตกแยกนะ :z6:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : We're coming to an end [11/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Majariga ที่ 11-12-2019 18:06:36
ในฐานะที่เราเป็นเอฟซีโมจิ นุ่ม นู้มมมมมมม อยากกระโดดเข้าไปในเรื่อง ไปซัดยัยฟ่างให้สลบ รำคาญญญ!! เลิกเอง งี่เง่าเอง จะมาทวงนังช่างสามคืนอีก โมโหๆๆๆๆ :fire: :angry2:
ส่วนนังช่างสามไปตามโมจิมาคืนเราเลย แกผิดตั้งแต่เอาแฟนเก่างี่เง่าขึ้นรถละ :m16:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : We're coming to an end [11/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: rcbpdr ที่ 11-12-2019 18:18:51
นังสามได้หึงน่ามืดตามัวแน่ๆ อยากให้โมจิตีนังแรงๆ กล้าทำโมจิเสียใจ เหอะ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : We're coming to an end [11/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 11-12-2019 19:10:13
ไปเจอพ่อแม่เค้าต้องทำตัวดีๆนะ​สาม​ ทำตัวไม่ดีระวังเค้าไม่ยกลูกให้นะ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : We're coming to an end [11/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 11-12-2019 19:41:11
เป็นแค่สาม จะสู้เก้าได้เร้อออ อ่ะเอาใจช่วยนะ ง้อคูมแป้งให้ได้ละกัน
 :z2: :z2: :z2:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : We're coming to an end [11/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Jnchnn ที่ 11-12-2019 19:52:36
ค้าง แงงงง ต้องรออีก1สัปดาห์จริงๆหรอคะ  :sad4:
โมจิอย่าให้อภัยง่ายๆ เด็กนิสัยไม่ดีต้องโดนหนักๆ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : We're coming to an end [11/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: TheDoungJan ที่ 11-12-2019 19:58:11
เชียร์คุณเก้าแทนได้มั้ยเนี่ย นังฉามรีบไปตามง้อโมจิกลับมาเลยน้า
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : We're coming to an end [11/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: totorobabii ที่ 11-12-2019 20:03:48
คนแรกเลย ฟ่าง นิสัยเสียมากจริงๆ ความลูกคุณหนูที่ถูกโอ๋และตามใจมาตลอด คิดว่าทำไรตัวเองถูกทุกอย่างจริงๆ
สอง โมจิ นิสัยเดิมเลยชอบหนี เข้าใจนะ แต่บางทีก็ควรฟังบ้าง
สามคือนิสัยเดิมๆที่ไม่ยอมแก้ มารอดูว่าจะแก้ปัญหานี้ยังไง

เก้านี่เป็นหนึ่งในสมาชิกครอบคัวตัวเลขรึเปล่านะ?
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : We're coming to an end [11/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Ginny Jinny ที่ 11-12-2019 20:06:59
คุณช่างมีคู่แข่งแล้ว :hao7:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : We're coming to an end [11/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: 2pmui ที่ 12-12-2019 00:52:41
คู่แข่งมาแล้วนังสามม  หรือยกโมจิให้เค้าไปเลยดี
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : We're coming to an end [11/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: theindiez ที่ 12-12-2019 01:38:04
คุณสามยังมีบางมุมที่ยังเป็นเด็ก ๆ อยู่ ชอบความคีพคาแรคเตอร์นี้ 555 สู้ๆนะคพคุณสาม มีคุณเก้ามาเพิ่มด้วยเนี่ย คู่แข่งแน่ๆเลย
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : We're coming to an end [11/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 12-12-2019 01:57:50
นังฟ่างหล่อนควรเจอแบบนี้แหละ สม!!!
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : We're coming to an end [11/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: jaja-jj ที่ 12-12-2019 09:34:13
โอ้ยยยยย สังหรณ์ใจตั้งแต่ไม่ฟ้องโรงเรียนแล้ววววววววววว เป็นยังไงละโมจิ
หนีอีกแล้วววววว โอ้ยยย ฟังบ้านเจ้าหนู
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : We're coming to an end [11/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 12-12-2019 12:32:32
ต้องโดนโมจิย้อนบ้างสักที อิสาม ปากดีนัก บอกแล้วว่าที่ชอบเรียกชอบแซว มันบูลลี่ๆๆ เอามันให้หนักเลยโมจิ เอาให้สำนึก  :laugh:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : We're coming to an end [11/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: LifePo-YuGu ที่ 12-12-2019 17:43:51
อย่าทะเลาะกันไปมากกว่านี้เลยน่าาา  :sad4:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : We're coming to an end [11/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 13-12-2019 08:23:38
รอตอนต่อไป~
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : We're coming to an end [11/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 13-12-2019 21:38:24
 :z3:


เอาแฟนใหม่ไปเจอแฟนเก่า เพื่อ ??????


เราไม่มีความจำเป็นต้องเป็นเพื่อนกับทุกคน ใช้แค่คำว่าเพื่อน ก็พอแล้วจ้ะ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : We're coming to an end [11/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 13-12-2019 23:10:15
โมจิมีหนุ่มมาชอบแล้ว และดูโตเป็นผู้ใหญ่ด้วยย  :mew1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 11 : We're coming to an end [11/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: smmikie ที่ 14-12-2019 16:25:03
ค้างไปอีกกกกก

แล้วถ้ามาเห็นว่ามีหนุ่มแอ๋วเมียตัวเองจะเป็นไงเนี่ย
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 12 : None of us are perfect [18/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: zearet17 ที่ 18-12-2019 15:07:27
Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู
12 : None of us are perfect




คนที่กำลังเช็ดจานอยู่ยืนเหม่อจนคนเป็นแม่ลอบมองอยู่หลายรอบ แป้งทำจานแตกเป็นรอบที่สอง ดีที่มันไม่ได้บาดมือ

“คนใจเย็นของแม่หายไปไหน” แม่ถามพร้อมกับห่อเศษจานแก้วเข้ากับกระดาษหนังสือพิมพ์ให้รัดกุม เพื่อไม่ให้บาดมือลูกน้องหรือน้องคนเก็บขยะ

“อ่า ขอโทษครับ” คนเหม่อยิ้มแหย

แป้งอยู่ช่วยแม่เก็บของในครัวหลังจากที่จัดการจานกองโตเสร็จ อันที่จริงที่นี่มีลูกจ้างทั้งกะกลางวันและกลางคืนเพื่อช่วยงาน แต่พ่อกับแม่ยังยันยืนว่าอยากจะทำสิ่งที่ทำได้เอง เพราะไม่อยากว่างจนเกินไป

“เราไม่ได้เจอกันนานแค่ไหนแล้วนะ” แม่ถามลูกชายที่กำลังเรียงจานลงบนชั้น

“จะสองปีแล้วครับ” แป้งตอบพลางนึกย้อนไป

พอพ่อกับแม่เกษียณท่านก็กลับมาบ้านเกิดของแม่ ตอนแรกนึกว่าจะมาใช้ชีวิตสโลว์ไลฟ์กันสองคน ไม่รู้คิดอะไรกันอยู่ ได้ข่าวอีกทีก็เริ่มทำรีสอร์ตแล้ว

“แป้งว่าพ่อกับแม่เปลี่ยนไปไหม”

“ครับ”

แป้งพยักหน้ารับ เขาว่าพ่อกับแม่เปลี่ยนไปเยอะมาก เรื่องทำรีสอร์ตก็ว่าแปลกใจแล้ว แต่ยิ่งพอรู้ว่าเปิดบาร์ขายเหล้าด้วยก็ยิ่งทึ่ง ที่มากไปกว่านั้นคือท่าทางสบายๆ แบบที่เขาไม่ค่อยได้เห็น

“ส่วนแป้งเองก็เปลี่ยนไปนะ” แม่ทัก แต่ลูกชายเองกลับไม่รู้ตัว

“แต่ก่อนแป้งมีสติกว่านี้ ใจเย็นกว่านี้” แม่บอก นึกถึงลูกชายคนเรียบร้อยสมัยก่อน

แม่กับพ่อรู้ว่าพอโตขึ้นแป้งมีหลายๆ เรื่องที่ไม่กล้าบอก แต่โดยรวมก็เป็นเด็กดี ไม่เคยทำให้พ่อแม่เดือดร้อนใจ แม่รู้ว่าเรื่องงานคงทำให้ลูกชายเสียศูนย์ ว่าแต่…

“ไม่ใช่ทะเลาะกับแฟนแล้วหนีมานะ” ถ้าเป็นแค่เรื่องงานแม่ว่าลูกชายคงไม่เศร้าขนาดนี้

ลูกชายเหลือบมองคุณครูปิ๋มผู้เคยสอนเด็กมัธยมปลายตัวแสบ ซึ่งเป็นผู้ที่เขาไม่เคยโกหกหรือเอาชนะได้เลย

“อ่า ครับ”

“แม่ควรจะดีใจที่ลูกชายหัดมีแฟน หรือเสียใจที่ทะเลาะกับแฟนดี” แม่พูดไปขำไป ดีที่ลูกชายยังไม่เปลี่ยนไปขนาดที่ว่าจะเลือกโกหกพ่อแม่

“ควรจะเสียใจเรื่องงานมากกว่านะแม่” แป้งยู่หน้า

“ก็อย่าเอามันมาปนกันสิ” แม่บอก

“เรื่องงานช่างมันก่อน พักหัวให้โล่ง ทำงานกับพ่อแม่ไปก่อนค่อยกลับไปตั้งหลักใหม่ สมัยนู้นกว่าแม่จะได้บรรจุก็ลุ้นตั้ง 5 ปี เงินเดือนสามพันเอง”

คนที่กำลังความคิดวุ่นวายยิ้มออกในที่สุด เมื่อแม่เริ่มเล่าเรื่องอดีตก่อนที่จะบรรจุและไปเจอพ่อให้ฟังเป็นรอบที่ล้าน

“แล้วแม่ก็เจอกับพ่อที่โรงเรียนที่แม่บรรจุ ตอนนั้นพ่อหล่อเฟี้ยว” แป้งเล่าต่อให้ คนเป็นแม่ถึงได้เปลี่ยนเรื่องเมื่อลูกชายจับทางได้

“เรื่องแฟนก็ค่อยๆ คิดว่าจะเอายังไงต่อก็แล้วกัน”

ลูกชายยิ้มพลางส่ายหน้า ถึงตอนนี้ไม่ต้องคิดแล้ว

“เราเลิกกันแล้วครับ” แป้งบอกตามตรง

ที่จริงก็ไม่ได้อยากปากไวบอกเลิกขนาดนั้น แต่ไม่รู้ทำไมถึงได้งี่เง่ากว่าที่เคย ตอนเป็นเรื่องของคนอื่นให้คำแนะนำได้ตั้งมากมาย แต่พอเป็นเรื่องของตัวเอง...กลับเอาตัวไม่รอด

“อะไร แม่ยังไม่เห็นลูกสะใภ้เลย” แม่แซว เลยทำเอาอีกคนพูดไม่ออก ได้แต่ยิ้มฝืน

คุณครูปิ๋มถอนหายใจยาว ก่อนจะถามลูกชายคนเดียว

“เกิดมาจะ 30 ปีเคยอกหักยัง?”

“ยังเลยครับ”

“ก็ต้องลองอกหักครั้งแรกนะคนเรา”

แป้งขมวดคิ้ว จะขำก็ขำไม่ออก...มันใช่เรื่องต้องลองด้วยเหรอแม่...

“แม่เคยอกหักไหม” แป้งถามกลับ

“เคยสิ สมัยสาวๆ แม่ก็อกหักมานับไม่ถ้วน” แม่เล่าไปขำไป ก่อนจะหันมาบอกลูกชายที่แต่ก่อนไม่เคยปริปากเล่าให้พ่อแม่ฟังเรื่องรักๆ ใคร่ๆ

“อย่าเครียดมาก ทุกอย่างมีทางออก ค่อยๆ คิด”

แป้งยิ้มรับ

“ตอนนี้ทุกอย่างเหมือนเป็นเรื่องใหญ่ แต่ถ้าเวลาผ่านไป เรื่องทะเลาะกับแฟนหรือเรื่องโดนไล่ออก มันก็เป็นเรื่องนิดเดียว”

“แม่กับพ่อดูเป็นวัยรุ่นขึ้นเยอะเลย” แป้งบอกเพราะสมัยก่อนพ่อกับแม่เข้มงวดกว่านี้หลายเท่าตัว

“ยังไม่แก่นะยะ”

แม่กับลูกคุยกันไปขำไป แป้งว่าสุดท้ายแล้วที่ปรึกษาที่ดีกว่าใครก็คือพ่อกับแม่อยู่ดี

“อยู่ที่นี่เจอแต่วัยรุ่น ก็เลยสดชื่นตามเขาไปเลย” แม่เล่าไปพลางเช็กของในห้องครัวไปพลาง

“แม่ว่าแป้งอยู่กับตัวเองเยอะไป ลองอยู่ที่นี่สักพัก เผื่อจะได้กลับไปร่าเริงเหมือนเก่า”

ลูกชายคนเดียวยิ้ม ก่อนจะสวมกอดคุณแม่เบาๆ เพื่ออ้อน

“ขอบคุณครับแม่”

แม่ยิ้มก่อนจะลูบผมนิ่ม

“ถ้ากลับไปแล้วไม่ได้งานก็อย่าไปเครียด บ้านก็ไม่ต้องผ่อน งานสำรองที่นี่ก็มี ส่วนแฟนช่างมัน หล่อๆ แบบลูกแม่หาได้ดีกว่านั้นเยอะ”

คำปลอบใจของแม่ทำเอาลูกชายยิ้มกว้าง

“แม่เปลี่ยนไปจริงๆ นะเนี่ย นึกว่าจะเอาไม้เรียวมาตีเหมือนสมัยเด็ก” เขาแซว เมื่อนึกได้ว่าเคยโดนตีที่เปิดเพลงเสียงร็อคดังรบกวนเพื่อนบ้าน

“คนเรามันมีหลายมุม แต่ก่อนลูกยังเรียนพ่อกับแม่ก็ต้องเข้มงวดหน่อย ตอนนี้โตแล้ว”

แป้งพยักหน้ารับ บางทีเริ่มเข้าใจที่แต่ก่อนพ่อกับแม่มักจะเข้มงวดทั้งเรื่องเรียนและเรื่องแฟนแล้ว เพราะบางอย่าง...ถ้าไม่โตพอก็ไม่มีทางที่จะเรียนรู้และแก้ไขปัญหาได้เอง

.

.

.

“มาอีกแล้วเหรอครับ มาเร็วด้วยวันนี้” แป้งทักลูกค้าประจำที่วันนี้ไม่ได้มามือเปล่า

“ทักทายลูกค้าแบบนี้เหรอเนี่ย” คุณเก้าขำร่วน ก่อนจะยกของฝากให้ดู วันนี้ลงไปเชียงใหม่ได้ของฝากเจ้าอร่อยมา เลยรีบมาตั้งแต่หัวค่ำเพราะกลัวบ้านนี้จะกินข้าวก่อน

“ผมมีไส้อั่วมาฝาก เจ้าอร่อยเลยนะ เห็นแม่คุณเล่าให้ฟังว่าลูกชายชอบกินผมเลยหิ้วมา”

พอเห็นของกินโมจิก็ตาโต รีบเชิญลูกค้าเข้าร้านทันทีโดยไม่อิดออด

“เชิญครับ”

คุณลูกค้าหัวเราะเมื่อลูกชายเจ้าของบ้านถือถุงของฝากเข้าไปจัดจานให้เรียบร้อย แป้งแบ่งหนึ่งส่วนไว้เป็นข้าวเย็นแบบที่คุณเก้าบอก แล้วก็แบ่งอีกส่วนออกมาเป็นกับแกล้มของคุณเก้า

“แม่คุณเล่าให้ฟังว่าคุณชอบกิน แต่ผมเห็นคุณตั้งหลายคืนแล้วไม่เห็นจะกินอะไร” คุณเก้าบอกเพราะมานั่งที่บาร์นี้ทุกวัน ชวนลูกชายเจ้าของบาร์ทั้งกินและดื่มทุกวัน ก็ไม่เห็นจะสนใจอะไร แต่วันนี้ยอมมานั่งเป็นเพื่อนโดยไม่อิดออด

แป้งหัวเราะแหะ วันก่อนๆ กินไม่ลงก็จริง แต่วันนี้แหละ...จะกินทุกอย่างให้เกลี้ยง!

“แม่ผมเล่าอะไรบ้างเนี่ย” แป้งถามไปจิ้มไส้อั่วรสกลมกล่อมเข้าปากไปด้วย

“เล่าทุกเรื่องแหละคุณ ที่นี่มันแคบ พอผมรู้โลกก็รู้” คุณเก้าเล่าไปด้วยสะกิดให้ดูสาวชุดดำตรงบาร์อีกฝั่งด้วย

“สวยมาก น่าจะคนจีน”

“คุณนี่น้า” แป้งส่ายหน้า หลายๆ วันที่ผ่านมาที่ไม่อยากนั่งคุยกับคุณเก้าเพราะต้องมาคอยส่องสาว แถมฟังเรื่องโดนสาวหักอกไปมีคนใหม่ ลำพังแค่เรื่องของตัวเองยังเอาตัวไม่รอดเลย

“ผู้หญิงก็เหมือนดอกไม้เนอะ ส่งกลิ่นหอม แต่ก็ไม่ให้เราดอมดม”

คนฟังขมวดคิ้วแน่น จะขำก็ดูเสียมารยาท จากที่เศร้าๆ พอมาเจอคุณเก้าเพ้อมากกว่าก็เลยรู้สึกเหมือนตัวเองไม่ได้เศร้าอะไรขนาดนั้น

“จะว่าไปแล้ว ผมก็ลืมถาม คุณแป้งมีแฟนหรือยัง? ” คนอกหักที่มานั่งเหงาทุกวันถามเพื่อนใหม่

แป้งเคี้ยวไปส่ายหน้าไป

“เลิกแล้วครับ เพิ่งเลิกมาเหมือนกัน” แป้งบอกตามตรง ถึงในใจจะเหมือนมีคนเอาเข็มมาทิ่มอยู่ตลอดเวลาก็ตาม พูดถึงแล้วก็คิดถึง…

ถึงจะมีเวลารู้จักกันแค่ไม่กี่เดือนแต่กลับรู้สึกว่าผูกพันกับคุณสามมาก แปลกดีเหมือนกัน

“ดวงคนอกหักอย่างเรา ต้องไปทำบุญแล้วนะ”

พวกเขาดื่มไปคุยกันไปสัพเพเหระ จนคุณเก้าสะกิดอีกรอบ

“ไม่เอาแล้ว เดี๋ยวโดนหาว่าถ้ำมอง” แป้งเอ็ดคนข้างตัวที่ชอบสะกิดให้ดูสาว จนกระทั่งรู้สึกเหมือนมีคนมายืนอยู่ข้างหลัง เจ้าตัวถึงได้เอี้ยวมามอง

“ดูสบายดีนี่...” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยทักทายในตอนเกือบทุ่ม

“คะ...คุณสาม” โมจิอ้าปากค้าง แทบจะคายของที่เคี้ยวอยู่ในปาก ตามมาถึงที่นี่ได้ยังไง!

คนตัวสูงมองโมจิที่ดูสบายอกสบายใจดี ทั้งๆ ที่ฝั่งเขาทั้งเป็นห่วงทั้งเสียใจจะเป็นจะตาย ตอนแรกสามเดินไปที่เคาท์เตอร์เพื่อจะถามหา แต่เห็นบางคนนั่งอยู่ตรงบาร์เสียก่อน เลยรีบก้าวเข้ามาหา

“คราวนี้หนีมาไกลใช้ได้” สามบอกพร้อมมองเจ้าโมจิที่ดูตระหนก ก่อนจะมองปราดไปยังผู้ชายอีกคนที่ดูสนิทสนมกับคนของเขา

“เรามีเรื่องต้องคุยกัน” สามบอกเสียงเรียบ กำมือแน่น…ใจจริงอยากจะจับอีกคนมาบีบแทน

โมจิกะพริบตาปริบๆ มองคุณสามไปพลางนึกไปพลางว่าตัวเองอาจจะฝันอยู่ มารู้ตัวอีกทีตอนโดนดึงมือให้ลุก

“ผมไม่ไป” แป้งพยายามดึงมือออก ตอนนี้ยังไม่พร้อมคุยเพราะยังเบลออยู่ ไม่อยากเผลอทำตัวงี่เง่าแบบเคย แต่อีกคนกลับทำหน้าดุใส่

“ต้องไป! ”

“เอ่อ ใจเย็นนะครับ” คุณเก้าเห็นรังสีความไม่เป็นมิตร เลยรีบปราม

“คุณไม่เกี่ยว” สามหันมาบอกผู้ชายอีกคน เรื่องนี้แค่เขากับแป้งก็ยุ่งยากมากพอแล้ว ไม่อยากให้มีคนมาเกี่ยวข้องอีก

“ขอโทษนะครับคุณเก้า” แป้งหันมาบอกอีกคน เลยโดนสามดึงมือให้ออกเดิน ดูจากหน้าแล้วก็รู้ว่าคุณสามกำลังโกรธมาก

.

.

.





“คุณสามต้องใจเย็นกว่านี้นะครับ” แป้งดึงมือออกจากคนตัวใหญ่ หลังจากโดนฉุดกระชากลากถูออกมาด้านนอก ตอนนี้พวกเขาเดินอยู่บนถนนแคบๆ ไกลออกมาจากบ้านไม่กี่ร้อยเมตร ที่นี่ตอนกลางคืนเงียบสงัด อากาศข้างนอกในช่วงปลายปีเย็นจัด แต่ตอนนี้ต่างคนก็ต่างร้อนใจ เลยไม่มีใครพูดถึงกลุ่มหมอกเย็นที่โปรยปรายลงมาทั่วบริเวณ

“ใครจะทนได้วะแป้ง เป็นห่วงแทบตายสุดท้ายแฟนตัวเองอยู่กับคนอื่น!” สามเสียงดัง อยากจะจับโมจิมาเขย่าสักทีให้หายมึน เป็นแค่ก้อนโมจิแท้ๆ!

“ใช่ครับ เป็นใครก็ทนไม่ได้” แป้งบอกพร้อมกับถอนหายใจยาวเมื่อนึกถึงเรื่องของคุณสามกับคุณฟ่างที่ยังติดอยู่ในหัวมาหลายวัน สลัดยังไงก็ไม่หลุดสักที

“โมจิ! ”

คนโดนเรียกเสียงดังเม้มปากแน่น ก่อนจะบอกเสียงสั่น

“ผมชื่อแป้ง ไม่ใช่โมจิ ไม่ใช่อ้วน ไม่ใช่หมู” สิ้นเสียงน้ำตาก็หยดแหมะ

สิ่งที่ติดอยู่ในใจมาตลอดอีกอย่างก็คือ...คุณสามเห็นเขาเป็นแฟนจริงๆ หรือเป็นตัวอะไรกันแน่

“ถ้าคุณสามไม่ชอบที่ผมเป็นแบบนี้ ก็อย่ามายุ่งกับผมเลย”

คนไม่ได้ตั้งใจจะว่าเมื่อเห็นน้ำตาอีกคนแล้วก็กระบอกตาร้อนผ่าว

“แป้ง ไม่เอาแบบนี้” สามใจอ่อนยวบ รู้ว่าอีกหนึ่งสาเหตุที่ทำให้แป้งโกรธวันนั้นก็เป็นเพราะเรื่องนี้ เขากลืนคำขอโทษของตัวเองลงไปอย่างยากลำบาก ก่อนจะย่อตัวเพื่อให้มองหน้าคนที่กำลังก้มหน้าได้ชัด

“ที่เรียกแบบนี้เพราะเห็นว่ามันน่ารัก” สามบอกตามตรง มือใหญ่วางบนท้ายทอยอีกคนแล้วลูบเบาๆ

“ไม่ได้คิดจะว่าแป้ง ไม่เคยคิดจะว่าเลยสักครั้ง” สามบอก สุดท้ายก็ดึงคนที่กำลังร้องไห้เข้ามากอด ซุกจมูกลงที่กระหม่อมอีกคน

“ไม่รู้ว่าจะทำให้เป็นแบบนี้ ขอโทษนะครับ”

แขนล่ำกอดตัวอีกคนให้แน่นขึ้น นึกได้ว่ามาที่นี่เพราะอยากจะคุย ไม่ได้จะมาทะเลาะให้รู้สึกแย่กันไปมากกว่านี้ จะว่าไปแล้วเขาทำแฟนตัวเองร้องไห้ไปกี่ครั้งแล้วนะ…

“ให้ตีคืนไหม หรือเรียกอะไรคืนก็ได้ ดีไหม? ” สามปลอบอีกคนเหมือนกำลังปลอบหลานชายวัยสี่ขวบ เขามันไม่เก่งเรื่องจัดการเรื่องเฉพาะหน้าแบบนี้ แต่อะไรที่ทำให้แป้งรู้สึกดีขึ้นก็อยากทำ

อย่างน้อยก็อยากให้แป้งด่าว่าเขาเหมือนคนอื่นๆ จะได้ไม่รู้สึกผิดมากมายแบบนี้

“ผมเป็นแฟนที่ไม่ได้เรื่องเลยเนอะ” สามบอกเมื่ออีกคนไม่ยอมเงยหน้ามาหากันสักที

เมื่อก่อนทั้งเพื่อนและใครต่อใครก็บอกว่าถ้าได้เขาเป็นแฟนแล้วคงน่าอิจฉา เพราะทั้งหน้าตาและฐานะ แต่ตัวสามเองตอนนี้กลับมองว่าเขาเป็นแฟนที่แย่...

“ทั้งเอาแต่ใจ มีอะไรก็ไม่บอกแป้ง ปากเสียอีกต่างหาก”

คำพูดพี่หนึ่งที่ชอบบอกว่าสักวันสามจะเสียใจเพราะปากวนอยู่ในหัว เจ้าตัวเลยแค่นยิ้ม

“แต่ยังไงก็อยากให้แป้งยกโทษให้”

“ผม…” แป้งรู้ว่าที่หนีมามันงี่เง่า รู้ว่าตัวเองไม่เป็นผู้ใหญ่เอาเสียเลย ตอนนั้นเขาควบคุมอารมณ์แทบจะไม่ไหว มองย้อนกลับไปแล้วไม่ชอบใจตัวเองสุดๆ สายตาของคุณสามตอนนี้ดูทั้งเหนื่อยและเศร้า

พวกเขาทั้งคู่เงียบลงไป บางทีน่าจะถึงเวลาที่ควรจะคุยกันดีๆ เสียที

“คุณสามมาทำไม” เจ้าถิ่นมองคนตัวโตที่ไม่คิดเลยว่าจะหากันเจอ

“แล้วแป้งหนีมาทำไม” สามละอ้อมแขนออก ปล่อยให้อีกคนเดินนำช้าๆ ส่วนเขาก้าวตาม

“ก็…” คนอายุเยอะกว่าอึกอัก จะบอกว่าตอนนั้นทั้งหึง ทั้งน้อยใจและโมโหหิวก็ดูจะ…

“ก็อะไรครับ? ”

แป้งส่ายหน้าไปมา เพราะถ้าบอกเหตุผลไปคงจะโดนคุณสามดุแน่นอน

สามเหลือบมองคนที่เดินทอดน่องไปพลางมองข้างหน้าไปพลาง

“ฟ่างเคยเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกัน เมื่อปีที่แล้วคบกันอยู่เกือบครึ่งปี แล้วก็เลิกกัน จนมาเจอแป้ง”

สามเว้นไปก่อนจะถอนหายใจ

“ผมคบๆ เลิกๆ กับฟ่างบ่อย คราวนี้เขาเลยไม่เชื่อว่าเลิกจริง แต่ก็เคลียร์กันแล้ว วันนั้นที่โดนตบมาจนปากช้ำ คิดว่าจะจบแต่เขาไม่จบ”

แป้งนึกออก วันนั้นถึงได้ถามย้ำว่าคุณสามไปโดนอะไรมา ก็ว่าอยู่ว่าใครจะเดินเอาหน้าไปกระแทกประตูขนาดนั้น โกหกกันอีกแล้ว...

“เรื่องก็มีแค่นี้ แต่มีคนร้องไห้ ไม่ฟัง หนีมาตั้งไกล”

“ผมเหรอ? ” โมจิหยุดเดินชี้มือเข้าหาตัวเอง หน้าตางงจนอีกคนขำ

“จะใครล่ะ” สามขมวดคิ้วแน่น ก่อนจะดึงอีกคนเข้ามากอดอีกรอบ น่ามันเขี้ยวจริงๆ!

แป้งสูดกลิ่นน้ำหอมที่คุ้นชินเข้าปอด ก่อนจะบอกเสียงอู้อี้

“ผมไม่เข้าใจ ว่าทำไมคุณสามถึงพาผมไปกินข้าวกับแฟนเก่า ไม่เข้าใจว่า...”

เขาเว้นไปสักพัก ก่อนจะซบหน้าลงกับอกกว้าง

“ทำไมถึงมาคบกับคนแบบผม” แป้งบอกอีกครั้ง

ในฐานะที่เห็นคุณสามมานานทั้งในฐานะน้าสามของน้องสิบและช่างสักในเพจดัง แป้งรู้สึกว่าคุณสามเป็นเหมือนคนที่เอื้อมไม่ถึง เพราะฉะนั้นถึงจะบอกว่าคบกันแล้ว ถึงจะใกล้ชิดกันแล้ว ลึกๆ ก็ยังรู้สึกว่าคนที่กอดกันอยู่เป็นแค่ความฝัน

ไม่ใช่ว่าแป้งไม่มั่นใจในคุณสาม...แต่แป้งแค่ไม่มั่นใจในตัวเอง แต่ถ้าถามว่าเขาชอบคุณสามไหม เขาชอบมาตั้งนานแล้ว

“ผมว่าคุณสามเหมาะกับคนสวยๆ หล่อๆ หุ่นดีๆ ”

คนฟังขมวดคิ้ว เพราะแบบนี้ใช่ไหมพอโดนเรียกหมูถึงโมโหเป็นหมูหน้างุ้ยขนาดนั้น

“เชื่อใจกันบ้างสิ” สามบอกพร้อมกับลูบผมนุ่มไปมา แปลกดีที่จอมโลเลแถมไม่เคยเชื่อใครแบบเขาต้องมาบอกให้โมจิเชื่อใจกัน

“คุณสามโกหก”

“เอ้า” คนโดนหาว่าโกหก ยกมือมาบีบแก้มอย่างมันเขี้ยว

“พูดอะไรก็ไม่ฟัง พูดอะไรก็ไม่เชื่อ” สามยิ้มบาง ก่อนจะขอจริงจัง

“มีเรื่องอยากจะขอ…” สามเป็นพวกไม่ชอบง้อคน ไม่ค่อยใส่ใจคนรอบข้าง แต่ตั้งแต่รู้จักโมจิ เขาก็คิดอะไรเล็กน้อยจนตัวเองแปลกใจ

”ไม่เลิกกันได้ไหมครับ” เขาอ้อนวอน

วินาทีที่แป้งบอกว่าเราเลิกกัน สามรู้สึกชาไปทั้งตัว ตอนแรกที่คบไม่ได้คาดหวังอะไรกับความรักครั้งนี้ด้วยซ้ำ แต่มาถึงตอนนี้ยังไงก็ไม่อยากเลิก

“ผม…” แป้งหลุบตามองต่ำก่อนจะยกมือขึ้นโอบเอวอีกคนไว้

“ผมผิดเอง ผมไม่ฟังอะไรเลย ทั้งๆ ที่โตกว่าแท้ๆ ”

สามคลี่ยิ้ม โมจินี่น้า...

“ผมต่างหากที่ผิด ผมมันเด็กนิสัยไม่ดีแบบที่แป้งว่า” สามรู้ว่าตัวเองเป็นคนคิดน้อยแต่ก็ไม่เคยคิดจะแก้ไข แต่ตอนนี้อยากแก้มันไปทีละนิด...ถ้ามันทำให้ได้อยู่กับแป้ง คราวนี้สัญญาว่าจะบอกทุกอย่าง สัญญาว่าจะไม่เอาแต่ใจ สัญญาว่าจะเอาใจเขามาใส่ใจเรามากขึ้น สัญญาว่าจะไม่ทำแป้งเสียใจอีก

“ยกโทษให้กันนะ” สามแนบหน้าผากเข้ากับหน้าผากคนที่เพิ่งจะเงยหน้ามา

“ต่อไปทำอะไรจะถามแป้งก่อน แป้งเองมีอะไรก็ให้บอกนะ” คนตัวโตขออีกรอบ ซึ่งอีกคนก็พยักหน้าเข้าใจ เพราะถึงยังไง...ก็ยังอยากจะอยู่ด้วยกัน

“อื้อ อย่าบีบ” คนโดนบีบเอวโวยวาย มือคุณสามนี่หนุบหนับเหมือนหนวดปลาหมึกเลย!

“มันเขี้ยวว่ะ” สามบ่นลอดไรฟัน ขอโทษแล้ว คืนดีแล้ว ต่อไปก็อยากจะตีก้นทำโทษหนักๆ คนบ้าอะไร หนีได้เป็นหนังอินเดียเลย

“ปล่อยได้แล้ว เดี๋ยวที่บ้านมาเห็น”

สามผละตัวออกอีกรอบอย่างเสียดาย ยังไม่ทันคิดว่าจะเดินไปทางไหน ก็ได้ยินเสียงเรียกมาแต่ไกล

“แป้ง มายืนทำอะไรที่ถนนมืดๆ เข้าบ้านกินข้าวกันเร็ว”

ลูกชายมองแม่ที่เดินออกมาตาม จะว่าไปแล้วถนนตรงนี้ห่างจากบ้านไม่ไกล ถ้าแม่มาถึงก่อนหน้านี้สักสองนาที...เห็นว่าน่าจะไม่รอด

แป้งลูบท้ายทอยตัวเองเบาๆ ...รู้สึกเสียววาบตรงนี้พิกล

ส่วนสามที่ยืนอยู่มองโมจิสลับกับมอง...แม่ยาย

“สวัสดีครับ” คนตัวสูงยกมือไหว้ ยิ้มหล่ออย่างใจเย็น เตรียมใจไว้แล้วว่าต้องมาเจออะไร

ส่วนแม่จ้องหน้าลูกชายตัวดี ก่อนจะยิ้มให้คนแปลกหน้า ไม่เห็นรู้ว่าลูกชายมีเพื่อนแถวนี้ด้วย

“ไปทานข้าวด้วยกันนะคะ” คนเป็นแม่ชวน

“แม่เดินออกมาทำไม”

“มาตามแป้งไปกินข้าว เจอคุณเก้าบอกว่าเดินออกมากับเพื่อนเลยมาเรียก” แม่บอกก่อนจะเดินนำไป

แป้งอยากจะกลับไปขอบคุณคุณเก้าที่ไม่เล่าอะไรแปลกๆ ให้แม่ฟังมากกว่านั้น”

.

.

.

โมจิที่ตอนนี้รู้สึกเหมือนใช้โชคดีในปีนี้หมดไปกับเหตุการณ์ก่อนหน้า นั่งพร้อมหน้าพร้อมตากินข้าวอยู่กับพ่อและแม่ ส่วนข้างตัวคือคนตัวสูงที่นั่งเด่นเป็นสง่าเหมือนหลุดออกมาจากในทีวี

“แป้งไม่เห็นบอกว่าจะมีเพื่อนมา จะได้เตรียมกับข้าวเยอะกว่านี้” พ่อบ่นลูกชาย ส่วนแม่จ้องเพื่อนลูกชายเขม็งเหมือนตาจะหลุดออกมา เห็นตรงถนนมืดๆ ไม่ค่อยชัด พอสว่างเลยมองใหญ่

“สามครับ นี่พ่อกับแม่ผม” แป้งแนะนำอีกที ซึ่งสามก็ยกมือไหว้อีกรอบ

คนเป็นพ่อรับไหว้ตามปกติ ส่วนแม่กลับจ้องหน้ากันอยู่อย่างนั้น

“พ่อแม่ครับ นี่สาม”

“เพื่อนเจ้าแป้ง ทำงานทำการอะไรล่ะ” พ่อนั่งกินข้าวไปถามไปเหมือนถามสารทุกข์สุกดิบของคนรู้จักกัน

“เป็นช่างสักครับ”

พอได้ยินแบบนั้นแม่ก็ยิ่งจ้อง จนแป้งกลัวว่าคุณสามจะพรุนไปก่อน

“แล้วก็เป็นเจ้าของร้านอาหารด้วยครับ”

“ดีนี่ ร้านอะไร” พ่อเลื่อนกับข้าวมาให้ตักพร้อมกับถามด้วยความสนใจ ใจจริงอยากให้มีร้านอาหารที่รีสอร์ตด้วย แต่ยังไม่มีความรู้ด้านนั้นเท่าไหร่ เลยได้แต่ขายขนมขายเครื่องดื่มไปพลางๆ

“เป็นร้านอาหารญี่ปุ่นครับ มีหลายสาขาเลยในกรุงเทพ กำลังขยายสาขาออกต่างจังหวัดด้วย” สามตอบยิ้มๆ ทำเอาพ่อแม่มองหน้ากัน พ่อไม่คิดว่าลูกชายจะมีเพื่อนรวย ส่วนแม่คิดไปอีกอย่าง…เรื่องเล่าที่ว่าลูกชายทะเลาะกับแฟนและเลิกกันแล้วผุดออกมาเป็นฉากๆ

แต่แม่ว่าแม่น่าจะคิดมากไปเอง...

“ที่บ้านทำธุรกิจอาหาร มีโรงงานแปรรูปครับ” สามผู้ไม่เคยต้องมาตอบคำถามพ่อแม่แฟนคนไหน ไม่เคยแคร์ด้วยซ้ำว่าใครจะคิดยังไง กำลังพยายามงัดทุกอย่างที่อยู่ในหัวตอนนี้ออกมา ใจจริงอยากฮุบงานพี่หนึ่งมาโมเมด้วย แต่ก็ไม่อยากโกหกแล้ว

ถึงเขาจะเด็กกว่า...แต่อยากให้พ่อแม่มั่นใจว่าดูแลก้อนโมจิกลมๆ ได้อย่างแน่นอน

พ่อเลิกคิ้วมองเพื่อนลูกชาย ส่วนแป้งก็มองคนที่จนถึงป่านนี้เพิ่งรู้ว่าทำงานเยอะขนาดนี้

“โห โปรไฟล์อย่างกับจะมาขอลูกเรานะแม่” พ่อบอกแม่เอาฮา แต่แม่ไม่ฮา...ทีนี้เลยเงียบทั้งโต๊ะ

“คือ…” แป้งอยากจะอธิบายหลายอย่าง เพราะตอนนี้มาไกลเกินจะหนีแล้ว

“ทานข้าวค่ะ เดี๋ยวจะไปอาบน้ำนอนแล้ว เพื่อนเจ้าแป้งจะได้ไปพักด้วย มีที่พักยังเรา” แม่ถามเสียงเรียบ สามเลยรีบตอบ

“มีแล้วครับ ผมเช่าไว้ตรงปากซอย”

“รีสอร์ตคุณเก้าแน่เลย” พ่อบอกพลางขำ “จุดไต้ตำตอนะเนี่ย”

“ไปส่งเพื่อนไป เดี๋ยวพ่อกับแม่ก็ขึ้นนอนแล้วพรุ่งนี้ต้องตื่นเช้า วันนี้ให้น้องๆ เก็บร้านเก็บครัวกันเอง” แม่บอกเมื่อเห็นว่าทุกคนทานข้าวเสร็จแล้ว แต่ยังไม่มีใครยอมลุกไปไหน

.
.
.


หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 12 : None of us are perfect [18/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: zearet17 ที่ 18-12-2019 15:08:21
.

.

.

ตอนแรกแป้งว่าจะช่วยแม่เก็บของต่อ แต่พอโดนไล่ให้มาส่งเพื่อน ถึงได้เดินออกมาทางเดิม เวลาสองทุ่มกว่า ถ้าไม่นับที่บาร์คนแถวนี้เข้าบ้านหลับกันไปหมดแล้ว บรรยากาศเลยเงียบสงัด ได้ยินเสียงฝีเท้าเบาๆ ที่เดินอยู่ข้างกัน จนมาถึงรีสอร์ตขนาดใหญ่ของคุณเก้า

“ที่จริงว่าจะจองรีสอร์ตของบ้านแป้ง แต่มันเต็มก่อน” สามบอกพร้อมกับนั่งลงบนเตียง เปิดมือถือเช็กงาน เห็นข้อความเยอะแยะของพี่หนึ่ง ซึ่งส่วนใหญ่เป็นข้อความต่อว่ามีงานบ้างนิดหน่อย เขาเลือกที่จะสนใจแค่งาน เห็นแบบนี้เขาก็หนีบคอมพิวเตอร์พกพามาด้วย ไม่อยากโดยด่าว่ามีแฟนแล้วทำให้เรื่องงานเสีย เดี๋ยวพี่หนึ่งจะบ่นมาถึงโมจิ...เขาไม่ชอบใจ

“ผมไม่คิดเลยว่าคุณสามจะมาหา”

สามยิ้ม “ทำถึงขนาดนี้ยังไม่เชื่อกันเลย...” เขาบอกเสียงเบา พร้อมกับเงยหน้ามองคนตัวเล็กกว่า

คนฟังเบิกตากว้าง ก่อนจะนั่งลงข้างคนที่ตามมาถึงนี่

“ผม…”

มือใหญ่กระชับเอวอีกคนเข้ามาใกล้ ตั้งใจว่าต่อไปนี้จะทำให้เจ้าโมจิเชื่อใจเขาให้มากๆ ถึงอดีตที่ผ่านมาจะทั้งโกหก ทั้งทำตัวไม่น่าไว้ใจก็ตาม

“คุณสามจะกลับวันไหน” แป้งถาม แอบสงสัยอยู่หลายอย่าง

“รอกลับพร้อมกัน”

“ลางานมาเหรอครับ”

“ร้านสักลา แต่งานที่บ้านหนีมา”

พอได้ฟังแล้วโมจิถึงกับขมวดคิ้วแน่น

“ไม่ได้นะครับคุณสาม ทำแบบนี้ได้ไง! ” เขาไม่อยากเป็นต้นเหตุให้คุณสามเดือดร้อนแบบนี้นะ!

“แล้วจะให้อยู่ได้ยังไง จะทำงานอย่างสบายใจได้ยังไงล่ะ” คนตัวสูงจ้องตาคนที่หนีกันมาไกล

“ผมเพิ่งรู้ว่าคุณสามทำงานตั้งหลายอย่าง” โมจิเปลี่ยนเรื่อง

สามยิ้ม เรื่องพวกนี้เขาไม่ชอบพูดเพราะบอกไปก็เท่านั้น แต่ตอนนี้อยากบอกเยอะๆ

“แล้วแป้งไม่กลับไปทำงานหรือไง งานเป็นไง”

คุณครูบีบมือตัวเองแน่น

“เข้าไม่รับครับ บอกประวัติไม่ดี” แป้งยิ้มบาง

“ตอนแรกคิดว่าจะกลับบ้านแล้วค่อยคุยกับคุณสาม พอเขาโทรมาบอกเรื่องนี้ ผมเลยอยากมาหาแม่” แป้งสารภาพ

“ตอนนั้น...ร้องไห้ไหม” เขาถาม แทนที่จะได้อยู่ข้างๆ ตอนโมจิไม่สบายใจ กลับเป็นที่พึ่งไม่ได้เลย

แป้งพยักหน้า

“ขอโทษนะครับ” สามบอกก่อนจะวางมือถือลงแล้วกดจูบลงบนปากอิ่ม

...คิดถึงฉิบหาย…

“เรื่องงาน ถ้าไม่มัวแต่ปิดมือถือหนีผม คงได้ข่าวดีไปแล้ว” สามเล่าเพราะพี่สองโทรมาเล่าให้ฟังว่าได้พวกจดหมายแจ้งเรื่องการลาออกของครูแป้ง ในเอกสารเขียนว่าเพราะเหตุผลส่วนตัว ไม่ใช่การไล่ออกเพราะผิดกฎแต่อย่างใด

โมจิผู้ตัดการติดต่อทุกอย่างจากโลกมาหลายวันแล้วยังดูไม่เข้าใจ

“พรุ่งนี้กลับไปเปิดมือถือแล้วโทรกลับโรงเรียนที่สมัครไว้นะ ผลมันไม่ได้เป็นแบบเดิมแล้ว” สามลูบหัวทุยเบามือ

“ผมก็ต้องขอโทษ โตกว่า...แต่ทำตัวเหมือนเด็ก เลยทำทุกอย่างแย่ไปหมด”

คนฟังส่ายหน้าไปมา

“เรื่องความรัก โตแค่ไหนถ้าเป็นเรื่องของตัวเองแล้วก็ไม่เห็นมีใครมีใครแก้ได้สักคน”

แป้งขำท่าทางเหนื่อยใจของคุณสาม

“คุณสามพูดเรื่องแบบนี้เป็นด้วยเหรอ”

“ทำไมจะพูดไม่ได้ล่ะ? ”

“อ่าอีบ” แป้งพยายามตีมือคนที่บีบแก้มกัน ถึงมันจะยืดแต่มันก็เจ็บนะ!

จุ๊บ

สามจุ๊บที่ปากนุ่มอีกครั้ง คราวนี้ดึงอีกคนมานั่งคร่อมตักและกอดหนึบ ซบหน้าเข้ากับซอกคออุ่น

“โกรธแล้วอย่าหนีไปไหนอีกได้ไหม? ”

“ตามหาจนจะบ้าไปแล้ว” เขาถอนหายใจยาว ดีนะที่เจอ ถ้าไม่เจอนึกไม่ออกเลยว่าต้องไปตามที่ไหน

คนที่ทำเกินกว่าเหตุ ทำคุณสามเดือดร้อนยิ้มเจื่อน แต่มือนั้นก็โอบแผ่นหลังกว้างไว้ ความอุ่นและกลิ่นกายอีกคนแผ่ซ่านจนอุ่นไปทั้งใจ

“ครับ ต่อไปจะคุยกันดีๆ ” เขากดจูบลงที่กระหม่อมคนตัวโต รู้สึกเขิน...แต่ก็รู้สึกดี

“พักผ่อนเถอะครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมมาหา” แป้งลูบผมไม่เป็นทรงของอีกคนไปมา แค่คุณสามกลับส่ายหน้า

“ไม่เอา นอนด้วยกัน”

ใบหน้าคมสันเงยหน้าจากซอกคออุ่นแล้วมองตากัน

“นะครับ”

“แต่ว่า…” แป้งท้วง ทว่ามือใหญ่กลับสอดเข้ามาในเสื้อตัวบาง ริมฝีปากบางกระซิบข้างหู

“อยากกอดแป้ง”

“แต่มัน…” โมจิอึกอัก เขาต้องกลับไปนอนที่บ้าน แต่เมื่อมองสายตาเว้าวอนของอีกคนเขาก็พ่ายแพ้

“คืนนี้ ขอกอดหน่อยนะครับ”

.

.

.

จะบอกว่าโดนล่อลวงก็ไม่ใช่ เพราะโมจิรู้ตัวว่ายอมเองทุกทีเลย

“อื้อ...” เขากอดแผ่นหลังเปลือยไว้แน่น ขาขาวเกี่ยวสะโพกสอบไว้ ตัวแนบชิดกันจนไร้ช่องว่าง อากาศเย็นข้างนอกไม่ได้ช่วยอะไรเลย เพราะตอนนี้เหงื่อไหลซึม เสียงผิวเนื้อ เสียงหอบ และเสียงครางต่ำแบบพึงใจของคนด้านบนยิ่งทำให้แป้งรู้สึกมากขึ้นกว่าเคย

“คุณสาม…เบา”

สามขยับช้าลงแต่เปลี่ยนมาบดควงส่วนนั้นให้ลึกขึ้น มองใบหน้าขาวที่ตอนนี้แดงก่ำ เขากดปากลงที่ตรงลักยิ้มนั่น

“เมื่อไหร่จะเรียกชื่อดีๆ ”

“อ๊ะ! ” แป้งร้องเสียงดังเมื่ออยู่ๆ ก็โดนกระแทกเข้ามา

“เรียกชื่อดีๆ ”

สามกระซิบบอกก่อนจะก้มลงจูบปากอิ่ม สอดลิ้นเข้าไปพัวพัน สะโพกสอบขยับเข้าออกด้วยแรงอารมณ์ที่มากขึ้นทุกที ก่อนจะหยัดตัวขึ้นมาเมื่อรู้สึกเหมือนใกล้จะถึงปลายทาง เขาขยำเนื้อตรงหน้าอกอีกคน ดึงตรงยอดจนอีกคนก็ครางหวือ แล้วใช้อีกมือช่วยสิ่งที่ชูเด่นกลางลำตัวขาว

“อือ อื้อ”

โมจิอ้าขากว้างขึ้นเมื่อเขากระแทกถี่ ไม่นานก็สุขสม สามแช่ตัวตนไว้ในก้นอวบอัด รู้สึกดีจนรู้สึกเหมือนลอยอยู่บนอากาศ ก่อนจะทิ้งตัวลงบนร่างกายอุ่น

“ดีไหม” เขาถาม ปากกับจมูกยังสาละวนอยู่ที่แก้มนุ่มและริมฝีปากเจ่อ

“สาม เดี๋ยวครับ” แป้งดันหน้าท้องอีกคนออก เมื่อคนตัวใหญ่เริ่มขยับอีกครั้ง

คนโดนท้วงสอดนิ้วมือเข้าประสานกับมืออีกคน ก่อนจะก้มลงขอด้วยสายตาเว้าวอน

“ขออีกรอบนะครับ”

.

.

.

สามพรมจูบแผ่นอกขาว ก่อนจะกอดไว้แน่น มือใหญ่ลูบไปทั่วหลังเผื่อปลอบประโลมคนที่เขาฟัดมาตั้งแต่สองทุ่มจนจะเที่ยงคืนแล้วเพิ่งปล่อยให้นอน

“ตอนไม่รู้ว่าแป้งอยู่ที่ไหน ผมเหมือนคนบ้าเลยนะ” สามเล่าไปเอือมตัวเองไป มีการไปบอกพี่หนึ่งด้วยว่าถ้าไม่เจอโมจิจะไม่มีใครได้เจอหน้าเขาอีกแน่นอน

“สามใจร้อน” คนที่หุนหันพลันแล่นไม่แพ้กันบอกเสียงเบา สามเลยบีบเนื้อนุ่มตรงกันจนติดมือ ยังมีหน้ามาว่าเขาฝั่งเดียวอีกนะโมจิ!

“งั้นต้องให้คุณครูสอนเยอะๆ ” คนตัวโตพูดพร้อมกับจับอีกคนขึ้นมาจูบอีกรอบ สุดท้ายก็อดไม่ได้ที่จะฟัด

“หยุดเลยนะครับ พอแล้ว! ”

“ก็โมจิมันน่ามันเขี้ยว! ” คนที่กำลังซุกหน้ากับอกอุ่นพลั้งปาก เห็นทีว่าต้องอธิบายเรื่องนี้สักที

“โมจิคือก้นแป้งที่ขาวๆ นุ่มๆ เห็นแล้วนึกถึงคุณ”

แป้งกะพริบตามองคนที่ทำหน้าจริงจัง

“ต่อไปนี้จะไม่เรียกว่าอ้วน หมู พะยูน หมีขาว แต่ขออย่างเดียว” คุณครูมองคนรักเหมือนมองเด็กชั้นอนุบาลที่กำลังต่อรองอะไรสักอย่าง

“ขอเรียกว่าโมจินะ” คนที่น้อยใจเรื่องนี้มานานหลุดขำ แป้งวางมือบนแผ่นอกหนาแล้วต่อรองบ้าง

“งั้นผมขอเรียกว่าน้องสาม”

“เจ็บว่ะ” สามเบ้หน้าสายตาไม่พอใจอย่างชัดเจน แต่ตอนนี้ยอมหมดแล้ว

“อะไรก็ได้ แต่ต่อไปเรามาคุยกันเยอะๆ นะโมจิ”

โมจิขำคิก รู้ว่าถ้าเราอยากอยู่ด้วยกันต่อไปเราทั้งคู่ก็ต้องปรับตัวใหม่

“ได้เลยน้องสาม เราจะคุยกันเยอะๆ ”

สามถอนหายใจ แต่ก็ยิ้มในที่สุด เพราะตอนนี้ ...ยังอยู่ด้วยกันก็พอแล้ว…

.

.

.

แป้งเดินกลับมาบ้านในตอนเกือบหกโมงเช้าเพราะคุยกับแม่ไว้ว่าวันนี้จะช่วยกันทำกับเข้าใส่บาตร ปล่อยให้คุณสามนอนเพราะเมื่อคืนเห็นลุกมาทำงานอยู่ตั้งนานกว่าจะหลับ พอกลับมาก็เจอว่าแม่กำลังเตรียมของอยู่ในครัวก่อนแล้ว

“เมื่อคืนนอนไหนคะลูกชาย” คำถามของแม่ทำเอาลูกชายหน้าซีด

“นอนที่...รีสอร์ตคุณเก้าครับ” แป้งอึกอักในตอนแรกแต่ก็บอกตามตรง

เมื่อคืนแม่คิดว่าแป้งน่าจะอยู่คุยกับเพื่อนแล้วกลับมาดึก แต่เมื่อเช้าลองเคาะประตูห้องลูกชายอยู่นานก็ไม่เปิด

“มีอะไรต้องอธิบายไหม? ” แม่ว่าเซนส์แม่คงไม่พลาด ที่จริงเมื่องานตอนออกไปตามเห็นแว้บๆ ว่ากอดกัน คุณครูปิ๋มคิดว่าตาฝาด แต่ที่ทำให้มั่นใจคือสายตา เพื่อนที่ไหนมองแบบจะกินกันขนาดนั้น!

“อ่า…” คนที่ไม่เคยโกหกแม่แถมยังคิดอะไรไม่ทันมองมีดปังตอในแม่ที่กำลังสับน่องไก่สลับกับสายตาคาดคั้น

“เพื่อนหรืออะไรคะคุณศิฑา”

คนที่คิดว่าจะปิดเรื่องนี้กับพ่อและแม่ไปจนตายหลุบตามองต่ำ

ปั่ก ปั่ก

เสียงสับไก่ทำให้ลูกชายรู้สึกเหมือนคอจะขาด

“เด็กชายศิฑาคะ รู้ไหมว่าโกหกจะโดนไม้เรียวกี่ที”

แป้งหลับตาปี๋

“คะ...คุณสาม”

“เป็น”

“เป็น”

“ติดอ่างคือโกหก!” แม่จ้องเขม็ง อยากจะจับไม้เรียวมาฟาดเจ้าลูกชายตัวดี มีที่ไหนไปนอนกับเขายันเช้า!

“เป็นอะไร บอกแม่มา! ”

“แฟนครับ”

“คุณสามเป็นแฟนครับ”

แป้งคิดว่าตัวเองต้องตายแน่ๆ เม้มปากแน่น ส่วนอดีตคุณครูวัย 60 ต้นๆ มองลูกชายตัวเองด้วยสายตาอ่านไม่ออก

“...” เธอถอนหายใจยาวก่อนจะบอกเสียงหนักแน่น

“ใส่บาตรเสร็จไปเรียกคุณสามมาคุยกัน! ”

“แม่…”

.

.

.

TBC.

_________________________

เด็กชายแป้งกลัวล่วงหน้าไปแล้วตอนนี้ โมจิยิ่งชอบคิดไปเรื่อยเปื่อยอยู่ด้วย 555555

ขอบคุณทุกคอมเมนต์ที่มาเป็นกำลังใจในนังสามกับคุมโมจินะคะ

มีคำผิดหรือคำตกตรงไหนแจ้งในคอมเมนต์ได้เลยนะฮะ  :L2:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 12 : None of us are perfect [18/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 18-12-2019 15:51:23
ดีกันละ ว่าแต่น้องสามเตรียมตัวเตรียมใจตอบคำถามคุณแม่นะคะ
ชอบที่แม่บอกแป้งว่า ติดอ่างคือโกหก อิอิอิ ตอนนั้นถ้าเราเป็นแป้งคงใจเต้นตุ้มๆต่ำๆแน่เลย
แป้งเอ้ย คนเป็นแม่เขาเป็นห่วงนะ มีอย่างที่ไหนหนีไปนอนกับผู้ชายทั้ังคืนไม่กลับบ้าน
 :hao6: :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 12 : None of us are perfect [18/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ป้าหมีโคตรขี้เกียจ ที่ 18-12-2019 17:04:23
คูแป้งงงง ตอนตักบาตรนี่อธิษฐานให้ผลบุญส่งถึงสามด้วยนะ ก๊ากกกก
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 12 : None of us are perfect [18/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: panpang ที่ 18-12-2019 17:37:36
คุณสามมมม
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 12 : None of us are perfect [18/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 18-12-2019 17:42:21
คุณแม่ครับ Please be kind กับคุณสามด้วยนะครับ ไม่อยากให้ครูแป้งร้องไห้อีกแล้ว //สงสาร :monkeysad:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 12 : None of us are perfect [18/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 18-12-2019 17:48:00
แม่คะจัดการเลยค่ะแม่ อยากเห็นคนอิฉามโดนตี
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 12 : None of us are perfect [18/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 18-12-2019 18:42:07
 :hao7:


 :L1: :pig4: :L1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 12 : None of us are perfect [18/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ืืnanana21 ที่ 18-12-2019 18:44:47
ไม่ใช่แค่เมื่อคืน​นะคะคุณแม่​ หนูล่ะไม่อยาดฝกจะฟ้อง​ อึก​ อึก​ ใครอุดปากเลาา

วางใจไปได้เปราะหนึ่ง​ ต่อไปไม่วิ่งข้ามดอยกันแล้วนะลูก​
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 12 : None of us are perfect [18/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: little_def ที่ 18-12-2019 18:54:16
นังคุณสามแม่ยายเรียกแน่ะ รีบเร้วววว
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 12 : None of us are perfect [18/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Jnchnn ที่ 18-12-2019 19:23:32
อยากจะแหมนังสามไปถึงดาวอังคาร แต่ก็ถือว่าง้อได้ดี ยอมก็ได้  o13
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 12 : None of us are perfect [18/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: sompong ที่ 18-12-2019 19:31:56
กรี้ดๆๆๆ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 12 : None of us are perfect [18/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Mamamapp ที่ 18-12-2019 19:42:00
 :pig4:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 12 : None of us are perfect [18/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 18-12-2019 19:42:17
แม่ยกโมจิให้สามไปเหอะ​ รักจริงหวังแต่งขนาดนีั
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 12 : None of us are perfect [18/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Ginny Jinny ที่ 18-12-2019 21:30:52
จัดหนักจัดเต็มไปเลยก็ดีคะคุณแม่ :hao7:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 12 : None of us are perfect [18/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 18-12-2019 21:31:44
ได้เปิดตัวจริง ๆ แล้ว
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 12 : None of us are perfect [18/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Gimlongdeep ที่ 18-12-2019 22:39:54
555550โมจิคิดไปนู่นแล้วว ชอบแม่อ่าามีความเซ้นเบาๆแม่ไม่พลาดดด โมจินี่น้าาาาา
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 12 : None of us are perfect [18/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 18-12-2019 22:50:45
เอาใจช่วยให้น้องสามพิชิตใจพ่อตาแม่ยาย... :call: :call: :call:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 12 : None of us are perfect [18/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: van16 ที่ 18-12-2019 23:07:36
เรียกน้องสามไม่เหมาะเรียกนังสามถูกต้องแล้วค่ะ  :laugh:
ส่วนก้อนแป้งโมจิก็น่ารักเหมือนเดิม  :กอด1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 12 : None of us are perfect [18/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Majariga ที่ 19-12-2019 01:01:19
คุณแม่คะ นังสามมันล่อลวงคุณครูโมจิค่ะ นังชอบลวนลามคุณครูโมจิด้วยค่ะ หนุบหนับๆตลอดๆๆๆๆๆ
คุณแม่ต้องจัดการนะคะ อย่าไปยอมยกโมจิให้นังสามง่ายๆนะคะคุณแม่ :laugh:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 12 : None of us are perfect [18/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 19-12-2019 03:34:07
 :pig4:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 12 : None of us are perfect [18/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 19-12-2019 04:54:50
 :katai2-1:



สู่ขอ สู่ขอ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 12 : None of us are perfect [18/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 19-12-2019 10:05:21
รอตอนต่อไป~
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 12 : None of us are perfect [18/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: smmikie ที่ 19-12-2019 10:54:23
เขินนนนนน
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 12 : None of us are perfect [18/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 19-12-2019 12:05:41
คุณแม่ต้องแกล้งคุณสามแน่ๆเลย555
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 12 : None of us are perfect [18/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Ac118 ที่ 19-12-2019 13:06:13
โอ้ยยย ขำคุณแม่ 555555555
แม่เอาปังตอสับนังสาม มันเลยค่ะ มันล่อลวงลูกชายแม่! นังลูกเขยตัวร้ายต้องเอาให้หนัก ฝากจัดการมันด้วยค่ะเเม่  :laugh:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 12 : None of us are perfect [18/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: totorobabii ที่ 19-12-2019 20:21:38
คุณแม่คะตีนังสามเลยค่ะ อิอิ :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 12 : None of us are perfect [18/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: TheDoungJan ที่ 21-12-2019 10:17:48
คุณสามโดนปังตอสับแน่ๆ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 12 : None of us are perfect [18/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Quatree ที่ 22-12-2019 11:01:56
ตื่นเต้น :pig4:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 12 : None of us are perfect [18/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 22-12-2019 20:29:08
เป็นงอน เป็นง้อกันหลายรอบ แต่ก็ดีนะคะ
ต้องเรียนรู้กันบ้าง เริ่มกันแบบดิบๆ เกินไป

ตอนนี้ก็เป็นโอกาสที่ดีนะ ได้ปรับใจ ปรับตัว
เอ็นดูเจ้าก้อนแป้งมากค่ะ โตแล้วก็มีความเป็นเด็กอยู่ดี
สามก็โตแต่ตัว แต่ความคิดก็ยังไฟลน เจอแบบนี้จะได้ปรับ

ฟ่างคะ กลับไปคิดใหม่นะ ว่าทำแบบนี้ ดีจริงหรอ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 12 : None of us are perfect [18/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: MmBb ที่ 23-12-2019 06:18:47
สามร้ายกาจตอนี้ไม่รู้ว่าชอบคุณครูหรือยังหรือหวังแต่เรื่งนั้นกันแน่ ชั้นอยากจะตีเธอ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 12 : None of us are perfect [18/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: MmBb ที่ 23-12-2019 06:27:10
เห็นมั้ยมีปัญหาแล้วคุณสามต้องชัดเจนได้แล้วนะจะได้ปกป้องโมจิได้
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 12 : None of us are perfect [18/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: MmBb ที่ 23-12-2019 06:36:01
สงสารครูแป้งทำไมคนเราถึงต้องทำร้ายคนอื่นเพราะความอิจฉาด่วยอ่ะ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 12 : None of us are perfect [18/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: MmBb ที่ 23-12-2019 06:57:40
เปิดโรงเรียนให้คุณครูเลยเถอะ มาตักตวงเอากำไรจากคุณครูขนาดนี้แล้ว
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 12 : None of us are perfect [18/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: LifePo-YuGu ที่ 23-12-2019 10:05:57
ได้โปรด รีบมาาาาา
ใจจะขาดล้าวววว  :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 13 : Dear My Flower [25/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: zearet17 ที่ 25-12-2019 09:46:52

#ช่างสักรักคุณครู
13 : Dear My Flower


จากที่เมื่อวานบรรยากาศในห้องทานข้าวแห่งนี้ค่อนข้างอบอุ่น วันนี้สามกลับรู้สึกหนาวยะเยือกไปทั้งสันหลัง เมื่อโดนพ่อของโมจิมองตั้งแต่หัวจรดเท้า เมื่อวานเขาสวมเสื้อแขนยาวคุณพ่อตาเลยเหมือนไม่ได้สังเกตเห็นว่าแขนทั้งสองข้างมีรอยสักประปราย วันนี้คนที่เมื่อวานยังญาติดีกันอยู่ถึงได้มีท่าทีเปลี่ยนไป

“ทานข้าวก่อนค่ะ ค่อยคุยกัน”

สามยิ้มบาง เมื่อเช้าโมจิเดินไปเคาะห้องพักหน้าตาตื่นตูมแล้วบอกว่าแม่มีเรื่องจะคุยด้วย แค่นั้นสามก็พอจะรู้เรื่อง มือที่คิดจะหยิบเสื้อเชิ้ตแขนยาวมาสวม ถึงได้เปลี่ยนมาเป็นเสื้อโปโลแขนสั้นแทน

...เขาเตรียมใจมาหมดแล้ว…

“พะโล้ขาหมู ของชอบของแป้ง ไม่ทานล่ะลูก” แม่บอกลูกชายที่ตอนนี้เหมือนจะกินอะไรไม่ลงแล้ว

“อ่า...ครับ” แป้งยิ้มน้อยๆ ก่อนจะยกมือไปตักกับข้าว ไม่ลืมตักให้คุณสามด้วยความเคยชิน ทำเอาแม่แอบกลอกตาในใจไปหลายรอบ

ให้มันได้แบบนี้สิลูกชายเขา!

การทานข้าวเช้าของวันผ่านไปด้วยความเงียบเชียบและอึดอัด แม่มองลูกชายที่กินได้น้อยกว่าเดิมหลายเท่า ปกติอาหารฝีมือแม่แป้งกินสามจานยังไม่อิ่ม แต่วันนี้ครึ่งจานเจ้าลูกชายยังกินไม่หมด แต่แขกของบ้านอีกคนกลับเติมเอาเติมเอา

“ฝีมือคุณแม่อร่อยมากครับ เหมือนที่แป้งเล่าให้ฟังเลย” สามพูดไปยิ้มไป ก่อนจะจิ้มเนื้อย่างรสชาติดีเข้าปาก มันหอมกลิ่นเครื่องเทศอ่อนๆ ย่างด้วยเตาถ่านแบบสุกพอดี และมีน้ำจิ้มแจ่วเปรี้ยวหวานกำลังดี

แต่เดิมเรื่องประจบประแจงนี่สามเกลียดนัก ไม่ชอบและไม่เคยทำ พี่หนึ่งถึงไม่ยอมปล่อยงานส่วนที่ต้องติดต่อลูกค้าหรือ supplier ให้ทำ เพราะกลัวเขาทำเสียเรื่อง

แต่วันนี้สามเพิ่งเข้าใจ...บางทีของพวกนี้มันก็จำเป็นจริงๆ

“แป้งเขาชอบเล่าให้ผมฟังว่าอาหารที่พ่อกับแม่ทำอร่อยทุกอย่าง อร่อยแบบเปิดร้านอาหารได้เลยครับ” ช่างสักบอกด้วยท่าทางจริงจัง ยิ้มกว้างทำให้หน้าตาที่ติดจะนิ่งยิ่งดูดี

“ผมอยากศึกษาสูตรไปใช้ที่ร้านเลย”

โมจิกะพริบตาปริบๆ มองคนที่ปกติไม่เคยยิ้มตาปิดขนาดนี้ เรื่องกับข้าวของแม่เคยเล่าให้ฟังจริงๆ แต่ไม่เคยเล่าหรือโม้เยอะขนาดนั้นสักหน่อย

“เข้าใจพูดนะคะ” แม่บอก เรื่องพวกนี้ไม่บอกก็รู้อยู่แล้ว! แต่ถึงจะหมั่นไส้แต่ก็แอบดีใจอยู่ลึกๆ อยู่ดี

แป้งเหลือบมองแม่ที มองพ่อทีแล้วก็ไม่รู้จะเริ่มคุยเรื่องพวกนี้ยังไง เขาเองก็ไม่เคยบอกพ่อแม่เรื่องที่รักชอบผู้ชายเสียด้วย มัน….

“แป้ง ออกไปล้างจาน” ยังไม่ทันจะคิดอะไรต่อแม่ก็สั่ง

คนที่กำลังรวบช้อนและจานลังเล

“แต่ แม่ครับ” โมจิอยากอยู่ด้วย มันเป็นเรื่องของเขาก็ควรให้เขาคุยด้วยสิ

“ออกไปล้างจานให้เสร็จ ค่อยกลับเข้ามา” แม่ออกปากไล่อีกรอบ แต่ลูกชายตัวดีก็ยังละล้าละลัง

“เด็กชายศิฑาคะ แม่ไม่ชอบพูดซ้ำๆ ”

ลูกชายหน้าเจื่อนเมื่อโดนดุ หันไปมองคนตัวโตเห็นสามยิ้มให้ถึงได้เดินออกไป ได้แต่หวังว่าแม่จะไม่ตีคุณสามนะ

.

.

.





ในขณะที่พ่อกำลังจิบกาแฟหลังข้าวเช้า แม่ก็เริ่มคำถามทันที

“คุณกับแป้งรู้จักกันได้ยังไง”

สามยิ้ม ก่อนจะเริ่มเล่าให้ฟังทั้งเรื่องที่เจอกันที่โรงเรียนและที่ร้านสัก โดยให้เหตุผลว่าแอบมองมานานแล้ว

“ชอบเขาเหรอ?”

คำถามของแม่ทำพ่อเบ้หน้า...จะตรงไปไหน

สามกระแอมแก้เขิน ก่อนจะตอบรับ

“ชอบครับ ชอบตั้งแต่เจอครั้งแรกแล้ว แต่ก็เพิ่งเริ่มมีโอกาสได้คุยกันตอนคุณแป้งมาสัก” สามเล่าไปยิ้มไป ไม่กล้าบอกหรอกว่าล่อลวงกินโมจิหนุบหนับยังไง เดี๋ยวโดนแม่ยายไล่ตี

พ่อกับแม่มองหน้ากันก่อนจะถอนหายใจยาว

“แล้วรู้ไหมว่าคุณทำให้แป้งไม่ได้ทำงานต่อ” แม่ที่ได้ฟังทั้งเรื่องงาน เรื่องความรักที่เข้ามาในเวลาเดียวกันของลูกชายถามคนตัวใหญ่ที่นั่งหลังตรงอยู่เก้าอี้ตัวตรงข้าม

“ทราบครับ”

“เกิดปัญหาแบบนี้แล้วก็ยังจะคบต่อเหรอคะ? ” คนเป็นแม่กอดอกถามด้วยท่าทางเคร่งเครียด เพราะรู้ดีว่าเจ้าลูกชายเป็นพวกหัวอ่อน ประณีประนอมและไม่สู้คน

“เรื่องนั้นมันอาจจะผิดกฎโรงเรียนแป้งก็จริง แต่ที่เรารักกันมันไม่ได้ผิดครับ” สามบอกตามตรง เขารู้มาตั้งแต่แรกแล้วว่าตัวเองเป็นสาเหตุของเรื่องนั้น

“ผมอาจจะเห็นแก่ตัว แต่ผมรู้มาว่าเพื่อนร่วมงานของแป้งไม่น่าคบเท่าไหร่ ผมว่าให้เขาไปสอนในที่ที่ไม่มีกฏละเมิดความเป็นส่วนตัวดีกว่าครับ” สามตอบตามตรง เขาผิดก็จริง แต่พวกครูแมวเองก็เกินไป

พ่อที่แอบคบกับแม่ในสมัยที่มีกฎว่าห้ามคนทำงานที่เดียวกันคบกันกระแอมสองสามที ตอนนั้นจำได้ว่าตัวเองเป็นถึงครูชำนาญการ ส่วนแม่เป็นเด็กเพิ่งจะบรรจุ มาว่าเด็กมันแบบนี้ก็เหมือนว่าตัวเองเลย

“อายุเท่าไหร่” พ่อถามเพราะเห็นไอ้หนุ่มนี่พูดจาฉะฉาน เหมาะกับลุคเจ้าของร้านอาหารอย่างที่ว่า แต่ดูยังไงก็น่าจะยังเด็กกว่าลูกชายเขาหลายปี

สามกระแอมอีกรอบ คราวนี้เกาคอแก้เขิน

“ผมเด็กกว่าครับ เอ่อ...”

“กี่ปี”

“ห้าปี”

แม่ที่นั่งคำนวณอายุเด็กพวกนี้ถึงกับปวดหัวทีเดียว

“ไปหลอกเด็กหรือโดนเด็กหลอกล่ะเนี่ย” พ่อพูดไปลูบหน้าไป

เรื่องของลูกชายคนเป็นพ่อกับแม่รู้อยู่แล้ว ตอนแรกก็ไม่คิดอยากจะยอมรับ แต่เห็นว่าตั้งแต่เด็กจนจะสามสิบลูกชายก็ยังไม่เคยคบกับสาวคนไหน

สุดท้ายแล้วเรื่องเพศมันก็เป็นเรื่องที่พูดยาก ยิ่งมาทำรีสอร์ตแบบนี้เจอคนหลายเพศ หลายชาติก็ยิ่งมองทุกอย่างได้กว้างขึ้น แต่ก็มีเรื่องห่วงแล้วก็เรื่องที่สงสัยอีกเยอะอยู่เหมือนกัน

“เป็นเกย์เหรอ หรือเป็นผู้ชาย” แม่ถามอีกรอบ

“อ่า...” คราวนี้สามไม่รู้จะตอบยังไงเลย

“แม่อย่าถามแบบนั้น” พ่อปัดมือไปมา เรื่องพวกนี้มันค่อนข้างละเอียดอ่อน

“ไม่อยากมีลูกเหรอ มองไปที่อนาคตไกลๆ นะ ตอนนี้ยังเด็กคงยังไม่อยากมี” พ่อถามบ้าง ไม่ได้กลัวเรื่องที่เขาคบกัน แต่กลัวว่าสุดท้ายแล้วมันจะจบแบบที่ลูกชายตัวเองจะต้องร้องไห้ขี้มูกโป่ง

ถึงจะอายุเท่าไหร่...ลูกก็ยังเป็นเด็กในสายตาพ่อแม่เสมอ

“ผมไม่ชอบเด็กครับ” สามตอบตามตรง แค่หลานก็เต็มกลืนแล้ว

“อนาคตมันก็เปลี่ยนได้” แม่ปัดมือไปมา ท่าทางปวดหัวจริงจัง

“อนาคตไม่แน่นอนครับ แต่ตอนนี้ผมรักเขา” สามยิ้มบาง คนเป็นแม่เลยได้ที

“แล้วไหนแป้งบอกว่าเลิกกันแล้ว? ”

“เข้าใจผิดกันนิดหน่อยครับ เลยมาง้อ” เขายิ้มเจื่อน

พ่อจิบกาแฟไปถอนหายใจไป...วัยรุ่นนี่น้า

“ทำไมถึงสักเยอะขนาดนี้ ทั้งตัวเลยไหม” พ่อถามไปไล่มองแขนล่ำไป จะว่าไปไอ้หนุ่มนี่หุ่นอย่างกับนายแบบ ถ้าไม่รู้ว่าแป้งไปสักเองพ่อก็จะคิดว่าสามคงล่อลวงลูกชายเขาไปสัก

“ไม่ครับ มีแค่แขน กับตรงแถวอกอีกสองลาย แต่ผมไม่สักนอกร่มผ้า เพราะต้องทำงานกับที่บ้านด้วย” สามอธิบาย

“จะสักเพิ่มอีกไหม”

คราวนี้คุณช่างเงียบไปนาน อันที่จริงเรื่องนี้ไม่เคยคิดมาก่อนเหมือนกัน

“อาจจะมีอีกครับ แต่คงไม่เยอะ” เขาตอบตามจริงเพราะพี่หนึ่งก็ด่าเรื่องนี้มานานแล้ว

“ตอนหนุ่มก็สวยดีหรอก ตอนแก่สิย้วยเชียว” พ่อออกความเห็น ไม่อยากอคติอะไร แต่คนไม่ชอบยังไงก็คือไม่ชอบอยู่วันยังค่ำ

“คือ…”

แป้งโผล่เข้ามาในห้องทานข้าวเห็นกำลังนั่งหน้าเครียดกันก็ใจหาย แต่กระนั้นก็เดินเข้ามาหาแม่

“ฟองยังติดแก้มอยู่เลยค่ะ” แม่เอื้อมมือไปเช็ดให้ ถึงลูกชายใกล้จะสามสิบก็เหมือนแป้งสามขวบ แม่เห็นว่าคราวนี้ล้างจานเสร็จไวเชียว ปกติเอื่อยเฉื่อย จานสามใบ 10 นาทียังไม่เสร็จเลย

“คุยอะไรกันอยู่ครับ” คนที่คิดมากจนกังวลออกทางสีหน้ามองคนนั้นทีคนนู้นที

สามมองเจ้าโมจิ ก่อนจะสูดหายใจเข้าลึก

“ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว ผมอยากขออนุญาตคบกับแป้งจากพ่อกับแม่ครับ”

คนที่เพิ่งเดินกลับมาเบิกตากว้าง คุณสามทำอะไรเนี่ย! กลัวเดี๋ยวแม่จะลุกมาหยิบไม้เรียวมาตีเอา

ในขณะที่โมจิกำลังฟุ้งซ่านพ่อกับแม่ก็ถอนหายใจยาว

“จะให้ว่ายังไงได้ล่ะ” พ่อบอกพร้อมกับมองหน้าลูกชายตัวเอง

แป้งเป็นลูกคนเดียว อาจจะเพราะตอนเด็กพ่อกับแม่เข้มงวดเกินไป แทนที่ลูกชายจะได้ออกไปซนนอกบ้านก็กลายเป็นว่าต้องทำการบ้านเรียบร้อยอยู่ที่บ้านแทน นอกจากจะทำให้ขาดสังคมข้างนอกแล้ว ยังกลัวพ่อกับแม่จนกลายเป็นคนไม่พูดไม่เถียงอะไรอีก จะว่าเป็นเด็กดีก็ใช่ แต่อีกนัยก็กลายเป็นคนหัวอ่อนจนเกินไป

“อย่าทำร้ายกันก็แล้วกัน” แม่บอกพร้อมกับถอนหายใจ

“มีอะไรก็ค่อยๆ คุยกัน ไม่ใช่หนีมาแบบนี้” แม่หันไปบอกลูกชายตัวเองด้วย ข่าววัยรุ่นสมัยนี้มันน่ากลัว แม่เองไม่ได้ขัดแต่ก็ไม่ได้ยินดีขนาดจะยกลูกชายใส่พานให้คนอื่น

แต่ยังไงขึ้นชื่อว่าลูก ก็เลี้ยงเขาได้แค่ตัว...ส่วนใจเขาก็ต้องปล่อยให้เขาจัดการเอง

“แม่…” โมจิมองแม่ กลัวแต่ตัวเองจะทำให้แม่เสียใจ

“แม่โกรธไหม” แป้งวางมือลงบนมือแม่

“โกรธที่ไม่บอกค่ะ” คนเป็นแม่นะ มีอะไรก็อยากให้ลูกบอกกันทุกเรื่อง แต่ก็เข้าใจว่าเขาก็มีชีวิตของเขา แต่ถึงเข้าใจแต่ก็น้อยใจอยู่ดี

“แม่ครับ…ผมขอโทษ”

คุณครูปิ๋มยิ้ม เรื่องพวกนี้ไม่ใช่เรื่องที่ควรจะมีใครขอโทษใคร

“แก่แล้วยังขี้แย” แม่ลูบหัวคนที่นั่งน้ำตารื้น ยังไงก็แพ้ลูกอ้อนลูกชายอยู่ดี

.

.

.

“พ่อกับแม่ใจดีเนอะ” คนที่กลัวจะทำให้แป้งทะเลาะกับพ่อแม่ เดินตามหลังเจ้าบ้านกลับรีสอร์ตที่พักเพื่อทำงานต่อ ตอนแรกนึกว่าจะโดนว่าเยอะกว่านี้ แต่เอาเข้าจริงพ่อแม่ของโมจิใจดีกว่าที่คิด

“ผมคิดว่าคุณสามจะโดนตี หรือไม่ก็โดนไล่ออกจากบ้าน”

คนฟังขมวดคิ้วแน่นแต่ก็ขำ

“ดูละครเยอะไปนะแป้ง คิดอะไรไปไกลอีกแล้ว” ท้ายประโยคอดไม่ได้ที่จะยื่นมือไปบีบท้ายทอยอีกคนไว้เบาๆ เรื่องคิดอะไรไร้สาระต้องยกให้โมจิจริงๆ

“ก็ผมกลัว” คนที่โดนไม้เรียวมาตั้งแต่เด็กขมวดคิ้วแน่น

“แล้วถ้าพ่อกับแม่ไล่ผมจริงๆ โมจิจะทำยังไง”

คนคิดเยอะแต่คิดช้ามุ่ยหน้า

“ไม่รู้เหมือนกันครับ”

สามถอนหายใจ...แต่ก็นับว่าเป็นโมจิดี ถ้าคิดออกทันทีหรือตัดสินใจได้ฉึบฉับคงจะไม่ใช่โมจิของเขา

“แล้วพ่อกับแม่ของคุณสามใจดีไหมครับ” แป้งถามเพราะคุณสามไม่เคยพูดถึง ส่วนใหญ่ได้ยินแค่เรื่องพี่สาวกับพี่ชาย

“ไม่ใจดี” คนตัวสูงมองขึ้นไปบนท้องฟ้า

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่สามเองก็ไม่ค่อยอยากจะยอมรับ ลึกๆ ก็ยังรู้สึกว่าพ่อแม่ยังอยู่ที่บ้านหรือไม่ก็แอบไปเที่ยวกันสองคนเหมือนเคย บางทีก็ยังรู้สึกว่าสักวันจะกลับมาบ่นหรือด่าเขาทั้งเรื่องสักและเรื่องแฟนเช่นเคย ถึงจะไม่ได้ใจดี แต่ก็อยากให้อยู่ดุกันต่อ

“เขาไม่อยู่ว่าอะไรแล้ว”

“เอ๊ะ” แป้งที่มองไปบนท้องฟ้ายามสาย เพิ่งนึกออกว่าหมายความว่าอะไร

“หลายปีแล้ว ไม่เป็นไรแล้ว” สามยกมือใหญ่วางบนหัวของอีกคน ความอุ่นของมือนั่นทำให้แป้งนึกอะไรออก

“งั้นพรุ่งนี้ ไปทำบุญให้ท่านกันไหมครับ”

“ครับ” สามถามตอบรับ

พวกเขาเดินถึงห้องพอดี สามใช้คีย์การ์ดเปิดห้อง เห็นว่าเตียงที่เมื่อเช้ายับย่นตอนนี้ถูกทำความสะอาดเสียเรียบร้อย

“แล้วเรื่องงานเป็นไง” สามถามคนที่เดินวนไปมาในห้องนอน ถึงได้รั้งเอวลงมานั่งตักบนเตียง เวลาก้นนุ่มๆ บดไปเบียดมาบนหน้าขานี่รู้สึกดีจนอยากจะทำอย่างอื่นมากกว่านั่งคุย

“ผมโทรคุยแล้ว เขาบอกเริ่มงานต้นเดือนหน้า” แป้งตอบตามจริง แต่ก็ยังมีเรื่องไม่เข้าใจ

“เห็นไหม มัวแต่ปิดมือถือหนี เกือบจะชวดงานแล้ว”

“ทำไมอยู่ๆ ทางโรงเรียนเก่าออกมาบอกว่าผมลาออกเองนะ ตอนแรกยังพูดย้ำอยู่เลยว่าไล่ออกเพราะผิดกฎ” โมจิหันมาถามคนที่ดูน่าจะรู้เรื่อง ซึ่งคุณสามยิ้มกรุ้มกริ่ม ดูไม่น่าไว้ใจเลย...

“คุณสามทำอะไร” แป้งหรี่ตามอง

สามเดาะลิ้นสองสามทีก่อนจะตอบ

“ยื่นหมูยื่นแมว”

คนฟังขมวดคิ้วแน่น ตอนนี้ไม่ได้นึกถึงสุภาษิตอะไรเลย ในหัวได้ยินแต่คำว่าหมูเลยค้อนขวับ

“อันนี้ไม่ได้หลอกว่าผมใช่ไหม? ”

คนตัวโตถึงกับร้อง ‘ห้ะ! ’ ก่อนจะถอนหายใจยาว

“มันเป็นสำนวนนะโมจิ แปลว่าแลกเปลี่ยนกัน ทำไมร้อนตัวตลอดเลย” ช่างบ่นอุบ แฟนเขามันนอกจากจะคิดมากแล้วยังหูหาเรื่องอีก

“ก็น้องสามชอบว่าพี่” แป้งอดแหย่คืนไม่ได้ เพราะโดนเรียกหมูๆ มาหลายเดือนมันก็กลายเป็นปมฝังใจไปแล้วไง!

“ดูตัวด้วย ใครพี่ใครน้อง” สามบอกไปขำไป แต่ก็ไม่ยอมละมือที่กอดเอวอีกคนออก ถ้าไม่กลัวโดนงอนจะขยำพุงเล่นแล้ว

“ตอนเด็กๆ ไม่ดื่มนมเหรอ?แคบหมู เขาแหย่พร้อมกับวางคางบนหัวอีกคน สามสูงร้อยแปดสิบต้นๆ โมจิน่าจะแค่สักร้อยเจ็ดสิบ ตัวกะปุ๊กลุ๊กพกพาง่าย

“...” โมจิไม่ตอบแต่ขมวดคิ้วแทน เห็นแบบนี้เขาก็สูงตามมาตรฐานชายไทย มีแต่บ้านคุณสามที่สูงเกินไป โดยเฉพาะพี่หนึ่งที่แป้งเคยเจอหนึ่งครั้ง คนนั้นสูงกว่าคุณสามเยอะเลย

“เอ๊ะ! หรือกินแล้วมันออกข้าง” สามล้อ พูดไม่ทันจะจบดีก็โดนหยิกที่แขนทันที

“โอ๊ย! ” ลูกคนกลางที่เป็นจอมเรียกร้องความสนใจโวยวายแต่ก็ขำก๊าก

แป้งว่าคุณสามเหมือนโรคจิตเข้าทุกที ชอบแหย่ให้โมโหอยู่เรื่อย ไม่โดนตีหรือไม่โดนดุแล้วมันนอนไม่หลับหรือยังไงเนี่ย!

“แซวเพราะรัก ห้ามโกรธ” สามรีบออกตัว แต่มือดันเลื้อยไปบีบเอวล้นมือ ทั้งนิ่มทั้งเนียนเหมือนโมจิเลย…

“คุณสาม ปล่อยเลยนะ! ”

แป้งที่ตีมืออีกคนทั้งขำ ไม่ได้โกรธหรือคิดมากแล้ว พอใจเย็นขึ้นก็เข้าใจนิสัยจอมแหย่

“แม่กับพี่คุณถามว่าอนาคตจะเป็นยังไง” สามลูบแก้มขาวไปมา

“แล้วคุณตอบว่ายังไง”

“ตอบว่ามันเป็นเรื่องของอนาคต”

แป้งยิ้มกว้าง...ก็จริงเนอะ

“แล้วจะกลับไปทำงานเมื่อไหร่ครับ”

“อยากกลับพร้อมแป้ง แต่เดี๋ยวจะโดนไล่ออก” สามถอนหายใจ เพราะตั้งใจแล้วว่าจะโตขึ้นเพื่อเป็นที่พึ่งของเจ้าโมจิได้ อย่างแรกเลยที่ต้องจัดการก็คือเรื่องความรับผิดชอบต่องาน เห็นทีว่าต่อไปนี้ต้องไปคุยกับพี่หนึ่งยาว

“มีเวลาอีกสามวัน ไปเที่ยวกันก่อนกลับนะ” สามชวน อีกคนเลยพยักหน้ารับ

“ได้ครับ”

.

.

.

วันนี้เช้าตรู่ แป้งลุกมาช่วยแม่ทำกับข้าวไปทำบุญที่วัดป่าแถวบ้านเนื่องจากเป็นวันพระ

“แต่ก่อนแม่ปลุกมาวัดไม่อยากจะตื่น” แม่แอบแซวลูกชายที่นั่งอยู่ข้างๆ ตรงศาลาริมน้ำ

“แม่ใส่ชุดนี้แล้วสวยจัง” แป้งพูดถึงเสื้อลูกไม้แขนยาวกับผ้าถุงไหมสีทองของแม่

“ทำเป็นมาพูดเอาใจ” ครูปิ๋มตีแขนลูกชายเบาๆ

“ผู้ชายไปช่วยยกถาดกับข้าวกันหน่อยไป คอยกลับ” พ่อเดินมาบอกลูกชายกับอีกคนที่นั่งกันอยู่ พระเทศน์เสร็จนานแล้ว พวกเขาเลยเดินออกมาให้อาหารปลา อีกเดี๋ยวชาวบ้านก็จะล้อมวงกินข้าวกัน แต่แป้งบอกจะรีบกลับก่อน

แม่มองตามหลังลูกชายกับคนตัวสูงที่ดูทำตัวไม่ถูก

“จะดีไหมพ่อ”

“เราก็ได้แต่มอง เขามีความสุขก็ดี” พ่อบอกพร้อมกับยกมือสาธุซองที่ลูกเขยหมาดๆ ใส่เงินทำบุญ เห็นธนบัตรสีเทาหลายใบแล้วก็อยากอนุโมทนาสาธุตาม

“เอาจากใจสิพ่อ”

“อยากหยิบไม้เรียวมาตี”

แม่ขำ พ่อกับแม่คุยกันเรื่องแป้งหลายครั้งแล้ว เคยรอให้ลูกมาบอกก็ไม่ยอมบอกกันสักที

“คิดถึงสมัยเด็กๆ นะ แป้งมันชอบนั่งดูบอล แม่ก็คิดว่าอยากเตะบอลก็เบาใจ จนไปถามครูผู้หญิงที่ดูบอล เขาบอกดูนักบอล”

พ่อแอบขำ

“จำได้ๆ ตอนนั้นเครียดจนนอนไม่หลับ”

“แต่อย่างน้อยแป้งมันก็ได้แฟนหล่อนะพ่อ” แม่ขำ เครียดไปก็เท่านั้น

“เอ้อ เด็กสมัยนี้มันหน้าตาดีหุ่นดีนะ” พ่อว่าตาม

“เราก็ว่าลูกเราไม่เบา มาเยี่ยมทีสาวๆ ถามถึงกันทั้งคุ้ม แต่ตอนนี้มีคนแย่งซีนแล้ว” แม่บอกพลางขำ ที่บาร์เมื่อคืนสาวๆ ถามกันใหญ่ว่าคนที่มาเช็ดโต๊ะและเก็บแก้วเป็นใคร พ่อกับแม่ได้ทีก็ใช้แรงงานเสียเลย ใครบอกอยากจะมาเกาะแกะลูกชายเขาล่ะ

“สู้พ่อสมัยหนุ่มได้ไหม” อยู่ๆ พ่อก็ถามขึ้นมา

“แหม พ่อก็ ในวัดในวา”

.

.

.

สามเช่ารถขับขึ้นเชียงรายโดยมีโมจิบอกทางแบบมั่วๆ อยู่ข้างกันมาตลอดทาง เขาตั้งใจจะมาหาพี่ที่รู้จักกัน แต่ก่อนเป็นอาจารย์สอนสักให้ที่ร้านโต้ซัง แต่ตอนนี้ย้ายกลับมาบ้านเกิด เปิดร้านสักชื่อดังในหมู่แบ็กแพ็กเกอร์ เห็นบอกว่ามาใช้วิถีชีวิตแบบฮิปปี้ แต่เอาเข้าจริงร้านใหญ่กว่าร้านโต้ซังไปอีก

แป้งเองก็รู้จักร้านพี่ศักดิ์ตั้งแต่ตอนหาข้อมูลว่าจะสัก ตอนแรกคิดไว้ว่าอยากสักกับร้านนี้ แต่ก็อยู่ไกลเกินไป ไม่คิดว่าวันนี้จะมีโอกาสได้มา

“เป็นไงบ้างพี่” สามยกมือไหว้พี่ศักดิ์ ก่อนจะเดินไปกอดพี่แกไว้ ไม่ได้เจอกันเกือบสองปีแล้ว แต่ก่อนขลุกกันอยู่ที่ร้านโต้ซังทุกคืน

“เรื่อยๆ ว่ะ ทางนั้นเป็นไงบ้าง? ”

“ก็ดีครับ” สามมองไปรอบร้านโอ่โถง ตกแต่งแนวเดียวกับร้านโต้ซัง แซวกันบ่อยว่าพี่ศักดิ์แกชอบอะไรสะอาดตา ต่างจากลวดลายบนตัวโดยสิ้นเชิง

“พี่ศักดิ์ นี่แป้งครับ แฟนผม”

“อ้าว สวัสดีครับ” พี่ศักดิ์ยกมือรับไหว้คนที่ยืนอยู่ข้างลูกศิษย์ตัวเอง

“แป้งนี่อาจารย์ผม”

“ตรงสเป็คเลยนี่หว่า” พี่แกแซวจนสามหัวเราะแก้เขิน

ส่วนโมจิคิดไปเรื่อยเปื่อย...แบบเขาเนี่ยนะเป็นสเป็คของคุณสาม

“เดือนที่แล้วคนดีก็เพิ่งมาสักซ้ำที่แขน พอถามว่าอยากได้ลายใหม่ไหม มันบอกพอแล้ว”

“แฟนเขาให้พอ” สามล้อคนที่ทำอะไรก็เหมือนจะถามแฟนก่อน จนเพื่อนๆ พี่ๆ อดหมั่นไส้ไม่ได้

“แล้วสามล่ะ แฟนว่าไหม? เดี๋ยวพี่สักให้เอง วันนี้มีคิว” คนที่คิวทองแบบพี่ศักดิ์บอกง่ายๆ แป้งเคยตามพี่เขาผ่านโซเชียลอดตื่นเต้นไม่ได้

“ไม่ว่าเพราะแป้งก็สักพี่ ผมสักให้เอง”

พี่ศักดิ์เลิกคิ้วมองโมจิ ไม่น่าเชื่อว่าหน้าตาแบบนี้จะสักกับเขาด้วย

“มนต์รักรอยสักเหรอวะ งั้นก็สักคู่ไปเลย” พี่เขาแซว แต่โมจิคิดจริง อยากสักเพิ่มจริงๆ

แป้งมองหน้าคนที่นั่งไขว่ห้างอยู่ข้างตัว ก่อนจะแตะมือลงบนต้นขา ทำตาวิบวับใส่ เหมือนเวลาเห็นหมูกระทะไม่มีผิด

“อยากสักเหรอ? ”

“อยากครับ” โมจิบอกเสียงเบา

“สักคู่ไหมล่ะ ลายอะไรดี? ” สามถามพร้อมกับยื่นแท็บเล็ตของร้านให้เปิดหาลาย

คนนั่งฟังคู่รักคุยกันอมยิ้ม เพราะแต่ก่อนเจอสามกับแฟนคนไหนพี่เขาก็ชวน แต่สามปฏิเสธทุกรอบโดยให้เหตุผลเองว่าเลิกกันเดี๋ยวก็ต้องลบ แต่กับคนนี้ดันเลือกลายให้ด้วย

“จะดีเหรอครับ ถ้าวันนึงเลิกกันไป...” แป้งมองหน้าช่างสาม แต่อีกคนกลับไม่สนใจ

“ไม่ให้เลิก”

คำตอบง่ายๆ ทำเอาคนฟังกะพริบตาปริบๆ แล้วก็พานหน้าแดงขึ้นมาเสียเฉยๆ

“ผมอยากสักดอกไม้ คุณสามคงไม่ชอบ” แป้งบอกตามจริง เพราะตอนตามงานพี่ศักดิ์ในอินสตาแกรมของชาวต่างชาติ เขาอยากสักรูปตอกไม้เส้นบางๆ ง่ายๆ

“ชอบสิ เอาไว้ตรงไหนดี”

“ผมอยากสักตรงหลังครับ ไม่งั้นก็ตรงเอวข้างหลัง” แป้งไล่มองลายไปคิดไป จนกระทั่งเจอลายกุหลาบบางๆ แต่สวยสมใจ

“งั้นเอาไว้ตรงหัวใจ ข้างหลัง”

พี่ศักดิ์มองคนที่เป็นเหมือนน้องชายอีกคน ไม่เห็นรู้ว่าคิดอะไรแบบนี้ก็เป็นด้วย

“ได้ครับ”

แป้งยิ้มรับ

.
.
.
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 13 : Dear My Flower [25/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: zearet17 ที่ 25-12-2019 09:47:08
.

.





ช่อดอกไม้ลายเส้นบางตัดกับผิวขาวเนียน ตอนนี้ได้แค่ช่อดอกเหลือตรงก้านกับใบ สามที่สักเสร็จก่อนบิดขี้เกียจมองคนที่คว่ำหน้านอนหลับตาอยู่บนเตียงสักเหมือนง่วงเต็มทนเพราะเมื่อคืนโดนกวนไปเยอะ เขาเอื้อมมือไปแตะแก้มเบาๆ โมจิร้องอืออาแบบไม่ค่อยพอใจ แต่ก็ไม่ขยับตัว

“แต่ก่อนเห็นบอกไม่อยากสักตรงที่มองไม่เห็น” พี่ศักดิ์ที่เพิ่งเดินกลับมาจากเข้าห้องน้ำแซว เพราะแต่เดิมสามสักแค่บนแขนกับตรงอกไม่กี่จุด ซึ่งเป็นจุดที่เจ้าตัวมองเห็น แต่วันนี้กลับมีกุหลาบกลีบบางอยู่ที่สะบักขวา

“เพิ่งคบกันเหรอ”

“หลายเดือนแล้วครับพี่”

“กูก็นึกว่าช่วงโปรโมชั่น” ช่างใหญ่ของร้านขำ เพราะสามที่เขาเคยรู้จักไม่ใช่คนแบบนี้

“หลงเขาสิมึง”

สามขำ แต่ก็มองโมจิที่แกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องอยู่บนเตียง

“หลงจริงพี่”

“วัยรุ่นมันก็ดีแบบนี้แหละวะ”

“พี่ก็หาบ้าง”

“มึงพูดเหมือนหาง่าย วันๆ อยู่แต่ร้าน ถ้าไม่ได้กับลูกน้องก็คงได้กับลูกค้า”

คนฟังขำ แต่ก็แซวต่อ

“ลูกค้าน่ารักๆ ก็เยอะ พี่ก็จีบเอา”

สามทำพี่ศักดิ์รำคาญ เลยโดนไล่ออกมานอกห้อง เขาแบกแล็ปท็อปมานั่งทำงานที่ร้านกาแฟข้างกันฆ่าเวลา จนเย็นโมจิถึงออกมา

.

.

.
“เจ็บไหม”

“ไม่เจ็บเท่าที่ขา” แป้งบอกพร้อมกับยกแขนขึ้น รู้สึกตึงๆ ที่หลังเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ปวดหนึบเหมือนลายตรงขา

“แป้ง”

“ครับ? ” โมจิขานรับคนที่อยู่ๆ ก็เรียกชื่อกัน เห็นมือใหญ่ยื่นมือมาให้ เขามองงงๆ แต่สุดท้ายก็วางมือบนมืออีกคน

สามกระชับมืออีกคนไว้ พวกเขาคุยกันว่าจะเดินเล่นที่ถนนคนเดินที่อยู่ไม่ไกลจากร้านพี่ศักดิ์ก่อนจะเข้าโรงแรม

ที่นี่ตอนจะปลายปีบรรยากาศดีมาก อากาศเย็นสบาย นักท่องเที่ยวก็เยอะ ของที่ขายก็เยอะ เหมาะสำหรับการพักผ่อนที่สุด

"คุณสาม"

"ครับ?" สามมองคนข้างตัวที่อยู่ๆ ก็กระตุกมือ

"ดอกไม้ที่หลังเรา มันจะอยู่อีกนานไหมครับ?"

สามยิ้มบาง เขามันเป็นคนนิสัยไม่ดี ไม่รู้เลยว่าโมจิจะทนอยู่กับคนแบบเขาได้นานแค่ไหน แต่ก็กำลังรีบปรับปรุงตัว เพื่อให้ได้อยู่กับดอกไม้สวยๆ นี่ไปนานๆ

"แป้งว่านานไหม?" สามถามความเห็น พร้อมกับสอดนิ้วมือเข้าไปประสานกับนิ้วอีกคนไว้

"นั่นสินะ" โมจิออกเดิน ความอุ่นตรงมือย้ำให้รู้ว่าต่อไปจะต้องจับมือกันแน่นแบบนี้

“คนไทยแทบไม่มีเลย” สามบอกเมื่อเห็นว่านักท่องเที่ยวส่วนใหญ่เป็นชาวต่างชาติ

“อันนี้เขาเรียกไข่ป่าม” แป้งบอกคนที่หยุดยืนมองไข่ย่างปรุงรสในใบตองด้วยความสนใจ จะว่าไปแล้วข้าวเที่ยงก็ยังไม่ได้กินกันเลย เพราะมาถึงที่นี่บ่ายพอดี แล้วก็มัวแต่ห่วงเรื่องสัก

“อยากชิมไหมครับ? ”

“เอาสิ กินข้าวกัน”

แป้งพาคุณสามมานั่งที่ร้านอาหารเหนือแบบพื้นเมือง ขายขันโตกเป็นหลัก มีเบียร์และดนตรีสด ร้านตั้งอยู่ในถนนเส้นนั้นที่พวกเขาเดินผ่าน

โต๊ะที่ได้เป็นแบบนั่งพื้น ด้านบนและด้านข้างเปิดโล่ง มองเห็นคนบนถนนคนเดินผ่านไปมา โมจิเห็นคุณสามม้วนขายาวเกะกะเพื่อจะนั่งขัดสมาธิแล้วตลกดี เพิ่งเคยเห็นอีกคนในมุมที่ทำอะไรไม่ถูก ปกติคุณสามออกจากนิ่งและขี้เก๊กจะตาย

“ขำอะไร? ” สามถามคนที่นั่งลงตรงข้าม

“คุณสามตลก น่ารักดี” โมจิบอกพลางเอามือเท้าคางแล้วมองหน้าเขา ยิ้มจนเห็นลักยิ้ม

อะไรของโมจิก็ไม่รู้...แต่พอแป้งยิ้ม สามก็ยิ้มตามจนได้ เป็นแบบนี้มาตั้งแต่แรกเลย...

“น่ารักแล้วก็ต้องรักมากๆ นะ” สามแตะนิ้วบนปลายจมูกอีกคน

“อะไรของคุณเนี่ย” แป้งยู่หน้า แก้มแดงจัดเลยปัดนิ้วคุณสามทิ้ง

สามกะจะบีบจมูกนั่นสักที แต่พนักงานเดินเอาเมนูมาให้ก่อน

“แป้งสั่งเลย ผมไม่ค่อยถนัด” สามยกหน้าที่ให้เจ้าถิ่น ซึ่งโมจิก็ไม่ทำให้ผิดหวัง เพราะอยู่ด้วยกันสองคน โมจิสั่งมาเหมือนอยู่กันสี่คน!

ไม่นานนักข้าวซอยน่องไก่ น้ำพริกอ่อง น้ำพริกหนุ่ม แคบหมู ไส้อั่วและข้าวเหนียวสามกระติ๊บก็วางถูกนำมาวางลงบนโต๊ะ

“อันนี้อะไรนะ” เขาชี้เข้าที่ขนมจีนกับน้ำสีส้มๆ ดูน่ากินดี

“ขนมจีนน้ำเงี้ยว”

“น้ำเจี๊ยว”

“คุณสาม...นิสัยไม่ดี” แป้งหรี่ตามอง เรื่องทะลึ่งนี่ขอให้บอกเลย

สามขำหน้าตาเอาเรื่องของโมจิเลยเปลี่ยนเรื่อง

“ไม่เคยกิน ไม่รู้อร่อยไหม” เขาอ้อนให้ป้อน ซึ่งอีกคนก็รู้เลยตักเป็นคำให้

“ลองครับ”

สามเคี้ยวเนื้อไก่และเส้นราดน้ำซุปแล้วส่ายหน้าไปมา

“ไม่ชอบแฮะ”

แป้งอมยิ้ม มองคนเรื่องมากเหมือนเด็กอนุบาลเวลาทานข้าวแล้วตลกดี

“อาจจะไม่คุ้นลิ้น ถ้าได้ชิมบ่อยๆ ก็อร่อยนะครับ”

สามดื่มน้ำผลไม้ปั่นของโมจิล้างคอ

“อร่อยเหมือนโมจิไหมครับ” คุณช่างยิ้มกะลิ้มกะเหลี่ย แป้งเลยยกมือห้ามเพราะเดี๋ยวข้าวเหนียวติดคอ

“พอแล้วนะ” โมจิหน้ามุ่ย

“จีบแฟนตัวเองมันผิดตรงไหน” คุณช่างเย้า จะว่าไปตอนก่อนขอคบยังไม่ได้จีบแบบนี้เลย ตอนนี้เลยรู้สึกสนุก ชอบเวลาเห็นก้อนนี่เขินจนแก้มแดง

“ผมกินข้าวไม่อร่อยเลย” โดนจ้องขนาดนี้...มันก็เขินสิ

“ขนาดไม่อร่อยยังขนาดนี้” คนแซวมองกับข้าวที่เริ่มพร่องไปเยอะแล้ว กินเยอะขนาดนี้โมจิเอาไปเก็บตรงแก้มกับก้นหมด

คนโดนแซวเม้มปาก สามถึงได้รีบเปลี่ยนเรื่อง

“แป้งพูดภาษาเหนือได้ไหม”

“ผมเกิดที่กรุงเทพครับ ฟังได้บางคำ แต่พูดไม่ได้หรอก”

“แล้วเมื่อไหร่จะเลิกเรียกผมๆ คุณๆ สักทีนะ”

“ต้องเรียกว่ายังไง”

“เรียกชื่อก็ได้”

“มันเขิน...” คนที่กำลังตั้งใจกินข้าวบอกตามตรง แก้มแดงอย่างที่บอก

“เขินอะไร แล้วตอนเรียกแฟนคนอื่นเรียกยังไง”

คนฟังนิ่งเพราะคิดไม่ทัน ทั้งอมข้าวเหนียวไว้ในปากแก้มตุ่ยเหมือนกระรอก

“ผมไม่เคยมีแฟน” แป้งบอกตามตรง

สามเองก็อึ้ง เขาไม่เคยคิดเรื่องนี้มาก่อนเลย

“มิน่า…” โมจิถึงได้เป็นจอมตื่นตูมขนาดนั้น ยิ่งพอรู้ว่าตัวเองได้เป็นแฟนคนแรกของโมจิก็ยิ่งยิ้มกว้าง พอคิดถึงครั้งแรกที่ได้หนุบหนับแล้วโมจิกล้าๆ กลัวๆ ก็นึกลำพองใจ

“รีบกินเลย” คนที่ดื่มมากกว่ากินข้าวเร่ง

“สามอยากไปไหนต่อ” แป้งหยิบแคบหมูเข้าปาก นี่ยังกินได้ไม่ถึงครึ่งเลย

“กลับโรงแรม” คุณช่างตอบพลางยิ้ม

“รีบกลับทำไมครับ เห็นบอกเช็กอินช้าได้นี่” คนตัวเล็กกว่าสงสัย แต่พอมองสายตาพร้อมกับยิ้มของคุณสามแล้วก็...ขนลุกพิกล

“แล้วคุณสามเรียกแฟนคนก่อนๆ ยังไงครับ” โมจิรีบเปลี่ยนเรื่อง

“ก็เรียกชื่อ”

“เหมือนเรียกผมเหรอ”

“ไม่เหมือน” เขาส่ายหน้า เพราะกับคนอื่นเรียกแค่ชื่อจริงๆ แต่กับคนนี้เรียกโมจิ หมู พะยูน อ้วน อะไรก็ตามที่มันนิ่มๆ น่าบีบคามือ ไม่เคยมันเขี้ยวใครขนาดนี้มาก่อนเลย

“ยังไง? ”

สามมองโมจิขี้สงสัย เขายิ้มน้อยๆ แล้วมองตั้งแต่หน้าลงไปถึงปลายเท้า

โมจินี่มันน่า...

“อิ่มยัง กินเยอะจุกนะ” สามเร่งอีกรอบ ยิ่งมองก็ยิ่งทำให้อารมณ์ดี

“คืนนี้จองโรงแรมแบบมีอ่างด้วย...อยากลองแช่น้ำกับแป้ง” ปลายประโยคเขากระซิบ ก่อนจะจิ้มไส้อั่วเข้าปาก กินสักหน่อยให้พอมีแรงทั้งคืน

แค่คิดก็คึกคักแล้ว!

“คุณสามแปลกๆ …” โมจิเอียงคอมอง ทีเรื่องแบบนี้คิดไม่ไกลเท่าอีกคน

“โมจิ เลิกกินเถอะ”

“คุณสาม ผมยังไม่อิ่มนะ! ” แป้งโมโห คนกำลังกินอยู่ คุณสามนี่เอาแต่ใจจริงๆ เลย!

.

.

.





TBC.

____________________________



จอมโมโหหิว = โมจิ

#ช่างสักรักคุณครู
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 13 : Dear My Flower [25/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 25-12-2019 10:32:14
มิความสักคู่ด้วยอ่ะ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 13 : Dear My Flower [25/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ป้าหมีโคตรขี้เกียจ ที่ 25-12-2019 10:50:05
ที่พ่อถามว่าสามสู้พ่อสมัยหนุ่มได้มั๊ยแล้วแม่บอกว่า แหม ในวัดในวานี่คือแม่ไม่อยากโกหกใช่มะ  :laugh:

ดีจังที่พ่อแม่คูแป้งมาเปิดรีสอร์ท ถ้าไปทำงานอื่นหรือแค่อยู่บ้านปลูกต้นไม้ทัศนคติคงไม่ใช่แบบนี้
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 13 : Dear My Flower [25/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 25-12-2019 11:11:18
อีสามนี่ ขัดขวางคนกำลังกินข้าวอร่อยมันบาปนะรู้ไหม
แต่แป้งก็ตามอีกคนไม่ค่อยทันเลย เอาน่า อีกหน่อยคงรู้เอง
ขอบคุณพ่อแม่แป้งมากนะ ที่รักและเข้าใจในตัวลูก
อ้อ แม่ต้องรู้สิว่าลูกชายชอบนักบอล ไม่ได้ชอบเตะบอล อิอิ
 :really2: :really2: :really2:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 13 : Dear My Flower [25/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: tasteurr ที่ 25-12-2019 13:08:41
จอมหิวโมจิ = นังสาม!

ช่างสามเนี่ยทำบุญมาดีจริงๆน้าได้แฟนตรงสเปคแถมพ่อตาแม่ยายยังไม่ห้ามอีก หึ่ย อิจฉา!
อยากหนุบหนับๆโมจิด้วยจัง เป็นน่ารักที่สุด ตอนคุณครูปิ๋มเช็ดฟองที่แก้มให้คูแป้งดูเด็กน้อยมากเลย เอ็นดู  :-[

 :pig4:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 13 : Dear My Flower [25/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: LifePo-YuGu ที่ 25-12-2019 13:52:02
หุ้ยยย น่ารักอ่า  :impress2:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 13 : Dear My Flower [25/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 25-12-2019 15:01:30
เพิ่งอิ่มแล้วไปออกกำลังกาย(?) ระวังจุก
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 13 : Dear My Flower [25/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 25-12-2019 15:41:50
ตลกพ่อแม่แป้ง เหมือนว่าตัวเองย้อนหลัง
พ่อแม่ก็ไม่ได้ดุ แค่เนี้ยบมากไป เพราะห่วงลูก
ยิ่งตอนนี้ มาทำรีสอร์ท เห็นอะไรเยอะขึ้น
พ่อแม่ยิ่งปล่อยวางและเข้าใจ ขอแค่เปิดอกคุยกัน

เอ็นดูแป้ง เจ้าก้อนนุ่มของสาม ฟินเลย
จับหนุบหนับ แล้วมันเขี้ยว มันมือมากสินะ
แป้งทำให้สามได้รู้ว่ารักจริงคืออะไร
สามจะเป็นคนที่ดีขึ้น เพื่อรักที่ดีและยาวนาน

ปลื้มลืมค่ะ ฟินมาก แต่คนเค้ากินอยู่ ทำไมสามร้าย
ไม่เข้าใจคนยังกินไม่อิ่มเลย
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 13 : Dear My Flower [25/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 25-12-2019 17:11:09
 :hao7:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 13 : Dear My Flower [25/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 25-12-2019 20:07:39
น้องสามครับ ครูแป้งเพิ่งกินอิ่ม ระวังจุกนะครับ ^^"
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 13 : Dear My Flower [25/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: totorobabii ที่ 25-12-2019 22:06:07
แหมสามมมมม
เอาใหญ่เลยน๊าาาาา
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 13 : Dear My Flower [25/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 25-12-2019 22:16:06
 :o8: :o8: :o8:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 13 : Dear My Flower [25/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Ac118 ที่ 25-12-2019 23:06:33
คนยังกินไม่อิ่ม จะมาหื่นอะไรตอนนี้นังสาม!!
โมจิก็ไม่เคยตามเขาทันเล้ยย เจ้าก้อนนู้มมม

ขำพ่อแม่ หมั่นไส้นังลูกเขย แต่ทำไรไม่ได้ลูกเรามันรักเขา :laugh:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 13 : Dear My Flower [25/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 25-12-2019 23:36:23
 :katai2-1:


ลูกเขามีพ่อมีม่นะ น้องสาม อิอิ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 13 : Dear My Flower [25/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 26-12-2019 00:05:21
กวนเวลาไหนก็ได้ ยกเว้นเวลากิน  :hao6:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 13 : Dear My Flower [25/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Majariga ที่ 26-12-2019 00:29:50
เอ็นดูโมจิอ่ะ ยังกินไม่อิ่มเลยนังช่างสามมมม
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 13 : Dear My Flower [25/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 26-12-2019 02:13:37
ถ้าเป็นเรา เราโกรธมากเลยนะขัดขวางการกินของเราเนี่ย555
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 13 : Dear My Flower [25/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 26-12-2019 05:20:12
เยี่ยมไปเลยน้องสาม​ แมนมาก​ น่ารักมาก
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 13 : Dear My Flower [25/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Quatree ที่ 26-12-2019 09:58:50
 :pig4:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 13 : Dear My Flower [25/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Ginny Jinny ที่ 26-12-2019 10:28:22
โมจิตามคุณช่างไม่เคยทัน  :hao3:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 13 : Dear My Flower [25/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: van16 ที่ 27-12-2019 11:46:03
ตอนหน้าโมจิโดนคุณสามหนุบหนับแน่นอน  :hao6:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 13 : Dear My Flower [25/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 27-12-2019 20:16:32
 :z1:

 :L1: :pig4: :L1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 13 : Dear My Flower [25/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: btoey ที่ 30-12-2019 10:26:01
 :katai1: :katai4:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 14 : Walking Together [1/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: zearet17 ที่ 02-01-2020 00:01:36
ช่างสักรักคุณครู 
14 : Walking Together



ต่อให้สามจะบอกว่ารีบกลับโรงแรมพวกเขาก็เดินเล่นอยู่ที่ถนนคนเดินอยู่นาน ในมือของแป้งมีของฝากให้พ่อแม่กับเพื่อนหลายชิ้น ส่วนสามเองก็ซื้อของฝากน้องสาวกับหลานชาย
“อะไร?” สามมองตามสายตาเป็นประกายของโมจิ เห็นคัพเค้กลายน่ารักติดป้ายว่า 3 ชิ้น 100 บาท
“ไม่ให้กินแล้ว” คุณช่างดึงมืออีกคนออกมาจากบริเวณนั้น
“ยังไม่ได้กินของหวานเลย” โมจิช้อนตามอง สามเลยได้ทีดุ
“ของพวกนี้แฟตเยอะเป็นไขมันอิ่มตัว โคเรสเตอรอลสูง ไม่ให้กิน”
คนฟังขมวดคิ้วแน่น ก่อนจะโดนบ่นเรื่องโซเดียมและเรื่องแคลลอรี่ประจำวันที่ควรได้รับต่อแป้งก็รีบเปลี่ยนเรื่อง
“อากาศดีจัง”
สามถอนหายใจก่อนจะวางมือบนหัวทุย
“ดีจนไม่อยากกลับไปเลย”
“ไม่ทำงานก็ไม่มีตังค์นะครับ”
“รู้แล้ว” สามถอนหายใจอีกรอบ ก่อนจะหันมาบอก “เหมือนสอนเด็กเลยโมจิ”
แป้งเงยหน้ามองปลายคางอีกคน
“ก็…”
“ก็อะไร”
“ก็คุณสามเป็นเด็ก” พอพูดจบก็รีบหดคอเพราะกลัวโดนดุหรือบีบแก้ม แต่คราวนี้สามกลับไม่แกล้ง เขาเดินทอดน่องไปเรื่อยๆ ก่อนจะหันมาถามด้วยท่าทีจริงจัง
“เด็กตรงไหน?” เขาไม่ชอบที่โดนบอกแบบนี้จริงๆ เพราะมันเหมือนกับทุกคนกำลังบอกเขาทางอ้อมว่ายังดูแลใครไม่ได้
ยิ่งเฉพาะกับโมจิ….สามอยากเป็นคนที่เท่ในสายตาคนรัก ไม่ใช่เด็กแบบนี้
“อืม…” แป้งก็อธิบายไม่ถูกเหมือนกัน พอรู้ว่าอีกคนอายุน้อยกว่า ภาพคุณสามตอนแรกกับในตอนนี้ก็ต่างกันไปเลย หรืออาจจะเพราะเราสนิทกันขึ้นนิดนึง เลยรู้สึกว่าคุณสามตอนนี้เข้าถึงง่ายกว่าตอนนั้น
คุณครูเงยหน้าจองเสี้ยวหน้าอีกคน พอโดนหันมาสบตาก็รีบหลบตา
“มองอะไร” สามถามพลางยิ้ม แต่ไหนแต่ไรโมจิก็ชอบจ้องเขาแบบนี้ มองเก่ง มองแล้วชอบทำตาโตๆ รู้ตัวอีกทีก็มองตามสายตานั้นแล้ว
“คุณสามหล่อดีครับ” แป้งบอกตามตรง ที่ชอบมองเพราะเห็นว่าหล่อดี เหมือนพวกนายแบบในหนังสือ
“อะไร จู่ๆก็...” คนฟังสบถ แต่ใบหูกลับแดงจัดเพราะเขิน เป็นแค่โมจิแท้ๆ แต่ทำเขายิ้มกว้างกี่ทีแล้ววะ
“ทำไมถึงอยากเป็นคุณครู” คนเขินเปลี่ยนเรื่องไปเรื่อย อีกอย่างคืออยากคุยกับเจ้าโมจิเยอะๆ เผื่อกลับไประหว่างรอจะได้มีเรื่องให้คิดถึงเยอะๆ
“พ่อกับแม่ครับ เห็นมาตั้งแต่เด็กแล้วว่าเท่ดี แต่ผมตั้งใจว่าจะเป็นครูที่ใจดีเพราะพ่อกับแม่เข้มงวด” แป้งเล่าไปขำไป เพราะตอนเด็กๆ โดนไม้เรียวฟาดจนขาลาย
“แล้วอยากสอนเด็กโตไหม?” สามถามล้อๆ แต่อีกคนยู่หน้า
“ไม่เอาครับ ชอบเป็นครูเด็กเล็ก เด็กโตดื้อ” โมจิบอกพร้อมกับดันไหล่อีกคนออก เดินไม่เห็นต้องเบียดขนาดนี้เลยนะคุณสาม!
“แล้วคุณสามล่ะครับ?”
“จริงๆ ก็อยากทำงานคู่กันไป แต่สักพักก็คงต้องเลือก” สามตอบพลางถอนหายใจ
ทั้งงานสักทั้งงานที่บ้านตอนนี้ก็หนักเอาการ อีกอย่างคือเรื่องเงินมันต่างกันด้วย กับโต้ซังถ้าทำเต็มเวลาก็ได้เยอะ แต่ตอนนี้สามรับงานบ้างไม่รับบ้างเพราะติดงานกับพี่หนึ่ง เขาเข้าตามลูกค้านัด เรียกว่าทำเพราะใจรักน่าจะดีกว่า
ส่วนงานกับพี่หนึ่งพอไม่ทุ่มให้ พี่หนึ่งก็ดัดเส้นเขาโดยการไม่เอาเข้าระบบแต่จ่ายเป็นชิ้นแทน ตอนแรกก็รับได้เพราะไม่ได้อยากจะได้อะไรนอกจากเงิน แต่ต่อไปคงไม่ดีเท่าไหร่ เพราะสวัสดิการไม่มีอะไรให้เลย
“แล้วคุณสามจะเลือกอะไร”
สามมองหน้าอีกคน เรื่องงานยังไม่ได้ตัดสินใจ...แต่เรื่องคืนนี้เขาตัดสินใจแล้ว
“เลือกกลับโรงแรมกินโมจิ”
“ห้ะ!?”
.
.
.
“เขินอะไรครับ” คุณช่างล้อคนที่ละล้าละลังไม่ยอมเดินเข้ามาหากันสักที ทำเป็นเปิดระเบียงออกไปดูวิวบ้าง กดเปิดทีวีดูช่องนั้นช่องนี้บ้าง
“แป้ง มานี่เร็ว” คนที่เป็นคนจองห้องนี้ลุกขึ้นจากเตียง เรียกคุณครูเข้ามาดูห้องน้ำที่มีอ่างน้ำวน แถมผนังเป็นกระจกมองเขาด้านหลังได้กว้างเต็มสายตา
“จะมีใครเห็นไหมเนี่ย” โมจิบ่นหน้ายุ่ง
“ไม่เห็นหรอก”
ที่สามเลือกจองโรงแรมที่มีอ่างน้ำวนนวดตัว เพราะวางแผนไว้แล้วว่าจะฟัดโมจิในนี้สักยกสองยก แต่เพราะเพิ่งตัดสินใจสักมาเลยต้องยกเลิกแผนในใจ  จะว่าไปก็เสียดายอยู่เหมือนกัน
“อาบน้ำด้วยกันเร็ว” สามชวนแต่อีกคนส่ายหน้าเป็นพัลวัน
“ไม่เอา”
“ไม่เอาจริงเหรอ? ให้ตอบอีกรอบ” คนตัวโตยั่วโมจิด้วยการค่อยๆ ถอดเสื้อออก แถมทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
แป้งมองใบหน้ายิ้มกริ่มของอีกคน ลำคอหนามีรอยจูบจางๆ จากเมื่อคืน แผ่นอกขยับขึ้นลงตามจังหวะการหายใจ ตรงหน้าท้องของคุณสามดูแน่นและแข็งแรง ตรงลอนนั่นปกติมองไม่ชัดเพราะเวลาที่คุณสามเปลือยมักจะมืด แตวันนี้กลับได้เห็นเต็มตา...มันรับกับสะโพกสอบพอดี
สามเดาะลิ้นสองสามที...สายตาโมจิมันลามกอยู่นะเนี่ย
“อาบก็ได้ครับ” คนตอบหน้าบูดเหมือนฝืนเต็มทน แต่สามรู้ว่าเพราะเขินมากกว่า
คนที่ตอบตกลงแต่นึกขึ้นได้ว่าถ้าถอดอาบน้ำมันก็จะเห็นเนื้อตัวชัดเริ่มลังเล แต่วินาทีที่คุณช่างเดินเข้ามาชิดก็ได้กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ และในตอนที่โดนจับมือไปวางบนหน้าท้องแน่น...แป้งก็หัวขาวโพลน
“ชอบไหม?” สามแกล้งเพราะเห็นอีกคนจ้องนิ่งไม่ขยับ
โมจิมองมือตัวเองทีมองหน้าคุณสามที จนคนโดนมองขำ
“ยกมือขึ้น เดี๋ยวถอดเสื้อให้”
คนโดนถอดเสื้อหลับตาปี๋ เพราะรู้ว่าร่างกายพวกเขาต่างกันโดยสิ้นเชิง อันที่จริงแขนของแป้งมีกล้ามเนื้อแบบปกติของผู้ชายแต่กลับกลมกลึงเพราะเนื้อนุ่มแน่น หน้าอก ท้องน้อยขาวเนียนดูนุ่มฟู คุณครูอายจนตัวเริ่มแดง
แต่คนมองกลับชอบจนต้องสูดหายใจเข้าลึก เขาวางมือลงบนหน้าอกเกือบเต็มมือ ขยำและนิ้วชี้สะกิดตรงยอดอกให้มันตั้งชัน
แป้งกลั้นหายใจ ห่อตัวทุกครั้งที่ความรูสึกตรงปลายนั้นไหลลงไปที่ท้องน้อย เขาเม้มปากแน่น แต่หน้าแดงจัด
“เห็นแล้วหิวนม”คนลามกเลียริมฝีปาก ตั้งท่าว่าจะก้มลงมางับแต่โดนอีกคนดันออก
“เดี๋ยวจะไม่ได้อาบน้ำครับ” แป้งบอกเสียงเบา ทำยังไงก็ไม่เคยชินกับคุณสามเวลาแบบนี้เลย
ตอนแรกคนตัวโตกะจะไม่ฟัง แต่เดี๋ยวไม่กี่วันก็ต้องกลับไปทำงานแล้ว ไม่อยากให้โมจิงอนอีก ถึงได้เปลี่ยนใจถอดกางเกงตัวเองเหลือแค่บ็อกเซอร์สีขาวกับขายาว แล้วมองอีกคนยิ้มๆ
“มา ถอดให้” คุณช่างดึงอีกคนเข้ามาหา แต่โดนตีมือไว้ก่อน
“ตีทำไมเนี่ย!”
“ผมถอดเองครับ!” แป้งรีบบอกเพราะกลัวคุณสามเล่นพิเรน เขาค่อยๆปลดซิบดึงกางเกงผ้าลงจากขา แป้งมีเอวเล็ก แต่สะโพกกับขา...ทำเอาสามลอบกลืนน้ำลาย
เพราะโมจิมัวแต่อายหันมาอีกทีอีกคนก็เปลือยแล้ว
“อายอะไรโมจิ ก็มีเหมือนกัน” สามถามคนที่เบือนหน้าหนี
“ใครจะชินล่ะครับ” ต้องมามองของคนอื่นเต็มๆ ตาแบบนี้เป็นใครก็ตกใจนะ!
“คะ...คุณสามนั่นแหละมองอะไร” แป้งถามคืนบ้าง เมื่อเห็นสายตาอีกคนมองกันตั้งแต่หัวจรดเท้า
“มองโมจิ” สามตอบตามตรง เขาสาวเท้าเข้ามาชิด จับก้นนิ่มผ่านเนื้อผ้าบางล้นมือ ซุกหน้าลงกับซอกคอร้อน
“อืม ดีจัง” สามอยากอธิบายความรู้สึกตอนนี้ให้โลกรู้ว่ามันดีแค่ไหน ความรู้สึกนุ่มแต่เด้งสู้มือแบบนี้
“คุณสามไม่ตัดไปเล่นเลยล่ะครับ” คุณครูบ่นอุบเมื่อโดนบีบอยู่แบบนั้น
“อยากนอนทับไว้ทั้งวัน”
“คุณสาม!” แป้งถึงกับขมวดคิ้วแน่นเมื่อสิ่งที่เบียดกันอยู่ข้างหน้าใหญ่ขึ้น ทำไมมันตื่นเร็วจัง…
“อาบน้ำเถอะครับ” โมจิเปลี่ยนเรื่องพร้อมกับเดินเข้าห้องน้ำ ทิ้งให้เจ้าของมือปลาหมึกเดินตามหลัง
สามผิวปากหวือ~ ท่าทางอารมณ์ดีจนโมจินึกไม่เข้าใจ กระทั่งโดนกอดหนึบจากข้างหลังในตอนที่ถอดกางเกงออก มือใหญ่กดสบู่เหลวออกมาลูบไปทั่วตัวขาว แป้งว่าจะหันไปเอ็ดคนขี้แกล้ง แต่เห็นสิ่งนั่นปัดไปมาตรงก้น
“คุณสาม อ๊ะ...” แป้งถึงกับยืนเงียบ...คุณสามนี่จริงๆ เลย เกิดสบู่โดนตรงรอยสักจะทำยังไง!
“อะไร?”
“ทำไม...” แป้งถามถึงสิ่งที่กำลังถูไถอยู่ด้านหลัง
สามลูบมือลงไปยังร่างกายเปลือยเปล่าของคนรัก ตั้งแต่หน้าอก พุงนิ่ม จนถึงส่วนกลางลำตัวที่ดูเหมือนกำลังจะตื่น เขากดจูบลงตรงข้างขมับ บดเอวเข้ากับก้นเด้ง
“แค่เห็นหน้าแป้ง...ผมก็ตั้งแล้ว”
แป้งว่าคุณสามนี่ลามกสุดๆ ไปเลย!
.
.
.

ร่างกายร้อนระอุของคนทั้งคู่แนบสนิบไปแทบทุกส่วน แผ่นอกหนาของคนที่ขยับกายอยู่ด้านบนเบียดทับไปกับคนที่อยู่ด้านล่าง ตั้งแต่คบกันไม่รู้เราทำกันไปกี่ครั้งแล้ว แต่สามกลับรู้สึกว่าตื่นเต้นทุกรอบที่ได้อยู่ในอ้อมแขนและได้กอดคนด้านล่าง
เสียงเตียง เสียงหอบหนัก เสียงเนื้อกายที่กระทบกันเป็นจังหวะหนัก เสียงจูบและสิ่งที่ขยับเข้าออกในร่างกาย ทำให้คืนนี้เป็นอีกคืนที่รู้สึกว่าต่างก็ได้รับความรักจากกันและกัน
“จะเสร็จยัง” สามกระซิบถามคนที่ปิดปากเงียบแต่นิ้วกลับขยุ้มตรงคอเขาแน่น
โมจิพยักหน้า น้ำตารื้นจนน่าสงสาร แต่สามกลับยิ่งอยากแกล้ง เขาถอนตัวออกเร็วจนอีกคนเผลอหลุดเสียงคราง ก่อนจะพลิกตัวนอนหงายส่งสายตาไปที่อีกคน
...แค่นั้นแป้งก็รู้แล้วว่าคุณสามอยากได้อะไร…
โมจิก้อนนุ่มนั่งทับลงบนเอวสอบ สิ่งที่สอดลึกเข้ามาลึกจนคนที่นั่งอยู่ด้านบนถึงกับนิ่วหน้า มือขวายันหน้าท้องคนตัวโตไว้ ส่วนอีกมือรูดรั้งสิ่งนั้นของตัวเอง สิ่งในบั้นท้ายสอดลึกย้ำเข้าออก เพราะควบคุมเองเลยรู้ว่าอยากจะให้มันโดนตรงไหน
“อ๊ะ...ไม่ไหว ไม่ไหว” คนที่นั่งยองๆขึ้นลงขาสั่นจนเกินควบคุม
สามมองวิวด้านหน้าด้วยความรู้สึกหลากหลาย ทั้งรัก...ทั้งอยากจะบีบให้แหลกคามือ คนตัวโตขบกรามแน่น จับสะโพกอวบแล้วสวนตัวถี่
“ฮื่อ…” ครางเสียงหวานดังขึ้นเมื่อหยาดหยดทะลักทะลายออกมา
สามพลิกตัวนอนทับคนตัวเล็กกว่า ขยับตัวเข้าออก กระแทกซ้ำๆ ให้ความสุขตรงปลายทางทะลักเข้าไปยังในกายขาว
“อา โคตรดีเลยแป้ง” เขาครางแผ่ว ขยับเนิบนาบจนพอใจแล้วค่อยหันไปดึงทิชชู ค่อยๆ ถอนตัวออกมาแล้วเช็ดสิ่งที่ล้นออกมานั้นให้
“ออกมาหมดยัง” สามมองช่องทางแคบที่อ้าออกเล็กน้อย สีมันแดงเหมือนเชอรี่และขมิบถี่เมื่อเจ้าตัวพยายามเอาของเหลวสีขาวออกมา
“มันเยอะ..” แป้งบอกเสียงเบา พร้อมกับหลับตาแน่นเมื่ออยู่ในท่าอ้าขากว้างแต่คนรักกลับเฝ้ามองไม่ไปไหน
จนเมื่อลมหายใจหอบเริ่มกลับสู่ปกติ สามถึงได้พลิกผ้าห่มคลุมพวกเขาไว้
“ดีไหม?” คุณช่างถามคนในอ้อมแขน เขาลูบแผ่นหลังนั้นไปมา รู้ว่าแป้งคงง่วงเต็มทนแล้ว
“นอนเถอะ ฝันดีครับ”
.
.
.
สามตื่นเช้ามาอย่างสดชื่นก่อนจะเข้าไปอาบน้ำ คิดว่าออกมาอีกคนคงจะตื่นแต่ก้อนนั่นยังนอนกลมอยู่บนเตียง ถึงได้เดินเข้าไปหา ใช้นิ้วเกลี่ยแก้มเบาๆ
“เช้าแล้วนะ”
“...”
“แป้งครับ ตื่นเร็ว”
คนโดนปลุกไม่ขยับแต่ขมวดคิ้วแน่น สามมันเขี้ยวจนอยากหยิกแก้มกลม แต่ทำได้แค่ลูบไปมา
“เมื่อคืนใช้แรงเยอะ ไม่หิวเหรอ อาหารเช้าที่นี่อร่อยนะ”
แค่ได้ยินคำว่าหิวโมจิก็ลืมตาขึ้นมามอง
“หิวยัง?”
คนโดนกวนทั้งคืนพยักหน้า ร่างกายยังไม่ตื่นดีเลยแต่ท้องหิวแล้ว คิดถึงไข่ดาวเยิ้มๆ ไส้กรอก ขนมปังและน้ำส้ม ถึงกายจะเหนื่อยแค่ไหนก็ต้องลุกล่ะนะ
“ไปอาบน้ำเร็ว” สามดึงอีกคนขึ้นจากเตียง...เห็นตรงหน้าอกโดนดูดแดงเป็นจ้ำเลย
“ฮื่อ” โมจิพยักหน้า ไม่ได้สนใจคนที่ยืนมองกันอยู่เลย รู้แค่ว่าตอนนี้อยากกินไข่ดาวโรยพริกไทยเยอะๆ แล้ว
.
.
.
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 14 : Walking Together [1/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: zearet17 ที่ 02-01-2020 00:02:02


วันที่เหลือพวกเขาวางแผนขับรถเที่ยวไปเรื่อยๆ มีโมจิคอยบอกจุดเที่ยวกับจุดที่มีค่าเฟ่ของกินอร่อย สามเลยใช้เวลาส่วนใหญ่นั่งดูโมจิกินไปเรื่อยๆ
“กล้องกินก่อนเหรอ?” สามถามคนที่เอาแต่ถ่ายรูปเค้ก พอสามทำท่าจะยกส้อมไปชิมก็โดนมองขู่
“ทำอย่างกับสาวๆ” สามแกล้งบ่น เลยโดนโมจิเขม่น
“ปกติผมก็ไม่ทำ แต่อยากเก็บไว้เป็นความทรงจำ...” แป้งบอก ก็เขาเพิ่งจะเคยมีแฟน รู้ว่าทำแบบนี้แล้วมันเขิน แต่ก็…
สามอมยิ้มก่อนจะบอก
“งั้นก็ถ่ายหน้าผมไปด้วยสิ” พอบอกแค่นั้นคนที่กำลังถือกล้องก็หน้าแดง
“กลัวคุณสามไม่ชอบ” แป้งบอกเสียงเบา
สามถึงได้ลุกขึ้นแล้วหยิบมือถืออีกคนขึ้นมากดกล้องหน้า แนบแก้มเข้ากับแก้มขาวแล้วกดถ่ายรูปหลายซ็อต ช็อตสุดท้ายหันไปกดปากตรงลักยิ้ม
“คุณสาม กลางร้านกาแฟนะ” คนตัวเล็กกว่าบ่นอุบ แต่ก็มองมือถือตัวเองด้วยใบหน้าแดงก่ำ
สามยักไหล่...เรื่องแบบนี้เขาสนที่ไหนล่ะ
และจนถึงวันกลับโมจิก็มีรูปคุณสามอยู่ประมาณร้อยกว่ารูป เยอะกว่ารูปของกินเสียอีก...

.
.
.

พวกเขาห่างกันจริงๆ แค่อาทิตย์เดียว แต่สามโทรหาโมจิวันละ 5 เวลาจนพี่หนึ่งที่ทำงานด้วยอิดหนาระอาใจ น้องชายตัวดียังเคลียร์งานเก่าไม่เสร็จเลย ไม่ทันไรก็ขออนุญาตไปรับแฟนในเวลางาน ดูท่าทางตื่นเต้นจนคนเป็นพี่ไม่กล้าห้าม
แป้งมองคนตัวสูงที่กำลังเป็นเป้าสายตาของหลายคนตรงป้ายทางออก คุณสามนัดไว้ว่าถ้ามาถึงจะรอตรงนี้ วันนี้คนที่รออยู่สวมเดนิมสีดำกับเสื้อยืดพอดีตัวสีขาวบาง เพราะบางมากเลยทำให้รู้ว่าร่างกายใต้ร่มผ้านั้นดีแค่ไหน ไหนจะใบหน้าติดคมติดจะนิ่ง คุณครูรู้สึกว่ามองยังไงก็ไม่ชิน
ไม่บอกคงไม่รู้ว่าคนตรงหน้าเป็นคนที่โทรหาแป้งแทบทั้งวันแค่เพราะกลัวเขาจะหนี
“โมจิ มาจนได้” สามเอื้อมมือไปดึงอีกคนเข้ามากอด ทำให้คนที่เพิ่งมาถึงยิ้มกว้าง
“มาแล้วครับ” แป้งวาดมือกอดตอบ เลยโดนคุณสามรัดแน่นจนแทบหายใจไม่ออก
สำหรับสามแล้ว...โมจิโคตรมีอิทธิพลต่อใจเลยตอนนี้
ส่วนสำหรับแป้งที่เคยเก็บทั้งเรื่องความรัก เรื่องรสนิยม และเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ไว้เป็นความลับเพราะกลัวคนอื่นจะมองตัวเองไม่ดี พอได้รู้จักกับคุณสามที่ไม่ค่อยจะสนใจเรื่องหยุมหยิม กลับรู้สึกว่าได้เป็นตัวของตัวเองขึ้นอีกนิด
อย่างการที่เดินจับมือกันอยู่ในตอนนี้ ถ้าเป็นเมื่อก่อนแป้งคงจะนึกไม่ออกเลยว่าจะกล้าทำแบบนี้ได้ยังไง
“หิวไหม?”
“หิวครับ”
“ไปกินข้าวกัน” สามบอกพลางดึงเป้ใบใหญ่ของอีกคนมาสะพายไว้บนไหล่ แล้วใช้มือข้างที่ไม่ถนัดจูงมือมือขวาอีกคนไว้
“กินที่ไหนครับ?”
“ที่ร้านผม พี่หนึ่งอยากกินข้าวด้วย”
โมจิเอียงคอมอง พอรู้ว่าจะต้องเจอเรื่องแบบนี้ ประสบการณ์ไม่ดีก่อนหน้านี้ที่ร้านของคุณสามทำแป้งแอบกังวล แต่ก็ยอมตามคุณสามมาง่าย...เพราะเชื่อมือที่จับกันอยู่ตอนนี้มากกว่า
.
.
.
“คุมคูแป้ง!”
แต่ตอนนี้คุณครูชักจะกังวลมากกว่าเดิมแล้ว...ไม่เห็นคุณสามจะบอกเลยว่าต้องมาทานข้าวกับครอบครัวแบบครบทุกคน ไหนจะกับข้าวเต็มโต๊ะแบบจัดเลี้ยงแบบนั้นอีก
“น้องสิบ...” แป้งเรียกเสียงเบา ก่อนจะยกมือไหว้ทุกคน เขารู้จักน้องสิบ คุณสาม คุณหนึ่ง คุณสองและสามี แต่ไม่เคยเห็นเด็กสาวอีกสองคนที่น่าจะเป็นน้องสาวของคุณสาม
“สวัสดีค่า ในที่สุดก็เปิดตัว” น้องเบญบอกเสียงดัง
แป้งยกมือรับไหว้ รู้สึกเก้อเขินเมื่อน้องสาวของคุณสามทั้งแซวทั้งปรบมือกันสนุก
“เงียบไป” สามปัดมือไปมาก่อนจะเลื่อนเก้าอี้ให้แป้ง รู้ดีว่าน้องสาวสองคนคงเตรียมตัวมาเพื่อแซวเขาอยู่แล้ว
“คูมคูฮะ น้องฉิบคิดถุง!”
แป้งเอื้อมมือไปรับเด็กชายที่อยู่ดีๆ ก็ปีนเก้าอี้ข้ามฝั่งมาหาตน เขาให้เด็กอนุบาลสองนั่งตัก แล้วค่อยบอก
“คิดถึงเหมือนกันครับ” แป้งบอกเสียงเบา
“เบาๆ ลูก” พี่สองเตือนเด็กซน
ท่าทีกล้าๆ กลัวๆ ทำอะไรไม่ถูกของคนมาใหม่ทำพี่หนึ่งต้องออกปาก
“ทานข้าวกันครับ ค่อยคุยกัน”
แต่ถึงแบบนั้นคนโดนจ้องก็ยังทำตัวไม่ถูก
“อย่ามองเยอะ” สามเอ็ดน้องสาวสองคน สาวๆ เลยเบ้หน้า
“หวงจังเล้ย” ลูกสาวคนเล็กของบ้านออกปากเพราะเพิ่งเคยเห็นพี่ชายเป็นเดือดเป็นร้อนเรื่องแฟนขนาดนี้
“หนูชื่อเบญค่ะ ส่วนนี่พี่โฟร์ เป็นน้องพี่สาม” น้องสาวคนเล็กแนะนำตัวอย่างออกหน้าออกตา เพราะรู้ว่าพี่สามไม่มีทางเปิดทางให้ได้คุยกับแฟนแน่นอน
“พี่ชื่อแป้งครับ” โมจิยิ้มกว้างให้สองสาวจนเห็นลักยิ้มเล็กบนแก้ม
“พี่แป้งคะ หนูมีคำถาม”
“กินข้าว อย่าถามมาก” สามเตือนทันที เพราะรู้ว่าสองคนนี้จะกวนแฟนตัวเอง
โมจิเกร็งจนไม่รู้จะวางมือลงตรงไหน ที่นั่งเตรียมใจบนรถก่อนจะมาถึงที่นี่หายวับไปหมดเมื่อเจอคนที่ไม่คุ้นหน้า ทั้งกดดันด้วย ดีที่มีน้องสิบชวนคุย
“คุมคูฮะ อันปังเลิกซนแล้วนะ” น้องพูดถึงเพื่อนร่วมชั้นตัวโตที่ถือว่าเป็นจอมซนของห้อง
“เหรอครับ เก่งจังเลย” แป้งรับคำน้องพร้อมกับชม อดที่จะกอดเด็กตัวเล็กไว้ไม่ได้
“อันปังไม่ฉบาย เป็นหวัดเลยหายซน”
คนฟังยิ้มเอ็นดู
“แล้วน้องสิบหายซนยังครับ?” น้าสามถามเพราะเห็นว่าหลานนับวันก็ยิ่งป่วน
“น้องฉิบไม่ซน!” เด็กตัวเล็กว่าเสียงดัง
“ซนที่สุดเลยค่ะ โวยวายเก่ง เสียงดัง เอาแต่ใจเหมือนน้าไม่มีผิด” พี่สองบอกพร้อมกับปรายตามายังน้องชายคนเล็ก
“ตอนอยู่กับครูแป้งนิสัยดีกว่านี้เยอะเลย” คุณสองลุกขึ้นมาอุ้มลูกชายออกจากตักคุณครูเพราะกลัวทานข้าวไม่สะดวก
“อาจจะโตขึ้นมั้งครับ เริ่มวัยต่อต้าน” แป้งบอกพร้อมกับยิ้ม
“เปล่านะฮะ เปล่าซน” น้องสิบบอกคุณแม่ และเพราะเคี้ยวข้าวผัดกระเทียมอยู่เลยเปื้อนไปหมด
“ทานข้าวค่ะ ตอนเคี้ยวอย่าเพิ่งพูด จะสำลัก” คุณแม่ดุ เด็กตัวเล็กเลยหน้างอ
“คุมแม่ดุอ่ะ”
แป้งลอบยิ้ม ก่อนจะลูบผมของเด็กตัวเล็กที่นั่งอยู่บนเก้าอี้เด็กข้างกัน
“คุณแม่เป็นห่วงครับ”
“คูแป้ง น้องฉิบกันผักได้แล้วนะ”
“เก่งจังเลยครับ” แป้งยิ้ม เรื่องที่น้องสิบกินยากเป็นรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ที่เขารู้ดีอยู่แล้ว แต่วันนี้น้องกลับหยิบผักทอดมาเคี้ยวให้ดู
“กินโชว์ด้วยเว้ย” คุณพ่อแซว ทำเอาคนบนโต๊ะที่กำลังเริ่มทาข้าวขำ
“ครูแป้งทานเถอะค่ะ สนใจเด็กมากจะไม่ได้ทานเอา” คุณสองบอกยิ้มๆ
คนที่รู้สึกเหมือนมาเป็นก้อนส่วนเกินหรืออะไรสักอย่างในครอบครัวใหญ่ถึงได้หันกลับมามองของกินเต็มโต๊ะ
“ปลาไหลไหม?” สามถามพร้อมกับวางถ้วยข้าวหน้าปลาไหลถ้วยเล็กให้คนข้างตัว
“ขอบคุณครับ”
เจ้าของร้านมองคนที่ค่อยๆ ตักข้าวขึ้นชิม เห็นยิ้มน้อยๆ ก็เบาใจว่ากินได้
“อร่อยไหม?”
“อร่อยครับ” แป้งยิ้มให้ คนมองเลยยิ้มตามจนตาปิด พอหันกลับมาเห็นว่าทุกคนมองอยู่ น้องเบญถึงกับต้องกระแอมแก้เขินแทนพี่ชาย
“อย่ามองผมมาก กินไม่ลง” สามบอกพี่ชายคนโตที่จ้องกันไม่วางตา
“ปากนี่นะ” พี่หนึ่งส่ายหน้า เรื่องปากมะนาวไม่มีน้ำนี่ขอให้บอกไอ้สามมัน...
“นิสัยเอาแต่ใจเหมือนเด็กขาดความอบอุ่นแบบนี้ครูแป้งชอบเหรอคะ?” พี่สองถามพร้อมกับถอนหายใจ
คุณครูยิ้มบางแต่ไม่ตอบอะไร เรื่องขาดความอบอุ่นนี่แป้งนึกว่าเขาคิดไปเองเสียอีก เพราะคุณสามชอบนัวเนีย ชอบกอดมากๆ เหมือนคนที่อยากได้ความรักมากๆ
“ให้พามากินข้าวก็พามาแล้ว อย่ามาเสี้ยมสิพี่สอง” สามปัดมือไปมา
หลังจากเรื่องราววุ่นวายพี่สองกับพี่หนึ่งก็ออกปากบอกว่าอยากเจอครูแป้ง ซึ่งตอนแรกสามไม่ยอมและไม่เห็นความจำเป็นที่จะต้องพาแฟนตัวเองเข้าบ้านตอนนี้ อีกหนึ่งเหตุผลคือไม่อยากให้แป้งกลัวหรือคิดมากอีก แต่สุดท้ายก็ทนโดนทุกคนรบเร้าไม่ไหว
“ไม่ต้องไปสนใจครับ วันนี้อยากชวนมาทานข้าวเฉยๆ ทานให้อร่อยครับ” พี่หนึ่งบอกคนที่มองคนนั้นทีคนนู้นที ดูท่าทางตื่นคน กลัวจะทานข้าวไม่อร่อยเอา
เพราะที่วันนี้ให้สามชวนมาเพราะแค่อยากรู้จักและสนิทขึ้นเท่านั้นเอง อีกอย่างก็คืออยากเห็นว่าคนที่ทำให้น้องชายหลงหัวปักหัวปำเป็นคนยังไงกันแน่
“คุมคูฮะ อันนี้ให้” น้องสิบยื่นของจากจานตัวเองมาให้ เห็นเป็นแตงกวาฝาน
“ไหนบอกกินผักแล้ว” สามถาม เด็กตัวเล็กเลยทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
“หน้ามึนเหมือนน้าสาม” คุณสองบอกอีกรอบ แต่ก็ยอมเอาผักสดออกจากจานลูกชาย ที่เห็นอวดว่ากินผักได้แล้วเป็นแค่ผักทอดต่างหาก
“แสบเอ้ย” สามอดมันเขี้ยวหลานไม่ได้ ถึงได้บีบแก้มเบาๆ จนน้องสิบโวยวาย
“น้าฉาม!”
“สามอย่าแกล้งหลาน!” ตามมาด้วยเสียงพี่สอง
แป้งมองความวุ่นวายตรงหน้าพร้อมกับยิ้ม ที่จริงคิดว่าบ้าคุณสามจะเข้าถึงยากกว่านี้เสียอีก
“กินอูนิไหม ที่ร้านสดมากนะ?” สามหันมาสนใจคนข้างตัวแทนพวกพี่ๆ น้องๆ ที่มองกันไม่หยุด
“ผมไม่เคยชิม ไม่เอาดีกว่าครับ” แป้งที่ยังเกร็งอยู่บอก ถึงจะอยากชิมมากแต่ถ้าเกิดเอามาแล้วทานไม่หมดก็คงไม่ดี
ซึ่งดูตาโมจิสามก็รู้แล้วว่าอยากได้อะไร
“มันๆ หวานๆ เหมือนครีม”
“คุณสามชอบเหรอครับ?”
“ไม่ชอบ มันเลี่ยน แต่คิดว่าแป้งคงชอบ” สามบอกก่อนจะเรียกพนักงานที่ร้านมาสั่งอาหาร หลังจากนั้นก็จัดการห่อสาหร่าย ใส่ข้าวและโปะอูนิด้านบนให้ลองชิม ถึงเขาไม่ชอบเมนูนี้แต่ลูกค้ากลับชอบมาก เลยอยากให้แป้งลองชิม
“น้องฉิบด้วย” น้องสิบเห็นของกินในมือคุณน้าแล้วน้ำลายไหล แป้งเลยยื่นให้หลานก่อน
“ให้น้องสิบก่อนนะครับ”
“น้องเบญด้วย” น้องสาวคนเล็กที่เอาแต่ใจพอๆ กับพี่ชายคนกลางยกมือขึ้นบ้าง เพราะพี่สามเวลาให้ไปส่งที่มหาวิทยาลัยก็อิดออด วันเกิดน้องก็ยังลืม เพราะฉะนั้นเรื่องห่อข้าวปั้นให้แบบนี้ถือเป็นเรื่องหายากยิ่งกว่าสุริยุปราคา
“โฟร์กินด้วย”
“พี่สองด้วย”
สามที่รู้ว่าตัวเองกำลังโดนแกล้งถอนหายใจยาว
“ทำกินเองสิ…” เขาว่าเสียงเบา แต่พอโดนสายตาดุของโมจิก็ถอนหายใจอีกรอบ
“ครับๆ จะห่อให้ทุกคนเลย พี่หนึ่งเอาไหม?” คุณช่างประชด
สาวๆ กลั้นขำกัน พี่หนึ่งที่ไม่เคยเห็นมุมแบบนี้ของน้องชายเลิกคิ้วมอง ก่อนจะบอก
“ห่อมาร้อยอันก็จะกินให้”
“ให้หมดก็แล้วกัน”
“เอามา”
“ครับ อย่าให้เหลือ”
พี่สองขำคิก เพราะเกิดมายังไม่เคยเห็นสองคนนี้คุยกันดีๆ ได้เกินสามคำเลยถ้าไม่ใช่เรื่องงาน อันนี้อาจจะถือเป็นนิมิตรหมายที่ดี
“เออ เดี๋ยวฟ่านกับฟ่างจะมากินข้าวด้วยนะ” พี่หนึ่งอยู่ดีๆ ก็โพล่งออกมา ก่อนจะหันไปให้เด็กต่อโต๊ะให้
สามที่เพิ่งจะรู้เรื่องนี้เหมือนกันมองคนข้างตัวทันที เห็นท่าทางของโมจิไม่มีอะไรแปลกไปก็เบาใจ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะแตะมือบนแขนอีกคนเบาๆ
พวกเขาทานข้าวไม่นาน แขกที่แวะมาทานข้าวกับที่บ้านอยู่บ่อยก็มาถึง บรรยากาศห้างในตอนบ่ายดูเหมือนปกติ สามยกมือไหว้พี่ฟ่านเหมือนปกติแต่ก็ไม่มองไปที่น้องสาวของพี่ฟ่านเลย เขาหันมาตักกับข้าวให้น้องสิบกับโมจิพร้อมๆ กับจัดการอาหารตรงหน้าอย่างไม่รีบร้อนแต่ก็เงียบเชียบ ทำเหมือนไม่ได้มีอะไรผิดปกติ
“อร่อยไหม?” สามถามถึงอูนิที่แป้งลองชิมไปแล้วหลายคำ
“ดีครับ” เจ้าโมจิยิ้มให้แค่นั้นเขาก็เบาใจ
หลังจากมื้อใหญ่ของที่บ้านจบไป น้องสิบบอกทุกคนว่าจะไปเล่นบ่อบอล ส่วนสามว่าจะชวนโมจิไปดูชุดทำงานใหม่ เห็นว่าโรงเรียนเด็กประถมต้องสวมชุดสุภาพกว่าตอนสอนเด็กอนุบาลเยอะ
“คุณสาม?”
“ว่าไงครับ?” สามถามคนที่เดินอยู่ข้างตัว
แป้งเห็นว่าสามไม่แม้จะมองไปทางคุณฟ่างเลย เห็นแบบนี้แล้วก็เจ็บปวดแทน...เห็นว่าเป็นเพื่อนกันมาตั้งนาน
“เป็นอะไรไหม?”
“แป้งนั่นแหละ เป็นไงบ้าง?”
โมจิส่ายหน้าไปมา
“ผมสบายมาก”
“ผมก็สบายมาก” วันนี้สามไม่ได้คุย ไม่ได้สนใจฟ่างเลย ถ้าเป็นเมื่อก่อนถึงจะเลิกกันแล้วก็ยังพอมีเรื่องให้คุยกันได้ แต่ตอนนี้อะไรที่จะทำให้โมจิหนีเขาไปอีก เขาจะไม่ทำแม้เพียงนิด…
“สาม พี่มีเรื่องจะคุยด้วย” พี่ฟ่านที่เดินตามออกมาเรียกไว้เมื่อเห็นว่าพวกเขาเดินออกมาได้ไกลแล้ว
ที่พี่ฟ่านตั้งใจพาฟ่างมากินข้าวกับบ้านของหนึ่งวันนี้เพราะเห็นว่าน้องสาวตัวเองมีเรื่องอยากบอก
แป้งกะจะไปรอที่อื่นเพราะกลัวคุณสามมีธุระส่วนตัวโดนดึงมือไว้ก่อน
“ว่าไงครับ” สามถามด้วยท่าทีปกติ รู้ตัวว่าแต่ก่อนเขาเองก็นิสัยไม่ดีกับเพื่อนพี่หนึ่งบ่อย แต่เรื่องเขากับฟ่างก็เป็นเรื่องส่วนตัวจริงๆ
“มีคนอยากจะขอโทษ” พี่ฟ่านพูดถึงคนที่เดินตามหลังมา
คนที่บอกว่าตัวเองสบายมากอย่างโมจิเผลอบีบมือที่จับกันไว้แน่น
“เชื่อกันหน่อยนะ” สามก้มบอกคนข้างตัว ใช้นิ้วหัวแม่มีเกลี่ยมือที่จับกันไว้เมื่อเห็นว่าฟ่างยืนอยู่ตรงหน้าด้วยสายตาเฉยชา
“ขอโทษคุณแป้งนะคะ” ฟ่างบอกเสียงเบา
เรื่องเฟ่างกับสาม เธอทั้งรัก เกลียด โกรธ และเสียใจมากที่สุดท้ายแล้วคนที่สามเลือกไม่ใช่เธอ ความยึดมั่นถือมั่นทำให้ทุกอย่างมันพัง ตั้งแต่เด็กฟ่างอยากได้อะไรก็ได้ แต่สามทำให้รู้ว่าไม่ใช่ว่าเธอจะสมหวังไปหมดทุกอย่าง
ฟ่างยังคงโกรธสาม แต่กับคุณแป้ง...เธอรู้สึกเสียใจที่ลากคนที่ไม่รู้เรื่องเข้ามาพัวพันด้วย
“ฟ่างขอโทษ” ฟ่างปาดน้ำตาออกจากแก้ม น้ำตาของผู้หญิงตัวเล็กๆ ทำเอาคุณครูทำตัวไม่ถูก
“ไม่เป็นไรเลยครับ ไม่เป็นไรเลย” แป้งละล่ำละลัก เขายอมรับว่าเสียใจเรื่องคุณสาม แต่กลับไม่เคยโกรธคุณฟ่างเลย เพราะรู้ว่าเรื่องทั้งหมดที่มันไปไกลขนาดนั้นเพราะตัวแป้งเองใจร้อนและขาดสติ
ฟ่างที่ตั้งใจมาขอโทษแค่คุณครูแป้งก้มหัวให้ก่อนจะรีบเดินออกไป ทำเอาพี่ฟ่านถอนหายใจยาวกับน้องสาวจอมเอาแต่ใจ
สามยักไหล่ตามหลังคนที่ตั้งใจมาขอโทษแต่โมจิ แต่ก็พอจะเข้าใจว่าทำไม บางทีพวกเขาเป็นแบบนี้ก็ดีแล้ว…
“โอเคไหม” สามถามคนที่วันนี้เจอแต่เรื่องที่ทำให้ตกใจ
แป้งยิ้มกว้างพร้อมกับส่ายหน้าไปมา
“โอเคครับ”
สามดึงมือโมจิขึ้นมาจุ๊บเบาๆ เพื่อปลอบ
“ที่จริงผมเองก็ต้องขอโทษคุณฟ่างเหมือนกันนะ”
“ขอโทษทำไม?” สามเลิกคิ้วมอง
“ขอโทษที่คราวนั้นใจร้อนเดินหนี ไม่นั่งคุยกันดีๆ” เรื่องวันนั้นทำให้โมจิโกรธตัวเองอยู่จนถึงตอนนี้ เขาไม่ชอบตอนที่ตัวเองไม่มีสติแบบนั้นเลย
สามโคลงหัวไปมา ก่อนจะเหลือบไปเห็นร้านของหวานชื่อดัง จากที่จะห้ามโมจิ ตอนนี้กลับอยากได้ของหวานเผื่อจะทำให้อารมณ์ดีขึ้นบ้าง
“บิงซูไหม?”
“กินครับ”
“ตอบแบบไม่คิดเลยเลยว่ะ” สามขำ “ยังไม่อิ่มเหรอ?”
แป้งยิ้มแหย อิ่มก็บ้าแล้ว...ก่อนหน้านี้ตื่นเต้นจนกินอะไรแทบไม่ลง เลยสำรวจเมนูร้านคุณสามได้ไม่หมดเลย
“กระเพาะมันแยกกัน ของคาว ของหวาน” โมจิบอกพร้อมกับดึงมืออีกคนเข้าร้าน กะว่าจะกินบิงซู เค้ก และไอติมเมนุโปรด
“สุดท้ายก็กองรวมเป็นพุง” สามบอกแต่ก็ยอมเดินเข้าไปด้วย
“คุณสาม!” ถ้าจะพูดแบบนี้ แล้วจะชวนทำไมเล่า!

.
.
.

_________________________________

TBC.

สาระของตอนนี้คือเค้ก 3 ชิ้นร้อยบาทที่ถนนคนเดินอร่อยจริงๆ โมจิคอนเฟิร์ม :3
ตอนหน้าก็จบแล้วว ขอบคุณที่มาอ่านด้วยกันนะค้า ><

#ช่างสักรัก
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 14 : Walking Together [1/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: pearlluv ที่ 02-01-2020 01:25:28
แง๊ อยากบีบ อยากน้วยโมจิบ้างงงงง  :jul1: :jul1:
ขอบคุณนะคะ  :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 14 : Walking Together [1/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 02-01-2020 08:53:10
พุงกลมๆ   จับแล้วนุ่มๆยุบยับๆ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 14 : Walking Together [1/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 02-01-2020 11:55:17
 :pig4:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 14 : Walking Together [1/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: totorobabii ที่ 02-01-2020 12:48:59
อยากบีบคุมคูแป้งงงง :mew1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 14 : Walking Together [1/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 02-01-2020 13:28:48
น่ารักจริงๆ คู่นี้ ขอให้รักกันอย่าปล่อยมือนะ
จะจบแล้วเหรอ อ่านแล้วอบอุ่นดีมากเลย
 :กอด1: :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 14 : Walking Together [1/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: Ginny Jinny ที่ 02-01-2020 14:00:30
จะจบแล้วกอดโมจิแน่นๆ  :กอด1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 14 : Walking Together [1/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: ป้าหมีโคตรขี้เกียจ ที่ 02-01-2020 14:54:11
ชอบฉากที่สามเซลฟี่ในร้านกาแฟจัง มันแบร่บบบบ โอ่ยยยยย ใจละลาย :-[
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 14 : Walking Together [1/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: ืืnanana21 ที่ 02-01-2020 16:45:03
ไม่อยากให้จบเลยอ่าาา
เรื่องหน้าขอแบบนี้​อีกนะคะ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 14 : Walking Together [1/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 02-01-2020 17:00:26
อ่านไปหิวไป~
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 14 : Walking Together [1/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: Majariga ที่ 02-01-2020 17:40:27
ดูเหมือนคนในครอบครัวสามอยากคุยกับแป้งเยอะๆ แต่นังช่างสามหวงแป้งจังเลยยยยยยย หมั่นไส้มาก รอวันครูแป้งสนิทกับน้องโฟร์น้องเบญอยากเห็นนังช่างสามเป็นหมาเหงา :laugh:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 14 : Walking Together [1/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 02-01-2020 20:44:37
จะจบแล้วอ่ะครับ ไม่อยากให้จบเลย T^T
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 14 : Walking Together [1/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: ashbyipcet ที่ 02-01-2020 20:48:24
ดีนะที่หล่อนยังได้ขอโทษแล้วดีนะที่เป็นครูแป้งคนอื่นเขาจะเล่นแรงกลับก็ได้
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 14 : Walking Together [1/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 02-01-2020 22:09:18
น้องสิบน่ารัก..ครอบครัวตัวเลขก้อน่ารัก.. :impress2:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 14 : Walking Together [1/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 03-01-2020 00:14:58
 :jul1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 14 : Walking Together [1/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 03-01-2020 02:48:47
อาหารมื้อนี้เป็นนิมิตหมายอันดี
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 14 : Walking Together [1/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: Ac118 ที่ 03-01-2020 15:15:17
แง๊~ หยักบีบพุง นุ่มๆฟูๆนุบนับคุมคูแป้งงง


หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 14 : Walking Together [1/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 03-01-2020 19:56:28
 :L2: :pig4: :L2:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 14 : Walking Together [1/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: bnmshhhhhhh ที่ 04-01-2020 09:42:06
แต่งเข้าบ้านเลยไหมนังสามมมมมมม
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 14 : Walking Together [1/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: panpang ที่ 04-01-2020 11:22:26
โมจิน่ารัก
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 14 : Walking Together [1/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: TheDoungJan ที่ 04-01-2020 22:29:33
โมจิน่าน้วย
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 14 : Walking Together [1/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 05-01-2020 11:08:58
เอ็นดูคุณครูจังเลยค่ะ นิดหน่อยโดนบีบ โดนจับ 5555

แป้งเป็นก้อนนุ่มนิ่มน่ารัก ไม่ได้เป็นคนซื่อ แค่เป็นคนดี
ที่ไม่อยากสู้รบกับใครให้ยืดเยื้อ และไม่โทษโกรธใครนาน

สามตามใจแป้ง และกลัวแป้งหนีแค่คนเดียว
คนอื่นอย่าได้สน อย่าได้แคร์ ใครกล้าแหยมมาหรอ ระวังตัวเลย

สามชัดเจนมาก ดีงามมากค่ะ ไม่คือไม่ ไปต่อคือไปต่อ
ไม่วอกแวกให้เสียแป้งไปอีก สามพาแป้งมาเจอกับที่บ้านแล้ว
เปิดตัวกันเบาๆ และทุกคนทั้งลุ้นและงงใจไปพร้อมกัน 5555

 
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 14 : Walking Together [1/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: Quatree ที่ 05-01-2020 22:35:21
 :pig4:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 14 : Walking Together [1/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: Jnchnn ที่ 08-01-2020 21:12:50
คิดๆดูแล้วแป้งกับสามดูเป็นแนวที่ไม่น่าจะมาสปาร์คกันได้ตั้งแต่แรก ด้วยนิสัยใจคอ การใช้ชีวิตที่ต่างกัน
แต่พอมาอยู่ด้วยกันเริ่มเรียนรู้กัน ปรับตัวเข้าหากัน คุยกันเยอะขึ้น กลับลงตัวมาก
ความเป๊ะ เพอร์เฟ็ค กล้าแสดงออกของสาม ทำให้แป้งกล้าที่จะทำในสิ่งที่ตัวเองชอบมากขึ้น
ความใจดีน่ารักอ่อนโยนใจเย็นของครูแป้งก็ทำให้สามดูผ่อนคลายมากขึ้นแต่ก็โตขึ้นด้วย
รู้สึกว่าเวลาอยู่ด้วยกันมันน่ารัก ทั้งคู่น่าจะเติมเต็มกันและกันได้ดีเลย
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 15 : That's Us [8/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: zearet17 ที่ 08-01-2020 22:54:00

#ช่างสักรักคุณครู
15 : That's Us



หลังกลับจากบ้านพ่อแม่ โมจิก็เริ่มงานใหม่ได้เกือบเดือนแล้ว ส่วนสามเองทำตัวติดครูแป้งเหมือนเพรียงที่เกาะตัวพะยูนไม่ปล่อย ใจหนึ่งก็กลัวคุณครูจะเบื่อหน้าหรืออึดอัด แต่ด้วยความเอาแต่ใจคุณช่างก็ไม่ได้อยากปล่อยไปไหน

นอกจากจะทำตัวติดกันแล้วสามยังหาเวลามาค้างบ้านแฟนบ่อยมาก จนตอนนี้ทำเหมือนบ้านโมจิเป็นบ้านตัวเองไปแล้ว พี่หนึ่งพูดบ่อยๆ ว่าเขามาเกาะแฟนกิน แต่สามไม่สนใจเพราะเขาเป็นคนสั่งแต่คนกินมันโมจิต่างหาก

“หมูจิ หิวข้าว” สามบิดขี้เกียจอยู่บนเตียง เมื่อวานไปเวทที่ยิมมารู้สึกเหมือนจะกินน้อยไป แถมเมื่อคืนยังคาร์ดิโอกับโมจิไปนานมาก วันนี้ถึงได้หิวแต่เช้า

“…” คนโดนเรียกหันกลับมามอง ตาโตหรี่ลงอย่างจับผิด

สามที่รู้ว่าตัวเองพลั้งปากยกมือท่วมหัว “ขอโทษครับ” มือใหญ่ตีปากตัวเองแรงๆ “ปากนี่มันไม่ดีจริงๆ เลย!”

แป้งขำ แต่ก่อนก็โกรธตอนนี้กลับเข้าใจ เพราะเขาเองก็สนุกที่ได้เรียกคุณสามว่าน้องสามเหมือนกัน

“นี่จิ” สามเรียกเพราะเห็นอีกคนเงียบไป

“ครับ” อันที่จริงตอนนี้แป้งแค่คิดว่าวันนี้จะสวมเสื้อตัวไหนดี ไม่ได้งอนแบบที่อีกคนคิด

“ที่เรียกว่าหมูเพราะมันน่ารักจริงๆ นะ” คนร้อนตัวลุกจากเตียงมากอดเอวคนรัก “ต่อให้จะผอมก็จะเรียก มันเป็นแค่สรรพนามน่ารักๆ”

แป้งว่าคำว่าน่ารักจากปากผู้ชายหน้านิ่งนี่มันตลกดี

“ก็คงเหมือนเวลาผมเรียกน้องสาม” โมจิหันกลับมาหรี่ตามอง “มันก็น่ารักดี” จะว่าไปแล้วเถียงกันทั้งปีก็ไม่จบหรอกเรื่องนี้

“จะเอาเหรอจิจิ” สามเตรียมตัวจะฟัด แต่แป้งดันตัวออก คุณสามยังไม่อาบน้ำจะมากอดแบบนี้ไม่ได้นะ!

“ไม่เอาครับ”

“เถียงเก่งนะเดี๋ยวนี้” สามที่วาดฝันไว้ว่าคุณครูจะต้องเรียบร้อยอยู่ในโอวาทขมวดคิ้วแน่น เมื่อพบว่าสุดท้ายตัวเองเริ่มเหมือนพี่คู้กับเพื่อนหลายๆ คนเข้าทุกที

...อาร์เรียกมันว่าสมาคมพ่อบ้านใจกล้า...

“ไม่เอา วันนี้ต้องไปทำงานแต่เช้านะครับ คุณสามไปอาบน้ำแล้วเดี๋ยวลงไปทานข้าวกัน” โมจิบอก เพราะวันนี้ที่โรงเรียนมีจัดสอบต้องรีบไปจัดเตรียมสถานที่และอำนวยความสะดวกให้เด็กๆ

“งานเป็นไงบ้าง”

“สนุกดีครับ” แป้งเคยสอนแต่เด็กอนุบาลในโรงเรียนเล็กๆ พอย้ายมาโรงเรียนรัฐบาลขนาดใหญ่ก็ตื่นเต้นไปอีกแบบ ทุกอย่างมีระบบระเบียบมากขึ้น แต่ก็ไม่ใช่ระเบียบที่ละเมิดความเป็นส่วนตัวแบบเก่าแล้ว

“คุณครูป.หนึ่งนี่สอนวิชาอะไรบ้าง” สามถามพร้อมกับติดกระดุมเสื้อเชิ้ตให้อีกคน สายตามองอกแดงๆ กับพุงขาวเนียนน่างับแล้วอดกลืนน้ำลายไม่ได้

“สอนทุกวิชาพื้นฐานของเด็กๆ ครับ แต่ภาษาอังกฤษกับพลศึกษาจะเป็นคุณครูผู้เชี่ยวชาญแยกต่างหาก” แป้งอธิบายไปจ้องหน้าอีกคนที่กำลังตั้งใจติดกระดุมตรงแขนเสื้อให้ไปด้วย

หลังๆ มานี่คุณสามน่ารักขึ้นมาก จนบางทีอดแปลกใจไม่ได้ว่าทำไมผู้ชายคนตรงหน้าถึงมาติดหนึบอยู่ตรงนี้ แป้งว่าเขาเองอาจจะโชคดีเหมือนที่เพื่อนๆ หลายคนบอก

“วิชาไหนยากสุด”

“ภาษาไทย”

“ภาษาไทยมันยากก็สอนภาษาหมูแทน” สามบอกหน้านิ่ง

โมจิขอคืนคำที่บอกว่าคุณสามน่ารัก คุณสามนี่มันน่า…

“โอ๊ย อย่าๆ” คนปากเสียโดนบิดเอวไปด้วย แต่ก็ขำไปด้วย

“ต้องโดนจนได้นะคุณสาม” โมจิหน้าบูด

“มีกำลังใจทำงานแล้ววันนี้” คนโดนบิดเอวผิวปากหวือ~ ไม่ได้แกล้งแป้งก็เหมือนชีวิตมันขาดอะไรไปสักอย่าง

“ทำไมถึงชอบให้ใช้กำลังเนี่ย ต่อไปมันจะกลายเป็นความรุนแรงในครอบครัวนะครับ” คุณครูบ่น

“ผมไม่กล้าทำอะไรแป้งหรอก” สามบอกตามจริง ต่อให้โมจิจะตุ๊บตั๊บเขากี่ครั้ง เขาก็ไม่กล้าทำอะไรหรอก ยกเว้นก็แต่เมื่อคืน ที่ได้บีบและฟาดก้นเด้งๆ จนแดง คิดแล้วก็อยากให้มืดเร็วๆ อีกรอบ

“แล้วที่โรงเรียนไม่มีใครแกล้งคุณครูแป้งของผมใช่ไหมครับ” สามถาม

“ไม่มีครับ” โมจิบอก...นอกจากคุณสามแล้วก็ไม่มีใครมาแกล้งเขาหรอก! พอนึกถึงเรื่องแกล้งแป้งก็นึกถึงเรื่องที่โรงเรียนเก่า

“ผมรู้นะว่าคุณสามทำอะไรไว้” โมจิมองคนที่ไม่ยอมไปอาบน้ำสักที

“ทำอะไร” สามทำหน้าไม่รู้เรื่อง เขามันใสๆ จะกล้าทำอะไรไม่ดีได้ไง

“คุณอาร์บอก”

“ไอ้ห่าอาร์” สามสบถพร้อมกับขำ หลังๆ มานี่พาโมจิไปดูไลฟ์หรือไม่ก็ไปนั่งชิวกับพวกเพื่อนๆ บ่อย เลยสนิทกันไปโดยปริยาย

“ทำไมทำอะไรไม่บอก มันเป็นเรื่องของผมนะ”

“เรื่องของเรา แป้งไม่จัดการผมก็จะจัดการเอง”

“ไม่อยากเถียงด้วยแล้ว” โมจิว่าคนตัวใหญ่นี่สอนยากยิ่งกว่าเด็กๆ อีก

“แล้วงานคุณสามล่ะ เป็นไงบ้าง?”

“เรื่อยๆ” สามยกมือขึ้นบิดขี้เกียจไปหาวไป ดูก็รู้ว่าไม่ใส่ใจมากนัก

“พี่หนึ่งฝากถามว่าจะกลับไปทำงานที่บ้านเต็มตัวเมื่อไหร่ครับ”

“กดดันกันอย่างนี้เลยเหรอวะ” คุณช่างมุ่นคิ้ว รู้ว่าสักวันก็ต้องกลับไปทำงานกับที่บ้านเต็มตัว แต่ตอนนี้ยังสนุกกับตรงนี้ และพี่หนึ่งก็น่าจะรู้ดี ถึงถามผ่านโมจิเพื่อกดดันกัน

“แล้วจิจิชอบแบบไหน? ” เขาถามความเห็นไปด้วย สายตามองก้นแน่นๆ ใต้กางเกงสแล็กไปด้วย ตอนแรกก็หวงฟาดงวงฟาดงาไม่ยอมให้ใส่กางเกงแบบนี้ไปทำงาน จนโดนโมจิด่าว่าไม่มีใครโรคจิตเหมือนคุณสามหรอก! คุณช่างถึงได้เพลาๆ ลงบ้าง

“ครับ? ”

“ชอบผมทำงานแบบไหนมากกว่ากัน” สามว่าบางทีก็ขึ้นอยู่กับแป้งด้วย

“แบบไหนก็ชอบ” คนตอบตอบตามจริง

“แต่คุณสามต้องนึกถึงอนาคตครับ ว่าต่อไปจะทำยังไง เผื่อมีภรรยามีลูก อยากเลี้ยงเขายังไง อยากเป็นคุณพ่อแบบไหน?”

เป็นแค่โมจิแท้ๆ แต่กล้ามาบอกเขาเรื่องนี้ สามหน้านิ่ง เขายืนหัวโด่อยู่ตรงนี้ยังกล้าพูดเรื่องมีภรรยามีลูกอีก

“อนาคตมันเป็นเรื่องไม่แน่นอนนะครับ” แป้งบอกตามตรง

“พูดเหมือนจะไล่กันเลย” สามรู้อยู่แล้วว่าอนาคตมันไม่แน่นอน แต่ก็ไม่อยากให้มาพูดใส่หน้ากันแบบนี้ มันเหมือนแป้งไม่เคยมั่นใจอะไรในตัวเขาเลย

แต่โมจิกลับไม่ได้คิดลึกขนาดนั้น แค่มองคนละมุม

“เปล่านะครับ”

สามนั่งลงบนเตียงกอดหมอน ช้อนตามองคนอายุเยอะกว่า แค่นั้นคุณครูก็รู้แล้วว่าอีกคนเข้าสู่โหมดน้องสามงอน พวกเขามีหลายอย่างที่ต่างกัน บางเรื่องคิดไกล บางเรื่องก็คิดตื้นแบบคนขาดประสบการณ์

เช่นเดียวกันกับโมจิ ถ้าเป็นเรื่องอื่นจะใจเย็น แต่ถ้าเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับคุณสามไม่รู้ทำไมถึงคุมสติไม่ค่อยได้ ยิ่งเรื่องแฟนเก่าหรือเด็กเก่าโมจิจะกลายเป็นพะยูนเกรี้ยวกราด พูดอะไรไปก็ไม่ค่อยเชื่อหรอก

“แล้วแป้งล่ะ อยากมีลูกหรือเปล่า?” สามถามเพราะเห็นโมจิชอบเด็ก ถ้าได้เป็นคุณพ่อคงเป็นคุณพ่อที่ดีมากๆ

“อยากครับ แต่ตอนนี้เลี้ยงตัวเองยังไม่รอด” แป้งบอกตามตรง เคยคิดว่าจะรับเด็กมาอุปการะเหมือนกัน แต่ลำพังตัวเองยังเอาไม่รอด แล้วต้องมาให้รับผิดชอบชีวิตเด็กอีกคน แป้งว่าค่อนข้างยากเลยทีเดียว

ส่วนสามไม่ค่อยชอบเด็ก แต่คิดว่าถ้าเป็นลูกของโมจิก็คงรักไม่ต่างกัน สุดท้ายก็เป็นเรื่องของอนาคตจริงๆ

“คุณสามจะกลับบ้านวันไหนครับ” เจ้าของบ้านถามคนรักที่มาขลุกอยู่ด้วยกันหลายอาทิตย์

“ไล่อีกแล้วเหรอ? ” น้องสามโหมดงอนหน้าหงิกยิ่งกว่าเดิม แต่ก่อนมีแฟนทุกคนต่างก็อยากอยู่ด้วย ทำตัวติดหนึบเป็นเจ้าข้าวเจ้าของเขา โมจิกลับเอาแต่ถามว่าเมื่อไหร่เขาจะกลับบ้าน

“ผมถามครับ” แป้งบอกพร้อมกับถอนหายใจ พอรู้ว่าตัวเองโตกว่า บางทีก็ต้องเตือนให้คุณสามกลับบ้านบ้าง

“เป็นแค่โมจิแต่ดุจังเลย” สามตัดพ้อ “ขอมาอยู่ที่นี่ได้ไหม เดี๋ยวจ่ายค่าบ้านให้เอง”

“ห้ะ!? ” คราวนี้แป้งตกใจจริงๆ

“ขอซื้อต่อก็ได้ เป็นชื่อแป้งเลย”

“ทำไมเป็นคนแบบนี้เนี่ย” คุณครูหัวเราะพร้อมกับดึงเด็กตัวโตให้ลุกจากเตียง เดี๋ยวจะไปทำงานสาย

หลังจากนั้นแป้งก็แกล้งไปบอกแม่เรื่องที่คุณสามจะขอซื้อบ้านต่อ ไม่รู้ครูปิ๋มบวกค่าอะไรเข้าไปบ้างถึงได้ส่งข้อความกลับมาว่า

“บอกสามด้วยว่าแม่คิดห้าสิบล้านก็พอ”

ข้อความนั้นทำสามหน้าซีด บ้านโมจิเนี่ย...ไม่ธรรมดา

.

.

.

หลังจากปักหลักอยู่ที่บ้านแฟนเกือบเดือน สามก็มีอันต้องกลับไปนอนบ้านเพราะช่วงหลังมานี้ประชุมกับพี่หนึ่งและพี่ตาบ่อยเรื่องร้านอาหารใหม่ที่จะทำ

“บริหารยังไงให้กำไรกับต้นทุนเท่ากันวะ” พี่หนึ่งยื่นผลงานการบริหารครึ่งปีแรกของร้านที่สามดูแลอยู่ให้ดู

คุณช่างยักไหล่พร้อมกับออกปาก

“พี่ก็ให้ผมขึ้นบริหารสิ ดูแค่ภาพรวมแต่เข้าไปยุ่งไม่ได้ก็เท่านั้น ให้ทีมพี่ทำเขาก็ไม่รู้หรอกว่าตลาดเป็นยังไง” เขาพูดถึงทีมบริหารและหุ้นส่วนของพี่หนึ่งหลายคน ที่เก่งเรื่องการลงทุนแต่ก็ไม่เคยเข้าไปเห็นหน้าร้าน ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพนักงานทำงานยังไง ต้นทุนมาจากไหนบ้าง

“พวกผักหรือเนื้อสัตว์บางอย่างสั่งในไทยได้นะพี่ ไม่ต้องนำเข้าทุกอย่าง เกรดเดียวกัน ลดต้นทุนได้เยอะเลย ผมเคยเสนอไปก็ไม่มีใครรับ บอกว่ามันไม่ไฮไม่หรู”

สามถอนหายใจ

“ต้นทุนบานเลยทีนี้”

“ปากเก่ง” พี่หนึ่งบอก แต่ก็คิดแบบที่สามพูดจริงๆ

“ลองบริหารเองไหมล่ะ?” พี่ตาสามีของพี่สองถาม เขาเองก็ชอบพวกวัยรุ่นหัวสมัยใหม่ ยิ่งปากเก่งแล้วบ้าพลังแบบสามก็ยิ่งชอบ

“เอางี้” พี่หนึ่งที่เพิ่งนึกอะไรออกเหยียดยิ้ม

“พี่ให้เวลาสามหนึ่งปี อยากทำอะไรก็ได้ ทำงานกี่งานก็ได้ ถ้าร้านนี้ได้กำไรเกิน 50% จะไม่บังคับเรื่องงานอีก แต่ถ้าทำไม่ได้จะต้องกลับมาลงแรงกับงานที่บ้านเต็มตัว”

สามมันคนอวดดี เรื่องแค่นี้ไม่เห็นยาก

“ตามนั้นครับ” น้องชายคนเล็กยิ้มหวานให้พี่ชาย

“บริหารคนกับเงินไม่ใช่เรื่องงาน” พี่หนึ่งจุดไฟให้....ซึ่งมันติดไม่ยากหรอก

“เรื่องหมูๆ ”

“จำคำตัวเองไว้ก็แล้วกัน”

“ลูกผู้ชายคำไหนคำนั้นครับ”

พี่ตาเลิกคิ้วมองพี่น้องเขาตกลงกัน ร้านอาหารส่วนใหญ่ใช้เวลาคืนทุนค่อนข้างนาน ประกอบกับความไร้ประสบการณ์ของสาม ถ้ากำไรสัก 30% ไม่น่าจะยาก แต่ที่คุณหนึ่งกำหนดมามันเยอะเกินไป

พี่ตาเห็นว่าคุณหนึ่งน่าจะกำลังแกล้งและหลอกใช้เด็กมัน และคนที่แพ้ก็ต้องรักษาสัญญา

ร้ายกว่าสาม...ก็คือคุณหนึ่งนี่เอง

“แล้วคืนนี้นอนไหน?” อยู่ๆ พี่หนึ่งก็ถาม เพราะไม่ได้กินข้าวเย็นกับน้องชายมานานแล้ว เข้าใจว่าติดแฟนแต่ก็เห็นว่าเกินไป

“บ้านอยู่ที่นี่นะ ลืมหรือยัง? ” พี่ตาแกล้งถาม

“นอนบ้านแฟน” สามบอกพร้อมกับยักคิ้วให้พี่เขย นอนที่บ้านหนึ่งคืนเท่ากับว่าอดหนุบหนับโมจิหนึ่งคืน เขาเสียดายเวลา

“อื้อฮือ”

“ไม่ได้จะว่านะสาม พ่อแม่ของคุณแป้งล่ะ เห็นแก่หน้าฝั่งนู้นเขาบ้าง” พี่หนึ่งเตือนคนที่ทำอะไรเป็นเด็กๆ

“ไปเจรจากับแม่ยายมาแล้ว อยู่ได้ แต่ต้องคอยดูแลเขาให้ดี” สามบอกเพราะทางแม่โมจิรู้ว่าเขาไปค้างที่บ้านบ้าง แต่ไม่ได้รู้หรอกว่าอยู่จนเหมือนบ้านตัวเองเข้าไปแล้ว

“...” คำตอบทำเอาพี่หนึ่งเงียบ

“พ่อแม่แป้งเขาทำรีสอร์ตอยู่ปาย แป้งอยู่คนเดียว”

คนฟังถึงบางอ้อ เพราะเห็นน้องชายตัวเองเข้านอกออกในจนกลัวจะรบกวนบ้านครูแป้ง

“แล้ววางแผนอนาคตกันยังไง”

สามกับแป้งคบกันยังไม่ถึงปีเลยยังไม่ได้คิดอะไรมากนัก แต่นั่นก็ไม่ใช่ว่าสามจะไม่จริงจัง และคนรอบตัวก็เหมือนจะดูออก

“เขาอายุเยอะกว่าสาม สามยังทำงานเล่นๆ อยู่เลย จะดูแลเขาได้เหรอ”

คนฟังถอนหายใจใส่พี่ชายตัวเอง ทีกับแฟนคนอื่นไม่เห็นมายุ่งแบบนี้

“เลี้ยงได้ กินจุกว่านี้ก็เลี้ยงไหว”

พี่ตาขำน้องชายคนเล็กของบ้านที่อายุห่างจากพี่ใหญ่เกือบสิบปี

“ไม่รู้ว่าคนแบบไหนถึงจะทนปากได้” พี่หนึ่งส่ายหน้า

“เวลาอยู่กับแฟนคงไม่เหมือนอยู่กับพี่น้องหรอกคุณหนึ่ง” พี่ตาบอก ก่อนจะมองวัยรุ่นที่สักพักถึงจะโตเต็มตัว “ท่าทางแบบนี้ผมว่ากลัวเมีย”

สามยักไหล่ เพราะพี่ตาเองก็กลัวพี่สองเหมือนกันนั่นแหละ.

.

.

.

หลายวันมานี้โมจิงอแงเพราะอยากไปดูไลฟ์สดวงญี่ปุ่นวงโปรดที่มาเล่นในไทย ซึ่งสามได้ยินมาว่าบัตรหมดตั้งแต่สิบนาทีแรกแล้ว แต่ด้วยความที่โมจิอยากไปมาก แชร์ลิงก์มาแปะในแชตจนสามท้อ ถึงบัตรหายากก็ต้องไปดั้นด้นหาให้ได้ กับอีแค่คำว่า “ผมอยากไปดูครับ” ของอีกคน

“บัตรก็หายากเย็น แพงก็แพง แฟนก็งอแง” คนที่เคยแต่งอแงกับคนอื่นขับรถไปบ่นไปเหลือบมองคนข้างตัวไปด้วย

“แล้วพอเข้าไปดูคนเบียดจนแทบจะเป็นลม” สามถอนหายใจยาว มองรถที่ติดขนัดด้านหน้าเพราะคอนเสิร์ตเลิก คนดูและแฟนเพลงหลายหมื่นก็มุ่งหน้าจะกลับบ้านเหมือนกัน

“ไม่เห็นดีเหมือนครั้งแรกเลยครับ” โมจิก็บ่นเพราะคนเบียดจนมองไม่เห็น ได้แต่โยกหัวหงึกหงักตามจังหวะเพลง แต่มองนักร้องไม่เห็นด้วยซ้ำ

อาจจะผิดตรงตำแหน่งด้วย เพราะพวกเขาได้บัตรยืนมา สามต้องคอยยืนซ้อนหลังคนรักแล้วกอดเอวไว้เพราะกลัวจนล้มกลายเป็นหมูทับไป เรียกได้ว่าดูโมจิจนลืมดูคอนเสิร์ต

“ทากะซังจะหล่อเหมือนในยูทูปไหมครับเนี่ย” คนที่กำลังดื่มน้ำดับร้อนหลังจากคอนเสิร์ตจบบ่น

“ไม่ต้องดู ผมหล่อกว่า” สามบอกพร้อมกับยื่นยาดมที่ติดอยู่ในรถให้ ถึงโมจิจะหน้าเด็กแต่ก็ลืมว่าจะ 30 แล้ว ไอ้การที่มาดูคอนเสิร์ตที่คนเบียดๆ แบบนี้คงกินพลังงานไปเยอะ

“เสียดายอ่า มองไม่เห็นเลย” แป้งยังคงบ่น

“เตี้ยไง เลยมองไม่เห็น”

คนโดนว่ามองหน้าคุณสาม...เมื่อไหร่จะหยุดว่ากันสักที

“ไม่เหมือนคุณสามนะ โตแต่ตัว”

“อ้าว จะเอาเหรอจิ”

“เอ้ย อย่า!” แป้งหลบคนที่ใส่เบรกมือเพราะรถไม่ขยับแล้วเอื้อมมือมากอดกันเป็นพัลวัน พอสังเกตดีๆ ก็เห็นว่าเวลาคุณสามกวนมีเหตุผลอยู่แค่สองอย่าง หนึ่งคืออยากนัวเนียกับสองก็คือเรียกร้องความสนใจ พอรู้แบบนี้เลยไม่กล้าโกรธเป็นจริงเป็นจังอีกเลย

“บัตรก็หายาก ดูแล้วก็บ่น”

“ผมบอกแล้วว่าถ้ามันหายากก็ไม่เอานี่” แป้งบอกตามจริง เขาบอกว่าอยากไปก็จริงแต่ก็ไม่ได้บังคับคุณสามสักหน่อย แต่ยังไงก็ต้องขอบคุณที่ตามหามาให้

“ขอบคุณครับ อย่างน้อยก็สนุกที่ได้มากับคุณ” แป้งหันมากดจูบที่สันกรามอีกคนเบาๆ

“มันก็คุ้มตรงนี้แหละ” คนที่กำลังขับรถบอกพลางยิ้ม ไม่นึกเลยว่าตัวเองจะมีความสุขกับเรื่องง่ายๆ แบบนี้

“ไว้จะพาไปแก้ตัวนะ” สามลูบผมชื้นเหงื่อของอีกคนเบาๆ

“จะจ้างวงมาเล่นที่บ้านให้ดูคนเดียว”

“ผมว่าอันนี้เกินไป” แป้งบอกพร้อมกับขำ คุณสามนี่มันจริงๆ เลย

.

.

.

คุณสามในภาพจำคือคนที่ดูดีทุกกระเบียดนิ้ว ไม่ว่าจะเป็นคุณสามที่มารับน้องสิบในชุดภูมิฐานหรือช่างสามที่มักจะแต่งตัวด้วยชุดโทนดำต่างก็ดูดี ลุกพวกนั้นต่างก็ทำให้แป้งใจเต้น จนเกือบลืมไปแล้วว่าเป็นคนเดียวกับผู้ชายตัวโตที่นอนม้วนตัวอยู่บนเตียงด้วยผมทรงรังนกและตาช้ำเหมือนหมีแพนด้าตอนนี้

“จิจิ อืม” แขนใหญ่ดึงอีกคนเข้ามากอด ซุกหน้าลงกับอกอีกคน สูดกลิ่นหอมอ่อนๆ ของเสื้อกับเนื้อกายอีกคนด้วยความผ่อนคลาย

สองวันก่อนสามไปดูสถานที่ทำร้านที่ต่างจังหวัดมา กลับมาถึงบ้านก็ตี 3 กว่าจะอาบน้ำแล้วนอนก็ตี 4 พอเช้ามาก็ไม่ยอมตื่น แต่ก็ดีที่วันนี้เป็นวันหยุด

แป้งลูบผมไม่เป็นทรงของอีกคน

“ปล่อยก่อนนะ เดี๋ยวผมไปทำกับข้าวรอคุณตื่น”

“ไม่เอา” สามบอกเสียงเบา ตายังหลับพริ้มแต่มือไม่ปล่อยให้อีกคนไปไหน ส่วนขายาวนั้นแทรกเข้าไปในระหว่างขาอีกคนแล้วพาดไว้

...แบบนี้ก็ลุกไม่ได้สิ…

แป้งขยับยุกยิกเพราะตื่นแล้วแต่อีกคนทำยังไงก็ไม่ยอมปล่อย

“ขยับมากเดี๋ยวตื่นนะ” คนที่ยังหลับตาอยู่ แป้งฟังแล้วคิดตาม...สักพักถึงนึกออกเมื่อสิ่งนั้นโตขึ้นมาโดนขา

นอนไม่พอทำไมถึงตื่นเร็วขนาดนี้นะ!

“ไม่เอา จะลงไปซักผ้า” โมจิบอก

“รอบเดียว” สามต่อรองพร้อมกับหาวหวอด

นอนไม่พอแต่เรื่องแบบนี้ดันจริงจัง คล้ายๆ โมจิที่นอนไม่พอแต่ก็ต้องตื่นมากิน

“ไม่เอาครับ คุณสามทำนาน” แป้งหน้าแดงแจ๋ เมื่อคนตัวโตเริ่มตื่นจริงๆ

สามลุกขึ้นคร่อมอีกคนไว้ เขานอนไม่สวมเสื้อ และภายใต้กางเกงขาสั้นตัวบางนั่นแฝงไปด้วยความต้องการในยามเช้า และคนปลุกมันก็คือคนที่กำลังมองตรงมา

“รอบเดียวเอง”

“ไม่เอา ผมอยากลงไปทำงานบ้าน ไม่อยากเมื่อยตัว แล้ววันนี้อยากออกไปซื้อของข้างนอก ถ้าคุณสามทำผมก็จะเหนื่อยและง่วง วันหยุดก็จะไม่ได้ทำอะไรเลยนะ” โมจิเถียงเอาเป็นเอาตาย ก็เขาไม่อยากเสียเวลาวันหยุดไปเพราะคุณสามนี่!

ในภาพจำของสามแป้งคือคุณครูยิ้มหวานมีลักยิ้ม ตากลมบ๊อก มีโมจิอวบๆ ดูแสนจะใจดีและใจเย็น นึกไม่ออกเหมือนกันว่ากลายมาเป็นจอมเถียงแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ยิ่งเห็นเถียงแบบนี้ก็ยิ่ง…

คุณช่างแตะนิ้วกลางเข้าที่ปากอิ่ม...แค่นั้นโมจิก็เข้าใจ

“มะ..ไม่เอา” เขาส่ายหน้าเป็นพัลวัน แต่พอโดนล้วงมือเข้าไปจับหมับที่กลางลำตัวเจ้าตัวก็ครางเสียงหวาน

“ต้องเลือกแล้วนะจิจิ”

คนที่มีทางเลือกแค่สองทางในตอนนี้ย่นจมูก ก่อนจะลากมือไปที่ช่วงเอวสอบแล้วรั้งสิ่งนั้นออกมาจากกางเกงเนื้อบาง

เช้านี้แดดลอดผ้าม่านเข้ามาทำให้ห้องสว่างโร่ เพราะฉะนั้นสิ่งที่เคยเห็นบ้างตอนกลางคืนมืดๆ ถึงได้ปรากฏเด่นเต็มตา มันน่าอายน้อยเสียเมื่อไหร่

“ดีครับ” สามพรูลมหายใจยาวเมื่อมืออุ่นลูบแกนกายเขาเบามือ จะว่าไปแล้วยังไม่เคยเห็นโมจิตอนแดงไปทั้งตัวชัดแบบนี้เลย

“แป้ง กำแน่นกว่านั้น” สามสั่ง เมื่อเห็นอีกคนยังเบามือ พอไม่ได้ดั่งใจก็คร่อมขาบนใบหน้าเขินจัดของอีกคน รั้งกางเกงตัวเองลง

“ลืมตาสิครับ” สามบอกอีกรอบ

แป้งมองสิ่งนั้นที่ส่วนปลายเขี่ยอยู่ตรงปลายจมูกตัวเอง เขาเขินจะเผลอกลั้นหายใจนาน ต่อให้บอกว่าเคยชินกับการมีคุณสามเป็นแฟนแล้ว แต่เวลาแบบนี้...ก็ไม่เคยสู้ได้สักที

สามจับตัวเองตีลงบนปากอิ่มหลายทีเมื่อเจ้าตัวนุ่มนิ่มไม่ยอมอ้าปากสักที

“เร็วครับ ไหนบอกรีบไง”

แป้งเม้มปากแน่น หัวใจเหมือนจะหลุดออกมาจากอก มัน…

“ผมรู้นะว่าคุณอยากลอง” สามยิ้มร้าย เมื่อเห็นว่าสายตาอีกคนหวานเยิ้ม โมจิเนี่ยน้าปากบอกไม่เอา...แต่การกระทำสวนทางตลอด

แป้งค่อยๆ แลบลิ้นเลียส่วนปลายที่ชุ่มฉ่ำ รสปะแล่มของมันทำเอาหัวขาวโพลน ในที่สุดก็ฮุบส่วนปลายไว้เต็มปาก

“น่ารักจัง” สามชมพร้อมกับช้อนคออีกคนขึ้นมา ค่อยๆ หยัดกายเข้าไป

“เก็บฟันด้วยนะจิ” เขาเตือนพร้อมกับตบแก้มขาวเบาๆ ในใจลิงโลด หายใจติดขัดทว่าใบหน้ากลับนิ่งเพราะอยากเก็บความรู้สึกตอนนี้ไว้

แค่สองคืนที่ไม่ได้นอนกอดโมจิ ไม่นึกว่าจะคิดถึงขนาดนี้

“เก่งจัง” เขาชมคนที่น้ำตารื้น แต่ลิ้นกลับแลบเลียสิ่งที่อยู่ในปากอย่างน่ารัก สามมองแก้มนุ่มที่นูนเป็นรูปก่อนจะบีบกรามอีกคนให้อ้ากว้างอีก

แป้งปล่อยให้น้ำตาไหล ช้อนตามองร่างกายสูงใหญ่และใบหน้าหล่อเหลา รู้ว่าคุณสามชอบอะไรก็อยากทำให้ แต่บางครั้งก็ลึกจนสำลัก

“ฮื่อ..” คนที่นอนอยู่เช็ดมุมปากตัวเองเมื่อสิ่งที่สอดลึกในคอดึงออกไป เขาไอโขลกจนคุณสามดึงขึ้นไปกอดแล้วลูบหลังให้หลายครั้ง

“แกล้งผมทำไม” โมจิสูดน้ำมูกพลางซบหน้าเข้ากับบ่าแข็งแรงของอีกคน

สามที่กำลังอารมณ์กรุ่นรูดรั้งตัวเองด้วยมือข้างที่ถนัด ส่วนอีกข้างเลิกเสื้อของอีกคนขึ้น จับจดส่วนปลายเข้ากับยอดอกที่ตั้งชันเพราะแรงอารมณ์ เขี่ยมันจนตัวเองฉ่ำเยิ้มถึงจุดสูงสุด

สามปล่อยทุกหยาดหยดลงบนเต้าขาว กระจัดกระจายไปทั่วพื้นที่

“แค่สองวันเอง” สามเดาะลิ้นเมื่อเห็นว่าสิ่งนั้นทั้งข้นเหนียวและเยอะจนไหลเปื้อนลงมาถึงหน้าท้องของอีกคน

“อื้ม…”

พวกเขาแลกลิ้นกันจนกระทั่งจังหวะหัวใจที่เต้นแรงกลับสู่ปกติ

“เดี๋ยวทำให้” สามบอกคนที่กำลังขืนตัวออกจากแขนแข็งแรง

“ไม่เอา จะไปอาบน้ำแล้ว จะได้ลงไปทำกับข้าวรอ” แป้งรีบบอก ทั้งๆ ที่อารมณ์ตัวเองกำลังลอยละล่อง

“โมจิ อย่าดื้อ” สามลูบมือไปทั่วอกที่ยังชื้นเพราะของเหลวเหนียวส่วนปากนั้นกระซิบแผ่ว

“ผมจะทำเองแล้วจะอาบน้ำเลย ถ้าปล่อยให้คุณสามทำมันก็จะไม่จบที่ตรงนี้” โมจิบอก เพราะดูจากสายตาอีกคนแล้วมันคงไม่จบง่ายๆ

“น้องสาม! ปล่อย! ” คุณครูบอกเสียงดังเมื่อสามเริ่มขบฟันเข้ากับซอกคอร้อน

“ถ้าไม่ปล่อยจะไม่ให้นอนด้วยอีก! ”

คุณช่างถอยกรูดพร้อมกับยกมือขึ้นทั้งสองข้างเพื่อบอกว่ายอมแพ้แล้ว แต่หน้าตาไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด

“สั่งได้สั่งดีนะโมจิ!”

สุดท้ายคนแพ้ก็คือเด็กเอาแต่ใจ

.

.

.

“หมูนุ่ม ไหนบอกจะทำกับข้าว?” สามถามคนที่สั่งอาหารมากองเต็มห้องดูหนัง ทั้งไก่ทอด เบอร์เกอร์ น้ำอัดลม ป๊อปคอร์น และขนมอีกจำนวนมาก

“หมูนุ่ม? ” แป้งทวนคำคนที่หลับไปอีกรอบแล้วตื่นมาตอนสาย

“หมูนุ่มในแกงจืดอ่ะ อยากกิน” สามเฉไฉ พยายามหลบมือโมจิที่หวังจะตีขาเขา

“ว่าจะทำ แต่ลืมไปว่าของในตู้เย็นหมดครับ” แป้งบอกก่อนจะนั่งลงบนพื้นพรมเอนหลังกับโซฟา แล้วจัดการแกะของกินที่สั่งมาบนโต๊ะญี่ปุ่นเล็กๆ เขากะว่าจะนั่งดูหนังไปเรื่อยๆ เย็นๆ ค่อยออกไปข้างนอกกัน

“ไม่สวมเสื้อล่ะครับ? ” แป้งถามคนที่เดินเปลือยท่อนบนมาหา ทั้งๆ ที่ท่อนล่างสวมกางเกงเตรียมออกข้างนอก

“หาไม่เจอ โมจิซักของผมหรือเปล่า” สามนั่งลงข้างๆ กัน หยิบแก้วกาแฟร้อนที่โมจิชงไว้มาชิม

“หวานจัง ถึงได้…”

“ได้อะไร? ”

“ถึงได้อร่อย”

แป้งอยากจะตีผู้ชายคนนี้วันละหลายๆ รอบ! แต่สุดท้ายก็ขำไปกับจอมกวน

“ลืมบอกว่าเสื้อคุณผมรีดแล้วเก็บไว้ในห้องแต่งตัวครับ” แป้งบอกก่อนจะหยิบน่องไก่รสเผ็ดมากัดกร้วม อร่อยจนเคี้ยวไปยิ้มไป

สามยิ้ม เพราะปกติแล้วเสื้อผ้าและของใช้เขาจะอยู่ในห้องแขก แป้งเก็บแยกกับของส่วนตัวของตัวเองโดยสิ้นเชิง วันนี้คุณช่างเลยรู้สึกว่าตัวเองเป็นเหมือนครอบครัวของโมจิเลย

“บอกแล้วว่าจะซักเอง” สามพูดถึงทั้งเสื้อผ้า ถุงเท้า รองเท้าและชั้นในของเขา ที่โมจิรับผิดชอบให้ทุกอย่างโดยไม่ได้ขอเลย

“ไม่เห็นเป็นไรเลย” แป้งบอกหน้าซื่อ เพราะต้องซักของตัวเองอยู่แล้วเลยไม่รู้สึกว่าเดือดร้อนอะไร อีกอย่างก็คือเต็มใจทำให้ เพราะถึงคุณสามไม่ได้ช่วยเรื่องงานบ้านแต่ก็ช่วยเรื่องค่ากับข้าว ค่าน้ำ ค่าไฟ แถมยังไปรับไปส่งที่ทำงานทุกวัน โดยที่แป้งไม่ต้องลำบากนั่งรถเมล์หรือรถตู้ไปเหมือนเคย

คุณช่างวางมือบนผมนุ่งของอีกคน

“อยากมีคนซักผ้าให้อีกนานๆ เลย” เขาเปรยพร้อมกับมองตากลมโตของอีกคน

“จ้างซักได้ตลอดเลยครับ” โมจิบอกพร้อมกับยิ้มกว้าง

“น่ารักจังวะ” สามโคลงหัวไปมา แต่มือยังไม่ปล่อยจากผมอีกคน

“ตอนแรกๆ ไงครับ อะไรก็น่ารัก” แป้งบอกพร้อมกับมองหนังรักในทีวีจอใหญ่ที่กำลังเล่าถึงคู่รักในวันที่ต้องเลิกรา

“เราอาจจะเป็นแบบนั้นก็ได้” แป้งพูดถึงคู่รักในจอที่อยู่ด้วยกันจนชิน พอถึงวันที่เบื่อก็เลิกกันไปอย่างง่ายดาย โดยที่ลืมไปว่าตอนเริ่มต้นมันดีแค่ไหนและเราผ่านอะไรกันมาบ้าง

“คิดไปนู่น” สามอุ้มโมจิขึ้นมาคร่อมนั่งตัก เห็นนุ่มๆ เหมือนจะเบา แต่ตอนยกทำเอากล้ามตึงเลยทีเดียว

“เหวอ~” แป้งตกใจ ไก่ทอดในมือเกือบหล่น! คุณสามทำอะไรเนี่ย

สามลูบหลังอีกคนไปมา สูดกลิ่นน้ำยาปรับผ้านุ่มที่ใช้กลิ่นเดียวกัน สามเคยชอบใครหลายคนแต่ไม่เคยชอบใครได้นานขนาดนี้

“เรื่องแบบนี้ดันคิดไปไกลนะ” เขาเปลี่ยนจากการลูบหลังมาแปะมือบนก้นแทน

“ก็มัน…” คนเผลอคิดฟุ้งซ่านโคลงหัวไปมา

“จะอยู่เลี้ยงจนอ้วนเป็นพะยูน อย่าเพิ่งไล่กัน” สามบอก ว่าจะไม่บีบมือไม่รักดีก็บีบโมจิเต็มมือด้วยความมันเขี้ยว

“ผมควรจะดีใจดีไหมเนี่ย” โมจิขำด้วยหันมาดีแขนอีกคนด้วย อีกมือก็ถือไก่ทอดทุลักทุเลไปหมด

“ดีใจสิ รักขนาดนี้”

คนที่เกิดมาไม่เคยถูกบอกรัก ทั้งไม่เคยมีแฟนด้วยซ้ำเบิกตากว้าง มองหน้าคนหน้านิ่งที่ตอนนี้หูแดงจนน่าสงสาร

“อะ...อะไรนะครับ? ” โมจิไม่เชื่อหูตัวเอง

สามเลยถอนหายใจยาว แล้วจ้องตากลับ เขายิ้มแล้วบอกอีกรอบ

“รักแป้งนะ แป้งรักผมไหม? ”

คนฟังตกใจจนน่องไก่ทอดตกลงบนพื้น ถึงจะไม่เคยรู้ว่ารักแบบแฟนเป็นยังไงแต่ถึงแบบนั้นก็พยักหน้ารับ

โมจิว่ารัก...หน้าตาคงเหมือนกับคนคนนี้

“รักครับ”

.

.

.

.







THE END.

____________________________________________-



ใจหายทุกครั้งที่ต้องเขียนตอนจบค่ะ ;-; นิยายทุกเรื่องที่เขียน สำหรับเราแล้วตอนจบเป็นตอนที่ยากที่สุด และสำหรับโมจิกับคุณสามก็อยากจบเรื่องพวกเขาลงด้วยความรักฮะ ถึงจะตีกันบ้างทะเลาะกันบ้าง แต่อยากให้โตไปด้วยกันทุกๆ วัน ถึงได้ออกมาเป็นตอนนี้ค่ะ  

ขอบคุณทุกๆ คอมเมนต์ ขอบคุณคนอ่านทุกคนที่อยู่ด้วยกันมาจนถึงตอนนี้นะคะ ถ้ามีตรงไหนผิดพลาดไปก็ขอโทษด้วยนะคะ หวังว่าจะเจอกันใหม่เรื่องหน้าค่ะ รักทุกคนเหมือนกันนน ><

เล่มโมจิกับนังสามถ้าไม่เกิดเหตุฉุกเฉินอะไรขึ้นจะวางในงานสัปดาห์หนังสือเดือนมีนาคมที่จะถึงนี้ค่ะ มีตอนพิเศษน่ารักๆอยู่ 4-5 ตอน ฝากเอ็นดูพวกเขาด้วยนะคะ





หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 15 : That's Us [8/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: Rateesiri ที่ 08-01-2020 23:10:34
เดี๋ยวมาตามอ่านน๊า  :mew1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 15 : That's Us [8/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: panpang ที่ 08-01-2020 23:17:01
ขอบคุณนะคะ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 15 : That's Us [8/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 08-01-2020 23:52:31
แล้วสามจะทำร้านอาหารได้กำไรป่ะเนี่ย สงสัย  ตกใจกับบทจบ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 15 : That's Us [8/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 09-01-2020 00:12:13
จบแล้ววววววว รู้สึกเหมือนยังอ่านได้อีกเรื่อยๆเลยค่ะะะ ขอบคุณมากๆนะคะ รักเจ้าโมจิ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 15 : That's Us [8/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 09-01-2020 07:11:46
คุมคูแป้งน่าย้ากอีกแย้วววว อดหนุบหนับกันในอ่างน้ำเลย ก็ว่าคูแป้งกินนิดเดียว เกร็งคนเยอะนี่เอง  :hao7:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 15 : That's Us [8/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: OrangeryLemon ที่ 09-01-2020 07:29:40

ขอบคุณมากนะคะ โมจิและคุณสามน่ารักมาก
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 15 : That's Us [8/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: NCJung ที่ 09-01-2020 08:21:17
คูมคูแป้งไปดูไลฟ์ของวงวันโอคุร็อคมาหรือเปล่าคะเนี่ย​ เห็นบอกไปดูทากะซังมา​ 5555​

นี่เขินแทนคูมคูแป้งตอนโดนบอกรัก​ นังสามนะ​ ถึงจะขี้แกล้งแต่ก็รักคูแป้งที่สุดง่ะ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 15 : That's Us [8/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 09-01-2020 08:35:18
แป้งน่ารักมาก แต่อีตาสามก็อย่าหนุบหนับให้มากนัก สงสารคูมแป้ง
เขินแทนแป้งที่มีคนบอกรัก ขอบคุณนะ ที่จบได้น่ารัก แม่อยากให้ยืดก็เถอะ อิอิอิ
 :z2: :z2: :z2:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 15 : That's Us [8/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: ป้าหมีโคตรขี้เกียจ ที่ 09-01-2020 11:36:54
จบแล้วววววว รู้สึกใจหายนิดๆเหมือนพึ่งเปิดเรื่องไปไม่นานนี้เอง ขอบคุณนะคะ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 15 : That's Us [8/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: Ginny Jinny ที่ 09-01-2020 12:20:34
ยังอยากอ่านโมจิอีกสักตอนสองตอน แต่ให้โมจิมีความสุขก็ดีใจด้วย  :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 15 : That's Us [8/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: van16 ที่ 09-01-2020 12:35:51
ตอนจบแล้วโมจิก็ยังน่ารักที่ซู้ดดดดดด ส่วนอิสามก็ดีมั้งนะ 555.  :กอด1:  :pig4:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 15 : That's Us [8/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: Majariga ที่ 09-01-2020 13:26:39
ช่างสามกับโมจิน่ารักจัง รักกันนานๆน้าาา :กอด1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 15 : That's Us [8/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: pearlluv ที่ 09-01-2020 13:36:02
น่ารักมากกกกกเลยยยยยย แงงงงงงง  :hao5: พอจบแล้วก็ใจหาย อยากดูความน่ารักของคูมแป้งไปนานๆ แง ขอบคุณมากๆเลยนะคะ ที่เขียนนิยายดีๆ น่ารักแบบนี้มาให้ได้อ่าน  :pig4: :กอด1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 15 : That's Us [8/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 09-01-2020 14:23:32
น่ารัก...กกกกกก คุณสามดูแลเจ้าก้อนโมจิให้ดีๆนะ  :L1: :L1: :L1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 15 : That's Us [8/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: Ac118 ที่ 09-01-2020 18:08:51
น่ารักไม่ไหวแล้ววว หมูจิ จิจิ หมูนุ่ม อิน้องสามสรรหามาเรียกแต่ล่ะชื่อ น่ารักมากกกกกก แงงงงง ทำไมจบเร็วจัง ไม่อยากให้จบเลย ถึงจะหมั่นไส้นังน้องสาม แต่อยากน้วยโมจิไปอีกนานๆ โมจิน่ารักน่าฟัดที่ซู๊ดด :hao5:

ขอบคุณนะคะ ที่พาความน่ารักน่าเอ็นดูของโมจินู่มมกับช่างสาม มาทำให้ชุ่มชื่นหัวใจ  ดีต่อใจมากกกก รักเรื่องนี้มากๆเลยค่ะ  :กอด1: :L2:  :pig4:



หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 15 : That's Us [8/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 09-01-2020 19:45:02
ฮือออออ จบแล้ว หวาน ๆ กันไป
ขอบคุณมาก ๆ นะครับสำหรับเรื่องราวของน้องสามและพี่แป้ง
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 15 : That's Us [8/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: bnmshhhhhhh ที่ 09-01-2020 19:55:15
แป้งน่ารัก นังสามน่ารัก ขอบคุณไรท์นะคะที่่เขียนนิยายดีๆให้ได้อ่าน❤
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 15 : That's Us [8/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 09-01-2020 23:16:59
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 15 : That's Us [8/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: O-RA DUNGPRANG ที่ 10-01-2020 01:23:41
 :กอด1: :กอด1: :pig4: :pig4: :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 15 : That's Us [8/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 10-01-2020 03:46:04
 :pig4:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 15 : That's Us [8/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: LifePo-YuGu ที่ 10-01-2020 09:27:39
งื้ออออ จบแล้วหรอออออ  :katai2-1:
ไม่อยากให้จบเลย รักโมจิ&น้องสาม
ขอตอนพิเศษหน่อยค่าบบบบบ  :call: :call:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 15 : That's Us [8/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: may27 ที่ 10-01-2020 13:42:28
จบแบบไม่ทันรู้ตัวเลยค่ะ   :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 15 : That's Us [8/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 10-01-2020 14:02:37
จบแล้ว สนุกมากเรื่องนี้ ขอบคุณนะคะ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 15 : That's Us [8/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: TheDoungJan ที่ 10-01-2020 20:34:47
คูมคูแป้งน่ารักมากๆเลย อยากหนุบหนับๆไๆไ จบแล้ว ขอบคุณสำหรับความน่ารักของโมจินะคะ :pig4:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 15 : That's Us [8/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 13-01-2020 06:34:44
อ่านไปอ่านมา จบซะแล้ว คิดถึงเจ้าก้อนกลมแย่เลยค่ะ

เอ็นดูแป้ง คิดซื่อ คิดจริง ทำสามร้อนรนมากเลย 5555
สามทำได้ดีนะ สำหรับคนที่ยังไม่เคยรักใครจริง
และติดแป้งหนุบหนับมากจ้า ถึงขั้นพี่หนึ่งต้องออกโรงกดดัน

ตลกบ้านแป้ง มีความฟ้องแม่ มีความเรียกค่าบ้านเยอะ
จนสามไม่น่ารอด และไม่กล้าเล่นแล้ว 5555

ชอบความขึงขังของแป้ง ทำขู่ น่ารักดี
สามอยู่กับแป้ง แล้วงอแงเป็นเด็กน้อย เป็นอีกมุมที่คนอื่นไม่เห็น

โมเมนท์อยู่ด้วยกัน อบอุ่นดีค่ะ ดูเป็นธรรมชาติ
มีสีสัน แบบไม่ปรุงแต่ง

ขอบคุณมากนะคะ นิยายสนุกและน่ารักมาก
ตอนเราก็อินมากเช่นกัน จะรอติดตามเรื่องต่อไปจ้า

หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 15 : That's Us [8/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 13-01-2020 18:43:51
 :katai2-1: o13 :katai2-1:



 :L1: :pig4: :pig4: :pig4: :L1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 15 : That's Us [8/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: Gimlongdeep ที่ 16-01-2020 00:13:06
ตอนจบมันต้องมาพร้อมได่ทอดล่ะหน่าาา55555 :hao7: อยากไปน้วยโมจิจังจ้าาา
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 15 : That's Us [8/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: nekodollzz ที่ 20-01-2020 09:07:55
คุณแม่คะ ค่าบ้านห้าสิบล้านแถมลูกชายอะป่าว
รวมเป็นค่าสินสอดเลยละกันเนาะ ><
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 15 : That's Us [8/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: memozy ที่ 01-02-2020 14:22:31
 :o8: :o8: :o8:

โอ้ยยยย...คุณแป้งโดนน้องสามหลงหนักมาก

ขอบคุณสำหรับนิยาย  o13
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 15 : That's Us [8/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: piakunaa ที่ 03-02-2020 23:52:04
 :mew2: น่ารัก
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 15 : That's Us [8/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: Khratiin ที่ 09-02-2020 08:18:48
 :hao5: :hao5: จบแล้ว กำลังสนุกเลย  :pig4: :L1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 15 : That's Us [8/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: kratai_rabbit ที่ 19-02-2020 15:26:44
พึ่งมาอ่าน แต่เกร็งไปหมดด เขิลมากจ้าา อุแงง แพ้โมจิจีงๆ  :impress2:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 15 : That's Us [8/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: MaidenQueen ที่ 23-02-2020 10:02:45
น่ารักมากเลย คุณครูแป้งกับน้องสาม ขอให้รักกันนานๆเลยยย ขอบคุณคุณไรท์ที่แต่งนิยายเรื่องนี้มานะคะ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 15 : That's Us [8/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: pamhicc ที่ 23-02-2020 23:12:02
สนุกมากกกกกก โมจิน่ารักที่สุด โดนคุณสามล่อลวงตลอดๆ  :-[
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 15 : That's Us [8/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: todiefor ที่ 24-02-2020 00:10:45
มารอช่างสักกกกก
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 15 : That's Us [8/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: emoemo ที่ 24-02-2020 21:03:15
อ่านไปสามตอนนน ฮืออ มันดีมากกก เขินน้วยไปหมดดด อิช่างสามมันร้ายมากกค่ะแม่ คุณครูหนีไปปปปป
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 15 : That's Us [8/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: emoemo ที่ 25-02-2020 08:14:17
คุณสามน่ารักมากกกก แฟนเด็กนี่ดีจริงๆน้าา
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 15 : That's Us [8/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: sailom_orn ที่ 14-03-2020 04:47:28
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 15 : That's Us [8/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: brapair ที่ 29-03-2020 21:18:56
แงงงง น่ารักกก จริงๆอยากเห็นความรักของสองคนนี้ในอนาคตอีกยาวๆเลยค่ะะะ ฮือออ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 15 : That's Us [8/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: may27 ที่ 30-03-2020 16:28:46
 :z1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 15 : That's Us [8/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: q.tr ที่ 10-04-2020 02:20:24
คุณครูน่ารักมากกก อิจฉาสามเลย  :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 15 : That's Us [8/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: ammer ที่ 13-05-2020 01:38:43
เป็นเรื่องที่ฟีลกู๊ดมากกก อ่านกี่รอบก็ไม่เบื่อ
คูแป้งนู้มมมนุ่มมมม อ่านแล้วอยากบีบบ้างเลยอ่ะ
ชอบที่มีประเด็นการบูลลี่ การเหยียด การละเมิดอะไรพวกนี้ เพราะในชีวิตจริงมีคนที่โดนแบบครูแป้งเยอะ
และการที่เรารักใครสักคนแล้วทำให้เราเปลี่ยนแปลงเป็นคนที่ดีขึ้นมันดีมากเลย
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆนะคะ
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 15 : That's Us [8/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: sk_bunggi ที่ 27-05-2020 09:13:50
ตามมาจากเรื่องน้องคนดี อิอิ น่ารักมากๆเลยค่ะ  :-[
เบื่อฟิลลิ่งการใช้คำเรียกแฟนของนังสามคนหื่นจิง หมั่นไส้ๆๆๆ 555555
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 15 : That's Us [8/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: noveeo ที่ 10-08-2020 08:34:00
โมจิน่ารักมากมาย
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 15 : That's Us [8/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: nishihimitsu ที่ 29-09-2020 22:25:26
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ
อ่านไปอินไปทุกตอนเลยค่ะ ภาษาอ่านง่ายเนื้อเรื่องอ่านเพลินๆเลยค่ะ เเป้งเป็นคนน่ารัก ส่วนสามก็ออกเเนวกวนได้กวนดี
สุดท้ายนี้น้องสิบน่ารักจังค่ะ


Sent from my iPhone using Tapatalk
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 15 : That's Us [8/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: evz ที่ 24-01-2021 11:25:42
เป็นอีกเรื่องที่น่ารักนุบนิบมากเลยค่ะ ช่างสามก็คือคนคลั่งรักแบบครามเลย55555
หวังว่าน้องสามจะโตไวๆไม่ทำให้ครูแป้งเหนื่อยใจนะคะ เหนื่อยกายก็พอ :-[
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 15 : That's Us [8/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 25-01-2021 07:34:57
น่ารักมาก เวลาล้อกัน ง้อกันมันหนุบหนับไปหมด    :-[
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 15 : That's Us [8/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: river ที่ 31-01-2021 18:43:44
น่ารักดีจัง
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 15 : That's Us [8/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 24-02-2021 06:04:59
 o13 :mew1:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 15 : That's Us [8/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 09-03-2021 12:26:28
 o13 o13 o13
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 15 : That's Us [8/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: พี่กรน้องฟ้า ที่ 16-05-2021 10:43:08
นิยายอ่านเพลินมาก ไม่อยากให้จบเลย
ชอบเวลาที่คุณสามและครูแป้งอยู่ด้วยกัน
มีความน่ารักดูเป็นธรรมชาติดี

ขอบคุณไรท์นะคะ สำหรับนิยายดีๆ  o15 :pig3:
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 15 : That's Us [8/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: Ciae ที่ 17-05-2021 11:40:19
อ่านต่อยังไงเนี่ย พึ่งอ่านตอนที่2จบหาอ่านต่อยังไง?
หัวข้อ: Re: Dear my flower #ช่างสักรักคุณครู | 15 : That's Us [8/1/2020]
เริ่มหัวข้อโดย: Gatjang_naka ที่ 10-11-2021 13:44:36
 :pig4:   
 :3123: