เขาอดทนรอจนกุมภ์ผ่อนคลายลง ความฉ่ำชื้นด้านในช่วยให้ขยับตัวได้ง่ายขึ้นเล็กน้อย เขาถอนตัวออกมาเชื่องช้า แล้วดันกลับเข้าไปใหม่ กุมภ์ส่งเสียงแหบพร่าทำท่าจะล้มลงไปนอนหลายรอบหากเขาไม่เกี่ยวเอวเอาไว้ โหรทำซ้ำในอีกหลายครั้งกระทั่งการเคลื่อนไหวมันราบลื่นขึ้น เสียงบั้นท้ายกระทบกับต้นขาดังขึ้นเรื่อยๆ แทรกด้วยเสียงครางของกุมภ์
“พี่ ผม อื้อ ไม่ไหว”
กุมภ์บอกเสียงกับตัวสั่นพอกัน เขาจับแผ่นหลังขาวให้ต่ำลง กุมภ์ซุกหน้าลงกับหมอนใบเดิม หลังแอ่นโค้งสะโพกลอยเด่นน่ามอง โหรขยำมือกับก้อนเนื้อขาว กางเกงวอร์มยังคาอยู่ที่หัวเข่า เสื้อเลิกเลยหน้าอกขึ้นมาเล็กน้อย พวกเขาร่วมรักกันทั้งที่เสื้อผ้ายังอยู่ครบทุกชิ้น
โหรสาวตัวออกมาจนเกือบสุด มองดูท่อนเนื้อเงาปลาบเคลือบด้วยหยาดน้ำด้านในของกุมภ์ที่ดันผนังเนื้อจนบวมเปล่ง ปางทางแดงจัดถึงจะสงสาร หากแต่ก็น่ามองยิ่งนัก เขาพาตัวเองกลับเข้าไปจนสุด กุมภ์สะดุ้งเล็กน้อยพร้อมกับส่งเสียงครางไม่หยุด โหรหมุนวนบดเบียดแนบชิด จังหวะหนึ่งคล้ายกับจะชนกับบางอย่างซึ่งเขาก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเป็นส่วนไหน แต่มันทำให้กุมภ์ครางลั่น ตัวสั่นกว่าเดิม มือจิกกับผ้าปูเตียงจนเกือบจะขาด มันไม่ใช่อาการที่บ่งบอกถึงความเจ็บอย่างที่ผ่านมาแต่เขาเดาว่ามันคือความเสียวกระสันรัญจวน
โหรคล้ายจะย่ามใจขึ้น กดย้ำในจุดนั้นซ้ำๆ โดนบ้างพลาดบ้างแต่กุมภ์ก็ครางไม่หยุด น้ำเสียงแหบแห้งน่าสงสาร ไม่ใช่แค่กุมภ์หรอกที่เสียวแทบขาดใจเขาเองก็เช่นกัน
ชายหนุ่มพลิกตัวกุมภ์ขึ้นโดยที่ส่วนสำคัญยังเชื่อมติดกันอยู่ โหรกระชากกางเกงของกุมภ์ออก แล้วจับท่อนขาเรียวพาดขึ้นมาบนต้นขาตัวเอง โน้มตัวไปข้างหน้ากระแทกโหรน้อยเข้าสู่โพรงคับแคบต่อเนื่องด้วยจังหวะที่หนักหน่วงกว่าเดิม ร่างเล็กกว่าเลื่อนไปด้านหน้าจนต้องจับรั้งเอาไว้ เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้อง เหงื่อไหลเต็มกายแต่โหรไม่สนใจ กล้ามเนื้อน้อยๆ ภายในกายบีบรัดแน่น ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยรู้สึกถึงอาการตอดรัดรัวถี่ขนาดนี้มาก่อน ไหนจะเสียงครางแหบต่ำสลับหวีดสูงของกุมภ์อีก ทุกอย่างหลอมรวมกลายเป็นบทรักอันยอดเยี่ยม โหรจ้วงกายเข้าออกอย่างหลงลืมตัว ท่อนเนื้อใหญ่เคลือบด้วยหยาดน้ำผลุบเข้าออกในโพรงสีสด แก่นกายเสียดสีกับผนังเนื้อนุ่ม ส่วนหัวชนกับจุดอ่อนไหวของกุมภ์หลายต่อหลายครั้งเลยได้ยินเสียงหวีดร้องเป็นระยะ เขารู้ว่าอีกไม่นานความต้องการก็จะระเบิดออก แต่เขายังไม่อยากหยุด
โหรจับท่อนขาขาวเรียวยกขึ้นพาดหัวไหล่ตัวเอง ท่านี้ทำให้ส่วนที่เชื่อมต่อยิ่งล้ำลึกกว่าเดิม กุมภ์เบิกตากว้าง ก่อนจะเบ้หน้าด้วยความเสียวซ่าน มือยกยันหน้าอกของเขาเอาไว้ ริมฝีปากอิ่มบวมเห่อเล็กน้อย เสื้อยืดหล่นปิดหน้าอกเอาไว้ โหรไม่พอใจจับมันเลิกขึ้นอีก แล้วใช้นิ้วมือบดขยี้กับยอดอกสีอ่อนจนมันแข็งเป็นไต กุมภ์บิดตัวไม่เป็นท่า แรงกระแทกทำให้ตัวสั่นคลอนไปหมด ส่วนหน้าตั้งตรงแม้ไม่ได้รับการแตะต้อง ปลายยอดหลั่งน้ำใสอาบรดไปทั้งแท่ง
“อื้อ เร็วหน่อย ไม่ไหวแล้ว”
กุมภ์เร่งเร้าดูเหมือนจะว่าลืมความเจ็บปวดไปแล้ว โหรใจดีจัดให้ตามคำขอ โหมกระหน่ำเข้าออกเต็มกำลัง สะโพกสอบเคลื่อนไหวจนไม่อาจจับจังหวะได้ กุมภ์หวีดร้องลั่น ละมือจากแผ่นอกกว้างลงมาที่ส่วนกลางของตัวเอง รูดรั้งจนน้ำขาวขุ่นพุ่งทะลักออกมา โหรยิ่งความเร็วเพราะเขาเองก็ทรมานแทบขาดใจอยู่แล้ว ขบฟันกรอดจนมันแทบหัก จากนั้นไม่ถึงนาทีสิ่งที่กักเก็บมานานหลายเดือนก็พุ่งพรวดเข้าสู่โพรงคับแคบ แรงอัดฉีดเล่นเอาอีกคนสะดุ้งพร้อมหวีดร้องเสียงดัง
โหรล้มฟุบทับอีกร่างทั้งที่ส่วนนั้นยังไม่หลุดออก สูดเอากลิ่นเหงื่อผสมกับกลิ่นเนื้อจางๆ ของกุมภ์ไว้ในปอด นานร่วมห้านาทีจังหวะการหายใจถึงได้ค่อยๆ กลับมาเป็นปกติ พร้อมกับส่วนนั้นที่อ่อนตัวลงและเลื่อนไหวหลุดจากช่องทางเล็ก
“ดีชะมัดเลยว่ะ”
เกือบเจ็ดโมงกว่าที่โหรจะพากุมภ์มาตลาดเพื่อซื้อของไปทำบุญให้กับพิกุลได้ อันที่จริงกุมภ์แทบจะเดินไม่ไหว แต่ก็ต้องกัดฟันทนเพราะไม่อยากเสียคำพูด ช่องทางด้านหลังบวมและเจ็บไม่น้อยดีที่เคยศึกษามาบ้างว่าหลังจากมีเซ็กซ์เขาต้องทำอะไรบ้าง ที่น่าหงุดหงิดก็คือโหรไม่ยอมใส่ถุงยางซ้ำยังปล่อยในตัวเขาอีก เลยต้องเสียเวลาทำความสะอาดอยู่นาน โหรอาสาจะช่วยแต่เขาปฏิเสธเสียงแข็ง สุดท้ายพอได้เอาอะไรต่อมิอะไรออกก็รู้สึกดีขึ้นมาบ้าง แต่ยังมีอาการปวดตุบๆ ที่ตรงนั้นเป็นระยะ คงจะต้องเว้นช่วงการร่วมรักไปอีกสักพักอย่างน้อยก็จนกว่าจะหายบวม
โหรจะช่วยประคองอยู่หลายครั้งเพราะเห็นว่าเขาเดินลำบาก แต่เขาก็เบี่ยงตัวหนี ในตลาดคนเยอะแยะแต่โหรทำตัวประเจิดประเจ้อไม่ระวัง เลยได้เห็นหมอโหรทำหน้าบึ้งใส่ อันที่จริงมันน่าขำมากกว่าน่ากลัว
กุมภ์ซื้อของแห้งหลายอย่างตั้งใจจะทำสังฆทาน พร้อมสั่งกับข้าวแบบใส่ถุงอีกสองสามอย่าง ขนมหวาน ผลไม้ และน้ำเปล่า พร้อมยารักษาโรค เมื่อได้ของครบแล้วโหรก็นำเอาไปเก็บที่รถ และพาเขาไปกินมื้อเช้าที่ร้านประจำ ที่อยู่กลางตลาดพอดี คนในร้านหนาตากลิ่นกับข้าวกระตุ้นความหิวได้ดีนัก โหรตะโกนสั่งกระเพราะไข่ดาวให้ตัวเอง และหมูกระเทียมให้เขา โดยให้เหตุผลว่าช่วงนี้เขาควรงดกินเผ็ด เขาเลยยกมือฟาดต้นแขนใหญ่ไปสองที ทั้งคู่กินข้าวอิ่มก็แปดโมงพอดี
เส้นทางไปวัดป่ายังคงขรุขระทุรกันดารเหมือนเดิม ทางนี้ผ่านบ้านของจ้าวจอมด้วย กุมภ์เห็นเด็กแสบหัวเกรียนกระโดดเย้วๆ อยู่แถวหน้าบ้าน ถามโหรว่าจ้าวจอมทำอะไร โหรบอกว่าจ้าวจอมกำลังช่วยพ่อตากสมุนไพรชั้นดีที่ได้มาจากป่า แต่ที่กระโดดเป็นจิงโจ้นั้นเป็นเพราะเห็นรถเขาแล่นผ่านเลยโบกมือทักทาย
จนเกือบเก้าโมงทั้งคู่ถึงวัดป่า ภายในวันเงียบเชียบสมเป็นสถานที่ปฏิบัติธรรม ไม้ใหญ่ยืนต้นขึ้นแน่นและสูงเกินกว่าที่แหงนหน้ามอง ร่มเย็นสบาย โหรเดินตรงไปยังกุฏิของเจ้าอาวาสซึ่งมีศักดิ์เป็นตาของจ้าวจอม กุฏิไม้หลังเก่าสภาพทรุดโทรมหากแต่สะอาดแม้แต่ใบไม้สักใบก็ยังไม่มีให้เห็น โหรเรียกชื่อท่านเบาๆ เพียงครั้งเดียว ไม่นานประตูไม้ก็เปิดออก แล้วร่างของเจ้าอาวาสวัยชราก็ค่อยๆ ก้าวออกมา ท่านไม่ได้แสดงสีหน้าแปลกใจที่เห็นเขากับโหร
“มาเสียสาย อาตมาเกือบจะจำวัดแล้ว” ท่านบอกยิ้มๆ “นั่งก่อนสิโยม”
กุมภ์ขยับอยู่หลายทีกว่าจะหาที่นั่งเหมาะๆ ได้ โหรหันไปมองด้วยความเป็นห่วง คันปากอยากจะเอ่ยยืมเบาะรองนั่งกับหลวงตา แต่โดนสายตากำราบจากกุมภ์เสียก่อน
“มีอะไรหรือโยม” ท่านถาม น้ำเสียงอ่อนโยนหากแต่ฟังให้ดีจะสัมผัสได้ถึงความเข้มแข็ง
“เอ่อ ผมอยากจะมาทำให้บุญให้ญาติน่ะครับ” กุมภ์บอก พลางยกมือขึ้นประนม
“อ้อ แม่พิกุลน่ะหรือ” ท่านว่า ซึ่งก็ตรงราวกับตาเห็น
“ครับ” กุมภ์พยักหน้า ก่อนจะเล่าเรื่องที่เพิ่งจะเจอมาให้ท่านฟัง
“อาตมาไม่ได้มีเนตรที่จะมองเห็นวิญญาณได้ แต่ถ้าหากมันช่วยให้โยมสบายใจขึ้นได้ อาตมาก็ยินดี”
กุมภ์กับโหรพนมมือขึ้นเมื่อท่านสวดมนต์ เป็นบทสวดสำหรับอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลให้กับดวงวิญญาณของพิกุล กุมภ์เองก็ไม่ต่างจากเจ้าอาวาส ไม่ได้มีตาทิพย์มองเห็นสิ่งผิดปกติ แต่เขารู้สึกโล่งปลอดโปร่ง คงเพราะอิ่มเอมใจกระมัง
“จำเอาไว้นะโยม ไม่มีกุศลใดช่วยโยมได้นอกจากสติ พวกโยมต้องดำเนินชีวิตด้วยสติ ศีลและปัญญา แล้วโยมก็จะแคล้วคลาดจากอันตรายทั้งปวง อีกอย่าง...” ท่านหยุดพูดก่อนจะยกแก้วน้ำชาขึ้นจิบ แล้วพูดต่อ “คู่ชีวิตไม่จำเป็นต้องต่างเพศ อาตมาขออวยพรให้อยู่อย่างร่มเย็นเป็นสุข รู้จักให้อภัย และอย่าปล่อยมือกัน”
กุมภ์มองเจ้าอาวาสสลับกับโหร รู้สึกแก้มร้อนขึ้นมานิดหน่อย เพราะไม่คิดว่าท่าจะอวยพรให้พวกเขา แต่ก็ประนมมือขึ้นรับพรนั้นด้วยความเต็มใจ
จริงอย่างที่ท่านบอก หากดำรงชีวิตด้วยสติ ศีลและปัญญา อันตรายใดๆ ก็ทำร้ายเราไม่ได้
โหรชวนกุมภ์ไปปล่อยปลาที่ต่อ กุมภ์หลับสนิทตลอดระยะทางเกือบห้าสิบกิโลเมตร ตื่นมาอีกทีก็เห็นตลาดแล้ว เป็นตลาดสดที่มีของขายตลอดทั้งวัน แม้ลูกค้าที่มาจับจ่ายใช้สอยจะบางตาแต่แม่ค้าก็ยังอยู่ครบ โหรพากุมภ์ไปเลือกซื้อปลาหลายตัวจนเกือบเต็มถุง ก่อนพากันไปยังแม่น้ำใหญ่ประจำจังหวัด
แสงแดดในยามเที่ยงแผดจ้าเสียจนตาพร่า กุมภ์เดินเซอยู่หลายรอบเพราะไม่ชินกับแดดแรงเท่าไรนัก จนโหรต้องสอดมือเข้ามาประสานบีบกระชับแน่น แล้วเดินเลียบริมแม่น้ำหาจุดที่เหมาะสมเพื่อคืนชีวิตให้ปลา ก่อนจะปล่อยทั้งคู่ยกถุงขึ้นเหนือศีรษะอธิฐานขออโหสิกรรมต่อเจ้านายเวรทั้งหลายรวมไปถึงพิกุลด้วย
ปลาหลายตัวไหลหลุดจากถุงลงสู่แม่น้ำใหญ่ มันแหวกว่ายดีใจด้วยเพราะได้รับอิสรภาพ กุมภ์นั่งมองอยู่สักพักโหรก็ชวนไปดูรถที่ยังอยู่ในอู่
อู่อยู่ห่างจากแม่น้ำร่วมสิบกิโลเมตร กุมภ์ใช้โอกาสนี้แอบงีบอีกรอบ ปกติแล้วไม่ใช่คนขี้เซาอะไรนัก แต่เพราะเมื่อเช้ามีกิจกรรมหนักแถมมันยังพรากเอาพลังงานไปไม่น้อย เลยอ่อนเพลียมากกว่าทุกวัน
กุมภ์หลับไปพักใหญ่ ตื่นมาอีกทีเมื่อรถจอดสนิท ทว่าที่เห็นไม่ใช่อู่ซ่อมรถ หากแต่เป็นริมแม่น้ำที่คลาคล่ำไปด้วยผู้คน เขาขยี้ตาไล่อาการงัวเงีย รู้สึกปวดเมื่อยเนื้อตัวโดยเฉพาะที่สะโพก เมื่อหันมองอีกคนก็เห็นแผ่นหลังกว้างอยู่ห่างออกไปราวสองเมตรใกล้ริมแม่น้ำ ข้างๆ กันนั้นคือผู้ชายอีกคนที่เขาไม่รู้จัก แต่มองจากมุมนี้ก็รู้ว่ามีอายุไม่น้อยแล้ว สังเกตได้จากเส้นผมที่เริ่มมีสีดอกเลาแซม กุมภ์หายง่วงเป็นปลิดทิ้งพอจะเดาได้ว่าผู้ชายคนนี้น่าจะเป็นคนสำคัญของโหร ถึงทั้งคู่จะนั่งเงียบๆ โดยไร้บทสนทนาก็ตาม
กุมภ์จรดปลายเท้าเงียบเชียบ รับรู้ถึงบรรยากาศอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก ก่อนจะถึงตัวคนทั้งคู่ โหรก็หันมาเห็นพอดี มือใหญ่กวักเรียกให้มานั่งข้างๆ กัน
“หิวไหม กินรองท้องไปก่อน เดี๋ยวกลับไปกินยา ตัวรุมๆ นะ” โหรถามพลางยกมือขึ้นอังหน้าผาก จากนั้นก็ส่งขนมปังให้หนึ่งห่อพร้อมกับนมอีกขวด
“ขอบคุณ เอ่อ นี่ใครเหรอ” กุมภ์กระซิบถาม ไม่ได้ชะโงกหน้าไปมองตรงๆ เพราะกลัวจะเสียมารยาทมากเกินไป
“พ่อพี่เอง” โหรตอบเรียบๆ ธรรมดาราวกับไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่สำหรับกุมภ์แล้วนี่มันเรื่องใหญ่ระดับชาติเลยทีเดียว
ที่ผ่านมาเขารับรู้มาตลอดว่าโหรมีพ่อ แต่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน อาการเกร็งประหม่ามาเยือนทันที เขารู้แล้วว่าโหรรู้สึกอย่างไรตอนที่ไปเจอพ่อกับแม่ของเขา ทั้งยังหวาดวิตกไปหมด อย่าถามเลยว่ารับเขาได้ไหม แม้แต่ชื่อเขาก็ยังรู้จักท่าน
“สะ..สวัสดีครับ” กุมภ์กระพุ่มมือไหว้เก้ๆ กังๆ น้ำเสียงแหบพร่าติดขัดอย่างน่าขำ
“ไหว้พระเถอะ ลุงชื่อหาญ เป็นพ่อของโหร”
กุมภ์พยักหน้ารัว แอบมองลุงหาญผ่านลำตัวกว้างของโหร แต่ถึงจะไม่ชัดนักก็พอจะรู้ว่าโหรได้รูปร่างสูงใหญ่มาจากท่าน “เอ่อ คุณลุง...สะ สบายดีไหมครับ”
“สบายดี กุมภ์ล่ะ หายดีหรือยัง ได้ข่าวว่าเมื่อวานมีอุบัติเหตุ”
“เอ่อ ดีขึ้นแล้วครับ อีกสองวันหมอนัดให้ไปตัดไหมที่หน้าผากครับ” ถ้าลุงหาญไม่พูดถึงอุบัติเหตุเขาคงลืมไปแล้ว
“อืม ดูแลตัวเองเยอะๆ นะ”
“ครับ” กุมภ์รับคำ ยังจับต้นชนปลายไม่ได้ แต่รู้สึกว่าท่านไม่ได้น่ากลัวเท่าที่คิด
“ก็อย่างที่ผมบอกนั่นแหล่ะ ผมกับกุมภ์คบกัน ผมไม่โกรธหรอกถ้าพ่อจะรับไม่ได้ ผมแค่อยากบอกให้รู้” โหรพูดเรียบๆ ตามเดิม มือทั้งสองที่เคยประสานบนตักคลายออก แล้วดึงอีกมือมากุมไว้ “นี่คือคู่ชีวิตของผมครับ ขอโทษด้วยที่มีทายาทให้พ่อไม่ได้”
กุมภ์เบิกตาโพลง อดหวั่นใจไม่ได้ว่าท่านอาจจะลุกขึ้นแล้วเอาไม้ฟาดหัวเขากับโหร หรือไม่ก็อาจจะเป็นแค่เขาคนเดียว
ความเงียบที่ขัดกับบริเวณรอบข้างเกิดขึ้นอีกครั้ง ผู้คนเดินผ่านไปมา พ่อแม่จูงลูก คู่รักชายหญิงพูดคุยหยอกล้อ กุมภ์มองภาพนั้นแล้วก็อดสะท้อนใจไม่ได้ จริงอยู่ที่เขากับโหรรักกัน ความรักมันไม่มีเพศ ไม่มีคำจำกัดความใดๆ ทว่าคำว่าครอบครัวก็สำคัญ มันจะสมบูรณ์เมื่อมีลูกอันเป็นโซ่ทองคล้องใจ เขาเลิกคิดเรื่องนี้มาตั้งแต่รู้ตัวว่าชอบอะไร แต่โหรเขาไม่แน่ใจ โหรไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้ ไม่รู้ว่าไม่อยากพูดถึงหรือไม่เคยคิดถึงเลย กระทั่งตอนนี้
“คือ...ผม” กุมภ์อึกอัก แน่นหน้าอก คำพูดที่ควรจะอธิบายไม่อาจเปล่งออกมาได้ รู้สึกผิด หวาดวิตกและกังวลไปหมด
“เราคุยกันแล้ว” โหรว่า กระชับมือให้แน่นขึ้น “นานแล้วด้วย”
“หืม?” จำไม่ได้แล้วว่าตกใจเป็นรอบที่เท่าไร
“คิดเหรอว่าพี่จะปิด ขนาดที่ทำงานยังรู้เลยว่าพี่มีแฟนเป็นผู้ชาย” โหรพูดยิ้มๆ ช่วยทำให้บรรยากาศตึงเครียดผ่อนคลายลงได้บ้าง แต่คนฟังหน้าร้อนผ่าว บางทีโหรก็หน้าหนาเกินไป เขาเองยังไม่เคยเล่าให้ใครฟังเลยว่ามีแฟนเป็นผู้ชายแถมมีอาชีพเสริมเป็นหมอไล่ผีได้ด้วย
“พ่อไม่ได้จะมาขัดขวางอะไร แต่จู่ๆ ก็ฝันถึงแม่เขา” บิดาของโหรพูดขึ้น น้ำเสียงของท่านคล้ายจะแผ่วลง “พ่อไม่ได้เจอแม่อีกเลย แล้วพ่อก็คิดถึงโหร”
กุมภ์รับฟังเงียบๆ คำพูดของท่านราวกับจะบอกว่ามารดาของโหรไม่อยู่ในโลกนี้แล้ว
“พ่อโทรนัดโหรมาเจอกัน ใจจริงก็อยากไปหาที่บ้าน แต่มันไกล กลัวว่าจะดึก รู้ไหมโหรบอกกับลุงว่าวันหนึ่งจะพากุมภ์ไปหาลุง ไม่คิดว่าจะเจอกุมภ์ที่นี่ กุมภ์หน้าตาดีกว่าที่ลุงคิดไว้มาก ที่ลุงอยากจะบอกก็คือ ลุงไม่มีสิทธิ์คัดค้านอะไร เพราะถึงลุงจะเป็นพ่อของโหร แต่ลุงไม่เคยทำหน้าที่พ่อเลย ดังนั้นทุกสิ่งที่โหรเลือกมันย่อมดีที่สุดอยู่แล้ว ลุงไม่เคยคิดอยากจะอุ้มหลาน ลุงแค่อยากลูกของลุงอยู่กับคนที่รักเท่านั้น”
คนที่รักเท่านั้น คำนี้ฟังดูดีไม่น้อยเลย ทว่าไม่มีอะไรมาการันตีว่าคำนี้จะคงอยู่ไปตลอด...นอกจากพวกเขาสองคน
“ก็ตามนี้แหล่ะ ไม่ต้องคิดมากเรื่องหลานหรอก พ่อยังมีรามอีกคน” ลุงหาญว่า ก่อนจะลุกขึ้นเต็มไปความสูง กุมภ์เพิ่งเห็นว่าท่านรูปร่างสูงใหญ่และยังคงดูดีทั้งที่วัยใกล้จะหกสิบแล้วก็ตาม “ไปก่อนนะ รามรอกินข้าวอยู่ โม้ไว้ว่ามีร้านอร่อยติดแม่น้ำ”
ท่านโบกมือลา ชั่วจังหวะหนึ่งก่อนที่ท่านจะหันหลังให้ ดวงตาสีสนิมเหลือบมามองทางกุมภ์แม้จะสั้นแค่เสี้ยววินาทีเขาก็สัมผัสได้ถึงความโล่งใจ
ร่วมห้านาทีหลังจากลุงหาญไป กุมภ์ถึงได้คลายความกังวลลง ถึงจะได้พูดกันสั้นๆ แต่ชัดเจนดี ลุงหาญมีส่วนคล้ายโหรไม่น้อยไม่ใช่แค่รูปร่างหน้าตาหากแต่เป็นบางส่วนของนิสัย ไม่ได้ซับซ้อน เข้าใจง่าย และซื่อตรง
“งงไหม” โหรถามหลังจากเงียบไปพักใหญ่ กุมภ์พยักหน้าแล้วก็ส่ายหน้า “อ้าว ตกลงงงไหม”
“งงว่าทำไมไม่ได้อยู่ที่อู่ซ่อมรถ”
“ก็ขี้เกียจปลุก รถยังไม่ได้ซ่อมรอคิวอยู่ ประเมินคร่าวๆ ก็หลายตังค์อยู่”
“มีประกันจะกลัวอะไรล่ะ....แล้วพ่อพี่มาได้ยังไง”
โหรยังไม่ตอบในทันที ใบหน้าคมสันหันมองพร้อมกระชับมือให้แน่นกว่าเดิม “พ่อเพิ่งโทรมาตอนกุมภ์หลับ เขามากับครอบครัวใหม่ เห็นว่าจะมาพักผ่อนกันด้วย เลยแวะมาหาพี่ แล้วก็พาหลานมากราบปู่เหมด้วย พี่เคยคุยเรื่องของเรามาสักพักหนึ่งแล้วล่ะ ตอนที่กุมภ์หลับ เราก็คุยกันเรื่องนี้แหล่ะ พ่อไม่ได้ว่าอะไร เพราะเคารพในการตัดสินใจของพี่ อีกอย่างพี่บวชเรียนแล้ว รู้ว่าอะไรถูกผิด เห็นว่าญาติทางเมียใหม่ก็มีแบบนี้เหมือนกัน แถมแต่งงานไปอยู่ต่างประเทศเรียบร้อยแล้วด้วย”
โหรสรุปความแบบกระชับและได้ใจความ เพราะมันไม่ได้มีอะไรยุ่งยากซับซ้อนจริงๆ แค่เปิดอกคุยกัน ทำใจได้ก็ยอมรับได้ ถ้าทำใจไม่ได้ก็ให้เสียว่าไม่มีตัวตน โชคดีที่บิดารับได้ทุกอย่างเลยง่ายขึ้น ก็คงคล้ายกับครอบครัวของกุมภ์ ที่มองเห็นความสุขของกุมภ์มากกว่าเพศสภาพ
ไม่มีใครพูดอะไร มีเพียงแค่มือที่จับประสานกันไว้ กุมภ์ค่อยๆ เอียงศีรษะซบกับหัวไหล่แกร่ง คิดแล้วก็เหมือนตลกร้าย ใครจะไปคิดล่ะว่าชีวิตนักศึกษาธรรมดาจะได้พบเจอเรื่องแปลกประหลาดมากมายและได้มีคนรักเป็นหมอผี...แต่หมอผีหน้าดุคนนี้นี่แหล่ะที่ช่วยชีวิตเขาไว้
ไม่มีใครรู้หรอกว่าหนทางที่รออยู่จะเป็นอย่างไร แต่เชื่อเหลือเกินว่าหากมีมือคู่นี้อยู่ เขาจะปลอดภัย เขารู้ตั้งแต่วันที่ได้สบตากันแล้วล่ะ
“ผมรักพี่นะ รักมากจริงๆ” กุมภ์กระซิบแผ่วเบา หัวใจเต็มตื้นไปหมด เพิ่งรู้ว่าความรักมันอิ่มเอมขนาดนี้นี่เอง
“อืม...พี่ก็รักกุมภ์เหมือนกัน”
คำบอกรักที่ได้ยินกันแค่สองคน แม้จะมันจะถูกสายลมพัดผ่านไป แต่มันกลับฝังรากลงในจิตใจของผู้ฟัง...
.......จบ.......
ผ่านไปไวเหมือนโกหก
แป๊บเดียวจบแล้ว ตั้ง 32 ตอนเชียว
ดีใจที่ได้นำพี่โหรมาเจอทุกคน หวังว่าทุกคนจะรักพี่โหรนะคะ
แล้วเจอกันภาค 2 "รักเธอจนตาย" นะคะ
ถึงจะเป็นคู่ของจ้าวจอมกับพันนา แต่พี่โหรกับน้องกุมภ์จะยังอยู่แน่นอนค่ะ
รักทุกคนนะคะ อย่าลืมไปอุดหนุนแบบรูปเล่มกันนะคะ
จุ๊บๆๆๆ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
