ลำนำรักสีรุ้ง ตอนพิเศษ ของขวัญวันปีใหม่ p.47 (29/12/56)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ลำนำรักสีรุ้ง ตอนพิเศษ ของขวัญวันปีใหม่ p.47 (29/12/56)  (อ่าน 462651 ครั้ง)

sun

  • บุคคลทั่วไป
ทางรัก เริ่มคลี่คลาย และเบ่งบานแล้วชิมิเคอะ แบบนี้   :impress2:

เห็น ความหวาน มาไวๆ อิอิ  :-[

LOT

  • บุคคลทั่วไป
สงสารน้องนะอ่ะ  :monkeysad: ดีนะที่ใจส่งถึงใจ รู้ว่าน้องนะอยู่ไหน (แม้ว่าจะผ่านไปหลาย ชม. และมีอุบัติเหตุนิดๆ)

คิดว่าคุณแม่ของน้องนะคงพอเข้าใจบ้างแล้วเนอะ จะได้หมดอุปสรรคไปทางนึง

วันนี้ไม่ขม แต่ก็ยังไม่หวานเท่าไหร่...ไว้มารอตอนต่อไปนะคะ

ออฟไลน์ nOn†ღ

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4390
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +502/-6
คุณแม่เริ่มจะไฟเขียวแล้วใช่มั้ยคะเนี่ย 

รอความหวานของอ๊อฟ&นะ :m1:

ออฟไลน์ both^^

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3133
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +730/-4
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ในที่สุดก็ตามหาจนเจอ
พี่อ๊อฟเท่ห์มากกกกกกก

อยากเป็นน้องนะ
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ

ออฟไลน์ tarkung

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 997
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +60/-1
ขอเป็นกำลังใจให้ จะติดตามต่อไปเช่นเคยนะ

ออฟไลน์ dahlia

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4239
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +695/-4
งานนี้หวังว่า อาจารย์แม่คงใจอ่อนลงบ้างนะเนี่ย

ไม่งั้นแย่ทั้งพี่อ๊อฟ ทั้งน้องนะ

ขอบคุณนะคะ

ออฟไลน์ bellbomb

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1561
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1261/-7
    • Bellbomb's Blog

เจอกันสักทีนะ
 :3123:

ว่าแต่โรงเรียนเก่าของทั้งคู่นี่โรงเรียนอะไรนะ
โรงเรียนชายป่าวหว่า
 o18




^
^
^
มาตอบว่าเป็นโรงเรียนสหฯจ้า เพราะมุ้ยก็จบมาจากที่เดียวกัน (เว้นแต่ว่ามุ้ยจะเคยเป็นปู้จายมาก่อน 55555)
:laugh:

Bg LoVe NT

  • บุคคลทั่วไป
^
^
^

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

บีบี มาต่อแล้วเหรอออออ พึ่งเห็น

ไปอ่านก่อน

ฟิ้วววววววววววววววววววววววววววววว

ออฟไลน์ mist

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4505
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +263/-3
จะยังไงกันต่อล่ะนี่

ออฟไลน์ krappom

  • 人は誰でもそれぞれに悩みを抱えて生きる
  • เป็ดนักโพสมือดี
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7395
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1182/-23
^
^
^
มาตอบว่าเป็นโรงเรียนสหฯจ้า เพราะมุ้ยก็จบมาจากที่เดียวกัน (เว้นแต่ว่ามุ้ยจะเคยเป็นปู้จายมาก่อน 55555)
:laugh:

โรงเรียนไรหว่า
เดี๋ยวนี้ก็เป็นสหฯ เกือบหมดแล้วนิ
นวมินเหรอ
เอิ๊กกกกกกกกกกกกส์
มั่วอ่ะ
รู้จักแค่ไม่กี่โรงฯ

 :laugh:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ bellbomb

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1561
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1261/-7
    • Bellbomb's Blog
^
^
^
มาตอบว่าเป็นโรงเรียนสหฯจ้า เพราะมุ้ยก็จบมาจากที่เดียวกัน (เว้นแต่ว่ามุ้ยจะเคยเป็นปู้จายมาก่อน 55555)
:laugh:

โรงเรียนไรหว่า
เดี๋ยวนี้ก็เป็นสหฯ เกือบหมดแล้วนิ
นวมินเหรอ
เอิ๊กกกกกกกกกกกกส์
มั่วอ่ะ
รู้จักแค่ไม่กี่โรงฯ

 :laugh:


แอร๊ยยย์ เพื่อสวัสดิภาพของคนเขียนจุดจ๋วย ขอไม่เอ่ยนามสถานที่ราชการเจ้าค่ะ (โรงเรียนนับเป็นสถานที่ราชการใช่มั้ย?)  :jul3:

ออฟไลน์ both^^

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3133
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +730/-4
^
^
^

ทิ่มเล่นๆ
ระหว่างรอ
อิอิ

pickki_a

  • บุคคลทั่วไป

juuuno99

  • บุคคลทั่วไป
กอดๆๆ ฟอดๆๆ  ด๊วฟๆๆ




หายคิดถุงแหระ






 

Bg LoVe NT

  • บุคคลทั่วไป
^
^
^
ซวกพี่เอ

บีบี

เค้ารอ กระบวนท่าใหม่ๆแบบฟูลคอร์สอยู่นะ :z1:

ออฟไลน์ nana

  • 아주마 애기 두명 ㅋㅋ
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2759
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +138/-2

ออฟไลน์ archi_10_001

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 778
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-2
ตามมาจากที่อื่นเหมือนกันเจ้าค่ะ แหะๆ เจอตอนที่ 8 เอิ๊กๆ ไม่รู้ว่ามาลงที่นี่.....ไปอ่านก่อนเจ้าค่ะ

เอิ๊กๆ....


 :pigha2: :pigha2: :pigha2: :pigha2: :pigha2: :pigha2: :pigha2: :pigha2: :pigha2:

ออฟไลน์ bellbomb

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1561
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1261/-7
    • Bellbomb's Blog
^
^
^

ว้าย!! ตามมาจากบอร์ดไหนจ๊ะนี่ พอดีแปะไว้หลายที่อะค่า แหะๆ
  :m32:

ออฟไลน์ [N]€ẃÿ{k}uñĢ

  • ~ῲเจ้าแม่Dramaῴ~
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5186
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +740/-5
 :z13: :z13:

จิ้มป้า มาลงไวๆเลย รออ่านอยู่


StopLove

  • บุคคลทั่วไป
จิ้มๆ :z13: :z13:


ชอบ สองคู่ สองมุม เลย น่ารักดี

ยังไงก็ ฝากนิยายใหม่ ให้ ป้าอ่านด้วยนะครับ


http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=8034.0

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ bellbomb

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1561
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1261/-7
    • Bellbomb's Blog
ตอนที่ 13: แผนง้อคนขี้งอน


“อีกสี่วันหมอขอนัดมาตัดไหม แล้วก็เดี๋ยวจะสั่งยาแก้ปวดให้ ยังไงช่วงนี้ระวังอย่าให้แผลโดนน้ำนะคะ”

ผมพยักหน้าให้คุณหมอท่าทางวัยสามสิบต้นๆที่พูดไปเขียนอะไรขยุกขยิกไปบนฟอร์มสั่งยา เห็นแล้วก็อดนึกถึงพี่อิมไม่ได้ ถึงจะไม่เคยเห็นเวลาพี่อิมทำงาน แต่ในสายตาคนไข้ที่ได้รับการรักษา พี่สาวผมก็คงดูท่าทางทรงภูมิน่าเชื่อถือแบบนี้เหมือนกัน หลังคุณหมอเขียนสั่งยาเสร็จก็หันไปเรียกนางพยาบาลให้มารับแบบฟอร์มไปก่อนจะหันกลับมามองผมยิ้มๆ

“เมื่อกี้ท่าทางน้องชายจะเป็นห่วงมากเลยนะคะ”

ด้วยความที่ไม่คาดคิดว่าจะได้ยินหมอชวนคุยเรื่องนอกเหนือการรักษา ผมเลยอดทวนคำด้วยความงงไม่ได้

“น้องชายเหรอครับ?”

คุณหมอยิ้มหวานให้ แต่แววตาหลังแว่นกรอบเหลี่ยมทรงเก๋ดูฉาบไปด้วยประกายของคนรู้ทัน

“ค่ะ น้องชายที่เข้ามาด้วยกันเมื่อกี้ไง หมอเห็นเค้าท่าทางเป็นห่วงคนเจ็บมากเลย ยังไงต่อไปอย่าทำน้องชายใจเสียแบบนี้บ่อยๆนะ เดี๋ยวก่อนกลับอย่าลืมจ่ายเงินและรับยาที่ด้านหน้าก่อนด้วยนะคะ”

หลังจบประโยคคุณหมอก็ผายมือไปทางประตูห้องฉุกเฉินทั้งที่ยังอมยิ้มแปลกๆไม่หยุด แต่สายตานั่นก็ทำให้ผมอดเขินไม่ได้ เพราะฟังจากคำพูดแฝงนัยแล้วก็พอจะเดาได้ว่าคุณหมอคงไม่ได้พูดถึง “น้องชาย” ในความหมายที่เป็นน้องชายร่วมสายเลือดแน่ๆ

“ขอบคุณครับคุณหมอ”

ผมเอ่ยลาแล้วก็เดินผลักประตูออกจากห้องฉุกเฉิน พอคนตัวเล็กที่นั่งรออยู่ตรงม้านั่งเห็นเข้าก็รีบลุกมาหาทันที

“พี่อ๊อฟ เป็นไงบ้าง”

“ก็ชาๆตึงๆแต่ไม่เป็นไรแล้วล่ะ ยังไงไปจ่ายเงินแล้วรับยาก่อนดีกว่า”

ผมพูดไปอย่างนั้น แต่ก็ยังยืนจ้องหน้าคนตัวเล็กที่สูงแค่ไหล่ตัวเองนิ่งจนคนถูกมองเริ่มขมวดคิ้ว

“มองอะไรพี่อ๊อฟ จะไปจ่ายเงินกับรับยาไม่ใช่เหรอ จะยืนอยู่ทำไมล่ะ”

“หือ...อ้อ ไปสิ”

ผมโอบไหล่บางไว้แล้วพาเดินไปที่เคาน์เตอร์จ่ายเงินด้วยกัน นะเงยหน้ามองงงๆแต่ก็ไม่ได้ขืนตัวหนี โชคดีว่าผมกดเงินสดติดกระเป๋าไว้ตั้งแต่ก่อนออกจากกรุงเทพฯเลยมีเงินพอจ่ายค่ารักษา แต่เนื่องจากวันนี้คนมาใช้บริการโรงพยาบาลเยอะเลยต้องรอคิวเรียกรับยาก่อน

ระหว่างนั่งรอกันอยู่ที่ม้านั่งผมก็ไพล่นึกถึงสิ่งที่คุณหมอพูดด้วยตอนอยู่ในห้องฉุกเฉิน พอหันไปมองคนข้างตัวที่ตาจับจ้องรายการซิทคอมบนโทรทัศน์ก็อดหัวเราะในคอไม่ได้ ก็ท่าทางของคนตัวเล็กเมื่อกี้ชวนให้สงสัยน้อยอยู่เมื่อไหร่ เพราะตอนมาถึงโรงพยาบาลนะยืนยันว่ายังไงก็จะอยู่เป็นเพื่อนผมในห้องฉุกเฉินทั้งที่เจ้าหน้าที่ขอแล้วขออีกว่าให้รอด้านนอก ผมเห็นว่าแค่เย็บแผลไม่กี่เข็มเลยช่วยพูดให้จนเจ้าหน้าที่ยอม ตอนแรกก็เหมือนจะผ่านไปได้ด้วยดี แต่พอนางพยาบาลเริ่มลงมือทำแผลบนหน้าผากด้วยการเช็ดคราบเลือดออกจนเห็นรอยแตกชัดๆ จากนั้นก็ใช้กรรไกรเล็มแต่งขอบแผลผมก็รู้สึกว่ามือตัวเองโดนบีบแน่น พอเหลือบตาขึ้นมองก็เห็นคนเก่งที่ออกปากว่าจะอยู่เป็นเพื่อนยืนหน้าซีดหลับตาปี๋ สุดท้ายเลยต้องขอร้องแกมบังคับให้นะออกไปรอด้านนอก แต่ท่าทางอิดออดไม่เต็มใจจนผมต้องจูงมือออกไปส่งถึงหน้าประตูห้องฉุกเฉินก็ทำให้เราเป็นเป้าสายตาพอดู สงสัยที่ทุกคนยิ้มให้ตอนผมเดินกลับเข้าไปรอเย็บแผลจะเพราะเหตุผลเดียวกับคุณหมอเสียกระมัง

ผมหันไปสนใจโทรทัศน์บ้างเพราะรายการนี้เราสองคนก็ดูด้วยกันเวลาอยู่ที่หออยู่แล้ว ถึงหลายๆมุขจะเสี่ยวไปหน่อยแต่ดูฆ่าเวลาไปก็เพลินดี พอถึงช่วงพักโฆษณานะก็หันมาสะกิดแขนผม นัยน์ตากลมโตใสแป๋วจ้องหน้าผากของผมตรงที่โดนผ้าก๊อซปิดทับรอยเย็บไว้เขม็ง

“เจ็บแผลมากมั้ยพี่อ๊อฟ”

พอโดนทักนิ้วผมเลยเผลอไปแตะหน้าผากตัวเองโดยอัตโนมัติ “ตอนที่โดนกระแทกใหม่ๆมันก็เจ็บแหละ แต่ตอนนี้โดนยาชาเข้าไปเลยไม่ค่อยรู้สึกอะไรแล้ว”

“ขอนะจับหน่อยได้มั้ย”

คนตัวเล็กถามผมแบบกล้าๆกลัวๆ ผมเห็นท่าทางอยากรู้อยากเห็นนั่นเลยยิ้มให้ก่อนจะอนุญาต “ได้สิ เบาๆก็แล้วกัน”

ผมเอี้ยวหน้าด้านที่มีแผลให้คนข้างตัวเห็นได้ถนัด ไม่รู้ว่าเพราะฤทธิ์ยาชาหรือเพราะอีกฝ่ายเบามือมากจริงๆจึงแทบไม่รู้สึกถึงสัมผัสจากปลายนิ้วเรียวเล็กที่ลูบไปมาบนผ้าก๊อซเหนือแผลเลย

“ทีหลังพี่อ๊อฟอย่าขับรถไม่ระวังแบบนี้อีกนะ”

สัมผัสอ่อนโยนที่แตะลงบนหลังมือทำให้ผมเงยหน้าขึ้น แล้วก็เห็นว่าคนตัวเล็กกำลังจ้องหน้าผมนิ่ง ผมเลยพลิกมือที่โดนจับอยู่ขึ้นกุมมืออีกฝ่ายไว้แทน

“แค่ครั้งเดียวก็เข็ดแล้วครับ แต่จะว่าไปใครกันล่ะทำให้พี่ร้อนใจจนขับรถประมาทแบบนั้น”

คิ้วเรียวเหนือดวงตากลมโตขมวดมุ่นก่อนจู่ๆเจ้าตัวจะชักมือออกแล้วก็หันหน้าหนีจนผมงง

“ใช่สิ นะผิดเองแหละ ทำอะไรก็ไม่ถูกใจใครสักอย่าง”

...........................................

........เอ่อ.........

….ซวยแล้วไง....

ทั้งที่แค่ตั้งใจว่าจะแซวเล่นเฉยๆแต่สงสัยจะไปแทงใจดำแฟนตัวเองเข้าให้ ผมก็ลืมไปสนิทว่าวันนี้นะเพิ่งหนีออกจากบ้านเพราะทะเลาะกับแม่มา อารมณ์เลยอ่อนไหวง่ายกว่าปกติเป็นทุนอยู่แล้ว พอได้ยินที่ผมพูดเลยเกิดอาการน้อยใจขึ้นมาอีก

“นะครับ พี่ไม่ได้หมายความอย่างนั้นนะ”

“คุณอรรถพล รับยาที่ช่องหมายเลขสามด้วยค่ะ”

เสียงประกาศจากเจ้าหน้าที่ออกไมค์ทำเอาผมสะดุ้ง แต่พอจะลุกไปที่เคาน์เตอร์คนที่นั่งข้างกันก็ลุกพรวดขึ้นแล้วเดินตรงดิ่งออกไปที่ทางเข้า ด้วยความพะวักพะวนผมเลยรีบฉวยถุงใส่ยาโดยไม่รอฟังคำแนะนำแล้วก็รีบเดินกึ่งวิ่งตามคนที่ยังเดินหนีจนไปทันที่หน้าประตูโรงพยาบาลแล้วก็ฉุดข้อมือผอมเล็กไว้

“เดี๋ยวสิ เมื่อกี้พี่แค่ล้อเล่น นะโกรธพี่เหรอ”

“ไม่ได้โกรธ พี่อ๊อฟไม่ได้พูดอะไรผิด นะจะโกรธทำไม”

ปากพูดอย่างนั้นก็จริง แต่น้ำเสียงกับสีหน้าไม่ได้ไปด้วยกันกับคำพูดเลย ใบหน้าหวานหงิกงอแถมยังไม่ยอมเงยหน้าขึ้นสบตาด้วย ท่าทางจะโดนงอนเข้าเต็มๆเลยงานนี้

คนตัวเล็กสะบัดมือตัวเองจนเป็นอิสระแล้วก็เดินนำไปที่รถที่จอดอยู่ อาจจะเพราะลักษณะของรถผมที่ดูปราดเดียวก็รู้ว่าโดนชนมาทำให้ไม่มีใครกล้ามาจอดข้างๆ ผมรีบปลดล็อครถแล้วเปิดประตูให้นะขึ้นไปนั่งก่อนจะเดินอ้อมกลับไปขึ้นรถฝั่งตัวเอง แต่พอจะหันไปง้อ พ่อหนูน้อยก็เท้าคางกับขอบหน้าต่างแล้วมองออกไปด้านนอก ท่าทางมึนตึงนั่นบอกให้รู้ชัดเจนว่าเจ้าตัวยังไม่มีอารมณ์จะคุยด้วย

“นะครับ...”

ไม่มีเสียงตอบรับจากคนที่เรียก แต่กลับได้ยินเสียงเรียกเข้าจากมือถือของตัวเองแทน พอเห็นว่าใครเป็นคนโทรมาก็อดจะถอนหายใจไม่ได้

“ฮัลโหลมุ้ย ว่าไง”

“ว่าไงกับผีอะไรล่ะ! ไหนแกบอกว่าเจอน้องนะแล้วไม่ใช่เหรอ นี่มันเป็นชั่วโมงแล้วนะยะ พาน้องเค้ากลับบ้านซักทีสิไอ้อ๊อฟ!”

เสียงแหลมๆของมุ้ยแหวดังออกมานอกโทรศัพท์จนแม้แต่คนตัวเล็กที่หันหน้ามองไปนอกกระจกยังสะดุ้ง

“เอ่อ...ก็มันมีธุระต้องทำก่อนนี่หว่า แต่ว่าเรากำลังจะพากลับแล้วล่ะ”

“ธุระอะไรของแกถึงรอไม่ได้ อาจารย์เค้าเป็นห่วงน้องนะจะแย่อยู่แล้วเนี่ย! อะไรนะคะอาจารย์?...เดี๋ยวแป๊บนึงนะอ๊อฟ”

ผมได้ยินเสียงอู้อี้จากปลายสายเหมือนคนกำลังคุยกันแต่จับความไม่ได้เท่าไหร่ ไม่นานก็ได้ยินเสียงแหลมๆของมุ้ยอีกครั้ง

“อ๊อฟ เดี๋ยวแกคุยกับอาจารย์เองแล้วกันนะ”

เสียงกุกกักดังขึ้นเหมือนโทรศัพท์โดนเปลี่ยนมือก่อนจะได้ยินเสียงอาจารย์ดังมาตามสาย

“อ๊อฟเหรอ เจอน้องนะแล้วใช่มั้ย ทำไมยังไม่กลับบ้านกันอีกล่ะลูก”

“ขอโทษครับอาจารย์ ผมพาน้องมาแวะโรงพยาบาลก่อน แต่เดี๋ยวจะกลับแล้วครับ”

พอได้ยินคำว่าโรงพยาบาลเสียงอาจารย์ก็เปลี่ยนทันที “อะไรนะ! น้องนะเป็นอะไร ทำไมถึงต้องเข้าโรงพยาบาล?!”

“นะปลอดภัยดีครับอาจารย์ แต่พอดีผมได้แผลนิดหน่อยเลยต้องแวะมาทำแผลก่อน เดี๋ยวจะพากันกลับแล้วล่ะครับ อาจารย์ไม่ต้องห่วงนะครับ”

ผมรีบอธิบายให้อีกฝ่ายสบายใจเพราะกลัวว่าอาจารย์จะตกใจจนเป็นลมอีก ปลายสายเลยถอนหายใจอย่างโล่งอกได้ “ค่อยยังชั่ว ว่าแต่อ๊อฟไม่ได้เป็นอะไรมากใช่มั้ยลูก?  ยังไงขอครูคุยกับน้องนะได้หรือเปล่า?”

ผมหันไปหาคนข้างตัวที่ตอนนี้เลิกมองนอกหน้าต่างฝั่งตัวเองแล้ว แต่กำลังนั่งกอดอกตามองตรงไปข้างหน้าแทน ท่าทางเจ้าตัวจะได้ยินบทสนทนาของผมแต่ก็ไม่ยอมพูดอะไรออกมา

“นะครับ แม่เค้าอยากคุยด้วยแน่ะ”

คนตัวเล็กเม้มปากเงียบไปนิดหนึ่งก่อนจะส่ายหน้า “นะยังไม่อยากคุยตอนนี้”

“ได้ยังไง แม่เค้าเป็นห่วงเรามากเลยนะ อย่างน้อยก็พูดทักทายสักคำสองคำก็ยังดี”

“...ไม่เอา กลับบ้านไปเดี๋ยวก็ได้คุยอยู่แล้ว ถ้าพี่อ๊อฟอยากคุยก็คุยเองแล้วกัน”

ผมกลอกตา ตอนนี้เลยกลายเป็นว่านอกจากนะจะยังไม่หายงอนอาจารย์แล้ว แม้แต่ผมก็โดนหางเลขไปด้วย แถมเวลาอีกฝ่ายอยู่ในอารมณ์นี้ต่อให้พูดอ่อนด้วยแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์ ผมอดถอนหายใจเบาๆก่อนจะยกโทรศัพท์ขึ้นแนบหูไม่ได้

“อาจารย์ พอดีนะเค้าเพลียๆอยู่น่ะครับ ยังไงค่อยคุยตอนถึงบ้านเลยดีกว่า ครับ...เข้าใจแล้วครับ สวัสดีครับ”

ผมกดตัดสายก่อนจะหย่อนมือถือกลับลงกระเป๋ากางเกง พอชำเลืองมองคนข้างตัวก็เห็นคนตัวเล็กยังนั่งนิ่งไม่ยอมหันมามองหน้าอยู่เหมือนเดิม ผมเลยสตาร์ทรถแล้วก็ขับออกจากลานจอดแบบไม่รีบร้อนเพราะยังไงก็บอกอาจารย์กับมุ้ยไว้แล้ว

ผมขับรถไปก็ชำเลืองมองคนข้างตัวไปด้วย เหมือนนะจะรู้ดีว่าโดนผมมองอยู่แต่เจ้าตัวก็ไม่ยอมพูดอะไรจนผมต้องหาเรื่องชวนคุย

“นะครับ หิวหรือยัง”

ไม่มีเสียงตอบ แถมพ่อหนูน้อยยังยื่นมือไปปรับโวลุมเสียงวิทยุเพิ่มเสียอีกจนผมต้องรีบปรับเสียงลงให้เท่าเดิมไม่งั้นคงหูแตก

“เอ้า ไม่หิวก็ไม่หิว แต่พี่หิว งั้นขอแวะหาอะไรกินก่อนค่อยกลับบ้านแล้วกันนะ”

นัยน์ตากลมโตแค่ตวัดมองผมแว่บหนึ่งแล้วก็หันไปมองหน้ารถเหมือนเดิม ผมเลยขับรถไปจอดที่ตลาดซึ่งอยู่ไม่ไกลจากตัวเมืองนัก แล้วก็อ้อมลงไปเปิดประตูให้คนที่ยังนั่งกอดอกนิ่งไม่ยอมลุกท่าเดียว

ให้มันได้งี้สิแฟนผม บทจะดื้อก็ดื้อขาดใจจริงๆเลย

“นะครับ ไปกินข้าวกันเถอะ”

“นะไม่หิว พี่อ๊อฟหิวก็ไปกินสิ ต้องกินยาไม่ใช่รึไง”

คนตัวเล็กว่าแล้วก็หันหนีผมอีก แต่ถึงจะทำเสียงสะบัดใส่แค่ไหน คำพูดท้ายประโยคก็บอกให้รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นห่วง

...ขนาดงอนอยู่นะเนี่ย เชื่อเค้าเลยเด็กคนนี้...

ผมไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือจะทำหน้าบึ้งใส่เด็กจอมดื้อดี พลันหางตาก็เหลือบไปเห็นร้านเซเว่นอีเลฟเว่นที่อยู่ติดกับตลาดจนเกิดไอเดียขึ้นมา

“ถ้านะไม่กินพี่ก็ไม่กิน แต่เดี๋ยวขอแวะเซเว่นแป๊บนึง นะล็อกประตูรถดีๆนะครับ ถ้าใครมาเคาะเรียกห้ามตามไปนะ”

ใบหน้าหวานหันมาค้อนให้แต่ก็ยอมกดล็อคประตูรถแต่โดยดี ผมเลยยิ่งยิ้มกว้างเข้าไปอีกขณะเดินไปที่เซเว่น ในหัวก็เริ่มคิดว่าจะปฏิบัติการง้อพ่อหนูน้อยตามแผนที่เพิ่งคิดขึ้นยังไงดีให้อีกฝ่ายไม่งอนผมหนักเข้าไปอีก

ความจริงแล้วเวลานะงอนก็น่ารักดี แต่ปล่อยให้งอนนานๆก็ไม่ไหว ยังไงผมก็ชอบเวลาคนตัวเล็กทำตัวเป็นเด็กขี้อ้อนมากกว่านี่นา

ผมใช้เวลาซื้อของไม่นานก็เสร็จ พอกลับมาที่รถนะก็เอื้อมมาปลดล็อกประตูฝั่งผมให้ก่อนจะกลับไปนั่งพิงพนักตัวเองนิ่งๆเหมือนเดิม หลังเข้านั่งประจำที่แล้วผมก็หยิบขนมปังไส้ถั่วแดงกับนมเปรี้ยวแบบที่เจ้าตัวชอบออกจากถุงยื่นให้ แต่คนรับแค่รับไปแล้วก็เอาวางไว้หน้ารถจนผมต้องแอบส่ายหน้า เอาเถอะ ยังไม่กินตอนนี้ เดี๋ยวสักพักก็คงทนหิวไม่ไหวต้องกินอยู่ดี

ผมเลี้ยวรถออกจากเส้นทางที่ตรงกลับบ้านอาจารย์ ตาก็มองหาที่ที่จำได้ว่าเคยผ่านตอนขับรถมารับแม่เมื่อวันก่อนไปด้วย เหมือนคนข้างตัวจะเริ่มรู้แล้วว่าผมไม่ได้กำลังพากลับบ้านเลยนั่งยุกยิกไปมาแล้วก็เหลือบมองผมเป็นระยะ พอเห็นป้ายชื่อสถานที่ที่ผมหักเลี้ยวเข้าไปคนตัวเล็กก็ทำตาโตก่อนจะหันมาขมวดคิ้วใส่ผม


“พี่อ๊อฟ พาเข้ามาที่นี่ทำไม”


++------++


เอามาลงให้ก่อนคนเขียนหนีเที่ยว ตอนต่อไปคงราวๆอาทิตย์หน้าเน้

ปล. +1 ให้กับคนอ่านที่น่ารักทุกคนคร้าบบบบบบบบ

ปล.2 ใครอยากอ่านตอนหวานๆ ติดตามตอนหน้าเด้อค่า

 :really2:











meeyai

  • บุคคลทั่วไป
เพิ่งเห็นอะคับ เรื่องนี้หนุกอะ มาต่อเร็วๆนะคับ...... o13

ออฟไลน์ nOn†ღ

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4390
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +502/-6
+ให้คนแต่งเช่นกัน

อยากอ่านตอนหน้าใจจะขาด มาต่อไว ๆ นะคะ   :3123:

ออฟไลน์ krappom

  • 人は誰でもそれぞれに悩みを抱えて生きる
  • เป็ดนักโพสมือดี
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7395
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1182/-23

เฮ้ย
พาน้องนะไปไหนฟระ
ทำไมน้องนะทำท่าทางตกใจขนาดนั้น
หรือว่าพาไปดูลิงที่เขาหน่อ
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก

 :jul3:


patiharn

  • บุคคลทั่วไป
น้องอ๊อฟจะพาน้องนะเค้าไปหนาย....แจ้งด่วน...เพราะช่วยลุ้นให้ไปที่...อิอิอิ :-[

Bg LoVe NT

  • บุคคลทั่วไป
ไปไหนกันอ่ะ

หืมมม พี่อ๊อฟจะพาน้องนะไปไหนอ่ะ

หรือว่าเค้าจะได้ดูกระบวนท่าใหม่ๆ

ใช่ป่ะ บีบี :z1:

sun

  • บุคคลทั่วไป
นั่นจิ ออฟ พาน้องนะปายหนายยยยยยยยยยยย อิอิ

แล้วเมื่อไหร่จะถึงบ้านน่อ  :z2:

ออฟไลน์ Poes

  • คนแรกของหัวใจ คนสุดท้ายของชีวิต
  • Administrator
  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 11342
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2405/-22
ไปไหน ออฟพาน้องนะมาเคลียร์ก่อนเข้าบ้านอะป่าว  :laugh:

ออฟไลน์ nana

  • 아주마 애기 두명 ㅋㅋ
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2759
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +138/-2
แวะข้างทางก่อนเหรอ :laugh:

ออฟไลน์ [N]€ẃÿ{k}uñĢ

  • ~ῲเจ้าแม่Dramaῴ~
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5186
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +740/-5
 :haun4:  :haun4:

แวะไหนอันอะป้า

รีบมาอัพเลย อยากรู้จะง้อกันไง อิๆ

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด