ลำนำรักสีรุ้ง ตอนพิเศษ ของขวัญวันปีใหม่ p.47 (29/12/56)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ลำนำรักสีรุ้ง ตอนพิเศษ ของขวัญวันปีใหม่ p.47 (29/12/56)  (อ่าน 462636 ครั้ง)

ออฟไลน์ bellbomb

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1561
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1261/-7
    • Bellbomb's Blog
กอดรัดฟัดเหวี่ยงทุกเจ้าของคอมเม้นต์ โทษฐานทำคนเขียนเขิน หุๆ :man1:

ไม่รู้คนอื่นที่แต่งนิยายจะเป็นเหมือนป้าหรือเปล่านะ คือตอนที่พิมพ์เรื่องเสร็จแล้วโพสต์เนี่ย ก็ชอบและคิดว่าทำดีที่สุด ณ อารมณ์ตอนนั้นแล้วล่ะ แต่พอได้อ่านคอมเม้นต์ที่มีนักอ่านใจดีมาวิเคราะห์ ไม่ว่าจะเรื่องภาษา พล็อตหรือตัวละครก็ตาม เป็นต้องย้อนกลับไปอ่านเรื่องของตัวเองใหม่ว่า เราทำให้คนอ่านเค้ารู้สึก/คิดอย่างนี้จริงๆเหรอ ดีใจมากๆเลยนะที่คนอ่านสัมผัสได้ถึง "อะไร" ที่ป้าใส่ไว้แต่ไม่พูดถึงตรงๆ ดังนั้นถึงแม้เรื่องของป้าจะไม่หวือหวา แต่ก็มาจากใจนะคับ (ยุงตอมได้อีก-อิป้าเป็นโรคเขินแล้วชอบเล่นมุขกลบเกลื่อน) :laugh:


ปล. นิวจ๋า เรื่องจากมุมมองของน้องนะสมัยเรียนม.ปลายจริงๆเคยคิดไว้เหมือนกันนะ และคงเป็นหนึ่งในโครงการที่จะเขียนแหละจ้า (ทำไมป้ามันเชื่องงี้หว่า) ว่าแต่เมื่อไหร่นิวจะแต่งเรื่องของตัวเองมั่งอะ ขนาดคอมเม้นต์นิยายคนอื่นยังสละสลวยได้ขนาดนี้ นิวแต่งเรื่องเองบ้างน่าจะรุ่งน้า รออ่านๆ

:pig4: ทุกคอมเม้นต์อีกครั้งค่า ติดตามตอนต่อไปกันด้วยเนาะ~


ออฟไลน์ [N]€ẃÿ{k}uñĢ

  • ~ῲเจ้าแม่Dramaῴ~
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5186
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +740/-5
 :z13:
จิ้มอิป้าตอนบ่ายๆ
อยากบอกว่ายังไม่มีเวลาแบบมาแต่งจริงๆจังๆอะ
พักนี้งานที่ให้อ่านมันเยอะมากต้องคอยเขียนพวกบทวิเคราะห์ไรเงี่ย
ไว้ว่างจริงๆเมื่อไหร่จะมาแต่งเรื่องยาวให้อ่าน
 :กอด1: กอดป้าก่อนไปอิๆ

ออฟไลน์ dahlia

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4239
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +695/-4
ยิ่งอ่านยิ่งชอบ แต่ละเรื่องแต่ละตอน อ่านแล้วอินตามตลอดเลย   :-[


ขอบคุณนะคะ มาต่อเร็วๆนะ

ออฟไลน์ both^^

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3133
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +730/-4
อ๋อ มันเป็นแบบนี้นี่เอง
ว่าทำไมถึงมาซี้ๆ กัน
แอบได้เห็นมุมมองของเป้ผ่านอ๊อฟเนอะ
ว่าจริงๆ แล้วชอบเป้มานานโข
เหอๆ

patiharn

  • บุคคลทั่วไป
+ให้แถม :กอด1:เพราะยาวได้ใจแฟนๆจริงๆจ้า

ออฟไลน์ Ferfa

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1481
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +163/-2
ชอบสองเรื่องนี้มากเลย มีหลายมุมดีค่ะ

ว่าตอนพิเศษของเป้วิวไม่มีอีกหรอค่ะ ชอบคุณชายเป้อะค่ะ  o18

LOT

  • บุคคลทั่วไป
 :กอด1: คนเขียนด้วยเหมือนกันค่ะ

ชอบเรื่องเล่าในมุมมองแบบนี้จัง ทำให้ได้เห็นว่าเวลาเป้มองวิว(จากสายตาคนอื่น)เป็นยังไง

วิวจะรู้มั้ยนะว่าโดนมองมาตลอดขนาดนี้  :-[


ส่วนน้องนะ คนนี้ไม่ต้องพูดถึง คนเขียนบรรยายออกมาทีไรน่ากระโดดเข้าไปหยิกแก้มทุกทีเลย  :กอด1:

ออฟไลน์ mist

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4505
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +263/-3
ต๊ายยย รีเควสต์ได้เหรอคะ งั้นขอตอนที่เป้กำลังจีบวิว ช่วงปิดเทอมฯ ที่นึงค่ะ  :impress2:

loveorlike

  • บุคคลทั่วไป
 :กอด1: กอดดดดดดดดดดดดดดดดด พี่บีบี
ไม่ได้แล้วต้องรีบมาอ่านตอนนี้แปะอุ้งเท้าไว้ก่อน
กีสสสสสสสสสส มายด์เป้ของจุ๊บ :กอด1:

ออฟไลน์ bellbomb

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1561
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1261/-7
    • Bellbomb's Blog
Dahlia ขอบคุณมากค่า (คนเขียนลอยไปแล้ว) ^^

19NT   ตาลจ๋า นึกภาพว่าถ้าเป้กิ๊กกับอ๊อฟขึ้นมาจริงๆ เค้าแอบบรื๋อส์นะเนี่ย

Patiharn  แหะๆ ปกติก็พยายามเข็นให้แต่ละตอนไม่ต่ำกว่าเจ็ดหน้าเอสี่ค่ะ แต่ตอนไหนเนื้อหาเยอะก็มาหลายหน้าหน่อย ^^;

Ferfa เห็นประกายมีดทีไรเสียวแว้บทุกที ตราบใดที่คนอ่านไม่เบื่อ คนเขียนก็เข็นตอนพิเศษเป้-วิวมาได้เรื่อยๆค่ะ (กลัวใจคนอ่านมากกว่า ไม่เบื่อกันใช่ไหมเอ่ย)

LOT เป็นเรื่องเดียวที่เป้ไม่เคยบอกวิวมั้งเนี่ย ส่วนน้องนะนี่อ๊อฟอนุญาตให้หยิกแก้มได้(แบบไม่ค่อยเต็มใจ) แต่ถ้าหยิกที่อื่นนี่คงต้องคุยกันอีกที^^

Mist เอ๊ะ เอ๊ะ เอ๋ออออ...(โดนรีเควสต์ทับถม เริ่มเบลอ) ตอนที่เป้จีบวิวอยู่ในลำนำฯตอนแรกสุดแล้วน่ะค่ะ กลัวว่าเขียนออกมาอีกเดี๋ยวจะซ้ำซ้อน ขอเปลี่ยนเป็นตอนพิเศษอย่างอื่นให้แล้วกันเนาะ

LOVEJUICE  จุ๊บแจง  แปะอุ้งเท้าไว้แล้วอย่าลืมกลับมาอ่านด้วยเด้อ


 :man1: ทุกคนด้วยความคิดถึง แล้วก็ชะแว้บไปทำงานต่อละคับ~


CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ norimaki

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 228
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-0
^
^
^
จิ้มๆๆคนแต่ง

กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆ...น่ารักมากๆเลยนะค่ะชอบมากๆเลย
ชอบทั้งสองคู่เลยแต่แอบปลื้เป้เป็นพิเศษ ชอบจริงเลย
เวลาอยู่กับวิวยิ่งทำตัวน่ารัก

คู่อ๊อฟหวานมากกกกกกกกกกกกกกกกกก ชอบบบ
น้องนะน่ารักสุดๆไปเลยขี้อ้อนมากเลยตอนไปที่บ้านลุ้นแทบแย่
ดีที่พ่อกับแม่ยอมให้คบกันดีๆ
ตอนล่าสุด เป้อ่านแล้วชอบนายมากขึ้นไปอีก โลกมันกลมจริงอย่างที่นะว่านั้นแหละ
แต่น้องนะแอบหึงน่ารักไปม่ายยยยย


เสียดายมากมายทำไมอ๊อฟไม่คิดค่าเล่าตอนนี้เลยนะ :-[

กอดดด :กอด1:

รอตอนต่อไปนะค่ะ

pickki_a

  • บุคคลทั่วไป
แทงป้า  :z13: :z13: จึ๊ก จึ๊ก

ยาวสะใจ คุ้มกับการที่ผมหายไปหลายวัน o13

Bg LoVe NT

  • บุคคลทั่วไป

ออฟไลน์ [N]€ẃÿ{k}uñĢ

  • ~ῲเจ้าแม่Dramaῴ~
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5186
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +740/-5
ขอให้มีความสุขในวันแห่งความรักมากๆนะคราบ

Jeremy_F

  • บุคคลทั่วไป
Happy Valentine's day นะคร้าบบ ริน  :L1:
 :bye2:

ออฟไลน์ both^^

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3133
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +730/-4

Bg LoVe NT

  • บุคคลทั่วไป
ว๊ายยยยยยยยยย

ตกไปหน้าสองล่ะ

ดันๆๆๆ

บีบี มาต่อได้แล้ววววววววววว

คิดถึงเป้วิว อ๊อฟนะ แล้วอ่ะ

ออฟไลน์ karenoo

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 406
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +35/-1
ร่วมด้วยช่วยดันคะ :really2:

loveorlike

  • บุคคลทั่วไป
 :กอด1:กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดพี่บีบี ด้วยความคิดถึงงงง
เขามาอ่านแล้วนะตอนพิเศษ กีสสสสน่ารักจริงเลยเป้ของเขาชอบบบ
โลกกลมของจริงเลย แล้วทำไมเขายิ่งอ่านเขาก็ยิ่งชอบเป้ล่ะพี่บีบี
กลับมารับผิดชอบแต่งตอนเป้มาให้อ่านเลยนะไม่งั้นไม่ยอมจริงด้วย
คิดถึงนะค่ะ ไม่ได้เจอกันเลย กระซิกๆๆๆ :กอด1:


ทวงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

มาได้แล้วม่ายยยยย เขามาแล้วนะ :jul3:

ออฟไลน์ สุขาพาเพลิน

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 617
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +25/-1
    • facebook
ขอติดตามเรื่องอีกคนนะครับ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ both^^

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3133
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +730/-4

ออฟไลน์ bellbomb

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1561
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1261/-7
    • Bellbomb's Blog
ตอนที่ 16: แพ้ทางเธอคนเดียว

“จริงๆน้า พวกคนหนุ่มเนี่ย กลับมาทำผู้ใหญ่ตกอกตกใจได้ไม่กี่วันก็จะหนีกลับกันอีกแล้ว”


แม่พูดไปปอกมะม่วงไปแต่นัยน์ตาก็เหล่มองผมไปด้วย ผมเลยต้องรีบกลืนบัวลอยไข่หวานคำสุดท้ายจนเกือบสำลัก

“โหยแม่ พูดซะเสียเลย อ๊อฟกลับไปเรียนนะครับไม่ได้หนีไปเที่ยว”

ผมแก้ตัวแล้วก็ดึงกระดาษทิชชูขึ้นเช็ดปาก เนื่องจากบ่ายวันนี้ผมจะกลับกรุงเทพฯแล้ว เมื่อเช้าเลยโดนแม่ปลุกไปตักบาตรด้วยก่อนจะกลับมาช่วยกันทำความสะอาดบ้านและจัดห้องตัวเองให้เรียบร้อย ไม่น่าเชื่อว่าจากตอนแรกที่ผมวางแผนกับนะไว้ว่าจะกลับมาเยี่ยมบ้านกันแค่สองสามวัน แต่ต้องมาเจอทั้งเรื่องปวดหัวแถมยังทำให้ผมเจ็บตัวเราเลยต้องอยู่กันนานกว่าที่ตั้งใจ ทว่าหลังจากเคลียร์เรื่องยุ่งๆกันไปได้ เผลอแผลบเดียวพวกเราก็ได้เวลาเตรียมตัวกลับไปเรียนกันอีกแล้ว

แผลของผมที่โดนเย็บเพิ่งถูกตัดไหมออกไปเมื่อวาน คุณหมอคนเดิมบอกว่าโชคดีที่แผลอยู่ขนานกับหางคิ้ว ดังนั้นถึงจะมีรอยแผลเป็นบ้างแต่ถ้าไม่มองใกล้ๆก็จะไม่เห็นชัด ส่วนหนวดที่นะเคยขอว่าให้ไว้จนกว่าจะกลับไปหอก็โดนโกนออกเรียบร้อยเพราะแม่ผมบ่นว่าเห็นแล้วรกหูรกตา ตอนที่พาพ่อหนูน้อยมาเยี่ยมบ้านเมื่อวันก่อนเลยให้จัดการโกนให้เสร็จกันไปซะเลย   

“จ้ะพ่อคุณ แต่หลังจากนี้อ๊อฟต้องพาน้องนะกลับมาบ้านบ่อยๆหน่อยรู้มั้ย พ่อแม่เค้ารู้แล้วว่าเราคบกับลูกเค้าอยู่ ยังไงก็ต้องรู้จักเกรงใจผู้ใหญ่บ้าง”

แม่ว่าแล้วก็ฝานมะม่วงดิบออกเป็นแผ่นๆเอาไว้สำหรับทานกับกะปิหวาน ผมคว้าเหยือกน้ำบนโต๊ะมารินใส่แก้วดื่มแล้วก็พยักหน้ารับ

“เรื่องนั้นรู้อยู่แล้วล่ะ ขนาดที่ไปกินข้าวด้วยกันที่บ้านเมื่อคืนก่อนอ๊อฟยังโดนลุงพงษ์ซักฟอกซะขาวเลยนี่ โดนจับตามองขนาดนี้อ๊อฟให้แม่ยกขันหมากไปขอนะไว้เลยดีมั้ยเนี่ย”

ผมแหย่จนแม่หัวเราะชอบใจ “อู้ย ที่ไปพูดให้เมื่อวันที่เราโดนชนนั่นยังไม่เหมือนไปสู่ขออีกเรอะ แต่จะว่าไปก็แปลกดีเหมือนกันแฮะ ได้ลูกสะใภ้เป็นเด็กผู้ชาย นี่ถ้าพี่อิมเค้ารู้คงตกใจน่าดู แต่แม่ว่าพี่สาวเราคงไม่มีปัญหาอยู่แล้วละ น้องเค้าออกจะเป็นเด็กดีขนาดนั้น”

ผมฟังแม่พูดแล้วก็ยิ้ม ท่าทางจะโดนนะทำเสน่ห์เข้าไปอีกคนแล้ว แต่อย่างว่า ดูเหมือนแฟนผมจะค่อนข้างชินกับการเข้าหาผู้ใหญ่เพราะถูกแม่ซึ่งเป็นอาจารย์สอนมาตั้งแต่ยังเล็ก แถมแม่ผมเองก็เป็นคนเข้ากับคนอื่นง่ายเลยเอ็นดูนะได้ง่ายเข้าไปอีก ต่างกับผมที่ไม่ค่อยได้เจอญาติผู้ใหญ่เพราะกระจัดกระจายไปอยู่คนละจังหวัดกันหมด เวลาต้องคุยกับลุงพงษ์กับอาจารย์วรรณีผมเลยแอบเกร็งทุกที

“ว่าแต่ทำไมมุ้ยยังไม่กลับไปด้วยกันวันนี้เลยล่ะอ๊อฟ?”

“เห็นบอกว่าน้าเหมียวจะพาไปเยี่ยมบ้านคุณยายก่อน แล้วพรุ่งนี้พี่เม่นคงขับพาเข้ากรุงเทพฯเพราะเค้ามีธุระในเมืองอยู่แล้ว”

แม่พยักหน้าเข้าใจก่อนจะลุกขึ้นล้างมือแล้วเปิดตู้หยิบถุงพลาสติกใสกับหนังยางออกมาวางบนโต๊ะให้

“งั้นเดี๋ยวอ๊อฟช่วยแม่ตักกะปิหวานกับมะม่วงใส่ถุงสองชุดนะ แม่จะเอาไปฝากพ่อแม่น้องนะกับให้เราสองคนเอากลับไปทานที่หอ เดี๋ยวแม่ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแป๊บนึง”

“ครับๆ ไม่ต้องสวยมากก็ได้นะแม่ แค่ไปส่งอ๊อฟกลับกรุงเทพเอง”

แม่หันมาค้อนเข้าให้ที่โดนแซวก่อนจะเดินขึ้นห้อง ผมเลยจัดการล้างถ้วยบัวลอยแล้วก็เอาถุงพลาสติกใสมาแยกใส่มะม่วงกับกะปิหวานตามที่แม่บอก ถ้าหากเทียบฝีมือทำกับข้าวแล้วต้องยอมรับว่าแม่ผมไม่เก่งเท่าอาจารย์วรรณี แต่เรื่องกะปิหวานนี่ใครได้กินก็ต้องชมจนแม่ชอบทำเป็นของฝากคนรู้จักอยู่บ่อยๆ

เสียงโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะดังขึ้นผมเลยละมือที่กำลังมัดถุงมะม่วงหยิบขึ้นดู พอเห็นชื่อคนโทรเข้าก็ต้องเลิกคิ้วด้วยความประหลาดใจก่อนจะกดรับ

“ไงเป้ ทำไมกลับจากอังกฤษเร็วจังวะ”

เสียงเพื่อนสนิทหัวเราะในคอกลับมาตามสาย ผมจำได้ว่าหลังสอบเสร็จเป้บินไปเยี่ยมพี่ชายที่อังกฤษเพื่อฉลองปีใหม่พร้อมหน้ากับครอบครัวเลยนึกว่าคงได้เจอกันอีกทีที่มหา’ลัยเลยเสียอีก

“เบื่อเลยกลับมาก่อนว่ะ ว่าแต่มึงกับน้องนะจะกลับมาหอกันเมื่อไหร่ กูจะได้เอาของฝากไปให้”

ผมได้ยินคำตอบแล้วก็ยิ้ม ปากดีจริงๆเพื่อนผม คิดถึงแฟนเลยรีบกลับมาก่อนสิไม่ว่า เพราะผมจำได้ลางๆว่าช่วงหยุดปีใหม่ที่ผ่านมาวิวไม่ได้กลับบ้านที่ต่างจังหวัด พูดถึงถ้าเป็นผมก็คงเป็นห่วงกลัวแฟนจะเหงาเหมือนกัน

“น่าจะกลับถึงกันเย็นนี้แหละ แต่ว่าไม่ต้องรีบเอามาให้ก็ได้นี่หว่า มึงอุตส่าห์รีบกลับมาอยู่เป็นเพื่อนวิวทั้งที”

“ไม่เป็นไรหรอก วิวเองแหละที่บอกกูว่าน่าจะรีบเอาให้ ยังไงเย็นนี้นัดกินข้าวด้วยกันเลยมั้ยล่ะ มึงถึงหอแล้วโทรบอกแล้วกันจะได้นัดกันอีกที”

“เออ เอางั้นก็ได้ งั้นเย็นนี้เจอกันมึง”

ผมวางสาย แล้วก็นึกขึ้นได้ว่าถ้างั้นเอามะม่วงกะปิหวานไปฝากเป้กับวิวด้วยดีกว่า เลยฝานมะม่วงเพิ่มอีกสองลูกใส่ถุงแยกไว้อีกชุด ไม่นานแม่ก็เดินลงมาจากชั้นบน ผมเลยหยิบกระเป๋าเป้กับถุงมะม่วงทั้งสามชุดเดินตามแม่ไปที่รถที่ศูนย์ให้มาใช้แทนรถที่ยังเข้าอู่ซ่อมอยู่

“อ้าวแม่ ไม่ให้อ๊อฟขับเหรอ?”

ผมเอ่ยถามเมื่อเห็นแม่ไม่ส่งพวงกุญแจให้แถมเดินไปนั่งฝั่งคนขับเอง เลยโดนย้อนกลับซะสะอึก

“ไม่เอา แม่กลัวโดนเสยอีก”

ผมคงทำหน้าเจื่อนๆไป แม่เลยหันกลับมาหัวเราะให้หลังผมขึ้นนั่งประจำที่ข้างคนขับแล้ว

“แม่ล้อเล่นน่า ยังไงอ๊อฟก็จะกลับไปกรุงเทพทั้งที ให้แม่ขับไปส่งเถอะ”

แม่ยื่นมือมาโยกหัวผมแล้วก็ยิ้มให้ ผมเลยยิ้มตอบก่อนจะคว้าสายเข็มขัดนิรภัยมาคาด เราใช้เวลาไม่ถึงสิบนาทีก็มาถึงท่าจอดรถตู้สำหรับเข้ากรุงเทพฯ พอดีกับที่นะโทรเข้ามือถือผมพอดี

“พี่อ๊อฟ ถึงท่ารถหรือยัง?”

เสียงคุ้นเคยเอ่ยถาม เสียงลมหวีดหวิวกับเสียงการจราจรที่ดังแทรกโทรศัพท์เข้ามาบอกให้รู้ว่าปลายสายคงไม่ได้นั่งอยู่ในรถ

“ถึงแล้วครับ กำลังจอดรถอยู่ นะถึงไหนแล้ว?”

“พอดีแม่เค้าให้พ่อจอดแวะซื้อขนมสำหรับเอาไปฝากเพื่อนก่อน อีกห้านาทีคงไปถึง พี่อ๊อฟรอแป๊บนึงนะ”

 “ครับ ไม่รอแล้วพี่จะกลับคนเดียวได้ไงล่ะ ยังไงรีบมานะ”

“อื้อ”

คนตัวเล็กรับคำสั้นๆก่อนจะวางสายไป พอผมวางมือถือลงก็เห็นแม่กำลังยิ้มเหมือนกลั้นหัวเราะอยู่

“แหม ไม่ยักรู้ว่าลูกแม่ก็ปากหวานเป็น มิน่าล่ะน้องนะถึงได้ติดน่าดู”

“อ้าว แฟนกันนี่แม่ อ๊อฟก็ต้องอ้อนมั่งสิ”

พอโดนคนข้างตัวเอ่ยทักผมก็เริ่มจะเขินขึ้นมาเหมือนกัน จะว่าไปผมกับนะก็ไม่เคยคุยหวานๆอย่างที่ปกติทำกันเวลาอยู่ต่อหน้าคนในครอบครัวเลยเพราะเกรงใจ แต่แม่ก็ไม่ได้แซวอะไรต่อ เรานั่งฟังวิทยุรอกันไม่นานรถปิ๊กอัพของลุงพงษ์ก็มาเทียบจอดต่อจากรถแม่ผมเราเลยเปิดประตูลงไปรับ แล้วก็ปล่อยให้พวกผู้ใหญ่ทักทายกันไปขณะผมกับนะเอาถุงของฝากทั้งหลายใส่ท้ายรถตู้ก่อนจะเดินกลับไปลา

“ต่อไปก็พากันกลับมาบ้านบ่อยๆแล้วกันนะ ทั้งสองคน พ่อกับแม่จะได้ไม่ต้องเป็นห่วงพวกเรามาก”

ลุงพงษ์ย้ำกับนะแล้วก็ตวัดสายตาขึ้นมองผมช่วงท้ายประโยคจนสะดุ้ง ผมเลยยิ้มแห้งๆก่อนจะตอบรับ ดูท่าว่าถึงแม้พ่อของนะจะรับเรื่องที่ผมคบกับลูกชายได้ก็จริงแต่ก็ยังไม่ได้วางใจผมซะทีเดียว ผมเห็นแม่ที่ยืนอยู่ข้างอาจารย์วรรณีกำลังอมยิ้มเพราะลุงพงษ์เล่นพูดเหมือนที่แม่เตือนไว้ก่อนเป๊ะ

“รถเที่ยวต่อไปใกล้จะออกแล้วนะน้อง”

เสียงคนปล่อยรถตู้ตะโกนบอกเสียงดัง นะเลยไหว้ลาพ่อกับแม่ของตัวเอง แต่พอจะหันไปไหว้แม่ผมต่อก็โดนดึงเข้าไปกอดแบบไม่ทันให้ตั้งตัว ขนาดผมยังตกใจเพราะกับแฟนเก่าที่เคยพามาเยี่ยมตอนปีหนึ่งแม่ยังไม่เอ็นดูขนาดนี้เลย สักครู่แม่ก็ดันตัวนะออกเบาๆก่อนจะลูบหัวแล้วยิ้มให้

“ต่อไปก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกลกันแล้วนะลูกนะ ถ้ากลับถึงหอเมื่อไหร่ก็โทรมาบอกหน่อยแล้วกันพ่อแม่เค้าจะได้รู้ว่าเดินทางปลอดภัย แล้วไว้เจอกันใหม่คราวหน้านะจ๊ะ”

ผมเห็นนัยน์ตากลมโตเหมือนจะรื้นน้ำตาขึ้นก่อนคนตัวเล็กจะพยักหน้า ผมเลยหันไปไหว้ลาอาจารย์วรรณีกับลุงพงษ์แล้วก็บีบมือแม่ด้วยความขอบคุณก่อนจะรับเป้ของนะมาถือไว้เอง

“งั้นพวกผมไปก่อนนะครับ”

ผมดันหลังนะเบาๆให้คนตัวเล็กเข้าไปนั่งด้านในก่อนจะส่งตัวเองตามเข้าไป เรารอกันอีกไม่กี่นาทีรถก็เคลื่อนตัว แต่ถึงอย่างนั้นเมื่อมองออกจากกระจกหน้าต่างผมก็ยังเห็นพวกผู้ใหญ่ยืนส่งพวกเรากันอยู่ แม้จะไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมต้องจากบ้านเพื่อกลับเข้ากรุงเทพฯ แต่ก็อดใจหายนิดๆไม่ได้เพราะแค่ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมามีเรื่องราวที่ไม่คาดคิดประดังเข้ามาเต็มไปหมด แต่นั่นก็ทำให้ผมกับนะยิ่งใกล้ชิดกันยิ่งขึ้น และทำให้ครอบครัวของพวกเรารับรู้และยอมรับการที่เราคบกัน ถึงทุกอย่างจะเกิดขึ้นเร็วจนแทบไม่น่าเชื่อ แต่ผมก็ดีใจที่ทุกอย่างคลี่คลายไปในทางที่ดี และทำให้ผมมั่นใจในความสัมพันธ์ของผมกับนะมากขึ้นไปอีก บรรยากาศตอนขากลับคราวนี้จึงเต็มไปด้วยความปลอดโปร่งใจต่างกับขามาชนิดหน้ามือเป็นหลังมือเลยทีเดียว

“ได้กลับห้องเรากันซักทีนะพี่อ๊อฟ”

นะหันมาบีบมือผมแล้วก็ยิ้มให้ทั้งที่ปลายจมูกแดงเรื่อ ผมเลยยิ้มตอบก่อนจะสอดแขนโอบไหล่บางแล้วฝังจมูกลงกับเรือนผมนิ่มเบาๆ ใครจะหันมาเห็นก็ช่างละตอนนี้ ผมอยากให้คนข้างตัวได้รู้ว่าผมก็ดีใจเหมือนกันนี่นา

“อื้ม กลับห้องเรากันนะ”


+------+


หลังรถตู้กลับเข้าถึงท่ารถที่กรุงเทพฯผมก็เรียกแท็กซี่ให้ไปส่งที่หอ นะแวะเอาขนมโมจิที่อาจารย์วรรณีซื้อให้สำหรับเอามาฝากเพื่อนๆให้ยามหน้าหอหนึ่งกล่องแล้วก็ให้อาม่าผู้ดูแลหอสองกล่อง แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังเหลือขนมในถุงอีกเป็นสิบกล่องอยู่ดี

“แล้วจะจัดการโมจิที่เหลือยังไงดีล่ะเนี่ย?”

ผมเอ่ยขึ้นเมื่อกลับมาถึงห้องแล้ว พ่อหนูน้อยวางกระเป๋าเป้ตัวเองลงแล้วก็หยิบกล่องขนมมานั่งนับบนเตียงพลางทำท่าคิด

“เดี๋ยวนอกจากส่วนที่ฝากเพื่อนนะจะเอาไปฝากพี่ๆที่ออฟฟิศนักศึกษากับพวกอาจารย์แล้วกัน พี่อ๊อฟบอกว่าเย็นนี้พี่เป้นัดไปกินข้าวด้วยใช่มั้ยล่ะ งั้นเดี๋ยวนะกันไว้ให้พี่เป้กับพี่วิวคนละกล่องด้วย แค่นี้ก็หมดละ”

คนตัวเล็กว่าแล้วก็หันมายิ้มให้ ผมเลยทิ้งตัวลงนั่งบนเตียงบ้างแล้วก็หันไปจุ๊บริมฝีปากนิ่มเร็วๆทีนึง พอถอยออกก็ยิ้มชอบใจที่ได้เห็นว่าคนถูกจูบหน้าแดงขึ้นเพราะไม่ทันตั้งตัว

“โอเคครับ งั้นเดี๋ยวพี่ขออาบน้ำก่อนแล้วกัน เดี๋ยวค่อยโทรหาเป้มันอีกที นะจะอาบน้ำกับพี่เลยมั้ย?”

หลังประโยคสุดท้ายผมหันไปทำตาวิบวับใส่คนที่ยังหน้าแดงไม่หาย เลยโดนกำปั้นเล็กๆทุบไหล่มาทีหนึ่ง แต่แล้วนะก็ก้มหน้าพูดเสียงอุบอิบ

“ไม่เอาหรอก ขืนอาบน้ำกับพี่อ๊อฟเย็นนี้ก็ไม่ได้ไปไหนกันพอดีสิ รีบๆโทรหาพี่เป้เดี๋ยวนี้เลยจะได้นัดกันให้รู้เรื่องรู้ราว"

ผมยิ้ม ช่างเฉไฉจริงคนเรา ต่อให้ผมโทรนัดเป้เย็นนี้จริงๆตอนนี้ก็ยังบ่ายอยู่ มีเวลาทำ “อะไรๆ” อีกถมถืด ผมเลยหยิบมือถือมากดโทรออกขณะดึงมือข้างหนึ่งของนะมาคลึงเล่นไปด้วย หลังฟังเสียงเพลงรอสายได้ไม่นานก็ได้ยินเสียงเพื่อนผมตอบรับ

“ฮัลโหล กลับถึงห้องแล้วเหรอวะ”

“เออ เพิ่งถึงเดี๋ยวนี้แหละ ว่าแต่ที่นัดกันเย็นนี้กูขอเลื่อนเป็นวันหลังได้มั้ยวะเป้ พอดีกูกับนะตั้งใจว่าจะช่วยกันจัดห้องใหม่ตั้งแต่หลังสอบ จนตอนนี้ก็ยังไม่มีเวลาได้ทำเลยเนี่ย”

ผมรีบแก้ตัวจนคนที่ผมกุมมืออยู่ทำตาโต ผมเลยถือโอกาสยกมือที่ตัวเองคลึงเล่นอยู่ขึ้นมาหอมซะเลย พอนะเหลือบตาขึ้นสบตากับผมก็รีบเบนสายตาลงมองมือที่ถูกกุมอยู่แทน สีเลือดฝาดที่แต้มอยู่บนผิวแก้มสองข้างดูจะยิ่งแดงก่ำขึ้นไปอีก ยิ่งมองก็ยิ่งน่าฟัดเป็นบ้า

“ก็ไม่มีปัญหา ว่าแต่มึงอ้างรึเปล่าวะอ๊อฟ ทำเป็นพูดอย่างโน้นอย่างนี้ ที่จริงไม่อยากเสียเวลาอยู่กับน้องนะมากกว่าล่ะสิ”

ปลายสายหัวเราะแล้วเอ่ยดักคออย่างรู้ทัน แต่ตอนนี้คนที่นั่งหน้าแดงอยู่ตรงหน้าทำให้ผมไม่มีอารมณ์จะต่อปากต่อคำด้วยแล้ว

“มึงไม่ต้องทำเป็นรู้ดี สรุปว่าเดี๋ยวค่อยนัดกันอีกทีแล้วกันนะเว่ย บาย”

ก่อนกดตัดสายผมยังไม่วายได้ยินเสียงไอ้เพื่อนตัวดีหัวเราะอีก เลยกดปิดโทรศัพท์เสียเลยกันใครโทรเข้ามาก่อนจะโยนมือถือไว้แถวๆหมอน สงสัยเป้มันจะลืมเรื่องที่ตัวเองรีบบินกลับจากอังกฤษเพื่อมาหาแฟนไปแล้วมั้งเนี่ย เดี๋ยวโดนแซวกลับมั่งเหอะจะรู้สึก

“ทีนี้ก็หมดปัญหาแล้วนะ จะอาบน้ำกับพี่ได้หรือยัง?”

ผมเขย่ามือที่ตัวเองกุมอยู่เบาๆ พาลให้คนถูกทวงถามก้มหน้างุด แต่พอเห็นว่าคนตัวเล็กไม่ได้ต่อต้านผมเลยแกล้งยื่นมืออีกข้างไปทำท่าจะเลิกชายเสื้อที่นะใส่อยู่จนเจ้าตัวรีบยกมือตะปบทันควัน

“พี่อ๊อฟ! ไหนบอกว่าจะอาบน้ำไง”

“อ้าว ก็จะอาบน้ำก็ต้องถอดเสื้อก่อนไม่ใช่เหรอ หรือนะจะเข้าไปอาบกับพี่ทั้งที่ยังใส่เสื้อ?”

ผมแกล้งเลิกคิ้วแถมทำน้ำเสียงสงสัยจนคนรู้ทันค้อนควั่ก ที่จริงเจ้าตัวก็คงจะรู้อยู่แล้วละว่าต่อให้บ่ายเบี่ยงยังไงก็โดนผมจับอาบน้ำด้วยอยู่ดี นะนั่งยื้อชายเสื้อตัวเองแข่งกับผมที่พยายามจะเลิกเสื้อขึ้นแล้วก็ขมวดคิ้ว

“จะอาบน้ำก็ต้องเข้าไปถอดเสื้อในห้องน้ำสิ ถ้าพี่อ๊อฟมาถอดเสื้อให้นะตรงนี้แล้วจะได้อาบกันมั้ยล่ะ?”

ใบหน้าหวานก้มลงแล้วก็พูดเสียงอุบอิบ ผมเลยเด้งลุกจากเตียงแล้วยื่นมือส่งให้คนตัวเล็กยึดเอาไว้ก่อนจะฉุดให้ตามเข้าไปในห้องน้ำ ตอนแรกพ่อหนูน้อยก็ยังทำท่าอิดออดแถมรำพึงเสียงเบาว่า ‘ฟ้ายังสว่างอยู่เลย’ แต่พอผมเริ่มถอดเสื้อแล้วก้มลงจูบซุกไซ้กับซอกคอขาวๆพลางลูบไล้ไปตามจุดอ่อนไหวที่รู้กันระหว่างเรา คนที่ยังทำท่าไม่ค่อยเต็มใจเมื่อกี้ก็มือไม้อ่อนลงทันที ผมคลอเคลียริมฝีปากกับใบหูนิ่มไปก็กระซิบเสียงเบาใส่จนคนในอ้อมแขนสั่นสะท้าน

“ไม่ได้อาบน้ำด้วยกันตั้งนานแล้ว งั้นวันนี้พี่จะขัดตัวนะให้สะอาดทุกส่วนเลยแล้วกันนะ”


+------+


“หิวจัง”

ร่างเล็กกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียงในเสื้อยืดตัวโคร่งของผมกับกางเกงบ็อกเซอร์ขาสั้นโดยมีผมนั่งตัดเล็บเท้าให้ น้ำเสียงไร้เรี่ยวแรงบอกให้รู้ว่าคนพูดคงจะเพลียน่าดูเพราะโดนผม “อาบน้ำ” ให้ไปหลายรอบ ถ้าไม่ติดว่าหลังรอบที่ห้าผมโดนขอร้องด้วยเสียงที่เริ่มแหบแห้งกับหน้าตาน่าสงสารว่าไม่ไหวแล้วจริงๆสงสัยตอนนี้ก็คงยังอาบน้ำกันไม่เลิก

ผมละสายตาขึ้นมองคนพูดที่เอามือสองข้างวางประสานกันไว้บนตัก นัยน์ตากลมโตดูมีแววเหนื่อยอ่อน แต่ผิวใสที่เป็นสีชมพูเรื่อหลังอาบน้ำคงทำเอาผมจ้องนานไปหน่อย คิ้วเรียวเลยขมวดก่อนจะกระตุกเท้าในมือผมเหมือนจะเตือนว่าให้ตัดเล็บต่อให้เสร็จจนผมหัวเราะ จะว่าไปเสื้อผ้าที่นะใส่อยู่ตอนนี้ก็ผมเองที่เลือกมาใส่ให้ เพราะพออุ้มออกมาจากห้องน้ำแล้วท่าทางนะจะหมดแรงจริงๆเลยไม่ดิ้นหรือบ่นสักคำไม่ว่าจะโดนผมจับเช็ดตัวท่าไหน ได้แต่นอนหลับตาทั้งที่หน้าแดงอย่างเดียว แต่ครั้นจะแซวก็กลัวว่าเดี๋ยวจะโดนงอนเลยต้องยอมหุบปากเงียบ แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังกลั้นยิ้มไม่อยู่จนโดนพ่อหนูน้อยลืมตาขึ้นส่งค้อนให้ซะหลายรอบ

“จะพักให้หายเหนื่อยแล้วค่อยลงไปหาอะไรกินที่ตลาดมั้ย? หรือนะอยากสั่งอะไรขึ้นมากินบนห้องมากกว่า?”

ผมหันไปหยิบกองใบปลิวของพวกร้านแนวเดลิเวอรีทั้งหลายส่งให้คนที่เพิ่งบ่นหิวแล้วก้มลงตัดเล็บต่อ พอชำเลืองมองก็เห็นเจ้าของนัยน์ตากลมโตกำลังกวาดสายตาไปตามเมนูของแต่ละร้านอย่างไม่รู้จะเลือกอะไร พอดีกับที่ผมตัดเล็บนิ้วสุดท้ายให้นะเสร็จเลยขยำกระดาษที่รองเศษเล็บทิ้งลงถังขยะมุมห้อง พอล้างมือเรียบร้อยก็กลับมานั่งเอนหลังบนเตียงข้างคนตัวเล็กที่ขยับที่ให้ผมนั่งโดยที่มือยังพลิกใบปลิวไปมา ผมเลยใช้ปลายนิ้วสางผมเส้นเล็กที่ยังชื้นนิดๆเล่น

“ตกลงเอาเป็นพิซซาก็แล้วกัน ตอนนี้มันมีหน้าที่เพิ่งออกใหม่อยู่นี่นา พอพิซซามาแล้วก็เปิดหนังดูกัน ตกลงตามนี้นะ?”

ผมช่วยเลือกให้แทนคนที่ยังคิดไม่ตกเพราะดูท่าว่าเจ้าตัวจะตัดสินใจไม่ได้สักที ที่จริงนะก็คงอยากลงไปเดินเล่นที่ตลาดอยู่เหมือนกัน แต่เพราะว่าร่างกายกำลังเพลียก็เลยยังสองจิตสองใจ สุดท้ายพ่อหนูน้อยก็พยักหน้าแล้วเอนหัวลงพิงไหล่ผมเพราะดูท่าทางจะเป็นทางเลือกที่เข้าท่าที่สุดแล้ว

ผมหยิบมือถือมากดโทรสั่งพิซซา แล้วระหว่างที่รอก็ช่วยนะนั่งคุ้ยกองแผ่นดีวีดีที่เจ้าตัวสะสมไว้ (รู้สึกไอ้หนังเกย์ที่นะเคยยืมเพื่อนมาจะเอาไปคืนแล้ว พอผมถามถึงเลยโดนค้อนเข้าให้) เนื่องจากเจ้าของคอลเลคชันอยากดูการ์ตูนอนิเมชันแต่ผมอยากดูหนังสืบสวนเราเลยต้องใช้วิธีเป่ายิ้งฉุบสามครั้งตัดสิน ปรากฏว่าผมชนะได้เลือกเรื่องที่จะดูก่อน พอพิซซามาส่งนะเลยให้ผมป้อนพิซซาให้เพื่อชดเชยกับการที่ตัวเองได้ดูหนังทีหลัง ตอนที่หยิบพิซซาขึ้นป้อนหลังเปิดแผ่นหนังแล้วผมเลยแกล้งทำเป็นยื่นมือหนีบ้าง เลี้ยวเข้าปากตัวเองบ้างจนโดนทุบไปหลายที กว่าจะกินพิซซาหมดถาดเลยกลายเป็นว่าทั้งผมทั้งนะดูหนังเรื่องแรกกันไม่รู้เรื่องเลย ส่วนเรื่องที่เราดูกันต่อเป็นอนิเมชันญี่ปุ่นที่เห็นว่าเคยชนะรางวัลออสการ์เมื่อหลายปีก่อนมาแล้ว ปกติผมไม่ค่อยชอบดูหนังญี่ปุ่นหรือเกาหลีเพราะปวดหัวกับภาษาที่ฟังไม่รู้เรื่อง หรือต่อให้ฟังพากษ์ไทยก็จะจั๊กกะจี้กับเสียงที่บอกความเป็นพระเอกนางเอกจ๋าเลยมักจะหลีกเลี่ยงหนังพวกนี้ แต่ก็ต้องยอมรับว่าหนังที่นะเลือกมาดูสนุกจนผมเองยังดูเพลินจนลืมบ่นไปเลย

กว่าหนังเรื่องที่สองจะจบก็เที่ยงคืนกว่าเข้าไปแล้ว ผมหันไปหาคนข้างตัวที่นั่งพิงไหล่ผมอยู่เพราะกะจะถามว่าจะดูเรื่องอะไรต่อ แต่กลายเป็นว่าคนตัวเล็กหลับไปแล้วตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ ท่าทางคงจะเหนื่อยจริงๆผมเลยก้มลงจูบหน้าผากแล้วก็เขย่าไหล่ปลุก ความจริงเห็นคนอื่นหลับสนิทก็ไม่อยากกวนให้ตื่นเท่าไหร่ แต่ขืนปล่อยให้นอนทั้งที่ยังไม่ได้แปรงฟันคงไม่ดีแน่

“นะครับ ไปแปรงฟันก่อนเร็วจะได้ไปนอนบนเตียงดีๆ”

คนถูกปลุกงัวเงียขึ้นมองผมก่อนจะหันไปทางหน้าจอทีวีที่กำลังขึ้นเครดิตหนังกับเพลงประกอบแล้วก็ทำหน้ามุ่ย

“อ้าว หนังจบตอนไหน พี่อ๊อฟทำไมเห็นนะหลับแล้วไม่รีบปลุกล่ะ”

เสียงตัดพ้อแบบง่วงๆทำเอาผมต้องขยี้ผมนิ่มอย่างมันเขี้ยว พ่อหนูน้อยเลยยิ่งทำหน้ามู่ทู่เข้าไปอีกจนผมอดหัวเราะไม่ได้

“ก็พี่เพิ่งเห็นเราหลับก็ตอนหนังจบแล้วเนี่ย แบบนี้หลับไปตั้งแต่ฉากไหนยังจำไม่ได้เลยสิท่า เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นแล้วค่อยมาดูใหม่ก็แล้วกัน แต่ตอนนี้ไปแปรงฟันนอนก่อนดีกว่าไป”

นะขยี้ตาแล้วก็ยอมลุกไปเข้าห้องน้ำแต่โดยดี ผมเลยจัดการเก็บแผ่นดีวีดีลงกล่องแล้วเอาถุงขยะมาใส่ถาดพิซซาที่กินเหลือก่อนจะเอาไปทิ้งที่ถังขยะหน้าลิฟต์ ขืนแค่มัดถุงแล้วปล่อยทิ้งไว้ในห้องมีหวังได้ตื่นมาโดนมดหามแน่

พอผมเดินกลับมาที่ห้องอีกทีก็เห็นว่าคนตัวเล็กแปรงฟันเรียบร้อยและขึ้นไปนอนอ่านหนังสือรอบนเตียงแล้ว ผมเลยเข้าห้องน้ำไปแปรงฟันบ้างก่อนจะเดินกลับมาหาคนที่นอนรออยู่ พอนะเห็นผมซุกตัวลงใต้ผ้าห่มก็ปิดหนังสือแล้วกระเถิบเข้ามานอนใกล้ๆ ผมเลยเอื้อมมือไปปิดโคมไฟก่อนจะกอดร่างเล็กตอบแล้วก็ขยับตัวให้นอนสบายขึ้น 

หลังจากดับโคมไฟหัวเตียงแล้วคนในอ้อมแขนก็เงียบไปนานจนผมนึกว่าหลับไปแล้ว แต่พอผมกำลังจะหลับบ้างก็รู้สึกว่าโดนริมฝีปากนิ่มๆอุ่นๆยื่นมาแตะที่ริมฝีปากตัวเองอย่างแผ่วเบาก่อนคนจูบจะรีบถอยออกไป

“ฝันดีนะพี่อ๊อฟ”

เสียงใสกระซิบก่อนจะซุกหน้าลงกับอกผมเหมือนเดิม แต่สงสัยเจ้าตัวคงไม่รู้ว่าที่จริงผมยังไม่หลับ แถมตอนนี้ยังหุบยิ้มไม่ลงอีกต่างหาก ก็คนตัวเล็กเล่นมาแอบทำหวานใส่ตอนที่คิดว่าผมไม่รู้นี่นา ผมเลยกระชับร่างในอ้อมแขนแน่นขึ้นแล้วปิดตาลงบ้าง หลังจากกลับไปนอนเตียงที่บ้านเสียหลายวัน การได้กลับมานอนเตียงที่หอซึ่งคุ้นเคยมากกว่าพร้อมกับคนที่นอนด้วยทุกคืนให้ความรู้สึกที่ดีจริงๆ  

ถ้าพรุ่งนี้คนที่กอดอยู่ตื่นขึ้นมาก่อนแล้วเห็นผมนอนยิ้ม ก็คงต้องโทษความน่ารักของเจ้าตัวแล้วละ...


+------+


รีบมาลงให้แฟนๆอ๊อฟ-นะโดยเฉพาะ ไม่ได้อัพคู่นี้ตั้งนาน หวังว่าตอนนี้คงยาวพอจะชดเชยให้แฟนๆได้บ้างเน้อ (มีใครคิดเหมือนกันไหมว่าทำไมยิ่งเขียนอ๊อฟมันยิ่งหื่นขึ้นๆยังไงไม่รู้ หรือว่าป้าจะคิดไปเอง?)

หลังจากนี้อาจไม่ได้มาอัพบ่อยเหมือนเดิม เพราะว่างานเริ่มจะยุ่งขึ้นมากๆ แล้วต้องเขียนอีกสองเรื่องควบด้วย (พูดถึงเรื่องแรกที่ค้างเติ่งมาสองเดือนแล้วก็โอ้ย อายอะ) แต่ตามประสาคนชอบอู้งาน ยังไงก็จะพยายามเข็นมาลงให้ถี่ที่สุดเท่าที่จะทำได้เพื่อมิตรรักนักอ่าน เพราะงั้นก็ติดตามกันต่อด้วยนะจ๊ะ แล้วเจอกันตอนใหม่น้า
:จุ๊บๆ:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 03-03-2009 09:50:49 โดย bellbomb »

loveorlike

  • บุคคลทั่วไป
^
^
^


 :z13:
กีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส
บ้านแตกไปเลยพี่บีบี
คิดถึงกอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :กอด1:

แวบไปอ่านก่อนเดี๋ยวค่อยว่ากัน
หุหุ


มาแล้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
กีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส
มีเป้ของเขาด้วยกีสแตกลั่นบ้านเลยเป้น่ารักมากมายอ่ะพี่บีบี ถึงจะมาเพียงน้อยนิดแต่ก็ได้ใจเขาไปครองนะจะบอกให้น่ารักมากๆเลยอ่ะ รีบบินกลับมาเลยนะ ชอบบบบ แต่ว่าสมกับที่เป็นเพื่อนกันจริงเลยนะค่ะ ทำเป็นปากหนักอ้างโน่นนี่กันทั้งคู่เลยที่จริงก็อยากอยู่กับแฟนตัวเองนั้นแหละ อยากกินโมจมากมายเฮือกกกก เดี๋ยวไปเชียงใหม่ต้องแวะซื้อที่ระหว่างทางไปกินให้ได้เลย เห้นด้วยว่าอ๊อฟเราหื่นไปทุกวันเลยแต่ถามว่าชอบมั้ยบอกได้คำเดียวเลยว่าชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ฮ่าๆๆ...ก็เข้าใจล่ะนะกลับบ้านต้องนอนแยกกันได้ กุ๊กกิ๊กกันนิดเดียวเอง กลับมาเลยจัดการอาบน้ำกันซะยกใหญ่ ตัวนะนี้แววไปหมดแล้วมั้งสังสัย 555+ ด้วยความที่อ๊อฟเราขัดซะทุกส่วนเลย
ชอบใจมากมายมีตัดเล็บเท้าให้กันด้วย หวานแหววกว่านี้ได้อีกมั้ย อร๊ากกกกกกกกกกกกกกจริงเลยนะ เคลิ้มรู้สึกดีมากๆเลยป้อนกันให้เขาอิจฉาตาร้อนวาบไปไหนเนี้ย อยากกินพิซซ่าเลยเมื่อกี้ก็โมจิไปที่หนึ่งแล้ว ตอนนี้มาพิซซ่าอีกแต่เราไปกินคงไม่มีคนป้อนเล่นแบบนี้แซด ฮ่าๆๆชวนเป้ไปกินด้วยกันดีกว่า คริๆๆๆ
น้องนะจ้าได้ใจไปเต็มเลยนะกับการแอบจุ๊บๆบอกรักอ๊อฟแอ๊ฟของเราแบบนี้เล่นเอาอ๊อฟน้าบานกว่ากระด้งแล้ว เอิ๊กๆๆ คู่นี้หวานมากกกกกกกกกกกกกกกก ชอบจริงเลย รอคอยความหวานของเป้อยู่นะค่ะ จุ๊บๆ

อืมพยายามเข้านะค่ะ ทั้งเรื่องงานแล้วก็ทุกๆอย่างเลยนะค่ะ
กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด คิดถึงมากมายเลยนะ ช่วงนี้ไม่ได้คุยด้วยกันเลย กระซิกๆๆคิดถึงงงง
คิดถึงเขาบ้างนะค่ะ (อ้อนๆๆๆๆ) ดูแลตัวเองด้วยนะ กอดดดดดดดดดดด

เป็นอะไรที่บังเอิญมากตอนที่ 16 เหมือนกันเลย กีสๆๆๆๆๆ

อัพแล้วนะ....ด๊วฟๆๆๆๆ

จิ้มกลับๆๆๆ กอดดดดดดดดดดดดด
v
v
v
v
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 03-03-2009 06:12:09 โดย LOVEJUICE »

ออฟไลน์ bellbomb

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1561
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1261/-7
    • Bellbomb's Blog
^
^
^
จิ้มกลับจจ. ตอนนี้ต้องขอไปนอนก่อน แบบว่าง่วงจะไม่ไหวแล้ว เดี๋ยววันหลังค่อยคุยกันเน้อ
:man1:

ออฟไลน์ Ferfa

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1481
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +163/-2
 o18น้องนะน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกอะ ไม่ไหวแล้ว


LOT

  • บุคคลทั่วไป
กรี๊ดดดดดดดดด มาแล้วๆๆๆๆ ได้อ่านจุใจมากคราวนี้ ขอบคุณนะคะ  :L2:

อ๊อฟนะอ๊อฟ  :z6: คิดเหมือนคนแต่งว่าอ๊อฟเริ่มหื่น (หรือว่าคนแต่งหื่นกันน๊า)

ส่วนน้องนะจ๋า มาให้กอดซะดีๆ ยังน่ารักน่าเอ็นดูเหมือนเดิมเลย  :กอด1:

ออฟไลน์ mist

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4505
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +263/-3
ตอนใหม่มาซะที แต่จะว่าอะไรไหมอ่ะ ถ้าเค้าอยากอ่านตอนพิเศษเป้-วิว ขวัญใจเค้าอ่ะ เอาตอนที่เป้กลับมาจากอังกฤษก็ดีนะ  :impress2:

pickki_a

  • บุคคลทั่วไป
ยาวสะใจ
สมกับที่รอคอย และคอยรอ  :impress2:

ออฟไลน์ pongsj

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6054
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +213/-9
หวานเจื้อยแจ๊วมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก อิอิ

ออฟไลน์ nOn†ღ

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4390
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +502/-6
หวานสมใจกะที่รอคอยเลย

ขอบคุณนะคะ บีบี   :3123:


หาเวลาอู้แล้วมาต่อนิยายเยอะ ๆ นะคะ  :กอด1:

นนนี่ ผู้สนับสนุนหลักให้อู้งานอย่างเป็นทางการ  :laugh:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด