ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0 ~ คำโปรย ~
ชีวิตคนเราก็เหมือนนิยายเรื่องหนึ่ง ในระหว่างทางเดินของแต่ละตัวละคร
ต้องพานพบกับเรื่องที่ทุกข์และเรื่องที่สุข บางเรื่องที่เจอกับตัวทำให้ร้องไห้
จนน้ำตาแทบเป็นสายเลือด แต่บางเรื่องก็ทำให้เรายิ้มหรือหัวเราะได้
ทั้งน้ำตา อยู่ที่มุมมองของแต่ละคน เช่น นายข้ามฟ้า
ที่เผชิญเรื่องราวและผู้คนมากมายจนชีวิตมาถึงจุดที่เปลี่ยนเขาไปตลอดกาล
***********************************
“บอกว่าอย่ามาจับตัวไงเล่า สกปรก… อ๊าก!!!”
“กอหญ้า! หยุดเดี๋ยวนี้นะ จะถูทำไมนัก ถลอกหมดแล้วเนี่ย
บอกมาสิ เป็นอะไร?”
“สกปรก! อย่าจับ! ล้างมือ ต้องล้างมือ ปล่อย ฮือฮือ”
“ชู่ๆๆ ไม่สกปรก ไม่เลอะนะ นิ่งๆ นะกอหญ้า หายใจลึกๆ
ไม่มีอะไรน่ากลัว นิ่งซะ”
“คุณเป็นใคร ผมเคยได้ยินเสียงนี้”
สารบัญ
1 ข้ามฟ้า2 ชีวิตพลิกผัน3 ครอบครัวแผ่นดิน4 นายคือกอหญ้า5 คู่กัดหรือคู่กัน6 ฟื้น...เกลียดสัมผัส7 ผมไม่ใช่ข้ามฟ้า8 ไปอยู่บ้านพี่ดิน9 นายอำเภอคนใหม่10 เมื่อนิตยสารวางแผง11 พิสูจน์ใจ12 ไปตลาด 13 เรื่องวุ่นๆ14 ถูกลอบวางเพลิง15 ความจำกลับคืน16 พี่ดินคนดื้อ17 จับขโมย
18 คนขี้หวง19 คืนฝนตก20 แหวนคู่แทนใจ21 ส่วนหนึ่งของครอบครัว22 มื้อค่ำนอกบ้าน23 กันและกัน24 น้องสกาย 125 น้องสกาย 226 มื้อเย็นหรรษา27 แค่เรารักกัน28 เหตุวุ่นวาย 129 เหตุวุ่นวาย 230 เหตุวุ่นวาย 331 ออกสื่อ 32 แม่เลี้ยงข้าวทิพย์33 กลับมาเป็นข้ามฟ้า34 คุณย่าออกโรง35 เกิดเรื่อง36 พลังแห่งรัก37 ทางเดินชีวิต38 ทางที่เลือกเดิน39 ก้าวต่อไป40 เที่ยวชมไร่ 1 41 เที่ยวชมไร่ 2 42 ถูกสะกดรอยตาม43 ภัยมืด 1 44 ภัยมืด 2 45 รับเคราะห์แทน46 ก้าวไปพร้อมกัน47 ในความทรงจำ 148 ในความทรงจำ 249 ถ่ายละคร50 จุดจบตัวร้าย51 เมาเหล้าหรือเมารัก52 ดูแล53 ใครเหนือกว่า54 ปวดใจ55 ปลดพันธนาการ56 อดีตที่ผิดพลาด57 ช่วงเวลาสำคัญ58 รักยิ่งใหญ่ตอนพิเศษ 1 แฟนหมอตอนพิเศษ 2 ยังรักอยู่มั้ย?ตอนพิเศษ 3 อยากได้ยินว่ารักตอนที่ 1 ข้ามฟ้า
“เซตสุดท้ายแล้วนะข้าว จบงานนี้ได้พักกันยาวๆแล้วล่ะ ตามคำขอเลยจ้ะน้องรัก”
คะน้าหญิงสาวร่างสูงโปร่ง ผิวเนื้อสองสี ดวงตาคมเรียว รับกับจมูกที่โด่งรั้น
จัดว่าเป็นหญิงสาวสวยที่ทั้งเก่งและมาดมั่น
คะน้าเป็นผู้จัดการส่วนตัวให้กับนักแสดงหนุ่ม ข้ามฟ้า เหนือเวหา
ผู้ก้าวขึ้นมาจากเส้นทางการประกวดเฟ้นหาดาวดวงใหม่ของวงการในงานประกวด
‘Mr.perfect’ นั่นเอง
“พี่คะน้า ข้าวขอไปคุยโทรศัพท์แป๊บนึงนะฮะ”
หนุ่มหล่อในสังกัดเอ่ยปากพร้อมกับเดินออกไปยังระเบียงห้อง
คะน้าอ้าปากจะทัดทานแต่ได้เห็นเพียงเส้นผมสีน้ำตาลเข้มที่ยาวประบ่าของเด็กหนุ่มเท่านั้น
คะน้าถอนหายใจ ดวงตาทอดมองแผ่นหลังและไหล่กว้างที่มือข้างซ้ายยึดจับกับราวระเบียง
ส่วนอีกมือก็กดโทรศัพท์แนบไว้หลังหู ท่าทางที่เดินวนกลับไปกลับมาอยู่พักนึง
แล้วก็ผลุบกลับเข้ามาในห้องแต่งตัว
คะน้ารู้เลยว่าน้องไม่ได้ดั่งใจนัก
สังเกตได้จากใบหน้ารูปไข่ที่มีดวงตาสีน้ำตาลหวานปนเศร้า และคิ้วเข้มๆ
ที่ขมวดกันจนแทนเป็นก้อนเหนือเปลือกตา แล้วยังจะอาการกระแทกกระทั้นตัวลงนั่งอีก
“ข้าวอย่าเครียดสิ พี่ไม่อยากเห็นเราเป็นแบบนี้ ถ้าผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่ก็ปล่อยๆ
ไปเถอะ อนาคตข้าวยังต้องไปอีกไกลกว่าจะมาถึงจุดนี้ได้เหนื่อยขนาดไหน
อย่าลืมสิ! อย่าให้ผู้หญิงเพียงคนเดียวมาดับอนาคตตัวเอง”
คะน้าได้แต่เตือนสติเด็กหนุ่มกลับไป ด้วยเพราะรักและเป็นห่วงทำให้เธอต้องพร่ำเตือนอยู่ตลอด
“พี่คะน้า ข้าวติดต่อขิมไม่ได้เป็นเดือนแล้วนะ จะไม่ให้ทุกข์ร้อนได้ไง
คนรักทั้งคนนะพี่ ถึงเราจะทะเลาะกันบ่อยมันก็แค่เรื่องเล็กน้อย
สุดท้ายเราก็ปรับความเข้าใจกันได้ แต่นี่เล่นตัดหนทางติดต่อ
ไม่ใช่เพราะงานที่รัดตัว จนแทบหายใจไม่ออกเหรอฮะ ขิมถึงเอามาเป็น
ประเด็นชวนทะเลาะ เหนื่อยนะฮะแต่ก็อยากให้เธอเข้าใจ”
ชายหนุ่มตัดพ้ออย่างท้อแท้ใจ คนฟังได้แต่ส่ายหน้าด้วยไม่รู้จะพูดยังไงให้น้องหายเศร้า
“เอาน่ะข้าว เตรียมตัวกับงานชิ้นนี้ให้ดี เอาให้สุดๆ ไปเลย แล้วสิ่งดีๆ
มันจะเข้ามาหาเราเอง นู้น! พี่ดลมาชะเง้อหลายรอบแล้ว
เกรงใจแกหน่อยค่าเช่าสตูดิโอนี่ก็แสนจะแพง ไปประจำที่ตัวเองได้แล้ว
แล้วค่อยคุยกันใหม่”
พี่คะน้าเอ่ยถึงพี่ภูดล ช่างภาพมือโปร หัวฟูๆ มาดเซอๆ ที่เป็นช่างภาพมือทองอยู่ในขณะนี้
งานที่พี่ดลถ่ายดังเป็นพลุแตกทุกราย
ข้ามฟ้าลมสูดหายใจเฮือกใหญ่เพื่อเรียกพลังใจกลับ
คืนมา เขายืดตัวตรงและลุกขึ้นก้าวเท้าไปหาตากล้องตัวหนาที่เซตกล้องรอ
“มาเลยข้าว ถอดเสื้อกับกางเกงออก เอาผ้าขนหนูห่อไว้ซะหน่อย
เออนั่นแหละ กร...เอ็งไปจัดท่าให้ข้าวมันที ดูดีๆ ให้เซ็กซี่หน่อยๆ
เอาชนิดว่าผู้ชายน้ำลายหกและแม่ยกมันมดลูกสะเทือนไปเลยเป็นพอ
เห่ย! กร ไม่ต้องเปลือยขนาดนั้น แค่พอมีมิติแบบน่าค้นหาหน่อย
นั่นแหละประมาณนั้น มองมาที่กล้องนะข้าว อย่ามองแบบพุ่งๆนะ
เอาแบบอ้อนหน่อยๆ เว้าวอนนิดๆ คะน้าเว้ย! ช่วยให้ใครไปซับหน้า
ออกหน่อยเติมแป้งอีกนิดด้วย เจอไฟหน้าเยิ้มไปหมดแล้ว”
ภูดลยังคงพูดเองเออเองไปคนเดียวไม่ได้หยุด และหันไปกระดกขวดน้ำดื่ม
พอเมคอัพหน้าให้นายแบบเสร็จก็เริ่มงานต่อทันที
“เอ้า! ทุกอย่างพร้อมนะข้าว แสงดี ตาอย่าตกมองมาที่พี่
ใช่แล้ว...แบบนั้นแหละ ตาอ้อนจริงๆ เลยว้อย!”
พี่ดลยังคงพูดคนเดียวอีกตามเคย นิ้วก็รัวชัตเตอร์ไม่หยุด
หมุนหาองศาแทบจะลงไปนอน ท่าเยอะเอามากๆ
ข้ามฟ้าถูกขอให้รับงานเพราะผู้ใหญ่ตกปากรับคำกันไว้ จนทำให้เขา
ต้องอยู่ในชุดผ้าน้อยชิ้นแทบจะเป็นถ่ายนู้ดอยู่แล้ว
ถึงใครจะมองว่าเป็นภาพศิลป์ งานศิลป์ถ้ามากไปกว่านี้
เด็กหนุ่มก็ไม่คิดจะทำเหมือนกัน
“เยี่ยมมากทุกคนเก็บของเสร็จไปฉลองกันที่ผับตรงข้ามสตูนี้นะ
คะน้ากับข้าวไปด้วยกันนะ รู้มั้ย”
ข้ามฟ้าหันไปส่งยิ้มให้พี่ดล อ้าปากจะขอตัว แต่พี่ดลหันไปคุยกับพี่คะน้าซะก่อน
“ภาพเสร็จจะส่งให้ดูนะคะน้า แกไม่ต้องมาจิกตาใส่พี่เลย
ถ้ารูปไม่ดีจริงพี่ไม่ปล่อยออกมาลงปกหรอก ไม่โป๊เกินไป
แต่ว้าว! แน่งานนี้ ฮ่าฮ่า”
พี่ดลคุยเสียงดังกับพี่คะน้าแล้วพากันหัวเราะ
“พี่ดล พี่คะน้า ข้าวมีธุระต้องไปจัดการ ขอโทษด้วยครับที่ไปฉลองกับพี่ๆ
ไม่ได้ ไว้โอกาสหน้านะครับ”
ข้ามฟ้าหันไปขอโทษทุกคนรวมทั้งทีมงาน ซึ่งทุกคนต่างก็พยักหน้าเข้าใจ
ข้ามฟ้ารีบกลับเข้าไปในห้องแต่งตัวฉวยเสื้อยืดกางเกงยีนชุดเดิมมาเปลี่ยนอย่างรวดเร็ว
และคว้ากระเป๋าเป้มาสะพายข้างพร้อมกับถลาไปที่ลิฟต์โดยไม่มองหลัง
“ข้าว! รีบอะไรขนาดนั้น รอพี่ด้วย”
คะน้าวิ่งตามและแทรกตัวเข้าในลิฟต์ ทำหน้าดุ เด็กหนุ่มยิ้มเจื่อนๆ
“ข้าวจะไปหาขิม ถึงแล้วจะโทรหานะครับ ไม่ต้องห่วงนะ”
ข้ามฟ้าบอกกับหญิงสาวที่ดูแลห่วงใยเขาไม่ต่างจากพี่น้อง
“รักตัวเองให้มากและดูแลตัวเองดีๆ ด้วยนะข้าว
บอกน้าช่อรึยังว่าจะไปไหนมาไหน อย่าให้แกมาว่าพี่ได้ล่ะ”
ปากสวยๆพูดเตือนน้องอีกตามเคย
“ข้าวไปไม่กี่วันก็กลับ วันนี้แค่จะกลับไปจัดเก็บห้องแล้วแพ็กกระเป๋า
พรุ่งนี้เย็นถึงจะบิน”
ข้ามฟ้าพูดและขมวดคิ้วยุ่งเมื่อนึกถึงแม่เลี้ยงที่ยุ่มย่ามเจ้ากี้เจ้าการ
กับชีวิตเขาไม่ได้หยุดหย่อน
“อย่าลืมรักตัวเองนะข้าว มีอะไรอย่าปิดบังพี่ โทรหาพี่ได้ตลอด 24 ชั่วโมง
ดึกดื่นเที่ยงคืนยังไงพี่ก็จะทิ้งผัวและลากสังขารไปหาเรา
ทุกที่…ขอแค่บอก”
พี่คะน้ามาโหมดซึ้งอีกแล้ว ข้ามฟ้าเข้าไปสวมกอดพี่สาวใจดีที่ลูบหลังเขา
อย่างอ่อนโยน พอลิฟต์ถึงชั้นจอดรถจึงผละออกมา แล้วส่งยิ้มให้กันอีกที
ทั้งสองแยกย้ายกันไปที่รถตัวเอง พี่คะน้าโบกมือให้ก่อนที่จะเคลื่อนรถนำไปก่อน
ข้ามฟ้าจึงขึ้นรถสปอร์ตคันหรูสีดำเงาวับของตนขับออกไปไล่ๆกัน
ณ คอนโดหรูใจกลางเมือง ซึ่งมีระบบรักษาความปลอดภัยชั้นเยี่ยม
ทำให้ข้ามฟ้าตัดสินใจเลือกซื้อที่นี่ไว้เป็นที่ส่วนตัว ที่ปลอดจากสายตา
ของคนนอก
เขาซื้อมันด้วยน้ำพักน้ำแรงที่หามาได้ ถึงราคาจะแพงลิบลิ่วแต่เพราะเขา
ต้องการความเป็นส่วนตัว ที่ไม่ต้องทนจุกจิกรกหูกับเรื่องที่แม่เลี้ยงชอบหา
มาให้ น้าช่อแก้วเธอติดการพนันอย่างหนัก ชอบดูดเงินจากเขาไปละลาย
ในบ่อนการพนัน เขาจึงเลือกที่จะอยู่คอนโดแทนการกลับไปบ้าน
แม้ว่าบ้านนั้นจะเป็นของพ่อแต่ท่านก็เสียชีวิตไป บ้านจึงกลายเป็นสมบัติของ
น้าช่อแก้วไปโดยปริยาย
ข้ามฟ้าออกจากลิฟต์ได้ก็เดินตรงไปที่ประตูหน้าห้องเอื้อมมือจะแตะคีย์การ์ด
ชะงักมือเมื่อพบกับหนุ่มน้อยตัวขาวปากแดง ผมเผ้ายุ่งเหยิงที่เหมือนว่าเจ้าตัว
จะเพิ่งลุกจากที่นอน ส่งยิ้มทักทายมาให้ สองมือยังโอบตะกร้าผ้าใบโตไว้ด้วย
“อ้าวกริช จะไปไหน หืม?”
ข้ามฟ้าเอ่ยทัก แล้วชี้มือมาที่ตะกร้าผ้า เด็กหนุ่มวางตะกร้าลงที่พื้นหน้าห้อง
“สวัสดีครับพี่ข้าว ผมไปเอาผ้าที่ซักไว้น่ะครับ เผลอหลับไปนึกขึ้นได้ว่าลืมผ้าไว้
ที่ตู้หยอดเหรียญ ถึงได้รีบกลับลงไปเอาน่ะครับ นี่พี่ข้าวก็กลับค่ำมากเลยนะฮะ
มีงานละครเหรอ”
หนุ่มน้อยเป็นแฟนคลับตัวยงของข้ามฟ้าซึ่งเป็นเด็กต่างจังหวัดที่เข้ามาเรียนในกรุงเทพฯ
นั่นเอง บ้านต้องมีฐานะพอควรไม่อย่างนั้นคงไม่กล้ามาอยู่คอนโดหรูระดับนี้แน่ๆ
กริชเป็นเด็กอัธยาศัยดี ไม่ลุกล้ำพื้นที่ส่วนตัวของเขา จนข้ามฟ้าเอ็นดูเป็นพิเศษ
“ละครถ่ายเสร็จหมดแล้ว รอลงจอน่ะ ตอนนี้ถ่ายปกนิตยสาร
ถ้าเล่มเสร็จก่อนที่จะวางแผงพี่จะเอามาให้เรานะ”
ข้ามฟ้าบอกน้องทำเอาเจ้าเด็กหนุ่มยิ้มแก้มแทบแตก
“โหๆ ดีจังเลยฮะพี่ข้าว ผมจะได้ผลงานของพี่คนแรกอีกแล้วสิ
ปลื้มปริ่มจนนอนไม่หลับแน่คืนนี้”
กริชทำท่าดีอกดีใจเป็นการใหญ่แต่ไม่วายพูดทะเล้น
“น้อยๆ หน่อยเจ้ากริช เออ! พี่จะไม่อยู่สักพักนะจะไปทำธุระที่ต่างประเทศ
เราก็ตั้งใจเรียนอย่าเกเรล่ะ รู้มั้ย”
ข้ามฟ้าบอกเล่าให้เด็กหนุ่มฟังและยกมือยีหัวน้องที่ยืนหน้าจ๋อย
“ผมจะไม่เกเรครับ พี่ข้าวเป็นไอดอลของผมเลยนะ
ผมจะเก่งให้ได้อย่างพี่ ว่าแต่พี่ข้าวไปพักเถอะฮะ
ดูแลตัวเองดีๆ และขอให้เดินทางปลอดภัยนะฮะ
พักผ่อนเยอะๆ ด้วยหน้าหมองไปหน่อยแล้ว”
กริชสังเกตหน้าพี่ข้าวไม่สดใสเหมือนเคยจึงอดเป็นห่วงไม่ได้
“ครับตัวแสบ เรารับปากพี่แล้วนะว่าจะไม่เกเรต้องทำให้ได้ด้วยล่ะ
พ่อแม่เราจะได้ภูมิใจ ไปนอนได้แล้วไป”
พี่ข้าวยิ้มจนเห็นฟันที่เรียงตัวสวย ใบหน้าหล่อแบบหวานๆ
ยิ่งยิ้มแบบนี้น่ารักกว่าตอนทำหน้านิ่งเป็นไหนๆ เด็กหนุ่มคิด
แล้วจึงโบกมือให้ก่อนที่จะผลุบหายเข้าห้องตัวเอง
พอเข้ามาด้านในได้ก็ยืนพิงประตูยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เหมือนทุกครั้ง
โชคดีที่เจอนายแบบในดวงใจก่อนเข้านอน
“ขิมยังไม่กลับไทยตอนนี้ คุณแม่ท่านจะให้ขิมเรียนต่ออีกค่ะ”
“พี่ไม่เห็นรู้เรื่อง ไหนขิมบอกจบนี่แล้วจะกลับไทย”
“ก็ขิมพูดอยู่นี่ไงล่ะ อีกอย่างพี่มาก็ดีแล้ว ขิมต้องหมั้นกับพี่ตฤน
เรื่องของเราจบแค่นี้เถอะนะ”
“ว่าไงนะขิม หมั้นอะไร ยังไง แล้วพี่ล่ะ”
ข้ามฟ้าหูอื้อ เขาฟังไม่ผิดแน่
“ลูกชายเพื่อนคุณพ่อ ท่านไม่เห็นด้วยที่เราคบกันพี่ข้าวก็รู้
อีกอย่างท่านเป็นถึงรัฐมนตรีลูกเขยท่านก็ต้องเป็นคนระดับเดียวกัน”
“เหอะๆ ที่ผ่านมาพี่มันก็แค่ดาราที่ต่ำต้อย ไม่รู้ชาติกำเนิดที่ชัดเจน
อย่างนี้สินะ ขิมถึงไม่ติดต่อพี่เลย”
“พี่ข้าวต้องเข้าใจ อาชีพอย่างพี่ วันนึงก็ต้องถูกสื่อมวลชนขุดคุ้ยเรื่องทางบ้าน
ถ้าวันนั้นมาถึงเรื่องของเราคุณพ่อท่านไม่ยอมให้เกิดขึ้นแน่
เราเลิกกันเถอะนะ”
หญิงสาวร่างโปร่ง เอวคอด ที่สวมใส่เสื้อผ้าน้อยชิ้นตรงหน้า
สีหน้านิ่งเรียบไม่บ่งบอกว่าจะเศร้าเสียใจอะไรเลย
วาจาที่พูดออกมากลับเสียดแทงจิตใจคนฟังเหลือเกิน
'ทำไมถึงได้ตัดรอนความสัมพันธ์อย่างไม่มีเยื่อใยแบบนี้'
เขาสู้อุตส่าห์ข้ามน้ำข้ามทะเลมาถึงออสเตรเลียเพื่อพบว่า
เธอกำลังจะหมั้นและไม่ได้มีอาการอะไร
เหมือนเธอกับเขาเป็นแค่คนที่รู้จักกัน…หรือว่าเขาเป็นแค่คนผ่านทาง
…เขาคงเป็นได้แค่นั้น…จบแล้วเรื่องของเขากับเธอปิดฉากลงแล้ว
ข้ามฟ้าหาเที่ยวบินกลับไทยอย่างรีบด่วน เขาไม่อาจทนอยู่ต่อแม้เสี้ยววินาที
ความรักที่เขามีให้เธอมันดูไร้ค่า ไม่คู่ควร ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
เขาย้อนนึกไปถึงความหลัง วันที่พบกัน เขาไปงานโชว์ตัวที่ผับดัง
แล้วขิมก็เข้ามาขอเบอร์ติดต่อ จากนั้นทั้งสองก็สานสัมพันธ์กันมา
เธอก็เหมือนเด็กวัยรุ่นที่อยากมีแฟนเป็นดารา
พอคบกันไปด้วยความไม่พร้อมของเขา
ทั้งเวลาที่เขาแทบไม่มีให้เธอ และฐานะที่ไม่ได้ดีอะไรมากนัก
แล้วยิ่งเมื่อเธอได้รู้ว่ามารดาที่ให้กำเนิดของเขาไม่มีตัวตนไม่รู้ว่าเป็นใคร
เธอดูผิดหวัง
‘พี่ข้าว ไม่รู้จริงเหรอว่าแม่พี่เป็นใคร’
‘แม่คลอดพี่ได้ประมาณเดือนเดียวท่านก็ทิ้งพี่ไปแล้ว’
‘พี่ไม่โกรธเหรอ ถ้าเป็นขิม คงไม่มีวันให้อภัย’
‘แม่ให้พี่เกิดมามีวันนี้ได้ก็พอแล้ว ท่านคงมีเหตุผลที่ทำอย่างนั้น ช่างเถอะอย่าพูดถึงเลย’
ข้ามฟ้านึกถึงเหตุการณ์ในครั้งแรกๆ ที่คบกัน
นี่สินะ ความไม่คู่ควรที่เธอบอก
พ่อของเขาประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตเมื่อ 8 ปีก่อน
น้าช่อแก้วที่เป็นแม่เลี้ยงจึงเลี้ยงดูเขาเรื่อยมา
แม้เธอจะไม่ค่อยเต็มใจแต่เงินประกันชีวิตที่พ่อทิ้งไว้
และบ้านที่ท่านสร้างก็พอจะรั้งให้เธอจำต้องทำหน้าที่นั้น
เมื่อเข้าสู่วงการบันเทิงเงินที่เขาหามาได้ แม้จะต้องถูกเธอรีดไป
แต่เขามองว่าเป็นการตอบแทนบุญคุณที่เธอไม่ทอดทิ้งให้เขาต้อง
โตมาโดยลำพัง และนี่ก็คงเป็นอีกเหตุผลที่เขาถูกทิ้ง
‘ฐานะและชาติกำเนิด’
ข้ามฟ้าปิดเปลือกตาลงอย่างอ่อนล้า
ความเจ็บปวดที่ได้รับครั้งนี้ทำให้รู้สึกว่าพอกันทีกับความรัก…
‘อย่าให้ผู้หญิงเพียงคนเดียวมาทำให้อนาคตต้องพัง’
‘นั่นสินะ! ชีวิตต้องเดินไปอีกไกล’
‘ไม่คาดหวัง…จะไม่ผิดหวัง’
ข้ามฟ้าบอกกับตัวเอง
***********************************
'ข้ามฟ้ามาสู่ดิน'
เป็นเรื่องที่สองแล้วค่ะ ฝากผลงานด้วยค่ะ แสดงความคิดเห็น
ติ ชม กันได้นะคะ ขอบคุณค่ะ ใครยังไม่เคยอ่านเรื่อง 'ภูรักฟ้า'
ตามไปอ่านกันได้นะคะ
เส้นขอบฟ้า
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
