#พี่เล้งแซ่บมาก
ตอนที่ 12 ครบ 100%
อย่ามายุ่งกับแฟนผม
เล้งกับย้งมาถึงห้างสรรพสินค้าในตอนเย็น รถยังคงเยอะเหมือนทุกครั้งที่มา ชายหนุ่มวนหาที่จอดจนกระทั่งมีรถคันหนึ่งออกมันจึงพารถไปจอดที่ว่างติดเสาต้นใหญ่ ย้งยี้ลงมายืนรอเพื่อจะเดินเข้าไปในห้างด้วยกัน เพราะจะมาซื้อของสดและของใช้โดยเฉพาะจึงไม่ได้แวะเดินดูอะไรทั้งคู่ตรงไปยังโซนของซุปเปอร์มาร์เก็ตทันทีโดยที่เล้งเป็นคนเข็นรถตามอีตัวดีที่เลือกของตามสิสต์ที่จดกันมา วันนี้เป็นการซื้อของเข้าบ้านเล้งพวกสบู่ แชมพู ยาสีฟันต่างๆ ส่วนพวกของกินของสดนั้นซื้อเข้าบ้านย้งเสียส่วนใหญ่มีเพียงบางส่วนที่ซื้อเข้าบ้านเล้งเผื่อแปะหลิวหิวช่วงดึกๆจะได้ทำอะไรง่ายๆกินได้ ย้งกับเล้งช่วยกันเลือกของปรึกษากันว่าอยากได้อะไรไปไว้กินเล่นจนมาถึงโซนผลไม้ ย้งยี้เห็นส้มที่เล้งชอบกินถุงใหญ่ผลสวยมันตรงดิ่งไปอย่างหมายตาหากแต่พอยื่นมือไปหยิบก็มีมือของใครคนหนึ่งคว้าส้มถุงเดียวกับที่มันหยิบ ย้งยี้หันไปมองพลางชักมือกลับ
“ขอโทษครับ...”มันเงียบไปเมื่อเห็นว่าคนที่”ใจ”เดียวกับมันก็คือกวินตาที่วันนี้อยู่ในชุดลำลอง วันนี้หล่อนมากับผู้หญิงอีกสองคนที่ย้งไม่เคยเห็น
“อุ้ย...ใจเดียวกันเลยนะคะ”หล่อนหยิบส้มถุงนั้นมาถือไว้โดยที่ไม่ละสายตาออกจากใบหน้าของย้งเลย
“แปลกนะคะพี่บุ๋มกับน้องย้งใจตรงกันหลายอย่างเลย”
“ถ้าเป็นส้มก็เอาไปเถอะจ้า ย้งเอาถุงอื่นก็ได้”อีตัวดียื่นมือไปหยิบส้มถุงใหม่พอดีกับที่เล้งเข็นรถมาถึงตัวพอดี แก้มบุ่มส่งยิ้มหวานไปให้กับชายหนุ่มทันที
“หวัดดีเล้ง”
“เสร็จยัง ถ้าเสร็จจะได้กลับ”มันไม่สนใจแม้แต่จะทักทายแก้มบุ๋มเลยด้วยซ้ำกลับหันไปถามอีตัวดีที่ยืนกลั้นยิ้มอยู่ในทีเมื่อเห็นปฏิกริยาของเล้ง
“เสร็จแล้ว เราไปจ่ายตังค์แล้วกลับบ้านกันดีกว่า กลับก่อนนะจ๊ะ”มันหันมาร่ำลาแก้มบุ๋ม
“กลับก่อนนะจ๊ะพี่คนสวยไปช้าเดี๋ยวพี่เล้งด่า”มันวิ่งก้นดุ๊กดิ๊กตามไปช่วยเล้งเข็นรถทันที ทำเป็นประจ๋อประแจ๋คุยกับเล้งจงใจให้แก้มบุ๋มเห็นอย่างน่าหมั่นไส้ กวินตามองทั้งคู่ไปจ่ายเงินก็กระแทกถุงส้มกลับไปวางที่เดิม
“อีตุ๊ดเด็กนี่เหรอวะที่ไอ้นั่นมันชอบ”
“เออ อีนี่แหละ มึงเห็นท่าทางระรี้ระริกของมันมั้ย กูอยากเอาส้นสูงตบหน้าแม่ง”
“เอามั้ยล่ะ เดี๋ยวกูสองคนช่วย”ส้มและแพรวเพื่อนอีกคนที่ไปฝึกงานอีกที่เอ่ยถาม กวินตามองตามคนทั้งคู่ที่รอจ่ายเงินอยู่อย่างใช้ความคิด
“กูจะไปทำอะไรมันได้เล้งอยู่กับมันตลอด”
“ไว้ฝึกงานเสร็จไปดักตบแม่ง หมั่นไส้”ส้มพูดอย่างหมั่นไส้ อันที่จริงหล่อนไม่ได้เกลียดอะไรย้งยี้แต่พอเพื่อนหมั่นไส้หล่อนก็พลอยหมั่นไส้ตามไปด้วยเหมือนเป็นอุปทานหมู่
เล้งกับย้งจ่ายเงินเสร็จก็เอาของใส่รถเข็นเพื่อเตรียมตัวกลับ ทั้งคู่พากันเดินมาจนเกือบจะถึงรถอยู่แล้ว พอดีกับที่โทรศัพท์มือถือของเล้งดังขึ้น ชายหนุ่มกดรับทันทีเมื่อเห็นว่าคนที่โทรมาคือแปะหลิวผู้เป็นพ่อ
“ครับป๊า”
“เล้ง อยู่ไหน”
“อยู่ห้างอ่ะป๊า กำลังจะกลับ ทำไมเหรอ?”
“ซื้อน้ำเกลือล้างจมูกกับวิตามินให้ป๊าด้วย มันหมดแล้วป๊าลืมบอก”แปะหลิวบอกจุดประสงค์ของการโทรหาลูกคนเล็ก
“อ่อ งั้นเดี๋ยวผมกลับไปซื้อให้ ป๊าเอาอะไรอีกป่าว?”
“อยากกินเป็ดเอ็มเค”
“ได้ๆ เดี๋ยวผมซื้อให้”เล้งหัวเราะกับเมนูของผู้เป็นพ่อ มันคุยกับพ่ออีกสองสามคำก็วางสาย
“ย้ง เอาของไปไว้ที่รถคนเดียวก่อนนะป๊าอยากกินเป็ดเอ็มเคกูจะไปซื้อก่อน”
“ให้ไปด้วยมั้ย?”
“ไม่ต้อง มึงรอที่รถถ้าร้อนก็สตาร์ทรถรอไว้เลยก็ได้กูไปแป๊บเดียวเดี๋ยวมา”เล้งยื่นกุญแจรถให้มัน ย้งพยักหน้ารับมันถึงแยกตัวออกมาโดยไม่เห็นว่าประตูห้างอีกด้านแก้มบุ๋มกับเพื่อนเพิ่งจะเดินออกมาเหมือนกัน
“อีบุ๋ม กูว่าไม่ต้องรอฝึกงานเสร็จแล้วแหละ ผัวมึงไปนู่นแล้วทิ้งอีตุ๊ดไว้คนเดียว มึงจะเอาเลยมั้ย?”ส้มหันไปถามแก้มบุ๋มที่เดินอยู่ตรงกลาง แก้มบุ๋มมองอีตัวขาวที่เข็นรถไม่รู้เรื่องรู้ราวแล้วอดจะยิ้มอย่างสมใจไม่ได้
“เอาเลยดิ่ รออะไร”แก้มบุ๋มเดินนำเพื่อนทั้งสองตามย้งยี้ไป ทางด้านอีตัวดีเข็นรถไปฮัมเพลงไปอย่างสบายอารมณ์ไม่ได้รู้เลยซักนิดว่าด้านหลังมีฝูงไฮยีน่าสะกดรอยตามอยู่จนกระทั่งถึงมุมอับจุดที่เล้งจอดรถกว่าจะรู้ตัวย้งยี้ก็ถูกกระชากหัวจนหงายหลังพอหันมาฝ่ามือเรียวก็ประทับซีกแก้มจนรู้สึกชาไปทั้งแถบ
“อีส้มอีแพรวจับมันไว้”
“อะไรกันน่ะ!!!”ย้งยี้ถามอย่างตกใจเมื่อถูกผู้หญิงสองล็อคแขน ยังไม่ทันจะได้สู้แก้มข้างเดิมก็ถูกตบลงมาอีกฉาด คราวนี้มันไม่ได้ชาหากแต่ว่ามันเจ็บจนน้ำตาคลอ ย้งอยากจะสะบัดผู้หญิงสองคนที่ล็อคแขนตัวเองออก แต่มันก็ยั้งไว้
ยังไงเสียมันก็เป็นผู้ชาย หม่าม้าสอนย้งเสมอว่าเป็นผู้ชายอย่าทำร้ายผู้หญิง มันจึงทำได้เพียงจ้องหน้าแก้มบุ๋มแล้วพยายามบิดแขนให้หลุดจากการเกาะกุม
“พี่ทำบ้าอะไรของพี่!!”มันตวาดถามอย่างโมโห หน้าแดงด้วยความโกรธ แก้มบุ๋มเห็นสายตาอวดดีของย้งยี้ก็ให้หมั่นไส้หล่อนจิกลงไปบนกลุ่มผมของย้งยี้กระชากขึ้นจนหน้าหงาย
ย้งยี้เกลียดส่วนสูงของตัวเองก็วันนี้
“ก็ตบแกให้รู้ไงว่าอย่าแรดให้มากนักอีตุ๊ด”
“ขี้แพ้ แพ้แล้วพาล นิสัยไม่ดี”
“ปากดีนัก อยากโดนส้นรองเท้าตบปากใช่มั้ย?”แก้มบุ๋มปล่อยผมของย้งยี้แล้วกมลงไปถอดรองเท้าที่ใส่ทันที
“ฉันจะตบแกให้หน้าเสียโฉมจนไปแรดใส่เล้งไม่ได้อีก”
“ต่อให้ย้งหน้าแหกยังไงพี่เล้งก็รักย้ง เพราะเขารักย้งที่นิสัยไม่ใช่ที่ใบหน้า ต่อให้พี่สวยกว่านี้แต่ทำสันดานต่ำพี่เล้งเขาก็ไม่เอาหรอก แทนที่จะใช้ความดีสู้แต่มาทำแบบนี้ดูไม่มีการศึกษาเลยนะจ๊ะ”ย้งยี้มองหน้าแก้มบุ๋มอย่างไม่เกรงกลัว ดวงตาของมันส่งประกายดีใจวูบหนึ่ง แรงจับที่แขนถูกคลายลงพร้อมๆกับที่แก้มบุ๋มเงื้อมือขึ้นสุดแขนเตรียมจะฟาดรองเท้าเข้าหน้าของย้งยี้หากแต่แรงกระชากด้านหลังแย่งรอเท้าคู่นั้นไปแล้วฟาดป้าบลงมาบนหัวของกวินตาไม่แรงจนหัวแตกแต่ก็ทำเอาหล่อนร้องกรี๊ดลั่นด้วยความตกใจและเจ็บ
“โอ๊ย!!”หล่อนหันไปจะตบคนที่มาตีหัวหล่อนแต่ก็ต้องร้องขึ้นมาอีกครั้งเมื่อเล้งที่ยืนหน้าดำเหมือนราหูอมคว้าแขนข้างนั้นของหล่อนแล้วบิดอย่างไม่ออมแรง
“ล...เล้ง!!!”
“ทำอะไรอยู่เหรอครับ?"เล้งเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ แก้มบุ๋มถึงกับน้ำตาไหลด้วยความกลัวทันที สีหน้าของเล้งแสดงออกว่าไม่ต้องการคำตอบของหล่อน มือข้างที่บิดแขนแก้มบุ๋มเมื่อครู่กำแน่นสั่นเทิ้มอย่างคนที่โกรธจัด
“ย้งยี้มาหาเฮีย”มันร้องเรียกย้งยี้ที่ยืนกุมแก้มริมฝีปากอิ่มที่มันเชยชิมทุกวันบัดนี้มีเลือดซึมอย่างน่าสงสาร
“บุ๋มอธิบายได้นะเล้ง”
“ผมไม่ฟัง”
“แต่เล้ง บุ๋มทำลงไปเพราะบุ๋มรักเล้งนะ”
“รักบ้ารักบออะไร เราไม่ได้รู้จักกันลึกซึ้งเลยด้วยซ้ำ อย่ามาพูดจานิยายผมจะอ้วก”
“แล้วทีเล้งชอบอีตุ๊ดนี่ไม่อ้วกเหรอ ผู้หญิงดีๆมีไม่คบไปคบตุ๊ด”หล่อนตวัดสายตามองย้งยี้ที่อยู่ในอ้อมกอดของเล้งอย่างดูถูก นั่นยิ่งเหมือนน้ำมันที่เทราดกองไฟ เล้งเดินเข้าหาแก้มบุ๋มยกมือข้างที่ยังถือรองเท้าของหญิงสาวไว้ทำท่าจะฟาดลงไปหากแต่อีตัวดีรีบรั้งไว้สุดแรงที่มันมี ผู้คนเริ่มมามุงดูรวมทั้ง รปภ.ที่เดินเข้ามาถาม
“พี่ช่วยเรียกตำรวจให้ผมทีครับ ผู้หญิงสามคนนี้รุมทำร้ายแฟนผม”เล้งหันไปบอกกับ รปภ.แก้มบุ๋มส้มและแพรวเมื่อได้ยินว่าเล้งจะแจ้งความก็หน้าถอดสีทันที
“ไม่ได้นะ เล้งจะแจ้งความไม่ได้นะ”
“ทำไมจะไม่ได้ ก็พวกคุณทำร้ายร่างกายแฟนผม ผมไม่ปล่อยคุณไปง่ายๆหรอก”เล้งตวาดกลับอย่างหัวเสีย คราวนี้ฝ่ายที่ต้องกลัวก็คือสามสาว ส้มกับแพรวเริ่มอยุ่ไม่สุข ถ้าเล้งแจ้งความจริงพ่อแม่ก็จะต้องทราบเรื่อง รวมทั้งวิทยาลัยก็จะรู้ไปด้วยหล่อนอาจไม่ผ่านการฝึกงานและเรียนไม่จบทันเพื่อนๆ ส้มกับแพรวรีบยกมือไหว้ย้งกับเล้งทันที
“เล้ง เราสองคนไม่ได้ทำอะไรเลยนะ เราแค่จับเฉยๆ”
“อ้าวอีส้ม”แก้มบุ๋มหันไปแหวใส่เพื่อทันทีเมื่อส้มพูดจาเอาตัวรอด
“น้องพี่ก็ไม่ได้ทำอะไรเลยนะแค่จับเฉยๆ”คราวนี้แพรวรีบโยนขี้บ้าง
“อย่าแจ้งความเลยนะให้เราขอโทษก็ได้”แพรวกับส้มยกมือไหว้ย้งเพื่อขอโทษให้จบๆไป แก้มบุ๋มมองเพื่อนทั้งสองคนตาขวาง หล่อนโมโหที่เพื่อนตัดช่องน้อยแต่พอตัวเอาตัวรอดโดยไม่นึกถึงตอนยุแยงหล่อนเลยซักนิด
“พี่เล้ง...”ย้งยี้ลูบอกของเล้งเบาๆราวกับจะปลอบให้หายโกรธ ตัวพี่เล้งสั่นจนมันรู้สึกได้
“ปล่อยเขาไปเถอะ”
“จะปล่อยไปได้ยังไง ถ้ากูมาไม่ทันมันก็เอารองเท้าตบมึงแล้วนะ”เล้งหันไปพูดกับย้ง ยิ่งเห็นแก้มใสแดงเป็นปื้นความโมโหก็กลับมาอีกหน เล้งอยากจะเตะแก้มบุ๋มให้เอวหัก มันไม่สนใจหน้าอินทร์หน้าพรหมที่ไหนทั้งนั้น ย้งยี้รีบกอดเอวสอบของเล้งไว้อย่างอ้อนวอน เล้งที่ทำอะไรมากกว่านี้ไม่ได้ก็เขวี้ยงรองเท้าในมือใส่หัวแก้มบุ๋มอีกทีอย่างโมโห แก้มบุ๋มทั้งเจ็บทั้งอายได้แต่ก้มหน้านิ่งหลบสายตาผู้คน
“ครั้งนี้จะปล่อยไปก็ได้ แต่ถ้าคุณยังมายุ่งกับย้งอีกผมไม่สนทั้งนั้นแหละว่าจะเป็นผู้หญิงหรือเป็นผู้ชาย นี่ชีวิตจริงไม่ใช่ละครที่ทำตัวเลวๆใส่ใครก็จะได้รับการให้อภัย และผมไม่ใช่สุภาพบุรุษ ทรามมาก็ทรามกลับ ไสหัวไปซะก่อนที่ผมจะเปลี่ยนใจ แล้วจำใส่สมองโง่ๆไว้ด้วยว่าอย่ามายุ่งกับแฟนของผมอีก ไป!!”เล้งตวาดไล่ดังลั่นจนเสียงดังก้องไปทั่วลานจอดรถ แก้มบุ๋มทั้งโกรธทั้งอาย หล่อนรีบสวมรองเท้าเก็บกระเป๋าที่หล่นแล้วเดินกระย่องกระแย่งหนีไปทันที
“พวกมึงหารถกลับเองเลยไม่ต้องมาขึ้นรถกู”เสียงหล่อนไล่เพื่อนสองคนก่อนที่ทั้งสามจะแยกย้ายกันไป เล้งหันไปขอบคุณ รปภ.ก่อนจะคว้าของในรถเข็นขึ้นรถ ประคองอีตัวดีให้ขึ้นมานั่งบนรถ เขาดูซีกแก้มช้ำของมันอย่างปวดใจ ย้งยี้ส่งยิ้มให้มันเหมือนไม่ได้เจ็บตัวอะไร ดวงตากลมมองไม่เห็นว่าเล้งซื้ออะไรมาก็เอ่ยถามอย่างสงสัย
“ไหนเป็ดกับยาของป๊าล่ะพี่เล้ง?”
“ยังไม่ได้ซื้อ”
“อ้าว”มันร้องอย่างสงสัย
“กระเป๋าเงินกูอยู่กับมึงไงลืมแล้วเหรอ”เล้งยื่นมือมาลูบแก้มย้งอย่างอ่อนโยนจนอีตัวดีแทบจะร้องไห้กับสัมผัสที่แสดงความห่วงหาอาทรนั้นของเล้งแต่มันก็ฮึบไว้ มันไม่อยากให้เล้งห่วงมันมากไปกว่านี้ แสร้งหัวเราะเสียงใสล้วงกระเป๋าเงินของเล้งออกมาจากกระเป๋าสะพายใบเล็กของตน
“เออ จริงด้วย งั้นพี่เล้งรีบไปซื้อสิ จะได้กลับบ้านกัน ย้งอยากกลับบ้านแล้ว”
“ไปด้วยกัน กูไม่ไว้ใจให้มึงอยู่คนเดียวแล้ว”เล้งดึงมือย้งยี้ให้ออกมาจากรถก่อนจะเอื้อมไปเปิดคอนโซลรถหยิบแมสก์มาให้ย้งยี้ใส่ปิดบังรอยช้ำที่แก้มจนได้ของครบตามต้องการก็ขับกลับบ้าน เล้งเอาเงินให้เจงกับอินไปกินข้าวตอนกลับบ้านหลังจากเอาของให้ป๊าเสร็จเล่าเรื่องที่ย้งยี้เจอคร่าวๆมันก็พาอีตัวดีที่ซึมลงไปเวลาเหม่อกลับมาที่บ้านของย้งยี้
“ย้งยี้อยากกินอะไรมั้ย? เฮียจะทำให้ วันนี้ไม่ต้องทำหรอก”เล้งกดไหล่บางให้นั่งลงบนเก้าอี้เมื่อย้งยี้ทำท่าจะมารื้อของสดที่ซื้อมาเพื่อทำกับข้าว
“อยากกินข้าวคลุกปลาทูทอดแบบที่พี่เล้งเคยทำให้ตอนเด็กๆ”มันบอกเสียงเบา เล้งลูบผมนุ่มของย้งยี้เบาๆก่อนจะจัดการหุงข้าวเป็นอันดับแรก หยิบเอาปลาทูตัวใหญ่ที่ซื้อมาสองเข่งทอดจนเหลืองน่ากินใส่จานมันไม่ได้ทำกับข้าวอื่นเพิ่ม จัดการคดข้าวที่สุกแล้วใส่ชามใบใหญ่รอจนข้าวเย็นลง ปลาทูเย็นลงมันก็ใช้มือแกะเนื้อปลาแยกออกจากก้างใส่ลงมาในชามจนพอกินกันสองคน เหยาะซอสแม็กกี้แล้วใช้มือบี้เนื้อปลาจนละเอียดแล้วคลุกกับข้าวจนเข้ากัน เล้งเดินไปล้างมือโดยใช้มะนาวล้างจนหมดคาวแล้วเดินกลับมาที่โต๊ะถือช้อนมาเพียงคันเดียว มันตักข้าวพอดีคำแล้วป้อนให้อีตัวดีที่อ้าปากรับข้าวเข้าปากเคี้ยวช้าๆ
อร่อย...ข้าวคลุกปลาทูที่พี่เล้งทำให้อร่อยที่สุดเลย
“อย่าร้อง...ขอโทษที่ทำให้ต้องเจอกับอะไรแบบนั้น” เล้งเช็ดน้ำตาเม็ดใสให้ย้งยี้เบาๆ ย้งยี้ที่ทำเหมือนตัวเองเข้มแข็งหายไปแล้ว เหลือเพียงย้งยี้ตัวเล็กๆที่เล้งคอยดูแลมาตั้งแต่เล็กแต่น้อย มันสะอื้นเบาๆจนเล้งต้องดึงมากอด
“ขอโทษ ขอโทษนะ ย้งยี้ยกโทษให้เฮียนะ”มันพร่ำพูดขอโทษกดจูบลงบนมุมปากที่เริ่มขึ้นสีช้ำอย่างปลอบโยน ลูบหลังลูบไหล่จนย้งยี้สงบแล้วใช้น้ำเสียงนุ่มนวลหลอกล่อให้อีตัวดีกินข้าวต่อ
“กินข้าวกันเนอะ เนี่ยเดี๋ยวเฮียกินกับย้งด้วยเหมือนตอนเด็กๆที่เราเคยกินด้วยกันสามคนเนอะ”
“อื้อ”ย้งยี้ใช้หลังมือปาดน้ำตาออกอ้าปากรับข้าวที่เล้งตักป้อนอีกครั้ง เล้งและย้งผลัดกันกินข้าวคนละคำจนหมดชาม
“พี่เล้ง”
“หืม?”
“กับผู้หญิงคนนั้นน่ะ ถึงไหนกันแล้ว?”
“ไม่มีอะไร จริงๆ”
“แต่เขาดูหวงพี่มากเลยนะ เขาน่ากลัวมาก”ดวงตาของย้งยี้วูบไหวเมื่อนึกถึงตอนโดนตบ
“ไม่ได้คบกัน แค่เคยเกือบมีอะไรกันไปหนหนึ่ง แต่พอเฮียมีย้งแล้วก็ไปบอกกับเขาว่าขอไม่ยุ่งเกี่ยวกันอีก”อีย้งทำหน้าตูบใส่เล้งทันที
“นึกแล้วเชียวว่าต้องมีอะไรมากกว่าที่รู้”
“แค่เกือบแต่ไม่มี และจะไม่มีทางมีอีก ย้งยี้เชื่อเฮียนะ”
“ก็ไม่ได้จะว่าอะไร เห็นพี่เล้งวันนี้ย้งก็เชื่อแล้วว่าไม่มีอะไรจริงๆ มีอย่างที่ไหนย้งอุตส่าห์ไม่สู้เพราะเห็นว่าเขาเป็นผู้หญิงแต่พี่เล้งเล่นเอารองเท้าฟาดหัวเขาดังป้าบ กระโหลกร้าวหรือเปล่าก็ไม่รู้”มันหลุดหัวเราะออกมาเมื่อนึกถึงตอนที่ตัวเองเห็นเล้งเดินหน้าดำทะมึนมาไม่พูดพร่ำทำเพลงคว้าเอารองเท้าที่แก้มบุ๋มจะตบมันไปถือไว้แล้วฟาดป้าบลงบนหัวแก้มบุ๋ม
“ตีเข้าไปได้ นั่นผู้หญิงนะ สงสารเขา”
“ปากบอกสงสารแต่ที่เห็นนี่ยิ้มไม่หยุดเลยนะ”
“ก็ตอนนั้นสงสารตอนนี้ขำนี่เป็นย้งคงตกใจตายไปตรงนั้นแหละพี่เล้งน่ากลัวมาก”มันพูดไปขำไปจนน้ำตาไหลจนเล้งอดขำตามมันไม่ได้
“กูยังโหดได้มากกว่านี้อีก ถ้าเป็นเรื่องของมึง”เล้งแกล้งช้อนสายตาเข้าหาอีตัวดีที่ตอนนี้นั่งบิดขวยเขินไปเสียแล้ว
“อย่าดุมากหนูไม่ไหว”มันซบหน้ากับอกของเล้งอย่างเขินอาย อดไม่ได้ที่จะยกมือลูบนมเล้งเพราะตอนเย็นที่มันลูบนมพี่เล้งแน่นมาก เต็มไม้เต็มมือดีแท้แม่จ๋า
คิกค้ากกกกกกกกกก
..................................
หาสุภาพบุรุษเรื่องนี้ไม่มีค่ะ มีแค่พี่เล้งที่รักย้งม๊ากมาก
สุภาพบุรุษจะมีเมื่อเจอสุภาพสตรีที่ดีไม่ใช่ผู้หญิงที่ลดคุณค่าตัวเองด้วยการใช้กำลังจ้า
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
