say-hi ในทวิตเตอร์ ฝากติด #เมื่อหินผาจรดสายน้ำ ด้วยนะคะ
ไม่ขออะไรมาก คอมเมนต์ให้กำลังใจกันหน่อยก็ดีจ้า
อย่าเป็นนักอ่านเงาเลย คนแต่งหมดกำลังใจเนอะวันประกวดดาวเดือนใกล้เข้ามาทุกที สายน้ำที่ตอนแรกไม่รู้สึกตื่นเต้น พอเอาเข้าจริงเขาก็รู้สึกตื่นเต้นมากทีเดียว ต้องรวบรวมสมาธิอย่างมากในการฝึกซ้อมเพื่อให้เกิดการผิดพลาดน้อยที่สุด ยิ่งใกล้วันทั้งสายน้ำและน้ำรินก็ยิ่งซ้อมหนักขึ้น ทั้งซ้อมร้องเพลง ซ้อมเดิมกับทางส่วนกลาง และซ้อมรำสำหรับรอบความสามารถพิเศษ แซนดี้กับแวนดี้เอามาเล่าให้ฟังว่าปีนี้ไม่มีคณะไหนใช้การรำมาแสดงเลย คู่ของพวกเขาน่าจะเป็นที่กล่าวถึงไม่มากก็น้อย
ทางเพจเฟซบุ๊กประกวดดาวเดือนก็มีการลงคลิปสัมภาษณ์แล้วก็ภาพนิ่งไปเมื่อหลายวันก่อนเพื่อเปิดโหวตจากยอดไลค์และยอดแชร์ ที่จะเอาคะแนนจากตรงนี้ไปรวมกับคะแนนตอนมอบดอกกุหลาบ และคนที่ได้รับคะแนนมากที่สุดก็จะได้รางวัลขวัญใจมหาชนไป
เพื่อน ๆ ในกลุ่มก็บอกว่าสายน้ำกับน้ำรินยอดไลค์ ยอดแชร์ก็ไม่ใช่น้อย ๆ อยู่อันดับต้น ๆ เลย พวกเพื่อน รุ่นพี่ในคณะก็ไปช่วยกัน แต่สายน้ำยังไม่ได้เข้าไปดู เพราะมัวแต่ทุ่มเทให้กับการซ้อมรำอยู่ เหมือนกับตอนนี้...
เสียงเพลงดนตรีไทยที่ประกอบด้วยเครื่องดนตรีห้าชนิด คือ ปี่ใน ระนาดเอก ฆ้องวงใหญ่ ตะโพน และกลอง ดังมาจากโทรศัพท์ที่ต่อลำโพงเพื่อให้ได้ยินชัดเจน เป็นเพลงที่ใช้เปิดตัวนางเมขลาที่ออกมาร่ายรำ
การซ้อมประกอบเพลงดำเนินไปเรื่อยจนกระทั่งจบ ทั้งคู่พร้อมใจกันถอนหายใจอย่างโล่งอกที่การซ้อมของพวกเขาสำเร็จไปได้ด้วยดี ข้อผิดพลาดที่เคยมีก็ได้รับการฝึกซ้อมจนแทบไม่มีแล้ว
“วันเสาร์นี้เราคงทำได้เนอะ” น้ำรินเอ่ย เหลือเวลาอีกแค่สองวันก็จะถึงวันประกวดดาวเดือนแล้ว
“ต้องได้สิ เราซ้อมกันมาขนาดนี้แล้วนี่นะ จะไม่ได้ได้ยังไง” สายน้ำให้กำลังใจทั้งตัวเองแล้วก็เพื่อน “พรุ่งนี้หลังจากซ้อมส่วนกลางเสร็จ เรามาซ้อมกันอีกสักรอบสองรอบแล้วกันนะ วันศุกร์จะได้พักยาว ๆ ไม่ต้องซ้อม”
“ก็ดีนะ วันศุกร์ขอพักทำใจสักวันนะ” น้ำรินพยักหน้าเห็นด้วย “ตอนแรกว่าไม่ตื่นเต้นนะ แต่พอใกล้วันแสดงจริง ๆ ก็ตื่นเต้นขึ้นมาซะอย่างนั้นอ่ะ”
สายน้ำหัวเราะไปกับคำพูดของน้ำริน “เราเองก็เหมือนกัน ถ้าไม่ได้คิดถึงวันประกวดก็ไม่เท่าไหร่หรอก แต่พอเริ่มคิดเท่านั้นแหละใจเราเต้นแรงมาก ตื่นเต้นไปหมดเลย”
“เราก็นึกว่าเราตื่นเต้นอยู่คนเดียวซะอีก”
“ไม่ใช่หรอกน่า... ไปเถอะกลับไปพักดีกว่า พรุ่งนี้ต้องไปซ้อมแต่เช้าด้วย” สายน้ำดันตัวเองขึ้นยืนเดินไปเก็บโทรศัพท์กับลำโพงใส่กระเป๋าก่อนจะพากันเดินออกจากห้องสตูดิโอไปรอลิฟต์เพื่อลงไปชั้นล่าง “ให้เราไปส่งไหม”
“ไม่เป็นอะไรจ้า แฟนเรามารอรับแล้ว สายน้ำเถอะให้เรากับแฟนไปส่งไหม” น้ำรินถาม
“ไม่เป็นอะไร น้ำรินรีบกลับไปพักเถอะ จะได้ไม่ต้องให้แฟนขับรถวนไปวนมา ห้องเราก็ไม่ได้ไกลแล้วตอนนี้ก็ไม่ได้ดึกมากด้วยมีรถกลับสบาย ๆ อยู่แล้ว”
พวกเขาเดินมาที่หน้าอาคาร เห็นรถยนต์จอดอยู่ใกล้ ๆ คันหนึ่ง คงเป็นรถของแฟนน้ำริน พอพวกเขาเดินพ้นตัวอาคารประตูรถคันนั้นก็เปิดออก อีกฝ่ายยกมือทักทายสายน้ำเพราะน้ำรินเคยแนะนำให้รู้จักกันแล้ว มีหลายครั้งที่อีกฝ่ายมารับแฟนสาวแล้วก็ได้เจอเขา บางครั้งก็ใจดีวนรถไปส่งที่คอนโด
“กลับดี ๆ นะสายน้ำ” น้ำรินยกมือโบกให้สายน้ำ ก่อนที่พวกเขาจะแยกกันไปคนละทาง
แม้ว่าพระอาทิตย์จะตกดินไปแล้ว แต่รถรางในมหาวิทยาลัยก็ยังมีวิ่งอยู่ สายน้ำจึงอาศัยรถรางออกไปหน้ามหาวิทยาลัยเพื่อรอรถกลับคอนโด ก่อนกลับก็แวะซื้อข้าวผัดร้านประจำที่ได้แวะมาบ่อย ๆ
ยืนชั่งใจอยู่แถวหน้าร้านขายน้ำ กำลังลังเลว่าจะซื้อน้ำไปด้วยดีหรือเปล่า สุดท้ายก็ตัดใจไม่ซื้อและเดินไปรอรถแทน ยืนรออยู่ไม่เกินห้านาทีรถเมล์สายที่สายน้ำขึ้นก็มา เพราะไม่ใช่เวลาเร่งรีบแถมตอนนี้ก็เริ่มดึกแล้ว รถบนถนนจึงมีไม่มากนักใช้เวลาไม่นานก็ถึงป้ายรถเมล์ที่จะลง
สายน้ำแวะร้านกาแฟที่เปิดขายอยู่ตรงคอมมูนิตี้มอลล์หน้าคอนโด ส่งยิ้มทักทายกับพนักงานที่เคยเห็นหน้า เพราะเขาก็ถือว่าเป็นลูกค้าประจำของร้านนี้เลยเหมือนกัน สายน้ำค่อนข้างชอบ ทั้งรสชาติ บรรยากาศ แถมยังเปิดตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงด้วย
“ชาพีชเหมือนเดิมนะครับ” พนักงานที่ประจำเคาน์เตอร์เอ่ยทันทีที่เห็นสายน้ำเดินไป
เจ้าตัวพยักหน้ารับพร้อมรอยยิ้ม “ครับ ชาพีชครับ”
ชาพีชเย็น ๆ คือเมนูเครื่องดื่มเมนูโปรดของสายน้ำ กลิ่นหอม ๆ รสชาติหวานอ่อน ๆ ดื่มแล้วรู้สึกชื่นใจเป็นที่สุด แม้ว่าสายน้ำจะไม่ชอบเครื่องดื่มที่มีรสหวาน แต่ชาพีช และชาผลไม้อื่น ๆ เป็นข้อยกเว้น เพราะถึงแม้จะมีรสหวาน แต่ก็ไม่ได้หวานจนแสบคอ แต่ตอนนี้เริ่มมีอีกหนึ่งเมนูที่มาหยุดอยู่ข้าง ๆ ชาพีช คือน้ำแดง แต่มีข้อจำกัดที่ว่า... น้ำแดงแก้วนั้นต้องเป็นแก้วที่ใครบางคนซื้อให้ ไม่อย่างงั้นมันจะไม่ใช่เมนูโปรด เพราะรสชาติที่หวานมากจนต้องเบ้หน้า
นั่งรออยู่ไม่นานพนักงานก็ยกแก้วใส่ชาพีชเย็น ๆ มาให้ สายน้ำเอ่ยขอบคุณ ยกมาดื่มให้ชื่นใจก่อนจะเดินออกจากร้านเพื่อกลับเข้าคอนโด ชาพีชถูกนำไปแช่ไว้ในตู้เย็น ก่อนที่เจ้าของห้องจะเดินเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า
มือทั้งสองข้างจับผ้าขนหนูขยี้ผมตัวเองเบา ๆ ระหว่างที่เดินออกมาจากห้องน้ำ กางเกงขาสั้นใส่สบายกับเสื้อยืดคอกลมคือชุดนอนตัวโปรดของสายน้ำ เจ้าตัวเดินเอาผ้าไปตากให้เรียบแล้ววกกลับมาที่เคาน์เตอร์ครัวเล็ก ๆ เทข้าวผัดไก่ใส่จาน หยิบชาพีชในตู้เย็นออกมาแล้วเดินถือทั้งสองอย่างไปที่โซฟาหน้าโทรทัศน์
กินมื้อเย็นยามดึกไปก็ดูโทรทัศน์ สลับกับหยิบโทรศัพท์มากดตอบข้อความของเพื่อนไปด้วย รวมถึงข้อความของใครบางคนที่ส่งมาหาเขาเมื่อเกือบครึ่งชั่วโมงก่อน ข้อความที่ถามว่าเขาเลิกซ้อมหรือกลับ กลับถึงห้องหรือยัง
HinPaa
เลิกซ้อมหรือยัง?SAINAM karp
เลิกแล้วครับ กลับถึงห้องเรียบร้อยแล้ว
สายน้ำตอบกลับไป รออยู่ไม่นานอีกฝ่ายก็ส่งข้อความกลับมาอีกรอบ
HinPaa
ซ้อมวันนี้เป็นยังไงบ้าง โอเคไหมSAINAM karp
โอเคเลยครับ ผมกับน้ำรินรำได้ลื่นไหลแล้วครับ
ตรงที่ติดขัดก็ไม่มีแล้ว
จะมีก็แต่ความตื่นเต้นนี่แหละครับ
HinPaa
สู้ ๆ ยังไงก็ทำกันได้อยู่แล้ว ทั้งเรา ทั้งน้ำรินเลยSAINAM karp
ขอบคุณครับ
HinPaa
แล้วพรุ่งนี้ซ้อมหรือเปล่า หรือว่าหยุดแล้วSAINAM karp
ซ้อมครับ ตอนเช้าไปซ้อมกับส่วนกลางครับ
เลิกซ้อมแล้วผมก็นัดกับน้ำรินมาซ้อมกันต่อ
เพราะวันศุกร์จะพักกันครับ
HinPaa
พรุ่งนี้พี่ว่าง เดี๋ยวเข้าไปช่วยดูSAINAM karp
ขอบคุณมากครับ
สายน้ำยิ้มให้กับข้อความที่แสดงอยู่บนหน้าจอโทรศัพท์ วันนี้หินผามีนัดทำรายงานกลุ่มกับเพื่อน ๆ เลยไม่สามารถมาช่วยดูพวกเขาซ้อมรำกันได้ แอบผิดหวังนิดหน่อยที่ไม่ได้เจอแต่สายน้ำก็เข้าใจได้ เพราะฉะนั้นเลยอดดีใจไม่ได้ที่พรุ่งนี้อีกฝ่ายจะมาช่วยดูให้
เป็นความสุขเล็ก ๆ น้อย ๆ ของคนที่แอบรัก แค่ได้เห็นเขา แค่เขามาอยู่ใกล้ ๆ หัวใจก็พองโตแล้ว เรื่องราวความรักที่สายน้ำมีให้กับหินผามันค่อนข้างยาวนาน ไม่ใช่แค่หนึ่ง หรือ สองปี แต่มันยาวนานกว่านั้น น่าจะเป็นตั้งแต่ก่อนที่สายน้ำจะย้ายไปต่างประเทศเสียด้วยซ้ำไป เป็นความรู้สึกที่ตอนเด็ก ๆ เขาไม่เข้าใจ แต่พอโตขึ้น สายน้ำถึงได้รู้ว่าความรู้สึกข้างในใจของตัวเองนั้นคืออะไร เป็นของจริง ไม่ใช่สิ่งที่คิดไปเอง
HinPaa
แล้วนี่อาบน้ำ กินข้าวหรือยังโทรศัพท์สั่นและแจ้งเตือนให้สายน้ำก้มลงมอง หินผาส่งข้อความต่อบทสนทนามาหา
SAINAM karp
เรียบร้อยแล้วครับ
แล้วที่พี่ไปทำงานมา เรียบร้อยดีไหมครับ
HinPaa
เรียบร้อยดี
ถึงแม้จะต้องนั่งฟังเดียร์กับทัชเถียงกันทุก ๆ ชั่วโมงก็เถอะSAINAM karp
55555
ผมเห็นพี่เดียร์พี่ทัชชอบเถียงกันเป็นประจำเลย
HinPaa
อือ มันเป็นมานานแล้วล่ะ
เห็นมันบอกว่าตั้งแต่เด็ก ๆ แล้ว เถียงกันมาตลอด
โตป่านนี้ก็ยังเถียงกันไม่เลิก
SAINAM karp
พี่เดียร์ พี่ทัช เขาเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก ๆ เลยเหรอครับ
HinPaa
ใช่แล้วล่ะSAINAM karp
ดีจังนะครับ อยู่ด้วยกันนานเลย
ผมย้ายไปต่างประเทศหลายปี เพื่อนสมัยเด็ก ๆ ที่อยู่ไทยก็เลยไม่ค่อยมี
HinPaa
อย่างนั้นเหรอ
ตอนเด็ก ๆ พี่ก็มีเพื่อนสนิทอยู่นะ
แต่ก็นานแล้ว ไม่ได้ติดต่อกันเลยSAINAM karp
อย่างนั้นเหรอครับ น่าเสียดายเนอะ
HinPaa
อือ
น่าเสียดายอยู่เหมือนกัน
ไปนอนเถอะ จะได้พักผ่อนเยอะ ๆ
ฝันดีนะสายน้ำSAINAM karp
ครับ
ฝันดีครับพี่หินผา
“น่าเสียดายเนอะ...” สายน้ำพูดพึมพำกับตัวเอง
น่าเสียดายที่เวลาของวันนี้หมดลงแล้ว และน่าเสียดายที่เขาได้คุยกับหินผาเพียงเท่านี้ พวกเขาไม่ได้คุยกันทุกวัน จะมีแค่บางวันเท่านั้นที่อีกฝ่ายทักมาถามไถ่ อย่างวันที่หินผาไม่ได้ไปดูสายน้ำซ้อมรำ หรือไม่ก็วันที่กลับดึกมาก ๆ ก็จะส่งข้อความมาถามว่ากลับถึงห้องหรือยัง การพูดคุยแต่ละครั้งก็ไม่ได้นานมากนัก
ถึงแม้จะเคยบอกกับตัวเองแล้วก็เบลเพื่อนในกลุ่มว่าไม่คิดจะจีบหินผา แต่พอได้มาอยู่ใกล้ ๆ ได้พูดคุยกัน ลึก ๆ ในใจสายน้ำก็นึกหวังว่าอยากให้หินผามองเห็นความรู้สึกของตัวเองบ้าง
“แบบนี้ไม่ดีเลย ไม่ดีมาก ๆ เลยสายน้ำ” ได้แต่ทิ้งตัวลงนอนบนโซฟาคว้าหมอนอิงมากอดเอาไว้แน่น “โลภมากแบบนี้ไม่ดีเลยนะ”
“ไหนเคยสัญญากับตัวเองเอาไว้แล้วไง ว่าแค่ได้มาเรียนที่เดียวกัน ได้เห็นว่าพี่เขามีความสุขดีก็พอใจแล้ว ทำไมตอนนี้มันเริ่มไม่พอแล้วล่ะสายน้ำ”
สายน้ำเคยสัญญากับตัวเองเอาไว้ วันที่ตัดสินใจจะมาเรียนต่อที่มหาวิทยาลัยแห่งนี้ สัญญากับตัวเองว่าขอให้เขาได้กลับมามองเห็นหินผาอีกครั้ง แค่มอง และอวยพรให้อีกฝ่ายมีความสุขแค่นั้นก็พอ
แต่ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมวันนี้ความรู้สึกนั้นเริ่มไม่พอ พอได้ใกล้ชิด ได้คุย ก็เริ่มโลภ หวังอยากได้อะไรที่ใหญ่ขึ้นกว่าเดิม ความพอใจของสายน้ำไม่ได้อยู่ที่การแอบมองอีกฝ่ายอีกแล้ว แต่ความพอใจของสายน้ำคือการได้เจอหน้า ได้พูดคุยกัน
ซึ่งแบบนี้มันไม่ดีเลย...
ไม่ดีต่อใจ และ ความรู้สึกของสายน้ำเลย
❖ ❖ ❖ ❖ ❖ ❖ ❖ ❖ ❖ ❖
มาแล้วจ้า มาแล้ว~~
ตอนนี้เจอกันกับน้องสายน้ำ และ พี่หินผาในรูปแบบออนไลน์กันก่อนเนอะ
คือแบบ... อยากจะบอกว่าน้องสายน้ำน่ารักมาก ๆ อ่ะ ฟางจินตนาการนู้น นี่ นั่น แล้วแบบ น้องน้ำ น้องงงง
ทำไมน่ารักแบบนี้ เขินพี่เขาเหรอ น่ารักจังลูก แต่คือแบบยังไม่ได้เขียนถึงไง
คนอ่านเลยอาจจะยังไม่ค่อยเห็นมุมน่ารัก ๆ ของน้อง แต่น้องน่ารักจริง ๆ เชื่อฟางเถอะจ้า
เชื่อฟาง และ หลงรักน้องสายน้ำกันเยอะ ๆ นะคะ ^^
ขอบคุณนะคะ
#เมื่อหินผาจรดสายน้ำ
หัวข้อ: Faculty of Love . 2 : เมื่อหินผาจรดสายน้ำ l ครั้งที่ "21" [END] l P.23 07-04-63 (อ่าน 77588 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก