หาเพื่อนนอนสนใจทัก DM ครับ : ตอนพิเศษวันคริสต์มาส [25/12/2019] P.30
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: หาเพื่อนนอนสนใจทัก DM ครับ : ตอนพิเศษวันคริสต์มาส [25/12/2019] P.30  (อ่าน 240229 ครั้ง)

ออฟไลน์ JackXy Wu

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 84
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +72/-5
บทที่ 29

สื่อการเรียนการสอน





เรื่องพี่พระพายผ่านไปด้วยดี พี่พริ้งเคลียร์ให้เรียบร้อยพร้อมขู่ฟ้องทุกสำนักข่าวที่พยายามขุดต่อ พี่พระพายแอบมากระซิบบอกผมว่าพี่เพลิงเองก็สืบเรื่องจนเจอคนปล่อยข่าวและทำการ ‘ขอความร่วมมือ’ จนทุกอย่างกลับมาเป็นปกติ อย่างน้อยผมก็คิดแบบนั้นนะ แต่ก็ดีแล้วล่ะ เพราะตอนนี้เข้าช่วงสอบมิดเทอมพอดี พี่พระพายจะได้ไม่ต้องกังวลกับเรื่องพวกนั้น เพราะแค่เนื้อหาวิชาวิจัยก็ทำพี่พระพายสติหลุดเยอะแล้ว

ส่วนฟรองซ์กลับญี่ปุ่นไปเมื่อสามวันก่อน มีอะไรแปลกๆ นิดหน่อยให้ผมเก็บมาคิด เพราะนอกจากพี่พระพายที่ตามผมไปส่งฟรองซ์แล้ว พี่สายฟ้าก็ยังมาส่งฟรองซ์ด้วย แถมตอนฟรองซ์จะเข้าเกตผมเห็นพี่สายฟ้าจูงมือฟรองซ์ไปคุยอะไรกันไม่รู้สองคน เห็นแค่ฟรองซ์หน้าแดง รีบหมุนตัวเดินเข้าเกต ส่วนพี่สายฟ้าหัวเราะตามหลัง

พี่พระพายบอกสองคนนี้จีบกันอยู่ แต่ก็โดนพี่สายฟ้าโบกหัวไปทีนึง ผมสงสัยมากๆ เลยทักไปถามฟรองซ์ แต่เขาเลี่ยงจะตอบผมเลยถอดใจ เพราะปกติก็คาดคั้นคนอื่นไม่เก่งอยู่แล้ว เดี๋ยวถ้าฟรองซ์อยากเล่าเขาคงเล่าให้ฟังเองนั่นแหละ

แต่ตอนนี้มีอย่างอื่นที่น่าสงสัยมากกว่า เช่น…

“เฟนลูก มีพัสดุมาส่งห้องหนูอีกแล้ว” คุณป้าเจ้าของหอกวักมือเรียกผมให้แวะที่เคาน์เตอร์ กล่องพัสดุขนาดกลางถูกส่งมาให้ หน้ากล่องประทับชื่อร้าน NekoCosplay Shop มีรอยปากกาเมจิกเขียนข้อความในวงเล็บข้างชื่อร้านว่า (สื่อการเรียนการสอน) “ของพระพายเขาน่ะ ป้าฝากหนูรับไปเลยแล้วกันนะ”

“ได้ครับป้า”

ผมพยักหน้า เซ็นชื่อรับของเรียบร้อยก็หอบหิ้วกล่องพัสดุของพี่พระพายขึ้นห้อง เอามันไปวางกองกับกล่องอื่นๆ ที่ถูกส่งมาก่อนหน้านี้ที่มุมห้อง ผมนับดูแล้ว นี่เป็นกล่องที่สิบพอดี ทุกกล่องถูกแกะเช็กของข้างในและแปะเทปไว้เหมือนเดิม ผมไม่รู้ว่ามันคืออะไร...หมายถึงจากชื่อร้านผมรู้ว่ามันคืออะไร แต่ไม่รู้ว่าของข้างในเป็น ‘แบบไหน’ มากกว่า พี่พระพายไม่เคยเปิดให้ผมเห็น และผมก็ไม่กล้าไปเปิดของเขา มันดูไม่มีมารยาท

พี่พระพายมีท่าทีลับๆ ล่อๆ ตอนของพวกนี้มาส่งช่วงแรก เขาพยายามไม่ให้ผมเห็นชื่อร้านบนกล่อง แต่สุดท้ายผมก็เห็น แต่ไม่ได้ว่าอะไร หลังจากนั้นพี่พระพายก็สั่งบ่อยขึ้น ของมาส่งเยอะขึ้น จากการสังเกตผมคิดว่าพอจะรู้แล้วว่าเขาสั่งมาทำไม แต่ก็ยังถ่ายรูปส่งไลน์ให้พี่สายฟ้ากับพี่ดารัญดูเพื่อยืนยันความคิดตัวเอง

พี่ดารัญส่งจุดสามจุดมาให้แล้วหายไปครึ่งชั่วโมงก่อนตอบกลับมาอีกข้อความว่า ‘มันคงอยากแก้เครียดจากช่วงสอบล่ะมั้ง’ ส่วนพี่สายฟ้าบอกว่า ‘อย่าเข้าไปใกล้กล่องพวกนั้นนะ หนีไป เชื่อพี่!!!’

ชัดเลย

ต้องใช่อย่างที่ผมคิดแน่ๆ

แอ๊ด…

เสียงเปิดประตูห้องดังขึ้นขัดความคิดผม พี่พระพายกลับมาแล้ว เขาดูตกใจที่เห็นผมยืนนิ่งอยู่หน้ากองพัสดุของเขา อีกฝ่ายรีบเดินเข้ามาใกล้

“ป้าบอกว่าฝากพัสดุพี่ขึ้นมากับหนู?”

“อ้อ นี่ไงพี่” ผมชี้กล่องล่าสุด สบตาเขา “เพิ่งมาวันนี้ เราเลยเอามาวางไว้กับกล่องอื่นๆ”

“หนู…” พี่พระพายชะงักไปนิด เขาอ้อมแอ้มถาม “ยังไม่ได้เปิดดูอะไรใช่มั้ย?”

“หือ? เราไม่เปิดดูหรอก เสียมารยาทจะตาย”

“พี่ไม่ได้จะว่าหนูนะเฟน”

“ไม่ๆ เราก็ไม่ได้โกรธ” ผมรีบโบกมือปฏิเสธเมื่อเห็นพี่พระพายหน้าตาตื่น “เราแค่บอกเฉยๆ ว่าพี่ไม่ต้องกังวลนะ เราโอเคกับรสนิยมพี่ทุกอย่างนั่นแหละ”

“เดี๋ยว…” พี่พระพายขมวดคิ้วแน่น “หนูรู้แล้วเหรอ?”

“รู้สิ” ผมพยักหน้ารับแรงๆ ยิ้มให้พี่พระพาย “ไม่ได้เดายากสักหน่อย”

“งั้น…” พี่พระพายหรี่ตาลง เขาถูมือไปมา แลบลิ้นเลียริมฝีปาก ลมหายใจดังฟึดฟัดๆ ค่อยๆ ย่างเท้าก้าวเข้าหาผม “ถ้าพี่จะลอง…”

“ตามสบายเลยพี่ เราโอเค เรารักพี่นะ รับได้ทุกอย่างนั่นแหละ” พอผมตอบไปแบบนั้นพี่พระพายก็ตาวาว เสียงลมหายใจดังหืดหาดมากกว่าเดิม ปีกจมูกบานออกเล็กน้อยเหมือนพยายามจะกลั้นยิ้ม “เดี๋ยวเราขอไปอาบน้ำก่อนนะ เหนียวตัวมากเลย พี่จะแกะเช็กของก็ตามสบาย เราไม่แอบดู สัญญาเลย”

ผมยิ้มให้พี่พระพายอีกครั้งแล้วเดินไปหยิบชุดนอนกับผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไป ได้ยินเสียงตะโกนร้องเยสดังๆ หลังปิดประตู อดยิ้มไม่ได้ พี่พระพายคงดีใจที่ผมเข้าใจรสนิยมของเขาและไม่ห้าม

ตอนอยู่ญี่ปุ่นเรื่องแต่งคอสเพลย์หรือครอสเดรสเป็นเรื่องปกติจะตาย ถ้าพี่พระพายจะแต่งบ้างผมว่าก็น่ารักดี ช่วงสอบมันเครียดซะขนาดนี้ หาอะไรทำเป็นงานอดิเรกผ่อนคลายได้ผมก็สนับสนุนนะ ไม่ได้มองว่าแปลกอะไร

พี่พระพายยังฮัมเพลงไม่หยุด

เขาคงมีความสุขจริงๆ นั่นแหละที่จะได้แต่งครอสเดรส



พี่พระพายกำลังมองผม อันที่จริงผมรู้ตัวมาสักพักแล้วว่าโดนแอบมอง แต่พอหันหน้าไปเขาก็ทำเป็นก้มหน้าหนี พี่พระพายเป็นอะไรไปอีกแล้วก็ไม่รู้ ผมเลยปิดหนังสือสอบที่กำลังอ่าน ลุกจากเตียงเดินไปหาพี่พระพาย เขานั่งพิมพ์งานอยู่ที่โต๊ะทำงานข้างเตียง

“พี่…” ผมชะโงกหน้ามองพี่พระพาย “พี่แอบมองเรามาตั้งนานแล้ว มีอะไรไม่พูดกันตรงๆ ล่ะ?”

“คือว่าพี่…”

พี่พระพายสายตาลอกแล่ก สุดท้ายก็ถอนหายใจ หมุนเก้าอี้มาหาแล้วดึงตัวผมไปนั่งตักกอดเอวเอาไว้หลวมๆ ผมเอนตัวพิงอกเขา เอี้ยวหน้าไปด้านหลังมองอีกฝ่าย

“หนูพูดจริงใช่มั้ยเฟน ที่บอกว่ารับได้”

“โธ่ เราก็นึกว่าเรื่องอะไร” ผมหลุดหัวเราะ พยักหน้ารับให้เขามั่นใจ “รับได้สิ เราจะโกหกพี่ไปทำไม”

“ก็เผื่อหนูเปลี่ยนใจงี้ พี่ดีใจเก้อเลยนะ” พี่พระพายก้มหน้าหอมแก้มผมฟอดหนึ่งแล้วเกยคางกับหัวผม “ตอนแรกพี่คิดว่าหนูจะโกรธด้วยซ้ำที่พี่คิดอะไรแบบนี้”

“เราจะโกรธพี่ทำไม มันเป็นรสนิยมส่วนบุคคล”

“เพราะหนูน่ารักกับพี่แบบนี้ไงเฟน” พี่พระพายหอมหัวผมรัวๆ สองแขนแข็งแรงกอดเอวผมแน่นขึ้น “งั้นลองวันนี้เลยได้มั้ยเฟน”

“เอางั้นเลยเหรอพี่?”

“เอางี้เลย พี่ตื่นเต้นจะตายอยู่แล้ว”

ฟังจากน้ำเสียงผมก็เชื่อแล้วว่าพี่พระพายตื่นเต้นขนาดไหน เห็นเขาดีใจขนาดนี้ผมเลยพยักหน้าอนุญาต พี่พระพายเลยอุ้มผมออกจากตักแล้วรีบวิ่งไปขนกล่องพัสดุทั้งหลายมากองไว้กลางห้อง จากนั้นกวักมือเรียกผมไปดู สีหน้าท่าทางกระตือรือร้นมากๆ

พี่พระพายต้องเก็บกดไม่กล้าครอสเดรสเพราะกลัวผมไม่โอเคมานานแค่ไหนเนี่ย เขาน่าสงสารจริงๆ

“อันนี้เป็นชุดแรกที่พี่สั่งมา น่ารักมั้ยเฟน”

พี่พระพายสะบัดชุดมินิเดรสสายเดี่ยวสีขาวกางตรงหน้าผมที่นั่งมอง มันมีลายสตรอเบอร์รี่สีแดงเล็กๆ ประดับ ช่วงเอวเป็นจั๊มพ์ยางยืด ชายกระโปรงบานออกเล็กน้อย ผมขมวดคิ้วกับขนาดของมัน พอมองสลับกับตัวพี่พระพายแล้ว นึกไม่ออกว่าเขาจะยัดตัวเองเข้าไปในชุดนี้ได้ยังไง

“เอ่อ ก็น่ารักดีนะพี่”

“ใช่มั้ยล่ะ เหมาะมากๆ เลย” พี่พระพายยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ผมเม้มปาก อยากจะบอกว่าลายนี้ไม่เหมาะกับพี่เลย มันตัวเล็กกุ๊กกิ๊กไป พี่ใส่ไม่ได้หรอก แต่ก็กลัวเขาจะเสียใจเลยได้แต่เงียบปากเอาไว้

“แล้วตัวนี้ล่ะหนู”

ตัวที่สองเป็นเสื้อครอปสีดำกับมินิสเกิร์ตลายสก็อตสีแดงดูเซ็กซี่ มันสวยนะ แต่ขนาดของมันพี่พระพายก็ใส่ไม่ได้อยู่ดี

“...ก็เซ็กซี่ดีนะพี่ พี่ชอบแบบนี้เหรอ?”

“ก็ชอบ แต่พี่ชอบแนวที่ใส่แล้วรู้สึกบริสุทธิ์ไร้เดียงสามากกว่า” เขาก้มหน้าก้มตาตอบในขณะแกะกล่องพัสดุกล่องถัดไป “ไม่ก็อะไรที่แฟนตาซีหน่อย แบบอันนี้”

“เซ็ตคอสเพลย์น้องแมว?”

“ถูกต้องนะครับบบ” พี่พระพายขยิบตาให้ผม เขาหยิบหูแมวนุ่มฟูสีขาวกับหางฟูๆ สีเดียวกันขึ้นมาถือไว้ “พี่สั่งตอนมีโปรโมชั่นแถมอุ้งมือแมวพอดี ไม่งั้นต้องซื้อแยกนะเนี่ย”

“แกะกล่องต่อไปดีกว่าพี่”

“ใจร้อนจังเลยหนู แต่พี่เข้าใจ มันตื่นเต้นกว่าปกติเนอะแบบนี้อะ”

ผมได้แต่พยักหน้ารับแม้จะไม่ค่อยเข้าใจอะไรเท่าไหร่ มองพี่พระพายที่หยิบชุดนู้นชุดนี้ขึ้นโชว์ ตั้งแต่ชุดนักเรียนหญิงญี่ปุ่นกระโปรงแดง ชุดเมดฟูฟ่อง ชุดผ้ากันเปื้อนสีขาวแขนเป็นจีบระบายและเว้าเปลือยหลัง แล้วนั่นอะไร...ชุดหนูน้อยหมวกแดง?

นอกจากนี้ก็มีชุดคอสเพลย์โคนันที่กางเกงขาสั้นจุ๊ดคืบครึ่งน่าจะได้ กับเซ็ตสัตว์น้อยน่ารัก (พี่พระพายบอกมาแบบนี้) นอกจากหูแมวแล้วก็มีหูกระต่ายกับหางกลมๆ ปุกปุย

รู้ตัวอีกทีรอบตัวผมก็เต็มไปด้วยเสื้อผ้าหลายชุดวางเรียงเข้าเซ็ตอย่างเป็นระเบียบ พอหันมองพี่พระพายก็เห็นเขายิ้มกว้างจนเอามุมปากห้อยกับหูได้เลย

“มันน่ารักดีนะพี่ เราโอเค แต่เราติดปัญหานิดนึง”

“อะไรเหรอหนู?”

“พี่ว่าไซซ์มันเล็กไปมั้ย”

“ไม่นี่ พี่ว่าพอดีเลยนะ” พี่พระพายขมวดคิ้วแน่น เขาจ้องหน้าผมอย่างงงๆ “ใส่พอดีเลย สายตาพี่กะไม่เคยพลาด”

“ถ้าใส่แล้วมันจะแตกมั้ยพี่” ผมลูบๆ ตรงตะเข็บผ้า ไม่รู้ว่าตัดเย็บดีแค่ไหน ถ้าพี่พระพายฝืนยัดตัวเองลงไปตะเข็บจะแตกมั้ยนะ?

“แตกสิหนู ยิ่งเห็นใส่ชุดพวกนี้พี่ยิ่งแตกทะลักทลาย”

“อ้าว งั้นจะดีเหรอพี่” ผมเงยหน้ามองเขา “ถ้ามันแตกพี่ไม่เสียดายเหรอ”

“พี่ผลิตได้ใหม่เรื่อยๆ เลยครับ ไม่ต้องห่วงพี่นะ”

พี่พระพายยิ้มหวาน ส่วนผมงงไปแล้ว ผลิตได้เรื่อยๆ ในความหมายพี่พระพายนี่ยังไง ซื้อใหม่ได้เรื่อยๆ ถ้าตัวเก่าขาดเหรอ หรือผลิตแบบซ่อมได้ ถ้าตะเข็บแตกก็จะเย็บเองแบบนี้ ผมว่าช่วงหลังๆ ก็แม่นภาษาไทยมากกว่าเดิมนะ หรือเพราะเป็นคำพูดของพี่พระพายผมเลยจับใจความไม่ค่อยได้กันแน่?

“ถ้าพี่ว่างั้นเราก็ไม่มีอะไรแล้วล่ะ”

“หนูเลือกสิ ชอบตัวไหน”

“ให้เราเลือกเหรอ” ผมคิดว่าเขาคงเลือกไม่ถูกเพราะชอบหมดแน่ๆ เลยหันกลับมาเลือกชุดให้พี่พระพาย พยายามหาชุดที่เขาน่าจะยัดตัวลงไปได้โดยตะเข็บเสื้อไม่ปริแตกซะก่อน “ตัวนี้แล้วกันพี่”

“ใจตรงกันเลย” พี่พระพายยิ้ม เขาหยิบมินิเดรสสายเดี่ยวตัวแรกขึ้นมา มือลูบเนื้อผ้าเบาๆ ในขณะหรี่ตาจ้องหน้าผมแล้วยื่นมาให้ “อะ หนูเปลี่ยนเลย”

“หือ? เราว่าพี่เปลี่ยนเองน่าจะถนัดกว่านะ”

“หนูอยากให้พี่ใส่ให้เหรอ” พี่พระพายตาโต ริมฝีปากสั่นระริก รับกับจมูกที่เดียวก็ฟีบเดี๋ยวก็บานตามจังหวะการกลั้นยิ้ม “อรุ่ม แค่คิดก็อรุ่มแล้วหนู ยั่วยวนพี่ขนาดนี้จะไปไหนรอด มาค่ะ ถอดเสื้อเลยคนดี พี่จะเปลี่ยนให้”

“เดี๋ยวพี่พระพาย!” ผมตาโตรีบยกมือห้ามเขาแล้วถดตัวหนี “พี่หมายความว่ายังไงที่ให้เราถอดเสื้อ?”

“ก็หมายความตามนั้นไงหนู”

“ฮะ?”

“ก็พี่จะเปลี่ยนเสื้อให้หนูไง หนูเลือกเสร็จแล้วนี่” ไม่ว่าเปล่า พี่พระพายชี้มาที่มินิเดรสในมือผม “อย่าบอกนะว่าจะเปลี่ยนใจ? ไม่ได้เลยนะเฟน หนูบอกพี่แล้วว่ารับได้ พี่ถามย้ำตั้งหลายทีหนูก็พยักหน้าหงึกๆ บอกรับรสนิยมพี่ได้ถ้าพี่อยากให้หนูครอสเดรส”

“พี่...ไม่ใช่ เราว่าเข้าใจผิดไปใหญ่แล้ว!” ผมส่ายหน้ารัวๆ จนผมยุ่งไปหมด เบิกตาโตจ้องหน้าพี่พระพาย “เรานึกว่าพี่พระพายจะครอสเดรสเองต่างหากล่ะ!”

“พี่?” เขาชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง สีหน้ายับย่นไปหมด “จะครอสเดรส...หมายถึงหนูคิดว่าพี่ซื้อชุดพวกนี้มาใส่เอง?”

“ก็...ใช่ เราคิดแบบนั้น”

“...”

“ก็นึกว่าพี่เครียดกับเรื่องเรียน…” ผมหลบสายตาเขา ยกนิ้วเกาแก้มตัวเอง รู้สึกอายนิดหน่อยที่เดามั่วไปไกล “แถมพี่ยังไม่อยากให้เราเห็นของในกล่อง เราเลยนึกว่าพี่กลัวว่าเราจะไม่โอเคที่พี่อยากใส่ชุดกระโปรงน่ารักๆ”

“...แล้วหนูไม่คิดว่าที่พี่ไม่อยากให้เห็นเพราะกลัวหนูฟาดหัวพี่แบะถ้ารู้ว่าพี่ซื้อมาให้หนูใส่บ้างเหรอ”

“เราขอโทษที่มองพี่ในแง่ดีเกินไป...”

“ไม่เป็นไร พี่ไม่เจ็บ” พี่พระพายหน้ากระตุกน้อยๆ เขาค่อยๆ คืบคลานเข้ามาหาผม แววตาเปล่งประกาย “แต่หนูตกลงแล้ว ถึงจะคุยกันคนละเรื่องก็เถอะ…”

“เอ่อ พี่ เราว่ามัน…”

“ถือซะว่าทำบุญทำทานให้พี่นะเฟน” คราวนี้พี่พระพายหน้าเศร้าลง แววตาแดงก่ำมีน้ำตาคลอ “หนูรู้มั้ยว่าพลังชีวิตพี่ถูกวิจัยสูบไปจนจะหมดแล้ว ไม่รวมวิชาอื่นๆ อย่างน้อยก่อนที่พี่จะตายคาห้องสอบ พี่ขอหนูแค่นี้ได้มั้ยคะคนดี สานฝันพี่ที แลกกับอะไรก็ยอม”

“แลกกับอะไรก็ยอมเหรอ”

“ใช่หนู นะ ขอพี่แบบจุกๆ หน่อย”

ผมเม้มริมฝีปาก ชั่งใจเล็กน้อย มองมินิเดรสสายเดี่ยวในมือตัวเอง อย่างที่บอกว่าเรื่องคอสเพลย์สำหรับผมที่เห็นมาตั้งแต่เด็กๆ มันปกติ ถึงแม้จะไม่เคยคอสฯ เองแต่ก็...อืม คงไม่แย่มั้ง?

“งั้น...เราใส่ให้พี่ดูก็ได้ แต่มีข้อแลกเปลี่ยน” ผมรีบพูดขึ้นเมื่อเห็นพี่พระพายตาวาวตั้งตาจะโดดเข้ามาขย้ำผม “พี่ต้องใส่เป็นเพื่อนเรา”

“...” รอยยิ้มพี่พระพายแข็งค้าง นานทีเดียวกว่าเขาจะพูดออกมา “หนู…”

“พี่บอกเราว่าแลกกับอะไรก็ยอม”

“แต่…”

“พี่ยังอยากเห็นเราใส่เลย ทำไมพี่ใส่ให้เราดูบ้างไม่ได้ล่ะ ความเท่าเทียมอยู่ตรงไหนเหรอ” ผมกะพริบตาจ้องหน้าพี่พระพาย “ใส่แค่กระโปรงนักเรียนสีแดงกับหูกระต่ายก็ได้”

“พี่นึกภาพแล้วแบบ…” พี่พระพายหน้ายับไปแล้ว “พี่ไม่ได้น่ารักแบบหนูนะเฟน หนูจะมีภาพหลอนติดตานะคนดี อีกอย่างพี่ซื้อมาแต่ไซซ์หนู ถ้าให้พี่ยัดตัวเองลงไป…”

“กระโปรงเป็นขอบยางยืดฟรีไซซ์นะพี่”

“...”

“แล้วแต่พี่นะ ถ้าไม่อยากเห็นเราใส่เดรสสั้นๆ พลิ้วๆ ก็ไม่ต้อง…”

“ใส่ พี่จะใส่!”

“พี่หื่นอะ” ผมหลุดหัวเราะเมื่อเห็นแววตาวาววับของเขา หยิบหูกระต่ายกับกระโปรงนักเรียนสีแดงให้พี่พระพาย “พี่เปลี่ยนก่อนแล้วเราจะเปลี่ยนตาม”

“เปลี่ยนพร้อมกันสิหนู ไหนเมื่อกี้ใครถามหาความเท่าเทียม หนูเห็นพี่เปลี่ยนก่อนก็ได้เปรียบสิ” พี่พระพายดัดเสียงเล็กเสียงน้อย เขายกสองมือไขว้ปิดอกบิดตัวไปมา กะพริบตาปิ๊บๆ ใส่ผม พอโดนย้อนแบบนี้ผมก็ได้แต่เม้มปากแน่น เถียงไม่ออก ได้แต่พยักหน้ารับ

“เปลี่ยนพร้อมกันก็ได้” แล้วผมก็ถอดเสื้อยืดที่สวมนอนออกตรงนั้นและสวมเดรสทางหัว ได้ยินเสียงสูดหายใจเฮือกพร้อมเสียงปังสั้นๆ พอหัวโผล่พ้นเสื้อเลยเห็นพี่พระพายกำลังโขกหัวตัวเองกับขอบเตียงอยู่ ส่วนสายตาก็จ้องผมเขม็ง “เอ่อ พี่?...”

“ขาวหนอ ชมพูหนอ”

“...”

“น่าดูดหนอ…”

“พี่พระพาย!” ผมโยนชุดน้องเมดใส่หน้าเขา อีกฝ่ายสะดุ้ง “ไหนบอกเปลี่ยนพร้อมกัน ใส่กระโปรงไปเลยนะ”

“จ้าๆ แหม เขี้ยวจังเลย” พี่พระพายบ่นแต่ก็ยอมยัดตัวเองลงไปในกระโปรงสีแดงจนได้ทั้งที่ยังใส่กางเกงนอนขายาวอยู่ ก่อนหยิบที่คาดผมหูกระต่ายมาสวม “พอใจหนูแล้วใช่มั้ยเฟน ไหนคราวนี้หนูลุกให้พี่ดูเต็มๆ ตัวหน่อย”

ผมอายนิดหน่อย แต่ก็ลุกยืนให้พี่พระพายดู สายเดี่ยวที่สวมทำให้รู้สึกโป๊ๆ แถมเย็นวาบ ดีที่วันนี้ผมสวมกางเกงนอนขาสามส่วน ข้างล่างเลยไม่หวิวไปด้วย พี่พระพายหรี่ตาจ้องผมตั้งแต่หัวจรดเท้า เขาขมวดคิ้ว

“ถอดกางเกงหน่อยหนู มันแลบออกมา ไม่สวย”

“แต่พี่…”

“อะ พี่ถอดเป็นเพื่อนหนูเลย!” พี่พระพายว่าอย่างใจปล้ำ เขาลงมือถอดกางเกงตัวเองออกทันที ทำให้ตอนนี้เขาสวมกระโปรงสีแดงตัวเดียว(แต่ข้างในน่าจะใส่บ็อกเซอร์อยู่นะ)ซึ่งมันยาวไม่ถึงเข่าเขาด้วยซ้ำ ผมเผลออ้าปากหวอมองกล้ามขาและขนหน้าแข้งพี่พระพายกับกระโปรงสีแดงและหูกระต่ายบนหัวเขา เจ้าตัวก็นั่งเรียบร้อยเหลือเกิน ขัดสมาธิจนกระโปรงร่นขึ้น ท่านั่งแมนมากพี่ แต่แบบ ฮืออ พี่จะโป๊นะ หุบๆ หน่อย “ตาหนูถอดแล้วเฟน”

พี่พระพายเร่ง ผมสูดหายใจลึก บอกตัวเองสู้ๆ ก่อนถอดกางเกงนอนออก ตอนนี้ผมเหลือแค่กางเกงในตัวเดียวเท่านั้นที่ใส่ไว้ข้างใน มินิเดรสตัวนี้สั้นมาก จากเอวลงมาน่าจะสองคืบครึ่งได้ ผมรู้สึกเย็นๆ หวิวๆ จนต้องแอบดึงชายกระโปรงลงมาเล็กน้อย

“น่ารักจังเลยค่ะหนู” เขาตาวาว

“มันโป๊อะพี่” ผมหน้ามุ่ย ยังไม่ทันได้อ้าปากบ่นต่อก็โดนพี่พระพายรวบตัวอุ้มขึ้นแล้วจับโยนลงบนเตียงพร้อมกับคร่อมทับด้วยความรวดเร็ว ผมตาโต จับกระโปรงที่เปิดขึ้นดึงลงปิดของตัวเอง “พี่!”

“ขอได้มั้ยคะคนดี หนูเร้าอารมณ์พี่มากเลย”

“หะ หา?”

“เอากันนะคะหนู!”

“พี่ อื๊อ!”

v
v
v

ออฟไลน์ JackXy Wu

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 84
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +72/-5
- ต่อ -


[พระพาย]

ขอตั้งชื่อตอนนี้ว่ากระโปรงแดงตัวร้ายเผด็จศึกนายมินิเดรส!

ผมจูบเฟนจนน้องตัวอ่อนยวบหายใจหอบเมื่อผมผละใบหน้าออก ดวงตาใสช้อนขึ้นมอง จากนั้นเขาก็หลุดหัวเราะพรืดออกมาตัดอารมณ์จนผมงง

“พี่พระพายใส่หูกระต่ายน่ารัก”

“หนู ไม่ล้อสิ” ผมหน้ามุ่ย ก้มลงไปฟัดแก้มน้องแรงๆ จนเฟนยกมือดันอกผมไว้ แต่แรงแค่นี้จะห้ามอะไรได้ ผมซุกไซ้ลำคอน้อง สูดดมกลิ่นตัวหอมๆ ไล้ปลายจมูกลงมาวนเวียนกับหัวไหล่มนเปลือยเปล่า อ้าปากกัดเบาๆ พอให้ขึ้นรอยแดง ตวัดสายตาขึ้นสบกับแววตาหวานเยิ้มของน้อง “กระต่ายแล้วไงหืม รู้มั้ยว่ากระต่ายติดสัดตลอดทั้งปีนะ เดี๋ยวจะเอาให้ยืนไม่ได้เลย”

“ลามก อ๊ะ! พี่ พอก่อน อย่าล้วง...”

เฟนยันตัวขึ้นนั่ง พยามยามตะครุบห้ามมือผมที่ล้วงเลื้อยเข้าใต้กระโปรง เกี่ยวปลายนิ้วกับขอบชั้นในแล้วดึงลง ระหว่างนั้นผมจ้องหน้าเฟนนิ่ง สังเกตทุกการเปลี่ยนแปลงของสีหน้าเขา ตั้งแต่ตกใจจนเขินอาย หน้าแดงแจ๋ตอนปราการด้านในถูกผมถอดแล้วโยนทิ้งข้างเตียง

“คราวนี้ถ้าหนูดิ้นแรง กระโปรงเปิดจะโป๊นะคะ”

“พี่พระพายบ้า เราจะใส่ให้ดู ไม่ได้ตกลงให้พี่กินเราสักหน่อย!” น้องพยายามหุบขาเข้าหากัน แต่กระโปรงสั้นๆ ก็ไม่ช่วยปกปิดเท่าไหร่ ขาอ่อนนวลเนียนแทบจะกลืนกับชายกระโปรงสีขาว ยิ่งเฟนพยายามกระถดตัวหนี มองผมด้วยสายตาเหมือนเหยื่อตัวน้อย ผมยิ่งอยากรังแกให้น้องร้องไห้

มึงก็เป็นแบบนี้อะพระพาย สารชั่ว!

“แต่พี่ไม่ได้กินหนูมานานแล้วนะ” ผมทำเสียงอ้อน ขยับเข้าไปจูบน้อง บดคลึงริมฝีปากนิ่มให้เผยอออก สอดแทรกลิ้นเข้าไปตวัดเกี่ยวกับลิ้นเฟน เจ้าตัวเล็กจูบเก่งกว่าแต่ก่อน แถมยังเป็นงานมากขึ้น ผมอาศัยจังหวะที่น้องกำลังเคลิ้มกับรสจูบเกี่ยวสายเดี่ยวเขาลงจากไหล่ ส่งผลให้เสื้อน้องร่นลงตามจนเห็นผิวเนื้อขาวๆ และยอดอกสีหวานประดับบนนั้น

ผมไล่จูบตั้งแต่ลำคอ หัวไหล่ เรื่อยลงมาถึงแผ่นอกที่กระเพื่อมไหวตามจังหวะการหายใจหอบถี่ ตวัดสายตาขึ้นมองน้อง เฟนสบตาผมในขณะเผยอปากหอบ ผมกระตุกยิ้ม ตวัดลิ้นแลบเลียจุกนมนิ่มของเขาจนคนน่ารักแสดงสีหน้าเสียวซ่านออกมา และยิ่งผมครอบปากดูดดึงติ่งเนื้ออ่อน ละเลงลิ้นรัวปาดไปมา ใบหน้าเฟนก็ยิ่งบิดเบี้ยว น้องหลับตาปี๋ คิ้วขมวดแน่นเชิดหน้าขึ้น เสียงครางหวานดังสลับกับเสียงหอบหายใจ น้องจิกหัวผมไว้ หน้าอกแอ่นรับสัมผัสอย่างลืมตัว

“อ๊ะ อื๊อ พี่…”

“ชอบมั้ยคะ” ผมถาม กดลิ้นคลึงวนดูดดึงเอาใจ ส่วนอีกข้างก็ไม่ปล่อยว่าง ผมขยับนิ้วสะกิดเขี่ยให้ไม่น้อยหน้ากัน “กระตุกใหญ่เลยนะเฟน”

“ฮึก พี่…” เฟนกัดริมฝีปาก เขาขยับตัวเสียดสีช่วงล่างกับเตียง “หนูอึดอัด”

“ตรงไหนคะ บอกพี่เร็ว ให้พี่ช่วยหนู” ผมเริ่มตะล่อม เวลาเฟนมีอารมณ์น้องจะว่าง่ายเป็นพิเศษ อย่างตอนนี้ก็เหมือนกัน น้องขยับแยกขาจากกันโดยไม่ต้องรอให้ผมบอก มือที่จิกขยุ้มหัวผมออกแรงกดให้ผมก้มต่ำลงจากหน้าอกตัวเองที่เริ่มแดงช้ำและบวมเต่งชูชัน

“หนูอึดอัดตรงนี้” เสียงน้องกระเส่าปนหอบ

ผมหลุบสายตามองภาพตรงหน้า เฟนนั่งชันเข่าและตอนนี้น้องแยกขาออกจากกัน กระโปรงสั้นๆ เลยพากันทิ้งตัวลงไปกองกับหน้าตักน้อง ปิดบังส่วนที่ชูชันดุนเนื้อผ้าจนเห็นเป็นรูปร่าง

ผมวางมือลงบนขาอ่อนเปลือยเปล่า ลูบไล้เบาๆ แล้วเปลี่ยนเป็นบีบขย้ำจนขึ้นรอยแดง เฟนหลุดเสียงครางเบาๆ เมื่อผมก้มหน้าลง แกล้งตวัดลิ้นเลียจุดกึ่งกลางลำตัวน้องผ่านเนื้อผ้า แอบเหลือบตาสังเกตท่าทางอีกฝ่าย เฟนตัวสั่นระริก มือข้างหนึ่งจิกหัวผมไว้ ส่วนอีกข้างเล่นกับหัวนมตัวเอง ใบหน้าเหยเก ดวงตาหวานเยิ้มรับกับแก้มแดงก่ำ

โคตรเอ็กซ์ โคตรเร้าอารมณ์!

“พี่ ไม่แกล้ง อึก! นะพี่พระพาย”

“ถ้าไม่อยากเจ็บตัวอย่ายั่วใส่พี่”

ผมคำรามฮึ่ม จับกระโปรงน้องถกขึ้นไปกองที่เอว ส่วนอ่อนไหวชูชันดีดผึง ผมกอบกุมมันไว้ ขยับรูดรั้งเรียกเสียงครางระงมจากเจ้าของ สะโพกเล็กๆ กระทั้นขึ้นรับจังหวะมือของผมอย่างลืมตัว นิ้วเท้าน้องจิกเกร็งกับผ้าปูที่นอน ขยับเสียดสีจนยับย่น แรงจิกที่หัวผมเดี๋ยวหนักเดี๋ยวเบาตามอารมณ์ของน้อง ผมเลียริมฝีปาก ก้มหัวครอบปากรับเอาตัวตนของเฟนไว้จนน้องหลุดเสียงร้องลั่นชั่วขณะหนึ่งก่อนจะกลายเป็นเสียงอู้อี้เมื่อเขาละมือจากหัวผมขึ้นไปปิดปากตัวเองไว้

“พี่ อื๊อ! จะออก…!”

เฟนบอกผมเสียงกระท่อนกระแท่น ผมยิ่งเร่งจังหวะเล้าโลมเขาหนักหน่วงกว่าเดิม ดูดดึงและเลียสุดความยาว ตวัดเน้นที่ส่วนปลาย เฟนพยายามดันหัวผม พอผละออกได้ไม่เท่าไหร่น้องก็กระตุกเกร็งปลดปล่อยออกมาจนเลอะเทอะ เสียงหอบหายใจดังถี่ สภาพน้องตอนนี้ไม่เรียบร้อยเอาซะเลย สองขาแยกออกจากกัน สั่นระริก กระโปรงถูกเลิกขึ้นกองที่เอว เปิดเผยส่วนลับสู่สายตาอย่างไม่ปิดบัง ช่วงบนของเฟนเสื้อถูกดึงลงจนเห็นหน้าอกเล็กๆ ทั้งสองข้าง น้องหน้าแดง หอบหนัก น้ำตาคลอ

น่าย่ำยี…

“พี่ไม่ไหวแล้ว หนูทำให้พี่บ้างได้มั้ยคะ” ผมตะล่อมน้อง พยุงตัวที่อ่อนปวกเปียกของเฟนให้ขยับมาหาตัวเอง กระตุกยิ้มมุมปากเมื่อน้องดูไม่มีท่าทีต่อต้าน “ปวดไปหมดแล้วค่ะ อยากให้หนูใช้ปากให้มั่ง”

“แต่...เราไม่เคย” เฟนช้อนสายตาขึ้นมองในขณะที่ผมกดไหล่น้องให้ค้อมตัวลงต่ำ ใบหน้าจ่ออยู่กึ่งกลางเป้าตัวเอง เฟนกัดปาก เขาหลุบสายตาลงแล้วตวัดขึ้นมองผมอีกครั้ง “อีกอย่างมัน...ใหญ่มาก”

“มันจะดีใจจนใหญ่กว่าเดิมเพราะหนูชมนะ”

“ฮือพี่อะ!”

“นะคะหนู” ผมยิ้มหวาน กระชากไอ้หูกระต่าย กระโปรงแดง และถอดเสื้อออกจากตัวจนเหลือแค่บ็อกเซอร์สีดำที่สวมไว้ข้างใน ซึ่งตอนนี้มันรัดแน่นกว่าเดิมเพราะบางอย่างขยายจนคับกางเกง เฟนดูลังเล แต่สุดท้ายก็ขยับเข้ามาใกล้ สองมือเกี่ยวขอบบ็อกเซอร์ผม ค่อยๆ ดึงลงจนไอ้หนูผมดีดผึงขึ้นตั้งตระหง่าน

เยี่ยมมากลูกพ่อ ประกาศศักดาให้โลกรู้ว่าแกใหญ่แค่ไหน!

ผมอาศัยจังหวะที่น้องตาโตจ้องของผมเขม็งรีบดึงบ็อกเซอร์ออกจนหลุดจากขา โยนทิ้งไว้ข้างเตียง วางมือบนหลังคอเฟน ขยับเกลี่ยปลายนิ้วเบาๆ บนผิวเนื้อน้องแล้วค่อยๆ กดศีรษะอีกฝ่ายลง เฟนเหลือบตามองผมอีกครั้งอย่างขอความมั่นใจก่อนหลุบตาลง ริมฝีปากเล็กเผยอออก น้องเริ่มด้วยการแลบลิ้นเลียเบาๆ ที่ส่วนปลายของผม มันกระตุกหงึกรับสัมผัสชื้นที่แตะลงมา

“ซี้ด อย่างนั้นหนู ค่อยๆ ครอบปากลงมา อย่าให้โดนฟันนะคนดี”

“อื๊ม!”

น้องส่งเสียงอึกอักในลำคอ ริมฝีปากเล็กๆ กลืนกินไม่หมดด้วยซ้ำ แต่นับว่าเฟนหัวไวเพราะเขาใช้มือรูดรั้งส่วนที่เหลือให้โดยที่ผมไม่ต้องบอก ผมวางมือบนหัวน้องขยับช่วยเขาจับจังหวะการขึ้นลง มืออีกข้างลูบไล้ไปตามหัวไหล่ แผ่นหลัง และหยุดลงที่บั้นท้ายกลมแน่นเหมาะมือ ออกแรงขย้ำบีบตามอารมณ์ที่พุ่งขึ้นสูง เนื้อน้องแน่นจนผมมันเขี้ยวอดฟาดให้ไม่ได้

“อื้อ!”

เฟนส่งเสียงประท้วงเมื่อนิ้วผมเลื่อนแตะที่ช่องทางลับ กดคลึงความนุ่มหยุ่นรอบด้านและแทรกนิ้วเข้าข้างใน ขยับขยายช่องทางให้พร้อมรองรับสิ่งที่ใหญ่กว่านั้น น้องตัวกระตุก สั่นเกร็งและหยุดขยับริมฝีปาก ผมเลยกระตุ้นด้วยการกระทั้นเอวเข้าปากน้องจนอีกฝ่ายสำลักตวัดสายตาขึ้นจ้องอย่างงอนๆ

“วนลิ้นตรงนั้นหน่อยหนู”

ผมบอกเขา คำรามเบาๆ ในลำคอเมื่อเฟนวนลิ้นที่ส่วนปลายและดูดดึงจนได้ยินเสียงหยาบโลน ผมแทรกปลายนิ้วที่สองเข้าไปในตัวน้อง ขยับนิ้วแยกขยายด้านในและงอนิ้วครูดผนังอ่อนนุ่มจนแตะเข้าที่จุดกระสัน เฟนกระตุก สะโพกน้องแอ่นขึ้นรับ ผมดันใบหน้าน้องออกจากตัวเอง สายน้ำลายยืดเป็นเส้น ริมฝีปากน้องบวมแดง หอบกระเส่าปนสำลัก

ไม่ปล่อยให้เฟนรอนาน ผมอุ้มน้องขึ้นคร่อมตักทั้งชุดเดรสที่จะหลุดแหล่ไม่หลุดแหล่นั่นแหละ เฟนโอบรอบคอผมเอาไว้ สีหน้าตื่นตกใจ

“ยะ อย่าบอกนะว่าพี่จะให้เราขึ้น อะ อื้ม!”

ผมจูบปิดปากที่ส่งเสียงเจื้อยแจ้วนั้น สองมือขย้ำก้อนเนื้อกลมนิ่มทั้งสองแรงๆ อย่างมันมือและฟาดดังเพียะ เฟนพยายามส่งเสียงประท้วงเมื่อผมจูบเขาหนักหน่วงจนอีกฝ่ายหายใจไม่ทัน มือที่โอบคอผมอยู่เปลี่ยนมาฟาดไหล่ ผมเลยผละริมฝีปากออกให้น้องหายใจ ก่อนเปลี่ยนเป้าหมายไปที่ซอกคอหอมๆ ซุกไซ้ปลายจมูกสูดดมกลิ่นกาย อ้าปากกัดอย่างมันเขี้ยวสลับกับดูดดึงสร้างรอยที่ช่วงหัวไหล่

เพียะ!

“พี่ มันเจ็บ อะ อ๊ะ!” เฟนร้องเสียงหลงเมื่อผมดูดกลืนยอดอกเขาเข้าไปในปาก มือทั้งสองข้างยังขย้ำบั้นท้ายน้องแรงๆ และแกล้งปั่นอารมณ์อีกฝ่ายโดยการแหย่ปลายนิ้วเข้าข้างใน ขยับเข้าออกรัวๆ สะกิดจุดกระสันจนคนโดนกระทำสั่นไปทั้งตัว

เฟนอารมณ์พุ่งสูงจนเริ่มทิ้งความอาย ผมรู้เพราะตอนนี้น้องกำลังบดสะโพกลงมา กระทั้นตัวให้ของน้องถูไถกับซิกแพ็คผม ดวงตาหวานฉ่ำเยิ้มคลอด้วยน้ำตา สองแก้มแดงปลั่ง ริมฝีปากเผยอหอบส่งเสียงครางหวานๆ กระตุ้นอารมณ์ผมให้โหมกระพือ ผมจูบน้องแรงๆ อีกทีนึง เอื้อมมือคว้าหลอดเจลมาบีบใส่มือ ชะโลมให้ทั่วช่องทางของน้องที่ขมิบรับสัมผัสจากปลายนิ้วที่ลากผ่าน

“พี่ อ๊ะ อือออ หนู อา ทำหนูเลยได้มั้ย”

“ซี้ด เฟน อย่ายั่วพี่!”

“ฮึก ไม่ไหวแล้ว อึก” น้องช้อนสายตาขึ้นสบ ริมฝีปากสั่นระริก “หนูอยาก…”

ผมสบถเมื่อได้ยินเฟนพูดแบบนั้น ถุงยงถุงยางช่างแม่งแล้ว ตอนนี้ผมหน้ามืดตามัวจนจับเฟนขึ้นคร่อม จ่อของตัวเองกับช่องทางของน้องแล้วกดตัวอีกฝ่ายลงมาโอบรับผมเข้าไป เฟนกอดคอผมแน่น น้องซุกหน้าลงกับไหล่ ส่งเสียงเจือสะอื้นเบาๆ ในลำคอจนกระทั่งผมเข้าไปในตัวเขาได้หมด

ข้างในตัวน้องทั้งอุ่นทั้งนุ่ม ผมค้างไว้แบบนั้นสักพักเพื่อให้เฟนปรับตัวก่อนวางมือจับเอวน้อง ช่วยเขาให้ขยับขึ้นลงจนเฟนควบคุมจังหวะเองได้ผมถึงเคลื่อนมือไปประคองบั้นท้าย บีบเค้นอย่างเมามัน บางทีก็จับยึดเป็นหลักเวลากระแทกตัวสวนใส่จนอีกฝ่ายแหงนหน้าครางลั่น สายตาจ้องหน้าเฟนที่ตกอยู่ในห้วงอารมณ์เร่าร้อน

น้องใบหน้าเหยเก แต่ก็เคลิบเคลิ้ม แววตาหวานเยิ้มรับกับริมฝีปากสีระเรื่อที่หอบหายใจถี่สลับกับกัดกลั้นเสียงครางหวานๆ เหงื่อเม็ดเล็กพราวเต็มหน้าผาก มันรวมตัวกันและทิ้งตัวไหลผ่านกรอบใบหน้าแดงจัดลงมาที่ลำคอ ผ่านยอดอกเล็กและซึมลงกับเนื้อผ้าที่กองคาอยู่ใต้รอบอก

“พี่ หนูเมื่อย ฮึก…” น้องสะอื้น คงเพราะอารมณ์ตีตื้นจนทนไม่ไหว “ของพี่สั่นอยู่ในตัวหนูจนจะบ้าแล้วนะ อื๊อ!”

“ใครสอนให้หนูพูดแบบนี้คะ” ผมตีก้นน้องไปทีนึง งับเข้าที่ซอกคอจนเฟนสะดุ้ง

“กะ ก็พี่ พี่พระพายนั่นแหละ”

“เหรอคะ” ผมหัวเราะหึๆ ในลำคอ สองมือกอบกุมก้อนเนื้อนิ่มแน่นจนเนื้อขาวๆ ทะลักตามร่องนิ้ว ขยับเอวสวนสะโพกใส่น้องตามจังหวะคำพูด “แล้วพี่สอนหนูบดสะโพกหมุนควงใส่พี่ แบบ - นี้ - มั้ย?”

“อ๊ะ อ๊ะ อื๊อออ!”

“เมื่อยแล้วใช่มั้ยคะ เดี๋ยวพี่เอาหนูต่อเองคนดี”

ผมกระตุกยิ้ม หรี่ตามองเฟนในชุดมินิเดรสหลุดลุ่ย ผลักน้องจนหงายหลังนอนราบกับเตียงนอนแล้วคร่อมทับโดยที่ส่วนนั้นยังไม่แยกจากกัน แถมท่านี้ยังทำให้ผมกระแทกลึกเข้าไปในตัวเขาได้มากกว่าเดิม ผมหลับตาลง สูดปากเมื่อช่องทางเล็กขมิบรัดจนแน่น ก่อนสาวสะโพกช้าๆ จากนั้นเร่งจังหวะเร็วขึ้น ผมจับขาเฟนยกขึ้นสูงจนเข่าชิดอก สะโพกขาวลอยเด่น จนเห็นไอ้หนูของผมที่ยังเสียบคาอยู่ในช่องทางน้อง

“อ๊ะ พี่ ยะ อย่าแหย่นิ้วเข้ามา อื้อ แน่น!” เฟนประท้วงเมื่อผมแกล้งแหย่นิ้วเข้าไป หมุนวนตามส่วนรอบพร้อมๆ กับกระแทกสะโพก

“รัดแน่นจริงๆ พี่เห็นด้วย”

“อะ อื้ม พี่…”

“จะไม่ออมแรงแล้วนะหนู” เสียงผมหอบกระเส่า จับขาเฟนอ้าออกกว้างอีกครั้งแล้วกระแทกตัวเข้าหาไม่ยั้ง เสียงเตียงดังเอี๊ยดอ๊าดตามจังหวะ เฟนหัวสั่นหัวคลอน สองมือยกปิดปากตัวเอง เขาหลับตาปี๋ สะบัดหน้าไปมาจนผมกระจาย “อา รักพี่มากมั้ยคนดี รัดพี่แน่นขนาดนี้ ไม่อยากให้พี่เอาออกใช่มั้ย”

“บะ บ้า อื๊อ ตะ ตรงนั้นมันเสียวจัง อ้ะ…” เฟนเผยอปากหอบหายใจ สะโพกเล็กขยับกระทั้นตัวสวนใส่ผม “อือ พี่ แรงๆ หนูขอแรงๆ อ๊ะ เสียว ฮึก!”

“พี่อยากเอาหนูแรงๆ จนร้องไห้เลยค่ะ”

“ระ โรคจิต!”

“โรคจิตได้มากกว่านี้อีก หนูอยากลองมั้ย” ผมถาม ไม่รอให้เขาตอบก็จับน้องพลิกตัวนอนตะแคง ยกขาเขาข้างหนึ่งขึ้นพาดบ่าแล้วซอยสะโพกใส่ช่องทางเล็กที่ขมิบรัดรัวๆ “แรงถึงใจหนูหรือยัง เสียวมั้ยคนดี พี่เสียวจนจะแย่แล้วหนู อื้ม รัดแน่นจังตัวก็แค่นี้”

“พี่พระพาย เร็วไป อื๊อ!” เฟนซุกหน้ากับหมอน มือกำผ้าห่มแน่น ปล่อยเสียงครางเป็นระยะตามจังหวะการกระแทก ยิ่งผมกระแทกย้ำลงบนจุดกระสันในตัว น้องก็ยิ่งครางถี่กว่าเดิมจนเสียงแหบแห้ง “จะ จะเสร็จแล้ว อื้อพี่ อ๊ะๆๆ”

“อยากเสร็จท่าไหนหืม บอกพี่เร็ว” ผมยื่นหน้าไปกระซิบข้างหูน้องโดยที่ยังไม่หยุดซอยสะโพก ตวัดลิ้นเลียติ่งหูนุ่มและเกี่ยวมันมาขบเม้มแรงๆ จนแดงเถือก เฟนหันหน้ามาหาผม น้ำตาซึมหางตาไหลอาบแก้มจากอารมณ์ที่ยังไม่ได้ปลดปล่อย เขายื่นหน้าเข้ามาจูบผม เฟนส่งเสียงครางอืออึงในลำคอ น้องผละใบหน้าออก หอบหายใจผ่านริมฝีปาก

“หนูอยากเห็นหน้าพี่…”

“...”

“อยากเห็นหน้าพี่ตอนเสร็จ อื๊อ!”

ผมคล้ายได้ยินสติตัวเองขาดผึง สิ้นเสียงของเฟนผมก็จับน้องพลิกนอนหงาย จับยกขาขึ้นจนสะโพกลอยเด่นแล้วรัวสะโพกไม่ยั้ง เฟนครางกระเส่า น้องยื่นมือมาขยับรูดรั้งของตัวเอง เราสองคนสบตากันไม่ละไปไหน เก็บเกี่ยวทุกสีหน้าในห้วงอารมณ์นี้เอาไว้ จนกระทั่งน้องกระตุกเกร็งปลดปล่อยความต้องการออกมาเลอะชายกระโปรงแล้วทิ้งตัวหอบแฮ่ก ผมขยับตัวอีกไม่กี่ครั้งก็ปลดปล่อยตามน้อง ของเหลวสีขุ่นฉีดพุ่งเต็มช่องทาง มันกระฉอกออกมาเมื่อผมถอนตัวตน ไหลหยดลงกับเตียงตามจังหวะการขยับรัดของปากทางแดงช้ำ

“รักหนูจังเลยเฟน”

ผมหายใจหนัก ก้มตัวลงไปกอดน้องเอาไว้ ซบใบหน้าลงบนไหล่ที่เต็มไปด้วยรอยแดงจากการดูดและบีบเค้น เฟนโอบแขนกอดคอผมเอาไว้ น้องส่งเสียงงึมงำในลำคอ

“ข้างล่าง…”

“หืม?”

“ข้างล่างมัน...ยังไม่หยุดพ่นของพี่ออกมาเลย” เสียงเฟนแหบพร่าปนหอบหนัก ผมขบฟันแน่น กดอารมณ์ตัวเองเมื่อโดนเฟนกระตุ้นด้วยถ้อยคำลามก ดูเหมือนน้องจะไม่รู้ตัวสักนิดว่าพูดแบบนี้มันเร้าอารมณ์ดิบผมมากแค่ไหน

“งั้นเดี๋ยวพี่เอาออกให้นะคนเก่ง” ผมยิ้ม ถดตัวลงล่าง “อ้าขาหน่อยค่ะเด็กดี หนูพ่นของพี่ออกมาจนเลอะเทอะไปหมด แบบนี้ต้องโดนลงโทษนะ”

“กะ ก็พี่ไม่ใส่ถุงยาง” น้องโต้กลับหน้าแดงแจ๋ ขยับแยกเรียวขาออกจากกัน

“ว้า งั้นรอบนี้พี่ผิดก็ได้” ผมหยิบทิชชู่จากกล่องมาวางรองใต้สะโพกน้องก่อนกดปลายนิ้วแทรกเข้าไปในช่องทางบวมแดงเพื่อเอาน้ำของตัวเองออก น้องบีบรัดนิ้วผมทุกครั้งที่ขยับเข้าไปข้างใน เสียงครางผะแผ่วเหมือนลูกแมวทำผมมีอารมณ์อีกครั้ง ผมกลั้นเอาไว้ แม้ว่าจะโพกขาวๆ อวบๆ ตรงหน้าจะขยับรับอย่างลืมตัวก็ตาม

“พะ พี่พระพาย”

“คะหนู ว่าไงเอ่ยคนดี” เสียงผมแหบแห้งพอๆ กับลำคอ อยากรีบทำรีบเสร็จก่อนตัวเองจะขาดสติจัดน้องอีกรอบ แต่จะรีบไปก็ไม่ได้กลัวน้องจะเจ็บ เพราะตอนผมทำน้องก็เอาหนักเอาแรงอยู่

“น่ะ หนู…” น้องเงียบไปแป๊บนึงก่อนขยับตัวลุกขึ้น ผมเงยหน้ามองด้วยความแปลกใจ พบว่าเฟนหน้าแดงเถือก น้องดันตัวผมให้นอนราบแล้วขยับคร่อม จากนั้นก็ถอดเดรสขึ้นเหนือหัวเหวี่ยงมันทิ้ง เปิดเปลือยเนื้อตัวขาวโพลนและยอดอกสีสดที่ชูชันโดดเด่น ผมหลุบสายตาลง มองแก่นกายน้องที่ตั้งโด่ก่อนตวัดสายตาขึ้นสบตาน้องอีกครั้ง “นิ้วพี่ทำหนูมีอารมณ์อีกแล้วพี่พระพาย...”

“...” ผมตะโกนคำว่าเชี่ยในใจดังลั่น หูอื้อตาลายตอนน้องโน้มตัวลงมา แนบแก้มนุ่มกับอกแล้วตวัดลิ้นเลียหัวนมผมเบาๆ เหมือนลูกแมวกำลังกินนม สายตาน้องจ้องผมนิ่ง เฟนหน้าแดงยันใบหู แต่เขาก็พูดสิ่งที่อยู่ในใจออกมา

“หนูอยากให้พี่ทำหนูอีก”

“...”

“พี่ดุมาก แต่หนูไหวแล้วนะ”

“เฟน!”

ผมคำรามฮึ่ม ไม่รู้เจ้าตัวดีกล้าขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่เมื่อน้องขอมาและผมเองก็ไม่เคยพอแค่ครั้งเดียวเลยไม่คิดจะปฏิเสธ ผมพลิกตัวเฟนลงใต้ร่าง หรี่ตาจ้องหน้าเจ้าลูกแมวตัวเล็กที่ริอ่านทำใจกล้ารุกผมเมื่อสักครู่

ก็ดีเหมือนกัน ผมยังมีอีกหลายท่าแล้วก็หลายชุดที่อยากลองกับน้อง

บอกเลยว่าอย่าท้า ของมันแรง สะกิดนิดเดียวเครื่องติด

พี่เป็นแอคเค่อเก่านะเผื่อหนูลืม : )


หลุมของเรา @MysecretworldFF

เราเกลียดชุดเมด มันทำพี่พระพายคลั่งกว่าเดิมอีก...

หลุมของเรา @MysecretworldFF

ตอนนั้นไหว แต่ตอนนี้ลุกไม่ขึ้น ฮืออออ


เดมไม่ตอบเมนชั่นเลยค่ะ @NekoCosplayShop

เอาใจสาวกคอสเพลย์ เซ็ตโลลิต้าล็อตใหม่เข้าแล้วนะคะ รูปเพิ่มเติมในรีพลายด้านล่างเลยจ้า

หนูจ๋ามาสร้างหนุมานกันเถอะจ้ะ @Mylovelyfen

กำลังตอบกลับถึง @NekoCosplayShop

ตอบเดมหน่อยครับ 


เดมไม่ตอบเมนชั่นเลยค่ะ @NekoCosplayShop


ผมเอาชุดนี้กับชุดนี้ครับ

*ส่งรูป*

ส่งแบบ EMS ครับ ที่อยู่เดิมเลยครับ

รับทราบค่ะ

รวมยอดโอนทั้งหมด 3600 บาทค่ะ

*ส่งรูป*

แจ้งโอนครับ

ขอบคุณที่อุดหนุนค่า

ให้วงเล็บบนกล่องว่าสื่อการเรียนการสอนเหมือนเดิมมั้ยคะ?

ครับผม รบกวนด้วยครับ

ยินดีค่า

ทางร้านก็มีลูกค้าที่แต่งครอสเดรสมาอุดหนุนบ่อยๆ แต่ไม่อยากให้ใครรู้

เลยเข้าใจมากๆ เลยค่ะ ร้านยินดีช่วยเหลือเต็มที่นะคะ

เอ่อ คือผม…

ที่จริงแล้ว

คะ?

ไม่มีอะไรครับ

ขอบคุณนะครับ

---------------------------------------
พี่ พพ ไม่ได้อยากครอสเดรสสส แต่พี่มันอยากจับน้องแต่งตัว 5555555
ตอนหน้าตอนจบแล้วนะคะ แต่จะมีตอนพิเศษลงให้อ่านในเว็บอีกประมาณ 3-4 ตอนค่ะ นอกนั้นขออุบไว้ในเล่มน้า หวังว่าจะอ่านตอนนี้กันอย่างสนุกนะคะ ถือเป็นเซอร์วิสส่งท้ายเล็กๆ ก่อนจะจบเรื่อง ขอบคุณค่ะ
#เพื่อนกล่อมนอน

ออฟไลน์ AkuaPink

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2033
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +59/-1

ออฟไลน์ Chk~a

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 618
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +62/-1
น้องงงงงง น้องแซ่บมากกกก

ออฟไลน์ BAKA

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3025
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +66/-10
น้องเฟนนนนน ลูกกกกก


ออฟไลน์ ❣☾月亮☽❣

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6773
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-6
โดนดุซ้ำๆเลยยยย น้องเฟนลู้กกก

ออฟไลน์ ืniyataan

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3324
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-1
ตาย..ยยยยย เรียบ     :jul1: :jul1: :jul1:

ออฟไลน์ Mamamapp

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 20
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
น้องงงงงงง

ออฟไลน์ Mengjie_JJ

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 221
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-2
 :jul1:

เฟน หนูคงอยู่กับพี พพ เยอะไป

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26
โอนไวมาก

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ mijimaria

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 38
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
 :pighaun: :jul1: ว้ายยย เฟนน หนู ขอบคุณนะคะคุณคนเขียน

ออฟไลน์ JanJanIsHappy

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 158
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
น้องงงงงงงงง พี่หัวใจจะวาย โอ้ยนยนนย ถ้าเป็นนี่ก็ไม่ทนค้าบ หนูลูก เบาหน่อยหนูพี่ใจบาง

ออฟไลน์ mystery Y

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7677
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +585/-12
เฟนโดดพี่พพล้างสมองไปแล้ว~

ออฟไลน์ mystery Y

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7677
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +585/-12
เฟนโดนพี่พพล้างสมองไปแล้ว~

ออฟไลน์ o_ishi

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 6
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
อี พพ แกกกกก แกทำลูกชั้นให้กลายเป็นเด็กขี้ยั่วแบบนี้ ฮึ้ยยยย

ออฟไลน์ normalplayer

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 23
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
หนูเฟนนนนน!!!!!! อยากจับตีแต่ไม่กล้า 55555 แง น้องง ทำไมขี้ยั่วขึ้นมาได้ขนาดนี้

ออฟไลน์ gackmanas

  • I Remember your Eyes..
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 645
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-1
ทำไมมันขำปนหื่นอ่ะ...55+

ออฟไลน์ Ashita

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 75
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
หืดหาดมากจ้า  :pighaun:

ออฟไลน์ why yyy

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4561
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +309/-8
 :pig4: ขอบคุณ :)

ออฟไลน์ miikii

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1719
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +26/-1
น้องงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง ใจแม่  :heaven

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ Snowermyhae

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4014
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +97/-7
นังพี่พพ แกมันร้าย ที่ทำให้น้องเป็นคนแบบนี้ !!!

ออฟไลน์ Kelvin Degree

  • ถ้าวันนั้นเลือกที่จะเดินออกไป คงไม่เจ็บมาจนถึงทุกวันนี้...
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1700
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +57/-2
เป็นสิ่อการเรียนการสอนที่สุดยอดมาก,,,

ออฟไลน์ Rumraisin

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 673
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
พี่พระพายทำหัวใจแม่น้องร้อนรุ่ม น้องเล็กๆของแม่ทำไมร้อนแรงงี้ล่ะลูก  :hao7:

ออฟไลน์ เมื่อนั้นฝันว่า

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 323
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
บดเก่งเชียวยัยหนูเอ้ย

ออฟไลน์ JackXy Wu

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 84
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +72/-5
บทส่งท้าย

อาวุธวิเศษผงาดง้ำ





“อดทนอีกนิดพวกมึง อย่าเพิ่งตายกันไปก่อน”

เสียงพี่ดารัญปลุกใจพี่พระพายกับพี่สายฟ้าที่นอนพะงาบๆ ไหลกองกับพื้นให้โงหัวลุกขึ้นมาอีกครั้ง สีหน้าพี่ทั้งสองคนซีดเซียวในขณะขยับเข้าหาคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊คที่วางอยู่กลางห้อง ข้างๆ เป็นกองหนังสือเล่มใหญ่และปึกเอกสารแบบสอบถามสำหรับการทำวิจัยวางเกลื่อน

“กูไม่ไหวแล้ว” พี่พระพายส่งเสียงโหยหวน

“กูเกลียดวิจัยพอๆ กับลุงบางคนที่ยังไม่ยอมลงจากตำแหน่ง!” พี่สายฟ้าขบฟันกรอด “แต่อย่างน้อยสูตร SPSS ก็ยังเที่ยงตรงกว่าสูตรคำนวณคะแนนเลือกตั้ง…”

“แต่ถ้าพวกมึงทำรูปเล่มไม่เสร็จ ทำสไลด์พรีเซ้นส์ของพรุ่งนี้เช้าไม่ทัน มึงได้ลงเรียนใหม่อีกปีแน่”

“มึงมันหยาบคายว่ะรัญ”

“แต่หยาบคายน้อยกว่าคนที่ตะคอกใส่สื่อเพราะโดนไล่บี้”

“มึงปล่อยวางบ้างได้มั้ย” พี่พระพายยกเท้ายันพี่สายฟ้าจนตัวเอียง อีกฝ่ายถลึงตาใส่

“กูไม่ปล่อย ไม่วางด้วย มึงดูนะ จนจักรวาลมาร์เวลรู้บทสรุป จนมึงเป็นแฟนกับเฟน จนมึงได้น้องเขาแล้ว แต่ผลคะแนนเลือกตั้งยังไม่ออก บ้านเมืองโดนแช่แข็งอยู่กับที่ไม่ก้าวหน้า ปากบอกว่าเศรษฐกิจดีๆ ถามว่าเอาข้อมูลจากที่ไหน ดันบอกมาได้ว่าดูสิคนซื้อรถมากขึ้น กูถามจริงเถอะวะ! ไม่ใช่เพราะระบบขนส่งมวลชนมันสมถุยแบบนี้เหรอคนถึงแห่ไปซื้อรถอำนวยความสะดวกให้ตัวเอง บีทีเอสก็ขึ้นราคา รถเมล์ก็เสือกขึ้นตาม ยิงกูดิ!”

“มึงจะโดนยิงถ้ามึงทำสไลด์พรีเซ้นส์ไม่เสร็จ” พี่ดารัญย้ำคำเดิม

“พักหาอะไรกินกันก่อนมั้ย” พี่พระพายเสนอ “ทำงานยิงยาวที่ห้องกูตั้งแต่ห้าโมงเย็นยันทุ่มนึงแล้ว พักเหอะ กูโคตรล้า แรงใจแรงกายหด อย่างเดียวที่ไม่หดก็จู๋กูเนี่ย”

“มึงเลิกคีพคาร์แอคเค่อสักที กูขอ”

“ทีมึงยังคีพคาร์แอคเห็บได้เลย”

“กูปวดหัวกับพวกมึงจริงๆ” พี่ดารัญส่ายหน้า

“เอ่อ” ผมแทรกขึ้นเบาๆ แต่แค่นั้นก็พอให้พวกพี่ๆ หันขวับมาทางผมที่นั่งเล่นหนูแฮมเตอร์ของพี่สายฟ้าอยู่บนเตียง “งั้นเราลงไปซื้อของกินที่เซเว่นมาให้พวกพี่ดีมั้ย?”

“ทำไมหนูจ๋าของพี่น่ารักจังเลย” พี่พระพายยิ้มหวาน เขาทำท่าจะพุ่งเข้ามากอดผมแต่โดนพี่สายฟ้ารั้งคอเสื้อเอาไว้

“ไอ้นี่ ระวังหน่อย น้องมันเล่นหนูกูอยู่”

“แต่กูอยากให้น้องเล่นหนูกูมากกว่า”

“พี่พระพายมีหนูด้วยเหรอ” ผมถามเมื่อได้ยินเขาว่าแบบนั้น แต่ไม่เคยเห็นพี่พระพายเล่าให้ฟังเลย ถ้าพี่เขาเลี้ยงหนูไว้ก็ดีสิ ผมชอบสัตว์ตัวเล็กๆ แบบนี้ที่สุด มันน่ารักดี

“มีสิ หนูของพี่ตัวใหญ่กว่าตุ๊ดตู่ของสายฟ้าอีก”

“พี่เลี้ยงไว้ที่บ้านเหรอ เราไม่เคยเห็นพี่บอกว่าเลี้ยงหนู”

“เลี้ยงไว้ที่หอนี่แหละจ้ะ”

“หือ? เราไม่เห็นเลยนะ”

“ไม่เห็นได้ไง หนูยังจับๆ บีบๆ มันอยู่เลย”

“ฮะ?”

ป้าบ!

“โอ๊ย ไอ้เหี้ย ตบหัวกูทำไมวะสายฟ้า”

“จัญรี้จัญไร” พี่สายฟ้าด่าพี่พระพาย “กูฟังมึงล่อลวงน้องแล้วแสลงหู”

“บางทีมึงต้องยอมรับให้ได้สายฟ้า” พี่ดารัญพูดขึ้นในขณะที่ยังรัวมือพิมพ์บนแป้นคีย์บอร์ด สายตาจ้องหน้าจอไม่ละไปไหน “ว่าเพื่อนเรามันกู่ไม่กลับแล้ว ภัยสังคมเกินเยียวยา”

“แต่พวกมึงก็ยังคบกูถูกมั้ย?” พี่พระพายยิ้ม เขายักคิ้วกวนๆ ใส่เพื่อน พี่สายฟ้าเลยจุ๊ปากใส่

“ไม่มึง ถ้ากูไม่คบมึงมึงก็ไม่มีใครคบแล้วต่างหาก กูสงสารมึงเลยยอมคบ”

“อันที่จริงกูต้องเป็นฝ่ายพูดคำนั้นนะสายฟ้า” พี่ดารัญเหลือบตาขึ้นมอง “เพราะกูปกติที่สุดในกลุ่ม”

“พี่ๆ ดูรักกันจัง” ผมหัวเราะ “หยอกกันน่ารักดี เราชอบความสัมพันธ์ของพวกพี่นะ”

“แต่พี่ชอบความสัมพันธ์ระหว่างเราสองคนมากกว่านะหนู” พี่พระพายปีนขึ้นเตียงมานั่งข้างๆ เขาโอบไหล่ผมไว้แล้วยื่นหน้าเข้ามาหอมแก้มฟอดใหญ่

“พี่!”

“เอาเลย ไม่ต้องเกรงใจ”

“โห ให้กูเอาตรงนี้เลยเหรอสายฟ้า”

“ไม่ใช่ให้เอาแบบนั้นไอ้สันขวาน!”

“กูหยอกจ้าาา”

“พอเลยพี่พระพาย” ผมดันตัวเขาออก จับตุ๊ดตู่วางไว้บนมือเขา มันร้องจี๊ดๆ อย่างเกรี้ยวกราดที่โดนโยกย้าย “เราจะลงไปซื้อข้าวกล่องกับขนมขึ้นมาให้ พี่ตั้งใจทำงานเถอะ”

“เฮ้ย ไม่ต้องๆ” พี่พระพายห้ามเอาไว้ “หนูนั่งเล่นนอนเล่นไปเฟน จะลำบากทำไม เดี๋ยวพี่โทรสั่งให้เขาขึ้นมาส่งให้”

“เอางั้นเหรอ” ผมขมวดคิ้ว

“เอางี้แหละ ไอ้พวกนี้ก็ไม่อยากให้หนูลำบากขนข้าวขนน้ำขึ้นมาให้หรอก ใช่มั้ยวะ” ประโยคหลังเขาหันไปถามเพื่อนๆ พี่สายฟ้ากับพี่ดารัญเลยพยักหน้ายืนยัน

“ก็ได้ เราแค่กลัวพี่หิวจนตาลายทำงานไม่ไหวอะ”

“น่ารักจังเลยค่ะ มาหอมอีกฟอดเร็ว”

“ไม่เอา!” ผมรีบคว้าตุ๊ดตู่กลับคืนแล้วขยับหนีไปนั่งไกลๆ พี่พระพาย อีกฝ่ายมองผมตาละห้อย หลังจากนั้นเขาก็ถูกพี่ดารัญลุกขึ้นคว้าคอเสื้อลากไปทำงานต่อ ส่วนพี่สายฟ้าเป็นคนโทรสั่งอาหาร ระหว่างรอคนขึ้นมาส่งพวกเขาก็พักมือจากงานคุยเล่นกัน

“พวกมึงส่งเอกสารฝึกงานหรือยัง” พี่ดารัญเปิดประเด็น

“กูส่งแล้ว” พี่สายฟ้าตอบ “เพิ่งส่งไปเมื่อวานสดๆ ร้อนๆ”

“กูก็ส่งแล้ว” พี่พระพายยักไหล่ “สรุปกูฝึกบริษัทพ่อตามที่เขาเคยเสนอมานั่นแหละ”

“อ้าว เขาบังคับมึงอีกแล้วเหรอวะ?”

“ไม่ๆ รอบนี้กูตัดสินใจเอง” พี่พระพายหันมองผม เขายิ้มให้ “บริษัทพ่ออยู่แถวนี้พอดี กูจะได้ไปกลับบริษัทกับหอได้ ไม่ต้องย้ายไปอยู่บ้านพักของบริษัท”

“มึงรักหอขนาดนั้น?”

“รักคนที่อยู่หอด้วยมากกว่า”

“อ๋อ รักกูนี่เอง”

“ไอ้สัส ขมคอ กูหมายถึงเฟน!”

“หยอกไง กูไม่สนมึงหรอก”

“กูรู้ มึงสนเด็กญี่ปุ่น” พี่พระพายขยิบตาล้อ ส่วนพี่สายฟ้ายักไหล่

“เออ กูสนเฟน”

“อ้าว ไอ้เพื่อนทรยศมึงตีท้ายครัวกูเหรอ!”

“สามบาทสิบบาทพวกมึงก็ยังจะชงจะตบกันยันหยดสุดท้ายเลยนะ” พี่ดารัญถอนหายใจ “ว่าแต่มึงได้ฝึกที่ไหนวะสายฟ้า”

“สถานีโทรทัศน์วีทีวี”

“ไม่ไปฝึกที่เอ็นทีวีวะ ใกล้มอดี”

“กูอกแตกตายพอดี ทัศนคติไปกับเขาไม่ได้” พี่สายฟ้ากลอกตา “แล้วมึงล่ะรัญ ฝึกที่ไหน”

“สนามกอล์ฟใกล้ๆ มอนี่แหละ แต่กูทำในส่วนของสปอร์ตคลับ ไม่แผนกจัดซื้อก็มาร์เก็ตติ้ง เดี๋ยวเขาแจ้งกูอีกที”

ผมฟังพี่ๆ คุยเรื่องฝึกงานไปเรื่อย อดคิดไม่ได้ว่าหลังจากเริ่มฝึกงานช่วงเทอมสองของปีสาม ผมคงไม่ได้เจอหน้าพวกเขาบ่อยๆ แล้ว มันคง…

เหงาน่าดู

“เฟน เป็นอะไรเรา?” พี่พระพายทักเมื่อเห็นสีหน้าผม

“เราคิดอะไรนิดหน่อยน่ะพี่”

“คิดอะไรครับ หน้านิ่วคิ้วขมวดเชียวหนู เล่าให้พี่ฟังได้มั้ย”

“อื้อ” ผมพยักหน้ารับ มองหน้าพี่พระพายกับเพื่อนๆ “เรากำลังคิดว่าช่วงที่พวกพี่ไปฝึกงานเราคงไม่ได้เจอพี่ๆ บ่อยๆ แล้ว พอคิดแบบนั้นก็รู้สึกเหงาขึ้นมานิดหน่อย”

“รักพวกพี่ขนาดนี้เชียว?” พี่พระพายหัวเราะ เขากวักมือเรียก ผมเลยจับตุ๊ดตู่ที่เริ่มโวยวายหลังไม่ยอมให้ขนมมันต่อเข้ากรงไปอยู่กับติ๊ดตี่แล้วลงไปนั่งข้างพี่พระพาย

“รักสิ พี่ๆ ใจดีกับเราจะตาย” ผมตอบตามความรู้สึก พี่พระพายลูบหัวผมเบาๆ เขาชมผมว่าน่ารัก แต่ตอนนี้ผมมีภูมิต้านทานคำชมของพี่พระพายแล้ว ไม่เขินให้ได้ใจบ่อยๆ หรอก “อีกอย่างเรารู้สึกว่าตอนพวกพี่แยกกันไปฝึกงานคนละที่ต้องคิดถึงกันน่าดู”

“ก็จริงอย่างที่น้องเฟนว่า” พี่ดารัญพยักหน้า เขายิ้มมุมปากเล็กน้อย “ถึงพวกนี้มันจะบ้าไปหน่อยแต่พี่ก็คงคิดถึงพวกมัน”

“มึงอย่ามาทำซึ้งนะกูไปไม่เป็น” พี่สายฟ้ารีบเบรก

“กูก็ไปไม่เป็น แต่เอาตามตรงกูก็คงคิดถึงพวกมึงล่ะวะ” พี่พระพายดึงผมเข้าไปกอด เขาเกยคางกับหัวผมแล้วพูดต่อ “เรียนกับพวกมึงมาตั้งแต่มัธยมยันมหา’ลัย คบกันอยู่แค่นี้ ถึงพวกมึงจะชอบบุลลี่กูก็เถอะ แต่จะหาใครที่ด่ากูแต่ก็หวังดีกับกูเท่าพวกมึงคงไม่มี”

“มึงก็เว่อร์ไป แค่ฝึกงาน ไม่ได้ย้ายประเทศจนไม่ได้เจอกันอีก”

“แต่กูว่าสักวันมึงน่าจะได้ย้ายประเทศ” พี่ดารัญเหล่มองหน้าพี่สายฟ้า

“กูไม่ย้าย กูไม่หนี กูจะอยู่ที่นี่ ประเทศไม่ผิด ผิดที่ผู้น…”

“พอ มึงก็เป็นซะอย่างนี้” พี่ดารัญส่ายหัว “อย่าโดนรวบก่อนฝึกงานเสร็จล่ะ”

“ระดับนี้”

“โดนรวบแน่?” พี่พระพายเดา

“เออ ถูก”

“มึงอย่าตัดมุกกูสิวะ” พี่พระพายออกอาการเซ็ง ผมหลุดหัวเราะเบาๆ จนโดนพี่เขาฟัดแก้ม “หัวเราะพี่เหรอตัวดี นี่แน่ะ จะหอมให้แก้มช้ำ”

“พอแล้วพี่ จั๊กจี้ พี่พระพายอย่าเอาหนวดมาไถเราาาา” ผมดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมกอดอุ่น พยายามเบี่ยงหน้าหนีพี่พระพายที่เอาปลายคางมาถูแก้มผม

“สวีตกันไม่เกรงใจ ฮัลโหล ในห้องนี้ยังมีพวกกูอยู่ครับ”

“พี่สายฟ้าช่วยเราด้วยยยย”

“พี่ไม่ยุ่งเรื่องผัวเมียครับน้อง”

“พี่รัญช่วยเราที” ผมขอความช่วยเหลือจากอีกคนแทน พี่ดารัญมองผม เขาส่งยิ้มให้น้อยๆ จนหน้าดุๆ อ่อนโยนลงกว่าเดิม

“น้องเฟนหันไปหอมแก้มมันทีนึงเดี๋ยวก็ช็อกจนปล่อยตัวน้องเองแหละครับ”

“เฮ้ย หยามเหรอ กูไม่ได้อ่อนขนาด…”

จุ๊บ!

“...”

แล้วผมก็ดิ้นหลุดออกจากอ้อมกอดพี่พระพายที่แข็งค้างไปแล้ว

“อ่อนจริงๆ ด้วย” พี่สายฟ้าพยักหน้ารับ ส่วนพี่ดารัญหัวเราะหึๆ ผมขยับหนีไปนั่งหลังพี่ทั้งสองคน พอพี่พระพายได้สติก็ชี้หน้าคาดโทษผม

“คืนนี้โดนแน่หนู พี่บอกเลยว่าไม่รอด”

“ถ้าพี่จะแกล้งเรา เราจะหอมพี่ให้แก้มช้ำเลยนะ สู้เหรอ” ผมขู่

“ได้หนู เดี๋ยวพวกมันกลับแล้วเจอเลย”

ผมแลบลิ้นใส่พี่พระพาย เขาฮึ่มฮั่มในลำคอแต่ไม่ทันได้ทำอะไรเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นพร้อมเสียงตะโกนว่าข้าวมาส่ง พี่พระพายลุกไปจ่ายตังค์ ผมเลยรอดไปอีกครั้ง

“รีบกินรีบทำงานให้เสร็จ แล้วไสตูดกลับห้องตัวเองไป กูจะใช้ห้องทำโทษแฟนต่อ”

“มึงบอกตัวเองดีกว่าพระพาย” พี่ดารัญชี้ส้อมใส่หน้า “กูทำสไลด์พรีเซ้นส์จะเสร็จแล้ว มึงน่ะรูปเล่มเสร็จหรือยัง”

“ส่วนกูเหลือแค่สไลด์” พี่สายฟ้าอวด

“ได้ พวกมึงคอยดู เดี๋ยวกูจะทำแซงหน้าพวกมึง” พี่พระพายชี้หน้าพี่ทั้งสองก่อนตั้งหน้าตั้งตากินข้าว เขาชะงักไปนิดนึงแล้วเงยหน้าขึ้น “แม่ง...จู่ๆ กูก็คิดว่าพอฝึกงานพวกเราคงไม่ได้มาล้อมวงทำงาน กินข้าว ด่ากันแบบนี้อีกตั้งสองเดือนครึ่ง”

“สองเดือนครึ่งเองมึง ไม่ร้อง” พี่สายฟ้าบอก

“ฝึกไว้มึง คนเราต้องโต” พี่ดารัญยักไหล่ “จบจากฝึกงานก็คือชีวิตการทำงาน ต่างคนต่างแยกกันในระยะยาวแต่ไม่ใช่ว่าจะกลับมานัดเจอกันไม่ได้”

“ก็จริงของมึง” พี่พระพายพยักหน้ารับ “ถึงตอนนั้นคงไม่ได้ยินไอ้สายฟ้าด่าการเมืองกลอกหูทุกวัน หรือฟังมึงบ่นเรื่องโดนแคปคอนเทนต์ในทวิตไปลงเฟซแล้ว”

“แต่มึงก็จะคิดถึงกูทุกครั้งที่ฟังข่าวการเมือง” พี่สายฟ้ายิ้ม

“เหมือนที่พวกมึงจะคิดถึงกูทุกครั้งที่เห็นคลิปโป๊ปะวะ?”

“กูเกลียดมึงวะ” พี่ดารัญส่ายหัว ถึงเขาจะว่าอย่างนั้นแต่กลับหัวเราะ พี่สายฟ้าเองก็เหมือนกัน

ผมมองพวกพี่ๆ แล้วหลุดยิ้ม

ผมชอบความสัมพันธ์ของพวกเขา และคิดว่าพี่พระพายโชคดีที่มีเพื่อนๆ น่ารักแบบนี้

เพื่อนที่อยู่กับเราในทุกช่วงชีวิต ไม่ว่าจะทุกข์หรือสุขก็ไม่เคยหายไปไหน

ถึงในอนาคตจะแยกย้ายไปตามทางของตัวเอง

แต่ก็ยังอยู่ในความทรงจำของกันและกันตลอดไป




“พี่เหมือนโดนสูบพลังชีวิต”

“แต่สุดท้ายก็เสร็จนี่นา” ผมลูบหัวพี่พระพายที่นอนอยู่บนตัก เส้นผมเขาเปียกชื้นจากการสระ ส่วนพี่ๆ คนอื่นกลับห้องไปหมดแล้ว พี่พระพายพลิกตัวจากนอนหงายหันหน้าเข้าหา สองมือกอดเอวผมแล้วซุกหน้ากับหน้าท้อง “อย่าซุกเราสิพี่ จั๊กจี้”

“ขอเติมพลังหน่อยค่ะคนดี”

“ทำไมเดี๋ยวนี้พี่อ้อนเราเก่งจัง” ผมถาม เกลี่ยปอยผมพี่พระพายที่ยาวปรกหน้าปรกตาขึ้นทัดหูเขา “เนี่ย แล้วก็ไม่เช็ดผมให้เรียบร้อย จะว่าไปผมพี่ยาวขึ้นแล้วนะ ตอนเจอกันแรกๆ ยังไม่ยาวเท่านี้เลย”

“นอกจากผมยาว อย่างอื่นก็ยาวนะหนู”

“หือ?”

“ไม่มีอะไรค่ะ” พี่พระพายหัวเราะ คว้ามือผมไปจุ๊บ “อยากให้พี่ตัดมั้ย?”

“ไม่รู้สิ พี่อยากตัดมั้ยล่ะ?”

“ก็ถ้าหนูไม่ชอบ รู้สึกว่ามันรุงรัง พี่ไปตัดก็ได้”

“ไม่หรอก เราชอบทุกอย่างที่เป็นพี่นั่นแหละ”

“ปากหวานจัง มาจุ๊บเร็ว” พี่พระพายไม่พูดเปล่า เขาเด้งตัวลุกขึ้นจุ๊บริมฝีปากผมทีนึงแล้วเอียงหน้าหอมแก้มผมอีกฟอดใหญ่ จากนั้นผละออกมายิ้มให้ “ว่าแต่...ไหนใครบอกจะหอมแก้มพี่ให้ช้ำ ไม่เห็นทำตามที่พูดเลย”

“พี่อย่าท้าเรานะ”

“กล้าอ๊ะเปล่า โธ่”

“เรากล้านะ” ผมจิ๊ปาก ประกบใบหน้าพี่พระพายไว้ด้วยสองมือ “อยู่นิ่งๆ เลยพี่ เราจะหอมพี่พระพายให้แก้มช้ำเดี๋ยวนี้แหละ”

พี่พระพายยังส่งยิ้มท้าทาย ผมเลยยื่นหน้าหอมแก้มซ้ายแก้มขวาเขาแรงๆ แถมจุ๊บจมูกให้ด้วย ผมรู้ว่าพี่เขาแพ้อะไรแบบนี้ พอกำลังจะหอมแก้มซ้ำอีกครั้งก็โดนล็อกใบหน้าไว้ซะก่อน ผมกะพริบตา มองหน้าเขา พี่พระพายหน้าแดงนิดหน่อย

“เบาก่อนหนู ใจบางหมดแล้ว”

“นั่นไง พี่เขินเราล่ะสิ” ผมแกล้งแซวเขา

“ก็หนูน่ารัก เหมือนลูกแมวตัวเล็กๆ มาจุ๊บแก้มจุ๊บจมูกแล้วร้องมิ้วๆ ใส่”

“เราน่ารักขนาดนั้นเลยเหรอ” ผมอดถามไม่ได้ ส่องกระจกมองหน้าตัวเองมาตั้งแต่เด็กๆ ก็ไม่คิดว่าน่ารักอะไรขนาดนั้นนะ

“เหมือนพระเจ้าสร้างหนูขึ้นมาด้วยน้ำตาล เครื่องเทศ และสารพัดของกุ๊กกิ๊ก”

“นั่นมันพาวเวอร์พัฟเกิร์ลหรือเปล่า”

“หนูน่ารักกว่าพาวเวอร์พัฟเกิร์ลอีกเฟน” พี่พระพายยิ้มจนตาหยี “พี่ดีใจนะที่ได้รู้จักหนู”

“อื้ม เราก็ดีใจที่ได้รู้จักพี่”

“ถามจริงๆ?” พี่พระพายเลิกคิ้ว ผมหลุดหัวเราะ

“ตอนแรกก็กลัวพี่นิดหน่อย แต่หารูมเมตไม่ได้แล้วเลยจำใจเอาพี่เป็นรูมเมต”

“โห นี่ก็ตรงเกิน” เขาหัวเราะ “ตอนแรกพี่ดูหื่นกระหายจนหนูกลัวเลยเหรอ?”

“ตอนนี้พี่ก็ยังหื่นกระหาย” ผมบอกเขา เราสบตากัน “แค่เราชินกับพี่แล้วเฉยๆ”

“หลอกด่าพี่นี่นาเรา ทำโทษดีมั้ย”

“ไม่เอา พี่ทำโทษเราแรง”

“แน่ะ พูดมาแบบนี้เหมือนเชิญชวน”

“พี่คิดไปเองอีกแล้วนะ” ผมดันอกเขาออก เผลอไม่ได้เลยพี่คนนี้ เอะอะเข้าประชิดตัวแล้วเนียนนัวเนียตลอด “พรุ่งนี้มีพรีเซ้นส์เช้านี่นา พี่น่าจะรีบนอนเอาแรง”

“พี่เห็นด้วยเรื่องนอนเอาแรง” เขาพยักหน้ารับ แววตาเป็นประกาย “แบบ...นอนเอาหนูแรงๆ โอ๊ย!”

“ทะลึ่ง!”

“ทำมาเป็นว่าพี่ ตอนนั้นใครบอกขอแรงๆ...เดี๋ยวๆ อย่าง้างมือ พี่ยอมแล้ว ขอโทษครับคนดี ไม่ฟาดพี่นะ” พี่พระพายรีบยกมือขึ้นกันไว้เมื่อผมง้างมือทำท่าจะฟาดใส่ พอเห็นผู้ชายตัวใหญ่ๆ งอตัวยกมือปัดป้องตัวเองเพราะกลัวโดนตีผมก็หลุดหัวเราะ

“พี่พระพาย”

“ครับ ว่าไงหนู ไม่ตีพี่แล้วใช่มั้ย” เขาค่อยๆ โผล่หน้าขึ้นมาดู ดวงตาหยีเล็กน้อย

“ไม่ตีแล้ว” ผมตอบ “แค่จะบอกว่าพี่น่ารักจังเลย เราถึงชอบพี่ไง เหมือนเพิ่งรู้จักพี่แป๊บๆ แต่พอนั่งนับดูก็ผ่านมาหลายเดือนเหมือนกันนะตั้งแต่วันแรกที่เราย้ายของเข้ามาในห้องนี้แล้วมีพี่เป็นรูมเมต”

“ย้อนไปตอนนั้นแล้วคิดถึงเนอะ”

“อื้ม มากๆ เลย มันเป็นจุดเริ่มต้นของอะไรหลายๆ อย่าง” ผมพยักหน้ารับ ยอมให้พี่พระพายดึงไปกอด “เหมือนเราสองคนไม่น่าชอบกันได้ พี่ว่ามั้ย พี่ทำแต่เรื่องแปลกๆ ส่วนเราตามพี่ไม่ค่อยทัน โดนพี่แกล้งพูดอะไรไม่รู้ใส่อยู่เรื่อย”

“เหมือนหนูหลอกด่าพี่อะเฟน” เขาหัวเราะ ก้มหน้ากดจมูกหอมหัวผมฟอดๆ

“เรากำลังจะชมต่อ พี่ฟังให้จบก่อน” ผมจับมือพี่พระพายขึ้นกุมเอาไว้ แกว่งไปมาเบาๆ “ถึงพี่จะทำตัวแปลกๆ ขี้แกล้ง พูดจาสองแง่สองง่ามใส่เรา แต่พี่ก็ดูแลเราดีนะ...พี่เทคแคร์เก่ง ถึงเหมือนอยากจะฟัดเราบ่อยๆ แต่พี่ก็ห้ามตัวเองไว้ได้ตลอด ถึงต้องทำอะไรแปลกๆ อย่างท่องบทสวดสงบจิตใจ วิ่งหนีขังตัวเองในห้องน้ำอะไรอย่างนั้นก็เถอะ เรามองว่าพี่ให้เกียรติเรา ไม่นับที่พี่ชอบจับๆ ลูบๆ ตัวเราเล็กๆ น้อยๆ อันนั้นเราไม่ถือ”

“เพราะหนูไม่เหมือนคนอื่นไงเฟน พี่ไม่อยากทำตามใจตัวเองแล้วทำให้หนูเสียหายหรือกลัวพี่”

“อื้อ เราเลยใจเต้นตุ๊บตอนพี่บอกพี่สายฟ้าว่าจริงจังกับเรา”

“แต่พี่ใจเต้นกว่าตอนเริ่มจีบหนู”

“งั้นเราก็ใจเต้นมากกว่าตอนโดนพี่จีบ”

“รอบนี้พี่ชนะแน่เพราะพี่ใจระเบิดบุ๋งเลยตอนจีบติดแล้วหนูตกลงเป็นแฟนพี่” พี่พระพายยิ้ม เขาวางมือบนแก้มผม ปลายนิ้วอุ่นเกลี่ยไปมาเบาๆ “ชอบหนูมากๆ เลยคนดี ไม่เคยจีบใครแล้วใจเต้นเท่าจีบหนูนะเฟน พี่บอกไว้ตรงนี้”

“พี่ทำเราเขิน” ผมก้มหน้าหลบสายตาเขา

“รู้ค่ะว่าเขิน แก้มแดงหมดแล้ว”

“เราต้องเหงาแน่ๆ ช่วงพี่ฝึกงาน อีกไม่กี่เดือนเอง” ผมกอดพี่พระพายเอาไว้ แนบแก้มกับไหล่กว้าง “ปกติจะเจอพี่ที่มอ พี่ชอบมารับเราไปกินข้าวกลางวันด้วยกัน ตอนเย็นถ้าเลิกพร้อมกันพี่ก็จะมารับเรา แต่ถ้าพี่ไปฝึกงานเราคงไม่เจอพี่ที่มอแล้ว เวลากลับหอเราก็คงต้องเดินกลับคนเดียว”

“แต่เดี๋ยวก็ได้มาเจอกันที่ห้องไงคะ”

“ได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกันนิดเดียวเอง”

“แต่ถ้าใช้ให้คุ้ม ทุกนาทีจะมีค่านะหนู”

ผมเงยหน้ามองพี่พระพาย สบกับแววตาอ่อนโยนและรอยยิ้มใจดีจนต้องยิ้มตาม จริงอย่างที่เขาว่า ยิ่งเรามีเวลาอยู่ด้วยกันน้อย เรายิ่งต้องใช้ทุกนาทีให้คุ้มค่า

“อืม พี่เองตอนไปฝึกงานอย่าไปหลงสาวๆ ที่ออฟฟิศนะ เราหึงจริงๆ ด้วย”

“มีแค่หนูคนเดียวเนี่ยเฟน คนอื่นไม่อยู่ในสายตาเลย”

“แต่พี่เสน่ห์แรง ต้องอยู่ในสายตาคนอื่นเยอะแน่ๆ”

“เฟน”

“หือ?”

“รู้มั้ยพระพายแปลว่าอะไร” จู่ๆ พี่พระพายก็เปลี่ยนเรื่อง ผมนิ่งคิดไปสักพักก่อนตอบ

“ลมใช่มั้ย?”

“ครับ พระพายแปลว่าสายลม ปกติสายลมรักอิสระ มันพัดไปทั่วไม่หยุดอยู่ที่ไหนนานๆ แต่สายลมนี้จะไม่พัดไปไหน จะหมุนวนอยู่รอบตัวหนู เป็นพี่พระพายของหนูคนเดียว ไม่ต้องคิดมากนะเฟน”

ผมยิ้มออกมาอีกครั้ง ยิ้มจนเมื่อยแก้มไปหมดแล้ว พี่พระพายน่ารักกับผมมากๆ ขนาดคำปลอบยังน่ารักเลย ผมพยักหน้า กอดพี่เขาแน่นๆ แล้วหอมแก้มเป็นรางวัล

“เราเชื่อพี่”

“ส่วนหนู พี่ไม่อยู่คุมก็ห้ามให้ใครมาจีบนะ บอกเขาไปเลยว่ามีแฟนแล้ว หล่อมาก ขี้หวงด้วย”

“อื้อ ได้เลยพี่” ผมหัวเราะกับสีหน้าพี่พระพายที่ทำเป็นดุดัน พอโดนผมหัวเราะใส่พี่พระพายเลยบีบจมูกผมเบาๆ ทีนึง

“จริงจังนะเนี่ย”

“รู้แล้วน่าพี่พระพาย”

“จะว่าไป ก่อนหน้านี้พูดถึงพระพาย หนูรู้มั้ยว่าพระพายมีลูกด้วยนะ ชื่อหนุมาน” จู่ๆ พี่พระพายก็วกกลับมาเรื่องนี้ ผมเอียงคอเล็กน้อย

“เหมือนเราเคยเรียนผ่านๆ” ผมนึกย้อนความทรงจำ ด้วยความที่ผมเรียนอินเตอร์เลยไม่ได้เรียนพวกวรรณคดีไทยอะไรแบบนี้มากเท่าไหร่ พอจะรู้คร่าวๆ แค่นั้น

“แล้วหนูจำได้มั้ยว่าหนุมานเกิดขึ้นมาได้ไง”

“เราลืมไปแล้วพี่”

“ไม่เป็นไร พี่บอกให้ หนุมานเกิดจากอาวุธวิเศษที่พระพายซัดเข้าปากนางสวาหะ”

“อ๋อ…” ผมขานรับอย่างงงๆ งงยิ่งกว่าเดิมเมื่อแววตาพี่พระพายเปลี่ยนไปกลายเป็นวิบวับ แถมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์นั่นอีก ผมเผลอขมวดคิ้ว

“แล้วหนูรู้มั้ยว่าพระพายคนนี้…” พี่พระพายชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง เขายิ้มหวาน “ก็มีอาวุธวิเศษเหมือนกันน้า”

“พี่...กำลังจะบอกอะไรกับเราหรือเปล่า” ผมเริ่มตงิดๆ ในใจ

“เฟน…” พี่พระพายดันตัวผมออกเล็กน้อย เขาลุกขึ้นคุกเข่านั่งกางขาคร่อมตัวผมไว้

“อะ อะไรพี่?”

“คืนนี้เรามาสร้างหนุมานกันเถอะ” พี่พระพายสีหน้าจริงจังจนผมไม่กล้าคิดว่าเขาพูดเล่น “เดี๋ยวหนูอ้าปากกว้างๆ พี่จะควักอาวุธวิเศษขึ้นมาให้”

“หา? อาวุธวิเศษอะไร แล้วนั่นพี่จะถอดกางเกงทำไม”

“นี่ไงคะอาวุธวิเศษ” สิ่งนั้นกวัดแกว่งอยู่ตรงหน้าผมตามจังหวะการส่ายเอวร่อนของพี่พระพาย เขาประสานมือไว้หลังหัว ควงเอวไม่หยุด นมดุ๊กดิ๊กกระตุกอยู่ใต้เสื้อ ฮัมเพลงเป็นทำนองแปลกๆ “ป๋อง ติงปอง ติ่งป๋อง ป๋อง ติงปอง…”

ผมคิดว่าสิ่งนี้จะติดตาผมไปอีกนาน

ก่อนเขาจะคว้ามันหมับ จับชี้หน้าผม ดวงตาหรี่ลงรับกับรอยยิ้มมุมปาก

“จะซัดอาวุธวิเศษแล้วน้าาาา”

“พี่! เดี๋ยว!”

ผมเพิ่งได้สติ เบิกตากว้าง กำลังจะถดตัวหนี...

“อุ๊บ อ่อก อื้อ!”


หลุมของเรา @MysecretworldFF

ปวดปากไปหมด ฮือออ!


หนูจ๋ามาสร้างหนุมานกันเถอะจ้ะ @Mylovelyfen

กูโดนรีโมตฟาดอีกแล้ว คอพับคอหักสั่นหงึกๆ ระหว่างพิมพ์ตอนนี้ก็ยังจุกไม่หาย หนูไม่อ่อนโยนกับพี่เลย

หนูจ๋ามาสร้างหนุมานกันเถอะจ้ะ @Mylovelyfen

พี่แค่อยากสร้างหนุมาน…


เทพท้อกับประชาธิปไตยที่หายไป @LostDemocracyM44

อากาศนี่ก็ร้อนจริงโว้ย! อีพระอาทิตย์เฮงซวย คิดว่ามีอำนาจมากเหรอมึงน่ะ ความอดทนกูมีจำกัดนะ อวดเบ่งสร้างความเดือดร้อนให้บ้านเมืองอยู่ได้! กูจะรอวันที่มึงหมดพลังอำนาจกลายเป็นแค่ขยะอวกาศโง่ๆ แล้วกูจะฟ้องร้องให้สาสมกับที่มึงทำลายล้างประเทศมาหลายปี!!!


Notice me senpai! @fcpeetepthor

แต่ที่ญี่ปุ่นตอนนี้อากาศดี มาเที่ยวสิ ไม่ได้ชวนนะ ทวิตลอยๆ


รีวิวครอบจักรวาล แคปทวิตคิด 500 นะครับ @Daran_Review

อันนี้พลาดไม่ได้ ร้าน 3rd Cat Cafe ดีมาก ร้านกว้างขวาง เค้กกับเครื่องดื่มอร่อยใช้ได้ ราคาไม่แพง ที่สำคัญคือน้องแมวเป็นมิตรน่ารักทุกตัว ใครเป็นทาสแมวลองแวะไปดูได้ พิกัดเดี๋ยวผมลงให้ในรีพลายด้านล่างครับ


หนูจ๋ามาสร้างหนุมานกันเถอะจ้ะ @Mylovelyfen

แต่ถึงหนูจะฟาดอาวุธวิเศษพี่จนหัก พี่ก็ยังรักหนูนะคนดี


หลุมของเรา @MysecretworldFF

รู้แล้วว่าพี่รักเรา

หลุมของเรา @MysecretworldFF

แล้วก็รู้ด้วยว่าพี่เล่นแอคนั้น แต่เราไม่บอกพี่หรอก เห็นพี่หวีดเรื่องของเราในนั้นแล้วน่ารักดี

หลุมของเรา @MysecretworldFF

จากนี้ไปก็ขอฝากตัวด้วยนานๆ เลยนะ คุณสายลมของเรา


The End



--------------------------

เริ่มต้นด้วยความกาม จะจบแบบธรรมดาได้ไงจริงมั้ยคะ เลยขอจบแบบตราตรึงใจกับอาวุธวิเศษของพี่พระพายและความเอวดีของเขาแล้วกันค่ะ

จบแล้วค่ะ ใจหายมากเหมือนกันอยู่กับเรื่องนี้มานาน หวังว่าทุกคนจะได้รับรอยยิ้มกลับไปไม่มากก็น้อยนะคะ และถ้าบางส่วนของนิยายเรื่องนี้ทำให้รู้สึกแย่ต้องขอโทษไว้ตรงนี้ด้วยค่ะ เจตนาเราแค่อยากเขียนอะไรตลกๆ แบ่งปันรอยยิ้มกับทุกคนเท่านั้น

นิยายเรื่องนี้เกิดขึ้นจากความฟุ้งซ่านตอนดึกที่เรานอนไม่หลับ พลิกไปพลิกมา คิดถึงเรื่องในอดีตสมัยเรียนมหา'ลัยปนกับเรื่องนั้นเรื่องนี้ไปเรื่อยจนเกิดเป็นพล็อตนี้ เริ่มแรกไม่คิดว่าจะได้รับการตอบรับมากมายขนาดนี้เลยค่ะ เลยรู้สึกตกใจมากๆ ที่เห็นคนเข้ามาอ่านเยอะหลังจากที่คุณหมีเอาไปรีวิวให้ พอคนอ่านเริ่มเยอะช่วงแรกเรากดดันจนเขียนไม่ค่อยออก กลัวไม่ตลก กลัวแป้ก บวกกับมีดราม่าเบาๆ เรื่องประเด็นการเมืองในเรื่องทำให้เราไม่กล้าจะเขียนอะไรโดยไม่คิดให้ถี่ถ้วนซะก่อน แต่เราผ่านจุดนั้นมาได้ด้วยกำลังใจจากทุกคน ต้องขอบคุณมากๆ ที่คอยอยู่ข้างกันนะคะ อยากกอดทุกคนแน่นๆ มาก

และที่ไม่ขอบคุณไม่ได้คือซอร่า เพื่อนในจินตนาการ...หยอก น้องสาวที่น่ารักที่จะเรียกว่านักเขียนอีกคนในพาร์ทพี่สายฟ้าก็ได้ ที่คอยเสนอไอเดียให้เวลาเราตัน ช่วยปรับแก้จนออกมาดีที่สุด และที่สำคัญช่วยคิดบทสวดให้พี่พระพายด้วย 5555

ขอบคุณเพื่อนๆ ทุกคนที่อยู่ข้างกัน ณัฐ เอล พี่โอ๊ค เด็กๆ ในแชตซ่อง และอื่นๆ ที่ไม่ได้กล่าวถึง

ขอบคุณคุณหมีที่รีวิวนิยายเรื่องนี้ให้จนทุกคนเข้ามาอ่านมากกว่าเดิม

ขอบคุณนักอ่านทุกคนที่คอมเมนต์ สกรีมแท็ก เราตามอ่านหมดเลยนะคะ จำแอคจำไอดีได้ ขอบคุณมากๆ ที่เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของนิยายเรื่องนี้ ขอให้เก็บเกี่ยวรอยยิ้มไปให้ได้มากที่สุดนะคะ

หลังจากนี้หวังว่าพี่พระพาย พี่สายฟ้า พี่ดารัญ น้องเฟน น้องฟรองซ์จะกลายเป็นความทรงจำดีๆ ที่เมื่อนึกถึงกี่ครั้งก็ทำให้ยิ้มได้ค่ะ ส่วนบอททั้งสามในทวิต (พี่พระพาย พี่สายฟ้า น้องเฟน) เราคงจะเปิดไว้แบบนั้นนะคะ ไว้ใครเหงาๆ ไปชวนพวกเขาคุยได้จนกว่าจะไม่มีใครคุยด้วยนั่นแหละค่ะ 55555

พิมพ์มายาวเหยียดเหมือนจะไม่ได้เจอกันอีก แต่ยังมีบทพิเศษลงให้อ่านอีก 3-4 ตอนนะคะ ใครเป็น FC พี่สายฟ้าพลาดไม่ได้เด้อ เดี๋ยวเว้นวันนึงแล้วจะมาอัปให้ค่ะ ขอบคุณอีกครั้งนะคะ

#เพื่อนกล่อมนอน

ออฟไลน์ คุณซี

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 205
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
น่ารักจังเลยยยยยยยยยยยยยยย

ออฟไลน์ ❣☾月亮☽❣

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6773
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-6
แง้ ใจหายจัง
อย่าลืมตอนพาน้องเฟนไปไหว้พ่อแม่กับสายฟ้าอินเจแปนนะจ๊า
ขอบคุณมากๆเลยค่ะรักนิยายเรื่องนี้

ออฟไลน์ tasteurr

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 573
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +18/-0
ขอบคุณมากๆนะคะสำหรับนิยาย ชอบทุกคนเลย ทั้งพี่พระพายน้องเฟน น้องฟรองซ์ พี่สายฟ้า พี่ดารัญ
 :pig4:

ออฟไลน์ river

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2398
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +231/-3
พระพายพาเฟนไปเจอที่บ้าน ทุกคนต้องฟันธงแน่ว่าเฟนโดนหลอก

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด