บทที่ 7 ต๊อดแต๊ดไม่ได้ฮ็อทขนาดนั้น
วันหยุดราชการคือวันทำงานในอีกบทบาทหนึ่งของปลัดหนุ่มขจรศักดิ์
ชายหุ่นหมีหนวดเครารกครึ้ม ผู้มีใบหน้าแสนโหดในยามที่ไม่แสดงอารมณ์ใดใด แต่มักจะมีรอยยิ้มเป็นมิตรให้แก่ผู้พบเห็นอยู่เสมอ
เป็นรอยยิ้มที่สายลมมองว่ามันออกจะไปในแนวทางกวนตีนมากกว่าจะดูอัธยาศัยดี
ใช่….เขาอคติ และตอนนี้ไอ้คนเถื่อนกำลังยิ้มให้เขาที่บากหน้ามาหามันถึงที่
"น้องลมมาหาพี่จรถึงที่เลยนะครับเนี่ย"
"เรามีเรื่องให้นายช่วยนิดหน่อยน่ะ"
"อืมมมมม ใช่เรื่องคุณพระพายหรือเปล่านะ"
สายลมอยากจะตั๊นหน้าเถื่อนๆ ของมันให้ยับ แต่ดูจากขนาดตัวของมันและความเป็นผู้รากมากดีในตัวของเขาแล้วไซร้
ยังไงเขาก็แพ้ไอ้เวรนี่….แพ้มันมาตลอดตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว
[ต๊อดแต๊ดเล่า]
หลังจากลืมตัวว่าตัวเองนั้นเป็นแค่ขี้ข้า เผลอสะบัดสะบิ้งงอนใส่เจ้านายไปแบบชุดใหญ่ไฟกระพริบ คุณสายลมแกก็กลับไปเป็นเหมือนช่วงก่อนหน้า คือขยันออกจากบ้านบ่อย แต่ต๊อดไม่ได้สนใจหรอกครับว่าแกออกไปไหนกับใคร
หน้าที่ไอ้ต๊อดยังคงเหมือนเดิม ไม่เหมือนเดิมคือการเข้าหน้าไม่ติด ไม่ใช่ว่าเจ้านายแกมึนตึงใส่ต๊อดหรอกครับ ต๊อดเองนี่แหละที่ไม่ได้พูดคุยกับเจ้านายเยอะอย่างแต่ก่อน ส่วนเจ้านายนั้นก็ทำเหมือนมีเรื่องอะไรจะคุยกับต๊อด แต่สุดท้ายก็ไม่ยอมพูดออกมา มันก็เลยเป็นปฏิกิริยาที่ค่อนข้างประดักประเดิด ต๊อดใช้คำถูกไหมนะ
อย่างเช่นเมื่อเช้านี้
"กาแฟครับเจ้านาย"
"อ่าต๊อด……"
"ครับ"
"อืมมมม…."
"กาแฟสามช้อน น้ำครึ่งแก้ว ต๊อดเตรียมน้ำตาลกับครีมให้นะครับ เผื่อเจ้านายอยากเติม"
"อ่าขอบใจนะ"
"ต๊อดรีดเสื้อไว้ให้แล้วนะครับ ของทั้งอาทิตย์เลย เรียงไว้ตามวันแล้วก็ตามตารางสีมงคลอย่างที่สั่งครับ ขอตัวนะครับ"
อ่า….ต๊อดไม่อยากเจอหน้าเจ้านายบ่อย ๆ ครับ อะไรที่เตรียมไว้ได้ ก็เตรียม ๆ ไว้ มันทำให้ต๊อดกลายเป็นคนละเอียดมากขึ้น
ต๊อดจะคิดเข้าข้างตัวเองได้มั้ยนะ ว่าเจ้านายแกพยายามจะง้อต๊อด แต่ด้วยความที่ไอ้ต๊อดเป็นแค่ขี้ข้า ไม่ใช่สถานะคนคุยอย่างคุณพระพาย จะให้เจ้านายมาขอโทษคนระดับต่ำ ๆ อย่างเรา คุณเขาคงไม่ทำ
ไม่ได้งอนแล้วนะครับ แหะ ๆ แต่ต๊อดคิดว่าถือโอกาสนี้ตัดใจเลยดีกว่า ให้สถานะระหว่างเราเป็นแค่นี้ แค่นายจ้างกับลูกจ้างก็พอแล้ว
ต๊อดโอเคครับ ช่วงนี้พี่โชคเอย พี่พร้าวเอยดีกับต๊อดมากๆ แต่พี่พร้าวแกชอบหมั่นเขี้ยวต๊อดแรงๆไปหน่อย เวลาวันหยุดงี้แกก็จะมาช่วยพี่โชคล้างรถบ้าง รถน้ำต้นไม้บ้าง แกก็จะฉีดน้ำใส่ต๊อดจนตัวเปียก บางครั้งเราก็เล่นต่อสู้กันโดยมีพี่โชคคนคูลยืนมอง ถ้าเล่นกันเลยเถิดพี่โชคก็จะก้มลงไปเกาตีน เป็นเชิงให้รู้ว่าถ้ายังไม่เลิกเล่นจะโดนเตะเข้าให้
มันก็พอจะลืมเรื่องของนายไปได้บ้างล่ะครับ
แต่เจ้านายสิครับ….ไม่ให้ความร่วมมือกันเลย
"ต๊อดอย่าเพิ่งไปสิ ต๊อดหลบหน้าเราทำไมเหรอ"
คืนนี้เจ้านายไลน์เรียกต๊อดให้ขึ้นไปบีบนวดครับ แกบอกปวดเนื้อปวดตัว ไอ้ต๊อดกำลังนอนดูรายการหน้ากากนักร้องกับพี่พร้าวอยู่เพลิน ๆ เลยครับ ขัดจังหวะความสุขชะมัด แต่เรามันเป็นขี้ข้าเขา….นายเรียกก็ต้องไป
นวดให้แกอยู่ครึ่งชั่วโมง พอเจ้านายบอกว่าพอปุ๊บ ต๊อดก็เตรียมเผ่นสิครับ
"มีอะไรให้ต๊อดทำอีกมั้ยครับ"
"ต๊อดโกรธเรานานไปแล้วนะ"
"ต๊อดไม่มีสิทธิ์โกรธหรอกครับ"
"แล้วต๊อดเป็นอะไร….ต๊อดเปลี่ยนไปตั้งแต่วันนั้น หลบหน้าเรา ไม่คุยเล่น ถามคำตอบคำ"
เฮอะ...เจ้านายน่ะ ควรถามตัวเองดูไหมล่ะครับ
"ต๊อดแค่น้อยใจครับ"
"ต๊อด..."
"ไม่ได้ใช่มั้ยล่ะครับ…ต๊อดรู้น่า อย่าสนใจต๊อดเลย เดี๋ยวก็หายครับ"
"คืนนี้…ต๊อดนอนที่นี่ได้ไหม"
"ครับ"
ต๊อดรู้ครับ ว่าเจ้านายต้องการอะไร ต๊อดก็เลยปรี่ไปคลึงไข่ย้อยคุณสายลม คุณแกดูตกใจ แต่ก็ไม่ได้ปัดป้อง ต๊อดก็เลยคุกเข่าพร้อมกับถอดกางเกงของแกออกโดยไม่ต้องรอให้แกสั่ง แต่พอต๊อดจะงับ คุณสายลมก็ดันหัวไอ้ต๊อดออก
"ต๊อด….ใครสอนให้ทำอะไรแบบนี้ ไม่น่ารักเลยนะ"
"รู้ครับว่าไม่น่ารัก"
"เราอยากนอนกับต๊อด แต่เราไม่โอเคกับการประชดประชันแบบนี้เลย ต๊อดทำเหมือนพวกขายตัว…."
"แล้วต๊อดต่างจากพวกนั้นตรงไหนล่ะครับ เดี๋ยวเจ้านายก็ให้เงินต๊อดนี่ ต๊อดก็อยากจะบริการเจ้านายให้คุ้มค่าจ้างไงครับ"
"เราพูดแรงใส่ต๊อดอีกแล้วสินะ เราไม่ได้ตั้งใจ คืองี้...เรากำลังแต่งเรื่องสั้นลงเวปไซต์ นางเอกเป็นผู้หญิงขายตัว เราคงติดคำพูดตัวละครมาใช้ ที่ช่วงนี้เราเครียด ๆ ก็เพราะเรื่องนิยายด้วยส่วนหนึ่ง สมองเรามันไม่ค่อยแล่นเลย แล้วก็หลาย ๆ เรื่อง เราเลยเผลอหงุดหงิดใส่ต๊อด ซึ่งมันแย่มากเลย…..ใช่ไหม"
"ไม่เป็นไรครับ"
เนี่ย….พอต๊อดตึงใส่ แกก็ทำหน้าหงอย ไม่รู้ไปจำใครมา ใจไอ้ต๊อดมันยิ่งไหลเป็นน้ำง่ายๆ อยู่ คุณสายลมดึงตัวไอ้ต๊อดขึ้นมากอด มาหอมหัวซ้ำ ๆ เหมือนต๊อดเป็นลูกแกเลยครับ
"ดีกันนะต๊อด ต๊อดสำคัญกับเรามาก ๆ เลยนะ เราขอโทษ ต๊อดรับคำขอโทษเรานะ คืนนี้นอนที่นี่แหละ"
"อ่า….เจ้านายครับ ตอนนี้ต๊อดไม่ได้นอนคนเดียวแล้วครับ พี่พร้าวแกมานอนด้วย ต๊อดไม่อยากให้เขาสงสัยน่ะครับ"
อยู่ ๆ อ้อมกอดเจ้านายมันก็รัดแน่นจนอึดอัด
"นี่เราไม่รู้เลยนะว่าต๊อดให้พร้าวมานอนด้วย…ไม่คิดจะบอกกันเลยหรือ"
"ต้องบอกด้วยหรือครับ"
"เรากับมันใครสำคัญกว่า"
"อ่า….ถามอะไรครับเนี่ย ต๊อดนี่งงเลยครับ"
"ช่างเถอะ….ยังไง คืนนี้เราก็จะทำกับต๊อด"
เจ้านายครับ….ต๊อดกำลังพยายามจะตัดใจ แต่มันยากนะครับ ถ้าเจ้านายยังทำแบบนี้
จูบจากเจ้านายคืนนี้มันหวานแปลก ๆ สัมผัสของเจ้านายก็นุ่มนวลกว่าที่เคย รู้ตัวอีกทีเสื้อยืดก็หลุดออกจากตัว กางเกงนอนลงไปกองตรงข้อเท้า ทุกที่ที่เจ้านายขบเม้มลงมาบนตัวต๊อด จูบต๊อด มันเสียวจนไอ้ต๊อดหมดแรงจะยืน
คุณพระพายครับ ต๊อดขอโทษเน้อ….ต๊อดก็เป็นได้แค่นี้ ต๊อดไม่คิดจะยกตัวเองไปเทียบคุณ ไม่คิดแย่งเจ้านายไปจากคุณเลยนะครับ ถ้าเจ้านายไม่ต้องการต๊อดแล้ว ต๊อดจะรีบไสหัวกลับไปยืนจุดเดิมทันทีเลยแหละ
คืนนี้ต๊อดว่าต๊อดคงลงไปนอนห้องตัวเองไม่ไหว
"อากาศร้อนแบบนี้มึงยังใส่เสื้อคลุมอีกเรอะ ไอ้ตะล๊อดต๊อดแต๊ด"
พี่พร้าวพาต๊อดมาเลี้ยงขนมครับ เป็นร้านเล็ก ๆ ในตัวเมือง ต๊อดเห็นคนมากินกันเป็นคู่ ๆ เลย ถ้าไม่มาเป็นคู่ก็มากันเป็นกลุ่มใหญ่ซึ่งเป็นเด็กนักเรียนผู้หญิงล้วน (มีน้องตุ๊ดเด็กปนอยู่คนสองคนครับ) ดังนั้นพวกเราสองคนที่เป็นผู้ชายเถื่อน ๆ คูล ๆ (ขอไอ้ต๊อดคูลด้วยเน้อ) เลยดูแปลกแยกไปจากบรรยากาศโดยรวมนิดหน่อย
เขินจังครับ…..น้องผู้หญิงกลุ่มนั้นมองต๊อดแล้วยิ้มให้ด้วย
อ่อ….ไม่ใช่ต๊อด….ยิ้มให้พี่พร้าวสินะ
อ้าวไม่ใช่เราทั้งสองคน แต่เป็นใครอีกคนที่เพิ่งเดินเข้ามาต่างหาก
คุณพระพาย…..
มาคนเดียวด้วย…..
"น้องต๊อด…..บังเอิญจังเลยครับ"
"คุณพระพายสวัสดีครับ….พี่พร้าวคุณพระพายเพื่อนเจ้านายเรา ไหว้เร็ว ๆ"
คุณพระพายขอนั่งร่วมโต๊ะด้วยเฉยเลย ทำเอาไอ้ต๊อดนั้นเกร็งจัด เจ้านายทำรอยไว้ทั่วเลยครับ ต๊อดนี่นั่งระแวงเลย
เหมือนเราเป็นชู้รัก แอบแซ่บกับสามีของเขา แหะ ๆ ว่าไปนั่นครับ
"ปังเย็นที่นี่น่าทานจัง มื้อนี้พี่ขอเลี้ยงพวกเรานะครับ"
"อ่า…ขอบคุณครับ"
"อ่อ...งั้นผมก็ขอบคุณด้วยคนนะครับ" อันนี้พี่พร้าวพูดนะครับ คุณพระพายจ้องพี่พร้าวนิ่งเลย….จะว่าไปพี่พร้าวแกก็หล่อแบบเถื่อน ๆ ดำ ๆ ประมาณคุณปลัดเหมือนกัน แต่สีผิวพี่พร้าวแกทะมึนกว่าหลายเฉด
อย่าสนใจพี่พร้าวเลยนะครับ เจ้านายหล่อกว่าพี่พร้าวเยอะครับคุณพระพาย
แล้วคุณพระพายก็ชวนพวกเราคุยใหญ่ ส่วนใหญ่ก็จะคุยกับพี่พร้าวแหละ ถามนู่นถามนี่ มีซักประวัตินิดหน่อย พอพวกเขาคุยกันถูกคอ ต๊อดก็ขอตัวหม่ำ ๆ ก่อน
"ต๊อดครับ….ช่วงนี้เจ้านายเรางานยุ่งหรือ เจอตัวยากจังเลย"
"อ่า….ครับ งานยุ่งมากเลยครับ"
"นอกจากงานในไร่…เค้าทำอย่างอื่นด้วยหรือ อย่าบอกนะว่าไปช่วยพวกคนงานพรวนดินด้วยน่ะ"
"ก็มีดูแลรีสอร์ทครับ ต๊อดก็เห็นแกนั่งอยู่หน้าคอมพ์บ่อย ๆ หน้าตาเคร่งเครียดเลยครับ"
"ทำอะไรเหรอ ต๊อดพอรู้มั้ย"
"ไม่ทราบอ่ะครับ คุณพระพายลองถามดูไหมครับ เพราะงานของเจ้านายต๊อดก็ไม่ค่อยเข้าใจ"
"อืม….พี่ก็ว่าน้องต๊อดไม่น่าจะรู้หรอก ก็น้องต๊อดไม่ได้เรียนมหาวิทยาลัยนี่…ใช่ไหม อย่าเข้าใจผิดว่าพี่ดูถูกนะ พี่จะบอกว่างานระดับผู้บริหารมันน่าจะยากเกินกว่าที่ต๊อดจะเข้าใจน่ะ ว๊า...ยิ่งพูดยิ่งไปกันใหญ่แฮะ ไม่เอาละ เปลี่ยนเรื่อง ๆ ….คุยเรื่องง่าย ๆ กันดีกว่า"
ปึก
ใครสักคนเตะขาไอ้ต๊อด….พี่พร้าวนั่นเองล่ะครับ พอต๊อดหันไปมองหน้าพี่แก พี่แกก็ดูเหมือนจะชักสีหน้าไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด
"ถึงต๊อดมันจะไม่รู้เรื่องงานยาก ๆ แต่ว่าหน้าที่ที่มันรับผิดชอบอยู่มันก็ทำเต็มที่นะคุณ อีกอย่างเรื่องงานของเจ้านาย ถ้าเขาไม่ได้อยากให้เรารู้ เราก็ไม่ควรสอดรู้สอดเห็นจริงไหมครับ ไม่เกี่ยวกับเรียนจบระดับไหนมาหรอก แต่ที่ทำงานทุกที่มันแบ่งแยกหน้าที่รับผิดชอบเป็นส่วน ๆ อยู่แล้ว ไม่ว่าจะงานไร่ หรืองานสำนักงาน…"
พี่พร้าวใจเย็นก๊อนนนนนน
ของขึ้นแทนไอ้ต๊อดด้วย อันนี้ก็ขอบคุณเน้อ แต่ขอให้พี่ใจเย็นสักนิด เป็นห่วงครับ กลัวพี่ชายตกงาน
งานชักกร่อยแล้ว ต๊อดเลยตบเข่าแกใต้โต๊ะ ให้แกใจเย็นลง
"ว้า….เพื่อนต๊อดโกรธพี่เสียแล้ว พี่ขอโทษพร้าวด้วยนะ เจตนาพี่ไม่ได้ดูถูกใครเลยจริง ๆ พี่เป็นแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว พูดจากับใครแล้วชอบทำให้คนอื่นเข้าใจผิดเรื่อย มีเรื่องกันก็บ่อย อย่าถือสาพี่เลยนะ"
"ผมกับต๊อดขอตัวก่อนนะครับคุณพระพาย ขอบคุณที่เลี้ยง ไปต๊อด"
พี่พร้าวลุกเดินออกจากร้านไปเลยครับ ต๊อดก็เลยยกมือไหว้คุณพระพายเป็นการร่ำลา แต่จังหวะที่จะลุกจากมา คุณพระพายแกก็พูดขึ้นมาเบาๆ ว่า….
"ต่ำ"
ต๊อดก็….ชักจะโกรธตามพี่พร้าวแล้วนะ….คิ้วกระตุกเลย
ดูถูกต๊อดน่ะ ต๊อดไม่โกรธหรอก แต่มาดูถูกคนที่ดีกับต๊อด ต๊อดไม่ชอบครับ
เป็นครั้งแรกที่อยากซัดหน้าคน
"ต๊อดเป็นเด็กดีนะครับ เลือกคบเพื่อนบ้างก็ดี มันยากใช่มั้ยล่ะที่จะมีเพื่อนดีดีในสังคมแบบที่ต๊อดอยู่….แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มี…."
"พี่พร้าวเป็นคนดีครับ คำว่าต่ำ...ต๊อดว่าเอาไว้เรียกคนจิตใจสกปรก คิดแต่เรื่องแย่ ๆ จะดีกว่าครับ ต๊อดขอตัวนะครับ"
"ไอ้ต๊อดดดดด!!!!"
อ่า....นี่ไม่ใช่เสียงคุณพระพายหรอกนะครับ กระโชกโฮกฮาก...ดิบเถื่อนแบบนี้ คุณพระพายน่ะ ตอนนี้นั่งนิ่ง ไม่มองหน้าต๊อดเลยครับ
เสียงพี่พร้าวที่เปิดประตูหน้าร้าน แล้วโผล่หัวมาตะโกนเรียกไอ้ต๊อดนั้น ทำเอาหลายคนสะดุ้ง ต๊อดเลยรีบวิ่งออกไปให้ไว
พี่พร้าวดูจะไม่ชอบคุณพระพายเอามาก ๆ เลยครับ ขนาดตอนนี้ที่กำลังขี่แมงกะไซด์ ต๊อดยังสัมผัสได้ถึงรังสีอำมหิต
"พี่อย่าถือสาแกเลย คนกรุงก็งี้"
"ก็มันดูถูกมึง….ไม่ใช่ครั้งแรกนะเว้ย ที่กูเห็นมันพูดกับมึงแบบนี้"
"ปล่อยผ่านเถอะพี่ แต่ต๊อดขอบคุณนะ ที่ช่วยต๊อดอ่ะ"
"มึงน้องกู กูก็ต้องปกป้องดิวะ"
"ซึ้งเลย"
"มันเอาตีนเขี่ยไข่กูด้วย ห่า….ร่านชิบหาย"
"ใจเย๊นนนนนนน เขาไม่ได้ตั้งใจเปล่าพี่"
"มึงสนิทกับเจ้านายนี่ เตือน ๆ แกไว้บ้างก็ดีนะ มึงว่าแกจะฟังมั้ยวะ เออ...แต่กูว่าขี้ข้าอย่างเราอย่ายุ่งเลยเนอะต๊อดเนอะ รู้งี้ตอนนั่งแดก น่าจะให้มึงสั่งให้คุ้ม แกล้งแม่ม อยากเลี้ยงใช่ไหม แดกให้ยับ"
"ฮ่าฮ่าฮ่า"
[บรรยาย]
"พี่โชค….มานั่งทำหน้าเครียดอาราย"
บ่ายแก่ ๆ วันหนึ่ง ไอ้ต๊อดผู้ซึ่งว่างงาน เดินมาเจอโชคนั่งหน้าเครียดปนเศร้า ด้วยความเป็นห่วงมันจึงเอ่ยถาม
"แม่ไอ้โชคชัยมันโทรมาขอเงิน"
"อ่า…เค้าสบายดีมั้ยอ่ะพี่"
"มันหนีตามชู้ไป แล้วชู้แม่งก็เสือกมีชู้อีก ทะเลาะกันโดนต่อยตาปูด กูเลยด่าไปชุดใหญ่ แม่งทำกับกูขนาดนี้ แล้วยังมีหน้าจะขอกลับมา"
"แล้วถ้าเค้ากลับมา พี่จะยกโทษให้เขาไหม"
"กูโกรธมันจนหายโกรธแล้ว แต่จะให้กลับไปคืนดี ไม่รู้สิ…กูไม่ไว้ใจมันอีกแล้ว กูบอกว่าถ้าจะกลับมาก็มาในฐานะแม่ไอ้โชคชัยมัน แม่งก็ไม่เห็นกลับ มีหน้ามาขอเงิน ดอกทอง!!!"
"พี่ยังรักเขาไหมเล่า"
"ไม่ใช่เรื่องของเด็กน่า….ไอ้ต๊อด"
"พี่เศร้าอ่ะ ต๊อดไม่อยากให้พี่เศร้าไง ระบายกับน้องได้นะ"
"ห่วงคนอื่นเก่ง ห่วงไปทั่วเลยนะมึง"
"ก็ต๊อดรักทุกคนไง"
"พวกกูก็รักมึงต๊อดแต๊ด"
โชคจับหูไอ้ต๊อดเล่นอย่างหมั่นเขี้ยว เขาเอ็นดูมันเหมือนน้องนุ่งคนหนึ่ง ใครก็ตามที่อยู่ใกล้ไอ้ต๊อด เป็นต้องเอ็นดูมันทั้งนั้น ความซื่อปนโง่ของมันเรียกรอยยิ้มได้เป็นอย่างดีนัก มันเป็นเด็กที่ขยันและมีน้ำใจอยู่เสมอ แม้จะมีบางครั้งที่ชอบคิดในสิ่งที่คนอื่นไม่คิด บางทีก็ยิงมุกตลกผิดเวล่ำเวลา แต่ทั้งเขาแล้วน้าจิตคนครัวต่างก็รักมัน เหมือนเป็นน้องชาย เป็นลูก เป็นหลาน
คุณเขาก็รักมัน โชคพอดูออก แต่รักแบบไหนสุดที่จะเดาได้ คงเป็นความรักในแบบของสายลมกระมัง ชอบบ่น ชอบดุ แต่ก็ตามใจและไม่ค่อยถือสา จะมีบางครั้งที่ความเพี้ยนของเจ้านายรูปหล่อเผลอไปทำร้ายความรู้สึกของไอ้ต๊อดโดยไม่ตั้งใจ
ไอ้อาการหงุดเวลาที่ต๊อดมาสนิทกับเขา มันทำให้โชคอดคิดไม่ได้ ว่าเจ้านายหนุ่มนั้นมีใจให้เจ้าต๊อด แต่หลาย ๆ พฤติกรรมก็ดูจะทิ้งขว้างและไม่สนใจ
เจ้านายกับลูกน้องคู่นี้แม่งแปลกพอกัน…..
นี่ถ้าหากสายลมอยู่บ้าน โชคคงไม่กล้าถึงเนื้อถึงตัวไอ้ต๊อดแบบนี้ ไอ้เด็กนี่มันเนื้อแน่นน่ากอด ตัวโชคเองไม่ได้คิดสกปรก เพราะใจเขานั้นเป็นชายทั้งแท่ง แต่ไม่รู้เหมือนกันว่าหากเจ้านายสุดเพี้ยนมาเห็นเขากับต๊อด จะตีความไปในแง่ใด เผลอ ๆ พาลมาตึงใส่กันแบบที่เคย ๆ อีก
"พี่โชคอย่าขยำแขนต๊อดดิ"
"ไอ้อ้วนเอ้ย"
"ต๊อดล่ำหรอก เปล่าอ้วนสักหน่อย"
"หึ…นิ้วกูจมแขนมึงอย่างนี้ ยังไม่เรียกอ้วนอีกเหรอวะ"
"หมีๆ ไง….เค้าเรียกสายหมีหรอก….วู้"
ธุระที่สายลมมีกับเขานั้น ไม่ใช่เรื่องของพระพายอย่างที่คิดเอาไว้
แต่ขจรนั้นก็ไม่ได้แปลกใจเท่าไหร่นักหรอก
เขาเป็นเพื่อนกับสายลมมานาน แม้ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขานั้น อีกฝ่ายจะมองว่าเขาเป็นศัตรูคู่แข่งก็ตามทีเถอะ
เวลาถูกคนรังแกมา ก็มาฟ้องเขา กี่ครั้งแล้วที่เขาต้องปกป้อง หัดจำเสียบ้างนะไอ้ลูกครึ่ง
"ได้……กูจะรับน้องเขาทำงานในไร่กู ชื่อพร้าวใช่ไหม….หน่วยก้านดี น่าจะช่วยงานในไร่ได้เต็มที่"
"เออ….เราขอบใจมาก"
"แต่มึงไปพรากคู่เขาออกจากกัน แบบนี้มันไม่ใจร้ายไปหน่อยหรือวะคุณหนู"
"เพ้อเจ้อ….พรากคู่อะไร เจ้าพร้าวนี่หลานแม่ครัว เขามาฝากฝังให้ทำงาน แต่ไร่เราคนงานเยอะแล้ว ก็แค่นั้น"
"ไม่เลือกเอาสักทาง ไม่กลัวพระพายเขาโกรธหรือ ชอบเขามากไม่ใช่หรือไง หรือเบื่อเขาแล้ว"
"กับพระพาย เราก็ไม่ได้เป็นอะไร….แค่คุย ๆ กันเท่านั้น"
"เหรอครับ แต่ถ้าทางนั้นเขาเบื่อคุยกับมึง แล้วหันมาสนทนากับกูแทน น้องลมอย่างมาชกพี่ปลัดนะครับ"
"กวนตีนไอ้สัตว์…."
"คุณหนูพูดคำหยาบ ทำไมคุณหนูลมไม่อ่อนโยน"
"เรากลับล่ะ นัดพระพายไว้….บาย"
"ฮ่าฮ่าฮ่า"
สายลมไม่สนใจเสียงหัวเราะเถื่อน ๆ ที่ดังไล่หลัง เขาคิดถึงพระพายจะแย่อยู่แล้ว ช่วงนี้เขามัวแต่เครียดเรื่องนิยาย และเรื่องไอ้เจ้าต๊อด ตอนนี้เคลียร์เรื่องต๊อดจบแล้ว เขาก็อยากจะสานสัมพันธ์กับพระพายต่อ พระพายกับเขามีรสนิยมในทิศทางเดียวกัน อีกทั้งพระพายยังทำอาหารเก่ง หลังจากพากันไปตะเวนกินร้านอาหารทั่วทั้งเมือง เขากับพระพายก็มีความคิดที่จะเปิดร้านอาหารอยู่เหมือนกัน….
ได้พาร์ทเนอร์ทั้งธุรกิจ ทั้งเรื่องบนเตียง ก็ไม่เลวนะ
ปลัดหนุ่มมองเพื่อนตัวดีจนลับตา ขจรศักดิ์ส่ายหน้าพร้อมกับคลี่ยิ้มเอ็นดู ก่อนจะเบนสายตามายังเอกสารในมือที่เป็นรูปถ่ายของเด็กหนุ่มหน้าตาคมเข้มดูเอาเรื่อง
"น่าสงสารไอ้เจ้านี่จังแฮะ…."
To be con
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
