CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => ข้อความที่เริ่มโดย: mutyamania ที่ 02-01-2019 20:54:59

หัวข้อ: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - ตอนคั่น , บทที่ 15-16 [27.12.2020]
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 02-01-2019 20:54:59

**********************************************************************

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
                                                     

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

*********************************************************************

….ผมผิดไปแล้วครับ


บทที่ 1 ต๊อดครับ...../.....เป็นทุกอย่างให้เธอแล้ว





"ต๊อดเอ้ย….วันนี้กาแฟของเรามันกลิ่นแปลกๆ นะ นี่ใช่ยี่ห้อที่เคยบอกให้ซื้อหรือเปล่า ขอดูโหลมันหน่อยสิ"

"ครับผม"

"ว่าแล้วเชียว ต๊อด….เรา (ฉัน) กินเบอร์ 117 นะ เมดอินเจแปน มันหอมกว่า 118 เบอร์ 118 มันเมดอินไชน่า สับสนอะไรนะเรา (ต๊อด) น่ะ…หืม?"

"ขออภัยครับ ต๊อดลืมจริงๆ"

"วันหลังถ่ายรูปไปด้วยนะต๊อด ถ้าจะลืมง่ายแบบนี้"


"ต๊อด….หมึกเครื่องปริ้นท์มันจางแล้วนะ เดี๋ยวถ้าพี่โชคเข้าตลาด ต๊อดติดรถไปซื้อหมึกให้เราทีนะ ห้ามซื้อผิดนะต๊อด เอากล่องเปล่าไปด้วย ไปบอกเขาเลยว่าเอายี่ห้อนี้"

"คร้าบบบบบบ"

"อย่าจำไปนะต๊อด เอากล่องให้เขาดูเลย ย้ำเตือนเลยนะต๊อด ต๊อดชอบจำผิดอ่ะ"

"ต๊อดรับปฏิบัติครับ"


"ต๊อด…..เปลี่ยนน้ำให้คุณแววดาว (ปลาทองตัวที่สี่) หน่อยดีไหม ต๊อด….หาหินสวยๆ มาแต่งเพิ่มด้วยก็ได้นะ หาหีบสมบัติ นักประดาน้ำมาใส่ด้วยก็น่าสนุกนะ งานศิลปะไงต๊อด"

"ครับทั่น"


"ต๊อดดดดด….ตามเราขึ้นมาบนห้องที เย็นนี้เราต้องไปงานเลี้ยงกำนันสมาน ช่วยเราเลือกชุดหน่อย เราอยากได้ชุดที่ชาวบ้านแถวนี้เขามองว่าดู….ยังไงล่ะ…..ภูมิฐานน่ะต๊อด คราวก่อนเราแต่งเรียบไป โดนหลานกำนันแซวเลย เขาจะรู้ไหมว่าสูทที่เราใส่น่ะ GUCCI เลยนะ มันเหมือนคนขายประกันตรงไหน เรานี่สุดแสนจะงงมากเลย ลำบากเราต้องมาหาซื้อกางเกงสีๆ กับเสื้อลายสก๊อตตุนไว้เต็มตู้ หมวกคาวบอยงี่เง่านี่ด้วย เราล่ะอยากจะเข้าถึงแฟชั่นของพวกบ้านนอกจัง แต่มันยากยิ่งกว่าสอบเข้ามหาวิทยาลัยเสียอีกแน่ะ ต๊อดว่าเราใส่แหวนกี่วงดี….ทองล่ะต๊อด…..สามเส้นเนอะ เยอะไปเดี๋ยวจะเกินหน้าเกินตาเจ้าถิ่น ต๊อดเซ็ทผมให้เราหน่อยนะ…..ต๊อดฟังเราอยู่ไหม….ตามเราให้ทันหน่อยต๊อด...ต๊อด....ตาลอยไปแล้วนั่น"

"ค…..ครับ….ครับผม…..เจ้านายครับ….ต๊อดว่าต๊อดลืมปิดแก๊ส….เดี๋ยวมานะครับผม"

"หักเงินเดือนดีไหมนะ"

"ม....ไม่ดีหรอกครับ เดี๋ยวต๊อดมานะ"


เกิดเป็นขี้ข้าเขา ชีวิตประจำวันมันก็จะยุ่งๆ หน่อยล่ะครับ

ผมชื่อต๊อด ชื่อจริงชื่อทองดี เป็นลูกของแม่ติ๋ม แม่ไอ้ต๊อดก็เป็นขี้ข้าเขานี่แหละครับ เท่าที่จำความได้ แม่ของต๊อดก็คอยดูแลรับใช้คุณยุพิน แม่ของคุณสายลม เจ้านายรูปหล่อคนปัจจุบันของไอ้ต๊อดเอง...มาตั้งแต่ก่อนต๊อดจะเกิดเสียอีกมั้ง

ก็คนที่เรื่องเยอะที่สุด ขนาดที่ว่าต้นหญ้าในสวนย่อมต้องเท่ากันทุกต้นนั่นแหละขอรับ....คุณสายลม ทูนหัวของบ่าว

ปีนี้ไอ้ต๊อดก็…..ยี่…..อ่า….ไม่สิ เพิ่งสิบเก้าขวบเท่านั้นเองแหละ ต๊อดชอบจำผิดอยู่เลย....ต้องนับนิ้วไล่เพื่อความชัวร์ ความจริงคุณสายลมก็เคยมีความคิดจะส่งต๊อดเรียนต่อมหาวิทยาลัยเหมือนกันนะครับ แต่ติดอย่างเดียว ติดที่ความโง่ของต๊อดเองแหละครับ เวลาเรียนมันชอบปวดหัว เบลอ อ๊อง ตามไม่ทันเขา ไม่ใช่ว่าไอ้ต๊อดเกเรหรือติดหญิงติดยาแต่อย่างไรดอกครับ ต๊อดเรียนจบแค่ ม.6 ได้ก็ลากเลือดด้วยเกรดสองจุดศูนย์ศูนย์พอดีเป๊ะ

เป็นขี้ข้าเขาแม้มันกระจอกแต่ก็สบายใจดี

ในขณะที่คุณสายลม….เจ้านายของต๊อดน่ะ ประกอบอาชีพนักเขียนนามปากกาดัง ผู้มีไร่ดอกไม้และรีสอร์ทอันเป็นมรดกตกทอดเป็นรายได้หลัก และงานเขียนที่ทำเงินได้ค่อนข้างเยอะต่อการตีพิมพ์หนึ่งครั้ง ทุกเรื่องที่เจ้านายต๊อดเขียน มักตีพิมพ์ซ้ำสามครั้งเป็นอย่างต่ำ ไหนจะรายได้จากอีบุ๊คส์ที่นักอ่านสมัยนี้นิยมโหลดอ่านลงในมือถือ ไอ้ต๊อดคนนี้กลับเป็นคนที่เล่าเรื่องได้วกวนเยิ่นเย้อเสียเหลือเกิน จึงต้องขออภัยในความวกไปวนมาไว้ ณ ที่นี้ด้วย แหะๆ

เนี่ย....พอพูดละก็นึกขึ้นมาได้ ขอเล่าก่อน เดี๋ยวจะข้ามไปฉิบ ไม่ต่อเนื่อง ไม่สะมู๊ด(smooth)

แม่ของเจ้านายกับแม่ของต๊อดเสียแล้วนะครับ ด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ตอนพากันไปจ่ายตลาด ตอนนั้นต๊อดอยู่ ม.3 อายุสิบสี่เห็นจะได้ นายของต๊อดก็เพิ่งเรียนจบ เราก็เลยอยู่ร่วมกันในฐานะเจ้านายกับขี้ข้าคนสนิทมานับตั้งแต่นั้น

ครอบครัวของเจ้านายไอ้ต๊อดน่ะรวยมากนะ เท่าที่รู้...ขนาดว่าเจ้านายที่เป็นลูกชายนอกสมรสคนสุดท้องของเจ้าสัวคนดังกับสาวชาวบ้าน แต่มรดกที่ได้รับส่วนแบ่งมา แม้จะได้มาน้อยที่สุด แต่ก็มากพอที่จะกินใช้แบบไม่ต้องทำงานไปตลอดชีวิต นอกจากเงินมรดก ก็มีที่ดินที่คุณท่านเจ้าสัวซื้อให้คุณนายยุพิน ซึ่งกลายสภาพเป็นไร่ดอกไม้นานาพันธุ์และบ้านพักสำหรับรับรองนักท่องเที่ยวที่มาพักผ่อนหย่อนใจ เจ้านายของต๊อดจึงเลือกทำสิ่งที่รักอย่างเขียนนิยายในบ้านสวนชนบท มากกว่าจะไปต่อสู้ในสังเวียนธุรกิจอันเต็มไปด้วยการแข่งขันแสนน่าเวียนหัวเหมือนพี่ๆ น้องๆ ที่บ้านใหญ่และบ้านรองๆ

ก็อาชีพนักเขียนนี่แหละ ที่ทำให้เจ้านายของไอ้ต๊อดมีพฤติกรรมที่แปลกๆ ไปจากคนทั่วไป

"ต๊อด….ไปแปรงฟันล้างหน้าแล้วมาจูบกันหน่อยมา"

"อ่า….เมื่อวานก็เพิ่งจูบไปเองนะครับ"

"อย่าบ่นน่าต๊อด นิยายเรื่องใหม่ของเราการจูบของพระนางเป็นคีย์เวิร์ดของเรื่องเลยนะ มันมีจูบกันทุกบทนั่นแหละ แล้วต้องบรรยายค่อนข้างเยอะ เลยอยากจะลองจูบหลายๆ แบบดู จะได้ไม่ซ้ำซาก…..อินสไปเรชั่นไงต๊อดแต๊ด"

อ่า….นายครับ อย่าเติมชื่อให้ผมเลย แค่ต๊อดเฉยๆ ก็อุบาทว์พอแล้ว....มีแต๊ดพ่วงท้าย เดี๋ยวไปๆมาๆ คนจะเรียกไอ้ต๊อดเป็นไอ้แต๊ดไป อย่าเลย มันน่าหวาดเสียวรูหู

"ครับ….ครับ…..ครับ….รอต๊อดสักครู่"

"อาบน้ำหอมๆด้วยก็ดีนะต๊อด"

เห็นเป็นหนุ่มนักเขียนในชนบทแบบนี้ อย่าได้คาดหวังเชียวว่าเจ้านายของไอ้ต๊อดนั้นจะเขียนอะไรแมนๆ ลุยๆ แบบหนังอาหลองภักดี ลึกลับสยองขวัญก็มีบ้าง….แต่ก็ยังไม่ใช่อีกนั่นแหละ นิยายเด็ก ย้อนยุค ปรัชญา….วู้ อย่าเดาเลยครับ เจ้านายไอ้ต๊อดน่ะ เขียนนิยายรักครับ รักหวานเลี่ยนยืนพื้น บรรยายฟุ้งๆ ฉากบนเตียงที่เว่อร์วังอลังเกินจริง พระเอกพรมจูบตั้งแต่ส้นตีนนางเอกไล่ขึ้นไปจนถึงเนินเนื้อ…..ก็จุ๋มจิ๋มนั่นแหละ ดูดชิมความหวาน….อ่า….เคยลองอ่านดูน่ะครับ อ่านไม่จบหรอก ทำไมขายดีก็ไม่รู้สินะ เห็นว่าแฟนนิยายก็มีแต่สาวๆ สาวๆ พวกนี้น่าจะเป็นคนเพ้อเจ้อใช่ย่อยอยู่

อีกเรื่องก็คือ ไม่มีใครรู้หรอกว่าเจ้าของนามปากกา แพรวพรรณ น่ะ….แท้จริงแล้วเป็นหนุ่มลูกเสี้ยวหน้าหล่อที่มีรสนิยมชอบดูละครหลังข่าว ประเภทที่นางเอกรันทด พระเอกหูเบา นางอิจฉาเล่นใหญ่ อะไรประมาณนั้น นายต๊อดติดละครครับ ชอบอ่านนิยายรักด้วย ไอ้แนวๆ แจ่มใสนี่แกก็อ่าน แถมยังมีงานเขียนแนววัยรุ่นแจ่มใสโดยใช้อีกนามปากกาว่า....เอิ่ม..... "ชูครีม" .....อีกด้วย

แต่พูดก็พูดเถอะ....เห็นเพี้ยนๆ แบบนี้....

เจ้านายของต๊อดน่ะ….เป็นคนที่หล่อมากจริงๆ นะครับ

หล่อจนสาวๆละลาย ตายไปเลยน่ะ

"ต๊อด….อ้วนขึ้นเปล่าเนี่ย แก้มนี้ตึงเปล่งเชียว….งานสบายไปเหรอเรา"

"ต้องขอโทษที่อ้วนนะครับ"

"พอจูบแล้วก็อยากทำอย่างอื่น….ขอไม่ได้เหรอต๊อด ไม่เจ็บเหมือนครั้งแรกหรอกน่า"

"กลัวน่ะครับ เจ้านายชอบขยำตัวต๊อดด้วย ชอบกัดต๊อดอ่ะ"

"ก็หมั่นเขี้ยว"

"……"

"นะต๊อดนะ ช่วยหน่อย เพื่อให้นิยายของเราออกมาดี"

"ต๊อดไม่ใช่ผู้หญิงนี่ครับ จะไปช่วยได้ไง"

"ต๊อดก็รู้ ว่าเราน่ะไม่มีอารมณ์กับผู้หญิง แต่มีกับต๊อดอ่ะ หน้าต๊อดตลก น่ารังแก แก้มก้นต๊อดก็บ๊ะตะบ๊ะ เวลามันบดลงมา….ซี๊ดดดด.....นะ.....มาทำกันเถอะ เดี๋ยวแบ่งเปอร์เซนต์ค่าหนังสือให้น่า"

เนี่ยชอบเอาเงินมาล่อซื้อ แล้วให้แต่ละทีก็อู้ฟู่ตลอด

ส่วนเรื่องนั้นน่ะ.....ก็….ไม่เคยปฏิเสธเจ้านายได้เลยสิน่า ไอ้ต๊อดแต๊ด ยอมรับครับว่าหลังจากผ่านครั้งแรก ครั้งที่สอง และครั้งต่อๆ มา จากที่เจ็บ….

มันก็เสียวนิดๆ

แต่มันมีความรู้สึกอย่างอื่น….ที่ไอ้ต๊อดนั้นไม่ชอบเอาเสียเลยน่ะครับ

ตึกตักตึกตัก(ใจเต้นแรงมาก)

หืดหาดๆๆๆ(หายใจแสนติดขัด)


"เออนี่…..ข้างบ้านของเรามีคนจะย้ายมาอยู่นะ เห็นว่าทยอยขนของเข้ามาแล้ว ต๊อดพอจะเคยเห็นหน้าเพื่อนบ้านไหม"

หลังทำกันเสร็จ คุณสายลมก็จะกอดไอ้ต๊อดเอาไว้หลวมๆ …..หอมหัวไอ้ต๊อดบ้าง ซึ่งมันโคตรไม่โอเคกับหัวใจไอ้ต๊อดเลยล่ะครับ

ต๊อดก็คิดนะ….ว่าคุณเขาก็ชัดเจนกับเรื่องนี้มาตั้งแต่แรกแล้ว

ว่า sex ระหว่างเรา....มันเป็นหน้าที่ แลกกับค่าจ้างพิเศษที่เพิ่มให้จากเงินเดือน

ไอ้ใจเราน่ะ มันก็ควรจะเจียมเสียบ้าง ถึงแม้ว่าหลังเสร็จกิจกรรมอันเร่าร้อน เจ้านายจะอ่อนโยนแค่ไหน นั่นก็เพราะมันเป็นนิสัยส่วนตัวที่แสนใจดีของคุณเขา ไม่ใช่ความพิเศษแต่อย่างใด

"ต๊อด….เราไปผูกสัมพันธ์กับเพื่อนบ้านกันเถอะ คุ้กกี้ที่พี่แพรวาส่งมาให้จากอังกฤษน่าจะยังไม่หมดอายุ ต๊อดไปปัดฝุ่นกระป๋องมันเสียหน่อยเถอะ"

"คุ้กกี้....อ่า….ก็ไหนว่าให้ต๊อดแล้วไม่ใช่เหรอครับ"

"ใช่….แต่…ตั้งสี่กระป๋องนี่นะ อย่าบอกนะต๊อดว่า"

"ต๊อดซัดเรียบเลยครับ….ขอโทษครับขอโทษ....โซซอรี่ ก็มันชุ่มเนย ถูกปากกว่าคุ้กกี้ปี๊บนี่ครับ"

"ต๊อดเอ้ยต๊อด"

กลายเป็นว่าแผนการผูกมิตรด้วยคุ้กกี้เนยสดก็เป็นอันล่มไป

แต่….ก็อย่างว่าแหละครับ ถ้าคนมันมีดวงจะได้เจอกัน อย่างไรเสีย สวรรค์ก็ต้องขีดเส้นทางให้ได้เจอกัน

เย็นวันนั้น คุณพระพาย เพื่อนบ้านใหม่ ก็ได้แวะมาทำความรู้จัก พร้อมกับมาเยี่ยมชมรีสอร์ตสวย

คุณพระพาย….ชื่อเข้ากับคุณสายลมของไอ้ต๊อดดีจัง

ไม่ใช่แค่ชื่อหรอกครับที่แสนเข้ากัน

ตลอดชีวิตกากๆ ของไอ้ต๊อด….สาบานได้ ว่าไม่เคยเห็นภาพไหนที่มีองค์ประกอบสวยงามหมดจรดขนาดนี้มาก่อน

ชายหนุ่มร่างสูงที่มีใบหน้าคมคายสไตล์ลูกเสี้ยวตะวันตกที่โคตรจะเท่ห์ หมวกคาวบอยที่คุณสายลมเกลียด ไอ้ต๊อดว่ามันโคตรจะเข้ากับคุณเขาชะมัด….เจ้านายรูปหล่อของไอ้ต๊อดยืนคู่กับผู้ชายที่มาจากในเมืองกรุงอีกคนหนึ่ง ส่วนสูงของคุณพระพายไม่เกินไปกว่าระดับปลายจมูกของเจ้านาย ใบหน้าที่ทั้งหล่อและสวย ปากแดงสด ผิวขาวเหมือนไอติมกะทิ หุ่นที่ราวกับรูปปั้น อกกว้าวผึ่งผาย ทว่าเอวคอด ท้องแบน แขนขายาวได้สัดส่วน…..

มันเหมาะสมโดยไม่มีอะไรกั้นขวาง

"น้ำขอรับ เชิญตามสบายเลยนะครับ ต๊อดจะวนเวียนอยู่แถวนี้ คอยดูแลความเรียบร้อย"

"ต๊อดมีอะไรทำก็ไปทำเถอะ"

"หึ"

คุณเจ้านายผู้มีท่าทางสนอกสนใจในตัวเพื่อนบ้านอย่างเห็นได้ชัด เอ่ยปากไล่ ขณะที่คุณพระพายนั้นได้แต่หัวเราะในลำคอ คุณเขาปรายตามองมาที่ต๊อดด้วยนะครับ แว๊บบบบบเดียว...แวบเดียวจริงๆ ก็ยังดีกว่าไม่มองกันเลยนะครับว่าไหม

คนอะไรวะ แค่ ‘หึ’ ก็ยังละมุน เป็น ‘หึ’ ที่ไพเราะเสนาะหูอะไรแบบนี้นะ

อืม...เหมาะสม.....เหมาะสม

"ฮะแฮ่มมมม"

"ครับๆๆๆ"

เสียงกระแอมของเจ้านาย เรียกสติสตางค์ของไอ้ต๊อดที่กำลังยืนคิดอะไรเรื่อยเปื่อยได้ดีนักล่ะครับ เอ้า เขาไล่มึงแล้ว....ไอ้ต๊อดหน้าโง่ จะยืนตัวตันเป็นก้างขวางคอเจ้านายกับแขกทำไมเล่า มีงานมีการอะไรก็ไปทำสิวะ ว่างมากนักหรือไงฮึ! เดี๋ยวคุณเขาก็หาว่าเราสบาย ทำงานไม่คุ้มค่าจ้างอีก

จริงสิ วันนี้ว่าจะช่วยป้าจิตแกขัดพื้นครัวนี่นา....เสร็จแล้วก็ต้องช่วยพี่โชคล้างรถ เนี่ย....งานหนักมาก พูดเลย

เอาล่ะต๊อด ไปทำงานที่เหมาะสมกับเราดีกว่าเนอะ~


To be con

รีไรท์เนื้อหานิดหน่อย

เป็นแนวใสๆ ไม่ดราม่าเลยสักนิด

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (เรื่องใหม่แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทนำ 2/1/2019
เริ่มหัวข้อโดย: cheezett ที่ 02-01-2019 21:22:59

ตลกตรงหนายยยยยยย  :hao5: :hao5: :hao5: :hao4:

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (เรื่องใหม่แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทนำ 2/1/2019
เริ่มหัวข้อโดย: lovenine ที่ 02-01-2019 22:10:12

ชอบเลย มาแบบนี้ ติดตามมมมมมม  รออออออจ้า

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (เรื่องใหม่แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทนำ 2/1/2019
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 03-01-2019 13:51:08

ชอบ

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (เรื่องใหม่แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทนำ 2/1/2019
เริ่มหัวข้อโดย: artit ที่ 03-01-2019 22:12:01

 :3123:

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (เรื่องใหม่แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทนำ 2/1/2019
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 05-01-2019 10:09:22

กำลังปั่นตอนสอง เรื่องนี้ใสๆ ไม่เศร้าเด้อ

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (เรื่องใหม่แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทนำ 2/1/2019
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 05-01-2019 10:38:32

จร้า แนวใสๆ ตลกๆ ยอมเชื่อ

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (เรื่องใหม่แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่สอง 5/1/2019
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 05-01-2019 12:56:44

บทที่ 2 นางฟ้าข้างบ้าน


[ต๊อดเล่า]

"ต๊อด.....มันคือรักแรกพบ มันเกิดขึ้นจริงๆ"

อ่า....ครับ...ทราบครับทั่น

เจ้านายที่เคารพพร่ำเพ้อกรอกหูไอ้ต๊อดเช้า-เย็น จนไอ้ต๊อดนั้นแทบจะละเมอออกมาเป็นชื่อคุณพระพายแข่งกับเจ้านายเสียแล้ว

ก็นั่นแหละครับ....ถึงแม้ว่าเจ้านายของไอ้ต๊อดนั้นจะเป็นนักเขียนนิยายรัก แต่ตัวแกเองน่ะ.....ยังไม่เคยมีแฟนจริงๆ จังๆ เลยสักที

ก็รสนิยมของเจ้านายไอ้ต๊อดน่ะ....ถึงแม้ว่าโลกเรามันจะเปิดกว้างแล้วก็เถอะนะ แต่เจ้านายไอ้ต๊อดไม่ใช่คนที่จะออกมาเปิดตัวให้โลกรู้ว่ากูเป็นเกย์หรอกนะครับ แกค่อนข้างจะมีโลกส่วนตัวสูงด้วยซ้ำไป

แต่เอาตรงๆตามความคิดของไอ้ต๊อดไทบ้านคนนี้เลยนะครับ ที่เจ้านายไม่มีแฟน ต๊อดลงความเห็นว่าเพราะแกเป็นคนเพี้ยนๆ หรือติงต๊องน่ะครับ (จุ๊ๆเลยนะครับเรื่องนี้) คนสติดีดีที่ไหนจะมาเอาแกอ่ะ

ทว่าในตอนนี้นั้น...เจ้านายของไอ้ต๊อดดูจะคลั่งไคล้คุณพระพายเอามากๆ เลยแหละครับ ไม่ใช่แค่พูดถึงเขากรอกหูไอ้ต๊อดไม่หยุดหรอกนะครับ แต่ว่าตั้งแต่คุณพระพายย้ายมาอยู่บ้านข้างๆ เป็นเวลาอาทิตย์กว่าๆเนี่ย เจ้านายไอ้ต๊อดก็ไม่เป็นอันทำการทำงานอะไรเลยครับ ถ้าไม่เชิญเขามาบ้าน ก็ตามไปบ้านเขา ไอ้ต๊อดเคยไปหนึ่งครั้ง เพราะต้องหอบของฝากจากอังกฤษ (ที่ไม่ใช่คุ้กกี้) ที่คุณแพรวาพี่สาวของเจ้านายส่งมาให้ ตามไปกับเขาด้วย บ้านคุณพระพายนั้นเป็นบ้านไม้ทรงน่ารักครับ คล้ายๆ กับบ้านพักในรีสอร์ทของนายไอ้ต๊อด แต่ใหญ่กว่าสองเท่า แม้จะไม่ใช่บ้านไร่บ้านสวนที่มีพื้นที่กว้างขวางเอาไว้สำหรับปลูกอะไรเหมือนอย่างของเจ้านาย แต่ก็ถือว่าเป็นบ้านเดี่ยวที่มีอาณาบริเวณกว้างพอสมควร มีศาลาสำหรับนั่งพัก กับต้นไม้ และแปลงดอกไม้เล็กๆ สำหรับนั่งจิบชาประสาผู้ดีมีตังค์

คุณพระพายน่ะ แม้จะอยู่ในชุดนอน แกก็ยังดูดี๊ดูดี เป็นคนที่มีเสน่ห์มากสุดๆ เลยแหละครับ

ส่องสว่างเจิดจ้าเสียจนขี้ข้าอย่างไอ้ต๊อดไม่กล้ามองนานเลย กลัวตาบอดเอาน่ะครับ โทษฐานที่ไปจ้องของสูง



ตัดกลับมาที่ปัจจุบัน บนเตียงของเจ้านาย ในห้องของเจ้านายก่อนนะครับ ไอ้ต๊อดในตอนนี้น่ะ กำลังทำหน้าที่พิเศษอยู่ หน้าที่ที่มีแค่ต๊อดเท่านั้นที่ทำได้ เจ๋งไหมล่ะครับ

"ต๊อด.....ทำไมอ้วนจังเดี๋ยวนี้"

".....อา....นายครับ....น้ำหนักขึ้นแค่สามกิโลเองครับผม"

"ก้นใหญ่ไปเปล่า...หืม....ซี๊ด"

ก็จำได้นะ ว่าเจ้านายน่ะชอบที่ไอ้ต๊อดมีเนื้อมีหนังเอาไว้ฟาด เอาไว้บีบ แต่ตอนนี้ไอ้ต๊อดคงจะน่าเกลียดเอามากๆ ในสายตาของเจ้านายไปแล้วล่ะครับ

ก็คนที่เจ้านายชอบน่ะ....เป็นอะไรที่คนอย่างไอ้ต๊อดเทียบไม่ติดฝุ่นเลย

ฮะฮะ.....ก็ไอ้ต๊อดมันเป็นขี้ข้านี่ครับ กำพืดเราเป็นแบบนี้ ธรรมชาติก็เลยสร้างให้เราถึกทนเพื่อสำหรับใช้แรงงาน....ไม่ใช่หรือครับ

ต๊อดจะมีผิวพรรณสวยๆไปทำไมอ่ะ จะมีหน้าตาเป๊ะปัง บอดี้เฟิร์มฟิตไปเพื่ออะไร ในเมื่องานของไอ้ต๊อดน่ะ ไม่จำเป็นต้องใช้อะไรพวกนั้นเลยครับ สองมือกับแรงงานล้วนๆ สมองไม่เกี่ยว

"อา.....ต๊อด.....ขอเอาผ้าห่มคลุมหน้าหน่อยนะ"

มันก็ออกจะเกินไปหน่อยแหละครับ แต่ก็พอเข้าใจได้ สำหรับคนที่มีจินตนาการสูง แล้วก็เพี้ยนนิดๆอย่างเจ้านาย

เซ็กส์ของเจ้านายก็เร่าร้อนเหมือนเดิมครับ ยังทำให้ไอ้ต๊อดทั้งเจ็บทั้งเสียวเหมือนเดิม แต่เจ้านายดูจะไม่เอ็นจอยกับการมีไอ้ต๊อดเป็นคู่นอนเสียแล้ว ทำไมน่ะหรือครับ

เจ้านายน่ะ....คงจะชอบอย่างคุณพระพายมากกว่าน่ะสิ

ขนาดเอาผ้าคลุมหน้าไอ้ต๊อดแล้วครางชื่อคุณพระพายออกมาแบบนั้น แต่ดูเหมือนว่าจะยังไม่พอแก่ความต้องการของท่าน สุดท้ายแล้วเจ้านายสั่งให้ไอ้ต๊อดคุกเข่าลงกับพื้นข้างเตียง คว่ำหน้า มุดท่อนบนเข้าไปใต้ผ้าห่มบนเตียงนอน โผล่มาเพียงแค่ช่วงล่างเพื่อสร้างความบันเทิงแก้ขัดเท่านั้น

พูดง่ายๆ ก็คือไม่อยากเห็นอะไรที่เป็นไอ้ต๊อดนั่นแหละครับ เดี๋ยวความทุเรศของเราจะไปทำลายจินตนาการคุณเขา

ถามว่ารู้สึกเสียใจไหม....

ก็อย่างที่เคยบอกไป เรื่องนี้คุณสายลมเขาชัดเจนมาตั้งแต่แรกแล้ว และมันเป็นความสมัครใจของไอ้ต๊อดเอง ไม่ได้บังคับ ไม่ได้หลอก ไม่ได้ลวง ไอ้ต๊อดก็เลยไม่ควรจะต้องเสียใจ ถูกไหมครับ

ก็ถ้ายังไม่ได้ร้องไห้ออกมา....ก็แปลว่าไอ้ต๊อดก็คง....โอเคล่ะมั้ง



"ต๊อดครับ....ต๊อด....ชื่อต๊อดใช่ไหมเรานะ..."

คุณพระพายแวะมาหาเจ้านายไอ้ต๊อดในตอนสายๆ แต่เจ้านายไอ้ต๊อดคงจะลืมว่านัดเอาไว้ เพราะรีบร้อนไปดูไร่ดอกไม้ตั้งแต่เช้าตรู่

มาพร้อมกับถุงอะไรไม่รู้ น่าจะเป็นของเอามาฝากเจ้านายกระมัง คุณเขาตั้งถุงไว้บนโต๊ะ ส่วนขี้ข้าอย่างเรา แขกมาเยือนก็ต้องหาน้ำท่ามาเสิร์ฟล่ะครับ แม้ใจจะสงสัยว่าคุณพระพายเนี่ย เขาไม่มีงานมีการต้องทำหรืออย่างไร หรือเป็นแค่คนรวยๆ จากเมืองกรุงคนหนึ่ง ที่มาพักผ่อนหาแรงบันดาลใจไปวันๆ เพราะมีเงินนอนอยู่ในบัญชีเยอะมว้ากกกก เสียจนชาตินี้ไม่ต้องทำอะไรก็ใช้ไม่หมด

"ครับ....ชื่อต๊อดครับ"

"ชื่อตลกดีจัง" แกยิ้มโชว์ฟันขาว ถ้าตลกจะมัวยิ้มทำไม ไอ้ต๊อดก็งงกับผู้ดีเมืองกรุง ทำไมไม่หัวเราะออกมาอ่ะ แบบที่เราดูรายการตลกสามช่างี้ ก๊ากๆๆๆๆ กรั่กๆๆๆๆ อะไรแบบนี้อ่ะครับ

"ครับ....ใครๆ ก็พูดงั้น"

"พี่เอาเสื้อมาให้เราน่ะ เสื้อยืดของพี่เอง มันมีเยอะ พี่ใส่ไม่หมด แต่สวยทุกตัวเลยนะ ซักแล้ว หอมด้วย มาเอาไปเลือกๆดูสิ"

"อ่า....ครับ"

อ้าว....ของเอามาฝากเรางั้นหรือ

นางฟ้าของคุณสายลมนี่....นอกจากรูปงามแล้วยังใจดีอีกแฮะ

"เอาไปหมดถุงนั่นแหละ อันไหนไม่ชอบ ก็ให้คนอื่นไป ไม่ก็...จะทิ้งก็ได้นะ"

"โอ้....ไม่ทิ้งครับไม่ทิ้ง กราบขอบพระคุณเป็นอย่างสูงขอรับ"

"พอดีพี่ตั้งใจจะบริจาคน่ะต๊อด แต่อีท่าไหนไม่รู้ มันติดมาด้วยเฉยเลย สงสัยตอนขนของมา พนักงานของจะหยิบติดมาด้วย แต่สภาพดีมากเลยนะ แพงทุกตัวไม่ต้องห่วง ของไม่ดีพี่ไม่กล้าให้ใครหรอก"

"ครับๆ ผ้าดีมากเลยครับ แถมหอมน้ำหอมด้วย ขอบพระคุณอีกครั้งนะครับ เดี๋ยวต๊อดขอตัวเอาไปแกะดูที่ห้องนะครับ"

รูดซิบถุงกระสอบ ก่อนยกมือไหว้งามๆไปอีกทีหนึ่ง เตรียมจะไป...แต่คุณเขาก็ยังรั้งเราเอาไว้

"ต๊อดอย่าเพิ่งไป นั่งก่อน"

"อ่า....ไม่ได้ครับ ต๊อดเป็นคนรับใช้ นั่งเสมอแขกเจ้านายมันไม่งามครับ"

"พี่รู้ครับ ก็ยังไม่ได้บอกเลยว่าจะให้มานั่งข้างบนด้วยกัน มาตรงนี้สิครับ....มานั่งใกล้ๆพี่นี่มา"

ตายห่า.....หน้าแหกเลยครับ สำคัญตัวไปเองสินะไอ้ต๊อดเอ้ย ได้ยินดังนั้นก็เลยเดินเข่าเข้าไปนั่งพับเพียบข้างๆ เก้าอี้ของแก คุณพระพายแกมองยิ้มๆ มือนุ่มๆ จับแก้มไอ้ต๊อดพลิกซ้ายทีขวาที ก่อนจะแสยะยิ้มแปลกๆ

"คอแดงเชียว โดนตัวอะไรกัดมาหรือ"

"อ่า"

นั่น....จะตอบยังไงดี ว่าเป็นรอยดูดของเจ้านายที่ทำทิ้งไว้เมื่อคืนนี้ บอกไปว่าเป็นตัวบุ้ง คุณเขาจะเชื่อเราไหม

"ช่างเถอะ....ไม่ต้องตอบหรอก พี่ไม่ได้อยากรู้เรื่องของเรา พี่แค่อยากจะบอกว่า....ต๊อดคงมองออกว่าพี่เป็นแบบไหน"

"อ่า....แบบไหนอะไรหรือครับ"

"คือพี่เป็นเกย์ครับต๊อด"

"ครับ...ดูออกอยู่ครับ"

อ้าว...หน้าคว่ำเฉย ต๊อดนี่งงเลยครับ พูดอะไรผิดไป ก็คุณเขาก็รู้ตัวนี่นา ว่าคนอื่นดูออก หน้าขาวปากแดง เสียงนุ่มนิ่ม เดินตูดบิด ชัดเจนออกขนาดนั้น

ทำไมต้องทำเหมือนโกรธ

เอ๊ะหรือไม่โกรธ เพราะตอนนี้กลับมายิ้มแฉ่งอีกแล้ว

เวลายิ้มแกดูน่ารักดีจริงๆครับ

"พี่คงมาอยู่ที่นี่ถาวร คงไม่กลับไปอยู่กรุงเทพอีกแล้ว เจ้านายของต๊อดถือว่าเป็นเพื่อนคนแรกที่พี่เจอที่นี่เลยก็ว่าได้ พี่คงจะแวะมาบ่อยๆ ต๊อดคงไม่รำคาญพี่หรอกใช่ไหม"

"โอย.....ต๊อดไม่กล้าคิดอะไรแบบนั้นหรอกครับ เพื่อนของเจ้านายก็เหมือนเป็นเจ้านายของต๊อดอีกคนเลยครับ"

"ดีแล้วครับพี่คิดแบบนั้น คนเราถ้ารู้จักหน้าที่ตัวเอง รู้จักเจียมเนื้อเจียมตัว ชีวิตจะเรียบง่ายและมีความสุขมากเลยแหละครับ ต๊อดเป็นเด็กดี พี่ดูก็รู้ พี่มองคนออก....เด็กดีต้องได้รับสิ่งดีๆ ตอบแทนครับ เอาไว้พี่จะซื้อของอร่อยๆ มาฝาก ชอบกินอะไรเป็นพิเศษไหม"

"แหะๆ ....."

"ไม่ต้องเกร็ง พี่ดูดุเหรอ"

"ไม่นะครับ คุณพระพายใจดีมากครับ ต๊อดกินได้ทุกอย่างครับ"

ใจจริงอยากจะบอกว่า ขอกะตังค์เถอะครับ เดี๋ยวต๊อดไปซื้อกินเอง ไม่กล้านึกสภาพคุณพระพายไปซื้อกล้วยทอด มันทอด ยืนหน้ากระทะร้อนๆ กลางแดดจัดๆงี้ เกรงใจน่ะครับ

"แล้วนี่เจ้านายเราจะกลับมาตอนไหน"

"อ่า....คุณสายลมเข้าไปดูไร่ตั้งแต่เช้าแล้วครับ ไม่รู้ว่าแวะเข้าเมืองด้วยไหม แต่เดี๋ยวแกคงมาแหละครับ เพราะนัดคุณพระพายไว้นี่"

"อืม"

อะไรกัน อยู่ดีดีก็หน้าตึงอีกละ นี่งอนอะไรกันคุณสายลมรึเปล่า? หรือเจ้านายเรานัดเขาแล้วลืมวะ รายนั้นอ่ะ...ชอบว่าคนอื่นขี้ลืม บางทีตัวเองนี่ลืมเองก็บ่อยไป แล้วชอบทำมึนไม่รู้ไม่ชี้เปลี่ยนเรื่องเก่งด้วยนะ แพรวพราวนักล่ะ คุณเจ้านายเนี่ย

"งั้นต๊อดขอตัวก่อนนะครับ มีอะไรเรียกใช้ก็สั่นกระดิ่งเอานะครับ ต๊อดจะเข้าไปในครัว ไปช่วยป้าเขา....."

"ไปเถอะ เดี๋ยวอีกสักพักพี่กลับแล้ว"

ตัดบทเก่ง ปากคว่ำเก่ง ตาจิกเก่ง แหม่....แสนงอนจริงนะ ว่าที่แฟนเจ้านายเราเนี่ย

บรรยากาศแม่งมาคุชิบหาย เรื่องนี้กูจะมิยุ่ง

เผ่นล่ะครับ


To be con

น้องต๊อดดูเป็นเด็กกวงติง แต่น้องซื่อมากนะ อยากให้ลับลู้ว!!!

#ต๊อดมันซื่อ

ตอนแรกจะลงในจอย อิมเมจที่คิดคือมินแบคและเร็นวง Nu’est แต่เปลี่ยนใจลงเล้าแทนค่ะ และก็คิดว่าอิมเมจของต๊อด ถ้าเป็นแบคโฮ จะดูตัวโตไป เลยเปลี่ยนเป็น น้องวิน กิตติพงศ์แทน ส่วนคุณสายลมใช้อิมเมจของ lukevoyage นายแบบหน้าทะเล้นแทน แต่หนุ่มลุคดูหน้าละอ่อนไม่เป็นหนุ่มบ้านไร่เท่าไหร่.....ดังนั้นโปรดจินตนาการเป็นโครงหน้าแบบน้องลุค แต่เติมหนวดเครากันเอาเองนะคะ

เม้นท์เยอะๆ....จะร้องแล้วเนี่ย ฮือออออ

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (เรื่องใหม่แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่สอง 5/1/2019
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 05-01-2019 12:57:33

ลงแล้วมันสั้นไปอ่ะ ตอนสามจะเอาให้ยาวกว่านี้นะคะ สัญญา

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (เรื่องใหม่แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่สอง 5/1/2019
เริ่มหัวข้อโดย: cheezett ที่ 05-01-2019 14:30:38

หื้มมๆๆๆ คนเขาดูออกนะคะคุณพระพาย จะเคลมเจ้านายหรือลูกน้องเนี่ย ต๊อดระวังตัวว


สั้นมากค่ะTT

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (เรื่องใหม่แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่สอง 5/1/2019
เริ่มหัวข้อโดย: ผู้เสพติดความร้าวราน ที่ 05-01-2019 15:49:45

ฮืออออ เราคิดถึงคุณ ชอบเรื่องใหม่มากๆเลย ตามนะคะ
อ่านๆไปก็ฮาความเป๊ะคุณสายลมเอาซะไอ้ต๊อดกลายเป็นสาจ๋าไปเลย มีสั่นกระดิ่งเรียกอีก ดีไม่มีสั่งตัดชุดเมดให้นะ 5555

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (เรื่องใหม่แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่สอง 5/1/2019
เริ่มหัวข้อโดย: P.PIM ที่ 05-01-2019 16:09:11

รักสามเส้าหรือเปล่าเนี่ยยย

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (เรื่องใหม่แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่สอง 5/1/2019
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 05-01-2019 16:19:49

เรื่องนี้ไม่เน้นดราม่านะคะ เพราะบุคลิกน้องต๊อดจะเอ๋อๆอ๊องๆซื่อๆ ต่างจากน้องก้านในเรื่องสุนัขรับใช้ที่ถูกกระทำกดขี่
พระเอกเป็นพวกใจดีเรี่ยราด แต่ก็แอบใจร้ายในเรื่องความรู้สึกอยู่เหมือนกัน
พระพาย....ไม่ใช่คาแรคเตอร์แบบกวินแน่นอนค่ะ บอกได้แค่นี้

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (เรื่องใหม่แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่สอง 5/1/2019
เริ่มหัวข้อโดย: tasteurr ที่ 05-01-2019 16:50:56

ตอนแรกตลกค่ะ อ่านถึงต๊อดแต๊ด ขำพุ่งเลย
น้องต๊อดดูอ๊องๆ น่าเอ็นดู
แต่ตอนสอง คุณสายลมใจร้ายเกิ๊น
พระพายก็ดูไม่ค่อยจะดีกับต๊อด คำพูดคำจาข่มน้องจัง
 :pig4:

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (เรื่องใหม่แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่สอง 5/1/2019
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 05-01-2019 21:41:32

สั้นกว่าหำผมก็ตอนนี้ล่ะ :serius2:

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่สาม สุดจัดปลัดบอก 6/1/2019
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 06-01-2019 23:00:55

บทที่ 3 สุดจัดปลัดบอก



"ต๊อด"

"ครับพร้ม ＼ (^o^) ／"

"ต้องดีดอะไรเบอร์นั้นอ่ะ"

"…..ซอรี่ครับ....ซอออระรี่"

"เราถามหน่อยสิ"

"ครับ"

"ต๊อดว่าหน้าตาเรามันดูเหมือนคนเมืองขนาดนั้นเลยหรือ"


[บทบรรยาย]

หนุ่มนักเขียนนิยายลูกกวาดเอ่ยถามเด็กรับใช้คนสนิทด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

"ก็หล่อดีนะครับ เจ้านายต๊อดอยู่ไหนก็หล่อ….เวรี่กู๊ดสสสส์ครับ"

"อย่าประจบสิต๊อด เอาความจริง….เออ เราก็หล่อแหละ รู้ตัว แต่ตอบให้ตรงคำถามหน่อยได้มั้ยต๊อด"

ไอ้ต๊อดมองหน้าหล่อๆ ของเจ้านายมันอย่างใช้ความคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่สายลมจะดีดนิ้วใส่หน้ามันเป็นการเรียกสติ

"พอกินเยอะ ต๊อดก็ชอบง่วงนอน เราตัดเงินเดือนต๊อดดีมั้ยนะ"

"ตาต๊อดตี่ครับ ไม่ได้ง่วงจั๊กนิด…..เอ่อ เอาจริงๆก็คือเจ้านายดูต่างจากคนแถวนี้ไงครับ ไม่มีใครเลยที่มีหน้าตาหล่อแบบลูกเสี้ยวเหมือนเจ้านายของไอ้ต๊อด ยูนิโคล่มากๆ เลยครับ"

"แค่ยูนีคก็พอเปล่าต๊อด"

"ครับ….นั่นแหละ"

"แล้วไอ้ปลัดขจรศักดิ์ที่สูงร้อยเก้าสิบ หนวดเครารุงรังเหมือนโจรป่า ซอกคอดำปี๋…ต๊อดว่ามันดูดีกว่าเรามั้ย"

ปลัดขจร….เพื่อนสมัยมัธยมของเจ้านายไอ้ต๊อดถูกหยิบยกขึ้นมาถามเปรียบเทียบ ไอ้ต๊อดได้แต่ทำหน้าหมาหลงงงงวยใส่เจ้านายของมัน พูดง่ายๆ ก็คือมันไม่รู้จุดประสงค์ของคำถาม เลยไม่รู้จะตอบว่าอย่างไร

"นายต๊อดก็ต้องหล่อกว่าสิครับ….แต่คุณปลัดเขาออกแนวเท่ห์ๆ แมนๆ ….โอย ไอ้ต๊อดก็เทียบไม่ได้หรอกครับ ยู.....นิ๊คพอกันทั้งคู่ แต่ถ้าถามต๊อด เจ้านายต๊อดหล่อสะอาดครับ คุณขจรแกออกแนวเถื่อน"

"คือมันเสนอหน้ามากินข้าวตอนที่เรากับคุณพระพายกำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม แล้วพระพายเขาก็จ้องมันตาแวววาว เหมือนแบบประทับใจอ่ะต๊อด"

"คุณพระพายเขากลัวหน้าคุณปลัดหรือเปล่าเจ้านาย"

"อย่าลืมว่าพระพายเขาย้ายมาจากเมืองกรุงนะต๊อด หนุ่มสำอางค์ขาวสะอาดอย่างเรา เขาคงเจอมาจนเบื่อแล้ว ถ้าอย่างเราถือว่าเป็นตัวท้อปในเมืองนี้ เบ้าหน้าของไอ้ปลัดหน้าขนก็อาจจะยูนีคในสายตาของพระพายก็ได้ เราแต่งนิยายมาเยอะนะต๊อด หล่อๆ แบบเราสุดท้ายก็พระรอง....เฮ้อ เราเครียดจัง"

"แต่เจ้านายเป็นพระเอกนะครับ สำหรับต๊อด….เจ้านายคือพระเอก…."

"อย่าเอาแต่พูดถึงความคิดตัวเองสิต๊อด ต๊อดไม่ใช่พระพายนี่….อ่า…..อย่าทำหน้าหงอยแบบนั้นสิ ต๊อดเป็นผู้ช่วยของเรานะ เพราะต๊อดสำคัญเราเลยถามต๊อดไง"

คุณสายลมนี่นะ ชอบพูดจาแทงกันนิ่มๆ แล้วก็มาทำเป็นอบอุ่นอ่อนโยนให้คนอย่างไอ้ต๊อดหลงใหลได้อยู่เรื่อย เจ้าเด็กรับใช้หงอยไปครู่หนึ่งก่อนจะยิ้มร่าได้อีกครั้ง เมื่อมือของผู้เป็นนายลูบหัวมันอย่างอ่อนโยน

"เรากำลังแต่งนิยายแนวผู้ชายรักกันอยู่ ตอนนี้กำลังแมสเลย แฟนนิยายสาวๆ ของเราต้องชอบ แน่ๆ ดูจากอินบ๊อกซ์ในแฟนเพจที่มีแต่คนส่งเข้ามาชม เราลองแต่งเป็นคู่เสริมดูก่อนน่ะ สรุปคนชอบกว่าคู่หลักที่เป็นชายหญิงเฉยเลย"

"เจ้านายต๊อดเก่งไงครับ"

"ต๊อดก็อวยเก่ง ประจบเก่ง นั่นแหละ....ก็เลยอยากจะแต่งเป็นเรื่องเต็มดูน่ะต๊อด แต่มันคงดีถ้าชีวิตรักของเรามันประสบความสำเร็จ มันคงช่วยเสริมให้งานเขียนของเราออกมาลึกซึ้งเข้าถึงความรู้สึกรักจริงๆ แบบที่แฟนๆ เข้าถึงได้น่ะ เป็นกำลังใจให้เรานะต๊อด"

"สู้ๆ เด้อ"

"มาทำกันอีกสักรอบนะต๊อดนะ"

"อ่า…..ได้ครับ"

หลังจากเป็นตัวแทนคุณพระพายอยู่หลายวัน ในที่สุดเจ้านายก็มีเซ็กส์กับไอ้ต๊อดที่เป็นไอ้ต๊อดจริงๆ เสียที ใครเล่าจะเชื่อว่าลีลาการทำรักของคุณเขาจะเด็ดดวงถึงใจ ตั้งใจและใส่ใจ เพื่อตอบแทนความเป็นผู้ช่วยที่น่ารักของไอ้ต๊อด รสจูบที่อ้อยอิ่งหวานลึกไม่ต่างจากคนรักกระทำต่อกัน เหมือนกับบทบรรยายวาบหวามในนิยายของคุณเขาที่ไอ้ต๊อดเคยอ่าน เสียงแหบพร่าที่เอ่ยครางชื่อของไอ้ต๊อด กระซิบที่ข้างหูพร้อมกับพรมจูบซอกคอ ทำเอาไอ้ต๊อดถึงสวรรค์ครั้งแล้วครั้งเล่า จะอ่อนโยนหรือเร่าร้อน คุณสายลมก็วาดลวดลายได้อย่างถึงพริกถึงขิง

"ขอโทษที่ใช้เป็นตัวแทน ต๊อดก็เป็นต๊อดนี่แหละ ต๊อดแทนที่ใครไม่ได้หรอก"

หากเป็นคนอื่นคงรู้สึกเจ็บลึกกับถ้อยคำที่ส่งผ่านน้ำเสียงนุ่มและใบหน้าหล่อเหลานั้น แต่กับคนซื่ออย่างไอ้ต๊อดที่ไม่ค่อยมองโลกในแง่ลบ มันแค่รู้สึกดีใจ ที่เจ้านายเห็นมันเป็นมัน ไม่ใช่ตัวแทนของใครทั้งนั้น ประโยคถัดมาจากคุณสายลม ก็ทำเอาไอ้ต๊อดหนีไปไหนไม่ได้แล้ว

"แล้วก็ไม่มีใครแทนที่ต๊อดได้ด้วย"

"เจ้านายครับ….."

"ต๊อดของเราน่ะตัวนิ่ม เนื้อก็แน่น ก้นต๊อดกลมสวยเหมือนพีช แก้มต๊อด….น่ารัก" พูดจบก็หอมฟอดใหญ่ "ปากต๊อดก็น่ารัก…..จุ๊บ"

"กลิ่นตัวต๊อดหอมเหมือนเด็ก….เราชอบมากนะ"

"อาาาาา"

"แขนก็น่างับ"

"จั๊กกะจี้ครับ"

"หัวนมต๊อดก็น่างับ…..ง่ำๆๆๆ"

"มันเสียวครับเจ้านาย…..ต๊อดไม่ไหวแล้ว….อึก"

ไอ้ต๊อดนั้นรู้สึกว่าตัวมันเองก็สำคัญ ถึงแม้จะในฐานะคู่นอนก็ตาม

คนเจียมตัวอย่างไอ้ต๊อด ไม่เคยหวังอะไรไปมากกว่านี้ แค่ที่มีอยู่ มันก็มีความสุขมากแล้ว



ปิคนิคที่ริมน้ำตก คือคำเชิญชวนของผู้มาอยู่ใหม่อย่างพระพาย

พระพายกับเชิ้ตบางเบาสีขาวแนบเรือนกาย ปลดกระดุมโชว์อกขาวที่มีกล้ามจางๆ กับกางเกงขาสั้นสีชมพูเผยเนื้อขาขาวเนียนดุจหิมะ ใบหน้าที่หล่อผสมน่ารักแบบหนุ่มจากเมืองหลวง สวมแว่นสายตายิ่งดูน่ารักน่ารังแก จนสายลมนั้นยิ้มค้างให้คนตรงหน้าอย่างหลงใหลได้ปลื้ม และรอยยิ้มบาดจิตของเขานั้นทำเอาอีกฝ่ายทำสีหน้าไม่ถูก

ทุกอย่างเกือบจะดีอยู่แล้ว ถ้าหากพระพายไม่เอ่ยชวนปลัดหนุ่มไปเที่ยวด้วย

ไอ้ต๊อดยืนมองสงครามช่วงชิงหนุ่มชาวเมืองอยู่ห่างๆ รอยยิ้มเถื่อนๆ สไตล์คุณปลัดที่ดูก็รู้ว่ากำลังยั่วอารมณ์ของสายลมให้พิโรธ ความง่ายๆ ลุยๆ ที่สายลมมองว่ากักขฬะไร้อารยธรรมมาตลอด ไม่เคยทำให้นักเขียนหนุ่มชิงชังถึงเพียงนี้ แขนแกร่งของขจรศักดิ์โอบคอพระพายอย่างถือวิสาสะ แล้วยิ่งพระพายไม่มีทีท่าขัดขืนใดใด สายลมก็ยิ่งโมโหจนเกือบคุมตัวเองไม่อยู่

ไอ้ต๊อดรีบตรงเข้าไปกระซิบกับเจ้านาย ขณะที่ขจรศักดิ์และพระพายกำลังสนทนากันอยู่สองคน

"ใจเย็นๆ นะครับนาย ทางนั้นสูงกว่านายตั้งเกือบสิบเซนต์เลยนะครับ ดูกล้ามแขนสิครับ ฟาดมาทีมีหวังเจ้านายเดี้ยงหยอดน้ำข้าวต้มแน่นอน"

"ต๊อดเราล่วงหน้ากันไปก่อนเถอะ พระพายเขาจะไปกับไอ้หน้าหนวด หงุดหงิดหน้ามันฉิบ เดี๋ยวพรุ่งนี้เราจะสั่งเครื่องออกกำลังกาย ต๊อดคอยดูเถอะ"

"ตัวล่ำก็ใช่จะสู้ได้นะครับ"

"สรุปว่าต๊อดพวกใครกันแน่เนี่ย ไปทำงานไร่มันแทนเลยมั้ยห๊ะ!!"

"ก็ไม่อยากให้เจ้านายเจ็บตัวนี่ครับ เจ้านายต๊อดไม่ใช่สายบู๊ แต่เจ้านายต๊อดฉลาดครับ แหะๆๆ"

บนรถของสายลมมีเพียงไอ้ต๊อด และพี่โชค คนขับรถเก่าแก่วัยสี่สิบต้นๆ สายลมขับรถได้แต่ไม่แข็ง ความเป็นคนติดบ้าน รักสันโดษนั้นเอื้อให้เขาไม่จำเป็นต้องใช้รถออกไปไหน หากมีธุระต้องเข้าตัวเมืองด้วยตัวเอง ก็ให้พี่โชคซึ่งเป็นญาติห่างๆ กับแม่ของเขานี่แหละขับพาไป

โชคเองก็ถือว่าเป็นคนเก่าแก่ที่ดูแลและเป็นเพื่อนเล่นของสายลมมาตั้งแต่เด็ก ชายหนุ่มจึงไว้ใจและสบายใจที่มีโชคกับต๊อด ถึงเขาจะไม่ประกาศตัวว่าเป็นพวกชอบผู้ชายให้ใครรับรู้ แต่ชายหนุ่มก็ไม่ซีเรียสหากพี่โชคจะล่วงรู้รสนิยมของเขาเพิ่มอีกหนึ่งคน นอกเหนือไปจากไอ้เด็กต๊อดหน้าง่วง

อาหารง่ายๆ อย่างพวกบาร์บีคิวที่ไอ้ต๊อดเตรียมไว้ บวกด้วยกับแกล้มรสจัดจ้านที่ปลัดขจรเป็นคนซื้อมา ถูกจัดใส่จาน พร้อมกับเบียร์อีกโหลหนึ่ง คนรับใช้อย่างไอ้ต๊อดและคนขับรถพี่โชคก็แยกตัวออกไปกินต่างหาก วงสนทนาจึงมีแค่สามหนุ่มที่มีความแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง

"น้องลมเบียร์ไม่พร่องเลย มันไม่ถูกคอเหมือนไวน์เหรอครับ"

ปลัดหนุ่มเอ่ยแซวนักเขียนหนุ่มเพื่อทำลายบรรยากาศตึงเครียด เมื่อเห็นว่าพระพายหัวเราะ สายลมจึงกระดกแก้วเบียร์ดื่มอั่กๆ ไม่ช้า...หน้าของนักเขียนหนุ่มก็แดงก่ำ ตาเยิ้มหวาน หัวเราะร่าอย่างผ่อนคลาย

"พอก่อนมั้งน้องลม ไม่ต้องรีบดื่มขนาดนั้นก็ได้"

"น้องพ่อมึงสิไอ้หนวด เราเพื่อนกันไง….ชนครับเพื่อน พระพาย….โชนนนนนน"



"นายเอ็งเป็นเอามากวะไอ้ต๊อด"

นายโชคเอ่ยเสียงขรึม ปกติเขาเป็นคนพูดห้วนๆ แบบนี้แหละ แต่เนื้อแท้แล้วเป็นคนใจดี ใจดีขนาดที่เมียหนีตามชู้ไปพร้อมทิ้งลูกชายให้เลี้ยงหนึ่งคน พี่แกยังไม่เคยด่าเมียให้ใครฟังเลยสักครั้งเดียว

"ก็นายพี่เหมือนกันแหละ" ไอ้ต๊อดสวนกลับ เลยโดนเขกหัวไปที

"ดูท่าจะเกิดศึกชิงไอ้หน้าละอ่อน"

"พี่!!!!"

"เอ้า….ตกใจอะไรวะ คุณสายลมข้าเห็นมาตั้งแต่เด็ก คุณเขาเป็นยังไง มีหรือข้าจะไม่รู้ แต่ช่างเหอะ อย่างไรเขาก็เป็นนาย แถมยังใจดีด้วย ไม่ใช่หรือวะ"

"ไหนๆ ก็ไหนๆ ละ พี่ว่าคุณพายจะชอบนายเราไหม หรือจะชอบคุณปลัด….แกก็เท่ห์เอาเรื่องอยู่นา อย่างกับวูฟเวอรีน"

"เฮ้อ….รายนั้นก็แค่ชอบแหย่เจ้านายพวกเราแค่นั้นแหละ ตีกันมาตั้งแต่เด็กแล้ว แต่พูดก็พูดเลยนะ ไม่ถูกชะตากับไอ้เด็กกรุงเทพนี่เลย ดูมองพวกเราเหยียดๆ ยังไงไม่รู้สิ น้าจิตแกยังว่าเลย วันที่มาบ้านเจ้านายแล้วเจ้านายไม่อยู่อ่ะ น้าแกเห็นนั่งรอ เลยถามว่าจะรับอะไรเพิ่มไหม ไอ้ห่านั่นมองนิ่งจนน้าแกหน้าชาเลย"

"คิดมากไปเปล่า เขาก็ดีนาพี่ ให้เสื้อให้ขนมต๊อดบ่อยด้วย"

"ใครให้ของกินเอ็งก็ว่าดีทุกคนแหละวะ"

ไอ้ต๊อดหัวเราะขำ ก่อนจะกัดไก่ย่างกินพร้อมตามด้วยข้าวเหนียว ขณะที่พี่โชคนั้นยกขวดโลหะทรงแบนขึ้นจิบเป็นพักๆ

สักพักวงสนทนาของเจ้านายก็ดูจะออกรสออกชาติมากขึ้น คุณปลัดนั้นร้อนจนต้องถอดเสื้อโชว์แผงอกหนาล่ำที่เต็มไปด้วยขน พระพายจ้องมองหุ่นปลัดอยู่ครู่หนึ่ง พออีกฝ่ายหันมา พระพายก็เสมองไปทางอื่นอย่างแนบเนียน

สายลมเดินเป๋เข้ามาหาไอ้ต๊อดและพี่โชค สติน่าจะเริ่มหายไปประมาณสี่สิบเปอร์เซ็นต์ ยังคงพูดจารู้เรื่อง แม้จะอ้อแอ้ก็ตามที

"พี่โชคดูไอ้ห่านั่น แม่งโคตรโชว์ออฟอ่ะ กระทืบมันเลยมั้ยพี่"

"ใจเย็นครับคุณสายลม สงสารปลัดแกเถอะ"

พี่โชคเอ่ยเสียงเรียบ ทว่าประโยคนั้นดูจะเอาใจเด็กงอแงอย่างสายลมอยู่ไม่น้อย เจ้านายหนุ่มฉีกยิ้มหยาดเยิ้ม ก่อนจะหันไปพูดกับไอ้ต๊อด

"ต๊อดว่าเราหุ่นดีไหม เราถอดบ้างดีไหมต๊อด"

"ดีครับ เจ้านายต๊อดหุ่นกำลังพอดีเลยครับ ปลัดแกใหญ่ไป ของนายต๊อดกล้ามนายแบบ ปลัดแกกล้ามกรรมกรครับ เจ้านายต๊อดเวรี่กู้ดส์"

"พี่โชคล่ะว่าไง"

"มีดีต้องโชว์สิครับ รออะไร"

"พูดดี เอาไปคนละสองร้อย……วะฮู้….วู้ซ่า!!!!"

สายลมแหกปากตะโกนเสียงดังลั่นอย่างคึกจัด ก่อนจะถอดเสื้อโชว์ผิวขาวกับมัดกล้ามกำยำของตนบ้าง ตอนนี้ทั้งปลัด พระพาย สายลม ต่างนุ่งเพียงขาสั้นลงเล่นน้ำในลำธาร ไอ้ต๊อดหันไปมองพี่โชค เอาธนบัตรในมือของมันแตะกับธนบัตรในมือของอีกฝ่าย คล้ายชนแก้วเหล้า

"พี่ก็อวยเก่งเหมือนกันนะเนี่ย"

"เออ….แต่ก็ไม่เก่งเท่าเอ็งหรอก อ่ะ เอาของข้าไปด้วย ไว้ซื้อขนมกิน"

"ขอบพระคุณครับ อยู่ดีดีก็ได้มาสี่ร้อย โชคดีแท้"

ไอ้ต๊อดเหลือบไปมองทางเจ้านายของมัน คุณสายลมที่เมาแล้วดูจะมีความกล้ามากขึ้นกำลังกอดรัดฟัดเหวี่ยงกับพระพาย โดยมีปลัดหนุ่มมาดกวนยืนขำอยู่ใกล้ๆ

ปลัดก็คงคิดเหมือนไอ้ต๊อดคิดแหละมั้ง

ว่าคุณสายลมกับคุณพระพายนั้นเหมาะสมกัน ความเป็นคนเมืองแท้ๆ กับคนที่ไปๆ มาๆ ระหว่างบ้านนอกและเมืองใหญ่ พอให้เจ้านายนั้นซึมซับความเป็นหนุ่มเมืองหลวงพอสมควร ประกอบกับฐานะที่จัดว่าร่ำรวย รสนิยม ความชอบในงานศิลปะ ความโดดเดี่ยวที่ต่างฝ่ายต่างเสียคนในครอบครัวเหมือนๆ กัน ยังไงเจ้านายไอ้ต๊อดก็ชนะปลัดหนุ่มที่เติบโตและอยู่แต่บ้านนอกอย่างแน่นอนที่สุด

"พี่โชค…กินไรอ่ะ"

"เห้ย….อย่าซน เอาคืนข้ามา"

"ขอลองบ้างนะพี่"

"ไอ้ห่าอย่ากระดกแบบน้านนนน"

เหล้าในขวดทรงแบนถูกฉวยไปจากมือของพี่โชค กว่าแกจะแย่งคืนมาได้ ไอ้ต๊อดก็ซัดไปหลายอึก ตัวของมันร้อนวูบวาบจนอยากถอดกับเขาบ้าง

"พี่โซกกกกกกก อาหร่อยยยย ของดีอย่างงี้ มันสุดเลย สุดๆไปเลยพี่ เต็มทีไปเลยเธอ"

"โซกที่หน้ามึงสิ เฮ้ยไอ้ต๊อด….ไอ้ต๊อด"

ไอ้ต๊อดได้ยินเสียงแว่วๆ เหมือนคุณพระพายชวนเล่นน้ำ มันจึงแก้ผ้าแก้ผ่อนออกจนล่อนจ้อน วิ่งตรงไปหาเจ้านายของมัน ท่ามกลางความตกตะลึงของสามหนุ่ม…..หากนับรวมนายโชคด้วยก็เป็นสี่

ทว่าตีนไม่ทันได้แตะน้ำ ไอ้ต๊อดก็หน้าคะมำลงไปจับกบเสียก่อน



"ไปเอากล่องยามาต๊อด"

คืนนั้น หลังจากอาบน้ำในห้องน้ำของเจ้านายเสร็จ คุณสายลมก็ชี้ไปยังตู้เสื้อผ้าที่มีกล่องปฐมพยาบาลอยู่

"แสบไหมล่ะ….อาบน้ำเมื่อกี้"

"ที่สุดเลยครับ"

เจ้านายคงกำลังโกรธที่ไอ้ต๊อดนั้นทำให้เสียหน้า ฟังจากน้ำเสียงที่เปลี่ยนไป สายลมเรียกเจ้าเด็กรับใช้คนซื่อให้มานั่งข้างๆ ก่อนที่ตัวเองจะลงไปคุกเข่าบนพื้นเพื่อจะได้ใส่ยาในแผลให้ไอ้ต๊อดได้อย่างถนัด

"เจ้านายครับ ต๊อดทำเองได้"

"อยู่เฉยๆบ้างเถอะต๊อด"

เจ้านายกำลังดุมัน แต่ก็ยังอุตส่าห์ทำแผลให้ ความใจดีของเจ้านาย ทำเอาหัวใจของมันพองโต และเต้นระรัวไม่เป็นจังหวะ และทั้งสลดเล็กๆเกิดขึ้นในคราวเดียว

"อย่าโกรธต๊อดเลยนะครับ นะครับเจ้านาย"

"อย่าแก้ผ้าให้ใครเห็นอีกนะต๊อด เราไม่ชอบเลย ห้ามกินเหล้าด้วยเข้าใจไหม ต๊อดไม่เคยกินแล้วซัดไปขนาดนั้น ดีไม่ดีจะตายเอา"

"ขอโทษที่ทำให้เจ้านายเสียหน้านะครับ"

"ใช่ต๊อด เราเสียหน้ามากจริงๆ ….คืนนี้นอนที่นี่แหละ ไม่ต้องทำหน้าอย่างนั้น เราไม่ทำกับต๊อดคืนนี้หรอก เห็นเราเป็นคนใจร้ายเหรอ นอนพักมากๆ อย่าขยับเยอะ อย่าให้แผลโดนน้ำบ่อย รู้เรื่องนะ"

"ครับผม"

วันนี้เป็นวันที่เจ็บตัวได้แผล แต่ได้มาสี่ร้อย ไอ้ต๊อดก็ยังว่ามันคุ้มอยู่ดี


To be con

ถามว่าคุณสายลมหวงไอ้ต๊อดไหม บอกเลยว่าไม่

ต๊อดไม่อ้วน แต่เป็นหมีเด็กอวบๆ กินเก่ง

อิอิ

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่สาม สุดจัดปลัดบอก 6/1/2019
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 07-01-2019 11:37:09

โปรโมทๆๆ
คนอ่านหายยยยยย ฮือ

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (เรื่องใหม่แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่สอง 5/1/2019
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 07-01-2019 11:46:02

อ้างจาก: meteexp ที่ 05-01-2019 21:41:32  

สั้นกว่าหำผมก็ตอนนี้ล่ะ :serius2:

ตอนสามยาวกว่าแล้วนะคะ

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่สาม สุดจัดปลัดบอก 6/1/2019
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 07-01-2019 21:52:43

งื้อชอบ :ling1:

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่สาม สุดจัดปลัดบอก 6/1/2019
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 07-01-2019 22:45:57

 :z1:


 :3123: :pig4: :3123:

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่สาม สุดจัดปลัดบอก 6/1/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Mew111 ที่ 08-01-2019 01:07:12

ตามค่า สนุกๆ

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่สาม สุดจัดปลัดบอก 6/1/2019
เริ่มหัวข้อโดย: ♥lvl♀‘O’Deal2♥ ที่ 08-01-2019 01:10:10

ต๊อดผู้ใสๆ

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่สาม สุดจัดปลัดบอก 6/1/2019
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 08-01-2019 06:46:41

ปลัดแซ่บบอกต่อนะ

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่สาม สุดจัดปลัดบอก 6/1/2019
เริ่มหัวข้อโดย: NeN~ ที่ 09-01-2019 22:01:47

มาต่อเร็วค่าคุณเชลลลลลลลลล เอ็นดูน้องต็อดดดดด

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่สาม สุดจัดปลัดบอก 6/1/2019
เริ่มหัวข้อโดย: ashjii ที่ 09-01-2019 22:05:03

ปลัดแซ่บกล้ามกรรมกร หนูชอบแบบพี่นี่แหละค่ะ //นั่งเท้าคางดูต๊อดแต๊ดรักข้างเดียวต่อไปแบบเอ็นดูน้องว์

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่สาม สุดจัดปลัดบอก 6/1/2019
เริ่มหัวข้อโดย: naruxiah ที่ 10-01-2019 22:52:01

แอบสนใจ​คุณ​ปลัดค่ะ​ เจ้านายยังไงๆกะต๊อดก็ไม่รู้​ ต๊อดใสซื่อน่าเอ็นดูมาก

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่สาม สุดจัดปลัดบอก 6/1/2019
เริ่มหัวข้อโดย: nevergoodbye ที่ 11-01-2019 00:32:32

ยังไงคะนี่
เจ้าต๊อดน่าเอ็นดู

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่สี่ ไก่ทอดของต๊อด 19/1/2019
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 19-01-2019 15:36:28

บทที่ 4 ไก่ทอดของต๊อด


[หลายปีก่อนหน้านี้]

ไก่หมักเครื่องเทศที่ทอดเสร็จจากกระทะใหม่ๆ โรยด้วยหอมเจียว คือของโปรดของสายลมในวัยเด็ก

"เสร็จแล้ว….ต๊อด….แกยกไปเสิร์ฟคุณหนูลม ส่วนของแก…..แม่แบ่งไว้ให้แล้ว"

"คร้าบบบบบ"

ไก่ทอดฝีมือแม่…..ก็เป็นของโปรดไอ้ต๊อดเหมือนกัน วันไหนมีไก่ทอด ไอ้ลูกหมีเป็นได้กินข้าวแหกหม้อแหกไหทุกทีไป

'พี่ลมมมมมม….ไก่แม่ต๊อดมาแล้ว'

'ต๊อด….เราบอกแล้วไงว่าอย่าเรียกพี่ ให้เรียกว่าคุณสายลม'

'สายลม….อย่าดุน้อง แม่ไม่เคยสอนให้ลมพูดกดคนอื่นแบบนี้นะ'

'อย่าดุคุณหนูเลยค่ะคุณผู้หญิง ต๊อดมันเป็นบ่าว ไม่ควรตีเสมอนาย ปล่อยให้เรียกเดี๋ยวติดไปใช้ตอนโต คนจะมองไม่ดี'

'เอาน่าตุ๋มติ๋ม….ค่อยๆ สอนกันก็ได้ เจ้าต๊อดไม่ใช่เด็กสอนยากเสียหน่อย'

เด็กชายร่างอวบวัยสิบสี่นึกถึงความหลัง ไก่ที่อยู่ในกระทะเวลานี้ไหม้เกียมส่งกลิ่นฟุ้งไปทั่วครัว ไอ้ต๊อดในชุดไว้ทุกข์กำลังยืนสะอึกสะอื้น สักพักเด็กหนุ่มร่างสูงใบหน้าออกไปทางฝรั่งก็เดินเข้ามาในครัว ใบหน้าหมองเศร้าของเขาเปลี่ยนเป็นเหยเก เมื่อจมูกสัมผัสเข้ากับกลิ่นไก่ทอดไหม้ๆ

"ต๊อด…..นั่นต๊อดทำอะไรน่ะ ดึกป่านนี้ทำไมไม่ไปนอนพัก หือออออ….กลิ่นไหม้นี่"

"พี่ลม…..ฮึก"

"อ่า….เรียกพี่อีกแล้วนะ สอนไม่จำเลยนะต๊อด….แล้วนี่เป็นอะไร มายืนทอดอะไรไปร้องไห้ไปแบบนี้หืม? ...ว่าไงเรา"

"คิดถึงแม่ครับ…..แงงงงงง….ฮึก…ฮึก"

"โถ่ต๊อดเอ้ยยยย"

"พี่ลม…..เอ่อ…..คุณลม….ไม่คิดถึงคุณผู้หญิงเหรอครับ"

สายลมดึงตัวเจ้าเด็กรับใช้ขี้แยมากอดไว้แนบอก เขาลูบหัวเกรียนๆ นั่นอย่างเบามือ ใช่ว่าเขาจะไม่เศร้ากับการจากไปของแม่ แต่เพราะตอนนี้เขาคือนายใหญ่ของที่นี่ แม้จะยังเป็นแค่เด็กหนุ่ม แต่เขาก็ต้องเข็มแข็ง และเป็นผู้นำ เป็นที่พึ่งให้คนงานในไร่อีกหลายชีวิต น้ำเสียงอ่อนโยนปลอบประโลมเจ้าเด็กหุ่นหมีที่เอาแต่ร้องไห้สะอึกสะอื้น

"ต๊อด….เราเหลือกันอยู่แค่นี้แล้วนะ ครอบครัวของเราน่ะ แม่เรา….แม่ต๊อด….พวกเขาไปสบายแล้ว….อย่าฟูมฟายไปเลย ต๊อดยังมีเรานะ เราจะดูแลต๊อดเอง….ชู่ว์….เอ้า…ยิ่งปลอบก็ยิ่งร้องเฉยเลย เด็กคนนี้"

"อ่า...คุณลมหิวไหมครับ ต๊อดหิวมากเลย หวาาาา…..ไก่ไหม้หมดแล้ว"

"เพิ่งรู้ตัวเหรอ"

"เกรียมแบบนี้ ป้าจิตฆ่าต๊อดแน่ๆ เลย"

"ไม่หรอกน่า"

ทั้งคู่ยิ้มให้กัน….แม้จะเป็นยิ้มที่แสนเศร้า เนื่องจากต่างก็เพิ่งสูญเสียคนที่รักและเป็นหลักยึดเหนี่ยวจิตใจไปโดยอุบัติเหตุ สายลมและต๊อด ต่างก็เติบโตมาโดยมีเพียงแต่แม่บังเกิดเกล้าเป็นผู้เลี้ยงดูทุกอย่าง ทั้งสองเคยชินกับการที่ไม่มีพ่ออยู่ในชีวิต คนหนึ่งพ่อส่งมาให้แค่เงิน ส่วนอีกคนหนึ่งพ่อก็ทิ้งไปมีเมียใหม่ตั้งแต่ยังอยู่ในท้องแม่

"คุณหนูคะ…..อ้าว…..เจ้าต๊อด…..ป้าเห็นไฟในครัวเปิดก็เลยมาดูค่ะ…..เหนื่อยกันมาทั้งวันแล้ว ทำไมไม่ไปนอนพักกันคะเนี่ย....อื้อออหือ...เหม็นอะไรเนี่ย"

ป้าจิต…..แม่ครัวและแม่บ้านอีกคนหนึ่งเดินเข้ามาสมทบในเวลาที่เหมาะเหม็ง สายลมจึงขอให้ป้าแกทำไก่ทอดสูตรแม่ไอ้ต๊อดให้กิน โดยมีไอ้ต๊อดเป็นคนเตรียมวัตถุดิบ

แม้ว่าวันนั้นจะไม่มีทั้งหอมเจียว ทั้งเวลาที่มากพอในการหมักไก่ตามสูตรลับ แถมยังขาดน้ำจิ้มไก่ช่วยเสริมรส แต่ไก่ทอดสูตรนังติ๋มก็ได้เยียวยาทุกสิ่งเท่าที่มันจะสามารถทำหน้าที่ของมันได้



[ไอ้ต๊อดเล่า]

และนั่นคือความผูกพันระหว่างคนกับไก่ทอด…. [อ่าห์....ดนตรีโหมบรรเลงมาเลยครับ รอไรอ่ะ!!!]

เนื่องจากเป็นของโปรดของคุณสายลม แม่จึงถ่ายทอดสูตรลับให้กับไอ้ต๊อดแต่เพียงผู้เดียว ไม่ว่าจะเป็นอัตราส่วนของเครื่องเทศแต่ละชนิดที่ใช้หมัก เวลาในการหมัก สูตรน้ำจิ้มที่แม้จะดูธรรมดา แต่ใครได้กินเป็นต้องติดใจจนต้องขออีก

แต่สิ่งที่แม่ลืมสอนนั้น….ก็คือการทอดไก่ ใช่ครับ ผมทอดไก่ไม่เป็น ทำทีไรหากไม่สุก กรอบนอกแฉะใน ก็เป็นอันต้องในสุกแต่นอกไหม้เกรียมทุกที

ป้าจิตต้องช่วยต๊อดแล้วแหละ

"บักห่า…..เดี๋ยวมึงมาขัดกระทะเลยนะเด็กเวร"

"แหะๆ"

"ยังจะมาขำ"

ช่วงหลังมานี่ เจ้านายไอ้ต๊อดรักษาหุ่นครับ ไก่ทอดสูตรตุ๋มติ๋มก็เลยไม่ได้ขึ้นโต๊ะเป็นเวลาหลายปี เจ้านายต๊อดงดของทอดครับ แกทานแต่อกไก่นึ่งกับข้าวไรซ์เบอร์รี่ ปลา และสลัดเสียเป็นส่วนใหญ่ กระผมเองก็นานๆ จะอ้อนป้าจิตให้ช่วยทอดไก่สักที เวลาคิดถึงแม่ พอได้กินก็คลายความคิดถึงไปได้บ้าง แต่เรามันก็ขี้ข้าอ่ะเนอะ จะกินอะไรก็ต้องยึดตามเจ้านายเป็นหลัก เวลาซื้อของสดเข้าบ้านงี้ บางครั้งเจ้านายบ้ากินปลา ผม ป้าจิต พี่โชค ก็ต้องกินแต่เมนูปลาจนหน้าจะเป็นปลา มันก็ประหยัดดีครับ หากไม่อย่างนั้นถ้าจะกินตามใจตัวเอง ก็ต้องออกเงินซื้อของมาทำกินเอง ก็ไม่ใช่ว่าคุณสายลมแกเจ้ากี้เจ้าการเรื่องอาหารหรอกนะครับ แกให้งบซื้อกับข้าวเป็นรายอาทิตย์ แล้วก็บอกว่าจะกินอะไรบ้างก็เท่านั้น ซึ่งในวงเงินนั้น หากเหลือจากข้าวของนายแล้ว (ซึ่งปกติจะเหลือ เว้นแต่ช่วงนั้นคุณสายลมแกรีเฟส (ผู้แต่ง : เจ้าต๊อดหมายถึงรีเควสแต่ออกเสียงไม่ถูกต้อง) เมนูพิเศษอย่างแซลม่อน หรือผักไฮโดรฯ ก็แทบจะเต็มวงเงิน) จะซื้อของอื่นมาทำกินกันเอง แกก็ไม่ได้ว่า แต่พวกเราเกรงใจกันเองมากกว่า ป้าจิตแกก็เลยคืนเงินที่เหลือให้คุณสายลมไป แล้วคุณเขาก็จะเอาเงินนี้ให้ไอ้ต๊อดซื้อขนมอีกทีอยู่ดี (ที่จริงต๊อดก็หยอดกระปุกอยู่นะครับ แต่พักหลังเจริญอาหารไปหน่อย ก็เลยเน้นเอาไปซื้อของกิน จนกระทั่งน้ำหนักขึ้นอย่างที่เห็น)

แต่เมื่อวานครับ….อยู่ๆ เจ้านายก็เกิดอยากจะกินไก่ทอดขึ้นมา

ต๊อดนี่ยืนขึ้นเต้นจ้ำบ๊ะโชว์ในใจเลยครับ

ปกติตอนที่ต้นฉบับเกือบจะสำเร็จเสร็จสิ้น เจ้านายแกจะสั่งให้ไอ้ต๊อดหยิบวายจากบนชั้นวางมาเปิด และรินใส่แก้วเตรียมไว้ พอไฟล์นิยายตัวแก้ไขรอบสุดท้ายที่ส่งเมล์ไป ถูกคอนเฟิร์มจากสำนักพิมพ์กลับมาว่าผ่านฉลุย แกก็จะเปิดเพลงบรรเลงและค่อยๆ จิบเพื่อฉลอง…..เพียงลำพัง

แต่ไม่นึกฝันว่าอยู่มาวันหนึ่ง แกคิดอยากจะฉลองนิยายเสร็จด้วยการกินไก่ทอด

"อย่างงสิต๊อด เราอยากกินของทอด กินให้ตัวพองเลย แล้วค่อยเปลี่ยนให้เป็นกล้าม เราจะล่ำแบบไอ้ปลัดขิก"

นี่คงเป็นเหตุผลของการอยากกินไก่ทอด สินะเจ้านายที่เคารพ.....

"โห่เจ้านายครับ เรียกพี่เขาซะเสียเลย ฮ่าฮ่าฮ่า"

"ต๊อดดดด!!!!! อย่าไปเรียกมันว่าพี่สิ อยากสนิทกับมันมากหรือไง!!!"

"เปล่าครับ….อ่า งั้นไวน์นี่….เจ้านายจะยังรับไหมครับ"

พอรินไวน์เสร็จ เจ้านายก็ถามไอ้ต๊อดครับ "ต๊อดอยากลองชิมดูไหม" ด้วยความที่ใจหนึ่งก็อยาก เพราะแม่งน่าจะโคตรแพง ใจหนึ่งก็ยังรู้สึกผิดกับครั้งก่อน ที่เมาเหล้าจนแก้ผ้าแก้ผ่อนให้เจ้านายได้อับอายขายขี้หน้า ก็เลยต้องหยุดคิดดูสักเล็กน้อย

ด้วยความที่แม่งแพงเนี่ยแหละ ใจมันเลยสั่งให้เซย์เยส

แต่ใครล่ะครับจะไปคิดว่า การให้ชิมนั้นก็คือคุณลมแกให้ชิมผ่านจูบอันแสนเร่าร้อน

อา……

ต๊อดว่าต๊อดคงเมาแหละ ลมหายใจร้อนๆ ที่อวลไปด้วยกลิ่นไวน์ของเจ้านาย มันทำเอาไอ้ต๊อดนั้นสมองเบลอจนเผลอจูบสู้กลับไป

"เก่งแล้วนี่ รู้จักจูบตอบด้วย"

"ครับผม"

"หน้าแดงจังน้า เจ้าต๊อดแต๊ด ลูกแม่ตุ๋มติ๋ม"

"อย่าแกล้งกันสิครับ เจ้านาย…..กำลังจีบคุณพระพายอยู่นะครับ"

"แล้วไงล่ะต๊อด"

"เราก็ไม่ควร…..ทำกัน…..หรือเปล่าครับ"

"ฮ่าๆๆ ใครสอนต๊อดอ่ะ เรื่องจีบพระพาย กับเรื่องเซ็กส์ ไม่เกี่ยวกันเลยนะต๊อด"

"ต๊อดคิดมาสักพักแล้วล่ะครับ….ที่เราทำอยู่ เหมือนต๊อดทำผิดต่อคุณพระพายเลย ถ้าต่อไปเจ้านายกับคุณพระพายเป็นแฟนกันล่ะครับ"

"คิดมากน่าต๊อด เรากับพระพายยังไม่ได้เป็นแฟนกัน แล้วนี่ก็ไม่ใช่การนอกใจเสียหน่อย เราแค่มีอารมณ์….แล้วก็จะมีเซ็กส์กับต๊อด แบบที่เราตกลงกันแต่แรกไงครับ เด็กดี"

เจ้านายพูดเพราะ แถมใช้น้ำเสียงออดอ้อนแบบนี้ แล้วตะล๊อดต๊อดแต๊ดจะไปไหนรอดได้ล่ะครับ

แล้วดูเอาเถิด เจ้านายไอ้ต๊อด นอกจากจะตาหวาน ปากหวาน เสียงหวานแล้ว เอวยังหวานอีกด้วยครับ ไอ้ต๊อดรับจนเหนื่อย ทุกท่วงท่า ทุกจังหวะที่กระหน่ำเข้ามา ไอ้ต๊อดว่าพรุ่งนี้คงต้องขอยาดลาป่วย เพราะไม่น่าจะเดินไหว ไหนจะใจของต๊อดที่มันเต้นตุบๆ จนเหนื่อย ทุกครั้งที่เจ้านายบอกว่า....รักต๊อด....ถึงแม้ว่าเจ้านายจะไม่ได้รักต๊อดจริงๆ ก็เถอะ

แต่ต๊อดว่าต๊อดรักเจ้านายแล้วล่ะ…..

แบบว่ามันก็ไม่สมควรหรอกครับ แต่มันก็รักไปแล้ว ต๊อดก็แค่เก็บไว้ในใจ ไม่บอกใคร ไม่แสดงออกมา แค่นี้ก็ไม่เป็นไรแล้ว อย่างน้อยก็จนกว่าเจ้านายจะเป็นแฟนกับคุณพระพาย ต๊อดก็จะถูกกอดถูกจูบแบบนี้ไปอีกหลายครั้ง ต๊อดจะตักตวงความสุขตรงนี้เอาไว้เยอะๆ เพื่อเอาไปหักลบกับตอนเสียใจ

ตอนที่เจ้านายไม่ต้องการไอ้ต๊อดแล้ว และไอ้ต๊อดก็จะกลับไปเป็นขี้ข้าเหมือนเดิม...อ่าตอนนี้ก็เป็นขี้ข้านี่นะ ต๊อดหมายถึงเป็นขี้ข้าอย่างเดียวเพียวๆ น่ะครับ

"อ่ะ….ต๊อด รับไป…..ค่าขนม วันนี้ต๊อดสุดยอดมาก" เจ้านายยื่นแบงค์พันให้ไอ้ต๊อดสองใบ ซึ่งมันก็ตอกย้ำสถานภาพของไอ้ต๊อดได้เป็นอย่างดี

"ขอบคุณครับ"

"ไม่ต้องคิดมากแล้วนะต๊อด สิ่งที่ต๊อดทำ มันคืองานอย่างนึงในฐานะผู้ช่วย….โอเค๊"

ต๊อดว่าต๊อดยังไหว ก็เลยชูสองนิ้วกลับไป เจ้านายส่งยิ้มหวาน ก่อนจะเรียกต๊อดไปนอนกอดรัดฟัดเหวี่ยง

อย่าทำให้คิดได้มั้ยอ่ะ….

ถ้ามันเป็นแค่งาน….ก็อย่าดีกับไอ้ต๊อดมากนักเลย

ไม่อยากจะรู้สึกมากไปกว่านี้แล้วจริงๆ นะ

ใจต๊อดมันจะขาดรอนๆ แล้วเน้อ

[จบการย้อนความของเมื่อวานนี้]



[กลับมาที่ปัจจุบัน]

วันนี้คุณสายลมบอกว่าเราจะมีงานเลี้ยงเล็ก ๆ ฉลองต้นฉบับเสร็จ

ไอ้ต๊อดก็เลยอยากจะโชว์สกิลการทอดไก่เสียหน่อยน่ะครับ เรียนรู้จากป้าจิตมาพอสมควร บวกโดนด่าเพราะทำกระทะไหม้มาก็หลายหน

"เก่งแล้วเจ้าต๊อด ทอดไก่น่ากินเหมือนอีติ๋มแล้ว" ป้าจิตยืนชมไอ้ต๊อดปลาบปลื้ม ก็ลูกศิษย์ทำสำเร็จ คนเป็นครูก็ปลื้มเป็นธรรมดาล่ะครับ

"วันนี้วันเกิดติ๋มมันด้วย คุณลมแกคงจำได้ แกจำวันเกิดทุกคนได้นั่นแหละ พูดแล้วก็คิดถึงมัน ตอนมันอยู่กูก็ทะเลาะกับมันทุกวัน แม่มึงกวนตีนเก่ง แต่พอไม่มีมันแล้วก็ใจหาย อีห่า....หวยออกงวดก่อนมาบอกเลขกู สามหนึ่งๆ กูเลยทุ่มไม่อั้น เล่นกลับด้วย....หนึ่งสามสามหนึ่ง ทั้งบนทั้งล่าง สุดท้ายหวยออกสี่สี่ ขนาดเป็นผียังกวนตีนกู...."

ป้าแกเป็นไม้เบื่อไม้เมากับแม่ผมครับ สมัยยังอยู่ทะเลาะกันทุกวัน ตอนแม่ผมกับคุณผู้หญิงตาย แกร้องไห้จนเป็นลมต้องหามส่งโรงพยาบาลเลยล่ะครับ

วันนี้ทำทั้งไก่ทอด ลาบ น้ำตก แล้วก็ส้มตำไทยครับ มีต้มแซ่บด้วย หมูแดดเดียวทอด คอหมูย่างก็มี จัดหนักสุดๆ อ่ะ

แต่ต้องรอเจ้านายมาเปิดก่อนครับ

หกโมงเย็นแล้ว.....

เจ้านายก็ยังไม่กลับ

ทุ่มนึงแล้ว ไก่ทอดเย็นเฉียบ อาหารอย่างอื่นก็หมดความน่ากินไปแล้ว ผมส่งไลน์ถามเจ้านาย แต่ก็ไม่ยักกะเปิดอ่าน

ถ้าไม่มา นี่จะกินก่อนละนะ

รออีกนิดละกัน

สองทุ่มแล้ว

ไอ้ต๊อดจะกินก่อนจริงๆ แล้วนะครับคุณเจ้านาย

[ข้อความจากไลน์]

สายลมสะบาเดเห้ : ต๊อดแต๊ด คืนนี้เราไม่กลับนะ

MR.Todd           : อ้าว....ไม่ตี้ไก่ทอดแล้วเหรอครับ วันนี้ต๊อดลงมือทอดเองเลยนะ

สายลมสะบาเดเห้ : มีเรื่องสำคัญต้องทำ

สายลมสะบาเดเห้ : พระพายเมาแล้วอ่อยเก่งมาก

สายลมสะบาเดเห้ : ตอนนี้อยู่โรงแรมในเมือง

สายลมสะบาเดเห้ : เสือจะเผด็จศึกแล้วนะ

สายลมสะบาเดเห้ : อวยพรให้เราด้วย

สายลมสะบาเดเห้ : ต๊อดดดดด

MR.Todd           : วู้...ต๊อดอุส่ารออ่ะ

MR.Todd           : หิวนิครับ

MR.Todd           : ไปหม่ำข้าวละครับ

MR.Todd           : ยังไงก็ยินดีด้วยนะครับ

MR.Todd           : ได้กันแล้วขอเค้าคบเป็นแฟนด้วยนะเจ้านาย

MR.Todd           : 555555+

MR.Todd           : (สติ๊กเกอร์หมีเต้นระบำฮาวาย)

ต๊อดกำลังคิด.....

คิดว่า....

ถ้าเอาไก่ไปทอดอีกรอบนี่มันจะสุกเกินไปมั้ยนะ

ไม่ชอบกินเย็นๆ อ่ะ



[บทบรรยาย]

สมจิตร แม่ครัววัยห้าสิบปลายๆ ที่ยืนมองอยู่ห่างๆ ถึงกับถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ โดยมีสมโชคคนขับรถกับโชคชัยลูกชายวัยแปดขวบ และนายพร้าวคนงานใหม่ที่เป็นหลานชายป้าสมจิตร ยืนอยู่ด้วยกัน

"ไอ้ต๊อดมันซึมไปเลย สงสัยคุณหนูแกไปกับไอ้หน้าล่ะอ่อนนั่นแน่ๆ" นายโชคกระซิบกระซาบเบาๆ กับป้าจิตคนครัว

"สงสารมัน อุตส่าห์โชว์ฝีมือทอดไก่ ของโปรดคุณหนูสมัยเด็ก กับข้าวจานอื่นมาก็มาช่วยกูทำ เอาไงดีวะโชค"

คนครัวและคนขับรถมองหน้ากันอย่างเข้าอกเข้าใจ เรื่องรสนิยมของเจ้านายหนุ่ม พวกเขาทั้งสองที่อยู่รับใช้สายลมมานาน ต่างก็พอจะรู้ และไม่ใช่เพียงแค่รู้ว่าคุณหนูนั้นเป็นพวกชายรักชาย พวกเขายังรู้ความสัมพันธ์ระหว่างไอ้ต๊อดกับคุณหนูอีกด้วย ก็ไอ้ต๊อดเล่นเข้าห้องคุณหนูเป็นว่าเล่นแบบนี้ จะไม่ให้รู้ได้อย่างไร ติดที่ตรงนี้มีนายพร้าวกับเจ้าโชคชัย ไม่อย่างนั้นพวกเขาคงได้ถกประเด็นร้อนของไอ้ต๊อดกับเจ้านายและพระพายผู้มาใหม่ออกมาอย่างออกรสออกชาติ ด้วยความเป็นห่วงเจ้าหมีเด็กที่นั่งจ๋อยอยู่ที่โต๊ะกินข้าวไปแล้ว

"ไปน้า ไปช่วยกันอุ่นกับข้าว ลูกฉันก็หิวแล้ว ไปไอ้พร้าว คืนนี้อยู่ฉลองกับไอ้ต๊อดมันหน่อย"

"เออ....ไปๆๆ .....ไอ้พร้าวมึงไปเอาเบียร์มาด้วย วันนี้อีจิตจะปล่อยแก่วันนึง"

ทั้งสี่พากันกรูไปยังโต๊ะกินข้าว ไอ้ต๊อดเงยหน้าเศร้าๆของมันขึ้นมาจากหน้าจอมือถือ มันส่งยิ้มให้ทุกคนอย่างฝืดฝืน ป้าจิตเห็นดังนั้นก็เลยขยี้หัวมันอย่างเอ็นดู

"ต๊อดเอ้ย....เขาไม่มาก็ไม่เป็นไรนะลูกนะ เราก็กินกันแค่นี้แหละ ยำวุ้นเส้นอืดแล้ว เดี๋ยวป้ายำให้ใหม่....ไม่ต้องลุกหรอกลูก นั่งเฉยๆ รอกินอย่างเดียว เดี๋ยวพวกป้าจัดการเอง"

"ทำไมอยู่ๆ ป้าก็พูดเพราะอ่ะ ป้าไปโดนตัวไหนมา"

"เออ...เรื่องของกูเหอะไอ้สัส กูพูดไพเราะนี่ไม่ชอบรึไง แหม...เด็กห่า"

เสียงหัวเราะกลับมาอีกครั้ง ไอ้ต๊อดฮึบเอาความน้อยใจเก็บกลับเข้าไปในอก ก่อนจะแจกยิ้มหวานอย่างสดใส มันนึกชมตัวเองว่าอย่างน้อยก็ไม่ร้องไห้ออกมา มันไม่อยากให้ทุกคนคิดมาก และจะพาลไปสงสัยความสัมพันธ์ของมันกับเจ้านาย ที่ถึงแม้ว่าอีกฝ่ายจะไม่ได้คิดอะไรกับมันเลยก็เถอะ

ไก่ทอดพออุ่นให้ร้อนด้วยไมโครเวฟแล้วก็ยังพอกินได้อยู่....จริงๆ แล้วมันก็ยังอร่อยอยู่นั่นแหละ แม้จะไม่เท่าตอนทอดใหม่ๆขึ้นมา ไก่ทอดสูตรของแม่ พอกัดไปคำหนึ่ง ความทรงจำของมันกับแม่ก็ฉายขึ้นมาแทนที่เรื่องของพระพายและสายลม

ไก่ทอดของแม่จะเยียวยาทุกอย่างเองนะต๊อดเอ้ย.....


To be con


มีใคร #ทีมต๊อด บ้างคะ

ฮือออออออ นว้องจ๋อยเลย

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่สี่ ไก่ทอดของต๊อด 19/1/2019
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 19-01-2019 15:52:46

 :hao5:

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่สี่ ไก่ทอดของต๊อด 19/1/2019
เริ่มหัวข้อโดย: ♥lvl♀‘O’Deal2♥ ที่ 19-01-2019 21:14:25

สงสารน้อง #ต๊อดปลัด

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่สี่ ไก่ทอดของต๊อด 19/1/2019
เริ่มหัวข้อโดย: gigi22 ที่ 19-01-2019 22:03:51

เอิ่มมมม.......
เหมือนจะฮาแต่ทำไมขำไม่ค่อยออกกกน้าาา~
 o13 o13

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่สี่ ไก่ทอดของต๊อด 19/1/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Tazan555 ที่ 19-01-2019 22:43:21

ขำไม่ออกอ่ะสงสารแงง

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่สี่ ไก่ทอดของต๊อด 19/1/2019
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 20-01-2019 07:38:17

ทีมต็อด คู่ปลัดขลิก. ใช่เลย

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่สี่ ไก่ทอดของต๊อด 19/1/2019
เริ่มหัวข้อโดย: nevergoodbye ที่ 20-01-2019 10:57:51

ทีมน้องต๊อด สายลมคงไม่ใช่พระเอกใช่มั้ย  :hao5:

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่สี่ ไก่ทอดของต๊อด 19/1/2019
เริ่มหัวข้อโดย: papapoope ที่ 20-01-2019 12:33:42

น้องต๊อดสนใจมาคู่กับพี่ปลัดไหม ฮือออ

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่สี่ ไก่ทอดของต๊อด 19/1/2019
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 20-01-2019 13:37:13

เรื่องนี้คนแต่งคนเดียวกับเรื่อง น้องก้าน สุนัขรับใช้นะคะ เรื่องนั้นเจ้านายจะซาดิสม์หน่อย ส่วนเรื่องนี้จะออกแนวใสๆเบาๆค่า
เอ็นดูน้องต๊อดเยอะๆนะคะ

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่ห้า ต๊อดแต๊ดไม่น่ารัก 24/1/2019
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 24-01-2019 21:33:14

บทที่ 5 ต๊อดแต๊ดไม่น่ารัก


สำหรับพระพายแล้ว สายลมในมุมมองของเขาก็คือผู้ชายหน้าตาหล่อเหลาทว่ามีบุคลิคที่เพี้ยนสุดติ่ง แต่ในความเพี้ยนนั้น มันเป็นความเพี้ยนที่ออกจะน่ารักอยู่ไม่น้อย

หากเทียบกับปลัดขจรหุ่นหมีที่ดูเป็นหนุ่มห้าวในลุคโจรป่าสุดแบด ดูซกมก ดิบเถื่อน กระโชกโฮกฮากแล้ว แน่นอนว่าปลัดขจรนั้นย่อมน่าดึงดูดและน่าสนใจมากกว่า

แต่ในเมื่อยังหาโอกาสลิ้มรสคุณปลัดไม่ได้ ลองหันมาชิมไอ้หนุ่มสำอางค์พิมพ์นิยมที่ดูมีท่าทีสนอกสนใจในตัวเขาอยู่เป็นการแก้ขัดไปก่อนก็ไม่เลวนัก

แต่พระพายคิดผิดมหันต์

เพราะสายลมนั้นมีบทรักที่เร่าร้อน โลดโผน จัดจ้านถึงใจ มิหนำซ้ำยังเป็นนักบรรเลงเพลงรักที่มีจินตนาการเปี่ยมล้น อย่างที่เขาไม่เคยพบเจอมาก่อน สายลมไม่ถามสักคำว่าเขาชอบแบบไหน แต่กลับเป็นฝ่ายนำพาเขาเดินไปยังเส้นทางหฤหรรษ์ มุ่งสู่เส้นทางสวรรค์ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

นี่มันอะไรกันนี่ สายลม….เขาช่างคือส่วนผสมระหว่างศิลปะกับความพอร์นในอัตราส่วนที่ลงตัว ถ้านี่คือหนังโป๊ ก็เป็นหนังโป๊ที่มีเนื้อหาสาระ มีบทบาท มีเรื่องราว และนำแสดงโดยนักแสดงคุณภาพ และหนังเรื่องนี้จะต้องเข้าชิงรางวัล best porn of the year อย่างไม่ต้องสงสัย

สายลมเวลาทำรักนี่แสนจะเซ็กส์ซี่ เร่าร้อน ดูหล่อขึ้นสิบเท่า ไม่ว่าจะสีหน้าแววตา น้ำเสียงแหบกระเส่า เส้นผมเปียกชื้นปรกหน้าผาก ใบหน้าแดงซ่าน ดวงตาฉ่ำเยิ้ม ท่ากัดริมฝีปากดูเซ็กส์ซี่ขยี้ใจ เหงื่อที่ชุ่มแผงอกล่ำกำลังพอดี ทำเอาลืมภาพไอ้หนุ่มชาวไร่เปิ่นๆ คออ่อนคนนั้นไปเสียสนิท

"ลมครับ…..พายเสียวจังครับ"

"เรียกพี่ลมสิครับเด็กดี...."

"อ๊ะ…..อย่าหยุดขยับสิครับ…..พ….พี่ลม…..พายอยากถึงแล้วครับ"

ภาพตัดไปที่เพดาน น้ำตก ดอกไม้บาน ปุยเมฆขาว อมยิ้มสีแดงสด



"มานั่งทำหน้าหมาหงอยอะไรตรงนี้" คนขับรถวัยสี่สิบต้นๆ เอ่ยกับไอ้ต๊อดที่กำลังนั่งหลังงองุ้มบนสนามหญ้า มือข้างหนึ่งดึงทึ้งหญ้าตรงนั้นเล่นอย่างลืมตัวจนเตียนโล่ง

"ห่า…..หญ้าเละหมดแล้ว เด็กเวร"

"พี่โชคคคคค"

"ว่าไง"

"มีอะไรให้ต๊อดช่วยทำมั้ย ต๊อดว่างอยู่นะช่วงนี้"

"ไปเดินตลาดนัดในเมืองกับข้ากับลูกไหม เดี๋ยวข้าเอาแมงกะไซต์ข้าไป ข้าก็ว่าง ๆ เหมือนกัน ตั้งแต่เจ้านายเราตัวติดกับไอ้หนุ่มกรุงเทพ พวกเราก็ว่างกันทั้งนั้นแหละวะ"

ใช่….ช่วงนี้สายลมนั้นตัวติดกับพระพาย หากไม่ตะลอนพากันออกไปเที่ยว ก็ชอบไปขลุกอยู่บ้านของอีกฝ่าย ทั้งที่แต่เดิมนั้นเป็นคนติดบ้านและขับรถไม่ค่อยเก่ง งานที่ไร่และที่รีสอร์ทก็ไม่ค่อยได้เข้าไปดูเหมือนแต่ก่อน

ไอ้ต๊อดนึกย้อนไปถึงคืนก่อน…..



[ต๊อดเล่า]

พักนี้เจ้านายไม่ได้ใช้บริการพิเศษจากไอ้ต๊อดเลย แม้แต่เรียกให้ขึ้นมาช่วยเลือกนั่นจัดนี่ก็แทบจะไม่มี จากที่ปกติไอ้ต๊อดต้องวิ่งขึ้นวิ่งลง หรือไม่ก็คอยยกผ้าใบกับขาตั้งสำหรับวาดรูปไปตรงนั้นตรงนี้วันละไม่รู้กี่ครั้ง กลายเป็นนับครั้งได้

สำหรับคนโง่ ๆ และโคตรขี้เกียจอย่างไอ้ต๊อด ก็ถือว่าสบายไปแหละครับ พี่โชคเองก็ไม่ต้องขับรถพาเจ้านายไปไหน ป้าจิตก็ไม่ต้องทำอาหารยาก ๆ ให้เจ้านายกินครบทั้งสามมื้อ จะมีก็แค่กาแฟตอนเช้า ที่เหลือก็แค่งานบ้านที่ไอ้ต๊อดกับป้าจิตช่วยกันทำเดี๋ยวเดียวก็เสร็จ พี่โชคก็ดูแลสวนกับรอบบริเวณบ้านให้เรียบร้อยเท่านั้น

แต่เมื่อคืนนี้เจ้านายไลน์เรียกต๊อดให้ขึ้นไปหาครับ ต๊อดก็เลยอาบน้ำทำตัวให้หอมสะอาด ปะแป้งเด็กโคโดโมะและสวมเสื้อแบบสบายๆ ขึ้นไป

ในฐานะคนที่แอบรักและเริ่มติดใจรสรักของเจ้านายอย่างไอ้ต๊อดแล้ว เตรียมพร้อมไว้ดีกว่า

สุดท้ายเจ้านายแค่เรียกไปนวดครับ ไม่มีอะไรเกินกว่านั้น

อ่อ……มีสิ เจ้านายน่ะ…..ขิง(อวด)เรื่องคุณพระพายให้ไอ้ต๊อดฟังเป็นคุ้งเป็นแควเลยครับ

แหะๆ

ไม่ต้องเป็นห่วงไอ้ต๊อดกันนะครับ ต๊อดน่ะทำใจเอาไว้แต่แรกแล้วล่ะ ต๊อดไหว ต๊อดโอเค เห็นมั้ย ไม่มีน้ำตาสักหยด ให้ยิ้มแฉ่งแค่ไหนก็ได้ทั้งนั้น

สบายมากเลยเน้อ....

"เห็นรอยบนตัวเรามั้ยต๊อด พระพายน่ะเร่าร้อนสุด ๆ ดูดเก่ง บดสะโพกก็เก่ง เซ็กส์ซี่ชะมัด ทุกท่วงท่า ทำเอาเราคลั่งสุด ๆ เราก็เลยกระหน่ำไปเสียชุดใหญ่ เล่นเอาเดินไม่ไหว ต้องมาอ้อนให้เราอุ้ม ให้เราอาบน้ำให้ น่ารักสุด ๆ ไปเลยล่ะต๊อด"

จะบอกว่าต๊อดเนี่ย....นับคำว่า 'สุดๆ' ได้ตั้งหลายคำแน่ะครับ

"ครับ….เวรี่กู้ดไปเลยครับเจ้านาย"

"แถมพระพายยังเป็นแฟนนิยายของเราด้วยนะ ซีรี่ส์ข้ามภพมาหารักสี่เล่มจบรุ่นลิมิเต็ดที่แถมบ๊อกซ์ใส่ ขายแค่ในงานหนังสือเท่านั้น พระพายมีเก็บไว้ในห้องนอนเขาด้วย นี่ถ้าเขารู้ว่าเราเป็นคนเขียนล่ะก็ ต้องชอบเรามากขึ้นไปอีกแน่ ๆ ต๊อดว่าเราควรบอกเขาไปไหม"

"เจ้านายขอคุณพระพายคบแล้วหรือครับ"

"ก็ไม่เชิง พระพายบอกให้ดูกันไปก่อนน่ะ ชีวิตจริงไม่เหมือนนิยายหรอกต๊อด พระพายเองก็ไม่ใช่หนุ่มพรหมจรรย์ที่ไม่เคยผ่านมือใคร แต่ว่าพระพายน่ะเป็นคนมีเสน่ห์ ประสบการณ์รักที่โชกโชนกลับยิ่งทำให้เขาดูมีคุณค่าในสายตาของเราด้วยซ้ำไป เรามองเขาเป็นเหมือนม้าแข่งงาม ๆ ตัวหนึ่งเลยล่ะ แต่ว่า...พระพายน่ะ แตกต่างจากพวกใจแตกหรือพวกขายบริการพวกนั้นนะ ถึงต๊อดอาจจะคิดแบบคนที่นี่ที่ค่อนข้างหัวโบราณ ว่าพระพายอาจจะดูเหมือนผ่านผู้ชายมาหลายคนไม่ต่างกัน แต่พระพายไม่ได้อ่อยหรือทำตัวเซ็กส์ซี่แบบราคาถูกไม่มีรสนิยม เขามีชั้นเชิงในการเป็นนักรักมากกว่านั้น ในความคิดส่วนตัวเรานะต๊อด…..เราเชื่อว่าประสบการณ์มันสร้างคุณค่าให้คนน่ะ….นี่แอบหาวใช่มั้ย ง่วงสินะเด็กเอ้ยยย"

"ขอโทษครับ มันซับซ้อน ต๊อดตามไม่ทัน แต่ต๊อดไม่ได้คิดแบบนั้นหรอกครับ ต๊อดคิดว่าต่อให้มีแฟนมาหลายคน แต่ถ้าตอนที่คบกับคนหนึ่งอยู่แล้วไม่ได้นอกใจกัน มีอะไรกับแฟนตัวเองคนเดียว คบกันเป็นคน ๆ ไป มันก็ไม่เสียหาย"

"เด็กโง่ ชีวิตของผู้ใหญ่น่ะมันมีมากกว่านั้น บางทีเราก็ต้องใช้เซ็กส์….เพื่อช่วยให้บรรลุวัตถุประสงค์สักอย่างหนึ่ง ตราบที่ไม่ทำร้ายหรือหลอกลวงให้ใครสูญเสียน่ะนะ หรือถ้าจะทำ ก็ทำกับคนที่ศีลเสมอกัน คนที่สมควรจะทำด้วยน่ะ"

"เหมือนที่เจ้านายนอนกับต๊อดเพื่อใช้แต่งบทบนเตียงในนิยายใช่ไหมครับ เจ้านายบอกเงื่อนไขกับต๊อดตรง ๆ ให้เงินตอบแทน ไม่ได้บังคับ ส่วนต๊อดก็ยอมรับข้อตกลงเพราะได้ประโยชน์ วินวิน....แบบนั้นใช่ไหมล่ะครับ"

ต๊อดก็ไม่ได้ใช้น้ำเสียงตัดพ้อ ประชดประชันเลยนะครับ ต๊อดก็พูดไปซื่อ ๆ ของต๊อดนี่แหละ จะได้ย้ำเตือนสถานะตัวเองให้ขึ้นใจ แต่เจ้านายก็เหมือนจะอึ้งไปครู่หนึ่ง….ง่ะ

"ต๊อดขอโทษที่พูดเรื่องนี้ครับ ต๊อดแค่นึกขึ้นมาเฉย ๆ ว่ามันตรงกับที่เจ้านายพูดน่ะครับ อย่าตัดเงินเดือนต๊อดนะครับ"

"ฮ่าฮ่าฮ่า…..ไม่หรอกน่า"

"ถ้าอย่างนั้นเจ้านายก็ไม่ต้องใช้งานไอ้ต๊อดแล้วใช่ไหมครับ คือต๊อดก็เข้าใจนะครับว่ามันเป็นงาน แต่ตอนที่ต๊อดทำกับเจ้านาย ต๊อดก็ไม่คิดที่จะไปทำกับใครเลยครับ แต่ถ้าต่อไปนี้ต๊อดไม่ต้องทำกับเจ้านายแล้ว ต๊อดจะมีแฟน หรือชอบใคร ก็ได้ใช่มั้ยครับ"

"อ่า….จริง ๆ ก็ได้แหละ หรือถ้าต๊อดไม่อยากทำ บอกมาตรง ๆ เราก็ไม่บังคับต๊อดหรอกน่า เอาที่ต๊อดสะดวกเลย"

"ถ้าสมมติว่าต๊อดมีแฟนแล้ว ต๊อดคงไม่สะดวกจะทำเรื่องนั้นกับเจ้านาย ต๊อดจะไม่ทำก็ได้ใช่มั้ยครับ ไม่ใช่ว่าต๊อดสำคัญตัวเองนะครับ ต๊อดพูดเผื่อไว้น่ะ ถ้าต๊อดมีแฟน ต๊อดก็อยากจะมีอะไรกับแฟนแค่คนเดียวน่ะครับ"

"ต๊อดชอบใครอยู่งั้นเหรอ"

"ปะ…..เปล่าครับ ต๊อดสมมติเฉย ๆ ไง...แหะๆ"

ใจต๊อดมันแปล๊บ ก็เลยพล่ามไปเรื่อยเพื่อบรรเทาอาการน่ะครับ ไม่มีอะไรหรอก แล้วหลังจากนั้นเจ้านายก็ไล่ต๊อดไปนอน เพราะเห็นต๊อดหาวแล้วหาวอีก

ต๊อดกลับมาที่ห้อง น่าแปลกที่หายง่วงเฉย….ต๊อดถอดเสื้อออกจนล่อนจ้อน จ้องดูสารรูปตัวเองในกระจกเพื่อปลงสังขาร

หน้า….จะบานไปไหน

ทรงผม…..แม่งเด๋อได้ใจ

ตาก็ตี่จนจะเป็นขีด ไม่รู้เพราะแก้มมันดัน หรือตัวเองแอบมีเชื้อจีนนิด ๆ หรือเปล่า

หุ่นก็…..อ้วน เอวหนายืดย้วยเป็นปีก ตัวเตี้ยม่อต้อ

เจ้านายมีอารมณ์ทำกับมึงลงไปได้ยังไงวะ แสนจะทุเรศขนาดนี้

แล้วดูคุณพระพายสิ ทั้งหล่อทั้งสวย เพอร์เคว็ก(เพอร์เฟค)เหมือนงานปั้น หาที่ติใด ๆ ไม่ได้เลย ทั้งรูปหน้า ผิวพรรณ หุ่น แถมตัวก็หอม แต่งตัวก็ดี ความรู้ก็สูง....ดูมีการศึกษาน่ะครับ

วู้….เลิกเทียบเถอะไอ้ต๊อด เขาคนละโลกกับมึงขนาดนั้น

ของแก้ขัดจะเอาอะไรไปสู้ของจริง ๆ ได้ล่ะ จริงไหมครับ



[บทบรรยาย]

"พี่ลม…นั่นมันน้องต๊อดกับพี่คนรถนี่ครับ"

หนุ่มละอ่อนหน้าใสจากเมืองกรุง ชี้ให้สายลมดูภาพที่อยู่ไกลออกไป

วันนี้เขาพาพระพายมาเดินดูตลาดนัดในตัวเมือง เพื่อเป็นการเปลี่ยนบรรยากาศ หลังจากที่ตะเวนหาร้านแพง ๆ ขึ้นชื่อระดับจังหวัดเป็นแหล่งฝากท้องเสียหลายวัน

พระพายเองก็ดูจะสนุกที่ได้เดินดูของ กินขนมแปลก ๆ ของท้องถิ่นที่ไม่เคยได้กิน แวะซื้อหนังสือกับแผ่นเสียงมือสองหายากที่ไม่ได้อัพราคาแพงเหมือนอย่างในกรุงเทพ

ไอ้ต๊อดนั้นยืนจ้องเป๋งไปที่กระทะทอดทอดมัน มือของมันถือของกินเต็มไปหมด ข้าง ๆ นั้นเป็นเจ้าโชคชัย ลูกชายวัยประถมของสมโชคคนรถ แต่สิ่งที่ทำให้สายลมรู้สึกหงุดหงิด เห็นจะเป็นมือของพี่โชคที่เกาะกุมไหล่ขาว ๆ อวบ ๆ ตัน ๆ ของไอ้ต๊อดในลักษณะโอบกอด ไอ้เด็กนี่ก็ช่างปล่อยตัวเสียจริง ไหนจะแต่งตัวสบายเกินเหตุ สวมเสื้อกล้ามสีขาวกางเกงบอลขาสั้น ออกมาเดินในสถานที่ที่มีคนพลุกพล่านแบบนี้ได้ยังไง

อากาศก็ไม่ได้ร้อนขนาดนั้น ใส่เสื้อยืดกางเกงวอร์มให้มันมิดชิดหน่อย….ก็ได้มั้งต๊อดแต๊ด

"เข้าไปทักมั้ยครับ" พระพายถามพร้อมกับยิ้มหวานน่าเอ็นดู

"ไม่ดีกว่าครับ นอกเวลางานแล้ว ให้เขาได้เที่ยวเล่นกันแบบสบาย ๆ ดีกว่า"

"งั้นเดี๋ยวเราไปดูผักตรงโน้นดีกว่าครับพี่ลม คืนนี้พายจะโชว์ฝีมือทำสลัดสูตรของพายให้ทาน"

"น่าสนใจมากครับ"

สายลมเบือนหน้าหนีจากไอ้ต๊อดแต๊ด ทว่าใจเขายังคงตะหงิดถึงเรื่องที่มันพูดกับเขาไม่หาย เขาไม่คิดว่าคนอย่างไอ้ต๊อดจะชอบใครได้ ดูเป็นเด็กกะโปโลสติไม่ดี ที่เล่นซนไปเรื่อยตามประสา แต่จะว่าไปมันก็อายุสิบเก้าแล้ว จากที่เคยเห็นมันชอบพวกนางเอกละครหลังข่าว ชอบดูคลิปเน็ตไอดอลน่ารัก ๆ เขาก็คิดว่ามันน่าจะเป็นเด็กผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง แต่พักหลัง ๆ มานี้ดูมันจะเอ็นจอยกับบทรักของเขาโดยที่ไม่รู้สึกฝืน ทั้งเสียงคราง ดวงตาฉ่ำเยิ้ม ช่องทางตอดรัดของเขาเป็นจังหวะ ภาษากายของมันสื่อออกมาชัดเจนขนาดนี้ เขาก็เริ่มไม่ค่อยแน่ใจในรสนิยมทางเพศจริง ๆ ของมันสักเท่าไหร่นัก

ไม่สิ เขาไม่ได้สนใจมันไปมากกว่าเด็กรับใช้ในบ้านคนหนึ่งต่างหาก ชีวิตของมัน มันจะเป็นอะไรก็ช่างประไรเล่า ไอ้ต๊อดนั้นโตเป็นหนุ่มแล้ว เขาเป็นเจ้านาย ไม่ใช่ผู้ปกครอง เพราะฉะนั้นเขาก็จะไม่ยุ่ง ไม่บังคับ

ม่ายยยยย ไอ้ต๊อดไม่ใช่แค่คนใช้สิ สายลมเริ่มตีกับตัวเองเสียแล้ว มันเหมือนน้องชาย มันเหมือนเป็นคนในครอบครัวของเขา เหมือนอย่างป้าจิต อย่างพี่โชค ไม่ใช่หรือไร ตอนเด็ก ๆ เขาเอ็นดูมันขนาดไหน ทำไมจะจำไม่ได้เล่า

พี่โชคเองก็เป็นผู้ชายที่น่าสงสาร ถูกเมียสวมเขาหนีตามชู้ ทิ้งลูกชายให้เลี้ยง อย่าไปมองแกในแง่ลบสิวะสายลมเอ๋ย ไม่มีอะไรหรอกน่า ที่ไอ้ต๊อดมันเคยชมว่าพี่โชคหล่ออย่างนั้น พี่โชคหุ่นดีอย่างนี้ มันก็ชมไปอย่างนั้นแหละ ตามประสาเด็กขี้ประจบ

"พี่ลม….ยืนท่องอะไรอยู่น่ะครับ"

"อ่ะ….อ๋อ……เงิน……เงินทอน คิดเงินทอนน่ะครับ รู้สึกเหมือนร้านหนังสือเขาทอนเงินขาด แต่ตอนนี้โอเคแล้ว เงินไม่ขาดแล้วครับ"

"กลับกันดีกว่าครับ พายเหนื่อยแล้ว จะเก็บแรงไว้โล้สำเภาคืนนี้"

"ถ้างั้นก็กลับกันเลยเถอะครับ เดี๋ยวกลับไป กินสลัดน้องพายเสร็จ พี่จะโล้หลาย ๆ ครั้งเป็นการตอบแทนเลย ยัยหนูของพี่"

"คนหื่น"

"เราก็ขี้ยั่ว"

"ก็พูดเล่นมั้ยเล่า"

"แต่พี่คิดจริงครับ พี่วอร์มแรงมาจากบ้านแล้ว โด๊ปจนฟิตปั๋ง จัดได้ยาว.....ทั้งคืน"



"ยังไม่นอนอีกหรือบักต๊อดแต๊ด"

มะพร้าว หรือไอ้พร้าว….หลานชายคนครัวที่เพิ่งเข้ามาเป็นคนงานในไร่ และพักห้องเดียวกับกับพี่โชคเอ่ยกับไอ้ต๊อดที่นั่งรับลมอยู่บนก้อนหินใหญ่ในสวนหย่อมหน้าบ้าน

พร้าวอายุยี่สิบ แก่กว่าไอ้ต๊อดหนึ่งปี ทว่าใบหน้าคมเข้มคล้ำแดดนั้นทำให้ดูเกินวัยไปมากกว่านั้น เด็กหนุ่มที่สวมเพียงแค่กางเกงเลและเปลือยท่อนบนอวดแผงอกล่ำ ตัดสินใจนั่งลงข้าง ๆ ไอ้ต๊อดที่ทำหน้าเป็นหมาหงอย

"ยังไม่ง่วงครับพี่"

"แหม่ ปะแป้งซะหน้าขาวเลยนะมึง นึกว่าผีพม่า"

"มันร้อนเด้อ นอนไม่หลับ แล้วพี่ล่ะ ไม่รีบนอนรึไง พรุ่งนี้ต้องทำงานมั้ยเนี่ย"

"พรุ่งนี้หยุดว่ะ ว่าสาย ๆ จะออกไปตกปลา ไปด้วยกันม๊ะ"

"ไปดิ อยากกินปลาเผา น้ำจิ้มแซ่บ ๆ"

"หิวเลยกู"

"ทำงานเหนื่อยมั้ยพี่พร้าว"

"เหนื่อยสิวะ งานในไร่ ไม่ได้สบายเลย กูมันเรียนน้อย ก็ต้องใช้แรงแลกเงิน"

"เป็นต๊อด…ต๊อดจะนอนตายอ่ะ เอาจริง ๆ หยุดวันเดียวเอง"

"มีเวลานอนอีกเยอะ….ในโลงอ่ะมึง"

"หงึ"

"น่ารักจังวะมึง…..ดูทำหน้าเข้า"

"ต๊อดไม่น่ารักหรอก น่ารักต้องอย่างเจ้าโชคชัย น่าร้ากกกกน่าอุ้ม"

"น่ารักสิวะ ปุ๊กๆปิ๊กๆ แถมใช้คำแทนตัวเองว่าต๊อดด้วย เอ็นดูมึงอ่ะ"

"มันติดอ่ะพี่ อยากพูดกูมึง แม่ก็ห้ามอ่ะ เพราะเดี๋ยวมันไม่สุภาพ เกิดเผลอพูดต่อหน้าเจ้านายงี้ซวยเลย มันก็เลยติดไปใช้ที่โรงเรียนด้วย เพื่อนก็ล้อ รำคาญมากตอนนั้นอ่ะ แต่ถึงต๊อดจะแทนตัวเองว่าต๊อด แต่เวลาเรียกเพื่อนต๊อดเรียกพวกมันมีไอ้เหี้ยนำทุกคนอ่ะ ติดยศให้เสร็จ"

พร้าวมองคนที่กำลังบ่นนั่นบ่นนี้ด้วยสีหน้ายิ้ม ๆ เขาเพิ่งมาทำงานที่ไร่นี้ เพราะป้าจิตแกชวน อำเภอที่เขาอยู่ค่อนข้างกันดาร และไม่ค่อยมีงานอะไรให้ทำ ค่าแรงหรือก็ถูก เด็ก ๆ แถวบ้านเขาถ้าไม่ไปเรียนต่อที่กรุงเทพ ก็ไปทำงานที่นั่นแล้วส่งเงินกลับมาบ้าน เขานั้นเป็นห่วงพ่อแต่ก็ไม่ค่อยลงรอยกับเมียใหม่พ่อเท่าไหร่ เลยตัดสินใจมาทำงานที่ไกลจากบ้าน แต่ก็ยังสะดวกพอที่จะกลับไปเยี่ยมแกได้บ้างด้วยมอเตอร์ไซต์มือสองคู่ชีพ

"จริงๆ พี่พร้าวมานอนห้องต๊อดก็ได้นะ"

"อะไร….อยู่ ๆ มาชวนกูนอน ไอ้ตูด….ขนลุกนะเฮ้ย"

"ห้องพี่โชคเขานอนกันสองคนแล้วไง ต๊อดอ่ะนอนคนเดียว มานอนได้ วันไหนดูหนังผี ต๊อดจะได้มีเพื่อน"

"อ่ะได้….แต่กูติดเล่นโทรศัพท์นะ บางคืนเล่นเกมส์ดึก ไม่รำคาญใช่ป่ะ"

"ต๊อดก็เล่น ต๊อดดูยูทูป ดูตลกหกฉาก ดูเดอะแม๊ดซิงเก้อ(The Mask Singer)ย้อนหลัง"

"กูติดหมอนข้างนะบอกก่อน"

"อ่าๆๆ….ต๊อดก็ติดเหมือนกัน"

"วันไหนเผลอพลิกไปกอด อนุญาตให้ถีบกูได้ ไม่โกรธ ๆ"

"ต๊อดมีตุ๊กตาหมาตัวใหญ่แล้ว ต๊อดยกหมอนข้างให้พี่พร้าวเลย เดี๋ยวต๊อดกอดไอ้หมานอน"

"อ่ะดีล"

"คืออะไร…ดิวไหน...งงนิ"

"ดีลคือตกลงไง"

พร้าวเห็นท่าทางเอ๋อ ๆ อ๊อง ๆ น่าแกล้งของไอ้ต๊อด ก็อดที่จะดึงตัวมันมากอดรัดฟัดไม่ได้ เขานึกถึงน้องชายแท้ ๆ ที่ตอนนี้ไปอยู่กับแม่ที่อีกจังหวัดหนึ่ง อ่อนกว่าไอ้ต๊อดสักสองสามปีกระมัง

ซึ่งการกระทำของพร้าวและไอ้ต๊อดนั้น ได้ตกอยู่ในสายตาของใครคนหนึ่ง ที่กำลังมองออกมาจากหน้าต่างห้องนอนพอดิบ…..พอดี


To be con

ต๊อดก็แค่ไอ้ตุ้ยนุ้ยคนหนึ่ง

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่ห้า ต๊อดแต๊ดไม่น่ารัก 24/1/2019
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 24-01-2019 21:55:35

แหม มองไม่วางตาเลยนะ

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่ห้า ต๊อดแต๊ดไม่น่ารัก 24/1/2019
เริ่มหัวข้อโดย: ♥lvl♀‘O’Deal2♥ ที่ 24-01-2019 22:32:32

พระพายก็แค่กระหรี่ฟรีเท่านั้นแหละ เฮ้อ

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่ห้า ต๊อดแต๊ดไม่น่ารัก 24/1/2019
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 25-01-2019 02:04:44

มาแอบมองน้อง

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่ห้า ต๊อดแต๊ดไม่น่ารัก 24/1/2019
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 25-01-2019 03:08:58

ต๊อดแต๊ดมีแฟนไปเลย

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่ห้า ต๊อดแต๊ดไม่น่ารัก 24/1/2019
เริ่มหัวข้อโดย: papapoope ที่ 25-01-2019 22:35:17

แอบหึงน้องก็บอกกก

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่ห้า ต๊อดแต๊ดไม่น่ารัก 24/1/2019
เริ่มหัวข้อโดย: nevergoodbye ที่ 26-01-2019 10:40:32

ไม่เชียร์สายลมนะบอกเลยย  :hao3:

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่ห้า ต๊อดแต๊ดไม่น่ารัก 24/1/2019
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 26-01-2019 16:49:45

ต้อด คู่ปลัด ดีก่า พี่ลม ก็คู่พาย เหมาะสมกัน

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่ห้า ต๊อดแต๊ดไม่น่ารัก 24/1/2019
เริ่มหัวข้อโดย: LAMTHAN ที่ 26-01-2019 21:18:39

 สงสาร  :o12:

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่ห้า ต๊อดแต๊ดไม่น่ารัก 24/1/2019
เริ่มหัวข้อโดย: ป่ามป๊ามป่ามปาม ที่ 27-01-2019 19:58:09

พระเอกโผล่มาแล้ว พี่พร้าวใช่มั้ย อิอิ

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่ห้า ต๊อดแต๊ดไม่น่ารัก 24/1/2019
เริ่มหัวข้อโดย: GBlk ที่ 28-01-2019 13:26:48

ติดตามครับ

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่ห้า ต๊อดแต๊ดไม่น่ารัก 24/1/2019
เริ่มหัวข้อโดย: ป่ามป๊ามป่ามปาม ที่ 31-01-2019 19:55:14

มารอน้องต๊อดแต๊ดค่า จะมาวันไหนน้าาา

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่ห้า ต๊อดแต๊ดไม่น่ารัก 24/1/2019
เริ่มหัวข้อโดย: em1979 ที่ 31-01-2019 21:23:09

มาต่อเถอะนะ

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่ห้า ต๊อดแต๊ดไม่น่ารัก 24/1/2019
เริ่มหัวข้อโดย: LAMTHAN ที่ 01-02-2019 10:46:13

รอนะ  :mew2:

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่หก (update 1/2/19)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 01-02-2019 15:05:53

บทที่ 6 ต๊อดแต๊ดเป็นเด็กไม่เอาถ่าน


"นี่น้าจิต"

"อะไรวะโชค"

"ช่วงนี้คุณหนูแกเป็นอะไรหรือเปล่า"

"ทำไมวะ"

"อยู่ ๆ ก็รู้สึกเข้าหน้าไปค่อยติด แถมบางทีฉันรู้สึกเหมือนแกมองฉันแปลก ๆ"

"นี่มึงก็รู้สึกเหรอวะ"

"น้าก็โดนรึ"

"ไม่ใช่กูหรอกวะ….ไอ้พร้าวน่ะสิ มันเพิ่งจะมาเล่าให้กูฟังเมื่อเช้านี้เอง จ้องหน้ามันตาขวาง อย่างกับปอบสิง"

"อ่า…..สงสัยคุณแกจะเข้าสู่ช่วงติสท์แตกเหมือนที่เคยเป็น ตอนแต่งนิยายผี ๆ ตอนโน้นน่ะ ที่ลุกขึ้นมาเดินท่อม ๆ ที่สวนกลางดึก"


[ต๊อดเล่า]

ต๊อดบังเอิญได้ยินพี่โชคกับป้าจิตคุยกัน เรื่องของเจ้านายที่เคารพรักยิ่ง…..

ช่วงนี้เจ้านายแปลกไปจริง ๆ ครับ ดูฉุนเฉียวง่ายเว่อร์ ไอ้ต๊อดทำอะไรก็ดูจะขัดหูขัดตาไปเสียหมด ทีแรกก็นึกว่าเป็นแค่กับเรา ที่ไหนได้ พี่โชคกับพี่พร้าวก็โดนเหมือนกัน…..

แถมช่วงนี้ดูไม่ค่อยติดคุณพระพายเลย คุณแกบุกมาหาถึงบ้าน เจ้านายก็ไม่ค่อยจะต้อนรับแขก บอกแต่ว่าช่วงนี้งานยุ่ง แต่ไอ้ต๊อดก็แอบเห็นว่าแกเอาแต่จ้องหน้าจอคอมพ์เปล่า ๆ โล่ง ๆ ไม่เห็นได้พิมพ์ตัวหนังสืออะไรลงไปเลยสักตัว

"เจ้านาย…กาแฟเด้อ"

"ต๊อดเด้อกับใครอ่ะ เราเป็นเพื่อนเล่นต๊อดเหรอ"

นี่ไงครับ....โดนแล้วหนึ่ง เฮง ๆ รวย ๆ รับทรัพย์แต่หัววันเลยไอ้ต๊อดเอ้ย....

"ขออภัยขอรับ"

"ต๊อดอย่าประชด!!!!"

หวา!!!!! จะตะคอกกันทำไมวะเนี่ย หงุดหงิดฉุนเฉียวแต่เช้าเลยเว้ยเฮ้ย ขี้ข้าอย่างไอ้ต๊อดก็มีสิทธิ์แค่หัวเราะแหะ ๆ เท่านั้นล่ะครับ ก่อนจะวางกาแฟดำไว้บนโต๊ะแล้วตั้งท่าเตรียมจะเผ่นออกจากห้องอย่างไว แต่ว่า…..

"ต๊อด"

"ครับ"

"กาแฟน่ะ...ไม่ใส่ทั้งครีม ไม่ใส่ทั้งน้ำตาลแบบนี้ แล้วเราจะกินได้มั้ย"

"ก็ทุกทีเจ้านายกินกาแฟดำนี่ครับ กาแฟสามช้อน น้ำครึ่งแก้ว….ไม่ใช่เหรอครับ"

"มันขมมั้ยล่ะต๊อด ไม่รู้….ไปชงมาใหม่"

"งั้นเดี๋ยวต๊อดไปเอาครีมกับน้ำตาลมา……"

"ทำไมเป็นเด็กขี้เกียจล่ะต๊อด คำว่าไปชงมาใหม่ คือยกแก้วนี้ไปเททิ้ง แล้วชงมาให้เราใหม่ มันเข้าใจยากเหรอ"

"ต๊อดขอโทษครับ"

เฮ้ออออออ

ปิศาจตนใดกำลังสิงเจ้านายนะ ไม่อยากให้เป็นแบบนี้นานเลย เป็นห่วงน่ะครับ

แต่ไหนแต่ไร เจ้านายของไอ้ต๊อดน่ะ….เป็นคนที่เข้าใจย๊ากยาก แต่ก็โคตรจะใจดีเลยแหละครับ

ก็เพราะเจ้านายดีมากๆ ไอ้ต๊อดเลยรักเจ้านายมาก ๆ แบบนี้ไงครับ….ฮี่

"ป้าจิต มีน้ำมนต์เหลือมั้ย"

"มึงจะเอาไปทำอะไรวะต๊อด"

"เอามาเหยาะใส่กาแฟ เผื่อผีออก"

"เออ…มึงก็คิดได้นะ…..รอเดี๋ยว เดี๋ยวกูหยิบให้"

"ขอบคุณครับ"

ต๊อดหวังว่าน้ำมนต์จะช่วยขับไล่สิ่งไม่ดีให้ออกจากตัวเจ้านายต๊อดได้นะ

ต๊อดชอบเวลาที่เจ้านายใจดีมากกว่า ถึงจะเอาแต่ใจ แต่ก็ยังรู้สึกว่าแกน่ารัก แถมเอะอะให้ขนม ให้ตังค์ตลอด พอได้รางวัล ใจมันก็สู้ตายถวายหัว….

แต่จริงๆ แค่เจ้านายยิ้มให้ต๊อด กอดต๊อด ชมต๊อดว่า…เก่งมากต๊อดแต๊ด หัวใจไอ้ต๊อดมันก็เบิกบานสุด ๆ แล้ว

"กาแฟครับ"

"ไม่กินแล้ว"

"อ้าว….ทำไมล่ะครับ"

"มานั่งใกล้ ๆ นี่มา"

ตอนนี้เจ้านายนั่งอยู่บนเตียงครับ พอแกบอกให้ไปนั่งใกล้ ๆ ไอ้ต๊อดก็รีบคลานเข่าไปนั่งแหมะที่พื้นข้าง ๆ ขาแกทันที

พอดีเป็นคนเจียมตัวอ่ะครับ

"มานั่งข้างบน"

"อ่า….ครับเจ้านาย"

พอขึ้นไปนั่งปุ๊บ เจ้านายก็โอบไหล่ไอ้ต๊อดปั๊บเลยครับ งงนิดหน่อยแต่ไม่เข้าใจมาก ๆ อารมณ์ไหน….ต๊อดเดาไม่ถูกเลย ผีออกแล้วใช่หรือไม่

"เดี๋ยวนี้ซ้อนสามออกไปกับพี่โชคทุกเย็นเลยนะต๊อด"

"ครับ?"

"ไปไหนกัน"

"ไปตกปลาครับ บางทีก็ไปเดินตลาดนัด บางทีก็…..นั่งรับลมเล่นครับ"

"แล้วคนงานใหม่หลานป้าจิตล่ะ สนิทกันเหรอ"

"ก็….สนิทมั้งครับ พี่พร้าวนิสัยดีครับ ขยันมากเลยครับ"

"อืม…..ชอบใครล่ะ ระหว่างพ่อลูกติด กับไอ้เด็กดำถึก"

"งงอ่ะครับ"

"เราอยากรู้ ว่าต๊อดชอบใคร ในสองคนนี้น่ะ ไม่เข้าใจคำถามเหรอต๊อด"

"ก็ชอบทั้งคู่ครับ แต่ชอบพี่โชคมากกว่า…เพราะอยู่ด้วยกันมานานครับ"

"เหรอ"

"……"

"……"

มันเป็นความเงียบที่โคตรอึดอัดเลยครับ เจ้านายทำหน้าครุ่นคิดบางอย่าง อาจเป็นพล็อตนิยายเรื่องใหม่ ไม่ก็….ไม่รู้สิ

"เจ้านาย….ต๊อดเจ็บครับ"

"..…."

เจ้านายขยำไหล่ต๊อดโคตรแรงอย่างไม่มีเหตุผล ต๊อดรู้สึกถึงน้ำหนักนิ้วที่กดลงมาเรื่อย ๆ จนมันฝังจมลงไปบนไหล่อ้วน ๆ ของไอ้ต๊อด....เล่นซะบุ๋มเลย

ง่ะ...ไม่ยอมปล่อยแฮะ….

หน้านิ่งจัง….

กลัวแล้วนะเฮ้ย

มารับน้ำมนต์เดี๋ยวนี้นะเจ้านาย

"ดื่มกาแฟสักหน่อยสิครับ"

"อยากทำ….อยากทำกับต๊อดอ่ะ ไปล็อคห้องแล้วมาทำกันเถอะ"

"ไม่ครับ ต๊อดไม่ทำครับ"

"ต๊อดปฏิเสธเราเหรอ"

"ก็เจ้านายบอกเองนี่ครับ ว่าจะไม่บังคับ ถ้าต๊อดไม่อยากทำอ่ะครับ"

"แต่นี่เป็นคำสั่ง….ต๊อด เราอยากนอนกับต๊อด ตอนนี้ เดี๋ยวนี้ เข้าใจไหม"

"เจ้านายปล่อยครับ เดี๋ยวใครมาเห็น"

"อย่าเล่นตัวน่ะ เดี๋ยวให้เงิน…."

"ต๊อดไม่อยากทำแบบนี้แล้วครับ เจ้านายปล่อยเถอะ ต๊อดขอร้อง"

เจ้านายไม่ฟังกันเลยครับ แกฟัดไอ้ต๊อดยับเลย ทั้งแก้ม ทั้งคอ ถูกตอหนวดแกไถจนแสบแดงไปหมดแล้ว นี่ขนาดว่าไม่ค่อยจะมีหนวดมีเครานะ

ไม่เข้าใจเลย ทั้ง ๆ ที่ตัวเองก็มีคุณพระพายที่โคตรแซ่บอยู่แล้วแท้ ๆ คุณพระพายที่ดีกว่าขี้ข้าอย่างไอ้ต๊อดทุกอย่าง จะมาทำเรื่องนี้กับไอ้ต๊อดอีกทำไมกันนะ

"เจ้านายครับ….เจ็บครับ"

"แก้มก้นต๊อดมันสั่นดีจังเลยนะ…..ซี๊ดดดดด ยิ่งเห็นก็ยิ่งอยากจะทำแรง ๆ ….หึหึหึ"

เจ้านายกระแทกตัวรุนแรงกว่าทุกครั้ง มันเจ็บมากกว่าเสียว ยิ่งต๊อดบอกว่าเจ็บ เจ้านายก็ยิ่งทำแรงขึ้น ทั้งตีตูด บีบขยำไปทั่ว พุงบ้าง หน้าอกบ้าง ต้นแขนบ้าง บางครั้งก็บีบคอ บางทีก็ขยำน้องชายไอ้ต๊อดเล่น จับดึงแขนดัดตัวจนโก่งเป็นคันธนูงี้ สั่งให้ไอ้ต๊อดขึ้นขย่มงี้ จับยกอุ้มงี้ เปลี่ยนจากที่เตียงไปยืนทำกันตรงผนังห้องงี้ และอีกสารพัดกระบวนท่าใหม่ ๆ เสียงกระแทกดังป้าบ ๆ ๆ จนไอ้ต๊อดกลัวว่าใครจะมาได้ยินเอา…..

กับคนนั้น เจ้านายจะทำแรงแบบนี้ไหมนะ

หรือเพราะเป็นไอ้ต๊อด จะทำรุนแรงแค่ไหนก็ไม่เป็นไร

ต๊อดนึกภาพไม่ออกเลยว่าถ้าเป็นคุณพระพาย เจ้านายจะทำรุนแรงกับคุณแกได้ลงคอยังไง เอวบางออกอย่างนั้น หน้าก็จิ้มลิ้มน่ารักแบบลูกผู้ดีมีเงิน ดูนุ่มนิ่ม สุภาพ ใจดี น่าเอ็นดูไปหมด

ต๊อดโอเคแหละ มันก็เจ็บมากหน่อย แต่มันก็ยังเสียวอยู่ เป็นความเจ็บที่พอทนไหว ไม่ได้เลือดตกยางออกแต่อย่างใด

หลังจากเอากันหลายท่า และหลายที่ ตอนจบก็จบลงที่เตียงแหละครับ ไอ้ต๊อดนอนคว่ำโดยมีเจ้านายทับอยู่ข้างบน น้ำของเจ้านายฉีดเข้ามาเยอะเหลือเกินจนทะเล็ดออกมาเปรอะผ้าปู อ่า….ต้องซักอีกแล้วสินะ

"เจ้านายหายเครียดแล้วใช่มั้บครับ"

"ยัง"

"เจ้านายครับ ถ้ามันจะทำให้เจ้านายหายเครียด ทำกับต๊อดอีกหลาย ๆ ครั้งก็ได้นะครับ ต๊อดไม่อยากให้เจ้านายเครียดครับ ต๊อดยอมแล้วครับ เอ่อ….แต่จะว่าไป นี่ก็ถือว่าต๊อดยอมไปแล้วนะเนี่ย...ฮะฮะฮะ"

"หยุดพูดได้แล้วต๊อด น่ารำคาญจริง"

"อ่า...ขอโทษครับ"

ไม่เป็นไรหรอกครับ เดี๋ยวเจ้านายก็หาย....เดี๋ยวก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม เป็นเจ้านายที่ใจดีของไอ้ต๊อดเหมือนเดิม

ต๊อดโอเคครับ....โอเคเลย

ฮึบ ๆ


[บรรยาย]

"กาแฟมั้ยครับ"

หลังจบบทรักอันแสนหนักหน่วงได้ครู่หนึ่ง ไอ้ต๊อดนั้นก็คะยั้นคะยอให้เจ้านายของมันดื่มกาแฟผสมน้ำมนต์อีกครั้ง

"จะให้ดื่มอะไรนักหนาฮึ ใส่ยาพิษไว้หรือไง"

"ง่า...เปล่านะครับ"

"มันเย็นแล้ว ต๊อดเอาไปทิ้งเถอะ"

"ก็ได้ครับ"

สายลมไม่เข้าใจตัวเองในเวลานี้เลย เขาไม่คาดคิดว่าจะมีอารมณ์ใครกับร่างกายของไอ้ต๊อดได้มากมายถึงเพียงนี้ อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน มากกว่าตอนที่ร่วมรักกับพระพายที่ตรงสเปคของเขาทุกอย่างเสียด้วยซ้ำ

ปกติไอ้ต๊อดจะแสตนด์บายรอเขา ไม่ว่าเขาจะต้องการมันหรือไม่ก็ตาม

แต่พักหลัง ๆ มาดูเหมือนไอ้ต๊อดจะให้ความสำคัญกับคนอื่นมากกว่า

"ต๊อด….อย่าเพิ่งไป ไม่เอาค่าขนมหรือ"

"ไม่เอาครับ…."

"ทำไมไม่เอาล่ะ น้อยไปหรือ เราเพิ่มให้ก็ได้นะ"

"ต๊อดบอกแล้วไงครับ ต๊อดไม่อยากให้เจ้านายเครียด ต๊อดให้ยืมตัวระบายความเครียดครับ ฟรีครับ"

"ต๊อด….รับไปเถอะ เซ็กส์ของเรามันเป็นธุรกิจมาตั้งแต่แรกแล้ว อย่าทำเหมือนกับว่าตัวเองอุทิศตัวเพื่อเราเลยต๊อด เราไม่ชอบให้ต๊อดมาทำท่าทางเห็นใจ….."

ปากนี่นะ…..ก็คอยแต่จะพูดคำร้ายๆ

สายลมรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเหมือนพระเอกในนิยายรักน้ำเน่าที่เขาเป็นคนแต่ง

หรือบางทีนิสัยแย่ ๆ ของพระเอก มันอาจเป็นนิสัยของเขาเองก็เป็นได้

"ต๊อด…..เป็นห่วงเจ้านายก็ไม่ได้เหรอครับ" น้ำเสียงตัดพ้อกับหน้าหงอย ๆ ของไอ้ต๊อด ดึงสายลมให้ลงมาจากหอคอยแห่งความโกรธ เจ้านายหนุ่มรู้สึกว่าตัวเองดูถูกน้ำใจของอีกฝ่ายมากเกินไป

"อ่า….ต๊อด…เราไม่ได้ตั้งใจ……"

"เข้าใจแล้วครับ ก็ต๊อดเป็นขี้ข้า ขี้ข้าก็มีหน้าที่รับคำสั่ง ห้ามออกความเห็น ห้ามทำเกินหน้าที่ ถ้าอย่างนั้นต๊อดรับเงินนี่ไว้ก็ได้ครับ ขอบคุณมากครับ"

"ต๊อดอย่าพูดประชดเราได้ไหม ช่วงนี้เราเครียด ๆ ต๊อดเข้าใจเราหน่อย"

"ต๊อดโง่นี่ครับ ต๊อดน่ะ...ไม่ค่อยเข้าใจอะไรหรอก"

บ้าเอ้ย….ทำไมปากมันถึงได้เปราะแบบนี้

สายลมไม่เคยต้องง้อเด็กรับใช้มาก่อน เขาจึงได้เพียงแต่ยืนนิ่ง มองดูอีกฝ่ายยกถาดกาแฟออกจากห้องไป

"บ้าเอ้ย นี่เราเป็นอะไรไป ทำไมถึงได้พูดจาแย่ ๆ แบบนั้น มันไม่ใช่ตัวเราเลยสักนิด"

สายลมเปรยกับตัวเองเบา ๆ



"นอนคิดอะไรอยู่วะต๊อด"

พร้าวเอ่ยถามไอ้ต๊อดที่เอาแต่นอนหงาย มือก่ายหน้าผาก นอนจ้องเพดานห้องมาเป็นชั่วโมง แม้ในห้องจะปิดไฟจนมืดสนิท แต่แสงจากโคมไฟที่เปิดเอาไว้นอกตัวบ้านที่สาดเข้ามา ทำให้มองเห็นใบหน้าหมาหงอยของไอ้ต๊อดได้อย่างชัดเจน

"เปล่าครับพี่"

"อย่าโกหกเลย เดี๋ยวนี้มึงเอาแต่เหม่อ แถมช่วงนี้กินน้อยด้วยนี่ ผอมลงแล้วนะ"

"ลดความอ้วนน่ะครับ เผื่อจะหาสาว ๆ มาควงกับเขาบ้าง"

"พรุ่งนี้ไปขี่รถเล่นกันไหม"

"ก็ดีนะพี่"

แขนล่ำ ๆ ของพร้าวพาดทับลงมาบนตัวของไอ้ต๊อด ไอ้เด็กอวบหัวเราะก่อนจะบ่นอุบอิบว่าหนัก

"พี่พร้าวไปกอดหมอนข้างไป อุตส่าห์ยกให้แล้วนะ"

"ก็กูอยากกอดมึงไง ปลอบใจไอ้น้องไงครับ"

"มาปลอบใจต๊อดทำไมล่ะ….วู้"

ปากไอ้ต๊อดก็บ่นไปอย่างนั้น แต่ก็ยอมให้อีกฝ่ายกอด ไม่ดิ้นหนี แล้วพร้าวก็ทำเพียงแค่กอดเท่านั้น

ถึงเขาเพิ่งจะมาอยู่ที่นี่ แต่เขาว่าเขาพอจะรู้ว่าอะไรเป็นอะไร

อีกอย่างเขาเอ็นดูไอ้ต๊อดมากมายนัก เอ็นดูมันอย่างน้องชาย เมื่อเห็นน้องเศร้า….อะไรที่เขาพอจะทำได้ เพื่อปลอบใจ เขาก็จะทำ

ไอ้ต๊อดเป็นเด็กน่ารัก เป็นหมีเด็กที่น่าแกล้งน่ากอด คนแบบไอ้ต๊อดเหมาะกับรอยยิ้มมากกว่าหน้าตาเศร้า ๆ เป็นไหน ๆ

ไอ้ต๊อดที่ห่วงความรู้สึกของทุกคน แม้ตัวมันกำลังเศร้า มันจะไม่มีวันแสดงความเศร้าออกมาให้ใครเห็น แต่เป็นทุกคนเสียอีกที่มองเห็นความเศร้าจากตัวมันได้เอง

คน ๆ นั้นจะเห็นอย่างที่เขาเห็นไหม

คน ๆ นั้นเคยห่วงความรู้สึกของไอ้ต๊อด อย่างที่พวกเขาห่วงมันหรือไม่


To be con

เป็นคนใช้ ทำอะไรก็ผิดแหละ

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่หก (update 1/2/19)
เริ่มหัวข้อโดย: ป่ามป๊ามป่ามปาม ที่ 01-02-2019 16:14:25

น้องต๊อดไปหาสาวมาเย้ยเจ้านายเลยค่ะ
ผีเข้าผีออกแล้วลำบากคนอื่น พระพายก็ไม่สนแล้วหราาา

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่หก (update 1/2/19)
เริ่มหัวข้อโดย: tasteurr ที่ 01-02-2019 16:19:10

โถ น้องต๊อด กอดปลอบน้องด้วยคน
เชิญคุณสายลมไปอยู่เงียบๆคนเดียว ทำความเข้าใจกับตัวเองก่อนเถอะ

 :pig4:

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่หก (update 1/2/19)
เริ่มหัวข้อโดย: em1979 ที่ 01-02-2019 20:06:05

รุมกอดต็อด โอ๋ โอ๋ นะ

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่หก (update 1/2/19)
เริ่มหัวข้อโดย: ♥lvl♀‘O’Deal2♥ ที่ 01-02-2019 20:28:26

กอดพี่พร้าวโชว์อีกสักรอบไปเลย

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่หก (update 1/2/19)
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 01-02-2019 23:57:21

อะไรขอบคุณสายลม น่าตบนัก

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่หก (update 1/2/19)
เริ่มหัวข้อโดย: VIRIDIAN ที่ 02-02-2019 00:40:57

ต๊อดดดดด โว้ยยยยยยยย
ไม่ไหวแย้วว จาร้องไห้ค่ะ เสียใจอ่ะค่ะ มันแบบว่าเจ็บแปลบๆ
ต๊อดแบบยอมทุกอย่างเลย ก็ชอบเจ้านายแหละแต่เจ้านายเนี่ยหวงก้างไหมอะ ปากบอกว่าไม่ๆ แง แล้วแกทำอะไรลงปายย (บีบคอ)

ต๊อด อย่าไปยอม อย่ไาปยอม ขยี้เยอะๆ เอาแต่ใจบ้าง โว้ยยย อย่าไปยอมมม
#ทีมต๊อด

ปล.​ขอบคุณค่ะ ชอบมากเยยยย เขียนอีกเยอะๆน้า แฮ่กกกกก ๆ :hao5:

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่หก (update 1/2/19)
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 02-02-2019 00:53:08

คุณสายลม จงพัดปลิวไปไกลๆ ต๊อดแต๊ดของเรา

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่หก (update 1/2/19)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 02-02-2019 01:00:39

สงสารต๊อดจัง เปลี่ยนพระเอกเหอะ นิสัยไม่ดีมากๆเลย

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่หก (update 1/2/19)
เริ่มหัวข้อโดย: papapoope ที่ 02-02-2019 01:22:37

น้องต๊อดของพี่ :hao5:

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่หก (update 1/2/19)
เริ่มหัวข้อโดย: naruxiah ที่ 02-02-2019 18:38:49

โถถถถถถถถถถถถถถถถ ต๊อดดดดดดดดดดดด ไปงุ้งงิ้งกุ๊งกิ๊งกับคนอื่นให้เยอะๆเลยลู๊กกก  :angry2: :angry2: :angry2:

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่หก (update 1/2/19)
เริ่มหัวข้อโดย: nevergoodbye ที่ 03-02-2019 09:41:20

คุณสายลมแย่ที่สุด!   :angry2:

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่หก (update 1/2/19)
เริ่มหัวข้อโดย: MimoreQ ที่ 05-02-2019 00:29:36

สงสารต๊อด สู้ๆ นะต้าวต๊อดดดดดด

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่เจ็ด (update 6/2/19)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 06-02-2019 19:28:11

บทที่ 7 ต๊อดแต๊ดไม่ได้ฮ็อทขนาดนั้น


วันหยุดราชการคือวันทำงานในอีกบทบาทหนึ่งของปลัดหนุ่มขจรศักดิ์

ชายหุ่นหมีหนวดเครารกครึ้ม ผู้มีใบหน้าแสนโหดในยามที่ไม่แสดงอารมณ์ใดใด แต่มักจะมีรอยยิ้มเป็นมิตรให้แก่ผู้พบเห็นอยู่เสมอ

เป็นรอยยิ้มที่สายลมมองว่ามันออกจะไปในแนวทางกวนตีนมากกว่าจะดูอัธยาศัยดี

ใช่….เขาอคติ และตอนนี้ไอ้คนเถื่อนกำลังยิ้มให้เขาที่บากหน้ามาหามันถึงที่

"น้องลมมาหาพี่จรถึงที่เลยนะครับเนี่ย"

"เรามีเรื่องให้นายช่วยนิดหน่อยน่ะ"

"อืมมมมม ใช่เรื่องคุณพระพายหรือเปล่านะ"

สายลมอยากจะตั๊นหน้าเถื่อนๆ ของมันให้ยับ แต่ดูจากขนาดตัวของมันและความเป็นผู้รากมากดีในตัวของเขาแล้วไซร้

ยังไงเขาก็แพ้ไอ้เวรนี่….แพ้มันมาตลอดตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว



[ต๊อดแต๊ดเล่า]

หลังจากลืมตัวว่าตัวเองนั้นเป็นแค่ขี้ข้า เผลอสะบัดสะบิ้งงอนใส่เจ้านายไปแบบชุดใหญ่ไฟกระพริบ คุณสายลมแกก็กลับไปเป็นเหมือนช่วงก่อนหน้า คือขยันออกจากบ้านบ่อย แต่ต๊อดไม่ได้สนใจหรอกครับว่าแกออกไปไหนกับใคร

หน้าที่ไอ้ต๊อดยังคงเหมือนเดิม ไม่เหมือนเดิมคือการเข้าหน้าไม่ติด ไม่ใช่ว่าเจ้านายแกมึนตึงใส่ต๊อดหรอกครับ ต๊อดเองนี่แหละที่ไม่ได้พูดคุยกับเจ้านายเยอะอย่างแต่ก่อน ส่วนเจ้านายนั้นก็ทำเหมือนมีเรื่องอะไรจะคุยกับต๊อด แต่สุดท้ายก็ไม่ยอมพูดออกมา มันก็เลยเป็นปฏิกิริยาที่ค่อนข้างประดักประเดิด ต๊อดใช้คำถูกไหมนะ

อย่างเช่นเมื่อเช้านี้

"กาแฟครับเจ้านาย"

"อ่าต๊อด……"

"ครับ"

"อืมมมม…."

"กาแฟสามช้อน น้ำครึ่งแก้ว ต๊อดเตรียมน้ำตาลกับครีมให้นะครับ เผื่อเจ้านายอยากเติม"

"อ่าขอบใจนะ"

"ต๊อดรีดเสื้อไว้ให้แล้วนะครับ ของทั้งอาทิตย์เลย เรียงไว้ตามวันแล้วก็ตามตารางสีมงคลอย่างที่สั่งครับ ขอตัวนะครับ"

อ่า….ต๊อดไม่อยากเจอหน้าเจ้านายบ่อย ๆ ครับ อะไรที่เตรียมไว้ได้ ก็เตรียม ๆ ไว้ มันทำให้ต๊อดกลายเป็นคนละเอียดมากขึ้น

ต๊อดจะคิดเข้าข้างตัวเองได้มั้ยนะ ว่าเจ้านายแกพยายามจะง้อต๊อด แต่ด้วยความที่ไอ้ต๊อดเป็นแค่ขี้ข้า ไม่ใช่สถานะคนคุยอย่างคุณพระพาย จะให้เจ้านายมาขอโทษคนระดับต่ำ ๆ อย่างเรา คุณเขาคงไม่ทำ

ไม่ได้งอนแล้วนะครับ แหะ ๆ แต่ต๊อดคิดว่าถือโอกาสนี้ตัดใจเลยดีกว่า ให้สถานะระหว่างเราเป็นแค่นี้ แค่นายจ้างกับลูกจ้างก็พอแล้ว

ต๊อดโอเคครับ ช่วงนี้พี่โชคเอย พี่พร้าวเอยดีกับต๊อดมากๆ แต่พี่พร้าวแกชอบหมั่นเขี้ยวต๊อดแรงๆไปหน่อย เวลาวันหยุดงี้แกก็จะมาช่วยพี่โชคล้างรถบ้าง รถน้ำต้นไม้บ้าง แกก็จะฉีดน้ำใส่ต๊อดจนตัวเปียก บางครั้งเราก็เล่นต่อสู้กันโดยมีพี่โชคคนคูลยืนมอง ถ้าเล่นกันเลยเถิดพี่โชคก็จะก้มลงไปเกาตีน เป็นเชิงให้รู้ว่าถ้ายังไม่เลิกเล่นจะโดนเตะเข้าให้

มันก็พอจะลืมเรื่องของนายไปได้บ้างล่ะครับ

แต่เจ้านายสิครับ….ไม่ให้ความร่วมมือกันเลย



"ต๊อดอย่าเพิ่งไปสิ ต๊อดหลบหน้าเราทำไมเหรอ"

คืนนี้เจ้านายไลน์เรียกต๊อดให้ขึ้นไปบีบนวดครับ แกบอกปวดเนื้อปวดตัว ไอ้ต๊อดกำลังนอนดูรายการหน้ากากนักร้องกับพี่พร้าวอยู่เพลิน ๆ เลยครับ ขัดจังหวะความสุขชะมัด แต่เรามันเป็นขี้ข้าเขา….นายเรียกก็ต้องไป

นวดให้แกอยู่ครึ่งชั่วโมง พอเจ้านายบอกว่าพอปุ๊บ ต๊อดก็เตรียมเผ่นสิครับ

"มีอะไรให้ต๊อดทำอีกมั้ยครับ"

"ต๊อดโกรธเรานานไปแล้วนะ"

"ต๊อดไม่มีสิทธิ์โกรธหรอกครับ"

"แล้วต๊อดเป็นอะไร….ต๊อดเปลี่ยนไปตั้งแต่วันนั้น หลบหน้าเรา ไม่คุยเล่น ถามคำตอบคำ"

เฮอะ...เจ้านายน่ะ ควรถามตัวเองดูไหมล่ะครับ

"ต๊อดแค่น้อยใจครับ"

"ต๊อด..."

"ไม่ได้ใช่มั้ยล่ะครับ…ต๊อดรู้น่า อย่าสนใจต๊อดเลย เดี๋ยวก็หายครับ"

"คืนนี้…ต๊อดนอนที่นี่ได้ไหม"

"ครับ"

ต๊อดรู้ครับ ว่าเจ้านายต้องการอะไร ต๊อดก็เลยปรี่ไปคลึงไข่ย้อยคุณสายลม คุณแกดูตกใจ แต่ก็ไม่ได้ปัดป้อง ต๊อดก็เลยคุกเข่าพร้อมกับถอดกางเกงของแกออกโดยไม่ต้องรอให้แกสั่ง แต่พอต๊อดจะงับ คุณสายลมก็ดันหัวไอ้ต๊อดออก

"ต๊อด….ใครสอนให้ทำอะไรแบบนี้ ไม่น่ารักเลยนะ"

"รู้ครับว่าไม่น่ารัก"

"เราอยากนอนกับต๊อด แต่เราไม่โอเคกับการประชดประชันแบบนี้เลย ต๊อดทำเหมือนพวกขายตัว…."

"แล้วต๊อดต่างจากพวกนั้นตรงไหนล่ะครับ เดี๋ยวเจ้านายก็ให้เงินต๊อดนี่ ต๊อดก็อยากจะบริการเจ้านายให้คุ้มค่าจ้างไงครับ"

"เราพูดแรงใส่ต๊อดอีกแล้วสินะ เราไม่ได้ตั้งใจ คืองี้...เรากำลังแต่งเรื่องสั้นลงเวปไซต์ นางเอกเป็นผู้หญิงขายตัว เราคงติดคำพูดตัวละครมาใช้ ที่ช่วงนี้เราเครียด ๆ ก็เพราะเรื่องนิยายด้วยส่วนหนึ่ง สมองเรามันไม่ค่อยแล่นเลย แล้วก็หลาย ๆ เรื่อง เราเลยเผลอหงุดหงิดใส่ต๊อด ซึ่งมันแย่มากเลย…..ใช่ไหม"

"ไม่เป็นไรครับ"

เนี่ย….พอต๊อดตึงใส่ แกก็ทำหน้าหงอย ไม่รู้ไปจำใครมา ใจไอ้ต๊อดมันยิ่งไหลเป็นน้ำง่ายๆ อยู่ คุณสายลมดึงตัวไอ้ต๊อดขึ้นมากอด มาหอมหัวซ้ำ ๆ เหมือนต๊อดเป็นลูกแกเลยครับ

"ดีกันนะต๊อด ต๊อดสำคัญกับเรามาก ๆ เลยนะ เราขอโทษ ต๊อดรับคำขอโทษเรานะ คืนนี้นอนที่นี่แหละ"

"อ่า….เจ้านายครับ ตอนนี้ต๊อดไม่ได้นอนคนเดียวแล้วครับ พี่พร้าวแกมานอนด้วย ต๊อดไม่อยากให้เขาสงสัยน่ะครับ"

อยู่ ๆ อ้อมกอดเจ้านายมันก็รัดแน่นจนอึดอัด

"นี่เราไม่รู้เลยนะว่าต๊อดให้พร้าวมานอนด้วย…ไม่คิดจะบอกกันเลยหรือ"

"ต้องบอกด้วยหรือครับ"

"เรากับมันใครสำคัญกว่า"

"อ่า….ถามอะไรครับเนี่ย ต๊อดนี่งงเลยครับ"

"ช่างเถอะ….ยังไง คืนนี้เราก็จะทำกับต๊อด"

เจ้านายครับ….ต๊อดกำลังพยายามจะตัดใจ แต่มันยากนะครับ ถ้าเจ้านายยังทำแบบนี้

จูบจากเจ้านายคืนนี้มันหวานแปลก ๆ สัมผัสของเจ้านายก็นุ่มนวลกว่าที่เคย รู้ตัวอีกทีเสื้อยืดก็หลุดออกจากตัว กางเกงนอนลงไปกองตรงข้อเท้า ทุกที่ที่เจ้านายขบเม้มลงมาบนตัวต๊อด จูบต๊อด มันเสียวจนไอ้ต๊อดหมดแรงจะยืน

คุณพระพายครับ ต๊อดขอโทษเน้อ….ต๊อดก็เป็นได้แค่นี้ ต๊อดไม่คิดจะยกตัวเองไปเทียบคุณ ไม่คิดแย่งเจ้านายไปจากคุณเลยนะครับ ถ้าเจ้านายไม่ต้องการต๊อดแล้ว ต๊อดจะรีบไสหัวกลับไปยืนจุดเดิมทันทีเลยแหละ

คืนนี้ต๊อดว่าต๊อดคงลงไปนอนห้องตัวเองไม่ไหว



"อากาศร้อนแบบนี้มึงยังใส่เสื้อคลุมอีกเรอะ ไอ้ตะล๊อดต๊อดแต๊ด"

พี่พร้าวพาต๊อดมาเลี้ยงขนมครับ เป็นร้านเล็ก ๆ ในตัวเมือง ต๊อดเห็นคนมากินกันเป็นคู่ ๆ เลย ถ้าไม่มาเป็นคู่ก็มากันเป็นกลุ่มใหญ่ซึ่งเป็นเด็กนักเรียนผู้หญิงล้วน (มีน้องตุ๊ดเด็กปนอยู่คนสองคนครับ) ดังนั้นพวกเราสองคนที่เป็นผู้ชายเถื่อน ๆ คูล ๆ (ขอไอ้ต๊อดคูลด้วยเน้อ) เลยดูแปลกแยกไปจากบรรยากาศโดยรวมนิดหน่อย

เขินจังครับ…..น้องผู้หญิงกลุ่มนั้นมองต๊อดแล้วยิ้มให้ด้วย

อ่อ….ไม่ใช่ต๊อด….ยิ้มให้พี่พร้าวสินะ

อ้าวไม่ใช่เราทั้งสองคน แต่เป็นใครอีกคนที่เพิ่งเดินเข้ามาต่างหาก

คุณพระพาย…..

มาคนเดียวด้วย…..

"น้องต๊อด…..บังเอิญจังเลยครับ"

"คุณพระพายสวัสดีครับ….พี่พร้าวคุณพระพายเพื่อนเจ้านายเรา ไหว้เร็ว ๆ"

คุณพระพายขอนั่งร่วมโต๊ะด้วยเฉยเลย ทำเอาไอ้ต๊อดนั้นเกร็งจัด เจ้านายทำรอยไว้ทั่วเลยครับ ต๊อดนี่นั่งระแวงเลย

เหมือนเราเป็นชู้รัก แอบแซ่บกับสามีของเขา แหะ ๆ ว่าไปนั่นครับ

"ปังเย็นที่นี่น่าทานจัง มื้อนี้พี่ขอเลี้ยงพวกเรานะครับ"

"อ่า…ขอบคุณครับ"

"อ่อ...งั้นผมก็ขอบคุณด้วยคนนะครับ" อันนี้พี่พร้าวพูดนะครับ คุณพระพายจ้องพี่พร้าวนิ่งเลย….จะว่าไปพี่พร้าวแกก็หล่อแบบเถื่อน ๆ ดำ ๆ ประมาณคุณปลัดเหมือนกัน แต่สีผิวพี่พร้าวแกทะมึนกว่าหลายเฉด

อย่าสนใจพี่พร้าวเลยนะครับ เจ้านายหล่อกว่าพี่พร้าวเยอะครับคุณพระพาย

แล้วคุณพระพายก็ชวนพวกเราคุยใหญ่ ส่วนใหญ่ก็จะคุยกับพี่พร้าวแหละ ถามนู่นถามนี่ มีซักประวัตินิดหน่อย พอพวกเขาคุยกันถูกคอ ต๊อดก็ขอตัวหม่ำ ๆ ก่อน

"ต๊อดครับ….ช่วงนี้เจ้านายเรางานยุ่งหรือ เจอตัวยากจังเลย"

"อ่า….ครับ งานยุ่งมากเลยครับ"

"นอกจากงานในไร่…เค้าทำอย่างอื่นด้วยหรือ อย่าบอกนะว่าไปช่วยพวกคนงานพรวนดินด้วยน่ะ"

"ก็มีดูแลรีสอร์ทครับ ต๊อดก็เห็นแกนั่งอยู่หน้าคอมพ์บ่อย ๆ หน้าตาเคร่งเครียดเลยครับ"

"ทำอะไรเหรอ ต๊อดพอรู้มั้ย"

"ไม่ทราบอ่ะครับ คุณพระพายลองถามดูไหมครับ เพราะงานของเจ้านายต๊อดก็ไม่ค่อยเข้าใจ"

"อืม….พี่ก็ว่าน้องต๊อดไม่น่าจะรู้หรอก ก็น้องต๊อดไม่ได้เรียนมหาวิทยาลัยนี่…ใช่ไหม อย่าเข้าใจผิดว่าพี่ดูถูกนะ พี่จะบอกว่างานระดับผู้บริหารมันน่าจะยากเกินกว่าที่ต๊อดจะเข้าใจน่ะ ว๊า...ยิ่งพูดยิ่งไปกันใหญ่แฮะ ไม่เอาละ เปลี่ยนเรื่อง ๆ ….คุยเรื่องง่าย ๆ กันดีกว่า"

ปึก

ใครสักคนเตะขาไอ้ต๊อด….พี่พร้าวนั่นเองล่ะครับ พอต๊อดหันไปมองหน้าพี่แก พี่แกก็ดูเหมือนจะชักสีหน้าไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด

"ถึงต๊อดมันจะไม่รู้เรื่องงานยาก ๆ แต่ว่าหน้าที่ที่มันรับผิดชอบอยู่มันก็ทำเต็มที่นะคุณ อีกอย่างเรื่องงานของเจ้านาย ถ้าเขาไม่ได้อยากให้เรารู้ เราก็ไม่ควรสอดรู้สอดเห็นจริงไหมครับ ไม่เกี่ยวกับเรียนจบระดับไหนมาหรอก แต่ที่ทำงานทุกที่มันแบ่งแยกหน้าที่รับผิดชอบเป็นส่วน ๆ อยู่แล้ว ไม่ว่าจะงานไร่ หรืองานสำนักงาน…"

พี่พร้าวใจเย็นก๊อนนนนนน

ของขึ้นแทนไอ้ต๊อดด้วย อันนี้ก็ขอบคุณเน้อ แต่ขอให้พี่ใจเย็นสักนิด เป็นห่วงครับ กลัวพี่ชายตกงาน

งานชักกร่อยแล้ว ต๊อดเลยตบเข่าแกใต้โต๊ะ ให้แกใจเย็นลง

"ว้า….เพื่อนต๊อดโกรธพี่เสียแล้ว พี่ขอโทษพร้าวด้วยนะ เจตนาพี่ไม่ได้ดูถูกใครเลยจริง ๆ พี่เป็นแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว พูดจากับใครแล้วชอบทำให้คนอื่นเข้าใจผิดเรื่อย มีเรื่องกันก็บ่อย อย่าถือสาพี่เลยนะ"

"ผมกับต๊อดขอตัวก่อนนะครับคุณพระพาย ขอบคุณที่เลี้ยง ไปต๊อด"

พี่พร้าวลุกเดินออกจากร้านไปเลยครับ ต๊อดก็เลยยกมือไหว้คุณพระพายเป็นการร่ำลา แต่จังหวะที่จะลุกจากมา คุณพระพายแกก็พูดขึ้นมาเบาๆ ว่า….

"ต่ำ"

ต๊อดก็….ชักจะโกรธตามพี่พร้าวแล้วนะ….คิ้วกระตุกเลย

ดูถูกต๊อดน่ะ ต๊อดไม่โกรธหรอก แต่มาดูถูกคนที่ดีกับต๊อด ต๊อดไม่ชอบครับ

เป็นครั้งแรกที่อยากซัดหน้าคน

"ต๊อดเป็นเด็กดีนะครับ เลือกคบเพื่อนบ้างก็ดี มันยากใช่มั้ยล่ะที่จะมีเพื่อนดีดีในสังคมแบบที่ต๊อดอยู่….แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มี…."

"พี่พร้าวเป็นคนดีครับ คำว่าต่ำ...ต๊อดว่าเอาไว้เรียกคนจิตใจสกปรก คิดแต่เรื่องแย่ ๆ จะดีกว่าครับ ต๊อดขอตัวนะครับ"

"ไอ้ต๊อดดดดด!!!!"

อ่า....นี่ไม่ใช่เสียงคุณพระพายหรอกนะครับ กระโชกโฮกฮาก...ดิบเถื่อนแบบนี้ คุณพระพายน่ะ ตอนนี้นั่งนิ่ง ไม่มองหน้าต๊อดเลยครับ

เสียงพี่พร้าวที่เปิดประตูหน้าร้าน แล้วโผล่หัวมาตะโกนเรียกไอ้ต๊อดนั้น ทำเอาหลายคนสะดุ้ง ต๊อดเลยรีบวิ่งออกไปให้ไว

พี่พร้าวดูจะไม่ชอบคุณพระพายเอามาก ๆ เลยครับ ขนาดตอนนี้ที่กำลังขี่แมงกะไซด์ ต๊อดยังสัมผัสได้ถึงรังสีอำมหิต

"พี่อย่าถือสาแกเลย คนกรุงก็งี้"

"ก็มันดูถูกมึง….ไม่ใช่ครั้งแรกนะเว้ย ที่กูเห็นมันพูดกับมึงแบบนี้"

"ปล่อยผ่านเถอะพี่ แต่ต๊อดขอบคุณนะ ที่ช่วยต๊อดอ่ะ"

"มึงน้องกู กูก็ต้องปกป้องดิวะ"

"ซึ้งเลย"

"มันเอาตีนเขี่ยไข่กูด้วย ห่า….ร่านชิบหาย"

"ใจเย๊นนนนนนน เขาไม่ได้ตั้งใจเปล่าพี่"

"มึงสนิทกับเจ้านายนี่ เตือน ๆ แกไว้บ้างก็ดีนะ มึงว่าแกจะฟังมั้ยวะ เออ...แต่กูว่าขี้ข้าอย่างเราอย่ายุ่งเลยเนอะต๊อดเนอะ รู้งี้ตอนนั่งแดก น่าจะให้มึงสั่งให้คุ้ม แกล้งแม่ม อยากเลี้ยงใช่ไหม แดกให้ยับ"

"ฮ่าฮ่าฮ่า"



[บรรยาย]

"พี่โชค….มานั่งทำหน้าเครียดอาราย"

บ่ายแก่ ๆ วันหนึ่ง ไอ้ต๊อดผู้ซึ่งว่างงาน เดินมาเจอโชคนั่งหน้าเครียดปนเศร้า ด้วยความเป็นห่วงมันจึงเอ่ยถาม

"แม่ไอ้โชคชัยมันโทรมาขอเงิน"

"อ่า…เค้าสบายดีมั้ยอ่ะพี่"

"มันหนีตามชู้ไป แล้วชู้แม่งก็เสือกมีชู้อีก ทะเลาะกันโดนต่อยตาปูด กูเลยด่าไปชุดใหญ่ แม่งทำกับกูขนาดนี้ แล้วยังมีหน้าจะขอกลับมา"

"แล้วถ้าเค้ากลับมา พี่จะยกโทษให้เขาไหม"

"กูโกรธมันจนหายโกรธแล้ว แต่จะให้กลับไปคืนดี ไม่รู้สิ…กูไม่ไว้ใจมันอีกแล้ว กูบอกว่าถ้าจะกลับมาก็มาในฐานะแม่ไอ้โชคชัยมัน แม่งก็ไม่เห็นกลับ มีหน้ามาขอเงิน ดอกทอง!!!"

"พี่ยังรักเขาไหมเล่า"

"ไม่ใช่เรื่องของเด็กน่า….ไอ้ต๊อด"

"พี่เศร้าอ่ะ ต๊อดไม่อยากให้พี่เศร้าไง ระบายกับน้องได้นะ"

"ห่วงคนอื่นเก่ง ห่วงไปทั่วเลยนะมึง"

"ก็ต๊อดรักทุกคนไง"

"พวกกูก็รักมึงต๊อดแต๊ด"

โชคจับหูไอ้ต๊อดเล่นอย่างหมั่นเขี้ยว เขาเอ็นดูมันเหมือนน้องนุ่งคนหนึ่ง ใครก็ตามที่อยู่ใกล้ไอ้ต๊อด เป็นต้องเอ็นดูมันทั้งนั้น ความซื่อปนโง่ของมันเรียกรอยยิ้มได้เป็นอย่างดีนัก มันเป็นเด็กที่ขยันและมีน้ำใจอยู่เสมอ แม้จะมีบางครั้งที่ชอบคิดในสิ่งที่คนอื่นไม่คิด บางทีก็ยิงมุกตลกผิดเวล่ำเวลา แต่ทั้งเขาแล้วน้าจิตคนครัวต่างก็รักมัน เหมือนเป็นน้องชาย เป็นลูก เป็นหลาน

คุณเขาก็รักมัน โชคพอดูออก แต่รักแบบไหนสุดที่จะเดาได้ คงเป็นความรักในแบบของสายลมกระมัง ชอบบ่น ชอบดุ แต่ก็ตามใจและไม่ค่อยถือสา จะมีบางครั้งที่ความเพี้ยนของเจ้านายรูปหล่อเผลอไปทำร้ายความรู้สึกของไอ้ต๊อดโดยไม่ตั้งใจ

ไอ้อาการหงุดเวลาที่ต๊อดมาสนิทกับเขา มันทำให้โชคอดคิดไม่ได้ ว่าเจ้านายหนุ่มนั้นมีใจให้เจ้าต๊อด แต่หลาย ๆ พฤติกรรมก็ดูจะทิ้งขว้างและไม่สนใจ

เจ้านายกับลูกน้องคู่นี้แม่งแปลกพอกัน…..

นี่ถ้าหากสายลมอยู่บ้าน โชคคงไม่กล้าถึงเนื้อถึงตัวไอ้ต๊อดแบบนี้ ไอ้เด็กนี่มันเนื้อแน่นน่ากอด ตัวโชคเองไม่ได้คิดสกปรก เพราะใจเขานั้นเป็นชายทั้งแท่ง แต่ไม่รู้เหมือนกันว่าหากเจ้านายสุดเพี้ยนมาเห็นเขากับต๊อด จะตีความไปในแง่ใด เผลอ ๆ พาลมาตึงใส่กันแบบที่เคย ๆ อีก

"พี่โชคอย่าขยำแขนต๊อดดิ"

"ไอ้อ้วนเอ้ย"

"ต๊อดล่ำหรอก เปล่าอ้วนสักหน่อย"

"หึ…นิ้วกูจมแขนมึงอย่างนี้ ยังไม่เรียกอ้วนอีกเหรอวะ"

"หมีๆ ไง….เค้าเรียกสายหมีหรอก….วู้"



ธุระที่สายลมมีกับเขานั้น ไม่ใช่เรื่องของพระพายอย่างที่คิดเอาไว้

แต่ขจรนั้นก็ไม่ได้แปลกใจเท่าไหร่นักหรอก

เขาเป็นเพื่อนกับสายลมมานาน แม้ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขานั้น อีกฝ่ายจะมองว่าเขาเป็นศัตรูคู่แข่งก็ตามทีเถอะ

เวลาถูกคนรังแกมา ก็มาฟ้องเขา กี่ครั้งแล้วที่เขาต้องปกป้อง หัดจำเสียบ้างนะไอ้ลูกครึ่ง

"ได้……กูจะรับน้องเขาทำงานในไร่กู ชื่อพร้าวใช่ไหม….หน่วยก้านดี น่าจะช่วยงานในไร่ได้เต็มที่"

"เออ….เราขอบใจมาก"

"แต่มึงไปพรากคู่เขาออกจากกัน แบบนี้มันไม่ใจร้ายไปหน่อยหรือวะคุณหนู"

"เพ้อเจ้อ….พรากคู่อะไร เจ้าพร้าวนี่หลานแม่ครัว เขามาฝากฝังให้ทำงาน แต่ไร่เราคนงานเยอะแล้ว ก็แค่นั้น"

"ไม่เลือกเอาสักทาง ไม่กลัวพระพายเขาโกรธหรือ ชอบเขามากไม่ใช่หรือไง หรือเบื่อเขาแล้ว"

"กับพระพาย เราก็ไม่ได้เป็นอะไร….แค่คุย ๆ กันเท่านั้น"

"เหรอครับ แต่ถ้าทางนั้นเขาเบื่อคุยกับมึง แล้วหันมาสนทนากับกูแทน น้องลมอย่างมาชกพี่ปลัดนะครับ"

"กวนตีนไอ้สัตว์…."

"คุณหนูพูดคำหยาบ ทำไมคุณหนูลมไม่อ่อนโยน"

"เรากลับล่ะ นัดพระพายไว้….บาย"

"ฮ่าฮ่าฮ่า"

สายลมไม่สนใจเสียงหัวเราะเถื่อน ๆ ที่ดังไล่หลัง เขาคิดถึงพระพายจะแย่อยู่แล้ว ช่วงนี้เขามัวแต่เครียดเรื่องนิยาย และเรื่องไอ้เจ้าต๊อด ตอนนี้เคลียร์เรื่องต๊อดจบแล้ว เขาก็อยากจะสานสัมพันธ์กับพระพายต่อ พระพายกับเขามีรสนิยมในทิศทางเดียวกัน อีกทั้งพระพายยังทำอาหารเก่ง หลังจากพากันไปตะเวนกินร้านอาหารทั่วทั้งเมือง เขากับพระพายก็มีความคิดที่จะเปิดร้านอาหารอยู่เหมือนกัน….

ได้พาร์ทเนอร์ทั้งธุรกิจ ทั้งเรื่องบนเตียง ก็ไม่เลวนะ

ปลัดหนุ่มมองเพื่อนตัวดีจนลับตา ขจรศักดิ์ส่ายหน้าพร้อมกับคลี่ยิ้มเอ็นดู ก่อนจะเบนสายตามายังเอกสารในมือที่เป็นรูปถ่ายของเด็กหนุ่มหน้าตาคมเข้มดูเอาเรื่อง

"น่าสงสารไอ้เจ้านี่จังแฮะ…."

To be con

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่เจ็ด (update 6/2/19)
เริ่มหัวข้อโดย: nevergoodbye ที่ 06-02-2019 21:54:21

ใครอยากขึ้นเรือลำเดียวกับเรา ตีตั๋วได้นะคะ
ปลัด x คุณหนูสายลม
ปลัด x พี่พร้าว

ปล.น้องต๊อด พี่ขอโทษ 5555 แต่เจ้านายหนูมันงุงิอะ น่าจับให้คุณปลัดตีก้นจนร้องไห้เลย ฮึ่ยย

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่เจ็ด (update 6/2/19)
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 06-02-2019 23:06:07

หึงกันอีกแล้ว

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่เจ็ด (update 6/2/19)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 06-02-2019 23:54:45

อ้าวว สงสารพี่พร้าว

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่เจ็ด (update 6/2/19)
เริ่มหัวข้อโดย: VIRIDIAN ที่ 07-02-2019 00:07:01

เดี๋ยวสนับสนุนให้ต๊อดหนีเลย หนีไปเลยลุก ไปขุนตัวเองให้มาดแมนแล้วกลับมาฟาดคุณหนูเลย อิ๊อ๊ะดีนัก ทำไรไม่นึกถึงใจต๊อดเลยอะ แง

แล้วคุณพระพายนี่อาราย ไปเขี่ยเค้าาาา จริงๆพร้าวxพระพายก็ได้นะคะ 555 เขิน

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่เจ็ด (update 6/2/19)
เริ่มหัวข้อโดย: ♥lvl♀‘O’Deal2♥ ที่ 07-02-2019 00:35:14

สายลมเห็นแก่ตัว

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่เจ็ด (update 6/2/19)
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 07-02-2019 00:54:23

เชียร์ปลัดvsต็อดแต๊ด ไหงกลายเป็นพร้าว vs ปลัด แต่ก็แซ่บนะ แมนๆ เตะบอลกัน

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่เจ็ด (update 6/2/19)
เริ่มหัวข้อโดย: NeN~ ที่ 07-02-2019 03:17:49

เชียร์คู่ปลัด × สายลมได้มั้ยยยยยยยย เคทีมันด้ายยยยยยยย ส่วนต็อดยกให้พร้าวละกัน ดูแลน้องดีไม่ทำให้น้องเสียใจแบบคุณลมแน่ๆ เชอะ

มาต่อไวๆ นะค้าคุณเชลลลล

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่เจ็ด (update 6/2/19)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 07-02-2019 04:37:51

 :pig4:

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่เจ็ด (update 6/2/19)
เริ่มหัวข้อโดย: papapoope ที่ 08-02-2019 00:43:26

น้องต๊อดโดนคุณสายลมทำร้ายใจอีกแล้วนะ :fire:

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่เจ็ด (update 6/2/19)
เริ่มหัวข้อโดย: papapoope ที่ 12-02-2019 06:49:09

รออยู่นะคะ~ :z13:

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่เจ็ด (update 6/2/19)
เริ่มหัวข้อโดย: fenria ที่ 12-02-2019 11:11:22

หมั่นไส้สายลม เชียร์ต๊อดแต๊ดกับพี่โชคแทนได้มั้ย ฮึ่ยยยยยย

ระวังน้องไปชอบคนอื่นขึ้นมาจริงๆ ละจะรู้สึก

ส่วนพระพายนี่ไม่ชอบเลยมาตั้งกะแรกละอะ นิสัยเสียจริงๆ

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่เจ็ด (update 6/2/19)
เริ่มหัวข้อโดย: ป่ามป๊ามป่ามปาม ที่ 12-02-2019 15:01:54

เห็นต๊อดแต๊ดเป็นของตายหรอ หนอย อิคุณชายสายลม น้องต๊อดไปทำงานกับพี่พร้าวเลยลูก หนีไปๆๆ

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่เจ็ด (update 6/2/19)
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 12-02-2019 20:48:22

อ่านรวดเดียวมาถึงตอนนี้ อยากจะบอกคุณสายลมว่า ระวังเถอะทำตัวแบบนี้ สักวันหนูต็อดจะไม่สนใจจริง ๆ หึ

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่เจ็ด (update 6/2/19)
เริ่มหัวข้อโดย: papapoope ที่ 20-02-2019 21:47:28

รออยู่นะคะ :hao5:

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่แปด (update 22/2/19)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 22-02-2019 20:16:56

บทที่ 8 วาดลวดลาย


ชีวิตคนเราบางครั้งก็เพอร์เฟคหาใดเปรียบ

สายลมกดจูบลงกลางกระหม่อมชื้นเหงื่อของคนในอ้อมแขน หลังจากผ่านกิจกรรมเชิงลึกบนเตียงนอนกันมาหมาด ๆ พระพายก็หมดเรี่ยวแรงจนสลบไสล หลับไปบนอกของเขา

สายลมไม่ใช่คนซาดิสม์ แต่สำหรับชายหนุ่ม เซ็กส์ก็คือผลงานศิลปะชิ้นหนึ่งที่ตัวเขานั้นตั้งใจทำ มีหนักหน่วงบ้าง เนิบนาบอ่อนโยนบ้าง แต่สิ่งสำคัญคือเขาและคู่นอนต้องมีความสุข มันคือความภูมิใจของเขา เวลาได้ยินอีกฝ่ายหอบหายใจถี่ และหวีดร้องด้วยความเสียวซ่านตอนใกล้เสร็จ

ที่บอกว่าชีวิตเพอร์เฟคนั้น…..

ตอนนี้เขามีธุรกิจของตัวเองคือไร่และรีสอร์ท มีพาร์ทเนอร์ที่ฉลาดและเซ็กส์ซี่อย่างพระพาย และยังมีเจ้าสุนัขดุ๊กดิ๊กน่ารักที่แสนจะเชื่อฟังเขาอย่างไอ้ต๊อดแต๊ด

พูดถึงแล้วก็…..อยากฟัด

จัดทรีซั่มสักยกดีไหมนะ…..อืม…..แต่ไอ้ต๊อดนั้นค่อนข้างใสซื่อเกินไป แถมยังเงอะงะ ไม่น่าจะเวิร์คหรอกมั้ง

ไม่ดี....ไม่ดี

สายลมจ้องมองร่างเปลือยเปล่าของพระพาย ผิวขาว ๆ นั้นเต็มไปด้วยรอยจ้ำ ที่เขาฝากเอาไว้เสียถ้วนทั่ว พระพายนั้นเป็นคนที่มีบอดี้เย้ายวนจริง ๆ อกผาย ไหล่กว้าง ต้นแขนและหน้าอกมีกล้ามเนื้อที่สมส่วน ไม่เยอะจนเกินไป ช่วงเอวคอด หน้าท้องแบน ก้นยกสวย แก้มก้นเด้งดึ๋งน่าฟาด

พระพายเป็นงาน น่าอ้ำกว่าไอ้ต๊อดเยอะ…..

แต่ไอ้ต๊อดมันก็….น่ารังแกดีนะ…..

ว้า…..เลือกไม่ได้เลยอ่ะ ทำไงดีนะ

"อื้ออออ พี่ลม…..อีกแล้วเหรอ พายเหนื่อยแล้วครับ"

"ขออีกครั้งนะพาย นอนนิ่ง ๆ เดี๋ยวพี่เทคแคร์พายเอง"

"คนกาม....อึดอะไรอย่างนี้นะ"

"กามก็ผัวหนู"

"พี่ลม!!!! เดี๋ยวเหอะ"



"เจ้านายครับ….."

"ว่าไงเจ้าต๊อด"

"เกิดอะไรขึ้นครับ…ทำไมพี่พร้าวอยู่ ๆ ถึงถูกให้ออกจากงานล่ะครับ"

"ชู่ววว์ ต๊อด….อย่าโวยวายเสียงดังสิ"

บ่ายวันหนึ่ง สายลมกำลังยืนกอดรับลมที่พัดโชยเข้ามาตรงระเบียงกว้าง พลางคิดโน่นนี่อย่างเรื่อยเปื่อย แพลนเปิดร้านอาหารในตัวเมือง พล็อตนิยายชายรักชายแนวย้อนเวลา ไปจนถึงนึกอยากจะวาดภาพวิวทิวทัศน์ในยามที่แสงกำลังจัด ๆ แบบนี้ แต่แล้วจู่ ๆ ไอ้ต๊อดก็วิ่งกระหืดกระหอบขึ้นมายังห้องนอนของเขา (โดยที่เขายังมิได้เรียกหา) พร้อมกับนำพาความเอะอะมะเทิ่งชวนระคายหูมาด้วย

"แต่เจ้านายครับ…มันไม่แฟร์เลย"

"ไม่ใช่เรื่องของต๊อดน่า….คนงานในไร่เรามีเยอะเกินความจำเป็น แถมคนที่เพิ่งลาคลอดไปก็กลับมาทำงานแล้ว พร้าวเพิ่งมาอยู่ใหม่ ต้องเป็นคนไปน่ะถูกแล้ว"

"เจ้านายใจร้ายอ่ะ….ต๊อดผิดหวังมาก ๆ เลย"

สายลมคิ้วกระตุกด้วยอารมณ์ขุ่นมัว เพียงแค่รู้ว่าไอ้ดำถึกนั่นถูกเลิกจ้าง ยังมิทันได้รู้ว่าอะไรเป็นอะไร เจ้าต๊อดก็มาพาลก้าวร้าวใส่เขาแบบนี้ ทำให้สายลมรู้สึกว่าเขาคิดถูกแล้ว ที่รีบกำจัดหมอนั่นออกไป และถ้าไม่ติดว่าพี่โชคยังมีความจำเป็นอยู่ ในฐานะมนุษย์ผู้ชายเรี่ยวแรงดีคนเดียวในบ้าน อีกทั้งยังรับใช้กันมานาน เขาจะเนรเทศน์ให้ออกตามกันไปอีกคนด้วยซ้ำไป

สองคนนี้ชอบสปอยไอ้หมาน้อยของเขา ทำให้มันเสียคน ทำให้มันมีทางเลือกอื่นนอกจากตัวเขา

มันเสียการปกครองน่ะ ไม่ใช่อะไร

"ต๊อด….เราไม่ได้ใจร้ายกับเพื่อนต๊อดอย่างที่เข้าใจหรอกนะ แต่เรามีงานใหม่ให้พร้าวแล้ว ที่เราไม่บอกเหตุผลกับฝ่ายบุคคลก่อน ก็เพราะไม่อยากให้คนอื่น ๆ รู้น่ะ ว่างานใหม่ของพร้าวนั้นคือไร่ของไอ้ปลัดขนดก แถมค่าแรงยังได้เยอะกว่าเดิมด้วย"

"อ่ะ….อ้าว แบบนั้นหรอกเหรอครับ"

"เป็นงานออฟฟิศด้วยนะ สบายกว่าเดิมเห็น ๆ มีบ้านพักให้ด้วย…..แล้วดูต๊อดสิ มาแหกปากเสียงดังขัดการพักผ่อนของเราแบบนี้ แย่มากเลยนะไอ้อ้วน"

ดูหน้างุ้ย ๆ นั่นสิ สายลมมองอย่างชอบใจ เวลาที่เขาได้รังแกไอ้ต๊อดเล็ก ๆ น้อย ๆ อย่างแซวเรื่องน้ำหนัก หน้าของมันจะมุ่ย น่าหมั่นเขี้ยว

"กราบขอโทษขอรับ"

"มาฟัดทีสิไอ้หมูต๊อด"

"ต๊อดไม่ใช่หมูนะครับ"

"ต๊อด…..เราบอกว่ามานี่ไง อย่าดื้อสิ"

"ต๊อดจะรีบไปบอกข่าวดีพี่พร้าวครับ พี่เค้าเครียดมากเลย ร้องไห้ด้วย เดี๋ยวต๊อดค่อยมาใหม่นะครับ"

"เอาไว้ก่อนน่า….เดี๋ยวไอ้หนวดมันก็ติดต่อพี่พร้าวของต๊อดเองแหละ ต๊อดมาให้เราฟัดก่อนเร็วๆ เข้า"

"อ่า...ก็ได้ครับ"



[ต๊อดแต๊ดเล่า]

ช่วงนี้เจ้านายดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษครับ…..

ไม่หงุดหงิด ไม่โมโห แถมตอนนี้เริ่มกลับมาติดคุณพระพายอีกแล้ว

ต๊อดนี่ถึงกับร้อง….โอ้โหเฮะเลย

ถึงจะติดคุณพระพาย แต่ก็ยังมีเวลาให้เมียทาสอย่างต๊อดอ่ะ

เอ่อ…..ต๊อดอินละครมาน่ะครับ พอดีติดละครเรื่องหนึ่ง ที่ท่านเจ้าคุณมีเมียหลายคน ทั้งเมียพระราชทาน เมียที่เป็นลูกสาวเถ้าแก่ออกแนวคุณหนูนิสัยเสีย เมียที่เป็นนางโลมโคตรเซ็กส์ ละก็เมียทาส

เป็นเมียทาสนี่แหละ ต่ำต้อยเหมาะกับขี้ข้าอย่างเรา

ก็…..ไม่รู้สิครับ ก็เจ้านายบอกว่าต๊อดสำคัญอ่ะ ต๊อดก็คิดเข้าข้างตัวเองหน่อยนึง

แค่หน่อยเดียวเองนะครับ ความเจียมตัวที่เคยมี มันก็ยังคงมีอยู่นั่นแหละ….ต๊อดสบายใจด้วยแหละที่เป็นได้แค่นี้ ไม่ต้องแข่งขันกับใคร ๆ ให้วุ่นวาย แล้วไอ้ต๊อดคนนี้ก็ไม่ใช่คนที่เปลี่ยนนิสัยไปตามสถานะด้วย

"ต๊อดเก็บเงินได้เยอะยัง…."

"ก็….เยอะอยู่นะครับ"

"ต๊อดเคยคิดจะทำศัลยกรรมไหม"

"อ่า….อยู่ ๆ ถามไรครับเนี่ย"

"หน้าต๊อดมันโฟร์บี (4B) อ่ะ"

"อิหยังครับเนี่ย ขนาดความได้มั้ยครับ"

"ก็มันบิ๊ก บวม บาน….แล้วก็บ้าน"

"โห่….นี่เจ้านายเกลียดไรต๊อดอ่ะ"

"ทำตาสองชั้นนะต๊อด ทำจมูกนิด เหลากรามหน่อย….อ่ะ ๆ ฉีดโบด้วย….ลดเหนียง ผิวต๊อดขาวอยู่แล้ว…ขัดขี้ไคลออกบ้างนะ แล้วก็ไปเลเซอร์รอยแผลเป็นตามขาที่ชอบไปเล่นซนตอนเด็ก ออกกำลังกายให้หุ่นเฟิร์ม….ต๊อดน่ะก็จะหล่อที่สุดในตำบลเลย"

"ต๊อดกินน้ำยาล้างห้องน้ำ แล้วอธิษฐานเอาก็จบครับ"

"ต๊อดนี่ติดตลกจังนะ"

"ถามจริง ๆ เลยนะครับ"

"ว่ามาสิ"

"ต๊อด…..ไม่น่ารักเลยเหรอครับ"

"ต๊อดก็…….น่า…..รัก"

"คิดนานจังเลยครับ"

"งอนเหรอ"

"เปล่าครับ"

"แล้วทำไมเงียบไป"

"ต๊อดสงสัยน่ะครับ ว่าทำไมอยู่ ๆ ก็มาถามเรื่องหน้าตาต๊อด เจ้านายคิดพล็อตนิยายใหม่อยู่ใช่ไหมครับ"

"รักต๊อดก็ตรงนี้ รู้ใจเราทุกอย่าง"

"เจ้านาย….มารงมารักอะไร อย่าพูดว่ารักสิครับ ถ้าไม่ได้รักกันน่ะ"

"รักสิ เรารักต๊อดแบบลูกน้องคนสนิทไง"

"แล้วนิยายเรื่องใหม่นี่แนวไหนอ่ะ มีศัลยกรรมด้วย"

"เราไม่บอกต๊อดหรอก"

ถามว่าทำไมไอ้ต๊อดกับเจ้านายถึงได้มาคุยเรื่อยเปื่อยไร้สาระแบบนี้

คำตอบก็คือ…..บทสนทนาหลังเสร็จกิจนั่นเองครับ

บางครั้งต๊อดก็อดกลัวเจ้านายไม่ได้เลย กลัวแกน็อคครับ คนเราจะมีเซ็กส์ถี่ขนาดนั้นไม่ได้มั้ยอ่ะ คุณลมแกออกไปกับคุณพระพายวันเว้นวัน ส่วนวันที่เว้น แกก็เรียกต๊อดขึ้นไปรับใช้ สรุปคือทุกวัน แล้ววันละหลายรอบด้วย

ต๊อดเองก็เหนื่อย แต่ก็ทำเต็มที่ เพื่อคนที่เรารักครับ

"แล้วไอ้….เอ่อ….พร้าวเขาได้เล่าเรื่องงานใหม่ให้ต๊อดฟังบ้างไหม"

"ก็….เล่านะครับ พี่พร้าวบอกว่าคุณปลัดใจดี ใจดีมาก ๆ เลย เป็นกันเองแล้วก็ดูแลพี่พร้าวดีมากเลยครับ"

"คุยกันทุกวันเลยเหรอ"

"ครับ…"

"อย่าติดไลน์ให้มากนักสิต๊อดแต๊ด"

"คุยแชทในเฟสบุ๊คน่ะครับ"

"ต๊อดนี่นะ….."

"ทำไมเจ้านายเหมือนไม่ชอบพี่พร้าวอ่ะ พี่พร้าวเป็นคนดีนะครับ"

"พอ….เลิกพูด"

แล้วเจ้านายก็จัดหนักไอ้ต๊อดอีก….หลายรอบเลยครับ

สงสัยพรุ่งนี้ต๊อดคงเดินไม่ไหว



[บรรยาย]

ชีวิตคนเราบางครั้งก็ไม่ราบรื่น

เมื่อสิ่งที่เขาเคยคิดว่าแน่นอนนั้น บัดนี้ไม่แน่นอนเสียแล้ว

พักนี้พระพายไม่ค่อยมีเวลาให้เขาเหมือนเคย

หลังจากช่วงที่มีปัญหากับไอ้ต๊อด ซึ่งเป็นช่วงที่เขาห่าง ๆ กับพระพายไป หลังเคลียร์เรื่องไอ้เด็กพร้าวเสร็จ เขากับพระพายก็กลับมาสานต่อกันอีกครั้ง เจอกันบ่อย ร่วมรักกันบ่อย จนเขาวางใจ แต่แล้วอยู่ดีดี พระพายก็ยกเลิกนัดเขาและโพสท์รูปไปกินข้าวกับไอ้ปลัดขจร….ที่บ้านของมัน แบบสองต่อสอง

ศึกชิงนายเริ่มแล้วสินะ และสายลมคาดหวังว่าเขาจะชนะคนเถื่อน ๆ อย่างปลัดขจรได้สักครั้งหนึ่ง

พระพายเป็นแฟนนิยายเขา เขาเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นไม้ตายครั้งสุดท้าย เพื่อใช้ดึงพระพายคืนกลับมา ให้อีกฝ่ายสนใจในตัวเขาอีกครั้งหนึ่ง

พระพายนั้นเหมือนไฟ….ร้อนแรง

และพระพายก็เหมือนกับแมว….เดาใจยาก เมื่อใดที่แมวอยากเล่น…มันก็จะมาหา แต่ถ้าวันไหนที่เราอยากเล่นกับมัน เซ้าซี้วอแว มันจะรำคาญและพยายามหนี….ไม่ก็ข่วนเขา

สายลมอยากได้แมว เขาก็จะทำตัวเลียนแบบแมว เขาจะไม่พยายามดึงอีกฝ่ายกลับมาหรอก แต่เขาจะใช้ไอ้ต๊อด ทำให้พระพายกลับมาหาเขา

แต่สายลมก็แอบหวั่นอยู่เหมือนกัน….ไอ้ต๊อดนั้นคนละระดับกับพระพาย ถ้าจะเล่นเกมส์นี้ เขาควรหาคนที่มีความร้อนแรงใกล้ ๆ กันไหม?

หรือคิดอีกแง่….ถ้าเขาสนใจไอ้ต๊อดมากกว่า พระพายก็อาจจะรู้สึกเสียหน้า ที่ตัวเองแพ้เด็กบ้าน ๆ อย่างไอ้ต๊อด และคงทำทุกอย่างเพื่อเรียกความสนใจจากเขา

อืม….เริ่มสนุกล่ะ

เขากดโทรหาอีกฝ่าย…..พระพายไม่รับสายเขาในครั้งแรกอย่างที่คิด เขาจึงโทรหาอีกครั้ง รอให้สัญญาณดังสามครั้งแล้วกดวาง

พักใหญ่ ๆ พระพายก็โทรกลับมา

"พี่ลม….โทรหาพายมีอะไร"

"อ่อ….พี่จะโทรมาหาบอกเรา เรื่องที่นัดดูตึกเปิดร้านอาหาร ที่เราเลื่อนพี่เป็นเสาร์หน้าน่ะ"

"ครับ….พายจำได้"

"ขอเลื่อนไปอีกหน่อยละกันนะ พอดีพี่พาต๊อดมันไปเที่ยวกรุงเทพน่ะ สัญญากับมันไว้นานแล้ว ไม่ได้ไปสักที"

"โหย…..ดูร้านก่อนก็ได้นี่พี่"

"เอ่อพาย….แค่นี้ก่อนนะครับ เดี๋ยวค่อยคุยกัน บายครับ"

อะไรของเรากันนะ….สายลม พาไอ้ต๊อดไปกรุงเทพงั้นเหรอ ดูจงใจปั่นให้หึงเกินไปหรือเปล่านะ นักเขียนนิยายหนุ่มนึกตำหนิตัวเองในใจ

"เจ้านายครับ"

"อ้าวต๊อดมีอะไร"

"ปลัดมาหาอ่ะครับ แกรอเจ้านายอยู่ที่ศาลานะครับ"

"มันมาทำไมของมันวะ"

สายลมเกลียดขจรศักดิ์…..เกลียดมากด้วย เกลียดที่ปลัดนั้นสูงกว่า ล่ำกว่า มีคนเข้าหาเยอะกว่า อาชีพมันก็ดูดีมีหน้ามีตากว่า แฟนมันก็มีเยอะกว่า (สายลมยังไม่เคยมีแฟน ขณะที่ขจรศักดิ์นั้นเป็นเสือไบ ที่มีทั้งแฟนผู้หญิงแบบออกหน้าออกตา และแฟนผู้ชายแบบลับ ๆ ) ไร่ของมันก็ใหญ่กว่าเขา พับผ่าดิ

"นายมีธุระอะไร"

สายลมเกลียดรอยยิ้มนั่น ยิ้มที่ดูมีเลศนัย ยิ้มที่ดูสบาย ๆ แต่ก็ให้ความรู้สึกเหนือกว่า รู้สึกว่ามันเป็นต่อเขาอยู่ตลอดเวลา

คุมสติไว้สิสายลม นายเป็นผู้ใหญ่แล้ว ไม่ใช่เด็กขี้แยที่ถูกเพื่อนรังแกอย่างวันวาน ไม่อีกต่อไป

"พี่มีเรื่องให้น้องลมช่วย"

"เราว่านายเลิกเรียกเราแบบนี้ดีกว่า พวกเราก็โตกันแล้ว คุยกันแบบมืออาชีพเถอะ"

"อ่าๆๆๆ …..โอเคครับคุณหนูสายลม ผมมีเรื่องรบกวน เรื่องงานวัดที่กำลังจะจัดขึ้นในอีกไม่กี่วัน"

"ว่ามาสิ"

"ผมจะขอยืมตัวคนของคุณไปช่วยงานหน่อย"

"คนของเรา"

"ช่าย…..ไร่ผมจะจัดซุ้มหนุ่มน้อยตกน้ำน่ะ….เน้นขำ ๆ ….เลยอยากขอยืม….น้อง….ต๊อดแต๊ดไปเป็นหนุ่มน้อยตกน้ำหน่อย น่าจะฮาดี"

ต๊อดแต๊ดงั้นเหรอ…..ใครสั่งใครสอนให้มาเรียกคนของเขาอย่างสนิทสนมแบบนั้น

"ก็แค่ใส่ขาสั้นตัวเดียว ให้คนปาลูกบอลแค่นั้นเอง ทำไมคิดนานล่ะ ทีคุณหนูสายลมยังมาขอให้ผมรับคนเข้าทำงาน….."

"เราว่าคงไม่เหมาะหรอก….ต๊อดมันหุ่นไม่ดี"

"ก็บอกแล้วไงว่าเอาตลก"

"แต่ต๊อดมันขี้อาย"

"หรือจะให้ผมชวน….คุณพระพาย ‘เพื่อนสนิท’ ของคุณดีล่ะ พักนี้ผมกับเขาคุยกัน…..ถูกคอ….เสียด้วยสิ…หึหึหึ"

"ไอ้เหี้ยปลัด!!!!"

"โอ๊ะ….คุณหนูลมโกรธแล้ว น่ากลัวจังเลย….ว่าไงล่ะ ระหว่างน้องต๊อด กับ พระพายจะเลือกใคร"

"…….."

"ให้เวลาคิด….สิบนาที"

ปลัดขจรกำลังสนุกที่ได้แกล้งแหย่คนตรงหน้าให้หัวเสีย ลอบมองหน้าหล่อเหลาสำอางค์ของอีกฝ่าย ที่กำลังมุ่ยลงอย่างคนที่กำลังคิดไม่ตก ดูปากเป็นกระจับสีแดงสดกำลังบึนเป็นปากเป็ดอย่างลืมตัว

ตลกหน้าแม่งฉิบหาย….

ไม่สิ

น่ารักฉิบหาย

"ไม่น่าจะเลือกยากนะคุณหนู ก็แค่ ‘ลูกจ้าง’ กับ ‘คนคุย’ แต่เอาแบบนี้ไหม ผมว่าพระพายน่าจะอยากลองทำอะไรแบบนี้ดู อีกอย่างหนึ่งนะ….น้องพร้าว ลูกจ้างคนใหม่ของผมก็เอาด้วย พร้าวกับพระพายก็หุ่นดีด้วยกันทั้งคู่ หล่อคนละแบบ สาว ๆ คงถูกใจ…."

"ไม่เอา…ไม่ได้ อย่ายุ่งกับพระพาย"

"งั้นก็เป็นน้องต๊อดเนอะ น้องต๊อดกับพี่พร้าว…ก็เหมาะกันดี คนเคย ๆ กันนี่....หมายถึง....คุ้นเคยกันน่ะ"

"นายอย่าแกล้งเราได้มั้ย"

"ไม่ได้แกล้ง เลือกมาครับคุณหนู…."

สายลมกำลังใช้ความคิด เป็นหนุ่มน้อยตกน้ำ ต้องแต่งตัวน้อยชิ้น โชว์เรือนร่างที่เปียกโชกต่อหน้าคนหมู่มาก แล้วพระพายเป็นคนเมืองที่มีผิวพรรณขาวเนียนละเอียด ดูโดดเด่นและแตกต่างไปจากคนส่วนใหญ่ของที่นี่ เขาไม่อยากจะคิดถึงสายตาโลมเลียของสาวน้อยสาวใหญ่ เกย์หนุ่มเกย์เฒ่ากลัดมัน พระพายจะต้องถูกคนพวกนั้นจาบจ้วงล่วงเกินด้วยสายตา….

เอาล่ะ

ขอโทษด้วยละกันนะ

"เราว่าพระพายเหมาะกว่า….นายไปชวนเขาเถอะ อย่ามาฝากซุ้มของนายไว้ที่ต๊อดมันเลย"

พระพายเป็นคนเมือง นิสัยชอบความท้าทาย มั่นใจในตัวเอง ถ้าเขาหึงหวงงี่เง่าไป พระพายคงมองเขาเป็นเด็กน้อยขี้งอแง

เปล่าอะไรกับไอ้อ้วนต๊อดเลยจริง ๆ นะ ให้ตายสิ

"แต่ผมว่า….น้องต๊อดนี่แหละเหมาะ เอาน้องต๊อดละกัน แลกกับที่ผมช่วยรับเจ้าพร้าวทำงานไง แฟร์ ไม่ติดค้างกัน ดีลนะ"

ดีลพ่อมึงสิ พ่อตายไอ้ปลัดขิก

อย่างไอ้ต๊อด…เอาไปโชว์ก็ขายขี้หน้าเปล่า ๆ

"เออ….แล้วแต่เลยขจร"

สายลมแกล้งทำเป็นยอมไปอย่างนั้น ฝันไปเถอะ ว่าจะให้ไอ้ปลัดเถื่อนนี่ใช้ไอ้ต๊อดฉีกหน้าคนอย่างเขาได้

เดี๋ยววันงานก็รู้…ว่าไอ้ต๊อดจะเป็นหนุ่มน้อยตกน้ำได้ไหม

Fuck U ไอ้ปลัดหนวด


To be con

คุณลมแกก็หวงของแก แกอยากเก็บไว้ทั้งคู่ ผิดตรงไหน

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่แปด (update 22/2/19)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 22-02-2019 21:01:02

ไปๆมาๆคุณหนู​ก็​ได้​กับ​ปลัด​แน่ๆ

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่แปด (update 22/2/19)
เริ่มหัวข้อโดย: nevergoodbye ที่ 22-02-2019 21:04:08

ลำไยคุณสายลม

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่แปด (update 22/2/19)
เริ่มหัวข้อโดย: fenria ที่ 22-02-2019 21:06:07

หมั่นไส้คุณสายลมละเกิน

ขอให้ชวดทั้งคู่เลยได้มั้ยเนี่ย 555

สงสารต๊อดแต๊ด //กอดๆ โอ๋ๆ น้อง

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่แปด (update 22/2/19)
เริ่มหัวข้อโดย: em1979 ที่ 22-02-2019 21:08:36

ถ้าคุณลมยังเลือกไม่ได้ กั๊กไว้ทั้งสองทาง.... งั้นให้คนอื่นเลือกหละกัน อยากให้ต็อดได้เลือกบ้าง

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่แปด (update 22/2/19)
เริ่มหัวข้อโดย: agava1313 ที่ 22-02-2019 21:21:25

ถ้าคุณลมเลือกไม่ได้ ก็ปล่อยคนลมไว้ตรงนั้น แล้วเรามาฉุดน้องต๊อต ออกจากสถานที่นั่นมา กกที่บ้านดีกว่า

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่แปด (update 22/2/19)
เริ่มหัวข้อโดย: papapoope ที่ 22-02-2019 21:28:59

ต๊อดฮือ โอ๋เอ๋นะ
โกรธคุณสายลมแล้วววว ตกลงจะเลือกใคร

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่แปด (update 22/2/19)
เริ่มหัวข้อโดย: ป่ามป๊ามป่ามปาม ที่ 22-02-2019 21:50:59

บรรยายสนุกเป็นนิยายฮาๆ แต่เอาจริงถ้าเราเป็นต๊อดแต๊ดเราไม่ฮา ลำไยคุณชายสายลม ลังเลอะไรนักหนา จับปลาสองมือ  :angry2:
รออ่านตอนต่อไปนะคะ :pig4:

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่แปด (update 22/2/19)
เริ่มหัวข้อโดย: ashjii ที่ 22-02-2019 22:05:39

คุณชายสายลมเอ๊ยยยย  :katai1: :katai1: :katai1: นายดูจะขี้หวงเกินเบอร์ไปแบ้ว

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่แปด (update 22/2/19)
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 22-02-2019 23:44:23

คนอะไร มั่นหน้าได้ขนาดนี้ น่าตบ

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่แปด (update 22/2/19)
เริ่มหัวข้อโดย: naruxiah ที่ 23-02-2019 07:44:35

คุณ​ลมจะหวงต๊อดก็เอาให้สุดสิ

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่แปด (update 22/2/19)
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 23-02-2019 14:55:43

เหอะ อยากให้มีวันที่น้องต็อดต้องออกห่างจากสายลมจัง
วันนั้นคงสะใจพิลึก หึ ลำไยสายลม :a14: :a14: :a14:

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่แปด (update 22/2/19)
เริ่มหัวข้อโดย: papapoope ที่ 06-03-2019 00:23:18

รออยู่นะคะ :mew1:  :z13:

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่แปด (update 22/2/19)
เริ่มหัวข้อโดย: ป่ามป๊ามป่ามปาม ที่ 06-03-2019 08:45:33

รอน้องต๊อดแต๊ดเจอกับคนดีๆอยู่นะคะ

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่แปด (update 22/2/19)
เริ่มหัวข้อโดย: papapoope ที่ 14-03-2019 02:53:53

รอฉันรอเธออยู่~

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่เก้า (update 14/3/19)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 14-03-2019 10:15:42

บทที่ 9 หวงก้าง


[ต๊อดแต๊ดเล่า]

ตั้งแต่ไปได้ดิบได้ดีนี่ตามตัวย้ากกกกกยาก

วันนี้ต๊อดมีนัดไปกินข้าวกับพี่พร้าวครับ นัดกันไปนัดกันมาในไลน์หลายครั้งแล้วแหละ แต่เพิ่งจะมีโอกาสได้เจอกัน เพราะแกมาเยี่ยมป้าจิตที่บ้านคุณสายลม มาสวัสดีเจ้านายเก่า แล้วก็เลยถือโอกาสนี้มารับไอ้ต๊อดด้วย

จะบอกว่า….กว่าจะขอ'นุยาดคุณลมออกจากบ้านนี่ยากมากครับ ต๊อดนี่ต้องอ้อนวอนล่วงหน้ากับแกทั้งคืนเลย

ใช่ครับ…เมื่อคืนนี้ก็ไปรับใช้คุณเขาอีกแล้ว ฮ็อตจังนะเราเนี่ย ต๊อดชักจะเริ่มเชื่อแล้วนะครับ ว่าเจ้านายคิดอะไรกับต๊อดจริง ๆ

ก็ได้แค่คิดเล่น ๆ ล่ะครับ…..วู้ รู้หรอกน่าว่าเจ้านายไม่รักต๊อด

ละคิดดูนะ…วันนี้กว่าจะได้ออกมา พี่พร้าวต้องนั่งรอตั้งสองชั่วโมงอ่ะ เพราะเจ้านายใช้ไอ้ต๊อดจัดชั้นหนังสือใหม่ครับ

ทั้ง ๆ ที่เพิ่งจัดไปเมื่อวาน อยู่ ๆ ก็เกิดอยากจะเรียงแบบไล่ระดับความเข้มอ่อนของสีบนสันปก…..อ่า ลำบากเลยครับ เพราะหลาย ๆ เล่มสันปกมันมีหลายสี สันบางเล่มก็เป็นรูปภาพ ต๊อดก็ไม่รู้ว่าจะต้องเรียงตรงไหนสีไหนก่อนดี คุณลมแกก็มายืนกอดอกชี้ ๆ สั่ง ๆ สรุปคือไม่ถูกใจ จะให้เรียงแบบหนาไปบาง สูงไปต่ำ สลับกับต่ำไปสูง สนุกดีเนอะ….คนสั่งอ่ะ ต๊อดแอบเห็นว่าแกอมยิ้ม คงชอบใจที่ได้แกล้งกัน เอาเถอะ ถือว่าคลายเครียดให้เจ้านาย

แถมต้องหาพลาสเตอร์มาแปะรอยที่คออีก อากาศโคตรร้อน ใส่เสื้อกล้ามก็ไม่ได้ เสื้อฮาวายแหวกอกก็ไม่ได้ เจ้านายไม่ได้ห้ามหรอกครับ ต๊อดอายเองแหละ รอยจ้ำเต็มตัวต๊อดเลย รอยฟันที่เจ้านายหมั่นเขี้ยวก็ด้วย กัดเคี้ยวแขนต๊อดเหมือนเห็นเป็นเนื้อสเต็กอ่ะ

"ไม่ร้อนเหรอวะ ถอดแจ็คเก็ตออกก่อนมั้ย"

“ผ้ามันเย็นพี่ ไม่ร้อนเลย สบาย"

"สั่งเลย…พี่เลี้ยง"

"ทำไมรวยอ่ะ….แถมเดี๋ยวนี้หน้าซ้ายยย...ใส งานที่โน่นสบายจริง ๆ ด้วยสินะ"

"เออ…พี่จรโคตรใจดีเลย ให้พี่ไปช่วยทำงานที่บ้าน ทีแรกนึกว่าจะต้องไปจับจอบจับเสียม ที่ไหนได้….ทำแต่งานเอกสารแล้วก็งานบ้าน เหมือนเป็นเลขาเลยวะ แถมแกยุให้พี่เรียนต่อด้วย จะได้สอบรับราชการเป็นลูกน้องแก เห็นหน้าโหด ๆ แต่ใจดีชิบ ไม่เหมือนคุณลม หน้าใสแต่ใจอำมหิต"

"พี่ก็พูดเกินไปน่า….เฮ้ยยยย พี่พูดเพราะขึ้นอ่ะ ไม่กูมึงแล้ว"

"พี่จรบอกให้พูดเพราะ ๆ จะได้มีเสน่ห์ ผู้ใหญ่เอ็นดู"

"บ๊ะ พี่ชายต๊อด….ไม่เจอกันแป๊บเดียว จะเป็นคุณชายเสียแล้ว นี่คุณปลัดมาทาบทามต๊อดไปเป็นผู้ชายตกน้ำ ต๊อดนี่งดกินของทอดเลย ฟิตหุ่น เดี๋ยวไม่เซ็กส์ซี่"

"เออดีแล้ว…นี่ ๆ ดูรูปที่กู….เอ่อ….พี่ถ่ายกับพี่จรดิ ค่อดเท่ห์อ่ะ พี่จรแม่งไอดอลเลย นี่พี่จะไว้หนวดแข่งกับเขา ต๊อดว่าพี่พอจะเข้มสูสีพี่จรป่ะวะ"

"โห….คุณปลัดตัวโตมากเลย นี่ต๊อดว่าพี่พร้าวตัวโตแล้วนะ แต่ความหล่อสูสี ดูเผิน ๆ เหมือนพี่น้องกันเลย สู้ ๆ เด้อพี่เด้อ"

ไอ้เรามันสายอวยครับ แต่สองคนนี้หล่อเถื่อนจริง แต่พี่พร้าวพอยืนข้าง ๆ คุณปลัดแล้วดูตัวเล็กตัวน้อยไปเลยครับ แบบบอกไม่ถูก ดูพี่พร้าวแกน่ารักขึ้นอ่ะ เหมือนเด็กพยายามเลียนแบบไอดอลไรเงี้ยะ

เห็นพี่พร้าวแกมีความสุข ไอ้ต๊อดก็ดีใจครับ พี่พร้าวเอาแต่อวยคุณปลัดให้ต๊อดฟังตลอดมื้อเลย แต่ก็ท่าจะจริงแหละ คุณปลัดแกหน้าโหด เสียงดังโวยวาย แต่แกนิสัยน่ารักมากครับ แปลกใจอยู่เหมือนกันว่าทำไมเจ้านายเราไม่ชอบเขา แต่ก่อนแกมาหาเจ้านายบ่อย มากวนประสาทเจ้านายเล่น ชอบจับไอ้ต๊อดอุ้มด้วย ตอนนั้นต๊อดยังเด็กอยู่มั้งเลยแกก็เลยเอ็นดู แต่พอแกกลับไปเท่านั้นแหละ คุณลมบ่นไอ้ต๊อดหูชาเลย

ชอบมาทำเป็นหวงอ่ะเจ้านาย แล้วจะไม่ให้ต๊อดคิดลึกได้ไง

"แต่พี่โคตรไม่ชอบเลยว่ะ เวลาที่ไอ้พระพายมาหาพี่จร แล้วหายขึ้นไปอยู่บนห้องกันเป็นชั่วโมง"

"หา!!!! พ…..พ….พูดอีกทีซิพี่"

"ไอ้หนุ่มกรุงหน้าขาว มันมาวอแวกับไอดอลกูอ่ะดิ….เอ้ย….กับพี่อ่ะดิ เนี่ยพูดแล้วรมณ์เสีย ว่าจะถามต๊อดอยู่ ว่าเขาเลิกกับคุณลมแล้วหรือยังไง"

เฮ้ยยยย ต๊อดได้ยินละมันขึ้นเลยครับ หัวนี้ร้อน เดือดปุดๆๆ เลย ไหนว่าคุย ๆ กับเจ้านายเราอยู่ แล้วไหงถึงได้ไปอะไร ๆ กับคุณปลัดได้ก็ไม่รู้ ต๊อดสงสารเจ้านายขึ้นมาเลยครับ ทั้ง ๆ ที่เจ้านายดูจะแคร์คุณพระพายมาก ถึงขั้นจะทำธุรกิจร่วมกัน ถึงเจ้านายจะบอกว่าคบกันแบบไม่ผูกมัดก็เหอะ แต่ทำงี้มันหยามกันไปป่ะวะ

แถมอีกคนก็เพื่อนกันแท้ ๆ เลยนะ ไอ้คุณปลัด….ก็รู้ว่าเพื่อนเล็ง ยังจะมาแย่ง โมโหว่ะแม่ง…..ฟู่….ฟู่

ขี้ข้า….ต๊อดเอ้ย ท่องไว้….you are ขี้ข้า

อินเกินไปแล้วนะมึงน่ะ....บักห่า

ฟู่...ฟู่....ฟู่

"เค้ามาบ่อยเหรอพี่"

"ก็อาทิตย์นี้แวะมาหาทุกวัน…มึง…เอ่อ…ต๊อดว่าบ่อยมั้ยล่ะ"

"คุยงานกันป่ะพี่"

"คุยในห้องนอนเนี่ยนะ แถมแมร่ง…เสียงครางอือๆๆๆ ดังลอดออกมาอีก"

"เค้า….ขนาดนั้นเลยเหรอพี่ ทำไมเป็นคนแบบนี้อ่ะ เลวอ่ะ"

"เออ….พี่หงุดหงิดมากเลยนะต๊อด คือพี่จรแม่งดีทุกอย่างเลยเว้ย ไม่น่ามาเสียเพราะไอ้เวรนี่เลย รู้ทั้งรู้ว่ามันคั่วกับเจ้านายต๊อดอยู่ ยังจะไปยุ่งกับมันอีก แล้วไม่ใช่แค่นั้นนะ พี่เห็นมันน่ะชอบไปอ่อยตัวผู้แถว ๆ ตลาด วันนั้นพี่แอบตามไป เห็นมันพาใครไม่รู้เข้าม่านรูด ดูไม่ใช่คนบ้านเรา พี่แม่งไปลองเกริ่น ๆ ฟ้อง ๆ กับพี่จรดู พี่จรแม่งยิ้มกริ่มใส่พี่เฉยเลย พี่เลยช่างแม่งเหอะ…."

"ต๊อดจะบอกเจ้านาย เจ้านายต้องรู้เรื่องนี้"

"เห้อ….ต๊อดเอ้ย พวกเจ้านายน่ะนะ ชอบคิดว่าตัวเองฉลาด เขาไม่สนใจขี้ข้าอย่างเราหรอก แต่เตือน ๆ ไว้ก็ดี นี่พี่บอกพี่จรตรง ๆ เลย ให้ใส่ถุง เดี๋ยวจะติดโรค"

"พี่พร้าว…ใจพี่มันได้อ่ะ ละเป็นไง….คุณปลัดแกฟังพี่ม๊ะ"

"ถูกเตะตูดอ่ะดิวะ….เขาหาว่าพี่ลามปาม….จริง ๆ คือตอนนี้งอนกันอยู่แหละ สามวันละ ไม่อยากคุยกับแม่ง"

อ้าว….ไหนตอนแรกยังอวยคุณปลัดให้ฟังเป็นคุ้งเป็นแคว

แบบนี้ก็ได้เหรอพี่พร้าวเหรอ……..



ตกดึก….ก็เข้าเฝ้าเจ้านายครับ

คือบางทีก็ไม่เข้าใจ ว่าเจ้านายเราเนี่ย ไปตายอดตายอยากมาจากไหน คือเว้นบ้างสักวันสองวันมันจะตายเอาหรือไง

"ต๊อด…วันนี้ เรานอนกอดกันเฉย ๆ เนอะ"

"อ่า…..ครับ"

"เหนื่อยน่ะต๊อด ไม่มีแรงแล้ว อยากกอดเจ้าหมีต๊อดเรียกกำลังใจ"

"……."

เจ้านายพูดแบบนี้ทำไมวะ ต๊อดอุตส่าห์พยายามห้ามใจตัวเองแทบตาย ที่แล้ว ๆ มาคือพังหมดแล้ว….หัวใจต๊อด เต้นอย่างแรงเลยอ่ะ หน้ามันก็ร้อน ในหัวมันก็วิ้งค์ ๆ วับ ๆ ยิบยับ ๆ

ขี้ข้า…..ไอ้ต๊อด…..มึงเป็นแค่ขี้ข้า คุณลมก็แค่หยอดเล่น ๆ ไปอย่างนั้น น้ำหน้าอย่างเราจะไปให้กำลังใจเจ้านายได้ไง ต้องคุณพระพายโน่น…..วู้

แต่คุณพระพาย….นอกใจเจ้านายนี่นา….อืมเรียกว่านอกใจได้หรือเปล่านะ

"ต๊อดแต๊ดนุ่มนิ่ม"

"อ่า……ก็ต๊อด…..อ้วนไงครับเจ้านาย"

"วันนี้ไปกินข้าวกับมันเป็นไง คุยอะไรกันบ้าง เล่าให้เราฟังได้ไหม"

"เรื่องทั่วไปน่ะครับ ส่วนใหญ่พี่พร้าวแกก็อวยคุณปลัด เห็นว่าปลื้ม"

"อ่อเหรอ"

"ครับ"

"แล้วเจ้าพร้าวได้จีบต๊อดหรือเปล่า"

"โห่เจ้านาย พี่พร้าวจะมาจีบไอ้ต๊อดทำไมล่ะครับ แกชอบไปหยอดสาวหางเครื่อง สาวบาร์โน่น ไม่ก็พวกสาว ๆ ในไร่"

"ไม่รู้สิ เห็นเมื่อก่อนดูสนิทกันดี ดูแบบเล่นถึงเนื้อถึงตัวกัน เราก็เลยคิดว่าจีบ ๆ กันอยู่"

เจ้านาย….ไม่ได้…..หวงไอ้ต๊อดใช่ไหมครับ

ต้องไม่ใช่สิ ไม่ใช่อยู่แล้ว

เพราะไอ้ต๊อดไม่ใช่แฟนเจ้านายนี่

แต่จะว่าไป ต๊อดนอนกับเจ้านาย บ่อยสูสีกับคุณพระพายเลยนะ

ต๊อดสำคัญน้อยกว่าคุณพระพายเยอะไหมอ่ะ ถ้าไม่เยอะมาก จะได้คิดเข้าข้างตัวเองได้ถูก

ก็ใจต๊อดมีแค่เจ้านายนี่ครับ…..แล้วใจเจ้านายล่ะ มีต๊อดอยู่ในนั้นเยอะไหม

"โธ่เจ้านายครับ ไม่ใช่แล้ว อย่างต๊อดใครจะมาชอบอ่ะ สาว ๆ ก็หักอกต๊อดตลอด จีบใครก็ไม่เคยติด ยิ่งผู้ชายด้วยกันยิ่งแล้วใหญ่เลย เพื่อนผู้ชายในห้องก็ชอบแกล้งต๊อด ดีที่เป็นคนตลก เลยเอาตัวรอดมาได้อ่ะครับ"

"นั่นสินะ"

"อย่างนั้นแหละครับ ต๊อดมันที่โหล่มาตลอดแหละ ไม่ค่อยมีใครมองเห็นต๊อดหรอก"

"เราจำได้นะ ตอน ม.ต้นเห็นต๊อดหอบกุหลาบไปโรงเรียน แล้วตอนเย็นก็หอบกลับมา มานั่งร้องไห้ตรงศาลาในสวน ไม่ยอมเข้าบ้าน"

"ลืมไปเถอะครับเจ้านาย ตอนนี้ต๊อดเลิกคิดเรื่องแฟนแล้ว เก็บเงินให้ได้เยอะ ๆ ก่อนค่อยคิด อยากเป็นเสี่ยต๊อดน่ะครับ จะเปย์ให้ยับเลย"

ต๊อดรู้สึกว่าอ้อมกอดเจ้านายมันแน่นขึ้น คุณลมแกจูบต้นคอต๊อดซ้ำ ๆ อยู่อย่างนั้น ส่วนมือก็ล้วงเข้ามาลูบในเสื้อ

ไหนบอกไม่ทำไง น้องชายคุณลมตำตูดไอ้ต๊อดอยู่นะตอนนี้

อย่างแข็งอ่ะ

"ต๊อดอยู่กับเราแบบนี้…ไม่มีความสุขเหรอ ยังอยากมีคนอื่นไปทำไม เราเลี้ยงดูต๊อดไม่ดีหรือไง"

"ต๊อดมีความสุขครับ….แต่มันก็…เดี๋ยวเจ้านายก็ทิ้งต๊อดไปมีแฟนแล้ว ฮะๆๆ ….ต๊อดก็ต้องแต่งเมีย มีครอบครัว มีลูกสิครับ จะมาเกาะเจ้านายแบบนี้ไปตลอดได้ไง ถ้าเกิดเจ้านายไม่ต้องการต๊อดแล้ว…."

"ต๊อด"

"ต๊อดโอเคครับ...โอเค...โอเค"

ต้องบอกเรื่องคุณพระพายสินะ ต๊อดตั้งใจว่าจะบอกเจ้านายอยู่แล้ว แต่ในหัวของต๊อดมันตีกันยุ่งไปหมด จิตสำนึกมันบอกต๊อดว่า ต๊อดควรจะบอกเจ้านาย เพราะเป็นหน้าที่ของขี้ข้าที่จะต้องปกป้องศักดิ์ศรีเจ้านาย ไม่ใช่บอกเพราะต้องการให้เขาเลิกกัน ให้เจ้านายกลับมามองแต่ต๊อดคนเดียว

มันไม่ควรเป็นแบบนั้น เพราะต๊อดไม่มีสิทธิ์ในตัวเจ้านาย

"วันนี้พี่พร้าวเล่าให้ต๊อดฟังเรื่องนึงครับ"

"เรื่องอะไร ไว้ค่อยเล่าได้ไหม"

"เรื่องสำคัญครับ….เกี่ยวกับเจ้านายด้วย แต่….เจ้านายฟังไว้ก่อน อย่าเพิ่งใจร้อนตัดสินใจทำอะไรนะครับ เดี๋ยวพี่พร้าวจะซวย"

"ว่ามาสิต๊อด"

เจ้านายเสียงเปลี่ยนครับ น้ำเสียงเจ้านายเย็นยะเยือก จนต๊อดไม่กล้าพูดต่อเลย

"คุณพระพายไปหาคุณปลัดครับ ไปบ่อย แล้วก็หายไปในห้องนอนกันสองคน แล้วเอ่อ….มีคนเห็น….คุณพระพาย เข้าโมเต็ลกับผู้ชายคนอื่นด้วย"

ต๊อดขอเลือกปิดบังบางส่วนครับ ไม่อยากให้พี่พร้าวเดือดร้อน แต่ตัวพี่พร้าวเองนี่แหละที่เชียร์ให้มาบอก แกบอกว่าถ้าคุณปลัดจะไล่แกออก แกก็จะต่อยให้ แล้วเลิกนับถือเป็นไอดอล นี่ต๊อดยังไม่กล้าเล่าเรื่องที่คุณพระพายเอาตีนเขี่ยเป้าพี่พร้าวในร้านขนมนะ ไม่รู้พี่พร้าวเล่าให้ใครฟังบ้างหรือยัง



กลับห้องตัวเองแบบงง ๆ ครับ

ฮ่าฮ่าฮ่า

พอเล่าจบ เจ้านายก็เงียบไปครู่หนึ่งล่ะครับ จากนั้นอยู่ก็พลิกมาคร่อมต๊อด

แล้วในที่สุด เราก็ทำกันจนได้

เจ้านายโมโหมากแน่ ๆ ครับ อาการมันออกชัดเลย ตอนที่เจ้านายกระแทกเข้ามาแรง ๆ ต๊อดบอกว่าเจ็บแกก็ไม่สน ไม่ฟัง จับหัวต๊อดกดไปกับที่นอนแล้วใส่ยับ

ต๊อดไม่ค่อยได้ทำออรัลเซ็กส์ให้เจ้านายบ่อย ๆ แต่วันนี้ก็ต้องทำ ของเจ้านายมันกระทุ้งเข้ามาในคอจนแทบจะอ้วก ต๊อดนี่ไอแค่ก ๆ น้ำหูน้ำตาไหล แกก็ไม่หยุด

ใจร้ายมากครับ...แหะ ๆ เจ้านายใจร้ายกับต๊อดมากเลย

พอตอนอึ๊บเสร็จก็พูดเสียงเรียบๆ ว่า…..

"คืนนี้เราอยากนอนคนเดียว ต๊อดกลับห้องไปก่อนไป"

ต๊อดก็เลยเดินตุ่บปัดตุ่บเป๋ออกมาเนี่ย

มันต่างกันตรงนี้สินะ

ของจริง….กับของแก้ขัด

แบบนี้ต่างหาก ที่เรียกว่าหึงหวงของจริง หวงจนต้องมาระบายอารมณ์กับขี้ข้าอย่างต๊อดเนี่ย

ต๊อดไม่รู้ว่าเจ้านายกับคุณพระพายเล่นเกมส์อะไรกัน แต่เจ้านายดูแคร์เขามากจริง ๆ

ทีนี้คำตอบมันชัดแล้วนะต๊อดแต๊ด เจ้านายไม่ได้หึงมึงว่ะ ก๊ากกกกกก

ต๊อดโอเคน่า….นี่ไง….ไม่มีน้ำตาสักหยดเลย ไม่ได้ร้องไห้เลยนะครับ ไม่นับที่สำลักดุ้นเจ้านายเมื่อกี้นะ

ข้างนอก….ลมเย็นจัง

ต๊อดว่าจะนั่งเล่นที่ตรงนี้อีกสักพัก

ยังไม่อยากเข้าไปนอนน่ะครับ



[บรรยาย]

ปวดหัว….

ปลัดหนุ่มผู้ไม่เคยหวาดหวั่นให้กับเรื่องใด อยู่ ๆ ก็ปวดหัว เพราะไอ้เด็กรับใช้คนใหม่มันแสนจะดื้อ

ก็งอนกันอยู่ หรือจะพูดให้ถูกคือมันงอนเขา

ไม่คิดว่ามันจะกล้าเตือนกันตรง ๆ เรื่องของพระพาย เขาก็ไม่รู้หรอกว่าพร้าวกับพระพายมีเรื่องอะไรกันมาก่อน แต่ดูเจ้าพร้าวจะเกลียดพระพายเอามาก ๆ มากแบบออกหน้าออกตา

ส่วนตัวเขา….จะให้คิดอะไรมากล่ะ มีของฟรีลีลาเด็ดมาเสนอให้ถึงที่ อีกอย่างพระพายกับสายลมก็ไม่ได้เป็นแฟนกันเสียหน่อย แล้วตัวเขาก็ใส่ถุงยางตลอดแหละ ไม่เคยประมาทหรอก

จริง ๆ ที่พระพายมาหา ก็ไม่เชิงเป็นเรื่องอย่างว่าเสียทีเดียว พระพายถูกแฟนเก่าจากกรุงเทพ ส่งคนมาตามรังควาญ ได้รับจดหมายขู่ (สมัยนี้ยังมีคนส่งจดหมายกันอีกหรือไงนะ) ส่งรูปมาแบล็คเมล์ และที่ยิ่งไปกว่านั้นคืออาจส่งคนมาทำร้าย

พอเขารับปากว่าจะช่วย ฝ่ายนั้นก็พุ่งเข้ามากอด กลิ่นตัวหอม ๆ กับเนื้อขาวเนียนนุ่มก็ทำเอาอดใจไม่ไหว ไม่ทันได้ปฏิเสธอะไร พระพายก็จ้องหน้าด้วยสายตายั่วเย้า เขาก็เลยสนองความต้องการให้โดยไม่รอรี เขาคว้าใบหน้าจิ้มลิ้มนั้นมาบดขยี้จูบ พอเครื่องติด เสื้อผ้าก็หลุดออกจากตัว ขึ้นไปโรมรันพันตูกันบนเตียงนอน ซัดใส่ไปไม่ยั้งจนอีกฝ่ายนั้นร้องครางไม่เป็นภาษา ได้ยินแค่ว่าใส่มาอีก แรงกว่านี้ ขอแรงกว่านี้

แล้วไอ้ตูดนี่ก็มาแอบฟังคนเอากัน แถมยังมาเจ้ากี้เจ้าการกับชีวิต เขาก็เลยเตะตูดมันไปที ด้วยความหมั่นเขี้ยว

แล้วมันก็งอนเขา ไม่พูดไม่คุยมาตลอดทั้งอาทิตย์

"อ่ะ"

"นี่คือการเสิร์ฟกาแฟให้เจ้านายมึงเรอะไอ้พร้าว แล้วนี่ถุยน้ำลายลงไปป่ะ ฟองฟอดเลย"

"มันเป็นฟองคาปู!!!"

"โอ้โห ตะคอกเจ้านายไปอีก เถื่อนเกิน…."

"ผมมันคนบ้านนอก ก็โผงผางแบบนี้แหละครับ ไม่ชอบใครก็แสดงออกว่าไม่ชอบ"

"แล้วนี่เกลียดไรกูเปล่าวะ"

"ผมไม่ได้เกลียด แต่งอน พี่จรเตะผมอ่ะ เตะกันเลยนะ ทั้งที่ผมหวังดีอ่า"

"ห่า เมียก็ไม่ใช่ ขี้งอนจังวะ ดูทำหน้าเข้า หงิกเป็นส้นตีนเลยไอ้พร้าว"

"เนี่ย…มาสั่งให้คนอื่นพูดเพราะ ละดูพี่พูดจากับผมสิวะ แบบนี้ให้ผมไปอยู่ไร่เหอะ อยากเหนื่อย อยากขุดดิน….อยากมือเปื้อนจังโว้ยยย"

"เออๆๆ พี่ขอโทษน่าพร้าวเอ้ย ขอบใจด้วยที่เป็นห่วง แต่ไม่ต้องห่วงพี่หรอก พี่รู้….พี่ทำอะไรอยู่ เมื่อวานเข้าเมืองเลยซื้อกางเกงยีนส์มาง้อ อยู่ตรงนั้นน่ะ ถุงสีขาว ไปหยิบไป…."

มันเดินไปดูแบบกระฟัดกระเฟียดน่าถีบ สักพักก็แจ้นเข้ามากอดแข้งกอดขา

"ขอบพระคุณขอรับท่านปลัด"

"ไม่งอนกูต่อแล้ว"

"ใครงอนครับ ลูกผู้ชายอย่างเราอ่ะ เรื่องแค่นี้มันขี้ผงมาก ใช่มั้ยพี่ มา...ผมนวดให้นะพี่นะ...พี่จ๊ะ...พี่จ๋า"

คิดถูกคิดผิดที่รับไอ้เด็กนี่เข้าทำงานวะเนี่ย

ขจรศักดิ์ปวดหัว


To be con

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่เก้า (update 14/3/19)
เริ่มหัวข้อโดย: tasteurr ที่ 14-03-2019 10:42:52

นังคุณสายลมเป็นอะไร!รุนแรงกับน้อง น่าตีนัก
น้องต๊อดไม่ต้องพยายามบอกตัวเองว่าโอเคหรอก
ถ้าเสียใจมากนักก็เชิดใส่นังคุณสายลมซะเลย

 :pig4:

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่เก้า (update 14/3/19)
เริ่มหัวข้อโดย: ♥lvl♀‘O’Deal2♥ ที่ 14-03-2019 11:08:14

เย้ มาแล้ว อยากให้ต๊อดหนีจริงๆ

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่เก้า (update 14/3/19)
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 14-03-2019 11:54:33

ผมนี้อ่านรวดเดวเรยยย..
ไรท์รีบมานะคะ..  :katai4:
รอน้องต๊อดแต๊ดอยู่เนั้ยย..  :hao5:

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่เก้า (update 14/3/19)
เริ่มหัวข้อโดย: Tiffany ที่ 14-03-2019 13:21:09

น้องต๊อดน่าสงสารจริงๆเลยลูก อยากเห็นต๊อดมีสิทธิ์เลือกบ้างจ้า

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่เก้า (update 14/3/19)
เริ่มหัวข้อโดย: naruxiah ที่ 14-03-2019 19:15:58

สงงสารน้องต๊อดเอ็นดูคู่ปลัดพร้าว

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่เก้า (update 14/3/19)
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 14-03-2019 19:20:39

อยากจะยุให้น้องต๊อดหนีไปจริงๆ เลย

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่เก้า (update 14/3/19)
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 14-03-2019 23:30:05

แมนๆได้กัน

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่เก้า (update 14/3/19)
เริ่มหัวข้อโดย: ป่ามป๊ามป่ามปาม ที่ 18-03-2019 19:37:12

สู้เค้าเจ้าต๊อดแต๊ด
เรื่องนี้มันออกจะดราม่าแต่จากมุมมองต๊อดแต๊ดทำไมดูขี้ปะติ๋วไปเลย

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่เก้า (update 14/3/19)
เริ่มหัวข้อโดย: papapoope ที่ 19-03-2019 01:03:59

คุณสายลมคุณเป็นอะไรรรรรร
คุณปลัดกับพี่พร้าวนี้คู่กันใช่ไหม~

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่เก้า (update 14/3/19)
เริ่มหัวข้อโดย: pare_140 ที่ 19-03-2019 16:25:17

ค้างงง ไม่เอาคุณสายลมแล้วได้มั้ยง่ะ :ling1:

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่เก้า (update 14/3/19)
เริ่มหัวข้อโดย: nevergoodbye ที่ 19-03-2019 21:31:13

ไม่สนคุณสายลมแล้ว
พายเรือปลัด x พี่พร้าวดีกว่า

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่เก้า (update 14/3/19)
เริ่มหัวข้อโดย: papapoope ที่ 28-03-2019 22:59:28

รออยู่นะคะ :hao5:

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่สิบ (update 27/4/19)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 27-04-2019 13:53:57

บทที่ 10 เกิดเป็นไอ้ต๊อดมันเจ็บปวด


[ต๊อดเล่า]

งานวัดปีนี้มันคึกคักเหมือนเคย

แสงสีและผู้คน ผู้เฒ่าผู้แก่ พ่อแม่ เด็กน้อย ไปจนถึงเด็กแว๊นซ์ง้อนแง้น ล้วนสนุกม่วนชื่น....

จะไม่ค่อยคึกคักก็ไอ้ต๊อดเนี่ยแหละครับ

หนาวง่ะ......ตกน้ำเป็นรอบที่สามแล้วนะ

ตู้มมมม!!!!

ต๊อดมาเป็นไอ้หนุ่มตกน้ำครับ เป็นกับพี่มะพร้าวพี่ชายสุดหล่อกันสองคน สาวแก่แม่หม้ายที่นี่ชอบอกชอบใจกันใหญ่ โดยเฉพาะพี่พร้าวเนี่ย ขายดิบขายดีเชียวครับ สาว ๆ ต่อคิวปาบอลตรึม เพราะพี่พร้าวแกหล่อเข้มหุ้นดีครับ ตกน้ำทีนึง เสื้อกล้ามสีขาวมันแนบเนื้อเห็นกล้ามเป็นมัด ๆ ดูเซ็กส์ซี่ ส่วนไอ้ต๊อดน่ะเหรอ ที่มาปาก็มีพวกคนแก่ พวกขี้เมา ขี้เหล้า ขี้ยา มาปาเอาขำขัน เผื่อได้รางวัลเป็นเบียร์กระป๋อง บางทีก็เป็นเด็ก ๆ คือต๊อดแต่งเป็นคุณหมีน่ะครับ คุณปลัดแกให้ใส่หูหมี จะได้ดูเป็นมิตร...น่ารัก เด็ก ๆ เลยอยากเห็นคุณหมีตกน้ำ เพื่อนสมัยมัธยมก็มี มาล้อ...มาแซว แต่ไม่มีสาว ๆ เลย ไปรวมกันต่อแถวปาพี่พร้าวโน่น

ใช่สิ.....กูมันต๊อดนี่

ตอนแรกเจ้านายก็ทำเหมือนหวง ไม่อยากให้ต๊อดมาทำครับ

แต่พอหลังจากคืนนั้น คืนที่ต๊อดเล่าเรื่องความไม่ดีของคุณพระพายให้เจ้านายฟัง เจ้านายก็ไม่ห้ามไอ้ต๊อดอีก

เรียกว่าไม่คุยกันเลยดีกว่า

คราวนี้.....เค้าไม่มาง้อไอ้ต๊อดแล้วนะครับ ไม่สนใจไอ้ต๊อดแล้วจริง ๆ

ต๊อดเองเสียอีก พยายามจะเข้าหา พยายามจะทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด พยายามอาบน้ำปะแป้งให้ตัวหอม ๆ เผื่อเค้าเรียกไปหา แต่ก็.....กลายเป็นหลับสบายทุกคืนในห้องตัวเองนี่แหละครับ ฮ่าฮ่าฮ่า

มันคงหมดเวลาของไอ้ต๊อดแล้วล่ะ

พลั่ก!!!!

ลูกบอลลอยข้ามกรงกั้นเข้ามากระแทกหน้าไอ้ต๊อดเต็ม ๆ เลย ดูก็รู้ว่าจงใจปาเข้ามา เด็กพวกนั้นหัวเราะชอบใจใหญ่ ที่เห็นไอ้ต๊อดร่วงตกน้ำตู้ม โดยที่ไม่ต้องปาให้โดนเป้า แต่หัวเราะได้ไม่นานก็โดนคุณปลัดขยุ้มคอเสื้อลากออกไปสั่งสอน

คุณปลัดครับ แค่บ้องหัวกบาลมันคนละสองที....ก็พอครับ อย่าเอากันถึงตาย.....

ตอนนี้....เจ้านายคงอยู่กับคุณพระพายแหละครับ กลายเป็นว่าคุณพระพายไปปรึกษาคุณปลัดเรื่องถูกแฟนเก่าตามรังควานต่างหาก แถมแฟนเก่าขู่จะทำร้ายทั้งคุณพระพายและเจ้านายซึ่งเป็นแฟนใหม่ด้วย....

ไอ้ต๊อดก็เลยกลายเป็นพวกขี้ข้าสอพลอแบบในละครเลย ที่เอามาฟ้องเจ้านาย ทำให้เจ้านายเข้าใจนางเอกผิด

เพราะอย่างนี้เจ้านายเลยไม่ยอมคุยกับไอ้ต๊อดสินะ

เคยไหมครับ เวลาเหงา ๆ แล้วท้องมันโหวง ๆ บางทีก็ชามือชาเท้าแปลก ๆ

ต๊อดกำลังเป็นอยู่น่ะครับตอนนี้....มันเป็นอารมณ์เศร้า ๆ แบบที่ไม่ถึงกับน้ำตาร่วงน่ะครับ

โหวงเหวง....อะไรประมาณนั้น

ก็ต๊อดไม่มีแม่แล้ว....

ชีวิตต๊อดก็มีแต่เจ้านายนี่แหละครับ

คนอื่น ๆ เอ็นดูและดีกับไอ้ต๊อดก็จริง แต่ถ้าคนที่สำคัญที่สุดเกลียดหน้าเราแล้ว

เราจะทนอยู่ร่วมกับเขาได้ยังไงกันล่ะ

ก็โลกของต๊อดมีแค่คุณลมนี่ครับ....มันเป็นแบบนั้นมาตลอดจนต๊อดรู้สึกชินไปแล้ว

หรือต๊อดควร....หางานทำดีไหม ถึงเวลาย้ายออกมาจากบ้านเจ้านายเสียที

อยู่ให้ได้ด้วยตัวเอง แม้เงินจะน้อยนิด ก็โลกใบเดิมของต๊อดน่ะ...กำลังจะไม่มีเจ้านายอีกต่อไปแล้ว

มันถึงเวลาที่จะต้องเปิดประตูสู่โลกใหม่เสียที

ฮ่าฮ่าฮ่า....ว่าไปนั่น....เพ้อว่ะ

"ไปพักเถอะต๊อด เดี๋ยวให้เด็ก ๆ ในไร่มาทำแทนก็ได้ มีไอ้เจ้าพร้าวเรียกแขกละ เราไปเปลี่ยนเสื้อแสงไป"

มือใหญ่ ๆ ของคุณปลัดจับหัวไอ้ต๊อดหันไปหันมา ก่อนจะบ่นพึมพัมเบา ๆ ว่าไม่มีแผล แค่แดงนิดหน่อย อาจจะโน ๆ แล้วก็ขยำขยี้หัวไอ้ต๊อดอย่างเอ็นดูแหละครับ

"อ้าวนั่นคุณหนูสายลมนี่....เฮ้......มา ๆ ๆ มาปาไอ้พร้าวหน่อยมา"

คุณปลัดตะโกนเรียกทันทีที่หันไปเห็นเจ้านายเดินมากับคุณพระพาย อ่า.....เคยกันไหมครับ ที่แบบ.....ทั้งที่รู้จักกัน อยู่บ้านหลังเดียวกัน แต่พอเจอกันข้างนอกกลับทำท่าทางเย็นชาใส่ ประหนึ่งว่าเป็นคนแปลกหน้าต่อกันน่ะ

โคตรเจ็บเลยครับ

สายตาเจ้านายที่มองมา

มันเย็นชาจังเลย

นี่เรากลายเป็นคนอ่อนไหว คิดมากแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน หากเป็นเมื่อก่อน เวลาที่ถูกเจ้านายดุ หรือทำหน้าเอือมใส่ เวลาทำอะไรสักอย่างผิดพลาดไม่ถูกใจ ไอ้ต๊อดไม่มีสลดหรอกครับ แถมบางครั้งยังยิ้มแฉ่งกลับไปให้เจ้านายหมั่นไส้ด้วย

"เอ่อ....คุณปลัดครับ ต๊อดว่าต๊อด....ไปอาบน้ำก่อนดีกว่า หนาวครับ"

เสื้อที่สวมอยู่มันบางมากครับ พอโดนลมกลางคืนตอนตัวเปียก ๆ มันก็เลยหนาว คุณปลัดแกถอดเสื้อคลุมส่งให้ ไอ้ต๊อดรับมาแล้วก็ขอบคุณแกไป

"ฝากพายด้วยนะ....เราจะพามันกลับบ้าน ต๊อด....กลับ"

"อ่า....ครับ"



บนรถนั้นเงียบเหลือเกิน ไม่มีแม้แต่เสียงเพลงจากวิทยุ

คุณลมแกขับรถเก่งขึ้นเยอะเลยนะครับ แม้จะดูเกร็ง ๆ ไปบ้างก็เถอะ

ระหว่างทางกลับบ้านมันเงียบจนต๊อดต้องหันไปมองวิวข้างทางแทน......

ซึ่งแม่งก็มืดชิบหาย ไม่เห็นอะไรสักอย่างเดียว!!!!

"ต๊อด"

"ครับ"

"ต๊อดเข้าใจแล้วใช่ไหม ว่ามันเกิดอะไรขึ้น"

"เรื่องอะไรเหรอครับ"

"ก็เรื่องที่พระพายกำลังเจอน่ะ"

".......อ่อ....ครับ"

"เรา....ยังไม่ได้ยินต๊อดขอโทษสักคำเลยนะ"

มันแปล๊บใจเลยครับ ที่สุดท้ายแล้ว ไอ้ต๊อดก็เป็นฝ่ายผิดอยู่ดี

ครับ.....ไอ้ต๊อดคนนี้ ผิดไปแล้วครับเจ้านาย

"ต๊อดขอโทษครับ ต๊อดแค่.....อยากให้เจ้านาย....รู้ความจริงเท่านั้นเอง ต๊อดก็พูดในสิ่งที่ต๊อดรู้มาน่ะครับ"

"แค่นั้นเองเหรอต๊อด....เจตนาของต๊อดน่ะ"

"ถ้านายอยากให้ต๊อดกราบขอโทษคุณเขา ก็ได้นะครับ"

"อย่ามาประชดกันนะต๊อด"

"ครับ...ต๊อดก็ผิดไปหมดแหละ ทำอะไรก็ไม่ดีสักอย่าง คราวหลังถ้าต๊อดรู้เห็นอะไรมา ต๊อดจะไม่พูดแล้วครับ ต๊อดรู้ตัวว่าตัวต๊อดเองก็เป็นได้เท่านี้แหละ ต๊อดไม่เคยคิดหวังอะไรเกินตัวเลยครับ เจ้านายคงคิดว่าต๊อดมาปั่นให้เจ้านายระแวงคุณพระพาย จะได้เลิกกัน แล้วต๊อดจะได้ครอบครองเจ้านายคนเดียวใช่ไหมครับ....ถ้าเจ้านายคิดแบบนั้น ต๊อดขอพูดเลยนะครับว่าต๊อดไม่เคยคิด ต๊อดเป็นแค่คนรับใช้นะครับ จะมีคุณพระพายหรือไม่มี....ต๊อดก็เป็นได้เท่านี้แหละ สบายใจได้เลยครับ"

"ต๊อด......"

"คุณพระพายกำลังเดือดร้อน เจ้านายน่าจะกลับไปอยู่กับเขานะครับ ไม่กลัวคุณปลัดแย่งซีนแล้วหรือไง รีบไปทำคะแนนสิครับ"

".....ก็....ไม่ไหวแล้วไม่ใช่เหรอ....หนาวจนตัวสั่นไปหมด"

"ต๊อดว่า.....ให้ต๊อด....กลับไปเป็นคนรับใช้อย่างเดียว เหมือนอย่างแต่ก่อน ดีมั้ยครับ"

ต๊อดก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ว่าทำไมถึงได้พูดออกไปแบบนั้น น้ำเสียงที่ใช้ก็ไม่ดีเอามาก ๆ ด้วย ทั้งที่เป็นแค่คนรับใช้แท้ ๆ ทำไมช่างไม่เจียมตัวเอาเสียเลยนะไอ้ต๊อดเอ๊ยยย

มันเป็นความเงียบที่โคตรอึดอัดเลยครับ....หลังจากที่พูดออกไปแล้ว เดดแอร์เกิดขึ้นอยู่ชั่วอึดใจหนึ่ง แล้วเจ้านายก็เป็นฝ่ายทำลายความเงียบนั้น

"อืม....ก็แล้วแต่ต๊อดละกัน"

ต๊อดว่าต๊อดจะไปอยู่กับคุณปลัดแหละ เดี๋ยวต้องลองถามพี่พร้าวดูว่ามีงานอะไรให้ต๊อดทำไหม

แต่มันมีสิ่งหนึ่ง ที่มันยังติดค้างอยู่ในหัวต๊อด....

สายตาของคุณพระพายในวันนั้น....

ครับ....

ต๊อดเป็นคนเห็นเหตุการณ์ที่คุณพระพายถูกไอ้โม่งเข้ามาทำร้ายถึงในบ้าน ตอนกลางวันแสก ๆ

มันเกิดขึ้นหลังจากวันที่ต๊อดฟ้องเจ้านายว่าคุณพระพายกิ๊กกับคุณปลัด เป็นช่วงที่เจ้านายตึง ๆ ใส่ต๊อดอีกครั้ง แล้วก็ออกไปไร่ทุกวัน

อยู่ ๆ คุณเขาก็โทรศัพท์เข้ามาที่บ้านครับ

"สวัสดีครับ บ้านเกียรติขจรไพศาลครับ"

"ฮัลโหล...ต๊อดเหรอครับ พี่พระพายนะ"

"อ่าครับ เจ้านายไปไร่นะครับคุณพระพาย"

"ครับ....พี่รู้แล้วครับ คือวันนี้พี่ทำขนมหลายอย่างเลย น้องต๊อดมาช่วยชิมหน่อยได้มั้ย...."

สาบานได้ว่าต๊อดไปด้วยความเกรงใจจริง ๆ นะครับ ไม่ได้เห็นแก่กินเลย

ถึงคุณเขาจะปากเสียไปนิด หยิ่งยโสไปสักหน่อย แต่ฝีมือทำอาหารของคุณพระพายมันสุดยอดจริง ๆ ทุกครั้งที่คุณเขาเอาของกินมาให้เจ้านาย ขี้ข้าอย่างต๊อดก็พลอยได้อานิสงค์ไปด้วย

โดยเฉพาะพวกของหวานน่ะครับ....อร่อยจนลืมอ้วนเลย แหะ ๆ

นั่นแหละครับ มันเกิดขึ้นตอนนั้นแหละ เกิดขึ้นอย่างเหมาะเจาะ



"เฮ้ย......แกเข้ามาได้ยังไงน่ะ"

ตึงๆๆๆ

พลั่ก

โครม!!!

เสียงต่อสู้ดังขึ้นทันที่ที่ไอ้ต๊อดไปถึง มันดังมาจากชั้นสองครับ ต๊อดได้ยินแต่เสียงโหวกเหวกของคุณพระพาย กับเสียงโครมครามของคนต่อสู้กัน ก็เลยฉวยแจกันทรงสูงที่วางอยู่ใกล้ชั้นวางของ วิ่งขึ้นไปดูคุณเขาด้วยความเป็นห่วง

ข้างบนนั้น ใครสักคนในชุดไอ้โม่งกำลังคร่อมคุณพระพายอยู่ มันคนนั้นบีบคอคุณพระพายหมายจะเอาให้ถึงตาย ไอ้ต๊อดก็เลยส่งเสียงขู่นำไปก่อนครับ

"เฮ้ยยยย!!!! ไอ้เหี้ยยยยยย หยุดนะเว้ยยยยย ว้ากกกกกกกกกกก"

ไอ้โม่งชะงักไปด้วยความตกใจ คุณพระพายแกเลยถือโอกาสจู่โจมมันที่สีข้าง ต๊อดเดาว่าก่อนหน้านั้นคุณพระพายคงทำอะไรสักอย่างกับมันแน่ ๆ เพราะต๊อดเห็นเลือดของมันไหล พื้นสีขาวนั้นทำให้เห็นคราบเลือดที่ถูกเหยียบย่ำไปมาจนเลอะเทอะ พอต๊อดวิ่งไปถึงตัวคุณพระพายได้ ไอ้โม่งมันก็รีบกระแทกไอ้ต๊อดจนหงายหลังล้มไม่เป็นท่า แจกันคุณพระพายแตกกระจาย ส่วนมันก็รีบเผ่นแน่บลงบันไดไป ไม่ได้ทำอันตรายไอ้ต๊อดเลยแม้แต่น้อย

"ต๊อด.....เป็นอะไรไหม"

"ไม่ครับ แจกันแตกหมดเลยครับ"

"ช่างมันเถอะต๊อด ต๊อดช่วยพยุงเราลงไปข้างล่างที"

"ครับ"

ตามคาดครับ ทั้งเจ้านาย....ทั้งคุณปลัด ต่างก็รีบมาถึงแทบจะพร้อมกันทันทีที่ไอ้ต๊อดและคุณพระพายโทรหา คุณพระพายพุ่งเข้าไปกอดคุณปลัดแน่นเลย จนเจ้านายต๊อดเด๋อด๋าทำอะไรไม่ถูก แต่เพียงครู่หนึ่งคุณปลัดแกก็ส่งตัวพระพายเข้าหาอ้อมแขนของเจ้านาย

"ต๊อด.....แขนเลือดไหลนี่เรา...."

"อ่าครับ สงสัยเศษแจกันบาดเอา"

ไม่ใช่เจ้านายหรอกครับที่ถามน่ะ......คุณปลัดต่างหาก แล้วแกก็ลากไอ้ต๊อดออกมาจากบ้านหลังนั้นเพื่อกลับไปทำแผลที่บ้านของเจ้านาย

ต๊อดหันกลับไปมองคนทั้งสองที่ยืนกอดกันอยู่ คุณพระพายแกก็จ้องหน้าไอ้ต๊อดอยู่ก่อนแล้วเช่นกัน แววตาของคุณเขามันแปลกไป......

ไม่ใช่โกรธเกลียด แต่เป็นหวาดกลัว ก่อนจะซุกหน้าเข้าหาเจ้านาย แล้วกอดเสียแน่น ตัวแกสั่นอย่างน่าสงสาร เหมือนลูกนกลูกกา

เสียงสะอึกสะอื้นดังขึ้นตามหลัง

ต๊อดก็ยังไม่เข้าใจ ว่าทำไมอยู่ ๆ แกถึงได้มีท่าทางหวาดกลัวมากขนาดนั้น ทั้งที่ตอนอยู่กันตามลำพัง คุณพระพายดูสงบนิ่ง คุมสติได้อย่างไม่น่าเชื่อ ทั้งที่เพิ่งเกือบจะถูกอีกฝ่ายเอาชีวิตนะนั่น.....

แล้วไหนจะคำพูดแปลก ๆ ของเจ้านายอีก หลังจากวันนั้นอีก

'ต๊อดพักนี้รู้สึกฝันหรือเห็นอะไรแปลกๆ ไปจากเดิมบ้างไหม'

'เห็นในสิ่งที่คนอื่นไม่เห็น หรือทำอะไรลงไปโดยไม่รู้ตัวน่ะ'

คือ....มันมีผีเข้ามาเกี่ยวด้วยเหรอ ต๊อดก็ไม่แน่ใจ.....

แต่ไอ้โม่งนั่นไม่ใช่ผีแน่ ๆ เพราะเลือดของมันยังเปรอะเปื้อนพื้นชั้นสองของคุณพระพายอยู่เลย.....


แต่แปลกที่ไม่มีใครพูดถึงไอ้โม่งคนนั้น!!!

To be con

หรือเจ้าต๊อดจะแอบร้าย ๆ กันนะ

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่สิบ (update 27/4/19)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 27-04-2019 14:19:23

โง่ให้สุดแล้ว​หยุดที่คำว่าเลิก

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่สิบ (update 27/4/19)
เริ่มหัวข้อโดย: tasteurr ที่ 27-04-2019 14:46:14

 :a5:
โอ๊ะ โอ.. นี่มันอะไรกัน
เดาว่าพระพายสร้างเรื่องให้สายลมเข้าใจผิดว่าน้องต๊อดเห็นภาพหลอน

 :pig4:

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่สิบ (update 27/4/19)
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 27-04-2019 15:24:48

ต๊อด ออกมาจากบ้านเจ้านายดีกว่านะ

ไปหางานทำกับพร้าวก็ได้ ให้คุณปลัดจ้าง

ดีกว่าอยู่กับเจ้านายคนนี้นะ

สงสารต๊อดจัง

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่สิบ (update 27/4/19)
เริ่มหัวข้อโดย: nevergoodbye ที่ 27-04-2019 18:10:07

จะมีอะไรหักมุมไหม   :ling1:

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่สิบ (update 27/4/19)
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 27-04-2019 18:55:05

สงสารต๊อด

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่สิบ (update 27/4/19)
เริ่มหัวข้อโดย: naruxiah ที่ 03-05-2019 06:38:08

อย่าบอกว่าพระพายโยนขี้ให้ต๊อดหาว่าต๊อดเป็นคนทำนะ

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่สิบ (update 27/4/19)
เริ่มหัวข้อโดย: ♥lvl♀‘O’Deal2♥ ที่ 03-05-2019 13:16:36

เอ๊ะ ยังไงเนี่ย !

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่สิบ (update 27/4/19)
เริ่มหัวข้อโดย: Funnycoco ที่ 03-05-2019 14:06:38

เอิ่ม ถ้าจะตอแหลกันขนาดนี้ :a5:

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่สิบ (update 27/4/19)
เริ่มหัวข้อโดย: papapoope ที่ 04-05-2019 06:51:07

น้องต๊อดโดนใส่ร้ายแน่เลย

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่สิบ (update 27/4/19)
เริ่มหัวข้อโดย: Mookkodkod ที่ 28-05-2019 23:55:10

 :angry2: คุณสายลมทำไมไม่เชื่อใจต๊อด

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่สิบ (update 27/4/19)
เริ่มหัวข้อโดย: papapoope ที่ 29-05-2019 23:44:33

คิดถึงงงงง

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่สิบ (update 27/4/19)
เริ่มหัวข้อโดย: kanj1005 ที่ 30-05-2019 14:08:27

ไม่ถามต๊อดเลยสักคำ  เชื่อคำคนอื่นเป็นตุเป็นตะ ทั้งที่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก  กินต๊อดมาตั้งนานไม่คิดบ้างเลยเหรอว่าอยู่ๆจะมาหูแว่วประสาทหลอนอะไรได้ไง    สายลม-พระพาย..ผีเน่ากับโลงผุ

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่สิบ (update 27/4/19)
เริ่มหัวข้อโดย: Warapich ที่ 31-05-2019 22:33:08

เห้ยยย สนุกมากกกกก ทำไมเราเพิ่งมาเจอนะ น้องต๊อดแต๊ดยังไงๆ นังพะพายร้ายใช่ย่อย แต่คุณสายลมนี่น่าเบิ้ดกะโหลกสุด เห็นแก่ตัวสุดๆ ปากบอกไม่รักต๊อด แต่กันซีนต๊อดสุดๆ อยากให้ต๊อดมีคนดีๆมาชอบจัง ต๊อดไม่คู่ควรกับคนโลเลและไม่เห็นค่าต๊อดที่สุด มาต่อนะคะ เราติดตามนะ ชอบมากๆ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่สิบ (update 27/4/19)
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 01-06-2019 00:16:20

ชอยคุณปลัดกับพร้าวนะ

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่สิบ (update 27/4/19)
เริ่มหัวข้อโดย: papapoope ที่ 07-07-2019 12:54:02

รออยู่นะคะ

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่สิบ (update 27/4/19)
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 07-07-2019 16:46:48

รอครับ

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่สิบเอ็ด (update 27/7/19)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 27-07-2019 11:54:07

บทที่ 11 เรื่องราวที่ซับซ้อน


[หลายวันก่อนหน้านี้]

"น้อง....น้องครับ"

เสียงเรียกผะแผ่ว...ดังแว่วมาทางหลังพุ่มไม้ เด็กชายตัวน้อยที่กำลังเล่นไล่จับตัวแมลงหยุดชะงัก และหันไปตามเสียงนั้น

"ช่วยพี่ทีครับ....น้อง"

หลังพุ่มไม้....ชายชุดดำท่าทางอิดโอยกำลังส่งยิ้มให้อย่างแห้งแล้ง....อ่อนระโหย ใบหน้าขาวซีดราวกระดาษ และที่ข้างลำตัวรวมถึงมือทั้งสองข้างนั้นชุ่มไปด้วยของเหลวสีแดง ถึงสภาพของเขาในตอนนี้จะดูแย่ แต่ก็ยังดูมีเค้าว่าเคยเป็นชายหนุ่มหน้าตาดี ค่อนไปทางน่ารัก....หากมองข้ามรอยแผลเป็นบนใบหน้าไปอีกอย่างหนึ่ง รอยบากเป็นแนวยาวตั้งแต่แก้มซ้ายไปจนถึงสันกราม

แค่ถาก

ถูกฟันก็ยังดีกว่าถูกแทง

โชคดีที่หลบทัน....ไม่อย่างนั้น

ต้องขอบคุณเจ้าเด็กคนนั้นที่โผล่เข้ามาถูกจังหวะ ตอนที่เขานั้นเพลี่ยงพล้ำเสียที

"พ่อ ๆ ๆ พ่อมานี่ พี่คนนี้เค้าเลือดออก"

บ้าจริง.....มีคนอื่นอีกงั้นเรอะ



[ต๊อดแต๊ดเล่า]

บรรยากาศในบ้านนั้นโคตรสงัด

คือต๊อดกำลังจะบอกว่าเจ้านายเอาคุณพระพายมาอยู่ด้วยน่ะครับ....

เห็นว่าเป็นห่วงกัน ไม่อยากให้คุณเขาอยู่บ้านคนเดียว อย่างน้อยอยู่บ้านนี้ก็ยังมีเจ้านาย มีพี่โชค ละก็มีต๊อด ถึงต๊อดจะอ้วนละก็เตี้ยไปหน่อยก็เหอะ หากมีคนบุกเข้ามา ต๊อดว่าต๊อดก็น่าจะพอกระโดดทับได้

วันทั้งวันเจ้านายก็เอาแต่ขลุกอยู่บนห้องนอน.....

งานการไม่ทำ

ไร่ก็ไม่เข้า

นิยายก็.....ไม่ยอมแต่ง

ภาพก็ไม่ยอมเขียน


เอาแต่ได้เสียกัน จนไอ้ต๊อดคนนี้ต้องซักผ้าปูที่นอนให้ทุกวัน!!!


หน้าที่ขี้ข้าน่ะขอรับ....เหนื่อยเหมือนกันแหละ แต่ก็ต้องทำ ก้มหน้าทนทำไป ยังไงก็ได้เงินเดือนเพิ่ม

ต๊อดเข้าใจเจ้านายนะครับ ว่าคนมันรัก มันเป็นห่วงกัน ก็ย่อมอยากจะให้คนที่ตัวเองรักอยู่ในสายตาตลอด....

อดคิดไม่ได้เลยครับว่าถ้าเป็นตัวเราไปมีเรื่องมีราวจนคนบุกมาจะฆ่าถึงบ้านแบบนี้....


คงถูกเตะออกจากบ้าน เก็บข้าวของไปอยู่ที่อื่นแน่นอนเลยครับ!!!


ป้าจิตก็บ่น เพราะต้องทำอาหารเพิ่มนอกเหนือไปจากเมนูเดิม มิหนำซ้ำยังรู้สึกเหมือนถูกติติงบ่อยขึ้น

เค็มไปบ้างล่ะ รสจัดจ้านไปบ้าง โซเดี่ยมสูงไป ไอ้นั่นเปรี้ยว ไอ้นี่หวาน....ของทอดกินแล้วเสียสุขภาพ

คุณพระพายแกก็ติแบบหน้ายิ้ม ๆ เสียงนิ่ม ๆ หวาน ๆ ตามสไตล์แกแหละครับ ไอ้น้ำเสียงไพเราะแต่ทำเอาคนฟังจุกถึงลิ้นปี่นั่นแหละ

'อีเด็กกระแดะ....ดัดจริต'

ป้าจิตแกแอบกระซิบกับไอ้ต๊อดวันละหลาย ๆ ครั้ง ต๊อดก็หัวเราะ แล้วก็กอดป้าแกแน่น ๆ ให้กำลังใจกันไป....

มีแต่ขี้ข้าด้วยกันนี่แหละ...ที่จะเข้าใจหัวอก

'ป้าเอาอาหารปลาโรยผสมๆ ลงไปสิ'

'เบาไปไอ้ต๊อด....กูอยากจะเอาหมออ้อยหงอกๆ กูนี่แหละโปรย ถ้าไม่ติดว่าคุณหนูแกกินด้วยนะมึ๊งงงงง'

ก็อยากจะทำแหละครับ แต่ติดที่เจ้านายคนเดียวเลย เพราะพวกเราต่างก็รักคุณลมกันน่ะครับ

ต๊อด.....ก็รัก....รักในฐานะเจ้านายนะครับ แหะ ๆ

ว่าแต่....วันนี้พี่โชคหายว่ะ.... แต่นั่นแหละ ช่วงนี้คนขับรถดูจะว่างงานหน่อย ๆ ไม่คุณลมแกก็คงให้ไปทำธุระในไร่แทนแกมั้ง

"น้องต๊อดครับ.....พี่อยากได้น้ำอุ่นสักแก้ว"

"อ่าครับ"

"ขอกาแฟให้ 'พี่ลม' 'เจ้านาย' ของต๊อดด้วยนะ"

อย่าห่วงต๊อดเลยครับ ต๊อดว่าแบบนี้มันโอเคที่สุดแล้ว สถานะของไอ้ต๊อดคนนี้กับคุณสายลม เป็นแค่นายจ้าง-ลูกจ้างกัน แบบนี้แหละดีที่สุดแล้ว กับทุก ๆ ฝ่ายเลย....อื่อ



หลายครั้งที่ต๊อดกับนายเดินสวนกัน

แต่เราก็ไม่ได้พูดคุยกัน

ต๊อดไม่รู้หรอกว่าเจ้านายมองต๊อดด้วยสายตาแบบไหน

เพราะต๊อดก้มมองพื้นตลอดเลย

แล้วจู่ ๆ วันนี้ แขนของต๊อดถูกคว้าเอาไว้ เจ้านายกระชากต๊อดจนตัวปลิว ต๊อดไม่กล้าแม้แต่จะส่งเสียงเลยครับ เพราะไม่อยากให้คนที่นอนพักง่อย ๆ โง่ ๆ อยู่ข้างบนจะตกใจตื่นแล้วเดินลงมาดู

อ่า.....ไอ้ต๊อดเนี่ย ไม่น่ารักเลยใช่มั้ยล่ะครับ ไปแซะคนของเจ้านายแบบนั้น

ในบ้านนี้คนที่โง่สุดก็ต๊อดนี่แหละครับ เรียนมาน้อย หัวก็ช้า ใคร ๆ ก็ว่าต๊อด....ซื่อบื้อ เจ้าโชคชัยลูกพี่โชคยังฉลาดกว่าอีกมั้งครับ

เจ้านายพาต๊อดเข้ามาในห้องนอนแขกห้องหนึ่ง ในห้องมีพลาสติคใสคลุมเฟอร์นิเจอร์ทุกชิ้น เนื่องจากมันไม่ถูกใช้มานานมากแล้ว

เจ้านายดันต๊อดจนชิดผนังแล้วก็จูบต๊อด

มือเจ้านายขยำไปทั่วตัวต๊อดเลย จูบปากต๊อดเสร็จก็งับตรงนั้นตรงนี้

ทำแบบนี้ทำไมวะ

ทำไมไม่ปล่อยต๊อดไป

ต๊อดพยายามมากแล้ว

พยายามแล้วจริง ๆ

แต่.....ครับ.....ต๊อดคนนี้ ไอ้ขี้ข้าหน้าโง่คนนี้ รักเจ้านายอย่างถอนตัวไม่ขึ้น


ครับ.....ต๊อดอยากครอบครองเจ้านาย

อยากให้เจ้านายรักต๊อด มองต๊อดคนเดียว

ต๊อดไม่โอเคเลยครับ

ไม่เคยโอเคเลยที่เห็นเจ้านายพูดว่าคุณพระพายดีอย่างนั้น น่ารักอย่างนี้

ไม่โอเคเลยที่ตัวเองเป็นได้แค่นี้


"ต๊อด....."

เจ้านายหยุดซุกไซร้ต๊อด แกดูตกใจไม่น้อยที่อยู่ ๆ ต๊อดก็ร้องไห้ออกมาแบบนี้

คงเพราะต๊อด....ไม่ค่อยได้ร้องมั้งครับ

ทนเก่งไงครับ ต๊อดก็ทนของต๊อดมา....จนมันถึงที่สุดแล้ว

งี่เง่าสินะครับ....ไอ้ต๊อดน่ะ

"ทำไมใจร้ายกับต๊อดจังเลยครับ....ไหนบอกว่าจะให้ต๊อดกลับไปเป็นคนใช้แบบเดิมไง....มาจูบต๊อดทำไม....ต๊อดไม่ชอบ...ไม่อยากทำแบบนี้แล้ว"

"ต๊อดเราขอโทษ....เราแค่คิดถึง......เราคิดถึงต๊อด"

"จะมาคิดถึงทำไมครับ หน้าก็เห็นอยู่ทุกวัน....ฮึก.....เห็นกันมาจะยี่สิบปีแล้ว...ต๊อดเบื่อ...เบื่อหน้าเจ้านายจะตายแล้ว...ฮึก"

มันแย่ครับ...แย่ที่ต้องพูดไปทั้งที่ร้องไห้

ต๊อดไม่ชอบการร้องไห้เลย

ต๊อดเคยร้องไห้หนักมากตอนแม่ตาย มันทรมานมากจริง ๆ

เจ้านายกอดต๊อดแล้วก็บอกขอโทษซ้ำ ๆ

ก่อนจะปล่อยให้ต๊อดนั่งร้องไห้โง่ ๆ อยู่ในห้องคนเดียว

แหะ ๆ.....อ่อนแอจังเลยนะไอ้ต๊อดเนี่ย



หลายวันก่อนหน้านี้

[Stranger’ s Talk]

ผมอยากได้ชีวิตของผมคืน

อยากได้ตัวตนของผมคืน

อยากได้คนที่ผมรักคืน

"ไอ้หนุ่ม....เอ็งเป็นใครกันแน่วะ"

โชคดีที่ผู้ชายคนนี้รับฟังคำขอร้องของผม ก่อนที่ผมจะสลบไปเพราะความเหนื่อย

ผมตื่นมาพร้อมความรู้สึกปวดร้าว ร่างกายท่อนบนของผมเปลือยเปล่าสัมผัสอากาศ

เด็กคนนั้นหายไปแล้ว จะมีก็แต่ผู้ชายตัวโตวัยประมาณสี่สิบเศษคนหนึ่งที่ยืนจ้องมองผมอยู่ด้วยแววตาเคลือบแคลงสงสัย

เห้อ.....พวกบ้านนอกนี่ดูออกง่ายจังเลยแฮะ จะคิดอะไร ทำอะไร ก็ปกปิดได้ไม่มิดเอาเสียเลยสิน่า

อ่า.....จริงสินะ

ผมไม่ใช่คนที่สามารถจะจองหองพองขนพอที่จะเหยียดหยามคนที่ต่ำกว่าได้อีกแล้ว

เพราะตอนนี้แม้แต่ชื่อ.....

ผมยังไม่มีเลย

"ว่ายังไง ไม่ให้พาไปโรงพยาบาล แถมยังแต่งตัวแบบนี้อีก เอ็งเป็นโจรสินะ"

อ่า.....เพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองกำลังถูกมัด และเมื่อมองไปรอบ ก็พบว่าตัวเองอยู่ในโรงเก็บของเก่าๆ สกปรก

ถ้าเป็นเมื่อก่อนล่ะก็นะ....ผมคงจะ....ช่างเถอะ

ก็ได้แค่คิดเท่านั้น

"ข้าทำแผลให้เอ็งแล้ว แต่....เอ็งควรไปให้หมอดูนะไอ้หนุ่ม"

"ลุงโทรแจ้งตำรวจหรือยัง"

"เรียกลุงเลยเหรอวะไอ้นี่....ยังไม่ได้โทร แต่กำลังจะโทร"

"อย่าเพิ่งโทร!!! นั่งลงแล้วฟังผมก่อน"

"สั่งกันเหรอวะ เอ็งนี่รั้นใช้ได้เลยรู้มั้ย จะบอกเอ็งให้นะ ที่ข้ายังไม่แจ้งตำรวจ ไม่ใช่เพราะข้าใจดี แต่เพราะข้าอยากจะถามอะไรเอ็งสักหน่อย เรื่องของเอ็งกับไอ้คุณพระพายน่ะ....เอ็งคือไอ้โม่งที่บุกเข้าไปทำร้ายเขาวันนั้นใช่ไหม"

"อ่า...มันไม่ใช่อย่างที่ลุงคิดนะ ลุงฟังผมก่อน ฟังผมให้จบ เสร็จแล้วจะแจ้งตำรวจ....ก็แล้วแต่เลย"

ผมไม่รู้ว่าจะถ่วงเวลาเขาได้มากน้อยแค่ไหน แต่อย่างน้อย ๆ ก่อนจะที่ตัวผมเองจะติดคุกหรือตายไป ผมก็อยากจะเล่าเรื่องจริงให้ใครสักคนได้รับรู้

"ใช่...ผมคือไอ้โม่งที่บุกไปบ้านไอ้พระพายเมื่อวานนี้"



[บรรยาย]

ภาพของตัวเองในอดีตฉายซ้ำขึ้นมาในห้วงความคิดอย่างแจ่มชัด ขณะที่กำลังจ้องมองกระจก

พลั่ก

หมัดของชายคนนั้นซัดมาเต็มรัก โดนเข้าอย่างจังที่ครึ่งปากครึ่งจมูก เขารู้สึกชาวาบมากกว่าเจ็บ

และสักพักก็รู้สึกเหมือนเลือดนั้นค่อย ๆ ไหลออกมา

น่ากลัว

ผู้ชายคนนั้น....เขาทั้งลุ่มหลงและหวาดกลัวในเวลาเดียวกัน

"กูบอกมึงแล้วใช่ไหมว่าอย่าไปหาเรื่องคนของกู!!!"

"ผมเปล่านะ"

"อย่ามาเถียงกู (.....) เล่าให้กูฟังหมดแล้ว ว่ามึงบุกไปหาเรื่องเขาถึงคณะ เจียมตัวหน่อยสิวะ มึงเป็นแค่คู่นอน มีหน้าที่แค่อ้าขาให้กูแล้วก็รับเงินเท่านั้น อย่าคิดจะทวงสิทธิ์โง่ ๆ ที่มึงไม่มีวันได้"

"รักมันมากเหรอ....หึ....ปากก็บอกว่าเป็นลูกผู้มีพระคุณ พี่คิดจะหาทางเย่อกับมันเพื่อหวังฮุบสมบัติของมันน่ะสิ พี่แม่งก็ไม่ได้ดีเด่กว่าผมหรอกนะ เป็นได้อย่างมากก็แค่ไอ้แมงดาไฮโซแค่นั้นแหละ....โอ้ยยยย"

"ปากดีนักนะมึง กูเตือนมึงแล้วใช่มั้ยเรื่องคำพูดมึงน่ะ"

คน ๆ นั้นซ้อมเขาไม่ยั้ง เขาไม่คิดสู้ สุดท้ายพออีกฝ่ายจะเดินจากไป เขาก็รวบรวมเรี่ยวแรงที่เหลืออยู่ พุ่งเข้าไปกอดขาอีกฝ่ายเอาไว้

มือซุกซนของเขาคว้าหมับอย่างรู้งาน เข้าที่กล่องดวงใจ คลึงจนเจ้าสิ่งนั้นค่อย ๆ แข็งพองคับเป้า

ใบหน้าฟกช้ำเงยขึ้นมองอีกฝ่ายตาแป๋ว เขาแลบลิ้นเลียริมฝีปากที่ปริแตกของตัวเอง

และแม่งโคตรจะเซ็กส์ซี่ในสายตาของอีกฝ่าย

"ผมขอโทษที่ล่วงเกินเค้า....แต่ใจคอจะซ้อมกันอย่างเดียวเหรอ ผมคิดถึงพี่นะ อยากให้พี่กระแทกแรง ๆ เพื่อลงโทษเด็กไม่ดีอย่างผม"

"กะหรี่เอ้ย"

"ครับ....แต่ก็เป็นกะหรี่ที่พี่ติดใจไม่ใช่เหรอ....ของพี่มันแข็งแล้วนะ คงเพราะตีผม...เลยมีอารมณ์ใช่มั้ยล่ะ"

"มึงนี่นะ...."

"เรียกผมว่าพระพายสิ....แล้วทำกับผมแรง ๆ ....นะครับ"

"ซี๊ดดดดด"

รอยช้ำที่รอบคอยังมีให้เห็นจาง ๆ ไอ้เวรนั่นแรงเยอะไม่ใช่น้อย เขาพยายามสนใจร่องรอยที่ถูกไอ้โม่งดำทำร้าย ทว่าใจก็เอาแต่นึกเรื่องในอดีต

พระพายรู้สึกร่างกายร้อนวูบวาบเมื่อคิดถึงบทรักดิบเถื่อนเร่าร้อน ผสมผสานความซาดิสม์ที่ชายคนนั้นมอบให้แก่เขาเป็นครั้งคราว มันอาจไม่โลดโผนจนพาลอยเท่าลีลาของสายลม และไม่หนักแน่นแต่อบอุ่นเท่าปลัดขจร แต่มันเป็นเซ็กส์ที่เจ็บ ๆ เสียว ๆ ทว่าถึงใจที่สุด เพียงแค่นึกถึงเขาก็หลั่งออกมาโดยที่ไม่ทันได้สัมผัสตัวเองเลยด้วยซ้ำไป

นั่นแหละคือแบบที่เขาชอบ

ก๊อก ๆ ๆ

"เข้ามาได้ครับ"

พระพายจัดการเสื้อคลุมอาบน้ำที่หลุดลุ่ยให้เข้าที่ เขาส่งยิ้มหวานให้สายลมที่เดินทำหน้าหงอย ๆ เข้ามาในห้อง ผู้ชายคนนี้ แตกต่างจากคน ๆ นั้น ราวกับเหรียญคนละด้าน

จะว่าไป คนที่มีบุคลิกภายนอกคล้ายคลึงกับคน ๆ นั้นมากกว่า น่าจะเป็นคุณปลัด...และแน่นอน ว่าหากเป็นแต่ก่อน เขาคงจะเลือกวิ่งตามผู้ชายอย่างปลัดขจรมากกว่าคนนุ่มนิ่มอย่างสายลม

แต่นั่นมันก่อนที่เขาจะรู้ว่าสายลมคือนักเขียนนิยายคนโปรดของเขา คนที่เขาเคยจ่ายเงินจำนวนมากไปในงานสัปดาห์หนังสือ หอบนิยายรักเป็นกระบุงโกยมาเก็บจนเต็มชั้น

พระพายเลือกแล้ว ว่าสายลมคือคนที่เขาจะรักเป็นคนต่อไป

ภายใต้ความสุภาพนุ่มนิ่ม กลับแฝงไปด้วยความประหลาดที่คาดไม่ถึง จะว่าไปสายลมก็คล้ายผู้ชายคนนั้นไม่น้อย....โดยเฉพาะเซ็กส์ คนนุ่มนิ่มอย่างสายลมทั้งจิกหัว ฟาดก้น กระแทกกระทั้นได้อย่างเผ็ดร้อน....

เผ็ดแบบไม่อันตราย อย่างน้อยก็ไม่มีต่อย หรือรัดคอ

แถมบทจะอ่อนโยน ฟีลแฟน ก็พาเอาเรือนกายของเขาสยิวซาบซ่าน จนต้องกัดปาก จิกผ้าปูที่นอน

อา....นี่สิผู้ชายของพระพาย คนที่เขาตามหามาตลอดชีวิต

ของเขา

ของเขาแค่คนเดียว

To be con


ตัวละครใหม่ กับมู้ดแอนด์โทนของเรื่องที่เปลี่ยนไป

อะไรนะ....เรื่องนี้เป็นนิยายฮา ๆ งั้นเหรอ.....ก็คงงั้นมั้ง

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่สิบเอ็ด (update 27/7/19)
เริ่มหัวข้อโดย: AkuaPink ที่ 27-07-2019 17:51:59

 :pig4:
 :L2: :3123: :L1:

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่สิบเอ็ด (update 27/7/19)
เริ่มหัวข้อโดย: ♥lvl♀‘O’Deal2♥ ที่ 27-07-2019 18:01:26

มะมาแล้ว วว ว ว

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่สิบเอ็ด (update 27/7/19)
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 27-07-2019 18:24:33

พะพายจองตัวสายลมซะแล้ว ต๊อดแต๊ดต้องอดทนนะลูก

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่สิบเอ็ด (update 27/7/19)
เริ่มหัวข้อโดย: papapoope ที่ 27-07-2019 22:49:04

คนแต่งมาแล้วววเย่ๆๆ
สงสารน้องต๊อดจังเลยค่ะ  :mew6:

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่สิบเอ็ด (update 27/7/19)
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 28-07-2019 08:48:08

น้องต๊อดน่าสงสารอ่ะ อิคุณลมนิน่าตบให้หน้าสั่นไปเลยนะ หมั่นไส้มาก ๆ

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่สิบเอ็ด (update 27/7/19)
เริ่มหัวข้อโดย: ป่ามป๊ามป่ามปาม ที่ 28-07-2019 09:52:51

ตัวละครใหม่มา พระพายก็กลับไปหาหลัวสิ ชิๆๆ เอ แต่คู่กับสายลมก็ดีแล้ว เพราะงั้นน้องต๊อดหนีไปลูก!!!
รอตอนต่อไปจ้าๆๆๆ

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่สิบเอ็ด (update 27/7/19)
เริ่มหัวข้อโดย: lovenine ที่ 28-07-2019 13:28:27

รอจ้า สนุกมาก^^

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่สิบเอ็ด (update 27/7/19)
เริ่มหัวข้อโดย: Funnycoco ที่ 28-07-2019 16:53:28

รอเรื่องนี้ อยากรู้ว่าต็อดจะเป็นยังไงต่อไป

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่สิบเอ็ด (update 27/7/19)
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 29-07-2019 13:36:40

สงสารรรรร

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่สิบเอ็ด (update 27/7/19)
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 29-07-2019 20:38:57

สงสารน้องคุณลมใจร้าย น้องไปทำงานกับคุณปลัดเถอะ รออ่านต่อค้าบ

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่สิบเอ็ด (update 27/7/19)
เริ่มหัวข้อโดย: anythinginitt ที่ 29-07-2019 22:50:04

เดาไม่ถูกเลย

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่สิบเอ็ด (update 27/7/19)
เริ่มหัวข้อโดย: Anyann ที่ 02-08-2019 20:28:16

พระพายกลับไปหาผัวซาดิสม์ของตัวเองเถอะ คืนสายลมให้ต๊อดแต๊ดได้แล้ว  :ling1:

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่สิบเอ็ด (update 27/7/19)
เริ่มหัวข้อโดย: papapoope ที่ 23-09-2019 00:34:33

คิดถึงนะคะ  :hao5:

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่สิบเอ็ด (update 27/7/19)
เริ่มหัวข้อโดย: LifePo-YuGu ที่ 09-10-2019 10:44:02

ต๊อดแต็ดหนีไปลูกกกกกกกก หนีไปจากคนใจร้ายยยยยย  :sad4:
งื้ออออ สงสารน้อง  :hao5:

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่สิบเอ็ด (update 27/7/19)
เริ่มหัวข้อโดย: babywhite ที่ 12-10-2019 00:55:18

ยังรออยู่นะคะ ไม่อยากให้ทิ้ง นิยายสนุกมากค่ะ เป็นกำลังใจให้ไรท์สู้ๆค่ะ รีบกลับมาน้า ทุกคนรออยู่น้า ,ต๊อดแต๊ดไฟท์โตะอย่าไปสนคนใจรว้าย

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่สิบเอ็ด (update 27/7/19)
เริ่มหัวข้อโดย: gungchan ที่ 19-10-2019 00:17:37

ชอบสำนวนการใช้ภาษาของผู้แต่งมากๆ เลยค่ะ o13

ตัวละครเริ่มมีเงื่อนงำมากขึ้น เง้ออออ
ส่งกำลังใจให้น้องต๊อดแต๊ด....ถ้ารักแล้วมันปวดใจ ไร้สุข ถอยออกมารักแบบห่างๆ หาสภาพแวดล้อมใหม่ๆ ก็ดีเนอะ
ไปขอทำงานกับคุณปลัดขจร ไปอยู่ใกล้ๆ พี่พร้าว พักฝิ้นจิตใจเสียหน่อย ฮึดๆๆ แต่ก็ยากนะ เพราะจะไปดื้อๆ เขาก็จะหาว่าลืมบุญคุณกันอีกอ่ะเนอะ
นั้นต๊อดต้องใจแข็งหน่อยอ่ะ ยื่นคำขาดเลย ว่าขออยู่เพียงสถานะเจ้านายลูกน้อง แบบไม่มีเรืองบนเตียง เพราะคุณสายลมก็เคยพูดเองนี่ว่า ถ้าต๊อดไม่สบายใจ ไม่สะดวกใจที่จะทำ ต๊อดมีสิทธิ์ที่จะปฎิเสธได้ ใจแข็งไว้นะต๊อด เราต้องรู้จักรักตัวเองให้เป็นนะ เราถึงจะรักคนอื่นได้  :กอด1:

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - ตอนคั่นเบาๆ (update 16/11/19)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 16-11-2019 13:15:52

Special Part ความ SEXY ของฝ่ายรับ


สายลมเป็นเกย์รุก

และสเป็คของเขาคือรับก้นแน่นตูดใหญ่ ๆ มีเนื้อแก้มก้นเยอะ ๆ

เวลาดูหนังอย่างว่า เขาชอบที่สุดเวลาที่กล้องซูมไปที่ก้นของฝ่ายรับที่กำลังสั่นไหวขณะที่กำลังขย่มเจ้าโลกขนาดมหึมา

ก้นเด้ง ๆ ที่ฟาดมือลงไปก็ส่งเสียงสะท้อนกลับมาดังฟังชัด....เพี๊ยะ....พร้อมกับรอยแดงเป็นรูปฝ่ามือ

เอาเป็นว่าเด็ด....

"เจ้านายครับ เรียงแบบนี้โอเคมั้ยครับ"

"อืม.......ก็เกือบดีนะต๊อด แต่เห็นหนังสือเล่มนั้นมั้ย มันสูงโดดกว่าเล่มอื่นอ่ะ ต๊อดเอาไปไว้ซ้ายสุดเลย....อย่าชุ่ยสิเราน่ะ"

สายลมมองแก้มก้นกลม ๆ ของไอ้ต๊อดที่อยู่ใต้กางเกงขาสั้นสีครีม ผ้าพลิ้วทิ้งตัวแนบไปกับก้นทรงสวยเด้งดึ๋ง ไอ้ต๊อดผู้แสนซื่อที่กำลังหันหลังให้เขา จัดเรียงหนังสือขึ้นบนชั้นวาง หลังจากที่เช็ดทำความสะอาดทีละเล่ม....ร่วมหมื่นเล่ม มาตั้งแต่เช้า

หมั่บ!!!!

"แย้กกกกก เจ้านายเล่นไรครับเนี่ย"

"หมั่นเขี้ยวก้นต๊อดว่ะ"

"วู้.....เจ็บนะครับ บีบแรงงี้ ตูดต๊อดเขียวแน่เลย"

"รีบเรียงเข้า เหลืออีกแค่ชั้นเดียว เดี๋ยวจะได้ไปช่วยกันเคลียร์ห้องเก็บของหน่อย"

"ครับผม"

อย่างไอ้ต๊อดเนี่ย นอกจากก้นเด้ง ๆ แล้วนั้น อย่างอื่นก็ยังห่างจากคำว่าสเป็คของสายลม ผู้เป็นเจ้านายอยู่ไกลโขนัก

ตาของมันตี่เป็นขีด ชอบทำหน้าง่วงเหมือนคนขี้เกียจตลอดเวลา (ซึ่งอันที่จริงมันก็มีความขี้เกียจอยู่บ้างในบางครา) ตัวหนา เอวตัน เตี้ย ล่ำ สั้น

กระปุ๊กกระปิ๊ก....

ถ้าจะจำกัดความรูปร่างของมันน่ะนะ

เขาน่ะ ชอบคนที่ตัวสูงหน่อย พวกนักกล้ามหน้าอกบึบบับก็ดูน่ากลัวไป เอาแค่หุ่นลีน ๆ เอวคอด มีกล้ามอกลูกเล็ก ๆ พอให้ได้ฟัดเล่น หัวนม sexy น่าขบ และที่สำคัญสะโพกต้องผาย แก้มก้นต้องใหญ่

ชอบคนตาโตคม แบบที่มองแล้วตกอยู่ในภวังค์ โดนดึงดูดให้ละสายตาไปไม่ได้ ใบหน้าที่ไม่ต้องสวยแบบผู้หญิง แต่ขอแบบงามงดหมดจรด...ซึ่งหน้าบ้าน ๆ แบบไอ้ต๊อด ก็ช่างดูห่างไกลเป็นทวีคูณ

แต่อย่างว่าแหละ

บ้านนอกแบบนี้ จะไปหาไอ้คนรูปร่างหน้าตาอย่างที่พรรณนามาได้จากที่ไหนกัน....



"เจ้านายครับ ไอ้ตุ๊กตาไม้นี่ ต๊อดเห็นมันอยู่ในนี้มาตั้งแต่ต๊อดสิบขวบแล้วนะครับ ตามันก็แตกไปข้างนึง ทิ้งมั้ยครับ"

"เช็ดฝุ่นออกสักหน่อยก็น่าจะเอาไปขายใน Shopee ได้"

"ครับ"

ในห้องเก็บของแคบ ๆ เต็มไปด้วยฝุ่น อากาศร้อนอบอ้าวขนาดพัดลมตัวโตก็เอาไม่อยู่ ห้องนี้ไม่มีแอร์ เพราะนาน ๆ ถึงจะมีคนเข้ามาอยู่ในนี้เป็นเวลานาน ๆ สักครั้งหนึ่ง ส่วนใหญ่พี่โชค ไอ้ต๊อดแต๊ด หรือป้าจิตจะแค่เปิดประตู...โยนของที่ไม่จำเป็นเข้าไปเก็บเอาไว้...แล้วปิดประตู เป็นอันจบ

ไอ้ต๊อดที่สวมแค่กางเกงขาสั้น กับเสื้อกล้ามสีขาวชุ่มเหงื่อ ต่อให้ไม่ใช่สเป็ค แต่ก็ทำเอาสายลมของขึ้นได้เหมือนกัน

"ต๊อด....."

"เจ้านาย...อย่ากอดครับ เหงื่อต๊อดเยอะ"

"แต่ต๊อด.....เรามีอารมณ์เพราะต๊อดแต่งตัววาบหวิวนะ"

"เสื้อกล้ามย้วยๆ เนี่ยนะครับ งงเลย ต๊อดนี่งงเลยครับ"

"ทำกันในนี้ก็ตื่นเต้นดีนะ"

"ไม่ครับ ไม่เอา ฝุ่นเยอะด้วย คืนนี้ดีกว่าครับเจ้านาย พลีสสสส"

"ห้าร้อย ค่าขนม เดี๋ยวซื้อช๊อคโกแลตให้ด้วยกล่องนึง....แล้วจะไม่ห้ามกินโค้กด้วย....สามวัน"

"โห...ต๊อดนี่ยอมเลยครับ"

"หึ"

ต่อให้ไม่ใช่สเป็ค แต่อย่างไอ้ต๊อดนี่ก็ควรจัดอยู่ในหมวด Sexy แม้จะอยู่ลำดับปลาย ๆ ก็เถอะ

"เราว่าต๊อดหันหลังดีกว่า อยากเห็นก้นต๊อดสั่นบนตัวเรา....ซี๊ดดดด"

"อื่ออออออ.......เสียวครับ ต๊อดเสียวจังเจ้านาย"

"ขย่มแรงอีกสิต๊อด....อืมมมมม....อ่าห์........"

ไอ้ต๊อดในสภาพกึ่งเปลือย กำลังขย่มอยู่บนตัวเขา ตาของสายลมโฟกัสไปที่เนื้อก้นทรงลูกพีชอย่างไม่วางตา อยากเป็นฝ่ายกระแทกเอง อยากเห็นมันสั่นมากกว่านี้อีก

เขาจับมันเล่นอีกสารพัดท่า ก่อนจะปลดปล่อยน้ำรักใส่มันจนชุ่มช่ำช่องทางสวาท

"สนุกดีนะ....ต๊อดว่าไหม"

"เหนื่อยครับ ไม่ไหว.....ขอต๊อดนอนสักหงีบได้หรือไม่"

"ทำงานต่อต๊อด!!! เสร็จแล้วก็ไปอาบน้ำค่อยไปนอน วันนี้อนุญาตให้นอนกลางวันได้"

"แต่น้ำเจ้านายมันหนึบหนับก้นมากเลยครับ"

"วันหลังเราจะให้ต๊อดกินให้เกลี้ยง"

"เหงอะ!!!"



ไอ้ต๊อดในชุดผ้าสเปนเด็กซ์รัดรูปแบบนี้มันก็เร้าใจไปอีกแบบ

ใช่.....ชุดนี้เขาสั่งซื้อมาจากอินเตอร์เน็ต เพื่อกิจกรรมหรรษาในยามวิกาลโดยเฉพาะ ชุดรัดรูปจนเห็นนมเป็นก้อน หัวนมชูชัน ราดออย (ที่ใช้สำหรับถ่ายทำหนังเอวี) ให้ชุ่มฉ่ำจนเห็นผิวเนื้อขาว ๆ ด้านใน

หน้าไอ้ต๊อดตอนนี้โคตรตลก เหมือนหมาร้องไห้ เขาล่ะเอ็นดูมันจริงๆ

อืม............ก็ยังยืนยันนะว่าไอ้ต๊อดน่ะ ยังห่างจากคำว่าสเป็คของเขาอยู่ไกลโขนัก

แต่ก็แก้ขัดได้อยู่

"ต๊อดอย่ามัวกระมิดกระเมี้ยน"

"อายครับ ชุดมันปิดทั้งตัวแต่โคตรโป๊อ่ะ"

"พูดว่าโคตรไม่ได้ ห้ามพูดคำหยาบสิต๊อดแต๊ด"

"อ่า"

ร่างของไอ้ต๊อดถูกกระชากลงมาบนเตียงนอนนุ่ม แล้วสิ่งที่ออกมาจากปากของมัน ก็คือคำอธิบายถึงความกระมิดกระเมี้ยนเหนียมอายเมื่อครู่

"เจ้านายครับ.....ผ้าปูที่นอนเลอะแล้วอ่ะ ต้องซักยากแน่ๆ เลย"

ไม่ได้อาย....แต่ขี้เกียจซักผ้านั่นเอง

"หึ......มันก็งานของต๊อดนี่....เดี๋ยวเราเพิ่มค่าแรงให้ เอาไว้กินขนม....ดีไหม"

"เจ้านายเอาของกินล่อต๊อดตลอดเลย"

"แล้วได้ผลมั้ยล่ะ"

"ครับ....ต๊อดยอมทุกอย่างเลย"

"งั้นตอนนี้เราล่อต๊อดเลยนะ"

"อย่าพูดคำหยาบสิครับ....ล่อเป็นคำหยาบนะเจ้านาย"

"ยอกย้อนเหรอเราน่ะ"

แล้วเขาก็จูบมัน....กลิ่นยาสีฟันคอนเกตสูตรดั้งเดิมจากปากของมันช่างไม่สุนทรีเอาเสียเลย

ไม่โรแมนติคเร่าร้อนน่ะ....ติดไปทางบ้าน ๆ เด๋อ ๆ

ก็.....แก้ขัดน่ะนะ เอาอะไรมากเล่า ขอแค่สะอาดก็พอแล้ว

"เราจูบเป็นไงบ้างต๊อด ตาเยิ้มเลยไอ้ตูด...หืม"

"เจ้านายต๊อดเวรี่กู๊ดครับ"

"ขึ้นมาบนตัวเราสิ....อยากฟาดก้นต๊อดจะแย่แล้ว"

"ครับ"

ชุดรัดรูปถูกดึงทึ้งจนขาด รอยจ้ำแดงอันแสนลามกถูกสร้างเอาไว้จนทั่ว แผ่นอก ลำคอ เม็ดเหงื่อผุดพรายผสมกับออยทาตัวทำให้ผิวดูมันวาวกว่าปกติ

บนเตียงนอน....ผู้ชายสองคน อีกคนหนึ่งตัวเตี้ยหุ่นหมี อีกคนสูงใหญ่ผิวขาวหน้าตาลูกครึ่ง นอนหงายหอบหายใจถี่กระชั้นด้วยความเหนื่อยล้า หน้าอกของทั้งคู่กระเพื่อมเป็นจังหวะแทบจะพร้อมเพียงกัน

สามยก.....สมควรเหนื่อย

"เหนื่อยครับ....ง่วงด้วย"

"อาบน้ำก่อนสิต๊อด เปลี่ยนผ้าปูด้วย นอนเข้าไปได้ยังไง เหนอะตัวจะตาย"

"ไม่เข้มงวดสักวันไม่ได้เหรอครับ....พี่ลม"

"บอกว่าห้ามเรียกแบบนี้ไง....เราเป็นเจ้านายต๊อดนะ เผื่อต๊อดลืม"

"ครับ....ต๊อดคงลืมจริง ๆ แหละ พอเพลียแล้วมันเบลอ ๆ น่ะครับ"

"เอาเถอะ นอนพักก่อนก็ได้.....เดี๋ยวเราปลุกไปอาบน้ำละกัน"

"เจ้านายครับ....ต๊อดขออย่างอื่นที่ไม่ใช่ขนมแล้วได้มั้ยครับ"

"อยากได้อะไรล่ะต๊อด"

"........."

"........."

"เจ้านาย.....กอดต๊อดได้มั้ยครับ.....นะครับ"

"อืม......"

"ไม่ได้สินะ งั้นเอาขนมเหมือนเดิมก็ได้"

"เราให้ต๊อดทั้งสองอย่างนั่นแหละ เด็กซื่อบื้อเอ้ย"

ร่างอวบของไอ้ต๊อดถูกดึงมากอดเอาไว้แนบชิด ทว่าความลื่นของออยทาตัวนั้น......

สายลมพยายามข่มใจไม่ให้มียกที่สี่

ท่องไว้....ไอ้ต๊อดไม่ใช่สเป็ค


[จบตอนคั่น]

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - ตอนคั่นเบาๆ (update 16/11/19)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 16-11-2019 14:11:37

อยากให้ต๊อดหายไป​ อยากเห็นคนกระวนกระวาย​

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - ตอนคั่นเบาๆ (update 16/11/19)
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 16-11-2019 14:35:24

+1
^
^
^

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - ตอนคั่นเบาๆ (update 16/11/19)
เริ่มหัวข้อโดย: babywhite ที่ 16-11-2019 23:15:20

ขอบคุณมากๆเลย ดีใจที่กลับมานะคะ

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - ตอนคั่นเบาๆ (update 16/11/19)
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 17-11-2019 16:08:11

ขนาดต๊อดไม่ใช่สเป็ค ยังเป็นขนาดนี้ หึ!! หมั่นไส้คุณลม อยากหยิกให้เนื้อเขียวเชียว  :a14: :a14: :a14:

ดีใจที่กลับมาเขียนต่อนะคะ  :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - ตอนคั่นเบาๆ (update 16/11/19)
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 17-11-2019 17:29:40

ต๊อดมีค่าแค่ แก้ขัด เป็นห่วงน้อง

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - ตอนคั่นเบาๆ (update 16/11/19)
เริ่มหัวข้อโดย: ♥lvl♀‘O’Deal2♥ ที่ 14-03-2020 00:02:00

มารอ

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - ตอนคั่นเบาๆ (update 16/11/19)
เริ่มหัวข้อโดย: AkuaPink ที่ 18-05-2020 07:31:01

 :3123:
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - ตอนคั่นเบาๆ
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 17-08-2020 12:19:16

เรื่องนี้ลงในรีดอะไรท์ด้วยนะคะ ไปตำได้ พยายามรีไรท์ตอนต่อตอนอยู่ ทั้งในนี้และที่โน่น แต่ยังไม่เป็นปัจจุบันเลย
งานเยอะมากๆจ้า

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - ตอนคั่นเบาๆ
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 19-08-2020 11:22:46

 :fire:

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - ตอนคั่นเบาๆ
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 23-08-2020 09:20:12

ติดตามจ้าๆ

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่ 12 [01.09.2020]
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 01-09-2020 23:11:36

บทที่ 12 โฉมหน้าที่แท้


[บรรยาย]

ดูเหมือนว่าเรื่องของไอ้โม่งที่เข้าไปทำร้ายพระพายถึงในบ้านนั้น จะมีเพียงไอ้ต๊อดคนเดียวที่เป็นฝ่ายเล่าให้ทั้งเจ้านายและคุณปลัดฟัง เพราะพระพายก็เอาแต่จิตตก หวาดกลัวลนลาน จนไม่ยอมปริปากพูดอะไรออกมาเลย...

แถมยังทำท่าทางเหมือนกับว่า...หวาดกลัวไอ้ต๊อดเสียเหลือเกิน โดยเฉพาะต่อหน้าคนเยอะ ๆ

คนนอกอย่างปลัด...ก็ทำได้เพียงรับฟังทุกฝ่ายอย่างเป็นกลาง แล้วให้เป็นเรื่องของเจ้าหน้าที่ตำรวจไป

ส่วนคนในอย่างสายลมนั้น เขากลับมีความรู้สึก....ลังเล

หากพระพายแสดงออกมาตรงๆ ชัดเจนไปเลยว่ากลัวไอ้ต๊อด หรือกล่าวหาออกมาโต้ง ๆ ว่าไอ้ต๊อดคือคนร้าย เขาคงจะไม่ปักใจเชื่อ แต่เพราะอีกฝ่าย 'แสร้งทำเป็นว่าไม่กลัว' หรือ 'ข่มความกลัว' ยามที่ไอ้ต๊อดเข้ามาใกล้ๆ ก็ทำท่าสะดุ้งผวา ก่อนจะรีบแก้ตัวว่าไม่มีอะไร แล้วก็ยิ้มแย้มเป็นปกติ ทั้งที่แววตานั้นกำลังหวาดหวั่น นั่นแหละ ที่ทำให้สายลมอดคิดไม่ได้ ว่าไอ้ต๊อดนั้นก็อาจจะ....

ก็แค่ความเป็นไปได้น่ะ!

แต่คนที่เชื่อไอ้ต๊อดอย่างหมดใจ กลับเป็นนายโชค กับป้าจิต คนที่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่ไอ้ต๊อดยังเป็นเด็กน้อย ป้าจิตที่ไม่ชอบพระพายเป็นทุนเดิม ถึงกับพูดขึ้นว่า....'ก็เพราะนิสัยแบบนี้ ปากแบบนี้ กูไม่แปลกใจหรอกวะ ที่แฟนเก่าจะตามมาราวีมันน่ะ'

ส่วนนายโชคนั้น...ก็ดูเหมือนจะมีอะไรอยู่ในใจ สีหน้าเป็นกังวลอยู่ตลอดเวลา แต่ไม่มีใครสังเกตเห็น เนื่องจากชายหนุ่มนั้นก็เป็นเพียงแค่คนงานคนหนึ่งเหมือนกับไอ้ต๊อด ไม่ได้มีความสลักสำคัญอะไร



[หลายวันก่อนหน้านี้]

เรื่องที่เขาได้ฟังมาจากไอ้โม่งนั้น เป็นเรื่องที่ยากจะทำใจให้เชื่อ และนั่นก็เป็นสาเหตุที่ชายหนุ่มยังลังเลที่จะไปแจ้งความ และยังเก็บตัวเจ้าคนร้ายที่บาดเจ็บเอาไว้ในห้องนอนของเขากับลูกคอยทำแผล ป้อนข้าว ป้อนน้ำ ไล่เจ้าโชคชัยให้ไปกับนอนกับไอ้ต๊อดเป็นการชั่วคราว

น่าเห็นใจเด็กคนนี้อยู่ไม่น้อย

ใบหน้านั้นถูกทำให้เสียโฉม นิ้วมือทุกนิ้วนั้นถูกทำลายรอยนิ้วมือ เป็นแผลเป็นแสนน่าเกลียด

"กินข้าวซะ...แล้วถ้าอยากเข้าห้องน้ำก็บอก ข้าจะพาไป แต่อย่าคิดหนีเชียว ที่นี่น่ะปลอดภัยที่สุดแล้ว และถ้าเอ็งไม่ดื้อ เชื่อฟังข้า ข้าจะพาเอ็งไปหาคุณปลัด เล่าเรื่องทุกอย่างให้แกฟัง แบบที่เล่าให้ข้าฟัง เขาจะช่วยเอ็ง แล้วเราจะกระชากหน้ากากคนร้ายด้วยกัน...โอเคไหม"

"ผมอยากฆ่ามัน...."

"ข้ารู้ว่าเอ็งแค้น แต่เอ็งอยากได้ชีวิตของเอ็งกลับคืนมาไม่ใช่เหรอ....พระพาย"

เด็กหนุ่มร้องไห้สะอึกสะอื้น เมื่อได้ยินคนอื่นเรียกชื่อนี้ขึ้นมาอีกครั้ง เขานึกถึงตัวเองในอดีตที่เป็นถึงทายาทเศรษฐี เป็นลูกชายคนเดียวของตระกูล ที่มีทรัพย์สมบัติมากมายที่พ่อแม่ทิ้งเอาไว้ให้ ก่อนที่พวกท่านทั้งสองจะจากไปด้วยอุบัติเหตุ มีคนรักเป็นชายหนุ่มเพศเดียวกันกับเขา....นามว่าบดินทร์ธร หรือ พี่ดิน ที่พ่อกับแม่ของเขานั้นรับเข้ามาเป็นลูกบุญธรรม ส่งเสียเลี้ยงดูเป็นอย่างดีเหมือนเป็นลูกแท้ ๆ ของพวกท่าน และเข้ามาอยู่ในครอบครัวในฐานะพี่ชายคนโต ก่อนที่พวกท่านจะให้กำเนิดเขา ซึ่งเป็นทายาทแท้ ๆ ทางสายเลือด

ทว่าเขากับพี่ชายนั้นกลับลักลอบได้เสียกัน และแอบคบหากันประหนึ่งคนรัก

หลังจากสูญเสียพ่อกับแม่ พี่ดินที่เป็นทั้งพี่ชายและสามี ก็เป็นเพียงที่ยึดเหนี่ยวเดียวของเขา

ด้วยความที่ไว้ใจ ไม่คิดว่าตัวเองจะถูกคนรักหักหลัง ทรัพย์สมบัติของเขานั้นก็ค่อย ๆ ถูกถ่ายโอนไปเป็นของพี่ชายจนหมด ผู้ชายที่เขารักนั้น....ดูแลและทะนุถนอมเขามาตลอดอย่างเสมอต้นเสมอปลายไม่มีเปลี่ยน ไม่ว่าจะเป็นตอนที่พ่อแม่ยังอยู่ หรือพวกท่านจากไป คน ๆ นี้ก็ดีต่อเขา แม้แต่วันที่สมบัติชิ้นสุดท้ายถูกถ่ายโอนไป นั่นก็คือบ้านพักตากอากาศหลังนี้....หลังที่ไอ้พระพายตัวปลอมที่สวมรอยเป็นเขานั้น หนีเข้ามาอาศัยกบดาน ชุบตัว สร้างชีวิตใหม่อย่างหน้าด้าน ๆ ทั้งที่มันทำลายชีวิตคนไปถึงสองคน

ถึงแม้เขาจะเหลือแต่ตัวเปล่า ๆ แต่พี่ดินก็ยังดีต่อเขา ดูแลเขาในฐานะเมียคนหนึ่ง จนกระทั่งวันที่ไอ้สารเลวนั่นโผล่เข้ามา ทำลายทุกอย่าง สมบัติของเขาถูกผลาญไปจนหมดสิ้น นั่นยังไม่เจ็บปวดเท่ากับการที่มันพรากคนสำคัญคนสุดท้ายที่เขามีไปจากเขา

เขายังจำสีหน้าโรคจิตในวันนั้นของมันได้ดี ตอนที่มันกรีดใบหน้าของเขาจนเป็นแผล ทรมานเขา เฉือนเนื้อตรงปลายนิ้วของเขาออกไปทีละนิ้ว

"พี่ดินต้องเป็นของผมคนเดียวเท่านั้น....ไหนพี่บอกว่ามันเป็นแค่แหล่งสูบเงินของพี่ไง ทำไมพี่ถึงต้องเข้ามาขวางด้วย....ดูสิ....ต้องมาตายเลยเห็นไหม....แทนที่พี่จะดูมันตายไปต่อหน้าต่อตาเสียก่อนน่ะ....อิอิอิอิอิอิอิ"

เขาจะต้อง

กระชากหน้ากากของมัน....ดึงมันลงมาจากวิมานให้จงได้

คอยดูเถอะ....ไอ้ตัวปลอม



[กลับมาที่ปัจจุบัน]

[ไอ้ต๊อดเล่า]

ต๊อดตัดสินใจแล้วครับ....ว่าจะหนีไปตายเอาดาบหน้า ดีกว่าทนอยู่ให้คุณเขาตราหน้า....ว่าเป็นไอ้บ้า ไอ้โรคจิต

คงเพราะต๊อดน่ะ....ทนหลอกตัวเองว่าไม่เจ็บปวดต่อไปไม่ได้อีกแล้ว

การที่ถูกคนที่เรารักและเทิดทูน....มองเราด้วยสายตาหวาดระแวง มันเป็นอะไรที่โคตรเจ็บปวด

ยิ่งคุณลมพูดออกมา....ว่าไม่เอาต๊อดแล้ว แถมยังกางแขนปกป้องคุณพระพายออกขนาดนั้น ต๊อดก็คงไม่มีอะไรจะพูดอีกต่อไป

เรื่องของไอ้โม่งที่ทำร้ายคุณพระพายน่ะ......ต๊อดไม่รู้เรื่องจริง ๆ เลยนะครับ ต๊อดก็ไม่เข้าใจว่าทำไมทุกอย่างมันถึงได้ออกมาเป็นแบบนี้

จำได้เดินเล่นในสวนอยู่ดีดี ต๊อดก็ถูกใครสักคนตีจนวูบไป พอต๊อดได้สติตื่นขึ้นมาก็เจอคุณพระพายถูกตีหัวจนเลือดอาบ และพบว่าเราสองคนนั้นมานอนสลบกันอยู่ตรงลานหน้าลำธาร ตรงน้ำตกที่เราเคยมาปิคนิคกันเมื่อคราวก่อนนั่นแหละครับ ต๊อดพยายามปลุกแก....แต่แกก็ไม่ตื่น ไอ้ครั้นจะแบกแก...ไอ้เราก็ไม่ไหว ก็เลยไลน์บอกเจ้านายไป แล้วนั่งรออยู่อย่างนั้น คอยมองไปรอบ ๆ อย่างหวาดระหว่าง ว่าไอ้โม่งดำนั้นจะโผล่ออกมาเมื่อไหร่

จะให้หนีแล้วทิ้งคุณเขาเอาไว้แบบนั้น ต๊อดก็ทำไม่ลง ถึงแม้ว่าต๊อดน่ะ....จะไม่ชอบคุณพระพายเอามาก ๆ เลยก็ตาม

สักพักคุณลม พี่โชค คุณปลัด ก็พากันวิ่งเข้ามา แล้วพอคุณพระพายฟื้น แกก็ทำท่าว่ากลัวต๊อด

สุดท้ายต๊อดนั้นกลายเป็นผู้ต้องสงสัยไปเสียอย่างนั้น เพราะมีคนใช้โทรศัพท์ของต๊อด ส่งข้อความนัดคุณพระพายออกมาเจอ แถมยังขู่จะแฉภาพลับของคุณพระพายอีก

ถึงคุณพระพายจะไม่ได้โทษต๊อดออกมาตรง ๆ แต่ภาษากายที่คุณเขาแสดงออกมา ก็ทำเอาคุณสายลมนั้นพูดออกมาอย่างใจร้าย ใส่หน้าของต๊อด.....แม้ว่าจะไม่ได้พูดกับต๊อดโดยตรงก็เถอะ

"ขจร....ฝากนายจัดการด้วยก็แล้วกัน เราไม่เอาเด็กคนนี้แล้ว....ถ้าผิดก็ว่าไปตามผิดเลย"

คำว่า...ไม่เอาแล้ว....แรงอยู่นะครับ หน้าต๊อดนี่สั่นเหมือนโดนตบเลย จุกจนร้องไม่ออก ได้แต่ยืนสตั๊นท์ มองดูเจ้านายประคองคุณพระพายเดินจากไป

นั่นแหละ....วันนี้ต๊อดก็เลยตัดสินใจที่จะเก็บข้าวเก็บของใส่เป้....หนีไปตายเอาดาบหน้าดีกว่า

กลัวแหละครับ....ขืนอยู่ต่อไป ไม่รู้ว่าสักวันหนึ่ง ต๊อดจะถูกใส่ร้ายว่าเป็นฆาตกรฆ่าคนไหม

ทำไมต้องมาเกิดเรื่องแบบนี้กับต๊อดด้วยนะ...วู้ ต๊อดก็อยู่อย่างเจียมตัวมาตลอดมั้ยอ่ะ อยู่ ๆ จะไปตีหัวแฟนเจ้านายเพื่ออะไร เพราะยังไง...ต่อให้ไม่มีคุณพระพาย ก็ใช่ว่าคุณสายลมจะเอาต๊อด ต๊อดรู้ตัวของต๊อดดีมาตลอด แต่ถ้าเรื่องนี้เป็นการจัดฉากของไอ้โม่ง หมอนั่นก็ใจร้ายมากเลยนะ ที่มาโยนความผิดให้คนที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่อย่างต๊อดน่ะ

การที่คุณเขาไม่จับตัวต๊อดส่งตำรวจเดี๋ยวนั้น ตอนนั้นเลย นั่นก็ถือว่าเป็นความเมตตาแล้ว คุณปลัดเสนอมาว่าให้ต๊อดไปอยู่ในไร่ของแก เพื่อรอดูความเคลื่อนไหวของคนร้ายก่อน เพราะแกคิดว่าต้องมีคนสร้างสถานการณ์แน่ ๆ  ต๊อดก็ซาบซึ้งนะ ที่ทุกคนยังเชื่อในตัวต๊อด

แต่ต๊อดน่ะ....อยากให้คนที่ต๊อดรัก เชื่อมั่นในตัวต๊อดสักนิดก็ยังดี

ไม่ต้องมารักกันก็ได้อ่ะ แค่เชื่อใจกัน ในฐานะที่อยู่ด้วยกันมานานก็ได้อ่ะครับ

ก็น่าจะรู้ว่า.....นิสัยเสีย ๆ ของไอ้ต๊อดน่ะ นอกจากอู้เก่ง ก็กินจุ....แค่นั้นแหละ

เฮ้อ.....น้ำตาไหลเฉย...ฮึบ ๆ นะต๊อด เข้มแข็งนะ....เราจะไม่ร้องไห้

ของสำคัญก็มีแค่สมุดบัญชี บัตรประชาชน บัตรเอทีเอ็ม เสื้อผ้าตัวเก่งสองสามตัวก็พอ ที่เหลือไปหาซื้อเอาใหม่

ต๊อดคงไม่รบกวนคุณปลัดหรอกครับ ต๊อดขอหนีไปอยู่ไกล ๆ ดีกว่า คิดในแง่ดี ก็เป็นการเดินทางสู่โลกใหม่ ที่เคยคิดเอาไว้เล่น ๆ ไงครับ

ต๊อดเขียนจดหมายลาเสร็จแล้ว และสอดไว้ใต้หมอนที่เจ้าโชคชัยนั้นนอนหลับปุ๋ยอยู่ เป็นเด็กนี่ดีจัง ไม่ต้องมีเรื่องปวดหัวทุกข์ใจ คงเพราะพี่โชคเลี้ยงลูกดีด้วยแหละ ถึงเจ้าโชคชัยจะขาดแม่ แต่แกก็ยังมีพ่อที่ให้ความรักความอบอุ่น เหมือนตอนเด็ก ๆ ที่ต๊อดมีแม่คอยดูแล ทอดไก่อร่อย ๆ ให้กินจนอ้วนตุ๊บ

ตอนกลางคืน...บรรยากาศนั้นน่ากลัวเอามาก ๆ แต่ต๊อดนั้นนัดกับพี่พร้าวเอาไว้ ขอร้องให้แกมารับต๊อดไปส่งที่ในเมือง เพื่อไปรอขึ้นรถไฟเที่ยวแรกของวัน

โลกข้างนอกจะเป็นยังไง ต๊อดก็นึกไม่ออกหรอกครับ อยู่แต่ในไร่มาทั้งชีวิตแล้ว

แต่เอาเถอะ เงินเก็บเราก็พอมี เรี่ยวแรงก็ยังมี สองมือ สองเท้า กับสมองน้อย ๆ วุฒิ ม.6 คงจะหางานใช้แรงทำได้แหละ ไปเป็นหนุ่มโรงงาน ไม่ก็เด็กเสิร์ฟตอนกลางคืน ก็น่าจะทำได้ ไม่ยากเย็นอะไร

กำลังคิดอะไรเพลิน ๆ ก็มีคนย่องมาจากด้านหลัง รวบตัวต๊อดเอาไว้ ล็อคคอปิดปากไม่ให้ส่งเสียง

"ชู่ว์....อย่ากลัว....พี่ไม่ทำร้ายเรา"

แล้วอยู่ ๆ พี่โชคกับพี่พร้าวก็โผล่ออกมาจากด้านหน้า ก่อนที่บุคคลปริศนา จะปล่อยต๊อดเป็นอิสระ

อ......ไอ้โม่งคนนั้นนี่....คนที่บุกบ้านคุณพระพายวันนั้นไงเล่า

"พี่พร้าว....พี่โชค....ช่วยต๊อดด้วย"

"ต๊อด...เอ็งเงียบก่อน อย่าแหกปาก"

โดนพี่พร้าวดุเฉย งงเด้อ.....งงไปหมดแล้ว นี่มันอะไรกัน แต่งงได้ไม่นาน พี่โชคก็พูดขึ้นมา

"ต๊อด....เอ็งน่ะ ตอนนี้ไปอยู่กับคุณปลัดก่อนไป ส่วนเรื่องทางนี้ พวกข้าจะกระชากหน้ากากคนร้ายเอง"

คนร้ายน่ะ.....ก็ไอ้โม่งที่กำลังยืนหัวโด่อยู่นี่ไม่ใช่หรือไง


ใครสักคนช่วยเหลาให้ต๊อดเข้าใจที


To be con


ตัดฉับแบบละครไทย

ไฟจงมา....ไฟสร้างสรรค์นะ....ไฟร่านน่ะพักก่อนเด้อ

ไปตามงานอื่น ๆ ของเราได้ที่ ReadAWrite สิงที่นู่นเป็นหลัก นาน ๆ เข้าเล้าที

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่ 12 [01.09.2020]
เริ่มหัวข้อโดย: AkuaPink ที่ 02-09-2020 07:51:51

 :pig4:
 :3123:

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่ 12 [01.09.2020]
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 03-09-2020 11:09:41

 :o12:

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่ 12 [01.09.2020]
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 04-09-2020 20:50:14

ดีใจที่มาต่อมากค่ะ เรานึกว่าเรื่องนี้จะโดนเทซะแล้ว

เราสนับสนุนต๊อดให้ออกห่างจากอิคุณลมนะ อย่าไปอยู่ด้วยเลย ปล่อยไปเถอะ  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่ 12 [01.09.2020]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 05-09-2020 08:56:42

ยังไงต่อ?

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่ 12 [01.09.2020]
เริ่มหัวข้อโดย: ♥lvl♀‘O’Deal2♥ ที่ 10-09-2020 08:51:18

มาเกาะขอบรอจ้า

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่ 13 [22.09.2020]
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 22-09-2020 14:37:10

บทที่ 13 บ้านที่ไม่มีต๊อด



"กาแฟค่ะคุณลม"

หน้าที่เสิร์ฟกาแฟให้เขาตอนนี้กลายเป็นของป้าจิต แม่ครัวคนเก่าคนแก่ แทนที่เจ้าเด็กรับใช้หน้าตาซื่อบื้อคนเดิม สายลมเอ่ยขอบคุณด้วยน้ำเสียงราบเรียบ และสีหน้าที่เรียบเฉยไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ

ไอ้ต๊อดนั้นหนีไปได้อาทิตย์หนึ่งแล้ว ป่านนี้ไม่รู้ว่าจะไปอยู่ที่ไหน

สายลมพยายามที่จะไม่สนใจ สำหรับเขา ไอ้ต๊อดก็แค่เด็กไม่ดีที่คิดอะไรตื้น ๆ จะเตลิดเปิดเปิงไปไหนก็ช่างสิ ไอ้ต๊อดอยู่กับเขามาตั้งแต่ยังเด็ก ชีวิตของมันก็วนเวียนอยู่แค่ที่บ้านหลังนี้ กับออกไปเล่นซนนอกบ้านตามประสา ซึ่งก็ไปได้ไม่ไกลมากนัก ออกไปได้ไกลสุดก็คือตามไปช่วยงานที่ไร่กับเขาเป็นครั้งคราว กับติดรถพี่โชคเข้าไปในตัวเมืองเพื่อซื้อของตามสั่ง จะหนีไปได้ไกลสักเท่าไหร่กันเชียว ประเดี๋ยวไปไม่รอดก็คงจะหัวซุกหัวซุนกลับมากอดแข้งกอดขาเขาอย่างสำนึกผิด ขอโอกาส ถึงเวลานั้นก็ค่อยว่ากันอีกที ว่าจะยกโทษให้ดีไหม

ไม่อยากจะเชื่อ ว่าไอ้ต๊อดจะทำเรื่องไม่ดีกับคนของเขา

รู้หน้าไม่รู้ใจ คนในครอบครัวแท้ ๆ บางครั้งก็ยังทำร้ายเราได้ โดยที่เราไม่ทันได้คาดคิด เพราะความไว้เนื้อเชื่อใจกันล้วน ๆ ข่าวก็มีให้เห็นอยู่บ่อย บนโลกนี้...อะไรที่ดูเป็นไปไม่ได้ มันก็สามารถเกิดขึ้นได้ทั้งนั้นแหละ

เขาทบทวนตัวเองว่าที่ผ่านมา เขาดูแลเด็กในปกครองที่มีเพียงแค่คนเดียวอย่างไอ้ต๊อดไม่ดีตรงไหน งานของมันไม่ได้หนักหนา เมื่อเทียบกับคนงานที่ไร่ แต่ค่าจ้างที่ให้มันใช้ ก็ถือว่าจ่ายไปเกินคุ้ม ส่วนหนึ่งเพราะความผูกพันธ์ระหว่างเขากับพวกคนงานในบ้าน ไอ้ต๊อด ป้าจิต พี่โชค คนพวกนี้ไม่เคยทอดทิ้งเขา แม้ว่าจะสิ้นบุญของแม่ไปแล้ว และตัวเขาเองก็ไม่ใช่คนสำคัญของตระกูล เป็นแค่ลูกของเมียคนที่เท่าไหร่ของพ่อก็ไม่รู้ แต่ทั้งสามคนนั้นยังจงรักภักดี รับใช้เขามานาน คงไม่แปลกอะไรที่เขาจะให้ค่าจ้างคนพวกนี้สูงหน่อย...

แค่นี้ไม่พออีกหรือ

อยู่แบบเจียมเนื้อเจียมตัว อย่างที่ปากเคยพูดเอาไว้....ไม่ได้หรืออย่างไรกันนะ ไอ้ต๊อดเอ้ย

ทำไมไอ้ต๊อดต้องคิดการใหญ่ ทำไมถึงได้ใฝ่สูง อาจเอื้อมที่จะจับจองเป็นเจ้าเข้าเจ้าของนักเขียนนิยายรักหวานเลี่ยนอย่างเขา ผู้ที่มีไร่กับรีสอร์ตเป็นของตัวเองซึ่งใหญ่เป็นอันดับต้น ๆ ในจังหวัดนี้ก็เท่านั้นเอง เขารู้ว่าเขามันทั้งหล่อเหลา เบ้าหน้าระดับเทพพระเจ้าปั้น อีกทั้งยังทรงเสน่ห์ มีรสนิยมลึกล้ำ ลีลาบนเตียงก็สุดแสนจะเร่าร้อนบาดจิตบาดใจ มันเป็นไปไม่ได้ ที่เขาจะคว้าเอาเด็กบ้าน ๆ มาเป็นเมียแบบออกหน้าออกตา ให้เสื่อมเสีย อับอายขายขี้หน้าแก่วงศ์ตระกูลอยู่แล้ว เรื่องแค่นี้ ไม่ต้องเรียนสูงก็น่าจะรู้ดีมิใช่หรือ

เป็นแค่เมียเก็บลับ ๆ ของเขา ทำงานไม่ได้หนักมาก แถมยังมีเงินกินไปตลอดชีวิต นั่นยังไม่พออีกหรือไงกัน

ทำเป็นไปตีสนิทกับคนนั้นคนนี้ ทำเหมือนจะยั่วให้เขาหึงจนหน้ามืด คิดหรือว่าคนอย่างสายลมจะจนตรอกถึงขนาดจะแยแสเมียบ่าวแก้ขัด พี่โชคเอย ไอ้เด็กบ้ามะพร้าวเอย ไหนจะไอ้ปลัดที่กางปีกปกป้อง ทั้งที่ไอ้ต๊อดนั้นลงมือทำร้ายคนของเขา หลักฐานมันก็เห็น ๆ อยู่

เขาว่าเขาจะไม่คิดถึงไอ้ต๊อดแล้ว แต่มันก็อดไม่ได้

รู้ตัวอีกที...ในหัวของเขาก็มีแต่เรื่องของมัน

หน้าโง่ ๆ รอยยิ้มโง่ ๆ ที่ฉีกยิ้มจนตาปิด ความเด๋อด๋า เซ่อซ่าซุ่มซ่าม ความตลกบริโภค ความกวนประสาทของมัน ที่เขาคุ้นชิน เพราะว่าเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของเขาไปแล้ว

ตอนนี้ไม่มีมันแล้ว ชีวิตของสายลมคงจะ....ง่ายขึ้นเยอะกระมัง

ทั้งที่ควรจะเป็นเช่นนั้น แต่ว่าเขานั้นกลับเอาแต่คิดซ้ำไปซ้ำมา ว่าทำไมไอ้ต๊อดต้องทำให้เรื่องมันกลายเป็นแบบนี้

ทำเรื่องไม่เป็นเรื่องให้ยุ่งยากไปทำไมกันนะ

เลิกคิด....เลิกคิดถึงไอ้ต๊อดเสียทีเถอะ

สายลมพร่ำบอกกับตัวเองซ้ำ ๆ



พระพายกับเขามีความสัมพันธ์กันแทบทั้งวันทั้งคืน พระพายไม่ปล่อยให้เขาได้ออกไปไหน สูบพลังเขาจนแห้งเหือดคาเตียง หมดเรี่ยวแรงที่จะคิดหรือทำสิ่งใด

พระพายเองช่วงนี้อารมณ์ร้าย แปรปรวนชอบกล ท่าทางหวาดกลัว บางครั้งก็เหมือนจะบ่นพึมพัมอะไรออกมาคนเดียว หลายครั้งที่สายลมต้องสะดุ้งตื่นกลางดึก หากพระพายไม่ละเมอกรีดร้องโหยหวนออกมา ก็มักจะดิ้นขืนอย่างแรงขณะที่มือนั้นพยายามจะบีบคอตัวเอง

พระพายเป็นฝ่ายเริ่มบทรักบนเตียงในทุกครั้ง กระชากตัวเขามาจูบไซร้ ผลักเขาลงบนเตียงแล้วเป็นฝ่ายรุกเขาอย่างร่านสวาท ขึ้นขย่มบนตัวเขาอย่างบ้าคลั่ง รุนแรง จนน่ากลัวว่าช่องทางสีชมพูคับแน่นของพระพายนั้นจะฉีกขาด เพราะขนาดไซส์ของหนุ่มลูกเสี้ยวอย่างเขานั้นก็ไม่ใช่น้อย ๆ บางครั้งที่เขาไม่อาจสนองตอบได้ เพราะร่างกายที่เหนื่อยล้าและสมองที่ตึงเครียด ทำให้ความต้องการที่เคยมีมากมายนั้นลดลง พระพายก็จะน้อยอกน้อยใจ บ้างก็ร้องไห้สะอื้น บ้างก็เกรี้ยวกราด บางครั้งก็ช่วยตัวเองต่อหน้าเขา ขย่มของปลอม ส่งเสียงซี้ดซ้าดคล้ายกับต้องการจะปลุกเร้าเขา

แอบน่ากลัว...แต่ก็น่าสงสารในสายตาของสายลม พระพายคงเจอเรื่องแย่ ๆ มาเยอะมากจนเสียศูนย์ไปแล้ว เขาคงไม่สามารถทิ้งคน ๆ นี้ได้ แต่ประเดี๋ยวคงต้องเกลี้ยกล่อมให้พระพายลองเข้าพบจิตแพทย์ดู

จนมีอยู่วันหนึ่งที่เขาได้ยินเสียงเอะอะดังลงมาจากด้านล่าง และพบว่าป้าจิตคนครัวนั้นเนื้อตัวเปียกปอนไปด้วยกาแฟ

"อีแก่....มึงเป็นแค่ขี้ข้า มีสิทธิ์อะไรมาจ้องกูแบบนั้น"

"พระพาย!!!! ป้าจิต!!!! หยุดนะ"

เขารีบวิ่งลงไปห้าม ก่อนจะมีการวางมวยเกิดขึ้น เพราะนางสมจิตรคนครัว ถลกแขนเสื้อเงื้อมือเตรียมจะตบสั่งสอนเด็กจองหองจากเมืองใหญ่

"พี่ลมต้องไล่มันออกนะ....มันด่าพาย" พระพายโผเข้ากอด และชิงฟ้องก่อนที่ป้าจิตคนครัวจะทันได้เอ่ยปากอะไร

"ไม่ครับพาย ไล่ป้าจิตไม่ได้นะ....ป้าจิตเป็นเก่าคนแก่ของที่นี่ ไม่มีป้าจิต ใครจะทำงานบ้าน ใครจะทำอาหารให้เราล่ะครับ"

"ไม่รู้....แต่มันด่าพาย"

"แต่พระพายก็สาดกาแฟใส่แกไม่ใช่เหรอ"

"ก็มันพูดจาไม่ดีกับพายก่อนนี่"

"งั้น.....ถ้าป้าจิต...ขอโทษพระพาย....พระพายจะหายโกรธใช่ไหมครับ"

สายลมพยายามจะไกล่เกลี่ย และเข้าใจทุกคนอย่างเต็มที่แล้ว เขารู้ว่าป้าจิตไม่ได้ชอบพระพาย และมีอคติส่วนตัวตั้งแต่แรกเห็น อีกทั้งยังแสดงท่าทีปั้นปึ่งใส่พระพายหลายต่อหลายครั้ง ส่วนพระพายเองก็กำลังไม่สบายทางใจ เนื่องจากพบเจอเรื่องร้าย ๆ ติดกันแบบไม่ได้เว้นวรรค เลยไม่อาจควบคุมอารมณ์ให้อยู่กับร่องกับรอยได้

แต่เพราะเขาลืมไป ไม่ทันคิดให้รอบครอบ หรือเพราะลึก ๆ ในใจแล้ว เขาไม่ได้มองคนงานเหล่านี้เป็นเหมือนคนในครอบครัว อย่างที่เคยบอกกับตัวเอง และเมื่อใช้หัวโขนในฐานะนายจ้างตัดสิน ผลก็คือทำร้ายจิตใจคนใกล้ชิดโดยไม่รู้ตัว

เพราะอยากให้เรื่องจบ และไม่คิดที่จะไล่ออก ก็เลยแค่ให้อีกฝ่ายที่มีสถานะต่ำกว่า หรือก็คือลูกจ้าง ยอมก้มหัวขอโทษพระพาย ที่เป็นคนของเขาในอีกฐานะหนึ่ง จากนั้นก็แยกย้ายกันไป

เพียงแค่เขาเอ่ยปากสอบถามเรื่องราว และให้ความเป็นธรรมมากกว่านี้ คนที่ควรจะต้องขอโทษ อาจจะเป็นพระพายก็ได้

นางสมจิตรรู้สึกน้อยใจ เธอเลี้ยงเด็กคนนี้มา ให้ความรักความเอ็นดูเสมือนลูกหลาน แถมยังยกทูลขึ้นเหนือหัว ในฐานะลูกชายของนายหญิงที่เธอเคารพรัก มาวันนี้ แม้แต่ความเชื่อใจ คุณหนูสายลมยังเลือกที่จะเข้าข้างคนนอกที่เพิ่งมาใหม่มากกว่าเธอ หากคุณหนูมาเร็วสักนิด คงได้ยินไอ้เด็กพระพายคนนี้บริภาษใส่เธอด้วยภาษาต่ำ ๆ ที่บางคำ คนระดับล่างอย่างเธอเองก็ยังไม่เคยใช้ด่าใคร แถมยังพูดจาดูถูกไอ้ต๊อด เด็กหนุ่มอีกคนที่เธอนั้นก็ทั้งรักและเอ็นดู

สมจิตรจึงตัดสินใจอย่างเด็ดเดี่ยวแน่วแน่

"คุณลม....ความอดทนของป้ามันมีขีดจำกัดนะคะ เอาอย่างนี้ละกัน เพื่อความสบายใจ ป้าขอลาออกเอง"



[ไอ้ต๊อดเล่า]

ต๊อดคิดว่าคุณปลัดแกจะให้ต๊อดไปทำงานในไร่ หรือช่วยพี่พร้าวทำงานเอกสาร หรือไม่ก็ทำงานบ้านที่ไอ้ต๊อดถนัดสุด แต่ก็เปล่าเลย แกให้ไอ้ต๊อดนั้นเก็บตัวเงียบอยู่แต่ในห้อง รอจนกว่าเรื่องเลวร้ายจะคลี่คลาย เสมือนว่าไอ้ต๊อดนั้นหนีไปไกลแสนไกลแล้ว

อ้อ....ตอนนี้ที่ไร่คุณปลัด มีป้าจิตกับเจ้าโชคมาอยู่ด้วยแล้วนะครับ เท่ากับว่าที่บ้านของเจ้านาย เหลือแค่พี่โชคเพียงคนเดียวเท่านั้นที่เป็นคนเก่า แต่เห็นพี่โชคบอกว่าคุณลมให้พวกคนงานในไร่สองสามคนเข้าไปช่วยทำงานที่บ้าน แล้วก็ผลัดกันเฝ้าเวรยาม เผื่อว่าจะมีคนร้ายบุกเข้าไปทำร้ายคุณพระพาย....เอ่อ.....หมายถึง......พระพายตัวปลอมน่ะครับ

'ไอ้เหี้ยมิค'

นั่นแหละ...คือชื่อจริงของเจ้าตัวปลอม คุณพระพายตัวจริงเป็นคนบอกพวกเราเองกับปาก เพราะไม่อยากให้ใครก็ตามเรียกชื่อเจ้าตัวปลอมด้วยชื่อของเขาอีกต่อไปแล้ว อย่างน้อยก็ต่อหน้าเขา คุณพระพายตัวจริงนี่ ถ้าไม่ติดที่หน้ามีรอยแผลเป็น แกก็จัดว่าเป็นคนที่หน้าตาดี ดวงตาโตสวย จมูกโด่ง ปากอิ่มสีชมพู เผลอ ๆ ดูดีกว่าคุณพระพาย....เอ่อ...ไอ้เจ้ามิคนั่นด้วยซ้ำ เสียแต่ชอบทำหน้าบึ้ง เคียดแค้นอยู่ตลอดเวลา

ทุกคนที่ย้ายมาอยู่กับคุณปลัดก็ดำเนินชีวิตไปตามปกติ ยกเว้นต๊อดกับคุณพระพายตัวจริงนี่แหละ ที่ถูกสั่งให้เก็บตัว คุณเขาพูดน้อยมาก ติดจะหยิ่ง ๆ ไม่ต่างจากเจ้าตัวปลอม แต่ก็ไม่ได้พูดจาดูถูกหรือทำกิริยาไม่น่ารักใส่ใคร แม้แต่กับขี้ข้าอย่างต๊อด แกก็พูดกับต๊อดดีแหละครับ(ถ้าจำเป็นต้องพูดกันน่ะ) ส่วนเรื่องที่แกเจอมา ต๊อดก็ฟังจากพี่โชคมาบ้างแล้ว(ต๊อดก็ไม่กล้าไปถามเจ้าตัวตรง ๆ เดี๋ยวเขาจะว่าเราเสือก) ก็เลยรู้สึกเข้าใจและสงสารมากกว่า คนที่เคยมีทุกอย่าง กลับถูกขโมยไป แม้แต่ตัวตนของตัวเอง

"คุณพระพาย....ต๊อด....เอ่อ....เอาอาหารเช้ามาให้ครับ"

ก็ตกใจเหมือนกัน ที่เห็นคุณพระพายนั่งหัวเราะกับตัวเองในกระจก ห้องหับก็ปิดไฟเสียมืด ผ้าม่านก็ไม่ยอมเปิด

"ต๊อด.....มาหาพี่สิ" แกหันมาเรียกต๊อด ที่วางถาดอาหารให้แล้วเตรียมจะเผ่นหนี ไม่อยากรบกวนน่ะครับ "เปิดไฟก็ได้นะ...ไม่ต้องกลัวพี่ว่าหรอก พี่ชินกับการดูหน้าตาทุเรศ ๆ ของตัวเองมานานแล้ว"

ต๊อดก็เลยเดินไปนั่งข้าง ๆ ทีแรกไอ้เราก็จะนั่งพื้น เพราะติดนิสัยเดิม ก็ไอ้เรามันเป็นขี้ข้ามาทั้งชีวิต เคยนั่งตีเสมอใครที่ไหน แต่คุณพระพายกลับบอกให้ต๊อดขึ้นมานั่งข้าง ๆ กัน

คุณพระพายคว้าตัวไอ้ต๊อดกอดหมับ บีบต้นแขนไอ้ต๊อดอย่างหมั่นเขี้ยว(ฮือ...อ้วนน่ะครับ) มือของแกจับคางของต๊อดพลิกไปพลิกมา ก่อนจะยกยิ้ม

"ต๊อดหน้าตาน่ารักมากนะ....ผิวพรรณก็ดี จับตัดผมดี ๆ ลดน้ำหนักเสียหน่อย ก็จะดูดีขึ้นอีกเยอะเลยนะ"

"อ่า....ขอบคุณที่ชมครับ"

"พี่พูดจริง ๆ นะต๊อด เห็นหน้ากันมาก็ตั้งหลายวัน ยังไม่มีโอกาสได้นั่งคุยกันจริงจังเลย อยู่เป็นเพื่อนพี่หน่อยนะครับ"

เนี่ย....คุณตัวจริงดูนิสัยดีกว่าเยอะเลยแหละครับ ทั้งคำพูดคำจา ทั้งท่าทางก็ดูจริงใจกว่า แต่คุณแกก็ดูไม่ค่อยปกติอ่ะ ต๊อดกลัวนะ เกร็งมากเลยตอนที่อยู่ ๆ คุณพระพายก็ลุกพรวดขึ้นมา มือคว้ากรรไกรได้ก็มายืนอยู่ข้างหลังต๊อดเนี่ย จับไหล่กดให้นั่งไว้ ไม่ให้ลุกขึ้น คุณพระพายโน้มตัวลงมา จนใบหน้าของเราอยู่ใกล้กัน พอดูแบบนี้แล้วเห็นชัดเลย ว่าคุณพระพายเครื่องหน้าดีมากจริง ๆ ต่อให้มีแผลก็เถอะ แล้วเทียบกับหน้าบาน ๆ ของเราแล้ว.....เฮ้อ

"อยู่นิ่ง ๆ"

"จะทำอะไรต๊อดอ่ะครับ"

"พี่ไม่ฆ่าไม่แกงเราหรอก ถ้าจะทำ พี่ทำไอ้เหี้ยนั่นดีกว่า กรีดหน้ามันให้ยับ....ยับยิ่งกว่าหน้าพี่อีก...หึหึหึหึ เอาล่ะ เชื่อใจพี่นะ....ผมต๊อดยาวแล้ว พี่จะตัดผมให้"

อืม....ต๊อดนี่เกร็งเลย



คุณตัวจริงนี่ตัดผมเก่งนะครับ เก่งกว่าช่างในเมืองร้านที่ต๊อดไปตัดอีก แกแงบ ๆ เล็ม ๆ ครู่หนึ่ง ก็เป่าหัวต๊อดฟู่ ๆ เอามือขยี้ ๆ เป็นอันเสร็จ

"ผมต๊อดหนานะ หยักศกนิด ๆ ด้วย เซ็ทง่าย เอาผมลงก็น่ารัก เสยขึ้นก็ดูดีนะ....ถ้าอยากไว้ยาว ๆ ปล่อยเซอร์ ก็ต้องลดน้ำหนัก หน้าต๊อดกลม....เพราะแก้มเยอะ" แกเอามือจับแก้มต๊อด ดึงยู่ไปข้างหลังจนตึง "ที่จริงโครงหน้าก็ไม่ได้กลมขนาดนั้น จัดฟันสักหน่อยหน้าจะได้วีลง....หรือถ้าให้วีกว่านี้ก็เหลากราม...แล้วก็เสริมจมูก...แต่ถึงไม่เสริมต๊อดก็ไม่ได้ดูขี้เหร่หรอกนะ พี่แค่แนะนำเราเฉย ๆ เสริมจมูกให้โด่งอีกนิด หน้าจะดูคม มีมิติขึ้นน่ะ....หล่อเลย....อ่า.....ขอโทษทีนะที่คนหน้าตาแบบพี่ เอาแต่พูดเรื่องสวย ๆ งาม ๆ อยู่ได้ ตลกดีว่าไหม....เหอะ....พระพายหน้าผี แผลเป็นนี้ ยังไงก็คงลบไม่ได้แล้ว"

"ไม่.....ไม่ได้น่าเกลียดนะครับ แล้วก็ไม่ใช่ผีด้วย"

ต๊อด....ตะโกนลั่นเสียงดังไปหรือเปล่านะ แค่ไม่อยากให้คุณเขาด่าตัวเองอ่ะ เพราะว่าคุณพระพายไม่ได้น่าเกลียดเลย

"ต๊อดปลอบใจพี่เหรอ"

"ไม่ใช่ครับ ถึงยังไงคุณพระพายก็หน้าตาดีกว่าต๊อดครับ อดทนอีกนิดนะครับ พอเรื่องทุกอย่างจบแล้ว คุณพระพายจะได้ทุกอย่างคืน"

"พี่ไม่เหลืออะไรแล้วครับ....พ่อแม่....คนที่พี่รัก....ไม่อยู่แล้ว"

"อย่างน้อยตอนนี้ คุณพระพายก็ยังมีพวกเรานะครับ ต๊อดเชื่อคุณ ต๊อดอยู่ข้างคุณนะครับ"

"ขอบคุณนะครับ"

อ่า.....ต๊อดถูกคุณพระพายกอดด้วยแหละ กอดแน่นมากเลย ต๊อดรวมความกล้าอยู่อึดใจหนึ่ง กอดตอบแกไป แกก็ไม่ได้ว่าอะไร สักพักใหญ่ ๆ แกก็ผละออกมา(คงเมื่อย) แล้วก็ยิ้มกริ่มแปลก ๆ

"รักเขาสินะ....ผู้ชายคนนั้นน่ะ"

"อ่า.....หมายถึงอะไรเหรอครับ"

"หมอนั่นชื่อสายลมใช่ไหม โง่ดีนะ ที่เชื่อใจคนอย่างมัน แทนที่จะเชื่อต๊อดน่ะ"

"ก็ ระหว่างแฟนกับเด็กรับใช้ในบ้าน เขาเลือกเชื่อแฟนก็ถูกแล้วนี่ครับ"

"หูหนวกตาบอดดีนะ ทิ้งคนที่อยู่ด้วยกันมานาน แล้วเลือกเก็บงูพิษเอาไว้น่ะ"

"คุณพระพาย....ไม่หิวเหรอครับ ข้าวต้มกับกาแฟคงเย็นหมดแล้ว ให้ต๊อดเปลี่ยนให้ใหม่ไหมครับ"

คุณพระพายไม่ตอบ แต่กลับแสยะยิ้มเจ้าเล่ห์น่ากลัว ดูคาดเดาอารมณ์ไม่ได้ คุณเขาเปิดลิ้นชักแล้วหยิบซองยาออกมาเสียมากมาย

"อะไรครับนั่น"

"ยาระงับประสาทน่ะ ต้องกินเป็นกำ ๆ เลย ไม่อย่างนั้นคงบ้า"

ต๊อดเห็นใจแกจริง ๆ นะ นอกจากเสียโฉม เสียตัวตน แถมร่างกายบางส่วนยังบาดเจ็บสาหัสจนหยิบจับหรือเดินเหินได้ไม่เท่าคนปกติแล้ว ยังต้องกินยาพวกนี้ไปตลอดชีวิตอีก

"อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิต๊อด....พวกนี้มันใช่ยาของพี่ที่ไหนล่ะครับ หึหึหึหึ"

"อ่า....ถ้าอย่างนั้น...ยาพวกนี้"

"อีกไม่นานหรอกต๊อด....อีกไม่นาน มันได้เผยธาตุแท้ออกมาแน่ ๆ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า"

คุณพระพายหัวเราะลั่นห้องอย่างสาแก่ใจ แต่จิตใจของไอ้ต๊อดนั้นกลับนึกเป็นห่วงคุณสายลม อดีตเจ้านายขึ้นมาเสียอย่างนั้น

ถึงเจ้านายจะเกลียดต๊อดแล้ว


แต่คงไม่ผิดใช่ไหมครับ ที่ต๊อดจะยังเป็นห่วงเขา


To be con

คนใหม่ก็ร้าย ๆ เจ้าตัวปลอมก็จิตสุด คุณสายลมไม่ปลอดภัยแล้ว หวังว่าพวกพี่โชค จะช่วยคุณสายลมจากเงื้อมมือไอ้โรคจิตได้ทันท่วงทีนะ เป็นกำใจให้ด้วย

จบจากเรื่องนี้แล้ว ไม่แน่ว่าต๊อดอาจจะไปอยู่กับคุณพระพายตัวจริงก็ได้นะ (หรือไม่ดีนะ เพราะคุณเธอก็โหดอยู่นิด ๆ)

ได้รู้ชื่อของตัวปลอมแล้วเย้ ๆ ส่วนคุณสาย ตอนนี้ก็ยังคิดถึงต๊อดด้วยตรรกะแปลก ๆ อยู่ แต่หลังจากนี้ แกจะคิดถึงเด็กมันจนน้ำตาไหลแน่ ๆ

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่ 13 [22.09.2020]
เริ่มหัวข้อโดย: CKJPQQ ที่ 26-09-2020 19:18:11

 :-[

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่ 13 [22.09.2020]
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 26-09-2020 23:31:59

อิคุณลมนี้คงต้องโดนฟันซักแผล้ เผื่อสมองจะได้คิดได้ว่าสมควรห่วงความรู้สึกใครบ้าง อ่อ บางที่อาจจะได้เลิกโง่ หมั่นไส้

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่ 13 [22.09.2020]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 27-09-2020 09:04:07

รอๆ

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่ 14 [12.10.2020]
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 12-10-2020 21:46:36

บทที่ 14 กระชากหน้ากาก


สายลมลืมตาตื่นขึ้นมา ก็พบว่าตัวเองนั้นถูกมัดขึงอยู่บนเตียงนอน ปากของเขาถูกปิดพันด้วยเทปกาวเสียแน่น

ความทรงจำครั้งสุดท้ายที่เห็นก็คือคนงานที่เฝ้าเวรยามถูกทำร้ายจนสลบ แล้วเขาก็ได้ยินเสียงกรีดร้องดังมาจากตัวบ้าน เขากับพี่โชคที่วันนี้ออกไปในเมือง และทิ้งพระพายให้อยู่บ้านตามลำพัง จึงรีบวิ่งเข้าไปดูในบ้านอย่างรีบร้อน

อ่า.........

รู้สึกว่าในบ้านนั้น อยู่ดีดีไฟก็ดับลง และเขาถูกตีจากด้านหลัง แรงมาก ๆ จนวูบหลับไป

พระพาย

พระพายที่เขานั้นเป็นห่วง บัดนี้กำลังยืนอยู่ตรงหน้าเขา ไม่รู้ว่าฝันหรือว่าตาฝาดไปหรือเปล่า ที่เขานั้นเห็นพระพายกำลังสวมชุดเจ้าสาว....ใช่ ชุดเจ้าสาวสีขาวเกาะอก พระพาย....หนุ่มหน้าใสจากในเมืองที่แสนดูดีมีเสน่ห์คนนั้น พอมาสวมชุดผู้หญิง ใส่วิกผมยาว แล้วแต่งหน้าแต่งตาเสียหนาเตอะ กลับดูน่าสะพรึง ขนหัวลุกอย่างบอกไม่ถูก

เกิดอะไรขึ้น

"เจ้าสาวไร่ส้ม.....นิยายเล่มแรกที่พายซื้อ หนังสือของพี่ ชื่อมันตลกเป็นบ้า ที่ซื้อเพราะว่าปกสวย แถมยังลดราคา ไม่น่าเชื่อว่าพอได้อ่านแล้วกลับติดใจจนวางไม่ลง ตัวละครในเรื่องเป็นเด็กกำพร้าเหมือนกันกับพายเลย แถมต้องหนีออกจากบ้านเพราะถูกพ่อเลี้ยงลวนลามอีกต่างหาก นี่ก็เหมือนพาย แต่ว่าเรื่องจริงพายหนีไม่พ้นหรอก ถูกมันเอาตั้งเป็นปี ไอ้แก่สกปรกนั่นให้เงินพายทุกครั้งที่มันนอนด้วย พายก็เลยเอาเงินของมันนี่แหละ ซื้อยาเบื่อหนูผสมข้าวให้มันกิน....หึหึหึหึหึ"

"อื้ออออออออ"

อีกฝ่ายพล่ามพรรณาไม่หยุด ขณะที่เขานั้นก็เอาแต่ดิ้นขืน พร้อมกับส่งสายตาเพื่ออ้อนวอนขอความเห็นใจ

"สุดท้ายนางเอกก็มาทำงานในไร่ของพระเอก แอบรักพระเอกที่เป็นนักเขียนหนุ่มที่ชอบเก็บตัวเสียด้วย พระเอกเองก็เป็นลูกกำพร้า แถมยังเป็นแค่ลูกเมียน้อยที่ถูกคนในตระกูลดูถูก กดขี่ รังเกียจ จนต้องหลบมาใช้ชีวิตบูดเบี้ยวอยู่ในไร่ นี่มันก็ชีวิตของพี่เหมือนกันหรือเปล่า หืม? พายตามอ่านงานของพี่ทุกเล่ม ทาสรักอสูร , เงินตรากับค่าของหัวใจ , เกาะดอกไม้ , ระบำกระต่าย , พายุเพลิงราคะ นิยายรักประโลมโลกที่สุดท้ายแล้ว ตัวละครที่ผ่านเรื่องเลวร้ายมาตลอด ก็พบกับความสุขของชีวิตในที่สุด มันช่วยให้พายหนีจากโลกแห่งความเป็นจริงได้ดีชะงัด แถมฉากร่วมรักพี่ก็บรรยายออกมาได้สวยงามชวนฝัน ตอนหลังพี่เริ่มแทรกคู่รักชายกับชายด้วย พายยิ่งชอบ....ไม่สิ....คลั่งไคล้งานของพี่เข้าไปใหญ่......"

"................."

"ไม่คิดเลยว่าคนเขียนนิยายที่พายชอบ กับพี่ที่พายเองก็ชอบ จะเป็นคนเดียวกัน แพรวพรรณ...คือสายลม อ้อ....จริงสิ ชูครีมด้วย แต่งานของชูครีมมันออกวัยรุ่นแจ่มใสไปหน่อย พายไม่ค่อยอินเลย พายชอบงานของพี่ที่ใช้ภาษาสวย ๆ งานเขียนสำหรับผู้ใหญ่อ่านมากกว่า ชีวิตวัยรุ่นของพาย มันไม่ได้สวยงามอะไรขนาดนั้นเสียหน่อย เว้นเรื่องที่โดนผัวซ้อมไปอึ๊บไป อันนั้นตื่นเต้นเร้าใจ พี่น่าจะตบตีพายบ้างนะ ตอนที่เราเอากัน พายชอบลีลาของพี่แหละ แต่ขอติงว่าให้ปรับอีกนิด เพิ่มความแรงอีกหน่อย....อิอิอิ"

"................."

"พี่กับพายเหมาะกันขนาดนี้ พี่เป็นพระเอก พายเป็นนางเอก....ไม่สิ....ต้องนายเอกสินะ อืม.....จะว่าไป นิยายของพี่ทุกเล่ม ไม่มีตัวเด่นที่เป็นเด็กรับใช้ผู้ชายในบ้านเลยสักตัวนะ อย่างไอ้ต๊อดเนี่ย กินลงได้ยังไง สารรูปแบบนั้น สกปรก เหมือนหมู.....พี่มีเรื่องอยากพูดสินะ ขอโทษทีที่ปิดปากพี่แบบนั้น ขอโทษ ๆ"

พระพายปล่อยเขาให้เป็นอิสระ....แค่ปากเท่านั้น

สายลมพยายามรวบรวมสติ ทำใจดีสู้เสือ

"พาย....ทำแบบนี้ทำไมครับ พี่อยู่ข้างพายนะ"

"โกหก พี่เอาแต่คิดถึงมัน ตอนนอนก็ยังละเมอชื่อมันออกมา ไอ้หมูนั่นมันมีอะไรดีกว่าพายวะ แถมพี่ยัง....พามันกลับมา ให้มันมาเดินลอยหน้าลอยตาเย้ยพาย"

"พาย....พี่ไม่ได้พาต๊อดกลับมา ต๊อดหนีไปแล้ว ไม่อยู่แล้ว"

"ไม่จริง เมื่อเช้า....เมื่อวาน พายยังเห็นมันอยู่เลย"

"พายปล่อยพี่ แล้วเรามาคุยกันดีดีนะครับ พี่อยู่ข้างพายนะ อยู่มาตลอด"

ยาระงับประสาทที่ถูกสับเปลี่ยน อีกทั้งเจ้าตัวเองเดิมทีก็ไม่ได้กินอย่างสม่ำเสมอ ตั้งแต่ที่ย้ายมาอยู่ที่นี่ พระพายก็มัวแต่วุ่นวายไปกับการหว่านเสน่ห์ ปล่อยเนื้อปล่อยตัวให้ผู้ชายหลายต่อหลายคน ไม่ใช่แค่สายลมหรือคุณปลัด แต่ยังมีทั้งพวกคนงาน และคนอื่น ๆ ที่บังเอิญต้องตาต้องใจ

ไม่มีใครคอยควบคุมให้เขากินยา

ผู้ชายคนนั้น....ตายไปแล้วนี่ ตายไปพร้อมกับพระพายตัวจริง

คิดว่ากลับใจ ทำดีกับเขาแล้ว จะลบล้างเรื่องเหี้ย ๆ ที่ทำไว้ได้เหรอ ซ้อมเขา เอากับเขา ไหนว่าจะปลอกลอกสมบัติของมันมาไง ในเมื่อได้มาหมดแล้ว ทำไมถึงยังเลือกมัน ไม่เลือกเขา

คิดจะเขี่ยเขาให้พ้นล่ะสิ

เขาไม่ได้บ้าเสียหน่อย

ใช่ไม่ใช่.....ใช่ไม่ใช่......ใช่ไม่ใช่......ใช่ไม่ใช่......ใช่ไม่ใช่......ใช่ไม่ใช่......ใช่ไม่ใช่......ใช่ไม่ใช่

ใช่ไม่ใช่.....ใช่ไม่ใช่......ใช่ไม่ใช่......ใช่ไม่ใช่......ใช่ไม่ใช่......ใช่ไม่ใช่......ใช่ไม่ใช่......ใช่ไม่ใช่

ใช่ไม่ใช่.....ใช่ไม่ใช่......ใช่ไม่ใช่......ใช่ไม่ใช่......ใช่ไม่ใช่......ใช่ไม่ใช่......ใช่ไม่ใช่......ใช่ไม่ใช่

ใช่ไม่ใช่.....ใช่ไม่ใช่......ใช่ไม่ใช่......ใช่ไม่ใช่......ใช่ไม่ใช่......ใช่ไม่ใช่......ใช่ไม่ใช่......ใช่ไม่ใช่

ใช่ไม่ใช่.....ใช่ไม่ใช่......ใช่ไม่ใช่......ใช่ไม่ใช่......ใช่ไม่ใช่......ใช่ไม่ใช่......ใช่ไม่ใช่......ใช่ไม่ใช่

"พายครับ....ปล่อยพี่นะ"

"ไม่....ปล่อยไม่ได้ พี่ลมเป็นของพาย คราวนี้จะไม่ทำลาย ไม่ทำลายศพแล้ว แต่จะต้องเก็บไว้"

"มิค"

เสียงของใครอีกคนดังขึ้นมา....พระพายในชุดเจ้าสาวหันควับไปทางต้นเสียงนั้น ร่างของใครอีกคนก็ปรากฏขึ้น ผู้ชายในชุดดำปกปิดมิดชิด แม้กระทั่งมือ ก็สวมถุงมือเอาไว้ เหมือนกับไอ้โม่งดำที่บุกมาทำร้ายเขาในวันนั้น คนที่เขาแทงสวนกลับไป ไอ้โม่งหน้าโง่ที่แรงจะจับมีดให้มั่นยังไม่มีปัญญา หึหึหึหึ สมควรแล้ว

แต่ในวันนี้ไอ้โม่งคนนั้นเปิดเผยโฉมหน้า ชายหนุ่มใบหน้าขาวซีด ที่มีรอยแผลจากการถูกมีดกรีดเป็นทางยาว สีหน้าเย็นชา สงบนิ่ง เสมือนมาจากโลกแห่งความตาย

อีพระพายตัวจริง ทำไมมันถึงยัง

"มึง.....มึงตายไปแล้วนี่ ทำไมถึงยัง"

"พูดอะไรน่ะมิค เราเนี่ยนะจะตาย ทำไมเราต้องตายด้วยเล่า"

"กูเห็นกับตา....ไม่สิ กูบีบคอมึงตาย แล้วก็เป็นคนจับมึงยัดใส่รถเองกับมือ กูฆ่ามึงเอง พร้อมกับไอ้ดิน แถมยืนดูรถตกเหว ระเบิดตู้มมมม กูเป็นคนส่งผัวทรยศ กับเมียคุณหนูหน้าโง่ไปยมโลกด้วยมือของกูเอง"

"หึๆๆๆๆ มาเถอะมิค มาอยู่ด้วยกัน เรากับพี่ดินเหงามาก มาอยู่ด้วยกันสามคนผัวเมียไง หึหึหึ"

"ปวด....ป....ปวดหัว......ออกไปนะ.....ฮืออออ"

มีดในมือของมิค หรือพระพายตัวปลอม ตวัดกวัดแกว่งไปมาอย่างบ้าคลั่ง เขาพยายามจะพุ่งเข้าไปทำร้ายพระพายตัวจริง หมายจะจ้วงแทงให้สาแก่ใจ แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่สามารถเข้าประชิดตัวอีกฝ่ายได้เสียที เหมือนร่างของพระพายนั้นลอยห่างออกไปเรื่อยๆ ยิ่งเขาเดินไปข้างหน้าเท่าไหร่ พระพายก็ยิ่งห่างออกไปไกลเท่านั้น

พอ....

พอที....

ทรมาน.....

ปวดหัวไปหมดแล้ว.....

ยาอยู่ไหนกันนะ จะกินให้หมด...กินไม่ให้เหลือเลย

"เข้ามาสิ จะรอให้ผมโดนมันฆ่าตายก่อนหรือไง" ชายหนุ่มในชุดดำหันไปเอ่ยกับคนที่อยู่ด้านนอก ด้วยสุ้มเสียงที่เปี่ยมไปด้วยความแข็งกร้าว เพียงไม่กี่อึดใจ นายโชคกับปลัดขจร และพวกคนงานที่แกล้งทำทีเป็นว่าถูกทำร้ายจนสลบตามแผนการที่ได้จัดฉากเอาไว้ ก็พากันเข้ามาล้อมจับพระพายตัวปลอมที่ตอนนี้สติได้หลุดไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ใครสักคนหนึ่งกดโทรหาเจ้าหน้าที่ตำรวจ สายลมเองก็รู้สึกช็อค จวนเจียนจะเป็นลมเต็มที เนื่องจากพักหลังมานี้ เขาใช้ทั้งสมองและแรงกายอย่างหนักหน่วงไปกับการเรื่องพระพาย

ภาพสุดท้ายในสายตาที่พร่าเลือน

เขาเห็นคนที่เขานั้นอยากเห็นมากที่สุด คน ๆ นั้นเดินเข้ามาในห้องของเขา แต่กลับไม่สนใจเขา

"ถ่ายไว้หมดใช่ไหมครับต๊อด"

"ครับคุณพระพาย"

"ขอบคุณมากนะครับ"

นี่มันเรื่องอะไรกัน!!!



"เจ้านายครับ"

"ต๊อดรู้ครับ ว่าควรมาลาเจ้านายต่อหน้า แต่ต๊อดไม่กล้าพอ ต๊อดขี้ขลาดเองแหละ ต่อไปนี้ไม่มีต๊อดแล้ว เจ้านายดูแลตัวเองดีดีนะครับ....แหะๆ ทำเหมือนต๊อดอยู่ แล้วต๊อดช่วยงานเจ้านายได้เยอะอย่างนั้นแหละ ต๊อดรู้ครับ ว่าต๊อดไม่สำคัญเลย....

ป้าจิตจะกลับมาทำงานให้เจ้านายเหมือนเดิมนะครับ ต๊อดว่าเจ้านายขอโทษป้าแกด้วยก็จะดีมาก ๆ เลย ป้าแกรักเจ้านายมากนะครับ ต่อไปนี้ เจ้านายต้องดีกับแกให้มาก ๆ นะรู้ไหม ไม่ทำร้ายจิตใจกันอีกแล้วนะครับ ป้าร้องไห้เสียใจมาก ที่เจ้านายไม่เชื่อใจ ต๊อดเองก็เสียใจเหมือนกัน แต่ต๊อด.....จะไม่เสียใจอีกแล้วครับ ต๊อดน่ะ...จะไม่....ต๊อดรักเจ้านายมากครับ แต่ต๊อดพอแล้ว ต๊อดจะตัดใจ แล้วไปตามทางของต๊อด ต๊อดรู้ว่าเราไม่คู่ควรกัน ไม่สิ...เจ้านายนั่นแหละ ที่คิดว่าต๊อดไม่คู่ควร มีคนบอกต๊อดครับ ว่าเราทุกคนมีคุณค่าในตัวเองเสมอ อยู่ที่ว่าเราจะมองเห็นมันไหม ต๊อดยังไม่เห็นหรอกนะครับ แต่จากนี้ไป ต๊อดจะต้องหาเจอแน่ ๆ อ่า....ต๊อดพูดมากเกินไปแล้วแหละ เอาเป็นว่า...ลาก่อนนะครับเจ้านาย"


"ต๊อด!!!!! ต๊อดดดดดดด"

สายลมสะดุ้งตื่นขึ้นมา พร้อมกับร่างกายที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อ ก่อนจะพบว่าตัวเองนั้นอยู่ในห้องพักผู้ป่วยพิเศษในโรงพยาบาล พร้อมกับสายน้ำเกลือเสียบต่ออยู่ที่หลังมือ

"ฟื้นแล้วหรือคุณหนู ฟื้นขึ้นมาก็เรียกหาเขาเลยนะ"

เป็นปลัดขจรที่เฝ้าเขา สายลมกวาดสายตาไปทั่วห้อง ก็ไม่พบเจอกับใครอื่นอีก

"พระพายเป็นยังไงบ้าง"

"พระพายคนไหนล่ะ ตัวจริงหรือตัวปลอม"

"นายอย่ากวนเราได้ไหม เราไม่ตลก"

"คุณหนูนี่เอาแต่ใจจังเลยนะ เอาเถอะ พร้อมจะฟังไหมล่ะ เรื่องมันค่อนข้างซับซ้อน"

ปลัดหนุ่มเล่าเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้กับสายลมฟัง ทั้งเรื่องของนายมิคที่สวมรอยเป็นพระพาย ที่ตอนนี้ถูกขังอยู่ในโรงพยาบาลประสาท และพระพายตัวจริงที่เป็นผู้รอดชีวิตจากคดีฆาตกรรมเมื่อราว ๆ ต้นปีก่อน ที่ตอนนี้ได้ตัวตนและทรัพย์สินทุกอย่างรวมไปถึงตัวตนกลับคืนมา

"คุณหนูจะไม่ถามถึงอีกคนหนึ่งหน่อยเหรอ"

"เราอยากพักผ่อนแล้ว ขอบใจที่เฝ้า แต่นายไปเถอะ เราอยากอยู่คนเดียว"

"ก็ตามใจนะ แต่ถึงอยากรู้....เราก็ไม่มีอะไรจะตอบนายอยู่ดี"

ปลัดหนุ่มไปแล้ว....ทว่าสายลมก็ยังคงลืมตานอนจ้องเพดานอยู่เช่นนั้น เขานอนพักมาพอแล้ว และบางอย่างที่วนเวียนอยู่ในหัวของเขาตอนนี้ ก็ทำให้เขาไม่สามารถพักผ่อนได้อย่างที่กล่าวอ้าง เพื่อไล่ปลัดหน้าหนวดคู่อริให้ออกไปจากห้อง

เขานั้นคิดถึง....

คิดถึงไอ้ต๊อดเหลือเกิน



เพราะสุดท้ายแล้วจะด้วยความรัก หรือความสำนึกผิดก็ตามแต่ ที่ทำให้พี่ดินของเขานั้นโอนคืนทรัพย์สินทุกอย่างกลับเป็นชื่อเขา และนั่นเป็นสาเหตุให้นายบดินทร์ธรต้องจบชีวิตลง เพราะความแค้นและความคุ้มคลั่งของนายมิค...คู่ขาโรคจิต

พระพายกลับมาใช้ชีวิตที่กรุงเทพ พร้อมด้วยเด็กหนุ่มอีกสองคนที่ตัดสินใจเข้ามาเรียนต่อในระดับมหาวิทยาลัย คนหนึ่งอยู่ในความดูแลของปลัดขจร ปลัดหนุ่มรูปงามหล่อเหลาแบบดิบเถื่อน ส่วนเด็กอีกคนนั้น เขาตัดสินใจที่จะอุปการะส่งเสียเลี้ยงดูค่าเทอมให้ เพราะความเอ็นดูและถูกชะตา

พระพายขายทรัพย์สินบางส่วนเพื่อนำมาใช้จ่าย เขาปล่อยเช่าตึกแถว และคอนโด เพื่อเป็นรายได้อีกทางหนึ่ง ส่วนบ้านของพ่อกับแม่ และบ้านพักที่ต่างจังหวัดนั้น เขาตั้งใจจะเก็บเอาไว้อย่างนั้น สักวันหนึ่งที่แผลในใจหายดีแล้ว เขาอาจจะย้ายเข้าไปอยู่ในบ้านหลังใหญ่ที่พ่อกับแม่ทิ้งไว้ให้เขากับพี่ดิน บ้านที่เต็มไปด้วยความทรงจำมากมายทั้งดีและร้าย

พระพายเลือกที่จะมาใช้ชีวิตอยู่ในคอนโดแบบดูเพล็กซ์สามห้องนอน เนื่องจากรู้สึกปลอดภัยกว่าการอยู่บ้านหลังโตที่มีพื้นทึ่กว้าง และซอกมุมมากมาย ห้องเล็กสองห้องนั้น เขาให้นายพร้าวกับต๊อดอาศัยอยู่เสียด้วยกัน จะได้ไม่ต้องไปเช่าหอพักอยู่ให้สิ้นเปลือง นอกจากจะได้คนช่วยทำความสะอาดแล้ว เขายังได้คนมาอยู่เป็นเพื่อนให้อุ่นใจ

"พี่พาย....ยังไม่นอนอีกเหรอครับ ดึกแล้วนะ"

"แล้วต๊อดล่ะ ไม่นอนหรือ"

"ต๊อดก็ยังไม่ง่วงครับ ให้ต๊อดนั่งเป็นเพื่อนนะ"

"ได้สิ ตื่นเต้นไหม อีกไม่กี่อาทิตย์ จะได้เป็นนักศึกษาแล้วนะ"

"ตื่นเต้นมาก ๆ เลยครับ"

"ตั้งใจเรียนนะ จะได้มีงานดี ๆ ทำ เอาไว้ซื้อของอร่อย ๆ กิน รู้ไหม"

พระพายขยี้หัวไอ้ต๊อดอย่างเอ็นดู พลัน...ภาพในอดีตที่พี่ดินผู้เป็นทั้งพี่ชายและคนรักที่กำลังแสดงความเอ็นดูต่อเขา ก็ฉายซ้อนขึ้นมา พระพายชะงักมือค้างไว้ ก่อนจะชักมือกลับ ใบหน้านั้นเศร้าหมอง

"พี่พาย....ให้ต๊อดเรียกว่าพี่ เพราะมองต๊อดเป็นน้องใช่ไหมครับ"

"ใช่สิ ทั้งพร้าว ทั้งต๊อด ก็เป็นน้องพี่ทั้งคู่ แล้วต๊อดล่ะครับ...ต๊อดอยากให้พี่เป็นพี่ชายของต๊อดไหมครับ"

"อยากครับ ต๊อดน่ะ อยากมีพี่ชายมาก ๆ เลย ต๊อดเป็นลูกคนเดียวเหงาแท้"

"หึหึหึ"

"งั้นถ้าเราเป็นพี่น้องกัน น้องคนนี้ขออะไรพี่ได้ไหมครับ"

"อืมมม....อยากได้อะไรเล่า รองเท้าใหม่ไหม หรือเสื้อผ้า พี่น่ะ ไม่ยอมให้น้องพี่แต่งตัวไม่ดีหรอกนะ น้องของพี่ต้องได้สิ่งที่ดีที่สุด..."

"ต๊อดขอให้พี่พายเลิกเศร้า แล้วยิ้มให้เยอะ ๆ ได้ไหมครับ"

สิ้นประโยคนั้น น้ำตาของเขาที่ไม่ได้ไหลมานานแล้ว พลันทะลักออกมาอย่างสุดกลั้น พระพายนั้นสะอื้นจนตัวโยน จนไอ้ต๊อดนั้นต้องรีบเข้ามากอดแน่น ๆ

"โธ่......พี่พาย ต๊อดขอโทษครับ ไม่ร้องนะครับ....ฮึก.....พี่พาย....ทำให้ต๊อดร้องตาม....เลยเห็นไหมครับ"

"ฮือออออออออออออออ"

อ้อมกอดของเด็กบ้านนอกนั้นอบอุ่นจนพระพายต้องซุกหน้าเข้าไปแนบชิด ราวกับเด็กน้อยซุกหน้าเข้าหาผู้ใหญ่เพื่อหาที่กำบัง นานแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้รับความใส่ใจจากใคร นานแค่ไหนแล้วที่ต้องต่อสู้อยู่เพียงลำพัง ก็ประโยคเดียวที่ได้รับจากไอ้ต๊อด ก็ทำเอาคนหัวใจเย็นชานั้น รู้สึกตื้นตันอย่างบอกไม่ถูก

"อยู่กับพี่นะต๊อด เป็นน้องชายของพี่นะ พี่จะไม่ให้น้องของพี่ต้องน้อยหน้าใคร"

"ครับ....ต๊อดจะอยู่รับใช้..."

"ไม่....เป็นน้อง ต๊อดเป็นน้อง"

"ครับ เป็นน้องครับ ต๊อดจะดูแลพี่พายเองครับ"

ดูเหมือนว่าไอ้ต๊อดนั้น รู้สึกว่าตัวมันเริ่มจะมองเห็น 'คุณค่า' ในตัวเองขึ้นมาบ้างแล้ว


To be con

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่ 14 [12.10.2020]
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 12-10-2020 23:02:36

 :hao5:

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่ 14 [12.10.2020]
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 12-10-2020 23:15:37

มันต้องแบบนี้สิ ต๊อด เราก็มีคุณค่าในตัวของเรา ขอให้ชีวิตต่อจากนี้ ทั้งของต๊อดและของพระพายมีแต่ความสุขนะ

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่ 14 [12.10.2020]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 14-10-2020 09:31:37

รอๆ

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่ 14 [12.10.2020]
เริ่มหัวข้อโดย: AkuaPink ที่ 14-10-2020 09:36:09

 :pig4:
 :3123:

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่ 14 [12.10.2020]
เริ่มหัวข้อโดย: CKJPQQ ที่ 21-10-2020 16:32:59

งื้อออออ ไรท์รอนะคะ มันบีบหัวใจนุส่เหลือเกิน :katai1: :hao5:

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่ 14 [12.10.2020]
เริ่มหัวข้อโดย: yaoionlyyes ที่ 18-11-2020 12:19:34

ไม่ได้เข้าเล้ามาอ่านนิยานจริงจังหลายปี ลองเข้ามาอ่านเรื่องนี้แล้วไม่ผิดหวังเลย!
มาต่อไวๆน้าา

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่ 14 [12.10.2020]
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 27-12-2020 11:05:42

ตอนคั่นสั้นมาก ฝันร้ายของชายชุดดำ



คมมีดที่กรีดลงมาบนใบหน้า ไม่ได้สร้างความเจ็บปวดเท่ากับการที่ได้เห็นชายคนรักผู้ซึ่งทรยศเขาและได้กลับใจในนาทีสุดท้าย ต้องมาตายไปต่อหน้าต่อตา

ใบหน้าที่แสนเจ็บปวดและรู้สึกผิดของคนรัก ที่สุดท้ายแล้วก็ไม่อาจช่วยอะไรเขาได้ และความรู้สึกบาปนี้คงจะตามติดตัวเขาคนนั้นไปยังโลกหลังความตาย ถ้าหากว่าโลกนั้นมีอยู่จริง

"ความผิดของมึง....พี่ดินต้องมาตายเพราะอีโง่อย่างมึง"

เสียงหัวเราะที่แสนวิกลจริตบ้าคลั่ง สลับกับเสียงกรีดร้องอย่างสิ้นสติ ดังโหยหวนกึกก้อง

ร่างของเขาที่กระเด็นออกมาจากรถคันนั้น คันซึ่งถูกทำให้พุ่งตกหน้าผา ปะทะเข้ากับเนินหินสูงชันจนประตูนั้นอ้าออก ร่างบอบช้ำปางตายร่วงหล่นลงไปยังป่าด้านล่าง เคราะห์ดีหรือสวรรค์เป็นใจที่ร่างของเขานั้นหล่นใส่ต้นไม้ใหญ่ที่แผ่กิ่งก้านหนาทึบต้นหนึ่ง และได้กิ่งไม้พวกนั้นช่วยลดแรงปะทะ ก่อนที่สุดท้ายร่างของเขาจะตกกระทบลงพื้นดินที่เปียกชื้นจากหยาดฝน

ลมหายใจรวยรินเต็มที

หูแว่วได้ยินเสียงคนคุ้นเคย ลอยมาจากที่ไกลแสนไกล



พระพาย....

เข็มแข็งไว้นะครับ....

พี่ขอโทษที่ช่วยเราไม่ได้....

ขอโทษที่ทำให้เรื่องมันเป็นแบบนี้.....

พี่รักพายนะ....

น้องของพี่....

ยอดรักของพี่.....



เพราะเขานั้นอ่อนแอใช่ไหม ถึงได้โดนคนเหล่านั้นกระทำย่ำยีเช่นนี้

เพราะรักและเชื่อใจมากใช่ไหม ถึงได้มีจุดจบที่น่าสมเพช เป็นศพไร้ญาติ ที่อีกไม่นานคงเหลือแต่ซากกระดูก

ไม่เหลืออะไรอีกแล้วจริง ๆ

รูปโฉม

เงินทอง

คนรัก

ตัวตน

ไม่เหลือแล้วสักอย่าง



"ปล่อย...อย่านะ.......เจ็บ....เจ็บ....ฮือออออออ"

สะดุ้งตื่นจากฝันร้ายยามดึก ภาพในอดีตที่ยังคงตามมาหลอกหลอน พี่ดินคนรักของเขา สมสู่กับมิค....คนที่พี่ดินพามันเข้ามาในบ้านในฐานะญาติผู้น้อง คนที่เสนอตัวรับใช้รองมือรองเท้าเขา แสร้งทำดีให้เขาตายใจ จนสุดท้ายเขาก็ติดกับ หลงเห็นอีกฝ่ายเป็นเพื่อนคนหนึ่ง หารู้ไม่ว่ามันคือชายชู้ที่สวมเขาสนตะพายใส่คุณหนูโง่ ๆ ที่หยิบจับอะไรไม่เป็นโล้เป็นพาย สมรู้ร่วมคิดกันฮุบสมบัติที่พ่อแม่ทิ้งเอาไว้ให้เขาจนหมดสิ้น ก่อนจะหยามหน้าและเกียรติของเขา ฉลองความสำเร็จอันต่ำช้าด้วยการวางยานอนหลับเขา แล้วเสพสมระเริงกามกันอย่างเมามันส์ ส่งเสียงกรีดร้องครวญครางปล่อยร่านในบ้านของเขา จนแปดเปื้อน เลอะเทอะไปหมด

นิยายเรื่องนี้พล็อตน้ำเน่าดีไหมเล่า....

มันคนนั้นค่อย ๆ เฉือนปลายนิ้วของเขาทีละนิ้ว พล่ามบรรยายถึงความเลวระยำของตัวเองออกมาอย่างไม่สะทกสะท้าน กรีดหน้าของเขาจนเป็นแผล พร้อมกับหัวเราะชอบใจที่ได้เห็นเขาร้องไห้ออกมาด้วยความเจ็บปวด....หวาดกลัว....และเคียดแค้น

ทั้งหน้าและนิ้วของเขาไม่มีวันกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้อีกแล้ว ใบหน้าที่สวยงามและแสนเย่อหยิ่งของเขาที่เขาภาคภูมิใจกับมันหนักหนา ต้องกลายมาเป็นชายขี้ริ้วแก่เกินวัยที่มีแววตาขุ่นมัว อัดแน่นไปด้วยความแค้นและหวาดระแวงอยู่ตลอดเวลา

หลังจากที่รอดชีวิตมาได้ราวกับปาฏิหาริย์นั้น ร่างกายของเขาก็กลายเป็นคนพิการที่ต้องเดินกะเผลก และในบางคราวที่อยู่ ๆ ขาของเขามันก็มีอาการปวดแปลบจนแทบขาดใจ เจ็บจนต้องทุบลงไปแรง ๆ ดิ้นพล่านไปมาน้ำตาไหลด้วยความทรมาน อย่าว่าแต่เดินปกติเลย จะลุกจะนั่งหรือจะเคลื่อนไหวไปทางไหนก็แสนลำบาก จนต้องพึ่งพาไม้เท้าช่วยค่ำยัน

คุณหนูอย่างเขา ต้องมากลายสภาพเป็นคนตกต่ำ น่าสมเพชได้เพียงนี้เชียวหรือ

แต่เพราะหัวใจที่เต็มไปด้วยไฟแค้น

เขาจึงฮึดสู้และไม่ยอมแพ้ ยอมทำทุกสิ่งเพื่อให้ร่างกายของเขาฟื้นคืนสภาพให้มากที่สุดแม้จะไม่สมบูรณ์เต็มร้อย

ความอ่อนแอแปรเปลี่ยนเป็นอาฆาตพยาบาท

จะฆ่ามันให้ตายด้วยน้ำมือของเขาเอง แต่ก่อนที่มันจะตาย เขาจะทรมานมัน กรีดหน้าของมัน

หึหึหึหึหึ แค่คิดก็มีความสุขแล้ว นี่แหละสิ่งที่หล่อเลี้ยงให้เขายังมีชีวิตอยู่ต่อไปได้

เขาจะไม่ร้องไห้เสียน้ำตาอีกต่อไป

"ฮึกกกก.....ฮืออออออ"

แต่ทุกครั้งที่ตื่นจากฝันร้าย เขากลับห้ามตัวเองไม่ให้ร้องออกมาไม่ได้ การร้องไห้อยู่เพียงลำพังในห้องแคบ ๆ โดยที่ไม่มีใครคอยลูบหัวปลอบใจ มันเจ็บปวดจริง ๆ นะ

แต่ก็ไม่ใช่ในคืนนี้หรอก...

เขา....พระพายตัวจริง กำลังสะอื้นให้ในอ้อมกอดของหนุ่มบ้านนอกผิวคล้ำเกรียมแดดวัยสี่สิบกว่าที่มีลูกติดหนึ่งคน ในห้องพักของคนงาน ที่เขานั้นหอบสังขารที่บาดเจ็บด้วยน้ำมือของไอ้สารเลวนั่นอีกครั้งมาหลบลี้หนีภัย เพื่อรอเวลากระชากหน้ากาก ดึงมันคนนั้นที่สวมรอยเป็นเขาให้ตกลงมาจากสวรรค์วิมานจอมปลอม

"ไอ้หนุ่มเอ้ย....อย่าร้องเลยนะ....เข้มแข็งเอาไว้ อีกไม่นานเอ็งจะได้ชีวิตของเอ็งคืนแล้ว"

ไอ้ลุงบ้า...คนเขากำลังร้องไห้ ดันมาสั่งให้หยุดร้อง แทนที่จะปล่อยให้เขาร้องให้สาแก่ใจ ช่างปลอบคนไม่เป็นเอาเสียเลยจริง ๆ นะ

ไม่รู้หรือไงกัน ว่ายิ่งบอกว่าอย่าร้องน่ะ น้ำตามันก็ยิ่งไหลออกมา

"ผมเกลียดมัน....อยากฆ่ามันให้ตายเลย"

"เออ...ข้ารู้ ข้าเข้าใจ"

ไม่....ไม่มีใครเข้าใจหรอก ความเจ็บปวดที่คน ๆ หนึ่งต้องมาอยู่ในจุดที่ไม่เหลือใครน่ะ คนแบบลุงไม่เข้าใจมันหรอก

แต่อ้อมกอดแข็ง ๆ กับมือสาก ๆ ที่ลูบหัวเขาอยู่นั้น มันก็พอทำให้รู้สึกดีขึ้นมานิดหนึ่ง....นิดเดียวเท่านั้นแหละนะ คนอะไรกลิ่นตัวตุ่ยเป็นบ้า เคยฉีดน้ำหอมบ้างไหมเนี่ย

"ลุง...ฮึก"

"เอ็งเลิกเรียกข้าว่าลุงทีได้ไหมวะ ข้าไม่ได้แก่ขนาดนั้นไหมเล่า"

"ขอบคุณมากนะครับที่ยอมเชื่อผม"

"เออ....ก็ไม่ได้อยากเชื่อหรอกวะ เดี๋ยวเอ็งจะหาว่าคนบ้านนอกหลอกง่าย แต่ไอ้หน้าอ่อนนั่นมันก็น่าสงสัยจริง ๆ"

"กอดผมทั้งคืนเลยได้ไหมลุง"

"ห่ะ....อะไรนะ"

"นะครับ....ปกติถ้าผมฝันร้าย แฟนผมเขาจะกอดผมน่ะ...."

"เอ่อ...แต่ข้าไม่"

"ลุงรังเกียจสินะ"

"เออ ๆ กอดก็กอดวะ ข้าจะคิดว่าเอ็งเป็นลูกข้าอีกคนก็แล้วกัน"

"ฮิฮิ"

บางครั้งเขาก็เป็นแค่เด็กหนุ่มผู้แสนเอาแต่ใจ ขอแค่ได้มีใครซักคนให้เขาได้ออดอ้อนออเซาะ ปลอบโยนเขา แม้ว่าคน ๆ นั้นจะเป็นลุงหน้าโหด ตัวแข็ง ผิวหยาบ พูดจาไม่ระรื่นหูอย่างนายโชคก็ตามที

สุดท้ายแล้ว อ้อมกอดแข็ง ๆ นั้นก็ทำให้เขาสามารถข่มตาหลับลงไปได้อีกครั้ง ด้วยความรู้สึกที่ปลอดภัย



To be con



ตัวจริงนางก็มีความขี้วีนนิด ๆ นะ ตอนนี้มีต๊อดเป็นน้องชายแล้ว(เจ้าพร้าวอีกคน) จากลูกคนเดียวที่ไม่เคยมีน้องคงเห่อน่าดู จับต๊อดแปลงโฉม จัดฟัน ฟิตหุ่น แต่งตัวออกมาหล่อ ๆ เฟียส ๆ เผลอ ๆ ได้หนุ่มฮ็อตในวงการบันเทิง มีแต่ผู้รุมจีบ จนคนบางคนที่เคยกดน้องได้มีร้อน ๆ หนาว ๆ บ้างล่ะ

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - บทที่ 14 [12.10.2020]
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 27-12-2020 11:28:27

บทที่ 15 ขาขึ้น-ขาลง



ไม่อยากจะเชื่อว่าคุณหนูสายลมผู้แสนสำอางจะกลายสภาพเป็นโจรป่าในเวลาอันรวดเร็ว

หนวดเคราไม่โกน

งานการไม่ทำ รูปไม่วาด นิยายไม่แต่ง

ปล่อยปละละเลยงานที่ไร่ จนปลัดขจรต้องเจียดเวลาและกำลังคนมาช่วยดูแลให้ตามสมควร

ขลุกอยู่แต่ในห้อง ดื่มเหล้า เคล้าความทรงจำ

ไอ้ต๊อดไปแล้ว ไปนานจนจะเกือบปีได้แล้ว

แต่ทำไมถึงยังเผลอตะโกนเรียกหามันเพื่อจะใช้งาน

ทำไมถึงยังฝันถึงบ่อย ๆ

ทำไมถึงต้องนั่งดูรูปถ่ายของมันในโทรศัพท์มือถือ เป็นวัน ๆ

ทำไมกันนะ





"พี่พระพายครับ"

เวลาผ่านไปหนึ่งปี....ไอ้ต๊อดนั้นเปลี่ยนไปมากเหลือเกิน

จากเด็กผู้ชายเด๋อด๋าเซ่อซ่าในวันวาน ในตอนนี้มันก็ยังคงเป็นเช่นนั้น แต่ที่เปลี่ยนไปก็คงเป็นการมองโลกในมุมมองที่กว้างขึ้น การเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัย ทำให้มันได้พบเจอผู้คนและสังคมใหม่ ๆ และได้รู้ความจริงที่ว่ากรุงเทพนั้น...ไม่ได้เต็มไปด้วยผู้คนที่คอยจะจ้องมองมันอย่างดูถูกเหยียดหยามอย่างที่มันเคยคิด อันเป็นผลจากการที่มันถูกฝังหัวมาโดยนิยายน้ำเน่า...ที่อดีตเจ้านายของมันชอบเขียนเพื่อขายให้กับบรรดานักอ่านช่างฝัน หรือต่อให้คนเหล่านั้นจะดูถูกมัน ก็ไม่มีใครหรอกที่จะแสดงออกมาตรง ๆ แบบไร้มิติอย่างพวกตัวอิจฉาในละครหลังข่าว โลกมันเปลี่ยนไปแล้ว และคนที่ชอบดูถูกคนอื่นนั่นแหละที่จะไม่ได้รับการยอมรับจากสังคมเสียเอง อีกอย่างที่มหาวิทยาลัยก็เต็มไปด้วยคนหนุ่มสาวที่มาจากต่างที่ต่างถิ่น เหนือใต้ออกตก ต่างครอบครัว ต่างฐานะกันไป แล้วก็ใช่ว่าจะร่ำรวยมีเงินทองใช้มือเติบ เป็นลูกหลานไฮโซนามสกุลดังกันทุกคนเสียเมื่อไหร่ ที่แห่งนี้มีทั้งคนที่บ้านรวยเป็นคนดังในวงสังคม ไปจนถึงพวกปากกัดตีนถีบส่งเสียตัวเองเรียน ซึ่งพวกเขาเหล่านั้นก็สามารถคบหาเป็นเพื่อนกันได้ไม่เสียหาย ส่วนคนนิสัยไม่ดีนั้นก็ใช่จะไม่มีเสียเลย มันก็มีปะปนกันไปกับคนดี ๆ นั่นแหละ แต่คนพวกนั้นก็จะอยู่ในพื้นที่ของตัวเอง ไม่วุ่นวายกับใคร น้อยคนจริง ๆ ที่จะแผลงฤทธิ์แผลงเดชออกมา

ถ้าไอ้ต๊อดไม่ตัดสินใจเดินออกมาจากผู้ชายคนนั้น มันก็คงจะมีชีวิตที่วนเวียนอยู่แค่ในบ้านของสายลม ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร เป็นแค่เด็กรับใช้ ที่เจ้านายไม่เคยเห็นค่า

"มาเถอะพี่...ไม่เป็นไร มีพวกผมอยู่ด้วย....นะ....วันนี้วันเกิดไอ้ต๊อดมัน"

ทั้งไอ้ต๊อดและนายพร้าว พยายามเกลี้ยกล่อมให้พระพายยอมลงจากรถ เพราะอยู่ ๆ ชายหนุ่มที่ตัดสินใจจะออกมารับประทานอาหารเย็นฉลองวันเกิดของน้องชายอย่างไอ้ต๊อด อยู่ ๆ ก็เกิดกลัวกับการพบปะผู้คนเสียอย่างนั้น

"ถ้าพี่พายไม่พร้อม เรากลับกันก็ได้นะครับ ต๊อดกินพิซซ่าก็ได้"

"อ่า....ต๊อด....พี่ออกเงินให้แล้วรอที่รถได้ไหม"

"ไม่เอาครับ ถ้าพี่พายไม่โอเค ต๊อดก็ไม่ไป...."

"เฮ้อ.....เอาก็เอา....เอาเถอะ ถ้าต๊อดว่าพี่ดูโอเค พี่เชื่อ"

"โอเคอะไรกันครับ ดูดีมากต่างหาก หล่อกว่าพี่พร้าวอีก"

ไอ้ต๊อดไม่ได้แกล้งอวยเกินจริง แต่พระพายในตอนนี้ไม่เพียงเดินเหินคล่องตัวขึ้น แต่ใบหน้าที่เป็นแผลเป็นใหญ่ ก็รักษาจนรอยจางลงไปเยอะ อาจจะไม่หายสนิท แต่เดิมทีก็ไม่ได้ดูแย่ ต่อให้ไม่มีเครื่องสำอางกลบรอยเหล่านั้น โครงหน้าของพระพายก็จัดได้ว่างดงาม

ขนาดมีแผลเป็น ยังดูสวยได้ขนาดนี้ หน้าเดิมของพระพายนั้นเป็นอะไรที่พระพายตัวปลอมเทียบไม่ติดเลย ไหนจะผิวพรรณที่ขาวสะอาดนวลเนียน ที่บ่งบอกว่าเป็นลูกผู้ดีมีเงิน ชายหนุ่มเพียงแค่ไม่มั่นใจเท่านั้น เพราะชีวิตปกติก่อนหน้านี้...เขาก็ไม่ค่อยได้ออกจากบ้านไปไหนต่อไหน หากไม่มีคนรักพาไป ซึ่งก็นาน ๆ ครั้ง แทบจะนับครั้งได้เลย

พระพายสวมเสื้อยืดแขนยาวสีดำพอดีตัว กับกางเกงผ้าผูกเอว(สีดำ)สบาย ๆ แต่ก็ยังออกมาดูแพง ส่วนนายพร้าวนั้นแต่งตัวจัดเต็มเหมือนหลุดออกมาจากปกนิตยสารแนววัยรุ่นสปอร์ต ๆ เข้ากับส่วนสูงที่โดดเด่น หุ่นล่ำกำยำ ผิวสีแทน และใบหน้าที่หล่อคมเข้มสมชายแบบหนุ่มพื้นเมือง ส่วนไอ้ต๊อดนั้นไม่ต้องพูดถึง เสื้อเชิ้ตโอเวอร์ไซส์สีขาวผ้าเนื้อดีที่แหวกโชว์หน้าอกขาว ๆ กับกล้ามอกแน่น ๆ พับแขนพันขึ้นแบบลวก ๆ ให้ดูเหมือนไม่ได้ตั้งใจ ใส่คู่กับกางเกงยีนส์เอวสูงสีอ่อน อวดช่วงเอวเว้าคอดและก้นทรงลูกพีชงามงอน และรองเท้าผ้าใบสีขาว ทำให้มันดูสดใส น่ารักน่าเอ็นดู หุ่นของมันสมส่วนขึ้นจากการออกกำลังกายในยามว่างกับนายพร้าว ใบหน้าของมันขาวใสเกลี้ยงเกลา เพราะพระพายนั้นลงทุนพามันเข้าคอร์สดูแลผิวหน้า รักษารอยสิว เลเซอร์รอยแผลเป็นต่าง ๆ ที่มีอยู่นิดหน่อย หน้าตาของไอ้ต๊อดน่าเอ็นดูอยู่แล้ว ทาครีมบำรุงดี ๆ แพง ๆ ดูแลตัวเองดี ก็เปล่งประกายออร่าเจิดจรัสออกมา อีกทั้งยังได้พี่ชายคนใหม่คอยดูแลเรื่องทรงผมกับการแต่งตัว พระพายไม่ยอมให้น้องชายของเขานั้นน้อยหน้าใคร

เพราะไอ้ต๊อดคือความสุขเดียวของพระพายในตอนนี้....ส่วนนายพร้าวนั้นถือเป็นตัวแถม หากพูดแบบนี้จะฟังดูใจร้ายไหมนะ? นายพร้าวจะน้อยใจหรือเปล่า? อันที่จริงระหว่างตัวเขากับนายพร้าวก็นับถือกันอย่างพี่น้อง แต่ก็จะมี Space ระหว่างกันอยู่ประมาณหนึ่ง อีกทั้งนายพร้าวก็มีคนที่คอยอุปการะส่งเสียอยู่แล้ว

แต่กับต๊อด...พระพายรู้สึกสนิทใจกันมากกว่านั้น คงเพราะกำพร้าพ่อแม่ ตัวคนเดียวเหมือนกันกระมัง เขายังดีกว่าไอ้ต๊อด ตรงที่เคยมีครบทั้งพ่อและแม่ ต่างกับไอ้ต๊อดที่มีเพียงแม่แค่คนเดียวเลี้ยงดูมา

"อร่อยมั้ยอ้วน....กินใหญ่เลย เก็บท้องไว้ให้เค้กบ้างนะ"

"ต๊อดไม่อ้วนแล้วพี่พาย....หุ่นแน่นเปรี๊ยะ นมแน่นปั่กเลย กระดิกได้ด้วย....ดู ๆ"

ไม่ใช่แค่รูปลักษณ์ภายนอกที่เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น สุ้มเสียง สำเนียงการพูดจาของไอ้ต๊อด ก็ชักจะกลมกลืนกับคนกรุงมากขึ้นทุกวันแล้ว

มีคนหลายคนที่จ้องไอ้ต๊อดตาเป็นมัน แต่คงต้องข้ามศพเขากับเจ้าพร้าวไปเสียก่อน ไอ้ต๊อดมีดีแบบนี้ จะอวดเนื้อหนังมังสาบ้างก็ไม่เสียหาย พระพายสกรีนให้แล้วก่อนออกจากบ้าน ว่าไอ้ต๊อดในวันนี้ดูน่ารักและเซ็กส์ซี่กรุบกริบกำลังดี เป็นหมีที่น่าถนอม

"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า....เก่งมากครับต๊อด...พร้าวต้องไม่แผ่วนะ...กล้ามต๊อดจะแซงพร้าวแล้วรู้มั้ย...อย่ายอม ๆ"

"พี่พายหัวเราะแล้ว....หัวเราะบ่อย ๆ นะครับ พี่พายหัวเราะแล้วน่ารัก"

"อื้อ....ก็มีต๊อดกับพร้าวแหละ เลยหัวเราะได้ สุขสันต์วันเกิดนะต๊อด....อายุยี่สิบปีแล้ว เป็นผู้ใหญ่เต็มตัวแล้วนะ"

อายุยี่สิบของไอ้ต๊อด....เป็นช่วงเวลาที่สว่างไสวที่สุด

สว่างยิ่งกว่าแสงเทียนที่ปักบนหน้าเค้กเสียอีก





"ป้าจิต....ป้าจิตยังติดต่อกับต๊อดมันเหรอ"

สายลมนั้นผอมลงไปเยอะมาก และในตอนนี้ชายหนุ่มก็เดินเป๋ไปเป๋มา พุ่งเข้าไปหาป้าคนครัวที่เพิ่งวางสายจากใครบางคน

"ค่ะ....ป้าติดต่อกับมัน"

หญิงสูงวัยตอบเสียงเรียบ หล่อนกลับมาดูแลรับใช้เด็กหนุ่ม เพราะว่าเป็นห่วงเขาในฐานะเจ้านายลูกน้อง แต่ความรักใคร่เอ็นดูเหมือนคนในครอบครัวนั้นกลับไม่สนิทใจกันเหมือนเดิมอีกต่อไป บุญคุณของคุณผู้หญิงผู้ล่วงลับที่มีท่วมหัวของหล่อนมากมายก็มีส่วนที่ทำให้หล่อนยังไม่ไปไหน แม้ว่าสายลมจะไม่เคยเอ่ยปากขอโทษ เรื่องที่เข้าข้างคนอื่นมากกว่าคนใกล้ตัว ไม่ว่าจะเป็นหล่อนหรือไอ้ต๊อดก็ตาม หล่อนจะพยายามมองข้ามมันไปเสีย แล้วทำหน้าที่ให้ดีที่สุด เท่าที่จะทำได้ไหว

"ต๊อดสบายดีนะครับ"

"ค่ะ....มันสบายดี"

"ผมขอ....เบอร์โทรของต๊อดได้ไหม...ป้าจิต"

"ป้าขอโทษค่ะ...ป้าคงให้คุณลมไม่ได้จริง ๆ"

"ป้าครับ....ขอให้ผมเถอะนะครับ...ผมซื้อ...ผมซื้อก็ได้....นะป้านะ....ไม่มีใครยอมบอกผมเรื่องต๊อดเลย"

"คุณลมอย่าทำให้ป้าลำบากใจเลยนะคะ เพราะถ้าป้าให้เบอร์คุณลมไป ป้ากลัวว่าต๊อดมันจะเปลี่ยนเบอร์หนี....แล้วป้าจะติดต่อกับมันไม่ได้อีก ป้ายังอยากรู้ข่าวจากมันอยู่น่ะค่ะคุณลม มันเองก็เหมือนหลานชายป้าคนนึง เข้าใจป้านะคะ"

คนครัวเชิดหน้าตอบเจ้านายหนุ่มของหล่อนอย่างเด็ดขาด และนั่นทำให้สายลมยอมแพ้ แต่เขาก็ยังมีข้อต่อรองที่คิดขึ้นมาสด ๆ เมื่อครู่

"ป้าจิต....แล้วถ้าผม....ถามข่าวของต๊อดจากป้า ป้าจะบอกผมได้ไหมครับ"

"ต๊อดมันสบายดีค่ะคุณลม กินอิ่ม นอนหลับ ได้เรียนหนังสือ คุณพระพายเองก็เอ็นดูมันมาก ป้าเองก็รู้เท่านี้แหละค่ะ ป้าขอตัวก่อนนะคะ มีงานต้องทำ"

สายลมไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองนั้นขี้แพ้ได้มากถึงเพียงนี้





อาหารเย็นของสายลมในวันนี้เป็นไก่ทอด...ไก่ทอดสูตรของไอ้ต๊อดที่เขาขอร้องอ้อนวอนให้ป้าจิตโทรไปถามสูตรเพื่อทำให้เขากิน

เขาดีใจที่ป้าจิตยอมทำตามที่เขาสั่ง และดีใจที่ไอ้ต๊อดนั้นยอมเผยสูตรลับออกมาให้คนอื่นรู้ อัตราส่วนเครื่องเทศที่พอเหมาะ บวกกับฝีมือการทอดของป้าจิตนั้น...อา...แถมยังมีหอมเจียวโรยหน้าอีก รสชาติแบบนี้....นานแค่ไหนแล้วนะที่ไม่ได้กิน

ก็ตอนที่มีโอกาสได้กิน เขากลับมองข้ามมันไปอย่างใจร้าย ในวันที่ไอ้ต๊อดลงทุนทอดไก่ให้เขาสุดฝีมือ เขากลับไปนอนกกอยู่กับคนอื่น

'คุณลม....อย่าเครียดไปเลย....เชื่อต๊อดสิ...ไก่ทอดจะเยียวยาทุกอย่าง'

ใบหน้ากวน ๆ กับน้ำเสียงขี้เล่นของไอ้ต๊อดในวันวาน ยังคงตามมาหลอกหลอน

ต๊อด.....ต๊อดจะรู้ไหม ชีวิตที่ไม่มีต๊อดมันแย่มาก

เขาเองที่ไม่ได้เรื่อง ไม่เอาไหน แค่จะแต่งฉากเลิฟซีนชายกับชาย พอไม่มีไอ้ต๊อดแล้ว มันกลายเป็นเรื่องที่ยากเย็นและฝืดฝืนเหลือเกิน

ไม่มีคนคอยหยิบจับเป็นลูกมืออยู่ข้าง ๆ ไม่มีคนจัดเรียงข้าวของ ไม่มีคนชงกาแฟรสชาติห่วย ๆ ที่ซื้อมาผิดยี่ห้อ

ไม่มีคนคอยรองรับอารมณ์ติสต์แตกของเขาอย่างอดทนและใจเย็น

ทุกอย่างมันดูยากไปหมดเลย

ป้าจิตคนครัว นายโชคคนงานอเนกประสงค์ รวมทั้งเจ้าโชคชัยที่ปีนี้สูงขึ้นจากเดิมหลายเซ็นต์ กำลังยืนมองเจ้านายจอมเพี้ยนที่จ้องน่องไก่ในมือมาเป็นชั่วโมงอยู่ห่าง ๆ อย่างห่วง ๆ

แล้วทันทีที่กัดกร้วมชิ้นไก่ในมือเข้าปาก สายลมนั้นก็น้ำตาไหลพรากออกมาด้วยความโหยหาอาดูร

บ้าจริง....ไอ้ต๊อดเล่นเขาแล้ว ไก่ทอดชิ้นนี้อร่อยมากก็จริง แต่ว่ามันไม่ใช่ไก่ทอดสูตรต๊อดแต๊ด

"ป้า....คุณลมร้องไห้แล้วนั่น ป้าทำอะไร"

"กูไม่เกี่ยวนาไอ้โชคนา....ไอ้ต๊อดมันก็แสบพอดูแหละ มันบอกสูตรกูมาก็จริง แต่มันบอกไม่หมด มีเครื่องเทศน์บางตัวที่มันขอไม่บอก....เฮ้อ....ยังไงไก่ทอดของอีติ๋ม ก็ต้องเป็นไอ้ต๊อดคนเดียวเท่านั้นแหละวะที่ทำได้น่ะ"

คนงานในบ้านต่างแยกย้าย ทิ้งสายลมให้นั่งกินข้าวเคล้าน้ำตาอยู่เพียงลำพัง





ขณะที่ชีวิตของสายลมนั้นแย่ลง....แต่ชีวิตของไอ้ต๊อดกลับดีวันดีคืน

มันมีจุดมุ่งหมายในชีวิต มีคนที่มองเห็นมันอย่างเท่าเทียม โลกทั้งใบของมันไม่ได้มีแค่ไร่ของสายลมอีกต่อไป

ผลการเรียนของมันไม่แย่เลย แม้จะไม่ใช่คนเก่ง แต่ไอ้ต๊อดก็ได้รู้ว่าตัวมันไม่ได้โง่เง่าเต่าตุ่นอย่างที่เข้าใจไปเอง

พี่พระพายเป็นคนสบาย ๆ ไม่เจ้าระเบียบ อะไรที่มันทำผิดพลาด พระพายก็ไม่ได้ถือสา ซื้อของมาให้ผิดก็ไม่ได้โดนว่าแรง ๆ ทำให้ครั้งต่อไปไอ้ต๊อดนั้นตั้งใจและใส่ใจมากขึ้น และพอมันทำดี พระพายก็จะชมมัน...พอให้หัวใจของมันได้กระชุ่มกระชวย

"เกรดดีแบบนี้....พี่ให้ค่าขนมสามหมื่นนะ....ส่วนพร้าว....ไม่แย่แต่ก็ไม่เยอะ เอาไปสองหมื่นพอ"

"ขอบคุณครับ//ขอบคุณครัชชชชช"

พระพายเองก็รู้สึกว่าตัวเองมีคุณค่าขึ้น ชีวิตที่ได้เป็นหลักให้ใครสักคน มันต่างจากตอนที่ตัวเขาเป็นเด็กโง่ ๆ ที่ไม่ประสีประสา ที่ต้องให้ผู้ชายคนนั้นคอยดูแล ลากจูงไปตามทิศทางที่เขาคนนั้นเห็นสมควร

เขาสามารถหาเงินได้เองจากสิ่งที่พ่อแม่ทิ้งไว้ให้ สิ่งที่เขาทวงคืนมาจากไอ้สารเลวโรคจิตคนนั้น แม้จะไม่ได้ทำเงินเยอะแยะมากมาย แต่ก็เลี้ยงตัวเองไปได้จนตาย และสามารถดูแลน้องชายได้อีกหนึ่งคน

"ต๊อด....ปิดเทอมใหญ่นี้อยากกลับไปเยี่ยมบ้านเกิดไหม"

"ครับ....ต๊อดคิดถึงป้าจิตกับพี่โชคเหมือนกัน คิดถึงคุณปลัดด้วย พี่พร้าวก็คิดถึงคุณปลัด"

"เฮ้ยยย....ใครคิดถึงไอ้หนวดนั่น ไม่มี๊....อยู่กับพี่พายกูสบายสุด ๆ เหอะ"

พวกเขาหัวเราะให้กับความปากแข็งของนายพร้าว ก่อนที่พระพายจะหันมาพูดกับไอ้ต๊อดต่อในเรื่องที่ค้างเอาไว้

เพราะอยู่ด้วยกันมาเป็นปี และพระพายเองก็คอยสังเกตน้องชายของเขาอยู่เสมอ

เขารู้ดีว่าไอ้ต๊อดนั้นคิดถึงใครมากที่สุด ไม่ใช่ป้าจิต ไม่ใช่นายโชค แต่เป็นไอ้หมอนั่น ไอ้หน้าโง่คนนั้นที่มองข้ามสิ่งล้ำค่าใกล้ตัว ไปคว้าเอาก้อนกรวดในโคลนตมมาเชยชม

หมอนั่นจะไม่มีวันได้สมดั่งใจง่าย ๆ แน่

เพราะตอนนี้ไอ้ต๊อดคือน้องชายของพระพาย หาใช่เด็กรับใช้ของผู้ชายคนนั้นอีกต่อไป การกลับไปเยือนบ้านเกิดในคราวนี้ คือประกาศสถานะใหม่ของไอ้ต๊อด ให้ผู้ชายคนนั้นได้แจ้งใจ

"ต๊อดจะกลับไปในฐานะน้องชายของพี่ และพักที่บ้านของพี่....ตกลงมั้ยครับ"

เขาจะสั่งสอนผู้ชายคนนั้น ให้รู้ซึ้งถึงความรู้สึกพ่ายแพ้ จนกว่าหมอนั่นจะยอมมาคุกเข่าตรงหน้าน้องชายของเขา แล้วร่ำไห้ขอโทษ...ขอโอกาส

จากนั้นก็แล้วแต่เจ้าต๊อดแต๊ดจะเห็นสมควรละกัน



To be con

ตอนหน้าคุณหนูต๊อดจะกลับไปเจอหมาวัด

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - ตอนคั่น , บทที่ 15-16 [27.12.2020]
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 27-12-2020 11:34:04

บทที่ 16 ดอกฟ้ากับหมาวัด



เสียงด่าทอและขว้างปาข้าวของ ดังออกมาจากห้องนอนของคุณหนูสายลมตั้งแต่หัววัน...

"ไอ้คุณหนู....เลิกทำตัวแบบนี้สักทีเถอะ จะเอาแต่เมาหัวราน้ำไปถึงไหนกันวะ"

"เอิ๊กกกกก....ส....เสือก...เสือกกู๊....ไอ้หนวด"

"หยุดแดกเหล้าแล้วเข้าไปดูไร่ตัวเองบ้างเถอะสายลม!!!...โอ้ยยย....หยุดขว้างมาได้แล้ว...มันเจ็บไอ้เหี้ย....ทำไมฤทธิ์แม่งเยอะจังวะ.....ส...สายลม...วางแจกันลง...วางเถอะนะพลีส....ไอ้สัสวางลงเดี๋ยวนี้!!!"

เพล้ง!!!!

โครม!!!

ปลัดหนุ่มขจรศักดิ์ตัดสินใจพุ่งเข้าชาร์ตใส่ร่างปวกเปียกที่ยืนโซเซไปมาของคุณหนูขี้เมา ที่แม้จะไม่สามารถประคองตัวให้ยืนตรง ๆได้อย่างคนปกติ แต่ก็ยังไม่วายฤทธิ์เยอะท่ามาก อาละวาดปาข้าวของใส่เขาไม่หยุด จนอีกฝ่ายนั้นล้มลงไปกองหงายท้องหงายไส้บนพื้นห้อง ก่อนจะจับร่างคนเมายกขึ้นอุ้มพาดบ่า พามายังสนามหญ้าหน้าบ้าน แล้วโยนโครมลงไปบนพื้นหญ้าที่ชื้นแฉะ นายปลัดหนุ่มลากสายยางออกมาแล้วเปิดน้ำฉีดใส่อีกฝ่ายด้วยความแรงสูงสุด

สายลมพยายามกลิ้งหนีสายน้ำเย็นฉ่ำที่อีกฝ่ายกระหน่ำฉีดเพื่อเรียกสติเขา ปากก็พยายามจะกร่นด่า แต่กลับถูกน้ำฉีดใส่หน้าจนพูดไม่เป็นภาษา

"พอ....ไอ้หนวด....มันหนาว....แค่ก ๆ ๆ ๆ"

"ดูสภาพตัวเองตอนนี้เสียก่อนสิสายลม ส่องกระจกครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่วะ หรือทุบแตกไปหมดแล้ว"

"ยุ่ง....ไม่ต้องมายุ่งดิ"

"โตแล้วนะสายลม เป็นถึงเจ้านายคนอื่นแล้ว หัดมีความรับผิดชอบเสียบ้างเถอะ เลิกทำนิสัยเป็นเด็ก ๆ แบบนี้ได้แล้ว งอแงเวลาโดนขัดใจเนี่ย...ขอทีเถอะนะ ยังมีคนงานในไร่อีกเป็นร้อยชีวิตที่นายต้องรับผิดชอบ ไหนจะครอบครัวพวกเขาอีกเล่า ลืมแล้วหรือ"

"อยากได้ไร่กูป่ะ...อยากได้ก็ซื้อดิ....ขาย....ไม่เอาแล้ว...ไม่ทำห่าอะไรทั้งนั้นแหละ พอ!!!!"

ผลั้วะ!!!

หมัดรุ่น ๆ ของปลัดหุ่นหมีซัดเข้าที่สันกรามคุณหนูสายลมเต็มแรงเพื่อเรียกสติ สายลมลงไปกลิ้งกับพื้นหญ้าอีกครั้ง แต่ยังไม่ทันที่เขาจะหยัดยันกายขึ้นมายืนชี้หน้าบริภาษด่าทอ มือแกร่งของปลัดขจรศักดิ์ก็กระชากคอเสื้อคนเมาจนตัวลอยขึ้นมาจากพื้น ปลัดหนุ่มคนเถื่อนเขย่าร่างผอมสูบของสายลมไปมาจนสั่นคลอน แล้วฝ่ามือหนัก ๆ ก็ตบเข้าที่แก้มขาวซีดไปอีกหลายครั้ง

"ฮือออออออ" นักเขียนหนุ่มขี้เมาร้องไห้โฮออกมาอย่างน่าเวทนา ทั้งสะอึกสะอื้น ทั้งส่งเสียงแหกปากร้องเป็นเด็ก ๆ ขจรศักดิ์นั้นทำอะไรไม่ถูก จึงได้แต่ดึงอีกฝ่ายมากอดเอาไว้แน่น มือก็คอยลูบหลังคนขี้แยไปด้วย อย่างเก้ ๆ กัง ๆ

เขาก็เป็นห่วงสายลมมากแหละ ห่วงมากจนถึงขนาดแบ่งคนของตัวเองมาช่วยงานไร่ของสายลม ยอมเหนื่อยเป็นสองเท่า ทั้งต้องดูแลไร่และคนงานของตัวเองไปด้วย แล้วยังต้องรับผิดชอบชีวิตคนงานในไร่ของสายลมอีก ไหนจะงานราชการที่เขาต้องรับผิดชอบอีกเล่า เกิดเป็นคนดีมันแสนเหนื่อย...

เขาช่วยอีกฝ่ายสุดกำลังแล้ว ช่วยมานานเกินไป ถึงเวลาที่สายลมควรจะสำนึกตัวได้เสียที!!!

"ไม่ร้อง...พอแล้ว ไม่ตีแล้ว เจ็บมากมั้ยสายลม"

"โคตรเจ็บเลย....ฮึก...เจ็บ...เจ็บทั้งตัว เจ็บทั้งใจ"

ที่ทำไปเพราะตัวเขานั้นรัก....รักสายลมมากเหลือเกิน

ใช่...ปลัดขจรศักดิ์แอบรักเพื่อนคนนี้มานานแล้ว นานตั้งแต่ตอนที่พวกเขายังเป็นเด็กน้อยวัยละอ่อน แต่เรื่องระหว่างเขากับสายลมนั้นมันเป็นไปไม่ได้....ไม่มีทางเป็นไปได้ ไม้เบื่อไม้เมาที่มาคู่กันกับสถานะเฟรนด์โซน เพื่อนที่คอยกัด คอยขัดแข้งขัดขากันมาตลอด จนไม่มีทางพัฒนาไปเป็นอื่นได้แล้ว จะเรียกว่าเป็นเพื่อนรักเพื่อนสนิทกัน มันก็เรียกได้ไม่เต็มปาก เพราะเจอหน้ากันทีไรเป็นต้องปะทะวาจา ลับฝีปากกันทุกทีไป

เขาไม่รู้หรอกว่าคนอย่างสายลมเคยมองเห็นเขาเป็นเพื่อนบ้างไหม แต่สำหรับตัวเขา สายลมเป็นเพื่อนที่เขารัก....รักจนเกินคำว่าเพื่อนไปแล้ว

ต่อให้เขาทำใจและยอมรับในสถานะเพื่อนคู่แค้นได้ก็ตาม แต่ความรู้สึกรักและเป็นห่วง มันก็ไม่ได้ลดน้อยลงไปได้เลย

ยิ่งเห็นคนที่ตัวเองรักตกอยู่ในสภาพครึ่งผีครึ่งคนแบบนี้ มันก็อดที่จะปวดใจไม่ได้

"อย่าร้องเลย...ขอโทษที่ต่อยก็แล้วกันนะ...ขอโทษ...เราไม่อยากเห็นนายเป็นแบบนี้นี่หว่า ทุกคนก็เป็นห่วงนายทั้งนั้น"

"มีคนสนใจเราด้วยเหรอ ทุกวันนี้แม้แต่คนงานที่บ้าน เขายังไม่อยากคุยกับเราเลย"

"ก็นายเป็นเสียแบบนี้ ใครจะกล้าคุยด้วยเล่า เมาแล้วก็อาละวาด แต่ทุกคนห่วงนายนะ เราก็ห่วง ไม่ห่วงจะมาดูหรือ?"

"เราแย่มากเลยหนวด...เราเลิกคิดถึงมันไม่ได้เลย....ชีวิตที่ไม่มีไอ้ต๊อด....มันแย่มากจริง ๆ"

"รู้แล้ว....รู้ว่าเจ็บมาก เสียใจมาก แต่นายจะเอาแต่เมาแบบนี้ไม่ได้ไง เมาไปก็ไม่ทำให้เขากลับมา เมาไปก็มีแต่ตัวเองที่จะแย่ลง ๆ"

"เราไม่อยากทำอะไรเลยหนวด มันโคตรทรมานเลย หลับตาก็เห็นแต่ไอ้ต๊อด จะทำอะไร หน้าของมันก็ผุดขึ้นมาเต็มไปหมด เราทำงานไม่ได้ เขียนนิยายก็ไม่ได้ เราแค่อยากเมา จะได้ลืมมันไปให้หมด แต่ขนาดเมา หน้าไอ้ต๊อดยังลอยอยู่ตรงนี้....ตรงนี้....ตรงนี้ด้วย....ฮ่าฮ่าฮ่า...เราเป็นบ้าไปแล้วหนวด บ้าไปแล้วจริง ๆ"

ใบหน้าและรอยยิ้มเริงร่าของไอ้ต๊อดตามหลอกหลอนสายลมทั้งยามหลับและยามตื่น สลับกับรอยยิ้มเศร้า ๆ กับน้ำเสียงตัดพ้อน้อยใจในตัวเขา

ความฝัน...หรือความจริงก็ไม่อาจรู้...ในวันที่มันมาบอกลาเขาที่นอนสลบไสลไร้สติอยู่ในห้องผู้ป่วยของโรงพยาบาล ยังติดตราตรึงในความทรงจำ

"อาทิตย์หน้าไอ้พร้าวจะกลับมา...."

ปลัดหนุ่มตัดสินใจบอกเรื่องนี้ออกไป หวังว่าจะให้อีกฝ่ายนั้นฉุกคิดที่จะทำอะไรสักอย่างขึ้นมาได้บ้าง สายลมจมอยู่ในสภาพนี้เป็นเป็นปี มีแต่จะแย่ลงไปทุกวัน ผิวขาวเนียนนั้นกลายเป็นขาวซีดเนื่องจากหมกตัวอยู่แต่ในห้อง ไม่โดนแดด ไม่เจอลม ร่างกายผ่ายผอมจนเห็นซี่โครง เพราะเอาแต่ดื่ม แทบจะไม่แตะต้องข้าวปลาอาหาร หนวดเคราของสายลมในตอนนี้ยาวเฟื้อยเสียยิ่งกว่าตัวเขาที่เป็นผู้ชายขนดกเสียอีก

อ้าปากทีก็กลิ่นเหล้าหึ่ง

กลิ่นตัวก็แสนแรง หมดสิ้นแล้ว คุณหนูโฉมงามเจ้าสำอางในอดีตคนนั้น คนที่ตัวหอมฟุ้ง ผมเผ้าจัดทรงตามสมัย ดูดี ดูแพงไปทุกกระเบียดนิ้ว

"แล้วต๊อดจะมาด้วยมั้ย"

"อาจจะ...."

"เหรอ....แหงล่ะ ยังไงต๊อดก็ต้องกลับมา ก็ที่นี่มันคือบ้านเกิดของต๊อดนี่นะ"

"ใช่....เพราะฉะนั้นคุณหนูสายลมคงไม่อยากให้เจ้าต๊อดมาเห็นนายในสภาพแบบนี้ใช่ไหม"

"เราดูแย่มากเลยเหรอ"

"ใช่...นายดูแย่มาก

"ขอบใจนายมากที่มาบอกเรา....ไม่ได้การแล้ว....ทำยังไงให้กล้ามมาภายในหนึ่งอาทิตย์....ตอนนี้เราหิวมากเลย....จริงสิ....ต้องโกนหนวดแล้วก็อาบน้ำ"

"ก่อนอื่นไปทำตัวให้สะอาด แล้วก็ไปดูงานที่ไร่ได้แล้วสายลม"

"รู้น่า...ย้ำจริง"

สายลมคนเดิมกำลังจะกลับมา

หรือเปล่านะ?





"นอนไม่หลับหรือ?"

วันรุ่งขึ้น ก็เป็นวันที่ไอ้ต๊อดนั้นจะต้องเดินทางกลับไปเยือนบ้านเกิดของมันแล้ว แต่มันกลับนอนไม่หลับ จนต้องออกมานั่งรับลมที่ริมระเบียงคอนโด ขณะที่ไอ้พร้าวนั้นหลับเป็นตายสบายใจเฉิบไปตั้งแต่สามทุ่มแล้ว

พระพายส่งแก้วโกโก้ร้อนให้น้องชายของเขา ไอ้ต๊อดยกมือไหว้ขอบคุณแบบที่มันทำอยู่เสมอจนติดเป็นนิสัย ขนาดว่าสถานะของมันในตอนนี้ไม่ได้ต่ำต้อยด้อยค่าเหมือนอย่างแก่ก่อน แต่มันก็ยังเกร็ง ๆ เวลาที่พระพายนั้นทำอะไรสักอย่างให้มัน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กน้อยอย่างชงเครื่องดื่ม หรือแม้แต่ซักเสื้อผ้าให้มันเวลาที่มันป่วยไข้ไม่สบาย

พี่พระพายดีกับมันมากจริง ๆ จนมันชักติดใจกับชีวิตของตัวเองในตอนนี้เสียแล้ว และคงเสียดายมาก หากต้องเสียพื้นที่ตรงนี้ไป แล้วกลับไปเป็นเด็กรับใช้อย่างแต่ก่อน มันรู้ตัวดีว่าไม่ควรคิดแบบนี้เลย เพราะเหมือนกับว่ามันทำตัวเป็นวัวลืมตีน ลืมกำพรืดเดิมที่เป็นลูกของคนใช้ มีแม่เป็นคนใช้อย่างไรชอบกล ต่อให้พระพายยกมันขึ้นสูงเทียมเท่า ให้เป็นน้องชาย แต่มันก็รู้อยู่แก่ใจว่ามันไม่ได้มีสายเลือดเดียวกับพระพาย มันก็ยังเป็นไอ้ต๊อดลูกนังติ๋ม เป็นความจริงที่ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้

"ต๊อดคิดมากเรื่องอะไร...บอกพี่ได้ไหม"

"ก็...ต๊อดคิดว่า....พี่พาย...ให้อะไรต๊อดเยอะมากจริง ๆ ครับ"

"คิดมากเรื่องที่พี่จะซื้อรถให้หรือ"

"ก็....นั่นก็ด้วยครับ ต๊อดเพิ่งรู้ว่ากระเป๋าที่พี่พายซื้อให้ต๊อดใบล่าสุด....ราคาเป็นแสนเลย เพื่อนในคลาสบอกต๊อดน่ะครับ ต๊อดนี่เข่าทรุดเลย ทำเลอะไปแล้วด้วย"

"เป็นน้องของพี่....ต๊อดไม่มีความสุขเหรอ"

"ไม่นะครับ...ต๊อดมีความสุขมากเลย...มากจริง ๆ นะครับ....มากเกินไปด้วยซ้ำ จนเหมือนฝันเลย...ถ้าต้องตื่นจากฝัน....คงเจ็บมาก....เพราะมันเป็นฝันที่สูงจังเลยครับ"

"โถ่เอ๊ย...ต๊อด...ไม่ใช่ฝันหรอกนะ พี่รักต๊อด ก็เลยอยากให้ ต๊อดอาจจะคิดว่ามันเยอะ แต่มันไม่เยอะเลยสำหรับพี่ แค่นี้เล็กน้อยมาก ถ้าเทียบกับการมีเราเป็นน้อง อีกอย่าง....พี่ก็รวยนะต๊อด แค่นี้ขนหน้าแข้งไม่ร่วงหรอก"

พระพายเข้าใจดี ว่าอยู่ ๆ จะให้ไอ้ต๊อดมองเขาเป็นพี่แท้ ๆ ภายในเวลาปีเศษ มันคงยาก ชีวิตที่ผ่านมาของไอ้ต๊อด...มีแต่ผู้ชายเฮงซวยใจร้ายคนนั้น คอยควบคุมบงการมานาน

แต่ทุกวันนี้เขาก็พอใจที่ได้เห็นไอ้ต๊อดเปิดใจรับสิ่งใหม่ ๆ ที่เขาหยิบยื่นให้ ไอ้ต๊อดที่มั่นใจ เห็นค่าในตัวเองมากขึ้น พระพายไม่รู้หรอกนะ ว่าตอนที่ต๊อดอยู่กับสายลม มันยิ้มได้กว้างแบบนี้ไหม อาจจะยิ้มกว้างกว่านี้ก็ได้ แต่รอยยิ้มของไอ้ต๊อดที่ยิ้มให้เขา มันสดใสมากจริง ๆ ความสดใสของมันเป็นแสงสว่างให้คนที่มีจิตใจเย็นชาอย่างเขา เขาเองก็อยากจะเป็นแสงสว่างให้มันบ้างก็เท่านั้น

เสียดายแทนนายคนนั้นเหมือนกัน ที่จะไม่ได้เห็นรอยยิ้มสดใสของไอ้ต๊อดได้ง่าย ๆ อีกแล้ว นับตั้งแต่วันที่ไอ้ต๊อดนั้นเลือกที่จะจากคน ๆ นั้นมาอย่างแน่วแน่

"พี่พาย...ต๊อดจะไม่ใช่วัวลืมเท้าใช่มั้ย" ดูสิ...เด็กคนนี้ ขนาดจะพูดสำบัดสำนวนกับเขา ก็ยังเกร็ง กลัวหลุดคำหยาบออกมา น่ารักจริง ๆ

"เป็นน้องพี่...พี่ไม่ได้อยากให้เราเปลี่ยนอะไรทั้งนั้น แค่มีความสุขก็พอแล้ว"

"ครับ"

"ไม่ต้องคิดมาก พี่เข้าใจ ไม่ต้องเกร็ง พี่เองก็ไม่ได้รีบร้อน...ถือว่าต๊อดเปิดใจให้พี่เยอะแล้ว กระเป๋าน่ะ...เอาออกมาใช้ให้คุ้มเถอะ แหม่....พอรู้ราคาแล้วรีบเก็บไว้ไม่ในตู้ไม่กล้าใช้เลยดิ"

"แหะ ๆ ก็เอาไว้ใช้เวลาไปเที่ยวกับพี่พายไงครับ เข้ามอใช้ย่ามก็ได้...สะพายย่ามก็เท่ห์ดีพี่พาย"

"พี่เองก็ต้องขอโทษต๊อด...เรื่องที่จะให้ต๊อดเปลี่ยนมาใช้นามสกุลเดียวกับพี่...พี่แค่อยากให้ต๊อดมีสิทธิ์ในทุกอย่างที่เป็นของพี่ เพราะพี่ไม่มีญาติที่ไหนแล้ว...พี่คิดแค่นั้น พี่ลืมคิดถึงใจของไปต๊อด พี่ลืมนึกไปเลยว่าต๊อดน่ะรักแม่ของต๊อดมาก นามสกุลของท่านเป็นสิ่งเดียวที่ต๊อดมีเพื่อเอาไว้นึกถึงแม่...พี่ขอโทษนะ...ขอโทษจริง ๆ"

"พี่พาย...ไม่ต้องขอโทษหรอกครับ ต๊อดรู้ว่าพี่พายน่ะหวังดี พี่พายเป็นพี่ของต๊อดนะครับ เป็นพี่ของต๊อดคนนึง ต๊อดแค่ยังไม่ชินกับความรวย...แต่ต๊อดอยากเป็นน้องของพี่จริง ๆ นะครับ ห้ามคิดมากนะครับ ต๊อดน่ะ...ไม่ต้องมีเงินมากก็ได้ แต่พี่ชายดีดีแบบพี่พาย...ชาตินี้ต๊อดคงหาไม่ได้อีกแล้ว ไม่ต้องให้อะไรต๊อดเยอะไปกว่านี้แล้ว...ดุต๊อดบ้างก็ได้...จริง ๆ นะครับ บางทีเวลาต๊อดทำอะไรไม่เข้าท่า พี่พายดุต๊อดได้เลยนะ เพราะมันเป็นสิ่งที่พี่กับน้องสามารถทำต่อกันเป็นปกติ...."

"ต๊อดเป็นเด็กดีแบบนี้ พี่จะดุต๊อดได้ไงครับ...หืม?"

"เขินเลยครับ...ง่า"

"ไปนอนเถอะ อย่าคิดมาก พรุ่งนี้จะได้หน้าตาสดใส เวลาไปเจอพวกพี่ ๆ ป้า ๆ ที่บ้านน่ะ...ไอ้ตูด"

มืออบอุ่นของพระพายขยี้หัวไอ้ต๊อดแต๊ดอย่างหมั่นเขี้ยว...เอ็นดู

ความสัมพันธ์ฉันท์พี่น้องระหว่างพระพายกับต๊อด...เพิ่งจะเริ่มต้นขึ้นเท่านั้น

แต่ในทุกย่างก้าวของความรักที่แสนบริสุทธิ์นี้ ล้วนเป็นย่างก้าวที่สวยงามเหลือเกิน





"ป้าจิต...พี่โชค....สวัสดีครับ.....โชคชัย....พี่ต๊อดซื้อขนมมาฝากนะ...มีของทุกคนเลย"

หนึ่งปีที่หายไป ไอ้ต๊อดนั้นเปลี่ยนไปมากเหลือเกิน

ความมั่นใจที่มีมากขึ้น ไอ้ต๊อดไม่ได้แสดงออกมาอย่างชัดเจนให้คนที่นี่เห็น มันยังเป็นต๊อดคนเดิมที่ยิ้มร่าตาหยี และพุ่งเข้ากอดนางสมจิตรคนครัวเสียแน่นจนแกนั้นหายใจไม่ออก กอดพี่โชค กอดเจ้าเด็กน้อยโชคชัยที่สูงขึ้นจากเดิมหลายเซ็นต์ แถมยังเริ่มหวงเนื้อหวงไม่ยอมให้กอดนานอีกต่างหาก

ที่ว่าเปลี่ยนในสายตาของนางสมจิตร เห็นจะเป็นไอ้ต๊อดที่อยู่ตรงหน้าของหล่อนนั้น ดูหล่อเหลา ดูเป็นผู้ดี ผิวพรรณขาวสะอาดไม่มอมแมม แต่งเนื้อแต่งตัวดูดีอย่างกับพวกดาราดาวหนังในจอโทรทัศน์...ช่องเจ็ดสีทีวีเพื่อคุณ...ที่หล่อนเปิดดูบ่อย ๆ ตั้งแต่สาวยันแก่

ไอ้ต๊อดช่างงามแงะ จนหญิงกลางคนนั้นเกร็งไปหมด ไม่กล้าพูดคำหยาบใส่พ่อคุณทูลหัวตรงหน้า กลัวหนุ่มโฉมงามจะเสียสง่าราศี

"โอ้โหไอ้ต๊อด...มึงไปทำอะไรมาลูก...."

"คิดถึงต๊อดกันมั้ยอ่ะ"

"คิดถึงสิวะ...ไม่เจอกันตั้งปี โทรมาก็เหมือนเจอตัวเป็น ๆ กล้ามแน่นปั่กเลยลูกเอ๋ย หน้างี้เนียน ฟันก็ขาว...."

ทุกคนดูตื่นเต้นดีใจ กับการกลับมาของไอ้ต๊อด จะมีก็แต่ใครคนหนึ่งที่ยังคงวางท่า ยืนมองอดีตเด็กรับใช้ของตัวเองจากระเบียงชั้นสอง

นั่นไอ้ต๊อดจริงน่ะหรือ???

สายลมตกตะลึงในรูปโฉมที่แสนงดงามของเด็กรับใช้ที่เกิดและโตขึ้นมาในบ้านนอก คนที่เมื่อก่อนชอบแต่งตัวมอมแมมด้วยเสื้อยืดเก่า ๆ ย้วย ๆ สีซีดที่ขาดบ้าง เปื้อนคราบดินโคลนจนซักไม่ออกบ้าง (แม้จะมีกลิ่นกายที่หอมสะอาดมากก็เถอะ) บัดนี้ดูราวกับคนกรุงที่เขาเห็นตามสื่อโซเชี่ยล พวกดาราวัยรุ่นสมัยใหม่ที่เขานั้นไม่รู้จัก ได้แต่เห็นในแท็กทวิตเตอร์เกี่ยวกับซีรีส์วาย เสื้อผ้าดูแพง การตัดเย็บเข้ารูปสมบูรณ์แบบ กระเป๋าสะพายของไอ้ต๊อดนั้นก็เป็นแบรนด์ดังคอลเล็คชั่นล่าสุดที่ต้องจองสิทธิ์เท่านั้นถึงจะซื้อได้ ทั้งตัวของไอ้ต๊อดแพงกว่าของที่เขาใช้อยู่เสียอีก

ใช่...เขาน่ะ...สวมชุดที่แพงที่สุด เพื่อต้อนรับไอ้ต๊อดเลยนะ 

สายลมถึงกับวิ่งกลับห้องไปอีกครั้งเพื่อเช็คสภาพตัวเอง เขาปล่อยตัวมาเป็นปี จะให้หล่อใสในอาทิตย์เดียวก็คงเป็นไปไม่ได้

ผมเผ้ารุงรังเขาก็ตัดสั้นแล้ว เข้าเมืองทำทรีตเม้นท์ เข้าสปา ขัดผิว แว็กซ์ขน โกนหนวดโกนเครา ขูดหินปูน ชุบชีวิตจากผีตายซากให้กลับมาเหมือนคนปกติ 

แต่ก็ยังไม่พอ

เขารู้สึกว่าสภาพรูปกายภายนอกของตัวเองไม่คู่ควรกับไอ้ต๊อดชอบกล

เขาน่ะ....เป็นคุณหนูสายลมนะ พ่อของเขาเป็นใคร ใหญ่โตแค่ไหน ไม่ใช่คนกระจอก สูดลมหายใจลึก ๆ เรียกความมั่นใจให้ตัวเอง ก่อนจะออกไปเผชิญหน้ากับไอ้ต๊อดที่อยู่ด้านล่าง

"คุณสายลมสวัสดีครับ" ท่าทีที่ห่างเหิน กับน้ำเสียงทักทายนั้นดูเป็นทางการและรักษามารยาทจนสายลมรู้สึกใจหาย

ให้ตายเถอะ พอดูใกล้ ๆ แบบนี้...พระพาย(ตัวปลอม)นั้นเทียบไม่ติด ไอ้ต๊อดแต๊ดเด็กกะโปโลคนนั้นหายไปไหนเสียแล้วเล่า

ดูยังไงก็คนกรุงมาเที่ยวต่างจังหวัดชัด ๆ

ส่วนตัวเขาสิ...คนท้องถิ่นขนานแท้

สายลมแสนดีใจที่ได้เจอไอ้ต๊อด แต่ก็รู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจแปลก ๆ เขาอยากกอดมัน จูบมันให้สมกับความคิดถึงมานานแรมปี

แต่เขาทำแบบนั้นกับไอ้ต๊อดคนนี้ได้จริงเหรอ

และเมื่อไม่รู้ว่าจะพูดหรือทำอะไร สิ่งที่ออกจากปากสายลมจึงดูงี่เง่า เบาปัญญาเหลือเกิน

"ไงต๊อด เจ้านายคนใหม่คงเลี้ยงดูอย่างดีสิท่า แต่งตัวอย่างกับนายแบบเลยนะ ไอ้ต๊อดมันหล่อขึ้นเยอะเลยเนอะป้าจิตเนอะ"

ทุกคนนั้นเงียบ ราวกับเขาเป็นตัวทำบรรยากาศกร่อย แต่ยังไม่ทันที่ไอ้ต๊อดนั้นจะตอบอะไรกลับมา เสียงนิ่ง ๆ เย็น ๆ ของใครอีกคนกลับดังขึ้นจากด้านหลังของไอ้ต๊อด ก่อนที่ตัวคนพูดนั้นจะก้าวออกมา

"เผื่อว่าคุณยังไม่รู้ ต๊อดเป็นน้องชายของผมครับ ไม่ใช่เด็กรับใช้ ผมกับต๊อด...เราอยู่กันแบบพี่น้อง ผมรับอุปการะดูแลเขาแล้ว กรุณาพูดจาให้เกียรติกันสักนิดนะครับ"

พระพายตัวจริงที่ดูสง่างามแม้ใบหน้านั้นจะมีรอยแผลเป็น เอ่ยกับเขาด้วยสำเนียงแบบผู้ดีแท้ และแววตาที่ปรายมองมาที่เขานั้น ช่างแสนดูแคลนจนสายลมนั้นรู้สึกด้อยค่า

"ยังไงผมเชิญทุกคน ไปทานข้าวเย็นที่บ้านผมนะครับ นั่งร่วมโต๊ะด้วยกัน จะได้คุยกันให้หายคิดถึง คุณลมจะมาด้วยก็ได้นะครับ ถ้าไม่รังเกียจนั่งร่วมโต๊ะกับเรา ถือว่าผมเชิญ....ไปครับต๊อด ไปช่วยพี่จัดของเข้าบ้านกัน...จะทำไก่ทอดเลี้ยงทุกคนไม่ใช่หรือ แล้วเจอกันนะครับทุกคน..."

สายลมได้แต่ยืนนิ่ง เขามองสองคนพี่น้องเดินโอบเอวกันออกไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย...

และหนึ่งในนั้นคือความรู้สึกอย่างผู้แพ้ พ่ายแพ้อย่างที่ไม่เคยรู้สึกมากเท่านี้มาก่อนในชีวิต

To be con

สายลมคือกากมากนะในตอนนี้ 5555 ใกล้จบแล้วแหละสำหรับต๊อดแต๊ด

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - ตอนคั่น , บทที่ 15-16 [27.12.2020]
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 27-12-2020 22:12:38

คุ้มค่ากับการรอคอย :hao6:

หัวข้อ: Re: .....ผมผิดไปแล้วครับ (แนวเจ้านายกับคนใช้) - ตอนคั่น , บทที่ 15-16 [27.12.2020]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 29-12-2020 09:48:14

รอตอนต่อไป~