หัวข้อ: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (14-7-19) P.37 Up 100% (ตอนจบ)

[miikii]

จะคบกันไปได้อีกนานแค่ไหน 

[snowboxs]

สงสารทั้งคู่ ยังไม่ได้กินข้าวกันเลย

จะบอกว่าคนอ่านนิสัยห่างไกลกับปิ่นมาก คนล่ะขั้วกันเลย

[LadySaiKim]

รอน่านท้อง อยากรู้ภคินจะทำไง

[ashbyipcet]

ปิ่นทำนิสัยแบบนี้ใครๆก็อยากเลิกหรือเปล่า
นี่ก็รู้สึกว่าคินยอมชะนีมากเกินไปส่วนน่านก็มีมารยาทไม่ยุให้เลิกกันแต่นังปิ่นนี่ก็เอะอะก็ผู้ต้องของฉันเหวี่ยงแล้วคินไม่เทก็ถือว่าดีแล้วหรือเปล่า 

[gackmanas]

น้องน่านนน... 

[mybear_sr]

ต่อให้ปิ่นจะเป็นแฟนที่ไม่ดีสำหรับคินแต่ปิ่นคือแฟนของคิน และสิ่งที่คินทำคือคินนอกใจปิ่นไปแล้วนะ ผู้หญิงอะมีเซนส์อยู่แล้วเรื่องพวกนี้ ถ้าคินไม่รักแล้วหรือหวั่นไหวกับน่านมากกว่าเดิมก็เลิกกับปิ่นเหอะ สงสารนางอะ โดนแฟนนอกใจนะ... เอาจริงไม่ชอบนิยายที่ให้ผู้หญิงเป็นตัวร้ายสักเท่าไหร่ ยิ่งผู้หญิงที่เป็นแฟนพระเอกอยู่แล้วอะ เขาอาจจะเป็นแฟนที่ไม่ดีแต่ก็คบกับเขามาได้ตั้งนานไม่เลิกไปตั้งแต่แรกอะ มาทนไม่ไหวหลังได้กับเพื่อนอะนะ555555 น่านก็น่ารำคาญ ทำตัวเป็นคนดีแต่ก็อยากได้แฟนเขาจนตัวสั่น... นี่ชั้นอินอะไร555555555 btwคินรีบๆเลิกกับปิ่นเถอะ แล้วจะคบกับน่านอะไรก็เอา ปล.คงไม่มีแบบปิ่นก็นอกใจเหมือนกันเพื่อให้พระนายดูดีขึ้นหรอกใช่ไหมคะ จะเลวต้องเลวให้สุดสิ

[ashbyipcet]

ต่อให้ปิ่นจะเป็นแฟนที่ไม่ดีสำหรับคินแต่ปิ่นคือแฟนของคิน และสิ่งที่คินทำคือคินนอกใจปิ่นไปแล้วนะ ผู้หญิงอะมีเซนส์อยู่แล้วเรื่องพวกนี้ ถ้าคินไม่รักแล้วหรือหวั่นไหวกับน่านมากกว่าเดิมก็เลิกกับปิ่นเหอะ สงสารนางอะ โดนแฟนนอกใจนะ... เอาจริงไม่ชอบนิยายที่ให้ผู้หญิงเป็นตัวร้ายสักเท่าไหร่ ยิ่งผู้หญิงที่เป็นแฟนพระเอกอยู่แล้วอะ เขาอาจจะเป็นแฟนที่ไม่ดีแต่ก็คบกับเขามาได้ตั้งนานไม่เลิกไปตั้งแต่แรกอะ มาทนไม่ไหวหลังได้กับเพื่อนอะนะ555555 น่านก็น่ารำคาญ ทำตัวเป็นคนดีแต่ก็อยากได้แฟนเขาจนตัวสั่น... นี่ชั้นอินอะไร555555555 btwคินรีบๆเลิกกับปิ่นเถอะ แล้วจะคบกับน่านอะไรก็เอา ปล.คงไม่มีแบบปิ่นก็นอกใจเหมือนกันเพื่อให้พระนายดูดีขึ้นหรอกใช่ไหมคะ จะเลวต้องเลวให้สุดสิ

จากเริ่มเรื่องนี่ปิ่นก็นอกใจก่อนนะคือชีไม่รู้จักการคอนโทรลตัวชีเลยใช้อารมณ์ตลอดๆในความเป็นจริงเทไปละก็ไม่ได้มีคินคนเดียวในโลกและอีกอย่างคินเขาทนมาขนาดนี้ก็สุดๆของผู้ชายคนนึงแล้วถ้ายุ่งได้ปิ่นคงไม่ได้เสนอหน้ามาเกาะแกะหรอก

[memew]

Our Love ep.8

ผ่านไปเกือบชั่วโมงถึงเห็นภคินเดินย้อนกลับมาอีกครั้งพร้อมใบหน้าระโหยโรยแรง อาหารเย็นชืดหมดแล้ว

ผมเม้มปากแน่น

มันทิ้งตัวลงนั่งที่เดิม มองหน้าผมแล้วมองอาหารที่ไม่พร่องลงไปเลยตรงหน้า

“ทำไมไม่กิน อิ่มแล้วเหรอ ยังไม่มีอะไรยุบสักอย่างเลย”

“กูรอมึง…” ผมพูดเสียงเบา สบตามัน มันมองผมอยู่เหมือนกัน 

“ขอโทษ/ขอโทษ” เราพูดพร้อมกัน

“มึงขอโทษกูเรื่องอะไร” มันถาม ส่วนคำขอโทษของมันผมเข้าใจดี

“ขอโทษที่ให้มึงรับสาย บางทีปล่อยไว้ มึงจะได้กินข้าวให้อิ่ม”

มันยิ้ม แม้รอยยิ้มนั้นจะดูแห้งแล้งก็ตาม

“เรากินกันต่อเถอะ มึงไม่น่ารอกูเลย ชืดหมดแล้ว”

“ไม่มีมึงอยู่ อาหารรสชาติมันกร่อย”

ภคินสบตาผม ยิ้มจางผ่านดวงตา

“กูกลับมาแล้วไง ลองกินดูอีกที เผื่อมันกลับมาอร่อยเหมือนเดิมแล้ว” มันยักคิ้วสองจึก

ผมก้มมองอาหารตัวเอง ตัดสินใจตักเข้าปากอีกครั้ง

รสชาติดีขึ้นจริงๆ แฮะ

“อร่อยใช่ไหม อะ นี่ทอดมัน เจ้านี้อร่อย” มันจิ้มทอดมัน ยื่นมาใกล้ๆ ปากผมเพื่อป้อน ผมก้มมอง อ้าปากรับเข้าไปเคี้ยว 

“อืม อร่อย”

“แต่ฝีมือมึงอร่อยกว่า”

ผมฉีกยิ้มกว้างกับคำนั้น

“โดยเฉพาะทอดมันกุ้ง พูดแล้วก็อยากกิน”

“งั้นพรุ่งนี้จะทำให้กิน”

มันพยักหน้ารับ ผมไม่ถามถึงปิ่นแก้วอีก เพราะเกรงว่าอารมณ์ที่ดีๆ อยู่ของมันจะแห้งแล้งลง ผมชวนคุยเรื่องอื่นไปเสีย

หลังกินอิ่ม เราพากันเดินเล่นต่อ กระทั่งฟ้ามืด ภคินถึงได้ชวนผมไปนั่งเล่นกันที่ลานชั้นสองของสยามพารากอน ถือเครื่องดื่มกันคนละกระป๋อง พูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ย้อนไปตั้งแต่สมัยหัวเกรียนเรียนร.ด.มาด้วยกัน

ผมขอเรียกช่วงนั้นว่าช่วงโหด..มัน..ฮาละกัน มีครบทุกรส

พูดเรื่องอดีต พูดยังไงก็ไม่มีเบื่อ ภคินมันฮอตมาก ขนาดเรียนร.ด.อยู่ เพื่อนชายใจสาวยังพากันแวะเวียนเข้ามาขายขนมจีบไม่หยุด แต่จิตใจมันกล้าแกร่งไม่โอนอ่อนมอบหัวใจให้ใครง่ายๆ

“สัญญากับกูได้ไหม”

“อะไร”

“ไม่ว่าเส้นทางอนาคตของเราจะเป็นยังไง มึงห้ามทิ้งกูเด็ดขาด ไม่ว่าจะในฐานะอะไรก็ตาม”

ผมมองมันหน้าฉงน

“เพื่อนทิ้งกันได้ด้วยเหรอวะ”

“ถ้าเป็นแต่ก่อน ก่อนที่เราจะ…” มันเงียบเสียงไป

ผมเข้าใจที่มันพูดแล้ว เพราะเคยพังกำแพงที่ไม่ควรพัง ทำให้เราตกอยู่ในสภาพที่ลำบาก จะเดินหน้าก็ติดขัด จะถอยหลังก็ทำไม่ได้

เพราะผมเคยยื่นข้อเสนอให้เราห่างกันเพื่อแก้ไขปัญหา มันอาจกำลังกลัวว่าถ้าปัญหายังไม่ถูกแก้อีก เราอาจต้องห่างกันมากขึ้นจนกลายเป็นตัดขาดจากกันไปในที่สุด

ผมเองก็อยากเป็นเพื่อนที่ดีของมันตลอดไป แต่ถ้าคำว่าเพื่อนสร้างปัญหาให้ชีวิตมันมากเกินไป ผมอาจพิจารณาถอยห่างเพื่อให้มันมีชีวิตที่ดีขึ้นก็ได้

มันทาบมือลงบนหลังมือผม

“ปิ่นเขาอยากให้กูเลิกคบกับมึง”

ผมนิ่งไป ไม่คิดว่าปิ่นแก้วจะพูดแบบนี้

“ทำไม”

หรือว่าปิ่นจะมองเห็นบางสิ่งที่กำลังก่อตัวขึ้นระหว่างเราสองคน (หรือบางทีอาจแค่ผมคนเดียวก็ได้)

“เราสนิทกันเกินไป เขาว่ากูใช้ชีวิตอยู่กับมึงมากกว่าอยู่กับเขาเสียอีก ซึ่งมันไม่จริงเลย”

ผมนั่งเงียบฟังอย่างเดียว

“อีกอย่าง เขากลัวว่าเรา…”

มันไม่พูดต่อ และผมก็เข้าใจว่าทำไม ซึ่งสิ่งที่ปิ่นกลัวมันได้เกิดขึ้นแล้วจริงๆ เพียงแต่เราสองคนพยายามที่จะซ่อนเร้นมันเอาไว้ให้ลึกที่สุดเท่าที่จะทำได้

“กูถึงได้กลัวว่าสักวัน มึงจะเลือกเดินจากไปเพื่อให้กูได้อยู่กับปิ่นแก้ว”

โป๊ะเชะ สมแล้วที่เป็นเพื่อนสนิทกัน โคตรรู้นิสัยผมเลย

“ใช่ไหม”

ผมไม่ตอบ

“สัญญาสิว่ามึงจะไม่ทิ้งกู ต่อให้ปิ่นเขาไม่ชอบมึงขนาดไหน มึงก็ห้ามทิ้งกู”

“แล้วมึงจะมีความสุขเหรอภคิน ทางหนึ่งก็เพื่อน ทางหนึ่งก็แฟน”

ปิ่นแก้วไม่เคยให้ความสนิทสนมกับผมเกินกว่าทักทายกันบ้างธรรมดา ราวกับต้องการเว้นที่ว่าง ผมเคยเข้าใจว่าเพราะเราคนละเพศ แต่บางครั้งผมก็คิดว่าอาจเพราะผมเป็นเพื่อนเพียงคนเดียวของภคินที่ได้อภิสิทธิ์หลายอย่างที่แม้กระทั่งคนเป็นแฟนจริงๆ อย่างปิ่นแก้วไม่เคยได้ เลยทำให้เขาไม่พอใจถึงได้เว้นระยะห่าง

แต่ผมก็ยังเชียร์เธอนะ เชียร์มาตั้งแต่ต้น ซึ่งเธอก็รู้ดี

“สัญญากับกูสิ” มันไม่ตอบคำถามผม แต่ขอคำมั่นสัญญาด้วยน้ำเสียงจริงจังแทน

“ได้ กูสัญญา”

มันคลี่ยิ้ม กระชับจับมือผมแน่น แล้วเปลี่ยนไปคุยเรื่องอื่นเสีย ลมฟ้าอากาศเหตุบ้านการเมือง แม้กระทั่งทีมฟุตบอลที่เราเชียร์

เราใช้เวลากันคุ้มค่าจริงๆ ออกจากวงสนทนาที่กำลังเผากันเองจากเรื่องในอดีตเพราะเสียงประกาศใกล้หมดเวลาทำการของทางห้าง

เรามองตากันแล้วหัวเราะ

เวลาแห่งความสุข มักผ่านไปเร็วเสมอ

ผมมองหน้าภคิน สีหน้ามันกำลังบ่งบอกว่าคิดสิ่งเดียวกันอยู่ 

“เรากลับกันเถอะ” มันลุกยืน ผมกำลังจะลุกตามบ้าง แต่มันคว้าจับมือผมดึงให้ลุกตาม สัมผัสนั้นทำเอาผมรู้สึกร้อนผ่าวไปทั่วทั้งหน้า

“แตงค์”

เราพากันเดินไปที่รถ ขับกลับหอ พอถึง แทนที่มันจะเอาเสื้อผ้าทั้งหมดของมันทิ้งไว้ที่รถเพื่อนำกลับคอนโด กลับหิ้วข้าวของทั้งหมดขึ้นห้อง แล้วแขวนไว้ในตู้โกโรโกโสของผม

“ไม่เอากลับคอนโดวะ ตู้กูกับราคาเสื้อผ้ามึงโคตรจะไม่เข้ากันเลย”

ผมยืนดูตู้เสื้อผ้าที่มันเปิดอ้าไว้ เสื้อผ้าของภคินกินพื้นที่กว่าครึ่งของเสื้อผ้าผม (ผมไม่ค่อยซื้อใหม่ด้วยแหละ ไม่มีจะใส่ก่อนค่อยซื้อ) ผมว่าถ้ามันยังไม่หยุดซื้อแบบนี้ ผมคงต้องสละตู้นี้ให้ แล้วไปหาชั้นพลาสติกมาใส่แทน

“ที่คอนโดมีเยอะแล้ว”

ผมพยักหน้าเข้าใจ

“งั้นกูไปอาบน้ำก่อนละกัน” ผมปล่อยให้มันจัดตู้ต่อ หยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำไป พอแล้วเสร็จก็เดินออกมาแต่งตัว ภคินนั่งเล่นมือถืออยู่บนเตียง

“ไปอาบน้ำได้แล้วป่ะ จะได้มานอนกัน ดึกแล้ว” ผมหยิบผ้าเช็ดตัวอีกผืนมายื่นให้ ภคินรับไปถือ ลุกจากเตียงเดินเข้าห้องน้ำไป 
ผมหยิบครีมมาทา บำรุงสักหน่อยไม่ให้มันหยาบกระด้างเกินไป ติดสำอางมาจากภคินมันนั่นแหละ (ครีมก็ของมัน) ผมคว้ามือถือขึ้นไปนั่งเล่นบนเตียงรอ ภาพล่าสุดที่ผมโพสต์ โดยมีไอ้หล่อเป็นพร็อปส์เสริม มียอดไลก์เยอะมาก

ผมเปิดไทม์ไลน์เพื่อเช็กความเป็นไปของชีวิตคนอื่น ภคินอัปรูปถุงเสื้อผ้าที่ซื้อมาวันนี้ทั้งหมด ไม่เห็นหน้าหรอกครับ เห็นแต่หลังมือขาวๆ ที่กำลังหิ้วถุงผ้าอยู่เท่านั้น แต่ยอดไลก์ภาพนั้นเยอะกว่าภาพผมที่โชว์หนังหน้าสดๆ ซะอีก

ผมไล่ดูภาพจากไทม์ไลน์ไปเรื่อยๆ กระทั่งเห็นภาพแก้วแตกบนพื้น ผมจะไม่สนใจเลยถ้ามันไม่ใช่ภาพจากปิ่นแก้ว พร้อมข้อความ
‘ถ้าไม่เต็มใจง้อก็ไม่ต้องง้อ’

ผมถอนหายใจออกมาเบาๆ สามวันดีสี่วันทะเลาะกัน บางทีผมก็สงสารเพื่อนนะ แต่มันก็รักของมัน
กำลังจะกดออกจากไทม์ไลน์ ถ้าไม่บังเอิญเห็นว่ามีคนอัปเดตเพิ่มเติม ผมกดเข้าไปดูทันที

เป็นไอจีของปิ่นแก้ว ภาพแก้วแตกเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือมีแก้วสองใบ

‘ถ้าเห็นเพื่อนดีกว่าก็ไปเอากับเพื่อนให้พอใจ!’

ผมสะดุ้งโหยงกับคำประชดนั้น ถ้าคนไม่เคยมีชนักปักหลังมาก่อน จะไม่คิดอะไรกับคำพูดนี้เลย แต่พอรู้ความรู้สึกที่ปิ่นแก้วมีต่อผมจากปากเพื่อน ไหนจะเรื่องที่เคยเกิดขึ้น มันทำให้ผมรู้สึกไม่สบายใจที่ได้ยิน

ผมควรบอกภคินดีไหม

…แต่ถ้าบอก ดีไม่ดีคืนนี้มันคงไม่ได้นอนเพราะต้องง้อแฟนแน่ๆ

ผมกดล็อกหน้าจอ วางมือถือไว้ห่างตัว บนโต๊ะเรียน มีภาพของผมกับภคินกอดคอกันยิ้มร่าประดับอยู่ ผมยิ้มไปกับสิ่งที่เห็น
ภคินเดินออกมาจากห้องน้ำ สวมใส่เสื้อผ้า คุ้ยครีมทา หยิบมือถือ เดินไปปิดไฟ กลับมาหย่อนตัวลงนั่งบนเตียงตำแหน่งเดิม 

“ดึกแล้ว ห้ามเล่นมือถือ นอน”

ก่อนที่มันจะกดไปเจอข้อความประชดประชันของปิ่น ผมใช้มือกั้นหน้าจอมันไว้กวนๆ

“ก็จริง” มันเห็นด้วยอย่างว่าง่าย วางมือถือไว้ใกล้ๆ กับมือถือผม ทิ้งตัวลงนอน

หัวใจผมเต้นตึกตัก นอนห่างจากมันพอควร ไม่ใช่แค่ผม ภคินเองก็เหมือนกัน นอนชิดริมอีกด้านจนเกิดเป็นพื้นที่ว่างตรงกลางขึ้น

“ราตรีสวัสดิ์”

“อืม ราตรีสวัสดิ์” ผมขยับพลิกหันหลังให้มันเสีย ป้องกันไม่ให้หัวใจตัวเองเต้นเร็วเกินความจำเป็น
เพราะดึกแล้ว กินอิ่ม เดินเหนื่อย เพียงชั่วเดี๋ยวเดียวผมก็หลับสนิท





แล้วมารู้สึกตัวตื่นอีกทีเพราะแรงรัดเบาๆ รอบเอว ผมลืมตา พยายามปรับภาพให้ชินกับความมืด ได้ยินเสียงลมหายใจแผ่วๆ ของคนด้านหลัง ก่อนนอนจำได้ว่าภคินมันอยู่ฟากโน้นของเตียงนะ แล้วทำไมตอนนี้ถึงมาอยู่ตรงนี้ได้

วงแขนแข็งแรงโอบกอดอยู่รอบเอว ใบหน้าอยู่เหนือขึ้นไป หัวใจผมเต้นตึกตัก นี่ภคินมันเผลอมานอนกอดเองเพราะความเคยชิน (แต่ก่อนมันไม่เคยกอดผมแบบนี้หรอกครับ ยกเว้นหลังจากที่เรา เอ่อ…)

…หรือว่ามันจงใจ?

แต่ไม่ว่าจะแบบไหนมันก็สร้างความวุ่นวายใจให้ผมทั้งนั้น ผมนอนหัวใจผมเต้นแรง ขยับหวังให้มันตื่น แต่ภคินยังหลับสนิท กระชับวงแขนแน่นขึ้นไปอีก

เราไม่ควรทำกันแบบนี้

…ไม่ควรจริงๆ

ผมนอนนิ่ง ไม่กล้าพอที่จะปลุกมันอีกครั้ง ตัดสินใจปิดเปลือกตาลง









ผมตื่นอีกทีหลังแขกที่มาพักด้วย พอลืมตาก็เห็นรายนั้นเดินพันผ้าเช็ดตัวออกมาจากห้องน้ำแล้ว ผมลุกขึ้นนั่ง เกาหัวแกรกๆ

“หิวแล้ว ทำอะไรให้กินหน่อย”

“ตื่นขึ้นมาก็จะแดกอย่างเดียว รอกูก่อน” ถึงบ่นแต่ผมก็รีบกุลีกุจอก้าวลงจากเตียง คว้าผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำไป

ไอ้หล่อแต่งตัวเรียบร้อยแล้วหลังผมออกมาจากห้องน้ำ เห็นมันนั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่หน้าจอมือถือ

…ให้เดามันคงเห็นไทม์ไลน์ของปิ่นแก้วแล้ว

ผมไม่คิดจะออกปากให้มันง้อหรืออะไรอีก ผมจะให้เพื่อนเป็นคนตัดสินใจทำทุกอย่างด้วยตัวมันเอง ผมจะอยู่ตรงนี้ในฐานะเพื่อนสนิทเท่านั้น และป้องกันไม่ให้เรามีอะไรเกินเลยเกินกว่าคนเป็นเพื่อนกัน

ผมใส่เสื้อผ้า สายตาก็ลอบดูว่ามันจะทำอะไรต่อไป ภคินเลือกที่จะไม่ง้อปิ่น จิ้มโทรศัพท์จึกๆ แล้วพลิกหน้าจอให้ผมดู

“อยากกินนี่”

สิ่งที่เห็นคืออาหาร ผมเดินเข้าไปดูใกล้ๆ 

“วัตถุดิบไม่น่าจะครบ แต่พอพลิกแพลงได้ อย่างเดียวเหรอ”

มันพยักหน้า ผมยกผ้าเช็ดตัวซับหัวเบาๆ ยืมมือถือมันเพื่อเปิดดูอะไรเพิ่มเติม ทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ

“เดี๋ยวกูเป่าหัวให้”

“ไม่เป็นไร”

“เอาน่า กูว่าง”

ผมหัวเราะพยักหน้ารับ มันเดินไปหยิบไดร์มาเสียบปลั๊ก แล้วเป่าหัวให้ ผมกับภคินมีความเชื่อว่าถ้าสระผมแล้วปล่อยให้แห้งเองตามธรรมชาติแล้วหัวจะเป็นรังแคแถมยังร่วงง่ายด้วย หลังสระจึงชอบเป่าผมด้วยกันทั้งคู่

“หอมจัง”

“ก็กลิ่นเดิมๆ”

มันไม่พูดอะไรต่อ ผมสไลด์มือถือมันเล่น ขี้เกียจลุกไปหยิบของตัวเอง อีกอย่างไทม์ไลน์ของภคินต่างกับของผมด้วย

“ดอมเลิกกับเมียว่ะ เรื่องใหญ่นะเนี่ย” ผมยื่นหน้าจอให้ภคินดู ดอมมันเปลี่ยนสถานะจากรีเลชันชิปกับแฟนบนเฟซบุ๊กเป็นโสดแล้ว แถมยังประกาศบนไทม์ไลน์อีกว่า ‘โสด รับสมัครหาแฟนใหม่’

“นี่มันเอาจริงหรือแค่ประชดกันวะ คบกันมาตั้งนาน”

“ถ้ามันไม่มีความสุข กูว่าบางทีการเลิกกันอาจเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดก็ได้”

ผมละสายตาจากหน้าจอมองความว่างเปล่าตรงหน้า เสียงไดร์ยังคงดังอยู่ ไอลมร้อนๆ ถูกผิวหนังผมบ้างบางส่วน โดยมีฝ่ามือใหญ่ๆ จับๆ สางๆ เพื่อให้ผมผมแห้งเร็วขึ้น

ผมนึกอยู่ในใจ ‘…แล้วมึงล่ะภคิน’

จะคบกับปิ่นต่อไปแล้วให้ทุกอย่างดำเนินไปอย่างที่แล้วๆ มา หรือจะเพิ่มทางเลือกใหม่ให้ตัวเองอย่างไอ้ดอมมัน

ถ้าเทียบระดับความจริงจังและเอาใจใส่แล้ว ภคินมันรักและดูแลเอาใจใส่ปิ่นแก้วดีกว่าคู่ของไอ้ดอมเยอะ

ผมไม่คิดจะถาม ทั้งไม่คิดว่ามันจะเลิกหรือไม่เลิก นั่นคืออนาคตของเพื่อน สิ่งที่ผมต้องรักษาเอาไว้คือความเป็นเพื่อนระหว่างเราต่างหาก

“หล่อแล้ว”

“แหม พูดจาดี”

มันหัวเราะหึๆ โยกหัวผมไปด้านหน้าแรง

“เราควรถามเพื่อนไหมวะ เรื่องเลิกกับแฟน”

“ไม่ต้องหรอก มันเลิกแน่ๆ มันคุยกับกูก่อนหน้านั้นแล้ว”

“เหรอ”

“หิวแล้ว รีบไปทำอะไรให้กูกินเร็วๆ”

“ครับๆ คุณชาย” ผมลุกเดินเตาะแตะไปคุ้ยหาวัตถุดิบในตู้เย็นมาทำอาหารตามที่มันอยากกิน

เมนูง่ายๆ ไม่นานก็แล้วเสร็จ ผมแบ่งออกเป็นสองจาน ด้านซ้ายจะพูนกว่าด้านขวาเล็กน้อย ถือจานละมือเข้าไปข้างใน
ภคินนอนเหม่อยาวเหยียดอยู่บนเตียง ทอดสายตามองเพดานเงียบๆ ขนาดผมเดินเข้ามาแล้วมันยังไม่รู้สึกตัว

“หารอยเท้าจิ้งจกบนเพดานห้องกูเหรอ”

มันหัวเราะ แต่ตายังเหม่อมองอยู่ที่เดิม

“ลงมากินข้าวได้แล้ว” ผมวางจานไว้ที่พื้น หันไปหยิบโต๊ะญี่ปุ่นมากาง วางจานข้าวไว้บนนั้น

ภคินเดินเหม่อๆ ลงมานั่งขัดสมาธิ ผมเลื่อนจานข้าวไปตรงหน้า ใช้ช้อนตัวเองเคาะขอบจานมันเบาๆ

“เอ้า ไอ้ด่าง รีบมากินข้าวได้แล้ว กินเยอะๆ จะได้เชื่องๆ โตเร็วๆ”

มันหลุดหัวเราะออกมาทันที หน้าที่เหม่อๆ อยู่ดูเป็นผู้เป็นคนขึ้น ผมหัวเราะตามไปกับภาพที่เห็น มองมันหยิบช้อนตักข้าวเข้าปากเคี้ยวตุ้ยๆ

เอาตามจริงแล้วผมก็ไม่ชินสักทีกับการต้องเห็นมันมานั่งกินข้าวบนพื้นแบบนี้

หนังหน้าภคินมันหรูไง เหมาะกับการนั่งกินข้าวบนโต๊ะหรูๆ แบบในคอนโดมันมากกว่า แต่เอาเถอะ ทนมาได้ตั้งสามปีกว่า อีกไม่ถึงปีก็จะเรียนจบกันแล้ว


เราใช้เวลาช่วงเช้าหมดไปกับการนั่งๆ นอนๆ เล่น แต่เดี๋ยวช่วงบ่ายว่าจะติวเพื่อเตรียมสอบล่วงหน้ากัน มีเวลาต้องรีบอ่านตุนเอาไว้ก่อน เพราะไม่รู้ว่าอาจารย์จะเฮี้ยนลุกขึ้นมาสั่งให้ทำงานอะไรอีกหรือเปล่า 

ไอ้หล่อมันยังอยากกินทอดมันอยู่ พอสิบเอ็ดโมงถึงได้ชวนกันออกไปตลาดสดข้างมหา’ลัยเพื่อซื้อกุ้ง

“พี่ภคิน ขอถ่ายรูปหน่อยค่ะ”

ไม่รู้ว่าพามันมาเดินตลาดสดหรือว่าพามาโชว์ตัวกันแน่ บรรดาน้องๆ หนูๆ ปีต้นๆ ถึงได้พากันวิ่งดี๊ด๊าเข้ามาขอถ่ายรูป เด็กๆ แฟนคลับมันจะรู้ ถ้ามากับปิ่นแก้วคือห้ามยุ่ง แต่ถ้ามากับผมไม่เป็นไร มันฉีกยิ้มให้น้องๆ ถ่ายคู่อย่างอารมณ์ดี

“เทพบุตรมาทำอะไรแถวนี้คะ”

“มาซื้อกุ้งไปทำทอดมันครับ พี่ขอตัวก่อนนะ” มันบอกลาแบบหล่อๆ ที่ทำให้สาวๆ ไม่กล้าขัดใจ เดินเข้ามาหาผมที่ยืนเป็นหุ่นไล่การออยู่

“โทษที”

“ไม่เป็นไร เราไปกันเถอะ ต้องเข้าใจน้องๆ เขาหน่อย นานๆ ทีเทพบุตรจะลงมาเยือนโลกมนุษย์ตอนกลางวันแสกๆ แบบนี้สักที” แถมมันยังแต่งหล่อเต็มยศมาด้วย

อย่าถามผมครับ เสื้อยืดย้วยๆ กางเกงเอวรูดหลวมๆ ธรรมดา อยู่บ้านยังไงออกนอกบ้านก็แบบนั้น

พ่อค้าแม่ขายพากันมองภคินตาเยิ้ม ผมเดินตรงไปยังร้านขายอาหารทะเล เลือกได้กุ้งตัวโตๆ มาหนึ่งกิโล

ภคินหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายรูปกุ้งในกระบะอัปลงไอจี

PakinWorld: ‘วันนี้จะได้กินทอดมันกุ้งจากเชฟน่านคนเก่ง’

ผมไม่ได้เข้าไปคอมเมนต์อะไร หันไปเลือกวัตถุดิบประกอบอาหารอื่นๆ อีกอย่างละนิดอย่างละหน่อยพร้อมผักและผลไม้อีกเป็นกระบุงโกย

มีคนช่วยหิ้วแล้วนี่ ซื้อได้เยอะหน่อย ถือกันแขนแทบทรุด



tbc
ขอบคุณทุกคอมเมนต์ค่ะ : )

[snowboxs]

อืม ก่อนหน้าจะเกิดเรื่อง ทำไมปิ่นแก้วต้องไม่ชอบน่าน
ทั้งๆที่น่านเป็นเพื่อนสนิกับภคิน และน่านเองก็สนับสนุน
ให้ทั้งคู่คบกันด้วยนะ ปิ่นแก้วหยิ่งและถือตัวซินะ
เพราะว่าน่านเป็นคนฐานะคนล่ะระดับกับตัวเองและภคิน
หรือเรามองปิ่นในแง่ร้ายเกินไป รอดูกันต่อไปดีกว่า

[milin03]

ดราม่าอ่ะ

[arij-iris]

ช่างหน่วงเหลือเกินนนนนน

[Ti0590]

อยากให้น่านเลิกยุ่งเรื่องของปิ่นกับภคิน เพราะบางทีการที่น่านเอาคะยั้นคะยอ คินง้อนะ คินรับสิ มันจะทำให้ภคินเลิกกับปิ่นไม่ได้ เพราะหลังจากที่ได้กัน เหมือนภคินก็เริ่มชัดขี้นนะ มันจะง่ายมากเลยถ้าคินไปบอกเลิกกับปิ่นแล้วมาจีบน่าน

[mybear_sr]

ต่อให้ปิ่นจะเป็นแฟนที่ไม่ดีสำหรับคินแต่ปิ่นคือแฟนของคิน และสิ่งที่คินทำคือคินนอกใจปิ่นไปแล้วนะ ผู้หญิงอะมีเซนส์อยู่แล้วเรื่องพวกนี้ ถ้าคินไม่รักแล้วหรือหวั่นไหวกับน่านมากกว่าเดิมก็เลิกกับปิ่นเหอะ สงสารนางอะ โดนแฟนนอกใจนะ... เอาจริงไม่ชอบนิยายที่ให้ผู้หญิงเป็นตัวร้ายสักเท่าไหร่ ยิ่งผู้หญิงที่เป็นแฟนพระเอกอยู่แล้วอะ เขาอาจจะเป็นแฟนที่ไม่ดีแต่ก็คบกับเขามาได้ตั้งนานไม่เลิกไปตั้งแต่แรกอะ มาทนไม่ไหวหลังได้กับเพื่อนอะนะ555555 น่านก็น่ารำคาญ ทำตัวเป็นคนดีแต่ก็อยากได้แฟนเขาจนตัวสั่น... นี่ชั้นอินอะไร555555555 btwคินรีบๆเลิกกับปิ่นเถอะ แล้วจะคบกับน่านอะไรก็เอา ปล.คงไม่มีแบบปิ่นก็นอกใจเหมือนกันเพื่อให้พระนายดูดีขึ้นหรอกใช่ไหมคะ จะเลวต้องเลวให้สุดสิ

จากเริ่มเรื่องนี่ปิ่นก็นอกใจก่อนนะคือชีไม่รู้จักการคอนโทรลตัวชีเลยใช้อารมณ์ตลอดๆในความเป็นจริงเทไปละก็ไม่ได้มีคินคนเดียวในโลกและอีกอย่างคินเขาทนมาขนาดนี้ก็สุดๆของผู้ชายคนนึงแล้วถ้ายุ่งได้ปิ่นคงไม่ได้เสนอหน้ามาเกาะแกะหรอก

เราถึงบอกให้คินเลิกกับปิ่นไปเลยไงคะ ไม่ใช่ยังอาลัยอาวรณ์อยู่แต่ก็ไปยุ่งกับคนอื่นด้วย ถ้าไม่ดีก็เลิกไปเลย นี่คินเองก็ไม่เลิกให้เด็ดขาด ขนาดนางไปกับผู้ชายคนอื่นก็ตามไปง้อ 'ในความคิดเรา'คินก็มีส่วนทำให้นางเสียนิสัยเหมือนกันค่ะ คินคือคนเห็นแก่ตัวค่ะ แฟนก็ไม่ปล่อยแต่เพื่อน(?)ก็จะเอาด้วย

[iceman555]

 

[ashbyipcet]

นี่สั่งให้เลิกคบเพื่อนเลยหรือ?
คินเลิกกับนังเส้นเลือดดำนี่เถอะ 
ผู้ชายจริงๆก็จะอะไรหนักหนาชะนีงี่เง่าชนาดนี้เทไปเลยค่ะแม่ของลูกแบบนี้สงสารเด็กที่เกิดมาค่ะ

[Chompoo reangkarn]

แฟนแบบปิ่นน่าเบื่อนะถึงขั้นสั่งให้เลิกคบเพื่อนมันไม่ใช่แล้วนะเป็นผู้หญิงเห็นแก่ตัวเอาแต้ใจแถมชอบประชดแบบไปกับผู้ชายอื่นอีกนี่มันงี่เง้าไปหน่อยนะยัยปิ่น ภคินก็ง้อตลอดจนเสียนิสัยคิดว่าภคินไปไหนไม่รอดเป็นเราเลิกค่ะหาแฟนทั้งทีขอแบบไม่งีเง้าแบบน่าน

[lovenine]

โอ้ย ค้าง... รอตอนต่อไป ....^^

[papapoope]

ความสัมพันธ์นี้มัน

[mystery Y]

รอตอนต่อไป

[gackmanas]

ยังไงดี.. ทำไงดี.. กลัวเทอลำบากจุงเบยย.. 

[•♀NoM!_KunG♀•]

อยู่ยากกก

[wikawee]

ถึงเวลาปล่อยสัตว์กลับป่าแล้วจ้าาาาาา เหมือนตอนนี้ปิ่นกับคินคุยกันคนละภาษาอ่ะ ไม่มีทางเข้าใจหรอก

[omuya]

มีแววว่าจะต้องไปซื้อ Ebook

[mypink801]

แงงงงงงงงงง ดราม่าได้อีกกก สงสารน่านนน

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ปิ่น นางสวย เลิศ เชิด หยิ่ง มีฐานะ เลยไม่แคร์ภคินเท่าไร 
เพราะมีคนตามจีบไม่เลิกรา ตลอดๆ ทั้งๆที่มึแฟนแล้ว
นางเลยเจ้าอารมณ์ใส่ภคิน ยิ่งภคินมีเพื่อนสนิทมากๆ ตัวติดน่าน ก็ยิ่งไม่พอใจทั้งภคินทั้งน่าน

แฟนต้องอยู่กับแฟน นี่ภคินไปมาหาสู่น่านตลอดๆ
ก่อนหน้าก็รักๆเลิกๆ ที่เลิกกัน ปิ่นเป็นฝ่ายขอเลิกก่อนตลอด ภคินก็ง้อตลอด 
ทะนงตัวว่าสวย ว่าดี แต่ท้าเลิกบ่อยๆ อีกฝ่ายให้รักยังไง มันก็ไม่ไหวนะ
ทะเลาะกันก็ไปคุย ไปคบกับคนที่จีบตัวเองแต่ปีหนึ่ง นี่ปิ่นนอกใจภคินก่อนนะ   
แล้วภคินก็เลยเถิดกับน่านเพราะเมา เจ๊ากันไป ต่างฝ่ายต่างนอกใจ   
       
 

[98NooNid0831]

หลังจากเหตุการณ์นั้น ภคินก็เริ่มเกิดการเปรียบเทียบว่า ทำไมคนนี้ดีกว่า สบายใจดว่าแล้วปิ่นดูจะไม่ค่อยแคร์ภคินเลยอ่ะ เอาแต่ใจมากเกินไป

[meteexp]

ภคินยังไงๆ

[mooping-7]

รอน่านท้อง

[Noina_Pn]

  งื้อออ​ เมื่อไรจะท้องอ่าาา

[kun]

ตามลุ้น