CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: memew ที่ 25-12-2018 12:04:08

หัวข้อ: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (14-7-19) P.37 Up 100% (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 25-12-2018 12:04:08

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

หัวข้อ: Our love ผมท้องกับเพื่อน สารบัญ
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 25-12-2018 12:11:44

(https://sv1.picz.in.th/images/2018/12/25/9ifcfW.png)
Our Love #ผมท้องกับเพื่อน

'สิ่งมหัศจรรย์เกิดขึ้นได้เสมอ'
ผมเมา มันก็เมา เราเผลอมีอะไรกัน
แล้วหลังจากนั้นผมก็...

ต่อจากเรื่อง Love me #จับเพื่อนทำเมีย ค่ะ : ) https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=66432.0

สถานะนิยาย : จบแล้วค่ะ
สั่งซื้อหนังสือ :>https://goo.gl/gbwh49
อีบุ๊กเรื่องนี้ :>https://goo.gl/tiw5v4
เนื้อหาภายในเล่ม รวมเนื้อหา 29 ตอนจบ (อัปจนจบแล้ว)
                ตอนพิเศษ 7 ตอน (เฉพาะรวมเล่ม)
                1. ครอบครัว (3 พาร์ต)
                2. ช่วงเวลาปลอดลูก
                3. รักของเรา (2 พาร์ต)
                4. เอวาแชนแนล (2 พาร์ต)
                5. พรหมลิขิต (3 พาร์ต)
                6. พ่อ..พี่ชาย...ว่าที่แฟน
                7. มินิสเปเชียล ตอน ทายาทโค้งสุดท้าย (ความพีกอยู่ที่เล่มนี้ เนื้อหาต่อเนื่อง) เฉพาะตอนที่ 7 จะมีเฉพาะตีพิมพ์รอบที่ 1 และอีบุ๊ก
ดูรายละเอียดเกี่ยวกับหนังสือเพิ่มเติม >https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70669.0

สารบัญ
:: ep.1 (https://goo.gl/hsFFDX) :: ep.2  (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=69247.msg3928386#msg3928386)::  ep.3 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=69247.msg3930676#msg3930676) :: ep.4 (https://goo.gl/qGzGVR) :: ep.5 (https://goo.gl/qk6Ysq):: ep.6 (https://goo.gl/zJSz87) :: ep.7 (https://goo.gl/kFqyUR) :: ep.8  (https://goo.gl/uYGrSY) :: ep.9  (https://goo.gl/vwMpo7)::ep.10  (https://goo.gl/G8zjcY):: ep.11  (https://goo.gl/S1tVWh):: ep.12 (https://goo.gl/6tGU7r) :: ep 13 (https://goo.gl/SYGkas) :: ep 14 (https://goo.gl/Vh6kJ5) :: ep.15  (https://goo.gl/y321Af):: ep.16 (https://bit.ly/2Ijju0j) :: ep.17  (https://bit.ly/2XeTLup):: ep.18  (https://bit.ly/2ZrPB3U):: ep.19  (https://bit.ly/2Watkpi):: ep.20  (https://bit.ly/2V3ExGN):: ep.21 (https://bit.ly/2vPUEh1) :: ep.22  (https://bit.ly/2WMzJYk):: ep.23 (https://bit.ly/2HCIfUD) :: ep.24  (https://bit.ly/2XicntG):: ep.25  (https://bit.ly/31fZoeu) :: ep.26  (https://bit.ly/2WEJZRy):: ep.27 (https://bit.ly/2XpyzFH) :: ep.28  (https://bit.ly/2RMM7pl):: ep.29 (จบ) (https://bit.ly/2NJO4EM)::

Start 25 ธันวาคม 2018

นิยายทั้งหมด :L2:
1. Hate Love ทาสแค้น : https://goo.gl/nwWsdb
2ฺ. Kiss love รักวุ่นวายนายสุดหล่อ : https://goo.gl/vbdhLK
3. Boyfriends [3P] : https://goo.gl/K4JVyr
4ฺ. Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี : https://goo.gl/93jMvE
5. Feel คนเจ้าอารมณ์ : https://goo.gl/xJFfUx
6. Love me จับเพื่อนทำเมีย : https://goo.gl/bpxsM5
ฺBooks&e-book : https://goo.gl/aJFpH5

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน CH.1 [25 ธันวาคม 2018]
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 25-12-2018 12:22:38

​

Our Love 1

ผมหยิบมือถือขึ้นมากดเข้าโปรแกรมเล่นเพลงที่เคยดาวน์โหลดไว้ เลื่อนหาเพลงเพราะๆ เปิดเสียงเบาๆ ตั้งพิงกำแพง หยิบหนังสือเรียนที่อ่านค้างไว้มาเปิดอ่าน จดจ่อสมาธิทั้งหมดอยู่กับเนื้อหา นานๆ ครั้งถึงจะขยับปากกาไฮไลท์สีฟ้าในมือเพื่อขีดทับเนื้อหาที่ต้องการเน้นย้ำเอาไว้ทบทวนทีหลัง

ผ่านไปราวๆ ครึ่งชั่วโมงผมถึงได้เงยหน้าขึ้นเพราะเสียงเคาะประตู ผมหยิบที่คั่นมาเสียบหน้าที่อ่านค้างไว้ ลุกเดินไปเปิด

ด้านนอกมีผู้ชายคนหนึ่งมายืนอยู่ ผมเดาเอาว่าไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้มันต้องเคยหล่อเหลาเอามากแน่ๆ แต่ตอนนี้เนื้อตัวมันเปียกมะล่อก สีหน้าหม่นหมองดรอปความหล่อของมันให้หายไปราวๆ 10% มันโถมตัวกอดผมทันที

ดีนะที่ผมอยู่ชั้นบนสุดของหอพักสี่ชั้นนี้ นอกจากเพื่อนข้างห้องผมแล้วคนอื่นๆ แทบจะไม่เห็นหัวเห็นหาง ไม่งั้นคงมีคนเข้าใจผิดคิดว่าผมกับอดีตเดือนมหา’ลัยคนนี้เป็นกิ๊กกันแน่ๆ

มันร้องไห้ออกมาเสียงดัง น้ำตาไหลพราก ผมตกใจเพราะไม่เคยเห็นเพื่อนร้องไห้แบบนี้มาก่อน รีบรั้งมันออก

“เป็นไรมึง”

หน้าตาก็หล่อ แต่เสือกร้องไห้เป็นเด็กสิบขวบ

“ปิ่นเขาบอกเลิกกู”

ผมเลิกคิ้วสูง

“ทะเลาะกัน?”

มันพยักหน้า ผมถอนหายใจแรง ที่ไม่ตกใจเรื่องมันโดนปิ่นบอกเลิกเพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ได้ยินแบบนี้ ตั้งแต่มันคบกับปิ่นแก้วมา เล่นบอกเลิกกันแทบจะทุกๆ สองเดือน ตั้งแต่ปีหนึ่งยันปีสี่ นับเอาละกันครับว่ากี่ครั้งแล้ว แต่ไม่มีครั้งไหนที่เห็นมันร้องไห้ฟูมฟายแบบนี้มาก่อน

“ครั้งนี้กูว่าปิ่นเขาเอาจริงว่ะ”

“ต่างกับครั้งที่แล้วๆ มายังไง” ผมพยายามลากร่างยักษ์ๆ ที่กำลังกอดผมอยู่เข้ามาภายในห้อง กันคนอื่นมาเห็นสภาพอันทุเรศทุรังของมัน

มันทำตัวไม่มีกระดูก ตัวก็ออกใหญ่ แทนที่จะช่วยกันออกแรงเดิน กลับกินแรงผม ปล่อยให้ผมลากมันอย่างทุลักทุเลจนไปถึงเตียง ผมผลักมันนั่งข้างเตียง มันยังยึดไหล่ผมเป็นที่พึ่งซับน้ำมูกน้ำตา ผมยืดแขนสุดกำลังดึงเอากล่องทิชชูบนโต๊ะมาวางข้างๆ ดึงทิชชูออกมาหลายแผ่น ซับน้ำตาให้ไอ้หล่อ

มันสั่งน้ำมูกดังพรืดเป็นที่อเนจอนาจใจแก่ผู้พบเห็น เสียแต่นอกจากผมแล้วคงมีแต่แมลงสาบกับจิ้งจกเท่านั้นที่ได้เป็นผู้ชมติดภาคสนามแบบนี้

ผมโยนทิชชูก้อนนั้นทิ้ง ดึงออกมาใหม่ซับน้ำตาให้มันต่อ

“มึงยังไม่ได้บอกเลยว่าทะเลาะกันรุนแรงแตกต่างกับครั้งที่แล้วๆ มายังไง ร้องไห้ทำไม เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็กลับไปง้อใหม่ได้”

มันส่ายหน้า เบะปากให้ความหล่อของมันดรอปหายไปอีก กูเสียดายหน้าตาดีๆ ของมึงว่ะ ขอร้องละ อย่าทำหน้าแบบนี้อีกได้ไหม

ผมได้แต่ขอร้องมันอยู่ในใจ ไม่อยากทำร้ายจิตใจมันเพิ่มอีก

“เราทะเลาะกัน ปิ่นบอกเลิก แล้วหันไปควงแบงค์ต่อหน้าต่อตากู มึงก็รู้ว่าไอ้นั่นมันทำตัวเป็นมดแดงแฝงมะม่วงมานานแค่ไหน คอยจ้องแต่จะเสียบ”

ผมนิ่งไป ปกติต่อให้ทะเลาะกันขนาดไหน ปิ่นไม่เคยใช้วิธีควงคนอื่นเพื่อประชดแบบนี้นะ

“กูว่าปิ่นอาจแค่โมโหเลยควงแบงค์ประชดมึง มึงใจเย็นก่อนละกัน ถ้าวันนี้ง้อไม่ไหว พรุ่งนี้ค่อยไปง้อใหม่”

มันเม้มปาก ยึดไหล่ผมเข้าไปกอดแน่น น้ำตาไหลอีกรอบ

ผมรู้ว่าภคินมันรักปิ่นแก้วมาก ต่อให้ทะเลาะกันขนาดไหน ทั้งสองก็ไม่เคยหามือที่สามมาแทรก การกระทำของปิ่นครั้งนี้คงทำร้ายจิตใจมันมาก

ภคินกับปิ่นปิ๊งปั๊งกันบนเวทีประกวดดาวเดือนมหา’ลัยตอนเราอยู่ปีหนึ่ง ทั้งคู่ได้เป็นเดือนกับดาวคู่กัน แฟนคลับก็พร้อมใจเชียร์ให้ทั้งคู่คบกัน ไม่เว้นแม้แต่ผมเอง

และพวกมันก็ไม่ทำให้ทุกคนผิดหวัง สองเดือนหลังจากนั้นภคินก็จูงมือปิ่นแก้วมาบอกว่าคบกันแล้ว หน้าบานเป็นจานดาวเทียม

ผมกับภคินเป็นเพื่อนสนิทกัน คบกันมาตั้งแต่มอสี่ เรียนเตรียมมาด้วยกัน เพราะความชอบที่คล้ายกันจึงจับมือกันเข้ามหา’ลัยและคณะเดียวกัน ลงเรียนวิชาเดียวกันเกือบทุกตัว ดีไม่ดีอาจจับมือสมัครงานที่เดียวกันด้วย

แต่เห็นมันบอกว่าจะเปิดบริษัทเป็นของตัวเองทันทีหลังเรียนจบ ถ้าเดาไม่ผิด มันต้องลากผมไปเป็นลูกน้องหรือหุ้นส่วนด้วยแน่ๆ

ทิชชูหมดม้วนพอดี ผมปล่อยให้มันนั่งอยู่ที่เดิม ลุกไปเปิดตู้เก็บของ หนึ่งในเฟอร์นิเจอร์เก่าๆ ประดับรังนอนขนาดเท่ารูหนูของผม

นอกจากตู้เก็บของควบด้วยชั้นหนังสือก็มีเตียงที่ถูกไอ้หล่อนั่งอยู่ โต๊ะอ่านหนังสือ ตู้เสื้อผ้า ห้องน้ำในตัว ผมอยู่ที่นี่มาตั้งแต่ปีหนึ่ง หอนี้จะมีอยู่ 2 ขนาด ไซส์เล็กสำหรับอยู่คนเดียว ไซส์ใหญ่สำหรับ 2 คน ผมเลือกไซส์เล็กเพื่ออยู่คนเดียวจะได้มีสมาธิในการอ่านหนังสือ (ถ้าไม่ถูกเพื่อนบางคนมากวนใจละนะ)

แต่ผมเห็นไซส์เล็กบางห้องมีคนเข้าอยู่สองถึงสามคนแน่ะ คงต้องการประหยัดค่าใช้จ่าย หอราคาถูกและใกล้มหา’ลัยแบบนี้หายาก ส่วนใหญ่จะเต็มหมด

ส่วนคนที่กำลังร้องไห้ขี้มูกโป่งอยู่นี่พักอยู่คอนโดหรูริมน้ำ มันต้องขับรถมาเรียนทุกวัน (แต่ส่วนใหญ่จะมาเบียดเบียนนอนเตียงเดียวกับผมมากกว่า) แค่นี้คงเดากันออกแล้วใช่ไหมครับว่าฐานะของเราต่างกันแค่ไหน

…แต่เพื่อนกัน ฐานะไม่มีผลกับความสัมพันธ์…

ผมเปิดฝากล่องทิชชู หยิบม้วนใหม่มาบี้เพื่อดึงกระดาษแกนในออก จับยัดใส่กล่อง ปิดฝา ดึงแผ่นกลางๆ ผ่านรูขึ้นมา ดึงขึ้นมาอีกหลายแผ่นเพื่อซับน้ำตาให้คนที่กำลังร้องไห้

“กูเหนื่อยว่ะน่าน” มันพูดเสียงเนือย ทิ้งหน้าผากกับไหล่ผม

ผมรู้ว่าการทะเลาะกันมันไม่ใช่เรื่องสนุก เพราะงี้แหละ ผมถึงได้หลีกเลี่ยงการทะเลาะกับมันมาตลอด

“ไม่เป็นไร พักสักงีบก็มีแรงไปตามง้อต่อได้แล้ว ถึงจะชอบวีนชอบเหวี่ยงไปบ้าง แต่ปิ่นก็เป็นคนดี” ผมปลอบใจเพื่อน

“เขาไม่น่าทำร้ายกูด้วยการควงคนอื่นแบบนี้เลย ต่อให้ประชดก็เถอะ กูยังไม่เคยทำ”

ผมถอนหายใจแรง ตบหลังมันเบาๆ ปล่อยให้มันได้คร่ำครวญอย่างน้อยอกน้อยใจของมันไป จนน้ำตามันหมดแกลลอนแล้วนั่นแหละถึงได้หยุด

ดีที่มันหยุดก่อน ไม่งั้นผมจะเอาผ้าขี้ริ้วหน้าห้องน้ำมาซับน้ำตาให้มันแทน

ทิชชูหมดละ ในตู้ก็ไม่เหลือแล้วด้วย

“ไปอาบน้ำอาบท่าก่อนป่ะ หัวจะได้โล่งๆ ร้องไห้ตาปูดตาบวมหมดแล้ว”

“กูยังหล่ออยู่ไหม” มันถามมาตาใส

เอ่อ…มึงจะให้กูพูดความจริงหรือโกหกวะ 

“หล่อ” …หายไปครึ่งหนึ่งว่ะเพื่อน

อันหลังนี่ผมพูดอยู่ในใจ มันทำหน้าแช่มชื่นขึ้น ก่อนสลดลง

อย่าร้องไห้อีกนะมึง ไม่งั้นกูจะเอาผ้าขี้ริ้วหน้าห้องน้ำมาซับน้ำตาให้จริงๆ ด้วย

“ไป รีบไปอาบน้ำ หัวจะได้โล่งๆ คิดวิธีง้อปิ่นออก”

“กูเบื่อ กูไม่อยากง้อแล้ว กูเหนื่อย”

“นึกถึงเวลาที่มึงมีความสุขร่วมกันสิ พวกมึงคบกันมาสามปีกว่าแล้วนะ รู้ไส้รู้พุงกินตับกินไตกันไปจนถึงไหนต่อไหนแล้ว จะมายอมแพ้ง่ายๆ ได้ไง”

ผมยิ้มให้มันจางๆ

“มึงแค่เหนื่อย พรุ่งนี้ก็มีแรงสู้ใหม่ รีบไปอาบน้ำเถอะ กินอะไรมารึยัง เดี๋ยวกูทำให้”

มันส่ายหน้าไปมา

“กูยังไม่หิว”

“เย็นแล้ว กินอะไรสักหน่อย สมองจะได้แล่นๆ รีบไปอาบป่ะ จะทำยำถั่วพูให้กิน”

ตามันวาวขึ้นมาทันที เพื่อนผมเลี้ยงง่ายครับ ทำอะไรให้ก็กินหมด

“มีเบียร์ไหม”

ผมขมวดคิ้ว ไอ้ดื่มน่ะผมไม่อยากจะห้ามหรอก แต่คนเพิ่งอกหักมา กินเข้าไปจะไม่รู้สึกแย่กว่าเดิมรึไง ผมกะจะหาอะไรให้มันกินแล้วไล่เข้านอน หลับสักตื่นก็น่าจะมีแรงไปง้อแฟนได้แล้ว

“นะ สักกระป๋อง ย้อมใจ กูอยากลบภาพปิ่นควงแบงค์ออกไปจากหัวกู”

“หลับตาก็ลืมได้แล้วมั้ง ไม่งั้นก็ลิควิด กูมี”

มันมะเหงกผมเบาๆ

“กูไม่ได้พูดเล่น กูรู้สึกเหมือนหัวใจกูรั่วเลยว่ะน่าน”

“กูมีเทปใส รั่วตรงไหนบอกมา เดี๋ยวกูปะให้”

มันเขกหัวผมอีกรอบ หัวเราะด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง ใจผมชื้นขึ้นมาหน่อย ถึงจะหัวเราะอย่างไร้อารมณ์แต่ก็ถือว่าหัวเราะได้แล้ว

“นะ กูอยากดื่ม” มันร้องขออีกรอบ

ผมถอนหายใจแรง เอาเถอะ ตามใจมันสักหน่อย คอแข็งแบบมันกินแล้วอาจทำให้เจริญอาหารและหลับสนิทขึ้นก็ได้

“เดี๋ยวกูไปซื้อให้ ของเก่ากูกินหมดแล้ว รีบไปอาบน้ำได้แล้วป่ะ”

มันพยักหน้าอย่างว่าง่าย ลุกขึ้นยืน ล้วงหยิบกระเป๋าเงินมายื่นให้ ผมรับมาถือ มองมันเดินตัวลอยๆ เข้าห้องน้ำไป ผมเปิดกระเป๋าออก ภายในบรรจุแบงค์ทุกเฉดสี แตกต่างกับกระเป๋าผมที่ภายในเต็มไปด้วยแบงค์สีแดงและเขียว ประทังชีวิตช่วงสิ้นเดือนด้วยเศษเหรียญ หยิบแบงค์พันออกมาใบเดียว วางกระเป๋าไว้บนโต๊ะ เดินออกจากห้องไป

เอาตามจริงแล้วถึงแม้ว่าผมจะไม่เคยขอความช่วยเหลือใดๆ จากเพื่อน แต่มันก็แอบช่วยเหลือผมอยู่เสมอมา อย่างของใช้ในห้องก็ได้ภคินนี่แหละคอยซื้อหามาให้ โดยเฉพาะพวกเครื่องครัวดีๆ โดยมันให้เหตุผลว่าผมจะได้มีอุปกรณ์ดีๆ มาทำอาหารให้มันกิน

ผมกะว่าถ้าเรียนจบแล้วไม่มีบริษัทไหนรับเข้าทำงานจะไปทำข้าวแกงขาย ภคินเคยถามว่าทำไมผมไม่เรียนเชฟ ผมชอบทำอาหารก็จริง แต่ไม่อินกับการต้องไปขลุกอยู่ในครัวทั้งวันแบบนั้น ทำกินเองหรือทำให้คนในครอบครัวกินพอได้

แต่ถ้าช่วงไหนเงินขาดมือจริงๆ ผมจะรับทำข้าวกล่อง ลูกค้าก็มาจากเพื่อนๆ ในคณะนั่นแหละ ส่วนที่หอผมไม่ได้บอกใคร กลัวจะมีแต่คนมาเคาะห้องจนไม่ได้อ่านหนังสือ

ระหว่างทางกำลังจะลงบันได เพื่อนข้างห้องผมเดินสวนขึ้นมาพอดี 

พลกับฝุ่น

“ไง” พลทักผมทันทีด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม ส่วนฝุ่นแค่พยักหน้าทักทายเท่านั้น “ลงไปซื้อของเหรอ”

“ใช่ ภคินอยากดื่ม เพิ่งถูกปิ่นบอกเลิกมา”

พลเลิกคิ้วสูง

“รอบที่เท่าไหร่แล้ววะ”

ผมหัวเราะ เรื่องที่คู่นี้รักๆ เลิกๆ เป็นเรื่องปกติไปแล้วครับ

“อยากจอยไหมล่ะ จะได้ซื้อมาเผื่อ” ผมโบกแบงค์เทาๆ ในมือ เอ่ยชวนอย่างมีน้ำใจ

พลมองหน้าฝุ่น

แต่ดูจากแววตาแล้ว ผมว่าพลน่าจะอยากกินคนข้างๆ มากกว่า

ผมอยากเตือนพวกมันเหลือเกินว่าเวลาเอากันให้เพลาๆ เสียงลงมาหน่อย เพราะเสียงมันดังทะลุมาที่ห้องของผม ดีว่าห้องข้างๆ อีกด้านเป็นของไอ้อู๊ดที่เช่าไว้ให้แมลงสาบอยู่ ส่วนตัวมันเองไปนอนค้างกับแฟนเป็นหลัก

ช่วงหลังๆ มานี่ผมถึงได้เปิดเพลงไปด้วยเวลาอ่านหนังสือ

ผมเลือกที่จะไม่พูดอะไร ถ้าเตือนไอ้พล คนอย่างมันคงแค่ยักไหล่แล้วบอกว่าพอถึงเวลานั้นขึ้นมาจริงๆ ใครจะไปยับยั้งชั่งใจได้ ดีไม่ดีมันอาจจะพูดใส่หน้าว่าเสียงเมียมันออกจะเพราะ

ผมไม่ได้รังเกียจหรอกนะ ไม่ได้รู้สึกซู่ซ่าอะไรด้วย แต่แค่...เอิ่ม…

มันกระดากน่ะ

ส่วนฝุ่น ผมว่าไม่ต้องเตือนหรอก มันคงรู้ดีอยู่แล้วและพยายามระงับเสียงมาตลอด แต่ก็นะ โดนกระทิงเปลี่ยวอย่างไอ้พลขวิด ผมว่าอดทนไม่ส่งเสียงยากว่ะ ผมเข้าใจ (เวลาเอากันมันไม่ได้มีแค่เสียงครางอย่างเดียวด้วย) โดนขวิดแต่ละทีตัวแดงไปหมด (ตอนนี้ก็แดง) ผมเคยเห็นแฟนคลับพวกมันได้ภาพเอกซ์คลูซีฟเป็นรอย คิสมาร์กของฝุ่นด้วย

เห็นแล้วสงสาร

…ผมเลยช่วยแชร์ภาพนั้นไปให้กระฉ่อนยิ่งกว่าเดิม

หึๆ…เลว…

“ตามสบายเลย กูจะพาฝุ่นไปดูหนัง แค่เอาของขึ้นมาเก็บเฉยๆ”

ผมพยักหน้า

“งั้นกูไปละ บายนะฝุ่น”

ฝุ่นยิ้มให้ผมตามสไตล์ ผมโบกมือให้คนทั้งคู่ ก้าวลงบันไดไปในขณะที่พวกเขาเดินตรงไปยังห้อง ผมเข้ามินิมาร์ต คว้าตะกร้ามาถือ เปิดตู้แช่ หยิบเอากระป๋องเบียร์ยี่ห้อที่กินกันประจำใส่ลงไป ขนมขบเคี้ยวอีกนิดหน่อย ซื้อไข่ไปเพิ่มอีกแพ็ก เพราะของเก่าใกล้หมดแล้ว ของสดอื่นๆ ยังมีอยู่เต็มตู้เย็น

พอได้ของครบก็กลับห้อง ภคินออกมาจากห้องน้ำพอดี สภาพหน้าตาสะอาดสะอ้าน ยกเว้นดวงตาที่แดงก่ำ พันผ้าเช็ดตัวผืนเดียวเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า

ไม่ต้องคิดว่ามันจะหยิบเสื้อผ้าผมไปใส่นะครับ คนละไซส์ มันมาสิงห้องผมบ่อยจนมีเสื้อผ้าของมันอยู่เกือบครึ่ง แบรนด์เนมทั้งนั้น ราคาเสื้อมันหนึ่งตัวมีมูลค่ามากกว่าเสื้อผ้าผมทั้งตู้รวมกันเสียอีก

“นั่งเล่นรอไปก่อน ไม่เกินครึ่งชั่วโมงเสร็จ ถ้าหิวกินนี่รองท้องไปก่อน” ผมชูเม็ดมะม่วงหิมพานต์ให้ดู วางไว้บนโต๊ะอ่านหนังสือให้เห็น

มันพยักหน้าซึมๆ

ผมเลิกสนใจสีหน้านั้น หอบหิ้วข้าวของไปนอกระเบียงเพื่อทำอาหาร เคาน์เตอร์ทำอาหารของผมประกอบขึ้นง่ายๆ จากโต๊ะพับตัวละไม่กี่ตังค์ เตาแก๊สปิกนิก ขอแค่มีหม้อกับกระทะผมก็สามารถรังสรรค์ทุกเมนูให้กินได้ (อ้อ ผมมีไมโครเวฟกับเครื่องอบด้วย ไอ้หล่อมันซื้อมาให้)

เสียงเครื่องครัวดังเคร้งคร้าง ผมเปิดพัดลมเพื่อไล่ให้ไอควันฉุนๆ ของเครื่องเทศอาหารไทยลอยออกไปนอกตึก ส่วนมันจะคลุ้งไปเข้าห้องคนอื่นหรือติดเสื้อผ้าใครบ้างก็ขออโหสิละกัน ชีวิตหอพักราคาย่อมเยาต้องทำใจ

ด้วยสกิลมือลิงระดับผม เพียงครึ่งชั่วโมงก็ได้อาหารมาสี่อย่าง เพียงพอต่อกระเพาะควายๆ ของคนในห้อง ผมยกกับข้าวใส่ถาดเพื่อนำไปเสิร์ฟก็เห็นพ่อตัวดีกระดกเหล้าเข้าปากอึกๆ

ผมมองงงๆ เพราะจำได้ว่าไม่ได้ซื้อเหล้ามาด้วย ซื้อแต่เบียร์ ไหงมีเหล้างอกเข้ามาได้

“เอามาจากไหน” เผื่อผมมีซุกไว้แล้วลืมเอง

“กูลงไปซื้อมาเมื่อกี้ กูเปลี่ยนใจอยากกินเหล้ามากกว่าเบียร์”

ผมไม่ท้วงอะไร อ้อยเข้าปากช้างไปแล้ว ให้ลากออกมาตอนนี้ เดี๋ยวจะโดนงวงมันฟาดเอา ผมวางอาหารลงตรงหน้า กับข้าวสี่อย่างพร้อมข้าวสวยสองจาน

“กินข้าวก่อน เดี๋ยวเหล้ากัดกระเพาะ”

มันทำท่าจะไม่กิน ผมเข้าใจครับ เวลานอยด์ๆ ต่อมอยากอาหารมันพลอยจะพังตามไปด้วย

“ถ้าไม่กิน กูจะไม่ทำอะไรให้มึงกินอีกแล้วตลอดชีวิตนะ”

มันรีบคว้าช้อนขึ้นมาตักกินทันที ผมหัวเราะหึๆ ในลำคอ มองคุณชายที่สวมใส่แบรนด์เนมตั้งแต่หัวจรดเท้า แต่สามารถนั่งขัดสมาธิกับพื้นกินข้าวกับผมได้

คนอื่นมักมองว่าผมคบกับภคินเพราะมันรวย ส่วนมันถูกมองว่าคบผมไว้เป็นเบ๊ มีแค่ผมกับมันเท่านั้นที่รู้ว่าเราคบกับเพราะอะไร

…จิตใจหาใช่เงินทองไม่...

แม้บางครั้งต้องหวังพึ่งเงินในกระเป๋ามันบ้างก็ตาม แต่แลกกับกับข้าวที่ผมทำก็ถือว่าคุ้มนะ

กับข้าวฝีมือไอ้น่าน มีแต่คนอยากกิน

ตอนแรกผมจะกินเบียร์ แต่ต้องวางลงเพราะไอ้เพื่อนตัวดีชงเหล้ามาให้แทน ผมรับมาดื่มโดยไม่อิดออด หลังกินข้าวอิ่มผมก็เก็บจานชามไปล้าง ห้องผมเล็ก อาหารบางอย่างก็ต้องรีบทำความสะอาด ไม่งั้นกลิ่นจะติดเสื้อผ้าหรือที่นอนเข้า บนพื้นตอนนี้จึงมีแค่เหล้ากับกับแกล้มเท่านั้น

จากที่นั่งซึม มันก็เริ่มพร่ำเพ้อตัดพ้อน้อยอกน้อยใจเรื่องปิ่นอีกรอบ ต่อให้รักขนาดไหน แต่เรื่องนินทาแฟนให้เพื่อนฟังในวงเหล้านี่เป็นเรื่องสามัญของมนุษย์ผู้ชายนะผมว่า

ผมนั่งฟังเงียบๆ ส่งเสียงอือๆ ให้รู้ว่าผมยังฟังอยู่ ถึงจะปล่อยให้ถ้อยคำเหล่านั้นเข้าหูซ้ายย้ายไปหูขวาก็เถอะ

นิสัยผู้หญิง ขี้หึง ขี้บ่น ขี้วีน คิดเองเออเอง งอนโดยหาสาเหตุไม่เจอ มีอยู่ไม่กี่อย่าง วนลูปอยู่เรื่องเดิมๆ

เพราะงี้ไง ตั้งแต่เพื่อนผมมีแฟน ผมถึงไม่คิดจะมีบ้าง ถ้าคบแล้วต้องมานั่งทะเลาะกันแบบนี้ สู้อย่ามีเสียดีกว่า ผมกับฝุ่นเพื่อนข้างห้องน่าจะจับมือกันเป็นโสดไปจนเรียนจบ ถ้าไม่บังเอิญว่าฝุ่นโดนกระทิงเปลี่ยวอย่างไอ้พลสอยไปกินเสียก่อน

แต่ก่อนนิสัยไอ้พลมันแย่ ทั้งมักมาก ทั้งเจ้าชู้ แต่พอมันคบกับฝุ่นก็ปรับปรุงตัวให้ดีขึ้น เลิกเจ้าชู้ รักเดียวใจเดียว ดูแลเอาใจใส่ฝุ่นดีมาก แต่เรื่องมักมากนี่ยังต้องปรับปรุง

“ปิ่นไม่น่าประชดกูแบบนี้เลยรู้ไหม แถมยังควงกับใครไม่ควง มาควงกับไอ้แบงค์ ปิ่นก็รู้ว่ากูไม่ชอบมัน”

มันบ่นเรื่องเดิมเป็นรอบที่เจ็ด ผมอือออตาม เรื่องมันไม่ชอบแบงค์ใครๆ ก็รู้ รายนั้นก็อดทนยอดเยี่ยม ผมรู้ว่าแบงค์ชอบปิ่นมาตั้งแต่สมัยประกวดเดือนมหา’ลัย แบงค์ได้เป็นรองเดือน ส่วนภคินได้เป็นเดือน

เดือนได้ปิ่นไป ตัวสำรองก็กินแห้วไปตามระเบียบ แต่แบงค์ไม่คิดจะยอมแพ้

ผมว่าบางทีที่แบงค์ไม่ยอมแพ้ไปอาจเพราะเห็นภคินกับปิ่นรักๆ เลิกๆ กันมาตลอด คงหวังว่าสักวันปิ่นจะเลิกกับภคินถาวรแล้วไปคบกับมันละมั้ง

ผมถอนหายใจแรง อย่างน้อยแบงค์ก็ได้รับรางวัลไปบ้างละ อดทนมาตั้งหลายปี เพิ่งมีปีนี้ที่ปิ่นเลือกควงมันเพื่อประชดภคิน

เอาตามจริงแล้วผมก็ชอบปิ่นนะ ปิ่นน่ารัก รักภคินมากด้วย อยู่กับภคินก็ดูมีความสุขดี ถึงจะเป็นความสุขที่ปะปนมากับความทุกข์เวลาพวกมันทะเลาะกันก็เถอะ

บางทีนี่อาจเป็นสีสันอย่างหนึ่งของการใช้ชีวิตคู่ก็ได้ (ดีพ่อแม่ผมไม่เป็นแบบนี้) 

“กูเหนื่อย กูเบื่อ ผู้หญิงทุกคนเป็นแบบนี้ไหมวะ”

ผมไม่ได้ตอบมัน แต่ผมว่าไม่เหมือนนะ นิสัยใครนิสัยมัน พวกรักสงบ ไม่ชอบหาเรื่องทะเลาะวิวาทก็มี

“น่าน” มันเรียกผมเสียงเบา ผมครางหือรับในลำคอ ต่อให้ผมกินน้อยกว่ามันแทบจะหนึ่งต่อห้า แต่ผมคออ่อนกว่ามันเยอะ

อยู่ๆ มันก็โถมตัวเข้ามากอดจนผมเสียหลักล้มลงไปนอนหงายที่พื้น หน้ามันซุกอยู่ที่ไหล่

เดาเอาว่ามันน่าจะหาที่ซับน้ำตาหรือน้ำมูกของมันนั่นแหละ ผมนอนนิ่งให้มันใช้เป็นที่ระบาย ลูบหลังปลอบใจเบาๆ หน้าที่ของเพื่อนคงทำได้แค่นี้

ผมขมวดคิ้วเพราะรู้สึกเหมือนมันเลื่อนจมูกจากไหล่มาที่ซอกคอ ผมยังนอนนิ่ง ตอนนี้คอผมคงเลอะไปด้วยน้ำมูกกับน้ำตาของมันตามไหล่ไปแล้ว

ไม่เป็นไร ก่อนนอนค่อยไปอาบน้ำอีกรอบก็ได้

“น่าน” มันยกหน้าขึ้นมาเรียกเสียงเบา มันไม่ได้ร้องไห้อย่างที่ผมคิดหรอกครับ แต่สายตาที่มองมาดูสับสนปะปนไปกับความเสียใจ 

ดีใจหน่อยที่มันไม่ได้เอาขี้มูกมาป้ายคอผมอย่างที่คิด

“มึง…อึก” คำพูดผมถูกกลืนลงคอทันทีทั้งที่พ่นออกมาได้แค่คำเดียว ตาโตมองเพื่อนสนิทที่เอาปากมันมาอุดปากผม

ยังไม่ทันได้ขยับตัวดิ้นรน ลิ้นร้อนๆ ก็บุกทะลวงเข้ามา พอตั้งสติได้ผมรีบผลักมันออก แต่มันยึดจับข้อมือผมไว้มือละข้างกดติดแนบพื้น เพิ่มสกิลบดขยี้เร่าร้อนกว่าเดิม

จูบแรกของกู!!



......................................................
To be con..
ตอนแรกค่ะ

พูดคุยในทวิตเตอร์แท็ก #หลบมาหวีดภคินน่าน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน CH.1 [25-12-2018]
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 25-12-2018 12:48:21

 :z1: :z1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน CH.1 [25-12-2018]
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 25-12-2018 22:18:21

 :pig2: :call: :pig2:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน CH.1 [25-12-2018]
เริ่มหัวข้อโดย: Cyclopbee ที่ 26-12-2018 02:10:46

ตอนแรกก็จูบกันแล้ววว

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน CH.1 [25-12-2018]
เริ่มหัวข้อโดย: sailom_orn ที่ 26-12-2018 03:36:51

 :hao3: :hao3: 

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน CH.1 [25-12-2018]
เริ่มหัวข้อโดย: PAtxxkMxxn ที่ 26-12-2018 08:47:30

 :o8:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน CH.1 [25-12-2018]
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 26-12-2018 10:25:33

เอาล่ะะะะ  o18

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน CH.1 [25-12-2018]
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 26-12-2018 19:07:43

ภคิน ก็รู้ตัวนี่  :hao4:
เรียกชื่อก็ถูก เรียกน่าน.....ไม่ได้เรียกปิ่น ซะหน่อย
ไหง.......อยู่ๆ ก็มาจูบปากน่าน ดีพคิส........เฉยเลย  ยังไงๆๆ
ค้างงงงงงงงงงงง  :z3: :z3: :z3:

สงสัยฝีมือทำกับข้าวของน่าน
ได้ไปทำร้านขายข้าวแกงจริงๆ
ตอนเลี้ยงลูกคนเดียว  :hao3:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน CH.1 [25-12-2018]
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 26-12-2018 19:13:07

ไม่น่าจะจบแค่นะ  :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] CH.1 [25-12-2018]
เริ่มหัวข้อโดย: basza2x ที่ 26-12-2018 22:23:26

 :hao7: อยากอ่านต่อแล้ววววว อิอิ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] CH.1 [25-12-2018]
เริ่มหัวข้อโดย: ป้าแก่ ที่ 27-12-2018 05:22:36

มันค้างงงงงงงงงงง........

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] CH.1 [25-12-2018]
เริ่มหัวข้อโดย: wutwit ที่ 27-12-2018 05:49:34

มาต่อได้แล้วคับ มีฝุ่นกับพลมาแจมด้วยบ้างก็ดีนะคับ คิดถึงๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] CH.1 [25-12-2018]
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 27-12-2018 07:51:17

เสียจูบแรกให้เพื่อนไปแล้ว
จะเสียอย่างอื่นด้วยเลยไหม  :z1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] CH.1 [25-12-2018]
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 27-12-2018 10:08:00

เอาแล้วววววววววว
ติดตามจ้าาา

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] CH.1 [25-12-2018]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 27-12-2018 10:11:54

 :pig4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] CH.1 [25-12-2018]
เริ่มหัวข้อโดย: ♥lvl♀‘O’Deal2♥ ที่ 27-12-2018 11:43:05

อ้อยเข้าปากช้างแล้วลูก

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] CH.1 [25-12-2018]
เริ่มหัวข้อโดย: goldentime ที่ 27-12-2018 12:37:32

ปูเสื่อรอเด้อ :hao3:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] CH.1 [25-12-2018]
เริ่มหัวข้อโดย: muiko ที่ 28-12-2018 00:46:40

รอตอนต่อไปค่าา  :-[

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] CH.1 [25-12-2018]
เริ่มหัวข้อโดย: milin03 ที่ 29-12-2018 15:08:01

 :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] CH.2 [29-12-2018]
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 29-12-2018 19:28:05

CH.2

สมองผมพร่าเลือนไปหมด ผมเดาเอาว่าเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ในกระแสเลือดตอนนี้ถึงทำให้ผมเคลื่อนไหวร่างกายเชื่องช้ากว่าปกติพอๆ กับสมอง

นี่เพื่อนผมเมาแล้วเข้าใจผิดคิดว่าผมเป็นปิ่นแก้วอยู่หรือเปล่า

อยากขัดขืนห้ามปราม แต่ปากถูกปิดสนิท มือถูกกดติดพื้น ทำอะไรไม่ได้นอกจากใช้ร่างกายส่วนที่เหลือเพื่อดันมันออก แต่นั่นกลับเลวร้ายยิ่งกว่าเดิม เพราะคล้ายกับผมกำลังบดเบียดเนื้อตัวเข้าหามัน

ร่างกายผมร้อนเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์มาก่อนหน้า พอเจอสัมผัสแนบชิดแม้จะยังมีเสื้อผ้าอยู่ก็สามารถกระตุ้นให้ร่างกายร้อนขึ้นจนบางสิ่งไหวตื่น

…ของภคินเองก็เหมือนกัน

เราคบกันมานาน แก้ผ้าต่อหน้ากันก็หลายหน แต่ไม่เคยสักครั้งที่ผมจะรู้สึกอะไรนอกจากชื่นชมผสมอิจฉาที่มันมีรูปร่างดีกว่า

ภคินขยับท่อนล่าง จงใจบดเบียดน้องมันกับน้องผม ความเสียวซ่านที่เกิดขึ้นทำเอาผมเผลอตัวบดเบียดกลับบ้าง เครือครางในลำคอตอบรับ

ผมกับภคินเคยดูหนังโป๊ด้วยกันมาก่อน ว่าวด้วยกันก็หลายครั้ง แต่ไม่เคยสักครั้งที่จะถูกเนื้อต้องตัวกันแบบนี้   

ไม่ได้นะ นี่มันจะล้ำเส้นเกินไปแล้ว!!

สติสั่งผมให้ทำอะไรสักอย่างเพื่อห้ามปราม แต่ร่างกายกลับขยับเข้าหาอย่างไม่ยอมแพ้ ทั้งปาก ทั้งลิ้น รวมถึงท่อนล่างด้วย 

ภคินถอนปากลากต่ำลงไปที่ลำคอ งับเบาๆ จนผมต้องแหงนหน้าขึ้นตอบรับ ปากผมเป็นอิสระแล้ว แต่กลับคิดคำปรามไม่ออก ได้แต่แหงนเงยหน้าให้มันขบเม้มอยู่อย่างนั้น

ภคินเคยผ่านสนามรบมาแล้วตั้งแต่มอปลาย สูงยาวเข่าดีแบบมันมีเหรอจะไม่มีสาวๆ แวะเวียนเข้ามาถวายตัวให้ ดีแต่ว่ามันไม่ใช่ผู้ชายเจ้าชู้ที่ชอบฟันดะ หรือใครอ่อยหน่อยก็ไป

พอคบกับปิ่นแก้วมันก็มีปิ่นแก้วแค่คนเดียว (ปิ่นขี้หึงด้วย ลองมีสิ ผมว่าเพื่อนผมคงไม่ได้ตายดี) ในขณะที่ผมเมื่อเทียบสกอร์แล้ว มันเป็นร้อย ส่วนผมยังกินไข่ต้มอยู่

…แต่แปลกที่ร่างกายผมกลับตอบสนองต่อการสัมผัสของมันได้อย่างลื่นไหล 

ภคินปล่อยมือผมออก แทนที่จะผลักไสผมกลับเลื่อนมือไปโอบรอบลำคอมันแทน

มันล้วงมือผ่านชายเสื้อผมเข้ามาลูบไล้หน้าท้อง ก่อนบีบเบาๆ ยังติ่งไตเล็กๆ ข้างซ้าย ย้ายไปข้างขวาเหมือนไม่อยากให้น้อยหน้า
ตาผมลายไปหมด หูได้ยินแต่เสียงเครือครางของตัวเอง

สาบานได้ว่าผมไม่คิดจะส่งเสียงอะไรน่าอายแบบนั้นออกไป แต่สัมผัสจากมือและปากที่ผสานกันอย่างลงตัว พอๆ กับท่อนล่างที่ถูกบดขยี้ทำเอาผมควบคุมทั้งสติและร่างกายตัวเองไม่ได้

ตอนนี้รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นระเบิดเวลา และกำลังนับถอยหลังไปเรื่อยๆ คล้ายจะได้ยินติ๊ด...ติ๊ด…ติ๊ด…ดังอยู่ในหัว

แล้วก็…

บึ้ม!!

ผมไปถึงปลายทางโดยไม่ได้แตะต้องส่วนนั้นด้วยมือแม้แต่นิดเดียว ร่างกายสั่นสะท้านไปหมด กระตุกเกร็ง 

โอ้ว มิติใหม่ของการช่วยตัวเองหรือนี่


ผมหอบแฮก คาดเดาเอาว่าทุกอย่างน่าจะจบลงแล้ว ผมไม่รู้ว่าการเบียดเป้าเมื่อกี้ทำให้มันไปถึงด้วยหรือเปล่า   

แต่ผมเบาแล้ว หัวโล่งแล้ว พร้อมหลับเต็มที่ แต่ภคินมันไม่ยอมปล่อยให้ผมได้หลับอย่างใจคิด เลื่อนหน้าขึ้นมาจูบอีกรอบ

ร่างกายหลังเสร็จกิจใหม่ๆ ก็เหมือนของเล่นที่ถ่านกำลังจะหมด ตัวผมอ่อนปวกเปียก แรมในสมองก็ต่ำเตี้ยเรี่ยดิน 

ผมพยายามประมวลผล

สงสัยว่าภคินมันยังไม่เสร็จ เพราะมันยังพยายามบี้เป้าผมอยู่ พอๆ กับมือที่ลูบไล้ไปทั่วและปากที่ยังไม่หยุดจูบ

แล้วนี่ผมควรจะนอนอยู่เฉยๆ ให้เพื่อนอาศัยเป้าบี้จนเสร็จหรือว่าควรจะผลักมันออกเพื่อให้ลุกไปชักว่าวดีๆ

ยังไม่ทันได้ตัดสินใจอะไร มันก็ยกหน้าขึ้น กระชากถอดเสื้อผมออกจากหัว แล้วก้มหน้าลงมาฟัดหัวนม

ครับ…ฟัดจริงๆ...

มันใช้ทั้งปากทั้งฟันและลิ้นนัวเนียอยู่ที่หัวนม ผมช็อกตาค้าง ไม่คิดว่าจะโดนผู้ชายฟัดนมแบบนี้ ซ้ำยังเป็นเพื่อนสนิทอีกต่างหาก

อยากบอกว่าหัวนมผมมีความรู้สึกด้วยครับ เกิดมาเป็นตัวเป็นตนไม่เคยแตะต้องมันเลยยกเว้นเวลาถูสบู่ เพิ่งรู้ว่าเวลาถูกทำแบบนี้
มันจะรู้สึกอะไรด้วย

จะว่ายังไงดี…

มันเปียกเพราะถูกน้ำลาย ร้อนเพราะถูกโพรงปากครอบครอง เสียวซ่านเพราะปลายลิ้นที่ตวัดไปมา แล้วก็เจ็บนิดๆ เวลาถูกดูดเหมือนหัวนมผมเป็นลูกอม   จูปาจุ๊บ เสียงดังจ๊วบจ๊าบ

แต่ความเจ็บนั้นมันมาพร้อมกับความเสียวซ่านที่ต่อให้ช่วยตัวเองยังไงก็ยังอธิบายความรู้สึกตอนนี้ไม่ถูก

สัมผัสของมันทำให้ผมอ่อนแรง ส่วนทางกับบางสิ่งด้านล่างที่แข็งตัวขึ้นมาเรื่อยๆ

“ภคิน…” ในที่สุดผมก็ควานหาเสียงตัวเองเจอ เรียกมันด้วยน้ำเสียงสั่นพร่า

แล้วผมจะเรียกมันทำไม เรียกเพื่อห้ามปราม หรือเรียกเพื่อบอกให้มันรู้ว่าผมกำลังรู้สึกยังไง

พอได้ยินเสียงเรียกผม แทนที่จะหยุดมันกลับบดขยี้หัวนมผมแรงมากขึ้นจนผมชักกลัวว่ามันจะกัดหัวนมผมขาดติดปากไปด้วยหรือเปล่า

“อืม.. ภคิน พอแล้ว…” ผมครางห้ามปราม จับไหล่มันเพื่อดันออก แต่มันกลับจับสองข้อมือผมรวบตรึงไว้เหนือหัวด้วยมือเดียว ปากยังตวัดเลียหน้าอกผมไม่หยุด

ยิ่งทำร่างกายผมยิ่งระโหยโรยแรง สวนทางกับความต้องการที่มีมากขึ้นเรื่อยๆ จนเผลอจิกปลายเท้ากับพื้น

ผมตาโตอีกระรอกเมื่อกางเกงที่ใส่อยู่ถูกพรากหายไปพร้อมชั้นในตัวน้อย ผมมองตาม 

“ภคิน จะทำอะไร” โคตรทึ่งที่ผมยังมีสติถามมันกลับได้

มันไม่ได้ตอบอะไร ยกตัวขึ้น ถลกเสื้อออกจากหัว ขยับถอดกางเกงโยนทิ้งไปไกล   

ผมตาโต รีบขยับลุกนั่งหวังหนี แต่มันสอดมือเข้ามารอบเอว ดึงผมเข้าไปชิด แนบปากจูบอีกรอบ

ผมระทวยในอ้อมแขนมันทันที มันจับขาผมคาดเอว ยกพาผมไปที่เตียง

ไม่นะมึง!

ผมพยายามจะดันมันออก แต่รสจูบร้อนแรงละลายเรี่ยวแรงผมลงไปได้มากโข 

แล้วช่องทางน้อยๆ ของผมก็ถูกบุกโจมตีด้วยปลายนิ้ว ผมตาโตยิ่งกว่าเดิม ทุบไหล่มันแรง ก่อนเปลี่ยนเป็นบีบแน่น เผลอครางผ่านลำคอเพราะนิ้วนั้นสะกิดไปถูกบางจุดภายในเข้า

…ผมรู้ว่ามันคืออะไร

ถึงผมจะไม่เคยออกรบ แต่ก็ชอบศึกษาอะไรที่วัยรุ่นผู้ชายวัยเดียวกันควรรู้

จีสปอต
หรือที่เรียกกันว่าต่อมลูกหมาก จุดกระตุ้นอารมณ์เมื่อทำการสอดใส่ด้านหลัง บางคนจะรู้สึกมาก บางคนจะรู้สึกน้อย บางคนอยู่ลึก บางคนอยู่ตื้น 

เหมือนภคินมันจะรู้ว่ากดถูกจุดเข้าแล้ว มันถอนปากออก กดย้ำอยู่ตรงจุดนั้น ผมผวาครางเสียงดัง เผลอแอ่นสะโพกขึ้น ขยับแยกขาออกกว้างอัตโนมัติ น้ำตาพากันไหลพรากลงมาเป็นทางอย่างห้ามไม่อยู่

มันยังไม่หยุดกดย้ำ ในเวลาเดียวกันก็ค่อยๆ ส่งนิ้วเข้ามาเพิ่ม ขยับหมุนวน ถ่างขยาย ชักเข้าชักออกเพื่อให้ผมเกิดความเคยชิน น้ำตาผมไหลชุ่มที่นอน ปลายเท้าจิกเกร็ง

อยากให้มันหยุด แต่ในเวลาเดียวกันก็ไม่อยากให้มันหยุด น้องผมตื่นตัวเต็มที่เหมือนเมื่อกี้มันไม่ได้ถ่านอ่อน 

มันขยับนิ้วเข้าออกเร็วๆ อยู่อย่างนั้น ผมเคยดูหนังโป๊กับมันมาก่อน นึกภาพตามออกได้เป็นฉากๆ ด้านล่างเปียกชุ่มไปหมด ไม่รู้ว่าเลือดหรือว่าน้ำหล่อลื่นที่ร่างกายผลิตออกมาเองตามธรรมชาติ

แต่ไม่ได้กลิ่นคาวก็น่าจะอย่างหลัง

ผมอ้าปากครางรับทุกแรงกระแทก ดวงตาพร่าไปหมด ผมไม่รู้ว่าผมทำหน้าแบบไหนอยู่ แต่สีหน้าของภคินตอนนี้ได้อารมณ์สุดๆ มันถอนนิ้วออก ขยับเข้ามาใกล้ๆ จับน้องมันกดส่วนหัวเข้ามาทันที

“ภคิน…” ผมเรียกมันด้วยน้ำเสียงเบาหวิว ใช้มือดันหน้าท้องมันไว้

ไม่ได้ เราจะทำอะไรกันมากกว่านี้ไม่ได้

มันจับสองมือผมมาแนบติดต้นขาผมเอง ขยับดึงน้องมันเข้าออกสั้นๆ เพื่อให้ผมสามารถปรับสภาพได้ ไม่นานหลังจากนั้นมันก็เข้ามาได้จนหมด

ผมอ้าปากค้างกับความอึดอัดที่ได้รับ ปลายเท้าชี้เกร็ง หลังจากนั้นมันก็ไม่พูดพร่ำทำเพลงแล้วครับ บรรเลงอย่างเดียว 
ผมครางรับทุกจังหวะ ยิ่งน้องมันครูดไปถูกจีสปอต ผมยิ่งครางเสียงดัง   

“อืม น่าน ข้างในดีจัง” มันจับขาผมแยกกว้างยิ่งกว่าเดิม ขยับเข้าออกลึกขึ้น   

รู้สึกอัศจรรย์มากๆ ที่มันสามารถใส่เข้ามาได้ เพราะผมจำได้ว่าไอ้นั่นของมันใหญ่มาก

เสียงชื้นแฉะดังก้องไปทั่วทั้งห้อง   

“อืม สุดยอด น่าน รัดของกูใหญ่เลย” มันบรรยายสรรพคุณภายในของผม

อยากบอกว่าลีลาสะโพกของมันนี่อลังการมากครับ ถึงจะทำกันอยู่ท่าเดียว แต่สเต็ปโยกของภคินมีเยอะมาก ผมทำได้แค่บิดเร่าร่างกายด้วยความทรมาน ส่งเสียงครางปานจะขาดใจ กระทั่งมันเร่งความเร็วเพิ่มขึ้น

มันคงใกล้เสร็จแล้ว

“ไปพร้อมกันนะ กูอยากเสร็จพร้อมมึง”

…กูเองก็อยากเหมือนกัน…

พอมันบอกแบบนั้น ผมเลื่อนมือลงไปจับน้องผมทันทีหวังชักให้มันเสร็จเร็วๆ แต่ภคินมันเล่นบทโหด จับข้อมือผมขึงพรืดลงข้างตัว ขยับสะโพกเร็วขึ้นไปอีกจนท่อนล่างของผมลอยสูง 

ผมครางไล่ระดับเสียง พอๆ กับเสียงของเนื้อกระแทกเนื้อ กระทั่งในที่สุด ผมก็ฉีดพ่นออกมา ภคินเร่งจังหวะขึ้นไปอีก ไม่นานผมก็รู้สึกอุ่นวาบภายใน มันลดความเร็วลง เปลี่ยนจากกดมือผมมาจับสะโพก บดขยี้คล้ายจะรีดเร้นลูกๆ ของมันเข้ามาในตัวผม

ผมรู้สึกชาไปหมด ครั้งแรกว่าโล่งแล้ว ครั้งนี้โล่งยิ่งกว่า ดวงตาผมเหมือนถูกปกคลุมด้วยผ้าใบสีดำ

ได้ยินแว่วๆ เหมือนภคินมันเรียกชื่อ

แต่โทษทีว่ะเพื่อน กูง่วง เจอกันที่ทางช้างเผือก

ผมลืมตาตื่นอีกทีเมื่อแสงแรกของพระอาทิตย์แทรกผ่านม่านระเบียงเข้ามา ผมขยับตัวด้วยความเคยชินหวังลุก ก่อนเบ้หน้าเพราะความเจ็บระบมช่วงล่าง

“เจ็บ…”

ได้ยินเสียงขยับจากคนที่นอนอยู่ข้างๆ ผมหันไปมอง ภคินกำลังพยายามจะเปิดเปลือกตาของมันขึ้น ผมก้มมองสภาพตัวเอง เรานอนกันอยู่บนเตียง เนื้อตัวผมแดงเถือกไปหมด โดยเฉพาะที่นม ท่อนล่างจมหายไปกับผ้าห่ม โดยมีเพื่อนสนิทนอนอยู่ข้างๆ
ภคินดันตัวลุกนั่งช้าๆ ก่อนเบ้หน้าเพราะความแฮงค์ แต่พักเดียวมันก็ปรับสภาพได้ มองมาที่ผม

แล้วมวลความกระดากมากมายก็อบอวลขึ้นมาระหว่างเราทั้งคู่

“กูขอโทษ” มันสารภาพเสียงแผ่ว

ผมเม้มปากแน่น

ถามว่าโกรธไหม ก็โกรธนะ เพราะมันบังคับผม แต่ผมก็เข้าใจ มันกำลังเสียใจ กำลังสับสน แถมยังมีฤทธิ์แอลกอฮอล์ช่วยกระตุ้นอีกต่างหาก ปกติผู้ชายเรามักถูกกระตุ้นได้ง่ายๆ อยู่แล้ว ยิ่งวัยพวกผมยิ่งไม่ต้องพูดถึง ขนาดผมเองที่ดื่มน้อยกว่ามันยังคล้อยตาม มันที่ดื่มมากกว่าและมีเรื่องให้คิดเยอะกว่า จะควบคุมยากขนาดไหน   

มันทำหน้ารู้สึกผิดยิ่งกว่าเดิม ผมถอนหายใจแรง

“ไม่เป็นไร กูเข้าใจ กูไม่ได้โกรธ”

มันทำหน้าดีใจขึ้นมาหน่อย

“แต่อย่าให้มีอีก อย่าลืมว่ามึงยังมีปิ่น”

มันหน้าสลดลง พอๆ กับผมที่รู้สึกผิดพอกันอยู่

ถึงเมื่อคืนปิ่นจะบอกเลิกมันแล้ว แถมยังควงผู้ชายคนใหม่ใส่อีก แต่ผมรู้นิสัยปิ่นดี ถ้าภคินไปง้อขี้คร้านจะรีบทิ้งแบงค์แล้วกลับมาคืนดีโดยเร็ว

“แล้วมึง…” สายตามันกำลังถามว่ามันต้องรับผิดชอบอะไรผมไหม ผมตบไหล่มันเบาๆ แล้วเบ้หน้า

แม่ง ขยับนิดขยับหน่อยก็เจ็บ รอบเดียวเองนะ ไม่คิดว่าจะเจ็บขนาดนี้

“เจ็บมากไหม!” มันถามเสียงตื่น รีบขยับเข้ามาใกล้ ผมยกมือท่าปางห้ามญาติใส่ทันที

“ไม่เป็นไร ไม่ต้องห่วง กูไม่ใช่ผู้หญิง ท้องไม่ได้ ไม่ต้องรับผิดชอบอะไร แค่อารมณ์แมนๆ ชั่ววูบ ลืมๆ มันไปซะเถอะ”

มันทำหน้าลังเล

“มึงเพื่อนกู” ผมย้ำให้มันรู้

เพื่อนกัน ต่อให้มีอะไรคอขาดบาดตายมากกว่านี้ ผมก็จะไม่ยอมให้มันมาทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างเราพังลงเด็ดขาด
สำหรับผม ผมอยากเป็นเพื่อนที่อยู่ด้วยกันแล้วมีความสุขที่สุด 

…แต่ต้องไม่ทำเรื่องแบบเมื่อคืนนี้อีกนะ…

เมื่อคืนถือว่าผิดคิวบู้ละกัน

“แล้วถ้ามึงท้องล่ะ” มันถามด้วยน้ำเสียงซีเรียส

ผมมองมันกลับด้วยสายตาจุดๆ มานาทีนี้ผมอยากฝืนสังขารเจ็บๆ ลุกขึ้นไล่เตะมันสักรอบ 

“มึงก็ต้องรับผิดชอบลูกในท้องกูซิวะ ถามโง่ๆ คิดอะไรไร้สาระ อยากเลี้ยงไหมล่ะ กำลังปวดขี้พอดี จะคลอดออกมาให้สักก้อนสองก้อน”

มันทำหน้าเหม็นใส่ทันที หัวเราะร่วน ผมขยับเพราะอยากเข้าห้องน้ำ มันรีบโดดผลุงลงจากเตียงมาช้อนอุ้มผมไว้ในอ้อมแขน

“เฮ้ย ทำอะไร!!” ผมร้องเหวอ รีบคว้าลำคอมันหมับกันร่วง

“พามึงไปอาบน้ำไง เมื่อคืนไม่ได้ทำความสะอาดให้เลย กูได้ยินว่ามันอาจทำให้ท้องเสียหรือไม่สบายได้ โทษทีนะ กูทั้งง่วงทั้งเหนื่อย หลับตามมึงไปติดๆ”

ผมไม่เคยศึกษาลึกขนาดนั้นด้วยสิ พยักหน้า ยอมให้มันอุ้มดีๆ เดินเข้าห้องน้ำไป

จริงๆ จะเดินเองก็ได้ แต่กว่าจะถึงคงทรมานน่าดู

มันวางผมลงใต้ฝักบัว จริงๆ ปวดฉี่ครับ มันน่าจะปล่อยผมลงใกล้ๆ โถส้วมมากกว่า แค่ฝ่าเท้าแตะพื้น บางสิ่งที่คั่งค้างอยู่ภายในก็พากันไหลพรากลงมาเป็นทาง ผมชะงักก้มมอง

…อื้อหือ โคตรเยอะ

ภคินเกาหัวหัวเราะแหะๆ หันไปหยิบฝักบัวมาเปิดน้ำปรับอุณหภูมิ ผมตัดสินใจฉี่ลงท่อที่ยืนคร่อมอยู่แทน ไม่อายมันหรอกครับ เราเคยแก้ผ้าต่อหน้ากันบ่อย เคยอาบน้ำด้วยกันสมัยเรียนร.ด.ด้วย

“มึงยืนอยู่เฉยๆ เดี๋ยวกูล้างให้”

“ไม่เป็นไร กูล้างเองได้”

“ล้างเองจะไปถนัดอะไร เอาออกไม่หมดปวดท้องนะมึง” มันขู่

“แล้วปล่อยข้างในทำไม” พอพูดจบผมก็ตาโต

“ฉิบหายละ!! มึงไม่ได้ใส่ถุง”

มันคิ้วขมวดมองผมงงๆ

“กูนอนกับปิ่นคนเดียวไม่ได้ไปมั่วกับใครนี่”

“บางทีกูอาจเป็นโรคอะไรบางอย่างก็ได้นะ เกิดไปติดปิ่นขึ้นมาทำไง”

มันชะงักไป หน้าสลดลง

“บางทีกูอาจไม่มีโอกาสได้ทำกับปิ่นอีกแล้วก็ได้”

“เดี๋ยวมึงก็ง้อสำเร็จ แต่ไงไปตรวจไว้ก่อนก็ดีนะ อย่าวางใจไป โรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์มันเยอะ”

“มึงเคยนอนกับใครมาก่อนรึไง ถึงมีโรคได้”

ผมหน้าร้อนวาบ

“จะไปเคยที่ไหน เคยแต่กับแม่นางทั้งห้า”

มันยิ้มกรุ้มกริ่ม

“กูเป็นคนแรกของมึง”

ผมจิ๊ปาก

“เลิกพูดได้แล้ว เหยียบให้มิดนะภคิน กูไม่อยากให้มึงกับปิ่นมีปัญหากัน”

มันถอนหายใจแรง

“เอาตามจริงแล้วกูอยากให้มึงสลับกับปิ่นนะ บอกตามตรง อยู่กับปิ่นกูยังไม่มีความสุขเท่าอยู่กับมึงเลย”

“ตอนนี้มึงแค่นอยด์ หายนอยด์ขึ้นมามันก็อีกความรู้สึก เพื่อนกับแฟนยังไงก็แตกต่างกันอยู่แล้ว”

มันพยักหน้า

“ค้ำกำแพงไว้ กางขาออกด้วย”

รู้สึกกระดากขึ้นมาทันที แต่ผมก็ทำตามอย่างว่าง่าย ค้ำมือกับกำแพง กางขากว้างเสมอไหล่ ไอความร้อนวูบผ่านหน้าไป ผม
พยายามไม่คิดอะไร ย้ำเตือนตัวเองว่ามันเป็นเพียงเพื่อนสนิท

มันขยับเข้ามาใกล้ เปิดน้ำอีกรอบ แทรกนิ้วเข้ามา ผมสะดุ้งทันที มันชะงักมือไว้กับที่ 

“เจ็บเหรอ”

“อืม”

“งั้นเดี๋ยวกูเปลี่ยนเป็นน้ำเย็นให้ จะได้ทุเลาความเจ็บลง”

ผมพยักหน้ารับ มันถอนนิ้วออก หันไปกดปิดเครื่องทำน้ำอุ่น รอพักเดียวน้ำอุ่นๆ ที่ตกกระทบผิวก็เปลี่ยนเป็นเย็นฉ่ำ 

“ถ้าเจ็บก็บอกนะ กูจะได้เบามือลง”

“โอเค”

มันค่อยๆ แทรกนิ้วเข้ามาอีกรอบ เบามือลงกว่าเดิม อีกข้างก็ค่อยๆ ฉีดน้ำเข้ามาภายใน

“แค่บวมแล้วก็แดง แต่ไม่ฉีก ไม่มีเลือดด้วย”

ผมพอใจกับคำบอกนั้น พยายามสงบจิตสงบใจให้มันทำดีๆ ขยับแยกขากว้างขึ้น แอ่นสะโพกหน่อยๆ เพื่อให้มันทำได้สะดวกๆ
มันล้วงนิ้วลึกขึ้น ผมเผลอครางออกมาเบาๆ ภคินชะงักอีกรอบ

“เจ็บเหรอ”

“เปล่า” แต่ผมไม่ได้อธิบายว่ารู้สึกยังไงเมื่อกี้ มันขยับล้วงต่อ ก่อนนิ้วนั้นจะควานไปถูกจุดกระสันภายในเข้า

ผมเผลอครางออกมาอีกรอบ เสียงดังกว่าอีก ขาสั่นริก รีบยกมือปิดปาก กัดฟันแน่น หน้าร้อนวูบด้วยความอับอาย

“เสียวเหรอ”

“รีบๆ ล้างเข้าเถอะน่า” ผมเร่งเสียงสั่น

“อืม” มันตอบรับสั้นๆ แต่แทนที่จะหลีกเลี่ยงจุดไวสัมผัสกลับกดย้ำอยู่ตรงจุดนั้น ขาผมสั่นยิ่งกว่าเดิม หลุดครางออกมาอีกระรอก

“เสียวมากเลยเหรอ”

ผมหันไปมองตาขวาง รู้แล้วละครับว่าโดนแกล้ง

“ลองให้กูล้วงดูไหมล่ะ เผื่อจะได้คำตอบ เสร็จแล้วก็ปล่อย อ๊ะ..อ๊า…ภคิน อย่าแกล้ง”

มันไม่ฟังคำปรามผมเลย ขยับชักนิ้วเข้าออกครูดจุดนั้นอย่างจงใจ ผมครางอย่างห้ามไม่อยู่ แขนขาไร้แรงขึ้นมาดื้อๆ จนทรุดฮวบ มันทิ้งฝักบัวทันทีตวัดวงแขนโอบเอวผมดึงเข้าหาตัว     

“เลิกแกล้งกูสักที” ผมปรามมันเสียงขุ่น

“น่าน..เสียงของมึง…” มันพูดอู้อี้กับหัวผม

ผมขมวดคิ้ว ฟังอย่างตั้งใจว่ามันจะวิจารณ์อะไรเกี่ยวกับเสียงผม 

“ทำไม เสร็จแล้วก็เอามือออกไปสักที” 

“เสียงมึง” มันแนบปากเข้ากับหูผม กระซิบแหบพร่า



“มันทำให้กูตื่นว่ะ”



__________________
ขอบคุณทุกคอมเมนต์ค่ะ
Tag ทวิต #หลบมาหวีดภคินน่าน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] CH.2 [29-12-2018]
เริ่มหัวข้อโดย: muiko ที่ 29-12-2018 20:56:01

ตายล้าา
สงสัยภคินจะไม่ได้กลับไปหาปิ่นละม้าง
แค่เสียงน่านก็ตื่นซะละ  :laugh:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] CH.2 [29-12-2018]
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 29-12-2018 21:03:37

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] CH.2 [29-12-2018]
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 29-12-2018 21:12:50

ตามต่อจ้าาาาาาาาา

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] CH.2 [29-12-2018]
เริ่มหัวข้อโดย: Noname_memi ที่ 29-12-2018 22:03:29

ภคินแน่ใจนะว่าชอบปิ่นอะ กลัว  :ling3: กลัวม่าแบบพี่หมอกะน้ำฝน แง้

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] CH.2 [29-12-2018]
เริ่มหัวข้อโดย: Sky ที่ 29-12-2018 22:41:36

ตายแล้วววววววววว

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] CH.2 [29-12-2018]
เริ่มหัวข้อโดย: unicorncolour ที่ 29-12-2018 23:04:12

ปูเสื่อ..กินมาม่ารอ  o13

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] CH.2 [29-12-2018]
เริ่มหัวข้อโดย: ANIKI. ที่ 29-12-2018 23:24:45

ภคิณ..

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] CH.2 [29-12-2018]
เริ่มหัวข้อโดย: ♥lvl♀‘O’Deal2♥ ที่ 30-12-2018 00:03:54

 :rureadyอีกรอบไปสิรออะไร

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] CH.2 [29-12-2018]
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 30-12-2018 03:48:56

ตื่นก็ใช้มือไปก่อนนะ
อย่ามาบังคับอีกรอบล่ะ
เพราะยิ่งเพิ่มรอบ
ความเป็นเพื่อนจะยิ่งลดนะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] CH.2 [29-12-2018]
เริ่มหัวข้อโดย: basza2x ที่ 30-12-2018 08:19:44

 :hao7: รออ่านทุกวันเลยยยยยยยยยยยย ชอบ อิอิ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] CH.2 [29-12-2018]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 30-12-2018 10:31:51

ติดตามๆ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] CH.2 [29-12-2018]
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 30-12-2018 11:58:47

น้ำลายไหล  :hao6:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] CH.2 [29-12-2018]
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 30-12-2018 16:53:42

หลงทางติดอยู่กับน่านแน่จ้าาา

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] CH.2 [29-12-2018]
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 30-12-2018 18:52:28

 :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] CH.2 [29-12-2018]
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 30-12-2018 19:27:02

 อ้าวว ล้างไปล้างมาโดนอีกรอบซะงั้น อีภคินนี้หื่นจริงๆ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] CH.2 [29-12-2018]
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 30-12-2018 20:03:49

ภคิน บอกแล้วนะ ..........
ว่าอยู่กับน่าน มีความสุขกว่าอยู่กับปิ่นอีก
มันต้องใช่อยู่แล้วสิ
ก็น่านจะไปแง่งอน หึงหวงภคินเรอะ
แล้วน่านกับภคิน ก็รู้ใจ สนิทกัน คบกันมานานกว่าปิ่นด้วย

แล้วนี่แค่ภคินได้ยินเสียงน่านคราง
ภคินน้อยก็ตื่นซะและ อีกรอบเลยมั้ย  :z1: :pighaun: :haun4:

ภคิน  น่าน    :กอด1: :กอด1: :กอด1:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] CH.2 [29-12-2018]
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 30-12-2018 22:29:26

เห้ยยยย..  :hao6:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] CH.2 [29-12-2018]
เริ่มหัวข้อโดย: papapoope ที่ 31-12-2018 00:08:40

แบบนี้เค้าเรียกว่าคิดมากกว่าเพื่อนแล้วววว

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] CH.2 [29-12-2018]
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 31-12-2018 03:11:04

 :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] CH.2 [29-12-2018]
เริ่มหัวข้อโดย: milin03 ที่ 31-12-2018 07:57:21

เอาเเล้วทีนี้ จะเป็นยังไงต่อจากนี้น้อ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] CH.2 [29-12-2018]
เริ่มหัวข้อโดย: วันหนึ่ง ที่ 31-12-2018 08:47:49

ตามมาจากเรื่อง จับเพื่อนทำเมียค่าาาาาาา

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] CH.2 [29-12-2018]
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 01-01-2019 10:33:16

จัดไปจ้าา ฮ่าๆ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] CH.2 [29-12-2018]
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 01-01-2019 22:55:35

แต่ใจนะว่ารัก ว่าชอบปิ่นเนี่ย

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] CH.2 [29-12-2018]
เริ่มหัวข้อโดย: Toon_TK ที่ 03-01-2019 03:56:05

อย่ามีดราม่าเยอะเลย ขอแบบหวานๆละมุนๆ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] CH.2 [29-12-2018]
เริ่มหัวข้อโดย: Noina_Pn ที่ 03-01-2019 07:55:02

 :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] CH.2 [29-12-2018]
เริ่มหัวข้อโดย: aommyga40 ที่ 04-01-2019 08:06:09

 :-[ :-[ รอออ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ตอนที่ 3 (9 ม.ค. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 05-01-2019 16:45:35

Our Love 3


พูดจบมันก็ถอนนิ้วออก จับบางสิ่งสอดใส่เข้ามาแทนที่ทีเดียวมิดด้ามแบบไม่ให้ผมตั้งตัวได้ทัน

ผมอ้าปากค้าง

“ขออีกรอบนะ แค่รอบเดียว กูทนไม่ไหวแล้วจริงๆ” มันขยับทันทีโดยไม่เปิดโอกาสให้ผมได้ปฏิเสธ มือหนึ่งประคองสะโพก อีกมือปิดปากผมไว้ ผมกำลังจะดึงมือมันออก แต่แรงกระแทกกระทั้นด้านหลังทำเอาผมต้องรีบค้ำกำแพงเพื่อทรงตัวไม่ให้เสียศูนย์ 

เมื่อวานเมา แต่วันนี้ไม่ ทุกรสสัมผัสรับรู้ได้เต็มๆ ด้วยสติครบถ้วน

มันถอนมือจากปากผมลงไปช่วยกันประคองสะโพก ปรับท่าระหว่างเราให้อยู่ตัวเพราะส่วนสูงที่ต่างกัน 

มันคงคิดว่าผมจะเสียวไม่พอถึงได้ปล่อยมือจากสะโพกมาบีบบี้หัวนมผมเล่นอีก ผมครางแทบขาดใจ

เสียวจากท่อนล่างยังไม่พอ ยังต้องมาทรมานจากท่อนบนอีก

มันขอผมรอบเดียวก็จริง แต่ไม่ได้บอกว่าจะรีบทำให้เสร็จๆ ไป หลังจากบรรเลงด้านหลังไปพักใหญ่ มันจับผมพลิกหันไปเผชิญหน้าทั้งที่ยังสอดประสาน ยกผมลอยคาดเอว ผมรีบโอบวงแขนรอบคอมันทันที

ภคินประคองผมไว้ไม่ให้หล่นด้วยสองมือ ดันจนหลังผมติดกำแพง ก้มหน้าลงมาตวัดเลียนม 

ดูท่ามันจะชอบนมผมแฮะ

จนหนำใจมันนั่นแหละถึงได้เงยหน้าขึ้นมาสบตา ดวงตามันฉ่ำเยิ้มด้วยแรงปรารถนา เมื่อวานเห็นจากแสงไฟนีออน แต่วันนี้เห็นจากแสงอาทิตย์ที่ลอดผ่านช่องระบายอากาศเข้ามา   

มันแนบปากลงมาจูบ ท่อนล่างยังไม่หยุดขยับสอดใส่เข้าออก ปรับเปลี่ยนท่วงท่ากันไป ระหว่างมันขยับเองกับจับผมให้ขยับกลืนกินน้องมัน เริงรักราวกับโลกนี้ไร้กาลเวลา

ปล่อยให้สายน้ำเย็นๆ จากฝักบัวไหลลงท่อน้ำทิ้งไป...

ไอ้เพื่อนเวร เปลืองค่าน้ำห้องกูอีก!



หลังจากโดนภคินมันกินจนอิ่มหนำสำราญ มันก็อาบน้ำล้างตัวให้ผมดีๆ สักที แทนที่จะปล่อยข้างนอก มันกลับปล่อยข้างในจนหมด เดือดร้อนต้องมาทำความสะอาดกันใหม่อีกรอบ

มันเช็ดตัวให้ผมจนแห้ง พอๆ กับตัวมันเอง อุ้มพาออกจากห้องน้ำไป บริการสวมใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อย

จริงๆ จะเดินเองก็ได้ครับ แต่มันไม่ยอม มันวางผมนั่งข้างเตียง หันไปแต่งตัวบ้าง

“เดี๋ยวกูจะทำข้าวต้มให้กิน” มันหันมาบอกหลังใส่เสื้อเสร็จ

ผมเลิกคิ้วสูง เพราะภคินมันไม่เคยเข้าครัวมาก่อน ยกเว้นมาดูหรือก่อกวนผม

“กินอย่างอื่นกูกลัวกระทบกับ…เอ่อ…เวลามึงเข้าห้องน้ำ” มันพูดด้วยท่าทีเขินๆ ผมเสหน้าหลบสายตา

แล้วทำไมก่อนทำไม่คิดยับยั้งวะ

ผมเข้าใจความห่วงของมันดีครับ แล้วผมก็เห็นด้วย

“ก็ได้ แต่ทำเป็นรึไง”

มันส่ายหน้าไปมาทำตาใสใส่

ผมทำหน้าหน่ายใส่มัน ทำไม่เป็นแล้วยังอยากจะทำอีก

“สอนกูก็ได้ ไม่น่าจะยากนะ”

ไอ้ทำให้กินได้น่ะไม่ยากหรอก แต่ทำให้อร่อยนี่สิต้องใช้ฝีมือและประสบการณ์จริงๆ

ผมนิ่งคิด ให้มันหัดทำไว้บ้างก็ดี เผื่อในอนาคตมีเหตุให้ต้องอยู่คนเดียวจะได้ไม่อดตาย

“ก็ได้ งั้นมึงไปหยิบหม้อหุงข้าวมา ต้มในหม้อหุงข้าวละกัน”

มันพยักหน้า เดินไปหยิบหม้อหุงข้าว ระยะห่างจากระเบียงกับเตียงที่ผมนั่งอยู่ไกลกันพอควร ภคินวางหม้อลงที่เดิมเดินเข้ามาลากเก้าอี้ไปวางไว้ใกล้ๆ ประตูระเบียง ย้อนกลับเข้ามาใหม่ ช้อนอุ้มผมไปนั่งสอนกันใกล้ๆ

ผมให้มันใส่ข้าวลงไปสามถ้วยตวง ซาวน้ำเพื่อทำความสะอาด ล้างเอาพวกเศษฝุ่นและเปลือกข้าวเหลือๆ ออก ใส่น้ำลงไป เช็ดก้นหม้อด้วยผ้าให้แห้ง หย่อนลงเครื่อง ปิดฝา กดปุ่มทำงาน ถ้าทำข้าวต้ม ต้องคนบ้างเพื่อไม่ให้ข้าวมันเกาะกัน ต้องใส่น้ำเยอะกว่าปกติด้วยเพื่อให้ข้าวมันบานและมีน้ำเอาไว้ซด 

ถ้าชอบข้าวต้มแบบน้ำเยอะๆ ก็ใส่ข้าวน้อยหน่อยน้ำเยอะหน่อย แต่ถ้าชอบแบบโจ๊กต้องลดปริมาณน้ำลงมาและเคี่ยวกันให้นานขึ้น

ในระหว่างนี้ผมบอกให้มันหยิบหมูในตู้เย็นมาล้างแล้วหั่นเป็นชิ้นเล็กๆ เพื่อสับ

มันจับมีดด้วยสองมือมั่น สับโป๊กๆ ด้วยเรี่ยวแรงทั้งหมดที่มี หันมายิ้มแฉ่งให้ด้วยอวดความแข็งแรงของตัวเอง เสียงสับโป๊กๆ ดังลั่นไปทั่วทั้งหอ

นี่ถ้าเจ้าของหอมาเคาะห้อง ผมจะถีบตูดมันออกไปรับหน้าแทนข้อหาสร้างความเดือดร้อนทางโสตประสาทให้ชาวบ้าน

ไม่รู้มันสับอีท่าไหน หมูบนเขียงถึงได้เหินฟ้าขึ้นไปบนเกาะติดอยู่เพดาน ผมกับภคินเงยหน้ามองตามพร้อมกัน

“เชี่ย!!”

ผมตะโกนลั่นห้อง เนื้อหมูขนาดนิ้วโป้งเกาะค้างอยู่บนนั้น มีติ่งเล็กๆ ห้อยย้อยลงมา ขยับไหวๆ เหมือนตัวอะไรสักอย่างกำลังโบกมือทักทาย

“หมูบินว่ะ”

“มึงรีบหาทางเอามันลงมาเลย เดี๋ยวเน่าติดเพดานห้องกู”

มันเกาหัว หันไปหยิบไม้กวาดมาเขี่ย จนหมูร่วงแหมะลงมาบนพื้น มันหยิบขึ้นมาดู

“จะให้เอามาสับต่อหรือทิ้งไป”

“ทิ้งไปสิ!!”

มันหัวเราะหึๆ โยนหมูชิ้นนั้นทิ้ง หันไปสับหมูต่อ พอแหลกก็ใช้มีดตักจากเขียงใส่ถ้วยวางเตรียมไว้ หันไปหยิบกระเทียมมาทุบต่อ

ขั้นตอนต่อไปคือเจียวหมู มันหยิบกระทะมาตั้งเตา

“ภคิน” ผมเรียกไว้ก่อนที่มันจะเปิดแก๊ส มันชะงักมือหันมามอง ผมลุกยืน มันรีบเข้ามาช่วยประคองทันที

“เดี๋ยวกูทำเองดีกว่า หมูหมดแค่นี้แล้ว เกิดมึงทำไหม้ขึ้นมาเราคงได้กินแต่ข้าวต้มเปล่าๆ กันแน่”

“กูทำได้”   

“เชื่อกูเหอะ มึงทำหมูบินมาแล้ว กูไม่อยากกินหมูไหม้อีก”

มันหัวเราะออกมาเบาๆ

“ไหวแน่นะ”

“ไหว” ผมยืนยัน เอื้อมหยิบผ้ากันเปื้อนที่แขวนไว้มาสวม ผูกเอวด้านหลัง ก้มเปิดแก๊ส ตอนก้มนี่อย่างเจ็บ แต่พยายามตีเนียนว่าไม่รู้สึกอะไรเพราะกลัวภคินมันเป็นห่วง

ผมเปิดไฟอ่อนๆ รอจนกระทั่งกระทะร้อนถึงได้เทน้ำมันลงไป รออีกไม่ถึงสามสิบวิน้ำมันก็ร้อนได้ที่ ผมตักเอากระเทียมใส่ลงไปก่อน กระเทียมเต้นพล่านทันทีที่ถูกความร้อน หอมกรุ่นขจรขจาย ผมเทหมูสับลงไป เกลี่ยจนหมูสุกทั่วถึง เหลืองอร่ามน่ากิน ส่งกลิ่นยั่วจมูกยิ่งกว่าเดิม

ทำไปก็เจ็บไป นึกถึงฝุ่นขึ้นมาทันที ครั้งแรกของมันต้องเจ็บมากเหมือนกันแน่ๆ

ผมปิดแก๊ส หันไปคนข้าวต้ม รอเวลาให้ข้าวบานกว่านี้อีกหน่อยดีกว่า ระหว่างนั้นผมหันไปหยิบต้นหอมกับผักชีมาหั่นฝอย ใส่ถ้วยใบเล็กเตรียมไว้โรยตบท้าย

ผมยืนคอย หันไปมองเพื่อนสนิท มันมองผมอยู่ก่อนแล้ว

“ทำไม มีอะไรติดหน้ากูเหรอ” ผมลูบแก้มตัวเอง เผื่อเศษผักกระเด็นขึ้นมาติด

“มึงดูเป็นแม่บ้านดีจัง”

ผมโยนรากผักชีใส่มัน 

“ถ้าผู้ชายทำครัวเรียกแม่บ้าน เชฟบนโลกนี้คงกลายเป็นแม่บ้านกันไปหมดแล้ว”

“นั่นน่ะสิ แต่มึงไม่เหมือน มึงให้กลิ่นอายแบบพวกแม่บ้านจริงๆ”

ผมหันไปเผชิญหน้ากับมันตรงๆ

“กูทำกับข้าวให้มึงกินมาหลายปีแล้วนะภคิน มึงไม่เคยมองกูแบบนี้มาก่อน”

มันหลุบสายตาหนี เตะอากาศว่างเปล่าตรงหน้าเบาๆ

“สงสัยเพราะเราเอ่อ..ทำเรื่องแบบนั้นกันไป มันทำให้กูมองมึงไม่เหมือนเดิม”

ผมนิ่งไป

ฉิบหายละ!

“ไม่ได้นะภคิน กูยังแมนเต็มร้อย มึงอย่ามองเหมือนกูเป็นมนุษย์กลายพันธุ์แบบนั้นสิ”

มันทำหน้าแปลกๆ ทำท่าจะอธิบายต่อ แต่เงียบเสียงลง พยักหน้ามาทางหม้อข้าวต้ม ผมเลิกสนใจทันทีหันไปคนข้าวต้มอีกรอบ ไอควันขาวลอยคลุ้ง ข้าวแตกตัวกำลังดี

ผมเทหมูเจียวกระเทียมใส่ลงไป ปรุงรส กดปิดไฟ ชักปลั๊กออก โรยด้วยต้นหอมผักชีแล้วก็พริกไทยอีกเล็กน้อยเป็นอันจบพิธี 

“เรียบร้อย” ผมหันไปมองคนข้างๆ

มันยังมองผมอยู่ ยิ้มให้

“มึงน่าจะเกิดเป็นผู้หญิงนะ” มันพูดเสียงเบาคล้ายจะพูดกับตัวเอง “เดี๋ยวกูทำความสะอาดเอง มึงเข้าไปเถอะ เสร็จแล้วเดี๋ยวกูจะเอาเข้าไปให้”

ผมรับปาก เพราะฝืนเจ็บอยู่เหมือนกัน กำลังจะเดินกลับเอง แต่มันขยับเข้ามาโฉบอุ้มผมไว้ในอ้อมแขนแทน

“กูเดินได้”

“กูรู้ แต่กูพาไปดีกว่า”

อ้อมอกอุ่นๆ กับร่างกายร้อนผ่าวของมันทำเอาหัวใจผมเต้นผิดจังหวะไป 

มันอุ้มพาผมไปวางแหมะไว้ข้างเตียง

“รอเดี๋ยวนะ” มันย้อนกลับไปล้างเครื่องครัว พักเดียวก็กลับมาใหม่พร้อมข้าวต้มหนึ่งถ้วย รองด้วยถาด วางไว้บนเตียงข้างๆ ผม ไปตักของตัวเองอีกถ้วย ลากเก้าอี้มาใช้แทนโต๊ะกินข้าวนั่งอยู่ที่พื้นข้างๆ   

ผมคนข้าวต้มเบาๆ ไอควันขาวลอยคลุ้ง ผมตักขึ้นมาเป่า เอาเข้าปาก 

อืม อร่อย ฝีมือใครวะ

หันไปมองภคิน มือมันขยับช้อนคน แต่ตามองผมไม่เคลื่อนไปไหน

“เป็นไร”

“เปล่า” มันปฏิเสธ ก้มหน้าลงไปตักกิน สงสัยจะคิดเรื่องปิ่น ผมไม่ถามอะไรอีก เกรงจะทำให้มันไม่อยากอาหาร




มันอาสาล้างถ้วยหลังเรากินอิ่ม ล้างไปก็เหม่อไปเหมือนเดิม

ผมทิ้งตัวลงนอนบนเตียง เตรียมจะพักร่างกายอีกรอบ ภคินเดินย้อนกลับเข้ามาใหม่ 

“กูว่ามึงรีบโทรหาปิ่นดีกว่า อย่าทิ้งเวลาไว้นาน” เพราะเท่าที่ผมจำได้วันนี้ปิ่นไม่มีเรียนช่วงเช้า ไม่งั้นก็ต้องง้ออีกรอบตอนเย็น ผมไม่อยากให้มันทิ้งเวลาไว้นานขนาดนั้น

…เพื่อตัวมันเองนั่นแหละ

มันพยักหน้า หยิบมือถือเดินออกไปนอกระเบียง เลื่อนประตูปิด ผมไม่คิดจะสอดรู้สอดเห็นอยู่แล้ว

เรื่องของผัวเมีย เพื่อนไม่เกี่ยว

ผมยกมือก่ายหน้าผาก นึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วใจมันหวิวๆ แปลกๆ ไม่น่าปล่อยให้เกิดขึ้นเลย 

ผมผ่อนลมหายใจ ปิดเปลือกตา ได้ยินเสียงภคินดังแว่วออกมา ฟังไม่ออกว่ามันพูดอะไร แต่น้ำเสียงดูโมโหมาก 

ไอ้ห่า กูให้ไปเคลียร์ ไม่ได้ให้ไปทะเลาะกันเพิ่ม

แต่ช่างมันเถอะ เรื่องของพวกมันแล้ว

ผมปล่อยให้สติตัวเองจางหายไปหลังจากนั้น




รู้ตัวอีกทีเพราะรู้สึกหนักๆ ที่เอว ผมลืมตา ก้มมอง ตอนนี้ผมนอนตะแคงข้าง มีวงแขนปริศนาโอบกอดไว้จากทางด้านหลัง แผ่นหลังผมแนบติดอยู่กับแผงอกกว้าง มีลมหายใจอุ่นๆ เข้าออกสม่ำเสมออยู่เหนือหัว

อยู่ๆ หัวใจผมก็เต้นตึกตัก

ผมนอนกับมันออกบ่อย สมัยก่อนต่างคนต่างนอนดิ้น พาดกันไปมาก็หลายรอบ แต่ไม่เคยสักครั้งที่จะทำให้ผมรู้สึกแปลกๆ แบบนี้

ผมรีบสลัดความรู้สึกนั้นทิ้งไป ขยับเบาๆ หวังลุกโดยไม่ทำให้คนข้างๆ ตื่น แต่ขยับแค่นิดเดียวภคินก็ตื่นตาม

“เป็นไงบ้าง ยังเจ็บอยู่ไหม”

“ดีขึ้นแล้ว กับปิ่นเป็นไงบ้าง ง้อได้ไหม ใกล้เที่ยงแล้ว กูว่ามึงไปรับปิ่นกินข้าวดีกว่า”

มันทำหน้าเซ็ง คลายอ้อมแขนที่กอดผมอยู่ออก

“กูโทรไปง้อเหมือนที่แล้วๆ มานั่นแหละ แต่ปิ่นดันอยู่กับไอ้แบงค์ กูถึงได้ของขึ้นอีกรอบ นี่ถ้าอยู่ใกล้ๆ จะซัดไอ้นั่นให้ปากแตก”

ผมถอนหายใจแรง จะเที่ยงแล้ว นอนยาวเลย

“มึงหิวรึยัง กูจะไปอุ่นข้าวต้มให้” มันอาสา

ผมส่ายหน้าไปมา

“ยัง สักเที่ยงครึ่งละกัน”

มันพยักหน้า มองหน้าผม ขยับเข้ามากอดอีกรอบ รัดแรง

“ปล่อยภคิน ผีเข้ารึไง”

“กูกำลังนอยด์นะ”

ผมนิ่งไปกับน้ำเสียงเบาๆ นั้น ตัดสินใจขยับพลิกหันไปหาดีๆ เสยผมมัน หน้าเพิ่งตื่นของมันโคตรมีราคา อย่ามองหน้าผมเพื่อเปรียบเทียบนะ ยับยิ่งกว่าผ้าที่หมักไว้ในตะกร้าซะอีก มันปล่อยให้ผมลูบหัวอยู่อย่างนั้น

“อย่าคิดมากนะ ปิ่นเขาแค่งอนยาว ดีไม่ดีตอนเย็นอาจง้อง่ายขึ้นก็ได้”

มันพยักหน้า กระชับกอดผมแน่นขึ้นทำให้หน้าผมจมลึกไปกับแผงอกกว้าง ได้ยินเสียงหัวใจของมันด้วย

…แต่ผมว่าหัวใจมันเต้นเร็วผิดปกตินะ

“กูรู้สึกสบายใจทุกครั้งที่ได้อยู่กับมึง.. มึงรู้ใช่ไหม”

“อืม” ผมเงยหน้าขึ้นขานรับ มันไม่พูดอะไรอีก กดหัวผมให้จมลงไปกับแผงอกกว้างอีกรอบ 

เอาเถอะ ถ้าทำแบบนี้แล้วมันรู้สึกสบายใจ ผมยอมก็ได้ 



มื้อเที่ยงเรากินข้าวต้มที่เหลือจากเมื่อเช้า ผมเดินได้เกือบเป็นปกติแล้ว แต่ขายังถ่างอยู่ ภคินหัวเราะร่วนกับท่าเดินแปลกๆ ของผม

“หัวเราะอีกที กูจะเอาสากยัดก้นมึง”

มันพยายามกลั้นเสียงไว้ จริงๆ จะเข้าเรียนช่วงบ่ายก็ได้ แต่ผมเองนี่แหละที่ไม่ยอมไป ไม่ใช่เพราะเจ็บ แต่เห็นท่าเดินตัวเองแล้วรับไม่ได้ครับ มันทุเรศเกินไป

ภคินเองก็ไม่ยอมไปเรียนด้วยเหมือนกันเพราะเป็นห่วงผม เราจึงตกลงจะนั่งเรียนกันเองที่ห้อง โดยลากโต๊ะญี่ปุ่นออกมากาง จะได้เรียนกันสะดวกขึ้น ผมไลน์ไปขอเลกเชอร์กับเพื่อนๆ แล้ว

“ความภาคภูมิใจของกู” อยู่ๆ มันก็พูดขึ้น ผมมองงงๆ

“อะไร”

ความภาคภูมิใจอะไรของมัน

มันไม่ตอบ แต่ก้มมองเป้าตัวเองให้รู้ความหมาย ผมหน้าร้อนผ่าว ปาปากกาไฮไลท์ใส่   

“ทะลึ่งละมึง”

“เอ้า ผู้ชายพูดเรื่องพวกนี้มันเป็นปกติไม่ใช่รึไง”

…นั่นน่ะสิ

ผมกระแอมไอเบาๆ มันจะไม่รู้สึกอะไรเลยถ้าไม่เคยเขมือบมาก่อน

“รีบๆ อ่านเข้าเถอะ”

มันหัวเราะหึๆ ในลำคอ

ต่างคนต่างอ่าน อันไหนที่ไม่เข้าใจก็สอบถามกันไปมา แต่ส่วนใหญ่จะเป็นผมมากกว่าที่ไม่เข้าใจ มันก้มลงมาอธิบาย กลิ่นโคโลญที่ใช้ประจำลอยคลุ้ง ผมลอบมองเสี้ยวหน้าหล่อๆ นั้น 

หัวใจแอบเต้นตึกตักอีกระลอก

ผมรีบละความสนใจเสีย เดาเอาว่าไอ้อาการแปลกๆ ที่ผมเป็น คงเป็นผลพวงมาจากที่เคยได้เนื้อแนบเนื้อกัน ผ่านไปสักระยะก็น่าจะดีขึ้นเอง

พอตั้งสติได้ผมก็อ่านหนังสืออย่างมีสมาธิขึ้น ในขณะที่เพื่อนผมอ่านไปเหม่อไป ซึมบ้างเป็นบางครั้ง ตั้งอกตั้งใจบ้างเป็นบางที ราวกับคนเป็นไบโพลาร์ ผมชวนมันเลิกอ่านเสีย เพราะอ่านไปก็ไม่เข้าสมอง พามันไปเล่นเกมแทน จะได้ลืมๆ เรื่องที่กำลังนอยด์อยู่

กระทั่งเย็นผมถึงไล่ให้มันไปอาบน้ำ แต่งตัวให้หล่อที่สุดเพื่อไปง้อปิ่นด้วยตัวเอง ภคินทำตามอย่างว่าง่าย ไปอาบน้ำแต่งตัว เดินหล่อออกมา ทิ้งสภาพมนุษย์ตาบวมเมื่อวานจนหมด

“แน่ใจนะว่าไม่ให้กูอยู่เป็นเพื่อนก่อน”

“ไม่ต้องหรอก กูเดินได้แล้ว”

“ให้กูอยู่กินข้าวเย็นกับมึงก่อนไหม”

ผมส่ายหน้า

“ไปง้อปิ่น ชวนเขาไปทานข้าวเย็น กูหากินเองได้”

“ขอบใจ มีเพื่อนเข้มแข็งแบบมึงนี่ก็ดีเหมือนกัน”

“กูต้องเข้มแข็งไง เวลามึงร้องไห้ขี้มูกโป่งมา กูจะได้ช่วยปลอบ”

มันทำหน้าเสียเซลฟ์ คงเพิ่งนึกได้ว่าเมื่อวานร้องไห้ได้ทุเรศทุรังขนาดไหน ผมไปส่งที่หน้าห้อง มันทำท่าลังเล รู้ว่ามันพะวงเป็นห่วง ผมโบกมือไล่ มันหันหลังเดินจากไป

ณ นาทีนั้นรู้สึกเหมือนหัวใจวูบโหวงแปลกๆ

หน้าที่ของเพื่อนคงมีเท่านี้

‘ให้กำลังใจ’



_______
หมูบินจ้าา ขอบคุณทุกคอมเมนต์นะคะ ฟินต้น ฮากลาง หน่วงท้าย โบโพลากันเบาๆ จ้ะ

แท็ก #หลบมาหวีดภคินน่าน เมื่อพูดคุยเรื่องนี้กันนะคะ จะตามไปหวีดด้วย :)

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ตอนที่ 3 (5 ม.ค. 19) Loading...60%
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 05-01-2019 17:17:15

 :katai2-1: :katai2-1: รอนะคะ..
มาอัพทุกวันได้นะคะ..555+

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ตอนที่ 3 (5 ม.ค. 19) Loading...60%
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 05-01-2019 18:19:06

 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ตอนที่ 3 (5 ม.ค. 19) Loading...60%
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 05-01-2019 18:51:52

ว่าแล้ว...........
ภคิน ต้องทนไม่ไหว แล้วก็จริงซะด้วย ต่ออีกรอบทันที  :z1: :pighaun: :haun4:

อันที่จริง ภคินไม่ต้องโทรหาปิ่นแล้ว   :hao3:
เพราะควงคนอื่นทันที ต่อหน้าต่อตา  งี้ก็ตั้งใจเทภคินแน่    :m16:
ยิ่งรักๆเลิกๆ หลายหน มันหมดรักแล้วไง

ไปง้ออยู่เรื่อยๆนี่ ทางโน้นก็ได้ใจสิ ทำให้ภคินเจ็บช้ำใจอีก  :mew2:
น่าน ก็วุ่นวายทำไม แนะให้โทรหาปิ่นอยู่นั่นแหละ
ภคิน จะเอายังไงก็เรื่องภคิน น่านน่ะนิ่งๆดีกว่า
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ตอนที่ 3 (5 ม.ค. 19) Loading...60%
เริ่มหัวข้อโดย: milin03 ที่ 05-01-2019 18:54:22

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ตอนที่ 3 (5 ม.ค. 19) Loading...60%
เริ่มหัวข้อโดย: วันหนึ่ง ที่ 05-01-2019 19:25:07

 :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
หนูน่าน ยังมีอารมณ์ห่วงค่าน้ำอีกนะคะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ตอนที่ 3 (5 ม.ค. 19) Loading...60%
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 05-01-2019 20:53:31

จะเป็นไงต่อนะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ตอนที่ 3 (5 ม.ค. 19) Loading...60%
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 05-01-2019 21:32:12

ฉันมารอพี่ที่ท่าน้ำทุกวันเลยนะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ตอนที่ 3 (5 ม.ค. 19) Loading...60%
เริ่มหัวข้อโดย: papapoope ที่ 05-01-2019 21:47:07

 :katai2-1: รอนะคะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ตอนที่ 3 (5 ม.ค. 19) Loading...60%
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 05-01-2019 22:11:34

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ตอนที่ 3 (5 ม.ค. 19) Loading...60%
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 05-01-2019 22:44:04

เลิกไปเลยชะนีแบบนั้น
เมียที่เพียบพร้อมอย่างน่านรออยู่

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ตอนที่ 3 (5 ม.ค. 19) Loading...60%
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 06-01-2019 01:19:58

 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ตอนที่ 3 (5 ม.ค. 19) Loading...60%
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 06-01-2019 02:07:35

ไม่รอด  :ling2: :ling2:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ตอนที่ 3 (5 ม.ค. 19) Loading...60%
เริ่มหัวข้อโดย: donut4top ที่ 06-01-2019 07:35:12

ขุ่นน่านช่างแม่บ้านแม่เรือน ระหว่างรอไปหาอ่านเรื่องฝุ่นพลดีกว่า

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ตอนที่ 3 (5 ม.ค. 19) Loading...60%
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 06-01-2019 23:23:38

ภคินเลิกกับปิ่นไปเลย

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ตอนที่ 3 (5 ม.ค. 19) Loading...60%
เริ่มหัวข้อโดย: aeecd ที่ 07-01-2019 07:33:29

รอๆๆ ภคินจะจัดการ แม่นางปิ่นยังไง :katai1:
คิดว่าสวยเลือกได้ ได้ควงทีทั้งเดือนทั้งรองเดือน ชิชะ :katai3:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ตอนที่ 3 (5 ม.ค. 19) Loading...60%
เริ่มหัวข้อโดย: Noina_Pn ที่ 07-01-2019 09:56:47

 :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ตอนที่ 3 (5 ม.ค. 19) Loading...60%
เริ่มหัวข้อโดย: wutwit ที่ 07-01-2019 21:30:37

อยากรู้ตอนน่านท้องนี่แหละ รอไม่ไหวล้าววว

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ตอนที่ 3 (9 ม.ค. 19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: GBlk ที่ 09-01-2019 21:09:11

ตาม

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ตอนที่ 3 (9 ม.ค. 19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 09-01-2019 21:41:17

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ตอนที่ 3 (9 ม.ค. 19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 10-01-2019 01:25:31

จริงๆเหตุผลที่ควรง้อนี่ไม่เหลือแล้วนะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ตอนที่ 3 (9 ม.ค. 19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 10-01-2019 01:39:49

เริ่มมีอาการแล้ว  :hao5:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ตอนที่ 3 (9 ม.ค. 19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 10-01-2019 17:38:00

น่าสนใจๆ ตามด้วยคน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ตอนที่ 3 (9 ม.ค. 19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Noina_Pn ที่ 10-01-2019 17:55:56

ง่าาาา​ :katai1: อย่าทิ้งเมียยย :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ตอนที่ 3 (9 ม.ค. 19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 10-01-2019 21:28:57

ความจำเป็น ของคนไม่จำเป็น

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ตอนที่ 4 100% (16-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 12-01-2019 18:20:51

Our Love 4

   
ผมเดินขาถ่าง...

เอ่อ...ตอนภคินอยู่ ผมพยายามเดินถ่างให้น้อยที่สุดน่ะ ไปทำอาหารเย็นกิน

ภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นหวนคืน ผมรีบสะบัดหน้าไล่ภาพเหล่านั้นทิ้งไป

ลืมๆ มันไปซะน่าน

ผมทำอาหารกินจานเดียวง่ายๆ พออิ่มก็ไปอาบน้ำแต่งตัว รอคอยความคืบหน้าจากเพื่อนสนิท เพื่อนที่คณะไลน์มาเห็นว่ามีงานกลุ่มให้ต้องทำ ผมชวนพวกมันมาที่ห้อง

เดาได้เลยว่าพวกนั้นต้องรีบมาหาแน่ๆ

ไม่ได้คิดถึงผมกันหรอกนะครับ

…อยากแดกล้วนๆ

หมายถึงข้าวเย็นนะ ไม่ใช่เหล้า

ผมลุกเดินเจ็บๆ ไปคุ้ยหาของในตู้เย็นมาทำอาหาร เมนหลักคือไข่ หมูยอ เต้าหู้ และผัก เพราะเนื้อสดหมดเกลี้ยง หุงข้าวไว้จนเต็มหม้อ พอแล้วเสร็จประตูห้องก็ถูกเปิดออกผัวะ

ผมเป็นคนบอกพวกนั้นเองว่าถ้ามาถึงแล้วให้เปิดประตูเข้ามาได้เลยเพราะผมไม่ได้ล็อก (ไม่อยากเดินครับ) 

เพื่อนผมจำนวน 4 ชีวิตภายใต้เสื้อช็อปพากันเฮโลเดินเข้ามา ผมบอกพวกมันไปว่าไม่สบาย ส่วนภคินโดดมาอยู่เป็นเพื่อน

“อ้าว แล้วภคินล่ะ”

“ง้อแฟน” ผมตอบสั้นๆ พยายามเดินให้เนียนที่สุดเท่าที่จะทำได้

“ทะเลาะกันอีกแล้วเหรอวะ กูว่าเลิกๆ กันไปเถอะ ยกปิ่นให้ไอ้แบงค์มันไป ทะเลาะกันทุกวี่ทุกวันมันมีความสุขตรงไหน” ดอมบ่น

“มันก็รักของมัน” ธนาตอบให้แทน อายุมันเยอะสุดในกลุ่มเราแล้ว น้อยสุดก็ผม “แล้วไม่สบายเป็นอะไร”

ไก่กับวัฒน์ไม่สนใจว่าผมจะเป็นตายร้ายดียังไง พวกมันสองตัวโยนงานทิ้งถลาเข้าหาอาหารที่ผมวางไว้กับพื้นทันที (โต๊ะวางไม่พอครับ) ดอมกับธนาตามไปติดๆ ยึดข้าวคนละจาน จ้วงตักกินเป็นสัมภเวสี

“ท้องเสีย” ผมโกหกไป “แต่ดีขึ้นแล้ว นี่พวกมึงไปตายอดตายอยากที่ไหนกันมา” ผมว่าข้าวหม้อเดียวไม่น่าจะพอ หยิบมือถือมากดโทรหาพี่วินที่สนิทกันซื้อข้าวมาให้เพิ่ม

อย่าคิดว่าผมใจป๋าครับ เรี่ยไรเอากับพวกมันนี่แหละ

“เร่งงานดิ ข้าวเที่ยงไม่ได้กิน มึงกับภคินลอยลำแล้วเพราะมีพวกกูทำให้ มึงทำกับข้าวให้พวกกูกินแล้ว รอไถตังค์ไอ้หล่อเป็นค่าเหนื่อย”

ผมหัวเราะหึๆ เดินไปเปิดตู้เย็นทำยำหมูยอกับยำไข่ดาวเพิ่ม ถ้าได้อดมื้อเที่ยงกันแบบนี้ รับรองได้ว่าไอ้ที่ทำมาก่อนหน้านี้ไม่พอแน่ๆ

ผมเบ้หน้าเพราะความเจ็บระหว่างกำลังทำ

“เฮ้ย ไหวไหม” ดอมหันมาเห็นเข้าพอดี พาเอาเพื่อนๆ ทั้งกลุ่มหันมามองตาม ผมโบกมือไหวๆ

“ไม่มีอะไร เจ็บท้องจี๊ดๆ นะ”

พวกมันพยักหน้า ก้มลงไปกินกันต่อ กับข้าวยังไม่ทันเสร็จดีพี่วินก็มาเคาะห้อง ไก่รีบลุกเดินไปเปิดทันที รับข้าวพร้อมจ่ายเงิน ผมเรียกให้ดอมมายกยำหมูยอกับยำไข่ดาวไปกินกันต่อ

เมนูสุดท้ายที่ผมจะทำได้คือไข่เจียว เพราะทั้งผักและไข่ที่ซื้อมายกแผงหมดเกลี้ยงแล้ว ถ้าพวกมันยังไม่อิ่มกันอีกผมจะไล่ให้ไปกินก๋วยเตี๋ยวกันแทน

“ถ้าไม่ติดว่าต้องปั่นงาน อยากได้เบียร์เย็นๆ สักกระป๋อง คงเข้ากันดีกับไอ้นี่” ดอมพูดไปในขณะตักยำหมูยอเข้าปากเคี้ยวตุ้ยๆ

ไก่พยักหน้าเห็นด้วย

ผมเดินไปหย่อนตัวลงนั่งข้างๆ กองงาน เบ้หน้าเพราะความเจ็บ วัฒน์อาสาล้างจานชาม

“กินยารึยัง” ธนาหันมาถาม 

เออว่ะ ยาแก้ปวดก็มีทำไมไม่กินวะ ง่าวจริงๆ ทนเจ็บมาได้ทั้งวัน

“ลืม” ผมตอบตามตรง ลุกเดินไปหยิบยาพารามายัดใส่ปากสองเม็ด กลับไปนั่งที่เดิม

ไม่ถึง 5 นาทียาก็ออกฤทธิ์จากกระเพาะสู่ตูด หายเจ็บเป็นปลิดทิ้ง สวมบทเด็กวิศวะโยธานั่งทำงานกับเพื่อนๆ ต่อ ดีว่าวันนี้วิชาที่ผมขาดเพื่อนๆ แต่ละคนลงกันครบ พวกมันซีร็อกซ์มาให้หมดแล้ว ปี 4 เรียนกันแค่ไม่กี่วิชาเท่านั้นแหละครับ   

กระทั่งห้าทุ่มพวกมันถึงได้พากันลากสังขารเน่าๆ กลับ ผมปิดประตู กระหวัดนึกไปถึงเพื่อนอีกคนที่หายต๋อมไปเลย อยากโทรไปถามความคืบหน้าเหมือนกัน แต่กลัวว่าโทรไปแล้วมันกำลังง้อปิ่นแบบเข้าด้ายเข้าเข็มอยู่

…เวลากำลังไพรม์ไทม์ด้วย

ผมตัดสินใจส่งไลน์ไปถามสั้นๆ แค่ว่า ‘คืนดีกันรึยัง’

มันยังไม่อ่าน

ผมถอนหายใจแรง ชีวิตใครชีวิตมัน เลิกเป็นห่วงมันได้แล้ว

ผมบอกตัวเองไปแบบนั้น กดล็อกหน้าจอแล้วเข้านอน







...ข่าวดีครับ

ไม่ใช่ของผมหรอก ของเพื่อนผมต่างหาก

บอกกูทีว่ามึงคือผู้ชายคนเดียวกับคนที่มาซบไหล่กูร้องไห้เมื่อวันก่อน หลังจากที่มันหายหัวไป ไลน์เลยไม่ยอมตอบ ในที่สุดมันก็โผล่หัวออกมาแล้วครับ เดินหน้าผ่องสาดออร่า..หล่อ..รวย..เก่ง..มาแต่ไกล ข้างกันคือปิ่นแก้วที่ยังมีสีหน้ากระเง้ากระงอดอยู่ 

ผมยิ้มไปกับภาพที่เห็น แม้จะรู้สึกวูบโหวงแปลกๆ คล้ายกับบางสิ่งบางอย่างได้หล่นหายไปก็ตาม

ภคินจูงมือปิ่นมาทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ

“มึงเดินไหวแล้วเหรอ”

“ใครว่ากูเดินมา กูขี่ไอ้แดงมาต่างหาก” ผมหมายถึงหมาอ้วนที่ชอบเดินไปเดินมาหน้ามินิมาร์ตใต้หอน่ะ
มันตบหัวผมเบาๆ

“น่านเป็นอะไรไป” ปิ่นชะโงกหน้ามาถาม

“ท้องเสียน่ะ” ผมโกหกหน้าตาย 

“เอ้านี่ไอ้หล่อ งานส่วนของมึง รับไปจัดการซะ ที่เหลือพวกกูทำกันหมดแล้ว”

มันเลิกคิ้วสูง พยุงหน้าที่หล่ออยู่แล้วให้หล่อมากขึ้นไปอีก เห็นนะว่ามีแฟนคลับของมันบางคนแอบถ่ายรูปอยู่ เพราะปิ่นไม่ชอบให้ใครเข้ามายุ่งวุ่นวายกับเรื่องส่วนตัว พวกนั้นถึงทำได้แค่แอบถ่ายแอบกรี๊ดอยู่ห่างๆ เท่านั้น (ไม่งั้นเจอปิ่นวีนแหลก)

“ของน่านล่ะ เดี๋ยวกูทำส่วนของมันเอง มันไม่สบายอยู่”

“พวกกูยกโขยงไปทำกับมันตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว เหลือแค่มึงคนเดียวนี่แหละ”

ภคินคิ้วขมวด มองมาที่ผมด้วยสีหน้าเป็นห่วง ทำท่าจะพูด แต่เงียบเสียงลง ก้มกระซิบให้ผมได้ยินเพียงคนเดียว 

“ไม่เจ็บรึไง”

“ซัดพาราไปสองเม็ด”

มันทำท่านึกได้

“ทำไมกูไม่หาให้มึงกินตั้งแต่เช้าวะ”

“กูก็นึกไม่ถึงเหมือนกันถ้าธนาไม่บอก”

เรามองตากันแล้วพากันหัวเราะร่วน ความรู้สึกแปลกๆ ที่เกิดขึ้นก่อนหน้ามะลายหายไปทันที ยิ่งเห็นภคินมันหันไปเอาอกเอาใจปิ่นแก้ว คุยกันกระหนุงกระหนิง ดูเหมือนความรู้สึกพวกนั้นจะไม่เหลืออยู่อีกเลย   

คณะวิศวะเป็นคณะที่เสียงดังเพราะมีชายฉกรรจ์มากกว่าเพศหญิง ทุกคนในกลุ่มผมมีแฟนกันหมดแล้ว ยกเว้นผมคนเดียวนี่แหละที่จะขอครองโสดไปจนกว่าจะเรียนจบ 

ทำงานมีเงินพร้อมก่อนละกันค่อยหาแฟน ตอนนี้ไม่มีปัญญาไปจีบใครเขาหรอก ไม่มีเงินจะพาไปเลี้ยงข้าวเลี้ยงหนัง






สองอาทิตย์กว่าๆ ผ่านไปไวเหมือนโกหก ชีวิตของเด็กปีสี่ส่วนใหญ่ยกให้โปรเจกต์จบ ที่เหลือก็งาน งาน แล้วก็งาน

อาจารย์จะฆ่าพวกผมหรือยังไงครับ!!

พวกเราพากันทำงานเคร่งเครียด การมีแฟนเอาตามจริงแล้วก็มีทั้งข้อดีและข้อเสียนะ

ข้อดีก็คือ มีคนเอาอกเอาใจ รักใคร่ใกล้ชิด ให้คนอื่นได้อิจฉาตาร้อนเล่น อย่างเช่นคู่นี้

“พี่ไก่ กินนี่ไหมคะ อร่อยนะ” ใบเฟิร์น สาวน้อยวัยใสคณะนิเทศศาสตร์ปีสองหยิบขนมขึ้นมาป้อนแฟนหนุ่ม

ไก่อ้าปากรับ ดวงตาหวานเชื่อม มองแฟนหมาดๆ ของมันตาเยิ้ม ออร่าความสุขฟุ้งกระจาย ผมว่าในระยะร้อยเมตรนี้ทุกคนต้องเห็นแสงรอบตัวมันเป็นสีชมพูวิ้งๆ แน่ๆ

เท่าที่ผมสังเกตมา พวกคบกันใหม่ๆ ค่าน้ำตาลจะสูงมาก และจะลดลงเรื่อยๆ ตามระยะเวลาที่ผ่านไป (แต่ไม่ทุกคู่นะครับ)

ข้อเสียล่ะ

“ก็บอกแล้วไงว่าติดงานกลุ่ม พูดจาไม่รู้เรื่อง…” เสียงของไอ้ดอมขัดคำหวานจ๊ะจ๋าของใบเฟิร์นขึ้นมา “ติดหยงติดหญิงที่ไหนกันเล่า…ไม่มี๊ ทำงาน …หะ? ได้ยินเสียงผู้หญิง นั่นเสียงของใบเฟิร์น แฟนของไอ้ไก่มัน…ไม่ได้โกหก ไก่มันเลิกกับชมพู่แล้ว คนนี้ชื่อใบเฟิร์น ไม่เชื่อลองคุยเอง โอ๊ย อย่ามางี่เง่าน่า บอกว่าแฟนเพื่อนก็แฟนเพื่อนสิ ไม่เชื่อก็ไม่ต้องเชื่อ เลิกคุย จะทำงาน!!” มันกดตัดสายด้วยสีหน้าโมโห “แม่ง พูดจาภาษาคนไม่รู้เรื่อง”

ครับ ขี้หึง ขี้วีน ขี้น้อยใจ คิดเองเออเอง คุยกับผู้หญิงประเภทนี้เหมือนไม่ได้คุยภาษาเดียวกัน เราพูดอะไรไปเข้าใจเป็นอย่างอื่นไปหมด

เหนื่อยแทนดอมมันจริงๆ

จะว่าไปกลุ่มเรามีคู่รักที่ยิงไม่เข้าฆ่าไม่ตายอยู่เหมือนกันนะ

คู่นี้เลยครับ

“ธนา วันนี้ไม่ต้องไปส่งทรายนะ จะกลับกับเพื่อน”

“อืม” เพื่อนผมเงยหน้าขึ้นมารับปากสั้นๆ

สองคนนี้เขาทำบุญร่วมกันมาดี ทรายเป็นผู้หญิงใจเย็น เข้าอกเข้าใจผู้ชายพูดจารู้เรื่อง เป็นเมนส์หรือไม่เป็นก็แทบจะดูไม่ออก ในขณะที่เพื่อนผมก็รักเดียวใจเดียว สุขุมเยือกเย็น คบกันมาตั้งแต่ปีหนึ่ง จากเพื่อนกลายเป็นแฟน อาจเพราะเรียนอยู่คณะเดียวกัน นิสัยถึงได้คล้ายกัน (แต่ทรายไม่ห้าวนะครับ ออกจะเรียบร้อยด้วยซ้ำ) 

คู่นี้คบกันเรียบง่าย ไม่หวานแต่ก็ไม่จืด ส่วนใหญ่คู่ที่คบกันแบบนี้จะยั่งยืนนะ ทะเลาะกันน้อยมาก ถ้าเทียบกับคู่ของภคินกับปิ่นแก้วแล้ว อัตราส่วนการทะเลาะกันน่าจะหนึ่งต่อพัน ทะเลาะกันแค่ปีละครั้งเท่านั้นให้เพื่อนๆ ได้เห็นเป็นบุญตา

และเป็นการทะเลาะกันที่เยือกเย็นที่สุดในโลกด้วย นึกแล้วยังสยองไม่หาย

ถ้าผมมีแฟนจริง อยากได้แบบทรายนะ ไม่ต้องสวยมาก แต่เข้าใจ อยู่ด้วยแล้วสบายใจดี

ส่วนวัฒน์กลางๆ มีเหวี่ยงมีวีนมีขี้หึงบ้างในช่วงเป็นเมนส์ นอกนั้นก็น่ารักดี  วัฒน์วางตัวดีด้วย แฟนเลยไม่ฤทธิ์มากเท่าไหร่

จะว่าไปกลุ่มผมมีชื่อเสียงดีในเรื่องของความรักเดียวใจเดียวและไม่เจ้าชู้นี่แหละ

ผมสะดุ้งเฮือก เพราะรู้สึกเย็นๆ ตรงแก้ม หันขวับไปมอง สิ่งที่แตะแก้มผมคือนมกล่องรสสตรอว์เบอร์รี

อืม เป็นผู้ชายแมนๆ คณะวิศวะ ชอบนมรสสตรอว์เบอร์รีมันผิดตรงไหนครับ

…ก็มันอร่อย

“กวาง”

“อะ กวางซื้อมาฝาก ทำงานกันไม่ได้พักเลยล่ะสิ”

ผมยิ้ม รับนมกล่องนั้นมาถือ เจาะกล่องดูดทันที

“มาทำอะไรแถวนี้”

“มาโปรยเสน่ห์ให้คนคณะนี้มอง”

ผมอมยิ้ม กวางคือสาวสวย(มาก)จากคณะแพทย์ศาสตร์ ผมรู้ว่ากวางชอบผมมาตั้งแต่ปีหนึ่ง เคยคิดอยากจีบอยู่เหมือนกันครับ แต่บ้านกวางรวยมาก รวยพอๆ กับภคินเลย กลัวคบกันไม่ยืดเพราะฐานะที่ต่างกันเกินไป ไม่อยากพาเขามาลำบากลำบนด้วย   

สวยและนิสัยดีอย่างกวางโสดได้ไม่นานหรอกครับ พอขึ้นปีสองก็มีรุ่นพี่ที่เรียนอยู่คณะเดียวกันมาตามจีบ อดทนอยู่ราวๆ ครึ่งปีกวางก็ตอบตกลงคบด้วย

ผมว่าดีแล้วละครับ เป็นเพื่อนกันดีกว่า คบกันได้ยืดกว่า

ขนาดผมเป็นเพื่อนกับภคิน คนยังมองว่าผมเกาะเพื่อนกิน ถ้าได้คบกับกวางจริงๆ คนคงมองว่าผมเกาะผู้หญิงกินแน่ๆ
จะไม่สบายใจด้วยกันทั้งสองฝ่ายเปล่าๆ

“เดี๋ยวอดีตเดือนแพทย์ได้เอาเชือกมาล่ามลากตัวกลับหรอก”

กวางบู้ปาก เพราะพี่ธันเป็นคนขี้หึงมาก ผมกับกวางน่าจะสนิทกันในฐานะเพื่อนได้มากกว่านี้ ถ้าพี่ธันไม่รู้มาก่อนว่ากวางชอบผม ถึงเราจะเป็นเพื่อนกัน แต่ก็เป็นได้แค่เพื่อนห่างๆ เห็นกันทักทายกันบ้างเท่านั้น

“พอดีกวางมาทำธุระแถวนี้ เห็นนั่งทำงานอยู่ถึงได้แวะมาทักทาย”

“ขอบใจนะ”

…ที่ไม่ลืมกัน ถ้าเราเป็นเนื้อคู่กันจริง ต้องมีสักชาติได้เวียนมาคู่กันบ้างแหละน่า

กวางโบกมือเดินจากไป สวนทางกับภคินที่เดินกลับมาพร้อมปิ่น ก่อนหน้านี้อยู่ๆ ปิ่นก็งอแงอยากกินบิงซูขึ้นมา เพื่อนผมจึงต้องทิ้งเพื่อนทิ้งงานเพื่อพาคนสวยไปกินบิงซูตามใจ

มันทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ ในขณะที่ปิ่นแก้วบอกลาเพื่อกลับบ้าน

ตามหลักแล้วภคินต้องไปส่งปิ่นแก้วขึ้นรถถึงจะถูก แต่ปิ่นแก้วชอบมาส่งภคินที่คณะเสมอ เพื่อเป็นการประกาศไม่ให้สาวๆ คนไหนมายุ่งและให้มั่นใจว่าภคินไม่ออกนอกลู่นอกทางไปไหน

“กูว่ากวางยังชอบมึงอยู่”

เพื่อนๆ ในกลุ่มรู้หมดว่ากวางชอบผม แต่ผมไม่เล่นด้วยเพราะเจียมเนื้อเจียมตัว ช่วงนั้นพวกมันสงสารขนาดจะช่วยกันเจียดเงินมาเป็นค่าสินสอดด้วย (ถ้าพ่อเขาเรียกสักห้าสิบล้าน พวกมึงจะให้กูไหว??)

“ไม่หรอก” ผมปฏิเสธแทน ไม่ว่ากวางจะยังรู้สึกหรือไม่ ตอนนี้กวางก็คบกับพี่ธันแล้ว ผมไม่อยากให้ตัวเองเป็นฉนวนร้าวฉานของใคร

“อะ กูซื้อมาฝาก” ภคินเลื่อนขนมที่หิ้วติดมือมาด้วยวางไว้ตรงหน้าผม

“อ้าวเฮ้ย แล้วของพวกกูล่ะ”

“กูซื้อมาให้เฉพาะคนโสดว่ะ พวกไม่โสดอดกิน”

“กูอยากโสดละ” ดอมโพล่งขึ้น สงสัยอารมณ์จะค้างคาจากที่ทะเลาะกับแฟนเมื่อกี้

ผมฉีกซองขนม หยิบขึ้นมาส่วนหนึ่งแล้ววางที่เหลือไว้กลางโต๊ะ ไม่จำเป็นต้องเรียกให้เสียเวลา พวกมันรู้ดีรีบจกกินคนละหมับสองหมับ แป๊บเดียวก็หมดถุง

“กูไปค้างห้องมึงนะ”

ตั้งแต่มันกลับมาคบกับปิ่นแก้วอีกรอบ มันแทบจะหายหัวหายหางไปเลย แต่ให้เดาคงเอาเวลาไปเอาอกเอาใจปิ่นแก้วนั่นแหละ ผมพยักหน้ารับ หัวรันเมนูว่าจะทำอะไรให้มันกินดี

“อยากกินอะไรเป็นพิเศษ”

“อะไรก็ได้ตามใจมึง”

ผมพยักหน้า งั้นทำกะหล่ำทอดน้ำปลากับฉู่ฉี่ปลาทับทิมละกัน

“เราต้องไปหาซื้อของกันที่ตลาดเพิ่มนะ” 

มันพยักหน้ารับง่ายๆ พวกเราแยกย้ายหลังจากทำงานเสร็จ ดอมจะไปตามง้อเมีย (ถุย กูคิดว่าจะโกรธนาน) ธนากลับบ้าน ไก่ไปกับใบเฟิร์น ส่วนวัฒน์จะไปรับแฟนที่คณะอักษร หอผมอยู่ใกล้ ปกติถ้าไม่ปั่นจักรยานก็เดิน แล้วแต่อารมณ์ วันนี้ผมเอาจักรยานมา
เราพากันเดินไปยังลานจอดรถจักรยาน วางของทั้งหมดใส่ตะกร้าหน้ารถ ไขกุญแจปลดโซ่คล้องล้อ

“เดี๋ยวกูถีบเอง” ภคินอาสา ผมไม่ค้าน พอมันขึ้นได้ผมก็นั่งซ้อน

“กับปิ่นโอเคดีใช่ไหม”

“อืม” มันตอบรับสั้นๆ

ผมยิ้ม

…ดีแล้ว


เราจอดรถไว้หน้าตลาด ล็อกไว้กับเสาที่ดูแข็งแรงหน่อย หอบของมาถือ มันไม่ได้เยอะจนหนัก ภคินหยิบแบงค์พันออกมาให้ผมตามเดิม ผมรับมาถือ มุ่งตรงไปยังโซนขายปลาก่อนเพื่อซื้อปลาทับทิม ผมเลือกเอาตัวที่สวยที่สุดเพราะภคินมันชอบ

“จะทำฉู่ฉี่ปลาทับทิมใช่ไหม”

“อืม”

“ของโปรดกู”

“อือ ฮึ”

ผมตอบรับโดยไม่ได้หันไปมอง ขยับไปร้านข้างๆ เพื่อซื้อพริกแกงเพิ่ม ที่นี่มีพริกแกงหลายรส ผมเลือกรสกลางๆ มาหนึ่งรส หันไปซื้ออย่างอื่นเพิ่มเติม รวมถึงผักสด กะหล่ำ เลือกเอาลูกที่สวยที่สุดด้วย

“กะหล่ำทอดน้ำปลา”

ผมหันไปยิ้มที่มันเดาถูก

“เมนูโปรดกู” มันพูดขึ้นมาอีก

ผมหันไปมองหน้ามันแล้วยิ้ม

“นี่ ถ้าอาหารไทย มีไม่กี่เมนูหรอกนะที่มึงชอบกิน ถ้าคิดไม่ออกว่าอยากกินอะไรเป็นพิเศษ ก็กินเมนูโปรดของตัวเองไปละกัน”

“แต่มึงรู้ไหม คบกันมาสามปีกว่า ปิ่นยังไม่รู้เลยว่าของโปรดกูคืออะไร”

“อะไรนะ” ผมหันไปถามเพราะได้ยินไม่ชัด “อะไรของโปรดใคร”

มันยิ้ม

“ทำยำถั่วพูด้วยสิ”

“ได้สิ” ผมตอบรับทันที เพราะยำถั่วพูน่ะเป็นอาหารโปรดผมเอง ฝานไข่ต้มเป็นแผ่นบางๆ ใส่ลงไป

…อร่อยเหาะ

งบหนึ่งพันบาทได้ของมาเยอะแยะ ซื้อไข่มาตุนไว้อีกแผง

ขากลับภคินเป็นคนปั่นตามเดิม ผมถือของบางส่วน ที่เหลือใส่ตะกร้าหน้ารถไว้


TBC..
ขอบคุณเข้ามาอ่านจ้าา

#หลบมาหวีดภคินน่าน #ผมท้องกับเพื่อน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ตอนที่ 4 (12 ม.ค. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 12-01-2019 19:12:28

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ตอนที่ 4 (12 ม.ค. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: milin03 ที่ 12-01-2019 20:01:26

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ตอนที่ 4 (12 ม.ค. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: Noina_Pn ที่ 12-01-2019 22:57:53

งื้อออออ :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ตอนที่ 4 (12 ม.ค. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 12-01-2019 23:15:40

 :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ตอนที่ 4 (12 ม.ค. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: naezapril ที่ 12-01-2019 23:32:17

มาม่าทั้งเดือนแน่นอนนนนน
ขอบคุณ​ครับ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ตอนที่ 4 (12 ม.ค. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 12-01-2019 23:35:39

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ตอนที่ 4 (12 ม.ค. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 13-01-2019 00:04:40

 :เฮ้อ: น่านนี่เป็นเพื่อนที่แสนดีจริงๆ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ตอนที่ 4 (12 ม.ค. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: NuNam ที่ 13-01-2019 00:21:05

น่านอย่าไปยุ่งกับภคินนะ หาแฟนที่หล่อและรวยกว่าด้วยนะ  :laugh:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ตอนที่ 4 (12 ม.ค. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 13-01-2019 01:02:11

น่านน่ารักและรักเพื่อนๆขนาดนี้
ไม่อยากให้มีเรื่องต้องทุกข์ใจเลย
เอาพอกรุบกริบๆพอนะคะคนเขียน อิอิ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ตอนที่ 4 (12 ม.ค. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 13-01-2019 04:29:25

อยากให้เจอแต่อะไรที่ดีๆนะน่าน  :hao5:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ตอนที่ 4 (12 ม.ค. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 13-01-2019 07:31:01

เห้อออ ไม่ชอบฟิวนี้

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ตอนที่ 4 (12 ม.ค. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 13-01-2019 09:40:10

รอๆ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ตอนที่ 4 (12 ม.ค. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 13-01-2019 10:32:14

รอๆๆ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ตอนที่ 4 (12 ม.ค. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 13-01-2019 10:59:50

 :pig4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ตอนที่ 4 (12 ม.ค. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 13-01-2019 11:17:24

 :m16:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ตอนที่ 4 (12 ม.ค. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: AmPnie ที่ 13-01-2019 21:30:48

โห่ไรวะ ไม่เลิกๆกันไป สงสารน่านน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ตอนที่ 4 (12 ม.ค. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: aurusma ที่ 14-01-2019 01:47:17

ไม่จ๊าบเลยอ้ะ!
เลิกกัน!!! เลิกกัน!! เลิกกัน!

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ตอนที่ 4 (12 ม.ค. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 14-01-2019 05:33:56

ภคิน เดี๋ยวก็มาวุ่นวายกับน่านอีก   o18

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ตอนที่ 4 (12 ม.ค. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: WilpeR ที่ 14-01-2019 13:06:09

น่านคุณสมบัติพร้อมมากกับการเป็นภรรยาที่ดี 555

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ตอนที่ 4 (12 ม.ค. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: papapoope ที่ 14-01-2019 22:25:45

น่านนี่แม่พระชัดๆ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ตอนที่ 4 (12 ม.ค. 19)
เริ่มหัวข้อโดย: Noina_Pn ที่ 16-01-2019 10:41:03

 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ตอนที่ 4 100% (16-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: joborcusier ที่ 17-01-2019 18:19:00

น่านคือแม่บ้านชั้นหนึ่ง

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ตอนที่ 4 100% (16-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 17-01-2019 21:10:12

น่าน หนูต้องสู้นะลูกกก

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ตอนที่ 4 100% (16-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: AmPnie ที่ 17-01-2019 21:30:08

โวะ น่านควรมีผัวที่ดีๆอ่ะ ไม่ต้องเป็นภคินละนะ เปลี่ยนพระเอกเหอะ 555

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ตอนที่ 4 100% (16-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: lovenine ที่ 17-01-2019 21:34:02

จิตใจน่าน  เข้มแข็ง มาก ชอบมากๆ เรื่อง นี้ ติดตามๆ ^^

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ตอนที่ 4 100% (16-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 18-01-2019 00:34:39

ดีจริงๆเลยน่าน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ตอนที่ 4 100% (16-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: เข็มวินาที ที่ 18-01-2019 02:08:02

เหมือนน่านจะเป็นคนที่คิดบวก และรักเพื่อนมากๆเลย โคตรนับถือใจ แต่เรื่องราวหลังจากนี้คงวุ่นวายน่าดู

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ตอนที่ 4 100% (16-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: Noina_Pn ที่ 18-01-2019 03:14:08

โอ้ยยย​ ปวดใจแทน :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.5 (23-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 19-01-2019 11:15:13

ep.5

เราช่วยกันถือของพะรุงพะรังขึ้นห้อง เอาไปวางไว้ที่ระเบียง หลังจากนี้ก็เป็นหน้าที่ของผมเพียงคนเดียวแล้วเพราะภคินมันไม่ถนัดงานครัว ผมแยกเอาเนื้อสดทั้งหมดรวมถึงปลาเข้าตู้เย็นไว้ก่อน เอาผักสดที่เหลือไปแช่น้ำผสมเบกกิ้งโซดาเพื่อล้างสารพิษและยาฆ่าแมลง

ไอ้หล่อมันโดดขึ้นไปนั่งเล่นมือถืออยู่บนเตียง ผมยิ้มไปกับภาพที่เห็น   

มันไม่ได้มาห้องผมเกือบสามอาทิตย์นับตั้งแต่วันนั้น ไม่รู้ว่ามันเอาเวลาทั้งหมดไปตามง้อปิ่นแก้ว หรือว่าต้องการเว้นระยะห่างกับผมหลังเกิดเหตุการณ์นั้นกันแน่ แต่ผมว่าน่าจะอย่างแรก ส่วนอย่างหลังเป็นผลพลอยได้มากกว่า

“อาบน้ำก่อนสิ” ผมชะเง้อคอบอกคนในห้อง มันเงยหน้ามอง โยนมือถือลงบนเตียงดังฟุบแล้วคว้าผ้าเช็ดตัววิ่งฉิวเข้าห้องน้ำไป
ผมหันมาทำอาหารด้วยสีหน้าแช่มชื่น ฮัมเพลงเบาๆ บรรจงหย่อนปลาตัวโตลงไปในน้ำมันที่กำลังร้อนฉ่า เสียงทอดของมันดังสนั่น ผมคอยเวลากระทั่งมันเหลืองกรอบได้ที่ถึงได้พลิกกลับด้านให้ได้เหลืองกรอบกันอย่างทั่วถึง ยกปลาที่สุกแล้วใส่กระชอนเพื่อสะเด็ดน้ำมันไว้ทำฉู่ฉี่ในขั้นตอนต่อไป

เผ็ดกลาง..หวานนิด..เค็มหน่อย คือรสชาติที่ภคินมันชอบ

หลังจากทำฉู่ฉี่ปลาทับทิมเสร็จ ผมบรรจงตกแต่งอย่างประณีตบนจานสีงาช้างใบโต (ภคินมันตั้งใจซื้อมาเพื่อให้ผมใส่ฉู่ฉี่ปลาของโปรดมันโดยเฉพาะ) ฝานแคร์รอตสีส้มเป็นรูปดอกไม้ลงไปสามชิ้น เพิ่มสีสันขึ้นอีกด้วยพริกสดสีแดงฝานบางวางเรียงกันไว้เป็นแถว

ต่อให้ทำทานกันเอง ผมก็ชอบเห็นตาโตๆ ของมันเวลามองเมนูที่ผมรังสรรค์ขึ้น

ผมนำจานไปวางไว้ห่างๆ เพื่อทำเมนูที่เหลืออีกอย่างสอง

ข้าวสุกพอดี ผมเปิดเช็กดู ฟูขึ้นหม้อน่ากิน กินข้าวคนเดียวมาหลายวัน วันนี้คงเจริญอาหารน่าดู

พอแล้วเสร็จถึงได้มองเข้าไปภายในห้อง เห็นภคินมันยืนมองผมอยู่ มันอาบน้ำเสร็จแล้ว พันท่อนล่างด้วยผ้าขนหนูผืนเดียวหลวมๆ ท่อนบนเปลือยเปล่าโชว์ซิกซ์แพ็กกับรอยข่วนสีแดงจางๆ   

ผมหลุบสายตาหนีเสีย พอเดาออกว่าเป็นฝีมือของใคร 

“ทำไมไม่รีบแต่งตัว เดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก”

“เห็นมึงมีความสุขกับการทำอาหาร กูมองเพลินไปหน่อย”

ผมหัวเราะกับคำนั้น รีบโบกมือไล่ให้มันไปแต่งตัว ทยอยนำของออกไปด้านนอก มันหยิบมือถือขึ้นมากดถ่ายรูปอาหารทั้งหมด ก้มกดข้อความแกรกๆ

ผมล้วงหยิบมือถือขึ้นมาดูบ้าง เดาเอาว่ามันน่าจะอัปอินสตราแกรม ภาพที่มันอัปคืออาหารที่ผมทำ พร้อมคำบรรยายสั้นๆ

PakinWorld: ‘ของโปรด’

ผมยิ้ม มันถ่ายได้โคตรสวย คนเข้ามาคอมเมนต์เพียบ ถามไถ่มาว่าไปกินกันที่ร้านไหน ไม่บ่อยที่มันจะถ่ายรูปอาหารที่ผมทำอัปไอจี

เราลงมือทานกันทันที ถ้าวันไหนไปกินคอนโดมัน การกินของเราจะหรูกว่านี้เยอะครับ มีโต๊ะกินข้าว เครื่องครัวพร้อม แต่ถ้าอยู่ห้องผม ห้ามเรื่องมาก ให้นั่งกินกับพื้นก็ต้องกิน ซึ่งคุณชายมันก็ไม่บ่นสักคำ (อย่าถามหาโต๊ะญี่ปุ่น ไม่พอวางอาหารทั้งหมดหรอก ส่วนใหญ่ผมจะวางกับพื้นมากกว่า)

ผมค่อยๆ ใช่ช้อนกับส้อมเลาะเนื้อปลา เขี่ยก้างออกจนหมด ตักปลาชิ้นนั้นไปให้คนตรงหน้า

“กินเยอะๆ”

มันมองหน้าผม มองเนื้อปลาที่ผมตักให้บนจาน

“ทำไม หรือว่าไม่อยากกินแล้ว” 

“เปล่า.. ทำไมกูไม่เคยสังเกตมาก่อนนะ”

“สังเกตอะไร”

“เปล่า ไม่มีอะไร ปลามันมีก้าง” มันใช้ส้อมชี้ไปยังปลาทับทิมตัวโตในจาน

ผมมองมันด้วยสายตาแดกจุด

“ปลาที่ไหนมันก็มีก้างกันทั้งนั้นแหละภคิน เพี้ยนละมึง กินไปจะได้เสริมสร้างเซลส์สมองให้ฉลาดๆ ยิ่งกว่าเดิม”

มันหัวเราะหึๆ ตักอาหารกิน มันตักยำถั่วพูมาให้ผมด้วย ผมเซย์แตงค์มันไป

“กูตัดสินใจแล้ว หลังเรียนจบจะเปิดบริษัทเอง เดี๋ยวปิดเทอมนี้จะไปหาที่หาทาง กูพอมีเงินเก็บเอาไว้ลงทุนตรงนี้ได้”
ผมตาโตไปกับสิ่งที่ได้ยิน

“กูจะให้เพื่อนที่เรียนสถาปัตย์เป็นคนออกแบบให้แล้วคุมงานก่อสร้างด้วยตัวเอง อย่างน้อยถ้าบริษัทไม่ประสบความสำเร็จก็ยังได้อสังหาฯ มาไว้ปล่อยเช่า”

เป็นความคิดที่ดีเหมือนกัน แต่นิสัยอย่างภคินผมว่าไม่มีทางเจ๊งหรอก

“เพราะงั้น มึงต้องมาเป็นหุ้นส่วนกู”

“ห่า เงินจะยาไส้ยังไม่มีแล้วจะเอาที่ไหนไปลงขัน”

“เอาตัวมึงไง มาช่วยกูบริหาร ทำงานบ้าน แล้วก็ทำอาหารให้กูกิน แค่นี้ก็ประหยัดไปได้ตั้งเยอะ ส่วนจะได้หุ้นกี่เปอร์เซ็นต์เดี๋ยวไปดูอีกที นี่คือแผนการคร่าวๆ เท่านั้น”

“ถ้าได้น้อยกว่าไปสมัครงานที่อื่นกูไม่ทำนะ”

มันหัวเราะหึๆ

“กูเคยเอาเปรียบมึงด้วยรึไง”

ผมส่ายหน้า พลิกปลาจากหน้าเอเป็นหน้าบี ค่อยๆ บรรจงเลาะเนื้อปลาออกจากก้าง ผมชอบทำให้มัน เพราะคุณชายเคยทำเองแล้วก้างแทงเหงือกจนต้องวิ่งโร่ไปให้หมอถอนออกให้

เมื่อแน่ใจว่ามีแต่เนื้อไร้ก้างผมก็ตักไปใส่จานมัน

“เอาใครมาทำบัญชี ปิ่นเหรอ”

มันนิ่งไป

“อันนั้นยังไม่รู้ กูยังไม่ได้คุยเรื่องนี้กับปิ่น”

“เหรอ” ผมไม่ถามว่าทำไม เพราะส่วนใหญ่ผู้ชายเราก็ไม่ได้ปรึกษาเรื่องงานกับแฟนอยู่แล้ว 

หลังกินอิ่ม ผมหอบจานชามไปล้างโดยมีอดีตเดือนมหา’ลัยตามมาดูอยู่ใกล้ๆ ดูไม่ดูเปล่ามันยังหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายอีก

“ถ่ายไรวะ”

“คนขี้เหร่”

“นี่แน่ะ!!”

ผมสาดฟองน้ำยาล้างจานใส่หน้ามันด้วยความหมั่นไส้ มันตาโตร้องเฮ้ยเสียงดัง ผมหัวเราะร่วน มันแก้แค้นคืนด้วยการลูบเอาฟองน้ำยาล้างจานมาป้ายหน้าผมบ้าง ผมพยายามยื้อหนีสุดชีวิต

…แต่โอ้ละหนอ เกิดมาไซส์มินิ

ดิ้นไปดิ้นมาร่างผมทั้งร่างก็จมหายเข้าไปในอ้อมแขนของมัน ผมหอบแฮก  สองแขนถูกหนีบจนขยับไม่ได้ เนื้อแนบเนื้อ อกแนบอก

ผมเงยหน้ามองมัน มันเองก็ก้มหน้ามองผมอยู่เหมือนกัน ฉับพลันนั้นก้อนเนื้อในอกก็ไหวแรงขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ

“ปล่อยได้แล้ว กูจะไปอาบน้ำ” ผมขยับเพื่อให้มันปล่อย มันคลายอ้อมแขนออกช้าๆ ฟองเต็มหน้าของเราทั้งคู่

มันใช้นิ้วเกลี่ยเช็ดออกให้แผ่วเบา สัมผัสนั้นทำเอาผมรู้สึกร้อนวูบไปทั่วทั้งหน้า

“ขอบใจ มึงไปล้างหน้าก่อนป่ะ ล้างนี่เสร็จกูจะได้อาบน้ำต่อ”

มันพยักหน้ารับอย่างว่าง่าย เดินเข้าห้องน้ำไป ผมถอนหายใจออกมาเบาๆ ยกมือจับอก

อย่าบ้าน่าน่าน แค่นี้ทำตื่นเต้นไปได้


ผมสะบัดมือ ดึงผ้ากันเปื้อนแขวนไว้ ภคินยืนทาครีมบำรุงอยู่หน้ากระจก ผมคว้าผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำไป ใช้เวลาไม่นานก็เดินออกมา แต่งตัวด้วยชุดนอนตัวเก่ง ภคินนั่งเล่นมือถืออยู่บนเตียงแล้ว ข้างกันเป็นหนังสือเรียนเพราะพรุ่งนี้มีควิซ

หลังทาครีมเสร็จ ผมก้าวขึ้นเตียงคนละด้าน พิงหลังกับพนัก เตียงผมขนาดควีนไซส์ นอนสองคนได้สบาย หยิบหนังสือมาอ่าน ไม่ได้อ่านละเอียดหรอกครับ เอาแค่สรุปย่อ ภคินขยับเข้ามาใกล้ บอกว่าตรงไหนอาจารย์น่าจะออกสอบ 90% ที่ไอ้หล่อมันบอกส่วนใหญ่อาจารย์จะออกตามนั้นจริงๆ

ผมนั่งอ่านไปเงียบๆ นั่งมากชักเมื่อย ขยับปรับท่าเป็นนอนคว่ำ ดึงหมอนมาหนุนอก ภคินหันมามองแล้วก้มอ่านหนังสือต่อ ผมทบทวนเงียบๆ ขยับตัวบ้างเพื่อคลายความเมื่อยล้า 

อยู่ๆ ภคินก็ก้าวลงจากเตียงไปโดยไม่พูดไม่จาอะไร ผมหันไปมองตาม เห็นมันก้าวฉับๆ เข้าห้องน้ำไป

…สงสัยจะปวดฉี่

ผมหันกลับมาอ่านหนังสือต่อ พอมั่นใจว่าน่าจะทำได้ก็ปิดหนังสือลง หันมองไปทางห้องน้ำ

ภคินยังไม่ออกมาเลย ท้องเสียหรือเปล่าก็ไม่รู้

ผมลุกจากเตียง เดินไปเคาะเบาๆ

“ท้องเสียเหรอมึง”

“อืม นิดหน่อย” เสียงมันแหบพร่านิดๆ

ผมย้อนกลับขึ้นเตียง หยิบมือถือมานอนเล่นคอย 

ไม่นานภคินก็เดินหน้าเรียบออกมา 

“ปวดท้องหรือเปล่า มียานะ”

“เปล่า แค่กินเยอะไป”

ผมหัวเราะ ตบที่นอนปุๆ

“นอนเถอะ”

มันรับคำ เดินไปปิดไฟ หย่อนตัวลงนอนข้างๆ

ท่ามกลางความเงียบ ผมได้ยินเสียงขยับปรับท่าของคนข้างๆ พอมันขยับได้ที่ก็เงียบเสียงลง มีเพียงเสียงของลมหายใจและเสียงแอร์ที่เปิดไว้เบาๆ เท่านั้น

“ไม่น่าเชื่อเนอะ ประเดี๋ยวประด๋าวอีกเทอมเดียวก็จบแล้ว” ผมชวนคุยก่อนนอน

“อืม” มันพลิกหันมาทางผม วางมือไว้บนหัว “ขอบใจที่อยู่เคียงข้างกันมาตลอด”

“เหมือนกัน” ผมพลิกหันหน้าเข้าหามันบ้าง

ตั้งแต่เหตุการณ์ครั้งนั้น ผมรู้สึกว่าช่องว่างระหว่างเราถูกตัดขาดออกจากกัน แต่ก็เหมือนจะมีสิ่งใหม่ขวางกั้นเอาไว้แทน

…แต่ผมอธิบายไม่ถูกว่าคืออะไร

ผมนอนตาค้าง หัวใจเต้นแรง มองแผงอกกว้างผ่านความมืด ระยะห่างระหว่างเราแค่ฝ่ามือเดียว ถ้าเป็นแต่ก่อนผมคงกล้าเอาขาก่ายตัวมันไปแล้ว แต่ตอนนี้ผมไม่กล้าสัมผัสเนื้อตัวมันอีก มันยังคงเป็นเพื่อนสนิทผมอยู่ แต่เหมือนมันเป็นของร้อนที่พอแตะทีไรตัวผมจะไหม้ทุกที

…แต่ก็อดใจที่จะเข้าใกล้ไม่ได้…

กลิ่นสบู่จากตัวมันหอมฟุ้ง ผมเผลอสูดลมหายใจเข้าปอดลึกขึ้น

ผ่านไปราวๆ ยี่สิบนาที ผมยังคงนอนตาค้างอยู่ อยากข่มใจให้หลับ แต่หัวใจผมมันดันเต้นแรงจนหลับไม่ลง ผมพ่นลมหายใจออกมาเบาๆ เพราะกลัวจะรบกวนเพื่อน

“นอนไม่หลับเหรอ”

ผมสะดุ้งเฮือกเพราะเสียงทักนั้น

“คิดว่าหลับไปแล้วซะอีก”

“คิดอะไรเรื่อยเปื่อยนิดหน่อย”

“เหมือนกัน”

แล้วเราก็ต่างคนต่างเงียบไป

“น่าน”

ผมเงยหน้ามองคนเรียก ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่หน้ามันห่างจากหน้าผมนิดเดียวแบบนี้

“อะไร” ผมถามเสียงแผ่ว กลืนน้ำลายลงคอดังอึก ภาพที่เกิดขึ้นในคืนวันนั้นหวนคืน ต่อให้พยายามลบขนาดไหน แต่มันก็อดคิด
ไม่ได้จริงๆ ยิ่งได้ใกล้ชิด ได้กลิ่นลมหายใจแบบนี้ พาลให้ภาพเดิมๆ หวนคืน

ผมว่ามันน่าจะหายไปมากกว่าสองอาทิตย์นะ เพราะดูท่าระยะเวลาแค่นี้ ไม่อาจลบภาพในหัวออกไปได้

ตอนนี้ดวงตาผมชินกับความมืดแล้ว มองเห็นใบหน้าที่ราวกับพระเจ้าเสกสรรได้ชัดเจน ผิวหน้าเนียนเรียบ จมูกโด่ง ดวงตาคม คิ้วดาบ ปากกระจับน่ามอง

ผมกลืนน้ำลายลงคอดังอึก

“น่าน” มันเรียกอีกรอบ แต่เสียงเบาลง

“อะไร” ผมตอบรับอีกครั้ง แต่เสียงเบายิ่งกว่า

รู้ตัวอีกที ปากของภคินก็มาแนบสนิทอยู่บนกลีบปากของผม

อบอุ่น…

มันแนบลงมาแน่นขึ้น

…นุ่มด้วย

มันบดขยี้เบาๆ

…หัวใจผมไหวแรง

แล้ววินาทีถัดมา ภคินมันก็ขยับปากรุนแรงขึ้นพอๆ กับใช้ปลายลิ้นเปิดแยกกลีบปากผม ฉกลิ้นเข้ามาภายใน เกี่ยวกระหวัดพาดพัน
พลิกร่างจากตะแคงเข้าหากันเป็นมันคร่อมอยู่ด้านบน

หัวใจผมเต้นแรง มันเองก็ไม่ต่าง

…ภคินกำลังตื่นเต้น

สองมือผมโอบรอบลำคอแกร่ง ขยับปากตอบรับ มันแทรกมือผ่านชายเสื้อเข้ามาลูบไล้หน้าท้อง ร่องเอว เลื่อนไปด้านหลังแล้วบีบแก้มก้นผมแรง ผมเผลอกระดกสะโพกเข้าหาด้วยความต้องการไม่ต่าง เป้าเบียดเป้าจนรับรู้ได้ถึงความต้องการของเราทั้งคู่
อารมณ์วาบหวิวบังเกิด ผมครางในลำคอ มือไม้ปัดป่าย นวดคลึงทั้งท้ายทอยและแผ่นหลังกว้าง ภคินถอนริมฝีปากออก เลื่อนลงไปที่ลำคอ ลากไล้อย่างชำนิชำนาญ ผมครางออกมาทันที

ไม่ว่าปากนั้นจะลากไปที่ไหน มันไม่ต่างกับมีเหล็กอังไฟมานาบผิว ไม่ได้แสบร้อน แต่เสียวซ่าน

“อ๊า…”
ผมครางเสียงหลงเมื่อมันตวัดปลายลิ้นลงบนติ่งไตของผมผ่านเสื้อแล้วขบกัด ผมขยับบดเบียดเนื้อตัวเข้าหามันมากขึ้น มันเองก็ไม่ต่าง ร่างกายโหยหากันและกันโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว มันตวัดเลียจนเสื้อผมตรงนั้นเปียกชุ่มไปหมด

ภคินเลิกเสื้อผมสูงขึ้นไปเหนืออก ตวัดเลียอีกรอบโดยไร้สิ่งใดกั้น ผมครางอย่างพึงพอใจ มือหนึ่งกอดหลัง อีกมือกดหัวมันให้ก้มลงมารังแกหัวนมน้อยๆ ของผมแรงขึ้น ขยับกางขากว้างเพื่อให้มันแทรกตัวเข้ามาได้ถนัดถนี่

ผมครางอย่างพออกพอใจ มันขยำสะโพกผมแรง คลึงเหมือนอยากจะบีบให้แตกคามือ

เจ็บนะครับ

…แต่ผมกลับชอบ

มันคงรู้สึกแบบเดียวกัน เคล้นคลึงใหญ่ ภคินขยับถอดเสื้อออกจากหัวผม ผมทำแบบเดียวกัน กระชากเสื้อมันออกจากหัว ทาบทับกันอีกครั้งแบบผิวเนื้อแนบผิวเนื้อ ร่างกายร้อนผ่าวหลงลืมความผิดชอบชั่วดี ณ เวลานี้มีเพียงความต้องการเท่านั้น

มือใหญ่เตรียมที่จะกระชากกางเกงผมหลุด แต่มันชะงักเพราะเสียงมือถือที่ดังขึ้น เรานิ่งพอกัน หันไปมอง หน้าจอมือถือสว่างเป็นใบหน้าของปิ่นแก้ว เสียงเพลงเป็นเอกลักษณ์แบบนี้ผมจำได้ เพราะปิ่นแก้วเป็นคนบังคับให้เพื่อนผมใช้เพลงนี้คู่กับเธอ

เราหันมามองตากัน

สำนึกชั่วดีกลับคืน ผมรีบผลักมันออก

“เราไม่ควรทำแบบนี้” ผมขยับหนีขึ้นไปทางหัวเตียง หอบน้อยๆ เพราะแรงอารมณ์ยังอยู่ครบ “รับสายเถอะ เดี๋ยวกูไปจัดการในห้องน้ำเอง”

ผมทำท่าจะก้าวลงจากเตียง แต่ต้องถลากลับมานอนที่เดิมเพราะแรงดึงจากมือใหญ่ มันกดอกผมแนบหลังติดเตียง
เสียงมือถือหยุดไป แล้วดังขึ้นมาใหม่อีกรอบ 

“ภคิน เราไม่ควรทำแบบนี้ เราเป็นเพื่อนกัน และอีกอย่างมึงมีปิ่นแก้วอยู่ มึงไม่ควรทำแบบนี้ลับหลังเธอ”

มันชะงัก ปิ่นแก้วคือคนที่มันรัก ส่วนผม แค่ร่างกายเราเข้ากันได้ดีเท่านั้น และเราไม่ควรให้สัญชาตญาณเบื้องต่ำมาเอาชนะความผิดชอบชั่วดี

ภคินไม่เคยนอกใจปิ่นแก้ว ครั้งที่แล้วหยวนได้ เพราะปิ่นแก้วบอกเลิก มันอยู่ในสถานะโสดชั่วคราว ผมถึงได้ไม่รู้สึกผิดมาก แต่ครั้งนี้ ถ้าเราเผอเรอทำอะไรลงไป นั่นคือมันทำผิดกับปิ่นแก้วจริงๆ และผมจะต้องรู้สึกแย่มากๆ ที่ทำแบบนั้น

“งั้นแค่ชักว่าวก็ได้ ไม่สอดใส่ ต่างคนต่างทำของตัวเอง เราจะได้ไม่ผิดด้วยกันทั้งคู่”
ผมนิ่งคิด ถ้างั้นก็พอได้

ผมล้วงมือเข้าไปในกางเกง มันเองก็ทำแบบเดียวกัน ผมขยับมือ มันก็ขยับไม่ต่าง ผมนอนอยู่ด้านล่าง จ้องหน้ามันผ่านความมืดสลัวราง ในขณะที่มันคร่อมทับอยู่ด้านบน ดวงตาจ้องนิ่งมาที่ผม

ผมเผลอครางออกมาเบาๆ กับสายตาเร่าร้อนนั้น มือมันไม่ได้สัมผัสถูกเนื้อตัวผมแม้แต่น้อย แต่ผมกลับรู้สึกเหมือนร่างกายกำลังถูกโลมเลีย

มันขยับคุกเข่าเหนือร่างผม มือยังไม่หยุดขยับ พอๆ กับผมที่นอนราบอยู่ใต้ร่างของมัน มันเลื่อนมือมาแตะกลีบปากของผม ลมหายใจมันพ่นแรง พอๆ กับผมที่มีสภาพไม่ต่าง

มันแทรกนิ้วเข้ามาในปาก

แค่ปลายนิ้วคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง

ผมอ้าปากรับปลายนิ้วนั้น ตวัดเลีย ดวงตาพร่าไปหมด ความต้องการพุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ หน้าอกผมไหวกระเพื่อม มือหนึ่งขยับแรง อีกมือบีบที่นอนแน่น

…ไม่ไหวแล้วครับ

ผมพ่นออกมาทันทีพอๆ กับคนด้านบน ผมหอบแฮก มันเองก็ไม่ต่าง รีดเร้นลงมาบนหน้าท้องผม

ความรู้สึกผิดโหมกระหน่ำ

มันค่อยๆ ถอนนิ้วจากปากผม

“โทษที”

“อืม…” ผมรับคำขอโทษนั้น ต่างคนต่างลุกไปหยิบทิชชูมาทำความสะอาด พอเรียบร้อยผมหยิบมือถือมายื่นให้

“โทรกลับหาปิ่นเถอะ เดี๋ยวงอนอีก กูนอนก่อนละ”

มันรับมือถือไป ผมไม่พูดอะไร ก้าวขึ้นเตียง นอนตำแหน่งเดิม แต่ขยับไปชิดริมๆ หน่อย หันหลังให้ ดึงผ้าห่มมาคลุม

“ปิ่น”
ได้ยินเสียงมันดัง แล้วมันก็เดินออกไปคุยนอกระเบียง

ผมแกล้งหลับ ทั้งที่ร่างกายตื่นตัวยิ่งกว่าก่อนหน้านี้อีก ไม่ถึงสิบนาทีภคินก็เดินกลับมา 

มันทิ้งตัวลงนอนข้างๆ

“น่าน”

ผมแกล้งหลับเสีย มันไม่กวน ผมพยายามทำลมหายใจให้สม่ำเสมอที่สุดเหมือนคนหลับแล้วจริงๆ

มันนอนนิ่งอยู่พักเดียวก็ค่อยๆ เขยิบมานอนชิด วาดวงแขนคล้องเอว ไม่ต่างกับคืนนั้น

หัวใจผมเต้นโครมคราม แต่ยังแสร้งหลับเหมือนเดิม เกรงว่าถ้าตื่นกลัวจะอดใจไม่ไหวกันอีกรอบ

…อันตราย

มันไม่ควรเกิดขึ้นอีก

ภคินไม่ได้ทำอะไรนอกจากกอดผมไว้เฉยๆ เผลอแผล็บเดียวลมหายใจมันก็สม่ำเสมอ แต่ผมยังนอนไม่หลับ

ผมนอนตาค้างอยู่อย่างนั้น มันขยับเข้ามาชิดผมอีก ร่างกายคงทำไปแบบอัตโนมัติ 

อ้อมแขนภคินอบอุ่นเกินไป

แต่มันเป็นอ้อมแขนที่ไม่ได้มีไว้สำหรับเพื่อน

ผมนอนตาค้างอยู่พักใหญ่ถึงได้หลับไปหลังจากนั้น 


tbc..

ขอบคุณค่าาา : )
 
#ผมท้องกับเพื่อน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.5 60% (19-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 19-01-2019 11:31:13

 :katai4: :katai4: :katai4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.5 60% (19-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 19-01-2019 12:01:28

 :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:   โอ๊ยยสปาร์คกันอีกละ อิอิอิ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.5 60% (19-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: milin03 ที่ 19-01-2019 12:43:02

แม่บ้านเต็มตัวมาตั้งนานเเล้ว :-[

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.5 60% (19-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 19-01-2019 13:55:46

รอนะคะ.. :katai4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.5 60% (19-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 19-01-2019 13:59:08

 :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.5 60% (19-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: OoniceoO ที่ 19-01-2019 14:03:15

งุยๆ สรุปก็ยังคลุมเครืออยู่

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.5 60% (19-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 19-01-2019 15:25:29

โอ๊ยยยยย ลุ้นนิ ลุ้นๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.5 60% (19-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 19-01-2019 15:53:13

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.5 60% (19-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 19-01-2019 17:39:35

จะท้องก่อนเรียนจบมั้ยเนี่ย

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.5 60% (19-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 19-01-2019 18:13:51

น่าน เอาใจภคินยิ่งกว่าปิ่นแน่ๆ
ทั้งรู้ใจ รู้ว่าชอบอาหารแบบไหน รสไหน แกะปลาเอาก้างออกให้  :z3:
นี่เพื่อน หรือว่าเมียกันเนี่ย  :hao3:
นี่ขนาดภคิน ปล่อยในห้องน้ำไปแล้วรอบนึงนะเนี่ย.....  :-[
มีครั้งสอง ก็ต้องมีครั้งสาม สี่ ห้า ตามมา จริงปะ...... :z1: :pighaun: :haun4:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.5 60% (19-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 19-01-2019 18:47:35

ควรเลิกกะแฟน ก่อนเด้ออออ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.5 60% (19-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: Noina_Pn ที่ 19-01-2019 19:19:17

อ๋อยยยยยย :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.5 60% (19-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: lovenine ที่ 19-01-2019 20:35:32

อืมมม  เอาแล้วๆ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.5 60% (19-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 20-01-2019 00:48:42

เห้อออ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.5 60% (19-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: aurusma ที่ 20-01-2019 01:42:31

ยังสับสนอยู่แบบนี้ ระวังปิ่นมาวุ่นวายกับน่านเด้อออ :ling3:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.5 60% (19-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 20-01-2019 01:46:34

 :serius2: :serius2:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.5 60% (19-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: เข็มวินาที ที่ 20-01-2019 03:36:27

ต่างคนต่างหวั่นไหว แต่ภคินควรเคลียร์ความรู้สึกเองก่อนนะ อย่าทำอะไรไม่คิดเลย

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.5 60% (19-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: Mamieweiei ที่ 20-01-2019 09:13:51

เลิกกับเขายัง? เลิกแล้วจะเชียร์เต็มที่เลยภคิน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.5 60% (19-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 20-01-2019 11:16:54

น่าน positive ขนาดนี้ จะดราม่ายังไงน้ออออ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.5 60% (19-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: Soogood014 ที่ 20-01-2019 14:07:08

ค้างสิครัชชช รอไร อยากอ่านนนนนน :mew2:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.5 60% (19-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: papapoope ที่ 20-01-2019 21:28:14

อื้อหือ คลุมเครือมากกก

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.5 60% (19-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 22-01-2019 10:42:50

 :z1:ดึงดูดดดด

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.5 60% (19-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 22-01-2019 11:12:18

อ้าวเฮ้ย ภคิณ ทำอย่างนี้ไม่ได้นะโว้ยยย

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.5 60% (19-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: DN_O ที่ 22-01-2019 20:55:22

 :-[ :mew1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.5 60% (19-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 22-01-2019 21:47:45

รอครับผม

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.5 60% (19-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: DN_O ที่ 23-01-2019 09:35:14

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.5 60% (19-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: mybear_sr ที่ 23-01-2019 14:27:01

สนุกมากเลย อยากอ่านต่อแล้ววววว

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.5 (23-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: Noina_Pn ที่ 23-01-2019 20:17:55

งื้อออ :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.5 (23-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 23-01-2019 20:30:19

  :ling1: :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.5 (23-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 23-01-2019 21:08:22

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.5 (23-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 23-01-2019 21:29:43

โอ๊ยยยยย มันหน่วงงงงงง :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.5 (23-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 23-01-2019 22:25:07

เฮ้อ~

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.5 (23-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: mybear_sr ที่ 24-01-2019 07:25:19

ต่างคนก็ต่างมีความรู้สึกพิเศษให้กัน  ยิ่งนาน... เฮ้อ ภคินควรคุยกับตัวเองให้รู้เรื่องว่าจะเอายังไงกับเรื่องปิ่น ถ้าใจมันมาทางน่านก้ปล่อยปอ่นสักทีว้อยยยย ก่อนที่เราจะอดใจไม่ไหวไปกดอีบุ๊คมาอ่าน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.5 (23-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 24-01-2019 08:29:22

ภคินคงสับสนอ่ะ แต่น่านก็เป็นคนดีเกิน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.5 (23-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 24-01-2019 09:55:52

สงสาร นุ้งน่าน อ่าาาาา.. :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.5 (23-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 24-01-2019 10:50:30

ห่างออกมาหน่อยมั้ยน่าน  :hao5:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.5 (23-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 25-01-2019 23:59:08

แบบนี้ น่านคงต้องถอยเว้นระยะห่างให้เท่าเดิมแล้วนะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.5 (23-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: LadySaiKim ที่ 26-01-2019 09:19:34

เอาแล้วๆ ภคินหวั่นไหวววว :hao7:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.6 100% (30-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 26-01-2019 19:33:58

ep 6

จากเหตุการณ์ที่เกือบเกินเลยเมื่อคืน พอตื่นเช้ามาผมเปิดอกคุยกับเพื่อน ทันทีเพื่อป้องกันไม่ให้เกิดเรื่องแบบเมื่อคืนขึ้นอีก มันไม่ควรจะมาค้างกับผมจนกว่าจะแน่ใจว่าร่างกายของเราสองคนจะไม่สปาร์กกันอีก

“มึงยังรักปิ่นอยู่ใช่ไหม” ผมถาม มันพยักหน้า “เราจะยังเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม แต่เพื่อให้แน่ใจว่าเราจะไม่ทำผิดซ้ำซากกันอีก ระหว่างนี้มึงห้ามมานอนค้างกับกู”
มันนิ่งไป

ก่อนหน้านี้มันเคยอยากมาค้างเมื่อไหร่ก็มา อยากทำอะไรก็ทำ แต่ตั้งแต่เราพังกำแพงระหว่างเพื่อนลง เราก็ก้าวเข้าหากันในฐานะเพื่อนสนิทไม่ได้อีก

ผมรักมัน

…แต่รักอย่างเพื่อนนะครับ

ส่วนความรู้สึกแฝงอื่นๆ มันไม่ควรจะเกิดขึ้น ทันทีที่ความรู้สึกเหล่านั้นผุดขึ้นมา ผมจะรีบใช้ค้อนที่มองไม่เห็นทุบหัวมันลงไปทันที

มันพยักหน้ารับ

“สักเดือนก็ได้ แต่มึงยังมากินข้าวได้เหมือนเดิม เพียงแต่อย่าค้างเท่านั้น โอเคหรือเปล่า” อย่างน้อยก็ควบคุมง่ายหน่อย

“ก็ได้ เพราะกูไม่อยากทำผิดกับปิ่นเหมือนกัน แต่กูจะไม่มาหามึงที่ห้องอีก เจอกันที่คณะก็พอ”

ผมใจหายวาบ ผมกับมันตัวติดกันตลอด ไม่เคยแยกกันถึงขั้นนี้มาก่อน 

“อย่าทำหน้าเหมือนกูขอเลิกคบกับมึงแบบนี้สิ กูแค่ต้องการเวลาในการปรับตัว การเข้าใกล้มึงตอนนี้เป็นอันตรายกับร่างกายกู กูไม่อยากหน้ามืดทำร้ายทั้งมึงและปิ่นในเวลาเดียวกัน เราจะยังเป็นเพื่อนกัน เพื่อนสนิท เพื่อนรัก เพื่อนตาย แต่ขอเวลาให้กูได้ปรับตัวหน่อย”

ผมพยักหน้าหงอยๆ

“เอาเป็นว่า เรายังไปไหนมาไหนด้วยกันเหมือนเดิม แต่ห้องมึงคือเขตหวงห้าม บอกตามตรงนะ เข้ามาทีไร ภาพคืนนั้นหวนเข้ามาในหัวกูตลอด”

ผมหัวเราะแหะๆ

“เหมือนกัน ทรมานฉิบหาย”

มันมองตาผม หัวเราะ

“กูคิดว่ากูทรมานอยู่คนเดียวซะอีก”

“กูผู้ชายนะ”

“กูรู้” มันถอนหายใจแรง “งั้นเริ่มตั้งแต่วันนี้เลยละกัน กูนัดปิ่นไปดูหนัง”

ผมพยักหน้า รู้สึกเหงา ทั้งที่มันยังยืนอยู่ตรงนี้

“อย่าทำหน้าแบบนี้สิน่าน รู้สึกเหมือนกูกำลังรังแกมึงเลย”

ผมยิ้มจางให้มัน

หลังเตรียมตัวเสร็จ เราเดินไปเรียนพร้อมกัน

ในระหว่างนี้ เราเลือกนัดเจอกันเฉพาะในมหา’ลัย มันเองก็ไปกับปิ่นแก้วได้ดี ทะเลาะกันน้อยลงด้วย เอาตามจริงแล้วเพื่อนผมไม่มีอารมณ์จะทะเลาะด้วยมากกว่า เพราะเวลาอยู่กับปิ่นมันจะดูซึมๆ มองมาที่ผมบ่อยๆ

เราลอบมองตากัน เหมือนคนเป็นชู้กันยังไงพิลึก ทั้งที่จริงๆ แล้วเราเป็นแค่เพื่อนกัน

…เพื่อนที่เผลอมีอะไรเกินเลยกันเท่านั้น...

“พวกมึงทะเลาะกันหรือเปล่าวะ ช่วงนี้กูไม่เห็นมึงไปห้องไอ้น่านเลย ดูห่างกันแปลกๆ” เพื่อนในกลุ่มเริ่มจับสังเกตได้

“กูเป็นคนบอกให้มันเอาเวลาไปอยู่กับปิ่นนานๆ เอง เพราะมัวแต่อยู่กับกู เห็นไหมช่วงนี้มันทะเลาะกับปิ่นน้อยลงตั้งเยอะ”

“ก็จริง อ้าว งั้นมึงก็เป็นตัวทำให้ภคินกับปิ่นแก้วทะเลาะกันจริงๆ น่ะสิ” ดอมเขวี้ยงเศษอะไรสักอย่างใส่ผม

“ควายเถอะ กูแค่เห็นว่าเรียนกันปีสุดท้ายแล้ว มันน่าจะปรับเปลี่ยนพฤติกรรมเพื่อเตรียมพร้อมเป็นผู้ใหญ่ได้แล้ว”
พูดจาดูน่าเชื่อถือเนอะ ทั้งที่จริงๆ แล้วแค่แยกกันชั่วคราวเพราะสปาร์กกันง่ายต่างหาก

“จริงเหรอวะภคิน”

ภคินพยักหน้ารับ ช่วงนี้เพื่อนเชื่องครับ พูดอะไรก็เออออห่อหมกตาม

ผ่านมาจะครบเดือนแล้วที่เราทำตามข้อตกลงว่ามันจะไม่ไปหาผมที่หอ ผมนี่โคตรเหงาเลย เพราะปกติมันจะโผล่มาตลอด มาให้ผมทำกับข้าวให้กินบ้าง มานั่งเล่นนอนเล่นบ้าง จนมันกลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตผมไปแล้ว

ไม่ใช่แค่มันหรอกที่ซึมไป ผมเองก็ไม่ต่าง เพียงแต่พอเจอหน้ามันผมจะแกล้งทำเป็นร่าเริงเพื่อให้มันเห็นว่าผมโอเค กลัวมันเป็นห่วงน่ะครับ

บางครั้งผมถึงกับน้ำตาซึมนอนเหงาอยู่บนเตียง

…ผมติดเพื่อนขนาดนี้เลยเหรอวะ

ฝึกไว้น่าน อนาคตภคินต้องแต่งงาน มีลูก มันจะยิ่งห่างกันมากกว่านี้อีก ดีไม่ดีจะไม่มีโอกาสได้นอนด้วยกันอีกเลยด้วยซ้ำ






เสาร์นี้ผมนอนเกลือกกลิ้งอยู่บนที่นอน มองปฏิทินที่ถูกขีดฆ่าไปแล้วหลายวัน ผมยิ้ม เพราะเมื่อวานเป็นวันสุดท้ายตามข้อตกลงที่ภคินจะไม่มาหาที่ห้อง

แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้ผลสำหรับผมเลย เพราะผมยังคิดถึงมันอยู่ รู้สึกหวิวๆ เวลานึกถึง เห็นเตียงก็นึกถึงคืนนั้น เข้าห้องน้ำก็นึกถึงแต่ภาพนั้น

และที่เหี้ยไปกว่านั้นคือเคยช่วยตัวเองเพราะมันด้วย

…แย่ยิ่งกว่าเดิมอีก…

“อย่าให้ถึงกับต้องเลิกคบกันเลยนะ” ผมเปรยกับตัวเอง เสียงมือถือดังขึ้น ผมกระเสือกเกลือกกลิ้งไปมอง หน้าภคินโชว์หรา ผมคลี่ยิ้ม คว้ามากดรับ

[คิดถึง]

อื้อหือ มาคำแรกก็กระแทกใจกูเลย

[โคตรทรมานเลยรู้ไหม]

“ทรมานเรื่องอะไร ไม่ได้แดกกับข้าวฝีมือกู คิดถึงงั้น?” ผมแกล้งเย้า มันหัวเราะร่วน

[ทุกอย่าง กูไม่รู้ว่ากูจะทำได้หรือเปล่านะ แต่กูจะพยายาม]

ฟังเสียงแล้ว ดูท่ามันกับผมคงมีสภาพไม่ต่างกัน

เฮ่อ… ร่างกายคนหนุ่มนี่อันตรายจริงๆ

“อยู่ไหนเนี่ย”
ผมหมุนตัวเองเป็นลูกข่างอยู่บนเตียง

[หน้าห้องมึง]

ผมเด้งลุกทันที ถลาแทบจะหายตัวไปเปิดประตูออกดังผัวะ

…แล้วก็เห็นไอ้หล่อมายืนยิ้มเผล่อยู่หน้าห้องจริงๆ

“ทำไมไม่เคาะวะ” ผมพูดใส่โทรศัพท์ ทั้งที่ก็ได้ยินเสียงกันชัดๆ อยู่แล้ว มันเองก็ทำแบบเดียวกัน

[กูไม่กล้า กูยังทำไม่ได้ เลยรู้สึกว่าไม่ควรจะก้าวเข้าไปในห้องนี้อีก]

ใจผมร่วงไปอยู่ตาตุ่ม

ถ้าให้แยกจากกันนานกว่านี้อีก คงเป็นผมนี่แหละที่จะแย่ก่อนมัน

ผมกดตัดสาย ลดมือถือลง

“กูก็ไม่มั่นใจว่าจะยับยั้งชั่งใจได้ไหม”

เรามองตากัน

…ให้ตายสิ แรงดึงดูดในตัวมันเยอะชะมัด

“เพราะมึงนั่นแหละ หล่อเกินไป” ผมโบ้ยเป็นความผิดของมันเสีย

“เอ้า พ่อแม่ให้กูมาอย่างนี้”

ผมหัวเราะหึๆ

“เข้ามาเถอะ แต่กูแนะนำว่าวันนี้เราอย่าอยู่ด้วยกันสองคนในห้องดีกว่า รอกูอาบน้ำเสร็จแล้วไปข้างนอกกัน อยากไปไหนคิดไว้ละกัน” ผมชวน ก้าวนำเข้ามาภายใน

มันยืนนิ่ง ทำท่าคิด

“แล้วแต่นะ ถ้าไม่พร้อมก็ยืนรออยู่ตรงนี้ ที่พื้น เดี๋ยวขอกูอาบน้ำก่อน” ผมบุ้ยปากไปที่พื้นหน้าห้อง มันหัวเราะร่วน ก้าวฉึบเข้ามาภายใน

“ไม่เกิน 15 นาที กินอะไรมารึยัง”

“ยัง กำลังคิดอยู่ว่าเผื่อโชคดีได้กินกับข้าวฝีมือมึง ข้าวผัดก็ยังดี”

“งั้นขอกูอาบน้ำก่อน จะทำข้าวผัดกุนเชียงให้กิน”

ดวงตามันวาวขึ้นมาทันที

…ไม่ได้เห็นนานแล้วนะ ดวงตาแบบนี้…

มันพยักหน้า ผมเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำไป 

ไม่เกิน 15 นาทีผมก็ออกมาแต่งตัวข้างนอก คุ้ยครีมทา ไอ้หล่อนั่งเล่นมือถืออยู่บนเตียง

“รอแป๊บนะ” ผมเดินดุ่ยๆ ไปทำข้าวผัดกุนเชียงนอกระเบียงทันที สองจานสำหรับผมหนึ่งมันหนึ่ง พอแล้วเสร็จก็ยกออกไป ภคินลากโต๊ะญี่ปุ่นออกมากางนั่งคอยเรียบร้อย

ผมหัวเราะหึๆ เหมือนเห็นเด็กผู้ชายตัวเล็กๆ มานั่งรอกินข้าวอยู่เลยแฮะ 

ผมวางจานมันลงตรงหน้า ภคินจะกินเยอะกว่าผม เพราะงั้นจานมันจะพูนกว่าผมเยอะ อีกอย่างผมยังไม่หิวด้วย แค่อยากกินกับมันเท่านั้น

“คิดได้ยังว่าอยากไปไหน”

อีกสองอาทิตย์จะสอบกลางภาคแล้ว จะได้เร่งอ่านหนังสือกันต่อ 

“สยามไหม ไม่ได้ไปนานละ”

“กูเห็นมึงเพิ่งเช็กอินไปเมื่ออาทิตย์ก่อน นั่งทำหน้าเซ็งอยู่ร้านขายรองเท้าผู้หญิง”

“กูหมายถึงไปกับมึง ส่วนที่กูลง กูเซ็งจริงๆ ก็รู้ๆ กันอยู่ว่าปิ่นชอปทีไรนานทุกที”

ผมหัวเราะร่วน

“ธรรมชาติของผู้หญิง ทำใจอย่างเดียว”

มันพยักหน้าเห็นด้วย

คบกันมาจะสี่ปีแล้ว น่าจะชินได้แล้วนะ

“สยามก็ได้”

มันฉีกยิ้ม ตักข้าวเข้าปากคำโต 


“กูนั่งไอ้นี่ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่วะ” ผมถามหลังแปะก้นเล็กๆ ลงบนเบาะปอร์เช่ของมัน รู้สึกนานมากจริงๆ เพราะมันมาหาผมเป็นหลัก แล้วก็ใช้ชีวิตติดดินเหมือนผม แต่เห็นปิ่นแก้วอัปเฟซอัปอินสตราแกรมคู่กับรถคันนี้บ่อยๆ อยู่นะ

มันไม่ได้ตอบคำถาม หัวเราะในลำคอ เคลื่อนรถออกจากซองอย่างนุ่มนวล รถติดพอประมาณ ส่วนใหญ่ถ้าเราขับรถราคาแพง รถคันอื่นๆ ไม่ค่อยเข้าใกล้หรอกครับ มอ’ซงมอ’ไซต์หนีหมด

…ก็ดีไปอย่าง

ไม่นานเราก็มาถึงถิ่นของวัยรุ่นและวัยไม่รุ่นแต่อยากรุ่นทั่วไทย

ผมก้าวลงจากรถ เดินเคียงไปกับเพื่อน ไม่เน้นชอป ไม่เน้นเอาสาระ เน้นเดินเล่น ยกเว้นคุณชายเจอเสื้อผ้าแบรนด์ที่ชอบก็จะแวะเข้าไปทักทายพนักงานบ้าง แล้วเดินกลับมาพร้อมเสื้อผ้าที่ราคาแพงกว่าเสื้อผ้าทั้งหมดในตู้ของผมเหมือนเดิม มันเคยจะซื้อเสื้อผ้าให้ผมหลายรอบ แต่ผมบอกมันว่าถ้าซื้อให้โดยที่ผมไม่เต็มใจรับ เราเลิกคบกัน มันเลยไม่ถามอีก

เราสนุกชอปกันมาก เอาตามจริงแล้วผมก็ชอบเลือกเสื้อผ้ากับมันนะ ไอ้หล่อมันเกิดมาหล่อไง จับใส่ตัวไหนก็หล่อ มันชอบให้ผมมีส่วนร่วมในการเลือกด้วย แต่พอผมเลือกทีไรมันมักจะบอกว่าเซ้นส์เรื่องแฟชั่นของผมเน่าหนอนมาก

โทษที กูถนัดแต่เสื้อตัวละ 100 ไม่เกิน 300 มากกว่านั้นถือว่าเกินความสามารถกูว่ะ

ผมยืนมองเสื้อยืดตัวหนึ่งอยู่ในร้าน ส่วนเพื่อนผมเข้าไปลองเสื้อผ้า ผมให้อิสระมันเต็มที่ การรอมันก็เป็นความสุขของผมอย่างหนึ่งเหมือนกัน

ผมสะดุ้งเพราะมีใครสักคนเดินเข้ามายืนใกล้ๆ หล่อเชียว ผมรีบขยับหนีเพราะคิดว่าตัวเองกำลังบังทิศทางที่เขากำลังจะเลือกเสื้อผ้า

“ขอโทษครับ”

“ไม่เป็นไร มาคนเดียวเหรอ”

ผมมองคนถามงงๆ

…ใครวะ

“เปล่า มากับเพื่อนน่ะ” ผมไม่ถนัดคุยกับคนแปลกหน้าเท่าไหร่ เขามองผมยิ้มๆ อายุน่าจะรุ่นราวคราวเดียวกัน

“ว้า นี่ผมหน้าตาจืดชืดจนจำกันไม่ได้เลยเหรอ”

หะ หา ใครวะ?

หน้าผมคงเต็มไปด้วยเครื่องหมายเควสชันมาร์ก คนตรงหน้าถึงได้หัวเราะร่วน

“เราเรียนอยู่มหา’ลัยเดียวกัน อดีตเดือนคณะมนุษย์ศาสตร์ เอกภาษาต่างประเทศ” สงสัยกลัวว่าผมจะไม่เชื่อ ถึงได้ล้วงหยิบบัตรนักศึกษามายื่นให้ดู

เออ จริงด้วย

“โทษที ความจำไม่ค่อยดี”

เขายิ้ม เวลายิ้มดูดีขึ้นไปอีก

“ไม่เป็นไร ให้อภัยคนน่ารัก”

หะ อะไรนะ?

ผมคิ้วขมวด

“อะไรนะ”

“เปล่า ผมบอกว่าไม่เป็นไร ชอบตัวนี้เหรอ เห็นยืนมองนานแล้ว อยากได้ไหม เดี๋ยวซื้อให้เป็นของขวัญทักกันครั้งแรก”

โห เจอสายเปย์แฮะ

ผมส่ายหน้าจนผมสะบัด

“ไม่ได้อยากได้ ยืนมองเฉยๆ รอเพื่อนไปลองเสื้อผ้าอยู่”

“ภคินน่ะเหรอ”

“รู้ได้ไง” ผมถามตาโต

“ตัวติดกันเป็นตังเม นี่ถ้าไม่เห็นว่าภคินเป็นแฟนกับปิ่นแก้วจะคิดว่าน่านกับภคินเป็นแฟนกันนะเนี่ย”

ผมสะดุ้งอยู่ในใจ

…ไม่ใช่แฟนแต่ก็มีความสัมพันธ์อย่างแฟนมาแล้ว...

“เพื่อนสนิทน่ะ”
สนิทมากด้วย ชนิดติดเนื้อติดหนังเชียว

“อยากได้ตัวไหนไหม ผมพูดจริงนะ ที่ว่าจะซื้อให้เป็นของขวัญทักกันครั้งแรก เลือกเอาได้เลย ราคาไม่จำกัด”

ผมส่ายหัวพรืดทันที เรื่องอะไรจะยอมให้คนแปลกหน้ามาซื้อของให้ ขนาดภคินผมยังไม่ยอมเลย

“ไม่เป็นไร ไม่อยากได้อะไรจริงๆ รับเพียงน้ำใจละกัน”

“เหรอ” เขามองผมตาวาว เห็นแววพึงพอใจฉายชัดอยู่ในนั้น

“ขอเบอร์ได้ไหม หรือถ้าไม่สะดวก ไลน์ก็ได้ เฟซก็ดี อินสตราแกรมถ้ามี อะไรเอาหมด ใกล้จบแล้ว เผื่อได้ติดต่อโคงานกันในอนาคต”

ผมนิ่งคิด ก็ดีนะ เผื่อช่วยให้ภคินทำงานได้ง่ายขึ้น กำลังจะอ้าปากบอก แต่ชะงักเพราะภคินเดินเข้ามาแทรกก่อน

“เสร็จแล้วเหรอ ได้สักตัวไหม” ผมหันไปถามทันที มองเสื้อผ้ามากมายในมือ มันยื่นให้พนักงาน ฝั่งหนึ่งเอา อีกฝั่งไม่เอา
ถ้าวันไหนไม่มีอะไรจะกินขึ้นมา ผมว่าเอาเสื้อผ้ามันไปขายสักตัวก็น่าจะอยู่ได้อีกเป็นเดือน

“เดล”

“ไงภคิน”

“รู้จักกันเหรอ” ผมถามงงๆ เพราะไม่เคยเห็นมาก่อนจริงๆ

“ตอนประกวดเดือนมหา’ลัย”

…อ๋อ

“หายไปไหนมาตั้งนาน”

คนแปลกหน้าสำหรับผมยักไหล่

“ไปเป็นนักศึกษาแลกเปลี่ยนอยู่สองปี”

…อ๋อ

ทำไมผมทำได้แค่ร้องอ๋อวะ

“ยินดีที่กลับมานะ แค่นี้ก่อน ต้องรีบไปดูหนัง แล้วคุยกันใหม่” ภคินจับมือผมลากพาไปที่เคาน์เตอร์ เซ็นสลิป รับของมาถือ

ผมหันไปมองเดล รายนั้นมองผมอยู่ยิ้มๆ ยกมือให้ ภคินลากพาผมออกจากร้านไปทันที

“รีบอะไรขนาดนั้นวะ กูยังไม่ทันได้แลกเบอร์กับเดลเลย แล้วนี่คิดไงอยู่ๆ อยากดูหนัง”

“ข้อแรก มึงไม่ต้องไปยุ่งกับเดลอีก ถ้าเขามาขอเบอร์ขอไลน์ หรืออะไรไม่ต้องให้ ส่วนหนังกูอยากดู”

“ทำไมอ่ะ กูหมายถึงเรื่องเดล เขานิสัยไม่ดีเหรอ”

“เปล่า”

“อ้าว แล้วทำไมไม่ได้”

“ไม่ต้องให้ ถ้ามึงให้ กูโกรธมึงจริงๆ ด้วย”

“เดี๋ยวภคิน มีเหตุผลหน่อย ทำไมไม่ได้ แค่เพื่อนกัน เขาบอกว่าเผื่อได้โคงานกันในอนาคต คบไว้ไม่เสียหายนี่”

“มัน…”

“มันทำไม??” ผมถามงงๆ ภคินคิ้วขมวด

“ช่างเถอะ เอาเป็นว่าเห็นแก่กู อย่าให้เบอร์มันเด็ดขาด ไลน์ เฟซก็ไม่ได้ เข้าใจนะ”

ผมไม่เข้าใจมันสักนิด แต่ก็พยักหน้าเออออ มหา’ลัยไม่ได้เล็ก คงไม่ได้เจอกันบ่อยๆ หรอก

เพิ่งรู้ว่าตัวเองเป็นคนดัง

…ไม่ใช่สิ เพื่อนผมเป็นคนดัง ผมเลยผลพลอยได้มากกว่า

เราเอาของไปเก็บไว้ที่รถ ก่อนย้อนกลับมาเลือกหนังที่ต้องการดู

“กูเลี้ยง เพราะรู้ว่าช่วงนี้มึงถังแตก”

ไม่ต้องรู้ดีขนาดนั้นก็ได้นะกูว่า

ตอนแรกว่าจะค้าน แต่ไม่ได้อยู่ด้วยกันมาตั้งเดือน ผมไม่อยากเรื่องมากให้เสียเวล่ำเวลา พยักหน้าเออออ เดี๋ยวค่อยกลับไปทำกับข้าวอร่อยๆ ให้มันกินตอบแทนค่าตั๋วละกัน

“อยากดูเรื่องไหนเลือกเลย” มันขยับมายืนใกล้ๆ ไอตัวร้อนผ่าวของมันทะลุผ่านเนื้อผ้าเข้ามากระทบผิว มันอุ่นเข้ามาถึงหัวใจเลยทีเดียว

“มึงล่ะอยากดูเรื่องไหน” ผมหันไปถาม แอบประหม่าเล็กน้อย เพราะมันอยู่ใกล้เกิน จริงๆ ก็ปกติของเรานั่นแหละ แต่ตอนนี้ผมไม่ปกติไง

…ผมแอบใจเต้นกับเพื่อนสนิท…

“งั้นเรามาใช้วิธีจิ้ม นับหนึ่งถึงสาม จิ้มเรื่องที่ต้องการ ดูว่าจะได้เรื่องเดียวกันหรือคนละเรื่อง”

ผมหัวเราะ พยักหน้าเออออ พอเลือกเรื่องในดวงใจได้ก็เล็งเป้า

มันนับ…

“หนึ่ง”

“สอง”

“สาม!”

ผมยกนิ้วขึ้นจิ้มเรื่องที่ต้องการทันทีพอๆ กับภคิน

ผมหันไปมองหน้ามัน มันเองก็หันมามองหน้าผมเหมือนกัน เพราะตอนนี้เราจิ้มอยู่ที่ป้ายเรื่องเดียวกัน ตำแหน่งเดียวกันเด๊ะๆ

ผมหัวเราะ

“ใจตรงกันเลย”

“อืม คิดเหมือนกัน งั้นดูเรื่องนี้”

“อือฮึ” ผมตอบรับเขินๆ

พากันเดินไปซื้อตั๋วหนัง มีที่ว่างพอดี มันซื้อป๊อบคอร์นกับเครื่องดื่มมาอีกเซต พอถึงเวลาเราก็พากันเดินเข้าไป

“ไม่ได้มาดูด้วยกันนานแล้วเนอะ”

ก็จริง เพราะหลังๆ ปิ่นจะลากมันไปดูเรื่องใหม่ๆ ด้วยกัน แล้วมันก็กลับมาดูหนังแผ่นกับผมอีกรอบที่ห้อง

เครื่องเสียงเซอร์ราวด์ดังก้อง เพิ่มความเมามันให้หนังแอ็กชันยิงกันสนั่นจอ ดีนะเป็นหนังฝรั่ง ยิงโป้งเดียวดับ ถ้าหนังไทยยิงไปเป็นสิบๆ ลูกถูกแต่กิ่งไม้ใบไม้ปลิวว่อน ฝีมือยิงปืนห่วยมาก น่าจะไปฝึกกันก่อนมาเป็นพระเอกหรือตัวร้าย ตำรวจเองก็พอกัน

พอหนังจบเราก็พากันเดินออกไป วิจารณ์เรื่องที่ดูกันตามประสา ผมเมาท์มอยเปรียบเทียบเรื่องการยิงปืนของหนังไทยกับหนังฝรั่งด้วย ภคินหัวเราะใหญ่บอกเห็นจริงด้วย อย่างน้อยปีนี้ก็มีพัฒนาการ หนังรุ่นหลังๆ ย้อมหน้านางเอกให้เลอะบ้าง ไม่ได้สวยกิ๊กประหนึ่งวิ่งในป่าแล้วมีช่างแต่งหน้าวิ่งตามตลอดทางเหมือนเมื่อก่อน

ภคินหัวเราะร่วนกับมุกผม

…นานแค่ไหนแล้วที่เราไม่ได้หัวเราะด้วยกันหนักๆ ขนาดนี้

มันมองตาผม ผมก็มองตามัน

“นานแค่ไหนแล้ววะ ที่เราไม่ได้หัวเราะด้วยกันแบบนี้”

“มึงอย่าก๊อปความคิดกูได้ไหม”

มันเลิกคิ้วสูงพยุงหน้าหล่อๆ ให้ดูดีกว่าเดิม ผมใช้หลอดคนแก้วเครื่องดื่มที่เหลือแต่น้ำแข็ง

“กูเพิ่งคิดแบบเดียวกัน มึงก๊อปความคิดกูนาทีต่อนาทีเลย”

มันหัวเราะร่วน

“แปลว่าเราคิดอะไรเหมือนๆ กันไงล่ะ”

“เหรอ”

แล้วไอ้ความรู้สึกแปลกๆ ที่กูคิดอยู่นี่ มึงเองก็คิดเหมือนกันใช่ไหม



Tbc...
คิดเหมือนกันไหม

#ผมท้องกับเพื่อน #หลบมาหวีดภคินน่าน เบาๆ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.6 (26-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: FrozenSnow2019 ที่ 26-01-2019 20:06:51

มันเป็นความรู้สึกว่าคนนึงก็รัก อีกคนก็ทำให้รู้สึกดีมีความสุขที่ได้อยู่ใกล้ๆ จะสงสารใครดีงานนี้

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.6 (26-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 26-01-2019 20:19:13

หนึ่งเดือน ก็ผ่านไป... แต่ใจทั้งคู่ก็ยังโหยหากัน  :z3: :z3: :z3:
เดี๋ยว ทุกอย่างก็เผยตัวของมันเอง.....  :mew1:
เวลาจะคลี่คลายทุกอย่าง  :mew2:
ทั้งความดึและความเลว ความรัก และความหลอกลวง  :mew3:
แม่หมอมาแล้ว ฮี่ๆ มโนไปก่อน......   :laugh:

ภคิน  น่าน   :กอด1: :กอด1: :กอด1:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.6 (26-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 26-01-2019 20:24:43

คงจะผูกพันธ์กันมาก พอก้าวข้ามเส้นแบ่ง
อะไรๆที่ไม่เคยคิดว่าจะรู้สึก มันก็เลยค่อยปะทุ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.6 (26-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 26-01-2019 21:33:50

 :กอด1: :pig4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.6 (26-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 26-01-2019 21:50:28

อึดอัดแทนน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.6 (26-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: panpang ที่ 26-01-2019 22:04:26

 :hao5:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.6 (26-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 26-01-2019 22:10:28

อึดอัดหนักหน่วงงงงงง :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.6 (26-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 26-01-2019 22:29:02

 :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.6 (26-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 26-01-2019 23:26:39

หู้ยยย.. รออ่าาาา..  :katai4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.6 (26-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 26-01-2019 23:32:01

งื้อออ ออ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.6 (26-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 27-01-2019 00:15:00

น่านก็ใจดีเกิ้น

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.6 (26-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 27-01-2019 09:27:48

รักกันขนาดนี้

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.6 (26-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 27-01-2019 09:36:29

 :pig4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.6 (26-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: Noina_Pn ที่ 28-01-2019 21:29:30

ท้องสักที :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.6 (26-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 29-01-2019 16:34:03

เพื่อนไม่จริงกันแล้วมั้ยอ่ะมาถึงตอนนี้แล้ว  :hao5:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.6 100% (30-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: Achitaa ที่ 30-01-2019 20:33:20

บอกความรู้สึกจริงๆกันไปเลย อยู่อย่างนี้ทันไม่ได้มีความสุขจริงๆหรอก

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.6 100% (30-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 30-01-2019 20:55:25

เดลมาจีบเลย ลำไยภคิน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.6 100% (30-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: WilpeR ที่ 30-01-2019 21:35:28

เป็นน่านมันดูอึดอัดมากเลยนะเนี่ย อาการภคินดูแบบน่าจะรู้สึกตัวได้บ้างนะว่าคิดยังไงกับน่านอ่ะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.6 100% (30-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 30-01-2019 22:06:12

งื้อ อาทิตย์ละ7ตอนเลยได้เปล่า ><

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.6 100% (30-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: s_sisters19 ที่ 31-01-2019 09:14:03

ไม่นานคงระเบิด อึดอัดกันทั้งคู่ รู้ใจตัวเองกันทั้งคู่ แค่ติดที่คนนึงมีแฟน อีกคนก็ไม่อยากข้ามเฟรนโซน เอาใจช่วยทั้งคู่

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.6 100% (30-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 31-01-2019 10:06:37

ส่งคู่แข่งมาแล้วสินะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.6 100% (30-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 31-01-2019 12:22:46

ขอเดลไว้ก่อนซิ ภคินไม่น่ามาขัดเลยอ่ะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.6 100% (30-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 31-01-2019 12:42:16

เลิกกับปิ่นเถอะ ใจอยู่กับใครควรจะรีบรู้ตัว
ก่อนที่เนื่องมันจะยุ่งงงงง

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.6 100% (30-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: FrozenSnow2019 ที่ 31-01-2019 12:53:39

มีความหวงน่านด้วย ไม่อยากให้คุยกับเดล งือออ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.6 100% (30-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: unicorncolour ที่ 31-01-2019 14:24:55

น้องน่าน  :sad4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.6 100% (30-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: mybear_sr ที่ 31-01-2019 16:25:54

สงสารปิ่นเหมือนกันนะ ต่อให้จะคบเพราะอะไรก็ถือว่าเป็นแฟนภคินอยู่อะ สิ่งที่ภคินกับน่านเป็นอยู่ตอนนี้คือชู้ทางกายและใจเลยนะ ภคินควรรู้ใจตัวเองได้แล้วว่าไม่ได้คิดกับน่านแค่เพื่อน ส่วนน่านคงรุ้สึกไปแล้วแต่อยากให้น่านห้ามใจตัวเองให้ได้มากกว่านี้เพื่อคุณค่าของตัวเอง น่านดีกว่าจะเป็นแค่ความคลุมเครือของใครอะ ภคินจะไม่เลิกกับแฟนจนน่านท้องเลยหรือเปล่า? ใจภคินคงอยากเลิกแล้วแหละแต่อาจจะยังยอมรับไม่ได้ทั้งเรื่องนอกใจแฟนและชอบผู้ชาย เฮ้อ555555

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.6 100% (30-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 31-01-2019 16:32:03

อึดอัดนิดๆ งือออออ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.6 100% (30-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: papapoope ที่ 31-01-2019 20:34:45

หนักใจแทน ฮือออออ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.6 100% (30-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 31-01-2019 20:48:20

ผมนี้รอเดลมาจุดไฟ เรย.. 55+
ภคิน ต้องโดนซะบ้าง.. ชิ
ุนุ้งน่าน ลูกกก..

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.6 100% (30-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: เข็มวินาที ที่ 31-01-2019 23:17:51

มันจุกๆที่อก อึดอัดแทนนน :katai1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.6 100% (30-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: naezapril ที่ 01-02-2019 06:57:55

เลิก​เลย​ ท้องเลย​ ๆ​ ๆ​ๆๆ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.6 100% (30-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 01-02-2019 07:16:39

เห้ออออออ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.6 100% (30-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: DN_O ที่ 01-02-2019 12:23:43

หัวใจบีบบิ๊บๆเลย มีความคิดไหนที่ตรงกันอีกคร้าเปิดอกคุยกันเลยลู๊กกก :hao5: :mew1: /พ่อหนุ่มเดลนี้ไม่ได้มาเล่นใช่มั้ยคร้า เจอกันแป๊บเดียวก็จะเปย์เลย555 ติดตามๆเน้อคร้าา

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.6 100% (30-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: Soogood014 ที่ 01-02-2019 12:32:31

 :a5: :a5: :a5: :a5: :serius2: :ling1: :ling3: รอออออออ หือออออ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.6 100% (30-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: NuNam ที่ 01-02-2019 15:26:25

พระรองมาแล้ววว เดลสายเปย์ ถัาเป็นคนดีรีบๆ มาเลยจ้า หมั่นไส้พระเอกหวงก้างอ่ะ  :laugh:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.6 100% (30-1-19)
เริ่มหัวข้อโดย: Pithchayoot ที่ 01-02-2019 16:08:47

ติดตามค้าาา
ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.7 (6-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 02-02-2019 19:40:13

ep.7

“ไปเดินเล่นกันต่อป่ะ นั่งมากเดี๋ยวตูดบาน”

“ทะลึ่ง” ผมทุบหลังมันไปที มันหัวเราะเสียงดัง จับมือผมจูงให้เดินตาม ผมก้มมอง

…นี่มันรู้ตัวหรือเปล่าว่ากำลังจูงมือผมอยู่…

ผมค่อยๆ ดึงมือออกแบบไม่ให้เป็นที่สังเกต

‘เพื่อนกัน’

…จำเอาไว้

ผมเตือนตัวเองอยู่ในใจ แกล้งชี้มือที่ดึงออกเมื่อกี้ไปยังร้านขายของแต่งบ้าน ภคินไม่ระแคะระคาย พยักหน้ามองด้วยสายตาแวววาว

สำหรับภคิน นอกจากมันจะชอบชอปปิงเสื้อผ้าแล้ว มันยังชอบพวกของแต่งบ้านด้วย แต่จะไม่ซื้อเหมือนเสื้อผ้า อาจเพราะคอนโดมันสวยอยู่แล้ว ห้องผมก็แคบ บ้านมันก็เกินพอ มันจึงชอบดูมากกว่าชอบซื้อ

เราเดินเข้าไปดูทันทีเผื่อได้ไอเดียไปใช้กับงาน

“นี่ตกแต่งออฟฟิศเราท่าจะสวยนะ”

“ยังไม่ได้ที่ดิน จะเอาของตกแต่งแล้วเหรอ”

“มันต้องดูไว้แต่เนิ่นๆ ไหม หาไอเดีย”

…ก็จริง…

เราสนุกกับการเดินดูเฟอร์นิเจอร์กันมาก หลังจากนั้นก็พากันตระเวนหาของกิน มันบอกมากับผมดีอยู่อย่างตรงกระเพาะควายด้วยกันทั้งคู่ ถึงผมจะกินน้อยกว่ามันก็เถอะ กินได้หลายอย่างหลายร้านโดยไม่เน้นของหวาน

“จูปาจุ๊บแจกฟรีค่ะ บริจาคได้ตามกำลังศรัทธาเพื่อช่วยเหลือเด็กด้อยโอกาสจังหวัดแม่ฮ่องสอน”
มีนักศึกษากลุ่มหนึ่งมายืนแจกจูปาจุ๊บ คนหนึ่งถือป้าย อีกคนถือกล่อง อีกคนถือจูปาจุ๊บแจก

ผมเดินเข้าไปหา เจียดแบงค์ยี่สิบจากกระเป๋าเงินใส่ลงกล่องไป

“ขอบคุณค่ะ เลือกรสที่ชอบได้เลย”

ผมมองหารสสตรอว์เบอร์รีที่ชอบ เจอแล้วครับ เหลืออันสุดท้ายพอดี ผมยิ้ม กำลังจะหยิบ แต่ถูกมือดีปาดหน้าคว้าเอาไปก่อน มันหย่อนเงินทำบุญไปหนึ่งพันบาท

ผมอ้าปากค้าง หันไปมองจอมโจรปาดหน้า มันหันมายักคิ้วใส่ผมสองจึก

“ภคิน นั่นรสโปรดกู!!” แล้วดูมันสิ หย่อนไปตั้งพัน ผมมีปัญญาทำได้แค่ยี่สิบเท่านั้น

ข่มกันเห็นๆ!

มันเลิกคิ้วแทนคำว่า ‘แล้วไง’ 

ผมจิ๊ปาก

เออ!  มึงมันหล่อ มึงมันรวย ใจบุญด้วย ทำไปเยอะนี่ จะเอาอันไหนก็ได้ งบน้อยอย่างกูไม่มีสิทธิ์มีเสียง!

ผมบ่นมันทางสายตา มันหัวเราะหึๆ

“เลือกรสโปรดของกูมาอันหนึ่งสิ แล้วจะแลกคืนให้”

แล้วทำไมไม่หยิบเอาตั้งแต่แรกวะ

ผมหน้าบูด หันไปคว้าเอาจูปาจุ๊บรสส้มมาหนึ่งแท่ง รสนี้เหลือหลายอันครับ คาดเดาเอาว่ารสสตรอว์เบอร์รีน่าจะฮอตสุด

“เอาหลายอันก็ได้นะคะ” น้องนักศึกษารีบเสนอทันที คงเพราะเห็นเราไฟต์แย่งจูปาจุ๊บอันเดียวกันล่ะมั้ง

“ไม่เป็นไรครับ แค่นี้ก็พอแล้ว” มันตอบน้องไปเสียงนุ่ม น้องหน้าแดงก่ำกับออร่าหล่อรวยเก่งของมัน

วันนี้ผมแถมเพิ่มให้เป็นใจบุญสุนทานด้วย

“ขอบคุณค่ะ!” น้องๆ ส่งเสียงขอบคุณพร้อมกัน เรายิ้มให้ พากันเดินจากมา

ผมยื่นจูปาจุ๊บรสส้มไปให้มัน

“เอ้า รสโปรดมึง เอาสตรอว์เบอร์รีของกูคืนมา” ผมทวง มันยิ้ม ยื่นจูปาจุ๊บคืนให้

ผมรับมาถือ แกะเปลือกออก ยัดใส่ปาก ก้าวเท้าไปตามทาง

“แจกฟรีค่ะ บริจาคได้ตามกำลังศรัทธา” ผมเลียนเสียงให้เล็กลงแบบน้องนักศึกษาคนนั้น “มึงว่าจะมีสักกี่คนที่รับเอาจูปาจุ๊บไปโดยไม่หย่อนเงินทำบุญวะ ฉลาดหาเงินเหมือนกันนะ”

“ก็จริง” มันฉีกจูปาจุ๊บใส่ปากบ้าง ตอนนี้เราจึงมีสิ่งเดียวกันอุดปาก แต่คนละรส

“ไปยืนเล่นตรงนั้นกันดีกว่า” ผมชวน มันพยักหน้า พักเบรกไปยืนตรงลูกกรงรั้วกั้นโถงกลางที่สามารถเห็นตั้งแต่ชั้นหนึ่งยันชั้นบนสุด ต่ำลงไปเขากำลังจัดนิทรรศการกันอยู่ ผมดึงเอาจูปาจุ๊บออกจากปาก ตวัดเลียเบาๆ

หวานๆ อมเปรี้ยว อร่อยดีแฮะ

“มึงว่าถ้าเราโดดจากนี่ลงไปข้างล่าง ส่วนไหนในร่างกายของเราจะหักก่อน” ผมหันไปถาม มันสะดุ้งเฮือก เพราะดูเหมือนกำลังมองผมอยู่แล้วผมหันไปเห็นเข้าพอดี

“มีอะไร หน้ากูมีอะไรเหรอ”

“เปล่า เมื่อกี้มึงถามว่าอะไรนะ โทษทีกูคิดเรื่องอื่นอยู่”

“กูถามว่า ถ้าเราโดดจากนี่ลงไปข้างล่าง ส่วนไหนของร่างกายเราจะหักก่อน”

มันมองผมด้วยสายตาแดกจุด แล้วหัวเราะ

“ถ้ามึงเอาหัวลง หัวมึงจะแตก คอจะหักก่อน ถ้ามึงเอาขาลง ไม่ขาก็ข้อเท้าไปก่อน ถ้าอยากอาร์ตหน่อย เอาแขนลง รับรองได้เข้าเฝือกสมใจ อยากลองไหมล่ะ” มันจับผมทำท่าจะทุ่ม ผมร้องเฮ้ยเสียงหลงจนคนหันมามอง ผมทุบมันด้วยความอับอาย

“เล่นไรแผลงๆ กูอายเขา”

“มึงถามคำถามปัญญาอ่อนก่อน”

“กูแค่สงสัย”

มันยิ้ม มองผม แต่จุดโฟกัสสายตาของมันจะอยู่ที่จูปาจุ๊บผมมากกว่า

“อะไร อยากลองรสนี้เหรอ อร่อยนะ มึงไม่ลองบ้าง”

มันชอบกินอยู่สองรสคือส้มกับลิ้นจี่ 

“น่าสน งั้นกูขอลองหน่อยละกัน” มันพูดพร้อมจับมือผมดึงจูปาจุ๊บเข้าปากตัวเอง

…จูปาจุ๊บที่ผมเพิ่งเอาออกจากปากตัวเองสดๆ ร้อนๆ เมื่อกี้นี้แหละ…

ตวัดเลียจนเห็นลิ้นสีแดงๆ ภาพนั้นทำเอาผมร้อนผ่าวไปทั่วทั้งหน้า รีบดึงมือออก

“เหี้ยแล้ว มาอมของกู สกปรกว่ะ”

“ทำเป็นรังเกียจ แลกลิ้นก็เคยมาแล้ว”

“ภคิน!!” ผมปราม หันซ้ายหันขวาเพราะกลัวใครจะมาได้ยินเข้า ดีว่าคนอื่นอยู่ไกล

“ถ้ากลัวไม่เสมอภาค งั้นกูยกของกูให้” แล้วมันก็ยัดจูปาจุ๊บของมันใส่ปากผม

ผมยืนตะลึง

“กูปวดฉี่ ไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ” มันเดินตรงดิ่งไปทางห้องน้ำทันทีโดยไม่ชวนผมสักคำ ผมได้แต่ยืนอึ้งอยู่กับที่ ไม่คิดว่ามันจะทำแบบนี้

ผมดึงจูปาจุ๊บรสส้มออกจากปาก 

ถามว่ารังเกียจไหม

ไม่หรอกครับ

อย่างที่มันบอก แลกลิ้นนัวเนียกันก็เคยมาแล้ว จะรังเกียจอะไรกับแค่จูปาจุ๊บ ผมยัดทั้งสองรสเข้าปากพร้อมกันอีกครั้ง

…มหัศจรรย์แฮะ อร่อยกว่าเดิมอีก

นานทีเดียวกว่าไอ้หล่อจะเดินกลับมา ผมกินจูปาจุ๊บหมดแล้ว

“ตกส้วมรึไง ไปซะนาน”

มันยักไหล่ พาดแขนบนไหล่ผม ลากแถกๆ ลงไปชั้นล่าง

“จะไปไหน” ผมยื้อถาม

เอาตามจริงแล้วมันก็ชอบเดินพาดไหล่ผมแบบนี้เป็นเรื่องปกติ แต่ร่างกายและจิตใจของผมตอนนี้มันไม่ปกติแล้วไง ทุกการสัมผัสของมันถึงได้ทำให้ผมรู้สึกวูบวาบขนาดนี้ 

“ไปดูปลากัน”

“ข้างล่าง?”

“อืม”

จะว่าไปแล้วตั้งแต่สยามมีตู้ปลาขนาดยักษ์ที่ชั้นใต้ดิน ผมยังไม่เคยมาเดินเลย แต่ภคินเคยมากับปิ่นแล้ว

พอนึกถึงค่าตั๋วที่แพงหูฉี่ผมเบรกตัวโก่งทันที

“เดี๋ยวๆ ค่าตั๋วตั้งสี่ร้อยกว่าบาท กูไม่ดู แพงไป แม่งกินข้าวได้เป็นอาทิตย์”

มันพ่นลมหายใจแรง

“เดี๋ยวกูออกให้”

“นั่นยิ่งไม่ได้เข้าไปใหญ่”

“นี่ ถือว่ากูจ้างให้มึงไปเดินเล่นเป็นเพื่อนกูก็ได้ หรือถ้ายังรู้สึกว่าไม่คุ้ม ทำข้าวเที่ยงใส่ปิ่นโตมาให้กูกินสักอาทิตย์ก็พอ”

ผมนิ่งคิด จ้างเดินเป็นเพื่อน ผมก็ยังรู้สึกแย่อยู่ดี แต่ถ้าทำมื้อเที่ยงให้ก็ได้อยู่

“งั้นตั้งแต่วันจันทร์เป็นต้นไป กูจะทำข้าวเที่ยงไปให้กิน พรุ่งนี้ไม่นับ”

มันฉีกยิ้มแฉ่ง

“เยี่ยม”

ผมหัวเราะหึๆ ยอมเดินตามการลากของคนตัวสูงตรงดิ่งไปยังชั้นล่างของสยาม พากันเดินไปซื้อตั๋ว สองใบ 900

อื้อหือ โคตรแพง แต่คงเป็นแค่เศษเงินของไอ้หล่อมัน

“เคยมากี่รอบแล้ว”

“สอง รอบแรกมากับหลานๆ รอบสองมากับปิ่น”

ผมพยักหน้าเข้าใจ


โอ้โห ผมตื่นตาตื่นใจตั้งแต่ข้างล่างแล้วละครับ

เพราะความจำกัดจำเขี่ยเรื่องงบค่าใช้จ่าย ทำให้ผมไม่ค่อยได้ไปเที่ยวที่ไหนกับเพื่อนๆ เท่าไหร่ ไม่เหมือนไอ้หล่อที่สามารถไปได้ทุกที่ที่อยากไป ไม่ใช่มันไม่ชวน ไม่ใช่มันไม่เคยออกปากว่าจะช่วยเหลือ แต่ผมเลือกไม่รับเอง

ผมหยิบมือถือมากดถ่ายรูป ดูปลาหน้าตาแปลกๆ ที่ไม่ได้เห็นเวลาไปตลาดสดหรือจตุจักร อ่านรายละเอียดว่าปลาแต่ละชนิดชื่ออะไร มาจากที่ไหนกันบ้าง เพลิดเพลินดีครับ

ผมชอบปลาอยู่ตัว หน้าตามันตลกดี พยายามหามุมเพื่อถ่ายรูป พอได้ก็อัปลงไอจีทันที 

MueangNan_YD: ‘น่ารักเนอะ’ ณ สยามอควอเรียม

กำลังจะกดออก แต่เปลี่ยนใจ เลื่อนไปดูไทม์ไลน์สักหน่อย ดูว่าตอนนี้เพื่อนๆ อยู่ซอกไหนของประเทศไทยกันบ้าง
บางคนออกเดต บางคนแบกเป้เที่ยว บางคนไปช่วยงานที่บ้าน บางคนนอนอืดเป็นเพื่อนหมาเพื่อนแมว

แล้วผมก็ต้องนิ่งไปเพราะบนไทม์ไลน์ของใครสักคนดันมีรูปผมตอนทำตาโตไม่ต่างกับเด็กอายุสามขวบที่ยืนอยู่ข้างๆ ผมจำได้ว่าเด็กคนนั้นมากับพ่อแม่ ภาพมันดูตลกแต่น่ารักดี

ผมละสายตาจากหน้าจอขึ้นมองคนที่ยืนอยู่ข้างๆ มันแค่ยักไหล่ให้ทีเดียวเท่านั้น

มาแอบถ่ายกันตอนไหนเนี่ย ผมแคปเก็บภาพนั้นไว้ทันที มันขึ้นสเตตัสสั้นๆ

PakinWorld: ‘เด็กน้อยกำลังดูปลา’

ผมหัวเราะ เงยหน้าขึ้นสบตาเจ้าของไอจีอีกรอบ มันมองผมยิ้มๆ อยู่เหมือนกัน

“มึงต้องการโฟกัสกูหรือเด็กข้างๆ กันแน่”

“แล้วแต่จะคิด”

ผมหัวเราะร่วน ลากคอมันเข้ามาใกล้

“มา มาถ่ายรูปกันหน่อย” ผมยื่นมือถือออกไปห่างๆ เพื่อให้เห็นหน้าของเราสองคนในเฟรม รอเวลาให้ปลาสีสวยด้านหลังว่ายเข้ามาใกล้ๆ พอได้ระยะปุ๊บผมก็กดถ่ายปั๊บทันที อัปลงไอจี

MueangNan_YD: ‘โปรดโฟกัสที่ปลาอย่าโฟกัสที่ไอ้หล่อข้างๆ ผม ส่วนผม คิดซะว่ามีค่าเท่ากับสาหร่ายเทียมในตู้นั้น’

พออัปเสร็จไอ้หล่อก็กดเข้าไปดูทันที มันหัวเราะ

“มึงน่ารักกว่าสาหร่ายเทียมเยอะนะน่าน”

มันพูดธรรมดานะ แต่ทำไมผมรู้สึกเหมือนมีระเบิดโยนใส่หัวดังตูมก็ไม่รู้

ปิ่นเข้ามากระเง้ากระงอดว่าภคินแอบทิ้งเธอมาเที่ยวกับเพื่อน ผมอ่านแล้วมองตาภคิน มันถือวิสาสะกดไอจีผมออก ลากพาเดินไปดูอย่างอื่นต่อ

“ทำไมไม่ไปเที่ยวกับปิ่นล่ะ งอนแล้วนั่น”

“กูเที่ยวกับเธอมาหลายอาทิตย์แล้วนะ มันต้องมีเวลาให้คนอื่นๆ รอบตัวกูบ้าง ไม่ใช่แฟนอย่างเดียว”

…ก็จริง…

ผมตบไหล่มันเบาๆ ยิ้มให้ เดินไปดูอย่างอื่นอย่างตื่นตาตื่นใจ ผมชอบอุโมงค์นะ เห็นปลาได้รอบทิศ ผมไปยืนเกาะกระจกเป็นเด็กน้อย ปลาบางตัววิ่งเข้ามาใกล้ๆ แล้วสะบัดครีบหนีไป มันมีปลาฝูงหนึ่งว่ายผ่านหน้าผมไปแล้วก็ว่ายกลับ วนเวียนอยู่อย่างนั้น ภคินขยับเข้ามายืนขนาบอยู่ด้านหลัง วางมือไว้ตรงหน้า

“ดูนะ” มันพูดเสียงเบาใกล้หู เสียงนั้นทำเอาผมรู้สึกร้อนผ่าวแปลกๆ แต่ก็รีบสลัดความรู้สึกนั้นทิ้งไป สนใจว่ามันจะทำอะไร มันเคาะกระจกเบาๆ กระดิกนิ้วไปมา ผมมองงงๆ ปลาพวกนั้นว่ายไปว่ายมา สักพักก็เหมือนให้ความสนใจกับนิ้วสวยๆ ของไอ้หล่อ
พากันว่ายเข้ามาใกล้

ผมยิ้มกว้างไปกับสิ่งที่เห็นทันที

“น่ารัก” ผมพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น

“อืม…น่ารัก”

“เนอะ” ผมหันไปหาแนวร่วม แต่แทนที่มันจะดูปลา สายตามันกลับมองมาที่ผมแทน

ผมหันกลับไปมองปลาอีกรอบ ไม่อยากเข้าข้างตัวเองว่าคำว่า ‘น่ารัก’ ของมันเมื่อกี้มันพูดชมผม

…คิดซะว่ามันพูดชมปลาละกัน…





ผมชอบนกเพนกวิน คงเพราะตอนเด็กๆ เคยอ่านการ์ตูนเรื่อง ‘เพนกวินแสบฟ้าประทาน’ มาก่อน เป็นเรื่องที่พระเอกวิญญาณออกจากร่างแล้วไปสิงอยู่ในนกเพนกวิน ทำให้ต้องใช้ชีวิตอย่างนกเพนกวิน

นกเพนกวินที่มีวิญญาณพระเอกอยู่กลายเป็นนกเพนกวินที่แสนจะเฉลียวฉลาด แค่พูดไม่ได้เท่านั้น ผมเคยเช่ามาอ่าน พยายามหาซื้อแต่หาซื้อไม่ได้สักที แล้วก็มาหลงรักหนังเรื่อง Happy Feet ที่เกี่ยวกับนกเพนกวินตัวน้อยที่หลงรักการเต้นเข้าไปอีก สนุกมาก ผมวนดูจนแผ่นพังไปหมดแล้ว (แต่หลังๆ โหลดมาเก็บไว้ในคอมแล้วครับ)

“อยากได้สักตัวจัง กอดคงฟินน่าดู”

“กอดกูแทนนกเพนกวินก็ได้นี่”

“หือ?” ผมหันไปมอง

ภคินมันยืนตัวตรงแน่ว แบะขาออกนิดๆ แล้วเดินท่าเดียวกับนกเพนกวินไปมา ผมหัวเราะจนตัวงอ น้ำหูน้ำตาไหล เวลาคนหล่อทำอะไรรั่วๆ นี่มันน่ารักจริงๆ 

“โอ๊ย มึงมันบ้า ทำอะไรรักษาหน้าตัวเองหน่อย พ่ออดีตเดือนมหา’ลัย”

“ชอบป่ะล่ะ”

ผมพยักหน้าหงึกหงัก

“จะหล่อหรือจะขี้เหร่ มึงก็คือมึงนั่นแหละภคิน”

มันมองตาผมแล้วนิ่งไป ไม่ได้ทำท่าอะไรพิลึกกึกกืออีก มองตรงไปยังนกเพนกวินตัวน้อยที่กำลังก้าวเดินเตาะแตะ

“หิวละ จะหาอะไรกินที่นี่แล้วเดินเล่นต่อ หรือว่าจะกลับหอไปทำอะไรกินกัน” เดินเยอะ พลังงานหมด

“หาอะไรกินที่นี่ละกัน จะได้เดินเล่นต่อ สี่ทุ่มค่อยกลับ”

“อื้อหือ นี่มึงกะมาทีเดียวให้คุ้มเลยใช่ไหม”

มันพยักหน้า ผมอมยิ้ม

“เข้าฟู๊ดคอร์ตละกัน”

มันไม่เกี่ยงงอนอะไร เราพากันเดินเข้าฟู๊ดคอร์ต แลกเงิน แยกย้ายกันไปซื้อของที่ต้องการใส่ถาด หลังจากนั้นก็มองหาที่ว่าง พากันไปนั่ง 

ถึงสยามจะเจอคนหล่อเยอะ แต่หล่อแบบมีออร่าอย่างภคินมีไม่เยอะ ไม่ว่ามันจะเคลื่อนตัวไปที่ไหนก็มีแต่คนมอง ผมได้เส้นหมี่ต้มยำน้ำข้นพิเศษหนึ่ง ยำรวมมิตรทะเลหนึ่ง ของภคินสั่งคล้ายๆ กันแต่เพิ่มทอดมันปลากรายมาอีกหนึ่งเซต

ทันทีที่นั่งได้ เสียงมือถือมันก็ดังขึ้น มันล้วงหยิบขึ้นมามองเบอร์ แล้วสอดเก็บไว้ในกางเกงตามเดิม

“ทำไมไม่รับสายวะ”

“ปิ่นน่ะ”

“เอ้า ก็รับไปสิ บอกไปว่ามาเที่ยวกับกูก็จบ”

“มันจะไม่จบแค่นั้นน่ะสิ”

เสียงดับไป แล้วดังขึ้นมาอีก

“รับๆ ไปเถอะน่า เดี๋ยวได้งอนหรอก”

“กูไม่อยากรับ เดี๋ยวหมดสนุก”

“บ้า นั่นแฟนมึงนะเว้ย”

เสียงเรียกเข้าดังขึ้นเป็นครั้งที่สาม ผมฟังแล้วเหมือนระเบิดเวลายังไงพิกล ครั้งที่แล้วกว่าจะง้อได้ไม่ใช่ง่ายๆ

“รับเถอะ อย่าทำแบบนี้กับผู้หญิงเลย” ผมบอกมันเสียงเบา มันถอนหายใจแรง ล้วงหยิบขึ้นมากดรับ

“อยู่สยาม มาเที่ยวกับน่าน”

ผมม้วนเส้นหมี่ใส่ช้อน หย่อนช้อนต่ำลงไปเพื่อให้น้ำต้มยำไหลเข้ามารวมกัน คีบผักใส่อีกนิด ยกใส่ปาก บดเคี้ยว เติมลูกชิ้นเข้าไปอีกครึ่งคำ เคี้ยวให้ทุกอย่างหลอมรวมกันอยู่ในปาก เตรียมกลืนลงท้อง

“คินไม่ได้มากับเพื่อนนานแล้ว นานๆ มาที” น้ำเสียงมันฟังดูฉุนนิดหน่อย ผมพยายามไม่สนใจฟัง

“ปิ่น มีเหตุผลหน่อยสิ อย่าใช้อารมณ์ตัวเองเป็นหลัก คินก็มีชีวิตของคินนะ”

“คินไม่ได้งี่เง่า”

อืม ลูกชิ้นร้านนี้เด้งดีจัง

“ขอตัวแป๊บนะ” มันลากเก้าอี้ออกลุกขึ้นยืน บอกผมคำเดียวแล้วเดินลัดเลาะหายไป คงจะไปหาที่ที่เป็นส่วนตัวหน่อยในการคุย
รสชาติต้มยำจืดชืดขึ้นมาทันที  ผมมองเก้าอี้ว่างเปล่าตรงหน้า ภคินยังไม่ได้กินสักคำเลย

ผมผิดหรือเปล่าที่ให้มันรับสาย ปล่อยให้มันดัง เพื่อให้มันกินอิ่มก่อนดีไหม แต่ถ้าทิ้งไว้นาน ปิ่นอาจงอนแล้วมีปัญหามากกว่าเดิมก็ได้

ผมวางตะเกียบลง ตัดสินใจไม่กินต่อจนกว่าเพื่อนจะกลับมา ผมทอดมองไปยังปลายทาง

…รอคอยให้มันกลับมาอีกครั้ง…


To be Con
 
ขอบคุณทุกรีไพลค่ะ

Tag #ผมท้องกับเพื่อน เมื่อพูดคุยถึงนิยายเรื่องนี้ในทวิตเตอร์ / : )

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.7 (2-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 02-02-2019 19:40:52

จิ้มๆๆๆ

ภคินอ่อยแบบนี้จะไหวเร้อออออ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.7 (2-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: pepperpro ที่ 02-02-2019 20:02:11

ภคิน นายคิดอะไรตอนเห็นน่านเอาลิ้นเลียลูกอม พูดออกมากนะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.7 (2-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 02-02-2019 20:06:01

รอตอนท้องงง

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.7 (2-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 02-02-2019 20:34:17

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.7 (2-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: GBlk ที่ 02-02-2019 20:49:03

เปอร์เซ็นที่เหลือ ควรขึ้นรีพลายใหม่ไปเลยครับ ดีกว่า

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.7 (2-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 02-02-2019 21:54:57

 :o8: :-[ :o8:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.7 (2-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 02-02-2019 21:57:40

ภคินชมน่านก็บอกกกก
แต่ภคินมีแฟนแล้วอ่าา อึดอัดจริงๆ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.7 (2-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 02-02-2019 22:57:55

จะน่ารักกว่านี้ ถ้าภาคินไปเคีร์ยตัวเองก่อน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.7 (2-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 03-02-2019 00:16:44

 :pig4:น่ารักจริงๆ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.7 (2-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: NuNam ที่ 03-02-2019 01:01:42

เรื่องนี้ดราม่าไหมคะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.7 (2-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 03-02-2019 01:39:36

ยังไม่ท้องอีก สงสัยต้องได้กันอีกซักรอบ ><

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.7 (2-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 03-02-2019 02:47:35

เข้าห้องน้ำนานเชียว  :hao3:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.7 (2-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 03-02-2019 08:35:49

ภคินชอบน่านแล้วใช่มั้ย

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.7 (2-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: WilpeR ที่ 03-02-2019 08:44:07

น่านอ่อยแบบไม่รู้ตัว แต่ภคินเนี่ยซิตั้งใจทำให้น่านหวั่นไหวรึเปล่า

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.7 (2-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 03-02-2019 08:58:02

เห้ออ จะไหวมั้ย

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.7 (2-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: DN_O ที่ 03-02-2019 09:16:47

 :hao7: ให้คำว่าเพื่อนดำเนินต่อไปปป /ภคิน หนูจะอะไรยังไงก็ไปปรึกษาตัวเองให้ดีๆก่อนนะ ตัวมีคนของตัวเองแต่น้องน่านไม่ได้มีใคร /เป็นกำลังใจให้เค้าได้ รักกันจร้าา :mew1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.7 (2-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 03-02-2019 09:18:02

ภคินไม่ชัดเจนซะที

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.7 (2-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 03-02-2019 09:22:34

ภคินไม่ชัดเจนซะที

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.7 (2-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: awfsp ที่ 03-02-2019 09:46:20

น่าน มีแฟนเถอะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.7 (2-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: pinkypcp ที่ 03-02-2019 11:05:31

น่ารักกกกก

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.7 (2-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 03-02-2019 12:08:20

ความที่สนุกจนอดใจไม่ไหวต้องเสียเงินซื้อ e-book เลย

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.7 (2-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 03-02-2019 18:08:36

เขาไปเดตกันที่ตู้ปลาอ๋อ   :m12:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.7 (2-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: Ujeen ที่ 04-02-2019 04:28:58

ชอบเวลาเขาอยู่ด้วยกัน ภคินก็เริ่มชอบน่านแล้วใช่มั้ย  แล้วเรื่องปิ่นจะทำยังไง ถ้าภคินไม่รีบเคลียใจตัวเองเร็วๆ ทั้งสองคนคงเสียใจอะ ถึงแม้นิสัยปิ่นจะน่ารำคาญก็เหอะ จะฟินก็ฟินไม่สุดเลยอะแงงงงงงง :sad4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.7 (2-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: s_sisters19 ที่ 04-02-2019 13:09:56

คิดว่าไม่นานน้องน่านโดนเพื่อนจับกินอีกรอบแน่นอน ภคินทนไว้ลูก ฮึบไว้แล้วไปบอกเลิกหนูปิ่นก่อนนะ สงสารนาง ถึงจะงอแงเอาแต่ใจ แต่การโดนนอกใจก็ไม่ใช่ทาง แมนๆบอกเลิกเขาแล้วค่อยกลับมากินเพื่อน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.7 (6-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: wutwit ที่ 06-02-2019 18:43:07

งงกับการมาต่อในแต่ละตอน ขึ้นตอนใหม่ไปเลยจะอ่านง่ายกว่าเยอะเลย

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.7 (6-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 06-02-2019 19:00:35

 :hao4: :hao3: :hao3: :hao3:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.7 (6-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 06-02-2019 19:07:37

เลิกๆกันไปเถอะ ถ้าจะเยอะขนาดนี้อ่ะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.7 (6-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 06-02-2019 21:02:58

เลิกไปเถอะผู้หญิงเอาแต่ใจรำคาญแทน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.7 (6-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 06-02-2019 23:05:37

แย่อะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.7 (6-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 06-02-2019 23:11:45

รู้ใจตัวเองซักทีน่ะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.7 (6-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 07-02-2019 00:08:00

 :pig4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.7 (6-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 07-02-2019 00:35:40

จะคบกันไปได้อีกนานแค่ไหน  :hao4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.7 (6-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 07-02-2019 09:20:32

สงสารทั้งคู่ ยังไม่ได้กินข้าวกันเลย

จะบอกว่าคนอ่านนิสัยห่างไกลกับปิ่นมาก คนล่ะขั้วกันเลย

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.7 (6-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: LadySaiKim ที่ 07-02-2019 10:45:40

รอน่านท้อง อยากรู้ภคินจะทำไง o3 o3

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.7 (6-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: ashbyipcet ที่ 07-02-2019 10:52:49

ปิ่นทำนิสัยแบบนี้ใครๆก็อยากเลิกหรือเปล่า
นี่ก็รู้สึกว่าคินยอมชะนีมากเกินไปส่วนน่านก็มีมารยาทไม่ยุให้เลิกกันแต่นังปิ่นนี่ก็เอะอะก็ผู้ต้องของฉันเหวี่ยงแล้วคินไม่เทก็ถือว่าดีแล้วหรือเปล่า  :beat:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.7 (6-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 07-02-2019 10:55:10

น้องน่านนน...  :hao5:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.7 (6-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: mybear_sr ที่ 07-02-2019 12:14:40

ต่อให้ปิ่นจะเป็นแฟนที่ไม่ดีสำหรับคินแต่ปิ่นคือแฟนของคิน และสิ่งที่คินทำคือคินนอกใจปิ่นไปแล้วนะ ผู้หญิงอะมีเซนส์อยู่แล้วเรื่องพวกนี้ ถ้าคินไม่รักแล้วหรือหวั่นไหวกับน่านมากกว่าเดิมก็เลิกกับปิ่นเหอะ สงสารนางอะ โดนแฟนนอกใจนะ... เอาจริงไม่ชอบนิยายที่ให้ผู้หญิงเป็นตัวร้ายสักเท่าไหร่ ยิ่งผู้หญิงที่เป็นแฟนพระเอกอยู่แล้วอะ เขาอาจจะเป็นแฟนที่ไม่ดีแต่ก็คบกับเขามาได้ตั้งนานไม่เลิกไปตั้งแต่แรกอะ มาทนไม่ไหวหลังได้กับเพื่อนอะนะ555555 น่านก็น่ารำคาญ ทำตัวเป็นคนดีแต่ก็อยากได้แฟนเขาจนตัวสั่น... นี่ชั้นอินอะไร555555555 btwคินรีบๆเลิกกับปิ่นเถอะ แล้วจะคบกับน่านอะไรก็เอา ปล.คงไม่มีแบบปิ่นก็นอกใจเหมือนกันเพื่อให้พระนายดูดีขึ้นหรอกใช่ไหมคะ จะเลวต้องเลวให้สุดสิ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.7 (6-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: ashbyipcet ที่ 07-02-2019 13:20:44

อ้างจาก: mybear_sr ที่ 07-02-2019 12:14:40  

ต่อให้ปิ่นจะเป็นแฟนที่ไม่ดีสำหรับคินแต่ปิ่นคือแฟนของคิน และสิ่งที่คินทำคือคินนอกใจปิ่นไปแล้วนะ ผู้หญิงอะมีเซนส์อยู่แล้วเรื่องพวกนี้ ถ้าคินไม่รักแล้วหรือหวั่นไหวกับน่านมากกว่าเดิมก็เลิกกับปิ่นเหอะ สงสารนางอะ โดนแฟนนอกใจนะ... เอาจริงไม่ชอบนิยายที่ให้ผู้หญิงเป็นตัวร้ายสักเท่าไหร่ ยิ่งผู้หญิงที่เป็นแฟนพระเอกอยู่แล้วอะ เขาอาจจะเป็นแฟนที่ไม่ดีแต่ก็คบกับเขามาได้ตั้งนานไม่เลิกไปตั้งแต่แรกอะ มาทนไม่ไหวหลังได้กับเพื่อนอะนะ555555 น่านก็น่ารำคาญ ทำตัวเป็นคนดีแต่ก็อยากได้แฟนเขาจนตัวสั่น... นี่ชั้นอินอะไร555555555 btwคินรีบๆเลิกกับปิ่นเถอะ แล้วจะคบกับน่านอะไรก็เอา ปล.คงไม่มีแบบปิ่นก็นอกใจเหมือนกันเพื่อให้พระนายดูดีขึ้นหรอกใช่ไหมคะ จะเลวต้องเลวให้สุดสิ

จากเริ่มเรื่องนี่ปิ่นก็นอกใจก่อนนะคือชีไม่รู้จักการคอนโทรลตัวชีเลยใช้อารมณ์ตลอดๆในความเป็นจริงเทไปละก็ไม่ได้มีคินคนเดียวในโลกและอีกอย่างคินเขาทนมาขนาดนี้ก็สุดๆของผู้ชายคนนึงแล้วถ้ายุ่งได้ปิ่นคงไม่ได้เสนอหน้ามาเกาะแกะหรอก

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.8 (13-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 09-02-2019 19:43:05

Our Love ep.8

ผ่านไปเกือบชั่วโมงถึงเห็นภคินเดินย้อนกลับมาอีกครั้งพร้อมใบหน้าระโหยโรยแรง อาหารเย็นชืดหมดแล้ว

ผมเม้มปากแน่น

มันทิ้งตัวลงนั่งที่เดิม มองหน้าผมแล้วมองอาหารที่ไม่พร่องลงไปเลยตรงหน้า

“ทำไมไม่กิน อิ่มแล้วเหรอ ยังไม่มีอะไรยุบสักอย่างเลย”

“กูรอมึง…” ผมพูดเสียงเบา สบตามัน มันมองผมอยู่เหมือนกัน 

“ขอโทษ/ขอโทษ” เราพูดพร้อมกัน

“มึงขอโทษกูเรื่องอะไร” มันถาม ส่วนคำขอโทษของมันผมเข้าใจดี

“ขอโทษที่ให้มึงรับสาย บางทีปล่อยไว้ มึงจะได้กินข้าวให้อิ่ม”

มันยิ้ม แม้รอยยิ้มนั้นจะดูแห้งแล้งก็ตาม

“เรากินกันต่อเถอะ มึงไม่น่ารอกูเลย ชืดหมดแล้ว”

“ไม่มีมึงอยู่ อาหารรสชาติมันกร่อย”

ภคินสบตาผม ยิ้มจางผ่านดวงตา

“กูกลับมาแล้วไง ลองกินดูอีกที เผื่อมันกลับมาอร่อยเหมือนเดิมแล้ว” มันยักคิ้วสองจึก

ผมก้มมองอาหารตัวเอง ตัดสินใจตักเข้าปากอีกครั้ง

รสชาติดีขึ้นจริงๆ แฮะ

“อร่อยใช่ไหม อะ นี่ทอดมัน เจ้านี้อร่อย” มันจิ้มทอดมัน ยื่นมาใกล้ๆ ปากผมเพื่อป้อน ผมก้มมอง อ้าปากรับเข้าไปเคี้ยว 

“อืม อร่อย”

“แต่ฝีมือมึงอร่อยกว่า”

ผมฉีกยิ้มกว้างกับคำนั้น

“โดยเฉพาะทอดมันกุ้ง พูดแล้วก็อยากกิน”

“งั้นพรุ่งนี้จะทำให้กิน”

มันพยักหน้ารับ ผมไม่ถามถึงปิ่นแก้วอีก เพราะเกรงว่าอารมณ์ที่ดีๆ อยู่ของมันจะแห้งแล้งลง ผมชวนคุยเรื่องอื่นไปเสีย

หลังกินอิ่ม เราพากันเดินเล่นต่อ กระทั่งฟ้ามืด ภคินถึงได้ชวนผมไปนั่งเล่นกันที่ลานชั้นสองของสยามพารากอน ถือเครื่องดื่มกันคนละกระป๋อง พูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ย้อนไปตั้งแต่สมัยหัวเกรียนเรียนร.ด.มาด้วยกัน

ผมขอเรียกช่วงนั้นว่าช่วงโหด..มัน..ฮาละกัน มีครบทุกรส

พูดเรื่องอดีต พูดยังไงก็ไม่มีเบื่อ ภคินมันฮอตมาก ขนาดเรียนร.ด.อยู่ เพื่อนชายใจสาวยังพากันแวะเวียนเข้ามาขายขนมจีบไม่หยุด แต่จิตใจมันกล้าแกร่งไม่โอนอ่อนมอบหัวใจให้ใครง่ายๆ

“สัญญากับกูได้ไหม”

“อะไร”

“ไม่ว่าเส้นทางอนาคตของเราจะเป็นยังไง มึงห้ามทิ้งกูเด็ดขาด ไม่ว่าจะในฐานะอะไรก็ตาม”

ผมมองมันหน้าฉงน

“เพื่อนทิ้งกันได้ด้วยเหรอวะ”

“ถ้าเป็นแต่ก่อน ก่อนที่เราจะ…” มันเงียบเสียงไป

ผมเข้าใจที่มันพูดแล้ว เพราะเคยพังกำแพงที่ไม่ควรพัง ทำให้เราตกอยู่ในสภาพที่ลำบาก จะเดินหน้าก็ติดขัด จะถอยหลังก็ทำไม่ได้

เพราะผมเคยยื่นข้อเสนอให้เราห่างกันเพื่อแก้ไขปัญหา มันอาจกำลังกลัวว่าถ้าปัญหายังไม่ถูกแก้อีก เราอาจต้องห่างกันมากขึ้นจนกลายเป็นตัดขาดจากกันไปในที่สุด

ผมเองก็อยากเป็นเพื่อนที่ดีของมันตลอดไป แต่ถ้าคำว่าเพื่อนสร้างปัญหาให้ชีวิตมันมากเกินไป ผมอาจพิจารณาถอยห่างเพื่อให้มันมีชีวิตที่ดีขึ้นก็ได้

มันทาบมือลงบนหลังมือผม

“ปิ่นเขาอยากให้กูเลิกคบกับมึง”

ผมนิ่งไป ไม่คิดว่าปิ่นแก้วจะพูดแบบนี้

“ทำไม”

หรือว่าปิ่นจะมองเห็นบางสิ่งที่กำลังก่อตัวขึ้นระหว่างเราสองคน (หรือบางทีอาจแค่ผมคนเดียวก็ได้)

“เราสนิทกันเกินไป เขาว่ากูใช้ชีวิตอยู่กับมึงมากกว่าอยู่กับเขาเสียอีก ซึ่งมันไม่จริงเลย”

ผมนั่งเงียบฟังอย่างเดียว

“อีกอย่าง เขากลัวว่าเรา…”

มันไม่พูดต่อ และผมก็เข้าใจว่าทำไม ซึ่งสิ่งที่ปิ่นกลัวมันได้เกิดขึ้นแล้วจริงๆ เพียงแต่เราสองคนพยายามที่จะซ่อนเร้นมันเอาไว้ให้ลึกที่สุดเท่าที่จะทำได้

“กูถึงได้กลัวว่าสักวัน มึงจะเลือกเดินจากไปเพื่อให้กูได้อยู่กับปิ่นแก้ว”

โป๊ะเชะ สมแล้วที่เป็นเพื่อนสนิทกัน โคตรรู้นิสัยผมเลย

“ใช่ไหม”

ผมไม่ตอบ

“สัญญาสิว่ามึงจะไม่ทิ้งกู ต่อให้ปิ่นเขาไม่ชอบมึงขนาดไหน มึงก็ห้ามทิ้งกู”

“แล้วมึงจะมีความสุขเหรอภคิน ทางหนึ่งก็เพื่อน ทางหนึ่งก็แฟน”

ปิ่นแก้วไม่เคยให้ความสนิทสนมกับผมเกินกว่าทักทายกันบ้างธรรมดา ราวกับต้องการเว้นที่ว่าง ผมเคยเข้าใจว่าเพราะเราคนละเพศ แต่บางครั้งผมก็คิดว่าอาจเพราะผมเป็นเพื่อนเพียงคนเดียวของภคินที่ได้อภิสิทธิ์หลายอย่างที่แม้กระทั่งคนเป็นแฟนจริงๆ อย่างปิ่นแก้วไม่เคยได้ เลยทำให้เขาไม่พอใจถึงได้เว้นระยะห่าง

แต่ผมก็ยังเชียร์เธอนะ เชียร์มาตั้งแต่ต้น ซึ่งเธอก็รู้ดี

“สัญญากับกูสิ” มันไม่ตอบคำถามผม แต่ขอคำมั่นสัญญาด้วยน้ำเสียงจริงจังแทน

“ได้ กูสัญญา”

มันคลี่ยิ้ม กระชับจับมือผมแน่น แล้วเปลี่ยนไปคุยเรื่องอื่นเสีย ลมฟ้าอากาศเหตุบ้านการเมือง แม้กระทั่งทีมฟุตบอลที่เราเชียร์

เราใช้เวลากันคุ้มค่าจริงๆ ออกจากวงสนทนาที่กำลังเผากันเองจากเรื่องในอดีตเพราะเสียงประกาศใกล้หมดเวลาทำการของทางห้าง

เรามองตากันแล้วหัวเราะ

เวลาแห่งความสุข มักผ่านไปเร็วเสมอ

ผมมองหน้าภคิน สีหน้ามันกำลังบ่งบอกว่าคิดสิ่งเดียวกันอยู่ 

“เรากลับกันเถอะ” มันลุกยืน ผมกำลังจะลุกตามบ้าง แต่มันคว้าจับมือผมดึงให้ลุกตาม สัมผัสนั้นทำเอาผมรู้สึกร้อนผ่าวไปทั่วทั้งหน้า

“แตงค์”

เราพากันเดินไปที่รถ ขับกลับหอ พอถึง แทนที่มันจะเอาเสื้อผ้าทั้งหมดของมันทิ้งไว้ที่รถเพื่อนำกลับคอนโด กลับหิ้วข้าวของทั้งหมดขึ้นห้อง แล้วแขวนไว้ในตู้โกโรโกโสของผม

“ไม่เอากลับคอนโดวะ ตู้กูกับราคาเสื้อผ้ามึงโคตรจะไม่เข้ากันเลย”

ผมยืนดูตู้เสื้อผ้าที่มันเปิดอ้าไว้ เสื้อผ้าของภคินกินพื้นที่กว่าครึ่งของเสื้อผ้าผม (ผมไม่ค่อยซื้อใหม่ด้วยแหละ ไม่มีจะใส่ก่อนค่อยซื้อ) ผมว่าถ้ามันยังไม่หยุดซื้อแบบนี้ ผมคงต้องสละตู้นี้ให้ แล้วไปหาชั้นพลาสติกมาใส่แทน

“ที่คอนโดมีเยอะแล้ว”

ผมพยักหน้าเข้าใจ

“งั้นกูไปอาบน้ำก่อนละกัน” ผมปล่อยให้มันจัดตู้ต่อ หยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำไป พอแล้วเสร็จก็เดินออกมาแต่งตัว ภคินนั่งเล่นมือถืออยู่บนเตียง

“ไปอาบน้ำได้แล้วป่ะ จะได้มานอนกัน ดึกแล้ว” ผมหยิบผ้าเช็ดตัวอีกผืนมายื่นให้ ภคินรับไปถือ ลุกจากเตียงเดินเข้าห้องน้ำไป 
ผมหยิบครีมมาทา บำรุงสักหน่อยไม่ให้มันหยาบกระด้างเกินไป ติดสำอางมาจากภคินมันนั่นแหละ (ครีมก็ของมัน) ผมคว้ามือถือขึ้นไปนั่งเล่นบนเตียงรอ ภาพล่าสุดที่ผมโพสต์ โดยมีไอ้หล่อเป็นพร็อปส์เสริม มียอดไลก์เยอะมาก

ผมเปิดไทม์ไลน์เพื่อเช็กความเป็นไปของชีวิตคนอื่น ภคินอัปรูปถุงเสื้อผ้าที่ซื้อมาวันนี้ทั้งหมด ไม่เห็นหน้าหรอกครับ เห็นแต่หลังมือขาวๆ ที่กำลังหิ้วถุงผ้าอยู่เท่านั้น แต่ยอดไลก์ภาพนั้นเยอะกว่าภาพผมที่โชว์หนังหน้าสดๆ ซะอีก

ผมไล่ดูภาพจากไทม์ไลน์ไปเรื่อยๆ กระทั่งเห็นภาพแก้วแตกบนพื้น ผมจะไม่สนใจเลยถ้ามันไม่ใช่ภาพจากปิ่นแก้ว พร้อมข้อความ
‘ถ้าไม่เต็มใจง้อก็ไม่ต้องง้อ’

ผมถอนหายใจออกมาเบาๆ สามวันดีสี่วันทะเลาะกัน บางทีผมก็สงสารเพื่อนนะ แต่มันก็รักของมัน
กำลังจะกดออกจากไทม์ไลน์ ถ้าไม่บังเอิญเห็นว่ามีคนอัปเดตเพิ่มเติม ผมกดเข้าไปดูทันที

เป็นไอจีของปิ่นแก้ว ภาพแก้วแตกเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือมีแก้วสองใบ

‘ถ้าเห็นเพื่อนดีกว่าก็ไปเอากับเพื่อนให้พอใจ!’

ผมสะดุ้งโหยงกับคำประชดนั้น ถ้าคนไม่เคยมีชนักปักหลังมาก่อน จะไม่คิดอะไรกับคำพูดนี้เลย แต่พอรู้ความรู้สึกที่ปิ่นแก้วมีต่อผมจากปากเพื่อน ไหนจะเรื่องที่เคยเกิดขึ้น มันทำให้ผมรู้สึกไม่สบายใจที่ได้ยิน

ผมควรบอกภคินดีไหม

…แต่ถ้าบอก ดีไม่ดีคืนนี้มันคงไม่ได้นอนเพราะต้องง้อแฟนแน่ๆ

ผมกดล็อกหน้าจอ วางมือถือไว้ห่างตัว บนโต๊ะเรียน มีภาพของผมกับภคินกอดคอกันยิ้มร่าประดับอยู่ ผมยิ้มไปกับสิ่งที่เห็น
ภคินเดินออกมาจากห้องน้ำ สวมใส่เสื้อผ้า คุ้ยครีมทา หยิบมือถือ เดินไปปิดไฟ กลับมาหย่อนตัวลงนั่งบนเตียงตำแหน่งเดิม 

“ดึกแล้ว ห้ามเล่นมือถือ นอน”

ก่อนที่มันจะกดไปเจอข้อความประชดประชันของปิ่น ผมใช้มือกั้นหน้าจอมันไว้กวนๆ

“ก็จริง” มันเห็นด้วยอย่างว่าง่าย วางมือถือไว้ใกล้ๆ กับมือถือผม ทิ้งตัวลงนอน

หัวใจผมเต้นตึกตัก นอนห่างจากมันพอควร ไม่ใช่แค่ผม ภคินเองก็เหมือนกัน นอนชิดริมอีกด้านจนเกิดเป็นพื้นที่ว่างตรงกลางขึ้น

“ราตรีสวัสดิ์”

“อืม ราตรีสวัสดิ์” ผมขยับพลิกหันหลังให้มันเสีย ป้องกันไม่ให้หัวใจตัวเองเต้นเร็วเกินความจำเป็น
เพราะดึกแล้ว กินอิ่ม เดินเหนื่อย เพียงชั่วเดี๋ยวเดียวผมก็หลับสนิท





แล้วมารู้สึกตัวตื่นอีกทีเพราะแรงรัดเบาๆ รอบเอว ผมลืมตา พยายามปรับภาพให้ชินกับความมืด ได้ยินเสียงลมหายใจแผ่วๆ ของคนด้านหลัง ก่อนนอนจำได้ว่าภคินมันอยู่ฟากโน้นของเตียงนะ แล้วทำไมตอนนี้ถึงมาอยู่ตรงนี้ได้

วงแขนแข็งแรงโอบกอดอยู่รอบเอว ใบหน้าอยู่เหนือขึ้นไป หัวใจผมเต้นตึกตัก นี่ภคินมันเผลอมานอนกอดเองเพราะความเคยชิน (แต่ก่อนมันไม่เคยกอดผมแบบนี้หรอกครับ ยกเว้นหลังจากที่เรา เอ่อ…)

…หรือว่ามันจงใจ?

แต่ไม่ว่าจะแบบไหนมันก็สร้างความวุ่นวายใจให้ผมทั้งนั้น ผมนอนหัวใจผมเต้นแรง ขยับหวังให้มันตื่น แต่ภคินยังหลับสนิท กระชับวงแขนแน่นขึ้นไปอีก

เราไม่ควรทำกันแบบนี้

…ไม่ควรจริงๆ

ผมนอนนิ่ง ไม่กล้าพอที่จะปลุกมันอีกครั้ง ตัดสินใจปิดเปลือกตาลง









ผมตื่นอีกทีหลังแขกที่มาพักด้วย พอลืมตาก็เห็นรายนั้นเดินพันผ้าเช็ดตัวออกมาจากห้องน้ำแล้ว ผมลุกขึ้นนั่ง เกาหัวแกรกๆ

“หิวแล้ว ทำอะไรให้กินหน่อย”

“ตื่นขึ้นมาก็จะแดกอย่างเดียว รอกูก่อน” ถึงบ่นแต่ผมก็รีบกุลีกุจอก้าวลงจากเตียง คว้าผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำไป

ไอ้หล่อแต่งตัวเรียบร้อยแล้วหลังผมออกมาจากห้องน้ำ เห็นมันนั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่หน้าจอมือถือ

…ให้เดามันคงเห็นไทม์ไลน์ของปิ่นแก้วแล้ว

ผมไม่คิดจะออกปากให้มันง้อหรืออะไรอีก ผมจะให้เพื่อนเป็นคนตัดสินใจทำทุกอย่างด้วยตัวมันเอง ผมจะอยู่ตรงนี้ในฐานะเพื่อนสนิทเท่านั้น และป้องกันไม่ให้เรามีอะไรเกินเลยเกินกว่าคนเป็นเพื่อนกัน

ผมใส่เสื้อผ้า สายตาก็ลอบดูว่ามันจะทำอะไรต่อไป ภคินเลือกที่จะไม่ง้อปิ่น จิ้มโทรศัพท์จึกๆ แล้วพลิกหน้าจอให้ผมดู

“อยากกินนี่”

สิ่งที่เห็นคืออาหาร ผมเดินเข้าไปดูใกล้ๆ 

“วัตถุดิบไม่น่าจะครบ แต่พอพลิกแพลงได้ อย่างเดียวเหรอ”

มันพยักหน้า ผมยกผ้าเช็ดตัวซับหัวเบาๆ ยืมมือถือมันเพื่อเปิดดูอะไรเพิ่มเติม ทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ

“เดี๋ยวกูเป่าหัวให้”

“ไม่เป็นไร”

“เอาน่า กูว่าง”

ผมหัวเราะพยักหน้ารับ มันเดินไปหยิบไดร์มาเสียบปลั๊ก แล้วเป่าหัวให้ ผมกับภคินมีความเชื่อว่าถ้าสระผมแล้วปล่อยให้แห้งเองตามธรรมชาติแล้วหัวจะเป็นรังแคแถมยังร่วงง่ายด้วย หลังสระจึงชอบเป่าผมด้วยกันทั้งคู่

“หอมจัง”

“ก็กลิ่นเดิมๆ”

มันไม่พูดอะไรต่อ ผมสไลด์มือถือมันเล่น ขี้เกียจลุกไปหยิบของตัวเอง อีกอย่างไทม์ไลน์ของภคินต่างกับของผมด้วย

“ดอมเลิกกับเมียว่ะ เรื่องใหญ่นะเนี่ย” ผมยื่นหน้าจอให้ภคินดู ดอมมันเปลี่ยนสถานะจากรีเลชันชิปกับแฟนบนเฟซบุ๊กเป็นโสดแล้ว แถมยังประกาศบนไทม์ไลน์อีกว่า ‘โสด รับสมัครหาแฟนใหม่’

“นี่มันเอาจริงหรือแค่ประชดกันวะ คบกันมาตั้งนาน”

“ถ้ามันไม่มีความสุข กูว่าบางทีการเลิกกันอาจเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดก็ได้”

ผมละสายตาจากหน้าจอมองความว่างเปล่าตรงหน้า เสียงไดร์ยังคงดังอยู่ ไอลมร้อนๆ ถูกผิวหนังผมบ้างบางส่วน โดยมีฝ่ามือใหญ่ๆ จับๆ สางๆ เพื่อให้ผมผมแห้งเร็วขึ้น

ผมนึกอยู่ในใจ ‘…แล้วมึงล่ะภคิน’

จะคบกับปิ่นต่อไปแล้วให้ทุกอย่างดำเนินไปอย่างที่แล้วๆ มา หรือจะเพิ่มทางเลือกใหม่ให้ตัวเองอย่างไอ้ดอมมัน

ถ้าเทียบระดับความจริงจังและเอาใจใส่แล้ว ภคินมันรักและดูแลเอาใจใส่ปิ่นแก้วดีกว่าคู่ของไอ้ดอมเยอะ

ผมไม่คิดจะถาม ทั้งไม่คิดว่ามันจะเลิกหรือไม่เลิก นั่นคืออนาคตของเพื่อน สิ่งที่ผมต้องรักษาเอาไว้คือความเป็นเพื่อนระหว่างเราต่างหาก

“หล่อแล้ว”

“แหม พูดจาดี”

มันหัวเราะหึๆ โยกหัวผมไปด้านหน้าแรง

“เราควรถามเพื่อนไหมวะ เรื่องเลิกกับแฟน”

“ไม่ต้องหรอก มันเลิกแน่ๆ มันคุยกับกูก่อนหน้านั้นแล้ว”

“เหรอ”

“หิวแล้ว รีบไปทำอะไรให้กูกินเร็วๆ”

“ครับๆ คุณชาย” ผมลุกเดินเตาะแตะไปคุ้ยหาวัตถุดิบในตู้เย็นมาทำอาหารตามที่มันอยากกิน

เมนูง่ายๆ ไม่นานก็แล้วเสร็จ ผมแบ่งออกเป็นสองจาน ด้านซ้ายจะพูนกว่าด้านขวาเล็กน้อย ถือจานละมือเข้าไปข้างใน
ภคินนอนเหม่อยาวเหยียดอยู่บนเตียง ทอดสายตามองเพดานเงียบๆ ขนาดผมเดินเข้ามาแล้วมันยังไม่รู้สึกตัว

“หารอยเท้าจิ้งจกบนเพดานห้องกูเหรอ”

มันหัวเราะ แต่ตายังเหม่อมองอยู่ที่เดิม

“ลงมากินข้าวได้แล้ว” ผมวางจานไว้ที่พื้น หันไปหยิบโต๊ะญี่ปุ่นมากาง วางจานข้าวไว้บนนั้น

ภคินเดินเหม่อๆ ลงมานั่งขัดสมาธิ ผมเลื่อนจานข้าวไปตรงหน้า ใช้ช้อนตัวเองเคาะขอบจานมันเบาๆ

“เอ้า ไอ้ด่าง รีบมากินข้าวได้แล้ว กินเยอะๆ จะได้เชื่องๆ โตเร็วๆ”

มันหลุดหัวเราะออกมาทันที หน้าที่เหม่อๆ อยู่ดูเป็นผู้เป็นคนขึ้น ผมหัวเราะตามไปกับภาพที่เห็น มองมันหยิบช้อนตักข้าวเข้าปากเคี้ยวตุ้ยๆ

เอาตามจริงแล้วผมก็ไม่ชินสักทีกับการต้องเห็นมันมานั่งกินข้าวบนพื้นแบบนี้

หนังหน้าภคินมันหรูไง เหมาะกับการนั่งกินข้าวบนโต๊ะหรูๆ แบบในคอนโดมันมากกว่า แต่เอาเถอะ ทนมาได้ตั้งสามปีกว่า อีกไม่ถึงปีก็จะเรียนจบกันแล้ว


เราใช้เวลาช่วงเช้าหมดไปกับการนั่งๆ นอนๆ เล่น แต่เดี๋ยวช่วงบ่ายว่าจะติวเพื่อเตรียมสอบล่วงหน้ากัน มีเวลาต้องรีบอ่านตุนเอาไว้ก่อน เพราะไม่รู้ว่าอาจารย์จะเฮี้ยนลุกขึ้นมาสั่งให้ทำงานอะไรอีกหรือเปล่า 

ไอ้หล่อมันยังอยากกินทอดมันอยู่ พอสิบเอ็ดโมงถึงได้ชวนกันออกไปตลาดสดข้างมหา’ลัยเพื่อซื้อกุ้ง

“พี่ภคิน ขอถ่ายรูปหน่อยค่ะ”

ไม่รู้ว่าพามันมาเดินตลาดสดหรือว่าพามาโชว์ตัวกันแน่ บรรดาน้องๆ หนูๆ ปีต้นๆ ถึงได้พากันวิ่งดี๊ด๊าเข้ามาขอถ่ายรูป เด็กๆ แฟนคลับมันจะรู้ ถ้ามากับปิ่นแก้วคือห้ามยุ่ง แต่ถ้ามากับผมไม่เป็นไร มันฉีกยิ้มให้น้องๆ ถ่ายคู่อย่างอารมณ์ดี

“เทพบุตรมาทำอะไรแถวนี้คะ”

“มาซื้อกุ้งไปทำทอดมันครับ พี่ขอตัวก่อนนะ” มันบอกลาแบบหล่อๆ ที่ทำให้สาวๆ ไม่กล้าขัดใจ เดินเข้ามาหาผมที่ยืนเป็นหุ่นไล่การออยู่

“โทษที”

“ไม่เป็นไร เราไปกันเถอะ ต้องเข้าใจน้องๆ เขาหน่อย นานๆ ทีเทพบุตรจะลงมาเยือนโลกมนุษย์ตอนกลางวันแสกๆ แบบนี้สักที” แถมมันยังแต่งหล่อเต็มยศมาด้วย

อย่าถามผมครับ เสื้อยืดย้วยๆ กางเกงเอวรูดหลวมๆ ธรรมดา อยู่บ้านยังไงออกนอกบ้านก็แบบนั้น

พ่อค้าแม่ขายพากันมองภคินตาเยิ้ม ผมเดินตรงไปยังร้านขายอาหารทะเล เลือกได้กุ้งตัวโตๆ มาหนึ่งกิโล

ภคินหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายรูปกุ้งในกระบะอัปลงไอจี

PakinWorld: ‘วันนี้จะได้กินทอดมันกุ้งจากเชฟน่านคนเก่ง’

ผมไม่ได้เข้าไปคอมเมนต์อะไร หันไปเลือกวัตถุดิบประกอบอาหารอื่นๆ อีกอย่างละนิดอย่างละหน่อยพร้อมผักและผลไม้อีกเป็นกระบุงโกย

มีคนช่วยหิ้วแล้วนี่ ซื้อได้เยอะหน่อย ถือกันแขนแทบทรุด



tbc
ขอบคุณทุกคอมเมนต์ค่ะ : )

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.8 (9-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 09-02-2019 20:02:11

อืม ก่อนหน้าจะเกิดเรื่อง ทำไมปิ่นแก้วต้องไม่ชอบน่าน
ทั้งๆที่น่านเป็นเพื่อนสนิกับภคิน และน่านเองก็สนับสนุน
ให้ทั้งคู่คบกันด้วยนะ ปิ่นแก้วหยิ่งและถือตัวซินะ
เพราะว่าน่านเป็นคนฐานะคนล่ะระดับกับตัวเองและภคิน
หรือเรามองปิ่นในแง่ร้ายเกินไป รอดูกันต่อไปดีกว่า

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.8 (9-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: milin03 ที่ 09-02-2019 20:02:24

ดราม่าอ่ะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.8 (9-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 09-02-2019 20:37:22

ช่างหน่วงเหลือเกินนนนนน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.8 (9-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 09-02-2019 20:39:01

อยากให้น่านเลิกยุ่งเรื่องของปิ่นกับภคิน เพราะบางทีการที่น่านเอาคะยั้นคะยอ คินง้อนะ คินรับสิ มันจะทำให้ภคินเลิกกับปิ่นไม่ได้ เพราะหลังจากที่ได้กัน เหมือนภคินก็เริ่มชัดขี้นนะ มันจะง่ายมากเลยถ้าคินไปบอกเลิกกับปิ่นแล้วมาจีบน่าน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.7 (6-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: mybear_sr ที่ 09-02-2019 20:41:02

อ้างจาก: ashbyipcet ที่ 07-02-2019 13:20:44  

อ้างจาก: mybear_sr ที่ 07-02-2019 12:14:40  

ต่อให้ปิ่นจะเป็นแฟนที่ไม่ดีสำหรับคินแต่ปิ่นคือแฟนของคิน และสิ่งที่คินทำคือคินนอกใจปิ่นไปแล้วนะ ผู้หญิงอะมีเซนส์อยู่แล้วเรื่องพวกนี้ ถ้าคินไม่รักแล้วหรือหวั่นไหวกับน่านมากกว่าเดิมก็เลิกกับปิ่นเหอะ สงสารนางอะ โดนแฟนนอกใจนะ... เอาจริงไม่ชอบนิยายที่ให้ผู้หญิงเป็นตัวร้ายสักเท่าไหร่ ยิ่งผู้หญิงที่เป็นแฟนพระเอกอยู่แล้วอะ เขาอาจจะเป็นแฟนที่ไม่ดีแต่ก็คบกับเขามาได้ตั้งนานไม่เลิกไปตั้งแต่แรกอะ มาทนไม่ไหวหลังได้กับเพื่อนอะนะ555555 น่านก็น่ารำคาญ ทำตัวเป็นคนดีแต่ก็อยากได้แฟนเขาจนตัวสั่น... นี่ชั้นอินอะไร555555555 btwคินรีบๆเลิกกับปิ่นเถอะ แล้วจะคบกับน่านอะไรก็เอา ปล.คงไม่มีแบบปิ่นก็นอกใจเหมือนกันเพื่อให้พระนายดูดีขึ้นหรอกใช่ไหมคะ จะเลวต้องเลวให้สุดสิ

จากเริ่มเรื่องนี่ปิ่นก็นอกใจก่อนนะคือชีไม่รู้จักการคอนโทรลตัวชีเลยใช้อารมณ์ตลอดๆในความเป็นจริงเทไปละก็ไม่ได้มีคินคนเดียวในโลกและอีกอย่างคินเขาทนมาขนาดนี้ก็สุดๆของผู้ชายคนนึงแล้วถ้ายุ่งได้ปิ่นคงไม่ได้เสนอหน้ามาเกาะแกะหรอก

เราถึงบอกให้คินเลิกกับปิ่นไปเลยไงคะ ไม่ใช่ยังอาลัยอาวรณ์อยู่แต่ก็ไปยุ่งกับคนอื่นด้วย ถ้าไม่ดีก็เลิกไปเลย นี่คินเองก็ไม่เลิกให้เด็ดขาด ขนาดนางไปกับผู้ชายคนอื่นก็ตามไปง้อ 'ในความคิดเรา'คินก็มีส่วนทำให้นางเสียนิสัยเหมือนกันค่ะ คินคือคนเห็นแก่ตัวค่ะ แฟนก็ไม่ปล่อยแต่เพื่อน(?)ก็จะเอาด้วย

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.8 (9-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 09-02-2019 20:54:34

 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.8 (9-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: ashbyipcet ที่ 09-02-2019 20:57:51

นี่สั่งให้เลิกคบเพื่อนเลยหรือ?
คินเลิกกับนังเส้นเลือดดำนี่เถอะ  :beat:
ผู้ชายจริงๆก็จะอะไรหนักหนาชะนีงี่เง่าชนาดนี้เทไปเลยค่ะแม่ของลูกแบบนี้สงสารเด็กที่เกิดมาค่ะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.8 (9-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 09-02-2019 21:05:32

แฟนแบบปิ่นน่าเบื่อนะถึงขั้นสั่งให้เลิกคบเพื่อนมันไม่ใช่แล้วนะเป็นผู้หญิงเห็นแก่ตัวเอาแต้ใจแถมชอบประชดแบบไปกับผู้ชายอื่นอีกนี่มันงี่เง้าไปหน่อยนะยัยปิ่น ภคินก็ง้อตลอดจนเสียนิสัยคิดว่าภคินไปไหนไม่รอดเป็นเราเลิกค่ะหาแฟนทั้งทีขอแบบไม่งีเง้าแบบน่าน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.8 (9-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: lovenine ที่ 09-02-2019 21:27:42

โอ้ย ค้าง... รอตอนต่อไป ....^^

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.8 (9-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: papapoope ที่ 09-02-2019 21:49:26

ความสัมพันธ์นี้มัน :katai1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.8 (9-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 09-02-2019 21:49:30

รอตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.8 (9-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 09-02-2019 21:52:33

ยังไงดี.. ทำไงดี.. กลัวเทอลำบากจุงเบยย..  :katai1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.8 (9-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 10-02-2019 01:53:48

อยู่ยากกก

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.8 (9-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 10-02-2019 03:35:28

ถึงเวลาปล่อยสัตว์กลับป่าแล้วจ้าาาาาา เหมือนตอนนี้ปิ่นกับคินคุยกันคนละภาษาอ่ะ ไม่มีทางเข้าใจหรอก

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.8 (9-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 10-02-2019 07:07:46

มีแววว่าจะต้องไปซื้อ Ebook

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.8 (9-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 10-02-2019 10:21:34

แงงงงงงงงงง ดราม่าได้อีกกก สงสารน่านนน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.8 (9-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 10-02-2019 12:21:55

ปิ่น นางสวย เลิศ เชิด หยิ่ง มีฐานะ เลยไม่แคร์ภคินเท่าไร  :mew2:
เพราะมีคนตามจีบไม่เลิกรา ตลอดๆ ทั้งๆที่มึแฟนแล้ว
นางเลยเจ้าอารมณ์ใส่ภคิน ยิ่งภคินมีเพื่อนสนิทมากๆ ตัวติดน่าน ก็ยิ่งไม่พอใจทั้งภคินทั้งน่าน

แฟนต้องอยู่กับแฟน นี่ภคินไปมาหาสู่น่านตลอดๆ
ก่อนหน้าก็รักๆเลิกๆ ที่เลิกกัน ปิ่นเป็นฝ่ายขอเลิกก่อนตลอด ภคินก็ง้อตลอด  :angry2:
ทะนงตัวว่าสวย ว่าดี แต่ท้าเลิกบ่อยๆ อีกฝ่ายให้รักยังไง มันก็ไม่ไหวนะ
ทะเลาะกันก็ไปคุย ไปคบกับคนที่จีบตัวเองแต่ปีหนึ่ง นี่ปิ่นนอกใจภคินก่อนนะ   :hao3:
แล้วภคินก็เลยเถิดกับน่านเพราะเมา เจ๊ากันไป ต่างฝ่ายต่างนอกใจ   :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.8 (9-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: 98NooNid0831 ที่ 10-02-2019 17:49:14

หลังจากเหตุการณ์นั้น ภคินก็เริ่มเกิดการเปรียบเทียบว่า ทำไมคนนี้ดีกว่า สบายใจดว่าแล้วปิ่นดูจะไม่ค่อยแคร์ภคินเลยอ่ะ เอาแต่ใจมากเกินไป

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.8 (9-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 10-02-2019 22:41:46

ภคินยังไงๆ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.8 (9-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 11-02-2019 20:22:12

รอน่านท้อง

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.8 (9-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: Noina_Pn ที่ 12-02-2019 09:25:33

 :กอด1: งื้อออ​ เมื่อไรจะท้องอ่าาา :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.8 (9-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 12-02-2019 19:53:48

ตามลุ้น

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.8 (13-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 13-02-2019 21:06:33

สงสารน่าน แงงง แม่บ้านแม่เรือนขนาดนี้
ท้องเลยได้มั้ย

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.8 (13-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 13-02-2019 21:37:57

ตอนนี้ในท้องน่านคงเริ่มๆทำปฏิกิริยาหรือต้องรอรอบต่อไป
แต่จะท้ิงจะอะไรก็อยากให้น่านได้เรียนจบอ่ะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.8 (13-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 13-02-2019 21:55:25

คือปิ่นน่ารำคาญมากกกอ่ะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.8 (13-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: Grey Twilight ที่ 13-02-2019 23:16:26

ผมว่าศักยภาพของเรื่องนี้ไปได้ไกลมากเลยนะครับ เพราะว่าคาแรกเตอร์ของตัวพระนางมันเล่นได้หลายอย่างมาก จากชื่อเรื่องนี่เราก็แน่นอนละว่าน่านต้องท้องแน่ๆ แต่คำถามคือเมื่อไหร่? ตัวแปรเรื่องเวลามันทำให้สเกลเรื่องใหญ่ขึ้น เพราะนิสัยของน่านเป็นคนที่รักภคินจากใจจริงๆ เขาไม่อยากให้ภคินมีปัญหาในชีวิต ตอนที่ภคินมีปิ่น น่านยังพูดเองด้วยซ้ำด้วยน่านเองก็เชียร์เธอ เพราะปิ่นคงเป็นคนที่มีทุกอย่างเหมาะสมกับภคิน ด้วยนิสัยแบบนี้ มันไม่แปลกที่ว่าเราอาจจะได้เห็นพล็อตของการที่น่านจำเป็นต้องผิดคำสัญญากับภคิน ที่ว่ายังไงก็จะไม่ทิ้ง เพราะการสร้างห่วงขึ้นมาในวัยสร้างตัวมันเป็นสิ่งที่จะรั้งภคินเอาไว้จากการประสบความสำเร็จ

ส่วนตัวแล้วผมอยากให้เรื่องนี้มีไทม์ไลน์ที่ค่อนข้างยาวนะครับ ไม่อยากให้อิงช่วงเวลาอยู่แค่ปีสี่หรือหลังจบใหม่ๆ เนื่องจากนิสัยของตัวละครเอามาเล่นได้เยอะเลย น่านเป็นตัวละครที่น่ารักมากเลย ขี้อ้อนแบบไม่รู้ตัวแล้วก็มีท่าทางที่ดูแลเอาใจใส่ภคินแบบที่ไม่ได้เสแสร้ง ขนาดอาหารก็รอทานด้วยกัน ภคินอ้อนขออะไรก็ให้หมดโดยไม่โวยวายด้วย ผมว่าน่านเป็นคนที่นิสัยพ่อพระและใจดีอ่อนโยนกับทุกๆคนอยู่แล้ว ไม่ได้จำเป็นว่าจะต้องเป็นคนที่รู้สึกกันลึกซึ้งกันเกินเพื่อน เพราะจากบทบรรยายเราก็จะเห็นว่าน่านทรีตภคินดีมาตั้งแต่ก่อนจะเลยเถิดกันแล้ว เป็นคนที่ทัศนคติเป็นบวก มีคนมารุมถ่ายรูปเพื่อนก็ไม่ได้โวยวาย หลบฉากอยู่เงียบๆโดยที่ไม่ได้ไม่พอใจอะไร ใจเย็นและอยากให้คนรอบข้างไม่มีปัญหาปวดหัว ยอมอะไรได้ก็ยอมตลอด และเพราะนิสัยเฟรนด์ลี่แล้วก็ใจดีกับทุกๆคนนี่แหละจะทำให้น่านมีคนมาติดเยอะแน่ๆในอนาคต (หัวเราะ)

สิ่งที่ผมอยากเห็นคือ ถ้าเกิดว่าน่านเกิดท้องขึ้นมาจริงๆ (ผมเดาว่าไทม์ไลน์ของตรงนี้เป็นไปได้สองแบบ หนึ่งคือตอนเรียนจบพอดีแล้วรู้ตัวไม่นานจากนั้น หรือสอง หลังจากเริ่มทำงานได้สักพักแล้วเลยเถิดกัน) แล้วจะเดินเรื่องต่อยังไง น่านจะหลบยังไง พอหลบแล้วจะเลี้ยงลูกยังไงต่อ แล้วภคินจะทำยังไง จะไปตามหายังไง นิสัยของภคินจะเปลี่ยนไหม จะมีใครมาติดน่านแล้วก็มีคนรู้เรื่องแต่ช่วยปิดรึเปล่า แล้วจะจูนเข้าหากันได้ยังไง เพราะฝั่งหนึ่งก็ไม่ค่อยจะคิดอะไรเท่าไหร่ (ภคิน) ส่วนอีกฝั่งก็จิตใจดีน่ารักคิดเผื่อและกลัวอีกฝ่ายลำบากเพราะตัวเองตลอด (น่าน) ตรงนี้สำหรับผมค่อนข้างน่าติดตามมากเลยครับ

ปล. ผมว่าจะบอกหลายครั้งแล้วครับ ตั้งแต่ตอนเรื่องของคู่พลแล้ว ถ้าเกิดว่ามาอัพทีละครึ่ง ให้เปิดรีพลายใหม่ไปเลยดีกว่าครับ อย่าไปแก้ไขอันเก่า เพราะว่ามันจะทำให้คนอ่านต้องย้อนกลับไปดูว่าตอนที่แล้วอยู่หน้าอะไร กรณีนี้ถ้าเกิดมีคอมเมนท์เยอะ มันต้องย้อนหลายหน้า อีกสาเหตุนึงคือมันจะทำให้กระแสความรู้สึกของคอมเมนท์ไม่ต่อเนื่อง เพราะตอนแรกมา 50% ก็กระแสคนคิดแบบนึง พอมาอีกแบบแล้วเอากลับไปแก้รีพลายเดิม กระแสเรื่องเปลี่ยน คอมเมนท์เปลี่ยนทิศ คนที่มาตามอ่านทีหลังที่อ่านคอมเมนท์ด้วยมันจะงงๆครับ ว่าพออ่านตอนจบแล้ว (เต็ม 100%) แล้วมาอ่านคอมเมนท์ ทำไมกระแสมันหักมุมโดยที่ไม่มีตัวบ่งชี้เลย ถ้าเราเอารีพลาย 50% มาคั่น มันก็จะเห็นกระแสเรื่องชัดขึ้น แต่ส่วนตัว ผมอยากแนะนำว่า ให้เขียนให้เต็ม 100% แล้วค่อยเอาลงดีกว่าครับ อย่ามาแบบทีละนิดละหน่อย อ่านแล้วบางทีอารมณ์มันสะดุดมากพอสมควรเลย

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.8 (13-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 13-02-2019 23:22:25

 :mew1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.8 (13-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: nofsnof ที่ 13-02-2019 23:51:24

ทำไมมันอึนๆทึมๆอย่างนี้ล่ะะ  :serius2:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.8 (13-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 13-02-2019 23:57:09

หนักหนา  :z3:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.8 (13-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: Duangjai ที่ 14-02-2019 00:33:15

………


เชื่อฝีมือ memew  เรื่องนี้ต้องมีดราม่าแน่นอน

นายเอกจะต้องช้ำใจจนถึงที่สุด แต่ก้อรักพระเอกและเข้าใจทุกการกระทำ

ประเด็นคือ พระเอกจะเคลียร์ตัวเองได้เมื่อไหร่

ติดตามต่อไป…อย่างใกล้ชิด ^-^

………



 :katai4:  :katai4:  :katai4:  :katai4:   :katai4:  :katai4: :katai4:


 :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai4:

……

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.8 (13-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 14-02-2019 05:58:13

ดีอย่างนี้ไม่ชอบได้งัย :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.8 (13-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 14-02-2019 09:16:47

รอตอนต่อไป... :katai4: :katai4:
ไรท์รีบมานะคะ..
รออยู่่...

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.8 (13-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: NongJesZa ที่ 14-02-2019 11:27:34

ลุ้นนนนนน มาต่อเร็วๆนะคะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.8 (13-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: SuPeRDonGDanG ที่ 14-02-2019 17:23:54

ที่เหม่อนี่กำลังคิดเรื่องปิ่นแก้วใช่ไหม
ภคินคงต้องเลือกอะเน้อ แฟนหรือเพื่อนรัก
ขาดอันไหนไม่ได้ คงรู้อยู่แก่ใจ แค่ห่างกันเดือนนึงยังคิดถึง
ถ้าปิ่นแก้วให้ตัดขาดไปเลยจะทำยังไง
ชีวิตเราไม่ได้มีแค่แฟนนะ มีนต้องมีเพื่อน มีครอบครัว

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.8 (13-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: lovenine ที่ 14-02-2019 21:05:35

น่าน ทำถูกแล้ว ภคิน ทำอะไรสักอย่าง ก่อนจะสายไป  ระวัง ทำหัวใจ ตัวเองหายไปล่ะ เตือนละนะ มาต่อ นะบัดนาว  ...โอมมมมมมมม ^^

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.9 (20-2-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 16-02-2019 19:49:46

ep.9

เราพากันหอบหิ้วข้าวของเดินขึ้นห้อง ผมนำผักทุกอย่างไปล้างเข้าตู้เย็นก่อนเป็นอันดับแรก แล้วมาจัดการล้างกุ้ง เลาะเอาเฉพาะเนื้อมันมาผสมกับใบมะกรูดหั่นฝอยเพิ่มความหอมและแป้งเพื่อให้มันเป็นก้อน ใส่ส่วนผสมทุกอย่างลงไปในเครื่องปั่น ปรุงรสด้วยสูตรที่เคยทำ เติมน้ำลงไปหนึ่งถ้วย ปั่นพรืดเดียวก็ได้เนื้อแป้งข้นๆ เอามาปั้นเป็นแผ่นขนาดใหญ่กว่าเหรียญสิบเล็กน้อย กดให้เป็นรูปนิ้วนิดๆ ภคินมันชอบ

ตั้งน้ำมันจนร้อนระอุ ค่อยๆ หย่อนทอดมันกุ้งลงไป เสียงน้ำมันดังซ่าเหมือนเสียงฝนตก ผมใช้กระชอนรองอยู่ด้านล่าง ใช้ตะเกียบคีบพลิกด้วยความรวดเร็ว กระทั่งมันกลายร่างจากสีน้ำตาลอ่อนไปเป็นน้ำตาลเข้ม ถึงได้ยกกระชอนขึ้น นำไปวางไว้บนหม้อรองน้ำมันเพื่อให้น้ำมันไหลออกมาจนหมด

วันนี้อยากให้ภคินได้กินผักเยอะๆ ผมตำน้ำพริกกุ้งขึ้นมาอีกหนึ่งสำรับ เผ็ดน้อย แบ่งเอาผักที่กินสดได้ทุกชนิดมาจัดเรียงใส่ถาด เตรียมพร้อมเพื่อยกเข้าไปข้างใน พอหันไปก็ต้องหัวเราะก๊าก เพราะไอ้หล่อมันคาบชามพลาสติกไว้ในปาก นั่งท่าเดียวกับไอ้เบอร์เกอร์ หมาพันธุ์โกลเด้นรีทรีฟเวอร์ที่มันเลี้ยงไว้ที่บ้าน

มันต้องนั่งรอท่านี้อยู่นานแค่ไหน ถึงได้จังหวะให้ผมหันไปเห็นแบบนี้

“โอ๊ะๆ ๆ มานี่มาเจ้าหมาน้อย” ผมเล่นกับมันด้วย ขยับเข้าไปเกาคาง หัวเราะจนน้ำตาไหล
ภคินดึงชามออกจากปาก ลุกขึ้นยืน

“หิว”

“เสร็จแล้ว ทำน้ำพริกกุ้งด้วย”

มันตาโตด้วยความดีใจ ช่วยผมยกอาหารไปตั้งพื้น

มันมองอาหารตรงหน้า ยิ้มเศร้า

“ถ้าปิ่นทำเป็นแบบนี้ก็ดี”

ผมชะงัก รู้อยู่หรอกว่าปิ่นแก้วไม่ชอบเข้าครัว

“ไม่แน่หรอกมึง ผู้หญิงเวลาแต่งงานสัญชาตญาณพวกนี้ก็มาเอง ดูอย่างรุ่นพี่สายรหัสเราสิ บางคนสมัยเรียนเกลียดการเข้าครัวอย่างกับอะไรดี แต่พอแต่งงานมีลูก ทำเก่งกันทุกราย”

“ก็จริง” มันยิ้มอย่างมีกำลังใจมากขึ้น ใช้ส้อมจิ้มทอดมันกุ้งขึ้นกัด แล้วทำหน้าเคลิบเคลิ้มราวกับอยู่บนสรวงสวรรค์

“อร่อย”

“เอ้า น้ำพริกกุ้ง ผักน่ะกินเยอะๆ ดีต่อสุขภาพ”

มันตักน้ำพริกหย่อนลงบนข้าวสวยพูนๆ คลุกเคล้า ตักกิน ส่วนผักผมหั่นเป็นชิ้นเล็กๆ สามารถใช้ส้อมจิ้มเข้าปากได้เลย

“นี่ก็อร่อย”

ผมยิ้ม

“งั้นก็กินเยอะๆ”

มันล้วงหยิบมือถือมากดถ่ายรูปไปหนึ่งแชะ อัปลงไอจีขึ้นสถานะ

PakinWorld: ‘ทอดมันกุ้งกับน้ำพริกกุ้งผักสดฝีมือเชฟน่านเจ้าเก่าเวลาเดิม’

พวกเพื่อนๆ พากันเข้ามาโหย..หวน..และหอนกันจนเต็มไปหมด เพราะความอิจฉาตาร้อนและอยากกิน

ผมหัวเราะหึๆ มองคนหล่อกินอาหารที่ผมทำอย่างเอร็ดอร่อย

ตกบ่ายเราเปลี่ยนโหมดมาเป็นเคร่งเครียดกับการอ่านหนังสือ ภคินมันเก็งข้อสอบให้ผมตามเดิม มันถ่ายรูปหนังสือที่กำลังอ่านอยู่อัปลงไอจี

PakinWorld: ‘อ่านหนังสือเตรียมสอบไว้ล่วงหน้าที่ห้องเชฟน่าน’ @Mueangnan_YD

สี่โมงหน่อยๆ ก็ได้ยินเสียงเคาะประตู ไอ้หล่ออาสาไปเปิด พวกเพื่อนๆ ผมพากันเฮโลเดินเข้ามา ในมือถือถุงเครื่องดื่มมึนเมาสารพัดอย่าง

“อะไรวะ”

“ฉลองกูโสดอีกครั้ง” ดอมเดินหน้าแป้นแล้นเข้ามา

“หน้าไม่เหมือนคนอกหัก”

“กูไม่ได้อกหัก แต่ไปหักอกเขามากกว่า กูทนมามากพอแล้ว”

ผมไม่ต่อล้อต่อเถียง เพราะพอเข้าใจเพื่อนอยู่ เป็นผมผมก็คงจะเลือกแบบเดียวกัน   

ผมจำต้องเก็บสัมภาระการเรียนไปไว้บนโต๊ะ แล้วเตะตูดตัวเองไปทำอาหารให้พวกแม่งมันกิน ไก่มันเห็นทอดมันกุ้งที่ผมทำบนไอจีภคินอยากกินบ้างลงทุนไปซื้อกุ้งมาให้โดยเฉพาะ หลายกิโลเลย ตัวเบ้อเร่อ ผมทำเมนูเดิมอีกรอบ ทั้งทอดมันกุ้ง และน้ำพริกกุ้ง แต่ในปริมาณที่เพิ่มขึ้น พร้อมเมนูอื่นๆ อีกหลายอย่าง ทยอยนำไปเสิร์ฟให้พวกเสือหิวด้านใน 

พอแล้วเสร็จถึงได้ไปนั่งกินกับเพื่อนๆ ฉลองโสดไอ้ดอมมัน

“ว่าแต่มึงเถอะ ยังไม่ง้อปิ่นอีกเหรอวะ เห็นป่วนอยู่ในอินสตราแกรมตั้งแต่เมื่อคืน”

“ขี้เกียจ”

“ถ้าไม่ไหวก็เลิกๆ แม่งไปเถอะ รักขนาดไหนอยู่ไปไม่สบายใจก็ปล่อยให้มันจบๆ ไปเถอะ”

ผมเลือกที่จะนั่งนิ่งไม่ออกความคิดเห็นอะไร

“มึงอย่ามาบ่างช่างยุไอ้ดอม ช่วงนั้นของเดือนของปิ่นมากกว่ามั้ง ผู้หญิงก็งี้แหละ ขนาดใบเฟิร์นที่ติ๋มๆ เวลาเมนส์มาก็กลายร่างเป็นสมิงพอกัน”

“แต่ครั้งนี้ปิ่นก็ด่าแรงนะ” คนอื่นๆ ในวงเหล้ามองหน้าผม ผมเลิกคิ้วสูง

…เกี่ยวอะไรกับกู?

“อะไร”

“ไม่ได้ดูเหรอ”

“ดูอะไร”

ไอ้ดอมหยิบมือถือมาจิ้มจึกๆ แล้วเข้าไปที่หน้าไทม์ไลน์ของปิ่นแก้ว สิ่งที่เธอหยิบมาประชดประชันคือภคินคิดจะเอาเพื่อนทำเมีย

“พาลว่ะ” ไอ้วัฒน์ออกความคิดเห็น

“แต่มันก็น่าคิดจริงๆ ถ้ากูเป็นแฟนไอ้ภคินก็คิดว่ะ มึงเล่นตัวติดกัน ดูแลกันอย่างกับแฟน อย่างที่กูเคยบอก ถ้ามึงไม่มีปิ่นแก้ว กูฟันเฟิร์มว่าพวกมึงแอบคบกันแน่ๆ”

ภคินโบกมือไหวๆ

“กูสนิทกับน่านมาก่อนที่จะคบปิ่นอีกนะ”

“ก็จริง”

ทุกคนพากันเลิกพูดเรื่องนี้หันไปคุยกันเรื่องอื่นกันแทน ธนาเล่าให้ฟังว่ามีความเป็นไปได้สูงว่าทันทีที่เรียนจบอาจต้องแต่งงานเลย เพราะผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายอยากให้เป็นฝั่งเป็นฝากันเร็วๆ

ไม่จำเป็นต้องรอให้ตั้งตัวก่อน เพราะเรียนจบไปทั้งคู่ก็ทำงานกับที่บ้านอยู่แล้ว ธุรกิจกงสีล้วนๆ ทั้งคู่มีฐานะเท่าเทียมกัน ธุรกิจที่ทำก็ส่งเสริมหนุนนำกันอีกต่างหาก

“แล้วมึงพร้อมรึเปล่าล่ะ”

“กูชิลๆ ว่ะ ทุกวันนี้กูกับทรายก็คบกันอย่างเพื่อนอย่างครอบครัวอยู่แล้ว ปรับเปลี่ยนแค่ย้ายมาอยู่ด้วยกันแล้วก็ปล่อยให้มีเหลนให้อากงอาม่าได้อุ้มเท่านั้น ที่เร่งมาเพราะเหตุผลหลังสุดนี่แหละ”

ผมยิ้มเมื่อได้ยินแบบนั้น

“กูว่าก็ดีนะ หลานกูออกมาต้องน่ารักมากแน่ๆ” ผมยิ้มพรางคิดตาม พ่อหล่อ แม่สวย “คนแรกกูขอหลานสาว เผื่อกูมีลูกชายจะได้จองตัวไว้ให้ลูกชายกู”

พวกนั้นพากันหัวเราะร่วน

“นี่กว่ามึงจะแต่งงานมีลูก ลูกกูไม่แก่กว่าลูกมึงเป็นสิบปีรึไง”

“อายุเป็นเพียงตัวเลข เทรนด์นูน่ากำลังมา สาวอายุมากกว่ามีเสน่ห์จะตาย”

“บอกตามตรงนะน่าน ถ้ามึงเป็นผู้หญิง กูยุให้ภคินมันเลิกกับปิ่นแก้วมาคบกับมึงแล้ว รู้ใจมัน ทำอาหารก็เก่ง” ดอมพาวกกลับมาเรื่องเดิม

“ผู้ชายก็คบกันได้นี่ อย่างพลกับฝุ่นไง น่ารักดีออก” ไก่ออกความคิดเห็น

“ดีขนาดไหนก็เพศเดียวกัน สังคมยังยอมรับไม่ได้กว้างขวาง ไหนจะครอบครัวอีก ที่สำคัญคือมีทายาทให้ไม่ได้” ธนาแย้ง ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย

“แต่ถ้ารักกันจริง เรื่องที่ว่าก็ไม่สำคัญเลย” ไก่พูดขึ้นมาลอยๆ ถอนหายใจเบาๆ “กูเพิ่งรู้ว่าพี่กุ้ง พี่ชายกูเขามีแฟนเป็นผู้ชาย ช็อกกันทั้งบ้าน จริงจังไม่จริงจังฝ่ายนั้นก็เอาพ่อแม่มาสู่ขอพี่กูแล้ว ไม่ได้คิดจะจัดงานแต่งอะไร เพียงแต่อยากให้ครอบครัวเรารู้ว่าเขาจริงใจขนาดไหนเท่านั้น”

“พี่กุ้งเนี่ยนะ” ดอมถามเสียงสูง ไก่พยักหน้า

ผมเคยเห็นอยู่หนเดียวครับ เพราะไม่ค่อยได้ไปบ้านมันเท่าไหร่ พี่เขาทำงานอยู่เชียงใหม่ด้วย

“หนุ่มเหนือว่ะ โคตรหล่อ เป็นเพื่อนที่คบกันมาตอนเรียน แล้วก็เป็นหัวหน้าที่ทำงานด้วย”
พวกเราพากันพยักหน้า

“เรื่องพวกนี้ใกล้ตัวกว่าที่คิดเนอะ”

ผมกับภคินเลือกนั่งเงียบด้วยกันทั้งคู่ด้วยชนักที่ปักคาหลังของเราร่วมกัน

“เอาเป็นว่า ถ้ามึงเปลี่ยนใจอยากเลิกกับปิ่นแล้วหันมาเลือกไอ้น่าน กูสนับสนุนนะ” ไก่ตบหลังไอ้หล่อตุบๆ ผมยกนิ้วกลางข้างขวาทั้งที่ถือเหล้าให้มันทันที

ทุกคนพากันหัวเราะครึกครื้น เพราะรู้ว่าไก่ไม่ได้ถือเป็นเรื่องจริงจัง 

ผมลอบสบตาภคิน แล้วต่างคนก็ต่างเสหลบเสีย

ลึกๆ แล้วเหมือนจะได้ยินเสียงบางเสียงดังขึ้นว่า ‘ก็ดีนะ ภคินเลิกกับปิ่นแก้วได้ก็ดีนะ เราจะได้มาสานสัมพันธ์ที่ถูกกดไว้ไม่ให้โผล่ขึ้นมานี้เสียที’

แต่แค่เดี๋ยวเดียวเท่านั้นผมก็รีบเตะความคิดนั้นทิ้งไปทันที





ทรายขับรถมารับธนากลับบ้าน ส่วนที่เหลือยกเว้นภคินกลับแท็กซี่ ไม่มีใครเมาจนไม่มีสติ เพราะไงพรุ่งนี้ก็ต้องตื่นไปเรียนกันแต่เช้า

ผมกับภคินช่วยกันเก็บกวาดห้องจนกลับมาเอี่ยมอ่องตามเดิม ผมให้ภคินอาบน้ำก่อน ส่วนตัวเองอาบทีหลัง สามทุ่มแล้วครับ พอออกจากห้องน้ำไปก็ไม่เห็นใครอยู่ในห้องแล้ว มองออกไปนอกระเบียง เห็นไอ้หล่อไปนั่งทำมิวสิกวิดีโอกระดกเบียร์เข้าปากอึกๆ อยู่

ผมคว้าเสื้อยืดกางเกงนอนตัวเก่งมาใส่ เดินไปเปิดตู้เย็นหยิบเอาเบียร์เย็นๆ ออกไปนอกระเบียงบ้าง

“มาทำมิวสิกอะไรแถวนี้วะ” ผมทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ เปิดฝากระป๋องเบียร์ออกยกดื่ม
มันไม่ตอบอะไร ทอดสายตามองเหม่อไปด้านหน้า

“ทำมิวสิกเพลงอนาคต”

ผมเลิกคิ้วสูง ไม่ได้ถามไถ่อะไรมันอีก อย่าคิดว่าวิวนอกระเบียงห้องผมจะสวยนะครับ ไม่มีอะไรเลย นอกจากหอพักกับบ้านคนอื่น ตึกสูงๆ ห่างออกไป เสาไฟฟ้าและท้องฟ้าไร้ดวงดาว   

“ถ้าสิ่งที่มึงคิดและกำลังสับสนนั้นมีกูเข้าไปเกี่ยวข้องด้วย รีบตัดมันทิ้งไปดีกว่านะ”

“ทำไม มึงรังเกียจกู?”

“เปล่า มึงก็รู้ว่ากูไม่เคย ไม่งั้นเราคงไม่…” ผมเม้มปากแน่น “แต่อนาคตจะดีกว่าถ้าได้เดินไปในเส้นทางที่ถูกที่ควรตั้งแต่ต้น” ไม่ต้องให้ผมอธิบายเพิ่ม ผมว่าคนฉลาดอย่างมันคงพอเข้าใจ

“แล้วระหว่างอนาคตที่ถูกที่ควรกับความสุขของกูล่ะ มึงว่าอะไรสำคัญกว่ากัน”

ผมเม้มปากแน่นจนฟองเบียร์เลอะรอบกลีบปาก ผมไม่รู้ว่าควรจะชักนำหรือสนับสนุนให้เพื่อนเดินไปในเส้นทางไหนดี

เพราะความเป็นเพื่อน ผมสนับสนุนให้มันเดินไปในเส้นทางที่ถูกที่ควร แต่ความเห็นแก่ตัวลึกๆ ผมกลับอยากให้มัน…เลือกผม

“น่าน”

ผมหันไปตามเสียงเรียก มันมองตาผม ผมก็มองตามัน เราสบตากันโดยมีอากาศคั่นกลาง ผมกลืนน้ำลายลงคอ เผยอกลีบปากอย่างเผลอไผล ใบหน้าคมคายขยับเข้ามาใกล้ เพียงชั่วเดี๋ยวเดียว กลีบปากเย็นๆ เคล้ากลิ่นฟองเบียร์ก็ทาบทับลงมา

เสียงห้ามปรามกับเสียงเรียกร้องดังขึ้นพร้อมกันกึกก้องอยู่ในหัว ภคินขยับริมฝีปาก ผมทำแบบเดียวกัน และดูเหมือนจะแรงขึ้นเรื่อยๆ ตามแรงปรารถนาที่ซุกซ่อนอยู่ภายในจิตใจ กระป๋องเบียร์เย็นๆ ยังอยู่ในมือผม แต่พอมันเปิดแยกกลีบปากแทรกปลายลิ้นเข้ามาภายใน มือไม้ผมก็อ่อนแรงจนกระป๋องเบียร์หล่นตุบกระแทกพื้นเสียงดัง

ผมไม่ได้สนใจมัน หัวใจผมไหวแรง ขยับปลายลิ้นตอบรับ มันขยับหันมาจับแก้มผม เอียงใบหน้าให้ปากเราบดเบียดกันได้ง่ายขึ้น
ดูท่าจะไม่หนำใจ มันขยับพลิกหันมาคร่อมอยู่เหนือร่างผมในท่านั่ง บดปากจนหน้าผมต้องแหงนเงยขึ้นรองรับการรุกรานเร่าร้อนนั้น

มือเย็นๆ ของมันสอดผ่านชายเสื้อของผมเข้ามาภายใน เป้าหมายคือติ่งไตเล็กๆ ผมสะดุ้งเฮือก ครางในลำคอ มือหนึ่งจับหัวไหล่อีกมือคลึงท้ายทอยมัน

กลิ่นสบู่หอมอ่อนๆ กระตุ้นร่างกายให้ตื่นตัว มันจับผมลุกยืนทั้งที่ปากยังแนบสนิท ขยับก้าวถอยเข้าไปภายในห้อง

ความปรารถนาที่ซ่อนอยู่ในส่วนลึกของจิตใจสั่งมือไม้ผมให้แปะป่ายหน้าท้องแน่นๆ ของมันเช่นกัน

เราบดเบียดปากกันรุนแรงจนผมเจ็บไปหมด แต่ไม่อาจหยุดยั้งความต้องการที่กำลังปะทุลงได้ มันจับผมยกคาดเอวพลิกหันหลังผมแนบติดกำแพง

ผมรู้สึกว่าตัวเองเป็นเชื้อ ส่วนมันเป็นไฟ พอใกล้กันทีไรก็มีแต่จะเผาไหม้กันและกันให้หลอมละลาย ความต้องการของมันชนชิดอยู่กับความต้องการของผม ภคินถอนปากออกลากต่ำลงไปหาต้นคอ ขบกัดรุนแรง ผมครางรับ ปรารถนาอยากให้มันรุนแรงกับผมมากกว่าเดิมอีก

“ภคิน…” ผมเรียกชื่อมันเสียงแผ่ว มันกระชากเสื้อผมออกทางหัว ปากร้อนตะกรุมตะกรามครอบครองยอดอกผมทันที ดูดกินสลับกับเม้มเลีย ผมครางเสียงดังเพราะความเสียวนั้น

มันกระชากถอดกางเกงผมออก มือร้อนๆ ฉวยจับส่วนกลางลำตัว ขยับรูดรั้ง กระทั่งหยาดน้ำขาวๆ ของผมพ่นออกมาจนเต็มมือมัน ผมหอบแฮกหัวใจเต้นแรง สมองขาวโพลนไปหมด

มันจับผมโถมทุ่มลงไปบนที่นอน ยกตัวถอดเสื้อ ตามด้วยกางเกง ผมนอนมองอย่างตื่นเต้น

ความปรารถนาที่ยังไม่หมดส่งผ่านดวงตาผมไปหามัน ภคินก้มลงมาจูบทันที จับขาผมแยกกว้าง กดแทรกปลายนิ้วเข้ามาภายใน

ณ วินาทีนั้น ความเจ็บพุ่งปราดเข้ามาในหัว ภาพของปิ่นแก้วพร้อมแก้วที่แตกละเอียดฉายชัดเข้ามา

ความรู้สึกผิดโหมกระหน่ำ ผมจับมือมันยับยั้งไว้ทันที ทั้งที่ยังต้องการเต็มเปี่ยม

“หยุด!”

ภคินชะงักมือมองหน้าผม สีหน้ามันใกล้หมดความอดทนเต็มที ความต้องการแข็งตัวตั้งชัน

“อย่าทำแบบนี้” ผมมองตาให้รู้ความหมาย มันกัดกรามกรอด สีหน้าพยายามอดทน

“ปิ่นแก้ว” ผมบอกชื่อคนที่น่าจะหยุดความต้องการที่กำลังเอ่อล้นตอนนี้ของเราลง 

…และมันก็ได้ผล

ภคินกัดกราม รวบกอดผมแน่น ใช้มือขยับด้านล่างของตัวเองแทน

ผมยอมนอนนิ่งให้มันทำ อย่างน้อยก็ไม่มีการล่วงล้ำใดๆ เกิดขึ้น

จนกว่า…

มันจะยอมทำทุกอย่างให้ชัดเจน

มันยกหน้าขึ้นมาจูบผมอีก ผมพยายามขัดขืน มันกระซิบพร่า

“กูจะไม่ใส่เข้าไป ขอแค่จูบเท่านั้น”

ผมยอมรับรสจูบของมันแต่โดยดี มันขยับรูดรั้ง รสจูบนั้นทำเอาผมตื่นตัวขึ้นมาอีกรอบ จนต้องขยับเป็นเพื่อนมันอีกหน

สมองผมขาวโพลนอีกครั้ง เมื่อทั้งผมและมันไปถึงเส้นชัยพร้อมกัน ภคินหอบแฮก ผมเองก็ไม่ต่าง มันซบหน้าลงกับอกผม

“กูเลวมากไหมน่าน”

ผมเม้มปาก ถ้ามันเลว ผมไม่เลวกว่าเหรอ ทั้งที่รู้ว่าเขามีเจ้าของแล้วยังไม่คิดหักห้ามความต้องการ

“พอเถอะ อย่าทำให้กูรู้สึกผิดที่ทำแบบนี้”

มันเงยหน้าขึ้นมามองตาผม

“มึงไม่ผิดเลยน่าน เป็นกูต่างหาก อย่าโทษตัวเอง กูจะพยายามอดทนให้มากกว่านี้ วันนี้เราแค่ช่วยตัวเองเท่านั้น”

ผมมองตามัน มันก็มองตาผม

มันทำท่าจะจูบ แต่ผมใช้มือปิดปากมันไว้ ส่ายหน้า

“จูบ..ควรมีไว้ให้คนที่เรารักเท่านั้น”

ผมเม้มปากแน่น

“และกูจะไม่จูบกับคนที่มีเจ้าของแล้ว”

ผมขยับลุกออกจากเตียงคว้าเสื้อผ้าเดินเข้าห้องน้ำไป




ผมเงยหน้ามองตัวเองในกระจก ในนั้นสะท้อนร่างเปลือยเปล่าท่อนบนของตัวผมเอง บนต้นคอมีรอยคิสมาร์กและรอยกัดจางๆ ผมกุมมันไว้ เดินไปอาบน้ำ

ตอนนี้สิ่งที่ผมพยายามเหยียบไว้มันงอกขึ้นมาเหนือพื้นดินแล้ว ผมไม่สามารถยับยั้งความรู้สึกของตัวเองที่มีต่อมันได้อีก

คราวนี้ก็ขึ้นอยู่กับมันแล้วว่าจะเอายังไงกับตัวเอง ผมรู้ว่าภคินเองก็คงรู้สึกพิเศษกับผมเช่นกัน อาจเพราะเป็นเพื่อนกันมาก่อน อาจเพราะร่างกายของเราดึงดูดกัน แต่ผมไม่รู้ว่าสิ่งนี้จะสามารถเอาชนะจนมันยอมก้าวเข้ามาหาผมโดยไร้พันธะผูกพัน หรือว่าจะยังรั้งฝ่ายนั้นไว้โดยที่พยายามจะกระชากจับมือผม หรือทิ้งผมเอาไว้ที่เดิมเหมือนเคย

พอออกไป ห้องทั้งห้องก็ว่างเปล่า ผมมองออกไปนอกระเบียง ปรากฏว่ามันไม่อยู่ มองไปยังที่นอน กลางเตียงมีกระดาษโน้ตวางไว้ ผมหยิบขึ้นมาอ่าน

‘ขอโทษที่ทำให้มึงรู้สึกแย่ กูจะกลับไปนอนคอนโด ฝันดีนะ’

หรือบางที

…อาจเป็นมันเองก็ได้ที่จะทิ้งผมไป

ผมเดินออกไปนอกระเบียง เบียร์ของผมยังอยู่ที่เดิม ผมทิ้งตัวลงนั่ง หยิบมันขึ้นมายกจรดปาก
นี่เบียร์มันชืด หรือปากผมไม่รับรสกันแน่




Tbc...

ขอบคุณทุกคอมเมนต์จ้าาาา
#ผมท้องกับเพื่อน #ภคินน่าน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.9 50%(16-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: FrozenSnow2019 ที่ 16-02-2019 20:02:56

สงสารน่านจัง ภคินก็ใจโลเล รักปิ่นแต่ก็หวงน่าน ไม่ให้น่านคุยกับใครคบกับใคร

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.9 50%(16-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 16-02-2019 20:22:12

 :mew2: :mew2: :mew2:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.9 50%(16-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 16-02-2019 20:22:33

ภคินเลือกน่านเลย เลือกน่านๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.9 50%(16-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 16-02-2019 20:29:02

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.9 50%(16-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 16-02-2019 20:29:42

น้องน่านนน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.9 50%(16-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 16-02-2019 20:44:37

เลิกกับปิ่นให้มันจบๆ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.9 50%(16-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: wutwit ที่ 16-02-2019 22:30:29

รำคาญภคินจะทางไหนก็ซักทาง

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.9 50%(16-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 16-02-2019 22:53:34

 :pig4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.9 50%(16-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 16-02-2019 23:45:34

รอตอนท้องต่อไป

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.9 50%(16-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 17-02-2019 00:56:51

รอท้องเหมือนกัน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.9 50%(16-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 17-02-2019 01:33:03

จะเลิกกันเพราะอะไรนะ เพราะตอนนี้ภคินก็ยังอยู่ต่อได้อ่ะ  :ling2:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.9 50%(16-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: papapoope ที่ 17-02-2019 02:10:43

เมื่อไหร่เค้าจะรู้ใจกันนนน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.9 50%(16-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: Funnycoco ที่ 17-02-2019 03:54:16

ถ้าน่านท้องก็อยู่ในช่วงที่จะจบพอดี คือดีจะได้ไม่มีใครรู้

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.9 50%(16-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: baroona59 ที่ 17-02-2019 10:57:51

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.9 50%(16-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: nofsnof ที่ 17-02-2019 11:20:48

ฮือออ หน่วงในความไม่ชัดเจน  :ling3: :ling3:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.9 50%(16-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 17-02-2019 11:46:02

เหออออ..  :katai4: :katai4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.9 50%(16-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 17-02-2019 11:49:03

เฮ้อ~

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.9 50%(16-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 17-02-2019 12:53:04

ดราม่าแน่ๆ ...........  :mew2:
แบบภคิน กลับไปดีกับปิ่น  :z3:
จะด้วยเหตุผลใดๆ แต่ว่าคงไม่ใช่ด้วยใจภคินเองแน่ คนอ่านคิดไปเอง
แบบปิ่นอยากเอาชนะน่านเท่านั้น  :z3:
แล้วน่านก็เกิดท้อง อะจ๊ากกกกก....... อินจนมโนและ  :sad4:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.9 50%(16-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: Noina_Pn ที่ 17-02-2019 15:53:44

ท้องสักที :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.9 50%(16-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 17-02-2019 16:40:26

มันดราม่ามากๆมาหลายตอนแล้ว แงงง จะทวีขึ้นแน่ๆ
สงสารน่านอ่ะ กอดๆน้องนะ
อยากให้มีพระรองโผล่มา รำคาญภคินละ  :serius2:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.9 50%(16-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: maxtorpis ที่ 17-02-2019 23:39:12

หนุก

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.9 50%(16-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: mybear_sr ที่ 18-02-2019 01:57:00

เมื่อไหร่ภคินจะเลิกเห็นแก่ตัวอะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.8 (13-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 18-02-2019 04:14:27

ผูกพันทางใจกันในฐานะเพื่อนสนิทกันมานาน
ตอนนี้ก็ดันไปผูกพันทางกายอีก
แถมมีทุกอย่างตามที่ชอบอีก
สับสนยุ่งเหยิงกันต่อไปนะเด็กๆ

เห็นด้วยกับคห.นี้เลยค่ะ เรื่องการลงนิยาย

อ้างจาก: Grey Twilight ที่ 13-02-2019 23:16:26  

ปล. ผมว่าจะบอกหลายครั้งแล้วครับ ตั้งแต่ตอนเรื่องของคู่พลแล้ว ถ้าเกิดว่ามาอัพทีละครึ่ง ให้เปิดรีพลายใหม่ไปเลยดีกว่าครับ อย่าไปแก้ไขอันเก่า เพราะว่ามันจะทำให้คนอ่านต้องย้อนกลับไปดูว่าตอนที่แล้วอยู่หน้าอะไร กรณีนี้ถ้าเกิดมีคอมเมนท์เยอะ มันต้องย้อนหลายหน้า อีกสาเหตุนึงคือมันจะทำให้กระแสความรู้สึกของคอมเมนท์ไม่ต่อเนื่อง เพราะตอนแรกมา 50% ก็กระแสคนคิดแบบนึง พอมาอีกแบบแล้วเอากลับไปแก้รีพลายเดิม กระแสเรื่องเปลี่ยน คอมเมนท์เปลี่ยนทิศ คนที่มาตามอ่านทีหลังที่อ่านคอมเมนท์ด้วยมันจะงงๆครับ ว่าพออ่านตอนจบแล้ว (เต็ม 100%) แล้วมาอ่านคอมเมนท์ ทำไมกระแสมันหักมุมโดยที่ไม่มีตัวบ่งชี้เลย ถ้าเราเอารีพลาย 50% มาคั่น มันก็จะเห็นกระแสเรื่องชัดขึ้น แต่ส่วนตัว ผมอยากแนะนำว่า ให้เขียนให้เต็ม 100% แล้วค่อยเอาลงดีกว่าครับ อย่ามาแบบทีละนิดละหน่อย อ่านแล้วบางทีอารมณ์มันสะดุดมากพอสมควรเลย

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.9 50%(16-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: wizard_tao ที่ 18-02-2019 07:46:46

ตามมาจากเรื่องพลฝุ่น
เรื่องนี้คือชอบอ่ะ

เพราะเคยแอบรักเพื่อนตัวเอง 555

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.9 50%(16-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: CRMMIIMII ที่ 18-02-2019 09:07:57

รอตอนน่านท้อง

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.9 50%(16-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: klaew ที่ 18-02-2019 20:23:15

ผู้หญิงเขามีเซ้นต์์เรื่องพวกนี้นะ
แฟนเราเปลี่ยนไปทำไมจะดูไม่ออก
ถ้าไม่ปิดตาตัวเอง ก็รู้แหละ
ประชดประชันก็เพื่อเรียกร้องความสนใจ
แต่มันทำให้อะไรหลายๆ อย่างแย่ลงไง
ต้องชัดเจนได้แล้วมั้งภคิน น้องน่าน
ลุ้นจะแย่แล้วเนี่ย
#อินแค่ไหนคิดดู

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.9 50%(16-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 18-02-2019 23:52:15

จะยอมบอกมั้ยว่าท้อง

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.9 50%(16-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: awfsp ที่ 19-02-2019 01:25:38

ให้มีหนุ่มมาจีบเมืองน่านสักทีเหอะ อยากรู้ภคิดจะขวางยังไง

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.9 50%(16-2-19)
เริ่มหัวข้อโดย: lovenine ที่ 20-02-2019 18:33:23

คิดถึงเริ่อง นี้ มาต่อๆ นะๆ .....ได้โปรดดดดด

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.9 (20-2-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 20-02-2019 19:46:28

ง่ะ มาม่าอืดเต็มชามแล่ววว

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.9 (20-2-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: GBlk ที่ 20-02-2019 19:58:13

อัพเดทแบบนี้ หลายคนคงหาไม่เจอว่าอัพที่ไหน และไม่อ่านต่อ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.9 (20-2-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: milin03 ที่ 20-02-2019 20:17:36

เปิดรีพลายใหม่เถอะนะคนเขียน :ling1: :ling1: :ling1:

อยากเข้ามาอ่านง่ายๆ ย้อนไปย้อนมาคนอ่านมันอ่านยาก

เนื้อเรื่องก็น่าติดตามอยู่เเล้ว

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.9 (20-2-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 20-02-2019 20:27:35

อื้อออออออ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.9 (20-2-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: NuNam ที่ 20-02-2019 21:27:07

เฮ้ออออ ท้อง เรียนจบ แยกย้าย
หนีไปน่าน รักตัวเองบ้าง เพื่อนเลวๆ โลเล ทิ้งไป หาใหม่ที่ดีกว่า
 อ่านไป อึดอัดไป แต่ก็รออ่าน โว้ยยย

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.9 (20-2-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: klaew ที่ 20-02-2019 22:03:32

เจ็บปวดดดดดด

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.9 (20-2-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 20-02-2019 22:36:45

 :hao7: :hao7: :hao7: :sad4: :sad4: :sad4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.9 (20-2-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: nofsnof ที่ 20-02-2019 22:53:02

สงสารน่านอ่ะ รักเค้าแต่เราก็รู้สึกผิด

ว่าแต่เมื่อไหร่จะได้ท้องเนี่ยย ลุ้นน :ling3: :ling3:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.9 (20-2-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Duangjai ที่ 20-02-2019 23:00:57

...


ทั้งภคินและน่าน ต่างคงยังสับสนกับความรู้สึกและเส้นทางที่จะเดินในอนาคต

จะยอมรับได้ไหม ที่ชอบผู้ชายด้วยกัน ทั้งครอบครัว เพื่อนฝูง และคนรอบข้าง 

เป็นอะไร ที่ต้องเลือกและเดิน  ถ้าวางให้น่านท้องได้

น่านก้อต้องรับบทชอกช้ำระกำใจอย่างหน่วงละ

เรื่องนี้ยังอีกยาวววววว.

 :katai1:  :ling3:  :katai1:  :ling3:  :katai1:  :ling3:  :katai1:  :ling3:



…………

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.9 (20-2-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 20-02-2019 23:21:49

ตอนนี้ภคินเลือกปิ่นแก้วแน่ๆ

น่านทำถูกแล้วแหล่ะ ต่อไปนี้อย่าไปยอมอีกนะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.9 (20-2-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: fenrilo ที่ 20-02-2019 23:36:06

รอติดตามตอนต่อไปครับ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.9 (20-2-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Funnycoco ที่ 20-02-2019 23:40:02

ภคินจะตัดสินใจยังไงเนี่ย อย่าเป็นคนโลเลสิ
คนนั้นก้ตัดไม่ได้คนนี้ก้จะเอา  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.9 (20-2-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 20-02-2019 23:44:04

หน่วงแบบไม่ไหวแล้ว สงสารน้องน่าน กอดๆ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.9 (20-2-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 20-02-2019 23:45:18

จะรักหรือจะเลิก พูด!!

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.9 (20-2-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 20-02-2019 23:58:44

หนักแน่นเข้าไว้น่าน  :ling2:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.9 (20-2-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 21-02-2019 01:55:44

ในเมื่อนางไม่เลือก

น่าน เลือกเดินออกมาเองโลด ลำไย พระเอกอ้ะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.9 (20-2-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 21-02-2019 02:18:52

 :pig4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.9 (20-2-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: wizard_tao ที่ 21-02-2019 07:57:47

ยิ่งอ่านยิ่งหน่วงง่ะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.9 (20-2-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 21-02-2019 09:29:02

รอต่อไป...  :katai4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.9 (20-2-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: khwanruen ที่ 21-02-2019 10:42:51

ถ้ายังไม่ชัดเจนก็จะเจ็บด้วยกันทุกฝ่ายนะ สงสารน่าน  :sad4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.9 (20-2-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: FrozenSnow2019 ที่ 21-02-2019 12:19:53

สงสารน่าน มันน่าอึดอัดเนอะ ความรู้สึกแบบเดินหน้าก็ไม่ได้ถอยหลังก็ไม่ได้

อยากให้น่านท้อง แล้วหนีภคินไปเลย คนใจโลเล จับปลาสองมือ รักฝั่งโน้นก็รัก ฝั่งนี้ก็หวงไว้ไม่ให้น่านคบใคร

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.9 (20-2-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: rotedump ที่ 22-02-2019 02:02:05

สงสารน่าน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.9 (20-2-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: wutwit ที่ 22-02-2019 05:16:42

ลำไยภคินจังไม่เลือกซักทาง

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.10 (27-2-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 23-02-2019 19:06:41

Note จากคนเขียน : ใครไม่สะดวกอ่านทีละครึ่ง รออ่านรอบเดียววันพุธได้เลยนะคะ อัปครึ่งแรกทุกวันเสาร์ อัปครบร้อยเปอร์เซ็นต์ทุกวันพุธ หาครึ่งหลังได้จากประโยคสีฟ้าแบบนี้ จะอัปอาทิตย์ละ 1 ตอน ไม่สะดวกขึ้นรีไพลใหม่ค่า เพราะแต่ละตอนลงสั้นยาวไม่เหมือนกัน (อัปแบบนี้เหมือนกันทุกเว็บ ^_^) ขอบคุณและขออภัยในความไม่สะดวก ไปอ่านต่อกันได้เลย // ขอบคุณล่วงหน้าทุกคอมเมนต์ค่ะ   

Ps.สเปิร์มภคินเริ่มอาละวาดแล้ว



ep.10

ผมเดินโต๋เต๋เข้าไปในห้อง ทิ้งตัวลงนอน ผมไม่กล้าบอกให้มันเลิกกับปิ่น แต่ผมก็อยากให้มันเลือกผม พัฒนาความสัมพันธ์ก้าวข้ามทุกสิ่งทุกอย่างไปด้วยกัน

ผมหลับไปทั้งที่สมองยังเต็มไปด้วยเรื่องของภคิน ตื่นขึ้นมาในสภาพดวงตาแพนด้า รอยคิสมาร์กโชว์หรา ผมรีบหาปลาสเตอร์ยามาแปะทันที สวมช็อปเดินไปคณะ

เจอเพื่อนๆ นั่งหน้าสลอนกันบนโต๊ะประจำ ยังไม่เห็นภคิน ผมเดินไปนั่งข้างไก่ 

“คอไปโดนอะไรมา โดนดูดหรือโดนกัด”

“มดกัด ไอ้ตัวใหญ่ๆ ที่เคยกัดก้นมึงนั่นแหละ”

“อ๋อ” ไก่ทำหน้าเข้าใจ เพราะผมชอบทำอาหาร บางทีก็มีพวกมดพวกแมลงพากันเข้ามาเยี่ยมเยือนบ้าง มันเคยโดนกัดไปตัว บวมฉึ่งเชียว

“อ้าว แล้วภคินอ่ะ ไม่มาพร้อมมึง”

“มันนอนคอนโด”

“เอ้า คิดว่านอนกับมึงซะอีก”

“กลับไปหลังพวกมึงไม่นาน”

พวกมันพยักหน้าเข้าใจ

ไอ้หล่อไม่เข้าคลาสทั้งวัน ผมส่งข้อความไปหาด้วยความเป็นห่วง มันตอบกลับมาแค่ว่ามันโอเค กำลังเคลียร์ตัวเองอยู่
ผมถอนหายใจเบาๆ จริงๆ วันนี้ต้องทำอาหารเที่ยงมาให้มันตามสัญญาเป็นค่าตั๋วดูปลา แต่ด้วยสภาพจิตใจและร่างกายที่ไม่ปกติของผมจึงไม่ได้ทำมาให้ และคิดว่าภคินมันคงไม่พร้อมจะมากินด้วย

“ภคินโดดทั้งวันเลยว่ะ”

ผมจดเลกเชอร์ไว้ให้มันแล้ว ตกเย็นผมโทรหาเพราะตั้งใจจะเอาเลกเชอร์ไปให้ แต่มันไม่รับสาย ผมส่งไลน์ไปบอกแทน แต่คนที่ตอบกลับมาคือปิ่นแก้ว

‘ภคินไม่ว่างไปเจอ เดี๋ยวปิ่นจะให้เพื่อนปิ่นเดินไปเอามาให้แทนที่คณะนะ’
ผมจ้องมองข้อความเหล่านั้น

ทำไมล่ะภคิน นี่มึงไม่ว่างตอบข้อความกู หรือมึงต้องการเว้นที่ว่างระหว่างเรากันแน่
‘ภคินมันทำอะไรอยู่’ ผมถามปิ่นกลับไป

‘ธุระ’ ปิ่นตอบกลับมาสั้นๆ

‘ถ้าเสร็จแล้วให้มันโทรหาเราด้วยนะ’

‘อืม’

รู้สึกขอบตาร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ

มันกลับไปหาปิ่นแก้วอีกรอบเพื่อตัดความสัมพันธ์ หรือว่าจะสานต่อ…





ผมกลับมาถึงหอ นั่งคอยโทรศัพท์ ผมไม่กล้าส่งข้อความอะไรกลับไปอีก  เพราะกลัวว่าบางข้อความมันจะเผยความรู้สึกภายในใจของผมออกไป ถ้าปิ่นแก้วได้อ่านและรับรู้ขึ้นมาคงยุ่ง

ระหว่างรอก็อ่านหนังสือ แต่เนื้อหาแทบไม่เข้าสมอง ผมตัดสินใจกดส่งข้อความไปหามันสั้นๆ

‘กูรอมึงโทรกลับมาอยู่นะเว้ยไอ้ห่า’

ผมจงใจใช้ลักษณะคำพูดอย่างคนเป็นเพื่อนกัน กระทั่งถึงเที่ยงคืน ไลน์ไม่ขึ้นข้อความว่าอ่านแล้ว ไม่มีการโทรกลับ ไม่มีอะไรทั้งนั้น

ผมนั่งกอดเข่าขอบตาร้อนผ่าวอยู่ข้างเตียง มองออกไปนอกระเบียงท่ามกลางความมืด

มึงเลือกใครภคิน ...กูหรือเขา



วันรุ่งขึ้น ภคินมันไม่โผล่มารวมกลุ่มเหมือนอย่างปกติ แต่มาเข้าคลาสในเวลาเฉียดฉิวพอดี พอหมดชั่วโมงก็โบกมือลาพวกเราแล้วแยกหายไป ผมมองตามเพราะมีเรื่องต้องการจะถามไถ่มากมาย แต่มันไม่เปิดโอกาสให้ผมได้ทำ

วิชาถัดไปมันก็ไม่เข้า ผมเลกเชอร์ไว้ให้เหมือนเดิม ตอนเที่ยงมีแค่ผมกับ ธนาและทรายเท่านั้น ไก่ไปกินข้าวกับใบเฟิร์นที่คณะนิเทศ ดอมไปตามจีบเด็กใหม่ วัฒน์นัดแฟนไว้เหมือนกัน

ส่วนภคิน ผมไม่รู้ ผมส่งข้อความบอกมันว่าจดเลกเชอร์ไว้ให้แล้ว ถ้าว่างก็ให้มันมาเอา

คาบบ่ายผมเข้าเรียนตามปกติ ภคินยังไม่เข้า พออาจารย์สอนไปได้ราวๆ สิบนาทีถึงเห็นมันเดินเข้ามา แต่แทนที่จะมานั่งข้างๆ ผมเหมือนเคย เพราะผมมักจะจองที่เอาไว้ให้มันเสมอ มันกลับเดินไปนั่งที่ว่างห่างๆ แทน

ผมมองตาม

หลังจากนั้นมันก็หลีกเลี่ยงการพบเจอกับผม ไม่มาพูดเพื่อตัดสัมพันธ์ ไม่อธิบายว่าระหว่างเราจะเอายังไง

…จะยังคงเป็นเพื่อนกันต่อไปไหม ผมรอคำนั้นอยู่





“นี่มึงทะเลาะกับไอ้หล่ออีกแล้วเหรอวะ อาทิตย์นี้มันไม่มาเข้ากลุ่มเลย พอมันคืนดีกับแฟนก็เมินมึงซะงั้น มึงนี่เป็นเมียน้อยมันนี่หว่า”

ผมเอาฝาปลอกปากกาเขวี้ยงหัวไอ้ดอมคนพูด   

วันนี้เรานัดกันมาอ่านหนังสือที่ร้านกาแฟหน้ามหา’ลัยที่เปิดตลอด 24 ชั่วโมง เราได้โต๊ะที่เราชอบนั่งกันประจำ นัดรวมพลผ่านไลน์ ทุกคนรับปากว่าจะมาร่วมติว

…ยกเว้นแต่ภคิน

“ตั้งใจอ่านหนังสือไป”

“ทะเลาะกัน?” ธนาถามขึ้นเรียบๆ

“เปล่า”

มันมองตาผม ผมเสหลบเสีย ก้มหน้าอ่านหนังสือต่อ

“กูว่าชัวร์ เพราะมึงไม่เคยไม่คุยกันนานขนาดนี้ พวกกูดูออกว่าภคินมันจงใจหลบหน้ามึง”

ขนาดเพื่อนๆ ยังดูออก

ขอบตาผมร้อนผ่าวอย่างห้ามไม่อยู่ กัดกรามแน่น

“ทะเลาะกันจริงเหรอวะเนี่ย”

ผมกำลังจะอ้าปากพูด แต่เงียบเสียงลงเพราะลูกค้าสองคนที่เดินเข้ามาใหม่ หนึ่งในนั้นเป็นคนที่เรากำลังพูดถึง

…ภคิน

โดยมีปิ่นแก้วควงแขนมาด้วยสีหน้าแช่มชื่น

ตอนแรกผมดีใจคิดว่ามันจะมารวมกลุ่มกับพวกเรา ต่อให้มีปิ่นแก้วก็ยังดีกว่ามันเมินหลบผมแบบนี้

มันยกมือให้พวกเราแล้วหันไปสั่งเครื่องดื่ม 2 แก้ว เค้กส้มหนึ่ง เค้กสตรอว์เบอร์รีอีกหนึ่ง แต่แทนที่มันจะเดินมาทางเรา กลับเดินไปตามการชี้ของปิ่นแก้วยังที่ว่างสำหรับสองคนนั่งแทน

ผมมองตาม สีหน้าแสดงความผิดหวัง ขอบตาร้อนผ่าว

“อะไรวะ แทนที่จะมานั่งด้วยกัน”

“เอาน่า เขาคงอยากนั่งคุยกันหนุงหนิง เรามาติว รายนั้นลอยลำแล้ว ฉลาดอย่างมันไม่ต้องอ่านก็ทำข้อสอบได้”
ภคินมันไม่มองมาทางเราเลย แถมยังเลือกนั่งหันหลังให้ผมอีกต่างหาก

“หรือว่าทะเลาะกันเรื่องของปิ่น” 

อยากโกหกเพื่อนว่าไม่ใช่ แต่คิดว่าพวกมันน่าจะพอเดากันออก

“มันคงพยายามตีตัวออกห่างมึง เพื่อให้ปิ่นเห็นว่ามึงกับมันไม่ได้มีอะไรกันเลยอย่างที่ปิ่นเข้าใจ”

เป็นแค่สัญชาตญาณผู้หญิงหรือว่าปิ่นมองเห็นความรู้สึกนั้นผ่านสายตาผมกันแน่

“เฮ้อ~ แต่เป็นแบบนี้มันไม่แย่เหรอวะ ถ้าปิ่นไม่ไว้ใจแบบนี้ มีหวังมึงกับภคินได้เลิกคบกันเป็นเพื่อนแน่ๆ”

ใช่ ผมรู้

แค่คิดว่าผมกับมันต้องเลิกคบกันจริงๆ ก็ทำเอาผมรู้สึกมวนท้อง คลื่นไส้ขึ้นมาแปลกๆ

“กูไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”

“ไหวไหมวะ หน้าซีดๆ”

“ไม่เป็นไร” ผมรีบเดินไปเข้าห้องน้ำที่แยกชายหญิงทันที โก่งคออ้วกลงในอ่างล้างมือ

ผมยืนอ้วกอยู่นานจนไม่เหลืออะไรออกจากท้องแล้วนั่นแหละถึงได้เดินหน้าซีดออกไป

“เฮ้ย! ไหวไหมน่าน ทำไมหน้าซีดแบบนี้วะ”

“ไม่เป็นไร คลื่นไส้น่ะ อ้วกออกหมดแล้ว”

“เครียดลงกระเพาะหรือเปล่า พยายามผ่อนคลายหน่อยละกัน ทั้งเรื่องสอบแล้วก็เรื่องไอ้ภคินมันด้วย”

ผมพยักหน้า ไก่ล้วงหยิบยาหม่องตลับเล็กที่มักพกติดตัวเสมอเพราะมันแพ้แมลงมายื่นให้ ผมรับมาป้ายวนที่ขมับ ใต้จมูก ได้กลิ่นเย็นๆ แล้วพอโล่งหัวโล่งหางขึ้นมาหน่อย

ผมพยายามไม่สนใจภคินกับปิ่นแก้ว หันมาตั้งหน้าตั้งตาอ่านหนังสือต่อ ร่างกายทำท่าจะสำรอกของเก่าออกมาอีก ดีแต่ได้ยาหม่องของไก่ช่วยให้อาการปั่นป่วนทุเลาลงบ้าง

ผมลอบมองเจ้าของแผ่นหลังกว้างนั้นบ่อยๆ กระทั่งสองคนนั้นพากันลุกเดินจากไป ภคินไม่แม้แต่จะมาล่ำลาเพื่อนๆ ในกลุ่มด้วยซ้ำ

เพื่อนๆ ในกลุ่มไม่มีใครเห็นว่าภคินมันเดินออกไปแล้ว ยกเว้นผมคนเดียว ผมมองตาม เผื่อว่ามันจะหันกลับมาสบตาบ้างสักครั้ง

…แต่ไม่เลยครับ มันไม่เหลียวกลับมามองด้วยซ้ำ

ผมรู้สึกคลื่นไส้ยิ่งกว่าเดิม ลุกเข้าห้องน้ำไปโก่งคออ้วกอีกรอบ

“กูว่ากูกลับก่อนดีกว่า”

“เออ รีบกลับไปพักผ่อนดีกว่า มะ เดี๋ยวกูไปส่ง กลัวมึงไปเป็นลมกลางทาง”

“อือ” ผมพยักหน้าเนือยๆ รับน้ำใจไอ้ไก่ รวบเก็บข้าวของ บอกลาเพื่อนๆ เดินตัวลอยๆ ออกจากร้านกาแฟไป

“มีไข้หรือเปล่า” มันอังหน้าผาก “ก็ปกตินะ รู้สึกยังไง ไปหาหมอไหม”

“เวียนหัว คลื่นไส้ คงเครียดน่ะ พักสักหน่อยก็น่าจะดีขึ้น”

มันพยักหน้า

“ถ้าไม่ไหว หรือเป็นอะไรฉุกเฉินรีบโทรหากูเลยนะ”

“ขอบใจ” ผมตบบ่ามันเบาๆ นึกย้อนไปถึงเพื่อนสนิทที่ไม่คิดจะหันมาดูดำดูดี

ไก่ส่งผมถึงห้องพัก แถมยังใจดียกยาหม่องตลับนั้นให้อีก ผมบอกขอบใจ รีบเข้าห้องไปอาบน้ำอาบท่า ล้มตัวลงนอน หลับไปทันทีด้วยความอ่อนเพลีย






รุ่งขึ้นผมถูกปลุกให้ตื่นกะทันหันด้วยอาการคลื่นไส้ รีบถลาลงจากเตียงวิ่งเข้าห้องน้ำ โก่งคออ้วกจนหมดไส้หมดพุง
ผมล้างหน้า บ้วนปาก น้ำหูน้ำตาไหลพรากเพราะการอ้วกติดๆ กัน

พอเรียบร้อยก็ออกไปแต่งตัว สวมผ้ากันเปื้อนเพื่อทำอาหารง่ายๆ ทาน ผมล้วงหยิบหมูออกมาจากช่องแช่เนื้อ กะจะทำข้าวต้มทานง่ายๆ น่าจะดีกับโรคกระเพาะ แต่แค่ได้กลิ่นเนื้อสด ผมก็พะอืดพะอม วิ่งเข้าห้องน้ำไปโก่งคออ้วกอีกรอบ ผมเลิกสนใจข้าวต้ม ตัดสินใจเดินลงจากหอไปซื้อขนมปังแถวแล้วเอาขึ้นมาทำแซนด์วิชง่ายๆ ทานแทน ตามด้วยนมจืด ผมนั่งพัก เอายาหม่องมาป้ายขมับป้ายจมูก ลงจากห้องไปร้านขายยา

“ขอยาแก้โรคกระเพาะหน่อยครับ”

“อาการเป็นไงคะ” เภสัชคนสวยถามมาเสียงใส

“คลื่นไส้ อาเจียน แล้วก็เวียนหัว หน้ามืดหน่อยๆ ครับ”

“ปวดท้องไหมคะ”

“ไม่ครับ”

เธอพยักหน้าเข้าใจ หันไปยังตู้ด้านหลัง คว้าหยิบยามาเทใส่ซอง

“ช่วงสอบคนเครียดกันเยอะ เป็นทั้งโรคกระเพาะโรคไมเกรนกันระนาว”

ผมยิ้มรับ

“เรียนมาสี่ปี เพิ่งมีปีนี้แหละที่เป็น”

“แล้วแต่คนน่ะค่ะ บางคนก็เพิ่งเป็น พยายามเครียดให้น้อยลงนะคะ ทานอาหารอ่อนๆ นอนให้เร็ว ทานน้ำเยอะๆ พักผ่อนให้เพียงพอ”

“ครับ ขอบคุณครับ” ผมรับยามาถือ จ่ายเงิน แวะเซเว่นเพื่อซื้อน้ำเปล่าแล้วกินยา ได้ยาหม่องกับยาดมมาเพิ่มอีกอย่างละอัน ตั้งใจจะซื้อไปคืนไก่มันน่ะ

ผมใช้เวลาที่เหลือนั่งอ่านหนังสือ แต่แค่นิดเดียวเท่านั้นก็ฟุบหลับ มาตื่นอีกทีเพราะแรงตบที่ไหล่เบาๆ

“เป็นไง ยังไม่ดีขึ้นเหรอ”

ผมเงยหน้ามองไก่คนทัก

“แม่ง หน้าโคตรซีด ไปหาหมอยัง”

“ซื้อยามาแล้ว”

มันพยักหน้า เราเข้าเรียนกันโดยไร้หัวหางไอ้หล่ออย่างเคย ผมพยายามโฟกัสเรื่องเรียนก่อน หลังจากนี้ค่อยไปหาทางคุยกับมันอีกที





เป็นหนึ่งอาทิตย์ที่หนักหนาสาหัสสำหรับผมมาก เครียดเรื่องเรียนด้วย งานด้วย เรื่องเพื่อนด้วย ทำเอาโรคกระเพาะผมไม่ดีขึ้นเลย ผมไปหาหมอที่โรงพยาบาล หมอก็วินิจฉัยแบบเภสัชนั่นแหละว่าผมน่าจะเครียดเกินไปให้ยาตัวเดียวกันมากิน

กระทั่งวันสอบ ผมสูดลมหายใจเข้าปอดลึก ดูสภาพเนื้อตัวตัวเองว่าแต่งตัวเรียบร้อยดีไหม อุปกรณ์พร้อม บัตรนักศึกษา ปากกา ดินสอสองบี ลิควิด ยางลบ และยาดมกับยาหม่อง ตอนก่อนเข้าห้องสอบ อาจารย์พยายามล้วงๆ แงะๆ ดู คงกลัวผมจะใส่โพยเข้าไป

ผมยัดยาดมใส่รูจมูก เดินเข้าห้องสอบ กลัวเหมือนกันว่าจะวิ่งไปอ้วกก่อนทำข้อสอบเสร็จ ดีแต่ว่ามันอ้วกช่วงเช้าๆ กลางวันถึงดึกไม่อ้วกเท่าไหร่ แค่เวียนหัวเท่านั้น

ผมเดินเตาะแตะออกมาจากห้องสอบเกือบคนสุดท้าย โดยมีเพื่อนๆ ในกลุ่มนั่งรอ ไร้เงาเพื่อนสนิทของผมอย่างเคย

“ไหวไหมมึง”

“ไหวๆ” ผมโบกมือประกอบ “หิวว่ะ ไปหาอะไรกินกัน”

พวกเพื่อนๆ พากันขานรับ สอบถามว่าทำข้อสอบกันได้หรือเปล่า ช่วงเช้ามีสอบวิชาเดียว มีอีกวิชาช่วงบ่าย

“มีใครเห็นภคินไหม” ผมถามเพื่อนๆ

“มันสอบเสร็จตั้งนานแล้ว เดินออกไปเป็นคนแรกๆ เลย”

“เหรอ” ผมครางรับเสียงซึม วัฒน์ตบไหล่ผมเบาๆ ผมยิ้มเศร้าให้มัน ไปนั่งยังโรงอาหาร เราสอบกันห้าวัน ช่วงเช้าเป็นวิชาหนักๆ ช่วงบ่ายจะเบาหน่อย

ผมนั่งร่อแร่อยู่ในโรงอาหารคณะ เมากลิ่นอาหาร ช่วงนี้จมูกโคตรดี ได้กลิ่นอะไรก็เหม็นไปหมด แม้กระทั่งกลิ่นตัวคน

ผมให้ไก่ซื้อข้าวมาให้เพราะอาการเวียนหัว ค้ำมือกับโต๊ะ หลับตาดมยาดม พอลืมตาอีกทีก็เห็นเพื่อนสาวร่วมคณะกลุ่มใหญ่ทิ้งตัวลงนั่งยังโต๊ะข้างๆ ตรงหน้าพวกเธอนอกจากข้าวแล้วยังมีพวกผลไม้สดจากร้านขายผลไม้ด้วย

เห็นแล้วเปรี้ยวปากอยากกินขึ้นมาทันที ผมกลืนน้ำลายลงคอดังอึก มองถุงมะม่วงสีเขียวตาเป็นประกาย น้ำลายไหลออกมาเต็มปาก

ไก่เดินมาพอดี

“ไก่ กูรบกวนอีกรอบได้ไหม”

“อะไร”

“อยากกินมะม่วงเปรี้ยว ซื้อให้กูที”

“ได้สิ งั้นรอเดี๋ยว”

ผมกำลังจะล้วงหยิบเงิน แต่มันเบรกไว้

“เดี๋ยวกูออกเอง อยากกินเหมือนกัน ผลไม้พวกนั้นแก้เครียดได้ดี สาวๆ เขาว่ามางั้น”

คงงั้นแหละ ไม่งั้นน้ำลายไม่แตกเต็มปากของผมขนาดนี้หรอก

ผมดึงอาหารของตัวเองมานั่งกินก่อนเพราะความหิว ธนากับวัฒน์เดินมา ส่วนดอมตามมาหลังสุด ใช้ไหล่หนีบโทรศัพท์กับหู
คงคุยกับว่าที่เด็กใหม่ เป็นน้องปีหนึ่งด้วย กินเด็กนี่หว่า

ไก่เดินกลับมาพร้อมผลไม้หลายอย่าง คงกะซื้อมาให้เพื่อนๆ ในกลุ่มได้กินด้วย ผมไม่สนผลไม้รสหวาน คว้าผลไม้รสเปรี้ยวมายัดใส่ปากโดยไม่จิ้มพริกเกลือ

อืม… ทำไมมันหวานอร่อยอย่างนี้นะ

ผมนั่งกินอย่างเอร็ดอร่อยเพราะกินข้าวอิ่มก่อนเพื่อน พอพวกมันอิ่มก็มารุมกินผลไม้กันต่อ ดอมหยิบมะม่วงตรงหน้าผมขึ้นดู

“มะม่วงมันเหรอวะ” มันถาม แต่ไม่รอคำตอบจากผม กัดกรวบพิสูจน์ทันที แล้วหน้าเบี้ยวไปทั้งแถบ

“เปรี้ยวฉิบหาย!! มึงกินเข้าไปได้ไงโดยไม่จิ้มพริกเกลือ แล้วทำหน้าซะเคลิบเคลิ้ม กูก็เข้าใจว่ามันหวาน”

“ก็หวานดีนี่ มันหวานในลิ้น” ผมอธิบาย หยิบชิ้นใหม่มากัดกรวบ

ธนาลองหยิบมาชิม พอๆ กับไก่และวัฒน์ ทุกคนหน้าเบี้ยวเหมือนกันหมด

“เปรี้ยวว่ะ” ธนาจิ้มพริกเกลือ “มึงเป็นโรคกระเพาะอยู่นะน่าน เพลาๆ อาหารรสเปรี้ยวดีกว่า มันกัดกระเพาะ”

“กูกินแล้วหวานนี่ ไม่เห็นเปรี้ยวตรงไหน” ผมหยิบชิ้นใหม่มากัดต่อ พวกมันพากันหน้าเบี้ยวแทน ในขณะที่ผมเคี้ยวหงับๆ อย่างเอร็ดอร่อย

“สงสัยต่อมรับรสมันจะพัง รีบกินเถอะ กูอยากไปงีบสักหน่อย ตอนบ่ายจะได้หัวแล่นๆ”

พวกเราพยักหน้า พากันเดินไปหาโต๊ะว่างในสวน ใครอยากอ่านหนังสือก็อ่าน ใครอยากนอนก็นอน เกรดขึ้นอยู่กับความขยันของแต่ละคน ผมได้มะม่วงเปรี้ยวมาอีกลูก กินแล้วมันหายคลื่นไส้ดี ผมกินไปอ่านหนังสือไป

พอบ่ายเราก็เข้าห้องสอบกันตามเดิม ผมทำข้อสอบเสร็จเร็วมาก ไม่ใช่อะไร หิว อยากกินมะม่วง ผมวิ่งไปคว้ามะม่วงเปรี้ยวที่วางอยู่นอกห้องสอบมายัดใส่ปาก อาการพะอืดพะอมก่อนหน้านี้ถึงได้หายไป สีหน้าแช่มชื่นขึ้น วิชาตอนบ่ายง่าย ทุกคนออกมาในเวลาไล่เลี่ยกัน

ผมบอกลาเพื่อนๆ เพื่อกลับหอ ช่วงนี้งดทำอาหารครับ ผมคลื่นไส้ทุกครั้งที่ได้กลิ่นเนื้อสด กินได้แต่พวกอาหารสไตล์ฝรั่งเท่านั้น

Tbc...

ขอบคุณทุกคอมเมนต์ค่ะ
#ผมท้องกับเพื่อน #สเปิร์มภคินอาละวาด

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.10 (23-2-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 23-02-2019 19:16:36

 :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.10 (23-2-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: klaew ที่ 23-02-2019 20:00:59

อ่อยยยยย เครียดแทนแล้วนะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.10 (23-2-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: องศาวาย ที่ 23-02-2019 20:07:53

ท้องแล้วววววว :hao7:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.10 (23-2-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 23-02-2019 20:14:00

ท้องแล้วใช่มั้ยยยยยยยยย

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.10 (23-2-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 23-02-2019 20:14:38

 :mew2: :mew2: :mew2:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.10 (23-2-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: fenrilo ที่ 23-02-2019 20:38:07

 :serius2: :serius2: :serius2:
เศร้า เครียดแทนเลย
เอาใจช่วยและลุ้นต่อเรื่องท้อง
รอตามวันพุธ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.10 (23-2-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 23-02-2019 21:07:24

ภคินเลือกปิ่นแก้วเหรอ ถึงได้ทำแบบนี้

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.10 (23-2-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: monoo ที่ 23-02-2019 21:28:58

 :เฮ้อ:
 :katai1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.10 (23-2-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 23-02-2019 22:28:17

 :mew1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.10 (23-2-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 23-02-2019 23:47:17

ถ้าเป็นแบบนี้ก็ไม่ต้องรู้หรอกว่ากำลังจะเป็นพ่อคน  :ling2:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.10 (23-2-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 23-02-2019 23:51:28

ท้องแล้ววว สงสารน้องน่าน กอดๆน้องงง
ทนไม่ไหวจนซื้อหนังสือแล้ววว รู้กัน!

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.10 (23-2-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 24-02-2019 01:59:07

ไหวมั้ยละ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.10 (23-2-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 24-02-2019 02:01:04

 :pig4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.10 (23-2-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: DN_O ที่ 24-02-2019 05:48:13

เจ้าวุ้นได้มาบังเกิดแล้วแน่แท้ :mew3:/ฮึบๆไว้นะน้องน่าน  :mew1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.10 (23-2-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 24-02-2019 07:08:43

เรื่องนี้เราไม่ตามอ่านนะคะคนเขียน

 เพราะเรา................ซื้ออีบุ๊คไปแล้ว 555  :hao7:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.10 (23-2-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: FrozenSnow2019 ที่ 24-02-2019 10:13:12

มันหน่วงๆอ่ะ สงสารน่านมาก ทำไมภาคินถึงใจร้ายกับน่านจัง

นี่สงสารต้องสอยหนังสือแล้วล่ะ อยากอ่านทีเดียวจบ 555

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.10 (23-2-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: cakecoco-boom ที่ 24-02-2019 11:33:59

ท้องแล้วจ้าาาาสาาาา :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.10 (23-2-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Funnycoco ที่ 24-02-2019 12:52:15

อาการออกแล้วววววว
สงสารน่าน จะทำยังไงต่อไป รีบสอบรีบจบๆกันไป :z3:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.10 (23-2-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: papapoope ที่ 24-02-2019 13:46:30

น่านท้องแย้วววว

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.10 (23-2-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: s_sisters19 ที่ 24-02-2019 16:53:46

ไหนขอไม่ให้น่านทิ้งตัวเอง แต่ตัวเองดันทิ้งเขาวะภคิน ไม่อยากเลิกกะปิ่นแก้วก็เดินมาบอกน่านดีๆไม่ได้รึไง ทำไมต้องทิ้งเพื่อนทั้งกลุ่มด้วยเรื่องอะไรแบบนี้ น้องน่านไม่ต้องบอกมันนะลูกว่าหนูจะมีน้อง ถึงมันจะกลับมาหาหนูกะลูก แต่หนูก็ไม่มีความสุขกะผู้ชายแบบนี้หรอก แทบจะฟัดเขาขนาดนั้นแล้วยังคิดไม่ได้ว่าตัวเองควรเลือกฝั่งไหนก็ปล่อยให้มันจิตใจโลเลต่อไป ฮึยยยย

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.10 (23-2-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: memozy ที่ 24-02-2019 17:44:54

รอคิดตามอยู่นะ  o13

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.10 (23-2-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: suck_love ที่ 24-02-2019 19:45:37

เรื่องนี้เราไม่สงสารนายเอกแหะ
เพราะไม่ว่าปิ่นจะทำยังไง แต่น่านก็คือชู้อ่ะ
ยิ่งเห็นน่านแบบตอนนี้แล้ว ก็งง มันจะกลับไปเป็นเพื่อนเหมือนเดิมยังไง ในเมื่อน่านกับภคินมีอะไรกันแล้ว ยิ่งความคิดน่านคือแบบฮัลโหลเลยอ่ะ ที่บอกว่าตกลงภคินเลือกปิ่นคือแบบความคิดชู้ชัดๆอ่ะ สู้แบบช่างภคินแล้วมารักตัวเองไม่ดีกว่าอ๋อ ให้แบบไม่รู้สึกว่าน่านจะไปเป็นมือที่สามอ่ะ ถ้าเราไม่ได้อ่านมุมมองมองน่านแต่อ่านมุมมองปิ่น น่านคือตัวร้ายชัดๆเลย

เอาเป็นว่าเราอินค่ะ 5555555 น่านวินตรงที่ท้องก่อนปิ่น เรามองว่างี้ค่ะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.10 (23-2-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 24-02-2019 20:25:30

ภคินแย่มากๆๆไม่ทำตัวให้ชัดเจน น่านท้องเถอะแล้วหาผัวใหม่ๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.10 (23-2-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: NongJesZa ที่ 24-02-2019 23:13:37

อาการมาแล้ว ตื่นเต้น  :z3: รอและติดตามต่อไป เย้ๆ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.10 (23-2-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: lovenine ที่ 25-02-2019 12:16:17

โอย  ทรมาน รออย่างใจจดใจจ่อ -_-

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.10 (23-2-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: wizard_tao ที่ 26-02-2019 15:10:46

โอ้ยยยยย
หยังมาทรมานจิตทรมานใจ๋ง่าว

รออ่านต่อวันพุธ

ภคิน...เอ็งตายแน่

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.10 (23-2-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: ทั่วหล้า ที่ 26-02-2019 21:02:49

 :katai1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.10 (23-2-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 26-02-2019 21:41:40

ไาผัวใหม่ลูก!!~

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.10 (23-2-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: tatta1412 ที่ 27-02-2019 17:18:38

จะโกธรภคินแล้วนะ


 :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.10 (27-2-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: powvera ที่ 27-02-2019 19:34:53

อาการแบบนี้น้องมาแล้วใช่ไหม

 :hao3: :hao3:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.10 (27-2-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 27-02-2019 20:23:11

สอบเทอมสุดท้ายแล้วใช่ไหม
เปรี้ยวปากไปกับน่านเลยอ่ะ
ว่าแต่ท้องอยู่กินยาโรคกระเพาะไป
จะเป็นไรไหมอ่ะกับตัวอ่อนในท้อง

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.10 (27-2-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: องศาวาย ที่ 27-02-2019 20:38:09

ภคินจะรู้บ้างไหมน้ออ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.10 (27-2-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Funnycoco ที่ 27-02-2019 20:39:43

ภคินไม่น่าหายไปดื้อๆน่าจะเคลียกับน่านให้มันจบๆไปเลย
พูดตรงๆไปเลย อย่ามั่วแต่หลบหน้า :ling1: :katai4: :z3:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.10 (27-2-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 27-02-2019 20:54:02

ปล่อยภคินไป หาแฟนใหม่

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.10 (27-2-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: nofsnof ที่ 27-02-2019 20:54:57

มาแล้วว เมื่อไหร่คุณแม่จะรู้ตัวว่าท้อง  :ling2: :ling2:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.10 (27-2-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 27-02-2019 21:11:30

นั่นสิ เมื่อไหร่จะรู้ว่าท้อง รอดูท่าทีภคิน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.10 (27-2-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 27-02-2019 21:33:25

 :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.10 (27-2-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 27-02-2019 21:40:03

ใกล้แล้ววว :hao5:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.10 (27-2-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: unicorncolour ที่ 27-02-2019 21:50:13

 :serius2:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.10 (27-2-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 27-02-2019 22:56:43

น่าน หมดเวลาซึมเด้อ ในเมื่อเหตุการณ์มาแนวนี้

ถ้าผิดก็ผิดทั้งหมดอ้ะ ไม่มีใครไม่ผิด เพราะงั้นแยก

เราอ่านแบบทางสายกลางล่ะกัน 5555

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.10 (27-2-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: klaew ที่ 27-02-2019 23:17:57

เห็นน่านแฮปปี้ เราก็ดีใจ แม้จะแฮปปี้กับเรื่องของเปรี้ยวก็เถอะ จะมีใครในกลุ่มสังเกตเห็นมั้ยน้าาาา

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.10 (27-2-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 27-02-2019 23:29:43

สอบเสร็จแล้วต้องแยกย้ายกันไปเลย หรือจะยังคบกันอยู่

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.10 (27-2-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: coraline ที่ 27-02-2019 23:42:34

ท้องแน่ๆ  :katai4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.10 (27-2-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 28-02-2019 00:13:14

อาการมาเรื่อยๆ น่านสู้นะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.10 (27-2-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 28-02-2019 00:19:55

ผัวเอ้ยเพื่อนตัวดีหายไปไหนล่ะเนี่ย

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.10 (27-2-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: FanclubPong ที่ 28-02-2019 03:02:38

ไม่มาตามนัด

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.10 (27-2-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: NuNam ที่ 28-02-2019 09:59:52

น่านท้อง ภคินไม่รู้ เรียนจบ แยกย้าย ภคินคบแฟนต่อ มารู้ว่าน่านท้องทีหลัง กลับมาหาน่านเพราะลูก ถ้าเป็นแบบนี้
ขอให้น่านเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว มีหนุมแสนดีมาดูแลดีกว่า ส่วนภคินปล่อยให้อยู่กับชะนีไปซ่ะเถอะ  :m16:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.10 (27-2-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: SuPeRDonGDanG ที่ 28-02-2019 10:27:36

น่านท้องแล้วว จะเป็นยังไงต่อ ในเมื่อภคินยังเป็นแบบนี้อยู่
บอกน่านว่าอย่าทิ้งไปไหนไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น แต่ตัวเองกลับถอยห่าง ดีจริงๆ

เคลียตัวเองอยู่นี่เคลียยังไงอะภคิน ไปตรวจสอบหัวใจตัวเองหรอว่าถ้าอยู่แต่กับแฟนแบบไม่มีเพื่อน จะมีความสุขไหมงี้หรอ เฮ่ออออออ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.10 (27-2-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 28-02-2019 12:05:22

น่านท้องแล้วแน่ๆ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.10 (27-2-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: wizard_tao ที่ 28-02-2019 14:00:53

ท้องแล้วๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.10 (27-2-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Arthytor ที่ 28-02-2019 15:13:20

พึ่งอ่าน. ชอบมากสนุกมาก รีบมาต่อไว/นะครับ  o13

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.10 (23-2-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 28-02-2019 19:08:18

อ้างจาก: s_sisters19 ที่ 24-02-2019 16:53:46  

ไหนขอไม่ให้น่านทิ้งตัวเอง แต่ตัวเองดันทิ้งเขาวะภคิน ไม่อยากเลิกกะปิ่นแก้วก็เดินมาบอกน่านดีๆไม่ได้รึไง ทำไมต้องทิ้งเพื่อนทั้งกลุ่มด้วยเรื่องอะไรแบบนี้ น้องน่านไม่ต้องบอกมันนะลูกว่าหนูจะมีน้อง ถึงมันจะกลับมาหาหนูกะลูก แต่หนูก็ไม่มีความสุขกะผู้ชายแบบนี้หรอก แทบจะฟัดเขาขนาดนั้นแล้วยังคิดไม่ได้ว่าตัวเองควรเลือกฝั่งไหนก็ปล่อยให้มันจิตใจโลเลต่อไป ฮึยยยย

ก็ภคิน มันเลววววว ......... มันเห็นแก่ตัว  :fire: :angry2: :m16:
มันเลือกปิ่น  ตามใจปิ่น ยอกแยกห่างจากน่าน ไอ้บื้อเอ๊ยยย   :z3: :z6:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.10 (27-2-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 01-03-2019 12:33:29

ทำไมคินทำอย่างนี้กับน่านอะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.10 (27-2-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 02-03-2019 00:37:59

รีบๆ ปรับตัวให้ได้เร็วนะน่าน เรียนจบแล้วได้แยกย้ายกันไป

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.10 (27-2-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 02-03-2019 11:29:47

ท้องแล้ว

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.10 (27-2-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Gugii ที่ 02-03-2019 14:25:11

ตามอ่านรวดเดียวถึงตอนนี้ สนุกมาก

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.10 (27-2-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: wizard_tao ที่ 02-03-2019 17:45:51

วันนี้วันเสาร์มารออ่านนนนนน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.11 (6-3-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 02-03-2019 19:42:35

Our Love ep.11


ขนมปังจะหมดแล้ว ผมอยากได้ขนมปังโฮมเมดที่ดีต่อสุขภาพมากกว่าขนมปังฟาร์มเฮ้าส์ปกติ ผมคว้ากระเป๋าเงิน วิ่งออกจากห้อง ลงจากตึกไปคว้าจักรยานปั่นตรงไปยังร้านกาแฟ 24 ชั่วโมง ที่นั่นมีขนมปังทำมือเพื่อสุขภาพขาย

ผมเลือกมาสองชนิด เอาชีสแล้วก็นมแพะเพิ่มด้วย

“อ้าว เจอกันอีกแล้ว”

ผมหันไปมองคนทัก

“เดล”

“คิดว่าจะลืมซะอีก” เดลยิ้ม มองไปรอบๆ “ภคินล่ะ”

ผมยิ้มเศร้า เจ็บแปลบในอก

“ทำไมยิ้มแบบนั้น เพื่อนทิ้งเหรอ”

“เปล่าหรอก มันติดหญิงน่ะ มาอ่านหนังสือเหรอ”

“เปล่า มาหาของถ่างตา พรุ่งนี้วิชาหิน”

ผมพยักหน้าเข้าใจ เขามองข้าวของมากมายที่ผมซื้อแล้ววางไว้ที่พื้นข้างๆ ตอนนี้กำลังรอกาแฟแก้ง่วงอยู่เหมือนกัน

“เอสเปรสโซ่ร้อนได้แล้วค่ะ” พนักงานส่งเอสเปรสโซ่ร้อนให้คนข้างๆ

“ลาเต้เย็นค่ะ” พนักงานอีกคนส่งลาเต้เย็นให้ผม สงสัยเพราะมัวแต่ดูของในตู้ถึงได้ไม่เห็นว่าอีกคนมายืนสั่งข้างๆ ก่อนหน้าผมอีก

“ของเยอะเลย มะ เดี๋ยวผมช่วยหิ้ว อะ ถือให้หน่อย” เขายัดแก้วกาแฟร้อนๆ มาให้ผมถือ แล้วก้มลงไปรวบหิ้วถุงของทุกอย่างไว้ในมือ

“ผมถือเองได้”

“ไม่เป็นไร เต็มใจ นำไปสิ”

“ผมเอารถจักรยานมา”

“ผมซ้อน ของเยอะขนาดนี้ ถือกาแฟด้วยเดี๋ยวได้หล่นหมด”

ผมชั่งใจ นึกย้อนไปถึงคำพูดของใครบางคนที่ดูเหมือนจะไม่อยากให้ผมเสวนากับเดลเท่าไหร่

แต่ตอนนี้คนคนนั้นไม่ได้มาวนเวียนรอบตัวผมแล้ว ผมคงตัดสินใจให้ใครเข้าหรือออกจากชีวิตผมเองได้

ช่วงนี้หน้ามืดเวียนหัวบ่อยด้วย เกิดปั่นๆ ไปแล้วหน้ามืดขึ้นมาคงแย่

ผมรับน้ำใจ พากันเดินไปที่รถ

“เดี๋ยวผมปั่นเองดีกว่า นายถือกาแฟ” เดลใส่ของลงตะกร้าหน้ารถ ผมทำท่าเกรงใจ แต่อีกคนดูพร้อมจะช่วยเต็มที่

“หนักนะ”

“ผมไหว มาเถอะ ผมออกกำลังกายประจำ แข็งแรงดี”

ผมชั่งใจอยู่เพียงนิด ถ้าเทียบกับผมที่ไม่ค่อยได้ออกกำลังกายแล้ว หนำซ้ำยังไม่สบายอยู่ก็เห็นดีด้วย ก้าวขึ้นไปนั่งซ้อน

ปั่นแป๊บเดียวก็มาถึงหอพัก ผมยังถือแก้วกาแฟอยู่ ข้างหนึ่งเป็นเอสเปรสโซ่ร้อนที่ความร้อนน้อยลงบ้างแล้ว อีกข้างเป็นลาเต้เย็นที่มีไอน้ำระเหยออกมาจนทิชชูที่เขาพันมารอบแก้วเปียกชุ่ม เดลล็อกล้อรถให้ หิ้วของทุกอย่างตรงขึ้นชั้นสี่ ผมดูดกาแฟไประหว่างทาง พอถึงก็ล้วงหยิบกุญแจมาเปิด เดลเอาของไปวางที่พื้น

“ห้องน่าอยู่ดี”

ผมหัวเราะในลำคอ เล็กกระจิ๋ว คนมีตังค์คงชมตามมารยาทมากกว่า

“ทานอะไรมารึยัง อุตส่าห์ช่วยหิ้วของให้ เดี๋ยวทำอะไรให้กิน”

“เคยได้ยินว่าน่านทำอาหารอร่อยมาก มีแต่คนอยากกินฝีมือ อยากลองบ้าง”

“ช่วงนี้ไม่ค่อยสบาย เครียดลงกระเพาะ ทำอาหารไทยยังไม่ได้ แต่จะทำแซนด์วิชให้ละกัน”

“อะไรก็ได้” เดลยิ้มแฉ่ง

ผมให้เขานั่งรอตรงไหนก็ได้ตามสะดวก ใช้เวลาไม่นานก็แล้วเสร็จ ถือจานแซนด์วิชไปยื่นให้ เดลหยิบกินทันที ตาโต ออกปากชมเปาะว่าอร่อยกว่าแซนด์วิชที่ร้านกาแฟเมื่อกี้นี้อีก

ผมยิ้ม รู้สึกคลื่นไส้ขึ้นมาอีก

“อาการกำเริบเหรอ”

“อืม แต่พักสักหน่อยก็หายแล้ว”

“มียารึยัง”

“มีแล้ว”

“งั้นผมไม่กวนละ ขอบคุณสำหรับแซนด์วิชอร่อยๆ นะ ขอไลน์ไว้ติดต่อหน่อยได้ไหม”

ผมบอกไอดีไลน์ไปอย่างว่าง่าย ล้วงหยิบมือถือเปิดดูเมื่อมีข้อความแจ้งรับแอดนิวเฟรนด์

“แตงค์ แล้วจะไลน์หา บาย พักผ่อนเยอะๆ นะครับ”

ผมพยักหน้า พอเดลออกไปก็ทิ้งตัวลงนั่งข้างเตียง มองสติกเกอร์จากเพื่อนใหม่

ยิ้มเศร้า

“ทุกอย่างที่เคยเป็นคำสัญญาระหว่างเรา โมฆะหมดแล้วนะภคิน”
 







ผมยังคงตื่นขึ้นมาอ้วกทุกเช้า เหม็นทุกอย่างที่มีกลิ่นแรงๆ ยาดูจะไม่ช่วยอะไรเลย ยกเว้นมะม่วงเปรี้ยวที่พอจะทำให้ผมรู้สึกดีหน่อยกับยาดม

วันนี้สอบวันสุดท้ายแล้ว วิชานี้ง่ายสุด ผมสอบได้ผ่านฉลุย เหมือนจะเห็นภคินแวบๆ แต่ไม่ได้ทักทายกันเหมือนเคย

ผมเดินเซๆ ออกมาจากห้องสอบ เมื่อเช้าผมอ้วกเยอะมาก ทำให้ไม่อยากอาหาร ดีว่าวันสุดท้ายสอบแค่ตัวเดียว วิชานี้มีแค่ผมกับภคินเท่านั้นที่ลง เพื่อนคนอื่นไปเลือกตัวอื่นกันหมด

“ไหวไหมนักศึกษา” อาจารย์คุมสอบหน้าห้องถามด้วยความเป็นห่วง ผมยิ้มให้

“ไม่เป็นไรครับอาจารย์ แค่เครียดลงกระเพาะน่ะ”

“อืม” อาจารย์ดันแว่นใต้ตาขึ้นมอง “เดินดีๆ ล่ะ”

“ขอบคุณครับ” ผมยกมือไหว้ เดินตัวลอยๆ ไปตามทาง ก่อนถูกใครสักคนชนไหล่ จริงๆ เขาก็ชนเบาๆ นั่นแหละครับ แต่เรี่ยวแรงผมเหลือน้อยเต็มทีแล้วไงถึงได้เซเสียหลักล้ม ได้ยินเหมือนเสียงคนโวยวายว่ามีคนเป็นลม

หือ? ใครเป็นลมเหรอ...

ผมพยายามเปิดเปลือกตาขึ้น ภาพตรงหน้าพร่ามัว เหมือนมีม่านบางๆ กางกั้น

คลับคล้ายคลับคลาว่าจะได้ยินเสียงของภคิน

…บางทีผมอาจจะคิดไปเอง














ผมลืมตาตื่นอีกทีในห้องโล่งๆ ที่ไม่คุ้นเคย หันมองไปรอบๆ เพื่อสำรวจ

…ห้องพยาบาล

“นักศึกษา ตื่นแล้วเหรอ รู้สึกยังไงบ้าง”

ผมขยับลุกนั่ง ยังรู้สึกหน้ามืดอยู่

“เวียนหัวแล้วก็หน้ามืดครับ”

“ลุกไหวไหม จะกลับบ้านหรือจะให้อาจารย์ส่งไปโรงพยาบาลดี”

“กลับหอดีกว่าครับ ว่าแต่ใครแบกผมมาครับนี่” เพราะจำได้ว่าล่าสุดอยู่หน้าห้องสอบ

“อาจารย์จำชื่อไม่ได้ แต่หล่อมาก”

ผมพยักหน้าเข้าใจ คนหล่อในมหา’ลัยนี้มีเยอะแยะ ผมพยายามพยุงตัวลุก หน้ามืดอยู่เหมือนเดิม

“เป็นมานานรึยัง อาการแบบนี้”

“ประมาณสองอาทิตย์แล้วครับ หน้ามืด เวียนศีรษะ แล้วก็จะอ้วกตอนเช้าๆ น่ะครับ เป็นช่วงสอบนี่แหละ คิดว่าหลังจากนี้น่าจะดีขึ้น”

“ถ้าไม่ดีขึ้นให้บอกนะ อาการของเราเหมือนโรคกระเพาะแต่ไม่น่าจะใช่ เคยไปตรวจที่โรงพยาบาลบ้างรึยัง”

“ไปแล้วครับ หมอบอกเป็นโรคเครียด”
อาจารย์ประจำห้องพยาบาลพยักหน้า ยกนาฬิกามอง

“ถ้ายังไม่อยากไปโรงพยาบาล เรียกเพื่อนสักคนมาช่วยพากลับละกัน”

“ครับ” ผมล้วงหยิบมือถือ กำลังคิดอยู่ว่าจะโทรหาใครดี

ไอ้ไก่ เห็นมันบอกว่าจะพาใบเฟิร์นไปเที่ยวทันทีหลังสอบเสร็จ ธนากลับบ้านกับทราย ไอ้ดอมไปแรดกับเด็กใหม่ ส่วนวัฒน์ไปกับแฟนเหมือนกัน

ผมถอนหายใจแรง ยิ้มแห้งให้อาจารย์

“เพื่อนๆ ผมติดแฟนกันหมดเลยครับ”

…รวมถึงใครคนนั้นด้วย

“ผมกลับเองคนเดียวก็ได้ครับ”

“แน่นะ”

“ครับ”

“อาจารย์ไม่ไว้ใจ เดี๋ยวจะออกไปเรียกคนมาช่วยละกัน จริงๆ อยากไปส่งเอง แต่อาจารย์เป็นผู้หญิง เดี๋ยวคนได้เอาไปนินทาว่าไปส่งผู้ชายถึงห้อง” เธอพูดกลั้วหัวเราะ เดินออกไปด้านนอก ได้ยินเสียงอาจารย์ดังเข้ามา

“เอ้าเธอ พอดีเลย มานี่หน่อย พอดีอาการเขายังไม่ดีขึ้น เพื่อนๆ เขาติดแฟนกันหมด รบกวนเธอไปส่งเขาที่หอได้ไหม หรือถ้าอาการไม่ดีขึ้น พาส่งโรงพยาบาลเลยก็ได้ รบกวนหน่อยนะ”

ผมไม่ได้ยินว่าคนแปลกหน้านั้นขานรับหรือปฏิเสธ ผมทิ้งตัวลงนอนอีกรอบเพราะยังรู้สึกวิงเวียน ดึงยาดมมาวนไปมารอบจมูก
ประตูเปิดออกอีกครั้ง ผมลืมตามอง

แล้วนิ่งตะลึงไป

…ภคิน

“คนนี้ไงที่อุ้มพาเธอมาส่งที่นี่ บังเอิญเขาอยู่ข้างนอกพอดี รบกวนเธอหน่อยนะ” ประโยคหลังอาจารย์หันไปพูดกับภคินมัน

“ครับ” มันตอบรับเสียงเรียบ

ผมเม้มปากแน่น ขอบตาร้อนผ่าว หัวใจปวดแปลบไปหมด

เราเป็นอะไรกันภคิน

…เพื่อนหรือคนแปลกหน้า…

ผมอยากทักทายมันแบบเมื่อก่อนเหมือนเราเป็นเพื่อนสนิทกัน แต่พฤติกรรมที่ผ่านมาของมันทำให้ผมรู้สึกว่ามันคงไม่อยากเป็นเพื่อนผมอีกต่อไป ผมถึงได้เงียบเสีย

เมื่อมึงไม่อยากรู้จัก กูก็พร้อมจะเป็นคนแปลกหน้าสำหรับมึงเหมือนกัน

มันขยับเข้ามาประคองผมลุก ผมทำตามอย่างว่าง่าย เสมือนหนึ่งมันคือคนแปลกหน้าที่เพิ่งพบเจอกันครั้งแรก มันใส่เสื้อนักศึกษาเรียบกริบ ดูหล่อเหลาสะอาดสะอ้านสมมาดเทพบุตรที่ใครๆ เขาว่ากัน

ผมพยายามเดินให้มั่นคง แต่อาการเวียนๆ ทำให้เดินไม่ตรง ทำเอาผมต้องเซซบมันหลายรอบ ผมพยายามพยุงตัวออกห่าง

“กูเอาจักรยานมา” ขืนปั่นกลับตอนนี้ ผมว่าอาจไปล้มกลางทางก็ได้

“ไปรถกู” มันบอกสั้นๆ เราต่างไม่มองหน้ากัน

ไม่มีคำพูดระหว่างเราอีก มันพยุงพาผมไปที่รถ รถที่ผมคิดว่าจะไม่มีโอกาสได้นั่งอีกแล้ว

ผมหยิบยาหม่องขึ้นมาทาขมับ พอนึกได้ว่ากลิ่นมันคงคลุ้งไปทั่วรถก็รีบกดปิดฝาเสีย

“โทษที กลิ่นเต็มรถมึงเลย”

“ไม่เป็นไร” มันตอบสั้นๆ

ผมเม้มปากแน่นตามเดิม เลือกนั่งเงียบ ดึงเข็มขัดมารัด รถเคลื่อนตัวไปด้านหน้าช้าๆ ผมเสมองไปนอกหน้าต่าง อยากถามถึงสถานะของเรา แต่พูดไม่ออก

หอผมอยู่ใกล้ แผล็บเดียวก็มาจอดหน้าตึก มันเดินมาเปิดประตูรถ ประคองผมลง พาก้าวขึ้นบันได ผมชักรู้สึกว่าบันไดสี่ชั้นนี่เป็นบันไดสี่สิบชั้นแทนแล้ว เพราะเดินไปได้ไม่กี่ก้าวก็พาลจะเป็นลมอีกรอบ

ผมพยายามฝืนเดินต่อ แต่แล้วอยู่ๆ ตัวผมก็ลอยหวือขึ้นไปอยู่ในอ้อมแขนของคนที่ประคองผมมาในท่าเจ้าหญิง 

…และนี่คงเป็นครั้งแรกที่เราได้สบตากัน

แต่มันเป็นฝ่ายเสหลบเสีย ผมเม้มปากแน่น หลุบตาหลบหนี ขอบตาร้อนผ่าว มันพาผมมาจนถึงห้อง ผมหยิบกุญแจออกไข มันอุ้มพาผมไปวางลงบนเตียง

“ขอบใจ” ผมบอกมันเสียงสั่น พยายามระงับไม่ให้บางสิ่งไหลทะลักออกมา “มึงรีบไปเถอะ กูจะพัก” ผมดันมันออกเบาๆ ก้มหน้า
ไม่ใช่แค่เสียง แม้แต่มือของผมตอนนี้มันก็สั่นอย่างน่าสมเพช

ภคินจับมือสั่นๆ ของผมไว้ บีบเบาๆ

เท่านั้นแหละ ทำนบน้ำที่ผมพยายามกั้นไว้ก็ไหลร่วงลงมาทันที ผมเงยหน้ามอง ภาพมันพร่าเลือนไปหมด มีเพียงม่านน้ำเปียกๆ เท่านั้น

มันย่อตัวลงตรงหน้าผม คุกเข่ากับพื้น จับสองแก้มผม เกลี่ยเช็ดน้ำตาให้

ในชีวิตตั้งแต่คบกันมา บอกเลยว่านี่เป็นครั้งแรกที่ผมเสียน้ำตา และมันเป็นคนแรกที่ทำให้ผมรู้สึกแบบนี้

“ขอโทษ”

“ออกไปเถอะ ถ้าคิดว่าเราไม่ใช่เพื่อนกันแล้วก็เดินออกไป ขอบใจที่ช่วย ที่เหลือกูดูแลตัวเองได้” ผมบอกมันเสียงเครือ มันลุกมานั่งข้างๆ โอบกอดผมแน่น ผมร้องไห้สะอื้นหนักยิ่งกว่าเดิม น้ำตาไหลเป็นทาง

“ขอโทษ”

คำขอโทษของมันไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นเลย ฟังแล้วแย่กว่าเดิมด้วยซ้ำ ผมกอดตอบมันแน่น กอดตอบอย่างโหยหา ซุกหน้ากับอก สะอื้นจนตัวโยน

“ขอโทษ กูขอโทษ”

เสียงมันสั่นพลิ้วไม่ต่างกับผม

“ขอโทษ กูขอโทษ”

มันทวนย้ำคำเดิม ผมทำได้แค่นั่งร้องไห้ราวกับเขื่อนแตกแล้วหาวิธีซ่อมแซมไม่ได้

และมันก็นั่งกอดผมอยู่อย่างนั้นกระทั่งผมสงบลง

…เหนื่อย

ผมปิดตาลงช้าๆ อยากถาม อยากพูด อยากคุยมากกว่านี้ แต่ผมไม่ไหวแล้วครับ

“น่าน!”






ผมรู้สึกตัวอีกรอบเมื่อภายในห้องถูกปกคลุมด้วยความมืด ผมขยับ จนรับรู้ได้ถึงวงแขนที่โอบกอดมารอบเอว
ภาพเดิมเวียนซ้ำ ผมเม้มปากแน่น คนด้านหลังขยับตาม

“ตื่นแล้วเหรอ” มันพลิกหันไปหยิบมือถือมามองเวลา “สี่ทุ่ม นอนต่อไหม หรือว่าหิว เพราะมึงยังไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่เที่ยง มึงหลับไปอีกรอบ ปลุกยังไงก็ไม่ตื่น”

จะว่าไปผมยังไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่เช้า

...แต่แปลกที่ผมไม่รู้สึกหิวเลยสักนิด

“จะอาบน้ำ”

“ไม่ต้องหรอก กูเช็ดตัวให้แล้ว” มันขยับลุกลงไปเปิดไฟหน้าประตู ผมถึงได้เห็นชัดๆ ว่าตอนนี้เราทั้งคู่ไม่ได้อยู่ในชุดนักศึกษาแล้ว ผมใส่ชุดนอนตัวเก่ง เนื้อตัวสะอาดสะอ้าน มันเองก็พอกัน

“ขอบใจ” ผมทิ้งตัวลงนอนอีกรอบ ถ้าอาบน้ำแล้วก็นอนต่อละกัน ผมขยับพลิกหันหลังให้อดีตเพื่อนสนิท

ใช่…มันเป็นอดีตของผมไปแล้ว

ไฟยังเปิดอยู่ เดี๋ยวภคินมันคงปิดเอง

“น่าน” มันทิ้งตัวลงมานอนข้างๆ ดึงผมเข้าไปกอดเบาๆ ความอบอุ่นแผ่ซ่าน แต่มันเคล้ามาด้วยความเจ็บปวด ผมงอตัวเพื่อหลบหนีสัมผัสนั้น

“ขอโทษ”

“ไม่จำเป็นภคิน เสื้อผ้าของมึง กูพับใส่ถุงให้แล้ว” ผมออกปากไล่มันกรายๆ

มันไม่พูด แต่กอดผมไว้แน่น ปากซุกอยู่ที่ท้ายทอย ผมปิดเปลือกตาลง ไม่มีคำพูดระหว่างเราสองคนอีก มีเพียงความเงียบและแสงสว่างจากหลอดไฟเท่านั้น

ผมไม่คิดจะเตือนให้มันลุกไปปิด เพราะเพียงแค่ผมหลับตา ความมืดก็เป็นของผมแล้ว





พออาทิตย์โผล่พ้นขอบฟ้า ผมก็ต้องลุกพรวดพราดจากเตียงวิ่งถลาเข้าห้องน้ำแล้วขันโอ้กลงอ่างล้างหน้า ร่างกายพยายามขย้อนเอาของเหลวๆ ขาวๆ ออกมา ภคินวิ่งตามเข้ามาช่วยลูบหลังลูบไหล่

“กูได้ยินมาว่ามึงไม่สบายมาสองอาทิตย์แล้ว แต่ไม่คิดว่าจะเป็นหนักขนาดนี้”

ผมไม่ได้ตอบอะไรเพราะตอบไม่ได้ ยังคงโก่งคออ้วก น้ำหูน้ำตาไหล ร่างกายเหนื่อยล้าไปหมด ผมบ้วนปาก ภคินหยิบแปรงสีฟันมาบีบยาสีฟันใส่ให้ ผมรับมาถือ แปรงด้วยเรี่ยวแรงที่มีอยู่น้อยนิด บ้วนปาก ล้างหน้า มันช่วยพยุงพาผมออกไป

“นั่งรอก่อน ขอกูล้างหน้าแปรงฟันก่อน จะไปซื้ออะไรให้กิน”

มันพาผมมานั่งข้างเตียง ผมหยิบยาหม่องมาป้ายขมับ เอายาดมมายัดจมูก พักเดียวภคินก็เดินออกมาจากห้องน้ำ

“กินอะไรได้บ้าง จะลงไปซื้อให้”

ผมส่ายหัว มันคิ้วขมวด

“ไม่ได้นะ ต้องกินข้าว ไม่งั้นจะแย่ยิ่งกว่าเดิม”

“ช่วงนี้กินอาหารไทยไม่ได้ กินได้แต่พวกขนมปัง” ผมบอกเนือยๆ

“พวกแซนด์วิชน่ะเหรอ”

ผมพยักหน้า

“กูพอทำได้ เดี๋ยวกูทำให้” มันเดินไปทางโซนครัว รื้อเอาพวกขนมปัง น้ำสลัดและผักออกมาจากตู้เย็น มันคงจำได้เพราะผมทำให้มันกินบ่อย อาหารโปรดมันอีกนั่นแหละ

“ขอมะม่วง” ผมบอกเบาๆ มันหันมามอง “ในตู้เย็น แก้อ้วก”

มันพยักหน้าเข้าใจ รีบคุ้ยหยิบมะม่วงมาปอกเปลือก สับแบบพวกร้านขายผลไม้

“ทำพริกเกลือยังไง”

“ไม่ต้อง เอามาสดๆ แบบนั้นเลย”

มันลองกัดกินแล้วเบ้หน้า

“เปรี้ยว”

ผมรับจานมะม่วงมาถือ จับยัดใส่ปากแล้วทำหน้าเคลิบเคลิ้ม

“อร่อย”

มันหน้าเบี้ยว ผมไม่สนใจ นั่งกัดมะม่วงกิน เวลานี้ขอแก้อ้วกก่อนละกัน พักเดียวมันก็เดินกลับมาพร้อมแซนด์วิชในจาน

“นมด้วยไหม”

ผมครางอื้อในลำคอตอบรับ หยิบแซนด์วิชในจานขึ้นกัดกิน เมื่อวานไม่ได้กินอะไรเลยทั้งวัน ตอนนี้รู้สึกหิวมากแล้ว ภคินเดินย้อนกลับไปรินนมใส่แก้ว เอามาวางไว้ข้างๆ หัวเตียง

“เอาอีกไหม” มันถามหลังผมกัดแซนด์วิชคำสุดท้ายหมด ตามด้วยนม เอาตามจริงแล้วยังไม่รู้สึกอิ่มเลย ผมพยักหน้ารับ มันเดินกลับไปทำมาให้ใหม่อีกชุด เติมนมให้อีกครึ่งแก้ว ผมนั่งกินต่อ ส่วนมันนั่งมองผมกิน พอหมดผมก็เช็ดปากเช็ดมือ มันยกไปเก็บ ทำส่วนของตัวเองกินบ้าง ผมเดินเซๆ ไปบ้วนปาก กลับมาทิ้งตัวลงนอน

คงเพราะหนังท้องที่ตึงเกินไปจากอาหารที่เพิ่งกินอิ่ม ผมหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ ตื่นอีกทีเพราะได้ยินเสียงทีวีดังเบาๆ

“ตื่นแล้วเหรอ” มันรีบกดปิดทีวีหันมามอง ผมดูเวลา สิบเอ็ดโมง นอนยาวเลย

“กูไม่เป็นไรแล้ว มึงจะกลับเลยก็ได้นะ” ผมออกปากไล่อีกรอบ

“กูว่าอาการมึงไม่ค่อยดีนะ ไปหาหมอดีกว่า”

“ไปมาแล้ว เครียดลงกระเพาะธรรมดา”

“ไปหาอีกรอบดีกว่า”

“แค่เครียดเฉยๆ”

“เดี๋ยวกูพาไปหาหมอ”

“ไม่ต้องหรอก รีบกลับไปหาปิ่นแก้วเถอะ” เสียงผมมันเจือความน้อยใจเอาไว้นิดๆ

“กูจะไปหาปิ่นก็ต่อเมื่อแน่ใจว่ามึงดีขึ้นแล้ว”

“กูดีขึ้นแล้ว”

“อย่างนี้เขาไม่เรียกว่าดี”

“พอเถอะภคิน” ผมมองหน้ามัน พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “มึงรู้ไหมว่ากูเจ็บ” ผมมองตาให้รู้ว่าผมเจ็บที่ตรงไหน

“ถ้ามึงคิดว่าเลือกทางนั้นโดยปล่อยทิ้งกูก็ทำให้เด็ดขาด อย่ามาชักเย่อไว้แบบนี้ มึงกำลังทำร้ายทั้งสองฝ่าย”

มันนิ่งไป

“และที่สำคัญ…” ผมมองตามัน

“กูคิดกับมึงแบบเพื่อนไม่ได้อีกแล้ว”

มันนิ่งตะลึงไป ผมรู้ว่ามันคงพอจะเดาออก แต่คงไม่คิดว่าผมจะยอมรับตรงๆ แบบนี้

“กูกู้ความรู้สึกกลับมาไม่ได้ เพราะงั้นตัดกูทิ้งดีกว่า แล้วตั้งใจดูแลฝ่ายนั้นให้ดี ส่วนกูปล่อยให้เป็นอดีตไป ไม่งั้นสักวันมึงต้องสูญเสียทางนู้นแน่ๆ”

มันกลืนน้ำลายลงคอ ผมขยับพลิกหันหลังให้มันเสีย 

“มึงรักกูเหรอ” มันถามเสียงแผ่ว

ไม่มีคำตอบสำหรับผม

เพราะผมจะไม่บอกรักคนมีเจ้าของแล้ว

tbc.
"กูคิดกับมึงแบบเพื่อนไม่ได้อีกแล้ว" จบนะภคิน
ขอบคุณทุกคอมเมนต์ค่ะ
#ผมท้องกับเพื่อน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.11 (2-3-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 02-03-2019 19:48:35

ได้กับเดล!!!!!

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.11 (2-3-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 02-03-2019 20:37:20

เดลมาอีกซิ
แต่คงเป็นได้แค่พ่อทูนหัว

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.11 (2-3-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 02-03-2019 20:57:44

 :mew1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.11 (2-3-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: lovenine ที่ 02-03-2019 21:43:01

มา สั้น มาก ๆ เห้อออ..ภาคิน เอ้ย ยังใจแข็งได้อยู่มั้ย

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.11 (2-3-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 02-03-2019 22:09:40

 :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.11 (2-3-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: klaew ที่ 02-03-2019 22:43:29

ห่างไม่ไหวแล้วเหรอจ้ะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.11 (2-3-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 02-03-2019 23:22:29

ไม่ต้องกลับมาเด้อ อุส่า เชียร์เดลล

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.11 (2-3-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: nofsnof ที่ 02-03-2019 23:53:34

ชูป้ายเดลแล้วค่ะ ถ้าภคินไม่สนใจ
 :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.11 (2-3-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 02-03-2019 23:57:33

ถ้ามาแล้วทำให้น่านคิดมากอีกอ่ะ  :katai1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.11 (2-3-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 03-03-2019 00:10:43

เห้อออ แย่เลยเนาะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.11 (2-3-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 03-03-2019 03:17:01

เดลได้ดูแลน่านก็ดีนะ ปล่อยภคินไปตามทางที่อยากไป

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.11 (2-3-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 03-03-2019 06:29:14

งึมๆ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.11 (2-3-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: wizard_tao ที่ 03-03-2019 08:52:54

 :m31:  :m31:  :m31:
โมโหๆๆๆๆ
น่านอย่าไปยอมอ้ายภคินนะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.11 (2-3-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: วันหนึ่ง ที่ 03-03-2019 12:04:28

ที่กลับมา คือ พร้อมที่จะทิ้งปิ่นแล้วใช่ไหม

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.11 (2-3-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 03-03-2019 12:29:58

พร้อมที่จะทิ้งปิ่นแล้วหรือถึงมาสนใจน่านแบบนี้

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.11 (2-3-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 03-03-2019 12:35:55

มีความทั้งสงสาร ระอา บวกเบื่อนิดๆอ่ะ สำหรับนายภาคิน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.11 (2-3-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: papapoope ที่ 03-03-2019 12:54:30

 :hao5:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.11 (2-3-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 03-03-2019 16:12:15

อ่าว ภคิน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.11 (2-3-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: SeaBreeze ที่ 03-03-2019 20:52:52

น่านน่าสงสาร  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.11 (2-3-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: SuPeRDonGDanG ที่ 03-03-2019 23:04:47

ไอ้ที่ว่า “ สัญญาระหว่างเราโมฆะแล้วนะภคิน “ นี่ได้ส่งให้ภคินไหมอะ อยากให้ส่งแล้วให้เขารุ้ไปเลยว่าไม่มีเขาเราก็อยู่ได้
ไม่เอาเรา เราก็ไม่ง้องี้ ควงเดลเย้ยไปเลย เปิดใจให้คนอื่นบ้าง อย่ารอคนที่ไม่เห็นค่าเรา

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.11 (2-3-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: เฉื่อย ที่ 04-03-2019 01:30:01

ถ้าภคินมันลังเลนักก็ปล่อยๆมันไปเถอะ  :m16:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.11 (2-3-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Gugii ที่ 04-03-2019 14:12:38

อยากให้เดลเป็นพระเอก เราไม่รักภคินแล้ววว

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.11 (2-3-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: wizard_tao ที่ 06-03-2019 13:21:15

วันนี้วันพุธเย้ๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.11 (6-3-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 06-03-2019 20:15:06

 น่านนนนอดทนไว้นะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.11 (6-3-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: wutwit ที่ 06-03-2019 20:21:39

สงสารน่าน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.11 (6-3-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Caramel Syrup ที่ 06-03-2019 20:27:48

น่านเข้มแข็งไว้นะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.11 (6-3-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 06-03-2019 21:33:30

หนักหน่วงจริงๆ  :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.11 (6-3-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Funnycoco ที่ 06-03-2019 21:44:16

น้องน่านนน :sad4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.11 (6-3-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: lovenine ที่ 06-03-2019 21:49:51

น่าน เอ๋ย สู้เค้า นะ เข้มแข็งไว้ เพื่อตัวน้อยที่อยุ่ในท้อง

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.11 (6-3-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: valenna yy ที่ 06-03-2019 21:58:55

สู้ๆเค้านะน่าน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.11 (6-3-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: papapoope ที่ 06-03-2019 22:02:58

น่านรู้ใจตัวเองแล้วว

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.11 (6-3-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: fenrilo ที่ 06-03-2019 22:04:22

ทนรอไม่ไหว แอบไปซื้อหนังสือมาเรียบร้อย

สนุกมากๆ ชอบ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.11 (6-3-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 06-03-2019 22:53:07

 :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.11 (6-3-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: ursleepingxd ที่ 06-03-2019 23:11:56

ทีมเดลค่ะ

แต่ก็นั่นแหละ

ได้แต่หวังลมๆแล้งๆ ; w ;  :hao4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.11 (6-3-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: nofsnof ที่ 06-03-2019 23:27:29

โอ๊ยๆๆ สงสารน่านก็สงสาร

ยังไม่รู้ตัวเองว่าท้องเลย

คำว่าไม่บอกรักคนมีเจ้าของแล้วมันเจ็บจริงๆนะ :o12: :o12: :o12:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.11 (6-3-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Arthytor ที่ 06-03-2019 23:41:05

ตอนไหน จะรู้ความจริงสักที

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.11 (6-3-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 06-03-2019 23:41:18

มีใครช่วยน่านได้บ้างงงงงงง  :hao5:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.11 (6-3-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: khwanruen ที่ 06-03-2019 23:44:54

อดทนนะน่าน เพื่อตัวเองเพื่อลูก  :hao5:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.11 (6-3-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: wizard_tao ที่ 06-03-2019 23:50:57

อยากรู้จักถ้าภคินรู้ว่าน่านท้องจิทำอย่างไร

แต่ลึก ๆ แล้วอยากให้น่านปิดภคินจนกว่าจะคลอด

แอบซาดิสม์เล็ก ๆ 555

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.11 (6-3-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 06-03-2019 23:57:31

เดล เจ้าจงเป็นผัวน่าน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.11 (6-3-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: awfsp ที่ 06-03-2019 23:57:44

เอาเดลมา  :z3:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.11 (6-3-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 07-03-2019 00:20:52

ไม่ไหววววว

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.11 (6-3-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Gugii ที่ 07-03-2019 00:27:59

เข้มข้นนนน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.11 (6-3-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: sailom_orn ที่ 07-03-2019 00:37:15

 :katai2-1: นับถือในความหนักแน่นของน่าน
จำวันที่มันทำกับเราไว้ อย่าไปอ่อนข้อให้มันง่ายๆ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.11 (6-3-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 07-03-2019 00:41:54

 :pig4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.11 (6-3-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: klaew ที่ 07-03-2019 03:25:09

ฮึบเข้าไว้ลูก...ถ้าจะตัดก็ต้องเอาให้ขาด
ไม่งั้นแย่แน่ๆ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.11 (6-3-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: SeaBreeze ที่ 07-03-2019 05:31:09

ภคิน คิดให้ดีว่ารักใคร เง้ออ :hao5:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.11 (6-3-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 07-03-2019 06:34:20

 :z3: :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.11 (6-3-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 07-03-2019 06:43:03

น่าน เข้มแข็ง อย่าอาลัยอาวรณ์คนใจร้าย   :z6: :z6: :z6:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.11 (6-3-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 07-03-2019 09:23:34

สงสารน่าน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.11 (6-3-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: NuNam ที่ 07-03-2019 13:54:23

อดทนไว้นะน่าน ไปตามทางของเราเถอะ ปล่อยภคินไป หาใหม่ให้ดีกว่าเดิมนะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.11 (6-3-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: SuPeRDonGDanG ที่ 07-03-2019 14:21:36

อยากให้เดลโผล่มาจริงๆเล้ยยยยยยยยยยยยยย

คนไม่เด็ดขาด ชิส์
เมื่อไรจะรู้ใจตัวเอง

ถ้ารักทางนั้นก็ปล่อยทางนี้ซะ อย่ามาวอแว

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.11 (6-3-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 07-03-2019 20:05:07

พูดขนาดนี้ ภคิณยังสงสัยอีกเหรอ จะเลิกกันไปแบบนี้เลยใช่ไหม

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.11 (6-3-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 08-03-2019 19:09:20

น่านเข้มแข็งเข้าไว้นะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.11 (6-3-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Noina_Pn ที่ 09-03-2019 15:16:27

 :z3: :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.11 (6-3-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: wizard_tao ที่ 09-03-2019 15:34:16

วันนี้วันเสาร์
มานั่งรอจิ้ม
อิอิ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.12 (13-3-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 09-03-2019 19:29:53

Our Love ep. 12


“น่าน” มันขยับเข้ามาเรียก

ผมชี้ไปที่ประตู

“ทางออกอยู่ตรงนั้น” แล้วปิดเปลือกตาเสีย ผมไม่ง่วงหรอก เพิ่งตื่นจะให้นอนอีกรอบก็กินบ้านกินเมืองไปแล้ว แต่แค่ไม่อยากเห็นหน้ามันเท่านั้น

โครก…

ฉิบหาย! กูกำลังจะดราม่ามาร้องอะไรตอนนี้วะ หน้าผมร้อนซ่าด้วยความอับอาย ไม่ได้ดังแค่รอบเดียวนะครับ โครกครากซะรีมิกซ์

ผมเม้มปากแน่น ได้ยินเสียงหัวเราะแผ่วๆ จากคนด้านหลัง แต่แค่นิดเดียวเท่านั้น

“ไม่ไปหาหมอก็ได้ แต่ลุกขึ้นมากินข้าวหน่อยก็ดี จะกินแซนด์วิชเหมือนเดิมหรืออยากกินอย่างอื่น”

ผมไม่ตอบ ตัดสินใจลืมตา ขยับลุก ผมจะไปหาอะไรกินเอง ไม่อยากรับการดูแลจากมันอีก มันนั่งอยู่ฟากหนึ่งของเตียง ผมลุกจากอีกฟาก แต่แค่เท้าแตะพื้น ผมก็ต้องเซอีกรอบเพราะความวิงเวียน ภคินรีบถลาเข้ามารับผมจากทางด้านหลังทันที

โอ้โห โลกตะแคงเป็นแบบนี้นี่เอง

ผมชักสงสัยแล้วว่าผมอาจไม่ได้เป็นโรคกระเพาะจริงๆ กินยาอาการก็ไม่ดีขึ้น หรือว่าผมจะเป็นโรคอะไรที่ร้ายแรงกว่านั้น

ความดัน?

โรคหัวใจ?

ภคินพยุงพาผมนอนลงบนเตียงอีกครั้ง ผมทำตามอย่างว่าง่าย ชักหวาดกลัวขึ้นมาจริงๆ

“เป็นแบบนี้ทุกวันตลอดอาทิตย์ที่ผ่านมาเลยหรือเปล่า” มันถามด้วยน้ำเสียงซีเรียส

ผมส่ายหน้า

“แรกๆ แค่อ้วกตอนเช้า คลื่นไส้ เวียนหัวนิดหน่อย มาหนักเมื่อวานกับวันนี้” ผมตอบตามตรง

“กินอะไรก่อนละกัน เผื่อจริงๆ แล้วอาจแค่หิวจนหน้ามืด”

ผมอยากถีบมันสักที แต่ทำได้แค่คิดเท่านั้น บางทีอาจจริงของมันก็ได้

“ขอแบบเดิมละกันกับนมสักแก้ว” ผมพลิกหันหลังให้มันอีกรอบ บ่นพึมพำกับตัวเอง “อยากกินซูชิแฮะ”

อยากกินอะไรแต่ละอย่างไม่สนกระเป๋าตังค์ตัวเองเลย ก็ได้แค่อยากเท่านั้นแหละครับ เพราะให้ทำตอนนี้คงไม่ไหว เดี๋ยวให้มีแรงกว่านี้ค่อยไปหาซื้อวัตถุดิบมาทำกินละกัน

ภคินเดินไปทำอะไรเคร้งคร้างโซนครัว แผล็บเดียวก็เดินกลับมาพร้อมแซนด์วิชกับนมแบบเดิม ผมพยุงตัวลุก หยิบกินทันที มันนั่งกินกับผมเงียบๆ

“ขออีก”

มันพยักหน้า ลุกไปทำมาให้อีกคู่ ผมปาดเช็ดคราบนมด้วยหลังมือ กินยา จริงๆ กินนมห้ามกินยา ดีไม่ดีที่อาการผมไม่ดีขึ้นเพราะกินนมพร้อมยาหรือเปล่าก็ไม่รู้ 

มันเดินเอาจานเปล่าไปล้าง กลับมานั่งข้างๆ ลูบหัวผมแผ่วเบา ถ้าเป็นแต่ก่อน ผมคงคุยเล่นสนุกหรือกวนตีนมันไปแล้ว แต่ทั้งความเสียใจและน้อยอกน้อยใจที่เกิดขึ้น ทำให้ผมทำแบบนั้นไม่ได้อีก

ผมเอนหัวหนีจากมือมัน 

“ขอบใจ กูดูแลตัวเองได้ ไปหาปิ่นได้แล้ว” ผมออกปากไล่อีกรอบ มันถอนหายใจเบาๆ

“ถ้าอยากให้กูไป มึงต้องหาย ไม่งั้นกูไม่ไป”

ผมเม้มปากแน่น มองมันตาขวาง

ตามใจ!

ผมหยิบรีโมตมากดเปิดทีวี ไล่หารายการดูแก้เบื่อ

จริงๆ ก่อนหน้านี้เราเคยนัดกันไว้ว่าปิดเทอมจะไปดูที่ดูทางเพื่อหาทำเลเปิดบริษัทด้วยกัน

ตอนนี้มันคงเปลี่ยนใจแล้วมั้ง ผมว่าจะกลับบ้านที่น่านแทน แต่เดี๋ยวรอให้อาการดีขึ้นกว่านี้ก่อน ขืนไปตอนนี้คงได้ไปเป็นลมเป็นแล้งกลางทางแน่ๆ

มีถ่ายทอดแข่งขันเทนนิส ผมหยุดดู จิ๊ปากด้วยความเสียดายเมื่อทีมไทยดันรับลูกไม่ได้

เสียงโทรไลน์ดังขึ้น ผมมองหาที่มา มันดังมาจากเครื่องของผมที่วางอยู่บนโต๊ะ ภคินอาสาลุกไปหยิบให้ แต่พอเห็นชื่อคนโทรก็คิ้วขมวด กดตัดสายทันที

“กูบอกแล้วไงว่าอย่าให้ไอดีไลน์มันไป”

ผมมองคนพูดงงๆ ก่อนหายงงเมื่อรู้ว่ามันพูดถึงใคร

“ทุกอย่างระหว่างเรามันเป็นโมฆะไปหมดตั้งแต่มึงหันหลังให้กูแล้วภคิน”

มันจ้องตาผม เสียงข้อความไลน์ดังขึ้น เดลน่าจะส่งข้อความมา

“เอามือถือกูมา”

มันไม่ได้เอามาให้ผมครับ ก้มกดทำอะไรสักอย่าง

“ภคิน เอามือถือกูมา”

มันยื่นคืนให้ในที่สุด ผมรับมาดู ปรากฏว่ากล่องข้อความของเดลหายไป เสิร์ซหาไม่เจอด้วย มันคงบล็อกและลบข้อมูลทิ้งไปแล้ว

“มึงไม่มีสิทธิ์มายุ่งกับมือถือกูแบบนี้นะภคิน”

“เดลเป็นเกย์”

ผมอึ้งไป พอเดาออกแล้วว่าทำไมมันถึงได้ห้ามไม่ให้ผมติดต่อกับเดล

“แล้วไง กูไม่ได้คิดอะไรกับเขานี่ เขาแค่อยากเป็นเพื่อน” 

“แต่เขาไม่ได้อยากเป็นเพื่อนกับมึง” 

ผมมองตามัน ถ้าเป็นแต่ก่อนผมคงเชื่อ และจะไม่ยุ่งกับเดลตามคำแนะนำของมัน

‘ถ้าไม่คิดอะไร..อย่าให้โอกาส’

นั้นคือคติของผม ผมถึงยืนหยัดเป็นโสดมาได้จนถึงทุกวันนี้

แต่มาอารมณ์นี้ ความผิดหวังเคล้าความน้อยใจที่มันทำตัวหมางเมินกับผมทำให้ผมรู้สึกต่อต้านในทุกข้อห้ามที่มันบอก   

“เรื่องของกู”

ผมกดปิดทีวี พลิกหันหลัง เปิดอินสตราแกรมเล่น รู้สึกถึงแรงยวบบนที่นอน ก่อนมันจะมาคร่อมอยู่เหนือร่าง 

“อย่ายุ่งกับเดล”

“เรื่องของกู มึงไม่มีสิทธิ์มายุ่ง”

มันคิ้วขมวด ผมไม่เคยดื้อกับมันอย่างไม่มีเหตุผลแบบนี้ นี่อาจเป็นครั้งแรกที่มันเห็นผมพยศ

“กูเพื่อนมึง”

“ไม่ใช่!” ผมตอบกลับทันที หลุบตาหลบหนี

“…ไม่ใช่แล้ว” 

“น่าน อย่าทำแบบนี้” มันร้องขอเสียงแผ่ว ผมไม่โต้ตอบ มันทิ้งตัวลงนอนข้างๆ ดึงผมเข้าไปกอด แผ่นหลังผมแนบติดอยู่กับแผง
อกกว้าง

คิดถึง...

นั่นคือความรู้สึกที่ผมมี

อบอุ่น…

นั่นคือสัมผัสที่ได้รับ

ผมงอตัวอัตโนมัติอย่างที่เคยทำทุกครั้งเวลาที่ถูกโอบกอดด้วยท่านี้ ผมอยากให้อ้อมแขนนี้มีไว้เพื่อผม

…แต่ผมไม่มีสิทธิ์

เสียงมือถือผมดังอีกรอบ คนที่โทรมาคือไก่ ผมกดรับสายทั้งที่ยังอยู่ในอ้อมแขนแกร่ง คนด้านหลังไม่ว่าอะไร

[เป็นไงบ้างมึง โทษทีที่เมื่อวานไม่ได้อยู่เป็นเพื่อน]

ผมไม่ได้บอกเพื่อนๆ ว่าอาการแย่มาก พวกมันดูแลผมมาหลายวันแล้ว

“ดีขึ้นแล้ว มึงอยู่ไหนเนี่ย”

[พาใบเฟิร์นมาเที่ยวชะอำ]

ผมยิ้ม ดีใจที่เพื่อนมีความสุขดี

“ใบเฟิร์นน่ารักฉิบหายเลยว่ะ เอาอกเอาใจเก่ง แม่บ้านแม่เรือน นอกจากมึงแล้วก็มีใบเฟิร์นนี่แหละที่ทำอาหารได้ถูกปากกู”

“ขอให้คบกันนานๆ นะเว้ย”

[กูก็หวังอย่างนั้น ความสุขของการมีความรัก คนโสดอย่างมึงไม่เข้าใจหรอก]

“เหรอ” ผมตอบรับเสียงแหบแห้ง

ใช่ ผมยังไม่เคยรู้ถึงความสุขของมันเลย เพราะพอมีความรัก ผมก็รับรู้ได้แต่ความทุกข์

[เสียงแย่ๆ นะ ไงจะโทรหาคนอื่นให้ไปอยู่เป็นเพื่อน กูกลับจะรีบไปหา]

“ไม่ต้องหรอก กูโอเคแล้ว ทุกคนไปกับแฟนหมด กูไม่อยากกวน”

[อ้าวเหรอ ไอ้พวกนี้ทิ้งเพื่อนว่ะ]

รวมถึงตัวมึงเองด้วยใช่ไหม

ผมหัวเราะ

“กูดูแลตัวเองได้ไก่ พักสักหน่อยว่าจะกลับน่าน”

[ไปไง เกิดเป็นลมเป็นแล้งไประหว่างทางล่ะ]

“ถ้าห่วงก็ขับรถไปส่งกูสิ” ผมชวนขำๆ

[ไปวันไหน เดี๋ยวกูไปส่ง]

“เดี๋ยวรอให้อาการกูดีสักหน่อยละกัน ไม่อยากให้พ่อแม่เป็นห่วง”

[จะไปวันไหนบอกละกัน ไงกูก็ว่าง]

“โอเค”

[งั้นพักไปเถอะ ใบเฟิร์นมาแล้ว แค่นี้นะ]

“บาย”

ผมกดวางสาย

“กลับบ้านเหรอ เราสัญญากันว่าจะไปดูที่นี่”

“สัญญาระหว่างเราเป็นโมฆะ”

“น่าน” มันเรียกอย่างอ่อนใจ “กูขอโทษ กูแค่พยายามจะตัดมึงออกไปจากความคิดกู แต่ไม่ได้คิดจะตัดความเป็นเพื่อนของเรา
ถ้าไม่ทำแบบนี้ มันจะกลายเป็นแบบที่เราเป็นมาก่อนหน้านี้ กูอยากให้ปิ่นสบายใจด้วยว่าไม่ได้คิดอะไรกับมึงเกินเลย”

“ปิ่นสบายใจ แต่มึงทำกูเสียใจ”

มันชะงัก กระชับกอดผมแน่นขึ้น มันเป็นอ้อมแขนที่แทนคำว่า ‘ขอโทษ’ จากปากมัน

“ขอโทษ กูเห็นว่ามึงเป็นผู้ชาย คบกันมานาน น่าจะพอเข้าใจการกระทำของกูบ้าง”

“ผู้ชายแล้วไม่มีความรู้สึกเหรอภคิน”

ถ้าผมคิดกับมันอย่างเพื่อนแบบที่แล้วๆ มา สิ่งที่มันทำผมเข้าใจดี จะเว้นที่ว่างให้มันและใช้ชีวิตอย่างเดิม

แต่ตอนนี้ไม่ใช่…

มันคิดถึงความรู้สึกของผมน้อยเกินไป

“ขอโทษ” มันเอ่ยปากอีกรอบ “กูจะไม่ทำแบบนั้นอีก”

“แล้วมึงก็ต้องทะเลาะกับปิ่น เพราะปิ่นเขาระแวงเรา หนทางสิ้นสุด ความสุขของมึงอยู่ตรงไหนภคิน”

…มันไม่ตอบ

และผมรู้ว่ามันเองก็ตอบไม่ได้ ทางนั้นก็แฟน ทางนี้ก็เพื่อน หนำซ้ำแฟนยังระแวงเพื่อนอีกต่างหาก

“ไปเป็นเพื่อนกูดูที่หน่อยนะ” มันเปลี่ยนโหมดเป็นออดอ้อนด้วยน้ำเสียงอู้อี้แทน

“ทำไมไม่ชวนปิ่น หรือไปชวนเพื่อนคนอื่นๆ ล่ะ”

“กูอยากไปกับมึง”

ผมนิ่ง ใจน่ะอ่อนยวบอยากอยู่กับมันนานๆ แต่อีกใจก็ไม่อยากให้ตัวเองต้องเจ็บปวดมากไปกว่านี้

“ถ้าเจอเร็ว มีเวลาเหลือ กูจะพากลับน่าน นะ คิดถึงพ่อกับแม่เหมือนกัน” มันไปเที่ยวบ้านผมบ่อยครับ ทุกปีนั่นแหละ

“อืม” ผมครางในลำคอตอบรับ

มือมันวางทาบอยู่บนหน้าท้องผมอย่างไม่ตั้งใจ แต่สัมผัสตรงนั้นทำให้ผมรู้สึกดีแปลกๆ มันทั้งรู้สึกอบอุ่นและเหมือนได้ถูกปกป้องในเวลาเดียวกัน

ผมกับภคินเผลอหลับกันไปอีกรอบ นอนท่าไหน ตื่นมาก็ยังอยู่ท่านั้น มีเปลี่ยนแปลงนิดหน่อยตรงที่ผมกุมมือมันที่วางอยู่บนหน้าท้องผมเอง หลับกันยาวเลย หลับได้หลับดีจริงๆ ตื่นอีกทีเกือบสี่โมงเย็นแน่ะ

“เป็นไงบ้าง” มันคลายมือออกมาถาม ผมลองขยับลุกนั่ง ไม่หน้ามืดแล้วละครับ

“ดีขึ้นละ”

ท้องผมร้องอีกรอบ ผมลูบมันป้อยๆ ไม่รู้ว่าแซนด์วิชไม่หนักท้องเท่าข้าวหรือเปล่าผมถึงได้หิวบ่อย

มันหัวเราะ ยกหัวฟูๆ ขึ้นมอง

“ไปแต่งตัวป่ะ เดี๋ยวพาไปกินอาหารญี่ปุ่น เห็นบ่นว่าอยากกิน”

มันได้ยินด้วย!

“แต่ถ้าไม่ไหว เดี๋ยวกูสั่งให้เขาเอามาส่งก็ได้”

ผมกำลังจะอ้าปากท้วง

“ไม่ต้องมาเถียงว่ามันแพง ถือว่าเป็นการเลี้ยงขอโทษที่กูทำให้มึงเสียใจตลอดสองอาทิตย์นี้ละกัน”

“อืม” ผมรับปากอย่างว่าง่าย ทดลองลุกขึ้นยืน ไม่เวียนหัวจริงๆ ด้วย ขยับเดินไปทางตู้เสื้อผ้า

“เวียนหัวนิดๆ”

“ไหวหรือเปล่า ถ้าไม่ไหวจะได้สั่งมาที่ห้อง”

“ไหว”

เบื่อนอนอยู่แต่ในห้องอย่างเดียวแล้ว ผมหยิบเสื้อผ้ามาสวมใส่ เอาแค่หล่อพอประมาณครับ

ผมคิ้วขมวด จำได้ว่าก่อนหน้านี้ตู้ผมโล่งมากเพราะผมเอาเสื้อผ้าของภคินทั้งหมดไปแพ็กใส่ถุงแยกวางไว้ต่างหาก แต่ตอนนี้มันกลับมาอยู่ในตู้เหมือนเดิมแล้ว

ภคินเดินมายืนอยู่ข้างๆ ไล่นิ้วหาชุดใส่ 

ผมเม้มปากแน่น

“มึงเป็นแมลงสาบเหรอ ไล่แล้วไม่ไป”

มันหันมามอง ยกยิ้ม

“คบกันมาตั้งนาน ไม่รู้เหรอว่ากูหน้าด้าน”

เออ! กูก็ลืม

หน้าผมโคตรซีด ผมหยิบลิปมันมาทา พากันเดินออกจากห้อง ภคินเดินไม่ห่างผมเลย คงกลัวผมล้ม เราไม่ได้เดินกันเร็วมาก ออกไปก็เจอะเข้ากับพลและฝุ่นหน้าห้องพอดี แบกเป้กันคนละใบ

“กำลังจะกลับบ้านกันเหรอ” ผมถาม

“อืม อัมพวา บ้านยายฝุ่นมันน่ะ ไม่สบายหรือเปล่าเนี่ย ทำไมหน้าซีดๆ” พลทำท่าจะแตะแก้มผม แต่อยู่ๆ มือนั้นก็ถูกปัดออกไปแรงด้วยมือของคนที่ยืนอยู่ข้างๆ ผม

ผมกับพลหันไปมองคนทำพร้อมกัน

“โทษที น่านมันไม่สบายน่ะ”

“เป็นไร”

“โรคกระเพาะมั้ง ถ้าสองสามวันนี้ยังไม่ดีขึ้นว่าจะไปตรวจอีกรอบอยู่ กลัวจะเป็นอย่างอื่นร้ายแรงกว่านี้”

พลพยักหน้า ไม่ต้องแปลกใจว่าทำไมไม่เห็นฝุ่นพูดสักคำ มันไม่ได้เป็นใบ้หรอกครับ รายนั้นเขาเป็นพวกเนิร์ดนิ่งๆ แต่ก็อยู่ในกลุ่มผู้ชายเจ้าชู้ได้อย่างกลมกลืน

แต่ฝุ่นไม่เจ้าชู้นะครับ

เราเกาะกลุ่มกันลงบันได พูดคุยถามไถ่เรื่องสอบที่ผ่านมา กระทั่งมาถึงชั้นล่าง สองคนนั้นเดินมาส่งผมกับภคินที่รถ กลุ่มพลเป็นกลุ่มคนที่ไม่ชอบขับรถ ส่วนใหญ่จะเดินทางไปไหนมาไหนกันด้วยแท็กซี่หรือวินมอเตอร์ไซค์มากกว่า

“หายเร็วๆ นะน่าน บาย” มันโบกมือลา ผมโบกมือตามบ้าง รัดเข็มขัด ภคินสตาร์ตเครื่อง ค่อยๆ เคลื่อนตัวรถออกจากหอเข้าสู่ท้องถนนมุ่งตรงสู่สยาม เสียงมือถือดังขึ้น หน้าจอสว่างโร่เป็นภาพปิ่น

ผมเสมองไปด้านข้างเสีย

มันกดรับเปิดลำโพง

[อยู่ไหน]

“กำลังจะพาน่านไปกินข้าว”

ผมหันไปมอง ไม่คิดว่ามันจะกล้าบอกปิ่นตรงๆ แบบนี้

[เราคุยกันแล้วนะคิน]

มันสบตาผม

“น่านไม่สบาย”

[เพื่อนคนอื่นไม่มีดูแลรึไง หรือว่าแกล้งไม่สบายเพื่อเรียกร้องความสนใจ ปิ่นก็บอกแล้วว่าน่านชอบคิน คินก็ไม่เชื่อ]

ผมกลืนน้ำลายลงคอดังอึก ขอบตาร้อนผ่าว เสมองหน้าต่างอีกรอบ

ไม่ใช่แค่สงสัย.. แต่ปิ่นแก้วมั่นใจ

“เดี๋ยวเราค่อยคุยกัน คินขับรถอยู่”

[ภคิน เดี๋ยว!]

มันกดตัดสายทันที ปิ่นโทรกลับ แต่มันไม่รับสาย ขับรถอย่างเชื่องช้าไปตามเส้นทางเดิมมุ่งตรงสู่สยาม

ผมไม่คิดจะเตือนให้มันง้อปิ่นอีก เป็นเรื่องของพวกเขาสองคนแล้ว อยากง้อก็ง้อ อยากทะเลาะก็ทะเลาะ ผมจะไม่ยุ่งด้วยอีกแล้ว

ท้องผมพากันร้องโครกคราก รถติดไฟแดง ตรงหน้าลิบๆ มีรถเข็นผลไม้มาจอดขายอยู่ริมฟุตปาธ น้ำลายผมไหลพราก รีบหันไปหาคนขับ

“ภคิน อยากกินมะม่วง”

“หือ?” มันทำหน้าฉงน มองไปด้านหน้า “เดี๋ยวนะ” แล้วตีไฟขอทางซ้าย ตะล่อมพารถไปจอดข้างๆ รถเข็นคันนั้น มันเปิดลดกระจกลงให้

“พี่ครับ ผมขอมะม่วง เอาเปรี้ยวๆ เลยนะ”

“ได้ค่ะได้ สักครู่นะ” พี่สาวสวมหมวกคลุมหน้ารีบกุลีกุจอเลือกมะม่วงมาปอกเปลือกสับๆ กรอกใส่ถุง

“พริกเกลือไม่ต้องครับ”

เธอพยักหน้า ยื่นถุงให้

“25 บาทค่ะ”

ผมจ่ายเงิน ภคินเลื่อนกระจกขึ้น เปิดไฟขวาเพื่อกลับไปอยู่เลนเดิม หันมามองตอนผมหยิบมะม่วงเปรี้ยวๆ เข้าปากดังกรวบ

อืม.. หวานฉ่ำชื่นใจ

“หวานเหรอ”

“อืม ลองไหม”

“ขอชิ้นหนึ่ง”

“อ่ะ” ผมยื่นให้

“มือไม่ว่าง”

อ้าว เพื่อนผม (อีกรอบก็ได้วะ) ง่อยแดกขึ้นมากะทันหันรึไง

ผมยื่นมะม่วงไปใกล้ปากมันเพื่อป้อน ภคินก้มกัดทันที แล้วหน้าเบี้ยวรีบคายออกทั้งที่ยังกัดไม่ขาด

“เปรี้ยวฉิบหาย!”

“เหรอ” ผมเอามะม่วงชิ้นนั้นมากินต่ออย่างไม่นึกรังเกียจ “หวานออก”

“เปรี้ยวน่าน เปรี้ยวแบบเปรี้ยวมากๆ ต่อมรับรสมีปัญหาหรือเปล่า”

ผมนิ่งคิด ถ้าคิดถึงอาการแปลกๆ ตลอดสองวีคที่ผ่านมาก็น่าจะใช่

“น่าจะนะ ตั้งแต่ไม่สบาย กูเหม็นทุกอย่างไปหมด โดยเฉพาะพวกเนื้อสดจนทำอาหารไม่ได้ กลิ่นตัวคนยังเหม็นเลย”

“กูเหม็นเหรอ” มันยกรักแร้ขึ้นดม

“เปล่า” ผมขำออกมาเบาๆ ก่อนตีหน้านิ่งขรึม เตือนตัวเอง

‘งอนอยู่ กูยังงอนมึงอยู่’

เออ จะว่าไปแล้ว ผมรู้สึกฉุนจมูกกับกลิ่นตัวเพื่อนทุกคน ยกเว้นภคินแฮะ กลิ่นมันหอมๆ สะอาดๆ อยู่ใกล้แล้วสบายใจดี

“เหมือนจมูกจะดีขึ้น เบื่ออาหารไทย แต่กลับชอบอาหารนอก แล้วก็อยากกินแต่ของเปรี้ยวๆ แต่กินแล้วมันหวานลิ้นนะ อย่างเนี้ย”

ผมกัดให้มันดู มันหวานจริงๆ นะครับ น้ำลายที่ร่วงลงมาหวานเหมือนน้ำหวานเลย

ถ้านึกไม่ออก ไปลองหามะขามป้อมหรือมะกอกที่เขาใส่ส้มตำมากินดู  อารมณ์นั้นเลยครับ

“กูว่าไม่ปกติแล้วนะน่าน ถ้าสองสามวันนี้อาการไม่ดีขึ้นไปหาหมอกันดีกว่า อย่าชะล่าใจไป เดี๋ยวกูพาไป”

ผมรู้สึกอบอุ่นแปลกๆ เอาตามจริงแล้วผมมีความสุขที่มีมันอยู่เคียงข้างแบบนี้นะ

แต่…

…มันเป็นความสุขที่ยังไม่สุด…


tbc...

ขอบคุณทุกคอมเมนต์จ้าาา

#ภคินน่าน #ผมท้องกับเพื่อน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.12 (9-3-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 09-03-2019 19:44:51

 :mew1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.12 (9-3-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 09-03-2019 19:54:46

ทางออกที่ดีก็เลิกกับปิ่นไปเลย ง่ายมากกกกกก

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.12 (9-3-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 09-03-2019 20:04:51

  o13 o13

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.12 (9-3-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: klaew ที่ 09-03-2019 20:10:05

แล้วแบบนี้จะตัดให้ขาดได้ไง
มาอ้อน มาดูแล จะห่างก็ห่างไปเลยดิ โถ่...แบบนี้น่านเหมือนโดนเหวี่ยงอยู่เลยอ่ะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.12 (9-3-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 09-03-2019 20:42:33

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.12 (9-3-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: muiko ที่ 09-03-2019 20:56:03

ตอนนี้น่านทำตัวคล้ายๆเมียน้อยเบาๆอ่ะ
นี่ไม่สงสารน่านนะ ทำตัวเองละตอนนี้
ไล่ภคินก็ไม่เห็นจะจริงจังอะไร พูดดีด้วยนิดหน่อย ยอมละ
แล้วที่ยอมคุยๆกะเดล นี่คือจะประชดภคินนิดๆด้วยมั้ย
คือปิ่นน่าสงสารกว่า ต่อให้นางจะขี้วีน ชวนทะเลาะอะไรก็ตาม
แต่นั่นคือนางเป็นแฟน สถานะถูกต้อง
แล้วที่ว่านางวีน นางไม่พอใจน่านกะภคิน เพราะมีเซ้นรึเปล่า
แล้วของน่านคืออะไรหรอ ได้กัน สุดท้ายท้อง ตอนหลังได้ผู้ไป
ตอนนี้คิดว่าปิ่นนางน่าสงสารกว่าเยอะ  :mew2:

ปล.แต่ถ้าปิ่นนอกใจภคินหาคนอื่นเหมือนกัน นี่จะสมน้ำหน้านาง

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.12 (9-3-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 09-03-2019 21:13:57

 :mew6: :mew6: :mew6:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.12 (9-3-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: wizard_tao ที่ 09-03-2019 21:17:20

  :m31:
โอ้ยยยยยย
ยิ่งอ่านยิ่งเครียด 555

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.12 (9-3-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Funnycoco ที่ 09-03-2019 21:28:44

ภคินจับปลาสองมืออะ ให้ความหวังทำไมเนี้ยยยย :z3:
เขาบอกอยู่ว่ารู้สึกถ้าไม่ชอบก็ถอยห่างจากกัน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.12 (9-3-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 09-03-2019 21:29:03

เห้อออ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.12 (9-3-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 09-03-2019 21:34:23

น่าน ใจอย่าง....ปากอย่าง  :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
คุยกับเดลเหอะน่าน  :katai2-1:
คบคนที่เขาอิสระ และเขาชอบเราดีกว่า  :hao3:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.12 (9-3-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 09-03-2019 22:30:41

ช่วยท้องที

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.12 (9-3-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: LadySaiKim ที่ 09-03-2019 22:48:31

 :ling3:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.12 (9-3-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: nofsnof ที่ 09-03-2019 23:01:45

ง่ะ ถ้าจะดูแลจนหาย

คงได้ดูจนคลอดเลยมั้งภคิน
้เคลียร์ตัวเองก่อนดีมั้ยย  :z6: :z6: :z6:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.12 (9-3-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 10-03-2019 00:14:57

สงสารน่าน :ling3:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.12 (9-3-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 10-03-2019 01:33:07

สงสารน่านวุ้ย

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.12 (9-3-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 10-03-2019 01:43:15

น่านจะตัดก็ไม่ขาดอะ มันหงุดหงิด

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.12 (9-3-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: SuPeRDonGDanG ที่ 10-03-2019 09:43:36

เมื่อไรภคินจะรู้ใจตัวเองสักที ต้องโดนตบสักครั้งก่อนไหมอะ
พอเดลไลน์มาก็ไปบลอคเพื่อนเขา หวงก้างนี่หว่า
หึยยยยยยยยยยยย

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.12 (9-3-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Gugii ที่ 10-03-2019 13:25:23

อยากให้น่านตัดใจ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.12 (9-3-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 10-03-2019 17:50:27

เหอเหอ..

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.12 (9-3-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: GBlk ที่ 10-03-2019 20:15:17

อนาคตเมียน้อยแน่นวล

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.12 (9-3-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: sailom_orn ที่ 11-03-2019 01:45:00

 :เฮ้อ: อย่าไปยอมสิ่น่าน คนมันลังเล เราจะเจ็บเอง

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.12 (9-3-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: awfsp ที่ 11-03-2019 22:18:26

ความสัมพันธ์ น่าอึดอัด

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.12 (9-3-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 12-03-2019 01:26:09

 จับภคินมาแทงเข่าสักทีสิ :z6:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.12 (13-3-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 13-03-2019 20:24:13

รีบรู้ตัวเร็วๆนะป๊าคินเดี๋ยวม๊าน่านงอลนานนนะจะบอกให้

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.12 (13-3-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 13-03-2019 20:36:43

ภคินเลิกกับปิ่นเต๊อะะะะะะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.12 (9-3-19) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 13-03-2019 20:41:22

อ้างจาก: muiko ที่ 09-03-2019 20:56:03  

ตอนนี้น่านทำตัวคล้ายๆเมียน้อยเบาๆอ่ะ
นี่ไม่สงสารน่านนะ ทำตัวเองละตอนนี้
ไล่ภคินก็ไม่เห็นจะจริงจังอะไร พูดดีด้วยนิดหน่อย ยอมละ
แล้วที่ยอมคุยๆกะเดล นี่คือจะประชดภคินนิดๆด้วยมั้ย
คือปิ่นน่าสงสารกว่า ต่อให้นางจะขี้วีน ชวนทะเลาะอะไรก็ตาม
แต่นั่นคือนางเป็นแฟน สถานะถูกต้อง
แล้วที่ว่านางวีน นางไม่พอใจน่านกะภคิน เพราะมีเซ้นรึเปล่า
แล้วของน่านคืออะไรหรอ ได้กัน สุดท้ายท้อง ตอนหลังได้ผู้ไป
ตอนนี้คิดว่าปิ่นนางน่าสงสารกว่าเยอะ  :mew2:

ปล.แต่ถ้าปิ่นนอกใจภคินหาคนอื่นเหมือนกัน นี่จะสมน้ำหน้านาง

ปิ่นนอกใจก่อน ภคินมาร้องไห้กับน่าน กินเหล้าเมาจนได้กันเนี่ยแหล่ะค่ะ

จริงๆมันผิดที่ภคิน เพราะภคินไม่ชัดเจนสักทางว่าจะเอายังไงแต่สุดท้ายแล้วคนเรามันก็มีขีดจำกัดหมดความอดทนเข้าสักวัน ถึงตอนนั้นก็ไม่รู้ว่าจะทิ้งน่านหรือปิ่น

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.12 (13-3-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 13-03-2019 20:52:39

 :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.12 (13-3-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 13-03-2019 21:01:57

 :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.12 (13-3-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 13-03-2019 21:11:57

เรื่องจะออกมาแบบไหนล่ะนี่

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.12 (13-3-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: mab ที่ 13-03-2019 21:21:43

พูดถึงมะม่วงเปรี้ยว
นี่ก็น้ำลายแตกเลยทีเดียว  :hao6:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.12 (13-3-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: luzileas ที่ 13-03-2019 21:27:32

เมื่อไรจะรู้ว่าท้องนะ  อยากรู้แล้วว่าภคินจะทำยังไง 

คนแต่งจ๊ะเพิ่มหัวข้อด้วยการเขียนตอนที่ วันที่อัพและเปอร์เซ็นแล้ว ช่วยเพิ่มหมายเลขหน้าได้ไหมค่ะว่าอัพที่หน้าไหน เพราะบางทีอ่าน 50%แรกแล้ว พอจะกลับมาอ่าน50%หลัง จำไม่ได้ว่าอยู่หน้าไหน  เพราะมีเม้นมาต่อเยอะจนมันข้ามไปหลายหน้า

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.12 (13-3-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Funnycoco ที่ 13-03-2019 21:33:37

ปวกหะวกะบรักสามเศร้า
ต้องมีใครสักคนที่ปล่อยมืออะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.12 (13-3-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 13-03-2019 21:35:31

ความสัมพันธ์มันก็ยังคลุมเครืออยู่ดี

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.12 (13-3-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 13-03-2019 22:04:28

ช่วยรู้ที

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.12 (13-3-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: nofsnof ที่ 13-03-2019 22:33:32

ภคินฟังนะ
:beat: จะ  :beat: เลือก :beat: ใคร :beat: ก็ :beat: ไป :beat: เคลียร์ :beat: ให้ :beat: เรียบ :beat: ร้อย :beat:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.12 (13-3-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Noina_Pn ที่ 13-03-2019 22:38:31

 :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.12 (13-3-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: chooga ที่ 13-03-2019 23:25:47

ทำไงดีไม่ชอบปิ่นง่าาาาา..รอนะคะ :L1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.12 (13-3-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 13-03-2019 23:47:41

จะเป็นยังไงต่อ เห้อ  :z3:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.12 (13-3-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 13-03-2019 23:54:11

น่านต้องเข้มแข็ง เพราะมี baby ทำเพื่อลูก นะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.12 (13-3-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 14-03-2019 01:53:58

อ่านตอนดึกๆ เปรี้ยวปากอยากกินมะม่วงเลยจ้า555

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.12 (13-3-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: papapoope ที่ 14-03-2019 02:59:21

จะเป็นยังไงต่อน้อ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.12 (13-3-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: klaew ที่ 14-03-2019 05:21:33

เอาไงดีเนี่ยน่าน หืออออ
เป็นมือที่สามไม่สนุกหรอก ใจแข็งเข้าไว้
ถึงเขาจะกลับมา..แต่เขาก็ไม่ใช่ของเรานะลูกกกก

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.12 (13-3-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: wutwit ที่ 14-03-2019 05:42:58

รำคาญที่สุดคือภคิน ไม่ชัดเจนอะไรเลย อยากให้เดลใช่มั้ยไม่แน่ใจรุกจีบซะที

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.12 (13-3-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 14-03-2019 09:17:38

รอตอนต่อไป~

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.12 (13-3-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: LadySaiKim ที่ 14-03-2019 10:53:10

 :z13: :z13: :z13:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.12 (13-3-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: valenna yy ที่ 14-03-2019 15:16:49

ท้องตอนนี้แล้วจะยังไงต่ออะ เฮ้อออออ
ถ้าตัดน่านไม่ได้ก้เลิกกับแฟนไป อย่ามาทำแบบนี้ลับหลัง

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.12 (13-3-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Arthytor ที่ 14-03-2019 23:11:59

ต้องรออีก สัปดาหรอเนี้ย. มาต่อเร็วนะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.12 (13-3-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 15-03-2019 06:45:44

ถ้ารู้ว่าท้องเมื่อไหร่ จะอลหม่านกันขนาดไหนนะนี่.  :hao4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.12 (13-3-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: wizard_tao ที่ 15-03-2019 13:03:56

อีภคินนนนนน

มึงเอาให้ชัดเจนสิฟระ

ขออนุญาตใช้คำไม่สุภาพนะครัช

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.12 (13-3-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: wikichan ที่ 16-03-2019 08:48:35

กำลังอยู่ในช่งวงแพ้ท้องแล้วววววว ภคินเอ๊ยยย จะทำยังไงต่อไปปป

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.12 (13-3-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Komkaykot ที่ 16-03-2019 10:46:29

วันเสาร์์์์์แล้ววววมาจิ้้มๆๆๆเสร็จแล้วกระโดดไปวันพุธเลยด้ายม้ายยย :impress2: :mew3:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.12 (13-3-19) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Komkaykot ที่ 16-03-2019 10:48:26

วันเสาร์์์์์แล้ววววมาจิ้้มๆๆๆเสร็จแล้วกระโดดไปวันพุธเลยด้ายม้ายยย :impress2: :mew3:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.13 (20-3-19) P.16 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 16-03-2019 19:13:35

Our Love ep. 13

ปิ่นยังโทรมาไม่หยุดจนภคินต้องเข้าโหมดเครื่องบิน ผมแอบรู้สึกพอใจนิดๆ กับการกระทำนั้น จะยกหน้าที่ในการจัดการเรื่องนี้ให้มันคนเดียว ถ้ามันจัดการได้ มันจะได้ทั้งเพื่อนและแฟนในเวลาเดียวกัน

แต่ถ้าไม่ได้…

…ไม่เพื่อนก็แฟน ที่จะต้องเดินออกไปจากชีวิตมัน…

ผมไม่อารัมภบททอดน่องอะไรทั้งนั้น พอลงรถได้ก็ก้าวฉับๆ นำภคินตรงไปยังร้านอาหารญี่ปุ่นที่อยากกินทันที ร้านโปรดไอ้หล่อมันนั่นแหละ ไม่รู้ทำไมอยู่ๆ ก็อยากกิน

เราได้ที่นั่งว่างติดกระจก พอได้เมนูผมก็จิ้มสั่งทันที เขาเสิร์ฟน้ำชาก่อนเป็นอันดับแรก ผมยกจิบนิดๆ จริงๆ เขาห้ามนำอาหารจากข้างนอกเข้ามากินข้างใน แต่ผมแอบหิ้วถุงมะม่วงเข้ามาด้วย ระหว่างรอก็หยิบขึ้นกัดกินดังกรวบ

ภคินเบ้หน้าทันที มันคงจำรสชาติได้

“ถ้ามึงยังเป็นแบบนี้ อีกสองวันกูพาไปหาพี่หรือพ่อกูแน่ๆ”

ผมบอกรึยังว่าพี่ชายคนโตกับพ่อมันเป็นหมอ แล้วก็เป็นเจ้าของโรงพยาบาลเอกชนแถวฝั่งธนด้วย มันถึงได้ทั้งรวย (เพราะฐานะของทางบ้าน) และทั้งฉลาด (จากพันธุกรรมของพ่อกับแม่)

พี่คนโตเลือกเรียนหมอเพื่อรับช่วงดูแลโรงพยาบาลต่อจากคุณพ่อ ทำให้น้องๆ มีอิสระในการเลือกเรียนอะไรก็ได้ที่อยากเรียน
ภคินมีพี่น้องทั้งหมด 4 คน ชายล้วน พี่ภาค พี่คนโตสุดเป็นหมอ ตอนนี้ช่วยคุณพ่อบริหารงานและรักษาคนไข้อยู่ที่โรงพยาบาล

พี่ภู พี่คนรองเรียนบริหารและการตลาด รับช่วงดูแลธุรกิจนำเข้าสินค้าเกี่ยวกับรถยนต์จากคุณปู่

พี่ภพ พี่คนที่สามจะถนัดเรื่องการลงทุนและดูแลธุรกิจเกี่ยวกับอสังหาฯทั้งหมดของทางบ้าน

ส่วนมันคนสุดท้อง เป็นเพียงคนเดียวที่ยังเรียนอยู่ มันเลือกวิศวะโยธาเพราะความชอบส่วนตัว มันสนิทกับพี่ภพสุด อนาคตคงจะเป็นวิศวะกรไปด้วยควบคู่กับการลงทุนและทำอสังหาฯ แบบพี่ภพ

ผมไม่เถียง เพราะขืนดื้อดึงเรื่องนี้ เป็นอะไรขึ้นมาพ่อแม่จะลำบาก ผมลูกคนเดียวด้วย ยังอยากทำงานใช้หนี้ที่พ่อแม่กู้ยืมมาให้เป็นค่าเล่าเรียนอยู่

ระหว่างรอผมหยิบมือถือมากดเปิดไอจีเล่น พอหมดก็เข้าเฟซต่อ มีข้อความจากกล่องข้อความ ผมกดเข้าไปอ่าน

…แล้วนิ่งไปเพราะข้อความนั้น

“มีอะไร” ภคินคงเห็นความผิดปกติของผม

“เปล่า”

“น่าน” มันยื่นมือมาขอ ผมลังเล ก่อนยื่นมือถือให้มันดู

ปิ่นส่งข้อความมาหาผมครับ ข้อความเดียว แต่ทำเอาผมหน้าชาไปเลย

‘หน้าด้าน อยากได้ผัวคนอื่นจนตัวสั่นรึไง’

ผมมองหน้ามัน ขอบตาร้อนขึ้นมาอีก มองให้รู้ว่าถ้ามันยังแก้ปัญหานี้ไม่ได้ คนที่เจ็บสุดคือผม

มันกดข้อความลงในมือถือ ตอบกลับข้อความของปิ่นจากไอดีผมนั่นแหละ

‘อย่าส่งข้อความแบบนี้มาหาน่านอีกนะปิ่น เราคุยกันแล้ว ผมขอร้อง/ภคิน’

ปิ่นออนไลน์อยู่ คาดว่าปิ่นน่าจะได้อ่านข้อความนั้นแล้ว ผมไม่เห็นอีกว่าปิ่นตอบกลับภคินว่าไง มันขยับห่างไปกดยิกๆ แล้วคืนมือถือมาให้ผมตามเดิม ผมรับมาดู

ทั้งข้อความ ทั้งเฟซปิ่นหายไปแล้วครับ มันอันเฟรนด์ให้ผมเรียบร้อย

ผมเงยหน้ามอง

“ปิ่นจะได้ไม่มาวอแวมึงที่นี่ได้อีก”

แล้วที่อื่นล่ะ

แต่ผมไม่ได้ถามออกไป จากข้อความเตือนของภคิน ไม่รู้ว่าปิ่นจะเลิกยุ่งกับผมไปเลยหรือว่าจะหาช่องทางอื่นๆ มาต่อว่าต่อขานผมอีก

มันดึงมือผมไปกุมเบาๆ

“กูจะพยายามแก้ไขเรื่องนี้ให้ดีที่สุด”

ผมมองตามัน ตอนนี้คงทำได้แค่เชื่อใจเท่านั้น ส่วนมันจะทำได้ไหมเป็นอีกเรื่อง อย่างที่ผมบอก ถ้ามันทำได้ มันจะได้ทั้งเพื่อนและแฟน แต่ถ้าทำไม่ได้ ไม่ใครก็ใครจะต้องเดินออกไปจากชีวิตมัน

ผมไม่พูดอะไร อาหารมาพอดี ความน่ากินของมันทำเอาความวิตกกังวลเรื่องปิ่นลดลงฮวบฮาบ ผมมองสิ่งที่อยู่ตรงหน้าตาเป็นประกาย เหมือนในตัวผมมีปีศาจตัวน้อยๆ กำลังกระโดดโลดเต้นเพราะความอยากกิน ผมไม่รอให้ใครมาเปิดพิธี ใช้ตะเกียบคีบกินทันที

อืม…อร่อยมาก…

มันยิ้ม

“ทำหน้าซะเคลิบเคลิ้มเชียว อร่อยขนาดนั้น?”

“อืม อร่อย อยากกินฉิบหาย กูต้องมีพยาธิแน่ๆ สงสัยต้องหายาถ่ายพยาธิมากินด้วย”

มันพยักหน้า คีบกินบ้าง

“เอ้านี่ หน้าปลาแซลมอน ของโปรดมึง” ภคินคีบซูชิหน้าปลาแซลมอนมาใกล้ปาก รองมือไว้ด้านล่างเผื่อหล่น มานาทีนี้ผมไม่คิดอะไรมากแล้ว อ้าปากงับอย่างเดียว เคี้ยวตุ้ยๆ ทำหน้าเคลิบเคลิ้ม ตามองคนป้อนเป็นประกาย

มันยิ้ม คีบกินต่อ ซูชิถาดใหญ่หมดเกลี้ยงในเวลาอันรวดเร็ว ผมนั่งพุงยื่น พอเห็นพนักงานถือบิงซูสตรอว์เบอร์รีผ่านหน้าก็อยากขึ้นมาอีก

“อยากกิน?” ภคินมันคงคาดเดาได้ ผมพยักหน้าหงึกๆ

มันยกมือเรียกพนักงานทันที

“ขอบิงซูสตรอว์เบอร์รีหนึ่งครับ”

“ได้ค่ะ” พนักงานยิ้มรับ

“กินไหวเหรอ” มันถามหลังสั่งเสร็จ

ทำไมไม่ถามก่อนสั่งให้กูวะ

“อยากกิน” ไหวไม่ไหวไม่รู้ แต่อยากกิน

มันหัวเราะหึๆ เลื่อนมาจับมือผมอีกรอบ บีบเบาๆ

“ขอโทษแทนปิ่นด้วย แล้วก็ขอโทษอีกครั้งที่หายไป กูสัญญาว่าจะไม่ทำแบบนั้นอีก กูจะปกป้องมึง ดูแลมึง และจะไม่ทำร้ายจิตใจมึงอีก”

ผมดึงมือออก

“กูเชื่อการกระทำมากกว่าคำสัญญาใดๆ ทั้งนั้น”

มันเลื่อนมาจับมือผมอีกรอบ คราวนี้มันไม่พูดครับ แต่บีบมือแล้วมองตา มองให้รู้ว่ามันจะทำจริงๆ

ผมบอกแล้วใช่ไหมว่าผมเชื่อการกระทำมากกว่าคำพูด และผมเชื่อว่ามันจะทำได้จริงๆ

…จากคำสัญญาผ่านดวงตาคู่นี้… 

จริงๆ ผมเป็นผู้ชาย ไม่จำเป็นต้องให้ใครมาดูแลปกป้อง แต่แปลกที่พอเป็นภคิน ผมกลับยินดีให้มันทำ

เราถอนมือจากกันเมื่อพนักงานนำบิงซูมาเสิร์ฟ สาวน้อยหน้าแฉล้มมองพวกเรายิ้มๆ หน้าแดงก่ำ

“บิงซูสตรอว์เบอร์รีมาแล้วค่ะ”

ผมยิ้มรับ เขาให้ช้อนมาสองอัน ผมจ้วงตักกินทันที ส่วนคุณชายละเลียดกินนิดๆ หน่อยๆ เพราะมันไม่ชอบของหวาน ผมจ้วงตักเอาตักเอา

ธนาโทรไลน์มาหา ภคินมองตาม พอเห็นว่าเป็นธนาก็เงียบตามเดิม

[ทำอะไรอยู่วะ อาการเป็นไงบ้าง ไก่โทรมาจิกกูยิกๆ ให้ไปอยู่เป็นเพื่อนมึงหน่อย แต่กูมาบ้านทราย คุยกับผู้ใหญ่เรื่องสำคัญอยู่ ปลีกตัวไปตอนนี้ไม่ได้จริงๆ]

“ไม่เป็นไร กูดีขึ้นแล้ว” ผมเหลือบมองภคิน “ภคินมาอยู่เป็นเพื่อนแล้ว” ผมบอกให้มันสบายใจ ไม่งั้นคงได้โทรตามกันให้วุ่นเพื่อมาอยู่เป็นเพื่อนผมแน่ๆ

[อ้าวเหรอ คืนดีกันแล้วเหรอ]

“ก็ไม่เชิง”

[ให้เดาไหม มันหนีปิ่นมาหามึง]

ถูกเผง

[มันติดมึงจะตาย อยู่กับมึงมันมีความสุขกว่าอยู่กับปิ่นเยอะ บางครั้งกูก็ไม่เข้าใจว่ามันจะคบกันไปทำไม]

“ก็มันรักของมัน” ผมให้ข้อสรุป

[ก็จริง]

ธนาถอนหายใจยาว

ความรักเนอะ ห้ามกันไม่ได้หรอก ไม่งั้นจะมีผู้หญิงหลายคนที่ยอมทนให้ผัวตบตีเพียงเพราะรักผู้ชายคนนั้นมากจนไม่อยากแยกจากเหรอ

ภคินก็คงเป็นแบบนั้น

ในทางพุทธศาสนาเขาว่าอะไรนะ

‘คู่เวรคู่กรรม’ ใช่ไหม ถ้าใช้กรรมกันยังไม่หมดก็ยังเลิกไม่ได้

[โอเค มีคนอยู่เป็นเพื่อนกูก็สบายใจแล้ว มีอะไรก็โทรหาละกัน ทรายเขาเป็นห่วงมึงอยู่]

“อือ ฝากขอบใจทรายด้วยนะ”

[ได้]

ผมกดวางสาย ค่อยๆ ใช้ช้อนตักบิงซูตรงส่วนที่มันละลายกินต่อ

อืม..อร่อยเหาะ

ภคินตักลูกสตรอว์เบอร์รีสดที่เขาหั่นแว่นไปผสมกับเกล็ดน้ำแข็งสีขาวน้ำนม แต้มด้วยซอสสตรอว์เบอร์รีสีแดงสดจนมันพูนช้อน ยื่นมาตรงหน้า

“อะ” 

ความน่ากินของมันทำเอาผมไม่คิดจะปฏิเสธ งับเข้าปากทันทีบดเคี้ยวให้เนื้อสตรอว์เบอร์รี่ผสมเข้ากับซอสและน้ำแข็งไส
ภคินยิ้ม วางช้อนลง งอศอกราบกับโต๊ะมองผมกินอย่างเดียว

มันหยิบมือถือมาถ่ายรูปผมตอนกิน ก้มกดยิกๆ แล้ววางมือถือลง ผมเดาเอาว่ามันต้องอัปภาพผมลงโซเชียลเพื่อประจานแน่ๆ
ผมหยิบมือถือมาดูบ้าง

แล้วก็จริงตามคาด มันอัปภาพผมลงไอจีมันเอง

PakinWorld: ‘พาเด็กป่วยมากินขนม’

ภาพนั้นเป็นภาพของผมที่กำลังกินบิงซูด้วยสีหน้าแช่มชื่น

อื้อหือ ผมทำหน้าเคลิบเคลิ้มขนาดนั้นเลยเหรอวะ

“อิ่มไหม” มันถามอีกรอบหลังผมกินหมด (ไม่น่าเชื่อว่าจะหมด)

“ถ้าให้กินอีก ต้องให้กูไปอ้วกเอาของเก่าออกก่อนนะ”

มันหัวเราะหึๆ เรามองตากัน บรรยากาศเดิมๆ เริ่มหวนคืนมา

…แต่แค่นิดเดียวเท่านั้น

“แวะไปคอนโดกูหน่อยละกัน จะไปเอาโน้ตบุ๊ก ต้องใช้ จะมานอนค้างด้วยจนกว่ามึงจะดีขึ้น”
ตอนแรกว่าจะปฏิเสธ แต่มันค้านขึ้นมาก่อน

“เพื่อนๆ คนอื่นจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง ถ้าไม่ให้กูค้าง เดี๋ยวพวกนั้นได้โทรตามกันให้วุ่นอีก”
ก็จริงของมัน

ทีคืนหลังสอบละหายหัว ไอ้พวกเพื่อนเวร





เราพากันกลับทันที ไม่ได้เดินเที่ยวอะไรเพราะอาการผมยังไม่ค่อยดี

“จะนั่งรอที่รถหรือจะขึ้นไปบนห้องด้วยกัน”

“ไปด้วย!”

ต่อให้ระบบรักษาความปลอดภัยที่นี่ดีแค่ไหน แต่ผมก็ยังกลัว

ไม่ได้กลัวคนหรอกครับ

…กลัวผีน่ะ

ก่อนหน้านี้ผมเคยดูหนังผีมา เรื่องนั้นมีคนถูกรถชนตายที่ลานจอดแบบนี้แหละ หลังจากนั้นผีก็ยังไม่ไปไหน คอยวนเวียนหลอกหลอนคนที่มาจอดประจำ นั่งๆ อยู่ก็มีคนมานั่งอยู่เป็นเพื่อน

บรื๋อ หลอนให้ตาย ไม่เอาด้วยหรอก

ผมเดินเคียงภคินขึ้นลิฟต์ มุ่งตรงไปยังห้องมัน ผมมาไม่บ่อยนักหรอก ส่วนใหญ่มันจะไปห้องผมมากกว่า 

ผมเดินสำรวจไปรอบๆ ระหว่างมันกำลังเดินไปหยิบโน้ตบุ๊กแพ็กใส่กระเป๋า ผมยิ้มเมื่อมีภาพถ่ายเพิ่มขึ้นมาบนชั้นโชว์ในห้องรับแขก เป็นภาพเก่าๆ เมื่อสมัยเรายังหัวเกรียนเรียนร.ด.ด้วยกัน เราสวมชุดร.ด.เต็มยศ มือถือปืนคนละกระบอก ทั้งชุดทั้งหน้าเปื้อนเปรอะเลอะเทอะไปด้วยฝุ่นโคลนจนเดาไม่ออกว่าใครเป็นใคร สภาพไม่น่าดู แต่ปากเราทั้งคู่กลับยิ้มกว้าง ดวงตามีประกายสดใส เพราะวันนั้นเราเหนื่อยกันมากเพื่อให้ผ่านบททดสอบ

…แม้จะเหนื่อย แต่ก็สนุกและภูมิใจ

ผมหยิบขึ้นมาดู ภาพเหตุการณ์เก่าๆ หวนคืนเข้ามาในความคิด ตั้งแต่วันแรกที่เข้าฝึกกระทั่งวันสุดท้ายที่เรียนจบ

ผมวางภาพลง หยิบอีกอันขึ้นมาดู 

ภาพนี้เป็นภาพวันที่เราเรียนจบมอหก เรายืนกอดคอกัน (แน่นอนว่าผมเตี้ยกว่ามันเยอะ) เสื้อเราทั้งคู่เต็มไปด้วยรอยขีดเขียน แต่ของภคินจะเยินกว่าของผม เยินไปยันแก้ม

ส่วนคนมือบอนก็ไม่ใช่ใครที่ไหน

…ผมเองนี่แหละ

แทททูด้วยปากสีน้ำเงินเป็นคำว่า ‘เพื่อนกันตลอดไป’

ผมยิ้มไปกับภาพจำในอดีต จำได้ว่าวันนั้นมันต้องถอดเสื้อออกเพื่อให้คนที่เหลือได้ใช้พื้นที่ด้านในได้เขียน

ฮอตจริงอะไรจริง

อยากบอกว่ามีสาวสวยเขียนข้อความบอกรักลงบนกางเกงมันด้วย เพื่อนๆ ทั้งแซวทั้งขำทั้งอิจฉาปะปนกันไป เป็นข้อความสารภาพรักสั้นๆ ว่า…

‘รักนะ แต่งงานกับเราเถอะ’

มันแค่หัวเราะ เพราะสาวสวยที่ว่าดันเป็นสาวที่ติดขนตาปลอมในชุดนักเรียนชายเต็มยศแบบเดียวกัน

กระทั่งวันนี้ชุดนักเรียนเลอะๆ ตัวนั้นของเราก็ยังอยู่ ถูกพับเก็บไว้อย่างดีไม่มีการซักใดๆ ทั้งสิ้นเพื่อคงไว้ซึ่งความทรงจำดีๆ ของเราตลอดทั้งสามปี

ทุกอย่างมันผ่านไปเร็วเหลือเกิน

เรียนมอปลายด้วยกันสามปี เดี๋ยวเดียวก็ผ่านไปอีกสามปีกว่ากับชีวิตในรั้วมหา’ลัย ที่ได้ทั้งประสบการณ์ ความสนุกและความทรงจำใหม่ๆ

ผมยิ้ม นึกถึงภาพเหตุการณ์ตั้งแต่ที่พบกันวันแรก ถูกคัดให้ไปอยู่ห้อง A เหมือนกันตลอดทั้งสามปี อยู่กลุ่มเดียวกัน กินนอนด้วยกันตอนฝึกร.ด. กระทั่งเข้ามหา’ลัยก็เลือกเรียนที่เดียวกัน เลือกคณะเดียวกัน ลงเรียนแทบจะทุกตัวเหมือนกัน 

ประสบการณ์รับน้องที่จะลืมไม่ลงเด็ดขาดเพราะความฮอตของมันเป็นเหตุ กระทั่งถึงวันที่มันได้ถูกเลือกให้เป็นเดือนมหา’ลัย
ทุกเหตุการณ์มีแต่ภาพความทรงจำดีๆ มาจนถึงทุกวันนี้

...ยกเว้นเรื่องที่มันทิ้งผมไปเพราะปิ่นแก้วนะ

ผมยืนนึกถึงเรื่องราวในอดีตอย่างเพลิดเพลินจนไม่รู้ว่ามีใครมายืนอยู่ด้านหลังกระทั่งถูกจับที่เอวเบาๆ ผมสะดุ้งโหยงหันไปมอง

“ทำอะไรอยู่ กูเสร็จแล้วนะ”

“ตกใจหมด” ผมวางภาพถ่ายในมือลง มันมองตาม ยิ้ม ผมมองไปรอบๆ จะว่าไปห้องมันมีรูปคู่ของเราเยอะอยู่เหมือนกัน

ผมชะงัก เพราะมีรูปถ่ายของผมตอนเราไปเที่ยวสยามโอเซียนเวิร์ดอยู่ด้วย

ไม่ใช่รูปคู่ แต่เป็นรูปผมเดี่ยวๆ เท่านั้น ในภาพผมส่งยิ้มสดใสให้กล้อง ผมพยายามนึกว่าไปถ่ายกันตอนไหน

อ๋อ จำได้แล้ว

ลืมไปเลยว่าเคยถ่ายรูปนี้ไว้ ภคินมันไม่ได้ส่งให้ผมด้วย ผมถึงลืม ไม่คิดว่ามันจะพรินต์เอามาใส่กรอบเก็บไว้แบบนี้

“น่ารักดี”

คำพูดมันทำเอาแก้มผมร้อนผ่าว ละสายตาจากภาพนั้นเสียหันไปมองมันดีๆ

มันถือกระเป๋าไว้ทั้งสองมือ ข้างหนึ่งเป็นโน้ตบุ๊ก อีกข้างเป็นกระเป๋าเสื้อผ้า ผมคิ้วขมวด

“นี่ยังจะเอาไปเพิ่มอีกเหรอ เสื้อผ้ามึงจะล้นตู้กูอยู่แล้วนะ”

“ของจำเป็นอย่างอื่นน่ะ”

ผมไม่ถามว่ามีอะไรบ้าง พร็อปส์เสริมหล่อของภคินมันเยอะ

“ไปกันเถอะ” มันชวน

ผมพยักหน้า เดินนำมันออกจากห้อง ระหว่างทางเท้าผมสะดุดเข้ากับอะไรบางอย่างที่พื้น ผมก้มมอง ภคินหยุดตาม

…มันเป็นกิ๊บติดผมครับ

อันเล็กๆ สีชมพูลายดอกไม้ ผมก้มเก็บ เดาไม่ยากเลยว่าของใคร

“ปิ่นคงทำตกไว้” ผมยัดสิ่งที่เก็บได้ใส่มือภคิน มันมองงงๆ รับไปดู ขมวดคิ้วแล้วนิ่งคิด

ผมเม้มปาก แค่คิดว่าอ้อมแขนที่มันเคยกอดผมนั้นไม่ใช่ของผมก็รู้สึกปวดแปลบในอกแล้ว

…แต่คนที่ไม่มีสิทธิ์ในอ้อมแขนนั้นคือผมต่างหาก

“กูไม่ได้พาปิ่นมาคอนโดนานแล้วนะ ตั้งแต่…” มันนิ่งไป มองตาผม “วันที่ปิ่นบอกเลิกกูแล้วไปกับแบงค์”

“ไม่ต้องโกหกหรอก หลักฐานก็เห็นอยู่ทนโท่”

มันส่ายหน้าอย่างใจเย็น ยกของในมือให้ดู

“น่าจะของหลานสาว วันก่อนพี่สะใภ้พาแอนนี่แวะเอาของฝากจากสวิตเซอร์แลนด์มาให้” มันกลัวผมไม่เชื่อ กดมือแล้วยื่นภาพให้ดู เป็นภาพสาวน้อยหน้าตาน่ารักที่ผมเคยเห็นผ่านภาพเท่านั้น เพราะไม่ค่อยได้ไปบ้านมันเท่าไหร่ (พี่ภูแยกออกไปอยู่บ้านอีกหลังด้วย)

บนหัวสาวน้อยมีกิ๊บแบบเดียวกันทั้งสองข้าง ก็ไม่แปลกที่จะเผอเรอทำหล่นบ้าง

ผมพยักหน้าเข้าใจ มันเอาไปวางไว้บนโต๊ะ พากันก้าวออกจากห้อง




ไม่นานเราก็เดินทางกลับมาถึงหอน้อยของผมอีกครั้ง ห้องผมทั้งห้องควบรวมทั้งห้องน้ำกับระเบียงยังเล็กกว่าห้องนอนของมันซะอีก

ภคินหยิบโน้ตบุ๊กขึ้นมาเปิดทันที มันคำนวณไว้แล้วว่าพื้นที่ไหนบ้างเหมาะกับการทำออฟฟิศของเรา เราไม่ใช่ร้านค้าแบบร้านอาหารที่ต้องอยู่ในที่ที่คนเยอะๆ เข้าถึงง่าย แต่อยู่ที่ชื่อเสียง ผลงาน และการบอกต่อของลูกค้า อาจมีทำโฆษณาบ้างในช่วงแรกๆ

สิ่งสำคัญในยุคนี้น่าจะเป็นเว็บไซต์มากกว่า เพราะลูกค้าเข้าถึงได้ง่าย มีพื้นที่ให้ลูกค้าได้เห็นผลงานด้วย 

ออฟฟิศเราจึงต้องการแค่พื้นที่กว้างๆ พอให้มีที่จอดรถสำหรับลูกค้าบ้างเท่านั้น นอกนั้นก็ขอสิ่งแวดล้อมดีๆ เพราะเราจะทำเป็นโฮมออฟฟิศ เป็นที่ทำงานแบบบรรยากาศอยู่บ้าน 

“เพราะงี้แหละ กูถึงอยากให้มึงมาช่วยกูตัดสินใจเลือก”

“ทำไมต้องกู ไม่ให้ปิ่นช่วยเลือกล่ะ”
มันส่ายหัว

“ปิ่นเขาไม่เห็นด้วยกับกู เขาอยากได้บ้านหลังใหญ่ ส่วนที่ทำงานก็แยกออกไปต่างหาก”

“เขากลัวมึงทำแต่งานจนไม่สนใจเขาล่ะมั้ง”

“ความคิดสวนทางกับกู สำหรับกู เวลาทำงานแล้วได้เห็นหน้าคนรักมาวนเวียนอยู่ใกล้ๆ หรือมีลูกๆ มาวิ่งเล่นล้อมหน้าล้อมหลัง กูว่าน่าสนุกกว่าอีก ของเล่นของลูกคือโมเดลบ้าน รถ หรือหุ่นยนต์ที่กูทำเอง”

“กูว่ามึงสร้าง ลูกพังมากกว่า” ผมแซวกลั้วหัวเราะ มันหัวเราะตามบ้าง คงพอนึกภาพตามออก

“กูก็ว่างั้น”

เด็กนะครับ เรื่องซนเป็นเรื่องธรรมชาติ มันมีหลานชายหลานสาวคงพอเดานิสัยเด็กได้

“งั้นปล่อยให้เป็นเรื่องของอนาคตละกัน ตอนนี้อยากได้แค่โฮมออฟฟิศเท่านั้น บ้านว่ากันอีกที มาช่วยกูเลือกหน่อย เนี่ย พี่ภพให้มาสิบกว่าที่ ดูดีทุกที่จนเลือกไม่ถูกว่าจะเอาที่ไหน กูให้สิทธิ์มึงเป็นคนเลือกละกัน”

ผมพยักหน้า ไล่ดู ดูดีทุกที่จริงๆ

“เลือกยากว่ะ” เข้าใจเลยว่าทำไมมันเลือกไม่ได้สักที “งั้นเอางี้ดีกว่า เราไปลงพื้นที่กัน ดูของจริงไปเลย ชอบอันไหนมากสุดเอาอันนั้น เผื่อไปคุยแล้วเจอเพื่อนบ้านนิสัยไม่ดีเราจะได้ตัดทิ้ง”

มันหัวเราะ พยักหน้าเห็นด้วย

“มึงพักไปเถอะ กูขอนั่งทำงานก่อน”

“งานอะไร” ผมถามงงๆ

มันยิ้ม

“แผนงานที่อยากทำในอนาคตน่ะ กำลังวางแผนแล้วเสนอพี่ภพ รีบทำไว้ตั้งแต่เนิ่นๆ”

ผมพยักหน้า เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวเตรียมเข้าห้องน้ำ ลอบมองไอ้หล่อมันนิดหนึ่ง

…ภคินโหมดจริงจังนี่ก็น่ารักดีนะ


Tbc.

#ขอบคุณทุกคอมเมนต์ค่ะ

#ผมท้องกับเพื่อน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.13 (16-3-19) P.16 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: valenna yy ที่ 16-03-2019 19:33:15

แบบนี้ไม่ไหวนะ คืนกับน่านกำลังทำผิด คือการกระทำไม่ใช่เพื่อนแล้วอะ นี่มันชู้แล้ว
ถึงปิ่นจะน่าเบื่อน่ารำคาญแต่ก้เลิกก้เคลียร์ให้ชัดให้จบไปก่อน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.13 (16-3-19) P.16 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 16-03-2019 19:34:49

ชอบเวลาสองคนนี้อยู่ด้วยกัน มันดูละมุนดี

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.13 (16-3-19) P.16 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: wikichan ที่ 16-03-2019 20:10:04

น่านก็รู้ใจตัวเองแล้ว เหลือภคินนะจะเคลียตัวเองได้เมื่อใด
ในส่วนของปิ่นก็น่าเห็นใจจริงๆ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.13 (16-3-19) P.16 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 16-03-2019 20:15:40

ภคินเลิกกับปิ่นได้แล้วมั้ง ประสาทกินก่อนแบบนี้ ไม่เข้าใจจะยื้อเรื่องปิ่นไว้ทำไม งงเด้ๆ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.13 (16-3-19) P.16 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 16-03-2019 20:20:03

เลิกกับปิ่นเลย รำคาญแทนภคิน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.13 (16-3-19) P.16 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: wutwit ที่ 16-03-2019 20:26:14

ด่าปิ่นมีชู้ แต่ที่ทำอยู่ก็ไม่ต่างกัน ทำไมไม่เคลียร์ให้ชัดเจน คนอื่นเลวไม่จำเป็นต้องเลวตามด้วยนี่

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.13 (16-3-19) P.16 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 16-03-2019 21:25:43

ภคินควรเคลีร์ยตัวเองเพื่อไม่ให้ใครต้องเสียใจไปมากกว่านี้

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.13 (16-3-19) P.16 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: AkuaPink ที่ 16-03-2019 21:26:50

 :pig4:
 :3123:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.13 (16-3-19) P.16 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: ashbyipcet ที่ 16-03-2019 21:28:07

นี่งงมากเลยนะทำไมเห็นใจปิ่นกันจังเพราะเป็นหลวงไม่ได้เข้าข้างน่านนะแต่การกนะทำของปิ่นถูกไหมนอกจากคินมันก่อนแล้วยิ่งเหวี่ยงวีนโถ่ทำตัวแบบนั้นคนเขาดูออกนะแล้วยังสั่งให้คินเลิกคบกับน่านในตอนนั้นยังเป็นเพื่อนกันมีสิทธิ์หรือ?
ปิ่นควรโดนลากมาตบได้แล้วนะตบเรียกสติบ้างยังทำตัวแบบนี้ใครอยากจะเอาเป็นแม่ของลูกแห้งไปเถอะ  :angry2: :beat:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.13 (16-3-19) P.16 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: mab ที่ 16-03-2019 22:00:58

ความงี่เง่าและน่ารำคาญของปิ่นทำให้ภคินนอกใจมาเอาเพื่อน
สิ่งที่ภคินควรทำคือเลิกปิ่นให้ได้ก่อนแล้วค่อยมาคบกับน่าน..ไม่ใช่ลอยไปลอยมาแบบนี้...สงสารน่าน
คนกำลังท้องกำลังไส้แบบนี้ด้วย :katai4:

ว่าแต่..อยู่กับปิ่นก็ไม่เห็นจะมีความสุข
ทำไมยังทน ????

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.13 (16-3-19) P.16 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 16-03-2019 22:02:08

 :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.13 (16-3-19) P.16 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 16-03-2019 22:13:04

เลิกนางซ่ะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.13 (16-3-19) P.16 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 16-03-2019 22:16:01

ภคินควรไปเลิกกับปิ่นก่อนนะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.13 (16-3-19) P.16 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 16-03-2019 22:45:27

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.13 (16-3-19) P.16 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: klaew ที่ 16-03-2019 22:47:46

สุขไป เจ็บไป

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.13 (16-3-19) P.16 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 17-03-2019 00:01:37

จะอยู่กันแบบนี้จริงๆน่ะเหรอ  :z3:
ไม่อยากให้น่านอยู่แบบนี้เลย

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.13 (16-3-19) P.16 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: unicorncolour ที่ 17-03-2019 00:18:01

 :katai1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.13 (16-3-19) P.16 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: s_sisters19 ที่ 17-03-2019 00:55:13

อยากอุ้มน่านหนี หนีภคิน หนียัยปิ่นผีบ้า ค่ดระราน แล้วรู้ว่าเมียตัวเองจะกินหัวน่านอยู่แล้วยังอัพไอจีรุปน่านอีก นังปิ่นจะไม่ยิ่งแค้นเข้าไปใหญ่รึไง ฉลาดขริงๆเหรอภคินเนี่ย รึเอาตัวเองเป็นศูนย์กลางพอ แค่เริ่มสังหรณ์ว่าผู้ตัวเองจะมีคนอื่นยังเหวี่ยงวีนเบอร์นั้น ถ้าวันนึงรู้ว่าน่านท้องลูกภคินอยู่คิดว่านังจะอยู่เฉยให้น่านอุ้มท้องอย่างสงบรึไง หาาาาา

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.13 (16-3-19) P.16 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: wizard_tao ที่ 17-03-2019 06:00:47

ภคิน
ช่วยเคลียร์กับแม่นางปิ่นให้เรียบร้อยก่อนมั้ย

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.13 (16-3-19) P.16 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 17-03-2019 11:00:30

หึหึ เดะรู้เรื่องเลย

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.13 (16-3-19) P.16 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 17-03-2019 20:01:52

มานาทีนี้เหมือนน่านเป็นชู้อ่ะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.13 (16-3-19) P.16 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: cakecoco-boom ที่ 17-03-2019 20:47:16

หน่วงจัง  ภคินถ้าอยุ่กันปิ่นไม่มีความสุขก็เลิกเหอะ  :katai1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.13 (16-3-19) P.16 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: papapoope ที่ 19-03-2019 01:08:56

ภคินนี้จะเอายังไงกันแน่?

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.13 (20-3-19) P.16 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: mab ที่ 20-03-2019 22:07:47

เมื่อไหร่จะรู้ว่าเมียท้องละภคิน :heaven

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.13 (20-3-19) P.16 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Funnycoco ที่ 20-03-2019 22:26:52

ตกลงเอาไง คือกลับมาเป็นเพื่อนเหมือนเดิม
ไม่มีอะไรเพิ่มเติมใช่ไหม  :z3:
 :pig4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.13 (20-3-19) P.16 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 20-03-2019 23:03:32

ยังไม่เห็นทางแก้ปัญหา สามเศร้า

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.13 (20-3-19) P.16 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 20-03-2019 23:26:44

เล่นชูไปอีก

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.13 (20-3-19) P.16 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 20-03-2019 23:30:50

เมื่อไรจะรู้ว่าท้องล่ะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.13 (20-3-19) P.16 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 21-03-2019 01:22:08

อยู่บนความระแวง ปิ่นจะอาละวาดอีกเมื่อไหร่ก็ไม่รู้  :z3:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.13 (20-3-19) P.16 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 21-03-2019 05:33:59

เลิกกับปิ่นเหอะ จะเป็นโรคประสาทแทนแล้วเนี่ย

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.13 (20-3-19) P.16 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 21-03-2019 07:41:04

ภคินรีบเลือกเลย จะเลือกทางไหน รีบตัดสินใจให้เด็ดขาด เพราะแบบนี้ไม่แฟร์กับทั้งสองคนนั้นนะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.13 (20-3-19) P.16 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Noina_Pn ที่ 21-03-2019 09:07:05

 :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.13 (20-3-19) P.16 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 21-03-2019 09:33:50

 :mew1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.13 (20-3-19) P.16 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 21-03-2019 11:48:45

เหอออ... มันจะอึนๆนะ..
อิภคินเอาไงเนี้ยย..

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.13 (20-3-19) P.16 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: LadySaiKim ที่ 21-03-2019 14:02:31

 :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.13 (20-3-19) P.16 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Mayana ที่ 21-03-2019 15:26:59

ปิ่นเธอแรงงง  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.13 (20-3-19) P.16 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: klaew ที่ 21-03-2019 18:34:19

สงสารปิ่นเหมือนกันนะ เป็นแฟนแต่แฟนติดเพื่อนแบบมากถึงมากแบบภคิน
แล้วเซ้นต์ผู้หญิงนะ มันสนิทเกินไปไง
เลยทำตัวไม่น่ารักใส่ เผลอประชด
ภคินคนกลางคงอึดอัด นั่นแฟนนี่เพื่อน
ตัดเพื่อนก็ไม่ได้ ตัดแฟนก็ยังรักมาก
เลยคาราคาซังแบบนี้
แต่ถ้าภคินรู้ใจตัวเอง เรื่องนี้จะง่ายมาก
ไม่ใช่อยากเก็บไว้ทั้งสองคน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.13 (20-3-19) P.16 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: wizard_tao ที่ 21-03-2019 19:10:21

ตอนนี้แอบฟิน

แต่ก็หน่วง ๆ แฮะ

อยากให้ถึงตอนภคินรู้ว่าน่านท้องจุง

อยากรู้ว่าภคินจะรับมือยังไง

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.13 (20-3-19) P.16 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: nofsnof ที่ 21-03-2019 22:01:54

 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
เคลียร์ตัวเองซักทีภคิน คนอ่านรอจะแย่แล้ว

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.13 (20-3-19) P.16 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 22-03-2019 00:12:28

มันเรื่อยๆไปป่าว?

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.13 (20-3-19) P.16 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: shiroinu ที่ 22-03-2019 11:38:16

ตอนแรกที่ตามๆเรื่องนี้มาก็รู้สึกว่าปูเรื่องมาดี แต่พออ่านมาถึงตรงนี้เริ่มรู้สึกวนลูป เนื้อเรื่องแบบภคินปิ่นแก้วนี่คือวนลูปมากๆ หนักสุดคือน่าน วนลูปจะรักจะเลิกคบ ขอร้องอย่าวนลูปนานนะ อ่านแล้วเบื่อมาก(ขอโทษที่ต้องบอกตรงๆอย่างนี้ แต่รู้สึกอย่างนั้นจริงๆ) เราค่อนข้างคาดหวังเนื้อเรื่องที่ไม่ใช่แย่งผัวเมียกันจากนิยายเรื่องนี้พอสมควร เพราะฉะนั้นถ้าเนื้อเรื่องออกแนวนั้นจริง ขอลางบอกเหตุล่วงหน้าให้ด้วยค่ะ เราจะได้หักอกจากเรื่องนี้ :sad4: :o12:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.13 (20-3-19) P.16 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 22-03-2019 12:10:58

แง่ๆมันก็จะเจ็บกันทุกคน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.14 (27-3-19) P.18 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 23-03-2019 19:24:39

Our Love ep 14


พออาบน้ำเสร็จผมก็เดินตัวหอมฉุยออกไปแต่งตัว ภคินละสายตาจากโน้ตบุ๊กหันมามอง หัวผมเปียกหน่อยๆ ไม่ได้สระผมหรอกครับ แค่น้ำจากฝักบัวกระเซ็นใส่เท่านั้น ภคินลุกเดินเข้ามาหา ก้มหยิบผ้าเช็ดตัวที่ร่วงลงบนพื้นตอนผมใส่กางเกงขึ้นมาเช็ดหัวให้ ผมยืนให้มันทำดีๆ พอแล้วเสร็จมันก็เดินเอาผ้าเช็ดตัวไปผึ่งตากให้ที่นอกระเบียง ไม่พูดอะไร ย้อนกลับไปนั่งทำงานของมันตามเดิม

ผมหน้าร้อนผ่าว

นี่คือสิ่งเล็กๆ ที่เรียกว่า ‘การดูแล’ จากมัน ไม่ต้องมีคำพูดดีๆ..ไม่ต้องมีคำสัญญาอันสวยหรู ..แต่เป็นการกระทำที่เห็นได้อย่างชัดเจน

ผมยิ้มใส่แผ่นหลังกว้างนั้น เดินไปทาครีม คว้ามือถือก้าวขึ้นเตียงไป ยังเร็วที่จะนอนอีกรอบ เพราะไงวันนี้ก็นอนมาทั้งวันอยู่แล้ว

ผมเปิดไอจีเล่น ต่อด้วยเฟซบุ๊ก หลังจากนั้นก็แวบไปอ่านนิยายจีนกำลังภายในจากแอปที่อ่านค้างไว้ ผมไม่ได้เข้ามาอ่านเลยร่วมสามอาทิตย์ช่วงสอบ นักเขียนอัปแค่สามตอนเท่านั้น

แต่เพราะมันสนุกไง ผมถึงได้อดทนรอต่อไป

ผมกดเข้าไปอ่านตอนที่ยังไม่ได้อ่านทันที พออ่านจบก็แทบจะเขวี้ยงมือถือทิ้งเพราะนักเขียนทิ้งท้ายไว้ให้ค้างคาอีกรอบ
ต้องรอไปอีกกี่วันถึงจะได้อ่านต่อเนี่ย

ขัดใจ!!

อยากวาร์ปไปโลกอนาคต

พอสองทุ่มภคินก็วางมือจากคอม ก้าวขึ้นเตียงดูสิ่งที่ผมกำลังดูอยู่ ตอนนี้ผมเปิดพวกคลิปฮาๆ ผ่านยูทูบดูครับ ตลกดี แต่ใช้หูฟังเพื่อไม่ให้รบกวนเวลาทำงานของเพื่อน

“ดูอะไร”

ผมไม่ตอบ ถอดหูฟังออกแล้วเปิดลำโพงแทน ภาพนั้นเป็นเด็กผู้ชายตัวเล็กๆ น่าจะเพิ่งหัดตั้งไข่ เดินยังไม่ได้ จุกนมปลอมยังอุดอยู่ที่ปาก แต่พอเพลงมาเด็กคนนั้นกลับลุกขึ้นยืนจับโต๊ะแล้วเด้งเอวใหญ่ ทั้งโยก ทั้งย่อ เขาขึ้นหัวข้อว่า

‘เด็กสายย่อ’

ผมหัวเราะเสียงดัง พอๆ กับภคิน มันหัวเราะจนน้ำหูน้ำตาไหล เราไล่ดูคลิปอื่นๆ กันต่อ ดูเพลินๆ รู้ตัวอีกทีก็ปาเข้าไปสี่ทุ่มแล้ว แบตอ่อนเต็มที

“กูว่าเรานอนกันเถอะ” ผมชวน มันพยักหน้าลุกเข้าห้องน้ำไป ผมเอามือถือไปชาร์จ พอไอ้หล่อออกมาก็เข้าตามบ้าง 

ภคินนอนรออยู่บนเตียง ผมก้าวขึ้นนอนจากฝั่งของตัวเอง เว้นระยะห่างไว้เหมือนเดิม พลิกตะแคงข้างหันหลังให้มันเสีย แต่ชั่วเดี๋ยวเดียวมันก็เขยิบเข้ามาจนชิด โอบกอดผมไว้จากทางด้านหลัง 

ตอนแรกก็ว่าจะค้าน แต่ทันทีที่มือมันสัมผัสถูกหน้าท้อง ผมกลับรู้สึกอบอุ่นจนต้องปิดปากเงียบ

ถ้ามันไม่คิดจะทำอะไรเกินเลย ให้เพื่อนนอนกอด ถือว่าไม่ใช่เรื่องเสียหายอะไร

ก่อนผมจะเคลิ้มหลับไป รู้สึกเหมือนถูกจูบแผ่วเบาที่กระหม่อม



ถึงเมื่อคืนผมจะนอนหลับฝันดีขนาดไหน แต่ตื่นเช้ามาผมก็ต้องลุกพรวดพราดจากเตียงวิ่งเข้าห้องน้ำไปโก่งคอขันแต่เช้า โดยมีภคินวิ่งตามเข้ามาติดๆ เพื่อลูบหลังลูบไหล่

…คิดว่าจะหายแล้วซะอีก

ผมอ้วกจนหมดไส้หมดพุง แสบร้อนคอไปหมด หมดเรี่ยวหมดแรงด้วย ภคินมันเริ่มรู้งาน คว้ายาดมตามเข้ามาด้วย ทันทีที่ล้างปากล้างหน้าเสร็จมันก็ยื่นยาดมมาให้ ผมอัดเข้าจมูกทันที พอให้ผมหายใจโล่งขึ้นมาบ้าง มันพยุงพาผมเดินกลับไปที่เตียง

“เดี๋ยวกูทำมื้อเช้าให้ นั่งพักไปก่อน”

ผมพยักหน้าเนือยๆ มองคนตัวสูงเดินไปทำมื้อเช้าให้ ดีที่มันมาอยู่เป็นเพื่อน เพราะรู้อะไรดีกว่าเพื่อนคนอื่นๆ ผมเผลอหลับไปวูบหนึ่ง รู้สึกตัวอีกทีภคินก็เดินกลับมาพร้อมแซนด์วิชเซตใหญ่ในมือ น้ำผลไม้ และผลไม้สด ไม่ลืมมะม่วงผมด้วย

ผมยิ้มกริ่มกับเมนูสุดท้ายนั้น มันหัวเราะหึๆ ท้องผมร้องโครกคราก รีบจับกินทันที

“เบื่อหรือเปล่า เดี๋ยวกูทำอย่างอื่นให้กิน” ผมถามมันด้วยความเป็นห่วง เพราะกินแซนด์วิชกับผมทุกวัน

มันยิ้ม

“กูไม่อยากเรื่องมากนะ มึงกินอะไรกูจะกินอย่างนั้น ไม่อยากให้มึงต้องลำบาก”

ผมยิ้มตามบ้าง เพราะถ้าให้ผมทำกับข้าวให้มันกินตอนนี้จริงๆ คงอ้วกตายกันไปข้าง



“จะพักอยู่ที่ห้องทั้งวัน หรือจะเริ่มตะลุยดูที่กันเลย” มันถามผ่านประตูระเบียงระหว่างยืนล้างจานหลังจากผมกินอิ่ม

“ไปละกัน ไปรถมึงสะดวกสบายดี มีอะไรก็จับกูส่งโรงพยาบาลละกัน”

มันหัวเราะหึๆ เวลามันใส่ผ้ากันเปื้อนทำงานบ้านนี่ดูดีพิลึกแฮะ ผมถ่ายรูปมันอัปลงอินสตราแกรมซะเลย

Mueangnan_YD: @PakinWorld ‘พ่อบ้านพ่อเรือน’

คนเข้ามาคอมเมนต์กันเพียบครับ โดยเฉพาะเพื่อนๆ ผม

Dom_NaKrab: ‘อ้าว ซ่อนผัวไว้ในห้องนี่หว่า’

Mueangnan_YD: @Dom_NaKrab ‘o|o’

Tana_PK: @Mueangnan_YD ‘ดีขึ้นแล้วเหรอ’

Mueangnan_YD: @Tana_PK ‘ดีขึ้นแล้ว’

ผมคุยกับเพื่อนพักเดียวไอ้หล่อก็เดินออกมา

“ทำอะไรอยู่”

ผมยื่นมือถือให้ดู มันเลิกคิ้วสูงที่ถูกถ่ายรูปเวอร์ชันหล่อน้อยที่สุด แต่ถามว่ามันแคร์ไหม

…ไม่เลย

“หล่อว่ะ ใครได้เป็นผัวโคตรโชคดี”

ผมเบ้หน้า

“ปิ่นไง”

ผมไม่สนใจว่ามันจะตอบอะไร กดล็อกหน้าจอออกวางไว้บนโต๊ะ 

“เดี๋ยวกูอาบน้ำก่อนละกัน”

มันพยักหน้า พอผมอาบเสร็จ ภคินก็อาบน้ำต่อ ออกมาแต่งตัวอย่างหล่อ คนหล่อทำอะไรก็หล่อจริงๆ

เราเดินทางดูที่กันจากจุดแรกที่ใกล้ที่สุดก่อน ดูกันแบบละเอียดเลยครับ ตั้งแต่การเดินทาง สถานที่ใกล้เคียง สิ่งแวดล้อม เหมือนเราดูบ้านเพื่ออยู่อาศัยกันสักหลังนั่นแหละ คอนโดที่มันซื้อปัจจุบันนี้ผมกับมันก็ตระเวนดูด้วยกันมา

ดีว่าเป็นวันอาทิตย์ ถนนว่าง เราเลยขับรถกันได้ค่อนข้างชิล หิวตรงไหนจอดกินกันตรงนั้น ส่วนใหญ่จะผมมากกว่า เห็นอะไรก็อยากกินไปหมด ไอ้หล่อก็ตามใจ จอดให้ตลอดทั้งเส้นทางเหมือนกัน

“เดี๋ยวก็กลายเป็นหมูหรอก”

“นั่นน่ะดิ” ตอนพูดนี่คือปากกำลังแทะเครปกล้วยอยู่นะ

เราต้องดูกันสิบกว่าที่ วันนี้เราดูกันไปได้ 6 ที่แล้ว เพราะมันอยู่ไม่ห่างกันเท่าไหร่ ที่เหลือค่อยมาตามเก็บเอาพรุ่งนี้ แปลกที่วันนี้ผมไม่รู้สึกเวียนหัวเลย หนำซ้ำยังมีเรี่ยวแรงในการเดินเหินอีกต่างหาก ไม่รู้ว่าเพราะกินเยอะ หรือเพราะรู้ว่ามีใครคอยดูแลอยู่ข้างๆ กันแน่

อย่างน้อยถ้าผมเป็นลมวูบไปก็รู้ว่าไม่วูบเพียงลำพัง มีคนคอยตามเก็บผมกลับหอแน่ๆ

ดีทุกที่เลยครับ การเดินทางสะดวก สิ่งแวดล้อมดี ที่สำคัญ เพื่อนบ้านยังน่ารักอีกต่างหาก ขนาดมาดูของจริงยังกินกันไม่ลง

เหนื่อยมาก ผมมานั่งเหงื่อซกหลังเราสำรวจที่สุดท้ายของวันเสร็จ ภคิน ขยับมาซับหน้าให้ผมเบาๆ ตัวมันเองก็ใช่ย่อย

ได้กลิ่นหอมอ่อนๆ ลอยมาจากตัวมัน ไม่รู้ว่าเป็นกลิ่นน้ำหอมหรือกลิ่นอะไร กลิ่นมันสะอาดๆ อบอุ่น คล้ายแสงแดดยามเช้า ผมเขยิบเข้าไปสูดดม

“หอม”

“มีแต่กลิ่นเหงื่อ”

“แต่มันหอม” ผมไม่ได้พูดเล่นนะ หอมจริงๆ เป็นกลิ่นที่ดมแล้วรู้สึกผ่อนคลายดี

“ดีใจที่มึงไม่รังเกียจ”

ผมส่ายหน้าไปมา ซบหน้าผากกับอกมัน สูดลมหายใจเข้าปอดลึก

“นอกจากปากจะพังแล้ว จมูกยังพังอีกต่างหาก หอมกลิ่นเหงื่อเนี่ยนะ” มันคีบจมูกผมด้วยนิ้วโป้งกับนิ้วชี้ยกหน้าผมขึ้น ผมตะกาย
อากาศร้องโอ๊ยๆ จับจมูกยู่หน้าใส่

“เจ็บนะเว้ย ยิ่งบี้ๆ อยู่ด้วย ไม่ได้โด่งเป็นเสาปูนแท่งแบบมึงนะ จับไม่ดียุบกว่าเดิมทำไง”

“แค่นี้ก็น่ารักแล้ว” มันเขี่ยปลายจมูกผมปลอบใจ ผมแก้มร้อนผ่าว เสหลบเสีย

“เขินเหรอ”

“อย่าเกี้ยวภคิน” ผมเตือนสติ

มันชะงักคล้ายกับเพิ่งรู้ตัว

“โทษที”

“อืม”

ผมพ่นลมหายใจแรง ทั้งที่มันก็พอจะรู้สึกดีๆ กับผม แต่มันก็ยังไม่คิดจะปล่อยมือปิ่น ทำไมมันนิสัยแย่แบบนี้วะ พวกผู้ชายที่มีเมียเล็กเมียน้อยมันเป็นแบบนี้ใช่ไหม

…รักพี่เสียดายน้อง

“พอแค่นี้ก่อนดีกว่า มึงเหนื่อยมากแล้ว”

ผมพยักหน้า ภคินไม่รับสายปิ่นทั้งวันเลยครับ ส่งข้อความไปบอกแค่ว่าจะมาหาดูที่สร้างโฮมออฟฟิศกับผมเท่านั้น มันไม่โทร
เพราะว่าเดี๋ยวได้ทะเลาะกันยาว ช่วงนี้มันยังทิ้งผมไปง้อปิ่นไม่ได้ด้วย สุขภาพผมสำคัญกว่าอารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ ของปิ่นเยอะ

…ซึ่งผมเห็นด้วยนะ 



เราพากันลากสังขารกลับเข้าห้อง มันให้ผมอาบน้ำก่อน พอแล้วเสร็จถึงได้เข้าไปอาบต่อ เหนื่อยไม่เหนื่อยเอาเป็นว่าคลานขึ้นเตียงท่าไหนผมก็หลับไปท่านั้นทันที

กระทั่งไอ้หล่อมันออกมาจากห้องน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วนั่นแหละ ถึงได้มาจับผมลากให้นอนดีๆ อีกที

แน่นอนว่ามันไม่วายกอดผมไว้เหมือนเดิมท่าเดิม

กลิ่นตัวหอมๆ ของมันทำให้ผมรู้สึกสบายใจ ผมหลับไปง่ายๆ อีกรอบ




…ครับ

ผมตื่นขึ้นมาขันโอ้กเหมือนเดิม ไม่เข้าใจว่าทำไม ผมทำตัวร่อแร่ให้ภคินประคองกลับมาที่เตียงตามเดิม มันขมวดคิ้วมองมาด้วยสีหน้าเป็นห่วง

“อย่ามองเหมือนกูกำลังจะตายแบบนั้น”

“ไม่ใช่ก็ใกล้เคียง” มันซับหน้าผากผมเบาๆ ผมมองตอบ ดีใจที่มีมันอยู่เคียงข้างในวันและเวลาแย่ๆ แบบนี้

“วันนี้ไม่ต้องไปดูที่แล้ว ไปหาหมอกันดีกว่า”

“ดูให้มันแล้วเสร็จไปก่อนละกัน กูกลัว”

“กลัวอะไร”

“กลัวเป็นโรคอะไรร้ายแรงแล้วหมอให้แอดมิต”

มันมะเหงกผมเบาๆ ที

“มันคงไม่ได้แย่ขนาดนั้นหรอก วันนี้กินแซนด์วิชเหมือนเดิมหรือเปล่า”

ผมพยักหน้า มันรีบเดินเข้าครัวไปเตรียมของออกมาทำแซนด์วิชทันที   

“เหนื่อยไหม” ผมถามคนที่อยู่ในครัว

“เหนื่อยเรื่องอะไร” มันถามกลับมาโดยไม่เงยหน้ามอง

“ดูแลกู”

มันชะงักมือที่กำลังจัดเรียงผักลงบนขนมปังที่ทาครีมสลัดไว้แล้วเรียบร้อย เงยหน้ามอง

ผมเดินเข้าไปใกล้ บีบครีมสลัดเพิ่มลงไปอีก

“ไม่เลย กูเต็มใจ” มันตอบดีเลย์ไปซะหลายวินาที

ผมเงยหน้ามอง เห็นเรียวปากมันประดับรอยยิ้มยืนยันว่าสิ่งที่มันพูดคือออกมาจากใจจริงๆ

ผมยิ้ม

“ถ้ากูไม่ป่วย กูชอบดูแลมึงเหมือนกัน แบบนี้ไง” ผมแต้มครีมใส่ปลายจมูกมันเบาๆ ภคินตาโต

“ไอ้เหี้ย!!”

อื้อหือ รักกูฉิบหาย ปล่อยตัวเหี้ยมากระโดดใส่กูตัวเบ้อเร่อ ผมหัวเราะร่า มันคว้าจับข้อมือผมไว้หมับ

…ฉิบหายแล้ว

ผมทำท่าจะวิ่งหนี แต่ไม่ทันแล้วครับ มันรวบผมเข้าไปกอดแน่น ยกยิ้มชั่วร้าย กระดิกปลายนิ้วยุบยับเหมือนตีนแมงมุม

มันจะไม่ทำให้ผมรู้สึกอะไรเลย ถ้าปลายนิ้วเหล่านั้นจะไม่เต็มไปด้วยครีมสลัด

“เฮ้ย นั่นมันของกินนะภคิน”

“อ้อเหรอ กูคิดว่าครีมทาผิวซะอีก ไหนหน้ามึงหมองๆ นะ มาให้กูบำรุงหน่อยดีกว่า”

“ไม่เป็นไรกูหล่อแล้ว ไม่ต้องเฮ้ย!! ไอ้ภคิน อ๊ากกก หน้ากู!!”

มันไม่ได้แต้มแค่นิดเดียว แต่ละเลงเลย สลักยันต์บนหน้าผาก วาดหนวดแมวบนแก้มผมข้างละสามเส้น

“ไอ้ภคิน!!” ผมโวยวายเสียงดังลั่น มันหัวเราะสะอกสะใจ “หน้ากูสิวขึ้นขึ้นมา กูเตะมึงแน่”

“เตะถึงเหรอ ขาสั้นอย่างกับกบ”

ผมพยายามดิ้นออกจากอ้อมแขนมัน แต่ไม่หลุด จนต้องยอมแพ้ ภคินยิ้มกับท่าทีดิ้นรนของผม ค่อยๆ หยิบทิชชูมาเช็ดครีมสลัดออกให้เบามือ นอกจากมือมันจะอ่อนโยนแล้ว ดวงตามันเวลามองผมก็อ่อนโยนตามไปด้วย

หน้าผมเห่อร้อน หัวใจพากันเต้นแรง

“พอแล้ว.. กูจะไปล้างหน้า”

“อืม” มันยอมคลายปล่อยผมออกแต่โดยดี ผมหยิบทิชชูมาเช็ดครีมบนจมูกออกให้มันด้วย

“เดี๋ยวสิวขึ้น”

มันไม่ว่าอะไร ก้มลงไปตกแต่งแซนด์วิชต่อ ผมเดินเข้าห้องน้ำไปล้างหน้า ออกมานั่งรอให้มันเอาแซนด์วิชมาเสิร์ฟ

มื้อเช้าผ่านไปอย่างเรียบง่าย พอได้อาหารก็มีเรี่ยวมีแรงขึ้น วันนี้เราจะตระเวนดูกันเพิ่ม ได้แค่ไหนเอาแค่นั้น

“ไหวแน่นะ”

“ไหว กูโอเคขึ้นเยอะเลย สงสัยได้คนดูแลดี”

“ค่าตัวกูแพง”

ผมหน้าง้ำ

“ไม่คุ้มกับที่มึงทำให้กูเสียใจไปตั้งสองอาทิตย์”

มันหน้าสลดลง

“นั่นน่ะสิ”

“เรารีบไปกันเถอะ” ผมรีบเปลี่ยนเรื่องเสีย พากันขับรถไปตามเส้นทางที่วางแผนกันไว้



จากเช้าจรดเย็น เรามาร์กที่ดีที่เสียกันไว้ แล้วค่อยมาคัดกันอีกที ผมมีที่ที่ชอบที่สุดในดวงใจแล้ว ตรงนั้นมีทะเลสาบและสวนสาธารณะให้คนมาวิ่งเล่นออกกำลังกายกันได้ สิ่งแวดล้อมน่าอยู่ เพื่อนบ้านน่ารัก และที่สำคัญคือใกล้โรงพยาบาลครอบครัวของภคินมันด้วย

เราหมดแรงข้าวต้มกันตอนสี่โมงครึ่ง ครบหมดแล้วครับ เราพาร่างอันสะโหลสะเหลขึ้นรถมุ่งตรงกลับหอ ระหว่างทางเสียงโทรไลน์จากมือถือผมดังขึ้น ผมมองเบอร์

เป็นไอ้ไก่ครับ

ผมขี้เกียจยกแนบหูเลยกดรับแล้วเปิดลำโพงแทน ไงผมก็ไม่มีความลับอะไรกับภคินมันอยู่แล้ว

“ไรมึง”

[น่าน มึงเห็นแล้วรึยัง]

“เห็นไรวะ”

[กูว่าละ ตอนนี้มึงอยู่ไหน]

“มีอะไร” ผมไม่ได้ตอบ แต่ถามกลับด้วยน้ำเสียงซีเรียส

[มึงใจเย็นๆ นะ ถ้ายังไม่ได้เปิดเฟซยังไม่ต้องเปิด]

“ทำไม” ผมถามอีกรอบ มองหน้าคนขับ มันทำหน้าซีเรียสตาม

[ตอนนี้มึงอยู่ไหน อยู่กับใคร]

“กูมาดูที่ทำโฮมออฟฟิศกับภคิน มันขับรถ กูนั่งอยู่เฉยๆ กำลังจะกลับหอกันแล้ว เกิดอะไรขึ้น”

[บอกให้ไอ้เหี้ยภคินรีบไปจัดการกับปิ่นแก้วด่วนเลย มันเล่นมึงแล้ว]

คำนั้นทำเอาภคินต้องพารถไปจอดข้างทางทันที

“ทำไม” ภคินถามกลับ

[มึงกลับไปดูเฟซของเมียมึงเองละกัน ดีนะที่ปิดเทอม ถ้าช่วงเปิดเทอมไอ้น่านแย่กว่านี้แน่ๆ]

ภคินมันไม่ถามอะไรต่ออีก ล้วงหยิบมือถือขึ้นมากดเข้าเฟซของปิ่นแก้วทันที ผมไม่รู้เรื่องหรอกครับ เพราะไอ้หล่อมันบล็อกเฟซปิ่นแก้วของผมไปแล้ว

มันนิ่งไปทันทีที่เห็น

“อะไร ทำไมเหรอ” ผมรีบหยิบมือถือมากดเข้าเฟซเพื่อดู ต่อให้ไม่ได้เป็นเพื่อนก็สามารถดูข้อมูลของปิ่นได้ เพราะปิ่นเปิดเป็นสาธารณะ ผมตัวชาทันทีที่เห็นสิ่งนั้น

มันเป็นรูปของผมกับภคินตอนไปกินซูชิด้วยกัน ท่วงท่าของเราดูสนิทสนมกันจริงๆ แต่นั่นยังไม่ทำให้รู้สึกอะไรได้เท่ากับสเตตัสที่ปิ่นขึ้นไว้

Pinkaew Naratipkul: ‘หน้าด้าน เป็นผู้ชาย แต่กลับมาแย่งผัวชาวบ้าน’

ทุกคนรู้กันหมดว่าปิ่นแก้วกับภคินเป็นแฟนกัน เฟซร้อนซ่าเพราะต่างพากันเข้ามารุมด่าผม ยกเว้นเพื่อนๆ ในกลุ่มและคนที่คณะบางคนที่รู้ก็พากันเข้ามาแก้ต่างให้ว่าผมเป็นแค่เพื่อนกับภคินเท่านั้น

แต่น้ำน้อยย่อมแพ้ไฟ ไม่อาจยับยั้งพวกที่รุมด่ากันได้ ส่วนใหญ่พวกท็อปคอมเมนต์จะเป็นคอมเมนต์ด่าด้วย มือผมสั่นไปหมดกับสิ่งที่เห็น

ภคินรีบพิมพ์ข้อความลงไปทันที

Pakin Akaratiwat: ‘เพื่อนสนิทผมเองครับ คบกันมาตั้งแต่มอสี่ ช่วงนี้น่านไม่สบายหนักมาก เขาอยู่กรุงเทพคนเดียว ผมต้องอยู่ดูแล’

แล้วไง จะมีสักกี่คนที่เห็น จะมีสักกี่คนที่เข้าใจ ผมมองหน้าภคิน น้ำตาร่วงลงมาอย่างห้ามไม่อยู่

[น่าน! ไอ้น่านเว้ย อย่าคิดมากนะมึง]
เสียงไอ้ไก่เรียกดังมาแว่วๆ เพราะผมเปิดเฟซดูทั้งที่ยังไม่ได้กดออกจากโทรไลน์

“อืม แค่นี้ก่อนนะ” ผมกดตัดสาย ปาดน้ำตา

ภคินกำลังกดโทรออก น่าจะโทรหาปิ่น มันหัวเสียเพราะปิ่นไม่รับสาย มันกดโทรหาอยู่อีกสี่ห้ารอบก่อนตัดใจ ขยับมารวบผมเข้าไปกอดแน่น

“ไม่ต้องคิดมากนะ เดี๋ยวกูเคลียร์ให้” มันลูบหัวลูบหางผมปลอบใจ “กลับไปคุยกันที่ห้อง”

ผมพยักหน้า ในระหว่างนั้นก็เข้าไปอ่านคอมเมนต์เพิ่มเติม หลายคนยังเข้ามาร่วมกันด่าไม่หยุด แต่ก็มีอีกหลายคนช่วยกันเข้ามาแก้ต่างให้

มีเพื่อนผู้หญิงที่คณะคนหนึ่งโพสต์รูปตอนที่ผมเป็นลมหลังสอบเสร็จแล้วภคินอุ้มส่งห้องพยาบาลมาเป็นหลักฐานว่าผมไม่สบายจริงๆ แถมยังให้ข้อมูลอีกว่าผมอาการแย่มาร่วมสองอาทิตย์แล้ว และยังบอกอีกว่าผมเป็นคนยังไง ทั้งนิสัยดี ทั้งตั้งใจเรียน มีน้ำใจกับเพื่อนฝูง ไม่ชอบเอาเปรียบใคร ไม่ใช่คนที่คิดจะไปแย่งของของใครอย่างที่ปิ่นแก้วเข้าใจแน่ๆ

ผมใจชื้นขึ้นมาบ้าง ถึงแม้ข้อมูลท้ายๆ จะไม่จริงนิดหน่อยก็เถอะ

เรากลับถึงหอกันในเวลาอันรวดเร็ว พอผมเข้าไปเช็กเฟซอีกที ปรากฏว่าสเตตัสนั้นหายไปแล้ว สงสัยปิ่นจะลบไปแล้ว ภคินยังโทรหาปิ่นไม่ติด

“อยู่คนเดียวได้ไหม กูจะไปหาปิ่นหน่อย”

ผมพยักหน้า มันลูบหัวผมเบาๆ ขยับเข้ามาจูบหน้าผาก

“ต่อให้ดึกขนาดไหน กูจะกลับมานอนเป็นเพื่อน มีอะไรให้รีบโทรหานะ”

ผมพยักหน้าอีกที

พอมันไปผมก็เข้าสู่ภาวะเงียบเหงา ผมอาบน้ำอาบท่า ทำแซนด์วิชกินง่ายๆ น้ำตาร่วงกราว ได้ยินเสียงเคาะห้องแรง ผมหันไปมอง ปาดน้ำตาออก ตอนแรกคิดว่าเป็นภคินที่อาจขึ้นมาอีกรอบเพราะลืมอะไร

แต่ไม่ใช่ครับ...


tbc....

อัปแล้ววิ่งหนี #ผมท้องกับเพื่อน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.14 (23-3-19) P.18 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: chooga ที่ 23-03-2019 20:03:53

 :katai1:จะไปหาหมอแล้วงื้ออออ....อยากให้วันพุธเร็วๆๆ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.14 (23-3-19) P.18 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: mab ที่ 23-03-2019 20:38:24

จะทำอย่างไรต่อถ้ารู้ว่าเพื่อนท้อง  :katai1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.14 (23-3-19) P.18 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 23-03-2019 21:00:34

หวังว่าเมืองน่านจะบอกภคินตรงๆนะว่าท้อง ไม่ปิดบังไม่โกหก ไม่หอบลูกหนี

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.14 (23-3-19) P.18 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: องศาวาย ที่ 23-03-2019 21:14:53

ภคินควรเคลียกับปิ่นได้แล้วนะเนี่ย เรื่องมันจะยุ่งแล้วเด้อ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.14 (23-3-19) P.18 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 23-03-2019 21:23:04

ไปหาหมอเถอะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.14 (23-3-19) P.18 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 23-03-2019 21:35:30

รีบไปหาหมอเถอะ น่าน อาการน่าเป็นห่วงมากกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.14 (23-3-19) P.18 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 23-03-2019 22:21:21

ต่อเลยๆ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.14 (23-3-19) P.18 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 23-03-2019 23:19:54

ถ้ารู้ว่าท้องแล้วภคินจะทำยังไง

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.14 (23-3-19) P.18 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: nofsnof ที่ 24-03-2019 00:10:01

OMG ในที่สุดดด
รอภคินตัดสินใจเรื่องปิ่นได้ซักที  :katai4: :katai4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.14 (23-3-19) P.18 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 24-03-2019 00:12:18

จะได้รู้สักทีเนาเ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.14 (23-3-19) P.18 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: AutoAngels ที่ 24-03-2019 00:28:37

อยากรู้แล้วว่าจะยังไงต่อ :ling1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.14 (23-3-19) P.18 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 24-03-2019 01:17:41

งี้ มาแบบครึ่งๆ มันค้าง.. มันไม่สุด.. ไรท์รีบมาาาา...

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.14 (23-3-19) P.18 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: mybear_sr ที่ 24-03-2019 01:39:01

ถ้าภคินตัดขาดจากปิ่นเพราะรู้ว่าน่านท้อง นายจะเป็นพระเอกที่เลวสมจริงมากค่ะ เลิกกับแฟนเพราะทำคนอื่นท้องอ่ะ แแต่ไม่รู้แค่เดาเฉยๆแต่ไม่เห็นทางว่าภคินจะไปจบกับปิ่นก่อนรู้ว่าน่านท้องเลย สงสารปิ่นนะ ไม่รู้สิ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.14 (23-3-19) P.18 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 24-03-2019 02:20:24

จะได้ไปหาหมอแล้วใช่มั้ยยย หวังว่าจะไม่มีอะไรทำให้ไปหาหมอไม่ได้นะ :ling3:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.14 (23-3-19) P.18 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 24-03-2019 02:57:17

ควรไปหาหมอตั้งนานแล้ว555

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.14 (23-3-19) P.18 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 24-03-2019 06:12:27

ดีรีบไปซะ จะได้รู้ว่าจริง ๆ แล้วเป็นอะไร

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.14 (23-3-19) P.18 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: NuNam ที่ 24-03-2019 08:11:24

หากภคินเลิกกับปิ่น เพราะน่านท้อง ภคินจะเป็นพระเอกที่...
น่านเอ้ยยย เลี้ยงลูกคนเดียวได้นะ หาพ่อให้ลูกใหม่ก็ได้นะ
ได้พ่อของลูกมา เพียงเพราะเขาต้องรับผิดชอบลูก จะมีความสุขจริงๆ หรอ
ตามต่อจ้าาาาา อย่าให้เป็นอย่างที่มโนเลย  :sad4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.14 (23-3-19) P.18 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Noina_Pn ที่ 24-03-2019 09:03:10

 :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.14 (23-3-19) P.18 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: sailom_orn ที่ 24-03-2019 10:37:52

 :mew5: พระเอกไม่ชัดเจนสักที

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.14 (23-3-19) P.18 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: papapoope ที่ 24-03-2019 14:08:33

เมื่อไหร่จะชัดเจนกันสักที :sad4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.14 (23-3-19) P.18 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: wizard_tao ที่ 24-03-2019 14:30:37

อยากวาร์ปไปวันพุธเลยอ่ะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.14 (23-3-19) P.18 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 24-03-2019 18:23:49

คราวนี้ภคินคงตัดสินใจได้ซักทีว่าจะเลือกทางไหน รีบจบๆ เรื่องไวไวนะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.14 (23-3-19) P.18 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: lovenine ที่ 25-03-2019 16:57:32

รู้แน่ ว่าท้อง พระเอกตาเหลือกแน่นอน 555^^

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.14 (23-3-19) P.18 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: memozy ที่ 25-03-2019 22:56:29

มาต่อไวๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.14 (27-3-19) P.18 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 27-03-2019 21:08:29

ใครมาา??????

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.14 (27-3-19) P.18 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: wizard_tao ที่ 27-03-2019 21:24:41

ปิ่นมาแน่ ๆ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.14 (27-3-19) P.18 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 27-03-2019 21:27:01

แอบ อ่านยาก

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.14 (27-3-19) P.18 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: wutwit ที่ 27-03-2019 21:31:09

เรื่องนี้สงสารปิ่นเพราะถ้าบอกว่าเธอนอกใจตอนนั้นทำไมภคินไม่เลิกไปเลย แต่ยังคบต่อ ซึ่งถือว่าเธอไม่ผิดที่จะหึงเพราะเท่ากับยังไม่เลิกกันเท่ากับน่านเป็นชู้ชัดๆๆๆ ภคินเลวสุด น่านก็รองลงมาตามนั้น

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.14 (27-3-19) P.18 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Duangjai ที่ 27-03-2019 21:57:41

……

ทุกอย่างมันขึ้นกับคนกลางคือภคินน่ะ

ปิ่นแก้วขี้หึง ก้อรู้อยู่ ถ้ายังจะรักที่จะเป็นแฟนก้อต้องทำให้เชื่อใจ เลิกดูแลน่านซะ

แต่ถ้ารำคาญแฟนขี้หึง และรักน่านมากกว่า ก้อเลิกกับปิ่นแก้วไปซะ

เลือกสักทาง. อย่าเก็บเธอไว้ทั้งสองคน เพราะรักสามเส้ามันเศร้าใจ


………



 :z3:  :z10:  :z13:  :z3:  :z10:  :z13:  :z3:  :z10:  :z13:


……

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.14 (27-3-19) P.18 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 27-03-2019 22:03:01

ใครมาเคาะประตู แต่ขอใครก็ได้ที่ไม่ใช่ปิ่นแก้ว

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.14 (27-3-19) P.18 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 27-03-2019 22:16:59

อิปิ่นมาแน่ๆ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.14 (27-3-19) P.18 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Noina_Pn ที่ 27-03-2019 23:00:36

 :katai4: :katai4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.14 (27-3-19) P.18 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: klaew ที่ 27-03-2019 23:00:57

คนที่มาหานี่อย่าเป็นปิ่นนะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.14 (27-3-19) P.18 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 27-03-2019 23:27:42

 :mew1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.14 (27-3-19) P.18 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: mab ที่ 27-03-2019 23:31:33

ก็ยังไม่ได้ไปหาหมออยู่ดี :ling2:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.14 (27-3-19) P.18 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 27-03-2019 23:43:36

ค้างอย่างแรง

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.14 (27-3-19) P.18 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: ashbyipcet ที่ 28-03-2019 00:22:52

 งงมากที่ว่าพระเอกเลวแล้วอิปิ่นละเลวไหมอิผีนั่นนอกใจเขาก่อนยังมีหน้าบอกแย้งผัวชาวบ้านอิหนังหลีเอ๊ยมีหลีแต่จะทำอะไรก็ได้น่าจะแฉ แหก ดับตบจริงๆ  :beat:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.14 (27-3-19) P.18 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: s_sisters19 ที่ 28-03-2019 00:53:14

ถ้าเป็นนังปิ่น น่านแย่แน่ ขอให้ไม่ใช่ๆ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.14 (27-3-19) P.18 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 28-03-2019 01:11:15

อย่าให้อันตรายกะเด้กพอ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.14 (27-3-19) P.18 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 28-03-2019 02:50:57

ปิ่นแน่ๆ  :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.14 (27-3-19) P.18 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 28-03-2019 05:19:02

ปิ่น...........  :เฮ้อ:
ภคินกับน่าน คบกันมานานนนนนนนนนนน
มากกว่าที่เขาคบกับหล่อนนะ  :angry2:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.14 (27-3-19) P.18 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 28-03-2019 07:25:46

ใครมา!?

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.14 (27-3-19) P.18 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: nofsnof ที่ 28-03-2019 12:14:30

ปิ่นแน่ๆ สุดท้ายภคินก็ยังไม่รู้ตัวว่าน่านท้องง โอ๊ยยย
เลิกกับปิ่นไปเถอะ จะได้ดูแลน่านอย่างสบายใจซักที :serius2: :serius2:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.14 (27-3-19) P.18 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Funnycoco ที่ 28-03-2019 19:00:29

ปิ่นแก้วเป็นผู้หญิงที่ร้ายนะ
ภคินก็ยังคงเป็นคนที่ไม่ขัดเจนต่อไป
น่านก็ควรตัดใจได้แล้ว
 :pig4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.14 (27-3-19) P.18 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: papapoope ที่ 28-03-2019 19:33:18

 :hao5:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.14 (27-3-19) P.18 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: LadySaiKim ที่ 28-03-2019 21:07:30

ควรเกลียดใครดีระหว่างหมาบ้าอย่างปิ่นแก้ว กับคนที่ไม่ชัดเจนอะไรซักอย่างแบบภคิน :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.14 (27-3-19) P.18 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 29-03-2019 00:32:21

น่านคงเจอศึกหนัก

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.14 (27-3-19) P.18 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: SoN ที่ 29-03-2019 22:45:51

^^

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.15 (3-4-19) P.19 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 30-03-2019 19:45:16

Our love 15

เป็นเพื่อนๆ ผมเอง

หน้าประตู มีมนุษย์ชายหญิงคละกันอยู่ 6 ชีวิต ไก่ วัฒน์ ดอม ธนา ผู้หญิงมีใบเฟิร์นกับทราย

“เป็นไงบ้างมึง” ไก่ทิ้งแฟนถลาเข้ามาหาผมก่อนใครเพื่อน เพราะมันสนิทกับผมมากสุดรองจากภคิน

“ร้องไห้เหรอ”

ผมเปิดประตูให้พวกเพื่อนๆ เข้ามาภายใน ปาดน้ำตาที่เหลือคั่งค้างออกจากแก้ม แต่ตามันคงแดงฟ้อง

“ไม่เป็นไรนะ พวกกูมาอยู่เป็นเพื่อนแล้ว” ไก่ดึงผมเข้าไปกอดเบาๆ พวกที่เหลือยกเว้นบรรดาแฟนๆ ของมันเข้ามาลูบหัวลูบไหล่ผมเบาๆ

ซึ้งน้ำใจพวกมันจริงๆ

“มาพร้อมกันได้ไง”

“กูกับไอ้พวกนี้เห็นภาพนั้นเกือบจะเวลาเดียวกัน ของกูใบเฟิร์นเห็นก่อน เป็นห่วงกลัวมึงไม่สบายใจถึงได้ชวนกันมาหา”

“ขอบใจนะ” ผมมองพวกมันยิ้มๆ ถึงแม้จะเป็นยิ้มฝืนๆ ก็เถอะ

“พี่ปิ่นนิสัยไม่ดี ไม่เห็นต้องเอามาด่ากันออกเฟซแบบนี้เลย จริงหรือไม่จริงก็ไม่รู้ ใบเฟิร์นเลยให้พี่ไก่ขู่ไปว่าถ้าไม่ลบจะให้พี่น่านมาฟ้องข้อหาละเมิดพ.ร.บ.คอมพิวเตอร์ พี่ปิ่นถึงได้ลบไป”

อ๋อ สาเหตุที่ภาพหายไปเพราะไก่กับใบเฟิร์นนี่เอง

ผมมองใบเฟิร์นงงๆ ไก่มันเป็นเดือดเป็นร้อนแทนผมอันนี้ก็พอจะเข้าใจ แต่น้องใบเฟิร์นสำหรับผมนี่คือคนนอกนะ เหมือนน้องจะรู้ว่าหลุดพูดอะไรออกมารีบเดินดุ๊กดิ๊กไปหลบหลังเพื่อนผมทันที

ผมไม่ได้ถามน้องเพื่อคลายข้อสงสัยนั้น บอกเพื่อนๆ ให้นั่งกันได้ตามสบาย

“อาการมึงเป็นไงบ้าง”

“ยังอ้วกตอนเช้าเหมือนเดิม เวียนหัวน้อยลง นอกนั้นก็โอเค”

ธนาพยักหน้าสีหน้านิ่งๆ พอๆ กับทรายที่นั่งอยู่ข้างกัน ผมเคยได้ยินผู้ใหญ่เล่าให้ฟังว่าคนเป็นเนื้อคู่หน้าตาจะคล้ายกัน ผมว่าสองคนนี้ไม่เพียงมีหน้าตาที่เหมือนกันราวกับพี่น้องที่คลานตามกันมา นิสัยกับอารมณ์เวลาอยู่ด้วยกันยังคล้ายกันอีกต่างหาก 

ถ้าพวกมันมีลูก ผมนึกภาพใบหน้าและสีหน้าหลานได้เลยว่าจะออกมาสุขุมขนาดไหน

“ว่าแต่นี่ภคินไปไหน”

“ไปหาปิ่น”

พวกมันพากันทำหน้าปลงตก คาดเดากันเอาเองว่าทุกอย่างคงวนลูปไปเหมือนเดิม ภคินทะเลาะกับปิ่นแก้ว งอนง้อ แต่ครั้งนี้มันไม่เหมือนเดิมตรงที่มีผมเข้าไปเกี่ยวด้วยนี่แหละ

ทั้งเป็นเพื่อน..เป็นผู้ชาย..แถมยังไม่ใช่เคสคิดไปเองอย่างที่แล้วๆ มาอีกต่างหาก เพราะภคินมันให้ความสนิทสนมกับผมจริงๆ และลึกๆ แล้วเราทั้งคู่มีความรู้สึกนั้นต่อกันจริงๆ 

แม้จะพยายามยับยั้งชั่งใจกันขนาดไหนก็ตาม

…มันถึงแก้ไม่ได้สักที

ผมนั่งซึม ดอมที่นั่งอยู่ข้างๆ โยกหัวผมเบาๆ เป็นเชิงปลอบใจ เรานั่งกันเป็นวงกลม ผมนั่งพิงขอบเตียง ข้างกันเป็นไก่ ต่อด้วยใบเฟิร์น ทราย ธนา วัฒน์แล้วก็ดอมตามลำดับ ดอมชิดอยู่อีกด้านของผม

ธนาจ้องหน้าผมเขม็ง

“ถามจริงๆ นะน่าน” อดีตพี่ว้ากผู้เคร่งขรึมจ้องมาด้วยสายตาของผู้อาวุโสกว่า “มึงกับภคินมีความรู้สึกมากกว่าคนเป็นเพื่อนกันใช่ไหม”

ผมนั่งอึ้ง ไม่คิดว่ามันจะถามผมแบบนี้

“เอาตามตรงนะ ตั้งแต่รู้จักกันมา กูเคยสงสัยความสัมพันธ์ของพวกมึงสองคนเหมือนกัน เพราะดูสนิทกันมาก แต่พอคบๆ กันไปถึงได้รู้ว่าสนิทกันขนาดไหนก็ยังมองกันและกันเป็นเพื่อน แต่หลังๆ มานี่มันไม่ใช่ กูรู้สึกว่าระหว่างพวกมึงสองคน แววตา ความรู้สึก และการกระทำมันเกินกว่าคนเป็นเพื่อนกันแล้ว”

…ความรู้สึกของมนุษย์กับแววตาหลอกกันไม่ได้จริงๆ…

ผมเม้มปากแน่น มองเพื่อนๆ ทุกคน ไปสะดุดอยู่ยังใบเฟิร์น ทรายน่ะไม่เท่าไหร่ เพราะเหมือนเป็นคนในกลุ่มเดียวกัน ธนารู้ทรายรู้ แต่ใบเฟิร์นไม่ใช่

“เฮ้ย มึงเล่ามาได้เลย อย่าคิดว่าใบเฟิร์นเป็นคนนอก คนนี้กูจริงจัง และอีกอย่าง…” ไก่รีบออกตัวให้แฟนมันทันที หันไปมองใบเฟิร์นที่มีท่าทีกึ่งเขินกึ่งตื่นเต้น “ใบเฟิร์นเขาเป็นสาว.. สาวอะไรนะน้องเฟิร์น” ประโยคหลังมันหันไปถามแฟนมันเอง”

“สาววายค่ะพี่น่าน” เด็กน้อยออกตัวเอง มือกำเสื้อไก่แน่น ตาเป็นประกายแวววาวคล้ายเด็กซนๆ คนหนึ่งที่เจอของถูกใจ

เด็กสาวผู้น่ารักอ่อนหวานที่ผมเห็นแรกๆ หายไปไหนแล้ววะ

ผมเข้าใจว่าสาววายคืออะไร ก็เหมือนสาวๆ แฟนคลับพลฝุ่นนั่นแหละ มีความสุขเมื่อผู้ชายได้กันเอง

“จริงๆ แล้วใบเฟิร์นเป็นแฟนคลับพี่ภคินกับพี่น่านค่ะ” น้องยิ้มแหยๆ คล้ายกลัวผมจะโกรธ “ใบเฟิร์นแอบตามข่าวตามเก็บภาพของพวกพี่มาตั้งแต่เข้าเรียนวันแรกๆ แล้ว เพราะคู่พี่โด่งดังมาก แต่ไม่ได้เผยแพร่ออกไปนอกกลุ่มเพราะเจ้าที่แรง”

“เจ้าที่?” ผมขมวดคิ้วถามงงๆ

“พี่ปิ่น”

อ๋อ…ผมพยักหน้าเข้าใจ

“เพราะงั้นไม่ต้องกลัวว่าใบเฟิร์นจะเอาข้อมูลไปเผยแพร่ถ้าไม่ได้รับอนุญาต ใบเฟิร์นจะเหยียบให้มิดเลยค่ะ!”

ไก่ดึงแฟนตัวเองที่ดูตื่นเต้นหน่อยๆ ให้สงบลง ผมละสายตามาหาธนาที่ยังคงมองผม สายตาเดียวกับทรายนั่นแหละ 

ผมเม้มปาก คิดอยู่ว่าควรจะพูดตรงๆ หรือกลบเกลื่อนดี แต่พวกมันเป็นเพื่อน เป็นกลุ่มคนที่คอยช่วยเหลือดูแลผมมาตลอด ผมก็ควรจะแสดงความจริงใจให้พวกมันเห็น

เพราะถึงยังไง ผมก็มั่นใจว่าพวกนี้ไม่มีใครคิดหักหลังผมแน่ๆ

“กูพยายามไม่คิดอะไรกับมัน”

“แปลว่าคิดไปแล้ว”

ผมปิดปากแน่น เลือกที่จะไม่ตอบ

“ตั้งแต่เมื่อไหร่ ถ้าคิดว่าเล่าได้ก็เล่า ถ้าไม่พร้อมก็ไม่เป็นไร”

ผมนิ่งทบทวน มองตาเพื่อนๆ ทุกคน ถึงจะสะดุดมากหน่อยกับสายตาแวววาวราวกับนกฮูกของใบเฟิร์นก็ตาม

“จำที่ปิ่นกับภคินทะเลาะกันหนักๆ แล้วเลิกกันเมื่อสองเดือนก่อนได้ไหม”

พวกมันพยักหน้า

“ปิ่นบอกเลิกภคินแล้วหันไปควงแบงค์เพื่อประชด พวกมึงก็รู้ว่าปิ่นไม่เคยทำแบบนั้น ภคินมันเสียใจมาก วิ่งโร่มาหากูเหมือนอย่างเคย เพียงแต่ครั้งนี้มันดื่ม แล้วหลังจากนั้น…”

ผมไม่ได้อธิบายอะไรต่อ คาดว่าพวกมันคงเดาเหตุการณ์กันออก

…น้ำเน่าฉิบ

วัฒน์ลูบหน้าตัวเอง ธนากับทรายยังคงนั่งนิ่ง มีเพียงดวงตาที่เบิกขึ้นนิดๆ เท่านั้นให้รู้ว่าตะลึงไปกับสิ่งที่ได้ยินพอกัน ไก่กับดอมอ้าปากค้าง น้องใบเฟิร์นยกมือปิดปาก ดวงตานกฮูกดูเป็นประกายยิ่งกว่าเดิม มืออีกข้างตบหลังไอ้ไก่ดังป้าบๆ

“เฟิร์นบอกพี่ไก่แล้ว เฟิร์นบอกพี่ไก่แล้ว”

“พวกมึงมีอะไรกัน...” วัฒน์ถามสรุปให้

ผมพยักหน้า หลุบสายตาหนี

“หลังจากนั้นมันก็เหมือนเกิดแรงดึงดูดระหว่างกัน แต่เราสองคนก็พยายามหักห้ามใจไม่ให้มีอะไรเกินเลยกันอีก จนถึงปัจจุบันก็ไม่ เพราะยังไงกูก็ยังอยากให้ภคินมันได้คบกับปิ่นแก้ว แต่เฉพาะช่วงแรกๆ นะ หลังๆ มานี่พอรู้ว่าปิ่นแก้วเขาไม่โอเคกับกู กูก็ชักจะเปลี่ยนใจแล้วว่ะ”

ผมเงยหน้ามองเพื่อน

“ภคินมันพยายามแก้ไข ทั้งทิ้งช่องว่างระหว่างเรา ทั้งดึงตัวออกห่าง จนกูคิดว่าต้องสูญเสียเพื่อนที่ดีที่สุดไปแล้วด้วยซ้ำ กูเดาไม่ออกเลยนะว่าถ้ากูไม่ป่วย เราจะยังกลับมาเป็นเพื่อนกันได้อยู่ไหม เพราะมันอยากให้ปิ่นสบายใจ และเป็นการยืนยันด้วยว่าเราไม่มีอะไรกันจริงๆ”

“แต่พูดได้ไม่เต็มปากกันสินะ” วัฒน์สรุปให้

ผมพยักหน้า

“ปิ่นเขาอยากให้ภคินเลิกคบกับกู กูไม่รู้ว่ะว่าภคินมันจะแก้ไขปัญหานี้ยังไง จะทำแบบไหนให้ปิ่นแก้วไว้วางใจ ทั้งที่ลึกๆ แล้วตัวมันเองก็ไม่บริสุทธิ์ใจ บางทีในท้ายที่สุด มันอาจต้องเลิกคบกับกูจริงๆ ก็ได้”

พวกมันมองหน้าผม

“หรือไม่ มันก็ต้องเลิกคบกับปิ่นแก้วแทน” วัฒน์สรุปให้อีกที

ผมยิ้มเศร้า

“มันรักของมัน” ต่อให้มันรู้สึกดีๆ กับผม แต่ถ้าเทียบความรู้สึกแล้ว มันรักปิ่นแก้วมากกว่า ปิ่นมาก่อนผมในฐานะคนรัก ผมก่อเกิดจากความเป็นเพื่อน แถมยังไม่มีโอกาสได้พัฒนาอีกต่างหาก

พวกมันมองหน้ากันเอง ใบเฟิร์นกระเถิบข้ามไก่เข้ามากุมมือผมแน่นจนผมตกใจ

เกิดมาเพิ่งเคยจับมือผู้หญิงเป็นครั้งแรก (ไม่รวมแม่นะ)

มือนิ่มชะมัด

“พี่น่าน ใบเฟิร์นเชียร์พี่น่านค่ะ เวลาพี่ภคินอยู่กับพี่น่าน พี่ภคินดูมีความสุขมาก สามารถหัวเราะปากกว้างได้อย่างเป็นธรรมชาติ แตกต่างเวลาอยู่กับพี่ปิ่นสุดๆ ใบเฟิร์นมั่นใจว่าสุดท้ายยังไงพี่ภคินก็ต้องเลือกพี่น่านแน่ๆ พี่น่านอย่ายอมแพ้นะคะ อย่ายอมยกพี่ภคินให้พี่ปิ่นแก้วเด็ดขาด ไม่งั้นพี่ภคินต้องตกนรกทั้งเป็นแน่ๆ รักมากแล้วไง รักได้ก็เลิกได้ ถ้าจะให้รักผู้หญิงแบบนั้น สู้หันมารักพี่น่านดีกว่า”

ผมตกตะลึงกับสีหน้าจริงจังของใบเฟิร์น ไก่รีบลากแฟนมันกลับไปนั่งดีๆ ทันที

ผมยิ้ม

“ขอบใจมากน้องใบเฟิร์น แต่พี่จะให้ภคินเป็นคนตัดสินใจ ส่วนพี่จะอยู่ตรงนี้ในฐานะเพื่อนที่ดีของมันเท่านั้น”

“ถ้าเป็นใบเฟิร์น ใบเฟิร์นจะไปตบแย่งมาเลย”

เอ่อ…

“น้องเฟิร์น...” ไก่ปรามแฟนมันเอง น้องใบเฟิร์นยิ้มแหะๆ กระดึ๊บๆ ไปหลบหลังแฟนมันอีกรอบ โผล่แค่ดวงตานกฮูกผ่านไหล่มาให้เห็นเท่านั้น

“อย่าไปยอมแพ้พี่ปิ่นนะ” ยังไม่วายส่งเสียงเชียร์มาอีกรอบ

ผมหัวเราะออกมาเบาๆ พอๆ กับเพื่อนผมคนอื่นๆ แม้แต่ไอ้ไก่เองก็เถอะ

มิน่าเล่า มันถึงบอกว่าคนนี้จริงจัง เพราะดูแล้วใบเฟิร์นน่าจะทำให้มันมีความสุขได้ทุกวัน

ผมมองตาเพื่อนๆ ทุกคน พอคาดเดาสายตาเหล่านั้นออก สายตาที่บ่งบอกว่า ไม่ว่าผมจะตัดสินใจแบบไหน พวกมันพร้อมจะอยู่เคียงข้างเสมอ





เพราะผมทำอาหารไม่ได้ พวกมันเลยอดกินอาหารฝีมืออันลือชื่อของผม แต่โชคยังดีที่มีใบเฟิร์นกับทรายอยู่ ผมอนุญาตให้สองคนนั้นใช้ครัวผมได้เต็มที่ พวกเพื่อนๆ ถึงได้ไม่อดตายกันสำหรับมื้อนี้

ใบเฟิร์นทำอาหารเก่งอย่างที่ไอ้ไก่มันเล่าจริงๆ ฝีมือเทียบเคียงกับผมได้เลย เพียงแต่น้องทำได้ไม่หลากหลายเมนูแบบผมเท่านั้น แต่ถ้าฝึกฝน ผมว่าก็น่าจะได้อยู่นะ

…อนาคต มึงไม่อดตายแน่ๆ ไก่




พวกมันนั่งเล่นอยู่กับผมกระทั่งสองทุ่มถึงได้พากันกลับ

“ให้กูอยู่นอนเป็นเพื่อนไหม แต่คงต้องไปส่งใบเฟิร์นก่อน”

ผมส่ายหน้า

“ภคินมันสัญญาว่าจะกลับมานอนด้วย”

มันถอนหายใจแรง

“มีอะไรลำบากให้รีบบอกพวกกู เข้าใจไหม อย่าเกรงใจเด็ดขาด”

“ขอบใจ”

แล้วพวกมันก็พากันโบกมือลาจากไป

ผมกลับมานั่งกอดเข่าอยู่บนเตียง คอยเวลาให้ภคินกลับมา




กระทั่งเที่ยงคืนมันก็ยังไม่โผล่ ผมตัดสินใจทิ้งตัวลงนอน รู้ว่าการกลับไปง้อปิ่นคงไม่ใช่เรื่องง่าย ดีไม่ดีอาจใช้เวลาทั้งคืน

ผมพลิกตัวไปอีกด้าน มองผ้าม่านพลิ้วๆ

…รู้สึกเหงาขึ้นมาจับใจ

“ภคิน” ผมร้องเรียกหาผู้ชาย

เดี๋ยวก่อน…

ผมหมายถึงเพื่อนน่ะ = = ;


ผมหลับไปหลังจากนั้นไม่นาน ก่อนสะดุ้งเฮือกเพราะเสียงแกรกของลูกบิด ผมดีดตัวลุกนั่งทันที เห็นเงาเลือนรางก้าวเข้ามาพร้อมไฟที่เปิดขึ้น

“ภคิน” ผมมองเวลา ตีหนึ่งแล้ว รีบลุกขึ้นไปหา มันทำตามสัญญาจริงๆ

“เพิ่งเคลียร์เสร็จเหรอ”

มันพยักหน้าเนือยๆ รวบผมเข้าไปกอด ผมจับแก้มมันเบาๆ มีรอยแดงคล้ายรอยมือด้วย

“ถูกตบเหรอ”

มันพยักหน้าอีกรอบ ให้เดาคงทะเลาะกันแรงมาก

“ไปอาบน้ำก่อนเถอะ จะได้มานอน พรุ่งนี้ค่อยคุยกัน สภาพมึงดูไม่ได้เลย”

มันพยักหน้าอย่างว่าง่าย เดินเข้าห้องน้ำ ผมลุกไปเตรียมชุดนอนไว้ให้มัน พอออกมาก็ยื่นให้ มันรับไปสวม ครีมเคริมไม่ทา พากันเดินขึ้นเตียง ผมทำหน้าที่ปิดไฟ

มันไม่พูดอะไร และผมก็ไม่ถามด้วย รอเวลาให้มันเป็นคนบอกเอง มันขยับเข้ามากอดผมเหมือนเดิม แต่คราวนี้ผมเลือกที่จะพลิกหันหน้าเข้าหามัน

…แอบหวังลึกๆ มากขึ้นว่ามันจะเลือกผมแทนปิ่นแก้ว







…แน่นอนครับ

ผมยังคงลุกขึ้นมาขันแต่เช้า โดยมีภคินตามมาดูแลไม่ห่างเหมือนเดิม ผมเดินสะโหลสะเหลไปนั่งที่เตียง

นอนเอาแรงไม่กี่นาทีแซนด์วิชเซตหนึ่งก็มาอยู่ตรงหน้า เอาตามจริงกินเหมือนเดิมมานานก็น่าจะเบื่อได้แล้ว แต่ผมไม่เบื่อแฮะ เอร็ดอร่อยเหมือนเดิม

ผมเล่าให้มันฟังว่าเมื่อเย็นวานพวกไอ้ไก่มาหา (สวนทางกับมันนิดเดียวเอง) บอกมันไปด้วยว่าผมเล่าเรื่องราวระหว่างเราให้พวกนั้นฟังหมดแล้ว เพราะพวกนั้นสงสัยในความสัมพันธ์ของเรา

มันอึ้ง แต่ก็เข้าใจ

เพื่อนมันแต่ละคนก็ไม่ใช่คนโง่นี่ ขนาดปิ่นแก้วยังดูออก เพื่อนๆ ที่สนิทและรักกันขนาดนั้นจะดูไม่ออกเชียวเหรอ เพียงแต่พวกมันเลือกที่จะพูดหรือจะเงียบๆ ไว้เท่านั้น

“ขอโทษนะ เพราะกูคนเดียว ทำชีวิตมึงยุ่งเหยิงไปหมด”

ผมยิ้ม ตบหลังมันปุๆ ให้กำลังใจ

มันเล่าให้ผมฟังคร่าวๆ ว่าไปคุยอะไรกับปิ่นแก้วมาบ้าง ไปอธิบายเรื่องเดิมๆ นั่นแหละ แต่ปิ่นแก้วไม่ยอมรับฟังจึงมีปากเสียงกัน กระทั่งปิ่นแก้วทนไม่ไหวเพราะภคินมันคอยพูดปกป้องผมจนโดนตบเข้าให้

ที่มันกลับมาช้าเพราะปิ่นแก้วร้องไห้เสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น ตอนแรกปิ่นแก้วจะให้มันอยู่เป็นเพื่อน แต่เพราะสัญญาที่มันให้ไว้กับผม มันถึงได้มาเมื่อปิ่นแก้วหลับไปแล้ว

“มึงนอนกับปิ่นแก้วก่อนมาเหรอ”

มันส่ายหัว

“หัวร้อนกันขนาดนั้นใครจะไปมีอารมณ์”

“เอ้า แบบพี่พิศาลไง ตบจูบๆ”

มันหัวเราะหึๆ โยกหัวผมแรง

“ถ้ามึงตบ ไม่แน่กูอาจจูบ”

ผมผลักหัวมันออกเบาๆ

“บอกแล้วว่าอย่าเกี้ยว”

“เหมือนปิ่นจะมีเรื่องไม่สบายใจส่วนตัวด้วย อารมณ์แปรปรวนผิดปกติ”

“เหรอ”

“วันนี้ครึ่งเช้าพออยู่คนเดียวได้ไหม กูจะกลับไปคุยกับปิ่นอีกสักหน่อย เดี๋ยวตอนบ่ายจะมาอยู่เป็นเพื่อน”

ผมพยักหน้า

“ถ้าไม่ไหวให้โทรเรียกไก่หรือดอมมาอยู่เป็นเพื่อนก็ได้”

“กูโอเค ไม่ได้ร่อแร่ขนาดนั้น”

มันจับหัวผมเบาๆ ก้าวจากไป




ภคินโทรมาเลื่อนนัดเพราะที่บ้านเรียกไปคุย มันบอกเรื่องที่เกิดขึ้นรู้ไปถึงหูผู้ใหญ่ ผมเข้าใจครับ เพราะสองคนนั้นคบกันแบบเปิดเผย ผู้ใหญ่รับรู้ พอมีเรื่องถึงได้ถูกผู้ใหญ่เรียกไปสอบถาม

มันบอกว่าวันนี้คงมาค้างกับผมไม่ได้ แต่โทรเรียกให้ไก่มาอยู่เป็นเพื่อนแล้ว พอสักห้าโมงเย็น หัวหลิมๆ ของเพื่อนไก่ตัวดีก็โผล่พ้นขอบประตูเข้ามา มาพร้อมของกินมากมายในมือ

มันพยายามไม่ชวนผมคุยถึงเรื่องที่เกิดขึ้น แต่ชวนคุยไปเรื่องอื่นแทนเพื่อให้ผมรู้สึกสบายใจ หาเกมมาเล่นกันบ้าง อ่านนิยายบ้าง (ผมกับไก่ชอบนิยายกำลังภายในเหมือนกัน)

กระทั่งถึงเวลาเข้านอน ไก่เคยมาห้องผมหลายรอบแล้ว แต่ไม่เคยค้างสักครั้ง ส่วนใหญ่จะมาเพื่อกินเหล้าหรือกินข้าวแล้วแยกย้ายกันกลับมากกว่า ห้องผมแคบ ต้องทำใจ 

ที่เคยค้างก็มีแค่ไอ้ดอมเพราะเมาหนัก กับภคินเจ้าประจำ

ผมให้ไก่นอนฝั่งเดียวกับภคิน พอเห็นว่ามันนอนเรียบร้อยแล้วถึงได้เดินไปปิดไฟ คลำความมืดกลับมาทิ้งตัวลงนอนยังฝั่งเดิมของตัวเอง

ความเงียบเข้าปกคลุมทุกพื้นที่

ผมยังข่มตาให้หลับไม่ได้ คิดถึงภคินขึ้นมาจับใจ ทั้งที่เพื่อนไก่นอนอยู่ข้างๆ แต่ผมกลับไม่รู้สึกอบอุ่นเหมือนได้อยู่กับภคิน

ไม่รู้เพราะไร้อ้อมแขนที่ตระกองกอด หรือว่าเพราะไก่ไม่ใช่ภคินกันแน่ ผมนอนตะแคงข้างหันหลังให้ไก่เหมือนที่เคยหันหลังให้ภคิน พยายามข่มตาให้หลับ

…แต่ทำไม่ได้

คิดถึง…

ผมคิดถึงภคินจริงๆ

โหยหาอ้อมแขนแข็งแรงนั้น ผมเลื่อนมือลงไปยังหน้าท้อง สัมผัสที่ได้มันเหงาจับใจ ผมงอตัวมากขึ้นราวกับกุ้ง น้ำตาค่อยๆ ไหลรินลงมา

ผมสะอื้นออกมาเบาๆ อย่างห้ามไม่อยู่

“น่านเป็นไร” สงสัยว่าไก่จะได้ยิน มันรีบโดดลงจากเตียงวิ่งไปเปิดไฟ

ผมมองหน้าเพื่อนผ่านม่านน้ำ

มันรีบถลาเข้ามาหา สองมือเงอะงะ คล้ายจะหาว่าผมเจ็บปวดตรงไหนจนร้องไห้ออกมาแบบนี้

“เป็นไร เจ็บตรงไหนบอกกู ไหวไหม ไม่ไหวเดี๋ยวกูพาไปโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้ หรือจะให้เรียกรถพยาบาลดี”

“กูไม่เป็นไร” ผมเบรกมันไว้ก่อน “กูแค่..” ผมเม้มปากแน่น

“คิดถึงภคิน”

ไก่อ้าปากค้าง

พริบตาต่อมาหูมันก็แดงเถือก ตามด้วยแก้ม

“เหรอวะ” มันเกาแก้ม เกาหู เกาหัวอย่างคนที่ทำอะไรไม่ถูก หัวเราะแห้งๆ ทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ ลูบหัวผมเบาๆ

“รักภคินมันมากขนาดนั้นเลยเหรอ”

ผมไม่ได้ตอบคำถามมัน เพราะผมเองก็ยังไม่รู้เลยว่ารักมันเกินเลยกว่าคนเป็นเพื่อนไปแล้วมากน้อยแค่ไหน แต่สำหรับคำว่าเพื่อน มันมากซะจนบรรยายเป็นคำพูดไม่หมด

“มันรู้ความรู้สึกของมึงใช่ไหม”

ผมพยักหน้า

“แล้วมึงรู้ความรู้สึกของมันหรือเปล่า”

ผมพยักหน้าอีกที

มันยิ้ม 

“ถ้าภคินมันไม่มีปิ่นแก้ว กูเชียร์พวกมึงเต็มที่เลยว่ะ แต่มึงรู้ใช่ไหมว่ากูทำได้แค่นี้ นั่นก็คนที่เพื่อนรัก มึงก็เพื่อนรักกู”

ผมพยักหน้าเข้าใจ

“กูรู้”

มันลูบหัวผมอีกรอบ 

“จะว่าไปแล้ว มึงก็น่ารักดีนะ”

ผมต่อยหลังมันเบาๆ ที ผู้ชายไม่มีใครชอบให้ชมว่าน่ารักหรอกครับ หล่อว่าไปอย่าง

เสียงโทรไลน์ดังขึ้นเบาๆ




Tbc..

  :katai4: หึๆ ใครไลน์มา ตอบถูกเอาไปหนึ่งจูบ
#เจอกันงานสัปดาห์หนังสือนะคะ
#ผมท้องกับเพื่อน  #ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.15 (30-3-19) P.19 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: mab ที่ 30-03-2019 20:21:29

เมื่อไหร่จะรู้ว่าท้อง

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.15 (30-3-19) P.19 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 30-03-2019 20:23:42

แหมะะะะ เพื่อนคนนั้นก็ผู้ชายอยู่ดีแหละ หนูน่านนนนน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.15 (30-3-19) P.19 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 30-03-2019 20:42:13

โอ๊ยยยยยยยยยย รู้ซักทีว่าท้อง

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.15 (30-3-19) P.19 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 30-03-2019 21:20:58

ไปคุย หรือไปง้อ........ คืนนี้ไม่กลับมาสินะภคิน  :เฮ้อ:
ท่าทางจะคุยกันถึงเนื้อถึงตัว ใจถึงใจแน่เลย  :z3: :z3: :z3:

ขนาดใบเฟิร์น เป็นคนนอกแท้ๆ   :hao3:
ยังมองออกว่า ภคินมีความสุขเวลาอยู่กับน่านมากกว่าเวลาอยู่กับปิ่น
เมื่อไหร่ภคินจะรู้ตัว รู้ใจตัวเองสักที  :really2: :เฮ้อ: :really2:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.15 (30-3-19) P.19 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 30-03-2019 22:55:17

น้องใบเฟิร์นสายฮาอ่ะ55555

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.15 (30-3-19) P.19 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 30-03-2019 23:31:17

เห้ออ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.15 (30-3-19) P.19 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 30-03-2019 23:48:51

รอภคิน..เนี้ย..
จะมาไหม คืนนี้.. หืมมม :z6:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.15 (30-3-19) P.19 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: SoN ที่ 30-03-2019 23:59:12

^^

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.15 (30-3-19) P.19 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: Funnycoco ที่ 31-03-2019 01:13:33

แก้ตัวไม่ทันแล้วน่านเรียกหาผู้ชายชัดๆ :ling1:
เมื่อไรจะรู้ว่าท้องเนี่ย

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.15 (30-3-19) P.19 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: s_sisters19 ที่ 31-03-2019 02:13:25

น่านเอ้ยยย ต้องรอเขาอีกนานเท่าไหร่กันลูกกก ยิ่งนานเจ้าตัวเล็กในท้องก็ยิ่งโต ภคินก็ยังรักฝั่งนู้นอยู่ บางทีก็อยากฟังว่าภคินรู้สึกนึกคิดยังไงกับน่าน จะคิดแค่เพื่อนแต่คืนนั้นคืออารมณ์ชั่ววูบรึเปล่า จะได้เตรียมอุ้มน่านหนีไม่หมกดอยจนหลานคลานได้ค่อยว่ากัน แกล้งพ่อมันให้ขาดใจไปเลย

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.15 (30-3-19) P.19 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 31-03-2019 02:33:34

เป็นแบบนี้อีกแล้ว  :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.15 (30-3-19) P.19 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: LadySaiKim ที่ 31-03-2019 11:03:57

ขัดจายยยยยยยยยยย อยากให้รู้ว่าท้องสักที :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.15 (30-3-19) P.19 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: SuPeRDonGDanG ที่ 31-03-2019 12:54:11

จะวนลูปเดิมไหม แต่เราเชื่อว่ารอบนี้ภคินต้องจัดการได้
ตัดปิ่นแก้วออกไปเลย
มโนทั้งนั้น ฉันเนี่ย 555555

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.15 (30-3-19) P.19 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 31-03-2019 16:21:20

 ถ้าภคินไม่เด็ดขาดก็จะยิ่งทำให้เจ็บกันทุกคน เพราะงั้นรีบตัดสินใจสักทีเถอะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.15 (30-3-19) P.19 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: klaew ที่ 31-03-2019 17:03:17

น้องใบเฟิร์น น่ารัก เราทีมเดียวกันค่ะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.15 (30-3-19) P.19 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: lovenine ที่ 03-04-2019 11:37:53

เลือกปิ่นแน่ๆ  แต่ท้ายที่สุดน่านท้องก่อนปิ่น น่านต้องชนะ เพื่อลูก 5555

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.15 (30-3-19) P.19 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: wizard_tao ที่ 03-04-2019 13:58:05

อิภคินนนนนนนนนนน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.15 (3-4-19) P.19 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: NuNam ที่ 03-04-2019 19:36:34

ถ้าเกิดปิ่นท้อง น่านท้อง ภคินจะเลือกใคร หรือเก็บไว้ทั้งคู่ 555
น่านดูอ่อนแอขาดภคินไม่ได้ ทำตัวเป็นของตายอ่ะ
อ่านไปอ่านมา จากที่ไม่ขอบความโลเลของภคิน เริ่มไม่ชอบน่านอีกคนละ
เป็นผู้ชายที่ใจปลาซิวมากก ทำตัวแบบนี้ หากปิ่นท้อง จะกล้าหอบลูกหนีไหม
หรือจะยอมเป็นเมียน้อย ทุกวันนี้ทำตัวไม่ต่างกับชู้ เพราะยังไงภคินก็ยังไม่เลิกกับแฟน
ภคินก็พูดปาวๆ ว่ารักปิ่น เลือกปิ่น แต่ขาดเพื่อนไม่ได้ ย้ำว่าภคินบอกว่าน่านคือ เพื่อน
เพื่อนที่เอากันได้หรอ ? เหอะ !!! อินเกิ้นนน ขออภัยค่ะ  :laugh:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.15 (3-4-19) P.19 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 03-04-2019 19:37:37

ภคิน หลอกน่านหรือเปล่า  :mew2:
ไม่ค่อยเชื่อใจภคิน  :serius2:
คือบอกแบบนี้ดีกว่าบอกว่าค้างกับปิ่น  :เฮ้อ:
น่าน ก็ยกใจให้ภคินหมดทั้งใจไปแล้ว
แบบนี้เห็นอนาคตน่านเลย  :really2:
ยามต้องแยกไปอยู่คนเดียวแล้วเลี้ยงลูกเองตามลำพัง  :เฮ้อ:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.15 (3-4-19) P.19 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 03-04-2019 19:53:59

ปิ่นแก้วจะท้องอีกคนมั้ย?
หรือป่วยทางจิต?
 :z3: :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.15 (3-4-19) P.19 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 03-04-2019 19:56:19

สะดุดตรงที่ภคินว่าปิ่นมีเรื่องเครียดส่วนตัว
ไม่ใช่ว่าท้องพร้อมกันกับน่านหรอกนะ
แต่คนล่ะพ่อ เพราะวันนั้นปิ่นบอกเลิกภคิน
แล้วไปกับอีกคน ส่วนภคินก็เมาจนได้กับน่าน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.15 (3-4-19) P.19 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Noina_Pn ที่ 03-04-2019 20:02:02

 :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.15 (3-4-19) P.19 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: klaew ที่ 03-04-2019 20:38:39

อารมณ์แปรปรวน? ปิ่นไม่ท้องใช่ม่ะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.15 (3-4-19) P.19 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 03-04-2019 20:40:18

 :katai1:  เมื่อไหร่จะรู้ว่าท้องอะ. ไม่เอามาม่านะเดี๋ยวท้องอืดดดด

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.15 (3-4-19) P.19 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 03-04-2019 20:43:26

จะรู้ว่าท้องเมื่อไรละเนี่ย

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.15 (3-4-19) P.19 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 03-04-2019 20:54:54

หวังว่าปิ่นแก้วคงไม่ได้ท้องเหมือนกันนะ มันจะยุ่งเหยิงมากขึ้นไปอีกก

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.15 (3-4-19) P.19 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: wizard_tao ที่ 03-04-2019 21:08:52

นังปิ่นท้องกับชู้ใช่มั้ยยยยยยยย

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.15 (3-4-19) P.19 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 03-04-2019 21:14:34

เมื่อไรจะรู้ซักทีว่าน่านท้องงงงงงงงง  :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.15 (3-4-19) P.19 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 03-04-2019 21:26:14

 :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.15 (3-4-19) P.19 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 03-04-2019 21:36:00

ภคินโทรมาแน่

ไก่มานอนด้วย น่าอาจจะถูกลากไปหาหมอก็ได้ถ้ายังมีอาการเหมือนเดิม.

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.15 (3-4-19) P.19 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: nofsnof ที่ 03-04-2019 23:06:26

ไปหาหมอทททที ทนไม่ไหว กลัวหลุด แง้
 :ling1: :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.15 (3-4-19) P.19 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 03-04-2019 23:14:10

ปิ่นแก้วท้องกะคนอื่นมานี่เรื่องใหญ่เลยนะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.15 (3-4-19) P.19 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 04-04-2019 00:23:41

สมมติ รู้ว่าท้อง เราคนอ่าน จะรู้สึกดีใจขนาดใหนนะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.15 (3-4-19) P.19 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Funnycoco ที่ 04-04-2019 01:17:11

อยากรู้ว่าภคินรู้สึกยังไงกับน่านเนี่ย
ไม่รักก็ก็บอกมาตรงๆอย่ากั๊ก :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.15 (3-4-19) P.19 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 04-04-2019 03:20:37

ปิ่นแก้วโทรมาเหรอ?

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.15 (3-4-19) P.19 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: SuPeRDonGDanG ที่ 04-04-2019 06:18:24

ปิ่นแก้วโทรมาแต่ใช้เบอร์ภคิน ... เดา 5555

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.15 (3-4-19) P.19 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 05-04-2019 09:37:55

อ่านไป เหนือ่ยไป.. เห้อออ..  :hao5:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.15 (3-4-19) P.19 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 05-04-2019 11:03:09

รอแต่ให้ท้อง!

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.16 (10-4-19) P.21 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 06-04-2019 18:41:15

Our Love No.16


“นั่น ภคินโทรมาแล้ว”
มันหยิบมือถือที่วางอยู่บนหัวเตียงผมลงมาให้ ผมกดรับสายทันที

[นอนรึยัง]

“อืม”

[ทำไมเสียงเครือแบบนั้น เกิดอะไรขึ้น เป็นไรหรือเปล่า]

“ไม่เป็นไร”

[ไม่เป็นไรได้ไง ไก่อยู่นั่นหรือเปล่า]

ผมเหลือบมองไก่

“อือ” ผมครางตอบรับด้วยน้ำเสียงเครือๆ

[เอามือถือให้มันหน่อย]

ผมยื่นมือถือให้ไก่ มันรับไปคุย

“จะเป็นไร คิดถึงมึงไง นอนร้องไห้ขี้มูกโป่งอยู่นี่”

“เอ้อ กูก็ทำได้แค่นี้แหละ ทางนั้นของมึงเป็นไง…เหรอ ไม่ต้องห่วง ทางนี้กูกับไอ้พวกนี้จัดการเอง ทำอะไรคิดให้ดีๆ นะภคิน กูไม่อยากเห็นน้ำตาของน่านมันอีก อืม..โอเค”

แล้วมันก็ยื่นมือถือคืนผม ผมกรอกเสียงที่ยังสั่นเครือตอบรับกลับไป ยังนอนตะแคงข้างอยู่ท่าเดิมด้วย

[ถ้านอนไม่หลับจริงๆ เอาเสื้อกูไปนอนกอดก็ได้ เผื่อทำให้หลับง่ายขึ้น] มันแนะนำกลั้วหัวเราะ

“บ้า” 

[แค่นี้ก่อนนะ แวบออกมา คุยกับผู้ใหญ่อยู่]

“อืม ดูแลตัวเองด้วย”

มันรับปากแล้ววางสายไป

ผมนิ่งคิด ไม่ได้รังเกียจกลิ่นไอ้ไก่มันหรอกนะ แต่ผมไม่ชินจริงๆ ลุกเดินไปยังตะกร้าเสื้อผ้าที่ยังไม่ได้ซัก หยิบเอาเสื้อตัวล่าสุดของภคินที่มีกลิ่นเหงื่อหนักๆ นั่นแหละขึ้นมาดม 

อืม.. ชื่นใจ

“อะไรวะ นั่นเสื้อไอ้ภคิน”

ผมเดินกลับมาที่เตียง ทิ้งตัวลงนอนท่าเดิม เอาเสื้อมันมาซุกจมูก

“โรคจิตว่ะน่าน”

“กลิ่นมันทำให้กูสบายใจ ไม่คลื่นไส้ด้วย”

“อ้าว แล้วกลิ่นกูอ่ะ”

ผมมองตามัน

“บอกตามตรงนะ ตอนนี้กูเหม็นไปหมดทุกอย่าง ยกเว้นกลิ่นตัวไอ้ภคิน”

“หลงขั้นหนักนะเนี่ย”

ผมกระทุ้งเข่าใส่ มันหัวเราะ

“เอาเถอะ ทำให้มึงนอนหลับได้ ต่อให้เอากางเกงในไอ้ภคินมาดมกูจะทำใจให้ได้ละกัน”

“กูไม่ได้โรคจิตขนาดนั้น!” ผมจะเข่ามันอีกรอบ แต่มันนกรู้รีบเด้งตัวหนี หัวเราะร่วน

“น่ารักว่ะ ขอถ่ายรูปหน่อยนะ” มันเดินไปหยิบมือถือตัวเองมากดถ่ายรูปผมทันที “จะส่งไปให้ไอ้ภคินมันดู มันจะได้รีบกลับมาหามึงเร็วๆ”

ตอนแรกก็ว่าจะค้าน แต่เงียบเสียงเสีย เพราะยังไงเจ้าตัวมาเองย่อมดีกว่ามีแค่เสื้ออยู่แล้ว

กลิ่นหอมละมุนคล้ายแสงแดดยามเช้าทำเอาผมรู้สึกตาปรือขึ้นมา ผมบี้จมูกกับเสื้อมันมากขึ้น

เสียงสุดท้ายที่ได้ยินคล้ายกับไก่มันพูดว่า “เด็กน้อยเอ๊ย” และเสียงแชะของมือถืออีกรอบ
   






วันนี้คนที่เห็นผมขันแต่เช้าคือไก่ มันวิ่งทะเล่อทะล่าตามเข้ามาช่วยผมลูบหลัง

“เป็นแบบนี้ทุกวันเลยเหรอวะ”

“อืม เฉพาะช่วงเช้า”

“กูว่าไปหาหมอดีกว่านะ อาการมันเหมือน…”

“เหมือนอะไร” ผมซับปากด้วยผ้าเช็ดตัว

“เหมือนลุงกู วิ่งอ้วกแบบนี้แหละ พอไปตรวจ พบว่าเป็นมะเร็งกระเพาะอาหาร”

ผมหน้าซีด

“จริงเหรอ”

มันพยักหน้า

“รอภคินมาก่อนละกัน อย่างน้อยกูอยากให้มันพาไปและอยู่เป็นเพื่อนด้วย”

ไก่ไม่ค้าน ผมชักหวาดกลัว รีบหาข้อมูลเกี่ยวกับพวกมะเร็งกระเพาะอาหารทันที อาการบางอย่างคล้ายกันจริงๆ


สายๆ พ่อไอ้ไก่โทรมาตามให้ไปทำธุระสำคัญให้หน่อย มันพะว้าพะวังเพราะความเป็นห่วงผม แต่ผมบอกมันว่าอยู่ได้ มันถึงไป ถ้าคืนนี้ภคินมันกลับมานอนด้วยไม่ได้อีก ไก่มันจะมาอยู่เป็นเพื่อนแทน

ผมนั่งดูทีวี ใช้เวลาให้หมดไปอย่างเรื่อยเปื่อย กระทั่งเสียงมือถือดังขึ้น ผมหยิบขึ้นมามองเบอร์ เป็นเบอร์แปลก ผมกดรับสายทันที

“ครับ”

[นั่นน่านหรือเปล่า]

“…ปิ่น”

ผมไม่เคยมีเบอร์ปิ่น แต่ไม่รู้ว่าปิ่นแก้วเอาเบอร์ผมมาจากไหน

[ปิ่นมีเรื่องจะคุยด้วย ออกมาคุยกันหน่อยสิ]

ผมชักระแวง อารมณ์หึงหวงของผู้หญิงอันตรายจะตาย อย่างข่าวพวกดักตบ หรือสาดน้ำกรดอะไรทำนองนั้น

“คุยกันทางนี้ก็ได้”

[ปิ่นไม่สะดวกคุยทางโทรศัพท์]

ผมชั่งใจ

[ไม่ต้องกลัว ปิ่นไม่ได้จะหาเรื่องอะไร มีเรื่องสำคัญจะคุยด้วยเท่านั้น]

ผมนิ่งประมวลผล แต่ถ้าไม่ไปก็จะไม่รู้อะไรเลย 

“ได้ ที่ไหนล่ะ แต่เราไปไกลๆ ไม่ได้นะ ช่วงนี้ไม่สบายอยู่ หน้ามืดเป็นลมบ่อยๆ”

ปิ่นนัดผมให้ไปหาที่ร้านกาแฟบรรยากาศเงียบสงบไม่ห่างจากหอผมเท่าไหร่ ผมกดวางสาย ออกจากห้อง คว้าจักรยานปั่นไปยังร้านกาแฟร้านนั้นทันที




ปิ่นมาถึงก่อนผมแล้ว สีหน้าดูซีดเซียว 

“ไง ไม่สบายเหรอ ดูซีดๆ” สภาพปิ่นไม่ต่างกับผมเลย ปิ่นพยักหน้ารับ

“ปิ่นอยากคุยกับน่านตรงๆ”

“เรื่อง?”

“อยากให้น่านเลิกยุ่งกับภคิน”

ผมอึ้งที่ปิ่นกล้าพูดตรงๆ แบบนี้

“เราเป็นเพื่อนกับภคินมานานแล้วนะ”

“นานแค่ไหนไม่สำคัญ สำคัญแต่ว่าตอนนี้น่านไม่บริสุทธิ์ใจ น่านทำให้ภคินโลเล”

ผมกลืนน้ำลายลงคอดังอึก

…เพราะมันคือเรื่องจริง

“เราคงทำไม่ได้ เรื่องให้เลิกยุ่งกับภคิน แต่เราไม่ได้คิดอะไรกับภคินแบบนั้น”

“ปิ่นไม่ได้ตาบอดนะน่าน เพื่อนปิ่นยังดูออก”

ผมเหมือนโดนตบหน้า แต่พยายามนิ่งให้มากที่สุด

“อย่ามาแย่งภคินไปจากปิ่น ถ้าไม่เห็นแก่ปิ่นก็ให้เห็นแก่…” ปิ่นหยุดคำไว้ ลดมือลงไปลูบหน้าท้องแผ่วเบา

ใจผมร่วงไปอยู่ตาตุ่ม

ไม่นะ…

“เด็กที่กำลังจะเกิด”

ปิ่นมองตาผม

“ปิ่นท้องนะน่าน”

หัวใจผมสลายไปในชั่วพริบตา ถ้ามีแค่ปิ่นแก้วคนเดียว ผมยังพอมีหวังว่าภคินมันจะเลิกกับปิ่นแล้วมาพัฒนาความสัมพันธ์ระหว่างเราได้ แต่ถ้ามีสิ่งมีชีวิตตัวเล็กๆ เกิดขึ้นจริง ผมคงไม่เลวขนาดแย่งพ่อของลูกคนอื่นมาได้หรอก

“ปิ่นเครียด ปิ่นกลัวภคินจะทิ้งปิ่นไป ปิ่นถึงได้ประจานภาพน่านลงเฟซ ปิ่นขอโทษ แต่ขอร้องล่ะ ปล่อยภคินไปเถอะ” แล้วปิ่นก็ปิดหน้าร้องไห้




ผมไม่รู้แล้วว่าหลังจากนั้นผมเดินจากปิ่นมาในสภาพไหน คว้าจักรยานมาปั่นถูกคันได้ไง กลับถึงหอได้ไงโดยไม่โดนรถเสยไปกินก่อน

ผมกลับมานอนร้องไห้อย่างหนัก ปิดมือถือ ซุกตัวอยู่บนเตียงคนเดียว

“โอ๊ย…”
ผมครางออกมาเบาๆ เพราะรู้สึกเจ็บท้องขึ้นมาจี๊ดๆ เลื่อนมือลงไปกุม เบ้หน้า

“เจ็บ…” ผมหอบหายใจแรงกับความเจ็บนั้น นึกถึงคำพูดของไก่เรื่องมะเร็งกระเพาะอาหาร

ขออย่าให้เป็นอะไรร้ายแรงขนาดนั้นเลย

ผมรีบคว้ามือถือมาเปิดเครื่อง แจ้งเตือนว่าภคินโทรเข้ามาหลายสาย ยังไม่ทันที่ผมจะได้กดโทรออก ภคินก็โทรเข้ามาก่อน ผมกดรับทันที

“น่าน! ปิดมือถือทำไม หรือแบตหมด ตอนนี้อยู่ไหน” มันรัวถามมาด้วยน้ำเสียงร้อนรน

“ภคิน…”

“น่าน เป็นอะไร อยู่ที่ห้องหรือเปล่า”

“อืม กูเจ็บท้อง”

“อยู่นั่นนะ กูจะรีบไปหา” มันกดตัดสายแทบจะทันที

ผมพยายามพยุงตัวลุก มือป้ายไปถูกเสื้อของภคินที่ผมเอามานอนกอดเมื่อคืน ผมคว้ามาถือ กลิ่นหอมจางๆ ที่ลอยคลุ้งขึ้นมาทำเอาผมต้องยกมันขึ้นมาสูดดมมากขึ้น

…แปลกที่อาการปวดแปลบๆ เมื่อกี้ทุเลาลง

ผมทิ้งตัวลงนอน ซุกเสื้อกับจมูก รอคอยการมาถึงของเจ้าของเสื้อ ต่อให้มันเป็นพ่อของลูกปิ่น แต่มันก็คือเพื่อนสนิทของผม ผม
ต้องการมัน

…ต้องการมาก






ผมกอดเสื้อมันแน่น สูดดมไออุ่น เกือบครึ่งชั่วโมงประตูห้องถึงได้ถูกเปิดออกดังผัวะจากฝีมือของคนที่ผมคิดถึง มันรีบวิ่งเข้ามาช้อนอุ้มผมไว้ในอ้อมแขนทันที พาก้าวออกจากห้องลงบันไดไป

ในอ้อมแขนผมยังมีเสื้อของมันอยู่ ผมโอบรอบลำคอมันแน่น ความไม่สบายใจ ความเหงาถูกคลี่คลายหายไปทันที ผมซุกหน้ากับอกกว้าง สูดดมไออุ่นจากร่างเนื้อจริงๆ เข้าปอด

“ยังเจ็บอยู่ใช่ไหม”

ผมพยักหน้า

“แต่เบาขึ้นแล้ว”

“ยังไงก็ต้องไปหาหมอ อดทนหน่อยนะ จะพาไปโรงพยาบาลกู ไกลหน่อย แต่อยากเช็กร่างกายมึงให้ละเอียด”

ผมพยักหน้า พอลงไปถึงชั้นล่าง มันรีบเปิดประตูรถ วางผมลงบนเบาะ ปรับให้เอนหน่อยๆ ปิดประตู วิ่งอ้อมไปยังเบาะของตัวเอง สตาร์ตเครื่อง ขับเคลื่อนตัวรถออกจากหอไปทันที

มันโทรหาพี่ภาค แจ้งว่าต้องการพาผมไปตรวจร่างกาย บอกอาการผมไปเบื้องต้น ผมนั่งกอดเสื้อมันแน่น มือกุมอยู่ที่ท้อง รถติดไฟแดงอีกครั้ง ตัวเลขสีแดงระบุเวลาค่อนข้างนาน ภคินหันมามอง วางมือลงบนหน้าท้องผมแผ่วเบา

“ไหวไหม” สัมผัสนั้นอุ่นวาบ ความเจ็บคลายลง

“พอทนได้ แต่เวลามึงจับ มันทุเลาลง”

“เหรอ” มันกดมือหนักขึ้น ลูบเบาๆ ผมกุมหลังมือมันไว้ ทำหน้าผ่อนคลาย

ภคินมองผมสลับกับเวลา พอไฟเขียวใกล้มาก็ชักมือกลับไปขับรถอีกรอบ

“อดทนหน่อยนะ” มันหันมาบอก เอื้อมมากุมมือผมไว้ ช่วงนี้รถกำลังติดเพราะโรงเรียนกำลังเลิก




กว่าจะมาถึงโรงพยาบาลก็เกือบชั่วโมง มันโทรหาพี่ภาคอีกรอบก่อนถึงเล็กน้อย

ภคินพารถไปจอดยังจุดจอดฉุกเฉิน เจ้าหน้าที่พากันเข็นเตียงรถเข็นมารอรับ พนักงานพอเห็นหน้าไอ้ภคินก็พากันยกมือไหว้ไม่สนวัยแก่วัยอ่อน มันยื่นกุญแจรถให้เจ้าหน้าที่ชายสักคน วานให้เอารถไปจอดให้หน่อย ผมถูกพยุงขึ้นนอนบนเตียงรถเข็น มือยังไม่ยอมปล่อยเสื้อมันออกจากอกเสมือนเป็นเครื่องรางประจำตัว ภคินวิ่งตามมาบีบมือผมเบาๆ

“ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่ภาคลงมาตรวจด้วยตัวเอง”

“รบกวนพี่เขาเปล่าๆ” ผมบอกอย่างเกรงใจ

มันยิ้ม

เขาพาผมเข้าไปในห้องตรวจทันที ระหว่างทางผมจับมือภคินมาวางไว้บนหน้าท้องตลอด ทำแบบนี้แล้วผมปวดน้อยลง

เจ้าหน้าที่รุมกันเข้ามาตรวจวัดความดัน สอบถามเรื่องน้ำและอาหารที่ผมกินเป็นครั้งสุดท้าย ประวัติการแพ้ยา โรคประจำตัว ก่อนจิ้มจึกดูดเลือดผมออกไปหลอดใหญ่ ระหว่างนั้นภคินมันก็อยู่เป็นเพื่อนผมตลอด

กระทั่งพี่หมอภาคเดินเข้ามาภายใน ผมยกมือไหว้ทันที พี่หมอมองหน้าผม ยิ้มละมุน ภคินหล่อขนาดไหน พี่ชายของมันก็ไม่ต่าง เพียงแต่สุขุมกว่า ดูเป็นผู้ใหญ่กว่าและที่สำคัญใส่แว่นด้วย

พี่หมอสอบถามอาการ ผมตอบตามจริงไปตั้งแต่วันแรกที่มีอาการคลื่นไส้อาเจียน กระทั่งอาการวิงเวียนหน้ามืดเป็นลม
พี่หมอทำหน้าฉงน หลังจากนั้นก็มาคลำยังจุดที่ผมปวด

“ปกติปวดท้องประจำหรือเปล่า”

“ไม่เลยครับ เพิ่งมีวันนี้ ปกติแค่อ้วกตอนเช้า แล้วก็เวียนหัว อ้อ แล้วก็เหม็นอะไรง่ายๆ อย่างพวกเนื้อสด กลิ่นตัวคน เบื่ออาหารบางอย่างด้วย ต่อมรับรสเสีย กินอาหารรสเปรี้ยวแล้วมันหวานน่ะครับ”
ผมบอกอย่างละเอียด พี่หมอฟังไปมือก็คลำหน้าท้องผมไป

“มีอาการท้องอืดท้องเสียไหม”

“ท้องอืดนิดหน่อย แต่ไม่มาก สงสัยผมกินเยอะ ระบบรวน ท้องมันเลยบวมนิดๆ …พี่หมอ…” คำท้ายผมเรียกเสียงอ่อน เห็นว่าเป็นพี่ชายเพื่อนสนิทเลยเผลอเรียกไปแบบนั้น “ผมไม่ได้เป็นโรคมะเร็งกระเพาะอาหารใช่ไหมครับ”

พี่หมอยิ้ม

“จะบอกได้อีกทีหลังตรวจละเอียดแล้วนะ” หลังจากนั้นพี่หมอก็เอาสเตโทสโคปมาแตะลงบนอกผมผ่านเสื้อ เช็กการเต้นของหัวใจ

“เดี๋ยวเบื้องต้นจะอัลตราซาวด์ดูก่อน ทำใจให้สบายนะ ไม่ต้องกลัว มาโรงพยาบาลนี้ ใกล้ตายขนาดไหนเราก็พรากจากมือมัจจุราชมาได้”

“ไม่เคยมีคนตายเลยเหรอครับ” ผมถามตาโต

“ตายเพียบ”

ผมหน้าจืด ไหนว่าพรากจากมือมัจจุราชมาได้ พี่หมอหัวเราะในลำคอ ก้มหน้าจดข้อมูล หันไปคุยกับน้องชาย

“พี่ไปตรวจคนไข้คนอื่นก่อน ช่วงนี้จะให้เจ้าหน้าที่เตรียมความพร้อมเพื่ออัลตราซาวด์” แล้วพี่หมอก็เดินจากไป
ภคินหันมามองผม

“คนไข้เยอะน่ะ”

“แค่นี้ก็เกรงใจจะแย่อยู่แล้ว”

เจ้าหน้าที่ย้ายผมเข้าไปอยู่ในห้องพักพิเศษ ตลอดทางผมยังไม่ยอมให้ภคินเอามือออกไปจากหน้าท้องผม เพราะพอห่างทีไรมันก็ปวดทุกที

ผมเปลี่ยนมาใส่ชุดคนไข้ โดยมีภคินคอยดูแลอยู่ใกล้ๆ เพราะเป็นห้องพิเศษ ผมจึงสามารถอาบน้ำก่อนได้

ผมนั่งคอย บีบมือภคินบนหน้าท้องอย่างตื่นเต้น มันลูบพุงผมเบาๆ

“กินจนพุงยื่นหมดแล้ว”

“ผู้ชายมีพุงหน่อยๆ เขาว่ามีเสน่ห์”

“ทฤษฎีไหนของมึงวะ”

“ทฤษฎีกูเอง คำปลอบใจของคนลงพุง ใช่ซี้ กูไม่ฟิตแอนด์เฟิร์มเหมือนพ่ออดีตเดือนมหา’ลัยนี่”

มันโยกหัวผมเบาๆ นางพยาบาลเข้ามาแจ้งว่าผมต้องรอไปอีกสองชั่วโมงคิวเครื่องอัลตราซาวด์ถึงจะว่าง

“ถ้ามึงเรียนหมอคงจะดูดีแบบพี่ภาค”

“ให้กูซิ่วไปเรียนหมอไหมล่ะ จะได้มาดูแลมึงได้”

“สายไปแล้ว” ผมหัวเราะ มองตามัน นึกถึงเรื่องที่เพิ่งไปเจอมา ไม่รู้ว่าภคินมันรู้รึยัง เรื่องที่ปิ่นแก้วท้อง

“ภคิน”

“หือ?”

“มึงคุยกับปิ่นไปถึงไหนแล้ว”

มันถอนหายใจแรง จับมือผมไปกุม ยกขึ้นจรดกับจมูกคล้ายจะหอม

“กูตั้งใจจะบอกเลิกปิ่น แต่เขาไม่ให้โอกาสกูได้พูดคำนั้น”

ผมปวดแปลบเมื่อได้ยิน ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ผมคงดีใจ แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว ผมหลุบตาลงต่ำ

“มึงยังรักปิ่นแก้วอยู่ไหม”

“รักสิ แต่…”

ผมเข้าใจครับว่าทำไม มันคบกันมาตั้งนาน พยายามยื้อไว้สุดชีวิตขนาดนี้ ถ้าไม่ได้รักแล้วมันจะทำไปเพื่ออะไร

“แต่ตอนนี้ความรู้สึกนั้นของกูกำลังเทมาให้มึง”

หัวใจผมเต้นตึกตักที่ได้ยิน แล้วก็หม่นวูบเมื่อนึกถึงสิ่งมีชีวิตตัวน้อยๆ ที่กำลังจะเกิด

“ภคิน” ผมเม้มปากแน่น มองตามัน “วันนี้ปิ่นแก้วเขามาหากู” มันตะลึงไป  สีหน้าเคร่งเครียด “เขาบอกให้กูเลิกยุ่งกับมึง”
มันบีบมือผมแน่น

“กูไม่มีทางเลิกคบกับมึงเด็ดขาด”

“ฟังก่อน”

มันนิ่งตาม

“เขามาบอกให้กูเลิกยุ่งกับมึง ถ้าไม่เห็นแก่เขาก็ให้เห็นแก่เด็กที่กำลังจะเกิด ปิ่นเขาท้องนะภคิน”

มันนิ่งตะลึงไป คลายมือออกจากมือผม

ผมกัดกราม มองมันด้วยสีหน้าเจ็บปวด ระหว่างผมกับมันจะมีโอกาสพัฒนาไปได้ยังไง

“อยู่คนเดียวก่อนได้ไหม กูจะไปคุยกับปิ่นก่อน”

ผมดึงมือมันไว้เมื่อมันทำท่าจะลุก ผมไม่ได้อยากรั้งไว้ แต่ผมปล่อยไปไม่ได้จริงๆ

“กูไม่อยากเป็นคนเห็นแก่ตัวนะ แต่…” น้ำตาผมร่วงเผาะ ดึงมันเข้ามาใกล้ก้มหน้าซุกซอกอก มันโอบกอดผมแน่น ลูบหัวปลอบใจ

“กูไม่อยากให้มึงทิ้งกูไป”

มันจับหัวผมโยกเบาๆ

“ไม่ทิ้ง ไม่ว่าจะยังไงกูจะไม่ทิ้งมึงเด็ดขาด แต่ขอกูไปคุยกับปิ่นแก้วก่อน”

ผมพยักหน้า มันยิ้ม ก้มหน้าทาบริมฝีปากลงมา ผมตะลึงในครั้งแรก ก่อนหลับตาลง ซึมซับทุกความรู้สึกดีๆ เก็บไว้

“เดี๋ยวกูมา”

ผมรับปากแล้วนั่งคอย





ผมชะเง้อคอคอย ผ่านไปชั่วโมงกว่าๆ กระทั่งพยาบาลเข้ามาเพื่อพาผมไปห้องอัลตราซาวด์

“ภคินล่ะครับ” ผมถามหาเพื่อนสนิท

“ไม่ทราบเช่นกันค่ะ”

ผมเม้มปากแน่น พี่พยาบาลช่วยประคองผมไปนั่งรถเข็น พาตรงไปยังห้องอัลตราซาวด์ เขาให้ผมขึ้นไปนอนรอบนเตียง เลิกเปิดเสื้อที่หน้าท้องขึ้น มันนูนหน่อยๆ คงเพราะผมกินเยอะช่วงนี้ อาการปวดท้องทุเลาลงบ้างแล้ว ไม่กี่อึดใจพี่หมอก็เดินเข้ามา ผมมองอย่างตื่นเต้น

“ทำใจให้สบายนะ เบื้องต้นจะอัลตราซาวด์ก่อน ถ้ามีอะไรผิดปกติจะเห็นทันที”

ผมพยักหน้า พี่หมอเปิดเครื่อง ทาครีมใสๆ ลงบนพุงผม มือหนึ่งวางไว้ที่แป้นคอม แล้วจิ้มเครื่องอัลตราซาวด์ลงบนหน้าท้องเบาๆ 

จิ้มปุ๊บ เจอปั๊บเลยครับ

…มาเป็นก้อนเลย

“หือ?”

tbc..

อะไรเอ่ย มาเป็นก้อนๆ...

#ผมท้องกับเพื่อน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.16 (6-4-19) P.21 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 06-04-2019 18:52:19

 :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.16 (6-4-19) P.21 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: nofsnof ที่ 06-04-2019 19:01:47

โอยย เรื่องมันคอมเพล็กซ์ขึ้นไปอีกกกก :katai1: :katai1:
อยากให้น่านไปตรวจซักทีนะ รอไม่ไหวแล้ว
 :serius2: :serius2:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.16 (6-4-19) P.21 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Duangjai ที่ 06-04-2019 19:21:23

……


เรื่องต้องพลิก ลูกของปิ่นต้องไม่ใช่กับภคินแน่

แต่ลูกของน่านเป็นของภคินอย่างแท้และแน่นอน

ต้องพิสูจน์กัน  น่านรอก่อนนะ


 :katai4:  :katai4:  :katai4:  :katai4:  :katai4:  :katai4:  :katai4:


………

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.16 (6-4-19) P.21 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: shiroinu ที่ 06-04-2019 19:31:18

โอเค สัญญาณมาละ  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.16 (6-4-19) P.21 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 06-04-2019 20:12:32

โอ้...ลุ้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.16 (6-4-19) P.21 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 06-04-2019 20:16:46

นั่นไง โอ๊ยยยยยยยยยยบ
น่านก็ท้องปิ่นก็ท้องแต่ไม่ชัวร์ว่าท้องจริงมั้ย
เห้อ อะไรกันเนี่ยยยยยยยยยยย ทำอะไรกันซักที
ห่วงน่าน  :z3: :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.16 (6-4-19) P.21 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 06-04-2019 20:38:37

ว่าแล้วเชียว ว่าปิ่นต้องท้อง แต่ขออย่างเดียว ภคินอย่าโง่ อย่าหลงเชื่อปิ่นง่ายๆ เพราะปิ่นเองก็นอกใจภคิน้ด็กในท้องก็คงไม่ใช่ลูกภคิน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.16 (6-4-19) P.21 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 06-04-2019 20:52:54

เพราะท้องเลยกลับมาหาภคิณเหรอ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.16 (6-4-19) P.21 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: องศาวาย ที่ 06-04-2019 20:53:29

ปิ่นไม่ได้ท้องกับภคินชัว ไปตรวจๆสักทีเถอะน่าน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.16 (6-4-19) P.21 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: mab ที่ 06-04-2019 21:04:17

ปิ่นท้องกับแบงค์ ฟันธง !!!!!! :z6: :z6:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.16 (6-4-19) P.21 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Noina_Pn ที่ 06-04-2019 21:20:27

 :katai1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.16 (6-4-19) P.21 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Caramel Syrup ที่ 06-04-2019 21:31:32

ปิ่นท้องกับใครกันแน่ ภคินพาไปตรวจ DNA เลย

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.16 (6-4-19) P.21 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: AkuaPink ที่ 06-04-2019 21:32:36

ไม่เชื่อหรอกว่าปิ่นท้องกะภคิน เชอะ
น่านตะหาก
 :katai1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.16 (6-4-19) P.21 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: ashbyipcet ที่ 06-04-2019 21:54:52

ว่าแล้วววคุ้นๆในทวิตแน่นอนจะเป็น"ปิ่นท้องลม"หรือเปล่าวะเนี่ยยย
สงสัยต้องมี #โตไปไม่ปิ่น แล้วมั้งง :angry2: :laugh:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.16 (6-4-19) P.21 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: NuNam ที่ 06-04-2019 22:32:00

 :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.16 (6-4-19) P.21 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: kingkongkaew ที่ 06-04-2019 22:33:28

โห ภคินคงเลือกไม่ได้อีก แม้จะมีปัญหากับปิ่นแต่แบบนี้คงเลิกยาก

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.16 (6-4-19) P.21 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 06-04-2019 23:03:03

อ้างจาก: Duangjai ที่ 06-04-2019 19:21:23  

……
เรื่องต้องพลิก ลูกของปิ่นต้องไม่ใช่กับภคินแน่

แต่ลูกของน่านเป็นของภคินอย่างแท้และแน่นอน

ต้องพิสูจน์กัน  น่านรอก่อนนะ

 :katai4:  :katai4:  :katai4:  :katai4:  :katai4:  :katai4:  :katai4:
………

คิดเหมือน.........  :เฮ้อ:
พ่อของลูกปิ่น เขาไม่ยอมรับใช่ไหม.....  :angry2:
เลยต้องจับภคินให้ได้  :m16:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.16 (6-4-19) P.21 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 06-04-2019 23:10:36

ทำไมซื้อหวยไม่ถูก หึหึ แคะปิ่นไม่ได้ท้องกะภคินแน่ๆ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.16 (6-4-19) P.21 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 06-04-2019 23:22:55

ว่าแล้วปิ่นต้องท้องคืนเดียวกับน่านแน่ๆ
แต่ถ้าพลิกปิ่นท้องกับภคินนี่คือโหดกับน่านมากเลยนะ
ลูกเมียน้อยกับลูกเมียใหม่มันต่างกันเยอะเลยนะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.16 (6-4-19) P.21 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 07-04-2019 01:15:09

เชี่ย!!!! พีคไปอี้กกกกกกก

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.16 (6-4-19) P.21 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 07-04-2019 04:09:02

อ่ะเต็มที่!!

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.16 (6-4-19) P.21 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: lovenine ที่ 07-04-2019 09:47:05

ต่างก็ตั้งท้องลูกของภคิน ^^

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.16 (6-4-19) P.21 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Funnycoco ที่ 07-04-2019 13:32:02

ถ้าปิ่นท้องกับภคินจริงคือโหดมากนะ
ยังไงภคินก้น่าจะเลือกปิ่น

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.16 (6-4-19) P.21 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: ่KEI_jry ที่ 07-04-2019 20:53:33

ปิ่นท้องจริงไหมไม่รู้ แต่น่านท้องจริงอันนี้รู้
ปิ่นท้องกับภคินจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้ แต่น่านท้องกับภคินจริงๆ

ปิ่น เธอแค่คนมาที่หลัง หยั่มมา!!!  :katai4: ตีเพี๊ยะๆ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.16 (6-4-19) P.21 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: SoN ที่ 08-04-2019 03:07:45

^^

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.16 (6-4-19) P.21 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 08-04-2019 08:14:02

เอาจริงๆสงสัยนะว่าปิ่นท้องจริงรึเปล่า ถ้าท้องท้องกับภคินจริงเหรอ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.16 (6-4-19) P.21 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Peung002 ที่ 08-04-2019 19:00:43

ช่างบีบหัวใจเหลือเกิน  :z3:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.16 (6-4-19) P.21 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: SuPeRDonGDanG ที่ 08-04-2019 19:35:33

ปิ่นท้องกับอีกคนหรือเปล่าอะ ....
แต่น่านนี่เมื่อไรจะรู้ว่าตัวเองท้องสีกที

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.16 (6-4-19) P.21 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: ashbyipcet ที่ 09-04-2019 00:27:11

อ้างจาก: Yara ที่ 08-04-2019 08:14:02  

เอาจริงๆสงสัยนะว่าปิ่นท้องจริงรึเปล่า ถ้าท้องท้องกับภคินจริงเหรอ

ท้องแบบ"ปิ่นโป๊ะแตก"นี่รอกระทืบซ้ำเลยนะคะ  :laugh:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.16 (6-4-19) P.21 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: onlyplease ที่ 09-04-2019 01:23:49

จริงๆ น่านลองเลือกเดินออกไปดูนะ
เพราะ ผญ มีสถานะเป็นแฟน และภคินก็โลเล
น่านควรเด็ดเดี่ยวดีกว่า ด้วยสถานะที่พระเอก
แม่งเชี่ยชิบหาย รักก็ไม่รัก ทิ้งก็ไม่ทิ้ง
เพื่ออนาคต ... รักตัวเองเถิดด

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.16 (10-4-19) P.21 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: wizard_tao ที่ 10-04-2019 19:39:41

โอ้ยน่อ

หยังมาอีรุงตุงนังแต้บ่าาาาา

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.16 (10-4-19) P.21 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 10-04-2019 20:01:13

เจอแล้วสินะๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.16 (10-4-19) P.21 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 10-04-2019 20:18:41

เอาตรงๆลุ้นทุกตัวอักษรเลย

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.16 (10-4-19) P.21 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 10-04-2019 20:53:44

กลายเป็นพี่หมอรู้เรื่องคนแรกเหรอเนี่ยะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.16 (10-4-19) P.21 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 10-04-2019 21:16:09

 :pig4 :pig4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.16 (10-4-19) P.21 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Peung002 ที่ 10-04-2019 21:19:27

โอ๊ย!!!! มันช่างบีบคุ้นเหลือเกิน แถมสารภาพว่ายังรักปิ่นอีก ฮือออออ สงสารน้อง  :ling1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.16 (10-4-19) P.21 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 10-04-2019 21:31:12

รอตอนต่อไป~

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.16 (10-4-19) P.21 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: cakecoco-boom ที่ 10-04-2019 21:40:55

ก้อนๆๆมาแล้วววววว  o13

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.16 (10-4-19) P.21 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 10-04-2019 21:55:30

ตัดฉึบเลยจ้าาาา

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.16 (10-4-19) P.21 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: SuPeRDonGDanG ที่ 10-04-2019 21:56:16

หืออออ มาแบบนี้จับตรวจ UPT เลยจ้าาาาาาาาา
U/S ชัดเจนว่ามีเด็กใช่ไหมคะ รอคอนเฟิร์มเลือดด้วย
จะได้รู้ว่าท้องสักที
ส่วนยัยปิ่นแก้ว หล่อนท้องกับใครบอกมาเลยเด้อ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.16 (10-4-19) P.21 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 10-04-2019 22:22:22

อุ๊บบ  เจออะไรอ่ะ?

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.16 (10-4-19) P.21 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: ursleepingxd ที่ 10-04-2019 23:03:26

เฉี่ยวไปเฉี่ยวมาไม่ได้รู้ซะที ค้างงงงงง

ภคินไม่อยู่ น่านต้องไม่บอกภคินแล้วแอบหนีแน่ๆเลย

เห้อมมมม ไปสู่อนาคตที่สดใสนะน่านนนน ลูกคนเดียวน่านเลี้ยงได้ ฮึบๆ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.16 (10-4-19) P.21 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: องศาวาย ที่ 10-04-2019 23:29:54

ลุ้นว่าเมื่อไหร่ภคินจะรู้ :ling1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.16 (10-4-19) P.21 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: klaew ที่ 10-04-2019 23:30:19

ก้อนเต้นตุบๆ เลยเปล่าน่าน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.16 (10-4-19) P.21 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 10-04-2019 23:33:12

รีบมาอีกนะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.16 (10-4-19) P.21 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 11-04-2019 00:06:12

จะกลับมาทันมั้ย  :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.16 (10-4-19) P.21 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Noina_Pn ที่ 11-04-2019 01:10:24

โอ้ยยยย :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.16 (10-4-19) P.21 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 11-04-2019 09:17:25

เป็นก้อนเนื้อ มะเร็ง ซินะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.16 (10-4-19) P.21 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Funnycoco ที่ 11-04-2019 12:39:28

โอ๊ยยกว่าจะได้ตรวจลุ้นจนฉี่จะราดละ :katai4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.16 (10-4-19) P.21 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Paikhao ที่ 11-04-2019 14:55:15

 :katai1:รอๆๆๆๆๆๆ คิดถึงผู้เขียนอย่างหนักหน่วง :ling1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.16 (10-4-19) P.21 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 11-04-2019 16:30:56

คะหยักคะหย่อน เหลือเกินน..

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.16 (10-4-19) P.21 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: lovenine ที่ 11-04-2019 18:39:25

เจอน้องล่ะ  ภคิน  หน้าหงายแน่นอน น่าน เข้มแข็งไว้นะ  เพื่อ ลูก  เอาลูกๆไว้ก่อน ส่วนภคิน ไห่ ไปยุกะ ปิ่นแก้ว เหอะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.16 (10-4-19) P.21 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: LadySaiKim ที่ 11-04-2019 19:16:30

ก้อนกลมๆที่อนาคตจะต้องน่ารักน่าฟัดแน่ๆ :กอด1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.16 (10-4-19) P.21 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 12-04-2019 00:03:56

จบล่ะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.17 (17-4-19) P.23 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 13-04-2019 20:00:16

Our Love No.17


ใจผมร่วงไปอยู่แทบเท้า ผมศึกษาข้อมูลมา บางคนจะมีก้อนลักษณะเดียวกันนี้แหละ

ผมทำหน้าจะร้องไห้อยู่รอมร่อ นึกภาพตัวเองหัวโล้น คิ้วโล้น เพราะต้องให้คีโมหรือผ่าตัด บางคนฟันร่วงหมดปาก ไหนจะค่าใช้จ่ายอีก

พี่หมอทำหน้าฉงน คิ้วขมวด นางพยาบาลที่อยู่ใกล้ๆ ก็ทำหน้าแปลกใจพอกัน พี่หมอไล่ดูรอบท้องผม ส่องชัดๆ ตรงไอ้ก้อนเนื้อนั่นแหละ

“ผมเป็นอะไร” ผมถามเสียงเครือ พี่หมอมองหน้าผม แต่ยังไม่พูดอะไร วนดูอีกรอบ

“คุณอ่อน รบกวนไปเชิญคุณหมอรัตนามาห้องนี้ที ถ้าคุณรัตนาไม่สะดวก เรียกหมอแป้งก็ได้ หรือถ้าไม่มีเรียกหมอสูติมาสักคน”

“ค่ะๆ”

ผมมองตามพี่นางพยาบาลที่เดินออกไป หันมามองหน้าพี่หมอ พี่หมอยังไม่พูดอะไร ทำหน้าซีเรียส คิ้วขมวด ไล่วนดูไปรอบๆ มือคลิกเซฟเก็บภาพเบื้องหน้าไม่หยุด ไม่ถึงเจ็ดนาทีพี่นางพยาบาลคนเดิมก็โผล่เข้ามาอีกรอบพร้อมหมอผู้หญิงที่ดูยังเด็กอยู่ ผิวขาวจั๊วะ ตัวเล็กนิดเดียว

“คะ หมอภาค?”

“รบกวนหมอแป้งช่วยดูนี่ให้ผมหน่อย ใช่แบบเดียวกันกับที่แผนกคุณตรวจเจอประจำหรือเปล่า”

“ค่ะ” คนที่ชื่อหมอแป้งเข้ามาดูใกล้ๆ พอเห็นก็ทำหน้าตกตะลึง มองหน้าผม ก้มมองรายละเอียดบนแฟ้มคนไข้

“ผู้ชายจริงๆ เหรอคะ”

“ใช่”

“ขอแป้งดูหน่อยค่ะ”

พี่หมอลุก หมอแป้งทิ้งตัวลงนั่งแทนที่ จับเครื่องอัลตราซาวน์ทำแบบเดียวกับพี่หมอภาค

“พระเจ้า” พี่หมอแป้งทำหน้าตื่นเต้น

“อย่าเพิ่งพูดอะไร” พี่หมอเตือนพี่หมอแป้ง

ผมจะร้องไห้อยู่รอมร่อ ร้ายแรงขนาดนั้นเลยเหรอ ภคินโผล่หน้าเข้ามา น้ำตาผมร่วงทันที แต่ยังไม่ทันที่เราจะได้พูดคุยอะไรกัน พี่หมอก็ลากภคินออกไป

“ผมเป็นอะไรครับ มะเร็งเหรอ”

ตอนนี้ในห้องเหลือผม พี่หมอแป้งกับพี่นางพยาบาลที่ชื่ออ่อนเท่านั้น ทั้งคู่มองหน้ากัน ทำหน้าแบบไม่รู้จะอธิบายยังไงดี

“เดี๋ยวรอให้หมอภาคเป็นคนบอกรายละเอียดนะคะ ทำใจให้สบาย ไม่ได้เป็นอะไรร้ายแรงขนาดนั้นหรอกค่ะ แต่เป็นเคสพิเศษนิดหน่อย.. เดี๋ยวแป้งจะไปคุยกับหมอภาคหน่อย ฝากพี่อ่อนดูแลด้วย” ประโยคหลังหมอแป้งหันไปคุยกับพี่พยาบาล

“ค่ะ”

ผมหันกลับมามองพี่อ่อนอีกที

“อย่าร้องนะคะคนดี ไม่มีอะไรร้ายแรงหรอก มะ ขอพี่ทำความสะอาดให้ก่อน” พี่อ่อนรีบเอาผ้ามาเช็ดหน้าท้องให้ พยุงผมลุกขึ้นนั่ง

“คุณอ่อน พาคนไข้กลับเข้าห้องพักไปก่อนนะ แล้วผมจะตามไป”

“ค่ะ” พี่อ่อนพาผมลงไปนั่งรถเข็นตามเดิม เข็นออกจากห้องอัลตราซาวด์ ผมมองตามภคินตาละห้อย มันมองผมอยู่เหมือนกัน คงอยากเข้ามาคุยด้วย แต่ติดตรงที่พี่หมอยังรั้งมันไว้อยู่ 



“ทำจิตใจให้สบายนะคะ พยายามอย่าเครียด”

ผมพยักหน้า นั่งคอยด้วยความวิตก ปวดท้องขึ้นมาอีกแล้ว ผมรีบหยิบเสื้อภคินมาดมทันที อย่างน้อยมันก็ช่วยได้

ผ่านไปเป็นชั่วโมงภคินถึงได้เดินทำหน้าอึนๆ เข้ามาหา สีหน้ามันตอนนี้ผมอธิบายได้อย่างเดียว

…โคตรประหลาด…

“สรุปกูเป็นอะไรภคิน มะเร็งหรือเปล่า”

มันเดินเข้ามาใกล้ สวมกอดผมแน่น

“ภคิน…” ผมเรียกมันเหมือนจะร้องไห้ มันจูบแก้มผมเบาๆ ไล่ไปที่หัว แล้วมาจบที่ปาก แนบจูบแรงอย่างกับปลาดูด

เสียงประตูเปิดออก ได้ยินเสียง ‘อุ๊ย’ ของพี่อ่อน ภคินถอนปากออก ผมใจหายวาบ เพราะด้านหลังพี่อ่อนเป็นพี่หมอภาคกับพี่หมอแป้ง

พี่หมอดูตะลึงไป แต่ไม่ว่าอะไร พอๆ กับพี่หมอแป้ง เดินตรงเข้ามาหา

“ตอนนี้หมอยังไม่สามารถคอนเฟิร์มโรคให้แน่นอนได้ ขอหมอตรวจอย่างอื่นเพิ่มเติมก่อน แต่ไว้ใจได้…” พี่หมอเดินเข้ามาใกล้ ยิ้มอ่อนโยน “ไม่ได้เป็นมะเร็งแน่นอน เอาละ ขอหมอซักประวัติก่อน”

ผมพยักหน้า

“จากประวัติ เริ่มมีอาการอ้วกช่วงเช้าๆ เมื่อสองถึงสามสัปดาห์ก่อน”

“ครับ”

“อาการข้างเคียงคือหน้ามืด วิงเวียน การรับรสเปลี่ยนแปลงเช่น เบื่ออาหารบางอย่าง อยากอาหารบางอย่าง”

“ครับ”

“รวมถึงต่อมรับกลิ่นด้วย”

“ครับ ผมเหม็นไปหมดทุกอย่าง เอ่อ... ยกเว้นกลิ่นตัวภคิน”

พี่หมอแป้งกับพี่อ่อนมองหน้ากันยิ้มๆ พี่หมอกระแอมไอเบาๆ หลักฐานคาตา เพราะตอนนี้ผมยังมีเสื้อเครื่องรางของภคินอยู่แนบตัว

“ส่วนอาการปวดท้องเพิ่งเริ่มวันนี้ สาเหตุก่อนหน้าที่จะปวดล่ะ”

ผมนั่งนึก

“ผมไม่แน่ใจว่าระหว่างขี่จักรยานกับเจอเรื่องกระทบกระเทือนจิตใจ อันไหนคือสาเหตุ แต่พอกลับมาถึงหอมันก็ปวดเลย ก่อนหน้านั้นก็ไม่ได้กินอะไรแปลกๆ เข้าไปนะ”

“ตอนนี้ล่ะ”

ผมลองจับท้องตัวเองดู เจอภคินดูดปากเข้าไปเมื่อกี้เหมือนอาการปวดจะหายไปเลยครับ

“ไม่ปวดแล้วละครับ”

“อืม ขอสอบถามถึงเรื่องส่วนตัวอื่นๆ หน่อยนะ ไม่ต้องอายหมอ มีเพศสัมพันธ์ครั้งล่าสุดเมื่อไหร่ กับผู้หญิงหรือผู้ชาย”

ผมอ้าปากค้างกับคำถามแปลกๆ นั้น หน้าร้อนผ่าว

ภคินกระแอมไอ

“บอกหมอไปตามตรงน่าน”

ผมอึกๆ อักๆ อ้อมแอ้มบอก

“สองเดือนก่อนครับ”

“ระบุวันที่ได้ไหม”

“เอ่อ ครับ วันที่ 1 เดือน…พอดี”

“หญิงหรือชาย”

“เอ่อ.. ผู้ชายครับ” ผมเหงื่อแตกซิก ทำไมต้องถามแบบนี้ด้วย

“ก่อนหน้านี้เคยมีเพศสัมพันธ์มาก่อนไหม”

“ไม่ครับ”

“ยังไม่เคยมีแฟน?” พี่หมอเลิกคิ้วถาม ผมส่ายหน้า พี่หมอยิ้ม จดยิกๆ “เอาละ เดี๋ยวพี่หมอขอตรวจทวารหนักของเราหน่อยนะ”

ผมอ้าปากค้าง

“ไม่มีอะไรน่ากลัว แค่ประกอบการวินิจฉัยเท่านั้น เดี๋ยวให้พยาบาลพาไปเตรียมตัว เรียบร้อยแล้วหมอจะเข้าไป” 

แล้วพี่อ่อนก็พาผมตรงไปยังห้องตรวจแถวๆ แผนกสูตินารีเวช

แหม การเข้าตรวจทวาร มันไม่ใช่ว่าเข้าไปแล้วจะตรวจได้เลย ผมต้องทำการสวนทวารเพื่อทำความสะอาดภายในให้เรียบร้อยก่อน

…ทะลุทะลวงครับ

สะอาดเกลี้ยงเกลาไปถึงลำไส้ขดใน เดินก้นโล่งขาถ่างนิดๆ ไปนอนบนที่ตรวจขาหยั่ง

โอ้โห เคยเห็นเฉพาะภาพที่ผู้หญิงตรวจภายใน

…โคตรอายบอกไว้เลย

พี่หมอเดินเข้ามาพร้อมพี่หมอแป้งกับพี่อ่อนอีกเช่นเคย คืออายมาก มานอนเปิดก้นเปิดไอ้นั่นให้หมอดูนี่ไม่ใช่เรื่องน่าสนุกเลยสักนิด

ขาผมแยกกว้างบนขาหยั่ง พี่หมอสวมผ้าปิดปาก สวมถุงมือ แล้วจัดการทะลวงรูก้นผม

…น้ำตาจะไหล…

ผมนอนกัดปาก ไม่เจ็บหรอกครับ มันเย็น ที่เหลือเป็นความอายล้วนๆ สองคนนั้นรุมเข้ามาดูพร้อมกัน

“เหนือต่อมลูกหมากนั่น”

“อืม”

แล้วเขาก็คุยกันเบาๆ เหมือนปรึกษาหารือกันมากกว่า

ช่วยไปปรึกษากันที่อื่นได้ไหมครับ ไม่ใช่ก้นผม

ไม่ส่องเฉยๆ ยังเอาเครื่องมืออะไรไม่รู้มาเขี่ยๆ แคะๆ แงะๆ ผมพยายามกัดปาก เพราะบางทีมันก็ไปถูกต่อมตรงนั้นเข้าจนสะดุ้งเผลอครางออกมาก็หลายรอบ 

“ตอนนี้มันปิดอยู่ อะไรเป็นตัวกระตุ้นให้มันเปิดคะ”

“อาจเป็นปฏิกิริยาอัตโนมัติเวลาความต้องการถูกระตุ้นจนถึงระดับหรือไม่ก็อาจจะเกิดจากการเสียดสีมากๆ ก็เป็นได้ ซึ่งการขับถ่ายธรรมดาจะไม่มีผลต่อการเปิดของจุดนี้”

แล้วเขาก็บ่นงึมงำอะไรกันอีก ฟังไม่ค่อยถนัดหรอก เขาใส่ผ้าปิดปากด้วย คุยกันเบาด้วย

ผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมง สองหมอถึงได้ดึงเครื่องมือออก

“พี่หมอจะขออัลตราซาวด์อีกรอบนะ”

ผมพยักหน้า พี่อ่อนช่วยทำความสะอาดแล้วพาผมกลับไปห้องอัลตราซาวด์ห้องเดิม

ทำทุกขั้นตอนเหมือนเดิมครับ สองคนช่วยกันวิเคราะห์ พูดคุยปรึกษากันเบาๆ ผมมองเจ้าก้อนน้อยๆ นั้น

…มันคืออะไรกันแน่…


“เรียบร้อย จะให้คุณอ่อนพากลับไปรอที่ห้องเดิมนะ”

“ยังบอกไม่ได้เหรอครับว่าคืออะไร”

“รอให้หมอแน่ใจก่อน”

ผมพยักหน้ารับอีกที พี่อ่อนพาผมกลับไปไว้ห้องเดิม ภคินลุกจากโซฟาเข้ามาหาทันที

“หมอยังไม่ยอมบอกกูเลยว่าเป็นอะไร”

“รอหมอวินิจฉัยให้ละเอียดก่อนละกัน”

ผมถอนหายใจแรง

“อะไรก็ได้ ขออย่าเป็นมะเร็งละกัน กูไม่มีเงินรักษา”

ภคินพาผมขึ้นไปนั่งบนเตียง จูบหน้าผาก จับมือผมยกขึ้นจูบ

“กูดีใจฉิบหาย”

“ดีใจอะไรวะ ดีใจที่กูป่วยเนี่ยนะ โดนพี่หมอกับพี่หมอแป้งส่องตูดอยู่ตั้งครึ่งชั่วโมง อายจนเลิกอาย”

มันหัวเราะแล้วคลี่ยิ้ม ส่วนผมหน้าหดลง

“กูกลัว...”

“ไม่ต้องกลัวหรอก พี่หมอเขาพอรู้แล้วว่ามึงเป็นอะไร เพียงแต่ต้องการตรวจให้ละเอียดเพื่อให้มั่นใจมากขึ้นและกันการผิดพลาดเท่านั้น”

“เหรอ” ผมเบาใจขึ้นมาหน่อย “ไม่ได้เป็นอะไรร้ายแรงแน่นะ”

มันส่ายหัว

“ไม่หรอก รับรองได้”

ผมพ่นลมหายใจแรง

“แล้วเรื่องปิ่นแก้วล่ะ” ผมถามถึงสิ่งที่คุยกันค้างไว้ก่อนผมจะเข้าห้องตรวจ สีหน้าหม่นลง

“เรื่องลูกของมึง”

มันนิ่งไป จูบหน้าผากผมอีกรอบ

“เขาท้องจริงๆ ใช่ไหม”

“อืม สองเดือนแล้ว”

ผมใจหายวูบ สวมกอดมันแน่น กลัวจะไม่มีโอกาสได้กอดมันแบบนี้อีก

“มึงจะทำยังไงต่อไป” ผมไม่กล้าวาดฝันอนาคตเลย ถ้ามันไม่แต่งงานกับปิ่นก็ต้องรับผิดชอบเลี้ยงดูเด็กคนนั้น

…แต่ผมกลัวจะเป็นอย่างแรกมากกว่า

“กูจะเลิกกับปิ่น”

ผมเงยหน้ามองอย่างไม่อยากจะเชื่อ

“แล้วลูก…”

“อันนั้นเดี๋ยวว่ากันอีกที คงไม่เอาเด็กออก”

“คนเขาจะไม่ว่ามึงเหรอ”

“ถึงกูแต่งงานกับปิ่น แต่ถ้าเขาไม่ไว้ใจกู อนาคตยังไงก็ต้องหย่าอยู่ดี”

ก็จริง สู้ไม่ต้องแต่งมันตั้งแต่ต้นดีกว่า

“แต่กูสงสารลูกมึง”

“ระหว่างให้เด็กเติบโตมาเห็นพ่อแม่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน กับเติบโตมาเห็นพ่อแม่ทะเลาะกันทุกวัน มึงเป็นลูกมึงจะเลือกแบบไหน”

“อย่างแรกดีกว่า ดีต่อสุขภาพจิตมากกว่า คนในหมู่บ้านกูปามีดใส่หัวกันทุกวัน ลูกโคตรสตรอง”

มันหัวเราะร่วน

“กูบอกอะไรให้อย่างนะน่าน…”

“หือ?...ว่า…” ผมมุดหน้ากับอกมัน ไซ้ไปไซ้มา เอามือมันมาวางไว้บนหน้าท้อง ลูบเบาๆ “อะไรเหรอ” ผมถามมันอีกรอบ “ลูบก้อนไขมันให้กูหน่อย เวลามึงลูบแล้วกูรู้สึกดี”

มันดึงผมลงไปนั่งบนโซฟาด้วยกัน มันนั่งก่อน จับผมนั่งแทรกระหว่างขา เอามือวางไว้บนหน้าท้องอย่างอ่อนโยน

…ผมเคลิ้มให้ตาย

“อะไร” ผมถามเป็นหนที่สาม

“เปล่าไม่มีอะไร รอให้กูแน่ใจกว่านี้ก่อน เดี๋ยวบอกอีกที”

“อืม” ผมนั่งให้มันลูบท้อง ถ้าผมเป็นแมว ป่านนี้คงสะบัดหางไปมาด้วยความเพลิดเพลินแล้ว

“ลืมมือถือไว้ที่ห้อง ป่านนี้ไอ้ไก่ไม่โทรหาสายไหม้ไปแล้วเหรอ”

ภคินหยิบมือถือตัวเองมาเปลี่ยนการตั้งค่าออกจากโหมดเครื่องบินแล้วยื่นให้ ผมรับมากดโทรหาเพื่อนทันที กลัวมันเป็นห่วงแล้ว
บุกไปถึงห้อง

ดังไม่กี่ตู๊ดไก่ก็รับสาย

[ไอ้ภคิน! ปิดมือถือทำไมวะ กูติดต่อน่านไม่ได้เนี่ย โทรไปแต่มันไม่รับสาย ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น กูกำลังจะไปหามันที่หอเนี่ย กำลังจะถึงแล้ว”

ผมเดาผิดซะที่ไหน

“ไก่ นี่กูเอง”

[ไอ้น่าน! หายไปไหนมา ทำไมไม่รับสาย พวกกูโคตรเป็นห่วง กำลังจะไปหามึงที่หอ นี่ใกล้จะถึงแล้ว]

“ตอนนี้กูอยู่โรงพยาบาลของภคินมัน ปวดท้องกะทันหันน่ะ”

[อ้าวเหรอ ตรวจรึยัง หมอเขาว่าไง]

“ยังไม่รู้ว่าเป็นอะไร แต่หมอบอกว่าไม่ใช่โรคมะเร็งหรือโรคร้ายแรงอะไรทั้งนั้น”

[เหรอ ดีแล้วล่ะ แล้วนี่จะกลับบ้านเลยหรือต้องนอนโรงพยาบาลต่อ]

ผมเงยหน้ามองภคิน

“มันถามว่ากูต้องนอนนี่หรือกลับบ้าน”

“นอน มาเยี่ยมได้ มีข่าวดีจะบอกด้วย”

“หะ เอ้อ ภคินบอกว่ากูต้องนอนโรง’บาล มันบอกว่ามีข่าวดีจะบอกด้วย ข่าวดีอะไร” ประโยคหลังผมหันไปถามภคินอีกรอบ 

“ยังไม่บอกจนกว่าพวกมันจะมา”

“เออๆ มันจะบอกตอนมึงมา เค ห้อง C1707 ตึกพิเศษ แล้วเจอกัน”

“ข่าวดีอะไร บอกกูหน่อย” ผมถามอีกรอบหลังวางสายเพื่อน

ยังไม่ทันที่มันจะได้ตอบ พี่อ่อนก็เข้ามาตามไอ้ภคิน

“เดี๋ยวมา”


ผมนั่งจ๋องคอย ผ่านไปราวๆ ยี่สิบนาทีภคินถึงได้เดินกลับมา มีคนมาเพิ่มอีกหนึ่ง ผมรีบยกมือไหว้ทันที

“สวัสดีครับ”

พ่อของภคินมันครับ หล่อต้นแบบ อายุเยอะแล้วแต่ยังดูหนุ่มอยู่ ท่านยิ้มสุขุม

“พักผ่อนเยอะๆ อย่าเครียด แล้วอาจต้องมาโรงพยาบาลบ่อยหน่อย ส่วนรายละเอียดเกี่ยวกับสิ่งที่เป็นเดี๋ยวหมอภาคจะอธิบายให้ฟัง”
ท่านมาทักทายแค่นั้นแล้วก็เดินจากไป

“เดี๋ยวกูไปคุยกับพ่อและพี่ก่อน จะกลับมาหาอีกที”

“อืม”

พอมันไป ไก่กับวัฒน์ก็โผล่เข้ามา

“เป็นไงบ้างมึง” วัฒน์ถามขึ้นมาก่อน

“หายปวดท้องแล้ว รอหมอแจ้งอาการอีกที แต่เขาว่าไม่ได้เป็นมะเร็งหรืออะไรร้ายแรงนะ”

“เหรอ ดีแล้ว ดอมกำลังตามขึ้นมา ธนากับทรายอยู่บนทางด่วน” บ้านหลักของครอบครัวทรายอยู่แถวบางนา คงใช้เวลานานกว่าจะมาถึงฝั่งธนนี้

“ภคินล่ะ” ไก่ถามขึ้นมาบ้าง

“ไปคุยกับพี่หมอและพ่อมันอยู่”

โทรศัพท์ไก่ดังเบาๆ มันรีบกดรับสาย 

“ถึงแล้วเหรอ จะให้พี่ลงไปรับหรือจะขึ้นมาเอง โอเค ห้อง C1707 ชั้น 17” มันกดวางสาย “ใบเฟิร์น เขาอยากมาเยี่ยมมึง”

“ขอบใจพวกมึงมาก”

แผล็บเดียวก็มีคนมาเคาะห้อง ใบเฟิร์นโผล่มาพร้อมดอม ในมือใบเฟิร์นมีกระเช้าของบำรุงสุขภาพ

“ขอบใจนะ”

“หายเร็วๆ นะคะพี่น่าน”

ผมยิ้มรับไมตรี ใบเฟิร์นเอากระเช้าไปวางไว้บนโต๊ะ พูดคุยถามไถ่ถึงที่มาที่ไปที่อยู่ๆ ผมก็มานอนแบ็บอยู่โรงพยาบาลแบบนี้ ผมเล่าให้ฟังตามจริง ครึ่งชั่วโมงถัดมาธนากับทรายก็โผล่

ผมรีพีตให้สองคนนั้นฟังอีกรอบ ตลอดเวลาที่เพื่อนๆ อยู่ ภคินยังไม่โผล่กลับมา ผมบอกพวกมันว่าพบก้อนเนื้อแปลกๆ ที่ท้องด้วย แต่ยังไม่รู้ว่าคืออะไร

“ทำใจให้ดีๆ ละกัน ภคินมันไม่ปล่อยให้มึงเจ็บตัวนานหรอก เป็นได้ก็หายได้” ไก่ปลอบใจ

ผมยิ้มรับ กระทั่งใกล้หมดเวลาเยี่ยม ภคินถึงได้กลับเข้ามาอีกครั้ง

“ไหนอ่ะ ข่าวดีที่จะบอก” ผมทวงทันที

“ยังบอกมึงไม่ได้ ยกเว้นไอ้พวกนี้ ใกล้หมดเวลาเยี่ยมแล้ว เดี๋ยวกูไปส่งไอ้พวกนี้ก่อน แล้วจะรีบกลับมา”

“อะไรวะ” ผมงอแงใส่

บอกคนอื่นได้ แต่บอกกูไม่ได้เนี่ยนะ!

มันไม่อยู่ให้ผมซักไซ้ ต้อนเพื่อนๆ ออกจากห้อง ทิ้งผมไว้คนเดียว รออยู่ประมาณครึ่งชั่วโมงมันก็กลับมา

“ทำไมต้องปิดบังกูแค่คนเดียวด้วย ทั้งเรื่องข่าวดีที่ว่า ไหนจะเรื่องโรคที่กูเป็นอีก มึงรู้ใช่ไหม บอกกูก่อนไม่ได้เหรอ เวลาคุยกับหมอ กูจะได้ไม่ช็อกตาค้างไป”

“ให้หมอเป็นคนบอกดีกว่า เขาจะอธิบายสิ่งที่เป็นได้ดีกว่ากู ขืนกูบอกมึงไปตอนนี้ มึงสงสัยอะไรขึ้นมากูคงให้คำตอบไม่ได้”

…ก็จริง

ผมเม้มปากแน่น

“ไม่ร้ายแรงแน่นะ”

“ไม่ แต่อย่าตกใจเกินไปก็พอ ไม่ต้องห่วงหรอก กูจะอยู่ข้างๆ มึงเสมอ”

ผมยิ้มเบาใจ

“ไม่ต้องห่วงเรื่องค่าใช้จ่ายด้วย ฟรีทุกอย่าง”

ผมคิ้วขมวด

“จะดีเหรอวะ” แต่ถ้าให้ผมจ่ายจริง ขอโทษเถอะ เฉพาะห้องพิเศษที่ผมนอนอยู่นี่คืนหนึ่งกี่พันเข้าไปแล้ว

“แค่ดูแลตัวเองให้ดีก็พอ เดี๋ยวกูอาบน้ำก่อน จะมานอนด้วย”

เตียงคนป่วยที่นี่กว้างมาก นอนสองคนได้สบาย มันใช้เวลาอาบน้ำแผล็บเดียวก็ออกมา

มันขึ้นมานอนข้างๆ กอดผมไว้เบาๆ ผมทำจมูกฟุดฟิดเพราะไม่ชินกลิ่น

“เสื้อใคร”

“เสื้อพี่ภาคน่ะ กูไม่มีเสื้อผ้ามาเปลี่ยน ทำไม เหม็นเหรอ”

ผมทำจมูกบู้บี้ มันขยับลุกนั่ง ถอดเสื้อออกเหลือไว้แค่กางเกงตัวเดียว

“แล้วแบบนี้ล่ะ” มันขยับเข้ามากอดอีกรอบ ได้กลิ่นผิวเนื้อจางๆ ของมัน ต่อให้ใช้สบู่ของทางโรงพยาบาล แต่กลิ่นผิวเนื้อยังเป็นของมันอยู่ดี ผมซุกจมูกสูดดม กลิ่นนั้นทำเอาผมรู้สึกเคลิบเคลิ้มผ่อนคลาย

“หอม…” ผมบอกเสียงยาน

“หลับเถอะคนดี พรุ่งนี้มึงจะได้ฟังข่าวดีแน่ๆ”

“อืม” แล้วผมก็หลับไปง่ายๆ แบบนั้น



Tbc.
ีรอข่าวดี
ขอบคุณทุกคอมเมนต์ค่ะ
#ผมท้องกับเพื่อน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.17 (10-4-19) P.23 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 13-04-2019 20:15:57

น...ในที่สุด ภคินก็รู้แล้วววววววววว  :m3: :m3: :m3:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.17 (10-4-19) P.23 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 13-04-2019 21:14:43

ภคินรู้ซักที แต่เรื่องยังไม่จบนะ เรื่องที่ปิ่นอ้างว่าท้องยังไม่เคลียร์

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.17 (10-4-19) P.23 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 13-04-2019 21:40:04

แล้วภคิณจะตัดสินใจยังไง

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.17 (10-4-19) P.23 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Inwoสูs ที่ 13-04-2019 22:12:48

น่านมานี่มาลูก  ทิ้งมันไปคนโลเลพันธุ์นั้น

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.17 (10-4-19) P.23 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: wikichan ที่ 13-04-2019 22:14:44

ปรากฎว่า ภคินมีเมียคู่ลูกคู่งี้้ ...ว้ายยยตัยยแล้ววววว

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.17 (10-4-19) P.23 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: องศาวาย ที่ 13-04-2019 22:43:04

ภคินรู้แล้วโว้ย

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.17 (10-4-19) P.23 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: mab ที่ 13-04-2019 23:04:11

มีลูกในวัยเรียน  :hao7:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.17 (10-4-19) P.23 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: jpjiraporn ที่ 13-04-2019 23:13:32

โอ้ยใจสั่นอ่ะตื่นเต้นอยากอ่านต่อแล้วอ่ะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.17 (10-4-19) P.23 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Noina_Pn ที่ 14-04-2019 01:44:05

งื้อออ :katai1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.17 (10-4-19) P.23 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: SoN ที่ 14-04-2019 08:08:30

^^

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.17 (10-4-19) P.23 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: mybear_sr ที่ 14-04-2019 09:16:26

ถ้าปิ่นท้องจริงลูกนั่นก็คงไม่ใช่ลูกของภคินหรอก แต่ไรท์ทำให้นางดูแย่มากอ่ะ ให้นางเป็นตัวร้ายทั้งที่เป็นแฟนอยู่ก่อน นางนิสัยเสียใส่น่านก็เพราะรู้ว่ามันไม่ใช่แค่เพื่อนกันไง แล้วสมมุติว่านางท้องเท่ากับว่านางไปมีอะไรกับคนอื่นอีก แต่ก็เสมอกันนะ เผลอๆภคินกับน่านจะแย่กว่าอีก เพราะภคินอะไรๆก็น่านมาตลอด มันก็เหมือนมีใจให้กันอยู่แล้วแต่ไม่ยอมรับตัวเองแล้วคบผู้หญิงบังหน้านั่นแหละ แต่ภคินควรคู่กับน่านจริงๆ ศีลเสมอกันดีแล้ว

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.17 (10-4-19) P.23 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: wizard_tao ที่ 14-04-2019 12:54:00

ใจจริง
อยากให้ภคินไม่รู้ว่าน่านท้องนะเนี่ย

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.17 (10-4-19) P.23 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: klaew ที่ 14-04-2019 14:32:06

โอ้ยยยย น้องก้อนของป้า

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.17 (10-4-19) P.23 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 14-04-2019 15:20:41

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.17 (10-4-19) P.23 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: SuPeRDonGDanG ที่ 14-04-2019 20:49:58

ที่เข้ามากอด มาจูบ มาหอมเขานี่คือรู้แล้วว่าน่านท้อง ???

แล้วเรื่องปิ่นแก้วนี่ตกลงคือยังไงอะ เคลียว่ายังไง มาเฉลยๆเร็วๆค่ะไรต์ เราค้างงงงงงง

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.17 (10-4-19) P.23 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 15-04-2019 13:43:53

ภคินรู้แล้วซินะว่าน่านท้อง เลยแต่น่านแต่คงอีกไม่นานแล้วล่ะเดี๋ยวก็รู้รอให้พี่หมอตรวจเสร็จก่อนเถอะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.17 (10-4-19) P.23 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: lovenine ที่ 15-04-2019 14:01:44

หลานป้าๆ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.17 (10-4-19) P.23 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Peung002 ที่ 15-04-2019 19:24:04

ภคิน คราวนี้เธอต้องเด็ดขาดนะ  เธอเป็นคุณพ่อแล้ว  :hao3:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.17 (10-4-19) P.23 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: nofsnof ที่ 15-04-2019 20:24:43

ถ้าภคินโลเลก็หอบลูกหนีเลยค่ะ!!

แต่ทำไม่ได้หรอก น่านติดเค้าขนาดนั้น
ขอให้แก้ไขปัญหากันด้วยดีละกัน  :onion_asleep: :onion_asleep: :undecided:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.17 (10-4-19) P.23 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: DraCo_SLa13 ที่ 17-04-2019 01:36:57

ภคินีนายรีบเคลียร์เลยนะ ด่วนเลย

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.17 (10-4-19) P.23 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 17-04-2019 04:27:29

ท้องแล้ว

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.17 (17-4-19) P.23 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 17-04-2019 20:20:45

ดีใจนะ ที่ภคินรู้ก่อนเจ้าตัว
แถมวิธีรู้ก็ไม่ได้สายเกินไป

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.17 (17-4-19) P.23 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 17-04-2019 20:33:51

 :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.17 (17-4-19) P.23 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 17-04-2019 21:36:38

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.17 (17-4-19) P.23 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: kingkongkaew ที่ 17-04-2019 22:10:05

ยังดีใจไม่สุด ขอให้เรื่องปิ่นคลี่คลายมากกว่านี้ แต่ดีใจส่วนหนึ่งที่ครอบครัวของภคินดูจะไม่ได้มีปัญหาเรื่องน่าน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.17 (17-4-19) P.23 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Duangjai ที่ 17-04-2019 22:51:00

……

ดูแล้ว ไม่น่าจะมาม่าละ น่าจะเป็นนิสชิน 555

น่านเอ้ยยยย ฟรีทุกอย่างจ้า พ่อสะใภ้


 :hao7:  :hao7: :hao7:  :hao7:  :hao7:  :hao7: :hao7:  :hao7: :hao7:


…………

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.17 (17-4-19) P.23 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 17-04-2019 22:55:52

ทุกคนรู้หมดแล้วเหลือแต่น่านที่ยังไม่รู้ ปิ่นก็ท้องจริง แล้วภคินเลือกทิ้งปิ่นเพราะอะไร ดูไม่ลังเลเลย

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.17 (17-4-19) P.23 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Funnycoco ที่ 17-04-2019 23:28:39

รู้แล้วจ้าาาา เหลือแต่น่าน :impress2:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.17 (17-4-19) P.23 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 17-04-2019 23:49:46

จะเอาข่าวดีแล้ววว

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.17 (17-4-19) P.23 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 18-04-2019 00:53:21

น่านรู้ได้ตกตะลึงแน่ งานนี้

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.17 (17-4-19) P.23 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Peung002 ที่ 18-04-2019 00:57:45

พออ่านจบ ทำไมเราตื่นเต้นแทนฟะ 5555  :hao3:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.17 (17-4-19) P.23 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 18-04-2019 01:13:18

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.17 (17-4-19) P.23 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 18-04-2019 01:24:14

น่านรู้จะเป็นยังไงนะ
แต่ก็ยังคาใจลูกปิ่น เห้อ  :katai1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.17 (17-4-19) P.23 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 18-04-2019 01:52:35

กั๊กตล้อดดด

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.17 (17-4-19) P.23 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: SecretOfLove ที่ 18-04-2019 02:41:05

คนแต่งคือลำไยเก่งมาก ดึงเรื่องเก่ง ขยายเรื่องเก่ง ยืดแล้วยืดอีก โอ้ยพูดๆออกมาซะทีเถอะ นี่อ่านจนจะไม่อ่านแล้วนะ อ่านกี่ตอนๆก็เจอแต่สถานการณ์เดิมๆ คนอ่านเค้าจะอ่อมเอานะ คือ17ตอนเนี่ย เนื้อๆมีไม่กี่ตอนที่เหลือน้ำล้วนๆจ้า น้ำเยอะขนาดนี่นึกว่าทะเล ขอนะคนแต่งเอาที่เป็นเนื้อๆมาเถอะ คนอ่านใจจะขาด คือนี่รอทุกวันรอว่าเมื่อไหร่พระเอกนายเอกจะรู้ซักที พอพระเอกรู้นายเอกก็ไม่รู้ โอ้ยจะยืดเนื้อเรื่องไปไหน นี้นิยายหรือหมากฝรั่งยืดเก่งมาก

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.17 (17-4-19) P.23 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: OoniceoO ที่ 18-04-2019 08:21:14

น้องมีลูกแล้ว เย่ เลิกกันแน่ๆ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.17 (17-4-19) P.23 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 18-04-2019 08:55:06

รอๆ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.17 (17-4-19) P.23 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: GBlk ที่ 18-04-2019 09:55:47

นิยายก็แบบนี้แหละ ไม่จัดว่ายืดเกินไปหรอก ถ้ายืดก็อ่านข้ามๆ เอาได้ แต่งดีอยู่ นิยายไม่ลุ้น ใครจะอ่าน?
แต่ที่ขัดใจคือ 100% ไม่เขียนรีพลายใหม่นี่แหละ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.17 (17-4-19) P.23 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: klaew ที่ 18-04-2019 10:39:35

อ่อยยยยยยย
มันทรมานรู้มั้ย....จะบอกก็บอกลุ้นจนตัวโก่งแล้วววว

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.17 (17-4-19) P.23 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: nofsnof ที่ 18-04-2019 16:54:41

รอฉากคุณแม่ช็อคค่ะ กั๊กซะเหลือเกินน
 :katai4: :katai5:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.17 (17-4-19) P.23 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 18-04-2019 18:17:26

ลูกน่านน่ะใช่ลูกภคินแน่   :hao3:
แต่ลูกปิ่นไม่แน่ใจ ...........  :serius2:
เอาให้แน่ตรวจ dna ไปเล้ยยยยยยย   :m20: :laugh:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.17 (17-4-19) P.23 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: onlyplease ที่ 18-04-2019 19:16:39

เอาแฝดสามเลยนะ555555 :mew1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.17 (17-4-19) P.23 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: lovejinjunno ที่ 18-04-2019 21:27:57

ฟันธง ปิ่นท้องกับแบงค์ไม่ก็กับคนอื่น

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.17 (17-4-19) P.23 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 18-04-2019 21:49:36

ครอบครัวของภคินรู้ ขอให้ยอมรับน่านเป็นลูกชายอีกคนด้วยเถิด

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.17 (17-4-19) P.23 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: ashbyipcet ที่ 18-04-2019 23:38:44

งงอิคินอะก่อนจะรับผิดชอบใครท้องตรวจ DNA ก่อนไหมชะนีนางไหนที่ไม่เคยสตอว่าท้องเพื่อจับผู้ชายบ้างตลกส่วนอินังสตอใต้ก้เล่นละครเก่งเหลือเกินท้องลมท้องชาบูหรือท้องไม่มีพ่อแล้วลงที่อิคิน  :beat:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.17 (17-4-19) P.23 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 19-04-2019 01:41:12

แอบอ่านยากอ่ะ ย้อนกลับมาอ่านอีก

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.17 (17-4-19) P.23 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 19-04-2019 20:20:20

อ้าว แล้วยังงัยอ่ะ  น่านก็อยู่กับความสงสัยต่อไป ทุกคนรู้เรื่องหมด ยกเว้นเจ้าตัว

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.17 (17-4-19) P.23 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: awfsp ที่ 19-04-2019 23:41:18

นังปิ่น หล่อนไปท้องกับใครมา

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.17 (17-4-19) P.23 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Noina_Pn ที่ 20-04-2019 06:49:01

โอ้ยยยย​ กว่าจะรู้กัน :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.17 (17-4-19) P.23 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 20-04-2019 10:20:18

ข่าวดีไรอ่ะ.. บอกกงๆ คือเรื่องปิ่น ยังไม่เคลียร์เรย.. อิภคิน ไรของเมิงงงง..

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.17 (17-4-19) P.23 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Gugii ที่ 20-04-2019 10:39:54

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.18 (24-4-19) P.24 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 20-04-2019 20:09:08

Our Love No.18


สมกับเป็นโรงพยาบาลเอกชน ห้องพักเงียบมาก อย่างกับนอนอยู่โรงแรม ผมหลับสนิทตลอดทั้งคืน ตื่นขึ้นมาขันอีกทีเวลาเดิม อาการปวดท้องหายไปแล้ว นางพยาบาลเข้ามาตรวจความดัน อาหารเช้าเสิร์ฟตอน 7 โมงครึ่ง ที่สำคัญอร่อยมาก

“กูบอกเขาให้ทำมาพิเศษให้”

เป็นแซนด์วิชเหมือนเดิมครับ ถึงจะคนละสูตรกับที่ภคินทำให้กินก็ยังอร่อยอยู่ดี

“สักประมาณสิบโมงพี่หมอจะเข้ามาบอกอาการนะ แล้วเราจะมาคุยกันอีกทีว่าจะเอายังไง หลังจากนี้เป็นต้นไป มึงต้องดูแลตัวเองเยอะๆ ตอนบ่ายกูจะไปหาปิ่น แต่เดี๋ยวพวกไอ้ไก่จะมาอยู่เป็นเพื่อนไม่ให้เหงา”

ผมพยักหน้ารับ มันเองก็ได้อาหารมากินเหมือนกัน แต่ไม่ใช่แซนด์วิชหรอกครับ




เรานั่งดูทีวีกันกระทั่งสิบโมงห้านาทีพี่หมอก็เดินเข้ามา

“เอาละ พร้อมไหม”

ผมพยักหน้าด้วยความตื่นเต้น บีบมือภคินแรง

“ผลการตรวจ…” พี่หมอมองหน้าผมยิ้มๆ “นายตั้งครรภ์นะ”

“หะ อะไรนะครับพี่หมอ”

เมื่อกี้ฟังไม่ถนัด อะไรคันๆ นะ

…ผื่นคันเหรอ?

“นายตั้งครรภ์”

ผมเขยิบหน้าเข้าไปใกล้อีก เพ่งฟังให้ดีๆ อีกที พี่หมอยิ้ม

“นายกำลังท้อง”

ดวงตาผมค่อยๆ เบิกกว้าง อ้าปากค้าง

“พี่หมอว่าอะไรนะครับ!!”

พี่หมอยิ้มอย่างใจเย็น

“พี่บอกว่านายกำลัง..ท้อง..” คำสุดท้ายพี่หมอเน้นเสียงหนักๆ ช้าๆ ชัดๆ ราวกับกลัวว่าผมจะไม่ได้ยินอีก “นายกำลังจะมีเด็กน่ะ”

ผมอ้าปากพะงาบๆ อย่างไม่เชื่อในสิ่งที่ตัวเองได้ยิน

“ตอนนี้อายุครรภ์นายประมาณสองเดือน”

ผมยังอ้าปากพะงาบๆ อยู่ นานทีเดียวกว่าจะควานหาเสียงตัวเองเจอ

“จะเป็นไปได้ยังไงพี่หมอ! ผมเป็นผู้ชายนะ ผู้ชายทั้งแท่งด้วย!”

พี่หมอหันไปหยิบไวท์บอร์ดมาแขวนบนกำแพงตรงหน้าผม ดึงเมจิกสีน้ำเงินออกมาจากปลอก

“นายก็เป็นผู้ชายทั้งแท่งนั่นแหละ เพียงแต่ร่างกายสร้างมดลูกเทียมขึ้นมา และมีไข่พร้อมปฏิสนธิอยู่”
พี่หมอวาดรูปมดลูกเทียมภายในร่างกายผมให้ดู

“ช่องทางเข้าคือเหนือต่อมลูกหมาก”
พี่หมอวาดทางเข้ารูทวารสูงขึ้นไปจนถึงลำไส้ แต้มจุดเล็กๆ ไว้เป็นสัญลักษณ์ของต่อมลูกหมาก

“เหนือขึ้นไปประมาณสองมิล ตรงนี้”
และแต้มอีกหนึ่งจุดเล็กๆ ไว้เหนือต่อมลูกหมากนั้น

“ปกติมันจะถูกปิดสนิท การขับถ่ายทั่วไปหรือการสวนล้างทวารจะไม่มีผลในการกระตุ้นให้จุดนี้เปิด แต่ถ้าถูกกระตุ้นมากๆ”
พี่หมอขยับแว่น 

“อย่างเช่นการถูกเสียดสีจากอวัยวะเพศชายภายใน ผสมเข้ากับน้ำหล่อลื่นที่ร่างกายหลั่งออกมาตามธรรมชาติ ทำให้ตรงส่วนนี้คลายตัว และจุดนี้เปิดขึ้น มันมีขนาดเล็กมาก อาจมองด้วยตาไม่เห็นด้วยซ้ำ แต่พอเกิดการหลั่งด้านใน เหล่าสเปิร์มตัวน้อยๆ ก็พากันวิ่งหน้าตั้งมุดเข้าไปในรูนี้เพื่อเข้าไปให้ถึงไข่ใบน้อยตามสัญชาตญาณ และหนึ่งในนั้นก็ทำสำเร็จ”
พี่หมอวาดสเปิร์มตัวเล็กๆ หน้าตาน่ารักน่าชังวิ่งดุ๊กๆ ไปที่ไข่

“พัฒนาการของเด็กตอนนี้มีหัวใจแล้ว ดวงตาขึ้นมานิดๆ ตามมาตรฐานปกติ หลังจากนี้อาการแพ้จะค่อยๆ หายไป หน้าท้องจะค่อยๆ นูนเด่นขึ้น กินเยอะขึ้น ดูแลทาครีมไม่ให้หน้าท้องแตกลายเป็นพอ พยายามอย่าเครียด อย่าทำกิจกรรมที่ต้องออกแรงมากเกินเหตุ ออกกำลังกายด้วยท่าที่ถูกที่ควรได้ ทั้งลูกทั้งนายจะได้แข็งแรง”

“คลอดตามธรรมชาติไม่ได้ เมื่อครบกำหนด พี่จะผ่าคลอดให้ เรายังไม่รู้ว่าจากหลังคลอดแล้ว สภาพร่างกายของนายจะเป็นยังไง จะสร้างไข่ขึ้นมาอีกหรือว่าไม่สามารถสร้างได้อีกแล้ว ส่วนช่องทางเหนือต่อมลูกหมากนั้น ตอนนี้มันปิดสนิทอยู่ อาจเพราะไข่ได้รับการปฏิสนธิเรียบร้อยแล้ว”
พี่หมอขยับแว่นอีกรอบ

“ระวังอย่าให้กระทบกระเทือนเด็กมาก เดี๋ยวแท้ง”

ผมอ้าปากพะงาบๆ เหมือนปลาถูกโยนขึ้นไปนอนเกยอยู่บนฝั่ง หันไปมองภคินว่าพี่หมอล้อเล่นหรือเปล่า

พี่หมอดึงภาพที่อัลตราซาวด์กันเมื่อวานให้ดู

“นี่ ที่เห็นเป็นก้อนๆ คือตัวอ่อนนะ มีสัญญาณการเต้นของหัวใจ แต่จะได้ยินชัดเจนหลังสัปดาห์ที่ 19 ไปแล้ว ส่วนเรื่องเพศของเด็ก รอให้ครบ 12 สัปดาห์ก่อน จะได้นำผลเลือดไปตรวจพร้อมหาความผิดปกติทางพันธุกรรมไปด้วย”

“ภคิน”

มันยิ้มในดวงตาให้ผม

“เราจะมีลูกกันแล้ว น่าเหลือเชื่อไปหน่อย แต่มันเกิดขึ้นแล้ว”

“กู…”

“เอาละ หมอจะให้เวลาเราได้ปรับตัว พูดคุยสอบถามข้อสงสัย พักอยู่ที่นี่อีกสักคืนเพื่อดูว่ายังปวดท้องอยู่ไหม แต่เท่าที่ตรวจดู เด็กไม่ได้รับผลกระทบอะไร ที่เหลือหมอจะนัดมาตรวจบ่อยๆ เป็นไปได้ไม่ต้องไปประกาศให้ใครรู้ ถ้าไม่อยากเป็นข่าวแล้วถูกจับไปออกงานวัด รู้กันแค่คนในครอบครัวเราก็พอ คนนอกที่รู้ก็มีแค่หมอแป้งซึ่งเป็นเพื่อนพี่เองไว้ใจได้ คุณอ่อนเป็นพยาบาลเก่าแก่ จับเซ็นสัญญาไม่ให้เผยแพร่ข้อมูลแล้ว ที่เหลือ เดี๋ยวให้ปรึกษากันว่าจะเอายังไง”
พี่หมอหันไปมองภคิน

“มีอะไรก็เรียกพี่ละกัน พี่ไปดูคนไข้คนอื่นๆ ก่อน”

แล้วหันกลับมาทางผมอีกรอบ

“ดูแลหลานพี่ให้ดีๆ นะน่าน วิเวียนคงดีใจที่จะได้อุ้มน้องตัวน้อยๆ”

พี่หมอหมายถึงลูกของพี่หมอเอง น้องวิเวียนน่ะ เป็นลูกครึ่งไทยฮ่องกง (พ่อไทยแม่ฮ่องกง)

“อ้อ นั่นน่ะพี่ให้เก็บไว้ดู มีแบบภาพเคลื่อนไหวด้วยนะ ไปขอได้ที่คุณอ่อน”

แล้วพี่หมอก็ก้าวจากไป

ความเงียบเข้าปกคลุมทุกพื้นที่

“จริงเหรอภคิน”

“จริง”

ผมก้มมองหน้าท้องที่คิดว่ากินเยอะของตัวเอง มองไปยังแผ่นฟิล์ม และภาพสเปิร์มตัวน้อยๆ ของภคิน ผมค่อยๆ วางมือลงบนหน้าท้องแผ่วเบา

ตกลงเจ้าก้อนแปลกๆ ที่ผมเห็นในท้องนี่คือลูกเหรอ

“กูโคตรดีใจเลยน่าน” มันรวบผมเข้าไปกอดแน่น

“มันไม่ประหลาดไปหน่อยเหรอ ถ้าคนอื่นรู้…”

“เราจะเก็บไว้เป็นความลับ จะดรอปเรียนก่อนก็ได้ รอคลอดเสร็จก่อนค่อยกลับมาเรียน หรือจะเรียนไปตามปกติ ใครถามก็บอกไปว่าไม่สบาย โดยมีกูและพวกเพื่อนๆ คอยดูแล หมอก็มาหาที่นี่ ความลับไม่รั่วไหลแน่นอน พอคลอด พ่อจะใช้เส้นสายให้กูหรือมึงเซ็นรับเป็นบุตร แต่ให้กูดีกว่า สมบัติกูเยอะ เวลายกให้ลูกจะได้ไม่มากเรื่อง คงให้มึงเซ็นเป็นแม่ไม่ได้ ไม่งั้นเป็นข่าวแน่ มึงรับข้อเสนอนี้ได้หรือเปล่า เราจะดูแลลูกด้วยกัน เลี้ยงเขาให้เติบโตเป็นคนดี”

ผมน้ำตาร่วงเผาะ ไม่คิดไม่ฝันเลยจริงๆ

“จริงๆ เหรอ”

มันหัวเราะในลำคอ

“จริงๆ”



หลังจากได้รับการยืนยันเป็นมั่นเป็นเหมาะ เราก็ต้องมาปรึกษากันแล้วว่าจะเอายังไงกับอนาคตดี ที่สำคัญ ภคินมันต้องเดินทางไปหาปิ่นก่อนเพื่อคุยกับปิ่น พอพวกเพื่อนๆ ผมมารับช่วงต่อภคินก็ออกไป

“นี่พวกมึงรู้กันแล้ว?”

“อืม ตั้งแต่เมื่อคืน ภคินมันบอกก่อนกลับ กูโคตรตกใจ แต่ก็ดีใจ ใบเฟิร์นอาการหนักยิ่งกว่า นั่งน้ำลายไหลยืดไปตลอดทางกลับบ้าน”

“พี่ไก่!!” ใบเฟิร์นตบหลังไก่แรง ไก่หัวเราะร่วนที่แซวแฟนตัวเองได้

“พี่น่านรู้ไหมคะ ใบเฟิร์นเคยอ่านเจอแต่ในนิยาย ไม่คิดว่าจะเจอของจริง ใบเฟิร์นปลื้มมาก ขอให้หลานใบเฟิร์นออกมาน่ารักนะคะ ถ้าไม่มีใครรับเป็นแม่ ให้ใบเฟิร์นเซ็นรับได้ค่ะ ใบเฟิร์นอยากเลี้ยง”

“ใจเย็นยัยหนู” ไก่ดึงแฟนตัวเองออกห่างจากผม “น่านตกอกตกใจหมดแล้ว”

ผมหัวเราะหึๆ

“ครั้งเดียวติด เชื้อโคตรแรง” ไอ้ดอมพูดกลั้วขำ

“อย่าไปปากโป้งกันล่ะ” ธนาเตือนเสียงขรึม

“ไม่ต้องห่วงนะ ตอนอยู่มหา’ลัย เราจะช่วยกันดูแลมึงเอง”

ผมพยักหน้า

“ว่าแต่ภคินจะไปง้อปิ่นแก้วเหรอวะ ทำมึงท้องขนาดนี้แล้วมันจะเอาไงต่อไป มันได้บอกหรือเปล่า”

“ภคินจะเลิกกับปิ่น”

“ก็ดี คบกันไปก็ทะเลาะกันเปล่าๆ อีกอย่างมึงมีลูกกับมันแล้ว มันต้องรับผิดชอบมึงถึงจะถูก”

“แต่ว่า ปิ่นท้องเหมือนกัน”

“อะไรนะ!”

“ปิ่นท้อง”

“ฉิบหายละ” ไอ้วัฒน์ลูบหน้า

“ทางนั้นก็ลูกทางนี้ก็ลูก เฮ่อ…”

“สรุปมันจะเอาแค่เด็กแต่ไม่เอาแม่”

ผมพยักหน้า

“เห็นมันว่าอย่างนั้น”

“กูเข้าใจว่ะ คบกันไป ถ้าปิ่นยังระแวงมึงแบบนี้มีแต่ทะเลาะกันให้ลูกเห็น ยิ่งถ้ามึงท้องแบบนี้ คนไม่ยอมใครแบบปิ่นคงหาเรื่องมาบีบบังคับอะไรมึงแน่ๆ”

ผมพยักหน้าหงอยๆ

“อย่าเครียดดิ มึงต้องสดใสนะ กูอ่านเจอมาว่าอารมณ์แม่มีผลต่อเด็กมาก”

ผมรีบดึงอารมณ์ตาม ผมอยากให้ลูกเกิดมาแข็งแรง อารมณ์ดี

“อีกกี่เดือนจะรู้เพศหลาน”

“พี่หมอจะนัดตรวจ NIPT อีกทีหลังครบ 12 สัปดาห์ คงรู้ได้ตอนนั้น เช็กความผิดปกติของลูกด้วย”

“ขอให้หลานกูแข็งแรง ลุ้นว่ะ อยากได้ผู้หญิงหรือผู้ชาย”

“อะไรก็ได้ ขอเขาแข็งแรงเป็นพอ ขอบใจพวกมึงมากนะ ไม่รังเกียจแถมยังช่วยเหลือกันเต็มที่อีกต่างหาก”

“เพื่อนกัน”

“อยากเห็นเร็วๆ จัง ลูกของพี่ภคินกับพี่น่าน ต้องน่ารักมากแน่ๆ” ใบเฟิร์นทำท่าเพ้อๆ

“พ่อแม่ของภคินรู้เรื่องกันหมดแล้ว เหลือแต่พ่อแม่มึง”

ผมเม้มปาก นั่นน่ะสิ พ่อแม่ภคินสายแพทย์ เขาเข้าใจกันได้ง่ายๆ อยู่แล้ว

“กูคงต้องปรึกษาภคินก่อนว่าเอาไง แต่ยังไงก็ต้องบอก หลานพวกเขาทั้งคน”

“พวกกูพร้อมช่วย”



เราอยู่พูดคุยกันนานจนธนากับทรายต้องขอตัวกลับก่อนเพราะต้องไปทำธุระกับที่บ้าน ตามไปติดๆ ด้วยวัฒน์และดอม เหลือทิ้งไว้แค่คู่รักตัวป่วน ไก่กับใบเฟิร์นเท่านั้น

ใบเฟิร์นกำลังนั่งสับผลไม้ให้ผมอยู่

“พี่น่านอย่าทานเยอะนะคะ ทานน้อยๆ แต่ทานบ่อยๆ จะได้ไม่อ้วนเกินไป เน้นกินอาหารบำรุงร่างกายสำหรับคุณแม่เพื่อให้สารอาหารไปหาคุณลูก กินเยอะก็กลายเป็นไขมันเฉยๆ เสียเวลามาเอาออกทีหลัง เนื้อแตกด้วย ใบเฟิร์นส่งรายการอาหารที่เหมาะกับคุณแม่และปริมาณที่พอเหมาะไปให้พี่น่านทางไลน์แล้ว กินตามนั้นได้เลย รับรองไม่อ้วน และเด็กได้รับสารอาหารเต็มๆ ค่ะ กินให้ลงลูกอย่ากินให้ลงแม่”

ผมมองใบเฟิร์นตาปริบๆ

“อ้อ ใบเฟิร์นส่งท่าพร้อมตารางการออกกำลังกายไปให้แล้วด้วย ออกตามนั้นทุกวัน ลูกจะได้แข็งแรง คลอดง่ายๆ ไม่สิ คลอดเองไม่ได้นี่ เอาเป็นว่าน้องแข็งแรง พี่น่านแข็งแรง เวลาผ่าคลอดจะได้ฟื้นตัวเร็วๆ ไม่อ้วนด้วย”

ผมพยักหน้าหงึกๆ

“เชื่อเขาเถอะ พอรู้ว่ามึงท้องนี่ไม่ได้นอนทั้งคืนหาข้อมูลมาให้มึง ดีใจอย่างกับท้องเอง”

“โชคดีพี่สาวใบเฟิร์นเป็นนักโภชนาการ มีคนให้ปรึกษา”

“ขอบใจนะใบเฟิร์น”

“เพื่อพี่น่านกับพี่ภคิน ใบเฟิร์นเต็มใจค่ะ”

ผมหัวเราะ






ภคินกลับมาหาผมอีกรอบตอนสองทุ่ม ไก่กับใบเฟิร์นถึงได้พากันกลับ มันมาพร้อมกระเป๋าเสื้อผ้าหนึ่งใบ

“พรุ่งนี้พี่หมอจะมาตรวจร่างกายอีกรอบ ถ้าไม่มีอะไรผิดปกติก็กลับได้เลย แล้วค่อยมาตามนัดอีกรอบ”

ผมพยักหน้า ปล่อยให้ภคินไปอาบน้ำแล้วมานั่งคุยกัน สรุปแล้วเราตกลงกันว่าผมจะฝืนใจเรียนต่อให้จบ เพราะไงก็ปีสุดท้ายแล้ว มีภคินกับเพื่อนๆ คอยช่วยเหลืออยู่ด้วย

เรานอนกอดกันบนเตียงอีกคืน



รุ่งเช้าพี่หมอกับพี่หมอแป้งพาผมไปอัลตราซาวด์อีกรอบ ตรวจสอบความแข็งแรงของเด็ก ปรากฏว่าเด็กแข็งแรงดีมาก
ผมกับภคินพากันออกจากโรงพยาบาล

“อย่างกับฝันแน่ะ” ผมวนมือลูบหน้าท้องเบาๆ ระหว่างนั่งรถกลับบ้าน

มันหันมายิ้มให้ ผมยังไม่ได้ถามเรื่องปิ่น ถึงหอก่อนแล้วค่อยคุยละกัน



ภคินหิ้วข้าวของที่เอามาจากโรงพยาบาลวางไว้เมื่อถึงห้อง อย่างพวกของฝากจากเพื่อนๆ กระเป๋าเสื้อผ้ามันเอง ของดูแลสุขภาพสำหรับบำรุงครรภ์ที่คุณหมอจ่ายให้ ภาพผลอัลตราซาวด์ของเด็กน้อย

มันเอากระดานไวท์บอร์ดที่พี่หมอวาดรูปเจ้าสเปิร์มตัวน้อยของมันวิ่งเข้าหารังไข่ของผมกลับมาด้วยนะครับ มันบอกจะเอามาใส่กรอบแล้วแขวนไว้ดูในอนาคต (ถ้าไม่ใช่ลูกเจ้าของโรงพยาบาลคงหิ้วไวท์บอร์ดกลับมาด้วยไม่ได้แน่ๆ)

…เอากับมันสิ

ตอนนี้ไวท์บอร์ดอยู่ที่รถ ส่วนคลิปทางโรงพยาบาลส่งให้ทางไลน์แล้ว

ภคินหันมามองผมด้วยท่าทางซีเรียส

“ต่อให้มึงไม่ชอบก็ต้องย้ายไปอยู่กับกูที่คอนโดนะ ที่นี่แคบเกินไป สิ่งแวดล้อมไม่ค่อยดีด้วย อยู่สูงเกินไป ตอนนี้ยังเดินไหว แต่พอสักหกเจ็ดเดือนเหมือนอุ้มแตงโมลูกโตๆ ขึ้นลง มึงไม่ไหวแน่ๆ เกิดเดินไม่ระวังตกบันไดไปเป็นอันตรายกับลูกอีก”

จะมาเกรงอกเกรงใจตอนนี้ไม่ได้แล้วละครับ ลูกเขาทั้งคน อีกอย่างมันก็รับปากแล้วว่าจะดูแลทั้งผมและลูกให้ดี อยู่นู่นสะดวกสบายกว่าจริงๆ สิ่งแวดล้อมก็ดี มีสวนสาธารณะให้เดินเล่นผ่อนคลาย วิวห้องก็สวย ไม่ต้องเดินขึ้นลงบันไดเพราะมีลิฟต์ แถมยังมีทั้งฟิตเนสและสระว่ายน้ำลอยฟ้าเอาไว้ออกกำลังกายอีกต่างหาก

“ได้ แล้วเรื่องของปิ่นล่ะ”

มันถอนหายใจแรง มองตาผม

เหมือนเห็นแก่ตัวเอาผัวเขามาครองยังไงก็ไม่รู้

“กูบอกเลิกปิ่นแล้ว เขาขู่ว่าจะทำแท้งถ้ากูเลิก”

ผมหน้าซีด

“ไม่ได้นะภคิน ห้ามให้ปิ่นทำแบบนั้น”

“กูเลยไปบอกพ่อเด็กว่าให้มารับผิดชอบด้วย”

ผมมองหน้ามันงงๆ

“ก็มึงน่ะสิ”

มันส่ายหัวไปมา

“มึงไม่รับเป็นพ่อเด็กเหรอ ทำไมทำแบบนี้!” ผมโวย ไม่รับแม่นี่พอเข้าใจ แต่ไม่รับลูกนี่มันเลวเกินไปแล้วนะ

“ปิ่นเขาท้องสองเดือนนะน่าน”

“ใช่ เท่ากูเลย” ผมยังฉุนไม่หายที่มันจะไม่รับผิดชอบเด็ก

“แต่กูไม่ได้นอนกับปิ่นมาร่วมสามเดือนแล้วนะ จะมาท้องกับกูได้ยังไง”

ผมชะงัก มองหน้ามันอึ้งๆ

“อะไรนะ”

“ปิ่นไม่ได้ท้องกับกู ปิ่นท้องกับแบงค์”

ผมอ้าปากค้าง

ตั้งแต่เมื่อไหร่ ได้ไง เพราะปิ่นไม่ใช้ผู้หญิงเจ้าชู้ ตลอดเวลาก็เห็นอยู่แต่กับภคิน

“ให้เดาก็น่าจะวันเดียวกับที่สเปิร์มน้อยของกูวิ่งเข้าหารังไข่มึงนั่นแหละ”

ผมนิ่งคิดตาม วันนั้นภคินมันเมาแล้วนอนกับผม ทางปิ่นเองก็อาจจะโมโหหรือน้อยใจแล้วดื่มจนเผลอมีอะไรกับแบงค์เข้าก็ได้

ผมเงยหน้ามองภคิน บอกตามตรงว่าผมรู้สึกเห็นใจปิ่น ถูกแฟนที่รักมากบอกเลิก หนำซ้ำยังท้องกับคนที่ไม่ได้รักอีกต่างหาก ผมว่าเขาแย่กว่าผมอีกนะ

“กูสงสารปิ่นว่ะ”

มันลูบหัวผมเบาๆ

ผมนิ่งคิด

“แล้วทำไมปิ่นถึงบอกว่าลูกในท้องเป็นของมึงล่ะ”

“เขารักกู คงไม่อยากปล่อยมือจากกู”

ถ้าผมเป็นปิ่น ผมคงทำแบบเดียวกัน ผมถอนหายใจแรง แต่ก็นั่นแหละ ถ้าพวกเขาไม่ทะเลาะกันจนเอ่ยปากบอกเลิก แล้วต่างคนต่างทำเรื่องพลาดพลั้งถึงขั้นท้องคงไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น

“แบงค์เขาคงดูแลปิ่นได้ดีกว่ากู เพราะแบงค์ไม่มีเพื่อนสนิทให้ปิ่นเขาหวาดระแวงเหมือนกูมีมึง”

ผมช้อนตามอง กอดมันเบาๆ รู้สึกขอบคุณที่มันไม่ปล่อยผมไปหาปิ่นอีกครั้ง

“ปิ่นเขาจะไม่ทำร้ายเด็กใช่ไหม กลัวเขาเสียใจแล้วทำร้ายเด็กจัง”

มันลูบหลังผมให้ผ่อนคลาย

“ไม่หรอก ปิ่นไม่ได้เลวขนาดนั้น ช่วงก่อนที่อาละวาดน่าจะอารมณ์แปรปรวนเพราะกำลังแพ้ท้องมากกว่า ตอนนี้มีแบงค์อยู่ใกล้ๆ คงไม่คิดจะทำอีก”

ผมหวังให้เป็นอย่างนั้น ต่อให้เราไม่ได้เป็นฝ่ายฆ่าเด็กโดยตรง แต่ก็เป็นสาเหตุ ผมไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์แบบนั้นขึ้น ไหนๆ เขาก็ปฏิสนธิเป็นตัวเป็นตน รอคอยวันเวลาที่จะเติบโตออกมาสู่โลกภายนอก เกิดมาเป็นเด็กตัวน้อยๆ และอาจกลายเป็นบุคคลสำคัญของโลกในอนาคตก็ได้ ใครจะไปรู้

ผมนิ่งคิด นึกย้อนไปก่อนหน้านี้ จำได้ว่าหลังจากที่เรามีอะไรกัน มันกลับไปง้อปิ่นแล้วกลับมาหาผมอีกรอบพร้อมรอยข่วนบนตัว

…ถ้าไม่ใช่ของปิ่นแล้วเป็นของใคร

“ก่อนหน้านี้ หลังจากเรามีอะไรกันแล้วมึงกลับไปง้อปิ่น มึงมาหากูอีกรอบพร้อมรอยข่วนบนตัว ไม่ใช่ของปิ่นหรอกเหรอ”

ผมพยายามทบทวนว่าตัวเองจำผิดช่วงเวลาไปหรือเปล่า

…แต่ก็ไม่นะ

ภคินนิ่งคิด ก่อนจะขยับปากคล้ายจะพูดคำว่า ‘อ๋อ’

“โดนไอ้เบอร์เกอร์บอกรักน่ะ ไม่ได้กลับบ้านนาน”

ผมอ้าปากค้าง ไอ้ผมก็เข้าใจผิดคิดว่าเป็นรอยที่ปิ่นทำมาตลอดซะอีก

“เวลากูมีอะไรกับปิ่น จะป้องกันด้วยการใส่ถุงยางตลอดนะ ไม่เคยสดหรือปล่อยข้างนอกเลย”

…ก็ว่าอยู่

งั้นที่ปิ่นพลาดก็น่าจะเพราะแบงค์ไม่ได้เตรียมการเอาไว้เหมือนภคินล่ะมั้ง

“มั่นใจเถอะ เด็กที่อยู่ในท้องปิ่นไม่ใช่ลูกกูแน่ๆ แต่ในเนี่ย..พันเปอร์เซ็นต์” มันวางมือลงบนหน้าท้องผมเบาๆ

สัมผัสนั้นทำเอาผมรู้สึกอบอุ่นมาถึงหัวใจ

“เพราะมึงเป็นคนแรกที่กูสด แถมยังปล่อยข้างในซะเต็มเหนี่ยวอีกต่างหาก” มันทำสายตากรุ้มกริ่มใส่ หน้าผมแทบไหม้ไปกับประโยคนั้น ต่อยอกมันแรง

“ทะลึ่ง”

มันหัวเราะร่วน ค่อยๆ ย่อตัวลงไปคุกเข่าจนหน้ามันเสมอหน้าท้องผม เลิกเปิดเสื้อผมขึ้นจนเห็นพุงขาวๆ

“ไงครับ ลูกพ่อ เป็นตัวผู้หรือตัวเมียเนี่ย”

ผมเบิ้ดหัวมันไปที

“ลูกกูเป็นคนไม่ใช่หมาแมว เรียกเป็นตัวได้ไง”

มันหัวเราะหึๆ จุ๊บหน้าท้องผมเบาๆ ไซ้ปากไปมาอย่างอ่อนโยน แล้วฝังปากแนบสนิท หลับตาลง แน่นิ่งอยู่แบบนั้นนานสองนาน ราวกับกำลังส่งจิตเพื่อพูดคุยกับลูก

อยู่ๆ น้ำตาผมก็ร่วงไปกับสัมผัสอันอ่อนละมุนนั้น หล่นแหมะลงบนผิวแก้มของภคินที่จูบลูกอยู่ด้านล่าง

มันลืมตา เงยหน้ามองผม ค่อยๆ ยันตัวลุกยืน โอบกอดผมไว้ในอ้อมแขน มันคงรับรู้ได้ว่าผมรู้สึกยังไง โอบกอดผมแน่น กดหัวผมแนบอก ผมอธิบายความรู้สึกตอนนี้ไม่ถูก แค่รู้สึกว่ารอบตัวผมมันอบอวลไปด้วยความรัก ความผูกพัน และความสุขจากหัวใจ มันล้นออกมาทางดวงตาที่ไม่มีความเศร้าปะปนเลยแม้แต่น้อย

มันจูบขมับผมแผ่วเบา

ไม่มีคำพูดใดๆ ระหว่างเรา ยกเว้นสัมผัสที่มีให้แก่กันและกันเท่านั้น และดูเหมือนเจ้าตัวเล็กในท้องผมจะชอบมากซะด้วย



tbc.
ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.18 (20-4-19) P.24 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: Duangjai ที่ 20-04-2019 20:50:08

……


แล้วน่านก้อรู้แล้วว่ามีน้อง

เหลือว่าภคินจะเคลียร์เรื่องปิ่นให้จบยังไง


 :z2:  :z2:  :z2:  :z2:  :z2:  :z2:  :z2:  :z2:


………

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.18 (20-4-19) P.24 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: klaew ที่ 20-04-2019 21:00:38

คิดว่าปิ่นจะจบม่ะ....ถามจริงนั่นพ่อของลูกนะ
แล้วปิ่นก็ไม่ได้ผิดอะไรอ่ะ....
ถ้าจะบอกเลิกควรบอกก่อนหน้านี้ป่ะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.18 (20-4-19) P.24 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 20-04-2019 21:03:23

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.18 (20-4-19) P.24 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 20-04-2019 21:19:25

 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.18 (20-4-19) P.24 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: nofsnof ที่ 20-04-2019 21:21:42

 :3123: :3123:
ขอให้จบปิ่นด้วยดีเถอะ
แต่มีแววว่าจะไม่สมหวัง  :katai1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.18 (20-4-19) P.24 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 20-04-2019 21:28:37

ปิ่นคงไม่ยอมอ่ะ แต่เด็กก็คงไม่ใช่ลูกภคินจริงๆ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.18 (20-4-19) P.24 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: Peung002 ที่ 20-04-2019 21:47:54

เป็น 60% ที่ลุ้นยิ่งกว่าวันหวยออก 5555 เอาหละ รู้ความจริงแล้ว อยากรู้ว่าปิ่นจะทำยังไง ต้องไม่ยอม น่เลยอ่า  :ling2:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.18 (20-4-19) P.24 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 20-04-2019 21:55:32

ดูแล้วคนที่ดีใจที่สุดน่าจะเป็นใบเฟิร์นนะ 555
รู้แล้วว่าใครเป็นพ่อของลูกปิ่นหวังว่าเรื่องจะจบในทางที่ดี

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.18 (20-4-19) P.24 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: Noina_Pn ที่ 20-04-2019 22:23:52

 :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.18 (20-4-19) P.24 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 20-04-2019 22:31:35

เหลือพ่อแม่กับปิ่น
 :ling2:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.18 (20-4-19) P.24 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: lovenine ที่ 20-04-2019 22:57:30

ขอบคุณ ๆ ดีใจๆ ด้านปิ่นจะเป็น ยังไง ละนั่น รอวันพุธ ๆ^^

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.18 (20-4-19) P.24 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 20-04-2019 22:58:11

เหลือเคลียร์กับปิ่นอีกอย่าง ทุกอย่างจะได้แฮปปี้ซะที...

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.18 (20-4-19) P.24 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: องศาวาย ที่ 20-04-2019 23:52:59

ใบเฟิร์นยิ้มตาปรี่แล้วววว

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.18 (20-4-19) P.24 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 21-04-2019 02:41:26

ปิ่นไม่จบง่ายๆแน่

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.18 (20-4-19) P.24 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: sailom_orn ที่ 21-04-2019 03:38:03

 o13 ท้องแล้ว ว่าแต่เรื่องปิ่นจะยังไงต่อดี

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.18 (20-4-19) P.24 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: ashbyipcet ที่ 21-04-2019 10:23:01

รออิท้องลมมาแถต่อจย้าาา  :beat:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.18 (20-4-19) P.24 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: rsmrypngpth ที่ 21-04-2019 10:47:49

ใบเฟิร์นเหมือนเป็นตัวแทนของพวกเรา ถถถถ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.18 (20-4-19) P.24 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 21-04-2019 12:35:12

งานใหญ่

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.18 (20-4-19) P.24 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: about ที่ 21-04-2019 12:48:47

 :pig4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.18 (20-4-19) P.24 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 21-04-2019 13:04:07

เชื่อได้ว่าปิ่น ไม่ยินดีเลิกแน่ .........  :z3: :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.18 (20-4-19) P.24 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: Lemon_Tea ที่ 21-04-2019 14:49:01

ยัยหนูใบเฟิร์นน่ารัก

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.18 (20-4-19) P.24 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: SuPeRDonGDanG ที่ 22-04-2019 01:19:40

#ปิ่นโป๊ะแตก จะได้ใช้ tag นี้ไหมคะ ท้องกับแบงค์ทีเถอะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.18 (20-4-19) P.24 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: padloms ที่ 22-04-2019 14:07:06

ปิ่น ไม่ท้องกับภคินแน่ๆ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.18 (20-4-19) P.24 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: SoN ที่ 22-04-2019 22:28:32

^^

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.18 (20-4-19) P.24 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: wizard_tao ที่ 22-04-2019 22:34:57

ปิ่นโป๊ะแตกแน่เลย
แปลกแฮะ
ทำไมภคินกับปิ่นไม่ป้องกันอ่ะยังวัยเรียนอยู่นี่

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.18 (20-4-19) P.24 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 23-04-2019 00:52:29

รักใบเฟิร์นเฉยเลย 5555 ชะนีน้อยน่ารัก

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.18 (20-4-19) P.24 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: Bernini ที่ 23-04-2019 02:02:28

เดี๋ยวนะ คินบอกรักน่านตอนไหนคะ ไม่เห็นมีเลย มีแต่น่านที่พูดอยู่คนเดียว แล้วคินคืออะไร ทำคนท้องสองคนเลยเหรอ ไม่แฟร์กับใครเลยนะ แย่ ความเด็ดขาดอะไรไม่มีเลย

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.18 (20-4-19) P.24 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 23-04-2019 08:38:49

 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.18 (20-4-19) P.24 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 24-04-2019 13:00:07

ในที่สุดน่านก็รู้ซักทีว่าท้อง ส่วนปิ่นจะใช่ลูกของภคินแน่หรือ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.18 (20-4-19) P.24 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: lovejinjunno ที่ 24-04-2019 17:13:42

โอ๊ยยย อ่านแล้วรู้สึกเข้าใจใบเฟิร์นเลยอ่ะ
เป็นเราก็คงเป็นแบบใบเฟิร์น
ยินดีกับคุณพ่อคุณแม่มือใหม่ด้วยนะคะ

รอดูว่าทางปิ่นจะว่ายังไงต่อ
ชีต้องไม่ยอมแน่นอน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.18 (24-4-19) P.24 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 24-04-2019 19:33:10

ดีใจที่ทุกอย่างจบด้วยดี ทีนี้ก็เหลือบอกพ่อกับแม่น่านเท่านั้น

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.18 (24-4-19) P.24 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: klaew ที่ 24-04-2019 19:45:49

เอ้า! ปิ่นนน อุตส่าห์คิดว่าไม่ผิดนะเนี่ย
...
ถูกคู่ถูกตัวซะทีเนอะ...

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.18 (24-4-19) P.24 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 24-04-2019 19:53:04

เพิ่งมีตอนนี้แหละที่อ่านแล้วไม่เครียด เฮ้อ โล่งอกไปที
เอาใจช่วยพ่อแม่มือใหม่นะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.18 (24-4-19) P.24 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: nofsnof ที่ 24-04-2019 20:07:45

โล่งอก รอดูน้องตัวน้อยๆแล้วว
 :katai5:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.18 (24-4-19) P.24 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: mab ที่ 24-04-2019 20:47:04

พ่อกับแม่หวานกันจัง :hao6:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.18 (24-4-19) P.24 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 24-04-2019 20:54:05

ลูกแบงค์นี่เอง โล่งอกมาก

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.18 (24-4-19) P.24 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 24-04-2019 21:54:21

ดีจัง

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.18 (24-4-19) P.24 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 24-04-2019 21:59:48

น่ารักอบอุ่นนน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.18 (24-4-19) P.24 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 24-04-2019 23:22:42

อยากเห็นเด็กๆแล้ว

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.18 (24-4-19) P.24 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 24-04-2019 23:30:11

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.18 (24-4-19) P.24 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 25-04-2019 00:30:00

 o13


 :L1: :pig4: :pig4: :pig4: :L1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.18 (24-4-19) P.24 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: องศาวาย ที่ 25-04-2019 03:41:04

อยากให้เปลี่ยนมาต่อ100%ทั้งเสาร์และพุทธดลยอ่ะ คิคิ อยากอ่านต่อแล้ววว

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.18 (24-4-19) P.24 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 25-04-2019 09:12:29

รอตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.18 (24-4-19) P.24 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 25-04-2019 10:43:33

หมดรักกันแล้วก็อยู่กันต่อยากนะ
สงสารปิ่นที่ภคินหมดรัก แต่ในความโชคร้าย
ก็ยังมีความโชคดีที่พ่อของเด็ก(แบงค์)รักปิ่นนะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.18 (24-4-19) P.24 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 25-04-2019 10:47:45

ดูแลกันให้ดีๆน้า
โล่งไปหนึ่ง

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.18 (24-4-19) P.24 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 25-04-2019 16:19:16

อดทน รออ่าน 100% คุ้มค่าที่สุด อ่านเม้นนึงแล้วปวดใจ นิยายคือนิยาย ลุ้นๆ แบบนี้ล่ะ กระชับด้วย เผยความรู้สึกของตัวละคร ทุกตัว (ตัวละครเยอะ) #ปิ่นโป๊ะแตก เสปิส์ม ของภคิน และแบงค์ แข็งแรง ครั้งเดียวติด สุดท้าย อยากให้รู้ว่า อบอุ่น วูบวาบ ในหัวใจ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.18 (24-4-19) P.24 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: GBlk ที่ 25-04-2019 21:04:10

ค่อยยังชั่ว

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.18 (24-4-19) P.24 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: ashbyipcet ที่ 25-04-2019 21:28:34

มองเม้นที่เข้าข้างปิ่นด่าอิคินแบบอะไรอะ  :เฮ้อ:
ตอนนี้ชัดแล้วนะคะว่าใครปลอมใครจริงและใครทำตัวเองเมียน้อยไม่ใช่น่านแต่อิปิ่นมันฬ่านเอง  :beat:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.18 (24-4-19) P.24 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: monoo ที่ 25-04-2019 22:00:04

 :-[
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.18 (24-4-19) P.24 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: LadySaiKim ที่ 26-04-2019 12:42:53

 :- :-[ :-[

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.18 (24-4-19) P.24 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 26-04-2019 15:50:03

ก็สงสารปิ่นนิด ๆ นะ แต่ก็ยังดีที่แบงค์ยังรับเป็นพ่อของลูกอ่ะ ไม่ทิ้งให้ท้องไม่มีพ่อ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.18 (24-4-19) P.24 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Peung002 ที่ 27-04-2019 16:51:31

ความจริงปรากฎเสียที 5555  :laugh:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.19 (1-5-19) P.26 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 27-04-2019 19:07:44

Our Love ep 19

 “กูอยากบอกเรื่องนี้ให้พ่อกับแม่กูรู้”

ผมบอกมันระหว่างกำลังแยกเก็บของบางอย่าง เตรียมสำหรับแพ็กลงกล่องในวันรุ่งขึ้น

“ได้สิ” ภคินช่วยผมอยู่ข้างๆ “เดี๋ยวกูพากลับ แต่หลังจากไปไหว้พ่อแม่กูก่อนนะ”

ผมพยักหน้า มองหน้ามัน

"ภคิน”

“หือ?” มันหยิบหนังสือจากชั้นลงมาปัดฝุ่น

“ตกลงเราคบกันแล้วใช่ไหม”

ผมยังไม่แน่ใจกับสถานะปัจจุบันเลย เรายังเป็นเพื่อนกันอยู่เหมือนเดิม เพิ่มเติมคือมีลูกด้วยกัน หรือเป็นอะไรมากกว่านั้นแล้ว ก่อนหน้านี้มันมีพันธะ เราถึงไม่ได้ให้สถานะกัน แต่ตอนนี้มันโสดแล้ว

…ตกลงเราเป็นอะไรกัน…

มันหันมามองตรงๆ ยิ้มละมุน

“มึงอยากให้สถานะเราเป็นแบบไหน มึงเลือกเอาได้เลย จะเป็นแฟนหรือสามีภรรยาก็ได้ทั้งนั้น”

ผมผลักหัวมันเบาๆ คนถามซีเรียสยังมาทำเล่นอีก มันหัวเราะในลำคอ

“บอกตามตรงนะน่าน กูไม่อยากจำกัดสถานะของเรา”

มันขยับเข้ามาเกลี่ยแก้มผมแผ่วเบา 

“เพราะกูยังอยากเป็นเพื่อนของมึง เป็นคนที่รู้ใจมึง สามารถพูดคุยกันได้ทุกเรื่อง แต่ในขณะเดียวกันก็อยากเป็นคนรัก ที่สามารถห่วงใย ดูแลกันและกันในจุดที่แค่เพื่อนจะดูแลกันไม่ได้ สามารถกอดได้ จูบได้ จับมือจูงไปด้วยกันได้”

ผมยิ้มละมุนเข้าใจในความหมายที่มันต้องการจะสื่อ

“งั้นเรามาเป็น ‘กันและกัน’ ดีไหม”

มันเลิกคิ้วสูง นิ่งคิด 

“ได้สิ เราเป็น ‘กันและกัน’ ก็ได้ ไม่จำกัดสถานะ แต่ครอบจักรวาลดี” 

มันแนบปากลงมาเบาๆ ย้ำประโยคนั้นอีกทีด้วยการกระทำ
 


รุ่งขึ้นเราช่วยกันเก็บของลงลัง เอาไปเฉพาะข้าวของจำเป็นเท่านั้น อย่างพวกหนังสือ เสื้อผ้า ของสะสม เพราะอย่างอื่นที่คอนโดมีหมดแล้ว

พวกเฟอร์นิเจอร์กับข้าวของบางอย่างที่ไม่ใช่ของหอ ผมเอาไปฝากส่วนกลางไว้ให้ช่วยประกาศขาย (เขาหักเปอร์เซ็นต์หลังขายได้) บางอย่างก็ใส่กล่องเอาไปวางไว้เพื่อบริจาคให้คนในหอได้นำไปใช้ ถือว่าเป็นการทำบุญเอาฤกษ์เอาชัย

ใจหายเหมือนกันครับ อยู่มาตั้งสามปีครึ่ง

ใช้เวลาแค่ครึ่งวันเท่านั้น เราก็แพ็กของทุกอย่างแล้วเสร็จ ได้ยินเสียงเคาะห้องเบาๆ ภคินเดินไปเปิด พวกเพื่อนๆ พากันเฮโลเข้ามาทั้งสี่หน่อ ไก่ วัฒน์ ดอม แล้วก็ธนา

“แพ็กกันเสร็จแล้วใช่ไหม” 

“เรียบร้อย ยกไปใส่รถได้เลย”

พวกมันรีบเข้ามาช่วยยกกันคนละกล่องสองกล่อง เพราะกล่องมันใหญ่เล็กหนักเบาไม่เท่ากัน ดอมเอารถกระบะของพ่อมาช่วยขน เที่ยวเดียวก็น่าจะหมด ชีวิตเด็กหอผู้ชายเราของไม่เยอะหรอกครับ และอีกอย่าง เกินครึ่งก็ขายกับยกให้คนอื่นไปแล้วด้วย

ผมไม่ได้ช่วยพวกนั้นยก เพราะต้องอยู่ทำความสะอาดห้อง อีกอย่างภคินมันไม่ยอมให้ผมทำด้วย ขนาดกล่องเล็กๆ มันยังไม่ให้ผมยกเลย มันกลัวผมแท้งน่ะ เข้าเดือนที่สามนี่เป็นช่วงเวลาที่ต้องเฝ้าระวังเหมือนกัน

ผมเอาผ้าถูพื้นไปชุบน้ำ ถูไปทั่วทั้งห้อง พอแล้วเสร็จถึงได้มายืนมอง สภาพห้องของผมตอนนี้เหมือนวันแรกที่ย้ายเข้ามาเลย

ห้องว่างๆ กับความหวังที่อยากจะเรียนให้จบเพื่ออนาคตที่ดีได้กลับไปดูแลพ่อแม่ยามแก่ยามเฒ่า

ทุกมุมของมันมีแต่ความทรงจำดีๆ

แต่แปลก…

ที่ความทรงจำเหล่านั้นกลับมีภคินเข้ามาร่วมด้วย

ผมเห็นภาพภคินมันใส่เสื้อช็อปเลอะฝุ่น หน้าเปื้อนไปแถบเพราะเพิ่งทำงานเสร็จ มายืนงุ้งงิ้งเร่งเร้าให้ผมทำอาหารเร็วๆ เพราะมันหิวจะแย่อยู่แล้ว

เห็นภาพมันเดินหัวเปียกออกมาจากห้องน้ำ เห็นภาพมันยืนอยู่นอกระเบียง ไม่ว่าจะยืนรับลมเล่นเฉยๆ หรือว่ากำลังคุยโทรศัพท์อยู่กับปิ่นแก้ว

เห็นภาพมันนอนยาวเหยียดอยู่บนเตียง นั่งกินข้าวอยู่ที่พื้น นั่งดูทีวีหรือว่าเล่มเกม

ทุกๆ มุมของห้องเล็กๆ แห่งนี้มีแต่ภคินเต็มไปหมด

“ทำอะไรอยู่”

ผมสะดุ้งเฮือกกับคำทักนั้น หันไปมอง 

“ตกใจหมด”

“เห็นยืนเหม่ออยู่เป็นนานสองนาน”

“กูแค่ใจหายที่ต้องจากไป ที่นี่มีแต่ความทรงจำดีๆ โดยเฉพาะความทรงจำที่เกี่ยวกับมึง”

ผมมองผ่านประตูห้องเข้าไปภายใน (ผมเปิดประตูห้องและประตูระเบียงไว้เพื่อให้ลมระบายออก) สภาพห้องมันว่าง สายลมจากประตูพัดผ่าน ราวกับจะพัดเอาความทรงจำดีๆ ของผมออกนอกระเบียงไปด้วย

มันขยับวงแขนเข้ามาโอบรอบเอวผมจากทางด้านหลัง วางฝ่ามือใหญ่ๆ ลงบนหน้าท้อง สัมผัสนั้นอุ่นวาบมาถึงหัวใจ ผมวางมือลงบนหลังมือมันเบาๆ 

“ห้องนี้เล็กเกินไป เราต้องไปอยู่ในที่ที่ใหญ่กว่านี้ เหมาะสมกว่านี้ ถึงเวลานั้น เราค่อยมาสร้างความทรงจำดีๆ ร่วมกันใหม่ จะไม่ใช่แค่เราแล้ว แต่มีลูกของเราร่วมด้วย” มันจูบแก้มผมเบาๆ

“ก็จริง”

ผมยอมตัดใจ มองภาพห้องโล่งๆ เป็นครั้งสุดท้าย

ใจหาย แต่ก็ต้องก้าวต่อไป ผมขยับถอยหลัง ก้าวออกจากประตู ค่อยๆ ปิดมันลง 

ขอบใจนะ ที่ให้ผมอยู่อย่างมีความสุขมาตลอดหลายปี

บ๊ายบายครับ






ผมเดินเคียงภคินลงไปชั้นล่างเพื่อคืนกุญแจ เจ้าของหอขึ้นไปตรวจสอบความเรียบร้อย ไม่ถึงสิบนาทีก็เดินลงมา ออกปากชมเปาะว่าห้องผมเรียบร้อยดีมาก ไม่มีอะไรแตกหักเสียหายเลย แถมยังสะอาดสะอ้านจนคิดว่าไม่ต้องจ้างแม่บ้านมาทำความสะอาดอีกแล้ว

เพราะผมไม่ได้แจ้งล่วงหน้าว่าจะย้ายออก เขาจึงหักเงินมัดจำไว้บางส่วนตามที่ระบุไว้ในสัญญา ลดให้เล็กน้อยเพราะผมดูแลห้องดี แอบเสียดายเหมือนกันครับ แต่ขี้ประติ๋วสำหรับภคินมาก มันบอกไม่ต้องใส่ใจ ที่ควรห่วงคือลูกมากกว่า

มานาทีนี้ เอาลูกมาขู่อะไรผม ผมยอมทั้งนั้น

ผมกับเพื่อนๆ ขับรถตรงไปยังคอนโดภคิน พอถึงก็ช่วยกันคนละไม้คนละมือขนของขึ้นลิฟต์เข้าไปในห้อง หน้าที่หลังจากนี้ไม่มีอะไรให้เพื่อนๆ ช่วยแล้ว เหลือแค่จัดของซึ่งผมกับภคินจะทำกันเอง

“เอ้านี่ ใบเฟิร์นฝากมาให้ ส่วนนี่เด็กนั่นบอกให้พวกมึงไปหาซื้อกันเอาเอง มันเป็นพวกอาหารบำรุงร่างกายสำหรับคนท้อง แล้วก็พวกครีมบำรุงเพิ่มเติม” ไก่ยื่นข้าวของมากมายมาให้พร้อมลิสต์สิ่งที่ต้องซื้อ

“ขอบใจ” ผมรับของมาถือ ฝากขอบใจไปให้ใบเฟิร์น เพื่อนๆ อยู่พูดคุยกับเราอีกพักใหญ่ก็พากันแยกย้ายกลับ

ผมกับภคินพากันลงไปส่งเพื่อนๆ ที่รถ โบกมือล่ำลา

“เจอกันเปิดเทอม”

“เจอกัน”

เราย้อนกลับเข้าห้องเพื่อไปเอาของออกจากลัง

“กูต้องเอาของไปไว้ที่ไหน”

“ตามใจมึงเลย ห้องนี้เป็นห้องของเรา มึงอยากไว้ตรงไหนก็ไว้”

“ตามใจกูจัง เดี๋ยวกูก็เสียนิสัยหรอก”

“กูรู้ว่ามึงไม่”

ผมหัวเราะอารมณ์ดี หยิบของออกจากลังทีละชิ้น มองหาที่วางเหมาะๆ  หนังสือก็วางไว้บนชั้น เสื้อผ้าก็เก็บเข้าตู้ พยายามจัดเรียงให้ดูกลมกลืนที่สุด มีกลิ่นอายของกันและกันบ้าง แต่ก็ไม่ละทิ้งความเป็นส่วนตัวของเจ้าของห้องเดิมไป

ต่อให้รักกันขนาดไหน เริ่มแรกก็ต้องอาศัยการปรับตัวทั้งนั้น

ผมเอาเสื้อผ้าของมันมาสะบัด แขวนไว้ในตู้หลังใหญ่

…ในที่สุด พวกแกก็ได้อยู่ในที่ที่เหมาะสักที





ไม่นานก็เรียบร้อย ไอ้หล่อขนเอาลังเปล่าๆ ไปทิ้ง ผมเช็ดทำความสะอาด พอแล้วเสร็จก็กวาดมองไปรอบๆ 

…ไม่ชินเลยแฮะ

ภคินเดินกลับเข้ามา ผมมองหน้ามัน

“กูยังรู้สึกว่าตัวเองกำลังฝันอยู่เลยนะภคิน”

“งั้นก็ถือว่าเป็นฝันดี” มันบอกมาง่ายๆ จูบขมับผมแผ่วเบา


หลังอาบน้ำเสร็จ ผมเดินออกไปนอกห้องน้ำ ไอ้หล่อนอนโชว์ซิกซ์แพ็กอยู่บนเตียง ไม่ต้องแปลกใจว่าทำไมหุ่นมันดี มันจัดมุมหนึ่งของห้องไว้เล่นฟิตเนส หรือถ้าไม่สะใจ ชั้นสระว่ายน้ำมี Gym ครับ มีครบทุกอย่าง

ผมละสายตาจากหน้าท้องแน่นๆ นั้นเสียมาก้มมองพุงตัวเอง

…วันแพ็ก

แถมกำลังยื่นอีกต่างหาก

แต่พอรู้ว่าท้องที่กำลังยื่นนี้มีสิ่งมีชีวิตตัวเล็กๆ อาศัยอยู่ มันทำให้ผมรู้สึกภูมิใจอยู่ไม่น้อย

“ยั่วกันอยู่เหรอ”

ผมสะดุ้งเฮือกขณะกำลังสำรวจพุงยื่นๆ ของตัวเอง ไม่รู้ไอ้หล่อมันลุกจากเตียงมาหาตั้งแต่เมื่อไหร่

ผมเงยหน้ามอง กล้ามแน่นๆ ดึงดูดสายตา มันใส่กางเกงวอร์มเอวต่ำจนเห็นไรขนอ่อนเหนือ…เอ่อ…รำไร

“กูกำลังนึกสะท้อนใจ มึงมีหกแพ็กโคตรดูดี แต่กูมีแค่แพ็กเดียว” ผมยังไม่ได้แต่งตัว ปกปิดท่อนล่างไว้ด้วยผ้าขนหนูผืนเดียว
มันขยับมายืนซ้อนอยู่ด้านหลัง วางมือลงบนหน้าท้อง สัมผัสนั้นทำเอาผมเคลิบเคลิ้ม ไม่รู้ว่าผมเคลิ้มเองหรือว่าลูกในท้องผมรับรู้
ได้กันแน่ว่าภคินคือพ่อ

“กูว่าลูกต้องรู้แน่ๆ ว่ามึงเป็นพ่อ”

“ทำไม”

“กูเหม็นกลิ่นทุกคน แต่กลับชอบกลิ่นตัวมึง เวลามึงจับแบบนี้ตอนที่เจ็บ อาการก็ทุเลา หรืออย่างตอนนี้ มันรู้สึกอบอุ่น เบาสบายยังไงบอกไม่ถูก กูไม่รู้ว่าตัวกูชอบเองหรือเป็นลูกกันแน่ที่รับรู้ได้”

“อาจทั้งคู่ก็ได้ อย่าลืมสิว่าแม่กับลูกใช้ร่างกายเดียวกัน”

ก็จริง

มันโยกตัวผมเบาๆ คล้ายกำลังกล่อมเด็ก

“แต่งตัวเถอะ อย่าปล่อยให้ท้องเย็นมาก เดี๋ยวลูกไม่สบาย”

ผมหัวเราะ เดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าหยิบชุดนอนตัวเก่งมาใส่

“พรุ่งนี้เราไปหาซื้อของกันดีกว่า กูลิสต์สิ่งที่ต้องการไว้แล้ว มึงดูละกันว่ามีอะไรต้องการเพิ่มอีกบ้าง หาซื้อของไปฝากพ่อกับแม่มึงด้วย”

ผมรับมือถือจากมันมาดู มันพิมพ์ใส่โน้ตแพดไว้

หือ?

หนังสือนิทาน.. เพลงสำหรับเปิดให้แม่ที่กำลังท้องและเด็กฟัง

ผมเงยหน้ามองว่าที่คุณพ่อ ยิ้ม ก้าวขึ้นไปนั่งพิงพนักเตียง ภคินตามมานั่งข้างๆ ในท่าเดียวกัน ช่วยกันคิดถึงสิ่งที่ต้องการซื้อหาเพิ่มเติม

“ใบเฟิร์นส่งข้อมูลที่มีประโยชน์มาให้เยอะเลย เดี๋ยวกูส่งให้อีกต่อ จะได้ช่วยกันดูแล โดยเฉพาะเรื่องกินของกู ต้องกินให้น้อย แต่บ่อยขึ้น จะได้ไม่อ้วนเกินไป”

“ได้สิ”

ผมไล่ส่งข้อมูลจากใบเฟิร์นไปให้ภคินอีกรอบ จนหมดถึงได้ปิดมือถือ ลดตัวลงไปนอนดีๆ

“ง่วงแล้ว นอนเถอะ”

มันก้มหน้าลงมาจูบผมเบาๆ

“มึงนอนไปก่อนก็ได้ ขอกูศึกษาข้อมูลอะไรอีกนิดหน่อยก่อน”

“เรื่องงานหรือเรื่องลูก”

ตาผมปรือลง วันนี้เหน็ดเหนื่อยจากการเก็บของทั้งวัน ผมอ่านเจอว่าช่วงเดือนนี้คนท้องจะอยากนอนมากเป็นพิเศษด้วย ไม่รู้ว่าตอนนี้เจ้าตัวเล็กหลับหรือตื่นอยู่

“เรื่องมึงกับลูกน่ะ”

“อะไร” ผมชักอยากรู้ละ มันเหลือบมองผม แต่ไม่ตอบ ด้วยความสงสัยผมจึงขยับลุก คลานกระดึบๆ เข้าไปชะเง้อคอดู

…แล้วแก้มผมก็ร้อนฉ่า

เพราะมันกำลังดูภาพตัวอย่างวิธีการร่วมรักกับคนท้องครับ ร่วมรักกันยังไงไม่ให้เป็นอันตรายกับแม่และลูกในท้อง

ผมอ้าปากพะงาบๆ

คือรู้อยู่หรอกว่าถึงท้องก็มีเซ็กซ์ได้ แต่ไม่คิดว่ามันจะมีอารมณ์ในช่วงเวลาแบบนี้ ผมขยับห่างออกมานิดหนึ่ง

“มึงอยากเหรอ” ถามตรงไปไหมวะ

คือไม่เคยมีแฟนไง เลยไม่รู้ว่าการคบกัน การอยู่ร่วมกันแบบคู่รักเขาต้องทำกันยังไง

เราได้กันแบบเบลอๆ มีลูกแบบเบลอๆ มาอยู่ด้วยกันแบบเบลอๆ ทุกเรื่องมันทำให้ผมเหมือนเรือที่หางเสือพัง ไม่รู้ว่าควรจะหันหัวเรือไปทางไหนด้วยซ้ำ

“มีคนที่รักมาอยู่ใกล้ๆ ถ้าบอกว่าไม่นี่คงโกหก”

“เอ่อ ทั้งที่กูพุงยื่น ไม่น่าดูเนี่ยนะ”

“พิสูจน์ไหมล่ะ” มันขยับขึ้นมาคร่อมผมไว้ หน้าห่างกันแค่คืบ

…เอ่อ มึงอย่ามาทำเสียงแตกพร่าแถวนี้ได้ไหม

มันจับมือผมค่อยๆ เลื่อนต่ำลงไปด้านล่าง กุมหมับเข้ากับบางสิ่งที่เคยเข้ามาสำรวจในร่างกายผม

…มันตื่นตัวขึ้นมาแล้วละครับ

“มันคงไม่ได้โกหกหรอก ว่าต้องการมึง”

ผมกลืนน้ำลายลงคอดังอึก หัวใจเต้นตึกตัก มันจับมือผมสอดเข้าไปในกางเกง ผ่านชั้นในเข้าไปหาแท่งเนื้อที่กำลังร้อนผ่าว จับมือผมให้กุมสิ่งนั้นไว้ ขยับรูดเบาๆ

มันครางในลำคออย่างพอใจ ก้มแตะกลีบปากผมแผ่วเบาราวกับผีเสื้อแตะกลีบดอกไม้แล้วผละบินหนี

มันเลื่อนมือลงไปหาเป้ากางเกงผม สอดมือเข้าไปภายในแล้วกอบกุมเอาไว้เช่นกัน ค่อยๆ รั้งดึงน้องผมออกมาจากกางเกง ขยับให้ ผมครางออกมาไม่ต่าง

เราขยับให้กันเบาๆ สัมผัสกันเบาๆ เหมือนกลัวว่าอีกฝ่ายจะแตกสลาย ความต้องการของผมพุ่งสูง น่านน้อยของผมบวมเป่งพร้อมจะระเบิดได้ทุกเวลา

มันแตะกลีบปากลงมาอีกครั้ง คราวนี้ผีเสื้อไม่คิดจะขยับปีกบินหนีอีกแล้ว คลุกเคล้าเกลือกกลั้วจนน้ำหวานไหลเยิ้มออกมาจากมุมปากของผม   

และผมก็ไปถึงปลายทางง่ายๆ ด้วยฝ่ามืออันร้อนผ่าวและรสจูบเร่าร้อนที่ได้รับ ผมหอบแฮก กระตุกร่าง มันรีดเค้นเอาหยาดน้ำอุ่นๆ ของผมออกมา ผมเร่งทำให้มันบ้างเหมือนกัน แต่ยังไม่ทันจะได้ผล มันก็จับผมพลิกคว่ำ ยกก้นผมขึ้นสูงในท่าคลานสี่ขา
มันจุมพิตแก้มก้นผมแผ่วเบาให้รู้สึกสั่นสะท้าน ตวัดปลายลิ้นผ่านรอยแยกแล้วแทรกลึกเข้ามาในกลีบนุ่มของผม

ผมตาโตไม่คิดว่ามันจะกล้าทำ แต่ก็ไม่ได้ห้ามปรามอะไร เรียวลิ้นนั้นทำเอาร่างกายผมสั่นยิ่งกว่าเดิม ความต้องการพุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ จนส่วนอ่อนตัวไหวตื่นตัวขึ้นมาอีกครั้ง มันถอนลิ้นออกแทนที่ด้วยปลายนิ้ว ขยับเข้าออก สะกิดต่อมลูกหมากให้ผมรู้สึกทรมานจนภายในพากันหลั่งสารหล่อลื่นตามธรรมชาติออกมาจนชุ่มนิ้วมือมัน

“ภคิน” ความต้องการกำลังเปี่ยมล้น ผมกางขาออกกว้างเพื่อให้คนด้านหลังทำได้ถนัดยิ่งขึ้น

มันถอนนิ้วออก ค่อยๆ จ่อความร้อนพรั่งพร้อมพ่นลาวามาชิดประตูเมือง กดแทรกเข้ามาทีละนิดๆ

กระทั่งเนื้อเราแนบสนิทเป็นหนึ่งเดียว มันขยับเข้าออกช้าๆ เพื่อให้ร่างกายผมปรับสภาพได้ ผมครางอย่างเสียวซ่าน บีบรัดท่อนเนื้อแปลกปลอมแรง ภคินคำรามพอใจ ก้มกระซิบใกล้ๆ หู

“ดี น่าน” แผงอกมันแนบติดแผ่นหลังผม มันสอดมือผ่านชายเสื้อเข้ามาบีบขยี้ติ่งไต ใช้เพียงมือเดียวพยุงรองรับร่างตัวเองไว้เหนือผม

ผมแอ่นสะโพกให้มันทำได้ง่ายขึ้น พยายามผ่อนคลายร่างกายให้มากที่สุด

“ดี ภคินตรงนั้น” ทุกครั้งที่ท่อนเนื้อภายในครูดเข้ากับต่อมลูกหมาก ผมรู้สึกเหมือนถูกเตะขึ้นสวรรค์ครั้งแล้วครั้งเล่า
มันเปลี่ยนท่าไปนั่ง จับผมนั่งบนตักมันอีกทีหันหน้าทิศทางเดียวกัน ขยับโดยที่ส่วนเชื่อมไม่หลุดออกจากกันแม้แต่น้อย
โชคดีใช่ไหมที่ผมเกิดมาตัวเล็กกว่า มันถึงสามารถจับผมยกกดได้ตามใจชอบแบบนี้

“กูปล่อยข้างในนะ เดี๋ยวกูล้างออกให้” มันกระซิบขอ ยังไม่ทันที่ผมจะเอ่ยปากอนุญาตมันก็พ่นใส่ข้างในเต็มๆ มือก็ขยับน่านน้อยนำพาผมตามมันไปติดๆ


พอเรี่ยวแรงเริ่มกลับมามันก็อุ้มพาผมเข้าห้องน้ำไปทำความสะอาด จนเรียบร้อยถึงได้อุ้มพาผมกลับมานอนที่เดิม
มันจูบหน้าผากผมแผ่วเบา

“ขอบใจ อดอยากปากแห้งมานาน”

ผมทั้งหัวเราะและยิ้มในเวลาเดียวกัน ดูมันพูดเข้าสิ ผมกระชับกอดมันแน่นขึ้น ทั้งเหนื่อยจากการจัดของ และกิจกามที่ทำกับภคินเมื่อกี้ ผมหลับไปง่ายๆ โดยไม่ต้องอาศัยเสื้อเน่าของมันอีก 


Tbc.
#ขอบคุณทุกคอมเมนต์ค่ะ

อ้างจาก: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 28-04-2019 10:34:01  

เป็นกันและกัน ...... ครอบจักรวาลไปมั้ย  :really2:
แล้วเลิกกับปิ่นหรือยัง ? 
ไม่เห็นบอกเลยว่าภคิน ไปเจรจาเลิกกับปิ่น แล้วผลเป็นอย่างไร  :z3: :z3: :z3:
        :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

คาดว่าน่าจะอ่านข้ามนะฮะ
ตอนภคินหอบน่านเข้าโรงพยาบาลวันแรก ภคินบอกน่านว่าขอเลิกกับปิ่นแล้ว แต่ปิ่นแก้วไม่ยอม
รอบสองคือตอนหลังจากน่านกลับมาจากห้องซาวด์ อันนี้ไม่ชัดเท่าไหร่ แต่ก็ไปคุยกันไว้อีกรอบ พร้อมสอบถามว่าปิ่นท้องจริงไหม
รอบสุดท้ายคือตอนออกจากโรงพยาบาล น่านถามเรื่องปิ่น ภคินบอกเลิกปิ่นไปอีกรอบแต่ปิ่นขู่ว่าจะเอาเด็กออกถ้าภคินคิดเลิกจริงๆ ภคินเลยไปตามหาพ่อที่แท้จริงของเด็ก นั่นก็คือแบงค์ให้มาดูแลต่อ สุดท้ายเมื่อมีแบงค์พ่อเด็กเข้ามาเป็นกองกลาง ปิ่นจึงต้องยอมรับความจริงและปล่อยภคินไป (ภคินไม่ได้มีอะไรกับปิ่นมา 3 เดือนแล้ว) 

สรุปเขาเลิกและเคลียร์กันแล้วเรียบร้อยค่ะ ^^

ปล.1. ภคินขอเลิกปิ่นหลายรอบแล้ว แต่นางไม่ยอม ทั้งปฏิเสธ ทั้งยื้อ ทั้งขู่ (ต่อให้ปิ่นไม่ยอม แต่ก็ถือว่ามีผลแล้วเกิน 50% บางเคสถือว่า 100%)
ปล. 2. แบงค์รักปิ่นแก้วจริงๆ รักมานาน เฝ้ารอด้วยความหวัง พอภคินให้โอกาสแถมยังมีลูกอีก คราวนี้ตัวแบงก์เองก็ไม่คิดจะปล่อยมือปิ่นอีกเหมือนกัน
ปล. 3 ปิ่นยื้อไว้จนนาทีสุดท้ายจริงๆ ทั้งที่รู้อยู่แล้วว่ายังไงก็ไปกันไม่รอด แถมตัวเองยังท้องกับคนอื่น ถ้ามีแค่ภคินคนเดียว ปิ่นคงใช้วิธีเดิมคือไม่ยอม แต่เมื่อมีลูกและพ่อของเด็กยื่นมือมารับผิดชอบ ปิ่นเลยพอทำใจเลิกราได้ นางทั้งน่าตบและน่าสงสารในเวลาเดียวกัน (ปลอบใจนางได้ ^^) 

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.19 (27-4-19) P.26 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 27-04-2019 19:59:30

รอคับ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.19 (27-4-19) P.26 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Noina_Pn ที่ 27-04-2019 20:00:07

 :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.19 (27-4-19) P.26 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 27-04-2019 20:09:26

 :man1:


 :L1: :pig4: :L1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.19 (27-4-19) P.26 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 27-04-2019 20:18:54

รอคลอดเลยได้มั้ย

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.19 (27-4-19) P.26 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 27-04-2019 20:48:15

ชอบตอนบอกลาห้องอ่ะ ตอนเรียนจบเราก็รู้สึกแบบนี้เหมือนกัน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.19 (27-4-19) P.26 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 27-04-2019 21:06:26

จ้า!! เป็นบ้านสักที

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.19 (27-4-19) P.26 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: องศาวาย ที่ 27-04-2019 23:22:48

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.19 (27-4-19) P.26 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 27-04-2019 23:28:38

ขอให้เวลาไปบอกพ่อกับแม่ จะรับได้ด้วยดีนะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.19 (27-4-19) P.26 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 27-04-2019 23:40:29

ดูแลกันดีๆ  :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.19 (27-4-19) P.26 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 27-04-2019 23:50:38

สั้นจัง

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.19 (27-4-19) P.26 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 28-04-2019 01:53:34

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.19 (27-4-19) P.26 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 28-04-2019 03:02:02

กัดหมอนขาดละจ้า ฟินมาก~

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.19 (27-4-19) P.26 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: klaew ที่ 28-04-2019 08:38:08

ต้องรอลุ้น

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.19 (27-4-19) P.26 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 28-04-2019 10:34:01

เป็นกันและกัน ...... ครอบจักรวาลไปมั้ย  :really2:
แล้วเลิกกับปิ่นหรือยัง ? 
ไม่เห็นบอกเลยว่าภคิน ไปเจรจาเลิกกับปิ่น แล้วผลเป็นอย่างไร  :z3: :z3: :z3:
        :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.19 (27-4-19) P.26 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: lovejinjunno ที่ 28-04-2019 12:05:21

มันซึ้งมันประทับใจตรงที่เราเป็นกันและกันนี่แหละ ฮืออออ กัดหมอน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.19 (27-4-19) P.26 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: nofsnof ที่ 28-04-2019 12:12:56

จ้าา เป็นกันและกัน
อยากแหมมม เหม็นความรัก 5555 :hao7:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.19 (27-4-19) P.26 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: lovenine ที่ 28-04-2019 17:23:30

 รอจร้า  ดูแลลูกดีๆ เน้อ :call:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.19 (27-4-19) P.26 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Poiye27 ที่ 29-04-2019 02:20:09

 :mew1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.19 (27-4-19) P.26 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: SoN ที่ 29-04-2019 08:42:16

^^

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.19 (27-4-19) P.26 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 29-04-2019 10:45:15

คบกันแล้วววววว แล้วเรื่องปิ่นเคลียร์แล้วแน่นะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.19 (27-4-19) P.26 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: AkuaPink ที่ 01-05-2019 13:36:28

o13
 :pig4:
รออ่านต่อน๊า
 :3123:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.19 (1-5-19) P.26 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 01-05-2019 21:40:12

 :pighaun: :pighaun:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.19 (1-5-19) P.26 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 01-05-2019 22:00:02

ฉากภคิน เข้าไปเยี่ยมลูก อ๊ายๆ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.19 (1-5-19) P.26 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: องศาวาย ที่ 01-05-2019 22:12:15

รอจ้าาาา

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.19 (1-5-19) P.26 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 01-05-2019 23:23:04

 :pighaun: :haun4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.19 (1-5-19) P.26 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 02-05-2019 00:21:24

เค้าฉลองย้ายมาอยู่ด้วยกัน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.19 (1-5-19) P.26 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 02-05-2019 00:51:10

ความหื่นนั้นท่านได้แต่ใดมาาาาา

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.19 (1-5-19) P.26 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Noina_Pn ที่ 02-05-2019 01:25:53

หึ้ยยย :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.19 (1-5-19) P.26 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: mab ที่ 02-05-2019 01:33:42

ลูกไม่กลัวเหรอภคิณ 55555

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.19 (1-5-19) P.26 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 02-05-2019 02:02:54

 :pig4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.19 (1-5-19) P.26 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 02-05-2019 02:59:01

 555 อดอยากมานาน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.19 (1-5-19) P.26 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 02-05-2019 06:50:10

ขอโทษค่ะ.........อ่านข้ามจริงๆ    :mew2: :hao5:

ขอบคุณค่ะ ที่กรุณาชี้แจง :pig4: :pig4: :pig4:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.19 (1-5-19) P.26 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 02-05-2019 07:49:31

เขิน~

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.19 (1-5-19) P.26 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: klaew ที่ 02-05-2019 09:22:13

อืมมมมม
คุณพ่อจะขยันต่อแขนต่อขาไปนะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.19 (1-5-19) P.26 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Peung002 ที่ 02-05-2019 12:44:54

ในที่สุดก็อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา พ่อ แม่ ลูก

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.19 (1-5-19) P.26 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 02-05-2019 16:13:59

 :heaven :heaven :heaven

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.19 (1-5-19) P.26 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 02-05-2019 19:41:21

อยากได้ลูกสาวอ่ะน่าน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.19 (1-5-19) P.26 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 02-05-2019 20:20:40

อ่อยน้ออเ พยายามแท้

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.19 (1-5-19) P.26 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 02-05-2019 22:14:56

ปิ่นก็น่าสงสารเหมือนกันนะ แต่รักอย่างเดียวไม่ทำให้ไปกันได้รอด ต้องเข้าใจกันด้วย

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.19 (1-5-19) P.26 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: kungverrycool ที่ 03-05-2019 00:04:35

ภคิน เยี่ยมลูก555
 :-[ :-[

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.19 (1-5-19) P.26 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Mayana ที่ 04-05-2019 08:53:07

 :-[

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.20 (8-5-19) P.27 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 04-05-2019 19:11:13

Our Love ep.20

รุ่งขึ้นผมยังตื่นขึ้นมาขันอยู่ตามเดิม หลังจากกินข้าว นั่งเล่นกันอีกนิดหน่อยผมก็งีบหลับไป ตื่นอีกทีสิบโมง ภคินชวนผมไปซื้อของเพราะห้างเปิดแล้ว ผมลุกขึ้นแต่งตัวทันที   

ยังดีที่คอนโดมันอยู่ใกล้กับศูนย์การค้าหลักๆ อย่างบิ๊กซี โลตัสแล้วก็เซ็นทรัล เรียกได้ว่าเปิดแย่งลูกค้ากันระนาว แต่ผมว่าก็ไม่มากนะ เพราะส่วนใหญ่ฐานลูกค้าจะต่างกันอยู่แล้ว อยากได้ของถูกไปบิ๊กซีโลตัส อยากได้ของดีมีแบรนด์ก็เซ็นทรัล

ซึ่งสิ่งที่เราลิสต์ไว้ต้องเดินกันทั้งสองที่ ภคินจอดรถไว้บิ๊กซี เราซื้อของจำเป็นเข้าบ้านกันก่อน มันทำหน้าที่ลากรถเข็น ผมดูโพย แล้วหยิบของที่ต้องการลงรถเข็น คนพากันมองไอ้หล่อกันคอแทบเคล็ด

ผมชินแล้วเลยไม่ตื่นเต้นอะไร ยืนเลือกซอส ภคินเดินเข้ามาใกล้ จับเอวผมอย่างไม่แคร์สื่อแคร์สายตาใครๆ ผมเองก็ไม่คิดจะเล่นตัวสะบัดสะบิ้งเหมือนสาวน้อยเพิ่งหัดรัก ทั้งที่โยกกันเอวแทบหักเวลาอยู่บ้าน

สำหรับผม คนที่ต้องรักษาหน้าคือภคิน ถ้ามันไม่แคร์ ผมก็พร้อมจะไม่แคร์ด้วยเหมือนกัน

“เลือกอะไรอยู่”

“ซอส อยากได้โซเดียมน้อยๆ ไม่มีผงชูรส น้ำตาลน้อยๆ ได้ยิ่งดี”

ภคินมันมาช่วยเลือก ห้างใหญ่ๆ จะมีของหลายยี่ห้อกว่ามินิมาร์ตแถวหอผม ซื้อทั้งทีขอเลือกที่ดีที่สุดหน่อยละกัน เพราะผมกินอะไรเข้าไป ลูกก็ได้แบบนั้น อยากให้ภคินมันสุขภาพดีและอายุยืนด้วย 

หลังจากได้ของถูก เราก็ไปเซ็นทรัลกันต่อเพื่อซื้อของแพง ซึ่งส่วนใหญ่เป็นของบำรุงครรภ์ ซีดีเพลง หนังสือนิทาน ทุกอย่างที่เสริมสร้างพัฒนาการของลูกน้อยตั้งแต่อยู่ในท้อง

ภคินเป็นหนุ่มหล่อเจ้าสำอาง แต่งตัวเก่ง พอเห็นว่าแบรนด์โปรดมีเสื้อผ้ามาใหม่ มันก็ลากผมเข้าไปทันที

ผมไม่ค้านเพราะเงินมัน ขอให้มีพอไว้ดูแลลูกบ้างก็โอเคแล้ว





ผมยืนดูเสื้อยืดเนื้อสบายรอไอ้หล่อเข้าไปลองเสื้อกับกางเกง

“น่าน บังเอิญจัง เจอกันอีกแล้ว”

ผมหันไปมองคนทัก

เดล

เดาเอาว่าร้านนี้น่าจะเป็นร้านโปรดของเดลด้วยเหมือนกัน เดลฉีกยิ้มกว้าง  ไม่รู้ว่าเดลจะโกรธไหมที่ผมบล็อกไลน์ไปแบบนั้น ถึงคนบล็อกจะเป็นภคินก็เถอะ

ยังไม่ทันที่ผมจะได้พูดตอบสักคำ ภคินก็เดินออกมาจากห้องลองเสื้อ พาดเสื้อกับกางเกงที่เพิ่งลองเสร็จไว้บนแขน มันเดินมาโอบเอวผมไว้อย่างสนิทสนม พนักงานเดินมารับ เธอดูอึ้งไปกับมือที่อยู่บนเอวผม

เดลมองตาม

“ปิ่นไม่ได้มาด้วยเหรอ”

“ไม่ได้มา และคงจะไม่มีโอกาสได้มาอีกแล้ว”

เดลมองหน้าภคิน

“เลิกกันแล้ว?”

“อืม”

“อ้อ” เดลมองมือภคินที่เอวผมอีกรอบ ยักไหล่ “ไว้เจอกันวันหลังนะน่าน” แล้วเขาก็เดินจากไป 

“ระวังเอาไว้หน่อยละกัน”

“ตอนแรกคิดว่าจะบอกเดลว่าคบกันซะอีก”

“เขาฉลาดพอจะดูออก แต่จะเลิกราหรือว่าหน้าด้านไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหมมันอีกเรื่อง เดลชื่อเสียเรื่องนี้ เห็นหน้าซื่อๆ ท่าทางสุภาพบุรุษแบบนั้นแต่ฟันเป้าหมายเรียบทุกราย อย่าให้เขาหลอกเอาได้ มึงมีลูกมีผัวแล้ว”

ผมเตะขามันเบาๆ

“กูไม่คิดจะไปหาใครเหมือนกัน”

มันยิ้ม เราพากันเดินชอปปิงต่อ พอได้ของครบก็พากันกลับ






ผมเคยมาบ้านภคินหลายรอบแล้วตั้งแต่คบกันมา คนในบ้านมันรู้จักผมดี และไม่คิดรังเกียจกับฐานะผมด้วย ทุกครั้งผมมาในฐานะเพื่อนสนิท แต่ครั้งนี้ต่างออกไป เพราะผมมาในฐานะ ‘กันและกัน’ ของภคินมัน

ผมพยายามแต่งตัวให้หล่อที่สุดเท่าที่จะทำได้ หวังให้ผู้ใหญ่เมตตาเอ็นดู แต่ทำได้ไม่มากหรอกครับ

…พุงยื่น = = ;

ภคินพารถวนเข้าไปจอดภายในรั้วบ้าน คุณแม่เป็นแม่บ้านอย่างเดียว หน้าที่หลักคือดูแลสามี (คุณพ่อ) เลี้ยงหลาน (น้องวิเวียน) เลี้ยงหมา (ไอ้เบอร์เกอร์สุดหล่อ) และดูแลคนใช้อีกหลายคน

ลูกสี่คน มีเพียงพี่หมอภาคคนเดียวเท่านั้นที่อยู่บ้านหลังนี้ นอกนั้นแยกตัวออกไปอยู่ต่างหากกันหมด แม้แต่ไอ้ภคินเองก็ยังไปอยู่คอนโดตั้งแต่ปีหนึ่ง แถมพอเรียนจบ มันก็วางแผนเอาไว้แล้วว่าจะไปอยู่โฮมออฟฟิศอีกต่างหาก

เหลือหลานไว้ให้คุณแม่ช่วยเลี้ยงอยู่คนเดียวคือน้องวิเวียน พี่หมอไม่มีภรรยานะครับ หย่ากันนานแล้ว ส่วนสาเหตุนั้นผมไม่รู้

แม่น้องวิเวียนเป็นคนฮ่องกงแท้ๆ ย้ายกลับไปอยู่ฮ่องกงนานแล้ว แต่งงานมีลูกใหม่แล้วด้วย แฟนใหม่แม่น้องวิเวียนไม่อยากได้ลูกเลี้ยง น้องวิเวียนจึงอยู่กับพ่อเป็นหลัก โดยมีคุณย่าช่วยดูแล

ผมว่าสังคมไทย ปู่ย่าเลี้ยงหลานน่ารักดีออก

พอรถจอดสนิท คน…

...ไม่ใช่สิ

สิ่งมีชีวิตที่วิ่งเข้ามาหาก่อนใครเพื่อนคือไอ้เบอร์เกอร์ หมาพันธุ์โกลเด้นรี- ทริฟเวอร์ที่หน้าตาโคตรหล่อ หล่อพอๆ กับพี่ชายมันนั่นแหละ (ไอ้เบอร์เกอร์มีศักดิ์เป็นน้องของภคินอีกที)

สาเหตุที่ชื่อเบอร์เกอร์ เพราะตอนเด็กมันชอบกินเบอร์เกอร์มาก มีอยู่ครั้งหนึ่งภคินซื้อเบอร์เกอร์มานั่งกินโดยไม่แบ่งน้อง ไอ้เบอร์เกอร์นั่งน้ำลายไหลยืดอยู่ข้างๆ รออยู่นานสองนานพี่มันก็ไม่ยอมแบ่งสักที จนจะหมดชิ้นอยู่รอมร่อ ด้วยความหิวโหย (ในที่นี้ผมขอเรียกว่าตะกละ) มันกระโดดเข้าไปงับแย่งเบอร์เกอร์จากมือภคินไปนั่งกินที่พื้นเองเลย ภคินถึงเรียกมันว่าไอ้ตัวแดกเบอร์เกอร์ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เรียกไปเรียกมาก็หดสั้นเหลือแค่เบอร์เกอร์เท่านั้น

จนตอนนี้ทุกคนจำกันไม่ได้แล้วว่าชื่อแรกของมันคืออะไร เพราะพากันเรียกแต่เบอร์เกอร์มาตลอด 

ยังไม่ทันจะลงจากรถ ไอ้เบอร์เกอร์ก็กระโดดขึ้นมายืนเกาะขอบประตู โผล่หน้าหล่อๆ ของมันมองผ่านกระจกเข้ามา ทั้งเห่าเรียก ทั้งพยายามมุดหน้าตะกุยตะกายกระจกรถดังแกรกๆ

“รถกูเป็นรอยหมดแล้ว ไอ้เบอร์เกอร์!” ภคินรีบเปิดประตูออกไปก่อนไอ้เบอร์เกอร์จะพังประตูเข้ามาเอง เบอร์เกอร์รีบกระโดดกอดพี่มันอย่างแสนคิดถึงทันที ส่งเสียงครางงี๊ดง๊าด ส่ายหางจนน่าปวดหัว

ผมเปิดประตูเดินไปยืนข้างๆ ภคิน เบอร์เกอร์มันจำผมได้ หันมาใช้จมูกดมฟุดฟิด ทำท่าจะกระโดดใส่ แต่ภคินรั้งจับปลอกคอมันไว้ก่อน

“อย่ายุ่งกับเมียกูเบอร์เกอร์ น่านเขากำลังท้องอยู่ เดี๋ยวเมียกูแท้ง” ดูมันพูดกับหมา ผมมองมันตาค้อน แต่มันไม่เห็นหรอกครับ ปรามไม่ให้เบอร์เกอร์เข้ามายุ่งกับผมอยู่

แต่ถ้าผมโดนเบอร์เกอร์มันกระโดดใส่จริงๆ นี่มีสิทธิ์ล้มได้ง่ายๆ เหมือนกันนะครับ เพราะเบอร์เกอร์มันตัวใหญ่ เวลายืนทีตัวมันสูงเกือบเท่าผมแน่ะ

“คุณอาภคิน!!”

น้องวิเวียน สาวน้อยในชุดกระโปรงบานสีขาวประดับมุก สวมรองเท้าสีเดียวกัน เหมือนนางฟ้าตัวน้อยๆ วิ่งโร่ฉีกยิ้มกว้างเข้ามาหา
ภคินย่อตัวลงไปช้อนอุ้มสาวน้อยไว้ในอ้อมแขนทันที พลิกหันมาทางผม

“คนสวยต้องทำยังไงคะ”

“สวัสดีค่ะอาน่าน” เด็กน้อยยกมือพนมทักทาย

“หวัดดีครับน้องวิเวียน” ผมทักกลับบ้าง

“ใช่แล้ว น่ารักมาก” มันพูดพร้อมหอมแก้มวิเวียนเบาๆ เด็กน้อยหัวเราะคิกคัก

วิเวียนดูประสีประสาขึ้นเยอะ เจอกันครั้งที่แล้วยังไม่รู้ความเลย ถ้าลูกผมน่ารักได้สักครึ่งหนึ่งของน้องวิเวียนนี่จะดีมาก เด็กอะไรก็ไม่รู้ น่ารักอย่างกับนางฟ้า

“มากันแล้วเหรอลูก” คนถัดไปที่เดินออกมาคือคุณแม่ ผมรีบยกมือไหว้ท่านทันที ภคินวางน้องวิเวียนลง เดินเข้าไปสวมกอดมารดาแน่น หอมแก้มซ้ายขวา

ผมว่าผู้ชายเวลาแสดงความรักกับแม่นี่น่ารักดีนะ ผมยังชอบหอมแก้มแม่บ่อยๆ เลย

คุณแม่ถอนกอดจากภคินเดินเข้ามาสวมกอดผมเบาๆ 

“ไม่มาหาแม่ซะนานเลยนะน่าน”

ผมยิ้มอย่างรู้สึกผิด ยกมือกราบขอโทษ เป็นแม่เพื่อนสนิทแท้ๆ แต่ผมไม่ค่อยได้กลับมาเยี่ยมท่านจริงๆ ภคินเองก็ไม่ค่อยกลับบ้าน ทั้งที่บ้านอยู่กรุงเทพแท้ๆ 

“หายตกใจรึยัง แพ้อยู่ไหม”

“หายตกใจแล้วครับ แต่ยังรู้สึกเหมือนตัวเองฝันๆ อยู่ ส่วนอาการแพ้ยังมีอยู่ครับ”

“เดี๋ยวก็หาย ท้องแรกจะหนักหน่อย”

ผมยิ้มแหยง ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสท้องได้อีกเรื่อยๆ หรือว่าหมดแค่นี้แล้ว

“ป่ะ เข้าไปคุยกันในบ้านดีกว่า แม่มีเรื่องจะถามเยอะแยะ”




ผมกับภคินนิสัยเหมือนกันอยู่อย่างคือเปิดเผยจริงใจ เมื่อผู้ใหญ่ถามมา เราก็ตอบตามตรง ไม่มีอะไรให้ปิดบัง

“ยังดีที่ปิ่นเขาท้อง การเลิกราของภคินกับปิ่นเลยทำให้เราเข้าหน้าพ่อแม่ฝั่งนู้นเขาติดบ้าง ไม่งั้นจะโทษคนของเราอยู่ฝ่ายเดียวว่าผิดคิดนอกใจ ทั้งที่จริงๆ แล้วมันเป็นเรื่องของเด็กสองคน”

ภคินเคยพาปิ่นแก้วเข้าบ้านมาไหว้พ่อกับแม่แล้ว ผู้ใหญ่ก็รู้จักกันดี พูดคุยถึงขั้นจะหมั้นหมายตกแต่งกันทันทีที่เรียนจบด้วยซ้ำ

“พอปิ่นท้องและไม่ใช่ลูกของภคิน ทางนั้นถึงได้มาขอโทษขอโพยใหญ่”

“ผมขอโทษที่ทำให้พ่อกับแม่ต้องยุ่งยากนะครับ”

คุณแม่ยิ้มละมุน

“เรื่องบางเรื่องฟ้าก็ลิขิตมาแบบนี้ ไม่งั้นมันคงไม่บังเอิญขนาดนี้”

…ก็จริง

ภคินมันเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้คุณแม่ฟังหมดแล้วละครับ ตั้งแต่วันที่ปิ่นขอเลิกกับมันวันนั้น ความผิดพลาดเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ กระทั่งปัจจุบัน

“ไหน ให้แม่ดูท้องหน่อย”

ผมขยับเข้าไปนั่งใกล้ๆ ท่านเลิกเสื้อผมขึ้น วางมือลงบนนั้น ผมทำหน้าเคลิ้มทันที

“สงสัยหลานจะรู้ว่าคุณแม่เป็นคุณย่า ผมรู้สึกดีมากเลยครับ”

“เหรอ”

“ครับ เหมือนเวลาภคินจับ ผมจะรู้สึกผ่อนคลาย อบอุ่น แล้วก็มีความสุขสุดๆ ขนาดตอนเจ็บท้อง พอมันจับยังทุเลาเลย”

คุณแม่ยิ้ม ลูบเบาๆ

“แข็งแรงๆ นะหลานย่า อยากได้ผู้หญิงหรือผู้ชายล่ะ”

คำถามสากลสำหรับคนท้องจริงๆ

“อะไรก็ได้ครับ ขอแค่เกิดมาสมบูรณ์แข็งแรงก็พอ”

เสียงรถแล่นเข้ามาภายในรั้วบ้าน พักหนึ่งคุณพ่อกับพี่หมอก็เดินเข้ามา บุคลิกท่าทางคล้ายกันมาก ผมยกมือไหว้คนทั้งคู่ น้องวิเวียนที่นั่งออดอ้อนคุณอาภคินอยู่กระโดดลงจากตักทันที วิ่งเข้าไปหาพี่หมอ ออดอ้อนให้คุณพ่ออุ้มแทน

ผมว่าน้องวิเวียนเหมือนแม่มากกว่าเหมือนพ่อนะ 

ผมลูบท้องเบาๆ

สาธุ ถ้าลูกเป็นผู้หญิง ก็ขอให้สวยเหมือนคุณย่า แต่ถ้าเป็นผู้ชายก็ขอให้หล่อเหมือนคุณพ่อนะลูก

ได้ยินเสียงรถแล่นเข้ามาอีกคัน พักหนึ่งพี่ภูก็เดินเข้ามาพร้อมลูกสาว น้องแอนนี่ ลูกชาย น้องกัปตัน กับภรรยาคนสวย พี่นิดา ตามมาติดๆ ด้วยพี่ภพ รายนี้ยังโสดครับ

ทุกคนรู้เรื่องกันหมดแล้ว คงจะบอกต่อๆ กันอีกที ผมยกมือไหว้พี่ชายทั้งสองกับพี่สะใภ้

หลังจากนั้นก็ทานมื้อเย็นร่วมกัน ผมต้องทำตัวให้ชินเข้าไว้ เพราะอีกไม่นาน ผมจะกลายมาเป็นสมาชิกของครอบครัวนี้เต็มๆ ตัวแล้ว

พี่ชายภคินทั้งสามคน พี่ภาค ชีวิตการงานเจริญก้าวหน้า แต่ชีวิตครอบครัวล้มเหลว

พี่ภูไปได้ดีทั้งหน้าที่การงานและชีวิตคู่ เมียเป็นเลขาพี่แกอีกที เรียกได้ว่า ‘ผัวหาบเมียหาม’ ได้ยินแว่วๆ มาว่าช่วงปิดเทอมก็พาเด็กๆ ไปนั่งทำงานด้วย

พี่ภพยังคงครองโสด (แต่ไม่สดนะครับ ได้ข่าวว่าฮอตมาก)

ผมนึกในใจ มิน่าล่ะ ภคินมันถึงอยากให้ลูกๆ มาวิ่งเล่นอยู่รอบๆ เวลาทำงาน เพราะมันเติบโตมาในสภาพแวดล้อมแบบนี้นี่เอง

หลังจากอิ่ม พวกเราทุกคนยกเว้นเด็กๆ ไปนั่งรวมตัวกันที่ห้องรับแขกเพื่อพูดคุยถามไถ่กันถึงสิ่งที่เกิดขึ้น

“ให้เรื่องนี้รู้กันเฉพาะคนในครอบครัวของเราเท่านั้น” คุณแม่สรุปให้

เราอยู่พูดคุยกันจนถึงสามทุ่มก็แยกย้ายกันกลับ 

ผมเองก็กลับกับภคิน ก่อนกลับผมเข้าไปหอมแก้มน้องวิเวียนเบาๆ เด็กอะไรก็ไม่รู้ น่ารักน่าเอ็นดู

“ถ้าได้ลูกผู้หญิงน่ารักขนาดนี้กูหลงตายเลย”

“กูมั่นใจว่าลูกของเราต้องน่ารักแน่ๆ”



เราขับรถกลับบ้านด้วยความสบายใจ โล่งไปแล้วหนึ่งเปลาะ เหลือพ่อกับแม่ผมที่ไม่รู้ว่าจะรับกันได้มากน้อยสักแค่ไหน

อ้อ ผมมีข่าวดีจะบอก

พี่ภพรับขวัญหลานที่ยังไม่เกิดด้วยการยกที่ดินแปลงที่ผมชอบให้เราสองคน หนำซ้ำยังจะออกค่าก่อสร้างให้ทั้งหมดอีกต่างหาก
งานนี้ภคินไม่ต้องออกแม้แต่แดงเดียว

แหม ลูกใครวะ ยังไม่คลอดก็ค้ำคูณพ่อแม่ซะแล้ว




“ทำอะไรอยู่”

ภคินออกมาจากห้องน้ำ สวมกางเกงแล้วเดินโชว์ซิกซ์แพ็กเข้ามาหา

“เตรียมหลักฐานไว้ให้พ่อกับแม่ดู” ตรงหน้าผมมีภาพอัลตราซาวด์ ใบยืนยันการตั้งครรภ์ ภคินส่งคลิปเข้ามือถือให้ผมแล้ว

“พวกเขาต้องเข้าใจ”

เราจะอยู่น่านกันประมาณหนึ่งอาทิตย์ ก่อนกลับมาเตรียมตัวเพื่อเปิดเรียน

เราตื่นขึ้นมาเตรียมตัวกันตั้งแต่เช้า ภคินเอาเมอเซเดสเบนซ์มาแทนปอร์เซ่คันโปรดที่ขับกันประจำ เพราะคันนั้นมีแค่สองที่นั่งเท่านั้น พื้นที่เก็บของก็น้อย คันนี้เป็นรถครอบครัว มีหลายที่นั่ง เอาไว้เผื่อพาพ่อกับแม่เที่ยว มีพื้นที่เก็บของเยอะด้วย เพราะเราต้องขนเอาทั้งของใช้ส่วนตัวสำหรับอยู่น่านหนึ่งอาทิตย์ และของฝากไปให้พ่อกับแม่ รวมถึงบรรดาญาติๆ ของผมทุกคน

โดยเฉพาะของเด็กๆ ภคินมันจัดเต็มมากเป็นพิเศษ ทั้งขนม ทั้งของเล่นอีกสารพัด สำหรับทุกเพศทุกวัย จนรถคันใหญ่ๆ แน่นไปถนัดตา อภินันทนาการทั้งหมดนี้จากไอ้หล่อมันล้วนๆ เพราะถ้าผมกลับ ผมคงไม่มีปัญญาซื้อของไปฝากใคร ลำพังค่ารถจะกลับยังแทบจะไม่พอ

ตอนนี้เรากำลังจะขึ้นทางด่วนมุ่งตรงสู่จังหวัดน่าน

“ตื่นเต้นว่ะ กูกลัวพวกท่านรับกันไม่ได้ กลัวตกใจจนเป็นลม ขนาดกูเองยังคิดว่ากำลังฝันอยู่ บางทีอาจตื่นขึ้นมาสักนาทีหลังจากนี้ ทั้งเรื่องที่เรามีอะไรกัน..คบกัน.. เรื่องที่ย้ายไปอยู่ด้วยกัน ไหนจะเรื่องที่มึงส่งสเปิร์มแปลกหน้ามาโจมตีรังไข่กูอีกต่างหาก”

ภคินหัวเราะร่วน โยกหัวผมเบาๆ

“มึงรู้อะไรไหมน่าน”

“ว่า…”

“ตั้งแต่กูคบมึงมา กูมีความสุขมาก ไม่ว่าจะในฐานะเพื่อนหรือมากกว่านั้น” 

“ห้ามทิ้งกูไปอีกละกัน”

“จะไม่ทำอีกแล้ว บ้าบวมขนาดนี้หายาก”

“ไอ้ภคิน!! กูจะไล่มึงออกจากการเป็นพ่อของลูกกู”

มันหัวเราะเสียงดัง

“ถ้าเป็นไปได้ กูอยากได้ลูกสักสองคน สี่คนก็ดี เหมือนกูกับพวกพี่ๆ จะได้มีเพื่อนวิ่งเล่น”

“มึงเห็นใจคนอุ้มท้องบ้าง”

มันหัวเราะหึๆ

“ไม่เป็นไร แค่คนเดียว แต่ถ้าเขาเกิดจากพุงยื่นๆ ของมึง กูจะรักเขาให้เท่ากับชีวิตกูเลย”

ผมหัวเราะ ทำร้ายร่างกายมันไปเบาๆ ให้เจ็บมือเล่น




ภคินอาสาขับรถคนเดียว แวะเข้าห้องน้ำบ้างเพราะผมฉี่บ่อย ยกเว้นถ้าผมหลับมันจะยิงยาว จอดอีกทีเมื่อผมตื่น

มีรถคันหนึ่งขับปาดหน้าเราไปจนภคินมันต้องเหยียบเบรกเพื่อชะลอรถกะทันหัน แต่ไม่ได้รุนแรงอะไรหรอกครับ ได้ยินเสียงข้าวของจากเบาะหลังขยับเคลื่อนจากที่เดิม ผมหันไปมองเพื่อสำรวจความเรียบร้อย ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง มีแค่กระเป๋าสีน้ำเงินใบเดียวเท่านั้นที่เคลื่อนจากเดิมมาชิดเบาะผม

กระเป๋าใบนี้เต็มไปด้วยอาหารเสริมและครีมบำรุงสำหรับคนท้องสารพัดอย่างที่ใบเฟิร์นหามาให้ บางส่วนก็ซื้อเอง สำคัญที่สุดก็พวกครีมบำรุงป้องกันผิวเนื้อแตกลาย

ผมเอี้ยวตัวไปเปิดซิป หยิบได้ครีมบำรุงผิวมาหนึ่งขวด เปิดดม กลิ่นหอมผ่อนคลายดี ผมเทใส่มือ ทาไปทั่วทั้งแขน ขาและหน้าท้อง ไม่ได้อยากจะสำอางนะ  แต่ถ้าผิวแตกมารักษาไม่ได้แล้วมันไม่คุ้ม ผมยังอยากมีหน้าท้องสวยๆ เอาไว้เล่นกล้ามแบบภคินมัน ผมปิดฝา เก็บลงกระเป๋า ปิดซิป ยกแขนดม

“หอม”

“ไหนขอดมหน่อย”

ผมยื่นหลังมือไปให้มันดม ภคินจับมือผมไว้ แทนที่จะดม กลับก้มหอมมือผมแทนฟอดใหญ่ 

“อืม หอมจริงๆ ด้วย” ตอนพูดเหล่ตามองผมด้วย ผมหน้าร้อนผ่าว ภคินไม่ได้ขับรถเร็วมาก ช้ากว่ามันก็สลอธแล้วละครับ มันกลัวเกิดอะไรขึ้นแล้วผมแท้ง

“เหนื่อยไหม เปลี่ยนกูขับได้นะ”

“ไม่เลย นั่งเฉยๆ อุ้มลูกไป”

“กูยังไม่ได้คลอด”

“อยู่ในท้องก็เหมือนได้อุ้มแล้ว”

…โอเค อุ้มก็อุ้ม

ผมถอนหายใจแรง ยังเรียนไม่จบเลย ท้องก่อนแต่งซะแล้ว พ่อจะฟาดน่องผมด้วยก้านมะยมไหมเนี่ย





tbc.
โดนมดกัดกันไปคนละตัวสองตัว ช่วงนี้เป็นช่วงผ่อนคลาย หลังจากหน่วงกันมาหลายตอน 555

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.20 (1-5-19) P.27 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: monoo ที่ 04-05-2019 19:44:27

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.20 (1-5-19) P.27 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 04-05-2019 20:00:50

ครอบครัวภคินน่ารักกกกก

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.20 (1-5-19) P.27 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: klaew ที่ 04-05-2019 20:20:50

เป็นคนในครอบครัวแล้วสินะ
กลมกลืนเชียว
 :mew1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.20 (1-5-19) P.27 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: lovenine ที่ 04-05-2019 21:33:11

ต้อง ท้องอีกสิ  ได้เป็นคู่ดีออก 555 ชอลบบ ขอบคุณจ้า ที่มาอัฟสม่ำเสมอ รอลุ้นตลอดปรายๆ^^

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.20 (1-5-19) P.27 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Soogood014 ที่ 08-05-2019 12:44:36

รอรอรอ ติดเรื่องนี้มากบอกเลย :-[ :o8: :impress2:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.20 (8-5-19) P.27 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 08-05-2019 21:33:56

เหลือบ้านน่านเท่านั้นแล้ว ขอให้ผ่านด้วยดีน้าาาา

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.20 (8-5-19) P.27 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 08-05-2019 21:40:21

เขาขยันหวานจัง5555

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.20 (8-5-19) P.27 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 08-05-2019 21:48:32

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.20 (8-5-19) P.27 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: klaew ที่ 08-05-2019 22:45:02

สู้ๆๆๆๆ ขอให้ผ่านไปได้

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.20 (8-5-19) P.27 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 08-05-2019 22:56:50

ระวังๆเด้อ.

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.20 (8-5-19) P.27 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 08-05-2019 23:04:42

ละมุนกันไปอีก  o18

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.20 (8-5-19) P.27 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 08-05-2019 23:44:24

เดินทางปลอดภัย :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.20 (8-5-19) P.27 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 09-05-2019 00:52:30

รอตอนต่อไป~

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.20 (8-5-19) P.27 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: sailom_orn ที่ 09-05-2019 01:30:17

 :mew3: ลอลุ้นด้วยคน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.20 (8-5-19) P.27 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Caramel Syrup ที่ 09-05-2019 02:02:47

ครอบครัวของภคินน่ารักทุกคนเลย   :กอด1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.20 (8-5-19) P.27 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: wikichan ที่ 09-05-2019 09:12:29

ฟีลกู้ดดดดดดมากตอนนี้5555
เซอร์ไพร์สพ่อตาแม่ยายกันจะเป็นไงนะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.20 (8-5-19) P.27 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: baroona59 ที่ 09-05-2019 09:45:08

รอตอนต่อไป.....

 o18 o18 o18

 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.20 (8-5-19) P.27 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 09-05-2019 10:58:52

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.20 (8-5-19) P.27 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: SoN ที่ 09-05-2019 21:55:44

^^

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.20 (8-5-19) P.27 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 09-05-2019 22:53:17

ลุ้นพ่อแม่น่าน  :hao5:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.20 (8-5-19) P.27 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 10-05-2019 09:25:24

ขอบคุณน้องน่าน น้องภคิน ที่นำความสุขมาสู่คนอ่าน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.20 (8-5-19) P.27 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Killian ที่ 10-05-2019 23:28:20

Happy จัง เรื่องนี้น่ารักดี ชอบคิน รักน่าน
แต่ก่อนที่จะรู้ว่าน่านตั้งท้องคินแอบน่าตีเบาๆนะเนี่ย

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.21 (15-5-19) P.28 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 11-05-2019 19:21:50

Our Love ep.21


ด้วยสกิลสลอธขับรถของภคิน และการแวะจอดแทบทุกปั๊มของเรา ทำให้เราใช้ระยะเวลาในการเดินทางมากกว่าปกติ จากเดิม 10 ชั่วโมงมาเป็น 13 ชั่วโมงแทน 

และในที่สุด เราก็มาถึงจุดหมายปลายทางสักที ภคินพารถวิ่งช้าๆ เข้าไปภายในเขตบ้าน (คนแถวนี้ไม่นิยมกั้นรั้วกันครับ) ผมโทรบอกพ่อกับแม่เป็นระยะว่าถึงไหนกันแล้ว ล่าสุดคือ 5 นาทีก่อนถึงบ้าน ตอนนี้เราจึงเห็นพ่อกับแม่ออกมายืนคอยกันหน้าสลอนอยู่หน้าบ้านแล้ว

ผมเปิดประตูก้าวลงจากรถทันทีที่รถจอดสนิท เป็นเวลาเดียวกันกับที่แม่เดินผ้าถุงปลิวเข้ามาหา แม่เกล้าผมไว้เหนือหัว ปักปิ่นสีเงินทิ้งชายลงมาสองเส้นส่งเสียงกรุ๊งกริ๊งทุกครั้งที่ขยับ สวมเสื้อผ้าฝ้ายลายดอกบัวสีขาว หน้าที่บานเป็นกระด้งอยู่แล้วยิ่งบานเข้าไปใหญ่เมื่อฉีกยิ้มกว้าง ตามมาติดๆ ด้วยพ่อที่ใส่ม่อฮ่อมชาวเหนือสีขาวตัดโทนน้ำตาล ขากางเกงบานๆ ปลิวสะบัดพอกัน

“มาละก๋า รอเป๋นเมิน ง่อมหาขนาด”(มาแล้วเหรอ คอยตั้งนาน คิดถึง) แม่ส่งเสียงแหลมๆ อย่างดีอกดีใจนำเข้ามาก่อน ผมยกมือไหว้ทันที ต่างคนต่างเดินเข้าไปหากัน พอถึงก็สวมกอดกันแน่น

“กึ้ดเติง กึ้ดว่าจะบ่ปิ๊กมาเหียละ”(คิดถึง คิดว่าจะไม่กลับมาซะแล้ว) แม่หอมแก้มผมฟอดใหญ่ พอหนำใจก็ปล่อยให้พ่อได้กอดผมบ้าง

“ยะหยัง ตั๋วบ่ใหญ่ขึ้นเลย หน้อยเต้าใดก็หน้อยเต้าเก่า”(ทำไมตัวไม่โตขึ้นเลย เล็กขนาดไหนก็ยังเล็กอยู่เท่าเดิม)

“ป้อ เปิ้นหยุดใหญ่มาเมินละ”(พ่อ ผมหยุดโตมานานแล้ว)

พ่อหัวเราะร่าที่แซวผมได้ ลูบหัวผมเบาๆ

ภคินเดินตรงเข้ามาสมทบยกมือไหว้ทั้งพ่อกับแม่ มันเป็นลูกรักของพ่อกับแม่ผมครับ นัยว่าทั้งหล่อทั้งรวย แถมยังนิสัยดีอีกต่างหาก เป็นลูกเขยในอุดมคติที่ใครๆ ก็อยากได้ แม่บ่นเสียดายใหญ่ที่ไม่มีลูกสาว ไม่งั้นจะยกให้โดยไม่คิดค่าสินสอดทองหมั้นแม้แต่แดงเดียว

…ตอนนี้ผมอยากบอกแม่เหลือเกินว่าลูกชายก็ยกให้ได้...

“อิดก่อหล้า”(เหนื่อยไหมพ่อหนุ่ม) แม่หันไปให้ความสนใจกับภคินบ้าง จับแขนจับมือลูบไล้ไปมาเบาๆ

อ้าวแม่ แอบแต๊ะอั๋งผู้ชายคนอื่นต่อหน้าพ่อนี่

ภคินยิ้ม

“นิดหน่อยครับ” ถ้าบอกว่าไม่เหนื่อยเลยนี่ก็เทพเกินไปแล้ว ขับรถตั้ง 13 ชั่วโมง

“ปะๆ เข้าบ้านไปเซาะหาน้ำหาต้ากิ๋นกันก่อน”(ไปๆ เข้าบ้านไปหาน้ำหาท่ากินกันก่อน)

ยังไม่ทันจะได้เข้าบ้านตามคำชวนของแม่ พวกลุงป้าน้าอาหลานๆ ลูกพี่ลูกน้องของผมก็พากันทยอยเข้ามาทักทาย

ผมให้ภคินเข้าไปรื้อเอาพวกขนมที่ซื้อกันไว้มาแจกเด็กๆ ถือโอกาสช่วยกันขนของลงจากรถเข้าไปเก็บไว้ในบ้าน

เราแยกเอาเฉพาะของฝากออกมาแจกจ่าย เพราะตอนนี้ทุกคนอยู่กันครบเกือบหมดแล้ว ลุงป้าน้าอาพากันหน้าชื่นตาบาน พอๆ กับหลานๆ และลูกพี่ลูกน้องผม หนักหน่อยก็พ่อกับแม่นั่นแหละ

หลังจากหายตื่นเต้นกับของฝาก แม่ก็รีบเข้าครัวไปยกสำรับที่ทำเตรียมไว้ออกมาทันที อาหารพื้นบ้านล้วนๆ   

ดึกมากแล้วครับ

ทั้งที่มีแต่ของโปรดผมทั้งนั้น แต่พอได้กลิ่นผมกลับปิดจมูก ทำท่าจะขย้อนเอาของเก่าออกมา

ทุกคนหน้าตื่นทันที

“บ่เป๋นหยังๆ เมารถบะดาย กิ๋นกันก่อนเต๊อะ”(ไม่เป็นไรๆ แค่เมารถน่ะ กินกันไปก่อนเถอะ) ผมยิ้มแหะ มุสาออกไป 

ภคินรีบลุกไปหยิบแซนด์วิชที่ทำใส่คลูเลอร์เก็บอาหารไว้มายื่นให้ทันที ผมรับมากัดกิน

หิวแล้วเหมือนกัน

พอเตรียมน้ำเตรียมนมไว้ให้ผมครบ มันก็ลุกกลับไปนั่งล้อมวงกินข้าวกับคนในครอบครัวผมต่อเหมือนเดิม มีญาติๆ บางส่วนมานั่งกินด้วย พูดคุยกันเป็นที่สนุกสนาน

ภคินมันเข้าใจภาษาบ้านผมบ้างเป็นบางคำ แต่ส่วนใหญ่จะไม่ ใครถามอะไรก็หันมาทางผมเพื่อให้ช่วยแปล ผมจึงบอกให้ทุกคนเปลี่ยนมาพูดภาษากลางกันแทน บ้านเราถนัดพูดกันได้ทั้งคำไทยคำเมืองอยู่แล้ว เพราะแถวนี้คนต่างถิ่นเยอะ

ผมกินอิ่มก่อนใครเพื่อน พ่ออิ่มตามมาติดๆ เขยิบออกนอกวงอาหารมานั่งข้างๆ ผม มองภคินที่นั่งกินข้าวอยู่กับพื้นอย่างไม่นึกรังเกียจรังงอน แถมยังดูกลมกลืนเป็นธรรมชาติอีกต่างหาก มองอยู่นานสองนานก่อนตบเข่าฉาดส่งเสียงจิ๊จ๊ะในลำคอ

“โค๊ะ มันหยังมาหล่อจะอี้วะ หล่อเหลือพระเอกหนังที่แม่แต่มชอบดูแหมกำก่อน ถ้าแต่มสูงหล่อได้จะอี้ผ่องหนา ไถจะเหมาะขนาด”(บ๊ะ ทำไมมันหล่อแบบนี้วะ ยิ่งกว่าพระเอกหนังที่แม่แต่มชอบดูซะอีก นี่ถ้าแต่มสูงหล่อได้ขนาดนี้นะ จะดีมาก)
ผมมองคนพูด

“ต้องโต้ดป้อพันธุ์”(ต้องโทษพ่อพันธุ์)

พ่อนั่งนึก

“โฮ๊ะ ฮาก่นิ”(อ้าว กูเองนี่หว่า)

แล้วผมก็โดนพ่อโบกหัวไปเบาๆ ที ภคินมองผมอยู่ มันหัวเราะไปกับสิ่งที่เห็น เราลอบยิ้มให้กัน

ผมขยับปากถามมันแบบไม่มีเสียง ‘อร่อยไหม’

มันขยับปากตอบกลับมาสั้นๆ ‘อร่อยมาก’

ผมฉีกยิ้มดีใจ ประหนึ่งเป็นคนลงมือทำอาหารด้วยตัวเอง

เอาละ ในระหว่างรอทุกคนกินข้าวอิ่ม ผมขอเล่าสภาพแวดล้อมและความเป็นมาของพ่อกับแม่ผมให้ทุกคนฟังก่อน

พ่อกับแม่ผมเป็นชาวน่านแต่กำเนิด อยู่หมู่บ้านเดียวกัน พบรักและแต่งงานกันตั้งแต่อายุยังไม่ถึง 20 แต่เพิ่งมามีผมในวัยเบญจเพส (ปล่อยมาตลอด แต่ไม่ติดเอง)

อดีตแม่ผมเคยมีหุ่นนางแบบ ปัจจุบันคืออวบระยะสุดท้าย หน้าบาน ผิวขาวอย่างคนเหนือ หุ่นท้วมหน่อย ส่วนสาเหตุที่หน้าบานนั้นเพราะแม่ผมชอบทำอาหาร อาชีพหลักคือทำสวน อาชีพเสริมคือทำอาหารหม้อ

ไม่ได้เปิดร้านนะครับ แต่จะทำตามออร์เดอร์เวลามีงานสำคัญต่างๆ เช่นงานบุญ งานบวช งานแต่งงาน หรือจะกินเลี้ยงแบบไหนก็สั่งมาได้ แม่ทำได้หมด ทำเป็นหม้อๆ แล้วเขาจะมารับถึงบ้าน แม่ผมทำได้ทุกเมนู ผมถึงชอบทำอาหารมาจากแม่นี่แหละ แต่ไม่คิดจะเอาเป็นอาชีพอย่างที่บอก

หน้าตาผมโขลกแม่มาแทบจะทุกกระเบียดนิ้ว ดีว่าได้ไอ้คิ้วเข้มๆ ของพ่อมาบ้างให้ดูหล่อขึ้นมาหน่อย ไม่งั้นได้บางจ๋อยเหมือนแม่แน่ๆ (จริงๆ หน้าแม่ไม่ได้บานมากหรอกนะครับ ผมแซวไปงั้น)

ส่วนพ่อผมกลางๆ ครับ ไม่หล่อแต่ก็ไม่ขี้เหร่ ดูรวมๆ แล้วมีเสน่ห์เหลือเกิน (เพลงพี่ป้างมาทันที) พ่อผมมีดีที่คารม ไม่งั้นไม่จีบแม่ที่ถือว่าสวยที่สุดในหมูบ้านไปได้หรอก

ผมเป็นลูกคนเดียว ได้ชื่อว่า‘เมืองน่าน’มา เพราะพ่อกับแม่คิดชื่อกันไม่ออก เอาง่ายไว้ก่อน พ่อบอกเกิดที่น่าน เป็นคนน่าน งั้นก็เมืองน่านไปเลยละกัน = =

บ้านที่อาศัยอยู่ตอนนี้เป็นบ้านไม้ธรรมดา มีชั้นเดียว เล็กแต่อบอุ่น ตอนผมอยู่กรุงเทพพ่อแม่ไม่เหงาเท่าไหร่ เพราะบ้านพี่บ้านน้องก็อยู่ติดๆ กัน ลูกหลานวิ่งกันให้ยั้วเยี้ย

พออิ่มหนำสำราญเบิกบานตะไท ทุกคนก็แยกย้ายกันกลับเพราะแม่อยากให้ภคินกับผมได้พักผ่อนกันก่อน พรุ่งนี้ค่อยมาคุยเล่นกันใหม่

แต่จริงๆ แล้วผมกับพ่อแม่มีนัดกันเพื่อสารภาพความจริงเรื่องผมท้องต่างหาก



ผมกับภคินพากันไปอาบน้ำปะแป้ง

ไม่ได้เปรียบเปรยนะครับ

อาบน้ำปะแป้งกันจริงๆ เอาแป้งเย็นมาแปะแก้มเป็นหย่อมๆ อย่าลืมหน้าผากกับคางด้วย และถ้าจะให้เก๋ต้องแปะเป็นรูปนิ้ว ผมชอบ ไอ้หล่อก็ทำ ผมแอบถ่ายรูปมันประจานลงในอินสตราแกรมด้วย

…แต่ผลน่ะเหรอ

เหอะ!

มีแต่คนชมว่ามันน่ารัก 

คนหล่อนี่ทำอะไรก็ดูดีไปหมดจริงๆ 

พ่อกับแม่เข้าไปอาบน้ำต่อ (ที่นี่มีห้องน้ำแค่ห้องเดียวเท่านั้น) พอแล้วเสร็จถึงได้ออกมานั่งกันในห้องโถง ปิดประตูหน้าต่างจนมิดชิดให้มั่นใจว่าไม่มีใครโผล่เข้ามาได้ยินเรื่องที่กำลังจะคุยกันแน่ๆ 

“เอาละ มีธุระอะไรสำคัญจะพูดก็พูดมา” พ่อนั่งขัดสมาธิ หลังยืดตรง สองมือวางไว้บนเข่า ถามมาด้วยภาษาไทยชัดถ้อยชัดคำ แม่นั่งพับเพียบอยู่ข้างๆ ผมกับภคินนั่งเผชิญหน้าเคียงกันอยู่ฝั่งตรงข้าม ข้างๆ ผมคือหลักฐานทั้งหลายที่ผมนำติดตัวมาด้วย

ผมมองตาภคิน มันพยักหน้าเป็นสัญญาณว่าให้ผมเริ่มพูดได้เลย

“พ่อกับแม่ทำใจให้ดีๆ นะ” ผมสูดลมหายใจเข้าปอดลึก 

“ผมกับภคินเราตกลงคบกันเป็นแฟนแล้วนะ”

พ่ออ้าปากค้าง แม่ตาโต

“ผมจะเล่ารายละเอียดให้ฟัง”

แล้วผมก็ออกปากเล่าว่าจริงๆ แล้วผมกับภคินก็คบกันอย่างเพื่อนมาตลอด แต่สองเดือนกับอีกอาทิตย์กว่าๆ ก่อนหน้านี้ภคินมันอกหัก แล้วมาให้ผมปลอบใจ เราดื่มกันกระทั่งเผลอมีอะไรกันเข้าเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์แบบในละครที่แม่ชอบดูนั่นแหละ หลังจากนั้น เหมือนๆ ความรู้สึกของเราที่มีให้กันก็เปลี่ยนไปในอีกรูปแบบ จนไม่สามารถกลับไปเป็นเพื่อนกันได้อีก เราจึงตกลงคบกันในที่สุด

พ่อกับแม่ถอนหายใจเฮือกเมื่อผมเล่าจบ แม่ยกมือทาบอก

“ยังไม่หมด”

“ยังอีก!”  แม่รีบหายาดมมายัดจมูก

ผมกลั้นใจเล่า

“ครับ ยัง อันนี้สำคัญยิ่งกว่าที่ผมคบกับภคินอีก”

“อะไร” พ่อเองก็แทบจะลมจับเหมือนกัน

“คือ น่านท้องอ่ะพ่อ”

“หะ! อะหยังเก๊าะ!!”(หะ! อะไรนะ!!) ทั้งพ่อกับแม่พากันประสานเสียงถาม แถมยังเผลอหลุดถามด้วยคำเมืองอีกต่างหาก

“น่านท้องพ่อ ที่มีอะไรกันเมื่อสองเดือนก่อนหน้านู้น ทำให้ผมท้อง คือมันออกจะแปลกๆ ไปหน่อยเพราะผมเป็นผู้ชาย แต่หมอบอกว่าร่างกายผมสร้างมดลูกเทียมขึ้นมาเอง ส่วนนี่หลักฐานยืนยันว่าผมท้องจริงๆ ไปตรวจมาจากโรงพยาบาลภคินมัน”

ผมดึงเอาแผ่นภาพอัลตราซาวด์กับใบยืนยันการตั้งครรภ์มาให้พวกท่านดู ไม่พอ ยังล้วงหยิบมือถือมาเปิดคลิปภาพเจ้าตัวน้อยที่โหลดไว้ในเครื่องให้มันฉายวนซ้ำไปซ้ำมา แล้ววางไว้บนพื้นข้างๆ แผ่นภาพ

ใบยืนยันการตั้งครรภ์กับภาพอัลตราซาวด์ไม่ได้เรียกความสนใจจากสองสามีภรรยาชาวสวนที่สายตายาวเหยียดได้เท่ากับคลิปอัลตราซาวด์ที่กำลังเคลื่อนไหวในมือถือ

เห็บน้อยของผมขดตัวเป็นก้อนกลมๆ เคลื่อนไหวดุ๊กดิ๊ก

“โอ๊ย ทำไมเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้”

ผมหน้าสลดลง

“น่านขอโทษแม่ น่านไม่ได้ตั้งใจ แต่ผมไม่เสียใจที่ได้คบกับภคินนะ เรารักกันจริงๆ และที่สำคัญตอนนี้พวกเราก็มีพยานรักร่วมกันแล้วด้วย หลานแท้ๆ ของพ่อกับแม่”

ผมเปิดหน้าท้องนูนๆ ให้แม่ดู

“จริงเหรอเนี่ย”

“จริงแม่”

แม่หยิบมือถือขึ้นไปดู หันไปมองหน้าพ่อ

“เฮาจะมีหลานกั๋นแต๊ก๋าตา”(เราจะมีหลานกันจริงๆ เหรอตา)

“ไถ่จะเป๋นจะอั้นเนอะ”(คงงั้น)

“เราจะบอกชาวบ้านชาวเมืองเขายังไง ไม่เป็นข่าวครึกโครมรึ”

“ห้ามบอกใครเด็ดขาด เรารู้กันแค่นี้พอ หลังคลอดเดี๋ยวผมพาลูกกลับมาบ้าน แต่คงให้ภคินเซ็นรับเป็นพ่อ คนอื่นจะเข้าใจว่าเป็นลูกบุญธรรมของเรา”

แม่วางโทรศัพท์ลง ลูบภาพเห็บน้อยของผมแผ่วเบา เข้าใจคำว่าสายสัมพันธ์ไหมครับ แม่น้ำตาซึม

“สมบูรณ์แข็งแรงดีใช่ไหม”

“เบื้องต้นแข็งแรงดี แต่เดี๋ยวพอครบสามเดือนจะไปตรวจให้ละเอียดอีกรอบ”

“อาการเป็นไงบ้าง”

“แพ้หนักเลย เพิ่งมาทุเลาลงช่วงนี้แหละ ก่อนหน้านี้ทั้งอ้วก ทั้งเวียนหัว เบื่ออาหาร สารพัด แพ้ช่วงสอบด้วย เป็นลมไปหลังสอบเสร็จจนภคินต้องอุ้มเข้าห้องพยาบาล ตอนนั้นยังไม่รู้ว่าท้อง เพิ่งรู้วันพฤหัสที่ผ่านมานี้เอง”

“แต่มเอ๊ย” แม่ดึงผมเข้าไปกอดเบาๆ

“ตั้งชื่อรึยัง” พ่อรีบถาม พอหายตกใจก็ทำหน้าตื่นเต้นแทน ผมเป็นลูกคนเดียว หลานคนแรก จะตื่นเต้นก็ไม่แปลก

ผมส่ายหัว

“ยังไม่รู้เพศ รอผลตรวจก่อนละกัน”

“วางแผนว่ายังไง ยังเรียนไม่จบกันเลย”

“ดีว่าผมเป็นผู้ชาย ต่อให้ท้องยื่นไปเรียนคนก็ไม่รู้ว่าท้อง ผมจะเรียนต่อให้จบ ใครถามก็บอกไปว่าป่วย มีภคินกับพวกไอ้ไก่คอยช่วยเหลืออยู่ เราคงผ่านมันไปได้ ตอนนี้ผมย้ายไปอยู่กับภคินที่คอนโดแล้ว พอเรียนจบ เราจะย้ายไปอยู่บ้านอีกหลังด้วยกัน ตอนนี้กำลังสร้าง คงแล้วเสร็จก่อนเรียนจบ”

หลังจากนั้นพ่อกับแม่ก็ถามไถ่ถึงแผนการที่วางกันไว้คร่าวๆ เราก็ตอบตามจริง ดีว่าพ่อกับแม่ไม่โกรธเรื่องที่เราทำพลาดกันตอนเมา 

พอคุยกันจนหนำใจถึงได้พากันเข้านอน ห้องผมที่นี่แคบพอๆ กับหอที่กรุงเทพนั่นแหละ ไม่มีเตียงด้วย นอนพื้นกัน ภคินมันเหนื่อยจากการขับรถมานาน พอหัวถึงหมอนมันก็กรนครอกไปทันที

ผมมองหน้าภคิน อยู่ๆ น้ำตาก็รินลงมา

มันเป็นความรู้สึกปลาบปลื้มและดีใจ ผมขยับลุกขึ้นจูบแก้มมันเบาๆ ที

“ขอบใจที่เลือกกูนะ”

มันไม่ได้ตื่นขึ้นมารับฟังหรอกครับ ฟ้าผ่าตอนนี้มันคงไม่รู้สึกอะไร ผมทิ้งตัวลงนอนข้างๆ ซุกตัวเข้าหาอ้อมแขนแกร่ง ปิดเปลือกตาลงหลับใหลตามไปติดๆ




ผมตื่นขึ้นมาขันแต่เช้า แต่ไม่ได้หนักเท่าช่วงแรกๆ ภคินตามมาดูแลอยู่ใกล้ๆ หาน้ำมาให้ล้าง เตรียมผ้าเช็ดหน้าไว้ให้เช็ด เตรียมแปรงสีฟันบีบยาสีฟันใส่ไว้ให้เรียบร้อย 

แม่ผมเดินเข้ามาหา ในมือถือขันสีเงิน ภายในบรรจุน้ำสีแดงเข้มๆ 

“อะไรแม่”

“ยาต้มบรรเทาอาการแพ้ ปรับธาตุ แก้ท้องอืดท้องเฟ้อ บำรุงเลือดลม สำหรับคนแพ้ท้องโดยเฉพาะ”

โอ้โห สรรพคุณมันทำเอาผมรีบกรอกยาเข้าปากทันที แต่กินไปได้แค่คำเดียวก็แทบจะพ่นออก 

ขมฉิบหาย!!! 

“ทนเอา เดี๋ยวก็หาย” แม่ปลอบใจ

ผมกลั้นใจ อดทนดื่มอีกรอบจนมันหมดขัน รีบหาน้ำเปล่ามาดื่มล้างปากอีกสองสามอึก

ภคินเดินตามแม่เข้าไปในครัวเพื่อทำแซนด์วิชมาให้ผมกิน พร้อมผลไม้ รวมถึงยาบำรุงอีกสารพัด ไม่ได้ทำเยอะหรอกครับ อย่างที่บอก ทำน้อยๆ แต่ให้กินบ่อยๆ

“ลูกจายคนนี้มันตึงดีหยังตี่กึดแต้ๆ ผ่อเมียกะจ้างเหีย”(ลูกเขยคนนี้ดีอย่างที่คิดจริงๆ ดูแลเมียเป็นด้วย)

“ถ้าบ่ได้มัน เปิ๋นต๋ายแน่ๆ”(ถ้าไม่ได้มัน ผมแย่แน่ๆ)


ตลอดหนึ่งอาทิตย์ที่อยู่กับแม่และพ่อไม่ได้ทำอะไรมากหรอกครับ กลางวันพ่อกับแม่เข้าสวนไปดูแลผักผลไม้ ตอนเย็นถึงจะได้พูดคุยกันอีกที ชีวิตที่ต้องปากกัดตีนถีบเป็นอย่างนี้แหละ หนี้ก้อนใหญ่ก็เงินที่กู้มาส่งผมเรียนนี่แหละ ภคินไม่ยอมให้ผมไปช่วยพ่อแม่เด็ดขาด มันกลัวผมเผอเรอทำตัวเองแท้ง

ผมใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการหลับ ช่วงนี้จะง่วงบ่อยหน่อย นั่งจู๋จี๋กับภคิน ดูหนังกันบ้าง ขับรถเที่ยวบ้าง ไปบ้านญาติคนนู้นทีคนนี้ทีก็หมดไปแล้วอีกวัน

ผมได้ทุนไปเรียนกรุงเทพตั้งแต่มอสี่ ไม่งั้นเด็กบ้านนอกแบบผมคงไม่มีโอกาสได้เรียนในเมือง และที่นั่นก็ทำให้ผมได้พบกับภคิน

พรุ่งนี้เราต้องกลับกรุงเทพกันแล้ว ผมเดินออกมาจากห้องน้ำหลังอาบน้ำเสร็จ ไอ้หล่อมันอาบก่อนหน้าผมแล้ว ถือขวดโลชันกันผิวแตกลายไว้ในมือรอ ตบที่นอนปุๆ ผมเดินไปนั่งขัดสมาธิตรงหน้า มันเปิดฝาโลชัน เทเนื้อครีมขาวๆ ใส่มือลูบไล้กันไปมา แล้วเอามาทาหน้าท้องผมเบาๆ

สามวันก่อนใบเฟิร์นเพิ่งส่งไลน์มาบอกว่าให้ทาก้นด้วย ก้นจะได้ไม่แตก หลังๆ ไอ้หล่อถึงได้อาสามาทาให้แทน 
หลังจากทาแขนขาเสร็จ มันก็ให้ผมนอนคว่ำ ผมทำตามอย่างว่าง่าย มันเทโลชันใส่มือ ถูกันจนทั่ว ค่อยๆ สอดมือผ่านขอบกางเกงเข้ามาลูบไล้แก้มก้นผม ต่ำลงไปยังต้นขา

สบายดีจัง…

ผมสะดุ้งเมื่ออยู่ๆ นิ้วที่ควรจะอยู่บนผิวเนื้อเท่านั้นกลับแทรกเข้ามาในช่องทางคับแคบของผม 

“อ๊ะ ภคิน…” ผมครางออกมาเบาๆ เมื่อนิ้วนั้นกดลึกเข้ามาถูกต่อมลูกหมาก ผมขยับหวังยกตัวหนี

ห้องนี้ไม่ได้เก็บเสียง ผมไม่อยากทำอะไรที่นี่

ภคินจับผมพลิกหงาย ดึงกางเกงผมออกจากตัวอย่างรวดเร็ว

“ภคิน ห้องไม่ได้เก็บเสียง”

“ทำกันเบาๆ สิ” มันจับผมลอกคราบชิ้นบนออก ตามติดด้วยเสื้อผ้ามันเองจนเหลือเนื้อตัวล่อนจ้อนด้วยกันทั้งคู่

ผมนอนสั่นสะท้านด้วยความตื่นเต้น ไม่ได้ทำเรื่องอย่างว่ามาตั้งอาทิตย์ พอถูกกระตุ้นด้วยภาพด้านบนทำเอาผมรู้สึก ‘อยาก’ ขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่

ผมไม่เคยปรารถนาในร่างกายผู้ชายมาก่อน แต่กับภคินนั้นต่างออกไป แค่เห็นร่างกายมัน ผมก็รู้สึกร้อนรุ่มขึ้นมาแล้ว

“ภคิน…”

มันยกมือผมขึ้นจูบ ก้มหอมแก้ม ไล่ปากผะแผ่วจากแก้มลงไปยังลำคอ แผงอก ตวัดหยอกล้อบนติ่งไตเม็ดเล็ก ผมโอบกอดรอบหัวมันทันที มันจับขาผมแยกกว้าง ตั้งเข่าชันขึ้น เบิกทางด้วยนิ้ว

ผมครางออกมาเบาๆ จนน้ำหล่อลื่นไหลออกมาได้ที่ ช่องทางขยายมากพอ มันถึงได้ค่อยๆ จับผมเชื่อมร่าง

ผมพยายามครางให้เบาที่สุดเท่าที่จะทำได้ มันเองก็พยายามขยับให้เบาที่สุด เกิดเสียงให้น้อยที่สุดเหมือนกัน ใบหน้าคมคายเต็มเปี่ยมไปด้วยแรงอารมณ์ ผมขยับบีบรัดภายในเป็นจังหวะ

“อ๊า อืม อย่างนั้น ดี”

ผมรู้ว่ามันชอบถึงได้ทำเพื่อเอาอกเอาใจ แล้วมันก็เอาใจผมกลับด้วยการครูดน้องมันกับต่อมลูกหมากจนร่างกายผมสั่นกระตุก
ต่างคนต่างเอาอกเอาใจกันและกันจนห้องทั้งห้องร้อนระอุ จังหวะเชื่องช้าเริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ

“ห้ามปล่อยข้างในนะ!” ผมรีบปราม เพราะห้องน้ำอยู่ไกล ไม่สะดวกเดินไปล้างแน่ๆ ภคินที่กำลังไล่ต้อนผมชู้ตลงห่วงรีบถอนน้องมันออกทันที หอบหายใจแรง

ตอนแรกคิดว่ามันจะขยับด้วยมือเพื่อปล่อยข้างนอก

…แต่เปล่าครับ

มันแค่เบรกอารมณ์ลงแล้วมาจูบผมเบาๆ แทน จับผมพลิกนอนตะแคง เข้าประกบหลัง จับขาหนึ่งผมยกสูง แล้วสอดใส่เข้ามาใหม่ เริ่มต้นบรรเลงอีกรอบ ผมครางตามการขยับนั้นทันที

การจะไปถึงปลายทางไม่ใช่เป้าหมายของภคินมันแล้วตอนนี้ เพราะมันกำลังมีความสุขอยู่กับการขยับเพื่อให้ผมรู้สึกดี ภายใต้สถานการณ์ที่ต้องกักเก็บเสียงไว้แบบนี้

ต่อให้ไม่ต้องขยับเร็วก็รู้สึกดีได้

และวันนี้ผมก็ได้รู้ว่าภคินเป็นพวก ‘อึด’ ขนาดไหน จนเป็นผมเองที่ทนไม่ไหว ออกปากวอนขออยู่หลายรอบ จะขยับเองมันก็ไม่ยอม นอนครางอย่างทรมานต่อไป มันพาผมปรับเปลี่ยนอยู่อีกสองท่วงท่าถึงได้กระซิบข้างหู

“ไปได้แล้ว”

…กูรอคำนี้มานานมากแล้วภคิน…

มันทำตามที่พูดจริงๆ ครับ เร่งจังหวะด้านหลัง พอๆ กับช่วยจับด้านหน้าเพื่อให้ผมไปถึงปลายทางได้เร็วขึ้น ผมพ่นออกมาเต็มเหนี่ยว ภคินรีบถอนน้องมันออกมาขยับด้วยมือ ชู้ตลงบนหน้าท้องผมเต็มๆ 

ผมหอบแฮก มองภคินน้อยที่กำลังถูกรีดเอาลูกๆ มันออกมา

แอบเสียดายเหมือนกันครับ เอาตามจริงแล้วผมรู้สึกดีนะ เวลาที่มันปล่อยข้างใน มันเหมือนผมได้ครอบครองภคิน เหมือนเราได้กลายเป็นหนึ่งเดียวกัน เป็นของกันและกันจริงๆ

ถึงแม้ว่าหลังจากนั้นจะยุ่งยากสักหน่อยในการล้างออกก็เถอะ

“อย่าทำหน้าเหมือนอยากให้กูปล่อยข้างในขนาดนั้นสิ”

ผมแก้มร้อนฉ่าที่มันดูออก เลื่อนสายตาหนีเสีย มันเอื้อมหยิบทิชชูมาเช็ดคราบขาวขุ่นบนหน้าท้องผมออกให้จนหมด รวมไปถึงคราบน้ำหล่อลื่นที่ไหลเลอะอยู่ด้านล่าง วางมือลงบนหน้าท้องผม ลูบเบาๆ

“เจ็บท้องไหม” ก่อนมึงจะถามสุขภาพท้องกู น่าจะถามถึงสุขภาพก้นกับเอวกูก่อนนะ

“พรุ่งนี้ก็กลับแล้ว อดใจไว้หน่อยก็ไม่ได้”

มันก้มจูบผมเบาๆ 

“จริงๆ อยากมาหลายวันแล้ว ให้รอนานกว่านี้กูคงอกแตกตายแน่ มึงน่ากินน้อยเสียเมื่อไหร่”

มันใช้สายตาไล่ตั้งแต่หัวจรดเท้าเพื่อยืนยันว่ามันรู้สึกตามที่พูดจริงๆ ผมหน้าร้อนฉ่าไปหมด ขยับลุกนั่ง มันหยิบเสื้อผ้ามาช่วยผมสวมใส่

อย่าว่าแต่มันเลยที่จะมีอารมณ์กับผม ผมเองเวลาเห็นกล้ามอกหรือหน้าท้องแน่นๆ ของมันก็ยังเกิดอารมณ์

สำหรับผู้ชาย เรื่องนี้เป็นความต้องการขั้นพื้นฐานอยู่แล้ว อยู่ห้องผมก็ทำเองบ่อยๆ ดีหน่อยตรงที่ภคินไม่หื่นขึ้นสมองเหมือนไอ้พล ไม่งั้นผมแย่แน่ๆ

“ขอบคุณมาก” มันจุ๊บหน้าผากผมเบาๆ ที ประคองพาผมนอนอีกรอบ โอบกอดผมไว้ในอ้อมแขน   

“ฝันดีนะ ราตรีสวัสดิ์”

“ฝันดีเหมือนกัน ราตรีสวัสดิ์”



tbc...

ขอบคุณทุกคอมเมนต์จ้าาา ละมุนๆ นะคะตอนนี้
สำหรับภาษาเหนือ ผิดพลาดอะไรยังไงก็ขออภัยด้วย ช่วงที่เขียนพยายามหาคนน่านแท้ๆ มาช่วยแปล แต่ไม่มีเลย ควานได้คนแพร่มาแทน ภาษาใกล้เคียงหน่อย
ตอนที่เขียนกระจายให้คนเกือบสิบคนมาช่วยแปลให้ สิบคนแปลไม่เหมือนกันสักคน == คนเชียงใหม่ไปทาง เชียงรายไปทาง แพร่หรือลำพูนไปทาง ที่เลือกเอาแพร่ เพราะคุ้นหูสุด ฟังเพราะสุดด้วย(ส่วนตัวนะคะ) อีกอย่าง ต้นฉบับที่อยากเขียนให้น่านเป็นคนน่านเพราะพี่ณัท จากบ้าน 'ทูนหัวของบ่าว' เป็นคนน่าน ตั้งชื่อแมวตัวเองว่าแต่ม ซึ่งมารู้ความหมายว่า (ขาสั้น เตี้ย ต่ำ) เลยอยากให้พ่อแม่เรียกนายเอกแบบนี้ น่ารักดี (ปล. มีเฉพาะคนน่านที่รู้ความหมายว่าแต่มแปลว่าเตี้ย คนเชียงรายเชียงใหม่เท่าที่คุยไม่รู้ความหมายของคำนี้เลย) ยังไงก็ขอบคุณทุกคนที่ช่วยแปลมา ณ ที่นี้นะคะ ^^

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.21 (11-5-19) P.28 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 11-05-2019 20:30:26

พ่อแม่น่ารัก

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.21 (11-5-19) P.28 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: river ที่ 11-05-2019 20:40:34

ดูพ่อตื่นเต้นมาก

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.21 (11-5-19) P.28 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: unicorncolour ที่ 11-05-2019 20:43:37

รอ  :z13:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.21 (11-5-19) P.28 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: Poiye27 ที่ 11-05-2019 20:51:37

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.21 (11-5-19) P.28 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 11-05-2019 21:25:09

ดีแล้วที่พ่อแม่น่านรับฟังอ่ะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.21 (11-5-19) P.28 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 11-05-2019 21:52:23

สายสัมพันธ์ของพ่อแม่ลูกจริงๆ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.21 (11-5-19) P.28 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 11-05-2019 22:28:09

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.21 (11-5-19) P.28 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 11-05-2019 22:28:19

พ่อแม่น่ารักมาก

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.21 (11-5-19) P.28 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 11-05-2019 22:47:34

เห็นภาพของบ้านน่าน  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
ภาษาก็ว่าไม่ขัดนะ เพราะทั้งฟังทั้งอ่านก็ประมาณนี้  :hao3:
ยังไงก็ออกเหนือ..... ฮ่าๆ..... เพราะพูดไม่เป็นเลย  :mew1:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.21 (11-5-19) P.28 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 11-05-2019 22:51:09

ตกใจพร้อมกัน‼

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.21 (11-5-19) P.28 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: klaew ที่ 11-05-2019 23:30:24

น่ารักทั้งครอบครัวเลย
ภาษาคำเมืองน่ารักดี

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.21 (11-5-19) P.28 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: AkuaPink ที่ 11-05-2019 23:40:32

 o13
 :pig4:
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.21 (11-5-19) P.28 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: lovenine ที่ 12-05-2019 10:38:44

ปลื้มปริ่ม  มากกกกกก ^^

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.21 (11-5-19) P.28 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 12-05-2019 18:54:20

พ่อแม่น่านรับได้ก็สบายล่ะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.21 (11-5-19) P.28 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 12-05-2019 21:28:25

 :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.21 (11-5-19) P.28 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 13-05-2019 00:50:31

 :mew1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.21 (11-5-19) P.28 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: Noina_Pn ที่ 14-05-2019 10:20:16

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.21 (11-5-19) P.28 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: tae1234 ที่ 14-05-2019 22:41:29

จะได้ผู้หญิงหรือผู้ชายน๊า.. ลุ้นๆ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.21 (11-5-19) P.28 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: Mayana ที่ 15-05-2019 10:43:30

ขับรถด้วยสกิลสลอธ ... ภาพเด้งเข้ามาในหัวเลย  :m20: :m20:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.21 (11-5-19) P.28 Up 60%
เริ่มหัวข้อโดย: thanza1970 ที่ 15-05-2019 15:25:44

สนุกมากครับ
มาต่อเร็วๆ น่ะ
รอให้กำลังอยู่ครับ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.21 (15-5-19) P.28 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 15-05-2019 19:51:12

 :pighaun: :z1: :m25:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.21 (15-5-19) P.28 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 15-05-2019 21:09:49

ภคิ้นนนนนน น่านท้องอยู่นะ ใจเย็นๆหน่อยยย

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.21 (15-5-19) P.28 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 15-05-2019 21:23:25

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.21 (15-5-19) P.28 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 15-05-2019 23:32:58

สรุปแล้ว หื่นทั้งคู่ 5555

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.21 (15-5-19) P.28 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 16-05-2019 00:06:59

รอตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.21 (15-5-19) P.28 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: sailom_orn ที่ 16-05-2019 00:17:00

 o18 ตายายก็เห่อหลานเนอะ จะให้ตั้งชื่อแล้ว

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.21 (15-5-19) P.28 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 16-05-2019 01:02:11

เดาว่าพ่อแม่ต้องได้ยิน 555

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.21 (15-5-19) P.28 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 16-05-2019 01:41:08

พนเช้าจะเป็็นยังไง  :hao3:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.21 (15-5-19) P.28 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 16-05-2019 10:25:26

 :man1:

 :L1: :pig4: :L1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.21 (15-5-19) P.28 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: nofsnof ที่ 16-05-2019 20:15:34

น่าร้ากกก ว่าแต่ภคิน

บ้านไม้มันสะเทือนเน้อ ไม่ใช่เรื่องเสียงอย่างเดียว
 :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.21 (15-5-19) P.28 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Bernini ที่ 16-05-2019 23:39:15

หวานชื่นรื่นรมย์มากๆ~♡♡♡

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.21 (15-5-19) P.28 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 17-05-2019 01:21:19

คำเมือง ม่วนปะล้ำปะเหลือ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.22 (22-5-19) P.29 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 18-05-2019 19:16:22

Our Love ep.22



ขากลับรถเราว่างมาก ได้ผักและผลไม้กลับมาบางส่วน ตั้งแต่ได้ยาดีจากแม่มาดื่มทุกเช้า อาการแพ้หนักๆ ของผมก็ทุเลาลงจนจะกลายเป็นปกติแล้ว

ผมไหว้ทุกคนที่มาส่ง ญาติคนอื่นๆ ของผมอย่างพวกลุงป้าน้าอารู้กันหมดแล้วละครับว่าผมกับภคินคบกัน เราไม่ได้ปิดบังเรื่องนั้น ยกเว้นแต่เรื่องลูกเท่านั้นที่ไม่ได้บอก

ไม่มีใครว่า หนำซ้ำความหล่อและความรวยของมันยังทำให้ทุกคนบอกว่าผมโชคดีอีกต่างหาก

“พ่อครับ แม่ครับ” ภคินเรียกพ่อกับแม่ผมตอนท่านเดินมาส่งเราที่รถ “นี่เป็นเช็คเงินสดนะครับ ถือว่าเป็นค่าทำขวัญที่ผมเคยทำร้ายร่างกายและจิตใจของน่านมาก่อน เป็นค่าขอขมา หรือจะเรียกว่าเงินสู่ขอน่านก็ได้ครับ”

ผมอึ้งไปที่ได้ยิน พ่อกับแม่เองก็พอกัน มันใส่เช็คไว้ในซองสีขาว ผมจึงไม่เห็นว่าเท่าไหร่

“พ่อกับแม่จะได้ไม่ต้องลำบากกันอีก แล้วก็ไม่ต้องห่วงนะครับ ค่าใช้จ่ายของน่านหลังจากนี้ผมจะเป็นคนดูแลรับผิดชอบเอง พ่อแม่จะได้หายห่วง หลังจากนี้เราจะติดเรียนกันยาว กลับมาอีกทีคงหอบลูกมาให้ดูเลย ขอให้พ่อกับแม่สบายใจนะครับ” มันยกมือไหว้

แม่น้ำตาร่วง เงินไม่ได้ทำให้แม่ปลาบปลื้มได้เท่ากับรู้ว่ามีใครสักคนพร้อมจะดูแลลูกท่านแทนท่านหรอก

“ขอบใจมากลูก” แม่กอดมันไว้เบาๆ “แม่จะรับไว้ ฝากดูแลลูกกับหลานแม่ด้วยนะ”

“ครับ” มันกอดตอบท่านเบาๆ เช่นกัน

พ่อขยับมาสวมกอดมันบ้าง

“ขอบใจมากนะ ฝากดูแลลูกกับหลานพ่อด้วย”

“ครับ”

ผมเดินเข้าไปกอดแม่บ้าง

“เดินตางปลอดภัยเน้อหล้า ไปดีมาดี บุญฮักษา”(เดินทางปลอดภัยนะลูก ไปดีมาดี บุญรักษา) แม่อวยพร ผมยกมือไหว้รับ แม่ลูบหัวผมเบาๆ น้ำตายังนองหน้าอยู่

ผมยิ้ม เพราะรู้ว่าน้ำตานั้นเป็นน้ำตาแห่งความดีใจไม่ใช่เสียใจ อาจใจหายบ้างที่ลูกต้องห่างจากอ้อมอกอีกครั้ง แต่ก็คงจะเบาใจขึ้น เพราะครั้งนี้มีอ้อมอกอันแข็งแกร่งของใครบางคนรองรับอยู่

เขาว่าถ้าลูกคนไหนทำให้พ่อแม่ดีใจจนร้องไห้ได้ ลูกคนนั้นจะได้ขึ้นสวรรค์ ผมกับภคินคงจับมือกันขึ้นสวรรค์แน่ๆ

ผมหันไปสวมกอดพ่อบ้าง

“บุญฮักษาเน้อหล้า”(บุญรักษานะลูก)

“คับป้อ” ผมไหว้รับคำอวยพรจากพ่อ

เราพากันก้าวขึ้นรถ ภคินสตาร์ตเครื่อง เปิดแอร์เพื่อให้ภายในรถเย็นฉ่ำ ผมกดเลื่อนกระจกลง โบกมือลาทุกคนพอๆ กับภคินที่ทำแบบเดียวกัน

“ถึงละโทรหาแม่เน้อแต่ม”(ถึงแล้วโทรหาแม่ด้วย) แม่บอกทิ้งท้าย

“คับแม่” ผมรับปาก กดเลื่อนกระจกขึ้น ภคินค่อยๆ ถอยรถออกจากตัวบ้าน ผมหันไปมองตามพ่อกับแม่ที่ยังพากันโบกมือให้ ยิ้มไปกับภาพที่เห็น พอลับตาถึงได้หันกลับมาทางคนขับ

“ให้พ่อกับแม่ไปเท่าไหร่ จริงๆ ไม่ต้องก็ได้ แค่ให้ไปอยู่คอนโดด้วยนี่ก็ถือว่าเซฟค่าหอไปได้ตั้งเยอะ”

“พวกเขาเป็นพ่อแม่มึงนะ ไม่มีเขา ไม่มีมึง ไม่มีมึง จะไม่มีลูกของเรา”

แกตเชื่อมโยงมึงสุดยอดมาก

“แล้วให้ไปเท่าไหร่”

“ห้า”

“ห้าร้อย?”

มันหัวเราะร่วน

“กูจนขนาดนั้นเลยเหรอ”

“เป็นกูให้ได้แค่นั้นแหละ ห้าพัน” ผมเดาต่อ

มันส่ายหัว ผมขมวดคิ้ว

“ห้าหมื่นขาดตัว ค่าตัวกูแค่นี้ก็คุ้มละ”

มันถอนหายใจแรง ส่ายหัว

“นะ นี่มึงให้แม่กับพ่อกูไปห้าแสนเลยเหรอ ทำไมเยอะขนาดนั้นวะ กี่ปีกูจะคืนมึงหมดเนี่ย”

“ทำไมต้องคืน มึงเป็นเมียกูนะ อนาคตเงินกูก็คือเงินมึง ตราบใดที่มึงไม่เลิกกับกู”

“มีลูกด้วยกันขนาดนี้เลิกได้เหรอ”

“คิดได้อย่างนั้นก็ดี แต่ไม่ใช่ห้าแสนหรอก”

“หะ?”

“ไม่ใช่ห้าแสน”

ผมนั่งประมวลผล ดวงตาค่อยๆ เบิกโตขึ้น

“ห้าล้าน” มันตอบให้ ผมอ้าปากพะงาบๆ “เงินเก็บส่วนตัวกูเอง แบ่งมาจากที่จะทำโฮมออฟฟิศ”

ผมยังอ้าปากค้างอยู่

“ถ้าพี่ภพออกค่าใช้จ่ายให้ เราจะเหลือเงินกองกลางเพิ่มอีก พ่อแบ่งสมบัติให้ลูกๆ นานแล้ว ส่วนหนึ่งกูเอาไปซื้อหุ้นธุรกิจในบ้านทุกอย่าง แล้วก็หุ้นอื่นๆ ที่พ่อกับพวกพี่ๆ แนะนำ ส่วนหนึ่งเอาไว้ทำธุรกิจส่วนตัว ที่เหลือก็กินใช้ดูแลมึง”

“หะ ห้าล้าน โอ๊ย พ่อกับแม่กูต้องเป็นลมแน่ๆ” ผมรีบล้วงหยิบมือถือขึ้นมากดโทรหาแม่ทันที

“ฮัลโหล”

[แต่ม!! แม่แต่มเป็นลมไปแล้ว สตังค์ตี้ได้นี่ห้าแสนกะว่าห้าล้าน ป้อบ่ฮู้ว่าผ่อผิดก่อ](แต่ม!! แม่แต่มเป็นลมไปแล้ว เงินที่ได้นี่ห้าแสนหรือห้าล้าน พ่อไม่รู้ว่าดูถูกหรือดูผิด)

ผมกลืนน้ำลายลงคอดังอึก

“ห้าล้านป้อ เก็บดีๆ จะไปหื้อหายเน้อ ใจ๊อย่างมีสติตวย น่านก่อหาฮู้ว่าภคินมันหื้อป้อกะแม่นักขนาดนั้น”(ห้าล้านพ่อ เก็บดีๆ อย่าให้หายนะ ใช้กันอย่างมีสติด้วย น่านก็เพิ่งรู้ว่าภคินมันให้พ่อกับแม่เยอะขนาดนั้น)

[เป๋นบุญแต้ว่า อั้นเต่าอี้ก่อนเด้อ ไปผ่อแม่แต่มก่อน] (บุญหล่นทับ เดี๋ยวแค่นี้ก่อน เอาแม่แต่มไปดูแลก่อน)

“คับ” ผมรับปาก กดวางสาย

“แม่เป็นลมไปแล้ว”

มันหัวเราะ

“เดี๋ยวก็ฟื้น”

ผมค้อนปะหลับปะเหลือก ยิ้ม ลูบท้องเบาๆ

นอกจากค้ำคูณพ่อกับแม่แล้วยังค้ำคูณตากับยายอีก

ขอบใจมากนะลูก





อาทิตย์ที่เหลือก่อนเปิดเทอม เราใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันในคอนโด เรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับการดูแลลูกในท้อง วางแผนการดูแลตัวเองระหว่างไปเรียน พวกเพื่อนๆ พากันแวะเวียนมาหาเรื่อยๆ

เราไม่ได้ข่าวคราวอะไรจากปิ่นแก้วอีกเลย ไม่อัปทั้งอินสตราแกรมหรือเฟซบุ๊กด้วย ผมแอบเป็นห่วงอยู่เหมือนกัน

ทุกๆ วันตอนเย็น ภคินมันจะให้ผมไปยืนชิดกำแพง เปิดเสื้อขึ้นเพื่อโชว์พุง ถ่ายรูปพัฒนาการท้องผมเก็บไว้ โดยมีป้ายอยู่เหนือหัวเขียนเอาไว้ว่า วันนี้วันที่เท่าไหร่ อายุครรภ์กี่เดือนกับอีกกี่วันแล้ว (ดีว่ามันไม่นับชั่วโมงด้วย) 

มันถ่ายทั้งหน้าตรงและหน้าข้าง ทั้งซ้ายและขวา มันบอกจะเก็บเอาไว้ทำวิดีโอให้ลูกดูตอนโต










ในที่สุดก็เปิดเทอมแล้วครับ ผมกับภคินลุกขึ้นมาแต่งตัวกันตั้งแต่เช้า ผมรู้สึกตื่นเต้นสุดๆ เพราะนับจากนี้ไป ผมจะไม่ได้ปั่นจักรยานไปเรียนอีกแล้ว แต่นั่งรถของภคินไป แถมยังไปในฐานะแฟนด้วยไม่ใช่เพื่อนสนิทเหมือนอย่างเคย หอบลูกในท้องไปด้วยอีกต่างหาก

เราคุยกันแล้วว่าเราจะดำเนินชีวิตกันอย่างที่แล้วๆ มา เพื่อไม่ให้เป็นที่สนใจของใครมากนัก

“ตื่นเต้นเหรอ” ภคินจับมือผมไปกุมระหว่างเดินออกจากลิฟต์ตรงไปขึ้นรถ

“อืม”

มันบีบมือผมเบาๆ เป็นเชิงให้กำลังใจ ยิ้มให้ พอถึงรถ มันเดินไปจับประตูฝั่งที่ผมนั่ง ยิ้มกริ่ม แต่ยังไม่เปิดประตูให้

“กูมีของจะให้ ไม่รู้ว่าสิ่งนี้จะทำให้มึงหายตื่นเต้นได้หรือเปล่านะ”

ผมทำหน้าฉงน เลิกคิ้วสูง มันยิ้ม เปิดประตูออกกว้างเพื่อให้ผมเห็นสิ่งที่อยู่ภายใน

ผมยิ้มทันทีที่เห็น

มันเป็นตุ๊กตานกเพนกวินครับ หน้าตาน่ารักน่าชัง ผมหยิบมันขึ้นมาดู กอดได้พอดีมือคล้ายกอดหมอน แถมยังหอมฉุยเหมือนผ่านการซักมาแล้วอีกต่างหาก มีกลิ่นของภคินอยู่ด้วย เป็นนกเพนกวินที่ใส่เสื้อกล้าม ผมยกดมอีกรอบ ที่มาของกลิ่นภคินคือเสื้อที่นกเพนกวินใส่นี่เอง

ผมเงยหน้ามอง

“เสื้อกูเอง คิดว่ามีกลิ่นกูอยู่น่าจะทำให้มึงรู้สึกสบายใจขึ้น เอาไว้กอดเวลานั่งรถ”

ผมฉีกยิ้มกว้าง จุ๊บปลายคางมันเบาๆ

“ขอบคุณนะ กูชอบมากเลย”

มันยิ้มหล่อกลับมาให้ พยักหน้าให้ผมเข้าไปนั่ง ผมทำตาม โดยมีตุ๊กตานกเพนกวินอยู่ในอ้อมแขน มันเดินไปนั่งประจำตำแหน่ง

ผมยกนกเพนกวินขึ้นสำรวจ ไม่รู้ว่าข้างในทำจากอะไร แต่ขนมันทำจากผ้าสำลี ทำให้นุ่มเวลาสัมผัส ผมไซ้หน้ากับหัวมันไปมา
นอกจากตอนเด็กๆ แล้ว โตมาผมก็ไม่สนใจตุ๊กตาอีก แทบลืมความรู้สึกเวลาที่ได้กอดตุ๊กตาไปแล้วด้วยซ้ำ

…มันทั้งนุ่มทั้งหอมดี

จากที่ตื่นเต้นๆ อยู่ก็หายตื่นเต้นเป็นปลิดทิ้ง

“เอาขึ้นไปนอนกอดบนห้องได้ไหม” ผมหันไปถามคนให้ มันส่ายหน้าไปมา

“บนห้องมีกูอยู่แล้ว”

ผมหัวเราะร่วน เข้าใจความหมายของมันดี มันคงไม่อยากให้ผมสนใจตุ๊กตามากกว่ามัน   

ภคินสตาร์ตเครื่อง ขับเคลื่อนตัวรถออกจากคอนโด


นั่งคุยกันอยู่ดีๆ ไม่รู้ว่าผมเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ อาจเพราะกลิ่นตัวหอมๆ ของภคินจากตุ๊กตาในอ้อมแขน …เพราะเพลงเพราะๆ ที่เปิดคลอไว้เบาๆ …เพราะแอร์เย็นฉ่ำที่ตกกระทบผิว …หรือไม่ ร่างกายอาจแค่ต้องการพักผ่อนอย่างคนท้องทั่วไปเป็นก็ได้
แต่ที่แน่ๆ คือผมหลับสนิทไปตลอดทั้งเส้นทาง ตื่นอีกทีเพราะภคินปลุกเมื่อถึงมหา’ลัยแล้ว

ผมขยับ บนตัวถูกคลุมด้วยผ้าห่มที่ไม่เคยเห็นมาก่อน ผมก้มมอง

…มาได้ไงเนี่ย

เงยหน้ามองภคิน มันยิ้ม ผมยิ้มให้มันกลับบ้าง ไม่คิดว่ามันจะเตรียมอะไรแบบนี้ไว้ให้ เพราะบางครั้งผมก็รู้สึกหนาวเวลานั่งรถจริงๆ

“ขอบใจนะ” ..ที่ใส่ใจดูแลกันขนาดนี้

“กูกลัวลูกหนาวน่ะ”

ผมหัวเราะร่วน พับผ้าห่มเก็บไว้เบาะหลัง วางตุ๊กตาลงบนนั้น ปลดเข็มขัด ก้าวลงจากรถ ภคินเดินมายืนอยู่ข้างๆ ผมก้มมองพุงตัวเอง ดีนะที่ใส่ช็อป ต่อให้พุงยื่นยิ่งกว่านี้คนก็ยังไม่สังเกตเห็น

เราสองคนพากันเดินตรงไปยังคณะวิศวะ คนมากันบ้างประปราย เพื่อนๆ ผมนั่งสุมหัวคุยกัน บ้างก็เล่นมือถือ มีแต่งตัวแปลกแยกอยู่คนเดียวคือน้องใบเฟิร์น เงยหน้าเห็นผมก่อนเป็นคนแรกด้วย

“พี่น่าน!!” เจ้าตัวสวมเสื้อนิสิตพอดีตัว ท่อนล่างเป็นกระโปรงจับจีบยาวเสมอข้อเท้า วิ่งตัวปลิวเข้ามากอดผมหมับ

รู้สึกเหมือนอยู่ๆ ก็มีน้องสาว กะว่าวันหน้าจะพาใบเฟิร์นไปหาพ่อกับแม่แล้วแนะนำว่านอกจากจะได้แฟนกับลูกแล้ว ยังโชคดีได้น้องสาวมาด้วยอีกหนึ่งคน

ผมลูบหัวใบเฟิร์นอย่างรักใคร่ ใบเฟิร์นแอบลูบท้องผมเบาๆ ขยิบตาให้อย่างรู้กัน

“คิดถึง” ไม่ได้พูดกับผมหรอกครับ พูดกับลูกในท้องผมน่ะ

ผมหัวเราะ เดินไปนั่งข้างไก่ ภคินนั่งข้างผมอีกด้าน

“เปล่งปลั่งขึ้นเยอะเลยนะน่าน ผิวโคตรสวย สวยเพราะครีมทาผิวหรือว่าน้ำเชื้อผัววะ”

ผมถีบขาไอ้ดอมใต้โต๊ะไปที

“เสื่อมนะมึง กูขอแช่งให้มึงจีบน้องเป่าเปาไม่ติด”

“ฮ่าๆ ถึงมึงไม่แช่งมันก็แดกแห้วแล้ว น้องเป่าเปาคบคนอื่นไปแล้ว” ไก่มันตอบกลับให้ ดอมทำหน้าเซ็ง

“เอาน่า ยังมีผู้หญิงว่างๆ ให้จีบอีกเยอะ”

“ผู้หญิงดีๆ มีผัวไปหมดแล้ว เหลือแต่พวกนิสัยไม่รับประทานกับหน้าตาไม่ผ่านเกณฑ์กู”

“ลดสเป็กลงมาหน่อยดิวะ หรือไม่ก็จีบผู้ชายแทน” วัฒน์แนะนำเรียบๆ

ดอมเบ้หน้า

“ไม่ว่ะ กูชอบผู้หญิง ว่าแต่ผิวมึงสวยขึ้นจริงๆ นะน่าน กูไม่ได้พูดเล่น หน้าใสกิ๊ก ผิวเนียนอย่างกับตูดเด็ก นิ่มอีกต่างหาก” มันจิ้มแก้มผมเบาๆ แต่ถูกภคินปัดมือทิ้งแรง

“ขี้หวงนะมึง แตะนิดแตะหน่อยก็ไม่ได้”

ผมหัวเราะ “คงเพราะกินอาหารเสริมมั้ง ทาครีมที่ใบเฟิร์นให้มาด้วย”

“ถ้าทรายท้อง ขอสูตรบ้างนะ”

ผมพยักหน้าไปทางใบเฟิร์น

“ปรึกษาคนนู้นจะดีกว่า ผู้เชี่ยวชาญ”

ข่าวดีครับ ธนากับทรายจะแต่งงานกันทันทีหลังเรียนจบ ได้ฤกษ์แต่งมาแล้ว หลังเรียนจบประมาณหนึ่งเดือน ต้องรีบแต่งจะได้มีหลานให้อากงอาม่าอุ้มเร็วๆ




วีคแรกของการเรียนผ่านไปได้อย่างราบรื่น ภคินลงเรียนกับผมทุกตัว เข้าเรียนพร้อมกัน ออกจากห้องพร้อมกัน ทำชิ้นงานกลุ่มเดียวกัน

แต่ก่อนเคยตัวติดกันแค่ไหน ตอนนี้ยิ่งกว่าเพราะมันไม่ต้องเอาเวลาไปตามดูแลปิ่นแบบแต่ก่อน ผมเริ่มปรับตัวได้มากขึ้น ประหม่าน้อยลง พอไม่แพ้ก็ใช้ชีวิตง่ายหน่อย แค่ร่างกายต้องการหลับนอนมากขึ้นเท่านั้น

ผมยังใช้ชีวิตเฮฮาปาจิงโก๊ะกับเพื่อนๆ เหมือนเดิม เพียงแต่จะลงไปเตะบอลหรือเล่นบาสไม่ได้อีก พอๆ กับถูกสั่งห้ามไม่ให้ยกของหนัก แม้แต่แบบเรียน ถ้าเกินห้าเล่มนี่ภคินมันเอาไปถือเองหมด กระเป๋าเป้มันยังอาสาถือให้ผมเลย จนหลังๆ ผมไม่เอาเป้มาแล้ว ใช้ใบเดียวกับมันแทน




วันเสาร์แล้วครับ

วันนี้หมอนัดให้ไปตรวจเลือดเพื่อเช็กสุขภาพของเด็ก ตรวจหาว่าเป็นดาวซินโดรมหรือเปล่า รวมถึงจะได้รู้เพศลูกด้วย

พอไปถึงโรงพยาบาล พี่อ่อนเดินเข้ามารับ พาผมไปวัดความดันโลหิต ตรวจวัดอัตราการเต้นของหัวใจ ตรวจปัสสาวะ และเก็บเลือดเพื่อเอาไปทำ NIPT เสาร์หน้ามาฟังผลอีกที 

พอเก็บเลือดเสร็จก็พาผมเข้าไปรอพี่หมอที่ห้องอัลตราซาวด์เหมือนเดิม เครื่องอัลตราซาวด์จะไม่อันตรายเท่ากับเครื่องเอ็กซ์เรย์ ตรวจได้บ่อยโดยไม่มีผลกับร่างกายของผมหรือของลูกน้อยในท้อง

“เป็นไงบ้างคะ ใช้ชีวิตลำบากไหม”

“ไม่ครับพี่อ่อน พอปรับตัวได้ คนยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผมพุงยื่น”

“ผ่านเดือนสามไปได้ก็สบายใจแล้วละค่ะ”

“ขอบคุณครับ”

“เดาเอาไว้ว่าลูกเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายคะ”

“ไม่รู้เหมือนกันครับ แต่แม่บอกว่าลักษณะน่าจะได้ผู้ชาย ผิวพรรณเปล่งปลั่งผิดปกติ”

“ไม่เสมอไปหรอกค่ะ ถ้าดูแลตัวเองดีๆ ปรับฮอร์โมนให้เหมาะสม ได้ลูกชายหรือลูกสาวก็ผิวพรรณเปล่งปลั่งได้เหมือนกัน”

“ก็จริง”

พี่อ่อนเลิกเสื้อผมขึ้น ทำความสะอาดหน้าท้องจนรอบ แล้วเอาผ้าห่มบางๆ มาปิดให้แทน

“คอยสักครู่นะคะ คุณหมอกำลังมา”

“ครับ”

คอยกันไม่ถึงห้านาทีพี่หมอกับพี่หมอแป้งก็พากันเดินเข้ามา ผมยกมือไหว้คนทั้งคู่ พี่หมอทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ พี่หมอแป้งยืนข้างๆ ภคินยืนอยู่อีกด้านของเตียง วันนี้เราจะซาวด์ดูความเคลื่อนไหวและพัฒนาการขนาดของลูกน้อย

พี่หมอทาครีมใสลงบนหน้าท้อง จ่อเครื่องอัลตราซาวด์ลงไปเบาๆ ผมนอนมองด้วยหัวใจที่เต้นตึกตัก ภาพฉายขึ้นหน้าจอทันที

แต่…



tbc....

ขอบคุณทุกคอมเมนต์ค่ะ
#ผมท้องกับเพื่อน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.22 (18-5-19) P.29 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: lovenine ที่ 18-05-2019 19:44:09

อ้าว แม่เป็นลมไปชะละ ขอบคุณจ้า ที่มาอัฟไห้ได้ติดตามกันเรื่อยๆ น่าน กับภคิน ได้ได้เห็นหน้าลูกตอนไหนน้าาาาา ^^

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.22 (18-5-19) P.29 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 18-05-2019 19:53:03

ภาคินเอาใจพ่อตาแม่ยายน่าดู เห้อลูกเหมือนกันนะเนี่ย :mew1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.22 (18-5-19) P.29 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 18-05-2019 20:18:40

สงสารคุณแม่ยายเบาๆ ถึงกับเป็นลมเลยทีเดียวววว

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.22 (18-5-19) P.29 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 18-05-2019 20:20:42

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.22 (18-5-19) P.29 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: thanza1970 ที่ 18-05-2019 21:04:25

คุณพ่อมือใหม่ไม่เห้อเล๊ยยย

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.22 (18-5-19) P.29 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: ashbyipcet ที่ 18-05-2019 21:54:48

อย่าไปห่วงคนอื่นเถอะเอาตัวเองให้รอดก่อน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.22 (18-5-19) P.29 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 18-05-2019 22:22:08

ค่าสินสอดน่าน ห้าล้านเลยนะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.22 (18-5-19) P.29 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: klaew ที่ 18-05-2019 22:32:32

แหมมมมม คุณพ่อเห่อจริง

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.22 (18-5-19) P.29 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 18-05-2019 22:43:09

ค่าสินสอดน่านสูงมากจนแม่เป็นลมเลย รอน่านท้องโต  :hao3:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.22 (18-5-19) P.29 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 18-05-2019 23:16:52

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.22 (18-5-19) P.29 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: nofsnof ที่ 19-05-2019 01:34:51

 o13 o13

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.22 (18-5-19) P.29 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 19-05-2019 01:42:15

ดีเกิ้น

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.22 (18-5-19) P.29 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 19-05-2019 01:42:37

จะเป็นลมกับค่าสินสอด

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.22 (18-5-19) P.29 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: sailom_orn ที่ 19-05-2019 03:30:37

 :mew1: คุณพ่อมือใหม่ น่ารักมาก ดูแลคนแม่ดีดีน้า

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.22 (18-5-19) P.29 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 19-05-2019 05:25:26

ค่าตัวห้าล้าน   :a5:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.22 (18-5-19) P.29 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 19-05-2019 10:24:16

รอครับผม

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.22 (18-5-19) P.29 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: ดาวโจร500 ที่ 19-05-2019 13:33:22

ลูกค้ำลูกคูณ รอค่าาา

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.22 (18-5-19) P.29 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 19-05-2019 18:34:40

 :man1:


 :L1: :pig4: :L1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.22 (18-5-19) P.29 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: SoN ที่ 20-05-2019 06:12:24

^^

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.22 (18-5-19) P.29 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Mayana ที่ 21-05-2019 21:16:17

 :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.22 (22-5-19) P.29 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 22-05-2019 20:19:10

แต่อัลไรรรร ตัดได้จี๊ดดดดมากค่ะ  :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.22 (22-5-19) P.29 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Inwoสูs ที่ 22-05-2019 20:37:44

แต่?  แต่มีสองคน?   :call:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.22 (22-5-19) P.29 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: ดาวโจร500 ที่ 22-05-2019 20:57:40

แต่อะไรจ้ะะะะะะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.22 (22-5-19) P.29 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: booboos ที่ 22-05-2019 21:28:27

แต่............. มาทำให้อยากแล้วจากไปอ่ะ   

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.22 (22-5-19) P.29 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Funnycoco ที่ 22-05-2019 21:43:59

แต่ อะไรรรรรรรรรรร  :ling1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.22 (22-5-19) P.29 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Duangjai ที่ 22-05-2019 21:57:57

……


แต่…แฝดไหม. ??


 :ruready  :ruready  :ruready  :ruready  :ruready


…

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.22 (22-5-19) P.29 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 22-05-2019 22:12:09

แต่ น่านจะทำให้ค้างแบบนี้ จริงๆ เหรอ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.22 (22-5-19) P.29 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Piggyyoungy ที่ 22-05-2019 22:19:44

น่านได้น้องแฝดใช่มัย

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.22 (22-5-19) P.29 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 22-05-2019 22:55:36

 :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.22 (22-5-19) P.29 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: nofsnof ที่ 22-05-2019 23:32:43

แง่ ค้างงง  :ling1:

คนเขียนอย่าทำร้ายเราแบบนี้

รอวันเสาร์ไม่ไหวแล้วว

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.22 (22-5-19) P.29 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 22-05-2019 23:45:18

แต่นี่คืออะไร รึเป็นแฝด

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.22 (22-5-19) P.29 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 23-05-2019 00:38:55

แฝดเหรอออออออ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.22 (22-5-19) P.29 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 23-05-2019 03:42:56

ท้องแฝดแน่ๆ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.22 (22-5-19) P.29 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: wikichan ที่ 23-05-2019 09:32:59

แต่อะไรรรร

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.22 (22-5-19) P.29 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Noina_Pn ที่ 23-05-2019 11:36:07

ได้แฝดรึป่าวเน้ออออ :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.22 (22-5-19) P.29 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 23-05-2019 13:39:59

แต่มีสองคน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.22 (22-5-19) P.29 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 23-05-2019 21:21:00

แฝดแน่

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.22 (22-5-19) P.29 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 23-05-2019 22:12:00

ถ้าแฝดล่ะมีเฮ  น่านคงต้องดรอปเรียน รอคลอดลูกแน่

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.22 (22-5-19) P.29 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: klaew ที่ 23-05-2019 22:32:13

แต่อะไรอ่ะ น่านเป็นไร หนูน้อยเป็นไร....
หรือว่าแฝด!!!!

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.22 (22-5-19) P.29 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 23-05-2019 23:19:40

แต่อะไรอ่ะ!?

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.22 (22-5-19) P.29 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: river ที่ 23-05-2019 23:27:12

ได้แฝดปะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.22 (22-5-19) P.29 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: lovenine ที่ 24-05-2019 20:31:59

แต่อารายยยยยย

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.22 (22-5-19) P.29 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: LadySaiKim ที่ 25-05-2019 08:27:26

ตัดฉับบบบบบบ :ling3: :ling3:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.23 (29-5-19) P.31 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 25-05-2019 19:44:12

Our Love ep.23


“หือ?”

ทุกคนครางแทบจะเป็นเสียงเดียวกัน เพราะภาพที่ฉายถูกแบ่งออกเป็นสองฝั่ง ฝั่งหนึ่งมีเด็กคนหนึ่งนอนดิ้นแด่วๆ อยู่ ถีบยันแขนขาไปมาคล้ายคนนอนหงายปั่นจักรยาน เห็นชัดไปทุกสัดส่วน ทั้งหัว แขนขา รวมถึงนิ้วมือนิ้วเท้า

อีกฝั่งมีขนาดเล็กกว่าประมาณสองในสามของอีกฝั่ง มีสิ่งที่คล้ายกับสิ่งแรก แต่นอนอยู่นิ่งๆ เท่านั้น

“ฝาแฝด!” พี่หมอแป้งอุทานขึ้นมาทันที “ทำไมครั้งที่แล้วเราไม่เห็นกันคะ”

พี่หมอภาคไม่พูดอะไร ไล่เครื่องอัลตราซาวด์เช็กอย่างละเอียด มือก็คลิกๆ ไล่เก็บภาพ ผมนอนมองด้วยความตื่นตะลึง มือหนึ่งกำผ้าห่มแน่น ส่วนอีกมือบีบมือภคินแรงด้วยความลุ้นระทึก

ผ่านไปพักใหญ่พี่หมอถึงได้คลี่ยิ้มออกมา มองหน้าผม

“ยินดีด้วยนะ ปั๊มหนเดียวได้สองคนเลย”

ผมกับภคินยังพากันอึ้งอยู่

“เป็นแฝดเทียมค่ะ เกิดจากไข่สองใบและอสุจิสองตัว แยกถุงน้ำคร่ำแยกสายสะดือกันใช้”

ผมหันไปมองภคิน

มึงไม่ได้ปล่อยสเปิร์มเข้ามาวิ่งเล่นในสวนรังไข่กูแค่ตัวเดียว แต่มาถึงสองตัวเชียวนะภคิน

มันกลืนน้ำลายลงคอดังอึก ปากยังไม่พูดอะไร แต่ดวงตามีประกายยินดี

“ทำไมเด็กนิ่งขนาดนั้นครับ ยังมีชีวิตอยู่หรือเปล่า” ผมถามด้วยความกังวล เพราะอีกคนดิ้นพล่าน แต่อีกฝั่งกลับนิ่งสงบไม่ไหวติง

“หลับน่ะ หัวใจยังเต้นอยู่ ส่วนเจ้าตัวโตตื่นอยู่”

ผมยิ้มออกเมื่อได้ยิน

“ร่างกายสมบูรณ์แข็งแรงทั้งคู่ แขนครบ ขาครบ นิ้วครบ”

เจ้าตัวโตดิ้นพลิกไปพลิกมาคล้ายคนนอนไม่หลับ ในขณะที่อีกฝั่งเริ่มมีความเคลื่อนไหวนิดๆ เหมือนคนพลิกหันเปลี่ยนท่านอน

น้ำตาผมรินลงมาทันที

…ไม่ใช่แค่หนึ่ง แต่มีถึงสองชีวิตภายในนั้น…

พี่หมอนั่งคลิกเซฟเก็บภาพเพื่อวัดขนาดความยาวของเด็ก ขนาดหัวกะโหลก กระดูกสันหลัง รวมถึงความยาวของแขนขา นิ้วมือนิ้วเท้าด้วย

“เจ้าตัวโตจะมีพัฒนาการที่ดีกว่าเจ้าตัวเล็ก อาจเพราะความไม่อยู่สุข”

พี่หมอปิดเครื่อง พี่อ่อนเดินมาทางฝั่งภคินเพื่อเช็ดทำความสะอาดให้

“มิน่าพุงยื่นมากกว่าปกติ ที่แท้มีสองคนนี่เอง”

ผมก็ว่างั้น ท้องแค่สองเดือน แต่ลงพุงสุดๆ ดีว่าหลังๆ ได้ใบเฟิร์นช่วยกำหนดเมนูอาหารและตารางการออกกำลังกายมาให้ ผมจึงไม่เผละมาก

“ท้องแฝดมีความเสี่ยงเรื่องครรภ์เป็นพิษสูงกว่าครรภ์เดี่ยวนะ แต่ดีหน่อยที่เจ้าแฝดเป็นแฝดเทียม ความเสี่ยงเรื่องแย่งอาหารกันกิน หรือการขัดแข้งขัดขากันเองภายในท้องมีน้อย ต่างคนต่างอยู่ ต่อไปนี้ต้องมาตรวจเช็กบ่อยขึ้น พี่จะนัดให้มาตรวจทุกๆ สองสัปดาห์ ครรภ์แฝดมีโอกาสคลอดก่อนกำหนดมากกว่าครรภ์เดี่ยว จาก 40 สัปดาห์ อาจจะเร็วขึ้นมาเป็น 35 สัปดาห์หรือก่อนหน้านั้น”

“ผมต้องระมัดระวังอะไรมากเป็นพิเศษไหมครับ”

“ระมัดระวังทุกอย่างนั่นแหละ ยิ่งแฝดยิ่งต้องระวัง แต่ก็ไม่ควรจะวิตกเกินไป เท่าที่พี่ดู เด็กแข็งแรงมาก การเต้นของหัวใจ โครงสร้างร่างกายอยู่ในเกณฑ์ดี รอผลการตรวจเลือดอาทิตย์หน้าก็พอ”

เราสองคนนั่งฟังพี่หมอแป้งอธิบายเรื่องการดูแลครรภ์แฝดเพิ่มเติม ก่อนจะพากันจูงมือเดินไปที่รถในสภาพมึนๆ

เราได้ภาพอัลตราซาวด์กับคลิปกลับมาด้วย ผมนั่งมองมาตลอดทางในระหว่างที่ภคินขับรถ ผมลูบภาพในมือเหม่อๆ

“กูยังไม่ตื่นอีกเหรอวะภคิน”

มันหัวเราะ ลูบหัวผมเบาๆ

“ขอบใจนะ”

“ขอบใจอะไร”

“ที่มีลูกให้กูถึงสองคน กูดีใจจนไม่รู้ว่าจะอธิบายยังไงแล้ว”

“แต่กูกลัว พี่หมอบอกว่ามีโอกาสเสี่ยงหลายอย่าง”

“ถ้าเราดูแลให้ดีก็ไม่มีปัญหา คิดในแง่ดีไว้ก่อนละกัน”

“ทุกคนต้องช็อกแน่ๆ อยู่ๆ มึงก็ส่งสเปิร์มมายิงรังไข่กูถึงสองตัว”

มันหัวเราะเสียงดัง เสียงหัวเราะอย่างผ่อนคลายนั้นทำเอาผมรู้สึกดีขึ้นเยอะ



พอกลับถึงคอนโดผมพยายามตั้งสติให้ดีๆ อีกที ภคินหยิบโทรศัพท์โทรหาคุณแม่เพื่อแจ้งข่าวดีว่าผมท้องแฝด ท่าทางดีอกดีใจใหญ่ พอวางสายจากแม่ก็โทรหาพี่ภพต่อ นัยว่าจะให้ออกแบบเพิ่มห้องเด็กจากหนึ่งเป็นสองห้อง ได้ยินเสียงแซวลอดออกมาว่าน้ำยาโคตรดี

พอมันวางสายผมก็หยิบมือถือมาโทรหาพ่อกับแม่ตัวเองบ้าง แจ้งข่าวดีให้พวกท่านรับรู้ ทั้งคู่พากันตื่นเต้นใหญ่ ผมถ่ายรูปผลอัลตราซาวด์ของสองเด็กน้อยไปให้ดูทางไลน์ พร้อมคลิปเคลื่อนไหว

หลังจากนั้นก็โทรบอกเพื่อนๆ ให้รู้ข่าวกัน ใบเฟิร์นหวีดสุด ตระเตรียมหาวิธีมาดูแลผมเพิ่มเติม ผมวางมือถือลงหลังโทรบอกเพื่อนๆ ครบ ภคินเดินมาสวมกอดผมจากทางด้านหลัง ลูบหน้าท้องผมเบาๆ

“คราวนี้ก็มาลุ้นกันว่าเขาจะแข็งแรงไหม เพศอะไร”

ผมพยักหน้า วางมือไว้บนหลังมือมัน

“กูต้องเผละกว่าเดิมแน่”

“ถ้าดูแลดีๆ ก็ไม่หรอก ดูอย่างชมพู่ อารยาสิ ท้องแฝดยังสเลนเดอร์ แต่ต้องดูแลตัวเองให้ดีเท่านั้น”

ผมพยักหน้าเห็นด้วย




พอไปถึงมหา’ลัย เพื่อนๆ รีบพากันเข้ามารุมซักถามทันที ผมส่งรูปเด็กๆ ไปให้พวกมันดูทางไลน์กันแล้ว โดยตั้งกลุ่มไลน์ว่า ‘PakinNan’s baby’ เวลามีอะไรเกี่ยวกับเด็กๆ จะได้อัปเดตให้เพื่อนๆ รู้กันทีเดียว

เราไม่ได้พูดคุยกันมาก เพราะกลัวคนอื่นมาได้ยิน



อาทิตย์ที่สองของการเปิดเรียนผมยังใช้ชีวิตเหมือนเดิม แต่ระมัดระวังตัวมากขึ้น เพราะมีถึงสองชีวิตในท้องไม่ใช่แค่ชีวิตเดียวแล้ว ผมรู้สึกว่าตัวเองมีคุณค่ามากขึ้นกว่าเดิมอีกหลายเท่าตัว

บางครั้งผมก็นั่งนึกภาพว่าลูกๆ หน้าตาจะเป็นยังไง เหมือนผมหรือเหมือนภคินมากกว่ากัน เขาจะเลี้ยงง่ายไหม เป็นเด็กดีหรือเปล่า

ภคินดูแลผมดียิ่งกว่าเดิม จนคนเริ่มระแคะระคายความสัมพันธ์ของเรา และสงสัยว่าปิ่นแก้วหายไปไหน   

นั่นแหละ ภคินมันถึงได้ฤกษ์บอกทุกคนว่าเลิกกับปิ่นแก้วแล้ว

ผมคิดว่าเรื่องมันน่าจะจบแค่นั้น แต่พอตกดึกของวันพฤหัส ใครก็ไม่รู้ไปขุดคุ้ยหาภาพเก่าๆ ที่ปิ่นเคยเอาลงเฟซแล้วลบไปมาประจานอีกรอบ บอกว่าผมหน้าด้านแย่งภคินมาจากปิ่นแก้ว รวมถึงประณามว่าภคินเป็นเทพบุตรไม่จริง เพราะนอกใจแฟนมาเอาผู้ชายทำเมีย

…บางส่วนเชื่อ บางส่วนก็ไม่

ผมรู้สึกแย่เอามากๆ กับกระแสที่เกิดขึ้น สงสารภคินด้วย พลอยถูกมองแย่ตามไปด้วย ถ้าภคินมันเป็นแค่คนธรรมดา หน้าตาบ้านๆ เราจะไม่กลายเป็นคนดังเลย แต่ภคินมันคืออดีตเดือนวิศวะควบตำแหน่งเดือนมหา’ลัยที่ถูกโหวตจากนิตยสารมหา’ลัยปีนี้ว่าเป็นหนุ่มหล่อที่สาวๆ อยากได้เป็นแฟนมากที่สุด มันถึงได้ถูกจับตามองมากขนาดนี้


‘หน้าไม่อาย แย่งผัวชาวบ้าน’

ผมนั่งดูภาพที่คนแอบถ่ายแล้วเอามาลง ภาพนี้เป็นภาพที่ผมกับภคินจับมือกัน สายตาบ่งบอกถึงความรู้สึกดีๆ ที่มีต่อกัน

…เราไปทำกันตอนไหนวะ

บางภาพภคินกำลังตามดูแลผมอยู่

“บอกแล้วไงว่าอย่าดู” ภคินดึงมือถือออกจากมือผม

“มีคนไม่ชอบกูถึงขนาดต้องหาเรื่องกันแบบนี้เลยเหรอวะ ใคร ปิ่นแก้วเหรอ”

“ปิ่นคงมาตามถ่ายรูปมึงแบบนี้ไม่ได้หรอก”

“แล้วใคร”

มันนิ่งคิด

“ไม่รู้เหมือนกัน อาจเป็นเพื่อนปิ่น หรือไม่ก็พวกอยากเห็นชาวบ้านเป็นทุกข์ กูถึงบอกไงว่าอย่าอ่าน”

“แต่…”

“อย่าลืมสิ ทุกครั้งที่มึงรู้สึกไม่สบายใจ ลูกจะพลอยรู้สึกไม่ดีตามไปด้วย”

นั่นน่ะสิ

เหมือนครั้งที่แล้วที่ผมช็อกไปเรื่องปิ่นท้องจนทำให้ปวดท้องอย่างหนัก ถึงแม้ว่าเหตุการณ์นั้นจะส่งผลให้ภคินรีบพาผมไปตรวจเช็กจนรู้ว่าท้องก็เถอะ แต่ถ้าให้เจออะไรแบบนั้นอีกคงไม่ดีแน่ๆ 

ผมพยายามสูดลมหายใจเข้าปอดลึก ตัดความวิตกกังวลทิ้งไป

“กลับบ้านเรากันเถอะ” มันจับมือผมเบาๆ ชวนด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

ผมพยักหน้ารับ พากันเดินไปขึ้นรถ พอนั่งได้ผมก็หลับทันทีด้วยความเคยชิน




มาตื่นอีกทีจากการเขย่าปลุกเมื่อถึงลานจอดรถในคอนโด

“ไปว่ายน้ำกันไหม”

ปกติผมจะกลับมาออกกำลังกายที่ห้องทุกวัน แต่บางวันเราจะลงไปว่ายน้ำที่สระกันบ้าง

เรื่องที่ถูกวิจารณ์ย้อนกลับมาทำให้ผมรู้สึกแย่บ้าง แต่ผมพยายามตัดทิ้ง ท่องไว้ทุกครั้งที่รู้สึกแย่ ลูกจะพลอยรู้สึกไปด้วย

เราขึ้นไปแต่งตัว ใส่กางเกงว่ายน้ำ สวมทับด้วยชุดคลุม ผมเตรียมชุดวอร์มไปใส่หลังเล่นเสร็จอีกหนึ่งชุด ส่วนภคินเตรียมไปสามชุด คือชุดว่ายน้ำ ชุดออกกำลังกาย แล้วก็เสื้อยืดกางเกงขาสั้นเอาไว้ใส่หลังออกกำลังกายเสร็จ มันคงตั้งใจจะไปเล่นฟิตเนสด้วย
ยังไม่มีคนลงมาเล่น สระจึงว่าง ส่วนใหญ่คนจะเยอะวันเสาร์อาทิตย์ วันธรรมดาคนน้อย เราเลือกเก้าอี้ว่างเพื่อวางของ ผมถอดชุดคลุมออกทันที เดินดุ่ยๆ ไปหย่อนตัวลงสระโดยไม่รอภคิน

ไม่ใช่อะไรหรอกครับ

…พุงยื่น  =_=

กลัวคนเห็นน่ะ

เวลาอยู่ในน้ำผมจะรู้สึกสบายตัวมาก ว่ายไปว่ายกลับช้าๆ ภคินถอดชุดคลุมออก เหลือไว้แค่กางเกงว่ายน้ำตัวจิ๋วสีดำ เดินมายืนอวดหุ่นล่ำๆ พร้อมกล้ามหกห่อใกล้บันไดทางลง

ไอ้นั่นตุงจนเห็นได้ชัด

อื้อหือ

นี่ขนาดยังไม่ตื่นนะครับ คงไม่ต้องให้ผมบรรยายนะว่าถ้าตื่นแล้วมันจะอลังการขนาดไหน

“เก็บน้ำลายหน่อยน่าน ยืดหมดแล้ว”

ผมตีน้ำใส่คนแซวทันทีแก้กระดาก เพราะผมเอาแต่จ้องเป้ามันจริงๆ แก้มร้อนไปหมด

ภคินหัวเราะหึๆ โจนลงน้ำ จ้วงแขนว่ายลิ่วๆ ไปแตะขอบสระอีกฝั่งแล้วว่ายกลับมาใหม่ โผล่หน้าขึ้นมาหอมแก้มผมเบาๆ แล้วว่ายกลับไปแตะขอบสระอีกรอบ ย้อนกลับมาหอมแก้มผมใหม่

ผมทำเป็นว่ายน้ำกระดึบๆ หนี แต่ภคินเสือกรู้ ว่ายตามมาหอมแก้มต่อได้อีก

“อายเขา” ผมรีบใช้มือกันหน้ามันไว้ “นู่น มีเด็กๆ ลงมาเล่นน้ำแล้ว”

มันเหลือบมองตาม หัวเราะหึๆ ฉกจูบผมเบาๆ แล้วจ้วงว่ายน้ำต่อ ผมปล่อยให้ภคินว่ายไป ตัวเองก็ว่ายบ้างในระยะสั้นๆ สลับกับลอยตัว ทำท่ากายบริหารในน้ำเพื่อให้ร่างกายแข็งแรง

เด็กชายสองคนน่าจะเป็นพี่น้องกันส่งเสียงเริงร่าโดดน้ำเล่นกันตูมตาม ภคินยังว่ายของมันอยู่ ผมว่ายบ้าง แต่รักษาแนวอยู่แถวๆ ขอบสระ เน้นว่ายช้าๆ ไปและกลับ สลับกับทำท่ากายบริหารเล็กๆ น้อยๆ

พักหนึ่งก็มีสองสาวพากันเดินอวดโฉมเข้ามา คนหนึ่งใส่วันพีช แต่ขาเว้าสูงจนเห็นต้นขาสวยๆ และแก้มก้นเนียนๆ ได้ชัดเจน อีกคนใส่ทูพีชแบบมัดข้างตัวเล็กจิ๋ว ปิดท่อนหน้านิดหนึ่งท่อนหลังอีกหน่อย ทำให้ผมนึกถึงจับปิ้งที่เคยเห็นในพิพิธภัณฑ์ของโบราณ สิ่งที่เหมือนกันของสองสาวคือเต้านมที่เบียดทะลักออกมาดูเต่งตึงสวยงาม

แม่เจ้าโว้ย!!

ผมมองตามน้ำลายแทบยืด ถึงจะมีผัวแล้วแต่เรื่องการมองผู้หญิงนี่ผมว่าเป็นธรรมชาติของผู้ชายนะ โดยเฉพาะผู้หญิงสวยๆ หุ่นดีๆ

แต่ถ้าให้จีบ ผมไม่เอาหรอกครับ หนังหน้าไม่น่าจะได้อะไรกลับมายกเว้นขนส้นติง

สองสาวเลือกหาที่ว่างลงนั่ง คุยกันเบาๆ ส่งเสียงหัวเราะคิกคัก ไม่รู้ว่าเป็นคนคอนโดนี้หรือว่าเป็นเพื่อนๆ ของคนในคอนโด 

ภคินมันพักเบรก เสยผมเบาๆ เผยใบหน้าหล่อเหลาให้สองสาวมองกันตาค้าง แต่มันไม่สนใจสาวๆ คนไหน พลิกนอนหงายแล้วกรรเชียงกลับหลัง เผยให้เห็นทุกสัดส่วน โดยเฉพาะไอ้นั่นที่ตุงตาข่ายขึ้นมา ชั้นในตัวจิ๋ว เวลาถูกน้ำยิ่งแนบเนื้อเข้าไปใหญ่ ทำให้เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งเป็นรูปทรงชัดเจน สองสาวตาเป็นประกาย

สักพักมันก็พลิกตัวกลับ ว่ายตรงดิ่งมาทางผม

“ว่ายเล่นไปก่อนนะ กูไปออกกำลังกายก่อน ถ้าพอแล้วไปเรียกได้”

กำแพงห้องฟิตเนสเป็นกระจกใส สามารถมองเห็นทะลุกันได้ ข้างในคนเยอะเหมือนกันครับ 

ผมพยักหน้า มันกระโดดขึ้นขอบสระ เผยหุ่นแน่นๆ ให้สองสาวน้ำลายไหลยืดยิ่งกว่าเดิม ผมเกาะขอบสระเล่น มองมันที่เดินไปล้างตัวใต้ฟักบัว ผมนึกถึงภาพนายแบบตามนิตยสาร ที่หน้าปกเป็นนายแบบกล้ามสวย ใส่เพียงชั้นในตัวเดียวยืนโพสต์ท่า

นี่ถ้าถ่ายภาพด้านหลังของภคินตอนนี้ แล้วเอาไปตัดแปะในโฟโต้ช็อป โดยมีฉากหลังเป็นท้องทะเลสีเขียว รับรองได้ว่าไม่ต่างกันเลย

มันเดินมาหยิบเอาเฉพาะชุดออกกำลังกายไปเปลี่ยนในห้องน้ำ สักพักก็เดินเอาชุดว่ายน้ำตัวจิ๋วมาพับใส่กระเป๋าที่มีเตรียมไว้ เดินไปทางห้องฟิตเนส

แต่ยังไม่ทันจะถึง สองสาวที่นั่งมองอยู่ก็พากันก้าวฉับๆ เข้าไปหาทันที

ผมทำเนียนเป็นว่ายน้ำเล่นเข้าไปใกล้ๆ ทำเหมือนไม่รู้ว่าภคินมันโดนเต๊าะอยู่

“อยู่คอนโดนี้เหมือนกันเหรอคะ สนใจให้เราเลี้ยงสักแก้วไหม ที่บาร์”

ที่คอนโดชั้นบนสุดมีบาร์และร้านอาหาร โซนหนึ่งคล้ายผับ อีกโซนจะเป็นร้านอาหารสไตล์หรูหรา เหมาะกับการไปดินเนอร์ดี

มันยิ้มละมุนตอบกลับไปสั้นๆ

“คงไม่สะดวกครับ เมียผมกำลังท้องอ่อน ต้องรีบกลับไปดูแล”

สองสาวพากันอ้าปากค้าง รีบถอยร่นกลับไปทันที ภคินเหลือบมองมาทางผมนิดหนึ่ง มันคงรู้แหละว่าผมทำเนียนมาแอบดูมันอยู่

มุมปากได้รูปยกยิ้ม มันหันมาขยิบตาให้ เดินหล่อๆ เข้าห้องฟิตเนสไป

ผมอารมณ์ดีขึ้นมาทันที ว่ายน้ำเล่นต่อต๋อมแต๋ม

เอาตามจริงแล้วผมไม่ได้หึงมันหรอกครับ แต่อยากรู้ว่ามันใช้วิธีไหนในการจัดการสาวๆ ที่เข้ามาหามันบ้างแค่นั้นเอง



พอผมตัวซีดได้ที่ถึงได้ขึ้นไปล้างตัว มองไปทางไอ้หล่อ มันกำลังยืนเปล่ง  ออร่ายกเวตอึดๆ อยู่ ผมสวมชุดวอร์ม รูดซิปเพื่อปกปิดพุงยื่นๆ ของตัวเอง คล้ายชุดไล่เหงื่อของนักมวยนั่นแหละ เดินเข้าไปในห้องฟิตเนส ยกเวตข้างละครึ่งกิโลเพื่อออกกำลังกายเบาๆ บ้าง

ผมกับภคินมองตากัน แต่ไม่ได้เดินเข้าไปหากัน ต่างคนต่างอยู่ ต่างคนต่างเล่น ขอให้รู้ว่ามีกันและกันในสายตาก็พอ

มีสาวๆ กลุ่มใหม่เดินเข้ามาอีก แน่นอนว่าปลายสายตาคือไอ้หล่อออร่าดาราอย่างภคิน

ผมไม่ได้อยู่ใกล้ๆ แต่เห็นสาวๆ พวกนั้นเดินเข้าไปหา สักพักก็เดินหน้าจ๋อยจากไป ผมเลียบเคียงเข้าไปยืนใกล้ๆ หันไปกระซิบถาม

“เมื่อกี้เขาเข้ามาจีบเหรอ ตอบไปว่าไง”

“เมียดุ”

ผมเตะขามันทันที

“เห็นไหม หลักฐานคาตา” มันหัวเราะร่วน ไม่สะทกสะท้านกับลูกเตะของผมเมื่อกี้แม้แต่น้อย

วันนี้วันศุกร์ สายสุขภาพพากันมาออกกำลังกายค่อนข้างเยอะ สาวๆ หลายคนพากันเมียงมองมาที่ภคิน

“มานี่กูจะซิตอัป จับข้อเท้าให้หน่อย” มันลงไปนั่งที่พื้นในท่าเตรียม

“จริงๆ เขามีที่ซิตอัปให้ไม่ใช่เหรอ ทำไมไม่ไปเล่น” ผมชี้ไปยังม้าซิตอัป มีตั้งหลายแบบ

“อยากซิตกับมึง” มันตอบสั้นๆ

ผมไม่ค้าน ลงไปนั่งคุกเข่าจับเท้ามันไว้ มันให้ผมใช้เข่าร่วมด้วยจะได้ไม่ต้องออกแรงที่มือมากจนไปกระทบกระเทือนกับลูกเข้า มันเอามือรองหัว เซตแรกซิตแบบสั้นๆ ยกตัวขึ้นมาประมาณ 45 องศา เซตที่สองเพิ่มเป็น 90 องศา เซตที่สาม บิดซ้ายบิดขวา

ผมนั่งมองเพลินๆ ได้ทำกิจกรรมแบบนี้ร่วมกันก็ดีเหมือนกันนะครับ เขาว่าพวกชอบออกกำลังกายจะเป็นพวกมีวินัย ความอดสูง และควบคุมตัวเองเก่ง ผมว่าก็จริงนะ

ผมยิ้มใส่คนที่ซิตอัปจนเหงื่อแตกพลั่ก

สักพักมันก็ปรับเปลี่ยนมาเป็นซิตอัปแบบยกตัวขึ้นลงจนสุด แต่ตอนยกหน้าขึ้น มันดันยื่นหน้ามาจุ๊บปากผมเบาๆ แล้วทิ้งตัวลงไปใหม่ ขึ้นมาอีกก็จุ๊บอีก

ผมอ้าปากค้าง ประมวลผลตามยังไม่ทัน มันทิ้งตัวลงไปอีกรอบ ยกกลับขึ้นมาใหม่พร้อมยิ้มและยักคิ้วให้ในท่าซิตอัปนั่นแหละ จุ๊บปากผมเบาๆ

ผมปล่อยมือทันที

“ไอ้บ้า!”

มันหัวเราะร่วน คลายมือออกจากหัว

“อายเขา” ผมเหลือบมองไปทางสาวๆ ที่มองมันอยู่ สีหน้าตกใจกันอย่างเห็นได้ชัด

“จริงๆ ทำแบบนี้ด้วยกันบ่อยๆ ก็ดีนะ มันมีท่าออกกำลังกายสำหรับคู่รักด้วย เดี๋ยววันหน้าเราไปศึกษาแล้วทำกัน”

ผมหน้าร้อนแทบไหม้

“กูจะขึ้นห้องแล้ว”

“อยากกลับไปออกกำลังกายด้วยกันสองคนที่ห้องเหรอ”

ผมผลักมันออกห่าง ได้ทีแล้วเกี้ยวกูใหญ่เลยนะมึง

มันหัวเราะอารมณ์ดียิ่งกว่าเดิม

“รอกูอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแผล็บ เหงื่อออกเยอะ เดี๋ยวเหม็นคนอื่นเวลาขึ้นลิฟต์”

ผมเห็นด้วย ออกไปนั่งคอยมันแถวๆ สระว่ายน้ำ แอบเห็นนะครับว่าสาวๆ ในห้องฟิตเนสกับสองสาวที่สระว่ายน้ำพากันมองมาที่ผมใหญ่ แปลว่าเมื่อกี้ สองสาวข้างนอกต้องเห็นฉากภคินจุ๊บผมแน่ๆ

ผมทำเป็นไม่รู้ว่ามีคนมองเสีย ดูเด็กๆ เล่นน้ำแทน ตอนนี้มีเด็กงอกขึ้นมาเป็นหกคนแล้ว

ผมยิ้ม บางทีนะครับบางที อนาคตลูกน้อยของผมอาจเป็นหนึ่งในคนที่ได้มาเล่นน้ำที่สระว่ายน้ำแห่งนี้ก็ได้

ผมนั่งค้ำคาง ยิ้ม นึกภาพตาม ถ้าเป็นเด็กผู้ชาย คงวิ่งร่าเริงไปกับเพื่อนๆ รอบสระ แล้วกระโดดลงน้ำไปดังตูม ส่งเสียงโวยวายเอะอะมะเทิ่งตามประสา ถ้าเป็นเด็กผู้หญิง คงใส่ห่วงยางสีชมพูที่แขนทั้งสองข้าง แล้วว่ายน้ำคลอเคลียอยู่กับผมหรือภคิน

“น่าน”

ผมสะดุ้งเมื่อถูกแตะเข้าที่ต้นแขนเบาๆ ภคินเดินออกมาแล้ว ท่อนบนสวมใส่เสื้อยืดสีขาว ท่อนล่างเป็นกางเกงขาสั้นสีน้ำเงิน ผมเปียกมะลอก

“เสร็จแล้วเหรอ” ผมลดมือลงจากคาง

“คิดอะไรอยู่ เห็นนั่งยิ้มเพ้อๆ อยู่คนเดียว ตาลอยเชียว”

ผมเตะขามันไปที ชอบวิจารณ์กูจัง

ผมมองไปทางสระ ภคินมองตามไปยังเด็กๆ ที่กำลังเล่นกันอยู่

“แค่คิดว่าอนาคต ลูกเราคงได้มาเล่นแบบนี้”

ภคินยิ้ม จับหัวผมเบาๆ

“แน่นอน ถึงเวลานั้น เราจะมาเล่นด้วยกัน”

“อืม”

“ป่ะ เราขึ้นห้องกันเถอะ” มันสอดมือมาที่เอวผม ช่วยดึงให้ลุก แสดงความสนิทสนมไม่สนใจสายตาสองสาวที่มองมาตาละห้อยนั้น

tbc...
ขอบคุณทุกคอมเมนต์ค่ะ
#ผมท้องกับเพื่อน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.23 (25-5-19) P.31 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 25-05-2019 19:59:56

ภคินจะโชว์หวานไปไหนนนนนนนน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.23 (25-5-19) P.31 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: thanza1970 ที่ 25-05-2019 20:54:22

หวานจริง หวานจัง มันเลี่ยนน่ะภคิน
 :haun4: :haun4: :haun4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.23 (25-5-19) P.31 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 25-05-2019 21:20:02

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.23 (25-5-19) P.31 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 25-05-2019 21:22:44

หวานกันจริง ๆ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.23 (25-5-19) P.31 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: GAVSUREE ที่ 25-05-2019 21:41:43

 o13    กรี๊ดดดดดแฝดจริงด้วย

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.23 (25-5-19) P.31 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 25-05-2019 21:42:47

5555 รอเรื่องแฝดต่อเลย คิกๆ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.23 (25-5-19) P.31 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: lovenine ที่ 25-05-2019 22:01:05

แฝดเลยหรอ  คงป่วน น่าดูชม 555

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.23 (25-5-19) P.31 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 25-05-2019 22:04:58

ขอให้เด็กๆสมบูรณ์แข็งแรง น่านกับภคินมีความสุขมากๆนะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.23 (25-5-19) P.31 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 25-05-2019 22:43:50

เป็นผู้ชายท้องลูกแฝด จะอึดอัดขนาดไหนนะน้องน่าน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.23 (25-5-19) P.31 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: nofsnof ที่ 26-05-2019 00:31:26

ท้องแฝดดด !! ดีใจด้วย

แต่ว่าใครมันจองล้างจองผลาญ ไม่จบไม่สิ้นซักที

 :angry2: :angry2: :m31: :m16:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.23 (25-5-19) P.31 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 26-05-2019 00:56:37

ใครมันเป็นคนปล่อยข่าว

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.23 (25-5-19) P.31 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 26-05-2019 02:04:42

ต้องดูแลแล้วก็บำรุงเป็นสองเท่าเลยน่าน  o13

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.23 (25-5-19) P.31 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Philosophy ที่ 26-05-2019 02:10:57

น้องแฝด o13

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.23 (25-5-19) P.31 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: SoN ที่ 26-05-2019 06:51:27

^^

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.23 (25-5-19) P.31 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: klaew ที่ 26-05-2019 15:14:31

คนดังก็เงี้ย ทำใจนะจ้ะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.23 (25-5-19) P.31 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 26-05-2019 17:04:29

 :man1:

 :กอด1: :pig4: :กอด1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.23 (25-5-19) P.31 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: ashbyipcet ที่ 26-05-2019 20:05:34

ยินดีที่ได้น้องแฝดแต่อิคนปล่อยข่างแหกตาดูปิ่นด้วยค่ะก่อนจะตีไข่ใส่ว่าแย่งผัวชาวบ้านแต่อีปิ่นเสือกร่านไปนอนกับผู้ชายคนอื่นเนี่ยมันใช่หรือคะ?  :beat:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.23 (25-5-19) P.31 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 27-05-2019 01:16:19

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.23 (25-5-19) P.31 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 27-05-2019 11:03:15

ดีใจด้วยได้แฝดล่ะ แต่ตอนนี้อยากรู้มากว่าใครหน้าไหนมันปล่อยข่าวออกมากัน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.23 (29-5-19) P.31 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 29-05-2019 19:36:20

โอ๊ยยยย หวานจนมดจะขึ้นหน้าจอแล้วววววววววว

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.23 (29-5-19) P.31 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 29-05-2019 19:52:30

รู้สึกถึงความรักทั้งสองคน หัวใจมันกระชุ่มกระชวย

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.23 (29-5-19) P.31 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: lovenine ที่ 29-05-2019 19:53:43

มองวนไปจ่ะ ไม่ได้แดก เมียมาคุม 55 พร้อมลูกในท้อง อดไปค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.23 (29-5-19) P.31 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: klaew ที่ 29-05-2019 21:25:08

โชว์หวานกันแบบนี้จะมีภาพหลุดอีกมั้ยนะ
อยากรู้จริงๆ ว่าเป็นใคร
 o18

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.23 (29-5-19) P.31 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 29-05-2019 21:46:10

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.23 (29-5-19) P.31 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 29-05-2019 21:57:03

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.23 (29-5-19) P.31 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 29-05-2019 21:57:48

ภคินนี่ชัดเจนจริง ๆ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.23 (29-5-19) P.31 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 29-05-2019 22:44:24

ชอบภคินก็ตรงนี้ พอตัดสินใจก็จริงจังไม่วอกแวกเลย

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.23 (29-5-19) P.31 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Funnycoco ที่ 29-05-2019 22:56:43

โชว์หวานนนนนน น้ำตาลท่วมฟิตเนส :impress2:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.23 (29-5-19) P.31 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: river ที่ 29-05-2019 23:41:39

ภคินไม่มีเขินเลย

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.23 (29-5-19) P.31 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 30-05-2019 01:01:04

ซิตอัพแบบนี้ทั้งวันน่าจะยังไหว  o18

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.23 (29-5-19) P.31 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 30-05-2019 01:28:45

เด็กแฝดซะด้วย~

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.23 (29-5-19) P.31 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 30-05-2019 02:45:18

งานนี้สาวๆทำนาแห้วรอได้เลย5555

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.23 (29-5-19) P.31 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Noina_Pn ที่ 30-05-2019 08:45:14

อิจฉาจ้าาาา :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.23 (29-5-19) P.31 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: sailom_orn ที่ 30-05-2019 10:55:12

หวานจนน่าอิจฉา ภคินใส่ใจดีมากๆ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.23 (29-5-19) P.31 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Mayana ที่ 30-05-2019 17:32:58

เจ้าแฝดมาแล้นนนน  :impress2: :impress2:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.23 (29-5-19) P.31 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Timtimtim ที่ 30-05-2019 18:36:44

ไม่เคยอินกับผู้ชายท้องสักเรื่อง เลยไม่เข้าไปอ่าน แต่กับเรื่องนี้คือดีงาม รักเลยคนเขียนเก่งมากกกกกกก :mew1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.23 (29-5-19) P.31 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: iikol ที่ 31-05-2019 00:50:12

ผมรู้แล้วว่าจริงๆผใไม่ได้ไม่ชอบแนว Mprag
ที่ถูกคือผมยังหาเรื่องที่ชอบไม่เจอ
และตอนนี้ผมเจอแล้ว

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.23 (29-5-19) P.31 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 01-06-2019 10:12:52

หวานน่ำตาลยกกำลังสอง

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.23 (29-5-19) P.31 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: SoN ที่ 01-06-2019 12:11:08

^^

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.24 (5-6-19) P.32 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 01-06-2019 19:31:11

Our Love ep.24


ไม่รู้ว่าเพราะได้ออกกำลังกาย หรือเพราะได้เห็นภาพลูกๆ ในอนาคต หรืออาจเพราะถูกภคินมันกลั่นแกล้งเอาก่อนหน้านี้ ผมถึงได้หลงลืมความรู้สึกแย่ๆ ที่เกิดขึ้นไป

แม้จะยังนึกถึง แต่ก็ไม่รู้สึกแย่แล้ว

ในโลกนี้ไม่มีอะไรยั่งยืน

…เรื่องที่โดนซุบซิบนินทาก็เหมือนกัน…

“รออยู่นี่ เดี๋ยวกูไปเตรียมน้ำให้”

เพราะผมล้างตัวอย่างเดียวยังไม่ได้อาบน้ำ ภคินให้ผมนั่งรอ มันหยิบรีโมตมากดเปิดเพลง เป็นเพลงบรรเลงเพราะๆ ฟังแล้วผ่อนคลาย มันเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ พักหนึ่งก็เดินออกมา มันช่วยผมถอดชุด พอๆ กับของตัวเอง จับมือผมจูงพาเดินเข้าห้องน้ำไป

น้ำเต็มอ่างแล้ว กลิ่นสบู่หอมฟุ้ง มันพาผมลงไปนั่ง โดยให้ผมนั่งพิงแผงอกกว้างไว้ มันหยิบสบู่มาเทใส่มือ ขยี้จนทั่ว ลูบลงบนหัวไหล่ บีบนวดเบาๆ ให้ผ่อนคลาย   

ผมแทบจะหลับคาที่ ตอนนี้นอกจากความรู้สึกแย่ๆ จะมะลายหายไปแล้ว  ผมยังรู้สึกเต็มอิ่มไปกับความรัก ความเอาใจใส่ที่ภคินมีให้ มีความสุขจนเหมือนมีดอกไม้มาเบ่งบานอยู่ในอก

มันนวดลงไปที่แขน แล้ววางมือลงบนหน้าท้อง ลูบเบาๆ ผมยิ้ม

“ขอบใจนะภคิน” ผมพลิกหันไปมองตามัน “กูรู้สึกว่ากูโชคดีมาก โชคดีที่มีมึงอยู่เคียงข้าง คอยดูแลกูกับลูกอยู่แบบนี้”

มันจับแก้มผม ดึงเข้าไปจุ๊บ

“กูต้องขอบใจมึงมากกว่า มึงคือคนที่ต้องรับศึกหนัก ทั้งอุ้มท้องที่มีเด็กๆ อยู่ในนั้นถึงสองคน ต้องคอยปรับอารมณ์ให้ดีอยู่เสมอเพื่อลูกๆ ไหนจะต้องต่อสู้กับฮอร์โมนที่แปรปรวนอยู่ตลอดเวลา กูแค่ช่วยแบ่งเบาภาระในส่วนที่กูพอจะทำได้เท่านั้น”

ผมยิ้มให้มันที

เราพากันขึ้นจากน้ำ แต่งตัว หาอะไรเบาท้องทานกันง่ายๆ เป็นมื้อเย็น หยิบหนังสือมานั่งอ่านกันเล็กน้อย หลังจากนั้นก็ดูทีวี โดยตลอดเวลานั้นผมจะนั่งอยู่ในอ้อมแขนของภคิน มีมือมันวางอยู่บนหน้าท้อง

พอสี่ทุ่มเราก็พากันเข้านอน




ผมแทบจะลืมไปแล้วว่าเมื่อวานเจอข่าวแย่อะไรมา เพราะวันนี้เรามีเรื่องสำคัญกว่าให้ทำ

เราต้องไปฟังผลตรวจเลือดและอัลตราซาวด์เจ้าตัวน้อยกันเพิ่มเติม พอได้สิทธิ์อัลตราซาวด์ฟรีก็ซาวด์ใหญ่เลยคู่ผม

เหมือนเดิมครับ ผมต้องเข้าตรวจทุกขั้นตอนเหมือนเดิม ยกเว้นไม่ต้องเก็บเลือดอีก หลังจากนั้นก็ไปนั่งรอพี่หมอที่ห้องอัลตราซาวด์ พักหนึ่งสองหมอที่ดูแลเคสผมก็เดินเข้ามา ผมกับภคินยกมือไหว้

“พร้อมฟังผลรึยัง”

“พร้อมแล้วครับ”

ผมกับภคินตอบรับ เราคุยกันแล้ว ไม่ว่าผลที่ออกมา ลูกเราจะมีพัฒนาการปกติหรืออ่อนด้อยกว่าปกติ เราก็จะเลี้ยงดูพวกเขาให้ดี

พี่หมอเปิดผลการตรวจขึ้น ยิ้ม

“ผลการตรวจ เด็กๆ แข็งแรงทั้งคู่”

ผมกับภคินพากันยิ้มดีใจ

“ส่วนเพศ ดีใจด้วย พวกนายได้ลูกทั้งผู้ชายและผู้หญิง ให้เดาเจ้าตัวโตน่าจะผู้ชาย อีกคนผู้หญิง เดี๋ยวครบ 18 สัปดาห์มาอัลตราซาวด์เพื่อเช็กกันอีกรอบ”

ผมหันไปยิ้มกับภคิน

“มะ ดูความคืบหน้ากันหน่อย”

ผมทิ้งตัวลงนอน วันนี้พี่อ่อนไม่มาแฮะ

“พี่อ่อนล่ะครับ”

“วันนี้ตรงกับวันหยุดเธอน่ะ”

“อ๋อ”

คนที่จัดการทำความสะอาดท้องให้ผมจึงเป็นพี่หมอแป้ง พี่หมอบีบครีมลงบนหน้าท้องผม จิ้มเครื่องอัลตราซาวด์ลงไป

ผมยิ้ม เจ้าตัวโตยังคงดิ้นพล่านเหมือนเดิม วันนี้โชว์เหนือด้วยการขยับขึ้นขยับลง คล้ายเด็กเล่นสไลด์เดอร์ หรือเด็กกำลังหัดยืนยกตัวลุกนั่ง ในขณะที่เจ้าตัวเล็กซึ่งเราเดาเอาว่าน่าจะเป็นผู้หญิง ขยับเคลื่อนไหวอย่างเชื่องช้าอยู่ข้างๆ

ช่างแตกต่างกันเหลือเกินลูกเอ๊ย

“เอ้า โยกใหญ่เลย”

ผมหัวเราะหึๆ กับคำแซวของพี่หมอ

“ถ้าจะซ่านะคนนี้”

ผมเห็นด้วย

“แข็งแรงดี” พี่หมอสรุปสั้นๆ “ถ้ามีอะไรผิดปกติเช่นปวดท้อง ท้องแข็งผิดปกติ ฉี่เป็นเลือด ให้รีบมาหาหมอนะ”

“ครับ”

“เห็นแม่บอกว่าวันนี้จะแวะไปกินข้าวที่บ้านเหรอ”

“ใช่” ภคินตอบคำถามจากพี่ชายมันเอง

ตั้งแต่รู้ว่าจะได้เป็นพ่อคน และเห็นความยากลำบากของคนอุ้มท้อง มันถึงได้รู้สึกสำนึกคุณของแม่ขึ้นมา จนหลังๆ มานี่มันโทรหาคุณแม่บ่อยมาก เกือบทุกวันได้ คุยกันวันละนิดวันละหน่อยก็ยังดี วันนี้มันรับปากท่านว่าจะพาผมกลับไปกินข้าวที่บ้าน

เราแยกทางกับพี่หมอ หิ้วผลอัลตราซาวด์พร้อมคลิปเดินตามพี่หมอแป้งไปยังแผนกสูติเพื่อเข้าร่วมอบรมการดูแลครรภ์และดูแลบุตรหลังคลอด

โดยหมอแป้งแนะนำกับทุกคนว่าผมกับภคินเป็นนักศึกษา ต้องการมาเข้าอบรมร่วมด้วยเพื่อนำความรู้ไปประกอบการศึกษาอะไรก็ว่าไป

เส้นใหญ่ก็ดีงี้

พื้นฐานการดูแลครรภ์เรารู้กันอยู่แล้ว ภคินมันสงสัยอะไรเพิ่มเติมก็ยกมือถาม บรรดาแม่ๆ พากันมองมันตาเยิ้ม

…ความหล่อของมันนี่มีค่าทำลายล้างสูงจริงๆ

กระทั่งมาถึงวิธีการดูแลเด็กแรกเกิด ตั้งแต่วัยแบเบาะ อุ้มยังไง ทำให้เรอยังไง อาบน้ำยังไง ป้อนนมยังไง โดยเขาจะมีตุ๊กตามาให้เราถือกันคนละตัว ภคินมันถามว่า แล้วถ้าเป็นเด็กแฝดล่ะ เราสองคนเลยได้ตุ๊กตามาอุ้มกันคนละสองตัว ทั้งสนุกสนานและได้ความรู้กันไป

ที่นี่เขาใส่ใจในรายละเอียดค่อนข้างสูง ขนาดตุ๊กตาที่เอามาให้อุ้ม ยังทำน้ำหนักให้เท่ากับน้ำหนักตัวเด็กจริงๆ อีกต่างหาก

เวลาอาบน้ำก็ไม่ใช่ให้แค่แสดงท่าทาง แต่เขามีน้ำมาให้เราใช้อาบจริงๆ เทน้ำลงไปมากน้อยแค่ไหน วัดอุณหภูมิยังไง จับตุ๊กตาท่าไหน เริ่มอาบจากตรงไหน ถ้าลูกดิ้นเวลาอาบน้ำต้องทำไง

ไปจนถึงการปฐมพยาบาลเบื้องต้นเมื่อเด็กเกิดป่วยด้วยเหตุการณ์ที่คาดไม่ถึง อย่างเช่นการคว้าอะไรลงคอ เราต้องแก้ไขด้วยการเอาออกยังไง ลูกท้องอืดต้องกดท้องตรงไหน และอีกสารพัด ที่ภคินมันบอกว่าจะมาอีกรอบเพราะอยากทำให้เก่งๆ ก่อนลูกคลอด

ผมเสียใจอยู่อย่างตรงที่ร่างกายผมไม่ได้ผลิตต่อมน้ำนมขึ้นมาเหมือนผู้หญิงจริงๆ ทำให้ไม่สามารถให้นมลูกได้ แต่ภคินมันบอกไม่ต้องห่วง คุณแม่ติดต่อหาแม่นมไว้ให้แล้ว สองคน สำหรับเจ้าแฝดแม่นมละคน หลังคลอดเราคงต้องย้ายไปอยู่บ้านใหญ่ก่อนจนกว่าลูกจะหย่านม


ระหว่างทางขับรถตรงไปบ้านภคิน ผมถ่ายรูปผลอัลตราซาวด์กับคลิปอันใหม่ส่งไปอัปเดตให้พ่อกับแม่ดู รวมถึงเอาลงไลน์กลุ่มเพื่ออัปเดตให้เพื่อนๆ ได้เห็นกันด้วย ไลน์เด้งแซวเจ้าตัวโตกันใหญ่

ดอม-รับสมัครแฟนใหม่: ‘เอ้า โยกโยกโยก โยกให้มันหลุดโลก’

ผมหัวเราะออกมาทันที อ่านให้ภคินฟังว่าเพื่อนๆ คอมเมนต์กันว่าอะไร ผมเข้าใจความรู้สึกแล้วว่าทำไมพวกพ่อแม่ถึงได้ชอบอัปคลิปลงโซเชียลเพื่อแบ่งปันความน่ารักของลูกตัวเองให้คนอื่นเห็นจัง

…มันมีความสุขแบบนี้นี่เอง

ดอม-รับสมัครแฟนใหม่: ‘โตมา กูจะพาหลานกูไปตื๊ด’

Kai-Ja: ‘พอหลานกูโต ข้อเข่ามึงคงเสื่อมหมดแล้วดอม’

ผมหัวเราะเสียงดัง อ่านให้ภคินฟังอีกรอบ มันยกนิ้วเห็นด้วย

ประมาณบ่ายสามเราก็มาถึงบ้านใหญ่ ภคินรีบเอาภาพหลานไปให้แม่ดูทันที คุณแม่ลูบหัวผมเบาๆ มองหน้าหลานที่เห็นพัฒนาการชัดเจนขึ้นมาหน่อยอย่างรักใคร่

วิเวียนเองก็ดูดีใจที่จะมีน้องเพิ่ม เราอยู่คุยเล่นกับคุณแม่และน้องวิเวียนจนถึงหกโมงเย็นคุณพ่อถึงได้โผล่เข้าประตูมา ไร้เงาพี่หมอ เห็นบอกว่าติดเคสผ่าตัดยาว บางทีอาจโต้รุ่ง

ดีแล้วที่ภคินไม่เรียนหมอ ต่อให้ตังค์เยอะขนาดไหน งานก็เยอะตามไปด้วย เขาว่ากันว่าโดยเฉลี่ยแล้วหมออายุสั้นกว่าคนทั่วไปด้วย

เรารอกันจนคุณพ่ออาบน้ำเสร็จถึงได้พากันทานมื้อเย็น

ผมมั่นใจว่าภคินมันเลี้ยงลูกออกมาได้ดีแน่ๆ ก็ตอนเห็นมันเลี้ยงน้องวิเวียนนี่แหละ

เราอยู่กันจนถึงสองทุ่มถึงได้พากันลากลับคอนโด จริงๆ คุณแม่อยากให้ภคินพาผมกลับมาอยู่บ้านใหญ่เลย แต่บ้านหลังนี้ไกลมหา’ลัยเกินไป มันรับปากว่าหลังเรียนจบจะพามาอยู่ที่นี่แน่ๆ ระหว่างนี้จะดูแลผมให้ดีๆ ซึ่งผมเองก็รับปากว่าจะดูแลตัวเองและหลานในท้องให้ดีๆ เหมือนกัน


วันจันทร์ผมไปเรียนด้วยความพร้อมเต็มที่ ไม่ว่าจะเจอกับอะไรผมก็พร้อมจะรับมือ จะไม่ยอมให้ตัวเองจิตตกโดยเด็ดขาด

ตอนแรกคิดว่าจะเจอสายตาแย่ๆ จากคนที่มองมา แต่วันนี้กลับต่างออกไปเพราะมีคนปล่อยข่าวออกมาว่าปิ่นแก้วท้องได้สามเดือนแล้ว และลาออกจากมหา’ลัยย้ายไปอยู่อังฤกษพร้อมกับแบงค์คนที่ทำให้ปิ่นแก้วท้อง

จนเกิดเป็นคำถามขึ้นมาว่า…

‘แล้วตกลงใครกันแน่ที่นอกใจ?’

เพราะภคินเพิ่งบอกเลิกปิ่นแก้วไปแค่เดือนเดียว แต่ปิ่นแก้วท้องก่อนที่จะเลิกกับภคินสองเดือน งั้นคนที่นอกใจต้องเป็นปิ่นแก้วสิ ไม่ใช่ภคิน

กระแสที่ออกมาด่าผมกับภคินโครมๆ ไม่กี่วันก่อนหน้าจึงย้ายไปที่ปิ่นแก้วกันหมด ภคินมันอัปเฟซปกป้องว่าเลิกกับปิ่นแก้วก่อนที่ปิ่นแก้วจะท้อง

…แต่ใครเลยจะเชื่อ

เพราะก่อนปิดเทอมยังเห็นคนทั้งคู่ควงกันสวีตหวานแหววอยู่เลย บางคนถึงกับแคปเอารูปคู่รูปล่าสุดที่ปิ่นแก้วเคยอัปลงเฟซพร้อมข้อความโชว์หวานมาให้ดู ในนั้นระบุวันที่ว่าเป็นวันสุดท้ายก่อนสอบ เป็นข้อความหวานๆ ให้กำลังใจกันและกัน ย้อนกลับไปก่อนหน้านั้นอีกหลายรูป ไหนจะรูปที่คนอื่นถ่ายเอาไว้อีก

สิ่งเหล่านี้ฟ้องหมดว่าภคินมันต้องการปกป้องปิ่นแก้ว และปิ่นแก้วต่างหากที่เป็นคนนอกใจ

ตอนผมได้อ่านข่าวว่าปิ่นแก้วลาออกยังตกใจเลย มิน่าล่ะ หายต๋อม ไม่คิดว่าจะถึงขั้นลาออก คิดว่าอย่างมากแค่ดรอปเรียนไว้เท่านั้น

“น่าเสียดายเนอะ อีกแค่เทอมเดียวแท้ๆ แบงค์เลยพลอยเสียเวลาเรียนตามไปด้วย”

“มันจะแย่กว่านี้ถ้าปิ่นแก้วกลับมาเรียนที่นี่ในสภาพของผู้หญิงที่มีลูกแล้ว และนอกใจแฟน”

“แต่ปิ่นไม่ได้นอกใจมึงนี่ มันเป็นเหตุสุดวิสัย”

“คนตัดสินไปแล้ว แก้ตัวไป เราสองคนนี่แหละที่จะเดือดร้อนตามไปด้วย คราวนี้เรื่องจะยุ่งกว่าเดิมอีก อย่างน้อยปิ่นก็ได้ลูก ยังมีแบงค์ที่พร้อมจะปกป้องดูแลอยู่เคียงข้าง ห่างไกลจากเสียงครหาของคน ปิ่นทำตัวเองด้วยที่เอาภาพมึงไปประจานแบบนั้นเพื่อหวังทำร้ายมึง สิ่งนั้นถึงได้ย้อนกลับมาทำร้ายตัวเอง”

“เขาทำไปเพราะเขาหึงหวงและรักมึงมากนี่” ผมถอนหายใจแรงกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น


อาทิตย์นี้ทั้งอาทิตย์ เราจึงเห็นคนเอาข่าวนี้มาพูดกันสนุกปาก ผมยังคงถูกจับตามองเหมือนเดิมในฐานะว่าอาจเป็นมือที่สามในความสัมพันธ์ระหว่างภคินกับปิ่นแก้วจริงๆ

กับอีกส่วนที่ไม่เชื่อ เพราะเห็นกันอยู่ชัดๆ ว่าปิ่นแก้วท้องไปกับคนอื่นแล้ว ในขณะที่ภคินเพิ่งเริ่มมาสนิทสนมกับผมมากๆ ในเทอมนี้เอง คนกลุ่มนี้เชื่อว่าผมคือแฟนใหม่ของภคิน โดยเพิ่งมาพัฒนาความสัมพันธ์กันหลังภคินเลิกกับปิ่นแก้ว ไม่ใช่ระหว่างคบอยู่กับปิ่นแก้ว

กลายเป็นคนสองกลุ่มที่พยายามคุ้ยหาหลักฐานมายืนยันข้อเท็จจริงตามความเชื่อของตัวเอง   

ยังไม่หมดครับ

ยังมีอีกกลุ่มงอกขึ้นมาใหม่ กลุ่มนี้ไม่เชื่อว่าผมกับภคินคบกัน แต่เชื่อว่าเป็นเพียงเพื่อนสนิทที่สนิทกันมากๆ เท่านั้น โดยคุ้ยเอาหลักฐานความสนิทสนมทั้งหลาย ตั้งแต่สมัยหัวยังเกรียนเพราะเรียนร.ด.มาด้วยกันมายืนยัน

กลายเป็นคนสามกลุ่มโต้วาทีใส่กันอย่างเมามัน 

แต่พอมีคนมาถามภคินตรงๆ มันก็ดันตอบไปว่า…

‘เรามาโฟกัสเรื่องเรียนกันอย่างเดียวดีกว่าครับ’

จ้ะ ตอบได้ดารามาก

ไม่บอกไปล่ะว่าเป็นแค่พี่น้องกัน = _ =

ผมรู้ว่ามันไม่อยากให้คนมาสนใจพวกเราเท่าไหร่ ที่มันไม่ประกาศ เพราะกลัวกระทบกับผม กลัวคนมองผมไม่ดีมากกว่าที่จะมองมันไม่ดี แต่ก็หลีกเลี่ยงที่จะดูแลผมไม่ได้

และอีกอย่าง มันไม่อยากให้คนมองว่าผมเป็นมือที่สามอย่างที่คนอื่นเข้าใจด้วย

หลังจากคนรู้กันว่าภคินเลิกกับปิ่นแก้วแล้วจริงๆ หนำซ้ำปิ่นแก้วยังท้องไปกับคนอื่น ผลที่ตามมาคือมีคนเข้ามาจีบภคินเยอะมาก ทั้งผู้หญิง ผู้ชาย เพศทางเลือก ทั้งที่มาแบบเนียนๆ หรือมาแบบโต้งๆ

เช่น เดินเข้ามาทักทายเหมือนเพื่อนกันธรรมดา ทั้งที่สายตาแทบจะงาบภคินมันอยู่รอมร่อ บ้างก็เขียนจดหมายมาบอกรัก บ้างก็หย่อนขนมของฝากไว้ให้พร้อมเบอร์โทร ไอดีไลน์ เฟซบุ๊กอะไรก็ว่าไป

ส่วนพวกโต้งๆ ก็คือเดินเข้ามาบอกรักเลย ต่อหน้าต่อตาผมที่เป็นข่าวว่าคบกับภคินมันนี่แหละ   

อยากบอกว่าสกิลการอ่อยของผู้หญิงแต่ละคนล้ำเลิศมาก ผมไม่แปลกใจเลยว่าทำไมปิ่นแก้วถึงได้หึงจนทะเลาะกันประจำ หรือแม้แต่การแสดงท่าทีร้ายกาจเพื่อไม่ให้ใครหน้าไหนเข้าใกล้ภคินได้ 

ถามว่าผมหึงไหม ก็มีบ้างครับ แต่ไว้ใจมากกว่า ผมมั่นใจว่าภคินมันไม่คิดจะนอกใจ แค่อยากเตือนมันเอาไว้ว่าอย่าไปเผลอโดนใครจับกรอกยาปล้ำทำผัวจนป่องมาฟ้องร้องให้มันรับผิดชอบแบบในหนังก็พอ 

อย่าว่าแต่ภคินมันเลยครับ ตั้งแต่เริ่มดูแลตัวเองเรื่องผิวพรรณและการกินอยู่หลับนอน รวมถึงถูกภคินมันป้อนโปรตีนเพื่อสุขภาพเข้าร่างกายบ่อยๆ ทั้งทางปากแล้วก็ทาง…

อะ แฮ่ม!

โทษๆ สเลดติดคอ

ผมก็ดูดีมีออร่าจนใครเห็นใครก็ทัก ผู้หญิงมีเข้ามาคุยบ้าง ผู้ชายก็มี ไอ้อย่างแรกน่ะไม่ได้ทำให้ภคินรู้สึกอะไร เพราะมั่นใจว่าผมไม่คิดจะจีบ แต่อย่างหลังภคินมันไม่ไว้ใจผู้ชายหน้าไหนทั้งนั้น

มันกลัวผมใจอ่อนน่ะ

หรือไม่ก็อาจเป็นแค่สัญชาตญาณหวงลูกหวงเมียของสัตว์เพศผู้ธรรมดาก็ได้

ถ้าเป็นผู้หญิง ใครเข้ามาคุยกับผม มันก็ปล่อยผ่าน ขนาดมีคนให้ไอดีไลน์มา มันยังมองเฉย แต่ถ้าเป็นผู้ชายเข้ามาขอบ้าง มันเล่นมองมาตาขวาง ทำท่าอย่างกับจงอางหวงไข่ แทบจะฉกคนที่มาขออยู่รอมร่อ

ผมเคยถามว่าทำไม ภคินมันบอกว่า ขนาดผู้หญิงที่ทั้งสวยและแสนดีอย่างกวางมาชอบ ผมยังไม่เอา ผู้หญิงคนอื่นก็คงหมดสิทธิ์แล้วละ

…ผมเถียงไม่ออกเลยครับ


“เดี๋ยวจะมีคนจากนิตยสารของทางมหา’ลัยมาสัมภาษณ์ กูตอบตกลงไปแล้ว ตั้งใจว่าจะถือโอกาสนี้ประกาศไปเลยว่าคบกับมึงอยู่ จะได้ตัดปัญหาหลายๆ อย่าง น่าจะเป็นผลดีกับเราทั้งคู่ เมื่ออยู่กันเงียบๆ ไม่ได้ก็เอาให้มันดังไปทั่วทั้งมหา’ลัยเลยละกัน”

“เอางั้นเหรอ”

มันพยักหน้า

“แล้วใครจะมาสัมภาษณ์ล่ะ”

มันทำหน้ากรุ้มกริ่ม

“เดี๋ยวก็รู้”



tbc...

แจ้งข่าวนิด ไปเจอกันได้ที่งาน BL market #2 วันที่ 9 มิถุนา นี้นะคะ พิกัดคือบูธ B4 นั่งอืดอยู่นั่นแหละ 55 (กองพลทหารม้าที่ 2 -รถไฟฟ้าสนามเป้า)

ขอบคุณทุกคอมเมนต์ค่ะ

#ผมท้องกับเพื่อน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.24 (1-6-19) P.32 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: lovenine ที่ 01-06-2019 19:39:54

มาแล้วๆ อยากให้แฝด ออกมาไวๆ ^^

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.24 (1-6-19) P.32 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: nofsnof ที่ 01-06-2019 19:44:16

 :katai4: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.24 (1-6-19) P.32 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 01-06-2019 20:26:35

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.24 (1-6-19) P.32 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 01-06-2019 20:45:07

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.24 (1-6-19) P.32 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 01-06-2019 21:06:13

แฝดชาย-หญิง...คุ้มเลย

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.24 (1-6-19) P.32 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 01-06-2019 21:56:12

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.24 (1-6-19) P.32 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 01-06-2019 22:21:43

ท้องเดียวได้แฝดชาย-หญิง คุ้มเลย ปิดอู่ได้เลยนะเนี่ย

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.24 (1-6-19) P.32 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 01-06-2019 22:25:03

 :o8:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.24 (1-6-19) P.32 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: klaew ที่ 01-06-2019 23:22:44

เตรียมการอย่างดี มีแม่นมคนละคนแบบนี้อิ่มหมีพีมันเป็นลูกหมูตัวน้อยแน่นอน
อยากเห็นแล้วสิ  ^^

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.24 (1-6-19) P.32 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 01-06-2019 23:23:22

ได้ทีเดียวทั้งชายหญิงเลยยยย :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.24 (1-6-19) P.32 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: sailom_orn ที่ 01-06-2019 23:54:14

 :really2: เราได้หลายในชาย-หญิงเลย

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.24 (1-6-19) P.32 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 02-06-2019 03:36:17

แฝดชายหญิงด้วย
รอออกมาเจอกันแล้วค้าบ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.24 (1-6-19) P.32 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 02-06-2019 09:40:57

ทีเดียวคุ้มเลยได้แฝดชาย - หญิง o13

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.24 (1-6-19) P.32 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 02-06-2019 15:15:36

ดูแลกันไป

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.24 (1-6-19) P.32 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 02-06-2019 23:14:21

แฝดโชคดีที่มีพ่อเป็นภคิน ที่ดูแลลูกอย่างดี

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.24 (1-6-19) P.32 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 03-06-2019 01:50:05

 :L2: :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.24 (5-6-19) P.32 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 05-06-2019 22:52:53

โปรตีน ทำให้ผิวมีออร่า

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.24 (5-6-19) P.32 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 05-06-2019 23:35:56

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.24 (5-6-19) P.32 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: klaew ที่ 05-06-2019 23:41:59

อั้ยยะ มีประกาศออกสื่อ..

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.24 (5-6-19) P.32 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: sailom_orn ที่ 06-06-2019 00:03:41

 :mew1: :mew1: :mew1: จ่ะ ดูดีขึ้นเพราะภคินป้อนโปรตีนเสริมบ่อยๆนั่นเอง

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.24 (5-6-19) P.32 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 06-06-2019 00:34:49

มีเซอร์ไพรส์เหรอ  :hao3: :hao3:
น่านแข็งแรงก็ดีใจจ้ะะะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.24 (5-6-19) P.32 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 06-06-2019 01:57:21

น้องใบเฟิร์นมาสัมภาษณ์แน่ๆ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.24 (5-6-19) P.32 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 06-06-2019 17:00:28

ประกาศไปเลย

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.24 (5-6-19) P.32 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 06-06-2019 21:16:30

จัดไปคะ...คนหวงเมีย2019...ภคิน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.24 (5-6-19) P.32 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Mayana ที่ 06-06-2019 21:51:37

เจ้าแฝดมาแล้ววว  :m3:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.24 (5-6-19) P.32 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 06-06-2019 22:33:15

หวงเมียเกิ๊นนนนนน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.24 (5-6-19) P.32 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 07-06-2019 00:31:30

หึหึ ยั้ยสาวแสบแน่ๆมาสัม อยากให้หลานดังด้วยมั้งเนี่ย

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.25 (12-6-19) P.33 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 08-06-2019 19:32:35

Our Love ep.25


พอเห็นคนที่มาสัมภาษณ์ ผมหัวเราะออกมาทันที คิดว่าใครที่ไหน ที่แท้ก็สาวนิเทศปีสอง …น้องใบเฟิร์นของเรานี่เอง

“วันนี้ใบเฟิร์นไม่ได้มาในฐานะน้องสาวพี่น่านนะคะ นี่ค่ะ นามบัตรใบเฟิร์น” ใบเฟิร์นยื่นนามบัตรเป็นชื่อเจ้าตัวในตำแหน่งบรรณาธิการนิตยสาร A Inside Magazine ของมหา’ลัยมาให้ หรือที่เราเรียกกันย่อๆ ว่า AI

“ใบเฟิร์นเพิ่งได้ตำแหน่งนี้มา รับผิดชอบคอลัมน์ ‘ข่าวดัง’ ของมหา’ลัยเรา และตอนนี้ ข่าวที่คนอยากรู้กันมากที่สุดก็เรื่องราวความรักของพี่ภคิน พี่ปิ่นแก้ว แล้วก็พี่น่านนี่แหละค่ะ เพราะงั้น ยอมให้ใบเฟิร์นสัมภาษณ์ซะดีๆ”

ผมหัวเราะร่วน ผมกับภคินนัดกันมาคร่าวๆ แล้วว่าจะพูดกันในขอบเขตไหน ตอนแรกตื่นเต้นเหมือนกันที่จะได้สัมภาษณ์ แต่พอเป็นใบเฟิร์นผมกลับรู้สึกผ่อนคลายขึ้นเยอะ

“งั้นเริ่มกันเลยนะคะ” ใบเฟิร์นหยิบเครื่องบันทึกเสียงขึ้นมาเปิดทำงาน
 
“ใบเฟิร์นจากนิตยสาร A inside Magazine หรือ AI วันนี้เรามีโอกาสได้มาสัมภาษณ์หนุ่มฮอตแห่งปี อดีตเดือนคณะวิศวะและเดือนมหา'ลัยปี 20xx ผู้ชายที่สาวๆ ทั้งมหา’ลัยโหวตว่าน่าเอาเป็นแฟนและพ่อของลูกมากที่สุด

ไม่บ่อยที่พ่อหนุ่มสุดฮอต นิสัยดี โพรไฟล์เลิศ ฐานะทางบ้านเป็นที่รู้ๆ กันอยู่ว่าสามารถถอยปอร์เช่ บีเอ็มหรือเบนซ์มาขับได้โดยที่ขนหน้าแข้งไม่ร่วงสักเส้น เป็นที่ปรารถนาของสาวๆ ในมอ A เราจะออกมาให้สัมภาษณ์แบบเอกซ์คลูซีฟแบบนี้

วันนี้เขามาพร้อมกับเพื่อนสนิทที่ไปไหนมาไหนด้วยกันราวกับเป็นปาท่องโก๋ จนหลายคนสงสัยกันว่าทั้งคู่แอบคบกันอยู่หรือเปล่า ไหนจะข่าวฉาวที่ออกมาไม่หยุดหย่อนนั้นอีก

วันนี้พวกพี่ๆ ทั้งสองจะมาตอบคำถามเราจนเคลียร์แน่นอนค่ะ งั้นเรามาเริ่มกันเลยดีกว่า เริ่มจากแนะนำตัวกันก่อนเลยค่ะ”

ภคิน “ภคิน อัคราธิวัฒน์ครับ อยู่ปีสี่ คณะวิศวกรรมโยธา เดือนมหา’ลัยปี 20xx”

เมืองน่าน “เมืองน่าน อยู่ถิ่นดีครับ เรียกน่านเฉยๆ ก็ได้ ปีสี่ วิศวะโยธา ภคินมันเป็นเดือน ส่วนผมเป็นไส้เดือน”

ใบเฟิร์น “ฮ่าๆ พี่น่านเป็นคนตลกจัง ใกล้จบกันแล้ว พวกพี่มีแพลนจะทำอะไรกันต่อในอนาคตคะ วางแผนกันไว้รึยัง”

ภคิน “ผมกับน่านจะเปิดบริษัทรับเหมาก่อสร้างครบวงจรร่วมกัน ตอนนี้กำลังก่อสร้างโฮมออฟฟิศอยู่”

ใบเฟิร์น “โฮมออฟฟิศ? หมายความว่าบ้านกับที่ทำงานจะอยู่ที่เดียวกัน?”

ภคิน “ครับ”

ใบเฟิร์น “ดีจังเลยค่ะ ไม่ต้องเหนื่อยเดินทางไปทำงาน สรุปพี่ภคินกับพี่ปิ่นแก้ว เลิกกันแล้วแน่นอนใช่ไหมคะ”

ภคิน “ครับ เลิกกันแล้ว ผมขอยืนยันว่าทั้งผมและปิ่นไม่มีใครนอกใจใครทั้งนั้น เพียงแต่เรื่องบางเรื่องมันซับซ้อนเกินกว่าจะอธิบายให้เข้าใจกันได้เท่านั้น ตอนนี้ปิ่นเองก็มีคนที่รักและพร้อมจะดูแลปิ่นแล้ว”

ใบเฟิร์น “โธ่… พ่อพระ พ่อเทวดาของใบเฟิร์น มาถึงคำถามที่ทุกคนอยากรู้ที่สุดค่ะ ตกลงพี่ภคินกับพี่น่านคบกันอยู่หรือเปล่าคะ”

ภคิน (หันไปมองตาพี่น่านแล้วยิ้มละมุน) “ครับ ผมเพิ่งขอน่านเป็นแฟนเมื่อเดือนที่แล้ว”

ใบเฟิร์น “แล้วที่พี่ปิ่นแก้วมาหาเรื่องพี่น่านล่ะคะ”

ภคิน “ปิ่นเขาอยู่ในช่วงอารมณ์กำลังแปรปรวนน่ะครับ พอเขาดีขึ้นก็มาขอโทษ”

ใบเฟิร์น “ถือว่าเราจบเรื่องของพี่ปิ่นแก้วเนอะ มาที่เรื่องของพี่น่านกันดีกว่า ไปปิ๊งปั๊งกันตอนไหน เป็นเพื่อนกันมาตั้งนาน ทำไมเพิ่งมาคบเป็นแฟนกันตอนนี้”

ภคิน “ผมกับน่านเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่มอสี่ เป็นเพื่อนที่สนิทกันมาก แต่ไม่เคยคิดอะไรเกินเลยกันแม้แต่น้อย เขาเป็นเพื่อนที่ไม่ได้คบกับผมเพราะฐานะ ถึงจะยากลำบากขนาดไหน เขาก็ไม่เคยขอความช่วยเหลือจากผมเรื่องนี้เลย 

น่านได้ทุนมาเรียนที่สาธิตตั้งแต่มอสี่ พอเข้ามหา’ลัยก็กู้เงินมาเรียนเอง ทำอาหารกินเอง บางครั้งค่าใช้จ่ายไม่พอ แทนที่จะร้องขอความช่วยเหลือจากเพื่อนอย่างผม เขากลับเลือกที่จะทำข้าวกล่องขายแทน

หลายคนคงรู้กันแล้วใช่ไหมครับ ว่าเมืองน่านทำอาหารได้อร่อยขนาดไหน ใครได้กินก็ติดใจกันทั้งนั้น ผมละคนหนึ่ง ไม่ใช่แค่ติดใจ เรียกได้ว่าเป็นทาสอาหารของเมืองน่านเลย (หัวเราะ)

ผมสบายใจที่ได้อยู่กับเขา เวลามีเรื่องอะไร ผมจะวิ่งไปหาน่านก่อน แม้แต่ตอนที่ทะเลาะกับปิ่นแก้ว เขาจะสามารถปลอบใจ และทำให้ผมมีความสุขได้ และนี่อาจเป็นฉนวนให้ผมกับปิ่นแก้วเลิกกันก็ได้ เพราะปิ่นแก้วระแวงความสัมพันธ์ระหว่างผมกับเมืองน่านค่อนข้างมาก

ผมพยายามแสดงความบริสุทธิ์ใจให้ปิ่นแก้วเห็นว่าไม่มีอะไร กระทั่งปิ่นยื่นคำขาดให้ผมเลือกระหว่างเพื่อนกับแฟน ผมรักเธอมาก ช่วงหนึ่งถึงได้ยอมตัดเพื่อนออกไปจากชีวิต แต่ก็ยังทำให้ปิ่นแก้วสบายใจไม่ได้ และนั่นก็ทำให้ผมได้มองย้อนกลับไปถึงความเป็นเพื่อนที่ดีที่เมืองน่านมีต่อผมตลอดมา

ความรักมันเกิดขึ้นมานานแล้ว แต่เป็นความรักระหว่างเพื่อน ผมแค่ลองปรับใหม่ว่าถ้าน่านเป็นแฟนผมล่ะ จะเป็นยังไง เมื่อผมกับปิ่นแก้วมาถึงทางตัน ผมจึงสามารถจับมือเมืองน่านมาเดินต่อด้วยกันได้ง่ายๆ ถึงตอนนี้เราสองคนก็ถือว่าอยู่ในช่วงกำลังคบหาดูใจกันอยู่ครับ”

ใบเฟริน์ “ว้าว… สุดยอดเลยค่ะ เข้าใจเลยว่าทำไม คราวนี้ เรามาถามพี่น่านกันบ้าง เพราะอะไรถึงได้ตอบรับคำขอเป็นแฟนพี่ภคิน รักพี่เขาตอนไหน”

เมืองน่าน “อย่างที่ภคินเคยบอก เรารักกันมานานแล้ว เพียงแต่รักอย่างเพื่อน ดูแลกันและกันเหมือนพี่น้องที่คลานตามกันมา ใส่ใจดูแลความรู้สึกของกันมาตลอด แต่ไม่เคยคิดไปในทางนั้นเลย

พอมีเหตุให้ความสัมพันธ์ต้องพัฒนาไปในอีกรูปแบบ ผมจึงไม่ได้รู้สึกรังเกียจและยอมรับได้ง่ายๆ อยู่กับมันผมก็มีความสุขดี ถึงได้ตกลงคบกัน พ่อแม่ของเราทั้งสองฝ่ายก็รับได้”

ใบเฟิร์น “ไปกราบพ่อแม่กันมาแล้วเหรอคะ!!”

เมืองน่าน “ครับ พ่อแม่ภคินใจดีกับผมมาก ส่วนพ่อแม่ผมไม่ต้องพูดถึง รักภคินเหมือนลูกมานานแล้ว ขนาดเคยบ่นว่าถ้ามีลูกสาวจะยกให้ภคินมันฟรีๆ เลย ตอนไปสารภาพกับพวกท่าน ก็ช็อกนะ แต่พอหายช็อกก็ดีใจกันแทน ลูกเขยในอุดมคติเขานี่” (พูดกลั้วหัวเราะ)

ใบเฟิร์น “คิดว่าความสัมพันธ์ครั้งนี้จะไปกันรอดไหมคะ เป็นผู้ชายทั้งคู่ด้วย”

เมืองน่าน (มองหน้าภคิน) “ผมไม่รู้ครับ รู้แค่ว่ามีภคินอยู่ที่ไหนมีเมืองน่านอยู่ที่นั่นเท่านั้น ต่อให้เราไม่ได้เป็นแฟนกัน แต่คำว่าเพื่อนของเราจะยังอยู่ตลอดไป

เอาตามจริงแล้วเราไม่ได้เรียกการคบกันของเราสองคนว่าแฟนนะครับ มันจำกัดเกินไป ผมอยากเป็นทุกอย่างสำหรับเขา เพราะงั้นเราจึงเรียกความสัมพันธ์ระหว่างเราว่า ‘กันและกัน’ ครับ ไม่จำกัดแต่ครอบจักรวาลดี” (หัวเราะ)

ใบเฟิร์น “กรี๊ดดดดดดด ใบเฟิร์นอยากกรี๊ดให้โลกแตก ในฐานะที่ใบเฟิร์นรู้จักพี่ๆ เป็นการส่วนตัวระดับหนึ่ง ตั้งแต่คบกันมา ยังไม่เคยเห็นพวกพี่ทะเลาะกันเลย โดยเฉพาะเรื่องหึงหวง เพราะตอนคบกับพี่ปิ่น พี่ภคินกับพี่ปิ่นทะเลาะกันเรื่องนี้บ่อยมาก แม้กระทั่งตอนเลิกกันก็เลิกกันกรณีนี้เหมือนกัน แต่นี่ใบเฟิร์นเห็นผู้หญิงมายืนเกาะแขนเกาะขาพี่ภคินต่อหน้าพี่น่าน พี่น่านก็ยังยิ้มรื่น ทำได้ไงคะ เป็นใบเฟิร์นนะ แม่ตบหน้าแหกหมอไม่รับเย็บไปแล้ว”

ภคิน “น่านน่าจะตอบได้ดีกว่าผมนะ”

เมืองน่าน (หัวเราะ) “สิ่งสำคัญที่สุดคือความเชื่อใจครับ อย่าลืมว่าผมกับภคินเป็นเพื่อนสนิทกันมาก่อน รู้เช่นเห็นชาติ รู้ไส้รู้พุง รู้นิสัยกันดีมาก่อนหน้านั้นอยู่แล้ว สำหรับผู้ชายคนหนึ่ง ดีเลวยังไง เราจะเผยให้เพื่อนสนิทเห็นก่อน เพราะเพื่อนสนิทจะรับเราได้ทุกอย่าง

ผมรู้ว่าโดยพื้นฐานภคินเป็นคนดี ไม่ใช่คนเจ้าชู้ คนเข้ามาหามันเยอะ แต่มันก็ไม่เคยไปยุ่งกับใคร นอกจากคุยกันตามมารยาทเท่านั้น รักใครรักจริง และทุ่มเทให้กับคนที่รักมาก ไม่งั้นมันคงไม่คิดเทเพื่อนอย่างผมเพื่อง้อปิ่นแก้วหรอก
ไม่ว่าจะต่อหน้าหรือลับหลังปิ่นแก้ว ภคินไม่เคยมาพูดคุยหรือแสดงออกเลยว่าอยากนอกใจไปหาผู้หญิงคนอื่น พอความสัมพันธ์ของเราเปลี่ยนจากเพื่อนมาเป็นอะไรที่มากกว่านั้น ผมถึงได้ไว้ใจ”

ใบเฟิร์น “แล้วถ้าบังเอิญพี่ภคินเกิดนอกใจพี่น่านขึ้นมาจริงๆ ล่ะคะ ผู้ชายไว้ใจได้ที่ไหน บางทีเจอยั่วมากๆ เข้า อาจเผอเรอไปก็ได้”

เมืองน่าน “เชื่อใจว่าเขาจะไม่ทำ เชื่ออย่างสุดหัวใจว่าไม่ครับ”
(พวกเขาสองคนสบตากันแล้วยิ้ม ใบเฟิร์นอยากสกรีม)

ใบเฟิร์น “บอกข้อดีของอีกฝ่ายให้ฟังได้ไหมคะ”

ภคิน “น่านเป็นเพื่อนที่รู้ใจ อยู่ด้วยแล้วสบายใจ น่ารัก เอาใจเก่ง ที่สำคัญคือทำอาหารอร่อยมาก อนาคตถ้าผมไม่ขยันออกกำลังกาย รับรองได้ว่าลงพุงแน่ๆ” (หัวเราะ)

ใบเฟิร์น “แหม หลงเสน่ห์ปลายจวักนี่เอง แล้วพี่น่านล่ะคะ”

เมืองน่าน “ผมขอลอกคำตอบของภคินมาตอบนะครับ แม้แต่ข้อสุดท้าย ต่อให้ภคินทำกับข้าวอย่างอื่นไม่เป็นยกเว้นแซนด์วิชก็เถอะ แต่ในเวลาที่ผมไม่สบาย เขาคอยดูแลผมอยู่ไม่ห่าง เห็นหน้าหล่อๆ ดูเป็นคุณชายแบบนี้ เคยเอามือมารองรับอ้วกของผมมาแล้ว ถึงเราจะเพศเดียวกัน แต่ความรักไม่มีแบ่งแยกนะครับ”

ใบเฟิร์นเอานิตยสารที่มีบทสัมภาษณ์ของผมกับภคินมาให้คนละเล่ม หลังผ่านวันที่เราให้สัมภาษณ์กันไปแล้วหนึ่งอาทิตย์ เดากันสิครับ ว่าใครได้ขึ้นปกนิตยสารฉบับนี้

ใช่แล้ว…

ภคินสุดหล่อนั่นเอง

ตอนแรกมันจะไม่ยอมหรอก แต่ถูกใบเฟิร์นรบเร้า ภคินมันเลยโยนการตัดสินใจมาให้ผม ผมว่าจะปฏิเสธ แต่ใบเฟิร์นบอกว่าสักครั้งในชีวิต จะได้เก็บเอาไว้ให้ลูกดู

แค่นั้นแหละ ผมเซย์เยสทันที

บอกแล้วว่าอย่าเอาลูกมาขู่ อะไรผมก็ยอมทั้งนั้น ภคินมันยอมง่ายๆ เหมือนกัน คงอยากเก็บเอาไว้ให้ลูกดูด้วย

อย่าลืมนะครับว่ามันเคยเอาไวท์บอร์ดภาพสเปิร์มวิ่งเข้าหารังไข่ที่พี่หมอเคยวาดเอาไว้กลับบ้านมาด้วย หวังเอาไว้ให้ลูกดูในอนาคต ผมว่ามันคงอยากเก็บผลงานชิ้นนี้เอาไว้ในคอลเลกชัน ‘เพื่อลูก’ ในอนาคตด้วยเหมือนกัน

บนนิตยสาร เป็นรูปภคินในชุดนักศึกษาสะอาดสะอ้าน หน้าตาหล่อพ่อหล่อแม่ หล่อจนเกินหนังหน้าตัวจริงไปอีกสิบปีแสง

ใบเฟิร์นจะให้ผมถ่ายด้วย แต่ผมยืนยันว่าไม่เอา โดยขู่ไปว่า เดี๋ยวคนไม่อยากหยิบอ่าน เอาภคินไปดึงดูดคนเดียวก็พอ แต่ภายในเล่มมีภาพผมกับภคินนะ ทั้งรูปคู่และรูปเดี่ยว

ไม่ได้ทำท่าสวีตหวานแหววอะไรกันหรอกครับ เพื่อนถ่ายรูปกันยังไง ผมกับภคินก็ถ่ายแบบนั้น
พวกภาพแอบถ่ายของเราตามเน็ตยังสวีตกว่าอีก

ผมชอบนะ เพราะในนั้นผมดูสดใสร่าเริงดี ดูน่าคบหา ดูเป็นมิตรกับประชาชน (เกี่ยว?) ส่วนภคินมันออร่าดารายังไงก็ยังคงเป็นอยู่อย่างนั้น

ผมจะเก็บนิตยสารเล่มนี้เอาไว้อย่างดีเลย 

…แน่นอนครับ จะเอาไว้ให้ลูกดู

ผมทำใจอยู่นาน กว่าจะกล้าเปิดอ่านเนื้อหาภายใน อายแทบแย่ ไม่คิดว่าตัวเองจะกล้าพูดอะไรแบบนั้นออกมา

ภคินอ่านจบในเวลาเดียวกัน มันมองหน้าผม ยิ้มละมุน

“ขอบใจนะ ที่เชื่อใจกู มันเป็นสิ่งที่กูต้องการมากที่สุดสำหรับชีวิตคู่เลย”

เพราะเห็นบทเรียนอย่างดีจากการเป็นผู้เฝ้ามองความสัมพันธ์ระหว่างมันกับปิ่นแก้วมานาน ผมถึงรู้ว่าจุดไหนควรเก็บเอาไว้เพื่อพัฒนาให้เรามีความสุขมากขึ้น ส่วนไหนที่เป็นจุดบอด ผมจะได้เฝ้าระวัง และไม่ทำให้มันเกิดขึ้น ไม่ว่าเรื่องนั้นจะดูเล็กน้อยแค่ไหนก็ตาม

บางครั้งความรักก็ต้องอาศัยการเรียนรู้แบบนี้แหละครับ โชคดีแล้วที่เราเป็นเพื่อนกันมาก่อน แล้วพัฒนามาเป็นแฟนกัน

…และต่อให้เป็นแฟน ผมก็ยังจะเป็นเพื่อนที่ดีของมันต่อไป 






พอนิตยสารถูกเผยแพร่ออกไป ทั้งแบบรูปเล่มและแบบ e-magazine บนเว็บไซต์ หลายคนก็อปบทสัมภาษณ์ของเราออกไปแชร์ คราวนี้เราไม่ได้ดังแค่ใน  มหา’ลัยแล้ว แต่ดังออกไปสู่โลกภายนอกด้วย

นอกจากความหล่อหมาฟัดของภคินแล้ว ยังมีอีกหลายประเด็นที่ทำให้คนสนใจ ทั้งเรื่องรักสามเส้าระหว่างผม ภคินและปิ่นแก้ว กับบทสัมภาษณ์ที่เขาว่ากันว่าทั้งฟินและได้ข้อคิดดีๆ ในการครองคู่อีกด้วย

ผลตอบรับจากคนที่ได้อ่านกันแล้วถือว่าออกมาดีเกินคาดครับ คนรับกันได้ เข้าใจเรามากขึ้น สนับสนุนเรามากขึ้นด้วย พวกที่เคยเข้าใจว่าผมเป็นมือที่สาม หรือภคินมันนอกใจปิ่นแก้วมาหาผมก็เทคะแนนมาให้พวกเรากันเกือบหมด พวกที่สนับสนุนอยู่แล้วยิ่งเป็นปลื้ม พอๆ กับมีแฟนคลับหน้าใหม่หลั่งไหลเข้ามาเรื่อยๆ

เหตุการณ์นี้เปิดโอกาสให้แฟนคลับคู่ผมกับภคินที่เคยใช้ชีวิตกันอยู่อย่างหลบๆ ซ่อนๆ ในกลุ่มลับ ‘หลบมาหวีดภคินน่าน’ ได้ออกมาผงาดสู่โลกภายนอกเต็มๆ ตัว

จากกลุ่มลับ กลายมาเป็นกลุ่มเปิดแบบสาธารณะ ที่แฟนคลับเพิ่มขึ้นแบบก้าวกระโดด จนพวกแอดมินที่ดูแลพากันไปรำถวายหน้าพระพรหมในมหา’ลัยเพื่อแก้บนกันยกใหญ่ (พวกนั้นบนกันเอาไว้ว่า ถ้ามีโอกาสได้ทำให้กลุ่มลับกลายเป็นกลุ่มสาธารณะ พวกเธอจะไปรำแก้บน)

จากที่เคยได้แต่แอบเชียร์แอบฟินกันอยู่เงียบๆ มานาน พวกนั้นพากันเอาภาพที่แชร์กันเฉพาะในกลุ่มออกมาเผยแพร่สู่โลกภายนอก เป็นภาพของผมกับภคินทั้งหมด ตั้งแต่อดีตยันปัจจุบัน ทั้งรูปคู่และรูปเดี่ยว

…อดีตนี่คืออดีตจริงๆ นะครับ

เอากันตั้งแต่ผมยังแบเบาะ (ไม่รู้ไปหามาจากไหน) สมัยภคินกับเมืองน่านยังเบบี๋ ยันโตขึ้นมาทีละสเต็ป มันพีกตรงที่แฟนคลับช่างมีไอเดียสรรค์สร้าง สามารถจับภาพสองภาพมาสร้างสตอรีให้เหมือนกับว่าเราสองคนกำลังเดินทางมาพบกัน

ผมอ่านแล้วยังเพลิดเพลิน

มันน่ารักดีนะครับ

ภาพหนึ่งเป็นภาพที่ผมกำลังเล่นกระโดดหนังยางกับเพื่อนๆ ผู้หญิงที่โรงเรียนสมัยอยู่มอต้นในจังหวัดน่าน อันนี้ไม่ได้ตั้งใจไปเล่นกับเขาหรอกนะครับเพียงแต่ผมกับเพื่อนผู้ชายอีกคนถูกเรียกให้ไปช่วยจับหนังยางให้หน่อยเท่านั้น แต่หลังๆ พวกเราก็โดนบังคับให้เล่นด้วย

ตัดฉากมาที่ภคิน มันเป็นตัวแทนของโรงเรียนระดับมอต้นเช่นกัน กำลังกระโดดชู้ตลูกบาสลงห่วงด้วยท่วงท่าสง่างาม

มันพีกตรงที่ท่ากระโดดชู้ตลูกลงห่วงของภคินกับท่ากระโดดหนังยางของผมมันออกมาคล้ายกันนี่แหละ ภาพจับได้ในจังหวะที่เราลอยตัวอยู่กลางอากาศพอดิบพอดีเหมือนกัน

โดยแฟนคลับเขียนเอาไว้ว่า

‘กีฬาของเราสองคน คล้ายกันเนอะ’

ถามว่าตรงไหน?

ก็ ‘กระโดด’ เหมือนกันไง

ผมขอคุกเข่าคารวะสามที ความสามารถในการเชื่อมโยงสูงมาก

อีกภาพ เป็นภาพที่ผมกำลังขี่ไม้กวาด ช่วงนั้นผมกำลังบ้าเรื่อง ‘แฮรรี่ พอต-เตอร์’ หยิบไม้กวาดมาขี่เล่น แล้วเพื่อนๆ ในห้องถ่ายรูปเก็บไว้ อันนี้ผมจำได้ แต่ไม่มีรูปเก็บไว้เองนะ รู้แค่ว่าโดนถ่าย แล้วก็ลืมไปเลย

ตัดฉากมาที่ภาพภคิน มันนั่งคร่อมอยู่บนบิ๊กไบค์ รถคันแรกที่คุณพ่อซื้อให้  โดยแฟนคลับเขียนเอาไว้ว่า

‘ยานพาหนะคันแรกของเราสองคน คล้ายกันเนอะ’

ตรงไหน!!!

ผมนั่งหัวเราะจนปวดแก้มไปหมด ผมว่าแฟนคลับเขาทำเอาฮามากกว่านะ

กระทั่งมาถึงวันที่เราพบกันครั้งแรก ภาพนี้แหละ ที่ทำเอาผมน้ำตาแทบไหล ผมไม่รู้ว่าพวกเขาไปหาภาพเหล่านี้มาได้ยังไงกัน

แต่คิดว่าน่าจะเพราะภคินมันฮอต จนคนชอบแอบถ่ายรูปมันเก็บไว้ ส่วนผมน่าจะบังเอิญอยู่ในเฟรมเดียวกันพอดีมากกว่า

แฟนคลับเขียนเอาไว้ว่า

‘แรกพบสบตา’

ใช่ครับ พวกเขาถ่ายรูปที่ผมได้พบกับภคินไว้จริงๆ ผมเซฟเก็บไว้แทบทุกภาพ หนำซ้ำยังเข้าไปขอภาพที่มีทั้งหมดจากแอดมินด้วย

…จะเก็บเอาไว้ให้ลูกดูน่ะ

ภาพไล่เหตุการณ์ขึ้นมาเรื่อยๆ ตั้งแต่มอสี่จนถึงมอหก ทุกกิจกรรมที่เราทำด้วยกัน โดยเฉพาะการเรียนร.ด.ที่มันทั้งสนุก โหด มัน และฮา

ซึ่งเกินครึ่งจะเป็นภาพแอบถ่าย

มีอยู่ภาพหนึ่ง เป็นภาพที่ภคินในชุดร.ด.ยืนหันหลังชิดกำแพงรั้วโดยมีผมเหยียบยืนอยู่บนไหล่ กำลังยืดแขนสุดชีวิตเพื่อช่วยลูกแมวที่ติดอยู่บนหลังคา ผมจำเหตุการณ์นั้นได้ มีคนมามุงดูอยู่เหมือนกัน แต่ไม่คิดว่าจะมีคนถ่ายเก็บไว้แบบนี้ 

ส่วนลูกแมวตัวนั้นมีคนรับเลี้ยงไปแล้วครับ เพราะหอผมเขาห้ามเลี้ยงสัตว์ 

และมีอีกมากมายหลายภาพ เช่น ภาพที่ภคินกำลังแบ่งขนมให้ผมกิน ภาพที่ผมกำลังป้อนน้ำจากแก้วตัวเองให้มันดื่ม ภาพเรายิ้มให้กัน ภาพที่เรากลั่นแกล้งกัน หรือแม้แต่ภาพที่เรากำลังนั่งหลับหัวชนกันตอนขึ้นรถ BTS

อดีตเหล่านั้น ผมกับภคินเคยทำร่วมกันมา แต่ไม่คิดว่าจะมีใครเห็นแล้วถ่ายเอามาลงแบบนี้

…มันเป็นความทรงจำที่ดีจริงๆ

ใช่ ผมกับภคินรักกันมานานแล้ว ถึงแม้ว่าตอนนั้นจะเป็นความรักอย่างเพื่อนสนิทก็เถอะ

หลังจากนั้นก็เป็นภาพในวัยมหา’ลัย ตั้งแต่วันแรกที่มาเรียน (ผมว่าแฟนคลับเราน่าจะตามมาจากสาธิตเยอะนะ) ภาพวันที่รับน้อง โดนแกล้งจนเยิน ถึงงั้นเราก็ยังมีรอยยิ้ม

มีภาพหนึ่ง ภคินหันมาเกลี่ยแป้งออกจากตาให้ผม ทำให้ดูเหมือนเรากำลังจะจูบกัน

หลังๆ ภาพเริ่มออกแนวอีโรติกหน่อยๆ อาจเพราะเราโตขึ้นด้วยมั้ง

ภาพถัดมา เรายืนมองตากันในวันที่มันได้ตำแหน่งเดือนคณะ หลังจากนั้นผมก็กอดมันแน่นด้วยความดีใจในวันที่มันได้ตำแหน่งเดือนมหา’ลัย หรือแม้แต่ภาพที่ผมกำลังซับเหงื่อให้มัน ในวันที่มันลงแข่งบาสระหว่างคณะ

หลังจากนั้นก็มีภาพที่เรานั่งเรียนด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน เล่นกีฬาด้วยกัน ทำทุกกิจกรรมของทางมหา’ลัยด้วยกัน

ในปีถัดมา กลุ่มผมได้รับเลือกให้เป็นผู้ช่วยพี่ว้าก ผมพยายามเก็กหน้าเหี้ยมคุมน้องๆ ข้างกันเป็นภคินที่ทำหน้าแบบเดียวกัน 

…แต่ความหล่อของมันทำให้น้องๆ อยากโดนมันว้ากกันใจจะขาด

ในตำแหน่งเดียวกัน ภาพถัดมาดันเป็นภาพหลุดของเราสองคนที่ภคินมันหันมาพูดอะไรสักอย่างใกล้หูผม เพราะตอนนั้นเขากำลังว้ากกันเสียงดัง ผมจำไม่ได้ว่ามันพูดอะไร รู้แค่ว่าเป็นเรื่องตลก ผมกำลังหัวเราะจนตาเป็นสระอิ ส่วนมันก็ทำหน้ายิ้มๆ

ภาพถัดมาอยู่ในฉากเดียวกัน ตำแหน่งเดียวกัน แต่มุมที่เห็นมันเหมือนภคินกำลังหอมแก้มผมอยู่

มุมกล้องชัดๆ!!

ทั้งที่ภคินมันคบกับปิ่นแก้วมาสามปีกว่า แต่ในกลุ่มกลับไม่มีรูปปิ่นแก้วเลย ถ้าบังเอิญว่าภาพไหนที่มีปิ่นแก้วอยู่ด้วย พวกเขาจะเอาสติกเกอร์มาปิดหน้าหรือปิดไว้ทั้งตัวเลย จนเหลือไว้แค่ผมกับภคินเท่านั้น

ผมว่าบางทีที่ปิ่นแก้วไม่ชอบแฟนคลับผมกับภคินอาจเพราะมาเห็นภาพเหล่านี้เข้าก็ได้

ผมไล่ดูต่อไปเรื่อยๆ 

ช่วงหลังๆ (หลังจากที่เรามีอะไรกันแล้ว) เราดูสนิทสนมกันมากขึ้น มันไม่ใช่แค่ร่างกาย แต่เป็นสายตาที่ใช้มองกัน

ผมว่านี่แหละ ที่ทำให้แฟนคลับมั่นใจว่าเราคิดอะไรเกินเลยต่อกัน เพราะเล่นมองกันด้วยสายตาหยาดเยิ้มขนาดนั้น

มีภาพในช่วงที่ภคินมันเทผม แฟนคลับเล่าว่าช่วงนั้นในกลุ่มแทบระเบิดเพราะโกรธภคินกับปิ่นแก้วกันมาก ในภาพเป็นภาพที่ภคินกับปิ่นแก้วอยู่ด้วยกัน โดยมีผมมองตามหลังด้วยสายตาละห้อยหา

ไม่รู้ว่าแฟนคลับไปถ่ายกันได้ตั้งแต่ตอนไหน

และที่มันฟ้องสุดคือมีภาพหนึ่งผมยืนดวงตาฉ่ำน้ำ เม้มปากแน่น สายตาดูเจ็บปวดที่ถูกทอดทิ้งไว้เบื้องหลัง

หลายคนอยากเข้ามาปลอบ แต่ก็ทำได้แค่เฝ้ามองกันอยู่ห่างๆ เท่านั้น

ผมเอาภาพนี้ให้ภคินดู มันกอดผมแน่นแล้วพูดว่าต่อให้ใครเอามีดมาจี้คอมัน ให้ตายยังไงมันก็จะไม่ทิ้งผมแบบนี้อีกเด็ดขาด

…ผมเชื่อว่าภคินจะทำตามนั้นจริงๆ

หลังจากนั้นก็เป็นภาพที่ผมร่างกายไม่ค่อยดีเพราะเริ่มแพ้ท้อง แฟนคลับบอกว่าผมไม่สบายเพราะเครียดเรื่องภคินกับเรื่องสอบ

และผมก็เพิ่งมารู้เดี๋ยวนี้นี่เองว่าช่วงที่กำลังป่วยอยู่ มีใครคนหนึ่งคอยตามเฝ้าดูผมอยู่ห่างๆ   

ผมไม่รู้…

…แต่แฟนคลับรู้

และพวกเขาก็ได้ถ่ายรูปเก็บมันเอาไว้ ในภาพ ภคินมองตรงไปยังผมที่กำลังนั่งเวียนหัวอยู่ในกลุ่มเพื่อนๆ สีหน้าดูเป็นห่วงอย่างเห็นได้ชัด 

มันคงอยากเข้าไปหา ติดแต่ว่ามีปิ่นแก้วคอยจับตามองอยู่ ยิ่งผมไม่สบายหนักเท่าไหร่ มันยิ่งมองมาด้วยสายตาห่วงหามากขึ้นเท่านั้น 

ช่วงนี้แฟนคลับจึงพากันใจชื้นขึ้นมาบ้าง เพราะรู้ว่าภคินยังรักและเป็นห่วงผมอยู่ เฝ้าลุ้นเฝ้าเชียร์กันว่าเมื่อไหร่ภคินจะกลับมาหาผมสักที 

และวันที่ทุกคนเฮลั่น คือวันที่ผมเป็นลมล้มไป แล้วภคินถลาเข้ามาอุ้มนำผมส่งห้องพยาบาล พวกเขาถ่ายรูปเก็บไว้ได้บางส่วน (ก็คนกลุ่มนี้แหละที่นำภาพไปแก้ตัวให้ ตอนปิ่นลงภาพประจานผมในเฟซช่วงนั้น) ในภาพ ผมนอนหัวอ่อนตัวอ่อนอยู่ในอ้อมแขนของภคิน ดวงตาปิดสนิท ใบหน้าซีดเซียว 

ผมยิ้ม มองหน้าภคินที่นั่งมองผมอยู่ มันไม่พูดอะไร แต่กอดผมไว้แน่น

หลังจากนั้นแฟนคลับก็ตามสืบได้แค่ว่าภคินพาผมส่งโรงพยาบาลของพ่อ และหลังจากนั้นก็พาผมไปโรงพยาบาลบ่อยๆ ส่วนโรคนั้นทุกคนยังไม่รู้ว่าเป็นโรคอะไร

“สืบกันเก่งจัง ความลับจะแตกไหมเนี่ย”

“ไม่หรอก เราก็ใช้ชีวิตกันระมัดระวังหน่อยละกัน ดังแค่ช่วงที่เรายังเรียนกันอยู่นี่แหละ พอเรียนจบออกไปทำงาน ทุกคนก็เลิกตามแล้ว”

นั่นน่ะสิ ชีวิตในมหา’ลัย มันเห็นกันง่ายกว่าข้างนอกอยู่แล้ว

“กูไปอยู่ส่วนไหนของโลกมาวะ ถึงไม่เห็นว่าแฟนคลับตามถ่ายรูปกันเยอะขนาดนี้”

มันยักไหล่ประมาณว่า กูก็ไม่รู้เหมือนกัน 

ผมยิ้ม จูบปลายคางมันเบาๆ

“ขอบใจที่ยังใส่ใจกูนะ กูไม่คิดว่าตอนป่วย มึงจะแอบดูกูอยู่”

มันกอดผมแน่น ส่งผ่านความรู้สึกว่า ‘ขอโทษ’ ออกมาแทนคำพูด

“กูอยากเข้าไปหามึงแทบตาย แต่ปิ่นแก้วเขามองกูไม่วางตา ยิ่งมึงไม่สบายยิ่งทำให้เขาหวาดระแวงว่ามึงกำลังใช้มารยาอะไรล่อหลอกให้กูกลับไปหามึง เขายิ่งเพ่งเล็งกูมากขึ้น กูอยากเป็นคนที่อยู่ตรงนั้นเคียงข้างมึง

จนความอดทนมันสิ้นสุดลงก็ตอนที่เห็นมึงล้มหลังสอบนั่นแหละ กูโยนทุกอย่างทิ้งไป แล้ววิ่งเข้าไปหามึง ต่อให้ปิ่นเขาโกรธกูมากกว่านี้ กูก็จะไม่ยอมปล่อยทิ้งให้มึงต้องเจ็บปวดคนเดียวอีกแล้ว”

มันกอดผมแน่นขึ้นจากทางด้านหลัง ผมกอดแขนมันตอบ จูบต้นแขนนั้นเบาๆ ไซ้แก้มไปมาเพื่อปลอบใจมันว่าเหตุการณ์นั้นได้ล่วงผ่านมาแล้ว

ตอนนี้เราเข้าใจกันแล้ว

“และกูดีใจที่กูทำแบบนั้น ไม่งั้นเราก็จะไม่รู้เด็ดขาดว่ามึงท้อง กูไม่รู้ว่าถ้ามึงยังใช้ชีวิตต่อไปโดยไม่มีกู มึงจะรู้ไหมว่าตัวเองท้อง หมอที่ไหนจะตรวจเจอ ตรวจเจอที่อื่นคงเรื่องใหญ่ หรือถ้าเจอหมอไม่ใส่ใจ คิดว่าเป็นโรคบ้าบอคอแตกสั่งยาให้มึงกิน แล้วยาเหล่านั้นมีผลกับลูก ทำให้ลูกแท้งหรือพิการขึ้นมาล่ะ

แค่คิดกูก็แทบอยากวิ่งเอาหัวไปโขกกำแพงแล้ว มึงต้องเจ็บปวดแค่ไหน ลูกๆ ต้องทุกข์ทรมานขนาดไหน ยิ่งรู้ว่ามึงกับลูกสื่อใจถึงกันได้ กูถึงรู้สึกว่าไม่ใช่แค่มึงที่เจ็บปวด ลูกๆ ในท้องคงต้องกำลังเสียใจไปด้วยแน่ๆ บางครั้งก็ทำให้กูรู้สึกว่าเป็นพ่อกับสามีที่แย่มากๆ”

ผมจูบแขนมันอีกรอบ เสียงมันสั่นเครืออย่างฟังได้ชัด ผมไม่ได้หันกลับไปมอง เพราะรู้ว่ามันคงไม่อยากให้ผมเห็นความอ่อนแอของมันตอนนี้ เอาแต่จูบแขนมันเบาๆ อยู่อย่างนั้น เพื่อย้ำว่ามันผ่านไปแล้ว และผมกับลูกโอเคแล้ว

ภคินจูบแก้มผมเบาๆ ผมเอียงหน้าให้มันทำดีๆ หลับตานิ่ง

“กูรักมึงนะน่าน”

…แล้วอยู่ๆ น้ำตาผมก็ไหลรินลงมา

นี่คงเป็นคำรักแรกที่ภคินบอกผม

มันแนบหน้าลงมาบนหัว กระชับอ้อมแขนแล้วโยกเบาๆ บอกคำรักผ่านภาษากาย ครั้งนี้ดูมันมีพลังมากกว่าคำพูดหลายร้อยหลายพันเท่า น้ำตาผมยังคงไหลริน มันอาจเป็นความรักก็ได้ ที่กำลังเอ่อล้นลงมา

ผมนั่งตัวอ่อนอยู่ในอ้อมแขนของภคิน กระซิบคำรักกลับคืน

“รักเหมือนกัน”

“อืม” มันตอบผมกลับมาสั้นๆ

ผมยืนยันคำรักผม ด้วยการบรรจงจูบต้นแขนมันที่โอบกอดผมไว้ แล้วนิ่งค้างอยู่ท่านั้น ส่งผ่านคำรักนี้ไปสู่หัวใจมัน

สำหรับเรา การกระทำมีค่ามากกว่าคำพูด



tbc..

ซึ้งกันเบาๆ
ปล. เม้าท์ตายในระหว่างปฏิบัติหน้าที่ ไม่ชินแป้นทัชจากโน้ตบุ๊ก กว่าจะอัปได้ แทบลงไปกราบแป้นพิมพ์ ไม่อยากอัปผิดเวลาด้วย เยิฟๆ คนอ่าน
ขอบคุณทุกคอมเมนต์

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.25 (8-6-19) P.33 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: klaew ที่ 08-06-2019 19:45:49

ดีย์มากลูก
ตอบแบบนางเอกมากกกกก
แล้วเจอกัน...

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.25 (8-6-19) P.33 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 08-06-2019 20:06:58

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.25 (8-6-19) P.33 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 08-06-2019 20:42:21

ชอบบบบ  “ขอบใจนะ ที่เชื่อใจกู มันเป็นสิ่งที่กูต้องการมากที่สุดสำหรับชีวิตคู่เลย”  ใช้ได้กับคู่รักทุกคู่จริงๆ   :katai2-1:
ภคิน  น่าน   :กอด1: :กอด1: :กอด1:
        :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.25 (8-6-19) P.33 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 08-06-2019 20:49:44

 :hao5: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.25 (8-6-19) P.33 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: sailom_orn ที่ 09-06-2019 00:52:41

 o18 หวานละมุนกันไป

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.25 (8-6-19) P.33 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 09-06-2019 01:33:21

ดีย์

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.25 (8-6-19) P.33 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 09-06-2019 01:47:26

หวานมาก  :heaven :heaven

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.25 (8-6-19) P.33 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 09-06-2019 03:59:43

 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.25 (8-6-19) P.33 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 09-06-2019 11:10:05

เฟอร์เฟคแมนจ้าพ่อภคิน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.25 (8-6-19) P.33 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: thanza1970 ที่ 09-06-2019 14:38:35

ขอบคุณจร้า

 :L1: :L1: :L1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.25 (8-6-19) P.33 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 09-06-2019 18:56:48

ตอบดีกว่าดาราบางคนอีกนะเนี่ย555

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.25 (8-6-19) P.33 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 09-06-2019 19:59:13

ตอบได้ดีมากอ่ะ o13

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.25 (8-6-19) P.33 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Honeyhoney ที่ 12-06-2019 01:36:32

 :o8: แหมมคินนน แค่เสียงก็นะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.25 (12-6-19) P.33 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 12-06-2019 21:03:23

แฟนคลับสุดยอดอ่ะ ยอดเยี่ยมมากกกก

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.25 (12-6-19) P.33 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: ashbyipcet ที่ 12-06-2019 21:14:23

อยากอ่านซีนอีปิ่นตอนโดนตบมากอ่ะ
คินไม่ยุ่งกับหล่อนแล้งก็อย่ามาเสร่อจุ้นจ้านได้ปะ
แถมพยายามจะกลับมาอีกคือจะตอแหลให้ตัวเองดูดีอีกหรือคนเขาก็ดูออกม๊ะว่าปลอม  :beat: :beat:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.25 (12-6-19) P.33 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: klaew ที่ 12-06-2019 22:06:01

เพจแฟนคลับรับดพื่อนเพิ่มมั้ยคะ
อยากเซฟรูป อยากเห็นน้องน่านตัวน้อยๆ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.25 (12-6-19) P.33 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 12-06-2019 22:39:06

การเดินทางของความรัก จนลมหายใจสุดท้าย ภคิน&เมืองน่าน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.25 (12-6-19) P.33 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 13-06-2019 00:46:56

 :hao5: :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.25 (12-6-19) P.33 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Chucream.nabi ที่ 13-06-2019 01:06:15

 :n1:  :hao5: มันดียยยยยยอ่ะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.25 (12-6-19) P.33 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 13-06-2019 01:34:09

ฐานแฟนคลับแน่นหนา

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.25 (12-6-19) P.33 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Inwoสูs ที่ 13-06-2019 05:11:46

ยอดแล้วจ๊ะ แค่นี้ก็ตายแล้ว สำลักความสุข  :heaven

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.25 (12-6-19) P.33 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 13-06-2019 05:41:07

หวานไปอีก

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.25 (12-6-19) P.33 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 13-06-2019 09:35:24

รอตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.25 (12-6-19) P.33 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Honeyhoney ที่ 13-06-2019 09:56:58

 :mew1: คินนนนหลงหนักมากก

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.25 (12-6-19) P.33 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: sailom_orn ที่ 13-06-2019 11:08:52

 o18 ภคินหลงลูก หลงเมียขนาดนี้ เราก็ดีใจจจจจ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.25 (12-6-19) P.33 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Noina_Pn ที่ 13-06-2019 14:27:39

 :-[ :-[ :o8:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.25 (12-6-19) P.33 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 13-06-2019 19:09:46

แหม่......นะ  ตอนนี้มันก็จะหวานๆ หน่อย   :hao3:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.25 (12-6-19) P.33 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: lovenine ที่ 13-06-2019 19:44:14

ลูกแฝดต้องน่ารักมากแน่ๆ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.25 (12-6-19) P.33 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 14-06-2019 00:56:30

อ่อยยยย

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.25 (12-6-19) P.33 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: thanza1970 ที่ 15-06-2019 13:53:28

หวาน.....หวานจนมดตายยกรัง

 :o8: :o8: :-[ :-[ :impress2:  :impress2::impress2:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.26 (19-6-19) P.34 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 15-06-2019 19:18:07

Our Love ep.26


แอดมินกลุ่มเข้ามาขออนุญาตผมกับภคินอย่างเป็นทางการเพื่อเผยแพร่แบบสาธารณะและตั้งเป็นเพจ เราไม่ได้ว่าอะไร เพราะผมถือว่าเขาได้เป็นส่วนหนึ่งของคนที่เก็บความทรงจำดีๆ ของผมกับภคินไว้

พวกเขาไม่ได้ทำอะไรน่าเกลียด บางครั้งยังทำให้ผมกับภคินยิ้มได้เพราะไอเดียฮาๆ ของพวกเขาด้วยซ้ำ

ผลพลอยได้ดีๆ ที่ตามมา นอกจากจะทำให้คนเข้าใจเรามากขึ้นแล้ว ยังทำให้พวกที่คิดจะเข้ามาจีบพากันรามือไป เหลือไว้แค่พวกที่หน้าหนาหน่อยที่ไม่สนใจว่าคนเขามีเจ้าของแล้วหรือยังไม่มีก็ถูกแฟนคลับช่วยกันกันออกไป   

แม้แต่เดลเองที่จะเข้ามาหาผมก็โดนลูกหลงตามไปด้วย




วันนี้อายุครรภ์ผมครบ 16 สัปดาห์พอดี (4 เดือน) หน้าท้องของผมโย้ขึ้นมาอีกนิด เพราะการควบคุมอาหารที่ถูกต้องและการออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ ทำให้ผมยังคงรักษาหุ่นให้สเลนเดอร์ไว้ได้ โดยส่วนที่เพิ่มขึ้นมามีเพียงหน้าท้องเท่านั้น 

ตอนนี้คนก็ยังมองไม่ออกว่าผมท้องยื่น(เสื้อช็อปบังไว้) ผมตื่นเต้นมากเพราะวันนี้เราจะไปอัลตราซาวด์เพื่อดูวิวัฒนาการกับเพศของลูกว่าคนไหนชาย คนไหนหญิง จะใช่อย่างที่เราคาดเดากันเอาไว้ไหม

ผมเลือกใส่เสื้อยืดสีขาว สวมทับด้วยแจ็กเก็ตรูดซิปปิดบังพุงยื่นๆ ของตัวเอง ไอ้หล่อเองก็แต่งตัวคล้ายกัน แต่มันหล่อกว่าผมเยอะ

ทุกขั้นตอนการมาโรงพยาบาลของผมยังคงเหมือนเดิม กระทั่งแล้วเสร็จผมถึงได้มานั่งจ๋องรอพี่หมออยู่ในห้องอัลตราซาวด์กับภคินและพี่อ่อน

“ดีใจด้วยนะคะที่ได้ลูกแฝดชายหญิง” พี่อ่อนพูดพร้อมค่อยๆ เลิกพุงผมขึ้น เช็ดทำความสะอาดระหว่างรอหมอ

“ขอบคุณครับ”

รอกันไม่นานสองหมอประจำตัวผมก็โผล่ พี่หมอนั่งประจำตำแหน่งทันที บีบครีมใสใส่ท้องผม

“เอาละ มาดูกันซิ คนไหนชาย คนไหนหญิง” พี่หมอจิ้มเครื่องอัลตราซาวด์ลงบนหน้าท้องผมเบาๆ

ผมคลี่ยิ้ม เพราะวันนี้เด็กๆ ให้ความร่วมมือกันดีมาก ขยับดิ้นทั้งสองคนเลย คนด้านขวาจะตัวใหญ่กว่าคนด้านซ้าย ดิ้นเยอะกว่าด้วย

มารอบนี้ลูกโตขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เห็นหัวโตๆ ทรงลูกตา จมูกโด่งๆ ทรงปาก

“สมบูรณ์แข็งแรงกันทั้งคู่ ตัวแสบดั้งโด่งมาก แบบนี้ได้พ่อมาเต็มๆ ทางซ้ายนี่ท่าทางจะเหมือนนายนะน่าน”

ดั้งแหมบนั่นเอง = = ;

เอาเถอะ เหมือนพ่อสักคนก็ยังดี   

“ไหนให้คุณลุงดูซิ คนไหนหญิง คนไหนชาย เริ่มจากเจ้าแสบก่อนละกัน” พี่หมอไถเครื่องอัลตราซาวด์ไปเรื่อยๆ

“โอเค ชัดเลย นี่ ดูตรงนี้ นั่นน่ะ เห็นรึยัง”

“ผู้ชายใช่ไหมครับ” ผมถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น เพราะเห็นไอ้จิ๊น้อยพุ่งเป็นดุ้นขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด

“ใช่แล้ว ใหญ่ซะด้วย”

ผมหัวเราะ พ่อพันธุ์ดีก็งี้

“งั้นอีกคนนี่เป็นแม่หนูน้อยแน่ๆ” พี่หมอขยับเครื่องอัลตราซาวด์ไปยังอีกฝั่ง ตัวเล็กไม่มีดุ้นครับ

เป็นอันยืนยันว่าชัวร์ เจ้าตัวแสบกลัวว่าเราจะไม่มั่นใจว่าตัวเองเป็นผู้ชายจริงๆ มีจังหวะหนึ่งหันมาโชว์จิ๊น้อยให้เห็นกันเต็มๆ ตา พี่หมอรีบเซฟเก็บภาพไว้ทันที

“หลานผมเป็นคนเปิดเผย” พี่แกหันไปพูดติดตลกกับพี่หมอแป้ง “ยังไงตอนผ่าคลอดจะเอาตัวโตออกมาก่อนจะได้เป็นพี่ ส่วนตัวเล็กให้เป็นน้องนะ”

“ครับ” ผมเองก็หวังไว้แบบนั้น ให้พี่ชายคอยปกป้องดูแลน้องสาว

“หลังจากนี้ก็น่าจะรู้สึกได้ถึงแรงดิ้นแล้ว ให้จดวันที่ลูกดิ้นวันแรกไว้ด้วยนะ จดไว้ด้วยว่าดิ้นตอนไหนบ้าง บ่อยแค่ไหน ยาวนานแค่ไหน เพื่อเช็กสุขภาพเด็ก”

“ครับ”






ผมนั่งตาปรืออยู่ในห้องเรียน เสียงอาจารย์ดังแทบไม่เข้าหูผม มีภคินนั่งอยู่ข้างๆ ก้มจดข้อความเป็นพักๆ อีกมือโอบผ่านเอวผมจากทางด้านหลังมาลูบไล้หน้าท้องด้านหน้า 

ผมชอบให้ภคินทำแบบนี้นะ มันผ่อนคลายดี บางทีเรียนอยู่เครียดๆ พอภคินลูบแบบนี้ ผมจะหายเครียดทันที   

…แต่ไม่ทำให้หายง่วงนะครับ = =

ยิ่งลูบผมยิ่งง่วง แต่ก็ไม่อยากให้มันหยุดลูบ

วิชานี้อาจารย์ค่อนข้างเคร่ง ใครเผลอหลับโดนจับเช็กขาดหมด ผมพยายามถ่างตาให้ตื่น แต่ถ้าเผลอหลับจริงๆ จะมีภคินคอยช่วยปลุกอีกที ผมกินกาแฟไม่ได้ด้วย ยังไงก็ต้องอดทน

หลังจากที่ประกาศไปว่าคบกันแล้ว ภคินก็แสดงออกถึงความสนิทสนมกับผมมากขึ้น นอกเหนือจากการดูแลโดยปกติ อย่างการโอบเอว จับมือ หรือบางทีถ้ามันอดใจไม่ไหวก็จะหอมแก้มผมเลยในที่สาธารณะ

มันบอกว่าช่วงนี้แก้มผมสุกกำลังน่ากินดี = = ;   

หลายคนบอกว่าผมโชคดี เพราะภคินมันทั้งรักทั้งหลงผมหนักมาก บางทีอาจหนักมากกว่าปิ่นแก้วด้วยซ้ำ

ในขณะที่บางคนก็บอกว่าภคินนั้นโชคดีแล้วที่ได้ผมเป็นแฟน เพราะผมเป็นคนใจเย็น มีเหตุผล ไม่ขี้หึง ไม่ขี้น้อยใจไร้สาระ หนำซ้ำยังทำอาหารเก่งอีกต่างหาก เวลาที่ภคินอยู่กับผม ทุกคนบอกว่ามันดูมีความสุขมาก

ผมดีใจที่ได้ยินแบบนั้นนะ  เพราะผมเองก็มีความสุขเหมือนกันเวลาที่ได้อยู่กับภคิน ถือว่าเราต่างคนต่างโชคดีที่ได้มาเจอกันละกัน 

ที่เราไม่ทะเลาะกัน เพราะเวลามีปัญหา เราจะใช้เหตุผลคุยกันเสมอ ไม่ใช่อารมณ์

ไม่โกหกกัน.. ยกเว้นสิ่งนั้นคือเจตนาที่ดี

ที่ไม่หึง.. เพราะเชื่อใจ

ที่ไม่น้อยใจ.. เพราะเข้าใจ

เราต่างทำตัวให้อีกฝ่ายไว้ใจด้วย อย่างเวลาไปไหนมาไหน ภคินมันจะบอกผมเสมอ (จริงๆ แล้วมันกลัวว่าผมจะเป็นห่วงจนกระทบถึงลูกมากกว่า) ส่วนผมไม่จำเป็นต้องบอกมันหรอก เพราะมันเล่นจับตามองผมแทบจะทุกฝีก้าวอยู่แล้ว

ถามว่ารู้สึกอึดอัดไหม

…ก็ไม่นะ

คิดซะว่ามันเป็นงูจงอางที่อยู่ในช่วงกำลังกกไข่และปกป้องเมียละกัน ที่มันจับตามองผมอยู่ตลอดเวลา ก็เพราะมันรักและเป็นห่วงผมกับลูกนี่แหละ มีถึงสามชีวิตอยู่ในอ้อมแขน มันคงไม่อยากให้มีอะไรผิดพลาดอย่างที่แล้วๆ มาอีก

ส่วนที่ว่าภคินมันดูแลผมดียิ่งกว่าปิ่นแก้วนั้นผมขอเถียงนะ

ภคิน ถ้ามันได้รักใครแล้ว มันดูแลดีทั้งนั้น เพียงแต่ว่าปิ่นแก้วเป็นผู้หญิง แสดงออกมากไปมันก็ดูไม่ดี ทั้งผู้หญิงและผู้ชาย ผู้หญิงก็จะถูกมองว่าเป็นพวกไม่รักนวลสงวนตัว ส่วนผู้ชายจะถูกมองว่าเป็นพวกลามกจกเปรตไป จึงทำได้แค่จับมือ ควงแขน โอบเอวกันบ้างนิดๆ หน่อยๆ เท่านั้น

อีกอย่างปิ่นแก้วไม่มีลูกให้ภคินมันต้องประคบประหงมอย่างผมด้วย ถ้าเพียงแต่เราคบกันธรรมดาไม่มีลูกเข้ามาเกี่ยวข้อง ผมว่าภคินมันคงดูแลผมไม่ต่างกับปิ่นแก้วนักหรอก     

ผมนั่งตาปรือ ก่อนชะงักกึก เพราะรู้สึกเหมือนมีอะไรมาตอดจึกอยู่ที่ท้อง 

“มีอะไร” ภคินหยุดมือที่กำลังลูบอยู่ทันที 

ผมยังไม่ตอบ สติตื่นตัว พยายามนั่งนิ่งๆ เพื่อให้แน่ใจอะไรบางอย่าง ผ่านไปราวๆ สิบวินาทีก็รู้สึกได้ถึงแรงตอดนั้นอีก ผมหันไปยิ้มใส่ภคิน กำลังจะบอก แต่เพื่อนที่นั่งเลกเชอร์อยู่ข้างๆ ภคินหันมามองพอดี ผมยิ้มแหยใส่เพื่อนคนนั้น ใช้วิธีเขียนข้อความลงในสมุดเลกเชอร์เพื่อให้ภคินอ่านแทน 

‘เมื่อกี้รู้สึกเหมือนลูกดิ้น’

ภคินตาโต เขียนข้อความถามกลับ

‘รู้สึกยังไง’

‘เหมือนโดนปลาตอด’

ภคินยิ้ม เราเคยศึกษาเรื่องนี้กันมาก่อนแล้ว ไม่น่าจะวิเคราะห์ผิดพลาดนะ 

‘ดีแล้ว’

มันตอบกลับมาสั้นๆ ลูบท้องผมอีกครั้ง แต่แผ่วเบา เชื่องช้าและนุ่มนวลขึ้น สัมผัสแบบนี้ผมเดาเอาว่ามันน่าจะกำลังสื่อสารอะไรกับลูกน้อยอยู่ในใจแน่ๆ 

‘พูดกับลูกว่าไง’

ผมเดาถาม

มันเขียนกลับมาสั้นๆ

‘แข็งแรงๆ กันทุกคนนะ’

ผมวางมือลงบนหลังมือภคินเบาๆ สื่อใจไปถึงลูกด้วยประโยคเดียวกัน แล้วนั่งเรียนกันต่อเงียบๆ

…หายง่วงเป็นปลิดทิ้งเลยครับ


ปล. เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นว่ามีคนแอบถ่ายรูป แต่ผมทำเป็นเนียนไม่รู้ไม่เห็นเสีย หลังจากนั้น ภาพผมกับภคินในห้องเรียนก็ไปโผล่อยู่ในกลุ่ม ‘หลบมาหวีดภคินน่าน’ หลายภาพเลยครับ ตั้งแต่ภาพที่ผมนั่งตาปรือ

เอิ่ม...

ผมว่าต้องเป็นมุมกล้องแน่ๆ เพราะผมไม่เคยทำหน้าเอ็กซ์เซ็กซ์แตกแบบนั้น ภาพผมที่หันไปยิ้มใส่ภคิน หรือภาพภคินที่กำลังยิ้มด้วยความดีใจ เดาเอาว่าน่าจะเป็นตอนที่เรารู้ว่าลูกดิ้นนั่นแหละ

ผมเซฟเก็บภาพเหล่านั้นไว้ทันที จะเก็บเอาไว้ในคอลเลกชัน

‘ลูกดิ้นครั้งแรก’

หลังจากนั้นผมก็รับรู้ได้ถึงแรงดิ้นของลูกมากขึ้นเรื่อยๆ เป็นแรงตอดบ้าง เหมือนมีลมกลิ้งอยู่ในท้องบ้าง เหมือนเส้นท้องกระตุกบ้าง กระทั่งมารู้สึกว่าท้องถูกอะไรกระทุ้งก็ตอนเข้าปลายสัปดาห์ที่ 19 โดยเฉพาะฝั่งขวาของไอ้แสบ พอปลายสัปดาห์ที่ 23 ก็เริ่มเห็นความเคลื่อนไหวที่หน้าท้อง เห็นเป็นคลื่นลูกเล็กๆ ทั้งผมกับภคินพากันตื่นเต้นมาก ภคินถึงกับรีบหากล้องมาถ่ายวิดีโอเก็บไว้ทันที

ผมยังคงใส่ใจเรื่องอาหารการกินเหมือนเดิม รวมถึงขยันออกกำลังกายบ่อยๆ พักผ่อนเยอะๆ งดของหวานทุกชนิด รวมถึงแป้ง น้ำตาล ของทอด น้ำอัดลม เน้นกินเป็นพวกผัก ผลไม้ และเนื้อปลาแทน แซนด์วิชที่ผมกินก็ทำจากธัญพืชเป็นหลัก

พอเข้าสัปดาห์ที่ 25 ผมมีอาการสะดุ้งบ้าง เพราะเจ้าแสบถีบแรง เห็นความเคลื่อนไหวที่หน้าท้องชัดขึ้น เป็นช่วงเวลาที่ภคินมันชอบมาก ถ้าอยู่บ้าน มันจะพูดคุยกับลูกบ้าง ลูบท้องบ้าง แต่ส่วนใหญ่จะหยิบมือถือมาถ่ายรูปเก็บความเคลื่อนไหวไว้มากกว่า เอาไปแชร์ให้เพื่อนๆ ในกลุ่มดู

อีกสองอาทิตย์ก็จะสอบแล้ว ช่วงนี้เราจึงใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการอ่านหนังสือเพื่อเตรียมสอบ โปรเจกต์จบของเราก็ผ่านกันหมดแล้ว

ทุกคนรู้กันมาตั้งแต่ก่อนปิดเทอมแล้วว่าผมไม่สบาย แต่ไม่รู้ว่าเป็นอะไร พอเปิดเทอมมา ภคินมันดูแลผมอย่างกับไข่ในหิน ทำให้ทุกคนอยากรู้มากขึ้นว่าผมเป็นอะไร ยิ่งเห็นท้องผมที่โตขึ้นเรื่อยๆ จนเสื้อช็อปปิดไว้ไม่มิด พอๆ กับอาการสะดุ้งอุทานลูบท้องเบาๆ ยิ่งทำให้ทุกคนเป็นห่วง 

จริงๆ อาการเจ็บป่วยแบบเทอมที่แล้วไม่มีแล้วละครับ ไม่แพ้ ไม่เวียนหัว ไม่เหม็นกลิ่นตัวคน กลับมากินอาหารได้ตามปกติแล้ว แต่ยังต้องดูแลตัวเองเรื่องอื่นๆ เช่นไม่เครียด ไม่ยกของหนัก ไม่ทำกิจกรรมแรงๆ อย่างเล่นกีฬาหรือไล่เตะตูดเพื่อนๆ

ซึ่งในข้อนี้เพื่อนๆ ก็ให้ความร่วมมือกันเป็นอย่างดี แต่ก่อนเคยเล่นหัวตบกะโหลกกันเมามัน เดี๋ยวนี้พวกมันก็เบามือกับผมมากขึ้น พลอยพาเอาคนอื่นๆ ไม่กล้าเล่นแรงกับผมไปด้วย

เอาตามจริงแล้ว ถ้ามีภคินอยู่ใกล้ๆ อย่าหวังว่าใครจะมาจับเนื้อต้องตัวผมได้เลย 

อ้อ ยกเว้นไว้คนหนึ่งครับที่ภคินจะไม่หวงเลยถ้าจะถึงเนื้อถึงตัวผม

เดากันสิครับว่าใคร?

...

ครับ น้องใบเฟิร์นนั่นแหละ

ผมแอบกังวลนิดๆ เพราะครรภ์แฝดมีความเสี่ยงต่อครรภ์เป็นพิษสูง (ภาวะต้องคลอดก่อนกำหนดในเวลาที่ลูกยังพัฒนาร่างกายไม่ครบทุกสัดส่วน) แต่เลิกกังวลไปหลังจากได้คุยกับแม่ ท่านบอกว่าคนต่างจังหวัดเขาไม่เห็นจะมาวิตกกังวลอะไรก็เห็นคลอดออกมาได้ปลอดภัยดีกันทุกราย

แถมแม่ยังให้ข้อคิดอีกว่า เด็ก ถ้าเขาจะเกิด ทำยังไงก็เกิด ถ้าบุญเขาไม่ถึง ประคบประหงมยังไงก็ไม่ได้เกิดอยู่ดี

ผมว่าก็จริงของแม่นะ

ผมจึงทำตัวสบายๆ มากขึ้น พยายามหากิจกรรมอะไรที่ทำแล้วมีความสุขลูกๆ จะได้พลอยมีความสุขตามไปด้วย ให้ภคินพาแวะไปทำบุญบ้าง 

สุขภาพโดยรวมของผมแข็งแรงดีมาก อันนี้ต้องยกความดีความชอบให้กับใบเฟิร์นที่ขยันหาสูตรบำรุงและดูแลสุขภาพมาให้ผมปฏิบัติ การเจ็บป่วยพื้นฐานของคนท้องจึงเกิดกับผมค่อนข้างน้อย ถึงมีก็ไม่มาก อย่างเป็นตะคริว บวมน้ำ หรือการปวดหลังปวดสะโพก (ยกเว้นถ้าผมเผลอนั่งท่าเดียวนานๆ)

อยากบอกว่าการออกกำลังกายช่วยได้เยอะจริงๆ เพราะทำให้ร่างกายและกล้ามเนื้อทุกสัดส่วนแข็งแรงขึ้น

หลายคนพากันวิเคราะห์ว่าผมน่าจะเป็นโรคเดียวกับที่ผมเคยวิเคราะห์ไปแล้วก่อนหน้านั้น บ้างก็ว่าเป็นเนื้องอกในท้อง

อันนี้ใกล้เคียงหน่อย เพียงแต่ไม่ใช่เนื้องอก เป็นลูกงอกแทนต่างหาก

อาการอื่นๆ ไม่มีปัญหาอะไรสำหรับผมเลย ยกเว้นเวลาลูกดิ้นนี่แหละ ผมพอเข้าใจเด็กๆ นะ อยู่ในที่แคบกันนานๆ คงอึดอัดน่าดู

“ดิ้นเบาๆ หน่อยเจ้าแสบ เดี๋ยวน้องเจ็บ” ผมก้มเตือนลูกน้อยเบาๆ เงยหน้ามองตามแผ่นหลังกว้างของภคินที่เดินหายไปยังโซนขายผลไม้สดในโรงอาหาร พอๆ กับเพื่อนคนอื่นๆ ที่แยกย้ายกันไปซื้อข้าวซื้อน้ำ ผมทำหน้าที่เฝ้าโต๊ะอย่างเคย

ปกติถ้าเจ้าแสบดิ้นมากๆ แบบนี้ ภคินจะมาช่วยลูบท้องเพื่อให้เจ้าแสบสงบลง แต่ตอนนี้คนพ่อไม่อยู่ ผมต้องทำหน้าที่นี้แทน ลูบท้องเบาๆ

ใจอยากเดินไปเลือกซื้อผลไม้ด้วยตัวเอง แต่ภคินมันไม่ยอมให้ไป มันกลัวมีคนเผลอกระแทกศอกใส่ลูกเข้า ท้องผมไม่ได้หนามาก จับไปก็เจอลูกแล้ว ขืนโดนศอกใส่มีหวังถูกลูกเข้าเต็มๆ

ที่มันกลัว เพราะผมเคยโดนมาก่อนตอนเรียนอยู่ปีสาม

อย่าลืมว่าคณะวิศวะเราเกินครึ่งเป็นผู้ชาย ทำกิจกรรมกันหนัก เรียนกันหนัก มาโรงอาหารกันในสภาพหิวโซ ผมเคยโดนศอกใส่ท้องเข้าเต็มๆ เจ็บจนจุก เขียวไปเป็นอาทิตย์

ภคินถึงอาสาไปซื้อให้แทน อีกอย่างเวลาภคินซื้อจะได้เร็วด้วย ไม่รู้เขาให้คิวก่อนเพราะความหล่อ หรือเพราะรู้ว่าต้องซื้อมาให้ผมกันแน่ แม่ค้าก็ขยันแถมมาให้เยอะแยะ ทั้งที่ผมกินได้นิดเดียว ผลประโยชน์จึงตกเป็นของภคินกับเพื่อนๆ ไป   

พักใหญ่ภคินก็เดินถือผลไม้สดและน้ำดื่มกลับมา ข้าวไม่ต้องครับ ผมทำอาหารกล่องมา มันทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ มองหน้าผม

“ทำไมทำหน้าแบบนั้น”

ผมไม่ตอบ แต่ลูบท้องให้รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เจ้าแสบยังไม่หยุดดิ้นเลย ไม่รู้เป็นไร ภคินวางมือลงบนหน้าท้องผมเบาๆ พอภคินจับ
เจ้าแสบก็เลิกดิ้น

“ทำไมไม่กินข้าวก่อน น่าจะรำคาญเสียงท้องร้อง”

ผมทำหน้านึกได้

จริงสิ มิน่าล่ะ ดิ้นใหญ่เลย เพราะวันนี้เราเลิกเรียนกันช้า กว่าจะมาถึงโรงอาหารก็เกือบเที่ยงครึ่ง ผมนั่งท้องร้องโครกครากมาพักใหญ่แล้ว แต่อยากรอกินพร้อมภคิน

“รอมึง” ผมบอกเสียงอ่อย

“ไม่ต้องรอ หิวก็กินเลย สงสารลูก” คำสุดท้ายมันกระซิบให้ผมได้ยินคนเดียว ผมพยักหน้า เข้าใจความหมายมันดี รีบแกะข้าวกล่องออกกิน (เป็นชุดข้าวกล่องเก็บความร้อน) 

“เป็นไร” ไก่มาถึงเป็นคนถัดไป ตาไวถามมาด้วยความเป็นห่วง ทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ ผมอีกด้าน

รองจากภคินก็มีไก่นี่แหละที่หูตาไว้เรื่องความผิดปกติของผม

“ปล่อยให้ท้องร้อง แสบคงรำคาญ” ภคินเป็นคนตอบให้แทน

“อ้อ” ไก่พยักหน้าเข้าใจ ไม่ถามอะไรต่อ

ภคินจิ้มแบ่งผลไม้สดใส่กล่องว่างวางไว้ตรงหน้าผม เลื่อนที่เหลือไปไว้กลางๆ เพื่อให้เพื่อนๆ ในกลุ่มได้ทานด้วยกัน พักใหญ่ทุกคนก็พากันเดินกลับมาพร้อมอาหารคนละจานสองจาน ผมนั่งกินไปลูบท้องไปเบาๆ 

มีอาจารย์ลงมากินด้วยสองท่าน หญิงหนึ่งชายหนึ่ง ผู้ชายมาจากคณะเรา ส่วนผู้หญิง จากคณะสถาปัตถ์ข้างๆ เรารู้มาแค่ว่าสองคนนี้เขาจีบๆ กันอยู่ คงมาก่อนหน้าเราได้พักใหญ่แล้ว เพราะกินอิ่มกันพอดี ทั้งคู่ลุกเดินตรงมาทางผม

“เป็นยังไงบ้างเมืองน่าน” อาจารย์ผู้หญิงเป็นฝ่ายถาม ผมยกมือไหว้

“ไม่มีปัญหาอะไรเลยครับ”

“อาจารย์เห็นเธอนั่งลูบท้อง คิดว่าเจ็บ”

ผมยิ้มแหย

“ไม่เจ็บหรอกครับ ผมลูบเพราะความเคยชินมากกว่า”

“นี่ อาจารย์ถามเธอจริงๆ นะ เธอป่วยเป็นอะไร น้องสาวอาจารย์เป็นแฟนคลับของพวกเธออยู่ รบเร้าให้มาถามอยู่นั่นแหละ”

ผมกับภคินมองหน้ากัน ปกติเวลามีคนถาม เราจะเนียนบอกว่าผมไม่สบายเท่านั้น แต่ไม่ได้บอกว่าเป็นอะไร

“เนื้องอกน่ะครับ” ภคินเป็นคนตอบให้แทน

“มะเร็งเหรอ” อาจารย์ถามมาตาโต

“เปล่าครับ แค่เนื้องอกเฉยๆ สองก้อน ไม่ใช่เนื้อร้ายอะไร นัดผ่าไว้แล้ว แต่ต้องรอปิดเทอม จะได้มีเวลาพักผ่อนยาวๆ พอผ่าออกก็หายเป็นปกติแล้ว”

ผมลอบขำอยู่ในใจ ภคินไม่ได้โกหกนะ มีเนื้องอกอยู่ในท้องผมจริงๆ

“เหรอ ค่อยเบาใจหน่อย ขอให้การผ่าตัดราบรื่นนะ ไปประกาศบอกทุกคนไว้หน่อยก็ดี พวกเขาจะได้หายห่วง”

“ครับ ขอบคุณครับอาจารย์” ผมกับภคินยกมือไหว้พร้อมกัน

“หายเร็วๆ นะ” อาจารย์ทวิชตบหลังผมเบาๆ เป็นเชิงให้กำลังใจ ผมยกมือไหว้ท่านอีกรอบ แล้วทั้งคู่ก็พากันเดินจากไป 

เพื่อนๆ ในกลุ่มพากันหัวเราะร่วน

“กูว่าประกาศบอกทุกคนไปแบบนั้นก็ดีนะ จะได้หายข้องใจกันสักที” ธนาแนะ ผมเห็นด้วย

ภคินล้วงหยิบมือถือขึ้นมากดถ่ายรูปผมดังแชะ ถ่ายตอนไหนไม่ถ่าย ดันถ่ายตอนผมกำลังคาบถั่วลันเตาเข้าปาก

มันก้มกดมือถือยิกๆ พักหนึ่งก็วางลง ผมหยิบมือถือขึ้นมาดูบ้าง เปิดเข้าเฟซบุ๊ก ปรากฏว่าไอ้หล่อมันอัปรูปผมลงเฟซมันแล้วบอกทุกคนไปว่าผมเป็นเนื้องอกในท้อง สองก้อน แต่ไม่ใช่เนื้อร้ายอะไร หมอนัดผ่าตัดไว้แล้วหลังเรียนจบ ทุกคนไม่ต้องเป็นห่วง พอผ่าออก ทุกอย่างก็กลับมาดีเหมือนเดิม

“ถ่ายรูปกูดีๆ หน่อยก็ไม่ได้” ผมเงยหน้าอมลมใส่ไอ้หล่อ มันหัวเราะหึๆ

“คนไม่หล่อ ถ่ายมุมไหนก็ไม่หล่อหรอก”

“เออ!!” ผมกระแทกเสียงประชด มันหัวเราะร่วน

หลังจากภคินอัปไปได้ไม่กี่นาที ยอดคอมเมนต์ก็พุ่งเกินพัน ส่วนใหญ่จะเข้ามาให้กำลังใจและอวยพรให้การผ่าตัดออกมาได้ราบรื่น ผมเข้าไปคอมเมนต์บอกขอบคุณทุกคนสั้นๆ

นอกจากคอมเมนต์ให้กำลังใจแล้ว ยังมีคอมเมนต์ชื่นชมภคินสอดแทรกเข้ามาด้วย โดยส่วนใหญ่จะชื่นชมที่ภคินไม่คิดรังเกียจผม แม้ว่าผมจะป่วยจนต้องคอยดูแล หรือมีหน้าท้องที่ยื่นโย้ไม่น่ามอง

ทุกคนลงความเห็นกันว่าภคินมันรักผมจากหัวใจจริงๆ ไม่งั้นหุ่นพังขนาดนี้คงเลิกกันไปนานแล้ว


หลังจากวันนั้นก็ยังมีคนถ่ายรูปผมกับภคินไปอัปเดตอยู่เรื่อยๆ บ้างก็เอาไปแซวกันว่าผมท้องแล้ว

ล่าสุดที่เห็น คือภาพผมที่กำลังลุกยืนโดยเอามือหนึ่งประคองท้องอีกมือประคองหลังเหมือนคนท้องชอบทำกัน มีภคินช่วยพยุงอยู่ข้างๆ

ผมไม่ได้ลุกลำบากแบบนี้ทุกครั้งหรอก ท้องไม่ได้ใหญ่โตอะไรขนาดนั้น เพียงแต่นั่งอ่านหนังสือท่าเดิมนานไปหน่อย ตอนลุกถึงได้รู้สึกปวดหลัง ผมเอาภาพนั้นให้ภคินดู มันยิ้ม รีบเซฟเก็บไว้ทันที
 

tbc..
ขอบคุณทุกคอมเมนต์จ้าาา

#ผมท้องกับเพื่อน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.26 (15-6-19) P.34 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 15-06-2019 20:07:18

ละมุนเหลือเกินนนนนน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.26 (15-6-19) P.34 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: klaew ที่ 15-06-2019 21:24:14

ลูกดิ้นมีฤทธิ์เทียบเท่ากาแฟป๋องใหญ่

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.26 (15-6-19) P.34 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 15-06-2019 21:29:47

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.26 (15-6-19) P.34 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 15-06-2019 21:30:54

แบบนี้ต้องดิ้นบ่อยๆจะได้ไม่ง่วง555

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.26 (15-6-19) P.34 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: nuja ที่ 15-06-2019 22:54:09

แฝดดิ้นแล้ววววว มาต่ออีกนะคิดถึง

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.26 (15-6-19) P.34 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 16-06-2019 00:43:02

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.26 (15-6-19) P.34 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 16-06-2019 01:56:29

ตอนลูกดิ้นคือแบบ น่ารักมากกกกกก
 :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.26 (15-6-19) P.34 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Honeyhoney ที่ 16-06-2019 02:45:07

 :mew1: รอดูหลาน ๆ เลย

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.26 (15-6-19) P.34 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: sailom_orn ที่ 16-06-2019 03:21:39

 :laugh: เด็กๆกลัวแม่หลับ แบ้วโดนอาจารย์ดู เลยช่วยปลุก

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.26 (15-6-19) P.34 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 16-06-2019 06:27:48

รอครับ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.26 (15-6-19) P.34 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 16-06-2019 17:13:29

แฝด ดิ้นแล้ว  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.26 (15-6-19) P.34 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: lovenine ที่ 16-06-2019 20:24:02

ใกล้คลอดย้าง โอ้ยใจเต้นๆ ตุ่บตั่บๆ ลุ้นๆ ^^

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.26 (15-6-19) P.34 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: nofsnof ที่ 16-06-2019 20:27:48

น้อนๆๆ น่ารักมากกก

หวานมากก ภคินมีอีกคนมั้ยคะในตอนนี้  :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.26 (15-6-19) P.34 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 17-06-2019 00:24:03

เบาหวานขึ้นตา

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.26 (15-6-19) P.34 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: memozy ที่ 19-06-2019 18:37:05

รอน้องแฝด
อิจฉาน้องน่านมาก   :hao7:

รอติดตามอยุ่นะ  o13

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.26 (19-6-19) P.34 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 19-06-2019 19:51:53

เจ้าแฝดแข็งแรงกันน่าดู ดิ้นเก่งมาก

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.26 (19-6-19) P.34 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 19-06-2019 20:13:42

เจ้าก้อนเนื้องอกสองก้อน รีบออกมาไวไวนะ  ทุกคนรออยู่จ้า  :laugh:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.26 (19-6-19) P.34 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 19-06-2019 20:58:39

แหมะ ความหวง ห่วง เพิ่มไม่มีลดเลยนะ ภคิน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.26 (19-6-19) P.34 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 19-06-2019 21:40:25

 :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.26 (19-6-19) P.34 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: klaew ที่ 19-06-2019 23:48:52

แสบตั้งแต่อยู่ในท้องแบบนี้ไม่อยากนึกว่าตอนออกมาอยู่นอกท้องจะวุ่นวายขนาดไหน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.26 (19-6-19) P.34 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: nofsnof ที่ 20-06-2019 01:48:30

พูดเรื่องคลอดก่อนกำหนดนี่กลัวคลอดกลางห้องสอบเลยจริงๆนะ 5555 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.26 (19-6-19) P.34 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: sailom_orn ที่ 20-06-2019 02:13:05

 :laugh: นี่ขนาดยังไม่คลอด คนพ่อก็เห่อซะขนาดนี้

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.26 (19-6-19) P.34 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 20-06-2019 09:36:34

อบอุ่นหัวใจ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.26 (19-6-19) P.34 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: lovenine ที่ 20-06-2019 16:42:59

เสาร์หน้า ผ่าคลอดนะ อยากเห็นแฝด แร้ววววววววว คงจะน่าชัง มากๆ^^

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.26 (19-6-19) P.34 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 20-06-2019 22:57:19

รอๆ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.26 (19-6-19) P.34 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 20-06-2019 23:19:33

ใกล้มาแล้วๆ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.26 (19-6-19) P.34 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 20-06-2019 23:46:51

ว่าที่คุณแม่~ :hao7:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.26 (19-6-19) P.34 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Noina_Pn ที่ 22-06-2019 10:51:40

 :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.27 (26-6-19) P.35 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 22-06-2019 19:28:51

Our Love ep.27


อีกอาทิตย์เดียวก็จะสอบแล้ว ช่วงนี้อาจารย์ไม่ได้สอนอะไรมากมาย ปล่อยให้นักศึกษาได้ใช้เวลาส่วนใหญ่เพื่อทบทวนบทเรียนและอ่านหนังสือสอบกัน ผมกับภคินพากันกลับคอนโดทันทีหลังเลิกคลาส กลับมาเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดออกกำลังกาย แล้วไปออกกำลังกายตามตารางประจำวัน

ผมไม่จำเป็นต้องเสียเงินจ้างเทรนเนอร์เลยเพราะมีภคินเป็นเทรนเนอร์ประจำตัว คอยชี้แนะและคอยช่วยประคองผมอยู่ไม่ห่าง พอแล้วเสร็จของผม มันถึงได้ไปออกของตัวเองต่อบ้าง เพราะภคินจะเล่นหนักและนานกว่าผม

ปกติผมจะรออาบน้ำพร้อมภคิน แต่วันนี้ผมเข้าไปอาบน้ำก่อน ออกมาแต่งตัวทาครีมตั้งแต่หัวจรดเท้า เน้นเยอะหน่อยก็หน้าท้อง ก้นและต้นขา เพราะเนื้อขยายเร็วมากช่วงนี้ ภคินยังคงมุ่งมั่นอยู่กับการดึง Cable crossover ผมเดินตัวหอมฉุยเข้าไปหา

“อยากกินอะไรเป็นพิเศษไหมวันนี้”

ภคินหยุดดึงในท่ากางแขน มองกลายๆ ก็คล้ายๆ กับมันกำลังถูกจับมัดขึงพรืด เหงื่อไหลไคลย้อย เปียกโชกไปทั่วทั้งตัวยันกางเกง (เวลาอยู่ห้อง ภคินจะไม่ใส่เสื้อออกกำลังกาย)

มันยกยิ้มมุมปาก ขยับยื่นหน้าเข้ามาใกล้

“อยากกินมึง”

แก้มผมร้อนฉ่าทันทีที่ได้ยิน มันหัวเราะชอบใจ ผมต่อยอกมันไปทีแก้เขิน

…ไม่ชินสักทีกับการถูกเกี้ยวแบบนี้

“นี่กูถามจริงๆ นะ อยากกินอะไร” ผมถามกลบเกลื่อน

มันนิ่งคิด

“อะไรก็ได้”

ไอ้ ‘อะไรก็ได้’ นี่ยากยิ่งกว่าอยากกินอะไรเป็นพิเศษอีกนะ

ผมไม่เซ้าซี้ถามต่อ คนเราบางทีมันก็มีช่วงเวลาที่ไม่อยากกินอะไรเป็นพิเศษได้เหมือนกัน ผมเดินตรงเข้าไปในครัว เปิดตู้เย็นดูว่ามีวัตถุดิบอะไรเหลืออยู่บ้าง หลังจากนั้นก็หยิบมือถือมาไล่หาเมนูแปลกๆ ที่ไม่เคยทำมาก่อน

เวลาแบบนี้แหละ เหมาะจะลองทำอะไรใหม่ๆ ดู 

พอได้เมนูผมก็ลงมือทำทันที เนื่องจากไม่เคยทำมาก่อนจึงใช้เวลาค่อนข้างนาน เกือบชั่วโมงแน่ะกว่าจะแล้วเสร็จ ได้อาหารมาสามอย่าง ผมชะเง้อคอมองเข้าไปในห้องรับแขก ภคินไม่อยู่แล้วครับ คงออกกำลังกายเสร็จและเข้าไปอาบน้ำแล้ว ผมลำเลียงอาหารออกไปวางไว้บนโต๊ะกินข้าว ตักชิมอีกรอบเพื่อความแน่ใจ

“จะชอบหรือเปล่านะ” ผมเปรยกับตัวเอง มองอาหารสามอย่างตรงหน้า

“ชอบสิ”

ผมสะดุ้งโหยง หันไปมอง ภคินมายืนอยู่ด้านหลังตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้

“ตกใจหมดเลย”

มันหัวเราะ รวบกอดผมจากทางด้านหลัง ก้มหอมแก้มเบาๆ

“ขอบใจนะ” มันมองเมนูตรงหน้า “น่ากินทุกอย่าง”

ผมยิ้ม

“ไม่รู้ว่าจะถูกปากรึเปล่า ไม่เคยทำ”

“กูมั่นใจว่ามันต้องอร่อย”

“ขอบใจที่เชื่อใจ พร้อมรึยัง กูจะได้ตักข้าว”

มันพยักหน้า ลากเก้าอี้มานั่งข้างๆ ผมตักข้าวสองจาน ทิ้งตัวลงนั่งตามบ้าง ภคินจับช้อนด้วยมือเดียว อีกมือโอบเอวผมไว้หลวมๆ ตักข้าวกิน 

“กินมือเดียว ถนัดรึไง” ตอนเรียนว่าไปอย่างเพราะเขียนหนังสือด้วยมือเดียว แต่กินข้าวมันต้องใช้ส้อมร่วมด้วย

“ไม่ถนัดหรอก แต่ถ้ามีคนป้อน มันจะง่ายขึ้น”

ผมกัดปากด้วยความเขิน ไม่พูดอะไร ตักกับข้าวมาใส่จานตัวเอง คลุกรวมกับข้าว ยกป้อนคนข้างๆ ภคินอ้าปากรับ ขยับเคี้ยว มองมาด้วยสายตาแวววาว 

“อร่อยกว่ากูกินเองซะอีก”

“ขี้เกี้ยวนะมึง” ผมถองมันแก้เขิน มันหัวเราะชอบใจ



ผมทำหน้าที่ล้างจาน ไล่ให้ภคินไปอ่านหนังสือ เพราะรายนั้นต้องเก็งข้อสอบให้ผม มันต้องอ่านและเก็บข้อมูลเยอะกว่า พอล้างจานเสร็จผมก็เดินออกไป ภคินนั่งอยู่บนโซฟา ตรงหน้ามีหนังสือที่เราต้องอ่าน แต่มันไม่ได้อ่านครับ นั่งไถมือถือเล่นอยู่

ผมเดินไปยืนอยู่หน้ากระจกตรงมุมสำหรับออกกำลังกาย (เป็นกระจกแบบเต็มกำแพง) หันซ้ายหันขวาเพื่อดูขนาดท้องของตัวเอง   

“สงสัยวันสอบ กูต้องเปลี่ยนไซส์เสื้อกับกางเกงนักศึกษาอีกรอบแน่ๆ”

ภคินเงยหน้ามอง

“กูสั่งตัดไว้เผื่อให้แล้ว”

ผมยิ้มให้มันผ่านกระจก 

“รอบคอบดีจัง”

มันตอบกลับมาทางสายตาว่า ‘ขอบคุณที่ชม มันเป็นหน้าที่ของพ่อและสามีที่ดีอยู่แล้ว’

ผมหันหลัง เดินไปหยุดยืนอยู่ตรงหน้าภคิน พุงแทบจิ้มปลายจมูกมัน ภคินวางมือถือลง

“ลูกบอกอยากให้พ่อจูบ”

มันหัวเราะหึๆ มองผมอย่างรู้ทัน

“ลูกหรือมึง?”

“ลูกดิ”

“เหรอ” มันหัวเราะ แต่ก็ยอมจุ๊บพุงผมเบาๆ ผมกำลังจะขยับหนีเมื่อได้ในสิ่งที่ต้องการ แต่ภคินมันรวบจับสะโพกผมไว้ เลิกเปิดเสื้อขึ้น จุ๊บผ่านผิวเนื้ออีกรอบ สัมผัสผ่านเสื้อกับผ่านผิวเนื้อจริงๆ มันให้ความรู้สึกที่แตกต่าง ผมแอบจั๊กจี้เบาๆ

“พอแล้วภคิน กูจั๊กจี้”

แทนที่มันจะหยุด กลับไล่จุ๊บเพื่อกลั่นแกล้ง ผมพยายามขยับหนี ก่อนร้องอุ๊ เพราะใครสักคนในท้องดิ้น ภคินชะงักจูบลงทันที มองผมด้วยความเป็นห่วง

“เป็นไร”

“แสบดิ้น ไม่รู้ว่าลูกชอบหรือไม่ชอบ ดิ้นใหญ่เลย”

มันยิ้มละมุน ไม่จุ๊บแกล้งแล้วครับ แต่มองหน้าท้องผม พูดกับลูกแทน

“ไหนแสบ ชอบหรือไม่ชอบ ชอบยกเท้าขวา ไม่ชอบยกเท้าซ้าย”

ผมมะเหงกมันไปที

“ลูกอยู่ในท้อง ยกเท้าไหน จะเห็นไหมล่ะ”

“นั่นน่ะสิ” มันหัวเราะร่วน

“เด็กๆ อีกไม่กี่วันพ่อกับแม่ก็จะสอบกันแล้วนะ ช่วงนี้เราอาจเครียดกันหน่อย เด็กๆ ต้องเข้าใจนะ” มันคุยกับลูก

ผมยิ้ม มองเฉยโดยไม่ขัด

“พ่อรักลูกนะ” มันจุ๊บท้องผมอีกรอบเป็นการตบท้าย ผมมองหน้ามัน เลื่อนมือจับแก้ม ภคินยังนั่งอยู่บนโซฟา ผมยืนอยู่บนพื้น หน้ามันสูงเสมอพุงผม

“ขอบใจนะ”

“เรื่องอะไร” มันเงยหน้าขึ้นมาถาม

“สำหรับทุกๆ อย่าง”

มันมองตาผมแล้วยิ้ม

“เหมือนกัน ขอบคุณสำหรับทุกๆ อย่าง”

ไม่มีคำอธิบายใดๆ เพราะเรื่องที่จะขอบคุณกันนั้นมีเยอะเกินไป ภคินลุกขึ้นยืน ก้มจูบผมเบาๆ เพียงแค่นั้นไฟในตัวผมก็ถูกจุดขึ้นดังพรึบพอๆ กับของภคิน หน้าท้องที่ยื่นโย้ไม่มีผลใดๆ ต่อความต้องการของเราทั้งคู่ ยกเว้นแต่ต้องระวังไม่ให้กระทบกระเทือนลูกเกินไปเท่านั้น 

ผมว่าเด็กๆ คงเข้าใจความต้องการพื้นฐานของเรานะ


กระทั่งวันสอบมาถึง ผมสวมชุดนักศึกษาถูกระเบียบตั้งแต่หัวจรดเท้า หน้าท้องยื่นจนเสื้อตึง

“ไหน ขออาจารย์ดูท้องเธอหน่อยซิ” ไม่รู้ว่าอาจารย์กลัวผมแอบสอดโพยไว้ในท้องหรือเปล่า

ผมยืนอ้ำอึ้ง อายเหมือนกันนะครับ จะให้มายืนเปิดพุงให้คนอื่นดูเนี่ย

อีกอย่าง กลัวลูกดิ้นแล้วอาจารย์จับได้ด้วย ดีแต่ว่ากลางวันเด็กๆ ไม่ค่อยดิ้นเท่าไหร่ ไปหนักกลางคืนซะส่วนใหญ่ ผมยอมเปิดให้อาจารย์ดู อาจารย์เพ่งมอง มองไม่มองเปล่า ยังมาจับๆ คลำๆ ด้วย หัวใจผมเต้นตุ๊มต่อม

“นี่ถ้าเธอเป็นผู้หญิง อาจารย์จะคิดว่าเธอท้องนะเนี่ย สภาพหน้าท้องเหมือนตอนอาจารย์ท้องเลย”

ผมยิ้มแหยรีบลดเสื้อลง เอาเสื้อใส่ในกางเกงให้เรียบร้อยเหมือนเดิม

“เข้าไปได้แล้ว”

“ขอบคุณครับ” ผมยกมือไหว้ รีบก้าวเข้าห้องสอบไปทันที

ผมกับภคินได้ที่นั่งห่างกันไกลลิบ ผมหันไปสบตาภคิน มันส่งยิ้มมาให้เป็นกำลังใจ ผมหันกลับมาสูดลมหายใจเข้าปอดลึก เคลียร์หัวให้โล่งที่สุดเพื่อทำข้อสอบ


จากวันแรก วิชาแรก มาถึงวันสุดท้ายวิชาสุดท้าย ผมลุกจากเก้าอี้ เดินตรงไปส่งข้อสอบพร้อมๆ กับภคิน จริงๆ มันทำข้อสอบเสร็จก่อนผมนานแล้วละครับ เพียงแต่นั่งรอ พอผมหันไปให้สัญญาณ มันถึงได้เดินออกมาพร้อมกัน

“อาจารย์เห็นภคินนั่งมองเธออยู่ตั้งนาน ทั้งที่น่าจะทำข้อสอบเสร็จแล้ว ที่แท้ก็ตั้งใจจะลุกมาส่งพร้อมกันนี่เอง ห่างกันไม่ได้เลยนะ” อาจารย์แซว ท่านน่าจะรู้กิตติศัพท์ความติดเมียของภคินดี

ผมหัวเราะแหะๆ ยกมือไหว้ พากันออกจากห้องสอบ

ตอนก้าวออกจากห้องสอบเมื่อเทอมที่แล้ว ผมก้าวออกมาเพียงลำพังแล้วเป็นลมล้มไป แต่มาครั้งนี้ผมเดินออกมาพร้อมภคิน ผมใช้หลังมือแตะหลังมือมันเบาๆ สัมผัสให้รู้ว่าผมไม่ได้เดินเพียงลำพังจริงๆ   

ภคินก้มมอง

“มีอะไร”

ผมหันไปยิ้มให้

“ขอบใจที่อยู่เคียงข้างกูนะ”

มันยิ้มรับ ตวัดจับมือผมเอาไว้หมับ ผมสะดุ้ง เพราะคนมองกันใหญ่

“เหมือนกัน” มันตอบกลับมาสั้นๆ สายตาที่มองมาเต็มไปด้วยความหมาย

ความอายน่ะมี แต่ความยินดีนั้นมีมากกว่า

ผมจะชักมือกลับ แต่ภคินยึดจับมือไว้แน่น

“อายเขา”

“วันสุดท้ายแล้ว ไม่มีใครสนใจหรอกน่า”

“กูสน”

มันหัวเราะในลำคอ ยอมคลายปล่อย เรานัดเพื่อนๆ เอาไว้ ใครทำข้อสอบเสร็จก่อนก็ให้ไปรอที่จุดนัดพบ ไม่รู้ว่ามากันแล้วกี่คน เราหยุดทักทายเพื่อนๆ ที่พอจะรู้จักกันบ้าง ก่อนก้าวไปตามทางเดิน

ผมมองต้นไม้น้อยใหญ่ตรงหน้า สายลมพัดโกรกเย็นสบาย มันเป็นสายลมที่ผมคุ้นชินตลอดสี่ปีที่อยู่ที่นี่

…อยู่ๆ ก็รู้สึกเหมือนอยากร้องไห้ขึ้นมา

“ใจหายเนอะ” ผมบอกคนข้างๆ เสียงเครือ หลังจากนี้คงไม่มีโอกาสได้มาเดินเล่นกันแบบนี้อีกแล้ว

ความทรงจำตลอดสี่ปีหวนคืน ตั้งแต่วันแรกที่ก้าวเข้ามา วันที่ได้พบกับเพื่อนๆ แต่ละคน การเรียนการสอน ครูบาอาจารย์ กิจกรรมที่ได้ทำร่วมกัน ทุกภาพทุกความทรงจำผุดขึ้นมาราวกับดอกเห็ด

…ผมรักที่นี่มากจริงๆ…

ไม่รู้ว่าน้ำตาผมร่วงตอนไหน ภคินเดินมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้า เกลี่ยเช็ดน้ำตาให้แผ่วเบา

“ถ้าคิดถึง กูจะพากลับมาเยี่ยมบ่อยๆ”

ผมพยักหน้าทั้งน้ำตา มันเกลี่ยเช็ดให้จนแห้งเหือด จับมือผมพาจูงไปยังจุดนัดพบ 

ไก่ วัฒน์ ธนาและทรายมาแล้ว เหลือแค่ดอมคนเดียว ผมเดินไปนั่งข้างไก่ มันหันมามองทันที

“ทำไมตาแดง ร้องไห้เหรอ”

“นิดหน่อย” ผมไม่ปฏิเสธการคาดเดาของเพื่อน ไก่ไม่ถามหาเหตุผลจากผม แต่ใช้สายตาถามภคินแทน ภคินยิ้ม

“มันเศร้าที่เรียนจบ น้ำตาตกระหว่างทาง”

“โธ่เอ๊ย”

เพื่อนๆ ไม่มีใครแซว ส่วนหนึ่งคงรู้สึกแบบเดียวกัน อีกส่วนคงรู้ว่าที่ผมอ่อนไหวง่ายแบบนี้เพราะกำลังท้องอยู่

ไก่โยกหัวผมเบาๆ

“กูยังต้องกลับมาเรียนต่อที่นี่อีก ใบเฟิร์นก็ยังอยู่ ไงจะนัดมาทานข้าวด้วยกันบ่อยๆ”

ผมพยักหน้า ดอมมาถึงในเวลาไล่เลี่ยกัน เราพูดคุยกันต่ออย่างสนุกสนาน บอกเล่าถึงความทรงจำดีๆ ที่ผ่านมา บอกลาเพื่อนๆ ร่วมคณะคนอื่นๆ ที่เดินผ่านมาทักทาย แต่ละคนกำลังจะก้าวไปสู่อนาคตของตัวเอง บ้างก็เรียนต่อ บางก็พัก บ้างก็จะออกไปหางานทำเลย

“ไม่น่าเชื่อเนอะ เผลอแผล็บเดียวเราก็เรียนจบกันแล้ว กูรู้สึกเหมือนเพิ่งก้าวเท้าเข้ามาเรียนเมื่อวานนี้เอง”

ผมยิ้ม น้ำตาพาลจะไหลอีกรอบ ไก่ลูบหัวผมอีกที

“ต่อให้ใครแยกย้ายกันไปยังไง แต่กูสัญญาว่าจะไม่ทิ้งความเป็นเพื่อนกับพวกมึงเด็ดขาด” ไก่หันไปสบตาเพื่อนๆ ทุกคน มาจบที่ผมเป็นคนสุดท้าย

ผมยิ้มรับ

เราเปลี่ยนไปพูดคุยเรื่องอื่นๆ กันต่อ พยายามไม่ดึงอารมณ์ให้เศร้าเกินไป เสียงหัวเราะจึงกลับมาอีกครั้ง
มีผู้หญิงคนหนึ่ง ใส่ชุดนักศึกษาถูกระเบียบเดินสวยๆ เข้ามา มาถึงก็ทิ้งตัวลงนั่งข้างผมทันที โอบวงแขนรอบเอว ไซ้หัวกับพุงผม

“แฟนคุณอยู่นี่ครับ คุณใบเฟิร์น” ไก่สะกิดแขนแฟนตัวเองยิกๆ เพราะพอมาถึง ใบเฟิร์นไม่ทักทายใครเลย พุ่งเข้าหาผมทันที ใบเฟิร์นหันไปมอง เอียงคอทำหน้าสงสัย

“พี่เป็นใครอ่ะ หน้าตาไม่คุ้นเลย”

ไก่อ้าปากหวอ เพื่อนๆ ในกลุ่มพากันหัวเราะร่วน ใบเฟิร์นหัวเราะตามบ้าง เกาคางไก่เบาๆ

“โอ๋ๆ ใบเฟิร์นล้อเล่น ใบเฟิร์นคิดถึงหลาน”

“เด็กยังไม่คลอด”

“ใกล้แล้ว”

เราไม่ได้คุยกันต่อเพราะยังไม่อยากให้ความลับรั่วไหล


เราตกลงจะไปฉลองกันต่อที่ห้อง โดยผมกับภคินจะกลับไปก่อนเพื่อเตรียมพื้นที่ ส่วนเพื่อนๆ แยกย้ายกันไปหาซื้อของสดกับเครื่องดื่มมาทำกินกันเองที่ห้อง 

ผมคิดเมนูไว้แล้วว่าจะทำอะไร พอของสดมา ผม ใบเฟิร์นกับทรายถึงได้พากันเข้าครัวไปทำอาหารทันที

ช่วยกันคนละไม้คนละมือ อันไหนเสร็จก่อนก็นำไปเสิร์ฟก่อน ใช้เวลาไม่นานก็แล้วเสร็จ ผมเป็นคนยกอาหารจานสุดท้ายออกไป ภคินเว้นที่ว่างข้างๆ ไว้ให้ ผมทิ้งตัวลงนั่งขัดสมาธิ ขยับปรับท่าให้รู้สึกอึดอัดน้อยที่สุด เหล้าหมดไปแล้วหนึ่งขวด ผมมองคนข้างๆ แทนที่จะเห็นมันกินเหล้ากับเพื่อนๆ ตรงหน้ามันกลับมีแค่น้ำเปล่าแก้วเดียวเท่านั้น

“อ้าว ไม่กินเหรอ” ผมน่ะกินไม่ได้อยู่แล้ว แต่มันไม่กินนี่สิแปลก

ภคินส่ายหัว

“กูไม่อยากเมา”

ผมมองงงๆ

“ทำไม”

มันมองตาผมแล้วยิ้ม

“ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นระหว่างที่กูเมา กูคงไม่มีความสามารถในการดูแลมึงกับลูกแน่ๆ อีกอย่างกูว่าจะเลิกด้วย อยากเป็นตัวอย่างที่ดีของลูก”

ผมมองมันด้วยสายตาชื่นชม ไม่คิดว่ามันจะทำเพื่อลูกขนาดนี้ ขนาดผมเองยังคิดว่าจะไม่กินแค่ช่วงท้องนี้เท่านั้น คลังคลอดก็ว่าจะกลับไปกินเหมือนเดิม ไม่คิดว่ามันจะยอมตัดใจเลิกเลย

“กูชอบสายตาเวลามึงมองกูแบบนี้นะ ถ้าถูกลูกมองด้วยสายตาประทับใจแบบนี้บ้าง กูคงอยากทำดีเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ” มันจับแก้มผมเบาๆ

ผมยิ้มให้มัน

“เหล้ากูหวานไม่พอใช่ไหม พวกมึงถึงได้ขยันมาเติมน้ำตาลให้กูจัง อะไรจะขนาดนั้นวะภคิน ทำเอากูแทบแดกไม่ลง”

“ทำไม อยากเลิกเหล้าเพื่อหลานบ้างเหรอ” ผมหันไปถามไอ้ดอมมันกวนๆ

“ไม่ว่ะ จิตใจกูยังไม่กล้าแกร่งขนาดนั้น”

ผมหัวเราะร่วน หันไปหยิบน้ำเปล่ามากินบ้าง ผมไม่ได้กินอาหารกับเพื่อนๆ หรอกครับ มีอาหารของตัวเองแยกต่างหาก อยากขนาดไหนก็ต้องอดใจเอาไว้ ขนาดภคินมันยังยอมเลิกเหล้าเพื่อลูก ผมก็ต้องยอมงดอาหารรสจัดเพื่อลูกเหมือนกัน 

เราพูดคุยดื่มกินกันอย่างสนุกสนาน เพราะอยู่ในพื้นที่ส่วนตัวจึงสามารถพูดคุยกันได้ทุกเรื่อง ไม่ว่าจะฮาหรือเศร้าซึ้งแค่ไหนก็ตาม หนึ่งในเรื่องที่เอามาเผากันคงไม่พ้นเรื่องของผมกับภคินและปิ่นแก้ว

วันนี้ผมยอมเกเรเข้านอนดึก เพราะต้องการอยู่กับเพื่อนๆ ให้นานขึ้น กระทั่งห้าทุ่มเพื่อนๆ ถึงได้พากันแยกย้ายกลับ คงอยากให้ผมได้พักผ่อนเยอะๆ ไงก็ไม่ได้จากกันไปไหน เดือนหน้ามีงานแต่งธนากับทราย พวกเราต้องไปในฐานะเพื่อนเจ้าบ่าวอยู่แล้ว 
หลังส่งเพื่อนๆ ออกจากห้อง เราสองคนที่ไม่เมาพากันเก็บกวาดทำความสะอาดห้องจนเรียบร้อยเอี่ยมอ่อง

ไม่น่าเชื่อว่าภคินมันจะทำได้อย่างที่พูดจริงๆ ทั้งที่โดนดอมคะยั้นคะยอให้ดื่มขนาดนั้น

“ไม่คิดว่ามึงจะทำได้ คิดว่าจะตบะแตกไประหว่างทางซะอีก” ผมหันไปพูดกับคนข้างๆ

“ระหว่างหน้าไอ้ดอมตอนเมา กับหน้ามึงตอนยิ้ม หน้ามึงน่ามองกว่าเยอะ”

ผมหัวเราะขบขันกับความคิดมัน เดินเข้าไปใกล้ จุ๊บปลายคางเบาๆ

“ขอบคุณแทนลูกๆ นะ”

มันมองผมกลับตาวาว รวบจับเอวผมดึงเข้าไปชิด

“กูไม่ได้เมานะน่าน”

ผมมองมันงงๆ ก็ไม่ได้เมาไง เห็นอยู่ว่าไม่ได้กิน

“แต่ไม่รู้ทำไม ถึงได้รู้สึกมึนๆ เหมือนอยากปล้ำเมีย”

ผมตาโต กำลังจะอ้าปากต่อว่าอะไรสักอย่าง แต่มันก้มลงมาปิดปากผมเอาไว้ก่อน ช้อนอุ้มพาผมเดินเข้าห้องน้ำ

ครับ มันปิดประตูตีแมวเรียบร้อย


tbc...
จ้ะ อยู่ ๆ ก็อยากปล้ำเมีย 555
ขอบคุณทุกคนค่าาา

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.27 (23-6-19) P.35 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 22-06-2019 19:50:03

อย่างหวานนนนน :hao3:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.27 (23-6-19) P.35 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: lovenine ที่ 22-06-2019 20:01:44

น่ารักมากครอบครัวนี้ ^^

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.27 (23-6-19) P.35 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Chucream.nabi ที่ 22-06-2019 20:19:23

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.27 (23-6-19) P.35 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 22-06-2019 20:32:29

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.27 (23-6-19) P.35 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 22-06-2019 20:34:49

 :impress2: :impress2: :impress2:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.27 (23-6-19) P.35 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 22-06-2019 22:04:58

รอดูเจ้าแสบตอนคลอด  น่าจะแสบสมชื่อ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.27 (23-6-19) P.35 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: klaew ที่ 22-06-2019 22:19:33

แหมะ....ตาดำหลบในอัตโนมัติ ให้ตาย
หวานไม่เกรงใจคนโสด

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.27 (23-6-19) P.35 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: sailom_orn ที่ 22-06-2019 22:36:40

 :ruready นั่งรอหลาน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.27 (23-6-19) P.35 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 22-06-2019 22:44:12

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.27 (23-6-19) P.35 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: nuja ที่ 23-06-2019 07:27:27

อยากเห็นแฝดแล้วววววว

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.27 (23-6-19) P.35 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 23-06-2019 12:51:23

แสบพี่ออกมาคงห่วงน้องน่าดู

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.27 (23-6-19) P.35 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Honeyhoney ที่ 23-06-2019 20:38:44

เจ้าแสบบบบบ อยากจะเห็นหน้าหลานแล้ววว

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.27 (23-6-19) P.35 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 23-06-2019 22:52:02

รอวันสองแสบออกมาดูโลก.  :hao3:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.27 (23-6-19) P.35 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 23-06-2019 23:17:22

จะอัดกันเก่ง ท้องเด้อ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.27 (23-6-19) P.35 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 24-06-2019 01:36:44

ดูแลกันดีมาก  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.27 (26-6-19) P.35 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 26-06-2019 21:17:43

ใบเฟิร์นน่ารักกกกก
คู่นี้เขาหวานไม่แคร์ใครเลยเน้ออออ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.27 (26-6-19) P.35 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 26-06-2019 21:32:38

ไม่เมาเหล้า...แต่เมาเมีย...จัดไปภคิน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.27 (26-6-19) P.35 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 26-06-2019 21:37:20

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.27 (26-6-19) P.35 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: meteexp ที่ 26-06-2019 22:01:40

รอครับผม

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.27 (26-6-19) P.35 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 26-06-2019 23:48:19

 เหล้าน่าจะหวานจริงๆ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.27 (26-6-19) P.35 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 27-06-2019 00:24:34

อยากปล้ำเมีย เมียก็ยอมผัวทุกท่า นาจา มีความสุข

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.27 (26-6-19) P.35 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 27-06-2019 00:46:28

คุณพ่อดีเด่น  :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.27 (26-6-19) P.35 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 27-06-2019 05:14:03

 :o8: :-[ :impress2:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.27 (26-6-19) P.35 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: klaew ที่ 27-06-2019 11:10:17

โอ้ยยยยยย
เบาหวานขึ้นจ้าาาา

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.27 (26-6-19) P.35 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: thanza1970 ที่ 27-06-2019 14:24:42

สงสัยจะเมาน้ำตาล

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.27 (26-6-19) P.35 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: lovenine ที่ 27-06-2019 17:36:13

ท้องสอง คงอีกไม่นาน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.27 (26-6-19) P.35 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 27-06-2019 22:33:03

โอ้ยเนาะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.27 (26-6-19) P.35 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 27-06-2019 23:47:18

หมั่นไส้ภคิน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.28 (3-7-19) P.36 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 29-06-2019 19:49:40

Our Love ep.28

เราตกลงทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับคุณแม่ พอเรียนจบจะย้ายกลับไปอยู่บ้านใหญ่กันเพื่อให้ใกล้หูใกล้ตาผู้ใหญ่ ใกล้โรงพยาบาลมากขึ้นด้วย

วันแรกหลังสอบเสร็จ เราพากันนอนอืดพักผ่อนอยู่คอนโดทั้งวัน วันถัดมาก็พากันไปดูความคืบหน้าของโฮมออฟฟิศ

สวยมากเลยครับ พื้นที่กว้างขวาง มี 3 ชั้น ชั้นล่างเป็นออฟฟิศ มีโถงรับรองโล่งๆ และแบ่งซอยเป็นออฟฟิศห้องเล็กๆ อีกหลายห้อง ชั้นสองเป็นส่วนของบ้าน มี 4 ห้องนอน หนึ่งห้องรับแขก ห้องครัว ส่วนชั้นบนเป็นพื้นที่สำหรับออกกำลังกาย พื้นที่นั่งเล่น ลานเด็กเล่น ห้องหนังสือ มองเห็นวิวได้กว้างขวาง

ผมชอบนะ ถึงจะไม่ได้ย้ายมาอยู่ทันทีหลังคลอดก็เถอะ

หลังจากนั้นเราก็กลับไปเก็บของเพื่อเตรียมย้าย ข้าวของไม่เยอะหรอกครับ เอาเฉพาะที่จำเป็นต้องใช้จริงๆ ที่เหลือก็ทิ้งไว้ที่นี่ อยากได้อะไรเพิ่มค่อยกลับมาเอา

การย้ายไปใช้ชีวิตอยู่กับครอบครัวใหม่ทำให้ผมรู้สึกตื่นเต้นอยู่เหมือนกัน แต่ไม่มาก เพราะภคินมันเคยพาผมไปนอนค้างที่บ้านบ้างช่วงเสาร์อาทิตย์เพื่อให้ผมรู้สึกคุ้นชิน ดีว่าทุกคนในครอบครัวมันเอ็นดูผม มองผมเป็นลูกเป็นหลานคนหนึ่ง ไม่เว้นแม้แต่พวกแม่บ้าน


พอเข้าสู่เดือนที่ 7 ท้องผมก็เพิ่มขนาดขึ้นอย่างพรวดพราด ดีแต่ว่าอยู่บ้านไม่ได้ออกไปโชว์ตัวที่ไหน ผมจึงสามารถผึ่งพุงบานๆ ได้อย่างอิสระ โปรแกรมดูแลตัวเองส่วนใหญ่ก็นอน อ่านหนังสือ หรือออกกำลังกาย

ในบ้านมีห้องฟิตเนสขนาดใหญ่ เพราะพ่อกับพี่ภาคชอบออกกำลังกายเหมือนกัน

หลังจากออกกำลังกายเสร็จ ผมก็มานั่งพัก ปล่อยให้ภคินได้ไปออกในส่วนของตัวเองต่อ ผมมานั่งมองเฉยๆ มองไปมือก็ลูบท้องไป ผมรู้แค่ว่าไตรมาสสุดท้ายของการท้อง ลูกจะโตเร็วมาก แต่ไม่คิดว่าจะโตเร็วขนาดนี้ ดิ้นกันเก่งด้วย

พอแล้วเสร็จภคินถึงได้ลุกขึ้นมาจุ๊บปากผมเบาๆ

“ไปเล่นน้ำกันไหม”

ผมพยักหน้า พากันเดินไปอาบน้ำ ผมใส่กางเกงว่ายน้ำแค่ตัวเดียวเดินตรงไปที่สระ เราพากันก้าวลงน้ำ (มีบันไดให้เดินลงไปได้สะดวกๆ ประมาณ 5 ขั้น ความลึกของน้ำไล่ระดับตั้งแต่ยืนได้ยันสูงมิดท่วมหัวผม) ภคินทิ้งตัวลงนั่งบนบันไดขั้นที่สาม ระดับน้ำปริ่มอยู่ที่อก มันดึงผมไปนั่งบนตัก วางมือไว้บนหน้าท้อง ลูบเบาๆ ผมตีขาในน้ำต๋อมแต๋ม เอนหลังพิงแผงอกกว้าง

“ไม่อยากคิดเลยว่าพรุ่งนี้คนจะมองกันเยอะขนาดไหน” พรุ่งนี้เราจะไปงานแต่งของธนากับทรายกันครับ ภคินเตรียมชุดไว้ให้ผมแล้ว

“ก็อย่าไปสนใจสิ”

“อืม” ผมลูบท้องเบาๆ

อีก 2 วันอายุครรภ์ผมก็จะครบ 32 สัปดาห์แล้ว (8 เดือน) ผมรู้สึกทั้งตื่นเต้นและหวาดกลัวในเวลาเดียวกัน ผมเอนหัววางไว้บนไหล่ภคิน แหงนหน้าขึ้นมองท้องฟ้าโปร่งใส พุงลอยเหนือน้ำนิดๆ ผมลูบท้องไปมา 

“อีกไม่นานก็จะได้เห็นหน้ากันแล้วนะ คนแปลกหน้าที่เรารอคอย”

ภคินหัวเราะเสียงทุ้ม

“นั่นน่ะสิ”

“ลูกชายเราต้องหล่อมากเหมือนมึงแน่ๆ”

“งั้นลูกสาวเราก็ต้องสวยมากเหมือน…”

“ย่าหรือยาย!” ผมตอบให้มันแทน ก่อนมันจะพูดว่าเหมือนผม

“ได้ๆ ย่าก็ได้ ยายก็ดี แต่ได้ข่าวว่าดั้งแหมบ น่าจะไม่ใช่ฝั่งกูนะ”

ผมถองมันไปที

“แหมบแล้วไง สวยหล่อน่ารักได้เหมือนกัน”

“แล้วใครว่าไม่น่ารักล่ะ ถ้าลูกเราเหมือนมึงจริง…” มันกระซิบใกล้หู “กูว่าเขาต้องออกมาน่ารักมากแน่ๆ” 

ผมเขินไปกับคำนั้น 

“เวลามึงเขินน่ารักดีนะน่าน แก้มแดงอย่างกับมะเขือเทศ”

ผมศอกใส่มันอีกรอบ

“ชอบทำร้ายร่างกายกูจัง เดี๋ยวลูกก็มีพฤติกรรมเลียนแบบ ชอบความรุนแรงหรอก”

“มึงกวนกูก่อน”

มันหัวเราะร่วน หอมแก้มผมเบาๆ

“ชมเมียตัวเองผิดตรงไหน” มันจับผมหันไปเผชิญหน้า ใช้ปลายนิ้วเขี่ยปลายจมูก ผมหลุบสายตาหนีเสีย

…ไม่ผิดหรอก แต่กูเขินไง…

ปิ่นแก้วทนมาได้ไงตั้งสามสี่ปี ผมจะละลายตายอยู่แล้ว

“น่ารัก” มันระเบิดผมด้วยคำพูดอีกรอบ

“พอแล้ว กูอายจะแย่อยู่แล้ว” ผมผลักมันออกเบาๆ มันหัวเราะชอบอกชอบใจ เลิกแซวผมอีก จับผมนั่งท่าเดิม

ผมตีน้ำเล่น ก้มมองเงาสะท้อนผ่านน้ำ หันไปเผชิญหน้ากับภคินอีกรอบ

“มึง”

“หือ?”

ผมจับคางตัวเอง ทำหน้าซีเรียสใส่ 

“ตอนนี้หน้ากูบานมากไหม”

มันนิ่งไปคล้ายจะอึ้ง ก่อนหัวเราะออกมาเสียงดัง

“กูคิดว่าอะไร ทำหน้าซะจริงจัง”

“ก็กูจริงจัง” ผมทำหน้าซีเรียสขึ้นอีก มันยิ้ม ดึงผมเข้าไปหา ลูบแก้มเบาๆ

“ต่อให้หน้าบานกว่านี้กูก็รับได้”

“แต่กูรับไม่ได้ว่ะ”

“เพื่อลูก อดทนหน่อยละกัน หลังคลอดค่อยลด”

ผมพยักหน้า มันมองตาผม เขี่ยปลายจมูกอีกรอบ

“วางใจได้ มองยังไงก็ยังน่ารักอยู่”

…ผมว่าผมไปว่ายน้ำเล่นดีกว่า...




วันรุ่งขึ้น เราลุกขึ้นแต่งตัวกันตั้งแต่เช้า ขับรถมุ่งตรงไปยังโรงแรมที่จัดงาน ภคินแต่งตัวอย่างหล่อ เดินสาดแสงเป็นพระอาทิตย์เข้าไปภายในงาน คนยังมากันไม่มากเพราะยังเช้าอยู่

“ถ้าไม่เห็นว่ามึงเป็นพ่อของลูกกูนะ กูจะขอเดินแยกกับมึงตรงนี้แล้ว รัศมีความหล่อแสบตา”

มันหัวเราะร่วน เราพากันไปลงชื่อพร้อมยื่นซองและของกล่องขวัญกันที่เคาน์เตอร์ทางเข้าห้องจัดงาน หลายคนพากันมองมาที่เรา ส่วนหนึ่งคงถูกความหล่อของไอ้ภคินดึงดูด อีกส่วนคงกำลังสงสัยกันว่าทำไมผู้ชายแบบผมถึงมีหน้าท้องยื่นโย้เหมือนคนท้องได้ 

“เฮ้ยภคิน เมืองน่าน ทางนี้ๆ!”

ผมกับภคินหันไปมองตามเสียงเรียก เห็นดอมยืนโบกมือไหวๆ อยู่อีกด้านของงาน เรารีบเดินตรงเข้าไปหาทันที

“คนอื่นล่ะ”

“อยู่ข้างในกันหมดแล้ว รอมึงสองคนนี่แหละ ป่ะ” มันเดินนำผมกับภคินเข้าไปในห้องของเจ้าบ่าว ดอมกับวัฒน์มาถึงกันเป็นคู่แรก ไก่กับใบเฟิร์นตามมาติดๆ แต่ใบเฟิร์นแยกไปอยู่กับทรายตั้งแต่มาถึงแล้ว

ธนาใส่ชุดเจ้าบ่าวสีแดงสดตั้งแต่หัวจรดเท้า แต่งแต้มลายเสื้อและกางเกงด้วยหงส์กับมังกร มันมองบนทันทีที่เห็นภคิน

“งานแต่งกูทั้งทีจะให้กูหล่อกว่าสักนิดก็ไม่ได้นะ”

ภคินยักไหล่

ทำใจเหอะว่ะธนา ต่อให้มันใส่ชุดขอทานมา ออร่ามันก็โดดเด่นอยู่ดี 

“ตื่นเต้นไหม” ผมถาม

“นิดๆ” แต่สีหน้ามันโคตรนิ่ง

“แล้วพวกมึงอ่ะ เมื่อไหร่จะแต่ง” ดอมหันมาแซวผมกับภคินบ้าง

ผมยกนิ้วกลางให้มันที

“ไว้รอมึงแต่งก่อนละกัน”

“จริงเหรอ” ภคินหันมาถามผม

“กูพูดเล่นหรอกน่า”

“แต่ท่ามันจะอยากแต่งจริง” วัฒน์พูดกลั้วหัวเราะ

ภคินมองผมด้วยสายตาว่าถ้าผมเห็นด้วยมันจะจัดงานแต่งให้ทันที ผมจับมือมันเบาๆ

“เอาไว้คุยกันทีหลังนะ”

มันพยักหน้า ไม่เซ้าซี้ แต่ดวงตาแฝงแววมีความหวัง 

ได้ยินเสียงพิธีกรดังขึ้นเพื่อเปิดงาน พวกเราพากันตื่นตัวทันที พอใกล้ถึงฤกษ์ที่กำหนดก็มีคนเข้ามาเตือนเจ้าบ่าวให้เตรียมตัว เราแต่งกันแบบจีนผสมผสาน พักหนึ่งก็มีผู้ใหญ่เดินเข้ามาเรียกธนาให้ออกไป เสียงปรบมือต้อนรับดังสนั่น พวกเราเหล่าเพื่อนสนิทตามติดเป็นเห็บอยู่ด้านหลัง ไม่ว่าเจ้าบ่าวจะไปที่ไหน เราต้องตามไปด้วย ยกเว้นช่วงเข้าพิธีกับเจ้าสาวเท่านั้น

พอพิธีกรให้สัญญาณ เจ้าสาวก็เดินควงบิดาออกมา เสียงปรบมือดังยิ่งกว่าเดิม ทุกคนพากันร้องโอ้วอ้าทันทีเพราะความสวยสดหยดย้อยของเจ้าสาว ปกติทรายเป็นผู้หญิงไม่ค่อยแต่งตัว เน้นเสื้อยืดกางเกงยีนส์ แต่งหน้าทาปากบ้างนิดๆ เพิ่งเคยเห็นจัดเต็มก็วันนี้แหละ ธนาเองยังตะลึงไป

ทรายใส่ชุดกึ่งกี่เพ้ากึ่งชุดราตรีสีแดงสด ช่วงบนเข้ารูป ช่วงล่างปล่อยบานยาวลากพื้น ใบหน้าถูกแต่งแต้มจนจำกันแทบไม่ได้ เรียวปากสีแดงสดยกยิ้มนิดๆ ดวงตาดูแน่วแน่มีพลัง แต่แฝงไปด้วยความรักและความเชื่อใจที่มีต่อธนาเพื่อนชายของผมที่ยืนอยู่ตรงหน้า มองกลายๆ ก็คล้ายๆ ลูกสาวเจ้าพ่อเชี่ยงไฮ้นะ

“สวยจัง” ผมชมเจ้าสาวเพ้อๆ ภคินก้มลงมากระซิบข้างหู

“ถ้ายอมแต่งกับกู เดี๋ยวจะเอาให้สวยกว่านี้อีก”

ผมทุบหลังมันไปที ภคินหัวเราะ เสียงปรบมือเงียบลงเมื่อพิธีกรพาดำเนินการในขั้นถัดไป





หลังจากเข้าพิธียกน้ำชาและจดทะเบียนสมรสกันแล้ว ก็เป็นอันว่าเพื่อนผมเป็นฝั่งเป็นฝาไปแล้วหนึ่งคู่ หลังจากนี้เป็นการกินเลี้ยง เป็นช่วงเวลาอิ่มหนำสำราญสำหรับแขก แต่เหน็ดเหนื่อยสำหรับเจ้าบ่าวเจ้าสาว เพราะต้องเดินว่อนไปทั่วทั้งงานเพื่อถ่ายรูปคู่กับแขกเหรื่อที่มาร่วมงาน

อาหารที่ทางเจ้าภาพจัดให้มีทั้งอาหารจีนต้นตำหรับและบุฟเฟ่ต์นานาชาติพวกผมเกาะกลุ่มคุยกันในขณะที่เจ้าบ่าวกับเจ้าสาวไปทำภารกิจฉีกยิ้มแห่งชาติ ผมนั่งกินอาหารอยู่ข้างๆ ใบเฟิร์น สาวน้อยเราใส่เดรสสีแดง รัดผมเป็นหางม้าอยู่ด้านหลัง แต่งแต้มใบหน้ารูปไข่ด้วยโทนสีแดงสด สวยกินกันไม่ลงกับเจ้าสาวเลย ไก่นั่งหน้าบานอยู่ข้างๆ ใบเฟิร์น ส่วนข้างผมอีกด้านเป็นภคิน 

สาวๆ หลายคนพากันมองมาที่ภคินตาเป็นมัน ยิ่งรู้ว่าภคินมันอยู่ในกลุ่มเพื่อนเจ้าบ่าว แถมยังไม่มีสาวๆ ควงมาด้วยยิ่งพากันมองมากขึ้น บางคนใจกล้าเข้ามาทักทายมันด้วยซ้ำ มันก็ตอบรับไป พร้อมปฏิเสธทุกการเข้าหาอย่างนุ่มนวล จนมันรำคาญถึงขีดสุดถึงได้ขยับเก้าอี้เข้ามาใกล้ผม โอบเอวดึงผมเข้าไปหอมแก้ม

ครับ นั่นคือภคินมันต้องการประกาศอย่างเป็นทางการแล้วว่าอย่ามายุ่งกับมันอีก

…จบนะครับสาวๆ…



กว่าเจ้าบ่าวกับเจ้าสาวจะเดินมาถึงโต๊ะเรา พวกเราก็พากันกินอิ่มแล้ว มีช่างภาพประจำงานตามติดมาด้วยหนึ่งคน

“ถ่ายรูปกันหน่อย”

พวกเราพากันลุกยืนทันที เข้าไปถ่ายรูปคู่กับเจ้าบ่าวเจ้าสาวเป็นที่สนุกสนานจนคนทั้งงานหันมามอง

นี่แหละคือข้อแตกต่างระหว่างถ่ายรูปคู่กับแขกที่ไม่ค่อยรู้จักกัน กับกลุ่มเพื่อนสนิท

กระทั่งพอใจธนาถึงได้บอกให้ช่างภาพไปเก็บภาพคนอื่นๆ ต่อ ขอพักเบรกบ้าง

“เหนื่อยกันหน่อยนะ” วัฒน์ตบไหล่เพื่อนเบาๆ

“กูน่ะไม่เท่าไหร่หรอก ห่วงทางนั้นมากกว่า” ธนาพยักหน้าไปทางทราย เจ้าสาวมีผ้าเช็ดหน้าเอาไว้ซับเหงื่อหนึ่งผืน แม้เครื่องสำอางจะยังสวยสดเหมือนเพิ่งถูกแต่งแต้มใหม่ๆ แต่สีหน้าดูอิดโรยอย่างเห็นได้ชัด

ใบเฟิร์นหยิบพัดที่มักมีติดตัวประจำมาพัดหน้าให้เบาๆ

“ไหวไหมพี่ นั่งพักก่อนดีกว่า”

“ก็ดี” ทรายนั่งยังเก้าอี้ที่ใบเฟิร์นเสียสละลุกให้ มองตาผมแล้วยิ้ม ผมเลิกคิ้วด้วยความแปลกใจ

“นอกจากจะเตรียมตัวเป็นแม่คนแล้ว เตรียมตัวเป็นคุณอาไว้ด้วยนะ”

ผมมองคนพูดงงๆ

“พี่ทราย!” ใบเฟิร์นเรียกด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น หยุดมือที่กำลังพัดอยู่ทันที “จริงๆ เหรอคะ!”

ทรายหันไปมองใบเฟิร์น พยักหน้า ผมยังนั่งงงอยู่ มองหน้าทราย ย้ายไปที่ใบเฟิร์น ก่อนมาจบที่ธนา เผื่อมันจะอธิบายอะไรได้บ้าง

แต่มันไม่อธิบายอะไรครับ แค่กระแอมไอ แล้วชูนิ้วขึ้นมาสองนิ้วเท่านั้น

ใบเฟิร์นร้องเย้ ก่อนพยายามกลั้นเสียงไว้ ทำท่าดีใจ ภคินอ้าปากค้าง มองธนา รายนั้นพยักหน้า ดูท่าวัฒน์จะเป็นคนถัดไปที่รู้เรื่อง หันไปกระซิบบอกดอม ใบเฟิร์นกระซิบบอกแฟนตัวเองบ้าง ไก่กับดอมตาโตท่าเดียวกัน มีผมคนเดียวเท่านั้นที่ยังคงนั่งงงอยู่

“อะไรวะ”

ทรายหัวเราะ ลุกขึ้นยืน

“พักพอแล้ว เดี๋ยวไปถ่ายรูปกับแขกในงานต่อก่อน ตามสบายนะ”

ธนาขยับเข้ามาใกล้เพื่อให้ทรายควงแขนทันที แล้วทั้งคู่ก็พากันเดินจากไป 

ผมเกาหัว หันไปมองภคิน

“พวกมึงรู้อะไรกันวะ บอกกูหน่อย”

ภคินไม่ตอบ มองตาผม ใช้สายตาบอกว่า คิดให้มากขึ้นอีกนิดสิ ตีความสิ่งที่ธนากับทรายต้องการสื่อให้ออก

ผมนั่งประมวลผลเพิ่มตาม ก่อนตาโต

“ทรายท…”

“ชู่ว์…” วัฒน์ปราม

คงไม่ใช่เวลาเหมาะที่จะมาประกาศเรื่องนี้ตอนนี้ ผมหันไปมองภคิน มันพยักหน้ายืนยัน ผมฉีกยิ้มกว้างทันที

งั้นที่ธนาชูสองนิ้วแปลว่าท้องได้สองเดือนแล้วน่ะสิ

ข่าวดีนะเนี่ย




บ่ายของวันรุ่งขึ้น ธนาเข้ามายืนยันในกลุ่มไลน์ของพวกเราว่าทรายท้องแล้วจริงๆ

โดยให้เหตุผลว่า ส่วนหนึ่งเพราะผู้ใหญ่เร่งมา อากงอาม่าอยากอุ้มเหลนเร็วๆ อีกส่วนคือธนารู้สึกอยากเป็นพ่อคนบ้าง แบบภคิน
พวกเขาตั้งใจปล่อยกันเมื่อสองเดือนที่แล้ว คิดว่าน่าจะใช้เวลาสักปีเพื่อติดลูก เพราะไม่ได้นับวัน แถมยังไม่ขยันทำการบ้านกันอีกต่างหาก ไม่คิดว่าจะติดเร็วขนาดนี้

“ดีเนอะ จะได้ทั้งลูกทั้งหลานเลย โตมาเด็กๆ จะได้เป็นเพื่อนเล่นกัน เสียดายบ้านห่างกันไปหน่อย”

ภคินโยกหัวผมเบาๆ

“ห่างกันขนาดไหนก็ขับรถไปหากันได้”

ผมพยักหน้าเห็นด้วย






อีกไม่กี่วันเราจะได้เห็นหน้าคนแปลกหน้าที่เรารอคอยกันแล้วครับ เพราะการดูแลที่ดีจากทุกๆ คน ทั้งภคิน คุณพ่อ คุณแม่และพี่หมอ ทำให้ผมสามารถประคับประคองให้ลูกอยู่ในท้องได้อย่างแข็งแรงมาจนถึงสัปดาห์ที่ 38 เด็กๆ แข็งแรงดีมาก น้ำหนักลูกสาวผม 2,500 ลูกชาย 3,500 แสบตัวโตมาก หนักเกินมาตรฐานเด็กแฝดคนอื่นๆ ไปเยอะ เพราะส่วนใหญ่ที่ผมรู้ๆ มา จะไม่เกินสามพันกันเท่าไหร่ 

เป็นช่วงเวลาที่หนักหนาสาหัสสำหรับผมมาก เพราะต้องแบกรับน้ำหนักลูกๆ ไว้ถึง 6 กิโล (ไม่รวมน้ำหนักตัวเอง) ลุกนั่งเองไม่ได้ต้องมีภคินช่วยประคอง ปวดหลัง ปวดเอว หายใจก็ลำบาก นอนราบไม่ได้ แต่ต้องนอนให้มากที่สุดเพื่อให้ลูกๆ แข็งแรง สิ่งที่ห้ามขาดคือการออกกำลังกาย 


 
เหลือเวลาอีกแค่ 3 วันเท่านั้น ยิ่งนับถอยหลังผมยิ่งรู้สึกตื่นเต้น ผมต้องพยายามอดทนให้ได้มากที่สุด คุณแม่หาฤกษ์ไว้ให้แล้ว พี่หมอพร้อม ห้องผ่าตัดพร้อม แม่นมก็พร้อม รอแค่เวลาเท่านั้น

“ทำใจให้สบายนะ” ภคินพยายามปลอบประโลม ใจจริงมันอยากให้ผมผ่าคลอดตั้งแต่สัปดาห์ที่ 35-36 แล้ว เพราะเห็นว่าผมทรมานที่ต้องอุ้มเด็กๆ ไว้ แต่ผมยืนยันว่าจะรอจนถึงฤกษ์ที่คุณแม่หามาให้ ส่วนหนึ่งเพราะอยากให้ลูกได้เกิดในเวลาตกฟากดีๆ อีกส่วนเพราะยิ่งอยู่ในท้องได้ตามกำหนดการมากเท่าไหร่ ลูกจะยิ่งแข็งแรงมากขึ้นเท่านั้น ทรมานผมหน่อย แต่เพื่อลูกๆ แค่นี้ผมทำได้

ตอนนี้เด็กๆ ไม่ค่อยดิ้นกันแล้วครับ พี่หมอบอกว่าเพราะตัวโตมาก ทำให้ดิ้นกันลำบาก นานๆ ทีถึงจะดิ้นที





กระทั่งวันที่เรารอคอยมาถึง ผมมาพักอยู่โรงพยาบาลล่วงหน้าก่อนสองวันเพื่อปรับสภาพร่างกายและจิตใจให้พร้อม โดยมีภคินตามมาอยู่เป็นเพื่อน เราได้ห้องพักที่ดีที่สุด กว้างขวาง สะดวกสบาย มีเพลงเพราะๆ ฟังตลอดทั้งวัน

เพื่อนๆ พากันแวะเวียนมาเยี่ยมด้วยความตื่นเต้น ใบเฟิร์นถึงขนาดลากไก่มาเช่าโรงแรมอยู่ใกล้ๆ เพื่ออยู่เป็นเพื่อนผม พ่อกับแม่ก็พากันบินจากน่านมาอยู่ด้วย แต่พวกท่านพักอยู่บ้านใหญ่ สองตายายตื่นเต้นไม่แพ้กัน

ผมนอนเป็นปลาพะยูนอยู่บนเตียง หายใจมะเฮือกๆ ด้วยความตื่นเต้น ตอนนี้นับเวลาถอยหลังกันเป็นชั่วโมงแล้วครับ ภคินที่ปกติจะสติดีอยู่เสมอ วันนี้มันยังรวนๆ

…คงตื่นเต้นไม่แพ้กัน… 

“ไม่ถึง 6 ชั่วโมงเราจะได้เจอกันแล้วนะเด็กๆ” มันพูดกับลูกในท้องเบาๆ เด็กๆ คงตื่นกันอยู่ เพราะผมรับรู้ได้ถึงแรงดิ้นและหน้าท้องที่เคลื่อนไหว เพื่อนๆ มาออกันเต็มห้อง พอๆ กับคุณแม่ พ่อและแม่ผม ส่วนคุณพ่อแวะมาหาก่อนหน้านั้นแล้ว มาอวยพรให้การผ่าตัดราบรื่น

พ่อแม่ผมกับพ่อแม่ของภคินเข้ากันได้ดีเกินคาด อาจเพราะพ่อกับแม่ผมเป็นพวกคุยเก่ง ส่วนคุณแม่พื้นเพเป็นคนเหนือมาก่อน ถึงมาเกิดและเติบโตที่กรุงเทพก็เถอะ

“กูตื่นเต้นว่ะ” ไก่นั่งเขย่าขา ส่วนใบเฟิร์นเออเรอร์ไปแล้วครับ

ก่อนเวลาสามชั่วโมงพี่หมอกับพี่หมอแป้งพากันเดินเข้ามาเพื่ออธิบายขั้นตอนด้วยตัวเอง

สองชั่วโมงก่อนถึงกำหนดการณ์ ผมถูกนำเข้าไปเตรียมความพร้อม (โกนขนและใส่ท่อฉี่) ก่อนออกจากห้องพัก ทุกคนพากันเข้ามาอวยพร ผมตื่นเต้นจนมือเท้าเย็นไปหมด แม่ลูบหัวผมเบาๆ

“ขอหื้อพระคุ้มครองหนาหล้า ขอหื้อลูกกับหลานๆ ของแม่โจ้กดี”(พระคุ้มครองนะลูก ขอให้ลูกกับหลานๆ ของแม่ปลอดภัย) แม่อวยพร

ผมยกมือไหว้ ท่านกอดผมแน่น พ่อลูบหัวผมบ้าง อวยพรยาวเหยียดเป็นภาษาพื้นเมือง กอดผมเบาๆ แล้วเจ้าหน้าที่ก็เข็นรถผมไป คนที่ติดตามไปได้มีแค่ภคินเท่านั้น

ผมบีบมือภคินแน่น มือมันเย็นชืดพอกัน

“ทำจิตใจให้สบายนะคะ ตื่นเต้นมากไปจะมีผลกับความดันนะ”

ผมพยักหน้า สูดลมหายใจเข้าปอดลึก สวดท่องอยู่ในใจ ใจเย็นๆ คลอดง่ายๆ สบายๆ

ภายในห้องผ่าตัด เขาปรับอุณหภูมิไม่ให้เย็นเกินไป เปิดเพลงเพราะๆ คลอไปด้วยให้รู้สึกผ่อนคลาย ภคินแยกตัวไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ในระหว่างนี้พี่อ่อนก็ชวนผมคุยอย่างสนุกสนาน

ภคินกลับมาหาผมอีกครั้งในชุดคล้ายเจ้าหน้าที่ในห้องผ่าตัด ใส่หมวกคลุมผม ปิดปาก ปิดจมูก มีกล้องอยู่ในมือ พอใกล้ได้ฤกษ์ก็มีกองทัพหมอและเจ้าหน้าที่พากันเดินเข้ามา เรียกว่ากองทัพน่ะถูกแล้ว เพราะเข้ามากันสิบกว่าคน นำทัพโดยพี่หมอ มีพี่หมอแป้งเป็นรองแม่ทัพ ตามด้วยวิสัญญีแพทย์หนึ่งกลุ่ม ผู้ช่วยผ่าตัดอีกหนึ่งกลุ่ม เจ้าหน้าที่รับเด็กไปทำความสะอาดอีกสองกลุ่ม

“ทำใจให้สบายๆ นะ ทั้งหมดเป็นเจ้าหน้าที่มีฝีมือ พี่จะให้หมอกราฟ วิสัญญีแพทย์อันดับหนึ่งของโรงพยาบาลเราบล็อกหลังก่อน”

ผมพยักหน้า แล้วคนกลุ่มแรกก็เข้ามาทำการบล็อกหลังผมทันที ผมเคยอ่านข้อมูลเจอมาว่าขั้นตอนนี้บางคนก็เจ็บบางคนก็ไม่ แต่โชคดีที่ผมไม่ได้เจ็บมาก พี่หมอเคยเล่าให้ฟังแล้วว่าวิสัญญีแพทย์คนนี้เป็นเพื่อนที่เรียนมาด้วยกัน พอเรียนจบ พี่หมอก็ชวนมาทำงานด้วย ขึ้นชื่อเรื่องมือเบามาก 

พอบล็อกหลังเสร็จ คุณหมอวิสัญญีแพทย์ก็อวยพรให้การผ่าตัดผ่านไปด้วยดี เดินออกจากห้องไป หลังจากนั้นก็รอให้ยาชาออกฤทธิ์ พี่หมอชวนคุยเหมือนเรานั่งดื่มชากันอยู่บ้าน ผ่านไปพักเดียวผมก็ไม่รู้สึกอะไรกับท่อนล่างอีกแล้ว

ภคินยืนถือกล้องอยู่ทางด้านปลายเท้า ในมุมที่ไม่เกะกะหมอ แต่ก็สามารถมองเห็นได้ทุกขั้นตอน 


“เอาละ หมอจะลงมีดแล้วนะ” 


tbc...
ในที่สุด ช่วงเวลาที่ทุกคนรอคอยกำลังจะมาถึงแล้วววว ภคินน้อยน่านน้อยกำลังจะโผล่ >//<

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.28 (29-6-19) P.36 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 29-06-2019 19:56:59

เมื่อไรจะแต่งล่ะ หุๆๆๆ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.28 (29-6-19) P.36 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 29-06-2019 20:00:57

ให้แฝดโตสักหน่อยค่อยแต่งก็ได้ อิอิ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.28 (29-6-19) P.36 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: lovenine ที่ 29-06-2019 20:19:45

แต่งๆ เลย ^^

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.28 (29-6-19) P.36 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: nuja ที่ 29-06-2019 21:09:00

รอแฝด รองานแต่งงานจ้าาาาา

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.28 (29-6-19) P.36 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: unicorncolour ที่ 29-06-2019 21:56:02

แต่งเลย..แต่งเลย..แต่งเลยจ้า  :impress2:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.28 (29-6-19) P.36 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: sailom_orn ที่ 29-06-2019 21:58:56

 o18 ภคินหลงเมียมากอ่ะ หุ้ย น่าอิจฉา

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.28 (29-6-19) P.36 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 30-06-2019 00:15:26

จ้ะ ยอมแล้ว

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.28 (29-6-19) P.36 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 30-06-2019 01:07:18

แฝดใกล้ออกมาแล้ว

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.28 (29-6-19) P.36 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 30-06-2019 13:31:01

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.28 (29-6-19) P.36 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 30-06-2019 20:52:58

 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.28 (29-6-19) P.36 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 30-06-2019 22:46:05

รอสองแสบโตก่อน ค่อยจัดงานแต่งก็ได้เนอะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.28 (3-7-19) P.36 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 03-07-2019 20:39:38

โอ้ จะเจอกันแล้วววว เจ้าแฝด

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.28 (3-7-19) P.36 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 03-07-2019 20:58:16

ลุ้นๆ :mew2: :mew2:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.28 (3-7-19) P.36 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 03-07-2019 22:26:11

ตื่นเต้นๆ  ลุ้น :z3: :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.28 (3-7-19) P.36 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 03-07-2019 22:28:21

รอคอยเด็กๆจ้า

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.28 (3-7-19) P.36 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: booboos ที่ 03-07-2019 22:30:12

ลุ้นด้วยเลยอ่ะ     :mc4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.28 (3-7-19) P.36 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 03-07-2019 22:42:24

อ่อยยย!! จะมาแล้วๆ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.28 (3-7-19) P.36 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 03-07-2019 23:07:32

ลุ้นๆ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.28 (3-7-19) P.36 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: klaew ที่ 03-07-2019 23:31:22

อูยยยยยยสองแสบจะมาแล้ววว
ยินดีกับว่าที่คุณพ่อทั้งสองด้วยจ้า
น้ำยาดีจริงๆ. กลุ่มนี้

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.28 (3-7-19) P.36 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: sailom_orn ที่ 04-07-2019 00:35:21

 :pig4:  :z2: รอแฝดเลย

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.28 (3-7-19) P.36 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 04-07-2019 00:42:48

 :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.28 (3-7-19) P.36 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 04-07-2019 00:45:56

ตัวโตมากเจ้าแฝดดดดดด

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.28 (3-7-19) P.36 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Keawmikami ที่ 04-07-2019 01:16:40

รอเจ้าแฝด

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.28 (3-7-19) P.36 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Inwoสูs ที่ 04-07-2019 06:25:05

ฮื้ออออ. ตื่นเต้น แฝดดดดด

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.28 (3-7-19) P.36 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 04-07-2019 08:52:01

รอคนแปลกหน้า ทั้ง 2 คน อยากเจอหน้ามากที่สุด

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.28 (3-7-19) P.36 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: lovenine ที่ 04-07-2019 12:48:20

 โอ้ย ตื่นเต้นนนนนนนน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.28 (3-7-19) P.36 Up 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 04-07-2019 18:35:01

งื้อออ แฝดจะออกมาแล้ววววววววววววว

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (14-7-19) P.37 Up 100% (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 10-07-2019 20:15:15

Our Love No.29


ผมพยักหน้าด้วยความตื่นเต้นอีกรอบ ตอนนี้ผมมองเห็นแต่หน้าพี่หมอ พี่หมอแป้ง แล้วก็ผู้ช่วยผ่าตัดอีกสองคนเท่านั้น ที่เหลือพากันยืนอยู่ห่างๆ เพื่อรอรับเด็ก เห็นภคินแวบๆ ดวงตามันเบิกกว้าง เหงื่อดูซึมชื้น ผมว่ามันคงตื่นเต้นไม่แพ้ผม

ภาพแหวกพุงคงเอกซ์คลูซีฟน่าดู ถ้ามันเอาวิดีโอมาให้ดู ผมจะกล้าดูหรือเปล่าก็ไม่รู้

“เจอเด็กแล้ว”

ผมนอนฟังด้วยความตื่นเต้น

“จะเอาคนแรกออกมาแล้วนะครับ” พี่หมอแจ้งทุกขั้นตอนโดยละเอียด รู้สึกถึงแรงกดหนุบหนับที่ท้อง

“ยินดีต้อนรับนะครับหลานชาย เวลาเกิด 14.54” ทันทีที่เสียงพี่หมอพูดจบ ผมก็ได้ยินเสียงร้องไห้จ้าของเด็กทันที เสียงนั้นมัน
ซึมลึกเข้ามาในความรู้สึก น้ำตาผมไหลอาบแก้ม อยากขยับยกมือเพื่อทำอะไรสักอย่าง แต่ทำอะไรไม่ได้

พอตัดสายสะดือเสร็จ ก็ยกเด็กให้ผมเห็นชัดๆ เด็กน้อยตัวใหญ่มากจริงๆ หลับตาแหกปากร้องจ้า ผมยิ้มด้วยความดีใจ พี่หมอส่งเด็กให้เจ้าหน้าที่รับไปดูแลต่อ เสียงเจ้าแสบยังดังจ้าไม่หยุด ผมทำได้แค่กะพริบตาปริบๆ ไล่หยาดน้ำออกจากหางตาเท่านั้น

“จะเอาอีกคนออกมาแล้วนะครับ” ไม่นานหลังจากนั้นพี่หมอก็พูดขึ้นมาอีก

“ยินดีต้อนรับครับหลานสาว เวลาเกิด 14.56”

แล้วผมก็ได้ยินเสียงเล็กๆ อีกเสียงดังจ้าขึ้น ผมสะอื้นทันที พี่หมอยกลูกสาวให้ผมดูอีกเช่นกัน ขนาดตัวเล็กกว่าคนแรกอย่างเห็นได้ชัด ผิวพรรณก็ดูผ่องกว่า พี่หมอยกลูกให้เจ้าหน้าที่นำไปทำความสะอาดต่อ

ไม่ต้องไปถามหาภคินนะครับ มันวิ่งตามลูกไปแล้ว แถมยังโชคดีได้เป็นคนตัดสายสะดือให้ลูกทั้งคู่อีกด้วย ผมคงได้เห็นอีกทีจากวิดีโอที่มันถ่าย 

ผมนอนฟังเสียงเด็กๆ ที่กำลังแข่งกันร้องๆ หยุดๆ ในขณะที่พี่หมอกำลังทำการเย็บปิดปากแผลให้ บางโรงพยาบาลเขาจะวางยานอนหลับให้แม่ แต่ของผมไม่ต้องครับ พี่หมอถือว่าเป็นมือผ่าตัดและมือเย็บอันดับหนึ่งของโรงพยาบาลอยู่แล้ว ขึ้นชื่อเรื่องความเนี้ยบและความเร็ว

“เสียงดีกันจัง” พี่หมอแซวในระหว่างกำลังเย็บ ผมหัวเราะทั้งน้ำตา รู้แค่ว่าในระหว่างที่เขากำลังเย็บท้องผมอยู่ เด็กๆ กำลังถูกทำความสะอาดและตรวจสุขภาพเบื้องต้น

อยากเห็นลูกมากกว่านี้จัง



“เอาละเรียบร้อย รับรองไม่มีรอยแผลเป็นหลงเหลือให้เห็นแน่ๆ”

ผมบอกขอบคุณเสียงเครือ พยายามจะหันไปยังทิศทางที่ลูกอยู่ แต่ยังไม่ทันได้ทำภคินก็เดินเข้ามาหาพร้อมลูกน้อยในอ้อมแขน
ผมไม่รู้ว่ามันอุ้มคนไหนไว้ น้ำตามันไหลอาบแก้ม ผมยิ้มให้ทั้งน้ำตาเช่นกัน มันคงรู้สึกปลาบปลื้มไม่แพ้ผม

“น้องอเล็กซ์ ลูกชายเรา” มันค่อยๆ ประคองลูกชายเอามาวางไว้ข้างๆ คอผมเพื่อให้ผมดู อันนี้มีเจ้าหน้าที่คอยแนะให้ภคินทำอีกที พอเห็นหน้าลูกชัดๆ น้ำตาผมร่วงหนักกว่าเดิมอีก เราตั้งชื่อลูกๆ ไว้แล้วตั้งแต่ก่อนคลอด แต่จะไม่เรียกจนกว่าลูกๆ จะคลอดออกมา

“หอมแก้มได้นะคะ” เจ้าหน้าที่แนะนำ ผมขยับหน้าหอมแก้มลูกเบาๆ น้ำตารื้อจนชุ่มไปหมด ผมทำแค่นั้นครับ กลัวน้ำตาจะเปียกลูก อยากขยับตัวเพื่ออุ้มมาก แต่ท่อนล่างผมไม่มีความรู้สึกอะไรเลย

“รอยาชาหมดฤทธิ์ก่อนละกัน” พี่หมอเดินเข้ามาหา พูดขึ้นอย่างรู้ทัน ในอ้อมแขนมีลูกสาวผมอยู่ พี่หมอค่อยๆ วางเด็กน้อยไว้ข้างคอผมอีกด้าน

“น้องเอวา”

ผมยิ้มออกมาทั้งน้ำตา ประทับริมฝีปากลงบนแก้มนิ่มเบาๆ เด็กทั้งสองถูกห่อตัวเป็นมัมมี่ มีเพียงใบหน้าเท่านั้นที่โผล่พ้นผ้าออกมา

คนที่ทำหน้าที่ถ่ายรูปให้ตอนนี้คือพี่อ่อน

“น่ารักน่าชังจริงๆ รายนี้เหมือนนายมากเลยนะน่าน ส่วนนั่นก็เหมือนพ่อ”
ผมหัวเราะ

“ปั๊มมากับมือ” ภคินคุยโวทั้งที่ตายังแดงๆ “อยากบอกว่าลูกชายเราไข่ใหญ่มากเลยที่รัก”
ผมหัวเราะอีกรอบ ภคินก้มจูบหน้าผากผมเบาๆ เกลี่ยซับน้ำตาให้ 

“ขอบคุณมาก เด็กๆ น่ารักมาก”

ผมพยักหน้า ได้เห็นหน้าลูกแค่นั้นแหละครับ เพราะเจ้าหน้าต้องแยกเด็กไปดูแลต่อ ส่วนผมพี่หมอให้หลับเพื่อพักฟื้นร่างกาย ผมหลับไปตามคำแนะนำทันทีอย่างว่าง่าย (จริงๆ แล้วร่างกายมันชัตดาวน์ตัวเอง)


ตื่นอีกทีผมก็ขยับตัวได้แล้ว เพียงแต่รู้สึกมึนมาก คงเป็นอาการข้างเคียงจากยาชา ผมกลับมาที่ห้องพักฟื้นแล้วเรียบร้อย 
เห็นแวบๆ ว่าทุกคนที่มาเยี่ยมอยู่กันครบหมด แต่ยังไม่ทันที่ใครจะได้เข้ามาทักทาย พี่นางพยาบาลก็เข้ามารุมตรวจร่างกายผม ปรับนู่นปรับนี่ พร้อมฉีดยาแก้ปวดเข้าสายน้ำเกลือให้

เจ้าหน้าที่บอกให้ผมขยับตัวบ่อยๆ เพื่อไม่ให้เกิดผังผืดขึ้น มีสายรัดอยู่ที่ท้อง

“เมืองน่าน”

พอพยาบาลออกไป ภคินก็เดินเข้ามาหา จับมือผมไว้ ลูบหัวเบาๆ พ่อกับแม่อยู่อีกด้าน ผมยิ้มให้ทุกคน แล้วเพื่อนๆ ก็พากันเข้ามารุม ทุกคนแค่อวยพรให้ผมหายเร็วๆ เพราะผมยังพูดโต้ตอบอะไรมากไม่ได้ด้วยความมึน รับรู้ได้แค่ฝ่ามืออุ่นๆ ของภคินกับแม่เท่านั้น ผมหลับไปอีกรอบตอนไหนก็ไม่รู้


ตื่นอีกทีคือสติเต็มร้อยแล้ว เจ้าหน้าที่เข้ามาตรวจผมอีกรอบ ถอดสายน้ำเกลือและท่อฉี่ออกให้ (เขามีม่านปิดเวลาทำ) นำอาหารมื้อแรกมาให้ทาน คนที่อยู่ในห้องกับผมตอนนี้คือภคิน พ่อ แม่ ไก่แล้วก็ใบเฟิร์น

ได้ความว่าเพื่อนๆ พากันกลับไปหมดแล้วในระหว่างที่ผมหลับ ได้เห็นหน้าเด็กๆ กันครบทุกคนแล้วด้วย หน้าตาน่ารักน่าชัง คนหนึ่งคล้ายภคิน อีกคนคล้ายผม

“ลูกล่ะ” ผมถามภคิน มันลูบหัวผมเบาๆ

“เด็กๆ กินนมอยู่ อีกสักพักคุณแม่จะพาเข้ามา”

ผมพยักหน้า ใจอยากให้มันไปเอาเด็กๆ มาเลย แต่เพราะเห็นว่าลูกกินนมอยู่ ผมถึงไม่อยากกวน

พูดคุยกันได้ไม่เท่าไหร่คุณแม่ก็เปิดประตูเดินเข้ามา ด้านหลังเป็นพี่สายบัวกับพี่นภาแม่นมของเด็กๆ จริงๆ เราจะใช้นมจากธนาคารน้ำนมก็ได้ครับ แต่คุณแม่อยากให้หลานๆ ได้กินน้ำนมสดใหม่คุณภาพดีๆ มากกว่า ถึงได้เฟ้นหาแม่นมมาให้ถึงสองคน ทั้งคู่เพิ่งคลอดลูก น้ำนมมีพร้อมให้ลูกผมได้แบ่งกินกันเต็มที่

ผมยกมือไหว้คนทั้งคู่ทันที เด็กๆ ถูกเข็นตามมาติดๆ ด้วยพยาบาลสองคน หนึ่งในนั้นคือพี่อ่อน อีกท่านเป็นลูกพี่ลูกน้องของพี่อ่อน ผมยกมือไหว้คนทั้งคู่อีกรอบ

“น่ารักน่าชังมากเลยค่ะคุณน่าน ไม่รู้ว่าคนไหนจะได้มาดูแลโรงพยาบาลนี้เป็นคนถัดไป”

ผมหัวเราะ เด็กเพิ่งเกิด ยังบอกไม่ได้หรอกว่าชอบหรือไม่ชอบอะไร พี่อ่อนเข็นพาเด็กๆ มาใกล้ๆ ผม ผมขยับจะนั่ง ภคินรีบเข้ามาช่วยปรับเตียงให้ทันที จนดันหลังผมให้อยู่ในท่านั่งเอนๆ ได้โดยไม่กระทบกระเทือนแผลมาก

เจ็บเหมือนกันครับ แต่พอทนได้ พี่อ่อนช้อนอุ้มเด็กชายตัวน้อยที่กำลังหลับสนิทมาให้ ผมช้อนรับมาไว้ในอ้อมแขน น้ำตาพากันร่วง 

“อเล็กซ์” ผมกระซิบเรียกลูกเบาๆ ก้มหอมหน้าผาก ภคินถ่ายรูปยกใหญ่

“จะอุ้มพร้อมกันเลยไหมคะ” พี่พยาบาลอีกท่านถาม ผมพยักหน้าช้อนรับเอาลูกคนเล็กมาไว้ในอ้อมแขนอีกข้าง น้ำหนักต่างกันพอประมาณ

“น้องเอวา” ผมกระซิบเรียกอีกเช่นกัน ก้มหอมแก้มนิ่ม ตัวเล็กทำหน้าบู้บี้ใส่ ผมหัวเราะทั้งน้ำตา ภคินเลิกถ่ายรูปเข้ามาช่วยผมอุ้มลูกชายไว้ในอ้อมแขน ปล่อยให้ผมได้อุ้มลูกสาว เพราะผมเพิ่งผ่าคลอดมายังไม่อยากให้ถืออะไรหนักๆ

“น้องอเล็กซ์กินเก่งมากเลยค่ะ” พี่สายบัวแซว

“ไม่แปลกหรอก ไม่งั้นจะน้ำหนักเกือบสี่พันกรัมทั้งที่เป็นท้องแฝดเหรอ” คุณแม่พูดกลั้วหัวเราะ เพราะตอนอัลตราซาวด์พี่หมอคำนวณไว้ว่าลูกคนเล็กผมน้ำหนัก 2,500 แต่คลอดจริง 2,650 ส่วนลูกชาย คำนวณไว้ 3,500 น้ำหนักจริง 3,800 เกือบสี่พัน ท้องผมไม่ระเบิดก็บุญแล้ว

ผมหัวเราะกับคำนั้น มองลูกน้อยอย่างรักใคร่

หลังจากนั้นก็เป็นช่วงพักฟื้นของผม เพื่อนๆ พากันแวะเวียนมาเยี่ยมไม่ขาดสาย ทรายกับธนาก็มา ทรายรู้เพศของลูกแล้วนะครับ เป็นลูกชาย ธนาดีใจมาก ที่ดีใจกว่าคงเป็นอากงอาม่าที่บ้าน

คนที่อยู่โยงนอนกับผมทุกคืนเลยคือภคิน แม่มานอนค้างบ้างเป็นบางที แต่ไม่บ่อย เพราะกลัวพ่อเหงา พวกท่านพากันนั่งรถมาเยี่ยมผมกับหลานกันทุกเช้า พี่สายบัวกับพี่นภาพักอยู่ห้องข้างๆ ผม เพื่อจะได้ให้นมลูกได้ตลอดเวลาในช่วงที่ผมพักฟื้นอยู่ที่โรงพยาบาล

ทุกๆ วันผมต้องขยับแข้งขยับขา ลุกยืนหรือเดินเพื่อไม่ให้แผลเกิดผังผืด ช่วงที่ผมหลับ เด็กๆ จะอยู่ที่ห้องของแม่นมเป็นหลักเพื่อให้ผมหลับได้เต็มที่ พอตื่นถึงได้เข็นพามาหาผม 

ผมรู้สึกขอบคุณพวกพี่ๆ ทั้งสองมาก รับรู้ได้ถึงความลำบากของการเป็นแม่นมก็ตอนนี้ เพราะไหนจะต้องดูแลลูกตัวเอง ไหนจะต้องดูแลลูกผมอีก ดีว่าพวกเขาเคยมีลูกกันมาแล้ว ถึงได้เลี้ยงเด็กเป็น 

ผมใช้เวลาส่วนใหญ่พักฟื้นร่างกาย ภคินมันเห่อลูกมาก ตัวแทบไม่ห่างลูก เทียบกันแล้ว ลูกสาวจะขี้แยมากกว่าลูกชาย ร้องไห้โยเย ส่วนลูกชาย จะเงียบเมื่อภคินอุ้ม แววติดพ่อตั้งแต่เด็ก ส่วนลูกสาวจะเงียบเมื่อผมอุ้ม

พอครบอาทิตย์ หมอก็ให้ผมกลับไปพักฟื้นที่บ้าน ไหมที่ใช้เป็นไหมละลาย ไม่ต้องกลับไปตัดไหมอีก ยกเว้นไปตรวจตามนัดปกติ
ตอนนี้บ้านหลังใหญ่ๆ ของเราจึงแคบไปถนัดตา เพราะมีสมาชิกมาเพิ่มอีกมากมาย ทั้งลูกน้อยของผมทั้งสอง ทั้งพ่อกับแม่ผมที่จะมาอยู่ด้วยประมาณ 3-4 เดือน ฝากสวนไว้ให้ญาติๆ ดูแล

พี่สายบัวกับพี่นภา แล้วก็ลูกๆ ของเธอ (เฉพาะลูกคนเล็กครับ พวกคนโตอยู่บ้านกับพ่อ) พวกพี่เขาจะอยู่กับเราจนกว่าเด็กๆ จะหย่านม ช่วยผมเลี้ยงลูกด้วย

อยากบอกว่ามีคนช่วยเลี้ยงกี่คนก็ไม่พอครับ นี่ขนาดมีพี่สายบัว พี่นภา แม่แล้วก็คุณแม่ที่มีประสบการณ์มาช่วยกันเลี้ยงนะ ยังทำเอาเราสองคนหืดขึ้นคอ เพราะเด็กไม่ใช่ตุ๊กตา เอาแน่เอานอนอะไรไม่ได้เลย พวกเราต้องพากันตื่นตัวอยู่เสมอ ผมผ่าคลอดด้วย ทำอะไรได้ไม่มาก



ผมนั่งมองอเล็กซ์ที่กำลังดูดนมจุ๊บๆ จากเต้าของพี่สายบัว ถ้าเอาลูกเข้าเต้าพร้อมกัน เอวาจะอิ่มก่อน อเล็กซ์จะกินเยอะเป็นสองเท่าของน้อง หิวบ่อยด้วย จนบางครั้งต้องแบ่งเต้าจากพี่นภามาให้อเล็กซ์กินบ้าง ในเวลาที่พี่สายบัวต้องป้อนน้องเตชิน ลูกชายของพี่สายบัวเอง ส่วนน้องเบนซ์ลูกพี่นภากินน้อยเหมือนเอวา

ภคินมันเคยเอาลูกเข้าเต้าตัวเอง ผลก็คือลูกไม่กินครับ ร้องไห้จ้าเพราะไม่มีน้ำนมให้ ภคินมันหงอยไปเลย


พอเข้าสู่เดือนที่สามหลังผ่าคลอด ผมก็กลับมาออกกำลังกายได้ตามปกติ ร่างกายฟื้นตัวในระดับที่ดี หน้าท้องค่อยๆ ยุบราบ ส่วนเด็กๆ ก็โตวันโตคืน โดยเฉพาะอเล็กซ์ ตัวพุ่งพรวดใหญ่เกินน้องไปไกล

ใบเฟิร์นกับไก่คือแขกประจำของบ้านเรา แทบจะแวะมาหาหลานกันทุกเย็น ทั้งที่มหา’ลัยกับบ้านอยู่ตั้งไกล และก็ต้องขอบคุณใบเฟิร์นมากๆ เพราะสูตรดูแลสุขภาพของใบเฟิร์นทำให้ร่างกายผมฟื้นตัวเร็วกว่าที่คิด

ผมนั่งยิ้ม มองพ่อผมที่คุยสนุกอยู่กับคุณพ่อของภคิน แม้จะต่างอาชีพ ต่างฐานะ แต่พ่อผมมีวาจาเป็นสาลิกาลิ้นทอง จ้อเป็นต่อยหอยจนคุณพ่อผู้เคร่งขรึมหลุดมาดหัวเราะออกมาได้ตั้งหลายรอบ

ในขณะที่แม่ผมกำลังเอามือปิดหน้าบานๆ ของตัวเอง แล้วแบออกหยอกเอวาที่นอนอยู่บนเบาะ ในขณะที่คุณแม่นั่งยิ้ม พูดจาเป็นเรื่องเป็นราวกับอเล็กซ์ที่นอนอยู่บนเบาะเช่นกัน

ผมมองภาพนั้นด้วยความสุขใจ หยิบมือถือขึ้นมากดถ่ายรูปเก็บไว้
เอวผมถูกสวมกอดเบาๆ ผมหันไปมองคนทำ

“ขอบใจอีกครั้งนะ ที่มอบเทวดากับนางฟ้าตัวน้อยๆ มาให้พวกเรา”

“กูต้องขอบใจมึงมากกว่าที่พาสเปิร์มมาวิ่งเล่นในสวนรังไข่กู”

พวกเราพากันหัวเราะ แซวเรื่องนี้กันได้ไม่รู้เบื่อจริงๆ

“รักมึงนะ”

“รักเหมือนกัน”

เราจูบกันเบาๆ ก่อนถอนจูบออก หันไปมองพยานรักของเราทั้งคู่และผู้ให้กำเนิด ผมชวนภคินเดินเข้าไปหาพวกเขาเหล่านั้น   

“ถ่ายรูปกันหน่อยดีกว่า” ผมชวนทุกคน ตะโกนเรียกคุณพ่อกับพ่อผมที่นั่งคุยกันอยู่ให้มาถ่ายรูปด้วยกัน พวกเขาพากันลุกมาโดยไม่อิดออด

ผมยื่นมือถือให้หนึ่งในแม่บ้านวัยรุ่น ช้อนอุ้มน้องเอวาไว้ในอ้อมแขนด้วยมือเดียว อีกข้างโอบเอวแม่ ภคินอุ้มอเล็กซ์ไว้ในท่าเดียวกัน อีกข้างกอดเอวคุณแม่เหมือนผม โดยมีบรรดาพ่อๆ ของเราโอบเอวแม่ไว้คนละด้าน พวกเราพากันคลี่ยิ้มใส่กล้อง

ภาพถัดไปผมถ่ายคู่กับภคินโดยมีลูกๆ อยู่ในอ้อมแขน เราหันหน้าเข้าหากล้อง ภคินโอบเอวผมไว้หลวมๆ ส่วนผมเอียงหัวซบอกภคิน คลี่ยิ้มใส่กล้อง

ผมหวังว่ารูปเหล่านี้ จะเป็นความทรงจำดีๆ ให้ลูกได้เห็นในอนาคตนะครับ 


THe End
จบแล้วจ้าา ขอบคุณทุกเมนต์และทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
ติดตามชีวิตหลังจากนี้ของน่าน ภคินแล้วก็เด็กๆ ได้ในหนังสือหรืออีบุ๊กนะคะ ^^
เจอกันเรื่องหน้าจ้าา

จองหนังสือ https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70669.0
เว็บ Order>:https://goo.gl/gbwh49
อีบุ๊ก :>https://goo.gl/tiw5v4

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (10-7-19) P.37 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 10-07-2019 20:34:58

น้องแฝดออกมาแล้วววววว

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (10-7-19) P.37 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: klaew ที่ 10-07-2019 21:24:59

กรี้ดดดดดดด
มาแล้ววววว น้องอเล็กซ์ น้องเอวา
ยินดีที่ได้รู้จักคนแปลกหน้าที่รอคอยทั้งสองคน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (10-7-19) P.37 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Chucream.nabi ที่ 10-07-2019 21:25:05

 o13 :hao7:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (10-7-19) P.37 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 10-07-2019 21:25:53

ได้ออกมาเจอพ่อแม่แล้วนะ เจ้าแฝด

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (10-7-19) P.37 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 10-07-2019 22:34:47

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (10-7-19) P.37 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 10-07-2019 22:36:17

มาแล้ว อเล็ก เอวา แจ๋ววว!!

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (10-7-19) P.37 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 10-07-2019 22:36:59

อเล็กซ์กับเอวา...มาหล๊าววววว

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (10-7-19) P.37 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 11-07-2019 02:40:48

สองแสบลืมตาดูโลกแล้ว :hao7:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (10-7-19) P.37 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: nuja ที่ 11-07-2019 06:09:23

มาแล้ววววววววววว แฝดมาแล้ว. ขอต้อนรับสู่โลกมนุษย์นะแฝด

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (10-7-19) P.37 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 11-07-2019 07:37:37

ยินดีต้อนรับแฝดสู่โลกจ้า.  :mc4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (10-7-19) P.37 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Noina_Pn ที่ 11-07-2019 11:41:25

 :impress2: :impress2: :impress2:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (10-7-19) P.37 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 11-07-2019 11:53:20

เจอกันซักทีนะคับเจ้าแฝด  :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (10-7-19) P.37 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: booboos ที่ 11-07-2019 13:18:36

น้องแดมาแล้ววว    :กอด1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (10-7-19) P.37 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: lovenine ที่ 11-07-2019 13:54:09

เฮ้อ  โล่ง รอจ้า

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (10-7-19) P.37 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 11-07-2019 14:12:00

 :pig4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (10-7-19) P.37 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 11-07-2019 15:52:33

 :hao5: :hao5: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (10-7-19) P.37 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 11-07-2019 16:43:22

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
 :mew1: :mew1: :mew2:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (10-7-19) P.37 Up 50%
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 11-07-2019 19:33:23

น่ารักกกกก

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (14-7-19) P.37 Up 100% (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 13-07-2019 20:54:55

คือน่ารักอ่ะ อบอุ่นมากกกก

ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆให้อ่านนะคะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (14-7-19) P.37 Up 100% (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 13-07-2019 22:07:10

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (14-7-19) P.37 Up 100% (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 13-07-2019 22:27:35

 :mew1: :mew1: :mew1:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (14-7-19) P.37 Up 100% (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: sailom_orn ที่ 13-07-2019 22:30:07

 :กอด1: เด็กๆ น่ารัก ขอบคุณผู้แต่งค่ะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (14-7-19) P.37 Up 100% (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: klaew ที่ 13-07-2019 22:41:14

ว้าจบแล้ว..ยังไม่เห็นฤทธิ์สองแสบเลยอ่ะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (14-7-19) P.37 Up 100% (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 14-07-2019 02:03:03

น่ารักมากเลย  :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (14-7-19) P.37 Up 100% (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 14-07-2019 03:42:53

อบอุ่นมาก  อยากอ่านตอนพิเศษอ่าาา

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (14-7-19) P.37 Up 100% (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: Inwoสูs ที่ 14-07-2019 06:15:19

สวัสดีคนแปลกหน้าทั้งสอง รักมากนะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (14-7-19) P.37 Up 100% (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: lovenine ที่ 14-07-2019 08:06:04

ปลื้มปริ่ม มาก เลิฟๆ แฝด^^

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (14-7-19) P.37 Up 100% (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 14-07-2019 09:43:42

ครอบครัวน่ารัก...พ่อแม่ลูก

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (14-7-19) P.37 Up 100% (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 14-07-2019 12:04:55

จบแล้ว อบอุ่นมากๆค่ะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (14-7-19) P.37 Up 100% (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: MezoSone9 ที่ 15-07-2019 01:15:23

 :L2: :L2:  :pig4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (14-7-19) P.37 Up 100% (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 15-07-2019 07:02:10

กลายเป็นครอบครัวที่สมบูรณ์แล้วนะเมืองน่าน ภคิน น้องแฝด  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (14-7-19) P.37 Up 100% (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: airicha ที่ 15-07-2019 07:09:43

จบแล้ว น่ารักอบอุ่นมากๆ
อยากเห็นน้องแฝดโต
ชอบแนวนี้มากเห็นปุ๊บรีบเข้ามาอ่านทันที
ขอบคุณนิยายน่ารักๆนะคะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (14-7-19) P.37 Up 100% (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: memozy ที่ 15-07-2019 11:22:07

จบแบบแฮปปี้มาก
น้องๆก็น่ารักมาก แอบอยากให้มีภาคต่อ  :hao7: :hao7:
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ คุณภาพดีๆ มากๆ  o13

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (14-7-19) P.37 Up 100% (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: reborn ที่ 15-07-2019 19:49:22

 o13

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (14-7-19) P.37 Up 100% (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 16-07-2019 01:16:39

สนุกดีค่ะ เราอ่านไม่หลับไม่นอนเลยตอนแรกกะว่าแว๊บเข้ามาดูเฉยๆ แต่ที่ไหนได้อ่านไปอ่านมาจบเลยจ้า 55555 ให้กำลังคนแต่งแต่งนิยายดีๆเรื่อยๆนะคะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (14-7-19) P.37 Up 100% (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: darinsaya ที่ 16-07-2019 14:36:50

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (14-7-19) P.37 Up 100% (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: ReiiHarem ที่ 17-07-2019 08:33:40

เรื่องนี้เอาจริง สงสารปิ่น คือเข้าใจนิสัยผู้หญิงแหละ รัก ประชด พลาดเอง แต่อย่างน้อยคนเขียยก็ไม่ใจร้ายเกินไป เพราะแบงค์รักปิ่น ส่วนภคิน เป็นพระเอกที่ไม่เด็ดขาดเราเลยว่า เรื่องนี้จึงไม่ค่อยอินกับนางเท่าไหร่ แต่เราว่าเรื่องนี้อ่านสนุกเพราะตัวละครมันให้ความรู้สึกว่าเป็นคนจริงๆ แต่ก็มีบางช่วงที่เนื้อเรื่องวนลูปไปหน่อย

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (14-7-19) P.37 Up 100% (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 17-07-2019 16:47:46

มาราธอนมาก ขอบคุณครับ :pig4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (14-7-19) P.37 Up 100% (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: Natti ที่ 17-07-2019 19:54:10

คุณพ่อเห่อลูกมากกกกกกก

รักลูก รักเมีย

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (14-7-19) P.37 Up 100% (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: Maymon ที่ 18-07-2019 00:05:24

ขอบคณนะคะ
เราขอโทษคนเขียนมากๆนะคะคือเราอ่านต่อไม่ได้จริงๆ
ความรู้สึกเราคือนายเอกยอมเป็นชู้เป็นน้อยของพระเอก
ทั้งๆที่นายเอกก็รู้ว่าพระเอกมีแฟนแต่ก็ยังพยายามยื้อไว้
เป็นความรู้สึกแบบนี้มาตั้งแต่ช่วงแรกๆเลยค่ะงื้อออ
(พอดีเรามีปมฝังใจกับเรื่องแบบนี้น่ะค่ะ แงงง  :sad4: )
แต่คนเขียนอย่าเพิ่งน้อยใจนะคะงานเขียนของคุณใช้ภาษาดีมากค่ะ อ่านแล้วลื่นไหลสุดยอดเลยค่ะ
ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้แต่งเรื่องต่อไปนะคะ
รอติดตามอยู่น้าาา  :monkeysad:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (14-7-19) P.37 Up 100% (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 18-07-2019 16:23:11

น่ารักมาก

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (14-7-19) P.37 Up 100% (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: sugarcane_aoi ที่ 18-07-2019 20:46:58

สนุกค่ะ รอตอนพิเศษค่ะ :mew1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (14-7-19) P.37 Up 100% (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: cutelady ที่ 21-07-2019 08:17:31

น่ารักมากกก  รักภคินคนดีที่สุด
ขอบคุณนักเขียนมากๆ  และเป็็นกำลังใจ
ให้ตลอดไป
 :mew1: :pig4: :mew1: :pig4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (14-7-19) P.37 Up 100% (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: tutatoomtam ที่ 21-07-2019 19:03:49

 กว่าจะมีกันและกัน ได้ขนาดนี้ ฮือออออ :o12:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (14-7-19) P.37 Up 100% (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: Honeyhoney ที่ 21-07-2019 23:00:22

น่ารักกกก อยากให้มีตอนพอเศษต่อจังค่ะ อยากเห็นเด็ก ๆ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (14-7-19) P.37 Up 100% (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: Monnee ที่ 22-07-2019 20:56:56

 :impress2:ฟินกันยาวๆไปปปปป

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (14-7-19) P.37 Up 100% (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: littlepink ที่ 23-07-2019 12:24:06

น่ารักค่ะ อยากอ่านตอนเด็กโตจัง

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (14-7-19) P.37 Up 100% (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: sira_nann ที่ 23-07-2019 18:32:47

 :pig4: :pig4: :pig4:
ขอบคุณค่ะ
 :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (14-7-19) P.37 Up 100% (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: nijikii ที่ 25-07-2019 18:49:25

แง อยากให้มีตอนพิเศษของเจ้าแฝดจัง อยากเห็นตอนเด็กๆเริ่มโต เริ่มพูดได้ :impress2:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (14-7-19) P.37 Up 100% (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าอ้วงงง ที่ 26-07-2019 23:04:50

หูยยย เพิ่งเคยอ่าน อ่านรวดเดียวจบเลยค่ะ ดีมากกกกสนุกมากๆๆๆ ขอบคุณที่เขียนเรื่องน่ารักๆแบบนี้ให้อ่านนะคะ  :hao7: :hao7: o13 o13

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (14-7-19) P.37 Up 100% (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: Gatjang_naka ที่ 29-07-2019 10:17:40

เด็กๆ น่ารัก  :pig4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (14-7-19) P.37 Up 100% (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: nuch-p ที่ 29-07-2019 21:37:28

ชอบมากค่า อ่านวันเดียวจบบบบบ :pig4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (14-7-19) P.37 Up 100% (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 31-07-2019 09:12:27

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (14-7-19) P.37 Up 100% (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: mellowshroom ที่ 02-08-2019 08:03:45

ตอนแรกๆกลัวใจคนเขียนมาก กลัวดราม่าหนัก
ดีใจที่เคลียร์เรื่องได้ เฮ้อออออออ
พอหวานแล้วน่ารักมากกกกกกก
ตัวละครนายเอกมีเหตุผลดี ชอบบบบบบ
ขอบคุณคนเขียนมากๆน้าา  :กอด1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (14-7-19) P.37 Up 100% (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: kedtawan ที่ 02-08-2019 16:59:15

อ่านรวดเดียวจบ สนุกมากค่าาา อยากเจอเด็กแฝด ขอตอนพิเศษเด็กแฝด :mew2:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (14-7-19) P.37 Up 100% (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: mickeyz.min ที่ 10-08-2019 09:35:07

สนุกมากเลย  :L2:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (14-7-19) P.37 Up 100% (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: Mayana ที่ 12-08-2019 20:03:19

 :กอด1: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (14-7-19) P.37 Up 100% (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: PanGii ที่ 13-08-2019 00:14:38

ในที่สุดก็ได้เจอกันเจ้าแฝด น่ารักทั้งเรื่องเลยค่ะ มีหน่วงๆนิดหน่อยพอให้เรื่องน่าติดตามค่ะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (14-7-19) P.37 Up 100% (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: BankkunG23 ที่ 14-08-2019 20:49:43

อ่านเรื่องนี้จนจบ อ่านแล้วมีความสุขมากกกกกก

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (14-7-19) P.37 Up 100% (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: ASAMENG ที่ 18-08-2019 13:18:07

 o13 น่ารักและอบอุ่นมากๆ  :กอด1:
 :L2:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (14-7-19) P.37 Up 100% (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: SoN ที่ 21-08-2019 10:19:20

^^

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (14-7-19) P.37 Up 100% (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: New_atcha ที่ 29-09-2019 14:37:42

 :pig4: :pig4: :mew1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (14-7-19) P.37 Up 100% (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: Khratiin ที่ 02-10-2019 10:10:21

 :katai2-1: :katai2-1: น่ารัก  :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (14-7-19) P.37 Up 100% (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: บีเวอร์ ที่ 04-01-2020 22:01:56

 :pig4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (14-7-19) P.37 Up 100% (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: cutelady ที่ 06-01-2020 23:28:23

ภคิน  คนดีที่หนึ่งเลย
น่ารักมากๆ หวานกำลังดี  มาม่า ไม่ต้องมาก
เหมาะสมลงตัว
ขอขอบคุณนักเขียน  จากใจนักอ่าน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (14-7-19) P.37 Up 100% (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: onlyyellow ที่ 13-01-2020 18:30:51

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (14-7-19) P.37 Up 100% (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: nyxca ที่ 19-03-2020 09:37:44

คนเขียนเขียนเรื่องออกมาสนุกมากค่ะ แต่เราฟินไม่ค่อยออกเท่าไหร่ ด้วยอารมณ์ของตัวละคร สถานการณ์ต่างๆ โดยเฉพาะพระเอก เราเข้าไม่ถึงความรักของพระเอกเท่าไหร่ ถ้าจะให้ติขอติตรงอารมณ์ที่ไม่ชัดเจนของพระเอกละกันค่ะ จนอ่านจบเรายังไม่รู้เลยว่าที่ผ่านมาความรักของภคินกับน่านเกิดขึ้นตอนไหน แล้วที่ว่ารักปิ่นรักมาก เลิกรักไปยังไง ไหนจะโลเลไม่มั่นคงทางความรู้สึก เมาละเรื้อนไปปล้ำนายเอก??? ว้อททท5555


ส่วนอื่นโอเคนะคะ ขอบคุณคนเขียนที่เขียนนะคะ เป็นmpregอีกเรื่องที่อ่านเพลิน

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (14-7-19) P.37 Up 100% (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: nOn†ღ ที่ 15-04-2020 08:07:03

 :pig4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (14-7-19) P.37 Up 100% (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: Nobodylove ที่ 08-05-2020 20:18:25

 :z13:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (14-7-19) P.37 Up 100% (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: Freezz ที่ 09-05-2020 15:39:08

น่าน น่าร๊ากกก

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (14-7-19) P.37 Up 100% (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: ● MaYa~Boy ● ที่ 11-05-2020 09:35:44

สนุกมากครับ อ่านทีเดียวจบเลย

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (14-7-19) P.37 Up 100% (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: NOOKNIK21 ที่ 17-05-2020 22:17:26

ขอบคุณความประทับใจใหใ่ๆกับนิยายเรื่องนี้สนุกมาก :mew1:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (14-7-19) P.37 Up 100% (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 16-10-2020 16:31:55

 :pig4:

หัวข้อ: Re: Our love ผมท้องกับเพื่อน [Mpreg] ep.29 (14-7-19) P.37 Up 100% (ตอนจบ)
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 21-10-2020 07:25:52

 o13