ไคล์รู้สึกเพียงฝ่ามือร้อนและริมฝีปากชื้นที่คลอเคลียอยู่ไม่ห่างคำพูดสุดท้ายที่ได้ยินทำเอาสติหายไปถ้อยคำที่คิดจะพูดถูกลบล้างไปทันที มือหนาลูบไล้จากลำคอระหงปลดกระดุมเสื้อออกอย่างช่ำชองแผ่นอกขาวมีตุ่มไตสีเชอร์รี่ประดับอยู่ ริมฝีปากหนาขบเม้มฝากรอยรักสีแดงจากคอขาวไล่ลงมาถึงไหปลาร้า นัยน์ตาสีทองจ้องมองตุ่มไตสีหวาน
“อ๊า...เสียว..อึก” ทันทีที่ริมฝีปากหนาครอบดูดดึงขมไล้เลียตุ่มไตจนแข็งชูชันสู้ปลายลิ้นหนา ร่างบางก็ครางลั่นทั้งร่างสั่นสะท้านไปด้วยความรู้สึกเสียวตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า ปลายนิ้วจิกลงบนไหล่หนาระบายความรู้สึกที่มันมากเกินไป มือหนาไม่ปล่อยให้ยอดอกสีแดงอีกข้างต้องเหงาใช้ปลายนิ้วเขี่ยบดบี้ดึงรั้น ยิ่งทำให้ร่างบางบิดเร้า
“อ่า..คุณโนเอล” ร่างสูงเงยหน้าผละออกจากยอดอกที่ฉ่ำวาวด้วยน้ำใส สบตากับนัยน์ตากลมที่คลอด้วยน้ำใส
“เรียกพี่สิไคล์” ขณะที่บอกมือหนาเลื่อนลงไปปลดกลางเกงขายาวนุ่มและกางเกงชั้นในสีขาวออกโดยที่ร่างบางให้ความร่วมมือแต่โดยดี แกนกายสีสวยเคลือบด้วยน้ำใส
“อ๊า..พี่โนเอล..สะ..เสียว..อ๊ะ..อือ..” พอมือหนาขยับรูดรั้งร่างบางก็โผกอดลำคอแกร่งแน่น เสียงหวานครางข้างหูยิ่งทำให้โนเอลขยับมือรูดรั้งแกนกายจนปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมา
“อือออ” โนเอลประคองคนท้องที่พึ่งปลดปล่อยให้นอนหอบหายใจถี่ลงบนที่นอนส่วนเขาก็ขยับถอดเสื้อผ้าทิ้งอย่างรวดเร็วแล้วค่อยขยับไปนั่งด้านหลังก้มลงจูบเบาๆ ที่ท้องนูน
“อย่าดื้อนะเจ้าตัวแสบ” เมื่อบอกลูกเสร็จ โนเอลก็ขยับขึ้นไปป้อนจูบร้อนปลุกเร้าอารมณ์ร่างเล็กให้กลับมาอีกครั้ง มือหนาลูบไล้ยอดอกที่ยังคงเปียกชื้นก่อนที่จะเลื่อนลงไปยังช่องทางด้านหลังที่ตอนนี้เปียกชื้นไปด้วยน้ำใส
“อึก..อืม..”
“พี่จะทำเบาๆ ผ่อนคลายนะครับ” แม้จะเป็นช่องทางรักของโอเมก้าที่เมื่อโอเมก้ารู้สึกจะสร้างสารคัดหลั่งออกมาแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะสอดใส่เข้าไปได้ทันที นิ้วหนาสอดเข้าไปเพียงหนึ่งนิ้วเขาก็กัดฟันแน่นมันทั้งนิ่มร้อนและตอดรัดจนอยากจะสอดแท่งร้อนที่พร้อมรบเต็มที่เข้าไปแทนแต่เมื่อเห็นร่างบางสั่นเทาเขาก็ค่อยๆ ขยับนิ้วเมื่อได้ยินเสียงหวานเรียกชื่อเขาก็ค่อยๆ สอดนิ้วที่สองที่สามแล้วค่อยถอนออกแล้วจ่อแท่งร้อนที่ทางเข้า มือหนากุมมือเล็กที่กำผ้าปูแน่นแล้วค่อยๆ กดกายเข้าไปยังช่องทางร้อนที่ตอดรัดเขาทันที
“อือ....”
“อ่า..” เมื่อสอดจนสุดเขาก็แช่แกนกายนิ่งเพราะร่างบางในอ้อมกอดเขาสั่นเทา
“อึก ไคล์..ไหวรึเปล่า เด็กดื้อ”
“ไหวครับ..แค่อึดอัดพี่โนเอลขยับเถอะครับ” โนเอลอยากจะสอดใส่กระแทกกระทั้นร่างบางให้สมกับความน่ารักของเจ้าตัวแต่เมื่อคิดถึงคำของลุงหมอเขาก็นอนซ้อนหลังแล้วค่อยๆ ขยับเบาๆ ริมฝีปากหนาคอยขมเม้มตามไหล่ลาดและแผ่นหลังเนียน
“อึก..อ่า..อ๊ะ..พี่โนเอล..อ๊า.....” เสียงหวานครางยาวก่อนที่จะปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาช่องทางรักยิ่งบีบแน่นทำให้เขาเร่งสอดใส่เข้าไปรัวๆ แต่เขาก็ยังยั้งแรงไว้อยู่ก่อนที่จะปลดปล่อยธารน้ำอุ่นในช่องทางรัก ทั้งสองคนนอนนิ่งๆ สักพักแล้วโนเอลก็ค่อยถอนแท่งร้อนออกจากช่องทางหวานแม้จะอยากจะรังแกเด็กดื้ออีกหลายๆ ครั้งแต่ก็ต้องอดทนไว้
จุ๊บ
“นอนพักนะเดี๋ยวพี่จะพาไปอาบน้ำ” โนเอลก้มลงจูบแก้มป่องแล้วลุกขึ้นจากเตียงเดินหายเข้าไปในห้องน้ำได้ยินเพียงเสียงเปิดน้ำ ไคล์เมื่อสติกลับมาเขาก็รู้สึกอยากจะฝังกลบตัวเอง ฮืออ อาย อายมากๆ ทุกๆ ฉากโผล่ขึ้นมาทุกครั้งที่เขานึกถึงทั้งความอ่อนโยนและเสียงทุ้มที่ฮืมฮัมข้างหูทุกการกระทำที่คอยปลอบโยนเขา ฮือออ อายจนอยากจะระเบิดตัวเองทิ้ง นอนเขินไม่นานร่างสูงก็เดินเปลือยกายกลับมาที่เตียง
“อ๊ะ” เขาร้องเพราะตกใจเมื่อถูกอุ้มตัวลอย
“เจ็บเหรอ”
“เปล่าครับแค่ตกใจ” ผมไม่กล้าสบตาคมที่ก้มลงมองเลยยกมือกอดคอแล้วซุกหน้าลงกับซอกคอหนาทันที คุณโนเอลอุ้มพาไปยังห้องน้ำวางผมลงในอ่างแล้วค่อยลงมานั่งซ้อนหลังยกผมขึ้นไปนั่งบนตักเพราะน้ำอุ่นกำลังดีและอาการเพลียจากการร่วมรักทำให้ผมขยับตัวหาที่สบายๆ ให้มือหนาคอยลูบตามเนื้อตัว
“เหนื่อยแล้วเหรอ”
“ครับ..เหนื่อยมาก”
“ไว้คราวหน้าพี่จะทำเบาๆ” พอได้ยินผมก็ยกมือฟาดหน้าอกหนาไปหนึ่งที แค่ครั้งเดียวผมยังรู้สึกเหนื่อยขนาดนี้อย่าคิดว่าจะมีคราวหน้าเลย
“พี่โนเอล..ไคล์ง่วง” เพราะรู้สึกสบายตัวจนตาแทบจะปิด
“หลับได้เลยครับ..พี่จะดูแลเราเอง” ริมฝีปากบางยกยิ้มกว้างก่อนที่สติจะดับลง
โนเอลก้มลงมองคนที่หลับทั้งๆ ที่ยิ้มกว้างอย่างสบายใจ มือหนาลูบตามผิวเนียนที่เต็มไปด้วยรอยช้ำสีแดง ทั้งๆ ที่ไม่ได้มีเซ็กอย่างที่เขาชอบ แต่มันกลับเต็มอิ่มและในใจฟูฟ่องอิ่มเอมจนมั่นใจแล้วว่าความรู้สึกมันคืออะไร ไคล์ผู้เป็นที่รักของเขา
++++++++++++++++++++
ไฮด์อยากจะร้องไห้แต่ไม่มีน้ำตา ไอ้น้องชายจะกลับไปสวิทกับเมียแต่ทำไมมันต้องโยนงานมาให้เขาด้วย!!!
เขาก็อยากจะเทงานเหมือนกันนะ ชีวิตทำไมมันเหงาเปล่าเปลี่ยวเอกาอย่างนี้น้า นึกๆ ก็อิจฉาไอ้โนเอลที่ได้เจอคู่ที่แสนน่ารักอย่างน้องไคล์แล้วเขาเมื่อไหร่จะมี!!
พอนึกถึงคู่ในหัวก็คิดถึงภาพคนเมาแสนสวยของเขา หลังจากที่ทานข้าวเสร็จผมก็พาไปส่งขึ้นรถเพราธารไม่ยอมให้ผมไปส่งที่บ้าน แถมมัวแต่คุยผมเลยลืมที่จะถามเบอร์ติดต่อ ไอ้ไฮด์ ไอ้คนโง่ พอนึกขึ้นได้ผมก็แทบจะเอาหัวโขกพวงมาลัยรถตาย แล้วจะติดต่อได้ยังไงล่ะเนี้ย ยิ่งคิดก็ยิ่งเครียดเลยหันมาจัดการกองงานของไอ้น้องชายที่มันเทงาน
อยากกลับบ้านเว้ยยยยย!!!!
.
“ครูธาร....ครูธาร!!”
“อ่ะ ครับว่าไงครับ” ธารก้มลงถามเด็กน้อยที่เกาะขาเขาอยู่
“ครูธารไม่สบายหรือเปล่าครับ” เด็กน้อยถามด้วยสีหน้าเป็นห่วง ผมรีบส่ายหน้านี่เหม่อจนทำให้เด็กๆ เป็นห่วงเลยเหรอ เป็นผู้ใหญ่ที่ใช้ไม่ได้เลยจริงๆ ตอนนี้เป็นเวลาเลิกเรียนแล้วล่ะครับแต่ว่ายังเหลือเด็กๆ อยู่สองคนเพราะผู้ปกครองยังไม่เลิกงาน
“เรียกครูมีอะไรหรือเปล่าครับธีโอ”
“ไม่มีครับ ธีโอแค่เป็นห่วง” ผมยิ้มบางๆ ให้เด็กน้อย ก่อนที่จะชวนไปเล่นจนไม่นานผู้ปกครองก็มารับ ผมปิดรั้วใหญ่เดินกลับเข้ามาปิดประตูหน้าสำรวจว่าไม่ได้เปิดไฟหรือเสียบปลั๊กทิ้งไว้แล้วค่อยเดินขึ้นไปยังชั้นบนซึ่งเป็นที่อยู่ของผม ตั้งแต่วันนั้นในหัวผมคิดถึงแต่ใครคนนั้นที่ช่วยไว้
“ไม่น่าเลยธาร ไม่น่าลืมเลย” ทีแรกคิดว่าจะขอเบอร์ติดต่อแต่เขาก็ดันรีบวิ่งขึ้นรถเสียก่อนเลยไม่ได้ถามเบอร์คุณไฮด์เลย ทำไมกันนะทำไมถึงสลัดภาพร่างสูงนั่นทิ้งไม่ได้เลย
จะได้เจอกันอีกไหมนะ
ถ้าเจออีกครั้ง...ผมจะไม่ลืมที่จะทำความรู้จัก เป็นครั้งแรกที่รู้สึกแบบนี้กับใครสักคน
+++++++
เพราะงานที่ไอ้โนเอลทิ้งไว้ทำให้ไฮด์ต้องลากสังขารกับบ้านก็เลยเที่ยงคืนไปแล้ว พอวันนี้คิดว่าจะมาเฉ่ง มันกลับไม่มา
มันโดดงาน!!!
กูจะฟ้องท่านย่า จะฟ้องคุณน้าด้วยเอ๊า
เพราะทนกับการหนีงานไปกกเมียของน้องชายไม่ได้ ไฮด์สั่งให้เลขาหอบเอาแฟ้มงานลงไปไว้รถ วันนี้ต่อให้เป็นบ้านน้องไคล์ ไอ้โนเอลก็ต้องทำงานในส่วนของตัวเองให้หมด ไฮด์จะไม่ทน
รถหรูเล่นมาจอดหน้ารั้วสีขาวจากที่คิดว่าจะไม่มาสักอาทิตย์แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะไอ้น้องชายมันดันกกเมีย ขายาวก้าวเข้าไปในบ้าน พอเปิดประตูเข้าไปก็แทบจะหมุนตัวกลับทันที จะไม่ให้กลับได้ยังไงล่ะ ก็เล่นนอนกอดก่ายกันขนาดนั้น โอ๊ยคนโสดอย่างผมจะร้องไห้ โต๊ะที่เคยวางอยู่ถูกยกออกไปแทนด้วยพรมและกองผ้าห่มที่ไคล์นอนอยู่ในอ้อมกอดของโนเอล ทำไมต้องทำให้คนโสดอย่างผมต้องอิจฉาตาร้อนด้วย
“ว่าไง”
“ฉันเอางานมาส่ง” ผมลดเสียงลงเพราะน้องไคล์กำลังหลับอยู่ โนเอลถอนหายใจก่อนที่จะพยักหน้าเหมือนผมไปบังคับให้มันทำงานทั้งๆ ที่มันเป็นงานของมันนะเว้ย ผมที่กำลังจะลุกออกไปเอาเอกสารมาให้โนเอลต้องชะงักเมื่อได้กลิ่นจางๆ จากอีกฝากของประตู
แกร๊ก
“น้องไคล์คะ..”
“ธาร” ผมต้องตะลึงเมื่อเห็นคนที่เปิดประตูเข้ามาคนที่อยู่ในหัวตลอดเวลาที่จากกันและกลิ่นหอมที่ติดอยู่ในใจเสมอ ให้ตายเถอะผมต้องขอบคุณความบังเอิญ พรหมลิขิต?? หรืออะไรก็ตาม
ผมจะไม่ปล่อยผ่านอีกแล้ว
ไฮด์ลืมไปแล้วว่ามาที่นี่ทำไม ไม่สนใจเสียงอุทานเบาๆ ของร่างบางที่เขาฉวยเอาของในมือวางไว้หน้าประตูแล้วดึงคนในความคิดถึงมาขึ้นรถแล้วขับออกไปทันที
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เอร๊ยยยเขียนเองเขินเอง หากผิดพลาดอะไรต้องขออภัยด้วยนะคะ
ไม่ค่อยถนัดเขียน Nc เลยจริงๆ
บริษัทจะเจ๊งหรือไม่ฮ่าๆๆ แต่ละคน อีพี่โนเอลก็หลงน้องจนแทบจะเททุกอย่างทิ้ง
ส่วนพี่ไฮด์คนเด๋อก็ลักพาตัวลูกชาวบ้านไปแล้ว
อ่านแล้วเป็นยังไงบอกเราด้วยน้อ อย่าลืมคอมเม้นต์ กดถูกใจให้กำลังใจด้วยนะคะ
Billie ลูกโดนกินไปแล้วค่ะ
azure โอ๋ๆๆ ลงเต็มแล้วน้าาาา
lovenine ดีใจที่ชอบนะคะ
Chompoo reangkarn เค้าก็เขินนนน
JokerGirl ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์ค่ะ นางจะหลงน้องยิ่งกว่านี้อีกค่ะ
mild-dy
sailom_orn ไม่ค้างแล้วววเอาบันไดมาวางแล้วไม่ค้างแล้วค่ะ //นี่มุกเหรอ
Caramel Syrup น้องน่าปู้ยี่ปู้ยำมากค่ะ
miikii เปิดตาดูเลยค่ะ อร๊ายยยยย
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
