หลังจากที่บอกนัดเรียบร้อยวันรุ่งขึ้นร่างสูงก็เดินเข้าห้องข้างๆ ที่ยอมอนุญาตให้เข้ามาวันนี้เป็นพิเศษ จะเข้าห้องนอนเมียแต่ละครั้งต้องรอเมียอนุมัติ อยากจะโวยวายแต่ก็ทำไม่ได้
“จะให้พี่เก็บของให้ไหม” เดินเข้าไปถามร่างเล็กที่ยังใส่ชุดนอนส่วนเจ้าตัวแสบยังหลับสนิทอยู่บนเตียง
“ดูน้องคีธก่อนนะครับ ผมจะเข้าไปอาบน้ำ”
“ให้พี่อาบให้ไหม” ถามหยอกน้องเล่นๆ ถ้าได้ก็เอานะ ผลที่ได้คือได้ค้อนวงโตแถมน้องยังปาผ้าอ้อมในมือใส่หน้าแล้วก็วิ่งหนีเข้าห้องน้ำทันทีกลัวเขาจะเข้าไปอาบน้ำให้ขนาดนั้นเชียวเหรอ เดินขึ้นเตียงไปดูลูกชายที่ยังนอนหลับอุตุ แก้มยุ้ยๆ ที่แนบกับหมอนมันน่าฟัดแก้มนั่นจริงๆ แต่ก็คงทำได้แค่ใช้ข้อนิ้วลูบแก้มนิ่มนั่นเบาๆ
“แก้มนิ่มเหมือนแม่เลยนะเรา” พูดเองก็คิดถึงแก้มนิ่มที่เคยสัมผัสไม่ได้ ให้ตายเถอะก่อนหน้านี้ยังเคยได้แอบฟัดเวลากลับมาแล้วน้องหลับสนิทแต่ตอนนี้ถูกห้ามเข้าห้องแม้แต่มือตอนนี้น้องยังไม่ยอมให้จับเลย ลูบแก้มป่องอยู่นานจนร่างเล็กออกมาจากห้องน้ำ
“ลูกยังไม่ตืนออกช้าหน่อยก็ได้ ให้พี่ช่วยเก็บของไหม”
“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวรออาบน้ำให้น้องคีธก่อน” แม้ตอนนี้น้องจะยังไม่หายโกรธแต่ก็ยอมที่จะคุยด้วยไม่ทำท่าปั้นปึ่งเหมือนเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว ยังไม่ทันที่จะได้คุยกับน้องต่อเจ้าตัวแสบก็ตื่นขึ้นเสียก่อน คีธเป็นเด็กกินเก่งเลี้ยงง่าย ไม่ค่อยงอแงแต่ก็แค่กับแม่เท่านั้นถ้าอยู่กับผม ทั้งงอแงเหมือนอารมณ์ไม่ดี แถมยังชอบใส่ผมบ่อยๆ ชักไม่รู้แล้วว่าตกลงระหว่างแม่กับลูกใครโกรธหนักกว่ากัน
“ตื่นแล้วเหรอก้อน”
“จะลองอาบน้ำให้ลูกไหมครับ” ผมรีบพยักหน้าทันที พอเห็นว่าผมพยักหน้าน้องก็เดินกลับเข้าไปยังห้องน้ำไม่นานก็เดินออกมา เดินมานั่งตรงข้ามกับเขา
“ตื่นแล้วอารมณ์ดีนะครับคนเก่ง เดี๋ยวอาบน้ำกันนะครับ” พอได้ยินเสียงแม่เจ้าตัวแสบก็ยิ้มกว้างชูไม้ชูมือ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าลูกรักใครมากกว่าเลย
“ค่อยๆ ถอดเสื้อออกครับ ถ้าลูกดิ้นก็ปล่อยไปก่อน” นี่ยิ่งกว่าการเซ็นอนุมัติโครงการพันล้านอีก แค่ถอดเสื้อยังเครียดขนาดนี้พอถอดเสื้อเสร็จไคล์ก็บอกให้ผมอุ้มลูกไปที่ห้องน้ำ อ่างน้ำเล็กๆ ที่รองน้ำอุ่นไว้จนเต็ม
“ประคองลูกไว้นะครับเดี๋ยวผมจะอาบน้ำให้ลูกเอง” แม้จะแค่ประคองแต่ใจก็เต้นตุ้มๆ ต่อมๆ เป็นครั้งแรกที่ได้อาบน้ำให้ลูกแม้จะเป็นการประคองให้เจ้าตัวแสบอยู่นิ่งๆ แล้วไคล์เป็นคนอาบให้ก็เถอะ ท่าทางคีธที่ดูจะชอบอาบน้ำเป็นพิเศษดิ้นจนเกือบประคองลูกไว้ไม่อยู่
“ส่งลูกมาครับ” จนเห็นว่าสะอาดแล้วน้องถึงได้บอกให้ผมส่งลูกให้แค่อาบน้ำผมยังเกือบแย่แล้วน้องที่เลี้ยงลูกคนเดียวไม่เหนื่อยหรอกเหรอ ห่อคีธจนกลายเป็นดักแด้น้อยผมถึงได้กลับมาอุ้มพาออกไปวางที่เตียง
“ทาโลชั่นก่อนนะครับแล้วค่อยทาแป้ง” เพราะขึ้นตอนนี้ง่ายที่สุดแล้ว บีบโลชั่นใส่ฝ่ามือแล้วทาให้ทั่วตัวก่อนที่จะลงแป้งเด็กจนร่างอวบๆ นั้นขาวไปด้วยแป้ง โดยเฉพาะแก้มป่องๆ นั่นเหมือนซาลาเปาเลย หึย ลูกใครทำไมน่าฟัดชะมัด
“พี่จะชุปแป้งทอดลูกเหรอครับ!!” ไคล์ลมแทบจับเมื่อเขากลับมาแล้วเห็นร่างสูงกำลังชุปแป้งลูกโอ๊ย ไม่น่าไว้ใจให้ทำคนเดียวเลย ร่างอวบๆ ของคีธถูกทาด้วยแป้งเด็ก
“ดูสิลูกน่ารักจะตายไป” ร่างเล็กอยากจะยกมือขึ้นมากุมขมับ แม้กระทั่งตัวของพ่อก็ยังเปื้อนไปด้วยแป้งโดยเฉพาะใบหน้าคมนั้นมีรอยเปื้อนของแป้งเต็มไปหมด
“พี่ทาให้ลูกเยอะเกินไปครับ” รีบเช็ดแป้งออกจริงๆ แล้วรีบใส่เสื้อให้ลูก เจ้าตัวแสบนี่ก็ชอบเหลือเกินคงนึกว่าพ่อเล่นด้วยสินะ แต่งตัวให้ลูกเสร็จก็หันมามองคนที่ยังคงยิ้มกว้าง
“เปื้อนหมดแล้วนะครับ” เสียงหวานว่าพลางยกมือขึ้นเช็ดรอยเปื้อนตามแก้มและจมูกโด่งนั่น แต่แล้วก็ต้องหยุดมือเมื่อนัยน์ตาคมนั่นมองที่หน้าผมนิ่งๆ มือหนายกขึ้นทาบทับมือผมที่ยังวางแนบแก้มนั้นอยู่
“ขอบคุณที่ยังอยู่กับพี่นะครับ” คำพูดพร้อมกับรอยยิ้มกว้างทำให้ใบหน้าหวานขึ้นสีระเรื่อเพราะสายตาที่มองมานั้นบ่งบอกอะไรมากมาย “พี่รักไคล์นะ ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง” ดวงตากลมเอ่อร้อนแต่ก่อนที่น้ำตาจะไหลผมก็ก้มหน้าหลบสายตาคมนั่น
“ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่เถอะครับ เดี๋ยวผมจะเก็บของรอ” ยังดีที่ร่างสูงไม่ได้รุกผมอีกเพียงแค่รับคำแล้วลงจากเตียงเดินออกจากห้องไปทันทีที่ประตูปิดลงผมก็ทรุดฮวบ ยกมือขึ้นกุมตรงหัวใจแน่น
“ฮืออ อย่าเต้นเร็วนักสิ” ได้แต่บอกตัวเองว่าอย่างพึ่งใจอ่อน
.
.
จากรถคันหรูตอนนี้เปลี่ยนเป็นรถคันใหญ่สำหรับครอบครัวเพราะสั่งให้คนขับมาให้จากบ้านใหญ่ตั้งแต่เมื่อวานพร้อมกับคาร์ซีท เพราะอยากอยู่กับลูกและคนรักเลยเรียกคนขับรถมา เพราะอย่างนั้นตอนนี้เบาะหลังถึงได้มีสามชีวิตโดยมีคาร์ซีทกั้นกลาง รถแล่นไปยังที่ที่เป็นความลับและที่ทำให้เขาต้องหายไปสองวัน
“เราจะไปไหนกันครับ” คงเพราะไม่คุ้นเส้นทางร่างเล็กที่กำลังถือขวดนมป้อนลูก
“อีกไม่นานก็ถึงแล้วครับ” และก็หวังว่าถ้าน้องรู้ความจริงแล้วจะหายโกรธเขาลงสักนิดหนึ่งก็ยังดี ขับออกนอกเมืองไม่ไกลนักคนขับก็เลี้ยวเข้าซอยเล็กๆ ที่สองข้างทางมีต้นไม้ใหญ่ปลูกเป็นแนวไม่นานก็ถึงประตูรั้วใหญ่ คนขับรถจอดรถก่อนที่จะลงไปเปิดประตูแล้วกลับมาขับรถไปด้านใน ไม่นานก็เห็นบ้านสีขาวขนาดกลางสวนภายนอกถูกตกแต่งด้วยไม้ดอกและไม้ประดับที่จะผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนตามฤดูการ
“ที่นี่มัน”
“ลงกันเถอะพี่จะอุ้มลูกให้” เจ้าตัวยุ่งที่ตอนนี้ก็กินอิ่มพอดี ผมอุ้มน้องขึ้นพาดบ่าพร้อมกับตบหลังเบาๆ อย่างที่เคยเห็นน้องทำ ไม่นานเจ้าแก้มยุ้ยก็เรอออกมาเบาๆ เลยลงจากรถ ไปยืนข้างๆ ร่างเล็กที่กวาดสายตามองรอบๆ อย่างสนใจ
“เข้าไปดูข้างในก่อนเถอะ” ว่าแล้วก็ฉวยโอกาสกุมมือเล็กเดินเข้าบ้านที่ดูเหมือนว่าเจ้าของบ้านจะถูกใจมาก ดีแล้วที่ถูกใจ
“ที่นี่บ้านใครเหรอครับ” น้องถามผมหลังจากที่เข้ามาในห้องนั่งเล่นแล้ววางคีธลงในคอกที่เขาสั่งจัดไว้รอ
“บ้านของเราไง พี่รู้ว่าเราไม่ชอบอยู่ที่บ้านใหญ่ พี่เลยคิดที่จะสร้างบ้านหลังใหม่ เพราะบ้านของเราไฮด์ก็ยึดไปแล้ว” เขารู้ดีว่าน้องรู้สึกอึดอัดกับบ้านหลังใหญ่นั่นและถ้าจะให้ย้ายกลับไปมันก็คงเดินทางลำบากเลย และคุณแม่ก็เป็นคนแนะนำบ้านหลังนี้ให้เห็นว่าเคยเป็นบ้านหลังเก่าของท่านยาย เขาเลยสั่งปรับปรุงและออกแบบตามที่น้องจะชอบที่สุด
“ชอบไหมครับ”
“อือ เราจะย้ายมาตอนไหนครับ” เหมือนการย้ายมานี่จะทำให้น้องตื่นเต้นจนลืมว่าโกรธผมไปแล้ว ตากลมนั้นเปล่งประกายแวววายอย่างชอบใจพร้อมกับหันไปอุ้มลูกแล้วชี้ชวนให้ดูข้างนอกบ้านผ่านกระจกบานใหญ่ ท่าทางจะชอบมากจริงๆ
“หึๆ ถูกใจใช่ไหมพี่คิดแล้วว่าเราจะต้องชอบ บ้านหลังนี้ถึงจะเป็นบ้านของเราจริงๆ” ส่วนบ้านหลังเก่าของไคล์ก็คงให้ธารและไฮด์ไป ขยับเข้าไปยืนซ้อนหลังแล้วกอดเอวบางกดจมูกที่กลุ่มผมนิ่มสูดกลิ่นหอมจางๆ ที่แสนคิดถึง
คิดถึงร่างเล็กที่เหมาะเจาะกับอ้อมกอดเขา
กลิ่นกายหอมอ่อนที่ทำให้เขาหายเหนื่อยล้า
“เรา.....กลับมาคืนดีกันได้ไหมครับ” กระซิบถามเบาๆ ที่ข้างหู ใบหน้าหวานเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับเจ้าตัวยุ่งที่มองหน้าผมเหมือนกัน
“ได้ครับ ผมยกโทษให้” เหมือนปลดภาระออกจากอก รีมฝีปากหยักยกยิ้มกว้างอย่างดีใจในที่สุดน้องก็ยกโทษให้เขาแล้ว
“งั้นคืนนี้เราพักที่นี่นะ พี่เตรียมของมาแล้ว” สายตาพราวระยับเมื่อคิดถึงคืนนี้ที่จะได้นอนกอดร่างหอมๆ ให้หายคิดถึง
“ได้สิครับ” รอยยิ้มหวานๆ พร้อมกับคำตอบทำให้ใจผมเต้นรัว
คืนนี้จะฟัดให้ช้ำ!!
“พักที่นี่แต่เราแยกห้องกันเหมือนเดิมนะครับ เนาะลูกเนาะ คิกๆ” เสียงใสหัวเราะร่า แต่ผมนี่เหมือนโดนผลักจากสวรรค์
“ได้ไงล่ะที่รัก”
“ต้องได้ครับ เพราะไคล์จะนอนกับลูก คุณพ่อก็นอนคนเดียวนะครับ” รอยยิ้มหวานๆ นั่นไม่ได้ช่วยอะไรผมแล้ว ก็อยากจะกอดเมียอ่ะ ทำไมเมียไม่เข้าใจ
จุ๊บ
“เป็นเด็กดีนะครับ”
ยอม
แค่น้องจูบผมก็ยอมทุกอย่างแล้ว
“เฮ่อ...เมื่อไหร่พี่จะได้นอนกอดเราล่ะ” ประท้วงไปน้องก็ไม่สนใจแล้วครับอุ้มลูกเดินสำรวจบ้านแล้ว ถึงจะไม่ได้นอนกอดแต่น้องก็ยอมให้เขากอดเหมือนเดิม จะฟัดที่ไหนก็ได้ไม่เกี่ยวกับสถานที่!!
.
.
หึ แยกกันนอนสักเดือนล่ะกันนะครับพี่โนเอล
++++++++++++++++++++++++++++++++++
จะสงสารใครดีระหว่างพี่มันกับน้องไคล์
ฮ่าๆๆ หายโกรธแต่บทลงโทษก็ไม่หมดนะจ๊ะ
หลังจากนี้อาจจะมาช้านะคะ ยังไงก็รอกันด้วยนะคะ
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นท์นะคะ //ไหว้งามๆ
sailom_orn ยังต้องสมน้ำหน้าพี่มันอีกนานค่ะ
JokerGirl ฮ่าๆๆ ทุกคนดูชอบใจ
Chompoo reangkarn ต่อไปคนที่ถูกทิ้งไม่ใช่น้องแล้วค่ะฮ่าๆ
ofsnof เหี่ยวแน่ๆค่ะ ฮ่าๆๆ
หลานเทียน เราจะย้ายไปบ้านของพวกนางจริงๆแล้วคะ่
miikii สมน้ำหน้าพี่มันวนไปค่ะฮ่าๆๆ
PrimYJ อ
Billie อย่าพึ่งไฟลุกค่ะ
tasteurr คุณสมหวังนะบัดนี้ค่ะ
kawisara และตอนนี้ก็เป็นคนถูกทิ้งค่ะ555
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
