พิมพ์หน้านี้ - Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) ฝากเรือ่งใหม่ด้วยค่ะ 5/52562 จบแล้วค่ะ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: Letter123 ที่ 18-11-2018 10:10:59

หัวข้อ: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) ฝากเรือ่งใหม่ด้วยค่ะ 5/52562 จบแล้วค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: Letter123 ที่ 18-11-2018 10:10:59
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม



***********************************************************************************


แอบมาเปิดเรื่องใหม่อีกแล้วววววววว


ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ


***********************************************************************
ผลงานที่แล้วมา
Love Diary รักที่แอบมอง
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54878.0
ไร่สายลม
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=59812.0

Half an hour ช่วงเวลาแห่งความสุข
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=66116.msg3785385#msg3785385

Bad plan แผนร้าย แผนรัก (on air)
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67390.msg3840515#msg3840515

Pleasing scent
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68180.msg3877202#msg3877202


 และอีกสองเรื่องไม่ได้ลงในเล้านะคะ
สามารถเข้าไปติดตามข่าวสาร ทวงนิยายได้ที่
https://www.facebook.com/letter123.writer/
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 018/11/2561
เริ่มหัวข้อโดย: Letter123 ที่ 18-11-2018 10:19:31
บทที่0

เหมือนร่างกายถูกแผดเผาจากกลิ่นหอมอบอวลทั้งห้องยิ่งทำให้สติยิ่งเลือนหาย ร่างกายถูกกระแทกกระทั้นนับตั้งแต่ถูกกระชากเข้ามายังห้องพักพวกเขาต่างเรียกร้องซึ่งกันและกันราวสัตว์ป่า สภาพที่นอนโรงแรมผ้าห่มลงไปกองอยู่บนพื้นปลายเตียง ผ้าปูยับย่น กลิ่นคาวจากน้ำขาวขุ่นอบอวล ร่างกายต่างบดเบียดเข้าหากัน จนใกล้รุ่งสางสองร่างยังไม่ห่างกัน

จูบที่ไม่มีความรู้สึก มีเพียงการปลุกเร้าอารมณ์

สัมผัสที่มีเพียงความรุนแรงจากสัญชาตญาณดิบเถื่อน ที่ถูกปลุกขึ้นมา

รอยแดงและรอยขบกัดทั่วทั้งผิวเนียน

“อ๊ะ ...อือ..มะ..ไม่” เสียงหวานครางแหบพร่าแต่ก็ไม่สามารถที่จะห้ามปรามคนที่อยู่เหนือร่างได้

“ฮืม...หอม” เสียงคำรามพึงพอใจยิ่งทำให้น้ำตาเอ่อไหลตากดวงตาหวาน เขาไม่ต้องการ มันต้องไม่ใช่แบบนี้ แม้จะคิดแบบนั้นแต่สะโพกกลับหยัดรับแรงกระแทกก่อนที่จะถูกพลิกคว่ำแรงกัดเม้มทั่วแผ่นหลังจนกระทั่งไล่จนมาถึงหลังคอ

“ไม่นะ..ไม่!!”

กึด

“อ๊า........” เสียงหวีดร้องพร้อมกับหยาดหยดสีขุ่นถูกปลดปล่อยเข้ามาในร่างกาย ความรู้สึกเจ็บปวดทั่วร่าง

ฟุบ

“อึก..ออกไป..นะ” ราวกับไม่ได้ยินเสียงประท้วงแผ่วเบา เพราะร่างสูงใหญ่นั้นหลับไปแล้วเหลือเพียงร่างบางที่เหนื่อยล้า ความเจ็บปวดด้านล่างยังไม่เท่าความเจ็บปวดจากรอยกัดหลังคอ



“อึก..ฮือ..” เสียงสะอื้นแผ่วเบาไม่ได้ส่งถึงคนที่ยังไม่ยอมถอนกายออกจากร่างเขา

คู่แท้แห่งโชคชะตา

คู่แท้แห่งโชคชะตาอะไรกัน มันก็แค่การถูกกระทำอย่างไม่ยินยอมพร้อมใจ หากได้เจอกันในช่วงเวลาปกติเขาคงจะยอมสานสัมพันธ์ แต่เมื่อคืนทั้งเขาและคนคนนี้ต่างถูกครอบงำด้วยสัญชาตญาณที่เรียกร้องเข้าหากัน

คู่แท้อะไรกัน

เขาอยากให้มันเป็นแค่ฝันไป ดวงตาคู่สวยหลับลงเพราะร่างกายที่ถูกเคี่ยวกรำมาทั้งคืน หากคืนนี้เป็นฝันไปก็คงจะดี




************************************************
แหะเปิดตอนแรกก็เรทเลย
ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) 18/11/2561
เริ่มหัวข้อโดย: aha_aha ที่ 18-11-2018 10:42:23
รอติดตามคร่า ^^
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 1 19/11/2561
เริ่มหัวข้อโดย: Letter123 ที่ 19-11-2018 10:53:43
​​

1

               “อือ” เสียงครางแผ่วเบาเพราะเมื่อเผลอขยับตัวแล้วรู้สึกปวดร้าวไปทั่วทั้งกาย นัยน์ตากวางกระพริบถี่ก่อนที่จะขยับร่างกายที่เหมือนถูกอิฐหนักๆทับไว้ แขนเรียวค่อยๆประคองตัวเองลุกขึ้นนั่งทันทีที่นั่งความรู้สึกเย็นวาบจากบางอย่างที่ไหลย้อนออกมาทำให้เขาหน้าซีดเผือด เรื่องราวเมื่อคืนไหลย้อนกลับมาทำให้ดวงตาคู่สวยเอ่อคลอไปด้วยน้ำตา กลิ่นหอมจางอันเป็นเอกลักษณ์ของคู่อบอวลไปทั่ว

               “อึก อยู่ที่นี่ไม่ได้แล้ว”  ร่างบางพยายามที่จะประคองร่างอันบอบซ้ำเข้าห้องน้ำทำธุระอย่างเงียบเชียบแล้วรีบคว้าของส่วนตัวทุกอย่างรีบออกจากห้องโดยไม่หันมองคนที่นอนคว่ำหน้าฟุบกับเตียงเลยด้วยซ้ำภาพในความทรงจำของเขาก็แทบจะจำไม่ได้ ร่างบางร่างกายที่บอบช้ำกลับไปยังห้องพัก..ถ้าหากเมื่อคืนเขาไม่ทำตามแรงยุชักชวนของเพื่อนร่วมงานทั้งๆที่ตัวเองเป็นโอเมก้าการปลดปลอกคอก็เหมือนการพร้อมเป็นเหยื่อ และโชคชะตาก็ช่างโหดร้ายที่เขาได้เจอกับคู่แห่งโชคชะตาในคืนเดียวกัน

               หลังจากอาบน้ำชำระคาบคาวนั้นออกจากร่างกายเขาก็รีบไปหายาคุมและยาแก้ไข้แก้อักเสบมากินเพราะเขายังไม่พร้อมที่จะให้กำเนิดจากอุบัติเหตุครั้งนี้ ตอนนี้ร่างกายเหมือนไม่ใช่ร่างกายของเขาอีกต่อไปดวงตากลมหันไปมองปลอกคอหนังที่วางไว้บนโต๊ะข้างเตียงต่อไปมันคงไม่จำเป็นแล้ว  กลิ่นหอมจางอันเป็นเอกลักษณ์ของแต่ละคู่รายล้อมรอบตัวยิ่งทำให้เขาไม่ชินมันช่างดูแปลกเหมือนตัวเองไม่ได้อยู่ในที่ของตัวเอง คงได้แต่ต้องทำใจยอมรับเพราะยาแก้ไข้ทำให้เขาง่วงจนเผลอหลับไป ตื่นขึ้นมาก็สายของอีกวันแล้วยังดีที่เป็นวันอาทิตย์เขาไม่ต้องทำงาน

               การเป็นโอเมก้ามีดีอะไรกัน ในลำดับขั้นก็อยู่ต่ำสุดแถมยังต้องคอยถูกอัลฟ่ากดขี่ข่มเหงมองเหยียดเหมือนไม่ใช่มนุษย์ด้วยกัน โอเมก้าเป็นเพียงเครื่องมิผลิตลูกก็แค่นั้น คู่แห่งโชคชะตานั่นมันก็แค่เรื่องหลอกลวง อัลฟ่าหลายคนไม่ได้คิดที่จะมีคู่ครองเพียงคนเดียวแม้จะเจอคู่แห่งโชคชะตาแล้ว มีโอเมก้ามากมายที่ถูกคู่ตัวเองทอดทิ้งรอยกัดที่หลังคอก็เหมือนตราบาปทั้งชีวิต และเขาคงไม่ต่างกัน จัดการทำความสะอาดห้องพักขนาดไม่ใหญ่มากนักแต่ก็กว้างพอสำหรับคนคนเดียวการอยู่ในเมืองใหญ่ยิ่งอยู่ห้องกว้างก็ยิ่งรู้สึกเหงายิ่งกว่า

               หลังจากพักผ่อนร่างกายเขาก็ค่อยๆฟื้นขึ้นตามลำตับตอนนี้เดินโดยไม่เจ็บช่องทางด้านหลังแล้วเขารีบอาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปทำงาน อาจจะเป็นข้อดีอย่างหนึ่งของการถูกกัด ไม่มีการถูกสายตาจาบจ้วงจากทั้งอัลฟ่าและเบต้า

               “ไคล์ เอานี่ไปถ่ายเอกสารให้ 10 ชุด”

               “ครับ”

               “ไคล์ ชงกาแฟให้ฉันด้วยนะ”

               “ครับ”

               นี่ล่ะครับชีวิตทำงานของผมแม้จะจบมาด้วยเกียรตินิยมอันดับหนึ่ง แม้จะทำงานดีแค่ไหนสุดท้ายการเลื่อนขั้นก็เกิดขึ้นได้ยาก

               “ไคล์ นี่นายทำไมไม่ใส่ปลอกคอมา อย่ามาคิดปล่อยกลิ่นล่อลวงอัลฟ่าแถวนี้นะยะ” น้ำเสียงกล่าวหาจากเบต้าเพื่อนร่วมงานที่ดูเหมือนจะเสียงดังจนทุกคนในแผนกหันมามองเขาด้วยสายตาแปลกๆ

               “เปล่านะครับ”       

               “ฉันไม่เห็นได้กลิ่นอะไรจากไคล์ เพราะฉะนั้นก็แปลกว่าไคล์มีคู่แล้วเธอจะไปวุ่นวายอะไรกับเขา” ยังไม่ทันที่เพื่อนร่วมงานสาวจะพูดอะไรออกมาอีก คุณไฮด์ซึ่งเป็นหัวหน้าแผนกก็ออกมาห้ามเสียก่อน ทุกคนต่างกลัวเกรงหัวหน้าแผนกเพราะทั้งเป็นอัลฟ่าและเป็นลูกพี่ลูกน้องของเจ้าของบริษัทแต่ทำงานมา4ปีกว่าเขายังไม่เคยเห็นหน้าเลยด้วยซ้ำ

               “ขอบคุณครับหัวหน้า”

               “ไม่เป็นไร คุณไปทำงานเถอะ” โค้งให้หัวหน้าจนสุดตัวก่อนที่จะกลับไปทำงานที่โต๊ะ  เมื่อถึงเวลาก็เลิกงานตรงกลับบ้าน ทำอาหารทานพักผ่อนเพื่อมาทำงานต่อในวันพรุ่งนี้

               “นี่ๆรู้รึยังว่า โอเมก้าที่แผนกพีอาร์นะถูกคู่ทิ้งแล้วล่ะ”

               “อ่าวได้ข่าวว่าตั้งท้องแล้วด้วยนะ แหม ช่างน่าสงสารจริงๆ” เสียงกระซิบกระซาบที่อยากให้ทุกคนรับร่าทางสาแก่ใจของสาวๆเบต้าที่ชื่นชอบการซุบซิบ

               “อ่าวแล้วคู่เขาไปไหนล่ะ”

               “อ้อ ก็อัลฟ่าล่ะนะ เจอคนที่ถูกใจก็เทคู่ได้ทั้งนั้นล่ะ” ยิ่งได้ฟังใบหน้าขาวยิ่งซีดเผือด ก้มหน้าจนคางแทบชิดอกเพราะเขากลัว กลัวว่าสักวันเขาจะเป็นแบบนั้น

               “ก็นะ แค่โอเมก้าจะทิ้งไปหาอีกกี่คนก็ได้”

               “ว่าแต่ไคล์ คู่เธอเป็นแบบไหนจ๊ะ เห็นเงียบๆจู่ๆโผล่มาก็ถูกกัดไปแล้ว” จากที่ซุบซิบกันก็หันมาเล่นงานเขาที่นั่งทำงานอยู่

               “เอ่อ.”

               “ไม่เคยเห็นคุยกับใครเลย คู่ของเธอคงลึกลับน่าดูสินะ” ผมได้แต่เงียบ ฟังคำพูดกระทบกระเทียบมาเรื่อยๆ ได้แต่ก้มหน้าเงียบทำงานต่อไป

               เมื่อไม่ได้คำตอบว่าใครคือคู่ หลายวันต่อมาสาวๆก็ไม่ได้มาหาเรื่องอะไรเขาอีก ชีวิตการทำงานก็ราบรื่นเหมือนเดิม วิ่งรอกส่งเอกสาร ถ่ายเอกสาร พิมพ์งาน เสิร์ฟกาแฟ ผ่านมาร่วมสองเดือนชีวิตปกติของผมก็เริ่มเปลี่ยนไป

               “อ้วก แหวะ” เสียงอาเจียนแต่เช้าดังตั้งแต่เช้านี่ก็เป็นวันที่สามแล้วที่ผมต้องตื่นขึ้นมาพร้อมกับการวิ่งเข้าห้องน้ำ หรือผมจะกินอะไรผิดแปลกไป หลังจากอาเจียนจนแทบจะเดินออกจากห้องน้ำไม่ได้ ฝืนใจอาบน้ำแต่งตัวไปทำงาน

               “ไคล์นายไหวไหมทำไมหน้าซีดจัง” เพื่อนร่วมงานคนหนึ่งเดินเข้ามาถาม ผมก็อยากตอบแต่กลิ่นน้ำหอมทำให้อาการพะอืดผะอมจนต้องรีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำ

               “อ้วก แหวะ...แค่ก....”

               “ไคล์คุณไหวไหม”

               “ไม่ไหวครับ ผมเวียนหัว” ผมเงยหน้าขึ้นจากอ่างล้างหน้าบอกคุณไฮด์ ที่เดินตามเข้ามา

               “ผมว่าคุณไปโรงพยาบาลดีกว่านะ” คุณไฮด์เดินเข้ามาประคองผมที่ตอนนี้แม้แต่ยืนก็แทบไม่ไหว ผมได้แต่พยักหน้าปล่อยให้คุณไฮค์ประคองผมออกไปท่ามกลางสายตาอยากรู้อยากเห็นของสามสาวเบต้าที่รอข่าวไปซุบซิบ  ผมถูกคุณไฮด์พยุงลงไปยังลานจอดรถ

               “ไคล์คู่คุณอยู่ไหน ผมว่าอาการของคุณไม่ดีเลยนะ”  ผมได้แต่เงียบเป็นคำตอบ นานกว่าจะหาเสียงตัวเองได้

               “ผมไม่รู้ครับว่าอยู่ไหน” และคุณไฮด์ก็เป็นฝ่ายเงียบ รถคันหรูมาถึงโรงพยาบาลชั้นนำ  ผมถูกส่งเข้าไปในห้องตรวจหมอทั้งเจาะเลือดและตรวจปัสสาวะ ระหว่างที่รอหมอก็ให้พยาบาลเอาน้ำหวานมาให้ผมทานซึ่งมีรสเปรี้ยวนั่นทำให้ผมรู้สึกดีขึ้น

               “ผมจะรอเป็นเพื่อนคุณนะ” รอไม่นานเขาก็ถูกเรียกเข้าไปในห้องพร้อมกับคุณไฮด์ที่ช่วยประคองผมเข้าไป คุณหมอยิ้มกว้างก่อนที่จะบอกให้ผมนั่งลง

               “หมอยินดีด้วยนะครับ คุณไคล์ตั้งครรภ์ได้ 5 สัปดาห์แล้วนะครับ” และสิ่งที่เขาไม่อยากให้เกิดขึ้นก็เกิดขึ้น ร่างบางนั่งนิ่งน้ำตาไหลจากดวงตาคู่สวย

               “ไคล์ถ้าคุณไม่พร้อม”  ไฮด์มองลูกน้องที่นั่งร้องไห้สะอึกสะอื้นท่าทางเสียใจทั้งเขาและหมอต่างเงียบ

               “ไม่เป็นไรครับ ผมจะเก็บเด็กไว้” ตอนนี้มีกฎหมายละเว้นเมื่อโอเมก้าตั้งท้องโดยไม่พร้อมสามารถทำแท้งได้แต่เขาไม่อยากทำลายชีวิตชีวิตหนึ่ง แม้จะไม่ได้เกิดมาพร้อมความตั้งใจหรือความรักแต่เขาก็อยากจะเลี้ยงดูเด็กคนนี้

               “งั้นคุณไคล์กรอกข้อมูลให้กับหมอด้วยนะครับ” ผมพยักหน้าแล้วรับเอกสารมากรอกแต่ก็หยุดชะงักกับช่องที่ให้ใส่ชื่อบิดา

               “คุณไคล์ไม่ต้องใส่ก็ได้ครับ”

               “ขอบคุณครับหมอ” หลังจากกรอกข้อมูลเสร็จหมอก็ให้คำแนะนำเกี่ยวกับการแพ้ท้อง โดยเฉพาะเขาที่ไม่มีคู่ทำให้ต้องดูแลหลายอย่าง

               สัตว์ที่จับคู่แล้วตั้งท้อง คู่จะเป็นฝ่ายปกป้องและทำให้รู้สึกสบายใจแต่ในเมื่อเขาไม่มีคู่ทำให้ความเครียดของเขาจะพุ่งสูงมากทำให้เขาต้องระวังในเรื่องนี้ หลังจากที่คุยกับหมอรับยาเรียบร้อยคุณไฮด์ก็ขอไปส่งที่ห้องแม้จะปฏิเสธแต่เจ้านายก็ไม่ยอมเลยได้แต่บอกทางให้รถคันหรูไปส่งที่ห้อง

               “วันนี้คุณพักได้เลยส่วนถ้าจะลาพรุ่งนี้ก็ได้ถ้าหากไม่ดีขึ้น” คุณไฮด์บอกพร้อมกับส่งข้าวของที่เจ้าตัวแวะซื้อมาให้ทั้งๆที่เขาบอกว่าไม่รับ

               “ไม่เป็นไรครับพรุ่งนี้ผมจะไปทำงาน ขอบคุณมากเลยนะครับ” โค้งขอบคุณเจ้านายที่ทั้งพาไปหาหมอทั้งพามาส่งที่ห้องไหนจะพวกน้ำผลไม้ถุงใหญ่นี่อีก

               “ไม่เป็นไร ผมเต็มใจคุณพักผ่อนเถอะ”

               “ครับขอบคุณอีกครั้งครับ” คุณไฮด์กลับไปแล้ว เก็บของเข้าตู้เย็นเสร็จก็เข้าไปอาบน้ำเรียกความสดชื่นให้ร่างกายพร้อมกับคิดถึงชีวิตต่อจากนี้ ร่างโปร่งเดินมานั่งที่ปลายเตียงมือขาวยกขึ้นลูบท้องที่ตอนนี้ยังคงแบนราบหากแต่ถ้าผ่านไปท้องเขาคงจะต้องโตขึ้นเรื่อยๆ ลูกของเขา

               “จะดูแลให้ดีที่สุดนะครับ” กระซิบบอกเบาๆแม้ตอนนี้จะลูกอาจจะยังไม่ได้ยินแต่เขาให้สัญญาว่าจะดูแลให้ดี เด็กคนนี้จะเป็นลูกของเขา ทานข้าวและทานยาบำรุงที่คุณหมอให้ก่อนที่นอนหลับพักผ่อน

               พร้อมกับการเปลี่ยนแปลงของชีวิตเขานับแต่นี้เป็นต้นไป

               .

               .

               “อ้วก...แหวะ...” ร่างขาวที่ตื่นขึ้นมาตั้งแต่ฟ้ายังไม่สางวิ่งเข้าห้องน้ำเพื่ออาเจียน มือขาวแตะเบาๆที่ท้อง

               “อย่าแกล้งกันสิครับ” บ่นเบาๆกับลูกน้อยที่ดูท่าจะแสบตั้งแต่ยังไม่คลอด ยังดีที่หลังจากทานน้ำผลไม้อาการแพ้ท้องก็ดีขึ้น แสบจริงๆเลยนะเมื่อดีขึ้นก็เตรียมไปทำงาน

               ไคล์ได้แต่สงสัยว่าลืมรูดซิบหรือว่ามีอะไรติดอยู่หรือไง เมื่อเดินเข้าแผนกมาทุกสายตาก็ต่างมองมาที่เขาโดยเฉพาะสามสาวเบต้าที่ซุบซิบกันเสียงดัง  ไคล์เดินไปนั่งที่โต๊ะทำงานพยายามที่จะไม่สนใจเสียงนินทาที่ดังกระทบอยู่ตลอดเวลา

               ทั้งโอเมก้าที่ถูกทิ้ง

               ทั้งคู่ของเขาอาจจะเป็นหัวหน้า

               ทั้งว่าเขาเป็นเพียงโอเมก้าที่อ้าขาให้ใครก็ได้

               มือขาวกำแน่นอยู่บนตักแม้จะพยายามไม่สนใจแต่เมื่อได้ยินมาตั้งแต่เข้างานมาความเครียดสั่งสมมาตั้งแต่เช้าทำให้ร่างกายของเขารับไม่ไหว

               “แค่กๆ....แหวะ” เพราะความทำให้ไคล์เกิดอาการแพ้ท้องขึ้นมาอีก

               “ไคล์นายไหวไหม” เพื่อนคนหนึ่งที่เป็นโอเมก้าเดินเข้ามาลูบหลังให้ เพราะอาเจียนจนแสบคอเขาเลยได้แต่ส่ายหน้า ใบหน้าขาวที่เคยแดงระเรื่อดังคนสุขภาพดีบัดนี้ซีดเผือดไร้สีเลือด

               “ฉันว่านายกลับเถอะเดี๋ยวฉันจะบอกหัวหน้าให้เอง” ไคล์ตอบอะไรไม่ได้เพราะเหนื่อยจนเกินไป นาเดียเลยพยุงเขาไปนั่งรอที่หน้าลิฟท์ ในหัวคิดเรื่องที่โดนทั้งเสียงนินทาและสายตาเขาจะทนไหวเหรอกับสภาพแบบนี้ นาเดียพยุงผมไปเรียกรถ

               “ขอบคุณนะนาเดีย”

               “ไม่เป็นไรกลับไปพักเถอะเดี๋ยวฉันจะบอกหัวหน้าให้” ผมพยักหน้าบอกขอบคุณอีกครั้ง ตลอดการนั่งรถเพื่อกลับห้องพักผมก็ติดสินใจได้บางทีนี่อาจจะเป็นสัญญาณให้ผมได้กลับไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่ไม่ต้องเจอกับการกดขี่ข่มเหงและการนินทาจากเพื่อนร่วมงาน คิดถึงบ้านเกิดที่เขาจากมาเพราะที่นั่นก็ไม่ได้มีครอบครัวเขาอยู่แต่ถ้าที่นี่เป็นอย่างนี้การกลับไปอยู่บ้านเกิดก็อาจเป็นเรื่องดี เมื่อกลับมาที่ห้องอาการแพ้ท้องของเขาก็ดีขึ้นเห็นทีเรื่องที่คิดคงจะได้ทำจริงๆ หลังจากที่พักให้หายจากการเหนื่อยจากการแพ้ท้องผมก็เริ่มต้นเก็บข้าวของบางส่วนใส่ลัง แม้จะเข้ามาอยู่ในเมืองใหญ่มานานหลายปีแต่ข้าวของของเขาแทบเรียกได้ว่าไม่มีอะไรเพิ่มขึ้นมากมายห้องที่อยู่ก็ยังอยู่ในสภาพดีเป็นห้องที่ถ้าหากใครได้เห็นก็คงบอกได้เลยว่าเกินฐานะเป็นสมบัติอีกชิ้นที่พ่อทิ้งไว้ให้แม่ก่อนที่จะทิ้งพวกเขาสองคนแม่ลูกไป หลังจากเก็บข้าวของเรียบร้อยก็เข้าห้องเพื่อนอนหลับพักผ่อน

               วันต่อมาเขาติดต่อบริษัทขนส่งเพื่อที่จะนัดให้มารับของอาจจะเป็นการตัดสินใจด่วนและกะทันหันแต่ผมก็คิดว่ามันจะดีกับผมและลูกในอนาคตอีกอย่างเรื่องนี้ก็อยู่ในความคิดเขามานานแล้วเพียงแต่สิ่งที่เกิดขึ้นช่วยให้เขาตัดสินใจง่ายขึ้น

               “(ฮัลโหล??)”

               “คุณไฮด์ครับ ผมไคล์นะครับ”

               “(มีอะไรหรือเปล่าคุณ)”

               “ผมโทรมาแจ้งความประสงค์ที่จะลาออกครับ” ปลายสายเงียบไปสักครู่

               “(คุณจะเข้ามายืนใบลาออกหรือจะส่งมาให้ผมทางอีเมล)”

               “ผมจะส่งให้คุณไฮด์ทางเมลล่ะกันครับ ต้องขอโทษด้วยนะครับ”

               “(ไม่เป็นไรผมเข้าใจคุณจะทำยังไงต่อไป)” ไฮด์เข้าใจดีเพราะสภาพการทำงานในแผนก เขาซึ่งเป็นหัวหน้าจะไม่รู้เรื่องเหรอเพียงแต่มันเป็นวัฒนธรรมผิดๆทุกคนต่างทำตามไปจนแก้ไขไม่ได้แล้ว

               “ผมจะกลับบ้านเกิดครับ”

               “(คุณจะเดินทางวันไหนแล้วที่พัก คุณจะขายเลยหรือเปล่า)” พอคุณไฮด์ถามก็นึกขึ้นได้เรื่องห้องถ้าหากขายไปเขาคงจะได้เงินดีเพราะเป็นทำเลย่านธุรกิจ แต่ห้องชุดนี้เขาไม่อยากขาย

               “ผมไม่ทราบครับแต่ผมไม่ได้อยากขายและผมคิดที่จะย้ายกลับถาวรเลยครับ” จะให้จ้างคนมาดูแลกำลังทรัพย์ของผมก็ย่ำแย่พอดีถึงแม้จะไม่ได้ร่ำรวยแต่ก็พอมีเงินเก็บ

               “(งั้นคุณเปิดให้เช่าไหมพอดีญาติของผมกำลังหาที่พักที่ใกล้บริษัท)” เรื่องที่คุณไฮด์พูดเป็นทางออกที่ผมแทบไม่ต้องคิดเลยว่าไม่ควรปฏิเสธ

               “ขอบคุณคุณไฮด์มากเลยนะครับสำหรับทุกๆเรื่อง” ไม่ใช่แค่ที่เข้ามาช่วยตอนที่เขาเกิดปัญหาแต่เป็นตั้งแต่ที่เขาเข้ามาทำงานแล้วคุณไฮด์ไม่ได้ช่วยเขาในฐานะที่เป็นโอเมก้าหรือเชิงชู้สาวแต่เป็นฐานะมนุษย์คนหนึ่ง

               “(ผมเห็นคุณในฐานะน้องชายและผมเต็มใจ เรื่องสัญญาเช่าผมจะเป็นคนจัดการให้เองคุณก็รักษาตัวด้วยอย่าลืมส่งข่าวผมด้วยนะ)” เพราะคงจะรู้ว่าผมไม่อยากที่จะเข้าไปบริษัท

               “ขอบคุณสำหรับทุกอย่างอีกครั้งนะครับ” เมื่อคุยเสร็จบริษัทขนส่งก็โทรมาผมที่ยังไม่ได้อาบน้ำเลยต้องขอเวลาสักครู่เมื่อเสร็จเรียบร้อยก็ให้บริษัทขนส่งขึ้นมาเก็บของและแจ้งทางคอนโดให้ส่งคนขึ้นมาทำความสะอาดและตรวจเช็คห้องเพื่อที่จะให้คนที่คุณไฮด์พามาเช่าไม่มีปัญหา ของที่เหลืออยู่ในห้องมีเพียงเสื้อผ้าบางชุดและของใช้ส่วนตัว  โชคดีที่เขาเป็นคนที่เจ้าระเบียบห้องเลยไม่ได้ต้องซ่อมอะไรและไม่ต้องทำความสะอาดมากมาย ผมร่างสัญญาและส่งจดหมายลาออกไปทางเมล มองห้องที่ว่างเปล่าด้วยความรู้สึกวูบโหวงในใจถึงอย่างน้อยที่นี่เขาก็อยู่มานาน

               “เอาเถอะถือว่าเริ่มต้นชีวิตใหม่อีกครั้งนะ ไปกับแม่นะครับ” ลูบเบาๆที่ท้องพร้อมกับคำสัญญาในใจที่จะเลี้ยงดูให้ดี คิดว่าจะพักอีกคืนหนึ่งก่อนที่จะย้ายออก ผมจองตั๋วรถเรียบร้อย นานแล้วที่ไม่ได้กลับไปยังบ้านเกิดตั้งแต่ที่แม่เสียไปผมก็แทบทำใจกลับไปไม่ได้ ที่นั่นจะเป็นยังไงบ้างนะ หมู่บ้านเล็กๆที่ไม่ได้มีการแบ่งแยกลำดับขั้นและอยู่ด้วยกันด้วยความให้เกียรติ หวังว่าที่นั่นจะยังคงเหมือนเดิม

               วันที่ผมจะย้ายออกเหมือนว่าเจ้าตัวเล็กในท้องจะดีใจไม่กลั่นแกล้งมีเพียงอาการรู้สึกง่วงตลอดเวลา ดวงตากลมกวาดมองรอบห้องเป็นครั้งสุดท้ายพร้อมกับสำรวจว่าตัวเองคงไม่ได้ลืมอะไรแล้วค่อยลากกระเป๋าออกจากห้องไป เมื่อลงมาข้างล่างผมก็แปลกใจเมื่อเห็นคุณไฮด์ยืนอยู่พร้อมกับกระเป๋าเดินทางหลายใบดูท่าคนที่จะมาเช่าห้องเขาคงจะมาวันนี้เหมือนกันสินะ

               “คุณไฮด์ นี่ครับกุญแจ” ผมส่งกุญแจห้องให้กับคุณไฮด์

               “คุณจะรอเจอญาติผมไหม” คุณไฮด์ถาม ผมส่ายหน้าเพราะผมมีเวลาไม่มากอีกอย่างผมไว้ใจคนที่คุณไฮด์พามาพัก

               “ผมขอบคุณมากนะครับคุณไฮด์” ผมโค้งให้กับเจ้านาย

               “จะให้ผมไปส่งไหม”

               “ไม่เป็นไรครับผมเรียกรถมาแล้ว ขอบคุณอีกครั้งนะครับ” คุณไฮด์ไม่ได้พูดอะไรเพียงยกยิ้มมุมปากแล้วโบกมือให้ผมที่เดินออกไปขึ้นรถที่มาจอด พอดีกับใครบางคนที่เพิ่งลงจากรถเดินเข้าไปหาไฮด์ที่ยืนรออยู่  เมื่อถึงสถานีรถทันเวลาพอดีร่างบางขึ้นรถเดินไปนั่งที่นั่งตัวเอง เขาจะเดินทางเพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่ดีกว่าเดิม

               

               .

               ด้านไฮด์หลังจากที่ลูกน้องผู้น่าสงสารล่ำลาก็พอดีกับลูกพี่ลูกน้องที่เดินเข้ามาผมเลยละความสนใจไป จะให้ทำยังไงได้เด็กนั่นยังเด็กอยู่เลยแล้ยังต้องมาเจอกับสิ่งที่เลวร้ายทำให้เขาอดสงสารไม่ได้เพราะเอ็นดูกับเด็กคนนั้นตั้งแต่เข้ามาทำงานแล้วเรียกได้ว่าถูกชะตา

               “เหม่ออะไรอยู่ไฮด์”

               “ไม่มีอะไรโนเอล ขึ้นไปดูห้องกันเถอะ” โนเอลเพียงยักไหล่แล้วเดินตามหลังพี่ชายขึ้นไปยังห้องพัก ร่างสูงใหญ่ที่ไม่แพ้พี่ชาย แต่ที่โดดเด่นคงเป็นผมสีเทากับนัยน์ตาสีฟ้า ดวงตาคมกริบรับกับสันจมูกโด่งริมฝีปากหยักหนาที่เหมือนประดับรอยยิ้มตลอด ช่างเป็นอัลฟ่าที่มีแรงดึงดูดสูงจริงๆ

               “อ่ะนี่ห้องนาย แล้วก็กลับไปทานข้าวที่บ้านด้วยล่ะ” ไฮด์ส่งกุญแจให้หลังจากที่เปิดเข้าห้องมา ดูเป็นห้องที่แตกต่างจากครั้งล่าสุดแม้จะดูโล่งแต่ก็ยังน่าอยู่

               “ห้องดีมากเลยพี่ งั้นผมขอพักก่อนเจอกันพรุ่งนี้” และไอ้น้องชายก็ไล่เขากลับพร้อมกับปิดประตูใส่หน้า เออดี  จะว่ามันก็ไม่ได้มันเป็นผู้สืบทอดตระกูลแถมยังเป็นอัลฟ่าที่มีแรงกดดันสูงซะจนน่ากลัว โนเอลเดินไปรอบๆห้องที่ดูกว้างและสะอาดน่าอยู่จนเกิดราคาเช่าถึงจะไม่ใหญ่เท่าห้องพักของเขาแต่มันก็สะดวกสบายกว่า กระเป๋าเดินทางยังกองอยู่ที่หน้าประตูขายาวก้าวไปในห้องที่สำคัญเป็นอันดับแรก ซึ่งดูเหมือนจะถูกใจไม่น้อย เตียงนอนหลังกว้างที่น่าล้มตัวลงนอนแต่สิ่งที่เขาสะกิดใจที่สุดคือกลิ่นหอม กลิ่นที่ทำให้เลือดในกายเขาเดือดพล่านนัยน์ตาคมกวาดมองรอบๆก่อนที่จะสะดุดตากับผ้าเช็ดหน้าสีขาวตกอยู่ข้างๆหมอนมือใหญ่คว้าขึ้นมาดูกลิ่นหอมที่คุ้นจมูกมันช่างดึงดูดเขา

               เหมือนคืนนั้น

               คืนที่ยังติดในหัว

               โนเอลเลือกที่จะปัดความคิดในหัวทิ้งวางผ้าเช็ดหน้าทิ้งไว้ที่โต๊ะข้างเตียงแล้วเดินออกนอกห้องไปจัดของเลือกที่จะไม่สนใจมันอีกต่อไป

***********************************************

​พระเอกเราโผล่มาแล้วค่ะ

ต้องบอกตามตรงว่าให้ทุกคนเตรียมรองเท้าไว้ด้วยพระเอกเราเป็นคนดีมากค่ะ

ตอนนี้มีสต๊อกอยู่สองตอน อาจจะได้ลงอาทิตย์ละครั้งเพราะยังต้องแต่งอีกสองเรื่อง

อ่านแล้วเป็นยังไงอย่างลืมคอมเม้นต์ กดถูกใจ ให้กำลังใจด้วยนะคะ พลิสสสสสส

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 1 19/11/2561
เริ่มหัวข้อโดย: zeroshadaw ที่ 19-11-2018 19:49:21
ชอบแนวโอเมก้ามากๆเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 1 19/11/2561
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 19-11-2018 20:44:30
 :L2: :pig4:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 1 19/11/2561
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 19-11-2018 23:48:36
 :pig4: ชอบค่ะเตรียมรองเท้าไว้เขวี้ยงใส่พระเอกถ้านิสัยไม่ดี นายเอกเราเป็นซิงเกอร์มัม
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 1 19/11/2561
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 20-11-2018 13:29:03
จะเจอกันได้ยังไงน้า
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 1 19/11/2561
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 20-11-2018 16:05:36
เตรียมรองเท้าไว้รอคุณพระเอกนะคะ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท2 25/11/2561
เริ่มหัวข้อโดย: Letter123 ที่ 25-11-2018 14:15:59


2

                ร่างบางที่เดินลงจากรถกวาดสายตามองรอบๆสถานีที่ยังดูคุ้นในความทรงจำแทบไม่มีอะไรเปลี่ยนไปเลย ขาเรียวเดินลากกระเป๋าไปตามทางที่ร่มรื่นไปด้วยต้นไม้บรรยากาศสดชื่นทำให้เขารู้สึกสบายใจอย่างที่ไม่เคยเป็น เขาควรกลับมาที่นี่ตั้งนานแล้วสินะ ลากกระเป๋ามาตามทางที่คุ้นเคยจนมาหยุดที่รั้วบ้านสีขาวขนาดเล็กที่ดูเหมือนจะถูกดูแลอย่างดี ไม่รู้ว่ายืนอยู่หน้าประตูรั้วนานแค่ไหนจนรกะทั่งมีคนเรียกชื่อเขา

                “ไคล์ หนูไคล์ใช่ไหมลูก” ผมหันกลับไปมองคนที่เรียกชื่อตัวเอง หญิงสูงวัยที่ดูคุ้นหน้าคุ้นตาหากแต่รอยเหี่ยวย่นบนใบหน้าทำให้เขาต้องนึกอยู่นาน

                “ป้าแอน” ผมอุทานอย่างแปลกใจ หญิงสูงวัยยิ้มกว้างรีบเดินเข้ามาจับไม้จับมือผมเป็นการใหญ่

                “ป้าดีใจที่หนูกลับมานะ จะมาพักกี่วัน”

                “ผมจะย้ายกลับมาถาวรเลยครับ” ผมบอกป้าแอนเสียงเบา ที่พอได้ยินว่าผมจะมาอยู่นี่ถาวรป้าก็ดีใจใหญ่ ป้าแอนเป็นป้าข้างบ้านที่สนิทสนมกับบ้านเขาเป็นอย่างดีแถมยังคอยดูแลช่วงที่แม่ผมเสีย

                “ดีแล้วลูกมาอยู่ด้วยกัน ป้าคอยดูแลบ้านให้หนูเข้มาอยู่ได้เลยนะ” ความห่วงใยที่เขาไม่เคยได้รับจากการไปอยู่ในเมืองใหญ่ทำให้ดวงตาคู่สวยเอ่อคลอไปด้วยน้ำตา

                “ฮึกๆ”

                “ตายแล้วร้องทำไมลูก เข้าบ้านๆ” ผมได้แต่เดินลากกระเป๋าตาเข้าบ้านป้าแอนไป กลิ่นชาและขนมอบอวลทั่วบ้าน ป้าแอนเทชาให้ ผมค่อยๆจิบชาแล้วค่อยใจเย็นขึ้น “หนูจะกลับมาอยู่ที่นี่ถาวร ที่นั่น...เกิดเรื่องอะไรขึ้นรึเปล่าจ๊ะ” แอนนามองคนที่เหมือนหลานชาย เธอเป็นเบต้าและไม่คิดที่จะมีคู่เลยเอ็นดูเด็กคนนี้เหมือนลูก

                “ผมท้องครับ” ทันทีที่ได้ยินเธอก็ตกใจเพราะหลานเธอมาคนเดียวซึ่งก็เดาได้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น

                “ดีแล้วลูกเดี๋ยวป้าจะดูแลหนูเองนะ นี่แพ้ท้องหนักไหม” เธอเลือกที่จะไม่ถามถึงพ่อของเด็ก

                “ไม่ครับตั้งแต่กลับมายังไม่แพ้เลยครับ” เธอพยักหน้ารับการเป็นแม่และแถมยังตั้งท้องคนเดียวต้องทำยังไงเธอรู้ว่าจะต้องดูแลยังไงเพราะเคยดูแลแม่ของไคล์

                “ดีแล้วงั้นไปพักก่อนเถอะป้าจะไปทำอาหารให้คงยังไม่ได้กินอะไรล่ะสิ” เมื่อป้าแอนพูดเขาก็เริ่มรู้สึกหิว แต่ก็ขอไปพักที่บ้าน ลากกระเป๋าผ่านทางเชื่อมระหว่าบ้าน มาหยุดที่ประตูไม้อย่างที่ป้าแอนบอกไว้เลย ป้าดูแลบ้านนี้อย่างดีมือเรียวไขกุญแจเข้าใบในบ้านที่ยังคงสภาพเดิมและยังดูอบอุ่นพิงกระเป๋าเดินทางไว้ข้างประตู แล้วนั่งลงที่โซฟาสีครีม

                กลับมาแล้วครับ

                ผมกลับมาบ้านแล้วนะครับแม่ 

                นั่งพักไม่นานป้านแอนก็เดินเอาซุปมาให้ผมทาน ผมนั่งทานป้าแอนก็เอากระเป๋าไปเก็บที่ห้องให้เมื่อได้ทานซุปอุ่นๆก็รู้สึกง่วงขึ้นมา

                “ขึ้นไปพักเถอะ เดินทางมาเหนื่อยๆ”

                “ครับ ขอบคุณมากเลยนะครับป้าแอน” ลุกขึ้นไปกอดร่างท้วมใจดีของป้าแอนแล้วหอมแก้มเหมือนอย่างที่เคยทำเมื่อสมัยก่อนแล้วขึ้นไปนอนพักที่ห้องตัวเองที่ยังคงเหมือนเดิม ล้มตัวลงนอนพักบนเตียงนุ่มไม่นานก็หลับไป

.

.

                หลังจากที่กลับมาอยู่บ้านได้สามสี่วันอาการแพ้ท้องแทบไม่มีให้เห็นซึ่งผมรู้สึกแปลกใจมากแต่พอมาวันที่ห้าก็เหมือนว่าเจ้าตัวเล็กจะหายจากอาการแปลกที่เลยแผลงฤทธิ์ปลุกเขาตื่นตั้งแต่ตีสี่วิ่งเข้าห้องน้ำไปอาเจียนจนแทบหมดแรงได้แต่นอนหมดแรงอยู่บนเตียง

                “อย่างแกล้งแม่เลยนะครับเด็กดี”

                “ไคล์แพ้ท้องหนักเลยเหรอลูก” ผมแทบไม่มีแรงตอบป้าแอนที่พึ่งเดินเข้ามาในห้อง มือนุ่มลูบผมที่เปียกชื้นไปด้วยเหงื่อ “จิบน้ำขิงก่อนนะ ไปหาหมอกับป้าดีกว่านะ หนูฝากท้องรึยัง” กลิ่นน้ำขิงที่ป้าแอนถือขึ้นมาด้วยทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นพอได้จิบน้ำขิงร้อนๆทำให้ดูมีเรื่อยมีแรงขึ้น

                “ผมฝากท้องแล้วครับแต่เป็นโรงพยาบาลในเมือง”

                “ที่นี่ก็มีแค่หมอทั่วไปโรงพยาบาลใหญ่ที่ป้าไว้ใจก็อยู่ในเมือง”  บ้านเกิดของผมเป็นหมู่บ้านเล็กๆที่อยู่รอยต่อระหว่างเมืองใหญ่และนอกเมืองอธิบายง่ายๆคือเป็นหมู่บ้านที่จืดจางเพราะแทบไม่มีใครรู้จักมันจะนอกเมืองก็ไม่ใช่จะอยู่ในเมืองเลยก็ไม่ถึงแต่ข้อดีคือการเดินทางที่สะดวกและการที่อยู่ร่วมกันโดยไม่ได้แบ่งแยกลำดับขั้น

                “ผมมีนัดอาทิตย์หน้าครับป้าแอนเราค่อยไปกันนะ”

                “จ๊ะเดี๋ยวป้าทำอะไรอ่อนๆให้กินดีกว่านะ ทานน้ำขิงรอก่อนนะ”

                “ขอบคุณครับป้าแอน” นั่งพิงหัวเตียงก่อนจะค่อยๆจิบน้ำขิงร้อนๆพร้อมกับลูบเบาๆที่ท้องตอนนี้ก็จะเข้าสองเดือนแล้วหน้าท้องเขายังแบนเรียบแต่อีกไม่กี่เดือนท้องเขาจะต้องโตขึ้น เด็กตัวเล็กๆลูกของเขากำลังคิดอะไรเพลินๆเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมา พอดูเบอร์ผมก็กดรับทันที

                “ครับคุณไฮด์”

                “(ไคล์คุณเป็นยังไงบ้าง ผมมีเรื่องที่จะรบกวนพอดีงานในส่วนของคุณบางส่วนลูกน้องที่ผมไม่น่าจ้างไว้หาไม่เจอ)” ผมอยากจะหลุดขำออกมาเพราะน้ำเสียงเบื่อหน่ายที่สามารถจินตนาการถึงหน้าคุณไฮด์ออก

                “ได้ครับงานทุกอย่างผมเก็บไว้กับตัวอยู่แล้ว”

                “(ผมต้องการงานย้อนหลังของเดือนที่แล้วนะ อ้ออีกเรื่องพอดีน้องชายผมที่ไปอยู่ห้องคุณเปิดตู้เก็บของไม่ได้คุณมีกุญแจหรือเปล่า)”

                “อ่า ผมอาจจะลืมฝากไว้ให้ ผมจะเข้าไปหาหมออาทิตย์หน้าคุณไฮด์รอได้หรือเปล่าครับ”

                “(อ่าวเหรอได้สิหมอนั่นคงไม่ได้รีบอะไรขนาดนั้น คุณจะไปตรวจวันไหนผมจะได้ไปเอา)” ผมหยิบใบนัดออกมาดู

                “วันพุทธหน้าครับคุณไฮด์ เดี๋ยวผมจะส่งงานให้เลยนะครับ อุก” ก่อนที่จะได้พูดอะไรต่อเจ้าตัวเล็กในท้องก็เล่นงานผมเสียก่อนโทรศัพท์ถูกทิ้งไว้บนเตียงส่วนตัวก็วิ่งเข้าไปอ้วกในห้องน้ำ คนในสายได้ยินแต่เสียงแว่วๆไฮด์ถือสายรอด้วยความเป็นห่วง นานหลายนาทีกว่าจะยินเสียงความเคลื่อนไหว

                “แค่กๆขอโทษด้วยนะครับคุณไฮด์”

                “(ไม่เป็นไรคุณแพ้มากเลยเหรอ)” น้ำเสียงเป็นห่วงทำให้ผมรู้สึกดีที่อย่างน้อยๆก็มีคนห่วงโอเมก้าอย่างเขา

                “เพิ่งมาแพ้ครับสงสัยว่าตัวเล็กจะหายตื่นที่” ผมบอกขำๆซึ่งก็รู้สึกแปลกใจที่รู้สึกสนิทใจกับคุณไฮด์ จนเหมือนเป็นคนที่เขาเปิดใจให้มากที่สุดนอกจากคนในครอบครัว

                “(วันนัดคุณจะมายังไงถ้าเกิดแพ้ท้องคุณจะเดินทางมาไหวเหรอ)” ไฮด์รู้สึกเป็นห่วงอันที่จริงไฮด์ก็แปลกใจที่ตัวเองรู้สึกเป็นห่วงอดีตลูกน้องมากขนาดนี้ เพียงแต่ดวงตากลมคู่นั้นทำให้ชวนน่าเอ็นดูน่าสงสารเหลือเกิน

                “ผมว่าจะนั่งรถประจำทางไปนะครับ”

                “(คนเดียว??)”

                “ก็ไม่เชิงครับผมจะไปกับป้าแอน ป้าเป็นเพื่อนของแม่นะครับ”

                “(งั้นผมจะไปรับวันนั้นผมว่างอยู่)”

                “ไม่ต้องก็ได้ครับ” ผมรู้สึกเกรงใจที่จู่ๆคุณไฮด์ก็จะมารับเพราะมันไม่ใช่ใกล้ๆ ถึงแม้เจ้าตัวจะบอกว่า ‘ว่าง’ ก็เถอะนะ

                “(ผมจะไปรับส่วนงาน ไว้ดีขึ้นค่อยส่งให้ผมนะ)” แล้วคุณไฮด์ก็ตัดสายไปเสียอย่างนั้นไม่ได้รอฟังผมประท้วง ก็คงต้องรอสินะ พอวางโทรศัพท์ป้าแอนก็เรียกถามว่าจะลงไปทานข้าวหรือจะให้ยกขึ้นไปผมเลยบอกที่จะลงไปทานด้านล่าง ยังดีที่เจ้าตัวเล็กไม่เลือกกินผมสามารถกินได้ทุกอย่างไม่มีอาการแพ้อาการหรือเหม็นอาหารประเภทไหนและดูเหมือนพอได้กินฝีมือป้าแอนความอยากอาหารผมยิ่งเพิ่มขึ้นดูจากอาหารที่วางอยู่บนโต๊ะ

                ทั้งโจ๊ก ทั้งผัดผักสีสดใส ยำรสเปรี้ยวที่ป้าแอนรู้ใจทำมาให้ผมจานใหญ่ ถึงจะแปลกกับการกินยำตั้งแต่เช้าก็เถอะนะ

                “ดีนะคะที่ไม่แพ้อาหาร ทานเยอะๆเลย” ผมยิ้มกว้างตอบแทน พอได้ทานอะไรไปบ้างอาการแพ้ผมก็หยุด เลยเปิดโน๊ตบุ๊คส่งเมลให้คุณไฮด์ และผมก็มานั่งเปิดสมุดบัญชีดูเงินเก็บที่อาจจะมากสำหรับใช้ทั้งชีวิตแต่ว่าผมก็ไม่อยากอยู่เฉยๆคงจะดีถ้าหากคลอดแล้วผมจะหางานทำที่นี่

                สามสี่วันก่อนถึงวันนัดผมแทบเดาทางเจ้าตัวแสบไม่ได้บางวันก็เหมือนจะไม่แกล้งอีกวันก็แกล้งหนักจนทำให้ผมแทบลุกจากเตียงไม่ได้ยังดีที่วันนี้เจ้าตัวแสบจะอารมณ์ดี ไม่แกล้งผม ตอนนี้ผมกำลังนั่งรอคุณไฮด์มารับกับป้าแอนที่ห้องนั่งเล่น จนเกือบจะถอดใจเดินทางไปเองเสียงรถก็มาจอดที่หน้าบ้านผมรีบลุกออกไปหน้าบ้านก็เห็นรถขนาดใหญ่โดยมีอดีตเจ้านายยืนอยู่ข้างๆ

                “บ้านของคุณน่ารักนะแต่หายากมากผมขับเลยทางเข้าหมู่บ้านไปตั้งสองรอบ” ใบหน้าหล่อหงุดหงิดเพราะหาทางไม่เจอทำให้ผมรู้สึกผิด

                “ไม่เห็นต้องลำบากเลยครับผมไปเองก็ได้” ผมเงยหน้าบอกเสียงอ่อย

                “ไม่เป็นไรไปกันเถอะเดี๋ยวจะไปถึงช้า สวัสดีครับ” คุณไฮด์ยกมือไหว้ป้าแอนที่ถือของตามหลังผมมา

                “ป้าแอนครับนี่คุณไฮด์ครับ” เพราะไม่รู้ว่าจะแนะนำว่าเกี่ยวข้องยังไงเลยแนะนำเพียงชื่อคุณไฮด์ ผมให้ป้าแอนนั่งข้างหลังส่วนผมนั่งข้างหน้าข้างคนขับเพราะผมเป็นพวกเมารถต้องได้นั่งหน้าถึงจะโอเคขึ้นมาหน่อย ตลอดทางมีเพียงเสียงคุยระหว่างคุณไฮด์และป้าแอนส่วนผมนะเหรอนั่งไปสักพักก็ชักจะง่วงเลยพิงเบาะหลับไป จนกระทั่งโดนปลุกเมื่อมาถึงโรงพยาบาลแล้ว

                “คุณแม่แข็งแรงดีนะครับ สำหรับเรื่องแพ้ท้องหมอจะจัดยาให้นะครับ” หลังจากที่ตรวจเสร็จคุณหมอก็แนะนำเรื่องอาหารการกิน ซึ่งป้าแอนเป็นคนกระตือรือร้นที่จะรับฟังส่วนผมนี่ฟังแทบไม่ทัน

                “หมอจะนัดอีกทีเดือนหน้านะ หลังจากสี่เดือนหมอจะนัดถี่ขึ้นคนไข้สะดวกนะ”

                “ครับ” เดินทางผมไม่ได้ลำบากอะไรเพราะมันก็ไม่ได้ไกลเท่าไหร่ พอตรวจเสร็จรับยาเรียบร้อยผมและป้าแอนก็เดินมาหาคุณไฮด์ที่นั่งรอในคาเฟ่ของโรงพยาบาล

                “เสร็จเรียบร้อยครับ อ้อ นี่กุญแจครับ” ผมส่งพวกกุญแจที่ถือมาด้วย

                “คุณนั่งสิผมสั่งอาหารไว้แล้ว ทานเสร็จผมจะไปส่ง”

                “ไม่เห็นต้องลำบากเลยครับ” ผมนั่งลงตรงข้ามตามที่คุณไฮด์เชิญ พอแย้งไปคุณไฮด์ก็เงียบดูท่าผมจะต้องตามใจคุณไฮด์อีกครั้ง พอทานข้าวเสร็จคุณไฮด์ก็ขับมาส่งผมที่บ้านและก่อนกลับยังบอกอีกว่าครั้งหน้าจะมารับพอท้วง

                “ผมคิดว่าคุณกับผมสนิทกันแล้ว” แล้วผมจะค้านอะไรได้ ก็เล่นพูดแบบนี้

                “ขอบคุณนะครับ ถ้าคุณไฮด์มีอะไรให้ช่วยบอกผมได้เลยนะครับ” เพราะรู้สึกเกรงใจเหลือเกินถ้าหากจะให้มารับโดยไม่ช่วยงานอะไร

                “ได้สิ ผมกลับก่อนละกัน”

                “ขอบคุณนะครับขับรถดีๆนะครับ” ขยับถอยออกโบกมือลาคนที่อยู่บนรถแล้วค่อยเข้าบ้าน

.

.

                “ทำไมรถพี่มีกลิ่นแปลกๆ”

                “หือ อะไรวะไม่เห็นมีกลิ่นอะไรเลย” ไฮด์ทำจมูกฟุดฟิด วันนี้ไอ้น้องชายที่แสนขี้เกียจไม่ได้เอารถมาพอกลับมาจากไปส่งไคล์เขาก็เอารถมารับมัน

                “มีสิ” พูดเท่านั้นเจ้าตัวก็เงียบไป

                “ฉันแค่ไปรับรุ่นน้องมาหาหมอไม่น่าจะมีกลิ่นอะไรติดนะ” ไฮด์ที่ยังคาใจเลยพูดขึ้นอีก           

                “เออช่างเถอะน่า ไปส่งได้แล้ว” เพราะกลิ่นหอมที่ทำให้เขารู้สึกแปลกโนเอลเลยพาลอารมณ์เสียใส่พี่ชายที่ได้แต่งงกับอารมณ์ขึ้นๆลงๆของน้องชาย พอมาถึงห้องไฮด์ก็ส่งพวงกุญแจให้ก่อนที่จะแยกย้ายกลับไป  ส่วนอัลฟ้าร่างสูงที่คิดว่าพอลงจากรถแล้วจะเลิกได้กลิ่นแต่กลิ่นก็ยังคงโอบล้อมรอบตัวเดาได้ไม่ยากเลยคงมาจากไอ้พวกกุญแจรูปร่างประหลาดๆนี่ ให้ตายเถอะกลิ่นนี้ชักจะมีอิทธิพลต่อเขามากเกินไปแล้ว หลังจากใช้กุญแจนั่นเสร็จร่างสูงก็เก็บกุญแจไว้ในลิ้นชักหัวเตียงรวมกับผ้าเช็ดหน้าผืนนั้นก่อนที่จะล็อกไว้ โนเอลเอนตัวลงนอนบนเตียงนุ่มที่เขาเปลี่ยนชุดเครื่องนอนเป็นสีน้ำเงินเพราะเขานอนหลับไม่ได้เมื่อได้กลิ่นที่ยังหลงเหลืออยู่บนที่นอนนั่น

                ไม่ใช่ไม่รู้ว่าอาการเขาเกิดจากอะไร เพียงแต่อัลฟ่าหนุ่มไม่อยากยอมรับว่าเขาได้เจอคู่ กับการใช้ชีวิตที่แค่เพียงนั่งเฉยๆทั้งเบต้าและโอเมก้าก็แทบพุ่งเข้ามาหา แต่การที่เขามีคู่นั้นมันเป็นอะไรที่เขายังไม่พร้อมแถมยังจำหน้าคู่ของตัวเองไม่ได้อีกมีเพียงกลิ่นหอมที่เป็นกลิ่นที่ชวนกระตุ้นให้เขากระหาย เขาต้องกดความอยากไว้แค่ไหนกัน

                คืนนั้น คืนที่เกิดเรื่อง โดยปกติแล้วอัลฟ่าระดับสูงอย่างเขาจะถูกฝึกให้ทนต่อกลิ่นโอเมก้าแม้โอเมก้าคนนั้นจะอยู่ในช่วงฮีทก็ตาม แต่คืนนั้นทั้งที่เขาไม่ได้เมาแต่กลิ่นที่มาจากโอเมก้าคนนั้นกลิ่นที่ฟ้องว่าเป็นคู่ของเขา กลิ่นที่ชวนให้เขาเข้าไปขย้ำ มันเหมือนภาพตัดเมื่อตื่นขึ้นมาในห้องก็เหลือเพียงเขา กลิ่นหอมและรสคาวเลือดในปาก

                เขากัดไปแล้ว

                แต่เขาก็ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับคู่ของเขา แถมโอเมก้าก็เป็นเพียงแค่ที่ระบายอารมณ์และลำดับขั้นต่ำสุดก็แค่คู่มันไม่ได้สำคัญอะไรขนานนั้นหรอก

.

.

                ชีวิตของไคล์หลังจากไปหาหมอมาร่างกายเขาก็ไม่มีปัญหาอะไรอาการแพ้ท้องก็หายไปตั้งแต่ได้ 9 สัปดาห์ ซึ่งมันก็ดีทำให้เขาได้ทำงานช่วยคุณไฮด์ที่ตอนนี้ได้เปลี่ยนเป็นพี่ชายผมไปเรียบร้อย  พอถึงวันนัดพี่ไฮด์ก็มารับเหมือนเคยเพียงแต่ครั้งนี้มีเพียงผมที่ไปเพราะป้าแอนต้องไปร่วมกิจกรรมของทางกิจการที่เปิดไว้  หลังจากที่ตรวจเรียมร้อยคุณหมอก็บอกว่าทั้งผมและลูกต่างแข็งแรงดี เพราะการตั้งครรภ์ของผมไม่มีคู่คุณหมอเลยอัลตราซาวด์เพื่อฟังเสียงหัวใจ และดูหัวใจเจ้าตัวแสบ

                ครั้งแรกที่ได้เห็นและได้ยินเสียงหัวใจดวงน้อยที่อยู่ในท้องดวงตาคู่สวยเอ่อคลอด้วยหยาดน้ำใสมันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูกมันทั้งตื้นตันพูดไม่ออกเมื่อมีสิ่งมีชีวิตเล็กๆอยู่ในท้องและเขาได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นเป็นจังหวะ พี่ไฮด์ก็ดูเหมือนจะตื่นเต้นกับการได้ยินและได้เห็น

                “ต่อไปหมอจะเริ่มนัดเดือนละสองครั้งนะครับเพราะจะได้ตรวจดูการเจริญเติมโตของเด็กนะครับ” หมอไรอันบอกเรื่องนัด พี่ไฮด์เป็นคนคุยกับหมอส่วนผมก็มองแต่รูปหัวใจดวงน้อยที่เต้นอยู่บนจอ

                “ผมขอรูปได้ไหมครับคุณหมอ”

                “ได้สิ”

                “สองใบนะครับ” พี่ไฮด์พูดขออีกรูปเล่นเอาผมหลุดขำกับการเห่อหลาน หลังจากได้รูปพี่ไฮด์ก็เอาเก็บไว้ในกระเป๋าตังแล้วไปส่งผมที่บ้าน

                “งานที่ทำพี่จะขอให้ช่วยอีกนะยังไงก็ช่วยพี่ที”

                “ได้สิครับผมว่างอยู่ ขับรถกลับดีๆนะครับ” โบกมือลาพี่ชายแล้วกลับเข้าบ้านพอดีกับป้าแอนที่เดินผ่านรั้วเข้ามา

                “เป็นไงบ้างไคล์”

                “ผมได้ยินเสียงหัวใจเต้นของเจ้าตัวแสบด้วยครับ” ผมละล่ำละลักบอกด้วยความตื่นเต้นแถมยังหยิบเอารูปอัลตราซาวด์มาให้ป้าแอนดู

               

                “ป้าแอนผมอยากกินสลัดเบคอน” ผมที่ตื่นขึ้นมาสายๆเพราะอาการง่วงนอนจู่ๆก็อยากกินเบคอนกับสลัดเลยเดินข้ามรั้วไปหาป้าแอนที่วันนี้รู้สึกว่าจะมีแขก

                “ครูแอนพี่คนนี้ใครครับ ฟืดดดด” เสียงใสถามพร้อมกับสูดน้ำมูกไปฟืดใหญ่

                “นี่หลานของครูเองครับ นี่พี่ไคล์ครับ” ผมยกมือโบกทักทายเด็กน้อยที่ดูท่าทางจะแสบเหลือเกิน เพราะขนาดป่วยเป็นหวัดยังกระโดดโลดเต้นได้อีก ดูจากน้ำมูกที่ไหลเป็นทางจนจะเข้าปากไหนจะแก้มที่แดงก่ำนั่นอีก

                “ชี ครูขอร้องล่ะนั่งนิ่งทีเถอะ” ป้าแอนถึงขั้นยกมือขึ้นกุมขมับ

                “ทำไมถึงได้มาอยู่ที่นี่ล่ะครับ” ผมเดินไปนั่งลงข้างๆเด็กแสบแล้วเอามือวัดไข้

                “ ไข้ขึ้นตอนมาเรียนนะป้าเลยต้องแยกมาที่บ้าน” ป้าแอนเปิดเนอสเซอรี่ในตัวหมู่บ้านนี่ล่ะครับอยู่ไม่ไกลเท่าไหร่ มีครูพี่เลี้ยงอยู่คนรับเด็กๆจากหมู่บ้านนี่ล่ะครับไม่ใหญ่มากเท่าไหร่แต่ก็พอรับเลี้ยงเด็กๆจากทุกคนในหมู่บ้านที่คุณพ่อคุณแม่ต้องไปทำงาน

                “นี่เหรอสภาพของคนไข้ขึ้นนะหือ ชื่อไรครับคนเก่ง”

                “ชีนอลครับ”  พูดจบก็กระโดดไปมาระหว่างโซฟาเล่นเอาซะผมเวียนหัวเลยทีเดียว

                “ครับคนเก่ง ช่วยอยู่นิ่งๆก่อนนะครับ”

                “เลิกดื้อซะทีเจ้าตัวแสบ พี่ไคล์มีตัวเล็กอยู่ในท้องนะอย่างกระโดด” ป้าแอนทำเสียงดุแถมยังอ้างเจ้าตัวแสบในท้องผมอีกแต่ก็ได้ผลเมื่อซีนอลยอมที่จะอยู่นิ่งๆแล้วหันมาสนใจผมแทน

                “น้องเหรอครับ”

                “ครับ” มือป้อมๆของเด็กดื้อมาวางแปะลงที่ท้องผม “ผมก็กำลังจะมีน้องล่ะ ม่าม๊าบอกว่าน้องยังตัวเล็กอยู่เลยยังไม่ได้ออกมาเล่นกับผม อีกนานไหมน้องของพี่ไคล์จะออกมา” ร่างบางยิ้มกว้างกับคำพูดแบบเด็กๆของซีนอล

                “อีกหลายเดือนเลยครับ”

                “ซีอยากเจอน้อง” เจ้าเด็กแสบเริ่มงอแงทั้งๆที่ตาปรือ ทั้งผมและป้าแอนแอบขำ งอแงไม่เท่าไหร่ก็หลับสนิทตรงโซฟาผมจัดท่านอนให้นอนสบายๆ

                ป้าแอนเอาผ้ามาเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้กับซีผมเลยอาสาที่จะช่วยเพราะจะให้ป้าแอนไปทำสลัดเบคอนให้ทาน เอาจริงๆเขาทำทานเองก็ได้นะครับเพียงแต่ว่าติดรสมือป้าแอนเสียแล้ว

                “อร่อยมากเลยครับ ผมว่าเจ้าตัวแสบอยากกินแน่ๆ” แววตาของผู้สูงวัยอ่อนแสงลงพร้อมกับส่ายหน้าไปมา เป็นตัวคุณแม่ไม่ใช่เหรอที่อยากกินนะ แล้วยังไปโทษลูกอีกนะ

                “จ๊ะ เพราะเจ้าตัวแสบป้าเชื่อ” ผมทำหน้ายู่เพราะรู้ว่าป้าแอนพูดเย้าตัวเขาเอง

                “ที่โรงเรียนวุ่นวายมากเลยเหรอครับ” ผมเงยหน้าขึ้นไปถามป้าแอน อิ่มมากเลยครับแค่สลัดก็ทำให้ผมอิ่มได้

                “ก็วุ่นวายนิดหน่อยจ๊ะพอดีครูอีกคนเขาลาออก”

                “รับคนที่ไม่มีประสบการณ์แต่กำลังจะมีน้องไหมครับ” หันไปยิ้มอ้อนกับป้าแอน

                “ไม่เหนื่อยไปเหรอลูก” ผมรีบส่ายหน้ายืนยันว่าไม่เหนื่อย อีกอย่างผมก็ชอบเด็กอยู่แล้วอีกอย่างจะได้เรียนรู้วิธีมาดูแลเจ้าตัวแสบที่อยู่ในท้อง

                “งั้นป้าจะให้หนูไปทำงานช่วยป้านะเดี๋ยวป้าให้เงินเดือนพิเศษเลย” ผมยิ้มกว้างตาเปล่งประกายเมื่อได้ยินคำว่าเงินเดือนพิเศษ

                “อ่าแล้วนี้พี่ไฮด์จะมารับไปตรวจวันไหนคะ”

                “อือ...วันศุกร์ครับเห็นว่าจะพาผมไปซื้อของให้เจ้าตัวแสบด้วย” ผมล่ะอยากจะห้ามคนเห่อหลานที่พอมารับไปหาหมอทีไรก็จะซื้อของมาให้ทุกทีๆจนผมแทบไม่ต้องซื้ออะไรแล้ว พอรู้เพศแล้วยิ่งซื้อของมาให้จนผมอยากจะบอกอีกครั้งว่าเจ้าตัวแสบในท้องพึ่งจะเข้าเดือนที่สี่แต่ไอ้ที่ซื้อมานะบางอย่างมันสำหรับเด็ก 10 ขวบด้วยซ้ำ แต่ก็ไม่เคยห้ามได้สักทีเพราะยิ่งรู้จักกันผมยิ่งรู้ว่าพี่ไฮด์นั้นเอาแต่ใจแค่ไหน ฟังนะครับแต่ไม่ยอมทำตาม เอาเถอะถือว่าเจ้าตัวแสบจะได้ลุงเปย์ตั้งแต่เด็กๆ

******************************************************************************************

เราพบคนเห่อ 1 ea ค่ะ

พระเอกเราก็จะน่าหมั่นไส้มาก ก็นะนางเป็นอัลฟ่าชั้นสูงค่ะ //กัดฟันแน่น

นิยายเรื่องนี้ก็จะฟิลกู๊ดตามใจคนเขียนเหมือนเดิม ม่าไหมรับรองว่าไม่เกินสองห่อค่ะ

เราสุขนิยมฮ่าๆๆๆ

อ่านแล้วเป็นไงคอมเม้นต์บอกเราด้วยนะคะ ฝากติดตาม กดถูกใจให้กำลังใจเราด้วยนะ
******************

 zeroshadaw ** ขอบคุณนะคะ ดีใจที่ชอบค่ะ
Billie ** ขอบคุณขาประจำนะคะ
Chompoo reangkarn ** เตรียมไว้เยอะๆเลยนะคะ
miikii ** ใจจริงอยากปล่อยเบลอนางไปด้วยซ้ำ 555
PrimYJ ** เตรียมไว้เยอะๆนะคะ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 2 25/11/2561
เริ่มหัวข้อโดย: azure ที่ 25-11-2018 14:53:13
เพิ่งตามอ่าน สนุกมากๆเลยค่า
พระเอกกับนายเอกคลาดกันไปมา
อยากให้เจอกันไวๆจัง :mew1:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 2 25/11/2561
เริ่มหัวข้อโดย: morningpaper ที่ 25-11-2018 16:18:18
จะได้ทำความรู้จักกันตอนไหนน้า คุณพ่อถ้ารู้เรื่องแล้วจะใจดีกับตัวน้อยในท้องรึเปล่า
เข้ามาเป็นกำลังใจให้นะคะ  :mew1:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 2 25/11/2561
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 25-11-2018 19:03:55
คุณลุงไฮด์ท่าจะเห่อหลานน่าดู ถ้ารู้ว่าใครเป็นพ่อหลานนี่จะมีคนหัวแตกไหม แต่คนเป็นพ่อยังไม่รู้เรื่องเลย แถมยังไม่อยากมีคู่หรือตามหาคู่ของตัวเองอีกต่างหาก :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 2 25/11/2561
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 25-11-2018 21:38:40
55 หมั่นใส้พ่ออัลฟ่าค่าตัวแพง
ส่วนคุณลุงนั้นถ้ารู้ว่าเป็นหลานจริงความเห่อจะขนาดไหน ลุงสายเปย์

รอตอนต่อไป ^^  :L2: :L1: :pig4:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 2 25/11/2561
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 25-11-2018 21:43:06
ชอบแนวโอเมก้าาาเวิร์ส
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 2 25/11/2561
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 25-11-2018 23:10:55
คนอ่านก็สุขนิยมค่ะ  :mew1:    +1
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 2 25/11/2561
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 26-11-2018 11:43:07
คุณลุงเห่อหลานน่าดู
แต่ทำไมถึงเอ็นดูไคล์ขนาดนี้นะ
ส่วนตาคนนั้นน่ะนะ อยากจะหยิกๆๆ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 3 3/12/2561
เริ่มหัวข้อโดย: Letter123 ที่ 03-12-2018 19:28:41
ผมนั่งถักหมวกไหมพรมที่จะเอาไว้ให้เจ้าตัวแสบที่ดูเวลาแล้วน่าจะคลอดตอนช่วงฤดูหนาวพอดี ปีนี้ไม่รู้ว่าหนาวแค่ไหนผมเลยอยากที่จะถักไว้ให้เจ้าตัวแสบที่ตอนนี้เป็นเด็กดีไม่ทำให้ผมวิ่งอ้วกแล้วมีเพียงอาการง่วงและหิวบ่อยๆ จนตอนนี้น้ำหนักผมขึ้นมาตั้งสามกิโลแต่ทั้งป้าแอนและพี่ไฮด์กลับบอกว่าอยากจะให้เขากินเยอะกว่านี้อีก

“ไคล์ลูก พี่ไฮด์มาแล้วนะ” ผมรีบวางไม้นิตติ้งลงหยิบกระเป๋าเดินออกมาหน้าบ้าน

“ไง เจ้าตัวแสบเป็นไงบ้าง” ดูคนสองมาตรฐานนะครับไม่ได้ถามถึงผมเลยเจอหน้าก็ถามหาหลานรักก่อนเลย

“ไม่ดื้อและก็ไม่ซนครับ” ส่งกระเป๋าให้พี่ไฮด์แต่โดยดีถึงจะไม่หนักแต่พี่ไฮด์ก็ไม่เคยให้เขาถืออะไรเลย ป้าแอนก็เหมือนกัน จนผมอยากจะบอกว่าผมแค่ท้องไม่ได้ป่วย แต่เหนืออื่นใดผมต้องขอบคุณพี่ไฮด์ที่ยอมให้ผมยืมเสื้อผ้าเพื่อใช้ในการทำรัง กลิ่นอัลฟ่าทำให้ผมรู้สึกสงบลงความเครียดที่เกิดจากการไม่มีคู่ลดลงถึงแม้จะไม่ได้ช่วยเหมือนกลิ่นคู่ตัวเองแต่มันก็ช่วยในระดับหนึ่ง

“นั่งเหม่ออะไรกัน ถึงแล้ว”

“อ้อครับ” ผมรีบลงจากรถพี่ไฮด์รีบเดินอ้อมมาประคองผม พี่ไฮด์เป็นคนดีมาก อืม หน้าตาก็ดี ฐานะก็ดีมาก จนผมอยากจะเห็นคู่ของพี่ไฮด์ ขนาดผมที่เป็นเพียงลูกน้องและโอเมก้าที่ถูกคู่ทอดทิ้งพี่ไฮด์ยังดูแลดีแบบนี้ถ้าพี่ไฮด์มีคู่คงจะมีดูแลอย่างดีแน่ๆ แต่ก่อนที่จะได้คิดอะไรไปไกลพี่ไฮด์ก็บอกให้ผมเข้าไปตรวจคนเดียวเพราะมีธุระด่วนแต่จะกลับมารับผมพาไปซื้อของด้วยกันแน่ๆ

“ไปเถอะครับ ผมไม่เป็นอะไรเสียหน่อย”

“เดี๋ยวพี่จะรีบกลับมาอย่าไปเล่นซนที่ไหนนะ” สั่งอย่างกับผมอายุห้าขวบแต่ก็ยอมรับปาก

“อ่าวว่าไงหนูไคล์ ตัวเล็กเป็นไงบ้าง” คุณหมอทักผมอย่างสนิทสนม

“น้องเป็นเด็กดีครับแต่ร่างกายของผม...” เพราะจู่ๆ ผมก็อยากสร้างรังขึ้นมาแถมตอนนี้กลิ่นอัลฟ่าของพี่ไฮด์ก็แทบช่วยผมไม่ได้แล้ว ถึงไม่ใช่อาการฮีท (ช่วงเวลาที่ร่างกายของโอเมก้าเข้าสู่ช่วงที่อัตราการเจริญพันธุ์สูง) แต่เหมือนสัญชาตญาณของโอเมก้าของผมจะทำให้เกิดอาการนี้

“เพราะเครียดสินะ ถ้ากลิ่นอัลฟ่าช่วยไม่ได้ต่อไปหมอจะให้ยาคลายเครียดแต่มันจะไม่ดีต่อเด็ก หมอจะขอนัดตรวจทุกอาทิตย์นะครับ”

“ครับคุณหมอ” ยกมือขึ้นลูบหน้าท้องที่นูนขึ้นน้อยๆ ตอนนี้ปัญหาไม่ได้อยู่ที่เจ้าตัวเล็กอีกต่อไปแล้วมีเพียงปัญหาจากเพศสภาพของเขา ผมเดินออกไปนั่งรอพี่โฮด์ที่คาเฟ่ ไม่นานนักพี่ไฮด์วิ่งเข้ามา

“หมอว่ายังไงบ้าง”

“ก็ไม่มีอะไรครับเจ้าตัวเล็กแข็งแรงดี” ผมตอบยิ้มๆ เลือกที่จะไม่พูดถึงปัญหาของตัวเอง

“งั้นไปซื้อของและกินข้าวกัน” พี่ไฮด์เดินเข้ามาประคองผมแล้วเดินไปที่รถ แต่สิ่งที่ผมแปลกใจคือกลิ่น กลิ่นที่ไม่ใช่กลิ่นของพี่ไฮด์แต่มันช่างคุ้นเคยและทำให้เขาอยากเข้าไปซุกสูดดมกลิ่นนี้ ยิ่งเข้าใกล้รถเท่าไหร่กลิ่นนี้ยิ่งแรงขึ้น

กึก

“เป็นอะไรไปไคล์” ไฮด์ถามคุณแม่ที่จู่ๆ ก็หยุดเท้ามือที่จับแขนเขาไว้กำแน่นใบหน้าขาวซีดเผือด เกิดอะไรขึ้น!!

.

ย้อนกลับไปเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อน

“ไอ้พี่ชายมารับผมที”

“ฉันไม่ว่างวันนี้ฉันลาหยุดแล้ว” โนเอลถอนหายใจเขาไม่อยากขับรถไปไหนมาไหน ไอ้ที่จอดอยู่ในลานจอดรถเขาก็ไม่อยากขับ

“เฮ้ ผมแค่อยากออกไปข้างนอกแต่ขี้เกียจขับรถ”

“วันนี้ฉันมีนัดกับรุ่นน้องจะพาไปซื้อของที่ห้าง” ผมชักอยากจะเห็นรุ่นน้องของไอ้พี่ชายตัวดีแล้วสิ หลังๆ มานี่อะไรๆ ก็มีแต่รุ่นน้อง เขาเลยขอตามไปด้วยเอาจริงๆ ก็บังคับล่ะนะ ไม่นานไฮด์ก็มารับพอขึ้นมานั่งบนรถเขาก็ได้กลิ่นที่น่ารำคาญนี้อีกแล้ว

“ลำบากฉันจริงๆ นะนายนะ”

“เอาน่าไฮด์ฉันแค่ว่าง” เพราะอายุไม่ห่างกันเท่าไหร่เลยเรียกชื่อตรงๆ

“ไอ้ตัวขี้เกียจ” ผมเพียงยักไหล่กับคำด่าที่ดูไม่เจ็บแสบเลยสักนิดเพราะมันเป็นความจริง ไหนบอกว่าจะไปห้างทำไมถึงแวะมาที่โรงพยาบาลแม้จะสงสัยแต่มันไม่ใช่ธุระอะไรของเขา

“นั่งรออยู่ในนี้ล่ะ” นั่งรอในรถไม่นานก็เห็นไฮด์พยุงใครบางคนเดินเข้ามา ทุกสิ่งเหมือนหยุดนิ่งเมื่อกลิ่นที่คอยตามหลอกหลอนนั้นแรงขึ้น นัยน์ตาคมทอประกายจ้าเหมือนราชสีห์เห็นเหยื่อตัวเล็ก เมื่อระยะมันสั้นลงและเหยื่อของเขาหยุดก้าวเข้ามา

เป็นคนคนนี้สินะ

“พี่ไฮด์ ผมไม่ไปแล้ว ผมไม่อยากไป” แม้จะเป็นกลิ่นที่ทำให้เขารู้สึกสบายใจร่างกายอยากที่จะเข้าไปคลอเคลียเพราะการเรียกหาคู่แต่ในใจของผมนั้นไม่แม้อยากที่จะเข้าใกล้ เพราะร่างกายและจิตใจที่ต่อต้านกันทำให้ผมยืนนิ่ง

“เป็นอะไรไปให้พี่ไปเรียกหมอไหม” ไฮด์ถามเพราะอาการของน้องชายตรงหน้ามันดูน่าเป็นห่วงมาก เขาที่ผละออกจากร่างบางเพียงชั่ววินาทีเดียว ร่างบอบบางของโอเมก้าก็ทรุดลง

“ไคล์!!” เขาที่หันกลับจะไปรับแต่ก็ยังช้ากว่าคนที่เปิดประตูรถลงมา

หมับ

ชั่ววินาทีนั้นกลิ่นหอมเฉพาะก็โชยกลิ่นหอมออกมาโอบล้อมทั้งสองคน ไฮด์ได้แต่มองภาพตรงหน้าอึ้งๆ แม้เขาจะไม่รู้ตัวแต่กลิ่นที่โชยออกมาจากทั้งคู่นั้นบอกทุกๆ อย่างได้แล้ว

โนเอลรู้สึกแทบใจหายเมื่ออยู่ดีๆ คนที่ยืนอยู่ก็ล้มลงกับพื้นร่างกายของเขาพุ่งเข้าไปรับทันที กลิ่นหอมที่พอได้มาได้กลิ่นชัดๆ จากร่างบางที่อยู่ในอ้อมแขน เขาที่ตอนแรกเพียงเปิดออกมาเพื่อจะยืนยันบางสิ่งที่เขาคิดแต่พอเห็นโอเมก้าตัวบางล้มลงเขากลับเป็นคนพุ่งเข้าไปรับ

“อึก เจ็บ” เสียงหวานครางเบาๆ แต่ก็ทำให้ทั้งเขาและไฮด์ต่างตกใจ

“ไคล์เจ็บตรงไหน”

“เข่า ผมเจ็บเข่า” โอเมก้าที่อยู่ในอ้อมแขนเขาแท้ๆ แต่กลับหันไปอ้อนพี่ชาย เพราะความหงุดหงิดกับภาพตรงหน้ารึเปล่าเขาถึงได้อุ้มร่างบางขึ้นแนบอกแล้วก้าวยาวเข้าไปในโรงพยาบาล

“เหวอ ทำอะไรนะครับปล่อยผมลง” เสียงโวยวายน่ารำคาญเขาเลยปรายตามองเจ้าโอเมก้าก็เม้มปากแน่นไม่ยอมพูดอะไรออกมาอีก หลังจากที่พาทำแผลที่หัวเข่าเพราะเจ้าตัวทรุดลงแล้วเขาคว้าตัวไว้ไม่ทัน ระหว่างทางกลับไปที่รถหลังจากทำแผลเสร็จเขาก็ลอบสังเกตคนที่นั่งบนรถเข็นโดยที่ไฮด์เป็นคนเข็น บอกตรงๆ ว่าจำหน้าคนคนนี้ไม่ได้เลย ใบหน้าหวานที่พยายามหลบสายตาเขาตลอด ดวงตารูปกวางหวานซึ้งนั้นช่างน่ามอง แต่นั่นก็เป็นเพียงโอเมก้าแถมยังไปเป็นคู่แห่งโชคชะตาที่หนึ่งในล้านจะมีคนได้เจอคู่แห่งโชคชะตาแต่เขากลับไม่ชอบมัน

“โนเอลนายนั่งด้านหลังนะพอดีไคล์เมารถ”

“ชิ” แค่ทำเสียงไม่พอใจ โอเมก้าคนนั้นก็สะดุ้งหลบสายตาของผมทันที ถึงจะหงุดหงิดแต่ผมก็ยอมที่จะขึ้นไปนั่งเบาะหลัง มองไฮด์ที่ประคองคนเจ็บขึ้นนั่งเบาะข้างคนเจ็บ ช่างเป็นภาพที่น่ารำคาญจริงๆ



ความรู้สึกหงุดหงิดที่เขารับรู้คงเป็นอารมณ์ของอัลฟ่าที่กำลังรู้สึกก่อนหน้านี้เขาไม่รู้สึกรับรู้ถึงอารมณ์ของคู่ เพราะอีกฝ่ายคงไม่ได้รู้สึกอะไรกับผม แต่ตอนนี้คงเป็นความรู้สึกแรกเมื่อรับรู้ว่าเขาเป็นคู่ คืออารมณ์หงุดหงิด ต่อให้เป็นคู่ก็ไม่ได้หมายว่าจะมีความสุขสินะ เพราะอยู่ในห้วงอารมณ์เศร้าเลยไม่ได้รับรู้ถึงสายตาคมที่จ้องมองเขาอยู่ บางครั้งสายสัมพันธ์มันก็เกิดขึ้นไม่รู้ตัว

“พี่ไฮด์อยากทานอะไรครับ” พอมาถึงห้าง อัลฟ่าคนนั้นก็แยกตัวไปซึ่งมันก็ดีแต่ผมทำให้ผมเริ่มกลับมาเป็นตัวของตัวเองอีกครั้ง รอยยิ้มถูกมอบให้กับพี่ชายคนสนิท

“ถามเราดีกว่า ทานอะไรร้อนๆ ดีไหม เดินไหวหรือเปล่า”

“พี่ไฮด์จะห่วงเกินไปแล้วไม่เป็นไรครับ” เขารู้สึกขอบคุณพี่ไฮด์ที่ไม่ถามถึงเรื่องอัลฟ่าคนนั้น พี่ไฮด์คงสังเกตเห็นอยู่แล้ว เมื่อผ่านหน้าร้านอาหารผมเลยเลือกร้านนี้ หลังจากทานอาหารพวกเราเสร็จพี่ไฮด์ก็รีบเดินไปยังแผนกเด็กเล็ก

“พี่ไฮด์ครับ...อันนั้นพี่ซื้อแล้วนะครับ”

“อันนี้ล่ะ”

“ทั้งพี่และป้าแอนซื้อซ้ำกันมารอบที่สองแล้วครับ” ผมถอนหายใจกับคนช่างเปย์ที่ซื้อมากจนลืมไปแล้วว่าซื้ออะไรไปแล้วบ้างไอ้ที่ถือของในมือนั่นอยู่ที่บ้านเขามีตั้งสองชิ้นแล้ว

“อ่าเหรอ....” เขาหลุดขำกับท่าทางอายๆ ของพี่ไฮด์

“ผมว่าเลิกซื้อก่อนดีไหมครับพวกของเล่น ไปดูเสื้อผ้าให้ตัวแสบดีกว่าครับ” ผมแนะนำคนช่างเปย์เพราะถ้าขืนยังซื้อของเล่นแบบนี้ต่อให้ทำห้องใหม่ก็คงไม่มีที่เก็บแล้วแต่เสื้อผ้าถ้าซื้อไว้ก็คงไม่มีปัญหา

“ดีสิ” อาการเด็กๆ ของพี่ไฮด์ทำให้ผมอดไม่ได้ที่จะหลุดขำ นู้นพุ่งไปที่แผนกเสื้อผ้าแล้ว ผมได้แต่ส่ายหน้ายิ้มๆ ยกมือขึ้นลูบหน้าท้องนูน

“ถ้าหนูโตต้องรักลุงไฮด์มากๆ นะครับ” คนที่รักเจ้าหนูตั้งแต่ยังไม่เห็นหน้าแถมยังดูแลเขาเป็นอย่างดี อีกมือยกลูบรอยกัดหลังคอเบาๆ

“หึ เป็นแค่โอเมก้าแต่กลับหว่านเสน่ห์ไปทั่ว” น้ำเสียงห้วนทำให้ผมหันกลับไปมอง อัลฟ่าคู่แห่งโชคชะตาของเขา

“มะ..ไม่เกี่ยวกับคุณสักหน่อย” มือเรียวยกขึ้นปิดท้องนูนเล็กๆ ไว้ด้วยความกลัว...กลัวที่จะถูกพรากลูกชายตัวน้อยไปจากเขา ถ้าหากเป็นน้องชายพี่ไฮด์ก็คงเป็นท่านรองประธาน ทั้งอำนาจและฐานะหากคิดจะเอาลูกชายเขาไปคงได้ไปง่ายๆ

“ฉันเป็นคู่ของนายทำไมจะไม่มีสิทธิ์”

“ปล่อยนะ ปล่อยผม” แรงบีบที่ข้อมือนั้นเจ็บจนน้ำตาเขาแทบไหล แต่ไม่ว่ายังไงผมจะไม่ร้องไห้ต่อหน้าคนคนนี้เด็ดขาจ

โนเอลมองใบหน้าหวานนัยน์ตาหวานคลอด้วยหยาดน้ำใสแต่เหมือนว่าเจ้าตัวจะกลั้นไว้ไม่ยอมร้องให้ต่อหน้าเขา คิดจะต่อต้านเขางั้นเหรอ มือหนาเพิ่มแรงบีบขึ้นไปอีกสายตาคมทอประกายกดดันโอเมก้าน้อย แรงกดดันที่ทำให้ร่างบางสั่นเทาหยาดน้ำตาใสไหลอาบแก้มเนียนเรียวปากบางเม้มจนซีด เขาก้มหน้าลงไปใกล้จนได้กลิ่นคาวเลือดคงจะกัดปากตัวเองจนแตกสินะ

“เป็นแค่โอเมก้าอย่าริอาจทำตัวแข็งข้อ” เขายอมปล่อยข้อมือเล็กที่มีรอยแดงขึ้นเป็นรูปนิ้วมือทันทีที่ปล่อยร่างบางก็ทรุดลงไปกองกับพื้น น้ำตารินไหลอย่างกับเขื่อนแตกไร้ซึ่งเสียงสะอื้นมีเพียงน้ำตาที่ไหลออกมาไม่ยอมหยุด

“ไคล์!!”

“พี่ไฮด์ พาผมกลับ...พาไคล์กลับที” เขามองภาพโอเมก้าที่โผเข้าไปกอดลูกพี่ลูกน้องตัวเองด้วยแววตาแข็งกร้าวทั้งๆ ที่เป็นคู่ของเขาแท้ๆ แต่กลับไปหว่านเสน่ห์กับอัลฟ่าตัวอื่น

“มานี่ พี่ไม่ต้องยุ่งผมจะดูแลเอง”

“โนเอลปล่อยไคล์” ยิ่งไฮด์ปกป้อง ยิ่งคนในอ้อมแขนผลักดันพยายามที่จะไปหาไฮด์ยิ่งทำให้เขาไม่พอใจ ตวัดร่างบางขึ้นอุ้มแล้วเดินออกไปทันทีไม่สนใจเสียงร้องห้ามของไฮด์ เพราะอะไรทำไมเขาถึงรู้สึกหงุดหงิดแบบนี้กับร่างบางที่เรียกหาแต่คนอื่นไม่ใช่เขา

มันน่าหงุดหงิดจริงๆ

“ปล่อยผมนะ”

“อย่าพูดมาก” พอเขาตะคอกไปร่างที่อยู่ในอ้อมกอดก็เงียบแล้วอยู่นิ่งทันที พอดีกับที่รถที่เขาโทรเรียกไว้มาจอดพอดี วางอีกคนลงเบาะแล้วเขาก็รีบเข้าไปนั่งรวบเอวบางให้ขึ้นมานั่งบนตักเพื่อกันไม่ให้หนี

“ไปคอนโด XXX”

“คุณปล่อยผมลงได้แล้ว” ร่างบางดิ้นไปมาบนตักพอเขาเพิ่มแรงกอดตรงเอวก็หยุด นัยน์ตารูปกวางเบิกกว้างก่อนที่จะรีบจับมือเขาไว้ท่าทางตื่นๆ ทำให้เขาต้องเลิกคิ้วด้วยความแปลกใจแต่ก็ยอมที่จะผ่อนแรงกอดรัดลงถ้าสัมผัสที่มือไม่ผิด หน้าท้องเล็กๆ นั้นนูนขึ้น หรือว่า....

.

ผมแตกตื่นเมื่อแรงกอดรัดที่เอวนั้นมันมากเกินไปยังดีที่พอผมจับมือไว้อีกคนก็ยอมผ่อนแรงลง ยิ่งพอมาอยู่ใกล้ๆ กลิ่นอัลฟ่าของคู่ยิ่งทำให้เขารู้สึกผ่อนคลายแม้ใจไม่อยากยอมรับแต่ร่างกายก็เคลื่อนไหวก่อนที่จะห้าม ร่างบางเอนตัวซบลงกับไหล่กว้างสูดกลิ่นหอมเย็นเหมือนดอกไม้ที่บานยามค่ำคืน เพียงไม่นานสติของผมก็เลือนหายเข้าสู่ห้วงความฝัน

สายตาคมมองคนที่จู่ๆ ก็หลับพอเขาขยับตัวอีกคนก็ขยับตัวตามแถมยังยกมือขึ้นกอดคอเขาไว้ขยับตัวหาที่สบาย ทำเสียงพอใจอีก ท่าทางที่หลับสนิทเหมือนเด็กๆ เรียกสายตาเอ็นดูจากคนที่นั่งเป็นเบาะได้ มือหนาขยับมาจับหน้าท้องนูนสัมผัสที่สื่อถึงมันทำให้เขารู้สึกแปลกๆ ใจเขาเต้นรัว

ลูก

ลูกของเขา

เมื่ออุ้มพาคนที่ไม่ยอมแม้ที่จะห่างจากตัวเขาแตกต่างจากก่อนหน้านี้สิ้นเชิงจนกระทั่งพามาที่เตียงก็ยังไม่ยอมแม้จะปล่อยมือแต่พอเขาจับให้นอนลงดีๆ พร้อมกับเอาผ้าห่มคลุมให้ โอเมก้าของเขาก็ม้วนผ้าห่มเป็นก้อนกลม กำลังสร้างรังสินะ เมื่อพอใจแล้วเรียวปากบางก็ระบายยิ้ม เขาก็อยากจะนั่งมองนานกว่านี้อยู่หรอกนะแต่ว่าเสียงเคาะประตูรัวๆ ทำให้เขาหัวเสียไม่น้อย

“มีอะไร” พอเปิดประตูออกไปก็เจอไฮด์ยืนทำหน้าเครียดอยู่

“เอาตัวน้องมาฉันจะพาน้องกลับบ้าน”

“ไม่มีทาง” จะมาเอาตัวคู่ไปจากเขานะ ยิ่งมองหน้าก็ยิ่งหงุดหงิด บรรยากาศกดดันของทั้งสองอัลฟ่าชั้นสูง จ้องตากันอยู่นาน ก่อนที่ฝ่ายไฮด์จะเป็นคนถอนหายใจออกมาแรงๆ

“นั่นหลานและก็น้องฉันนะโนเอล”

“เออนั่นก็ลูกฉันป่ะวะ” คำพูดที่ออกมาทำให้ไฮด์ขมวดคิ้วแต่ก็ไม่พูดแย้งอะไรไป

“ถึงแม้น้องจะ bond (สร้างพันธะ) กับนายแล้วแต่ถ้านายไม่ยอมรับน้องฉันจะเป็นคนดูแลน้องเอง” ไม่ต้องให้ไฮด์พูดจบโนเอลก็ปิดประตูใส่หน้าทันที เหอะ จะมาดูแลคู่ของเขางั้นเหรอ ฝันไปเถอะ

ร่างสูงเดินกลับเข้าห้องเหลือบมองรังเล็กๆ ของโอเมก้าที่ดูเหมือนต่อให้กัดไปแล้วก็ยังเนื้อหอม แต่ก็แค่โอเมก้า เขาเลิกสนใจหมุนตัวเดินเข้าห้องน้ำหวังว่าการอาบน้ำจะทำให้อาการร้อนรุ่มในร่างกาย พอออกมาจากห้องน้ำก็คิดได้ว่าเขาจะนอนตรงไหน พวกเขาอัลฟ่าต่างได้เรียนรู้กับสิ่งที่เรียกว่าโอเมก้า การสร้างรังของคู่เขาหมายถึงอะไรและเขาก็เดาได้ไม่ยาก การตั้งท้องโดยไม่มีอัลฟ่าความเครียดและความวิตกกังวลนั่นก็เพียงพอให้โอเมก้าสร้างรังแล้ว

“เอาเถอะเรื่องอะไรจะนอนโซฟา” เขาเลือกที่จะล้มตัวลงนอนข้างๆ ก้อนรังยังดีที่เขาไม่ใช่คนขี้หนาวอะไร แม้ปกติโอเมก้าที่สร้างรังจะไม่ให้ใครเข้าไปยุ่งแต่เพราเขาเป็นคู่เลยไม่มีปัญหา เมื่อล้มตัวลงนอนกลิ่นหอมก็ดึงเข้าสู่นิทราทันที



“อือ” ช่างเป็นการนอนหลับที่สนิทที่สุดตั้งแต่ผมท้องมา ผมขยับซุกกับแหล่งกำเนิดกลิ่นหอมกอดกระชับทำท่าว่าจะหลับอีกรอบหากไม่ใช่เพราะมีเสียงหัวเราะทุ้มเบาๆ

“หือ อ่ะ...ผมขอโทษ” พอลืมตาตื่นขึ้นมาแล้วเห็นว่าตัวเองนอนทับร่างหนาผมรีบดันตัวเองลุกขึ้นขยับลงจากร่างสูง ลงไปนั่งกับเตียงแต่มือก็คว้าเอาผ้าห่มมาห่อตัวไว้แถมยังกดจมูกลงไปสูดกลิ่นอีก

“หิวรึยัง สายแล้ว” เพราะรู้สึกไม่คุ้นเคยผมเลยขยับมุดตัวลงใต้ผ้าห่ม พยักหน้านิดหน่อยเห็นแก่ที่ถามเขาก่อน

“เสื้อผ้าในตู้ใช้ได้หยิบได้ตามสบาย” ผมพยักหน้าได้ยินเสียงถอนหายใจเบาๆ ผมก็ยิ่งกอดผ้าห่มแน่น กลัว กลัวว่าจะโดนทำร้ายเหมือนเมื่อวานอีกแต่มันก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ร่างสูงลุกขึ้นแล้วเดินออกจากห้องผมถึงค่อยๆ โผล่หน้าออกจากม้วนผ้าห่ม แล้วค่อยไปหยิบเสื้อผ้ากับผ้าเช็ดตัวหนีเข้าห้องน้ำและพอแต่งตัวเสร็จผมเลยค่อยๆ ก้าวออกจากห้องที่เคยเป็นห้องตัวเอง

“เรียบร้อยแล้วเหรอ”

“คะ..ครับ”

“งั้นทานข้าวก่อนเราค่อยคุยกัน” เพราะไม่รู้ว่ามาไม้ไหนแต่ตอนนี้เพื่อเห็นแก่เจ้าตัวแสบในท้องผมเลยเดินไปนั่งที่โต๊ะทานข้าวยังดีที่อาหารบนโต๊ะน่าจะพอสำหรับเขาไม่อยากบอกว่าเจ้าตัวแสบกินจุมาก ระหว่างที่ทานข้าวเขาก็กวาดสายตามองทั่วห้องที่ดูไม่ค่อยมีอะไรเปลี่ยนไปมีเพียงกลิ่นเท่านั้นเอง

“กินหมดได้ยังไงกัน” ผมไม่สนใจคำพูดค่อนแคะนั่นเท่าไหร่ ก็บอกแล้วว่าเจ้าตัวแสบหิว

“นายชื่อไคล์ใช่ไหม เรื่องคืนนั้นมันไม่ใช่ความผิดฉันนายเข้าใจใช่ไหม” ถึงจะเข้าใจแต่เมื่อได้ยินจากปากของอัลฟ่าที่ได้ชื่อว่าเป็นคู่แห่งโชคชะตาก็ทำให้ผมสะอึกไปนิดหนึ่ง

“อือ”

“ฉันโนเอลเป็นลูกพี่ลูกน้องกับไฮด์ เข้าเรื่องเลยนะฉันต้องการลูก” พอได้ยินมือผมก็ยกขึ้นมาจับท้องตัวเอง สิ่งที่เขากลัวมันเกิดขึ้นแล้วจริงๆ

“ไม่...แม้เรื่องคืนนั้นจะทำให้ชีวิตของผมต้องพังลงไปแต่กับเด็กคนนี้ผมจะไม่มีทางยกให้คุณ”

“โอเมก้าอย่างนายไม่มีสิทธิเรียกร้อง” เพราะแววตาของคนตรงหน้าทำให้ผมเผลอกลั้นหายใจแต่ก่อนที่คนตรงหน้าจะทำอะไร ผมก็ลุกขึ้นผลักเก้าอี้ขวางทางแล้วพุ่งไปที่ประตูเปิดออกไปรีบวิ่งไปที่ลิฟต์และเหมือนโชคเข้าข้างเมื่อประตูลิฟต์เปิดพอดีคนข้างในออกมาผมก็รีบกดปิด

“ไม่มีทางหรอก ไม่ให้หรอก” ข้าวของทุกอย่างอยู่ในห้องนั้นพอออกมาจากลิฟต์ผมก็เคว้งไม่รู้ว่าจะไปที่ไหน ผมจะทำยังไงดี

“ไคล์”

“พี่ไฮด์ พาผมกลับเร็วเข้าผมไม่อยากอยู่ที่นี่”

“ได้สิ” แม้จะงงแต่พี่ไฮด์ก็พาผมไปที่รถแล้วขับออกไปทันที พอขึ้นรถผมน้ำตาก็ไหลพรากพี่ไฮด์ไม่พูดอะไรเพียงแค่ยกมือลูบหัวผมเบาๆ

ผมไม่ได้อยากเจอเลยสักนิด ไม่อยากเจอต่อให้เป็นคู่กันก็ตามในเมื่อคนคนนั้นก็ไม่อยากที่จะอยู่คู่กันเพียงแต่ต้องการลูกเท่านั้น ลูกคนนี้เป็นของผม ของผมคนเดียว ผมจะไม่วางหัวใจให้กับอัลฟ่าที่ไม่คิดจะรักใครแม้กระทั่งคู่แห่งโชคชะตาตัวเองหรอกนะ

**************************************************

โถถไคล์ลูกลูกจะโทษตัวแสบทุกครั้งที่หิวไม่ได้นะ

                พระเอกเราน่าปารองเท้ามากค่ะ ทำใจนะคะนางเป็นอัลฟ่าชั้นสู๊งงงงงง //ลากเสียงสูง

           อ่านแล้วเป็นยังไงอย่าลืมบอกเรานะคะ  อย่าลืมคอมเม้นต์ กดถูกใจให้กำลังใจเค้าด้วยน้า

           ขอบคุณค่ะ

 azure : ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะฝากติดตามน้องด้วย เจอกันแล้วทำร้ายร่างกายพระเอกได้ตามสบายค่ะ
morningpaper : ขอบคุณนะคะ พระเอกเราก็น่าหมั่นไส้เหมือนเดิมค่ะ
PrimYJ : ทำใจค่ะในโลกของนางถือว่าการมีคู่ไม่ได้หมายถึงว่าจะต้องครองคู่กันจนวันตายค่ะ
Billie : สามารถสทบทุนค่าตัวนางได้นะคะ 5555 พี่ไฮด์เราเป็นลุงสายเปย์ คนโสดก็งี้ล่ะคะ
Ti0590: เหมือนกันค่ะ แต่งสนองนีท
Chompoo reangkarn : จับมือค่ะ เราสายเดียวกัน
miikii : แค่หยิกคงไม่สะกิดผิวหนังนางค่ะ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 3 3/12/2561
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 03-12-2018 21:59:22
เริ่มเข้าใจแล้วว่าทำไมไรท์บอกว่าให้เตรียมรองเท้าปาใส่พระเอกเรื่องนี้
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 3 3/12/2561
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 03-12-2018 22:46:53
 :L2: :pig4:

คุณเหมาะกับเกิบทุกคู่ที่บ้านเราจริงๆ
 :z6: :fire:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 3 3/12/2561
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 03-12-2018 22:48:03
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 3 3/12/2561
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 04-12-2018 00:06:46
โอ๊ยยยยยยยยย จะต้องทำยังไงกับคนแบบนี้  :m16:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 3 3/12/2561
เริ่มหัวข้อโดย: papapoope ที่ 04-12-2018 00:31:55
ปารองเท้าไปใส่พระเอก แป๊ป
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 3 3/12/2561
เริ่มหัวข้อโดย: nonlapan ที่ 04-12-2018 00:46:30
ชอบตอนน้องสร้างรัง พี่ใจบางเหลือเกิน  :hao3:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 3 3/12/2561
เริ่มหัวข้อโดย: oilzaza001 ที่ 04-12-2018 01:29:26
ไอนี่นิ ไปกัดเค้าทำเค้าเสียอนาคตละยังบอกไม่ใช่ความผิดตัวเองอีก มันน่าบ้องหูซะเจรงๆ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 4 10/12/2561
เริ่มหัวข้อโดย: Letter123 ที่ 10-12-2018 14:54:13
4

เมื่อมาถึงบ้านพี่ไฮด์ก็ลงมาด้วยอาจจะเพราะบรรยากาศและรอยช้ำใต้ตาที่เกิดจากการร้องไห้ตลอดทางที่กลับมาบ้านผมนั่งลงที่โซฟาพี่ไฮด์ก็เดินมานั่งลงข้างๆ

“เป็นหมอนั่นเหรอ” ผมพยักหน้ารับ สีหน้าพี่ไฮด์เคร่งเครียดขึ้นทันทีสายตากวาดไปมองโทรศัพท์เครื่องหรูที่วางบนโต๊ะมีการโทรเข้าตลอดเพียงแต่พี่ไฮด์กดปิดเสียงไว้เพียงแค่เห็นชื่อน้ำตาผมก็จะไหลอีกแล้ว เกลียดตัวเองที่มีความอ่อนไหวมากมายขนาดนี้ แถมความรู้สึกหงุดหงิด ความโกรธที่เขารู้สึกได้จากสายสัมพันธ์ของคู่นั่นยิ่งทำให้ผมรู้สึกเกลียดสิ่งที่เรียกว่าโชคชะตา

“มันว่ายังไงบ้าง”

“เขาต้องการแค่ลูก ...อึก..แต่ผมไม่ยอมลูกเป็นของผมนะ” พอพูดถึงน้ำตาก็ไหลพรากทันทีพี่ไฮด์ดึงผมเข้าไปกอดปลอบ

“นี่ก็หลานพี่เพราะอย่างนั้นพี่ไม่ยอมให้หมอนั่นทำร้ายน้องและหลานพี่แน่ๆ เลิกร้องได้แล้วครับ” ผมกอดพี่ไฮด์แน่นร้องไห้จนพอแล้วผมก็ค่อยผละออก โทรศัพท์ของพี่ไฮด์นั้นเงียบไปแล้ว

“ขึ้นไปพักเถอะพี่จะกลับแล้ว”

“ขอบคุณนะครับ” เพราะวันนี้รู้สึกเหนื่อยแถมพี่ไฮด์ก็ห้ามให้ผมออกไปส่งเลยนั่งเอนอยู่บนโซฟาและโชคดีที่เสื้อผ้าที่เขาใส่เป็นของคนนั้นคงเป็นเรื่องดีเรื่องเดียวของการได้เจอหน้ากัน ผมขึ้นไปบนห้องมุมหนึ่งของห้องที่มีกองเสื้อผ้าและผ้านวมที่พี่ไฮด์เอามาให้เพื่อการสร้างรัง ผมค่อยๆ มุดลงกับกองผ้านุ่มขดตัวเองเป็นก้อนกลม แม้จะอยู่ท่ามกลางกลิ่นของพี่ไฮด์แต่กลิ่นที่ช่วยให้เขาผ่อนคลายกลับมาจากเสื้อเชิ้ตที่ใส่อยู่ กลิ่นของคู่ ไม่นานผมก็หลับสนิท

.

ไฮด์ที่ขับรถกลับเข้ามาเมืองด้วยความรู้สึกหงุดหงิดที่อัดแน่นในอก เขาไม่คิดเลยว่าคนที่อยู่ใกล้ตัวจะเป็นคนทำร้ายไคล์แถมหลานที่เคยคิดเอ็นดูก็เป็นหลานแท้ๆ ของเขาเมื่อรถมาจอดหน้าคอนโด ขายาวๆ ก้าวเข้าลิฟต์ที่ดูจะช้าไม่ทันใจเขาเลย

“ไง” พอมาถึงหน้าห้องไอ้น้องชายตัวดีของเขามันก็ยืนอยู่หน้าห้องอยู่แล้วแถมยังทักเขาด้วยน้ำเสียงยียวน

ผลั้วะ

“นี่สำหรับที่แกรังแกน้องเมื่อวาน”

“ซีด หมัดหนักชะมัด”

“เข้าไปคุยข้างใน” พอได้ชกมันไปหมัดหนึ่งก็ใจเย็นพอที่จะคุยกันได้ เบียดตัวเข้าของห้องเข้าไปนั่งรอมันที่โซฟา มองใบหน้าหล่อของน้องชายที่มุมปากมีรอยเลือดอยู่ เห็นแล้วรู้สึกอารมณ์ดีเลยจริงๆ

“หึ โอเมก้านั้นไปฟ้องอะไรเข้าล่ะ” มันน่าโดนอีกสักหมัดไหม

“ไคล์ไม่ใช่พวกที่นายเคยเจอ และฉันก็ไม่อยากให้นายแย่งลูกมา”

“นั่นมันลูกฉัน!!” โนเอลทุบโต๊ะแรงๆ เขาไม่คิดที่จะยอมให้โอเมก้ามาเลี้ยงลูกของเขาหรอกนะ

“นั่นก็หลานฉันและไคล์ก็มีสิทธิ์เลี้ยงดูแก และฉันจะบอกให้ว่าฉันจะให้ไคล์เลี้ยงดูหลาน แกคงไม่อยากให้ลูกเหมือนแก” โนเอลชะงักเมื่อไฮด์พูดประโยคสุดท้ายออกมาดวงตาคมหลุบต่ำเมื่อคำพูดของพี่ชายสะกิดแผลตัวเอง ไฮด์มองน้องชายที่แม้บางเรื่องจะชวนน่าโมโหแต่ก็ไม่ใช่คนไม่ดีถึงจะต้องสะกิดแผลของมันให้เปิดออกเพื่อที่จะให้มันคิดได้เขาก็ยอม แต่พอเห็นท่าหมาโดนยาเบือของมันก็อดไม่ได้ที่จะสงสาร

“ไคล์เป็นเด็กดี ฉันรู้จักหมอนั่นก่อนนาย ความจริงน้องจะเอาเด็กออกก็ได้นายก็รู้ว่าโอเมก้ามีสิทธิ์ที่จะเอาเด็กออกเมื่อเกิดเหตุการณ์ที่เขาไม่เต็มใจ” ไฮด์เหลือบมองน้องชายที่ยังก้มหน้ามองมือที่ประสานอยู่บนตัก “แกอย่ามองในมุมของตัวเองสิ คุณอาก็เคยบอกนายไม่ใช่เหรอ อีกอย่างน้องเป็นคนตั้งท้องนายรู้ตั้งแต่น้องรู้ครั้งแรกว่าตัวเองท้องน้องร้องไห้หนักแค่ไหนทั้งๆ ที่หมอแนะนำให้เอาเด็กออกแต่น้องก็ยืนยันว่าจะเก็บหลานฉันไว้” ผมเว้นวรรคสักนิดเพื่อดูปฏิกิริยาของเจ้าน้องชายตัวดีที่ตอนนี้นั่งกุมหัวตัวเอง

“ลูกฉันเป็นยังไงบ้าง”

“หึ เป็นลูกชายแถมยังแสบมากเลยด้วย ช่วงก่อนหน้านี้น้องแพ้ท้องหนักมากเลยนะแทบไม่ได้นอนแถมตอนนี้ยังสร้างรังอีก” โนเอลยิ่งฟังยิ่งรู้สึกว่าตัวเองผิด แต่มันก็เป็นเพียงความรู้สึกชั่ววูบก่อนที่สายตาคมจะกลับมาเรียบสงบเหมือนไม่เคยเกิดอะไรขึ้น แต่แค่แวปเดียวก็เพียงพอแล้วสำหรับไฮด์

“งั้นเหรอ”

“ฉันอยากให้แกคิดดีๆ แกก็คงไม่อยากเป็นเหมือนพ่อแก” ไฮด์ทิ้งคำลงท้ายไว้ก่อนที่จะวางรูปอัลตร้าซาวด์ที่โต๊ะแล้วก็เดินออกจากห้องไปปล่อยให้ไอ้น้องชายอยู่กับแผลที่เขาพึ่งสะกิดไปแล้วมันจะรู้ว่าจะทำอะไรต่อไป

คล้อยหลังพี่ชายออกไปภายในห้องมีเพียงความเงียบโนเอลขยับไปหยิบภาพอัลตร้าซาวด์ที่ไฮด์ทิ้งไว้ ภาพที่มันซีดลงไปนิดหน่อยเพราะไฮด์พกไปไหนมาไหนตลอด เสียงหัวใจเต้นรัวทันทีที่ได้เห็น

“ลูกงั้นเหรอ” ความรู้สึกตื้นตันนี่คืออะไรกัน และไม่รู้อะไรเขาก็เก็บรูปใส่กระเป๋าสตางค์เรียบร้อย ร่างสูงลุกเดินเข้าห้องนอน ที่เมื่อเช้ายังมีร่างเล็กของโอเมก้าที่ขดตัวสร้างรังอยู่กระเป๋าใบน้อยที่มีเอกสารของเจ้าตัวมือถือและใบนัดของเจ้าตัวเล็ก เขาหยิบกระเป๋าเงินเพราะอยากรู้เกี่ยวกับโอเมก้าคนนั้นเพิ่มขึ้น ในกระเป๋าไม่ได้มีเงินมากมายบัตรประจำตัวของเจ้าตัว แต่สิ่งที่เขาสะดุดตาคงเป็นรูปเล็กๆ ที่สอดอยู่ในช่องเล็กๆ รูปของเด็กน้อยตัวขาวแก้มป่องตัวเล็กที่ถ่ายคู่กับผู้หญิงที่มองเพียงแวบแรกก็รู้เลยว่าเกี่ยวข้องอะไรกัน นัยน์ตากวางกลมโตเหมือนกัน กับอีกรูปที่มีเพียงร่างเล็กในชุดรับปริญญายืนอยู่คนเดียวรอยยิ้มกว้างแต่แววตากลมนั้นมีแววเศร้า

“เศร้าอะไรกันนะ” ไม่ได้พูดถึงแววตาแต่เป็นความรู้สึกที่อยู่ในอกตอนนี้ ความรู้สึกของโอเมก้าของไคล์ ผมควรจะเข้าหาในมุมใหม่สินะ

.

ก๊อกๆ

“น้องไคล์ ลูกตื่นหรือยังลูก” เสียงเคาะประตูด้านนอกไม่สามารถทำให้คนที่ฝังตัวอยู่ในรังตื่นขึ้นมาได้ เคาะอยู่ราวๆ สองสามรอบแอนนาก็ต้องยอมแพ้ การที่จะเข้าไปในรังของไคล์อาจจะทำให้เจ้าตัวเครียดกว่าเดิม

“พี่ไฮด์น้องไคล์ไม่ยอมออกจากห้องเลยค่ะ ป้าเป็นห่วงเมื่อวานเกิดอะไรขึ้นกันคะ” เพราะเป็นห่วงแม่และลูกเธอถึงโทรไปสอบถามคนที่น่าจะรู้ดีที่สุด

ไฮด์ที่รับโทรศัพท์ขณะประชุมอยู่ต้องหน้าตาตื่น เขาเป็นห่วงน้องจนแทบจะทิ้งการประชุมนี้ไป อาการร้อนรนอยู่ในสายตาโนเอลที่นั่งอยู่ข้างประธานซึ่งก็คือคุณย่าของโนเอลพอเห็นท่าทางแปลกๆ ของพี่ชายเขาก็เอนตัวไปกระซิบกับคุณย่า

“ไปสิ” ทันทีที่ได้รับอนุญาตเขาก็ลุกขึ้นพร้อมกับไฮด์เดินออกจากห้องท่ามกลางสายตางุนงงของผู้ร่วมประชุม

“เกิดอะไรขึ้น” เมื่ออยู่ในลิฟท์กันสองคนโนเอลก็เปิดปากถามทันที

“ไคล์ไม่ยอมออกจากห้องตั้งแต่เมื่อวาน” ถ้าหากเป็นการสร้างรังแบบปกติเขาคงไม่เครียดแบบนี้อาจจะเพราะเรื่องเมื่อวาน

“โทรตามลุงหมอ ผมจะไปกับพี่” แม้ในใจไฮด์อยากจะแย้งแต่ก็ไม่ทันคนที่ตัดสินใจไปแล้ว กดโทรศัพท์บอกลุงหมอแถมยังบังคับให้เขาบอกที่อยู่ของไคล์อีก รถสปอร์ตราคาแพงเล่นเร็วสมกับสมรรถนะไม่ถึงชั่วโมงก็มาจอดที่บ้านสีขาวหลังเล็กยังไม่ทันที่ไฮด์จะเปิดประตูรถ คนขับก็เข้าประตูรั้วไปแล้ว เร็วไปไหมเฮ้ย

“ไคล์อยู่ไหน....ครับ” เมื่อคนที่มายืนขวางเป็นป้าแอน

“อยู่ในห้องค่ะ คุณคือคู่ของน้องไคล์”

“ครับ” แม้คนตรงหน้าจะไม่น่าไว้ใจแต่แอนนาก็เดินนำขึ้นไปบนห้องของไคล์

ก๊อกๆ

“ไคล์” ทันทีที่เขาเรียกก็มีเสียงมาจากในห้อง ความรู้สึกของไคล์เขารู้ดี ทั้งหวาดกลัวทั้งรู้สึกไม่ปลอดภัย “ผมขอกุญแจ”

“แต่น้องสร้างรังอยู่นะคะ”

“เชื่อผม” ถ้าขืนยังให้ไคล์อยู่ในสภาวะเครียดแบบนี้มันอาจจะส่งผลเลวร้ายกว่าที่จะคาดเดา เขารับกุญแจขณะที่กำลังจะเปิดประตูมือใหญ่ของอีกคนจับที่ข้อมือเขาไว้

“มั่นใจแล้วนะ”

“เออ ปล่อยได้แล้วน่าไฮด์” พอไฮด์ปล่อยเขาก็ก้าวเข้าไปในห้องแล้วปิดประตูลง สายตาคมกวาดมองรอบห้องก็เห็นกองผ้าที่มุมห้องเห็นเพียงกลุ่มผมสีดำนุ่มโผ่พ้นเสื้อเชิ้ตขนาดใหญ่ที่เดาได้ว่าเป็นของเขา ยิ่งก้าวเข้าไปใกล้คนในกองผ้ายิ่งขดตัวลงจนกระทั่งเขานั่งลงข้างๆ รัง

“ไคล์” ร่างบางนิ่งเมื่อเขาเรียกชื่อ ก่อนที่จะค่อยๆ เปิดเสื้อเชิ้ตเห็นเพียงแววตากลมที่แดงช้ำท่าทางเหมือนลูกกวางน่าสงสาร เขาถอนหายใจเบาแล้วรั้งโอเมก้าตัวน้อยออกจากรัง

“อ๊ะ”

“ชู่วไม่เป็นไรแล้วไม่ทำอะไรแล้ว” เขากอดร่างเล็กพร้อมกับลูบหลังเบาๆ พร้อมกับโยกตัวเบาๆ

“อึกฮือออ” พอร่างกายผ่อนคลายอาการเกร็งลงเจ้าตัวก็ร้องไห้โฮ เขาก้มหน้าลงมองร่างบางมือขาวที่กำแน่นอยู่บนเสื้อสูทดวงตากลมที่เคยเปล่งประกายที่เคยเห็นกลับแดงก่ำมีเพียงความเศร้าแก้มขาวเต็มไปหยาดน้ำตา

“พอแล้วไม่ร้องแล้ว” น้ำเสียงแข็งๆ พูดออกไป

“อึก..อย่ามาสั่งกันนะ” เออ ดูท่าจะไม่เป็นไรแล้วมั้งถึงได้ตอบโต้แบบนี้ นั่งกอดปลอบไม่นานร่างบางก็เงียบพอก้มลงไปมองก็เห็นว่าหลับไปแล้วคงจะไม่ได้นอนทั้งคืนสินะ

ก๊อกๆ

“เข้ามา”

“ลุงหมอมาแล้วนะ น้องเป็นไงบ้าง” เพราะคนในอ้อมกอดหลับสนิทเขาถึงบอกให้ไฮด์เข้ามา ผมพยักหน้าแล้วอุ้มคนท้องขึ้นแนบอกแล้วค่อยๆ วางลงที่เตียง

“ให้เข้ามาเลยก็ได้ตอนนี้กำลังหลับสนิท”

“สั่งฉันจังนะ” ถึงจะบ่นไฮด์ก็ออกไปตามลุงหมอ พอเข้ามาลุงหมอก็ตรวจแววตาของลุงหมอเต็มไปด้วยคำถามแต่ก็ตรวจร่างบาง รอยน้ำตาที่เปื้อนแก้มอดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปเช็ดที่แก้มนิ่มเบาๆ ท่ามกลางสายตาแปลกใจของญาติทั้งสอง เมื่อตรวจเสร็จใบหน้าเหี่ยวย่นเคร่งเครียด

“โนเอลออกไปคุยกับลุง ทุกคนให้น้องนอนพักก่อน” เขาที่จะลุกตามลุงหมอไปต้องหยุดชะงักเมื่อคนที่คิดว่าหลับสนิทดึงชายเสื้อเขาไว้ เลยต้องถอดเสื้อสูทคลุมให้ถึงได้หลับสนิท เมื่อลงมาข้างล่างทุกคนก็นั่งรออยู่แล้ว

“นั่นคู่เราใช่ไหมโนเอล” ผมพยักหน้ารับ “น้องเครียดมากถึงสร้างรังก็ไม่ช่วยอะไรแล้วตอนนี้กลิ่นของเราอาจจะช่วยน้องได้แต่ก็ไม่ทั้งหมดร่างกายน้องตอนนี้กำลังต่อต้านกันเองถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปจะเป็นอันตรายทั้งแม่และลูก” พอลุงหมอพูดจบเขาก็รู้สึกเยียบเย็นไปทั้งตัว ทั้งไฮด์และป้าแอนต่างหน้าซีด

“แล้วต้องทำยังไงครับ” นานกว้าที่จะหาเสียงตัวเองเจอ สิ่งที่อยู่ในหัวเขาตอนนี่คือเพราะสิ่งที่เขาทำเมื่อวันก่อนทำให้เกิดผลแบบนี้

“ยังดีที่น้องยังติดกลิ่นเรา ถ้ามีเราอยู่ด้วยคงช่วยน้องได้”

“ที่น้องเป็นแบบนี้ก็เพราะไอ้โนเอลนะครับลุง” ไฮด์พูดแย้งขึ้น

“งั้นเราจะเอายังไงโนเอล ถ้าห่างกันต่อไปน้องจะไม่ติดกลิ่นเราแล้วนะ” คำว่าไม่ติดกลิ่นนี่ทำให้ผมไม่ต้องคิดอะไรอีกต่อไปแล้ว

“ผมจะดูแลเอง” ทุกคนดูเหมือนจะแปลกใจที่ผมตอบตกลง ลุงหมอบอกวิธีดูแลกับผมหลายอย่างแล้วก็กลับผมเลยบอกให้ลากไฮด์กลับไปด้วยส่วนป้าแอนก็บอกว่าจะไปเตรียมอาหารให้ ผมเลยขึ้นไปข้างบนพอเปิดประตูเข้าไปก็นึกขำเมื่อร่างบางสร้างรังอีกแล้วกอดสูทของเขาแน่น เขาเดินขึ้นไปนั่งบนเตียงข้างๆ รังเล็กๆ นั่นหวังว่ากลิ่นของเขาจะช่วยได้

“อือ” เพราะรู้สึกดีขึ้นร่างกายก็เริ่มที่จะประท้วง ผมครางเบาๆ เพราะรู้สึกหิวผมลืมตาขึ้นมาก็ต้องตกใจจนแทบตกเตียงหากไม่มีมือใหญ่ที่คว้าข้อมือเขาไว้ทัน

“ตกไปจะทำยังไง” เสียงทุ้มนั่นดูเปลี่ยนไปจากเมื่อวานแต่ผมก็ไม่ใจหรอกนะ ผมพยายามที่จะขัดขืนแต่ก็ไม่มีประโยชน์ ได้ยินเสียงถอนหายใจเบาๆ ก่อนที่ร่างของเขาจะลอยลิ่วไปอยู่ในอ้อมแขนพอจะดิ้นวงแขนก็รัดแน่นจนผมกลัว

“ดีขึ้นรึยัง” คิ้วเรียวขมวดแน่นแต่ก็ต้องยอมรับว่าการได้อยู่ใกล้ๆ ทำให้อาการเกร็งของผมดีขึ้น

“อือ หิวแล้ว” เพราะอีกคนไม่ได้มีท่าทีคุกคามผมเลยตอบไปตามตรง ถึงจะไม่เชื่อใจเต็มร้อยก็เถอะนะ

“ป้าแอนคงทำอะไรไว้รอแล้ว”

“อย่ามาเรียกป้าแอนนะ” ป้าแอนเป็นป้าแอนของผม ผมไม่ให้เรียก โนเอลมองคนทำปากยืนๆ ที่ดูท่าจะหวงป้าตัวเอง

“โอเคๆ ลงไปกินข้าวกัน” พอปล่อยผมก็รีบลงจากตักลงมายืนรอข้างเตียงพอคนตัวสูงเดินนำผมก็ค่อยขยับเดินตามในมือยังถือสูทตัวใหญ่ที่ไม่รู้ว่าอีกคนถอดไว้ให้ตั้งแต่ตอนไหนลงไปด้วย

“ป้าแอนครับ”

“หิวแล้วสินะป้าทำไว้ให้เยอะแยะเลย คุณก็มากินด้วยสิ”

“ทำไมต้องชวนด้วยล่ะครับ” ผมกระซิบถามป้าแอน

“คุณเขาอุตส่าห์มาให้เขาทานด้วยเถอะค่ะ” ได้แต่ฮึดฮัดแต่ก็ยอมให้อีกคนร่วมโต๊ะทานข้าวอาหารมื้อใหญ่ถูกจัดเต็มโต๊ะ เพราะไม่ได้ทานอาหารมาสองมื้อใหญ่ทำให้ผมก้มหน้าก้มตาทานทันทีถึงแม้จะมีอาหารอยู่มากมายแต่ส่วนใหญ่ก็ทำมาจากเนื้อปลาที่ผมทานได้เพราะหากเป็นเนื้อถ้าทานเยอะๆ แล้วผมท้องอืด

“อร่อยนะครับ”

“ขอบคุณจ๊ะ” สองคนคุยกันถูกคอจนผมหน้ามุ่ย ทานจนอิ่มผมก็ช่วยป้าแอนยกจานไปเก็บแต่สายตาก็คอยแต่มองคนที่นั่งโซฟาบ่อยๆ ไม่รู้จะยังอยู่ทำไมจนกระทั่งล้างจานเสร็จผมค่อยเดินไปนั่งที่โซฟาที่ห่างออกไป

“ฉันมีเรื่องจะตกลงกับนาย”

“ผมไม่ยกลูกให้คุณหรอกนะ” ผมยกมือขึ้นลูบท้องนูนเบาๆ

“ไม่ได้หมายถึงเรื่องนี้ ลุงหมอบอกว่านายเครียดเกินไปฉันจะมาอยู่กับนาย”

“ผมจะเครียดก็เพราะคุณ” ผมพูดแย้งทันที

“ถ้านายยังสร้างรังอยู่แบบนี้เพราะความเครียดมันจะไม่ปลอดภัยทั้งนายและลูก” เมื่อพูดถึงลูกผมก็ก้มหน้าลงต่ำมือลูบขึ้นลูบลงเบาๆ

“อ๊ะ”

“เป็นอะไร”

“ลูกดิ้น อึก” พอสัมผัสได้ถึงแรงดิ้นน้อยๆ บนหน้าท้องน้ำตาผมก็ไหลพรากลงมาอีกครั้งเพียงแต่มันเป็นน้ำตาแห่งความสุขคุณหมอบอกแล้วว่าอีกไม่นานเจ้าตัวแสบจะดิ้นแต่พอจะดิ้นก็มาดิ้นวันนี้ ผมแตะที่หน้าท้องแรงกระทุ้งเบาๆ ใต้ฝ่ามือ แต่แล้วก็มีมือใหญ่ของอีกคนวางข้างๆ

“เจ็บรึเปล่า” เพราะแรงดิ้นที่ฝ่ามือทำให้โนเอลกลัวว่าร่างเล็กๆ ที่ตั้งท้องจะเจ็บ

“ไม่ครับ ลูกดิ้นแปลว่าแข็งแรงก็ดีแล้วครับ”

“หึๆ ดูท่าจะแสบเหมือนที่ไฮด์ว่าจริง” ผมหลุดขำดูท่าพี่ไฮด์จะไปเล่าวีรกรรมเจ้าตัวแสบให้ฟังสินะ

“คุณจะอยู่ที่นี่ถึงเมื่อไหร่”

“ก็อยู่ไปเรื่อยๆ” พอจะพูดค้านเจ้าตัวแสบในท้องก็ดิ้นเหมือนประท้วง นี่เข้าข้างคนนั้นเหรอเจ้าตัวแสบเพราะดิ้นแรงผมเลยขมวดคิ้ว

“อย่าดิ้นแรงเจ้าตัวแสบ” หมอนั่นกดเสียงเข้มแล้วเจ้าตัวแสบก็ดันเชื่อฟังอีก อะไรอ่ะ ทำไมทำกับแม่อย่างนี้ล่ะเจ้าตัวแสบ

.

โนเอลอยากจะขำกับท่าทางขัดใจเรียวปากบางขยับขมุบขมิบเหมือนจะบ่นเบาๆ ดวงตากลมนั่นฉายแววดื้อดึงแต่เขารู้สึกแปลกใจที่เจ้าตัวแสบฟังเขา เมื่อคิดถึงตรงนี้ใบหน้าหล่อก็ปรากฏรอยยิ้มมุมปากที่พอไคล์เงยหน้าขึ้นเห็นก็รู้สึกแปลกๆ
********************************************************

ดราม่าอะรั๊ยยยยย ไม่มี สงสารพระเอกเราด้วยค่ะ นางมีปม

แต่ทำร้ายได้นะคะฮ่าๆๆ เราให้โนเอลมารองรับทุกคนเอง 

น้องไคล์เราก็จะเป็นคุณแม่ที่น่ารักต่อไป 

อ่านแล้วเป็นยังไงอย่าลืมบอกเราด้วยนะคะ

ขอบคุณทุกกำลังใจค่ะ
******************************
PrimYJ : ฮ่าๆๆ พระเอกเราก็น่าโดนรองเท้าหน่อยๆ
Billie : เกิบทุกคนหมดรึยังคะ 555
Chompoo reangkarn :  :katai2-1: :katai2-1:
miikii : คนแบบนี้ต้องตบจูบค่ะ
papapoope : ปามาเป็นคู่นะคะ
nonlapan : เค้าก็ใจบาง อยากฟัดน้องง
oilzaza001 : ใจเย็นๆนะคะ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 4 10/12/2561
เริ่มหัวข้อโดย: oilzaza001 ที่ 10-12-2018 15:54:40
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 4 10/12/2561
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 10-12-2018 16:30:10
 :L2: :pig4:

ตัวแสบเข้าข้างพ่อไปแล้ว55
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 4 10/12/2561
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 10-12-2018 16:43:26
  :pig4: อย่าดราม่ามากขอแบบอบอุ่นละมุนๆ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 4 10/12/2561
เริ่มหัวข้อโดย: tasteurr ที่ 10-12-2018 17:11:38
เจ้าตัวแสบเชื่อฟังคุณพ่อซะงั้น
โนเอลต้องใจดีกับน้องเยอะๆนะจ๊ะ

 :pig4:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 4 10/12/2561
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 10-12-2018 23:22:25
อย่าดราม่ามากนะคะ สงสารน้องกับลูก โนเอลถ้าคิดได้แล้วก็ดูแลน้องกับลูกให้ดีๆนะ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 4 10/12/2561
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 11-12-2018 00:56:15
ชอบแนวนี้มากกก แต่หาอ่านยากมากเลย
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 4 10/12/2561
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 11-12-2018 11:34:29
โอ๊ยยยยยยยยเจ้าตัวแสบไปฟังพ่อเฉยเลย
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 4 10/12/2561
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 11-12-2018 12:01:48
แสบน้อยแข็งแรง
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 4 10/12/2561
เริ่มหัวข้อโดย: azure ที่ 13-12-2018 00:22:39
ดีนะพระเอกเรากลับตัวทัน ไม่งั้นจะยกไฮด์ให้เป็นพระเอกแทน :katai4:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 4 10/12/2561
เริ่มหัวข้อโดย: papapoope ที่ 13-12-2018 00:53:08
เจ้าตัวแสบอย่าดื้อกับคุณแม่สิลูกกก
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 5 17/12/2561
เริ่มหัวข้อโดย: Letter123 ที่ 17-12-2018 13:33:29
5

“พี่ไฮด์ ผมไม่เป็นไรแล้วครับ” ผมได้แต่บอกคุณลุงผู้เป็นห่วงเป็นรอบที่ห้าแล้ว พี่ไฮด์หลังจากที่กลับไปส่งคุณหมอแวะเข้าบริษัทแล้วกลับมาที่บ้านก็ดึกแล้ว ส่วนคนที่บอกว่าจะมาอยู่กับผมนั่นหลังจากทานข้าวเสร็จก็หายไปเลย

“ดีแล้วล่ะ ไม่รู้สึกแปลกๆ อะไรใช่ไหม” ผมพยักหน้าตอนนี้ผมนั่งถักไหมพรมอยู่ตรงโซฟา พี่ไฮด์ที่พอรู้ว่าตัวเองเป็นลุงแท้ของเจ้าตัวแสบจากที่ห่วงอยู่แล้วยิ่งห่วงเข้าไปอีก

“ครับ พี่ไฮด์ค้างที่นี่เลยนะครับมันดึกแล้ว ผมเป็นห่วง” หันไปยิ้มกว้างให้พี่ไฮด์ซึ่งเจ้าตัวก็ยกมือมาลูบหัวผมอย่างที่ชอบทำ

“พี่ขึ้นไปอาบน้ำก่อนเดี๋ยวพี่ลงมาถ้าง่วงก็ขึ้นไปนอนเลยนะ” ผมพยักหน้าพี่ไฮด์ก็เดินขึ้นห้องที่เป็นห้องรับแขกที่ตอนนี้แทบจะกลายเป็นห้องของพี่ไฮด์แล้ว บ่อยครั้งที่พี่ไฮด์มาค้างที่นี่เพราะเป็นห่วงผมเลยมีเสื้อผ้าส่วนหนึ่งอยู่ที่นี่และผมก็ยกห้องนั้นให้เป็นของพี่ไฮด์ไปเลย แปลกทั้งที่ปกติผมคงจะง่วงนอนไปแล้วแต่กลับรู้สึกตื่นตัวแทบไม่ง่วงเลย คงเป็นเพราะอาการเครียดของผมสินะ ผมไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนี้เลยแต่ผมห้ามไม่ได้ เจ้าตัวแสบจะโกรธผมไหมนะ พอลูบเบาๆ ที่ท้องเจ้าตัวแสบก็ดิ้นเบาๆ ปลอบใจผมสินะ

“ขอโทษนะเด็กดี” ผมนั่งลูบท้องไปเรื่อยไม่ทันได้ยินเสียงรถและเสียงปิดประตู มารู้สึกตัวอีกทีก็เพราะความรู้สึกอุ่นๆ ที่หางตา

“คุณร้องไห้ทำไม” น้ำเสียงนิ่งๆ นั่นไม่ได้เรียกให้ผมหันไปมองเพียงแต่ผมร้องไห้เหรอ ทำไมไม่รู้ตัวเลยนะ ผมก้มหน้าลงมองมือที่อยู่บนท้องนูนจ้องมองเงียบๆ ไม่ได้สนใจสิ่งรอบข้างแม้แต่น้อย

“โนเอลแกทำอะไรน้อง” ไฮด์ที่อาบน้ำเสร็จว่าจะลงมาไล่ให้น้องชายไม่สิต้องเรียกน้องสะใภ้แต่ไอ้โนเอลมันก็ยังเฉยๆ งั้นต้องเรียกน้องชายดีกว่า

“ไม่ได้ทำมาถึงก็นั่งร้องไห้อยู่นี่ไม่ยอมพูดอะไร” อาการที่โนเอลบ่นออกมาทำให้ไฮด์เป็นห่วงยิ่งกว่าเดิม ขายาวๆ ก้าวไปนั่งข้างๆ ร่างโอเมก้าน้อย ยกมือขึ้นลูบหัวเบาๆ เมินสายตาที่เหมือนจะกินหัวเขาลงท้องจากโนเอลไป ไม่นานน้องก็ค่อยๆ เงยหน้าขึ้นหันมามองผมแล้วยกยิ้มกว้างเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งๆ ที่แก้มใสนั้นยังมีคาบน้ำตาอยู่

“อาบน้ำเสร็จแล้วเหรอครับ พี่ไฮด์ขึ้นไปนอนก่อนก็ได้นะเดี๋ยวผมถักนี่เสร็จก็จะขึ้นไปนอนเหมือนกัน” น้องพูดเจื้อยแจ้วพร้อมกับรอยยิ้มกว้างแตกต่างจากผมและโนเอลที่มีสีหน้าเคร่งเครียด

“ครับ เราไม่ได้กลิ่นโนเอลเหรอ” ผมถามไปตรงๆ น้องเพียงหลบตาหันกับไปถักไหมพรมไม่พูดอะไรอีก แต่ก็ยังถือว่ายังคงได้กลิ่นของกันและกันอยู่ ผมกับโนเอลสบตา พยักหน้าให้ออกไปคุยกันข้างนอกซึ่งเจ้าตัวก็ลุกออกไปทันที

“เดี๋ยวพี่มานะ”

“ครับ” ลุกเดินตามโนเอลออกไปข้างนอก น้องชายเขาดูหงุดหงิดเดินวนไปวนมาจนเขาต้องบอกให้หยุด

“อาการของน้องดูแย่ขึ้น” ผมเปิดประเด็นทันที โนเอลพยักหน้ารับ และต่างฝ่ายก็ต่างเงียบ “นายคิดจะทำยังไง เอาจริงๆ ถ้าหากนายไม่คิดจะรับผิดชอบ รับผิดชอบของฉันไม่ได้หมายถึงแค่ลูกนายควรจะกลับไปนะ” สิ้นคำพูดของผมแววตาสีฟ้าของโนเอลเปลี่ยนเป็นสีทองทันที ให้ตายเถอะ แค่พูดยังขนาดนี้ถ้าหากเกิดเรื่องที่ทำให้หมอนี่หึงมากๆ มีหวังได้สติแดกแน่ๆ

“ฉันไม่ปล่อยใครไปทั้งนั้น” พูดจบมันก็เดินเข้าบ้านทันที อ่า ผมกลับตอนนี้ทันไหมนะ ขืนมันหึงโหดแล้วลอบทำร้ายผมจะทำไงดี ก่อนที่ผมจะฟุ้งซ่านไปมากกว่านี้ผมควรไปนอน



********

โนเอลเดินกลับเข้าไปในบ้านด้วยอารมณ์ที่คุกกรุ่นในอก เขารู้ดีว่าโอเมก้ารับรู้ว่าเขาอยู่ไหนกลิ่นของเขายังมีผลอยู่แต่อาการเหม่อของเจ้าตัวนั่นน่าเป็นห่วงมาก เมื่อเดินเข้าไปนั่งข้างๆ มือเล็กนั่นก็ถักพลาดแต่ก็รีบแก้ไขได้ทันที ยังได้กลิ่นเขาอยู่สินะ

“ขึ้นไปนอนได้แล้ว” นิ่ง โอเมก้าตัวนี้ทำไมดื้อนักนะไม่แปลกที่ลูกจะแสบขนาดนั้น ผมพลูลมหายใจเข้าออกกดอารมณ์ร้อนไม่ให้ลงที่ร่างเล็กที่ดูเหมือนจะดื้อดึงกับเขาคนเดียว ผมดึงเอาไม้ถักและไหมพรมวางไว้ที่ตระกล้าแล้วช้อนคนท้องที่ดื้อแสนดื้อขึ้นแนบอก

“เหวอ” อย่างน้อยก็ไม่ได้ทำนิ่งได้ตลอด เด็กดื้อร้องลั่นยกมือขึ้นกอดคอเขาทันที ขายาวก้าวขึ้นห้องนอนวางร่างเล็กลงบนเตียงดึงผ้าห่มปิดคอจนมิด

“นอน!!” ใบหน้าขาวบึ้งตึงขึ้นทันทีเมื่อได้ยินผมสั่งแถมยังพลิกตัวหันหลังให้เขาอีกต่างหาก เด็กดื้อ!! แม้จะคิดแต่ก็ไม่ได้พูดออกไป เมื่อเห็นว่ายอมนอนบนเตียงแล้วผมถึงเดินลงไปข้างล่างพอดีกับไฮด์ที่ถือกระเป๋าเสื้อผ้าของเขามาด้วย

“ขอบใจ”

“เออ ดูแลน้องฉันให้ดีๆ ล่ะ” บางทีก็แปลกใจตกลงใฝจกันแน่ที่เป็นน้องไฮด์ให้ตายเถอะ พอเห็นว่าผมจะว่าก็รีบเดินหนีเข้าห้องทันทีแถมยังล็อกประตูอีก คงต้องนอนกับเด็กดื้อสินะ พอเปิดประตูเข้าไปคนที่ควรนอนอยู่บนเตียงก็ไปนอนอยู่บนกองผ้าซะแล้ว เปิดกระเป๋าหยิบชุดและผ้าขนหนูเข้าห้องน้ำ พออาบน้ำออกมาก็เดินไปยังกองผ้าที่มีร่างของโอเมก้านอนกระสับกระส่ายอยู่ ดูท่าจะนอนไม่สบายสินะ ผมเดินเข้าไปอุ้มคนที่อยู่ในรังออกมา

“อือ...” เสียงครางแผ่วเบาพร้อมกับอาการขยับเข้ามาซุกเขาเหมือนตอนที่กำลังซุกอยู่ในรังอดไม่ได้ที่จะส่ายหน้าไม่ได้ ค่อยๆ วางร่างบางลงแล้วล้มตัวลงนอนข้างๆ ที่พอหัวเขาถึงหมอนร่างบางก็ขยับเข้ามาชิดลมหายใจร้อนอุ่นรดซอกคอแขนเรียวโอบกอดเขาแน่น เมื่อขยับจนพอใจแล้วก็นิ่งริมฝีปากบางยกยิ้มมุมปาก มองคนที่หลับสนิทนิ่งก่อนที่จะกดจมูกลงกลุ่มผมนิ่มสูดกลิ่นหอมอ่อนนั่นแล้วหลับตามเด็กดื้อไป

.

แสงแดดจ้าที่ส่องลอดหน้าต่างปลุกให้ร่างสูงตื่นขึ้นมานัยน์ตาสีฟ้าง่วงงุนก่อนที่จะคิดได้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน มองข้างๆ ก็ไม่มีร่างบางอยู่แล้วไออุ่นข้างๆ ยังเหลือน่าจะลุกไปได้ไม่นาน วันนี้เขาต้องเข้าบริษัทจึงลุกขึ้นเข้าห้องน้ำพอออกมาเสื้อที่ควรอยู่ในกระเป๋ากลับแขวนอยู่หน้าตู้เสื้อผ้าแถมยังรีดให้เรียบร้อย

“หึๆ” ร่างสูงแต่งตัวไม่รู้เลยว่าใบหน้าคมที่เคยนิ่งเฉยกลับมีรอยยิ้มมุมปากประดับอยู่ เมื่อแต่งตัวเรียบร้อยเขาก็เดินลงไปข้างล่างบนโต๊ะอาหารอยู่กันพร้อมหน้าทั้งเด็กดื้อและพี่ชายของเขา

“ฝันดีมากเหรอวะ”

“หือ” ไฮด์ทักแปลกๆ

“ก็เห็นยิ้มตลอดอารมณ์ดีขนาดนี้ฝันดีหรือไง” เขาไม่ได้เพียงแต่ยกยิ้มบางให้คนที่จ้องพวกเขา และพอสบตากลมนั่นเด็กดื้อก็หลบตาทันที หลังจากทานมื้อเช้าไฮด์ก็เดินออกไปรอข้างนอกปล่อยให้ผมอยู่กับเด็กดื้อ

“ฉันไปทำงานก่อนนะ ตอนเย็นอยากกินอะไรไหม” เพราะเห็นเจริญอาหารเขาเลยเลือกถามสิ่งที่ไคล์จะยอมตอบ

“ผมอยากกินขนม” ตากลมนั่นเปล่งประกายเมื่อเอ่ยถึงของที่อยากกิน

“ได้ฉันจะซื้อมาให้” หยิบสูทที่พาดไว้พนักเก้าอี้มาถือกำลังจะเดินแต่ก็ต้องหยุดเมื่อมือขาวจับชายเสื้อเชิ้ตเขาไว้ พอหันไปมองก็เห็นไคล์ทำท่าอ้ำๆ อึ้งๆ เรียวปากบางอ้าแล้วหุบหลายครั้งแต่ก็ไม่มีเสียงพูดออกมา พอถามว่ามีอะไรเจ้าตัวก็ก้มหน้างุด

“ขะ...ขอบคุณ” เสียงหวานพูดเบาก่อนที่จะปล่อยมือแล้วเดินหนีหายไปในครัว ให้ตายเถอะเด็กน้อยจริงๆ ถึงจะนึกอย่างนั้นแต่กลับมีรอยยิ้มกว้าง จนไฮด์พูดแซวเพราะขี้เกียจขับรถเลยให้ไฮด์ขับ รถหรูเล่นเข้ามาจอดที่ประจำตำแหน่ง ร่างสูงของอัลฟ่าชั้นสูงสองคนลงจากรถเดินเข้าลิฟต์ส่วนตัว ไฮด์แยกลงแผนกตัวเอง ส่วนโนเอลขึ้นไปยังชั้นบนสุดเมื่อร่างสูงก้าวออกมาจากลิฟต์ก็ดึงดูดสายตาของทั้งโอเมก้าและเบต้า ร่างสูงไม่สนใจสายตาทอดสะพานขายาวก้าวเข้าห้องทำงาน นั่งจัดการเอกสารทั้งหมดเพราะคำสั่งของท่านย่า

กว่าจะหมดส่วนที่ให้อ่านก็เกือบเที่ยงแต่ยังวางใจไม่ได้เพราะถ้าหากไปกินข้าวกลับขึ้นมาแฟ้มใหม่ก็จะมากองบนโต๊ะในจำนวนเท่าเดิม พักสายตาสักครู่ก่อนที่จะเดินลงไปหาไฮด์เพื่อชวนไปกินข้าว และก็ต้องตกเป็นเป้าสายตาของทุกคน

ก๊อกๆ

“ไปกินข้าวกัน”

“เออ” ร่างอัลฟ่าชั้นสูงนั้นต้องเรียกได้ว่าดึงดูดสายตาจากเหล่าเบต้าและโอเมก้ายิ่งยืนเคียงข้างกันนั่นยิ่งสะกดสายตาของทุกคน หลังจากที่ทานข้าวเที่ยงเสร็จก็แยกย้ายกลับเข้าไปทำงาน เลิกงานแล้วสายตาคมอ่อนล้าจนต้องปิดพักสายตา แต่พอถึงเวลาก็ต้องลุกลงไปหาไฮด์ที่โทรตามยิกๆ

“แวะห้างก่อน”

“หือจะซื้ออะไร”

“ของฝากเด็กดื้อ” ไฮด์ทำหน้างงแต่ก็ยอมขับรถไปห้างตามที่น้องชายบังเกิดเกล้าสั่ง

**************

สายๆ ร่างเล็กคุณแม่ของเจ้าแสบกำลังเดินกางร่มไปตามถนนในหมูบ้าน หลังจากที่เมื่อเช้าตื่นขึ้นมาให้อ้อมแขนแกร่งที่ทำให้เขาหลับสบายดีทั้งคืนเลยตอบแทนด้วยการรีดชุดทำงานให้ แถมเมื่อเช้าเขายังเผลอทำท่าทีใจกับการที่คุณโนเอลบอกว่าจะซื้อของกลับมาให้ แค่คิดก็รู้สึกอายแล้ว เสียงจอแจดังขึ้นเรื่อยๆ ทำให้ผมรีบเดินเข้าไปในเนอสเซอรี่ของป้าแอน

“เอ่อ มาหาใครเหรอครับ” ครั้งแรกที่เห็นคนถามไคล์รู้สึกตาพร่า ผู้ชายตรงหน้านี้เหมือนนางฟ้าเลยจริงๆ ใบหน้าเรียวรับกับทรงผมยาวซอยระกรอบหน้าดวงตาเรียวรับจมูกโด่งเรียวปากบางสีชมพูรูปกระจับผิวสีขาว อ่า คนคนนี้นางฟ้าชัดๆ

“เอ่อ...เป็นอะไรหรือเปล่าครับ”

“อ๊ะ ผมมาหาป้าแอนครับ” กว่าจะได้ตอบผมก็เรียกสติกลับมาแทบไม่ทัน พอบอกว่าจะหาป้าแอนคุณนางฟ้าก็เดินพาผมไปหาป้าแอนที่ห้องพัก

“ขอบคุณนะครับพี่..”

“พี่ธารครับ น้องไคล์สินะครับ” ผมพยักหน้า ทำไมคนตรงหน้าถึงได้สวยแบบนี้นะ

“มาทำอะไรตรงนี้ล่ะไคล์ เดินมาได้ยังไงกันถ้าเกิดเป็นลมเป็นแล้งมาจะทำยังไง” ป้าแอนที่เห็นผมยืนคุยกับพี่ธารก็บ่นรัวจนพี่ธารต้องรีบห้าม

“มาหาป้าแอนครับ จริงๆ อยากเล่นกับเด็กๆ ด้วยครับ” ป้าแอนถอนหายใจยาว เธอรู้สึกว่าตั้งแต่ท้องมาไคล์ดูเหมือนจะดื้อตาใสจริงๆ แต่ก็ยอมอณุญาตให้ไคล์ไปดูแลเด็กๆ กับธาร

“ป้าฝากดูน้องด้วยนะคะ รายนั้นไม่ค่อยดูแลตัวเอง”

“ครับครูแอน” ธารรับคำ แล้วเดินนำน้องไคล์ที่เพิ่งได้เจอหน้ากันครั้งแรกจากที่ครูแอนเล่าให้ฟัง ตัวจริงน่ารักว่าที่คิด อดยิ้มไม่ได้เมื่อนึกถึงตอนแรกที่น้องเจอหน้าเขาแล้วยืนนิ่งค้างไปเลย ท่าทางน่ารักจนน่าบีบแก้มเนียนนั่นแรงๆ เดินนำมาถึงห้องเด็กเล็กที่ตอนนี้ยังคงเงียบอยู่เพราะเป็นช่วงพักกลางวัน ธารพาน้องเข้าไปนั่งในห้อง

“กี่เดือนแล้วครับ” เพราะเห็นว่าเงียบๆ เลยชวนน้องคุย

“ก็ห้าเดือนแล้วครับ” ท่าทางน้องดูมีความสุขเมื่อพูดถึงตัวเล็กในท้อง อ่า ชักอิจฉาแล้วสิ เห็นรอยกัดที่คอแล้วคงจะมีคู่แล้วสินะ เขาเกิดมา 27 ปี ยังไม่เคยเจอคู่เลยคงจะได้อยู่เป็นโสดเลี้ยงเด็กๆ ตลอดไป ไม่ไดล่ะเผลอคิดอะไรบ้าๆ อีกแล้ว

“พี่ธารสวยมากเลยครับ” เรียวปากกระจับยกยิ้มหวานยิ่งทำให้ไคล์หน้าแดง

“ขอบคุณครับ อีกเดี๋ยวเด็กๆ ก็ตื่นแล้ว ถ้าน้องไคล์เหนื่อยก็นั่งพักนะครับอย่าฝืน” เมื่อเห็นร่างเล็กพยักหน้ารับคำธารก็วางใจไม่นานก็ถึงเวลาตื่นของเด็กๆ เนอสเซอรี่ที่นี่มีเด็กที่ฝากไว้จากพ่อแม่หกคนซึ่งรับไว้ช่วงเวลาก่อนเข้าโรงเรียน เพราะพ่อแม่ไม่ว่างดูแลเพราะเด็กๆ ยังไม่มีเกิดอาการแบ่งแยกลำดับเลยสามารถอยู่ด้วยกันได้

“อือ”

“อึกแง้ๆ” เมื่อได้เวลาเด็กๆ ก็เริ่มตื่นบางคนก็ยังงัวเงียแต่คนตื่นขึ้นพร้อมกับร้องไห้ หนูเอลล่าตื่นพร้อมกับร้องไห้ ธารรีบเดินเข้าไปใกล้ อุ้มสาวน้อยผมบลอนขึ้นแนบอก

“เอ๊ะ พี่ไคล์!!” เสียงของซีนอลปลุกให้เพื่อนๆ หลายคนตื่น

“เอาล่ะครับเด็กๆ เดี๋ยวพับที่นอนแล้วตามครูธารไปล้างหน้านะครับ” พอธารบอกเด็กๆ ก็เริ่มพับผ้าห่มแม้จะไม่ได้ดูดีเท่าไหร่แต่ก็เป็นการสอนให้เด็กทำทุกอย่างด้วยตัวเอง แล้วฝูงลูกเป็ดก็เดินเตาะแตะตามธารที่อุ้มเอลล่าเข้าห้องน้ำจะมีก็เป็ดหลงฝูงที่มาลูบท้องนูนของไคล์อยู่

“น้องเมื่อไหร่จะออกมา น้องของนีออนก็ยังไม่ออกมา” ไคล์ขำกับคำพูดของซีนอลเด็กน้อยแต่ถ้ายังมานั่งคุยกับผม

“อีกไม่นานครับเราไปล้างหน้ากันดีกว่านะ” ผมลุกขึ้นจูงมือซีนอลไปยังห้องน้ำช่วยพี่ธารดูแลเด็กๆ ผมเลยอยู่ช่วยพี่ธารจนถึงบ่าย การได้คุยกับเด็กๆ ช่วยผมได้มากตอนกลับพี่ธารอาสาไปส่งผมที่บ้านโดยรถสกู๊ตเตอร์เล็กๆ ป้าแอนช่วงนี้ไม่ค่อยได้กลับเพราะที่โรงเรียนต้องปรับปรุงอีกส่วน เรื่องอาหารไม่ต้องห่วงเพราะอยู่คนเดียวมานานแถมยังเป็นโอเมก้า เรื่องทำอาหารเป็นเรื่องพื้นฐานที่เขาต้องทำให้เป็น แม้จะท้องโตและต้องระมัดระวังเรื่องการเดินแต่อาหารมื้อใหญ่ก็เสร็จแม้จะใช้เวลานานกว่าปกติ พี่ไฮด์ส่งข้อความมาบอกว่าจะกลับมาทานข้าวด้วย ผมวางจานที่สามบนโต๊ะทานข้าวพอดีกับเสียงรถที่มาจอดหน้าบ้านไม่นาน

“กลับมาแล้วเหรอครับ” ผมหันไปทักพี่ไฮด์ที่เดินเข้าบ้านมา

“ทำไมเหงื่อออกขนาดนั้นไคล์” ผมสดุ้งเหมือนเด็กที่โดนจับได้ว่าทำผิดมาเพราะมัวแต่ทำกับข้าวและจัดโต๊ะเลยลืมที่จะเช็ดหน้าเช็ดตา

“อ่า..”

“นี่ทำอาหารเองใช่ไหม แถมทำเยอะด้วย” พี่ไฮด์กำลังจะบ่นต่อแต่กลิ่นของคนที่กำลังเข้ามาทำให้ชะโงกหน้าไปดูก็เห็นคุณโนเอลเดินเข้ามา แต่สิ่งที่ดึงดูดผมกลับเป็นถุงกระดาษที่มีตราขนมแบรนด์ดังที่ถึงแม้ไม่เคยกินแต่ก็เคยเห็น

ขนม!!!

“มารับไปสิ” เสียงทุ้มบอกผมก็เดินเข้าไปใกล้รับถุงกระดาษนั่นไว้ แต่มือพอเห็นมือใหญ่ที่กำลังจะถอดสูทผมเลยวางถุงขนมบนโต๊ะขยับเข้าไปชิดแม้จะดูแปลกใจแต่ร่างสูงก็ปล่อยให้ผมปลดกระดุมสูทและถอดไท พอถอดสูทออกผมก็รับสูทไปวางพาดที่เก้าอี้ และต่างฝ่ายก็ต่างเงียบ

“เอ่อ..ขอบคุณสำหรับขนมนะครับ” อัลฟ่าตรงหน้าไม่ได้ว่าอะไรเพียงเดินผ่านไปนั่งลงข้างๆ พี่ไฮด์ผมคว้าถุงกระดาษวางลงข้างๆ เก้าอี้ตัวเอง

“จะหวงอะไรขนาดนั้นหือ”

“ไม่ต้องแซวผมเลยครับ” มองค้อนพี่ไฮด์ไปทีแล้วเริ่มทานอาหาร ผมรู้สึกสบายใจขึ้นเมื่อไม่ต้องอยู่คนเดียวและกลิ่นจากคนที่นั่งตรงข้างผมก็ต้องยอมรับว่ามันช่วยผมได้จริง

“ไปทำอะไรมา” จู่ๆ คนตรงข้ามก็ถามขึ้น

“เปล่าครับ”

“กลิ่นนายไม่เหมือนเดิม” อ้อ ผมยกยิ้มแล้วบอกไปว่าผมไปที่เนอสเซอรี่มา “แล้วเดินไปนี่นะ ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะทำยังไง” น้ำเสียงเข้มทำให้ผมสะดุ้งแล้วน้ำตาก็ร่วงเผาะ

“อึก ก็ไม่เป็นไรนี่น่า พี่ธารก็ขับรถมาส่งผมไม่ได้กลับคนเดียวสักหน่อย อึก” แล้วสองอัลฟ่าผู้นั่งร่วมโต๊ะต้องเหงื่อตกเมื่อจู่คุณแม่ก็นั่งร้องไห้โฮ โนเอลไม่รู้เลยว่าแค่เขาดุไปแค่นั้นร่างเล็กถึงกับร้องไห้โฮหันไปสบตากับไฮด์และก็เป็นผมที่ลุกขึ้นไปนั่งข้างๆ

“ร้องทำไมไม่ได้ดุสักหน่อย”

“คุณดุ คุณดุผมอึก” ร่างสูงถอนหายใจก่อนที่จะรวบเด็กดื้อมากอดปลอบมือใหญ่โอบรอบร่างบางพร้อมกับลูบหลังบางนั่นเบาๆ เกิดมาก็เพิ่งเคยปลอบใครจนกระทั่งร่างในอ้อมแขนคลายอาการสะอึก

“หิว”

“ทานข้าวต่อเถอะ” โนเอลชักอยากจะตีใครสักคนถ้าหากลุงหมอไม่ได้แนะนำเรื่องการอยู่ร่วมกับคนท้องให้เขา ซึ่งการที่มีอาการอ่อนไหวนั่นก็เป็นเรื่องดีกว่าที่โอเมก้านั้นเหม่อเป็นไหนๆ ไคล์หันกลับไปทานข้าวทั้งๆ หน้ายังมีแต่คาบน้ำตา ผมให้ไฮด์ส่งจานมาให้ฝั่งนี้แล้วยกนิ้วเกลี่ยคาบน้ำตานั่นออก พอทานข้าวเสร็จคนท้องก็ยกถุงขนมขึ้นมาเปิด ใบหน้าขาวนั่นระบายด้วยรอยยิ้มเมื่อเห็นของหวานที่เขาลงไปซื้อให้เองทั้งๆ ที่สั่งให้ใครไปซื้อให้ก็ได้

“คุณทานด้วยไหม” ใบหน้าน่ารักที่มีรอยยิ้มกว้างเป็นครั้งแรกทำให้ใจเขากระตุก

“ป้อนฉันสิ” ทั้งโอเมก้าตัวน้อยและอัลฟ่ามี่กำลังสวาปามกับข้าวแสนอร่อยต้องหยุดค้างเมื่อคำพูดของร่างสูงที่หันไปยิ้มบางให้กับคู่ตัวเอง

OMG

โนเอลอ่อนโยนเป็นด้วยเหรอเนี้ย ไฮด์อยากจะอัดวิดีโอไปให้คุณย่าดูจริงๆ
***********************************************

ฮืออออออออ ขอโทษที่ช้านะคะ ทีแรกว่าจะป่ันเสาร์อาทิตย์

แต่ว่างานยุ่งมากเลย ขออภัยที่ช้าน่อวันนี้ก็จะลงทีเดียวทั้งสามเรื่องเลย

อ่านแล้วเป็นไงอย่าลืมบอกเราด้วยนะคะ 

ขอบคุณที่รักเรื่องนี้กันนะคะ เราอ่านทุกคอมเม้นต์ขอบคุณมากจริงๆค่ะ

รัก

oilzaza001   :mew1:
Billie ตัวแสบสมกับฉายาค่ะ
Chompoo reangkarn ไม่มีมาม่าค่ะ รับรองเรือ่งนี้ฟิลกู๊ดค่ะ
tasteurr เราจะเห็นโนเอลเราเป็นพระเอกสมกับตำแหน่งแน่ๆค่ะ
PrimYJ  เอร๊ยยเราสุขนิยมค่ะ ไม่มีมาม่า
Ti0590 อุ๊ยเราสายเดียวกันค่ะ
miikii ตัวแสบเลือกคนที่จะตามใจค่ะฮ่าๆ
kawisara มาติดตามน้องแสบของเรากันค่ะ
azure เอ๊ะ ให้พี่ไฮด์ไปเป็นพระเอกของคนอื่นดีกว่าค่ะเดี๋ยวโดนโนเอลกินหัว
papapoope ไม่รู้ว่าแม่หรือลูกดื้อกว่ากันค่ะ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 5 17/12/2561
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 17-12-2018 15:08:56
 :L2: :pig4:

การเขวี้ยงเกิบ ทำให้คนอ่อนโยนได้นิดนุง55 :-[
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 5 17/12/2561
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 17-12-2018 15:31:55
ค่อยๆปรับตัวไปนะโนเอล
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 5 17/12/2561
เริ่มหัวข้อโดย: tasteurr ที่ 17-12-2018 17:38:54
น้องไคล์น่ารัก น่าเอ็นดูมากกกกกก
ดูแลพี่เค้าด้วย งื้อออ อยากบีบแก้ม
อยากซื้อขนมให้น้องเยอะๆ

ธารจะคู่กับพี่ไฮด์ไหมนะ

 :pig4:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 5 17/12/2561
เริ่มหัวข้อโดย: azure ที่ 17-12-2018 18:59:24
ตอนนี้อบอุ่นมาก โนเอลดีขึ้นสุดๆ โอเคฉันยังไม่ปลดนายออกจากต่ำแหน่งพระเอกก็ได้ 5555
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 5 17/12/2561
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 17-12-2018 20:07:27
ยิ้มตามเลยกับความใส่ใจของโนเอล :-[
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 5 17/12/2561
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 18-12-2018 23:40:39
ถือว่าโนเอลเริ่มมีการพัฒนาความอ่อนโยนขึ้นมาบ้างแล้ว :katai2-1:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 6 23/12/2561
เริ่มหัวข้อโดย: Letter123 ที่ 23-12-2018 19:07:57
6

ปัญหาเรื่องการนอนก็เป็นปัญหาใหญ่เมื่อโอเมก้าตัวน้อยไม่ยอมที่จะให้อัลฟ่านอนด้วยบนเตียง ตอนนี้ก็ดึกแล้วแต่ทั้งสองคนก็ยังตกลงกันไม่ได้ ทั้งๆ ที่ร่างบางก็รู้ดีว่าตัวเองนอนหลับสบายเมื่อได้อยู่ใกล้ๆ แต่ด้วยความดื้อรั้นเขาก็ไม่อยากที่จะอยู่ใกล้ใครอีกคนมากไป

“นี่มันดึกแล้วนะ”

“คุณก็ไปนอนอีกห้องสิ” ผมรีบไล่ เมื่อคืนเพราะเขาหลับก่อนถึงได้มีโอกาสมานอนบนเตียงร่วมกันกับเขาแถมยังอุ้มเขาออกจากรังอีก ใบหน้าขาวบูดบึ้งอย่างขัดใจเมื่ออัลฟ่าไม่ยอมฟังเดินขึ้นเตียงแล้วล้มตัวลงนอนพร้อมกับดึงให้ร่างเล็กเอนตัวลงนอนตวัดอ้อมแขนกอดเบาๆ

“นอนได้แล้ว”

“หึย” แม้จะหงุดหงิดแต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้ขยับตัวหาที่สบายก่อนที่จะหลับตาลงปฏิเสธไม่ได้ว่ากลิ่นหอมๆ นั่นชวนให้เขาง่วงจริงๆ ทั้งๆ ที่คิดว่าจะไม่หลับแต่เพียงไม่นานสติเขาก็ดับไป

“ดื้อจริง” โนเอลบ่นเบาๆ คนที่พูดว่าไม่นอนๆ เพียงเขากอดได้ไม่นานก็หลับไป ไหนจะท่าทางเหมือนเด็กๆ นั่นอีกกระชับอ้อมกอดแน่นแล้วหลับไปด้วยกัน

.

ผมตื่นขึ้นมากลางดึกเพราะเจ้าตัวแสบนึกคึกดิ้นจนผมรู้สึกจุกนี่แค่ห้าเดือนยังแข็งแรงตื่นมากวนผมได้กลางดึกไม่แน่ว่าคลอดออกมาคงจะป่วนผมแน่ๆ

“อึก” ยกมือขึ้นลูบท้องเบาๆ เหมือนปลอบประโลมให้ลูกนิ่งแต่ยิ่งลูบเจ้าตัวแสบยิ่งดิ้นจนผมต้องครางเบาๆ

“เป็นอะไร”

“ลูกดิ้นจนผมตื่นครับ” เงยหน้าบอกใบหน้าหล่อเหลาที่คิ้วขมวดแน่นเมื่อได้ยินที่ผมบอก แต่เจ้าตัวแสบเหมือนรู้ว่าทั้งพ่อและแม่ตื่นยิ่งดิ้นเข้าไปใหญ่ ผมประคองท้องนูนไว้

“อย่าดื้อทั้งแม่ทั้งลูก” อ่าวอยู่ดีๆ ผมก็โดนดุไปด้วยแต่เหมือนจะได้ผลเมื่อมือหนาวางทับที่หน้าท้องเจ้าตัวแสบยอมนิ่ง ที่ผมล่ะไม่ยอมฟังทำไมลูกลำเอียงอย่างนี้ล่ะครับ คุณโนเอลประคองให้ผมนอนส่วนมือใหญ่ก็ยังวางทาบทับบนท้องนูนกระซิบบอกให้ผมนอนต่อได้แล้ว

“อือ” ผมหลับลงอีกครั้ง รุ่งเช้าผมตื่นขึ้นก่อนร่างสูงที่ยังหลับสนิทแต่ก็ไม่ยอมปล่อยผมจากอ้อมแขนเรียวปากบางยกยิ้มหวานมองใบหน้าหล่อเหลาสักพักก่อนที่จะค่อยๆ ลุกขึ้นจากเตียงเข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตาแล้วค่อยประคองท้องน้อยๆ ลงไปด้านล่างที่ตอนนี้ป้าแอนกำลังอยู่ในครัวผมเลยเดินเข้าไปช่วย

“คิดถึงอาหารของป้าแอนจังเลยครับ”

“เราก็ทำอร่อย” ป้าแอนว่าพร้อมกับคนซุปใสในหม้อกลิ่นหอมๆ นั่นเรียกน้ำย่อยผมเหลือเกิน และเหมือนไม่ใช่ผมคนเดียวที่หิวเจ้าตัวแสบเริ่มดิ้นเบาๆ ผมขยับไปต้มกาแฟให้กับสองคนที่ต้องออกไปทำงานเช้านี้

“หอมจังครับ” หลังจากที่ต้มกาแฟผมก็ขยับไปช่วยป้าแอนคนซุป

“คิก ขึ้นไปปลุกพวกคุณๆ เถอะจ๊ะ เดี๋ยวตื่นสายไปทำงานไม่ทันเราก็ขึ้นไปล้างหน้าล้างตาให้เรียบร้อย” แม้อยากจะประท้วงว่าโตๆ กันแล้วทำไมเขาต้องไปปลุกแต่ก็ยอมเชื่อฟังเพราะกลิ่นหอมของซุป ผมไม่ได้เห็นแก่กินนะ ขาเล็กๆ ค่อยๆ เดินขึ้นไปยังชั้นสองเดินไปเคาะประตูห้องพี่ไฮด์เมื่อได้ยินเสียงข้างในห้องผมก็เดินไปปลุกอีกคน

“คุณ..ตื่นได้แล้วครับ” เขย่าตัวเบาๆ ร่างสูงที่นอนอยู่ก็ตื่นขึ้นและเดินเข้าห้องน้ำแต่ก่อนจะปิดประตูเสียงทุ้มก็ตะโกนออกมาเสียก่อน

“รอก่อน” ผมจะทำไงได้ ถ้าขืนลงไปก่อนมีหวังโดนดุแน่ๆ ผมเลยหันไปหยิบเอาเสื้อผ้าของอีกคนในตู้มาแขวนไว้ข้างนอกแล้วเดินไปนั่งที่เตียงพร้อมกับผ้าขนหนูในมือ ไม่นานโนเอลก็เดินออกมาจากห้องน้ำในสภาพผ้าขนหนูพันเอวต่ำๆ รูปร่างของคนตรงหน้าสมแล้วที่เป็นอัลฟ่าชั้นสูงทั้งรูปร่างและหน้าตาต่างดึงดูดผู้คนให้เข้าหา เพราะเห็นว่าอีกคนกำลังจะแต่งตัวผมเลยลุกเข้าห้องน้ำออกมาอีกคนก็แต่งตัวเสร็จแล้วเลยพากันเดินลงไปข้างล่าง

“ขอบคุณสำหรับกาแฟนะไคล์”

“ครับ” เมื่อครบต่างคนก็ต่างนั่งทานเงียบๆ ส่วนผมนั้นเพราะซุปมันอร่อยมากๆ ผมเลยเบิ้ลไปสองชามหลังจากที่ทานอาหารเสร็จต่างคนก็ยกชามของตัวเองไปเก็บส่วนผมเป็นคนท้องคนข้างๆ ก็ยกไปเก็บให้แล้วก็เหมือนเดิมเมื่อคุณโนเอลจะออกไปทำงานก็หันมาหาผม

“อย่าไปดื้อไปซนที่ไหน อยากได้อะไรไหมตอนเย็น” ประโยคแรกผมหน้าบึ้งแต่เมื่อได้ยินประโยคสุดท้ายผมตาโต

“ขนม..ผมอยากกินขนม” เสียงแผ่วลงตอนท้ายเมื่อสายตาคมมองนิ่งๆ

“ถ้าอยากได้..ห้ามไปซน” ทำไมพูดเหมือนผมเป็นเด็กอย่างนี้ล่ะ แต่ในหัวกำลังถกเถียงกันระหว่างขนมกับการไปเล่นกับเด็กๆ ดูเหมือนความอยากกินนั้น...จะชนะ

“อือ ผมจะอยู่บ้าน” พอเห็นผมยืนยันมุมปากหนาก็ยกยิ้มพอใจมือหนาวางบนหัวแล้วโยกเบาๆ พูดคำพูดที่ระเบิดตัวเขาแล้วเดินออกจากบ้านไป

“เด็กดี”

บึ้ม

เหมือนร่างกายผมระเบิดไปแล้ว กับคำว่าเด็กดี ทั้งๆ ที่ควรโกรธแต่ผมกลับยืนนิ่งยกมือขึ้นแตะตรงที่มือใหญ่เคยวางไว้

“ว้าว นี่เป็นหนึ่งในสิ่งมหัสจรรย์ พี่มีเรื่องจะล้อมันไปอีกนานเลย พี่จะไม่ได้มานอนบ้านนะประมาณสิบวันนะ”

“พี่ไฮด์จะไปไหน” เมื่อได้ยินว่าพี่ไฮด์จะไม่อยู่ผมก็รีบเงยหน้าขึ้นถามทันที จะให้เขาอยู่กับโนเอลสองคนนะเหรอไม่มีทางหรอก คนคนนั้นน่ากลัวจะตาย

“พี่ต้องเคลียร์งานนะ โนเอลไม่ทำอะไรเราหรอกถ้าทำโทรหาพี่ได้เลย”

“ครับ” ผมอยาดจะเถียงเหลือเกินว่าหมอนั่นต้องทำอะไรผมแน่ๆ พี่ไฮด์โบกมือลา ป้าแอนก็บอกว่าจะไปดูแลการก่อสร้างต่อ ทั้งบ้านเหลือเพียงผมคนเดียว เงียบจังเลยแม้อยากจะออกไปที่โรงเรียนแต่เมื่อสัญญาไว้แล้วผมก็ต้องทำตาม นั่งถักไหมพรมได้ถุงเท้าถุงมือและหมวกอีกหลายใบ พอใกล้ได้เวลาที่ทั้งสองคนจะกลับผมก็เดินไปที่ห้องครัว ตอนนี้พี่ไฮด์ไม่ให้ผมช่วยทำงานแล้วเพราะกลัวว่าผมจะเครียด เปิดประตูตู้เย็นมาก็เห็นแค่ผักนิดหน่อยกับเนื้อสัตว์อย่างละนิด แย่แล้วผมลืมโทรบอกพี่ไฮด์ให้ซื้อของเข้ามา ที่หมู่บ้านมีตลาดครับแต่ว่าของที่จะทำให้คุณชายทั้งสองนั้นมันไม่ค่อยจะมี

“พี่ไฮด์”

“ (มีอะไรรึเปล่า) ” พี่ไฮด์ทำน้ำเสียงตกอกตกใจเมื่อเห็นผมโทรไป

“ผมลืมฝากพี่ไฮด์ซื้อของเข้าบ้านของสดหมดแล้วครับ”

“ (อ่าพี่คงไม่ได้กลับ เราอยากได้อะไรบ้างล่ะโทรไปหาโนเอลสิ) ” ผมนี่ส่ายหน้ารัวๆ เพราะลืมคิดไปว่าอีกคนไม่เห็น

“ผมไม่มีเบอร์เขา”

“ (หึๆ งั้นเดี๋ยวพี่โทรให้ล่ะกัน) ”

“ขอบคุณครับ” พี่ไฮด์วางสายไปไม่นานมือถือผมก็ดังอีกรอบพอหยิบขึ้นมาดู เบอร์ไม่คุ้นแต่ผมก็กดรับ

“ครับ”

“ (แต่งตัวฉันจะพาไปซื้อของ) ” น้ำเสียงทุ้มที่ติดจะหงุดหงิดหน่อยๆ

“คุณโนเอล”

“ (เดี๋ยวฉันเข้าไปรับ) ” พูดจบก็วางสาย ทำไมเป็นคนอารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ แบบนี้นะ แต่ผมก็ยอมที่จะขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมที่จะออกไปข้างนอก ผมไม่ได้เชื่อฟังนะ แค่เวลาหมอนั่นโมโหน่ากลัวจะตาย นั่งรอไม่นานก็มีรถมาจอดหน้าบ้าน ผมเลยเดินออกไปหาคนที่ยังอยู่ในชุดสูทเต็มตัว

“คุณเลิกงานแล้วเหรอครับ” เพราะตอนนี้ถ้าจะว่าไปก็ยังเป็นช่วงเวลาทำงานอยู่

“ฉันมารับไปกันเถอะ” คนตัวสูงเดินมาประคองผมแม้มันจะดูเงอะๆ งะๆ เหมือนไม่เคยทำ ผมก้มหน้าลงแอบยิ้ม แต่พอเดินออกมาเห็นรถผมก็ไม่อยากจะขึ้นรถเลย คุณโนเอลเปิดประตูรถแล้วประคองให้ผมนั่งลงพร้อมกับแทรกตัวเข้ามาในรถดึงสายเบลท์มาคาดให้ความใกล้ชิดที่หากผมขยับจมูกของผมจะต้องแนบกับแก้มตอบนั่นแน่ๆ

“กะ..ใกล้เกินไปแล้ว” กว่าจะหาเสียงตัวเองเจอผมก็เผลอมองเสี้ยวหน้านั้นอยู่นาน

“หึ เราเคยใกล้ชิดกันยิ่งกว่านี้นะ” เมื่อคิดถึงความใกล้ชิดในคืนนั้นเหมือนมีใครเอาเตาไฟมาอังที่หน้า

โนเอลมองใบหน้าหวานที่ตอนนี้แดงก่ำดวงตากลมเบิกกว้างเรียวปากสีชมพูที่อ้าออกน้อยๆ นั่นดึงดูดสายตาเขามากจริงๆ ไหนจะกลิ่นกายหอมๆ ที่ยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งทำให้เขาไม่ทน

“อือ”

เสียงร้องหวานๆ นั่นยิ่งทำให้เขาบดเบียดแนบชิดตวัดเรียวลิ้นกวาดชิมความหวานอย่างตะกละ หวาน ความหวานยิ่งชิมเขายิ่งหยุดไม่ได้ หากไม่ใช่เพราะแรงบีบที่ไหล่ทำให้เขาต้องผละออกอยากเสียดาย เส้นด้ายสีใสขาดออกเมื่อเขาขยับออก นัยน์ตาสีทองค่อยๆ เปลี่ยนกลับเป็นเหมือนเดิมหากแต่ยังคงจ้องใบหน้าหวานที่หอบแดงก่ำปากแดงบวมเจ่อเคลือบวาวอดไม่ได้ที่จะใช้นิ้วโป้งเช็ดแล้วนวดคลึงเบาๆ แววตาทอประกายล้ำลึก

“พะ..พอแล้วครับ” เสียงห้ามปรามเบาๆ นั่นเรียกสติเขาไม่ให้เผลอทำอะไรลงไปอีก ร่างสูงยัดตัวขึ้นปิดประตูเดินอ้อมขึ้นไปประจำที่นั่งแต่ก่อนที่จะออกรถ เขากันหันไปหาร่างบางก่อนที่จะพูดสิ่งที่ทำให้ โอเมก้าน้อยก้มหน้าจนคางแทบชิดอก

“ตอนนั้นฉันจำไม่ได้แต่ฉันจำรสชาติหวานๆ นี่ได้นะ” ผมยกยิ้มมุมปากก่อนที่จะออกรถกลับเข้าเมือง ที่ออกมาก่อนก็เพราะว่าไอ้พี่ชายตัวดีของผมโทรมาบอกว่าไคล์ไทรมาหาบอกว่าอยากได้ของเท่านั้นการประชุมของเขาก็ล่มไป ลืมไปได้ยังไงว่าเขายังไม่ได้มีเบอร์โทรของคนข้างๆ เลย แถมมีอะไรยังโทรไปหาไฮด์ก่อนเสมอจนเขาอยากจะบีบคอพี่ชยตัวเอง

“คุณ...คุณอยากทานอะไรไหม” ผมที่ถอดสูทออกมีเพียงเสื้อเชิ๊ตปลดกระดุมเดินเข็นรถเข็นตามร่างเล็กที่เดินเลือกของสดอยู่

“อะไรก็ได้ที่นายทำ”

“ดีๆ สิครับ” มองคนท้องที่โดนผมกวนแล้วหันมาค้อนแรงใส่แล้วหันกลับไปเลือกผักต่อ ไอ้ผักสีเขียวๆ ที่เขามองยังไงก็เหมือนกันหมด

“วันนี้ทานข้าวที่นี่ก็แล้วกัน”

“ผมไม่อยาก.....”

“ฉันแค่ไม่อยากให้เธอเหนื่อย” แก้มป่องๆ นั่นแดงระเรื่อจนผมอยากจะโน้มตัวกัดสักทีแต่ต้องอดใจไว้ แปลกที่ตอนนี้เขารู้สึกอยากเข้าไปฟัด หลังจากเลือกซื้อของสดเสร็จฝากของไว้พวกเราก็เดินไปที่ร้านอาหาร แต่แทนที่จะนั่งตรงกันข้ามแต่ผมนั่งลงข้างๆ ร่างเล็ก

“ปวดเท้าเหรอ”

“นิดหน่อยครับ” เพราะเดินนานเกินไปสินะ มือเล็กๆ นั่นบีบที่ต้นขาตัวเอง เลยหันไปสั่งอาหารให้ทั้งตัวเองและคนท้องข้างๆ

“ยกขาขึ้นมานี่” เพราะเป็นที่นั่งโซฟายาวเลยยกขาเล็กๆ นั่นขึ้นมาพาดต้นขาก่อนที่จะลงมือนวดให้เบาๆ

“คุณไม่เอาผมทำเองก็ได้” ไม่สนเสียงโวยวายเล็กๆ นั่นบีบเบาๆ ไปเรื่อยๆ จนอาหารมาเสิร์ฟถึงได้ปล่อย

“ขอบคุณครับ” คงเป็นครั้งแรกที่ร่างเล็กเงยหน้ามองผมตรงๆ พร้อมกับรอยยิ้มกว้าง

อ่า

ทำไงดี

ผมอยากจูบอีกแล้ว

“อร่อยจังเลยครับ” คงเป็นเรื่องนี้ที่ไคล์คุยกับเขาปกตีแก้มที่ป่องอยู่แล้วนั่นยิ่งกลมกว่าเดิมเมื่อเต็มไปด้วยอาหารที่ดูจะถูกปากคนท้องจริงๆ

“งั้นทานเยอะๆ ยังอยากกินขนมไหม”

“ครับ”

พอทานเสร็จเลยพาคนท้องไปร้านขนมชื่อดังที่เคยซื้อไปฝากเจ้าตัวดูดีใจยืนเกาะตู้เหมือนเด็กๆ แต่เขาก็ตามใจคนท้องซึ่งมันคงไม่ใช่เรื่องดีเท่าไหร่

“ครับลุงหมอ”

“ (ว่าไงหลานลุงเป็นยังไงบ้าง) ”

“กำลังซื้อขนมครับ” ลุงหมอเป็นคนเลี้ยงดูผมพร้อมกับท่านย่า แม้จะบอกว่าเป็นการเลี้ยงดูแต่ผมก็อยู่กับพวกพี่เลี้ยงเสียมากกว่า

“ (อย่าให้ทานเยอะนะลุงจะนัดให้มาตรวจวันเสาร์นะ) ”

“ครับลุงหมอ แค่นี้ก่อนนะครับ” รีบตัดสายเพราะไคล์ที่กำลังเลือกขนมหันมามองทางเขาบ่อยๆ

“มีอะไรหรือเปล่า”

“เปล่าครับ” น้ำเสียงหงอยๆ นั่นทำให้เขาหรี่ตามองร่างเล็กที่ขยับเข้ามาใกล้ผิดปกติแถมยังกำชายเสื้อผมแน่น กวาดสายตามองรอบๆ ก่อนที่จะสังเกตเห็นกลุ่มคนที่คอยมองแล้วหันกลับไปซุบซิบกัน คนรู้จักของไคล์??

“กลับกันเถอะ” รับถุงขนมมาถือแล้วประคองไคล์ไปที่รถส่วนของที่ซื้อก็ให้มาส่งที่รถ เก็บของเรียบร้อยผมก็หันไปมองไคล์ที่ยังคงนั่นก้มหน้ามือขาวบีบกันแน่นจนขึ้นข้อขาว

“เป็นอะไร” ไคล์ยังคงส่ายหน้าและไม่ยอมสบตาผม

“ไคล์ มองหน้าฉัน” ยกมือขึ้นแตะแก้มเนียนนั่นบังคับให้หันมา ดวงตากลมที่เคยสดใสกลับเต็มไปด้วยความเศร้าที่พยายามซ่อนจากสายตาผม

“มีอะไรบอกฉันได้ไหม” นี่คงเป็นประโยคขอร้องที่สุดที่นึกออกแล้วไม่เคยขอร้องใครแบบนี้มาก่อน

“อึก ทำไมผมต้องโดนแบบนี้ทุกครั้ง” เพียงผมถามจบไคล์ก็ร้องไห้โฮ หนึ่งในสิ่งที่ผมรับมือได้ยากคือการที่ไคล์ร้องไห้

“ชู่ว..ไม่เป็นไรไม่ร้อง” ดึงคนที่ร้องไห้เข้ามากอดแนบอก

“ผมไม่ได้ทำอะไรผิด ผมไม่ได้อยากเกิดมาเป็นแบบนี้” ไคล์พึมพำอยู่กับอกไม่รู้ว่าจะปลอบยังไงเลยได้แต่โอบกอดไว้แน่นนานจนคนในอ้อมแขนนิ่งไปผมถึงรู้ว่าไคล์หลับไปแล้วประคองให้นอนบนเบาะที่ปรับเอนเอาสูทคลุมไว้ เช็ดน้ำตาบนแก้มใสออกอย่างเบามือ

“อ่อนแอจริงๆ” แม้จะพูดอย่างนั้นแต่แววตากลับอ่อนโยนจนถ้าหากไฮด์ได้เห็นคงต้องถ่ายรูปไปฝากท่านย่า กดโทรศัพท์โทรหาเบอร์ที่คุ้นเคยเชื่อมต่อกับบูลทูธไม่นานไฮด์ก็รับสายเขาถามอะไรหลายอย่างก่อนที่จะวางสาย มาถึงบ้านหลังเล็กนี่ก็มืดพอดี เพราะไม่อยากปลุกเลยอุ้มไคล์ขึ้นไปนอนแล้วค่อยไปขนของมาเก็บ พอขึ้นมาก็เห็นคนท้องนั่งอยู่บนเตียงแถมยังปากคว่ำน้ำตาคลอเตรียมที่จะร้องไห้อยู่แล้ว

“เป็นอะไรไป”

“คะ..คุณไม่อยู่” ซะอย่างนั้นรีบขึ้นไปหาคนที่กำลังจะเป่าปี่ที่พอนั่งลงข้างๆ ไคล์ก็ขยับมากอดเขาไว้ทันที ถึงจะแปลกใจแต่ในใจกับรู้สึกยินดี

“ฉันต้องไปอาบน้ำนะ”

“งือ อีกนิดนะครับ” ให้ตายเถอะ ใครเอาอะไรให้ไคล์กินตอนที่เขาไม่เห็นรึเปล่า น้ำเสียงออดอ้อนกับสายตาที่ช้อนมองนี่อีก

“งั้นรอก่อนได้ไหม”

“คุณจะไม่ตามใจผมเหรอ” Fu*k ไม่ได้อยากจะสบถหรอกนะแต่ตอนนี้ผมกำลังต่อสู้กับความต้องการอย่างหนักหน่วงท่าทางตอนนี้ไคล์เหมือนลูกกวางที่ชวนให้ผู้ล่าอย่างเขาขย่ำ

“ให้ตายเถอะ เธอกำลังให้ฉันแย่” แม้จะพูดอย่างนั้นแต่ก็ยังกอดร่างบางอยู่ปล่อยให้ไคล์ซุกดมกลิ่นจนพอใจไคล์ถึงปล่อยให้ผมไปอาบน้ำ พอกลับมาบนเตียงไคล์ก็พลิกตัวมาซุกผมเอง กลิ่นดอกไม้ของไคล์ดูเหมือนจะเข้มขึ้น

จะฮีทก็คงไม่ใช่แต่คงเกี่ยวกับการที่ไคล์อยากอยู่ใกล้

.

Hide Part

ชีวิตหนุ่มโสดมาเกือบจะสามสิบปี มีลูกพี่ลูกน้องที่ใช้งานอย่างกับทาสที่อยากได้อะไรอยากให้ทำอะไรให้ก็สั่งๆ แต่จู่ๆ ก็มีน้องสะใภ้ที่น่ารักแถมยังมีหลานชายที่อีกไม่นานก็จะลืมตามองดูโลกอีก แถมยังโชคดีที่ได้ต่อยหน้าไอ้น้องชายนั่นแรงๆ หนึ่งที นั่นถือเป็นของขวัญที่ดีที่สุดในชีวิตจริง

พอเห็นน้องชายดูท่าทางมีความสุขผมยิ่งรู้สึกว่างเปล่า หรือจะออกไปเที่ยวแล้วคว้าเบต้าชักคนมานอนด้วยดีไหมนะ ถึงจะคิดอย่างนั้นแต่กองงานก็ตบให้เขาเผชิญความจริงที่ว่ายังทำงานไม่เสร็จ หนีงานได้ไหม กลับไปนอนเล่นสักเดือนได้ไหม

“คุณไฮด์คะเอกสารค่ะ”

“เอาเข้ามา” เอาไปโยนทิ้งข้างนอกเลยโว้ยยยยยยยย แม้จะคิดในใจแบบนี้แต่ภายนอกก็ยังคิพลุคไว้ รับเอกสารมาไว้อ่านแล้วเซ็นให้เบต้าสาวถือออกไป

ครืดๆ

“ไง”

“ (ที่แผนกนายมีเบต้าที่อยู่ด้วนกันสามคนบ่อยๆ ไหม) ” มันไม่ได้ถามไถอะไรผมสักนิด สมเป็นน้องชายบังเกิดเกล้าจริงๆ

“มี”

“ (โอเคงั้นฉันจะจัดการเอง) ” ไอ้น้ำเสียงแบบนั้นแผนกผมคงจะได้รับสมัครพนักงานใหม่แน่ๆ

“เกิดอะไรขึ้น”

“ (ไคล์ร้องไห้และฉันจะจัดการ) ” ให้ตายเถอะใครไปทำอะไรวะเนี้ย อยากจะร้องกรี๊ดแต่กรี๊ดไม่เป็นเว้ย เอาเถอะเดี๋ยวมันก็จัดการทุกอย่างเองแต่ทำไมมันต้องสองมาตรฐานจังเลยวะ กับน้องอีกอย่างกับผมนี่อีกอย่าง

“ทำตามสบาย” แล้วมันก็ตัดสายให้ตายเถอะ มีค่าแค่นี้ล่ะคำว่าพี่ชาย เพราะจะไม่กลับไปบ้านน้องปล่อยให้ทั้งสองคนนั่นปรับตัวกันแต่ถ้าผมไปอยู่ ไม่เป็นกขคก็คงจะโดนโนเอลขย้ำคอเอาสักวัน ใครจะคิดว่ามันจะเป็นคนขี้หวงอย่างนี้

หลังจากที่เคลียร์งานจนค่อนคืนเลยคิดที่จะไปพักผ่อนในคลับประจำสักหน่อย อัลฟ่าที่โสดสนิทอย่างเขาแถมยังไม่มีโอกาสพบเจอใครนอกจากพนักงานแต่ก็บอกเลยว่าจะไม่กินเพื่อนร่วมงานหรอกนะปัญหาที่ตามมาจะน่ารำคาญมาก เสื้อเชิ้ตสีขาวปลดกระดุมสองเม็ด ผมสีเทาที่เป็นเอกลักษณ์ของตระกูลถูกขยี้ลวกๆ ให้คลายทรงเดินเข้ามาในคลับหรู

หลังจากที่สั่งเครื่องดื่มโปรด เขาก็นั่งชมบรรยากาศของคลับสายตามองไปเรื่อยจนกระทั่งสะดุดกับร่างๆ หนึ่งสูงโปร่งเส้นผมสีดำขลับที่ซอยละต้นคอระหงที่ไม่มีสายรัดหนัง เบต้าสินะ และเมื่อได้สบตากับนัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนคู่นั้น เขาก็เหมือนตกหลุมลึกและเขาก็คงไม่คิดที่จะปีนขึ้นอีกด้วย
***************************************

อยากจะกรี๊ดให้กับการทวงคืนบังลังพระเอกของโนเอล

นางทำตัวดีแล้วนะอย่าว่านางฮ่าๆๆ นิยายเรื่องนี้ไม่มาม่าแน่นอนขอย้ำอีกครั้งค่ะ

555

ส่วนพี่ไฮด์นั้นไปตกหลุมใครค้าาาา แถมยังไม่ยอมปีนขึ้นอีกถถถถถ 

อ่านแล้วเป็นไงบอกเราด้วยนะคะ

อย่าลืมกดถูกใจ ติดตามด้วยนคะ 

ปล.คู่รองมาแล้วรับรองว่า....แซ่บ แค่กๆ 

Billie  โดนเกิบไปหลายคู่ไม่อ่อนก็น่วมไปแล้วค่ะ
miikii แล้วจะรู้ว่าพี่โนเอลนั้นปรับตัวได้ดีมาก ดีเกินไปด้วยซ้ำ 5555
 tasteurr คู่รองนั้นต้องรอลุ้นค่ะ แต่รับรองว่าแซ่บ
azure ขอบคุณที่ยังคงตำแหน่งให้อีพี่โนเอลนะคะ
Chompoo reangkarn พี่แกก็จะเก๊กๆหน่อย
PrimYJ พี่มาเวอร์ชั่นพัฒนาแล้วไม่งั้นจะน่วมไปก่อน
 
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 6 23/12/2561
เริ่มหัวข้อโดย: Cyclopbee ที่ 23-12-2018 19:37:36
 :pig4: :L1:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 6 23/12/2561
เริ่มหัวข้อโดย: azure ที่ 23-12-2018 23:30:01
โนเอลจัดการเบต้าพวกนั้นเลย มาทำเด็กน้อยร้องไห้ :katai1:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 6 23/12/2561
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 23-12-2018 23:34:43
เดาว่าคนที่ไฮด์เจอน่าจะเป็นธารพี่เลี้ยงเด็กที่บ้านป้าแอน ตอนธารออกฉากมานิดน้อยเราก็จิ้นให้คู่ไฮด์ไว้แล้ว :z1: :z1:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 6 23/12/2561
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 24-12-2018 02:09:03
จัดไปหนักๆเลยโนเอล บังอาจมาทำน้องร้องไห้ ส่วนพี่ไฮด์เจอเนื้อคู่แล้วใช่ไหม ว่าแต่เบต้าคนนั้นจะเป็นใครกันหนอ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 6 23/12/2561
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 24-12-2018 10:38:54
ยังเกร็งๆกับน้องอยู่เลย 5555555555555555
จะจัดการกับแก๊งนั้นให้น้องยังไงนะะะะะ
พี่ไฮด์เจอใครๆๆ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 6 23/12/2561
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 24-12-2018 19:52:14
พี่ไฮด์จะมีเนื้อคู่แว
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 6 23/12/2561
เริ่มหัวข้อโดย: ma-prang ที่ 25-12-2018 02:59:09
จะรอดูว่าจะดีแบบนี้ไปตลอดมั้ย ถ้าดีแตกขึ้นมารองเท้าก็พร้อมเสมอนะ เหอๆ
เอ็นดูน้องงงงงงงง ขี้อ้อนนะเร่
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 6 23/12/2561
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 25-12-2018 06:42:39
มีลุ้นไปกับพี่ไฮด์
Merry Christmas

 :L2: :pig4:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 6 23/12/2561
เริ่มหัวข้อโดย: sailom_orn ที่ 25-12-2018 12:02:42
 :z1: พี่ไฮด์จะมีคู่แล้ว
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 6 23/12/2561
เริ่มหัวข้อโดย: tawanna ที่ 25-12-2018 20:37:45
เอ..พี่ไฮด์เจอพี่ธารหรือเปล่านะ :hao4:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 7 29/12/2561
เริ่มหัวข้อโดย: Letter123 ที่ 29-12-2018 09:14:44


7

ธารรู้สึกแย่เมื่อตื่นขึ้นมาอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ไม่คุ้นเคย เมื่อเพื่อนเพียงคนเดียวไปรับเขามาจากโรงเรียน ผมพักที่โรงเรียนเพราะครูแอนเป็นผู้ปกครองของผมเมื่อครั้งยังเด็กผมก็เคยเป็นนักเรียนของโรงเรียนครูแอนเพียงแต่ว่าพ่อแม่ไม่มารับผมกลับตอนเลิกเรียนเท่านั้นเอง

“ฉันอยากกลับ” หันไปกระซิบกับเพื่อนเพียงคนเดียวที่ผมรู้จักในโต๊ะนี้ทุกคนแปลกหน้าสำหรับผมหมด

“เอาน่านิดเดียว นายเป็นเบต้าที่เรียบร้อยเกินไปแล้ว” ผมไม่รู้ว่ามาตรฐานของเบต้าคืออะไรแต่ผมก็มีความลับที่มีเพียงป้าแอนที่รู้ ผมไม่มีชนชั้นเพียงแต่ไม่ใช่อัลฟ่า เบต้าก็ไม่ใช่โอเมก้าก็ไม่ใช่ หมอก็บอกเพียงแค่ว่าเคสผมเป็นเคสที่ไม่มีทางเกิดขึ้นได้ ไม่รู้ว่าเป็นอะไร ไม่มีคนต้องการ หลุมที่อยู่ในใจของผมมันลึกจนแม้จะพยายามปิดแค่ไหนผมก็ไม่มีทางปิดมันได้

“ฉันจะกลับ” อาจจะต้องหาที่พักในเมืองก่อนเพราะคงกลับไปโรงเรียนไม่ได้แล้ว

“เดี๋ยวถ้าจะกลับกินแก้วนี้ให้หมดก่อนธาร” แก้วเหล้าสีเข้มถูกเลื่อนมาตรงหน้าบรรดาเบต้าในโต๊ะต่างเชียร์ให้เขาดื่ม เสียงคึกคักทำให้ผมตัดสินใจไม่ยาก มือเรียวยกแก้วสีเข้มนั้นขึ้นดื่มรวดเดียว รสขมปร่ากับความร้อนที่แผดเผาลำคอลงไปถึงท้อง เพียงแค่แก้วเดียวก็ทำให้ผมหัวหมุนแล้ว

“กลับได้เลย” ผมหันไปมองคนที่ได้ชื่อว่าเพื่อนสนิทที่ไม่แม้จะมองดูผมเลยหันไปคุยกับเพื่อนที่เขาไม่รู้จัก คงจะเป็นครั้งแรกและครั้งเดียวที่ผมจะมา เรียวขาขยับก้าวเดินพยายามที่จะออกจากที่บ้าๆ แต่สติผมก็เริ่มหายตอนนี้หัวหมุนไปหมดแล้ว

“อ๊ะ” ผมร้องเมื่อถูกชนจากคนที่เดินสวน

“ระวังหน่อยสิครับ” เสียงทุ้มพร้อมกับแรงกอดรัดที่เอวเรียกให้เขาต้องเงยหน้าขึ้นไปมองคนช่วยรับผมไว้ แต่ว่าเพราะเหล้าแก้วเดียวทำให้เขามึนจนมองเห็นไม่ชัดรับรู้เพียงแค่คนที่กอดเขาอยู่รูปร่างสูงใหญ่

“ไหวรึเปล่าคุณ”

“อือ..ไม่หวาย” พยายามที่จะเกาะแขนใหญ่ที่ช่วยพยุงผมไว้ สติที่กำลังจะหายไปรับรู้ได้อย่างเดียวคือกลิ่นมิ้นต์เย็นๆ

ไฮด์ก้มมองคนที่จู่ๆ ก็หลับไปทีแรกที่เขาเดินเข้ามาก็เพราะอยากทำความรู้จักแต่พอเห็นร่างบางดื่มเหล้าเพียวๆ จากเพื่อนและจู่ๆ ก็ทำหน้าเศร้าลุกขึ้นเดินออกมาจากโต๊ะโดยที่เพื่อนไม่สนใจเลยสักนิด จนกระทั่งเดินชนแล้วเขาเข้าไปรับไว้ทัน กลิ่นหอมจางนั่นทำให้ผมแปลกใจถ้าหากเป็นเบต้าคงไม่มีกลิ่นที่ทำเขารู้สึกแปลกๆ แบบนี้ กลิ่นมิ้นต์เย็นๆ ดูทำให้ผมไม่เย็นตามไปด้วย

ไม่ใช่เบต้า!!

แต่ทำไมถึงไม่ใส่สายรัดล่ะ ผมรีบอุ้มคนที่หลับกลางอากาศขึ้นแนบอก ขายาวๆ ก้าวเร็วไปยังรถที่จอดไว้ เมื่อวางคนหลับลงบนเบาะก็รีบขับรถกลับบ้านแม้จะต้องทนกับกลิ่นหอมจางๆ นี่ ขับรถผ่านประตูใหญ่เลี้ยวตามทางไปยังบ้านหลังตัวเอง บ้านพวกผมสร้างในอาณาเขตรั้วเดียวกันเพียงแต่แยกหลังออกมา เมื่อจอดรถเรียบร้อยผมก็รีบลงจากรถเดินอ้อมไปอุ้มร่างที่ยังหลับไม่รู้เรื่องขึ้นบนห้อนอนเล็ก ค่อยวางบนเตียงแล้วให้แม่บ้านคอยดูแลส่วนตัวเองก็กลับห้องไปอาบน้ำพอเสร็จก็เดินมาที่ห้องนอนเล็ก

“เป็นยังไงบ้างครับ”

“ป้าเช็ดตัวให้เรียบร้อยแล้วค่ะตื่นขึ้นมาคงจะแฮ็งค์น่าดูพรุ่งนี้ป้าจะเตรียมชาไว้ให้นะคะ”

“ขอบคุณครับ” ป้าแม่บ้านออกไปแล้วผมเดินไปนั่งลงบนเตียง มองใบหน้าหวาน ดวงตาหลับใหลที่ซ่อนนัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนที่ดึงดูดสายตาของผมไว้ตั้งตาคราแรกที่เห็น สักพักร่างบางก็พลิกตัวม้วนผ้าห่มเป็นหมอนข้างแล้วกอดแน่นใบหน้าเรียงขยับหาที่สบายจนผมยาวระต้นคอนั้นกระจายทั่วหมอนเมื่อพอใจแล้วเรียวปากบางยกยิ้มพอใจแล้วหลับสนิทอีกครั้ง

“ให้ตายเถอะ” ผมนั่งพึมพำกับตัวเอง แค่นั่งมองคนน่ารักหลับก็ช่วยให้ผมผ่อนคลายได้

จับขังไว้ที่นี่เลยดีไหมน้า

+++++++++++++++++++++++

“อือ ปวดหัวจัง” เสียงหวานติดแหบเมื่อพยายามลืมตาขึ้นแต่แค่ขยับอาการปวดหัวก็จี๊ดขึ้นมาจนต้องนอนนิ่งๆ หลับตาลง รู้อย่างเดียวก็คือเขาอยู่บนที่นอนนุ่มแถมยังกลิ่นหอมด้วย ผ่านไปพักใหญ่ถึงได้รู้สึกดีขึ้นดวงตาสีน้ำตาลอ่อนกวาดมองรอบๆ ห้องกว้างไม่คุ้นตา นี่ผมมาอยู่ที่ไหนกัน แล้วไหนจะชุดนอนที่ผมใส่อยู่อีก

“อ่า..ปวดเหมือนหัวจะระเบิดเลย” ผมจะไม่เชื่ออีกแล้ว อยู่กับครูแอนเท่านั้นก็เพียงพอแล้วไม่อยากรู้อยากเห็นอะไรอีกแล้วและผมก็คงไม่กลับไปเจอกับเพื่อนคนนั้นอีกแล้ว ผมที่กำลังนั่งเหม่ออยู่บนเตียงไม่ได้รู้ตัวเลยว่าถูกมองตั้งแต่ตื่นขึ้นและพอเห็นท่าทางซึมๆ ร่างสูงที่ยืนมองอยู่นานเลยยกมือขึ้นเคาะประตูเรียกให้คนเหม่อรีบหันมามอง

ตึกตักๆ แต่สบตากลมโตสีน้ำตาลนั่นก็ทำให้หัวใจของร่างสูงเต้นแรงอย่างที่ไม่เคยเกิดกับใคร

ร่างบางที่นั่งบนเตียงสะดุ้งขยับตัวเมื่อเห็นร่างสูงที่เดินเข้ามาในห้อง นัยน์ตาสีน้ำตาลหลุบต่ำไม่กล้าสบตาแม้จะไม่รู้จักแต่ดูจากรูปการน่าจะเป็นผมที่เป็นฝ่ายรบกวนคนตัวสูงตรงหน้าเสียมากกว่า

“ปวดหัวไหม” เสียงทุ้มของคนตัวสูงที่ยืนพิงโต๊ะอยู่ ผมพยักหน้าเบาๆ ก่อนที่จะทำใจกล้าเงยหน้าสำรวจคนที่ผมมารบกวน ผมสีเทานัยน์ตาคมสีฟ้านั่นทำให้เขาไม่กล้าสบตาคมนั่น

“ผมขอโทษที่มารบกวนนะครับ”

“ไม่เป็นไรครับ ผมไฮด์นะ”

“อ่าผมธารครับ” เงยหน้ายกยิ้มขอบคุณคุณไฮด์ด้วยความจริงใจ อย่างน้อยๆ เมื่อคืนนี้ผมก็ได้เจอคนดีๆ

“ไม่เป็นไรครับ คุณไปอาบน้ำเถอะจะได้ลงไปทานข้าวจะได้ดีขึ้น” ทำไมใจดีอย่างนี้นะ

“ขอบคุณมากๆ นะครับ”

“เสื้อผ้าในตู้คุณใช้ได้ตามสบายเลยนะครับ ผมลงไปรอข้างล่างนะ” คุณไฮด์เดินออกไปแถมยังปิดประตูให้อีก อาการปวดหัวยังเต้นตุบๆ ก้าวลงจากเตียงแม้จะมีอาการมึนๆ อยู่บ้างแต่ผมก็เดินไปที่ตู้หยิบเสื้อผ้าและผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำที่มีอุปกรณ์สำหรับอาบน้ำเตรียมให้พร้อมอาจจะพร้อมเกินไปด้วยซ้ำ ใช้เวลาอาบน้ำล้างกลิ่นเหล้าอยู่นานผมก็ค่อยๆ แง้มประตูออกมาดูภายนอกห้อง ดวงตากลมกวาดมองรอบๆ แล้วก็ต้องทึ่งกับการตกแต่งและขนาดของบ้าน ใหญ่มากเดินเกาะราวบันไดลงมาข้างล่างได้ยินเสียงโทรทัศน์แว่วๆ ผมเลยเดินตามเสียงไป

“เอ่อ...ขอบคุณสำหรับเสื้อนะครับ” พอคุณไฮด์หันมาผมก็เหมือนจะหาเสียงตัวเองไม่เจอ มือใหญ่กวักให้ผมเดินเข้าไปหาและผมก็ดันเชื่อฟังเดินไปนั่งข้างๆ น่าแปลกที่ไม่ได้รู้สึกขัดแย้งอะไร พอผมนั่งลงข้างๆ คุณไฮด์ก็หันมามองแล้วก้มหน้าลงปลายจมูกโด่งได้รูปฝังลงที่ซอกคอผมจนรับรู้ถึงลมหายใจร้อน

“อ๊ะ” ผมร้องเพราะตกใจแต่ก็ไม่ได้ขยับตัวออกห่างถ้าจะให้พูดตรงๆ คือตกใจจนตัวแข็งไปแล้ว

“ยังมีกลิ่น โอเมก้าเหรอ” ไฮด์พิสูจน์กลิ่นหอมอีกครั้งเพราะเมื่อคืนอาจจะเป็นเพราะแอลกอฮอล์แต่พอสูดกลิ่นหอมจางๆ ที่ได้กลิ่นพร้อมกับแชมพูที่เขาชอบใช้ทำให้มั่นใจ

“เปล่าครับ” ดวงตากลมโตหลบสายตาผม ท่าทางหลุกหลิกอย่างปิดไม่มิดนั้นทำให้ผมรู้เลยว่าธารโกหกไม่เก่ง

“งั้นเหรอ ไปทานข้าวกันเถอะ” แม้จะไม่ได้รู้อะไรเพิ่มขึ้นก็ตามแต่ผมก็ไม่คิดที่จะปล่อยให้ร่างบางที่มีกลิ่นเชิญชวนแบบนี้ไปแน่ๆ ต้องเป็นธาร เจ้าของนัยน์ตาสีน้ำตาลที่กระชากหัวใจเขาไปตั้งแต่แรก มองแผ่นหลังบางกับท่าทางสนใจบ้านทำให้ผมเลียริมฝีปาก

อ่า

อยากกัดให้จมเขี้ยว

++++++++++++++++++++++++++

“ผมไปด้วยได้ไหม” จับชายเสื้อเชิ้ตของคนตรงหน้าที่หันมามองอย่างแปลกใจ ผมไม่รู้ว่าเป็นอะไรไม่อยากห่างจากคุณโนเอล อยากเข้าไปคลอเคลีย เข้าไปกอดซุกดมกลิ่นหอมๆ ที่ทำให้ผมรู้สึกดี ทั้งๆ ที่บางส่วนในใจบอกว่าผมไม่ควรที่จะอยู่ใกล้แต่ร่างกายกลับไม่ยอมเชื่อฟัง

“ฉันไปทำงานนะ”

“ผมอยากอยู่ใกล้ๆ คุณ ผะ..ผมไม่รู้ถ้าคุณรำคาญผมอยู่ที่นี่ก็ได้” ผมปล่อยมือพร้อมกับลุกเดินออกจากห้องตอนนี้แค่เพียงกลิ่นจากเสื้อผ้ามันไม่พอสำหรับผม เดินยังไม่พ้นประตูแขนผมก็ถูกคว้าไว้เสียก่อน

“ทำไมแสนงอน ไม่ได้บอกว่าไปไม่ได้” ผมไม่ได้ขี้งอนสักหน่อย กำลังจะเถียงแต่คนตัวสูงก็ดึงผมเข้าไปกอดพอได้สูดกลิ่นกายหอมๆ ทำให้อารมณ์เสียๆ นั่นหายวับไปทันที แถมผมยังยกมือกอดเอวฝังหน้าลงกับอกกว้าง

“ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะจะได้ลงไปทานข้าว” พยักหน้ากับอกกว้างสูดกลิ่นหอมๆ นั่นแล้วค่อยผละออกเดินกลับเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วก็เดินลงไปข้างล่างพร้อมกับคุณโนเอล เพราะกลัวคนตัวสูงจะเปลี่ยนใจตลอดการทานอาหารเช้าผมก็คอยดูแลเทคแคร์ตักโน่นตักนี่ให้

“ฉันไม่เปลี่ยนใจหรอกน่าทานเองเถอะ”

“ก็..แค่กลัว” ผมตอบกลับเสียงอ่อย ได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆ พร้อมกับมือใหญ่ที่ว่างบนหัวแล้วลูบเบาๆ แค่นี้ก็ทำให้ผมรู้สึกเขิน

งือ

หน้าร้อนไปหมดแล้ว

.

ตอนนี้ผมนั่งนิ่งอยู่บนรถเมื่อรถหรูมาจอดยังบริษัทเก่ามือผมก็สั่นขึ้นมาเสียอย่างนั้นแต่อาการนั้นก็หายไปทันทีเมื่อมือใหญ่เอื้อมมากุมมือผมไว้ผมหันไปยิ้มกว้างให้ พวกเราลงจากรถโดยที่คุณโนเอลประคองขึ้นลิฟท์บริหาร ตรงขึ้นไปยังชั้นบริหาร พอออกมาจากลิฟท์ผมก็ตกเป็นเป้าสายตาจากผู้ช่วยของคุณโนเอลทันทีและผมก็เผลอตัวขยับเข้าไปชิดคนตัวสูงทันที

“เข้าไปในห้องทำงานเถอะ” ผมรีบพยักหน้ารัวๆ พอเข้ามาในห้องทำงานของคุณโนเอลผมมองไปรอบๆ กระจกใสที่เห็นวิวได้รอบๆ ผมอยากจะเดินไปดูนะแต่เพราะคุ้นผมเลยยืนเป็นลิงเกาะแขนร่างสูงอยู่ข้างๆ ไม่ยอมไปไหน

โนเอลแปลกใจที่วันนี้ไคล์ทำตัวเป็นลูกลิงเกาะผมไม่ยอมห่างไปไหนทีแรกว่าจะไม่ให้มาด้วยเพราะวันนี้จะต้องไปจัดการคนที่ทำให้ไคล์ต้องร้องไห้และคงเป็นผลเรื่องเมื่อวานที่ทำให้ไคล์ตามติดผมแบบนี้ ไม่ได้รำคาญเลยด้วยซ้ำผมดีใจมากกว่าที่ไคล์ยอมเปิดใจให้กับผม มันอาจจะยังไม่ใช่ความรักแต่ความผูกพันในช่วงเวลาสั้นๆ นั้นกลับยิ่งเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ แม้บ้านหลังเล็กนั่นเตียงที่แค่ผมนอนลงไปก็แทบจะเต็มแล้วแต่มันกลับทำให้ผมอยากกลับไปนอนกอดร่างเล็กแม้จะต้องขับรถไกลแค่ไหนผมก็อยากกลับไป

ปล่อยให้คนท้องนั่งเล่นที่โซฟาส่วนผมก็นั่งทำงานโชคยังดีที่คนท้องขอเพียงแค่ผมนั่งอยู่ในสายตา ผมรู้ได้ยังไงนะเหรอก็สายตากลมโตที่คอยมองไม่กระพริบเหมือนอย่างตอนนี้แม้จะนั่งตาปรือก็ยังจะฝืนนั่งมองอยู่อีก เซ็นเอกสารในแฟ้มเสร็จก็ลุกขึ้นไปนั่งลงข้างๆ

“ง่วงแล้วก็นอน”

“ไม่ง่วงสักหน่อย” ยังจะโกหกอีกตาแทบลืมไม่ขึ้นแล้ว เพราะไม่อยากเถียงกับเด็กดื้อเลยรวบตัวคนท้องขึ้นนั่งตักโอบเอวไว้เบาๆ มืออีกข้างกดลงที่หัวทุยให้ซบลงตรงบ่าซึ่งเจ้าตัวก็ให้ความร่วมมือขยับตัวเล็กน้อยแถมยังยกมือกอดเอวผมไว้ใบหน้าฝังลงที่ซอกคอไม่นานก็หลับไป แม้จะขาชาไปนิดแต่ความสนิทสนมแบบนี้ก็หาไม่ได้ง่ายๆ

พอเห็นว่าคนท้องหลับสนิทผมก็ค่อยประคองให้น้องนอนตรงโซฟาหยิบเสื้อสูทมาคลุมร่างเล็กที่หลับสนิท มีรอยยิ้มมุมปากดูท่าคงจะฝันดี นิ้วหนายกขึ้นเกลี่ยแก้มใสอยู่นานก่อนที่จะตั้งสติได้ ลุกเดินออกจากห้องเพื่อที่จะสะสางเรื่องให้เสร็จเรียบร้อย

“เฝ้าหน้าห้องไว้อย่าให้ใครเข้าไป” สั่งเลขาหน้าห้องเพราะกลัวว่าจะมีคนไปรบกวนคนตัวเล็กที่กำลังหลับสบาย

“ครับ ไม่ทราบว่า..” ดวงตาคมหรี่มองเลขาที่เป็นคนสนิทแถมยังเป็นเพื่อนวัยเด็กอีก

“นั่นคู่ของฉัน อย่าเข้าไปยุ่มย่าม” แม้จะเป็นเบต้าแต่ผมก็ไม่อยากให้ร่างบางมีกลิ่นอื่นติดตัว พอบอกไปมันก็รับปากอย่างกระตือรือร้น กดลิฟต์ลงไปยังชั้นของไฮด์ เพียงแค่ร่างสูงของรองประธานเดินออกมาจากลิฟต์ก็เรียกสายตาจากคนทั้งแผนกเพราะไม่บ่อยนักจะได้เห็นหน้าอัลฟ่ารองประธานสุดหล่อคนนี้ ผมเดินตรงเข้าไปห้องของไฮด์เปิดประตูเข้าไปโดยไม่เคาะก็เห็นเจ้าของห้องมันนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ได้น่าหมั่นไส้ เดี๋ยวยิ้ม เดี๋ยวหัวเราะ

นี่ไปโดนตัวไหนมา

“เฮ้”

“อ่าวมาแล้วเหรอ” ให้ตายเถอะนี่ผมมายืนอยู่ในห้องตั้งนาน

“เออ เรื่องที่คุยกันไว้ว่าไง”

“เชิญเอาที่นายสบายใจ แล้วน้องไคล์เป็นยังไงบ้าง..เฮ้ยๆ แค่ถามเว้ย”

“นอนอยู่ข้างบน” เพราะไฮด์ทำท่าอยากจะคุยต่อยาวเลยเดินออกจากห้อง รายชื่อคนที่ผมบอกลักษณะให้ไฮด์ก็ได้รายชื่อมาทันที เมื่อทุกคนเห็นร่างสูงยืนอยู่หน้าห้องของหัวหน้าแผนก นัยน์ตาสีฟ้าหรี่มองเบต้าสามคนที่เคยเห็นเมื่อวาน

“คุณ...คุณ...และคุณ เข้าไปรับของจากไฮด์แล้วออกจากบริษัทผม”

“ดะ..เดี๋ยวสิคะ พวกเราทำอะไรผิด” ทั้งสามคนลุกขึ้นโวยวายแต่เมื่อโดนสายตามองก็เกิดอาการพูดไม่ออก ทั้งชั้นเหมือนโดนแช่แข็ง ถ้าเข็มตกพื้นก็คงได้ยินกันทุกคนแต่ก่อนที่ห้องจะเย็นยะเยือกกว่านี้ เสียงลิฟต์ที่ดังขึ้นพร้อมกับเลขาของผมที่เดินออกมาแต่สิ่งที่ทำให้เขาตกใจกว่าคือน้องที่น้ำตาร่วงเดินเตาะแตะเป็นเป็ดตามหลังเลขามา

“ไคล์ เป็นอะไร”

“อึก คุณทิ้งผมอีกแล้ว” พอเดินเข้าไปใกล้ไคล์ก็ขยับมากอดผมไว้ ทั้งๆ ที่ปกติจะไม่ยอมทำแต่แบบนี้ผมชอบนะ

ชอบมากเลยทีเดียวล่ะ

“ชู่ว ฉันลงมาจัดการอะไรนิดหน่อย”

“อือ ผมอยากอยู่ใกล้คุณ” น้ำเสียงหวานๆ กับแววตาที่คลอด้วยน้ำตา

ให้ตายเถอะ

อยากอุ้มกลับบ้านตอนนี้เลยได้ไหม

“เกิดอะไรขึ้น โนเอลแกทำอะไรน้อง” อยากจะกลอกตามองบนเมื่อไอ้พี่ชายตัวดีเปิดประตูออกมาแล้วเห็นไคล์ที่ซุกหน้าร้องไห้ตรงอกผม

“ไม่ได้ทำน้องแค่ไม่เห็นฉันอยู่ด้วย” ท่ามกลางสายตาแทบถลนของเหล่าพนักงานเมื่อเห็นสองอัลฟ่ารุมล้อมถามไถ่โอเมก้าอดีตพนักงานที่ลาออกไป

“จัดการเสร็จรึยังจะได้พาน้องไปทานข้าว”

“อืม”

“เดี๋ยวสิคะ คุณโนเอล คุณทำแบบนี้กับพวกดิฉันไม่ได้นะคะ พวกเราไม่ได้ทำอะไรผิดแล้วมากอดกับโอเมก้าชั้นต่ำแบบนั้นกลางที่ทำงานแบบนี้มันสมควรแล้วเหรอคะ” หนึ่งในเบต้าพูดขึ้นผมรู้แล้วว่าทำไมน้องถึงได้เป็นแบบนี้ อ่า แล้วก็อาจจะเกี่ยวกับผมที่เคยพูดกับน้องด้วยอีกส่วนหนึ่ง แต่สำหรับไคล์คนที่จะว่าน้องมีแค่ผมได้คนเดียว

“หุบปากชั้นต่ำของเธอซะแล้วไสหัวออกไปจากบริษัทฉัน ส่วนคนที่เธอว่าคือคู่แห่งโชคชะตาของฉัน” สิ้นคำพูดผมทุกอย่างก็เงียบลง คนของผมแค่คำพูดก็ทำร้ายเขาไม่ได้

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

พบคนหลงเมีย 1 ea ค่ะ อยากจะแหมใส่หน้าโนเอลยาวๆ

น้องไคล์น่ารักมากเลยลูก //คนอวยลูกฮ่าๆๆๆ

ส่วนคู่พี่ไฮด์เราไม่พลิกโผค่ะ คู่นี้จะนอลมอลแต่รับรองว่าแซ่บแน่นอน

(ขอเวลาไปอ่านการ์ตูนเพิ่มความแซ่บก่อนนะคะ) แต่ยังไม่ได้กันเร็วๆนี้นะคะ ฮ่าๆๆ

ต้องขอโทษด้วยนะคะ เค้าต้องเคลียร์งานฉลองปีใหม่ฮือออออ ร้องงง ได้หยุด 31กับวันที่ 1

เลยปั่นลงได้เท่านี้   เที่ยวปีใหม่ด้วยความปลอดภัยนะคะ

ขอให้อยู่ด้วยกันทุกๆปี ขอบคุณที่ติดตามนิยายที่เราเขียน ขอบคุณสำหรับกำลังใจในทุกๆคอมเม้นต์

เค้าจะพยายามเขียนนิยายให้ดีขึ้น หากผิดพลาดอะไรก็ขออภัยด้วยนะคะ ขอบคุณที่ติดตามและชื่นชอบลูกๆของเราค่ะ

ปล. มีโครงการที่จะทำเล่มเรื่อง love diary อันนี้คือทำสนองนีทตัวเองค่ะ เลยอยากจะสอบถามความสนใจค่ะ

Cyclopbee   :mew1:
azure พี่เราจัดการแน่ๆค่ะ
Chompoo reangkarn คู่นี้ไม่พลิกโผค่ะ เดาได้ถูกฮ่าๆๆ
PrimYJ  พี่โนเอลเราเป็นพวกขี้หวงค่ะ ส่วนเบต้านั้นคือพี่ธารเองค่ะ
miikii น้องจะน่ารักและน่าฟัดขึ้นเรื่อยๆ
 kawisara จุดพลุให้นางด้วยค่ะ
ma-prang อู้ยยยยเก็บรองเท้าไว้ก่อนค่ะ
 Billie พี่ไฮด์เราตรงๆค่ะ เมอรี่คริสมาสและสวัสดีปีใหม่ค่ะ
sailom_orn เห็นนางจมกับงานแล้วสงสารค่ะ
tawanna ถูกต้องนะคร๊าบบบบ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 7 29/12/2561
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 29-12-2018 11:32:17
อยากให้คู่ธารไฮด์มีลูกด้วยค่ะ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 7 29/12/2561
เริ่มหัวข้อโดย: azure ที่ 30-12-2018 00:35:40
ลุงไฮด์จะมีคู่แล้วววว :mew1:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 7 29/12/2561
เริ่มหัวข้อโดย: sailom_orn ที่ 30-12-2018 00:35:51
 :z1: :z1: หลงเมียรึเปล่าไม่รู้ แต่ตามใจเมียมากกก
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 7 29/12/2561
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 30-12-2018 19:40:36
ดีใจกับพี่ไฮด์ น้องเรารอดูว่าน้องกับลูกใครจะอ้อนกว่ากัน55

 :L2: :L1: :pig4:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 7 29/12/2561
เริ่มหัวข้อโดย: tasteurr ที่ 30-12-2018 21:05:55
น้องไคล์ติดโนเอลแจเลย
เข้าทางคนพี่เลยสินะ
อยากเห็นน้องตอนเลี้ยงลูกแล้ว

 :pig4:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 7 29/12/2561
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 31-12-2018 03:09:58
อ้อนใหญ่เลยคุณแม่  :katai2-1:
คู่ไฮด์เขาจะพัฒนาคสพยังไงกันนะ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 1 19/11/2561
เริ่มหัวข้อโดย: Noname_memi ที่ 31-12-2018 04:37:10
นึกแล้วเชียวว่าญาติหัวหน้าต้องเป็นผชที่ไคล์มีอะไรด้วยแน่ๆ

ชอบนะคะ ติดตามค่ะ +1 ค่ะ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 2 25/11/2561
เริ่มหัวข้อโดย: Noname_memi ที่ 31-12-2018 04:49:09
พอได้อ่านตอนนี้แล้ว เราขอไม่เอารองเท้าได้ไหมคะ 

จะเอาเปลือกทุเรียนค่ะ แม้จะไม่ใช่หน้าหายากไปนิดแต่อันนี้

แหละค่ะสะใจกว่าเยอะ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 3 3/12/2561
เริ่มหัวข้อโดย: Noname_memi ที่ 31-12-2018 05:05:46
อิหยังของโนเอลอะ นึกว่าจะดีแล้วเชียว  :beat:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 4 10/12/2561
เริ่มหัวข้อโดย: Noname_memi ที่ 31-12-2018 05:13:23
 :angry2: โอยย อะไรของเธอ! พ่อพระเอกไบโพล่าร์! เดี๋ยวดี

เดี๋ยวร้าย ฉันปรับอารมณ์ตามไม่ทันละนะ  :katai1:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 5 17/12/2561
เริ่มหัวข้อโดย: Noname_memi ที่ 31-12-2018 05:27:48
อย่าบอกนะว่าธารคือคู่ของไฮด์ ตายแล้วดีใจๆ  :mc3:  คุณลุง

ขี้เห่อจะได้มีลูกเป็นของตัวเองแล้ว (ใช่หรือเปล่าก็ยังไม่รู้เลย 555)
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 6 23/12/2561
เริ่มหัวข้อโดย: Noname_memi ที่ 31-12-2018 05:45:59
อ้าววว ผิดคนรึ แง้  :o12: นึกว่าจะเป็นธาร
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 7 29/12/2561
เริ่มหัวข้อโดย: Noname_memi ที่ 31-12-2018 05:54:03
อ้าวก็ถูกนี่นา อิอิ รอลุ้นคู่ไฮด์กะธารเลยค่ะ  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 8 50เปอร์ 2/1/2562
เริ่มหัวข้อโดย: Letter123 ที่ 02-01-2019 18:04:09
8

ทั้งแผนกเงียบกริบเมื่อโนเอลประกาศก้องว่าอดีตพนักงานที่หลายคนเคยดูถูกนั้นเป็นคู่แห่งโชคชะตาและแถมยังดูท่าทางดูแลเอาใจใส่รวมทั้งหัวหน้าแผนกอย่างไฮด์ยังยืนอยู่ข้างๆ นั่นก็ช่วยยืนยันสถานะของโอเมก้าร่างเล็กได้แล้ว สายตาคมกริบมองไปยังสามเบต้าที่ตอนนี้ยืนตัวสั่นอย่างห้ามตัวเองไมได้

“คุณ...ผมหิวแล้ว” อาจจะเป็นน้ำเสียงที่ตัดกับบรรยากาศตอนนี้แต่ก็ช่วยเรียกให้สายตาคมกลับมามองใบหน้าเล็กที่ยังกอดแน่นเงยหน้ามองตากลมที่ช้ำจากการร้องไห้ฉายแววออดอ้อนจนร่างสูงใจอ่อน

“งั้นไปกินข้าวกัน ไฮด์จัดการให้ด้วย” โนเอลหันไปสั่งกับไฮด์แล้วค่อยโอบเอวไคล์ไม่ยอมปล่อยมือจากเอวเขาเสียที พอลิฟต์ปิดลงทั้งแผนกก็พร้อมใจที่จะถอนหายใจออกมายาวๆ พร้อมกันเมื่อกี้เหมือนโดนกดจนแทบหายใจไม่ออก ช่างเป็นอัลฟ่าที่มีอำนาจมากมายจริงๆ

“ตามที่โนเอลว่าซองขาวจะให้ฝ่ายบุคคลส่งตามไปแต่ตอนนี้ออกไปซะ” ทิ้งถ้อยคำเย็นชาไว้แล้วขายาวๆ ก็ก้าวไปที่ลิฟต์กดย้ำๆ เพื่อที่จะตามสองคนที่ออกไปก่อนให้ทัน เบต้าสามสาวได้แต่ทรุดนั่งลงกับเก้าอี้การถูกไล่ออกอย่างนี้ไม่ต่างกับการปิดทางที่จะเดินต่อของพวกเธอเพราะไม่ว่าใครก็อยากมาทำงานที่บริษัทนี้ เมื่อวานพวกเธอเพียงเจอกับไคล์เพราะเห็นว่าโอเมก้านั่นอยู่คนเดียวแถมยังท้องนูนนั่นพวกเธอก็เดาว่าเป็นโอเมก้าที่ถูกทิ้ง แต่ใครจะรู้เล่าว่าคู่ของไอ้โอเมก้านั่นเป็นถึงคุณโนเอล พลาดแล้ว พวกเธอพลาดแล้ว

“ทานเยอะๆ” โนเอลกำชับคนที่ทานได้เพียงสองคำก็วางช้อนเอนตัวพิงเขาไว้แถมยังหัวทุยๆ นั่นซบกับไหล่ ไหนคนที่บอกว่าหิวพอบอกให้ทานเยอะๆ ก็เอาแต่ส่ายหน้าท่าทางเซื่องซึมจนเขาเป็นห่วง

“ไม่สบายเหรอ ไปให้ลุงหมอตรวจให้ไหม”

“ไม่เอาครับผมไม่ได้เป็นอะไร ขอบคุณนะครับ” โนเอลก้มลงไปมองคนที่จู่ก็ขอบคุณเขาแต่ก็เดาไม่ยากว่าเป็นเรื่องอะไร

“ไม่ต้องขอบคุณมันเป็นเรื่องที่ฉันควรทำ” เสียงทุ้มว่าเรียบๆ แต่ใบหน้าที่ก้มลงนั้นยิ้มกว้างเมื่อได้ยิน ไคล์สูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนที่จะทำสิ่งที่โนเอลไม่คิดว่าร่างเล็กจะทำ ไคล์ขยับตัวนั่งดีๆ แล้วยืนตัวขึ้นมาริมฝีปากบางกดลงบนแก้มร่างสูงอย่างรวดเร็วไม่ทันที่โนเอลจะสูดกลิ่นหอมจากๆ นั่นไคล์ก็กลับมานั่งซบกับไหล่เขาเหมือนเดิม

“ทำแบบนี้ฉันก็แย่สิ” โนเอลพึมพำ ใครใช้ให้ไคล์ทำตัวน่ารักแบบนี้นะถ้าตรงนี้ไม่ใช่ร้านอาหารแต่เป็นที่บ้าน ถ้าตรงนี้ไม่มีสายตาจากทุกคนมองอยู่ ร่างเล็กนี่ไม่มีทางรอดแน่ๆ แต่ตอนนี้เขาได้แต่อดทน

คอยดู

กลับบ้านเขาจะฟัดให้จมเขี้ยว

เพราะทานคนเดียวไม่นานก็เสร็จพอดีกลับไฮด์ทิ่วิ่งเข้ามาแถมยังโวยวายว่าพวกเขาไม่รอแถมยังงอแงกับคู่เขาอีก แต่คิดว่าจะสนเหรอ โตแล้วก็หาข้าวกินเองคนเดียวก็แล้วกันทิ้งให้ไฮด์โวยวายอยู่ในร้านส่วนตัวเขาก็โอบเอวไคล์เดินไปที่ชั้นจอดรถเพราะดูท่าว่าเจ้าตัวจะตาปรือจะหลับแล้ว พอเข้าไปนั่งที่เบาะยังไม่ทันที่จะได้ขับรถออกไปไคล์ก็หลับสนิท โนเอลหยิบโทรศัพท์กดข้อความสั่งงานพร้อมกับบอกว่าจะกลับมีเรื่องด่วนให้โยนไปให้ไฮด์ แต่ก่อนที่จะออกรถโทรศัพท์ก็ดังขึ้นเสียก่อน เสียงเรียกเข้าเฉพาะนั่นทำให้คิ้วหนาขมวดเบาๆ ทำไมถึงได้โทรมาอย่างกับรู้เวลา

“ครับคุณแม่”

“ (โนเอลทำอะไรอยู่เหรอลูก ไม่กลับบ้านใหญ่มาหลายอาทิตย์แล้วนะคะ) ” โนเอลเงียบไปเพราะไม่รู้ว่าจะตอบมารดาตัวเองว่ายังไงแต่เมื่อมองคนที่นอนหลับอยู่ที่นั่งข้างๆ ก็ทำให้เขาตัดสินใจได้ทันที

“แม่ครับผมมีเรื่องจะบอก”

“ (ว่ายังไงคะแม่รอฟังอยู่) ” น้ำเสียงหวานๆ เย็นๆ ตามนิสัยของมารดาที่คอยเลี้ยงดูเขามาตั้งแต่ยังเล็ก

“ผมเจอคู่แล้ว ตอนนี้น้องกำลังท้องอยู่ผมเลยต้องอยู่กับน้อง” ปลายสายเงียบไปสักพัก

“ (อย่าลืมพาน้องมาหาแม่นะคะ แล้วก็โนเอลลูกต้องดูแลน้องดีๆ นะ” น้ำเสียงเศร้าๆ ของมารดาทำให้โนเอลพูดอะไรไม่ออกเมื่อรับคำพร้อมกับบอกให้มารดาพักผ่อนดีๆ โนเอลถึงได้ขับรถออกไปจากใต้บริษัท เมื่อถึงบ้านคนท้องก็ยังไม่ตื่นโนเอลเลยอุ้มคนท้องที่ดูจะมีน้ำมีนวลขึ้น เมื่อวางลงบนเตียงไคล์ก็พลิกตัวคว้าแขนเขาไว้แล้วหลับลง

“เด็กดื้อ” แม้จะว่าแต่น้ำเสียงนั้นเต็มไปด้วยความเอ็นดู โนเอลล้มตัวลงนอนข้างๆ มือก็กดโทรศัพท์หาลุงหมอเพราะเป็นห่วงอาหารของเด็กดื้อ

“ (ว่ายังไง) ”

“ลุงหมอ ที่น้องง่วงนอนบ่อยๆ แล้วติดผมมากๆ แถมวันนี้ปกติทานเยอะกลับไม่ค่อยทาน” คำถามที่เขาข้องใจถูกถามออกไปรัวๆ

“ (ฮ่าๆ ใจเย็นทำไมใจร้อนจัง หนูไคล์ไม่เป็นอะไรหรอกง่วงนอนบ่อยๆ มันก็เป็นอาการของคนท้องอยู่แล้วแต่อย่าให้นอนมากจนเกินไปนะพาเดินออกกำลังกายด้วย ส่วนเรื่องติดเราไม่ชอบเหรอ) ” ใครว่าไม่ชอบ เขาชอบมากๆ เลยล่ะแต่ว่ามันก็มาพร้อมกับอาการร้อนๆ ที่เขาอยากจะขย้ำน้องที่มากขึ้นทุกทีๆ

“ (ถ้าหนูไคล์ทำแบบนั้นก็แสดงว่าน้องไว้ใจเราแถมยังติดกลิ่นเราอีกถือว่าดีแล้วล่ะ ส่วนเรื่องทานอาหารอาจจะเป็นช่วงน้องง่วงๆ หลังจากนี้ก็ระวังเรื่องการกินด้วยให้น้องทานผักเยอะๆ และก็เรื่องตะคริว) ” ลุงหมอย้ำอีกสองสามอย่างส่วนเขาก็ถามคำถามสำคัญก่อนที่จะวางสายไป โนเอลพึ่งรู้ว่าการตั้งครรภ์นั้นมันลำบากแค่ไหน ตัวก็เล็กนิดเดียวยังต้องอุ้มท้องนานถึงเก้าเดือน ถ้าหากตอนนั้นเขาไม่รู้เรื่อง ไคล์จะเป็นยังไง จะใช้ชีวิตยังไง ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปเท่าไหร่แต่โนเอลก็นอนมองคนที่ตอนนี้ขยับเข้ามาใกล้แขนเรียวกอดเขาไว้แน่นใบหน้าหลับอย่างมีความสุขแม้แขนข้างหนึ่งเขาจะชาไปแล้วก็ตาม ดวงตาคมเหลือบมองนาฬิกาเมื่อเห็นว่าใกล้เย็นแล้วจะให้นอนต่อคงไม่ดี

“ไคล์..เด็กดื้อครับ ตื่นได้แล้ว” ก้มลงกระซิบเบาๆ ที่หูเด็กดื้อขยับตัวหนีส่งเสียงประท้วงเขาเลยเรียกอีกสองสามทีเจ้าตัวค่อยลืมตางัวเงียขึ้นมา

“ผมง่วง” ท่าทางงัวเงียและทำท่าจะหลับลงอีกรอบ

“ไม่ได้แล้วครับจะเย็นแล้วไปล้างหน้าล้างตาก่อน” เจ้าตัวยอมลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปล้างหน้าล้างตาส่วนเขาก็ยกมือขึ้นนวดแขนที่ตอนนี้ยังไม่มีความรู้สึก

“ให้ผมนวดให้ดีกว่า” ไคล์ที่เดินออกมาจากห้องน้ำปีนขึ้นเตียงมานั่งข้างๆ แล้วยกมือขึ้นบีบแรงๆ ที่ต้นแขนหนา แก้มยุ้ยนั่นแดงระเรื่อชวนให้ชิมซึ่งโนเอลเองก็ไม่คิดที่จะห้ามใจตัวเองก้มลงไปสูดกลิ่นหอมทีปลุกเร้าเขาจริงๆ จมูกโด่งเกลี่ยแก้มเนียนสูดกลิ่นหอมเข้าเต็มปอดตวัดรั้งร่างเล็กขึ้นนั่งคล่อมตักโดยที่จมูกโด่งยังไม่ละจากผิวกายเนียน

“อือ..อย่า” ไคล์ร้องห้ามอย่างที่มันไม่ได้ช่วยอะไรเลยยิ่งทำให้คนที่กำลังมัวเมากับกลิ่นหอมอยากจะทำอะไรๆ มากกว่านี้ มือใหญ่สอดเข้าใต้เสื้อเชิ้ตลูบไล้ผิวเนียนลื่นมือ มืออีกข้างโอบเอวไว้ไม่ให้ร่างเล็กที่ดิ้นอยู่บนตักหลุดออกไป

“หอม เด็กดื้อนิ่งๆ สิ” โนเอลกระซิบเบาๆ พร้อมกับไล่ขมเม้มติ่งหูนิ่มนั่นแรงๆ

“อ๊า..พอแล้ว..อึก..อ่า..มันแปลก” ยิ่งเสียงครางหวานหลุดลอดริมฝีปากบางที่ตอนนี้หอบหายใจแรง โนเอลมือยังคงลูบแผ่นหลังลงต่ำขึ้นเรื่อยๆ ใบหน้าคมผละออกจากใบหูเล็กมองภาพที่เขาแทบจะคุมสติไม่อยู่ กลิ่นหอมแรงตอนนี้มันยิ่งทำให้เขาอยากจะขย้ำร่างเล็กนี้ ใบหน้าหวานแดงก่ำเรียวปากบางที่เผยอออกน้อยๆ ระบายลมหายใจร้อนกระชั้นถี่ นัยน์ตารูปกวางฉ่ำปรือเชิญชวน

“เด็กดื้อ ฉันขอได้หรือเปล่า”

“อือ..มะ..” เสียงหวานพูดปฏิเสธแต่เสียงที่ออกมากลับไม่เป็นคำ โนเอลสบดวงตากลมอย่างสื่อความหมายมือหนาละจากแผ่นหลังเนียนมาประคองแก้มยุ้ยไว้

“ไคล์..ไคล์ เด็กดื้อของฉัน” เสียงทุ้มกระซิบราวกับละเมอ ใบหน้าคมขยับเข้าใกล้ริมฝีปากแตะกันแผ่วเบา ลมหายใจร้อนระผิวนัยน์ตาสีฟ้าเริ่มทอประกายสีทอง ริมฝีปากหยักยกยิ้มแล้วเอ่ยคำพูดที่ทำให้โอเมก้าน้อยระเบิดตัวเองเพราะความอายทันที

“ไคล์...ที่รัก”
*+++++++++++++++++++++++++++++++

ตัดฉับ //หลบเกิบแปบ

กรี๊ดดดดดดดดดดดช่วยด้วยค่า ลูกจะโดนจับกินแล้ววววววว

อีพี่มันล่อลวงน้องงงงงงง 

สงสารพี่ไฮด์นะคะโสดไม่พอยังโดนโยนงานใส่อีก เอามาลงก่อน 50 เปอร์

ที่เหลืออาจจะได้ลงวันเสาร์นะคะเพราะวันศุกร์คงได้วิ่งส่งขนมให้กับทางคลินิก

//ร้อง

อ่านแล้วเป็นไงบอกเราด้วยนะคะ 

ส่วนคอมเม้นต์จะไล่ตอบอีกครั้งเมื่อลงเต็มนะคะ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 8 50เปอร์ 2/1/2562
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 02-01-2019 18:56:27
 :L2: :pig4:

น้องงง อย่าใจอ่อนให้หมาป่า
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 8 50เปอร์ 2/1/2562
เริ่มหัวข้อโดย: azure ที่ 02-01-2019 19:07:29
อื้อหื้อ มาตัดจบตรงนี้ :ling1:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 8 50เปอร์ 2/1/2562
เริ่มหัวข้อโดย: lovenine ที่ 02-01-2019 19:50:48
น่ารักมากๆ รับมาต่อ ด่วนๆ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 8 50เปอร์ 2/1/2562
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 02-01-2019 21:24:41
ทำไมเราเขินแทนน้อง :-[ :-[ :-[
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 8 50เปอร์ 2/1/2562
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 02-01-2019 23:03:15
สนุกมากกกก อยากอ่านบ่อยๆ ตอนแรกหมั่นไส้โนเอลมาก เกลียดความมั่นของนาง แต่ตอนนี้ชอบที่นางกลับมาดูแลเอาใจใส่น้อง แถมหลงขนาดไล่คนที่ทำน้องร้องไห้ออกจากงานเลย แล้วก็รู้สึกสงสารพี่ไฮด์โดนโนเอลใช้งานตลอดแล้วยังโดนหึงตาขวางใส่อีก รอตอนที่เหลือนะคะ :pig4:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 8 50เปอร์ 2/1/2562
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 02-01-2019 23:05:24
 :pig4:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 8 50เปอร์ 2/1/2562
เริ่มหัวข้อโดย: sailom_orn ที่ 02-01-2019 23:41:51
 ตอนแรกก็ฟิน แล้วก็เขิน แต่ตอนนี้ค้างงงง
มาต่ออีกนะไรท์  :pig4:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 8 50เปอร์ 2/1/2562
เริ่มหัวข้อโดย: Caramel Syrup ที่ 03-01-2019 00:13:35
น้องไคล์ น่ารัก รู้สึกถึงความน่าบีบ   :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 8 50เปอร์ 2/1/2562
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 03-01-2019 01:09:56
กี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด /ปิดตา
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 8 100เปอร์ 4/1/2562
เริ่มหัวข้อโดย: Letter123 ที่ 04-01-2019 16:13:47
ไคล์รู้สึกเพียงฝ่ามือร้อนและริมฝีปากชื้นที่คลอเคลียอยู่ไม่ห่างคำพูดสุดท้ายที่ได้ยินทำเอาสติหายไปถ้อยคำที่คิดจะพูดถูกลบล้างไปทันที มือหนาลูบไล้จากลำคอระหงปลดกระดุมเสื้อออกอย่างช่ำชองแผ่นอกขาวมีตุ่มไตสีเชอร์รี่ประดับอยู่ ริมฝีปากหนาขบเม้มฝากรอยรักสีแดงจากคอขาวไล่ลงมาถึงไหปลาร้า นัยน์ตาสีทองจ้องมองตุ่มไตสีหวาน

“อ๊า...เสียว..อึก” ทันทีที่ริมฝีปากหนาครอบดูดดึงขมไล้เลียตุ่มไตจนแข็งชูชันสู้ปลายลิ้นหนา ร่างบางก็ครางลั่นทั้งร่างสั่นสะท้านไปด้วยความรู้สึกเสียวตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า ปลายนิ้วจิกลงบนไหล่หนาระบายความรู้สึกที่มันมากเกินไป มือหนาไม่ปล่อยให้ยอดอกสีแดงอีกข้างต้องเหงาใช้ปลายนิ้วเขี่ยบดบี้ดึงรั้น ยิ่งทำให้ร่างบางบิดเร้า

“อ่า..คุณโนเอล” ร่างสูงเงยหน้าผละออกจากยอดอกที่ฉ่ำวาวด้วยน้ำใส สบตากับนัยน์ตากลมที่คลอด้วยน้ำใส

“เรียกพี่สิไคล์” ขณะที่บอกมือหนาเลื่อนลงไปปลดกลางเกงขายาวนุ่มและกางเกงชั้นในสีขาวออกโดยที่ร่างบางให้ความร่วมมือแต่โดยดี แกนกายสีสวยเคลือบด้วยน้ำใส

“อ๊า..พี่โนเอล..สะ..เสียว..อ๊ะ..อือ..” พอมือหนาขยับรูดรั้งร่างบางก็โผกอดลำคอแกร่งแน่น เสียงหวานครางข้างหูยิ่งทำให้โนเอลขยับมือรูดรั้งแกนกายจนปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมา

“อือออ” โนเอลประคองคนท้องที่พึ่งปลดปล่อยให้นอนหอบหายใจถี่ลงบนที่นอนส่วนเขาก็ขยับถอดเสื้อผ้าทิ้งอย่างรวดเร็วแล้วค่อยขยับไปนั่งด้านหลังก้มลงจูบเบาๆ ที่ท้องนูน

“อย่าดื้อนะเจ้าตัวแสบ” เมื่อบอกลูกเสร็จ โนเอลก็ขยับขึ้นไปป้อนจูบร้อนปลุกเร้าอารมณ์ร่างเล็กให้กลับมาอีกครั้ง มือหนาลูบไล้ยอดอกที่ยังคงเปียกชื้นก่อนที่จะเลื่อนลงไปยังช่องทางด้านหลังที่ตอนนี้เปียกชื้นไปด้วยน้ำใส

“อึก..อืม..”

“พี่จะทำเบาๆ ผ่อนคลายนะครับ” แม้จะเป็นช่องทางรักของโอเมก้าที่เมื่อโอเมก้ารู้สึกจะสร้างสารคัดหลั่งออกมาแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะสอดใส่เข้าไปได้ทันที นิ้วหนาสอดเข้าไปเพียงหนึ่งนิ้วเขาก็กัดฟันแน่นมันทั้งนิ่มร้อนและตอดรัดจนอยากจะสอดแท่งร้อนที่พร้อมรบเต็มที่เข้าไปแทนแต่เมื่อเห็นร่างบางสั่นเทาเขาก็ค่อยๆ ขยับนิ้วเมื่อได้ยินเสียงหวานเรียกชื่อเขาก็ค่อยๆ สอดนิ้วที่สองที่สามแล้วค่อยถอนออกแล้วจ่อแท่งร้อนที่ทางเข้า มือหนากุมมือเล็กที่กำผ้าปูแน่นแล้วค่อยๆ กดกายเข้าไปยังช่องทางร้อนที่ตอดรัดเขาทันที

“อือ....”

“อ่า..” เมื่อสอดจนสุดเขาก็แช่แกนกายนิ่งเพราะร่างบางในอ้อมกอดเขาสั่นเทา

“อึก ไคล์..ไหวรึเปล่า เด็กดื้อ”

“ไหวครับ..แค่อึดอัดพี่โนเอลขยับเถอะครับ” โนเอลอยากจะสอดใส่กระแทกกระทั้นร่างบางให้สมกับความน่ารักของเจ้าตัวแต่เมื่อคิดถึงคำของลุงหมอเขาก็นอนซ้อนหลังแล้วค่อยๆ ขยับเบาๆ ริมฝีปากหนาคอยขมเม้มตามไหล่ลาดและแผ่นหลังเนียน

“อึก..อ่า..อ๊ะ..พี่โนเอล..อ๊า.....” เสียงหวานครางยาวก่อนที่จะปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาช่องทางรักยิ่งบีบแน่นทำให้เขาเร่งสอดใส่เข้าไปรัวๆ แต่เขาก็ยังยั้งแรงไว้อยู่ก่อนที่จะปลดปล่อยธารน้ำอุ่นในช่องทางรัก ทั้งสองคนนอนนิ่งๆ สักพักแล้วโนเอลก็ค่อยถอนแท่งร้อนออกจากช่องทางหวานแม้จะอยากจะรังแกเด็กดื้ออีกหลายๆ ครั้งแต่ก็ต้องอดทนไว้

จุ๊บ

“นอนพักนะเดี๋ยวพี่จะพาไปอาบน้ำ” โนเอลก้มลงจูบแก้มป่องแล้วลุกขึ้นจากเตียงเดินหายเข้าไปในห้องน้ำได้ยินเพียงเสียงเปิดน้ำ ไคล์เมื่อสติกลับมาเขาก็รู้สึกอยากจะฝังกลบตัวเอง ฮืออ อาย อายมากๆ ทุกๆ ฉากโผล่ขึ้นมาทุกครั้งที่เขานึกถึงทั้งความอ่อนโยนและเสียงทุ้มที่ฮืมฮัมข้างหูทุกการกระทำที่คอยปลอบโยนเขา ฮือออ อายจนอยากจะระเบิดตัวเองทิ้ง นอนเขินไม่นานร่างสูงก็เดินเปลือยกายกลับมาที่เตียง

“อ๊ะ” เขาร้องเพราะตกใจเมื่อถูกอุ้มตัวลอย

“เจ็บเหรอ”

“เปล่าครับแค่ตกใจ” ผมไม่กล้าสบตาคมที่ก้มลงมองเลยยกมือกอดคอแล้วซุกหน้าลงกับซอกคอหนาทันที คุณโนเอลอุ้มพาไปยังห้องน้ำวางผมลงในอ่างแล้วค่อยลงมานั่งซ้อนหลังยกผมขึ้นไปนั่งบนตักเพราะน้ำอุ่นกำลังดีและอาการเพลียจากการร่วมรักทำให้ผมขยับตัวหาที่สบายๆ ให้มือหนาคอยลูบตามเนื้อตัว

“เหนื่อยแล้วเหรอ”

“ครับ..เหนื่อยมาก”

“ไว้คราวหน้าพี่จะทำเบาๆ” พอได้ยินผมก็ยกมือฟาดหน้าอกหนาไปหนึ่งที แค่ครั้งเดียวผมยังรู้สึกเหนื่อยขนาดนี้อย่าคิดว่าจะมีคราวหน้าเลย

“พี่โนเอล..ไคล์ง่วง” เพราะรู้สึกสบายตัวจนตาแทบจะปิด

“หลับได้เลยครับ..พี่จะดูแลเราเอง” ริมฝีปากบางยกยิ้มกว้างก่อนที่สติจะดับลง

โนเอลก้มลงมองคนที่หลับทั้งๆ ที่ยิ้มกว้างอย่างสบายใจ มือหนาลูบตามผิวเนียนที่เต็มไปด้วยรอยช้ำสีแดง ทั้งๆ ที่ไม่ได้มีเซ็กอย่างที่เขาชอบ แต่มันกลับเต็มอิ่มและในใจฟูฟ่องอิ่มเอมจนมั่นใจแล้วว่าความรู้สึกมันคืออะไร ไคล์ผู้เป็นที่รักของเขา



++++++++++++++++++++

ไฮด์อยากจะร้องไห้แต่ไม่มีน้ำตา ไอ้น้องชายจะกลับไปสวิทกับเมียแต่ทำไมมันต้องโยนงานมาให้เขาด้วย!!!

เขาก็อยากจะเทงานเหมือนกันนะ ชีวิตทำไมมันเหงาเปล่าเปลี่ยวเอกาอย่างนี้น้า นึกๆ ก็อิจฉาไอ้โนเอลที่ได้เจอคู่ที่แสนน่ารักอย่างน้องไคล์แล้วเขาเมื่อไหร่จะมี!!

พอนึกถึงคู่ในหัวก็คิดถึงภาพคนเมาแสนสวยของเขา หลังจากที่ทานข้าวเสร็จผมก็พาไปส่งขึ้นรถเพราธารไม่ยอมให้ผมไปส่งที่บ้าน แถมมัวแต่คุยผมเลยลืมที่จะถามเบอร์ติดต่อ ไอ้ไฮด์ ไอ้คนโง่ พอนึกขึ้นได้ผมก็แทบจะเอาหัวโขกพวงมาลัยรถตาย แล้วจะติดต่อได้ยังไงล่ะเนี้ย ยิ่งคิดก็ยิ่งเครียดเลยหันมาจัดการกองงานของไอ้น้องชายที่มันเทงาน

อยากกลับบ้านเว้ยยยยย!!!!

.

“ครูธาร....ครูธาร!!”

“อ่ะ ครับว่าไงครับ” ธารก้มลงถามเด็กน้อยที่เกาะขาเขาอยู่

“ครูธารไม่สบายหรือเปล่าครับ” เด็กน้อยถามด้วยสีหน้าเป็นห่วง ผมรีบส่ายหน้านี่เหม่อจนทำให้เด็กๆ เป็นห่วงเลยเหรอ เป็นผู้ใหญ่ที่ใช้ไม่ได้เลยจริงๆ ตอนนี้เป็นเวลาเลิกเรียนแล้วล่ะครับแต่ว่ายังเหลือเด็กๆ อยู่สองคนเพราะผู้ปกครองยังไม่เลิกงาน

“เรียกครูมีอะไรหรือเปล่าครับธีโอ”

“ไม่มีครับ ธีโอแค่เป็นห่วง” ผมยิ้มบางๆ ให้เด็กน้อย ก่อนที่จะชวนไปเล่นจนไม่นานผู้ปกครองก็มารับ ผมปิดรั้วใหญ่เดินกลับเข้ามาปิดประตูหน้าสำรวจว่าไม่ได้เปิดไฟหรือเสียบปลั๊กทิ้งไว้แล้วค่อยเดินขึ้นไปยังชั้นบนซึ่งเป็นที่อยู่ของผม ตั้งแต่วันนั้นในหัวผมคิดถึงแต่ใครคนนั้นที่ช่วยไว้

“ไม่น่าเลยธาร ไม่น่าลืมเลย” ทีแรกคิดว่าจะขอเบอร์ติดต่อแต่เขาก็ดันรีบวิ่งขึ้นรถเสียก่อนเลยไม่ได้ถามเบอร์คุณไฮด์เลย ทำไมกันนะทำไมถึงสลัดภาพร่างสูงนั่นทิ้งไม่ได้เลย

จะได้เจอกันอีกไหมนะ

ถ้าเจออีกครั้ง...ผมจะไม่ลืมที่จะทำความรู้จัก เป็นครั้งแรกที่รู้สึกแบบนี้กับใครสักคน

+++++++

เพราะงานที่ไอ้โนเอลทิ้งไว้ทำให้ไฮด์ต้องลากสังขารกับบ้านก็เลยเที่ยงคืนไปแล้ว พอวันนี้คิดว่าจะมาเฉ่ง มันกลับไม่มา

มันโดดงาน!!!

กูจะฟ้องท่านย่า จะฟ้องคุณน้าด้วยเอ๊า

เพราะทนกับการหนีงานไปกกเมียของน้องชายไม่ได้ ไฮด์สั่งให้เลขาหอบเอาแฟ้มงานลงไปไว้รถ วันนี้ต่อให้เป็นบ้านน้องไคล์ ไอ้โนเอลก็ต้องทำงานในส่วนของตัวเองให้หมด ไฮด์จะไม่ทน

รถหรูเล่นมาจอดหน้ารั้วสีขาวจากที่คิดว่าจะไม่มาสักอาทิตย์แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะไอ้น้องชายมันดันกกเมีย ขายาวก้าวเข้าไปในบ้าน พอเปิดประตูเข้าไปก็แทบจะหมุนตัวกลับทันที จะไม่ให้กลับได้ยังไงล่ะ ก็เล่นนอนกอดก่ายกันขนาดนั้น โอ๊ยคนโสดอย่างผมจะร้องไห้ โต๊ะที่เคยวางอยู่ถูกยกออกไปแทนด้วยพรมและกองผ้าห่มที่ไคล์นอนอยู่ในอ้อมกอดของโนเอล ทำไมต้องทำให้คนโสดอย่างผมต้องอิจฉาตาร้อนด้วย

“ว่าไง”

“ฉันเอางานมาส่ง” ผมลดเสียงลงเพราะน้องไคล์กำลังหลับอยู่ โนเอลถอนหายใจก่อนที่จะพยักหน้าเหมือนผมไปบังคับให้มันทำงานทั้งๆ ที่มันเป็นงานของมันนะเว้ย ผมที่กำลังจะลุกออกไปเอาเอกสารมาให้โนเอลต้องชะงักเมื่อได้กลิ่นจางๆ จากอีกฝากของประตู

แกร๊ก

“น้องไคล์คะ..”

“ธาร” ผมต้องตะลึงเมื่อเห็นคนที่เปิดประตูเข้ามาคนที่อยู่ในหัวตลอดเวลาที่จากกันและกลิ่นหอมที่ติดอยู่ในใจเสมอ ให้ตายเถอะผมต้องขอบคุณความบังเอิญ พรหมลิขิต?? หรืออะไรก็ตาม

ผมจะไม่ปล่อยผ่านอีกแล้ว

ไฮด์ลืมไปแล้วว่ามาที่นี่ทำไม ไม่สนใจเสียงอุทานเบาๆ ของร่างบางที่เขาฉวยเอาของในมือวางไว้หน้าประตูแล้วดึงคนในความคิดถึงมาขึ้นรถแล้วขับออกไปทันที
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

เอร๊ยยยเขียนเองเขินเอง หากผิดพลาดอะไรต้องขออภัยด้วยนะคะ

ไม่ค่อยถนัดเขียน Nc เลยจริงๆ 

บริษัทจะเจ๊งหรือไม่ฮ่าๆๆ แต่ละคน อีพี่โนเอลก็หลงน้องจนแทบจะเททุกอย่างทิ้ง

ส่วนพี่ไฮด์คนเด๋อก็ลักพาตัวลูกชาวบ้านไปแล้ว

อ่านแล้วเป็นยังไงบอกเราด้วยน้อ อย่าลืมคอมเม้นต์ กดถูกใจให้กำลังใจด้วยนะคะ


Billie  ลูกโดนกินไปแล้วค่ะ
azure โอ๋ๆๆ ลงเต็มแล้วน้าาาา
lovenine ดีใจที่ชอบนะคะ
 Chompoo reangkarn เค้าก็เขินนนน
JokerGirl ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์ค่ะ นางจะหลงน้องยิ่งกว่านี้อีกค่ะ
mild-dy  :mew1:
sailom_orn ไม่ค้างแล้วววเอาบันไดมาวางแล้วไม่ค้างแล้วค่ะ //นี่มุกเหรอ
Caramel Syrup น้องน่าปู้ยี่ปู้ยำมากค่ะ
miikii เปิดตาดูเลยค่ะ อร๊ายยยยย
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 8 100เปอร์ 4/1/2562
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 04-01-2019 16:58:11
 :L2: :pig4:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 8 100เปอร์ 4/1/2562
เริ่มหัวข้อโดย: tasteurr ที่ 04-01-2019 17:04:54
บอกลูกไม่ให้ดื้อแต่โนเอลดันพาน้องไคล์ซนซะงั้น   :-[
ยิ่งอ่านยิ่งอิจฉาโนเอล น้องไคล์จะอ้อนน่ารักอะไรขนาดนี้  :m13:
คิดว่าต่อให้พี่ไฮด์จะไปสวีท ก็คงถูกโยนงานให้อยู่ดี ฮา

 :pig4:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 8 100เปอร์ 4/1/2562
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 04-01-2019 22:51:42
อะไรจะบังเอิญตลอดคู่ไฮด์กับธารอย่างนี้ชะตาฟ้าลิขิตให้มาคู่กันชัดๆยังอยากให้คู่นี้มีลูกด้วย
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 8 100เปอร์ 4/1/2562
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 04-01-2019 23:10:35
น้องไคล์อ้อนน่ารักมากเลย โนเอลอย่าลืมพาน้องไปหาแม่ล่ะ พี่ไฮด์ฉุดพี่ธารไปแล้ววววววว
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 8 100เปอร์ 4/1/2562
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 04-01-2019 23:29:50
น้องงงงงงงงงง อยากเห็นหน้าหลานแล้ววว
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 8 100เปอร์ 4/1/2562
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 05-01-2019 01:28:02
พี่ไฮด์มาเร็วเคลมเร็วมากเด้อ 55555555555555
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 8 100เปอร์ 4/1/2562
เริ่มหัวข้อโดย: ดาวโจร500 ที่ 06-01-2019 02:44:54
เอาใจช่วยค่าาพี่ไฮด์
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 8 100เปอร์ 4/1/2562
เริ่มหัวข้อโดย: skies ที่ 06-01-2019 07:07:39
ลืมภาพโนเอลที่จะเอาแต่ลูกไปเลยอะ ละมุนเวอร์

ธารที่ไม่มีชนชั้นนี่น่าจะเป็นพวกพิเศษที่ปรับตัวเองให้เข้ากับคู่มั้ยคะ? /เดาแบบจริงจังมาก
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 8 100เปอร์ 4/1/2562
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 06-01-2019 10:55:25
พี่โนเอลนี่แค่เบาะๆแล้วใช่ป่ะ ไม่มูมมามแต่อิ่มอกอิ่มใจ :m25: ทำมาบอกลูกอย่าดื้อกลัวโดนขัดคออ่ะดิ
พี่ไฮด์เจอธารแล้วก็สานสัมพันธ์เต็มที่เลยนะ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 8 100เปอร์ 4/1/2562
เริ่มหัวข้อโดย: owlseason ที่ 06-01-2019 13:45:42
เพิ่งมาตามอ่านน้องไคล์น่ารักมากกกก อยากเห็นตัวแสบไวๆ แล้วค่า
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 8 100เปอร์ 4/1/2562
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 06-01-2019 18:40:56
เอิ่ม พี่ไฮด์ ใจเย็นๆกลับมาคุยกันก๊อนนนนนน

จากหิ้วน้องธารไปใหน
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 9 8/1/2562
เริ่มหัวข้อโดย: Letter123 ที่ 08-01-2019 15:25:54
9

ไฮด์เหลือบมองคนข้างๆ ที่นั่งนิ่งดวงตากลมมองหน้าผมนิ่งทั้งที่ตอนนี้โดนผมลากขึ้นรถแถมยังถูกกุมมือไว้ไม่ยอมปล่อยก็ยังไม่โวยวายแถมยังจ้องหน้าผมไม่เลิก เพราะไม่รู้ว่าจะพาไปที่ไหนเพราะตอนที่เห็นหน้าผมก็ลากเจ้าตัวออกมาสุดท้ายก็มาจบลงที่บ้านของผม

“อ่า ขอโทษที่ลากออกมากะทันหันนะ” พูดพร้อมกับมองคนที่ก้มหน้าก้มตาอยู่ข้างๆ เรื่องอะไรที่จะปล่อยให้ร่างบางนั่งห่างๆ ล่ะนี่บ้านผม

“ไม่เป็นไรครับ” แม้จะพูดแต่ธารก็ไม่ยอมเงยหน้าสักที ผมขยับเข้าไปใกล้ใช้มืออีกข้างที่ว่างจับคางบังคับให้เงยหน้าขึ้นมอง ทันทีที่สบตากลมพร้อมกับแก้มขาวที่แดงก่ำทำให้ผมแทบทนไม่ไหว กลืนน้ำลายรู้สึกลำคอแห้งผาก ร่างกายเกิดอาการแปลกๆ จนคิดว่าตัวเองจะเกิดอาการ Rut * แต่มันไม่ใช่ผมต้องอดกลั้นอดทนตัวเองเพราะไม่อยากที่จะทำให้ธารตกใจ มือหนาเลื่อนมาลูบแก้มเนียนแล้วพูดสิ่งที่คิดมาตั้งแต่เห็นหน้าธารอีกครั้ง

“ธาร...เราคบกันไหม” ดวงตากลมเบิกกว้างทันทีที่ผมพูดจบแก้มเนียนจากที่แดงอยู่แล้วยิ่งแดงก่ำเหมือนคนเอาสีมาทา ท่าทางตกใจที่ผมได้แต่คิดในหัวว่ามันน่ารักมาก คนเราต้องน่ารักขนาดนี้เลยเหรอ ในใจตอนนี้มันไปเกินกว่าคำว่าถูกใจแล้ว ผมคิดไปไกลขนาดที่ว่าถ้าหากตื่นขึ้นมาตอนเช้าแล้วมีธารนอนอยู่ข้างๆ หรือเข้านอนพร้อมกัน เวลากลับบ้านก็มีคนรอมันคงจะดีมาก

“คุณชอบผมเหรอ” ธารถามเองแล้วก็หน้าแดงเองทำท่าจะหลบหน้าหลบตาแต่ติดที่มือผมจับไว้อ่า ทำไมน่ารักจังเลยนะ ผมไม่ได้หลงอะไรเลยนะแต่ธารน่ารักน่า.......

“ใช่ พี่ชอบธาร” สรรพนามที่เปลี่ยนไปทำให้รู้สึกถึงความสนิทสนมกันมากขึ้นและยังทำให้เรียวปากฉ่ำยกยิ้มบางที่ทำให้ใจผมละลายลงไปกองกับพื้นแล้ว ธารมีใบหน้าที่สวยตอนที่ไม่ยิ้มก็ดึงดูดสายตาผมมากแล้วแต่เมื่อใบหน้าสวยยกยิ้มบางทำให้ผมไม่ทนอีกต่อไป มือที่ยังกุมไว้ตั้งแต่พาเข้ามาเปลี่ยนเป็นดึงรั้งร่างบางเข้ามาในอ้อมแขนบดเบียดเรียวปากบางที่คอยมองตลอด บดเบียดแนบชิดเรียวปากบางขบเม้มริมฝีปากล่างอวบอิ่มจนร่างบางตกใจเปิดช่องให้ผมสอดลิ้นหนาเข้าไปในโพรงปากกวาดต้อนลิ้นเล็กที่หดหนี เสียงครางหวานที่เจ้าตัวคงทำไปโดยไม่รู้ตัวนั่นยิ่งปลุกเร้าให้เขาแนบชิดเข้าไปอีก

“อึก อือ....” แรงบีบที่ไหล่ทำให้เขาต้องผละออกห่างจูบหวานที่แทบทำให้เขาคุมตัวเองไม่อยู่ และอาจจะคิดผิดที่ก้มลงมอง ใบหน้าหวานแดงซ่านหอบหายใจรัวเรียวปากที่บวมเจ่อเคลือบไปด้วยน้ำใสที่มุมปากยังมีใยใสติดอยู่เลยยกนิ้วโป้งขึ้นเช็ดเบาๆ แล้วคลึงเรียวปากบางนัยน์ตาคมทอสีทองจางๆ

“พอแล้วครับ” มือเรียวรีบยกขึ้นมาจับมือหนาไว้แน่นเพราะดูเหมือนจะไม่ได้แค่เช็ดอย่างเดียวแล้ว และสายตาคมที่ทอดมองมาทำเอาธารไม่กล้าที่จะสบตา

“คบกับพี่นะธาร”

“.........” น้องเว้นว่างไปนานจนผมใจเสียก่อนที่จะใบหน้าหวานจะพยักหน้าลงพร้อมกับเสียงพูดเบาๆ ที่ได้ยิน “อืม”

“เยส!!! ขอบคุณมากนะครับ” รวบตัวธารเข้ามากอดแน่นในใจรู้สึกฟูฟ่องเหมือนตัวเองจะลอยติดเพดานแค่น้องตกลงก็ทำให้ผมมีความสุขขนาดนี้ ถ้าหากตกลงมาอยู่ด้วยกันเมื่อไหร่ผมคงต้องทำประกันไว้เพราะหัวใจคงทำงานหนักกว่านี้

“น้องจะต้องไปทำงานหรือเปล่า”

“วันนี้ไม่ต้องทำครับ คุณ..พี่ไฮด์มีอะไรหรือเปล่า” ได้ยินคำว่าพี่ออกจากปากน้องที่ยังซุกหน้าอยู่ตรงอกทำให้ผมยิ้มกว้างจนเหมือนคนบ้า

“เปล่าครับ ธารทำงานอะไรอยู่เหรอ”

“ผมเป็นครูที่เนอสเซอรี่ของป้าแอนครับ” อ้อเพราะอย่างนี้ถึงได้มาหาไคล์ได้สินะ ไม่คิดว่าจะเป็นคนใกล้ตัวขนาดนี้ น้องยังนิ่งยอมให้ผมกอดอยู่นานจนต้องเหลือบมองนาฬิกาว่ามันจะเที่ยงแล้ว

“เราไปหาอะไรทานกันดีกว่านะ”

“พี่ไฮด์ไปส่งผมได้ไหมครับ” ยังไม่ทันที่จะได้ถามว่าอยากทานอะไรน้องก็พูดแทรกขึ้นมาก่อน

“ได้ครับ งั้นเราไปทานที่บ้านน้องไคล์กันดีไหม” ผมเสนอเพราะอยากจะทานข้าวด้วยกันซึ่งธารพยักหน้า พวกเราเลยพากันออกจากบ้านผมโทรสั่งอาหารจากร้านประจำที่ครอบครัวชอบไปกิน หลังจากไปเอาอาหารแล้วค่อยขับไปยังบ้านไคล์ ตลอดเวลาที่ขับรถมืออีกข้างก็ยังกุมมือเรียวไว้ และผมจะจับมือคู่นี้ตลอดไป ผมมั่นใจ

**************************

หลังจากค่ำคืนแสนหวานที่ทำให้ผมรู้สึกเต็มอิ่มอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนพอตื่นเช้าขึ้นมาผมก็ตรวจอาการของคนที่นอนในอ้อมแขนเพราะเมื่อคืนน้องหลับไปตอนที่เขากำลังอาบน้ำยังดีที่อุณหภูมิปกติไม่ได้ตัวร้อนแต่อย่างใด ผมยังนอนนิ่งเป็นหมอนข้างให้คนท้องขยับมาซุกยิ่งนับวันผมยิ่งคิดว่าน้องเหมือนแมวเข้าไปทุกที เหลือบมองนาฬิกาก็เห็นว่ามันสายแล้วและเด็กดื้อก็ควรตื่นได้แล้ว

“ไคล์ตื่นได้แล้วครับ” มีเพียงเสียงงึมงำประท้วงนับวันยิ่งปลุกยากขึ้นไปทุกทีเข้าใจว่าคงเป็นเพราะการตั้งท้องแต่จะให้นอนจนเลยมื้ออาหารก็คงไม่ดี เด็กดื้อพลิกตัวหันหลังให้ผมเพราะคงรำคาญที่ผมก่อกวนไม่เลิก กำลังคิดที่จะยอมปล่อยให้เด็กดื้อนอนต่ออีกนิดแต่ก็เห็นรอยกันที่หลังคอขาวมุมปากหนายกยิ้มร้าย

“อึก อ๊า....” ทันที่ที่ฟันคมกับทับรอยเดิมเบาๆ คนที่หลับใหลก็หวีดร้องตื่นขึ้นทันที ที่ร้องไม่ใช่เพราะรู้สึกเจ็บแต่เพราะมันให้ความรู้สึกเสียวซ่านไปทั้งร่าง

“อึก ทำบ้าอะไรของพี่” ดวงตากลมคลอไปด้วยน้ำตาทำเอาโนเอลรู้สึกผิดนิดๆ ที่ใช้วิธีนี้ปลุกแต่ยอมรับว่าสัญชาตญาณดิบถูกปลุกขึ้นมาเมื่อเห็นท่าทางสั่นกลัวเหมือนสัตว์ตัวน้อยๆ

“ขอโทษครับพี่กลัวว่าเราจะนอนเพลินไปอาบน้ำก่อนพี่เตรียมน้ำไว้ให้แล้ว” ถ้าหากทุกคนมาได้ยินคำพูดนี้คงจะต้องตกใจมากแน่ๆ เพราะขนาดเขาเป็นคนพูดเองยังรู้สึกแปลกใจกับตัวเองด้วยไม่เคยที่ต้องจะมาดูแลใครแบบนี้และใช้น้ำเสียงแบบนี้กับใครมาก่อน น้องทำหน้าบึ้งส่งค้อนให้วงโตเพราะเห็นท่าทางทุลักทุเลเลยก้าวเข้าไปอุ้มน้องพาเข้าไปในห้องน้ำ

“ผมอาบเองนะ” น้องช้อนตามองทันทีเมื่อผมเริ่มปลดกระดุมน้องก็รีบขอ

“ได้ ถ้าเสร็จแล้วเรียกเลยนะ” เจ้าตัวพยักหน้าอย่างแข็งขัน ผมเลยปล่อยให้น้องอาบน้ำไปส่วนตัวเองก็ลงไปด้านล่างก็เจอกับป้าแอนที่กำลังเดินเข้ามาพอดี ผมโค้งทักทายเพราะยังไงเสียป้าแอนก็เป็นญาติเพียงคนเดียวของน้องที่เหลืออยู่

“น้องไคล์ล่ะคะ”

“กำลังอาบน้ำอยู่ครับ”

“ป้าทำอาหารไว้แล้วนะยังไงก็บังคับให้น้องทานบ้างนะคะ ป้าไปทำงานก่อน” ผมรับคำเพราะยังไงก็ต้องบังคับกินอยู่ดี ขอบคุณป้าแอนที่ทำอาหารไว้เสร็จก็กลับขึ้นไปบนห้องเพราะไม่อยากทิ้งคนท้องไว้คนเดียว

“ไคล์ เสร็จรึยัง”

“เสร็จแล้วครับ” ผมเปิดประตูเข้าไปในห้องน้ำหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันตัวน้องแล้วอุ้มไปวางไว้ที่เตียงแล้วลุกไปหยิบเสื้อผ้ามาให้ พอจะแต่งตัวให้น้องก็บอกว่าจะทำเอง พอจ้องน้องก็ถลึงตาใส่จนผมต้องหันหลังปล่อยให้น้องใส่เสื้อผ้า เพราะกลัวว่าน้องจะเดินไม่ไหวผมเลยอุ้มน้องลงมาข้างล่างโดยไม่สนใจเสียเล็กๆ ที่ประท้วง

“ผมเดินเองก็ได้นะ”

“ไม่เป็นไร” พอถึงข้างล่างเมื่อเห็นว่าน้องเดินเองได้โดยไม่เจ็บแล้วผมก็ปล่อยให้นั่งรอแล้วไปยกข้าวมาให้

“ผมยังไม่หิว” เรียวปากอิ่มแบะขึ้นท่าทางบ่งบอกว่าเด็กดื้อกลับมาแล้ว

“ต้องทาน พี่ไม่ใจดีเรื่องนี้หรอกนะ” เด็กดื้อทำท่าขัดใจแต่ก็ยอมที่จะทานข้าวพอเห็นว่าเด็กดื้อทำตามแล้วเขาก็ขึ้นไปอาบน้ำแต่ตัวเพราะจะไปทำงาน พอลงมาก็เห็นเด็กดื้อก็ลงไปนั่งอ่านหนังสือที่พ้นพรมแล้วพอหันมาเห็นว่าผมจะออกไปทำงานตากลมก็แดงก่ำทันที

“ร้องไห้ทำไมครับ” รีบวางสูทแล้วเดินไปนั่งข้างๆ

“พี่จะทิ้งไคล์” ให้ตายเถอะงานอะไรผมไม่คิดถึงอีกแล้ว กอดคนที่ทำท่าซึมเข้ามาไว้แนบอกลูบแผ่นหลังเล็กเบาๆ ไม่นานเด็กดื้อก็เคลิ้มหลับและวันนี้ผมก็คงต้องเทงานแล้วซึ่งมันไม่ได้แย่ เมื่อเห็นว่านอนหลับสนิทแล้วเขาก็ลุกไปทานอาหารแล้วค่อยกลับมานั่งให้น้องกอดซุก ดวงตาคมมองท้องนูนใหญ่มีเจ้าตัวแสบอยู่ในนั้นอีกไม่กี่เดือนเขาก็จะได้เจอหน้าสิ่งมีชีวิตที่เกิดขึ้นจากเรื่องบังเอิญและเป็นการพบเจอที่ย่ำแย่ ยังดีที่รู้ตัวทันไม่อย่างนั้นเขาคงจะเสียทั้งคู่ไป นอนเล่นเป็นหมอนข้างให้คุณแม่ไม่นาน ไอ้พี่ชายก็มาโวยวายแต่พอเห็นใครบางคนที่ไม่คุ้นหน้ามันก็ลากเขาออกไปทันที

สรุปมันมาทำไม

พอใกล้เที่ยงผมก็ต้องปลุกน้องเพราะไฮด์โทรมาบอกว่าจะมาทานข้าวกลางวันด้วยแม้จะงอแงแต่ก็ยอมลุกเมื่อบอกว่าไฮด์จะพาแฟนมาด้วย

“พี่ไฮด์ไปมีแฟนตอนไหนนะ ไม่เห็นบอกผมเลย” ร่างเล็กบ่นอุบอยากจะบอกน้องไปนะว่าได้แฟนเมื่อเช้านี้ ถ้าผมเดาไม่ผิดคนที่เป็นแฟนไฮด์ก็เป็นคนที่น้องรู้จัก

“พี่ธาร!!” น้องร้องเสียงหลงเมื่อเห็นคนที่ไฮด์จูงมือเข้าบ้าน ท่าทางตกใจนั่นชวนหมั่นเขี้ยวมากจนอดใจไม่ไหวบีบแก้มป่องนั่นไปที

“น้องไคล์ครับนี่ธารแฟนพี่เอง”

“ไคล์ไปทานข้าวกันเถอะ” ไม่สนเสียงโวยวายจากไฮด์เพราะมันต้องการจะอวดแฟนตัวเองกับน้อง สงสัยจะทำงานมากไปคงต้องให้ลุงหมอมาตรวจบ้างแล้ว

หลังจากมื้อเที่ยงที่หนวกหูผ่านพ้นไปเขาก็แทบที่จะเตะไฮด์ให้กลับไปทำงานเพราะรำคาญกับการอวดแฟนของมันมาก ยังดีที่ธารเป็นคนดีบอกให้กลับไปทำงานก็ยอมทำตามแต่โดยดี แต่ก่อนกลับก็ไม่วายที่จะเอางานมากองไว้ให้เขา

“เฮ่อ..”

“ผมทำพี่เสียงานหรือเปล่าครับ” น้องพูดเสียงอ่อนคิ้วเรียวขมวดแน่นจนจะผูกเป็นโบว์อยู่แล้ว หลังจากผ่านเรื่องเมื่อคืนผมก็ได้รู้อีกอย่างว่าน้องเป็นคนขี้อ้อนมาก และเป็นคนติดสัมผัสดูอย่างตอนนี้ที่เขานั่งทำงานน้องก็จะมานั่งใกล้ๆ พิงผมไว้

“ไม่หรอกงานแค่นี้เอง” ลูบหัวคนที่พิงเบาๆ แล้ว

“ผมนอนหนุนตักได้ไหมครับ”

อยากจะจับคนท้องฟัดอีกรอบ

คนเราจำเป็นต้องน่ารักขนาดนี้เลยเหรอ แล้วผมจะทำอะไรได้ได้แต่เยียดขาออกข้างหนึ่งให้คุณแม่ล้มตัวลงนอนหนุนตักไปส่วนตัวเองก็ทำงานไป บอกแล้วไงว่าเด็กดื้อนั้นขี้อ้อนจนทำให้ผมแย่ คอยดูเถอะคลอดเจ้าตัวแสบออกมาจะเอาคืนทบต้นทบดอก

++++++++++++++++++++++++++

ตอนนี้เจ้าตัวแสบเข้าเดือนที่ 7แล้วครับ ดิ้นเก่งขึ้นทุกวันเลย ท้องจากที่นูนหน่อยๆ ตอนนี้โตขึ้นเยอะทำเอาผมปวดหลังและปวดขาบ่อยๆ พี่โนเอล อ่าเรียกแบบนี้แล้วเขินจัง ขนาดผ่านมาเดือนหนึ่งแล้วผมก็ยังรู้สึกอายทุกครั้งที่ต้องเรียกคุณโนเอลว่าพี่ ไม่เคยคิดว่าจะมาถึงขึ้นนี้ได้หลังจากผ่านคืนนั้นมาพี่โนเอลก็ไม่ได้ทำอะไรผมอีกแอบรู้มาว่าเพราะลุงหมอห้ามเพราะครั้งที่มาตรวจเมื่อหลังจากคืนนั้น........อ่าทำไมผมต้องมาพูดเรื่องคืนนั้นด้วยเนี้ย พี่โนเอลก็โดนคุณลุงหมอดุไป

แปลกที่ผมยอมรับพี่โนเอลในคืนนั้นและหลังจากนั้นผมก็ได้เจอกับมุมใหม่ๆ ของพี่โนเอลที่ทั้งคุณลุงหมอและพี่ไฮด์ต่างบอกว่าไม่เคยเห็นโนเอลเป็นแบบนี้มาก่อน พี่โนเอลไม่ได้เข้าบริษัทอีกเลยมีเพียงพี่เลขาที่คอยเอางานมาส่งจะมีเข้าบริษัทก็เพื่อประชุมแต่ก็พาเขาไปด้วยทั้งคอยดูแลเวลาที่ผมตื่นกลางดึกเพราะเป็นตะคริวพี่โนเอลก็ตื่นขึ้นมานวดขาให้ทั้งคอยดูแลเอาใจใส่ถึงแม้บางครั้งจะดุเขาแถมยังชอบเรียกว่าเด็กดื้อ ผมไม่ได้ดื้อสักหน่อย

วันนี้พี่โนเอลพาผมมาที่ทำงานด้วยตอนนี้ไม่มีใครมองผมด้วยสายตาแปลกๆ อีกแล้ว ผมกำลังรอให้พี่โนเอลประชุมเสร็จแล้วค่อยออกไปทานข้าวเที่ยง ไม่อยากจะเม้าท์นะครับตอนนี้พี่ไฮด์ไม่มางอแงกับผมเรื่องที่พวกผมชอบแอบหนีไปทานข้าวด้วยกันแล้วครับเพราะเป็นพี่ไฮด์ที่ชอบแอบหนีงานไปแถวบ้านผมบ่อยๆ นั่งเล่นในห้องทำงานรอพี่โนเอลไม่นานประตูห้องทำงานก็เปิดออก คนที่ผมรอก็เดินเข้ามาพอดี เพียงแต่สายตาและท่าทางของคนตัวสูงทำให้ผมเป็นห่วงลุกขึ้นไปจับมือหนาไว้แล้วบีบเบาๆ

“ไคล์พี่จะพาเราไปที่บ้าน”

“ผม...ผมไม่กล้า..ไม่ไปได้ไหมครับ” คราวนี้เป็นผมแล้วครับที่เครียดแม้พี่โนเอลจะเคยบอกว่าแม่ของพี่โนเอลรู้เรื่องแล้วแต่ท่านประธานหรือท่านย่าของพี่โนเอลนั้นทำให้ผมหวาดกลัว ตอนที่เป็นพนักงานผมก็ไม่เคยเห็นเพราะเป็นเพียงพนักงานระดับล่างและเป็นโอเมก้า

“ไม่ต้องคิดมาก ไปหาแม่ของพี่แล้วค่อยกลับบ้านเรากัน” คำว่าบ้านเราทำให้ผมอดไม่ได้ที่จะยิ้มกว้างส่งให้

“ครับ”

จุ๊บ

“อือ” พอเงยหน้าตอบตกลงริมฝีปากหยักได้รูปก็แนบชิดกับริมฝีปากเขาแรงๆ หนึ่งทีจนเกิดเสียงจุ๊บ ฮือออ ทำไมชอบแกล้งเขานัก

“น่ารัก” นี่ก็เป็นอีกอยางหนึ่งที่เปลี่ยนไป ร่างสูงมักจะพูดสิ่งที่ทำให้ผมหน้าแดงและเขินได้ทุกที และอาการชอบลวนลามผมตลอด พอเห็นว่าผมเขินจนพอใจแล้วก็โอบเอวผมเดินออกจากห้องทำงานอย่างอารมณ์ เพราะน้ำหนักที่ต้องอุ้มทำให้พี่ต้องช่วยประคองผมตลอด พอมาขึ้นรถผมก็อดไม่ได้ที่จะประหม่าและหวาดกลัวเพราะระหว่างผมกับพี่โนเอลถึงแม้ช่วงเวลานี้จะดีมากแต่ก็ต้องยอมรับเลยว่าเราไม่ได้เหมือนคู่ปกติ ถ้าหากท่านประธานไม่ยอมรับล่ะ ผมจะทนได้ไหมถ้าไม่ได้มีคนๆ นี้อยู่ข้างกาย

หากเป็นเมื่อก่อนผมคงจะตอบได้โดยไม่คิดว่าถึงจะลำบากแต่ก็อยู่ได้ แต่ตอนนี้......ผมตัดใจไม่ลงจริงๆ

****************************************************

โถถถถถถถถ พี่ไฮด์คนหื่น นี่ขนาดยังไม่รู้ว่าน้องธารเป็นอะไรนะคะ

ส่วนพี่โนเอลนั้นปล่อยให้พี่แกหลงเมียไปวันๆก็พอค่ะ

อ่านแล้วเป็นไงบอกเราด้วยน้า

อย่าลืมคอมเม้นต์ กดถูกใจ ให้กำลังใจกันด้วยเด้อ

Billie   :mew1:
tasteurr พี่ไฮด์ตอนนี้ก็เริ่มไม่ต่างกันแล้วค่ะ น้องเราอ้อนอีพี่มันจะทนไม่ไหวเอาค่ะ
Chompoo reangkarn รอลุ้นค่ะ
PrimYJ พจมานจะเข้าบ้านทรายทองแล้วค่ะคุณ
Ti0590 อีกนิดค่ะจะได้เจอหน้าหลานแล้ววว
miikii เฮียแกเครียดเรืองงานฮ่าๆๆ ประเด็นคือรอบที่แล้วมัวแต่ง่าวลืมถามทุกอย่าง
ดาวโจร500 เอาใจช่วยพี่แกต่อไปนะคะ
 หลานเทียน แค่กๆ เปิดสำนักไหมคะ ฮ่าๆๆ ใกล้เคียงค่ะ
JokerGirl พี่โนเอลเราคาดโทษไว้แล้วค่ะ คลอดลูกเมื่อไหร่พี่เราจัดเต็มแน่ๆ
owlseason อดทนรออีกนิดนะคะ จะได้เจอหลานแล้ว ขอบคุณที่ชอบนะคะ
kawisara พี่ไฮด์เรารีบค่ะ ฮ่าๆๆๆ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 9 8/1/2562
เริ่มหัวข้อโดย: sailom_orn ที่ 08-01-2019 19:41:33
 :laugh: คนน้องลงเมีย คนพี่หลงเเฟน ตะกูลนนี้นี่ขี้เห่อจัง :hao3:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 9 8/1/2562
เริ่มหัวข้อโดย: tasteurr ที่ 08-01-2019 20:08:42
ครอบครัวโนเอลจะหลงน้อง เหมือนที่โนเอลหลงไหม
 :m1:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 9 8/1/2562
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 09-01-2019 01:29:15
น้องขี้อ้อนที่สุด T_T
หวังว่าคุณแม่จะเอ็นดูน้องนะะ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 9 8/1/2562
เริ่มหัวข้อโดย: skies ที่ 09-01-2019 06:25:30
อนาคตบ้านนี้คือไม่ไปบริษัททั้งพี่ทั้งน้อง อยู่บ้านกกคู่ มีอะไรส่งเมลมานะ 55555555
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 9 8/1/2562
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 09-01-2019 10:38:49
 :pig4:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 9 8/1/2562
เริ่มหัวข้อโดย: azure ที่ 11-01-2019 11:15:32
ไคล์ดูกังวลมากที่ต้องไปเจอแม่สามี :katai1:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 10 14/1/2562
เริ่มหัวข้อโดย: Letter123 ที่ 14-01-2019 16:12:25
10

ยิ่งขับรถไปเรื่อยๆ ไคล์ยิ่งรู้สึกเครียดฝ่ามือที่กุมกันไว้นั้นชื้นไปด้วยเหงื่อ ในหูได้ยินแต่เสียงหัวใจตัวเองเต้นแรง ความวิตกกังวนทำให้ใบหน้าหวานขาวซีดจนโนเอลที่ขับรถคอยหันมามองเป็นระยะเพราะเป็นห่วงพอเห็นท่าทางของไคล์แล้วโนเอลตัดสินใจตบไฟเลี้ยวจอดที่ข้างทาง

“ไคล์ เป็นอะไรรึเปล่า”

“ผะ..ผมกลัว” น้ำเสียงหวานสั่นรัวดวงตากลมสั่นระริกเพราะความวิตกกังวลต่างๆ ที่วนเวียนอยู่ในหัว

“ไม่ต้องกลัวไม่ต้องคิดมาก พี่จะดูแลน้องเอง” ไม่บ่อยที่โนเอลจะเรียกไคล์ว่าน้อง ปกติจะเรียกเพียงชื่อ พอได้ยินร่างสูงพูดแบบนี้ก็อดไม่ได้ที่จะเขินอายดูท่าจะเชี่ยวชาญกับการที่ทำให้ร่างบางเขินจริงๆ ว่าที่คุณแม่ขยับเข้าไปกอดคู่ของตัวเองแน่นสูดกลิ่นอันเป็นเอกลักษณ์เข้าเต็มปอดแล้วค่อยผละออก

“ขอบคุณนะครับ” ไคล์สบตาคมพร้อมกับรอยยิ้มกว้าง เจ้าตัวไม่รู้เลยว่าดวงตากลมคู่นั้นสื่อความหมายแค่ไหนมันทั้งเปล่งประกายและบ่งบอกว่าเชื่อใจร่างสูงอย่างไม่มีข้อกังขาใดๆ นั่นทำให้โนเอลไม่อยากที่จะไปบ้านใหญ่แล้ว เลี้ยวรถพากลับบ้านแล้วฟัดให้จมเตียง อ่าคงต้องอดทนไปก่อนสินะ ร่างสูงคิดพร้อมกับจดลงบัญชีไว้ค่อยคิดทีเดียวและต้องคิดดอกเบี้ยด้วยสิ

เมื่อเห็นว่าน้องโอเคโนเอลก็ค่อยออกรถ ไม่นานนักรถหรูก็มาจอดหน้าประตูรั้วใหญ่เมื่อประตูเปิดออกโนเอลขับรถเข้าไปด้านใน ที่พอไคล์เห็นภายในรั้วสูงแล้วต้องตาโตมันไม่ได้เหมือนอย่างที่ไคล์คิดเท่าไหร่ ระหว่างทางที่จะเข้าไปในบ้านมีร่มเงาจากต้นไม้ที่ปลูกอยู่มากมายแต่ไม่ได้ดูรกเป็นป่าขับไม่ไกล ก็ผ่านวงเวียนน้ำพุก็เห็นบ้านสไตล์โมเดิร์นหลังใหญ่ โนเอลขับไปจอดยังโรงจอดรถดับเครื่องแล้วลงมาเปิดประตูรถให้กับไคล์

“พร้อมไหมครับ”

“อือ” ร่างเล็กตอบแล้วบีบมือที่กุมกันไว้แน่น โนเอลประคองว่าทีคุณแม่เข้าบ้าน ทั้งบ้านเงียบสนิทเหมือนไม่มีคนอยู่ โนเอลประคองไคล์ไปนั่งห้องนั่งเล่นเพียงแค่นั่งลงแม่บ้านก็เดินเอาน้ำผลไม้มาเสิร์ฟ

“ท่านยายล่ะ” โนเอลถามขึ้นแต่ยังไม่ทันที่แม่บ้านจะตอบเสียงดุๆ ก็ดังขึ้นเสียก่อน

“ยายอยู่นี่” เป็นครั้งแรกที่ไคล์ได้เห็นท่านประธานหญิงแกร่งที่คุมบังเหียนบริษัทยักษ์ใหญ่ด้วยตัวคนเดียว

“สวัสดีครับ” ร่างบางรีบลุกขึ้นโค้งทำความเคารพทันที แม้พี่โนเอลจะเรียกว่ายายแต่ท่านประธานกลับยังดูอ่อนวัย เหมือนผู้หญิงวัย 40 เท่านั้นเอง ดวงตาที่เหมือนกับหลานกวาดมองร่างบางตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าก่อนที่จะหยุดนิ่งที่ท้องนูน

“เจ้าหลานไม่รักดี” ไคล์ตาโตเมื่อท่านประธานตรงเข้ามาหาโนเอลแล้วยกมือขึ้นฟาดไหล่หนาแรงๆ หลายที่ก่อนที่จะตวัดสายตามามองเขาจนสะดุ้งก็ดวงตาสีฟ้านั้นดูดุน้อยเสียที่ไหน ท่านประธานเดินปรี่เข้ามาหาท่าทางยังเอาเรื่อง

“น้องไคล์ใช่ไหมคะ ยายขอโทษแทนเจ้าโนเอลด้วยนะลูก” แต่สิ่งที่ท่านประธานพูดทำให้ผมตกใจจนเผลอทำหน้าประหลาดๆ ออกไปแน่ๆ เพราะร่างสูงที่ยืนอยู่ด้านหลังหลุดขำออกมา

“ไม่เป็นไรครับ พี่โนเอล...ดีกับผมมากๆ เลยครับ” แม้จะเสียงเบาแต่ผมก็พูดอย่างมั่นใจ

“ดีแล้วลูกมานั่งเถอะ ยืนนานๆ จะปวดขา”

“ขอบคุณครับท่านประธาน” ผมรีบขอบคุณเมื่อท่านประธานประคองนั่งลงที่โซฟา

“ประธานอะไรเรียกเหมือนเจ้าโนเอลสิ เจ้าไฮด์บอกยายหมดแล้วว่าเราโดนไอ้หลานตัวแสบนี่ทำอะไรไปบ้าง ยังดีที่ตอนนี้ทำตัวดีไม่งั้นยายจะตัดออกจากกองมรดก” ผมหลุดยิ้มกับสิ่งที่ท่านประธานพูดแต่ดูเหมือนพี่โนเอลจะไม่ชอบใจเท่าไหร่

“ไฮด์มันก็แค่ใส่ร้ายผม เดี๋ยวนี้มันก็เกเรเหมือนกัน” ผมคิดว่าพี่โนเอลก็เริ่มที่จะใส่ไฟพี่ไฮด์แล้ว สองคนนี้เป็นพี่น้องกันจริงๆ ใช่ไหมครับ เรียวปากบางยกยิ้มกว้างก่อนที่จะหันไปบอกกับท่านประธาน

“พี่โนเอลดีมากๆ เลยครับ แม้ตอนแรกจะไม่เข้าใจกันแต่ตอนนี้ผม..ดีใจที่พี่โนเอลคอยดูแลครับ” พูดจบผมก็ไม่กล้าที่หันไปมองร่างสูงที่นั่งข้างๆ

“ดีแล้วงั้นรอทานข้าวเย็นกันนะ เจ้าไฮด์ก็จะพาแฟนมาด้วย อยู่แถวเดียวกันกับหนูใช่ไหม ยายไปทำงานก่อนรอเจอแม่เขาด้วยนะโนเอล” ท่านประธานพูดจบก็ลุกเดินออกจากห้องนั่งเล่น ทิ้งผมนั่งอึ้งลืมกระทั่งโค้งให้ ท่านประธานรู้ทุกเรื่องหมดเลยเหรอเนี้ย

“ทำไมทำหน้าอย่างนั้นครับ” น้ำเสียงที่เคยเย็นชาเปลี่ยนกลับมาอบอุ่นเหมือนที่เคยได้ยิน

“ผมแค่ตกใจที่ท่านประธานรู้ทุกอย่าง” เอนตัวพิงร่างหนาตามแรงโอบที่ไหล่เป็นท่าทางปกติยามที่อยู่กันสองคน และผมก็ชอบมันมากๆ วงแขนแกร่งโอบรอบเอวไว้หลวมๆ ให้คุณแม่นอนพิงตัวใบหน้าหวานซุกกับอกเขาอาจจะไม่สบายตัวแต่ไคล์ก็ชอบนอนแบบนี้ไม่นานว่าที่ก็หลับไป เพราะได้เวลาและเหมือนเจ้าแสบจะหลับไปเหมือนกัน

ภายในห้องนั่งเล่นหรูร่างสองร่างที่อิงแอบซบพากันหลับใหลช่างเป็นภาพที่ดูน่ารักเสียจนประมุขของบ้านที่จะลงมาคุยต้องอมยิ้มแล้วสั่งแม่บ้านไม่ให้ไปรบกวนคู่ที่กำลังพักผ่อน

++++++++++++++++++++++

“น้องน่ารักดีนะโนเอล” ระหว่างทานอาหารมื้อเย็น คุณแม่ที่มองร่างเล็กอยู่นานเอ่ยปากคุยกับลูกชายที่เพียงพยักหน้าสนับสนุน “ดูแลกันดีๆ นะคะทั้งสองคนเลย แม่ดีใจที่ได้เจอหนูนะ” แววตาสีฟ้าหม่นทอประกายเศร้าอย่างที่ไคล์ไม่เข้าใจและเมื่อหันไปมองร่างสูงก็เห็นสีหน้าเครียดๆ เลยต้องกลืนคำพูดลงไป บรรยากาศเหมือนจะหนักอึ้งหากไม่เพราะไฮด์หันมากวนน้องชายตัวเอง

“แล้วนี่คืนนี้จะกลับบ้านไหม”

“คงไม่เดี๋ยวน้องจะเหนื่อยเกินไป”

“ดีงั้นพี่ยึดบ้านเรานะ” ไฮด์หันไปถามน้องที่กำลังคุยกับธารกันมุ้งมิ้งสองคน

“พี่ไฮด์คงจะไม่ทำอะไรแปลกๆ กับพี่ธารใช่ไหมครับ” ไคล์กอดแขนเรียวธารทันทีหันไปทำหน้าบึ้งแก้มพองใส่ไฮด์ที่นั่งตรงข้าม

“ถ้าพี่จะทำเราจะทำอะไรพี่ได้” ไฮด์หยักคิ้วกวนๆ ส่งให้

“ผมจะให้พี่ธารนอนด้วยคืนนี้”

“ไม่ได้/ไม่ได้” อัลฟ่าหนุ่มทั้งสองตะโกนลั่นพร้อมกันเรื่องอะไรต้องให้คู่และว่าที่คู่ของเขาไปนอนด้วยกันแล้วพวกเขาต้องนอนคนเดียวกันเล่า

“ฮ่าๆ ๆ ไว้เราหนีเที่ยวกันดีกว่านะครับพี่ธาร” อัลฟ่าสบตากันทันที่ พวกเขาจะไม่ปล่อยให้สองคนนี่อยู่ด้วยกันเด็ดขาด

แม้มื้ออาหารนั้นจะไม่ได้คุยกับทั้งคุณยายและคุณแม่เท่าไหร่นักพี่ไฮด์ลากพี่ธารกลับทันทีหลังจากร่ำลาไม่รู้ว่าจะรีบกลับไปไหนกลัวว่าเขาจะรั้งพี่ธารไว้สินะ หึ คนขี้หวง ตอนนี้อยู่เขาอยู่ในห้องของโนเอลห้องที่เต็มไปด้วยกลิ่นหอมจางๆ จนผมอยากจะอยู่ในห้องนี้ทั้งวันเลย

“ไคล์ไปอาบน้ำก่อน”

“งือ..นอนเลยไม่ได้เหรอครับ” เพราะบนเตียงนุ่มหลังใหญ่เต็มไปด้วยกลิ่นของโนเอลไม่รู้ว่าทำไมผมถึงได้ติดกลิ่นของคู่ตัวเองนัก ติดมากขนาดที่ลุงหมอยังแปลกใจที่ติดกลิ่นเหมือนจะสร้างรังอยู่ตลอดเวลาและผมก็ไม่รู้ตัวเพราะไม่เคยเป็นมาก่อน ยิ่งตอนนี้รอบตัวเต็มไปด้วยกลิ่นของโนเอลยิ่งทำให้ผมอยากจะซุกตลอดเวลา

“ไม่ได้เด็กดื้อลุกเร็วครับ พี่เปิดน้ำไว้ให้แล้ว” ยิ่งร่างสูงขึ้นเตียงมาแงะผมออกจากเตียงผมยิ่งมุดลงใต้ผ้าห่ม มันเหมือนการเล่นกันเสียมากกว่าจะจริงจัง

“ฮ่าๆ ๆ พอแล้วครับ ผมยอมแล้ว” สุดท้ายผมก็แพ้เมื่อพี่โนเอลสอดมือเข้ามาใต้ผ้าห่มจิ้เอวเขาเบาๆ แต่เพราะตั้งแต่ท้องมาผมกลายเป็นคนอ่อนไหวและเหมือนเจ้าตัวแสบจะจั๊กจี้ตามดิ้นแรงมาก

“พี่ครับเจ้าตัวแสบดิ้นแรงมากเลยครับ” ผมจับมือใหญ่มาทาบที่หน้าท้องพอเจ้าตัวแสบรู้ว่าพ่อมาจับยิ่งดิ้นหนักขึ้นไปอีก

“ไม่รู้ว่าคุณแม่หรือลูกจะดื้อกว่ากัน ไปอาบน้ำกันครับ” เพราะมัวว่าสนใจกับเจ้าตัวแสบดิ้นเลยไม่ทันฟังกับประโยคลงท้ายพอมาเข้าห้องน้ำมาผมถึงได้รู้ว่าคำพูดนั้นคืออะไร

“ฮืออ ผมถอดเอง”

“อ๊ะ...อย่า..อือ..ลูบ”

“ไคล์..ที่รัก”

+++++++++++++++

ให้ตายเถอะไม่น่าตามใจคนเอาแต่ใจนั่นเลยแม้จะไม่ได้ถึงขั้นกว่านั้นเพราะหมอห้ามแต่มันก็ชวนน่าอาย ทั้งมือหนาที่ลูบไล้ตามเนื้อตัว ทั้งที่ผมช่วยทำ...อะไรๆ แบบนั้นอีก อ๊า จะไปคิดถึงทำไมเนี้ย แม้จะคิดอย่างนั้นแต่ในหัวก็ยังรีรันภาพในห้องน้ำมาตลอด

“วันนี้พี่ต้องเข้าประชุมทั้งวัน” จู่ๆ พี่โนเอลก็พูดขึ้นตอนที่ผมกำลังผูกไทให้

“เดี๋ยวผมกลับบ้านนะครับ” เพราะที่นี่เป็นบ้านของโนเอลจะให้ผมอยู่ทั้งวันผมก็รู้สึกแปลกๆ

“ที่นี่ก็บ้านเรา อยู่ที่นี่มีคนดูแลพี่จะได้วางใจ” แม้อยากจะค้านแต่ก็พยักหน้า เพราะไม่อยากให้พี่โนเอลคอยระแวงกับผมเพราะพี่โนเอลเป็นห่วง

“ครับ แต่ผม..” เพราะยังดูแปลกที่ผมเลยกังวลนิดหน่อย

“ที่นี่ก็เป็นบ้านของเรา ไม่ต้องกลัว”

“ครับ ผมจะเชื่อพี่”

“เด็กดี” มืออุ่นยกขึ้นลูบแก้มผมเบาๆ พร้อมกับคำพูดนี้ อ่าแย่แล้วหัวใจผมเต้นแรงมากเลย ยังไม่พอยังหอมแมผมทั้งสองข้าง “เป็นเด็กดีกับแม่ด้วยนะเจ้าตัวแสบ” แล้วค่อยไปทำงาน ปล่อยให้ผมยืนเขินอยู่กลางห้อง

“คนบ้า” แม้จะพูดอย่างนั้นแต่เรียวปากบางก็ระบายยิ้มกว้างหุบยิ้มไม่ลงจริงๆ หลังจากที่จัดการตัวเองเรียบร้อยแล้วผมก็คิดว่าจะลงไปนั่งเล่นข้างล่างในมือมีตระกล้าผ้าที่คิดไว้จะเอามาทำเป็นผ้ากันเปื้อนให้เจ้าตัวแสบ แต่ก่อนที่จะได้ลงบันไดแม่บ้านก็รีบเดินเข้ามาหาดึงตระกล้าไปถือส่วนอีกคนก็มาประคองผม

“เอ่อ..เดี๋ยวผมถือเองก็ได้ครับ” ผมไม่รั้นเดินลงบันไดไปเองแต่ก็เกรงใจที่แม่บ้านอีกคนถือตระกล้าอุปกรณ์ของตัวเอง

“ไม่เป็นไรค่ะค่อยๆ เดินลงนะคะ” ผมค่อยๆ เดินลงบันไดออกไปนั่งที่สวนเพราะคุณแม่บ้านแนะนำให้ไปและก็ดีแล้วที่เชื่อคุณแม่บ้านที่สวนมันดีมากๆ เลย คุณแม่บ้านปล่อยให้ผมอยู่คนเดียวแต่ผมก็รู้ว่าคงจะคอยดูแลอยู่ห่างไม่นานก็มีขนมกับน้ำผลไม้มาเสิร์ฟให้ผมต้องรีบลุกขึ้นขอบคุณ ผมนั่งตัดผ้าเพื่อทำผ้ากันเปื้อนไปเรื่อยๆ ถามว่าผมรู้วิธีทำได้ยังไงนะเหรอครับ พอรู้ว่าเป็นโอเมก้าแม่ก็สอนงานบ้านงานเรือนผมทุกอย่างผมเลยทำได้หมด

“หนูไคล์”

“คะ..ครับคุณแม่” ผมรีบวางกรรไกรแล้วลุกขึ้นทันทีเมื่อเห็นร่างระหงของคุณแม่ กำลังเดินเข้ามาในสวน คุณแม่เดินเข้ามานั่งโดยมาคุณแม่บ้านประคองมา

“กำลังทำอะไรอยู่” น้ำเสียงราบเรียบไม่ได้แสดงถึงความไม่พอใจแต่ก็ไม่ได้ให้ความสนิทสนมทำให้ผมรู้สึกเกร็ง

“กำลังเย็บผ้ากันเปื้อนครับ” นัยน์ตาสีฟ้าโศกเหลือบมองผ้าที่ตัดไว้แล้วถอนหายใจ ท่าทางเหม่อลอยและเศร้าโศกจนรู้สึกอึดอัด

“หากว่าโนเอลไม่ยอมรับหนู แม่คงต้องรู้สึกผิดไปตลอดชีวิต การเป็นโอเมก้าก็แย่แล้วแต่สิ่งที่โอเมก้าหวาดกลัวที่สุดคือการถูกทอดทิ้ง” คุณแม่เว้นวรรคไปชั่วครู่ท่าทางเหมือนจมอยู่ในความทรงจำ ใช่สิ่งพูดมามันเป็นสิ่งที่เขากลัว โอเมก้าเมื่อถูกกัดแล้วชีวิตก็ผูกติดกับคู่ชีวิตจากที่อ่อนแอยิ่งอ่อนแอกว่าเดิม ทั้งร่างกายและจิตใจ “ทั้งแม่และยายต่างเป็นโอเมก้าที่ถูกทอดทิ้ง” สิ่งที่ได้ยินทำให้ผมตกใจเพราะไม่คิดว่าท่านประธานผู้กุมอำนาจบริษัทมากมายในเครือและธุรกิจต่างๆ เป็นโอเมก้า

“ทั้งแม่และยายต่างเจ็บปวดกับการที่ถูกทิ้ง แม่ไม่ได้เข้มแข็งเหมือนยายชีวิตตอนนั้นมันน่ากลัวมาก” เพราะเห็นท่าทางเศร้าๆ ของคุณแม่เลยขยับเข้าไปชิดแล้วกุมมือผอมเรียวไว้

“พ่อของโนเอลเขาเป็นอัลฟ่าที่ดูดีเชียวล่ะจ๊ะ ครั้งแรกที่เจอกันแม่ก็รู้เลยว่าคนคนนี้คือคนที่แม่จะฝากทั้งชีวิต แรกๆ มันเหมือนดีทุกอย่าง.....เหมือนฝันเลยล่ะ แต่สุดท้ายก็ต้องตื่นจากฝันเพราะเขาไม่คิดจะจริงจังแม้จะเกิดการกัดแล้วแต่เขาก็ทิ้งแม่ไป โชคดีที่โนเอลเกิดมาอย่างปลอดภัยแต่มันก็แลกมาด้วยอะไรหลายๆ อย่าง” ผมไม่เคยรู้เลยว่าครอบครัวของโนเอลจะเจอเรื่องราวแบบนี้ การให้กำเนิดลูกโดยไม่มีอัลฟ่าคู่มันน่ากลัวขนาดไหนผมเข้าใจดี ผมลูบมือคุณแม่เบาๆ เพราะตอนนี้คุณแม่ร้องไห้ถ้าหากโนเอลไม่ยอมรับตัวผมแล้วล่ะก็ผมก็คงมีชะตากรรมไม่ต่างกัน

“ทุกอย่างมันผ่านไปแล้วครับคุณแม่ พวกเราเป็นครอบครัวเดียวกันแล้วนะครับ”

“จ๊ะ” ดวงตาสีฟ้าหม่นดูจะทอประกายจ้าขึ้นมาเพียงชั่วครู่หนึ่งแล้วหันมาถามเรื่องเจ้าตัวแสบผมเลยถามเรื่องที่โนเอลไม่เคยพูด

“ตอนพี่โนเอลเกิดเป็นยังไงบ้างครับ”

“ตัวโตทีเดียวล่ะ ได้พ่อเขามาทุกอย่างยกเว้นดวงตาที่ได้จากทางแม่ ตอนเกิดไม่เคยร้องไห้เลยสักครั้งจนแม่แปลกใจรู้ไหมนิสัยเขาเคยเป็นยังไงก็เป็นอย่างนั้นไม่เคยเปลี่ยนเลยล่ะ” แสดงว่าเป็นคนนิสัยแบบนี้ตั้งแต่เด็กสินะ หลังจากนั้นคุณแม่ก็เล่าเรื่องวีรกรรมแสบๆ ของโนเอลให้ผมฟังหลายเรื่องผมก็ไม่คิดว่าคนตัวสูงจะทำ

อย่างเช่นการเข้าครัวครั้งแรกและครั้งเดียว เพราะทำครัวไฟไหม้

การโดนพี่ไฮด์แกล้งโดยปล่อยให้ค้างเติ่งอยู่บนต้นไม้ข้ามคืน (อันนี้คุณแม่บอกเป็นการเอาคืนของพี่ไฮด์ที่โดนขังในห้องใต้หลังคา)

“เผาอะไรผมอยู่ครับ” ผมไม่แปลกใจที่พี่โนเอลมายืนอยู่ด้านหลังเพราะได้กลิ่นมาตั้งนานแล้ว มีเพียงคุณแม่ที่ดูจะตกใจแล้วก็หันมาค้อนผม

“ทำไมกลับมาเร็วครับ” เพราะตอนนี้มันแค่ตอนบ่ายเอง หันไปถามพี่โนเอลที่เดินมานั่งข้างๆ แล้วโอบผมเอวผมรั้งให้เข้าไปใกล้ อย่าบอกนะว่าหวงกระทั่งคุณแม่ซึ่งผมก็เดาไม่ผิด

“พี่เป็นห่วงแล้วคุยอะไรอยู่ครับ”

“คุณแม่เล่าให้ฟังว่าตอนเด็กๆ พี่เป็นยังไง”

“คิกๆ แม่ไม่กวนแล้วจ๊ะ แม่ขึ้นไปพักก่อนนะ”

“ครับ” คุณแม่ลุกขึ้นพอดีคุณแม่บ้านก็เดินมาพยุงเดินเข้าบ้าน พออยู่กันสองคนผมก็ขยับเข้าไปพิงร่างสูงเต็มตัวอย่างที่ชอบทำ

“ทำงานเหนื่อยไหมครับ”

“หึๆ ไม่เหนื่อยหรอกแต่น่ารำคาญ” น้ำเสียงทุ้มเจืออารมณ์หงุดหงิดคงจะมีเรื่องเกิดขึ้นกับการประชุมวันนี้ ผมขยับตัวลุกขึ้นนั่งแม้จะขยับลำบากเพราะท้องนูนแต่ผมก็โอบแขนรอบเอวหนาลูบแผ่นหลังกว้างๆ นั่นเบาๆ

“ไม่หงุดหงิดนะครับแดดดี้”

“ไม่หงุดหงิดแล้วเด็กดี พี่มีเรื่องจะคุยกับเรา” ผมขยับมานั่งดีๆ รอฟังว่าพี่โนเอลจะพูดอะไร “ย้ายมาอยู่ที่เถอะนะ”

“แล้วบ้านผมล่ะ”

“ให้ไฮด์กับธารอยู่ก็ได้ พี่ไม่อยากให้เราอยู่บ้านคนเดียว อยู่นี่พี่ก็ยังวางใจเพราะมีคนอยู่ด้วย” แม้จะห่วงบ้านแต่ถ้ามีพี่โนเอลกับลูกที่ไหนก็คือบ้านของผมจริงอย่างที่พี่บอกอยู่ที่นี่จะสะดวกหลายๆ อย่าง

“ครับ ผมจะอยู่ที่นี่”

“เด็กดี” มือหนายกขึ้นลูบผมเบาๆ พี่โนเอลโอบเอวให้นั่งพิงมือยาวเอื้อมไปหยิบตระกล้ามาวางตรงหน้าให้ผมทำงานเย็บผ้ากันเปื้อนต่อบรรยากาศเงียบสงบนาน จนผมเย็บผ้ากันเปื้อนได้สามสี่ผืนถึงได้หยุดเงยหน้าขึ้นมองคนข้างๆ ที่นั่งไถมือถือ

“น่ารักไหมครับ”

“หึๆ เข้าบ้านกันดีกว่า” ผมยู่ปากขัดใจแต่คนที่เป็นเบาะก็ยังไม่สนใจพยุงผมเดินเข้าบ้านส่วนข้าวของก็มีแม่บ้านมาเก็บเข้าไปให้

“เจ้าแสบดื้อหรือเปล่า”

“ไม่ครับ ..พี่โนเอลวันนี้ลูกไม่ดิ้น!!” ผมกำต้นแขนแน่นแกร่งแน่นเพราะมัวคุยและจดจ่อกับเรื่องร่างสูงทำให้เขาละเลยลูก

“ใจเย็นๆ นะ เดี๋ยวพี่ให้ลุงหมอมาตรวจ....โทรหาลุงหมอ...ขึ้นไปรอลุงหมอด้านบนเถอะ” ผมรู้สึกกลัวถ้าผมสังเกตคงรู้ได้เร็วกว่านี้เอนหลังนอนบนเตียงโดยมีร่างสูงนั่งกุมมืออยู่ไม่ห่างไม่นานลุงหมอก็เดินเข้ามาพร้อมกับนางพยาบาลกับเครื่องมือ

“ลุงหมอครับลูกผม” ผมแทบจะร้องไห้เมื่อคิดว่าลูกจะเป็นอะไร

“ไม่ต้องกังวลให้ลุงดูก่อนนะ” ลุงหมอนั่งลงข้างๆ เลิกเสื้อขึ้นพยาบาลก็ส่งสายรัดสีดำพร้อมกับเครื่องมือลุงหมอทาเจลลงที่หน้าท้องแล้ววางเครื่องอัลตราซาวด์ขนาดเล็กลงพร้อมกับเครื่องรัดที่วัดจังหวะการเต้นของเจ้าตัวแสบ

“ดูท่าเจ้าหลานตัวแสบจะขี้เซานะ ทุกอย่างปกติดีเหมือนว่าจะหลับวันนี้ไม่ดิ้นเลยเหรอ”

“ไม่เลยครับลุงหมอ”

“อืม ไม่เป็นไรหลานแค่ขี้เซาไปหน่อย”

“ครับ” พอได้ยินคำยืนยันจากลุงหมอผมก็ค่อยวางใจก่อนที่พี่โนเอลจะออกไปส่งลุงหมอ ผมลูบที่ท้องเบาๆ

“อย่าขี้เซานักสิตัวแสบ” แม้จะมีรอยยิ้มแต่ความรู้สึกกังวลที่ยังอยู่มันคืออะไรกัน

+++++++++++++++++++++++

นอกประตูบานหนาไม่ได้มีรอยยิ้มบนใบหน้ามีเพียงสีหน้าเคร่งเครียดของชายหนุ่มสองวัย สิ่งที่บอกคนท้องนั้นไม่ได้เป็นความจริงเลยสักนิด

“เกิดอะไรขึ้นครับลุงหมอ”

“ลุงอยากให้เราสังเกตท้องของไคล์ด้วยนะ ลุงให้ยาทานแล้วถ้าเจ้าตัวเล็กยังไม่ดิ้นให้เรียกลุงทันทีคืนนี้ลุงจะพักที่นี่”

“มันร้ายแรงมากเหรอครับ” เมื่อได้ยินความจริงโนเอลรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบแทบถล่มถ้าเกิดอะไรขึ้นกับลูกและไคล์เขาคง..ทนไม่ไหว

“ลุงก็คิดไว้แล้วว่าไคล์จะมีอาการแบบนี้ เพราะตอนความเครียดและตอนตั้งท้องแรกๆ ก็มีอาการเสี่ยงแล้ว แต่อาการของน้องยังดีกว่าอาการของแม่เราตอนท้อง เข้าไปอยู่กับน้องดีกว่านะ อย่าพึ่งทำให้น้องเครียดนะ” ลุงหมอเดินจากไปแล้ว เหลือเพียงร่างสูงที่ต้องปรับสีหน้าจะทำให้คนท้องคิดมากไม่ได้
++++++++++++++++++++++++++++++++

ตัดฉับ 

ฮ่าๆๆ ช่วงนี้ก็จะเอื่อยๆหน่อยนะคะ น้องจะน่ารักไปไหน บีบน้อง

จริงๆว่าจะลงตั้งแต่เมื่อวานแต่มีเหตุการณ์ให้เฟลเลยเขียนต่อจนจบตอนไม่ได้

อ่านแล้วเป็นอย่างไรอย่าลืมบอกกันนะ 

กดถูกใจ ติดตามให้เราด้วยเน้อออออ

ขอบคุณค่ะ 
sailom_orn ฮ่าๆๆ ตระกูลนี้จะล่มไหม
 tasteurr  ตอนนี้แค่เอ็นดูเฉยๆค่ะ
miikii คุณแม่เราน่าสงสารค่ะ
 หลานเทียน  อีกหน่อยเลขาคงยึดตำแหน่งแล้วค่ะ
 mild-dy  :mew1:
azure ขึ้นชื่อว่าแม่สามีก็นะคะ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 10 14/1/2562
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 14-01-2019 16:26:29
ลูกของทั้งสองต้องปลอดภัยไม่อยากอ่านไปแล้วร้องไห้เลยชอบนิยายทีมีเด็กๆ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 10 14/1/2562
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 14-01-2019 21:10:20
 :monkeysad:

+1

 :L2: :pig4:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 10 14/1/2562
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 14-01-2019 22:00:55
ทำใจให้สบายๆนะ อย่างเครียดเดี๋ยวกระทบถึงลูก :กอด1:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 10 14/1/2562
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 15-01-2019 00:38:06
คุณแม่ดูมีอไรในใจ
อย่าเป็นอะไรไปนะไคล์  :hao5:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 10 14/1/2562
เริ่มหัวข้อโดย: Noname_memi ที่ 15-01-2019 09:15:40
ไม่นะ ตัวเล็กต้องไม่เป็นอะไรนะลูก
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 10 14/1/2562
เริ่มหัวข้อโดย: skies ที่ 15-01-2019 12:44:55
คราวนี้โนเอลได้ติดหนูไคล์หนึบแน่ ๆ /ตัวจิ๋วอย่าเป็นอะไรนะ :hao5:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 10 14/1/2562
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 15-01-2019 19:29:12
เด็กๆต้องปลอดภัย
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 10 14/1/2562
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 16-01-2019 00:14:10
น้องไคล์อย่าเครียดเลยนะ ลูกต้องปลอดภัยแน่นอน
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 10 14/1/2562
เริ่มหัวข้อโดย: กาแฟมั้ยฮะจ้าว ที่ 17-01-2019 10:53:05
ขอบคุณครับ +1 ให้นะครับ o13
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 10 14/1/2562
เริ่มหัวข้อโดย: tasteurr ที่ 21-01-2019 01:16:45
อย่าใจร้ายกับน้องเลยนะคะ  :ling3:

 :pig4:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 11 50 เปอร์ 23/1/2562
เริ่มหัวข้อโดย: Letter123 ที่ 23-01-2019 17:39:19
11

โนเอลเดินกลับเข้าห้องมาพร้อมกับการปรับอารมณ์และสีหน้า มองคู่ของตัวเองที่หลับไปแล้วเขาไม่ขออะไรมากขอเพียงทั้งไคล์และเจ้าตัวแสบปลอดภัยก็พอ พอที่จะรู้สาเหตุที่น้องเป็นอย่างนี้ มันเป็นเพราะเขาเองที่ทำให้น้องต้องเครียดตั้งแต่ตอนต้น ขยับเข้าไปโอบกอดร่างคุณแม่เข้ามาในอ้อมกอดเขาจะปกป้อง

โชคดีที่ไม่มีอาการอะไรแถมเจ้าตัวแสบก็ดิ้นเบาๆ ตั้งแต่เช้ามืดคงจะรู้ตัวว่าทำให้ทั้งพ่อและแม่ต่างกังวลเลยดิ้นตั้งแต่เช้าแต่ผมก็ยังไม่วางใจหลังจากทานอาหารเช้าเสร็จเขาก็ขึ้นไปขอท่านยายหยุดงานแล้วเล่าอาการของน้องให้ฟัง ซึ่งท่านยายก็อนุญาตให้เขาหยุดงานจนกว่าไคล์จะคลอด

“วันนี้ไม่ไปทำงานเหรอครับ”

“พี่จะอยู่กับเรา” แม้ว่าหลังจากน้องคลอดเขาคงต้องวุ่นวายแน่ๆ เพราะงานที่เขาต้องรับผิดชอบคงต้องกลับไปทำหลังน้องคลอด โอเมก้าตัวน้อยยิ้มกว้างเมื่อได้ยินว่าจะได้อยู่ด้วยไคล์ก็ขยับไปกอดเอวหนาเพราะรับรู้ถึงอาการไม่ปกติของตัวเองทำให้เขากังวลพอได้ยินว่าจะอยู่เขาก็ห้ามรอยยิ้มตัวเองไม่ได้เลย

ตลอดทั้งวันโนเอลก็ไม่ยอมห่างจากข้างกายโอเมก้าน้อยทั้งคอยอยู่ข้างๆ ตลอดเวลา ช่วงมื้อกลางวันก็นั่งทานด้วยกันที่สวนตอนบ่ายก็ไปปูเสือนอนพักใต้ร่มต้นไม้ใหญ่ร่างสูงนั่งอ่านหนังสือโดยมีร่าเล็กนอนหนุนตักหลับกลางวันทั้งแม่ทั้งลูก แม้จะมีเพียงความเงียบแต่ภาพที่เห็นก็ชวนให้ทุกคนในบ้านต้องแอบยิ้ม ไม่ต่างกับอัลฟ่าชั้นสูงที่ไม่เคยได้ใช้ชีวิตแบบนี้นั่งเล่นแบบนี้ตลอดชีวิตเขาถูกเลี้ยงมาด้วยมือท่านยายเพราะคุณแม่สุขภาพไม่แข็งแรงบวกกับสุขภาพจิตที่ไม่สู้ดีนั่นทำให้เขาไม่สามารถอยู่กับแม่ได้เลยมีตอนโตขึ้นมาถึงได้อยู่ด้วยกัน ชีวิตของเขาถูกลิขิตมาเป็นอัลฟ่าชั้นสูงนั่นยิ่งทำให้เขาไม่สนใจแล้วไม่แคร์กับอะไรใช้ชีวิตอย่างอู้ฟู้และเขาก็ไม่คิดว่ามันผิดอะไร จนกระทั่งเกิดเหตุการณ์คืนนั้นที่พลิกชีวิตของเขาไปตลอดกาล ดวงตาคมก้มมองร่างเล็กที่นอนหลับสนิทอยู่บนตักจากที่เคยผอมบางแต่เมื่อตกลงไปอยู่ด้วยกันเขาก็บังคับให้น้องทานมื้อหนึ่งข้าวต้องหมดจานพยายามหาของที่น้องชอบมาให้ทานประจำแม้บางอย่างเขาจะไม่เคยทานเลยก็ตาม แก้มที่เคยซูบตอนนี้กลับนุ่มเต็มไม้เต็มมือและแดงระเรื่ออย่างคนสุขภาพดี

“งือ”

“ตื่นแล้วเหรอ”

“เจ้าตัวแสบดิ้นใหญ่เลยครับ” คงเป็นเพราะเจ้าตัวแสบดิ้นน้องเลยตื่นขึ้นมา เลยเอื้อมมือไปวางที่หน้าท้องนูนใหญ่ สัมผัสได้ถึงแรงดิ้นของเจ้าตัวแสบ

“ดื้อ...ดื้อทั้งแม่และลูก” ก้มลงไปพูดกับน้องที่พอได้ยินก็ทำปากยู่จนอดใจไม่ไหวกดจูบริมฝีปากยู่น่ารักๆ นั่นไปหนึ่งที และก็เห็นผลทันทีเมื่อแก้มป่องๆ นั่นแดงก่ำน่ากินเหมือนสตอเบอรี่ จนอดใจไม่ไหวก้มลงไปฟัดแก้มนิ่มที่เขาขุนมาอย่างดี

“อ๊า...พี่พอแล้วแก้มผมช้ำหมดแล้ว” เด็กดื้อรีบยกมือมากันพร้อมกับร้องลั่นดวงตากลมโตนั่นที่มองมาทำให้เรียวปากหยักยกยิ้ม

“ก็พี่ชอบแก้มเรา”

“ชอบแค่แก้มผมเหรอ” ให้ตายเถอะถ้าไม่ติดว่ามีเจ้าตัวแสบ......จะฟัดให้ยับ ดวงตาคมก้มลงมองคู่แห่งโชคชะตาที่ยกมือปิดแก้มป่องด้วยสายตาลึกล้ำ

“ขอบคุณที่เข้ามาในชีวิตพี่” พอได้ยินคำพูดของเขาน้องก็ทำตาโตแล้วยกยิ้มกว้างพลิกตัวซุกหน้ากับหน้าท้องเขาซะอย่างนั้น จะเขินอะไรกันนักหนา

“หึๆ” เพราะดูท่าเจ้าตัวจะเขินจนจะหลับหนีเลยและเขาก็ไม่คิดที่จะเปิดโปงปล่อยให้น้องซุกอยู่อย่างนั้นไม่นานก็หลับไปจริงๆ อีกครั้ง และตื่นขึ้นมาตอนเย็น

“ปวดหัวไหม”

“ไม่ครับ ช่วงนี้ผมง่วงบ่อยมากเลย” ยกมือขึ้นลูบผมที่ชี้โด่เด่ไม่เป็นทรงให้เข้าที่แล้วค่อยประคองให้น้องลุกขึ้นเดินเข้าบ้านที่กำลังตั้งโต๊ะกันอยู่ วันนี้ทั้งคุณแม่และท่านยายต่างไม่ลงมาทานมื้อเย็นด้วย พอทานมื้อเย็นเสร็จก็พาน้องไปเดินเล่นเบาๆ เพื่อเป็นการออกกำลังกายเบาๆ สักครึ่งชั่วโมงแล้วค่อยพาขึ้นห้อง เพราะลุงหมอบอกแล้วว่าให้สังเกตอาการน้องยังไงบ้าง

ช่วงเวลาวิตกกังวลของผมก็ผ่านพ้นไปเมื่อทั้งน้องและเจ้าตัวแสบต่างแข็งแรงจนกระทั่งใกล้ถึงวันคลอด ตอนนี้ผมกับน้องย้ายมานอนที่โรงพยาบาลในห้องพิเศษที่เขาจองไว้ และดูคุณแม่ตัวเล็กจะตื่นเต้นยิ่งกว่าใครอื่น ลุงหมอแวะเข้ามาตรวจดูทั้งเอาเครื่องไม้เครื่องมือต่างๆ มาตรวจ

“ใกล้แล้วล่ะ ดูจากแรงบีบตอนนี้ดูท่าเจ้าตัวแสบคงจะอยากออกมาจะแย่แล้ว”

“จะมีอันตรายไหมครับ” หันไปถามลุงหมอ เอื้อมมือไปกุมมือเล็กไว้แน่นยิ่งใกล้เวลาทั้งผมและน้องต่างกลัวไปหมดทุกอย่าง

“ไม่ต้องห่วงนั่นก็เป็นหลานลุงเหมือนกัน” ลุงหมอตบบ่าให้คำยืนยันแล้วขอตัวไปเตรียมห้องคลอดผมนั่งลงข้างๆ น้องที่ตอนนี้หน้าฝากเนียนเต็มไปด้วยเหงื่อ

“พี่โนเอล..ผมเจ็บ”

“ไม่เป็นไรครับเด็กดี พี่จะอยู่ด้วย” มือที่กุมกันไว้ถูกบีบแน่นน้องกัดริมฝีปากจนผมกลัวว่ามันจะเป็นแผล เสียงเตือนดังขึ้นจากสายรัดที่ติดอยู่ไม่นานพยาบาลก็รีบปรีเข้ามาตรวจดู

“จะพาไปห้องคลอดนะคะ คุณพ่อตามเข้าไปด้วยนะคะ” พยาบาลเข็นเตียงออกไปที่ห้องคลอดโดยที่ผมรีบเดินข้างๆ มือที่กุมกันไว้ยิ่งบีบแน่น

“อือ..โอ๊ย..” ยิ่งได้ยินเสียงร้องที่น้องกลั้นไม่ไหวยิ่งทำให้ผมรู้สึกเจ็บปวด จนกระทั่งถึงห้องคลอดลุงหมอเตรียมการไว้เรียบร้อยผมถูกแยกให้ออกไปเพื่อทำการแต่งตัวในชุดฆ่าเชื้อแล้วกลับเข้ามา น้องก็โดนบล็อกหลังเรียบร้อยแล้ว ผมรีบปรี่เข้าไปคว้ามือน้องมากุมไว้ดวงตาคู่สวยมีน้ำใสเอ่อคลออยู่ตลอด เขาทำได้แต่กุมมือน้องคอยกระชิบคำปลอบใจให้น้องตลอดการผ่าคลอด

“ไม่เป็นไรนะพี่อยู่ตรงนี้แล้ว” ผมคอยลูบหัวลูบแก้มปลอบจนกระทั่งได้ยินเสียงร้องไห้จ้าดังขึ้น

“คลอดตอนสองทุ่มสิบนาที เป็นลูกชายแข็งแรกดีเชียวล่ะ” พอได้ยินลุงหมอบอกน้องก็ร้องไห้ออกมาไม่ต่างกันความรู้สึกตื้นตันที่จุกอยู่นี้ทำให้เขาพูดไม่ออก ไม่นานพยาบาลที่เช็ดตัวเจ้าตัวแสบก็อุ้มมาให้ ผมรับเด็กน้อยมาอุ้มอย่างเก้ๆ กังๆ ค่อยๆ ขยับหันลูกไปให้น้องดูด้วย

“ดูสิ ตาเหมือนไคล์เลย”

“น่ารักครับ” น้องยกนิ้วขึ้นลูบแก้มเด็กน้อยในอ้อมแขนแล้วค่อยๆ หลับตาลง พยาบาลมารับตัวลูกไปส่วนผมก็ถูกให้ออกไปรอน้องที่ห้องพัก

“น้องเป็นไงบ้าง”

“ปลอดภัยดีทั้งแม่และลูก” ผมตอบไฮด์ที่พอเห็นผมก็ตรงเข้ามาถามทันที ในห้องตอนนี้เต็มไปด้วยคนในครอบครัวรวมทั้งธารที่นั่งคุยกับท่านยายที่โซฟา

“เราคิดชื่อลูกไว้หรือยัง”

“ผมอยากให้น้องตั้งครับ” เพราะความลำบากตลอดการตั้งท้องและก็คิดว่าน้องตั้งคงดีกว่า คุณแม่พยักหน้าไม่นานพยาบาลก็เข็นคุณแม่ที่ยังหลับสนิทเข้ามา

“เดี๋ยวคุณหนูน้อยพรุ่งนี้ถึงจะได้เจอนะคะ” ผมพยักหน้าแล้วเดินไปนั่งลงข้างๆ กุมมือเล็กไว้เบาๆ

“พี่กลับก่อนนะ พรุ่งนี้จะมาเยี่ยมใหม่”

“พักบ้างนะ ยายกลับก่อนแล้ว” ทุกคนเดินมาตบบ่าแล้วเดินออกไปเหลือเพียงผมกับน้อง แก้มที่เคยแดงระเรือตอนนี้ขาวซีด

“ขอบคุณ ขอบคุณมานะ” ผมเฝ้าอยู่ไม่นานก็ง่วงเลยเอนตัวหลับที่โซฟา วันนี้เป็นวันที่น่าจดจำที่สุดในชีวิตเขา ร่างสูงหลับไปด้วยรอยยิ้ม



+++++++++++++++



“อ๊ะ” ผมรู้สึกตัวขึ้นมาเพราะขยับเลยทำให้ปวดแผลเลยตื่นขึ้นมา ดวงตากลมกระพริบเบาๆ ความรู้สึกปวดหนึบที่หน้าท้องทำให้ผมน้ำตาคลอ

“เกิดอะไรเจ็บแผลเหรอ” คนที่เดินออกมาจากห้องน้ำรีบเดินเข้ามาถามทันที

“พี่โนเอล ลูกละครับ” พอเห็นหน้าผมก็ถามหาเจ้าตัวแสบทันที พี่โนเอลยกมือขึ้นลูบผมเบาๆ ก่อนที่จะพูดปลอบ

“อีกเดี๋ยวพยาบาลก็เอาลูกเข้ามา”

“ครับ ผมอยากเจอลูก”

“เดี๋ยวก็มาครับเด็กดี” ผมพยักหน้ารับ ปล่อยให้พี่โนเอลเอาผ้าชุบน้ำเช็ดหน้าเช็ดตาแถมยังเช็ดตัวให้อีก ตอนเช็ดตัวผมแทบจะมุดหน้าลงกับหมอน อยากจะเอ่ยห้ามแต่เมื่อเห็นแววตาที่มองแผลที่ท้องผมก็ไม่พูดอะไรออกไปปล่อยให้พี่โนเอลทำตามใจ

ก๊อกๆ

เสียงเคาะประตูเบาๆ สองครั้งแล้วประตูก็เปิดออกรถเข็นที่มีเด็กน้อยกำลังแกว่งแขนกลางอากาศไปมา เมื่อเข็นเข้ามาใกล้ผมก็เห็นเจ้าตัวแสบแก้มยุ้ยที่ใช้มือป้อมๆ โบกไปมา ดวงตากลมกวาดมองรอบๆ

“คุณแม่อุ้มเลยไหมคะ” ผมรีบพยักหน้าทันที พี่โนเอลขยับเตียงให้ขึ้นมาอีกนิด พยาบาลอุ้มเจ้าตัวแสบขึ้นมาส่งให้ผม แม้จะรู้สึกเจ็บแผลแต่เมื่อได้โอบอุ้มร่างป้อมของลูกชายตัวน้อยที่พออยู่ในอ้อมแขนเขาก็ชูมือยิ้มร่าออกมา ให้ตายเถอะผมแทบกลั้นน้ำตาไม่ไหว

“คุณแม่จะให้เรียกน้องว่าอะไรคะ” เอ๋...ยังไม่ตั้งชื่อหรอกเหรอ ผมหันไปมองร่างสูงที่มองลูกอยู่พอเห็นเขาหันไปมองพี่โนเอลก็ยิ้ม

“พี่อยากให้เราตั้งชื่อลูก” ผมยิ้มกว้างขอบคุณพี่โนเอล

“ชื่อคีธ เนาะเจ้าตัวแสบ” เจ้าตัวแสบยิ้มร่าบ่งบอกว่าชอบอกชอบใจ “พี่โนเอลว่าดีไหมครับ” หันไปถามร่างสูงที่คอยเอานิ้วมือมาให้คีธกำ

“ดีสิ เราตั้งว่ายังไงก็ดีทั้งนั้น” ใครเอาอะไรให้พี่โนเอลทานเนี้ยปากหวานจริงๆ พยาบาลมองยิ้มๆ ก่อนที่จะเดินเข้ามาอุ้มคีธไปวางที่เบาะเหมือนเดิม คีธดูเหมือนไม่พอใจที่จู่ก็ถูกแยกจากไออุ่นร้องไห้จ้าจนต้องให้อุ้มมาวางบนเตียงคนป่วยข้างๆ ผมถึงยอมหยุด

ตัวแสบเอ้ย

“คุณแม่จะลองให้นมน้องไหมคะ เห็นอาจารย์หมอบอกว่าคุณแม่น่าจะมีนมให้น้อง”

“ลองก็ได้ครับ”

“งั้นคุณพ่อช่วยคุณแม่ประคองน้องนะคะ” ให้ตายเถอะผมรู้อายคุณพยาบาลมากจริงๆ พี่โนเอลก็รีบปีนขึ้นเตียงขึ้นซ้อนด้านหลังเอื้อมมือมาช่วยประคองร่างป้อมที่ดูชอบใจเมื่อถูกอุ้ม เมื่ออยู่ในท่าทางที่ถูกต้องพยาบาลก็แนะนำก่อนที่จะปล่อยให้คุณพ่อคุณแม่มือใหม่ช่วยกันดูแลลูก ขั้นตอนต่อมาที่พยาบาลบอกทำให้ผมต้องก้มหน้าลง มือดึงเชือกออกเผยให้เห็นแผ่นอกขาวที่มีเม็ดทับทิมประดับอยู่ที่ตอนนี้นูนขึ้นเล็กน้อย พอผมประคองให้คีธเอาปากมาใกล้หน้าอกเจ้าตัวแสบก็เหมือนจะรู้ตัวอ้าปากดูดนมด้วยความหิว

“อ๊ะ”

“เป็นอะไรเหรอ” เสียงทุ้มกระซิบถามที่ข้างหูพอหันไปมองก็ต้องผงะเมื่อพี่โนเอลวางคางที่ไหล่เขาก้มลงดูลูกที่กำลังดูดนมเขาอยู่ งือออทำไมผมรู้สึกหน้าร้อนๆ

“น้องคีธดูดแรงไปนะครับผมยังไม่ชิน” ไม่กล้าหันไปมองใบหน้าคมที่ผมรู้สึกได้เลยว่ายังคงมองเจ้าตัวแสบอยู่

“เอนหลังพิงพี่เลยเราจะได้ไม่เจ็บแผล พี่จะประคองให้เอง” ผมยกยิ้มกว้างกับความเอาใจใส่นั่งพิงอยู่นานเจ้าตัวแสบก็คงจะอิ่มปล่อยผมแล้วยิ้มกว้าง พี่โนเอลเอาหมอนมาหนุนหลังแล้วลงจากเตียงอุ้มคีธออกจากอกพอกินอิ่มคีธก็ดูเหมือนจะอารมณ์ดีปล่อยให้ผมจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่ พอดีกับนางพยาบาลเดินเข้ามา

“ทานเสร็จแล้วเหรอคะ คุณพ่ออุ้มน้องพาดบ่าด้วยนะคะ” ผมหลุดยิ้มขำเมื่อเห็นท่าทางเก้ๆ กังๆ ของพี่โนเอลตบหลังเบาๆ เจ้าตัวแสบก็เรอเสียงดัง พอเอาวางลงบนเบาะพยาบาลก็บอกว่าถ้ามีอะไรให้กดปุ่มเรียกได้เลย พอกินอิ่มเจ้าตัวแสบก็ดูทำท่าจะหลับ ไม่นานก็หลับตาพริ้ม

“พี่โนเอลห่มผ้าให้คีธด้วยครับ” เพราะขยับตัวมากไปผมเลยรู้สึกปวดแผล พี่โนเอลหลังจากที่ดูแลคีธก็หันมาถามผมว่าหิวรึยังเพราะมัวแต่ดูลูกต่างคนก็ต่างลืมไปว่ายังไม่ได้ทานข้าว

“พี่มาและ...ฟุบ” ยังไม่ทันที่พี่ไฮด์พูดจบหมอนใบเล็กที่อยู่บนเตียงก็ไปอยู่บนหน้าหล่อๆ นั่นแล้ว พอกำลังจะโวยวาย พี่โนเอลก็ทำหน้าเข้มแล้วชี้หน้าทันที พี่ไฮด์เห็นรถเข็นเด็กก็ยกมือปิดปากแล้วรีบเดินจูงมือพี่ธารเข้ามาดูหลาน

“น่ารักวะ ดีแล้วที่ไม่เหมือนแกไอ้โนเอล”

“นั่นลูกฉันไหมก็ต้องเหมือนฉันสิ” ผมยิ้มกับท่าทางเถียงกันแบบเด็กๆ ของสองพี่น้อง ใจจริงอยากจะขำแต่กลัวว่าเจ็บแผล พี่ธารไม่ได้ไปมุงดูหลานแต่เดินมาหาผม

“เจ็บแผลมากไหม พี่ทำซุปมาให้ ครูแอนฝากมาบอกว่าเดี๋ยวจะมาเยี่ยมนะเพราะตอนนี้กำลังติดคุยกับผู้ปกครองอยู่” กลิ่นหอมของซุปลอยเรียกน้ำย่อยผมได้ทันที

“เจ็บไม่มากครับ ผมหิวพอดีเลยครับพี่ธาร” พี่ธารเลยเดินไปเลื่อนโต๊ะมาแล้ววางปิ่นโตเถาใหญ่ ยังไม่ทันที่จะเปิดประตูห้องก็แง้มเข้ามาคุณยายกับคุณแม่เดินเข้ามาพร้อมกับคุณแม่บ้าน

“ไหนเหลนยาย” คุณยายจูงมือคุณแม่ไปดูน้องคีธ คุณแม่บ้านก็เอาปิ่นโตมาวางเพิ่มอีกเถา ผมเลยยกมือกวักพี่โนเอลที่มองหน้าผมอยู่แม้จะคุยกับคุณยายคุณแม่

“มาทานข้าวกันครับ”

“อืมให้พี่ป้อนดีกว่า” พี่โนเอลเดินมาเปิดปิ่นโตออกที่ละชั้นแล้วตักซุปคอยป้อนผมช้อนสลับกับทานเอง เป็นภาพที่ขัดกับลุคจริงๆ

“จ่ำม่ำนะคะ อ่ะ นี่ของขวัญนะเจ้าคีธ” คุณยายใส่กำไลข้อเท้าให้กับคีธที่ยังหลับอยู่

“โนเอลจะกลับไปพักที่บ้านก่อนไหม ยายจะให้แม่บ้านอยู่กับน้อง”

“ไม่เป็นไรครับผมจะอยู่กับน้อง” พี่โนเอลปฏิเสธทันที แต่ผมรีบพูดแย้ง

“กลับไปพักที่บ้านดีๆ เถอะครับ ผมอยู่ได้นะพี่ดูเหนื่อยๆ”

“ไม่เป็นไรครับ” ชอบว่าผมดื้อแต่ตอนนี้คนตัวสูงดื้อกว่าผมแล้วครับ

“ดื้อ กลับไปพักเถอะครับผมเป็นห่วง” พอผมอ้อนพี่โนเอลเลยยอมพยักหน้ายอมที่จะกลับไปพักที่บ้านดีๆ คุณแม่ก็เดินเข้ามากุมมือผมแล้วสวมกำไลเงินที่สลักลวดลายวิจิตรบรรจงสวยงาม จนผมไม่อยากจะเดาราคาเลย

“ขอบคุณนะจ๊ะ” รอยยิ้มใจดีตรงหน้าทำให้ผมยิ้มตาม ทุกคนอวยพรให้คีธกับผมแล้วก็พากันแยกย้ายไปทำหน้าที่ พี่โนเอลกำชับผมหลายค่อยกลับบ้านไปพร้อมกับคุณแม่และคุณยาย ผมเอนตัวลงนอนโดยมีคุณแม่บ้านประคองแม้จะดูแปลกๆ ที่ไม่มีพี่โนเอลอยู่ข้างๆ แต่ผมทนได้ เพราะไม่อยากให้ร่างสูงเหนื่อยเกินไป ดวงตากลมมองไปยังเด็กน้อยที่ยังนอนหลับบนกระบะ

ขอบคุณที่คลอดออกมาอย่างแข็งแรง

++++++++++++++++++++++++++++++++

หลานคลอดแล้วจ้าาาาาา  //จุดพลุต้อนรับ 

เอามาลงให้ก่อน 50 เปอร์ ตอนนี้เรากำลังเจอปัญหาเบื่อ 

เบื่อทุกส่ิงอย่าง น่ารำคาญตัวเองหนักมาก 555

และระหว่างนี้ก็เกิดพล็อตอีกล้านแปด //มองไหดอง

ฮ่าๆๆ หลังจากนี้จะกลับไปสลับกันสามเรื่องเหมือนเดิมนะคะ หลังจากจบทั้งสามเรื่อง

มีสามทางเลือ่กให้เขียนต่อ ฮ่าๆๆ มีแนวแอบรักหนึ่ง หน่วงๆอีกหนึ่ง แบบเทพนิยายอีกหนึ่ง(ปล.ตัวละครเอกเป็นนายเงือก) โปรดปลุกให้เราตื่นจากฝันทีฮ่าๆๆ 

อ่านแล้วเป็นไงอย่าลืมบอกเรานะ 

ขอบคุณทุกคอมเม้นต์นะคะ

Chompoo reangkarn โอ๋ๆ นิยายเราไม่ดราม่าค่าาา หลานคลอดแล้ว ขอของรับขวัญหลานค่ะ ฮ่าๆๆๆ
Billie :L2: :L2:
JokerGirl หลานเราเป็นเด็กแสบค่ะ
 miikii คุณแม่เราโดนทำร้ายจิตใจจากอัลฟ่ามาค่ะ //ซับน้ำตา
Noname_memi หลานเราแข็งแรงดีค่ะ
หลานเทียน สองคนนี้ห่างกันไม่ได้ค่ะ 555
 kawisara  เจ้าตัวแสบแข็งแรงดี๊ด้าดีค่ะฮ่าๆๆ
PrimYJ รับขวัญหลานด้วยค่ะฮ่าๆๆ
กาแฟมั้ยฮะจ้าว ขอบคุณนะคะ
tasteurr เรารักน้องงงงงง
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 11 50 เปอร์ 23/1/2562
เริ่มหัวข้อโดย: tasteurr ที่ 23-01-2019 18:27:28
น้องคีธมาแบบไม่ทันตั้งตัว  :m1:
อย่างนี้พี่ไฮด์จะช้าไม่ได้แล้วนะ

 :pig4:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 11 50 เปอร์ 23/1/2562
เริ่มหัวข้อโดย: skies ที่ 23-01-2019 20:14:33
เย้~ น้องคีธออกมาเจอป้า ๆ นักอ่านแล้วว
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 11 50 เปอร์ 23/1/2562
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 23-01-2019 20:58:20
พี่ไฮด์ต้องรีบมีน้องกับธารได้แล้วน้องคีธจะได้มีลูกพี่ลูกน้องเป็นเพื่อน
ไม่ว่าคุณนักเขียนจะออกพล๊อตเรื่องไหนก็จะตามอ่านค่ะ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 11 50 เปอร์ 23/1/2562
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 23-01-2019 21:04:21
น้องคีธ :กอด1: ดีมากๆที่คลอดปลอดภัยและน้องแข็งแรง
อยากอ่านแนวแอบรักค่ะ รอเลยแต่อย่ามองไหดองบ่อยนะคะเรากลัว5555 ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 11 50 เปอร์ 23/1/2562
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 24-01-2019 02:13:23
น้องคีธคลอดมาอย่างปลอดภัยแล้ว เป็นเด็กดีที่น่ารักของคุณพ่อคุณแม่นะครับ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 11 50 เปอร์ 23/1/2562
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 24-01-2019 10:58:02
แข็งแรงนะหนูนะ  :hao5:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 11 50 เปอร์ 23/1/2562
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 24-01-2019 21:09:54
เบบี๊คีธ เด็กดี
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 11 100 เปอร์ 25/1/2562
เริ่มหัวข้อโดย: Letter123 ที่ 25-01-2019 13:58:47
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ต่อค่ะ

หลังจากที่อยู่ไปเยี่ยมหลานผมก็ต้องขับรถกลับไปส่งธารที่โรงเรียนเหลือบมองแฟนที่นั่งเหม่อมองวิวข้างทางหลังจากกลับจากโรงพยาบาลธารดูแปลกไป แต่ไฮด์ก็ไม่รู้ว่าแปลกตรงไหน จนมาถึงโรงเรียนธารทำท่าว่าจะลงแต่มือใหญ่คว้าแขนไว้

“มีอะไรหรือเปล่า”

“ไม่มีอะไรครับ” ธารหลบสายคมแม้จะคบกันมาสามเดือนแล้วแต่ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นมากกว่าจูบแรกในวันที่ขอคบมีเพียงการจับมือและโอบกอดแต่ร่างสูงก็ไม่ได้ล่วงล้ำเกินกว่านี้

“พี่รู้ว่าเรามี พี่อยากให้เราพูดกันได้ทุกเรื่อง” ไฮด์พูดจริงจังเพราะระยะทางก็ไกลกันแล้วถ้าหากไม่คุยกันความสัมพันธ์จะยั่งยืนได้ยังไง และก็ไม่มีทางที่เขาจะไม่มีธารในอนาคต ร่างบางถอนหายใจยาวมือขาวบีบกันแน่นก่อนที่จะพูดความคิดที่รบกวนมาตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาล

“พี่ไฮด์ชอบเด็กเหรอครับ” เพียงเท่านี้ไฮด์ก็เดาได้แล้วว่าแฟนคนน่ารักของเขาคิดมากเรื่องอะไร

“พี่ยอมรับว่าพี่ชอบเด็กแต่พี่ยอมรับทุกอย่างได้ขอเพียงแค่ธารอยู่กับพี่ตลอดไป อยากเลี้ยงเด็กพี่ไปเลี้ยงเจ้าคีธก็ได้ หรือมาช่วยเราที่โรงเรียนก็ได้” น้ำเสียงจริงจังพร้อมกับแววตาคมที่สื่อความหมายตามที่พูดทุกอย่าง เขาไม่ได้คิดที่อยากจะมีลูกแต่เคยวาดฝันว่าอยากมีครอบครัวแต่ถ้าไม่ได้มีลูกเขาก็ไม่ได้เสียใจอะไร

“ขอโทษครับที่คิดมาก” ธารคว้ามือหนามากุมช้อนตามองคนตัวสูงออดอ้อนเพราะกลัวว่าจะโกรธ แต่คงไม่รู้ว่าร่างสูงอ่ะแพ้ แพ้ตั้งแต่เสียงหวานๆ และตายสนิทก็ตอนร่างบางช้อนตามอง ไฮด์สูดลมหายใจเข้าลึกๆ ยกมือที่ไม่ได้ถูกจับไว้ขึ้นลูบแก้มเนียนแววตาคมทอประกายที่ทำเอาดวงตากลมต้องรีบหลบสายตาแก้มที่ถูกกุมไว้นั้นร้อนฉ่า แววตาที่สือออกมาทำให้ธารต้องหลบสายตา

“พี่ไม่ได้โกรธเข้าไปทำงานเถอะตอนเย็นพี่จะมารับ”

“ครับ” ธารยกยิ้มหวานพยักหน้าหงึกหงักแต่ก่อนที่จะลงจากรถธารก็หยัดตัวขึ้นกดริมฝีปากที่แก้มหนาเพียงชั่วครู่แล้วผละออกทันที กว่าไฮด์จะรู้ตัวคนขโมยหอมแก้มก็โดนลงจากรถวิ่งหายเข้าไปในโรงเรียนซะแล้ว

เอาคืนตอนเย็นก็ไม่สาย

ไฮด์หมายมั่นปั้นมือว่าตอนเย็นเขาจะต้องลงโทษแฟนแน่ๆ ขับรถไปทำงานที่บริษัทช่วงนี้งานเขายุ่งมากแม้งานส่วนของไอ้น้องชายจะระงับแต่เรื่องเร่งด่วนเขาก็ต้องเป็นคนรับผิดชอบ โชคยังดีที่เลขาเขาและเลขาของโนเอลมาช่วยงานไม่อย่างนั้นเขาไม่มีเวลาแม้กระทั่งหายใจแน่ๆ

“คุณเอาเอกสารนี้ไปให้ฝ่ายบุคคล ผมเซ็นอนุมัติแล้ว ส่วนคุณเอานี่ไปให้ท่านประธาน” อยากจะมีคาถาแยกร่างให้ตายเถอะรู้สึกว่าตัวเองมีสองมือก็ไม่พอ แม้จะกินข้าวเที่ยงก็ยังต้องกินข้าวกล่องในห้องทำงาน นี่เหรอชีวิตรองประธานอยากจะร้องไห้

หลังจากที่เลิกงานเขาก็ขับรถกลับไปรับธารที่โรงเรียนเพื่อไปนอนที่บ้านของไคล์ตอนนี้บ้านน้องแทบจะกลายเป็นบ้านเขาแล้ว ข้าวของส่วนตัวของน้องถูกขนไปอยู่ที่บ้านใหญ่หมดแล้วเหลือเพียงแต่เขานี่ล่ะที่ยึดบ้านนี้ไปแล้ว รถหรูมาจอดที่หน้าโรงเรียนเป็นภาพคุ้นตาของเหล่าผู้ปกครองไปแล้วแถมหลายคนยังทักทายเขาอีกด้วย ก้าวยาวๆ ไปยังห้องเลี้ยงเด็ก เห็นว่าป้าแอนจะทำให้เป็นโรงเรียนใหญ่ที่รับระดับอนุบาลและประถมช่วงนี้เลยวุ่นวายกับการขยายพื้นที่แต่เห็นว่าจะไปเยี่ยมน้องไคล์พรุ่งนี้

ก๊อกๆ

“เสร็จรึยัง” ไฮด์ยืนพิงประตูมองแฟนคนสวยที่กำลังเก็บข้าวของลงกระเป๋าสะพายข้างๆ ตัวมีกระเป๋าเสื้อผ้าใบเล็กวางอยู่ ไฮด์เลยเดินไปหยิบกระเป๋ายืนรอ

“เสร็จแล้วครับ” ไฮด์ยิ้มตอบคนรักที่หันกลับมายิ้มกว้างให้ รอยยิ้มที่ทำให้ความเหนื่อยล้าจากการทำงานของเขาหายเป็นปลิดทิ้งขยับไปโอบเอวบางเดินออกไปขึ้นรถด้วยกัน เพราะบ่อยครั้งที่ธารมานอนค้างด้วย เอาจริงก็จากการบังคับของเขาที่ชอบลากให้ธารไปนอนที่บ้านไคล์ ตลอดสามเดือนเขาแทบไม่กลับบ้านตัวเองเลยด้วยซ้ำ

“ขึ้นไปอาบน้ำก่อนครับเดี๋ยวธารจะทำกับข้าวไว้รอ” เขาพยักหน้าแล้วหิ้วกระเป๋าขึ้นไปห้องตัวเองเพื่อที่จะอาบน้ำชำระล้างความเหน็ดเหนื่อยออกไป พอลงมาก็เห็นกับข้าวเต็มโต๊ะและธารก็กำลังถอดผ้ากันเปื้อนออกพอดี

“หอมมากเลยครับ ขอบคุณมากนะ” เดินไปโอบเอวบางจากด้านหลังก้มลงกดจมูกที่ต้นคอขาว ต้องขอบคุณทุกอย่างที่ทำให้เขาได้เจอกับธาร

“ธารต้องขอบคุณพี่ไฮด์มากกว่าครับทั้งๆ ที่ทำงานหนักยังคอยรับส่งธารอีก”

“พี่เต็มใจเพราะรู้ดีว่าธารคงไม่ยอมลาออกจากงาน” ไฮด์กอดร่างบางแน่นเพราะรู้ดีว่าธารผูกพันกับโรงเรียนแห่งนี้และป้าแอนมาก ธารเล่าให้เขาฟังหมดแล้วเกี่ยวกับเรื่องของน้องและดูเหมือนว่าน้องจะมีแผลในใจ

“ทานข้าวดีกว่าครับ” ไฮด์ยิ้มแล้วนั่งลงตรงข้าม ต่างคนก็ต่างตักกับข้าวให้กัน หลังทานอาหารเสร็จไฮด์ก็ให้ธารขึ้นไปอาบน้ำส่วนเขาจะเป็นคนล้างจานเองซึ่งธารก็ยอมขึ้นไปอาบน้ำขึ้นไปอย่างเชื่อฟัง แม้ในบ้านจะยังเหลือห้องว่างแต่เรื่องอะไรจะให้แฟนแยกห้องนอน ไฮด์ขึ้นห้องมานั่งลงบนเตียงหยิบไอแพดขึ้นมาอ่านงานที่ยังเหลือค้างไว้ พอดีกับธารที่เดินออกมาจากห้องน้ำ ในชุดนอนที่เขาอยากบอกว่าชอบมากกกกก ไอ้เสื้อยืดตัวใหญ่ๆ กับกางเกงขาสั้นกว้างๆ โชว์ต้นขาขาวน่าลูบไล้ ไม่ได้ๆ ดึงสติกลับมาก่อน

“มานั่งนี่สิพี่จะเช็ดให้” ธารเป็นพวกชอบสระผมก่อนนอนแต่ก่อนที่วันเว้นวันแต่พอผมห้ามถึงได้ยอมสระอาทิตย์ละสองครั้ง ผมสีดำยาวระต้นคอให้สัมผัสนิ่มมือผ้าขนหนูค่อยๆ ซับน้ำที่ผม

“งานวันนี้หนักไหมครับ”

“ไม่เท่าไหร่พอโนเอลกลับมาทำงานพี่ก็คงสบายแล้วล่ะ” ใช่เพราะงานจะกลับไปถมคอไอ้โนเอลแทน

“ยังไงพี่ไฮด์ต้องทานข้าวให้ครบนะครับ และก็อย่าหักโหมมากนะครับ” พระเจ้าทำไมถึงให้ธารเกิดมาน่ารักแบบนี้ครับ และผมคงเป็นคนโชคดีที่สุดในโลกแล้ว

“ครับพี่รับปากแต่ว่าหลังโนเอลกลับมาทำงานพี่คงต้องไปทำงานที่ต่างเมือง” เพราะหน้าที่ของเขาคือการตรวจสอบโครงการที่อนุมัติเสร็จแล้วว่าไปถึงไหนแม้จะมีคนรายงานแต่ยังไงเสียก็ต้องไปดูด้วยตาตัวเอง ถ้าหากเกิดอะไรขึ้นจะได้แก้ไขทัน พอผมบอกว่าจะไปต่างเมืองธารก็รีบเงยหน้าขึ้นมามองทันที

“จะไปกี่วันครับ”

“คงหลายอาทิตย์” เพราะเขาเลื่อนมาหลายโครงการตลอดสองเดือน คงต้องทุ่มไปครั้งเดียว พอได้ยินว่าไปหลายอาทิตย์ใบหน้าหวานก็หมองลงทันทีธารหมุนตัวกลับมาผมเลยก้มลงมองธารวางมือไว้บนเข่าแล้วซบหน้าลงฝ่ามือ

“ธารต้องแย่แน่ๆ เลย” พอธารพูดแบบนี้ผมก็งงแต่ยังไม่ทันได้พูดอะไรธารก็พูดออกมาก่อน “พี่ไฮด์ทำให้ผมชินแล้วถ้าพี่ไม่อยู่แล้วผมต้องเหงามากแน่ๆ” เพราะคำพูดคำจาแสนน่ารักของคนรักทำให้ผมไม่ทนอีกต่อไปมือใหญ่คว้าต้นแขนเล็กแล้วดึงเข้ามาในอ้อมกอดริมฝีปากหนากดเรียวปากนุ่มหยุ่นไล่เลียขบเม้มริมฝีปากล่างอวบอิ่มแล้วสอดลิ้นกวาดต้อนลิ้มรสหวานโดยที่ธารก็ไม่ยอมแพ้พยายามตอบโต้อย่างไร้เดียงสายิ่งทำให้เขาทนไม่ไหว

“อ๊ะ อืม..” ธารร้องประท้วงเสียงเบาเพราะแรงอารมณ์ที่เขาไม่อดกลั้นทำให้รีมฝีปากอวบอิ่มนั้นแตกจนได้รสเลือดจางๆ คลุ้งในปาก

“ฮ่า..แฮ่กๆ” ร่างบางเอนซบอกกว้างอย่างอ่อนแรง ริมฝีปากแดงก่ำและบวมเจ่อเคลือบด้วยน้ำใสที่พอก้มลงไปมองแล้วก็แทบอดใจไม่ไหว ยกนิ้วโป้งแตะคลึงที่ริมฝีปากบางแล้วพยายามสะกดกั้นอารมณ์ที่กำลังประทุ

“เจ็บมากไหม”

“ไม่เป็นไรครับ” ธารตอบแล้วก้มหน้าลงทันทีเห็นเพียงปลายหูแดงระเรื่อชวนให้ก้มลงไปกัดสักที

“อือเจ็บนะครับ” แม้จะบอกว่าเจ็บแต่ธารก็ยังนิ่งปล่อยให้ผมทำร้ายขบกัดไปทั่วและก็ดูเหมือนว่าจะชอบเสียด้วย อ่าถ้าถึงตอนนั้นธารจะรองรับอารมณ์ของเขาได้หมดไหมนะ

++++++++++++++++++++++++++++++

คุณตำรวจคะช่วยค่ะ มีคนหื่นมากๆหนึ่งอัตรา อย่างที่เคยบอกว่าคู่รองนี้แซ่บ

ที่จริงว่าจะลงตั้งแต่เมื่อวานแต่เค้าโรคกระเพรากำเริบ ขอให้ทุกคนทานข้าวให้ตรงเวลาด้วยค่ะ

ปวดแทบตายทรมานมากกกกกกก

เลยมาลงวันนี้แทน

สำหรับการเคลียร์อีกสองเรื่องจะให้จบเดือนหน้าเลยค่ะ ส่วนน้องไคล์คงไม่เกินมีนา ถ้าไม่ไหลนะคะ

ขอบคุณทุกคอมเม้นต์และกำลังใจนะคะ

หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 11 100 เปอร์ 25/1/2562
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 25-01-2019 14:25:20
เคยเป็นเหมือนกันเวลาปวดทรมานมากรักษาอยู่นานมากๆๆต้องปรับวินัยตัวเองใหม่งดอาหารบางประเภทที่ไม่ถูกกับโรคอีกปัจจุบันหายแล้วค่ะคุณเขียนก็ดูแลสุขภาพตามหมอแนะนำกินข้าวตรงเวลาระวังกรดไหลย้อยด้วยอันนี้เราก็เป็นด้วยโครตทรมานคือเจ็บทะลุหลังเลย อย่าปล่อยเรื้อรังจะเป็นมะเร็งกระเพาะอาหารได้หมอบอกเราช่วงที่รักษาค่ะ :L1: :L1: :L1:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 11 100 เปอร์ 25/1/2562
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 25-01-2019 21:14:51
พี่ไฮด์คนหื่น :pig4:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 11 100 เปอร์ 25/1/2562
เริ่มหัวข้อโดย: skies ที่ 25-01-2019 22:01:45
คู่นี้จะมีเบบี๋มั้ยน้าา
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 11 100 เปอร์ 25/1/2562
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 26-01-2019 02:09:29
เป็นกำลังใจให้ไรท์นะคะ รักษาสุขภาพด้วยนะ สู้ๆค่ะ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 11 100 เปอร์ 25/1/2562
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 26-01-2019 13:56:02
น้องธาร ระวังตัวด้วยนะ อิพี่ไฮด์

จ้องจะจับกินทุกลมหายใจเข้าออกแล้ว

คนหื่นขึ้นตาช่างน่ากลัว
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 11 100 เปอร์ 25/1/2562
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 28-01-2019 08:14:17
 :L2: :pig4:

รอลุ้นคู่ธาร
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 12 30/1/2562
เริ่มหัวข้อโดย: Letter123 ที่ 30-01-2019 17:26:38
12

แม้จะบอกว่าจะต้องไปตรวจงานแต่ก็ไม่คิดว่าหลังจากที่ไคล์ออกจากโรงพยาบาลได้หนึ่งวันไอ้น้องชายก็กลับมาทำงานทันทีทำให้วันรุ่งขึ้นตารางงานเขาต้องกลายเป็นว่าออกตรวจทันที ขับรถกลับบ้านด้วยความเหนื่อยเพราะไม่คิดว่าไอ้น้องชายจะกลับมาทำงานทันทีแบบนี้ นึกว่าจะได้กลับมานัวเนียธารที่บ้านทุกวัน เกิดเป็นไฮด์นี่เหนื่อยจริงๆ

“ทำไมเหนื่อยจังครับ” ธารถามทันทีเมื่อก้าวขึ้นรถวันนี้ร่างสูงมารับเขาช้ากว่าปกติทั้งๆ ที่บอกว่ากลับเองได้แต่พี่ไฮด์ก็ยอมให้กลับเอง

“พี่ต้องไปตรวจงานพรุ่งนี้” บอกเสียงเศร้าเพราะเขาก็เองก็ยังไม่อยากที่จะทิ้งน้องไป

“ทำไมเร็วจังครับ”

“ไปเร็วก็ดีให้มันเสร็จๆ พี่จะได้ไม่ต้องเดินทางไปไหนอีก” ก็ได้แต่คิดว่าจะไม่มีอะไรมาขัดเพราะลางสังหรผมมันตงิดๆ กับอะไรหลายๆ อย่าง หันไปมองธารก็เห็นว่าใบหน้าหวานหมองลงแต่ก็ยังยิ้มให้แล้วจับมือผมไปวางไว้ที่แก้ม

“ไม่เป็นไรครับยังไงพี่ไฮด์ก็อย่าทำงานหนักมากนะครับธารเป็นห่วง” ให้ตายเถอะพระเจ้าทำไมน้องต้องมาทำท่าน่ารักแบบนี้ตอนที่อยู่บนรถด้วยผมฟัดไม่ถนัด อดทนไว้ไฮด์ อดทนไว้ ได้แต่ท่องให้ตัวเองทนไว้กับสิ่งที่น้องทำตัวน่ารักๆ ใส่ ขับรถกลับบ้านไคล์ที่ตอนนี้ผมยึดเอาบ้านหลังนี้เป็นที่เรียบร้อยไอ้น้องชายตัวดีนั่นเป็นคนอนุญาตให้ผมยึดบ้านหลังนี้เอง แต่ห้องของน้องไคล์ก็ยังปิดอยู่ เราสองคนต่างใช้เวลาช่วงเย็นตามปกติที่เคยทำหลังจากทานมื้อเย็นกันเรียบร้อยเราก็ขึ้นห้องมา เพราะต้องเดินทางพรุ่งนี้ข้าวของทุกอย่างธารเลยดูแลจัดกระเป๋าให้

“ช่วงนี้หน้าหนาวพี่ไฮด์ต้องใส่เสื้อหนาๆ นะครับ ธารเอาเสื้อโค้ทใส่ไปให้สองตัวนะครับ” ผมนั่งมองธารที่กำลังจัดกระเป๋าไปและก็กำชับผมเรื่องอากาศหนาว อ่า ทำไมน้องน่ารักจัง พอจัดกระเป๋าจนเสร็จธารก็ลุกขึ้นมาผมก็คว้าตัวน้องแล้วล้มตัวลงนอน ธารขยับตัวนิดหน่อยแล้วก็นอนนิ่งให้ผมลูบหัวต่ออย่างที่เคยทำเป็นประจำ

“ถ้าไปทำงานธารมานอนค้างบ้านนะ แล้วก็ดูแลตัวเองดีๆ ด้วย” แม้จะรู้ดีว่าน้องดูแลตัวเองได้แต่ก็อดเป็นห่วงไม่ได้ ธารพยักหน้ากับอกเขาแล้วก็เคลิ้มหลับไป ผมก้มลงมองใบหน้าเนียนที่หลับซุกอกแขนเรียวโอบกอดเอวผมไว้แนบริมฝีปากลงหน้าผากเนียนแล้วค่อยหลับไปพร้อมกัน



+++++++++++++

ร่างบางใต้ผ้าห่มผืนนุ่มพลิกตัวไปมาเมื่อถึงเวลาปกติมือขาวควานหาไออุ่นของร่างหนาแต่ก็เจอเพียงสัมผัสเย็นชืด นัยน์ตากลมโตกระพริบถี่ก่อนที่จะลืมขึ้นเต็มตา ธารลุกขึ้นนั่งกวาดสายตามองดูรอบๆ กระเป๋าเสื้อผ้าที่เขาจัดไว้หายไปแล้วคงจะออกเดินทางแล้วสินะ ร่างบางลุกขึ้นเดินหายเข้าไปในห้องน้ำผ่านไปพักใหญ่ร่างชาวโปร่งก็เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยผ้าขนหนูผืนเดียวพันรอบเอวบาง ปกติไม่มีทางที่เขาจะเดินออกมาแบบนี้หรอกนะ เพราะถ้าขืนออกมาทั้งสภาพแบบนี้พี่ไฮด์ได้พุ่งเข้ามาขย่ำแน่ๆ แม้จะรู้ว่าพี่ไฮด์ต้องการให้เกียรติแต่บางครั้งสายตาของพี่ไฮด์ก็บ่งบอกทุกอย่าง เวลาที่พี่ไฮด์เผลอหรือก็คิดว่าเขาไม่เห็น นัยน์ตาสีฟ้าตามปกตินั้นจะมีประกายทองโผล่ออกมาแม้จะไม่เคยเห็นแต่ก็เคยอ่านเจอพี่ไฮด์ต้องอดทนแค่ไหนกัน

ร่างบางใช้ผ้าขนหนูผืนเล็กคอยเช็ดผมที่ยังเปียกอยู่ ผมเป็นเบต้าเพราะฉะนั้นเรื่อง...อ่า..เรื่องความรู้สึกแบบนั้นผมยังไม่เคยรู้สึกเลยมีเบต้าบางส่วนที่เป็นฝ่ายสนองต่อความต้องการของโอเมก้ามองเรื่องอย่างว่าเป็นแค่เรื่องระบายความใคร่ แต่สำหรับผมแม้จะเกิดเป็นอะไรผมก็อยากมอบให้คนที่รัก มันคงจะดีกว่านี้ถ้าผมเป็นโอเมก้า

“คิดอะไรบ้าๆ นะธาร” สะบัดหัวเบาๆ ไล่ความคิดฟุ้งซ่าน แล้วหันไปแต่งตัวเพื่อออกไปทำงาน ตั้งอาทิตย์หนึ่งที่จะไม่ได้เจอร่างสูง ไม่ได้นอนพร้อมกับอ้อมกอดอุ่นนั่นทำให้ผมไม่ชินจริงๆ หลังจากปิดประตูบ้านเสร็จเรียบร้อยแล้วก็ค่อยปั่นจักรยานไปที่โรงเรียน

“นีออนอย่าแกล้งเพื่อนสิครับ” ผมได้แต่ร้องเสียงอ่อยเมื่อเด็กแสบแห่งห้องคอยแต่จะแกล้งเด็กผู้หญิง จริงๆ ก็ไม่ได้แกล้งอะไรจริงจังเพียงแต่ตอนนี้มันเวลานอนนะสิ ถ้ามัวแต่เล่นคงไม่ได้นอนกันพอดีหลังจากปรามเด็กแสบลงก็เดินไปปิดม่านพอให้แสงสลัวๆ จับเด็กแสบให้นอนลงบนเบาะของตัวเองห่มผ้าให้แล้วก็ตบเบาๆ ที่อก

“หลับได้แล้วเด็กดื้อ”

“อือ ผมยังไม่ง่วง” ตาจะปิดอยู่แล้วยังบอกไม่ง่วง ดื้อจริงๆ แต่พอลูบหัวเบาๆ พร้อมกับฮัมเพลงกล่อมไปด้วยไม่นานก็หลับไป

ถึงแม้พี่ไฮด์จะบอกว่าไม่เป็นไรแต่เป็นผมเองที่คิดอยากจะมีลูก บางครั้งผมก็คิดว่าจะเป็นยังไงนะถ้ามีลูกกับพี่ไฮด์ ลูกจะหน้าตาเป็นแบบไหน ถ้าเป็นอัลฟ่าจะหน้าตาเหมือนพี่ไฮด์ไหม

อ่า

“คิดอะไรของเรานะธาร” พอคิดไปคิดมาก็รู้สึกร้อนที่หน้าขึ้นมาเฉยๆ ไม่ไหวเลยนะธารฟุ้งซ่านไปเองเขินเองก็ได้อีก หลังจากที่ตบตีเรียกสติตัวเองเรียบร้อยก็กลับมาทำงาน พอถึงเวลาเลิกเรียนก็คอยส่งเด็กๆ ให้ผู้ปกครองจนกระทั่งเด็กคนสุดท้ายถูกผู้ปกครองมารับผมก็รีบปิดประตูล็อกห้องดูแลความเรียบร้อยแล้วค่อยกลับบ้าน

“เหงาจัง” เมื่อกลับบ้านมาแล้วอยู่คนเดียวก็รู้สึกเหงาหลังจากทานข้าวเงียบๆ ก็ขึ้นห้องทำธุระส่วนตัวเสร็จก็ล้มตัวลงนอนบนเตียงกว้าง ที่ดูเหมือนจะกว้างกว่าเดิมเมื่อไม่มีร่างสูงของพี่ไฮด์นอนอยู่ข้างๆ และผ้าห่มก็ดูไม่อุ่นเหมือนเคย นี่ผมต้องอยู่กับอาการคิดถึงเป็นอาทิตย์จะทนได้ไหมนะ ทั้งๆ ที่เคยอยู่คนเดียว นอนคนเดียว กินคนเดียวแต่ไม่เหงาเท่าตอนนี้ด้วยซ้ำ ทนวนเวียนอยู่แบบนี้สองวันนี้ก็เป็นวันหยุดผมเลยอยู่ที่บ้าน ตื่นขึ้นมาแต่เช้าเพื่อรดน้ำต้นไม้ และทำความสะอาดบ้าน เล็กๆ น้อยก่อนที่จะทานอาหารแล้วขึ้นไปบนห้อง เพราะรู้สึกแปลกๆ

“อึก..ปวดจัง” อาการปวดท้องน้อยที่ตอนแรกมันแค่เจ็บเบาๆ ตอนเช้าแต่ตอนนี้มันกลับปวดมากจนผมแทบยืนไม่ไหว ทีแรกคิดว่าเพราะกินข้าวไม่ตรงเวลาแต่ตอนนี้มันกลับไม่ใช่ ผมฝืนตัวเองลุกขึ้นลงไปล็อกประตูให้เรียบร้อย เดินกลับขึ้นมาก้าวเข้ามายังไม่พ้นประตูห้องผมก็ต้องทรุดลง

“อึก....อ๊า..เจ็บ..เจ็บปวด” ใบหน้าขาวซีดเต็มไปด้วยเหงื่อร่างบางบิดไปมากับพื้นเพราะอาการปวดท้องไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน พอรู้สึกตัวขึ้นมาอีกทีก็เย็นแล้วอาการปวดท้องทุเลาลง แต่มันมีอาการใหม่เกิดขึ้นมา

เกิดอะไรขึ้นกับผมกันแน่

ทั่วร่างรู้สึกร้อนผ่าวและเหมือนว่าทำตามสัญชาตญาณลุกขึ้นไปเปิดประตูตู้เสื้อผ้ารื้อเอาเสื้อผ้าของพี่ไฮด์ออกมาแล้วขดตัวซุกดมกลิ่นของอัลฟ่าที่ทำให้เขาสงบใจลงได้ นี่ผมเป็นอะไรไป ดวงตาสีน้ำตาลคลอไปด้วยน้ำใสผิวกายขาวแดงก่ำแม้อาการร้อนจะลดลงเมื่อได้อยู่ท่ามกลางกลิ่นหอม แต่ทั่วทั้งร่างกลับกรีดร้องปวดร้าวไปหมด เขาไม่เคยเป็นแบบนี้เลย ร่างกายผมเกิดอะไรขึ้น

“พี่ไฮด์..” เสียงหวานครางเรียกชื่อคนรักเบาๆ ก่อนที่จะหลับลงเพราะอาการเหนื่อย ความคิดสุดท้ายยังคงวนเวียนอยู่กับร่างสูงที่ไม่ได้อยู่ตรงนี้



++++++++++++++++++

หลังจากที่เจ้าตัวแสบกินอิ่มนอนหลับพี่โนเอลก็ให้พยาบาลพาคีธออกไปนอนที่ห้องเด็ก ส่วนผมก็ต้องเอนตัวลงนอนเพราะเจ็บแผลผ่าคลอดเพราะนั่งนานเกินไป

“พักนะเด็กดี” พี่โนเอลนั่งลงข้างๆ พร้อมกับยกมือขึ้นลูบผมเหมือนจะกล่อมให้ผมนอนไม่นานผมก็หลับไปเพราะฤทธิ์ยาแก้ปวด ที่คุณหมอเอามาให้

โนเอลก้มมองร่างเล็กที่ดูเหนื่อยจากการให้นมและการคลอดลูกระหว่างที่น้องหลับท่านยายและแม่ก็กลับเข้ามาอีกรอบ

“น้องนอนแล้วเหรอ”

“ครับคงเพราะปวดแผล” ลูบผมนิ่มเบาๆ แล้วหันไปตอบคุณแม่

“จะหยุดงานอีกสักครึ่งเดือนไหมหึโนเอลจะได้ดูแลน้อง” ท่านยายที่นั่งอยู่บนโซฟาถามขึ้นขณะที่กำลังจัดผลไม้ใส่จาน เขาหันกลับมามองน้องก่อนที่จะหันไปตอบ

“น้องออกจากโรงพยาบาลผมก็จะกลับไปทำงาน” ท่านยายมีสีหน้าไม่พอใจแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร เพียงพยักหน้ารับเบาๆ ส่วนคุณแม่ก็ไม่พูดอะไรออกมา หลังจากเตรียมของให้ทั้งสองคนก็กลับไป ไคล์ตื่นขึ้นมาอีกทีก็เย็นแล้ว พอดีกับนางพยาบาลพาคีธมาทานนมอีกครั้ง แม้จะเจ็บแผลแค่ไหนน้องก็ยังลุกขึ้นมาให้นมลูกด้วยตัวเองโดยมีเขาประคองอยู่ด้านหลัง เพียงแค่เห็นรอยยิ้มกว้างของไคล์เวลาให้นมเจ้าตัวแสบผมก็มีความสุขแล้ว



ตลอดสามวันที่อยู่โรงพยาบาลร่างสูงคอยดูแลเขาอย่างดีจนวันนี้เป็นวันสุดท้ายที่ลุงหมอจะเข้ามาตรวจและจะบอกว่าผมกลับบ้านได้หรือยังพอเที่ยงลุงหมอก็เข้ามาตรวจพี่โนเอลนั่งอยู่ข้างๆ พอลุงเปิดชุดเพื่อดูแผลที่ท้องมือหนาก็บีบมือผมแน่นใบหน้าดูเคร่งขรึมจนลุงหมอแอบยิ้ม

“แผลแห้งดีแล้ววันนี้ก็ออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว”

“ขอบคุณครับลุงหมอ” ผมยกมือไหว้พอตรวจเสร็จพี่โนเอลก็รีบดึงเสื้อปิดหน้าท้องผมทันที จะหวงไปถึงไหนกัน

“เดี๋ยวพรุ่งนี้ลุงจะไปตรวจที่บ้านนะ”

“ครับ” พอลุงหมออนุญาตพี่โนเอลก็โทรไปบอกที่บ้าน

“ผมเดินเองได้นะครับ” อดไม่ได้ที่จะประท้วงร่างสูงที่อุ้มเขาพาไปห้องน้ำแถมยังเปลี่ยนเสื้อผ้าให้อีกด้วยพอเสร็จก็อุ้มมานั่งที่รถเข็นเล่นเอาผมไม่ต้องเดินเองเลย ไม่นานคุณแม่กับเหล่าแม่บ้านก็มาช่วยขนของ

“เดี๋ยวแม่อุ้มน้องคีธเอง โนเอลเข็นน้องเถอะ” และขบวนพาเด็กน้อยกลับบ้านก็เคลื่อนไปที่รถ เมื่อถึงบ้านผมก็ได้เห็นการเปลี่ยนแปลงในห้องของเรา จากที่เคยมีเพียงเตียงกว้างแต่ตอนนี้มีทั้งเปลเด็ก ทั้งเบาะกว้างที่มีคอกเด็กหุ้มหนังที่ดูท่าทางจะนุ่มน่าดูอยู่อีกมุมหนึ่ง

“คุณแม่สั่งทำนะ” พี๋โนเอลก็ดูจะรู้ว่าผมกำลังสงสัยเลยอธิบายให้ฟังหลังจากอุ้มผมไปนอนที่เตียงแล้ว ส่วนน้องคีธยังหลับอุตุอยู่หลังจากที่พี่โนเอลเดินเอาของไปเก็บก็เดินเข้าห้องน้ำพอออกมาผมก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นชุดที่ร่างสูงใส่

“พี่จะออกไปที่บริษัทนะ” ร่างสูงเดินมาใกล้ก้มลงจูบเบาๆ ที่หน้าผากนูนก่อนทีจะเดินออกไปจากห้อง ดวงตากลมโตหม่นลงก่อนที่เจ้าตัวแสบจะร้องขึ้นเรียกความสนใจผมทันทีเพราแผลเริ่มดีขึ้นเลยลุกขึ้นไปอุ้มคีธขึ้นแนบอก

“ว่าไงครับคนเก่ง ไม่ร้องนะ คุณพ่อแค่ไปทำงานครับเดี๋ยวก็กลับมา” ไม่รู้ว่าพูดปลอบใจลูกหรือปลอบใจตัวเอง ลูกชายตัวน้อยก็เหมือนจะเข้าใจทำปากขมุมขมิบดูท่าจะหิว ผมค่อยๆ ปลดเสื้อประคองลูกให้กินนม แม้จะยังเจ็บอยู่บ้าแต่พอเห็นท่าทางมีความสุขของลูกชายผมก็ยิ้มกว้างจนอิ่มผมก็อุ้มคีธพาดบ่าตบหลังเบาๆ จนได้ยินเสียงเรอเบาๆ

“อิ่มแล้วเหรอคนเก่ง เดี๋ยวไปนอนคุยกันในเบาะดีกว่าเนาะ” อุ้มคีธเดินข้ามคอกกั้นแล้ววางเจ้าตัวแสบลงแล้วค่อยไปขนเอาหมอนและผ้าห่มผืนเล็กมาให้ห่มให้น้องคีธ ผมนอนคุยกับลูกไม่นานเจ้าตัวเล็กก็หลับไปและผมก็หลับตาม



เหงา

ความรู้สึกของผมตอนนี้เหมือนคนที่กำลังอยู่ในห้องมืดๆ ทั้งมองไม่เห็นและหายใจลำบาก ผมไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรใครอีกคนถึงเปลี่ยนไป แม้จะพยายามเข้าใจแต่ในใจก็อดคิดไม่ได้ ว่าการที่ใครอีกคนเปลี่ยนไปเป็นเพราะตัวเขาหรือว่าเพราะใจอีกคนเปลี่ยนไป

เผาะ

“อึก อะไรครับ แม่ไม่ได้ร้องไห้นะ จุ๊ๆ ไม่ร้องครับไม่ร้อง” ปลอบลูกแต่ก็เหมือนปลอบตัวเองมัวปลอบลูกปล่อยให้แก้มยังเปื้อนคราบน้ำตา ตั้งแต่วันที่ออกจากโรงพยาบาลผ่านมาเกือบอาทิตย์ เขายังไม่เห็นหน้าโนเอลเลยสักครั้ง จริงอยู่แม้จะกลับมาบ้านแต่ตอนเข้านอนผมก็นอนพร้อมลูกเมื่อตื่นขึ้นมาก็ไม่มีไออุ่นอยู่ข้างตัวแล้ว พวกคุณแม่บ้านหรือคุณแม่จะบอกว่าพี่โนเอลงานยุ่งแต่ผมก็อดคิดไม่ได้ ยิ่งเมื่อลูกคลอดออกมาแล้วผมยิ่งอดสงสัยไม่ได้ว่าร่างสูงคงพอใจแล้ว ในหัวมีเพียงเรื่องราวร้ายๆ วนเวียน

“ให้ป้าดูแลคุณหนูให้ก่อนไหมคะ คุณไคล์จะได้ทานข้าว”

“ไม่เป็นไรครับผมจะดูลูกเองผมขออยู่กับลูกสองคนนะครับ” พอผมยืนยันที่จะอยู่คนเดียวป้าแม่บ้านก็ยอมที่จะออกไปเมื่ออยู่กับลูกเพียงสองคนบ่อยครั้งที่ผมร้องไห้

“คีธลูกรัก อึก” หากว่าพี่โนเอลต้องการเพียงลูกแล้วผมมีค่าอะไรกัน เหล่าแม่บ้านที่ยืนอยู่ด้านนอกได้ยินเสียงสะอื้นก็ยิ่งเป็นห่วงแม้จะรายงานนายท่านแล้วแต่ก็เหมือนว่าคุณชายจะไม่รู้เรื่องด้วย อดสงสารโอเมก้าน้อยที่อยู่ในห้องไม่ได้ ร่างกายจะทนไหวเหรอ ยังดีที่คุณหนูเล็กเลี้ยงง่ายตอนนี้ไม่ค่อยตื่นยามกลางคืนแต่ถึงอย่างนั้นร่างกายของคุณไคล์ก็ยังผ่ายผอมลงทุกวัน

“นอนนะครับเด็กดี แม่รักหนูนะครับ” กล่อมลูกน้อยนอนหลับเสร็จก็หันมองรอบๆ ห้องที่ไม่ใช่ห้องของตัวเอง คิดถึงบ้านจัง จะโทรไปหาพี่ไฮด์ก็ติดต่อไม่ได้เห็นว่าไปดูงาน บ้านหลังนี้ไม่ใช่บ้านของเขา

ก๊อกๆ

“อ๊ะ เข้ามาเลยครับ” รีบเช็ดหน้าตาให้เรียบร้อยก่อนที่ประตูจะเปิดออกคนที่เข้ามาเป็นคุณแม่

“วันนี้หลานเป็นยังไงบ้างจ๊ะ”

“กินแล้วก็นอนครับ” รอยยิ้มที่ถูกสร้างขึ้นมาในช่วงเวลานี้ปรากฏขึ้นอีกครั้ง

“เหนื่อยไหมลูกมีอะไรก็บอกแม่ได้นะ” ผมส่ายหน้าส่งยิ้มกว้างให้แล้วก้มลงมองลูกชายตัวน้อยที่หลับอยู่

“ลงไปเดินเล่นไหมเดี๋ยวแม่ดูหนูคีธให้” และก็เป็นอีกครั้งที่ผมส่ายหน้าปฏิเสธ คุณแม่ก็ไม่พูดอะไรต่อสักพักก็ลุกออกไปข้างนอก

“เป็นยังไงบ้างคะคุณผู้หญิง” หัวหน้าแม่บ้านรีบปรี่เข้าไปถาม เธอร้อนใจจนต้องไปรบกวนคุณหญิงที่กำลังพักผ่อนอยู่เรือนหลังให้มาดูคุณไคล์ด้วยความเป็นห่วง

“หนูไคล์ไม่ยอมออกมาจ๊ะฉันก็ไม่รู้จะพูดยังไงดี”

“เรียกคุณหมอดีไหมคะ”

“ดีจ๊ะเดี๋ยวโทรเรียกเลยนะฉันจะเข้าไปอยู่กับหนูไคล์เอง” เพราะไม่รู้ว่าจะช่วยยังไงแม้จะเป็นโอเมก้าเหมือนกันแต่เธอก็ไม่สามารถเข้าใจความคิดของร่างบางได้ เธอจึงเข้าไปชวนหนูไคล์คุยจนกระทั่งถึงเวลาที่เธอต้องไปพัก ก็จะให้หัวหน้าแม่บ้านเข้ามาอยู่แทน ยังดีที่พอมีคนอยู่ด้วยหนูไคล์ก็ดูเหมือนจะปกติดี

“ทานข้าวเถอะคะคุณไคล์” เธอพยายามคะยั้นคะยอให้ร่างบางทานเข้าไปอีกเมื่อเห็นว่าคุณไคล์ฝืนทานจนเกินครึ่งถึงได้ยกชามออกไป

“เดี๋ยวดิฉันดูคุณหนูให้นะคะ” ไคล์พยักหน้าก่อนที่จะหยิบเสื้อผ้าหายเข้าห้องน้ำ คุณหนูน้อยของบ้านช่างเลี้ยงง่ายเหลือเกินน้อยครั้งที่จะร้องไห้งอแง แนอิ่มก็นอนหลับปุ๋ยช่างน่าเอ็นดูจริงๆ พอไคล์อาบน้ำเสร็จก็กลับมาดูลูก ยิ่งนานวันคีธก็ยิ่งกินมากขึ้นบางครั้งเขาก็ต้องตื่นขึ้นมาตอนดึกเพื่อให้นม

“ผมไม่เป็นไรครับเดี๋ยวผมจะนอนพักพร้อมกับน้องคีธเลย” เพราะเห็นสายตาเป็นห่วงผมเลยรีบยืนยันว่าจะพักทันทีพอกล่อมลูกนอนผมก็หลับตามไปทันทีเพราะความเหนื่อยล้า



ร่างสูงที่หอบสังขารตัวเองกลับมาบ้านก็แทบจะเลยวันใหม่แล้วเมื่อเข้าห้องเดินเข้าไปดูที่คอกกั้นเห็นแม่ลูกกำลังหลับสนิทเลยหยิบผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำหลังจากเสร็จธุระขายาวๆ ก็ก้าวข้ามคอกกั้นกดจมูกลงหน้าผากเนียนของลูกชายตัวน้อยแล้วล้มตัวนอนข้างๆ ร่างบางที่หลับสนิท จับข้อมือเล็กขึ้นเบาๆ ก่อนที่จะสวมสร้อยข้อมือที่สั่งทำซึ่งพออยู่บนข้อมือเล็กแล้วช่างเข้ากันจริงๆ

“ฝันดีนะเด็กดี” ขยับเข้าไปนอนชิดโอบกาวดร่างบางไว้แล้วหลับไปพร้อมกัน

********************************

มาม่าอะไร๊ ไม่มี๊ 5555

สั้นไปก็ขอโทษด้วยนะคะ 

น้องธารเราเป็นไรไปน่อ อิๆ

อ่านแล้วเป็นไงอย่าลืมบอกเรานะคะ

ขอบคุณทุกคนกำลังใจค่ะ

 Chompoo reangkarn กำลังปรับเปลี่ยนนิสัยตัวเองค่ะฮือออ
JokerGirl พี่ไฮด์เราหื่นไม่ธรรมดาแน่ๆค่ะ
 หลานเทียน  รอลุ้นนะคะ
PrimYJ ขอบคุณมากๆค่ะ
kawisara ถ้าพี่ได้กิน...น้องคงไม่เหลือกระดูกแน่ๆค่ะ
 Billie รอลุ้นไปด้วยกันค่ะ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 12 30/1/2562
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 30-01-2019 17:37:51
ธารอาการเหมือนคนท้องเลยอ่ะ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 12 30/1/2562
เริ่มหัวข้อโดย: tasteurr ที่ 30-01-2019 18:06:52
พี่ไฮด์รีบกลับบ้านเร็วๆ
โนเอลจะทำอะไรน่ะ ห้ามทำน้องเสียใจนานนะ

 :pig4:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 12 30/1/2562
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 30-01-2019 23:32:52
หรือจริงๆแล้วธารเป็นโอเมก้า อาการเหมือนคนท้อง
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 12 30/1/2562
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 30-01-2019 23:40:30
หรือธารจะเป็นโอเมก้าไม่ใช่เบต้า
สงสารธารให้มีลูกได้เถอะน้องคงรักเด็กและอยากมีลูกกับคนรักมาก
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 12 30/1/2562
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 31-01-2019 00:07:36
ธารเป็นอะไร จะมีคนไปดูทันมั้ย  :hao5:
แม่น้องคีธน้อยใจหมดแล้ว  :hao5:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 12 30/1/2562
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 31-01-2019 20:47:44
ที่จริงแล้วพี่ธารเป็นโอเมก้ารึป่าว ส่วนพี่โนเอลอย่ามัวแต่ทำงานนะ น้องไคล์คิดถึง อยู่กับน้องเยอะๆ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 12 30/1/2562
เริ่มหัวข้อโดย: nofsnof ที่ 03-02-2019 16:20:30
 :sad4: :sad4: แง๊ เพิ่งเข้ามาตามอ่าน

ไคลลลลล์ อย่าเพิ่งน้อยใจน้าา แต่เข้าใจแหละ

ตอนท้องอิพี่ไม่ห่างไปไหน พอคลอดแล้วแทบไม่เห็นหน้า

ส่วนน้องธาร ขอให้พี่ไฮด์กลับมาเร็ว ๆ

เราสงสัยว่าอาจจะเป็นการปรับฮอร์โมนก็เป็นด้ายยย /มโน :ling3: :ling3:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 13 9/2/2562
เริ่มหัวข้อโดย: Letter123 ที่ 09-02-2019 17:40:25
13

ทำไมทุกอย่างถึงเปลี่ยนไป หลายครั้งที่คำถามนี้วนเวียนอยู่ในหัว แม้จะเมื่อวานจะตื่นขึ้นมาพร้อมกับสร้อยเงินสวยที่ข้อมือแต่มันก็ไม่ได้ทำให้ทุกอย่างดีขึ้น ต่อให้คุณแม่บ้านจะบอกว่าร่างสูงกลับมานอนด้วยทุกวันแต่ผมกลับแทบไม่ได้ ได้แต่ปลอบตัวเองว่าร่างสูงคงจะทำงานหนักและแค่อาทิตย์เดียวมันคงจะผ่านไปแต่มันกลับไม่เป็นอย่างที่คิด หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป สองอาทิตย์ผ่านไปผมยังไม่เคยได้คุยกับร่างสูงเลย ตอนนี้น้องคีธเริ่มหิวตอนกลางดึก เมื่อตื่นขึ้นมาเพราะเสียงร้องไห้ของลูกผมก็เห็นร่างสูงที่นอนอยู่ใกล้ๆ บางครั้ง..ผมก็นอนคนเดียว

“ไม่ร้องนะคนเก่งของแม่” เพราะพยายามที่จะไม่สนใจเลยทุ่มความรู้สึกทั้งหมดไปดูแลลูก ตลอดทั้งวันร่างบางอยู่ในห้องกว้างกับลูกมีเพียงแม่บ้านอยู่ด้วยบางครั้งคุณแม่ก็จะมาคุยเล่นเขาไม่อยากที่จะคิดมากแต่ก็สลัดความคิดนี้ทิ้งไม่ได้สักที

“ออกไปข้างนอกไหมคะ เดี๋ยวดิฉันจะดูแลคุณชายน้อยให้” คุณแม่บ้านที่อยู่ด้วยพูดขึ้น จะว่าไปตั้งแต่กลับมาอยู่บ้านหลังนี้ผมแทบไม่ได้ออกจากห้องเลยด้วยซ้ำ แต่ผมก็เลือกที่จะส่ายหน้าปฏิเสธความหวังดีของคุณแม่บ้านไป ได้ยินเพียงเสียงถอนหายใจเบาๆ

“ผมไม่เป็นไรหรอกครับ” รู้ดีว่าทุกคนเป็นห่วงกลัวว่าผมจะเกิดอาการ ทุกคนรู้แต่คนที่นอนข้างเขากลับไม่รู้อะไรเลย รอยยิ้มที่บางๆ ถูกยกขึ้นประดับใบหน้าหวานเพียงแต่รอยยิ้มนั้นไม่ได้ไปถึงดวงตากลมโตที่หม่นแสงลง หลังจากที่พาคีธอาบน้ำปะแป้งเสร็จเรียบร้อยผมก็ฝากให้คุณแม่บ้านดูให้แล้วค่อยเข้าไปอาบน้ำ ร่างบางที่ดูจะผ่ายผอมลงก้าวลงในอ่างที่เปิดน้ำอุ่นไว้จนเต็ม น้ำอุ่นช่วยทำให้อาการปวดเมื่อยดีขึ้นจนเผลอนั่งแช่จนได้ยินเสียงเคาะประตูร่างขาวที่นั่งเหม่ออยู่นานสะดุ้งไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหนแต่น้ำในอ่างนั้นเย็นเฉียบจนผิวเนียนเหี่ยวย่น

“คุณหนูเป็นอะไรหรือเปล่าคะ” น้ำเสียงร้อนลนนั่นทำให้ผมรีบคว้าเสื้อคลุมอาบน้ำมาใส่พร้อมกับผูกสายคาดแล้วรีบเปิดประตูออกไป

“ผมไม่เป็นไรครับแค่แช่น้ำนานไปหน่อย เดี๋ยวผมดูคีธเองครับไปพักผ่อนเถอะ” เพราะเห็นคีธหลับไปแล้วเลยบอกให้คุณแม่บ้านออกไปแม้จะลังเลแต่ก็ยอมที่จะออกจากห้องเมื่ออยู่คนเดียวผมก็รีบไปแต่งตัวแล้วไปหอบผ้าห่มกับหมอนมาที่คอกกั้นไม่ลืมที่จะเอาหมอนอีกใบมาเผือคนที่กลับบ้านดึก ตอนนี้สามทุ่มแล้วทำไมยังไม่กลับมาอีกนะ ผมก้มลงมองโทรศัพท์ที่หน้าจอดำสนิท

“คุณพ่อยังไม่กลับมาเลยเจ้าแสบ” ข้อนิ้วเรียวเกลี่ยเบาๆ ที่แก้มยุ้ยของเจ้าตัวยุ่งที่ตอนนี้หลับสนิท นั่งเหม่อมองเจ้าแก้มยุ้ยอยู่นานจนถึงเวลากินนมรอบดึก เที่ยงคืนแล้วใครอีกคนก็ยังไม่กลับมาอุ้มลูกน้อยขึ้นแนบอกปล่อยให้เจ้าแก้มยุ้ยทานอิ่มจนหลับไปอีกรอบ

“เด็กดีของแม่” ความเงียบงันในห้องมันเหมือนเขาในตอนนี้วันนี้ตั้งใจจะรอเพื่อที่จะได้คุยสักคำสองคำแต่ว่า...ใครอีกคนก็ไม่กลับมา ข้ามวันใหม่ไปสองชั่วโมงแล้วและผมก็ไม่รู้ว่ารอคอยไปเพื่ออะไร หลังจากให้นมรอบที่สองตอนตีสามผมก็ล้มตัวลงนอนข้างๆ เจ้าแก้มยุ้ยก่อนที่จะหลับไปอย่างรวดเร็วเพราะอาการอ่อนเพลีย

.

.

“แอ้ๆ ...อ๊าๆ” เสียงร้องอ้อแอ้ของเด็กน้อยแก้มยุ่ยไม่สามารถปลุกผู้เป็นแม่ที่ยังคงหลับสนิทให้ตื่นขึ้นมาได้ แก้มยุ้ยพองลมมือน้อยๆ กวัดแกว่งไปมาอย่างขัดใจ “อึก...แง้ๆ ๆ” เมื่อไม่มีการตอบรับเด็กน้อยก็ร้องไห้จ้าดังลั่นห้อง จนแม่บ้านที่รออยู่ด้านนอกรีบเปิดประตูเข้ามา อุ้มคุณชายน้อยที่ร้องไห้จ้า แต่ที่เธอเป็นห่วงคือคุณหนูที่นอนหลับไม่ได้สติทั้งๆ ที่เสียงร้องไห้ดังลั่นเมื่อเอามือไปแตะก็สัมผัสได้ถึงความร้อนที่สูงมาก

“คุณแม่บ้านค่ะ ช่วยด้วยค่ะ” เด็กสาวเบต้าที่ถูกปรับมารับหน้าที่ใหม่คือช่วยคุณหนูดูแลคุณชายน้อยรีบอุ้มคุณชายน้อยที่ร้องไห้สะอื้นออกไปร้องเรียกให้คนช่วยไม่นานคุณหัวหน้าแม่บ้านก็วิ่งขึ้นมา

“เกิดอะไรขึ้น”

“คุณไมร่าคะ คุณหนูเธอตัวร้อนมากเลยค่ะคุณชายน้อยก็ร้องไห้ไม่หยุดเลย” เธอรีบรายงานเพราะอาการของคุณหนูน่าเป็นห่วง ไมร่าที่ได้ยินก็รีบสั่งการให้แม่บ้านที่ตามมาให้โทรเรียกคุณหมอ แล้วหันกลับมาสั่งงานเด็กสาว

“เธอพาคุณชายน้อยไปหาคุณผู้หญิงนะ แล้วก็อุ่นนมในตู้แช่ให้ด้วยทางนี้ฉันจะดูแลเอง” เด็กสาวรีบอุ้มคุณชายน้อยที่ตอนนี้เลิกร้องไห้ลงไปเพื่อไปหาคุณผู้หญิง ไมร่าเปิดประตูเข้าไปก้าวเข้าไปดูคุณหนูที่ยังหลับสนิทอุณหภูมิผิวที่ร้อนจนน่ากลัว เธอรีบลุกขึ้นไปนำผ้าขนหนูชุบน้ำมาเช็ดตามตัวให้ ขนาดโดนเช็ดตัวไปร่างบางก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะตื่นขึ้นเลยสักนิด

ก๊อกๆ

“คุณหมอแล้วค่ะ” เสียงสาวใช้ร้องบอกก่อนที่จะเปิดประตูเข้ามา ไมร่าขยับตัวออกห่างให้คุณหมอเข้ามาตรวจคุณหนู

“เจ้าโนเอลมันไปไหนซะล่ะ”

“เอ่อ คุณชายเธอไม่ได้กลับบ้านค่ะเมื่อคืน” ไมร่าตอบเสียงเบาเมื่อคืนเธอรอคุณชายจนเลยเที่ยงคืนก็ยังไม่เห็นกลับมา แต่แสงไฟในห้องทำให้เธอรู้ว่าคุณหนูเธอไม่ได้นอนจนเกือบเช้า ส่วนคุณชายเธอก็ไม่รู้เช่นกันว่าไปไหน

“คงต้องคุยกับเจ้าหลานคนนี้สักหน่อยแล้ว อาการของหนูไคล์เป็นยังไงบ้าง” เพราะมีแนวโน้มที่จะเกิดอาการบูลหลังคลอดสูงกว่าทุกคนทำให้เขาต้องคอยดูสอบถามอาการ

“เหมือนจะปกตินะคะแต่ดิฉันก็เป็นห่วงเหมือนกันค่ะ ยิ่งคุณชาย..” เธอละคำพูดไว้เพราะจะให้ตำหนิเจ้านายก็คงไม่ใช่เรื่องที่แม่บ้านอย่างเธอจะทำ แต่คนฟังก็เข้าใจแล้วว่าเกิดอะไรขึ้นนัยน์ตาของคนสูงวัยก้มมองร่างเล็กที่หลับสนิทเพราะพิษไข้จนต้องฉีดยาให้ ร่างบางที่ดูผ่ายผอมลง

“พยายามให้ทานอาหารมากกว่านี้นะ และก็สังเกตอาการด้วย”

“ได้ค่ะ” หลังจากสั่งยาและกำชับกับการดูแลหลายอย่างคุณหมอก็กลับไป ไมร่ามองคุณหนูที่ตอนนี้ดูบอบบางเหลือเกิน เธอคิดถึงรอยยิ้มกว้างยามอารมณ์ดีนั่นเสียจริง

.

.

คล้อยบ่ายคนป่วยที่นอนหลับตลอดทั้งวันก็ได้สติ ดวงตากลมโตกระพริบสองสามครั้งก่อนที่สมองจะประมวลผลร่างบางก็ดีดตัวลุกขึ้นนั่งเพียงแต่อาการน่ามืดก็เล่นงานจนต้องล้มลงไปนอนเหมือนเดิม

“คีธ”

“คุณชายน้อยคุณผู้หญิงดูแลให้อยู่ค่ะลุกทานข้าวไหวไหมคะ” เสียงของคุณไมร่าทำให้รู้ว่าไม่ได้อยู่คนเดียวในห้องเลยพยักหน้าเพราะตอนนี้ในท้องเขาก็หิวเหลือเกินไม่นานกลิ่นหอมของข้าวต้มก็โชยมา ร่างบางตักข้าวเข้าปากได้ครึ่งชามก็วางลง คงเป็นมื้อแรกที่เจ้าตัวทานเยอะตั้งแต่คลอดมาแล้ว

“ยาค่ะ” ยาสามสี่เม็ดถูกส่งมาให้ซึ่งเขาก็โยนเข้าปากอย่างไม่อิดออดเมื่อรู้ว่าลูกชายอยู่กับคุณแม่ก็หมดความกังวลลงเพราะจะให้เจ้าตัวเล็กมาอยู่ด้วยคงจะติดไข้กันแน่ๆ ไม่นานคนป่วยก็หลับไป โชคดีที่เป็นคนหายป่วยง่ายเพียงข้ามคืนอาการป่วยก็ดีขึ้นแต่ใจกลับป่วยหนักกว่าเดิม เมื่อไม่มีแม้กระทั่งเงาของร่างสูง คนที่เป็นคู่แห่งโชคชะตาของเขา

“คุณไมร่า...พี่...คุณโนเอลได้กลับมารึเปล่าครับ” น้ำเสียงแผ่วเบากับสรรพนามที่คนกำลังจะตอบนึกใจหาย

“เอ่อไม่ค่ะ”

“งั้นเหรอครับ ผมคิดถึงคีธ” เพราะไม่อยากที่จะพูดถึงร่างสูงอีกแล้วเลยเปลี่ยนเรื่องที่จะพูด

“เดี๋ยวดิฉันให้เด็กไปรับมาให้นะคะ” ไมร่าบอกแล้วลุกออกไปเรียกพี่เลี้ยงซึ่งก็คือเบต้าเด็กคนนั้น ไม่นานเด็กสาวก็อุ้มลูกชายแก้มยุ้ยเขาเข้ามา

“มาแล้วค่ะคุณหนู”

“เป็นคนใหม่เหรอครับ” ไม่คุ้นหน้าแต่ท่าทางจะเป็นเด็กร่าเริง

“ใช่ค่ะดิฉัน มีนาค่ะ”

“ไม่ต้องเรียกผมว่าคุณหนูหรอกนะเรียกพี่ว่าพี่ไคล์ก็ได้” เพราะรู้สึกถูกชะตาเลยอยากจะผูกมิตรแม้เจ้าตัวจะปฏิเสธเสียงแข็งแต่เมื่อเขายืนยันเด็กสาวก็ต้องยอมรับ มองดูมีนาที่ช่วยดูแลเจ้าแก้มยุ้ยที่ดูยิ้มอารมณ์ดี ร่างบางขยับตัวเข้าไปใกล้แล้วอุ้มลูกขึ้นแนบอกป้อนนมให้ เพราะยังเล็กหากถ้าผม...ไม่สิ แววตาเศร้ายามมองลูกชายตัวน้อย

ผมจะไม่ยอมเสียไปหรอกนะ

เมื่อกินอิ่มคีธก็นอนหลับไปทันทีผมเลยนอนลงข้างๆ พูดคุยกับมีนาคลายเหงาพอมีนาขอไปข้างนอกผมก็หยิบโทรศัพท์กดโทรออกเบอร์ที่กดค้างไว้ตลอด

“อ๊ะรับแล้ว”

“ (สวัสดีค่ะ พอดีตอนนี้โนเอลติดธุระไม่ทราบว่าใครโทรมาคะ) ” เพียงได้ยินเสียงหวานจากปลายสายก็เหมือนหัวใจหยุดเต้นคำพูดที่เตรียมจะพูดกลับพูดไม่ออกทั่วทั้งร่างชาไปหมด ไม่รับรู้ว่าปลายสายพูดอะไรอีก ไม่รู้ว่าไปกดตัดสายทิ้งตอนไหน มีเพียงหยาดน้ำตาพลั่งพลูจากนัยน์ตากลมโต

เขาไม่ควร ไม่ควรเชื่อใจเลยสักนิด

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปแค่ไหนและเขาก็คงจะสลบไปอาการร้อนรุ่มหายไปแต่เขาก็ยังโหยหาอะไรบางอย่างอาการปวดท้องหายไปแล้ว ธารค่อยๆ พยุงตัวเองลุกขึ้นหยิบมือถือกดโทรไปยังเบอร์ของผู้ที่น่าจะรู้ถึงอาการของเขา

“ครูแอน”

“ (หนูธารเป็นอะไรลูก) ” เพราะน้ำเสียงแหบพร่าทำให้ปลายสายเป็นห่วง ร่างบางอธิบายทั้งหมดให้ครูแอนฟัง พอได้ฟังหมดเธอก็รู้เลยว่าธารเป็นอะไร

อาการฮีทครั้งแรก

“ (เดี๋ยวครูไปหา) ” พอวางสายเจ้าตัวก็ทรุดนอนลงกับเตียงอีกครั้งอาการร้อนรุ่มเกิดขึ้นอีกครั้งใบหน้าขาวแดงก่ำนัยน์ตาเอ่อคลอด้วยน้ำตา ร่างบางบิดไปมา อาการปวดที่ท้องน้อยก็เกินขึ้นเป็นระยะๆ ไม่นานเสียงเปิดประตูก็ดังขึ้น

“หนูธาร”

“ครูแอน...อึก..เจ็บ”

“ตายล่ะ” ร่างท้วมผุดลุกขึ้นไปเปิดประตูตู้เสื้อผ้าดึงเอาเสื้อผ้าตัวใหญ่ของอัลฟ่าในตู้มาวางกองรอบๆ เตียงทันที นี่เป็นการฮีทครั้งแรกมันมักจะรุนแรงและยิ่งธารที่มาฮีทตอนอายุขนาดนี้ร่างกายจะต้องเจ็บปวดแค่ไหนกัน เธอรีบขนเสื้อผ้าอัลฟ่าในตู้มากองรอบๆ สร้างเป็นรังให้คนที่เกิดเพศที่สอง โอเมก้า เรื่องนี้หนูธารจะต้องผ่านไปด้วยตัวเองและยังดีที่ฮีทตอนที่อยู่บ้าน

“ทนอีกนิดนะจ๊ะ อีกไม่นานก็หายแล้วนะเด็กดี” เธอลูบหัวเบาๆ อย่างที่เคยทำเมื่อตอนเป็นเด็ก ใบหน้าหวานพยักหน้าเบาๆ

หลังจากที่นอนอยู่ภายในรังร่างกายเขาก็ผ่อนคลายลง ผ่านไปสองวันอาการผมก็ดีขึ้นจนสามารถลุกได้ พอได้ยินครูแอนอธิบายให้ฟังว่าเป็นเพราะอะไร

ผมฮีท

ผมเป็นโอเมก้า

แม้จะตกใจแต่ในใจกลับลิงโลด ถ้าเป็นโอเมก้าผมก็จะสามารถตั้งครรภ์ได้ หลังอาการฮีทจบลงผมก็หิวจนทานข้าวแทบหมดหม้อเพราะช่วงฮีทผมแทบทานอะไรไม่ได้ อีกไม่กี่วันพี่ไฮด์ก็กลับมาผมแทบอดใจรอไม่ไหว

อยากเจอ อยากเจอหน้าจริงๆ

ครูแอนห้ามให้ผมไปสอนเพราะบอกว่าตอนนี้แม้จะผ่านช่วงฮีทไปแต่ฟีโรโมนเขายังไม่หายขาด และต้องกินยาที่ให้ไว้ หลังจากที่ผ่านอาทิตย์นี้ไปก็จะทานเดือนละครั้งเพราะหลังจากฮีทครั้งแรก ต่อไปก็จะฮีททุกๆ รอบเดือนแถมครูแอนยังหาสายรัดหนังมาให้ด้วย เห็นบอกว่าเป็นของไคล์อันเก่าซึ่งพอดีกับลำคอระหงพอดี

วันนี้เป็นวันที่พี่ไฮด์จะกลับมาผมรีบไปซื้อของสดแล้วกลับมาจัดการปัดกวาดเช็ดถูบ้าน เพื่อรอร่างสูงกลับมา ข้อความล่าสุดที่ได้รับคือพี่ไฮด์กำลังเดินทางมา ผมเลยลงไปทำอาหารรอ ยังไม่ทันที่จะตั้งโต๊ะเสียงรถหรูก็มาจอดหน้าบ้าน ร่างบางได้แต่ยืนบีบมือจนขึ้นข้อขาวแถมยังโดดหนีไปหลบในครัวเสียอย่างนั้น

แกร๊ก

“อ่าวไม่มีคนอยู่เหรอ ธารครับ” เสียงที่คิดถึงพูดขึ้น ร่างขาวค่อยๆ ขยับโผล่หัวพ้นขอบประตูครัว

“พี่ไฮด์” เสียงหวานเรียกร่างสูงเบาๆ ไฮด์หันมามองคนที่คิดถึงทุกวันจนแทบอยากจะเทงานทิ้งแล้วกลับมาดูแลน้องธารของเขา เพียงแค่เห็นใบหน้าหวานที่แดงระเรือ

ตึกตักๆ

หัวใจเขาเต้นรัวยิ่งกว่าตอนที่สบสายตาหวานนั้นครั้งแรก ยังไม่เท่ากับกลิ่นกุหลาบอ่อนๆ นั่นอีก

“พี่ไฮด์เป็นอะไรครับ”

“น้องธารเกิดอะไรขึ้น” แม้อยากจะเข้าไปกอดไปหอมแต่กลิ่นยั่วยวนที่ทำให้เขาแทบคลั่งนี่หยุดให้เขาให้ยืนตัวแข็งโดยมีเพียงโต๊ะอาหารกั้นระหว่างเราสองคน ธารที่ออกมายืนตรงหน้าเขายิ่งใกล้กลิ่นหอมนั้นยิ่งปลุกสัญชาตญาณของเขาให้ตื่นขึ้นมา สิ่งที่ประดับคอระหงคือสายหนังสีดำ

โอเมก้า!?

“ธาร...ธารเป็นโอเมก้าครับ”

“แล้วก่อนหน้านี้ทำไมพี่ถึงไม่รู้” ร่างสูงถามร่างบางทันทีเพราะคิดว่าร่างบางเป็นเบต้าโดยตลอด

“ธารก็ไม่รู้เมื่อสี่วันก่อนเกิดอาการฮีทครั้งแรกแต่ตอนนี้ธารหายแล้วนะ” ถึงน้องจะบอกแบบนั้นก็เถอะนะ แต่ทำไมกลิ่นหอมๆ นี่ยังอยู่กันเล่า แม้โอเมก้าจะมีกลิ่นแต่ไม่ได้ปลุกเร้าแบบนี้ยิ่งเขาเป็นอัลฟ่าชั้นสูงที่ถูกฝึกให้อดทนต่อกลิ่นยั่วยวนของโอเมก้าแต่กับกลิ่นของธารทำให้เขาอยากเข้าไปขย่ำและเหวี่ยงน้องลงเตียง ตีตราจองผิวขาวทุกตารางนิ้วทำให้น้องอ่อนแรงใต้ร่างเขา เพราะต้องอดทนหนักจนมีเหงื่อซึมที่หน้าผาก

“พี่กำลังจะทนไม่ไหว กลิ่นของธารทำให้พี่แทบบ้า”

“อ๊ะ..อย่าเข้ามานะครับ” พูดจบน้องก็วิ่งหนีขึ้นห้องได้ยินเพียงเสียงปิดประตูดังปัง

ให้ตายเถอะ ผมอยากขย่ำกวางน้อยตัวนี้จริงๆ

***********************************+

ครึ่งแรกทำไมดราม่าจัง ครึ่งหลังนี่ความหื่นอีพี่ไฮด์ล้วนๆ

ขอโทษษษษษ ที่หายไปเกือบสองอาทิตย์

ฮ่าๆๆ ติดนิยายค่ะฮ่าๆๆ //น้อมรับคำผิด

อ่านแ้ลวเป็นไงอย่าลืมบอกเรานะคะ

kawisara น้องธารเราฮีทครั้งแรกค่ะ
tasteurr ปาเกิบใส่หัวพี่โนเอลได้เลยค่ะ
JokerGirl น้องยังไม่ท้องน้าาา อีพี่มันยังไม่ได้กินน้องเลย 555555555555555
Chompoo reangkarn น้องธารเราเป็นโอเมก้าค่ะ และน้องจะยิ่งเสี่ยงโดนขยำ่55
miikii  ตอนนี้อยากลูบหัวน้องมากก
PrimYJ ตบอีพี่มันเลยค่ะ
nofsnof แง้ขอบคุณที่ชอบเรื่องนี้นะคะ ดีใจที่ชอบค่ะ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 13 9/2/2562
เริ่มหัวข้อโดย: nofsnof ที่ 09-02-2019 18:02:39
สงสารไคล์อ่ะ โนเอลหายไปไหน!!  :katai4:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 13 9/2/2562
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 09-02-2019 19:02:54
 :o8:

ช่วงแรกเศร้า แต่จบตอนได้หื่นไปอีก55

 :L2: :pig4:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 13 9/2/2562
เริ่มหัวข้อโดย: sailom_orn ที่ 09-02-2019 19:56:41
 :mew5: น้องงอนแน่ๆ ขอให้โดนงอนนอนๆไปเลยโนเอล
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 13 9/2/2562
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 09-02-2019 21:21:20
ไคล์อย่าพึ่งเข้าใจผิดคิดไปก่อนโนเอลอาจงานยุ่งมากจริงด็ได้ สติๆ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 13 9/2/2562
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 09-02-2019 22:29:36
โนเอลอยู่ใหน
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 13 9/2/2562
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 10-02-2019 09:55:56
โนเอลหายไปไหน
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 13 9/2/2562
เริ่มหัวข้อโดย: Chakaimook ที่ 10-02-2019 14:33:24
โนเอลหายหัวไปทำอะร้ายยยย~  :hao5: :ling1: o22
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 13 9/2/2562
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 10-02-2019 22:45:45
ไคล์เข้มแข็งนะเพื่อน้องคีธ :กอด1: โนเอลยุ่งอะไรขนาดนั้นถ้าเสียไคล์ไปแล้วจะเสียใจ :angry2:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 13 9/2/2562
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 11-02-2019 00:17:03
โนเอลหายไปไหน?
จะได้พาลูกหนีมั้ยนะ  :hao5:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 14 13/2/2562
เริ่มหัวข้อโดย: Letter123 ที่ 13-02-2019 19:21:06
14

เมื่อไม่มีร่างบางและกลิ่นหอมๆ ทำให้อาการอยากขย้ำลดลง ร่างสูงทรุดลงนั่งลงที่โต๊ะ น้องเป็นโอเมก้า และยังเป็นโอเมก้าที่มีกลิ่นยั่วยวนเขามากจริงๆ จากที่คิดว่าจะบ่มเพ่าะความรู้สึกให้สึกงอมแตนี้เขาชักคิดแล้วว่าคงไม่ต้องรออะไรแล้วยิ่งรู้ว่าธารเป็นโอเมก้ายิ่งทำให้เขาอยากที่จะครอบครอง ยกมือขึ้นลูบหน้าสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ ก่อนที่จะตัดสินใจทิ้งกระเป๋าแล้วเดินขึ้นชั้นสอง ขายาวๆ เดินมาหยุดที่หน้าห้องนอนแม้จะมีประตูปิดอยู่แต่กลิ่นหอมก็ยังโชยออกมา ให้ตายเถอะแค่ได้กลิ่นเลือดในตัวก็พลุกพล่านไปหมดแล้ว

“ธาร พี่เข้าไปได้ไหม” ถ้าหากน้องไม่ยอมให้เข้าเขาก็จะไม่ดันทุรันรั้นเข้าไปแต่ถ้าน้องเปิดประตูทุกอย่างจะไม่เหมือนเดิม ได้ยินเพียงเสียงกุกกักจากภายในห้อง

“พี่ไฮด์เกลียดธารไหมครับ ที่เป็นโอเมก้า” กลิ่นที่เข้มขึ้นทำให้รู้ว่าน้องกำลังยืนอยู่อีกฝั่ง

“ไม่มีทางพี่รักที่ธารเป็นธาร” ถึงน้องจะเป็นโอเมก้าหรืออะไรก็ตามน้องก็ทำให้เขาอยากขย้ำ เขารักที่น้องเป็นน้องคนที่เขาอยากครอบครอง

แกร๊ก

หมับ!

“ธารก็รักพี่ไฮด์” ร่างบางโผเข้ามากอดเอาหนาซบหน้าลงกับอกกว้างสูดกลิ่นอัลฟ่าที่อยู่ในห้วงคำนึงกลิ่นที่คอยช่วยเขาตอนที่เกิดการฮีท แต่คนที่แย่คืออัลฟ่าร่างสูงที่ไม่สามารถทนกับกลิ่นนี้ได้

ปึง

ดันร่างบางที่ยังคลอเคลียชิดผนังมือหนาจับใบหน้าหวานเงยขึ้นแล้วก้มลงแนบรีมฝีปากลงเรียวลิ้นไล่เลียตามรอยหยักมือหนาที่จับคางออกแรงบีบจนร่างบางที่ถูกกระทำอ้าปากเพราะความเจ็บเปิดช่องให้ลิ้นหนาแทรกกวาดต้อนความหวาน มืออีกข้างที่ว่างลูบไล้ตามเอวบาง เสียงจูบดังอย่างหยาบโลนเพราะอีกคนไม่คิดที่จะออมแรงทั้งบดเบียด ไล่ต้อนเกี่ยวกวัดลิ้นเรียวดูดดึงและขบเม้มริมฝีปากล่างจนได้รสเฝื่อนและกลิ่นของเลือด มือหนาสอดเข้าไปใต้เสื้อเชิ้ตตัวใหญ่สัมผัสผิวเนียนลูบไล้ตามเอวบาง นิ้วเรียวจิกที่แผ่นหลังกว้างเพราะแทบขาดใจกับจูบมาราธอน

“อึก..อ่า..” เสียงหวานครางแหบพร่าเมื่อริมฝีปากหนาเริ่มขบเม้มตามลำคอขาว ที่ตอนนี้เต็มไปด้วยรอยช้ำสีแดง รอบสายรัดหนังสีดำ ไม่รู้ว่ากระดุมถูกปลดไปตอนไหนเปิดเผยแผ่นอกขาวราวกับน้ำนมมีตุ่มไตสีชมพูประดับอยู่ที่ชวนให้ก้มลงไปชิมรส

“หอม ที่รักหอมจริงๆ” จมูกโด่งได้รูปไล่สูดดมกลิ่นหอมจนมาหยุดที่กลางแผ่นอกขาว ตุ่มไตสีเชอร์รี่ช่างดึงดูดความสนใจและร่างสูงก็ไม่คิดที่จะอดกลั้นแล้ว

“อ๊า เจ็บ..อึก” แม้จะร้องบอกว่าเจ็บแต่กลับแอ่นหน้าอกมือที่สอดใต้เรือนผมกลับกดให้ร่างสูงให้แนบชิด ไฮด์กัดที่ยอดอกสีสวยแรงๆ พร้อมกับดึงมือหนาปลดกระดุมกางเกงแล้วดึงออกพร้อมทั้งชั้นในสีขาวรวดเดียว เนื้อผ้าเสียดสีกับผิวเนียนและแกนกายสีสวยที่ตื่นตัวเต็มที่เรียวขาขาวขึ้นรอยแดงเป็นปื้นจากการเสียดสี เมื่อไม่มีเนื้อผ้ามือหนาบีบเค้นที่เนินเนื้อนุ่ม เรียวปากไม่ผละออกจากผิวเนียน

“อึก..อ๊า..แรงอีก..” แม้จะถูกกัดทั่วทั้งแผ่นอกขาวที่ตอนนี้เต็มไปด้วยรอยกัดและรอยจูบจนแทบไม่มีพื้นที่สีขาวบนผิวเลย

“หึๆ ชอบไหม” ไฮด์กระซิบพร้อมกับกัดเบาๆ ที่ติ่งหูนิ่ม

“อ๊า..อีกครับ..พี่ไฮด์สัมผัสผมอีก ทำรอยบนตัวผม รักผม” เส้นความอดทนสุดท้ายของไฮด์ก็ขาดสะบั้นลง มือใหญ่ช้อนตัวคนช่างยั่วขึ้นซึ่งร่างบางก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีแขนเรียวคล้องลำคอแกร่งขาเรียวเกาะที่เอวสอบแน่นนั่นยิ่งทำให้ส่วนอ่อนไหวแนบไปกับเนื้อผ้า ไฮด์เริ่มทนไม่ไหวแล้วกับการยั่วอย่างเป็นธรรมชาติของน้อง ขายาวก้าวไปที่เตียงแต่ละก้าวเสียงหวานจะครางแผ่วมือเรียวสอดแทรกเรือนผมสีเทาบีบแล้วคลายเบาๆ เพราะอาการเสียวจนแทบทนไม่ไหว

ตุบ

“พี่จะไม่ทนแล้วนะ”

“อือ ธารรักพี่นะ” ว่าจบธารก็ปล่อยมือเอื้อมไปด้านหลังปลดสายหนังปล่อยทิ้งลงเรียวขายังคงเกี่ยวกับเอว ไฮด์ก้มลงมองใบหน้าหวานที่ตอนนี้แดงก่ำดวงตากลมฉ่ำวาว เรียวปากบางแดงช้ำมีรอยแผลเล็กๆ ที่มุมปากไล่ลงไปที่ลำคอระหงที่เต็มไปด้วยรอยรัก แผ่นอกำขาวที่เต็มไปด้วยรอยช้ำจากการขบกัด

“พี่รักธาร” เพียงพูดจบเขาก็หยัดตัวขึ้นสลัดเสื้อผ้าออกอย่างรวดเร็วคงเป็นครั้งแรกที่เขาถอดเสื้อผ้าได้เร็วขนาดนี้ หลังจากนั้นในห้องมีเพียงสีจูบหยาบโลน จูบดูดดื่มที่ได้รับความร่วมมือจากธาร มือหนาฟอนเฟ้นไปทั่วผิวเนียน เขาพลิกธารให้อยู่ในท่าคลานเข่า เนินเนื้อนุ่มที่ทำให้เขาอดใจไม่ไหว

เพี๊ยะ

“อ๊า” เสียงหวานหวีดร้องเมื่อมือหนาฟาดลงที่ก้นเขาเต็มแรง แต่มันกลับไม่ได้ทำให้เขาหวาดกลัว หัวใจเต้นแรง............เพราะตื่นเต้น

“อึก..อ๊า...แรงอีก..อ๊า” ธารเรียกร้องให้เขากระทำอีกหลายครั้ง น้องหยัดสะโพกให้รับแรงทำไมถึงได้น่ารักแบบนี้นะ ริมฝีปาหนายกยิ้มร้ายกาจเลียริมฝีปากเบาเหมือนตอนที่จะได้ลิ้มรสอาหารอร่อย เนินเนื้อขาวตอนนี้เต็มไปด้วยรอยแดงจากฝ่ามือ แต่สิ่งที่น่าสนใจไม่เท่ากับรอยจีบสีหวานที่ชวนให้สัมผัส เพราะน้องเป็นโอเมก้าและพึ่งผ่านช่วงเวลาฮีทไป ช่องทางรักถึงได้ผลิตสารหล่อลื่นออกมาแถมยังขมิบเชิญชวน นิ้วเรียวสอดเข้าไปในช่องทางหวานรวดเดียวทั้งสามนิ้ว

“อ๊า” น้องฟุบลงกับหมอนแต่สะโพกยังคงส่ายไปมาเมื่อผมขยับนิ้ววนในช่องทางรักที่ตอดรัดเขาดีเหลือเกินเมื่อเห็นว่าน้องพร้อมแล้วเขาก็ถอนนิ้วออกมา

“อือพี่ไฮด์”

“หึๆ อย่าใจร้อนสิครับ” ขำเบาๆ กับการที่น้องส่งเสียงประท้วงเมื่อถอนนิ้วออก “ร้องให้ดังๆ นะที่รัก” แกนกายใหญ่ที่เตรียมพร้อมรบแต่เขาก็อดทนบางครั้งการทรมานมันก็ให้ความรู้สึกที่หอมหวาน

“อ่าห์ รัดพี่แน่นจริง” เมื่อสอดแท่งร้อนเข้าไปช่องทารักก็บีบรัดเขาทันที รั้งใบหน้าหวานขึ้นมากดจูบเพื่อให้น้องผ่อนคลายลง แก้มเนียนเต็มไปด้วยหยาดน้ำตา เมื่อเห็นว่าน้องผ่อนคลายเขาก็เริ่มขยับ

“อืม อ่าห์” น้องครางเสียงหวานเมื่อเขาเริ่มขยับช้าๆ แต่กดลึกเน้นย้ำทุกสัมผัส

กึด

“อ๊า” กัดแรงๆ ที่ไหล่ขาวจนเป็นรอยฟันแต่นั่นยิ่งทำให้น้องหยัดสะโพกรับ ภายในตอดรัดแน่น ยิ่งทำให้เขากัดตามแผ่นหลังจนเป็นรอยฟัน

“พี่ไฮด์ แรงอีกกัดธารอีก” ยิ่งกัดน้องยิ่งอ้อนวอนขอ จับแขนเรียวดึงมาด้านหลังในขณะที่เอวยังคงขยับกระแทกกระทั้น เรียวปากบางอ้าออกกว้าง

“อ๊า..อึก..ไม่ไหว..พี่ไฮด์..ธาร..ธาร..” น้องหวีดร้องก่อนที่จะปลดปล่อยน้ำนมสีขุ่นเต็มที่นอน เขากระแทบกายเข้าไปในช่องทางหวานอีกสามสี่ทีจรดปลายจมูกที่หลังคอขาว กดจูบเบาๆ แล้วอ้าปากแล้วกัดที่หลังคอขาวแรงๆ และการผูกพันธะของเขาและน้องก็สำเร็จ

“อ๊า!!!!!!!!” เสียงหวานหวีดร้อง ผมกระแทกกายเข้าไปอีกสองสามครั้งก่อนที่จะปลดปล่อยออกมาน้ำรักบางส่วนไหลทลักออกมาไหลตามเรียวขาขาว

“แฮ่กๆ”

“ไหวไหมครับ” ผมกระซิบถามโดยยังคลอเคลียอยู่ที่หลังคอที่ถูกกัดจนเลือดออกใช้ลิ้นเลียตามรอยกัด แต่แล้วแรงรัดเบาๆ ที่ผมยังไม่ถอดแกนกายออกกลิ่นกุหลาบที่ก่อนหน้านี้หอมแล้วแต่ตอนนี้มันหอมอบอวลไปทั่ว ดวงตาสีทองทอประกายแกนกายพองขยายตัวขึ้น

เขารัท (อาการติดสัดของอัลฟ่าเหมือนการฮีทของโอเมก้า)

“พี่ไฮด์” เสียงหวานและการตอดรัดรวมทั้งกลิ่นหอมฟุ้งนั่นทำให้พวกเราขาดสติ หลังจากนั้นก็จำไม่ได้เลยว่าผมปลดปล่อยไปกี่รอบ เวลาล่วงเลยไปกี่ชั่วโมงพวกเราลุ่มหลงกับความเร่าร้อนและหอมหวาน

“อ่าห์” เมื่อปลดปล่อยเป็นครั้งสุดท้ายรอจนแกนกายกลับคืนสภาพเดิมผมก็ถอนแกนกายออกมาทันทีที่ถอดออกมาน้ำขาวขุ่นที่ถูกปลดปล่อยภายในก็ไหลออกมามากมาย น้องหลับไปแล้วไม่สิเรียกว่าสลบไปจะดีกว่า ผิวกายขาวตอนนี้เต็มไปรอยจูบและรอยกัด หันไปมองนาฬิกาข้างเตียงต้องตกใจกับเวลาที่ผ่านไป เขามาถึงที่นี่ตอนเย็นแต่ตอนนี้มันจะเข้าวันใหม่แล้ว ดึงผ้าห่มคลุมร่างบางแล้วค่อยลุกลงจากเตียงเดินตัวเปล่าเข้าไปในห้องน้ำเปิดน้ำอุ่นให้เต็มอ่าง

แล้วเดินกลับไปที่เตียงช้อนร่างบางที่หลับสนิทเดินเข้าห้องน้ำวางน้องลงในอ่างแล้วค่อยนั่งลงซ้อนด้านหลังประคองน้องให้นั่งพิงอกท่าทางอ่อนแรงทำให้ผมรู้สึกผิด แม้กระทั่งตอนทำความสะอาดช่องทางรักนั้นน้องก็ยังไม่ได้สติ จนเห็นว่าแช่น้ำพอแล้วก็พาน้องขึ้นจากอ่าง เช็ดตัวน้องให้แห้งส่วนตัวผมก็พันผ้าเช็ดตัวหลวมๆ แล้วอุ้มน้องไปนอนพักที่กองเสื้อคงจะเป็นรังที่น้องทำช่วงที่ฮีท

เดินไปรื้อผ้าปูเตียงผ้าห่มและปลอกหมอนออกไปใส่ตระกล้าสภาพแบบนี้คงจะนอนกันไม่ได้แล้วไปหยิบเอาชุดเครื่องนอนสำรองมาจัดการปูที่นอนให้แม้จะดูไม่เรียบร้อยเท่ากับน้องทำแต่ก็พอนอนได้ แล้วค่อยไปอุ้มน้องวางลงที่เตียงห่มผ้าห่มให้เรียบร้อยผมค่อยลุกขึ้นไปใส่เสื้อผ้า ปิดไฟ ล้มตัวลงนอนข้างๆ รั้งตัวน้องเข้ามากอดแม้กลิ่นหอมนั่นจะรบกวนผมหน่อยๆ ก็เถอะ

“ขอบคุณนะที่รัก” กดจูบเบาๆ ที่หน้าผากเนียนแล้วค่อยหลับใหลไปพร้อมกัน

.

.

หลังจากการพักผ่อนตอนเช้าทำให้ผมตื่นขึ้นอีกครั้งก็มืดแล้วเหลือบมองนาฬิกาที่บอกเวลาทุ่มหนึ่งแล้ว นี่ไม่ได้ทานข้าวมาวันหนึ่งเต็มๆ สินะ มองคนนอนซบอกที่ยังหลับสนิทยกมือขึ้นแตะตามหน้าผากและลำคอพอรับรู้ว่าอุณหภูมิยังเป็นปกติผมก็ค่อยๆ ขยับตัวเขาๆ วางหัวทุยลงบนหมอนแล้วค่อยๆ ลงจากเตียงลงไปข้างล่าง บนโต๊ะทานข้าวยังคงมีมื้อเย็นจากเมื่อวานวางไว้แม้จะรู้สึกเสียดายอาหารฝีมือน้องแต่ก็ต้องทิ้ง ยังดีที่มีวัตถุดิบเหลือเลยสามารถทำข้าวต้มง่ายๆ

เห็นแบบนี้ผมก็ทำอาหารง่ายๆ ได้นะครับ ไม่เหมือนไอ้น้องชายนั่นหรอก ว่าไปแล้วก็คิดถึงหลานพรุ่งนี้ชวนธารไปเยี่ยมน้องไคล์ดีกว่า ยกถ้วยข้าวต้มขึ้นไปบนห้องพอเปิดประตูเข้าไปก็แทบจะปล่อยถาดข้าวเมื่อน้องนั่งน้ำตาร่วงพลู จนผมต้องรีบวางถาดลงแล้วรีบเข้าไปกอดคนที่ร้องไห้สะอึกสะอื้นเหมือนเด็กๆ

“คนดีเป็นอะไร เจ็บตรงไหนหรือบอกพี่มาครับ” ลูบหัวทุยเบาๆ พร้อมกับสำรวจว่าคนรักนั้นเจ็บตรงไหน

“อึกๆ พี่..อึก..ไฮด์..หาย” น้องพูดพร้อมกับสะอึกไปด้วยเสียงแหบแผ่วเบา แต่ทำไมผมถึงมองว่ามันน่ารักล่ะ ไม่ใช่สิ ผมโยกตัวเบาๆ เหมือนปลอบเด็กน้อย

“พี่ลงไปทำข้าวต้มให้ครับ เมื่อวานเราไม่ได้ทานอะไรกันเลย” พอพูดถึงเรื่อเมื่อวานก็เหมือนได้ยินเสียงบึ้ม น้องเลิกสะอึกทันทีแล้วซุกหน้าลงกับอกผม หึๆ อ่าแย่แล้วทำไมผมถึงอยากที่จะทำอะไรๆ กับน้องอีกแล้วนะ ทนไว้ไอ้ไฮด์ทนไว้เมื่อคืนก็น่าจะอิ่มแล้ว แต่ยอมรับเลยว่าน้องทำให้เขาเต็มอิ่มทั้งกายและใจ

“อือ ธารแค่ไม่เห็นพี่” อ่าน้องทำให้ผมยิ้มได้เหมือนคนบ้าจะว่าเห่อหรืออะไรก็ตาม แต่ธารคู่ของเขาน่ารักที่สุด

“ทานข้าวหน่อยนะครับ เดี๋ยวพี่จะหายามาให้” ประคองให้น้องนั่งพิงหมอนดีๆ แล้วลงไปยกถ้วยข้าวต้มมาเสิร์ฟถึงเตียง

“พี่ป้อนนะ พี่ทำเป็นแค่อย่างเดียวไม่รู้ว่าจะถูกปากไหม”

“ธารทานได้ครับ” ผมเป่าข้าวต้มแล้วคอยป้อนน้องจนกระทั่งมันพร่องไปครึ่งหนึ่งเมื่อเห็นว่าน้องทานไม่ไหวแล้วถึงได้วางชามลง

“ทานยานะครับ พรุ่งนี้เราไปเยี่ยมหลานด้วยกันนะแต่ถ้าธารอาการไม่ดีขึ้นเราค่อยไปทีหลังนะ”

“อือธารอยากไปเยี่ยมน้องเหมือนกันครับ” น้องล้มตัวลงนอนแม้จะดูชะงักเพราะอาการเจ็บแต่น้องก็บอกไม่เป็นไรแถมยังไล่ให้ผมไปทานข้าวทันทีเมื่อรู้ว่าผมยังไม่ได้ทาน ผมมองรอยฟันที่อยู่ใต้ร่มผ้า

“พี่ขอโทษนะที่ทำแบบนี้” ไล่นิ้วแตะเบาๆ ที่รอยแผล น้องสบตาผมแวบหนึ่งก่อนที่จะดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดจนเหลือแค่ดวงตากลมแล้วพูดอู้อี้เบาๆ ใต้ผ้าห่ม และคำพูดก็ชวนให้ผมอยากจะพุ่งเข้าไปขย่ำ

“ไม่ต้องขอโทษหรอกครับ......ธารชอบ” น้องพูดจบก็มุดลงไปใต้ผ้าห่มทันทีทิ้งให้ผมเคว้งกับคำว่า

ธารชอบ

ธารชอบ

วนเนียนไปมา

ให้ตายเถอะคราวหน้าจะฟัดไปสามวันสามคืนเลย

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++

อีพี่คนหื่นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน

สามวันสามคืนน้องช้ำหมดพอดี

ทีแรกน่าจะได้ลงตั้งแต่เมื่อวานแต่ว่าพอแต่งเอ็นซีปุ๊บคนไข้มาแต่ไหนก็ไม่รู้ TT^TT

เป็นNC แรกที่เขียนยาวขนาดนี้ ไม่มั่นใจเลยค่ะอ่านแล้วเป็นยังไงรบกวนชี้แนะด้วยนะคะ

ขอบคุณทุกๆกำลังใจค่ะ 

ปล.อย่าพึ่งก่นด่าอีพี่โนเอลนะคะ  ตอนหน้าอีพี่มันกลับมาแน่นอนค่ะ

nofsnof  เดี๋ยวพี่ก็จะกลับมาค่ะ
Billie ตอนนี้หื่นเต็มๆเลยค่ะ
sailom_orn งอนหนักแน่นอนค่ะ
Chompoo reangkarn น้องซึมเศร้าหลังคลอดแถมอีพี่ไม่โผล่หัวมา รับรองน้องได้เอาคืนแน่ๆค่ะ
kawisara ประกาศคนหายค่ะฮ่าๆๆ
PrimYJ เดี๋ยวเราจุดธูปเรียกให้ค่ะตอนหน้ากลับมาแน่นอน
Chakaimook รอลุ้นนะคะ
JokerGirl แช่งอีพี่มันเยอะๆเลยค่ะ
miikii กอดน้องแน่นๆเลยค่ะ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 14 3/2/2562
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 13-02-2019 22:44:16
 :jul1:

คิดว่าพี่หื่น และคืออีพี่หื่นมากกกกก
น้องงงง เป็นซาดิส หรอออ55

 :L2: :pig4:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 14 3/2/2562
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 13-02-2019 23:59:16
ช้ำแน่ๆธาร  :ling2:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 14 3/2/2562
เริ่มหัวข้อโดย: ข้าวสวย ที่ 14-02-2019 04:48:30
 :-[ :o8: o22 กำลังสนุกเลย มาต่อเร็วๆนะคะ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 14 3/2/2562
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 14-02-2019 15:08:15
คือตอนแรกคิดว่าพี่ไฮล์จะนุ่มนวลไม่หื่นผิดคาดกลับหืนออกSMเลย โนเอลนิธรรมดาไปเลย
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 14 3/2/2562
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 14-02-2019 18:58:55
จน
ได้
นะ
อิ
พี่
ไฮด์
ฟัด
น้อง
จน
ได้
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 14 3/2/2562
เริ่มหัวข้อโดย: Caramel Syrup ที่ 23-02-2019 09:20:08
มารอนน้องไคล์ค่ะ   :katai5: :katai5: :katai5:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 15 24/2/2562
เริ่มหัวข้อโดย: Letter123 ที่ 24-02-2019 17:01:18
บท 15​

15

ผมอยู่ที่นี่เพื่ออะไรกัน

ที่ทำอยู่นี่ผมทำเพื่อใคร

“แอ้..อ้า..”

“ว่าไงครับคีธ ปลอบใจแม่เหรอครับ” รอยยิ้มไร้เดียงสาของเจ้าแก้มยุ้ยทำให้ผมอดไม่ได้ที่จะยิ้มตาม จิ้มแก้มยุ้ยนั่นสลับข้างไปมาและเหมือนเจ้าตัวจะชอบมากพอจิ้มก็หัวเราะคิกคัก พอยกนิ้วออกแกล้งไม่เล่นด้วยก็จะมองหน้าผมนิ่งนัยน์ตาสีฟ้าหรี่ลงเหมือนไม่พอใจจนต้องรีบเล่นด้วย ถึงได้อารมณ์ดีร้องเสียงดังกำปั้นน้อยๆ แกว่งไปมา เพราะแก้มยุ้ยๆ เวลายิ้มกว้างโชว์เหงือกสีชมพูนั้นน่ารักจนผมก้มลงไปฟัดแรงๆ เพราะมันเขี้ยว

“น่ารักจังเลยน้า” เพราะทุกความสนใจถูกมอบให้กับเจ้าตัวเล็กทำให้ผมไม่สนใจกับใครอีกคนที่ไม่ได้กลับมานอนด้วยสองวัน หากคู่ที่ห่างกันจะมีสายสัมพันธ์ที่รับรู้ถึงความรู้สึกของคู่ตัวเองแต่สองวันที่ผ่านมาผมไม่รับรู้อะไรทั้งนั้นแม้กระทั่งกลิ่นของอัลฟ่าในห้องแล้วซึ่งนั่นก็ดีทำให้ผมไม่ต้องเหม่อร้องไห้ตลอดเวลา

ก๊อกๆ

“เข้ามาเลยครับ”

“น้องไคล์พี่กับธารมาเยี่ยม” เสียงที่มาพร้อมกับร่างสูงเปิดประตูเข้ามา แต่สิ่งที่สะดุดตาที่สุดคือมือที่จับกันไว้แน่นของทั้งสองคนและท่าทางของทั้งสองคนอ่าคงจะBond กันแล้วสินะถึงจะแปลกใจที่พี่ธารเป็นโอเมก้าทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ผมรู้แค่ว่าพี่ธารเป็นเบต้า ดีจังที่พี่ชายทั้งสองคนของเขาลงเอยกันเสียที

“สวัสดีครับพี่ไฮด์พี่ธาร”

“เป็นไงบ้างสบายดีไหม ทำไมเราผอมลงแบบนี้” มือหนาที่ลูบหัวกับเสียงทุ้มที่เจือความห่วงใยทำให้น้ำตาที่คิดว่าแห้งไปแล้วร่วงกราว

“ไคล์เป็นอะไร”

“ฮึกพี่ไฮด์พี่ธาร.อึก...ฮืออ...” ก็ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะร้องไห้หนักขนาดนี้ยิ่งพี่ไฮด์พี่ธารปลอบผมก็ยิ่งร้องไห้สะอึกสะอื้น และเจ้าแก้มยุ้ยก็ร้องไห้แข่งกับผมด้วย พี่ธารอุ้มคีธไปปลอบส่วนพี่ไฮด์ก็ดึงผมเข้าไปกอดลูบหัวพร้อมกับโยกตัวเบาๆ

“ไม่ร้องแล้วคุณแม่เป็นอะไรบอกพี่สิ” เงยหน้าออกจากไหล่กว้างแล้วยกมือเช็ดน้ำตาแล้วเล่าความรู้สึกที่ผ่านมาตลอดเกือบเดือนให้พี่ไฮด์ฟังทั้งน้ำตา

“พี่จะจัดการเองไอ้น้องเวรนั่นมันทำบ้าอะไรของมัน”

“ไม่ต้องหรอกครับ ถ้า...ไคล์จะพาลูกออกไปจากบ้านหลังนี้”

เพี๊ยะ!!

“โอ๊ย!!” ยกมือขึ้นกุมหน้าผากแน่น ยังไม่ทันที่ผมจะพูดจบพี่ไฮด์ดีดหน้าผากผมแรงๆ ไปทีหนึ่ง เจ็บ เจ็บจนน้ำตาไหลหน้าผากผมคงช้ำแน่ๆ งือ คอยดูนะพอคีธโตจะยุให้หลานไม่รัก!!

“อย่าแม้แต่จะคิดเลย เราเป็นครอบครัวเดียวกัน” พอพี่ไฮด์พูดแบบนี้ผมก็เตรียมจะเป่าปี่อีกรอบแต่ก็ต้องหยุดเมื่อสายตาของพี่ไฮด์ดูเจ้าเล่ห์อย่างน่ากลัว พออยู่ด้วยกับพี่ไฮด์และพี่ธารผมก็ลืมความเศร้าที่ถูกทอดทิ้งไปได้

“ธารที่รัก เก็บของหลานให้พี่นะ ส่งเจ้าตุ้ยนุ้ยนั้นมาสิ” ดูคำพูดคำจาที่เรียกหลานสิ คอยดูนะถ้าหลานโตมาแล้วไม่ชอบผมก็ไม่แปลกใจเลย พี่ไฮด์รับน้องคีธมาอุ้มแล้วก้มลงฟัดแก้มป่องนั่นแรงๆ

“เดี๋ยวผมช่วยนะครับพี่ธาร” ปล่อยให้คุณลุงนั่นฟัดหลานต่อ เก็บของให้คีธเสร็จพี่ไฮด์ก็บอกให้ผมเก็บเสื้อผ้าด้วย

“พี่ไฮด์จะพาผมไปไหนครับ”

“ไม่บอก” แง่ม อยากจะข่วนหน้าคุณลุงน้องคีธจังและลุงกับหลานก็เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย หลังจากเก็บข้าวของพี่ไฮด์ก็อุ้มน้องคีธเดินนำออกไป ทิ้งทั้งผมและคนรักของตัวเองเฉยเลย

“ไปกันเถอะครับน้องไคล์”

“เห็นหลานดีกว่าผมซะงั้นอ่ะพี่ธาร” พี่ธารหัวเราะเบาๆ แล้วจูงมือผมเดินลงไปข้างล่างข้าวของทุกอย่างถูกย้ายไปยังรถคันใหญ่ พี่ไฮด์ส่งผมให้อุ้มน้องคีธไว้พี่ธารก็ขึ้นมานั่งบนรถส่วนเจ้าตัวก็กลับเข้าไปในบ้านไม่นานก็ออกมา ขับรถพาผมไปยังอีกฝั่งของรั้วกั้นเตี้ยๆ ผมกวาดสายตามองรอบๆ ขับรถไม่ไกลเท่าไหร่ก็มาจอดที่หน้าบ้านหลังใหญ่

“มานี่บ้านพี่เอง”

“จะให้ผมมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงครับ”

“ก็แลกกันกับบ้านเราไง ช่วงนี้ก็อยู่ที่นี่ไปก่อนเดี๋ยวเรื่องไอ้น้องชายเฮงซวย พี่จะจัดการให้เองที่นี่มีแม่บ้านคอยช่วยดูอยู่แล้วอย่าคิดมากทั้งเราและหลานพี่จะเครียดไปด้วย” ผมพยักหน้าหงึกหงักพี่ไฮด์ยกมือขึ้นลูบหัวผม พากันเข้ามาในห้องนั่งเล่นที่ยังดีที่บ้านพี่ไฮด์เป็นพื้นพรมผมเลยปูเบาะให้น้องคีธนอนเล่น พี่ธารก็ดูจะชอบเล่นกับน้องคีธจริงๆ

“พี่ธารก็มีสักคนสิครับ” ใบหน้าหวานขึ้นสีระเรื่อทันทีทำไมพี่ธารถึงน่ารักแบบนี้นะ

“พี่ก็อยากมีครับ”

“งั้นพี่ก็ต้องขยันกว่านี้สิ” พี่ไฮด์ที่จู่ๆ ก็กลับมาทรุดลงนั่งข้างหลังคว้าเอวเล็กของพี่ธารไปกอดแล้วก้มลงพูดกับพี่ธารแถมยังจูบแก้มพี่ธารอีก ผมนี่หน้าร้อนแข่งกันกับพี่ธาร หลังจากเล่นกับหลานครึ่งค่อนวันทั้งสองก็กลับ

“พี่กลับก่อนนะ เดี๋ยวจะมาเล่นกับหลานใหม่ไม่ต้องคิดมาก”

“ครับ”

“ดูแลตัวเองนะน้องไคล์”

“ครับพี่ธาร” ขยับไปกอดพี่ธารตัวหอม จนร่างสูงที่ยืนข้างๆ อดทนไม่ไหว

“แยกๆ ป่ะที่รักกลับกันครับ” อดไม่ได้ที่จะขำกับท่าทางแยกเขี้ยวใส่ผมแถมยังรีบโบกมือโอบพี่ธารออกจากบ้านไป พอคล้อยหลังรถคันหรูรอยยิ้มกว้างก็ค่อยๆ หายไป เหม่อมองอยู่สักพักก็ค่อยหมุนตัวเดินกลับเข้าบ้าน ตอนนี้คีธกำลังนอนกลางวันเพราะมีคนมาเล่นด้วยเลยหมดแรงข้าวต้ม

“พ่อจะรู้ไหมว่าเราออกมาแล้ว” พึมพำกับลูกแล้วค่อยล้มตัวนอนข้างๆ พี่ไฮด์บอกว่าจะให้คนเอาของมาส่งให้ หลังจากที่นอนกลางวันผมก็ตื่นขึ้นมาก่อนเจ้าแก้มยุ้ยที่ยังหลับอุตุ ดูท่าคืนนี้ผมจะต้องเจอศึกหนักแล้วล่ะถ้านอนกลางวันนานขนาดนี้ ขาเรียวก้าวไปยังห้องครัว บ้านหลังนี้แม้จะใหญ่แต่ก็ให้บรรยากาศเหมือนอยู่บ้านหลังเล็กของผม แม่บ้านเมื่อไม่ได้เรียกก็ไม่ได้ขึ้นมายุ่งวุ่นวาย ผมเลยทำกับข้าวง่ายๆ ทาน

น่าแปลกที่กับข้าวที่ทำออกมาเป็นของโปรดของใครอีกคน

ใครอีกคนที่ดูจะลืมเขาและลูกไปแล้ว

.

.

ร่างสูงที่กำลังดำเนินงานรู้สึกวูบโหวงในอก สิ่งที่สัมผัสและรู้สึกได้คือความว่างเปล่า ตอนนี้เขาอยากจะกลับบ้านใจแทบขาดอยากกลับไปกอดร่างนุ่ม หอมแก้มป่องของเจ้าตัวเล็ก แต่เพราะอยากจะจัดการให้เรียบร้อยเขาถึงต้องลงมือกำกับเองทุกอย่าง แล้วความรู้สึกนี้คืออะไร

“โนเอลนายไม่กลับบ้านเลยระวังน้า โอเมก้าน้อยๆ ของนายจะหนีไป” เพื่อนสนิทพูดเตือนก่อนที่จะบินกลับเมื่อช่วยงานในส่วนของตัวเองจบ เพราะรู้สึกกังวลทำให้ผมแอบทิ้งงานกลับมาบ้านทันที แต่ถึงแม้ผมจะรีบแค่ไหน

มันก็ไม่ทัน

ใจผมร้อนรนแทบบ้าเมื่อภายในห้องนอนว่างเปล่าสภาพเหมือนก่อนที่ผมจะพาน้องมาอยู่ด้วย ไม่มีคอกกั้น ทั้งห้องแทบจะไม่มีกลิ่นหอมดอกไม้ของไคล์เลยชักนิดขายาวรีบก้าวไปยังตู้เสื้อผ้า

ปึง

ว่างเปล่า

ในตู้เสื้อผ้ามีเพียงเสื้อผ้าของเขาและเสื้อผ้าของน้องมีเพียงไม่กี่ชุด พอเดินดูรอบห้องอย่างร้อนรน ผมก็ยืนนิ่งอยู่ตรงโต๊ะหัวเตียง กำไลเงินที่เขาออกแบบและสั่งทำวางอยู่ตรงนี้ น้องถอดมันออก

ก่อนที่ผมจะได้ออกตามหา ประตูห้องก็เปิดออกเสียก่อน ร่างสูงของลูกพี่ลูกน้องก็เข้ามาเสียก่อน

“มึงทำบ้าอะไรของมึงอยู่” ยังไม่ได้พูดอะไรมันก็ใส่ขึ้นมาเสียก่อน

“กูทำอะไรวะและน้องหายไปไหน”

“ในเมื่อมึงไม่สนใจน้องกูก็ไม่เห็นความจำเป็นที่น้องจะอยู่ที่นี่” เพราะคำพูดของมันทำให้ผมพุ่งเข้าไปกระชากคอเสื้อ ความโกรธพุ่งสูงทำให้ผมแทบอยากจะต่อยหน้ามันที่กำลังลอยหน้าลอยตา

“ทำไมกูจะไม่สนใจน้อง!!”

“แล้วมึงทิ้งให้น้องเลี้ยงลูกคนเดียวได้ยังไง กูอยากจะถามมึงหลังจากที่มึงไปทำงานมึงได้คุยกับน้องกี่คำ มึงได้ดูแลน้องไหม ก่อนน้องจะคลอดมึงดูแลน้องแทบทุกอย่างแต่ตอนนี้มึงกลับไปทำงานมึงกับทิ้งน้อง” คำพูดของมันทำให้ผมหยุดนิ่ง หลังจากกลับไปทำงานก็แค่กอดน้องนอนและพอตอนเช้าก็ออกไปก่อนที่น้องจะตื่น

“กู..”

“มึงมันบ้า รู้ไหมน้องแย่แค่ไหนกูที่เพิ่งมาเยี่ยมน้องยังรู้ดีกว่ามึงที่อยู่กับน้องเสียอีก” ความจริงกระแทกใจเขาจนหมดแรงที่จะยืน ผมละเลยน้องไปจริงๆ เพราะคิดว่าน้องจะเข้าใจและสิ่งที่เขากำลังทำก็เพราะน้อง

“ฉันทำพลาดไปแล้ว” เมื่ออารมณ์โมโหหายไปความรู้สึกผิดก็โอบล้อมผมจมกับความรู้สึกผิด ไฮด์เดินมานั่งลงข้างๆ แล้วตบบ่าผมแรงๆ

“แกไม่ได้ทำพลาดแค่คิดไม่ถึง แต่ถ้าแกยังทำแบบนี้อีกน้องได้จากแกไปตลอดกาลแน่ๆ เห็นท่าทางหมาหงอยแล้วจะบอกให้น้องไปอยู่บ้านฉัน ไม่ต้องทำหน้าอย่างนั้นเว้ย ทีแรกน้องจะหนีแล้วดีแค่ไหนพาน้องไปอยู่บ้านฉันและตอนนี้ถึงแม้น้องจะอยู่ที่ไหนก็ไม่ต่างกันแล้ว” ไฮด์ตบบ่าผมอีกทีแล้วเดินออกไปทิ้งให้ผมจมอยู่กับความรู้สึกผิด แล้วตัดสินใจไม่รออะไรแล้วลุกขึ้นหยิบกำไลข้อมือแล้ววิ่งลงไปขับรถไปยังบ้านไฮด์เพียงแต่จอดรถก่อนที่จะถึงบ้านไฮด์

เขาค่อยๆ ก้าวยาวๆ ไปยังบ้านที่ตอนนี้ไม่เงียบอย่างปกติ มีเสียงหัวเราะลั่นและเสียงโวยวายของคนที่เขารักทั้งสองคน ไคล์นั่งอยู่ที่พรมพร้อมกับเล่นกับลูก แผ่นหลังที่ดูผอมลงและห่อเหี่ยวนั่นทำให้ผมรู้สึกว่าที่ผ่านมาผมทำผิดจริงๆ

หมับ

“อ๊ะ”

“พี่ขอโทษ” กระซิบเบาๆ ที่ข้างหูของร่างบางในอ้อมกอดที่สะดุ้งทันทีน้องไม่รู้ว่าเขาเข้ามา

“คุณโนเอล” สรรพนามที่ชวนปวดใจกอดกระชับเอวบางให้ชิดใกล้ก้มลงสูดกลิ่นหอมที่ดูเหมือนว่าน้องคงจะเสียใจมากและพยายามปิดกั้นผมไปแล้ว

“พี่ขอโทษนะคนดี ยกโทษให้พี่นะ” คนในอ้อมกอดสั่นเทาก่อนที่จะได้ยินเสียงสะอื้นอย่างหนักเลยคลายอ้อมแขนหมุนร่างบางมาเผชิญหน้ากันเพียงแค่เห็นนัยน์ตากลมแดงกล่ำ แก้มเนียนเต็มไปด้วยรอยน้ำตาใจผมก็ปวดหนึบไปหมดแล้ว

“คนดีพี่ขอโทษ”

“อึก...พี่ทิ้งผม...พี่ไม่สนใจผมแล้ว” น้องสะอื้นจนตัวโยนลูบแผ่นหลังผอมที่ดูจะผอมลงกว่าเดิมมาก ถ้อยคำที่น้องพูดนั่นกรีดลงบนใจผม

“ชู่วคนดีพี่ไม่ได้ทิ้งน้อง ไม่ร้องแล้วนะครับ”

“ฮือ คนโกหก” น้องยังไม่หยุดร้องไห้ง่ายๆ ปลอบอยู่นานก็เหลือเพียงเสียงสะอื้นเบาๆ พอเห็นว่าน้องเงียบแล้วผมเลยก้มลงไปหาเพื่อที่จะอธิบาย

“พี่ไม่ได้ทิ้งเราพี่ยอมรับผิดที่พี่ทำพลาดไป พี่คิดไปเองว่าเราจะเข้าใจเพราะก่อนหน้านี้พี่ใช้ชีวิตแบบนี้ แต่พี่ไม่คิดที่จะทิ้งน้องกับลูกเลยนะครับ” ดวงตากลมแดงก่ำช้อนขึ้นมามองแล้วสะบัดหน้าหนีทันที นี่น้องคงงอนผมหนักแน่ๆ ท่าทางแง่งอนที่ไม่ค่อยได้เห็นทำให้อดที่จะยิ้มไม่ได้

“ที่รักไม่งอนพี่นะ พี่รักเรานะครับ”

“หึ เชื่อไม่ได้” กระต่ายน้อยของผมงอนจนแทบจะกลายร่างแล้ว ผมเลยบอกว่าแต่ละวันที่หายไปทำอะไรบ้างทำงานเสร็จก็กลับมาบ้านแต่ส่วนที่หายไปสองวันผมยังไม่พูดถึง

“แล้วที่หายไปสองวันล่ะ”

“พี่อยากทำเซอร์ไพรส์แต่ทำให้เราคิดมากซะแล้ว” ลูบหัวปลอบน้องพร้อมกับกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น น้องพยักหน้าเบาๆ กับอกผมดูท่าน้องคงไม่งอนผมไปมากกว่านี้แล้ว และโชคดีที่ผมยังกลับมาทัน

“ไคล์โกรธพี่มากเลยใช่ไหม”

“อือ..ก็พี่เปลี่ยนไป ไม่ยอมกลับบ้านด้วยแถมวันนั้น...ยังมีผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้รับโทรศัพท์อีก” ยิ่งพูดเสียงน้องก็ยิ่งเบาลงเรื่อยๆ รู้สึกได้ว่ามีคนหึงแหะ แม้จะอยู่ในสถานการณ์นี้แต่ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มกว้าง ยังดีที่น้องไม่ได้เงยหน้าขึ้นมา แต่แน่นอนผมต้องไปคิดบัญชียัยเพื่อนสนิทที่ดูจะทิ้งระเบิดไว้ให้

“นั่นเพื่อนพี่เองครับ แค่เพื่อนจริงๆ” น้องก็ไม่พูดอะไรแต่ท่าทางที่เอนตัวมาพิงผมไว้อย่างที่เคยทำเป็นประจำผมเลยยอมเป็นเบาะให้น้องนั่งพิงไม่นานร่างบางก็หลับไปในอ้อมอกผม พอร่างเล็กหลับสนิทก็ค่อยประคองให้นอนส่วนผมก็ขยับไปดูลูกชายตัวอวบที่นอนตาแป๋วอยู่

“ว่าไงครับคนเก่ง” นี่คงบอกได้ว่าเป็นอีกครั้งที่ได้ดูลูกน้อยตอนตื่น ดวงตาสีฟ้านั้นเหมือนกันอย่างกับแกะ

“บู้” อ่า ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่แค่เมียงอนแล้วล่ะ ตอนนี้ลูกชายก็ดูท่าจะงอนผมด้วยแล้วสิ

“พ่อขอโทษครับไม่โกรธพ่อนะ”

“บู้ บู้ บู้” ทำไมลูกชายถึงได้โกรธหนักกว่าคุณแม่ล่ะ ทำไมลูกชายอายุขวบกว่าถึงได้รู้เรื่องขนาดนี้นะ

“เลิกโกรธพ่อได้แล้วน่า” ผมจิ้มเบาๆ ที่แก้มป่อง ท่าทางจะกินเยอะน่าดู และดูเหมือนเจ้าตัวแสบจะเล่นผมแล้ว

บู้

“เลิกบ่นพ่อสักที”

“บู้ๆ ๆ”

“มาให้ฟัดแก้มมา!!”

“ฟูดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”

เต็มๆ หน้าเลย...น้ำลายอ่ะเต็มหน้า ลูกใครทำไมแสบจังวะ

++++++++++++++++++++++++++

ก็ลูกแกไงอีพี่ อย่ามาทำเนียนน้องไม่หายงอนง่ายๆหรอกนะ

ขอโทษที่หายไปนานนะคะ

ช่วงนี้เปลี่ยนพนักงานใหม่เลยเครียดๆนิดหน่อย แถมต้องสอนงานใหม่อีก

ร้องไห้หนักมากกกกกก

ขอบคุณที่คิดถึงน้องไคล์นะคะ

ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์ค่ะ
ขอบคุณสำหรับการบวกเป็ดให้นะคะ
Billie รสนิยมใกล้กันคะ่สองคนนี้
miikii น้องช้ำไปหลายวันเลยค่ะ
ข้าวสวย ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Chompoo reangkarn อย่าให้ภาพลักษณ์พี่ไฮด์หลอกค่ะฮ่าๆ
kawisara น้องนี่ช้ำไปเลยค่ะ
Caramel Syrup ขอบคุณนะคะ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 15 24/2/2562
เริ่มหัวข้อโดย: nofsnof ที่ 24-02-2019 18:30:05
ไม่หายโกรธง่ายๆหรอก!!  :angry2: :angry2:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 15 24/2/2562
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 24-02-2019 18:46:28
 :เฮ้อ:

เพื่อนไม่โอเคอะ
ตาหนู พ่นน้ำลายเลย สะใจ

 :fire:

 :L2: :pig4:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 15 24/2/2562
เริ่มหัวข้อโดย: Kamidere ที่ 24-02-2019 18:47:50
ลูกชายอายุขวบกว่า

น้องเพิ่งคลอดไม่นานไม่ใช่เหรอคะ ทำไมขวบกว่าแล้วล่ะ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 15 24/2/2562
เริ่มหัวข้อโดย: Letter123 ที่ 24-02-2019 18:54:10
ลูกชายอายุขวบกว่า

น้องเพิ่งคลอดไม่นานไม่ใช่เหรอคะ ทำไมขวบกว่าแล้วล่ะ
อ่าขอแจ้งนิดหนึ่งนะคะ  หลังจากออกจากโรงพยาบาลสามวันอีพี่มันก็หนีไปทำงานค่ะ และหลังจากนั้นก็พี่ไฮด์ไปดูงานค่ะระยะเวลารวมก็เดือนกว่าค่ะ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 15 24/2/2562
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 24-02-2019 22:17:58
น้องโกรธ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 15 24/2/2562
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 24-02-2019 22:52:17
ต้องชดเชยกับการที่ทิ้งน้องไปทำให้น้องเสียใจมากๆ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 15 24/2/2562
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 24-02-2019 23:23:22
น้องอย่าหายง่ายๆ อย่ายอมมมมมมมม
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 15 24/2/2562
เริ่มหัวข้อโดย: Caramel Syrup ที่ 25-02-2019 00:48:04
สงสารน้อง แค่ขอโทษมันไม่พอนะโนเอล ปล่อยน้องอยู่กับลูกที่เพิ่งคลอดเป็นเดือน ไม่พูดไม่บอกอะไรเลย แย่มาก..
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 15 24/2/2562
เริ่มหัวข้อโดย: sailom_orn ที่ 25-02-2019 02:28:35
 :z6: คีธจัดการพ่อเลยลูก แก้แค้นแทนคุณแม่
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 15 24/2/2562
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 25-02-2019 14:36:20
น้องคีธเป็นอัลฟ่าหรือโอเมก้าจ๊ะ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 16 50 เปอร์ 2/3/2562
เริ่มหัวข้อโดย: Letter123 ที่ 02-03-2019 15:52:45
16

เสียงอ้อแอ้และเสียงพูดคุยแว่วๆ ทำให้ร่างบางที่กำลังหลับสนิทรู้สึกตัวตื่นภาพที่เห็นตรงหน้าทำให้เขาต้องกระพริบตาหลายครั้ง จนเชื่อว่าสิ่งที่เห็นนั้นเป็นความจริงภาพที่วาดหวังไว้เมื่อตอนลูกชายตัวน้อยคลอด แต่มันกลับไม่เคยเป็นจริง ภาพคนตัวสูงที่กำลังหยอกล้อกับลูกชาย

“ตื่นแล้วเหรอ หิวรึเปล่า” ริมฝีปากบางเม้มแน่นก่อนที่จะลุกขึ้นเดินหนีไปที่ครัวไม่ตอบคำถาม เปิดตู้เย็นกินนมแก้วหนึ่งแล้วเดินกลับมาอุ้มเจ้าแก้มยุ้ยที่นอนอ้อแอ้บนเบาะ แล้วเดินหนีขึ้นห้องไม่สนใจเสียงทุ้มที่เรียกตามหลังมา

ปัง

“ไคล์ เปิดประตูให้พี่หน่อยสิ ยังไม่หายโกรธพี่เหรอ” เสียงเรียกจากนอกประตูไม่ได้เรียกความสนใจจากผมเลยสักนิด ใครกันที่หายโกรธแล้วหายไปเป็นเดือนแล้วบอกว่าขอโทษจะหายเหรอ หึ ถึงไม่เคยโกรธก็ไม่ใช่ว่าจะโกรธไม่เป็นนะ

“กินนมนอนกันดีกว่าเนาะคนเก่ง” หันมาสนใจเจ้าแก้มยุ้ยของผมดีกว่า พอได้ยินคำว่ากินนมก็ยิ้มร่า กินนมจนอิ่มพอแล้วผมก็อุ้มน้องขึ้นพาดบ่าตบหลังเบาๆ ไม่นานก็เรอออกมาเสียงดัง เพราะเบาะและคอกกั้นของคีธยังไม่มีผมเลยต้องพาลูกนอนบนเตียงโดยการที่เอาหมอนมากั้นและผมนอนกั้นอีกด้าน ร้องเพลงกล่อมตบตูดนุ่มนั่นเบาๆ ไม่นานก็หลับไป หยิบหมอนมากั้นแล้วรีบไปที่ห้องน้ำทำธุระส่วนตัวและอาบน้ำอย่างรวดเร็วเพราะกลัวว่าเจ้าตัวเล็กจะรู้สึกตัวตื่น

“เงียบไปแล้วสินะ” คงจะกลับไปทำงานล่ะสิ ไม่มีเวลามาอยู่กับผมขนาดนั้นหรอกนะ ได้แต่ตัดพ้อกับตัวเอง ร่างบางที่กำลังก้าวขึ้นเตียงก็ตั้งชะงักเมื่อเสียงเคาะเบาๆ ผมเลยลุกขึ้นเดินไปหยุดที่หน้าประตู รับรู้ว่าอีกฝ่ายต่างยืนเผชิญหน้าแต่มีประตูกั้นระหว่างเรา

“ฝันดีนะครับคนดี” ผมไม่ได้ตอบอะไรกลับไปเมื่อได้ยินเสียงเท้าเดินห่างออกไปผมก็เดินกลับไปนอนบนเตียงแต่เพราะกลัวว่าจะนอนทับคีธเลยมีหมอนเล็กๆ กันไว้ระหว่างผมและลูกแล้วค่อยหลับไป

.

.

เสียงร้องไห้จ้าเรียกความอยากรู้อยากเห็นจากคนที่ยังไม่นอนอีกห้อง คงเป็นเพราะห้องของน้องไม่ได้ปิดประตูระเบียงทำให้เสียงร้องไห้นั่นได้ยินชัดเจน ร่างสูงรีบลงจากเตียงแล้วเดินเร็วๆ ไปยังห้องข้างๆ เคาะเรียกอยู่สองสามครั้งคนข้างในก็ยังไม่ตอบอะไรกลับมา เป็นเขาคิดไปเองว่าน้องนั้นหายโกรธแล้วดูอาการเงียบหลังจากตื่นจนกระทั่งถึงตอนนี้น้องยังไม่ยอมคุยกับเขาเลยสักคำ

“ไคล์เป็นประตูให้พี่ที ลูกเป็นอะไรรึเปล่า” ร่างสูงแทบจมกับความรู้สึกผิดที่ถาโถมมาไม่หยุด จนอยากจะย้อนเวลากลับไปแก้ไข ยืนก้มหน้าอยู่หน้าประตูนานก่อนที่จะได้ยินเสียงปลดล็อคพร้อมกับประตูที่เปิดออกมีเพียงร่างผอมที่เดินออกมา เสียงร้องไห้นั้นเงียบไปแล้ว

“อย่ามายุ่งวุ่นวายเลยครับ” คำพูดของร่างเล็กทำให้มือหนาที่เอื้อมหมายจะคว้าเอวบางมากอดค้างนิ่ง

“ทำไมล่ะ”

“น้องคีธร้องอย่างนี้เป็นปกติอยู่แล้ว คุณไม่ต้องวุ่นวายก็ได้ครับ ผมกับลูก...เราอยู่กันเองได้” ช่องว่างระหว่างที่เขาหายไปมันมากเกินกว่าที่เขาคิด น้องพูดจาห่างเหินกับเขายิ่งกว่าตอนที่เจอกันใหม่ๆ เสียอีก แววตาที่เคยเปล่งประแวววาวยามที่มองมาที่เขา ตอนนี้มันช่างหม่นหมองและเย็นชาจนใจเขาปวดร้าวไปทั้งใจ น้องก็เป็นแบบนี้ใช่ไหมช่วงเวลาที่เขามัวแต่วุ่นวายกับงาน น้องก็เจ็บปวดแบบนี้ใช่ไหม หรือบางทีอาจจะมากกว่านี้ด้วยซ้ำ

“โกรธพี่มากใช่ไหม” น้องไม่ตอบเพียงแต่ก้มหน้าหลบสายตา ผมถอนหายใจเบา “โกรธพี่ก็ได้นะ จะไม่ยอมคุยกับพี่เลยก็ได้ แต่ขอโอกาสให้พี่นะ ให้พี่ได้ขอคืนดี ได้ดูแลน้องชดเชยช่วงที่พี่ทำพลาดไป ให้โอกาสพี่ได้ไหม” เสียงทุ้มอ้อนวอนขอโอกาส น้ำเสียงสั่นเครือเพราะกลัวความคิดของคนรักจริงๆ แม้น้องจะไม่ให้อภัยแต่เขาก็จะไม่ยอมปล่อยให้น้องไปไหน

ความเงียบเคลื่อนผ่านมีเพียงเสียงลมหายใจเบาๆ เป็นระยะ ผ่านไปนานในความคิดของโนเอล เขากำลังจะตัดใจปล่อยให้น้องไปนอนแล้ว หากแต่น้องพูดขึ้นมาก่อน

“ครั้งเดียว ถ้าคุณทำร้ายจิตใจผมอีก เราจะไม่ได้เจอกันอีก” ผมรีบตกลงทันทีตอนนี้แค่น้องให้โอกาสก็พอใจแล้ว กำลังจะขอเข้าห้องด้วยนิ้วเรียวก็ยกขึ้นชี้ไปทางห้องเขา

“เจอกันพรุ่งนี้ครับ”

ปัง

ทำไมน้องทำแบบนี้กับเขา แต่จะให้โวยวายก็ไม่ได้ความผิดค้ำคออยู่ ดีแค่ไหนแล้วที่น้องให้โอกาส เลยต้องถอยทัพกลับไปนอนอย่างเหงาๆ ที่ห้องคนเดียว

.

หลังจากที่ตกลงและยอมให้โอกาสร่างสูงอีกครั้ง ไคล์ก็ยังคงพูดน้อยและยังคงรักษาระยะห่างไว้ และคนที่เปลี่ยนคงจะเป็นอัลฟ่าที่ดูเปลี่ยนไปจนน่าแปลกใจ ความใส่ใจที่ดูจะมากกว่าตอนที่ก่อนคลอดซะอีก

เริ่มต้นตั้งแต่ตอนเช้าตื่นขึ้นมาช่วยร่างเล็กดูแลลูกแล้วค่อยไปอาบน้ำเพื่อเตรียมตัวไปทำงานหลังจากทานข้าวเช้าด้วยกันเสร็จก็ค่อยออกจากบ้าน

และกลับบ้านก่อนหกโมงเย็นพอกลับมาก็ไปอาบน้ำก็ลงมาเล่นกับลูกและถามไถ่ร่างเล็กว่าเป็นอย่างไงแถมยังคอยเอาอกเอาใจใส่ใจแทบทุกอย่าง และช่วยดูแลลูกทำให้ร่างเล็กได้พักผ่อน การเลี้ยงลูกด้วยตัวคนเดียวมันเหนื่อยทั้งกายและเหนื่อยทั้งใจ แต่เมื่อมีโนเอลมาช่วย ไคล์ก็อดไม่ได้ที่จะใจอ่อน

“วันนี้เจ้าอ้วนดื้อกับคุณแม่ไหมครับ” ไคล์มองร่างสูงที่กำลังฟัดพุงอวบๆ ของลูกด้วยสายตาอ่อนโยน ถึงแม้ไม่ได้พูดถึงเรื่องราวที่ตกลงไว้ แต่เมื่อเห็นร่างสูงปรับตัว เขาเองก็พร้อมที่จะพิจารณาว่าการทำตัวดีครั้งนี้จะอยู่นานแค่ไหน

“ทานน้ำผลไม้กับขนมรองท้องก่อนครับ” เพราะเห็นว่าทำงานกลับมาเหนื่อยๆ หรอกนะครับ ไม่เกี่ยวเลยที่ว่าผมทำขนมและคั้นน้ำผลไม้ไว้ก่อนที่ร่างสูงจะกลับมา ไม่ได้ทำให้หรอกนะ แค่เขาอยากกินก็เลยทำแต่ดันทำเยอะเกินไปเท่านั้นเอง นัยน์ตาสีฟ้าพราวระยับเมื่อเห็นถาดขนมที่ผมยกมาวางที่โต๊ะที่อยู่ชิดโซฟา เพราะตอนนี้นั่งกันอยู่ที่พื้นพรมห้องนั่งเล่นโต๊ะรับแขกถูกย้ายไปชิดโซฟาเหลือพื้นที่กว้างให้ทั้งผมและพี่โนเอลนอนเล่นกับลูกได้

“หิวยังครับคนเก่งของแม่ หม่ำๆ เนาะ” พอได้ยินเสียงของคุณแม่เจ้าอ้วนก็ยิ้มกว้างจนแก้มแทบแตกชูไม้ชูมือปากเล็กๆ นั่นขมุบขมิบเมื่อได้เวลาทานนมแล้ว ผมอุ้มเจ้าก้อนขึ้นแนบอกแล้วหันหลังหนีนัยน์ตาคมที่ดูสนใจขึ้นมาทันที

“พี่อยากดูลูกกินนมด้วย” ได้แต่หันไปค้อนคนตัวสูงที่รีบวางแก้วน้ำผลไม้แล้วขยับเข้ามาใกล้

“อย่านะ”

“โถคนดีพี่แค่อยากดู” อยากจะหันไปข่วนหน้าหล่อๆ นั่นจริงๆ เพราะยังอุ้มลูกอยู่เลยไม่สามารถปล่อยมือไปทำร้ายคนที่เนียนขยับมานั่งซ้อนหลังแล้วก้มมองลูกที่กำลังกินนม เอาจริงๆ น้องคีธก็ไม่ได้ทานนมผมบ่อยนักเพราะปัญหาสุขภาพทำให้น้ำนมมีไม่มากแต่ผมก็พยายามให้น้องได้ทานนมจากอกผมวันละครั้งส่วนเวลาปกติก็จะทานนมสำหรับเด็กอ่อน

“อิ่มเชียวนะเจ้าก้อน” คนที่นั่งซ้อนหลังยืนมือมาเกลี่ยแก้มป่องของลูก ผมรีบดึงเสื้อปิดแล้วอุ้มน้องพาดบ่าตบที่หลังเบาๆ จนได้ยินเสียงเรอ

“มาพี่อุ้มลูกให้เอง เราพักเถอะ” เพราะหลังจากกินนมน้องคีธจะดี๊ด้ามาก เพราะได้เติมพลังทำให้บางครั้งผมก็ทนอุ้มไม่ไหว พี่โนเอลอุ้มลูกพร้อมกับหยอกล้อไปด้วยเสียงหัวเราะของทั้งสองคนทำให้ผมยิ้มตามไปด้วย

.

โนเอลที่กำลังเล่นกับลูกเขาก็พึ่งรู้ว่าการริบกลับมาบ้านแล้วอยู่กับครอบครัวมันมีความสุขแบบนี้ เขาคงไม่มัวแต่ทำงานแล้วทิ้งเมียกับลูกไปแบบนี้สมควรแล้วที่น้องจะโกรธขนาดนี้

“พรุ่งนี้ออกไปข้างนอกกับพี่นะ”

“ไปไหนครับ”

“ความลับครับ” ริมฝีปากอวบอิ่มเบะลงน้อยๆ ดูน่ามั่นเขี้ยวจนอยากจะกัดเรียวปากอวบอิ่มนั่นแรงๆ สักทีได้แต่กดอารมณ์ไว้เพราะขืนทำลงไปได้มีความผิดเพิ่มอีกหนึ่งกระทงแน่ๆ แม้น้องจะอ่อนให้แล้วก็ตาม

“พาลูกไปด้วย ตอนบ่ายจะได้พาไปหาลุงหมอ” เจ้าตัวพยักหน้ารับแล้วก็พิงโซฟาแล้วหลับตาลง เขาเลยเล่นกับเจ้าอ้วนเงียบๆ การดูแลลูกไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เลยแม้น้องคีธจะว่าง่ายและไม่ค่อยงอแง แต่การที่ต้องคอยดูแลลูกตลอดเวลาน้องก็คงเหนื่อยน่าดูก่อนหน้านี้ผมมันทั้งโง่ทั้งบ้าที่ทำแบบนั้นลงไป

“อยู่เงียบกันดีกว่าเนาะ ให้แม่เขาได้พัก” และเหมือนคราวนี้เจ้าลูกชายตัวแสบจะเห็นด้วยกับผม นอนลงข้างๆ เจ้าตัวแสบคุยกันเหมือนว่าคุยรู้เรื่องจนถึงเวลาทานข้าวเย็น ผมเลยเรียกให้แม่บ้านมาดูแลเจ้าตัวแสบแล้วขยับไปปลุกน้อง ไปทานเข้าเย็นกัน แล้วก็ถึงเวลาที่ผมอยากจะพังกำแพงที่กั้นห้องระหว่างผมกับห้องน้องสักที

อยากนอนกอดเมียเว้ยยยยยย

+++++++++++++++++++++++++++++

นอนเป็นหมาหงอยไปเถอะยะ //สะบัดบ๊อบใส่โนเอล

ใครบอกว่าน้องหายโกรธ น้องแค่อ่อนไหวไปช่ัวคราว 

อีพี่ต้องโดนแยกห้องจนกว่าน้องจะหายโกรธค่ะ 555

เอามาลงก่อนครึ่งหนึ่ง ช่วงนี้ฝึกงานให้เด็กใหม่อาจจะไม่ค่อยได้อัพนิยายนคะ

///ร้องไห้หนักมาก

ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์นะคะ รักทุกคนค่ะ // ไหว้ย่อ
nofsnof  ไล่พี่มันไปนอนนอกบ้านเลยดีไหมคะ
Billie  ตาหนูเตรียมฉี่ใส่แล้ว
 kawisara โกรธมากค่ะ
PrimYJ นังพี่ได้ชดใช้แน่ๆค่ะ
miikii แยกห้องคือโทษฐานแรกค่ะ
Caramel Syrup พี่มันจะได้เจอหนักกว่านี้แน่นอนค่ะ
sailom_orn หลานเข้าข้างแม่อยู่แล้วค่ะ
Chompoo reangkarn แง้มให้ค่ะว่าเป็นอัลฟ่า
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 16 50 เปอร์ 2/3/2562
เริ่มหัวข้อโดย: sailom_orn ที่ 02-03-2019 16:39:00
:laugh: :laugh: :m20: สมน้ำหน้าโนเอล
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 16 50 เปอร์ 2/3/2562
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 02-03-2019 22:01:53
พยายามต่อไปนะคะคุณ  :laugh: :laugh: ให้ง้อนานๆหน่อยนะไคล์
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 16 50 เปอร์ 2/3/2562
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 02-03-2019 23:25:35
โถ่คุณพ่อต้องพยายามอย่างหนักในการง้อเมีย เอ็นดู
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 16 50 เปอร์ 2/3/2562
เริ่มหัวข้อโดย: nofsnof ที่ 02-03-2019 23:26:06
สมน้ำหน้า ตอนทำไม่คิด

ปล่อยให้นอนนอกห้องนานๆเลย
 o18 o18 o18 o18
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 16 50 เปอร์ 2/3/2562
เริ่มหัวข้อโดย: skies ที่ 03-03-2019 01:34:27
นี่กลับบ้านตัวเองกันรึยังคะเนี่ย หรือยึดบ้านพี่ไฮด์ไปแล้ว ><
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 16 50 เปอร์ 2/3/2562
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 03-03-2019 01:41:35
โดนทำโทษยาวไปจ้าาา
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 16 50 เปอร์ 2/3/2562
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 03-03-2019 01:51:21
 สมน้ำหน้าโนเอล น้องไคล์อย่าใจอ่อนหายโกรธง่ายๆนะ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 16 50 เปอร์ 2/3/2562
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 03-03-2019 19:40:43
 :fire:
สมน้ำหน้า
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 16 50 เปอร์ 2/3/2562
เริ่มหัวข้อโดย: tasteurr ที่ 04-03-2019 08:09:33
น้องคีธกินเก่ง น่าฟัดมาก เอ็นดูๆ  :-[
สมน้ำหน้าโนเอล เชียร์ให้น้องแยกห้องยาวๆไปเลย

 :pig4:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 16 50 เปอร์ 2/3/2562
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 04-03-2019 12:00:27
วงวารคนงานยุ่ง

ทั้งลูกทั้งเมีย

แท็คทีมกันงาน
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 16 100 เปอร์ 4/3/2562
เริ่มหัวข้อโดย: Letter123 ที่ 04-03-2019 18:07:35
หลังจากที่บอกนัดเรียบร้อยวันรุ่งขึ้นร่างสูงก็เดินเข้าห้องข้างๆ ที่ยอมอนุญาตให้เข้ามาวันนี้เป็นพิเศษ จะเข้าห้องนอนเมียแต่ละครั้งต้องรอเมียอนุมัติ อยากจะโวยวายแต่ก็ทำไม่ได้

“จะให้พี่เก็บของให้ไหม” เดินเข้าไปถามร่างเล็กที่ยังใส่ชุดนอนส่วนเจ้าตัวแสบยังหลับสนิทอยู่บนเตียง

“ดูน้องคีธก่อนนะครับ ผมจะเข้าไปอาบน้ำ”

“ให้พี่อาบให้ไหม” ถามหยอกน้องเล่นๆ ถ้าได้ก็เอานะ ผลที่ได้คือได้ค้อนวงโตแถมน้องยังปาผ้าอ้อมในมือใส่หน้าแล้วก็วิ่งหนีเข้าห้องน้ำทันทีกลัวเขาจะเข้าไปอาบน้ำให้ขนาดนั้นเชียวเหรอ เดินขึ้นเตียงไปดูลูกชายที่ยังนอนหลับอุตุ แก้มยุ้ยๆ ที่แนบกับหมอนมันน่าฟัดแก้มนั่นจริงๆ แต่ก็คงทำได้แค่ใช้ข้อนิ้วลูบแก้มนิ่มนั่นเบาๆ

“แก้มนิ่มเหมือนแม่เลยนะเรา” พูดเองก็คิดถึงแก้มนิ่มที่เคยสัมผัสไม่ได้ ให้ตายเถอะก่อนหน้านี้ยังเคยได้แอบฟัดเวลากลับมาแล้วน้องหลับสนิทแต่ตอนนี้ถูกห้ามเข้าห้องแม้แต่มือตอนนี้น้องยังไม่ยอมให้จับเลย ลูบแก้มป่องอยู่นานจนร่างเล็กออกมาจากห้องน้ำ

“ลูกยังไม่ตืนออกช้าหน่อยก็ได้ ให้พี่ช่วยเก็บของไหม”

“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวรออาบน้ำให้น้องคีธก่อน” แม้ตอนนี้น้องจะยังไม่หายโกรธแต่ก็ยอมที่จะคุยด้วยไม่ทำท่าปั้นปึ่งเหมือนเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว ยังไม่ทันที่จะได้คุยกับน้องต่อเจ้าตัวแสบก็ตื่นขึ้นเสียก่อน คีธเป็นเด็กกินเก่งเลี้ยงง่าย ไม่ค่อยงอแงแต่ก็แค่กับแม่เท่านั้นถ้าอยู่กับผม ทั้งงอแงเหมือนอารมณ์ไม่ดี แถมยังชอบใส่ผมบ่อยๆ ชักไม่รู้แล้วว่าตกลงระหว่างแม่กับลูกใครโกรธหนักกว่ากัน

“ตื่นแล้วเหรอก้อน”

“จะลองอาบน้ำให้ลูกไหมครับ” ผมรีบพยักหน้าทันที พอเห็นว่าผมพยักหน้าน้องก็เดินกลับเข้าไปยังห้องน้ำไม่นานก็เดินออกมา เดินมานั่งตรงข้ามกับเขา

“ตื่นแล้วอารมณ์ดีนะครับคนเก่ง เดี๋ยวอาบน้ำกันนะครับ” พอได้ยินเสียงแม่เจ้าตัวแสบก็ยิ้มกว้างชูไม้ชูมือ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าลูกรักใครมากกว่าเลย

“ค่อยๆ ถอดเสื้อออกครับ ถ้าลูกดิ้นก็ปล่อยไปก่อน” นี่ยิ่งกว่าการเซ็นอนุมัติโครงการพันล้านอีก แค่ถอดเสื้อยังเครียดขนาดนี้พอถอดเสื้อเสร็จไคล์ก็บอกให้ผมอุ้มลูกไปที่ห้องน้ำ อ่างน้ำเล็กๆ ที่รองน้ำอุ่นไว้จนเต็ม

“ประคองลูกไว้นะครับเดี๋ยวผมจะอาบน้ำให้ลูกเอง” แม้จะแค่ประคองแต่ใจก็เต้นตุ้มๆ ต่อมๆ เป็นครั้งแรกที่ได้อาบน้ำให้ลูกแม้จะเป็นการประคองให้เจ้าตัวแสบอยู่นิ่งๆ แล้วไคล์เป็นคนอาบให้ก็เถอะ ท่าทางคีธที่ดูจะชอบอาบน้ำเป็นพิเศษดิ้นจนเกือบประคองลูกไว้ไม่อยู่

“ส่งลูกมาครับ” จนเห็นว่าสะอาดแล้วน้องถึงได้บอกให้ผมส่งลูกให้แค่อาบน้ำผมยังเกือบแย่แล้วน้องที่เลี้ยงลูกคนเดียวไม่เหนื่อยหรอกเหรอ ห่อคีธจนกลายเป็นดักแด้น้อยผมถึงได้กลับมาอุ้มพาออกไปวางที่เตียง

“ทาโลชั่นก่อนนะครับแล้วค่อยทาแป้ง” เพราะขึ้นตอนนี้ง่ายที่สุดแล้ว บีบโลชั่นใส่ฝ่ามือแล้วทาให้ทั่วตัวก่อนที่จะลงแป้งเด็กจนร่างอวบๆ นั้นขาวไปด้วยแป้ง โดยเฉพาะแก้มป่องๆ นั่นเหมือนซาลาเปาเลย หึย ลูกใครทำไมน่าฟัดชะมัด

“พี่จะชุปแป้งทอดลูกเหรอครับ!!” ไคล์ลมแทบจับเมื่อเขากลับมาแล้วเห็นร่างสูงกำลังชุปแป้งลูกโอ๊ย ไม่น่าไว้ใจให้ทำคนเดียวเลย ร่างอวบๆ ของคีธถูกทาด้วยแป้งเด็ก

“ดูสิลูกน่ารักจะตายไป” ร่างเล็กอยากจะยกมือขึ้นมากุมขมับ แม้กระทั่งตัวของพ่อก็ยังเปื้อนไปด้วยแป้งโดยเฉพาะใบหน้าคมนั้นมีรอยเปื้อนของแป้งเต็มไปหมด

“พี่ทาให้ลูกเยอะเกินไปครับ” รีบเช็ดแป้งออกจริงๆ แล้วรีบใส่เสื้อให้ลูก เจ้าตัวแสบนี่ก็ชอบเหลือเกินคงนึกว่าพ่อเล่นด้วยสินะ แต่งตัวให้ลูกเสร็จก็หันมามองคนที่ยังคงยิ้มกว้าง

“เปื้อนหมดแล้วนะครับ” เสียงหวานว่าพลางยกมือขึ้นเช็ดรอยเปื้อนตามแก้มและจมูกโด่งนั่น แต่แล้วก็ต้องหยุดมือเมื่อนัยน์ตาคมนั่นมองที่หน้าผมนิ่งๆ มือหนายกขึ้นทาบทับมือผมที่ยังวางแนบแก้มนั้นอยู่

“ขอบคุณที่ยังอยู่กับพี่นะครับ” คำพูดพร้อมกับรอยยิ้มกว้างทำให้ใบหน้าหวานขึ้นสีระเรื่อเพราะสายตาที่มองมานั้นบ่งบอกอะไรมากมาย “พี่รักไคล์นะ ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง” ดวงตากลมเอ่อร้อนแต่ก่อนที่น้ำตาจะไหลผมก็ก้มหน้าหลบสายตาคมนั่น

“ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่เถอะครับ เดี๋ยวผมจะเก็บของรอ” ยังดีที่ร่างสูงไม่ได้รุกผมอีกเพียงแค่รับคำแล้วลงจากเตียงเดินออกจากห้องไปทันทีที่ประตูปิดลงผมก็ทรุดฮวบ ยกมือขึ้นกุมตรงหัวใจแน่น

“ฮืออ อย่าเต้นเร็วนักสิ” ได้แต่บอกตัวเองว่าอย่างพึ่งใจอ่อน

.

.

จากรถคันหรูตอนนี้เปลี่ยนเป็นรถคันใหญ่สำหรับครอบครัวเพราะสั่งให้คนขับมาให้จากบ้านใหญ่ตั้งแต่เมื่อวานพร้อมกับคาร์ซีท เพราะอยากอยู่กับลูกและคนรักเลยเรียกคนขับรถมา เพราะอย่างนั้นตอนนี้เบาะหลังถึงได้มีสามชีวิตโดยมีคาร์ซีทกั้นกลาง รถแล่นไปยังที่ที่เป็นความลับและที่ทำให้เขาต้องหายไปสองวัน

“เราจะไปไหนกันครับ” คงเพราะไม่คุ้นเส้นทางร่างเล็กที่กำลังถือขวดนมป้อนลูก

“อีกไม่นานก็ถึงแล้วครับ” และก็หวังว่าถ้าน้องรู้ความจริงแล้วจะหายโกรธเขาลงสักนิดหนึ่งก็ยังดี ขับออกนอกเมืองไม่ไกลนักคนขับก็เลี้ยวเข้าซอยเล็กๆ ที่สองข้างทางมีต้นไม้ใหญ่ปลูกเป็นแนวไม่นานก็ถึงประตูรั้วใหญ่ คนขับรถจอดรถก่อนที่จะลงไปเปิดประตูแล้วกลับมาขับรถไปด้านใน ไม่นานก็เห็นบ้านสีขาวขนาดกลางสวนภายนอกถูกตกแต่งด้วยไม้ดอกและไม้ประดับที่จะผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนตามฤดูการ

“ที่นี่มัน”

“ลงกันเถอะพี่จะอุ้มลูกให้” เจ้าตัวยุ่งที่ตอนนี้ก็กินอิ่มพอดี ผมอุ้มน้องขึ้นพาดบ่าพร้อมกับตบหลังเบาๆ อย่างที่เคยเห็นน้องทำ ไม่นานเจ้าแก้มยุ้ยก็เรอออกมาเบาๆ เลยลงจากรถ ไปยืนข้างๆ ร่างเล็กที่กวาดสายตามองรอบๆ อย่างสนใจ

“เข้าไปดูข้างในก่อนเถอะ” ว่าแล้วก็ฉวยโอกาสกุมมือเล็กเดินเข้าบ้านที่ดูเหมือนว่าเจ้าของบ้านจะถูกใจมาก ดีแล้วที่ถูกใจ

“ที่นี่บ้านใครเหรอครับ” น้องถามผมหลังจากที่เข้ามาในห้องนั่งเล่นแล้ววางคีธลงในคอกที่เขาสั่งจัดไว้รอ

“บ้านของเราไง พี่รู้ว่าเราไม่ชอบอยู่ที่บ้านใหญ่ พี่เลยคิดที่จะสร้างบ้านหลังใหม่ เพราะบ้านของเราไฮด์ก็ยึดไปแล้ว” เขารู้ดีว่าน้องรู้สึกอึดอัดกับบ้านหลังใหญ่นั่นและถ้าจะให้ย้ายกลับไปมันก็คงเดินทางลำบากเลย และคุณแม่ก็เป็นคนแนะนำบ้านหลังนี้ให้เห็นว่าเคยเป็นบ้านหลังเก่าของท่านยาย เขาเลยสั่งปรับปรุงและออกแบบตามที่น้องจะชอบที่สุด

“ชอบไหมครับ”

“อือ เราจะย้ายมาตอนไหนครับ” เหมือนการย้ายมานี่จะทำให้น้องตื่นเต้นจนลืมว่าโกรธผมไปแล้ว ตากลมนั้นเปล่งประกายแวววายอย่างชอบใจพร้อมกับหันไปอุ้มลูกแล้วชี้ชวนให้ดูข้างนอกบ้านผ่านกระจกบานใหญ่ ท่าทางจะชอบมากจริงๆ

“หึๆ ถูกใจใช่ไหมพี่คิดแล้วว่าเราจะต้องชอบ บ้านหลังนี้ถึงจะเป็นบ้านของเราจริงๆ” ส่วนบ้านหลังเก่าของไคล์ก็คงให้ธารและไฮด์ไป ขยับเข้าไปยืนซ้อนหลังแล้วกอดเอวบางกดจมูกที่กลุ่มผมนิ่มสูดกลิ่นหอมจางๆ ที่แสนคิดถึง

คิดถึงร่างเล็กที่เหมาะเจาะกับอ้อมกอดเขา

กลิ่นกายหอมอ่อนที่ทำให้เขาหายเหนื่อยล้า

“เรา.....กลับมาคืนดีกันได้ไหมครับ” กระซิบถามเบาๆ ที่ข้างหู ใบหน้าหวานเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับเจ้าตัวยุ่งที่มองหน้าผมเหมือนกัน

“ได้ครับ ผมยกโทษให้” เหมือนปลดภาระออกจากอก รีมฝีปากหยักยกยิ้มกว้างอย่างดีใจในที่สุดน้องก็ยกโทษให้เขาแล้ว

“งั้นคืนนี้เราพักที่นี่นะ พี่เตรียมของมาแล้ว” สายตาพราวระยับเมื่อคิดถึงคืนนี้ที่จะได้นอนกอดร่างหอมๆ ให้หายคิดถึง

“ได้สิครับ” รอยยิ้มหวานๆ พร้อมกับคำตอบทำให้ใจผมเต้นรัว

คืนนี้จะฟัดให้ช้ำ!!

“พักที่นี่แต่เราแยกห้องกันเหมือนเดิมนะครับ เนาะลูกเนาะ คิกๆ” เสียงใสหัวเราะร่า แต่ผมนี่เหมือนโดนผลักจากสวรรค์

“ได้ไงล่ะที่รัก”

“ต้องได้ครับ เพราะไคล์จะนอนกับลูก คุณพ่อก็นอนคนเดียวนะครับ” รอยยิ้มหวานๆ นั่นไม่ได้ช่วยอะไรผมแล้ว ก็อยากจะกอดเมียอ่ะ ทำไมเมียไม่เข้าใจ

จุ๊บ

“เป็นเด็กดีนะครับ”

ยอม

แค่น้องจูบผมก็ยอมทุกอย่างแล้ว

“เฮ่อ...เมื่อไหร่พี่จะได้นอนกอดเราล่ะ” ประท้วงไปน้องก็ไม่สนใจแล้วครับอุ้มลูกเดินสำรวจบ้านแล้ว ถึงจะไม่ได้นอนกอดแต่น้องก็ยอมให้เขากอดเหมือนเดิม จะฟัดที่ไหนก็ได้ไม่เกี่ยวกับสถานที่!!

.

.

หึ แยกกันนอนสักเดือนล่ะกันนะครับพี่โนเอล

++++++++++++++++++++++++++++++++++

จะสงสารใครดีระหว่างพี่มันกับน้องไคล์ 

ฮ่าๆๆ หายโกรธแต่บทลงโทษก็ไม่หมดนะจ๊ะ 

หลังจากนี้อาจจะมาช้านะคะ ยังไงก็รอกันด้วยนะคะ

ขอบคุณสำหรับคอมเม้นท์นะคะ //ไหว้งามๆ

sailom_orn ยังต้องสมน้ำหน้าพี่มันอีกนานค่ะ
JokerGirl ฮ่าๆๆ ทุกคนดูชอบใจ
Chompoo reangkarn ต่อไปคนที่ถูกทิ้งไม่ใช่น้องแล้วค่ะฮ่าๆ
ofsnof เหี่ยวแน่ๆค่ะ ฮ่าๆๆ
หลานเทียน เราจะย้ายไปบ้านของพวกนางจริงๆแล้วคะ่
miikii สมน้ำหน้าพี่มันวนไปค่ะฮ่าๆๆ
PrimYJ อ :katai5:
Billie อย่าพึ่งไฟลุกค่ะ
tasteurr คุณสมหวังนะบัดนี้ค่ะ
kawisara และตอนนี้ก็เป็นคนถูกทิ้งค่ะ555
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 16 100 เปอร์ 4/3/2562
เริ่มหัวข้อโดย: Kamidere ที่ 04-03-2019 18:53:59
ลูกชายอายุขวบกว่า

น้องเพิ่งคลอดไม่นานไม่ใช่เหรอคะ ทำไมขวบกว่าแล้วล่ะ
อ่าขอแจ้งนิดหนึ่งนะคะ  หลังจากออกจากโรงพยาบาลสามวันอีพี่มันก็หนีไปทำงานค่ะ และหลังจากนั้นก็พี่ไฮด์ไปดูงานค่ะระยะเวลารวมก็เดือนกว่าค่ะ
---------------------
ขอโทษนะคะ พอดีเราใช้ฟังก์ชันอ้างถึงไม่ได้

งั้นแสดงว่าน้องต้องอายุ "เดือนกว่า" ใช่รึเปล่าคะ เพราะรวมแล้วผ่านไปแค่เดือนกว่าๆ ที่งงเพราะว่า "ขวบกว่า" จะใช้กับเด็กที่อายุครบหนึ่งปีแล้ว(ขวบ = ปี) นี่เห็นว่าเพิ่งคลอดน้องน่าจะยังไม่ถึงปีเลยน่ะค่ะ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 16 100 เปอร์ 4/3/2562
เริ่มหัวข้อโดย: Letter123 ที่ 04-03-2019 19:56:19
ลูกชายอายุขวบกว่า

น้องเพิ่งคลอดไม่นานไม่ใช่เหรอคะ ทำไมขวบกว่าแล้วล่ะ
อ่าขอแจ้งนิดหนึ่งนะคะ  หลังจากออกจากโรงพยาบาลสามวันอีพี่มันก็หนีไปทำงานค่ะ และหลังจากนั้นก็พี่ไฮด์ไปดูงานค่ะระยะเวลารวมก็เดือนกว่าค่ะ
---------------------
ขอโทษนะคะ พอดีเราใช้ฟังก์ชันอ้างถึงไม่ได้

งั้นแสดงว่าน้องต้องอายุ "เดือนกว่า" ใช่รึเปล่าคะ เพราะรวมแล้วผ่านไปแค่เดือนกว่าๆ ที่งงเพราะว่า "ขวบกว่า" จะใช้กับเด็กที่อายุครบหนึ่งปีแล้ว(ขวบ = ปี) นี่เห็นว่าเพิ่งคลอดน้องน่าจะยังไม่ถึงปีเลยน่ะค่ะ

งือ เราขอโทษนะคะ พอดีพิมพ์เพลินแล้วไม่ได้ตรวจแก้ อาจจะพิมพ์พลาดไป ขออภัยด้วยจริงๆค่ะ  เดี๋ยวจะตรวจแก้ให้นะคะ ขอบคุณที่เตือนนะคะ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 16 100 เปอร์ 4/3/2562
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 04-03-2019 21:25:54
ขอฟัดแก้มน้องคีธด้วย o18
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 16 100 เปอร์ 4/3/2562
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 04-03-2019 21:56:59
เมียไม่ให้นอนด้วยก็นอนเหี่ยวแห้งไปซักเดือนเนอะคุณพ่อบ้าน :pig4: :laugh: :pigha2:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 16 100 เปอร์ 4/3/2562
เริ่มหัวข้อโดย: nofsnof ที่ 04-03-2019 22:09:13
อยากได้น้องคีธชุบแป้งมาก
 :man1: :man1: :man1:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 16 100 เปอร์ 4/3/2562
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 05-03-2019 00:02:35
ว๊ายยยยยยยย คนนก  :laugh:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 16 100 เปอร์ 4/3/2562
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 05-03-2019 01:30:01
สมน้ำหน้าอิพี่อีกรอบ สุดท้ายน้องก็ไม่ยอมให้นอนด้วยอยู่ดี 555555555
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 16 100 เปอร์ 4/3/2562
เริ่มหัวข้อโดย: skies ที่ 05-03-2019 04:31:26
น้องคีธชุแป้งงง /เกียมกระทะ...เอ๊ะ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 16 100 เปอร์ 4/3/2562
เริ่มหัวข้อโดย: tasteurr ที่ 05-03-2019 06:37:15
น้องไคล์ทำดีมาก จุ้ปหัว
ให้อิพี่มันได้รู้ว่าอย่าได้คิดทิ้งน้องไปอีก  o13

 :pig4:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 16 100 เปอร์ 4/3/2562
เริ่มหัวข้อโดย: ดาวโจร500 ที่ 06-03-2019 01:13:14
 o13  :L2: :3123: เป็นกำลังใจให้นะคะ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 17 14/3/2562
เริ่มหัวข้อโดย: Letter123 ที่ 14-03-2019 15:01:27
17

โอเค ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับน้องดีขึ้นมาก แต่มันจะดีกว่านี้!! ถ้าไม่แยกกันนอน ชีวิตเหี่ยวแห้งเป็นที่สุด เป็นอัลฟ่าชั้นสูงแล้วไง สุดท้ายถ้าเมียไม่ให้นอนด้วยก็ต้องมานอนเหงา อยู่นี่ไง แต่ก็ทดแทนด้วยรอยยิ้มหวานๆ และการที่น้องกลับมาคลอเคลียเหมือนเดิม แต่มันก็ทำให้เขาต้องอดทนอดกลั้นมากเช่นกัน

“โถคนดี ให้พี่กลับไปนอนด้วยไม่ได้เหรอ”

“ตอนนี้ยังไม่ได้ครับ ไม่งอแงสิครับ” ผมจับมือนุ่มที่ลูบแก้มมาแนบริมฝีปากกดจูบเบาๆ ที่กลางฝ่ามือ

“พี่เหงานะครับ” ไม่คิดว่าในชีวิตนี้จะทำเสียงอ่อนออดอ้อนใคร เพียงแต่คนตรงหน้านี้แค่สบตากับน้องก็ทำให้ผมยอมลงให้ทุกอย่าง

“ก่อนหน้านี้ผมก็เหงานะครับ” คำพูดเรียบๆ พร้อมรอยยิ้มหวานแต่มันกลับบาดลึกลงหัวใจของคนที่มีความผิดติดตัว ใบหน้าหล่อคมหมองลงทันที

“จะให้พี่พูดตลอดไปก็ได้ พี่ขอโทษนะไคล์” ใบหน้าหวานเงยหน้าขึ้นดวงตากลมสบนัยน์ตาสีฟ้าที่เต็มไปด้วยความรู้สึกผิด ริมฝีปากบางยกยิ้มหวานแล้วขยับใบหน้าเข้าไปชิดจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่น

จุ๊บ

“ไม่ต้องขอโทษแล้วครับ ขอแค่พี่ไม่ทิ้งไคล์อีกก็พอแล้ว” คำพูดนี้สื่อให้เห็นหลายๆ อย่างทั้งการให้อภัยและโอกาสครั้งสุดท้ายที่น้องจะยอมให้อภัย

“ครับคนดี” เพราะอดอยากปากแห้งมานานแถมตอนนี้ลูกชายตัวแสบก็นอนกลางวันอยู่อีกห้องโดยมีพี่เลี้ยงพี่เลี้ยงที่ผมเรียกให้มาช่วยน้องดูเจ้าอ้วนเพราะอย่างนั้นนี่เป็นเวลาของพ่อกับแม่แล้ว ยกมือรั้งท้ายทอยน้องเข้ามาชิดแล้วก้มลงตักตวงความหวานที่แสนคิดถึง ซึ่งคนตัวเล็กก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีทั้งลิ้นเล็กที่พยายามเกาะเกี่ยวตอบโต้ยามที่เขาจะผละออก ไหนจะร่างเล็กที่ขยับมาคร่อมตักแขนเรียวที่ยกขึ้นคล้องคอมือเล็กที่สอดใต้เรือนผมกดไม่ยอมให้ผมถอยห่าง

อ่า...น้องที่ร้อนแรงแบบนี้

ผมจะไม่ทน

กลิ่นหอมที่เคยจางตอนนี้กลับเข้มขึ้นจนเขาแทบขาดสติมือใหญ่กระชาดเสื้อขาวจนกระดุมหลุดเป็นแผง เพราะแทบไม่ได้สัมผัสและใกล้ชิดกลิ่นหอมหวานทำให้เขาขาดสติอยากจะจูบ อยากจะขย่ำ อยากสอดกายเข้าไนช่องทางหวาน กกกอดน้องไม่ปล่อยไปไหน มือหนาบีบเคล้นตามผิวเนียนจนขึ้นรอยแดง ยิ่งได้กลิ่นหอมและสัมผัสนิ่มเขายิ่งอดกลั้นไม่ไหว

“อือ...อ่า...” และร่างบนตักก็ให้ความร่วมมือเหลือเกินทั้งมือเล็กที่เลื่อนมาปลดกระดุมลูบไล้หน้าอกผมแบบนี้ ไหนจะสะโผกอวบอิ่มที่ขยับถูไถไปมาปลุกเร้าอารมณ์ให้ร้อนแรงยิ่งกว่าเดิม สองร่างพัวพันอยู่บนเตียงใหญ่ จนกระทั่งตะวันลับฟ้า

“อ๊า” หลังจากปลดปล่อยในครั้งสุดท้ายคนใต้ร่างก็หลับทันที นัยน์ตาคมมองคมทอดมองร่างขาวทีหลับไป ผิวขาวเต็มไปรอยแดงริมฝีปากบางนั้นแดงก่ำและบวมเจ่อ

“อือ” มีเพียงเสียงแหบครางเบาๆ เมื่อผมถอดกายออก น้ำสีขุ่นไหลย้อนตามเรียวขาที่แต้มรอยแดงเป็นจ้ำ ภาพที่เห็นปลุกอารมณ์อีกรอบแต่ก็ต้องอดทนไว้วันนี้เขารังแกน้องหนักแล้ว ขยับลงจากเตียงเดินโทงๆ เข้าห้องน้ำหยิบผ้าขนหนูพร้อมกับอ่างเล็กมาเช็ดตัวให้กับคนที่ถูกรังแกจนหลับไป ไม่รู้ว่าจะเรียกว่าหลับหรือสลบดีเพราะขนาดที่เขาเช็ดตัวและทำความสะอาดช่องทางรักน้องก็ยังนอนนิ่ง หลังจากที่เช็ดตัวใส่เสื้อให้น้องแล้วผมค่อยเข้าห้องน้ำไปชำระร่างกายออกมานั่งลงข้างๆ ร่างเล็กที่นอนหลับใต้ผ้าห่มหนา ข้อนิ้วหนาเกลี่ยผมที่ระแก้มขาวออกเบาๆ แล้วก้มลงจูบที่หน้าผากเนียน

“ฝันดีนะครับ” ลุกขึ้นจากเตียงอย่างอ้อยอิ่งจะให้ทำยังไงได้ตลอดการแยกห้องนอนเขาคิดถึงน้องจะตายอยู่แล้ว แต่ก็ต้องตัดใจยอมลุกขึ้นไปใส่เสื้อผ้าแล้วเดินไปยังห้องนอนลูก

“เป็นยังไงบ้าง”

“คุณหนูหลับช่วงบ่ายแล้วค่ะ”

“เดี๋ยวฉันดูเอง” พี่เลี้ยงโค้งตัวให้แล้วเดินอออกจากห้องไป ขายาวก้าวเข้าไปในคอก ตอนที่จะย้ายบ้านเขาก็สั่งให้คนจัดห้องนอนแยกให้เจ้าตัวอ้วนต่างหาก แต่จนแล้วจนรอดน้องก็มานอนกับลูกแต่ตั้งแต่วันนี้ไปเวลากลางคืนเป็นเวลาของพ่อแล้วนะ

ผ่านไปนานคีธที่นอนก้นโด่งก็ขยับก้นไปมาแล้วก็ตื่นขึ้น ตัวอวบขาวน่าฟัดขยับไปมาก่อนที่ตากลมโตจะมองเห็นผมที่นั่งขำกับท่าทางน่ารัดของเจ้าก้อน

“ตื่นแล้วเหรอครับคนเก่ง” ขยับเข้าไปอุ้ม ตอนนี้ถือว่าเป็นผู้เชี่ยวชาญแล้วเพราะหลังจากเลิกงานก็ให้น้องสอนอุ้มและดูแลลูกช่วยน้อง

“แอ้ๆ ..” อุ้มไปห้องน้ำเอาผ้าชุบน้ำเช็ดหน้าให้ลูกแล้วค่อยพากลับมาที่เบาะ

“ว่าไงครับ หือวันนี้อยู่กับพ่อนะ คุณแม่ไม่สบาย” ตอนนี้คีธไม่งอแงกับผมแล้วครับเหมือนจะหายงอนแล้ว แถมตอนนี้ยังติดผมอีกด้วยจนบางครั้งคุณแม่ตัวบางก็แอบบ่นน้อยใจ พอถึงเวลาทานนมเจ้าก้อนก็ทำปากมุบมิบท่าทางบ่งบอกว่าหิว

“รอแปบนะครับ” ว่าแล้วก็ลุกขึ้นไปชงนม ตอนนี้เจ้าก้อนจะสองขวบแล้วแต่ท่าทางรู้ความและเลี้ยงง่ายผมเดาว่าคงมีสถานะอัลฟ่า แต่ก็คงต้องรอการยืนยันเมื่อโตขึ้นอีกที วัดอุณหภูมินมเมื่อพอดีก็ข้ามเข้าไปในคอกป้อนนม

แกร๊ก

“ลูกตื่นนานแล้วเหรอครับ” หันไปยิ้มให้กับร่างเล็กที่เปิดประตูเข้ามาดูท่าคงจะตื่นแล้วตรงมาหาลูกเลย เพราะทั้งผมที่ชี้ไม่เป็นทรงกับเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่และกางเกงขาสั้นที่ผมใส่ให้ยังอยู่บนตัวเหมือนเดิม น้องไม่ชอบใส่ชุดแบบนี้หรอกครับเพราะถ้าใส่ให้ผมเห็นน้องคงไม่ได้ออกจากห้อง

“ก็ไม่เท่าไหร่กำลังกินนมอยู่ครับ” ไคล์เดินเข้ามาในคอกกั้นแล้วข้ามาเขี่ยแก้มป่องนั้นเบาๆ

“กินเยอะจังเลยนะ”

“ไม่ปวดตัวเหรอครับ” กวาดสายตามมองผิวเนียนที่โผล่พ้นร่มผ้าที่มีรอยแดงประดับอยู่ ทั้งๆ ที่รังแกน้องขนาดนั้นยังตื่นแล้วเดินมาได้อีกนะ

“ก็นิดหน่อยครับ” เสียงหวานติดแหบหน่อยๆ พูดขึ้นเบาๆ แล้วก้มลงไปเล่นกับลูกแต่ก็ปิดริ้วแดงไม่ได้

อ่า

ทำไมน่าฟัดทั้งแม่ทั้งลูกเลย

.

.

ขณะที่อีกฝั่งกำลังชื่นมื่นกับครอบครัวสุขสันต์ แต่กับร่างสูงที่ต้องกลับมานอนบ้านใหญ่ได้สองวันแล้วเพราะต้องทำงานแม้ใจอยากจะอยากที่จะไปอยู่บ้านหลังน้อย กอดร่างหอมให้ชุ่มปอด แต่!!! งานแทบฝังเขาอยู่แล้ว อย่าถามว่าทำไมไอ้โนเอลถึงได้เลิกงานตรงเวลากลับบ้านไปกกเมียและลูกเพราะมันลงทุนจ้างเลขาเพิ่มอีกสองคนเพื่อช่วยงานและจะได้กลับบ้านไวๆ

ไม่ทนมันแล้วเว้ย

ร่างสูงหอบหิ้วกระเป๋าเสื้อผ้าขายาวกึ่งวิ่งกึ่งเดินไปที่รถก่อนที่จะขับออกจากบ้านอย่างรวดเร็ว เพราะคิดถึงกลิ่นหอมของคนรัก ไม่นานนักรถคันหรูก็มาจอดที่หน้าบ้านสีขาว ที่ตอนนี้กำลังร่างขอซื้อบ้านหลังนี้อยู่ เพราะจะให้มาอยู่เฉยๆ ทั้งเขาและธารก็เกรงใจแม้ไคล์จะบอกว่าไม่เป็นไรก็เถอะ

แกร็ก

“พี่ไฮด์ทำไมถึงมาได้ล่ะครับ” ธารที่กำลังทำความสะอาดบ้านถาคนที่เปิดประตูเข้ามาอย่างแปลกใจ

หมับ

“พี่คิดถึงธาร” ไม่ได้โกหกเลยสักนัดนี่คิดถึงจนไม่เป็นอันทำงานแล้ว กอดเอวบางแน่นสูดกลิ่นหอมที่ซอกขาว

“งานหนักมากเหรอครับ” เพียงเสียงหวานๆ ถามด้วยความเป็นห่วงอาการเหนื่อยล้าก็หายไปทันที อ่า ผมคงเป็นเอามากจริงๆ อยากให้ธารลาออกจากงานแล้วพกติดตัวไปด้วยทุกที่จริงๆ แต่นั่นก็เป็นเพียงความคิดด้านมืดของเขาเอง

“ไม่หนักแต่พี่คิดถึงเรานะหนักมาก”

“คิกๆ พอแล้วครับพี่ไฮด์ ธารจั๊กจี้” ธารหดคอหนีจมูกโด่งที่ซุกไซร้ที่ซอกคอ

“ร่างกายเป็นยังไงบ้าง” ไฮด์ถามเพราะหลังจากคืนที่น้องฮีทแล้วเขายังรังแกร่างเล็กต่ออีกหลายครั้งเพราะกลิ่นหอมที่ยั่วยวน แถมน้องก็ตอบสนองซะจนเต็มอิ่ม

“ก็ดีขึ้นครับเพียงแต่ช่วงนี้ยังปรับตัวไม่ได้” เพราะคเยคิดว่าตัวเองนั้นเป็นเบต้าพอหลังจากเกิดอาการฮีทขึ้นร่างกายก็เหมือนจะปรับฮอร์โมนทั้งอาการปวดตามเนื้อตัวและการที่ร่างกายอวบอิ่มขึ้น

“อ่ามิน่าล่ะ” มือใหญ่ที่เริ่มจะลูบลงไปยังเนินเนื้อนิ่มที่ดูอวบอิ่มจนเผลอบีบไปหนึ่งที

“อ๊ะ ปล่อยเลยนะครับ” ธารดันแล้วขยับหนีทันที คนอะไรมือเร็วชะมัด ไฮด์หลุดขำกับท่าทางค้อนของธารแต่ก่อนที่จะโดนโกรธมากว่านี้เลยบอกเพียงจะเอากระเป๋าขึ้นไปเก็บแล้วลงมากอดน้องอีกครั้ง วันนี้เป็นวันหยุดงานอะไรผมก็เทหมดนั่นล่ะ ใช้เวลาช่วงกลางวันหมดกับการนั่งแอบอิงที่โซฟาแล้วดูหนังกันจนหมดวัน

ช่วงเวลาเงียบๆ แต่กลับอบอวลไปด้วยความรัก

ไม่ต้องพูดคุยเพียงแค่อยู่ด้วยกันก็พอแล้ว

++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ฮืออคิดถึงทุกคนจังค่ะ 

งานตอนนี้ไม่มีวันหยุดเลย รู้สึกล้ามากเลยค่ะ 

อาจจะสั้นไปนิดนะคะแต่เพราะความคิดถึงเลยแอบมาปั่นลง เสาร์อาทิตย์นี้ไปสาขาต่างจังหวัด

คงจะได้ปั่นต่ออีก มาม่าอะไรไม่มีแล้วนะคะ ฮ่าๆๆ 

ขอบคุณทุกๆคอมเม้นต์ อ่านทุกคอมเม้นต์และถ้าว่างก็จะพยายามตอบนะคะ 

ขอบคุณสำหรับการติดตาม รักนะคะ 

หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 17 14/3/2562
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 14-03-2019 16:23:13
จ้างเลขากับเขาบ้างเลยพี่ไฮด์ 555555555555
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 17 14/3/2562
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 14-03-2019 22:34:39
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 17 14/3/2562
เริ่มหัวข้อโดย: nofsnof ที่ 15-03-2019 00:29:16
น่าร้ากก สงสารพี่ไฮด์ไม่ค่อยได้กลับมากอดเมีย  :laugh: :laugh:

ส่วนโนเอลไคล์ก็ลงตัวแล้วนะ อย่างนี้ต้องมีน้องให้คีธแล้วหรือป่าวว

 :mew3: :mew3: :mew3:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 17 14/3/2562
เริ่มหัวข้อโดย: blove ที่ 15-03-2019 13:16:52
ไฮด์ธาร หวานกันไปอีกคู่นี้ บรรยากาศอบอุ่นๆ ส่วนโนเอลนั้นรอเมียให้นอนด้วยกันไปก่อนนะ 5555 ใกล้ละถ้าทำตัวดีๆไม่ปล่อยให้ไคล์เหงาและเลี้ยงลูกคนเดียว แต่ก็ต้องขอบคุณที่เสียสละเวลาทำงานเพื่อบ้านหลังนี้ มันสวยและดีมาก ปลื้มเลยที่ไคล์ชอบ ดีใจด้วยนะโนเอล กว่าจะมาถึงจุดนี้ มีลูกและอยู่ด้วยกัน //อ่านมาตั้งแต่ต้น อ่านได้เรื่อยๆแต่มันรู้สึกสนุกดีอ่ะ เอ้อ โอเคเลย ยังไม่น่าจะเคยเม้นต์บอก ว่าชอบนะคะ แอบตามอ่านเงียบๆ  อ่านทุกครั้งที่อัพ ถึงตอนนี้สั้นไปหน่อย อย่างน้อยก็ให้หายคิดถึงได้ รอตอนต่อไปเลยค่ะ ขอบคุณนะคะที่มาต่อ สนุกค่ะสนุก ตามต่อเลย คีธก็รู้จักความ พ่อทำให้โกรธก็งอนพ่อใหญ่เลย กว่าจะหาย ง้อซะ 5555 ก็นะ เขารักแม่ไคล์มากนี่นาาา มาทำให้แม่นอยส์ต้องโดนซะบ้างละ เด็กมันร้าย 5555 จะมีน้องให้คีธอีกไหมเนี้ย อูยจัดหนักจัดเต็ม พี่ไม่ทน น้องก็เต็มใจ อร๊ายย >.,<
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 17 14/3/2562
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 16-03-2019 10:13:25
หวานหนักมาก :-[
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 18 16/3/2562
เริ่มหัวข้อโดย: Letter123 ที่ 16-03-2019 20:24:26
18

ร่างสูงที่เดินโอบเอวร่างเล็กข้างกายเรียกสายตาอิจฉาโอเมก้าร่างบางกับท่าทางทะนุทนอมของอัลฟ่าแล้วไหนจะเด็กน้อยขาวอวบที่อยู่ในรถเข็นนั่นก็ช่างน่ารักน่าชังจริง วันนี้โนเอลว่างจากการทำงาน (อู้งานต่างหากครับ!! เสียงในใจของเลขาทั้งสองคน) เลยพาคนรักออกมาข้างนอกเพราะหลังจากที่แอบไปปรึกษาลุงหมอเกี่ยวกับอาการซึมเศร้าหลังคลอดเลยรู้วิธีการดูแลน้องและก็รู้ด้วยว่าที่ผ่านมาตัวเองนั้นทำผิดกับน้องเพราะอย่างนั้นเวลาว่างเขาจะทุ่มเทให้น้องทั้งหมด

“อยากทานอะไรครับ” เพราะเห็นแววตากลมนั่นเปล่งประกายแวววาวเหมือนแต่ก่อน น้องเงยหน้าขึ้นมามอง รอยยิ้มหวานถูกมอบให้เขา แต่จะดีกว่านี้หากมันไม่เรียกสายตาจากทั้งอัลฟ่าและเบต้าโดยรอบ ทั้งๆ ที่รอยกันแล้วแท้ๆ อารมณ์ขุ่นมัวทำให้แขนแกร่งกระชับเอวบางเข้ามาใกล้ยิ่งกว่าเดิม

“ไคล์อยากทานร้านนั้นครับ” นิ้วเรียวชี้ไปยังร้านอาหารที่ตกแต่งๆ เรียบหรู เพราะไม่อยากให้รอยยิ้มหวานๆ นั่นถูกจ้องตาเป็นมันเขาเลยโอบพาทั้งน้องและลูกเข้าร้านพร้อมกับเอ่ยขอมุมส่วนตัว

“สนุกไหมครับ น้องคีธ” เมื่อได้ที่นั่งไคล์ก็หันไปคุยเล่นกับเจ้าอ้วน แม้จะดูตื่นคนแต่เจ้าตัวอ้วนก็มองโน้นมองนี่ ท่าทางฉลาดเกินวัย เขาสั่งอาหารเสร็จก็โบกมือไล่พนักงานที่คอยดูแลออกไปเหลือเพียงครอบครัวเขา

“ให้พี่ดูลูกเองเราทานข้าวก่อนพี่เถอะ”

“ไม่เป็นไรครับ ให้ลูกนอนในรถเข็นก็ได้ครับ” เมื่ออาหารมาเสิร์ฟทั้งเขาและไคล์ต่างตักกับข้าวให้กันและกันบ้างก็หันไปเล่นกับเจ้าอ้วนที่มองพ่อกับแม่กินอย่างตาไม่กระพริบ

“พี่ว่าลูกคงหิวแน่ๆ”

“คิกๆ นั่นสิครับ” รอยยิ้มหวานนั่นทำให้อดไม่ได้ที่จะยิ้มตาม หลังจากทั้งพ่อแม่ทานอาหารและเจ้าอ้วนกินนมเสร็จก็พาออกมาเดินดูของไปเรื่อย

“อยากได้อะไรไหม”

“อือไม่ครับ” ไคล์ก็ยังคงเป็นไคล์น้องไม่เคยเรียกร้องอะไรแม้เขาจะพยายามหาอะไรมาให้ก็ปฏิเสธตลอด บัตรอะไรที่ทำไว้ให้ก็แทบไม่ใช้ คว้าเอวบางแล้วแย่งเอารถเข็นลูกมาเข็นเองแล้วประคองพาน้องเข้าร้านเสื้อแบรนด์หรูยี่ห้อหนึ่ง หยิบเสื้อสีหวานตัวหนึ่งขึ้นมาพร้อมกับยกทาบร่างเล็ก

“ตัวนี้เหมาะกับน้อง”

“งือ ไม่เอาครับที่บ้านก็ใส่ไม่หมด” น้องส่ายหน้าเร็วจนผมกระจาย คิดเหรอว่าเขาจะยอมฟัง หยิบเสื้ออีกหลายชุดขึ้นทาบเมื่อเห็นว่าน่ารักเหมาะกับเจ้าตัวก็ส่งให้กับพนักงานหลายสิบชุดที่ถูกเลือก ยิ่งถูกใจมากเท่าไหร่ริมฝีปากบางยิ่งอ้าค้างขึ้นเรื่อยๆ จนพอใจก็ส่งบัตรให้พนักงาน

“เดี๋ยวจะมีคนมารับ” น้ำเสียงเย็นชาแตกต่างจากที่คุยกับคนรักโดยสิ้นเชิง หลังจากเลือกเสื้อให้กับไคล์ก็โอบเอวพาน้องไปยังร้านจิวเวอร์รี่ ตอนนี้คีธหลับไปแล้ว

“พี่โนเอล เข้ามาทำไมครับ” น้องพยายามที่จะขืนตัวเองเมื่อเห็นร่างสูงพาเข้าร้านนี้ แสงเพชรนี่แสบตาไปหมดแล้ว เขาไม่พูดอะไรเพียงแจ้งกับพนักงานเกี่ยวกับของที่สั่งไว้

“สวัสดีค่ะ คุณโนเอลของที่สั่งนี่ค่ะ” ผู้จัดการนรีบเดินเข้ามารับรองด้วยตัวเองเมื่อลูกน้องบอกว่ามีคนมารับของ

“อืม” รับกล่องแหวนที่สั่งให้ทำเปิดออกดู ตรงตามแบบที่เขาออกแบบไว้ แหวนสองวงที่ถูกออกแบบให้เข้าคู่กัน ประดับด้วยพลอยดูเรียบแต่หรู แหวนวงเล็กประดับด้วยเพชรสีชมพูส่วนอีกวงที่ใหญ่กว่านั้นถูกประดับแซฟไฟร์สีน้ำเงินเจือม่วง หยิบแหวนวงเล็กจับมือเล็กที่ขึ้นมากุมไว้ที่ตอนนี้น้องยืนนิ่งไปเรียบร้อย

“ครั้งแรกที่เจอกันอาจจะไม่น่าประทับใจ และพี่ก็ยังทำร้ายเราอีก แถมก่อนหน้านี้ยังละเลยเราแต่ต่อไปพี่ขอดูแลไคล์ตลอดไปเลยได้ไหม แต่งงานกันนะครับ” แววตากลมสั่นไหวก่อนที่หยาดน้ำใสจะร่วงเต็มแก้มขาวน้องร้องไห้สะอึกสะอื้นเหมือนเด็กแล้วใบหน้าหวานจะพยักหน้า

“ครับ” เพียงได้ยินเสียงตอบตกลง ใจที่แขวนอยู่ก็กลับที่เดินเพราะเขาเองก็กลัวเหมือนกัน เขาก้มลงจูบซับน้ำตาตามแก้มใสแล้วยื่นกล่องแหวนให้น้อง

“ใส่ให้พี่บ้างสิ” น้องที่ยังสะอึกเพราะร้องไห้หยิบแหวนมาสวมที่นิ้วใหญ่ แหวนคู่แตกต่างแค่พลอยประดับ ดึงตัวน้องเข้ามากอดเชยคางเล็กให้เงยขึ้นแต่ก่อนที่จะได้ก้มลงจูบ ไคล์ก็เบือนหน้าหนี

“ตรงนี้..ข้างนอก” อ่า....เพราะได้เสียงหวานๆ พูดเตือนถึงได้รู้ว่าตอนนี้เขาไม่ได้อยู่กันตามลำพัง อ่าเกือบไปแล้วสิ เหลือบมองพนักงานที่ตอนนี้ต่างหน้าแดงก่ำ

“แฮ่ม งั้นเรากลับบ้านเราดีกว่านะครับ” อ่า รู้สึกร้อนๆ ที่หน้าเลยทีเดียว หันไปจูงมือเล็กแล้วเดินออกจากร้านไปทั้งๆ ที่หูยังแดงอยู่นี่ล่ะ

.

.

ไคล์แอบยิ้มเมื่อแอบมองร่างสูงที่ดูท่าจะเขินมาก ทีแรกก็รู้สึกแปลกใจที่พี่โนเอลบอกว่าจะพามาเที่ยวห้าง หลังจากเรื่องที่ทะเลาะกันพี่โนเอลก็ดูจะกลับบ้านตรงเวลาตลอดแถมยังทำตัวน่ารัก ดูแลทั้งผมและลูกเป็นอย่างดี

“คิกๆ” ผมแอบขำเบาๆ เมื่อนึกถึงท่าทางเขินของคนที่กำลังเก็บรถเข็นหลังรถ ส่วนคีธก็ให้นอนที่คาร์ซีทด้านหลัง

“ขำอะไรหือ” คนตัวสูงที่เปิดประตูเข้ามาถามขึ้น

“ขำพี่ไงครับ หายเขินรึยัง” พูดล้อ อัลฟ่าตัวสูงที่นานๆ ทีจะมีโอกาสแบบนี้

“หือ” พี่โนเอล ส่งเสียงในลำคอก่อนที่จะเท้าแขนที่เบาะที่ผมนั่งใบหน้าหล่อคมขยับมาใกล้จนสัมผัสถึงลมหายใจอุ่นๆ ที่รดผิวอยู่ “แต่พี่ว่าน้องเขินพี่มากกว่านะ” งืออออออ ไม่ต้องมาพูด ไม่ต้องเดาเลยว่าตอนนี้หน้าผมแดงแค่ไหน ทำไมอ่ะ ทำไมต้องแพ้ตลอดเลย

“เอาหน้าออกไปห่างๆ เลยนะ” ผมรีบยกมือขึ้นแปะหน้าหล่อๆ นั่นที่แทบจะชิดกันอยู่แล้ว เสียงหัวเราะทุ้มในลำคอก่อนที่พี่โนเอลกลับไปนั่งดีๆ แล้วขับรถกลับบ้าน

.

.

“พี่โนเอลครับทานข้าวเย็นครับ” ผมร้องเรียกคุณพ่อที่เล่นกับลูกเสียงหัวเราะดังลั่นห้องนั่นเล่น และเหมือนว่าคนตัวสูงจะไม่ได้ยินผมเลยต้องเดินไปเรียกอีกรอบพอเห็นภาพตรงหน้าก็ได้แต่ส่ายหัวไปมา

“พี่โนเอล ไปแกล้งลูกทำไมครับ” รู้ทั้งรู้ว่าลูกไม่ชอบให้ฟัดพุงแต่ก็ยังแกล้ง เอาจริงๆ ที่ลูกไม่ชอบก็เพราะคนตัวสูงนั่นล่ะ ที่พอเห็นพุ่งขาวๆ ของลูกหน่อยไม่ได้ต้องฟัดทุกที

“ก็พุงกลมๆ นี่น่าฟัดจะตาย” ผมกลอกตาไปมา

“เลิกทำให้ลูกร้องได้แล้วครับเดี๋ยวก็ละเมอตอนกลางคืนหรอก” พอผมทำเสียงจริงจังพี่โนเอลถึงได้เลิกแกล้ง ปล่อยให้คีธอยู่กับพี่เลี้ยง พี่โนเอลจูงมือผมไปที่โต๊ะทานข้าว

“วันหยุดหน้าเราจะต้องกลับบ้านใหญ่กันนะ” ผมพยักหน้าแม้จะรู้สึกผิดที่ย้ายออกมาแต่บ้านหลังนั้นมันทำให้ผมอึดอัด

“ดีครับคุณแม่จะได้เจอคีธด้วย” หันไปยิ้มให้กับพี่โนเอล พอใช้ชีวิตเป็นครอบครัวที่มีลูกมันทำให้ทั้งผมและพี่โนเอลต้องปรับตัว

“ไฮด์มันหนีงานอีกแล้วแถมยังบ่นกับพี่ว่าขี้โกงจ้างเลขาแล้วหาเวลามาอยู่กับเราและลูก” น้ำเสียงเบื่อๆ พร้อมกับสีหน้าเซ็งของร่างสูงทำให้ผมขำ ถึงแม้จะบ่นอย่างนั้นแต่ผมก็รู้ดีว่าพี่โนเอลกำลังหาคนมาช่วยงานพี่ไฮด์อยู่

“พี่ไฮด์คงอยากจะอยู่กับพี่ธาร” คู่นี้แย่หน่อยที่พี่ธารต้องทำงานอยู่ที่นั่นแล้วพี่ไฮด์ก็ต้องทำงานเลิกดึกเลยไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกันทุกวันเหมือนคู่ผม เพราะพี่ธารก็ไม่ยอมลาออก ที่นั่นคือบ้านและครอบครัวของพี่ธาร ตอนที่พี่ไฮด์ขอซื้อบ้านผมเลยปฏิเสธเพราะพี่ไฮด์ก็เป็นคนในครอบครัว

“เหอะๆ อยู่แกล้งธารนะสิ” ผมยิ้ม

“ทำอย่างกับพี่ไม่แกล้งผม” ตัวเองก็พอๆ กับพี่ไฮด์นั่นล่ะ ไม่แกล้งก็จะเหมือนว่าอยู่ไม่ได้ ไม่แกล้งเขาก็แกล้งลูก ตระกูลนี้มีแต่คนขี้แกล้ง

“งั้นคืนนี้พี่ขอแกล้งเราได้ไหมล่ะ”

ฉ่า

ถึงแม้จะมีความสัมพันธ์ทางกายกันหลายรอบแต่ผมก็ยังอายทุกครั้งที่คนตัวสูงพูดเรื่องนี้ แม้เวลาที่อยู่บนเตียงจะเป็นอีกแบบหนึ่งก็เถอะ

“อย่าพูดเรื่องแบบนั้นกลางโต๊ะอาหารสิ” ผมร้องห้าม

“หึๆ แต่พี่เอาจริงนะ” แง้ ทำไมต้องแกล้งให้ผมเขินด้วยนะ ได้แต่ก้มหน้าก้มตากินข้าวเพราะขืนตอบโต้ก็จะเข้าตัวเองอีก อยากจะข่วนหน้าหล่อๆ นั่นเสียจริง

“ผมอิ่มแล้วเดี๋ยวพาลูกขึ้นไปนอนนะครับ” หลังจากที่นั่งหน้าร้อนกินข้าวจนอิ่มผมก็รีบรวบช้อนหนีทันทีปล่อยให้คนช่างแกล้งนั่งกินข้าวคนเดียวไปเลย อุ้มเจ้าตัวอวบขึ้นไปบนห้อง

“ไหนคนเก่งอาบน้ำก่อนค่อยนอนเนาะ”

“แอ้ๆ” มือป้อมเล็กๆ กำแน่นโบกไปมา จนผมก้มลงไปทำท่าเหมือนจะกัดมือป้อมนั่น “อ๊าๆ แอ้ๆ” รอยยิ้มกว้างอย่างเด็กอารมณ์ดีทำให้ผมยิ้มตาม ก่อนที่จะเลิกเล่นลอกคราบออกจนเหลือแต่ก้อนแป้งขาวอวบ

“อาบน้ำกันนะครับ” อุ้มลูกไปยังห้องน้ำ ประคองคีธลงอ่าง แค่สองเดือนทำไมถึงน้ำหนักเยอะจังเลยน้า อีกหน่อยคงจะอุ้มไม่ไหว ถูตัวจนสะอาดแล้วอุ้มไปวางที่เบาะ เช็ดตัวให้แห้งแล้วทาครีมปะแป้ง หอมจนผมอดใจไม่ได้

ฟอด ฟอด

ฟัดแก้มป่องๆ ทั้งสองข้างนั่นแรงๆ

“มันเขี้ยว แก้มหอมๆ นี่แน่ะๆ”

“อ๊า อ๊า แอ้ๆ” ยิ่งฟัดเจ้าของแก้มก็ยิ่งโวยวาย

“ไหนให้พ่อฟัดด้วยสิ หอมจังน้าแก้มป่องๆ นี่” พี่โนเอลที่เดินเข้าตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ เข้ามาหอมแก้มป่องนั่นอีกคน

“บู่ๆ ฟู่ๆ”

“นี่น้อยๆ หน่อยครับ พ่นน้ำลายใส่พ่ออีกแล้วนะ” ผมเดาอนาคตได้เลยว่าสองพ่อลูกจะเป็นไม้เบือไม้เมากันแค่ไหน ผมต้องรีบห้ามทัพโดยการใส่เสื้อผ้าให้ลูกแล้วค่อยอุ้มไปนอนที่เตียง โดยมีร่างสูงเดินตามมานอนอีกด้าน

“นอนนะครับคนเก่ง” กดริมฝีปากที่หน้าผากนุ่มแล้วตบตูบเบาๆ พร้อมกับฮัมเพลงกล่อมเบาๆ คีธขยับไปมาพร้อมกับพูดอ้อแอ้เหมือนจะชวนคุยไม่นานเสียงก็เบาลงเรื่อยๆ พร้อมกับเปลือกตาปิดลง เมื่อลมหายใจสม่ำเสมอผมก็หยุดฮัมเพลงกล่อมแล้วค่อยๆ ถอนมือออก

“คืนนี้ผมนอนกับลูกนะครับ”

“อย่าคิดจะหนีพี่เลย หึๆ” เสียงหัวเราะชวนสยองขวัญมากครับ ผมรีบขยับตัวเตรียมหนี กั้นเบาะเสร็จผมก็เตรียมที่จะวิ่งเข้าห้องน้ำ แต่ขาสั้นอย่างผมจะไปชนะขายาวๆ นั่นได้ยังไง

หมับ

“เหวอ!!” ผมเผลอร้องยังดีที่ยกมือขึ้นปิดทัน จะไม่ให้ร้องได้ยังไง เมื่ออวงแขนแกร่งตวัดรอบเอวแล้วยกผมขึ้น

“ชู่ว เดี๋ยวลูกตื่น” ยังมีหน้ามาว่าแบบนี้อีกเหรอ ที่เสียงดังก็เพราะใครล่ะ พอหันไปมองคีธก็ยังหลับอุตุเหมือนเดิม ค่อยยังชั่ว แต่ผมอยากจะร้องลั่นดังๆ เมื่อร่างสูงอุ้มเขาออกจากห้องนอนลูก พอเดินออกมานอกห้องพี่เลี้ยงก็เข้าไปในห้องทันทีที่ประตูห้องลูกปิดลงผมก็ร้องลั่น

“ปล่อยผมเลยนะพี่โนเอล”

“หึๆ ไม่มีทาง พี่จะปั๊มน้องให้เจ้าตัวแสบ” ขายาวก้าวเข้าไปในห้องนอนแล้วปิดประตูลง

“ม่ายยยยยยยยยย”

ท่ามกลางเสียงประท้วงของผม เสื้อผ้าของผมก็ถูกลอกคราบไปทีละชิ้น ทำไมมือเร็วอย่างนี้นะ!!

.

.

หลังจากที่เขาลงมือ “แกล้ง” น้องไปวันนั้น ก็โดนน้องงอนมาแล้วสามวันแม้จะมีพูดคุยแต่ก็โดนแยกห้องนอนไปแล้ว

‘ทำไมไม่ให้พี่นอนด้วย’

‘ผมจะไม่ให้พี่นอนด้วย ผมโกรธพี่อยู่’ ถึงท่าทางโกรธจนแก้มพองของน้องจะน่ารักแต่แยกห้องนอนแบบนี้ไม่ดีเลย สามวันมาแล้วที่ไม่ได้นอนกอดน้อง ผมแค่ “แกล้ง” ไปนิดเดียวเท่านั้นเอง แต่ก็กินจนอิ่ม ช่วงที่น้องดูแลลูก น้องเลยต้องทางยาเลื่อนฮีทไม่อย่างนั้นผมไม่หาเรื่องกินน้องวันละสามเวลาหรอกนะ แต่ยอมรับก็ได้ว่าตอนนั้นแกล้งน้องมากไปหน่อย

“ไงทำหน้าตา เหมือนเมียไม่ให้กอด”

“เออ โดนน้องงอน” ไฮด์แม่งก็ไม่ได้ปิดบังความสะใจเลยสักนิด รอยยิ้มเยาะนั่นทำให้ผมอยากจะส่งงานไปให้ทำสักงานสองงาน

“สมน้ำหน้า”

“งั้นผู้ช่วยไม่ต้องการสินะ” ส่งยิ้มเย็นให้ ไฮด์รีบทำหน้าตาตื่น

“เฮ้ยๆ ไม่ได้ๆ ฉันก็อยากกลับไปกอดธารเหมือนกันนะ”

“หึ”

“ซื้อเถอะไอ้เสียงหัวเราะนั่นนะ” ไฮด์เดินมานั่งเก้าอี้แบบที่ผมไม่ได้เชิญ ให้ตายเถอะเหมือนว่างนะ มานั่งแบ่งอากาศเขาหายใจทำไมวะ

“จะจัดงานแต่งวันไหน” ผมเลิกคิ้วขึ้นแต่ไม่พูดอะไร “ก็ใส่แหวนแล้วนิ คิดไว้รึยังว่าจะจัดงานที่ไหน” ผมถอนหายใจถ้าไม่ตอบคงไม่ได้ทำงานแบบไม่ถูกกวนสินะ

“ยังไม่กำหนดแต่คิดว่าจะจัดง่ายๆ ที่บ้านใหญ่ เพราะยังไงตอนนี้ทุกคนก็รู้แล้วว่าฉันมีคู่” ใช่เพราะหลังจากการเดินห้างครั้งก่อนทำให้หนังสือพิมพ์ได้ภาพข่าวไปลงหน้าหนึ่งหลายภาพเลยทีเดียว

“มีอะไรให้ช่วยก็บอกแล้วกัน ฉันกับธารจะมาช่วย” ผมพนักหน้าแล้วโบกมือไล่ไอ้คน (เหมือน) ว่างงานมากวนสมาธิเขาอยู่ได้ ไฮด์เดินออกจากห้องไป ผมถึงได้ตั้งสติมาทำงานอีกรอบ ส่วนผู้ช่วยคงจะให้มาเริ่มงานช้าอีกอาทิตย์หนึ่งละกันจะได้ไม่ว่างมากวนคนอื่นเขาแบบนี้

+++++++++++++++++++++++++++++++++

ถถถถพี่ไฮด์ เหงาเหรอคะพี่ 

ขอบคุณทุกๆคอมเม้นต์นะคะ วันนี้มาอยู่สาขาตจว. เลยมีเวลาปั่นลง

อ่านแล้วเป็นยังไงอย่าลืมบอกเราน้า 

ด้วยรักและขอบคุณ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 18 16/3/2562
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 16-03-2019 21:02:12
ขอแต่งงานกลางร้านเลย แล้วก็ชอบจังพูดให้น้องเขินเนี้ย
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 17 14/3/2562
เริ่มหัวข้อโดย: Letter123 ที่ 16-03-2019 21:04:08
ไฮด์ธาร หวานกันไปอีกคู่นี้ บรรยากาศอบอุ่นๆ ส่วนโนเอลนั้นรอเมียให้นอนด้วยกันไปก่อนนะ 5555 ใกล้ละถ้าทำตัวดีๆไม่ปล่อยให้ไคล์เหงาและเลี้ยงลูกคนเดียว แต่ก็ต้องขอบคุณที่เสียสละเวลาทำงานเพื่อบ้านหลังนี้ มันสวยและดีมาก ปลื้มเลยที่ไคล์ชอบ ดีใจด้วยนะโนเอล กว่าจะมาถึงจุดนี้ มีลูกและอยู่ด้วยกัน //อ่านมาตั้งแต่ต้น อ่านได้เรื่อยๆแต่มันรู้สึกสนุกดีอ่ะ เอ้อ โอเคเลย ยังไม่น่าจะเคยเม้นต์บอก ว่าชอบนะคะ แอบตามอ่านเงียบๆ  อ่านทุกครั้งที่อัพ ถึงตอนนี้สั้นไปหน่อย อย่างน้อยก็ให้หายคิดถึงได้ รอตอนต่อไปเลยค่ะ ขอบคุณนะคะที่มาต่อ สนุกค่ะสนุก ตามต่อเลย คีธก็รู้จักความ พ่อทำให้โกรธก็งอนพ่อใหญ่เลย กว่าจะหาย ง้อซะ 5555 ก็นะ เขารักแม่ไคล์มากนี่นาาา มาทำให้แม่นอยส์ต้องโดนซะบ้างละ เด็กมันร้าย 5555 จะมีน้องให้คีธอีกไหมเนี้ย อูยจัดหนักจัดเต็ม พี่ไม่ทน น้องก็เต็มใจ อร๊ายย >.,<

ฮือออออ ขอบคุณมากจริงๆค่ะ เป็นคอมเม้นต์ที่เค้าอ่านแล้วน้ำตาไหล ดีใจที่ชอบผลงานเรานะคะ ไม่มีคำไหนจะบอกนอกจากขอบคุณมากจริงๆค่ะ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 18 16/3/2562
เริ่มหัวข้อโดย: nofsnof ที่ 16-03-2019 21:25:30
น่ารักๆๆ มีแต่คำว่าน่ารักเต็มไปหมด

อยากจับน้องคีธขยำๆ เคี้ยวๆ แล้วกลืน แฮ่!!
 :impress2: :impress2:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 18 16/3/2562
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 16-03-2019 23:52:06
 :pig4: :pig4:มดขึ้นเลยหวานจัดเต็ม :กอด1:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 18 16/3/2562
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 17-03-2019 03:11:02
กลับไปครั้งนี้หวังว่าน้องจะหายอึดอัดบ้างแล้วนะ T________T
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 18 16/3/2562
เริ่มหัวข้อโดย: O-RA DUNGPRANG ที่ 17-03-2019 11:48:52
น่ารัก  :กอด1: :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 18 16/3/2562
เริ่มหัวข้อโดย: AkuaPink ที่ 17-03-2019 11:53:32
 :pig4:
 :L1:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 18 16/3/2562
เริ่มหัวข้อโดย: blove ที่ 17-03-2019 17:18:53
รอยินดีอีกทีในงานแต่ง ว้าวๆตัดชุดรอ เชิญด้วยนะ ฮ่าๆ //หนีงานเพื่อพาเมียมาเดท ให้มันได้อย่างนี้สิโนเอล 55 ก็คนมันไม่เคยมีความรักมาก่อน เลยไม่ค่อยละเอียดอ่อนในความรู้สึกต่อใคร แต่ก็แอบมีความจริงใจให้ เช่นว่าอยากอยู่กับเมียและลูกก็แอบมาสร้างบ้านใหม่ ปล่อยให้เมียนอยด์ไป อยากได้สิ่งผูกมัดแสดงความเป็นเจ้าของก็แอบมาสั่งทำแหวน พอตอนจะขอแต่งงาน ความโรแมนติกจะหาร้านบรรยากาศดีๆวิ้งๆไม่มีอ่ะ ตรงร้านเพชรเลย ได้แล้วสวมฉับ โธ่เอ้ยยยยพ่อคู๊นนนโนเอลลลล ไม่ต้องเยอะขอจริงใจพองี้ 555555 //ช่วยกันเลี้ยงลูกดูอบอุ่นมาก แต่ดันไปแกล้งเมียเยอะหลายรอบจัดจนโดนโกรธเขาบอกไม่ต้องมานอนด้วย ก็เออ โอเค รู้เลยอนาคตใครใหญ่ ดูท่าเข้ากลุ่มพ่อบ้านใจกล้า จะกล้าแข็งข้อไหม ถามใจดู 555555 กลับมาทำงานก็ดีให้ไฮด์มีเวลาไปหวานกับธารหน่อย ว้อยยยสนุกกกกค่าาา อมยิ้มจนปวดแก้ม ตอนโนเอลหูแดง น่าเอ็นดูจริงพ่อคุณ ถถถ 555555 ขอบคุณนะคะที่มาต่อ อ่านเพลินเลย รอตอนหน้าเลยค่า ^^
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 18 16/3/2562
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 17-03-2019 19:03:19
ครอบครัว

สุขสันต์

น่ารักจัง
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 19 23/3/2562
เริ่มหัวข้อโดย: Letter123 ที่ 23-03-2019 18:59:55
19

“พรุ่งนี้ไปทานข้าวที่บ้านใหญ่กันนะ” ร่างสูงที่นอนอยู่บนเตียงพูดขึ้น ร่างบางที่กำลังเช็ดผมอยู่หันควับไปมองทันทีบ้านใหญ่เหรอ แม้จะเคยเข้าไปแต่ก็ไม่ได้เจอผู้ใหญ่ในบ้าน แต่ถ้าทานข้าวยังไงก็ต้องได้เจอ ใบหน้าหวานวิตกกังวลอย่างปิดไม่มิด

“ละ..แล้วธารต้องทำยังไง” เพราะเขาเป็นเพียงครูอนุบาลแถมยังเป็นเด็กกำพร้าด้วย มือเรียวบีบจนขาวซีด ไฮด์เห็นท่าทางกังวลจะผิดไหมที่เขาดันคิดว่ามันดูน่ารักจนอยากจะแกล้งต่อแต่ก็กลัวว่าคนรักจะร้องไห้

“ไม่ต้องทำยังไงครับ แค่ไปกับพี่ก็พอแล้วจะได้ไปหาหลานด้วย” เมื่อพูดถึงหลานน้องก็ยิ้มกว้างรีบพยักหน้าตกลงอย่างที่ไม่มีท่าทางกังวลแบบก่อนหน้านี้สักนิดนี่แค่หลาน ไม่อยากคิดว่าถ้าเขาและน้องมีตัวเล็กด้วยกัน เขาจะกลายเป็นหมาหัวเน่าแค่ไหน

ออด ๆ

เสียงออดหน้าบ้านทำให้ทั้งผมและน้องหันมามองหน้ากัน เพราะตอนนี้ก็ดึกแล้วที่แรกผมจะลุกขึ้นไปดูเองแต่ธารก็บอกว่าจะลงไปดูเอง ไม่รู้ว่าลงไปดูถึงไหนผ่านไปสิบนาทีก็ยังไม่ขึ้นมาเลยตัดสินใจลงไปดู

“อ่าวพี่ไฮด์ก็อยู่ด้วยเหรอ”

“สวัสดีครับป้าแอน” ทักทายผู้สูงวัยที่มีรอยยิ้มใจดีเสมอ

“มาก็ดี ป้าน่ะอยากให้ธารคิดดูดีๆ นะลูก” แม้จะแปลกใจกับคำพูดของป้าแอนเพราะยืนอยู่ด้านหลังเลยมองไม่เห็นสีหน้าของคนรักว่าตอนนี้รู้สึกยังไง

“ที่โรงเรียนนั่นเป็นเหมือนบ้านของธาร ครูแอนก็เปรียบเสมือนแม่ของผมและมันก็จะไม่เปลี่ยนตลอดการครับ” ป้าแอนยกมือขึ้นลูบหัวทุยของน้องเบาๆ

“งั้นก็แล้วแต่ธารนะ พี่ไฮด์ฝากดูแลน้องด้วยนะลูก” ผมพยักหน้า ป้าแอนลุกขึ้นกอดธารแล้วค่อยขอตัวกลับ ทั้งห้องนั่งเล่นมีเพียงความเงียบน้องไม่ได้พูดอะไร ผมก็ไม่ได้ถามเพียงแค่เดินเข้าไปจูงมือน้องกลับขึ้นห้อง ล้มตัวลงนอนแล้วดึงน้องเข้ามากอด เพราะสีหน้าหม่นของคนรักทำให้ผมไม่ถามอะไรออกไปทำเพียงแค่กอดน้องไว้

.

รุ่งเช้าวันนี้คงเป็นวันแรกที่เขาดื่นก่อน เพราะหากปกติแล้วเขาตื่นขึ้นมาน้องก็ไม่อยู่แล้วแต่ก็ไม่แปลกใจเพราะเมื่อคืนนั้นคนในอ้อมกอดเขานอนไม่หลับกว่าจะหลับสนิทก็เกือบจะเข้าวันใหม่แล้ว ผมค่อยๆ ขยับตัวลงจากเตียงโดยไม่ให้คนในอ้อมแขนตื่นขึ้นมา เดินเข้าไปทำธุระส่วนตัวแล้วค่อยลงไปที่ครัวเพื่อทำมื้อเช้ารอคนที่หลับตื่น เสร็จแล้วก็ค่อยไปรดน้ำต้นไม้

อือหือ

ผมนี่พ่อบ้านตัวอย่างเลยนะครับ

ยังไม่ทันที่จะได้รดน้ำต้นไม้เสร็จแรงกอดรัดที่เอวพร้อมกับกลิ่นหอมๆ พร้อมกับหัวทุยที่ซบอยู่ที่หลัง แถมยังทิ้งน้ำหนักตัวมาที่เขาทั้งหมด

“ทำไมไม่นอนต่อล่ะครับ ยังง่วงอยู่ใช่ไหมครับ” เพราะท่าทางน้องจะยังง่วงอยู่

“ง่วงครับ แต่ไม่มีคนให้นอนกอด” ให้ตายเถอะ น้ำเสียงอ่อยๆ กับคำพูดน่ารักๆ ทำให้แทบทนไม่ไหว ทิ้งให้น้องยืนงัวเงียตาปรือ พุ่งไปปิดน้ำแล้วอุ้มร่างบางขึ้นไปยังห้องนอน ตกองกอดคนที่จะหลับมิหลับแหล่กดจมูกที่หน้าผากเนียน ไม่นานลมหายใจสม่ำเสมอ

ไม่รู้ว่าจากที่นอนมองน้องที่หลับแล้วหลับตามไปตอนไหน รู้สึกตัวอีกทีก็เพราะแรงขยับซุกไปมาในอ้อมอกน้องตื่นแล้วแต่ยังไม่ยอมลุก

“ยังง่วงอยู่เหรอครับ”

“ไม่แล้วครับ แค่อยากได้กลิ่น” อ่า ทำไมน้องถึงได้ดูติดผมขนาดนั้นนะ แม้จะแปลกใจหน่อยๆ แต่ตอนนี้ต้องลุกไปกินข้าวแล้ว พลาดมื้อเช้าไปแล้วเดี๋ยวจะไม่สบายเอา

“งั้นลุกไปกินข้าวกันเถอะครับ เดี๋ยวปวดท้องนะ” น้องพยักหน้ากับอกผมแต่ก็ยังไม่ยอมลุก ผ่านไปห้านาทีน้องถึงได้งัวเงียลุกขั้นเดินเข้าห้องน้ำไป แม้อยากจะฟัดน้องแต่ก็กลัวว่าจะทนไม่ไหวรังแกจนน้องไม่ได้ทานข้าวพอดี ขายาวเดินลงมาที่ครัวเพื่ออุ่นอาหารเช้าที่ตอนนี้ควบเป็นอาหารเที่ยงไปแล้ว

.

.

หลังจากที่ทานมื้อเที่ยงเรียบร้อยต่างคนก็แยกย้ายไปทำธุระส่วนตัวเพราะบอกว่าจะพาเข้าบ้านใหญ่ก่อนเวลา พอขึ้นรถมาผมก็ต้องเหลือบตามองคนข้างๆ ที่ตอนนี้หยิบเอาเสื้อสูทตัวใหญ่ที่ผมทิ้งไว้ในรถมาคลุมแล้วซับหน้าลงไป

น้องกำลังจะสร้างรัง

ดูท่าอีกไม่นานน้องคงจะฮีททำให้ติดกลิ่นผมเป็นพิเศษสินะ ปล่อยให้น้องดมกลิ่นของเขาแม้จะอยากให้น้องมาดมที่ตัวผมเองก็เถอะไม่นานนักก็มาถึงบ้านใหญ่

“ถึงแล้วนะครับ”

“คือว่า..ธารไม่เข้าไปได้ไหมครับ” มือที่จับกันไว้บีบแน่นเพราะความประหม่า ผมเลยบีบมือเล็กนั่นกลับเบาๆ

“ไม่มีอะไรหรอกครับ เข้าไปกันเถอะไคล์กับหลานคงมากันแล้ว” จริงๆ ผมเป็นโทรไปบอกให้โนเอลพาไคล์มาที่บ้านใหญ่ก่อนเพราะกลัวว่าธารจะกลัวจนไม่กล้าเข้าไป พอพูดถึงหลานน้องก็พยักหน้าตากลมนั้นเปล่งประกายวาววับ น้องชอบเด็กมากจริงๆ

งั้นผมต้องขยันๆ หน่อยแล้ว ริมฝีปากหยักได้รูปยกยิ้มมุมปากอย่างที่โนเอลมาเห็นต้องบอกว่า คิดชั่วๆ อยู่แน่ๆ ผมจูงมือนุ่มเดินเข้าบ้านทันที่ที่เข้ามา

“ยินดีต้อนรับกลับค่ะคุณไฮด์” แม่บ้านที่ยืนรอต้อนรับอยู่

“ขอบคุณครับ ไคล์มายังครับ”

“คุณหนูไคล์อยู่กับคุณชายน้อยที่สวนค่ะ” ผมพยักหน้าก่อนที่จะแนะนำคนข้างกายที่ยังยืนแอบอยู่ข้างหลังเขา “นี่ธารครับ คู่ของผมเอง” คนสูงวัยยกยิ้มเอ็นดูทักทายน้องอีกสองสามคำก่อนที่จะขอตัวไปเตรียมมื้อเย็น

“ป่ะไปหาหลานกันเถอะ” พาเดินผ่านห้องโถงใหญ่แล้วเดินออกไปยังสวน คนข้างกายมองไปรอบๆ อย่างสนอกสนใจ พอเดินมาถึงกลางสวน ก็ได้ยินเสียงร้องเอิ๊กอ๊ากของเจ้าหนูคีธดังลั่น คนที่ตอนแรกยังเกร็งอยู่กลับสะบัดมือผมทิ้ง เดินลิ่วไปหาสองแม่ลูกทันที

กลายเป็นหมาหัวเน่าเลยทีเดียว

“จ่ำม่ำจังเลยน้า” อิจฉาหลานจะผิดไหมครับก็ดูหลานสิครับ ยอมให้น้องหอมฟัดแถมยังส่งยิ้มหวานให้ธาร ซึ่งธารก็โดนหลานตกทันที ตอนนี้ผมโดนเมินอย่างสมบูรณ์แล้วครับ เลยหันไปคุยกับไคล์

“ไอ้น้องชายพี่หายไปไหนล่ะ”

“อยู่บนห้องทำงานครับ พอดีเลขาเอาเอกสารมาให้เซ็นด่วนนะครับ” แม้จะคุยกับไคล์แต่สายตาก็ยังมองร่างบางที่หยอกล้อกับหลาน จนไคล์มองเห็นแล้วขยับเข้ามาใกล้ “น่ารักใช่ไหมล่ะครับ”

“ใช่แล้ว น่ารักมาก” ภาพที่ธารเล่นกับคีธมันดูน่ารักมากๆ จนคิดว่าเมื่อผมและน้องมีลูกด้วยกัน อ่าแค่คิดก็มีความสุขแล้ว

“หน้าตาบ่งบอกมากเลยครับพี่ไฮด์” ไอ้ตัวเล็กพูดแซวยิ้มๆ ท่าทางชีวิตจะหวานชื่นเลยสินะเพราะกลับมามีความสุขไม่ใช่ต้องบอกว่ามีความสุขมากกว่าเดิมเห็นแล้วหมั่นไส้เลยคว้าคอเล็กมากอดแล้วยกมือขึ้นยีหัวนั่นแรงๆ

“โอ๊ย พี่ไฮด์ปล่อยผมเลยนะ”

“กล้าแซวพี่เหรอ” ผมตอบขำๆ กับท่าทางดิ้นของไคล์

“ทำอะไรกัน” แต่ก่อนที่จะได้ขำกว่านี้ผมก็ต้องหยุดนิ่งแพราะบรรยากาศเย็นยะเยือกจากทางด้านหลังและไอ้รังสีสังหารนี่คืออะไร ผมรีบปล่อยไคล์แล้วขยับตัวออกห่างทันที

“ก็แค่หยอกกันเฉยๆ”

“อย่ามาแตะตัวเมียฉันอีก” โหน้ำเสียงนี่เหี้ยมมาเลยครับ แต่ด้วยความเคารพผมเป็นพี่มันนะ แถมคู่ผมก็นั่งอยู่ข้างๆ นี่มันจะหึงอะไรขนาดนั้น ดูตาก็รู้แล้วตอนนี้ตามันเปลี่ยนสีไปเรียบร้อย

“นี่ฉันเป็นพี่แกนะเว้ย”

“ไม่สน” มันปรายตามองผมแวบหนึ่งแล้วนั่งลงข้างๆ ไคล์กั้นผมกับไคล์ ไอ้คนขี้หึง ไอ้สองมาตรฐาน ถามว่ากล้าด่ามันไหมก็ไม่ ได้แต่ด่ามันในใจนี่ล่ะ

“ไหนมาหาลุงสิ ลูกหมู” เพราะพ่อกับแม่หันไปหวานกันแล้วถ้าจะกวนก็กลัวว่าจะโดนโยนงานมาอีก วิธีเอาคืนของไอ้โนเอลแสบมากครับ เพราะรู้ว่าผมอยากจะเลิกงานตรงเวลากลับไปหาธาร มันเลยโยนงานใหญ่ๆ มาให้ผม ชีวิตโคตรเศร้าเลยครับ

“แอ้ๆ”

“ไหนเอาพุงมาให้ลุงฟัดสิ” ก้มหน้าลงฟัดพุงนุ่มๆ ของหลานที่ดิ้นแล้วร้องลั่น

“พี่ไฮด์อย่าแกล้งหลานสิครับ” ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ ผมฟัดพุงป่องนั่นอีกที แค่สองเดือนยังจ่ำม่ำกินเก่งขนาดนี้ รับรองอีกไม่นานไคล์จะต้องอุ้มไม่ไหวแน่ๆ

นั่งเล่นอยู่ที่สวนไม่นานไคล์ก็ขอตัวพาลูกขึ้นไปนอนส่วนโนเอลก็ตามติดชีวิตเมียต่อไปเหลือก็เพียงผมกับธารที่นั่งเงียบๆ ผมเลยล้มตัวลงนอนตักน้องที่กำลังเงยหน้าดูท้องฟ้าอยู่

“ง่วงเหรอครับ”

“เปล่าแค่อยากอ้อนน้อง” ยกยิ้มกว้างให้น้อง ที่หน้าแดงทันทีที่ผมพูดจบ น้องยกมือขึ้นวางบนศีรษะผมแล้วนวดให้เบาๆ อย่างที่น้องชอบทำให้ผมทุกครั้งเวลาเลิกงานแล้วกลับมาบ้าน เป็นเรื่องเล็กๆ น้อยที่ธารใส่ใจและผมก็รู้สึกดี นิ้วเรียวนวดตามศีรษะรู้สึกสบายจนแทบเคลิ้มหลับหากแม่บ้านไม่มาเรียกเสียก่อน ผมลุกขึ้นนั่งหันไปถามธาร

“เหมื่อยไหมพี่ขอโทษนะ”

“ไม่เป็นไรครับเข้าไปด้านในกันเถอะ” ผมจับมือเล็กที่ยื่นมาช่วยดึงตัวน้องขึ้นยืนแล้วพากันเดินเข้าบ้านพอดีกับโนแอลและไคล์เดินลงมาจากข้างบนเลยพากันเดินไปยังห้องนั่งเล่น

“คีธล่ะ”

“อยู่กับพี่เลี้ยงครับ” ในห้องนั่งเล่นท่านย่าและคุณป้านั่งคุยกันอยู่ ผมจูงมือน้องไปนั่งโซฟาใหญ่ตรงข้ามกับโนเอลและไคล์

“ท่านย่า คุณป้าครับ นี่ธารคู่ของผมครับ” ธารดูตกใจที่ผมแนะนำตัวไปแบบนี้แต่น้องก็หันไปสวัสดีกับผู้สูงวัยทั้งสองคน

“ดีแล้วละที่พามาแนะนำกับย่า แล้วนี่จะแต่งพร้อมกันกับสองคนนี้เลยไหม ย่าจะได้ให้คนจัดงานคู่ให้เลย” คำพูดของท่านย่าทำให้ทั้งผมและธารตกใจ

“ยังดีกว่าครับ ไว้ให้ผมคิดแผนขอแต่งงานดีๆ ก่อนจะได้ไม่เหมือนโนเอลที่ไปขอกลางร้านเพชร”

“ขอให้ธารไม่ยอมแต่งกับแก”

ฟุบ

“พี่ไฮด์ทำอะไรนะครับ” เสียงหวานๆ ดุผมอย่างจริงจังเมื่อผมปาหมอนอิงไปใส่ไอ้โนเอล ยังไม่ทันที่จะได้ตอบน้อง หมอนอิงก็ลอยมาโดนหน้าเขาทันที

ปึก

“เล่นกันเป็นเด็กๆ นะสองคนนี้ เหนื่อยหน่อยนะ หนูไคล์ หนูธาร” โอเมก้าน้อยทั้งสองคนหลุดขำทันทีเมื่อพวกเขาทั้งสองคนถูกหาว่าเป็นเด็ก น้องเริ่มเป็นตัวของตัวเองมากขึ้นเมื่อบรรยากาศเริ่มผ่อนคลาย คุยและตอบคำถามของท่านย่าและคุณป้าอย่างคล่องแคล่วส่วนผมก็คุยกับโนเอลเรื่องงานเลี้ยงในคืนนี้

“เอาล่ะไปทานข้าวกันดีกว่านะ” คุณป้าลุกขึ้นเดินคล้องแขนโคล์นำไปที่โต๊ะทานข้าวส่วนธารก็เข้าไปช่วยท่านย่าเดินออกไป ศรีสะใภ้ทั้งสองคนจริงๆ

.

.

“ว่าแต่งานเลี้ยงคืนนี้ตกลงใครจะไป” ระหว่างทานข้าวท่านย่าก็เอ่ยขึ้นมา ผมกับโนเอลมองหน้ากันก่อนที่จะตกลงได้ว่าให้ผมไป

“ธารไปกับพี่นะครับ”

“แต่ธารไม่เคยไป” น้องบอกเสียงอ่อย

“ฝึกไว้ เพราะพี่จะควงเราออกงานบ่อยๆ” อีกอย่างเพราะอยากจะประกาศว่าตัวเองมีคู่แล้ว บรรดาคู่ค้าทั้งหลายจะได้เลิกประเคนลูกหลานมาให้สักที

แม้จะไม่ได้ขึ้นดำรงตำแหน่งประธานบริษัทอย่างโนเอลแต่ผมก็เป็นลูกพี่ลูกน้องกับโนเอล ตำแหน่งการงานก็ไม่ได้ย่ำแย่ อีกทั้งบริษัทของพ่อและแม่ที่เสียไปก็ไม่ใช่น้อยๆ เพราะอย่างนี้บรรดาคู่ค้าถึงได้พยายามประเคนโอเมก้าและเบต้าให้เข้ามาหาเขาจนน่ารำคาญ

“แต่ธารไม่มีชุด”

“ไม่ต้องห่วงพี่จัดการได้ถ้าธารตกลงไปกับพี่”

“งั้นก็ได้ครับ” อยากจะหอมแก้มเนียนเป็นรางวัลแต่ก็เกรงใจสายตาทุกคนที่ร่วมโต๊ะ หลังจากมื้อเย็นเรียบร้อยทุกคนก็ไปนั่งคุยในห้องนั่งเล่นแล้วผมก็ต้องขอตัวแยกออกมาก่อนเพราะต้องไปเตรียมตัวไปงานเลี้ยงของโรงแรมเปิดใหม่ของอีกตระกูลที่ทำธุรกิจร่วมกัน ขับรถพาน้องไปที่บ้านตัวเอง

“สูทที่ให้เตรียมเรียบร้อยแล้วค่ะ” ทันทีที่ก้าวเข้าบ้านแม่บ้านก็แจ้งเรื่องที่เขาโทรมาสั่งให้เตรียมไว้

“ขอบคุณครับ” จูงมือน้องขึ้นห้องที่เคยพาน้องมา

“ชุดพี่เตรียมไว้ให้แล้ว เดี๋ยวพี่จะไปอาบน้ำอีกห้องแล้วเราค่อยเตรียมตัวไปกัน”

“ครับ” น้องพยักหน้าแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป ส่วนเขาก็ต้องไปอีกห้อง ไม่นานผมกับน้องก็แต่งตัวเรียบร้อยยังไม่ทันได้พูดอะไรผมกับธารก็ต้องแยกกันไปแต่งหน้าทำผมอีกรอบโดยฝีมือแม่บ้าน

“เรียบร้อยแล้วค่ะคุณหนู”

“แล้วธารล่ะครับ”

“รออยู่ที่ห้องนั่งเล่นค่ะ” รีบหยิบสูทสีดำขึ้นพาดแขนแล้วลงไปหาร่างบาง เพราะกลัวว่าน้องจะรอนาน ขายาวที่รีบเดินลงมาก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเห็นร่างบางในชุดสูทสีขาว ที่ทำเอาผมอยากจะพับเก็บความคิดที่จะพาธารไปด้วยในทันที เพราะร่างบางที่อยู่ในชุดสูทพอดีตัวยิ่งทำให้ร่างบางดูทะนุถนอม

หวงเว้ย

ไม่ให้ไปได้ไหม

“เอ่อ....ธารดูแปลกหรือเปล่าครับ” ไม่รู้ว่าเพราะเขาจ้องร่างบางนานเกินไปหรือเปล่า เมื่อน้องถามขึ้นถึงได้หลุดพวัง

“ไม่ครับแค่ธารสวยมาก...สวยจนพี่ไม่อยากให้ไปแล้ว”

“คิก ไปกันเถอะครับเดี๋ยวจะสาย” ใบหน้าหวานที่ตอนนี้ถูกแต่งหน้าให้ดูหวานยิ่งกว่าเดิมยิ่งรอยยิ้มหวานจากริมฝีปากบางที่ฉ่ำวาวด้วยลิปกรอซ เปลี่ยนใจพาน้องขึ้นห้องแทนจะได้ไหม เมื่อสัมผัสที่แขนทำให้ผมโอบเอวบางไปยังรถที่จอดรออยู่หน้าบ้านแล้ว

“พอเข้างานแล้วอย่าห่างจากพี่นะ”

“ครับ” ความหวงค่อยลดลงมาหน่อยเมื่อน้องปลอบด้วยรอยยิ้มหวานกับคำยืนยันที่จะไม่ห่างจากผม แค่นี้ก็พอใจแล้ว เมื่อรถมาจอดที่หน้างานทันทีที่เขาลงจากรถ แสงแฟรชก็วูบวาบทันที ผมหันหลังให้กับกองทัพนักข่าวยืนมือไปรับธารที่ก้าวลงมายืนเคียงคู่กัน น้องดูจะงงกับสถานการณ์ตรงหน้า

“ยิ้มไว้ครับ” ก้มลงไปกระซิบเบาๆ ที่ข้างหูแอบเนียนสูดกลิ่นหอมของแก้มนิ่มไปด้วยและน้องก็ทำตามที่ผมแนะนำ เดินโอบเอวบางเข้างาน

“พี่ไฮด์ขอบคุณที่ให้เกียรติมาร่วมงานนะครับ” ผมยืนมือไปจับกับเจ้าของโรงแรมที่เป็นรุ่นน้องเขา

“งานของนายฉันต้องมาอยู่แล้ว...นี่ธารคนรักของฉัน” เพราะสังเกตเห็นสายตาของลูอิสที่มองธารด้วยสายตาเคลิ้มๆ พอได้ยินว่าเป็นคนรักของเขา เจ้าตัวก็หันไปทักทายธารอย่างเป็นกันเองจนลูอิสต้องขอตัวไปรับแขกอีกด้าน แม้จะเป็นงานแรกของน้องแต่ธารก็วางตัวได้ดีจนผมแปลกใจ

“ธารทานน้ำอะไรไหม”

“ขอเป็นน้ำผลไม้ก็แล้วกันครับ” ผมพยักหน้าโอบเอวธารไปยังโต๊ะคอกเทลที่อยู่ไม่ไกลเท่าไหร่นัก มือที่กำลังจะหยิบแก้วน้ำต้องชะงักเมื่อชนกับมือใครอีกคน พอผมเงยหน้าขึ้นมาก็ต้องตกใจยิ่งกว่าไอ้โนเอลไปทำใครท้อง

ธารมีร่างแยก!!!

++++++++++++++++++++++++++++++

มันจะไม่ม่าก็เพราะอีพี่ไฮด์นี่ล่ะค่ะ 55555

ตอนนี้งานกำลังถาโถมเข้ามาอย่างเต็มที่ค่ะ //ร้องไห้

คงจะได้มาต่ออีกทีวันเสาร์หน้านะคะ 

ขอบคุณทุกๆความคิดเห็น ช่วงนี้ไม่ได้ตอบกลับเลย แต่อ่านทุกข้อความนะคะ

ขอบคุณมากๆเลยค่ะ //ไหว้ย่อ

อ่านแล้วเป็นยังไงอย่าลืมบอกเราด้วยนะคะ

รักนะจุ๊บๆ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 19 23/3/2562
เริ่มหัวข้อโดย: river ที่ 23-03-2019 20:38:42
อ้าว เกิดไรขึ้น อดีตธารเหรอ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 19 23/3/2562
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 23-03-2019 21:02:18
 :pig4: :pig4: :3123:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 19 23/3/2562
เริ่มหัวข้อโดย: แก้มกลม ที่ 23-03-2019 21:06:41
ธารมีพี่น้องฝาแฝดใช่ไหม
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 19 23/3/2562
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 23-03-2019 23:16:51
แฝดของธารหรอ?
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 19 23/3/2562
เริ่มหัวข้อโดย: nofsnof ที่ 24-03-2019 00:18:24
แฝดแน่ๆ อิพี่ไฮด์ตลก ยังมีหน้ามาเล่นอีก
 :katai5: :katai5: :katai5:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 19 23/3/2562
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 24-03-2019 02:42:21
ฝาแฝดเหรอ??
แต่ธารเริ่มสร้างรังนี่จะมีน้องหรือยังไงน้าาา
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 19 23/3/2562
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 24-03-2019 06:44:34
ธารคือมีอะไรให้แปลกใจตลอด
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 19 23/3/2562
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 28-03-2019 16:15:18
หืมมมม.. ยังไงกันคับเนี้ยยย..  :katai1:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 20 28/3/2562
เริ่มหัวข้อโดย: Letter123 ที่ 28-03-2019 18:14:13


20

ความเงียบปกคลุมพวกเขาทันทีเมื่อทั้งธารและคนหน้าเหมือนกับธารหากแต่บรรยากาศโดยรอบนั้นต่างกันโดยสิ้นเชิง และสิ่งที่ต่างคือคนตรงหน้าเป็นอัลฟ่า แรงบีบจากมือนุ่มที่เขากุมไว้เรียกให้หันกลับไปมองคู่ที่ตอนนี้หน้าซีดเผือด จนผมเป็นห่วง

“กลับกันดีกว่านะครับ” ไม่สนใจสายตาแปลกๆ ของอัลฟ่าตรงหน้าประคองร่างบางเดินไปหาลูอิสแสดงความยินดีก่อนที่จะขอตัวกลับ ตลอดเวลาที่เดินทางกลับธารยังคงเงียบและดูเหม่อลอยอย่างที่ผมไม่เคยเห็น เขาเลือกที่จะไม่กลับไปยังบ้านหลังเล็กแต่ขับไปที่บ้านของผมแทน จนกระทั่งจอดรถเรียบร้อยแล้วธารก็ยังคงเหม่อ

“ธาร..น้องธารเข้าบ้านกันเถอะครับ” เรียกอยู่สองสามครั้งดวงตากลมถึงได้หันมามองหน้าเขาแล้วค่อยกวาดสายตามองรอบๆ

“ครับ” น้ำเสียงอ่อนแรงจนรู้สึกสงสาร รีบเปิดประตูรถลงแล้วอ้อมไปอุ้มร่างเล็กเข้าบ้านแม้จะได้ยินเสียงประท้วงแผ่วเบาแต่ผมก็ไม่ใส่ใจขายาวก้าวอย่างสม่ำเสมอเข้าห้องนอนของตัวเองเมื่อถึงเตียงวางร่างบางลงเตียง

“พักหน่อยนะ รู้สึกไม่สบายตรงไหนไหม” ลูบแก้มนิ่มเบาๆ น้องอ้ำๆ อึ้งๆ ทำท่าว่าจะพูดอะไรออกมาแต่ก็พูดไม่ออกอยู่หลายครั้ง จากที่คิดมากผมก็แอบขำกับท่าทางไม่มั่นใจของน้อง มือหนาเลื่อนจากแก้มนิ่มลูบหัวทุยเบาๆ

“ไม่เป็นไรถ้าธารยังไม่พร้อมก็ไม่ต้องพูดไปอาบน้ำแล้วเข้านอนดีกว่าครับ” ใบหน้าหวานเงยขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มกว้างพร้อมกับเอนหัวมาซบที่หน้าท้องแถมยังถูคลอเคลียไปมาเหมือนลูกแมวตัวน้อยๆ แต่ในใจเหมือนโดนขนแมวสะกิดจนอยากจะกดร่างบางที่กำลังอ้อนลงบนเตียง

“ขอบคุณนะครับ”

“สำหรับธารไม่ต้องมีคำขอบคุณนะครับ” จูบหน้าผากนูนแล้วปล่อยให้น้องเดินเข้าห้องน้ำไปทำธุระส่วนตัว เมื่อเห็นว่าน้องไม่มีท่าทางดีขึ้นแล้วเลยลงไปข้างล่างเพื่ออุ่นนมไปให้น้องก่อนนอน พอขึ้นมาก็พอดีกับน้องที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว

“ดื่มนมอุ่นๆ หน่อยนะครับ”

“ขอบคุณครับพี่ไฮด์” ส่งแก้วนมให้น้องแล้วผมก็ไปจัดการตัวเองบ้างพออกมาร่างเล็กก็หลับแล้ว ร่างหนาสอดตัวเข้าไปใต้ผ้าห่มหนาและทันที่ที่นอนลงธารก็พลิกมากอดแล้วซุกเขาแน่นแล้วนิ่งไป แมวน้อยของผมน่ารักไหมล่ะ และอะไรที่ทำให้แมวน้อยของผมเครียดผมจะไม่ยอมให้มันมาทำลายรอยยิ้มของน้อง

.

.

จากวันที่ไปงานเลี้ยงก็ผ่านไปเกือบอาทิตย์แล้วแต่น้องก็ยังไม่พูดถึงเรื่องวันนั้นและผมก็ไม่ได้ซักถามถึงอาการแปลกๆ ขอแค่น้องยังยิ้มได้เท่านั้นก็เพียงพอแล้ว แถมช่วงนี้น้องสร้างรังแม้จะออกไปสอนได้แต่ผมก็แอบไปคุยกับป้าแอนเรื่องให้จ้างเบต้ามาช่วยดูแลเด็กๆ เพิ่มเพราะตอนนี้ยังไงซะที่นั่นก็กำลังขยายโรงเรียนจนถึงชั้นมัธยม ซึ่งป้าแอนก็เห็นด้วยและยังให้ธารช่วยบริหารแต่เจ้าตัวก็ยังยืนยันที่จะเทียวไปช่วยดูแลเด็กเหมือนเดิม

แกร็ก

ร่างสูงก้าวเข้าไปยังห้องนอนหลังจากที่เลิกงาน ก้อนผ้าบนเตียงขยับนิดหน่อยเมื่อได้ยินเสียงเขาเปิดประตูเข้ามา

“เป็นยังไงบ้างครับ” พอได้ยินเสียงผม ร่างบางที่หลับทั้งวันก็ลุกขึ้นนั่งโผเข้ามากอดเอวซุกหน้าลงกับอกเขา

“ง่วง...ครับ” อดไม่ได้ที่จะหลุดขำกับท่าทางของงัวเงียของธาร สองวันแล้วครับที่น้องสร้างรังเสื้อผ้าและทุกอย่างที่มีกลิ่นของผมน้องเล่นเอามาสร้างรังหมดจนต้องกลับไปขนมาใหม่แถมเวลานอนจะนอนแยกก็ไม่ได้เพราะน้องไม่ยอม

“ใกล้ฮีทแล้วสินะครับ” พอพูดถึงเรื่องฮีท คนที่ซบอกผมอยู่ก็ผละออกมุดตัวลงใต้ผ้าห่มทันที

“อย่าพูดถึงเรื่องฮีทสิครับ” หึๆ

“หรือเราจะพูดเรื่องแต่งงานก่อนดีครับ แต่งเสร็จก็จะได้ปั๊มลูกจะได้โตทันหลานคีธ” ยิ่งพูดธารยิ่งยกผ้าห่มขึ้นปิดหน้า ยิ่งน้องทำท่าทางแบบนี้ยิ่งทำให้ผมอยากแกล้ง

“พี่ไฮด์บ้า” ดูสิแม้กระทั่งด่าน้องยังด่าได้น่ารักขนาดนี้ ช่วงนี้งานผมจัดการเสร็จเรียบร้อยหมดแล้วเพราะกลัวว่าถ้าธารฮีทแล้วจะไม่ว่างแถมผู้ช่วงคนใหม่ก็ยังทำงานได้ดี

“ลงไปทานข้าวหน่อยดีกว่าครับพี่ซื้อของที่เราชอบมาเยอะเลย” ต้องขุนครับผมว่าธารตัวบางไปถ้าเพิ่มน้ำหนักขึ้นกว่านี้จะเต็มไม้เต็มมือ นี่เปล่าเป็นการวางแผนนะครับ

“อุ้มธารหน่อยครับ” ช่วงสร้างรังธารยิ่งอ้อนกว่าปกติจนผมแทบข่มอาการอยากฟัดไม่ได้

“ได้ครับ” อุ้มธารลงมายังโต๊ะทานข้าวบริการทุกระดับ ตั้งแต่จัดโต๊ะตักข้าวแถมยังต้องไปนั่งข้างให้คนติดกลิ่นได้กลิ่นใกล้ๆ เพราะเป็นของที่ชอบธารถึงได้ทานได้เยอะกว่าปกติ

ออดๆ

เสียงกริ่งหน้าบ้านทำให้ผมต้องวางช้อนปกติจะไม่ค่อยมีคนมาหาที่บ้านหลังนี้นอกจากป้าแอนและครอบครัวผมแต่ทุกคนจะไม่กดกริ่งที่รั้วแต่จะมาเคาะประตูหน้าบ้านแทน

“ทานไปก่อนนะครับ” บอกกับธารที่เจริญอาหารแล้วลุกเปิดประตูไปยังหน้าบ้าน รถตู้คันใหญ่ยังไม่แปลกใจเท่าไหร่แต่สิ่งที่ทำให้คิ้วหนาต้องขมวดเป็นปม

คนที่หน้าเหมือนธาร

“ไม่ทราบว่ามาหาใครครับ” ร่างสูงที่ยืนอยู่อีกฝั่งรั้ว

“ผมมาหาธาร” พอได้ยินก็ผมก็ถอนหายใจทำไมต้องมาช่วงนี้ และเพราะห่วงความรู้สึกน้อง

“คงไม่ได้ ตอนนี้น้องไม่สะดวก”

“แต่ผมต้องการคุยกับธาร” ท่าทางดื้อแพ่งอยากจะเจอนั่นทำให้ผมคิ้วกระตุก ทำไมมันเด็กเอาแต่ใจอย่างนี้นะ ถอนหายใจยาว

“ธารกำลังสร้างรัง และอีกอย่างคือธารไม่อยากเจอะคุณผมว่าแค่นี้คุณคนเข้าใจ” พูดจบผมก็หมุนตัวทิ้งให้อีกคนยืนนิ่งอยู่นอกรั้ว

“ใครมาเหรอครับพี่ไฮด์”

“อ่า...คนที่เจอในงานเลี้ยง” เพราะไม่อยากมีการโกหกในความสัมพันธ์ของเรา เลยเลือกที่จะบอกความจริง

“ขะ..เขามาทำไม”

“ไม่เป็นไรครับพี่ไม่ให้เขาเข้ามาหรอกนะครับ” ลูบผมนิ่มแล้วดึงตัวน้องเข้ามากอดพร้อมกับโยกตัวไปมา ปลอบอยู่ไม่นานธารก็ผละออกแววตากลมโตฉายแววเหมือนตัดสินใจอะไรสักอย่าง

“พี่ไฮด์...ฮึก..จริงๆ ธารไม่ได้เป็นเด็กกำพร้าแต่พวกเขาทิ้งธาร” แค่ประโยคเดียวก็อธิบายทุกอย่างทั้งความเจ็บปวดของธาร ความจริงที่ธารได้รับ

“ไม่ต้องร้องนะ ธารยังมีพี่” น้องร้องไห้โฮกับอกผม ผมไม่ได้พูดอะไรทำเพียงปลอบคนตัวเล็กที่ดูจะตัวหดเล็กลงเงียบๆ จนเสียงสะอื้นเงียบไป

“ธารอยากคุยกับเขาไหม” เพราะที่คนคนนั้นมาหาก็น่าจะมีเรื่องที่จะคุยด้วยผมอยากให้น้องคุยให้มันจบๆ จะได้ไม่เกี่ยวข้องกันอีกต่อให้ธารไม่มีครอบครัวหรือมีครอบครัวก็ไม่เกี่ยวกับที่ผมรักธาร

“อึก....ถ้าทำให้เขามายุ่งธารก็อยากจะคุยด้วย เพราะยังไงพวกเขาก็ทิ้งผมไปแล้ว” น้ำเสียงเจ็บปวดทำให้ผมอยากจะไปคุยกับฝ่ายนั้นเองไม่ต้องให้น้องรับรู้อะไรอีก

“ครับพี่จะนัดให้นะ แต่คงต้องให้ผ่านช่วงนี้ไปก่อนนะครับ”

“อือ ขอบคุณนะครับพี่ไฮด์”

ฟอด

จุ๊บ

เฮ้ย!!

กว่าจะรู้ตัวคนที่หอมแก้มและจูบก็วิ่งหายกลับขึ้นห้องไปแล้ว ให้ตายเถอะถ้าจับได้ผมคงจะฟัดจนน้องลุกไม่ขึ้นได้แต่อดทนสงบสติอารมณ์แล้วค่อยเก็บกวาด พอขึ้นห้องมาธารก็หลับไปแล้ว ขยับเข้าไปชิดรังแล้วกดริมฝีปากที่หน้าผากเนียน

“พี่จะปกป้องเราเอง”

.

.

หลังจากวันนั้นผมก็โทรหาลูอิสเพื่อขอข้อมูลของคนคนนั้นทำให้ผมรู้ว่าธารเป็นพี่น้องกับลูกชายนักธุรกิจโรงแรมใหญ่ และยิ่งทำให้ผมรู้สึกรังเกียจกับสิ่งที่ทำกับธาร แต่ยังไงก็ต้องรอฟังความอีกด้าน

“ผมขอคุยกับคุณไธม์.........จากไฮด์คนที่ดูแลธารอยู่” แม้ปลายสายจะงงแต่ก็บอกให้เขาถือสายรอไม่นานก็แจ้งโอนสาย

“ (สวัสดีครับ) ”

“ผมโทรมาแจ้งคุณ ธารอยากจะคุยกับคุณส่วนเรื่องวันและเวลาคงต้องรอให้ธารบอกอีกที”

“ (แค่นี้ก็ดีแล้ว คุณติดต่อเบอร์ส่วนตัวของผมได้ตลอดเวลาเลยนะครับ” ไธม์รีบแจ้งเบอร์โทรติดตัวอย่างรวดเร็วด้วยน้ำเสียงกระตือรือร้น ขอบคุณผมเสร็จก็ตัดสายไป ส่วนผมก็รีบกลับบ้าน อยากจะกอดน้องจะแย่อยู่แล้ววันนี้ธารมาอยู่ที่บ้านของผมเพราะธารติดกลิ่นผมหนัก

“พี่โทรไปแจ้งไธม์ให้แล้วนะ ธารจะคุยวันไหนก็บอกพี่” เมื่อเปิดประตูห้องไปก็ได้กลิ่นหอมเอียนที่ทำให้นัยน์ตาสีฟ้าเปลี่ยนเป็นสีทองอย่างรวดเร็ว

“พะ...พี่ไฮด์” เสียงหวานกับร่างบางที่นอนบิดเร้าอยู่บนเตียงทำให้สติของเขาขาดไปอย่างรวดเรียว

น้องฮีท!!!

กลิ่นหอมที่แผดเผาให้ทั้งร่างเขาร้อนรุ่ม ผิวกายเนียนที่เขาลูบไล้สัมผัสทั้งขบเม้มกัดทำรอย เสียงหวานที่ครางอยู่ใต้ร่างยิ่งทำให้บรรยากาศในห้องเร่าร้อน สองร่างเกี่ยวกอดรัดโดยไม่รู้ว่าวันเวลาผ่านไปกี่โมงกี่ยาม จากท้องฟ้ามืดล่วงเลยมาถึงเย็นย่ำสองร่างกอดก่าย ไฮด์มองโอเมก้าน้อยที่สลบไปเรียบร้อย แม้กลิ่นหอมเอียนจะส่งกลิ่นอยู่แต่ร่างกายน้องคงไม่ไหว ร่างบางบางส่วนเปรอะเปื้อนด้วยคราบขุ่น เนื้อตัวเต็มไปด้วยรอยสีกุหลาบและรอยฟันจนแทบไม่เห็นผิวขาว ร่างสูงลงจากเตียงเดินหายไปในห้องน้ำหยิบผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้ ซอกขาขาวเต็มไปด้วยน้ำสีขุ่น ริมฝีปากหนายกยิ้มกว้าง เขาไม่ได้ป้องกัน และเป็นช่วงเวลาฮีท ผมหวังที่จะมีตัวเล็กๆ

หวังว่าจะมาเร็วๆ นะตัวเล็ก

หลังจากเช็ดตัวเสร็จผมก็ขึ้นไปนอนกอดน้องแล้วหลับไปด้วยกัน

.

.

ช่วงเวลาฮีทผ่านไปอย่างรวดเร็วแม้จะเสียดายหน่อยๆ ก็ตาม ผมกับธารตอนนี้กำลังขับรถไปที่โรงแรมหรูห้าดาว เหตุเพราะเมื่อคืนที่หลังจากคลอเคลียกันเสร็จเรียบร้อย ธารก็เอ่ยปากที่จะคุยกับไธม์ เลยโทรไปนัดให้เรียบร้อย ตอนนี้ถึงได้อยู่บนรถเพื่อไปตามนัด พอจอดรถเสร็จผมก็หันไปมองร่างบางที่นั่งเงียบ

“พี่อยู่ด้วยธารไม่ต้องกลัวอะไร” ธารพยักหน้า ขยับเดินไปโอบเอวบางเดินเข้าโรงแรม กวาดสายตามองไม่นานก็เห็นคนที่นัดไว้ รั้งคนที่ไม่กล้าให้เดินตามให้เดินมาด้วยกันยิ่งใกล้ธารก็ยกมือขึ้นจับชายเสื้อผมแน่น

“สวัสดีคุณไธม์”

“สวัสดีครับ ธาร” พอได้ยินชื่อตัวเองน้องก็สะดุ้งขยับเข้ามาหลบหลังผมทันทีแถมยังกำเสื้อผมแน่นจนรู้สึกได้

“ผมว่านั่งคุยกันดีกว่าครับ” ไธม์พยักหน้าแล้วนั่งลง ส่วนเขาเดินไปนั่งตรงข้ามโดยมีธารเกาะหลังไปด้วยพอนั่งก็ไม่ยอมสบตาคนที่นั่งตรงข้าม

“เอ่อ พี่ชื่อไธม์นะ ถ้านับตามเวลาเกิดแล้วเป็นพี่ ดีใจที่ได้เจอเรานะ” เหมือนจะเป็นคนเดียวที่ตื่นเต้นกับการพบเจอทั้งนี้เพราธารยังคงก้มหน้าก้มตาไม่ยอมคุยด้วยเหมือนเดิม

“ธารครับคุยกับพี่ว่ายังไงครับ” ก้มลงไปคุยกับธารพร้อมกับเลื่อนมือไปกุมมือเรียวที่กำเสื้อเขาแน่น เพื่อให้กำลังใจ ใบหน้าหวานเงยหน้าขึ้นมา ดวงตากลมสบตาผมนิ่ง แววตากลมสั่นไหวแต่เมื่อผมพยักหน้ายืนยันน้องก็ค่อยๆ หันหน้าไปมองคนที่หน้าตาพิมพ์เดียวกัน

“สะ...สวัสดีครับ” แค่คำทักทายไธม์ก็ดูดีใจมาก ส่วนธารก็กลับมาก้มหน้าลง

“พี่อยากคุยกับธารมานานแล้วนะ แต่ก็ไม่สะดวกสักที” แม้จะแปลกใจแต่ผมก็ปล่อยให้สองพี่น้องคุยกัน แต่ถึงจะเป็นฝ่ายไธม์ที่ถามคนเดียวก็เถอะ

“ครับ”

“ธารสบายดีใช่ไหม พี่ขอโทษนะ ขอโทษสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง”

“ผมมีเรื่องจะถาม..........ทิ้งผมทำไมครับ” ไม่ใช่แค่ไธม์ที่อึ้ง แต่ผมกลับเจ็บปวดกับคำถามของน้อง

.

ธารเงยหน้ามองคนที่ชื่อว่าพี่ ที่เขาพึ่งรู้ว่ามีเมื่อไม่ถึงเดือน จากคนที่คิดว่าตัวเองเป็นกำพร้าอยู่ดีๆ ก็มีพี่ชาย มีครอบครัว คำถามที่ถามออกไปคือสิ่งที่เขาคิดตั้งแต่เด็กแล้ว มือที่จับกันไว้ผมเผลอบีบจนแน่นเพราะคำถามที่ถามออกไปเพราะอยากรู้สิ่งที่สงสัยมาทั้งชีวิต

“พี่ไม่รู้....พ่อกับแม่ไม่เคยบอกอะไรพี่จนกระทั่งพี่ได้เห็นเราเลยตามสืบมาจนรู้ว่าพี่น้องชาย” ยิ่งกว่าคำว่าเจ็บปวดเมื่อได้รู้ความจริง ในเสี้ยวหนึ่งของความคิดผมยังคาดหวัง คาดว่าจะได้ยินคำตอบที่ทำให้หัวใจของผมต้องแหลกสลาย

เผาะ

หยาดน้ำใสร่วงกราวจากนัยน์ตาคู่สวย

“ฮืออออออ”

“ชู่วคนดีไม่ร้องครับ ธารยังมีพี่นะครับ” อ้อมกอดกับน้ำเสียงที่คอยกระซิบบอกยิ่งทำให้ผมร้องไห้โฮอย่างไม่อายใคร

จะกลับมาทำไม ถ้าทำให้ผมเสียใจแบบนี้

****************************************************

ไม่ม่านะคะ ยืนยันอีกรอบฮ่าๆๆ

ในที่สุดก็จะได้รับอิสระภาพแล้ววว ได้มีวันหยุดแล้ว

ขอบคุณสำหรับทุกๆคอมเม้นต์นะคะ

รักนะจุ๊บๆ

หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 20 28/3/2562
เริ่มหัวข้อโดย: nofsnof ที่ 28-03-2019 20:29:16
 :sad4: :sad4:
ไม่ร้องนะธารร หนูมีพี่ไฮด์นะะ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 20 28/3/2562
เริ่มหัวข้อโดย: river ที่ 28-03-2019 21:06:34
ธารรู้ แต่ไธม์ไม่รู้ แปลกนะ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 20 28/3/2562
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 28-03-2019 22:29:12
ธารรรรรรรรรรรรร :กอด1: :hao5:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 20 28/3/2562
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 29-03-2019 00:12:31
สงสารธาร
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 20 28/3/2562
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 29-03-2019 00:29:18
ธารผ่านมันไปแล้วนะ ฮือออออออออออออ  :hao5:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 20 28/3/2562
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 03-04-2019 21:06:06
ถ้าอยากรู้คงต้องถามคนเป็นพ่อแม่แล้วล่ะว่าทิ้งธารทำไม หรือไม่ธารอาจจะโดนลักพาตัวมาทิ้งหรือเปล่า
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 21 6/4/2562
เริ่มหัวข้อโดย: Letter123 ที่ 06-04-2019 16:13:05
21

Time Part

ภาพตรงหน้าทำให้เขาต้องเบือนหน้าหนี ธารอาจจะเจ็บปวดที่จู่ๆ ผมก็มาปรากฏตัวพร้อมกับความจริงที่ถ้าหากเป็นผมคงไม่อยากเจอ ผมพึ่งรู้ว่าตัวเองมีฝาแฝดจริงๆ แม้ที่ผ่านมาจะรู้สึกถึงการมีใครอยู่แต่ก็หลอกตัวเองว่าเป็นความรู้สึกที่คิดไปเอง จนกระทั่งตอนนั้นบังเอิญเจอกับธารและไฮด์ที่ห้างแม้จะเห็นไกลๆ แต่ผมก็เห็นว่าธารหน้าเหมือนผม จะไม่แปลกถ้าหากว่าไม่เหมือนราวกับส่งกระจก เพราะอยากรู้ความจริงเลยไปถามคุณพ่อคุณแม่แต่ก็ไม่ได้คำตอบจนผมต้องสั่งให้คนไปสืบ เพราะตอนนี้ผมขึ้นมาบริหารทุกอย่างแทนพ่อแล้วอำนาจทุกอย่างอยู่ในมือเขา

หลังจากที่สืบเรียบร้อยก็ได้ผลลัพธ์ที่ผมแทบใจสลาย เป็นพ่อและแม่ที่ทิ้งน้องของผมน้องที่เกิดมาพร้อมกันไว้ที่เนอสเซอรี่โดยรับแค่ผมเป็นลูกเพียงคนเดียว เย็นวันนั้นผมถือหลักฐานทุกอย่างเข้าไปถามหาความจริงกับผู้ให้กำเนิด และนั่นทำให้ผมต้องเสียน้ำตา

“เพราะเด็กนั่นเกิดมาหลังแกและเด็กนั่นถือว่าเป็นเด็กในคำสาปของตระกูลเรา” ไม่รู้ว่าตอนนั้นผมเดินออกมายังไง มือที่กำแน่นถูกจิกจนเลือดซึม ความเชื่อบ้าๆ ของตระกูลเก่าแก่ของผมรู้อยู่แล้วว่าบางเรื่องไม่สมเหตุสมผล แต่ไม่คิดว่าจะเชื่อกับเรื่องบ้าๆ แบบนี้

ครูแอนคือคนที่เลี้ยงดูธารมาผมเลยเลือกที่จะเข้าไปหาครูแอนโดยบอกว่าเป็นพี่ของธารและต้องการที่จะเจอน้อง แต่ครูแอนก็ห้ามพร้อมกับบอกให้ผมกลับไปก่อน และก็เงียบไปจนกระทั่งได้เจอน้องที่งานเลี้ยง

“ชู่วไม่ร้องนะครับเดี๋ยวปวดหัวนะ” มองภาพน้องที่ร้องไห้สะอื้นอย่างน่าสงสารในอ้อมกอดของคุณไฮด์ด้วยสายตาเจ็บปวด เขาคิดผิดรึเปล่าที่มาเจอน้อง

“ธาร พี่ขอโทษแต่พี่อยากเจอเราจริงๆ พอรู้ว่าพี่มีน้องชายพี่ยิ่งอยากเจอ” ผมมองธารที่ยังคงซุกหน้าอยู่ในอ้อมกอด คุณไฮด์ก้มลมกระซิบข้างหู ธารถึงได้เงยหน้าขึ้นมาดวงตาที่ดูจะต่างจากผมแดงก่ำ

“พะ...พี่ไธม์” รู้สึกเหมือนตัวจะลอยได้เลยครับเมื่อน้องเรียกผมว่าพี่ ไม่รู้ว่ามุมปากยกยิ้มกว้างแค่ไหน

“ครับ”

“ผม..ธาร..ก็ดีใจที่ได้เจอพี่ไธม์ครับ” เท่านี้ล่ะที่ผมต้องการ แค่น้องยินดีและยอมรับผมก็พอแล้วส่วนเรื่องครอบครัวที่มีความเชื่อล้าหลังถึงขนาดที่ทิ้งลูกตัวเอง แม้จะยอมคุยกับผมแต่ธารก็ไม่ยอมห่างจากคุณไฮด์

“ทานข้าวกับพี่สักมื้อได้ไหมครับ” พอถามธารก็หันไปสบตากับคุณไฮด์ก่อนที่จะพยักหน้าตกลง พวกเราเลยย้ายสถานที่ไปยังห้องอาหารที่ผมจองโต๊ะไว้เป็นห้องส่วนตัว ผมนั่งข้างๆ ธารโดยอีกข้างเป็นคุณไฮด์ มองดูน้องที่ถูกดูแลจากร่างสูงข้างๆ ด้วยความรู้สึกอิจฉานิดๆ เอาเถอะเพราะยังไม่สนิทกดับน้องแค่ยอมเรียกว่าพี่ก็ดีแค่ไหน

.

ธาร Part

เพราะคำพูดของพี่ไฮด์ทำให้ผมยอมที่จะเรียกใครอีกคนว่าพี่ สายตาดีใจและรอยยิ้มกว้างของอีกคนก็ทำให้ผมตัดสินใจไม่ผิด แม้จะเจ็บปวดที่ถูกทอดทิ้งแม้จะไม่รู้เหตุผลแต่พี่ไธม์คงจะมีคำตอบให้เขา ผมแอบเขินหน่อยๆ ด้วยซ้ำที่เรียกใครอีกคนว่าพี่

“ทานนี่สิ ธารชอบทานอะไรบ้าง” แม้จะไม่คุ้นชินแต่ผมก็ยินดีที่จะตอบคำถามที่พี่ไธม์กระตือรือร้นที่จะถาม

“ผมทานได้หมดครับไม่ได้ชอบอะไรเป็นพิเศษ” คำถามง่ายๆ ถูกส่งมาตลอดและผมก็ตอบคำถามจนกระทั่งทานเสร็จพวกเราก็แยกย้าย

“พี่เจอเราอีกได้ไหม”

“ได้สิครับพี่ไธม์” ผมยกยิ้มให้และขยับเข้าไปกอดพี่ชายแน่นแล้วค่อยผละออก พี่ไธม์ยิ้มกว้างต่างคนต่างแยกย้ายกลับ ผมกุมมิอพี่ไฮด์แน่นเอนหน้าซบไหล่กว้าง

“ขอบคุณนะครับ”

ขอบคุณที่ช่วยเตือนสติและอยู่เคียงข้าง

พี่ไฮด์เป็นคนบอกให้ผมให้โอกาสพี่ไธม์ และต่อให้ผมถูกทอดทิ้งจริงแต่ก็จะมีพี่ไฮด์และทุกคนจะเป็นครอบครัวให้ผมเอง และผมก็รู้สึกดีที่เชื่อพี่ไฮด์อย่างน้อยผมก็มีพี่ชายที่ดูจะตืนเต้นกับการที่มีผมเป็นน้องชาย และผมก็ได้รู้ว่าจงอย่าคาดหวังที่จะได้รับความรักจาคนที่ไม่รัก แต่จงรักคนที่รักเราดีกว่า เมื่อผู้ให้กำเนิดไม่ได้รักและทอดทิ้งผมก็ไม่ควรที่จะเก็บมาทำร้ายตัวเอง เมื่อคิดได้ปล่อยวางได้ความรู้สึกในใจก็เบาขึ้น

“ร่างกายเป็นยังไงบ้าง” พอถูกถามก็รู้สึกร้อนไปทั้งหน้าเมื่อคิดถึงเมื่อคืนที่ผ่านมา

“ไม่เป็นไรแล้วครับแค่รู้สึกง่วง” หลังจากอาการฮีทผมก็รู้สึกง่วงบ่อยๆ ยิ่งวันนี้ผมไม่ได้พักตอนนี้เลยรู้สึกง่วงมาก พี่ไฮด์เอื้อมไปหยิบเสื้อสูทมาคลุมตัวผมพร้อมกับปรับเบาะ

“นอนก่อนนะครับ” เพราะสายตาอบอุ่นที่มองมาทำให้ผมกล้าที่จะสิ่งที่ไม่เคยทำ

จุ๊บ

ผมขยับตัวเข้าไปใกล้กดริมฝีปากแนบเรียวปากนุ่มหยุ่นแล้วผละออก ยกเสื้อสูทคลุมหัวหลบสายตาแวววับทันที ได้ยินเพียงเสียงหัวเราะทุ้มเบาๆ แล้วพี่ไฮด์ก็เคลื่อนรถออกไป เพราะความเพลียไม่นานผมก็หลับไป

.

.

ไฮด์มองคนที่กอดสูทนอนหลับสนิทอยู่ที่เบาะแม้จะถึงบ้านนานแล้ว ใบหน้าหวานหลับสนิทมีรอยยิ้มจางๆ ติดอยู่ น่ารักและน่าปกป้อง เรื่องครอบครัวถ้าเดาไม่ผิดก็คงเป็นความเชื่อของตระกูลนั่นล่ะนะ แค่น้องไม่เศร้ากับเรื่องนี้ก็พอแล้ว เพราะยังไงเขาก็พร้อมที่จะเป็นทุกอย่างให้กับร่างบางอยู่แล้ว เพราะท่าทางหลับสนิทผมเลยไม่คิดที่จะปลุกน้องเพียงแต่อุ้มน้องเข้าบ้าน เมื่อถึงเตียงก็ค่อยถอดถุงเท้าจัดท่าทางให้น้องนอนสบายๆ แล้วปล่อยให้หลับไป ส่วนผมก็ลงไปด้านล่าง

“มิซา พรุ่งนี้ผมมีงานด่วนไหม” ร่างสูงโทรหาเลขาคนใหม่ที่ตอนนี้คอยดูแลงานช่วยเขาในระหว่างที่ธารกำลังฮีทแม้ไอ้โนเอลจะคอยแซะเขาอยู่

“ (ไม่มีครับ คุณไฮด์จะกลับมาทำงานวันไหนหรือครับ) ” แม้ใจจริงอยากจะตอบไปว่าไม่อยากกลับไปทำงานคงจะโดนมิซาแล่นมาแหกอกแน่ๆ

“อีกสองวันถ้ามีงานด่วนก็เอามาให้ฉันที่บ้านธาร”

“ (ครับ) ” หลังจากวางสาย เปิดทีวีไว้ก่อนที่จะเอนตัวนอนบนโซฟาเพื่อพักสายตาสักครู่ ยังไม่ทันได้หลับก็มีแรงกดทับ

หือ

“ตื่นแล้วเหรอครับ”

“นอนไม่หลับ พี่ไฮด์ทำไมไม่นอนกับน้อง” ก้มมองน้องที่ตัวเกยอยู่บนตัวเขาแถมยังส่งสายตาอ้อนๆ มาให้อีกมันน่าฟัดเกินไปไหมล่ะ ยิ่งน้องติดกลิ่นเขาธารยิ่งเข้ามาคลอเคลียเหมือนลูกแมวตัวน้อยๆ ที่น่าขย่ำ

“ยังไม่หายดีไม่ใช่เหรอ มายั่วพี่แบบนี้ไม่กลัวเจ็บตัวรึไงหือ” มือหนาเลื่อนลงไปยังเนินสะโพกนิ่มแล้วบีบเบาๆ

เพียะ

เจ็บ ฝ่ามือเรียวฟาดเข้าที่หน้าอกผมเต็ม ไม่ได้เจ็บอะไรมากแต่แสบครับ แสบมากเพราะน้องตีด้วยปลายนิ้ว ผมเลยบีบก้นนุ่มแรงๆ เป็นการเอาคืน

“นอนอีกไหมครับ” ยกมือขึ้นลูบผมนิ่ม ทั้งตัวน้องนุ่มนิ่มจนเขาอยากจะฟัดให้จมเขี้ยวแต่เพียงไม่นานน้องก็หลับคาอกเขา ยอมเป็นเบาะให้น้องนอนหลับพร้อมกับประคองน้องไว้

.

หลังจากอาการฮีทของน้องหายดีแล้วแต่ธารก็ยังคงง่วงนอนอยู่บ่อยๆ อยู่นิ่งๆ ก็หลับโดยไม่เกี่ยงสถานที่ต่อให้เสียงดังแค่ไหนธารก็ยังคงหลับได้ เหมือนอย่างตอนนี้ที่หลับทั้งๆ ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้

“ธาร...ตื่นได้แล้วครับพี่มารับแล้ว” ธารงัวเงียนัยน์ตากลมยังคงปรือดูง่วง เลยขยับไปพยุงให้ธารลุกขึ้น

“พี่ไฮด์ น้องง่วง” ผมเริ่มเป็นห่วงเพราะอาการของน้องมันไม่ใช่เรื่องปกติตอนแรกเขาคิดเพียงว่าคงเป็นผลของอาการฮีทแต่อาการฮีทผ่านไปแล้วน้องก็ยังคงง่วงตลอดเวลา วันนี้เลยคิดที่จะพาน้องไปหาลุงหมอ

“เดี๋ยวค่อยนอนนะครับ พี่ว่าเราไปให้ลุงหมอตรวจดีกว่านะครับ” ธารพยักหน้าเดินตามผมไปขึ้นรถอย่างว่าง่าย เอาจริงๆ คือน้องง่วงเลยเดินตามผมง่ายๆ พอขึ้นนั่งบนรถน้องก็หลับทันทีผมเลยหยิบผ้าห่มผืนเล็กที่ติดรถขึ้นมาคลุมร่างเล็ก แล้วค่อยขับรถไปที่โรงพยาบาล

แต่พอถึงโรงพยาบาลธารก็ยังคงหลับอยู่ผมเลยรออยู่สักพักแล้วค่อยปลุกธารให้ตื่น แม้จะยังง่วงแต่น้องก็ยอมที่จะเดินไปกับผมดีๆ

“สวัสดีครับคุณลุง”

“อ่าวมากันแล้วเหรอ แล้วนั่นจะหลับอีกแล้วเหรอ” ลุงหมอหันมาก็ทักกับธารที่นั่งลงแล้วทำท่าจะหลับ

“นี่ละครับผมเลยเป็นห่วง น้องดูง่วงตลอดเลยครับ”

“งั้นเหรอ อาการนี้เกิดขึ้นหลังจากฮีทใช่ไหม งั้นลุงขอตรวจหน่อยนะ ลุงก็เป็นห่วงธารเพราะพึ่งแสดงอาการเพศที่สองตอนช่วงอายุนี้” ลุงหมอสั่งให้ผมประครองน้องขึ้นบนเตียง ผมปรึกษากับลุงหมอแล้วเรื่องที่ธารมีอาการง่วงนอนตลอดเวลาเหมือนนอนเท่าไหร่ก็ไม่พอแถมยังติดเขาไม่หาย ลุงหมอเจาะเลือดธารไปตรวจซึ่งเจ้าตัวไม่ได้รู้สึกอะไรเลยเพราะพอหัวถึงหมอนก็หลับอีกแล้ว ถึงจะบอกว่าการนอนหลับไม่น่าเป็นห่วงอะไรแต่ถ้านอนมากๆ ก็คงไม่ดีใช่ไหมล่ะครับ

ลุงหมอเลยให้พวกเรารอผลตรวจในห้องตรวจ ระหว่างรอผลตรวจผมก็ปรึกษาเกี่ยวกับธาร ร่างกายน้องไม่เหมือนโอเมก้าทั่วไป คุยรอไม่นานพยาบาลก็เปิดประตูเข้ามาพร้อมกับยืนผลให้กับลุงหมอแม้รอยยิ้มแปลกๆ ของพยาบาลจะทำให้เขาสงสัยก็เถอะ

“อืม.....เป็นข่าวดีนะ” พอได้ยินว่าเป็นข่าวดีใจผมก็เต้นรัว คงเป็นเพราะท่าทางตื่นเต้นมากไป ลุงหมอถึงได้ขำ “ธารกำลังตั้งท้องแถมยังมีแนวโน้มว่าจะท้องแฝดด้วยนะ”

“จริงนะครับ!! ลุงหมอไม่โกหกผมนะ” ผมลุกขึ้นแทบจะเขย่าตัวลุงหมอ ดวงตาคมเปล่งประกายจ้าทั้งรอยยิ้มกว้างจนคนเป็นลุงหลุดขำกับท่าทางตื่นๆ ของหลานชาย จนต้องพยักหน้ายืนยัน เท่านั้นล่ะไอ้หลานชายก็แทบกลายร่างเป็นเด็กโข่งร้องดีใจแถมยังโผเข้ามากอดเขาแน่น เห็นใจคนแก่บ้างเถอะ ร่างสูงผละออกจากร่างท้วมก็หยิบมือถือกดหาน้องชาย

“ไอ้โนเอล ฉันกำลังจะมีลูก!!!!” ทันทีที่รับสายผมก็ร้องบอกโนเอลทันที

“ (หูจะแตกเว้ย) ”

“ธารท้องแล้วเว้ยแถมยังจะเป็นลูกแฝดด้วย แฝดเลยนะ”

“ (รู้แล้วยินดีด้วย..มีอะไรเหรอครับ....ไฮด์โทรมาบอกว่าธารท้องแล้วนะ) ” โนเอลหันไปคุยกับไคล์

“แฝดด้วยนะเว้ย” นี่เป็นพ้อยต์สำคัญผมเลยย้ำไปอีกทีได้ยินเสียงถอนหายใจจากปลายสายก่อนที่จะได้ยินเสียงโนเอลบอกกับไคล์

“ (ดีใจด้วยนะครับพี่ไฮด์ น้องคีธจะได้มีเพื่อนเล่นแล้ว) ”

“ขอบคุณนะไคล์” คุยกันได้แปบเดียวโนเอลก็แย่งโทรศัพท์กลับไปพร้อมกับตัดสาย เดาไม่ยากเลยว่ามันหวงน้องแค่คุยก็ยังไม่ได้เหรอ หลังจากนั้นผมก็โทรบอกทุกคนว่าธารท้องรวมทั้งพี่ชายของธาร ที่ตื่นเต้นยิ่งกว่าผมเสียอีก แถมยังบอกว่าจะมาหาตอนเย็น ลุงหมอให้คำแนะนำอีกหลายเรื่องแล้วค่อยเดินออกจากห้องตรวจไป เพราะอยากให้ว่าที่คุณแม่พักผ่อน เขาเดินเข้าไปนั่งลงข้างเตียง ยกมือนุ่มขึ้นมาแนบแก้มกดจูบที่กลางฝ่ามือ

“ขอบคุณนะครับ”

.

ร่างบางที่หลับบนเตียงหลังจากที่นอนจนเต็มอิ่มก็งัวเงียลุกขึ้นเมื่อเห็นที่นอนดูแปลกตานั่งนิ่งถึงได้นึกออกว่าอยู่ที่โรงพยาบาล หันมองข้างๆ ก็เห็นร่างสูงที่นั่งกุมมือเขาอยู่ ริมฝีปากหยักยกยิ้มกว้างแววตาคมฉายแววมีความสุขอย่างที่เขารู้สึกได้

“หิวรึยังครับ” ผมส่ายหน้าเป็นคำตอบช่วงนี้ผมไม่ค่อยอยากทานอะไรเพียงแต่ง่วงนอนบ่อยมาก

“ลุงหมอบอกว่าผมเป็นอะไรรึเปล่าครับ” พอถามรอยยิ้มที่กว้างยิ่งกว้างขึ้นออร่าความสุขแผ่กระจายออกมายิ่งทำให้ผมงง

“ข่าวดีครับ ธารกำลังจะมีตัวเล็กๆ แล้วนะ” ตัวเล็ก...ตัวเล็กๆ เหรอ

ผมท้อง

พอได้ยินว่าตัวเองท้องน้ำตาก็ร่วงกราวราวกับทำนบแตก ผมทั้งร้องไห้ทั้งยิ้มกว้างในใจตอนนี้มันอธิบายเป็นคำพูดไม่ได้

“เด็กๆ หรือครับ”

“ใช่แล้ว ลุงหมอบอกว่าน่าจะเป็นแฝด”

“อึก..ผมจะเลี้ยงเขาอย่างดี” เพราะความทรงจำในวัยเด็ก ผมจะไม่ยอมให้ลูกของผมต้องรู้สึกแบบนั้นอีกแล้ว พี่ไฮด์พูดปลอบจนผมหยุดร้องแล้วพาผมกลับบ้าน

“ตอนเย็นไธม์จะมาหานะ พี่โทรบอกเขาไปเรียบร้อย”

“ครับ” ตอนนี้ต่อให้ใครมาผมก็ไม่เป็นอะไรแล้ว ผมยิ้มไม่หุบแล้ว

ครอบครัว

ตอนนี้ผมจะมีครอบครัวของตัวเองแล้ว

มือเรียวเอื้อมไปประสานกับมือหนาบีบมือนั้นแน่น

“ขอบคุณนะครับ”
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

เราก็ขอบคุณนะคะ ช่วงนี้เหลวไหลมากเลยค่ะ ดองนิยายอีกแล้วพอใกล้จบเป็นแบบนี้ทุกที

ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์นะคะ 

ดีใจที่ทุกคนรักเรื่องนี้ 

มีเรื่องจะประกาศด้วยค่ะ ตอนนี้มีแพลนไว้สองเรื่องเลยจะเปิดโหวตดีกว่าค่ะ มีสองแนวเลย

กด 1 ถ้าหากคุณเลือก skyline เนื้อหาจะหน่วงหน่อย เป็นแนวที่เราไม่เคยเขียนเพราะปกติจะฟิลกู๊ด 

กด 2 ถ้าหากคุณเลือก นิยายจีนโบราณ ย้อนอดีตหลงยุค อันนี้จะเป็นแนวคอมเมดี้หน่อยๆ

ยังไงก็ฝากโหวตด้วยนะคะ 

รักนะจุ๊บๆ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 21 6/4/2562
เริ่มหัวข้อโดย: Duangjai ที่ 06-04-2019 19:30:35
……


กด 1 skyline. อยากได้ดราม่านิดๆแล้วฟิลกู๊ดผสมหน่อยๆ

น้ำตาและเสียงหัวเราะเป็นของคู่กัน

 :katai5:  :katai5:  :katai5:  :katai5:  :katai5:  :katai5:  :katai5:


……
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 21 6/4/2562
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 07-04-2019 00:42:09
ได้น้องแฝดด้วยยยยยยยย  :katai2-1:
มีความสุขมากๆนะคับต่อจากนี้
กด2ค่า
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 21 6/4/2562
เริ่มหัวข้อโดย: sailom_orn ที่ 07-04-2019 01:05:34
 งานนี้แฝดเลยจ้า  o18

2 ค่ะ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 21 6/4/2562
เริ่มหัวข้อโดย: nofsnof ที่ 07-04-2019 16:19:45
งุ้ยย น่ารักคุณแม่ขี้เซา รอดูเจ้าก้อนแฝดค่ะ
 :o8: :o8:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 21 6/4/2562
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 07-04-2019 21:35:46
 :L2: :pig4:

กด 2  นิยายจีนโบราณ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 21 6/4/2562
เริ่มหัวข้อโดย: Gif ที่ 08-04-2019 01:01:13
2ค่ะ รอนะคะ  :ling1:  :mew1:ๆฟ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 21 6/4/2562
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 08-04-2019 13:10:57
กด 2 ค่ะ ดีใจด้วยค่ะจะมีเด็กแฝดออกมายุ่งอีกกันแล้วซินะ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 21 6/4/2562
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 08-04-2019 22:12:31
ดีใจกับธารด้วยที่ได้ลูกแฝด มีครอบครัวของตัวเองแล้วนะ :กอด1:
อยากแนวจีนโบราณ คอมเมอดี้บ้างค่ะ กด 2
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 22 50 เปอร์ 20/4/2562
เริ่มหัวข้อโดย: Letter123 ที่ 20-04-2019 19:19:27
22
   อ้วก..แหวะ
   เสียงโอ้กอ้ากกลางดึกทำให้ว่าที่คุณแม่ต้องงัวเงียลุกขึ้นนั่ง ข้างๆกายนั้นไม่มีร่างสูงนอนอยู่แล้ว ธารลงจากเตียงแล้วเดินไปยังห้องน้ำที่เปิดไฟอยู่มือเรียวยกลูบแผ่นหลังกว้างไปเรื่อยๆจนกระทั่งไม่มีอะไรให้อ้วกตอนนี้ใบหน้าหล่อซีดเผือดอย่างน่าสงสาร หยิบผ้าขนหนูผืนเล็กมาซับเหงื่อให้
   “ลุกไหวไหมครับ”
   “ไหว” น้ำเสียงแหบพร่าจนน่าสงสารผมเลยประคองให้ไปนั่งที่เตียง แล้วค่อยเดินกลับเข้าห้องน้ำออกมาพร้อมกับผ้าขนหนูชุบน้ำมาเช็ดหน้าและตามผิวจนสีหน้าดีขึ้นค่อยผละเอาผ้าไปเก็บ
   “ธารนอนต่อเถอะพี่ไม่เป็นไรแล้ว” อยากจะเถียงว่าผมไม่เป็นไรแต่ก็ติดที่ร่างกายเรียกร้องให้พักผ่อนขยับปีนเข้าด้านในแล้วล้มตัวลงนอนข้างๆ อาการลุกขึ้นไปอ้วกกลางดึกไม่ได้เกิดขึ้นวันนี้ พี่ไฮด์เป็นมาตลอดอาทิตย์พอไปปรึกษาลุงหมอก็ให้เหตุผลที่ทำให้ผมกลั้นยิ้มแทบไม่ไหว
   “อ้อ เจ้าไฮด์นะแพ้ท้องแทนเมีย”
   ผมยกยิ้มกว้างเพราะตั้งแต่รู้ตัวว่าท้องผมไม่มีอาการแพ้ท้องเลยอยู่ดีกินดีเหมือนปกติทุกอย่างจะมีก็แต่พี่ไฮด์ที่เป็นแทนผม ตอนแรกก็ดีใจอยู่หรอกนะครับแต่พอเห็นร่างสูงวิ่งเข้าห้องน้ำเป็นว่าเล่นผมก็สงสาร สองแฝดขยันแกล้งคุณพ่อเสียจริง
   ผมตื่นขึ้นแต่เช้ามืดแต่คนข้างกายยังไม่ตื่น ปล่อยให้นอนพักไปก่อนเพราะเมื่อคืนก็ตื่นขึ้นกลางดึก ทำธุระส่วนตัวก็ลงไปข้างล่าง ถ้าพี่ไฮด์ตื่นผมคงไม่มีโอกาสที่จะเดินลงมาหรอกนะครับ ว่าที่คุณพ่อห่วงเขาเสียจนกระดิกตัวไปไหนต้องโดนอุ้มตลอด จนผมอยากจะบอกว่าผมแค่ตั้งท้องไม่ได้พิการ แต่พี่ไฮด์ก็ไม่ฟังอยู่ดี
   “ทำไมไม่ปลุกพี่” เสียงที่ดังจากด้านหลังทำเอาผมสะดุ้งเพราะตอนนี้ผมกำลังยืนรดน้ำต้นไม้หลังจากที่ทำมื้อเช้าเสร็จ
   “ก็อยากให้พี่พักผ่อน”
   “พี่เป็นห่วงครับ” พี่ไฮด์เดินเข้ามากอดเอววางคางที่ไหล่ผม พอพูดแบบนี้แล้วผมจะเถียงอะไรได้   
   “เข้าบ้านกันเถอะครับ” ถ้าจะอยู่คงจะโดนคนตัวสูงบ่นยาวแน่ๆ
   ทุกคนคงคิดว่าพี่ไฮด์เห่อกับลูกแฝดแล้วแต่ก็ยังน้อยกว่าพี่ไธม์ที่เห่อหนักมากเล่นมาบ้านเขาทุกเย็นไหนจะข้าวของที่ขยันซื้อมาจนแทบจะล้นห้องจนแทบจะเอาไปขายทั้ง นี่ยังไม่ได้รู้เพศหลานเลยนะครับ พี่ไธม์เหมือนจะทดแทนช่วงเวลาที่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน และเราสองคนก็ไม่พูดถึงผู้ให้กำเนิดเลยสักครั้งและพี่ไธม์ก็ไม่ได้เล่าให้ฟังว่ามาหาผมมีปัญหาอะไรหรือเปล่า พี่ไฮด์เข้าบริษัทก่อนไปยังวิ่งเข้าไปอ้วกตั้งสองรอบ ตอนนี้พี่ไฮด์แทบไม่อยากทิ้งผมให้อยู่คนเดียวแต่ก็ไม่ต้องห่วงเพราะพี่ไธม์โดดงานมาหาผมเป็นประจำ โดนบ่อยจนผมรู้จักกับเลขาคนสวยของพี่ไธม์
   “พี่มาหาแล้ว นี่พี่ซื้อของโปรดเราเยอะเลย” ผมว่าก่อนที่จะคุณแม่มากแต่ก็ยังให้คนเอาของบำรุงมาส่งประจำ
   “อ่าพี่เฟย์มาด้วยเหรอครับ” เมินพี่ชายไปทักคนที่เดินตามหลังมา
   “เพราะเจ้านายครับ” ดวงตาสีสวยตวัดมองคนที่เดินตัวปลิวเข้าบ้านไม่สนใจคนด้านหลังแม้แต่น้อย ผมขำเบาๆสงสารพี่เฟย์จริงๆ
   “ไว้ผมจะบังคับพี่ไธม์กลับไปทำงานนะครับ”
   “แล้ววันนี้เป็นไงบ้าง”
   “สบายดีครับ แต่พี่ไฮด์แพ้ท้องแทนผมหนักมากเลยครับ” แต่ยังดีที่แพ้ท้องเป็นเวลาหมูน้อยสองตัวนี่ช่างแกล้งคุณพ่อจริงๆ
   “พี่ไธม์ว่างเหรอครับ” พอพากันมานั่งดีๆที่ห้องรับแขกผมก็ถามพี่ชายทันที
   “ว่างครับ” เสียงถอนหายใจแรงจากคนที่นั่งข้างผมดังขึ้นทันทีที่ได้ยินคำตอบ
   “พี่ไม่ว่างพี่ก็ควรไปทำงานนะครับ”
   “ก็พี่อยากมาเจอธารกับหลาน” พี่ไธม์ทำเสียงอ่อยให้ตายเถอะทั้งพี่ไฮด์และก็พี่ไธม์เลยทำเหมือนผมใกล้จะคลอดทั้งๆที่ผมเพิ่งท้องได้แค่สองเดือนผมลุกขึ้นยืนกอดอก
   “พี่ไธม์ต่อไปพี่ไธม์มาหาผมได้แค่วันหยุดสุดสัปดาห์ ถ้าพี่ไธม์เกงานมาจะทบให้มาได้ในอาทิตย์ต่อไป” พอพูดจบพี่พี่ไธม์ก็ทำหน้าเหมือนโลกถล่มตรงหน้า ถึงจะดูตลกแต่ผมต้องกลั้นไว้ แต่เสียงหัวเราะใสก็ดังขึ้นเบาๆจากพี่เฟย์ที่ลุกขึ้นยืนเดินไปดึงแขนพี่ไธม์ขึ้นแล้วลากกลับไปทำงาน คงเพราะยังช็อกอยู่ถึงได้ตามพี่เฟย์ไปง่ายๆ
   “เฮอ..ต้องให้ใช้ไม้แข็ง” แต่ผมก็ดีใจนะครับที่พี่ไธม์เป็นห่วงผมขนาดนี้แต่จะมาทิ้งการทิ้งงานไม่ได้หรอกนะครับ พอทั้งสองคนกลับไปบ้านก็เงียบลง ผมปิดล็อกบ้านแล้วกลับขึ้นห้องล้มตัวนอนบนรังเพื่อรอเวลาคนรักเลิกงานกลับมา
   ไฮด์รีบกลับบ้านทันทีเพราะเป็นห่วงแต่เขาก็แวะที่บ้านรับแม่บ้านเพื่อให้ไปอยู่กับธาร ไม่ไว้ใจให้น้องอยู่คนเดียวมีคนอยู่ด้วยคอยดูแลคงวางใจได้
   เมื่อถึงบ้านหลังเล็กผมก็เปิดประตูเข้าไปให้แม่บ้านแยกตัวไปทำงานส่วนตัวเองก็เดินขึ้นห้อง เมื่อเปิดประตูเข้าไปก็อดไม่ได้ที่จะยกยิ้มเมื่อเห็นร่างบางนอนอยู่ในรังที่สร้างจากเสื้อผ้าของตัวเองมันช่างดูน่ารักและดูภูมิใจกับการเป็นอัลฟ่า ถอดเสื้อสูทปลดไท แล้วผมก็ล้มตัวลงนอนในรังกับธารสอดแขนให้ร่างเล็กนอนบนแขน พอจัดท่าได้ธารก็พลิกตัวมาซุกอกอย่างที่เคยทำทุกคืน แค่มีธารอยู่ในอ้อมกอดเท่านี้ก็เพียงพอสำหรับเขาแล้ว
   .
   .
   “คีธครับนอนได้แล้วนะครับ” เสียงหวานบ่นเบาๆเมื่อตอนนี้เป็นเวลาสามทุ่มแล้วแต่เจ้าหมูน้อยยังไม่ยอมที่จะนอน ไม่รู้ว่าเจ้าตัวแสบคึกอะไรถึงได้ไม่ยอมหลับยอมนอน
   “มะ...มะ อ้า...คิกๆ” ตอนนี้เจ้าตัวแสบอายุได้ห้าเดือนแล้วครับเริ่มเรียกผมว่าแม่และพี่โนเอลว่าแดดดี้ถึงจะออกเสียงสั้นๆก็เถอะ
   “ไม่เล่นแล้วครับช่วยนอนเถอะนะตัวแสบ” วันนี้พี่โนเอลยังไม่ได้กลับเพราะมีประชุมต่อ ปกติแล้วเข้าตัวยุ่งจะเริ่มง่วงตั้งแต่หนึ่งทุ่มแล้วครับแต่วันนี้ไม่รู้นึกคึกอะไรถึงได้ชวนผมเล่นและไม่ยอมนอนสักที
   “อ๊าๆ คิกๆ มะๆ”
   “ไม่ม้าแล้วครับ นอนได้แล้วครับ”ผมนี่จะหลับแทนลูกแล้วครับ ร้องเพลงกล่อมที่ชอบก็แล้วตบตูดก็แล้วยังไม่ยอมนอน หนูต้องการอะไรลูก ผมที่กำลังจะหลับกลางอากาศอยู่แล้ว
   แกร๊ก
   “อ่าวยังไม่นอนกันอีกสองแม่ลูก”
   “ฮืออ คีธไม่ยอมนอนนะสิครับพี่โนเอล” เมื่อเห็นร่างสูงเดินเข้ามาผมก็รีบฟ้องว่าลูกชายตัวน้อยนั้นแสบแค่ไหน
   “ไหนดูสิใครดื้อ” พี่โนเอลเดินมาที่เตียงก้มลงฟัดพุงยุ้ยๆของคีธจนเจ้าตัวแสบหวีดร้องเสียงดังแถมยังหัวเราะลั่น
   “เดี๋ยวแด๊ดไปอาบน้ำก่อนแล้วจะมาลงโทษเราเจ้าตัวแสบ” ถามว่าลูกเข้าใจไหมก็ไม่ครับแต่ก็ยังหัวเราะร่าเหมือนเดิม ผมขยับเข้าไปช่วยถอดไท ปลดกระดุมที่คอและแขนเสื้อให้ร่างสูง
   ฟอด
   “ขอบคุณครับ” เสียงทุ้มบอกพร้อมกับรอยยิ้มกว้างหลังจากที่หอมแก้มผมเสร็จ อยากจะข่วนหน้าหล่อๆนั่นสักที ตอดเล็กตอดน้อยผมตลอดเผลอเป็นไม่ได้
   เจ้าแสบก็ยังไม่นอนส่วนผมนั้นหาวแล้วหาวอีก แม่ง่วงแล้วนะครับคนเก่ง จนพี่โนเอลออกมาจากห้องน้ำขึ้นมานอนบนเตียง มีบางครั้งที่จะที่คีธมานอนด้วยบนเตียงแต่ผมก็พยายามกล่อมให้นอนหลับที่เตียงของตัวเอง
   “ไงตัวแสบไม่ยอมนอนใช่ไหมครับ”
   “แอ้ๆ ดะๆมะๆ” รอยยิ้มกว้างของเจ้าตัวแสบทำให้ผมยิ้มตามแล้วล้มตัวนอนลงอีกด้านโดยมีหมอนข้างกั้นไว้ พี่โนเอลปิดไฟเหลือเพียงไฟหัวเตียงเท่านั้นแล้วกลับมานอนลงอีกฝั่ง ตากลมมองพวกผมไปมาก่อนที่จะปรือตาลง
   “นอนได้แล้วครับ ฝันดีนะเจ้าแสบ”
   จุ๊บ
   พี่โนเอลจูบแก้มป่องส่วนผมก็หอมแก้มอีกข้าง คีธยิ้มกว้างแล้วพลิกนอนท่าก้นโด่งไม่นานก็หลับไป เจ้าตัวแสบตกลงรอพ่อมาบอกราตรีสวัสดิ์ใช่ไหมหือ
   “รอพี่โนเอลมาหอมแก้มแน่ๆอ่ะถึงไม่ยอมนอน”
   “แล้วคนแม่ต้องให้พี่จูบก่อนหรือเปล่าครับถึงจะนอน”
   งือ
   ทำไมต้องยิ้มแบบนั้นด้วย ผมรู้สึกร้อนไปทั้งหน้า เพราะตั้งแต่มีเจ้าตัวแสบพวกเราก็ไม่ได้แตะต้องกันลึกซึ้งมากกว่ากอดจูบเลยสักครั้ง บางทีผมก็สังเกตว่าพี่โนเอลหายเข้าห้องน้ำนานๆ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าหายไปทำอะไรและพี่โนเอลกับผมตอนนี้ก็ไม่ได้มีอาการฮีทหรือรัทเลย งือยิ่งสบตายิ่งทำให้ร้อนหน้าเลยรีบหลับตากล่อมตัวเองหลับทันที
   โนเอลมองมาและลูกชายตัวน้อยที่นับวันที่เติบโตขึ้นมาอย่างเฉลียวฉลาด ส่วนคู่ของเขานั้น ดวงตาคมมองร่างเล็กที่หลับอยู่ข้างๆลูกชายแก้มที่เคยตอบตอนนี้กลับมีน้ำมีนวลเนื้อตัวนุ่มนิ่มน่าฟัดกลิ่นหอมที่ตอนนี้มีกลิ่นน้ำนมเจืออยู่ทำให้ผมแทบอดใจไม่ไหวหลายครั้งต้องหายไปห้องน้ำนานๆ ไม่อยากรังแกคนรักเพราะแค่เลี้ยงลูกไคล์ก็หมดแรงแล้ว อีกอย่างผมไม่มั่นใจด้วยซ้ำว่าจะห้ามตัวเองไหว
.
.   
   “พี่โนเอล ตื่นได้แล้วครับสายแล้วนะ” เสียงหวานพร้อมกับแรงเขย่าเบาๆทำให้ร่างสูงตื่นขึ้น
   หมับ
   ฟอด
   “อรุณสวัสดิ์ครับ”
   “งือ อรุณสวัสดิ์ครับ” แก้มนุ่มๆหอมๆทำให้ผมพลิกคล่อมไคล์ไว้ใต้ร่างฟุบหน้าลงซอกคอเพื่อสูดกลิ่นหอม
   “หอมจังหืม ไปทำงานกับพี่ไหมครับ” ผมถามทั้งๆที่ยังคลอเคลียกับซอกคอหอมๆ
   “ไม่เอาใครจะดูแลลูกล่ะครับ”
   “ก็เอาลูกไปด้วยกัน”
   “ครับๆ พี่โนเอลก็ปล่อยผมสักทีสิครับ” เงยหน้าสบตากลม กดจูบเบาๆที่ริมฝีปากบางแล้วปล่อยให้ไคล์ลุกออกไปเตรียมตัวส่วนตัวผมก็ขยับไปทำธุระส่วนตัวเมื่อเสร็จก็ดินลงมาด้านล่าง เห็นตระกล้าที่จัดของของคีธใส่ไว้เรียบร้อยวางไว้ที่โต๊ะส่วนทั้งสองคนออกไปเดินเล่นด้านนอก ถือตระกล้าไปส่งให้คนขับรถส่วนเขาก็เดินไปเรียกคุณแม่และคุณลูก
   “ไคล์ได้เวลาแล้วครับ เดี๋ยวพี่อุ้มลูกเอง” ไคล์ส่งตัวคีธที่ยิ้มร่ามา
   “ตะกล้าล่ะครับ”
   “พี่ให้คนเอาขึ้นรถแล้ว” เมื่อขึ้นรถจับคีธนั่งบนคาร์ซีทเรียบร้อยก็เดินทางไปยังบริษัท
   ผมไม่เคยพาลูกชายไปยังบริษัทตั้งแต่คลอด แต่พนักงานทุกคนก็รู้ว่าผมมีคู่และมีลูกชายแล้ว ทันทีที่มาถึงบริษัทจอดรถในที่ประจำตำแหน่ง ไคล์อุ้มคีธส่วนผมประคองเอวเล็กโดยมีคนขับรถถือตระกล้าตามหลังมา แต่ผมไม่ได้พาน้องขึ้นลิฟต์ที่ตรงไปยังชั้นแต่เลือกที่จะพาเดินเข้าทางประตูด้านหน้า
   พนักนักงานต้อนรับต่างตาโตเมื่อเห็นประธานบริษัทเดินโอบโอเมก้าร่างเล็กพร้อมกับเด็กน้อยในอ้อมแขน เพียงแค่เห็นใบหน้าเด็กน้อยก็รู้เลยว่าเป็นลูกชายของท่านประธานก็ดีเอ็นเอบ่งบอกขนาดนั้น ทุกคนต่างโค้งทำความเคารพให้กับทั้งสองคน ระหว่างที่ขึ้นลิฟต์บรรดาผู้บริหารหรือหัวหน้าแผนกต่างถามและดูเหมือนว่าจะโดนเจ้าเด็กแสบตกไปเรียบร้อยแล้ว เพราะอารมณ์ดีรอยยิ้มโชว์เหงือกถึงได้แจกจ่ายให้ผู้คนโดยรอบ
   .
   “หือ ดังใหญ่แล้วนะตัวแสบ”
   “แอ๊ๆ..คิกๆ..”
   “ไปทำงานเถอะครับเดี๋ยวผมกับลูกจะอยู่ในห้องนี้เอง” จริงๆก็อยากจะเทงานแล้วอยู่เล่นกับลูกและเมีย เอาเถอะไปทำมาหากินเลี้ยงลูกเลี้ยงเมียก่อนนะครับ พอเที่ยงก็สั่งให้ซื้ออาหารขึ้นมาสำหรับพวกเรา
   “ให้พี่ป้อนดีกว่าครับ” เพราะคีธก็หิวพร้อมกันผมเลยป้อนมื้อเที่ยงให้กับไคล์ซึ่งเจ้าตัวก็คอยอ้าปากรับข้าวจนอิ่มทั้งแม่และลูกผมถึงหันมาทานมื้อเที่ยงของตัวเอง และเมื่องานเสร็จก็พาไคล์กลับก่อนเพราะจะพาไปเดินห้าง ตลอดการเดินลงมาทุกคนดูจะรู้กันหมดแล้วถึงได้แอบมองเจ้าตัวยุ่งแต่ก็ต้องผิดหวังเมื่อเจ้าตัวแสบหลับไปแล้ว

*******
แก้ไข 21/4/2562
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 22 50เปอร์ 20/4/2562
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 20-04-2019 20:18:40
 :pig4:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 22 50เปอร์ 20/4/2562
เริ่มหัวข้อโดย: nofsnof ที่ 20-04-2019 22:27:47
น่ารักมากค่ะ
ว่าแต่อายุน้องคีธคือ 5 เดือนหรือป่าวคะ เขียน 5 ขวบนี่ต้องไปรร.แล้วนะเออ
แล้วก็ 'ตะกร้า' นะคะ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 22 50เปอร์ 20/4/2562
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 20-04-2019 22:45:57
พี่ไธม์ไม่เป็นอันทำงานกันเลยทีเดียว 5555555555555555
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 22 50เปอร์ 20/4/2562
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 20-04-2019 23:27:51
อยากรู้เหตุผลที่ทิ้งธารถ้าเดานะคงรังเกียจและอายที่ลูกเป็นเพศโอเมก้า
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 22 100เปอร์ 21/4/2562
เริ่มหัวข้อโดย: Letter123 ที่ 21-04-2019 17:40:44
ตอนนี้พวกเรามาอยู่ที่ห้างสรรพสินค้าไม่ไคล์ดูจะมีความสุขเมือได้ออกมาเดินห้างเพราะปกติก็อยู่แต่ในบ้านดูแลลูกเลยไม่ได้เจอผู้คนวันนี้เลยดูท่าทางจะชอบมากส่วนคีธนะเหรอครับ ยังหลับอยู่บนรถเข็นเด็กอยู่เลย

“จะซื้ออะไรไหม”

“ไปซื้อของสดครับและก็ของใช้” ร่างสูงพยักหน้ารับแล้วเดินโอบภรรยาไปยังโซนที่ต้องการ เมื่อถึงโซนที่ต้องการไคล์ก็เป็นคนเข็นรถเข็นเลือกของโดยมีผมเข็นรถเข็นตาม

“พี่โนเอลอยากกินอะไรเป็นพิเศษไหมครับ”

“ไม่ล่ะ ไคล์ทำอะไรมาพี่ก็ชอบ”

“บ้า” ร่างบางว่าแล้วรีบเข็นรถหนี เขารู้สึกชอบจริงๆ เวลาที่แก้มขาวนั้นขึ้นสีแดงเรื่อ ไหนจะคำด่าที่มันดูน่ารักๆ นั่นอีกถ้าไม่ติดว่าอยู่ข้างนอกผมคงจะจับน้องมาฟัดแล้ว เลือกของเสร็จก็ให้คนเอาของไปเก็บที่รถให้ส่วนพวกเขาก็ไปทานมื้อเย็น เจ้าตัวแสบก็ตื่นแล้วตอนนี้กำลังนอนดูดนมอย่างสบายอารมณ์ในรถเข็น

“ไคล์เราแต่งกันเดือนหน้าดีไหม” เพราะถึงจะขอน้องแต่งงานไปแล้วและไคล์ก็บอกว่าไม่ต้องจัดงานก็ได้แต่ผมก็อยากประกาศให้ทุกคนได้รู้

“ไม่เห็นต้องจัดก็ได้นะครับ”

“ไม่หรอกยังไงซะไคล์ก็เป็นภรรยาและพี่ก็ต้องการประกาศให้ทุกคนรู้ว่าคู่ของพี่น่ารักแค่ไหน”

“แอ้ๆ”

“เห็นไหมลูกก็เห็นด้วย” โมเมเอาเองนี่ล่ะครับลูกแค่ร้องเพราะกินนมหมดแล้ว

“พอกันทั้งพ่อทั้งลูกเลยครับ...ส่วนเรื่องงานแต่งงานตามใจพี่โนเอลเลยครับ” อยากจะถามว่าแล้วถ้าคืนนี้จะตามใจเขาไหมก็กลัวจะเขินจนไม่กินอะไรแน่ๆ เลยหันไปเล่นกับลูก หลังจากจัดการเรียบร้อยก็กลับบ้าน ไคล์แยกตัวไปจัดของส่วนผม

“เจ้าตัวแสบอย่าตีน้ำ” ครับ ตอนนี้ผมกำลังอาบน้ำให้เจ้าตัวแสบที่ตีน้ำจนกระเด็นใส่ผมหมดแล้วตกลงอาบน้ำให้ลูกหรืออาบให้ตัวเองกัน พออาบน้ำเสร็จก็พาหมูไปคลุกแป้ง พออาบน้ำเสร็จเจ้าตัวแสบก็ตาปรือเป็นเด็กก็ดีตรงนี้ล่ะนะ กินแล้วก็นอน พอกล่อมนอนเสร็จก็เดินลงไปห้องนั่งเล่น นั่งลงข้างๆ ร่างเล็กที่กำลังดูซีรี่ย์อย่างติดพัน กลายเป็นวิถีชีวิตแม่บ้านแล้ว

“สนุกมากรึไง”

“ครับ” ปล่อยให้เจ้าตัวนั่งดูซีรี่ย์ไป ล้มตัวลงนอนบนตักเอามือนุ่มมาลูบเล่น ช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกันสองคนเพียงเงียบๆ ไม่ได้พูดอะไรมากมาย หากเป็นเมื่อก่อนเขาคงไม่คิดว่าตัวเองจะมีความสุขกับชีวิตที่เรียบง่ายแบบนี้ ไม่มีเสียงอึกทึกของเพลงดัง ไม่มีการถูกห้อมล้อมด้วยบรรดาเบต้า แต่กลับเป็นชีวิตเรียบง่ายที่มีบ้านหลังเล็กๆ และครอบครัวที่อบอุ่น มีชีวิตที่มีความหมายมากขึ้น

.

.

วันเวลาผ่านไปท้องแฝดของธารก็เริ่มโตขึ้นเรื่อยๆ จนตอนนี้ธารเดินอุ้ยอ้ายและไฮด์ก็ขอทำงานที่บ้านเพราะเป็นห่วงคุณแม่ท้องโต ยิ่งใกล้คลอดไฮด์ยิ่งเป็นห่วง

“พี่ไฮด์ ธารปวดขา” เพราะว่าต้องแบกน้ำหนักลูกทั้งสองคนแล้วธารตัวบางยังดีที่น้ำหนักเพิ่มขึ้นทำให้มีน้ำมีนวลมากกว่าเดิม ร่างสูงพยุงคุณแม่ให้นั่งตรงโซฟาแล้วนั่งลงกับพื้นพรมยกขาเรียวขึ้นมาบีบนวด บ่อยครั้งที่ธารตื่นขึ้นมากลางดึกเพราะเป็นตะคริว ตอนนี้ผมให้ธารมาอยู่บ้านเขาเพราะกลัวว่าหากมีปัญหาอะไรจะไปหาหมอไม่ทัน

“วันนี้ลูกดื้อไหมครับ”

“พี่ไฮด์..วันนี้เด็กๆ เงียบมากเลยครับ” ธารพูดเสียงสั่นเมื่อคิดได้ว่าวันนี้นั้นสองแฝดไม่ค่อยดิ้นเท่าไหร่ ผมรีบสั่งให้คนเตรียมรถและโทรหาลุงหมอแจ้งอาการของธารให้ลุงหมอทราบ เมื่อรถมาถึงโรงพยาบาล บุรุษพยาบาลก็เอารถเข็นมารอเรียบร้อย ผมเข็นพาน้องไปยังห้องตรวจ

“นอนลงบนเตียงเลยเดี๋ยวลุงจะตรวจ” ผมประคองธารขึ้นบนเตียงลุงหมอวัดเสียงหัวใจของสองแฝดและอัลตร้าซาวด์ดู “ไม่มีอะไรผิดปกตินะแต่ลุงจะให้แอดมิทเลยเพราะดูเจ้าแฝดจะคลอดก่อนกำหนดแน่ๆ” มือที่กุมกันไว้ถูกบีบแน่นเพราะอีกสองอาทิตย์ถึงจะไครบกำหนดคลอด

“ครับ” ลุงหมอสั่งให้พยาบาลพาเราไปยังห้องพัก VIP ผมก็โทรให้คนขับรถไปเอาของที่จำเป็นมาและโทรแจ้งทุกคน

“ไม่ต้องกลัวนะครับพี่จะอยู่กับเรา”

“อยู่กับธารนะพี่ไฮด์” ผมนั่งข้างๆ เตียงหลังจากที่ลุงหมอมาแจ้งว่าจะผ่าคลอดให้วันพรุ่งนี้ ธารก็มีความวิตกกังวลเสียจนลุงหมอต้องเอ่ยเตือนว่าอย่าเครียดแต่ก็ดูเหมือนธารจะห้ามตัวเองไม่ได้

“นอนดีกว่านะครับ พี่จะอยู่ด้วยตลอดเวลาไม่ต้องกลัวนะ” ลูบผมนิ่มกล่อมให้ธารหลับไป ส่วนตัวผมเองก็เป็นฝ่ายเครียดเองทั้งตื่นเต้นทั้งกังวลด้วยกลัวว่าระหว่างคลอดจะเกิดอะไรรึเปล่า

และวันที่ผมกังวลก็มาถึงลุงหมอเข้ามาตรวจแต่เช้าและแจ้งเวลาเข้าห้องคลอดกี่โมงไม่นานโนเอลกับน้องไคล์และหลานก็ตามมาตอนนี้เจ้าลูกหมูคีธอายุขวบกว่าแล้วครับ อายุเพิ่มขึ้นพร้อมกับขนาดเลยล่ะ

“ใกล้คลอดแล้วสินะ”

“ใช่” คงเป็นเพราะผมเป็นกังวลมากไปโนเอลถึงได้ดูออก มือหนายกขึ้นบรไหล่ผมแรงๆ

“ไว้ใจลุงหมอเถอะ” ไม่นานพยาบาลก็มาพาธารไปยังห้องคลอดและผมก็ไปเตรียมตัวเพื่อเข้าห้องคลอดกับธาร

“พี่ไฮด์” ธารเรียกผมเสียงสั่นเมื่อยิ่งใกล้เวลา ธารถูกบล็อกหลังผมกุมมือธารไว้แน่น

“พร้อมนะ เดี๋ยวก็ได้เจอหน้าเจ้าแฝดแล้ว” ลุงหมอบอกก่อนที่จะทำการผ่าตัด ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปเท่าไหร่ ผมได้สติก็เมื่อได้ยินเสียงร้องไห้จ้าของเด็กน้อย

“คนแรกผู้ชาย” ห่างกันไม่กี่นาทีก็มีเสียงร้องดังขึ้นอีก “คนที่สองเป็นผู้หญิง” คงเป็นครั้งแรกที่ผมมีรอยยิ้มทั้งน้ำตาซึ่งไม่ต่างจากธารที่แก้มนุ่มเต็มไปด้วยน้ำตา

“ขอบคุณนะคนเก่ง ขอบคุณจริงๆ” ธารยิ้มรับแล้วเปลือกตากลมปิดลง ลุงหมอให้ผมออกมารอด้านนอกพร้อม

“เป็นไงบ้างพี่” โนเอลเดินมาหาผมทันที

“คลอดแล้วเป็นแฝดชายหญิง”

“ดีใจด้วยนะ”

“ยินดีด้วยนะครับพี่ไฮด์” ผมยิ้มรับและรอไม่นานพยาบาลก็เข็นเตียงออกมา พวกเราเลยพากันไปรอเด็กที่ห้องพักธารยังคงหลับอยู่

“น้องๆ” เมื่อพยาบาลพาเด็กๆ มาคนแรกที่พูดกลับเป็นเจ้าหมูคีธ

“ตั้งซื่อน้องหรือยังคะ”

“คนพี่ให้ชื่อว่าไนท์ส่วนคนน้องให้ชื่อมิลาด้า” ชื่อนี้ผมเลือกไว้จากหลายร้อยชื่อที่เตรียมไว้ตั้งแต่รู้ว่าตัวเองมีลูกแล้ว

“ทำไมน่าเกลียดน่าชังกันจังเลยดูสิ พี่คีธดูน้องสิครับ”

“น้องๆ คีธอยากได้”

“เดี๋ยว แด๊ดดี้ปั๊มให้ครับ”

เพี๊ยะ

“อย่ามาพูดแบบนี้ในโรงพยาบาลนะครับ” ผมขำกับครอบครัวน้องชาย ก้มลงมองลูกชายในเบาะ

“ขอบคุณที่เกิดมานะครับ”
*****************************************

ก่อนอื่นเลย //คุกเข่า// เค้าขอโทษษษษษษษษษษษษษษษษา 

เค้าเด๋อเองพิมพ์ผิดอายุน้องคีธ แง้ขอโทษนะคะที่ทำให้สะดุดกับการอ่าน 

ขอบคุณที่เตือนกันนะคะ 

ลงเต็มแล้วนะคะ เอ๊ารับขวัญหลานกันค่ะ 

ใกล้จบแล้ววววว ขอบคุณทุกคอมเม้นต์นะคะ

รัก

จุ๊บๆ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 22 50เปอร์ 20/4/2562
เริ่มหัวข้อโดย: Letter123 ที่ 21-04-2019 17:43:01
น่ารักมากค่ะ
ว่าแต่อายุน้องคีธคือ 5 เดือนหรือป่าวคะ เขียน 5 ขวบนี่ต้องไปรร.แล้วนะเออ
แล้วก็ 'ตะกร้า' นะคะ

แก้ไขให้เรียบร้อยนะคะ อันนี้เราเบลอเองค่ะ ขอบคุณนะคะ  :hao5:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 22 100เปอร์ 21/4/2562
เริ่มหัวข้อโดย: tasteurr ที่ 21-04-2019 19:31:52
ครอบครัวสุขสันต์น่ารักมาก
 :pig4:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 22 100เปอร์ 21/4/2562
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 21-04-2019 20:22:08
 :L2: :pig4:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 22 100เปอร์ 21/4/2562
เริ่มหัวข้อโดย: nofsnof ที่ 21-04-2019 20:41:46
น้อนๆ น้องคีธต้องมีน้องแล้วจ้าา
ป๊ะป๋ารีบปั๊มเร็วว  :hao6:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 22 100เปอร์ 21/4/2562
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 22-04-2019 01:01:01
อยากมีน้องอีกมั้ยคีธ 555555555555555
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 22 100เปอร์ 21/4/2562
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 22-04-2019 10:29:37
รีบปั๊มน้องเลยนะคะหมูคีธจะได้มีน้องไว ๆ ค่ะ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 22 100เปอร์ 21/4/2562
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 22-04-2019 12:04:22
 :pig4:น่ารักทั้งสองครอบครัวเลย
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 22 100เปอร์ 21/4/2562
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 23-04-2019 12:50:15
พี่ไฮด์น่ารักจังเลยแพ้ท้องแทนเมีย น้องคีธอยากได้น้องก็บอกแด๊ดดี้นะลูก แด๊ดดี้พร้อมเสมอ555555
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 22 100เปอร์ 21/4/2562
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 23-04-2019 16:08:06
 :pig4:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 22 100เปอร์ 21/4/2562
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 23-04-2019 16:38:46
 :katai2-1: :katai2-1:
ไรท์รีบมาาาาา...
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 22 100เปอร์ 21/4/2562
เริ่มหัวข้อโดย: myd3ar ที่ 23-04-2019 22:23:45
ครอบครัวน่ารักทุกคนเลย ละมุนมากๆ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 22 100เปอร์ 21/4/2562
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 24-04-2019 09:46:22
 : :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 23 30/4/2562
เริ่มหัวข้อโดย: Letter123 ที่ 30-04-2019 11:24:13


23

ตอนนี้คุณแม่และเจ้าแฝดก็ออกจากโรงพยาบาลเรียบร้อยแล้วกลับมาอยู่ที่บ้านของผมก่อน ทันทีที่มาถึงบ้านทั้งคุณย่าและคุณน้าก็เอาของมารับขวัญแฝดทันที ส่วนธารเพราะกลัวว่าเหนื่อยผมเลยพาขึ้นไปพักที่ห้อง ตอนนี้ห้องนอนผมเต็มไปด้วยของใช้สำหรับเด็กแฝด ทั้งสองคนต่างหลับปุ๋ยหลังจากโดนรุมล้อม หมดสภาพทั้งแม่และลูก

“พักนะที่รัก” กดริมฝีปากแนบหน้าผากเนียน แล้วปล่อยให้คุณแม่พัก ส่วนตัวผมก็ไปนั่งอ่านหนังสือการเลี้ยงดูลกไปพลางๆ

“อือ” ผ่านไปหลายชั่วโมงธารก็ส่งเสียงเบาๆ

“ตื่นแล้วเหรอครับ ปวดแผลไหม” ผมรีบลุกไปนั่งลงบนเตียงข้างๆ รอยยิ้มหวานถูกส่งมาให้

“ไม่เท่าไหร่ครับ ลูกละครับ”

“ยังนอนอยู่ครับ ที่รักอยากทานอะไรไหม” เหมือนที่ผมเรียกน้องว่าที่รักจะทำให้น้องเขินมากเพราะแก้มขาวขึ้นสีแดงก่ำอย่างรวดเร็ว

“อะไรก็ได้ครับ ธารไม่ได้เจ็บหนักขนาดนั้นนะครับ” ถึงน้องจะบอกอย่างนั้นแต่ผมก็อดที่จะห่วงไม่ได้

“ครับๆ แต่อย่าเดินเยอะและก็พี่จะไม่ยอมให้เรายกของหนักแน่ๆ”

“แล้วอุ้มเจ้าแฝดได้ไหมครับ” เรียวปากบางยกยิ้มกวนๆ น่ารักๆ ถ้าไม่ติดว่าเพิ่งคลอดลูกผมจะฟัดให้ลุกจากเตียงไม่ขึ้นเลยคอยดู ได้แต่คาดโทษไว้ในใจไว้เจ้าตัวหายดีจะทบต้นทบดอกแน่ๆ ยังไม่ทันที่จะได้คุยกันต่อ เด็กๆ ก็แผดเสียงร้องขึ้นมาอย่างรู้จังหวะ

“ธารจะไปดูลูก” ผมประคองร่างบางไปหาลูกที่นอนบนเบาะๆ

“หิวเหรอคนเก่ง ให้น้องกินก่อนนะครับพี่ไนท์” ธารพูดกับลูกชายเสียงหวานและก็เหมือนเจ้าไนท์จะรู้เรื่องนอนนิ่งมองน้องสาวที่กำลังดูดนมอย่างหิวๆ

อ่า

ถ้าพ่ออยากกินด้วยจะผิดไหม

พอทานเสร็จผมก็รับมิลมาอุ้มพาดบ่าเพราะถูกติวมาโดยน้องไคล์ก่อนที่ธารจะคลอดมาตลอดหนึ่งเดือน จนผมจะโดนไอ้โนเอลแทบจะไล่เตะผมออกจากบ้านเพราะไปขัดขวางการอยู่กับครอบครัวมัน เพียงตบหลังเบาๆ ก็มีเสียงเรอออกมา

“คนสวยเรอแล้ว นอนเล่นกับป๊าก่อนนะคะ” ผมวางมิลลงที่เบาะแล้วคุยกับลูกซึ่งยิ้มหวานให้ผมตลอด ให้ตายเถอะรอยยิ้มเหมือนธารจริงๆ ต้องไว้หนวดไหมครับ โตขึ้นมาท่าทางจะต้องสวยเหมือนแม่แน่ๆ

ไม่นานไนท์ก็กินนมเสร็จเรอเรียบร้อยแล้วธารก็วางไนท์ลงข้างๆ น้อง

“พี่ว่าก่อนลูกโตพี่ต้องไว้หนวดแน่ๆ”

“จะหวงลูกแล้วเหรอครับ คิกๆ” ธารหัวเราะเบาๆ

“ก็ดูลูกยิ้มสิเหมือนที่รักขนาดนี้โตขึ้นมาต้องเป็นสาวสวยแน่ๆ ไม่ได้ๆ พี่จะต้องดูแลดีๆ” ร่างบางได้แต่สงสารลูกสาวที่พึ่งลืมตาดูโลกได้ไม่นานก็มีแววจะขึ้นคานเพราะคนเป็นพ่อหวงตั้งแต่ยังตั้งไข่ไม่ได้!!

“แล้วถ้าลูกเจอคู่ล่ะครับ”

อึก

“ไม่เอาไม่พูดถึงครับ” แค่คิดก็เหมือนใจถูกควักออกไปแล้ว ไม่มีทางมันจะต้องไม่มีทางเกิดขึ้น

.

.

การเลี้ยงลูกตอนแรกๆ ก็ดูจะง่ายๆ แต่พอหลังจากผ่านไปอาทิตย์หนึ่งทั้งผมและน้องต่างแทบไม่ได้นอนหลับเต็มอิ่มเลยสักครั้ง ทั้งสองคนร้องทุกๆ สามชั่วโมงเพราะหิว โชคดีที่ธารมีน้ำนมเพียงพอ

“ธารนอนเถอะครับพี่จะดูลูกๆ เอง”

“งั้นฝากด้วยนะครับ” เพราะการเลี้ยงลูกไม่ใช่เรื่องง่าย ธารที่ทั้งต้องให้นมแถมยังต้องดูแลลูกอีกแค่นี้ก็เหนื่อยอยู่แล้ว แค่ดูแลลูกแค่นี้ผมทำได้ (มั้ง) ครับ ในห้องมีนมที่ธารปั้มไว้เวลาว่างจากการดูแลลูกอยู่เสมอทำให้ผมสามารถดูแลแฝดได้โดยไม่ต้องปลุกธาร

การมีครอบครัว มีเจ้าแฝดน้อยที่น่ารัก คู่ชีวิตที่น่ารัก

แค่นี้ผมก็รู้ถึงความหมายของการมีชีวิตแล้ว

.

.

วันเวลาเคลื่อนผ่าน จากเด็กน้อยตัวอวบตอนนี้โตขึ้นทั้งซนและแสบจนคนเป็นแม่แทบหมดแรงทุกวัน สองปีที่ผ่านมาชีวิตคู่ของผมมีความสุขและหวานชื่นดี อดีตที่พี่โนเอลเคยทำไว้หรือพูดไว้กลับไม่เป็นอย่างนั้นเลยสักนิด พี่โนเอลเป็นคู่ชีวิตที่ดีและเป็นพ่อที่สปอยล์ลูกหนักมากกกกกกกกกกก จนบางครั้งผมต้องทะเลาะเพราะพี่โนเอลตามใจลูกเกินไป พี่โนเอลก็ทำตามแต่ก็ได้ไม่ถึงอาทิตย์ก็ตาใจลูกอีก ผมล่ะอยากจะบ้าตาย

ฟอด

“ทำอะไรทานครับ” ร่างหนาที่มาพร้อมกับกลิ่นหอมทำให้ผมไม่สะดุ้งกับการจู่โจมของคู่ชีวิต แขนแกร่งกอดเอวพร้อมกับจมูกโด่งกดลงที่แก้ม

“ซุปครับ วันนี้ผมรู้สึกเพลีย” สองสามวันนี้ผมรู้สึกเพลียมากจะว่าเพราะเลี้ยงลูกก็ไม่ใช่ เพราะคีธตอนนี้ไปอยู่เป็นเพื่อนคุณแม่ที่บ้านหลังใหญ่ได้สี่วันแล้วครับ และดูเจ้าคีธจะชอบไปอยู่กับคุณแม่และคุณย่าเหลือเกิน จะได้มีเพื่อนเล่นเพราะทั้งไนท์และมิลาด้าต่างก็ไปอยู่บ้านใหญ่เหมือนกัน ตอนนี้สองแฝดโตแล้วนะครับเลยได้เป็นเพื่อนเล่นด้วยกันทั้งสามคน อยู่ด้วยกันทีไรวิ่งไล่จับแทบไม่ทัน

ตอนนี้พี่ไฮด์กับธารกำลังตั้งท้องที่สองเพิ่งบอกข่าวดีมาเมื่อไม่กี่เดือนเองครับ ตอนนี้พี่ธารเลยย้ายกลับมาบ้านพี่ไฮด์ สมที่พี่ไฮด์ลั่นวาจาไว้ในงานแต่งแล้วครับว่าจะมีลูกอีก รายนั้นดีใจมากจนแทบจะลางานตั้งแต่รู้ว่าพี่ธารคลอด ขนาดท้องสองยังเห่อกว่าท้องแรกอีก

“ไปหาหมอไหมพี่จะพาไป นอกจากเพลียแล้วเป็นอะไรอีกไหม” มือหนาวางที่หน้าผากแตะที่ลำคอเพื่อวัดไข้

“ไม่เป็นไรครับแค่เพลียๆ ง่วงอยากนอนเฉยๆ ครับ” ผมกอดเอวสอบซุกหน้าลงกับอกกว้างสูดกลิ่นหอมเข้าเต็มปอดเพราะมันช่วยให้ผมหายเวียนหัวได้

อาการเวียนหัวของผมนับวันยิ่งมากขึ้นต้องอยู่ใกล้ร่างสูงถึงได้ไม่มีอาการเวียนหัว ผมรู้สึกคุ้นกับอาการแบบนี้จริงๆ วันนี้เลยฝากคีธไว้กับคุณแม่แล้วแอบไปตรวจที่โรงพยาบาล

“ผลเป็นยังไงบ้างครับ” มือขาวบีบกันแน่นบนตักเพราะรอผลตรวจด้วยใจตุ้มๆ ต่อมๆ

“อืม.....ยินดีด้วยนะครับท้องได้สี่สัปดาห์แล้วครับ” ใบหน้าหวานประดับรอยยิ้มกว้างด้วยความดีใจ หลังจากฟังคำแนะนำและคำเตือนเพราะผมเคยมีภาวะเครียดจนเกือบแท้งเลยได้รับคำแนะนำเรื่องการระมัดระวังตัวมากขึ้น คุณหมอก็ให้ผมไปรับยาบำรุงแล้วกลับบ้าน

รอที่จะให้ถึงตอนเย็นไม่ไหวแล้ว อยากจะบอกข่าวดีให้ทั้งสองคนรู้

เพราะออกไปข้างนอกทำให้ผมรู้สึกเพลียเลยเผลอหลับไปที่โซฟาที่ห้องนั่นเล่นไปทั้งอย่างนั้น ร่างสูงที่พึ่งเลิกงานเดินเข้ามาพร้อมกับลูกชายตัวน้อย

“แด๊ด หม่าม้าหลับอยู่” คีธเดินไปเกาะโซฟาที่ร่างเล็กหลับอยู่

“หม่าม้าไม่สบายครับ”

“หม่าม้าต้องไปหาหมอไหมครับ” โนเอลนั่งลงข้างๆ ลูกชายมองคนรักหลับสนิท

“อือ...” ยังไม่ทันที่จะได้ปลุกร่างเล็กก็ตื่นขึ้นมาก่อน

“ตื่นแล้วเหรอครับ”

“ครับ กลับมาแล้วเหรอ น้องคีธมาให้แม่หอมหน่อยครับ” คีธโดดขึ้นมานั่งข้างๆ ให้ผมนัวเนียแก้มหอมๆ ลูกชายใครทำไมน่ารักจัง ฟัดแก้มนิ่มจนพอใจผมลุกขึ้นนั่ง

“พี่โนเอลผมมีข่าวดีจะบอกล่ะ คีธด้วยนะครับลูก” พอบอกว่าเป็นข่าวดีทั้งสองคนก็ดูจะตื่นเต้นกับข่าวที่ผมจะบอก หยิบกระเป๋าเป้เปิดเอาผลการตรวจออกมาแล้วส่งให้ร่างสูง ที่พอรับไปแล้วก็เปิดดูทันที

“จริงๆ เหรอ!!” ไม่บ่อยนักที่จะเห็นพี่โนเอลตื่นเต้นจนหลุดมาดแบบนี้

“ครับ”

“แด๊ด ไรอ่ะ ไรบอกคีธด้วย”

“หนูกำลังจะได้เป็นพี่แล้วไงครับ” ท่าทางดีใจของสองหนุ่ม ทำให้ผมหลุดขำ มือเล็กๆ ของคีธแตะลงที่หน้าท้องของผม

“อีกนานไหมครับน้องจะออกมาเล่นกับคีธ”

“อีกไม่นานครับ หนูต้องดูแลน้องดีๆ นะครับ”

“ครับผม” พี่โนเอลยกมือลูบผมลูกเบาๆ

“ส่วนแด๊ดจะดูแลพวกเราเอง น้องคีธต้องช่วยแด๊ดดูแลหม่าม้าด้วยนะครับ”

“ครับ”

และผมก็ต้องหัวเราะกับการติวเข้มของคุณพ่อและคุณลูกเกี่ยวกับการดูแลผมที่ดูจริงจังเสียจนผมเริ่มรู้ชะตากรรมว่าจะต้องโดนดูแลมากมายแค่ไหน นั่งมองผู้ชายสองคนที่เข้ามาเปลี่ยนชีวิตของผม แม้เริ่มต้นไม่สวยงามนักแต่ตอนนี้กลับเป็นสิ่งมีค่าที่สุดในชีวิต

จุ๊บ

จุ๊บ

“ขอบคุณนะครับ”

ขอบคุณที่เข้ามาในชีวิต

ขอบคุณที่ทำให้ชีวิตมีความหมาย ทำให้ชีวิตของเขาได้เจอกับความสุขที่เกิดจากการผูกพันธะ ที่เคยไม่เชื่อว่ามันจะมีความหมายอะไรเพราะเป็นเพียงโอเมก้า ชนชั้นที่ต่ำสุดในห่วงโซ่ แต่ตอนนี้กลับได้ผมความสุขที่แท้จริง ขอบคุณเรื่องราวในอดีตที่ทำให้มีวันนี้

ขอบคุณ



*****************************************

เค้าก็ขอขอบคุณทุกคนที่ติดตามกันมานะคะ

ขอบคุณที่คอมเม้นต์พูดคุยขอบคุณทุกๆคำติชม

ยังทำได้ไม่ดี แต่จะพยายามให้มากยิ่งกว่านี้ค่ะ

ฝากติดตามนิยายเรื่องต่อไปด้วยนะคะ

เจอกันเรื่องใหม่ค่ะ

หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 23 30/4/2562 จบแล้วค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 30-04-2019 12:22:07
จะมีรุ่นลูกไหม รอติดยามผลใหม่ค่ะ :pig4: :L1: :L2:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 23 30/4/2562 จบแล้วค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 30-04-2019 13:28:02
happy family  :katai2-1: :katai2-1:
 :pig4:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 23 30/4/2562 จบแล้วค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: sailom_orn ที่ 30-04-2019 18:29:40
 o13 เด็กๆช่างน่ารัก โนเอลตอนนี้ก็หลงเมียมากจนนึกถึงช่วงแรกๆไม่ออกเลย
ขอบคุณผู้แต่งจ้า
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 23 30/4/2562 จบแล้วค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 30-04-2019 18:42:06
 :mew1: :mew1:
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 23 30/4/2562 จบแล้วค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: blove ที่ 30-04-2019 22:59:04
โอ๊ยยยแฮปปี้ปลาบปลื้มสุดๆ :katai2-1: ดีใจด้วยมากๆนะไคล์โนเอล คีธจะได้มีน้องแล้วว ลูกเต็มบ้านหลานเต็มเมืองจริงๆ สองครอบครัวมารวมกัน 555555 กว่าจะมาถึงวันนี้ผ่านความดราม่ามาพอประมาณทั้งสองคู่ สนุกมากค่า ชอบบบบบเลย ขอบคุณนะคะที่แต่งต่อจนจบ คิดถึงเมื่อไหร่เดี๋ยวกลับมาอ่านอีกค่ะ วนอ่านไปมา 5555  :pig4: :pig4: :pig4: รอผลงานหน้านะคะ ติดตามแน่นอนค่ะ  o13
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 23 30/4/2562 จบแล้วค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: nofsnof ที่ 01-05-2019 00:03:10
 o13 o13
ขอบคุณค่าา แฮปปี้เอนดิ้งงง
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 23 30/4/2562 จบแล้วค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 01-05-2019 02:21:07
ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 23 30/4/2562 จบแล้วค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 01-05-2019 21:31:12
น่ารัก
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 23 30/4/2562 จบแล้วค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: มนุษย์บิน ที่ 02-05-2019 12:21:42
 :impress2: เอ็นดูหนูคีธ น่ารักมากกก
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 23 30/4/2562 จบแล้วค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: Legpptk ที่ 02-05-2019 13:52:56
เนื้อเรื่องสนุก น่าติดตาม อ่านได้ไม่เบื่อเลย
ภาษาก็เข้าใจง่าย ลื่นไหล
ตัวละคร คาเลคเตอร์ชัดเจน น่ารักมากๆ จะติดตามผลงานเรื่อยๆนะคะ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 23 30/4/2562 จบแล้วค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 02-05-2019 20:03:12
น่ารักทั้งสองคู่เลย
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 23 30/4/2562 จบแล้วค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: mint_852 ที่ 02-05-2019 22:16:33
สนุกดีค่ะ
ไม่มาม่าเยอะ
อ่านสบายๆ
อยากอ่านตอนพิเศษเพิ่มเลยค่ะ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 23 30/4/2562 จบแล้วค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: unicorncolour ที่ 04-05-2019 00:20:17
 o13
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 23 30/4/2562 จบแล้วค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: MaidenQueen ที่ 04-05-2019 11:08:00
น่ารักมากๆเลย ขอบคุคุณไรท์ที่แต่งนิยายเรื่องนี้มานะคะ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) แจ้งนิยายเรื่องใหม่ค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: Letter123 ที่ 05-05-2019 14:41:42
เค้าเปิดเรื่องใหม่แล้วน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
ไปให้กำลังใจและติดตามน้องหลิง ได้ที่
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70021.msg3963453#msg3963453
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) ฝากเรือ่งใหม่ด้วยค่ะ 5/52562 จบแล้วค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: Noname_memi ที่ 07-05-2019 21:37:45
ขอบคุณนะคะ สนุกมาก
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) ฝากเรือ่งใหม่ด้วยค่ะ 5/52562 จบแล้วค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 09-05-2019 06:05:41
 :pig4:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) ฝากเรือ่งใหม่ด้วยค่ะ 5/52562 จบแล้วค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 11-05-2019 21:07:14
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) ฝากเรือ่งใหม่ด้วยค่ะ 5/52562 จบแล้วค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: ตัวยุ่ง ที่ 15-05-2019 19:51:17
มีแต่คำว่าน่ารักๆๆๆๆเต็มไปหมดเลย หวีดหวานกันมากๆๆๆทั้งสองคู่เลย ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆ นะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) ฝากเรือ่งใหม่ด้วยค่ะ 5/52562 จบแล้วค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: mickeyz.min ที่ 18-05-2019 10:47:04
 :pig4: :m31:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) ฝากเรือ่งใหม่ด้วยค่ะ 5/52562 จบแล้วค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: O-RA DUNGPRANG ที่ 19-05-2019 02:43:45
                  :กอด1: :กอด1: :กอด1:
         :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) ฝากเรือ่งใหม่ด้วยค่ะ 5/52562 จบแล้วค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: samsui ที่ 31-12-2019 07:45:11
 o13 o13 สนุกมากครับ  :z2: :z2:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) ฝากเรือ่งใหม่ด้วยค่ะ 5/52562 จบแล้วค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: Gatjang_naka ที่ 05-01-2020 10:20:22
 :pig4:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) ฝากเรือ่งใหม่ด้วยค่ะ 5/52562 จบแล้วค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 08-01-2020 23:00:27
 :3123:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) ฝากเรือ่งใหม่ด้วยค่ะ 5/52562 จบแล้วค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: nOn†ღ ที่ 15-04-2020 14:36:47
 :pig4:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) ฝากเรือ่งใหม่ด้วยค่ะ 5/52562 จบแล้วค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: sugarcane_aoi ที่ 20-01-2021 15:26:34
ดีใจกับไคล์และธารด้วยนะ มีครอบครัวที่อบอุ่นและลูกที่น่ารักแถมสามีทั้งคู่ก็ดูอบอุ่นรักครอบครัวมาก สนุกมากค่ะ :pig4: :mew1:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) ฝากเรือ่งใหม่ด้วยค่ะ 5/52562 จบแล้วค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: pogpax ที่ 24-01-2021 04:59:19
 :mc4:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) ฝากเรือ่งใหม่ด้วยค่ะ 5/52562 จบแล้วค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: cutelady ที่ 30-01-2021 11:04:43
เป็นอีกเริ่องหนึ่ง​ที่ให้ความอบอุ่นแก่หัวใจ
ขอขอบคุณ​นักเขียน​ จะเป็นกำลังใจให้นะค่ะ
+1
 o13 :pig4:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) ฝากเรือ่งใหม่ด้วยค่ะ 5/52562 จบแล้วค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: airicha ที่ 21-02-2021 22:19:49
สนุกน่ารักดีค่ะ
เราชอบอ่านแนวนี้มากๆ
น่ารักทั้งสองคู่เลย
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) ฝากเรือ่งใหม่ด้วยค่ะ 5/52562 จบแล้วค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: unicorncolour ที่ 01-06-2022 00:36:37
คิดถึงแนว omega เลยกลับมาอ่านอีกรอบ  o13 :pig4:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) ฝากเรือ่งใหม่ด้วยค่ะ 5/52562 จบแล้วค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: samsung009 ที่ 02-06-2022 17:14:37
 :pig4:
หัวข้อ: Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) ฝากเรือ่งใหม่ด้วยค่ะ 5/52562 จบแล้วค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: cutelady ที่ 08-06-2022 17:53:14
กลับมาอ่านอีกรอบ  เพราะเป็นแรงใจที่ดี อ่านแล้วมีความสุข
 :mew1: o13 :pig4: