ต่อเลยน่ะคับ
พี่กานต์ เป็นไปได้ยังไง นี่เราตาฝาดรึป่าว แล้วสิ่งที่ได้ยินคืออะไร
ผมเดินออกมาแบบงงๆ ผมเดินผ่านหน้าเค้าสองคนไป เสียงการพูดคุยจบไปแล้วแต่สายตาของคนสองคนกำลังจ้องมาที่ผม
ผมรีบเดินออกมาจากที่นั่นให้เร็วที่สุด นั่นไม่ใช่เรื่องของเรา
“เดี๋ยว”
มีเสียงเรียกไม่รู้ว่าเรียกใคร ผมสะดุ้ง ขาผมไม่กล้าเดินก้าวต่อ แต่ตัดสินใจพยายามก้าวขาต่อไป
“เดี๋ยวก่อนสิ ชั้นเรียกนายไม่ได้ยินรึไงแคน”
พี่กานต์เรียกผมครับ
ผมหันหลังกลับไปเผชิญหน้ากับผู้ชายสองคน ผู้ชายอีกคนแต่งตัวดีเลยทีเดียว หน้าตาก็โอเค
“พี่กานต์”
“นายมาทำอะไรที่นี่”
“เอ่อ ผมมาทานข้าวกับเพื่อน”
“ใครอ่ะกานต์”
เสียงผู้ชายที่ยืนข้างพี่กานต์ถาม
“เพื่อนของนายกัน ชื่อแคน”
“สวัสดีคับ”
“สวัสดีครับ พี่ชื่อ บอย น่ะคับ”
พี่เค้ายิ้มให้ทีนึง
“เออ ว่าแต่ นาย…..”
“ผมป่าวครับ ไม่ได้ยินอะไรทั้งสิ้น ขอโทษน่ะคับผมรีบ”
ผมตื่นเต้นมากแน่ๆๆ ผมรู้เรื่องของพี่กานต์ ผมต้องโดนพี่กานตืเกลียดเอาแน่ๆๆ
ผมรีบวิ่งจากไปโดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น
“เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยไอ้แคนวิ่งหนีผีที่ไหนมาว่ะ”
“ยิ่งกว่าผีอีกน่ะสิเมิง”
“อะไรหรอ”
“เอ่อเดี่ยวค่อยเล่าได้ป่ะ ไปหาร้านกินก่อนกุเหนื่อย”
ผมหอบมากกกกก กลัวก็กลัว ตื่นเต้นๆๆ รีบลากไอ้นิวไปจากตรงนั้น
ผมเข้าไปนั่งในฟูจิครับ จากนั้นก็เล่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆให้นิวฟังเรื่องต่างๆๆที่เกิดขึ้น
“เอ่อกูว่าที่เค้าบอกให้เมิงเลิกยุ่งกับน้องชายเค้าเพราะว่าเค้ากลัวว่าน้องเค้าจะโดนหลอกน่ะสิ”
“แหมมมมมมม ไอ้เหี๊ย เมิงว่ากูหลอกกันหรอ”
“ป่าวซะหน่อย กูไม่รู้หนิ แต่พี่กานต์อะไรนั้นเค้าคิดแน่นอน”
“กูดูท่าทางเป็นคนหลอกลวงขนาดนั้นหรอว่ะ”
“เออดิ”
“อ้าวววววววววววววววว”
“ล้อเล่นนนนนนน”
“ยังมาล้อเล่นอีกคนกำลังกลุ้ม”
“โหแล้วเมิงจะทำไงต่อไปอ่ะ จะบอกกันมั้ย”
“เอ่อ กุคิดว่าคงไม่บอกว่ะ ไม่รู้ว่าพี่กานต์จะปิดกันรึป่าวเรื่องนี้”
“มึงก็เอาเรื่องนี้ต่อรองกับพี่กานต์สิว่ะ ถ้าไม่ให้เมิงคบต่อ เมิงก้บอกความลับนี้ให้กันฟัง”
“เอ่อ เข้าใจคิดน่ะ”
“โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
ผมตบหัวไอ้นิวทีนึง
“มึงจะบ้ารึไงว่ะ ทำแบบนั้นพี่กานตืยิ่งเกลียดกูสิ กูรู้อย่างนี้แล้วอ่ะ เหมือนสงสารพี่กานต์มากกว่า”
“โหหหหหหห พ่อคุณทูลหัว เป้นคนดี คนดีเหลือเกิ๊นนนนนนนนนนนนน”
“ไม่ต้องมาประชดกูเลยน่ะเมิง กินๆๆไป”
“รู้แล้ว”
ผมกับไอ้นิวก้คุยเรื่องนั่นเรื่องนี่ไปเรื่อยๆๆๆ
โปรดส่งใครมารับช้านนนนนนนนนนนนนนนนนนนที อยู่อย่างนี้มันเหงาเกินไป......................
โปรดส่งใครมารับช้านนนนนนนนนนนนนนนนนนนที อยู่อย่างนี้มันเหงาเกินไป......................
โปรดส่งใครมารับช้านนนนนนนนนนนนนนนนนนนที อยู่อย่างนี้มันเหงาเกินไป......................
เสียงเทเลโฟนผมดังขึ้นนนนน
“เบอร์ใครหว่า เบอร์แปลก รับดีมั้ยว่ะนิว”
“รับไปเหอะ อย่ามาเล่นตัว เผื่อเป็นผู้ชงผู้ชาย5555”
“เออรับก็รับ”
“สวัสดีคับ พูดกับใครครับ”
“เอ่อ ไม่ทราบว่าเบอร์แคนรึป่าวครับ”
“ใช่ครับ ผมแคนพูดครับ”
“เอ่อ แคนนายอยู่ไหนอ่ะ”
“ใครหรอหรอ”
“ชั้นกานต์พี่ของกัน”
“พี่กานต์”
“ใครหรอออ พี่กานต์โทรมาหาแกหรอ”ไอ้นิวถาม
“ชู่ๆๆๆๆๆๆๆๆ” ผมทำปากให้ไอ้นิวเงียบ
“นายว่างรึยัง”
“เอ่อ พี่กานต์มีอะไรรึป่าวครับ”
“ชั้นมีเรื่องคุยกับนายอ่ะ”
“นายจะกลับกี่โมง”
“เอ่อ คือ เอ่อ คือ”
“ชั้นไม่ทำอะไรหรอกน่ะ”
“เอ่อว่าประมานสองทุ่มครึ่งจะกลับครับ”
“งั้นตอนนี้สองทุ่ม งั้นอีกครึ่งชั่งโมงเจอกันที่ทางออกชั้นจอดรถชั้นM”
ตืดดดดดดดดด ตืดดดดดดดดดดดดดดดด ตืดดดดดดดดดดดดดด
“เดี๋ยวพี่กานต์ พี่กานต์”
พี่กานต์วางไปแล้ว ไม่ปล่อยให้ผมตอบเลย ว่าจะไปไม่ไป
“เฮ้ยว่าไงว่ะ เค้าขอคุยด้วยอ่ะ”
“ให้ไปเป็นเพื่อนมั้ยว่ะ”
“เอ่อ ไม่มีอะไรหรอกมั้ง เหอะๆๆ”
ผมคิดในใจกูตายแน่เลยยยยยยยยยยยยยยยย
โปรดส่งใครมารับช้านนนนนนนนนนนนนนนนนนนที อยู่อย่างนี้มันเหงาเกินไป......................
โปรดส่งใครมารับช้านนนนนนนนนนนนนนนนนนนที อยู่อย่างนี้มันเหงาเกินไป......................
โปรดส่งใครมารับช้านนนนนนนนนนนนนนนนนนนที อยู่อย่างนี้มันเหงาเกินไป......................
ผมสะดุ้งเฮือก
ใครโทรมาอีกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
กันนนนนนนนนนนน กันโทรมาครับ
“ฮาโหลลลลลลลลลล”
“แคนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน”
“ว่าไงกัน”
“เอ่อ แคนเจอพี่กานต์หรอ”
“อืมมมมมมมม”
“วันนี้ที่จริงกันว่าจะไปกับพี่กานต์อยู่แล้วเชียว อดเจอแคนเลย”
“หรอออออออออออ”
“เออว่าแต่พี่กานต์ขอเบอร์แคนไปอ่ะ พี่กานต์โทรไปทำไมหรอ”
“ป่าวหรอกกก โทรมาทักทายเฉยๆๆ ไม่มีอะไร”
ตืดดดดดดดดดดดดด ตืดดดดดดดดดดดดดดดดดดดตืดดดดดดดดดดด
เอ้า เป็นอะไรหนิ แบตใครหมด ของเราก็ยังมีหนิ สงสัยแบตกันหมด
“อย่ามาสวีทททททททททททต่อหน้ากูได้มั้ย”
“สวีทห่าอะไรล่ะคุยกันไม่รู้เรื่องเนียยยย”
“เอ่อกี่โมงแล้วอ่ะ”
“สองทุ่ม สิบห้า”
“ฮ่ะ อะไรน่ะ เฮ้ยยยยยยยกูต้องไปแล้วว่ะ”
“เอ้า เออๆๆ บุญรักษาน่ะเมิง55555555555555”
“ไอ้เหี๊ยนี่ เดี๋ยวๆๆมึงจะโดน กูไปก่อนน่ะ”
“เออๆๆ โทรมาเล่าด้วยน่ะเมิง”
“เออ ไปล่ะ”
ผมเดินออกจากร้านไป เดินขึ้นไปชั้นM เดินแบบวิตกไปที่ทางเข้าลานจอดรถ
หันซ้ายหันขวา ไม่เจอ
“นี่ๆ”
เสียงดังมาจากด้านหลัง ผมหันไปเจอพี่กานต์ยืนหน้านึ่งอยู่ครับ คนอะไรนิ่งได้อีกอ่ะ
พี่กานต์เดินเลยหน้าผมไป
ผมยังคนยืนนิ่งอยู่กับที่
“ยืนทำไรอยู่ ตามมาสิ”
“เออๆๆครับๆๆๆ”
ผมเดินตามพี่กานต์ไปที่รถ
“ขึ้นรถสิ”
“เออ พี่การต์จะพาผมไปไหนหรอคับ”
“ขึ้นมานายก็รู้เอง”
ผมขึ้นรถพี่กานต์ไปครับ รขขับออกจากห้างไป ตอนนี้มีแต่ความเงียบ
เงียบ
เงียบ
และก็เงียบ
“ทำไมหน้าซีดจังล่ะนายอ่ะ”
“ป่าวครับ”
“ชั้นไปพาไปทำมิดีมิร้ายหรอกน่า”
“เหอะๆๆครับ”
“...........................”
“พี่กานต์มีอะไรคุยกับผมครับ”
“งั้นชั้นไม่อ้อมแล้วน่ะ”
“นายคงคิดเรื่องชั้นไปถึงไหนต่อไหนแล้วสิน่ะ”
“ป่าวๆๆครับ ป่าวคิด”
“ชั้นไม่ได้ว่าซะหน่อย”
พี่กานต์ขับรถไปเรื่อยๆๆๆ ทางเริ่มไกลจากบ้านผม
“แล้วนายได้ยินอะไรมาบ้างล่ะ”
“ป่าวคับ”
“พูดมาเถอะ”
“คือ ผม ผม”
“สิ่งที่นายได้ยินอ่ะ นายเข้าใจถูกแล้ว”
ผมนั่งนิ่งฟังโดยไม่พูดอะไรทั้งสิ้น
“ชั้นกับบอยเคยคบกัน”
“เคย”
“ใช่ แค่เคย ตอนนี้ เราเลิกยุ่งกันแล้ว แต่วันนี้เค้านัดชั้นออกมาคุยธุระ สึ่งก็เป็นสิ่งเดิมๆๆที่ทำให้เราเจ็บปวด”
“ทำไมล่ะคับ”
“ก็อย่างที่บอกไว้ว่า ความรักของผู้ชายกับผู้ชายย่อมผิด ไม่มีความจริงใจหรอก”
“แต่”
“ชั้นเลยขอร้องให้นายเลิกยุ่งกับน้องชั้นไง”
“แต่พี่กานต์ครับ มันไม่เกี่ยวกันครับ”
“ทำไมจะไม่เกี่ยว มันก็เหมือนกันหมดแหละ”
“พี่กานต์”
“ทำไม นายจะทำไม ที่ชั้นพูดไปนายไม่เข้าใจรึไง”
“ผมไม่เข้าใจ”
ตอนนั้นผมไม่สนแล้ว ความรู้สึกนึกคิดของผม ผมขอพูดเถอะ
“นายนี่มัน”
“ความรักเป้นสิ่งที่สวยงาม ไม่ว่าจะรูปแบบไหน”
“หยุดพูดเรื่องความรักงี่เง่าของของนายได้แล้ว”
“พี่กานต์ทำไมพี่กานต์ดูถูกความรักของคนอื่น”
“ชั้น”
ตอนนั้นอารมของผมสุดๆๆแล้ว ผมขอพูดสิ่งที่อยากพูดเถอะครับไหนๆๆมันก็ไม่มีอะไรดีขึ้นแล้ว ไม่ว่าพี่กานต์จะเข้าใจผมหรือไม่ก็ตาม
“พี่กานต์ดูถูกความรักของคนอื่นยังไม่พอ พี่กานต์ยังดุถูกความรักของตัวเองอีก”
“นาย”
“ผมทำไมคับ”
“ช่างเหอะ อยากจะมีความรักงี่เง่าก็เชิญ สักวันนายคงจะรู้ว่าความเจ็บปวดมันเป้นอย่างไร”
“ช่างผมเถอะ พี่กานต์ครับกรุณาจอดรถด้วย”
“เดี๋ยวไปส่ง”
“ไม่ต้องครับ ผมขอลงตรงนี้ เดี๋ยวผมกลับเอง”
“แต่”
“ผมขอกลับเองจริงๆๆครับ แล้วเรื่องวันนี้ ผมถือว่าผมไม่ได้ยินอะไรทั้งสิ้น ส่วนเรื่องกัน ผมแล้วแต่กันครับ ถ้ากันไม่ต้องการผมแล้ว ผมก็จะทำใจ ขอบคุณครับ”
พี่กันจอกรถให้ผม ผมเปิดประตุรถแล้วเดินลงมาที่ริมถนน พี่กันขับรถออกไปอย่างช้าๆๆ
ผมยืนรอรถเมย์แถวนี้แถวไหนน่ะ
ฝนก็เห็นว่าจะเริ่มตก อากาศก็ไม่เห็นใจ ทำไมวันนี้ถึงเจอเรื่องแบบนี้น่ะ
หรือสิ่งที่ผมคิดมันผิดไปจริงๆๆ
แค่นี้ก่อนน่ะคับ
พรุ่งนี้ไปไปทำธุระแต่เช้า
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
