-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามโพสต์ข้อความที่ไม่เหมาะสมและเกิดความขัดแย้ง
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
สวัสดีคับ ผมชื่อแคนคับ ผมเป็นคนหน้าตาธรรมดาคนหนึ่ง ผมเป็นเด้กเชื้อสายจีนน่ะคับแต่ก็ไม่ตี๋มากหรอผมไม่ชอบให้ตัวเองตี๋ด้วยดิเพราะมันจะดูอ่อนแอยังงัยไม่รู้ เผลอๆๆๆแอบออกสาวขึ้นมาทำงัย(ล้อเล่นคับ) ผมก็เป็นเหมือนเด็กผู้ชายปกติแหละตอนนี้ผมเรียนมหาวิทยาลัยแห่งหนี่งใน กทม. มหาลัยของผมมีชื่อเสียงด้านที่ว่า ผู้ชายร้อยละ 50 เป็นเกย์ ร้อยละ10เป็นไบ ร้อยละ5 เป็นกระเทยสาวแปลงเพศ และที่เหลือเป็นผู้ชายทั้งดุ้น เอ้ย ทั้งแท่งที่อาจจะไม่แน่ใจตัวเอง555555 น่ามาเรียนมั้ยล่ะคับ ผมจะเริ่มเล่าเรื่องสมัยตอนเป็นเฟรชชี่ ปี1 น่ะครับ
ตอนที่1
“น้องๆๆๆๆๆๆเร็วๆๆๆๆๆสิค่ะ พวกพี่ยืนรอเหนื่อยน่ะเนี๊ย “ รุ่นพี่ปี2 ฝีปากกล้ายืนสวดแต่เช้า
โห๋ แค่ยืน ยังเหนื่อยน่ะ นี่ตรู วิ่งน่ะเนี่ยะไม่เหนื่อยเลยมั้ง ผมคิดในใจ แอบเคืองนิสสนึงวันนั้นเป็นวันปฐมนิเทศ นิสิตใหม่ ตื่นแต่เช้ามาก็เหนื่อยจะตายอยู่แล้วยังมาเจอยักษ์มารแต่เช้าอีก(แต่พี่คนนี้เค้าที่จริงดีมากๆๆๆเลยเพราะเป็นพี่เทคเราเองจับสายเทคได้ตอนหลังอ่ะคับ)
“น้องมาถึงแล้วก็นั่งครับ”พี่ปี2อีกคนทีดูหล่อเอามั๊กๆๆๆพูด รู้สึกว่าเค้าจะเป็นประทานรุ่น ดูดีจังเลย ขาว ผิวเนียนมากเลยตอนหลังมารู้ว่าเค้าชื่อพี่ พัท คนนี้แหละที่เค้าเป็นพี่เทคของคนที่เกี่ยวข้องกับชีวิตเรา
“น้องมี60 คน น่ะค่ะ เชคเพื่อนให้พี่ด้วยว่ะครบยังแล้วบอกพี่ด้วย” แหมเจ้ใหญ่สั่งการอีกแล้ว ที่จริงพี่เทคผมเค้าเค้าชื่อพี่น้ำ อึ๋ม มากๆๆๆๆ 5555
“ครบมั้ยครับ”พี่พัทถาม
“ตอนนี้มี56คนครับพี่” เพื่อนรุ่นเดียวกันของผมตอบครับ แต่ดูขี้โอ่น่าดู ดูแล้วรู้สึกว่าหมั่นใส้ 5555มารู้ตอนหลังว่ามันชื่อโอ ก็ดูดีน่ะแต่ผอมกระดูกเลยไม่ค่อยชอบเท่าไหร่
“งั้นแหลืออีก4คน น่ะ ถ้าอีก 5 นาที ไม่มาพวกพี่ไม่รอแล้วน่ะ”
พวกผมก็นั่งรออีกซักพัก ก็มีผูชายคนหนึ่งวิ่งกระหืดกระหอบมาตรงพวกผม
“ขอโทษครับ (หายใจแรง) ที่ผม .........มาช้า....... คนๆๆๆนั้นพูดพร้อมหอบไปด้วย ทำให้เป็นที่สนใจของเพื่อนๆๆๆทั้งสาขา ผมก็มองเค้าตั้งนาน เพราะเค้าน่ารักเอามั๊กมากเลย ตัวสูง ขาว ที่สำคันผมน้ำตาลๆๆๆที่เปียกชุ่มด้วยเหงือจากการวิ่งมา ทำให้ดูน่ารักมากเรย ผมรู้สึกชอบผู้ชายคนนี้มากเลย น่ากินจัง อิอิ
น้องมาสายน่ะค่ะ รู้ตัวป่ะ เจ๊ใหญ่ติง คราวหลังพี่จะทำโทษน่ะค่ะ น่ากลัวป่ะล่ะพี่เทคผม
“อ้าว น้องปีหนึ่งทุกคนยืนขึ้น พี่ไม่รอแล้วค่ะ ตั้งแถว 4แถวเราจะเดินไปที่หอประชุมใหญ่แล้วค่ะ”
พวกเราที่เป็นปี1 ก็รีบวิ่งจัดแถวกันอลม่าน (กัวโดนดุ) ผมซึ่งไม่อยากอยู่ข้างหน้าก็รีบวิ่งไปต่อข้างหลังที่สุด จนชนเข้ากับคนๆๆๆหนึ่ง กำลังจะหันไปด่าว่าทำมัยไม่รู้จักถอย แต่หันไปก็เจอพ่อหนุ่มผมทอง มาสายคนนั้น ก็เลยระงับหมา 10ล้านตัวในปากไว้ได้
“ขอโทษคับ พอดีมองไม่เห็น” เค้าพูดแล้วยิ้มกวนซ่งทีน
แหมมึงว่ากรูเตี้ยหรอ.....ผมก็ไม่ได้เตี๊ยน่ะ ผมสูงตั้ง170แหนะ แต่ก็เตี๊ยกว่ามันอ่ะ อย่าให้สูงมั่งล่ะกันน่ะ
“ไม่เป็นไร แต่คราวหลังระวังหน่อยล่ะกัน” ผมยังคงมีฟอร์ม เรื่องงี้ต้องสงวนท่าทีไว้ก่อนดิ
ระหว่างที่เดินไปหอประชุม
“ชื่อไรหรอ ตี๋ น้อย” ผมก็หันมา แล้วพูดว่า “ถามใคร”
“ก็ถามมึงแหละ” ขนาดพึ่งเจอกันวันแรกแล่นภาษาพ่อขุนเลยหรอเนี๊ยะ ดูท่าท่างคงซ่าน่าดูแฮะไอ้นี่
“ชื่อ แคน ไม่ใช่ตี๋ ทีหลังอย่าเรียกว่าตี๋น่ะ ไม่ชอบ” ผมพูดไม่สบอารม
“เออๆๆๆ ไม่ตี๋ก็ได้ ว่ะ ไอ้ตี๋ กูชื่อกันน่ะจำไว่จะได้เป็นเพื่อนกัน” ชิยังเจือกเรียนกูตี๋อีกไอ้หัวทองเอ้ย
พอถึงหอประชุมผมก็ได้นั่งข้างไอ้กันหัวทองอีก ก็เดินต่อกันหนิ ช่วยไม่ได้ พอนั่งเป็นสาขา ก็จะมีเพื่อนๆๆๆสาขาเดียวกันนั่งหน้าผมกับกับกันอีก 2คน (เค้าจัดให้นั่งเป็นแถวตอน สาขาละ 2แถวอ่ะคับ)
ไอ้กันก้เอาเท่าไปถีบๆๆๆโต๊ะข้างหน้าสองโต๊ะ
“นี่ๆๆๆๆนายสองคนชื่อไรอ่ะ” กันถามแล้วยิ้มให้
แหมทีกูน่ะไม่เห็นพูดด้วยท่าทีแบบนี้เลย ชิๆๆๆ
เราชื่อ กร เราชื่อ เค
กรเป็นคนตัวเล็กๆๆๆผิวคล้ำก่าผมน่ะ แต่ไม่ได้คล้ำน่ะเพราะผมเป็นขนขาว กรจึงดูเข้มกว่าผมไปนิสนึง
ส่วน เค ตัวสูงเท่าๆๆๆๆไอ้กัน ดูคมสันมาก จมูกนี่โด่งได้ใจจริงๆๆๆๆแต่ภาพรวมๆๆๆๆๆผมว่าหล่อไม่สู้ไอ้กันหัวทองหรอก รึอาจจะเป็นความชอบส่วนบุคคลเอ่ย5555555
*** ขออนุญาตแก้ไขคำห้อยท้ายของชื่อเรื่อง เพื่อลดความรุงรังของหัวข้อ แต่หากผู้แต่งมีเรื่องแจ้งเพิ่มเติม ก็สามารถแก้ไขชื่อเรื่องได้ตามปกติค่ะ
ทิพย์โมบอร์ดนิยาย
-
ลองมาโพสที่นี่ดูน่ะครับ ถ่าชอบไม่ชอบหรืออยากแนะนำอย่างไรบอกผมด้วยน่ะครับบบบบ
หวังว่าคงได้อ่านเรื่องราวเปิ่นๆๆบ้าบอๆๆหวานบ้างขมบ้างล่ะกันน่ะครับ
ปล.อ่านแล้วเม้นด้วยน่ะครับเพื่อกำลังใจในการโพสต่อไปและจะพยายามมาโพสต่อให้จบครับ55
-
:m1:
เปิดเรื่องใหม่
มาเป็นกำลังใจนะคร้าบ
สู้ๆ
-
:mc4:มาให้กำลังใจเรื่องใหม่ค่ะ :mc4:
รอลุ้นตอนต่อไปของตี๋น้อย :laugh:
-
สัญญาแล้วนะครับ ที่จะโพสต่อให้จบ
+1 เป็นกำลังใจให้นะครับ
เจอกันก็มี กัดกันเล็ก ๆ น่าสนุก
รีบมาต่อนะครับ
-
:mc4: :mc4:
มาเจิม เรื่องใหม่ให้เป็นสิริมงคล
:laugh:
รอตอนหน้า ขอยาวๆๆๆหน่อยนะ :t2:
-
มาต่ออีกเน้อ
-
ต่อน่ะคับ ขอบคุณทุกกำลังใจน่ะครับ
และขออนุญาติน่ะครับ คำบางคำอาจไม่สุภาพและอาจใช้เป็นภาษาพูดน่ะคับ
หลังจากนั้นเราสี่คนก็อยู่ในกลุ่มเดียวกัน ไปไหนมาไหนด้วยกันประจำเลย
พอหลังจากปฐมนิเทศเสร็จประมาน 4โมงเย็นเห็นจะได้ พี่ปี 2เค้าก็นัดพวกเราไปที่หน้าทางเข้าสนามรักบี้เพื่อจะชี้แจงกิจกรรมต่อไป ตอนประมาน 5โมง พวกผมจึงรีบไปเปลื่ยนชุดแล้วรีบออกมาเลยกลัวโดนดุอีก....(เออลืมบอกไปว่ามหาลัยผมจะปฐมนิเทศที่ศูนย์ที่เป็นสาขาของมหาวิทยาลัยแต่ไม่ไกลจากกรุงเทพนักนั่งรถ 2ชั่วเองเองนั่งจนก้นระบมหมด เดี๋ยวก็ใช้การไม่ได้พอดี อิอิ มันให้บรรยากาศ จากเมืองสู่ธรรมชาติจริงๆๆ)
พวกเรามาถึงหน้าสนามรักบี้ จนได้ หลังจากที่หาเผื่อจะเจอ แต่พวกเราสี่คนกับมาเป็นพวกสุดท้ายซะงั้น
“นี่ๆๆพวกที่มาสายอ่ะ ออกมาข้างหน้าดิ๊” พี่วิน พี่ปี 2อีกคนเรียก ผม ไอ้กัน ไอ้ กรและไอ้ เค ออกไป
ตายแน่ๆๆๆๆกรูได้ทำอะไรอุบาดๆๆๆแน่ๆๆๆๆ
“อยากให้เพื่อนๆๆๆๆๆทำไรดีหรอพวกเรา”พี่วินซื่งแป็นเฮดเรื่องสันทนาการถามพวกเพื่อนๆผมที่นั่งอยู่
“เต้นเมียงู” ไอ้ห่าโอขี้โอ่เสนอ ทุกคนก็โห่ร้องเห็นด้วยเป็นที่สนุกสนาน
สรุปว่าพวกผมได้เต้นเมียงู ตายห่าละ อยากจะแทรกแผ่นดินหนีอ่ะเพราะผมไม่กล้าเต้นไรแบบแปลกๆๆๆซะทีเคยแต่เต้นที่ผับ ในอตก.อะไรประมานนั้น
“อ้าวจับคู่ เอางี้น้องเคคู่กับน้องแคน น้องกันคู่กับน้องกร”
ผมได้คู่กับไอ้เคคับ ส่วนไอ้กันคู่กับไอ้กร ค คู่กับ ค ก คู่กับ ก แปลกดี 5555555 แต่เสียดายน่าผมจะคู่กับไอ้กันมากก่าน่ะน่าจะดี อิอิ แต่ก็คู่กับไอ้เคก็ดีเหมือนกัน
“เอาเริ่ม หันหน้าเข้าหากันให้น้องเค กับน้องกัน เป็นเสาส่วนน้องกร กับน้องแคนเป็นคนลูบ”
ตายห่าเป็นคนลูบอิอิ ได้ลูบไอ้เคด้วย 55555 ผมคิดในใจ
“เอ๊าทุกคนเริ่มร้อง บาทเดียวดูเพลินอะไรไม่เกินเมียงู
ลูบได้คลำได้...........................................แต่อย่าเอาไม้แย่รู”
พอเต้นเสร็จ ผมอ่ะเฉยๆๆๆๆๆน่ะก็มีตื่นเต้นนิสหน่อยแต่ไอ้กรดิหน้าแดงยิ่งก่าลูกตำลึงดิ มันคงทั้งเขินทั้งอายดิที่ได้ลูบไอ้กันสุดหล่อ แล้วพี่ๆๆๆเค้าก็ ให้เราสี่คนเข้าไปนั่ง
“เออ ฉันลืมไปว่าน้องคนนึงที่มาสายเมื่อเช้า ใครน่ะเมื่อเช้าอ่ะ” พี่น้ำพูด
น้องคนไหนมาสายครับ พี่พัท ถามและหันมาทางพวกผม ด้วยความที่ไม่อยากทำให้เพื่อนเดือดร้อน ไอ้กัน จึงลุกขึ้นยืน แล้วก็มีเสียงปรบมือดังขึ้น
“ดีมาก กล้าหารดี” พี่น้ำชมไอ้กัน
“ว่าแต่จะให้ทำไรดีล่ะ พี่วิน เฮดสันทนาการถาม เอางี้ ให้เต้น แมงมุมดีก่า”
ทุกคนเริ่งส่งเสียงกรี๊ดกราดเพราะแมงมุมเป็นท่าเต้นที่อุบาดมาก อีกอย่างไอ้กันสุดหล่อเต้นอีก พวกรุ่นพี่ผู้หญิงกรี๊ดกันน่าดู
“เอ แต่ถ้าจะให้สนุกต้องมีสองตัว ตัวผู้กะตัวเมีย ถึงจะตื่นเต้น”
“เอางี้ น้องแคนออกมาเป็นตัวเมียให้น้องกันหน่อย “ ผมทั้งก๊าก ทั้งช๊อค อึ้งเลย ซวยแล้วมั้ยล่ะกู หัวเราะแต่มันแม่ง เจือกโดนไปกับมันด้วย เซ็งเลยว่ะ ผมก็ต้องออกไป คืองี้คับ เต้นแมงมุม ถ้ามีตัวเมียด้วยจะเป็นคนนอนเด้งอยู่ด้านล่าง ส่วนตัวผู้อยู่ด้านบน แล้วเด้งเอวใส่กัน คิดดูล่ะกันว่ามันน่าพิสมัยดุชมแค่ไหน ฮือๆๆๆๆๆๆเราต้องเต้นแบบนี้หรอเนี๊ย
“ขอโทษน่ะ แคนที่ต้องให้มาเต้นแบบนี้”
“ไม่เป็นไรหรอก ขำๆๆๆน่ะ” ขำไม่ออกเลยตู และแล้วก้เริ่มเต้นตามพี่เค้าร้องเพลง ผมแอบมองหน้าของไอ้กัน ดูเหมือนมันเขินๆๆๆทำตัวเก้ๆกังๆๆยังไงไม่รู้ น่ารักไปอีกแบบแฮะ
แล้วพี่เค้าก็ให้เข้าไปนั่งที่แล้วก้พูดเกี่ยวกับกิจกรรมวันพรุ่งนี้ว่าเราต้องไปทำกิจกรรมกับคณะ(คณะของผมมีหลายสาขาคับ)
หลังจากนั้นพี่ก็พูดๆๆอะไรอีกตั้งเยอะแล้วก็ปล่อยให้เข้าหอพักได้คับ
-
เอาแค่นี้ไปก่อนน่ะครับเดี๋ยวตอนเย็นมาต่อให้อ่าน่ะคับบบบบบบบ
รักคนอ่านจัง
-
แมงมุมต้องเต้นเป็นคู่ :t2:
-
มารอดูเต้นแมงมุมกัน
-
เป้นกำลังใจให้น่า เรื่องน่ารัก อิอิ
กำลังมันส์เลย เต้นแมงมุม น่าหวาดเฉียว ฮี่ๆๆๆๆ :m4:
-
:oni1: :oni1:
ว้าว เรื่องใหม่ จะรออ่านน๊า อิๆ
-
เจิมมมมม (ตอนเมา)
:mc4:
-
:m13:
ไปรับน้องวันแรก
ผมรู้สึกว่าตัวเองได้เต้นอะไรไม่รู้
รับรู้แต่เพียงว่า
ชาตินี้คงไม่ได้ทำอะไรที่มันเลวร้าย
เหมือนดังวันนั้นอีกแล้ว
อิอิ
:o8:
-
มารอตอนต่อไป :oni1:
-
ตอนที่ 2
พวกเราเป็นปีหนึ่งเมื่อมาปฐมนิเทศตั้งหลายวันทาง มหาลัยจึงจัดให้พักที่หอพักในของศูนย์คับ ผมได้อยู่หอ 4ครับ สาขาผมก็อยู้ด้วยกันหมดแต่คนล่ะห้องกันครับ(ห้องหนึ่งนอนสี่คนคละคณะกัน)ผมได้นอนห้อง406คับส่วนไอ้กันอยู่ห้องถัดไปนั่นเองส่วนไอ้เคกับไอ้กรอยู่ชั้น3ครับ พอเลิกกิจกรรมพวกผมก็รีบวิ่งแจ้นขึ้นหอเลย(รีบไปดูหน้ารูมเมทว่าน่ารักรึป่าว อิอิ) พอถึงห้องก็พบว่าไม่มีใครมาเลยสงสัยยังทำกิจกรรมไม่เสร็จมั้ง นอนพักก่อนก็ดีน่ะเรา แล้วผมก็หลับไปนิสนึง สักพักก็ได้ยินเสียงเคาะประตู
“แคนๆๆๆ ๆๆๆ ๆๆๆ” กัวลืมชื่อตูรึงัยฟะ
“เออ แปบน่ะ” ใครว่ะคนจะหลับจะนอน
ผมเปิดประตูไปก็เจอไอ้กันยืนยิ้มอยู่
“ไปอาบน้ำกันแคน”หอพักในหอที่ผมพักอยู่เป็นหอที่เป็นห้องน้ำรวมคับ
“เออ เดี๋ยวกูยิบผ้าเช็ดตัวแปบ”ผมตอบด้วยอารมงุดงิดนิสนึงแต่ก็อยากไปอาบน้ำกะมันอะ อิอิ อย่าพึ่งคิดไรน่ะคับเพราะว่ายังไม่มีไร ใจเย็นๆๆ
“เดี๋ยวกูไปรอที่ห้องละกันน่ะ อย่าลืมไปเรียกล่ะ”แล้วมันก็รีบไปห้องเพื่อไปเอาอุปกรณ์อาบน้ำ
ผมก็หยิบผ้าเช็ดตัวสีชมพู ที่แม่เตรียมให้(ทำไมต้องสีชมพูด้วยหว่า ลูกแม่เป็นผู้ชายน่ะแม่ เพียงแต่.....)
ถอดเสื้อผ้า แล้วนำผ้าเช็ดตัวมาพันท่อนล่างไว้ พร้อมอุปกรณ์อาบาบน้ำ เข้าชุดกัน(นี่แม่กัวคนไม่รู้หรือไงว่าลูกชายเป็น) ผมก็ไปเคาะห้องของกันที่อยู่ติดกัน
“ไปยัง”
“เข้ามาก่อนสิ เดี๋ยวแปบนึงน่ะ”
ผมเปิดประตูเข้าไปคับ สายตาทอดไปยังร่างกายของไอ้กัน (น้ำลายจะไหล) หุ่นดีมากมาก เนื้อเป็นเนื้อ ผิวขาวเนียน หัวนมสีชมพู หน้าท้องแบนราบ ไหล่กว้างมาก ยังกะพระเอกกาตูนญี่ปุ่นแหนะ
“มองไร พิศวาสกูหรือไง”ผมตื่นจากภวังค์
“ปล่าวซะหน่อย แค่ก็ดูเฉยๆๆๆว่าทำไมถึงช้าจังเลย ไปเหอะๆ กูอยากอาน้ำแล้ว” ผมพยายามเปลี่ยนเรื่องกลบความอายที่โดนมันจับได้ว่ามองมัน ก็หุ่นน่ากินอย่างนี้อะใครจะอดใจไหวล่ะ
ผมกับไอ้กันเดินไปห้องน้ำของตึกมีห้องอาบน้ำอยู่ประมานสิบห้อง ผมเลือกห้องริมสุดเลย ไอ้กันเข้าห้องข้างๆๆๆผม ห้องน้ำที่นี่จะเป็นแบบบนเปิดล่างเปิด คือมองเห็นขากันได้(ถ้าส่องดูก็เห็นหมดเลย)
“แคนๆ มีครีมนวดผมมั้ย” ไอ้กันถามมันคงลืมเอามา
“อ่อ มีๆ ยื่นมือมาเอาดิ”
แล้วมันก็ยื่นมามาเอาคับ
“ขอบใจน่ะ ว่าแต่เข้าห้องน้ำอะ อาบน้ำอย่างเดี๋ยวน่ะโว้ย อย่าทำมิดีมิร้ายตัวเองล่ะ”
แหม มันแอบแซวผมคับ ทะลึ่งไช่ย่อยน่ะเนี่ย พึ่งรู้จักกันสองวันเอง
“เออน่า ว่าแต่เค้า ตัวเองอย่าทำเองล่ะกัน ไม่อยากเห็นผีเด็ก ร้องหาพ่อ” ผมกัดคืนมั่ง
“กูอ่ะไม่ช่วยตัวเองหรอก ถ้าจะช่วยจะต้องมีคนช่วยโว้ย สนใจปะล่ะ”
แล้วมันก็หัวเราะชอบใจคับ
“ไอ้บ้า กูไปก่อนน่ะ ไม่อยากคุยด้วยแล้ว” ผมรีบอาบน้ำแล้วรีบออกไปเพราะรู้สึกอายคับ มีคนมาพูดแบบนี้ด้วยก็ต้องรู้สึกอายและเขินบ้าง(มียางอยู่คับ)
“อ้าวไปแล้วหรอ แคนๆๆรอกูด้วย” แล้วไอ้กันก็รีบตามผมออกไป
แล้วผมก็รีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้อง
“เฮ้ยๆ แคนตอนสองทุ่นไปกินข้าวกันน่ะ” กันชวนผม
“เออๆๆ เจอกัน”
-
ขอโทษน่ะครับที่เมื่อวานว่าจะเอามาลงแต่พอดีเนตเสีย(กลับมาก็ตี3แล้ว)
เมื่อคืนไปเที่ยวมาสุดริด555
-
แล้วผมก็เปิดประตูเข้าห้องผม แล้วผมก็ตื่นเต้นมากๆๆเมื่อมีเสียงทัก
“หวัดดีแคน เราชื่อเต้น่ะ”
“หวะๆ ๆหวัดดี” ผมยืนทั้งที่ตัวยังเปียกอยู่ ก็รู้สึกตื่นเต้นนิสนึงอ่ะเมทคนสุดท้ายมาแล้ว คือห้องผมนอนกันสี่คนคับ มีเตียงคู่สองเตียงคับและคนที่ต้องนอนเตียงเดี๋ยวกับผมก็คือ เต้คับ เพราะว่า เมทของผมอีกสองคนอ่ะผมรู้จักแล้ว ชื่อต่อ กับชาย ครับเรียนต่างคณะกับผม ก็ทักกันตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว แต่ที่ผมรอดูหน้าก็คือเต้ คนนี้ ซึ่งไม่ทำให้ผมผิดหวังคับ เต้น่ารักมาก ตัวขาว สูงๆพอๆกับไอ้กัน แต่ผมดำ คิ้วเข้ม คมมากๆๆๆ แถมพูดเพราะไม่ปากหมาเหมือนไอ้กันคับ
“เออว่าแต่ เต้รู้จักชื่อให้เราได้ไงอ่ะ”
“ก็เราอ่านป้ายชื่อที่วางไว่ตรงเตียงงัย”
“อ่อ หรอ”แล้วผมก็เกาหัว ว่าตัวเองนี่บื้อจัง
เต้จึงหัวเราะผมคับ
“ขำไรหรอ” ผมถาม
“ปล่าว แคนน่ารักดีอ่ะ”
แหมมาชมอย่างงี้ก็เขินแย่สิคับ เราจึงนั่งคุยกันก้ได้รู้ว่าเต้เป็นคนเชียงใหม่คับ พ่อเป็นนักธุรกิจ ดูท่าคงรวยทีเดียว ดูจากลักษณะการแต่ตัว
“นี่แคน แคนจะนั่งโป้คุยกับเราอย่างนี้หรอ”
“ไม่เห็นเป็นไรเลย เราก็แบบนี้แหละ”
“ แคนไม่เขิน แต่เราเขินน่ะ”
รู้สึกว่าเต้จะหน้าแดงคับ แหมรู้สึกดีคับที่ร่างกายของตัวเองยังสามารถทำให้คนอื่นเขินได้ อิอิ แอบดีใจ
“ไปใส่เสื้อก้ได้”
หลังจากที่ผมคุยกับเต้ พวกเราเริ่มคุยกันมากขึ้น เราคุยกันถูดคอมาก แต่ส่วนมากจะมีแต่ผมพูดมากก่าเพราะเต้เป็นคนพูดไม่เก่ง คงได้แต่นั่งพยักหน้าเป้นผู้ฟังที่ดีขอองผมนั่นเอง เราออกไปคุยกันที่ระเบียงของห้อง บรรยากาศดีมากๆเลย ในขณะที่ผมกับเต้คุยกันอยู่ระเบียงนั้นก็ได้ยินเสียงเคาะประตูห้อง ต้องเป็นไอ้กันแน่ๆๆผมจึงรีบไปเปิดประตุให้มัน
“ช้าจังเลย จะปล่อยให้เคาะไปถึงไหนว่ะ” ไอ้กันเริ่มโวยวาย
“ไปกินข้าวกันแคน” ไอ้กรพูด
“แล้วเคละกร” ผมถามกรเพราะ เคกับกรสนิดกัน
“รออยู่ข้างล่างแล้ว”
“อ่อ แปบน่ะ” ผมบอกไอ้กร กะไอ้กันแล้วหันไปทางเต้แล้วยิ้มให้ผมจึงแนะนำเต้ให้พวกมันรู้จัก
“เฮ้ยๆ นี่พวกมึง นี่เต้ เมทกู”
“เต้ นี่ กัน และนี่กร เพื่อนเราเอง”
เต้ยิ้มแล้วทักทายตามมารยาทผมจึงชวนเต้ไปกินข้าว
“ไปเหอะเราทานมาแล้ว”เต้พูดพร้อมยิ้มให้
“ยังงัยถ้าจะเอาอะไรก็โทรลงไปบอกน่ะเต้ เดี๋ยวแคนซื้อขึ้นมาให้นี่เบอร์แคนน่ะ 089xxxxxxx”
“ขอบใจมากน่ะแคน”
แล้วผมกับไอ้กันและไอ้กร ก้ลงไปข้างล่าง ผมห็นไอ้กันแปลกๆๆๆเห็นมันเงียบๆๆไปผมจึงแซวเล่นกับมัน
“หมาในปากป่วยหรอพ่อคุณ ถึงเงียบได้ขนาดนี้”
“ปล่าวหนิ”
“ไรว่ะ เป็นไรอ่ะ”ผมหยุดเดินไอ้เคจึงถามว่าเป็นไรกัน ผมก็ได้แต่บอกให้กรกับเคไปจองโต๊ะก่อน
จึงเหลือผมกับไอ้กัน แล้วอยู่เฉยๆๆมันก็เดินหนีผม
“กัน เป็นไรก็บอกดิ กูไปทำไรให้มึง ทำมัยไม่พูดกะกู”
“กู บอกว่าไม่เป็นไรไง ไม่รู้รื่องหรืองัย”มันตะคอกผมคับผมถึงกับหน้าชาที่เดียว
“ได้ งั้นกูไม่ยุ่งกับมึงอีกก็ได้” ผมก็ฉุนเป็นเหมือนกันผมจึงเดินหนีบ้าง
“เดี๋ยว แคน กูขอโทษ กูแค่ไม่ชอบอะไรบางอย่าง” ไอ้กันพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนลง
“แล้วมึงไม่ชอบไรล่ะ บอกกูมาหน่อยดิ”
“ก็ ...ก็....ทำมัยมึงต้องให้เบอร์เมทมึงด้วย ทีกูมึงไม่เห็นให้เลย” ดูๆๆมันพูดดิคับผมอยากจะวิ่งชนกำแพงตายให้รู้แล้วรู้รอดแล้วผมก็ขำ ก๊ากออกมาเลย
“ขำไรว่ะ”
“ก็ขำมึงนั่นแหละ กูได้ข่าวว่ามึงเป็นปีหนี่งแล้วน่ะ โตแล้ว คิดไรยังกะเด้กๆๆไปได้” ผมคิดในใจว่ามันเป็นผู้ชายอะไรขี้ใจน้อยชิพหายเลยถ้าใครได้เป็นแฟนล่ะก็คงน่าสงสารน่าดูเลย
“ปะๆๆไปกินข้าวได้แล้ว ไอ้กรกะไอ้เครอแย่แล้ว
...
-
มีงอนนะหนูกัน อยากได้ก็ไม่บอก :laugh:
-
แวะมาเจิมม :mc4:
ไม่เท่าไหร่กันน้อยใจซะแระเนี่ย
:m12:
-
ผมคิดในใจว่ามันเป็นผู้ชายอะไรขี้ใจน้อยชิพหายเลยถ้าใครได้เป็นแฟนล่ะก็คงน่าสงสารน่าดูเลย
และคนน่าสงสารคนนั้นก็คือ .... ตัวเจ้าแคนนั่นเอง :t2:
-
ชีวิตตอนเริ่มรักกันมันหวานดี เจ๊ชอบ :m3:
-
:L2: มา +1 ให้กำลังใจนะครับ...ยังไม่ทันไรน้องแคนก็มีคนรุมชอบซะแล้ว...
เลือกกันหรือเต้ดีล่ะครับเนี่ย :m1:
-
เค้าอยากได้เบอร์ก็ให้เค้าไปดิ
:laugh: :laugh: :laugh:
เด่วกันมันจะบ้าไปซ๊าก่อนนน
-
ขอบคุณทุกกำลังใจน่ะครับ
ช่วงนี้เนตเป็นอะไรก็ไม่รู้อยากเอามาลงเร็วๆๆแต่ก็น่ะพึ่งใช้ได้เลยทีเดียว
ทั้งๆๆที่ว่างๆแท้ๆๆ
มีอะไรแนะนำก็บอกได้เลยน่ะครับทุกคน
รักคุณผู้อ่านครับ
-
ตอนที่ 3
พอถึงโรงอาหารคนเยอะมากๆๆไม่มีที่นั่งดีๆๆเลย พอดีเห็นมีที่นั่งเหลือโตะนึงแต่ต้องนั่งเบียดๆๆกันเพราะมันเป็นโต๊ะเล็ก
“จะนั่งพอกันหรอ”ผมถามพวกมัน
“พอๆๆๆๆๆนั่งเบียดๆๆกันก็ได้ไม่เห็นเป็นไรเลย” กันมันพูดพร้อมนั่งลง
“นั่งสิว่ะ แคน ยืนทำห่าอะไรอยู่เดี๋ยวก็ไม่ได้แดกข้าวกันพอดี”กันมันหันมาพูดแล้วดึงแขนผมให้นั่งลงข้างมัน
ส่วนกรและเคก็นั่งฝั่งตรงช้าม และกรก็บอกว่า “งั้นเดี๋ยวกันกับแคนไปซื้อก่อนน่ะเดี๋ยวกูกะเคนั่งเฝ้าโต๊ะเอง”
ตกลงตามนั้นคับผมและกันไปซื้อก่อน ผมอยากทานข้าวมันไก่เลยตรงดิ่งไปร้านเข้ามันไก่โดยไม่ได้รอกันอะคับ
พอหันมาอีกทีก็เห็นกันยืนคุยกับผู้หญิงคนหนึ่งสวยเชียวคับผมอยากเสือกก็เลยเดินเข้าไปสาระแน(ที่จริงอยากรู้คับว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร)แต่พอเดินเข้าไปเจอบรรยากาศมาคุพิกลคับ
“รอแป๊บนึงน่ะแคน”
ผมเงียบแล้วพยัคหน้าแล้วถามว่ามีอะไรกันรึป่าวอ่ะ
กันบอกว่า “ไม่มีอะไรเจอ เออ เอ่อ เพื่อนเก่าอ่ะ ป่ะ ไปเหอะ หิวแล้ว”กันพูดแล้วคว้ามือผมแล้วเดินออกไปจากตรงนั้น
“เดี๋ยวสิกัน คือฝ้ายขอโทษ”
กันชะงักแล้วก็เดินต่อไปโดยไม่หันกลับมาดูผู้หญิงคนนั้น
“กันๆๆ ไม่ไปคุยกะเค้าดีๆๆอ่ะ มีไรกันหรอ”แอบอยากรู้ไงคับ5555
“ป่าวหรอกมันก็แค่เป็นสิ่งที่ไม่น่าจดจำอ่ะ”มันทำสีหน้าแบบว่าคงมีอะไรไม่ดีผ่านเข้ามามึงอย่ารู้เลยอะไรงี้คับ
อืมช่างเหอะถ้ามันอยากเล่าเดี๋ยวมันคงเล่าเองแหละคับแต่ก็แอบอยากรู้เร็วๆๆจังเลย
หลังจากนั้นเราก็ซื้อข้าวมันไก่แล้วก็เดินไปที่โต๊ะกัน
“นี่ๆๆพอคุณทูลหัวไปซื้อที่ดาวอังคารรึไงฮ่ะ” ไอ้เคคับมันว่าพวกเราใหญ่เลย
“โหไปแค่แป็บเดียวเองน่ะเว้ยก็แคนอ่ะดิเลือกนาน”
กำตูโดนซะงั้นเหอะๆๆๆ
“งั้นพวกเมิงไปซื้อข้าวเหอะเดี๋ยวรอกินพร้อมกัน”ผมบอกให้เคกับกรไปซื้อข้าวคับจะได้ทานกันซะที
“นี่ๆๆกันขยับไปหน่อยดิอึดอัดว่ะ”ผมบ่นก็มันอ่ะคับคือที่จริงที่มันแคบก็จริงแต่ก้ไม่ถึงขนาดนั้นดันมานั่งเบียดแทบจะซ้อนกันได้เลยทีเดียว
“แหมๆๆ แค่นี้ทำเป็นหวงเนื้อหวงตัวน่ะ เดี๋ยวเหอะๆๆจะโดนดี”กันทำหน้ากวนๆๆ
“โดนอะไรพูดมาดีๆๆน่ะเว้ย”มาพูดอะไรแบบมีเลสนัยแปลกๆๆน่ะเนี๊ย
หลังจากที่พวกเราสี่คนทานข้าวและคุยกันเสร็จก็กลับหอกันครับระหว่างที่เดินกลับหอเคกับกรก็บอกว่าเดี๋ยวจะไปซื้อของใช้ที่เซเว่นก่อนครับก็เลยแยกตัวออกไป
ก็เลยเหลือผมกะกันสองคนเดินไปที่หน้าหอพัก
“เออ นี่แคนเราไปขับรถเล่นกันป่าว”
“ไปไหนอ่ะมีรถหรอ ไม่เห็นรู้เลยว่ามึงมีรถ”
“มีสิ ก็พอดีแม่ซื้อให้เมื่อวานนี้เลย ขี้เกียจเดินไปเรียนไง”
รถกันเป็นรถเวสป้าสีฟ้าครับน่ารักดีอ่ะเพราะปกติผมชอบสีฟ้าอยู่แล้วคับ
“ยืนบื้ออะไรอยู่ล่ะแคนขึ้นรถดิว่ะ”
เออไปแล้วๆๆ
แล้วเราก้ไปขับรถเล่นทั่วมอตอนกลางคืนนี่มันเย็นดีจังเลยคับเราขับรถวนไปวนมาหลายรอบบรรยากาศต่างจังหวัดนี่มันช่างดีเหลือเกินน่ะเนี๊ยะ เราต้องอยู่ที่นี่ตั้ง1ปีเต็มน่ะเนี๊ย
“เออ แคน แคนว่าฝ้ายเค้าเป็นไงบ้างอ่ะ” กันหันหน้ามาถามผมครับ
“ใครหรอ อ๋อ ผู้หญิงคนที่สวยๆๆเพื่อนเมิงเมือเย็นนี้อะหรอว่ะ”
“อืมๆๆ”
“ก็สวยดีนี่ น่ารักดี แต่เหมือนเมิงกะเค้าเหมือนจะมีปัญหากันรึป่าวอ่ะ”
เงียบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
“ขอโทษว่ะไม่น่าถามเรื่องส่วนตัวเลย” ผมไม่น่าถามเลยยยยยยยยยยย
“เออ ไม่เป็นไรหรอก ก็ว่าจะเล่าให้ฟังนี่แหละ”
“หรอออออออออออออออออออออออ ทำไม ใคร ทำอะไร ที่ไหน อย่างไร ผลเป็นอย่างไร”
ผมเล่นถามเป็นชุดเลย ดูท่าทางเรานี่ไม่ค่อยจะอยากรู้เลยยยยยยยยยยเรื่องชาวบ้านนี่งานของแคนชัดๆๆ
“แหมมมมมถามจังน่ะ อยากรู้เรื่องกูกะเค้าขนาดนั้นเชียว” ทำหน้าเจ้าเล่ย์
“ก็เออดิ เอ่อ ป่าวๆๆๆๆๆๆ แค่เห็นเมิงเหมือนไม่สบายใจเลยเวลาคุยกะเค้าอ่ะ” คือยากรู้อ่ะคับแต่ก็อยากถาม
“กูกับฝ้ายเคยคบกันอ่ะ ตอนสมัยม.ปลายแต่เค้าทิ้งกูอ่ะ”
ตอนนั้นหน้าของกันดูเศร้าอ่ะคับมันคงชอบฝ้ายมาก
“ไม่เป็นไรหรอกเมิง ผู้หญิงไม่ได้มีคนเดียวในโลก อีกอย่างหน้าตาแบบเมิงนี่หาได้ดีกว่านี้เยอะเลยเว้ย เชื่อกูดิ”
ขอปลอบก่อนครับ(แล้วไม่สนใจกูบ้างหรอว่ะ5555)
มันหันมายิ้มคับ
“เมิงจะบอกว่ากูหล่อก็บอกมาตรงๆๆ ไม่ต้องทำมาปลอบ แต่กูไม่เป็นไรแล้วล่ะเมิง ผ่านไปแล้วแค่ตอนนั้นกูคิดว่าถ้ากูดูแลเค้าดีกว่านี้ก้คงไม่เป็นแบบนี้ว่ะ ขอบใจน่ะเว้ยที่เป็นห่วงกูแคน”
(มันทำหน้าซื้งคับดูตอแหลๆๆไงก็ไม่รู้(ล้อเล่นครับ)
“แหวะ หน้าตาก็พอดูได้เท่านั้นแหละเมิงอ่ะ สู้กูก็ไม่ได้55555”
“อืมน่ะ อย่างเมิงอ่ะแคนเค้าไม่เรียกว่าหล่อเว้ยยยยยย เค้าเรียกว่าน่ารักอ่ะ555”
เขินครับมีผู้ชายมาบอกว่าน่ารักก็เขินเป็นธรรมดา555แล้วเราก็คุยกันเรื่องฝ้ายกับกันอีกหลายเรื่องมันเล่าหมดเลยครับว่าไปจีบไง คบไง ยังไงบ้าง เราก็ฟังๆๆแล้วก็แสดงความคิดเห็นบ้าง แค่ดูท่าทางกันมันสบายใจขึ้นน่ะเนี๊ย
...
คูณผู้อ่านลุ้นช่วยผมหน่อยน่ะครับว่าเรื่องของผมกับกันจะเป็นไปได้มั้ย
แต่ผมชอบมันน่ะ5555
-
^
จิ้มคนแต่ง !
แหม่ ถ้าเค้าชมว่าน่ารักเค้าก็น่าจะมีใจแระนะเนี่ย อิอิ *
ปกติผู้ชายชมผู้ชายด้วยกันว่าน่ารักบ่อยเร๊อออ
แล้วไหนจะยังเรื่องเบอร์โทรศัพท์อีก ชัดๆเลย
เป็นกำลังใจให้จ้า :L2:
-
“อืมน่ะ อย่างเมิงอ่ะแคนเค้าไม่เรียกว่าหล่อเว้ยยยยยย เค้าเรียกว่าน่ารักอ่ะ555”
ชิ อิจฉา จีบกันอยู่ได้ไม่อายคน :o8:
-
เป็นกำลังใจให้คนแต่ง
และรอตอนต่อไป :bye2:
-
ท่าทางฝ้ายจะมีบทบาทในตอนต่อๆไปแน่
คู่นี้น่ารักดนะคราบชอบตอนที่กันงอนจังน่ารักดี อิๆ
-
มาให้กำลังใจแคน สู้ๆ :a2:
-
ดึกๆๆๆว่าจะเอามาลงดีมั้ยยยยยยซักสองตอน
ตอนนี้ขอทำการบ้านส่งพรุ่งนี้ก่อนน่ะครับบบบบ :a2: :a2:
รักคนอ่าน :กอด1:
-
ทำการบ้านเสร็จแล้วอย่าลืมมาลงนะครับ จุ๊บ จุ๊บ :กอด1:
2 ตอนได้ยิ่งดีนะครับ
-
เอามาแป๊ะก่อนนิดหนึง55555
ตอนที่4
“อ้าว เต้ยังไม่นอนอีกหรอ นี่มันจะเที่ยงคืนแล้วน่ะ” ใช่ครับผมไปนั่งรถเล่นกะกันจนถึงเกือบเที่ยงคืน555(อ้อนวอนยามเกือบตายเผื่อจะได้เข้าหอคือหอปิดสี่ทุ่มอ่ะครับ)
“ยังหรอกก็เรารอแคนอยู่นิ ขืนเราฝากซื้อข้าวเราคงต้องหิวตายแน่ๆๆเลย” เต้ประชดครับ555น่ารักจัง
“โทษทีน่ะ เอ่อ พอดีเราไปนั่งรถเล่นกะเพื่อนอ่ะ พอดีเพื่อนมีปัญหานิสสหน่อยยยยยอ่า”
“เราล้อเล่นหรอกน่ะแคนก็คิดเป็นจริงเป็นจังไปได้”
เหอะๆๆโล่งครับ นึกว่าเต้จะเคือง
“งั้นเดี๋ยวเราขอตัวไปอาบน้าก่อนน่ะเต้ เหนียวตัวมากเลยอ่า”
“อืมมมมมมมตามสบายน่ะ เดี๋ยวเราว่าจะนอนแล้วแหละ”
แล้วผมก็ถอดเสื้อผ้า เอาผ้าเช็ดตัวพันท่อนล่างเดินออกจากห้องไปแต่ทางที่จะไปห้องน้ำต้องผ่านห้องของกันก่อนครับแต่ก็ไม่ได้ไปชวนหรอกครับรีบไปอาบรีบมาคุยกะเต้555
แต่แล้วก็
“นี่ๆๆ ตี๋น้อยๆๆไปอาบน้ำไม่ยอมชวนกันเลยน่ะ” กันครับมันเปิดประตูออกมาจะไปอาบน้ำเหมือนกันพอดี
ผมเริ่มจะชินแล้วละครับที่มันเรียกผมว่าตี๋
“ก็นึกว่าอาบไปแล้วไงเลยไม่ได้ไปชวน”
แล้วมันก็เดินตามผมไปห้องน้ำ
เหมือนเดิมครับผมอาบห้องข้างในสุดและกันอาบห้องถัดมาคงจะเป็นห้องน้ำประจำแล้วครับ
“นี่ๆๆแคนทำไมมึงถึงชอบอาบห้องนั้นจังว่ะมันดีกว่าห้องอื่นยังไง”กันถามผมระหว่างอาบน้ำครับ
“ก็ ก็ ดีอ่ะไม่รู้สิ ฝักบัวมันใหญ่กว่าห้องอื่นมั้ง ลองมาอาบดูสิถ้าอยากรู้”
“เปิดประตูสิจะเข้าไปอาบ” เวรคับกูอาบอยู่จะเข้ามาได้ไง555อย่าน่ะๆๆๆอย่าช้าน่ะ5555
“ไอ้นี่นิ ทะลึ่งใหญ่และมึงอ่ะ รีบๆๆอาบเหอะ”
เราสองคนอาบเสร็จก็เดินกลับห้องครับ
“แคนๆเจอกันพรุ่งนี้น่ะ”
อืม แล้วทำไมจะไม่ได้เจอว่ะ ก็ต้องเจออยู่แล้วหนิใช่มั้ยครับคุณผู้อ่าน
ผมเปิดประตูเข้ามาเมทผมอยู่ครบเลยครับ
แต่สองคนนั้นหลับไปแล้วสงสัยโดนรับน้องหนักไปหน่อย
แต่เต้ยังเปิดไฟที่หัวเตียงอยู่คับ
“ทำให้ตื่นรึป่าวเต้”เต้ลุกขึ้นครับตอนผมเปิดประตูเข้าห้อง
“ป่าวๆๆๆหรอก ก็พอดีเหมือนนอนไม่หลับไงก็ไม่รู้”
“ทำไมล่ะยังไม่ชินที่หรอ” ผมคุยกะเต้พร้อมเช็ดตัวใส่เสื้อผ้าไปด้วย
“แคนนี่เวลาใส่ชุดนอนลายหมีพูนี่น่ารักจังเน้อ5555”
“โหหหหหหคือว่าแม่เราน่ะสิซื้อให้แต่เราก็ชอบหมีพูจริงๆๆน่ะแหละ555”
ผมเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้วก็โดดขึ้นเตียงที่ติดกะเตียงเต้เลยครับ
เราก็คุยกันหลายเรื่องคับผมถามไถ่ว่าเรียนจบโรงเรียนอะไรมา ทำมถึงอยากเรียนที่นี่ อะไรประมานนี้
แต่เต้ก็ตอบแบบว่า อืม หรอ ใช่ อะไรอย่างงี้อ่ะ ส่วนมากจะเป็นผมเองที่เล่าชีวประวัติของตัวเองให้เต้ฟังซะมากกว่า
“นอนเหอะแคนเราเริ่มฟังแคนเล่าจนง่วงแล้วแหละ”
“อ้าวววโหเบื่อเราแล้วหรอ”ผมพูดจนเต้ง่วงจริงๆๆหรอคับ555
“ป่าวๆๆแคนพูดตลกและสนุกมากเลยแต่เราง่วงแล้วอ่ะ”
“งั้นหลับเหอะ แต่ระวังเรานอนกลิ้งไปทับเต้น่ะ ปกติเราติดหมอนข้างอ่ะ ถ้าเผลอกอดอ่ะอย่าว่าแคนล่ะ55”
เงียบบบบบบบบบบบบบบบบบ
เต้คงหลับไปแล้วววววววว
หลับจริงหรอเดี๋ยวปัดกอดเลยหนิ555
...
-
ว่าจะออกไปลั้นลาข้างนอกนิสนึง
ถ้ากลับมาบางทีอาจจะลงต่อน่ะครับ
เบื่อจังขี้เกียจไปเรียนพรุ่งนี้555555
รักคนอ่านครับ
-
:a5: เพิ่งอ่านครั้งแรก
ชอบ บบ
ต่อไวไวเลยคับ
อยากให้แคน กะ กันรักกัลไวไวจัง
^^
-
ติดตามอีกวัน ป้าก็ไม่อยากไปทำงานเหมือนกัน เบื่อ
-
ติดตามอีกวัน ป้าก็ไม่อยากไปทำงานเหมือนกัน เบื่อ
งั้นเราไม่ต้องไปเรียนไม่ต้องไปทำงานนั่งอ่านนิยายดีมั้ยครับ55555
-
อ่านแล้วครับ สนุกจังเลยอ่า ชอบๆ
แล้วมาต่ออีกนะครับ อยากอ่านต่อจัง ท่าทางจะหวานแหวว โรแมนติกนะ ฮือ ๆ อิจฉาหงะ :sad2:
ปล. อยากรับน้องบ้างจังเลย เสียดายไม่มีโอกาสอะครับ จบม.หกก็มาต่อนอกเลย เฮ้อ เซ็ง
อยากย้อนเวลากลับไปปีหนึ่งจังเลยคับ (ตอนนี้ปีสามแล้วอ่า แหะ ๆ ๆ)
-
เจ้ากันมันคิดไรกับแคนแหง ๆ
-
อ่านแล้วครับ สนุกจังเลยอ่า ชอบๆ
แล้วมาต่ออีกนะครับ อยากอ่านต่อจัง ท่าทางจะหวานแหวว โรแมนติกนะ ฮือ ๆ อิจฉาหงะ :sad2:
ปล. อยากรับน้องบ้างจังเลย เสียดายไม่มีโอกาสอะครับ จบม.หกก็มาต่อนอกเลย เฮ้อ เซ็ง
อยากย้อนเวลากลับไปปีหนึ่งจังเลยคับ (ตอนนี้ปีสามแล้วอ่า แหะ ๆ ๆ)
งั้นขอลงต่ออีกหฟน่อยล่ะกันน่ะครับ :oni1: :oni1:
อิจฉาที่ได้เรียนนอกมากกว่า5555(ชอบเด็กนอกจังเท่ไปเลยยยยยยยยยยย) o13
-
โปรดส่งใครมารักฉันที อยู่อย่างงี้มันเหงาเกินไป
โปรดส่งใครมารักฉันที อยู่อย่างงี้มันเหงาเกินไป
โปรดส่งใครมารักฉันที อยู่อย่างงี้มันเหงาเกินไป
“สวัสดีครับแคนพูดครับ”
“แคนหรอ กูกรน่ะเว้ย ตื่นได้แล้ววันนี้พี่นัด 7 โมงเช้าน่ะเว้ย ปลุกไอ้กันด้วยน่ะ ”
“ขออีก10 นาทีได้มั้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
“ไม่ด้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ตื่นเลยน่ะเมิงจะเฝ้าพระอินทร์ไปถึงไหน แค่นี้น่ะ”
“อืม”
ง่วงจังเลยครับแต่ต้องตืนทำไมเป็นปีหนึ่งต้องมาทำอะไรเยี่ยงนี้ด้วยน่ะ เฮ้ออออออออออ
ไปปลุกกันก่อนดีกว่า
ตึ่งๆๆๆๆๆๆๆ(ผมเคาะประตู)
สักพักเมทของกันลุกมาเปิดประตูให้ผมครับพร้อมชี้ไปที่เตียงกันว่ามันยังนอนอยู่เลยยยยยยน่ะ
ผมเดินไปดึงผ้าห่มมันออก
“เฮ้ออออออย่ามากวนคนจะหลับจะนอน อย่ามากวนได้มั้ย”
“ตื่นๆๆๆๆเว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
เงียบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
โป๊กกกกกกกกกกกก
“โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย อะไรว่ะ แม่ง แคนมึงมาตบหัวกูทำไมว่ะ”
“ก็ถ้าไม่ตบมึงจะตื่นม๊ายยยยยยยยยยยยยยยย”
“ชอบใช้กำลังนี่หว่า ซาดิสว่ะ”
“เออๆๆๆตื่นๆๆได้แล้วพี่เค้านัด7โมง เดี๋ยวกูไปอาบน้ำก่อนน่ะเพราะเดี๋ยวห้องน้ำเต็ม มึงก็รีบๆๆละกันเสร็จแล้วเดี๋ยวมาหาน่ะ รีบๆๆล่ะ”
แล้วผมก็เดินกลับห้องไปหยิบของไปอาบน้ำครับ
วันนี้ห้องน้ำคนใช้เยอะครับเพราะวันนี้ทุกคนต้องออกไปทำกิจกรรมแต่เช้าครับ
ผมก็อาบจนเสร็จแล้วกลับไปที่ห้องก็ไม่เจอใครในห้องแล้ว สงสัยไปทำกิจกรรมกันหมดแล้ว
ผมแต่งตัวเสร็จแล้วก็เลยไปรอกันที่ห้องดีกว่า
ตึ่งๆๆๆๆๆๆ
“เข้ามาสิไม่ได้ล๊อก”
ผมเปิดเข้าไปสายตาอยู่ที่ อยู่ที่ เอ่อ ร่างกายของกันครับ มองแล้วมันแบบว่า ตื่นเต้นจังครับ
ชอบต้นคอที่ผมเปียกน้ำหมาดๆๆระไปที่ต้นคอขาวๆๆๆกับผมสีน้าตาลทอง มันสวยจังเลยครับ555เลือดกำเดาจะไหล555
“มองอะไรอีกแล้ว คิดลามกกะกูรึไงเมิงอ่ะ”
“เอ่อ ป่าวๆๆ รีบแต่งตัวสิจะได้ไปกันมันจะ7โมงแล้วน่ะเว้ย”
“หรอ ถ้างั้นแคน มึงมาเป่าผมให้กูหน่อยดิ จะใด้เสร็จเร็วๆๆๆ”
โหหหหหหหพระเจ้าจอร์ช มันยอดมาก
ผมเดินเข้าไปหยิบไดร์เป่าผมแล้วก็เข้าไปเป่าให้มันครับ โคตรตื่นเต้นเลย
“สั่นทำไมไม่เคยจับผู้ชายไงเมิงอ่ะ”
เอ้าเวนปากเสือกหมาอีก ก็กูตื่นเต้นนี่หว่า คือเอาจริงๆๆน่ะครับ ผมเป็นคนแพ้คนคอขาวๆๆๆที่ระด้วยเส้นผมครับเห็นแล้วมันตื่นเต้นครับ
แต่นี่กำลังสำผัสคอไอ้กันอยู่ ตะบะพันปีผมจะเหลือม๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยย
“อยู่เฉยๆๆๆหน่าเดี๋ยวก็ไม่เป่าให้หรอก พูดมากมึงนี่” พูดได้แค่นี้จริงๆๆครับตอนนี้
“เอ้า เสร็จแล้ว ใส่เสื้อเร็วจะเจ็ดโมงแล้ว รึมึงอยากจะเต้นแมงมุมบ้าบอนั่น”
“เออ ขอบใจเว้ย แต่เต้นอีกก็ดีน่ะ ชอบว่ะ ยิ่งแต้นกะมึงน่ะแคน กูชอบบบบบบบบบบ”
“แม่งเต้นไปคนเดียวล่ะกันน่ะเมิง กูไปก่อนล่ะ ชิ”
ผมเดินออกไปพร้อมแบบว่าอารมเสียนิดนึงอ่ะคับ
“เฮ้ยยย รอกูด้วยแคน”
ผมเดินลงมาชั้นล่างไม่นานกันก็เดินหรือวิ่งตามลงมาที่หน้าหอ
“โหหหหหหแหย่เล่นแค่นี้ทำเป็นงอล”
“ใครงอลกัน”แม่งหาว่าผมงอล ชิ แล้วเรางอลมั้ยอ่ะ อาการนี้
“นั่นน่ะสิใครงอลกันครับบบบบบบ กันพูดเล่นแค่นี้เองน่ะ” โหหทำเป็นพูดเพราะ
“ก็ไม่ชอบเรื่องแบบนี้อ่ะ ไม่ชอบการเต้นๆๆบ้าบอ มันอุบาททททท อ่ะเลยไม่ชอบ”
“ครับๆๆๆๆ กันจะไม่พูดเล่นอีกแล้ววน่ะครับ”
“ไม่ต้องมาคงมาคับเลย ไปรีบไปเหอะ ถ้ากูได้เต้นน่ะเมิง ตายยยยยยยยยยยย”
...
เอาแค่นี้ไปก่อนล่ะกันน่ะครับ
ขอบอกว่าเรื่องยังไม่ได้เริ่มเลยน่ะเนี๊ยนี่แค่อรัมภบท555(ล้อเล่นครับ)
เดี๋ยวพรุ่งนี้เย็นๆๆมาต่อให้น่ะครับบบบบบบบบบบ
รักคนอ่านครับ
แต่รักคนอ่านที่เม้นท์ด้วยที่สุดเลย
-
นี่ขนาดยังไม่เริ่มนะเนี่ย
จะรออ่านนะคราบ อิๆ
-
:man1: รักคนเขียนด้วยเหมือนกันคร้าบ...
อย่าลืมมาลงต่อนะ น่ารักดีครับ
-
ตอนนี้คนแต่งอาจต้องไปทำฟัน
แอบกลัวเจ็บ
กลัวจริงๆๆๆน่ะ
:o12:
-
ว๊าว ววว
สนุกมากๆอ่า
ชอบ บบ
-
:m1:
-
ปวดฟันมากเลยครับ หมอนี่แทบจะเอาฟันออกหมดเลยม๊าบบบบบบบบบบบบบบ
ขอต่อละกันครับ
ตอนที่ 5
พอลงไปถึงที่นัดหมายเพื่อนก็เริ่มเยอะแล้วดีแต่พวกเรามาทัน(ดีใจที่สุดเลย)
“น้องค่ะ รวมค่ะ ปีหนึ่งมารวมได้แล้วค่ะ”พี่น้ำเรียกรวมน้อง
พวกผมก็มารวมกันครับก็ตามเคยผมกะกันยืนหลังตลอดครับ
“น้องค่ะเดี๋ยวเราจะแบ่งกลุ่มกันน่ะค่ะ ให้น้องแบ่งกลุ่มกัน เป็นกลุ่มกลุ่มล่ะ6-7 คนน่ะค่ะ”
พวกเราก็วิ่งแบ่งกลุ่มกันวุ่นวายผม กัน กรและเคอยู่ด้วยกันอยู่แล้วครับแล้วมีมีผู้หญิงอีกสองคนชื่อ กิ๊ฟ และแอนครับ และผู้ชายอีกคนชื่อวุฒครับรวมเป็น7คนพอดีหลังจากนั้นพี่ปีสองก็ให้พวกเราทำกิจกรรมประมานว่าเชื่อมความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนและรุ่นพี่รุ่นน้อง ก็สนุกดีครับ บางทีก็น่าเบื่อ ผมก็เรื่อยๆๆเค้าให้เล่นอ่ะไรก็เล่นครับ
“อ้าวน้องค่ะกิจกรรมต่อไปเราจะเล่นเกมเหยียบหนังสือพิมพ์กันนนนนน โดยจะมีหนังสือพิมพ์ให้น้องแต่ล่ะกลุ่ม1แผ่นแล้วให้ทุกคนไปยืนบนหนังสือพิมพ์ให้ได้หมดทุกคนน่ะค่ะห้ามเท้าออกนอกหนังสือพิมพ์น่ะค่ะ”
ก็น่ะแค่นี้เองทำไมจะทำไม่ได้ครับแต่.................
“โอเคค่ะ ทุกทีมผ่านงั้นพับครึ่งค่ะ”
กำแล้วไงพับครึ่ง แต่ก็ทำได้ครับกอดๆๆเกาะๆๆกันเอา กลุ่มผมรอดครับแต่บางกลุ่มก็เริ่มไม่ไหวแล้ว
“เหลือกี่กลุ่ม กลุ่มที่เหลือพับอีกครึ่งค่ะ”
อืมน่ะจะให้เหยียบคนหรือหนังสือนพิมพ์ครับบบบบบบบบ
“อนุญาติให้ต่อตัวได้1ช่วงตัวน่ะค่ะ”
พวกเราเลยปรึกษากันว่าเอาไงดีครับก็เลยได้ข้อตกลงว่าจะให้กิ๊ฟกับแอนขึ้นไปเหยียบแขนที่ซ้อนๆๆกัน(หวังว่าคิดภาพออกน่ะครับ)แต่แอนดันบอกว่าเป็นประจำเดือนไม่สดวกหรอก กันเลยเสนอชื่อให้ผมขึ้นไปแทนแอน ทุกคนเลยให้ผมขึ้นไปแทนเพราะผมตัวเล็กที่สุดในบรรดาผู้ชายแล้ว
“แคนเหยียบดีๆๆล่ะเอามือเกาะบ่าไว้น่ะ”กันบอกผมครับ
“อืม ไว้ใจเหอะมือชั้นนี้แล้ว”
แต่แล้วสิ่งที่โม้ไว้ก็ไม่ได้ผลเมือผมเสียหลักตกลงมาข้างล่างครับ
“โอ้ยยยยยยยย”
“แคนนนนนนนนเป็นไงบ้างงงงงงงงงงง”
“พี่ค่ะๆๆแคนตกลงมาค่ะ”
คือที่จริงก็ไม่ได้สูงมากแต่ขาผมพลิกเท้านั้นเอง(คิดว่าพลิกน่ะครับตอนแรก)
พวกพี่ๆๆรีบพาผมไปที่ศูนย์แพทย์ครับกัน กรและเคก็ไปด้วย
หมอให้ไปเอกซ์เรย์ดูผลก็คือกระดูกตรงเท้าร้าวนิดหน่อยครับ เหอะๆๆจริงหรือเนี๊ยเราคิดว่าไม่เห็นจะเป็นขนาดนั้นเลย จึงต้องเข้าเฝือกครับแต่ป็นเหมือนเฝือกแบบครึ่งเดียวแล้วพันผ้าไว้ครับ
พี่เลยบอกให้ผมกลับหอเลยครับไม่ต้องไปเล่นกิจกรรมต่อแล้ว
โดยที่กันไปเอารถเวสปามันมารับครับ
“เกาะเอวดิ เดี๋ยวตกหรอก ยิ่งพิการอยู่อ่ะ”
อ้าวไอ้นิแม่งตูยังไม่ได้เสียแขนขาน่ะเว้ย
“นี่ได้ข่าวว่าแค่ใส่เฝือกไม่ได้ตัดขาซะหน่อย ชิ”
“เกาะดีๆๆน่ะถ้าตกมึงจะได้พิการแบบจริงๆๆแน่”
“เออน่า”
ผมก็เกาะเอวมันครับแบบไม่ค่อยกล้าจับแล้วนั่งเบี่ยงข้างด้วย(คิดสถาพดูเหมือนสามีภรรยาเลยคริคริ)
นั่งไปสักพักมันก็เอามือมันมาจับมือผมให้เลื่อนไปกอดเอวมันเลยครับทีเนี๊ยท่านผู้อ่านนนนนนนนนนน
“จับดีๆๆๆเดี๋ยวตกมาแย่เลย”
“เออ แคน ขอโทษน่ะที่มึงต้องมาเจ็บแบบนี้”
“ขอโทษทำไมว่ะมึงไม้ได้ถีบกูตกซะหน่อยอ่ะ55”
มันไม่ขำครับ แป่วววววววววววววววววววว
“ถึงกูไม่ได้ทำมึงแต่กูเป็นคนบอกให้เมิงขึ้นไปจนมึงตกลงมาเจ็บแบบนี้อ่ะ”
“อย่าคิดมากดิว่ะกัน กูไม่เป็นไรแล้ว ขอบใจน่ะเว้ย”
พอถึงหอผมก็จะเดินขึ้นห้องมันรีบไปจอดรถแล้วมาพยุงครับจนเดินถึงห้องเกือบตายเหนื่อยจริงๆๆครับการพิการชั่วคราวเนี๊ย
“ขอบใจมากน่ะกัน เมิงไปได้แล้วเดี่ยวพี่เค้าว่าเอา”
“เค้าไม่ว่าหรอกพี่ปีสองเค้าให้กูดูแลมึงจนกว่าจะหาย เพราะฉะนั้นมึงต้องฟังกูรู้มั้ยเจ้าตี๋พิการ”
“จริงหรอ แต่ที่จริงกูไม่ได้เป็นไรมากหรอกมึงไม่ต้องดูแลกูก็ได้น่ะ”
“มึงไม่อยากให้กูดูแลหรอ”มันทำสีหน้าเศร้าลงครับ
“ป่าวๆๆๆๆแค่เห็นว่าไม่อยากรบกวนอ่ะ”
“ไม่รบกวนหรอก ดีซะอีก ให้กูดูแลเหอะน่ะแคน”
โหพ่อคุณมาทำเสียงอ้อนๆน่ารักแบบนี้ใครจะปฎิสนธิ เอ้ยปฏิเสธลงครับ
“เอางั้นหรอ ก็ได้”
“เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
โหจะดีใจอะไรขนาดนั้นนนนนนนนน
หลังจากนั้นมากันก็ซื้อข้าวให้ พาไปกินข้าว พาไปนั่งรถเล่นแก้เซ็ง(ไม่เจียมบอดีตัวเองเลยตรู) ไปนั่งริมน้ำกับเพื่อนๆๆบ้างงงงงง จนเพื่อนๆๆแซวผมกะกันว่าแอบกิ๊กกันรึป่าววววววววว
ผมมองหน้ากันครับเห็นมันเฉยๆๆๆครับไม่ว่าอะไรด้วย ส่วนตัวผมเองก็แอบเขินเล็กน้อยและบอกว่าอย่าพูดอย่างงี้อีกน่ะ กันหันหน้ามามองครับแล้วก็หันไปเพื่อนก็ขำๆๆครับผมก็ไม่ได้ซีเรียสอะไร ก็คงเพราะเราไม่ได้เป็นอะไรกันจริงๆๆมั้ง
-
โอ๊ะโอ~!! เรื่องนี้คนเขียนน่ารักขยันอัพเรื่องมั๊กมาก +1 ให้กับความขยันและเรื่องสนุก ๆ
ขอบคุณ และเป็นกำลังใจให้นะครับ ~~ ขอให้หายปวดฟันไวไวด้วยน้า ^O^
-
คนน่ารักเขาไม่ปวดฟันกันหรอกนะคะ :t2: ล้อเล่น เข้ามาให้กำลังใจคนป่วยค่ะ
-
โอ๊ะโอ~!! เรื่องนี้คนเขียนน่ารักขยันอัพเรื่องมั๊กมาก +1 ให้กับความขยันและเรื่องสนุก ๆ
ขอบคุณ และเป็นกำลังใจให้นะครับ ~~ ขอให้หายปวดฟันไวไวด้วยน้า ^O^
งั้นขอต่อให้อีกนิสนึงดีมั้ยคับ
บอบคุณมากคับสำหรับ+1
-
ระหว่างนั่งรถกลับหอนั้นบรรยากาศเริ่มมาคุคับ เงียบเชียวววววววววว
แล้วผมก็เริ่มทำลายความเงียบ
“เอ่อกัน มึงว่ากูจะหายเมื่อไหร่ว่ะ เบื่อแล้วอ่ะ”
“ทำไมล่ะ เบื่อกูหรอ”
มันทำน้ำเสียงเรียบบบบบ แต่บาดใจครับ
“ป่าววววววววว แค่ถามว่าจะหายเมื่อไหร่เท่านั้นเอง เบื่อตัวเองที่เป็นภาระให้มึงไง”
“หรอ”
เหอะๆๆๆแปลกๆๆแล้วครับ อาการเริ่มไม่ดีถามสิบคำตอบมาคำเดียว
“เป็นอะไรรึป่าวว่ะ”
“ปล่าว”
ผมก็เงียบไปสักพักหนึ่งแล้วมันก็เริ่มพูดครับ
“แคน มึงกลัวเพื่อนเข้าใจผิดเรื่องกูกะเมิงรึป่าว”
“ป่าว ทำไมล่ะ”
“ก็ที่กูมาคอยดูแลมึงแล้วทำให้มึงอึดอัดรึป่าวว่ะ”
รู้แล้วครับว่าที่ทำเสียงแบบนี้อ่ะเรื่องอ่ะไร
“ทำไมมึงคิดว่ากูอึดอัดล่ะ”
“ก็มึงโกรธที่เพื่อนแซวว่ากุดูแลมึงแล้วบอกว่าอย่าพูดเรื่องนี้อีก”
ผมยิ้มครับแล้วก็ขำ5555555555555555555
“ขำไรว่ะ”
“ป่าวๆๆๆก็ขำคนคิดมากไง คืองี้น่ะเว้ยกันคือกูอ่ะที่บอกเพื่อนว่าอย่าพูดเรื่องนี้อีกเพราะกูกลัวมึงไม่ชอบหรอกเลยไม่อยากให้เพื่อนแซวกันเดี๋ยวมึงไม่มาดูแลกูทำไงอ่า”
“จริงหรอ”
“เออสิ”มันยิ้มออกแล้วครับ
“แหมๆๆๆๆๆอยากให้กูดูแลขนาดนั้นเลยหรอออออออออ”
อ้าวไอ้นี่ อะไรของแม่งว่ะแต่ก้ช่างเหอะถึงหอแล้วง่วงมากเลยครับเลยให้กันพยุงเข้าไปในห้องเจอเต้ยืนยิ้มอยู่คับ กันส่งผมที่เตียงแล้วก็บอกว่า “เดี๋ยวประมานห้าทุ่มเดี๋ยวมาหาน่ะ”ผมเลยงงว่ามาเพื่ออะไร
“เพื่อนแคนเข้าเอาใจใส่แคนดีจังนะ”
“อืม กันมันดีอ่าพาไปหมดเลย มันคงรู้สึกผิดด้วยมั้งที่แคนเจ็บขาแบบนี้”
“หรอ เรานึกว่า เอ่อ ....”
“นึกว่าอะไรหรอ”
“ป่าวๆๆๆๆไม่มีอะไร”
“นึกว่าเรากะกันเป็นอะไรกันอะหรอ”
“ขอโทษน่ะที่สงสัยแบบนั้น”
“ไม่เป็นไรหรอก เค้าก็สงสัยกันทั้งประเทศแล้ว55555”
“แล้วแคนกับกัน....”
“อ๋อ ป่าวๆๆไม่ได้เป็นไรกัน เป็นเพื่อนกันจริงๆๆๆ”
“หรอออ ฮึๆ”เต้ยิ้มให้อีกทีแล้วขอตัวไปอาบน้ำส่วนผมพูดจบนอนลงเตียงอย่างช้าๆๆๆแล้วไปเฝ้าพระอินทร์ดีกว่า
...
แค่นี้น่ะครับ ขอตัวไปนอนดีกว่าเจ็บปาก ปวดฟัน
พรุ่งนี้จะเอามาลงน่ะครับ
ขอบคุณทุกรีพลายน่ะครับ
รักผู้อ่านและเม้นด้วยจัง5555 ผู้อ่านเฉยๆๆก็รักกกกกกกกแต่ว่างๆๆก็ทักทายกันนบ้างน่ะครับบบบบ
ฝันดีครับ
...
-
รอฉากสารภาพรัก :m13:
-
รอเหมือนรีฯบน
:laugh:
เป็นกำลังใจให้นะ :a2:
-
...เข้ามารอตอนที่กันจะมาหาตอน 5 ทุ่ม...มีอะไรเอ่ย o12
-
:m13: :m4: :m13:
-
คิดกันแค่เพื่อนจริงๆเหรอ :m12:
-
:o8: น่ารักงะ
อยากมีคนมาดูแลบ้างจัง
*เจบฟันมะกัลเลยคับ
ไปเปลี่ยนยางมาวันนี้หมอจาดึงอารายนักหนามะรู้
-
เฮ้ออออออออออออดูสะใภ้ลูกทุ่งวันนี้สงสารอาตี้จัง ใครดูบ้างเน้อออ
ชีวิตก็เหมือนละครจัง (บางทีช่วยเข้าใจกูบ้างได้มั้ยยยยยยย)
เดี๋ยวมาอัพน่ะครับลงไปหาอะไรกินก่อน5555หิว
-
มาต่อครับ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ตอนที่ 6
ตื่งๆๆๆๆๆ เสียงเคาะประตูครับ ได้ยินแต่นิ่งครับแบบว่าขี้เกียจจังใครก็ได้ไปหยุดเสียงนั้นที
สักพักก็มีคนลุกไปเปิดครับ
“แคนล่ะ” เสียงกันครับผมได้ยินแต่นิ่งก่อน
“นอนยังไม่ตื่นเลยครับ” เสียงเต้ครับเต้เดินไปเปิดประตูให้กัน
“งั้นขอเข้าไปหน่อยน่ะ”
แล้วเสียงเท้าก็เดินเข้ามาไกล้เรื่อยๆๆครับ
“แคนๆๆ”กันเรียกเบาๆๆแล้วแตะตรงแขนครับ”ผมก็ยังนิ่งดูซิมันจะทำไง
“แคนๆๆไปอาบน้ำกัน”มันยังคงเรียกต่อผมก็เงียบต่อ5555
“แคนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน”เต็มๆๆๆครับตะโกนใส่หูผมเต็มๆๆๆๆๆ
ผมเลยหันหน้าไปแล้วอึ้งไปนิสนึงครับเพราะจมูกมันสัมผัสกับแก้มผมพอดีเลย
ตอนนั้นใจเต้นมากมายแทบจะหลุดออกมาเต้นข้างนอกครับ
“ปะๆไปอาบน้ำกันแคนจะ หลับไปถึงเมื่อไหร่ขี้เกียจมากมั้ย”
“อืม รอแป๊บน่ะ” ผมจะเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวครับ(ตอนนั้นวิญญาณเหมือนจะยังไม่เข้าร่างครับ)
“ไม่ต้องเดี๋ยวหยิบให้ อยู่ตรงไหน”มันดุครับผมเลยชี้ไปที่ตู้เสื้อผ้า
“กางเกงในล่ะ”
“เดี๋ยวหยิบเองกางเกงในอ่ะ”จะบ้าหรอครับให้คนอื่นมาหยิบกางเกงในให้ตัวเอง
“ไม่ต้องอยู่ไหนอยู่ในตู้ข้างล่างใช่มั้ย”ไม่พูดเฉยๆๆเปิดตู้หยิบออกมา
“เอาสีอะไรอ่ะ ขาวหรือดำ”
“ไม่เอาๆๆกูไม่ใส่ตอนกลางคืนใส่แค่บ๊อกเซอ”น่าอายจริงๆๆครับตอนนั้นอายเต้ด้วย
“หรอ งั้นเอาลายนี้ละกันน่ะกูชอบน่ารักดี55555”
ขำมากรึไงชิๆๆๆๆคนบ้าจะอะไรกูมากมายมั้ยเนี๊ยคนอายเป็นน่ะเว้ย หลังจากนั้นมั้นก็มาพยุงไปที่ห้องน้ำพร้อมของส่วนตัวของผมครับ
“อ้าวแล้วของมึงล่ะไม่ไปเอาผ้าเช็ดตัวรึไง”
“กูอาบแล้ว”
“อ้าว”ผมงงครับ
“ก็กูจะพาเมิงไปอาบไงล่ะสภาพแบบนี้จะอาบได้ไง”
พอถึงหน้าห้องน้ำมันก็พาไปที่หน้าห้องประจำครับห้องสุดท้าย
ผมก็เดินกระเผกๆเข้าไปแล้วมันก็เดินตามเข้ามา
“เฮ้ยยยยยย มึงจะตามเข้ามาทำไม”ผมกำลังจะปิดประตูครับแต่กันมันเดินตามเข้ามาก็ตกใจ”
“กูจะเข้าไปอาบให้ไงมึงจะได้ไม่ลำบาก”พูดหน้าตาเฉยมาก
“จะบ้าหรอ กูอาบเองได้”
“ไม่ต้องเกรงใจน่า”
“ไม่เอาๆๆๆออกไปเลยน่ะเดี๋ยวใครมาเห็นเข้าจะไม่ดี”
“จะไม่ดียังไง ผู้ชายด้วยกัน” เหอะๆๆไอ้ผู้ชายด้วยกันนี่แหละตัวดี
“ไม่เอาๆๆกูอายนี่หว่า”
มันถอนหายใจครั้งนึงครับ
“เออๆๆๆไม่อาบให้ก็ได้แล้วมึงจะถอนกางเกงไงขาเดี้ยงขนาดนี้”
“ยกมือขึ้นจะถอดเสื้อผ้าให้”แล้วผมก็ยกมือขึ้นให้มันถอดเสื้อให้ครับปกติมีแม่ผมคนเดียวเท่านั้นที่ทำแบบนี้ให้ผม
“จะถอดกางเกงให้ถ้ามันโดนเท้าอ่ะเจ็บก็บอกด้วย”
มันก็ดึงกางเกงผมลงครับแต่ไม่ต้องตกใจน่ะครับผมใส่บ๊อกเซอร์มันก็เหมือนใส่กางเกงบอลธรรมดาเลยไม่อายเท่าไหร่
“แล้วบ๊อกเซอร์จะถอดมั้ย”
“ม่ะๆไม่เป็นไรเดี๋ยวกูถอดเองได้”
แล้วผมก็เดินเข้าไปอาบน้ำครับจนเสร็จ
พอออกมาก็เจอมันครับ
“ม่ะมาเปลี่ยนชุดเลยกูไปหยิบชุดนอนมาให้แล้ว”มันไปเอาชุดนอนผมที่ห้องมาให้ครับ
“แล้วรู้ได้ไงว่ากูจะใส่ชุดนี้”
“ก็ถามเมทมึงไงว่ามึงใส่ชุดไหนนอน”
แล้วมันก็ใส่กางเกงให้ส่วนเสื้อผมใส่เองได้ครับแต่ตอนถอดมิยักกะถอดเอง55555555
แล้วมันก็พยุงกลับห้องครับ
“ตัวเมิงนี่นิ่มจังแคนเหมือนผู้หญิงเลย”
“บ้าหรอ ผู้ชายก็นิ่มมันผิดตรงไหนว่ะ”คือผมไม่ค่อยได้ออกกำลังกายเท่าไหร่ตัวเลยเล็ก ไม่ค่อยดำด้วย555
“ไม่ได้ว่าอะไรซักหน่อย”
เถึยงกันตั้งแต่หน้าห้องน้ำยันประตูห้องผมครับ มันส่งผมที่เตียงแล้วก็บอกว่าพรุ่งนี้เรียนสิบโมงครึ่งเดี๋ยวเก้าโมงมาหาน่ะ
“เออๆๆๆ”
แล้วกันก็กลับห้องไปครับ
“ไปอาบน้ำนานจังจะแคน”เหอะๆๆๆเต้ทำไมต้องยิ้มด้วยน่ะ
“ใส่เฝือกเลยลำบากนิสนึงอ่ะเต้”
“หรอ กันนี่ดีจังน่ะเอาใจใส่แคนจัง”
ผมก็ยิ้มรับแล้วขอตัวนอนต่อครับง่วงมากพรุ่งนี้เปิดเทอมวันแรกด้วย ตื่นเต้นจัง
...
แค่นี้น่ะครับวันนี้คงทำงานถึงเช้าเลยครับ ส่งการบ้านพรุ่งนี้ขี้เกียจจังเลยครับ
ใครว่างๆๆๆก็ทักทายกันได้น่ะครับ
รักคนอ่านน่ะ55 :t2: :oni2: :oni2:
-
จิ้มๆ บริการดีจริงๆนะกัน :laugh:
-
:L2:
ให้กำลังใจ อีกคน
-
นี่ถ้ากันเข้าไปอาบให้
จาเกิดรายขึ้นหว่าๆๆๆ
^^
:o8: :o8: :o8:
-
:oni1: :oni1: ช่วงนี้การบ้านจะเยอะไปไหนเนี๊ย
คงอัพบ่อยไม่ค่อยได้แล้วน่ะครับ แต่จะพยายามเอามาเร็วๆๆๆ
ที่จริงกะจะลงวันละตอนเลย เพราะอยากลงให้จบไปเลย แต่ก็ทำไม่ได้5555555
-
ขอลงต่อนิสนึงล่ะกัน
ขอบอกว่า มันมาแล้วววววววววว5555
ตอนที่ 7
เปิดเทอมเช้าวันแรกอากาศดีมากครับผมตื่นตั้งแต่แปดโมงแล้วเลยไปอาบน้ำเองที่จริงจะไปเองก็ได้น่ะเนี๊ยไม่ต้องลำบากกันด้วย
ก็อาบจนเสร็จแต่งตัวเสร็จก็นั่งฟังเพลงรอเพื่อนๆๆที่ห้องครับ ส่วนเมทผมก็ออกไปเรียนแต่เช้าแล้วครับรวมทั้งเต้ด้วย
ตื่งๆๆๆๆๆ(คือกลัวไม่ได้ยินหรือยังไงเคาะดังจังคงไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกครับ ให้ทาย
ถูกต้องแล้วครับ กัน นั่นเอง
ผมเดินไปเปิดประตูให้คับมันมองผมแบบงง
“อ้าว อาบน้ำแต่งตัวแล้วหรอ” มันถามแบบงงๆ
“เออดิ คิดว่ากูไม่อาบน้ำรึไง”
“ป้าวๆๆว่าจะพาไปอาบ”บ้ารึไงฟ่ะตอนเช้าคนเยอะจะตายขืนทำแบบเมื่อวานมีหวังโดนเมาท์แน่ๆๆ
“ไปอาบเองได้แล้วอีกอย่างไม่เจ็บมากแล้วแหละ และเดินคล่องแล้วด้วย”
“หรอ ดีแล้ว”
“แล้วมึงไม่ไปอาบน้ำอีกอ่ะเดี๋ยวสายหรอก”
“เออๆๆงั้นไปอาบก่อนน่ะ รอด้วยน่ะเว้ย”
“เออน่ะ ถ้าไม่รอกูจะไปไงชิมิ55”
แล้วกันก็ไปอาบน้ำเร็วมากสิบโมงก็แต่งตัวเสร็จแล้ว เร็วมากกกกกกกกกกก
แล้วผมก็ซ้อนเวสป้าสีฟ้าน่ารักของมันไปทานข้าวที่โรงอาหารคับซึ่งนัดเคและกรไว้แล้วครับ
“กันๆๆเมื่อวานมีผู้หญิงสวยๆๆคนนึงมาถามหาเมิงอ่ะ” เคพูดขึ้นระหว่างทานข้าวครับ
“หรอ ใครล่ะ” กันถาม
“เค้าบอกว่าชื่อฝ้ายอ่ะ ใครอ่ะ เมิงรู้จักมั้ย”
ผมหันไปมองหน้ากันครับว่ามันจะว่าไง
“ก็ เอ่อ เพื่อนโรงเรียนเก่าอ่ะ”
“อ้าวหรอ เค้าฝากกระดาษให้เมิงด้วยน่ะ” กรยื่นกระดาษสีชมพูที่พับไว้อย่างสวยงามยื่นให้กัน
เอาล่ะสิครับต่อมอยากรู้เริ่มทำงานแล้ว
เรื่องของชาวบ้านคืองานของเราโดยเฉพาะเรื่องของกันกะอีฝ้ายเน่านั่น
แต่เราก็ต้องรักษาฟอร์มไว้ก่อนเดี๋ยวมันคิดว่าเสือก
ทานข้าวเสร็จเราก็ไปเรียนวิชาแรกกันครับตื่นเต้นจังเลย
“แคนๆ ไม่อยากรู้หรอว่าฝ้ายเขียนว่าอะไร”กรกระซิบผม (ตอนนั้นกันขอไปเข้าห้องน้ำแป๊บครับเลยนินทากันได้555)
“อยากสิ อยากรู้จะตายอยู่แล้ว”
“แต่กูรู้5555”เคพูด
“เล่ามาๆๆๆๆๆเร็วๆๆเดี๋ยวมันออกมาก่อนน่ะเมิง”อยากรู้มากอะครับ
“เค้ามาขอคืนดีแล้วก้เอาเบอร์โทรให้ด้วยล่ะ” โหหหหหหหหหให้เบอร์เลยอ่ะถ่านไฟเก่าคลุกแน่เลยผมจะทำไงดีครับท่านผู้อ่านนนนนน
“คุยไรกัน”กันมาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ตกใจหมดครับ
“ป่าววววววววววววววววววววววว”พูดพร้อมกันสามคนนนนนนนนนน5555
“ป่ะเข้าห้องเรียนได้แล้วสายแล้ว”
-
o12 o12 o12
-
แคนสู้ ๆ อย่าปล่อยให้ถ่านไฟเก่ามันคุได้ :a2:
-
แคนสู้ ๆ อย่าปล่อยให้ถ่านไฟเก่ามันคุได้ :a2:
เหงด้วยคับ บบ
อย่าให้ถ่านไฟเก่าคุได้ สู้ๆคับ
-
วงแตก :laugh:
-
ทักทายตอนเที่ยง ว่าจะออกไปหาหมอซะหน่อยช่วงนี้สุขภาพไม่ค่อยร่างกาย555555
เดี๋ยวตอนเย็นอาจมาลงน่ะครับ :o12: :o12: :o12: :o12:
-
สนุกดีคราบ
มาปูเสื่อรอ อิๆ
-
ต่อให้จบตอนล่ะกันน่ะครับ เฮ้ออออออออออออออออออเหนื่อยจังครับช่วงนี้ :t3: :t3: :t3:
เริ่มเรียนวันแรกก็มีเรื่องให้คิดซะแล้วเรา แต่ไม่ใช่เรื่องเรียนน่ะครับ555 แต่ผมก็อยากรู้จริงๆๆน่ะว่ากันกะฝ้ายจะยังไงกันถ้าเค้าจะกลับไปคบกันก็นะไม่ชอบเลยอ่ะ
กิจวัตรของพวกเราก็เหมือนๆๆเดิมจนเวลาฝ่านไปหลายวันจนมาถึงวันที่คุณหมดนัดไปดูเท้าครับ ผมว่าต้องเอาออกได้แล้วแน่ๆๆเลยครับเพราะผมก็เดินได้ตามปกติแล้วน่ะ ซึ่งวันนี้กันมันก็อาสาพาผมไปหาคุณหมอเหมือนเดิมครับ
หมอก็บอกว่าเอาออกได้แล้วแต่อย่าให้กระทบกระเทือนเท้าน่ะเพราะพึ่งเอาเฝือกออก พอเสร็จแล้วกันเลยชวนไปหาอะไรกินครับ
“กันเดี๋ยวกูไปเข้าห้องน้ำก่อนน่ะ”
“อืมๆๆงั้นเดี๋ยวไปรอที่รถน่ะ”
ผมก็ไปเข้าห้องน้ำครับปวดฉี่ตั้งแต่หมอตรวจแล้ว เสร็จแล้วก็เดินออกมารีบไปที่จอดรถเพราะไม่อยากฟังมันบ่นครับ รอนิสรอหน่อยก็ไม่ได้ กันชอบบอกว่าผมอ่ะช้า แต่ไปแล้วไมมีแค่รถล่ะ คนไปไหน ผมเห็นแต่เวสป้าสีฟ้าน่ารักแต่เจ้าของมันไม่อยู่ ไหนว่าจะมารอที่รถไง แม่งกลับมน่ะ เราขอบ่นมั่งดีกว่า555
ก็เลยเดินตามหาเผื่ออยู่ในเซเว่นรึป่าว แต่ก็ไม่อยู่ แต่เหลือบไปเห็นครับ กันยืนคุยกะผู้หญิงอยู่ครับ ใช่ครับ ผู้หญิงคนนั้นคือฝ้ายแฟนเก่ากันครับ
แม่งรีบมาที่รถนี่มารอแฟนเก่าเองหรอ แม่งเอ้ย ชิ รู้สึกปวดๆๆแถวตับยังไงก็ไม่รู้
ผมเลยเดินไปรอที่รถครับ รอได้ประมาน 10 นาที กันก็เดินมาครับ(ทำไมไม่พามาด้วยเลยล่ะชิ หมั่นใส้)
“อ้าว แคนมานานแล้วหรอ”มันถามครับหน้าตาปกติมาก
“อืม” ตอบสั้น ห้วน สีหน้าบึ้ง
“ป่ะ งั้นไปหาไรกินกันเถอะ” มันพูดต่อครับ
“ไม่ไปแล้ว ไม่หิว”
“อ้าวทำไมอ่ะ ตะกี้ไหนบอกว่าหิวไม่ใช่หรอ”
“ก็ตอนนี้ไม่หิวแล้ว ไม่เข้าใจรึไง”เสียงเริ่มดังขึ้น
“แล้วมึงทำไมต้องมาขึ้นเสียงด้วยล่ะแคน” มันก็เริ่มใช้เสียงครับ
“เออ กูมันไม่ดี” ผมพูดแล้วก็เดินหนีเลยครับ คือที่จริงไม่ได้อะไรหรอก ไม่ได้ตั้งใจชวนทะเลาะ แต่มันรู้สึกไม่ดีนิสเดียวเอง แต่เรื่องมันเลยตามเลยแล้วจะทำไงดีล่ะ ไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้ซักหน่อยน่ะครับ แต่ขามันก็พาเดินออกมาแล้วอ่า
“จะไปไหน”มันตะโกนตามหลังมา แต่ผมก็ไม่ได้ตอบอะไร
ผมเดินมาเรื่อยๆๆเหนื่อยก็เหนื่อย ที่สำคัญมันไม่ตามมาด้วย น่าเจ็บใจจริงๆๆ สำคัญตัวเองผิดไปแล้วมั้งเรา
แต่สวรรค์มาโปรดครับ เมทที่เรียนวิศวะของผมขับรถมาพอดี เลยขอติดรถกลับหอนึกว่าจะได้เดินขาลากมาซะแล้ว ไม่งั้นเมิงตายแน่ไอ้กันเอ๋ย
พอมาถึงหน้าหอก็เจอกันยืนรออยู่ที่หน้าหอครับ
“ไงเมิง หายบ้ารึยัง”
เงียบบบบบบบบบบบบผมไม่ตอบครับ
“ทำไม กูไปทำอะไรให้เมิง ถามจริงๆๆๆ”
“ป่าวหนิ”
“แล้วที่ทำหน้าบูดเหมือนตูด แล้วเดินหนีกูมานี่หมายความว่าไง”
“ไม่รู้โว้ย”
“อ้าวววววว ถ้าไม่รู้สาเหตุกูไม่ยอมน่ะเอ้า”
“มึงไม่รู้หรอกัน มึงไม่มีทางรู้หรอก เข้าใจมั้ย”ผมเริ่มทำเสียงจริงจัง
เงียบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
>>>>>>>>>>เสียงท้องผมก็ร้องครับ แล้วมาร้องตอนเงียบบบบบบอีกอายชิพหาย
“ไหนบอกว่าไม่หิวไง”มันถาม
“ก็ไม่หิวซะหน่อย”
“ไม่หิวแล้วเสียงอะไร”
“ก็ เอ่อ ก็ หิว”
แล้วมันก้จับมือผมลากกกกกกกกกกไป ครับ
“โอ้ยยยยยยยยยปล่อยกูเจ็บ น่ะกัน”
“ก็ พาไปกินดีๆๆไม่ชอบหนิก็ต้องลากกกกกก”
“โฮ้ยยยยยย ปล่อยๆๆ ไปก็ได้ อายเค้า” คนเริ่มมองเต็มแล้วครับ
“ก็แค่นี้”
พอไปถึงโรงอาหารระหว่างที่ทานข้าวกันอยู่ๆๆมันก้พูดขึ้นมา
“เอ่อ ตอนที่ กูออกมาอ่ะเจอฝ้ายว่ะ เค้าขอคุยด้วยแป็บนึกอ่ะ” อยู่เฉยๆๆก็เล่าเอง
“หรอ”
“อืมดิ แล้วมึงไม่อยากรู้หรอว่าคุยอะไรกัน”
“ไม่รู้ อยากเล่าก็เล่า ไม่อยากเล่าก็ไม่ต้องเล่า” แต่ที่จริงอยากรู้มากมาย
“ก็ฝ้ายเค้าชวนไปกินข้าว แต่ปฏิเสธไปเพราะบอกว่าจะไปกินกะแคน” แอบยิ้มเหอะๆๆ
“หรอ ไมไม่ไปกะเค้าล่ะ ไม่เห็นเป็นไรเลย”
”อ้าววววว กูอุส่าอยากไปกินข้าวกะเมิงน่ะเนียยย มาพูดงี้ได้ไง น่าน้อยใจจัง”
“เอ่อๆๆๆ กินต่อเหอะอย่าพุดมาก”
“เมิงแหละพูดมาก”
นั่งกินข้าวไปก็กัดเอ้ยคุยกันไปครับ คนพูดเก่งสองคนอยู่ด้วยกันสองคนเนี๊ยเป็นแบบนี้นี่เองงงงง
แต่ตอนนี้บรรยากาศกลับมาดีเหมือนเดิมแล้วครับ หรือว่าดีกว่าเดิมมั้ยยยยยยยยยยยยยยย5555555
...
วันหลังจะมาลงต่อน่ะครับ
ขอบคุณครับ
เหนื่อยใจเบื่อตัวเองที่สุด เฮ้อออออออออออออออออออออออออ
-
มาให้กำลังใจ :a2:
-
มาให้กำลังใจเหมือนรีบน :กอด1:
-
ว๊าว วว
ชอบจัง
มาต่อไวไวคับ
ชอบ บบ
สวีทอีกๆๆ
-
:sad2: :sad2: :o12: :o12:ช่วงนี้คนแต่งดูมีปัญหาจังแอบเครียสงานเข้าบ่อยจังเลย ถูกเพื่อนเข้าใจผิดเรื่องแฟนเฉยเลย
มาลงต่อให้ครับ ขอบคุณกำลังใจจน่ะครับ
-
ตอนที่ 8
บ่ายวันศุกร์วันนี้เป็นวันที่แอบตื่นเต้นน่ะเพราะวันนี้ผมจะกลับบ้านหลังจากมาเรียนที่นี่ได้หลายสัปดาห์แล้ว
“รีบๆๆกลับหอไปเก็บเสื้อผ้ากันดีกว่ากัน” ผมชวนกันให้เร็วๆๆ
“อยากกลับขนาดนั้นเลยหรอไง”
“อยากดิ คิดถึงเตียงนอน คิดถึงห้องที่บ้าน แล้วเมิงไม่อยากกลับรึไง”
“อืม ก็เฉยๆๆๆอ่ะ ขี้เกียจด้วยซ้ำ”
“แต่กูอยากมากกกก รีบขับเลยเมิง”ผมบอกให้มันขับรถเร็วๆๆ5555
พอถึงห้องก็วิ่งแจ้นไปที่ห้องเก็บของยังกะจะไม่มาอยู่ที่นี่อีกแล้ววว เอากลับหมด5555
“นี่เมิงกะจะไม่กลับมาอีกแล้วรึไงฮะแคน” ตกใจหมดคับมาไม่ให้ซุ่มให้เสียง
“ทำไมล่ะ เอากลับไม่ได้หรอ”
“ได้ แต่เดี๋ยวก็กลับมาไงจะขนไปหาพระแสงดาบอะไรว่ะเยอะแยะ”
“เออ ก็ได้ว่ะ เอาไปแค่กรัเป๋าเดียวก็ได้ เมิงอ่ะรีบไปเหก็บของได้แล้ว จะได้ไปกัน”
“เออๆๆงั้นรอแป๊บ”แล้วกันก็เดินกลับห้องไปครับ
“อ้าว แคนจะกลับบ้านหรอ” เต้ครับสงสัยพึ่งกลับมาจากเรียน
“อืม ไม่ได้กลับหายวันแล้ว คิดถึงบ้าน”
“ดีจังน่ะเด็กกรุงเทพเนี๊ย ได้กลับบ่อยๆๆด้วยน่าอิจฉาจัง เราอยู่เชียงใหม่นานๆๆทีกว่าจะได้กลับ”
“เอาน่าเดี๋ยวซื้อของมาฝากน่ะเต้ และถ้าอาทิตย์ไหนว่างๆๆก็ไปเที่ยวบ้านเราได้น่ะ”
“ขอบใจน่ะแคน”
“อืม งั้นเราไปแล้วน่ะ เจอกันวันจันทร์น่ะ”
แล้วผมก็ไปหากันที่ห้องครับเห็นมันเก็บเสื้อผ้าอยู่
“เสร็จยัง”
“เมิงไม่มีตาหรือไง เก็บอยู่เนี๊ยยยย”
“เออ” แค่นยี้ทำเป็นดุชิ
“ป่ะๆๆเสร็จแล้ว”
แล้วผมกับกันก็เดินไปรอรถตู้ที่คิวรถตู้ครับ ก็รอไปไม่กี่นาที รถก็มา พวกเราขึ้นไปนั้งหลังสุดเลย
“อ้าว แคน กัน หวัดดี กลับบ้านหรอ”ผมนึกว่าเสียงผู้หญิงที่ไหนคับเสียงกิ๊ฟเพื่อนในสาขาผมเองครับ
“อ้าวกิ๊กกลับบ้านเหมือนกันหรอ”
“อืม เราก็ยังไม่ได้กลับเลยตั้งแต่มาเรียนที่นี่”
“แล้วบ้านแคนอยู่แถวใหนจ๊ะ”
“อ๋อเราแถวอยู่สะพานเหล็กอ่ะ”
“จริงหรออออ เราอยู่ตรงแถวปากคลองอ่ะ”
“อ้าวดีเลยงั้นจะได้กลับทางเดียวกัน”ดีจังเลยครับบ้านผมก็ไม่ไกลจากบ่านกิ๊ฟมากมายจะได้มีเพื่อนกลับกัน
“แล้วกันล่ะจ๊ะ อยู่แถวไหน”
เงียบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
ผมเลยสกิดครับ
“กันๆๆ กิ๊ฟเค้าถามว่าอยู่แถวไหน”
“อ่อ หรอ อืมเราอยู่บางนาอ่ะ”
ระหว่างนั้นเราก้คุยกันหลายเรื่อง(เรานี่หมายถึงผมกะกิ๊ฟน่ะครับ55)คุยกันจนเหนื่อยจนคนนั่งมาด้วยหันหน้ามามองหลายครั้ง ก็กิ๊ฟคุยสนุกอ่ะครับตลกด้วย น่ารักอีกด้วย ถ้าผมชอบผู้หญิงน่ะจะจีบเลย555 คุยไปคุยมาก็หลับครับผมเลยแกล้งเอนหัวไปซบกันครับ55
“แคนๆๆ ตื่นก่อน”มันเรียกผมครับ
“แคนๆๆนอนแบบนี้เดี๋ยวปวดคอหรอ”ผมก็ยังทำเป็นไม่รุ้เรื่องครับ แหมซบนิดซบหน่อยไม่ได้ทำเป็นหวงเนื้อหวงตัว แต่สักพักมันก็จับหัวผมแล้วค่อยๆๆวางให้คอผมสัมผัสกับไหล่มันพอดีคับ
ตอนนั้นใจเต้นมากมาย ได้กลิ่นน้ำหอมที่กันใช้ด้วย ผมชอบกลิ่นนี้มากครับหอมดี วันหลังซื้อมาใช้ดีมั้ยน่ะ55
ผมนอนจนรถเข้าไปถึงคิวรถตู้ที่กรุงเทพครับ
“ตื่นได้แล้ว กูเมื่อย”กันปลุกผมจากการนอน
ผมงัวเงียตื่นขึ้นมาจากไหล่กันครับ อายจังครับ คือตอนแรกกะจะซบเล่นๆๆแต่ไหนได้เสือกหลับจริงเลย ช่วยไม่ได้น่ะ555
“มึงเมื่อยทำไม”
“อ้าว ก็เมิงนอนซบกูตั้งนานแล้วกูก็เมื่อยเป็นน่ะ”
“อ้าวหรอ”55555
“นี่ๆๆๆสองคนจะเถียงกันถึงเมื่อไหร่ลงมาได้แล้วจ๊ะ”เสียงกิ๊ฟเรียกจากข้างล่างครับ
แล้วเราก็ตกลงกันว่าใครจะกลับอย่างไรครับโดยที่ผมกับกิ๊ฟกลับแท๊กซี่ส่วนกันกลับรถตู้ไปบางนาต่อครับ ก็ล่ำลากันไป
พอแยกกันผมกับกิ๊ฟก็ไปเรียกแท๊กซี่กันแล้วก้เมาท์กันต่อครับ
โปรดส่งใครมารักชั้นที อยู่อย่างนี้มันเหงาเกินไป...................
โปรดส่งใครมารักชั้นที อยู่อย่างนี้มันเหงาเกินไป...................
โปรดส่งใครมารักชั้นที อยู่อย่างนี้มันเหงาเกินไป...................
“สวัสดีครับ แคนพูด”
“แคน มึงช่วยเมมเบอร์กูด้วยน่ะคราวหลังจะได้รู้ว่าใครโทรมา”กันโทรมาครับ
“อ้าวแล้วเมิงรู้ได้ไงว่ากูไม่เมมชื่อเมิง”
“ก็เมิงพูดสุภาพแบบว่าไม่รู้ว่าใครโทรเข้าไง”แหมมมมกูพูดสุภาพไม่ได้ใช่ป่ะชิ
“เออ ๆๆ เข้าใจแล้ว เดี๋ยวค่อยเมม ว่าแต่มีอะไรล่ะ”
“อ๋อป่าวๆๆจะบอกว่ากลับดีๆๆล่ะถึงแล้วยิงมาด้วยเดี๋ยวโทรกลับ”
“อืมๆๆได้ แค่นี้น่ะ บาย”
“อืม อย่าลืมเมมน่ะโว้ยยยยยย บาย”แค่ไม่เมมชื่อก็ว่า
“แคนๆกันโทรมาหรอ”
“อืมใช่”
“ดูสนิดกันจังเลยน่ะ น่ารักจังเลย”
“อืมก็สนิดกันตั้งแต่แรกแล้วอ่ะ”
“นี่ถ้าเราไม่ได้ยินจากปากแคนเราคงคิดเหมือนเพื่อนแหละ”
“เหมือนเพื่อน อะไร งง”
“โทดน่ะ ก็ที่เค้าบอกว่าแคนกิ๊กกับกันไง”
“อ้าว หรอ เพื่อนเค้ายังไม่เลิกพูดเรื่องนี้อีกหรอ”
“อืม เพื่อนคงแซวเล่นๆๆแหละ”
“มันเหมือนขนาดนั้นเลยหรอกิ๊ฟ”
“อืมใช่ แคนคิดดูน่ะ ผู้ชายที่ไหนจะไปไหนมาไหนด้วยกัน รอกินข้าว ไปเรียนพร้อมกัน ดูแลเทคแคร์อย่างดี แค่นี้ก็น่าสงสัยแล้ว”โหหหหหหหกิ๊ฟพูดมาเป็นชุดเลยครับ ก้จริงน่ะครับถ้าผมเป็นคนอื่นก้คงคิดไปแล้วครับ5555
แค่นี้ก่อนน่ะครับ มีเรียนเช้า
ขอตื่นไปแก้ปัญหาตัวเองก่อนน่ะครับ
รักคนอ่านครับ
-
มันน่าสงสัยนี่นะ ใช่มะกิ๊ฟ อิๆ
-
น่านน่ะสิ น่าสงสัยโคตร ๆ :z1:
-
ก็การกระทำมันน่าสงสัย :laugh:
-
ว๊าว วว
กันจาทอมาด้วย ย
เปงผมกะสงสัยนะ
เพาะผู้ชากะผ้ชายคงมะค่อเทคแคร์กัลขนาดนี้
-
ตอนแรกกะจะลงวันนี้แต่พึ่งกลับมาครับ ไปเดินงานภูเขาทองมาเหนื่อยมากครับ คนเยอะดีน่ะครับ บรรยากาศงานวัด ใครว่างๆๆก็ลองไปเดินดูน่ะครับ
ปล. คนญี่ปุ่นน่ารักมากวันนี้ 5555ชอบ :กอด1: :กอด1:
พรุ่งนี้เดี่ยวมาลงน่ะครับ
ขอโทดจริงๆๆ
-
กำลังสนุกเลย...รออ่านตอนต่อไปนะครับ :กอด1:
-
มันไม่ใช่อ่ะกิ๊ฟ :-[
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
เมื่อวานวันลอยกระทง ไปลอยที่ไหนกันบ้างครับ ผมไปลอยที่พระราม 8 เพราะไปเที่ยวข้าวสารพอดีเลย ใครไปมาเอ่ย5555
เมื่อวานกลับดึกและไม่ค่อยไหว เลยเอามาลงให้วันนี้น่ะครับ
โทดทีก๊าบบบบบบบบบบ
-
ต่อเลยน่ะครับ
ผมยังคงอึ้งกับสิ่งที่กิ๊ฟเล่าครับ แต่ก็ชิวๆๆแล้วกันล่ะจะชิวแบบผมมั้ยน่ะ ผมกับกิ๊ฟนั่งรถมาจนถึงแถวบ้านผม ผมจึงขอลงก่อนครับวันนี้รถไม่ติดเลยครับ ผมมาถึงบ้านตอนเย็นๆๆได้
บ้านมีคนอยู่มั้ยน่ะทำไมเงียบจังเลย
“แม่ครับ ๆๆๆแคนกลับมาแล้ว”
เสียงฝีเท้าใครบางคนเดินเข้ามา สีหน้ายิ้มดีใจอย่างประหลาด พร้อมโผเข้ามากอด
“กลับมาทำไมไม่โทรมาบอกแม่ล่ะแคน จะได้ไปรับ”
“ไม่เป็นไรคับ แคนโตแล้วน่ะครับแม่”
“จ๊ะ พ่อคนโตแล้ว ทานอะไรมายังล่ะลูก”
“ยังเลยครับแม่อยากกินผัดพริกแกงเครื่องในไก่จังเลยครับ”ตอนนั้นไข้หวัดนกระบาดสุดริดแต่อยากกินมาก55
“งั้นแคนไปอาบน้ำแล้วค่อยลงมาทานน่ะ”
ผมรับคำแม่แล้วก็เดินขึ้นไปชั้นสอง ห้องที่คิดถึง เตียงที่เต็มไปด้วยหมีพู555 ทุกอย่างเป็นหมีพู น่าอายจังครับ เผ็นผู้ชายแท้ๆๆ(หรอ)แต่ชอบหมีพุใครรู้เข้าคงอายไม่ไหวแล้ว
ผมรีบอาบน้ำใส่ชุดเตรียมลงมาทานข้าวแต่เหมือนลืมอะไรไปบางอย่าง ตายห่าพระเจ้าช่วยกล้อยยอดมันสอดยาก(ดูคำอุทานที่น่ารักของผม)
ลืมโทรไปกันนั่นเอง ก็เลยรีบกรี๊งกร๊างไปหากันทันที
“กันหรอ แคนน่ะ ถึงแล้วอ่ะ”
“อืม ถึงแล้วหรอ ก็บอกให้ยิงมา โทรมาทำไม” เอ้า โทรมาก็ผิดแหะ55
“ไม่เป็นไร มีตังอ่ะ555”
“อืมเดี๋ยวกูกำลังจะถึงบ้านเนี๊ย”
“อืม ดีแล้ว งั้นเดี๋ยวไปกินข้าวก่อนน่ะ ค่อยคุยกันน่ะ”
“อืม เอ่อ แคนเดี๋ยววันนี้ เอ่อ ป่าว ไม่มีอะไร”
“มีอะไรหรอ วันนี้ทำไม” พูดอะไรอ้ำๆอึง้ๆอยู่ได้ ไม่เข้าใจเลย
“ป่าวๆๆ ไม่มีอะไร แค่นี้แหละไปกินข้าวเถอะ”
“อืม บาย”
หลังจากวางแบบงงๆๆก็เดินแบบงงลงไปกินข้าวแล้วคุยกะแม่ แล้วต่อด้วยละคร เล่าเรื่องมหาลัยให้แม่ฟังครับ
คือผมอยู่กับแม่ 2 คนครับ ส่วนพ่อหย่ากับแม่ไปตอนที่ผมอยู่ ม.5 ผมมีน้องชายอีกคนนึงน่ะครับ ชื่อ คิวห่างจากผมปีเดียวเอง ตัวโตกว่าผมอีกเพราะคิวเป็นนักกีฬา เป้นนักบาสโรงเรียนครับ ตอนนี้เรียนอยู่ ม 6 แต่คิวไปอยู่กับพ่อเพราะไกล้ที่เรียนกว่าครับ แต่ก็แวะเวียนกลับมาหาแม่บ่อยๆๆเรียกว่าเสาอาทิตย์ก็มาขลุกอยู่ที่นี่เลยทีเดียว
อ่ะๆๆพล่ามชีวิตของตัวเองก้เข่ามาสู่เรื่องดีกว่าครับ
หลังจากที่คุยกับแม่เรื่อยเปื่อยจนดึกดื่นแล้วแม่ก็เลยขอตัวไปนอนเพราะพรุ่งนี้แม่ต้องออกไปธุระแต่เช้าเลยผมก็เลยขึ้นไปเล่นคอมที่ห้องดีกว่า
โปรดส่งใครมารักชั้นที อยู่อย่างนี้มันเหงาเกินไป...................
โปรดส่งใครมารักชั้นที อยู่อย่างนี้มันเหงาเกินไป...................
โปรดส่งใครมารักชั้นที อยู่อย่างนี้มันเหงาเกินไป...................
เสียงโทรศัพท์ของผมดังขึ้นที่เตียง ผมเดินไปดูปรากฏว่าเป็นเบอร์ของกันครับผมก็เลยกดรับทันที
“สวัสดีคับ แคนพูดครับ”
“ยังไม่เมมเบอร์อีกหรอ”
“เมมแล้ว ทำไมหรอ”
“ก็ทำไมต้องสวัสดีคับ”เอ้าไอ้นี่กูคนไทยนี่หว่าจะให้พูดอะไรล่ะถ้าไม่สวัสดีครับ
“ก็ติดนิสัยพูดแบบนี้แล้วอ่ะ แม่บอกว่าให้พูดโทรศัพท์แบบนี้อ่ะ”
“อ้าวหรอ เออดีจัง5555” อารมไหนของมันว่ะเนี๊ย
“แล้วโทรมามีอะไรรึป่าวกัน”
“ไม่มีอะไรโทรมาไม่ได้รึไง”เริ่มกวนส้นแล้ว
“ได้ ๆๆแต่มันต้องมีอะไรสิถึงโทรมา”
“ก็ป่าวๆอ่ะ แค่อยากโทรมาไม่ได้รึไงกัน”
“เออๆๆแล้วแต่เมิงล่ะกันน่ะ55”
“แล้วทำไมยังไม่นอนอีกล่ะ” เอ้าไอ้นี่โทรมาแล้วบอกว่าทำไมยังไม่นอน แล้วมึงจะโทรมาเพื่อ
“ก็ว่าจะเล่นคอมแป๊บนึงอ่ะค่อยนอน แล้วมึงล่ะ”
“ก็ ไม่มีอะไรทำ เดี๋ยวว่าจะนอนแล้วแหละ”
“หรอ ทำไมนอนเร็วจังล่ะ ตอนอยู่หอไม่เห็นจะนอนเร็วเลย”
“ก็ ไม่มีอะไรทำไง พรุ่งนี้ว่าจะไปธุระด้วยอ่ะ เออถ้างั้นแค่นี้แหละแคน เจอกันที่ม.วันอาทิตยืตอนเย็นน่ะ
“อืม”
“ฝันดีน่ะแคน” แอบอึ้ง จะพูดแบบนี้เพื่อ
“อ่ะ อืม ฝันดี บายยย”
“บาย”
หลังจากวางโทรศัพท์จากกันแล้วก็รู้สึกแปลกๆๆ นั่งอมยิ้มอยู่คนเดียว เหมือนรู้สึกดียังไงก้ไม่รู้55555คิดไปถึงไหนแล้วเนี๊ยเรา5555แล้วก็นั่งเล่นคอมถึงตี1
เช้าวันใหม่ไม่ใช่สิบ่ายๆๆวันไหม่5555นี่เราตื่นบ่ายโมงเลยหรอเนี๊ย ลุกจากที่นอนลงมาข้างล่างไม่มีใครอยู่มีโน๊ตแผ่นนึงติดที่ตู้เย็ยไว้ว่าแม่ออกไปธุระแล้ว ทำกับข้าวกินเองน่ะลูก ไรงี้คับ คือที่จริงผมเป็นคนที่ทำกับข้าวเป็นน่ะครับ ไม่ได้อร่อยมากมายหรอก แต่พอกินได้ ใครว่างแวะมาชิมฝีมือได้น่ะครับ
วันนี้เหมือนเรารออะไรสักอย่าง มองโทรศัพท์แล้วมองอีก เหมือนรอใครโทรมายังไงก็ไม่รู้ จะโทรไปดีมั้ยน่ะ แต่ไม่ดีกว่า
โปรดส่งใครมารักชั้นที อยู่อย่างนี้มันเหงาเกินไป...................
โปรดส่งใครมารักชั้นที อยู่อย่างนี้มันเหงาเกินไป...................
โปรดส่งใครมารักชั้นที อยู่อย่างนี้มันเหงาเกินไป...................
เสียงโทรศัพท์ครับ ได้ยินแล้วแทบวิ่งสี่คูณร้อยไปรับ
“สวัสดีกัน”
“หวัดดีแคน นี่กิ๊ฟน่ะ ตะกี้รับสายว่าอะไรน่ะ”
“ปะ ป่าว นึกว่า เอ่อ นึกว่าใคร”
“แหมมมๆๆนึกว่ากันหรอจ๊ะ”
“เหอะๆๆ ไม่ใช่ซะหน่อย”
“55 น่ารักจังน่ะแคนอ่ะ”
“ว่าแต่กิ๊ฟมีอะไรรึป่าวอ่ะโทรมาแต่เช้าอ่ะ”
“นี่พ่อคุณทูลกระหม่อมค่ะ นี่มันบ่ายแล้วน่ะค่ะ พ่อแคนขา”
“5555 จริงด้วย”
“ป่าวหรอก แค่จะโทรมาบอกว่าวันพรุ่งนี้บ่ายโมงจะกลับด้วยกันรึป่าวพี่เราจะไปส่งอ่ะ
“จะดีหรอ เดี๋ยวเรากลับเองก็ได้ เกรงใจอ่ะ”
“ไม่เป็นไรหรอก อีกอย่างเราบอกพี่เราแล้วด้วยว่าเพื่อนจะกลับด้วย โอเคน่ะเจอกันบ่ายโมงเดี่ยวกิ๊ฟมารับที่บ้านน่ะแคน บายยยยย”
ตู๊ดดดดดดดดดดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
กำ ยังไม่ได้ว่าอะไรเลยวางไปซะแล้ว ไปก็ไปจะได้ประหยัดค่ารถ5555
กลับมาครั้งนี้ไม่ค่อยได้ทำอะไรเลยตอนกลางวันก็เบื่อๆๆดีหน่อยที่ตอนกลางคืนมีแม่คุยเป็นเพื่อน แป๊บเดียวก็วันอาทิตย์ตอนบ่ายๆๆแล้ว กิ๊ฟก็มารับที่บ้านครับ ผมติดรถกิ๊ฟกลับหอครับ พี่สาวกิ๊ฟใจดีมากเลย สวยด้วย พี่น้องคู่นี้กินกันไม่ลงจริงๆๆด้วย ส่วนกันผมยังไม่ได้โทรหาเลยสงสัยคงถึง หอแล้วมั้ง
รถขับมาถึงที่หน้ามหาวิทยาลัยครับ ผมมองภายนอกรถ มองสวนสวยๆๆที่ถูกตกแต่งอย่างสวยงามแต่สิ่งที่มองแล้วสดุดตาคือ ผู้ชายกับผู้หญิงคู่หนึ่ง ซึ่งเป็นคนที่คุ้นเคย ใช่ครับ ผู้ชายคือกันเพื่อนผมเอง ส่วนผู้หญิงคงเป็นฝ้ายคนเดิม เดินคุยกันมาอย่างสนุกสนามตรงทางเข้าหอพักครับ ตอนนั้นรู้สึกเหมือนยิ้มไม่ออกเลยทีเดียว ทำไมก็ไม่รู้สิ
“แคนๆๆถึงแล้ว ไม่ลงหรอ”กิ๊ฟเรียกพร้อมเอามือเขย่าแขนผม จนผมตื่นจากภวังค์
“อ่อ โทษทีคิดไรเรื่องเปื่อยน่ะ”
ผมเอาของลงพร้อมยกมือไหว้พี่สาวของกิ๊ฟแล้วขนของขึ้นไปที่ห้องเพราะรู้สึกเหนื่อยมาก(เหนื่อยใจ)
...
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
สิ่งที่เห็นอาจไม่ใช่อย่างที่คิด :laugh:
-
เรื่องแบบนี้ต้องเปิดใจพูดกันตรงๆไปเลย อย่าปล่อยไว้ อิๆ
:m16: :m16:
-
:m16: ฮึ่ม...ฝ้าย...
รอลุ้นตอนต่อไปนะครับ
-
:sad4:
-
ช่าวนี้แอบเครียสเรื่องเรียนต่อจังเลยครับ เรียน ปโทต้องรับผิดชอบขึ้นมาอีก เฮ้อออออออออออออสู้โว้ยยยยยยยย
เป็นกำลังใจให้ด้วยน่ะครับ
รักคนอ่านครับ
-
ต่อน่ะครับ
กลับมาครั้งนี้เหมือนรู้สึกแปลกๆๆยังไงก็ไม่รู้ แต่ก็ช่างเหอะ การที่กันไปเดินกับฝ้ายมันคงไม่เกี่ยวอะไรกับผมหรอก ไม่เกี่ยวจริงๆๆ ผมกับกันคือเพื่อนกัน นั่นสิ เพื่อนกัน
ผมนั่งพักในห้องของตัวเองเป็นเวลานานพอสมควร ผมยังไม่เจอเมทของผมซักคน เต้ไปไหนน่ะ คงไปคณะมั้ง
ผมนั่ง นอน และเผลอหลับไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ ตื่นมาอีกทีก็สามโมงแล้ว ไปเดินเล่นดีกว่า
ผมเปิดประตูออกไปข้างนอกแล้วก้มใส่รองเท้า
“แคน กลับมานานยัง” เสียงกันครับ
“อืม ได้ซักพักแล้วและ” ยิ้ม
“เป้นไรรึป่าวดูไม่ร่าเริงเลยอ่ะ”
“ป่าวหนิ เหนื่อยมั้ง” เพราะมึงนั่นแหละ
“หรอ แล้วจะไปไหนอ่ะ”
“ไปเดินเล่นอ่ะ เออกันตอนเย็นพาไปตลาดหน่อยสิ”
“ตอนเย็นหรอ เอ่อ ๆกูไม่ว่างหว่ะ มีธุระนิดหน่อย”
“อ้าวหรอ ไม่เป้นไร งั้นเดี๋ยวกูไปเดินเล่นหน่อยน่ะ”
“รอก่อนดิ จะไปเป็นเพื่อน ไปอาบน้ำก่อน น่ะๆๆ”
ผมพยักหน้าให้แล้วกันก้รีบวิ่งเข้าห้อง แต่ผมกลับเดินลงจากหอไปโดยไม่รอกัน ไม่รู้ทำไม ผมเดินไปเรื่อยๆๆๆอากาศตอนเย็นๆๆนี้สงบจัง บรรยากาศก็เหงามาก ผมเดินไปถอนหายใจไปโดยไม่รู้ว่าเพราะอะไร จนเย็นแล้ว คงไม่เห็นวี่แววกันเลย ผมอาจจะโดนด่าว่าไม่คอย หรือไม่กันอาจจะไม่พุดอะไรเลยก็ได้
ผมเดินกลับห้องเห็นกุญแจห้องกันล๊อก แสดงว่าคงออกไปธุระแล้ว ผมเปิดประตูเข้าไปในห้องของตัวเองด้วยอารมนอยๆๆ
“อ้าว แคนกลับมานานยัง เห็นแต่ของไม่เห็นคน ไปไหนมาหรอ”
“ดีเต้ ไปเดินเล่นนิสหน่อยอ่ะ เต้ขนมอยู่ที่เตียงน่ะ เราซื้อมาฝากแบ่งสองคนนั้นด้วยน่ะเต้(หมายถึงเมทอีก2คนของผมครับ)”
“ขอบใจน่ะแคน”
“ไม่เป้นไร ว่าแต่เต้ทานข้าวยังอ่ะ”
“ยังเลย ว่าจะไปกินนี่แหละ ไปด้วยกันมั้ย”
“ไปสิ หิวอยู่พอดีเลย”
แล้วผมกับเต้ก็เดินที่โรงอาหารครับซึ่งวันนี้คนก็ไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่เพราะบางคนยังไม่กลับมาครับ
ผมกับเต้เดินเลือกโต๊ะครับ เอาแบบดีๆๆนั่งบรรยากาศดีๆๆหน่อยแต่เดินไปก็ไปเจอกันกับฝ้ายเดินสวนมาพอดี
กันยิ้มให้ผม ฝ้ายก็ยิ้มให้ผมเช่นกัน
“แคน ตอนเย็นทำไมไม่รอ”
“ก็พอดีเดินเรื่อยๆๆอ่ะ”ยิ้มแบบไม่ไหวแล้ว
“มากินข้าวหรอ”
“อืม”
“เอ่อ ฝ้าย กันลืมแนะนำนี่ แคน เพื่อนกัน และนี่เต้เมทของแคน”กันหันไปคุยกะฝ้าย
“หวัดดีจ๊ะ แคน เต้ เราฝ้ายน่ะ เป็นเอ่อ เพื่อนโรงเรียนเก่าของกันเค้าน่ะ” เหอะเพื่อนบ้าบออะไรเดินเกาะแขนกันชิ
“สวัสดีฝ้าย เห็นกันเล่าให้ฟังบ่อยๆๆตัวจริงน่ารักจังเลยครับ”
“หรอออ กันเล่าให้แคนฟังด้วยหรอ แหมกันก็ ฝ้ายอายน่ะ” แหมมมมมทำเป็นบิดไปบิดมาหมั่นใส้โว้ยยยยย
“งั้นเราขอตัวก่อนน่ะ ไม่อยากรบกวนธุระน่ะ ป่ะเต้เราไปซื้อข้าวเถอะ”
ก่อนเดินไปผมได้สบตากันหนึ่งครั้ง โดยสายตาตัดพ้อ นี่หรอธุระ พาแฟนเก่ามากินข้าวเนี๊ยน่ะ ผมเดินไปด้วยอารมหงุดหงิด
“แคนๆๆ ผู้หญิงคนนี้ดูเหมือนไม่จริงใจเลยอ่ะ”ดูสิขนาดเต้ผู้แสนดียังคิดได้เลย
“อืม เราก็ว่า แต่ช่างเค้าเหอะ ไม่มีไรเกี่ยวด้วยอยู่แล้วหนิ”
“อืม ไปกินข้าวเถอะ”
หลังจากที่กินข้าวเสร็จแล้วผมกับเต้ก็กลับห้องครับ ห้องของกันก็ล๊อกอยู่ครับ ไม่รู้ไปทำธุระถึงไหนกัน ผมนั่งที่เตียงแบบซึมๆๆรู้สึกเสียใจจัง บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าเสียใจทำไม อกหักมั้ง
จนเวลาเลยไปถึง4ทุ่มก็เลยไปอาบน้ำ ประตูห้องกันก้ยังล๊อกอยู่เหมือนเดิน นี่หอใกล้ปิดแล้วน่ะ ไม่อยากจะคิดอะไรเลยครับ ผมเดินไปอาบน้ำใช้เวลานานมาก คิดอะไรเรื่อยเปื่อยไป อาบน้ำเสร็จเกือบชั่วโมงเดินออกมาผ่านหน้าห้องกัน เห็นเปิดไฟแล้ว แสดงว่ากันมาแล้ว แต่ผมก็เดินเข้าห้องผมไป ใจหนึ่งก็อยากถามว่าไปไหนมา แต่ก็ช่างเหอะเรื่องของเค้า แต่ผมเปิดประตูเข้าไปในห้องผม ก็เจอกันนั่นอยู่ที่เตียงของผมแล้ว
“ไปอาบน้ำทำไมไม่รออ่ะ”กันเริ่มถาม
“ก็เห็นไม่อยู่หนิ”
“ตอบอ่ะมองหน้ากุได้ป่ะ”ตอนนั้นผมตอบกันแต่ไม่ได้มองหน้ากันเลยก้เก้บของไปเรื่อยๆๆ
“ทำไมอ่ะ ก็ไปอาบน้ำ ก็เห็นว่าไปธุระสำคัญไม่ใช่หรอ”ผมจ้องหน้ามันด้วยสีหน้าเฉยเมย
“อย่ามาประชดแคน ไม่ชอบ”
“ไม่ได้ประชด ก้พูดแบบนี้อยู่แล้ว”
“ทำไม โกรธกูหรอ ที่ไม่พาไปตลาดวันนี้”
“ป่าวหนิ คิดว่าเรื่องแค่นี้เป็นเรื่องที่ทำให้โกรธได้หรอ”
“แล้วเมิงเคืองกูเรื่องอะไร ทำไมต้องมาทำเสียงแบบนี้ใส่กูแคน”
“กูว่าเมิงกลับไปเถอะ กูไม่ได้เป้นอะไร”
“กูไม่เข้าใจเมิงว่ะแคน”
“เออ มึงไม่มีทางเข้าใจกูหรอก กัน”
แล้วกันก็เดินออกจากห้องผมไป เนี๊ยเราทำอไรอยู่เนี๊ย กันทำแบบนี้ทำไม ถึงเคยทะเลาะกันแต่กันไม่เคยเดินหนีไปแล้วโมโหอย่างนี้
หลังจากนั้นมาผมกับกันก็ไม่ได้คุยกัน เพราะผมรีบอาบน้ำไปเรียนก่อน โดยไม่รอกัน เรียนเสร็จกลับหอนอน เวลาเรียนก็นั่งคนล่ะที่กัน ผมกับกันไม่ได้คุยกันมาสองวันแล้ว ผมยังเห็ยกันเดินไปกับฝ้ายบ่อยๆๆยิ่งช่วงนี้เวลาของ
กันเรียนเสร็จไปอยู่กับฝ้ายหมดเลย บางครั้งผมแอบร้องให้ในห้องน้ำบางครั้งเหมือนตัวเองเสียเพื่อนไป เสียคนที่เรารักไป ไม่รุ้ว่าวันข้างหน้าจะเป็นอย่างไรก็ไม่รู้ได้
................................................
เอาแค่นี้ไปก่อนน่ะครับ
ตอนต่อไปก็อยากให้ติดตามกันน่ะครับ
เอาใจช่วยด้วยน่ะครับ
รักคนอ่านจัง :กอด1: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
^
^
^
จิ้มๆ คราบ
กัน ก็น่าจะรู้อะไรบ้างนะ
แคน ก็น่าจะพูดกันให้รู้เรื่องไปเลยสิ
อิๆ แล้วจะรออ่านต่อนะคราบ
:serius2: :serius2:
-
อารมณ์ไหนกันละนี่ทั้งสองคน :เฮ้อ:
-
พอกลับจากค่ายกรีบมาอ่านเลย
เศร้าจังคับ
ปรับความเข้าใจกัลไวไลคับ
-
:เฮ้อ: ประชดกันไป ก็ประชดกันมา งี้เมื่อไหร่จะเข้าใจกันล่ะเนี่ย
-
:เฮ้อ: อยากให้ปรับความเข้าใจกันได้จัง...จะรออ่านต่อนะครับ
เป็นกำลังใจให้นะครับ
-
แอบมาโพสตอนดึกอีกแล้ว
คืออยากบอกว่า เหมือนแคนงี่เง่าไปมั้ยน่ะ (ด่าตัวเองสุดริด)
จะต่อดีมั้ย กัวคนอ่านด่าว่างี่เง่าจัง :monkeysad:
-
ไม่เป็นไรหรอกน่า เค้าว่าความรักทำให้คนฉลาดกลายเป็นคนโง่ได้ :กอด1:
-
เวลาที่เดินไปอย่างช้ามันช่างทรมานจัง ผมกับกันไม่ได้คุยกันมาหลายวันแล้ว กันก็มองหน้าผมอยู่บ่อยๆๆแต่ก็ไม่ได้พุดอะไรเลย ช่วงนี้ดีหน่อยครับได้กิ๊ฟที่คอยคุยด้วยตลอดเลย แต่ช่วงนี้มีแต่เรื่องร้ายร้ายมาให้รู้สึกไม่ดีอยู่เรื่อย และเรื่องที่ช๊อกอีกเรื่องคือ เคได้ลาออกจากมหาวิทยลัยครับ ผมพึ่งรู้ข่าวจากกรเมื่อววันนี้เอง ตอนแรกผมนึกว่าเค้าไปทำธุระต่างจังหวัดเพราะไม่มาเรียนหนึ่งอาทิตย์แล้ว ทีนี้แหละครับ เหมือนกลุ่มแตกของจริงเลย เหมือนตอนนี้ผมก็ไปไหนกับกิ๊ฟมากขึ้น ส่วนกรก็ไปกับกันครับ แต่ผมก็สนิดกับกรน่ะ กรมักมีข่าวอะไรมาเล่าให้ฟังบ่อยๆๆๆ ผมมีอะไรก็คุยกับกรเรื่อยๆครับ ส่วนกันก้ยังคงเป็นแบบเดิม บางทีเห็นไปนั่งรถเล่นกะฝ้ายบ้างเห็นไปกินข้าวบ้าง ผมก็ยังแอบเสียใจทุกครั้งที่เห้นภาพแบบนั้น
“แคนๆ เป็นอะไรอ่ะ ยังคิดมากเรื่องกันอยู่หรอ”
“ป่าวหรอก”
“เอาน่า อย่าคิดมากเลย เดี๋ยวกันมันก็รู้เองแหละว่าขาดเพื่อนอย่างแคนไม่ได้หรอก”
“เค้าคงไม่คิดวาเราเป็นเพื่อนแล้วแหละกิ๊ฟ”
“แคน ใจเย็นๆๆน่ะ กิ๊ฟว่าลองคุยกันดีมั้ย”
“ไม่หรอก เค้าไม่สนใจเราแล้วกิ๊ฟ เข้าใจมั้ย”
“แคนนนนนนนน”
น้ำใสๆๆเริ่ไหลรินออกมาโดยไม่อยุดง่ายๆๆ “เรา ชอบกัน กิ๊ฟ”
“..............................”
“ไม่เป็นไรน่ะแคน ไม่เป็นไรน่ะ”กิ๊ฟปลอบผมพร้อมเอามือมาเช็ดน้ำตาให้ผม
“ยังไงกิ๊ฟก็เป็เนเพื่อนแคนน่ะ”
“ขอบใจมากน่ะกิ๊ฟ”
ผมตัดสินใจบอกทุกอย่างกับกิ๊ฟ ตอนแรกกิ๊ฟเหมือนอึ้งๆๆไป หวังว่ากิ๊ฟคงจะรับผมได้
หลังจากนั้นมาผมก็มีกิ๊ฟนี่แหละที่เป้นเพื่อนสนิดเพราะกรก็ไปกับกันครับ
เย็นวันหนึ่งผมรู้สึกเบื่อๆๆเลยออกไปยืนดูวิวที่ริมน้ำข้างๆๆหอครับ ผมชอบรรยากาศแบบนี้จังมันรู้สึกสบายตาสบายใจ มาโยนก้อนหินเล่นก็ดีไปอีกแบบน่ะครับ ผมก็นั่งไปเรื่อยเปื่อย คิดไรไปเรื่อยเปื่อย
“แคน”เสียงที่คุ้นเคยเรียกครับ ใช่ครับเสียงกันนั่นเอง ผมหันไปตามเสียงนั้น
“.................................”พูดไม่ออกครับ
“ขอคุยด้วยหน่อยได้มั้ย”
“ว่ามาดิ”
“คือกูอยากรู้ว่ามึงโกรธกูเรื่องอะไร”มาถามแบบนี้อีกแล้ว
“ก็บอกว่าไม่ได้โกรธไง”
“แล้วหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมามันหมายความว่าไงอ่ะ”
“อะไรล่ะ”
“ก็ที่ตลอดหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมาที่เมิงไม่พูดกะกูไงแคน”งงครับ ก็นึกว่าไม่อยากคุยกับเราแล้ว
“ก็ๆเมิงไม่อยากคุยกะกูแล้วไม่ใช่หรอ”
“กู ไม่กล้าคุยกับเมิงนึกว่าเมิงยังเคืองกูอยู่เรื่องวันนั้น” เหอะๆๆนี่เราคิดไปเองหรอเนี๊ยว่ามันเกียจเราแล้ว
“เอ่อ เรื่องนั้นอย่าพูดถึงมันเลย”
“ทำไมล่ะ กูขอโทษล่ะกัน”
“ช่างเหอะ แค่กูน้อยใจเท่านั้นเอง คิดว่าเมิงเห้นแฟนดีกว่าเพื่อนไปแล้ว”
“แฟนนนนนนน ใครแฟนใคร บ้า ฝ้ายอ่ะหรอ”
“ก็แฟนเก่าก็คบใหม่ไง”
“อ๋อเรื่องนี้เองหรออออออออออออออออ”
“แต่ก็ไม่อะไรแล้ว อยากคบก็คบไป”
“หึๆๆ” หัวเราะแบบนี้หมายความว่าไงว่ะ
“จริงๆๆน่ะ อยากคบก็ไปคบ กูไม่ได้อะไรแล้วยังไงก็เป็นแค่เพื่อน”
“แค่เพื่อน หมายความว่าไง มันยังพัฒนาได้อีกหรอ”
“...............................”
“รึว่าเมิง”
“บ้า อย่าคิดบ้าๆๆน่ะเว้ย กุป่าวววววววววว”
“อะไรของเมิงแคนกูจะบอกว่า รึว่าเมิงอยากเป้นน้องชายกู” เหอะๆๆๆกูร้อนตัวได้อีกเหอะๆๆๆๆ
เกือบไปแล้วมั้ยล่ะ
แต่สีหน้ากันเหมือนรู้ทันเลยอ่ะ แต่ก็เอาเหอะคุยกันได้ก็ดีแล้ว
หลังจากที่คุยกันได้ ก็ไปเดินเล่นกันจนดึกเลยรู้สึกไม่ได้มาเดินด้วยกันนานมาก กันเล่าให้ฟังว่าตลอดเวลาที่ไม่ได้คุยกันอ่ะ กันคิดตลอดว่าจะหาวิธีเข้ามาพุดด้วยยังไง55ตลกจริงๆๆเลยครับแต่ไม่ยักกะเล่าเรื่องฝ้ายเลย
“เอ่อ” พูดพร้อมกัน
“เมิงพูดก่อน” ผมบอกให้กันพูดก่อนครับ
“เอ่อ กูกับฝ้ายไม่ได้กลับไปคบกันจริงๆๆ เป้นแค่เพื่อนกัน แต่ช่วงนี้ฝ้ายมาปรึกษาเรื่องแม่ที่เข้าโรงพยายบาลกับกุ เลยต้องไปด้วยกันบ่อยๆๆ” มารยาจริงๆๆเลยนังฝ้ายเอาแม่มาอ้าง
“หรอออออแล้วแม่เข้าเป้นไงบ้างล่ะ”
“เป็นมะเร็งอ่ะ แม่ฝ้ายเค้าเป็นอาจารย์สอนกุอ่ะเลยเป็นห่วง”
“หรอ อย่าคิดมากล่ะ”
“ว่าแต่เมิงล่ะจะพูดอะไรล่ะ”
“ป่าว ๆๆๆงั้นกลับเหอะ หอจะปิดแล้ว
หลังจากที่ปรับความเข้าใจกันได้แล้วแต่ก็ไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลย ผมก้ยังไปไหนมาไหนกับกิ๊ฟ ส่วนกันก้ยังคงไปกับกร ตอนเที่ยงบางทีก็ไปกินข้างด้วยกันสี่คน เหมือนเป็นเพื่อนกลุ่มใหม่เลยทีเดียว
ตอนนี้พวกเราเรียนที่นี่มาเดือนกว่าๆๆแล้วเริ่มปรับตัวได้แล้ว รู้สึกสนุกกับการอยู่หอร่วมกับคนอื่นๆๆแล้ว บางทีการอยู่ร่วมกันเยอะๆๆก็ไม่เหงาดีเหมือนกัน
.............................
-
เย้...ดีใจจังที่ได้อ่านต่อ (ดีนะเนี่ยที่นอนดึก)
ยังไงก็ได้คุยกันแล้วเนอะ...ต่อไปคงเหลือแต่การเปิดใจให้กัน
"รักคนเขียน" นะครับ จะรออ่านต่อครับ :กอด1:
ส่วน..."มารยาจริงๆๆเลยนังฝ้ายเอาแม่มาอ้าง" :-[ คิดเหมือนกันเลยแฮะ
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ในที่สุดก็เข้าใจคำว่า "เวิ่นเว้อ" ของชื่อเรื่องแระ อืดเฉื่อยยังงี้ เมื่อไหร่มันจะรักกันซะทีล่ะนี่ :sad4:
-
ดีใจๆๆ แฮปปี้ๆๆๆ
เปงกะลังใจให้คับ
-
ในที่สุดก็เข้าใจคำว่า "เวิ่นเว้อ" ของชื่อเรื่องแระ อืดเฉื่อยยังงี้ เมื่อไหร่มันจะรักกันซะทีล่ะนี่ :sad4:
จริงด้วยเว่นเว้อจริงๆๆด้วย5555555555555555555
-
โล่งละ
-
เวิ่นเว้อ เพราะรักเธอ อภัยให้ได้ :man1:
-
มาแล้วๆๆๆๆวันนี้อัพตอนตีหนึ่งดีกว่าพรุ่งนี้มีงานแต่เช้าเลย
แต่ขอบอกคุณผู้อ่านทุกท่านน่ะครับขอเว่นเว้ออีกตอนนนนนนนนนนนนน่ะ
ตอนหน้าจะไม่เว่นแล้วววววววววววว55555555555555 :really2: :really2: :really2:
-
ต่อเลยน่ะครับบบบบบบ
ตอนที่ 9
ช่วงนี้ผมได้ข่าวว่ารุ่นพี่ปีสองจะจัดงานรับน้องที่ต่างจังหวัดรู้สึกดีใจและตื่นเต้นมากจะได้ไปเที่ยวต่างจังหวัด
ซึ่งวันนี้รุ่นพี่ปีสองนัดพวกเราประชุมตอนเย็นครับ สรุปได้เรื่องว่า วันศุกร์ เสาร์ และอาทิตย์นี้ เราจะไปรับน้องกันที่ ชะอำครับ ตื่นเต้นๆๆ ผมเป็นคนชอบทะเลมากถึงมากที่สุดเลย อยากให้ถึงวันศุกร์เร็วๆๆจัง
รอไปรอมาก้เย็นวันศุกร์แล้ว ผมเก็บของกันอลม่านเลยทีเดียว
“ไปได้รึยังแคน” กันมาเคาะห้องเรียกแล้วครับ
“อืมๆเสร๊จแล้ว”
แล้วผมกับกันก็ลงไปข้างล่างเจอกรรออยู่แล้วครับ
หลังจากนั้นพวกเราก็เดินเอาของไปเก็บที่รถครับ เป้นรถบัสคันใหญ่สองคัน มีพี่ปีสองตะโกนและจัดให้เรานั่ง
“เบาะสองนั่งสามน่ะครับน้อง”พี่ปีสองบอกตอนเราขึ้นไปบนรถแล้ว ตอนนี้ก็เริ่มมีคนมาแล้วทั้งปีหนึ่งปีสอง ส่วนปีสามและสี่กับบันฑิตคงมีรถอีกคันมั้งคับ
ผมเห็นกิ๊ฟนั่งอยู่ก่อนแล้วซึ่งนั่งกลับเพื่อนกลุ่มผู้หญิงกิ๊ฟยิ้มให้ แล้วทำหน้าประมานลงรถค่อยเมาท์กัน555 ส่วนพวกผมสามคนก็นั่งเบาะเดียวกัน
“แคนเข้าไปนั่งข้างในสิตัวเล็กอ่ะ”กรพุดครับ
“นั่นสิเข้าไปเร็วจะได้รีบๆๆนั่ง ชักช้าอยู่นั้นแหละ”จร้าเอาเข้าไป ไม่ได้ช้าสักหน่อยก็คุยกับเพื่อนอยู่ไม่เห็นรึ ไงว่ะ กันพูดไปพร้อมผลักผมให้เข้าไปนั่งข้างในริมหน้าต่าง แล้วเบียดตัวเองเข้ามานั่งข้างผมแล้วกรนั่งอีกข้างของกันครับ ร้อนก็ร้อนเบียดก็เบียด ให้นั่งสบายๆๆไม่ได้ใช่มั้ยรุ่นพี่นิ
“นี่อย่าขยับไปขยับมาได้มั้ยแคน”
“ก็ไหล่เมิงมันมาเบียดไหล่กูนี่นา”
“งั้นมึงมานั่งซ้อนกูมั้ยจะได้ไม่เบียดกัน”แหมมมมมมมมมให้ไปนั่งซ้อน บ้าดิ แต่ก็อยากอยุ่555
“บ้าหรอ”
“เออ งั้นก็อยู่นิ่งๆๆๆ”
ดุจัง ตอนนี้รถเริ่มออกจากมหาลัยแล้วครับ ผมก็นอนตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาเลย ไกลก็ไกล พอมาถึงครึ่งทาง
“แคนๆๆๆ แวะปั้มแล้ว ตื่นๆๆซบอยู่ได้ น้ำลายเต็มคอกูหมดแล้ว”
ผมก็ตื่นจากเสียงที่ใกล้ใบหูมาก “ถึงปั้มแล้วหรอ ลงไปซื้อไรกินมั้ยหิว”
“อืมๆก็ดี ป่ะกร ลงไปกันมั้ย” กันชวนผมและกรลงไปหาอะไรกิน
ระหว่างที่ซื้อของที่ร้านสดวกซื้อนั้นผมเห็นกิ๊ฟเลยเดินไปคุยด้วย
“เฮ้ยยยยย กิ๊ฟ”
“อ้าว แคน แหมๆๆๆๆนั่งซบตลอดทางเลยน่ะ”
“บ้าดิ ใครซบใครกัน”
“จ่ะๆๆไม่ซบก็ไม่ซบแล้วทำไมต้องหน้าแดงล่ะ”
“บ้า ใครหน้าแดงงงงงงงงงง ไม่มี”5555
“ใครหน้าแดง” เสียงกันที่เดินมาทางด้านหลังครับ
“ก็ แคะ...............”ผมเอามือปิดปากกิ๊ฟไว้ครับ
“ไปเหอะๆๆกรล่ะ”ผมรีบชวนกันไปก่อนที่กิ๊ฟจะพูดอะไรอีก
“กรไปเข้าห้องน้ำอ่ะบอกให้ขึ้นไปได้เลย”
ผม กันและกิ๊ฟเลยเดินขึ้นไปที่รถครับ
“นั่งตามเดิมน่ะ ห้ามเปลี่ยน”กันสั่ง
“ทำไมล่ะ”
“ก็ครึ่งทางแรกเมิงนอนซบกูสบายไปมั้ย ตอนครึ่งหลังขอนอนซบคืนบ้าง”
“โอ้ยยยยยยยยย แล้วกูล่ะ”
“เมิงนอนไปแล้วไง”
“แต่”
“ไม่มีแต่ เข้าใจมั้ย”
เหอะๆๆๆๆๆๆสั่งได้สั่งเอาไม่ใช่ก๋วยเตี่ยวน่ะจะได้สั่งเอาสั่งเอา
เมื่อคนมาครบแล้วรถก็เริ่มออก พอรถเริ่มออกปุ๊บ กันครับมันเอียงหัวมาที่บ่าผมเลยครับ ผมยาวของมันมาโดนตรงคอผมรู้สึกจักจี๋ยังไงไม่รู้ กลิ่นหอมของแชมพูนี่หอมจังน่ะ ขนตายาวสวยจัง(แทบจะไปนอนบนนั้นได้)555ตากลมสวย มองไกล้ๆๆนี่หน้ากันนี่สวยจังเลยน่ะ
“มองอะไร”
“ป่ะๆป่าววววววมอง”
“หรอ นิ่งๆๆไปอย่าขยุกขยิกคนจะนอน”
“ครับๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆคุณชายกัน”
“ดีมาก”
หลังจากนั้นมันก้นอนเลยครับ ผมก้แอบมองหน้าตามันไป ตอนกันนอนนี่น่ารักจัง แต่ตอนนี้เมื่อยมาก ง่วงก้ง่วง ผมเลยเอาหัวผมเอียงไปทับหัวกันแล้วนอนหลับไป
ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาตอนตีสามครับ เพราะได้ยินเสียงพี่วินัยโวกเวกโวยวายให้พวกผมตื่นพร้อมลุกแล้วรีบวิ่งลงไปจากรถ ผมตกใจมากนี่หรือคือการรับน้อง พวกผมรีบวิ่งไปจัดแถวตามคำสั่งพวกรุ่นพี่ ผมยืนอยู่ข้างกันตลอด ตอนนั้นบอกได้เลยว่ากลัวมาก แต่มือที่จับกับมือกันมันทำให้รู้ว่า ไม่มีอะไรที่ต้องกลัวแล้ว กันบีบมือผมแน่น
“หมอบบบบบบบบบบบบบ” พี่เค้าสั่งให้หมอบครับพวกเราก็หมอบกันจ้าละหวั่น ทำไมต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วยน่ะเราเนี๊ย
ต่อจากนั้นพี่เค้าสั่งให้ทำอะไรอีกหลายอย่างทั้งวิ่ง นอน เดิน สารพัด จนรุ่งเช้า พี่เค้าก็เปิดใจถึงกิจกรรมว่าทำไปทำไม ซึ่งก็ไม่เข้าใจอยู่ดีว่าทำไปทำไม
พอเสร็จแล้วพี่เค้าก้เบอกให้ไปอาบน้ำ แล้วมาทานข้าวพร้อมกัน พร้อมยื่นกุญแจห้องให้ครับ ห้องของปีหนึ่งเป็นโถงรวมครับ มีฟูกให้เรียงกันแยกหญิงชายครับ ผมสามคนเลือกวางกระเป๋าไว้ที่นอนริมสุดครับโดยผมนอนด้านในสุด กันและกร ก็เรียงมาตามลำดับ แล้วพวกผมก็ไปอาบน้ำกัน เป็นห้องน้ำรวมครับ ก็รีบๆๆอาบกันก็มีแหล่ๆๆบ้างแต่รีบมากเลยอดเหล่55555
จากนั้นเราก็ไปกินข้าวเช้าตามที่พี่นัดไว้ หลังจากนั้นพี่ปีสองก็จะแนะนำกิจกรรมต่อไปครับเป็นการเล่นฐานต่างๆๆโดยแบ่งกลุ่มครับโดยการจับฉลากครับ แต่ผมโชคดีหรือร้ายไม่รู้ได้อยู่กลุ่มเดียวกับกันครับ555
ตามซุ้มกิจกรรมก็มีกิจกรรมต่างๆๆ เต้นๆๆ ทำอะแปลกๆๆกัน แต่ที่ประทับใจเอ้ย ไม่ใช่ แต่ที่ทำให้ผมอายมากคือกิจกรรมคาบเหลียญบาทนั่นเอง เพื่อนๆๆหลายคนคงเคยโดยกิจกรรมแบบนี้5555 ว่ามันซี๊ดขนาดไหน
................
เอาแค่นี้ไปก่อนน่ะ ตอนหน้าสัญญาไม่เว่นเว้อแล้ว เผด๊จศึก555555555(รึป่าว)
รักคนอ่านน่ะ จุ๊ฟๆๆ
-
โฮะๆๆๆ ก็ไม่ได้ว่าอะไรซะหน่อยแค่ใจร้อนอยากเห็นคนรักกันเร็ว ๆ เท่านั้นเอ๊ง :o8:
ให้ดอกไม้ไถ่โทษนะจ้ะ :L2:
-
ใครจะเผด็จสึกใครอ่ะ รอๆ :impress2:
-
นั่นดิๆ รอลุ้นว่าใครจะเผด็จศึกใครกันแน่...
น่ารักดีครับ :-[ ชอบครับชอบ
-
มีซบด้วยๆๆ
เขิลล ลล
-
ตอนนี้ขอลงสั้นหน่อยน่ะครับ ว่าจะไปนอนและ พรุ่งนี้เรียน แปดโมงครึ่งเลยยยยย
ตอนนี้ขำๆๆน่ะครับ :o8: :-[ :impress2:
-
ต่อเลยน่ะครับบบบบบบบ
“อ้าวกิจกรรมในซุ้มนี้ มีชื่อเรียกว่า คาบเหรียญเซี่ยนซี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”พี่ปีสองเป็นคนแนะนำกิจกรรม
“โดยกติกาว่า ต้องจับคู่เป็นคู่ๆๆๆๆแต่เกมนี้เราไม่เล่นกับผู้หญิง” เหอะๆๆๆ หมายถึงกูใช่มั้ย
“ให้น้องจับคู่กัน ผู้ชายกับผู้ชายยยยยย”
“แต่ๆๆ น้องแคนคู่กับน้องกัน” เหอะๆๆๆดีเน้อใครคิดเนี๊ย ผมคิดว่าเรื่องผมกับกันนี่ดังถึงปีสองแล้วหรอเนี๊ย
“อ้าวยืนอยู่ทำไมน้องแคน รีบจับคู่สิค่ะ” วิ๊ดดวิ๊ววววววววววว ก็บอกให้จับคู่ไม่ใช่หรอไหงมาจับให้ล่ะ แต่ก็เอาเหอะ
“แคน เร็วดิเดี๋ยวก็โดนหนักเหอะ” กันดึงมือผมไปให้หันหน้าเข้าหากัน
“เมื่อได้คู่แล้ววววว ให้ตกลงกันว่าใครจะถอดเสื้อออออออออออก่อน” กำแล้วไงเค้าจะทำอะไรอ่ะ
“กันเอาไงอ่ะ เค้าจะให้ทำอะไรอ่ะ”
ไม่รู้ดิ งั้นเมิงถอดละกันน่ะแคน” จ๊ะ ขอบใจน่ะกัน รักกูมากกกกกกกกกกกกกเลยน่ะ
แต่ก็เอาว่ะ เป็นไงเป็นกัน ผมก็ถอดเสื้อครับ สายตาทุกคู่นี่มองกันจังไม่เว้นแม้แต่กัน
“มองไรเมิงไม่เคยเห็นคนโป้ไง”
“ป่ะๆป่าว” กันยิ้ม
“อ้าวน้องคนที่ถอดเสื้อนอนลงไป” พี่เค้าสั่งให้นอนลงไปแล้วก็นำเหรียญบาทมาวางไว้ที่ปากผมครับ
“อ้าวน้องกันต้องคาบเหรียญที่อยู่บนปากน้องแคนให้ได้โดยห้ามใช้มือจับเหรียญน่ะ”กำแล้วครับ นี่มันถึงปากกับปากเลยน่ะ
“อ้าว เร็วสิครับน้องกัน”
กันเริ่มลังเลครับกันนั่งลงข้างผม
กันเริ่มเอามือไปท้าวคร่อมตัวผมไว้
กันมองหน้าผม ผมหลบตา
กันก้มหน้าลงมา
แล้วก็
ผมตกใจแล้วเอียงหน้าหนีจนเหรียญตก
“นี่น้องแคนอย่าหันหน้าหนีเพื่อนสิค่ะ”เอ้าก็คนมันเขิลนี่นา
“เอาใหม่ๆๆ”อีกแล้วครับพี่เค้าเอาเหรียญมาวางที่ปากผม เสียงเชียร์เพื่อนๆๆเริ่มดังขึ้นๆๆ
“โทษน่ะแคน”
แล้วกันก็เลื่อนมือขึ้นมาจับที่ข้างหัวผมทั้งสองข้างแล้วเลื่อนหน้าเข้ามาอย้างช้าๆๆ
ลมหายใจของกันรดใบหน้าผม ริมฝีปากอุ่นๆๆสัมผัสที่ริมฝีปากของผมแล้วเหรียญก็ถูกกันคาบไป
ตอนนั้นผมตายไป5วินาที ตื่นเต้น ใจแทบจะออกมาเต้นข้างนอกให้ได้ สังเกตุเห็นสีหน้ากันแดงครับ คงเขิลบ้างแหละ
“แต่ยังไม่หมดแค่นี้ เราจะเปลี่ยนคนกระทำ โดยให้คนที่อยู่บนให้ไปอยู้ข้างล่างและถอดเสื้อด้วยยยยยยยย” จะได้ทำอะไรอีกละเนี๊ยยยยยยย
แล้วกันก้ถอดเสื้อแล้วไปนอนแทนที่ผมครับ แล้วพี่เค้าก็เอาผ้ามาปิดตาผมครับ
“ให้น้องที่ถูกปิดตาคลำหาเหรียญที่วางบนตัวเพื่อนให้เจอโดยใช่ได้แค่นิ้วชี้กะนิ้วกลางจะมีอยู่4เหรียญด้วยกัน เริ่มได้”แล้วพี่เค้าก้พามือผมไปวางที่ท้องกันครับผมตืนเต้นมากครับ มือสำผัสกับท้องอุ่นๆๆของกัน กันเริ่มบอกทิศทางผม
“แคนๆๆ อยู่ข้างบน2 ล่าง2น่ะ เอามือเลื่อนขึ้นมาเรื่อยๆๆน่ะ”
ผมเริ่มเลื่อนมือขึ้นไปเรื่อยๆเจอระดับกล้ามเนื้อเปลี่ยนไป คิวว่าเป็นใต้หน้าอกมั้งครับ แล้วก็เลื่อนมือไปถึงหัวนมครับ เจอแล้วครับเหรียญแรก เสียงเชียร์นี่ดังมากครับแล้วผมเดาออกแล้วว่าจะเจอเหรียยต่อไปได้อย่างไร ใช่ครับอยู่ที่หัวนมอีกข้างนั่นเอง
แล้วอีสองเหรียญล่างนี่ล่ะจะอยู่ตรงไหน
“แคนๆๆลงไปด้านล่างน่ะ ลงไปเรื่อยๆๆๆ” กันบอกครับ
ผมก็เลื่อนมือคลำไปเรื่อยๆๆจนถึงสะดือ ครับก็เจอเหรียญอีกอันครับ แล้วอีกอันล่ะ ผมก้เลื่อนมือหาอยู่นานมากหาทั่วลำตัวกันเลยก็ว่าได้แต่ไม่เจอ
“ในกางเกงอ่ะแคน” กำล่ะสิในกางเกงนี่อยู่ตรงไหนนนน หวังว่าคงไม่ใช่น่ะ555
ผมตัดสินใจอยู่นานเลื่อนมือไปถึงสะดือแล้วผมก็เลื่อนมือไปถึงขอบกางเกง
“กันๆๆอยู่ข้างในหรอ”
“อืมมม”
ผมเลยเอามือล้วงเข้าไปในขอบกางเกงของกันซ้ายขวา และก็เจอครับ เฮ้อออออออออหาจนเจอ ใจนี่เต้นกว่าตอนแรกอีกครับ ผมเอามือเปิดตาออกมามองหน้ากัน มันยิ้มแล้วหลบตาผมครับ คงอายมั้งงงงงง
แล้วเราก็เข้าฐานกิจกรรมต่อไป
หวังว่าตอนนี้อ่านแล้วยิ้มน่ะครับ
ถ้างงก็บอกกกกกกก555555
รักคนอ่านครับ
-
:-[ เขินแทนทั้งแคนและกัน...อ่านแล้วยิ้มจริงๆ ด้วย
ว่าแต่...ตกลงจะมีตอนเผด็จศึกไหมครับเนี่ย (ไม่ค่อยหื่นเลยเรา) :o8:
-
:-[ เขินแทนทั้งแคนและกัน...อ่านแล้วยิ้มจริงๆ ด้วย
ว่าแต่...ตกลงจะมีตอนเผด็จศึกไหมครับเนี่ย (ไม่ค่อยหื่นเลยเรา) :o8:
อยากรู้ต้องอ่านต่อน่ะครับ55555555
ว่าจะไปนอนแล้วแต่ก็มานั่งเล่นต่อแต่จะไปจริงๆๆแล้ว
-
คู่นี้นี่คงต้องลุ้นอีกนาน อิๆ เขินกันไปกันมาอย่างนี้
:o8: :o8:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
รุ่นพี่คิดไรกันรึเปล่านี่ มีรีเควสแคน-กันด้วย
-
เว่นเว้อ
วิดวิ๊ว ว
อ่านละลุ้นตัวบิดเลย
ฮ่าๆๆๆ
-
สวัสดียามดึกอีกแล้วววววววววววว
เข้ามตกใจว่าทำไมเรื่องเราถึงหน้า7 แล้ว5555ที่แท้เค้าปรับหน้านี่เอง
มาอัพดึกอีกแล้ว
ขอบคุณสำหรับคนที่ติดตามน่ะครับ
-
ต่อเลยน่ะครับบบบบบบบบบบบ
หลังจากที่ทำกิจกรรมเสร็จประมานบ่าย3โมง รุ่นพี่เค้าก็บ่อยให้พักตามอัธยาศัยกัน พวกเราเลยตกลงกันว่าไปเล่นน้ำกัน ผมนี่รีบใหญ่เลยเพราะเป็นคนชอบทะเลมาก ผมเรียนว่ายน้ำตั้งแต่เด็กแล้วเพราะเป็นคนชอบชอบว่ายน้ำ
เราก้พากันวิ่งลงทะเลไปเลยยยยยยแต่ดูกันเหมือนไม่ค่อยอยากเล่นเท่าไหร่
“เป็นไรว่ะกัน ไม่ชอบทะเลหรอ”ผมถาม
“ชอบดิ แต่”
“แต่ อะไร อำๆอึ้งๆอยู่ได้ ป่ะๆๆ”
“ป่าวๆๆๆ อืมไปเล่นกัน”
พอพูดจบผมก็ลากกันลงไปกินในน้ำ เอ้ย ลงไปเล่นน้ำ พวกเราเล่นกันสนุกสนานเฮฮา มีเล่นโยนลูกบอล วิ่งไล่จับ ลิงชิงบอล สนุกมากครับ แล้วลูกบอลก็ถูกโยนไปไกลมากกก
“กันไปเอาหน่อยดิ” ผมบอกให้กันไปเอาเพราะมันเลยหลังกันไป”
“กันมองหน้าเล็กน้อยแล้วก็เดินลงไปเอา”
พวกเราก็รอกันไปเอาลูกบอล แต่สักพักก็ได้ยินเสียงกรตะโกน
“เฮ้ยยยยยยยยยยพูกมึงไอ้กันจมน้ำ”
ผมตกใจมากกันตัวสูงน่าจะว่ายน้ำเก่งทำไมจมน้ำได้ ตอนนั้นมีแต่คนตกใจ ผมตั้งสติได้ก้รีบวิ่ง 4คูณ100 ว่ายไปหากันที่กำลังตะเกียดตะกายน้ำอยู่ ผมคว้าตัวกันได้แล้วพาขึ้นมาฝั่ง พี่ปีสองปีสามรู้เรื่องก็รีบมา ไม่มีใครทำอะไรถูกเลย
ตากันแดงก่ำ สำลักน้ำ ผมทำอะไรไม่ถูกรู้แต่ว่าน้ำใสๆๆในตามันออกมาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ แต่ดีที่กันไม่หมดสติไป
“เป็นไงบ้างกัน” กรพูด
“ไม่เป็นไรแล้วล่ะ”
ผมยังเงียบอยู่ กันมองหน้าผมแล้วยิ้ม
“ไม่เป้นไรแล้วจริงๆๆแคน อย่าร้องดิ” ผมอุส่าทำเนียนเช็ดน้ำตาแล้วและไม่มีใครเห็นว่าผมร้อง แต่ตาแดงๆๆนี่คงจะบ่งบอกได้ว่าร้อง
“งั้นน้องแคนกับน้องกรพาน้องกันไปที่ห้องพักแล้วกันเดี่ยวเย็นๆๆเดี๋ยวพี่ให้เพื่อนไปตามมาทานข้าวน่ะ”พี่ปีสองพูดครับ
ผมกับกรเลยพยุงกันไปที่ห้องครับ พอถึงห้องกรบอกว่าเดี๋ยวไปเอารองเท้ามาให้
ผมเลยพากันเข้าไปที่ห้องน้ำ
“เดี๋ยวไปเอาผ้าเช็ดตัวมาให้น่ะกันรออยู่นี่”
“อืม”
ผมก้เดินไปเอาผ้าเช็ดตัว มาให้กันแล้วเอาของตัวเองมาด้วย
“เอ่อ กันก็ขอโทษน่ะที่ บอกให้เมิงไปเอาลูกบอล”
“อืม ไม่เป็นไร ตอนแรกนึกว่าตื้นๆๆคงไม่เป็นไร แต่เดินออกไปมันก็ลึกแล้วลื่นก็เลยเป็นแบบนี้มั้ง”
“แล้วเมิงว่ายน้ำไม่เป้นหรอ”
“ไม่เป้นอ่ะ” กำ เวร มันว่ายน้ำไม่เป้นจริงหรอเนี๊ย
“หรอออ แล้วทำไมไม่บอกกู”
“ไม่รู้ดิ คิดว่าคงไปเป็นอะไรมั้ง”
“เมิงน่ะเมิง ถ้าเมิงเป็นอะไรมา แล้วกูจะทำไง”
“ทำไมล่ะ เมิงขาดกูไม่ได้ใช่ป่ะล่ะ5555” แอบอึ้ง
“บ้า หมายถึง ถ้าเป้นไรมาก็ก็ต้องรติดคุกอะดิฐานให้คนไปตาย555”
“หรออออ อ่ะน่ะ”มันทำสีหน้าหงอยลง
“แต่ขอบใจมากเลยน่ะที่ไปช่วย น่าอายจัง ต้องให้คนที่ตัวเล็กกว่าไปช่วยอ่ะ”
“อ่ะน่ะ กูอ่ะนักกีฬาว่ายน้ำทีมโรงเรียนน่ะเมิง55555”ขอโม้หน่อย
“แต่ตัวเล็กก็ไม่เป้นไรเน้อแคนเน้อเพราะไม่เป็นปัญหาในแนวราบไง5555”
ผมคิดอยู่ตั่งนาน ว่าหมายถึงอะไร
“ไอ้กัน เมิงอย่ามาทะลึ่ง”
“แหมพูดเล่นนิสเดียวทำมาเป็นหน้าแดง55555”
ผมกับกันอาบน้ำเสร็จแล้วไปใส่เสื้อผ้ากันที่ห้องนอนครับ กรมาพอดีแล้วขอตัวไปอาบน้ำบ้าง
“นี่แคน ดูตาให้หน่อยสิมันเคืองๆๆๆ”
“ไหนๆๆดูสิ ผมเลือนมือผมเข้าไปจับที่หน้ากันแล้วยื่นหน้าเข้าไปดูไกล้ๆๆ
สายตาผมมองไปที่ตากัน ผมรู้สึกสัมผัสถึงสายตาที่อ่อนโยน
ริมฝีปากบางๆๆค่อยๆเลื่อนไปประกับริมฝีปากของกัน กันหลับตา แต่เป็นการสำผัสแค่ริมผีปากเพียงเท่านั้น
ผมได้สติกลับคืนมา
“ขอโทษ”ผมขอโทษกัน แล้ววิ่งออกไปข้างนอก ใจเต้นไม่เป็นจังหวะ กันจะรุ้สึกอย่างไร ผมนี่มันไม่น่าเลย ผมเดินออกไปที่ริมชายทะเลอีกครั้ง เดินไปจับปากตัวเองไป คิดว่าไม่น่าทำแบบนี้กับเพื่อนตัวเองเลย
ตอนนี้เย็นมากแล้ว ท้องฟ้าเริ่มมืด ผมยังเดินเรื่อยเปื่อยที่ทะเล ตอนนั้นสับสนจะเอาหน้าที่ไหนไปเจอกันได้
ผมเดินไปเรื่อยๆๆๆ
“แคนนนนน” เสียงเรียกจากด้านหลังครับ ผมรู้ว่าเป้นเสียงใครผมไม่หันกลับไปกลับยิ่งเดินเร็วขึ้น
“แคนๆๆ”กันยังไม่ยอมหยุดเรียกชื่อผม
สักพักผมรู้สึกว่ามีมือมาคว้าแขนผมไว้แล้วดึงไปกอด
“กัน”
“จะหนีไปไหนรู้มั้ยคนตามหาอ่ะ”
“ป่าวหนีซะหน่อย”
“อะไรกัน จูบเค้าแล้วหนีมา อย่างนี้เค้าไม่เรียกว่าจูบแล้วไม่รับผิดชอบหรอ”
“กัน กู กู คือ..”
“ไม่ต้องพูดอะไรทั้งสิ้น”
“กูชอบมึงน่ะแคน”
ผมได้ยินคำพูดนี้ นี่ผมได้ยินคำนี้จริงๆๆหรอ
ผมยังเงียบต่อไป
“กูไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ แต่ตอนนี้กูชอบมึงจริงๆๆน่ะแคน กูพยายามคิดว่าอาจจะไม่ใช่ และกูไม่กล้าคิดด้วย แต่วันนี้กูก็มั่นใจแล้วว่าเมิงคิดยังไง แล้วย้ำให้มั่นใจหน่อยดิ ว่ากูไม่ได้คิดไปเองคนเดียว”
ตอนนั้นผมทั้งอึ้ง ดีใจ ผมยิ้มน้ำตาเริ่มไหลอีกแล้ว
“กูก็ชอบมึงกัน ชอบมากด้วย”
“อะไรน่ะ พูดอีกทีดิ”
“กูชอบมึงงงงง”
“ไม่ได้ยิน”
“กูชอบเมิงงงงงงงงงงงงงงงง แคนชอบกันนนนนนนนนนได้ยินมั้ยยยยยยยยยย”
“ได้ยินแล้วววววววววววว รู้แล้วๆๆๆๆ”
“ว่าแต่.........อุ๊ฟ”ยังไม่ทันพูดจบริมปากกันก้มาสำผัสริมฝีปากของผม เนิ่นนานพอสมควร ผมรู้สึกดิกับรสจูบคราวนี้มากก
“ขี้โกงนี่นา เอาลิ้นเข้ามาทำไม”ผมตบแขนกันเบาๆๆ
“แหม แค่นี้ก็ไม่ได้”
“กลับเหอะ มันมืดแล้วเดี๋ยวคนสงสัย”
“อืม”
กันจูงมือผมเดินไปอย่างช้าๆๆๆ
“นี่ปล่อยได้แล้ว เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า”
“ทำไมจูงมือแฟนมันผิดตรงไหน”
“ใครแฟนใคร ยังไม่ได้เป็นอะไรเลย”
“อ้าววววว ก็แคน แฟนกันไง ไม่รู้หรอ ต้องตะโกนดังๆๆใช่มั้ยยยยย”
กันกำลังจะตะโกนจริงๆๆผมรีบเอามือปิดปากกันไว้
“เออๆๆๆ พอแล้วกันอายเค้า”
งั้นขอมัดจำอีกทีน่ะ แล้วกันก้ หอมแก้มผมไปอีกทีครับ
แล้วเราสองคนก็เดินกลับไปที่ห้องแบบเดินไปยิ้มไป..............
แค่นี้ไปก่อนน่ะครับ
บางทีการบรรยายไม่ค่อนสลวยเพราะพิมพ์ไปก็นั่งยิ้มไป55555555555555 :o8: :-[ :-[ :impress2:
-
คนเขียนยิ้ม คนอ่านก็ยิ้ม :m1:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
นที่สุดก็เป็นแฟนกันอิๆ
-
น่ารักที่ซู้ดดดด...
อ่านไปยิ้มไป... :-[ แถมเขินแทนแคนและกัน
รออ่านตอนต่อไป หลังจากตกลงเป็นแฟนกันแล้ว ก็น่าจะ...เผด็จศึกได้แล้วเนอะ อิ อิ
-
อ่านไปยิ้มไป
มีความสุข
-
สมัยเรียนทำไมไม่เจอแบบนี้บ้างหนอ :เฮ้อ:
ซากุระจังน่ารัก...เป็นกำลังใจให้จ้า :ped149:
-
o19 มารออ่านต่อนะครับ...เป็นแฟนกันแล้วยังไงต่อเอ่ย
-
มารอด้วยคนคราบ
-
:call: :call: :call:
ขอโทษทีน่ะครับ เมื่อคืนเนตที่บ้านเสีย เล่นไม่ได้เลยไม่รู้จะลงยังไง
มาลงให้ตอนนี้ก็สั้นอีก ขอโษจริงๆๆน่ะคร๊าบบบบบบบบบ
:call: :call:
-
ต่อเลยน่ะครับบบบบบบบ
กิจกรรมตอนกลางคืนก็มีการแสดงเล็กๆๆน้อยๆ ไม่ขอเล่าน่ะครับ เพราะแสดงละครบทบาทที่ได้รับนี่ไม่อยากจะบอก555เขิล
จนเวลาล่วงเลยมา5ทุ่มรุ่นพี่ก็พาเดินออกไปแล้วผูกตาไว้ไม่ให้มองเห็นว่าไปไหน แน่นอนครับผมอยู่ข้างกันและกร
จนมาถึงหาดทรายพี่เค้าก็ให้เปิดตาออกเป็นพิธีบายศรีครับ ประทับใจมากๆๆเลย ซึ้งมากๆๆครับใครผ่านการเป็นปีหนึ่งมาคงจะเจอความรู้สึกแบบนี้ รุ่นพี่จัดให้เรานั่งต่อหน้าพี่ๆแต่ละคน ผมนั่งข้างกัน555ตามเคย
รุ่นพี่ก็ผูกข้อมือให้แต่ละคน จนมาถึงรุ่นพี่ปีสี่คนนึง หล่อมากกกกกกกกก น่ารักมากกกกผมเลยจ้องแบบตาไม่กระพริบเลย
“โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย” กันหยิกผมครับ
แล้วมันก็มากระซิบข้างหูผมว่า
“มองอะไรมากมายฮ่ะ”จนพี่เค้ามองพวกผมแปลกๆๆ
“น้องแคนมีอะไรรึป่าวครับ”พี่เค้าถาม
“ป่าวๆๆครับ พอดีนั่งทับเปลือกหอยครับ”
“หรอ5555ระวังหน่อยน่ะ”
แล้วพี่เค้าก็อวยพรต่างๆๆนาๆๆแอบเคล้มตาม55555
“แคนเสร็จแล้วก็ขยับไปดิ คนอื่นเค้าจะได้ผูกมั่ง” แหมรีบจังน่ะพ่อกัน
แต่พอกันนั่งตรงหน้าพี่เค้านี่ผมมองหน้าพี่เค้าแบบว่า พี่เค้านี่ยิ้มๆๆจับมือกันด้วย นานเกินไปแล้วน่ะ
รู้สึกแปลกๆๆ ชักกลิ่นแปลกๆๆ พี่เค้ายิ้มน้อยยิ้มใหญ่ บอกกันอีกว่าน่ารักจังเลยยยย
“ผมมีแฟนแล้วครับพี่ ปล่อยมือผมได้แล้ว” เหอะๆๆไอ้กันเอยย แกแน่จริงๆๆพี่เค้าอึ้งหุบยิ้มเลยครับ55555
แม่งอุส่าชอบดันมาชอบแฟนผมซะนี่55555
หลังจากนั้นผมเวียนให้พี่ๆเค้าผูกจนครบแล้วก็เดินออกมารอกันข้างนอก เพราะกันยังผูกไม่เสร็จ เรตติ้งดีจริงๆน่ะหมั่นใส้
“เสร็จแล้ววว ไปนอนเลยมั้ย”กันถาม
“รีบมากมั้ยกัน ยังไม่ง่วงเลย”
“ไม่รีบหรอก แต่อยากเข้านอนเร็วๆๆ”
“ทำไมล่ะ”
“ก็......ปล่าวๆๆๆไม่มีอะไร ง่วงไง” ยิ้มแปลกๆๆแฮะ
“งั้นไปเดินเล่นตรงนั้นมั้ย”ผมชี้ไปที่หาดแถวๆๆนั้น”
“อืมๆๆ ก็ได้ ไปเดินก่อนก็ดีเหมือนกัน จะได้บิ้วอารม”
“ว่าไงน่ะ บิ้วอะไรน่ะ”
“ป่าวๆๆๆ จะได้รับลมเย็นๆๆไง555” พูดอะไรมีพิรุธจังเลยอีตานี่
ผมกับกันก็เดินเล่นไปเรื่อยเปือย
“แคนนนนนนนน”
“อะไร”
“ดาวสวยเน้อ สวยเหมือนแคนเลย”
“บ้า อย่ามาพูดแบบนี้น่ะ ไม่ชอบ สวยเสยอะไรกัน”
“ก็มันน่ามองเหมือนกันนี่นา”
“.............................”เขิลอ่ะ5555
“เออว่าแต่พี่คนนั้นอ่ะเค้าชื่ออะไรอ่ะ”
“....................................” กันหน้าเร่มเปลี่ยนสี กูถามถูกเวลามั้ยยยยยยยยยยไอ้แคนเอ้ยยยยย
“ถามทำไม”
“ป่าวววววววนิ เห็นเค้าเหมือนจะชอบกันน่ะ”
“หมดอารมเลย เวลาอยู่กับกันอย่าพูดถึงคนอื่นสิ”
“พูดแค่นี้ก็ไม่ได้ โถ่”
“ห้ามพูด แล้วกันก็ไม่ชอบน้ำหน้ามันด้วยยยยยยย”
“อ้าวววววววว เค้าชอบกันน่ะ”
“ก็กันไม่ชอบนี่นา อีกอย่างมีแฟนเป็นตัวเป็นตนอยู่แล้ววววว”
“ใครหรอ”
“......................................”สีหน้าเริ่มไปอีกแล้วครับกะจะล้อเล่นนิสเดียวเอง
แล้วกันก็เดินหนีผมไปเฉยเลยครับ
“กันนนนนนนนนนนนนนนนน ไปไหนอ่ะ รอด้วยยยยยยยยยยยย”
“ตามมาทำไม”
“เป็นอะไรอ่ะ”
“ป่าววววววววววอย่ามาสนใจเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
เอาแล้วไงครับ งานเข้าผมแล้ว ปากหาเรื่องจริงๆๆกู
“จะไม่ให้สนใจได้ไงเล่า”
“.........................................”
“ก็แฟนทั้งคนจะไม่สนใจได้ไงงงงงง”
กันหยุดเดินครับแล้วหันมา
“จริงหรออออออออออออ”
“ล้อเล้น”
มันกำลังจะเดินหนีต่อครับ
แต่ผมดึงมือมันไว้แล้วดึงหันหน้ามาแล้วจุ๊ฟไปทีนึง
“พอมั้ยยยยยย”มันเริ่มยิ้ม
“ไม่พอ”
“โหหหหหหหหหห” จุ๊ฟเราไร้ค่าขนาดนั้นเลยหรอไง ชิ
“อ่ะๆๆ ให้ก็ได้ เดี๋ยวจะเอาคืนทีหลัง เตรียวตัวให้ดีล่ะกัน”
ผมกับกันเดินเล่นอีกหน่อยก็เดินไปที่ห้องนอน เพื่อนๆๆก็นอนหลับกันบ้างแล้วเพราะสงสัยเหนื่อยกันทั้งวัน มองไปที่กรก็หลับไปแล้ว ผมมาถึงที่นอนก็โดดขึ้นเตียงเลยทีเดียว
ส่วนกันนั้นเหมือนยืนพิจรณาอะไรบางอย่าง แล้วเอามือเลื่อนฟูกมาติดกะฟูกผม
“จะเลื่อนมาติดทำไม”
“ก็นอนไกล้ๆๆกันอบอุ่นดี”
“ไม่เป็นไร ไม่ต้องการความอบอุ่น”
“น่าน่ะ ไม่ต้องเกรงใจน่ะแคน”
อ่าน่ะ แล้วก็ต้องนอนติดกันจนได้
“นอนแล้วน่ะกัน”
“อืมมมมม”
ผมนอนหันหลังให้กันครับ แต่ซักพักก็มือบางคนมากอดผมไว้
“ขอกอดหน่อยน่ะแคน” กันกระซิบ
“บ้า เดี๋ยวใครเห็น”
“ไม่มีใครเห็นหรอกมืดขนาดนี้แล้วเพื่อนนอนหมดแล้ว น่ะๆๆแค่กอดเอง”
“....................................”
“เงียบแสดงว่าโอเคแล้วน่ะ”
แต่ซักพักมือกันก็เริ่มซุกซนจัง ผมเลยหยิกมือกันเบาๆๆ
“ไหนว่าแค่กอดไง”
“โหหหหหหหหห นิสเดียวก็ไม่ได้ ก็ร่างกายแคนมันน่าสำผัสไง”
“ไม่ต้องเลย นอนเลยน่ะกัน ไม่งั้นไม่ต้องมาคุยกัน”
“โหหหหหหหหหหห ก็ได้งั้นแค่กอดก็ได้”
แล้วกันก็นอนกอดผมจนหลับไป ผมก็หลับเพราะเหนื่อยที่สู้รบปรบมือกับกันทั้งวัน
จนตื่นเช้ามา ผมได้ยินเสียงใครบางคนเรียก
“แคนนนนนนนนนนน กันนนนนนนนนนนนน”
“แคนๆๆ กันๆๆๆตื่นได้แล้ววววววววว”
ผมตื่นขึ้นมาเจอกรครับ กรมาปลุกผมมมมมม กรยิ้มแปลกๆๆ ผมมองไปมือกันยังอยู่ที่ตัวผมอยู่เลยยยยย
ผมรีบปลุกกันนนนนนทันที
“งั้นกูไปอาบน้ำก่อนน่ะแคน”กรบอก
“อืม”
“เออว่าแต่เอามือกันออกจากตัวก่อนมั้ยแคน คนอืนคิดไปไหนถึงไหนแล้วววววววว5555”
ใช่ครับมือกันยังอยู่ที่ตัวผมมมม เขิลเลยครับ55555
.......................................................
ขอบคุณที่ติดตามน่ะครับ
รักคนอ่านครับ :z2: :z2:
-
น่ารักมากๆ
:-[ :-[ :-[ :-[
-
กร๊ากกกก กะแล้วเชียวว่าต้องเป็นแบบนี้ :laugh:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
รักกัลๆๆ
:z2:
-
:laugh: ว๊าวๆๆๆๆ น่ารักจริงๆ แฟนคู่นี้ :-[
ส่วนกัน...“ผมมีแฟนแล้วครับพี่ ปล่อยมือผมได้แล้ว” ประโยคนี้ได้ใจจริงๆ ไอ้น้อง
รักคนเขียนนะครับ จุ๊บๆๆ
-
o18
มาต่อด่วน
:กอด1:
-
:z2: :z2: :z2: :z2:
ขอโทษด้วยน่ะครับที่เมื่อวานไม่ได้มาอัพ เพราะเค้าไปต่างจังหวัดมาแหละ555555555
ขอคุณทุกคนที่ติดตามน่ะ
-
ต่อเลยน่ะครับบบบ
ตอนที่ 10
เช้าวันอาทิตย์พวกเราก็เดินทางกลับกรุงเทพกันครับ นั่งรถนานมาก พี่เค้าพาแวะเที่ยวหลายที่เลยครับสนุกมาก วันนั้นเรากลับถึงมหาลัยประมานหกโมงเย็น พอถึงแล้วพี่เค้าก็ปล่อยให้กลับหอใครหอมันครับ ผม กัน และกรก็แบกกระเป๋าขึ้นห้องกัน รีบครับ เพราะง่วง
“อ้าวววว แคน เป็นไงบ้างไปรับน้อง” เต้ทักผมคนแรกเมื่อเปิดประตู
“ก็สนุกดี ทะเลสวยมาก นี่เราซื้อของมาฝากทุกคนเลย” ผมซื้อของมาฝากเต้และเมทอีกสองคนของผมซึ่งไม่ค่อยจะได้เห็นเท่าไหร่
“ขอบใจมากกน่ะแคน”
“เต้เราไปอาบน้ำก่อนน่ะ เหนียวตัวมากเลย”
“อืม ไปเหอะ เดี๋ยวเราเก็บกระเป๋าให้”
“ขอบใจ” แล้วผมก็เตรียมของไปอาบน้ำครับ
เดินผ่านห้องกันจะไปชวนกันไปอาบน้ำดีมั้ยน่ะ แต่คิดไปคิดมามือก็เคาะห้องไปแล้ว
เงียบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
กันไปไหนน่ะ
“กัน ๆ ๆ”
เงียบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
ผมเลยเปิดประตูเข้าไปเพราะประตูไม่ได้ล๊อก เปิดเข้าไปเห็นกันนอนอยูที่เตียงโดยเปิดไฟหัวเตียงไว้ครับ ไม่มีใครอยู่ซักคน
“กัน ๆๆ” ผมเอามือไปแตะๆที่ตัวกันเบาๆๆ”
ยังไม่ทันที่จะได้ทำอะไรกันก็เอามือดึงตัวผมเข้าไปรวบไว้แล้วพลิกตัวขึ้นคล่อมตัวผมซะแล้ววววววว
“นี่ กันปล่อย เดี๋ยวใครเข้ามา”
“ไม่มีหรอกน่า ถามเมทหมดแล้ว ว่าจะกลับมากี่โมง” เจ้าเล่ย์นัก
“ปล่อยได้แล้วจะไปอาบน้ำ”
“ไม่ปล่อย”
“ปล่อยน่ะจะไปอาบน้ำ เหนียวตัวมากเลย เหม็นเหงื่อด้วย”
“ไหนพิสูจน์หน่อยดิว่าเหม็นจริง”
แล้วกันก็เอาจมูกไซ้ไปที่ซอกคอของผม มันจักจี๋จังเลยครับ
“เหม็นจริงๆๆด้วย5555”
“บ้า” โหเลวมากว่าเราเหม็น งอลเลยครับ งอลจริงๆๆ
“ล้อเล่น หอมๆๆๆๆ”
“.........................................”
“โอ๋ๆๆๆ ใครว่าแฟนผมเหม็น ใครว่าน่ะ”
“ไม่ต้องเลยกัน”
“ไม่ต้องอะไรคับ ไหนว่ามาซิ ใครว่าแฟนผม โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
ผมหยิกไปกที่แขนกันครับ หมั่นใส้
“เจ็บน่ะแคน ซาดิสว่ะ แบบนี้สิกันชอบบบบบบบบบบบบบบบ”
“อย่ามาทำหน้าตาหื่นน่ะ น่ากลัว”
“ไม่ลอง แล้วจะรู้ได้ไงว่าน่ากลัวไม่น่ากลัว”
“ทะลึ่ง”
ผมดึ้นๆแล้วผลักกันออกไปจากผม แล้วเดินออกไปจากห้องกันเลยครับ
แต่ผมก็เดินกลับเข้าไปอีก
“ทำไมครับ อยากลองหรอ มาม่ะๆๆ55”
“ลืมของโว้ยยยยยยยยย”
ผมลืมเครื่องอาบน้ำที่เตียงกันครับหน้าแตก55555555555
เช้าวันรุ่งขึ้น ผมก็รีบแต่งตัวแต่เช้า เพราะมีเรียน แปดโมงครึ่ง ก็ออกมารอกันที่หน้าห้อง กันก็เสร็จพอดีเลยลงไปรอกรที่หน้าหอครับ
ช่วงนี้กันไม่ขับรถไปเรียนเพราะเรามีกันสามคนเลยต้องนั่งรถกระเป๊าะ(คือรถที่จัดส่งตามตึกต่างๆๆฟรีคับ)
เดินไปรอรถก็เจอกิ๊ฟกับเพื่อนผู้หญิงหลายคนพวกเราก็เลยขึ้นรถไปเรียนพร้อมๆๆกันครับ
กันนั่งข้างๆผมส่วนอีกข้างหนึ่งกิ๊ฟเข้ามานั่งด้วยครับ
“แคนๆๆ เป็นไงบ้างอ่ะ”กิ๊ฟกระซิบ
“อะไร เป็นไงบ้าง หมายถึงอะไร” ผมงงครับ
“ก็หมายถึง เอ่อ ไปถึงไหนกันแล้วอ่ะ” อ๋อออออออเรื่องนี้นี่เอง
“อยากรู้มากมั้ยยยยยย”
“อยากดิ ว่าไงล่ะ”
“ไม่บอกกกกกกก555”
“แคนนนนนนนนนนน ไม่เป็นไรเราถามกันเองก็ได้”
“เฮ้ยยยย อย่า เออๆๆๆ เป็นอย่างที่แกคิดแหละกิ๊ฟฟฟฟ”
“หรออออออออออ เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
ดูกิ๊ฟนี่แปลกๆๆน่ะครับ จะดีใจออกหน้าออกตายิ่งกว่าเราอีกกกก ดูมันมีความสุขจัง เป็นสาวYรึป่าว5555555
พอไปถึงหน้าตึกเรียนนนน กันก็เลยถามว่ากิ๊ฟถามว่าอะไรหรอ ก็เลยบอกว่า กิ๊ฟถามว่ากันเป็นตุ๊ดหรออออ55555
“เอ้ยยยยย ทำไมกิ๊ฟถามแบบนั้น”กันทำสีหน้าตกใจครับ
“ล้อเล่นน่ะ ทำเป็นร้อนตัว เป็นจริงป่ะเนี๊ย ถ้าเป็นทิ้งจริงๆๆด้วยน่ะกัน”
“ไม่ได้เป็นย่ะ”นั่นแหนะ อย่าน่ะๆๆ กันล้อเล่นแบบทำท่าตุ้งติ้งน่ารักเชียว ก็ขำๆๆกันไป ก่อนเข้าห้องแล้วเครียสกับบทเรียน แต่ที่เราขำกันอยู่นั้นผมแอบเห็น สายตาคู่นึ่งกำลังมองผมอย่างร้อนแรงอยู่ที่มุมตึกด้านข้างงงงงงง
หลังจากที่เรียนเสร็จทั้งวัน ผม กัน กรกิ๊ฟก็ ไปเดินหาอะไรกินที่โรงอาหารกันครับ
โปรดส่งใครมารักฉันที อยู่อย่างนี้มันเหงาเกินไป....................................
โปรดส่งใครมารักฉันที อยู่อย่างนี้มันเหงาเกินไป....................................
โปรดส่งใครมารักฉันที อยู่อย่างนี้มันเหงาเกินไป....................................
“สวัสดีครับ แคนครับ” ผมรับโทรศัพท์แล้วไม่ค่อยได้ยินนักเลยเดินเลี่ยงออกไปข้างนอกครับ
“..........................................”ไม่มีใครพูดครับ
“ฮาโหลลลลลลลล จะพูดมั้ยครับ ผมจะวางแล้วน่ะครับ”
“สวัสดี แคนหรอ เราฝ้ายน่ะ จำได้รึป่าว”
“อ๋อ ฝ้ายเพื่อนกันอะหรอคับ มีไรครับ”
“เอ่อ คือตอนหนึ่งทุ่ม แคนว่างรึป่าว ออกมาเจอฝ้ายหน่อยน่ะ”
“เอ่อ คือออออ”
“แคนไม่ว่างหรอ ออกมาหาฝ้ายหน่อยน่ะแคน ฝ้ายมีเรื่องสำคัญมากจะคุยด้วย”
“อืม ก็ได้ ที่ไหนล่ะ”
“ที่ริมน้ำฝั่งทิศใต้น่ะ ฝ้ายจะรอน่ะ หวัดดีจ๊ะ”
“ครับ หวัดดี”
“เออ แต่ฝ้ายขอร้องอีกอย่างน่ะแคนห้ามบอกกันล่ะ ฝ้ายขอร้องจีริงๆๆ เมื่อเราคุยกันแล้วฝ้ายจะบอกกันเองน่ะ”
“เอาอย่างงั้นหรอ”
“อืม แค่นี้น่ะแคน”
“อืม” ผมเริ่มงงครับ แต่ก็อยากรู้ว่าเค้าจะทำอะไรกันน่ะ
ผมเดินกลับมาที่กลุ่มเพื่อนโดยที่กันซื้อของกินไว้ให้เรียบร้อยแล้วดีจังเลยน่ะมีแฟนนี่55555555 แต่ผมก็นั่งคิดไปคิดมาเรื่องฝ้ายอยู่ดี
“แคน เป็นอะไรอ่ะ” กันถาม
“ป่ะ ๆ ป่าววววววไม่มีอะไร”
“แล้วตะกี้ใครโทรมา”
“อ๋อ เพื่อนอ่ะ โทรมาเล่นด้วยไม่ได้เจอกันนานแล้ว”
“หรออออออ งั้นกินๆๆเดี๋ยวมันไม่อร่อยน่ะ”
“นี่ๆๆๆพวกเธอชั้นกับกรมาด้วยน่ะย่ะ อย่ามาสวีทกันต่อหน้าเราน่ะ”กิ๊ฟแซวครับ
กันก็เอามือมาโอบผมเลยครับ แบบประมานว่าจะสวีทอะทำไม เป็นอันล้อเล่นสนุกสนานครับ แต่ตอนนี้กรกับกิ๊ฟรู้เรื่องผมกับกันแล้วแหละ
แต่ผมก็ไม่ได้คิดจะปิดบังอะไรอยู่แล้วซึ่งกันก็ด้วย
ผมเคยถามกันว่าถ้าเพื่อนรู้ล่ะกันจะทำยังไง
กันบอกผมว่า
“แคนแคร์มั้ยล่ะ” ผมส่ายหน้า
“ถ้าแคนไม่แคร์ กันก็ไม่แคร์”
...
เอาแค่นี้ก่อนน่ะ
รักคนอ่านครับ
ซากูระสีฟ้า
-
ตอนหน้าเนื้อเรื่องท่าจะเริ่มเดินแล้ว อิๆ
แล้วจะรอนะคราบ
-
:m16: เอาและ...ฝ้ายเริ่มจะแผลงฤทธิ์แล้วสิ
อย่าไปยอมนะแคน...
รออ่านตอนหน้านะครับ
-
ฝ้ายจะพูดเรื่องไรหว่า
-
ชอบ บบ
-
:z2: :z2: :z2:
ต่อดีกว่า
หลังจากที่พวกเราทานข้าวกันเสร็จแล้วก็แยกย้ายกลับหอกัน ผมเหลือบมองดูนาฬิกา หกโมงครึ่งแล้ว จะไปดีมั้ยน่ะ แต่ก็อยากรู้จังเลย สรุปว่าเดี๋ยวอีกซักพักเดินออกไปดูดีกว่า
ผมเดินออกจากหอไปโดยไม่บอกใคร เดินทางทางริมน้ำมันจะมีศาลาริมหน้าอยู่ เงียบไม่มีคนอยู่เลย ผมเลยยืนรอตรงนั้น
“รอนานมั้ยแคน”เสียงผู้หญิง ใช่ครับเสียงฝ้ายแน่นอน
“ไม่นานหรอกพึ่งมาเอง”
“ขอโทษที่เรียกออกมาน่ะ”
“ไม่เป็นไรว่าแต่ฝ้ายมีอะไรรึป่าว”
“เอ่อ ถ้าอย่างนั้น ฝ้ายไม่อ้อมค้อมแล้วน่ะ คือว่าแคนคิดว่าฝ้ายกับกันเป็นอะไรกัน”
“ก็เพื่อนโรงเรียนเก่าไง”
“แล้วกันไม่เคยบอกแคนรึไงว่าฝ้ายกันกันเคยคบกันมาก่อน”
“ก็ปล่าวหนิ”ที่จริงกันเคยเล่าให้ผมฟังครับแต่นานมาแล้ว
“หรอ ถ้างั้นแคนก็รู้แล้วนิว่าฝ้ายกับกันเคยเป้นอะไรกัน”
“อืม แล้วไงอ่ะ” ผมก็เริ่มฉุนน่ะ ชิ
“ก็ไม่แล้วไง ฝ้ายกำลังจะบอกว่าตอนนี้ ฝ้ายกับกันกำลังจะปรับความเข้าใจกัน และกำลังจะกลับมาคบกันเหมือนเดิม”
“แล้วฝ้ายมาบอกเราทำไมล่ะ”
“ก็อยากให้แคนรู้ไว้ และเลิกวุ่นวายกับกันซะที”
“ใคร ใครวุ่นวายใคร”
“แคน ฝ้ายขอร้องเหอะ เลิกยุ่งกับกันเพราะฝ้ายรู้น่ะว่าแคนคิดไงกับกัน”
“.................................”
“กันเค้าไม่มีทางที่จะจริงจังกับผู้ชายด้วยกันหรอกน่ะ”
“พูดจบแล้วใช่มั้ย ขอบใจน่ะที่บอก เอาเป็นว่า เรื่องเธอกับกัน เราไม่ยุ่งหรอก แล้วแต่กันเองล่ะกัน ส่วนกันจะว่ายังไงเราก็ไม่รู้น่ะ งั้นขอตัวล่ะ”
แล้วผมก็เดินไปเลยครับ เดินไปก็คิดเรื่องที่ได้ยินมา ตอนแรกกะจะไม่ใส่ใจ แต่ยังไงมันก็ต้องคิด กันจะหลอกเรารึปล่าวน่ะ และที่ผ่านมาเป็นแค่เรื่องสนุกเองหรอ แต่การกระทำสำคัญกว่าคำพูดนี่นา เราจะทำอย่างไรดีล่ะ ผมเดินมาถึงหน้าหอ
“แคนไปไหนมา”กันที่วิ่งสวนลงมาเจอพอดี
“ไปเดินเล่นมา”
“แล้วไมไม่ไปชวนกันล่ะ”
“อ๋อ พอดีลงมาแป๊บเดียวอ่ะ”
“เป็นอะไรรึป่าว”
“ป่าวหนิ”
“งั้นขึ้นหอกันมั้ย”แล้วกันก้เดินจุงมือผมลากขึ้นหอ
“เออ กัน ถามอะไรหน่อยสิ”
ผมหยุดแล้วปล่อยมือ กันหันหน้ามามอง
“อะไรหรอ ทำไมทำหน้าแบบนี้ล่ะแคน”
“กัน คำว่าแฟนตอนนี้สำคัญกับกันมั้ย”
กันดูอึ้งๆๆ หน้างงๆครับ
“สำคัญสิ แล้วแคนก็เป็นคนนั้นไง”
“แต่ กันเป็นพวกปกติน่ะ แล้วกันมาคบกับแคนได้หรอ”
“ก็แค่ที่ผ่านมาอ่ะ แต่ตอนนี้แคนก็คือแคน แล้วไม่ได้คิดว่าแคนเป็นผู้หญิงด้วย”
“อืม เข้าใจแล้วล่ะ”
“มีอะไรรึป่าววววว”
“ไม่มีแล้ว แค่กลัวกันเป็นตุ๊ดอ่ะ5555555555555”ไม่อยากให้กันรู้ว่าไปคุยกะฝ้ายมา
“อีกแล้ว เดี๋ยวก็เป็นจริงๆๆจะเสียใจน่ะ”
“บ้าๆๆไม่อยากได้เพื่อนสาวน่ะ5555”
ผมก็สบายใจแล้ว(หรอ) แค่ตอนนี้ล่ะมั้ง วันหน้าจะเป็นอย่างไรเราก็ไม่รู้ได้
ผมกับกันก็ยังปฏิบัตตัวเองตามเดิม เช้าไปเรียน เที่ยงกินข้าวกับเพื่อนๆๆ ตอนเย็นไปเดินเล่นนั่งรถเล่นเป็นประจำเลย ดุพวกเราสองคนก็ดูมีความสุขกันดี แต่แล้วเย็นวันศุกร์ ผมเดินเอาชีทไปถ่ายเอกสารที่ร้านแถวนั้น
“หวัดดีแคน” ฝ้ายครับ
“หวัดดี”
“กันไม่มาด้วยหรอ”
“ปล่าวนิ”
“เห็นตัวติดกันจัง สะใจมากมั้ยแคนที่แย่งของของคนอื่นน่ะ”
“ทำไมต้องสะใจด้วย แล้วใครแย่งของใคร”
“ยังจะมาถามอีก ทำไมต้องทำให้กันเป็นพวกวิตปริตไปกับตัวเองด้วย”
“แล้วทำไมไม่ไปถามกันเองล่ะ แล้วอีกอย่าง กันไม่ใช่สิ่งของ และไม่ใช่ของของใครที่จะแย่งไปมาได้”
“เรื่องไม่จบแค่นี้หรอกแคน”
ฝ้ายเดินมาพูดแล้วก็เดินไปกับเพื่อนที่หน้าตาน่าตบเหมือนกัน อะไรอ่ะ มาแว๊ดๆๆใส่แล้วก็ไป ผู้หญิงแบบนี้ไม่น่ารักเอาซะเลย
คือถามว่าเครียสมั้ยก็เฉยๆๆน่ะท่านผู้อ่าน ไม่รู้สิ คอยดูต่อไปล่ะกัน
ผมถ่ายเอกสารเสร๊จ ก็เดินกลับหอแต่ เจอกิ๊ฟเพื่อนเลิฤพอดีเลย เรื่องนี้ก็เลยถูกเมาท์นิดหน้อย
“อยากเห็นหน้ามันจังเลยอีปุยฝ้ายเน่านั่น”
“เค้าสวยน่ะ กิ๊ฟ สวยเลือกได้ด้วย5555555”
“ถ้ามันมาแว๊ดใส่อีกโทรบอกด้วยน่ะแคน กิ๊ฟจะรับมือให้เอง โฮะๆๆๆๆ”
เป็นเอามากแฮะเพื่อนช้าน
“แล้วกันรู้เรื่องมั้ยอ่ะ”
“ปล่าว ยังไม่ได้บอกเลย”
“หรอ ทำไมล่ะ”
“ยังไม่คิดว่าเป้นเรื่องที่ต้องบอกอ่ะ”
“อืม มีไรค่อยว่ากันล่ะกันน่ะแคน งั้นไปก่อนน่ะเมทรออยู่”
“อืม เจอกันวันพรุ่งนี้”
“บ้าและพรุ่งนี้วันเสาร์ย่ะ นอนทั้งวัน555”
“อ่าน่ะ”
ยัยกิ๊ฟนี่คุยกันทีไรนี่หายเครียสได้เลยทีเดียวครับ
ผมก็เดินกลับหอเลย วันนี้ดูเงียบๆๆครับ เพราะเป็นเย็นวันศุกร์เพื่อนๆๆก็กลับบ้าน แต่ผมเริ่มขี้เกียจบ้างแล้วก็เลยไม่กลับกะจะกลับอาทิตย์หน้าครับ
-
^
^
^
^
^
^
วันนี้จิ้มทะลุ
มาต่อเร็วๆละ :กอด1:
คุณนังฝ้าย บังอาจเป็น มาร ขวาง รัก ของคุณ แคนผู้แสนน่ารักเรอะ :angry2:
จะพาพวก พยาบาล สาว y wx :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat:
และแถม :z6: จาก สวรรค์ 55555+
-
เพิ่งจะอ่านทัน... แคนสู้เค้า สู้ๆๆ :fire:
-
ดันเรื่องนี้ 55555
:กอด1: คุณ แคนผู้แสนน่ารัก
ขอ :z6: คุณนังฝ้ายอีกทีเหอะ
-
:laugh: ดีมากแคน...มันต้องอย่างงี้ อย่าไปยอม "นังปุยฝ้ายเน่า" นั่นได้ง่ายๆ
ตอนแรกเป็นห่วงกลัวแคนจะรับมือกับยัยนี่ไม่ไหว o13
แถมมีกิฟท์เป็นแนวร่วมอีก...ดีเลยจะได้ไม่โดนว่าผู้ชายรังแกผู้หญิง ส่งกิฟท์ไป :z6: แทนก็ได้เนอะ อิ อิ
-
ผู้หญิงอย่างนี้ไม่น่ารักเลยจริงๆ
เหอๆ
-
สู้ๆนะแคน หวังว่าคงไม่มีไรเกิดขึ้นนะ
-
:z2: ชอบรักกุ๊กกิ๊ก
-
สวยเลือกได้ แต่กันไม่เลือก :laugh:
-
ฝ้ายร้ายสุดๆไปเลย
อย่างนี้ต้องโดน :beat: :beat: :beat: :beat:
แรงไปมะคับ บบ
-
รอ
:call:
มา เร็วๆนะ
:กอด1:
-
:call: :call: :call:
วันนี้มาดึกหน่อยน่ะครับ ไปเดินถ่ายรูปต้นคริสมาสที่สยามมาสวยมากกกกกกกกก
มิสๆๆๆๆๆครับ
-
ต่อเลยดีก่า เขิลจังไม่อยากลงเลย
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ผมเปิดประตูเข้าไปเจอไอ้หัวทองนั่งอยู่บนเตียงผมครับ
“มานั่งเตียงชาวบ้านตามใจชอบได้ไง”
“โหหห นั่งเตียงแฟนตัวเองไม่ได้รึไง”
“เดี๋ยวเต้ได้ยินหรอ เต้ไปไหนอ่ะ”
“อ๋อ เต้มีประชุมเชียร์หนิวันนี้”
“แล้วไปรู้กะเค้าได้ไง”
“รู้แล้วกันน่า5555”
“วันนี้ไปค้างห้องกันน่ะ วันนี้ไม่มีใครอยู่ กลับกันหมดเลย”
“ไม่เอาหรอก เดี๋ยวเต้มา นอนเป็นเพื่อนเต้”
“โหหหหหหห ไปนอนเป็นเพื่อนหน่อยน่ะ เค้ากลัว”
“อย่ามาทำเป็นอ้อนเลย”
“น่ะๆๆๆๆแคนน่ะ”
“เฮ้อออ ก็ได้”
“เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
ไม่รู้ทำไมใจง่ายจัง555555555ว่าแล้วก็เดินตามกันต้อยๆๆไปที่ห้องเค้า
“นี่กัน ถ้ามีคนมาด่าแคนว่าแย่งแฟนชาวบ้านล่ะกันจะว่ายังไง”
กันทำหน้างง
“ใครกล้าว่าแคนอ่ะ แล้วแคนจะไปแย่งแฟนใคร ก็แคนมีแฟนอยู่แล้วทั้งคนไง55555”
“ปล่าวหรอก แค่ถามเล่นๆๆๆ แล้วกันจะบอกว่ายังไง”
“กันก็จะไปบอกเค้าว่า ไม่จริง แคนมีแฟนแล้วต่างหาก ชื่อนายกันคนนี้555555”
“จริงๆๆเลยน่ะกันนี่”
ตอนแรกกะจะเล่าให้ฟังแต่เรื่องฝ้ายนี่ผมขอรับมือชีเองก่อนล่ะกันน่ะ5555
“แคนๆ มานั่งนี่ดิ”
“ไมอ่ะ”
“เออ บอกให้มาก็มา จะให้ไปลากมามั้ย”
“โห แค่นี้ก็โหดอ่ะ”
แคนเอื้อมมือมาดึงแขนผมไปนั่งกับแคนที่เตียง โดยนั่งซ้อนกันแล้วโอบตัวผมไว้แน่น
“คนฉวยโอกาศ”
“นี่แน่ะ ฉวยโอกาศหรอ”กันหอมที่แก้มผมทีหนึ่ง
ผมนึ่งครับ
“พูดอีกสิแคน”
“.........................................”
“ทำไมเงียบล่ะ”
“ปล่าวววววว แค่เหมือนโดนหลอกเลย”
“ใครหลอก กันจริงใจกับแคนน่ะ”
“...........................................”
“มันไม่รู้ทำไมถึงรักแคนได้ขนาดนี้ และรุ้สึกว่าขาดแคนไม่ได้ แล้วแคนล่ะจริงใจกะกันรึป่าว”
ผมไม่ตอบอะไรต่อเลย
“ว่าไงล่ะแคน ตอบให้กันมั่นใจอีกหน่อยได้มั้ย”
ผมก็ไม่ตอบ แค่พยักหน้านิดเดียว
หลังจากนั้นกันก็จับตัวผมให้หันหน้ามาหากัน แล้วบรรจงประทับริมฝีปากของกันมาที่ริมฝีปากของผมอย่างอ่อนโยน
ผมรู้สึกถึงความรักที่กันมีให้กับผมและผมก็ส่งความจริงใจให้กันคืนเช่นกัน
เราสองคนกอดจูบกันอย่างอ่อนโยน ต่างฝ่ายทะนุถนอมซึ่งกันและกัน ปากกันเริ่มใล่ต่ำลงมาเรื่อยๆๆจนถึงคอ และตอนนี้ชุดนอนของผมก็ถูกถอดกองไว้บนพื้นอย่างง่ายดาย
กันมองเรือนร่างผมแล้วยิ้ม
“ตัวแคนนิ่มจัง อยากกินแคนเข้าไปทั้งตัวเลย”
“บ้า ขี้โกงนี่นาเค้าโป้อยู่คนเดียว”
กันได้ยินแบบนั่นก็ยิ้มแล้วถอดชุดของกันกองไว้ที่พื้นเช่นกัน ผมเป็นฝ่ายมองร่างกันบ้าง แต่ผมเองกลับเป็นคนที่เขิลเอง กันหุ่นดีมาก ร่างกายดูมีกล้ามเนื้อ แข็งแกร่งไปหมด
“แคนน่ารักจัง หน้าแดงด้วยย”
ผมไม่ตอบอะไร กันเริ่มพรมจูบตามร่างกายของผมอย่างอ่อนโยน ผมเผลอร้องออกมาด้วยความตื่นเต้น และตัวผมสั่นมาก
“แคน สั่นทำไม ไม่ต้องกลัวกันน่ะ กันรักแคนน่ะ”
“กัน แคนก็รักกัน”
เราสองคนต่างสำผัสเรือนร่างของฝ่ายตรงข้ามและมอบความสุขซึ่งกันและกัน โดยมีแต่ความรู้สึกที่ดีๆๆที่ต่างฝ่ายต่างมอบให้กัน
................................................................................................
เช้าวันเสาร์ที่อากาสสดใส ผมรู้สึกตัวขึ้นมา และมองดูคนข้างๆๆที่ยังหลับอยู่ ผมแอบยิ้ม กันน่ารักจังเวลาที่กำลังนอนอยู่
หวังว่าเรื่องที่เกิดเมื่อคืนนี่ เป็นสิ่งที่แสดงความจริงใจที่กันมีต่อผมและผมมีต่อกันล่ะกัน ผมเคยเชื่อว่าสิ่งนี้มีอยู่จริง แต่มันก็ขึ้นอยู่กับคนสองคนอย่างแน่นอน ต้นรักต้นนี้กำลังจะเริ่ม แล้วเราสองคนจะช่วยกันรดน้ำพรวนดินได้มั้ย ท่านผู้อ่านให้กำลังใจและช่วยเชียร์ด้วยน่ะครับ
“แคน ตื่นแล้วหรอ”
“อืม เดี่ยวไปล้างหน้าก่อนน่ะ แล้วไปกินข้าวกัน”
ผมลุกขึ้นจากเตียงแต่รู้สึกปวดสะโพกจังเลย กันน่ะกัน
“เป็นอะไรอ่ะแคน สีหน้าไม่ดีเลย”
“ปล่าวๆๆ ปวดสะโพกนิหน่อย” ผมหน้าแดงครับ อายด้วย
“ขอโทษ”
“ไม่เป้นไรหรอก กันก็รีบลุกไปอาบน้ำล้างหน้าได้แล้ว แคนหิว”
“ขอโทษที่รุนแรง5555555555”
“นี่แน่ะ กันนี่ อย่ามาทะลึ่งน่ะ ไม่ต้องมาใกล้แคนเลยน่ะทีเนี๊ย”
“โอ๋ๆๆๆๆๆ ล้อเล่นๆๆ อย่างอลดิ”
“ไม่ได้งอล เอาจริงด้วย”
“จ๊ะๆๆ เดี๋ยวกันไปอาบน้ำแล้วน่ะ”
“งั้นแคนกลับห้องแล้วน่ะ”
“อืมงั้นเดี่ยวเสร็จแล้วไปหาที่ห้องน่ะจ๊ะที่รัก555”
“อ่าน่ะ เร้วๆๆล่ะ”
แล้วผมก้กลับไปที่ห้องครับ หวังว่าเต้คงยังไม่ตื่นน่ะ หรือไม่กลับก็ยิ่งดี
“อ้าว แคน เมื่อคืนไปค้างไหนมาล่ะ เต้กลับมาไม่เจอเลย”
กำแล้วไงครับ เต้อยู่จนได้
“เอ่อ เราไปค้างห้องเพื่อนอ่ะ ไปทำรายงานส่งวันจันทร์ มันเยอะมากๆๆ”
“หรอ เอ้ แต่ทำไมแคนดุเดินแปลกๆๆน่ะ เป็นอะไรรึปล่าวอ่ะ”
“เอ่อ อ๋ออออ พอดีเดินล้อมที่ห้องน้ำอ่ะเต้ แคนนี่ซุ่มซ่ามจังเลยน่ะ เหอะๆๆๆ(หัวเราะกลบเกลื่อน)”
“หรอ เจ็บมั้ย เต้ดูหน่อยสิ”
“เอ่อ ไม่ต้อง ๆๆๆ ไม่เป็นไร 555”
“หรอ งั้นถ้ามีไรบอกเต้น่ะ”
“อืม งั้นเราของตัวไปอาบน้ำน่ะ”
ผมรีบเอาเสื้อผ้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำเลยครับ เพราะใส่ผ้าเช็ดตัวพันแค่ท่อนล่างเดินออกมาไม่ได้แน่ๆๆเลย เพราะร่องรอยนี่ใช่ย่อยเลย อายจัง
แค่นี้ก่อนนน่ะครับ :z1: :z1: :z1: :z1:
-
เออ อยากรบกวนถามว่า บทอัศจรรย์ที่นี่เขียนได้มั้ย
ตอนแรงก็เขียนไว้ตอนที่ลงข้างบนนี้ แต่เปลี่ยนใจตัดออกแล้ว เหลือแค่นี้หวังว่าคงไม่โดนน่ะครับ555555555555555
-
บทอัศจรรย์ เป็นสิ่งที่ควรมีอะคราบ อิๆ :m25: :m25: :m25:
แต่แบบว่า ควร เขียน ว่า NC เท่าไรไว้ด้วย
ตอนต่อๆไปจะมาลุ้นนะคราบ
-
มีอะไรกันแล้ววววววววว :z1: แต่....มันหายไป ไม่มี :z3:
-
:haun4: :haun4: :haun4:
แรง งงง!!!
-
"บทอัศจรรย์" นั่นแหละคือสิ่งที่เราต้องการ :laugh:
(หื่นอีกแล้วตรู :o8:)
ให้กำลังใจแคนและกันนะครับ...สู้ๆ รักกันนานๆ และขอให้ผ่านอุปสรรคต่างๆ ไปให้ได้ครับ
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
แอบมาต่อตอนดึกอีกแล้ว55555
แต่เอาไปนิสนึงกันน่ะ อัพวันล่ะหน่อย ค่อยๆๆชินน่ะตัวเอง :L2: :L2: :L2:
-
ต่ออีกนิสหน่อยน่ะครับบบบบบบบบบบบบ
ผมรีบอาบน้ำแล้วออกมาเปลี่ยนเสื้อผ่าที่หน้าห้องน้ำ ส่งกระจกดูพระเจ้าจอชจ์ รอยที่กันทำไว้เต็มหน้าอก คอผมเลย ถ้าใส่ชุดไปเรียนวันจันทร์นี่จะทำไงดีน่ะ
ผมใส่ชุดเสร็จก็เดินไปเก็บของที่ห้องไม่เห็นเต้แล้ว คงออกไปทำธุระข้างนอก ผมเลยเก็บของให้เรียบร้อยแล้วเดินไปเคาะห้องกัน
ผมเปิดประตูเข้าไปเลยเพราะไม่มีใครมาเปิด และภาพที่เห้นคือ เจ้ากันยังนอนหลับอุตุอยู่ที่เตียง ขอเดินเข้าไปตบซะหน่อยคนยิ่งหิวข้าวอยู่
“กันๆๆตื่นๆๆๆๆ”
“ฮืมมมมมมม แคนอย่ากวนกันได้มั้ยยยยย” แล้วกันก็นอนต่อโดยไม่สนใจผมเลย
“กันๆๆไหนบอกจะไปอาบน้ำไง แคนหิวแล้วน่ะ”
“...................................................”
ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก
ผมเริ่มโมโหแล้วน่ะ
“กันนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน”
ผมตะโกนใส่หูกันแล้วตบที่หัวกันทีนึง
“โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย เจ็บน่ะ มาเอ๊ะอะโวยวายอะไรแต่เช้าแคน”
“แต่เช้าบ้านป้ากันสิ นี่มันจะ11โมงแล้วน่ะ”
“11โมงหรอออออออ”
“เออดิ หิวววววววววววววว”
“หิวมากมั้ย”
ถามกวนส้นตีนจัง
“มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”
“ขอนอนอีกแป๊บน่ะแคน”
“ไม่ได้ ไปอาบน้ำเลยกัน ลุกเดี๋ยวนี้”
“โอ้ยยย ก็ได้ แฟนใครเนี๊ย ดุจริงๆๆเลย”
แล้วกันก็คาดผ้าเช็ดตัวเดินออกไปอาบน้ำครับ
ระหว่างที่ผมรอกันอาบน้ำเสียงโทรศัพท์กันก็ดังขึ้น
ผมเหลียวมองดูว่าใครโทรมากันน่ะ แต่ที่เห็นคือ ฝ้าย โทรเข้ามาหากัน
โทรมาอะไรแต่เช้าว่ะ
“เสร็จแล้วแคนเร็วมั้ย เพื่อนแคนเลยน่ะเนี๊ย”
“ขอบใจน่ะ เหอะ เออกัน ตะกี้มีคนโทรมาอ่ะ”
“ใครหรอ ทำไมไม่รับล่ะ”
“ไม่รู้ไม่ได้เดินไปดู แล้วไม่กล้ารับกลัวเป็นครอบครัวกันน่ะ”
“ทีหลังรับเลยน่ะ ไม่เป้นไร”
“อืม แล้วใครโทรมาล่ะ”
กันกดโทรศัพท์ดูแล้วมองหน้าผม
“เอ่อ พี่โทรมาน่ะ”
ผมรู้อยู่แล้วครับว่าใครโทรมาแต่ทำไมกันต้องโกหกผมด้วยน่ะ ผมพยายามทำเป็นไมรู้ต่อไป
“แล้วไมไม่โทรกลับหาพี่ล่ะ มีธุระสำคัญรึป่าว”
“ไว้ก่อนล่ะกันคงไม่มีอะไรมากมายหรอกมั้ง กันกดๆๆแล้วก็เก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋าเลยครับ
เราสองคนลงจากหอนั่งรถเวสป้าสีฟ้าคันเดิมๆๆออกไปที่ตลาดในเมือง เพราะเสาร์อาทิตย์ที่หอพักมีขายแต่น้อยครับก็เลยออกมากินข้างนอกมหาลัยครับ
เราขับรถออกมาเรื่อยๆๆๆอากาศก็ไม่ค่อยร้อนเท่าไหร่คับวันนี้
พอถึงร้านอาหารก็เลยแวะทานร้านนี้แหละอร่อยมาก ชอบมาทานบ่อยๆๆครับ
พอทานข้าวกันอิ่มก็เลยชวนกันไปกินไอติมครับ เป็นร้านไอติมที่เด็กในมอชอบมากินกัน แต่แล้วการไปกินไอติมของผมกลับมีปัญหาเมื่อชีมานั่นเอง
“อ้าวววววววว กัน มาอยู่นี่เอง ฝ้ายโทรไปทำไมไม่รับอ่า ว่าจะชวนมาทานข้าวซะหน่อย”
นังฝ้ายเน่า พูดแล้วเอามือมาเกาะแขนกันครับ
“เอ่อ พอดีกันเข้าห้องน้ำอ่าฝ้าย” กันมองหน้าผม
“อ้าววววว แคน ลืมเห็นจ๊ะ หวัดดี มาทานไอติมกับกันไม่เห้นชวนฝ้ายเลยอ่ะ” อืมน่ะ ได้ข่าวว่ายืนต่อหน้าพึ่งจะมาเห็น สตอได้อีกน่ะ เหอะ
“อืม โทษทีไว้วันหลังละกันน่ะครับ” ขอสตอกลับนิสนึง
“กันอ่ะ วันนี้ตอนเย็นที่ฝ้ายชวนไว้อ่ะ ไปได้ใช่มั้ย”
“เอ่อ เราติดธุระอ่ะ โทษทีน่ะ”
“โหหหหหห แคนดูกันสิ ใจร้ายกับฝ้ายจัง”
“ไปสิกัน ถ้าอยากไปก็ไป”
“งั้นแคนไปด้วยกันน่ะ” กันชวนผมอ่ะครับ แต่สีหน้าอีปุยฝ้ายเน่าเหมือนไม่พอใจ
“แคนคงไม่ว่างมั้งกัน”ฝ้ายกันท่าผมงั้นไปดีกว่าดูซิจะทำไง
“ไม่เป้นไรเราก็เหมือนกันแหละ เวลาว่างเหมือนๆๆกัน”
“ดีเลยแคน ไปหลายๆๆคนสนุกดี”
สีหน้าฝ้ายยิ่งไม่พอใจคำตอบผม555สะใจ
“งั้นเจอกัน5โมงน่ะฝ้าย”
กันนัดฝ้ายพร้อมดึงมือผมเดินออกไปจากร้านไอติมโดยที่ยังไม่ได้กินอะไรเลยยยยยยยย
“แคนนนนนน คือฝ้ายเค้าชวนไปไหว้พระหน่ะ”
“หรอออออ” คนแบบนี้ชวนไปไหว้พระด้วยหรอว่ะ
“แม่ฝ้ายเค้าไม่สบายเลยชวนกันไปไหว้พระขอพรอ่ะ”
“อืมดีแล้วหนิ อยากไปมากก็ไปสิ รู้น่ะว่าอยากไป”
“แคนเป็นอะไรอ่ะ”
“ปล่าวหนิ แค่อยากไปกับฝ้ายมากก็ไปเลย แล้วแคนไม่ขอไปด้วยน่ะ”
“ทำไมอ่ะ หึงหรอ”
“....................................”
“แคนหึงกันหรอออออออ”
“บ้า ใครหึง มั่วและ”
“โหอุส่าดีใจว่าแคนหึงกัน”กันทำหน้าจ๋อยลงทันที
“ก็แค่ไม่ชอบให้กันไปกัยแม่นั่น”
“นั่นแหละเค้าเรียกหึง5555555”
“บอกว่าไม่ได้หึงไง”
“ดีจังเลย ที่มีคนมาตามหึงตามหวงอย่างงี้”
“ประสาท โรคจิต”
“เอ้ามาว่าเค้าอีกกกกกกกก ป่ะๆๆๆไปกินเครปร้านนั้นดีกว่าน่าจะอร่อยน่ะ
ผมกับกันก้เลยอดกินไอติม แต่ได้กินเครปปปปแทนนนนนนนนนน ดีมั้ยเนี๊ยยยยยยยยยย
แล้วตอนเย็นผมจะไปดีมั้ยน่ะท่านผู้อ่านครับบบบบบบบ
.............................
-
^
^
^
จิ้มรีบน +1 ให้คราบ มาอัพบ่อยๆนะ
อิๆ วันละนิด จิตเบิกบาน
-
กด +1 ให้ด้วยคนครับ...
ไปเลยแคน...จะได้กันท่ายัยปุยฝ้ายเน่าด้วย
มันน่า :z6: จริงๆ
-
ท่าทางจะเจอสงครามประสาทจากยัยฝ้ายซะแล้วววววววววววว
-
ไปเลย ไปเลย ไปเลย สนุบสนุนเต็มที่ o13
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
วันไหน ต้องการ กำลังเสริม แจ้งมาด่วน
:beat: ไอ้ฝ้าย :z6:
ปล. คุณ ซากุระ เวลา อัพ บอกตอนด้วยดิ คน อ่านทีหลังไม่เห็นอะ
-
วันไหน ต้องการ กำลังเสริม แจ้งมาด่วน
:beat: ไอ้ฝ้าย :z6:
ปล. คุณ ซากุระ เวลา อัพ บอกตอนด้วยดิ คน อ่านทีหลังไม่เห็นอะ
ได้ครับๆ
ส่วนของวันนี้ประมานห้าทุ่มน่ะครับ
-
^
^
^
^
^
จิ้มให้ทะลุ ตั้งตารอ ตอนใหม่
:กอด1: แคน+กัน
กร๊าก มาดัน :laugh:
-
วันี้อัพแบบงงๆๆมั้ยยยยยยยยยยยย
เพราะคนเขียนป่วย ไม่สบายอ่ะ เซ็งเป็ดเลย555
แต่ก้แอบมาอัพ
ตอนนี้เหมือนงงน่ะครับ :seng2ped: :seng2ped:
-
ต่อๆๆเลยน่ะครับ
“แคนนนนนนนนนนนน”
“อะไร”
“แล้วเย็นนี้จะไปมั้ยยยยยยยย”
“จะให้ไปมั้ยล่ะ”
“ไปดิ อยากให้ไปไง”
“ไม่ไป เบื่อ”
“อ้าววววววว ไหนว่าจะไปไง”
“ก็เบื่ออ่ะ ไม่อยากไปเป็นก้าง”
“ก้างอะไร ทำไมพูดแบบนี้”
“ก็จะได้ไปไหว้พระกับแฟนเก่าไง”
“บ้า ก็แค่เพื่อนเก่า”
“แน่น่ะ แต่ไม่อยากเห็นหน้าเค้าอ่ะ”
“น่าน่ะ ไปเป็นเพื่อนหน่อย กันจะได้สบายใจ”
“กันจะสบายใจหรือลำบากใจกันแน่”
“เอาน่ะ ไปๆๆๆๆๆๆๆ55555555”
“อืมก็ได้นี่เห็นแก่กันน่ะเนี๊ยยยยยยยยย” ที่จริงคืออยากไปอยู่ดี55555555555
“เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“แต่ชวนกิ๊ฟกับกรไปด้วยน่ะ”
“ได้ๆๆๆๆๆ เดี๋ยวกันจะโทรบอกกร และแคนโทรบอกกิ๊ฟน่ะ”
“รับทราบครับ” นี่เราจะร้ายไปมั้ยหุๆๆๆๆๆๆๆ
เย็นนี้ผมกับกันนัดกรกับกิ๊ฟประมานสี่โมงครึ่งที่หน้าหอครับ กิ๊ฟคงรู้งาน เห็นยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เลยครับ
ซักพักโทรศัพท์กันก็ดังครับ ก็คงไม่ใช่ใคร ยัยนั่นแหละ
“ฮาโหล ครับฝ้าย” พูดเพราะจัง
“ครับ”
“ได้ครับ”
“อยู่หน้าหอครับ”
เอารถกรไปครับ กรเอารถเก๋งมาขับครับ
พวเราก็ยืนรอนังปุยฝ้ายที่หน้าหอครับเพราะกันบอกว่าฝ้ายจะมาหาที่นี่ครับซักพักก็เห็นเดินลิ่วๆๆมาซะสวยเชียวครับ เหนื่อยจริงๆๆที่ต้องต่อสู้กับผู้หญิง นี่เราทำถูกแล้วป่ะเนี๊ย
กรนั่งประจำคนขับครับ ผมกับกรเข้าไปนั่งข้างหลังครับ ผมเห็นยัยฝ้ายกำลังจะเดินเข้ามานั่งข้างกันครับแต่
ยัยกิ๊ฟตัวแสบเอาก้นเข้ามานั่งก่อน1วินาทีเอง555ร้ายจริงๆๆน่ะครับเพื่อนผมคนนี้
“ขอโทษน่ะจ๊ะพอดีไม่ชอบนั่งข้างหน้าอ่ะ” กิ๊ฟพูดลอยหน้าลอบตา
ฝ้ายทำหน้าแบบไม่พอใจสุดๆๆเลย
รถก็ขับออกไปนอกมหาวิทยาลัยครับ แต่ฝ้ายนี่หันหน้ามาชวนกันคุยตลอดเลยครับ ยัยกิ๊ฟก็เอามั่งโดยคุยแข่งเลยครับ จนฝ้ายคงจะทนริดไม่ไหวครับน่าสงสารจัง555555
แต่ฝ้ายก็ยังไม่หยุด
“แคนจ๊ะ แคนนี่สนิดกับกันจังเลยน่ะ”ผมนี่หันมองวิวนอกรถอยู่สะดุ้งเลยครับ กะไม่สนใจแล้วน่ะ
“ อืม” จะถามเพื่อ
“ทำไมแคนหน้าซีดๆๆล่ะ ไม่สบายรึป่าว” ฝ้ายถามอีก ผมก็ไม่เห็นว่าผมจะเป็นอะไรซักหน่อย
“ไหนๆๆๆ ไม่สบายหรอแคน” นี่ๆๆคนนี้ครับที่ตื่นเต้น กันเอามือมาแตะหน้าผากผทใหญ่เลยครับ
ฝ้ายก็มองเลยทีเดียวครับ
“ไม่เป็นไรหรอก ขอบใจน่ะฝ้ายยย” เหอะๆๆๆๆ
ตะกี้นี่ผมว่าฝ้ายเค้าจะทำอะไรแน่ๆๆแต่มาเจอกันทำแบบนั้นซะก่อนเลยอดพูดต่อมั้ง
ตอนนี้พอมาถึงวัดครับ เป็นวัดอยู่ไกล้ๆๆมหาวิทยลัยเลย เป็นวัดที่ใหญ่พอสมควรครับ สวยงามมาก
พอลงจากรถฝ้ายก็เข้ามาเกาะแกะกันเลยทีเดียวครับ
เราก็ไปถวายสังฆทานกันครับ
“ขอบใจน่ะกันที่มาเป็นเพื่อนคุณแม่คงหายเร็วๆๆน่ะ”
“อืม ไม่เป้นไรพวกเราตั้งใจมา” กิ๊ฟตอบแทนกันครับ จนกันหันหน้ามามองผมแล้วแอบขำครับ555
ฝ้ายก็ไม่สนใจ คุยกับกันต่อครับ
“กัน นี่เราทำบุญร่วมกันแล้ว คงมีความสุขกันน่ะ”
“อืม ขอให้พวกเราทุกคนมีความสูข เน้อแคนเน้อ”
“อืม รู้สึกสบายใจมากเลยอ่ะ” รึป่าวเนี๊ยยยยยยย
“เออเดี๋ยวแคนไปเข้าห้องน้ำก่อนน่ะกัน”
“กันไปเป็นเพื่อนน่ะ”
“ไม่ต้อง เดี๋ยวมา”
ผมเดินออกไปนอกศาลาครับ พอทำธุระเสร็จก็เจอยัยฝ้ายนี่อ่างล้างมือครับ
“แคน มาวัดทั้งทีนี่ได้บุญขึ้นเยอะมั้ย” หมายความว่าไงอ่า
“ก็ ดี สบายใจดี”
“ แล้วไม่ถือศิล 5 บ้างหรอ” มันด่าตูรึเนี๊ย
“ก็มีบ้างอ่ะ แค่ปฏิบัตเท่าที่ทำได้อ่ะ”
“ก็ลำบากอ่ะเน้อ ศิลข้อ3 อ่ะ”
“หมายความว่าไงอ่ะ” ป๊าดดดๆๆๆอีนี่ด่ากุว่ามั่วหรอ
“ก็ชอบแย่งแฟนชาวบ้านไง”
“นี่ฝ้ายเธอพูดแบบนี้อ่ะฟังศิลข้อ4 ไว้ดีมั้ย เลิกพูดแบบนี้ได้แล้ว ที่นี่ในวัดน่ะ แล้วชั้นก็ไม่เคยแย่งแฟนใคร”
ผมโมโหมากเลยครับ เดินหนีมาเลยยย
“แคนไปทำอะไรมาหน้าบึ้งเชียว” กรถาม
กันหันมามองแล้วเห็นฝ้ายเดินตามเหมือนจะเข้าใจ กันเอามือมาดึงหน้าผมไปมา
“อย่าหน้าบึ้งดิ ไม่น่ารักเลย”
“ไม่รักก็อย่ารัก”
“เอ้า อย่ามาพาลเค้าน่ะ ไม่เอาน่า”
“ก็แฟนกันอ่ะ ช่างเหอะ”
“แฟนกัน ใคร นั่งอยู่นี่ไง ไม่ใช่เค้า ยิ้มๆๆๆน่ะ”
ผมก็งี่เง่าไปแว๊ปนึงก็หายแล้ว
“กลับกันเหอะ กันชวน”
“จะกลับแล้วหรอ” ฝ้ายถามอีก
“เอ้าบอกว่าจะกลับก็กลับสิย่ะ รึเธอจะไม่กลับก็ได้น่ะ” ยัยกิ๊ฟซัดไปดอกนึง
พวกเรานั่งรถกลับมอผมขี้เกียจฟังยัยนั่นพูดแล้วก็เลยหลับไปเลยทีเดียวพอถึงหน้าหอกันก็ปลุก
“แคนๆๆๆตื่นๆๆๆ”
“อ้าวถึงแล้วหรอ ไวจัง”
แต่ก็มีเสียงมากรแทรงจนได้
“กันนนนนนน ไปส่งฝ้ายที่หน้าหอหน่อยสิ มันมืด”
“เอ่อ คือ”
“ไปส่งแค่นี้เอง ไม่ได้เลยหรอ”
กันหันมามองหน้าผม ผมก็พยักหน้า
“ไปเหอะ เดี่ยวแคนไปรอที่ห้องล่ะกัน”
กันเลยเดินไปส่งฝ้ายที่หอ ส่วนผมก็เดินขึ้นหอไปกับกรครับ ยัยกิ๊ฟก็เจอเพื่อนพอดีไปเมาท์ต่ออีก เหอะๆๆๆ
“นานไปแล้วววววววน่ะ” ผมเปรยขึ้นมาเอง จนเต้ หันมามอง
“เป็นอะไรอ่ะแคน”
“ป่าววว”
กันไปส่งถึงไหนกันน่ะ ไปตั้งคึ่งชั่วโมงแล้ว
“โทรไปดีมั้ยน่ะ”
“โทรไปดิ” อ้าวกำแล้วไง เต้มาออกความคิดเห็นอีก
ผมกดโทรออกไป
ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลยที่ท่านเรียกกกกกกกกกกกก
ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียกกกกกกกกกกกก
:m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m31: :m31: :m31: :3125: :3125: :3125: :3125:
-
^
^
^
จิ้มๆๆ
ฝ้ายมันจับกันไปข่มขืนแร้วววว
ไม่น้าาาา แคน ตามไปด่วน :angry2:
** เพิ่งมาอ่านครั้งแรก รวดเดียวเลยย หนุกดี
ชอบๆ อัพบ่อยจัง :really2:
-
:a5:
ทำใจดีไว้ (ยาดมๆๆๆ) :เฮ้อ:
อย่าท้อนะ
คิดในแง่ดีเข้าไว้
ไม่งั้น คุณแคนไม่ทัน มารยาพวกผู้หญิงแน่ๆ
แต่นังฝ้าย นี่มัน น่า :beat: จิงๆนะ
ผู้หญิงงี่เง่า งี้แหละ :z6: ผู้ชายไม่รัก ยังจะ ควาย อีก :fire:
งอน แต่พองาม ไม่งั้นหลงกลนังฝ้ายมารร้าย แน่
กระชากหน้ากากมันออกมาให้ได้นะครับ คุณ แคน
แล้วเราก็ ค่อย ไป :beat: มันทีหลัง :laugh: ซะจาย
เซงจิงๆ ชะนีควาย งี่เง่า เนี่ยะ :serius2:
ขอ :z6: อีกทีเหอะ :angry2:
ปล.ขอกำลังเสริม โปรด :call: ด่วน
จัดปาย
-
ดีใจจัง ได้อ่านต่อแล้ว...
กิฟท์นี่ได้ใจจริงๆ ส่วนยัยฝ้ายเน่าก็ยังร้ายไม่หยุดหย่อน :angry2:
ปวดหัวแทนแคนจริงๆ :m31:
-
:fire: ยัยฝ้ายนี่แสบจริงๆเลย อย่ายอมแพ้น่ะแคน o13
-
(http://picpost.postjung.com/picpost/data/37/37567-pic-15.gif)
-
+1 เป็นกำลังใจให้คนเขียนใจดี ขยันอัพเรื่อง
อาจไม่ค่อยได้เข้ามารีพาย เพราะนาน ๆ เข้ามาอ่านที ~~ แต่ตามอ่านเรื่องนี้อยู่น้า
ขอบคุณนะครับ
-
อยากบอกว่าตอนนี้ อยาก
:z6: :z6: :z6: ฝ้ายมากๆ
ยัยฝ้ายต้องแกล้งทำสำออยอะไรบางอย่างเป็นแน่
คงต้องเฝ้ารอต่อไป แล้วจะรออ่านนะคราบ ชอบจังเรื่องนี้
ชอบคนเขียนด้วย อับปล่อยดีอิๆ
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
กันกลับมานี่ งานจะเข้าไหมน้อ
-
ขอบคุรทุกท่านที่ตามอ่าน และอยู่เป็นเพื่อนกันตรงนี้น่ะครับ
คนเขียนก็พยายามเอามาลงให้เร็วที่สุดเหมือนกันน่ะ
รักคนอ่านน่ะครับ
ขอบคุณสำหรับ+1น่ะครับบบบบบ
ซากุระสีฟ้า
-
ต่อเลยน่ะครับ
ผมกดโทรไปหากันเยอะมาก แต่ผลก็เหมือนเดิมคือติดต่อไม่ได้ เริ่มกระวนกระวาย กันไปไหนน่ะ ทำไมไม่โทรหาบ้าง เฮ้อออออออออออออ
ผมก็เลยตัดสินใจเดินออกไปดุที่หน้าหอฝ้าย แต่ก้ไม่เจอ ไปที่โรงอาหารก็ไม่เจอ ทำไงดีน่ะ ผมเดินหาตามที่ต่างๆๆที่คิดว่ากันจะไป แต่ก็ไร้วิแววเลย ไปไหนของเค้าน่ะ ผมไม่ได้ห่วงเรื่องฝ้ายหรอก แต่ห่วงวาเกิดไรไม่ดีรึป่าวน้อ
จนสุดท้ายหอจะปิดแล้วผมก็เลยเดินกลับหอครับ เดินจนปวดขาเหนื่อยมากกกก การตามหาคนนี่มันเหนื่อยจังแฮะ
แต่พอเดินกลับมาผมก็เจอกันเดินลงมาจากหอครับ
“แคนไปไหนมา” กันรีบวิ่งเข้ามาหาผม
“ถามได้ไปหาคนน่ะสิ”
“ตามหากันหรอ เนี๊ยกันพึ่งมาถึง ถามเต้ บอกว่าแคน ลงไปข้างล่าง”
“แล้วไปไหนมา รู้มั้ยคนอื่นเค้าเป้นห่วง จะรู้สึกอย่างไร”
“ขอโทษ พอดีฝ้ายเป้นลมชัก เลยพาไปที่โรงพยาบาลอ่ะ”
“โทรไปก็ติดต่อไม่ได้”
“แบตหมดพอดีอ่ะ ตอนแรกว่าจะโทรบอกแคนแหละ แต่แบตหมดเลยไม่ได้โทร กะจะรีบไปส่งที่โรงพยายบาลแล้วค่อยรีบกลับ แต่ก็รอเพื่อนฝ้ายจนกว่าเพื่อนฝ้ายจะมาอีก เลยช้าอ่ะ”
“หรอ แต่คราวหลังเป็นไรให้หาวิธีโทรมาบอกด้วยน่ะ รู้มั้ยคนอื่นเค้าเป็นห่วงอ่ะ”
“ครับบบบบบบบบบๆๆๆ แฟนผมดุจังเลย ขอบคุณน่ะครับที่เป็นห่วง”
“เนี๊ยเห็นมั้ยเดินตามหาจะทั่วมหาลัยอยู่แล้ว ปวดเท้าไปหมดเลยอ่ะ”
“ไหนๆๆดูหน่อยสิ ปวดตรงไหน”
“ไม่ต้องเลย เข้าห้องดีกว่า กันก็ไปได้แล้ว”
“ได้ไงอ่ะแคน อุส่ากลับมาแล้วจะไล่กลับง่ายๆๆหรอ”
“จะให้ทำอะไรล่ะ”
“ก็เข้าไปเล่นห้องแคนก่อนได้มั้ย”
“เดี๋ยวรบกวนเต้น่ะ”
“ไม่รบกวนหรอก เต้เข้าใจ555555” ไปรู้จักใจเข้าแต่เมื่อไหร่เนี๊ย
ผมกับกันเลยเข้าไปที่ห้องผม
“อ้าววว แคนกลับมาแล้วหรอ”
“อืม ไปเดินเล่นมาอ่ะ” กลัวเสียฟอร์ม5555
“เดินเหนื่อยมั้ยแคน” กันถามผมกวนๆๆ ผมเลยเหยียบเท้ากันไปทีนึง
“โอ้ยยยยยยยยย แคน มาเหยียบเท้ากันทำไม”
“หุบปาก อยู่เฉยๆๆๆ ได้ป่ะ”
กันเอามือมาปิดที่ปากตัวเอง ทำหน้าแบบกลัวๆๆๆ
“แคน กะ กันนี่ตลกจังเลยน่ะ น่ารักดี”
“55555555 น่ารักอยู่แล้ววววววววว” กันพูด
ผมหันควับไปมองหน้ากัน 555ทำหน้าจ๋อยยยยยยย
กันกระโดดไปที่เตียงผมซึ่งอยู่ข้างเต้
“นี่กันอย่าซนสิ เกรงใจเต้บ้าง”
“ไม่เป็นไรหรอก สนุกดี” โหสนุกหรอเต้ เดี๋ยวเล่นกะมันมากนี่เลยปากได้เลยน่ะนั่น
ผมไปนั่งที่ปลายเตียงตัวเองกดดูเท้าเหมือนจะรองเท้ากัดนิสหน่อย
“ไหนๆดูสิ”กันเอามือเอื้อมมือมาจับที่เท้าผม”
“นี่กันไม่ต้องดูไงอายเต้”
“ไม่ต้องอายหรอก ขอดูแค่นี้เอง”
“โอ้ยยยยยย อย่าจับแรงสิ”
“ตรงนี้หรอ ปวดมั้ยยยยยยยย” กันนวดเบาๆๆที่เท้าผมแล้วหันมามองหน้าผม หน้าห่างกันไม่ถึงคืบ
เห็นหน้าใกล้ๆๆก็เขิลอีกทีเดียว
“พอๆๆแล้ว หายแล้ว แต้งค์น่ะ”
“ถ้าอยากให้นวดให้ก็ใช้บริการอีกน่ะ จะบริการพิเศษเลย55555”
ผมตีบ่ากันทีนึง จุ๊ๆๆสิ ผมยังไม่ได้บอกเต้หรอกเรื่องผมกับกัน แต่เค้าคงรู้แหละ แค่จะพูดไม่พูดเท่านั้นเอง
“ไปๆๆกลับห้องตัวเองได้แล้ว จะนอนแล้ว”
“โหหหหหหหห ไรเนี๊ยยยยยยย”
“ไปเลยไม่ต้องลีลา”
“งั้นไปส่งหน้าห้องหน่อย”
จะอะไรนักหนาว่ะเนี๊ย
ผมก็เลยเดินไปส่งกันที่หน้าห้อง
“แคนๆๆๆมีไรจะบอกกก”
“อะไร”
“เอียงหุมา”
ผมเอียงหูไปฟังแต่กันไม่ได้พูดอะไรครับ แค่ประทับริมฝีปากบางๆๆที่แก้มผม
“ฝันดีน่ะแคน”
“..............................”
แล้วกันก้เดินผิวปากเข้าห้องไป ปล่อยผมยืนแข็งอยู่หน้าห้องคนเดียวววววว
เช้าวันต่อมา
“แคนๆๆๆๆ ไปเยี่ยมฝ้ายเป้นเพื่อนกันหน่อยสิน่ะๆๆๆ”
“ไม่ไป กันอยากไปกันก็ไปคนเดียวสิ”
“กันไม่ได้อยากไป แต่เพื่อนฝ้ายเค้าโทรหาบอกให้กันไปวันนี้”
“กันก็ไปสิ จะมาชวนแคนไปทำไม”
“โหหหหห แคน ไปเป้นเพื่อนกันหน่อยน่ะๆๆๆๆ”
“เออ ก็ได้”
ผมรำคาญกึ่งอยากไปคุมกัน555 ก็เลยตัดสินใจไปเยี่ยมปุยฝ้ายแสนสวยที่ดรงพยายบาลลล
“แคน จะเข้าไปด้วยมั้ย”
“เอ้าจะให้แคนไปรอที่ไหนเล่า ก็เข้าไปดิ”
“เออ เน้อ 55555”
ผมกับกันเข้าไปเห็นเพื่อนฝ้ายนั่งเฝ้าที่เตียงสองคน หน้าตาฝ้ายก็น่าสงสารอยู่หรอกน่ะแต่ก็น่ะ
ผมเดินตามกันไปที่เตียง
“ฝ้ายเป็นไงบ้าง” กันพูด ผมก็เงียบบบ
“ฝ้ายไม่เป็นไรมากแล้ว ขอบใจกันที่อุ้มฝ้ายมาส่งที่โรงบาลน่ะ”
โหหหหหหหหหหหหหหหหหอุ้มกันเลยหรอ ชิช่ะ
“อ้าว แคนขอบใจจ๊ะที่มาเยี่ยมฝ้าย”
“เหอะๆๆไม่เป็นไร” กันมันลากมาต่างหากเล่า
“กันฝ้ายปวดหัวมากเลยยยย ตัวร้อนด้วย แตะดูสิ”
“กันเรียกหมอให้น่ะ”
“ไม่ต้องๆๆ ทำเหมือนเมื่อก่อนไงที่เวลาฝ้ายไม่สบายกันก้จะจับหน้าฝากแล้วเป่ามนต์ให้ฝ้ายหาย”
โหหหหหหหหเจ็บจี๊ดดดดดดดดดดดดดดดมีเป่ามนต์ด้วยยยยยยยยยยย
ผมหมั่นใส้เลยขอตัวออกมารอข้างนอกดีกว่า กันบอกว่าเดี๋ยวตามออกมาน่ะ แต่ก็นานแล้วน่ะเนียยังไม่เห้นตามออกมาเลยยยยยยยยย
จะเดินไปดุดีมั้ยน่ะ แต่ไม่อยากเห็นหน้ายัยนั่น
แต่เดินไปดูดีก่าระหว่างทางผมเดินสวนทางกับเพื่อนฝ้ายสองคน ที่มองผมแล้วหัวเราะคิกๆๆคักๆๆ
ผมเดินตรงไปที่ห้องของฝ้าย เปิดประตูเข้าไป
“กันนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน” :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
-
ค้างงงงงงงงงงงง :m16:
-
ค้าง อีกและ ไมชอบค้างจัง
แต่ก็จะรออ่านต่อนะ อิๆ
-
เหนื่อยใจ จังเน้อ :เฮ้อ:
แต่ ถ้าเป็นเราก็ คงบอก กัน ไปตรงๆว่าไม่ชอบ ให้ไปยุ่งกับ ฝ้าย
ถ้าลังเล ก็เลิกเลย
คนหน้าตาดีมีเยอะแยะ
ไม่ชอบผู้ชายนิสัยลังเล
ไม่กล้าตัดสินใจแบบนี้ :angry2:
-
มาต่อให้ อีกหน่อยจะได้ไม่ค้างงงงงงงน่ะครับ แต่ว่าจะดีหรอ
“แคนนนนนนนนนน”
ผมออกมาจากห้องให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ผมรู้ว่าต้องรีบออกมาจากที่นั่นให้เร้วที่สุด ความเชื่อหมั่นใสนตัวกันที่ผมมีหมดลงไปแล้วหรือ ถ้ามันไม่ใช่อย่างที่คิด แล้วภาพนั้นมันหมายความว่าอย่างไร ผมเดินออกมาโดยที่ไม่ฟังอะไรเลย รู้แต่ว่าภาพที่เห้นมันยังคงอยู่ในหัวตอนนี้ ภาพที่กันซึ่งเป้นแฟนผม จูบกับแฟนเก่าของเค้า
“แคนๆๆๆๆๆๆๆๆ”
มือของกันฉุดมือของผมไว้ ด้วยแรงที่กระตุกทำให้ตัวผมที่ไร้สติกลับมาเผชิญหน้ากับกัน
“กันนนนน กันทำอย่างนี้ได้ยังไง”
น้ำใสๆๆเริ่มไหลรินอาบสองแก้มของผมโดยมิอาจอยุดได้
“แคน มันไม่ใช่อย่างแคนคิดน่ะ”
“แล้วภาพที่เห็นล่ะ กันจะให้แคนคิดว่าอย่างไร”
“แคน เชื่อกันสิ กันไม่ได้อยากให้มันเป้นอย่างนั้น กันขอโทษ กันไม่ได้ตั้งใจ กันนนนน........”
“พอเถอะ หยุดพูดซะที แคนไม่อยากฟังคำแก้ตัวไปเรื่อยของกัน”
แต่ในขณะนั้นก็มีเสียงเรียกของเพื่อนฝ้ายยยออกมา
“กันค่ะ ฝ้ายแย่แล้ว ฝ้ายชักอีกรอบแล้ว ตอนนี้ตามหมออยู่ แต่ฝ้ายต้องการกันน่ะค่ะ”
ผมได้ยินอย่างนั้นจึงรีบวิ่งหนีกันขึ้นรถมอเตอร์ไซด์รับจ้างออกไปจากตรงนั้นให้เร็วที่สุด
ตอนนั้น ผมยังไม่อยากรับฟังอะไรทั้งสิ้น แม้แต่คำอธิบายที่ไม่รู้ว่าจะจริงหรือปล่าว แต่สายตากันที่ร้อนรนเหมือนเป็นห่วงฝ้ายนั้นหมายความว่าอย่างไร นั่นหรือคือคำตอบ
ผมกลับถึงหอแต่ยังคงไม่ขึ้นไปห้อง กลับเดินออกไปเรื่อยๆๆๆผมไปนั่งที่ศาลาริมน้ำ มันช่างทรมานจัง ที่ผ่านมามันคืออะไร หรือแค่ฝัน ทำไมกันต้องทำแบบนั้น ทำไม
-
^
^
^
^
^
จิ้มก่อน แล้วค่อยอ่าน :laugh:
-
:sad4:
เซง ผู้ชาย ขอ :beat: ซักทีเหอะ
นังฝ้าย นี่ก็เป็น โรค สำออย ขอ :z6:
ค้างอีกกกกกก นอนไม่หลับเลย ตรู
เหมือนชีวิต ตัวเองตอนอยู่ปีหนึ่ง : :o12:
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
เจ็บฝังใจ
ปล. ขอ :o12: ให้ใจที่มันอ่อนแอ :impress3:
เมื่อไหร่จะลืมได้ซักที
อ่านแล้วเป็นเอามาก :serius2: :serius2: :serius2:
มาต่อเร็วๆเน้อ :call:
-
อือ ค่อยรู้สึกว่าแบบมันไม่ค้างละ อิๆ
ขี้นตอนหน้าอยากรู้จัง กันจะง้อไง หรือ จะตัดผ่านแบบเลิกคบไปเลย อะ
แล้วจะรออ่านต่อนะคราบ
-
:serius2: ทำไมจบแบบค้างๆแบบนี้หล่ะ อ้ายยยยยย รีบมาต่อน่ะค่ะ
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ไม่ตั้งใจ แต่ทำแบบนั้นมันจะดีหรือกัน .. :fire:
-
เศร้าอ่ะ :m15:
...พูดมาได้นะ ไม่ได้ตั้งใจ คำแก้ตัวห่วยมั่ก ๆ ตั้งกะเคยได้ยินมาในบรรดาพระเอกทั้งหมด :angry2:
-
รอดูสถานการณ์ ปัจจุบัน
รับ สมัคร นักรบล้างบาง ชะนี ครับพี่น้อง
ใครสนใจ ติดต่อ ที่ กรมกราบคนไร้ยางอาย กระทรวงความมั่นคงภายในของฐษนันดรพิเศษ
ในวัน และ เวลา แห่ง ความแค้น
ปล.รับเฉพาะ นัก :beat: และ นัก :z6: ฝีมือ ดี ไม่จำกัด จำนวน :laugh:
-
มาส่งส่วนแรกก่อน เดี๋ยวส่วนหลังอาจจะตามมาน่ะครับ :call: :call: :call:
จากเวลาบ่ายถึงเย็น มันช่างยาวนานเหลือเกิน ผมยังนั่งอยู่คนเดียว คิดเรื่องเดิมๆๆ คำถามที่เกิดขึ้นมาในหัวผมมากมาย ทั้งๆๆที่ความจริงใจที่มีให้ กลับเป็นศุนย์ไปแล้วหรือ ไม่ผมรักกัน รักมากกกกกก แต่มันเจ็บเหลือเกินตอนนี้ ผมจะทำไงดี ผมพยายามหยุดคิดเรื่องนี้ แต่ทำไมได้ สติตอนนี้ยังพอมีอยู่บ้าง น้ำตาตอนนี้หมดไปแล้วมีแต่ความเสียใจจากภายในมากกว่า
ผมพยายามเดินกลับไปที่ห้อง พยายามทำตัวให้ปกติ ยังไม่อยากพูดอะไรกับใครตอนนี้
“อ้าวแคนนนน”
ผมยิ้มให้เต้
“ไปไหนมาหรอ กันมาถามหาแคนตั้งหลายครั้ง”
“ไปเดินเล่นมาหน่ะ”
“มีอะไรรึป่าว สีหน้าไม่ดีเลย”
“ปล่าว”
“ทะเลาะกับกันหรอ”
“ปล่าว ไม่มีอะไรขอบใจมากน่ะเต้ เราเหนือยมากเลย ขอไปอาบน้ำก่อนน่ะ”
“อืม มีอะไรคุยกะเต้ได้น่ะ”
ผมรู้สึกดีจังที่มีเต้ตอนนี้ ถึงจะไม่ได้พูดอะไรให้ฟังแต่ใจก็ดีขึ้นเล็กน้อยครับ
ผมเดินไปอาบ้ำที่ห้องน้ำ โดยเดินผ่านหน้าห้องกัน ผมมองดูไฟที่เปิดอยู่ แต่ก็เดินเลยไป
“แคนนนนน”
“แคนนนนนนนน”
ได้ยินเสียงเรียกบ่อยเท่าไหร่ตัวผมก็รีบเดินจากตรงนั้นให้เร้วที่สุด แต่ก็หนีไม่พ้นแรงดึงจากมือคนที่ทำร้ายความรู้สึกผม
“แคน ฟังกันก่อนได้มั้ย”
“แคนอย่าเงียบได้มั้ย กันไม่รู้จะทำยังไงแล้ว”
“แคน กันขอร้องล่ะ อย่าทำอย่างนี้เลยน่ะ”
“จะด่า ว่า กันตีกันยังไงก็ได้แต่อย่าเงียบใส่กันเลย”
ผมยิ้ม ทั้งน้ำตา ผมรู้สึกสมเพสตัวเองแปลกๆๆ
เพี๊ยยยยยยยยยยยยยยยๆ.......................
ผมยืนอึ้งทั้งน้ำตา
กันยื่นมือมาจับที่มือผมแล้วกันก็จับมือผมตบหน้ากัน
กันใช้มือของผมตบหน้าตัวเองหลายครั้ง หน้ากันแดงด้วยแรงมือของตัวเอง แต่ฝ่ามือนั้นเป็นของผม
“พอเถอะกัน อย่าทำแบบนี้เลย มันไม่มีประโยชน์ แคนยังไม่อยากพูดอะไรตอนนี้”
“แคนแต่กัน.............”
“อย่าพึ่งพูดเลย ไม่มีประโยชน์อะไร”
“แคนแต่กันอยากให้รู้ไว้ว่า กันไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนี้ กันรักแคน่ะ”
ผมเดินจากกันไป โดยไม่หันกลับมามองกันเลย
สายน้ำที่ผ่านร่างกายผมช่างเย็นเหลือเกิน น้ำตาที่เป็นส่วนหนึ่งในนั้นด้วย ผมร้องให้ออกมาโดยไม่สนใจอะไรเลย ทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย กันจะให้ผมทำอย่างไร การให้อภัยเป็นสิ่งดี แต่ผมไม่กล้า ถ้าหัวใจต้องเจ็บอีกจะทำอย่างไร ผมภาวนาให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ผมและกัน ตอนนี้ทำได้แค่นี้จริงๆๆๆ
เช้าวันจันทร์ที่ผมไม่อยากให้ถึง ไม่ใช่เรื่องเรียนน่ะครับ ผมไม่พร้อมกับการออกไปเผชิญอะไรหลายสิ่ง แต่ยังไงผมก้ไม่อยากขาดเรียนเด็ดขาด ผมเลยเลือกที่จะไปก่อนเรียนครึ่งชั่วโมง ผมนั่งในห้องเรียนคนเดียว คนเรื่อมทะยอยเข้ามาเรียนมากขึ้นเรื่อยๆๆๆ
กลุ่มเพื่อนผมเดินเข้ามาแล้ว กร กิ๊ฟ และกันที่ยืนอยู่ข้างหลัง
“แคนนน วันนี้หนีอะไรมาแต่เช้าย่ะ”
ผมมองหน้ากิ๊ฟ
“กิ๊ฟฟฟฟฟ” กรหยิกกิ๊ฟเบาๆๆ
“ไม่เป้นไรหรอกกร”ผมยิ้ม
กันยังคงยืนอยุ่ข้างหลัง ผมไม่ได้มองหน้ากันเลย
กิ๊ฟมานั่งข้างผมส่วนกรและกันแยกไปนั่งอีกโต๊ะ
“นี่แคนนนนนน แกพร้อมที่จะคุยกับชั้นมั้ย”
“...................................”
“นี่แกอย่ามาเงียบดิว่ะ คนเป็นห่วงรู้มั้ย”
“ขอบใจ”
“โถ่ แคน แกไม่เชื่อใจกันมันรึไงว่ะ”
“เชื่อใจหรอ เชื่อสิ แต่แค่เคยน่ะ”
“แล้วตอนนี้ล่ะ”
“กิ๊ฟ แล้วสิ่งที่ชั้นเห็นวันนั้นคืออะไร ในเมื่อกันทำแบบนั้น ชั้นคงไม่มีอะไรจะพูด”
“แกไม่พูดแกฟังกันมั้นได้มั้ยล่ะ”
“ฟัง ฟังคำแก้ตัวหรอ”
“แกต้องคุยกับกันใก้รุ้เรื่องน่ะ สักครั้งก็ได้ แล้วแกค่อยตัดสินใจได้มั้ย”
“............................................”
“ชั้นไม่บังคับแกน่ะ แต่แกลองคิดให้ดีน่ะ ถือว่าชั้นของร้องแกก็ได้แคน เพราะกันมั้นก็เพื่อนชั้น”
(แกไม่เชื่อใจมันหรอว่ะ)คำนี้วนไปวนมาในหูผม แต่ภาพที่ผมเห้นก็วนในหัวผมเช่นกัน
ผมจะทำอย่างไรดี
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
ประกาศน่ะครับ
ซากูระขออนุญาตไม่ขึ้นตอนแล้วน่ะครับ ที่จริงถึงตอนที่10 ใช่มั้ยครับ แต่บางตอนสั้นบางตอนยาวว เลยคิดว่ามันไม่สวย เลยจะลงแบบเรื่อยๆๆน่ะครับ
คือต่อจากนี้จะไม่ระบุตอนที่...แล้วน่ะครับ
เวลาอัพก้อย่างที่มีคนแนะนำให้บอกว่าอัพแล้วอะไรอย่างนี้เป็นต้น
จะปฏิบัติตามนั้นคร๊าบผม
รักคนอ่านน่ะ
ซากะระสีฟ้า
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
เย้ๆๆๆ
ได้มาอ่านก่อนนอน
ยังไงก็ เป็นกำลังใจต่อไป +1 :sad4:
-
รับทราบข่าวครับผม
แล้วจะรออ่านเรื่อยๆ อิๆ
-
กด +1 ให้กำลังใจพร้อมรับทราบเรื่องเลขตอนครับ... :กอด1:
แคน..ยังไงก็ฟังกันก่อนดีกว่าเนอะ ไม่งั้นเจอยัยฝ้ายคาบไปรับประทานแน่ๆ
-
แคนจะตัดสินใจยังไงนะ :monkeysad:
-
:z10: :z10: :z10: :z10:
วันนี้มาแอบอัพต่อจากเมื่อวานน่ะครับ
ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนบ่อย คนเขียนป่วย แต่อยากอัพ ทำไมกันก็ไม่รู้
รักษาสุขภาพด้วยน่ะครับ
ซากุระสีฟ้า
-
ต่อจากเมื่อวานน่ะครับ
เรียนเสร็จผมลุกไปจากตรงนั้นเลย โดยมีก๊ฟตามมา
“แคนนนนน แกจะไปไหนว่ะ”
“เหนื่อย ขอกลับไปนอนพัก”
“หรอ งั้นรอกลับพร้องกรกะกันมั้ย”
“ไม่ล่ะ นี่ขอร้องละกิ๊ฟชั้นยังไม่พร้อมที่จะคุยกับกันตอนนี้”
“ก็ได้ๆๆๆๆ ไม่คุยก็ไม่คุย แต่แกรอชั้นเข้าห้องน้ำแป๊บดิน่ะๆๆๆๆ รอเป็นเพื่อนหน่อยน่ะ”
“เอออออออออ ก็ได้ เรื่องมากจริง”
“ผมรอกิ๊ฟที่หน้าตึก ตอนนี้เย็นมากแล้วคนก็กลับหมดแล้ว กิ๊ฟเข้าห้องน้ำนานไปไหนเนี๊ย”
ผมเลยตัดสินใจเดินเข้าไปข้างในเพื่อไปตามกี๊ฟ
“กิ๊ฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ แกเสร็จยัง”
เงียบบบบบบบบบบบบบบบบบ
กิ๊ฟฟฟฟฟฟฟฟฟผมเรียกแล้วเดินหันไปข้างหลัง
“อุ้ยยยยยย”
ผมชนกับอะไรบางอย่างที่รวบตัวผมไว้ด้วย
“แคนนนนน”
“ปล่อยน่ะกัน ปล่อยแคน แคนจะตามหากิ๊ฟ”
“ไม่ต้องตามหรอกกิ๊ฟฝากบอกให้มาบอกแคนว่าติดธุระรีบไป”
ผมรู้สึกตัวว่าโดนหลอกอีกแล้ว ช่างรวมหัวกันดีนัก
“บอกให้ปล่อยได้ยินมั้ย”
“ไม่ปล่อย จนกว่าแคนจะยอมพูดกับกัน”
“ปล่อยน่ะ ไม่ปล่อยใช่มั้ย”
“ใช่”
ผมยิ่งดิ้นกันยิ่งกอดผมแน่นสู้แรงกันไม่ได้เลย
“ดี”
“โอ้ยยยยยยยยยยยยยย”
ผมเอาเท้าเหยียบเท้ากันแล้วรีบวิ่งออกไปหน้าตึก
“แคนนนนนนนนนนนนนนน รอด้วย มาพูดกันก่อนนนนนนได้มั้ย”
ผมวิ่งข้ามถนนไปอีกฝั่งโดยไม่สนใจกันเลย
โครมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
เสียงบางอย่างดังมาจากถนน
“กันนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน”
ภาพที่เห้นคือกันโดนรถกระบะชนนอนอยู่ที่พื้น
“กันนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน”
ผมวิ่งเข้าไปหากัน ตอนนั้นทำอะไรไม่ถูกกกก รู้สึกเจ็บปวดยิ่งกว่าตอนนั้นอีกกกกก
มองเห็นกันกับเลือดดดดดดดดเต็มไปหมดดดด
พี่ยามหลายคนเข้ามาดูพร้อมเรียกรถพยายบาล
ผมจับมือกันตลอดเวลา ร้องให้สะอึกสะอื้นตลอดทาง กันอย่าเป้นอะไรน่ะ ขอร้องงงงงงงงงงง
พอมาถึงโรงพยายบาลหมดก็พากันเข้าไปห้องฉุกเฉิน
ผมนั่งรอที่หน้าห้องนั้น นั่งโทษตัวเอง ว่าเป็นสาเหตุที่ทำให้เป็นแบบนี้ เพราะความดื้อดึงของตัวเองแท้ๆๆเลย
ผมนั่งอยู่นาน
“แคนนนนนนนนนนนนนนนน กันเป็นไงบ้าง”
กิ๊ฟกับกรมาถึงผมเข้าไปกอดกรกับกิ๊ฟ
กรปลอบใจว่าไม่เป้นอะไรหรอก ยังไงกันก้ปลอดภัย
ผม กร กิ๊ฟยังเฝ้ากันที่หน้าห้องฉุกเฉินอย่างวิตกตลอดเวลา
“ญาติคนใข้ที่ชื่อ กันตพล อยู่มั้ยครับ”
“ผมครับ คุณหมด กันเป็นไงบ้างครับ”
ผม กรกิ๊ฟรีบเข้าไปถามอาการจากคุณหมอ
“โชคดีมากเลยครับที่ไม่เป็นอะไรมาก แขนหัก และหัวแตกนิดหน่อย แต่ที่สลบไปคงเพราะช๊อกด้วย แต่อาการปกติน่ะครับ ตอนนี้หมอให้คนไข้เข้าห้องพิเศษได้แล้วน่ะครับ”
“ขอบคุณมากครับคุณหอ”
ผมกิ๊ฟ กร กอดกันอย่างดีใจที่กันไม่เป้นอะไร
หลังจากนี้คงเป็นเรื่องของเราแล้วน่ะกัน ผมคิดในใจ
...
-
:sad11: :sad11:
หายไวไวนะกัน
คืนดีกัลไวไวนะ
-
ใจหายใคว่ำหมด
เป็นกำลังใจต่อ
:กอด1:
ปล.รักษาสุขภาพด้วยนะ
-
:call:หวังว่ากันจะหาย โดยไม่ความจำเสื่อมแล้วลืมแคนน่ะ
-
:m15: กันโดนรถชนซะแล้ว...
อยากให้ปรับความเข้าใจกันเร็วๆ นะครับ จะรอติดตามต่อครับ
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
อ่าครับเรื่องน่ารักจังเลยครับ ชอบๆ
เป็นกำลังใจให้อีกคนครับผม
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
:z3: :z3: :z3: :z3:
ไมคนเขียนชอบทำกับตัวเอกแบบนี้กันเกือบทุกคนเลยนะ เวลามีซีนที่ต้องอาศัยอารมณืความรู้สึกที่ยากๆงะ
แต่ก็ชอบอิๆ เพราะจะได้คุยกันง่ายขึ้นมันเหมือนจะเปิดใจกันมากกว่า เวลาปกติ
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
ครับผม ชอบมากๆเลยอ่านถึงหน้า7อยู่ครับ
ง่วงๆแล้วครับอ่านไม่ทันเพื่อนๆเลยครับ
จะพยายามครับผม
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
จ๊ากกกกกอ่านทันแล้ว
ต้องเจ็บตัวก่อนถึงจะเข้าใจกันได้ :laugh:
-
ดีนะที่ไม่เป็นอะไรมาก :call:
-
มาแสดงตัวว่าตามอ่านเรื่องนี้ค่า เป็นกำลังใจให้นะ :pig4:
-
ขอต้อนรับนักอ่านที่แวะเข้ามาอ่าน เรื่องของซากุระน่ะครับ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจในการเขียนต่อน่ะครับ
รักคนอ่านครับ
ซากุระ :pig2: :pig2: :pig2: :pig2:
-
มาต่อให้ครับวันนี้
:z10: :z10: :z10: :z10:
หลังจากเหตุการที่กันถูกรถชน ผมก็เฝ้ากันทั้งคืนเลย โดยมีกรอยู่เป็นเพื่อน พอตอนเช้ากรเลยขอตัวไปเอาของที่หอ
ผมนั่งมองหน้ากันที่ยังไม่ตื่น ปากกันซีดมากเลย เป็นเพราะผมแท้ๆๆ
“กัน แคนขอโทษ”
ผมพูดคนเดียวกับกันที่ยังคงหลับอยู่
ผมเอามือกันขึ้นมากุมไว้
“กันไหนว่าอยากพูดกะแคนไง เมื่อไหร่ล่ะ รีบตื่นขี้นมาเร็ว แคนจะคุย แคนจะพูดทุกเรื่องเลย ขอเพียงกันตื่น”
“จริงหรอ”
“จริง”
“กันนนนนนนนนนน ฟื้นแล้วหรอ”
“ตื่นตั้งแต่มีคนขี้แยมาร้องให้ข้างเตียงแล้วแหละ”
“อ้าวว แล้วทำไมไม่ลืมตา นี่แหน่ะ”
“โอ้ยยยยยยยยย ทำร้ายคนป่วยได้ลงคอหรอ”
“ขอโทษ ก็ชอบแกล้งแคนทำไมล่ะ”
“ขอน้ำหน่อยดิแคน”
“ได้ๆๆๆ รอแป๊บ”
ผมเดินไปหยิบน้ำให้กัน
“อ่ะ น้ำมาแล้ว”
“ใจร้ายอ่ะ ป้อนหน่อยดิ มือขยับไม่ได้เลย”
“เรื่องมากจริง”
“แคนแล้วกันเป้นอะไรมากมั้ย”
“เอ่อ ก็แขนหักอ่ะ แล้วก็หัวแตก ช้ำนิดหน่อย ดีน่ะที่ไม่เป็นอะไรมาก”
“แต่กันยอมน่ะถ้าแคนดูแลและพูดกับกันอีก”
“กัน แคนขอโทษน่ะ แต่...........”
“ไม่เกี่ยวกับแคนหรอก เป็นเพราะกันเองแหละ”
“แต่กันอยากให้แคนมั่นใจในตัวกันน่ะ เรื่องนั้นมัน.......”
“ช่างเถอะ แคนไม่อยากฟังแล้ว กันพักผ่อนเหอะ เดี๋ยวกรกะกิ๊ฟจะมาจะทานอะไรรึป่าวจะใด้โทรบอกให้”
“เอ่อ อยากกินผัดไทอ่ะ กุ้งสดด้วยน่ะ”
“ได้ๆๆ”
ผมโทรบอกกรให้ซื้อผัดไทร้านที่กินประจำมาให้กันและบอกว่ากันฟื้นแล้วครับ
ประมานครึ่งชั่วโมง กิ๊ฟกับกรก้มาถึงพร้อมสะเบียงถุงโต
“แล้วกูจะออกจากที่นี่ได้เมื่อไหร่ว่ะกร” กันถามกร
“ก็นาจะอีกสองสามวัน หมอขอดูอาการภายในก่อนอ่ะ”
“รีบไปไหนจะกัน มีคนเฝ้าไม่ดีรึไงจ๊ะ”กิ๊ฟแซว
“ดีสิ ที่ถามเพราะไม่อยากออกไง55555”
“ปากดีน่ะกันเดี๋ยวได้อยุ่ตลอดไปเลย”
“ถ้าแคนดูแลก็จะอยู่ไง”
“ใครบอกจะดูแล”
“โหหหหหหหหหหหไหงเป็นงั้นอ่ะ”
“พอๆๆได้แล้วทั้งสองคน มาทานได้แล้ว จัดเสร้จแล้ว”
“ทานไม่ได้อ่ะ ไม่มีมือ”
“งั้นก็ไม่ต้องกิน”
“โห อย่าใจร้ายเลยแคน”กรหันมาว่าผม
“กรมึงก็ป้อนเองดิ”
“กูไม่ใช่แฟนมันซะหน่อย จะป้อนได้ไง”
ผมมองหน้ากันเห้นมันยิ้มแล้วชี้ที่ผัดไทแล้วอาปาก หมั่นใส้จังครับ
ป้อนก็ป้อน
พอเราทานข้าวเสร็จก็มานั่งคุยกันถึงเรื่องต่างๆๆๆ
แต่ก็ได้ไม่นานเพราะมีแขกมาซึ่งจะเป้นใครไปไม่ได้
“กันนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน เป็นไงบ้างอ่ะ เจ็บตรงไหนอ่ะ”
“ไม่เป็นไรแล้ว”
“วันก่อนยังมาเฝ้าฝ้ายอยู่เลย วันนี้กันต้องนอนเองเลยอ่ะ”
“ไม่เป้นไรแล้วแหละ”
“เอางี้มั้ยเดี๋ยวคืนนี้ฝ้ายมาเฝ้ากันเอง”
“เอ่อ กันมีเพื่อนอยู่แล้วอ่ะ ไม่รบกวนฝ้ายหรอก”
“หรอ น่าจะให้ฝ้ายมาอ่ะ เพื่อนกันไม่ใช่หรอที่ทำให้กันโดนรถชน”
“นี่ฝ้ายยยยยเธอหมายถึงใครย่ะ” กิ๊ฟทนไม่ได้ครับ แต่ผมเงียบ
“ปล่าววววว แค่เค้าเล่ามาไง”
“พูดมาดีๆๆใครเล่า เค้าน่ะใครกันย่ะ”
“ช่างเถอะกิ๊ฟ”
“ฝ้ายกันก็ไม่เป้นแล้ว และไม่มีใครทำให้กันเป็นแบบนี้หรอก”
“งั้นฝ้ายไปก่อนน่ะ เหมือนเพื่อนกันไม่ค่อยชอบฝ้ายอ่ะ”
ก้แหงล่ะ ใครชอบมึงว่ะอีฝ้ายเน่าเอ้ย
“ขอบใจน่ะมีมาเยี่ยม”
“งั้นวันหลังฝ้ายมาเยี่ยมใหม่น่ะ”
เผื่อจะออกไปได้น่ะยัยนี่
“เออออออ แคนชั้นมีเรื่องจะบอกแก นี่เห็นหน้ายัยฝ้ายแล้วนึกขึ้นมาพอดีอ่ะ แต่ค่อยเล่าน่ะ เล่าตอนนี้ไม่ได้”
กิ๊ฟกระซิบผม แต่ว่าอยากรู้จังเลยอ่ะ
“เออกรงั้นเดี๋ยวกูกลับหอแป๊บน่ะ ฝากกันด้วย”
“อืม”
“แคนจะไปไหนอ่ะ รีบมาน่ะ”
“อย่ามาอ้อนน่ากัน เดี๋ยวมา”
“โหหดุจัง”
“กิ๊ฟไปเป็นเพื่อนหน่อย”
“ได้ๆๆๆๆๆๆ”
ผมกลับไปเอาของที่หอครับ เตรียมมานอนหลายคืน
“เอ่อ มีอะไรหรอกิ๊ฟที่จะเล่าให้ฟังอ่ะ”
“อ๋ออออออออ ก็เมื่อวานตอนที่ชั้นไปเข้าห้องน้าอ่ะ ชั้นท้องเสียอ่ะ พอดีไปทานส้มตำมา”
“โอ้ยยยยย เล่ามาเอาเนื้อๆๆน้ำไม่ต้อง”
“อย่าพึ่งสิ ใจร้อนจริง ขออรัมภบทก็ก็ไม่ได้”
“จะเล่ามั้ยสรุป”
“เล่าๆๆจ๊ะเล่า ก้พอดีเข้าห้องน้ำไปนานมากไง ก็เลยได้ยินเรื่องดีๆๆ คือชั้นได้ยินเพื่อนยัยฝ้ายคุยกันเรื่องฝ้ายกะกันอ่ะ”
“ทำไม จะพูดทำไม ไม่อยากฟังเรื่องนี้”
“แต่แกต้องฟังเว้ยเรื่องนี้ ฟังให้จบก่อนได้ป่ะค่อยด่า”
“เออ ว่ามา”
“ก็ มันสองคนคุยกันเรื่องที่โรงพยายบาล ตอนยัยฝ้ายเข้าโรงบาลไง มันบอกว่าสะใจมากที่แกเข้าใจกันผิดเรื่องมันกับกันอ่ะ มันบอกว้าฝ้ายอ่ะดึงกันเข้ามาจูบเลย แต่เผอิญโชคดีที่แกเข้ามาเห้นพอดีเลย เลยได้เล่นงานแกไปด้วยไง มันบอกว่างานนี้แกเลิกกับกันชัววววววววว”
“................................................”
“เงียบไมว่ะ”
ผมคิดถึงวันนั้น แล้วเรื่องที่กิ๊ฟพูด เรื่องที่กันโดนรถชน ยิ่งรุ้สึกผิด
“แคนนนนนนนนนนนนนนน เป็นอะไรฟังที่ชั้นพูดมั้ย”
“เอ่อ ฟังอยู่ เออเดี๋ยวชั้นขึ้นไปเอาของก่อนนน่ะ รอแป๊บนึง
ผมผิดเองใช่มั้ยครับ ที่ไม่เชื่อใจกัน และทำให้กันเป็นแบบนี้ ผมมันไม่หนักแน่นพอ กัน ขอโทษน่ะ
แค่นี้ก่อนน่ะครับ
ซากุระสีฟ้า :bye2: :bye2: :bye2:
-
^
^
^
^
จิ้มๆๆๆๆๆ
แหมเข้าใจกันก็ดี
เออ ว่าแต่ :z10: โดนใครทำไรมาอะป่าว
ปล. มารอ NC :z1: ล้อเล่นนะ :z1: :z2:
-
ดีใจจังที่กันไม่เป็นไรมากและได้คุยกับแคนแล้ว...
ส่วนยัยฝ้ายเน่า...ร้ายเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ มันน่า :z3: นัก :m16:
-
โถๆ แคนอย่าคิดมากให้เป็นเรื่องอีกเลยนะ อิๆ
ขอฉากหวานๆเยอะหน่อยชอบคราบ
แล้วจะรอนะ
-
ฝ้าย เธอช่างแร๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงง :fire:
-
เพิ่ง เข้ามาอ่าน
อ่านแล้ว มัน หยุด ไม่ด้าย
+
+
+
+
+
ตอนนีค้าง อย่างรุนแรง
แต่ชอบ เพื่อน แบบกิ๊ป จัง
+1 เป็นกำลังใจให้คนเขียน
มาต่อ เร็ว ๆๆนะค่ะ :L2:
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
อ่าครับผมยังอ่านไม่ทันเพื่อนๆอยู่ครับผม
ชอบมากๆนะครับขอบอก อิอิ
ไปกินข้าวก่อนเดี่ยวมาอ่านใหม่
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
~ตอแหลได้อีกนี่นังฝ้าย~
น๊านนนสาวแตกเลยตรู เซ็งไอ้พระเอกเรานี่ก็ปากหนัก ซักตุ๊บดีมั๊ย :m16:
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
เย้...ในที่สุดก็อ่านทันแล้วครับผม
ชอบเรื่องนี้มากๆเลยครับ
เกลียดฝ้ายจังเลยอ่าครับ
ผมว่ากิ๊ฟ กับ กร 2คนนี้ไปไหนไปด้วยกันมีไรในก่อไผ่ป่าวครับ
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
:mc4: :mc4: :mc4:
วันนี้เหมือนจะลงยาวววววววแต่ก็ไม่ยาววววววเอ๊ะยังไงงงมั้ยครับ ผมก็งง55555555555
ยังก็ก้ติดตามกันต่อไปน่ะครับบบบบ
รักคนอ่านน่ะครับ
ซากุระ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
มาต่อกันเลยน่ะครับ
ผมกลับไปเอาเสื้อผ้าและของใช้บางอย่าง
“เต้ แคนไม่นอนห้องอีกสองสามวันน่ะ”
“ฝากเยี่ยมกันด้วยน่ะแคน”
“ได้เดี๋ยวบอกกันให้”
“ไปล่ะน่ะเต้”
พอเก็บของเสร็จก้รีบลงมาเลยเพราะกิ๊ฟรออยู่ข้างล่าง
“ป่ะๆๆเสร็จแล้ว”
“แคนจะไปซื้ออะไรอีกมั้ยว่ะ”
“ปล่าว ไปเลยก็ได้”
ผมกับกิ๊ฟขับรถกลับระหว่างทางเจอฝ้ายยืนคุยกับผู้ชายคนนึง หน้าตาดีเชียว
“นี่แคน แกว่าม่ะ ยัยฝ้ายนี่ คงไม่ได้จะเอากันคนเดียวแล้วแหละ”
“คงงั้นมั้ง สาเหตุที่เค้าเลิกกับกันก็แบบนี้ล่ะมั้ง”
“กันเลยเข็ดมั้ง5555555”
ขอให้เป้นอย่างนั้นเถอะครับ
ผมเปิดประตูเข้ามา เห็นกันหลับอยู่ ส่วนกรเข้าห้องน้ำ ผมกับกิ๊ฟวางของไว้ที่โต๊ะ
ผมเดินไปดูกันที่เตียง เห้นหลับอยู่จริงๆๆด้วย
ขนตายาวเชียว ชอบมองกันเวลานอนจริงๆๆเลยครับ น่ารักดี
“ผมเริ่มดำขึ้นแล้วน่ะกัน” โคนผมสีน้ำตาลทองของกันเริ่มมีสีดำแล้วครับ
“เฮ้ยยยยยยยยย” ผมตกใจหมดเลยครับเมื่อกันเอามือข้างที่ไม่ใส่เฝือกมารวบตัวผมเข้าไปกอด
“ปล่อยยยย”
“แล้วเข้ามาใกล้ทำไมล่ะ”
“ก็นึกว่าหลับ”
“ปล่อยน่ะกัน พิการแล้วยังไม่เจียมอีก”
“โหหหหห พิการก็อยากกอดแฟนไม่ได้หรอ”
“ อะแห่ม ๆๆ นี่ได้ข่าวว่าชั้นกับกรยังอยู่ในห้องนี้อยู่น่ะ” กิ๊ฟแซวมาครับ
“เห็นมั้ย ปล่อยได้แล้ว”
“ไม่ปล่อย”
“แคนตีแขนกันน่ะ”
ผมทำทีเป็นจะเอามือตีแขนที่เข้าเฝือกกัน
“ใจร้าย รังแกคนป่วยอ่ะ”
“ก็อยากดื้อทำไมล่ะ”
“โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยย เจ้บน่ะแคน”
มือผมแอบไปโดนแขนกันเข้าจริงๆๆครับ
“ไหนๆๆ ขอโทษ แคนไม่ได้ตั้งใจ”
“นี่แหน่ะ”
กันแอบหอมแก้มผมทีนึงครับ
“กันนนนนนนนน กิ๊ฟกับกรยังอยู่เลยน่ะ”
“ไหนๆไม่เห้นมีใครเลย”
ผมหันหลังไปดู แป่วววววววววววววววว ไม่มีใครซักคนเลยครับ5555
“หายไปไหนอ่ะ”
“เค้าไม่อยากรบกวนเราไง”กันยิ้มเจ้าเล่ย์
“โถ่เอ้ยยยยย”
“ทำไมล่ะ แคนไม่อยากอยู่กับกันหรอ”
“ไม่อยาก โน้นนนนนนนไปชวนฝ้านโน้นนนนนนนนนนนนน”
“ไม่เอาหรอก อย่าพูดถึงคนอื่นสิ”
“พูดไม่ได้หรอ”
“นั่นไงหึงกันอีกและ”
“ใครหึง”
กันยิ้มเยาะเย้ยผมครับ
“งั้นกันไปตามฝ้ายมาเฝ้าดีมั้ย”
“ก็ลองดูสิ”
“55555นั่นไงล่ะ ไม่หึงเลยยยยยยยยยใช่ม๊ายยยยยย”
“...................................”
“แคนที่กันยังดูเกรงฝ้ายเพราะอะไรรู้มั้ย”
“เพราะอะไรอ่ะ”
“เพราะแม่ของฝ้ายเค้าเป็นดีกับกันไง เคยช่วยกันไว้ด้วย กันเลยเกรงใจฝ้ายอ่ะ”
“อืมมมมม ไม่เป็นไรหรอก และอีกอย่างเรื่องวันนั้นอ่ะ แคนขอโทษน่ะที่ไม่เชื่อใจกันน่ะ”
“ดีแล้วแหละ อยากให้แคนรู้ไว้น่ะว่า กันรักแคนน่ะ รักมากด้วยยยยย”
ผมเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ๆๆกันพร้อมทับริมฝีปากที่ปากบางๆๆของกัน
“รู้แล้ววววววว แคนก็รักกัน”
ผมกระซิบแผ่วเบาที่ข้างหูกัน
...
วันนี้เป็นวันที่กันออกจากโรงพยาบาล คุณหมอบอกว่าให้กลับไปพักที่หอ แต่ต้องระมัดระวังอย่าให้แขนกระทบกระเทือน เพราะต้องระวังเรื่องกระดูก
ผมเดินประคองกันไปที่รถของกรครับ
“ นี่แคน กันขาดเรียนกี่วันเนี๊ย”
“สามวันไง รวมวันนี้”
“โหหหหหหหหกันจะเรียนทั้ยเพื่อนมั้ยอ่ะ”
“นี่ได้ข่าวว่าแคนก้ไม่ได้ไปเรียนเหมือนกันน่ะ อย่าบ่นได้มั้ย”
“พอๆๆทั้งสองคนแหละ ขึ้นรถได้แล้วเดี๋ยวกูไปเรียนสายยยยย แล้วพวกเมิงสองคนจะไปเรียนมั้ยวันนี้ หรือจะไปสวีทกันต่อที่หอว่ะ” กรแอบแซว
“วันนี้ก็ไม่อยากไปเรียนหรอกกร ขอไปสวีทกันที่หอก่อนน่ะ55555555555”
“ปัญญาอ่อนแล้วกัน กันไม่ไป แคนจะไปเรียน”
“โหหหหดูสิ แคนใจร้ายยยยยยทิ้งแฟนตัวเองได้ลงคออ่ะ”
“แล้วตัวเองบ่นทำไมว่าขาดเรียนอ่ะ”
“จะไปจริงๆๆหรอ”
“จริงสิ”
“ไปก็ได้ ไปก็ได้”
แล้วกันก็ต้องยอมแพ้ผมครับ
กรส่งพวกเราที่หน้าหอแล้วกรก็ไปเรียนต่อ ผมกับกันก้ขึ้นไปอาบน้ำแล้วแต่งตัวตามไปเรียนครับ
พอเรียนวันนี้ตามไม่ทันจริงๆๆครับ เซ้งเป็ดเลย55555
เราเรียนเสร็จผมต้องไปเอารถของกันครับ เวสป้าสีฟ้านั่นเอง
โดยที่ผมเป็นคนขับครับ ให้คนตัวเล็กน่ารักอย่างเราขับแล้วกันซ้อน ตลกไปม๊ายยยยยยยยย
“ขึ้นดิ”
“แคนจะไหวมั้ย”
“ไหวดิเมื่อเช้ายังขับมาได้เลย ไว้ใจได้น่า”
“มันก็จริงอยู่หรอ”
“บอกให้ขึ้นมาได้แล้วพ่อจะพาซิ่ง5555555555”
ผมบอกให้กันรีบขึ้น
“นี่กันอย่าเบียดมาสิ จะขยับเพื่อ”
“ก็กลัวตกอ่ะ งั้นกอดได้มั้ย ”
“ตามใจ”
“ตามใจกันหรอ ง่ายจัง ใจง่ายน่ะเราเนี๊ยยยยยยย”
“ทะลึ่ง”
“แคนคิดไปถึงไหนเนี๊ยยยยยย กันยังไม่ได้หมายถึงอะไรเลยน่ะ”
“อ่าน่ะ งั้นก็หุบปาก ไม่งั้นพาตกถนนแน่”
“โหหหหหหหห ล้อเล่นก็ไม่ได้”
ผมกับกันขับรถไปเรื่อยๆๆเพราะยังไม่อยากกลับ บรรยากาศตอนเย็นมั้นสบายดีจังเลยยยยยยยแวะซือของเซเว่นไปกินด้วยดีกว่า
“กันซื้อฟุตลองให้แคนด้วยน่ะ รอให้ด้วยน่ะ เดี๋ยวแคนออกไปชั่งน้ำหนักแป๊บน่ะ”
“ได้ครับบบบบบบบ เอาอะไรอีกมั้ย”
“ป่าว กันจะกินอะไร ก็ซื้อมา เดี๋ยวกินช่วย555”
ผมออกมาข้างนอกเจอแจ๊กพอตอีกแล้วววววววววครับบบบบ
“อ้าววววววว ไม่เฝ้าของๆๆคนอื่นที่โรงบาลแล้วหรอแคน”
ผมถอนหายใจครั้งนึง เหนื่อยกะอีนี่จริงๆๆ
“เฝ้าใคร ของใครหรอ”
“กินอยู่กับปากอยากอยู่กับท้อง”
“เอาล่ะ ฝ้ายจะยกกันให้ล่ะกัน สงสารอ่ะ55”
“นี่ฝ้ายยยย พูดจาให้มันดีๆๆหน่อยน่ะ กันไม่ใช่ของใคร และกันไม่ใช่สิ่งของด้วย”
“แต่กันเคยเป็นของๆๆฝ้ายยยยยย”
“อย่างนี้นี่เอง กันถึงลืมคนอย่างเธอได้ง่ายมากกกกกกก”
ผมยิ้มเยาะฝ้าย
“นี่แกกกกกกกกกกกกกกกก”
ฝ้ายยื่นมือมาจะเข้ามาตบหน้าผม
“หยุดน่ะฝ้ายยยยยยยยยยยยยยยยย”
เฮ้ออออออออออพระเองขี่ม้าขาววววววววววววววว
“กันนนนนนนนนนนนนนนนนนนน”
“เลิกยุ่งกับแคนซะที”
“ทำไมล่ะ กันรักมันมากหรอ อะไรทำให้กันเปลี่ยนไปขนาดนี้”
“ใช่กันรักแคน รักมากด้วย”
“เออ ไปรักกันให้พอเลยยยยยยยยยยย ฝ้ายไม่ง้อหรอก คนมาชอบฝ้ายตั้งเยอะ อย่างน้อยฝ้ายก็ไม่วิปริต ผิดเพศเหมือนพวกแกกกกกกกกกกก”
“อยากพูดอะไรก็พูดไป”
กันพูดจบก็ดึงมือผมไปที่รถเลยครับบบบบบบบ
ผมดีใจจังที่กันพูดแบบนี้
ดีใจจริงๆๆ
แค่นี้ก่อนน่คระบบบบบ
ซากุระ :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
^
l
l
l
l
l
l
ฮ่าๆๆ
จิ้ม มมม
ชอบจัง "ใช่กันรักแคน รักมากด้วย"
:)))))))))))))
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
“อย่างนี้นี่เอง กันถึงลืมคนอย่างเธอได้ง่ายมากกกกกกก”
ผมยิ้มเยาะฝ้าย
o13
-
มีหวานๆ มาให้ชื่นใจบ้าง
-
o13 เยี่ยมมากเลยกัน...นี่ ยัยฝ้ายต้องเจอแบบนี้จะได้หายซ่าซะที
สะใจเจงๆๆ :laugh:
-
อยากตบ นังฝ้ายจริงจรีง หึ
แต่อยากบอกว่า กัน ยูเท่มากๆ
-
ตีแตกซะที ของงี้ต้องให้คนกลางมาเคลียร์จริง ๆ ด้วย :m4:
-
:beat:ซักทีนะฝ้าย :laugh:
-
เรียน จขกท.
มีประกาศจากแอดมินฯ ดังนี้
1.นักเขียน นักโพสทุกท่านกรุณานำข้อความใต้เส้นขึ้นต้นเรื่องด้วยนะครับ
จะได้เป็นการเตือนให้คนอ่าน รู้และตระหนักถึงความสำคัญในการอยู่ร่วมกันอย่างสงบนะครับ
จะได้ไม่มีเรื่องผิดใจ อื่นๆตามาภายหลังนะครับ
2.ให้ขึ้นต้นแยกประเภทเรื่องต่างๆไว้ด้วยนะครับ
ไม่ต้องบอกว่าเป็นเรื่องจริงหรือเรื่องแต่ง ซึ่งเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนเองซึ่งควรมีจรรยาบรรณ
ไม่ควรที่จะหลอกผู้บริโภค และเสียความรู้สึกกันภายหลัง ซึ่งมีกรณีนี้เกิดขึ้นมากมายหลายต่อหลายครั้ง
ดังนั้นให้ดี ก็ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งทั้งหมด ถ้ามีส่วนแต่งเติมเสริมจากเค้าโครงจริงก็ตาม จะง่ายต่อการชี้แจงนะครับ
ให้แยกดังนี้
[เรื่องเล่า] ใช้กับเรื่องประเภทที่เป็นเรื่องเล่า ประสบการณ์ +กึ่งนิยาย based on true story เขียนออกมาในลักษณะถ่ายทอด ไม่จำเป็นว่าต้องเป็นเรื่องจริง
[นิยาย] ใช้กับนิยายทั่วไป
[fanfic] ใช้กับนิยายที่มีการแต่งตัวละครเพื่อเลียนแบบตัวละครจากที่อื่นๆเช่น ดารา นักร้อง ฯ
[เรื่องสั้น] ใช้กับเรื่องที่ยาวไม่มาก
ถ้าผู้ใดตั้งกระทู้ไปแล้ว รบกวนแก้ไขโดยการกด modify ที่รีพลายแรกหน้าแรกของกระทู้ตัวเอง
จะเข้าไปแก้ไขรีพลายและชื่อกระทู้แรกได้นะครับ
แอดมินฯ
..................
อิเจ้ โมดุฯ
-
รับทราบครับผม :z2: :z2: :z2: :z2:
-
:m31: ยัยฝ้ายนี่ไม่เลิก... นิสัยเสียจริงๆ ดีแล้วที่กันคิดได้ :เฮ้อ:
-
เย้ ๆๆ
ในที่ สุด กัน ก็พูดออกมาได้
ปล. ว่าแต่แคน พี่ว่า คนชื่อ กัน มันน่ารัก นากิน จิงๆ นะ :m12:
ว่าแต่ :m26: เรื่องนั้นไม่รู้หื่นเหมือนกันอะป่าว :laugh:
ล้อเล่น
V
V
V
จิ้มไว้ล่วงหน้า :z2:
-
:m16:======> :beat: :beat:==> :z6: :z6: > นังฝ้าย
-
ดีกันสักทีนะ
ฝ้ายยัง...........ได้อีก
-
เมื่อวานขอโทษด้วยน่ะครับ ที่ไม่ได้มาลง ครับ
ขอต่อให้เท่าเลยน่ะครับ
:z10: :z10: :z10: :z10:
รักพ่อครับบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
-
ขอต่อเลยน่ะครับ
“กัน ขอบใจน่ะ
“ว่าไงน่ะ”
“ไม่ได้ยินรึยังไง คนเค้าบอกว่าขอบใจ”
“ก็เสียงรถมันดัง”
“ช่างเถอะ”
“ได้ไงอ่ะ ทีนี้พูดมาสิ แบบนี้คงจะได้ยินชัด”
กันเอาคางมาวางตรงไหล่ผมครับ 5555อย่าลืมน่ะว่าผมขับรถอยุ่
“เอาหน้าออกไปจักจี๋”
“ไม่เอาจะทำแบบนี้อ่ะ สบายดีออก”
“บ้ารึไงเดี๋ยวพาลงคลองข้างหน้าหรอก”
“เอาน่าๆๆขับไปอย่าบ่นได้มั้ย”
“ พาลงคลองไม่รู้ด้วยน่ะ”
“ถ้าลงคลองพร้อมแคนก็ยอมล่ะว่ะ”
“อย่ามาปากดี”
“ดีจริงๆๆน่ะ เดี๋ยวกลับไปจะให้ชิมดูว่าปากดีจริงรึป่าว5555”
“บ้า”
คนที่เห็นเราสองคนขับรถไปเถียงกันไปเค้าคงขำพิลึกแถวฝีมือการขับรถของผมก็ห่วยสุดๆๆจะรอดมั้ยยยยยยยวันนี้
“แคนๆๆแวะตรงนี้หน่อยสิ กันอยากไปนั่งเล่นอะ”
กันสกิดให้ผมจอดรถครับ เป้นศาลาริมน้ำบรรยากาศดี้ดี
เราสองคนเดินลงไปที่ท่าน้ำครับ เอาเท้าแช่น้ำสบายจังเลยครับ
“นี่กันตะกี้อ่ะขอบใจน่ะ”
“ขอบใจเรื่องอะไร”
“เรื่องที่กันพูดกับฝ้ายอ่ะ”
“อ๋อ มาขอบใจกันทำไม กันสิต้องขอโทษแคน และอีกอย่างถ้ากันไม่พูดอะไรเลยสิกัรคงรู้สึกไม่ดี”
“อืม”
“ขอรางวัล”
“รางวัลอะไร ไม่มี๊”
“โหหหหหหหห งกจังแฮะแฟนช้านนนนนนน”
“เอาอะไรล่ะ”
กันชี้ไปที่แก้มของตัวเอง โหเข้าใจแล้ว แต่ เอาไงดี ผมมองซ้าย มองขวา แล้วก็จุ๊ฟแก้มกันไปทีนึง ผู้ชายด้วยกันคบกันนี่ลำบากจริงๆๆน่ะครับ5555
ผมอยากรู้จังสมัยก่อนที่กันคบกับฝ้ายกันจะทำแบบนี้รึป่าว หรือ มากกว่านี้ แต่ตอนนี้ผมเองก็มีความสุขมากแล้ว จริงๆๆน่ะ555
กันเล่าให้ผมฟังถึงเรื่องแม่ฝ้ายว่า ทำไมกันต้องเกรงใจฝ้าย ที่แท้ก็คือว่า แม่ฝ้ายเป้นเพื่อนกับแม่กันนั่นเอง ที่บ้านกันไม่มีใครอยู่แล้ว แม่กันฝากให้แม่ฝ้ายดูแล กันกับพี่ชาย ส่วนแม่กันไปอยู่ต่างประเทศกับแฟนใหม่ครับ กันอยู่บ้านกับพี่ชายสองคน กันบอกว่าที่จริงเค้าก็ไม่ได้ดูแลอะไรมากหรอก แต่ที่เกรงใจเพราะเป็นเพื่อนแม่
“กันกลับเหอะดึกแล้ว อยากอาบน้ำแล้วด้วย”
“ดึงมือหน่อยสิ”
“ลุกเองไม่เป็นรึไง ตัวหนักจะตาย”
“น่ะๆๆๆ”
“ก็ได้ๆๆ”
หนักชิพหายเลยครับท่านผู้อ่าน
“แคน อาบน้ำเสร็จแล้ว มาหากันหน่อยน่ะ”
“ทำไมอ่ะ”
“ก็จะให้กันถอดเสื้อผ้าไงอ่ะมีมือข้างเดียว”
“ก็ให้เมทถอดให้ไม่ได้รึไง”
กันเงียบบบบบบบบ
“ไม่เป็นไร”
“โอ๋ๆๆๆๆๆๆๆ แคนล้อเล่น น่ะๆๆ อย่างอลสิ เป็นผู้ชายอะไรงอลเก่งจัง”
“ไม่ได้งอล”
“นั่นไง ไม่ได้งอลหรอ”
“ป่าว แคนอะทุกทีเลยน่ะ กันน้อยใจเป็นน่ะ”
“แคนล้อเล่นจริงๆๆ ใครจะใจดำไม่มาดูแลล่ะ ทีกันยังดูแลแคนตอนนั้นเลย”
“ให้มันจริงเถอะ”
“จริงๆๆๆๆๆๆๆ อย่างอลน่ะ”
“ก็ได้ แต่อย่าลืมล่ะ ไม่อย่างงั้น ถ้าแขนหายเมื่อไหร่เอาคืนทั้งต้นทั้งดอกเลยน่ะแคน”
ผมรีบอาบน้ำเสร็จก็รีบมาหากันเลยทีเดียว ตอนนี้ต้องเอาใจคนป่วยซะหน่อยดีกว่า555
“เสร็จแล้ววววว ก็รีบมาเลย”
กันยิ้มแล้วยืนขึ้น
“แคนถอดเสื้อให้หน่อยสิ”
“เดี๋ยวนี้เลยหรอ”
“จะอาบน้ำแล้ว เหนียวตัวเองจะตาย”
ดีน่ะที่เป็นเสื้อเชิต ถ้าเป็นคอกลมถอดไม่ได้กันพอดี
“ม่ะ เดี๋ยวถอดให้”
ทำไมมันตื่นเต้นจังล่ะ
“ทำไมมือต้องสั่น ทำยังกะไม่เคย”
“เคยอะไร พูดมาดีๆๆ”
“เคยถูกตัวกันไง”
“ก็ ไม่รู้ อยู่เงียบๆๆเลยกัน เดี๋ยวไม่ถอดให้เลยน่ะ”
“คับๆๆๆ ไม่พูดแล้ว”
ปลดกระดุมเม็ดแรง เม็ดที่สอง เม็ดที่สาม กลืนน้ำลายเอือกๆๆ55
จนเสื้อกันถูกถอดออกวางไว้ที่พื้น
“กางเกงล่ะ”ผมถาม
“ก็ถอดสิถามได้”
“เออ”
ผมปลดเข็ดขัด ออกอ่ะไม่เท่าไหร่ แต่ตอนรูปซิบอะสิ ถึงแม้เราเคย เอ่อ ก็เหอะน่ะ มันมืดนี่น่า แต่ตอนนี้ตาก็อยู่ตรงซิปแล้ว
ผมรูปซิบลง พยายมดึงกางเกงออก กางเกงก็ขาเดฟได้อีก
“นั่งลงดิกัน มันดึงกางเกงลงไม่ได้”
กันนั่งลงให้ผมดึงได้ถนัดๆๆ
(เออ ว่าจะเราจะบรรยายการถอดกางเกงทำไมล่ะ)
เผื่อจะดึงกางเกงออกจากตัวได้ก็เหนื่อยเหน่อย สงสัยมั้ยว่าทำไม่ถอดกางเกงแล้วไม่ตื่นเต้นก็เพราะว่ากันมีบอกเซอร์อีกชั้นไง
“แคนเอาผ้าเช็ดตัวมาให้หน่อย แล้วพันเอวให้ด้วย”
“อยู่ตรงไหนล่ะ”
“ในตู้ๆๆ”
ผมเอาผ้าเช็ดตัวมาพันท่อนล่างให้กันครับ
“เรียร้อยแล้ว”ผมบอกกันแล้วยิ้ม
“ใครบอกล่ะ ข้างในจะไม่ถอดให้หรอ” กันยิ้ม
“นี่ จะให้ถอดไงล่ะ”
“ก็เอามือล้วงเข้ามาเลยสิ” คือไม่ได้กระแดะน่ะครับท่านผู้อ่าน แต่เขิลจริงๆๆ
“เอางั้นเลยหรอ”
“เออดิ อุส่าให้เอาผ้าเช็ดตัวมาพันไว้ก่อนแล้วน่ะ”
“ก็ได้”
ผมก็เอามือล้วงไปถอดบอกเซอร์ออกมา
เฮ้ออออออออออออออออออออออออออออออ
“อีกชั้นล่ะ”
“นี่ๆๆที่จริงถอดเองก็ได้น่ะที่จริง”
“ไม่ได้ ไหนๆๆก็ไหนๆๆแล้วยังมาอายกันอะไรอีก เปลือยกว่านี้ก็เห็นมาแล้วไม่ใช่หรอ”
“มันก็จริง แต่”
“เอาน่ะ ถอดเองก็ได้”
แล้วกันก็ถอดเองโดยใช้มือข้างเดียวครับ ที่จริงมันถอดเองได้จริงๆๆด้วย
“โหหหหหหหหห นี่กันถอดเองได้หนิ”
“ใช่ไง”
“กันแกล้งแคนอ่ะ”
“ใครแกล้ง ป่าวแกล้งซะหน่อย เอาล่ะกันไปอาบน้ำก่อนน่ะ แคนรอที่นี่แหละ มารอแต่งตัวให้ด้วยล่ะ ใส่เองไม่ได้น่ะ”
“ไม่ต้องเลย ไม่ใส่ให้แล้ววววว”
“หมายถึงเสื้อ จะให้กันใส่เสื้อมือเดียวได้ไงล่ะแคน จริงม่ะ”
“ก็ได้”
กันยิ้ม เดินผิวปากออกไปอาบน้ำ
แหมสบายใจจริงๆๆเลยน่ะ หมั่นใส้
ผมนั่งที่เตียงกัน แล้วเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
แค่นี้ก่อนน่ะครับ
ไปตามหาศิลามณีก่อน :m20: :seng2ped: :seng2ped:
ซากุระ
-
น่าน
ตอนหน้า
ต้องเป็นฉาก
:m25:
อะป่าว
ปล. เรา รักกก กันนนน :laugh:
ปล. มีแอบจุ๊บกันที่ศาลาริมน้ำด้วย ไม่ได้ๆ ต้องเอาอย่างมั่ง :m20:
-
...แคนหลับไปซะแล้ว...
ถ้ากันอาบน้ำเสร็จมาเจอแล้ว :-[
ไม่อยากคิดไปไกล รออ่านตอนหน้าดีกว่า อิ อิ
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ลุ้นแทบตาย
โผมรักพ่อๆๆๆ
-
กันกลับมาจากอาบน้ำแล้วจะเป็นไงน้า :z1:
ป.ล.น้องแคนจะไปตามหาศิลามณี มิทราบว่ามีแผนที่เชียงรัตน์รึยังจ้ะ
-
แผที่เชียงรัต5555 ขอหน่อยครับ ตอนนี้กำลังมันเลย ชอบศิลามณี :impress2: :impress2: :impress2:
นอนดึกกันจัง รักษาสุขภาพด้วยน่ะครับ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
โฮะแอบหื่นแบบน่ารักนะเนี่ย อิๆ
-
:-[ ตอนนี้แฮ้ปปี้หวีดหวิวกันแล้วซิน่ะ อิอิ
-
คู่นี้น่ารักดีนะคับ
อิอิ
ว่างๆจะเอาให้แฟนอ่านก่อน
เอิ๊กๆ
:z1:
-
ปล.
+1
ให้แล้นคร้าบบ
-
มาต่อไวๆนะคร้าบบ
กะลังสนุก
ตอนหน้าขอบเเบบ.... :m25: :m25: :m25: เลยนะครับ
อิอิ
กุไม่ค่อย หื่น เล๊ยยยย
-
หวัดดีครับ
วันนี้เอามาลงต่อไว้น่ะครับ
ปล. อย่าพึ่งโวยวายน่ะครับ5555555555555555555
-
ต่อเลยน่ะครับบบบบบบบบบ
“แคนๆๆ”
ผมได้ยินเสียงใครกระซิบที่ข้างหู
“แคนนนนน”
ผมลืมตาขึ้นมาดู
“เฮ้ยยยยยยยยยยยกัน”
“ตกใจอะไรกันเล่า”
“ก็เอาหน้ามาใกล้ๆทำไม ตกใจหมดเลย”
“มาหลับที่เตียงคนอื่น เค้าเรียกว่าอ่อยน่ะแคนนนนนนน”
“บ้า งั้นไปแล้วน่ะ”
“จะไปไหน”
“ก็กลับไง”
“ไม่ได้คืนนี้นอนกับกันน่ะ”
“ห้องแคนก็มี ทำไมต้องนอนที่นี่ด้วยล่ะ”
“เอางั้นหรอ”
แล้วกันก็เดินไปเอาหมอน ผมก็เลยงง
“จะเอาหมอนไปไหน”
“ไม่ให้กันเอาไปหรอ นอนหมอนใบเดียวอึดอัดไปมั้ย แต่ก็ดีน่ะ”
“เดี๋ยวกก่อนๆๆ จะไปนอนไหน กับใคร”
“อ้าววววววววววไปนอนกับแคน ที่ห้องแคนไง”
เอาแล้วไงครับ ท่าทางจริงจังซะด้วยสิ ก็เลยตามเลยล่ะกันน่ะครับ55555
“เต้ไปไหนอ่ะแคน”
“ไปซ้อมเชียร์มั้ง เดี๋ยวคงกลับ”
“น่าจะไม่กลับน่ะ”
“อะไรน่ะกัน”
“ป่าวววววววววจ้า55”
“เตียงเล็กขนาดนี้ผู้ชายสองคนนอนด้วยกันนี่จะไม่อึดอัดแย่หรอไงกัน”
“แคนตัวเล็กๆๆเอง ไม่เป็นไรหรอก5555”
“แล้วทำไมไม่เอาผ้าห่มมาด้วยล่ะกัน ไม่แบ่งให้หรอกน่ะ”
“ใจร้ายยยยยยยย ทนให้แฟนตัวเองหนาวตายก็ให้มันรู้ไป ห่มด้วยกันแหละจะได้อุ่นๆๆ”
“เออๆๆ นอนได้แล้ว พรุ่งนี้มีเรียนเช้าไม่ใช่หรอ”
กันเอนตัวลงนอนส่วนผมยังนั่งบ่นอยู่บนเตียง
“แคนนอนสินั่งอยู่ทำไม”
กันเอามือโน้มตัวผมลงไปนอนแล้วกอดมั้ย
“กันปล่อยดิ อึดอัด”
“ปล่อยก็โง่สิ”
“เดี๋ยวเต้มาทำไง”
“ช่างเต้สิ”
“เมทของแคนอีกสองคนด้วยน่ะกัน”
“ดีสิจะได้รู้กันไปเลยว่าแคนเป็นของกันไง”
“แคนไม่ใช่ของน่ะ”
“อ้าวววกันยังเป็นของแคนเลย แคนก็ต้องเป็นของกันสิ”
“ดูพูดเข้าน่ะกัน”
กันเริ่มเอาหน้ามาไกล้ๆๆคอผม ผมเอียงหน้าหนีด้วยความอาย
“ผมแคนหอมจังน่ะ”
“..........................................”อายนิครับ
“ทำไมไม่พูดล่ะ ปล่อยให้กันพูดคนเดียว”
“..........................................................”
“ไหนดูซิมีอะไรในปาก”
กันเอาริมฝีปากมาประกบปากบางๆๆของผม เป็นครั้งแรกที่ผมให้กันเอาลิ้มเข้ามาอย่างง่ายดาย รู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก
“แคน รู้สึกดีมั้ย”
ผมไม่ตอบอะไรได้แค่พยักหน้าแล้วยิ้ม
แล้วกันก็ประกบปากเป็นครั้งที่สอง ปากกันเลื่นลงมาที่ลำขอขาวเนียนของผม ลมหายใจกันโดนคางผมมันรู้สึกดีมากๆๆ ตอนนี้กันอยู่ด้านบนตัวผม มือทั้งสองข้างประสานกันเป็นหนึ่งเดียว ประหนึ่งว่าต่างฝ่ายต่างไม่ยอมให้คนที่อยู่ตรงหน้าไปไหนได้
ตึ่งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ตึ่งๆๆๆๆๆ
เสียงเคาะประตูดังขึ้น
“กัน อยุดก่อนเถอะ”
“ใครมาตอนนี้น่ะ”
ผมลุกไปเปิดประตู
“แคนนนนนนนนน นอนแล้วหรอ”
“ยังเลย กำลังจะนอน”
ผมยิ้มอายๆๆให้เต้ครับ
“อ้าว กันวันนี้มาค้างกับแคนหรอ เออเรามาขัดจังหวะรึป่าว”
“ป่าวหรอกกกกก กำลังจะนอนเลยเต้”กันตอบเต้
“แหมถ้ารู้ว่ากันมาค้างเต้จะได้ไม่มาน่ะเนี๊ย”
“ทำไมล่ะเต้”
“ป่าวหรอก เต้นึกว่าแคนนอนคนเดียว เพราะ อีกสองคนคงไม่เข้าหรอกวันนี้เห็นบอกว่ามีงานที่ยิมอ่ะ เต้เลยนึกว่าแคนอยู่คนเดียวเลยรีบกลับ”
“ขอบใจน่ะเต้”
“ทีหลังเต้จะโทรมาถามก่อนล่ะกันน่ะแคน55 เดี๋ยวเต้ขอตัวไปอาบน้ำก่อนน่ะ”
เต้ยิ้มแบบว่าเหมือนรู้เลยว่ามีอะไรเกินขึ้นก่อนหน้านี้
ผมเดินไปที่หน้ากระจก แม่จ้าวววววววววววรอยที่คอ
“กันนนนทำรอยที่คอแคนอ่ะ เต้รู้แน่ๆๆเลยยยยย”
“ไหนๆๆๆ 555555555 ช่างเหอะเต้รู้ดีแล้ววันหลังจะได้ไม่ต้องกลับ”
“บ้า อย่ามาว่าเมทแคนน่ะ”
“โหหหหหหหหหค้างอ่ะ มามะมาต่อกัน55555”
“ปัญญาอ่อนแล้วกัน”
“เซ็งเป็ดอ่ะ”
“เอาน่าวันหลังเดี๋ยวชดเชยให้ ตอนนี้แคนว่านอนเหอะ”
“ได้ กันดึงผมลงไปนอนแล้วกอดไว้”
“อย่าลืมน่ะ ที่สัญญาไว้จะจะชดเชยให้อย่าลืมล่ะ”
“.................................”
“งั้นขอนอนกอดทั้งคืนได้มั้ยแคน”
“ตามใจ”
วันนี้เอาไปติสสสสนึงก่อนน่ะ อย่าว่ากัน5555
ปล. แคนสันญาว่าจะชดเชยก็คือจะชดเชยน่ะครับบบบบบบบบบบบบบบบบ :-[ :o8:
-
รอยที่คอ
อ๊าก กกก
:sad4: :sad4: :sad4:
:oo1: :oo1:
ฮ่าๆๆ
-
^
^
^
^
จิ้มทะลุ ถึงคนเขียนเลย
555555
:oo1: :oo1: :oo1:
-
ปล. ดูศิลามณีก่อนนะคร้าบ
กะลังมัน
"สร้อยตูอยู่ไหน"เอ้ย คนละเรื่องกันละ
555
ทำไม เซิท กูเกิ้ล ไม่ยักจะมี เมืองเชียงรัฐ เอิกๆ อยากไป แอ่วจ้าววววว
-
ปล. ดูศิลามณีก่อนนะคร้าบ
กะลังมัน
"สร้อยตูอยู่ไหน"เอ้ย คนละเรื่องกันละ
555
ทำไม เซิท กูเกิ้ล ไม่ยักจะมี เมืองเชียงรัฐ เอิกๆ อยากไป แอ่วจ้าววววว
ตามหาศิลามณีเหมือนกัน55555555555
แต่ตอนนี้ดูช่อง9 อ่า น่ารักดี รักคนชื่อนัททททททททททททททททททททททท
-
น่ารักจัง กัน แคน อิอิ
-
ผมไม่ว่ากันหรอก น่ารักซ้า 5555+
แอบมาอ่านคร้าบ ชอบๆๆๆๆ
-
+1 ให้อิๆ อัพถี่โดนใจ
กันอะจะน่ารักไปถึงไหน แล้วจะรออ่านต่อนะ
-
:o8: เต้..ไม่น่ามาขัดจังหวะเลยเนอะ
เอ...จริงๆ แคนกับกันน่าจะย้ายไปอยู่ห้องเดียวกันซะเลยนะเนี่ย
-
อีกนิดเดียวแท้ ๆ :o8:
-
มามะ มาต่อโวยๆ
ขะจั๋ยๆ
เอิ๊กๆ
-
แอบจุ๊บ น้องกัน :-[
เหตุเพราะ น้องแคนมัวตามหาสร้อย :m20:
ปล.ว่าแต่นัท เนี่ย แฟนใหม่เหรอ :z1:
-
แอบจุ๊บ น้องกัน :-[
เหตุเพราะ น้องแคนมัวตามหาสร้อย :m20:
ปล.ว่าแต่นัท เนี่ย แฟนใหม่เหรอ :z1:
ป่าวน่ะคับ แค่ชอบคนชื่อ นัทเฉยๆๆ5555555555 ย้า แค่ชอบ :laugh: :n1: :n1:
วันนี้ไม่ได้อัพน่ะครับ เพราะสอบพรุ่งนี้ บายๆๆๆๆ :call: :call: :call:
-
เอ่ออออ ตั้งใจสอบนะคร้าบบบบบผมม :z2:
ปล. ทำไมต้องชอบคนชื่อนัท ก๊ากๆๆ
มีอะไรไว้ในใจรึเปล่าเอ่ยย
^^"
-
+1 ให้แล้วมาต่อนะ :L1:
-
วันนี้ไม่มาต่อหรอคร้าบบ
-
แคนหายไป
มาเร็วๆๆ :กอด1:
-
ช่วงนี้อยู่ในช่วงสอบครับ เลยไม่ได้อัพ
ขอโทษด้วยน่ะครับ
วันนี้แอบมาจุดไฟไว้หน่อยนึงน่ะครับ
รักคนอ่านครับ
ซากุระ :call: :call: :call: :call:
-
ต่อจากครั้งที่แล้วครับ
เช้าวันนี้ อากาศหนาวจัง ไม่อยากจะตื่นเลย อยากจะซุกที่อกกันต่ออ่ะ555
แต่วันนี้มีเรียนตอนเช้าอีกและ เหนื่อยจัง แต่ไม่เป้นไรพรุ่งนี้ก้วันเสาร์แล้ววกลับบ้านดีมั้ยน่ะเรา
“กันๆๆ ตื่นได้แล้ววว ลุกไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้เลย”
“ขออีกหน่อยได้มั้ย”
“ไม่ได้นี่มันเจ็ดโมงแล้วน่ะ ห้องน้ำคนใช้เยอะน่ะ”
“โหหหหหหห แคนอ่ะ”
กันมองหน้าผม ค้อนให้ทีนึง เอามือสางผมยุ่งๆๆแล้วเดินกลับห้อง555น่ารักจังเลย เหมือนเด็กเลยน่ะกันเนี๊ย
ผมก็ไปอาบน้ำ แบบว่าไม่อยากอาบเลย น้ำนี่เย็นได้อีกน่ะ หนาวจัง
แต่งตัวเสร็จก็มารอกันที่หน้าห้อง
“เสร็จแล้ว ป่ะๆไปกันเหอะ”
“เดี๋ยวกัน เนคไทเบี้ยว”
“หรอ”
“ไหนๆๆ ดูหน่อยเดี๋ยวจัดให้”
ผมจัดไท้ให้กันครับ ลมหายใจกันรดหน้าผากผม แสดงว่าหน้าเราใกล้กันมาก ผมเหลือบตาขึ้นไปเจอสายตาของกันพอดี กันโน้มหน้าเข้ามาใกล้อีก
“หยุดเลย”
“................”
“นี่มันหน้าหอน่ะ เดี๋ยวใครเห็น”
“แค่นี้ก็ไม่ได้น่ะ”
“ไม่ได้ดิ5555”
“เออ แคน พรุ่งนี้กลับบ้านมั้ย”
“คิดอยู่เนี๊ย อยากกลับเหมือนกันคิดถึงแม่”
“หรอ อืม นึกว่าถ้าไม่อยากกลับบ้าน ว่าจะชวนไปค้างที่บ้าน”
“หรอ เอ้ ไปดีมั้ยน่ะ เราก็เบื่อๆๆด้วยสิ เอาไงดีน่ะ555”
“อย่ามาเล่นลิ้น ไปมั้ยยยยยยยยแคน ไปน่ะๆๆๆๆ”
“เอางั้นก็ได้”
“เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“แต่เอ้ว่าแต่ บ้านไม่มีใครอยู่หรอ เกรงใจจัง”
“ไม่มีใครอยู่หรอก พี่ชายเค้าไม่กลับบ้านหรอก เค้าอยู่คอนโด บ้านหลังนั้น อยู่คนเดียวมาหลายปีแล้ว”
“หรออออ งั้นก็ได้”
“เย้ๆๆๆ”
“แต่ตอนนี้แคนว่าเราสองคนรีบเหอะ สายแล้วได้ข่าว5555”
ผมกับกันเข้าเลทอีกตามเคย มัวแต่เว่นเว้อ กันอยู่
...
เย็นวันนี้ ผมกับกันเรียนเสร็จต่างพากันเก็บของใช้ที่จำเป้นเพื่อกลับบ้าน(บ้านกัน)55555
นั่งรถนี่นานได้อีก เผื่อจะถึงบางนา ก็ดึกแล้ว เหนื่อยจริงๆๆดิให้ตายเถอะ
พอลงจากรถ
โหหหหหหหหห บ้านกัน นี่หลังไม่ใช่ย่อยๆๆเลยครับ อยู่คนเดียวเนี๊ยน่ะ
“กันอยู่คนเดียวเนี๊ยน่ะ”
“อืม ใช่ ทำไม”
“ ถ้าเป็นแคนคงเหงาแย่เลยน่ะเนี๊ย”
“เหงาสิ ทำไมจะไม่เหงา”
กันทำหน้าเศร้าลง
“ป่ะ เข้าบ้านกันเถอะ”
ข้างในบ้านกัน ของไม่ค่อยมีอะไรมากนักครับ ไม่มีคนอยู่จริงๆๆด้วย แต่บ้านสะอาดมากครับ กันบอกว่าจะมีแม่บ้านของบ้านแม่ของฝ้ายมาทำให้ประจำครับ บ้านฝ้ายถัดไปอีกซอยครับ ขออย่าได้เจอเลยน่ะ
“แคนไปอาบน้ำก่อนน่ะ”
“อืม รบกวนด้วยน่ะ”
ผมเข้าไปอาบน่ำอย่างสบายใจ นี่ของใช้ส่วนตัวของกันนิ5555 วางในห้องน้ำ มีอยู่ชุดเดียวจริงๆๆด้วย แปรงสีฟัน แก้วน้ำ อันเดียวหมด ล้วนมีสีฟ้าทั้งนั้น สังเกตุได้ว่าห้องของกันนี่มีแต่สีฟ้าครับ ของทุกอย่างสีฟ้าหมดเลย ดีจังน่ะ สบายตาดี
ผมอาบน้ำเสร็จ ก็ออกมาเป่าผมที่ห้องรับแขก ดูทีวีไปด้วย กันเข้าไปอาบน้ำครับ
ผมเป่าผมจนเพลิน จนไม่รู้ว่ามีคนเดินเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่คับ
“นายเป็นใครอ่ะ”
เสียงผู้ชายอายุราวๆ25ปีถามผม ผมตกใจมาก
“เอ่อ ผมเป็นเพื่อนของกันครับ พอดีกันอาบน้ำอยู่”
“หรอ นายชื่อแคนสิน่ะ”
“คุณรู้ได้ไงครับ”
“ชั้นเป็นพี่ชายของนายกัน ชื่อกานต์”
พี่ชายกันหรอออออออ โหหหหหหหหหห แต่น้ำเสียงนี่ไม่เป้นมิตรเอาซะเลย
ผมยกมือไหว้พี่กานต์ครับ
“แล้ววันนี้ทำไมมาที่นี่ล่ะ”
“เอ่อ คือ กันชวนผมมาค้างครับ”
“หรอ”
“เออ ขอโทษน่ะครับที่มารบกวน”
“ช่างเหอะ ยังไงนายก็เป็นเพื่อนของนายกันล่ะน่ะ”
“อ้าวววววววววววววพี่ มาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ”
เสียงสวรรค์มาช่วยผมแล้ว กันนุ่งผ้าเช็ดตัวออกมาครับ
“ไปใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยไปกัน ก่อนจะออกมาข้างนอก”
“ครับๆ ป่ะแคนขึ้นข้างบนกัน”
กันดึงมือผมลากขึ้นไปบนห้องครับ
“เดี่ยวๆๆๆ กันพี่กันนี่เข้าจะว่าอะไรมั้ยอ่ะ”
“ไม่หรอกกกกกกก แคนจะกลัวทำไม”
ไม่น่ากลัวเลยมั้ง กันไม่ได้มาอยู่ตอนเค้าสัมพาทแคนหนิ เหอะๆ
“เดี๋ยว แคนเล่นเนตในห้องไปพลางๆๆก่อนน่ะ เดี๋ยวกันมา”
“ไปไหนล่ะ”
“ลงไปคุยกับพี่กานต์ก่อน ทำไมถึงมาบ้านทั้งที”
กันลงไปครับ ผมก้นั่งเล่นเนตไป แต่ใจมันอยากรู้นี่นา ว่าเค้าจะคุยอะไรกัน
ผมเลยแอบไปยืนตรงบันได
“นี่นายกัน นายมีอะไรจะพูดมั้ย” พี่กานเริ่มเลยครับ
“เรื่องอะไรครับ”
ผมฟังดูน้ำเสียงกันนี่ เกรงใจพี่กานต์มากเลยครับ ไม่เคยเห็นกันพูดแบบนี้กับใครมาก่อน
“พี่รู้หมดแล้วน่ะ เรื่องนายแคนอะไรนั่นอ่ะ”
“รู้ รู้ อะไรคับ”
“ก็เรื่องที่นาย............”
“ผมทำไมครับ”
“ยังจะให้พี่พูดอีก”
“ผมกับแคนทำไมครับ”
“ก็เรื่องที่นายคบผุ้ชายที่ชื่อแคนไง”
พี่กานต์รู้เรื่องผมกับกันได้ไงครับท่านผู้อ่าน ผมตกใจมากครับ แต่ตั้งสติฟังต่อไป
“พี่รุ้ได้ไง”
“ชั้นรู้ได้ไงก็ช่าง เอาเป้นว่า นายจะทำแบบนี้ไม่ได้น่ะกัน”
“แต่ พี่กานต์ยังไม่รู้จักแคนดีพอ ก่อนจะตัดสินใจพวกเรา”
“ชั้นไม่สน ถ้าแม่รู้แม่จะคิดยังไง ตอบพี่มาสิ”
“ผม............”
“แล้วแกเอาน้องฝ้ายไปไว้ไหน”
“อ๋อ ฝ้ายบอกพี่กานต์ใช่มั้ยครับ”
“จะบอกไม่บอกมันไม่ใช่เรื่องสำคัญ พี่บอกให้แกเลิกยุ่งกับนายแคนอะไรนั่นเข้าใจมั้ย”
ผมยืนฟังการสนทนาของสองพี่น้อง แบบอึ้งๆๆ ผมจะทำอย่างไรดีครับ
ทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยน่ะ
ตอนนั้นอย่าถามว่าร้องให้มั้ยที่ได้ยิน
ตอบได้เลยว่าร้อง
เราจะทำอย่างไรกันดีครับ
แค่นี้ก่อนน่ะครับ
ซากุระ :z10: :z10: :z10: :z10: :bye2: :bye2: :bye2:
-
อ้าว ไหงมาทิ้งระเบิด ไว้แล้วไปอย่างนี้
น้องแคนทำพี่ร้องไห้ เรย อะ :o12:
ทำมาย ทำไม มันถึงมีแต่เรื่องเศร้าๆ :o12:
แต่ชอบนะ เพราะ กรูชอบความเจ็ปปวด :m15:
ปล. อยากจะจับ คุณฝ้ายมาตัด มดลูก + รังไข่ จะได้ ไม่มีลูก ไว้สืบสกุล + ให้เป็น วัยทอง ตั้งแต่ยังสาว ไปเรย :z6:
โอ๋ๆๆๆ น้องแคนอย่าเศร้านะ มามะ :กอด1:
-
:o12: สงสารแคนจริงๆ
ส่วนยัยฝ้าย... :m16: ขอ :z6: แรงๆ ซักทีเหอะ
-
รู้เร็ว ก็ดีเหมือนกัน :L1:
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
สงสัยยายฝ้ายใส่ไฟพี่แคนแน่เลยครับ
พี่การ์นถึงตั้งแง่กับพี่แคนแบบนี้
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
อุปสรรคโผล่ละกว่าจะคบกันได้ แล้วยังมาเจอ พี่กันอีก
อารมณ์ตอนนี้บอกคำเดียว อีฝ้ายอย่าให้เจอนะ หึๆตายคาตีน
-
+1 ให้ครับ เขียนได้ดีมากเลย อิอิ :L2: :L2:
ปล ขออนุญาต ท้วงติงเรื่องการสะกดคำได้ป่าวครับ (ไม่ได้ว่านะ) แบบว่า เห็นมา 2-3 ครั้งแล้ว
ที่ถูก สะกดคำว่า เจ้าเล่ห์ แบบนี้ครับ ไม่ใช่ เล่ย์ และอีกคำ สัมภาษณ์ ไม่ใช่สัมพาท
ปล 2 ถ้าไม่พอใจ ต้องขอโทษด้วยนะครับ :pig4: :L1:
-
ฝ้ายทำพิษอีกแล้วววววววว :fire:
-
ขอซักทีเฮอะ :beat: :beat: :beat:
ค้าง มากมาย เรย อ่ะ
รอตอนต่อ ไป ยุนร้า :z2:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
+1 ให้ครับ เขียนได้ดีมากเลย อิอิ :L2: :L2:
ปล ขออนุญาต ท้วงติงเรื่องการสะกดคำได้ป่าวครับ (ไม่ได้ว่านะ) แบบว่า เห็นมา 2-3 ครั้งแล้ว
ที่ถูก สะกดคำว่า เจ้าเล่ห์ แบบนี้ครับ ไม่ใช่ เล่ย์ และอีกคำ สัมภาษณ์ ไม่ใช่สัมพาท
ปล 2 ถ้าไม่พอใจ ต้องขอโทษด้วยนะครับ :pig4: :L1:
ขอบคุณมากครับ
เค้าตกภาษาไทยอ่ะ
แต่บางคำอ่ะตั้งใจที่จะเขียนเลยแหละ แต่บางคำก็สกดผิด
จะปรับปรุงคับเอ้ย ครับบบ55555555555555
-
:z2:
..มันเริ่มเข้มข้นขึ้น มากเลยนะเนี่ย
แคน+กัน ดูจะเจอปัญหาซะแล้ว
พี่กานต์ นี่หูหนักเท่าไรอ่ะ
นี่ :z6:สำหรับฝ้าย :beat:ฝ้าย :z6:แล้วก็ฝ้าย
เอ้อ แต่เป็นเรื่องเล่าอ่ะเนอะ (ไอ้เราก็อินไปหน่อย ฮ่าๆ)
แต่ไงก็เห็นใจ ทั้ง 2 คน โดยฉพาะ แคน..ฮือ ฮือ..
คุณซากูระสีฟ้า เขียนเรื่องนี้ได้น่าติดตามนะ
เป็นกำลังใจให้ด้วยความชื่นชม เดี๋ยวจะกลับไปกด + ให้...
เพื่อขอบคุณที่เขียนเรื่องนี้ให้พวกเราได้อ่านกันครับ
:z2:....... :pig4: :pig4: :pig4:........ :z2:
-
ฝ้ายนี่ตัวดีเลย
เดี๋ยวๆ เจอสหบาทา :z6:
ช่างขัดเจง เห้อออ :m31:
-
วันนี้เห้นค้างกันหลายคน ผมก็ไม่ชอบค้างๆๆคาๆๆซะด้วยสิ แต่ตอนนี้อ่านไปช๊อกไปน่ะจ๊ะ
วันนี้อัพเยอะชดเชยที่ตอนก่อนอัพน้อย แต่ไม่ม่อัพสามวัน5555555555เลยเหมารวมให้น่ะครับ
ขอบคุณทุกคอมเม้นดีๆๆน่ะครับเป็นกำลังในการเขียนต่อไป
ที่จริงเรื่องนี้เป็นเรื่องเล่าก้จริงน่ะครับ เค้าโครงจริง ตัวละครมีจริง แต่เพื่อความสนุกสนามในการอ่าน จนทำให้คนแต่งก็อิน นึกถึงวันเก่าๆๆ แล้วก็ยังอิน
555555555555 ไหวอยู่มั้ยช้านนนนนนนนนนนน
-
ต่อเลยน่ะคับ
ผมเดินกลับห้องโดยล่องลอย เปิดประตูห้อง นั่ง ทำอย่างไรดี นี่คือคำพูดที่ลอยในหัวตลอด กับคำพูดที่ก้องในหุ
“พี่บอกให้เลิกยุ่งกับคนชื่อแคนอะไรนั่นเข้าใจมั้ย”
ไม่นานเสียงประตูห้องก็เปิดขึ้น ผมตื่นจากภวังค์
“แคน นั่งทำอะไรอยู่ ทำไมไม่เล่นคอมล่ะ”
“เอ่อ ขี้เกียจอ่ะ”
“หรอ งั้นกันแย่งเล่นน่ะ”
กันทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย
“กันนนนนนนนนนนน”
“ฮึ ว่าไง”
กันยังคงจดจ้องอยู่ที่คอม
“ป่าวววววววว”
“มีอะไรแคน”
“คือ พรุ่งนี้ไปไหนมั้ย”
ผมไม่กล้าถามกันครับว่าเกิดอะไรขึ้น ทั้งๆๆที่ได้ยินหมดแล้ว
“พรุ่งนี้แคนอยากไปไหนล่ะ”
“แคนอยากกลับบ้าน”
“ทำไมล่ะ ไม่สบายหรออยู่บ้านกัน”
“ปล่าวหรอก เอ่อ แค่คิดถึงแม่อ่ะ55”
ผมพยายามทำให้ดูเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งๆๆที่รู้อยู่เต็มอกครับ แต่ห้องของกันทำให้รู้สึกปลอดภัย ไม่อยากลงไปจากห้องนี้เลยครับ แต่บ้านหลังนี้ทำให้ผมไม่อยากที่จะอยู่ที่นี่อีกต่อไป
“แคนๆๆงั้นพรุ่งนี้ไปบ้านแคนกันมั้ยล่ะ กันไปได้รึป่าว”
“เอ่อ ได้สิ ได้อยู่แล้ว”
กันยังนั่งเล่นคอมเรื่อยไป เปิดเพลงเบาๆๆ ความรู้สึกวิตกก็ยังคงอยู่ แต่อาจจะน้อยลงจากตอนแรก
“กัน แคนไปหยิบน้ำที่ตู้เย็นน่ะ”
“อืม ระวังบันไดด้วยน่ะ เปิดไฟที่ตรงบันไดได้เลย”
ไปเอามาให้หน่อยก้ไม่ได้ เจ้าบ้านที่ดีเยี่ยมจริงๆๆ
ผมเดินออกจากห้องกันไปที่บันได้ ไฟยังคงเปิดอยู่ ผมจะลงไปดีมั้ย ถ้าเจอพี่กานตืล่ะ เราจะรับมือได้อย่างไร
แต่ขามันพาเดินลงมาถึงครึ่งทางแล้ว
ผมตัดสินใจเดินกลับขึ้นไป
“จะไปไหนอ่ะ”
“เอ่อ ผมคิดว่าจะมาเอาน้ำที่ตู้เย็นอ่ะครับ”
“แล้วทำไมไม่ลงมาล่ะ”
“ก็ คือ เอ่อ”
“ลงมาสิ” ตู้เย็นอยู่ที่ตรงนั้นพี่กานต์ชี้มือไปที่ตู้เย็น
ผมเดินลงไปหยิบ เปิดตู้เย็น ถือขวดน้ำ เดินให้เร็วที่สุด
“เดี๋ยวก่อน”
ตายแน่ๆๆๆๆๆๆๆเลยกรู
“ครับ”
“ว่างคุยกับชั้นสักห้านาทีมั้ย”
“เอ่อ”
“ไม่สดวกหรอ”
“ป่าวครับ”
“งั้นมานั่งนี่ก่อน”
ผมเดินไปนั่งที่โซฟาแบบขัดๆๆ
“นายกันเล่าให้ฟังรึยังว่าคุยอะไรกับชั้นแล้ว”
“ปล่าวครับ”
“หรอ แต่ดูนายวิตกจังน่ะ”
“ปล่าวครับ”
“งั้นชั้นไม่อ้อมค้อมแล้วน่ะ”
“นายคบกับกันได้ยังไง”
“....................................................”
“ทำไมไม่ตอบ”
“คือ ผมกับกันสนิดกันครับ”
“แล้วไง แล้วนายก้เลยแย่งเค้ามาจากแฟนเค้าน่ะหรอ”
“ปล่าวน่ะครับพี่กานต์ ถ้าหมายถึงฝ้ายกันบอกว่าฝ้ายเลิกกับกันไปเอง ก่อนเข้าปีหนึ่งอีกน่ะครับ”
ผมเห็นถึงสีหน้าที่ตกใจของพี่กานต์ แต่ยังคงทำสีหน้าแบบเดิม
“ถึงอย่างนั้นก้เถอะน่ะ แต่กันเป้นผู้ชาย แล้วนายก้เป้นผู้ชาย มันผิดอยู่แล้ว”
“..................................”
“ชั้นหมายถึงว่า ผุ้ชายกับผู้ชายมันไม่มีรักแท้หรอก มีตึความเจ็บปวด”
สีหน้าพี่กานต์ดูเศร้าลง
“แต่ ความรัก มันไม่มีอะไรสามารถบอกได้น่ะครับ ว่าผิดหรือถูก ซึ่งอนาคตก็ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น”
“เอาล่ะ หยุดพูดได้แล้ว”
“เอาเป้นว่าชั้นขอร้องล่ะกัน เลิกยุ่งกับกันจะได้มั้ย”
“........................................................”
“ถ้านายรักกันจริง”
“แต่”
“ไม่มีแต่ เอาล่ะชั้นเหนื่อยกับเรื่องบ้าบอมานานแล้วขอตัวล่ะ”
พี่กานต์เดินไป ทิ้งให้ผมยังอึ้งกับคำที่ได้ยินมา
“เลิกยุ่งกับกันได้มั้ย”
คำๆนี้สั้นแต่เจ็บปวดเหลือเกิน
ผมเดินแบบล่องลอยขึ้นมาที่หน้าห้องกัน ผมตั้งสติ ฝืนหน้าตัวเองให้เป็นปกติที่สุดเท่าที่จะทำได้
“อ้าวแคน กันนึกว่าแคนนอนไปในตู้เย็นซะแล้ว555”
“บ้า พอดี นั่งเล่นข้างล่างนิดหน่อยอ่ะ”
“แล้วไหนอ่ะน้ำ ได้ข่าวว่าไปหยิบน้ำไม่ใช่หรอ”
“เอ่อ ดื่มแล้วก็เลยไม่ได้เอาขึ้นมา”
ที่จริงไม่ได้หยิบครับ วางไว้ที่โซฟาตอนคุยกับพี่กานต์
“แคนเป้นอะไรรึป่าวอ่ะ ดูซีดๆๆน่ะ”
“อ้าวหรอ คงง่วงมั้ง งั้นแคนนอนก่อนน่ะ”
“อย่าพี่งนอนสิ รอนอนพร้อมกัน ถ้าแคนหลับก่อนกันก็อดสิ”
“เหอะๆๆ”
ผมยิ้มให้กัน
“เออ กันพรุ่งนี้เดี่ยวแคนกลับบ้านคนเดียวน่ะ กันไม่ต้องไปหรอก”
“ทำไมอ่ะ”
“คือว่า เอ่อ แคนต้องไปหาน้องชายที่บ้านพ่ออ่ะ เหมือนจะไม่ค่อยสะดวกเพราะที่บ้านพ่อคนเยอะ กลัวกันอึดอัดน่ะ”
“หรอ เสียดายจัง ว่าจะไปไหว้คุณแม่ ฝากเนื้อฝากตัวซะหน่อย”
“คราวหน้าก็ได้”
(จะมีมั้ยน่ะเฮ้ออออออออออออออออออออออออออออออออออออ)
ผมนอนหันหลังให้กัน กันยังคงหาเรื่องถามผมไม่หยุดเลย คงกลัวผมหลับ แต่ผมก็ไม่ตอบหรอก แกล้งหลับๆๆไป ใครจะนอนหลับลงล่ะครับ
ซักพักกันปิดไฟ แล้วเดินมานอนที่เตียง เปิดโคมไฟที่หัวเตียง
“แคนนนนนนนนนนนน”เสียงกันเรียก
ผมยังคงไม่ตอบ
“หลับจริงหรอเนี๊ย”
กันเลื่อนหน้าเข้ามาแล้วหอมที่แก้มผมไปทีนึง
“แคน กันรักแคนน่ะ”
สิ่งที่ผมได้ยินเรียกน้ำตาผมได้เลย
จะมีประโยชน์อะไร ถ้าไม่มีใครเข้าใจเรา
กันนอนลงพร้องกอดตัวผมแล้วหลับไป ผมเหนื่อยจนหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก้ไม่รู้
...
เดี๋ยวประมาน เที่ยงคืนมาต่อให้อีกตอนน่ะครับบบบบบบบ ตอนนี้ไปกินข้าวก่อน เค้าหิววววววววววววววววววววว :z10: :z10: :z10: :z10:
-
:เฮ้อ:
เอ้า สู้ต่อไป มันเศร้า ๆๆ
ขอ :o12:
ยังงไงก็ :กอด1: เสมอ สู้ๆ
-
เศร้าอ่ะ
:serius2: :serius2: :serius2:
-
เพื่อน ชอบพูดคำนี้ ให้ฟัง
เมื่อมีรักก็ต้อง มีหวัง
:L2: :กอด1: :L2:
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
อ่าครับ แล้วตกลงเอาไงอ่า
ถ้าเป็นผมผมคงไม่ยอมจากไปหรอกนะครับ
เพราะเรารักกัน แล้วเหตุผลอะไรก็แยกจากเราไปไม่ได้
ส่วนเรื่องพี่การ์นก็คิดหาทางแก้ไขภายหลังนะครับ
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
ตามสัญญา
ต่อเลยน่ะครับ
เช้าวันนี้ ผมกับกันตื่นประมานสิบโมงเห็นจะได้ ผมเก็บของเตรียมที่จะกลับบ้าน ขอไปตั้งหลัก ทำใจก่อนล่ะกันน่ะครับ อย่าถามผมว่าตอนนี้ผมสู้มั้ย ตอบว่าสู้ แต่ เพื่ออะไรล่ะครับ
กันออกมาส่งผมที่หน้าบ้าน ผมเห็นพี่กานต์ยืนคุยกับผู้หญิงคนนั้น(ยัยฝ้าย)ท่าทางสนิดสนมกันพอควร สองครอบครัวนี้คงสนิทสนมกันมากเลย
ผมตัดสินใจเดินเข้าไปไหว้พี่กานต์
“พี่กานต์ครับ แคนกลับบ้านก่อนน่ะครับ”
“อ้าว แล้วบ้านอยู่ไหนล่ะ”
“อยู่แถวเยาวราชครับ”
ผมไม่อยากมองหน้าผู้หญิงคนนั้นแต่ก็พอจะรู้ว่าเจ้าหล่อนแสนสะใจขนาดไหน ที่เห็นผมกลับไปวันนี้
“แคนนนนน ไม่ไม่อยู่ทานข้าวเที่ยงกับฝ้ายก่อนล่ะ”
“ไม่ล่ะ ขอบใจ”ผมก็ตอบแบบต่อหน้าผู้ใหญ่ล่ะกัน แต่ที่จริงไม่อยากจะตอบเลย
“ไปเหอะแคน เดี๋ยวรถติด เดี่ยวกันออกไปส่งที่ปากซอยเลย”
“กัน แต่เดี๋ยวเราก็จะไปแล้วน่ะ”เสียงฝ้ายร้องทัก
“ไปกันก่อนก็ได้”
“งั้นเดี๋ยวออกไปพร้อมกันหมดนี่แหละ” พี่กานต์บอก
ผมได้ยินกันบอกว่าวันนี้คุณแม่ฝ้ายจะพาไปทานข้าวกัน
“ไม่เป้นไรดีกว่าครับ เดี่ยวผมนั่งวินออกไปเองก็ได้”
“แคนนนนนนน ออกไปพร้อมกันเถอะ” กันมองหน้าผม
“ไม่เป้นไรกัน งั้นผมขอตัวล่ะกันน่ะครับ”
ผมไหว้พี่กานต์แล้วเดินออกไปพอดีมีวินเข้ามาพอดีผมเลยเรียกแล้วก้นั่งออกไปโดยได้ยินแค่เสียงกันเรียกชื่อผมแค่นั้นเอง
ผมกลับถึงบ้านเที่ยงกว่าๆๆแล้ว แม่คงไม่อยู่เพราะผมไม่ได้บอกใครไว้เลยว่าจะมา ที่ว่าจะไปหาน้องชาย ผมโกหกครับ
บ้านดูเงียบเหมาะที่จะมานั่นเศร้าจริงๆๆเลยยยยยยยยย โลกของแคนหนอออออออออออออ เฮ้ออออออออออออออออออออออออ
ผมกลับมาก็นอนต่อเลยเพราะเมื่อคืนเหมือนไม่ได้นอนคิดว่าจะจะหลับประมานตี4ได้
ผมตื่นมาอีกที สีโมงเย็น เบื่อจังเลย
โปรดส่งใครมารักชั้นที อยู่อย่างนี้มันเหงาเกินไป.........................
โปรดส่งใครมารักชั้นที อยู่อย่างนี้มันเหงาเกินไป.........................
โปรดส่งใครมารักชั้นที อยู่อย่างนี้มันเหงาเกินไป.........................
สวัสดีครับ แคนพุดครับ
“ไอ้แคนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน”
“อ้าววววววววววววไอ้นิวว่าไงว่ะ”
“เมิงอยู่ไหน”
“อยู้บ้าน”
“งั้นดีเลย ไปกินข้าวกันนนนน”
“เอางั้นหรอ ดีๆๆกูกำลังเบื่อๆๆพอดี เจอกันที่ไหนล่ะ”
“งั้นเจอกันที่พารากอน หกโมง โอเค”
“เออๆๆงั้นก้ได้”
“อย่าเลทน่ะเว้ยกูมีเรื่องเล่าให้ฟังเยอะแยะ”
“เออๆๆ บายๆๆ เจอกัน”
นิวคือิเพื่อนสมัยม.ปลายครับ เพื่อนสนิท คุยกันได้ทุกเรื่อง เพราะนิสัยคล้ายๆๆกัน แต่นิวเป็นผุ้ชายน่ะครับ และนิวก้รู้ว่าสผมเป้นอะไรครับ แต่ก้ไม่ได้รังเกียจอะไร มิหนำซ้ำยังชอบแกล้งผมด้วยซ้ำ555
ผมกับนิวนัดเจอกันหกโมงผมมารอมันนานมาก
ในที่สุดมันก็มา
ผมขอตัวไปเข้าห้องน้ำแป๊บนึง
ผมปวดท้องมากเลย แต่นั่งไปนั่งมาก้ได้ยินเสียงผู้ชายสองคนคุยกันที่ในห้องน้ำตรงที่ล้างมือมั้งครับ
เสือกเรื่องชาวบ้านอีกแล้วกู
“แล้วเรื่องของเราจะเอายังไง”
“ทำไมล่ะ จบก้คือจบ ไม่มีอะไรแล้ว แค่นี้นายยังไม่พอใจรึไง”
“แต่ว่า”
“ช่างเหอะจบกันซะทีน่ะ อย่ามาอะไรอีกเลย นายก้มีแฟนแล้วหนิ”
ผมก้นึกว่าคู่ธรรมดามาเครียกันในห้องน้ำเท่านั้นเองก็เลยอยากออกไปทำให้รู้ว่าที่จริงมีคนอยู่น่ะ
แต่
ก้เกิดอาการช๊อก
พี่กานต์
เหมือนบังเอินจังน่ะครับ (ยังกะละคร)ผมตกใจมากกกกกกกกกกกกกก
วันนี้เอาแค่นี้ก่อนน่ะคับ :z10: :z10: :z10: :z10: :z10:
-
:a5: เข้ามาช็อคด้วย โลกมันกลมจริง ๆ
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
อ่านะพี่การ์นเป็นแบบนี้นี่เองรู้ละ
ทั้งที่ตัวเองก็รู้ๆอยู่ว่าความรกเมื่อโดนห้ามจะเป็นยังไง
ผมว่าพี่การ์นน่าจะเข้าใจและรู้ดีกว่าคนอื่นเค้านะครับ อิอิ
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
:a5: อ๊าว..พี่กานต์ทำว่าเค๊าแต่ตัวเองก็เป็นนี่
แล้วเคลียร์กับใครล่ะเนี่ย...
ลุ้นๆๆๆ ต่อไป สงสารแคนจริงๆ
-
:z3: :z3: :z3:
บังเอญเหลือเกินนะ ถึงว่าทำไมพี่กานต์ถึงพูดว่า เจอเรื่องบ้าบอนี่มาพอแล้ว อิๆ
-
พี่ กานต์ ทำไม เอาความรู้สึก ตัวเอง มาตัดสินคนอื่น :angry2:
ทำตัวแบบ นี้จะพ้อง สภาวิชาชีพ ให้ ถอดใบประกอบการเป็นเกย์ ออก ซะ
ปล. ส่วนเรื่อง นังฝ้าย อย่าไปใส่ใจมัน
ขอให้ รักกัน ไว้ เชื่อ ในความรัก ยังไงก็มีทางออก :monkeysad:
-
เอา แล้ว ไง
ค้าง ด้าย อีก
:z3: :z3: :z3:
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
อ่าครับคืนนี้จะมาต่อป่าวครับ
ยังไงก็รอๆๆอยู่ครับผม
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
เกิด อาการ ค้าๆง คาๆ อยู่ในหัว
กรุณาลงตอนต่อไป pls
อยากอ่านหง้า
มาลงไวไวน้าค้าบ
T^T
:monkeysad: :monkeysad:
-
มารายงานตัว..งับ..
เพิ่มมาอ่านอะ...5555+++
พลาดได้ไงก็มะรู้...
แต่ก็มาเปงกะลังจายนางับ...
อิอิ...
ปล.สนุกมากๆงับ...ชอบๆๆๆ.........+1ให้แล้วนะงับ
-
มาอัพแล้วน่ะคับ
วันนี้เลยขออัพยาวหน่อยน่ะ
มีอะไรก็ฝากไว้ได้น่ะคับ
รักคนอ่านครับ
ซากุระ
-
ต่อเลยน่ะคับ
พี่กานต์ เป็นไปได้ยังไง นี่เราตาฝาดรึป่าว แล้วสิ่งที่ได้ยินคืออะไร
ผมเดินออกมาแบบงงๆ ผมเดินผ่านหน้าเค้าสองคนไป เสียงการพูดคุยจบไปแล้วแต่สายตาของคนสองคนกำลังจ้องมาที่ผม
ผมรีบเดินออกมาจากที่นั่นให้เร็วที่สุด นั่นไม่ใช่เรื่องของเรา
“เดี๋ยว”
มีเสียงเรียกไม่รู้ว่าเรียกใคร ผมสะดุ้ง ขาผมไม่กล้าเดินก้าวต่อ แต่ตัดสินใจพยายามก้าวขาต่อไป
“เดี๋ยวก่อนสิ ชั้นเรียกนายไม่ได้ยินรึไงแคน”
พี่กานต์เรียกผมครับ
ผมหันหลังกลับไปเผชิญหน้ากับผู้ชายสองคน ผู้ชายอีกคนแต่งตัวดีเลยทีเดียว หน้าตาก็โอเค
“พี่กานต์”
“นายมาทำอะไรที่นี่”
“เอ่อ ผมมาทานข้าวกับเพื่อน”
“ใครอ่ะกานต์”
เสียงผู้ชายที่ยืนข้างพี่กานต์ถาม
“เพื่อนของนายกัน ชื่อแคน”
“สวัสดีคับ”
“สวัสดีครับ พี่ชื่อ บอย น่ะคับ”
พี่เค้ายิ้มให้ทีนึง
“เออ ว่าแต่ นาย…..”
“ผมป่าวครับ ไม่ได้ยินอะไรทั้งสิ้น ขอโทษน่ะคับผมรีบ”
ผมตื่นเต้นมากแน่ๆๆ ผมรู้เรื่องของพี่กานต์ ผมต้องโดนพี่กานตืเกลียดเอาแน่ๆๆ
ผมรีบวิ่งจากไปโดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น
“เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยไอ้แคนวิ่งหนีผีที่ไหนมาว่ะ”
“ยิ่งกว่าผีอีกน่ะสิเมิง”
“อะไรหรอ”
“เอ่อเดี่ยวค่อยเล่าได้ป่ะ ไปหาร้านกินก่อนกุเหนื่อย”
ผมหอบมากกกกก กลัวก็กลัว ตื่นเต้นๆๆ รีบลากไอ้นิวไปจากตรงนั้น
ผมเข้าไปนั่งในฟูจิครับ จากนั้นก็เล่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆให้นิวฟังเรื่องต่างๆๆที่เกิดขึ้น
“เอ่อกูว่าที่เค้าบอกให้เมิงเลิกยุ่งกับน้องชายเค้าเพราะว่าเค้ากลัวว่าน้องเค้าจะโดนหลอกน่ะสิ”
“แหมมมมมมม ไอ้เหี๊ย เมิงว่ากูหลอกกันหรอ”
“ป่าวซะหน่อย กูไม่รู้หนิ แต่พี่กานต์อะไรนั้นเค้าคิดแน่นอน”
“กูดูท่าทางเป็นคนหลอกลวงขนาดนั้นหรอว่ะ”
“เออดิ”
“อ้าวววววววววววววววว”
“ล้อเล่นนนนนนน”
“ยังมาล้อเล่นอีกคนกำลังกลุ้ม”
“โหแล้วเมิงจะทำไงต่อไปอ่ะ จะบอกกันมั้ย”
“เอ่อ กุคิดว่าคงไม่บอกว่ะ ไม่รู้ว่าพี่กานต์จะปิดกันรึป่าวเรื่องนี้”
“มึงก็เอาเรื่องนี้ต่อรองกับพี่กานต์สิว่ะ ถ้าไม่ให้เมิงคบต่อ เมิงก้บอกความลับนี้ให้กันฟัง”
“เอ่อ เข้าใจคิดน่ะ”
“โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
ผมตบหัวไอ้นิวทีนึง
“มึงจะบ้ารึไงว่ะ ทำแบบนั้นพี่กานตืยิ่งเกลียดกูสิ กูรู้อย่างนี้แล้วอ่ะ เหมือนสงสารพี่กานต์มากกว่า”
“โหหหหหหห พ่อคุณทูลหัว เป้นคนดี คนดีเหลือเกิ๊นนนนนนนนนนนนน”
“ไม่ต้องมาประชดกูเลยน่ะเมิง กินๆๆไป”
“รู้แล้ว”
ผมกับไอ้นิวก้คุยเรื่องนั่นเรื่องนี่ไปเรื่อยๆๆๆ
โปรดส่งใครมารับช้านนนนนนนนนนนนนนนนนนนที อยู่อย่างนี้มันเหงาเกินไป......................
โปรดส่งใครมารับช้านนนนนนนนนนนนนนนนนนนที อยู่อย่างนี้มันเหงาเกินไป......................
โปรดส่งใครมารับช้านนนนนนนนนนนนนนนนนนนที อยู่อย่างนี้มันเหงาเกินไป......................
เสียงเทเลโฟนผมดังขึ้นนนนน
“เบอร์ใครหว่า เบอร์แปลก รับดีมั้ยว่ะนิว”
“รับไปเหอะ อย่ามาเล่นตัว เผื่อเป็นผู้ชงผู้ชาย5555”
“เออรับก็รับ”
“สวัสดีคับ พูดกับใครครับ”
“เอ่อ ไม่ทราบว่าเบอร์แคนรึป่าวครับ”
“ใช่ครับ ผมแคนพูดครับ”
“เอ่อ แคนนายอยู่ไหนอ่ะ”
“ใครหรอหรอ”
“ชั้นกานต์พี่ของกัน”
“พี่กานต์”
“ใครหรอออ พี่กานต์โทรมาหาแกหรอ”ไอ้นิวถาม
“ชู่ๆๆๆๆๆๆๆๆ” ผมทำปากให้ไอ้นิวเงียบ
“นายว่างรึยัง”
“เอ่อ พี่กานต์มีอะไรรึป่าวครับ”
“ชั้นมีเรื่องคุยกับนายอ่ะ”
“นายจะกลับกี่โมง”
“เอ่อ คือ เอ่อ คือ”
“ชั้นไม่ทำอะไรหรอกน่ะ”
“เอ่อว่าประมานสองทุ่มครึ่งจะกลับครับ”
“งั้นตอนนี้สองทุ่ม งั้นอีกครึ่งชั่งโมงเจอกันที่ทางออกชั้นจอดรถชั้นM”
ตืดดดดดดดดด ตืดดดดดดดดดดดดดดดด ตืดดดดดดดดดดดดดด
“เดี๋ยวพี่กานต์ พี่กานต์”
พี่กานต์วางไปแล้ว ไม่ปล่อยให้ผมตอบเลย ว่าจะไปไม่ไป
“เฮ้ยว่าไงว่ะ เค้าขอคุยด้วยอ่ะ”
“ให้ไปเป็นเพื่อนมั้ยว่ะ”
“เอ่อ ไม่มีอะไรหรอกมั้ง เหอะๆๆ”
ผมคิดในใจกูตายแน่เลยยยยยยยยยยยยยยยย
โปรดส่งใครมารับช้านนนนนนนนนนนนนนนนนนนที อยู่อย่างนี้มันเหงาเกินไป......................
โปรดส่งใครมารับช้านนนนนนนนนนนนนนนนนนนที อยู่อย่างนี้มันเหงาเกินไป......................
โปรดส่งใครมารับช้านนนนนนนนนนนนนนนนนนนที อยู่อย่างนี้มันเหงาเกินไป......................
ผมสะดุ้งเฮือก
ใครโทรมาอีกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
กันนนนนนนนนนนน กันโทรมาครับ
“ฮาโหลลลลลลลลลล”
“แคนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน”
“ว่าไงกัน”
“เอ่อ แคนเจอพี่กานต์หรอ”
“อืมมมมมมมม”
“วันนี้ที่จริงกันว่าจะไปกับพี่กานต์อยู่แล้วเชียว อดเจอแคนเลย”
“หรอออออออออออ”
“เออว่าแต่พี่กานต์ขอเบอร์แคนไปอ่ะ พี่กานต์โทรไปทำไมหรอ”
“ป่าวหรอกกก โทรมาทักทายเฉยๆๆ ไม่มีอะไร”
ตืดดดดดดดดดดดดด ตืดดดดดดดดดดดดดดดดดดดตืดดดดดดดดดดด
เอ้า เป็นอะไรหนิ แบตใครหมด ของเราก็ยังมีหนิ สงสัยแบตกันหมด
“อย่ามาสวีทททททททททททต่อหน้ากูได้มั้ย”
“สวีทห่าอะไรล่ะคุยกันไม่รู้เรื่องเนียยยย”
“เอ่อกี่โมงแล้วอ่ะ”
“สองทุ่ม สิบห้า”
“ฮ่ะ อะไรน่ะ เฮ้ยยยยยยยกูต้องไปแล้วว่ะ”
“เอ้า เออๆๆ บุญรักษาน่ะเมิง55555555555555”
“ไอ้เหี๊ยนี่ เดี๋ยวๆๆมึงจะโดน กูไปก่อนน่ะ”
“เออๆๆ โทรมาเล่าด้วยน่ะเมิง”
“เออ ไปล่ะ”
ผมเดินออกจากร้านไป เดินขึ้นไปชั้นM เดินแบบวิตกไปที่ทางเข้าลานจอดรถ
หันซ้ายหันขวา ไม่เจอ
“นี่ๆ”
เสียงดังมาจากด้านหลัง ผมหันไปเจอพี่กานต์ยืนหน้านึ่งอยู่ครับ คนอะไรนิ่งได้อีกอ่ะ
พี่กานต์เดินเลยหน้าผมไป
ผมยังคนยืนนิ่งอยู่กับที่
“ยืนทำไรอยู่ ตามมาสิ”
“เออๆๆครับๆๆๆ”
ผมเดินตามพี่กานต์ไปที่รถ
“ขึ้นรถสิ”
“เออ พี่การต์จะพาผมไปไหนหรอคับ”
“ขึ้นมานายก็รู้เอง”
ผมขึ้นรถพี่กานต์ไปครับ รขขับออกจากห้างไป ตอนนี้มีแต่ความเงียบ
เงียบ
เงียบ
และก็เงียบ
“ทำไมหน้าซีดจังล่ะนายอ่ะ”
“ป่าวครับ”
“ชั้นไปพาไปทำมิดีมิร้ายหรอกน่า”
“เหอะๆๆครับ”
“...........................”
“พี่กานต์มีอะไรคุยกับผมครับ”
“งั้นชั้นไม่อ้อมแล้วน่ะ”
“นายคงคิดเรื่องชั้นไปถึงไหนต่อไหนแล้วสิน่ะ”
“ป่าวๆๆครับ ป่าวคิด”
“ชั้นไม่ได้ว่าซะหน่อย”
พี่กานต์ขับรถไปเรื่อยๆๆๆ ทางเริ่มไกลจากบ้านผม
“แล้วนายได้ยินอะไรมาบ้างล่ะ”
“ป่าวคับ”
“พูดมาเถอะ”
“คือ ผม ผม”
“สิ่งที่นายได้ยินอ่ะ นายเข้าใจถูกแล้ว”
ผมนั่งนิ่งฟังโดยไม่พูดอะไรทั้งสิ้น
“ชั้นกับบอยเคยคบกัน”
“เคย”
“ใช่ แค่เคย ตอนนี้ เราเลิกยุ่งกันแล้ว แต่วันนี้เค้านัดชั้นออกมาคุยธุระ สึ่งก็เป็นสิ่งเดิมๆๆที่ทำให้เราเจ็บปวด”
“ทำไมล่ะคับ”
“ก็อย่างที่บอกไว้ว่า ความรักของผู้ชายกับผู้ชายย่อมผิด ไม่มีความจริงใจหรอก”
“แต่”
“ชั้นเลยขอร้องให้นายเลิกยุ่งกับน้องชั้นไง”
“แต่พี่กานต์ครับ มันไม่เกี่ยวกันครับ”
“ทำไมจะไม่เกี่ยว มันก็เหมือนกันหมดแหละ”
“พี่กานต์”
“ทำไม นายจะทำไม ที่ชั้นพูดไปนายไม่เข้าใจรึไง”
“ผมไม่เข้าใจ”
ตอนนั้นผมไม่สนแล้ว ความรู้สึกนึกคิดของผม ผมขอพูดเถอะ
“นายนี่มัน”
“ความรักเป้นสิ่งที่สวยงาม ไม่ว่าจะรูปแบบไหน”
“หยุดพูดเรื่องความรักงี่เง่าของของนายได้แล้ว”
“พี่กานต์ทำไมพี่กานต์ดูถูกความรักของคนอื่น”
“ชั้น”
ตอนนั้นอารมของผมสุดๆๆแล้ว ผมขอพูดสิ่งที่อยากพูดเถอะครับไหนๆๆมันก็ไม่มีอะไรดีขึ้นแล้ว ไม่ว่าพี่กานต์จะเข้าใจผมหรือไม่ก็ตาม
“พี่กานต์ดูถูกความรักของคนอื่นยังไม่พอ พี่กานต์ยังดุถูกความรักของตัวเองอีก”
“นาย”
“ผมทำไมคับ”
“ช่างเหอะ อยากจะมีความรักงี่เง่าก็เชิญ สักวันนายคงจะรู้ว่าความเจ็บปวดมันเป้นอย่างไร”
“ช่างผมเถอะ พี่กานต์ครับกรุณาจอดรถด้วย”
“เดี๋ยวไปส่ง”
“ไม่ต้องครับ ผมขอลงตรงนี้ เดี๋ยวผมกลับเอง”
“แต่”
“ผมขอกลับเองจริงๆๆครับ แล้วเรื่องวันนี้ ผมถือว่าผมไม่ได้ยินอะไรทั้งสิ้น ส่วนเรื่องกัน ผมแล้วแต่กันครับ ถ้ากันไม่ต้องการผมแล้ว ผมก็จะทำใจ ขอบคุณครับ”
พี่กันจอกรถให้ผม ผมเปิดประตุรถแล้วเดินลงมาที่ริมถนน พี่กันขับรถออกไปอย่างช้าๆๆ
ผมยืนรอรถเมย์แถวนี้แถวไหนน่ะ
ฝนก็เห็นว่าจะเริ่มตก อากาศก็ไม่เห็นใจ ทำไมวันนี้ถึงเจอเรื่องแบบนี้น่ะ
หรือสิ่งที่ผมคิดมันผิดไปจริงๆๆ
แค่นี้ก่อนน่ะคับ
พรุ่งนี้ไปไปทำธุระแต่เช้า :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
-
^
^
จิ้ม
+1 ให้ค่ะ
-
o13
น้องแคนมันต้องอย่างนี้สิ
:กอด1: มามะ คนหัวอกเดียวกัน
-
o13
มันเริ่มเข้มข้นมากขึ้นแล้ว
ที่สุดพี่กานต์...ก็...ใช่
:z3:
เอ๊อ..แล้ว ไมไม่เข้าใจความรู้สึก น้องๆเลยอ่ะ
งานนี้ แคน ทำดีมาก กล้า ๆ ไปเลย
o13
ว่าแต่ว่า จะเกิดไรอีกเนี่ย
มาต่อเลยนะครับ
จิ้ม + ให้ กับเรื่องเล่าที่น่าติดตามเรื่องนี้ด้วยนะครับ
ขอบคุณครับ
:L2: :pig4: :pig4: :L2:
-
o13 เยี่ยมมากแคนที่พูดออกไปตรงๆ แบบนั้น
แต่ก็เข้าใจกานต์นะที่คงกลัวว่าน้องจะต้องผิดหวังเหมือนตัวเอง
แต่เรื่องของใครก็ต้องให้เจ้าตัวเขาตัดสินใจเองแหละเนอะ...จะรออ่านต่อนะครับ
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
ครับผมตอนแรกผมว่าพี่แคนจะยอมทำตามที่พี่การ์นขอซะอีก
เกินคาดครับพี่แคนทำอย่างนี้ถูกต้องแล้วครับ สู้ๆต่อไปครับพี่แคน
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
แคนนายเยี่ยมมากอิๆ มันต้องโต้ตอบกันแบบนี้ละมันถึงจะมัน อะนะ
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
เป็นกำลังใจให้แคนค่า รอตอนต่อไป อิอิ
-
:sad4:เศร้าใจแทน :เฮ้อ:
-
แล้วแคนกับกันจะเป็นไงต่อล่ะนี่ :monkeysad:
-
“พี่กานต์ดูถูกความรักของคนอื่นยังไม่พอ พี่กานต์ยังดุถูกความรักของตัวเองอีก”
^
^
^
ประโยคนี้สุดยอดเรยอ่ะ
o13
-
พี่กานต์เนี้ยชีแรงเหมือนกันนะเนี้ย
นังฝ้าย นังชะนี :m31: :m31:
ปล. อ่านชื่อพี่กานต์แล้วสะดุ้งนิดๆ ดันชื่อเหมือนตัวเองอีก :serius2:
-
จะติดตามต่อไปนะครับ
เป็นกำลังใจให้นะ
-
เมื่อวานไม่ได้ลงเพราะติดธุระครับ
ขอสุมาเตอะเจ้า ไปตามหาศิลามณีอยู่555555555555
วันนี้ก็ขอลงติ๊สนึงน่ะคับ
-
ต่อเลยน่ะครับบบบบบบบบบ
ผมคิดว่าคงต้องนั่งแทกซี่แถวนั้นกลับบ้าน เพราะไม่รู้ว่าแถวนี้แถวไหนกันแน่ แต่ดูตังในกระเป๋าก็เหนื่อยใจถ้ามันไกลมากๆๆล่ะ เหลือตังแค่ร้อยเดียวเอง เลยคิดว่านั่งรถเมย์ไปลงที่ๆคุ้นๆๆก่อนแล้วค่อยหาทางกลับก็ได้ เหลือบดูนาฬิกาแล้วก็น่ะ จะสามทุ่มแล้ว อีตาพี่กานต์นี่ก็ใจร้าย แทนที่จะรั้งไว้อีกหน่อยก็ไม่ได้ แต่ก็ดีแล้ว ถ้าขืนให้เค้าไปส่งคงต้องปะทะกันอีกรอบหนึ่งแน่ๆๆเลย แต่ที่จริงพี่กานต์ก็เป็นคนที่ดีน่ะ เสียแต่ไม่ยอมเปิดใจเท่านั้นเอง จริงๆหรอเนี๊ยยยยย
ผมนั่งรอไปนานสองนานรถเมย์ก็ไม่เห้นจะมา ทำไงดีเนี๊ย ลมเริ่มพัดอ่อนๆๆ เริ่มแรงขึ้น ภวานาให้ผลอย่าตกเลย แต่แล้วคำภาวนาก็ไม่เห็นได้ผลเลย ฝนเริ่มตก แล้วก็หนักขึ้น หนักขึ้น คนเริ่มทะยอยไปแล้วตั้งแต่เมื่อไหร่ ตะกี้ยังเห็นยืนอยู่สองสามคนเลย ไปตั้งแต่เมื่อไหร่หว่า
ผมยืนอยู่คนเดียว ฝนก็ตก รู้สึกเหวงๆๆจัง ใช่ๆๆโทรหาใครดีกว่า หยิบขึ้นมาปรากฎว่า จอมืดดดดดดดดดด หมายความว่าไง ทำไมหนุ่มน้อยน่ารักต้องเผชิญกับอะไรแบบนี้ด้วย ซวยจริงๆๆเลยยยยยยยยยย
ยืนๆๆอยู่ ผนก็เริ่มหนักเข้า ทำไงดี ฝนก็เริ่มสาดดดดด มืดก็มือ คือแถวนั้นเป็นถนนใหญ่ด้วย แถวนั้นไม่มีใครเลยยยยยยย กลัวก็กลัว ถ้ามีคนมานั่งเป็นเพื่อนก็ดีสิ แต่ขอให้เป็นคนจริงๆๆน่ะ อย่าเป็นอย่างอื่น บรื๋อออออน่ากลัวจัง แค่คิดก็ขนลุกแล้ว ผมกลัวจริงๆๆน่ะ
แต่สักพัก ผมเริ่มได้ยินเสียงฝีเท้าคนเดินมาอย่าช้าๆๆ เหมือนตรงมาทางนี้ ผมไม่กล้าหันไปมองหรอกน่ะ เสียงนั้นเริ่มเข้ามาไกล้เรื่อยๆๆ เสียงนั้นเริ่มเข้ามาใกล้ๆๆ ผมเริ่มขยับที่ไปเรื่อยๆๆ ผมก้มหน้าไม่กล้ามองอะไรทั้งสิ้น ผมหลับตาเอามือปิดหน้า น้ำตาก็จะไหลด้วยความกลัว ผมไม่ได้เวอร์น่ะ แต่เป็นคนกลัวผีขึ้สมองจริงๆๆ
ผมรู้สึกได้ว่ามีบางอย่างเคลือนตัวมาด้านข้ามผม แล้วมีบางสิ่งเลื่อนมาแตะแขนผม
“แคนนนนนนนนนน”
“อย่ามาหลอกกันเลยครับ ผมกลัวแล้ววววววววววว”
“แคนนนนนนนนนนนนนนนนนน”
“ไปๆๆเถอะครับจะทำบุญไปให้”
“แคนนนนนนนนนนนนกันเองงงงงงงงงงงงงงง”
“กันนนนนนนนนนน กันนนนนนนนเป็นผี อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก”
“แคนนนนนนนนนนเป็นอะไร”
ผมลืมตามองหน้ากันครับ ใช่ครับกันจริงๆๆด้วยยยยยยยยย
“กันนนนนนนนนนน มาได้ไง”
“ก็มารับแคนไง”
“แล้วไมมาเงียบๆๆ”
“ไม่นึกว่าแคนจะกลัวขนาดนี้ ว่าจะอำเล่นๆๆ55555555555”
“........................................”
น้ำตาผมไหลออกมาไม่อยุดตั้งแต่ตะกี้แล้ว
“ร้องทำไมมมมมมม”
“........................................”
“กลัวขนาดนั้นเลยหรอ”
“ตาบ้าอย่ามาเล่นแบบนี้อีกน่ะ”
“โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยเจ็บน่ะแคน”
“รู้มั้ยคนมันกลัว ถ้าช๊อกตายทำไง”
“ขอโทษๆๆๆน่ะๆๆๆ”
“..........................................”
ผมหันหน้าหนีกัน
“โอ๋ๆๆๆๆๆๆๆๆๆใครแกล้งแฟนผมมมมมมมมมมจับได้จะตีให้เข็ดเลยยยย”
“........................................”
“ไม่หายโกรธจริงๆๆหรอ”
“...........................................”
“งั้นกันไปล่ะน่ะ”
กันเดินหนีผมออกไปครับ
“เดี๋ยววววววววววววว สิกันนนนนนนนนนนน”
กันเดินยิ้มกลับมาครับ
“ป่ะๆๆ ขึ้นรถเหอะ รถจอดอยู่ตรงโน้นนนนนนนนนนน พี่กานต์รออยู่”
“พี่กานต์”
“ใช่พี่กานต์บอกให้ลงมารับแคนเองแหละ”
“แล้วที่นี่ที่ไหนอ่ะ”
“ก็ปากทางเข้าหมู่บ้านกันไงจำไม่ได้หรอ”
“หรอ”
“อืมมมมม ลุกดิ จะลุกไม่ลุก จะให้อุ้มมั้ย”
“จะบ้าหรอ ถ้าพี่กานต์เห็นแคนโดนฆ่าแน่ๆๆ”
“เดี๋ยวก็รู้”
กันเดินจูงมือผมไปที่รถที่จอกรออยู่ที่ริมถนนซอยถัดไปครับ
กันเปิดประตูรถแล้วให้ผมเข้าไป
“ว่าไงเด็กดื้อ เก่งดีนัก ฮึๆๆ”
“.....................................”
“พี่กานต์อย่าพึ่งมาแซวแคนตอนนี้เลยครับ”
“ฮาทชิ้วววววววววววววว”
ผมจามครับ ตายแน่ๆๆเลยไม่สบายแน่ๆๆเลยครับ
“แคนไม่สบายแน่ๆๆเลย ตากฝนขนาดนี้”
กันเอามือมาแตะหน้าผากผมครับ
“อะแอ่มๆๆ ถึงบ้านก่อนได้มั้ย”
เสียงกระแอมพี่กานต์ทให้มือและหน้าของกันชะงัก
รถพี่กานต์ขับออกมาซักพักก็ถึงบ้านกัน ไม่น่าเชื่อว่าจะได้กลับมาที่นี่อีก
แค่นี้ก่อนน่ะ เดี๋ยวคืนนี้อาจมาต่อก็ได้
รักคนอ่านน่ะครับบบบบบบ
ซากุระ(แคน)
-
โอว้ มาทักทาย น้อง แคนก่อน ลงเวร :laugh:
อืมๆๆ ปัญหาได้คลี่คลายไป แล้ว
ทำไมอีตาพี่ กานต์ เปลี่ยใจ ได้ ละเนี่ย
ปล. ตาม ต่อไป
รัก :กอด1: จขกท.
-
ฮิๆ อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกเหมินพี่กานต์จะเริ่มนะๆเปิดใจให้แคนปะ
แล้วคืนนี้จะรอน๊าอิๆ ให้กำลังใจเต็มที่คราบ
-
เค้ามาลงต่อให้อีกหน่อยก็ได้น่ะ
ไหนๆๆก็ว่างๆๆแล้วววววว :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
ต่เลยล่ะกันน่ะครับ
กันจูงมือผมลงจากรถ
“ไหวมั้ยล่ะ”
พี่กานต์ถามผม
“ครับ ไม่ได้เป้นอะไรซะหน่อย”
“อย่ามาทำเป็นเก่ง ผลออกมาเป็นยังไง”
“แต่แคน”
“ช่างเหอะ ชั้นไม่อยากเถียงกะนาย กันพาขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าได้แล้วไป”
“ครับ”
กันพาผมขึ้นไปบนห้องครับ
“กันพี่กันเป็นอะไรไปรึป่าวอ่ะ”
“ก็ป่าวหนิ”
“แล้ว.........”
“จะถามเรื่องตะกี้ใช่ป่ะ”
“อืม”
“ก็พี่กานตืขับรถมาถึงบ้าน ก็บอกให้กันขึ้นรถไปด้วย แล้วบอกว่าปล่อยแคนไว้ที่หน้าหมู่บ้าน”
“อ้าว”
“ตอนแรกกันตกใจหมดเลย ที่พี่กานต์ปล่อยแคนไว้ ฝนก็จะตก แต่พี่กานต์บอกว่าปล่อยให้แคนใจเย็นก่อน”
“ใจเย็น แคนทำไมต้องใจเย็นอ่ะ”
“พี่กานต์เล่าให้ฟังแล้วแหละ”
“ฮ่ะ เรื่องอะไรอ่ะ”
“ทุกเรื่อง”
“ทุกเรื่องหรอ จริงหรอ”
“จริงสิ”
“แล้วเรื่องนั้นล่ะ”
“เรื่องอะไรล่ะ”
“เรื่องพี่บอยอ่ะ”
กันตกใจนิสหน่อย
“แคนรู้จักพี่บอยด้วยหรอ”
“ก็ พี่บอยกับพี่กานต์”
“แคนรู้”
“อ้าววว ไหนว่าพี่กานตเล่าให้ฟังแล้วไง”
“พี่กานต์เล่าให้ฟังเรื่องที่รับแคนมาด้วยแล้วพี่กานต์ดุแคนนิสหน่อยต่างหากกกกกกกก”
อ้าวววววว กำแล้วไงครับ ไหนว่าเล่าให้ฟังแล้ว ไม่ใช่เรื่องนี้หรอกหรอ ซวยแล้วไงตู
“แล้วกันรู้จักพี่บอยด้วยหรอ”
“รู้จักสิ”
“แล้วเรื่องนั้นล่ะ”
“อืม รู้นานแล้วแหละ แต่พี่กานต์ไม่รู้หรอกว่ากันรู้แล้ว”
“อืม”
“แคนถอดเสื้อเร็วเข้า”
“ถอดไมอ่ะ”
“อยากเห็นไง55555555”
“บ้า”
“ล้อเล่นได้ป่ะ เปลี่ยนเสื้อดิเดี่ยวไม่สบาย”
ผมถอดเสื้อแล้วเปลี่ยนเสื้อกันครับ รู้สึกว่าตัวเราเล็กจริงๆๆด้วย5555
แต่ตอนนี้ปวดหัวมากครับ
“กันแคนปวดหัวขอนอนเลยได้มั้ยยย”
“จะนอนแล้วหรอ”
“อืมมมมมมม”
“เดี๋ยวกันไปอาบน้ำให้หอมๆๆเลยน่ะ ไม่เหมือนแคนหรอก ไม่อาบน้ำจะนอนแล้ว5555”
“งั้นไม่ต้องนอนใกล้กันโอเค”
“โนววววววเวย์ ไม่มีทาง”
“งั้นก้อย่ามาว่า ชิ”
“จ๊ะๆๆๆ เดี่ยวไปอาบน้ำก่อนน่ะ”
กันเดินไปอาบน้ำส่วนผมอ่ะขี้เกียจเลยไม่อาบ ไม่ได้ซกมกน่ะครับ แต่ไม่ไหวจริงๆๆ
“ตื่งๆๆๆ”
เสียงเคาะประตูห้องครับ กันก็อาบน้ำ ผมเลยต้องลุกไปเปิดครับ
“อ่ะ ยา ทานซะ จะได้หาย”
พี่กานต์ครับ เอายามาให้ผม ใจดีจังเลยน่ะ ผีเข้ารึป่าวว่ะ55555555
“ขอบคุณครับ”
“ไหนๆๆมีไข้รึป่าว”
พี่กานต์เอามือมาแตะหน้าฝากผมครับ
“..............................”
“ตัวร้อนน่ะเนี๊ย อย่าลืมทานยาล่ะ”
“ครับขอบคุณมากครับ”
“ชั้นไปนอนและ”
พี่กานต์เอายามาให้แล้วเดินกลับไป ส่วนผมรับยามาเดินมาที่เตียงแบบงงๆๆ
วันนี้เอาแค่นี้จะครับบบบบบบบบบบ
รักคนอ่านครับบ สวัสดีคนอ่านใหม่ด้วยน่ะครับบบบบบบ :pig2: :pig2: :pig2:
-
^
^
^
จิ้มทันๆ :laugh:
ปล. มาต่ออีกนะ +1 ให้กำลังใจ
-
มา +1 ขอบคุณที่มาต่ออย่างทันใจจริงๆ
o18 เริ่มส่อเค้าจะดีและคลี่คลายขึ้นแล้วเนอะ...
เหลือแต่ปัญหาเรื่องยายฝ้ายเน่าสินะเนี่ย :m16:
-
ตามมาให้กำลังใจ :L1: อิอิ
-
ฮะ อ่านแล้วงงๆกะพี่กานต์จริงๆนะไม่เข้าจ๊ายเธอเลยกานต์
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ตกลงพี่กานต์จะเอาไงเนี่ย มาเคลียร์ดิ
-
วอทแฮปเพนอ่ะ
อยู่ดีๆพี่กานต์ก้อเปนคนดีหรอ
ว้าวๆๆ ดีจัง
เปนไงล่ะกัน ว่านักเกือบไม่ได้นอนใกล้แล้ว :z1: :z1:
-
มาลงต่อไวๆนะคร้าบบ
รอ อ่านอยู่
-
รออยู่นะคับ....
มาต่อเร็วๆนะคับ
อิอิ :call: :call:
-
:L2:
แล้วมันก็ดีขึ้น
แคน + กัน ท่าจะมันขึ้นเรื่อย ๆ นะเรื่องนี้
ตะ ว่า มากระปริบกระบอยแบบนี้
ค้างๆ เหมือนกันนะเนี่ย
แต่ก็รอนะครับ ฮี่ ฮี่
:z10:
:pig4:
-
รออยู่นะคร้บบบบบ
:z3: :z3:
-
ขอหน้าใหม่ได้มั้ย :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
วันนี้มาอัพนิสเดียว
รออ่านตอนหน้าตอนหน้าน่ะครับ
55555555555555555
-
ต่อเลยน่ะครับบบบบบบบบบ
“อ้าวแคน ตะกี้พี่กานต์มาหรอ”
“อืม เอายามาให้แคนอ่ะ”
“ดีจังเลยน่ะ5555”
“ทำไมพี่กานต์แปลกๆๆอ่ะ”
“ทำไมหรอ เค้าก็เป็นแบบนี้แหละ ดุแต่ก็อ่อนโยนมากๆๆเลยน่ะ”
“อืม”
ถ้าพี่กานต์เข้าใจความรู้สึกของพวกเราด้วยก็ดีสิน่ะ
“แคนไม่อาบน้ำจริงๆๆหรอ”
“ทำไม”
“ป่าววววววววววววววววววววววววววววววว”
“นอนกะคนไม่อาบน้ำไม่ได้ใช่มั้ย ดี”
“ไม่ใช่อย่างนั้น แซวเล่น ทำเป็นน้อยใจไปได้”
“ชิ”
“ไหนๆๆหัวล้านมั้ย ใจน้อยจัง”
แคนเดินเอามือมาลูบหน้าผากผมแล้วเลื่อนริมฝีปากมาจุบที่หน้าฝากผม
“...........................................”
“ไม่อาบก็หอมมมมมมมมมมมมม”
“แน่นอนอยู่แล้ว”
ผมหันหน้าหนีแก้เขิล
ผมเดินกระโดดขึ้นเตียงกันครับซักพักกันก็เดินตามมาแล้วเอาตัวเลื่อนเข้ามาใต้ผ้าห่ม
“ปิดไฟสิ”
“ไหนว่ากลัวความมืดไง”
“ใคร ใครกลัว ไม่มี”
“งั้นปิดไฟก็ได้”
“เปิดไฟหัวเตียงสิ”
“อ้าวววววววว”
“ก็มันจะไม่ได้มืดจนเกินไปอ่ะดิ”
“แคนๆๆๆๆๆ กันมีเรื่องจะเล่าให้ฟัง”
“อะไร”
“ก็เรื่องมีอยู่ว่า มีผู้หญิงคนนึงผูกคอตายยยยยยยย”
บรรยากาศเริ่มเย็นขึ้นมาทั้นที ผมกลืนน้ำลายเอื้อก
“หยุดเลยน่ะกัน ไม่เอาไม่ฟัง”
“ฟังหน่อยสิ เค้าเล่าว่าทุกๆๆวันพระผู้หญิงคนนั้นจะออกมาหลอกชาวบ้านแถวนี้”
“ไม่เอาววววววววววววววววววววววววววว ไม่ฟังงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง”
ผมปิดหูแต่กันก็ยังตามมากระซิบที่หู
“แล้ววันนี้ก็เป็นวันพระ แคนลองมองออกไปข้างนอกสิ”
“อ๊ากกกกกกกกกกกก จริงหรอออออออออ”
ผมผละตัวเข้าไปกอดกันเต็มที่ หน้าก็ซบที่อกกัน
“หุๆๆๆๆ”
เสียงหัวเราะของคนที่เราซบตรงหน้า
“ขำอะไรอ่ะ”
“ก็ขำแคนน่ะสิ”
“ทำไมอ่ะ”
“ผีเผอที่ไหนไม่มีหรอกกกกกกกกกกก”
“กันนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน”
“โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
ผมหยิกที่แขนกันเต้มแรงโทษฐานหลอกลวงแคนผู้น่ารัก
“ล้อเล่นแค่นี้เอง”
“คนยิ่งกลัวๆๆอยู่ ห้ามเล่นแบบนี้อีกเข้าใจมั้ย”
“คับๆๆๆๆๆๆๆๆๆพ่อคนขี้กลัววววว”
ผมลุกขึ้นนั่ง
“ลุกทำไม นอนนนนนนนนนนนนนนนนนนน”
กันดึงตัวผมลงไปกอด
“เบื่อกัน”
“เบื่อเค้าทำไมมมมมมม”
“เบื่อออออออออออออ”
“อย่าพึ่งเบื่อเลย นอนๆๆๆๆๆยิ่งไม่สบายอยู่”
กันดึงตัวผมเข้าไปกอด
ผมมองหน้ากันตอนนี้ หน้ากันกวนมากกกกกกกก แต่ก็น่ารักอีกแล้ว
ผมเลื่อนหน้าเข้าไปหากันครับ แล้วใช้ปากผมประกบปากกัน ผมลองเอาลิ้นเข้าไปบ้าง ผมถอนริมฝีปากออกแล้วยิ้ม
“เหอะๆๆๆๆ ตายแน่กันเอ๋ยยยยยย”
“ทำไมอ่ะ แคนจุบกันก่อน ดีใจจัง”
ผมยังคงยิ้มแบบมีเลสนัยต่อ
“กัน กันลืมไปรึป่าวว่าแคนไม่สบายยยยยยยยย”
กันทำสีหน้าตกใจ
“แล้วไงอ่ะ”
“ก็กันก็จะติดหวัดต่อจากแคนไง5555555555555555555555555555”
“ยอมมมมม เค้ายอม ถ้าแคนจุบก่อน ก็ยอมม555555555555”
“อ่ะน่ะ เดี๋ยวเป้นไข้ ไม่รู้ด้วยน่ะ”
“ถ้ากันเป้นไข้ กันจะโทษแคน แคนต้องดูแลด้วยยยยยยยยยยยย”
“อ่ะน่ะ”
เราคุยกันจนเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ พรุ่งนี้กลับมหาลัยนี่หว่า
เช้าวันนี้ผมกับกันต้องตื่นแต่เช้าเลยยยยยยเก็บของ ผมกับกันเดินลงมาข้างล่าง
เจอพี่กานต์นั่งจิบกาแฟอยู่
“พี่กานต์ครับเดี๋ยวผมกับแคนจะกลับแล้วน่ะครับ”
“อืมมม”
“ให้พี่ไปส่งมั้ยล่ะ”
“ไม่เป้นไรคับ พวกผมกลับเองสดวกกว่า”
“เอางั้นหรอ”
พี่กานต์เดินตามออกมาส่งที่หน้าบ้าน
“เอ่อ แคน ขอคุยด้วยหน่อยสิ”
กันมองหน้าพี่กานต์
“เอาน่ะ ชั้นไม่พาแฟนแกไปทำอะไรหรอก แค่คุยนิสเดียวเอง”
“ครับๆๆๆ”
“ตามมาสิ”
พี่กานต์พาผมเดินไปที่สวนข้างบ้าน
“เอ่อ แคน เอ่อชั้น ไม่ใช่สิ พี่ขอโทษล่ะกัน”
“ขอโทษผม”
“ใช่ ความรักมันต้องอาศัยคนสองคน คนอื่นคิดแทนไม่ได้ ถึงเรื่องของพี่มันจะล้มเหลว แต่”
“แต่พี่กานต์ต้องพยายาม รักษามันไว้สิครับ ผมเชื่อว่าพี่บอยเค้าก็รักพี่กานต์มาก ลองคุยกันดูน่ะครับ”
“อืม เข้าใจแล้ว เอาเป็นว่าพี่ขอบใจเรามากน่ะที่เตือนพี่”
“ผมไม่ได้ทำอะไรซะหน่อยครับ555555”
“ไปเหอะเดี๋ยวคนบ้างคนรอตายห่าแล้ว”
“ครับ”
“ว่างๆๆก็มาเที่ยวบ้านน่ะ คิดว่าเป้นบ้านของนายล่ะกัน”
“ครับ ขอบคุณมากครับพี่กานต”
ผมเดินออกมายิ้มไม่หุบเลย ดีใจจังเลย55555
“ยิ้มอะไร”
“ป่าววววววววววว”
“พี่กานต์พูดอะไรบ้าง”
“ไม่บอกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”
“แคนนนนนนนนนนนนนนน”
“ไปเหอะๆๆเดียวสายยยยยยยยยยยย”
ผมกับกันก็นั่งรถกลับมาถึงมหาลัยก็เที่ยงๆๆแล้ว กลับห้องใครห้องมัน
ส่วนผมก็นอนตายที่เตียงเลยยย
ง่วงมากกกกกกกกกก
:z10: :z10: :z10: :z10: :z10:
เอาแค่นี้ก่อนน่ะคับวันนี้
ไปอ่านหนังสือก่อนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
:bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
ซากุระสีฟ้า
-
55555
ทัก ก่อน อ่าน :z2:
-
ว๊ายยย น่าอ่านเด๋วมาอ่านค๊าาา
:mc4:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
สู้ๆนะ แล้วจะรอ อิๆ
-
:กอด1: ดีจัง...พี่กานต์ยอมรับแล้ว
:-[ แต่...แค่จูบกันเองเหรอ นึกว่าจะมีเรทอ่ะ
-
พี่กานต์เข้าใจแล้ว ผ่านไปอีกด่านแล้วสิ :impress2:
-
ว้าว
พี่เปิดทางแล้ว
เอิ๊กๆ
รอต่ออยู่นะครับ
หุหุ
:-[ :-[ :-[
-
:L1:
-
มันเป็นใคร
ใครมาทำให้ น้องแคนผู้แสน น่ารัก ของ พี่เสียจัย ห้า :angry2:
เดี๋ยวเจี๋ยน ให้สูญพันธุ์ทั้งพวงเลย :z6: o18 :z6:
โอ๋ มามะ :กอด1:
รักกก น้องแคน :L1:
ปล. มันเป็น ใคร อยู่ไหน บอกด่วน จะไป :z6:
-
มาอัพให้ด้วยความ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ตอนนี้ขอสงบใจก่อนน่ะครับทุกคน เหนื่องจากสภาวะจิตใจไม่คงที่
แต่เรายังคงมาอัพเรื่องนี้ต่อไป :m15: :beat:
-
ต่อเลยน่ะครับ
ชีวิตของผมกับกันก็เหมือนคนรักกันทั่วไปแหละครับ ไม่ได้หวานอะไรมากมาย ก็มีทะเลาะกันบ้าง งอลกันบ้างตามดวงแต่ละวัน555 ล้อเล่นครับ
กันก็ชอบมาค้างที่ห้องผมบ่อยๆๆจนถือว่าเป้นห้องกันแล้ว กันดูสนิทกับเต้มากๆๆ มีอะไรก็เข้ากันเป็นปีเป็นขลุ่ย บางครั้งผมยังโดนรุมแกล้งเลย นี่เต้เป็นเมทใครกันเนี๊ย
ตอนนี้ผมกับกันคบกันมาได้สามเดือนกว่าๆๆแล้วมั้ง ช่วนี้เป้นสัปดาห์สอบปลายภาคเรียนที่ 1แล้ว จะผ่านไปครึ่งปีแล้วน่ะครับ ส่วนยัยปุยฝ้ายแสนสวยนั่น เธอก็ควงหนุ่มหน้าตาดีไม่ซ้ำเลย แต่ผมเห้นท่าจะไม่ไหว เพราะหนึ่มที่เธอควง ถ้าไม่มีเมียซ่อนไว้แล้ว ก็เป็นเกย์ซะงั้น 55555ดูท่าเธอคงช้ำทรวงมาหลายคนแล้วน่ะครับ
ส่วนกิ๊ฟเพื่อนของผมตอนนี้เธอนี่แจ่มได้อีกครับ คนมาจีบเธอมากมายหลายหลากแต่ไม่เห็นท่าทีกิ๊ฟเพื่อนผมจะสนใจหนุ่มคนไหนเลย ขลุกอยู่แต่กับกร ส่วนนายกรก็อย่างที่บอก คลุกอยู่กับกิ๊ฟ แต่ผมบอกได้เลยว่าเค้าสองคนไม่ได้เป้นอะไรกันแน่นอนนน ไม่ต้องคิดล่ะ5555 บางทีเคก็จะมาเยี่ยมพวกเราอยู่บ่อยๆๆครับ
วันนี้เป้นวันสอบวันสุดท้ายของภาคเรียนที่ 1
“เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆสอบเสร็จแล้ววววววววววววววว”
“จะดีใจอะไรนักหนาแคน”
“ทำไมล่ะ ก็จะได้ปิดเทอมไง”
“ไม่เห้นจะดีใจเลยยยยยย”
“ทำไมกันไม่ดีใจล่ะ”
“ก็ คือ ว่า”
“อะไร”
“ก็เดี๋ยวปิดเทอมเราก็ไม่ได้อยู่ด้วยกันไง”
“555นี่กันได้ข่าวว่าอยุดแค่อาทิตย์เดียวน่ะ”
“ถึงแค่วันเดียวก้ทำใจไม่ได้อ่ะ”
“เอาน่ะ เดี๋ยวกลับบ้านไปเดี่ยวก็โทรหากันอยู่ดี ว่างๆๆก็ออกไปกินข้าวกัน ดีมั้ย”
“ก็คงได้แค่นั้นล่ะน่ะ”
ผมกับกันยังคงเว่นเว้อที่แถวโรงอาหาร กะว่าจะไม่กลับบ้านเลย เพราะคนกลับเยอะมากไม่อยากเบียดกะใคร ก็เลยตกลงกันว่าจะกลับวันต่อมา
พอผมกับกันทานข้าวเสร้จก้กลับห้อง ผมคิดว่าทุกคนคงกลับหมดแน่ๆๆๆ
“เต้ ยังไม่กลับหรอ”
“ยังเลยแคน เอ ว่าแต่แปลก แคนกับกันทำไมยังไม่กลับล่ะ”
“ก็แคนเค้าอยากอยู่กับกันก่อนอ่ะเต้55” กันพูด
“อ่ะน่ะ”
“แล้วแคนกับกันไม่ได้ไปเที่ยวไหนหรอ”
“ก็อยากไปน่ะแต่ไม่มีที่ไปอ่ะ”
“แคนอยากไปหรอ”กันหันมาถามผม
“อยากสิ อยากไปพักผ่อนบ้างหน่ะ”
“เออ งั้นไปเที่ยวเชียงใหม่มั้ยยยยยยยย ไปบ้านเราไง ไปน่ะแคนกัน”
“เออ จะดีหรอ ล้อเล่นรึป่าวเต้”
“ไม่ล้อเล่น พอดีพวกเต้จะปเที่ยวกันอ่ะมีเพื่อนเต้ไปแค่สีห้าคนเอง เอารถตู้ไป อีกอย่างไปพักที่รีสอร์ทของเต้เองเลย ไปน่ะแคน เต้อยากให้ไป”
“จะดีหรอ”
“ดีสิ”
“แต่ว่า”
“ไปๆๆๆๆๆ” กันพูดดักก่อนผมครับ
“5555งั้นตกลงน่ะพรุ่งนี้เราจะออกเดินทางกันเก็บของหล่ะทั้งสองคน เออว่าแต่ กิ๊ฟกับกรไม่สนใจไปด้วยหรอแคน” เต้ถามครับ
“งั้นเดี๋ยวลองถามดูน่ะ”
“ดี ไปหลายๆๆคนจะได้สนุก55”
เต้ดุมีความสุขมาก เต้ก้น่ารักอย่างนี้แหละครับท่านผู้อ่าน ถ้าไม่มีกันมีรึจะหลุดมือผมไปได้55555
ตกลงว่ากรกับกิ๊ฟไปด้วยครับ อารมไหนของพวกมันว่ะเนี๊ย
คนที่จะเดินทางรู้สึกว่าเพื่อนเต้ 5คน เป้นเพื่อนในคณะเต้ครับ
มีผท กัน กรและกิ๊ฟ รวมเป้น10คน รวมกับเต้ด้วย พอดีนั่งรถตู้เลยครับ555 รถตู้นี่พ่อของเต้ส่งลงมารับเต้โดยเฉพาะเลยครับ ไม่ต้องบอกถึงความีฐานะของเต้เลยยยย55555 มีเพื่อนรวยๆๆก็ดีอย่างนี้แหละครับ555
วันรุ่งขึ้น ผม กัน กรกิ๊ฟ เก็บของลงมารอเต้ที่หน้าหอพัก แป๊บนึงเต้ก้เดินลงมาพร้องกระเป๋า
“เดี๋ยวรอเพื่อนเต้อีกแป๊บน่ะ รอรถด้วย กำลังจะเข้ามาถึงแล้ว”
“ได้ๆๆๆๆ” ผมกับพวกกันพยักหน้ารับครับ
ซักพักรถก็เข้ามาจอดครับ เป้นรถตู้ที่ใหญ่เหมือนกัน นั่งท่าทางจะสบายน่ะเนี๊ย55
และเพื่อนแคนห้าคนก็แบกกระเป๋าเดินเข้ามาครับ
“เออนี่ เอก จ๋า วิน ป้อง และ กวาง เพื่อนของเต้น่ะ”เต้แนะนำ
ผมมองตามทีละคนแล้วยิ้มให้
เอกนี่สูงๆๆ หน้าแปลกๆๆ ไม่ค่อยเป้นมิตรเท่าไหร่ครับ
จ๋านี่ สวยน่ะครับ แต่ทำไมมองกันซะตาค้างเลย หมั่นใส้จัง
วินนี่ตัวสูงกว่าผมนิสหน่อย แต่ก้สูงน่ะ ขาว หน้าตาน่ารักเลยทีเดียว ยิ้มให้ผมด้วย
ส่วนป้อง เป้นคนหน้ากวนๆๆ ผมยิ้มให้แล้วทำเป็นหันหนี ไร้มารยาทที่สุด เกียจมัน
ส่วนกวางนี้ ถึงไม่สวย แต่ ท่าทางเรียบร้อย น่ารัก5555 ดูเป็นมิตรดี
“ส่วนทางนี้ก็ นี่แคน นี่กัน กิ๊ฟ และกร”
เต้แนะนำพวกเราให้เพื่อนเต้รู้จักบ้าง
เต่ยัยจ๋านี่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ให้กันบ่อยจัง ชิ
จนกิ๊ฟหันมากระซิบเตือนภัยบอกผม ซึ่งเราก็คิดเหมือนกันเลย
พวกผมขึ้นรถครับ ผมกับกันนั่งด้วยกันครับ นั่งเบาะเกือยสุดท้าย ซึ่งกิ๊ฟกับกรนั่งเบาะหลังสุดสองคน เต้นั่งกับผมครับ ส่วนเพื่อนเต้สี่คนนั่งสองเบาะแรกครับ รถตู้ยาวมีสี่แถวครับ
พวกเรานั่งไม่เบียดกันมากครับ
รถเริ่มออกการสนทนาก็เริ่มขึ้น จ๋าคนสวยนี่เปิดประเด็นเลยครับ หันมากันค่ะ กันขา กันก้ได้แต่ยิ้มให้ ส่วนผมจะอารมเสียได้มั้ย หันหน้าไปหาเต้ เต้ก็ยิ้มให้ เต้คงจะเข้าใจอยู่หรอก555
แต่ผมสังเกตเห็นบางอย่างครับ เหมือนนายป้องชอบแอบมองเวลาผมกับกันคุยกัน แล้วทำหน้าตากวนตีนใส่ ผมรุ้สึกหมั่นใส้เพื่อนเต้คนนี้จริงๆๆครับ พอพอกะใยจ๋าสวยนั่น
การเดินทางยังคงเดินต่อไป ใครเหนื่อยก็หลับ ใครไม่ง่วงก็คุย กินๆๆๆไปตลอดทาง
ผมเหนื่อยก็นอนซบกันแต่ก็เบื่อเสียงใยจ๋านั่น
หูสำลีอุดหูหน่อยได้มั้ยครับบบบบบ
จะเป็นอย่างไรต่อไปติดตามนิสนึงน่ะครับ555
แค่นี้ก่อนน่ะครับ
ซากุระสีฟ้า
-
โอว่ แคน :กอด1:
ไหวไหมมม
เป็นกำลังใจให้นะ
เป็นแบบเรา ก็ต้องทนกว่าคนอื่นหลายเท่า
พี่นะเค้าใจ :o12:
ปล. ถ้าเรา ไม่ เข้า ใจกัน แล้ว แมว ที่ ไหน มัน จะเข้า ใจ :serius2:
-
ขอบคุณที่มาอัพ :pig4:
-
ทางป้องมีพิรุธนะเนี่ย ตอนหน้าท่าจะสนุกละสิ
แล้วจะรออ่านนะคราบ อิๆ
-
อิอิ
ปีใหม่เราก็จะไป
เชียงใหม่
เอิ๊กๆ
ไม่ได้เอามเรื่องนะ
แต่ว่านัดกัลไว้แล้วว
๕๕๕
-
อาการอย่างงี้เค้าเรียก "หึง" :laugh:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
จองที่ไว้ดีกว่า ตกหน้าแรกครั้งแรกซะงั้น :sad4: :sad4: :sad4:
-
:z2:
แคนกะกัน ไปเที่ยวเชียงใหม่ซะแล้ว
จะมีอะไรมารบกวนหัวใจอีกป่ะเนี่ย
อิตาป้องท่าทางยังไงอยู่นา
รอตอนต่อไป
และเป็นกำลังใจให้นะครับ
:z2: :pig4: :pig4: :z2:
-
แคน ขี้เกียจซะงั้น
ว่าแต่แหมๆ คนชื่อป้องเนี่ย ยังไงอยู่น้า
ว่าแต่ คนชื่อ กันก็เสน่ห์ แรง จริงๆ
น้องแคนเนี่ย มักมีปัญหา กับ ผู้หญิงเนอะ ขอ :beat: จ๋า ไว้ล่วงหน้า :laugh:
เดี่ยๆๆ จะโดน ตัดมดลูก
-
มาช่วยดันๆๆๆๆๆๆๆๆ....
รีบๆๆต่อนะงับ
-
ช่วยดันด้วยคนคับ
-
มารออ่านด้วยคนคับ คริๆๆ :m16: :m16: :m16:
-
มารอวันนี้ค้าบ
:call:
-
วันนี้มาแปะไว่นิสหน่อยน่ะครับ พรุ่งนี้สอบแต่เช้าเลย
บายๆๆครับฝันดีน่ะครับ
ฝันถึงคนเขียนบ้างน่ะครับ
-
ต่อเลยน่ะครับ
รถแวะจอดพักที่ร้านอาหารริมทางครับ ดีเลยผมก็รู้สึกหิวครับ555
กันยังนอนซบไหล่ผมอยู่เลย
“กันๆๆๆ ตื่น เค้าจะแวะทานข้าวกัน”
กันสลึมสลือตื่นขี้นมา
“กันค่ะ ลงมาทานข้าวค่ะ เดี๋ยวหิวน่ะ”
จ๋ายื่นหน้ามาชวนกัน ไอ้เราก็ยืนอยู่ทั้งคน ไม่คิดจะชวนรึไง
“ป่ะแคน” กันยิ้มให้จ๋าแล้วลากแขนผมลงจากรถ
พวกเราก็นั่งทานข้าวทานน้ำกันไป ทำไมยัยจ๋านั่นถึงนั่งตรงข้ามกันได้ล่ะ มองอยู่นั่นแหละ มาตักอาหารให้ด้วย กันหันมามองหน้าผม ส่วนผมหันหนีไปคุยกับกิ๊ฟ หมั่นใส้
พวกเราทานข้าวเสร็จก็แยกย้ายกันไปซื้อของ เข้าห้องน้ำ
“แคนๆ ไปห้องน้ำป่ะ”
“หรอ นึกว่าอยากไปซื้อของเป็นเพื่อนจ๋าซะอีก”
เพราะตะกี้นี้เห็นจ๋าพยายามชวนกันไปซื้อของคับ
“ก็ไม่ได้อยากไปซะหน่อย”
“ไม่ได้ว่าอะไรหนิ”
ผมเดินตรงไปที่ห้องน้ำครับ กันก็เลยเดินตามมาเลย
“แคนเดี๋ยวสิ รอด้วย”
“อะไรอีกกกกกกกก ก็มาห้องน้ำแล้วไง”
“หึงหรอ”
“ใครหึง”
“อย่ามาปากแข็งแคนหึงกันก็บอกมา555”
“ไม่ได้หึง อย่ามาขี้ตู่น่ะ”
“จริงหรออออออ”
“ไม่ได้หึงแค่ไม่ชอบให้ใครมายุ่งวุ่นวายกับแฟนตัวเองแค่นั้น”
“นั่นแหละเค้าเรียกว่าหึง เข้าใจมั้ย พ่อตี๋น้อยยยย”
กันเอามือมาลูบหัวผม
แต่คำว่าพ่อตี๋น้อยนี่ไม่ได้ยินกันเรียกมานานแล้วววว แต่ทำไมการได้ยินครั้งนี้ รู้สึกดีจังน่ะ
“ป่ะ ไปกันเหอะ”
“กันเดินออกไปก่อนน่ะ เดี๋ยวแคนล้างมือก่อน เดี๋ยวตามไป เดินไปซื้อซาลาเปาให้หน่อยน่ะ”
“ได้ๆๆ เอาแบบเดิมใช่มั้ย”
ผมพยักหน้าให้กันแล้วก้มหน้าล้างมือต่อ
เสียงฝีเท้าเดิมมาที่ผม กันจะถามอะไรอีกล่ะ
“นายสองคนเป็นแฟนกันหรอ”
เสียงนี้ไม่ใช่กันแน่นอน ผมหันหน้าขึ้นไปดู
“นาย”
ใช่ครับเป็นเสียงป้องเพื่อนเต้
“มีอะไร”
“ป่าวววววววว”
“แล้วพูดตะกี้ทำไม”
“ก็อยากรู้ไง ว่าพวกนานเป็นคู่เกย์กันหรอ”
“อย่ามาพูดแบบนี้น่ะ”
“ทำไมรับความจริงไม่ได้หรอ”
“ถึงพวกชั้นจะเป็นอะไรก็ไม่ใช่เรื่องของนาย”
“ชั้นก็ไม่อยากจะยุ่งหรอกน่ะ แต่ชั้นขยะแขยงพวกชอบเพศเดียวกันอ่ะ น่ารังเกียจ”
“นาย”
ผมเดินเข้าไปเผชิญหน้ากับป้อง
“นายจะทำไม จะจูบชั้นหรอไงเอาหน้ามาใกล้ขนาดนี้”
แววตาผมตอนนี้แทบจะอยากฆ่ามันผู้นั้นให้ตายต่อหน้า แต่ใจเย็นๆๆๆๆๆๆๆ
“ถึงชั้นเป็นแบบนี้ชั้นก็เลือก”
“อย่ามาทำกระตุ้งกระติ้งให้เห็นล่ะกัน มันอุบาด”
ป้องเดินออกไปแล้วขำแบบสะใจ
ผมนี่แทบจะดิ้นตายตรงนั้นเลยครับ ผู้ชายอะไรปากคอเราะร้าย
มาว่าผมกระตุ้งกระติ้ง กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด (ไม่ใช่เระ)
ผมไม่ได้ตุ้งติ้งซะหน่อยน่ะโปรดเข้าใจด้วย55555
ผมเดินออกมาจากห้องน้ำแบบหัวเสีย
“เป็นอะไรอะแคน”
กรถาม
“ป่าว โดนหมามันเห่าใส่เท่านั้นเอง”
ผมมองไปที่หน้าไอ้ป้อง
มันทำเป้นทำปากแบะๆๆใส่ กวนตีนชิพหาย
“กัน ขึ้นรถเถอะ อากาศแถวนี้มันไม่ดี”
“อะไรอ่ะแคน งง”
กันทำหน้างง ผมลากกันขึ้นรถเลยครับ ไม่อยากจะเห็นหน้าตรงนั้น
รถออกมาได้ซักพัก กันก็ถามผมว่าจะกินเลยมั้ยซาลาเปาอ่ะ
ผมส่ายหัวบอกว่ายังไม่กิน
“ไม่กินแล้วซื้อมาทำไม กันนายก็จับป้อนเลยสิ เรื่องมากดีนัก เค้าซื้อมาให้ก็บุญแล้ว”
เสียงจากด้านหน้าลอยมา
“เกี่ยวไรกับนายมิทราบ”
“ปล่าว แค่สงสารกันเค้าเท่านั้นเอง”
“ทำไมต้องสงสารด้วยล่ะ” เสียงจ๋าคนสวยสอดมา
“ก็เพราะ..”
“นี่นาย”
ผมรีบพูดดักวั้ยเพราะผมไม่อยากให้ใครรู้ จริงอยู่ผมกับกันไม่ปิดปังอะไรอยู่แล้ว เพียงแต่เรื่องแบบนี้ไม่ใช่เรื่องที่หน้าจะประกาศใช่มั้ยล่ะครับ
“อะไรหรอป้อง”
เสียงจ๋าถาม ผมจ้องตาป้องแบบมึงพูดมึงตาย
“อะไรหรอค่ะกัน”
ยัยจ๋าหันไปถามกัน กันได้แต่ยิ้มให้(เป็นคนดีเหลือเกิ้นพ่อคุณแจกยิ้มอยู่ได้)
“ไม่มีอะไรหรอกจ๋า นอนกันเถอะเกรงใจเอกกับกวางบ้างสิ”
เต้พูดช่วยไว้ครับ เอกกับกวางที่นั่งอยู่ข้างหน้าหลับไปแล้วครับ
ผมมองหน้ากันกันก็ไม่พูดอะไรผมโมโหเลยเอาmp3ยัดหูนอนดีกว่า
ผมก็หลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ คงเป็นเพราะเหนื่อครับ
แค่นี้ก่อนน่ะครับ
บายๆครับผม
ซากุระ :z10: :z10: :z10: :z10:
-
นายป้อง แล้วอย่ามาหลง รักน้องแคน ก็แล้วกัน
ชิ พวกปากไม่ตรงกับใจ :z6:
สงสัย ป้องแอบ ชอบ แคน แหงๆๆ
-
มาบวกคืนให้อิๆ
อ่านแล้วรู้สึกว่าป้องมันกวนตีน โครตงะ อิๆ
-
โชคดีนะคะ จะสอบแล้วยังมาอัพให้อีก :pig4:
-
:z3:
ว่าแล้ว อิตาป้อง ดูแปลกๆ
แต่สงสัยกับป้องนี่คงอีกยาว
ก็มันจะมีเหตุผลอะไรที่ต้องมาทำแบบนี้...ถ้าไม่..(รู้อ่ะ)..
รอคนแต่ง คุณซากูระสีฟ้า เข้ามาต่อแล้วกัน คิก คิก
แคน กัน ดูแลกันดีๆ เน้อ
ขอบคุณคนแต่งที่ขยันโพสมาก
เลยจิ้ม +เป็นแรงใจให้ด้วยแล้ว
:z2: :pig4: :z2:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
ขอบคุณทุกคนที่จิ้ม + ให้น่ะครับ
ที่จริงอยากอัพให้ทุกวันเลย
แต่บางทีก็แอบขี้เกียจน่ะเนี๊ยยยยยยย555555
ขี้เกียจอ่านหนังสือสอบต่างหาก สงสัยวันนี้คงไม่ได้นอนกันเลยทีเดียว
ซากุระสีฟ้า
-
+ 1 ให้กับคนแต่แสนน่ารัก ขยันอัพเรื่องมากมาย
ตั้งใจอ่านหนังสือ ทำข้อสอบได้น้า ^___^
ก่อนไป ขอโบกป้องสักที โทษฐานทำให้แคนหมดอารมณ์กินซาเปา อิอิ
-
สู้ๆ
ละกานคับ
หุหุ
o13 o13
ว่าแต่อยากกินซาลาเปา ใส้เลือดอิตาป้อง
-
จริง ๆ ป้องแอบชอบแคนแหง แต่ทำเป็นรังเกียจ ชิชะ :m16:
-
จากฝ้ายก็มาเป็นจ๋าซิน่ะ _ __"
-
แคน
วันนี้พี่เหงาจังเลย :impress3:
ปล. สอบให้ได้นะ
ขอ :impress3: อีกที
-
มา +1 ให้แล้วนะครับ
สงสารแคนจริงๆ เจอศึกอีกแล้ว สู้ๆนะ
-
:z10: :z10:
วันนี้อัพเท่าที่เห็นน่ะครับ
ไปอ่านหนังซื่อต่อแล้วววววววววว
บายๆๆๆ
-
ต่อเลยน่ะครับ
เช้าวันรุ่งขึ้น ก็ถึงแล้วครับ เชียงใหม่ อากาศดีมากๆๆครับ ช่วงเดือนตุลาอากาศก็เริ่มเย็นๆๆแล้ว ก็ก็ไม่หนาวมากมาย รถขับมาจอดที่ตึก ตึกนึง
“ทุกคน ลงมาทานข้าวต้มร้อนๆๆก่อนน่ะ”
เสียงเต้ประกาศให้ทุกคนลงจากรถตู้
“เดี๋ยวเราจะทานข้าว แล้วล้างหน้าล้างตากันที่นี่ก่อนน่ะ”
พวกเราเดินลงมาจากรถ บรรยากาศตอนเช้านี่ดีจังเลยครับ ผมกับกันและคนอื่นๆๆต่างเดินเข้าไปในตึก เป็นเหมือนคล้ายๆๆจะเป็นบริษัท เกี่ยวกับการส่งออกมั้ง ไม่ได้ถามเต้ สงสัยคงเป็นงานที่บ้านเต้แน่ๆๆเลย
เต้พาพวกเรามาที่ห้องรับรองครับ แล้วซักพักแม่บ้านก็เอาข้าวต้มร้อนๆเข้ามาเสริฟ น่าทานมากๆๆเลยครับ
“ทุกคนเชิญทานได้น่ะค่ะ อยากได้อะไรบอกป้าได้น่ะ”
เสียงป้าแม่บ้านที่เอาข้าวต้มออกมาเสริฟพูด
“ขอบคุณครับป้า ผมขอพริกไทยหน่อยน่ะครับ”
ผมขอพริกไทยกับป้าแม่บ้านครับ
“นี่นาย ไม่รู้จักเกรงใจบ้างรึไงป้าเค้าเอามาให้ทานก็บุญแล้ว”
เสียงป้องหาเรื่องผมแต่เช้าเลยครับ
“ไม่เป็นไรค่ะ เป็นหน้าที่ป้าอยู่แล้ว”
ป้ายิ้มให้ผมทีนึงแล้วเดินออกไป
“นี่ นาย รีบๆๆกินตอนร้อนๆๆซะหมาที่อยู่ในปากจะได้ตายๆๆไปซะให้หมดเลย”
ผมไม่ยอมหรอกครับ ทุกคนขำในคำพูดผม มีแต่นายป้องคนเดียวที่ทำหน้าตาเสียๆๆ555สมน้ำหน้า
“เอาล่ะ รีบๆๆทานเหอะ จะได้ไปที่ รีสอร์ทกันเลย”
เต้ตัดบท
“นี่ยังไม่ถึงอีกหรอเต้”
เสียงจ๋าแสนสวยทำทีเป็นแอ๊บแบ้วถามเต้
“ยังหรอก เดี๋ยวเราจะไปต่างอำเอกัน บ้านเต้อ่ะอยู่โน้นนนนนนนนนนนน นี่เป็นที่ทำงานของพ่อเต้อ่ะ”
“ต้องสวยแน่ๆๆเลย เดี๋ยวเราต้องไปถ่ายรูปกันเยอะๆๆน่ะ กรเอากล้องมาใช่มั้ย” กิ๊ฟพูด
กรพยักหน้า ผมก็อยากถ่ายรูปมากๆๆเช่นกัน
พวกเรารีบกินแล้วก็ออกไปขึ้นรถ แต่รถที่เห็นไม่ใช่รถตู้
“อ๋อ พอดีมันต้องใช้รถอีกแบบอ่ะเป็นรถแบบใช้ไปที่ที่รถธรรมดาเข้าไม่ได้อ่ะ ส่วนของอ่ะเราให้คนย้ายไปแล้วน่ะ”
รถที่เห้นเป็นรถ4วิวครับ สี่ประตู สองคันครับ
“ถ้าอย่างนั้นเราจะแบ่งรถกันน่ะ แต่ต้องนั่งเบียดๆๆกันหน่อยน่ะ” เต้บอก
“เออว่าแต่ใครขับรถเป็นบ้างอ่ะคนนึง เพราะว่าเรามีคนขับรถให้คนเดียว”
“กรไง” ผมบอก กรหันควับมาทางผมทันที
“จะบ้าหรอเคยขับซะที่ไหนต่างจังหวัด ยิ่งไม่คุ้นทางพอดีตกเหวตาย”
กรพูด กิ๊ฟก็พยัคหน้าเห็นด้วย
“เออ ป้องนายเคยอยู่เชียงใหม่ไม่ใช่หรอ นายขับรถได้มั้ย” วินถามป้อง
“ก็พอได้ แต่ไม่เคยไปบ้านเต้ไง”
“ก็ขับๆๆตามกันไปแหละ”
“งั้นก็ได้” ป้องต้องเป็นคนขับรถครับ แต่ผมไม่สนใจอยู่แล้วเพราะผมกับกันไม่นั่งคันมันแน่นอน
“งั้น แคนกับกัน วิน เอก นั่งคนป้องน่ะ” เพราะเราอยากให้ผู้หญิงนั่งคันนี้ ดูหน้ากวางแล้วซี๊ดเชียวถ้าได้นั่งคันเดียวกับป้อง
“ไหงเป็นงั้นล่ะ โหเต้อ่ะ”
“เอาน่ะคน กันก็อยู่ด้วยทั้งคนจะกลัวอ่ะไรฮะ”กันกระซิบข้างหู
“โหห ขี้กลัวนี่หว่า ไม่แน่จริง”
“ใครว่ากลัวพูดให้มันดีๆๆน่ะ” ผมต่อปากกับไอ้ป้อง
“แคนนายจะไปนั่งคันผู้หญิงก็ได้น่ะ ผู้หญิงอ่ะ55555555”
“เอาล่ะๆๆขึ้นรถได้รึยัง” เอกคงรำคาญคับเลยทำเสียงดุๆๆ
เอกที่น่าสนใจน่ะครับ นึ่งๆๆ เงียบๆๆ ขรึมๆๆๆ ไม่พูดไม่จา พอพูดมาทีนี่ ทุกคนเงียบ555
เราขึ้นรถกันมา เอกนั่งหน้าคู่กับไอ้ป้อง ผม กันและวินนั่งข้างหลัง
ผมนั่งตรงกลางระหว่างกัน กับ วิน5555 วินน่ารักอ่ะ ชอบบบบบบบ แต่เงียบๆๆไว้
ผมบางทีก็หันไปคุยกับวินครับ อยากมองเฉยๆๆ ที่จริงก็ไม่ได้ชอบแบบนั้นหรอก วินนี่หน้าเหมือนคนที่เคยชอบอ่ะคับ หน้าใสๆๆตัวเล็กๆๆ แต่สูงกว่าผมอีก ชอบจัง
“โอ้ยยยยยยยยยยยยยยย”มีมือมาหยิกตรงแขนผมครับ
“.....................................”
“หยิกแคนทำไมกัน เจ็บน่ะ”
“ก็อยากให้เจ็บน่ะสิ นั่งดีๆๆเป้นมั้ย ปวดคอมั้ยหันไปมองเค้าอยู่ได้” กันกระซิบที่หุผม
ซึ่งการกระทำทุกอย่างรู้สึกจะถูกแอบมองจากกระจกของคนขับ ไอ้ป้องนี่มันเป็นอะไรกับผมนักหนาเนี๊ย เหมือนโดนจับผิดอะไรซักอย่าง แต่ผมไม่สนใจหรอก55
“ไม่ได้มองซะหน่อย แค่ทำความรู้จักไม่ได้หรอไงกันหนิ”
“หรอออออ แล้วทำไมมองแล้วทำตาเยิ้มๆๆ”
“บ้า ใครตาเยิ้ม อย่ามาว่าน่ะกัน ไมพูดด้วยแล้ว”
“ล้อเล่น ไม่มองก็ไม่มอง”
ผมหันหน้าออกจากกันแล้วกลับไปมองทางวินต่อ555
แต่มือบางคนก็ดึงหัวผมให้นอนซบที่ไหล่แล้วไม่ยอมปล่อย
“อะไรอ่ะกัน”
“ง่วงก็นอนซะ”
“ไม่ง่วง”
“นอนนนนนนนนน บอกให้นอนไง”
“เออ นอนก็ได้” ทำไมต้องดุด้วย
ผมก็เลยซบกันนอนไปเลยครับสบายดี
“เหอะๆๆ เหมือนพ่อกับลูกเลยน่ะ” เสียงไอ้ป้องยังแซวผมกับกัน
“...................................” กันเงียบ
“แต่เหมือนพ่อกับลูกได้ไงเน้อ เหมือนแบบไหนดีน่ะ” เสียงไอ้ป้องยังคงพูดต่อ
“เหมือนแฟนหรอ ใช่แล้วแคนเป็นแฟนเรา นายอยากรู้อะไรอีกมั้ย”
“กันนนนนนนนนนนนนนนน”
ผมตกใจมากครับที่กันตอบไปแบบนั้น แต่ผมก็แอบยิ้ม
มองดูสีหน้าของไอ้ป้องทั้งอึ้ง เงียบไปเลยครับ คงไม่นึกว่ากันจะพูดออกไปแบบนั้น ขนาดผมยังอึ้งเลย
-
นายกัน กล้ามาก o13
นี่ น้องแคน สอบเป็นไงบ้าง
แต่ยังขยันเอามาลงได้นะเนี่ย
ปล. ยังคิดถึงเสมอน้า :กอด1:
-
อยาก :z6: :z6: :z6: ไอ้ป้องนักเชียวแหม กวนชิพ
แอบสะใจตอนท้านอิๆ กันนายแน่มาก
แล้วจะรออ่านต่อนะคราบ
-
ได้สอบ55555
คืนนี้คงไม่ได้นอนกันหน่อย เป็นอะไรก็ไม่รู้พี่หมออ่านกลางวันไม่รู้เรื่องต้องอ่านดึกๆๆ
เกลียดภาษาอังกฤษ :z10: :z10: :z10:
-
o13 กัน...ได้ใจจริงๆ เยี่ยมมาก
คุณซากุระ สู้ๆ นะครับ เอาใจช่วยเน้อ :L2:
-
:t2:สะใจมากค่ะกัน :mc4:
-
สมน้ำหน้า อึ้งไปเลยอะดิ๊
:laugh:
-
แอบสงสัยว่าไอ้ป้องจะชอบแคน แต่เห็นแคนมีกันแล้ว เลยแกล้งกวนเล่น
-
เป็นยังไงบ้าง ? ... คิดถึงแล้วน้า
เอารูปน่ารัก ๆ มาเป็นกำลังใจให้ มีความสุขมาก ๆ นะครับ
(http://i265.photobucket.com/albums/ii215/allmyheart/christmas/817671nqj8c2wh9k.gif)
-
Merry Christmas นะครับคุณซากูระ...มีความสุขมากๆ นะครับ
christmas2.gif
-
MERRY X'MAS จ้าแคนจัง อิอิ :mc4: :L1:
-
เมอรี่คริสมาสคร้าบบบ
:L2:
-
สุขสันต์วันคริสมาสครับ
ช่วงนี้สอบคงไม่ได้อัพให้น่ะครับ
ขอเวลาอ่านหนังสือก่อนน่ะครับ
ขอโทษมา ณ ที่นี้ด้วย
ซากุระสีฟ้า :z10: :z10: :z10: :z10: :z10:
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
อ่าครับชอบๆกลับบ้านไปนานอ่านไม่ทันเลย
เดี๋ยวมาอ่านใหม่ครับผม
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน
สนุกแล้วก็ชอบด้วย ยิ่งตอนล่าสุดนี่กันเยี่ยมมาก o13
เป็นกำลังใจให้ +1 :L2:
เรื่องสอบก็พยายามเข้านะครับ
:bye2:
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
เน็ตเพิ่งดีครับ
ในที่สุดก็อ่านทันแล้ว
ป้องนี่แปลกๆนะครับ
จะชอบแคนหรือกัน ป่าวอะ อิอิ
พวกปากกับใจไม่ตรงกันก้เป็นแบบนี้ละครับ
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
โทษทีน่ะครับที่ผมไม่ได้ลงเรื่องหลายวันเนื่องจากมีธุระ ทั้งเรื่องเรียน สอบ และที่บ้าน เลยไม่ได้อัพเลย ไม่รู้ว่าคนอ่านหายหมดรึยัง
เลยขอลงวันนี้ก่อนน่ะคับ :call: :call: :call: :call:
-
ต่อเลยน่ะคับ
หลังจากที่นั่งรถนานพอสมควรในที่สุดก็มาถึงบ้านเต้ซะที บรรยากาสดีมากๆๆเลยครับ เป็นต่างอำเภออ่ะครับ แต่เต้บอกว่านี่ไม่ใช่บ้านเป็นรีสอร์ทของบ้านเต้ครับ
ผม กัน และเพื่อนต่างพากันเดินเข้าไปเอาของไปเก็บเต้ให้พักห้องล่ะสามคนครับ เป็นบ้านเป็นหลังใหญ่ครับ
ผม กัน และกร อยู่ห้องเดียวกัน ตอนแรกกิ๊ฟบอกว่าจะนอนด้วย แต่เต้บอกว่าให้ไปนอนกับกวางและจ๋าครับ แต่ใยกิ๊ฟก็บอกว่าเดี๋ยวแอบมานอนด้วย
วิน ป้อง และเอกนอนด้วยกันครับ ส่วนเต้ก็คงมีห้องของตัวเองครับ
ผมเปิดประตูเข้าไปในห้องก็กระโดดขึ้นเตียงเลยครับ เหนื่อยและง่วงเอามากๆๆๆๆ
“แคนๆ กันไม่ชอบหน้าคนที่ชื่อป้องเลย”
“กันพึ่งรู้สึกหรอ แคนนี่ไม่อยากจะมองหน้ามันเลย”
“แต่กันว่าเหมือนมันจะชอบมองแคนอ่ะ แล้วมองแบบว่าไม่น่าไว้ใจด้วย”
“อย่าพูดบ้าๆๆน่ะกัน มันจะมองแคนทำไม”
“ไม่รู้ดิ อย่าเข้าใกล้เค้าให้มากล่ะกัน”
“คร๊าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ”
ทำไมกันพูดแบบนี้น่ะ ป้องจะมามองเราทำไม มองแบบรังเกียจเหอะ คนพันนั้น ชิ
กันเริ่มเลือนตัวเข้ามาใต้ผ้าห่ม แล้วเอามือมากอดตัวผมไว้ครับ
ห้องผมจะมีเตียงสองเตียง ผมกับกันนอนเตียงใหญ่ ส่วนกรนอนเตียงเล็กครับ
ผมหันหน้าเข้าไปเผชิญหน้ากับกัน
“กัน”
“ว่าไง”
“ป่าวววววว”
“อะไรอ่ะ จะพูดอะไร”
ผมไม่พูดอะไร จู๊ฟปากกันครั้งนึงคับ
“ขี้โกงงงงงงงงงงงงงง”
“อะไรรรรไม่ได้ขี้โกงทีกันยังแอบจุ๊ฟแคนบ่อยๆๆเลย”
“ไม่ได้ต้องเอาคืน”
“ไม่อาวววววววววววววว”
ผมพยายามหันหน้าหนีกัน
“อย่าหันหน้าหนีสิ”
กันคว้าตัวแล้วไว้แล้วรวบข้อมือผมไว้ ตอนนี้กันอยู่ด้านบนผมอยู่ด้านล่างครับ
“ไหนน ขอลงโทษคนขี้โกงหน่อยได้มั้ย”
กันเอาริมฝีปากพยายามบรรจงลงที่ปากผมอย่างช้าๆๆ
“โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย เจ็บน่ะ”
กันร้อง
“เหอะๆๆ”
“มากัดปากกันทำไมแคน คนใจร้ายยยย”
“ใครกัดปาก ไม่มี555”
“จำไว้น่ะ555”
ผมกับกันเล่นกันจนเหนื่อย ไม่รู้เอาแรงมาอยอกกันจากไหน จนหลับไปทั้งสองคน
(ตอนที่เล่นกันอ่ะ กรไม่อยู่ครับเอาของมาไว้แล้วออกไปเดินเล่นกะกิ๊ฟ)
....................
ผมตื่นมาอีกทีก็เย็นแล้วครับ แต่คนนอนข้างๆๆหายไปไหน
กันไปไหนน่ะ ผมเดินออกไปส่องดูที่หน้าต่าง เห็นกันนั่งอยู่ที่ชิงช้าข้างบ้าน แต่นั่งอยู่กับยัยจ๋านั่น ไปคุยอะไรกะยัยนั่นน่ะ ยัยจ๋านั่นนี่มองกันแทบจะกลืนลงไปเป็นๆได้อยู่แล้ว
ผมเดินลงไปข้างล่างเจอเต้ เต้บอกว่าเดี๋ยวจะมีปาตี้รอบกองไฟครับประมานสองทุ่ม
ว้าวววววววววววตื่นเต้นจังเลย
ผมเดินลงไปที่ข้างบ้านแต่ก่อนจะออกจากประตูเจอคู่กรณีครับ
“รีบไปไหน กลัวแฟนนอกใจรึไง”
“...........................”
ผมมองหน้าไอ้ป้องแล้วเดินต่อ
“พูดด้วยทำไมไม่พูดด้วยยิ่งมากรึไงว่ะ”
“เรื่องของชั้น นายมายุ่งอะไร”
“ป่าวววววว แค่สงสารนาย ที่โดนแฟนทิ้ง แล้วแฟนหนีไปคุยกะคนอื่นสองต่อสอง”
“ใครทิ้งใคร บ้า ปัญญาอ่อน กันนั่งอยู่ข้างบ้านนั่นไง”
ผมมองไปที่กันนั่งตอนแรกปรากฏว่าไร้วี่แววครับ
“ไหนนนนนนนนนนน”
“กันไปไหนแล้วอ่ะ”
“เหอะๆๆ” ป้องยิ้มแบบสะใจ
“กันหายไปไหนแล้วบอกมาน่ะ”
“เรื่องไรชั้นจะบอกนาย”
“เออ ชั้นเดินไปหาเองก็ได้”
“อย่าเดินร้องให้กลับมาแล้วกันน่ะอย่าหาว่าพี่ไม่เตือน”
ผมเดินแบบหัวเสียออกไป หงุดหงิดชิพหายเวลาคุยกับคนแบบนี้
ผมเดินตามหากันไปที่หลังรีสอร์ท
กันไปไหนของเค้าน่ะหวังว่าคงไม่อยู่กะยัยนั่นอย่างที่ไอ้ป้องบอกน่ะ
ผมเดินไปที่ลำธารเล็กๆๆหลังรีสอร์ท ผมมองหน้ากันทั่วๆๆแต่มองไปอีกด้านนึงกลับเห็นกันกำลังพยุงใยจ๋านั่นอยู่
“กันนนนนนนนนนนนนนนน”
“แคนนนนน”
ผมมองไปที่หน้ากันกับจ๋า
“มันไม่ใช่อย่างที่คิดน่ะ”
“แคนยังไม่ได้ว่าอะไรเลย แค่อยากถามว่ามาทำอะไรที่นี่กันสองคน”
“คือ จ๋าเค้าเอ่อ”
“จ๋าขอร้องให้กันเค้ามาเดินดูลำธารเป็นเพื่อนอ่ะแคน”จ๋าทำสีหน้าแบบว่าตอแหลใส่ผม
“หรอ แล้วทำไมต้องประคองกันด้วย”
“จ๋าสดุดไม้อ่ะ เลยเจ็บเท้า กันเลยเข้ามาพยุงเฉยๆๆ”
จ๋าตอบผมด้วยแววตาไม่อยากจะเชื่อเลย
กันมองหน้าผมแล้วพยัคหน้าบอกให้ผมรู้ว่า เป็นแบบนั้นจริงๆๆ
“เข้าบ้านเถอะ เดี๋ยวรีบอาบน้ำเต้บอกจะมี บาบีคิว”
ผมเข้าไปพยุงจ๋าด้วยอีกคน เพราะไม่ไว้ใจจริงๆๆเลย
พอถึงห้องห้อง
“กันนนนนนนน”
“อะไร”
“ป่าวววววววววว”
“ถ้าเป็นเรื่องนั้นอะไม่มีอะไรจริงๆๆ แค่ไม่อยากทำใคนอื่นเค้าไม่ชอบอ่ะ เดี๋ยวเค้าหาว่าเราไม่มีไมตรี”
“อย่าให้มันเกินไปแล้วกันน่ะ”
“หึงหรอ”
“ยังจะมาพูดอีก ไม่คุยด้วยแล้ว ไปอาบน้ำดีกว่า”
ผมเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำเลยครับ
คนบ้าถ้าไม่หึงจะเป็นแบบนี้หรอ ตาโง่เอ้ยยยยยย
ผมอาบน้ำเสร็จแล้ว เดินออกมาไม่เห้นกันที่ห้อง ไปไหนของเคเอีกแล้วน่ะตาบ้านี่
ผมเดินไปที่เตียง แต่มีมือมาพลักจากด้านหลังทำให้ผมล้มลงไปที่เตียง
“กันนนนนนนนนนเล่นอะไรเนี๊ย”
ตอนนี้ตัวผมอยู่ภายใต้ร่างกันเรียบร้อยแล้ว
“ขอดมหน่อยสิว่าอาบน้ำเสร็จแล้วจะหอมมั้ย”
“ทะลึ่ง ตัวเองไปอาบน้ำเลย เหม็นจะตายยยย”
“ไม่เอาของดมก่อน”
“กันไปอาบน้ำก่อน แคนหิวแล้วววววววววว”
“กันไม่กิน แต่จะกินแคนแทนดีมั้ยยยยยยย”
กันพรมจูบบนใบหน้า ลำคอ และบนตัวผมไปทั่ว ตอนนี้ผมเร็งไปทั้งตัวเลยครับ
“กันอย่ามาล้อเล่นน่ะ ไปอาบน้ำก่อนเดี๋ยวใครเปิดประตูเข้ามาน่ะ”
“ช่าง”
“ประตูไม่ได้ล๊อกน่ะ”
“ช่างเหอะน่ะ”
สักพักก็ได้ยินเสียงเปิดประตูเข้ามา ผมหันหน้าไปพอดี เห็นกรยืนอึ้งอยู่
ผมรีบผลักกันออกจากตัวผม
กันทำหน้าแบบเสียอารม
“เอ่อ โทษทีที่มาขัดจังหว่ะ เต้ให้มาตามลงไปได้แล้ว ทุกคนรอยู่” กรบอก
“รู้แล้ว เดี๋ยวพวกเราตามลงไปน่ะ” ผมบอกกร
กรรีบปิดประตูแล้วออกไปอย่างสงบ
“เอาล่ะทีนี้มาต่อกันน่ะ”
“บ้า ไม่เอา ไปอาบน้ำเลย ทุกคนรออยู่”
“เฮ้อออออออออออ แคนอ่ะ ค้างงงงงงงงงงงเลยอ่ะ”
“เอาน่ะ เดี๋ยวชดเชยให้”
“ไม่เอาจะเอาเดี๋ยวนี้”
“ถ้างั้นไม่ต้องเข้าไกล้แคนอีกน่ะ”
“อ่ะๆๆ ก็ได้ เดี๋ยวไปอาบน้ำก่อน รอกันด้วยล่ะ”
“คับๆๆๆๆคุณชายกัน กระผมจะรอ”
“ดีมากกกกกกกกกกกกก”
ผมกับกันเดินลงมาที่สนามหญ้าข้างบ้านมีเตาปิ้งบาบีคิวอันใหญ่เลยครับ แล้วก็ที่โต๊ะนั่งกิน บรรยากาศดีมากๆๆ
“นี่ พวกนายสองคน ช้าได้อีกน่ะย่ะ”
ใยกิ๊ฟมองด้วยสายตาอาคาต
“กันอาบน้ำช้าอ่ะ ช่วยไม่ได้”
“ ไปอาบน่ำด้วยกันรึไง”
เสียงหมาๆๆจากปากไอ้ป้องเริ่มทำงาน
“เออ แล้วจะทำไม” ผมสวนคืน
“เอาล่ะกัน แคน มานั่งได้แล้ว นี่ปิ้งไว้ให้แล้ว มากินสิ” เต้บอก
ผมดึงกันไปนั่งอีกด้านของโต๊ะ
บรรยากาศวันนี้ดีมากๆๆมีการเล่นกีตาร์โดยวิน วินร้องเพลงเพราะมากกกกกกกกกกกน่ารักด้วย
เราร้องเพลงกินบาบีคิวกันอย่างสนถุกสนาน โดยกิ๊ฟจะเป็นตัวเรียกเสียงฮาได้เสมอ โดยมีผมเป็นลูกมือรับมุข55555
เอาแค่นี้ก่อนน่ะคับ
ถ้ามีคนอ่านอยู่ก็จะลงต่อเรื่อยๆๆน่ะคับ ขอโทษในความไม่สะดวกครับ
ซากุระสีฟ้า
-
ลืมคับ
เมอรรีคริสมาสสสสสส แอนด์ แฮบปี้นิวเยียร์น่ะครับ
มีความสุขมากๆๆๆๆน่ะครับ
ขอให้หล่อ รวย มีความสุขน่ะครับ รวยแล้วอย่าลืมแคนน่ะครับ
-
:pig4:
ขอบคุณค่า
Happy New Year
ขอให้มีความสุขนะคะ
:L2:
-
นึกว่า แอบหนีไปไหน
เอ่อ แล้วมันเป็นไงต่อะแคน ค้างได้อีก :z1:
เรื่องมันจะวุ่นวายไปกันใหญ่แล้ว
ปล.สุขสันวัน ปีใหม่ล่วงหน้า
มีความสุขมากๆๆ น้า :กอด1:
-
ดค้านึกว่าพี่หมอลืมเค้าไปแล้วซะอีกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
คิดถึงน่ะเนี๊ยยยยยยยยยยยยยย
ตามเรื่องพี่หมอไม่ทันแล้ว
ขอตัวไปตามอ่านก่อนนนนนนนน
:กอด1: :กอด1:คืน5555
-
+1 ให้นะคับเป็นกำลังใจให้รู้ว่าไม่ว่างคราบ
อ่านแล้วแบบว่าเด่วมันต้องมีเรื่องชัวอะ
ป้องมันต้อง คิดไรกะแคนแน่ ส่วนยัยจ๋าขานี้ไม่ต้องบอกก็รู้ออกจะชัดเจนซะ
แล้วจะรออ่านต่อน๊าคราบ หยุดปีใหม่ก็มาอัพถี่ๆน๊า ชอบคู่แคน กับ กัน มากๆๆๆๆ
ขอให้ปีใหม่นี้ พบแต่ความสุขนะคราบ
-
ตามอ่านอยู่นะ น้อง :z1:
Happy New Year 2009 นะครับ :L2:
-
ตามอ่านเหมือนกันคร้าบ
ลุ้นๆ o13
สวัสดีปีใหม่ครับ ^^
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
(http://)(http://dl2.glitter-graphics.net/pub/848/848652g0t9giwgk6.gif) (http://www.glitter-graphics.com)
ขอให้มีความสุขมาก ๆ นะ
ยังไงตามอ่านอยู่แล้ว ไม่ทิ้งกันไปไหนหรอกครับ :laugh:
ดูท่าทางแล้วเรื่องคงจะวุ่นวายขึ้นนะ ทั้งจ๋าและก็ป้องต้องหาเรื่องมาให้กันกับแคนแน่ ๆ :m16:
-
อิอิ ชอบจัง
แต่บรรยากาศมันเริ่มจะแปลกๆ อีกแล้ว
-
:L2: สวัสดีปีใหม่นะค่ะ
:z2: รอตอนต่อไป
-
:กอด1: ยังตามอ่านอยู่แน่นอนครับ...หมั่นไส้ยัยจ๋ากับป้ิองตะหงิดๆ :m16:
สวัสดีปีใหม่ล่วงหน้านะครับ...แคนไปฉลองที่ไหนเอ่ย ?
-
:กอด1: ยังตามอ่านอยู่แน่นอนครับ...หมั่นไส้ยัยจ๋ากับป้ิองตะหงิดๆ :m16:
สวัสดีปีใหม่ล่วงหน้านะครับ...แคนไปฉลองที่ไหนเอ่ย ?
คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงจัง :L1: :L1:
ปีนี้คงฉลองที่ กทม เค้าอยากไปเจียงใหม่
-
วันนี้จะเข้ามาบอกว่าคืนนี้คงไม่ได้ลงเพราะต้องไปธุระกลับมาดึกๆๆ เลยแอบเอามาลงกลางวันให้ดีกว่า ไม่อยากให้ค้างคา แต่ตอนต่อไปค้างคากว่าแน่ๆๆๆ เหอะๆๆๆ
-
ต่อเลยน่ะครับ
บรรยากาศค่ำคืนนี้สวยมาก อากาศเย็นๆๆ ไม่ร้อนมาก บาบีคิวก็อร่อย พวกเราดื่มเบียร์กันนิดหน่อย ผมก็ดื่มได้แต่นิสหน่อย เห็นเพื่อนผู้ชายดื่มเอาๆ แม้กระทั่งกัน กันรู้สึกพูดเก่งขึ้นจังเวลาดื่มเหล้า แต่คนที่ดื่มแล้วได้แต่นั่งยิ้มเห็นจะเป็นป้อง ไม่เห็นมันพูดอะไรเลย ทีตอนไม่เมาปากโคตรหมาเลย แต่มันชอบหันมามองหน้าผมบ่อยๆๆจัง ผมก็หลบสายตานั้นทันที ตอนนี้กันยังคงสนุกกับเพื่อนๆๆอยู่ ผมมองกันก็แปลกๆๆไปอีกแบบไม่เคยเห็นกันในแบบนี้เลย55
“เดียวแคนไปเข้าห้องน้ำก่อนน่ะกัน”
“ให้ไปเป็นเพื่อนมั้ยแคน” กันกำลังจะลุก
“ไม่ต้อง กันนุ่งคุยต่อเหอะ เดี๋ยวแคนมา แป๊บเดียวเอง”
“อืม มีอะไรก็เรียกน่ะ”
“ได้ๆๆ”
ผมลุกออกไปจากตรงนั้นเดินไปเข้าห้องน้ำที่อยู่ถัดไปไม่ไกลมากตรงหลังบ้าน บรรยากาศมืดจัง น่ากลัวที่สุด น่าจะลากกันออกมาด้วยจริงๆๆ ไม่น่าเลยเรา ผมเดินไม่มองซ้ายขวาเลย มองเท้าตัวเองอย่างเดียว
แล้วผมก็ไปชนกับบางอย่างเข้าจนได้
“เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยย กลัวแล้วๆๆ อย่ามาหลอกมาหลอนกันเลย”
“5555555555555555555555555555555”
ผมเงยหน้าขึ้นไปปรากฏว่าเป็นไอ้ป้องยืนหัวเราะชอบใจอยู่คับ
“นี่นายยยยยยยยย”
“ทำไมเดินก้มหน้าล่ะ”
“ก็คือ คือว่า”
“กลัวผีหรอ”
“ไม่ใช่ซะหน่อย”
ไอ้ป้องไม่พูดอะไรเอาแต่ยิ้มและจ้องผม
“มองอะไร”
“ปล่าววววว ให้อยู่เป็นเพื่อนมั้ย”
“ไม่จำเป็น”
ป้องส่ายหัวแล้วทำทีจะเดินออกไป
“เดี๋ยวสิ”
ป้องหยุดเดินแล้วหันกลับมา
“รอก่อนก็ได้”
“ก็แค่เนี๊ยฮึๆ”
ผมเข้าห้องน้ำส่วนป้องยืนรอข้างนอก ผมทำธุระเสร็จก็เดินออกมา
“ป่ะ ไปกันเถอะ”
“เดี่ยวสิ”
ป้องพูดแล้วดึงมือผมเอาไว้ แล้วเหวี่ยงไปติดผนัง แรงป้องเยอะมาก ตอนนี้มือผมถูกรวบไว้สองข้าง
“นาย ๆ จะทำอะไรน่ะ”
ป้องยิ้มไม่พูดอะไร แล้วเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ๆผม
“นายอย่าทำบ้าๆๆน่ะ”
“...............................”
ป้องเลื่อนหน้าเข้ามา ตาป้องตอนนี้เชือมมาก ผมพึ่งเคยเห็นหน้าป้องใกล้ขนาดนี้ครั้งแรก
“ทำอะไรน่ะ”
ป้องชะงักผมได้ทีผลักป้องออก
เสียงกิ๊ฟครับที่ช่วยชีวิตผมเอาไว้
“นี่นายป้อง แคนมีแฟนแล้วน่ะ เดี๋ยวกันมาเห็นเข้าจะทำยังไง”
แต่เสียงฝีเท้าใครบางคนที่กำลังเดินออกไปจากตรงนั้นดังขึ้น
“กันนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน”
ใช่ครับ กันมายืนตรงนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่
“กันนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน”
ผมเรียกกันแต่กันไม่หันมามองผมเลย
“กันฟังแคนก่อน มันไม่ใช่แบบนั้นน่ะ
“กันนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน”
หลังกันเริ่มเดินห่างผมออกไปเรื่อยๆๆๆ ผมวิ่งตามสดุดหินหกล้ม
น้ำตาเริ่มไหลออกมาจากตาอย่างมากมาย ทั้งเจ็บตัว ทั้งอะไร แต่เจ็บตัวไม่เท่าไหร่ คนรักเข้าใจผิดสิครับ มันเจ็บยิ่งกว่า
“กันนนนน ฮือๆๆๆๆๆ ฟังแคนก่อนได้มั้ยยยยยยย”
ผมเดินกลับมาที่บ้านและนั่งรอที่โต๊ะรับแขก ไม่เห็นวี่แววกันเลย
“แคนนนนนขึ้นไปนอนก่อนมั้ย” กรบอก
“กร เมิงขึ้นไปก่อน กูขอรอกันตรงนี้แหละ”
กรส่ายหน้าแล้วเดินขึ้นไปกับกิ๊ฟ
“นี่นายลุกได้แล้ว”
ผมมองต้นเสียง
“นี่นาย แค่นี้นายยังซะใจไม่พอหรอไง พอใจรึยังอ่ะ”
“ชั้นนนนนนน”
ผมยังคงจ้องหน้าป้องอย่างตัดพ้อ
“ชั้นขอโทษ”
“ช่างเหอะ อย่ามายุ่งกับชั้นแล้วก็กันอีก”
ป้องเอามือมาฉุดมือผมลุกขึ้น แต่ผมเอามือสบัดออก
“นายไปได้แล้ว”
“แต่”
“ช่างชั้น”
ป้องเดินออกไปจากตรงนั้น ผมยังคงนั่งรอกันต่อไป ดึกแล้วกันจะไปอยู่ที่ไหน เราต้องเดินตามหาสิ ใช่
ผมลุกจากตรงนั้นเพื่อจะออกไปตามหากัน
“แคน จะไปไหน”
เต้เดินสวนเข้ามาครับ
“จะไปตามหากัน”
“ไม่ต้องหรอก กันไม่เป็นอะไร”
“แล้วเค้าอยู่ที่ไหนอ่ะเต้”
“คือเค้าไม่ให้บอกหน่ะ เค้าขออยู่คนเดียว โทษทีน่ะแคน เต้รับปากกันแล้วว่าจะไม่บอก”
“เต้ ขอร้องล่ะ”
“เฮ้ออออออ แคน แคนกลับขึ้นห้องไปก่อนน่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ดีขึ้นเองล่ะ”
ผมโดนเต้ลากขึ้นไปที่ห้อง เต้กำชับให้กรดูแล แล้วไม่ให้ลงไปข้างล่างอีก
“แคนนนน มึงทำใจให้สบายน่ะ เดี่ยวกันก็มา กันมันรักมึงจะตาย”
“แต่กันกำลังเข้าใจผิด”
“กูรู้แต่บางที การที่อยู่คนเดียวตอนนี้มันอาจจะดีต่อทั้งสองฝ่ายก็ได้ เดี๋ยวก็มีโอกาศเครียกันเองแหละเมิง”
กรพูดปลอบใจผม
“ขอบใจน่ะเว้ย”
ผมยังร้องให้อยู่ เหนื่อยเพราะร้องให้ จนหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
แค่นี้ก่อนน่ะครับ :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
เศร้า
!!
เคาท์ ดาวน์ปีใหม่เลย
T^T
-
:o12: :sad4:
เศร้ามากมายอะ เกียจ ป้องแล้วฮือๆๆๆๆๆๆ
ท่าทางตอนหน้าต้อวงมีไรแน่ๆเลย กลัวใจคนเขียน แล้วจะรออ่านต่อ :เฮ้อ:
-
ทำม่ายกันไม่ฟังเหตุผลเลย :z3: :z3: :z3:
ทีแคนยังฟังเหตุผลกันเลย
ป้องก็อีก ชอบหาเรื่องแคน จริงแอบชอบอ่ะดิ่ :laugh:
-
^
^
^
^
ช่วยๆๆๆ :z3: :z3: :z3:
เอาให้บ้านคนแต่งสะเทือนเรย
ค้างงงงง อย่าง รุน แรง
ทามมายมานเศร้างี้อ่า
รับม่าด้าย :monkeysad:
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
อ่าครับ กันหนีไปทำไม
คุยกันให้รู้เรื่องไปเลยไม่ดีกว่าเหรอ
ทำแบบนี้ก็ปวดใจกันทั้ง2ฝ่ายนะครับ
แต่ยังไงก็เอาใจช่วยสู้ๆต่อไปครับผม
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
ป้องอ่ะ แอบคิดไรกับแคนแน่ๆเลย
เหมือนเด็กอ่ะ ที่ชอบแกล้งคนที่ชอบ :3125:
เป็นกำลังใจให้ค่ะ แคน สวัสดีปีใหม่ 2009 :mc4:
-
โอ้ย เศร้า มีอีกไหมเนี่ย
โคดเจ็บปวดเลยอะ :sad4: :o12: :sad4:
ทำไมน้องแคน ปล่อย ของแบบนี้ :m15: :m15: :m15: มันเศร้านะ
:z13: :z13: :z13: ลงโทษ ที่ทำให้เศร้า
-
คิดในทางที่ดี คงไม่มีไรหรอกน่า :sad11:
-
ความจริงมันก็เจ็บปวดแบบนี้แหละครับ เราทำได้แค่ยอมรับมัน
นี่เราพูดอะไรไปเนี๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ขอบคุณทุกกำลังใจน่ะครับ
รอตามตอนต่อไปได้เลย
แต่พรุ่งนี้ค่อยอ่านน่ะคับ
-
น้องแคนปล่อย อะไร ออกมา พี่ไม่ยอมนะ
ไอ้กันบ้า :beat: ไม่ยอมฟังเหตุผล สงสารแคนจัง :m15:
:call: ขอ ให้จบสวยๆ นะแคน
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: ปลอบใจ
-
เห็นแค่นี้ทำไมกันต้องเข้าใจอะไรผิดด้วย
สวัสดีปีใหม่จ้า :mc3:
-
(http://)(http://dl2.glitter-graphics.net/pub/848/848652g0t9giwgk6.gif) (http://www.glitter-graphics.com)
-
ส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่คับ
วันนี้เอามาลงตอนบ่ายๆๆอีกแล้ว
คืนนี้ขอให้ทุกคนมีความสุขน่ะครับ
ระมัดระวังตัวด้วยน่ะคับเป็นห่วงงงงงงงงงงงง
ซากุระสีฟ้า
-
ผมสดุ้งตื่นขึ้นมา เหลียงมองด้านข้าง ไร้วี่แววกัน
กันไม่กลับมาจริงๆๆ
มองดูนาฬิกา 7โมงเช้า ผมถอนหายใจครั้งนึงแล้วเดินออกไปดูที่หน้าต่าง
“กัน”
แต่ทำไมน้ำตาผมไหลออกมาอีกล่ะ
กันเดินมากับจ๋า คุยกันมาอย่างสนุกสนาน เมื่อคืนจ๋าอยู่ไหน อยู่ห้องรึป่าวน่ะ รึว่า...
ไม่จริง
“ไม่จริงงงงงงงงงงงงง”
ไม่จริงใช่มั้ย
ผมเดินลงไปด้านล่างเพื่อถาม
กันมองหน้าผมเล็กน้อยแล้วหันไปคุยกับจ๋าต่อ
“อ้าวแคนตื่นแล้วหรออ”จ๋าทัก ส่วนกันยังคงหันหน้าหนีผม
“จ๋างั้นกันขอตัวไปอาบน้ำก่อนน่ะเดี๋ยวไปทานข้าวกัน”
กันยังคงพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวนต่อจ๋า
กันเดินผ่านหน้าผมไปโดยไมสบตาแม้แต่วินาทีเดียว เหมือนมีใครมาตบหน้าอย่างจังๆๆ เมื่อถูกคนรักเมิน
“กันนนนนนนนนนน”
ยังคงไร้ซึ่งการขานตอบจากคนที่เดินไป
ผมเดินตามขึ้นไปที่ห้องกันหยิบผ้าเช็ดตัวจะเข้าไปอาบน้ำ
“กันนน แคนขอคุยด้วยหน่อยสิ”
“........................................”
“กันฟังแคนบ้างได้มั้ย”
“ยังมีอะไรต้องพูดอีก”
“แต่แคน”
“ไม่ต้องพูดแล้ว ต่อไปแคนอยากทำอะไรก็เชิญ แต่เรากันยังไม่พร้อมที่จะคุยอะไร ขอร้องล่ะ”
“กัน”
กันเดินเข้าห้องน้ำไปโดยไม่ฟังอะไรเลยแม้แต่น้อย ผมเสียใจมาก และไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไป
“เอาน่า แคนมึงให้เวลากันเค้าอีกหน่อยน่ะ”
กรเดินเข้ามาตบไหล่ผมแล้วให้กำลังใจ
เช้าวันนี้ไม่เป็นแบบที่ผมคิด ทีแรกผมคิดว่ากันจะเหมือนเดิน เพราะผมไม่เคยเห็นกันเป็นแบบนี้ แถวถ้าไม่อยากคุยกับผมแล้วต้องคุยกับจ๋างั้นหรอ จะมากไปรึป่าว
“แคนแกทานอะไรบ้างสิ อย่าคิดมากเลย”กิ๊ฟปลอบใจ
“ชั้นกินอะไรไม่ลงหรอก”
“เอางี้ชั้นจะไปคุยกับกันให้มันรู้เรื่องไปเลยดูซิว่ามันจะเอายังไง”
“อย่า กิ๊ฟ ช่างเหอะ ตอนนี้พูดอะไรไปกันก็ไม่ยอมฟังหรอก อาจจะทำให้กันโกรธมากขึ้นก็ได้”
ผมขอร้องกิ๊ฟว่าอย่าพึ่งวู่วามเลย
ผมมองโต๊ะที่กันนั่งกับจ๋าแล้วปวดใจจังเลย กันไม่เคยอ่อนโยนกับใครเลยนอกจากผม แต่ตอนนี้กันกำลังทำอยู่
ผมมองไปอีกด้านเจอหน้าป้อง ป้องยังคงมองผมอยู่ตลอด ดูสีหน้าเหมือนอยากพูดอะไร แต่ผมคิดว่าตอนนี้อย่าทำให้ผมลำบากอีกเลย ที่จริงผมก็ไม่ได้เกลียดเค้าหรอก แต่อยากจะถามว่า เค้าต้องการอะไรกับผมกันแน่ ต้องการให้ผมเลิกกับกันหรือว่าทำไปเพื่ออะไร
สายนี้พวกเราไม่มีโปรแกรมจะไปที่ไหนกัน ผมออกมานั่งเล่นที่สวนหลังบ้านริมแม่น้ำ
“แคน”
ผมหันไปหาเจ้าของเสียง
“ป้อง”
เป็นป้องครับ ผมนึกว่ากันจะมาง้อผม
“นึกว่าใครหรอ”
“ป่าว มีอะไร”
“เอ่อ เรื่องเมื่อวาน ขอโทษ”
“ช่างเหอะ นายเมา ชั้นไม่ถือ อีกอย่างนายยังไม่ทำอะไรชั้นด้วยซ้ำ”
“แต่แฟนนายเข้าใจผิด”
“นั่นไม่ใช่ความต้องการนายตั้งแต่แรกรึไง”
“ชั้นนน”
“ช่างเถอะ นายอย่ามายุ่งกับชั้นอีกเลย”
“แต่ชั้นเป็นห่วงนายน่ะ”
“ขอบใจ เรื่องกันเดี๋ยวพวกเราจะจัดการกันเอง”
“ถ้าอย่างนั้นชั้นขอเป็นเพื่อนกับนายได้มั้ย”
“นายเป็นเพื่อนเต้ ก็เหมือนเพื่อนชั้นแหละ”
“ขอบใจ นั่งด้วยคนน่ะ”
“อืม”
ตอนนั้นผมทำไมให้ป้องนั่งด้วย ทำไมให้เค้าเป็นเพื่อนง่ายๆๆ ไม่กลัวกันโกรธหรอ
แต่กันเค้าไม่สนใจเราเลยน่ะ อีกอย่างมัวแต่อยู่กับจ๋า จะมาสนเราทำไม ในเมื่อเค้าไม่แคร์เราแล้ว
ป้องชวนผมคุยเรื่องนั้นเรื่องนี้ แต่ผมก็ตอบคำสองคำ เพราะผมยังอาการยังไม่ดีอยู่
“นายรำคาญชั้นมั้ย”
“ป่าวหนิ”
“เห็นนายตอบแค่คำสองคำ”
“ชั้นอารมยังไม่คงที่หน่ะ นายพูดอะไรต่อไปเถอะชั้นอยากฟัง”
“ได้ๆๆ”
ป้องเล่าเรื่องตลกหลายอย่างให้ผมฟัง บางครั้งผมก็ยิ้มออกมาจนได้
เริ่มรู้สึกดีขึ้นมาหน่อยๆๆแล้วหล่ะ
ผมกับป้องคุยไปได้ซักพักก็ชวนกันเข้าไปในบ้าน
เดินเข้าไปเจอกันนั่งอยู่ที่โซฟาด้านล่าง
กันเหลือบมามองหน่อยๆๆแล้วก็อ่านหนังสือต่อ
“กัน” ผมเรียกกัน
กันหันขึ้นมามองผมแต่แล้วก็
“กันนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนไปทานข้าวได้แล้วจ๋าหิวแล้ว”
กันหันมามองหน้าผมอีกครั้งแล้วลุกเดินไปกับจ๋าผ่านหน้าผมกับป้องไป
“แคน ป้อง ไปทานข้าวด้วยกันสิ”
จ๋าออกปากชวนผมกับป้อง
“ช่างเค้าเถอะจ๋า เค้าคงอิ่มกัมาแล้ว” กันจ้องมาที่หน้าผมแบบเย็นชาแล้วเดินไป
“นี่กัน นายทำไมทำแบบนี้”
ป้องพูดขณะที่กันกำลังเดินไป
แต่กันก็ยังเดินเฉยต่อไป
“นายไม่คิดหรอว่าแคนจะรู้สึกยังไง”
ป้องยังคงพูดต่อ
“พอเถอะป้อง กันเค้าไม่อยากฟังหรอก”
ผมบอกให้ป้องหยุดพูด
กันหันมามาองผมอีกครั้งนึงแล้วเดินต่อไป
เอาแค่นี้ก่อนน่ะคับ
ปีหน้าเจอกันนนนนนนนนนนนนน
โพสอีกทีปีหน้าเลยยยยย
ดูเหมือนนานจัง ฮิๆ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:z3: :z3: :z3: :z3:
ไมกันไม่ยอมรับฟังอะไรเลยอะ
ให้หึงยังดีกว่ามาเงียบเฉยอย่างงี้
แล้วจะรออ่านปีหน้านะคราบ อิๆ
-
โอ้ยยยยยยอะไรกันเนี่ย กันไม่ยอมฟังแคนบ้างเลย
รำคาญยัยจ๋ามากๆๆๆๆๆๆเลย :beat: :beat:
-
เข้ามาอ่าน
ชอบเรื่องนี้อะ :-[
-
ขอซักที :beat: :beat: :beat: <ให้กันนะ>
ประชดกันไปประชดกันมา มันทำให้อะไร ดีขึ้นมาบ้าง
:เฮ้อ:
ค้างๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อ่า
รอ ตอนต่อไป
:z2:
-
อะไรกันนักหนาเนี่ย :z3:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
:angry2:ทำไมกันทำยังงี้ ไม่ฟังเหตุผลอะไรเลย
-
ค้าง :angry2:
รีบมาเลยนะ ปวดใจมากๆๆ :m15: :m15: :m15:
ยัง รัก แคนเสมอ แต่โดนอย่างนี้ มันเจ็บปวดจริงๆ :m15:
-
มา +1 รับปีใหม่ให้นะครับ...ขอให้แคนมีความสุขมากๆ และสมหวังทุกๆ เรื่องนะครับ :กอด1:
ส่วนเรื่องที่ลง... :sad11: เศร้ากันได้ข้ามปีเลยทีเดียว
อยากให้เคลียร์กันเร็วๆ นะครับ...รออ่านต่อไป
-
สวัสดีปีใหม่ครับทุกคน ขอให้มีความสุขในปีใหม่นี้น่ะครับ เรื่องไหนที่ไม่ดีก็ขอให้มันผ่านไปกับปีเก่าน่ะครับ
ขอให้รวยๆๆๆๆๆๆ สวย หล่อ น่ารัก กันทุกคนด้วยน่ะครับ
คิดสิ่งใดขอให้สมปรารถนาน่ะคับ
ซากุระสีฟ้า :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
มีความสุข มากๆๆ นะแคน :L2:
ตั้งแต่มาอ่าน นิยาย ของแคน
พี่ประทับใจมากๆๆ
พอพี่อ่าน ของทั้งแคน และ น้องนัท รู้ไหมว่าเป็นแรงผลักดันให้พี่อยากเล่าเรื่องของพี่บ้าง
ปล. รักน้องแคน เหมือนน้องจริงๆๆ แม้ไม่เคยเจอ ไม่ไคยคุย แต่ก็รู้สึกดีกับแคนจริงๆๆ :กอด1:
-
วันนี้มาอัพ ครั้งแรกของปีจริงๆๆๆ
มาอัพตอนบ่ายอีกแล้ว เพราะช่วงนี้คนเขียนว่างกลางวัน5555
สวัสดีปีใหม่ครับทุกคน
ปล. รักพี่หมอเหมือนกัน(ที่สุด)
รักคนอ่านน่ะครับ
ซากุระสีฟ้า
-
ต่อเลยน่ะครับ
บรรยากาศบนโต๊ะอาหารชั่งทรมานเหลือเกิน ทุกคนดูเงียบไปหมด มีเพียงเสียงจ๋าที่กำลังออดอ้อนกันอยู่เพียงคนเดียว ผมได้ได้ก้มหน้าฟังเสียงนั้น ผมรีบกินเท่าที่กินได้ แล้วลุกจากโต๊ะทันที
“แคนอิ่มแล้วหรอ”
“อืม ขอตัวขึ้ไปนอนพักหน่อยน่ะ”
“เออ แคนตอนเย็นๆๆเรามีล่องแพกันน่ะ”
“หรอ เอองั้นกร ถ้าจะไปเมิงไปตามกูด้วยน่ะ”
“อืมได้”
ตอนเย็นเต้มีโปรแกมจะไปเล่นน้ำกันครับ คงสนุกน่าดูเลยน่ะถ้าผมไม่เป็นแบบนี้ บางทีอยากคิดว่า ฝันไปที่มาที่นี่ โดยตื่นมาก็นอนหลับที่หอในมหาลัยข้างๆๆกัน แต่นี่คือเรื่องจริง ที่ผมต้องเผชิญและแก้ปัญหาไปให้ได้
ไม่นานนักกรก็มาปลุกผมให้ลงไปเตรียมของไปลำธารกัน และเราจะไปกินข้าวเย็นที่นั่นกันด้วย
ตอนแรกนึกว่าไปเล่นน้ำที่หลังรีสอร์ทเท่านั้นเอง ไม่นึกว่าต้องเดินลึกลงไปอีกเป็นลำธารสายเดียวกันแต่กว้างและมีน้ำตกด้วย น่าเล่นจังเลย เหมาะกับการมาตั้งแคมป์เป็นที่สุดเลยยยยย
พวกเราวางของกันเสร็จ เต้ กร กิ๊ฟ ลงน้ำก่อนเลย น้ำใสมากๆๆน่าเล่นมากๆๆๆๆ สักพักเอกกับวินก็ตามลงไปเล่น
“กัน จ๋าอยากเล่นน้ำ กันดูแลจ๋าด้วยน่ะ”
“เอ่อ คือ” กันอึกอัก ผมรู้ดีว่ากันว่ายน้ำไม่เป็น และไม่ชอบเล่นน้ำ และครั้งก่อนกันเกือบจมน้ำเพราะผม
“ทำไมล่ะกัน น่าน่ะ เล่นเป็นเพื่อนจ๋าน่ะ จ๋าอยากเล่น” เสียงจ๋ายังออดอ้อนกันให้ลงน้ำให้ได้ ผมเริ่มทนไม่ได้แล้ว
“กัน ไม่ชอบเล่นน้ำไม่ใช่หรอ จะเล่นหรอ”ผมพูดไปลอยๆๆ กันไม่หันมามองแม้แต่น้อย
“ได้จ๋า กันจะลงไปเล่นน้ำเป็นเพื่อน”
ผมช๊อกกับคำพูดของงกัน ทั้งๆๆที่ตัวเองว่ายน้ำไม่เป็น และไม่ชอบเล่นน้ำด้วย ถ้าเป็นอะไรมาจะทำอย่างไรล่ะ
ยังไม่ทันที่ผมจะได้ห้ามกันกับจ๋าก็ลงไปอยู่ในน้ำซะแล้ว น้ำถือว่าเชี่ยวเหมือนกันน่ะ ไหลเป็นชั้นๆๆ เต้บอกว่าให้เล่นบริเวณแถวนี้จะไม่อันตราย ถ้าไปอีกหน่อยจะลึกมากบอกให้ทุกคนระวังด้วย
ผมคิดอยู่ว่าจะลงไปดีมั้ย
แต่มีมือใครบางคนผลักผมลงไปเต็มๆแรง
“ป้องงงงง นายยยยยยยยยยยยยยยยยแกล้งช้านนนนนนน”
“ใครแกล้ง อยากเล่นมากก็เลยสนองไง”
“จำไว้ อย่าให้ขึ้นไปได้น่ะ”
“โอ้ยยยยยยยเปียกหมดแล้วนี่เห็นมั้ย”
“สมน้ำหน้าแกล้งคนอื่นดีนัก” ผมวิดน้ำใส่ป้องที่ยืนอยู่ข้างบน
“ป้องแล้วนายไม่ลงมาหรอ” วินถาม
“ไม่อ่ะ กวางอยู่ข้างบนคนเดียว เดี่ยวเหงา”
กวางไม่ยอมลงน้ำครับคงกลัวและอาจจะว่ายน้ำไม่เป็นมั้งคับเลยนั่งเตรียมของว่างให้เรา ส่วนป้องก็ยังไม่ยอมลง นั่งอยู่ริมน้ำ คอยให้กำลังใจ
พวกเราเล่นน้ำอยู่พักใหญ่ ผมแอบเหลือบมองดูกันเป็นระยะๆๆ ก้คนมันเป็นห่วงนี่นา
“ช่วยยยยยด้วยยยยยยยยยยยยยยกันจมน้ำ”เสียงจ๋าร้อง
“กันนนนนนนนนนนนนนนน” ผมรีบว่ายไปสุดพลังทุกคนกำลังอึ้งทำอะไรไม่ถูก
ผมคว้าตัวกันไว้ได้ แล้วดึงขึ้นมา กันตาแดงก่ำ
“เป็นอะไรรึป่าว”ผมถามกัน
“ป่าว เดินไม่ระวังตกร่องน้ำลึก” กันพูดแล้วหอบไปด้วย
“ขึ้นไปก่อนมั้ย”
“ขาเป็นตะคริว”
“หรอ”ผมเอื้อมมือไปโอบตัวกันแล้วอุ้มมาตรงที่ตื้นๆๆแล้ว อุ้มได้เฉพาะในน้ำน่ะครับ บนบกไม่ไหว
กันมองหน้าผมตลอด
“ขอบใจ”
ทำไมต้องขอบใจผมด้วยล่ะ ผมไม่เข้าใจกันเลย
“มะเดี๋ยวชั้นจะช่วยพากันไปที่เต๊นเอง”ป้องอาสาพยังกัน ตัวก็เท่าๆๆกันคงแบกกันไปได้มั้ง
ตอนนั้นทุกคนเลยขึ้นมาข้างบนกันหมด
“กันเป็นไรมากมั้ย จ๋ากลัวแทบแย่”
“ไม่เป็นไร”
“เอาล่ะๆๆ ทุกคนไปเปลี่ยนชุดแล้วมานั่ง ย่างเนื้อกัน”เต้บอกทุกคน
หลังจากที่ทุกคนทะยอยไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ผมเลยได้มีอากาศคุยกับกัน
“กัน ว่ายน้ำไม่เป็น ยังจะลงไปเล่นอีก”
“..................................”
“เตือนแล้วก็ไม่ฟัง”
“ช่างกัน”
“ช่างได้ไง อย่าทำให้คนอื่นเป็นห่วงได้มั้ย”
อารมผมตอนนั้นไปแล้วน้ำตาเริ่มไหลออกมาเรื่อยๆๆ กันอึ้งเล็กน้อยเมื่อเห็นท่าทีของผม
“กันรู้มั้ย แค่กันไม่คุยกับแคน เย็นชาใส่แคน แค่นี้แคนก็จะตายอยู่แล้ว ถ้ากันเป็นอะไรมา กันจะให้แคนทำยังไง แคนจะอยู่ยังไง”
กันเงียบไปพักนึก กันเอามือมาเช็ดน้ำตาให้ผม
“อย่าร้องเลยแคน กันไม่อยากให้แคนร้อง”
“..............................”
“แคนไปหาป้องเหอะ ดูซิเค้ามองใหญ่แล้ว”
“เกี่ยวไรกับป้องล่ะ”
“ช่างเหอะ”
ทำไมกันต้องพูดถึงป้องด้วยน่ะ
“ตอนนี้ก็ไม่ได้เป้นอะไรแล้ว แคนไปเปลี่ยนชุดก่อนไป”
“แต่แคนกับป้องไม่ได้”
“กันนนนนนนนนนนนนนนนเป็นไงบ้างอ่ะ หายรึยัง นี่จ๋ารีบมาเลยน่ะเนี๊ย เดี๋ยวเราไปย่างเนื้ออร่อยๆๆกินกันน่ะ”
“ไม่เป็นไรแล้วจ๋า ขอบใจน่ะพี่เป็นห่วงกัน”
“อ้าวแคนยังไม่ไปเปลี่ยนชุดอีก เดี๋ยวก็กินไม่ทันจ๋าน่ะ555”
“กำลังจะไปเดี๋ยวนี้แหละ”
ผมพูดแล้วมองหน้ากันกันก็หลบตาผม ผมเดินออกมาแบบไร้คำบรรยาย ผมต้องทำยังไงจะได้กันกลับคืนมา กันจะเปลี่ยนใจจากผมง่ายไปมั้ย
“แคน เป็นยังไงบ้าง”ป้องดึงแคนผมไว้
“ก็ไม่เป็นไร กันดีขึ้นแล้วมั้ง”
“หมายถึงแคนอ่ะ”
“ชั้นหรอ ไม่มีอะไรหรอก”ผมยิ้มให้ป้องแล้วเดินต่อไป
ผมเดินออกมาไกลจากที่พักเหมือนกัน
“แคนนนนนนน มานั่งอะไรตรงนี้ไม่กลัวหรอ”ป้องตามผมมาด้วยหรอ
“.............................”
“กันเค้าจะไม่มีวันกลับมาแล้วล่ะ”ผมบอกป้อง
“แคนรักกันมากขนาดนั้นเลยหรอ”
“ใช่ รักมากกเลยล่ะ แต่ทำไมมันต้องเป็นแบบนี้”
“แคนลืมกันได้มั้ย แล้วมองคนอื่นได้มั้ย”
“...............................” ผมมองหน้าป้อง
“ป้องชอบแคนน่ะ ชอบตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ลืมกันแล้วหันมามองป้องได้มั้ย”
“.........................................”
ผมอึ้งกับคำพูดของป้อง
“เอ่อ คือ”
“แคนไม่ต้องบอกเราตอนนี้ก็ได้”
“ป้อง แคนขอบใจน่ะที่ ป้องมีความรู้สุกดีๆๆให้แคน แต่”
“แต่อะไรแคน”
“แต่ถึงแม้กันจะเลิกรักแคน เลิกคบกับแคน แคนก็ไม่สามารถเลิกรักกันได้ แคนไม่อยากฝืนใจตัวเอง”
“แคนนนนนนนน”
“มันจะทำให้เราเจ็บปวดทั้งสองคนน่ะป้อง”
“เข้าใจแล้วล่ะ ขอบใจน่ะ”
“ขอโทษจริงๆๆน่ะป้อง เราเป็นเพื่อนกันเถอะ”
“อืม เพื่อน” ป้องฝืนยิ้มเล็กน้อย
“ป่ะเราเข้าไปข้างในกันเถอะ ทุกคนคงรอแย่แล้ว
ผมตัดสินใจถูกแล้วใช่มั้ยครับ ถึงวันหน้าต้องเจ็บปวดอยู่คนเดียวก็ยอม เพราะความรักของผมที่มีให้กัน มันมีค่ามากที่ควรจะจดจำ
-
อืม พูดไม่ออก :m15: :m15: :m15:
พี่ดีใจนะที่แคน คิดแบบนั้น
แคนทำดีที่สุดแล้วแหละ
ถ้ากัน ยังไม่เชื่อใน ความรักของแคน พี่ก็ไม่รู้จะว่าอะไร
แต่พี่ยังเชื่อว่า กัน จะกลับมาเป็นของแคน นะ :กอด1:
แม้แต่พี่เองทุกวันนี้ยังไม่เข้าใจว่า รู้จักความรักจริงๆๆ รึเปล่า บางครั้งก็ทำให้เรารู้สึกดี จน ตัวลอย
จนอยากทำเพื่อคนรักทุกอย่าง แต่บางครั้งมันทำให้รู้สึกว่าเหนื่อยเหลือเกินเหนื่อยแทบขาดใจ :m15:
ไม่รู้ว่าแคนเป็นเหมือนพี่รึเปล่า
ปล.ยังไงก็ รัก แคนเสมอ :กอด1:
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
ครับผมกันเปลี่ยนไปนะครับ
ไม่ยอมฟังเหตุผลจากแคนเลย
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
..ความไม่มั่นใจ...ความหวาดระแวง..
เป็นอุปสรรคอย่างใหญ่หลวงของ..ความรัก..
ไม่รู้ว่าจุดจบ..ความรักของของแคน..ณ.ปัจจุบัน
.....สมหวัง..หรือผิดหวัง..เพราะไม่เห็นแคนพูดถึง..กัน.ในปัจจุบันเลย
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ ขอบคุณที่เอาเรื่องส่วนตัวมาเล่าให้ฟัง :กอด1:
อีกอย่าง..ขอชื่นชม..ในการยอมรับในความเป็นตัวตนของตนเองไม่ปิดปังใคร..
.. ซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกขอตัวเองดี..รักก็บอกว่ารัก..ชอบก็บอกว่าชอบ..
....เพราะคนเราจะหลอกใครก็ได้..แต่หลอกตัวเองไม่ได้...
และก็...มีอารมณ์ขันดีเนอะ..ชอบๆๆ :L2:
-
สวัสดีปีใหม่จ้า ซากุระสีฟ้า
ขอให้มีสุขภาพแข็งแรง มีความสุข ตลอดปีนเค้าบบ
:mc4: ^^ :mc4:
ปล.ติดตามรออ่านอยู่นะค้าบบ :impress2:
-
อัพก่อนพี่หมอนัทก็ได้
แต่เอานิสเดียวไปก่อน นิสเดียวแต่ได้ใจความน่ะครับ
ตอนเย็นอาจมาลงต่อเลยก็เป็นได้
-
ต่อเลยน่ะครับ
ผมกับป้องเดินเข้ามาตรงที่พัก เพื่อนๆกำลังนั่งย่างเนื้อกันกิน รวมทั้งกันกับจ๋า จ๋านี่เค้าไมไม่ยอมปล่อยกันจริงๆๆเลยน่ะ หวังว่ากันคงไม่เปลอใจไปชอบจ๋าจริงๆๆหรอกน่ะ กันหันมามองผมกับป้องที่เดินเข้ามา แล้วก็ก้มหน้าลงไป
“อ้าวแคนกับป้องไปไหนกันมา แอบไปสวีทกันมาหรอจ๊ะ” นี่ใยจ๋าเน่าเอ้ยไม่พูดก็ไม่มีใครว่าหล่อนเป็นใบ้หรอกน่ะ ผมได้แต่ยิ้ม
“ป่าวๆๆ เห็นแคนเดินไปไหนไม่รู้ก็เลยออกไปตามเท่านั้นเอง”ป้องพูดให้ทุกคนเข้าใจ
“แหมๆๆ ไม่ต้องเขิลหรอกป้อง” ใยจ๋ายังไม่เลิก
“นี่จ๋า เธออย่าคิดไปเองได้มั้ย เพื่อนชั้นไม่ได้เป็นอย่างที่เธอว่าซะหน่อย”กิ๊ฟออกโรงแล้ว
“แหมมล้อเล่นนิสเดียว เน้อกันเน้อออ”
กันยังคงมีสีหน้าเย็นชาเหมือนเดิม
“ขอตัวแป๊บนึงน่ะ” เสียงกันพูด ผมเหลียวมองหน้ากัน กันจะไปไหนน่ะ
“กันไปไหนอ่ะเดี๋ยวจ๋าไปเป็นเพื่อนน่ะ”
“ไม่ต้อง”
กันเดินออกไปจากตรงนั้นอย่างฉุนเชียว
“กัน” ผมจะลุกตามไปแต่กรจับมือผมไว้
“เดี๋ยวป้องไปดูให้น่ะ”
ป้องเดินตามกันออกไป เพื่อนหลายคนยังงกับเรื่องนี้ แต่กิ๊ฟแสนฮารู้หน้าที่นี้ดี ว่าควรทำอย่างไร ทุกคนจริงร้องเพลง เล่น กินกันต่อ โดยไม่สงสัยอะไรมากมาย
ผมตัดสินใจเดินตามป้องออกไปดุ
ป้องกับกันไปถึงไหนน่ะ ผมเดินอยู่นานซักพักเห็นป้อง เดินกลับมา
“แคนนนนน”
“ป้องงงง นายยยย นี่หน้านไปโดนอะไรมา”
“โดนกันต่อยอ่ะ”
“กันนนนนน แคนไม่ไหวแล้วน่ะ”
“แคนนนนน อย่าโกรธกันเลย เพราะป้องก็ต่อยกันไปเหมือนกัน มันเป็นเรื่องระหว่างเค้ากับป้องหน่ะ”
“เจ็บมั้ยอ่ะ”
“นิสหน่อย แคนเดินไปดูกันหน่อยสิ อยู่ทางโน้นอ่ะ”
ผมเดินจากป้องไปตามที่ป้องบอก
“กันนนนนนนนนนนนนนน”
“กันนนนนนนนนนนนนนนนนอยู่ไหนนนนนนนนนนน”
“กันนนนนนนนนนนนนนนนนนน”
ซักพักก็มีมือใครบางคนมากอดผมไว้จากด้านหลัง
“กันนนนน”
“แคนนนนนนนนนนน”
“กัน”
“กันขอโทษที่ไม่เชื่อใจแคน กันมันไม่ดี ทำให้แคนเสียใจ”
“กัน ไม่เป้นไรหรอกน่ะ” ผมหันหน้ามาแล้วจับมือกันไว้
“แคนผิดเอง ที่ทำตัวให้กันไม่ไว้ใจ”
“อย่าพูดอย่างนั้นเลยแคน กันจะไม่ขอให้แคนยกโทษให้กันหรอก”
ผมไม่ปล่อยให้กันพูดจบ เอาประทับริมฝีปากไปที่ปากกัน
“ขอบใจน่ะกันที่กลับมา”
“กันรักแคนคนเดียวจำไว้ แต่ถ้าแคนไม่รักกันแล้ว กันก็จะยอมปล่อยแคนไป”
“ใครกันแน่ที่ต้องพูดแบบนี้ แล้วใยจ๋าล่ะ ไม่ไปสวีทกันแล้วหรอ”
“ขอโทษ เรื่องจ๋า กันมันไม่ดีเอง กันไม่น่าทำตัวแบบนั้นเพื่อประชดแคนเลย”
“กันจะไปขอโทษจ๋า แล้วไปบอกความจริงเลยดีมั้ย”
“ไม่ต้องหรอก ปล่อยเป็นอย่งนี้แหละ สนุกดี” หมั้นใส้มันมานานขอเอาคืนมั่ง
“ร้ายจริงน่ะแฟนใคร”
“โหหหหหเป็นห่วงมันหรอไง”
“ปล่าวๆๆๆๆซะหน่อย”
“ดีมากกกกกกกกกก”
“งั้นขอรางวัลจุ๊ฟอีกทีได้มั้ย”
“ไม่ได้”ยังไม่ทันจะพูดจบกันก็จุ๊ฟผมไปซะแล้วววววว
“เออว่าแต่หน้าที่โดนป้องต่อยอ่ะ เจ็บมั้ย”
“เจ็บดิ ไอ้เจ้านั่นหมัดหนักชิพหาย”
“ไหนๆๆแล้วไปทำอะไรให้เค้าต่อยเล่า”
ตอนนั้นผมไม่รู้หรอกว่าป้องคุยอะไรกับกันบ้างเรื่องถึงเป็นแบบนี้ กันถึงเข้าใจได้
กันเล่าให้ผมฟังว่า..............(พยายามคิดว่าตอนนี้เป็นภาพอดีตเป็นภาพซีเปียอ่ะครับ5555)
หลังจากที่เดินมา ป้องก็ตามาแล้วพูดว่า....
“กัน นายจะไปไหน”
“เรื่องของชั้น นายไม่ต้องมายุ่ง”
“หยุดคุยก่อนได้มั้ย”
“นายมีอะไรอีก ได้แคนไปแล้วนายจะมาเยาะเย้ยชั้นรึไง อยากได้มากก็เอาไปเลย”
แล้วป้องก็ต่อยหน้ากัน 1ที
ก็มันหน้าต่อยมั้ยล่ะ มายกให้คนอื่นง่ายๆๆได้ไงกัน
“แคนไม่ใช่สิ่งของน่ะ อีกอย่างแคนไม่ได้รักชั้น แคนรักนายมากน่ะกัน”
แล้วป้องก็เล่าเรื่องที่ผมปฏิเสธป้องและเรื่องที่จะจูบผมที่ห้องน้ำให้กันฟังแล้วขอให้กันต่อยหน้าคืนเพื่อเป็นการเอาคืนที่ป้องต่อยกันไปจะได้ไม่มีอะไรติดค้างกัน
กลับมาสู่โลกปปัจจุบัน
“สมน้ำหน้า ยกเค้าให้คนอื่นง่ายขนาดนั้นเลยหรือไง”
“ก็คิดว่าแคนคงชอบป้องจริงๆๆไง กันจะหลีกทางให้”
“โอ้ยยยยยยยพ่อคนดีฝังใน คนดีเหลือเกินนนนนนนนนนน”
“แต่คราวนี้กันจะไม่ยอมใครง่ายๆๆหรอกน่ะ”
พวกเราเดินกลับมาที่พักเพื่อร่วมสังสรรกับเพื่อนๆๆต่อ ป้องยิ้มให้ผมกับกันทีนึง กันก็ยิ้มตอบ
ผมบอกกันให้ไปนั่งกับจ๋าตามเดิม กันทำท่าจะไม่ยอม แต่ผมบังคับไว้ ผมเดินกลับไปนั่งข้างกิ๊ฟเหมือนเดิม
จ๋าก็ยังคงอ้อนกัน แต่กันนี่สิ ระวังตัวเองเป็นบ้าเลย ตลกดีน่ะ55555ท่านผู้อ่าน
หวังว่าความรักของผมมันคงจะราบรื่นอย่างคนอื่นเค้าบ้างงงงงงงน่ะ
แต่ความหวังบางทีมันก็เป็นจริง และไม่สามารถเป็นจริงได้ตลอดไปหรอกน่ะครับ
หวังว่าคงจะเก็บความรู้สึกดีๆๆแบบนี้ไว้น่ะกัน
แค่นี้ก่อนน่ะครับ
ขอบคุณทุกกำลังใจน่ะครับ
-
:mc4: :mc4: :mc4:
แหมป้องแอบเป็นคนดีนะเนี่ย อิๆ
ถึงไงก็คืนดีกันแล้วน๊ามีความสุข
-
^
^
^
^
^
จิ้ม น้องแคน หมั่นไส้นัก :laugh:
ดีแล้วแหละที่เป็นแบบนี้
แต่ช่วงหนึ่งชีวิตแคนก็เคยมีความสุขนี่หน่า
ถึงตอนนี้ แคน จะอยู่กับ กันหรือไม่ แต่ ความรัก ของกัน ที่มีให้น้องแคน คงมีอยู่ต่อไป
เก็บความรู้สึกดีๆๆไว้นะแคน อ้าวพูดอะไรไปวะเนี่ย
ปล. ยังไงก็รักน้องแคนเสมอ :กอด1:
ปล.2 กำลังพิมพ์อยู่เนี่ย รอหน่อยดิ
ปล.3 ว่าแต่น้องป้องเนี่ยมีแฟนแล้วยัง แนะนำให้พี่บ้างดิ :haun4:
เอาอีกแระตู ล้อเล่นนะแคน เดี๋ยวคนอื่นจะหาว่าพี่หื่นอีก
-
^
^
^
^
จิ้มคืน
อะไรอ่ะมาแช่งกันได้ไง กร๊ากกกกกกกกกกกก
ปล. ตอนนี้ ป้องหรอ อิอิ เค้าอินเลิฟอยู่55555(อิจฉา) ถ้ามีเวลาอ่าจจะแฉเรื่องป้องกับ....ก็ได้
-
ป้องกับเต้เหรอแคน ว้าวๆๆๆ
หรือ ป้องกับกัน แว๊กกกกกๆๆๆๆๆๆ :z6: อ้าวตรีนใครวะเนี่ย :laugh:
แฉๆๆๆๆๆ ป้องกัน หรือ ป้องเต้ :laugh:
หรือ ป้อง กับ วิน :o8:
เอ่อ หรือ ป้อง+แคน เอ่อ อันนี้ :z6: แว๊กกก ตรีนใคถีบตรูอีกแหละ :laugh:
รีบ แฉด่วน ไม่งั้นจะคิดกันไปใหญ่
-
แล้วแคนก็กลับมามีความสุขอีกครั้ง เหมือนเรื่องมันจะจบเลยเนอะ หรือว่าจะมีเหตุการณ์ ไม่ขาดฝันมาอีก :laugh:
-
แล้วแคนก็กลับมามีความสุขอีกครั้ง เหมือนเรื่องมันจะจบเลยเนอะ หรือว่าจะมีเหตุการณ์ ไม่ขาดฝันมาอีก :laugh:
เรื่องของแคนยังอีกยาวไกล นี่แค่ปีที่1น่ะคับ
มรสุมชีวิตจริงๆๆอยู่ที่ปี2คับ
รับรองปวดตับไม่ไหวแล้ว
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
เรื่องของแคนยังอีกยาวไกล นี่แค่ปีที่1น่ะคับ
มรสุมชีวิตจริงๆๆอยู่ที่ปี2คับ
รับรองปวดตับไม่ไหวแล้ว
หูยยย แววเศร้ามาแต่ไกล ไม่เป็นไร ตอนนี้ยังมีความสุขอยู่ +1 ให้กำลังใจ (ต้อนรับปีใหม่) นะน้อง o13
:z13: :z13: :z13:
ปล ขอใช้ อีโมตัวใหม่ด้วย ชอบๆ :laugh:
-
จะคอยเป็นกำลังใจให้ตลอดไป ไม่ว่าจะปี ไหน ปีไหน :-[
-
เฮ้อปล่อยให้คนอ่านลุ้นอยู่ได้
ในที่สุดก็ดีกัน
:-[
:pig4: :pig4:
:mc4:
-
เข้ามาอ่านด้วยคนนะค่ะ ดีใจที่เคลียร์กันเรียบร้อยแล้ว
แอบหมั่นไส้กันนิดๆ ทำไมคิดจะยกแคนให้คนอื่นง่ายๆ
รอตอนต่อนะคะ
............. :กอด1:.......
-
ประกาศ คนเขียนจะไม่ลงเรื่องแล้ว
เพราะอยู่ในช่วงสอบ อีกสองสามวันค่อยลงน่ะจ๊ะ :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
โทษทีน่ะครับ
ซากุระสีฟ้า
-
รับทราบคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบ รอได้เสมอ
ขอให้ทำข้อสอบให้ได้นะ อย่าเลียนแบบเรา ที่ ได้ทำ อ๊ากกกกกกกกก :m31:
-
อร๊าย!~ ตกใจนึกว่าจะเลิกลงเรื่อง ที่หนายสอบ .. ตั้งใจอ่านหนังสือมาก ๆ น้า เป็นกำลังใจให้ครับ
ว่าแต่นี่แค่ปีหนึ่งนะเนี้ยะ หุหุ .. แต่รักก็งี้แหละ ปัญหามา ผ่านไปได้ ก็จะรักกันมากขึ้น .. เอาใจช่วยให้รักกันมาก ๆ น้า
ขอบคุณนะครับ ^__^
-
อ๊าก o22 ตกใจนึกว่าไม่อัพแล้ว...เฮ้อ..ที่แท้ก็สอบ
กว่าจะอ่านจนทัน...ขยันอัพดีค่ะ ยาวโฮก....แต่ก็อ่านไม่ยั้งเหมือนกันเหอะ
มารออ่านค่ะ กะว่าพอปีสองจะระวังตัวไม่ให้อินมาก...(เหอๆๆไม่เห็นจะเคยทำได้... :เฮ้อ:)
...
มาช่วยดัน ตกไปหน้าสองแล้ว... :z2:
-
สวัสดีตอนดึกน่ะครับทุกคน ขอบคุณที่เข้ามาอ่านเรื่องนี้
ที่จริงผมตั้งใจว่าสอบเสร๊จแล้วถึงจะโพสตอนนี้เพราะเป็นตอนที่ก่อนจะจบภาค ปีที่1 ของแคนและกัน
ผมทำใจที่จะโพสอยู่นาน กลัวโดนฆ่าด้วย :laugh: :laugh:
แต่ขอโพสวันนี้ตอนดึกๆๆเลยล่ะกันน่ะครับ คนน้อยดี 555
แต่ใครอยากรู้ว่าจบปีที่1 เป็นอย่างไรติดตามด้วยน่ะครับ ต่อเลยไปปีที่ 2 ด้วยน่ะครับ
รักทุกคนน่ะครับ
ซากุระสีฟ้า
-
ถือว่าเป้นตอนนึงได้ม๊ายยยยยยยยยสั้นนิสเดียวเองวันนี้
เป็นไตเติลเรื่องตอนหน้าน่ะครับ
ไปอ่านกันเลยยยย
เช้าวันนี้อากาศดีจังเลย ผมออกไปสูดอากาศที่ระเบียง
ตอนนี้ผมเรียนเทอมที่สองแล้ว นี่เราเรียนมาจะปีแล้วน่ะเนี๊ย เหลืออีกไม่กี่เดือนเราก็จะไม่ได้เป็นเฟรชชี่แล้ว จะไม่ได้เรียนที่นี่แล้ว เพราะต้องย้ายไปเรียนที่ กทม เพราะ คณะผมเรียนปี2 3 และ4 ที่ นั่น อีกไม่นานจะไม่ได้นอนสบายอยู่หอแล้ว คงต้องไปเจออากาศที่ไม่ดียามเช้าของกรุงเทพ ผมตั้งใจจะเก็บความรู้สึกดีๆๆของที่นี่ไว้
สำหรับกันนั้นเราคบกันมาจะสี่เดือนเดือนแล้วน่ะเนี๊ย หลายครั้งที่ไม่เข้าใจกันทะเลาะกัน แต่เราก็กลับมาเข้าใจกันเหมือนเดิม ถ้าเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆๆก็ดีสิน่ะ
ผมกับกันยังคบกันมาเรื่อยๆๆ มีทั้งหวานบ้าง ขมบ้าง แต่ผมก็มีความสุขมาก เวลาที่อยู่กับกัน ตอนนี้อีกไม่กี่สัปดาห์ก็จะจบปีหนึ่งแล้ว ผมต้องกลับไปอยู่บ้าน กันก็ต้องกลับไปอยู่บ้าน อนาคตจะเป็นอย่างไรน่ะ แต่ผมยังเชื่อมั่นในรักของผมที่มีให้กัน ผมรักกันมากจริงๆๆน่ะครับ และผมก็คิดว่ากันก็รักผมมากเช่นกัน
แต่ผมไม่อยากจะเชื่อว่าวันนึงคำๆนี้จะออกมาจากปากผม
คำว่า “กันเราเลิกกันเถอะ”
ส่วนเหตุการณ์ที่ทำให้เกิดคำพูดนี้ขึ้นมามีให้อ่านแน่นอน
แต่คำพูดคำนี้ทำให้ผมได้เห็นอะไรหลายๆๆอย่าง
ทุกคนคงคิดว่าคำพูดนี้เป็นจุดจบของเรื่องนี้สิน่ะครับ
แต่ผมบอกไว้เลยว่า คำๆนี้เป็นจุดเริ่มต้นของ ปีที่ 2
หลังจากที่ทุกคนได้อ่านตอนจบของปีที่1 แล้ว อยากให้ติดตามปีที่2 ด้วยน่ะครับ
ซากุระสีฟ้า
-
เลิกกันเพื่อเริ่มต้นใหม่หรอ น้องแคน :z2: รออ่านจ้า
-
:m31:
เลิกกันได้ไง
ว้ากๆๆๆๆๆ
-
โถ่มาทิ้งให้อยากแล้วจากไป :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ที่เลิกกันนี่เพราะ กันไปมีคนใหม่หรอ แล้วจะรออ่านต่อน๊า อิๆ
-
รออยู่นครับ :z2: :z2:
-
แง่ม ๆ ทำไมถึงพูดคำนั้นออกมา :serius2:
ก็รักกันดี ทำมายอ่ะ รออ่านต่ออยู่นะ
จะรอ รอ รอ ฟังเหตุผล :m16: :m16: :m16:
-
อะไรอ่ะ งง เลิกกันทำไม แล้วเป็นจุดเริ่มต้นตรงไหน
น่าสนนะ จะรอตอนต่อไปนะจ๊ะ
ขอบคุณมากๆค่ะ
.................... :L2:...............
-
เย้ ๆ อ่านทันแว้วววววว
ทำไมเลิกกันง่ะ
เกิดไรขึ้นนนนนนน
ใครทิ้งใครก่อนนนน (มาเป็นเพลงเลย)
ป.ล. หวังว่าชื่อเรื่องที่บอกว่า "รักเก่าๆ" เนี่ย จะเป็น "รักเราไม่เก่าเลย" นะคะ
ขออย่าเป็น "รักเราเก่าไป" แบบนี้ไม่เอาน้ะ
:กอด1:
-
แต่ผมไม่อยากจะเชื่อว่าวันนึงคำๆนี้จะออกมาจากปากผม
คำว่า “กันเราเลิกกันเถอะ”
ซากุระสีฟ้า
^
^
^
:a5: o22 :serius2: จ๊ากกก นี่ขนาดว่าเตรียมตัวไม่อินมากแล้วนะเนี่ย... :o12:
-
มันเกิดอารายยยยยขึ้น โฮๆๆๆๆๆๆๆ :o12: :o12:
-
น้องแคน มาทิ้งระเบิด อะไรไว้ :m15:
โธ่ แคน ทำไมต้องเลิกอะ :m15:
แล้วแคนเป็นไงบ้าง อย่าบอกนะ ว่า กลับมาโสดเหมือนพี่ :เฮ้อ:
มา ขอ :กอด1: หน่อย
กอด คอกันร้องไห้ :m15: กระซิกระซิก
-
มาลงตอนสุดท้ายของภาค ปีที่ 1 จนจบน่ครับ
ตอนนี้คนเขียนไม่สบายอยู่ด้วย5555
ไปลุยกันโลด
ปล อย่างที่บอกไว้ว่าเรื่องนี้ เป็นเรื่องเล่า ตัวละครมีอยู่จริง (อย่าอินไปกับแม่ของแคนเลยน่ะครับ55)
แต่ตอนบางตอน คำบางคำอาจแต่งเติมเพื่อความสุทรีในการอ่านน่ะครับ
ซากุระสีฟ้า
-
ตอนจบ ปีที่ 1
ผมเก็บของภายในห้อง มองดูห้องแล้วไม่อยากไปจากที่นี่เลย ตลอด 1 ปีที่ผ่านมาที่นี่ถือว่าเป้นบ้านได้เลย ผมคงคิดถึงรูมเมทของผมแย่แน่ๆๆเลย แต่ดีที่มีเต้ย้ายไปด้วย เพราะคณะผมกับเต้ต้องไปเรียนที่ กทม
กันจะเก็บของเสร็จหรือยังน่ะ แล้ววันนี้พี่กานตืจะมารับเลยรึป่าวน่ะ
ซักพักเสียงกันก็ดังมาแต่ไกล
“แคนนน เก็บของเสร็จยังอ่ะ”
“อืม ใกล้แล้ว”
ผมทำสีหน้าหงอยลง
“ทำไม เป้นอะไรไปอีก”
“ป่าวๆ แค่คงคิดถึงที่นี่พิลิกเน้อ”
“ว่างๆๆเราก็ค่อยมาก็ได้ ใกล้แค่นี้เอง”
“อืม ว่าแต่วันนี้พี่กานต์มารับหรอ”
“อืมโทรมาบอกตะกี้ นี้ว่าถึงแล้วกินข้าวกับพี่บอยที่โรงอาหาร”
“หรอ เดี๋ยวคงได้เจอน่ะ”
“ไม่เจอได้ไงรู้สึกพี่กานต์นี่อยากเจอแคนมากเลย ถามอยุ่นั่นแหละว่าจะได้เจอมั้ย”
“เหอะๆๆๆ”
ผมเก็บของเสร็จแล้วก้ลงมารอ แม่ที่ด้านหน้าหอ วันนี้แม่ผมเป้นคนขับรถมารับผมเองเลยน่ะครับ ที่จริงให้คิวน้องชายผมมารับก็ได้
เมื่อคืนผมคุยกับแม่ ผมรู้สึกว่าการสนทนาแปลกๆๆ เหมือนแม่ต้องการถามอะไรผมซักอย่าง
ผมรอแม่อยู่นาน กันก็ยืนรออยู่ตรงนั้น
“แคน เมื่อไหร่แม่ยายจะมาล่ะ”
“ทะลึ่งและ ลามปาม”
“ล้อเล่นแค่นี้เอง”
“แม่แคนดุน่ะ”
“ดุแค่ไหนก็ต้องตกหลุมรักลูกเขยคนนี้จนได้”
“เหอะจะคอยดูละกันน่ะ”
ซักพักรถพี่กานต์ก็วิ่งมาจอดที่หน้าหอผม
“สวัสดีคับพี่กานต์ พี่บอย” ผมยกมือไหว้
“หวัดดีแคน ผมลงไปน่ะเนี๊ย” เสียงพี่บอยแววผมเล่นพร้อมเอามือมาลูบท้องผม
“อะแฮ่มๆๆ” เสียงกันกระแอมใส่”
“โหหอยอกเล่นแค่นี้ก็ไม่ได้น่ะเจ้ากัน”
“ไม่ได้”
“แคนกลับไงอ่ะ กลับกับพี่มั้ย”
พี่กานต์ถาม
“อ๋อ เดี๋ยวแม่มารับคับ คงใกล้จะถึงแล้ว”
“หรองั้นเรารีบไปดีมั้ย ก่อนแม่แคนจะมา”
“ทำไมล่ะคับพี่กานต์”
“เอ่อ ว่าไงดีน่ะ แม่นายรู้เรื่องนายกับกันมั้ยล่ะ”
“ป่าวนิครับ”
“นั่นแหละ เดี๋ยวแม่สงสัยจะแย่เอาน่ะ”
“แม่ดูไม่ออกหรอกมั้งคับ”
“เอาน่าถึงพวกนายจะไม่ได้แสดงออกอะไร แต่เชื่อสิ สัญชาติญาณความเป็นแม่อ่ะ”
“จริงหรอคับ”
“อย่าลืมสิพี่เคยเจอมาแล้วน่ะ”
“อ้าววววว พี่กานต์แม่รู้หรอ ตอนนั้น”
“รู้สิ เรื่องนี้ทำไห้พี่รู้สึกไม่ดีจนถึงทุกวันนี้เลยไง”
“หรอ”
ผมคิดตามไปว่าถ้าแม่รู้เรื่องผมกับกันจะเป็นอย่างไร
คงไม่หรอกมั้ง ปกติแม่เข้าใจผมจะตายไป
ซักพักรถคันนึงก็วิ่งเข้ามาจอดหน้ารถของพี่กานต์
“คิววววววว”
น้องชายผมเดินลงจากรถลงมา
“รถใครอ่ะ”
“รถพ่อ วันนี้ชั้นเอารถพ่อมา รถแม่ซ่อม”
“ไม่น่าลำบากเลย”
“ไม่เป้นไรลูกแม่อยากมารับแคนเอง”
เสียงแม่ผมลอยมาพร้อมเดินลงมาจากรถ
แม่มองหน้าผมเล็กน้อยแล้วเหลียวมองดูคนอื่นๆๆๆ
“เอ่อ กัน พี่กานต์พี่บอย นี่แม่ของแคน และคิวน้องชายแคนเอง”
ทุกคนยกมือไหว้แม่ผม แม่ผมยิ้มแล้วรับไหว้
“แม่ครับ นี่กันครับ เพื่อนผม”
แม่ได้ยินชื่อกัน แม่มองกันอยู่นานแล้วยิ้มให้
“นี่ พี่กานต์ กับพี่บอย พี่ของกันครับ”
“หวัดดีทุกคนน่ะจ๊ะ”
กันดูเกรงๆๆนิดหน่อย
“แคนไหนของลูกจ๊ะ”
“กองอยู่ตรงนี้หมดเลยครับ”
“คิวไปขนของพี่ขึ้นรถหน่อยลูก”
กันมาช่วยผมขนของขึ้นรถ
“กันไม่ต้องช่วยก็ได้ ไปเอาของตัวเองขึ้นรถไป”
ผมบ่นไปบ่นมา เดินหกล้มสลุดไม้ กันเห้นอย่างนั้นก้มาประคองผมไว้
“เป็นไงบ้าง เดินไม่ดูตาม้าตาเรืออ่ะ”
“ขอบใจ แต่ตแนนี้ปล่อยก่อนได้มั้ย แม่มองอยู่อ่ะ”
กันรึบผละออกมากผมโดยเร็ว
หลังจากที่เก้บของขึ้นรถแล้ว แม่ก็บอกว่าต้องรีบกลับเลย เพราะมีมีงานตอนเย็นๆๆอีก
ผมเปิดกระจกออกมามองหน้ากันอีกครั้งนึ้ง ก่อนแม่จะออกรถ
กันบ๊ายบายผมทีนึง
รถผมขับออกไปเรื่อยๆๆก่อนพ้นรั้วมหาวิทยาลัย
โทรศัพท์ผมก็ดังขึ้น เป็นเมสเสจครับ จากกันแน่นอน
“กลับดีๆๆน่ะ เดี๋ยวคืนนี้โทรหา รักน่ะ กัน”
ผมนี่อ่านแล้วนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เลยทีเดียว
“พี่แคน ยิ้มอะไรคนเดียว”
“ป่าวซะหน่อย”
แม่หันมามองผมครั้งนึงแล้วหันกลับไป
“แคนหิวมั้ยลูก”
“ป่าวครับกลับถึงบ้านค่อยกินก็ได้”
“เอางั้หรอ”
“ครับตื่นเต้นจังได้กลับมาอยู่บ้านแล้ว
“หรอแม่นึกว่าแคนไม่อยากกลับบ้านซะอีก”
“ทำไมแคนจะไม่อยากกลับบ้านครับแม่”
“เห้นหน้าอาลัยอาวร”
“แคนเนี๊ยน่ะ”
“อืม หรือว่าไม่จริง”
“ก็แค่คิดถึงเฉยๆๆ”
ผมเริ่มง่วงจึงหันจะไปหยิบหมอนที่หลังรถ
“กัน เอ้ย คิว หยิบหมอนให้พี่หน่อย”
ผมเรียกชื่อผิดครับ ก็มันติดปากนี่นา
“พี่แคนเบลอป่ะเนี๊ย”
“นิสหน่อย”
“เออว่าแต่เพื่อนพี่แคนนี่หล่อเน้อ”
“กันอะหรอ”
“อืม เท่ดี”
“เหอะๆๆ” ของชั้นเฟร้ย อย่ามาแย่งละกัน
“ลูกกับเพื่อนลูกสนิทกันมากเลยหรอ”
“ใครครับ ผมกับกันหรอ”
“อืม”
“ก็ดีครับ กันก็ดูแลผมดี ไม่มีอะไรต้องไม่สบายใจเวลาอยู่ด้วย”
“หรอ”
“พี่แคนพูดยังกะเป็นแฟนกัยกับเพื่อคนนั้น”
“เอ่อ”
นี่ผมเผลอพูดอะไรออกไปเนี๊ย เฮ้อออออออออออออออออ
ไม่นานรถก็วิ่งเข้ากรุงเทพ
“เอ่อ แม่ทำไม ไม่กลับบ้านล่ะครับ”
ผมเห็นแม่วิ่งรถทางที่ไม่ใช่ทางกลับบ้าน
“เอ่อ แม่ยังไม่ได้บอกแคนหรอ ว่าแคนต้องไปอยู่กับป๊าลุกก่อน”
“ทำไมล่ะครับ”
“คืออาทิตย์หน้าแม่จะต้องใต้หวันอ่ะ ไปอยู่ที่นั่น 2เดือน แม่คิดว่าไม่อยากให้ลูกอยู่คนเดียว เลยให้ลูกมาอยู่กับป๊าลูก ดีซะอีกเจ้าคิวจะได้มีเพื่อน”
“แล้วบ้านเราล่ะครับ แคนอยากไปอยู่บ้าน”
“คือแม่ให้เพื่อนสนิดเช่าอ่ะ”
“หรอครับ”
“เอาน่า ป๊าอยากเจอลูกมากน่ะ”
ผมทำสีหน้าเศร้าลง แต่ก็ดีเหมือนกันไม่เจอหน้าป๊านานแล้ว แต่แม่กับป๊าผมถึงจะหย่ากันแต่ก็ไม่ได้เกียจกันน่ะครับ เป็นเหมือนเพื่อนกันมากกว่า
“แล้วของในห้องแคนล่ะครับแม่”
“แม่เก็บมาให้แล้ว”
ผมอึ้งเล็กน้อย แม่เก็บของผมออกมาหมดแล้ว
ผมจำได้ว่าตอนมาคั้งก่อน ตอนไปเดินสยามกับกัน เราสองคนไปถ่ายรูปไว้ แต่ก็ไม่ได้มีรูปอะไรพิเศษมากมาย แต่รูปที่ล้างจากมือถือรูปนึงเป็นรูปที่กันแอบจูบผมแล้วถ่ายไว้ แล้วกันล้างเอามาให้ผม หวังว่าแม่คงไม่เห้นเข้าน่ะ
-
พอถึงบ้านป๊า ผมรีบขึ้นไปดูของ ผมจำได้ว่าเก็บไว้ในกล่องสีฟ้าอยู่ใต้โต๊ะ
เห็นกล่องแต่ผมไม่เห็นรูปผมเลย
ลางไม่ดีซะแล้ว
แม่ผมรู้แน่เลย ผมว่าแล้ว แม่มีอาการแปลกๆๆตั้งแต่เมื่อวานแล้วครับ
คงไม่ร้ายแรงอย่างที่คิดมั้ง แม่คงเข้าใจผม และรับผมอย่างที่ผมเป็น
เราต้องคุยกับแม่ให้รู้เรื่อง
แม่เดินเข้ามาในห้องผมครับ
“แคนหาอะไรลูก”
“เอ่อ”
“หารูปหรอ”
“ครับ”
“ใช่อันนี้หรือป่าว”
แม่ยื่นรูปผมกับกันมาให้ผม
“แม่คืออ แคน..”
“แคน ทำไมแคนทำแบบนี้ลูก”
“แม่ฟังแคนก่อน”
“แม่เลี้ยงลูกไม่ดีหรอ ทำไมลูกเป็นแบบนี้”
“แม่ครับคือ ผม”
“เอาล่ะ แม่ไม่เข้าใจแคนหรอก อย่ามาอธิบายให้เสียเวลาเลย ทำไมน่ะแคน เมื่อก่อนลูกไม่ได้เป็นแบบนี้ ลูกเคยคิกมั้ยว่าแม่จะเสียใจแค่ไหน ที่เห็นลูก...”
น้ำตาแม่เริ่มไหล แม่คนที่เข้มแข็ง ผมไม่เคยเห็นน้ำตาแม่เลยซักครั้ง ครั้งนี้แม่ร้องให้เพราะผม ผมพูดไม่ออกได้แก่ก้มหน้า ทำอะไรไม่ถูกเลยจริงๆๆ
“ที่เห็นลูกวิตปริต คบผู้ชายด้วยกัน”
“ผมขอโทษ”
“แคน แม่ไม่อยากให้ลูกเป็นแบบนี้เลย แม่ผิดหวังในตัวแคนจริงๆๆ”
“แม่ครับ ผมรักกัน น่ะครับ ผมห้ามตัวเองไม่ได้ ห้ามความรู้สึกตัวเองไม่ได้ แม่อย่าห้ามพวกเราเลยน่ะครับ”
ผมไม่รู้ผมพูดแบบนั้นออกไปได้ยังไงน่ะ แต่พูดออกไปแล้ว
“แคนนนนนนนนนนนนนนน ลูกพูดอะไรออกมา”
“ผม”
“อยากให้แม่ตายไปต่อหน้าหรือไง แม่บอกตรงๆแม่รับไม่ได้”
“แต่”
“แต่อะไร ถ้าลูกคิดว่าแม่เป็นแม่ ลูกเลิกยุ่งกับผู้ชายคนนั้นซะ”
“แม่”
“ถือว่าแม่ขอร้อง ถ้าไม่คิดว่าเพื่อแม่ ก็คิดว่าเพื่ออนาคตของลูกเองละกัน ถ้าลูกทำให้แม่ไม่ได้ แม่จะไม่กลับมาเจอลูดอีกเลย”
“แม่”
แม่ทิ้งรูปไว้ที่โต๊ะ แล้วเดินออกไป แม่เดินออกไปสวนกับคิวที่ยืนอยู่ที่ประตุ
“พี่แคน ไม่เป้นไรน่ะ”
“...................................”
ตอนนั้นน้ำตาไหลไม่หยุด พูดไม่ออก เป้นสิ่งกดดันที่สุดเท่าที่เคยได้รับมา แม่ไม่เคยร้องให้ ไม่เคยขอร้องผม
ผมจะทำอย่างไรดี
คิวปลอบใจผมอยู่นาน ถ้าแม่เข้าใจผมแบบคิวก็คงดี แต่นี่ จะให้ผมทำยังไง
ผมเข้าไปอาบน้ำอยู่นาน ในหัวคิดไปหมดรอบด้าน ทำไมตัวเองต้องมาเจออะไรแบบนี้น่ะ นี่หรือความรักที่ผิดแบบที่เราได้รับ ความรักที่ไม่ใช่ชายหญิง ที่เจ็บปวด
คืนนี้ผมไม่ลงไปกินข้าวเลย แม่คงออกไปงานแล้ว ป๊ายังไม่กลับ คิวนั่งเล่นเกมอยู่บ้างล่าง
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
ผมมองดูเบอร์กัน
แต่ผมไม่รับครับ ผมยังไม่อยากจะคุยอะไร และไม่อยากทำให้กันไม่สบายใจ
กันโทรมาอยู่นานแต่ผมก็ไม่รับ
กันโทรมาแบบนี้อยู่หลายวัน วันละหลายๆๆครั้ง
วันนี้ผมตัดสินใจแล้วว่าต้องคุยกับกันเรื่องนี้ให้รู้เรื่องไปเลย
ผมโทรไปหากัน
“แคนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนรู้มั้ยกันเป็นห่วงขนาดไหน โทรไปไม่รับนึกว่าเป้นอะไร”
“ขอโทษน่ะกัน พอดีไม่สบายอ่ะ”
“แคนนนน กันอยากไปหาอ่ะ”
“เอ่อ กัน วันนี้แคนมีเรื่องจะบอกกันอ่ะ”
“เรื่องอะไรอ่ะ”
“กันสัญญาก่อนน่ะว่าได้ยินแล้วจะไม่ถามต่อ ไม่วู่วาม และยอมรับมันด้วย”
“อะไรอ่ะ เรื่องร้ายแรงหรอ งั้นไม่อยากฟังแล้ว”
“ไม่ได้ กันต้องฟัง”
ตอนนี้ผมร้องให้สะอึกสะอื้นแล้ว
“แคน เป้นอะไรอ่ะ แคนนน”
“กัน ฟังน่ะ”
“.....................”
“กัน”
“แคนนนน จะพูดอะไรอ่ะ” กันเริ่มเสียงไม่ดี
“กัน เรา เลิก กัน เถอะ”
ผมพูดออกไปแล้ว คำพูดนี้ ไม่เคยคิดว่าจะพูดออกไป ผมร้องให้แบบไม่ไหวแล้ว
กันฟังกันเงียบไปครู่นึง
“แคน แคน ล้อกันเล่นแบบนี้ไม่ขำน่ะ”
“แคน แคน ไม่ได้ล่อเล่น เราเลิกกันเถอะ”
“ทำไมล่ะ แคน บอกกันมา” น้ำเสียงกันตอนนั้นผมรู้เลยว่ากันร้องให้
“แค่นี้น่ะ”
“แคนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน”
ผมวางโทรศัพท์ ปิดเครื่อง แล้วนั่งร้องให้อยู่ที่เตียง
ผมเป็นแบบนี้อยู่หลายวัน เงียบ เก็บตัว ข้าวไม่ยอมกิน ผมไม่มีแรงเลย โทรมมาก จนวันนึงผมปวดท้องมากกกก
ปวดแบบไม่ไหวแล้ว
ผมเรียกคิว
“พี่แคนเป้นอะไร”
“พี่ปวดท้องมากกกกกก”
“ทำไงดีโทรหาแม่มั้ย”
“ไม่ต้อง พี่กินยาหน่อยดิ”
“ไม่ได้เป้นใส้ติ่งรึป่าว เจ็บข้างไหนอ่ะ”
“ไม่รู้ ผมเจ้บมาก เจ็บทั่วท้องเลย”
“งั้นไปโรงบาลดีกว่า”
คิวพยุงผมขึ้นรถไปที่โรงบาล ผมหลับไปด้วยความเจ็บ
ตื่นขึ้นมาเจอแม่ ป๊า อยู่ที่โซฟา
“แม่พี่แคนตื่นแล้ว”
“เป็นไงบ้างลูก”
ป๊าผมลูบหัวผม
“ผมเป้นอะไรครับ”
“กระเพาะอักเสบอ่ะ ไม่กินข้าว เครียสลงกระเพราะด้วย” คิวบอกผม
“ยังเจ็บอยู่มั้ยลูก”
“ครับ นิดหน่อยครับ”
“งั้นแคนไม่เป้นไรแล้ว ป๊าไปทำงานก่อนน่ะลูก”
“ครับ”
“แม่ครับ”
“ว่าไงแคน”
“แม่อยู่กับแคนก่อนน่ะครับ”
แม่มองหน้าผมอย่างแปลกใจ
หลังจากที่ป๊าออกไปแล้ว แม่ก้มานั่งข้างเตียง คิวของตัวออกไปโทรศัพท์
“แม่ครับ”
“.........................”
“ผมเลิกกับกันแล้ว” น้ำตาผมไหลอีกครั้งนึง
แม่ผมยิ้ม แล้วเอามือลูบหัว
“ขอบใจลูก”
แม่ผมร้องให้เอามือปาดน้ำตาแล้วเดินออกจากห้องไป
ผมหลับไปอีกครั้งตั้งแต่เมื่อไร่ก็ไม่รู้
ผมได้ยินเสียงใคร ที่คุ้นเคย เรียกชื่อผม
“แคนนนนนนนนนนนนนนนน”
ผมตื่นมา
“กัน มาได้ไง” กันยิ้ม
ผมมองไปที่คิว คิวยิ้มให้ผมทีนึง
“แคน กันรู้เรื่องหมดแล้วน่ะ ไม่เป็นไรน่ะ เดียวกันไปคุยกับแม่แคนเองน่ะ”
“กัน อย่าเลย ไม่มีประโยชน์หรอก แคขอร้อง อย่ามาอีกเลย ถ้ายังคิดว่ารักแคนอยู่”
ผมเย็ยชาใส่กัน แต่กันเอามือผมมาจับไว้
“แคน กันรักแคนน่ะ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น”
“แต่แคน”
ซักพักเสียงประตูก็เปิดออก ผมเหลียวไปมอง แม่ยืนมองผมกับกันอยู่ที่ประตู
“แม่”
“สวัสดีคับคุณป้า”
“.................”
“ผมขอคุยด้วยหน่อยซักครั้งน่ะครับ”
“น่ะครับแม่”คิวยั้มอีกครั้ง
“แล้วผมจะไม่ยุ่งกับแคนอีกเลย”
แม่เดินออกจากห้องไป กันจึงเดินตามแม่ผมออกไป
ผมพยายามลุกจากเตียง แต่คิวมาห้ามไว้ บอกว่าให้พี่กันจัดการเอง
ผมกังวลใจมาก กันจะพูดอะไรกับแม่
ซักพักแม่ก็เดินเข้ามา ผมมองหากัน แต่ก็ไม่เจอ
“เพื่อนลูกฝากบอกว่ากลับไปก่อนน่ะ”
“หรอคับ”
แม่ไม่พูดอะไรมากกว่านี้
วันนี้ผมออกจากโรงพยายบาลได้แล้วครับ ดีใจจัง
และพรุ่งนี้แม่ผมต้องบินแล้ว
กันก็ไร้วิแวว หรือว่ากันจะถอดใจจริงๆๆน่ะ
ดีแล้วล่ะ
วันนี้แม่ผมเก็บของเพื่อจะเดินทาง แม่เข้ามาที่ห้องผม แม่บอกว่าให้ผมไปส่งให้ได
ผมรับปากแม่ครับ
ผมกับคิวมาส่งแม่ที่สนามบิน แม่ผมเหมือนมองดูใครอยู่หลายทีแล้ว
ได้เวลาเคื่องจะออกแล้ว แม่เตรียมตัวจะเข้าเครื่องแล้ว
แต่แล้ว ผมก็งงมาก เพราะผมเจอกัน
“กันนนนนนนนนนนนนนนนนน”
แม่มองกันอีกครั้งนึง
“นึกว่าเธอจะไม่มาซะแล้ว”
“ผมต้องมาสิครับคุณป้า”
ผมกับคิว งงมาก
“แคนนนนนนน แม่ขอโทษลูกด้วยน่ะ ที่แม่เอาแต่ควารุ้สึกแม่ ไม่ห่วงความรุ้สึกลูกเลย”
“แม่”
ผมอึ้งกับคำพูดแม่ครับ
“กัน แม่ฝากแคนด้วยน่ะ แล้วเรื่องที่รับปากแม่ไว้อย่าลืมล่ะ”
“ครับ ผมขอโทษคุณป้า เอ้ยยย คุณแม่ด้วยน่ะครับ ที่ใช้การพูดที่ไม่เหมาะสมในวันนั้น”
“เอาน่า ไม่เป็นไรจ๊ะ ถือว่าหายกันล่ะกันน่ะ”
“แม่ กัน” ผมงงใหญ่แล้ววววว
แม่ยิ้มให้ผมครั้งนึกแล้วบายๆๆเดินเข้าไปข้างในเลย โดยท้งผมกับน้องผม ยืนงง ตามๆๆกัน
“ยืนอยู่ทำไม ไปหาอะไรกินกัน”
“อะไรอ่ะกัน แคนนงง”
“ไม่ต้องงหรอก”
“คิว ขอบใจจน่ะ” กันบอกคิว
“ก็ได้ๆๆ ไปก็ได้ เจอกันที่บ้านครับพี่แคน”
คิวเดินออกไปเอง
กันลากผมเดินไปทั้งๆๆที่ผมยังงงอยู่
“กันนนนนนนน ปล่อยก่อนจะไปไหนอ่ะ”
“จับไม่ได้หรอ เอใช่สิเราเลิกกันแล้วหนิ”
จะมาไม้ไหนอีกเนี๊ยยยยยยยยย
“แคนนนนนนนนนน”
“กันรักแคนน่ะ”
“ขอคบด้วยได้มั้ยยยยยยยยยยย”
“เราเริ่มต้นกันใหม่น่ะ จะได้ไม่เบื่อด้วย”
“เบื่อเค้าแล้วหรอออออกันหน่ะ”
“ใครกล้าเบื่อแคนล่ะ น่ารักจะตาย”
“อ่ะน่ะ”
กันหันซ้ายหันขวา
“กัน คนอื่นมองหมดเลย”
“ไหนๆๆไม่มีหลับตาก็ไม่เห้นใครแล้ว”
“บ้า”
“ป่ะๆๆ รีบกลับบ้านเถอะ ไปต่อกันน่ะ คิดถึงจะแย่อยู่แล้วน่ะ”
“ต่ออะไร ทะลึ่ง”
“เหอะๆๆๆๆๆ”
กันรึบจุงผมลากไปโดยเร็ว
ระหว่างผมกับกันเหมือนเริ่มต้นคบกันใหม่จริงๆๆเลย
ตื่นเต้นจัง
และแล้วความรักของผมกับกัน ก็ผ่านปี 1มาแล้วน่ะครับ
จบแต่ไม่บริบูรณ์
โปรดติดตามภาค รักเก่าๆๆปีที่ 2 น่ะครับ
-
ขอบคุณผู้อ่านทุกท่านทั้งที่เม้นให้และไม่เม้นน่ะครับ ตลอดสามเดือนที่อยู่ด้วยกันมา โดยไม่ทิ้งกันไปไหน
ขอบคุณจริงๆๆน่ะครับ
ถ้าผมทำอะไรหรือพูดอะไรผิดไปก็ขอโทษมา ณ ที่นี้ด้วย
ส่วนปีที่ 2 นั้น ถ้ามีเวลาจะเอามาลงน่ะครับ
อยากบอกว่าคนเขียนยังไม่อยากจะเล่าเลย เพรานึกทีไรก็ปวดตับขึ้นมาทันที(ตอนนี้เหมือนจะขึ้เกียจ)
ขอบคุณที่ติดตามแคน กัน มาตลอดน่ะครับ
รักคนอ่านน่ะครับ
ซากุระ
-
จบ ปีแรกซะแล้ว o13
อยากบอกว่าอ่านแล้ว มีความสุข สนุก ไปกับ แคน และกันมากๆๆ
ปล. อยากรู้จัง แม่แคนคุยไรกับกัน อะ
แล้วจะรออ่านต่อนะคราบ เป็นกำลังใจให้เสมอ
ที่ไม่สบายก็ขอให้หายไวๆนะ อิๆ
:bye2: :bye2:
-
ขอบใจจ้า น้องแคน :pig4:
แต่ก็ยังสงสัยอยู่ดี กันไปคุยอะไรกะแม่ อะไรทำให้แม่ เปลี่ยนใจ....
-
แม่กะกันคุยไรกันน๊า อยากรู้
รออ่านปีสองจ้า :z2:
เป็นกำลังใจให้น้องแคน :กอด1:
-
จบปี 1 แล้ว แต่จะรอปีต่อไปนะ :impress2:
อยากรู้ว่ากันพูดอะไรกับแม่แคน :เฮ้อ:
เป็นกำลังใจให้แคน :L2: :กอด1:
-
แหมๆๆ เลิกกันเพื่อเริ่มใหม่นี่เอง (ไอ้เราก็อินก่อนหน้าไปแล้ว)
แต่ดีแล้วที่แม่เข้าใจ เหมือนๆจะแข็งนอก อ่อนในนะ แม่น้องแคนเนี่ย....น้องคิวก็เป็น คิวปิด..เอ่อ..น่ารักดี
แต่ว่านะ.....ปี2...ขนาดคนเขียนยังปวดตับรอ แล้วคนอ่านมิต้องเตรียมเครื่องในไว้พร้อมปวดรือนี่ :z3:
มารออ่านค่ะ....พักได้แต่ห้ามขี้เกียจเลยนะ นะ
-
มาอ่านแล้ว นะ น้อง แคน
อ๊ากกกก อิจฉา :o8: :-[ :o8:
แต่ดีใจด้วยนะ ในที่สุด น้องเราก็ ไม่ รอด มือ นาย กัน :haun4:
อ๊าก ปลื้มน้อง คิว :oo1: เกิน 18 ยัง อะ
ต่อสายด่วนเลย :laugh: ต่อ คิว จีบ น้อง คิวปิด มายังศร ใส่ พี่ บ้างดิ กร๊ากกกก :o8:
:กอด1: น้องแคนเหมือนเดิม
-
ความรักไม่มีพรมเเดน
^^"
ขอบคุณ คุณเเม่มากนะครับ ที่เข้าใจความรัก เเบบ นี้
เรารักกันที่ใจครับ ฮ่าๆ จิ้มไรเตอร์ ฝันดีนะครับ
-
โชคดีกับการสอบนะแคน...
อยากรู้จริงๆ ว่ากันคุยอะไรกับแม่แคน...เฉลยก่อนเข้าเรื่องปีสองได้ไหมอ่ะ
แล้ว... :เฮ้อ: จะต้องปวดตับจริงๆ เหรอเนี่ย ไม่อยากเศร้าเลยอ่ะ
-
โชคดีกับการสอบนะแคน...
อยากรู้จริงๆ ว่ากันคุยอะไรกับแม่แคน...เฉลยก่อนเข้าเรื่องปีสองได้ไหมอ่ะ
แล้ว... :เฮ้อ: จะต้องปวดตับจริงๆ เหรอเนี่ย ไม่อยากเศร้าเลยอ่ะ
มาแล้ว
เค้ารออยู่น่ะเนี๊ย ว่าคุณบิ๊กซซ จะมาอ่านตอนสุดท้ายเมื่อไหร่ อิอิ
ส่วนเรื่องที่กันคุยอะไรกับแม่นี่ เคยถามกันแต่ ก็ไม่ได้คำตอบอะไรมากมาย ได้แค่บอกว่าไม่มีอะไรมากมายอ่ะ ตามประสาแม่กับลูกเขย555
นานๆๆไปก็เลยไม่ได้ถามครับ ว่า อะไรกันแน่ แต่เป็นแบบนี้ก็ดีแล้ววววเน้อ555
ส่วนปี่2 พิจรณาอยู่ว่า เอาไงดี เศร้ามั้ย ก็ไม่เชิงน่ะครับ แต่แคนเองก็ไม่ดี กันเองก็ใช่ย่อย
ลองตามดูน่ะครับ
ซากุระสีฟ้า
-
ติดตาม ตามติดแน่นอนครับ...
:o8: รอผมมาอ่านอยู่เหรอเนี่ย...ขอบคุณนะครับ มัวแต่ไปเที่ยวอยู่หลายวัน
เพิ่งจะได้เข้ามาตามอ่านเอาป่านเนี้ยแหละ...
ยังไงจะเป็นกำลังใจให้เสมอนะครับ :กอด1:
บิ๊กครับ
-
อ้าววว
อวสานปีหนึ่งแย้ววว
ปีสองมันปวดตับขนาดนั้นเลยเหรอ ??
งืม ๆๆ ๆ
งั้นขอฟาสฟอเวิดไปปีสามเลยได้ไหม
:laugh:
-
:pig4:
อย่าลืมมาต่อ ปี 2
นะครับ จะรอเปนกำลังจายให้
-
:o8: :o8:
น่ารักดี ฮ่าๆๆๆ
:L2: :L2:
-
กริ้วๆๆ
ยังไงก็จะรอนะคร้าบบบ
เห้อ
หนาวมากๆวันนี้
-
ขอขอบคุณที่นำเรื่องดีๆมาให้อ่านนะครับจนจบภาค 1
ส่วนภาคต่อนั้นถ้าจะนำมาลงก้ยินดีที่จะติดตามนะครับ
แล้วจะคอยติดตามนะครับ
ขอบคุณอีกครั้งครับ
-
ขอบคุงค้าฟ^^
ตามไปปีที่สองต่อเร้ย!!~~
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=7963.0
:haun4:
-
แววเข้ามาดูอีกที555
-
ติดตามปี ต่อไป เจ้าค่ะ เอิ๊กๆ......
ขอบคุณมากๆสำหรับการแบ่งปันเจ้าค่ะ เอิ๊กๆ
-
เข้ามาอ่านเรื่องนี้
ตอนจบเล่นซะตกใจเลย นึกว่าจะเลิกกันจริงๆ
จะติดตามปีที่ 2 นะ
:z2:
-
รออ่านปีที่ 2 นะครับ :impress3: :impress3:
-
รออ่านปีที่ 2 นะครับ :impress3: :impress3:
ปีที่2 มีแล้วน่ะคับไปอ่านได้เลย
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=7963.0
-
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
สุขสันต์วันแห่งความรักครับ
-
กลับมาแล้วน่ะครับ คนไหนที่อ่านปีที่2 อยู่ กำลังจะลงให้จบน่ะครับ
ขอบคุณครับ
แคน
-
:bye2: ขอบคุณสำหรับเรื่องของพี่เเคนมากๆนะคะ (เรียกพี่และกัน)
อ่านปี 1 จบด้วยความสุข ทั้งกายเเละใจ แล้วเเวะไปอ่านแค่ตอบจบปี2มาและค่ะ
พอดีมันอินจัดเลยอ่านปี2ตอนจบเลย แต่ผิดคาดมากเลย เลยขออ่านแค่ปี1อย่างเดียวและกันนะคะ
เรื่องนี้ทำให้ หนึ่งเกิดอารมณ์ตามไปอย่างเรื่อยๆ ยังไงขอให้พี่แคนมีความสุขมากๆนะคะ :L2:
-
อ่านจนจบ...ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ (อ่านช้าไปมั๊ยเนี่ย) :bye2:
-
สุดยอดมากเลยเรื่องนี่
ขอให้รักกันนานๆนะครับ
-
merry★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
•。★Christmas★ 。* 。
° 。 ° ˚* _Π_____*。*˚
˚ ˛ •˛•*/______/~＼。˚ ˚ ˛
˚ ˛ •˛• ｜ 田田｜門｜ ˚★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
Jaaaaaaaa \\(^^)//
-
merry★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
•。★Christmas★ 。* 。
° 。 ° ˚* _Π_____*。*˚
˚ ˛ •˛•*/______/~＼。˚ ˚ ˛
˚ ˛ •˛• ｜ 田田｜門｜ ˚★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
Jaaaaaaaa \\(^^)//
-
สวัสดีค่ะ. พี่แคน:)
อยากจะบอกว่าอ่านเรื่องนี้แล้วเป็นเรื่องที่น่ารักมากๆใสๆ
อ่านแล้วไม่ได้ให้ความรู้สึกว่าเกลียด. อิจฉาหรือว่าหมั่นไส้แต่อย่างใด
แต่เป็นเรื่องที่ทำให้รู้สึกดีมากกกกกกกกก. คนอ่านเผลอยิ้มคนเดียวตั้งหลายค่ะ
พี่แคนน่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ. น่ารักสุดๆๆๆ. ถ้าคนอ่านเป็นพี่กันน่ะ
จะฟัดๆๆๆๆๆๆๆให้หนำใจเลย. พี่กันเองก็น่ารักแล้วก็แสนดีมากๆ
สรุปแล้วทั้งคู่เป็นคู่รักที่น่าอิจฉาแล้วความรักของทั้งคู่ก็น่าประทับใจมากค่ะ
แล้วเดี๋ยวคนอ่านจะตามไปอ่านปีที่ 2 น่ะค่ะ
ขอให้พี่แคนกับพี่กันรักกันมากๆและรักกันตลอดไปเลยน่ะค่ะ^^
-
เรื่องนี้น่ารักมากอยากตามไปอ่านภาคสองเหมือนกันนะแต่ว่าแคนเล่นจ่ัวหัวไว้ว่ามันเป็นอะไรที่ปวดตับมากตอนนี้เลยไม่กล้าไปอ่านแล้ว แต่ถึงยังๆงครั้งนึงก็เคยมีความรู้สึกที่ดีต่อกันน่ะนะ อนาคตก็เป็นอีกเรื่องนึงไป :เฮ้อ:
-
:-[
-
สวัสดีคับ ยังงัยไม่รู้ ทำงัย(ล้อเล่นคับ) มหาลัยของผมมีชื่อเสียงด้านที่ว่า
[/quote]
ฝากแก้คำผิดด้วย ภาษาไทยจะวิบัติถ้าคนไทยไม่รู้จักเขียนให้ถูกต้อง