ขอต่อเลยน่ะครับ
“กัน ขอบใจน่ะ
“ว่าไงน่ะ”
“ไม่ได้ยินรึยังไง คนเค้าบอกว่าขอบใจ”
“ก็เสียงรถมันดัง”
“ช่างเถอะ”
“ได้ไงอ่ะ ทีนี้พูดมาสิ แบบนี้คงจะได้ยินชัด”
กันเอาคางมาวางตรงไหล่ผมครับ 5555อย่าลืมน่ะว่าผมขับรถอยุ่
“เอาหน้าออกไปจักจี๋”
“ไม่เอาจะทำแบบนี้อ่ะ สบายดีออก”
“บ้ารึไงเดี๋ยวพาลงคลองข้างหน้าหรอก”
“เอาน่าๆๆขับไปอย่าบ่นได้มั้ย”
“ พาลงคลองไม่รู้ด้วยน่ะ”
“ถ้าลงคลองพร้อมแคนก็ยอมล่ะว่ะ”
“อย่ามาปากดี”
“ดีจริงๆๆน่ะ เดี๋ยวกลับไปจะให้ชิมดูว่าปากดีจริงรึป่าว5555”
“บ้า”
คนที่เห็นเราสองคนขับรถไปเถียงกันไปเค้าคงขำพิลึกแถวฝีมือการขับรถของผมก็ห่วยสุดๆๆจะรอดมั้ยยยยยยยวันนี้
“แคนๆๆแวะตรงนี้หน่อยสิ กันอยากไปนั่งเล่นอะ”
กันสกิดให้ผมจอดรถครับ เป้นศาลาริมน้ำบรรยากาศดี้ดี
เราสองคนเดินลงไปที่ท่าน้ำครับ เอาเท้าแช่น้ำสบายจังเลยครับ
“นี่กันตะกี้อ่ะขอบใจน่ะ”
“ขอบใจเรื่องอะไร”
“เรื่องที่กันพูดกับฝ้ายอ่ะ”
“อ๋อ มาขอบใจกันทำไม กันสิต้องขอโทษแคน และอีกอย่างถ้ากันไม่พูดอะไรเลยสิกัรคงรู้สึกไม่ดี”
“อืม”
“ขอรางวัล”
“รางวัลอะไร ไม่มี๊”
“โหหหหหหหห งกจังแฮะแฟนช้านนนนนนน”
“เอาอะไรล่ะ”
กันชี้ไปที่แก้มของตัวเอง โหเข้าใจแล้ว แต่ เอาไงดี ผมมองซ้าย มองขวา แล้วก็จุ๊ฟแก้มกันไปทีนึง ผู้ชายด้วยกันคบกันนี่ลำบากจริงๆๆน่ะครับ5555
ผมอยากรู้จังสมัยก่อนที่กันคบกับฝ้ายกันจะทำแบบนี้รึป่าว หรือ มากกว่านี้ แต่ตอนนี้ผมเองก็มีความสุขมากแล้ว จริงๆๆน่ะ555
กันเล่าให้ผมฟังถึงเรื่องแม่ฝ้ายว่า ทำไมกันต้องเกรงใจฝ้าย ที่แท้ก็คือว่า แม่ฝ้ายเป้นเพื่อนกับแม่กันนั่นเอง ที่บ้านกันไม่มีใครอยู่แล้ว แม่กันฝากให้แม่ฝ้ายดูแล กันกับพี่ชาย ส่วนแม่กันไปอยู่ต่างประเทศกับแฟนใหม่ครับ กันอยู่บ้านกับพี่ชายสองคน กันบอกว่าที่จริงเค้าก็ไม่ได้ดูแลอะไรมากหรอก แต่ที่เกรงใจเพราะเป็นเพื่อนแม่
“กันกลับเหอะดึกแล้ว อยากอาบน้ำแล้วด้วย”
“ดึงมือหน่อยสิ”
“ลุกเองไม่เป็นรึไง ตัวหนักจะตาย”
“น่ะๆๆๆ”
“ก็ได้ๆๆ”
หนักชิพหายเลยครับท่านผู้อ่าน
“แคน อาบน้ำเสร็จแล้ว มาหากันหน่อยน่ะ”
“ทำไมอ่ะ”
“ก็จะให้กันถอดเสื้อผ้าไงอ่ะมีมือข้างเดียว”
“ก็ให้เมทถอดให้ไม่ได้รึไง”
กันเงียบบบบบบบบ
“ไม่เป็นไร”
“โอ๋ๆๆๆๆๆๆๆ แคนล้อเล่น น่ะๆๆ อย่างอลสิ เป็นผู้ชายอะไรงอลเก่งจัง”
“ไม่ได้งอล”
“นั่นไง ไม่ได้งอลหรอ”
“ป่าว แคนอะทุกทีเลยน่ะ กันน้อยใจเป็นน่ะ”
“แคนล้อเล่นจริงๆๆ ใครจะใจดำไม่มาดูแลล่ะ ทีกันยังดูแลแคนตอนนั้นเลย”
“ให้มันจริงเถอะ”
“จริงๆๆๆๆๆๆๆ อย่างอลน่ะ”
“ก็ได้ แต่อย่าลืมล่ะ ไม่อย่างงั้น ถ้าแขนหายเมื่อไหร่เอาคืนทั้งต้นทั้งดอกเลยน่ะแคน”
ผมรีบอาบน้ำเสร็จก็รีบมาหากันเลยทีเดียว ตอนนี้ต้องเอาใจคนป่วยซะหน่อยดีกว่า555
“เสร็จแล้ววววว ก็รีบมาเลย”
กันยิ้มแล้วยืนขึ้น
“แคนถอดเสื้อให้หน่อยสิ”
“เดี๋ยวนี้เลยหรอ”
“จะอาบน้ำแล้ว เหนียวตัวเองจะตาย”
ดีน่ะที่เป็นเสื้อเชิต ถ้าเป็นคอกลมถอดไม่ได้กันพอดี
“ม่ะ เดี๋ยวถอดให้”
ทำไมมันตื่นเต้นจังล่ะ
“ทำไมมือต้องสั่น ทำยังกะไม่เคย”
“เคยอะไร พูดมาดีๆๆ”
“เคยถูกตัวกันไง”
“ก็ ไม่รู้ อยู่เงียบๆๆเลยกัน เดี๋ยวไม่ถอดให้เลยน่ะ”
“คับๆๆๆ ไม่พูดแล้ว”
ปลดกระดุมเม็ดแรง เม็ดที่สอง เม็ดที่สาม กลืนน้ำลายเอือกๆๆ55
จนเสื้อกันถูกถอดออกวางไว้ที่พื้น
“กางเกงล่ะ”ผมถาม
“ก็ถอดสิถามได้”
“เออ”
ผมปลดเข็ดขัด ออกอ่ะไม่เท่าไหร่ แต่ตอนรูปซิบอะสิ ถึงแม้เราเคย เอ่อ ก็เหอะน่ะ มันมืดนี่น่า แต่ตอนนี้ตาก็อยู่ตรงซิปแล้ว
ผมรูปซิบลง พยายมดึงกางเกงออก กางเกงก็ขาเดฟได้อีก
“นั่งลงดิกัน มันดึงกางเกงลงไม่ได้”
กันนั่งลงให้ผมดึงได้ถนัดๆๆ
(เออ ว่าจะเราจะบรรยายการถอดกางเกงทำไมล่ะ)
เผื่อจะดึงกางเกงออกจากตัวได้ก็เหนื่อยเหน่อย สงสัยมั้ยว่าทำไม่ถอดกางเกงแล้วไม่ตื่นเต้นก็เพราะว่ากันมีบอกเซอร์อีกชั้นไง
“แคนเอาผ้าเช็ดตัวมาให้หน่อย แล้วพันเอวให้ด้วย”
“อยู่ตรงไหนล่ะ”
“ในตู้ๆๆ”
ผมเอาผ้าเช็ดตัวมาพันท่อนล่างให้กันครับ
“เรียร้อยแล้ว”ผมบอกกันแล้วยิ้ม
“ใครบอกล่ะ ข้างในจะไม่ถอดให้หรอ” กันยิ้ม
“นี่ จะให้ถอดไงล่ะ”
“ก็เอามือล้วงเข้ามาเลยสิ” คือไม่ได้กระแดะน่ะครับท่านผู้อ่าน แต่เขิลจริงๆๆ
“เอางั้นเลยหรอ”
“เออดิ อุส่าให้เอาผ้าเช็ดตัวมาพันไว้ก่อนแล้วน่ะ”
“ก็ได้”
ผมก็เอามือล้วงไปถอดบอกเซอร์ออกมา
เฮ้ออออออออออออออออออออออออออออออ
“อีกชั้นล่ะ”
“นี่ๆๆที่จริงถอดเองก็ได้น่ะที่จริง”
“ไม่ได้ ไหนๆๆก็ไหนๆๆแล้วยังมาอายกันอะไรอีก เปลือยกว่านี้ก็เห็นมาแล้วไม่ใช่หรอ”
“มันก็จริง แต่”
“เอาน่ะ ถอดเองก็ได้”
แล้วกันก็ถอดเองโดยใช้มือข้างเดียวครับ ที่จริงมันถอดเองได้จริงๆๆด้วย
“โหหหหหหหหห นี่กันถอดเองได้หนิ”
“ใช่ไง”
“กันแกล้งแคนอ่ะ”
“ใครแกล้ง ป่าวแกล้งซะหน่อย เอาล่ะกันไปอาบน้ำก่อนน่ะ แคนรอที่นี่แหละ มารอแต่งตัวให้ด้วยล่ะ ใส่เองไม่ได้น่ะ”
“ไม่ต้องเลย ไม่ใส่ให้แล้ววววว”
“หมายถึงเสื้อ จะให้กันใส่เสื้อมือเดียวได้ไงล่ะแคน จริงม่ะ”
“ก็ได้”
กันยิ้ม เดินผิวปากออกไปอาบน้ำ
แหมสบายใจจริงๆๆเลยน่ะ หมั่นใส้
ผมนั่งที่เตียงกัน แล้วเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
แค่นี้ก่อนน่ะครับ
ไปตามหาศิลามณีก่อน
ซากุระ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
