หัวข้อ: #Maddog01รักอลวนของหนุ่มฮิคกี้ บทส่งท้าย 21/11/61 หน้า12 จบแล้วย้ายได้เลยค่ะ

[lucifer miumiu]

บทที่28

ดวลเดือด

เวลาประมาณ 2 ทุ่มเศษๆ ทั้งdoghunter00และmaddog01นำพาคนในทีมมายังอารีน่า สถานที่แห่งนี้คลาคร่ำไปด้วยผู้เล่นซึ่งมาวัดฝีมือกันเกือบทุกวัน สำหรับเกมนี้อันดับหนึ่งในการpvpเดี่ยวยังคงเป็นของmaddog01ตามด้วยเศียรมังกร ดังนั้นทันทีที่พวกmaddog01ปรากฏตัวก็เรียกได้ว่ากลายเป็นจุดสายตาของผู้เล่นแทบจะในทันที

ดาบใหญ่สะท้านภพ : ท่านmaddog01วันนี้ก็มาpvpกับเขาด้วยรึ ไม่ได้เห็นหน้าค่าตากันนาน

ภาริชเห็นการเปิดบทสนทนาของตัวละครเผ่ามนุษย์อาชีพdark lordแล้วอดหัวเราะไม่ได้ ทีแรกนึกว่าเจ้ารินไม่มีเพื่อนคนอื่นในเกมเสียอีก แต่ดูจากผู้คนที่เข้ามาห้อมล้อมก็เรียกได้ว่าเป็นที่ชอบพอต่อคนจำนวนมาก

ชานมไข่มุกโคตรอร่อย : วันนี้ลูกพี่มาสั่งสอนคนเว้ย คอยดูไว้นะไอ้หนู เดี๋ยวจะมีคนได้อับอาย

หลังจากคำประกาศของชานมฯ พวกdoghunter00ก็โผล่มา ไม่เพียงมือซ้ายมือขวาอย่างSpiritstormและMelonPunch ยังมีคนที่ไม่น่าเชื่อรวมอยู่ด้วย

ชานมไข่มุกโคตรอร่อย : เฮ้ยเศียรมังกรมาทำไรวะ

ชานมไข่มุกโคตรอร่อย : แล้วไอ้ Saplingมันไปไหน

คนที่โวยวายคนแรกเลยคือชานมฯ ตอนนี้ผู้เล่นมากมายต่างพากันสนอกสนใจข้อความสนทนาของทั้งสองกลุ่ม

เศียรมังกร : ก็กูนี่แหละSapling ไม่ได้มีกฎห้ามไม่ให้ยืมไอดีคนรู้จักมาเล่นซักหน่อย

เศียรมังกร : คิดว่ากูจะpvpกลุ่มด้วยไอดีกระจอกๆ หรือวะ

ต้นกล้าพออกพอใจอยู่หน้าจอ เพราะรู้สึกว่าเหนือกว่าขึ้นมาแล้วที่ได้ตัวละครของสายหมอกมาครอบครอง ดูเอาสิขนาดไอ้ชานมฯ ยังหวาดหวั่นจนร้อนตัวเลย ทว่าไม่คาดคิดว่าตัวละครโลลิอกแบนของชานมฯ จะยืนหัวเราะเสียอย่างนั้น

ชานมไข่มุกโคตรอร่อย : 5555+ เอาล่ะในเมื่อมึงยอมรับว่าฝีมือปั้นตัวละครของมึงกาก

ชานมไข่มุกโคตรอร่อย : กูยอมให้มึงเล่นลูกไม้เอาตัวละครของเศียรมังกรมาเล่นก็ได้

จะพูดอะไรก็พูดไปเถอะ สำหรับกูขอแค่ชนะก็พอแล้ว ต้นกล้ากระหยิ่มยิ้มย่อง ทุกอากัปกิริยาอยู่ในสายตาของสายหมอกทั้งหมด ดังนั้นจึงยกโค้งมุมปากขึ้นมาต่อท่าทีลำพองของต้นกล้า

จากนั้นทั้งสองทีมจึงไปลงทะเบียนกันที่npc พอรายชื่อแอคเค้าท์ที่จะpvpกลุ่ม 4 คนปรากฏ เมษาก็ขมวดคิ้วเข้าหากัน

Doghunter00 : silverfox13ไม่ได้เข้าร่วมpvpครั้งนี้ด้วยหรือไง

ชานมไข่มุกโคตรอร่อย : ทำไมไม่ได้มีกฏข้อไหนบังคับให้silverfox13ต้องลงนี่หว่า

ชานมไข่มุกโคตรอร่อย : เนอะ ฟอร์ด

สุดยอดสาวงาม : พี่พูดมากเกินไปแล้วครับ

จังหวะที่สองตัวละครหยอกล้อกัน Spiritstormหรืออิงภพก็แสดงนิสัยที่ทำกับฟอร์ดลับหลังภาริชบ่อยครั้ง หากอิงภพรู้ว่าโกรธเกรี้ยวคือใครคงไม่กล้าที่จะทำแบบนี้แน่ๆ

Spiritstorm : มึงจะช่วยไรได้มากวะฟอร์ด คนที่ไม่เอาอ่าวอย่างมึง สงสัยคงมาทำให้พี่ภาริชเสียหน้าระดับประเทศแหงๆ

สุดยอดสาวงามนิ่งเงียบแถมยังส่งข้อความลับไปหาชานมฯ ให้เงียบอีกด้วย ดังนั้นจึงไม่มีใครตอบโต้อิงภพเลย

Spiritstorm : เอาจริงๆ นะ มึงไม่ละอายใจบางหรือที่เกิดมาเสียชาติเกิด มึงมันไม่เคยมีเศษเสี้ยวของความเก่งกาจสมกับที่เป็นน้องของพี่ภาริชเลยนะ

Spiritstorm : มึงแม่มถ่วงความเจริญว่ะ เอาจริงๆ นะมึงไม่น่าใช่น้องชายของพี่ภาริชหรอก กูจะพิสูจน์ให้เห็นจากการpvpง่ายๆ ครั้งนี้แหละ

ภาริชยิ้มคนเดียวอยู่หน้าจอคอม “อิงภพเขาว่างั้นแหนะฟอร์ด” หมุนเก้าอี้กลับไปหาฟอร์ดและพบว่าเจ้าน้องชายนอกจากไม่โกรธยังยักไหล่อย่างไม่ยี่หระ เมื่อเห็นว่าน้องชายตัวเองแข็งแกร่งแค่ไหนเขาก็ไม่กังวลอีก แต่ไม่คิดเลยว่าน้องชายจะถูกด่ากับดูถูกถึงเพียงนี้

ก็พอรู้อยู่ว่าอิงภพอิจฉาฟอร์ด หึงหวงฟอร์ดเพราะตัวเขาเป็นสาเหตุ และเข้าใจว่ารังแกกันมาจนเป็นนิสัย แต่ถึงขั้นดูถูกสายสัมพันธ์ความเป็นสายเลือดเดียวกันนี่มันมากไป เขาไม่เคยคิดเลยซักครั้งว่าน้องชายไม่คู่ควรในการเป็นผู้ร่วมสายเลือดของเขา

พี่น้องกันไม่จำเป็นต้องเหมือนหรือเก่งแบบเดียวกัน และในความคิดของเขา ฟอร์ดไม่ได้กระจอกงอกง่อยเช่นที่อิงภพปรามาสเลยซักนิด

“ฟอร์ดพี่ขอออกคำสั่งว่านายต้องจัดการกับอิงภพให้ได้นะ”

“จะพยายามครับท่านพี่”

“ไม่ใช่พยายาม แต่เป็นรับทราบครับสิ ...รู้ไว้ก่อนเลยว่าถ้าแพ้ขึ้นมา จะมีบทลงโทษ”

ฟอร์ดมองพี่ชายคลี่ยิ้มแล้วขนลุกวาบ งานนี้ถ้าแพ้ขึ้นมาจริงๆ คงจะโดนแกล้งหนักแน่ๆ ดังนั้น ครั้งนี้ไม่ว่ายังไง จะแพ้ไม่ได้เด็ดขาด



หลังจากอิงภพเหยียดหยามจนพอใจ doghunter00ก็นำทีมของตัวเองเข้าสู่ลานประลอง maddog01ก็เช่นกัน ทุกคนเตรียมพร้อมพอสัญญาณดังขึ้น ก็เริ่มจัดกระบวนจู่โจมทันที

ภาริชเปิดฉากด้วยการบัพให้คนในทีมตัวเองด้วยความเร็วสูงนิ้วของเขาคล่องแคล่วมากในเวลาเพียงสองนาทีเท่านั้นก็สามารถกดบัพให้คนในทีมได้ครบทุกคน

“ยัยนี่มันไม่ธรรมดา” เมษาเดาะลิ้นหน้าจอคอม “ต้นกล้าไปประกบหล่อนตามแผน”

ต้นกล้าทำตามแผนที่วางไว้ทันที เขาบังคับตัวละครของเศียรมังกรไปประกบติดกับโกรธเกรี้ยว โจมตีอย่างเกรี้ยวกราด ด้วยหมัดคชสาร ทักษะอันนี้ค่อนข้างรุนแรงและจะทำให้อีกฝ่ายติดสถานะชาประมาน 1 นาที ต้นกล้าตั้งใจใช้ทักษะนี้ก่อนแล้วค่อยรัวคอมโบสองชุดตามที่เรียนมาจากสายหมอก คาดว่าเพียงเท่านี้ตัวละครสายอาชีพ High priest ก็จบชีวิตง่ายๆ แล้ว

แต่ใครจะคาดคิดว่าการโจมตีของตัวละครชั้นเลิศในหมู่อาชีพ Kung Fu Master อย่างเศียรมังกรจะไม่สามารถทำอะไรโกรธเกรี้ยวได้ ร่างกายของโกรธเกรี้ยวเวลานี้เรืองแสงสีทอง นอกจากไม่เกิดสถานะชา ยังไม่ได้รับดาเมทแม้แต่นิดเดียวอีกด้วย

“ทักษะ Holy Force ไม่อยากเชื่อว่าจะล่าจากบอสที่พึ่งเปิดตัวได้ไม่ถึงเดือนในระยะเวลารวดเร็วอย่างนี้”

สายหมอกพึมพำ

เป็นเรื่องที่รู้กันดีในหมู่ผู้เล่นว่า ทักษะ Holy Forceเป็นทักษะของอาชีพสาย High priest ซึ่งมากับแพทใหม่สามารถหาได้จากการตีบอสตัวล่าสุดที่ชื่อว่าอีเดน แถมเปอร์เซนการตกยังยากมาก

เอาเวลาไหนไปตีมากันนะหรือว่าซื้อมาจากคนอื่น เอาเถอะ แบบนี้มันก็ดีกับเขานั่นแหละ ทีแรกก็ห้าสิบๆ กับชัยชนะของต้นกล้า เพราะไอ้เปอร์เซนนี่แหละที่มันทำให้หงุดหงิด เขาอยากให้ต้นกล้าแพ้อย่างราบคาบ ถึงตอนนั้นระหว่างเมษากับคนที่เขาชอบคงมีรอยร้าวเล็กๆ พอให้เขาเข้าไปแทรกได้

doghunter00 : เอามาจากไหนกัน บอกทีสินรินทร์ ฉันจำได้ว่าคนที่ตกสิ่งนี้ได้จากการฆ่าบอสมีคนเดียวในเซิร์ฟแล้วก็ไม่ใช่นายด้วย

maddog01 : ไม่รู้สิ โกรธเกรี้ยวเขาจัดการเอาเองฉันไม่ได้ให้อะไรเขาเลย

เมษาและนรินทร์ต่างคุมเชิงกันเขายังไม่ได้ปะทะกันแต่อย่างใด ในขณะที่เหล่าลูกน้องซัดกันนัวเนียไปแล้ว อิงภพกับอิงฟ้ากำลังตึงมือเพราะคู่ต่อสู้ไม่ได้เป็นไปตามแผนที่วางไว้

สำหรับอิงภพใครจะไปคิดว่าอาชีพ Knight of Light จะสร้างแรงกดดันให้มากขนาดนี้ นอกจากความอึดที่ไม่ธรรมดายังสามารถฮิลตัวเองได้อีกด้วย ไม่เพียงแค่นั้นไอ้การพุ่งเข้ามาจู่โจมตามติดไปเรื่อยๆ และคอยสตั๊นจนทำให้การร่ายถูกยกเลิกบ่อยๆ มันทำให้อิงภพหงุดหงิดอย่างเหลือเชื่อ

Spiritstorm : อิงฟ้าผูกขาไอ้ฟอร์ดเอาไว้ทีสิ

MelonPunch : ไม่ได้หรอกพี่ แค่หลบการโจมตีต่อเนื่องของเจ้าgunnerนี่ฉันก็ไม่ไหวแล้ว

สองพี่น้องถูกโจมตีอย่างหนัก แต่ใครจะคิดว่าคนที่โดนเล่นจนสะบักบอมกลับเป็นต้นกล้า Kung Fu Master ที่โดน High priestเปิดฉากโจมตีอย่างป่าเถื่อน

ด้วยทักษะHoly Force ทำให้ต้นกล้าไม่สามารถทำอะไรโกรธเกรี้ยวได้เลยตลอดหนึ่งนาที ตามจริง 1 นาทีมันก็ไม่นานเท่าไหร่ แต่มันก็มากพอแล้วสำหรับภาริช

ต้นกล้าถูกภาริชซัดด้วยคถาธาตุธาตุไฟอย่างหนักหน่วง การโจมตีเน้นๆ รุนแรงมหาศาล แถมทักษะทั้งหมดไม่ได้มาจากอาชีพเสริม แต่ทั้งความเร็วความแรงและสถานะอมตะมาจากสายอาชีพHigh priest ล้วนๆ

เท่านั้นยังไม่พอ อาวุธที่โกรธเกรี้ยวใช้ทุบลงมายังเป็นอาวุธระดับssrตีบวกมาจนถึงขั้นสูงสุด เรียกได้ว่าราวกับแห่งเทพสงครามลงมาจุติเลยทีเดียว

“โธ่เว้ยๆ ๆ ๆ ๆ” ต้นกล้าคำรามเสียงดัง

เขาอุตส่าห์ใช้ตัวละครที่ยอดเยี่ยมขนาดนี้ หากมาแพ้ให้อาชีพ High priest นอกจากขายหน้าเขาก็ไม่รู้ว่าเมษาจะโกรธมากแค่ไหน เขาไม่อยากให้เป็นแบบนั้นเลย เวลานี้ต้นกล้าปั้มขวดเลือดเติมพลังชีวิตรัวๆ ไม่อย่างนั้นคงสิ้นชีพไปนานแล้วภายใต้กระบองธาตุไฟของโกรธเกรี้ยว

“ไม่ต้องกลัวอีกไม่นาน ทักษะ Holy Forceก็จะหมดแล้ว กะจังหวะให้ดีแล้วใช้ทักษะมังกรสะบัดหาง”

มังกรสะบัดหางเป็นการโจมตีด้วยลูกแตะที่ว่องไวที่สุดในบรรดาทักษะของ Kung Fu Master ตามที่ฝึกมาถ้าโจมตีด้วยทักษะนี้สามารถคอมโบต่อเนื่องไปได้อีกสามสี่ชุด ต้นกล้าฝึกพอสมควรแล้วเขามั่นใจมันจะต้องทำให้โกรธเกรี้ยวจบชีวิตได้ในพริบตา

“3...2...1...” สายหมอกนับถอยหลังการสิ้นสุดทักษะHoly Force ของโกรธเกรี้ยว “เอาเลย” เขาให้สัญญาณแก่ต้นกล้า

ทว่าใครจะไปคาดคิดว่าโกรธเกรี้ยวจะใช้ทักษะเคลื่อนหนีอย่างรวดเร็วหลบการโจมตีด้วยมังกรสะบัดหางได้

“ไม่ต้องห่วงทักษะมังกรเหินจะตามติดไปอย่างรวดเร็วใช้มันซะแล้วต่อด้วยหมัดคชสาร”

แต่ก็นะความมือไม่คล่องของต้นกล้าเป็นสิ่งที่สายหมอกคาดการณ์เอาไว้แล้ว ฝึกแค่ไม่กี่ชั่วโมงมันจะไปขยับนิ้วว่องไวดั่งใจสั่งได้อย่างไร กระบวนท่าไม่ต่อเนื่องเป็นผลให้โกรธเกรี้ยวใช้ทักษะโจมตีหนักหน่วงเพียงหนึ่งเดียวของอาชีพ High priest สวนมา smashed holy เป็นทักษะตอบโต้ที่สามารถทำให้ถึงตายได้ในครั้งเดียวสำหรับที่มีพวกเลือดน้อย

และตัวละครของต้นกล้าก็เลือดน้อยเพราะดาเมทรัวๆ ก่อนหน้านั้นแล้วด้วยเช่นกัน การปะทะของท่าหมัดคชสารกับ smashed holy สร้างดาเมจให้แก่ทั้งคู่สุดท้ายจบชีวิตแบบตายตกตามกัน

การต่อสู้อันดุเดือดในครั้งนี้ตกอยู่ในสายตาของผู้เล่นจำนวนมาก ข้อความที่เต็มไปด้วยความฮึกเหิมเร่าร้อนรัวมาเกือบร้อยถึงสองร้อยข้อความ

การpvpครั้งนี้แต่เดิมก็เป็นที่จับตาอยู่แล้ว แต่มันอาจจะน้อยไปหน่อยเพราะsilverfox13ไม่ได้ออกโรง นอกจากนั้นยังมีแอคเค้าท์โนเนมอีกสอง ซึ่งดูแล้วไม่น่าจะสู้ขุนพลของฝั่งdoghunter00ได้

แต่นี่ขนาด High priest ยังทำได้ไม่เลวขนาดนี้ ผู้เล่นซึ่งเฝ้ามองดูรู้สึกว่าการpvpหมู่ครั้งนี้คาดหวังได้ว่าจะต้องมันแน่ๆ

“มาได้เท่านี้เองรึ”

หลังจากตายตกไปตามกันกับตัวละครของต้นกล้า ภาริชก็รู้สึกผ่อนคลายอย่างมาก เขาไม่ได้เสียความรู้สึกหรือเจ็บใจ จริงๆ สู้กับอาชีพสายครบเครื่องอย่าง Kung Fu Master ได้ขนาดนี้ก็นับว่าไม่เลว ไม่ได้คาดหวังจะให้อาชีพสายซัพพอร์ตไล่ฆ่าใครได้อยู่แล้ว

ภาริชปรับหน้าจอเปลี่ยนมุมไปดูการต่อสู้ของคนอื่น เห็นว่านรินทร์กับdoghunter00ยังคุมเชิงกันอยู่ สงสัยต้องกระตุ้นซักหน่อยแล้ว

โกรธเกรี้ยว : การแข่งครั้งนี้ พี่มีพนันลับๆ เอาไว้กับลูกพี่ลูกน้องที่ชื่ออิงภพเจ้าของแอคเค้าท์ Spiritstorm

โกรธเกรี้ยว : ถ้าพวกเราแพ้พี่จะต้องไปเดตค้างคืนกับเด็กคนนั้นหนึ่งอาทิตย์สองต่องสอง

โกรธเกรี้ยว : กลัวจัง...พี่จะถูกเด็กคนนั้นปู้ยี่ปู้ยำไหมนะ

ภาริชหัวเราะแผ่วๆ หน้าจอคอม ไม่รู้ว่าจะช่วยกระตุ้นmaddogน้อยได้ไหม แต่หลังจากส่งข้อความไปได้ 2 นาที maddog01ก็เปิดฉากจู่โจมdoghunter00ทันทีเช่นกัน



++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++



เราของดลงหนึ่งวันนะคะ พรุ่งนี้เราต้องไปช่วยเพื่อนย้ายบ้าน5555

รอหน่อยนะคะ

แสดงความคิดเห็นเป็นกำลังใจด้วยนะคะ

[Tiffany]

งานนี้น้องรินต้องชนะสถานเดียวแล้ว แพ้ไม่ได้แล้วจ้า ไม่งั้นพี่ภาริชต้องไปเดตกับคนอื่นเป็นอาทิตย์นะจ๊ะ

[PandP]

มาโบกป้ายไฟเชียร์รินรินจ้าาา

[suikajang]

ท่านพี่มันร้ายยยยยย 
คิดหรือว่าเจ้ารินน้อยของเราจะยอม ตายแน่จ้า ขอไว้อาลัยเลย 
    

[♥►MAGNOLIA◄♥]

โฮ่........อย่างนี้ริน เล่นเต็มที่ แรงชัด จัดเต็มไปเลย   
ชนะแน่  เรื่องไร ให้พี่ภาริช ไปเที่ยวกับอิงภพ
ที่จ้องฟัน เอ๊ย.....ยอมถูกฟัน  กร๊ากกกกก   

อิงภพ เปิดเผยด้านเลวร้ายที่มีต่อฟอร์ด 
ให้ภาริช ได้ยินได้ฟังชัดๆ ถนัดหูเลย 
       
 

[แมวดำ]

มาต่อเร็วๆนะ

[Kei]

รอน้า

[river]

หวังให้ต้นกล้าได้บทเรียนที่จะเปลี่ยนตัวเอง

[กาแฟมั้ยฮะจ้าว]

ขอบคุณครับ +1 ให้นะครับ

[lucifer miumiu]

บทที่29

ความแตกต่างของอันดับ 1 และอันดับ6

จริงๆ จิตใจของนรินทร์ปั่นป่วนด้วยข้อความลับของภาริชที่ส่งมาให้ เขาหึง แม้ไม่เคยเป็นเช่นนี้มาก่อน แต่ความกังวลอันนี้ต้องมีความหมายอย่างนั้นแน่ๆ เขาตัดสินใจสู้ตายเขาไม่อยากให้พี่ภาริชไปนอนค้างกับคนอื่น ยิ่งเห็นว่าพี่ภาริชก็ไม่ชอบด้วยเหมือนกันก็ยิ่งฮึกเหิม ดังนั้นการpvpครั้งนี้แพ้ไม่ได้อย่างเด็ดขาด

ทันทีที่เริ่มขยับตัวละครนรินทร์ก็มีสมาธิทันที มือไม้ของเขาขยับคล่องแคล่วว่องไว สมกับเป็นบุคคลที่มีความสามารถในด้านpvpเป็นอันดับหนึ่ง

ตัวละครนินจามาสเตอร์ของเมษาใช้ทักษะคาถาลูกบอลเพลิงโจมตีใส่maddog01ที่พุ่งเข้ามา ทว่าคนถูกโจมตีก็ขยับนิ้วบังคับให้ตัวละครม้วนตัวหลบไปด้านข้างแล้วจู่โจมด้วยดาบจากทิศทางนั้น เป็นการลองเชิงจู่โจมแบบธรรมดา ซึ่งเมษาเองก็มีชั้นเชิงสมกับเป็นอันดับ 6 ในการpvp

เมษาใช้ทักษะหุ่นฝางซึ่งเป็นท่าเคาน์เตอร์แอทแทคสับเปลี่ยนตำแหน่งตัวละครไปอยู่ที่ด้านหลังของนรินทร์ ตามด้วยทักษาดาบสายฟ้า ใครๆ ก็คิดว่าmaddog01คงโดนโจมตีเน้นๆ แต่เจ้าตัวกลับใช้ทักษะพุ่งหนีไปด้านหน้าหลบการทำร้ายได้ทันถ่วงที

เมษาไม่ยอมปล่อยโอกาสนี้ให้เสียไปเขาใช้ท่าเท้าลมกรดไล่ตามคราวนี้ใช้ทักษะเงาลวงตา ทักษะนี้จะสร้างร่างลวงตาขึ้นมา 8 ร่าง ส่วนตัวละครจริงนั้นถูกทำให้ล่องหน เป็นทักษะชั้นสูงหายาก แถมยังเหมาะต่อการpvpเสียด้วย

ดูเหมือนว่าmadog01จะตกที่นั่งลำบากกับทักษะที่ค่อนข้างขี้โกง แต่ไม่ได้มีแค่maddog01เท่านั้นอิงภพกับอิงฟ้าเองก็ถูกกดดันอย่างหนักเช่นกัน

Spiritstorm : อิงฟ้า สลัดไอ้gunnerนั่นให้หลุดแล้วมาช่วยกันจัดการไอ้ฟอร์ดมันก่อน

Spiritstorm : ถ้าจัดการไอ้ฟอร์ดมันได้ เราสองคนค่อยไปช่วยกันเล่นงานเจ้าgunnerกันต่อ

อิงฟ้าไม่อยากบอกพี่ชายฝาแฝดเลยว่าแค่ขยับหลบการจู่โจมก็ทำเอามือเธอชาไปหมด การเคลื่อนไหวโจมตีในแต่ละทักษะของgunnerในมือของนักpvpติดอันดับสามช่างต่อเนื่องและรวดเร็วจนเธอแทบสู้ด้วยไม่ไหว ทว่าถ้าหากร่วมมือกันกับพี่ชายก็ควรมีโอกาสชนะดังนั้นเธอจึงใช้ทักษะก้าวเท้าไวสองเท่าวิ่งหลบไปเพื่อประกบตัวละครของฟอร์ดจากด้านหลัง

ชานมไข่มุกโครตอร่อย : นั่นแน่ หันหลังให้อาชีพgunnerไม่ใช่ความคิดที่ดีนะน้องสาว

ชานมไข่มุกโครตอร่อย : ฉันไม่ยอมให้เธอไปเล่นงานแฟนของฉันแน่

อาชีพgunnerนั้นเป็นอาชีพที่เน้นpvpมากที่สุดอาชีพหนึ่ง ดังนั้นทักษะต่างๆ จึงมีไว้เพื่อไล่ตามและพิฆาตศัตรูหลากหลายท่วงท่า Rain storm เองก็เป็นท่วงท่าที่ทำให้ถึงตายในทันทีได้ท่าหนึ่ง

ตะวันใช้ทักษะกระโดดสองชั้นตามไปอยู่เหนือศีรษะของpoetตัวละครของอิงฟ้าเปิดฉากยิ่งกระหน่ำลงมาราวห่าฝน ท่าrain storm เป็นท่ารัวที่ต้องขยับมืออย่างรวดเร็วและยิ่งรัวทักษะได้ไวเท่าไหร่จำนวนคริติคอลก็จะมากเท่านั้น

อิงฟ้าโดนคริติคอลเน้นๆ ด้วยดาเมท 5000 8000 และ10000 ยังไม่นับรวมดาเมทปกติอีกนับไม่ถ้วนส่งผลให้ตัวละครจบชีวิตลงแถบจะในพริบตา

“บ้าเอ๊ย...” เมษาสบถอย่างหัวเสีย เมื่อพบว่าอิงฟ้าตัวซับพอร์ตของกลุ่มตายไปอย่างไร้ประโยชน์

“อิงภพสลัดคู่ต่อสู้แล้วมารวมกลุ่มกันเดียวนี้” เมษาออกคำสั่ง ใช่ว่าอิงภพไม่อยากทำตาม แต่มันทำไม่ได้ไง



ชานมไข่มุกโครตอร่อย : น้องสาวไม่มีทางไปแล้วนะจ๊ะ

อิงภพไม่อยากยอมรับว่าตัวเองพ่ายแพ้เลย แต่ถูกประกบด้วยอาชีพที่ทั้งถึกและอึดอย่าง Knight of Light กับอาชีพเน้นpvpอย่างgunnerเรียกได้ว่าจบสิ้นแล้ว ถึงแม้จะพยายามดิ้นรนเฮือกสุดท้ายด้วยการร่ายเวทย์โจมตีที่รวดเร็วขึ้น แต่มันก็เบามากจนไม่สามารถสร้างดาเมทแก่ตัวละครสายแท้งค์ของฟอร์ดได้เลย

แถมทักษะเวทย์ชุดใหญ่ก็จะถูกทักษะสตั๊นของ Knight of Light ที่แม่มแม่นยำอย่างเหลือเชื่อทำให้การร่ายถูกยกเลิกไปแทบทุกครั้ง

“เชี่ยเอ๊ย กูต้องแพ้ไอ้ฟอร์ดหรือวะเนี่ย”

แล้วก็เป็นจริงดั่งพูด ฟอร์ดกับชานมฯ ร่วมมือกันปลิดชีพอิงภพไปอย่างสวยงาม อิงภพถึงกับคอตก ส่วนเมษาโมโหดุดันอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เขาตวัดสายตาดุร้ายมองไปยังต้นกล้าแวบหนึ่ง คนถูกมองรู้ตัวทันที

ต้นกล้ารู้ตัวว่าความผิดพลาดที่ปล่อยให้ตัวเองตายตกไปตามกันกับยัยโกรธเกรี้ยวนั้นร้ายแรง ตามแผนที่วางไว้เขาควรปลิตชีพยัยนั่นแล้วตามไปประกบช่วยกันเล่นงานนรินทร์ร่วมกับเมษา

ต้นกล้าเสียใจ ไม่เพียงแค่เรื่องทำประโยชน์ให้เมษาไม่ได้ ยังมาพ่ายแพ้อย่างคนไร้ค่า แถมเมษาก็ใช้สายตาเกลียดชังมองมาที่เขา หัวใจมันรวดร้าว เขาเจ็บปวดเหลือเกิน แต่ไม่คิดว่ามือข้างหนึ่งจะถูกกุมเอาไว้

เขาหันมองมองพบว่ารุ่นพี่สายหมอกเป็นคนทำนั่นเอง คนคนนั้นใช้รอยยิ้มอ่อนโยนปลอบใจเขา แต่เพราะไม่ค่อยชอบหน้าเท่าไหร่จึงสลัดมือออกมองเมินไม่สนใจความรู้สึกของรุ่นพี่ กลับไปตั้งใจส่งแรงอธิษฐานขอพรให้เมษาชนะการpvpกับนรินทร์ถึงแม้มันจะเปล่าประโยชน์แล้วก็ตาม

Doghunter00 : ตกลงว่าจะรุมสินะ



เมษารู้นิสัยจูนิเบียวของนรินทร์ดี ไอ้ความเป็นพระเอกแบบโง่ๆ นี่แหละที่เป็นจุดอ่อน ดังนั้นจึงหาโอกาสไม่ให้ตัวเองพ่ายแพ้อย่างหมดรูปจนเกินไป

อย่างน้อยต้องโค่นนรินทร์ให้ได้ไม่อย่างนั้นก็เสียชื่อเสียงที่สั่งสมมานานจนหมด เขาจงใจพูดจาเสียดสีให้นรินทร์ยอมสู้กับเขาตัวต่อตัว ในสภาพที่สูสีและยังไม่มีใครบาดเจ็บนี้ เปอร์เซ็นที่เขาจะชนะยังครึ่งต่อครึ่ง ย่อมดีกว่าถูกรุมตีปิดทางชนะอยู่แล้ว

ชานมไข่มุกโคตรอร่อย : ยังกล้าพูดหมาๆ อีกนะ เอางั้นก็ได้กูจะเปิดโอกาสให้มึงดวลตัวต่อตัวกับลูกพี่

ชานมไข่มุกโคตรอร่อย : แต่มั่นใจได้เลยลูกพี่ต้องฆ่ามึงได้แน่ๆ ว่ะเมษา

“รอดูกันไปก่อนสิ” เมษาพึมพำ เขาฝึกฝนการใช้ทักษะต่างๆ ของนินจามาสเตอร์มาอย่างคล่องแคล่ว เรียกได้ว่ามั่นใจเอามากๆ

เวลานี้ตัวละครของเขากับนรินทร์ต่างผลัดกันโจมตีและหลบเป็นการต่อสู้อันดุเดือดที่วัดกันด้วยความไวของนิ้วมือโดยแท้จริง เวลานี้เสียงเอาใจช่วยรอบลานประลองกระหึ่มเป็นข้อความมากกว่า 300 ข้อความไปแล้ว

นั่นเป็นเพราะว่าdoghunter00และmaddog01ที่เอาแต่คุมเชิงกันมานานในที่สุดก็ปะทะกันเสียที ซึ่งทุกคนก็รู้กันอยู่ว่าdoghunter00มักจะตามราวีmaddog01ไปทุกเกมและเป็นmaddog01เองที่นิ่งเฉยไม่เอาความอย่างน่าประหลาด คราวนี้ในที่สุดก็ลงมือชำระแค้นจนได้

แน่นอนว่าอันดับหนึ่งด้านpvpที่ได้มาไม่ใช่ได้มาเพราะโชคช่วย การฟาดฟันกับเศียรมังกรจนได้ชัยชนะสลับกันไปมานั้นเห็นได้ชัดถึงความเร็วนิ้วที่เรียกได้ว่าเป็นสัตว์ประหลาด maddog01กับเศียรมังกรอยู่ในระดับนั้นนั่นแหละ

สายหมอกรู้บทสรุปของการสู้ยืดเยื้อนี้ดี เขายังจำการpvpระหว่างตัวเองและmaddog01ได้ ถ้าให้ว่ากันความเร็วนิ้วของเขากับmaddog01ไม่มีใครน้อยหน้ากว่าใคร แต่ความอึดกับแรงใจนี่สิ ที่maddog01จัดได้ว่าไม่ธรรมดา

ยิ่งเป็นการต่อสู้ที่ยืดเยื้อมากเท่าไหร่ จะยิ่งเห็นชัดว่าใครเหนือกว่า แล้วมันก็เป็นอย่างที่สายหมอกคาด ความเร็วในการขยับนิ้วของเมษาลดลงอย่างรวดเร็ว เป็นไปตามที่เขาปรารถนา ความพ่ายแพ้ครั้งนี้ ด้วยนิสัยของเมษาคงผลักความรับผิดชอบไปให้ต้นกล้าเต็มๆ ไม่มีใครเห็นรอยยิ้มแสยะบนใบหน้าของผู้ชายมีภาพลักษณ์เหมือนขุนนางยุโรปคนนี้

เมื่อมือของเมษาไม่ได้ขยับคล่องว่องไวอย่างทีแรกอีกแล้ว มันจึงส่งผลให้ไม่สามารถหลบการคอมโบด้วยทักษะต่างๆ ของmaddog01ได้อีก ด้วยทักษะต่อเนื่องอันรวดเร็วและรุนแรงของนรินทร์จำนวน 4 ชุด มันก็ให้ตัวละครของเมษาจบชีวิตลงไปในที่สุด

ราชาก็คือราชานักล่ากระจอกที่มีลำดับpvpแค่อันดับ 6 มีหรือจะสามารถต่อกรได้ ในสายตาของผู้เล่นนับล้านคนที่คู่ควรมีแต่เศียรมังกรเท่านั้น การpvpหมู่ครั้งนี้นำพาให้ฟอร์ดถูกจัดอันดับในทำเนียบเป็นครั้งแรก คนที่เสียหน้าไม่ได้มีเพียงเมษา อิงภพเองก็รู้สึกเหมือนถูกทำลายความมั่นใจ

ชานมไข่มุกโคตรอร่อย : มึงแพ้แล้วเมษา เท่านี้มึงก็เลิกยุ่งกับพวกกูได้

ใครจะไปคิดเล่าว่าคนอย่างเมษาจะดื้อด้านไร้เหตุผลกว่าที่คิด ที่ผ่านมาสิ่งที่maddog01กับพรรคพวกประสบยังถือว่าแค่จิ๊บๆ

Doghunter00 : ถ้าแน่จริงล่ะก็มาแข่งตีปราสาทแย่งชิงพื้นที่กันไหมล่ะ

ชานมไข่มุกโคตรอร่อย : ห๊ะ...มึงบ่นอะไรของมึง มึงบ้าป่าวเนี่ย

Doghunter00 : ไม่กล้าสินะ จริงสิ ไม่มีคนคบด้วย จะหาคนที่ไหนมาเข้ากิล

Doghunter00 : นายมันไม่มีปัญญาสร้างกิลด้วยไม่ใช่หรือนรินทร์

Doghunter00 : ว่าไงแข่งกันแย่งพื้นที่ปราสาท อีกสองสัปดาห์จะมีการเปิดพื้นที่ใหม่ให้ร่วมกิจกรรม

Doghunter00 : คราวนี้ถ้าฉันแพ้ พวกฉันจะลบไอดีแล้วเลิกเล่นเกมนี้ไปเลย

ชานมไข่มุกโคตรอร่อย : มึงหน้ามึนมากนะเมษา มึงแพ้แล้วไม่มีสิทธิมายื่นเงื่อนไข

Doghunter00 : หรือว่าไม่กล้ารับปาก จริงสิ กลัวจะเสียหน้ากับยัยโกรธเกรี้ยวถ้าแพ้ใช่ไหม

Doghunter00 : บอกตรงๆ นะนรินทร์ ผู้หญิงที่จะชอบจูนิเบียวแถมฮิคิโคโมริอย่างนาย

Doghunter00 : ถ้าไม่หน้าตาอัปลักษณ์ ก็เป็นพวกมุดอยู่ในรูเหมือนนายนั่นแหละ พวกน่าสมเพช

Maddog01 : ก็ได้ฉันรับคำท้า

ชานมไข่มุกโคตรอร่อย : ลูกพี่ไม่ต้องรับคำท้ามันก็ได้นี่ เราชนะอย่างขาวสะอาด แต่พวกมันโกงใช้ไอดีคนอื่นมาเล่นนะ

Maddog01 : คราวนี้ฉันก็จะชนะอีก

Doghunter00 : ถ้าอย่างนั้นหากฉันชนะ นายต้องออกมาพบฉันข้างนอกสองต่อสอง

Maddog01 : นายจะไม่มีทางชนะอยู่แล้ว

ตะวันไม่อยากให้นรินทร์ไปรับปากแบบนั้น แต่ในเมื่อลูกพี่มั่นอกมั่นใจ ลูกน้องอย่างเขาก็มีแต่ต้องช่วยทุกทางให้ลูกพี่รับชัยชนะ สร้างกิลก็ยากเท่าไหร่หรอกเว้ย ของกล้วยๆ

โกรธเกรี้ยว : แน่ใจนะว่าจะชนะเขาได้

ภาริชส่งข้อความลับไปหานรินทร์

Maddog01 : ผมอยากบดขยี้เขา เอาให้รู้ไปเลยว่าเขาไม่มีทางชนะผมได้

โกรธเกรี้ยว : อะไรที่ทำให้ฮึกเหิมขนาดนั้น

นรินทร์ลังเลที่จะพิมพ์บอกไป แต่ก็ตัดสินใจบอกตามตรง

Maddog01 : เพราะว่าเขาดูถูกพี่ภาริช จะเหยียดหยามผมยังไงก็ได้ แต่ถ้าเป็นกับพี่ผมไม่ชอบ



<นายมันน่ารักเกินไปแล้ว อุตส่าห์เป็นเดือดเป็นแค้นที่พี่ด้วย ทั้งที่มันไม่จำเป็น> ภาริชยิ้มละไมอยู่หน้าจอ

<เห็นทีว่าพี่ต้องเอ็นดูเราให้มากๆ หน่อยสินะ>

โกรธเกรี้ยว : ถ้าเราชนะอีกครั้งนี้ กลุ่มเราไปเที่ยวทะเลกันดีไหม ไปด้วยกันทั้งหมดเลย

โกรธเกรี้ยว : เอาเป็นซักอาทิตย์ เป็นไง นรินทร์อยากไปไหม

นรินทร์ไม่ตอบในทันที เขาลังเล แต่สีหน้าบอกชัดว่าอยากไปเที่ยวเล่นกับภาริช

“ไปเที่ยวทะเลก็ดีเหมือนกันนะ รินไม่ได้ไปมาตั้ง 4 ปีแล้ว”

มิวซังวางมือบนไหล่ของนรินทร์ แถมยังส่งยิ้มอ่อนโยนมาให้ ด้วยเหตุนี้นรินทร์ถึงตัดสินใจได้ซักที

เขาอยากไปเห็นทะเลของจริงอีกครั้ง แถมยิ่งได้ไปกับกลุ่มเพื่อนที่สนิทกัน โดยเฉพาะกับคนที่เขาชอบ ก็ยิ่งไม่อยากพลาด ถึงแม้ว่าจะไม่มั่นใจว่าการออกนอกบ้านครั้งที่ 2 ในรอบ 4 ปี มันจะดีอย่างที่ตั้งหวังไว้

Maddog01 : ผมอยากไปเที่ยวทะเลกับพี่ภาริชครับ ไม่สิกับทุกคนด้วย

โกรธเกรี้ยว : งั้นคราวนี้ก็ต้องชนะนะ แย่งชิงพื้นที่มาครอบครองให้ได้ พี่จะช่วยนายเอง

ในที่สุดmaddog01ก็เริ่มเคลื่อนไหวครั้งยิ่งใหญ่ doghunter00ก็เช่นกัน การชิงพื้นที่ปราสาทแห่งใหม่ในครั้งหน้า ไม่ใช่แค่การยึดพื้นที่ธรรมดา แต่ยังต้องโค่นบอสตัวใหม่ในแพทเสริมที่กำลังจะอัพเดตในอีกไม่นาน การรวบรวมกำลังพลในเซิร์ฟเวอร์ของสองคู่แข่งเริ่มต้นแล้วนับแต่บัดนี้

++++++++++++++++++++++++++++++++++++

เราเป็นคนที่เขียนฉากต่อสู้ไม่เก่งแถมไม่เคยเขียนแนวหรืออ่านแนวเกมออนไลน์มาก่อน

ถ้าไม่ถึงใจก็ขอโทษด้วยนะคะ55555+ TT

ส่วนต้นกล้าความทุกข์ทรมาณของนางคงเริ่มต้นขึ้นแล้ว

พี่สายหมอกรอตะครุบนางอยู่ คงได้เวลาเฉลยปมของนางบ้างแล้วล่ะค่ะ

แสดงความคิดเห็นเป็นกำลังใจด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ

[suikajang]

  เมษาขี้แพ้ชวนตีมาก ตบสักทีสิท่านพี่ ทำตัวน่ารังเกียจ ทีมแพ้โทษแต่คนอื่น สมควรแล้วที่เจ้ารินน้อยของเราจะรังเกียจ
รอเขาไปทะเลกัน 
    

[Kei]

โถสนเสียงหมามันทำไมละคะน้องริน

[ma-prang]

เมษานี่แพ้แล้วก็ยังจะหน้าด้านเนาะ รำคาญจริงๆ

[Tiffany]

น้องรินรีบเลยลูก เตรียมเก็บของไปเที่ยวทะเลกับพี่ภาริชได้เลย

[bulldog17]

นานๆเข้าเล้าที ห่างหายจากการอ่านนิยาย
มาตั้งแต่เริ่มทำงาน วันนี้ว่างๆเลยเข้ามาส่อง
กดเข้ามาอ่านเรื่องนี้เพราะสงสัยว่าฮิคกี้คืออะไร
ส่วนตัวก็พอรู้จักอาการแบบนี้บ้างจากการ์ตูน
นิยายเกมก็อ่านมาบ้าง แต่เล่นเกมไม่เป็นเลย
รู้สึกต้องใช้สมองเยอะ ไม่ค่อยถนัด5555+
แต่ถึงจะเล่นเกมไม่เป็น ก็อินกับเรื่องนี้ได้จ้า
คนอ่านผูกเรื่องสนุกมาก ทุกตัวละครดูมีความเชื่อมโยง
เห็นนักเขียนจะกังวลช่วงที่เป็นตอนตะวันกับฟอร์ดบ่อย ไม่รู้ว่าใครเม้นอะไรไป แต่สำหรับเรา
มันคือเนื้อเรื่องอ่ะ ไม่ใช่การยัดเข้ามาเป็นคู่รอง
ไม่ได้ออกทะเล และสอดคล้องกับเนื่องเรื่อง
ชอบทุกคู่ในเรื่องเลยนะ แม้แต่ต้นกล้าก็ลุ้นให้นางเจอคนมาดัดนิสัยสะ พี่หมอกนี่ก็ดูรว้ายๆเหมาะกับนังดี เพราะน้องฟอร์ดดีเกินไป555
คู่พี่ภาริชกับน้องรินก็น่ารัก ดูเหมือนจอมมารกับเทวดาตัวน้อง /แอ่ฟฟฟ/ ใครต่อยเลา *_*;
เรื่องนี้สนุกม้ากกกกก ชอบมากๆๆๆๆ
เป็นกำลังใจให้นักเขียนนะคะ คุณเขียนได้ดีมากค่ะ


*กระซิบ*เอาจริงๆยังเดาไม่ออกว่าคู่ตะวัน×ฟอร์ดใครรุกใครรับ ตอนแรกเดาว่าตะวันรับ (ชอบรับแก่กว่าค่ะ ก้าววใจ) แต่พออ่านไปอ่านมาถ้าคู่นี้สลับกันก็คนไม่แปลก5555 แต่ยังไงก็แล้วแต่คนเขียนนะ รอลุ้นกันไป  ขอบคุณค่ะ♡

 

[lucifer miumiu]

บทที่30

วิ่งไปตามแผน

เมษาวางแผนไว้ในหัวแล้วว่าจะจัดการยังไงกับสงครามแย่งชิงพื้นที่ครั้งนี้ เขาจำเป็นต้องใช้พันธมิตรร่วมด้วย ซึ่งนั่นไม่ยากเลยสำหรับคนที่มีชื่อเสียงแบบเขา

“เมษา...ให้ฉันเข้าร่วมสงครามกิลได้ไหม ฉันอยากทำประโยชน์ให้นาย”

เมษาตวัดสายตาเย็นชามองต้นกล้า ช่างกล้าพูดออกมานะว่าจะทำประโยชน์

“ด้วยตัวละคร High priest และฝีมือกากๆ ของนายนะหรือ จะช่วยอะไรฉันได้”

ต้นกล้าสลดลงอย่างเห็นได้ชัด เขาใช้มือสองข้างขยุ้มชายเสื้อเอาไว้แน่น ขอบตาร้อนผ่าวแต่ยังดื้อขอร้องให้ตัวเองได้มีส่วนร่วม

“ให้ฉันเข้าร่วมเถอะนะเมษา ฉันอยากแก้มือ”

เมษาเดาะลิ้นด้วยความหงุดหงิด แต่ติดที่ว่าจู่ๆ รุ่นพี่สายหมอกดันออกโรงเสียนี่

“ให้แก้มือก็ได้นี่ ฉันจะให้ต้นกล้ายืมตัวละครของฉันอีก”

“รุ่นพี่หมอก ผมไม่โง่นะ ถึงเอาตัวละครของพี่มาใช้ คนฝีมือห่วยมันก็ห่วยอยู่ดี”

“เอาอย่างนี้ไหม จะว่าไปนายชวนให้ฉันฟอร์มทีมแข่งเกมกับนายมาซักระยะแล้วถ้านายให้โอกาสต้นกล้าฉันจะร่วมทีมกับนายโดยไม่มีเงื่อนไข”

ต้นกล้าเงยหน้าขึ้นไปมองดูสายหมอกอย่างไม่อยากจะเชื่อ ทำไมคนคนนี้ต้องทำเพื่อเขาขนาดนี้ จังหวะที่ใช้สายตามองค้นหาความจริง รุ่นพี่สายหมอกก็หันมายิ้มให้อย่างอ่อนโยน ต้นกล้าหลบสายตามองต่ำทันที เขาไม่กล้าสู้แววตาอันเต็มไปด้วยความเมตตาของอีกฝ่าย เขารู้สึกผิด ไม่รู้ทำไมเกิดความคิดแบบนี้กับผู้ชายคนนี้

บรรยากาศสีชมพูอมม่วงระหว่างต้นกล้ากับสายหมอกอยู่ในสายตาของเมษาโดยตลอด ก็คิดมานานแล้วว่ารุ่นพี่สายหมอกชอบต้นกล้า คิดว่าถ้าหากทำให้ต้นกล้าเลิกรักเขามันก็จะดี ไม่คาดมาก่อนไม่เพียงมีประโยชน์ด้านนั้น ต้นกล้ายังสามารถเป็นเงื่อนไขที่ทำให้รุ่นพี่สายหมอกเข้าทีมของเขาอีกด้วย

จะว่าไปแค่มีตัวถ่วงคนเดียวในกิลมันก็ไม่หนักหนาอะไร แต่หากได้ยอดฝีมืออย่างรุ่นพี่สายหมอกมาฟอร์มทีม การแข่งเกมของบริษัทที่ครอบครัวเขาบริหารที่จะจัดขึ้นในอีกไม่นานคงสามารถประกาศศักดาอย่างยิ่งใหญ่ แถมชื่อเสียงของเขากับรุ่นพี่สายหมอกย่อมต้องดึงดูดสปอนเซอร์และผู้คนมหาศาลมาร่วมงานแน่ๆ มีแต่ได้กับได้ไม่ใช่หรือไง

“ก็ได้”

“จ...จริงหรือ” ต้นกล้าร่าเริงขึ้นทันตาเห็น

“แต่นายต้องใช้เวลาฝึกปรือกับรุ่นพี่สายหมอกให้มากหน่อย วันนี้นายกลับไปซะ ไม่มีธุระด้วยอีกแล้ว”

เสียใจนิดๆ ที่เมษามีท่าทีเย็นชายิ่งกว่าทุกครั้ง แต่อย่างน้อยก็ได้โอกาสแก้ตัวมาแล้ว นับว่าดีมากเกินพอ

“พี่ขับรถไปส่งนะต้นกล้า”

“อ..อื้อ..” จริงๆ จะปฏิเสธ แต่พอเห็นใบหน้าที่แสนใจดี มันก็ทำให้ยอมตามเขาไปง่ายๆ

ทว่าอารมณ์เศร้าเสียใจที่ถูกเมษาหมางเมินมันทำให้ต้นกล้าไม่มีความสุข แม้จะออกจากคอนโดมาพร้อมรุ่นพี่สายหมอก เมษาก็ไม่มาส่งหน้าบ้านหรือหันมามองเลย คนที่เขาเฝ้ารักทำเหมือนเขาไม่มีตัวตน

ต้นกล้ากอดตัวเองด้วยความเหน็บหนาวไม่ใช่ว่าอากาศในรถเย็นแต่เพราะความอ้างว้างโดดเดี่ยวล้วนๆ

“แอร์เย็นหรือ” สายหมอกไม่รอคำตอบเขาลดระดับเครื่องทำความเย็นให้ทันที

“ขอบคุณนะ” ต้นกล้าพึมพำเสียงแผ่ว

“ขอบคุณสำหรับหลายๆ เรื่อง”

“พี่ทำเพราะว่าชอบนาย”

ต้นกล้าพอจะรู้เลาๆ อยู่แล้ว เขาไม่ตอบอะไรรุ่นพี่สายหมอกทั้งนั้น

“รู้ไหมทำไมพี่ถึงชอบเรา”

“...”

“ครั้งแรกที่พี่เจอเรา คือตอนที่เราพาสุนัขที่ทานยาเบื่อของคนในหมู่บ้านไปหาหมอ”

ต้นกล้าระลึกถึงเหตุการณ์นั้นได้ทันที นั่นเป็นครั้งแรกที่เขารู้ว่ารุ่นพี่สายหมอกอยู่หมู่บ้านเดียวกัน

“มันเป็นสุนัขจรจัด ไม่มีใครสนใจมัน แต่คนที่พามันไปรักษาได้อย่างทันท่วงทีก็มีแต่เรา แถมบ่อยครั้งที่พี่เห็นเราเอาหมาจรจัดมาดูแลรวมถึงหาบ้านใหม่เรื่อยๆ พี่ประทับใจมาก โดยเฉพาะรอยยิ้มเวลาที่นายอยู่กับพวกหมาเหล่านั้น”

“พี่แอบตามดูผมหรือไง”

“ก็พี่ชอบนายนี่”

“โรคจิตฉิบหาย”

“ถามหน่อยได้ไหมคนที่ใจดีอย่างเราทำไมถึงเริ่มรังแกคนอื่น แล้วทำไมถึงดีได้กับเฉพาะแค่พวกสัตว์เท่านั้น”

“เพราะว่าพวกมันไม่เจ้าเล่ห์และไม่ทรยศผมยังไงล่ะ” ต้นกล้าหลับตาอย่างขมขื่น เขาหวนนึกถึงอดีตอันไม่น่าอภิรมย์ ช่วงวัยเด็กที่เขาอยากลืมมัน

“เล่าให้พี่ฟังได้ไหมว่าเพราะอะไร”

“เราไม่ได้เป็นอะไรกัน ไม่จำเป็นต้องเล่า” ต้นกล้าไม่ได้แข็งกร้าวอย่างทุกที เขารู้สึกอ่อนแอและปวดร้าว

“ถ้างั้นมาคบเป็นคนรักของพี่ดีไหม พี่จะดูแลต้นกล้าเอง”

“จอดตรงนี้แหละ”

สายหมอกทำตามที่ต้นกล้าสั่ง อีกฝ่ายเปิดประตูรถเตรียมจะลงแต่เขาก็คว้าแขนเอาไว้เสียก่อน

“เป็นพี่ไม่ได้หรือ ทำไมถึงต้องเป็นเมษาคนเดียว”

สายหมอกกับต้นกล้าประสานสายตากัน เขาค้นหาความจริงในดวงตาคู่นั้น แววตาของต้นกล้ารวดร้าวสับสนอย่างเห็นได้ชัด

“เพราะว่าเมษาเป็นคนเดียวที่ยื่นมือมาให้ผมจับในตอนที่ไม่มีใคร”

ต้นกล้าสลัดแขนให้หลุดจากการจับกุมของสายหมอกแล้วลงจากรถวิ่งหายไปในความมืด สายหมอกเอนหลังพิงเบาะเขาหลับตาลงครู่หนึ่งแล้วค่อยๆ ลืมตาอย่างช้าๆ

“อย่างนี้นี่เอง” สายหมอกยิ้มมุมปาก คงเป็นวิธีเดียวกันที่เขาตั้งใจใช้มันกับต้นกล้า

“แต่ว่าเมษาเขาไม่ได้รักหรือใส่ใจเราเหมือนพี่หรอกนะ” ยิ่งได้มายากก็ยิ่งสนุก รอบนี้เขาจงใจทำดีให้ขนาดนี้ ทั้งยังบอกรักออกมาให้ดูอ่อนหวานจริงใจมากที่สุดทั้งที่รู้ว่าต้นกล้ายังไงก็ต้องปฏิเสธ

ตอนนี้น่ะดิ้นรนหนีจากมือของเขาไปเถอะ เวลาที่ต้องกลิ้งกลับมาจะได้สะบักสะบอมมากๆ หน่อย ถึงตอนนั้นมั่นใจว่าต้นกล้าคงไม่มีสายตาไปไว้มองใครนอกจากเขาอีก

เป็นเวลาสองปีแล้วที่สายหมอกเฝ้าตามดูต้นกล้าด้วยความชอบพอที่ทวีมากขึ้นเรื่อยๆ ตอนที่พบกันครั้งแรก เขากับต้นกล้าช่วยกันพาหมาจรจัดไปส่งคลินิก เจ้าหมารอดอย่างหวุดหวิด วินาทีที่ต้นกล้ารู้ว่ามันรอดตาย อีกฝ่ายก็คลี่ยิ้มจากจากก้นบึ้งหัวใจออกมา มันบ่งบอกถึงความรักความสุขเจิดจ้าจนตาเขาแทบพร่า

จากนั้นพอแอบตามดูพฤติกรรมเพราะลืมรอยยิ้มนั้นไม่ได้ ก็พบว่าต้นกล้ามักจะคอยเก็บหมาแมวมารักษาและหาบ้านให้อยู่เป็นประจำ และหลังจากตามดูอย่างเงียบๆ อยู่นาน ถึงได้รู้ว่า คนที่เขาชอบใจคนนี้ มีปัญหาทางด้านการคบหาผู้คน

ต้นกล้าไม่เชื่อใจใครเลย มักจะปกป้องตัวเองด้วยการทำตัวร้ายกาจหยาบกระด้าง เด็กคนนี้มีความสุขและรู้สึกปลอดภัยได้แค่เฉพาะเวลาอยู่รวมกับพวกสัตว์ที่ไม่สามารถทรยศตัวเองได้มากกว่าผู้คนที่พูดภาษาเดียวกัน คนเพียงหนึ่งเดียวที่ยึดติดมีแค่เมษาคนนั้น เจ้ารุ่นน้องที่คอยตามตื้อให้เขาร่วมทีมมาตลอด

เขายอมให้เมษาตีสนิทเพราะอยากเข้าใกล้ต้นกล้าล้วนๆ ทีแรกนึกว่าการเข้าหาด้วยความจริงใจอ่อนโยนมันจะได้ผลง่ายๆ แต่เปล่าเลย ดังนั้นความหงุดหงิดและอิจฉาที่ไม่เคยเป็นมาก่อนถึงได้ก่อตัวขึ้น

เขามีนิสัยเสียที่ติดตัวมาตั้งแต่ยังเด็ก เขามักจะลุ่มหลงของสวยงามมากเป็นพิเศษ ทุกครั้งที่ยื้อแย่งมาด้วยวิถีการสกปรกหรือด้วยแผนการแบบไหนก็แล้วแต่ เขามีความกลัวว่าของในมือจะถูกแย่งกลับไป ดังนั้นของทุกชิ้นเขาต้องทำให้มันมีตำหนิ เพื่อให้คนอื่นเห็นว่ามันพังแล้วและจะไม่แย่งมันไป

เป็นอย่างนั้นมาโดยตลอด แล้วต้นกล้าก็เป็นสิ่งที่สวยงามแถมมีตำหนิติดตัว ทุกอย่างตรงตามเงื่อนไขที่เขาจะรักได้ทั้งหมด เพราะอย่างนั้นแม้ต้องทำเรื่องร้ายกาจเขาก็ไม่ลังเลเลย สองปีที่พยายามมาในที่สุดก็มีโอกาสจนได้ แถมเมษาก็ช่วยทำให้มันเข้ารูปเข้ารอยง่ายขึ้น เขาจะรอวันที่ต้นกล้าไม่เหลือใครนอกจากเขา ซึ่งมันก็อีกไม่นานนักหรอก



หลังจากต้นกล้าสาวเท้าวิ่งอย่างสุดแรงจนมาถึงบ้าน เขาก็ขังตัวเองเอาไว้ในห้อง ต้นกล้ายอมรับว่ากำลังสับสน เขาพยายามหนีความจริงเรื่องที่รุ่นพี่สายหมอกคนนั้นแทรกเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในซอกเล็กๆ ของเขาได้สำเร็จ

รอยยิ้มและคำพูดของสายหมอกทำให้ต้นกล้าอบอุ่นในหัวใจไม่น้อย แต่เขาไม่อาจทิ้งความทรงจำดีๆ ที่มีร่วมกับเมษามาตลอดหลายปีได้ บุญคุณความรักที่มีมาอย่างยาวนานมันทำให้เขาไม่สามารถสลัดมันแล้ววิ่งไปหาสายหมอก

รู้ว่าตัวเองช่างโง่ เขากำลังจะทิ้งโอกาสเหมือนกับที่เขาทิ้งฟอร์ดไปก่อนหน้านั้น เพียงเพราะว่ามือของเมษาที่ยื่นมาให้ในตอนที่เขาไม่มีใครเพียงครั้งเดียว

“ทำไมคนที่เรารักถึงไม่รักเราตอบนะ” ต้นกล้าซบใบหน้าลงกับเข่าทั้งสองข้าง

คำตอบนี้ ต้นกล้ารู้อยู่แก่ใจ เพราะว่าพวกเขาคือพี่น้องพ่อเดียวกันยังไงล่ะ แถมเขายังเป็นลูกเมียน้อย แค่เมษาทำดีด้วยทั้งที่รู้ความจริงข้อนี้ คนคนนั้นก็เมตตาเขามากแล้ว แต่เขาก็ยังโลภอยากได้ไม่มีที่สิ้นสุด

ทั้งที่รู้ว่าไม่มีทางได้มาก็ยังดันทุรัง เขาควรจะทำอย่างไรดี ควรวิ่งตามหัวใจตัวเองต่อไปหรือควรหยุดพักดี เพราะว่าเขาเป็นคนที่โง่มากดังนั้นจึงทำได้แค่เพียงวิ่งไล่ตามเงาของเมษาต่อไปอย่างไม่คิดชีวิต



ภาริชเรียกประชุมเหล่าผู้จัดการแต่ละแผนกตั้งแต่เช้า หัวข้อการประชุมที่ว่าคือการเปิดตัวงานแข่งเกม Battle of the units หรือเรียกย่อๆ ว่า bouที่เตรียมเอาไว้ตั้งแต่ต้น แถมยังไม่คิดจะเลื่อนวันแข่งที่จัดชนกับเกม Military strategy ของบริษัทชัยมงคลแต่อย่างใด

นั่นก็เพราะว่าเขาได้หลักฐานการส่งสปายมาสอดแนมอย่างครบถ้วนแล้ว ภาริชกำลังเล็งจังหวะในการแจ้งความจับคนกลุ่มนี้ สำหรับคู่แข่งทางความรักหรือทางธุรกิจเขาได้วางแผนจัดการเอาไว้พอหอมปากหอมคอ

จะเมษา ชัยมงคล คนลูกหรือ ธันวา ชัยมงคลคนพ่อก็ดี หรือแม้กระทั่งคุณบุพชาติ เอื้อมบุญ หรือต้นกล้า เขาตัดสินใจว่าจะเช็คบิลในอีกไม่นาน ขอเพียงแค่จังหวะเหมาะๆ เท่านั้น

ธันวา ชัยมงคลไม่มีทางรู้เลยว่าผู้ถือหุ้นกว่า 30 เปอร์เซ็นของบริษัทชัยมงคลในเวลานี้คือภาริชเอง เพราะเขาซื้อหุ้นนั้นมาในนามบริษัทsonya และยิ่งไม่มีทางรู้ว่าใครคือเจ้าของบริษัทเป็นเพราะเขาไม่เคยเปิดเผยตัวตนในนามของผู้บริหารและเจ้าของsonyaเลยตลอดหลายปี



++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++



                   อดีตของต้นกล้าจะค่อยๆ เผยออกมาทีละนิดนะคะ 

                   วันนี้ลงช้ากว่าปกติ5555 เพราะมัวแต่เขียนๆ แก้ๆ นี่แหละ

                   ยอมรับว่าคู่ต้นกล้ากับพี่หมอกนี่เขียนยากกว่าคู่อื่นมาก จริงๆ อยากแรงให้ถึงที่สุดสำหรับพี่หมอก

                   เราใจบาง ทั้งที่อยากย่ำยีต้นกล้าสุดๆ แต่ก็ความมีมนุษยธรรมเรามันสูงลิบลิ่ว

                   ถ้ายังไม่สะใจกันก็ขออภัยนะคะ ในความคิดเราคนเลวแค่ไหนก็มีสิทธิจะได้โอกาสแก้ตัวซักครั้ง

                   แต่ถ้าได้โอกาสแล้วยังเลว ก็ควรได้รับโทษหนักๆ 

                   สำหรับต้นกล้า เราจะพาไปตามทางเรื่อยๆ จนสุดท้ายจะลงเอยกับพี่หมอกยังไง

                   ขอให้อดทนกับนางหน่อยนะคะ อดทนกับแนวคิดเรา เราใจบางย่ำยีใครไม่ได้มากนักหรอก

[suikajang]

แต่ละคนในนี้ก็มีที่มาที่ไปเน๊าะ ว่ากันไปตามท้องเรื่องคะ สู้ๆ เรารออ่านอยู่จ้า 
รอดูผลของกรรมของแต่ละคนที่ไปรังแกเจ้ารินตัวน้อย หึหึ
    

[Tiffany]

เกมส์นี้ใครจะถึงเส้นชัยก่อน มาตามดูกัน

[ma-prang]

พี่ภาริชนี่แหละบอสใหญ่ของเรื่อง 555555

[Kei]

หมอกอย่ารุนแรงกับต้นกล้ามากไปนะ

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ต้นกล้า มีปัญหาการคบคน 
แต่ไปได้ดีกับการช่วยหมาแมวที่บาดเจ็บ ถูกวางยา
นี่เป็นข้อดี ข้อเดียวของต้นกล้า 
เมื่อไหร่จะรู้คิดว่าใครดี และรักตัวเอง
ที่เป็นเพราะตัวตนของตัวเองจริงๆ
       
 

[PandP]

รออ่านตอนต่อไปนะคะ ปกติเราไม่เล่นเกมส์ แต่เราก็นึกภาพตอนทั้งสองทีมแข่งกันออก เพราะคนเขียนบรรยายได้ชัดเจนดีมากเลยค่าาา

[กาแฟมั้ยฮะจ้าว]

ขอบคุณครับ +1 ให้นะครับ

[Psycho]

ให้ความรู้สึกเหมือน RO

[lucifer miumiu]

บทที่31

ริมฝีปาก

โกรธเกรี้ยว : พรุ่งนี้เราแวะไปสำรวจมหาลัยที่มีคณะเกี่ยวกับการสร้างเกมกันนะ

เพราะพี่ภาริชส่งข้อความนี้มา แถมมิวซังยังเอาไปบอกพี่ณภัทร มันก็เลยกลายเป็นถูกคะยั้นคะยอให้ต้องออกมานอกบ้านจนได้ นรินทร์ต้องนอนแต่หัวค่ำตื่นแต่เช้า แล้วเขาก็ไม่กล้าปฏิเสธ เพราะพี่ภาริชอุตส่าห์เจียดเวลางานพาเขาไปเยือนหลายๆ มหาลัยที่เปิดการสอนในด้านที่เขาเคยบอกว่าสนใจ

“ฟอร์ดเองก็อยากจะเรียนคณะนี้เหมือนกัน ถ้าเป็นไปได้รินมาเรียนที่เดียวกับฟอร์ดดีไหม จะได้มีเพื่อนไง”

“ครับ”

เวลานี้นรินทร์กับภาริชอยู่ในร้านอาหารของห้างสรรพสินค้าชั้นนำ พวกเขาใช้เวลาสำรวจมหาลัยจนเวลาผ่านไปถึงบ่าย 3 เกือบบ่าย 4 แล้ว

นรินทร์รู้สึกมีแรงใจ สภาพแวดล้อมของมหาลัยทั้ง 8 แห่งที่แวะไปดู ที่เขาชอบที่สุดคงเป็นมหาลัยb เพราะว่ามันใกล้บ้านเขามากนั่นแหละ

“รินชอบมหาลัยที่ไหนมากที่สุด” ภาริชถาม

“ผมชอบมหาลัยbเพราะมันใกล้บ้าน”

“งี้เอง อืม...ฟอร์ดเองก็น่าจะชอบเหมือนกัน เพราะงั้นถ้าถึงเวลาพี่จะพาเราไปสมัครเรียนพร้อมกันกับฟอร์ดเลย ดีไหม”

“ครับ” นรินทร์ผงกหัวเบาๆ มีความกังวล ถ้าหากเขาเข้ากับอาจารย์และเพื่อนร่วมคณะหรือพวกรุ่นพี่ไม่ได้จะเป็นอย่างไร

“เรากังวลอยู่ใช่ไหม”

“อื้อ...” รินพยักหน้ารับ

“พี่คิดว่ารินต้องทำได้ ขนาดพาลูกแมวออกไปหาหมอที่คลินิกยังทำได้ เรื่องไปเรียนทุกวันให้จบมันจิ๊บๆ อีกอย่างรินต้องรับภาระดูแลฟอร์ดด้วยนะ”

“เอ๊ะ...ให้คนอย่างผมดูแลฟอร์ดน่ะนะ”

พี่ภาริชพูดกลับกันหรือเปล่า ฟอร์ดดูยังไงก็สามารถดูแลตัวเองได้แน่ๆ

“ฟอร์ดค่อนข้างเป็นคนอ่อนโยน ใจดีเกินไป ทั้งยังไร้เดียงสา รินต้องดูแลอย่าให้คนไม่ดีมากล้ำกรายได้นะ พี่ฝากน้องชายของพี่ด้วยนะริน” ภาริชยิ้มหวาน

นรินทร์พยักหน้ารับเบาๆ คิดในหัวว่าตัวเองจะทำได้ไหมนะ แต่พอเห็นสีหน้าเชื่อมั่นของพี่ภาริชก็ตัดสินใจลองดูซักตั้ง

“ผมจะพยายามครับ”

“อืม...ถ้ารินรับปากอย่างนี้พี่ก็สบายใจ” ภาริชหัวเราะน้อยๆ ก่อนจะสั่งบิงซูช็อกโกแลตมาเป็นของหวานตบท้ายรายการให้นรินทร์ทาน คนถูกเอาใจแววตาระยิบระยับเมื่อบริกรนำสิ่งนั้นมาวางตรงหน้า

ภาริชยกมุมปากโค้งขึ้น ท่าทางมีความสุขของนรินทร์ชวนให้นึกอยากบันทึกความทรงจำไว้ ดังนั้นเขาจึงหยิบมือถือขึ้นมาอัดคลิปเอาไว้แล้วส่งไปให้ณภัทรที่ต้องทำงานแทนเขาดู

ณภัทรส่งสติ๊กเกอร์กรี๊ดกร๊าดมารัวๆ ช่างเป็นพี่ชายที่บ้าเห่อน้องชายเสียจริงๆ ภาริชหัวเราะข้อความมุ้งมิ้งของณภัทร ส่วนนรินทร์มีความสุขกับการกินโดยไม่ได้สนใจคนอื่นเอาเสียเลย เปิดโอกาสให้ภาริชใช้แอพแต่งคลิปสนุกๆ

“รินๆ ดูนี่สิ” ภาริชยื่นคลิปที่ใช้แอพแต่งให้นรินทร์ดู

ในคลิปเป็นนรินทร์กำลังนั่งทานบิงซู แต่ภาริชแต่งเติมให้คนในคลิปกลายเป็นน้องหมู คนถูกแกล้งเกาหัวแกรกๆ พอเงยหน้าขึ้นไปมองก็เห็นพี่ภาริชยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ท่าทางดูมีความสุขที่ได้แกล้ง

“เป็นน้องหมูก็ดีออกจะตาย ได้กินๆ นอนๆ เล่นโคลนสนุกออก” นรินทร์โคลงศีรษะไปมาแล้วทำท่าจะตักบิงซูทานต่อ แต่พี่ภาริชดันพูดประโยคชวนให้คิดออกมา

“แต่หมูเนี่ย เขาเลี้ยงเอาไว้กินนะ พอขุนเต็มที่เขาก็เอามากินกัน ตอนนี้คงเป็นช่วงที่ต้องขุนอยู่สินะ พี่ต้องต้องขุนรินนานแค่ไหนนะ ถึงจะกินได้เนี่ย แล้วเคี้ยวขนมตุ้ยๆ แบบนี้ คงไม่ใช่คิดจะกินพี่ด้วยหรอกนะ”

ภาริชยิ้มราวกับนางฟ้า ส่วนนรินทร์นะหรือถึงกับอึ้งกิมกี่ เวลาต่อมาเขาก็หน้าแดงระเรื่อ

จากนั้นคนวางระเบิดก็ก้มหน้าก้มตากินขนมราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น แถมพอเห็นดวงตาเบิกกว้างของเขาอีกฝ่ายก็ส่งยิ้มละไมมาให้ ทำเอานรินทร์ต้องก้มหน้าหลบแล้วพยายามปรับสีหน้าให้เป็นปกติ

พี่ภาริชชอบพูดแปลกๆ อยู่เรื่อย คงเห็นเขาเป็นเด็กแน่ๆ เลย ถึงได้แกล้งแซวมาอย่างนี้....ไม่น่าจะมีความหมายไปในทางชู้สาวหรอก.......มั้ง??

พอมองไป ก็โดนมองกลับอีกครั้ง ทั้งที่หน้าสวยขนาดนี้แต่กลับดูสมเป็นผู้ชายมากกว่าพี่ณภัทรพี่ชายแท้ๆ ของตัวเองเยอะ และเพราะตัวสูงมากเวลาเดินคู่กันทำให้นรินทร์รู้สึกราวกับว่าตัวเองกลายเป็นคนแคระเลยทีเดียว

แต่ว่าทำไมดูน่ารักได้ขนาดนี้ละเนี่ย....ยิ้มให้แบบนี้เหมือนกำลังถูกอ่อยอยู่ยังไงยังงั้น

“เดี๋ยวเสร็จจากตรงนี้เราไปดูหนังกันนะ พี่น่ะ นานๆ ครั้งจะได้ออกมาเที่ยวเล่นแบบนี้ ก็เลยคิดว่าถ้าได้ไปโรงหนังบ้างคงดี”

“ครับ...” นรินทร์รับคำ เล่นพูดมาอย่างนี้ใครจะกล้าปฏิเสธ ไม่รู้ทำไม เวลาพี่ภาริชพูดอะไรมาเขาถึงหาทางปฏิเสธไม่ได้เลยสักครั้ง ดังนั้นนรินทร์จึงถูกพามาที่จุดขายตั๋วของโรงหนัง เขาไม่ได้มาที่แบบนี้ 4 ปีแล้ว จึงทำให้ตื่นเต้นมากพอดู

“คนเยอะมากเลย พี่ขี้เกียจซื้อตั๋วหน้าเคาน์เตอร์จัง”

“พี่ภาริชครับ เราสามารถซื้อตั๋วผ่านทางแอพธนาคารได้นะครับ” นรินทร์หยิบมือถือขึ้นมาเปิดแอพธนาคารให้ภาริชดู

“อ้อ...พี่ลืมไปเลย งั้นรอเดี๋ยวนะ” ภาริชหยิบมือถือตัวเองขึ้นมา แต่ถูกนรินทร์ห้ามเอาไว้

“ให้ผมจ่ายค่าตั๋วหนังให้นะครับ ตอนนี้ในแอพมีโปรโมชั่นลดราคาอยู่เหลือที่นั่งแค่ 80 บาทเท่านั้นเอง”

“แต่...พี่อยากนั่งเก้าอี้พิเศษแบบโซฟา เพราะงั้นให้พี่ซื้อเองดีกว่านะ”

“ไม่ได้ครับ” นรินทร์ยืนกรานอย่างหนักแน่น แค่ตั๋วหนังเขาเองก็สามารถจ่ายให้พี่ภาริชได้

“พี่อยากนั่งโซฟาเราเลือกแบบโซฟาก็ได้ พี่ภาริชดูแลผมทั้งวันแล้ว ให้ผมออกค่าตั๋วให้พี่เถอะครับ นะ ผมอยากเลี้ยงหนังพี่ภาริช”

นรินทร์ส่งสายตาอ้อนวอนไปให้ ภาริชเอียงคอมองก่อนจะคลี่ยิ้มสวย

“เอางั้นนะ” ภาริชถามเพื่อยืนยันความตั้งใจของนรินทร์

“นะครับ”

“ก็ได้ ถ้านรินทร์อยากเป็นป๋าเปย์ให้พี่นักละก็ แต่รายการอื่นๆ ต่อจากนี้พี่จ่ายเงินจองไว้ล่วงหน้าแล้วคงต้องไว้วันหลัง”

“เอ๋...” ยังมีต่อจากนี้อีกหรือ ถ้าดูหนังเสร็จก็น่าจะเกือบๆ 1 ทุ่ม พี่เขาจะพาไปไหนกันแน่นะ แต่ก็ไม่มีเวลาถามเพราะถูกภาริชคะยั้นคะยอให้รีบซื้อตั๋ว เวลาค่อนข้างพอเหมาะพอเจาะ อีกแค่ 15 นาทีเท่านั้น ก็ได้เวลาหนังฉายพอดี

“เอาล่ะไปซื้อขนมกินกันดีกว่านะ” ภาริชฉวยจับมือนรินทร์ลากไปยังหน้าจุดขายของของโรงหนัง

นรินทร์จ้องมองมือที่ถูกจับเขม็ง พี่ภาริชจะรู้ตัวไหมนะว่าเขาดีใจ แถมยังคิดลึก แต่จะไม่ให้รู้เด็ดขาด เขาจะเงียบเอาไว้ ดังนั้นจึงเนียนบีบมือของภาริชให้แน่นขึ้น แล้วจับมืออีกฝ่ายอยู่อย่างนั้นไปจนถึงเวลาเดินเข้าโรงหนัง

“รินชอบดูหนังผีสินะ”

“อื้อ” นรินทร์ตอบ เวลานี้โรงหนังยังมืดอยู่และยังไม่ฉายตัวอย่าง

“ไม่กลัวหรือไง”

“ก็กลัวครับ แต่ไอ้ตัวอย่างหนังที่เอามาเผยแพร่ให้ดูตามอินเตอร์เน็ตมันเชิญชวนให้อยากรู้ตอนจบทุกทีเลย”

“งั้นหรือ...” ภาริชหัวเราะเบาๆ “แต่พี่ไม่ค่อยเข้าใจพวกหนังประเภทนี้เท่าไหร่ พี่เป็นคนตกใจยากน่ะนะ เพราะงั้นเวลาดูหนังพวกนี้ ส่วนใหญ่จะเบื่อจนเผลอหลับประจำเลย ถ้าพี่หลับก็อย่าโกรธนะ”

“อะอื้อ...แต่ถ้าผมกลัวจนคว้ามือพี่มากอดหรือข่วน พี่ภาริชก็อย่าโกรธผมนะ”

“ถึงกับจะข่วนพี่เลยหรือครับ ตั้งใจจะทำสัญลักษณ์ไว้บนตัวพี่หรือเปล่าน่ะ ที่จริงถ้าเป็นรินพี่ก็ไม่รังเกียจนะ”

ภาริชคลี่ยิ้มหวานให้ ส่วนนรินทร์นะหรือหน้าแดงก่ำอีกแล้ว เขาไม่ได้คิดลึกขนาดนี้สักหน่อย พูดไปพูดมา ก็ยิ่งเหมือนกับว่าวันนี้เขาพูดจาแทะโลมพี่ภาริชทั้งวัน

เพราะว่าพี่ภาริชยิ้มแบบนั้นนั่นแหละ ดังนั้นถึงแม้จะตกใจกลัวเวลาผีโผล่มาหลายๆ ฉาก ก็ไม่กล้าไปกอดหรือขย้ำแขนของภาริชทำได้แค่เพียงตั้งใจดูแล้วใช้มือจิกโซฟาอย่างแมวตัวหนึ่ง

ทว่าขณะที่ฉากในหนังน่ากลัวขึ้นทุกทีแล้ว ร่ำๆ จะไม่ไหว เขาต้องการหาที่พึ่ง คิดว่าต้องขอยืมแขนพี่ภาริชซักหน่อยพอหันไปก็เห็นคนข้างๆ หลับคาโรงไปเสียแล้ว

“พี่ภาริช...” นรินทร์กระซิบเสียงไม่ได้ดังไปกว่าเสียงตัวละครในโรง

ตอนนี้จิตใจของเขาจดจ่อกับพี่ภาริชมากกว่าผีบนหน้าจอขนาดยักษ์เสียอีก นรินทร์ยื่นหน้าเข้าไปกระซิบข้างๆ หูอีกฝ่าย

“พี่ภาริชครับ” ภาริชนิ่งไม่ไหวติง

สุดท้ายก็เปิดโอกาสให้นรินทร์แอบมองดูใบหน้ายามหลับที่ไม่เคยเห็นมาก่อน

ขนตายาวจัง หน้าตาเวลาหลับยิ่งดูสวย โดยเฉพาะที่ริมฝีปาก เป็นสีชมพูระเรื่อ เหมือนกลีบดอกไม้เลย

อยากจูบจัง....

นรินทร์เคลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้เป้าหมายช้าๆ เด็กหนุ่มไม่ต่อต้านแรงปรารถนาด้านมืดของตัวเองเลยซักนิด ในสายตาของเขาตอนนี้เห็นชัดเพียงแค่ริมฝีปากคู่งามตรงหน้า

แค่คิดว่าถ้าแนบจูบลงไปมันจะนุ่มนิ่มซักแค่ไหนกันนะ



+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++



                   มาช้าเลยขอโทษนะ ตอนนี้งานเราหนักขึ้นอาจจะเปลี่ยนจากอัพทุกวันเป็นวันเว้นวันหรือสองวันครั้งนะคะ



                   แสดงความคิดเห็นเป็นกำลังใจด้วยน้า

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ค้างงงงงงงงงงงงงงง 

[Kei]

อรํ๊ย

[PandP]

วั้ยยยย ทำไมน้องรุกแรงแบบนี้ 555555

[bulldog17]

น้องน่ารักกกกก

ดูแลสุขภาพด้วยน้าาคุณนักเขียนน

[ma-prang]

น้องงงงงงงงงง