#Maddog01รักอลวนของหนุ่มฮิคกี้ บทส่งท้าย 21/11/61 หน้า12 จบแล้วย้ายได้เลยค่ะ
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: #Maddog01รักอลวนของหนุ่มฮิคกี้ บทส่งท้าย 21/11/61 หน้า12 จบแล้วย้ายได้เลยค่ะ  (อ่าน 46876 ครั้ง)

ออฟไลน์ lucifer miumiu

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 152
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +147/-1
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 21-11-2018 16:15:19 โดย lucifer miumiu »

ออฟไลน์ lucifer miumiu

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 152
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +147/-1
Maddog01 คือชื่อนักเล่นเกมที่เป็นตำนาน เขาเป็นใครที่ไหนไม่มีใครเคยเห็นหน้า ตลอดหนึ่งปีมานี้เขาโผล่จากความมืด สร้างชื่อเสียงและชื่อเสียไปทั่ววงการเกม แต่สุดท้ายก็ไม่มีใครสามารถแข่งเกมชนะเขาได้อยู่ดี จัดได้ว่าเป็นอัจฉริยะที่น่าเสียดายคนหนึ่ง คนแบบนี้หากสามารถนำมาร่วมทีมในการแข่งขันe-spotได้คงเป็นขุมกำลังอันแสนมีค่าอย่างแน่นอน

ภาริช พัชรกานต์กุล ผู้มีหน้าตาหล่อเหลาอย่างหาตัวจับยากฟังฟอร์ดน้องชายของเขาเล่าเกี่ยวกับ Maddog01 ในสายตาของฟอร์ด พี่ชายที่ดูไม่อินังขังขอบแม้เรื่องที่เล่ามาจะสุดยอดแค่ไหนก็นับเป็นเรื่องปกติแล้ว

พี่ภาริชไม่เพียงมีรูปร่างหน้าตาดูดีเกินมาตรฐาน ด้วยเส้นผมและดวงตาสีดำขลับเหมือนหยดหมึกและเค้าโครงหน้าที่ผสานเข้ากันเป็นอย่างดีของชนชาติfและt พร้อมพรั่งทั้งเรือนกายสูงใหญ่กำยำ บวกเพิ่มมันสมองสุดเลอเลิศกับมารยาทอันงามสง่า ดังนั้นไม่ว่าเดินนั่งนอนก็เหมือนเจ้าชายพระองค์หนึ่งเลยทีเดียว

ทว่านับตั้งแต่พบเห็นตัวละครดาร์คเอลฟ์หนุ่มรูปงามตามจีบตัวละครโลลิอกแบนของตัวเอง ท่านพี่ก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคน ดูหมกมุ่นและก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่หน้าจออย่างไม่เคยเป็น



ทันทีที่ดาร์คเอล์ฟหนุ่มรูปงามปรากฏตัว เหล่าอวาตาร์ของผู้เล่นก็แหวกทางให้กับmaddog01ประดุจพบเห็นราชา การมาของผู้เล่นในตำนานที่เป็นเสมือนภูติพรายในครั้งนี้ น่าจะเป็นเพราะว่าgmเปิดกิจกรรมล่าบอสตัวใหม่ล่าสุด ระดมพลเหล่าเกมเมอร์ทั้งเซิร์ฟเวอร์ให้มารวมตัวกันเพื่อโค่นบอสประจำแพทที่มีชื่อว่าอีเดน

ตามปกติmaddog01จะเป็นนักเล่นเกมประเภทฉายเดี่ยว แต่กระนั้นก็มีหลายครั้งที่เข้ากลุ่มล่าบอสกับคนอื่นๆ ในขณะเดียวกันภาริชเองจัดว่าเป็นนักเล่นเกมมือดีคนหนึ่ง นอกจากนั้นเขายังเป็นประธานหนุ่มแห่งบริษัทผลิตเกมรายใหญ่ของโลกในขณะนี้

Ghiblisoft แค่ชื่อก็การันตีได้แล้วว่าผลิตแต่เกมดังทั้งนั้น ยิ่งหลังจากภาริชขึ้นกุมบังเหียนบริษัทถึง 6 ปี ผลประกอบการยิ่งพุ่งสูงขึ้นจนติดเพดาน ตามปกติเขาจะแอบเล่นเกมคลายเครียดเป็นพักๆ ด้วยแอคเค้าท์ที่ชื่อว่าGhiblicat ซึ่งเป็นแอคเค้าท์ที่โด่งดังมากในวงการเกม

ทว่าครั้งนี้ไม่สามารถตั้งชื่อนี้ได้ เพราะเขาเข้ามาเล่นเกม Guardiano del Paradiso ช้าเกินไปทำให้พวกตั้งชื่อเลียนแบบนำชื่อประจำของเขาไปลงทะเบียนเสียหมด ด้วยเหตุนี้สาวน้อยโลลิอกแบนในชื่อแอคเค้าท์ว่า โกรธเกรี้ยว จึงปรากฏบนโลกแห่งเกม

ตามปกติสำหรับตัวละครเลเวล 20 ต้นๆ ไม่ควรหาญกล้าล่าบอสเลเวล 98 กับใครเขา ถ้าเกิดฟอร์ดน้องชายตัวดีซึ่งตอนนี้มีตัวละครเลเวล 90 แล้วอาสาพามาทั้งคอยปกป้อง ภาริชคงไม่เสียเวลาเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายให้เลเวลลดลง

สุดยอดสาวงาม : พี่จ๋า ไม่ต้องกลัวนะ น้องคนนี้จะปกป้องพี่จ๋าอย่างดี

ฟอร์ดคุยกับภาริชผ่านไมค์ ตัวละครสาวเผ่านางฟ้าสุดเซ็กซี่กำลังแอ่นตัวไปมาตามแอคชั่นที่ฟอร์ดเลือกใช้ ดูแล้วช่างน่าหมั่นไส้เสียเหลือเกิน

โกรธเกรี้ยว : ถ้านายอยากปกป้องฉันจริงก็ไม่ควรพามาที่นี่ ควรพาฉันไปเก็บเลเวลตามเสต็ป

สุดยอดสาวงาม : โอ้ยโหยว พี่สาวโกรธซะละ เอาน่าพี่สาวยืนหลบๆ มุมก็พอ น้องคนนี้ไม่ปล่อยให้พี่ตายแน่ๆ สาบานเลย

ทั้งที่สาบานแล้วแท้ๆ แต่การล่าบอสดันเริ่มขึ้นโดยที่เจ้าน้องชายลืมชวนเขาเข้ากลุ่ม แถมยังกระโดดตีบอสเหยงๆ ลืมภาริชไปเสียสนิท เขาไม่อยากเตือนให้เสียเวลาและได้แต่ขยับเม้าท์ไปมาเพื่อหลบการโจมตีของบอสตัวขนาดยักษ์ ทว่าต่อให้มือไวหรือพลิ้วแค่ไหนยามที่บอสใช้ทักษะสตั๊นด้วยไฟฟ้ามาตามพื้นจนตัวละครของเขาก็ติดอาการชาทันที

จากนั้นตามด้วยทักษะค้อนแห่งสายฟ้า ภาริชไม่สามารถหลบได้และลงไปนอนกองเป็นศพกับพวกหนีไม่ทันคนอื่นๆ ส่วนเจ้าน้องตัวดีนะหรือมันลืมไปเลยว่ามีพี่ชายอยู่ ทั้งอย่างนั้นโดยไม่คาดคิดกลับมีคนชุบชีวิตตัวละครสาวอกแบนโลลิของเขา แถมยังส่งคำขอเชิญเข้าตี้มาให้ด้วย

Maddog01 : กดตกลงเลยยาหยี

ยาหยีเป็นคำเรียกที่ชวนหงุดหงิดอย่างบัดซบ แต่ไหนๆ ก็ชุบชีวิตเขาแล้วจะเอาแบบนั้นก็ได้

Maddog01 : Genial (เยี่ยม)

พิมพ์มาเป็นภาษาสเปนซะด้วย ภาริชกระตุกยิ้ม

โกรธเกรี้ยว : Eres un español? (คุณเป็นชาวเสปนหรือไง)

Maddog01 : non (ไม่) พี่ชายเป็นคนไทยน้องเอ๋ย

คราวนี้เป็นอิตาลีปนภาษาไทย น่าสนใจดีนี่ ภาริชยิ้มกว้างกว่าเดิม

โกรธเกรี้ยว : Parlo un po 'di italiano (ฉันพูดภาษาอิตาลีได้นิดหน่อย)

Maddog01 : ...

คราวนี้ดาร์คเอลฟ์หนุ่มนาม Maddog01ส่งจุดมาให้สามจุดตามด้วยอิโมจิคอนเหงื่อตกรัวๆ ไม่เพียงเท่านั้นตัวละครยังตั้งท่าแอคชั่นร้องไห้อีกด้วย ดังนั้นเขาจึงกดให้ตัวละครอกแบนโลลิของเขาทำท่าหัวเราะแล้วพิมพ์ภาษาไทยตอบกลับ

โกรธเกรี้ยว : จริงๆ ทางนี้ก็พูดได้แค่งูๆ ปลาๆ เท่านั้น แค่หยอกเล่นนะอย่าถือสา

แทนที่จะโกรธจู่ๆ ฝ่ายตรงข้ามก็ยื่นข้อเสนอแลกเปลี่ยนสิ่งของ เขาไม่มีไอเท็มอะไรให้แลก แต่พอลองกดตกลงดูกลับเป็นว่าตนเองได้รับของชิ้นหนึ่งมา มันเป็นไอเทมสำหรับการจัดแอคชั่นตัวละครแถมเป็นแบบท่าคู่จัดอยู่ในหมวดสินค้าฟุ่มเฟือยอย่างหนึ่ง

แอคชั่นท่าจุมพิตที่หลังมือ : ยามที่กดใช้คุณจะสามารถจุมพิตมือฝ่ายตรงข้ามที่มีแอคชั่นนี้ หรือสามารถให้อีกฝ่ายที่มีเหมือนกันจุมพิตมือคุณได้

พออ่านคำอธิบายจนจบมุมปากข้างหนึ่งของเขายกโค้งขึ้น ภาริชกดปุ่มใช้ไอเทมเพื่อให้มันมาบรรจุในท่าแอคชั่นของเขาทันที

Maddog01 : กดใช้ไอเทมหรือยังยาหยี

โกรธเกรี้ยว : กดแล้ว

ภาริชพิมพ์ตอบ แทบจะในทันทีอวาตาร์ดาร์คเอล์ฟหนุ่มจุมพิตลงบนหลังมือของตัวละครที่เขาบังคับ เกือบกลั้นหัวเราะเอาไว้ไม่อยู่ นั่นก็เพราะคำพูดสุดลิเกของพ่อ Maddog01 ที่เด้งขึ้นมาบนหน้าจอพร้อมการจุมพิต

Maddog01 : Bitte akzeptiere meine Liebe, Göttin. (โปรดรับรักผมเถอะแม่เทพธิดา)

<อืม...> ภาริชแสยะยิ้มตรงหน้าจอ นี่เขาเจอเรื่องน่าสนุกเข้าให้แล้ว เล่นตัวละครผู้หญิงมันบันเทิงแบบนี้นี่เอง








ออฟไลน์ lucifer miumiu

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 152
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +147/-1
บทที่1

โลลิอกแบน เจ้าสาวของmaddog01

เวลาที่นัดพบกันคือ 1 ทุ่ม ซึ่งสำหรับภาริชแล้วเป็นเวลาที่ดี ยังไงก็แล้วแต่เขาไม่ใช่พวกว่างที่สามารถนั่งเล่นเกมได้ทั้งวัน ช่วงเช้าจนถึงเกือบค่ำ เขามีงานบริหารที่ต้องตั้งใจทำให้ดีและต้องไม่วอกแวก ทว่าวันนี้ในช่วงเวลาพักเที่ยง เขากลับเปิดโน้ตบุ๊กแวะเข้าไปดูในเกม Guardiano del Paradiso ดูสิว่า maddog01 ยังอยู่ในเกมหรือเปล่า

น่าเสียได้ที่ไม่พบว่าฝ่ายนั้นออนไลน์ แต่ยังไงวันนี้เวลา 1 ทุ่ม พวกเขาก็นัดกันแล้วที่หน้าค่ายของผู้ทรยศซึ่งอยู่ในแมพของเกม เวลาผ่านไปจนเลิกงานภาริชเดินทางกลับบ้านพร้อมคนขับรถ เขาไม่เร่งรีบนักยังพอมีเวลาเหลือ เมื่อถึงคฤหาสน์พัชรกานต์กุลก็พบฟอร์ดที่ดักรอตบเขาไปเล่นเกมด้วย

“วันนี้ผมจะพาพี่ไปเก็บเลเวลเอง”

ฟอร์ดยกนิ้วโป้งอย่างหมายมั่น เขาต้องการไถ่โทษที่เมื่อวานทิ้งพี่ชายไป แถมหลังจากฆ่าบอสอย่างยากลำบากก็พบว่าพี่ชายไม่อยู่แล้ว ทักไปก็ไม่ตอบ ไปเคาะเรียกที่หน้าห้องก็เงียบ สงสัยว่าจะโกรธน่าดูเลย

“แย่หน่อยนะ วันนี้ฉันนัดคนเอาไว้แล้ว”

ฟอร์ดงงเป็นไก่ตาแตก คนที่แม่มหยิ่งอย่างพี่ชายและไม่ยอมพิมพ์โต้ตอบกับใครง่ายๆ นี่นะ หาเพื่อนในเกมได้ปัจจุบันทันด่วนอย่างนี้เลยหรือ ปกติเพื่อนๆ ในเกมอื่นก็มาจากที่เขาแนะนำให้ทั้งนั้น

อยากเห็น อยากเห็นเพื่อนคนนั้นของพี่ชายจนตัวสั่นสะท้าน ดังนั้น “พี่จ๋า ฉันขอไปดูพี่เล่นที่ห้องของพี่ได้ไหมจ๊ะ”

ฟอร์ดดัดจริตให้เหมือนน้องสาวตัวน้อยๆ ก็รู้ดีว่าพี่ชายชอบ พี่ภาริชอยากได้น้องสาวมากกว่าน้องชาย สมัยยังเด็กๆ จนถึงมัธยมต้นก็มักบังคับให้เขาแต่งตัวเป็นเด็กผู้หญิง จวบจนเขาตัวสูงพรวดขึ้นมาถึง 180 ซ.ม ท่านพี่ถึงได้เลิกทำเวรทำกรรมกับเขา

“นายมันขี้เหร่ ตัวสูงแถมหนาปึก ขัดลูกตาจริง”

คำพูดนี้ทำร้ายจิตใจเหลือเกิน ไม่อยากจะบอกว่า คุณพี่ พี่นั่นแหละที่ตัวสูงปรี๊ดตั้ง 190 ซ.ม แถมยังตัวหนาแบบคนฝึกศิลปะการต่อสู้มาอย่างช่ำชองด้วย

“ก็ตามใจสิ” ภาริชอนุญาติแล้ว ฟอร์ดเดินตามหลังต้อยๆ แทบจะเข้าไปสิง

“อย่าเข้าใกล้มาก เหม็นกลิ่นสาปผู้ชายตัวโตๆ”

“อะไรเล่า พี่ชอบแบบเด็กหนุ่มโชตะกะพวกโลลิหรือไง”

ฟอร์ดโวยวาย ดูได้จากรสนิยมการสร้างตัวละครก็รู้ละ ตัวละครชายแม่มไม่เคยสร้างเป็นหนุ่มสมชายชาตรี ชอบเด็กหนุ่มโชตะ ตัวเล็กรูปงาม พอริจะสร้างตัวละครหญิงก็ดันตามรูปแบบเดิม โลลิอกแบน รสนิยมน่ากลัวเกินไปแล้ว

“ก็น่ารักจะตายไปไม่ใช่หรือไง” ภาริชแสยะยิ้ม เป็นรอยยิ้มมารร้ายที่ทำให้ฟอร์ดขนลุกชัน พี่ชายแม่มต้องเป็นประเภทแต่งงานกับเด็กอายุน้อยกว่าแน่ๆ เฒ่าหัวงูเอ๊ย

จากนั้นฟอร์ดก็ตามภาริชเข้าไปในห้องส่วนตัว พี่ชายใช้เวลาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนจะออนไลน์ในเวลา 1 ทุ่มตรงเป๊ะ

“เอ้า เลเวล 39 แล้วหรา งั้น อีกเลเวลก็ไปอัพคลาสสองได้แล้วสิ พี่เล่นอาชีพอะไรเนี่ย”

ฟอร์ดดูจากอุปกรณ์ที่ตัวละครโลลิของพี่สวมใส่ ทั้งหมดเป็นอุปกรณ์สายเวทย์มนต์เบื้องต้นที่ดีที่สุดในเวลานั้น เขาผิวปากหวือ

“สมเป็นพี่เลย ถึงจะเล่นคนเดียวแต่ก็หาเงินมาซื้ออุปกรณ์แพงๆ ได้ นี่พี่เล่นเป็นเมจสินะ ผมแนะนำให้พี่ไปเล่นซอร์เซอเรอร์ที่เน้นสายโจมตีดีกว่า วิซาร์ดที่เน้นดีบัฟเป็นหลัก”

ฟอร์ดแนะนำอย่างผู้ชำนาญการ ดีเหมือนกันเขาเองก็เล่นคลาส Knight of Light ที่เน้นการแท้งค์และฮีลตัวเองได้อยู่ หากมีพี่ชายมาคอยทำดาเมจมันจะดีมากๆ

“ฉันเป็น Believer และจะเปลี่ยนอาชีพเป็นpriest”

“เอ่อ...ถ้าพี่จะเล่นKung Fu Master พี่ควรอัพคลาสเป็นmonkนะ”

“ฉันเป็น Believer และจะเปลี่ยนอาชีพเป็นpriest”

แม่มเหมือนฟังเรื่องเหลือเชื่อ ฟอร์ดรู้สึกคล้ายกับเกิดอาฟเตอร์ช็อก พี่ชายที่ชอบพูดว่าอาชีพสายรักษาแม่มไร้ประโยชน์ แถมยังชอบฉายเดี่ยวโดยไม่มีพระคอยรักษาแต่อย่างใด คนที่บอกว่าให้ตายก็จะไม่เล่นอาชีพสายรักษาที่ทำตัวเหมือนเป็นปลิงเกาะคนอื่นไปวันๆ

“ไหนเพ่เคยบอกว่า ไม่ชอบอาชีพที่ต้องเอาแต่เกาะคนอื่นเพื่อให้เลเวลอัพไง”

“ก็มีคนมากราบขอร้อง”

“ใครฟะ”

ฟอร์ดมองตามมือภาริชที่จิ้มไปยังตัวละครดาร์คเอล์ฟหนุ่มรูปงาม

นั่นมันmaddog01ในตำนานไม่ใช่หรือ ตัวจริงไหมนี่

“เฮ้ยของจริงหรือ ตัวจริงหรือพี่” ฟอร์ดแทบจะกระโจนเข้าไปจ้องติดจอ

เวลานี้maddog01ไม่ได้อยู่เพียงลำพัง มีตัวละครอีกสองตัว ชื่อแอคเค้าท์ว่า ชานมไข่มุกโคตรอร่อย กับ Silver fox13 แอคเค้าท์ชื่อดังที่มักตามติด maddog01 ไปทุกเกมเหมือนขี้ปลาทอง

ชานมไข่มุกโคตรอร่อย : ลูกพี่ทิ้งเราไปเมื่อวาน บอกมานะว่าหายไปไหน

ตัวละครสาวสายโลลิหัวม่วงโดดเหยงๆ ไปมารอบๆ ตัวดาร์คเอล์ฟหนุ่มรูปงาม วันนี้ชานมไข่มุกไม่ยอมแพ้เด็ดขาด เขาจะต้องลากลูกพี่ไปลงดันเจี้ยนด้วยกันให้ได้

ระหว่างที่โดดเหยงๆ ข้างๆ ตัวก็มี Necromancer หนุ่มเผ่าอมนุษย์ยืนนิ่งเป็นรูปปั้นหิน Silver fox13 ไม่พูดไม่จาปล่อยให้ ชานมไข่มุกโคตรอร่อยป่วนประสาท maddog01ตามอัธยาศัย

ชานมไข่มุกโคตรอร่อย : ลูกพี่ต้องบอกพวกเรามาให้หมด ข้ากับเพื่อน Silver fox13 ติดตามพี่ไปทุกที่ด้วยความภักดี ลูกพี่ยังมีความลับกับพวกเราอีกหรือ

ดูเหมือนว่ากำลังถูกซักฟอกอย่างหนัก ไอ้ที่หายไปฟอร์ดเดาว่าคงมาเก็บเลเวลกับพี่ชาย เข้าไปในสถานการณ์นี้คงไม่ดี แต่เห็นรอยยิ้มที่มุมปากของพี่แล้วคิดว่าคงไม่พ้นรีบเสนอหน้าไปหาแน่ๆ

โกรธเกรี้ยว : มาเร็วจังนะ

ภาริชบังคับตัวละครโลลิของเขาให้เดินเข้าไป maddog01รีบวิ่งเข้ามาหาเขาทันที ทำให้ชานมไข่มุกโคตรอร่อยใช้อีโมจิคอนแสดงอารมณ์เป็นเครื่องหมายคำถามยาวๆ อย่างต่อเนื่องจนรกช่องข้อความไปหมด เพราะอยู่ใกล้ๆ กันในแมพ ดังนั้นข้อความของชานมไข่มุกจึงขึ้นเป็นพรืด ทำให้ดันข้อความสนทนาของเขากับmaddog01เป็นระยะๆ

maddog01 : คิดถึงเจ้าเหลือเกินยาหยี

ไม่พูดเปล่าดาร์คเอล์ฟหนุ่มยังจุมพิตมือตัวละครของเขา นั่นทำให้ชานมไข่มุกมากระโดดเหยงๆ รอบๆ พวกเขาทั้งรัวอีโมจิคอนรูปเครื่องหมายคำถามเต็มไปหมด

แบบนี้มันน่าแกล้งยังไงไม่รู้ ภาริชแสยะยิ้มที่ชวนให้ฟอร์ดขนลุก

จังหวะนั้นmaddog01ก็ส่งคำขอแลกเปลี่ยนของมาอีกแล้ว คราวนี้เป็นท่าแอคชั่นคู่อันใหม่ ภาริชกดรับแล้วอ่านข้อมูลไอเทม

แอคชั่นจูบอย่างดูดดื่ม : ถ้ากดใช้คุณจะสามารถจูบกับคนที่มีแอคชั่นนี้ กลับกันอีกฝ่ายก็สามารถจูบคุณได้

คนที่อยู่หน้าจอโดยเฉพาะฟอร์ดถึงกับจังงัง ไอ้หมอนี่มันกล้าลวนลามพี่ชาย พี่ชายที่โหดเหี้ยมปานซาตานคนนั้น สงสัยต้องถูกแกล้งถูกด่าถูกรังแกเป็นการตอบแทนแน่ๆ คิดแล้วก็ลอบมองดูสีหน้าภาริช ปรากฏว่าอีกฝ่ายคลี่ยิ้มแบบนางฟ้า

โอ๊ยน่ากลัวฉิบหองเลย ฟอร์ดคร่ำครวญในใจ เริ่มประเมินการว่าmaddog01นี่คงเป็นเหยื่อคนใหม่ของพี่

ชานมไข่มุกโคตรอร่อย : ลูกพี่บอกมานะว่ายัยอกแบนนี่เป็นใคร ลูกพี่นอกใจผมหรา

ชานมไข่มุกดิ้นพล่านไปรอบๆ ดาร์คเอล์ฟหนุ่มและตัวละครของภาริช โดยมี Silver fox13 เป็นฉากหลัง

น่ารังแก ภาริชแสยะยิ้ม หลังจากกดรับไอเทม เขาก็กดใช้แอคชั่นกับmaddog01ทันที ภาพสองตัวละครจูบกันทำเอาชานมไข่มุกพิมพ์คำพูดออกมาไม่เป็นภาษา ก่อนจะกดแอคชั่นทรุดลงไปกองกับพื้น ระรัวอีโมจิคอนร้องไห้ออกมาเต็มหน้าช่องสื่อสาร

ชานมไข่มุกโคตรอร่อย : ไม่ยอม ไม่ยอมเด็ดขาด อย่าบอกนะว่าลูกพี่จะแต่งงานกับยัยอกแบนนี่ ทีกับเค้าที่ขอร้องลูกพี่ไปทุกเกม ลูกพี่ยังไม่เคยแล

อีโมจิคอนร้องไห้กำลังรุกรานหน้าช่องสื่อสาร แต่maddog01สนใจที่ไหน เพราะกำลังรัวอีโมจิคอนใบหน้าเขินอายถี่ยิบแข่งกับชานมไข่มุก จากนั้นพี่แกก็คุกเข่าตรงหน้าตัวละครของภาริช ขอแต่งงานดื้อๆ

Maddog01 : แต่งงานกับข้านะแม่เทพธิดา

ชานมไข่มุกโคตรอร่อย : ม่ายยยยยยยยยยยยย

ชานมไข่มุกลงไปตีอกชกหัวบนพื้น

ชานมไข่มุกโคตรอร่อย : หล่อนใช้ความอ่อนแอกับอกแบนๆ หลอกล่อลูกพี่ใช่ไหม คิดจะมาเกาะลูกพี่อัพเลเวลล่ะสิ

ตามจริงก็ว่าจะเลิกแกล้งหรอก แถมการแต่งงานในเกมมันก็น่ารำคาญไม่น้อย ภาริชไม่ถนัดแชร์ของในช่องเก็บหรือในคลังไอเทมกับใคร ยิ่งถ้าถูกตามเจออัตโนมัติบนแมพได้นี่ยิ่งน่ารำคาญ ทว่าคำพูดอวดดีของชานมไข่มุกกับความน่ารักแบบเด๋อๆ ของmaddog01ทำให้ตัดสินใจไม่ยาก

ฟอร์ดจ้องดูใบหน้าของภาริชตาแทบถลน พี่ชายแม่มยิ้มเจ้าเล่ห์ ต้องยอมแต่งงานกับเจ้าmaddog01แน่ๆ เพราะต้องการแกล้งให้ชานมไข่มุกดิ้นต่อไปแล้วก็นิสัยของmaddog01ก็คงโดนใจสายมารร้ายอย่างคุณพี่เป็นแน่แท้

โกรธเกรี้ยว : ก็เอาสิ แต่งกับนายก็ได้

เป็นคำตอบที่แม่มสร้างความสะท้านให้กับชานมไข่มุกเสียเหลือเกิน ที่นี่ก็ตั้งหน้าร้องไห้คร่ำครวญเป็นคลื่นข้อความอีโมจิคอนชุดใหญ่ แต่maddog01กับภาริชสนใจที่ไหน

Maddog01 กดแลกเปลี่ยนไอเทมกับเขาอีกหน คราวนี้ส่งของมาให้มากมายทั้งเงินจำนวนมากไอเทมสำหรับคลาสต่อไปรวมถึงแหวนหนึ่งวง

ภาริชกระหยิ่มยิ้มย่อง นี่มันโคตรคลังสมบัติเคลื่อนที่ ไม่ต้องเสียเวลาหาเองแถมยังได้เล่นสนุก เล่นตัวละครผู้หญิงนี่มีแต่เรื่องบันเทิงจริงๆ

Maddog01 : ได้รับแหวนแล้วนะ

โกรธเกรี้ยว : อืม

จากนั้นคนถามก็ส่งคำขอแต่งงานมาให้ ภาริชผิวปากหวือมองดูชานมไข่มุกคร่ำครวญปานโลกถล่มก่อนกดตกลงรับคำขอ พวกเขาแลกแหวนกันจากนั้นทางระบบก็ประกาศการแต่งงานในช่องประกาศความสัมพันธ์ให้รู้ทั่วกัน

ชานมไข่มุก : ลูกพี่ทำลงไปแล้วจริงๆ แล้วที่เค้าพยายามมาตลอดหนึ่งปีมันคืออะไร เค้าเจอลูกพี่ก่อนยัยอกแบนนี่อีกนะ เค้าอุตส่าห์ยอมเป็นสาวอกแบนไปทุกเกม ทั้งที่ความจริงเค้าชอบนมตู้มๆ นมเป็นนมตูดเป็นตูด ลูกพี่ใจร้าย

แล้วชานมไข่มุกก็ล็อคเอ้าท์ออกจากเกมไปด้วยความงอน ทิ้งให้ Silver fox13 คู่หูยืนหน้านิ่งอยู่ตรงจุดเดิม

Silver fox13 : ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกmaddog01 ไอ้เจ้าชานมก็เป็นแบบนี้ทุกครั้ง เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็เสนอหน้ามาใหม่

Maddog01 ทำท่ากอดอกแล้วพยักหน้า แสดงความรู้สึกถึงความเข้าใจ จากนั้นก็เริ่มใช้คำพูดเขี่ย Silver fox13ไปให้พ้นทาง

Maddog01 : ข้าอยากพาแม่ยอดยาหยีภรรยาใหม่ของข้าไปล่ามอนเตอร์เพื่อเปลี่ยนคลาสตามลำพัง เจ้าคงเข้าใจนะ

Silver fox13 : เข้าใจแล้วหัวหน้า แต่พอนางอัพคลาสเป็นpriestเมื่อไหร่ หัวหน้าต้องเอาเข้าตี้เรา ตอนนี้เรามีNecromancerคือข้า Gunnerคือชานม แล้วก็Force Blader คือตัวท่าน ยังขาดตัวแท้งค์และพวกสายรักษาอยู่ คราวนี้เวลาลงดันล่าบอสจะได้อุดจุดตายซักที

จากนั้น Silver fox13 ก็หันมาคุยกับตัวละครของภาริช

Silver fox13 : ถ้าไปได้ดีก็อยากให้เธอตามเราไปทุกเกมนะ พวกเราเป็นกลุ่มเล่นเกมที่ดีและสนิมสนมกันมาก

ตอนนี้เองที่ภาริชเคาะนิ้วลงที่ข้างเม้าท์และทำท่าครุ่นคิด

“พี่ผมขอแจมด้วยได้ไหม ผมบอกหรือยังว่าผมเป็นแฟนตัวยงของmaddog01”

ฟอร์ดลองร้องข้อจากพี่ชาย ทั้งที่รู้ว่ามีโอกาสจะโดนแกล้งมากกว่า 80 เปอร์เซ็น

“เอางั้นรึ”

ภาริชกระตุกยิ้มมุมปาก คำพูดของเขาจำแนกไม่ได้ว่าตอบคำถามฟอร์ดหรือโต้ตอบกับ Silver fox13 กันแน่

“เอาสิ”

ภาริชตอบคำถามฟอร์ดพร้อมกับพิมพ์คำพูดเดียวกันลงไปในช่องคำพูด maddog01 ดีใจจนใช้ตัวละครดาร์คเอล์ฟหนุ่มของเขาจุมพิตตัวละครโลลิอกแบนของภาริช สามครั้งติดกัน

คนที่อยู่หน้าจอแสยะยิ้มดั่งมารร้าย ในขณะที่ฟอร์ดน้องชายมองดูmaddog01ด้วยสายตาเป็นห่วงเป็นใย

โคตรน่าสงสารเลยว้อย ต้องมากลายเป็นของเล่นของพี่ชายแบบเน้

ฟอร์ดแค่คิดเท่านั้นไม่กล้าพูดออกมาแม้แต่คำเดียว



++++++++++++++++++++++++++++++++++++++



                   เจอเรากะเรื่องใหม่อีกแล้ว ถ้าชอบนิยายเรื่องนี้ ก็ช่วยคอมเม้นทเป็นกำลังใจด้วยนะคะ

                 ส่วนหากมีข้อผิดพลาดตรงไหน ช่วยกันแนะนำได้นะคะ แต่อย่าด่าแรงน้า เราขี้ใจน้อย

ออฟไลน์ lucifer miumiu

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 152
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +147/-1
บทที่2

เป็นแฟนกันดีไหมเอ่ย

“เล่นอาชีพpriestสนุกไหมครับคุณพี่”

“ก็ไม่เลว” ภาริชทำหน้านิ่งเมื่อฟอร์ดถาม แถมขณะที่เล่นเขายังเปิดโน้ตบุ๊คอีกเครื่องทำงานไปด้วยยังได้ เพราะอาชีพสายนี้ไม่ต้องกดใช้ทักษะบ่อยครั้ง แค่ตามหลังสนับสนุนและอยู่ให้ถูกที่ถูกทางเป็นพอ

“ไหนเพ่บอกว่าไม่ชอบเล่นอาชีพสายซับพอร์ตเพราะมันเหมือนปลิงไงเล่า คุณพี่กลายเป็นปลิงจริงๆ แล้วนะตอนนี้ ที่นี่มันสุสานผู้วายชนม์ไม่ใช่หรือพี่ พี่ใช้ทักษะฮีลโจมตีอันเดดได้เน่ พี่อยู่เฉยๆ ทำไมครับ”

“นายไม่ได้อ่านที่หน้าจอหรือไง คุณสามีของฉันเขาบอกให้อยู่เฉยๆ ปล่อยเป็นหน้าที่ของเขาเอง อีกอย่างนายลืมไปหรือเปล่าที่นี่มอนสเตอร์เลเวลมากกว่าฉัน 10 เลเวลเลยนะ นายอยากเห็นพี่ชายคนนี้ถูกยำตีนจนเลเวลลดหรือไง”

ฟอร์ดบึนปากอยู่ข้างๆ ภาริช นึกถึงจุดประสงค์ที่maddog01พาพี่ชายมาก็เพื่อให้ดูดค่าประสบการณ์ตั้งแต่ต้นมันถือเป็นเรื่องธรรมดาทั่วไป แต่คุณพี่จะสบายไปไหม เล่นนั่งทำงานไปด้วย ดื่มชาไปด้วย ทานเค้กด้วย โอ้ยแม่มจะน่าอิจฉาเกินไปแล้ว

แถมสไตล์การเล่นของmaddog01นั้นเห็นได้ชัดว่าช่ำชอง หลังจากเข้ามาในดันเจี้ยนสุสานผู้วายชน ก็สั่งให้พี่ชายเดินตามเฉยๆ จากนั้นพี่แกก็ลากมอนสเตอร์จำนวนมหาศาลไปอัดมุมห้องตีรัวๆ ให้ตายทีละตัวและไม่ลืมสั่งให้พี่ฮีลเวลาที่เลือดลดและบัพ

ตามจริงพี่maddog01คนนี้น่าจะเลเวลสูงสุดของเกมในเวลานี้แล้ว ไอ้มอนสเตอร์ระดับ 60-65 เลเวลนี่สะกิดพี่แกแทบไม่ได้เลย ดังนั้นพี่แกจึงวิ่งลากมาอัดมุมมากกว่า 30 ตัว ตัวละครของพี่ชายมีความเสี่ยงแค่เฉพาะเวลาบัพให้กับmaddog01เท่านั้น ทุกครั้งที่บัพพวกมอนสเตอร์จะเปลี่ยนเป้าหมายหันมาตีคุณพี่ แต่maddog01ดันมีทักษะ hate ซึ่งเป็นทักษะล่อมอนสเตอร์ให้มาหาของพวกสายแท้งค์ ทำให้ฟอร์ดรู้ในทันทีว่าพี่แกเลือกอาชีพรองเป็น knightแน่ๆ

ในเกม Guardiano del Paradiso เมื่อเลเวลครบ 80 สามารถเลือกอาชีพสายรองจากคลาสที่ 2 ได้ ฟอร์ดเองก็เลือกอาชีพ Archer เพราะอยากได้ทักษะวางกับดักและทักษะโจมตีไกลเท่านั้นเอง

“ท่านพี่ขอรับ”

“ว่าไง” ภาริชตอบอย่างเฉื่อยชา มือข้างหนึ่งคลิกเม้าท์ออกคำสั่งบัพให้กับตัวละครดาร์คเอล์ฟรูปงามที่ตั้งหน้าตั้งตาตีมอนสเตอร์อย่างบ้าคลั่ง เลเวลของเขากำลังขึ้นทีละนิดไม่เร็วมากนัก แต่มันดีกว่าไปเก็บเลเวลด้วยตัวเองเยอะ

สำหรับpriestเลเวล 50 อย่างเขา ถ้าเก็บเลเวลตามสเต็ปเพียงลำพังคงลำบากหน่อยเพราะต้องลงดันเจี้ยนที่เป็นสุสานเพียงอย่างเดียว แถมในสุสานมันไม่ใช่มีเพียงอันเดดมันยังมีมอนสเตอร์ประเภทอื่นอีก เรียกได้ว่าเป็นการเล่นที่อยากลำบากไม่น้อยสำหรับอาชีพสายนี้

ตีก็เบา แต่หากอยากตีแรงและติดคลิก็ควรถือคถาที่ตีบวกและเพิ่มทักษะ ระหว่างที่ตามตูดดาร์คเอล์ฟหนุ่ม ภาริชเปิดเว็บไซด์ดูแนวทางการเล่นสลับกับทำงานไปด้วยเป็นระยะๆ และพบว่าอาชีพสายนี้นอกจากเก็บเลเวลลำบาก ยังสิ้นเปลืองเงินทองมากอีกด้วย ดังนั้นพวกที่เล่นอาชีพนี้ส่วนใหญ่จึงเป็นสายเติมเงินกันไปเสียเกือบหมด

“ท่านพี่ตกลงแล้วนะขอรับว่าจะให้น้องชายผู้นี้ร่วมแจมกับท่านพี่ด้วย” ฟอร์ดรีบทวงข้อตกลงทันที เขากลัวว่าพี่ชายจะแกล้งลืม

“อ้อ...ไม่ลืม” ภาริชหมุนเก้าอี้มาหาฟอร์ด เขาแสยะยิ้มร้าย “ของแลกเปลี่ยนล่ะ”

“อุ๊ยตาย” ฟอร์ดใช้มือทั้งสองข้างจับแก้มและทำสีหน้าตกใจอย่างโอเวอร์แอคติ้ง “งั้นเอาเป็นเต้นระบำให้ดูดีมะ ท่านพี่ชอบนี่ขอรับ” ตอนนี้เองที่ภาริชหันมาดูอย่างจริงจัง ฟอร์เริ่มต้นทำตามที่พูดร้องเพลงและเต้นไปด้วย

“ไก่ย่างถูกเผา ไก่ย่างถูกเผา แล้วมันก็ถูกไม้เสียบ เสียบตูดซ้าย เสียบตูดขวา ร้อนจริงๆ ร้อนจริงๆ ”

“เสียบตูดให้มันจริงจังหน่อยได้ไหม แล้วก็นายเต้นช้าบรรลัยอย่างนี้มันจะไปสนุกได้ไง”

“โอ๊ะเคะ” ฟอร์ดทำสัญลักษณ์มือที่บอกว่าโอเค แล้วเริ่มร้องเล่นเต้นแรงเสียบตูดหนักกว่าเดิม ยังไม่ได้บอกใช่ไหมว่าเขาเป็นแฟนตัวยงของmaddog01 จริงๆ ถ้าได้ตามเกาะพี่แกคงเอาไปอวดพวกเพื่อนๆ จนเป็นที่อิจฉา

ก็maddog01คนนี้ ไม่เพียงแต่เป็นนักเล่นเกมในตำนาน พี่แกยังเป็นนักแคสเกมชื่อดังที่มียอดผู้คนติดตามถึง 6 ล้าน subscribe ไม่เพียงแค่นั้นพี่แกยังวาดโดจินขาย เป็นลายเส้นที่งดงามและเนื้อหาโจ๋งครึ่มน่าติดตามมากมาย

ตัวตนที่แท้จริงของmaddog01ไม่มีใครรู้ เพราะพี่แกไม่เปิดเผยตัว ไม่เคยไปปรากฏตัวในงานเกมไหน หรือแม้แต่โฆษนาที่ติดต่อมาพี่แกยังปฏิเสธไปหากต้องไปแสดงตัวตน คนที่ลึกลับมีชื่อเสียงและเก่งกาจแบบนี้ สำหรับวงการเกมและวงการแคสถือเป็นไอดอลที่หลายคนใฝ่ฝัน

“ไก่ย่างถูกเผา ไก่ย่างถูกเผา แล้วมันก็ถูกไม้เสียบ เสียบตูดซ้าย เสียบตูดขวา ร้อนจริงๆ ร้อนจริงๆ ท่านพี่ขอรับพอใจแล้วหรือยัง”

ฟอร์ดถามแต่ไม่หยุดเต้น เขาเต้นเป็นรอบที่สิบแล้วนะนี่

ภาริชคลี่ยิ้มประดุจนางฟ้าแบมือมาตรงหน้า ฟอร์ดเข้าใจทั้งที่ไม่อยากจะเข้าใจ เขารีบวางมือลงบนมือของพี่ชายส่ายตูดไปมาเหมือนสุนัข “พี่แม่มชอบให้ผมทำท่าอุบาทว์” ฟอร์ดบ่นอุบอิบแต่ยังทำตาม

“ไหนวางคางลงมาบนมือสิ” ภาริชสั่ง ฟอร์ดรีบทำตามแถมยังส่งสายตาวิ๊งวับให้ คนสั่งแสยะยิ้มร้าย

“นายนี่มันไร้ศักดิ์ศรีจริงๆ นะ เป็นลูกผู้ชายเสียเปล่า ไม่คิดจะสู้กับฉันเพื่อให้ได้ชัยชนะและเป็นฝ่ายกุมอำนาจเลยหรือไง”

“เพ่คิดว่าผมไม่เข็ดหรือไง พี่เล่นล็อคคอผมแล้วจี้เอวจี้เท้าจนผมหมดแรง ตัวใหญ่อย่างควายผมไม่กล้าเสี่ยงหรอก”

ตอนนี้เองที่ภาริชถอนหายใจ “น่าสมเพชเกินไปแล้ว นี่เป็นน้องชายของฉันจริงๆ หรือนี่ นายน่าจะเกิดเป็นผู้หญิงนะ ถ้าเป็นแบบนั้นคงมีชีวิตไม่ต่างจากเจ้าหญิงแน่ๆ”

“เกรงใจครับคุณพี่ เอาเร็วสิครับผมทำตามที่สั่งละนะ รีบบอกคุณmaddog01ไปสิว่าจะเอาผมไปแจมด้วย”

ภาริชหมุนเก้าอี้กลับไปยังหน้าจอโดยมีฟอร์ดเกาะหลังแล้วสวดเร่งด้วยคำว่า ‘เร็วๆ ’ เสมือนคำสาป พอเพ่งหน้าจอก็พบว่าmaddog01 กดอีโมจิคอนร้องไห้รัวๆ มา ภาริชไล่ดูช่องสนทนาก่อนหน้านั้นไปเรื่อยๆ ยิ่งอ่านมุมปากเขาก็ยิ่งยกโค้งขึ้น

Maddog01 : ที่รักยาหยีเป็นอะไรไป

Maddog01 : ที่รักโกรธเค้าหรา อย่านิ่งไปสิ

Maddog01 : ที่รักหรือว่าเบื่อดันเจี้ยนนี่แล้ว เราเปลี่ยนบรรยากาศกันดีไหม

Maddog01 : ที่รักหรือว่าอยากได้ชุดใหม่ เด๋วข้าจะซื้อกาชาปองให้เจ้าน้า

Maddog01 : ที่รัก ยาหยี เน็ตไม่ดีหรือจ๊ะ อย่าทิ้งเค้าไว้แบบนี้เซ่

Maddog01 : TT

และอื่นๆ อีกมากมาย ตอนนี้พี่แกรัวอีโมจิคอนร้องไห้มาเป็นจำนวนมาก

โกรธเกรี้ยว : พอดีว่าคุยกับคนอื่นอยู่น่ะ

ภาริชพิมพ์ตอบ

Maddog01 : ร..เหรอคุยกับใครอะ

โกรธเกรี้ยว : ผู้ชายคนหนึ่ง

ตอนนี้เองที่ดาร์คเอล์ฟหนุ่มแสดงแอคชั่นแสนงอนด้วยการก้มหน้าเตะพื้นหลายๆ ที พอทำครั้งที่ 10 ได้ ภาริชก็พิมพ์ถามด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์

โกรธเกรี้ยว : หึงหรือไง

Maddog01 : เปล่าเลย

ดาร์เอล์ฟหนุ่มกอดอกแล้วสะบัดหน้า

โกรธเกรี้ยว : ถ้าไม่หึงเราก็เลิกคุยกันเรื่องนี้ แล้วไปเก็บเลเวลกันต่อดีไหม

“คุณเพ่ ผมอุตส่าห์เต้นแร้งเต้นกาตั้งนาน คุณพี่จะมาทำอย่างนี้ไม่ได้นะ” ฟอร์ดที่อยู่ด้านหลังแทบโดดเหยงๆ แต่พอสังเกตสีหน้าคุณพี่ เมื่อเห็นรอยยิ้มมารร้ายเขาก็สงบเสงี่ยมในบัดดล พี่แม่มกำลังสนุกอยู่

Maddog01 : งอน

ดาร์คเอล์ฟหนุ่มกอดอกและสะบัดหน้ารัวๆ หลาย10 ครั้ง

โกรธเกรี้ยว : ทำยังไงถึงจะหายงอนน้า

หลังจากพิมพ์เสร็จ ภาริชก็กดแอคชั่นซึ่งแอบซื้อมาสั่งให้ตัวละครโลลิอกแบนของเขาหอมแก้มดาร์คเอล์ฟหนุ่ม หอมไปหนึ่งครั้งยังเงียบ ดังนั้นจึงมีครั้งที่สองและสาม

<อืม...นึกว่าจะมีปฏิกิริยาตามที่คิดเสียอีก น่าเสียดายจัง> ภาริชคิดในใจ แต่แทบจะในทันทีmaddog01กดอีโมจิคอนเขินอายมารัวๆ แถมแอคชั่นของดาร์คเอล์ฟยังเป็นท่าบิดตัวไปมาด้วยความเขินแบบสุดๆ

Maddog01 : บ้า...เจ้าแอบซื้อแอคชั่นนี้มาเพื่อมาง้อข้าโดยเฉพาะสินะที่รัก แหมเค้าก็กะว่าจะส่งแอคชั่นนี้ให้เจ้าอยู่พอดี

ว่าแล้วดาร์คเอล์ฟหนุ่มก็หันมาจูบตัวละครของภาริชรัวๆ ฟอร์ดไม่คิดเลยว่าพี่maddog01จะเป็นพวกหื่นได้ใจขนาดนี้ ตามจริงพี่ชายควรจะโกรธ เพราะนิสัยท่านพี่ไม่ชอบให้ใครมาตีสนิท แต่ทว่าพอหันไปมองพี่แกคลี่ยิ้มราวกับนางฟ้า

<น่ากลัวฉิบหายเลย> ฟอร์ดถอยหลังไปนั่งท่าคุกเข่าแล้วกราบเบญจางคประดิษฐ์ “ท่านพี่เรื่องขอแจมของกระผมถือว่าไม่ได้พูดก็แล้วกัน” เขายอมขาดทุนดีกว่าเข้าไปเสี่ยงในเวลาที่ท่านพี่เกิดอารมณ์อยากจิsmใส่ใคร

“เอางั้นรึ” ภาริชหันมารอยยิ้มประดุจนางฟ้ายังอยู่บนใบหน้า

“ขอรับนายท่าน” ฟอร์ดตะโกนรับเสียงแข็งขัน

“แต่ว่าฉันสัญญากับนายแล้ว นายอยากให้พี่เป็นคนตระบัดสัตย์ผิดคำพูดอย่างน่ารังเกียจสินะ”

“ใช่ครับ” ฟอร์ดพยักหน้าก่อนจะส่ายหน้าไปมารัวๆ “เอ้ยไม่ใช่ครับ”

“งั้นก็รออยู่เฉยๆ เดี๋ยวพี่ชายจะพูดกับคุณสามีเอง”

โกรธเกรี้ยว : จริงๆ ที่ยอมเปลืองตัวขนาดนี้เพราะมีเรื่องอยากจะขอร้องนาย

Maddog01 : เรื่องอะไรบอกข้ามาได้เลยแม่ยอดขมองอิ่ม

ดาร์คเอล์ฟหนุ่มตีอกตัวเองดังปึกๆ

โกรธเกรี้ยว : คนที่พูดด้วยเมื่อกี้คือน้องชายของฉันเอง เขาอยากเก็บเลเวลกับพวกเราด้วย

Maddog01 : ก็ได้อยู่นะ น้องของเจ้าอาชีพและเลเวลเท่าไหร่ล่ะ

โกรธเกรี้ยว : เลเวล 90 แล้ว อาชีพ Knight of Light เป็นสายแท้งค์ที่ Silver fox13 บอกว่ากำลังต้องการไงล่ะ

ตอนนี้เองที่maddog01ทำท่าครุ่นคิดรัวๆ หลายๆ ทีก่อนจะพิมพ์ถามมา

Maddog01 : เป็นน้องชายจริงๆ นะ หรือว่าเป็นแฟนตัวจริงของเจ้า

พออ่านจบภาริชก็ทำท่าครุ่นคิดบ้าง เขาเคาะนิ้วลงที่ข้างเม้าท์เสียงดังก็อกๆ ฟอร์ดมองดูว่าพี่ชายจะตอบยังไง พูดถึงเรื่องแฟนพี่ชายแม่มโสดสนิท เพราะเอาแต่ทำงาน อีกอย่างนิสัยขี้แกล้งมันทำให้หลายๆ คนทนรับพี่แกไม่ไหว

Maddog01 : เน่ ทำไมเงียบไปล่ะ มีแฟนแล้วหรา

Maddog01 : อ่า...มีแฟนแล้วจริงๆ ด้วยสินะ

Maddog01 : ที่รัก น้องชายคนนั้นคือแฟนตัวจริงของเจ้าใช่หรือไม่

การรัวคำถามมาถี่ๆ แทนที่จะทำให้ภาริชรำคาญกลับกลายเป็นทำให้รอยยิ้มบนใบหน้ากว้างมากขึ้นเรื่อยๆ สำหรับฟอร์ดนี่เป็นเรื่องที่อันตรายมากๆ

Maddog01นายช่างน่าสงสาร ฟอร์ดยืนไว้อาลัยให้กับตำนานที่มีชีวิตอย่างmaddog01

โกรธเกรี้ยว : ไม่ใช่แฟน เป็นน้องชายจริงๆ แล้วก็ถ้าไม่รังเกียจ นายกับฉันเรามาคบเป็นแฟนอย่างจริงจังก็ได้นะ

อุ๊ยตายแล้ว พี่ชายแม่มโคตรรุกเลยว้อย ฝั่งนั่นเป็นผู้ชายหรือผู้หญิงก็ไม่รู้หน้าตาเป็นยังไงก็ไม่รู้ แต่ฟอร์ดคนนี้รู้ว่า ท่านพี่ล็อคออนนายmaddog01คนนี้เอาไว้แล้ว

Maddog01 : ...

Maddog01ไม่เพียงส่งจุดมา เขายังส่งอีโมจิคอนเหงื่อตกมารัวๆ เต็มหน้าช่องสนทนา

Maddog01 : ขอโทษนะ เราไม่ใช่ผู้ชายที่ดีสำหรับเธอหรอก อย่าเสียเวลากับเราเลย

ผิดท่า ฟอร์ดคิดว่าตอนนี้เขาได้เห็นตัวจริงของmaddog01แล้ว แม้จะแค่เศษเสี้ยว ดูเป็นคนที่สุภาพน่ารักกว่าที่คิด ขณะเดียวกันเขาลอบมองสีหน้าของท่านพี่ พี่แกทำสีหน้าครุ่นคิดอีกแล้ว

ภาริชเอนหลังบนพนักเก้าอี้เขากอดอกแล้วมองดูตัวละครดาร์คเอล์ฟรูปงามที่กำลังก้มหัวขอโทษนับครั้งไม่ถ้วน เหมือนว่าจะรุกเร็วไป เขาไม่คิดมาก่อนว่าอีกฝ่ายจะมีปฏิกิริยาจริงจังแบบนี้ เป็นคนเอาจริงเอาจังกว่าที่คิด ทั้งที่แกล้งรับเป็นแฟนแล้วเล่นสนุกเฉยๆ ก็ได้แท้ๆ

โกรธเกรี้ยว : เสียดายจัง ทั้งที่คิดว่าถ้าได้เป็นแฟนกับคนน่ารักอย่างนายฉันคงไม่มีเบื่อแน่ๆ

Maddog01 : ขอโทษนะ

โกรธเกรี้ยว : แต่ในเกมนี้เราเป็นสามีภรรยากันนะ ถ้าทำตัวห่างเหินหรือตีเนียนหายไป ฉันจะตามราวีนายไปทุกที่ อิอิ

Maddog01ส่งอีโมจิคอนเหงื่อตกมารัวๆ

โกรธเกรี้ยว : เป็นเพื่อนกันนะ ฉันรู้สึกว่าถ้าได้เป็นเพื่อนกับนายคงมีเรื่องสนุกอีกเยอะ

Maddog01 : แน่นอนอยู่แล้วแม่ยอดยาหยี รักเจ้าละเกิน

Maddog01กลับมาเจ้าชู้ยักษ์อีกครั้ง พี่แกทั้งหอมแก้มสลับกับจูบตัวละครของภาริชรัวๆ

หลังจากสัญญาว่าจะพาฟอร์ดไปเข้าตี้ด้วยในวันพรุ่งนี้ ภาริชก็เก็บเลเวลกับmaddog01จนถึงเที่ยงคืนก่อนจะกล่าวคำร่ำลาแล้วล็อคเอ้าท์ออกจากเกม

“พี่คงไม่ได้ชอบmaddog01จริงๆ ใช่ไหม พี่ถูกใจเขาจริงๆ นะหรือ”

ภาริชกระตุกยิ้ม “ไปนอนได้แล้ว”

พี่ชายเลี่ยงตอบคำถามเขาแถมยังออกคำประกาศิตมา ฟอร์ดลังเลที่จะออกไปจากห้อง ก็มันสงสัยอะ แต่ไม่กล้าเซ้าซี้ทำเพียงพยายามลืมๆ มันไปคิดเสียว่าไม่ใช่เรื่องของตัวเอง

หลังจากฟอร์ดออกไปภาริชก็กลับไปที่pcและเริ่มต้นค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับmaddog01ในโลกโซเชียล แม้แต่ตัวเองยังแปลกใจว่าทำไมเขาถึงสนใจเจ้าหมอนั่นถึงขนาดนี้



++++++++++++++++++++++++++++++++++++



ว่างจัดเลยเขียนเพิ่มอีกตอน5555

แสดงความคิดเห็นเป็นกำลังใจกันบ้างนะคะ

ออฟไลน์ Kei

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 478
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +14/-1

ออฟไลน์ แมวดำ

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 784
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-2

ออฟไลน์ lucifer miumiu

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 152
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +147/-1
บทที่3

หนึ่งวันของภาริช

หลังจากกล่าวคำล่ำลากับภรรยาสาวในเกม maddog01ก็ล็อคเอ้าท์ออก เขาเอนตัวไปบนพนักเก้าอี้ หัวใจยังคงเต้นระรัวด้วยความดีใจที่ได้ผูกมิตรภาพกับเจ้าของแอคเค้าท์ที่ชื่อว่าโกรธเกรี้ยว

“เป็นคนที่ดีจริงๆ เลยน้า” ที่สำคัญไม่ทักหรือปฏิเสธการเล่นโรลเพลย์ที่เขาบังคับให้ทำตามด้วย ไม่รังเกียจคำพูดคำจาแปลกๆ ของเขาเหมือนคนอื่นๆ เหมือนเมื่อสมัยแรกเริ่มเล่นเกมใหม่ๆ

สมัยนั้นmaddog01วันจำได้ว่าเพราะเขายังไม่มีชื่อเสียง พอเล่นโรลเพลย์เป็นตัวละครในเกมอย่างจริงจังก็มักจะถูกหัวเราะแถมตบท้ายด้วยว่านายเป็นจูนิเบียวหรือไง

เป็นจูนิเบียวมันผิดตรงไหนล่ะ ก็แค่อยากใช้คำพูดคำจาที่ฟังดูเท่ เขาแค่อินไปกับคาแรคเตอร์ตัวอวาตาร์ในเกม ก็แบบนั้นมันสนุกนี่ อีกอย่างถึงจะทำแบบนี้ พี่ชายของเขาไม่เห็นว่ามันแปลกหรือตำหนิอะไรเลย ทำไมคนภายนอกถึงได้ยุ่งยากอะไรขนาดนี้นะ

จำได้ว่าสมัยทำคลิปใหม่ๆ ก็มีคอมเมนต์ล้อเลียนวิธีการพูดของเขาเหมือนกัน แต่ก็นะหลังจากที่เขาโด่งดังด้วยจำนวนผู้คนที่มาติดตามมากขึ้นเรื่อยๆ ไอ้คำพูดคำจาที่คนอื่นเคยนินทาก็กลายเป็นถูกอกถูกใจคนพวกนั้นไปแทนเสียนี่ เพราะอย่างนี้ไงทำให้หลายครั้งเกิดความรู้สึกไม่ไว้ใจใครง่ายๆ

ส่วนเหตุผลที่เขาไปทักโกรธเกรี้ยวนั้นเป็นเพราะตัวละครโลลิอกแบนสร้างมาได้ตรงความชอบเขาพอดี แถมเป็นความคิดชั่วแล่นด้วยซ้ำที่อยากตีสนิทกับคนไม่รู้จัก

<ช่างเป็นคนที่ใจดีและน่ารักจริงๆ เลยน้า> คิดอย่างนั้นเพราะแม้เขาจะปฏิเสธคำขอเป็นคนรักฝ่ายนั้นก็ไม่โกรธแถมยังยอมเป็นเพื่อนกับเขาง่ายๆ ด้วย แต่ว่า อาจเป็นเพราะชื่อเสียงของเขาก็ได้นี่ พอคิดแบบนี้ก็สลดใจยังไงไม่รู้ maddog01คอตก

ก็แค่แวบเดียวเท่านั้นเขายังมีงานแคสเกมที่ถ่ายเอาไว้เมื่อตอนกลางวัน ต้องตัดต่อคลิปก่อนที่จะปล่อยออกไปในชาแนลของเขา ระหว่างที่ทำงานอย่างหมกมุ่นความกังวลเมื่อครู่ก็ค่อยๆ หมดไป เวลาตีสามหน่อยๆ maddog01ปล่อยคลิปตัวล่าสุดออกมา จากนั้นจึงค่อยคลานไปขึ้นเตียงแล้วหลับลึกเป็นคนตายเหมือนทุกที



หลังจากภาริชเข้าประชุมเพื่อวางแผนโปรโมทเกมด้วยการจัดแข่งขันในระดับภูมิภาคและระดับโลกจบลง ภาริชก็เดินออกจากห้องประชุมคนแรก ผลของการประชุมนั้นเป็นที่พอใจอย่างมาก มั่นใจว่าการจัดงานแข่งในครั้งนี้ต้องกระตุ้นให้ผู้เล่นสนใจซื้อเกมมากขึ้นอีกหลายเท่าตัว

ไม่เพียงเท่านั้นการจ้างนักแคสที่มีภาพลักษณ์กับบุคลิกด้านดีหลายคนให้แคสเกมของบริษัทอย่างต่อเนื่องยังช่วยกระตุ้นยอดขายให้เติบโตขึ้นอีก 2 เปอร์เซ็น มีแต่เรื่องที่ทำให้เขาบันเทิงใจทั้งนั้น

โปรเจคที่จะจัดงานแข่งขันล่าสุดนี้คือเกม Battle of the units หรือเรียกย่อๆ ว่า bou เป็นเกมแนวbattle royale ที่ Ghiblisoft พัฒนาขึ้นและกำลังฮิตติดลมบน การกระตุ้นยอดซื้อในขั้นแรก ภาริชลงทุนจ้างนักแคสที่มีชื่อเสียงจำนวนหนึ่งให้แคสและรีวิวอย่างต่อเนื่อง เมื่อทุกอย่างไปได้สวย เขาไม่รอช้าที่จะวางกลยุทธ์กระตุ้นขั้นที่สองด้วยการจัดงานแข่งระดับภูมิภาคเพื่อปูทางไปสู่การแข่งระดับโลก

พวกบริษัทลูกในประเทศต่างๆ จะจัดงานแข่งระดับภูมิภาคพร้อมกันทั่วโลกตามแผนที่ถูกบอกเอาไว้ในการประชุมผ่าน Video Conference ที่ผ่านไปเมื่อครู่ แผนงานในครั้งนี้ ภาริชยอมทุ่มเม็ดเงินมหาศาลเพราะมั่นใจว่าผลลัพธ์ที่จะได้กลับมามันต้องคุ้มค่าสมน้ำสมเนื้อแน่นอน

“คุณทานข้าวกลางวันที่ไหนณภัทร” ภาริชถามเลขาส่วนตัวที่เดินตามเขามาตลอดทาง

“น้องสาวทำมาให้ครับ”

“อ้าวคุณมีน้องชายไม่ใช่หรือ ที่คุณกังวลอยู่บ่อยๆ เกี่ยวกับปัญหาไม่กล้าพบปะผู้คน เอ..อาการแบบนี้เขาเรียกว่าอะไรนะ ฮิคกี้...”

“ฮิคิโคโมริครับ”

“แล้วเป็นยังไงเขาดีขึ้นไหม” ภาริชหันไปมองดู ณภัทรยิ้มอ่อนใจแล้วส่ายหน้าแทนคำตอบ

“งั้นรึ” สำหรับภาริชแล้วไม่บ่อยครั้งนักที่จะเห็นเลขาผู้เยือกเย็นของตนแสดงสีหน้าเช่นนี้ เรื่องของน้องชายเป็นเพียงเรื่องไม่กี่อย่างที่ทำให้ณภัทรดูมีความเป็นมนุษย์กับเขาบ้าง

“แล้วน้องสาวนี่ล่ะ คุณไม่เคยพูดถึงนี่” ภาริชถามไปอย่างนั้นๆ แค่อยากต่อบทสนทนากับเลขาที่พูดน้อยยิ่งกว่าน้อยอีกหน่อย

“เธอเป็นลูกพี่ลูกน้องจากต่างจังหวัดที่มาอาศัยที่บ้านเพื่อเรียนต่อในระดับวิทยาลัยน่ะครับ พอมีเธอมาอยู่ก็ช่วยแบ่งเบาภาระได้มากเลย”

“อ้อ...หมายถึงช่วยดูแล ฮิคกี้หนุ่มในบ้านอีกแรงสินะ”

“ก็ประมาณนั้นนั่นแหละครับ”

“พยายามหน่อยนะ คนป่วยทางใจต้องใช้เวลารักษา”

ภาริชตบบ่าณภัทรก่อนจะแยกไปทานอาหารกลางวัน เลขาฯ ส่วนตัวคนนี้ ไม่เคยเล่าซักครั้งเกี่ยวกับสาเหตุที่น้องชายต้องมาเป็นแบบนี้ ในขณะเดียวกันเขาก็ไม่ละลาบละล้วง แต่คิดว่าการเก็บตัวจนไม่ออกมาเห็นเดือนเห็นตะวันนานหลายปีจนถึงกับต้องเรียนแบบโฮมสคูลจนถึงทุกวันนี้ อาการและบาดแผลทางใจคงหนักพอดู

ฟอร์ดน้องชายของเขาเองก็อายุไล่เลี่ยกับเด็กนั่น อีกไม่นานจะจบหลักสูตรมัธยมปลาย ชีวิตในรั้วมหาลัยถือเป็นก้าวหนึ่งก่อนวัยทำงานที่สำคัญ ตามจริงจะเรียนในมหาลัยระบบเปิดอยู่ที่บ้านก็คงได้ แต่ปัญญาหวาดกลัวโลกภายนอกนี้ ณภัทรจะทำอย่างไรให้น้องชายคนนั้นยอมออกจากบ้านไปสอบ คงเป็นโจทย์ที่น่าปวดหัวของณภัทรจริงๆ

แต่ใครจะไปคาดคิดว่าณภัทรคนนั้นกลับมีความคิดคล้ายๆ กันกับเขามากทีเดียว สำหรับเขาถ้าฟอร์ดกลายเป็นฮิคกี้ขึ้นมาเขาคงจะดูแลอย่างดี และคงไม่พ้นทิ้งมรดกไว้ให้จำนวนมากเผื่อว่าเขาตายไปก่อน ตามด้วยการสั่งเสียให้พวกลูกๆ ดูแลคุณอาให้ดีที่สุด

พอคุยกันเรื่องนี้ ณภัทรที่เงียบขรึมเสมอก็ร่าเริงคุยสนุกขึ้นมาทันที เห็นได้ชัดว่าเป็นพวกรักน้องยิ่งชีพ อาจเป็นเพราะพ่อกับแม่ตายไปทำให้ต้องดูแลน้องคนเดียว ยิ่งพูดคุยกันด้วยหัวข้อนี้ เลขาฯ ผู้เย็นชาก็ยิ่งแสดงความเป็นตัวเองออกมา

ทั้งบ้านทั้งเงินประกันและพินัยกรรมก็ตั้งใจว่าจะยกให้น้องชายที่เป็นฮิคกี้จนหมด พอถามว่าถ้าเกิดมีผู้หญิงที่ชอบขึ้นมาล่ะ แล้วถ้าหล่อนรังเกียจน้องชายสุดที่รักขึ้นมา

<ผมคงไม่แลกสิ่งสำคัญที่มีกับสิ่งที่อยากได้หรอกครับ ผมไม่กล้าพอ>

เป็นคำตอบที่สมกับเป็นสุดยอดพี่ชายจริงๆ พอถามไปว่าทำไมถึงรักน้องชายมากขนาดนี้ เลขาฯ วัย 33 ปีก็ตอบกลับมาว่า

<ผมเลี้ยงเขามาตั้งแต่แบเบาะ เหมือนเป็นลูกชายคนหนึ่ง เป็นความผูกพันที่ยังไงก็ตัดไม่ขาด>

คำตอบนี้ทำให้คิดถึงความสัมพันธ์ของเขากับฟอร์ด ภาริชยังจำสมัยที่รีบกลับมาอย่างกะทันหันเพราะบิดามารดาตายในอุบัติเหตุได้ ทั้งที่ตอนแรกตั้งใจว่าจะเรียนต่อที่ประเทศaในระดับปริญญาโท แต่ก็ตัดสินใจกลับมาดูแลฟอร์ดที่ยังเล็กและบริหารธุรกิจของครอบครัวไปพร้อมกับเรียนต่อปริญญาโทในประเทศแทน

ด้วยความรักแน่นแฟ้นที่มีต่อพี่น้องซึ่งเหมือนกัน ทำให้บ่อยครั้งภาริชเผื่อแผ่ความเอ็นดูไปให้น้องชายฮิคกี้ของณภัทรด้วย ล่าสุดก็พึ่งยกpcชุดใหม่เอี่ยมราคาแพงให้ไป โดยบอกณภัทรไปว่าเป็นโบนัสเพิ่มที่ฝ่ายนั้นทำงานให้เขาอย่างดี แต่ก็นะยังเป็นคนฉลาดรู้แกวเขาไปเสียหมด เลขาฯ ส่วนตัวทำหน้าไม่สบายใจ สุดท้ายก็รับไปอยู่ดี ก่อนจะตอบแทนด้วยการทำงานหนักขึ้นเป็นเท่าตัว

ก็ดีใจนะที่ขยัน แต่ไม่อยากให้คนอื่นหาว่าเขาใช้แรงงานลูกจ้างหนักเกินควร ดังนั้นบ่อยครั้งจึงใช้อำนาจบังคับไล่ให้ณภัทรกลับบ้านไปหาน้องชายเสีย อย่ามาทำงานเพิ่มให้เหนื่อยเกินเงินที่จะได้รับ

เมื่อมาถึงร้านอาหารjที่เขาโปรดปราน ภาริชสั่งอาหารมาสองสามอย่าง ระหว่างรอเขาเข้าไปดูคลิปของmaddog01ที่พึ่งปล่อยออกมา เมื่อวานเขาค้นหาข้อมูลของคนคนนี้ถึงตีสาม พอจะรู้คร่าวๆ แล้วว่า maddog01เป็นคนจำพวกไหน



จูนิเบียว เป็นคนประเภทนั้นนั่นแหละ

สมัยช่วงแรกๆ ที่โผล่มาเมื่อ 4 ปีก่อน maddog01 น่าจะเป็นเด็กมัธยมต้น ตอนนั้นยังทำคลิปรีวิวของเล่นจำพวกฮีโร่แปลงกายสลับกับแคสเกมอยู่บ้าง แต่เพราะความเบียวบวกกับการปรากฏตัวในคลิปด้วยภาพลักษณ์เด็กสวมหน้ากาก ก็เลยเป็นกระแสให้คนเหยียดหยามสนุกปาก

จะเรียกว่าเข้มแข็งดีหรือเปล่านะ ยิ่งถูกด่าก็ยิ่งผลิตคลิปต่างๆ ออกมาอย่างต่อเนื่อง ทั้งรีวิวเกม รีวิวอนิเมะ ทำคลิปพากย์เสียงต่างๆ สุดท้ายด้วยความสามารถในการเล่นเกมและเอนเตอร์เทนในระดับสูง ก็กลายเป็นคนที่มีชื่อเสียงในระดับต้นๆ จนได้

ยอดผู้ติดตามที่สูงถึง 7.5 ล้านคนในตอนนี้ การันตีคุณภาพความเป็นนักเอนเตอร์เทนได้อย่างดี ยังไม่รวมถึงโดจินที่เจ้าตัววาดและนำไปวางขายในโลกออนไลน์ ด้วยลายเส้นที่สวยบาดตา มันทำให้ได้รับความนิยมจนกลายเป็นกระแสอยู่ตอนนี้

4 ปี ที่โลดแล่นอยู่ในโลกออนไลน์ เพราะความเป็นตัวเองและมุ่งมั่น ทำให้ในที่สุดก็กลายเป็นตำนาน ทุกวันนี้ยังไม่เคยมีใครเห็นตัวจริงของmaddog01 พวกผู้ติดตามมักจะเห็นเพียงแค่ชายตัวเล็กสวมหน้ากาก แต่เพราะความลึกลับนี้ล่ะมั้ง มันยิ่งทำให้โด่งดังมากขึ้นไปอีก

<น่าสนุก เราไม่ได้พบเจอใครที่ทำให้รู้สึกสนุกแบบนี้มานานแล้ว> ภาริชกระตุกยิ้มมุมปาก ถึงแม้จะเป็นระยะเวลาน้อยนิด แต่เห็นได้ชัดว่าmaddog01เป็นเด็กที่ไร้เดียงสาค่อนข้างมาก ยังมีความคิดเด็กๆ อายุตอนนี้ถ้าเดาไม่ผิดน่าจะรุ่นราวคราวเดียวกับฟอร์ด

อยู่ในวัยกำลังกินนอน แต่ถ้าดูจากผลงานที่ผลิตออกมาราวกับเครื่องจักร มันทำให้เขาเดาเอาว่า เด็กนั่นก็น่าจะเป็นฮิคกี้ ไม่อย่างนั้นจะมีเวลาว่างพอทำเรื่องมากมายขนาดนี้ได้ยังไง

แม้จะคิดว่ารอบตัวของเขามีเด็กประเภทนี้เพิ่มขึ้นอีกหนึ่งนอกจากน้องชายของณภัทร เขาก็ไม่เห็นว่ามันแปลกตรงไหน โลกใบนี้สังคมนี้ล้วนโหดร้าย ยังมีเด็กอีกจำนวนมากที่จิตใจอ่อนแอและไม่พร้อมจะก้าวเดินด้วยตนเอง พวกเขาจำเป็นต้องมีครอบครัวช่วยผลักดันให้กลับมาเป็นปกติ

ส่วนกับmaddog01คนนี้ ภาริชรู้สึกว่ามีแรงดึงดูดต่อเขาอย่างมาก อาจเป็นเพราะไม่ได้เจอเด็กที่มีลักษณะซื่อๆ อย่างนี้มานานแล้ว ในโลกโซเชียลการตกลงคบเป็นแฟนกันอย่างง่ายๆ และผิวเผิน เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นทั่วไป

แม้แต่เด็กประถมยังคบหากับคนที่ไม่เคยเห็นหน้ากันง่ายๆ เพราะยังไงก็ไม่มีทางเห็นหน้ากัน เมื่อสนิทสนมแล้วระยะหนึ่งอาจนัดพบเพื่อสานสัมพันธ์ พอไม่ถูกใจก็ห่างหายกันไป วนเวียนอยู่แบบนี้

ภาริชเองก็มีเด็กสาวหลายคนมาสานสัมพันธ์ในรูปแบบนี้มากมาย แต่ก็เป็นไปได้ไม่สวย เพราะความปากร้ายและชอบรังแกของเขา บางทีนิสัยที่ไม่ดีของพวกหล่อนมันก็ทำให้เขานึกอยากสั่งสอนนิดๆ หน่อยๆ สุดท้ายก็พากันหนีหายไปหมด

ทว่าmaddog01คนนี้ ปฏิเสธเขาตรงๆ ไม่ต้องการความรักฉาบฉวยจอมปลอม แถมยังถ่อมตัวทั้งที่ตนเองจะใช้ชื่อเสียงหลอกเล่นสนุกกับคนที่มีภาพลักษณ์เป็นสาวน้อยอย่างเขาก็ได้

<เหมือนว่าเราจะถูกใจมากกว่าที่คิดแฮะ> คำพูดเมื่อวานที่บอกว่าจะตามราวีไปทุกทีหากmaddog01หายหน้าไป ภาริชไม่ได้พูดเล่นเลยซักนิด

“อยากจะให้ถึงเวลาที่นัดกันแล้วสิ” ภาริชหัวเราะหึหึ นึกอยากเร่งเวลานิดหน่อยถ้าทำได้เหมือนกัน แต่พอกลับเข้าบริษัทเขาก็ตั้งใจทำงานอย่างจริงจังเหมือนทุกครั้ง ไม่ได้แสดงความกระวนกระวายหรือหมกมุ่น

ภาริชก็ยังคงเป็นภาริช เขาสามารถแยกแยะเวลางานกับเวลาส่วนตัวได้อย่างดีเยี่ยม ถึงแม้จะแอบใช้เวลาว่างเล็กๆ น้อยๆ แอบขุดเอาผลงานเก่าๆ ของmaddog01ขึ้นมาดูเรื่อยๆ ก็ตาม



++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

จริงๆ มีคนรู้จักแบบผิวเผินเป็นนีทหลายคน เป็นน้องชายของรุ่นน้องเราทั้งนั้น

แต่นีทมันไม่เท่เอาซะเลย ดังนั้นจึงมาลงที่ฮิคกี้แทน

  แสดงความคิดเห็นเป็นกำลังใจกันบ้างนะคะ

ออฟไลน์ lucifer miumiu

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 152
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +147/-1
บทที่4



ความเกรี้ยวกราดของmaddog01

เมื่อถึงเวลาใกล้ 1 ทุ่ม ฟอร์ดก็ถือโน้ตบุ๊คมารอภาริชอยู่แล้ว พอคนเป็นพี่ชายกลับมาถึงเห็นความพรั่งพร้อมของน้องชายตัวน้อยมุมปากข้างหนึ่งก็ยกโค้งขึ้นทันที

“แหม...เตรียมพร้อมจังนะ” ภาริชถอดเสื้อสูทยื่นให้คนรับใช้ที่รอรับอยู่แล้ว

“แน่นอนขอรับท่านพี่”

ฟอร์ดเดินตามภาริชต้อยๆ เข้าห้อง เขาเปิดเกมรอแล้ว ส่วนท่านพี่นะหรือเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างเนิบนาบ อาบน้ำอ้อยอิ่ง ไม่ได้รู้เล๊ยว่าน้องชายแม่มตื่นเต้น อยากปะกับmaddog01ไอดอลในดวงใจละ

“รีบทวงสัญญาจังนะ กลัวฉันจะเบี้ยวหรือไง” ภาริชเดินเช็ดผมออกมาจากห้องน้ำ เขาแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว เมื่อเห็นฟอร์ดยึดพื้นที่บนเตียงเขาก็กระตุกยิ้มมุมปาก

“อยากสนิทสนมกับพี่ชาย ถึงขนาดมาเล่นด้วยถึงห้องเลยหรือจ๊ะ”

เวรล่ะ...ท่านพี่ทำสายตาของนักล่า ฟอร์ดถอยกรูดไปห่างๆ จนอยู่อีกฝากของเตียง

“ท่านพี่ไม่เอาจับล็อคคอแล้วจี้เอวนะ”

“นายเคยชอบไม่ใช่หรือไง” ภาริชหัวเราะเจ้าเล่ห์

“โอ๊ย...นั่นมันตั้งกะสมัยไหนแล้ว เดี๋ยวนี้โตแล้วไม่เล่นมวยปล้ำ”

สมัยยังเด็กฟอร์ดเป็นแฟนตัวยงของนักมวยปล้ำในลีกของประเทศaดังนั้นทุกครั้งที่เรียนรู้ท่าโจมตีเท่ๆ มาเขาก็อยากทดลองใช้มัน เป้าหมายในการซ้อมมือมักเป็นพี่ชายเสมอ

“เสียดายจัง กลายเป็นคนขี้ขลาดไปแล้วสินะ” ภาริชทำหน้าเสียดายก่อนจะเดินไปนั่งที่เก้าอี้หน้าpcเปิดเครื่องแล้วล็อคอินเข้าเกม

วันนี้เขานัดmaddog01ไว้ที่สวนลอยฟ้าบาบิโลน เลเวลของเขาตอนนี้ประมาณ 65 ได้ ก็น่าจะตามไปดูดค่าประสบการณ์ในดันเจี้ยนระดับ80-85 ได้แล้ว

สุดยอดสาวงาม : พี่จ๋าน้องมาแล้ว

ตัวละครเผ่านางฟ้าอกตู้ม วาร์ปมาหาอวาตาร์สาวโลลิอกแบนของภาริชที่npcตรงหน้าทางเข้าสวนลอยฟ้าบาบิลอน ตอนนี้ฟอร์ดยังไม่เห็นแม้แต่เงาของmaddog01 หรือว่าการเอ่ยปากขอคบด้วยของท่านพี่เมื่อวานจะทำให้ไก่ตื่นจนเตลิดหนีไปแล้ว

ฟอร์ดลุกขึ้นจากเตียงย่องไปดูสีหน้าของพี่ชาย พบว่าใบหน้านั้นมืดทมึนและแผ่รังสีที่บอกชัดถึงความไม่พอใจออกมาก่อนจะค่อยๆ แสยะริมฝีปาก ดูแล้วช่างเป็นวิธีการยิ้มของมารร้ายเสียเหลือเกิน

“นายคิดว่าถ้าฉันทักเขาไปทางช่องส่วนตัว เขาจะตอบไหม”

พี่แม่มกำลังดูแผนที่ นี่เป็นอภิสิทธิของคู่แต่งงานที่จะมองเห็นอีกฝ่ายและสามารถวาร์ปไปหาได้ตลอด เวลานี้maddog01 อยู่ในดินแดนรกร้าง เป็นพื้นที่ล่าสำหรับคนที่เลเวล90ขึ้นไป

“ฉันควรทักหรือวาร์ปไปหาเขาดี” ภาริชใช้นิ้วมือเคาะลงที่ข้างเม้าท์ดังก๊อกๆ รอยยิ้มบนใบหน้าช่างอ่อนโยนใจดีประดุจนางฟ้า

<ก็คิดไว้อยู่ว่าการรุกขอเป็นแฟนอย่างเมื่อวานอาจทำให้ฮิคกี้ผู้ใสซื่อหวาดกลัว แต่ขนาดขู่ไปแล้วว่าจะตามราวีไปทุกที่ยังกล้าหนีแบบนี้ คงลำบากใจกับคำขอคบของเราน่าดูสินะ>

แต่เขาเองก็ไม่ใช่คนที่ชอบปล่อยเหยื่อไปง่ายๆ ลงว่าได้ถูกใจก็จะวนเวียนป้วนเปี้ยนอยู่อย่างนั้น เป็นนิสัยที่คนสนิทสนมกันมากเท่านั้นที่รู้ ซึ่งความจริงข้อนี้ฟอร์ดเองก็เข้าใจดีเชียวล่ะ นานแล้วที่ไม่ได้เห็นพี่ชายตื้อใครก่อนแบบนี้ ตามปกติถ้าถูกหนีพี่แกจะไม่ตามให้เสียเวลา เพราะว่าเคารพในการตัดสินใจของคนอื่น

แต่ว่ากับmaddog01คนนี้คงพิเศษแน่ๆ พี่ชายแม่มเล็งเป้าเหยื่อตัวนี้ไว้แล้ว ไม่งั้นคงไม่คิดทักไปทั้งที่มีแววว่าถูกหลบหน้าอย่างนี้ล่ะมั้ง ขณะที่คิดแบบนั้นจู่ๆ พี่ชายก็หัวเราะหึหึ

“จริงๆ ฉันคงคิดมากไป สถานะแต่งงานของฉันกับเขาก็ยังอยู่ดีนี่นะ”

ภาริชตรวจสอบดูแล้ว maddog01ไม่ได้ขอหย่าเขาแต่อย่างใด เกมนี้ถ้าหากอยากสิ้นสุดความสัมพันธ์ ใครคนใดคนหนึ่งสามารถกดยกเลิกได้ในทันที ก็ถ้าต้องการหลบหน้าจริงป่านนี้คงตัดการติดต่อทุกทางไปแล้ว

“แล้วเราเอาไงดีขอรับท่านพี่” ฟอร์ดที่อยู่ด้านหลังถาม เขาเองก็เห็นแล้วว่าmaddog01ยังไม่หย่าร้างกับตัวละครของพี่ชาย

“นั่งรอไปก่อนแถวๆ นี้”

“โอเค” ฟอร์ดตอบ

จากนั้นพวกเขาก็พาตัวละครไปนั่งหลบมุมในที่ปลอดภัย ฟอร์ดเห็นว่ารอเฉยๆ มันก็หน้าเบื่อ จึงเปิดสองจอเพื่อให้ตัวละครสำรองนั่งขายของไปด้วย แต่ก็เปลี่ยนใจแล้วเดินหาอาวุธให้ตัวละครเผ่านางฟ้าของตนเองดีกว่า

“โอ๊ย...อยากด้ายยยย”

ภาริชหมุนเก้าอี้กลับหลังไปมองฟอร์ดที่ร้องวี้ดว้าย น้องชายตัวดีชี้โบ้ชี้เบ้เรียกเขาไปดูที่หน้าจอตนเอง

“พี่ดูดิ ชุดเซ็ตอาวุธอาวาลอน อาวุธเกรดssที่ได้จากการตีบอสเท่านั้น โถ่เอ๊ยราคาเหยียบหลัก100ล้าน ต้องเก็บเงินซื้อให้ได้” ฟอร์ดกำมืออย่างหมายมาด

“ก็เติมบัตรซื้อไปสิ ยุ่งยากตรงไหน”

ฟอร์ดบึนปากใส่พี่ชาย “เพ่ยังไม่รู้อีกหราครับ ว่าผมไม่ใช่สายเติมเงิน”

“ทำไม ยังไม่ละทิ้งอุดมการณ์ยุ่งยากแบบนั้นอีกรึ” ภาริชยืนกอดอก แววตาของเขาบอกชัดและกำลังมองฟอร์ดว่าทำเรื่องไร้สาระ นี่คงจะถูกเพื่อนคนไหนพูดจากระทบจิตใจที่แสนอ่อนแอบอบบางมาอีกล่ะสิ

น้องชายของเขาเป็นคนเซนซิทีฟมาก แค่มีคนพูดว่าอิจฉาที่บ้านมีเงินมากมาย ก็ถึงกลับไม่ยอมเอาของมีราคาซึ่งเหมาะสมกับฐานะไปใช้ที่โรงเรียน เพราะกลัวเพื่อนน้อยใจ นี่มันลามมาถึงการเล่นเกมด้วยแล้วรึ

“ไหนเล่าให้พี่ชายฟังสิว่าเกิดอะไรขึ้น” ภาริชไปนั่งข้างๆ ฟอร์ด เขาชอบฟังเรื่องรอบตัวของน้องชาย ในฐานะผู้ปกครองที่ดี การจะสอดส่องเป็นประจำไม่ใช่เรื่องแปลก

“ไปเติมเงินให้ใครเขาเห็นจนคนพวกนั้นอิจฉาหรือไง”

“เอาน่า ผมก็แค่อยากให้พวกปากหอยปากปูรู้ว่าถึงไม่เติมบัตรผมก็เทพได้” ฟอร์ดยิ้มเจื่อน ไม่อยากให้พี่ชายวุ่นวายใจกับเรื่องไร้สาระของเขา พี่ภาริชเองมีงานให้ต้องสะสางอีกมาก แถมทำไปเพื่อหาเลี้ยงเขาอีก เรื่องเล็กๆ แค่นี้ ถึงเวลาที่เขาควรจัดการด้วยตัวเองได้แล้ว

“เลิกคบไปดีกว่าไหมเด็กพวกนั้น” ภาริชยีหัวฟอร์ดไปมาอย่างเอ็นดู เขาขี้เกียจซักถามให้มากความแล้ว กับเด็กวัยนี้หากบังคับมากไปก็จะต่อต้านกลับมา

“อีกไม่นานก็จะเรียนจบชั้นมัธยมปลายแล้ว คงไม่ได้เจอกันอีก”

“งั้นรึ” ภาริชเหยียดยิ้ม เขาชะโงกหน้าดูการบังคับตัวละครของฟอร์ด “แล้วนี่เลือกคณะที่จะเรียนไว้หรือยัง”

“คณะเทคโนโลยีสารสนเทศและนวัตกรรม หลักสูตรเกมและอินเทอร์แอคทีฟ ของมหาลัยb”

ฟอร์ดตอบโดยไม่ได้มองหน้าภาริช เขายังกดสำรวจดูราคาอุปกรณ์จากร้านค้าที่เหล่าผู้เล่นวางขายกันเอง

“ไม่เรียนสายบริหารรึ”

ฟอร์ดส่ายหน้าไปมา ก่อนจะนั่งครุ่นคิดว่าจะตอบอะไรดี ถึงเลี่ยงไม่บอกตรงๆ พี่ชายก็น่าจะรู้ว่าเขาคิดอะไร

“ผมไม่อยากให้คนอื่นมองว่าผมวัดรอยเท้ากับพี่ แถมผมหัวไม่ไปทางด้านนั้นเลย ที่สุดแล้วผมชอบเล่นเกมมาก อยากพัฒนาเกมด้วยตัวเอง ถ้าเกิดเรียนสายนี้ อีกหน่อยผมอาจได้เป็นหัวหน้าโปรเจคในการผลิตเกมต่างๆ ของบริษัทเรา”

ภาริชเข้าใจสิ่งที่ฟอร์ดพูดมาเป็นอย่างดี พวกปากหอยปากปูและพวกญาติซึ่งเขาไม่เคยจะเห็นหัวซักนิด ชอบมาพูดจาไร้สาระให้ฟอร์ดฟัง การที่เห็นน้องชายของเขาเป็นภาระหรือด้อยค่ากว่าเขา นำมาเปรียบเทียบลดทอนคุณค่าไปอย่างนี้ คงเป็นน้องชายของพ่อที่เคยมาพึ่งใบบุญเสมอๆ

เวลานี้ก็เปิดบริษัทของตัวเอง กิจการพอไปวัดไปวาได้ ทั้งที่คิดว่างานน่าจะยุ่งแถมมีลูกๆ ของตัวเองให้ดูแลแท้ๆ แต่ยังอุตส่าห์แวะเวียนมาทำลายความมั่นใจของฟอร์ดอีกนะ จริงสิลืมไปว่าลูกของอาก็เรียนที่เดียวกับฟอร์ดเหมือนกัน

“นายเจอคุณอาวิทย์ที่โรงเรียนรึ”

“เขาอาสามาส่งผมที่บ้านบ่อยๆ”

ภาริชฟังแล้วกระตุกยิ้ม “สงสัยว่าพี่ต้องไปขอบคุณคุณอาเขาหน่อยแล้ว”

“โอ๊ยไม่ต้องหรอกท่านพี่ คราวหน้าผมจะกลับเองแล้วขอรับ”

“งั้นก็ดี”

ฟอร์ดลอบถอนหายใจ โชคดีไปที่พี่ไม่ไปเล่นงานคุณอา ถึงแม้จะรู้ดีว่าหากพี่ชายออกหน้าคุณอาคนนั้นคงไม่กล้าหือก็ตามแล้วก็คงสงบปากสงบคำ แต่คงไม่พ้นต้องฟังวาจาเสียดสีจากลูกๆ ของคุณอาอีกนั่นแหละ

“อ๊ะพี่ ดูเหมือนว่าmaddog01จะมาแล้วนะ” ฟอร์ดรีบปิดหน้าจอที่สองทันที เมื่อเห็นตัวละครของคนที่เฝ้ารอวาร์ปมาตรงจุดnpc

<มาจนได้นะ> ภาริชเหยียดยิ้ม เขายังนั่งดูหน้าจอโน้ตบุ๊คของฟอร์ดอยู่ maddog01ปรากฏตัวพร้อมกับ Silver fox13 และกำลังเดินมายังจุดที่ตัวละครของเขารออยู่

maddog01 : ยาหยีรอนานไหมจ๊ะ

ฟอร์ดมองดูภาริชเดินเนิบๆ กลับไปที่pcของตัวเอง

โกรธเกรี้ยว : เกือบ 20 นาที ไม่สิ 30 นาทีน่าจะได้ ฉันมาก่อนเวลาตั้งนาน

โอ๊ยพี่ชายช่างร้ายกาจ ไม่รีรอที่จะแทงมีดย้ำไปบนแผลแห่งความผิดบาปของฝ่ายตรงข้ามเลยว้อยยยย ฟอร์ดชักสงสารmaddog01แบบสุดๆ ตอนนี้ตัวละครดาร์คเอล์ฟหนุ่มส่งอีโมจิคอนเหงื่อตกมา ทั้งยังแสดงแอคชั่นก้มหัวขอโทษนับครั้งไม่ถ้วน และสิ่งที่พี่ชายทำคือราดเกลือลงบนบาดแผลซ้ำอย่างสะใจ

โกรธเกรี้ยว : นานมาก นานจนคิดว่าถูกทิ้งแล้ว นี่รู้สึกกังวลกลัวจะถูกเกลียดจนไม่กล้าทักไปเลย

ภาริชกดอีโมจิคอนร้องไห้รัวๆ ในขณะที่maddog01รัวอีโมจิคอนเหงื่อตกขึ้นมาจนรกจอไปหมดเลย

อ่า...นี่ตกลงว่าจะไม่ไปไหนไม่ทำอะไรนอกจากรัวอีโมจิคอนกันใช่ไหมครับคุณพี่

ฟอร์ดยิ้มเจื่อน คิดหาวิธีแก้สถานการณ์ตอนนี้ แต่พี่ชายแม่มกำลังสนุก พี่แกคลี่ยิ้มประดุจนางฟ้าอยู่หน้าจอpc ยิ่งmaddog01แสดงความกระวนกระวายมากเท่าไหร่ พี่ชายยิ่งมีความเปี่ยมสุขสูงขึ้นตามไปด้วย

Silver fox13 : พวกเราสองคนไปล่าบอสตัวหนึ่งในดินแดนรกร้างเพื่อเอาชุดเซ็ตอาวุธอาวาลอนน่ะ

Silver fox13 พิมพ์บอกให้รู้ แต่ข้อความถูกดันไปเร็วมากจนเกือบอ่านไม่ทัน เพราะmaddog01รัวอีโมจิคอนร้องไห้สลับกับขอโทษเหมือนคำสาปเลย เวลานี้ภาริชหยุดรัวอีโมจิคอนร้องไห้แข่งกับmaddog01แล้ว

โกรธเกรี้ยว : ขอบใจนะที่อุตส่าห์เผื่อแผ่ความใจดีให้น้องชายของฉันด้วย

หลังจากพิมพ์ข้อความจบ ภาริชก็กดแอคชั่นให้ตัวละครของเขาจูบกับดาร์คเอลฟ์หนุ่ม maddog01รัวอีโมจิคอนรูปหัวใจมาสองสามชุด

maddog01 : น้องของเจ้าก็เหมือนกับน้องของข้า

ดาร์คเอล์ฟหนุ่มทุบอกดังปึก

จากนั้นฟอร์ดก็ได้รับการส่งคำขอแลกเปลี่ยนจากmaddog01 “เอ่อท่านพี่ ผมควรรับไว้ดีไหมอะ”

“รับไปเถอะ ขอบคุณพ่อหมาน้อยนั่นด้วยนะ”

“เข้าใจละ” จากนั้นฟอร์ดก็กดรับไปไอเทม จังหวะนั้นจู่ๆ ก็มีตัวละครจากเผ่า Hell หรือถ้าให้เรียกภาษาชาวบ้านคือเผ่าปีศาจวิ่งมาหาmaddog01 ตอนนั้นยังไม่มีใครเอะใจจนพี่ตัวละครชื่อแอคเค้าชากุหลาบคอดฟินจูบตัวละครดาร์คเอล์ฟหนุ่มของmaddog01อย่างดูดดื่มหลายต่อหลายครั้ง

ชากุหลาบคอดฟิน : จำไว้นะ ยัยผู้หญิงอกแบน สามีเจ้าคือเมียของข้า

ทุกคนเดาได้ทันทีว่านี่คือใคร ก็พี่ชานมไข่มุกโคตรอร่อยไงล่ะจะใครอีก

ชากุหลาบคอดฟิน : เป็นไงล่ะ เจ็บใจล่ะสิยัยอกแบน เขาเป็นของข้าแล้ว วะฮ่าๆ ๆ ๆ

ตัวละครหนุ่มเผ่าhellหน้าตาหล่อเหลาหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ใครจะไปคิดล่ะว่าในตอนนั้นmaddog01จะโกรธเกรี้ยวน่าดู ที่รู้ก็เพราะพี่แกเปิดระบบpvpจนชื่อแอคเค้าท์กลายเป็นสีแดง

ภาริชกระตุกยิ้ม เขารู้แล้วว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อไป ดังนั้นจึงยกชาขึ้นจิบด้วยท่าทีสบายๆ มองดูหายนะของคนที่บังอาจมาชิงรักหักสวาทกับตัวเอง

maddog01 : ตายซะเถอะแก

maddog01 รัวทักษะและเทคนิคทั้งหมดที่มีเข้าใส่จนชากุหลาบคอดฟินตายในพริบตา

<เล่นบ้าๆ ไอ้บ้านี่เล่นบ้าๆ เราอุตส่าห์อยากทำเท่ต่อหน้าโกรธเกรี้ยวแท้ๆ >

ใครเล่าจะรู้ว่าที่หน้าจอ เด็กหนุ่มเจ้าของแอคเค้าท์ชื่อดังmaddog01 โกรธจนน้ำตาซึม เขาตั้งใจวางมาดอวดหล่อแทบตาย ดันมาเล่นมุกเกย์ไม่ถูกที่ถูกเวลา <ก็ถ้าโกรธเกรี้ยวเธอไม่ใช่สาววาย ไม่สิถ้าเธอเป็นสาววาย เธอไม่ติดใจจับคู่เขากับไอ้ชานมนี่หรอกเร๊อะ แม่มตัดสินใจแล้วจะฆ่า ไล่ฆ่าไปจนกว่าจะหายแค้น>

แล้วmaddog01ก็ทำอย่างที่คิดจริงๆ พี่แกตามไปที่จุดเกิดของชากุหลาบคอดฟินในเวลาไม่นาน ฆ่าซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนอีกฝ่ายเลเวลลดและต้องร้องขอชีวิต กลายเป็นตำนานโจษจันของเกม Guardiano del Paradiso ให้มาเล่าซ้ำๆ ได้ไม่รู้จบ

“คอดโหดเลย”

ฟอร์ดพึมพำอยู่หน้าจอ พอหันไปมองพี่ชายก็พบว่า คุณพี่กำลังตัวสั่นเพราะหัวเราะอย่างไร้เสียง

ท่าทางจะสนุกน่าดูเลยนะครับท่านพี่ ฟอร์ดทำสีหน้าละเหี่ยใจ แต่กลับรู้สึกสบายใจอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เขารู้สึกดีที่จะคบหากับคนพวกนี้ทั้งที่พึ่งรู้จักกันมากกว่าเพื่อนที่คบด้วยมาสามปีในชั้นมัธยมปลายเสียอีก

“ดีจังเลยน้า ที่maddog01เข้ามาจีบพี่ ดูสิผมได้ของฟรีเกรดssมาเลยแหละ”

ฟอร์ดกดสวมใส่อุปกรณ์ ไม่ไกลนักmaddog01ยังตบตีชากุหลาบคอดฟินที่มาเกิดใหม่ซ้ำแล้วซ้ำเล่าไม่หยุด

ภาริชไม่รู้ว่าความโกรธของฮิคกี้น้อยๆ จะหมดสิ้นเมื่อไหร่ แต่คิดว่ามองดูคนถูกรังแกแบบนี้ก็สนุกดีเหมือน ค่ำคืนนั้นกว่าจะได้ไปเก็บเลเวลปกติก็เกือบๆ สามทุ่มได้ ไฟแห่งความแค้นของmaddog01นั้นช่างรุนแรงร้ายกาจเหลือเกิน



+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

แบบว่าวันนี้เบิ้ลสองตอน เพราะพรุ่งนี้จะไปหาหมอ



วันนี้ว่างหยุด มีความหัวแล่นจัดไปซหน่อย



แสดงความคิดเห็นเป็นกำลังใจกันบ้างนะคะ

ออฟไลน์ แมวดำ

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 784
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-2

ออฟไลน์ ♥►MAGNOLIA◄♥

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7518
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +193/-11
ชอบบบบบบบบบบบบบบ   :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

ให้ความรู้สึกเหมือนอ่านเทพยุทธ์กลอรี่หน่อยๆเลย   :mew1:
แมดด๊อก น่าจะเป็นน้องชายของเลขาภาริชสินะ
รอตอนต่อไปนะ  :z3: :z3: :z3:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ Kei

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 478
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +14/-1

ออฟไลน์ lucifer miumiu

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 152
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +147/-1
บทที่5

ความลับของmaddog01

ชานมไข่มุกโคตรอร่อย : ใจร้าย ใจร้ายที่สุด เค้าอุตส่าห์ตั้งใจเก็บเลเวลเซเมะหนุ่มมาเพื่อการนี้โดยเฉพาะแท้ๆ

ข้อความคร่ำครวญของชานมไข่มุกขึ้นมาบนหน้าจอเป็นระยะๆ ไม่มีใครสนใจเขาเลยซักคนทำเอาชายหนุ่มเจ้าของแอคเค้าท์ที่อยู่หน้าจอpcเริ่มจะรู้สึกน้อยใจขึ้นมาจริงๆ

ชานมไข่มุกโคตรอร่อยกำลังอิจฉาเจ้าของแอคเค้านามโกรธเกรี้ยว คนคนนี้พึ่งรู้จักmaddog01แค่ไม่กี่วันแท้ๆ กลับสามารถขอให้ลูกพี่สุดที่เลิฟยอมแต่งงานในเกมด้วยได้ ไม่สิยัยอกแบนโลลิมันหว่านเสน่ห์จนลูกพี่ขอนางแต่งงานต่างหากนี่หว่า



ชานมไข่มุกโคตรอร่อย : ลูกพี่ทำอย่างนี้ได้ไง เค้ามาก่อนยัยนั่น เค้าเป็นคนเจอเพชรเม็ดงามอย่างลูกพี่ตั้งแต่ 4 ปีที่แล้ว เค้าไม่ยอมน้า ยังไงลูกพี่ต้องเห็นเค้าสำคัญมากกว่ายัยนั่นสิ



พิมพ์ไปพิมพ์มาก็คือเรียกร้องความสนใจ ภาริชยิ้มละไมพลางจิบชาในถ้วย ดูเหมือนว่าmaddog01จะทำเมิน ทุกคนเมิน แต่ฟอร์ดบ่นหงุงหงิงอยู่บนเตียง

“แบบนี้จะไม่สวยม้าง...ท่านพี่ เราสองคนคงไม่มาทำให้เขาวงแตกใช่ป่าว”

“สนใจด้วยหรือ” ภาริชไม่ได้หันไปมอง ไม่ใช่เพราะมีสมาธิกับการเล่นเกม แต่ตั้งใจอ่านข้อความของชานมไข่มุกที่ขึ้นแทรกตลอดสลับกับบทสนทนาของคนอื่นๆ

Maddog01 : นี่ที่รักถ้าข้าจะชวนเจ้า ไปเล่นเกมอื่นด้วยเจ้าจะไปไหม



Maddog01ถามหลังจากพากลุ่มมายังที่ปลอดภัย ใครจะไปคาดคิดว่าจู่ๆ ชานมไข่มุกก็ของขึ้นจนได้ สาวโลลิอกแบนผมม่วงกระทืบเท้าตึงตังด้วยความโมโหก่อนจะประกาศในสิ่งที่ทำให้ใครหลายคนเอือมระอา



ชานมไข่มุกโคตรอร่อย : ยัยอกแบน เรามาpvpกัน ถ้าหล่อนแพ้ หล่อนต้องไม่โผล่หน้ามาให้ลูกพี่เห็นอีก



เอาแล้วว้อยยยยย มีผู้หญิงมาชวนตีแล้ว ฟอร์ดเหลือบมองพี่ชาย รอดูว่าภาริชจะแก้สถานการณ์ยังไง

ขณะเดียวกันเด็กหนุ่มที่อยู่หน้าจอpcเจ้าของแอคเค้าท์ในตำนานmaddog01กำลังกรุ่นโกรธได้ที่ทีเดียว

“เจ้าชานมนี่มันยังไง ก็เห็นอยู่ว่าโกรธเกรี้ยวเขาเล่นอาชีพสายซัพพอร์ต ต้องสั่งสอนให้หายบ้าซักหน่อยแล้ว”

Maddog01หักนิ้วดังกร๊อบๆ ตั้งท่าจะพิมพ์ด่าชานมฯ ให้สำนึก ไม่สิอาจจะดวลpvpแทนที่รักของเขาด้วย ถ้าไม่ติดว่าได้ยินคำเตือนจาก Silver fox13เสียก่อน

“อย่าราดน้ำมันบนกองไฟ maddogน้อย เจ้าชานมมันกำลังอิจฉาและคิดว่าตัวเองไม่ได้รับความยุติธรรม หากนายเลือกปกป้องคนที่มาที่หลังอย่างโกรธเกรี้ยว เจ้าชานมจะเสียใจมาก นายไม่อยากคบเป็นเพื่อนกับเจ้านั่นอีกแล้วหรือไง”

คำเตือนของ Silver fox13 ทำให้เด็กหนุ่มชะงัก สำหรับเขาถึงจะทำเป็นไม่เห็นค่าชานมฯ มาโดยตลอด แต่ลึกๆ แล้ว หมอนั่นก็เป็นคนที่จริงใจกับเขามากคนหนึ่ง

แม้ว่าหมอนั่นจะพูดมาก น่ารำคาญ ช่างตื้อ ไร้สาระ หื่น แต่ก็ไม่เคยทอดทิ้งเขาเลยตลอด 4 ปี ยังคงตามเกาะเป็นสตอล์กเกอร์ถึงแม้ว่าเขาจะทำเป็นไม่สนใจและเย็นชาใส่

<ลำบากใจจัง> maddog01คอตก เขาหันไปทำตาละห้อยใส่ Silver fox13 ที่มาสิงอยู่ในห้องเดียวกันแต่เช้า “ทำยังไงดี มิวซัง”

“อยู่เฉยๆ ให้โกรธเกรี้ยวแก้สถานการณ์เองดูก่อน” Silver fox13แนะนำ

ที่แนะนำอย่างนี้ก็เพื่อตัวmaddog01เอง แล้วอีกอย่างอยากดูเหมือนกันว่า โกรธเกรี้ยวจะมีปฏิกิริยาอย่างไร ตามปกติมิวซังคนนี้เป็นคนหวงเพื่อน หวงพี่น้อง โดยเฉพาะกับmaddogน้อยที่อุตส่าห์เลี้ยงดูปูเสื่อมาเป็นอย่างดี กับไอ้เจ้าชานมกว่าจะยอมให้ผ่านด่านตนเองไปได้ก็ใช้เวลาดูทั้งลองใจอยู่นานพอสมควร

<เจ้าชานม หาเรื่องได้ถูกจังหวะ ถ้าเกิดผ่านด่านชานมไปไม่ได้ ก็ไม่สมควรปล่อยให้เข้ามาวอแวกับmaddogน้อย>



ชานมไข่มุกโคตรอร่อย : ว่าไงล่ะ ถ้าไม่ยอมpvpก็ไสหัวไปซะ

ชานมไข่มุกรู้ว่าพูดจารุนแรงไปหน่อย แต่ความน้อยใจที่สะสมมาเป็นสามปี นับตั้งแต่เพียรพยายามขอแต่งงานกับลูกพี่ไปเสียทุกเกมมันมาระเบิดเอาวันนี้ ทั้งๆ ที่คิดว่าอีกฝ่ายควรเป็นสาวน้อย แต่ในทางกลับกันเจ้านี่อาจเป็นผู้ชายก็ได้ใครจะรู้ เพราะอย่างนั้นถึงได้กล้ารังแกแบบดุดันขนาดนี้



โกรธเกรี้ยว : ถ้าแข่งเป่ายิ้งฉุบล่ะก็ จะยอมดวลด้วยก็ได้นะ



เป่ายิ้งฉุบ คุณพี่ฉลาดมากๆ

ฟอร์ดไม่คิดว่าพี่ชายจะแก้สถานการณ์แบบนี้ แถมmaddog01ก็ถึงกลับปรบมืออยู่หน้าจอpcรีบสนับสนุนวิธีการทันที

Maddog01 : ดีเลย แข่งเป่ายิ้งฉุบนี่แหละ ตกลงนะเจ้าบ้าชานม



วิธีการที่นำเสนอมา ช่างเป็นการตัดสินใจที่ชาญฉลาด ทั้งชานมไข่มุกทั้ง Silver fox13 ตระหนักว่านี่ไม่เพียงเป็นเด็กผู้หญิงธรรมดา แต่ต้องมีความสุขุมในระดับหนึ่ง ตามปกติ ถ้าเป็นเด็กผู้หญิงทั่วไปคงไม่คิดการแข่งขันแบบนี้ได้เร็วขนาดนี้ และยิ่งถ้ารู้ตัวว่ามีคนปกป้อง เจ้าหล่อนคงจะขอให้คนคนนั้นช่วย

แต่ถึงmaddog01จะนิ่งไม่พูดไม่จา ไม่ยื่นมือเข้าปกป้อง โกรธเกรี้ยวก็ไม่ตีโพยตีพาย จริงๆ แล้วชานมไข่มุกคาดการณ์ไว้แล้วว่า สถานการณ์นี้ต้องสร้างความอึดอัดให้maddog01 ใช่สิก็เป็นแผนที่เขากับ Silver fox13วางเอาไว้เพื่อทดสอบ แต่เกินครึ่งเขานี่แหละที่ตั้งใจหาเรื่องอย่างจริงจัง

ก็มันน้อยใจนี่หว่า



Maddog01 : ว่าไงละไอ้เจ้าบ้าชานม เจ้าจะยอมรับข้อเสนอของภรรยาข้าไหม

ชานมไข่มุกโคตรอร่อย : ก็ด้ายยย แต่ว่านะฉันไม่ยอมแพ้หล่อนแน่ๆ



ดังนั้นการดวลเป่ายิ้งฉุบจึงเริ่มขึ้น ตัวละครอกแบนโลลิทั้งสองตัวยืนประจันหน้ากัน

“พี่ พี่จะเลิกคบกับmaddog01จริงๆ หรือ มันน่าเสียดายน้า”

“ช่วยไม่ได้ ถ้าหากว่าระหว่างฉันกับเขาไม่มีพรหมลิขิต ก็คงต้องทำตามนั้น”

ถึงจะพูดอย่างนั้น แต่ชานมไข่มุกฯ บอกแค่ว่าไม่ให้โผล่หน้ามาให้เห็นอีก แต่ไม่ได้ระบุว่าไม่ให้พบกันในเกมอื่น และไม่ได้รวมถึงแอพหรือสื่อโซเชียลที่มีอีกจำนวนมาก “นายมันยังรอบคอบน้อยเกินไปนะชานม” ภาริชยิ้มมุมปาก

ภาริชไม่มีท่าทางเดือดร้อนอะไรทั้งนั้น เป่ายิ้งฉุบครั้งแรกเขาแพ้ แต่ก็ยังยกชาขึ้นดื่มด้วยท่าทางไม่ยี่หระ

“พี่ไม่ได้ถูกใจmaddog01หรือพี่ถ้าพี่แพ้พี่จะอดเจอหน้าเขาในเกมเลยนะ”

ถ้าพี่ไม่ได้เจอmaddog01เท่ากับว่าเขาเองก็ไม่มีสิทธิด้วยสิ สำหรับแฟนตัวยงอย่างเขาการได้พูดคุยใกล้ชิดขนาดนี้ มันเป็นเรื่องสุดยอดไปเลยนี่ แถมเขาอยากเรียนรู้เทคนิคเล่นเกมจากคนคนนี้อีกมาก เอาล่ะจะอะไรก็แล้วแต่เถอะ ก็แค่อยากทำความรู้จักกับไอดอลของตัวเองเท่านั้นแหละ

“ไปอ่านดูเงื่อนไขของชานมให้ดีๆ แล้วจะเข้าใจ” ภาริชไม่ได้หันมามองฟอร์ดแต่กดแอคชั่นเป่ายิ้งฉุบ รอบที่สองเขาชนะชานมไข่มุก



ชานมไข่มุกโคตรอร่อย : หน่อยแน่ อย่าดีใจไปนะ รอบสุดท้ายฉันชนะแน่นอน

ชานมไข่มุกประกาศ maddog01ลุ้นระทึก ขณะเดียวกันฟอร์ดไล่อ่านข้อความท้าดวลของชานมฯ อย่างตั้งใจอีกครั้ง

“อ๊ะ เจ้าชานม นี่ไม่รอบคอบเลยนี่หน่า” ฟอร์ดหัวเราะ เป็นจังหวะเดียวกับที่ภาริชเป่ายิ้งฉุบครั้งที่สามชนะพอดี



Silver fox13 : รู้ผลแล้ว โกรธเกรี้ยวชนะ



เมื่อได้ยินคำประกาศ แต่ละตัวละครแสดงแอคชั่นแตกต่างกันไป maddog01 กับ สุดยอดสาวงาม ตัวละครของฟอร์ดกระโดดกอดกันเพราะอยู่ใกล้ๆ ชานมไข่มุกฯ นั่งร้องไห้ มีเพียงโกรธเกรี้ยวและ Silver fox13 เท่านั้นที่ไม่แสดงอาการใดๆ



Silver fox13 : ในเมื่อชนะแล้วก็ต้องมีรางวัล ข้าจะบอกความลับของmaddogน้อยให้เจ้าฟัง



Maddog01มัวแต่ดีอกดีใจอยู่หน้าจอpc เขากดแอคชั่นตบมือรัวๆ ไม่หยุด ดังนั้นจึงไม่ได้รู้เลยว่า Silver fox13 กำลังเผาเขาครั้งใหญ่ที่สุดในชีวิต



Silver fox13 : maddog01 เป็นฮิคิโคโมริที่ไม่ออกจากบ้านมา 4 ปีแล้ว

ว่ากันว่าก่อนพายุจะมาทุกอย่างจะเงียบสงบmaddog01เองก็กำลังตกตะลึงเช่นเดียวกัน ความลับที่ไม่อยากให้โกรธเกรี้ยวหรือใครรู้ถูกเปิดเผยเสียแล้วในวันนี้



+++++++++++++++++++++++++++++++++



                   กว่าจะว่างเขียนกะมืดพอดี  แสดงความคิดเห็นเป็นกำลังใจด้วยนะคะ

ออฟไลน์ Kei

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 478
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +14/-1

ออฟไลน์ lucifer miumiu

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 152
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +147/-1
บทที่6

รางวัลจากsilver fox13

“ม่าย...น้า ความลับของเรา โกรธเกรี้ยวรู้หมดแล้ว” เด็กหนุ่มฮิคกี้ซึ่งอยู่หน้าจอpcกรีดร้องโหยหวน มิวซังหรือ Silver fox13 ทำเพียงแค่มองเท่านั้นก่อนจะก้มหน้าไปดูหน้าจอโน้ตบุ๊คของตัวเอง ภายในห้องจึงเกิดบรรยากาศที่เงียบงันแบบแปลกๆ

“เอ่อพี่maddog01นิ่งไปเลยนะนี่” ฟอร์ดตั้งข้อสังเกต



สุดยอดสาวงาม : โทษทีนะmaddog01เขาเป็นอะไรหรือเปล่า

ชานมไข่มุกโคตรอร่อย : ...

ชานมเองก็ยังตกใจเลย ไม่คิดว่าอยู่ๆ Silver fox13 จะบอกเรื่องที่maddog01เป็นฮิคิโคโมริให้โกรธเกรี้ยวรู้เร็วอย่างนี้ ขนาดตัวเขาเองยังต้องรอจนถึง 1 ปี เชียวนะ



Silver fox13 : คงช็อคน่ะ จริงสิ ถ้านายเป่ายิ้งฉุบชนะฉันล่ะก็จะบอกที่อยู่ของmaddog01ให้รู้ด้วยนะ

มิวซังฉวยโอกาสที่maddogน้อยซึ่งตกใจจนเอ๋อไปแล้ว เป่ายิ้งฉุบกับภาริช แล้วภาริชก็ดันชนะอีก



ชานมไข่มุกโคตรอร่อย : ลูกพี่ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ มีสติสิ Silver fox13 จะเอาที่อยู่ของลูกพี่ไปบอกยัยอกแบนแล้วนะ ลูกพี่ไม่กลัวยัยนั่นไปตามสตอร์กถึงที่บ้านหราลูกพี่

ขานมโดดเหยงๆ ไปรอบตัวละครดาร์คเอล์ฟหนุ่ม maddog01พึ่งได้สติตอนที่สัญญาณเตือนดังติ๊งของจดหมายข้อความในเกมที่ชานมส่งมาเป็นการส่วนตัว แต่มันก็ช้าเกินไป Silver fox13 บอกที่อยู่ของเขาให้โกรธเกรี้ยวฟังแล้ว

ตัวละครดาร์คเอล์ฟหนุ่มลงไปเกลือกกลิ้งร้องไห้ที่พื้น แถมmaddog01 ยังรัวอีโมจิคอนร้องไห้มาจำนวนมหาศาล

“โอ๊ย...ท่าทางจะเสียเซลฟ์ มากเลยนะนั่น”

ก็ถ้าเป็นเขาถูกเผยความจริงที่ว่าคือฮิคกี้ เขาก็คงออกอาการนี้เหมือนกัน ฟอร์ดรู้สึกสงสารmaddog01สุดๆ เลยตอนนี้

“พี่ทำอะไรซักอย่างสิ”

ถึงจะพูดอย่างนั้น แต่คิดอีกทีเขาไม่น่าขอให้พี่ช่วยเลย ท่านพี่เป็นประเภทเคยชนะมาตลอด ฟอร์ดคิดว่าท่านพี่ไม่น่าจะเข้าใจความรู้สึกของผู้แพ้ เขาเกรงว่าท่านพี่จะพูดจารุนแรง ทว่า...



โกรธเกรี้ยว : ไม่อยากให้ฉันรู้ขนาดนั้นเลย

โกรธเกรี้ยว : หรือว่านายรังเกียจฉัน

โกรธเกรี้ยว : เราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่หรือ



“โอ๊ะ...” ฟอร์ดอุทานเบาๆ เหมือนว่าพี่ชายกำลังปลอบโยนmaddog01อยู่นะ

เวลานี้maddog01หยุดคร่ำครวญตีโพยตีพายแล้ว เด็กหนุ่มเจ้าของแอคเค้าท์รัวแป้นเพื่อจะโต้ตอบกับโกรธเกรี้ยว แต่ก็พิมพ์แล้วลบหลายครั้ง ไม่ว่าจะประโยคไหนก็รู้สึกไม่มั่นใจเลย ท่าทางหดหู่ของmaddogน้อยอยู่ในสายตาของมิวซังโดยตลอด

ใครจะไปคาดคิดมิวซังเดินมาที่หน้าจอของmaddogน้อย แล้วจัดการรัวแป้นพิมพ์คำถามแทนคนที่ไม่กล้า



Maddog01 : เธอไม่รังเกียจผมหรือ

Maddog01 : ผมนะเป็นคนขี้แพ้ที่ไม่กล้าสู้ความจริงจนเอาแต่หมกตัวอยู่ในบ้านเลยนะ

โกรธเกรี้ยว : ก็แค่รอเวลาไม่ใช่หรือ คนที่ยอมพ่ายแพ้หรืออ่อนแอ คงไม่พยายามสร้างคอนเทนต์ใหม่ๆ ออกมาทั้งที่ถูกคลื่นคำวิจารย์ด้านลบจากโลกโซเชียลโจมตีจนเป็นอย่างทุกวันนี้หรอก

โกรธเกรี้ยว : ทั้งคลิปต่างๆ ที่ทำออกมา หรือแม้โดจินที่ขายบนโลกออนไลน์ เห็นได้ชัดว่าตั้งใจมากแค่ไหน ฉันเชื่อว่าซักวันนายจะต้องออกสู่โลกภายนอกได้ จริงสิ ได้ข่าวว่าอีกไม่นานจะมีการแข่งขัน Battle of the units ฉันได้ยินจากคนวงในนะ พวกเรารวมกลุ่มตั้งทีมไปแข่งกันดีไหม



“เขาว่างั้นแหนะmaddogน้อย” มิวซังหันมาถาม maddog01ดูสับสนต่อคำพูดของโกรธเกรี้ยวน่าดู

จริงๆ maddogน้อยซาบซึ้งต่อข้อความของโกรธเกรี้ยวอย่างมาก ข้อนี้มิวซังเองก็รู้ แม้แต่ชานมที่อิจฉาโกรธเกรี้ยวยังเลือกที่จะอ่านข้อความเงียบๆ เพราะทีแรกคิดว่าโกรธเกรี้ยวจะนำเรื่องความเป็นฮิคิโคโมริมาเป็นหัวข้อซักถาม เหมือนอย่างปฏิกิริยาของใครหลายคนที่เข้ามาป้วนเปี้ยนรอบลูกพี่ และ silver fox13 ก็ลองใจคนเหล่านั้นก่อนเขี่ยทิ้งไปให้พ้นวงโคจร

<ยัยนี่เป็นคนประเภทเดียวกับเขา> ชานมคิดอย่างนั้น ความสุขุมเป็นผู้ใหญ่แบบนี้มันทำให้นึกถึงเด็กสาวที่ถูกขัดเกลานิสัยมาเป็นอย่างดี ถึงแม้จะพยายามเข้าข้างตัวเองว่าโกรธเกรี้ยวอาจเสแสร้งก็ตาม



Maddog01 : เจ้าอ่านโดจินของข้าด้วยงั้นรึ

Maddog01กดอีโมจิคอนเหงื่อตก มาเป็น 10-20 ชุด

Maddog01 : เจ้าคงคิดว่าข้านี่ลามกต่ำช้ามาก

ตัวละครดาร์คเอล์ฟหนุ่มลงไปนั่งกุมหัวตัวเอง

คำชวนของโกรธเกรี้ยวถูกเฉไฉไปได้อย่างสมบูรณ์ ทั้งsilver fox13 และชานมไข่มุกต่างรู้ดีว่าการจะหลอกล่อให้maddog01ออกจากบ้านนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย ทั้งคู่พยายามมามากกว่า 3 ปีแล้ว



โกรธเกรี้ยว : จริงๆ เห็นแค่หน้าปก ยังไม่ได้ซื้ออ่านเลยด้วยซ้ำ ไม่ต้องร้องไห้หรอก

ภาริชพูดความจริง ก็ว่าจะซื้ออยู่ แต่ยังไม่มีเวลาว่างอ่านเลยไม่ได้ซื้อมาซักที แค่ไล่ดูคลิปตลอด 4 ปี ยังดูไม่ครบเลยด้วยซ้ำ

Maddog01 : ดีแล้วไม่ต้องซื้อหรอก ไว้ข้าจะวาดโดจินน่ารักๆ ที่เหมาะกับเจ้าให้เอง

โกรธเกรี้ยว : โดจิน 18+ หรือ

Maddog01 : ไม่จ้ายยยยยยยยย เป็นโดจินใสใสกุ๊งกิ๊งสิ สัญญาเลยว่าจะเขียนว่าให้อ่านแน่ๆ

โกรธเกรี้ยว : สัญญานะ

Maddog01 : แน่นอน

โกรธเกรี้ยว : จริงสินี่มันเที่ยงคืนแล้ว ต้องเลิกเล่นแล้วล่ะ ต้องไปโรงเรียนแต่เช้า

ภาริชหมายถึงฟอร์ด แต่คนฟังนอกจากน้องชายตีความเป็นตัวโกรธเกรี้ยวเอง

Maddog01 : คืนพรุ่งนี้เจอกันใหม่นะ

โกรธเกรี้ยว : ราตรีสวัสดิ์

โกรธเกรี้ยวล็อคเอ้าท์ออกไปแล้ว maddogน้อยยังคงยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่หน้าจอคอม

Maddog01 : เธอไม่รังเกียจฉันด้วย

ชานมไข่มุกโคตรอร่อย : ข้าเองก็ไม่ได้รังเกียจลูกพี่ตอนที่รู้เรื่องนี้นะ

Maddog01 : เธอชมฉันด้วยนะ

ชานมไข่มุกโคตรอร่อย : ข้าเองก็ชมลูกพี่บ่อยไป

ไม่รู้ทำไมชานมรู้สึกหงุดหงิดขึ้นเรื่อยๆ แต่เพราะmaddog01ดูดีใจเอามากๆ เลยไม่ได้ขัดคอไปมากกว่านั้น

Silver fox13 : โกรธเกรี้ยว ชวนพวกเราตั้งทีมแข่งเกม Battle of the units จะเอายังไง

ชานมไข่มุกโคตรอร่อย : พอได้ยินอยู่บ้างจากข่าววงในแต่ยังไม่ได้ประกาศออกมานี่

ยังไม่ทันปรึกษากันให้ได้ข้อสรุป ก็เป็นอย่างที่ชานมคิด maddog01ล็อคเอ้าท์ออกจากเกม คงไม่อยากออกจากบ้านไปแข่งเกมจริงๆ นั่นแหละ ทว่านี่เป็นโอกาสอันดี ถ้าเกิดโกรธเกรี้ยว สามารถทำในสิ่งที่เขากับมิวซังไม่สามารถทำได้ เขาจะยอมหลีกทางให้ฝ่ายนั้นก็ได้ ถึงแม้จะไม่อยากเพราะตัวเองก็ชอบmaddog01มากเหลือเกิน



“ไม่อยากไปแข่งเกมตามที่โกรธเกรี้ยวชวนงั้นหรือmaddogน้อย” มิวซังถาม maddogน้อยนิ่งงันไปชั่วครู่ก่อนจะหันมาหัวเราะแฮะๆ แทนคำตอบ และไม่ยอมเอ่ยถึงหัวข้อนี้อีกเลย

<ใช่ว่าจะไม่อยากออกไป แต่มันกลัวนี่> maddog01หันกลับมาที่หน้าจอ มือข้างขวากำเม้าท์แน่น เขานึกถึงเหตุการณ์อันเลวร้ายนั่นอีกแล้ว ความอับอายความเจ็บปวดแม้ลืมไปบ้างแล้ว แต่เมื่อไปสะกิดก็ทำให้ความรู้สึกหวนกลับมาง่ายๆ

จังหวะนั้นเสียงเคาะประตูดังที่หน้าห้อง “ทานของว่างกันไหม” พี่ชายนั่นเองmaddog01ขานรับอย่างร่าเริง

“คร๊าบ...ท่านพี่...จะไปเดี๋ยวนี้แหละ”

<กินของว่างก่อนแล้วค่อยตัดต่อคลิปแล้วก็... อ้อต้องไม่ลืมทำสตอรี่บอร์ดของโดจินที่จะให้โกรธเกรี้ยวด้วย>

Maddog01เดินครึ้มอกครึ้มใจออกไปด้านนอก โดยไม่รู้ว่าท่าทางอารมณ์ดีผิดปกติอยู่ภายใต้การสังเกตของมิวซังตลอดเวลา



ในเวลาใกล้ๆ กัน ทางฝากของภาริช ฟอร์ดยังไม่ยอมออกจากห้องของพี่ชายแล้วไปนอนซักที

“ท่านพี่ ทำไมถึงชวนmaddog01ไปแข่งเกมล่ะ ท่านพี่แข่งไม่ได้นี่ เป็นผู้บริหารจะไปแข่งกับคนทั่วไปได้ไง”

“ก็ครบพอดีไม่ใช่หรือ” ภาริชหมุนเก้าอี้หันมาเผชิญหน้า รอยยิ้มของพี่ชายทำเอาฟอร์ดงงไปหมด

“ชานม silver fox13 maddog01 แล้วก็นาย ครบทีม 4 คนเลยไม่ใช่หรือไง ในงานเราจัดแข่งแบบทีมและแบบเดี่ยว นายไปรวมทีมกับmaddogซะ เท่านี้ก็แข่งได้แล้ว”

“ท่านเพ่...เผด็จการไปไหม บังคับผมเลยหรา ถามผมยังว่าต้องการไหม”

ฟอร์ดรู้ดีว่า หากพี่ชายตกลงใจแล้ว ต่อให้ต้องใช้แผนเลวร้าย ท่านพี่ก็ต้องทำความต้องการให้สำเร็จจนได้ เขาที่เป็นน้องชายถูกแผนการมืดและอ่อนโยนชี้นำอย่างละมุนละม่อมจนต้องทำตามไปเสียทุกครั้ง คราวนี้คงไม่พ้นจากมือมารของปีศาจร้ายอีกละมั้ง

“ทำไมนายเองก็เคยอยากไปแข่งเกมไม่ใช่หรือไง ได้รวมกลุ่มกับยอดฝีมือไม่ดีตรงไหน”

“ช่าย...อยากแข่ง แล้วได้รวมทีมกับยอดฝีมือมันก็ดี แต่คุณพี่ครับ คุณmaddog01 เขาเป็นฮิคกี้ พี่เข้าใจความหมายสินะ ผมว่าเขาไม่ออกจากบ้านไปแข่งกับผมหรอก ดูปฏิกิริยาต่อคำชวนของพี่สิ เขาเมินเลยใช่ปะ”

ตอนนี้ที่ภาริชทำหน้าครุ่นคิด “ฉันไม่เคยมีเพื่อนเป็นฮิคกี้มาก่อน แต่ก็ว่าจะลองดูซักตั้ง”

ยิ่งรู้ที่อยู่ของเด็กนั่นด้วยแล้ว แผนการของเขาก็พอเป็นรูปเป็นร่างอยู่หรอก ใครจะไปคิดว่าพ่อฮิคกี้น้อยคนนั้นดันอยู่ใต้จมูกของเขานี่เอง





++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++



ถ้าชอบกแสดงความคิดเห็นเป็นกำลังใจกันบ้างน้า

ออฟไลน์ loveview

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1912
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +87/-10
อร๊ายภาริชหาน้องเจอแน่ๆ

ออฟไลน์ kaokorn

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 903
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +89/-2
ชอบมากฮะ เขียนได้ดี ดำเนินเนื้อเรื่องได้ไว อ่านแล้วไม่งงด้วย
บางเรื่องที่เกี่ยวกับเกม คนที่ไม่ได้เล่นจะงงว่าพูดถึงอะไร
ตัวเราก้อไม่ได้เล่นเหมือนกัน ตอนแรกที่เริ่มอ่านยังเสียวๆว่าจะรอดไหม
ไปๆมาๆอ่านยาวรวดจนถึงตอนล่าสุดเลย แล้วยังอยากอ่านต่ออีกมากๆ
มั่นใจได้เลยฮะ ว่าแต่งได้สนุก ขอให้มีความพยายามและเวลาว่างแต่งมาให้อ่านอย่างสม่ำเสมอนะฮะ
จะรออ่านอย่างแน่นอน ขอบคุณคร้าบบบบบ
 :pig4:

ออฟไลน์ Kei

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 478
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +14/-1

ออฟไลน์ แมวดำ

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 784
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-2

ออฟไลน์ lucifer miumiu

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 152
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +147/-1
บทที่7

การตัดสินใจของภาริช

ณภัทรมองดูนรินทร์หรือเจ้ารินน้องชายที่เขาเลี้ยงมาด้วยตัวเองตั้งแต่อ้อนแต่ออก รินเกิดมาเมื่อตอนเขาอายุได้ 15 เป็นน้องชายที่อายุห่างกันหลายปี และหลังจากคุณแม่คลอดน้องชายร่างกายก็อ่อนแอมากก่อนจะจากไปในเวลาไม่นาน เพราะว่าเขาสงสารเจ้ารินที่ไม่ว่ายังไงก็ไม่มีทางได้รับความรักจากคุณแม่อีกแล้ว ดังนั้นณภัทรจึงทำตัวเป็นแม่ให้น้องชายผู้น่าสงสารเสียเอง

ณภัทรตั้งใจดูแลรินอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง พอเขาเรียนจบคุณพ่อก็มาป่วยหนักและตายตามคุณแม่ไปอีกคน นับแต่นั้นเขาก็กลายเป็นเหมือนพ่อและแม่ของเจ้ารินไปโดยสมบูรณ์

น้องชายที่ยังเล็กนั้นว่าง่ายและน่ารัก ณภัทรไม่เคยรู้สึกเหนื่อยต่อการเลี้ยงดู นอกเหนือไปจากคุณพ่อคุณแม่ฝากฝังเอาไว้ก่อนตาย เขาคิดเสมอว่ารินเป็นน้องชายที่เขารักมาก เป็นผู้ร่วมสายเลือดที่ใกล้ชิดที่สุด แถมยังเป็นครอบครัวที่เหลืออยู่เพียงหนึ่งเดียวของตัวเอง

แต่ไหนแต่ไรน้องชายที่ยังเล็กก็สามารถดูแลตัวเองได้เป็นอย่างดี และไม่เคยทำตัวเป็นภาระมาโดยตลอดณภัทรจึงทุ่มเทตัวเองให้กับงานที่รักได้อย่างเต็มที่ ทว่าเมื่อรู้สึกตัวอีกทีเรื่องร้ายๆ ก็เกิดโดยที่เขาไม่อาจช่วยอะไรได้เลย

แผลในใจของเจ้ารินหนักหนาเสียจนไม่มีความกล้าที่จะออกจากบ้าน ดังนั้นเขาจึงอดโทษตัวเองไม่ได้ที่ปล่อยปละจนพี่น้องของเขาต้องกลายเป็นฮิคิโคโมริ สิ่งที่ทำในตอนนี้ก็มีเพียงการเป็นกำลังใจและคอยสนับสนุนจนกว่าน้องชายจะลุกขึ้นมาได้อีกครั้ง

“ว้าวช็อคโกแล็ตบงบง” คนที่คลั่งช็อคโกแล็ตอย่างรินดีใจจนตาลุกวาว

ถึงแม้ว่าพี่ชายจะซื้อขนมมาให้ทานบ่อยๆ แต่ของมีราคาแบบนี้ซื้อกินบ่อยๆ คงไม่ดี เขาเองที่เป็นคนบอกว่าไม่จำเป็นต้องซื้อของแพงให้ก็ได้ นั่นก็เพราะนานๆ ได้กินทีมันถึงจะมีคุณค่านั่นแหละ

“maddogน้อยปกติไม่ค่อยกินอะไรเลยทั้งวัน พอเป็นช็อคโกแล็ตนี่วิ่งเข้าใส่ทุกที”

มิวซังค่อยๆ นั่งลงบนโซฟาใกล้ๆ ริน เธอเห็นว่าพี่ณภัทรดูมีความสุขที่ได้มองน้องชายสุดที่รักเคี้ยวขนมตุ้ยๆ จริงๆ maddogน้อยก็น่ารักมากในสายตาของเธอเหมือนกัน

มิวซังหรือนิษิตา อายุมากกว่าmaddogน้อย 1 ปี เธอเป็นลูกพี่ลูกน้องที่สนิทกับอีกฝ่ายมากที่สุด เมื่อ 4 ปีก่อนตอนที่รู้ว่ารินถูกรังแกจนไม่อยากออกจากบ้านอีกแล้ว เธอถึงกับเดินทางมาหาญาติผู้น้องที่นี่ โชคยังดีที่รินยังคงเปิดใจและไม่ผลักไสเธอเหมือนทำกับคนอื่นๆ

ด้วยเหตุนี้พี่ณภัทรจึงฝากเธอตามดูแลเจ้าริน มิวซังไม่รู้สึกว่าเป็นเรื่องน่ารำคาญเลย รินก็เหมือนน้องชายของเธอคนหนึ่ง ถึงจะเปลี่ยนร่างกลายเป็นmaddog01 เธอก็ยังคงดูแลเจ้ารินอย่างดีเสมอ ยิ่งย้ายมาอยู่ด้วยกันเพราะต้องมาเรียนที่เมืองb เธอยิ่งเฝ้าเอาใจใส่มากขึ้นอีกในระดับเดียวกับแม่ที่ดูแลลูกอ่อน

ถามว่าทำเกินไปไหม ตอบได้เลยว่าไม่ คนที่ไม่เคยเห็นนรินทร์เมื่อสมัยที่เริ่มป่วยทางใจใหม่ๆ ไม่มีวันเข้าใจทั้งความรู้สึกของเจ้ารินและคนเป็นญาติที่สนิทกันอย่างเธอรวมถึงพี่ณภัทร ด้วยเหตุนี้ตลอด 4 ปีที่ผ่านมา มิวซังจึงพยายามอย่างมากเพื่อลบเลือนรอยแผลบอบช้ำ คิดว่าซักวันmaddog01จะกลับไปใช้ชีวิตภายใต้แสงตะวันในโลกภายนอกอีกครั้ง

“อร่อยจังเลย” maddog01 เคี้ยวช็อคโกแล็ตไปยิ้มไป มองดูแล้วช่างมีความสุขเสียจริง

“คราวหน้า ถ้าคุณภาริชเจ้านายของพี่แวะมาบ้านเราอีก นายต้องออกมาขอบคุณเขาบ้างแล้วนะ”

พอพี่ชายพูดอย่างนี้ ขนมแสนอร่อยก็ฝืดคอmaddog01นิดหน่อย แต่ยังไม่หยุดกิน เจ้ารินค่อยๆ ใคร่ครวญถึงหลักเหตุผลในการเผยตัวตนเพื่อจะขอบคุณตามที่พี่ชายสั่ง

จะว่าไปเขาชอบคุณภาริชมากทีเดียว เจ้านายของพี่คนนั้นแวะเอาของฝากมาให้อีกทั้งยังยอมเสียสละเวลาเขียนจดหมายโต้ตอบกับเขาทางกระดาษ แถมของที่ได้มาจากพี่ภาริชก็นับวันยิ่งมากขึ้นๆ จดหมายที่โต้ตอบเองก็มากขึ้นตามลำดับจนเขาเริ่มรู้สึกคนคนนั้นเป็นเหมือนไอดอล

ครั้งล่าสุดที่ได้pcราคาแพงระยับมา พี่ภาริชคนนั้นก็อาสาเอาของมาส่งให้ที่บ้าน แต่สิ่งที่เขาทำก็เหมือนทุกครั้ง คือแอบมองเจ้าชายจากซอกมุม เขาหลบไปหลบมาเพื่อไม่ให้พบและเผชิญหน้าโดยตรง

จริงๆ แล้วพี่ชายของเขาก็มีหน้าตากับรูปลักษณ์ติดจะเลิศเลอมากคนหนึ่ง แต่คุณภาริชซึ่งเห็นครั้งแรกเมื่อ 4 ปีทำให้เกิดความคิดประมาณว่าคนคนนี้เป็นเจ้าชายมาจากไหนหรือเปล่า แถมยังใจดีมากให้ของเขาตั้งมากมายและก็ไม่เคยคิดบังคับให้เขาแสดงตัวให้เห็นอีกด้วย

อันที่จริงแล้วเขาเองก็มีความคิดหลายครั้งที่จะแสดงตัวให้เห็น แต่ดันกลัวว่าถ้าหากอีกฝ่ายรู้จักตัวตนของเขาอาจจะลดความเอ็นดูและถูกมองว่าเป็นคนไม่ได้เรื่องไม่ได้ราวคนหนึ่ง เพราะอย่างนั้นตลอด 4 ปีที่พี่ภาริชแวะเวียนมา จึงไม่ได้ออกมาเผชิญหน้า ทั้งยังคอยแอบมองเจ้าชายที่แวะเยี่ยมเยียนพร้อมด้วยของขวัญเรื่อยไป

ถึงแม้ว่าตอนนี้จะยังไม่กล้าที่จะขอบคุณไอดอลคนนั้นด้วยตัวเอง แต่เด็กหนุ่มก็แอบหมายมั่นเอาไว้ว่าวันหนึ่งตัวเองจะมีความกล้าพอ

“ก็ถ้าไม่อยากพี่ก็ไม่บังคับนะ แต่เจ้านายพี่เขาเอ็นดูรินอยู่นะ ยังไงก็แล้วแต่ควรขอบคุณเขาซึ่งๆ หน้าซักครั้ง ถึงแม้ว่าหลายครั้งเราจะฝากจดหมายขอบคุณให้พี่นำไปให้ก็ตาม”

“อื้อ...”

ดูเหมือนว่าจะไปได้สวย การที่เจ้ารินยอมออกมาพบปะพูดคุยกับคนอื่นเพิ่มขึ้นณภัทรมองเห็นเป็นสัญญาณที่ดี ตามจริงอยากให้เจ้ารินแสดงตัวเพื่อขอบคุณเจ้านายของเขานานแล้ว ตลอด 4 ปีที่ทำงานเป็นลูกน้อง คุณภาริชไม่เพียงเป็นเจ้านายที่ดี แต่ต้องเรียกว่าเป็นสุดยอดเจ้านายด้วยซ้ำ อีกฝ่ายไม่จำเป็นต้องเผื่อแผ่ความเอ็นดูให้น้องชายของเขาเลย แต่ก็คงเป็นเพราะว่าเจ้ารินอายุรุ่นราวคราวเดียวกับน้องชายของเจ้านายนั่นแหละ



ฟอร์ดยังอาบน้ำอยู่ในห้อง ส่วนภาริชนะหรือเขากำลังตรวจดูข้อความสนทนาในแอพคุยจากช่องทางต่างๆ ของเจ้าน้องชายอยู่ เขากับตัวแสบไม่เคยมีความลับต่อกันเลย ถ้าให้พูดตามตรงภาริชเป็นคนขี้หวงและค่อนไปในทางห่วงมากเกินไป

ดังนั้นจึงมักตรวจตราดูคนรอบๆ ตัวฟอร์ดอย่างเข้มงวดมาตั้งแต่เล็ก ทว่าพอน้องชายขึ้นมัธยมปลาย ภาริชเห็นเป็นโอกาสดีที่จะลองปล่อยให้ดูแลตัวเอง ใครจะไปคิดล่ะว่าระยะเวลา 2-3 ปี พวกเหลืบไรกลับตามมาเกาะแกะน้องชายของเขาแบบนี้

ภาริชไล่รื้อข้อมูลสนทนาขึ้นมาดูคร่าวๆ และพบว่า เพื่อนของน้องชายซึ่งเป็นเหมือนบัดดี้ที่สนิทกันตอนนี้ เป็นคนประเภทที่ไม่อาจเรียกว่าเพื่อนได้เลย

เจ้าเด็กต้นกล้าที่เป็นเพื่อนสนิทคนนี้ ดูเหมือนเป็นเพื่อนมัธยมปลายที่ฟอร์ดมีเพียงคนเดียว ไม่แค่รู้สึกว่าเจ้าหมอนี่คอยกีดกันไม่ให้ฟอร์ดคบกับเพื่อนคนอื่น แต่ยังขโมยเวลาทำให้ฟอร์ดเหินห่างเพื่อนสมัยมัธยมต้นไปด้วย

การกีดกันแบบนี้ไม่ใช่เพราะพิศวาสหรือรักฟอร์ดอะไรเลย เห็นได้ชัดว่าข้อความสนทนาในแต่ละข้อความเต็มไปด้วยการเสียดสีและอิจฉา น้องชายของเขาถึงแม้ตัวใหญ่มาดแมน แต่แท้ที่จริงแล้วค่อนข้างใจดีเกินไปทั้งยังอ่อนต่อโลก เกี่ยวกับนิสัยอันนี้เป็นทั้งข้อดีและข้อเสียในตัวเอง

“อ๊ะ...ทำอะไรน่ะพี่” ฟอร์ดออกมาจากห้องน้ำก็เห็นภาริชเล่นมือถือของเขาอยู่ ที่ถามไม่ได้รังเกียจหรือมีความลับอะไร แต่แค่สงสัยเพราะพี่ชายไม่ได้สอดส่องมือถือของเขาเกือบ 3 ปีแล้ว

“ต้นกล้านี่เพื่อนนายหรือฟอร์ด”

โอ๊ยจับประเด็นที่เขาไม่อยากพูดถึงเสียด้วย ต้นกล้าเป็นคนที่ทำให้ฟอร์ดปวดหัวมากที่สุดตอนนี้

“จริงๆ กับต้นกล้าพึ่งมาสนิทกันช่วงปีสอง ปีแรกจนถึงปีสองเทอมแรก ผมมีเพื่อนที่เป็นบัดดี้อยู่แล้ว ส่วนต้นกล้าเขาเข้ามาตีสนิทกับพวกผมก่อนที่บัดดี้คนนั้นจะย้ายบ้านไปต่างประเทศ หลังจากนั้นผมกับต้นกล้าก็เป็นคู่หูมาโดยตลอด”

“หมอนี่ออกลายเมื่อไหร่”

ถามว่าออกลายเมื่อไหร่นะหรือ ฟอร์ดยิ้มเจื่อนๆ คงเป็นซักประมาณ 5 เดือนก่อนได้ เขาเองก็ไม่รู้ว่าเพื่อนคนนั้นเปลี่ยนไปเพราะอะไร แต่จู่ๆ ก็กลายเป็นคนที่พูดจาแต่ละคำชวนให้เขาลำบากใจ แถมยังว่าร้ายเพื่อนคนอื่น บางครั้งก็พูดจาตำหนิให้ฟอร์ดรู้สึกผิดไปหมด

“นายไม่มีเพื่อนคนอื่นให้คบแล้วหรือฟอร์ด” เท่าที่ภาริชดูข้อความสนทนา เด็กที่ชื่อต้นกล้ามักจะพูดเสียดสีฟอร์ดด้วยความอิจฉาเสมอๆ

“คนอื่นก็มาชวนผมให้ไปรวมกลุ่มด้วยบ่อยๆ แต่ก็นะมีข้อแม้ว่าห้ามเอาต้นกล้าไปด้วย หมอนั่นโดดเดี่ยวและไม่เป็นที่ชื่นชอบเท่าไหร่ ผมรู้สึกว่ามันน่าสงสาร บวกกับคุณครูก็ฝากฝังผมเอาไว้”

“ก็เลยปล่อยให้เขาป้วนเปี้ยนทำลายชีวิต จนถึงกับฉุดนายลงต่ำหรือ นี่ เราไม่ได้ไปเรียนติวกับเพื่อนในห้องเพราะเจ้าต้นกล้านี่บอกวันนัดผิดใช่ไหม นายไม่รอบคอบเลยนะ”

พูดถึงเรื่องนี้ฟอร์ดก็หดหู่ขึ้นมาทันที ลงทะเบียนเรียนติวที่พลาดไปนั้นเป็นการติวที่พวกเพื่อนๆ วางแผนกัน โดยขอให้รุ่นพี่ที่เก่งๆ ซึ่งสอบติดในแต่ละคณะมาช่วยดูแนวข้อสอบให้ จริงๆ ช่วงนั้นฟอร์ดป่วยและไม่รู้ว่าเพราะอะไรถึงไม่มีเพื่อนคนไหนแจ้งข้อความผ่านแอพlให้เขารู้เลยซักคน ด้วยเหตุนี้จึงพลาดเรื่องดีๆ ไปอย่างน่าเสียดาย

“เพราะอย่างนี้ก็เลยขอเงินพี่ไปลงเรียนพิเศษข้างนอกสินะ”

ฟอร์ดพยักหน้า ภาริชถามข้อสงสัยต่อเสียงด้วยเนิบนาบ “แล้วตกลงว่าได้เรียนไหมล่ะ”

คราวนี้ฟอร์ดถอนหายใจก่อนตอบ “ต้นกล้าเอาแต่ชวนเถลไถลจนตอนนี้ผมต้องเลิกอ่านข้อความที่เขาส่งมาเป็นครั้งคราว

“ถึงว่าสิส่งข้อความมาตัดพ้อเสียดสีน่าดูเลยนี่” ภาริชยื่นส่งมือถือให้ฟอร์ดดู พอรู้ว่าพี่ชายอ่านข้อความทั้งหมดแล้วฟอร์ดก็ยิ้มเจื่อน



ต้นกล้า : เป็นอะไรหนักหนาถึงไม่ยอมอ่านข้อความ วันนี้กูจะเล่นเกม Guardiano del Paradiso มึงต้องมาช่วยกูเก็บเลเวลนะฟอร์ด



ภาริชเห็นฟอร์ดถอนหายใจรัวๆ “ตกลงว่านับจากนี้จะไม่มาเล่นเกมกับพี่แล้วสินะ น่าเสียดายจังอุตส่าห์มีโอกาสตีสนิทกับmaddog01ทั้งที”

“ท่านพี่อย่าพูดอย่างนั้นสิ” ฟอร์ดทำหน้าเหมือนจะร้องไห้

“เลิกคบไปไม่ดีกว่าหรือไง”

“อีกไม่นานผมจะเรียนจบมัธยมปลายแล้วคงไม่ได้เจอกันอีก”

ฟอร์ดมั่นใจอย่างนั้นเพราะคณะหรือมหาลัยที่เลือกเรียนก็ไม่ตรงกัน ก็แค่ทนดูแลหมอนั่นไปกว่าจะจบมัธยมปลายเท่านั้น

“ทนได้ก็เอา” ภาริชลุกจากเตียงเดินตรงไปที่ประตูห้อง “รีบจัดกระเป๋าแล้วลงไปทานข้าว เดี๋ยววันนี้พี่ไปส่งที่โรงเรียนเอง”



หลังส่งฟอร์ดเข้าเรียนเรียบร้อย ภาริชก็ขับรถมุ่งหน้าไปยังบริษัท เมื่อวานเขาวางแผนที่จะไปเยือนบ้านของmaddog01 ทันทีที่ได้ที่อยู่มาจากsilver fox13 เขาก็มั่นใจแล้วว่าตัวตนที่แท้จริงของเจ้าหมาน้อยคือใคร

เป็นน้องชายของณภัทรเลขาของเขาไม่ผิดแน่ ตลอด 4 ปี ที่เขาแวะเวียนไปที่บ้านของเลขาฯ อีกทั้งให้ของขวัญกับฮิคกี้น้อยจำนวนมาก ก็คิดอยู่ว่าไม่อยากได้อะไรตอบแทน เพราะของที่ให้ไปทั้งหมดเกิดจากความเอ็นดูด้วยเหตุผลที่เป็นน้องชายของเลขาฯ คนสนิท แถมยังเป็นเด็กรุ่นราวคราวเดียวกับฟอร์ดด้วย

จะว่าสงสารที่ต้องป่วยทางใจจนไม่กล้าออกจากบ้านก็ใช่ หากเป็นฟอร์ดที่ต้องเป็นแบบนั้น ภาริชคงน้ำตาตกใน ดังนั้นจึงเกิดความคิดอยากเผื่อแผ่ความใจดีไปให้ และน้องชายของณภัทรก็ตอบแทนน้ำใจด้วยการเขียนจดหมายขอบคุณส่งผ่านพี่ชายซึ่งเป็นเลขาฯ ของเขาเสมอๆ

ลายมือสวยๆ กับคำพูดสุภาพที่เต็มไปด้วยความรู้สึกเกรงอกเกรงใจ ทำให้เขาเพิ่มความเอ็นดูเจ้ารินมากขึ้นเรื่อยๆ จนทุกวันนี้เวลาซื้อของให้ฟอร์ดก็มักมองหาของให้เจ้ารินไปด้วย ใครจะไปคิดล่ะว่าเด็กน้อยนั่นคือmaddog01ที่เขาเกิดความรู้สึกถูกอกถูกใจนักหนา

“สมควรที่maddog01จะก้าวออกจากบ้านไปเผชิญโลกภายนอกได้แล้วหรือยังน้า” ภาริชพูดกับตัวเอง

กับเด็กน้อยที่เขาเอ็นดูทั้งที่แค่ส่งจดหมายตอบโต้กันตามธรรมเนียมตลอด 4 ปี กับเจ้าmaddog01ที่สะกิดเอาความกระหายใคร่อยากของเขาจนต้องตามติดกลายมาเป็นคนเดียวกันอย่างนี้ก็ดีเหมือนกัน

แบบนี้หรือเปล่านะที่เรียกว่าหนีกันไม่พ้น ทั้งที่คิดว่าไม่ควรไปตอแยเพราะเป็นเด็กอายุน้อยกว่าแถมเป็นน้องของเลขาฯ ส่วนตัวแท้ๆ แต่พอปะกันในโลกโซเชียลด้วยอีกรูปลักษณ์หนึ่งพร้อมการแสดงออกอีกแบบหนึ่ง เขาก็ยังเลือกที่จะถูกใจเจ้ารินในฐานะmaddog01อยู่ดี

ภาริชตัดสินใจเมื่อคืนไปแล้ว เขาไม่ต้องการติดต่อสื่อสารผ่านทางจดหมายขอบคุณตามธรรมเนียมเพียงอย่างเดียวหรือแค่สวมบทบาทเป็นสาวน้อยภรรยาของดาร์คเอล์ฟหนุ่ม แต่ในชีวิตจริงเขาก็ต้องการคืบความสัมพันธ์ไปด้วยอย่างช้าๆ เช่นกัน

ภาริชคิดว่าหากสองภาพลักษณ์ของเขาสามารถทำให้maddog01กล้าออกจากบ้านไปเผชิญโลกภายนอกได้ คงเป็นความสำเร็จอีกอย่างที่เขาภาคภูมิใจทีเดียว



+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++



ถ้าเกิดว่าเราเขียนข้อมูลเกมไม่แน่นต้องขออภัยด้วยนะคะ



แนะนำติชมได้นะคะ เราจะพยายามเอาไปปรับปรุง



แสดงความคิดเห็นเป็นกำลังใจด้วยนะคะ

ออฟไลน์ ♥►MAGNOLIA◄♥

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7518
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +193/-11
ณภัทร และภาริช เป็นพี่ชายที่แสนดีของน้องจริงๆ    :mew1:
ใส่ใจ ดูแลน้องเลยไปถึงเพื่อนๆที่มาคบน้อง

ต้นกล้า ที่อิจฉาฟอร์ด กีดกันทั้งเพื่อน ทั้งการเรียน
ที่ฟอร์ดไม่รูเวลานัดหมายการติวของรุ่นพี่
นี่ก็คงเพราะต้นกล้ารับปากกับเพื่อนๆ
ว่าจะบอกเวลานัดติวกับฟอร์ดเองแน่เลย แต่ก็ไม่บอกฟอร์ด :mew2:
จริงอย่างที่ภาริชว่าเพื่อนแบบนี้เลิกคบไปเลย

แอบคิดว่าต้นกล้านี่แหละที่เคยรังแกริน  :angry2: :angry2: :angry2:
แกล้งริน รังควาน จนรินไม่อยากออกจากบ้าน จนเป็นโรคฮิคิโคโมริ

รอวันที่ฮิกกี่น้อยกล้าออกจากบ้าน :hao3: :hao3: :hao3:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ darinsaya

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 592
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-1

ออฟไลน์ Kei

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 478
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +14/-1
โอ๊ยอยากอ่านต่อแล้ว

ออฟไลน์ แมวดำ

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 784
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-2

ออฟไลน์ lucifer miumiu

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 152
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +147/-1
บทที่8

นุ่มเหมือนน้องหมาเลยนะ

“ใกล้จะถึงวันเกิดของเจ้าฟอร์ดแล้ว พอดีว่าฉันซื้อเครื่องเล่นเกมส์ vr แต่พวกญาติก็ซื้อของขวัญแบบเดียวกันฝากมาให้ ฉันก็เลยคิดว่าจะยกเครื่องหนึ่งให้น้องชายนาย ดีกว่าเก็บเอาไว้ทั้งสองเครื่อง เจ้ารินมีหรือยังณภัทร”

ภาริชถามณภัทร เรื่องที่บังเอิญซื้อมาเซอร์ไพรส์วันเกิดชนกับญาติๆ ไม่ได้โกหกแต่อย่างใด เพราะอย่างนั้นเขาจึงตั้งใจจะหาของขวัญให้ฟอร์ดใหม่ และถือโอกาสนี้ใช้เป็นข้ออ้างบุกไปหาmaddog01ตัวจริงเสียเลย

ตามจริงเรื่องบุกไปหาไม่ใช่เรื่องยากอะไร ความสัมพันธ์ของเขากับณภัทรค่อนข้างดี ในความเป็นจริงก็เสมือนเพื่อนที่สนิทกันคนหนึ่ง แต่เจ้าเลขาฯ คนนี้กลับแบ่งแยกความเป็นเพื่อนกับเจ้านายชัดเจน

ในเวลางานหรืออยู่ที่บริษัทก็จะไม่ให้ใครเห็นความสัมพันธ์ในรูปแบบนั้น ณภัทรไม่ฉวยโอกาสโดยอาศัยฐานะเพื่อนเหมือนที่ใครหลายคนพยายาม เพราะอย่างนี้พวกเขาถึงสนิทสนมกันอย่างรวดเร็ว

“ไม่มีหรอกครับ แต่จะให้น้องชายผมรับของแพงแบบนั้นมันมากเกินไป”

ณภัทรก็ย่อมต้องปฏิเสธอยู่แล้ว แต่ก็รู้ว่าคงไม่สามารถสู้ฝีปากของเจ้านายได้ บางทีก็คิดว่าพวกคนรวยช่างมีงานอดิเรกที่แปลกประหลาด เขาไม่ค่อยเห็นใครเอ็นดูลูกหลานชาวบ้านได้มากเท่ากับภาริช

หรือว่าเป็นเพราะจดหมายขอบคุณของเจ้ารินที่ส่งไปนะ แต่ในจดหมายเหล่านั้นไม่ได้มีเนื้อหาใจความอะไรมาก ฉบับแรกๆ ที่โต้ตอบกันนั้น แค่ขอบคุณตามมารยาทที่ควรทำ แต่พอนานๆ เข้า กลายเป็นว่าเจ้ารินสนุกที่ได้ติดต่อกับเจ้านายของเขาและเริ่มเห็นคุณภาริชเป็นเสมือนไอดอลคนหนึ่ง

ด้วยแค่เพราะข้อความเล็กๆ น้อยเช่นว่า ‘อยู่บ้านเฉยๆ ก็หาเงินได้นะ ลองทำคลิปลงเว็บyเอาไหม’ ภาริชเสนอความคิดและเจ้ารินเลือกจะทำตามคำแนะนำ แต่ก็ไม่ยอมบอกความคืบหน้าให้ภาริชทราบ

เจ้ารินโกหกคุณภาริช ยอมเป็นคนไม่เอาอ่าวในสายตาของอีกฝ่าย มากกว่ายอมให้เห็นสภาพที่เละเป็นโจ๊กจากการถูกล้อเลียนในโลกโซเชียล

‘ก็มันน่าอาย แถมถ้าคุณภาริชรู้ว่าคำแนะนำของเขาก่อปัญหาให้ผม เขาคงรู้สึกแย่มากแน่ๆ เลย’

จวบจนเวลาผ่านไป 4 ปี เจ้ารินก็ยังไม่ได้ขอบคุณเจ้านายของเขาให้เป็นเรื่องเป็นราว ความลับของmaddog01ยังเป็นปริศนาให้คนบนโลกโซเชียลขบคิดและตั้งทฤษฎีต่อไป ณภัทรคิดว่าเจ้ารินคงสบายใจมากกว่าหากไม่มีใครรู้ตัวจริงของmaddog01

“อย่าปฏิเสธ” ภาริชคลี่ยิ้มประดุจนางฟ้า ณภัทรเห็นสีหน้าแบบนี้แล้วขนลุกทุกที

“นายไม่เข้าใจหรือณภัทร ฉันจะมีเครื่องเล่นเกมvrไว้ในบ้านตั้งสองเครื่องทำไม มีไว้เครื่องเดียวนี่แหละจะได้มีข้ออ้างชวนเจ้าฟอร์ดเล่นเกมด้วยกันอย่างสนิทสนม”

“เอาอย่างนั้นหรือครับ” ณภัทรไม่สบายใจเลยกับรอยยิ้มประเภทนี้ของภาริช มาแบบนี้ทีไรเขามักจะถูกเย้าแหย่ให้วุ่นวายใจเสมอๆ ความช่างรังแกของเจ้านายคนนี้เกือบ 5 ปี ที่ทำงานด้วยกันมา เขาเข้าใจอย่างลึกซึ้ง

“เอาล่ะ...ฉันตัดสินใจแล้วว่าจะเอาเจ้าเครื่องเล่นนี่ไปให้น้องชายนายด้วยตัวเอง ค่าตอบแทนก็เลี้ยงข้าวฉันซักมื้อก็แล้วกัน นายจะได้สบายใจขึ้นไง”

“เข้าใจแล้วครับ มีอะไรที่ทานไม่ได้บ้างไหมครับ”

“ฉันทานได้ทุกอย่าง”



เย็นวันเดียวกันนั้นภาริชได้ไปเยือนบ้านของmaddog01ตามตั้งใจเอาไว้ เวลานี้เขานั่งอยู่ในห้องรับแขก ส่วนณภัทรกับน้องสาวพากันลงครัวทำอาหารมื้อเย็น จริงๆ แค่รอเฉยๆ คงไม่มีอะไรให้บันเทิงใจ แต่เพราะเจ้าวิญญาณน้อยที่มักผลุบโผล่ผ่านตาแวบๆ ทุกครั้งที่มาที่นี่ คราวนี้ยอมให้เขาเห็นเสี้ยวหน้าอันแสนน่ารักครึ่งหนึ่งโผล่พ้นกรอบประตู

“เจ้ารินหรือ” ภาริชคลี่ยิ้มอ่อนโยน ทว่าทันทีที่ถูกทักอีกฝ่ายก็สะดุ้งก่อนเข้าไปหลบหลังประตูไม่ให้เขาเห็นตัว

จะรีบร้อนทำไมในเมื่อ 4 ปีก่อนหน้านั้นเขายังทนกับความขี้กลัวของเด็กนี่ได้ ก็คิดอยู่ว่ายังไงคงไม่ได้พูดคุยอย่างที่ต้องการในทีแรกอยู่แล้ว

“จริงสิพอดีว่าพี่มีเครื่องเล่นเกมแบบvrสองเครื่อง วันนี้เลยเอามาให้เรา แล้วก็แวะมาทานข้าวด้วย ณภัทรบอกเราเรื่องพี่หรือยัง”

ภาริชต่อบทสนทนาอย่างเป็นธรรมชาติ ถ้าตอบก็ดี ไม่ตอบก็ไม่เป็นไร เขาใจเย็นพอที่จะค่อยๆ คืบเข้าหาอย่างช้าๆ

ขณะเดียวกันที่หลังประตูเจ้ารินกำลังเรียกความกล้าให้ตัวเอง ทั้งๆ ที่ตัดสินใจแล้วว่าจะแสดงตัวเพื่อขอบคุณพี่ภาริช แต่กลับไม่มีความกล้าเอาเลย

<ทำไงดี ถ้าพี่ภาริชเห็นตัวจริงของเขาแล้วผิดหวังล่ะ ถ้าเกิดว่าเห็นรูปร่างหน้าตาของเขาแล้วล้อเลียนล่ะ เขาจะพูดจาดูถูกเราเหมือนอย่างคนอื่นๆ ไหม> แค่คิดว่าไอดอลของตนเองจะพูดจาร้ายกาจใส่ความกล้าในการเผชิญหน้าก็ลดลงอย่างรวดเร็ว

“รินมาทำอะไรตรงนี้”

เจ้ารินสะดุ้งเบาๆ เมื่อมิวซังเดินมาพบว่าเขาซ่อนตัวอยู่หลังประตู

“ป...เปล่า” เจ้ารินกล่าวเสียงหวิว กลัวว่าภาริชจะได้ยินบทสนทนาของเขากับมิวซัง

“ไปรอที่ห้องทานข้าว ฉันจะเชิญคุณภาริชไปเหมือนกัน”

ดังนั้นเจ้ารินจึงรีบวิ่งปรู๊ดไปยังห้องทานข้าวทันที



หลังจากนั่งลงบนเก้าอี้หน้าโต๊ะทานข้าว ภาริชก็ส่งยิ้มให้เจ้าริน ตอนที่เห็นเสี้ยวหน้าครึ่งหนึ่งที่ห้องรับแขก ยังคิดว่าเป็นใบหน้าที่ดูดีใช้ได้ แต่พอมาดูกันชัดๆ ก็รู้สึกว่านี่มันน่ารักเกินไปแล้ว แถมตัวเล็กผอมบางแบบนี้ ทำให้เข้าใจผิดได้เหมือนกันว่าเป็นน้องสาวมากกว่าน้องชาย

ขณะที่ทานข้าวอยู่นั้น ภาริชรู้สึกได้ว่าเจ้าฮิคกี้น้อยแอบมองเขาตลอดเวลา ภาริชทำเป็นไม่สังเกต แต่รู้สึกถึงสายตาที่เฝ้ามองทุกอิริยาบถของเขาอย่างชัดเจน หลังจากทานข้าวเสร็จณภัทรขอให้เขาไปรอที่ห้องรับแขกอีกครั้งโดยที่อีกฝ่ายกับน้องสาวจะจัดเก็บล้างสิ่งที่พวกเขากินกันก่อน

ภาริชเดินกลับไปห้องรับแขก ในตอนนั้นได้ยินเสียงเรียกชื่อเขาแผ่วๆ จากด้านหลัง

“เรียกเบาขนาดนี้ พี่แทบไม่ได้ยินเลยนะครับ” ภาริชหมุนตัวกลับไปหาเจ้ารินและพบว่าอีกฝ่ายยังดูประหม่ามากพอดู

“อ...เอ่อ...” เจ้าฮิคกี้น้อยไม่กล้าสู้ตาของเขา ภาริชคลี่ยิ้มอ่อนโยน รออย่างใจเย็นจนกว่าเด็กน้อยจะตั้งสติได้

“ข...ขอบ...ขอบคุณครับ”

“ในที่สุดก็รวบรวมความกล้ามาขอบคุณพี่ซึ่งๆ หน้าได้ซักทีนะ จะว่ายังไงดีล่ะ พี่รอวันนี้มาได้ซักระยะหนึ่งแล้วนะ”

“ร...รอผมหรือ” เหยื่อตัวน้อยของเขาทำเสียงตะกุกตะกัก ตายล่ะ เขาชอบแบบนี้เสียด้วยสิ ส่วนดำมืดในใจกำลังส่งเสียงเกรียวกราวให้รุกต่ออย่างรวดเร็ว

“พี่ขอลูบหัวเราได้ไหม”

เจ้าฮิคกี้น้อยสะดุ้งเบาๆ ใช้สายตาหวาดระแวงเล็กๆ มองมา ความไม่ไว้ใจกับความอยากรู้อยากเห็นของเจ้ารินกำลังต่อสู้กัน มันช่างชัดเจนทั้งจากแววตาและท่าทาง

<แย่จังทำสายตาแบบนี้ มันกระตุ้นเร้าสุดๆ เลยไม่ใช่หรือไง>

“ไม่ใช่อะไรหรอกนะ พอเห็นเราแล้วนึกถึงน้องชาย ทำให้อยากลูบหัวขึ้นมาเลยล่ะ”

ภาริชคลี่ยิ้มประดุจนางฟ้า ในสายตาของเจ้ารินดูไม่เป็นพิษเป็นภัย แถมรอยยิ้มนี้ยังทำให้อีกฝ่ายดูสวยเหมือนเทพบุตร เพราะว่ามัวแต่จ้องมองคนสวยอย่างเหม่อลอย จึงปล่อยให้อีกฝ่ายยื่นมือมาลูบหัวตัวเองโดยไม่ต่อต้าน

มือใหญ่ให้สัมผัสที่ดีมาก ดังนั้นจึงยืนนิ่งๆ ให้ภาริชทำตามใจชอบ

“นุ่มเหมือนขนหมาพันธ์รีทรีฟเวอร์เลยนะ ใช้แชมพูยี่ห้ออะไรแชมพูน้องหมาหรือเปล่า”

เพราะรอยยิ้มของนางฟ้านี่แหละ เจ้ารินเลยไม่รู้สึกว่าถูกแกล้งแต่อย่างใด แต่ก็คิดอยู่นะว่าขนเจ้าหมาพันธ์นั้นคงนิ่มมาก คงเป็นคำชมนั่นแหละ ฮิคกี้น้อยคิดแบบนั้นจริงๆ

ตอนนี้พี่ภาริชยังลูบหัวเขาไม่เลิก ความกลัวของเจ้ารินลดน้อยลงไปทุกที นั่นเป็นเพราะการยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ของอีกฝ่ายนั่นแหละ นึกว่าเป็นคนดุๆ และสุขุมเสียอีก ที่ไหนได้เป็นคนที่ใจดีแถมยิ้มเก่งมากๆ เลยด้วย

“พี่ว่าพี่กลับดีกว่า คราวหน้าพี่จะเอาแชมพูหอมๆ มาฝากเรานะ เราจะได้ขนนุ่มแล้วก็หอมฟุ้งทุกวันเลยไง”

อยากจะบอกเหลือเกินว่าพี่ภาริชใช้คำผิดไปนิด แต่จะผมหรือขนก็เหมือนกันมั้ง เจ้ารินไม่ถือสาเรื่องนี้เท่าไหร่

“บอกณภัทรด้วยนะว่าพี่ขอกลับก่อนเพราะมีธุระ อ้อพี่ทิ้งเครื่องเกมไว้ในห้องรับแขกไปเอาด้วยนะ”

เจ้ารินไปส่งภาริชที่หน้าประตู จากนั้นเขารีบไปเอาเครื่องเล่นเกมvrแล้วกลับเข้าห้อง

<ตื่นเต้นจัง ใจมันยังเต้นตึกตักไม่เลิก นี่เป็นครั้งแรกในรอบหลายปีเลยที่เขาพูดคุยซึ่งๆ หน้ากับคนอื่นนอกจากพี่และมิวซัง อย่างนี้เรียกว่าเราก้าวหน้าหรือเปล่านะ>

จะไม่ให้ดีใจได้อย่างไร หลายครั้งที่เจ้ารินพยายามออกจากบ้านเผื่อกลับไปสู่โลกภายนอก แต่มันก็เหลวเป๋วด้วยความกลัวของเขาเอง จริงๆ ครุ่นคิดมาได้หลายชั่วโมงแล้วว่าจะลองออกไปเดินแถวหน้าบ้านดูดีไหมนะ

ก็คิดว่าถ้าได้ไปส่งพี่ภาริชถึงรถคงเข้าทีเหมือนกัน จริงๆ เขาเองก็อยากไปแข่งเกมตามข้อเสนอของโกรธเกรี้ยวที่น่ารักด้วย แต่ทั้งหมดทั้งมวลเขาไม่สามารถทำในสิ่งที่คิดได้ เพราะกลัวเกินกว่าจะก้าวเท้าออกไปจากเขตปลอดภัยของตัวเอง

<ทำไมเราช่างน่าสมเพชแบบนี้นะ> ขณะที่คิดเช่นนั้นเจ้ารินก็เปิดถุงบรรจุเครื่องเกมvr ด้านในเขาพบโปสเตอร์ใบหนึ่ง เขาลองอ่านดูแล้วพบว่าเป็นโปสเตอร์โฆษนาเชิญชวนให้ไปลงทะเบียนแข่งเกม Battle of the units ที่จะจัดขึ้นในอีกไม่นาน

“จริงสิ เกมนี้เป็นเกมที่บริษัทของพี่ภาริชพัฒนานี่นะ หรือว่านี่เป็นโปสเตอร์ตัวอย่าง”

ขณะที่พลิกโปสเตอร์ในมือไปมาและใคร่ครวญถึงความน่าจะเป็นมากมาย เสียงก๊อกๆ ก็ดังที่หน้าต่าง เจ้ารินเดินไปที่บริเวณนั้นแล้วลองแง้มม่านดูเล็กน้อย ทันทีที่เห็นต้นกำเนิดเสียงเขาก็สะดุ้งเบาๆ แล้วซ่อนตัวหลังผ้าม่าน

“มาอีกแล้ว”

เจ้ารินไม่มีทางลืมหน้าตาของผู้ชายคนนี้ไปได้ ไม่ใช่ว่าคนคนนี้หล่อเหลาดูดีหรือมีชื่อเสียงโด่งดังอะไร แต่เพราะเป็นคนที่ลงมือรังแกจนทำให้เขาไม่กล้าออกไปเผชิญโลกภายนอกอีกแล้ว

ทุกวันนี้แค่เห็นหน้าอีกฝ่ายเขายังกลัวจนตัวสั่น ทั้งทื่รู้ว่าเขาคิดยังไง แต่คนคนนั้นก็ยังเพียรพยายามตามตื้อเขาทั้งในโลกโซเชียลและในโลกแห่งความเป็นจริงตลอด 4 ปีที่ผ่านมา

<เลิกยุ่งกับฉันซักทีได้ไหม ฉันไม่อยากข้องเกี่ยวกับนาย> หากหวีดร้องหรือกล้าตะโกนด่าซึ่งๆ หน้าได้ เจ้ารินคงทำไปแล้ว แต่เพราะไม่กล้าไง ดังนั้นแม้กระทั่งในเกม เขายังคอยหลบเลี่ยงผู้ชายคนนั้นเสมอมา

ตามจริงที่เขาต้องโดดเดี่ยวในโลกโซเชียล มีเพียงแค่ ชานมฯ และsilver fox13เป็นเพื่อนเล่น ก็ล้วนแล้วแต่ความใจร้ายของผู้ชายคนนี้ทั้งนั้น

ผู้ชายคนนี้คงเกลียดเขา ไม่อย่างนั้นคงไม่คอยหาเรื่องพวกเพื่อนในเกมหรือแย่งเอาเพื่อนๆ ไปจากเขาบ่อยๆ จนที่สุดข่าวลือว่า แอคเค้าท์ชื่อดัง maddog01 กับแอคเค้าท์ชื่อดัง Dog hunter00 เป็นศัตรูกันก็แพร่ไปในโลกโซเชียลอย่างครึกโครม

แอคเค้าท์ชื่อดัง Dog hunter00 แตกต่างกับ maddog01โดยสิ้นเชิง maddog01ทำตัวลึกลับ แต่ Dog hunter00 นั้นขายความเป็นตัวเอง พวกเขาต่างมีฐานแฟนของกันและกัน นอกจากนั้นยังถูกจับมาเปรียบเทียบกันเสมอๆ

พวกแฟนคลับของmaddog01ส่วนใหญ่เป็นคนดีและมีมารยาท ในขณะที่แฟนคลับของ Dog hunter00 มักเป็นกลุ่มคนที่ชอบปะทะ ขอแค่ Dog hunter00 พูดจาชักนำ คนพวกนั้นก็พร้อมจะเฮโลกันไปถล่มศัตรูจนย่อยยับ

ความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนของเขากับ Dog hunter00 ดำเนินมาได้ 4 ปี ที่ทุกอย่างยังไม่ปะทุ เพราะอีกฝ่ายคอยคุมเชิงและเขาเองก็นิ่งสงบ ทว่าพวกแฟนคลับของแต่ละฝ่ายนั้นร้อนระอุได้ที่ ถ้าเกิดว่าแม่ทัพอย่างพวกเขาลั่นกลองรบเมื่อไหร่คงได้เห็นการนองเลือดบนโลกโซเชียลแน่ทีเดียว

เสียงเขวี้ยงก้อนหินมากระทบกับหน้าต่างของเขายังดังอย่างต่อเนื่อง ดูเหมือนจะไม่ยอมเลิกตื้อง่ายๆ ทั้งๆ ที่คิดว่าจดหมายอโหสิกรรมที่ถูกส่งไปคงทำให้อีกฝ่ายหยุดทำบ้าๆ แต่ดันได้ผลกลับตาลปัตร ผู้ชายคนนั้นเริ่มรังแกเขาหนักมากขึ้นกว่าเมื่อสมัยตนยังเป็นรุ่นน้องของอีกฝ่ายที่โรงเรียนเสียอีก

ตอนนี้เสียงเงียบไปแล้ว เจ้ารินแอบแง้มผ้าม่านดู และพบว่ามิวซังกำลังพูดคุยกับผู้ชายคนนั้นอยู่

<ไปซักทีเถอะ อย่ามาหลอกหลอนราวีกันอีกต่อไปเลย> ขณะที่ภาวนาอย่างนั้น พลันอีกฝ่ายหันมาพอดี เจ้ารินสะดุ้งแล้วหลบหลังม่านแทบไม่ทัน

ทั้งที่คิดว่าอีกฝ่ายเพลาๆ การพยายามเข้ามาวุ่นวายรอบๆ ตัวเขาไปแล้ว ไม่อยากจะคิดว่าถ้าคนคนนั้นพบกับโกรธเกรี้ยวในเกม ผู้ชายคนนั้นอาจจะแย่งโกรธเกรี้ยวไปจากเขาเหมือนแย่งคนอื่นๆ อีกไหม

<ไม่ยอม ไม่ยอมเด็ดขาด>

สำหรับเจ้ารินไม่ว่าจะคิดยังไงก็รู้สึกว่ายอมไม่ได้ กับโกรธเกรี้ยวเขามีความรู้สึกอย่างแรงกล้ากว่าใครคนอื่นๆ ที่ผ่านมา คราวนี้จะต้องปกป้องเอาไว้ให้ได้ เขาต้องทำได้อย่างแน่นอน



++++++++++++++++++++++++++++++++++++

มีผู้อ่านเดาข้อมูลถูกด้วยน้า แหม...เหมือนมานั่งในใจเรา

อีกอย่างพออ่านความคิดเห็นเราก็ยิ้ม 

มีนักอ่านเห็นคุณภาริชเป็นเคะด้วย เราก็ชอบเคะแนวนี้น้า

แต่คุณภาริชเมะนะคะคุณ5555

แสดงความคิดเห็นเป็นกำลังใจบ้างนะคะ

ออฟไลน์ Kei

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 478
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +14/-1
รุ่นพี่หล่อมั้ยคะอิอิ

ออฟไลน์ แมวดำ

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 784
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-2

ออฟไลน์ lucifer miumiu

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 152
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +147/-1
บทที่9

มาเปย์เจ้าmaddog01กันดีกว่า

การที่รีบกลับบ้านแบบนี้ เพราะรู้สึกว่าถูกกระตุ้นเร้าอย่างหนักหน่วง สัญชาติญาณความเป็นsในตัวถูกปลุกขึ้นมาด้วยใบหน้าเอ๋อๆ ว่าง่ายรวมถึงความไร้เดียงสาเหมือนกระดาษขาวของเจ้าฮิคกี้น้อย

“เกือบๆ จะเข้าไปกอดเพราะหมั่นเขี้ยวแล้วเชียว” ภาริชไม่ได้รู้ตัวเลยว่ากำลังแสยะยิ้มดั่งมารร้าย พอปะเข้ากับเงาของตัวเองในกระจกหน้ารถ เขายิ่งยิ้มกว้างกว่าเดิม

“เรานี่น้า พอเจอคนถูกใจที่ไร พาลอดใจไม่ได้ทุกที”

จริงๆ แล้วนอกเหนือจากความน่ารักที่ทำเอาเพ้อไม่เลิก อีกอย่างที่ลืมไม่ได้คือการเอาโปสเตอร์ตัวอย่างของการแข่งเกมไปทิ้งเชื้อเอาไว้ ก็หวังว่ามันจะกระตุ้นความสนใจของเจ้ารินเพิ่มมากขึ้น

“สงสัยว่าวันนี้โกรธเกรี้ยวจะปรากฏตัวให้ทันเวลานัดไม่ได้แล้วสิ”

ภาริชก็คาดการณ์เอาไว้แล้ว ข้อแก้ตัวมีเยอะแยะมากมายดังนั้นจึงไม่กังวลอะไร หลังจากกลับถึงบ้านก็พบว่าฟอร์ดกำลังเล่นเกมอยู่ในห้องของเขาด้วยสีหน้าคร่ำเคร่ง

<ท่าทางเคร่งเครียดจังนะ> ภาริชเห็นฟอร์ดขมวดคิ้วเข้าหากันจนเป็นปม ดังนั้นจึงเดินไปหาแล้วชะโงกหน้าดูหน้าจอ

สิ่งที่ภาริชเห็นคือสภาพที่ฟอร์ดถูกสั่งให้ทำนั่นนี่ ถูกตำหนิทั้งที่ไม่มีความผิด แถมกำลังถูกเพื่อนในตี้ซักฟอกอย่างหนักถึงเรื่องที่มาของอาวุธเซ็ตอาวาลอน แต่ก็นั่นแหละในเมื่อฟอร์ดบอกจะจัดการเอง เขาก็เคารพการตัดสินใจของน้องชาย ดังนั้นจึงเดินไปที่pcล็อคอินเกมเพื่อไปหาmaddog01ตามนัด

ภาริชนัดกับพวกmaddog01ไว้ตรงวิหารแห่งแสง ด้วยตั้งใจว่าจะไปตีมอนสเตอร์เพราะหนังสือทักษะของอาชีพHigh priest ซึ่งเขาต้องการหาได้จากที่แห่งนั้นเพียงที่เดียว เมื่อเข้าเกมไปภาริชก็เปิดแผนที่ขึ้นมา

เขาพบว่าmaddog01รออยู่แล้ว ดังนั้นภาริชจึงกดปุ่มวาร์ปที่เป็นอภิสิทธิสำหรับคู่แต่งงานไปหาทันที

โกรธเกรี้ยว : ขอโทษนะที่มาช้า พอดีว่าแวะไปทานข้าวที่บ้านเพื่อน แล้วก็ดันมัวแต่แวะลูบขนเจ้ารีทรีฟเวอร์ จนเพลินมือไปหน่อย

พูดถึงเจ้าสุนัขพันธ์นี้ในความคิดของmaddog01เขารู้สึกว่ามันน่ารักมากจริงๆ เขาอยากเลี้ยงเจ้าตัวนี้มากทีเดียว ถ้าไม่ติดที่สุนัขจะต้องพาไปเดินเล่นทุกวัน คิดถึงตรงนี้maddog01ก็นั่งหดหู่อยู่หน้าจอpc ซึ่งอยู่ในสายตาของมิวซังตั้งแต่แรก

silverfox13 : maddogน้อยเคยอยากเลี้ยงเจ้าหมาพันธ์นี้มาก แต่ก็เพราะต้องพาเดินเล่นเลยไม่กล้ารับมาเลี้ยง



ชานมไข่มุกโคตรอร่อย : ทั้งที่ข้าอุตส่าห์ไปขอซื้อเพื่อนในราคาถูกมาให้ลูกพี่แล้วแท้ๆ สุดท้ายคนที่เลี้ยงก็คือข้าอยู่ดี

จริงๆ แผนการหาลูกหมาให้เลี้ยง ชานมฯ กับsilverfox13 ใช้เวลาในการหลอกล่อmaddog01อยู่นานจนในที่สุดmadog13ก็กลายเป็นมาเนียคลั่งรีทรีฟเวอร์ไปเลย แต่ก็นั่นแหละสุดท้ายลูกพี่ก็ดันไปเลี้ยงหมาพันธ์นี้ในเกมจำลองชีวิตแทนเสียนี่ นับว่าเสียเวลาลงมือเปล่าๆ แท้ๆ

โกรธเกรี้ยว : ถ้าเลี้ยงหมาไม่ได้ก็เลี้ยงแมวสิ เอาเป็นแมวแร็กดอลล์ พวกมันน่ารักขี้อ้อนว่าง่าย เหมาะกับการเลี้ยงแบบระบบปิดนะ

พอโกรธเกรี้ยวจุดประกายmaddog01ก็หยิบแท็ปเล็ตหาข้อมูล ทันทีที่ได้ยลโฉมและเรียนรู้นิสัยของพวกมันคร่าวๆ maddog01ก็ตกหลุมรักครั้งใหญ่

“มิวซังดูสิน่ารัก แถมยังขี้อ้อน แล้วเจ้านี่ก็มีนิสัยแบบหมาด้วยนะ”

มิวซังเองก็กำลังใช้แท็ปเล็ตหาข้อมูลไปพร้อมกัน

“แต่มันมีโรคทางสายพันธ์ ถ้าจะเลี้ยงคงต้องหิ้วจากฟาร์มของเมืองนอก คงต้องคัดสายพันธ์ดีๆ เลย”

“งั้นต้องหาข้อมูลก่อนสินะ”

Maddog01ดูร่าเริงขึ้นเยอะทั้งที่เมื่อช่วงหัวค่ำดูกังวลเรื่องรุ่นพี่ซึ่งเคยรังแกแวะมาตื้ออีกแล้วจนไม่เป็นอันทำอะไรแท้ๆ นี่คืออานุภาพของโกรธเกรี้ยวสินะ

Maddog01 : อยากได้เจ้าแมวแร็กดอลล์จังเลยน้า....

Maddog01กดอีโมจิคอนรูปหัวใจสองสามชุด ภาริชลูบไล้ปลายคางก่อนจะกดแท็ปเล็ตค้นหาฟาร์มดีๆ แล้วก็ตัดสินใจได้ไม่ยาก ชายหนุ่มลงมือเปย์ให้เจ้าฮิคกี้น้อยนี่อีกแล้ว แถมไม่รู้สึกว่าขนหน้าแข้งร่วงอะไร

ชานมไข่มุกโครตอร่อย : ดูท่าจะแพงอยู่นะ

ใครจะไปคิดล่ะว่าเพ่ชานมเองก็เตรียมเปย์maddog01เหมือนกัน เขามีคนรู้จักทำฟาร์มเจ้าแมวพันธ์นี้อยู่ เอาจริงๆ ขอมาเลี้ยงฟรีๆ เลยยังได้ แต่เขาจะเก็บเป็นความลับเซอร์ไพรส์maddog01

“หึหึ ที่นี้นายจะได้เห็นประโยชน์ของฉันซักที” ชานมฯ หัวเราะอยู่หน้าจอคอม เขาหยิบมือถือโต้ตอบกับเพื่อนที่เป็นเจ้าของฟาร์มด้วยสีหน้ากระหยิ่มยิ้มย่อง

Silverfox13 : ว่าแต่สุดยอดสาวงามไม่ได้มารวมกลุ่มกับเราด้วยหรือ

มิวซังตั้งข้อสังเกต

Maddog01 : จริงด้วยน้องของเจ้าไปไหนหรือที่รัก

พอมีคนตั้งคำถามเกี่ยวกับฟอร์ด ภาริชก็เริ่มวางแผนอย่างคนเจ้าเล่ห์ เขาอยากให้น้องชายหลุดจากการถูกเกาะแม้กระทั่งในเกม ดังนั้นจึงเริ่มต้นพูดถึงเรื่องฟอร์ดเล็กๆ น้อยๆ

โกรธเกรี้ยว : น้องชายของฉันเขาต้องไปเล่นกับเพื่อนบ้างน่ะ

โกรธเกรี้ยว : แต่กังวลมากเลยเพื่อนคนนั้นนิสัยไม่ค่อยดีเท่าไหร่

โกรธเกรี้ยว : หลายๆ ครั้งก็มักจะพูดจาทำร้ายจิตใจน้องชายของฉันเสมอ

ชานมไข่มุกโคตรอร่อย : แค่หยอกล้อตามประสาเพื่อนหรือเปล่า

โกรธเกรี้ยว : ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ดีสิ

Maddog01 : น้องชายของเจ้าถูกรังแกบ่อยๆ หรือ

โกรธเกรี้ยว : ก็ไม่เชิง แต่ตั้งแต่เรียนชั้นมัธยมปลายมาก็กลายเป็นคนที่มีเพื่อนน้อยอย่างน่าใจหาย



หลังจากกลับบ้านมาฟอร์ดก็ถูกบังคับให้ล็อคออนเพื่อไปเก็บเลเวลกับต้นกล้า ทั้งที่จริงๆ แล้วเขาอยากไปรวมกลุ่มกับพี่ชายและmaddog01มากกว่า แต่ก็นะถูกเสียดสีที่โรงเรียนจนสุดท้ายต้องทำตามความเอาแต่ใจของบัดดี้คนนั้น

วันนี้ทั้งวันฟอร์ดเจอแต่เรื่องไม่ค่อยดีนัก เริ่มตั้งแต่ไปเจอหน้าบัดดี้อย่างต้นกล้าที่โรงเรียนตอนเช้าเลย

“ไงมึง...กูทักไปตั้งเยอะไม่ตอบเลยนะ”

ต้นกล้ายืนเอามือล้วงกระเป๋า หมอนี่ไม่ใช่ผู้ชายที่ตัวสูงมากนัก ตัวค่อนข้างแบบบางหน้าตาก็กระเดียดไปทางผู้หญิงหน่อยๆ

“เฮ้อ...ก็มัวแต่เล่นเกมกับพี่ชายนั่นแหละ” ฟอร์ดเดินไปนั่งเก้าอี้ประจำของตนเอง

“อะไร นี่มึงเล่นเกมกับพี่ชายหรือ ถึงว่าเงียบหายไป กูอุตส่าห์ตั้งใจจะชวนมึงเข้ากิลDragonlessแล้วเชียว กูอุตส่าห์ใช้คอนเนคชั่นของกูเชียวนะ”

ฟอร์ดคิ้วกระตุกแวบหนึ่ง แต่ใบหน้ายิ้มแย้มใจดีเป็นสิ่งที่ติดตัวเขาเสมอแม้อารมณ์เสียก็ยังคลี่ยิ้มออกมาได้ ซึ่งนั่นทำให้ต้นกล้าหงุดหงิดแม่มทุกครั้ง

“ตกลงมึงจะทิ้งให้กูเสียหน้าหรือไง กูอุตส่าห์บากหน้าไปขอร้องเพื่อนกูเชียวนะ”

เพื่อนที่ว่าคงหมายถึง Doghunter00แอคเค้าท์ชื่อดังซึ่งเป็นเสมือนคู่แข่งของmaddog01ไอดอลของเขา ฟอร์ดจำได้ดีตอนที่เขาบอกให้ต้นกล้ารู้ว่าใครคือไอดอลของเขา ต้นกล้าก็พูดจาไม่ดี แถมทำทีจะแนะนำให้เขาเข้ากิลของ Doghunter00

แต่ก็นะ...มันเหมือนเอาแครอทมาล่อให้ลาวิ่ง ต้นกล้าทำเหมือนจะแนะนำเขาเข้ากลุ่มทว่าก็บ่ายเบี่ยงไปเรื่อย จนในที่สุดเขาก็รู้สุกเหมือนถูกปั่นหัวไปวันๆ นอกจากนั้นสิ่งที่ทำให้เขาเลิกหวังนั่นมาจากพี่น้องฝาแฝดลูกของคุณอาวิทย์นั่นเอง

เขาพึ่งมารู้ที่หลังว่าอิงภพกับอิงฟ้าเป็นบุคคลสำคัญเสมือนแขนซ้ายขวาของ Doghunter00 ทั้งคู่พอรู้ว่าเขาใช้เส้นสายของต้นกล้าขอเข้ากิลก็พากันมาเหยียดหยามจนเขาเสียความรู้สึกอย่างหนัก

“ขอโทษนะ...ต้นกล้ากูคงไม่เข้ากิลDragonless”

“มึงแน่ใจนะ”

“อื้อ” ฟอร์ดผงกหัว

“ก็ตามใจ แต่วันนี้มึงต้องมาเล่นเกมกับกูนะ”

“อ่า...” รับคำไปทั้งที่ไม่เต็มใจซักนิด แต่คิดว่าแป๊บๆ ต้นกล้าก็คงเบื่อแล้วกลับไปเล่นกับพวก Doghunter00เหมือนเดิม “ก็ได้”

“เออ...วิชาแรกเป็นชั่วโมงแนะแนว พวกห้อง 1 ก็จะเข้าคลาสร่วมกับเรา แย่เนอะ มึงไม่ถูกกับอิงภพแล้วก็อิงฟ้านี่”

ฟอร์ดถอนหายใจ เกี่ยวกับเรื่องนี้เขาไม่น่าแสดงอาการให้ต้นกล้ารู้เลย

“ปล่อยเขาเถอะ”

“อ้อจริงสิ กูว่าจะเรียนต่อที่คณะเทคโนโลยีสารสนเทศและนวัตกรรม หลักสูตรเกมและอินเทอร์แอคทีฟ ของมหาลัยb มึงว่ามันเหมาะกับกูไหมล่ะ”

ฟอร์ดย่นคิ้วจนชนเข้าหากัน เป็นอีกเรื่องแล้วที่ต้นกล้าแม่มเลียนแบบ หมอนี่มักจะแอบค้นหาว่าเขาชอบอะไรและคิดทำอะไร จากนั้นก็เลียนแบบและพยายามแข่งไปทุกเรื่องเลย

จริงๆ ตอนแรกก็ไม่คิดอะไร เข้าใจว่าการแข่งขันระหว่างเพื่อนถือเป็นสิ่งปกติ แต่พอนานเข้ายิ่งรู้สึกเหมือนอีกฝ่ายทำตัวเป็นศัตรูทั้งจงใจแกล้ง ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่านะ

เกี่ยวกับเรื่องนี้ยังไม่ร้ายเท่ากับมารู้ว่าอิงฟ้ากับอิงภพดันเลือกคณะและวิยาลัยที่เดียวกับเขาด้วยเช่นกัน เป็นเรื่องบัดซบมาก ฟอร์ดหงุดหงิดอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน



“ว่าไงคุณส่วนเกิน”

ในชั่วโมงแนะแนวพอปะหน้ากันอิงภพก็เข้ามาตอแยด้วยเหมือนทุกที ที่ข้างๆ น้องสาวฝาแฝดอิงฟ้าส่งยิ้มเยาะมาให้

“น่าอายจังเลยน้า ที่หัวไม่ดีจนถึงกับต้องเลี่ยงคณะบริหาร กลัวว่าคนอื่นจะเปรียบเทียบนายกับพี่ภาริชหรือไง”

อิงฟ้าหัวเราะร่วนในขณะที่อิงภพแฝดพี่กระตุกยิ้มชอบใจ

“คุณพ่อจะฝากฉันไปฝึกงานที่ Ghiblisoft พี่ภาริชเองก็เห็นดีเห็นงามด้วยสิ”

อิงภพยิ้มเยาะ เขาคิดว่าเรื่องนี้จะต้องทำให้ฟอร์ดเสียความรู้สึกมากแน่ๆ แล้วเขาก็ชอบทำแบบนี้เสียด้วยสิ สำหรับไอ้เจ้าคนที่ไม่มีอะไรเหมาะสมพอจะเป็นน้องชายของพี่ภาริชได้เลย เป็นเขามากกว่าเสียอีกที่คู่ควรกับตำแหน่งน้องชายที่รักของพี่ภาริช

สำหรับพี่ภาริชที่ไม่ว่ามองมุมไหนก็ดูดีไปเสียหมด แถมยังฉลาดทำอะไรๆ ก็สำเร็จทุกเรื่องไป พี่ชายคนนั้นทำให้อิงภพรู้สึกใจเต้นทุกครั้งแม้จะไม่ได้เจอหน้าก็ตาม แค่เพียงได้ฟังเรื่องราวของพี่ภาริชเขาก็สามารถยิ้มแก้มปริทั้งวันเลยยังได้

“งั้นหรือยินดีด้วยนะ” ฟอร์ดพยายามปั้นยิ้ม แต่จริงๆ เขาเสียความรู้สึกมากที่ถูกตัดหน้า ที่แรกตั้งใจจะขอไปฝึกงานที่บริษัทของท่านพี่อยู่เหมือนกัน แต่อิงภพคนนี้พยายามแย่งความฝันความหวังของเขาไปเรื่อย เขาไม่รู้เลยว่าแอบไปได้ยินความตั้งใจของเขาจากไหน

ทว่า...ไอ้ที่มั่นใจและรู้มานานคือเรื่องอิงภพอิจฉามาโดยตลอดที่เขาเป็นน้องชายของท่านพี่ อิงภพเห็นพี่ภาริชเป็นไอดอลผู้ยิ่งใหญ่เสมอมาและคงรู้สึกว่าเขาซึ่งเป็นน้องที่แท้จริงเกะกะลูกตาจนทนไม่ได้

“ว้า...อย่างนี้เราสองคนก็ต้องมาแข่งกันอีกแล้วเนอะ ฉันไม่ออมมือนะฟอร์ด”

อิงภพเดินนำอิงฟ้าแล้วพากันออกจากห้องแนะแนวไป คนพวกนี้ทิ้งความรู้สึกแย่ไว้ให้ฟอร์ด แต่ก็เหมือนทุกๆ ครั้ง ที่ต้นกล้ากับอิงภพมักจะแข่งกับเขาไปเสียทุกเรื่อง ทั้งที่คิดว่าทำใจได้บ้างแล้วถึงอย่างนั้นก็ยังเสียความรู้สึกอยู่ดี

“ฟอร์ดกูเข้าห้องแนะแนวก่อนนะ”

“อือ” ฟอร์ดตอบอย่างไร้อารมณ์ ปั้นหน้ายิ้มไม่ไหวจริงๆ ให้ตายเถอะ หลังจากต้นกล้าเข้าไปจู่ๆ ก็ถูกเพื่อนในห้องเรียกเอา เขาหันไปพูดด้วย

“ต้นกล้าจะไปเรียนคณะเดียวกับนายหรือฟอร์ด” เป็นอาร์ทเพื่อนในห้องที่พยายามชวนเขาให้ไปเข้ากลุ่มบ่อยๆ ข้างๆ ตัวของหมอนั่นมีน้ำรินหัวหน้าห้องยืนอยู่ด้วย

“ฉันบอกแล้วใช่ไหมว่า คนแย่ๆ อย่างนั้นให้เลิกคบไปเถอะ มาเข้ากลุ่มเราเถอะฟอร์ด เอาแค่มาติวก่อนเรียนจบก็ได้” น้ำรินขยับแว่นตาให้เข้าที่

เธอจำได้ว่าเคยเล่าวีรกรรมของต้นกล้าให้ฟอร์ดฟัง แต่เจ้าคนแสนดีกลับพูดว่า ‘เรื่องอดีตน่า ป่านนี้คงกลับตัวแล้ว’ แล้วผลเป็นยังไงล่ะเพื่อนคนอื่นๆ ก็รู้ดีว่าต้นกล้าคบกับฟอร์ดแบบไหน

“ยังจำวีรกรรมของต้นกล้าที่ฉันเคยเล่าให้ฟังได้ไหม เรื่องรังแกกันที่เลยเถิดในชั้นมัธยมต้นของโรงเรียนเรา”

“จำได้สิเป็นข่าวครึกโครมแต่โรงเรียนปิดเอาไว้” ฟอร์ดตอบ

ตอนนั้นเขาเองก็เรียนชั้นมัธยมต้นของที่นี่ ข่าวคราวที่ว่ารุ่นพี่รวมหัวกันรังแกรุ่นน้องและต้นกล้ารุ่นพี่ในเวลานั้นเล่นเลยเถิดเกินไป เป็นผลให้รุ่นพี่คนอื่นหวาดกลัวจนต้องห้ามและไปฟ้องอาจารย์ ดังนั้นต้นกล้าถึงถูกพักการเรียนทั้งยังซ้ำชั้นหนึ่งปี

“กูเชื่อว่าคนเรากลับตัวได้นะฟอร์ด แต่บางคนแม่มก็เลวได้ทั้งชีวิตนั่นแหละ” อาร์ทเตือนฟอร์ด

“พวกเราจัดติวข้อสอบกับรุ่นพี่อีกรอบ หวังว่าคราวนี้นายจะไม่พลาดนะ” น้ำรินยิ้มๆ ก่อนจะพากันปลีกตัวไปเพราะเห็นว่าต้นกล้าออกมาจากห้องแนะแนวแล้ว



+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++



สนุกกันบ้างไหม แสดงความคิดเห็นกันบ้างก็ดีนะค้าTT 5555

ขอบคุณที่อุตส่าห์เข้ามาอ่านนะคะ รักนะจุ๊บๆ

ออฟไลน์ Kei

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 478
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +14/-1

ออฟไลน์ ♥►MAGNOLIA◄♥

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7518
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +193/-11
พ่อ นิสัยไม่ดี ลูกก็นิสัยไม่ดีเหมือนกัน
อิงภพ อิงฟ้า ชื่อก็เพราะแต่นิสัยเลว
มันสืบทอดทางสายเลือดโดยตรงเลยนะเนี่ย   o22
ร้ายกับน้องชายเขา แต่ใจเต้นกับพี่ชายเขา ตลกจัง คิดได้ไง  :m20: :laugh:

ต้นกล้า ยังเกเรอินไม่หยุด แถมมารังควานถึงบ้าน นิสัยเลวววววววววววว
อย่างนี้ติดกล้องแล้วถ่ายเป็นหลักฐาน แจ้งข้อหาบุกรุกทำร้ายร่างกาย
นี่สงสัยต้นกล้าแอบชอบอินหรือเปล่า แต่ใช้การแกล้งเข้าหา   :hao3:
เพราะไม่น่ายืดเยื้อ เรื้อรัง เนิ่นนาน

ฟอร์ด หัวอ่อน ใจอ่อนอีกนะ รู้นิสัยเลวๆของต้นกล้ายังยอมคบต่ออีก
อย่างนี้ต้องแกล้งบอกเพื่อนๆว่าเปลี่ยนใจจะเข้ามอ.อื่น ดูซิจะมีคนเปลี่ยนตามมั้ย
ไม่ก็เปลี่ยนไปเข้ามอ.อื่นจริงๆแต่ไม่บอกต้นกล้า ให้หงายเงิบไปเลย   กร๊ากกกกก  :z3: :z3: :z3:
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ แมวดำ

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 784
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-2
ถถถถฟอร์ดเด๋วพี่กอดปลอบนะ

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด