#Maddog01รักอลวนของหนุ่มฮิคกี้ บทส่งท้าย 21/11/61 หน้า12 จบแล้วย้ายได้เลยค่ะ
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: #Maddog01รักอลวนของหนุ่มฮิคกี้ บทส่งท้าย 21/11/61 หน้า12 จบแล้วย้ายได้เลยค่ะ  (อ่าน 46994 ครั้ง)

ออฟไลน์ กาแฟมั้ยฮะจ้าว

  • Let me hug you tight, and I’ll make you feel how important you are.
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 920
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +570/-0
ขอบคุณครับ +1 ให้นะครับ o13

ออฟไลน์ kungverrycool

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 284
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0

ออฟไลน์ ♥►MAGNOLIA◄♥

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7518
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +193/-11
ไรท์ ชอบอะไรดาร์กๆ
แต่ก็ยังชอบโอชิปัญ เซ็นเตอร์ซิงเกิ้ล ก็แสดงว่าปกติค่าาาาาา   :mew1:

ณภัทร วางใจได้
คนที่เข้าใจ รู้นิสัยสันดานภาริชก็มีณภัทรนี่แหละ   
ขนาดว่าไม่เคยสนใจใครขนาดจะขอหมั้น
มีแต่นรินทร์คนเดียวเท่านั้น ที่ภาริชวาดฝันจะอยู่กันไปจนแก่เฒ่า OMG    o22 o22 o22
ใช่เลย  ภาริช คนขี้ระแวงไม่ไว้ใจใคร
ย่อมติดกับคนที่นิสัยซื่อตรงแบบริน  เพราะตรงกันข้ามกับตัวเอง  กร๊ากกกกก  :m20: :laugh:

ภาริช  นรินทร์     :กอด1: :กอด1: :กอด1:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ lucifer miumiu

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 152
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +147/-1
บทที่45

อันดับสองของวงการ

ต้องบอกว่าณภัทรคิดจนแทบไม่ได้นอน เขาได้หลับจริงๆ ตอนตีห้าแล้วตื่นขึ้นมาในเวลา 9 โมงเพราะคุณภาริชโทรปลุก

<” เตรียมตัวแล้วหรืออีกชั่วโมงฉันจะพาผู้ใหญ่ของฉันเข้าไปคุย” >

หลังจากแจ้งให้ทราบภาริชก็ตัดสายทันที ณภัทรอยากร้องคำราม นี่จะไม่ให้ผมได้ตั้งตัวเลยหรือไงวะ ตามจริงตลอดทั้งคืนณภัทรคิดไตร่ตรองอย่างดีแล้วว่าจะทำอย่างไรกับเรื่องของนรินทร์กับเจ้านายของตัวเอง ดังนั้นจึงลุกจากเตียงรีบอาบน้ำแต่งตัว พอเรียบร้อยก็พบนรินทร์กับมิวซึ่งตื่นนานแล้วและกำลังช่วยกันทำอาหารเช้า

“ตื่นแล้วหรือครับพี่ณภัทร”

นรินทร์ดูหงอยอย่างชัดเจน ณภัทรเข้าใจความรู้สึก น้องชายของเขาหลงรักเจ้านายตัวแสบเข้าเต็มเปา อะไรๆ มันแก้ไขไม่ทันแล้ว

“พี่ณภัทรนั่งลงเถอะค่ะทานข้าวเช้ากัน” มิวจัดจานลงบนโต๊ะ ส่วนนรินทร์นำอาหารมาวางตาม โจ๊กปูกับไข่ตุ๋น ชวนให้น้ำลายสอ ดังนั้นณภัทรจึงไม่ได้รอช้าจัดการกับมื้อเช้าอย่างรวดเร็ว

ทว่าระหว่างทานรู้สึกได้ถึงสายตาของนรินทร์ เขาหันไปยิ้มให้เจ้าตัวเล็กเหมือนอย่างที่เคยเป็นมา

“อีกชั่วโมงคุณภาริชจะพาผู้ใหญ่มาเจรจาขอหมั้นรินนะ”

“พี่ภาริชส่งข้อความมาบอกแล้วครับ” นรินทร์หลบตาเล็กน้อยขณะบอกเรื่องราวของตัวเอง

ณภัทรเดาะลิ้น หงุดหงิดกับพฤติกรรมของเจ้านายตัวเองนิดหน่อย “อืม”

นรินทร์วิตกกังวล พี่ณภัทรที่ร่าเริงใจดีเงียบขรึมผิดปกติ หรือว่าโกรธที่เขาคุยกับพี่ภาริช นรินทร์ไม่กล้าปริปากถามเรื่องนั้น หลังมือเช้าจบ ครอบครัวของพวกเขาก็พากันมานั่งจับกลุ่มในห้องรับแขกครบทุกคน นั่งอยู่อย่างนั้นจวบจนได้ยินเสียงกริ่งที่หน้าบ้าน

“ฉันไปเปิดให้เอง” มิวซังลุกไปหน้าบ้าน นรินทร์นั่งแทบไม่ติดที่ คาดว่าต้องเป็นพี่ภาริชแน่ๆ

แล้วก็จริงเสียด้วยพี่ภาริชเดินเข้ามากับชายคนหนึ่ง นรินทร์เคยเห็นหน้าเขาบ่อยครั้งจากสื่อต่างๆ แทบทุกแขนง

<ถึงกับเชิญผู้ว่าเมืองbมาเลยรึ> ณภัทรยืนขึ้น เชื้อเชิญให้เจ้านายกับผู้มีอำนาจที่อีกฝ่ายเชิญมา คนคนนี้ตั้งใจมากดดันบังคับให้เขายอมรับให้ได้หรือไงวะ

“เอาล่ะผมจะไม่พูดอ้อมค้อมล่ะนะ” หลังจากนั่งลง ผู้ว่าเมืองbก็เข้าประเด็นที่ทุกคนในที่นี้ต่างก็รู้อยู่แล้ว

“ทางเรามีความตั้งใจที่จะหมั้นนรินทร์น้องชายของคุณเอาไว้เสียก่อน เหตุผลที่มาคราวนี้เพราะผมได้ฟังเรื่องราวจากภาริชคร่าวๆ ว่านรินทร์กับภาริชต่างก็รักกันแม้ว่าอายุอาจต่างกันก็ตาม แล้วด้วยวัยของนรินทร์ที่ยังไม่เหมาะสม ทางเราเล็งเห็นว่าให้หมั้นกันไว้ก่อนจะดีที่สุด”

จากนั้นทนายที่ภาริชพามาด้วยก็เสนอของหมั้น อ่านดูเอกสารแล้วช่างอลังการเลิศหรู จนต้องเงยหน้าขึ้นมองดูภาริชทุกครั้งที่พบว่าในแต่ละรายการนี่มันช่าง <ของหมั้นหรือสินสอดกันแน่วะ>

เจ้านายคนนี้ทั้งที่เป็นลูกครึ่งประเทศfแถมยังไปอยู่ที่นั่นมาหลายปี สมควรได้รับอิทธิพลทางแถบนั้นมากกว่า กลับเข้าใจวัฒนธรรมของคนประเทศนี้ดีกว่าใคร เล่นทุ่มเงินทุ่มทองลงมามากมายเพียงแค่ของหมั้น ที่เอาจริงๆ แค่แหวนก็พอแล้ว ถ้าเขาเป็นคนโลภซักหน่อยคงไม่รีรอขายน้องกินแน่นอน

“แบบนี้มันมากเกินไป ผมกับนรินทร์ไม่เอาเปรียบแน่นอน จะรับแค่แหวนหมั้นเท่านั้น” ณภัทรยื่นเอกสารรายการหมั้นคืนทนาย

“หมายความว่านายยอมรับแล้วสินะใช่ไหม” ภาริชยกโค้งมุมปาก

“ไม่ครับ ผมยังไม่ตัดสินใจรับหมั้นคราวนี้”

“มีอะไรที่คุณไม่พอใจรึ” ผู้ว่าเมืองbถาม

“น้องของผมยังเด็ก อย่าว่าแต่แต่งงาน ให้ผูกมัดด้วยการหมั้นก็เร็วไปเหมือนกัน” ณภัทรหันไปจ้องตาภาริช อากัปกิริยาดูจริงจัง

“เอาเป็นว่าผมจะไม่กีดกัน การสานสัมพันธ์ระหว่างเจ้านายกับน้องชายผม ผมอนุญาต แต่จะขอให้ทุกอย่างอยู่ในสายตาของผมทั้งหมด และเพื่อไม่ให้เป็นการปิดกั้นโอกาสดีๆ ที่นรินทร์อาจได้เลือก ผมยังไม่ต้องการรับหมั้นให้นรินทร์มีห่วงผูกคอเอาไว้”

ภาริชกระตุกยิ้มต่อคำประกาศของณภัทร “ถ้าฉันฟังไม่ผิดนายไม่ยอมให้ฉันหมั้นกับนรินทร์ แต่อนุญาตให้เราคบเป็นคนรักอย่างเป็นทางการได้สินะ”

“ผมห้ามอะไรใครได้หรือไง ผมไม่ใช่คนใจไม้ไส้ระกำ แล้วนี่ผมเสนอทางออกที่ดีที่สุดให้อยู่นะ ทั้งกับรินแล้วกับเจ้านาย”

ไม่ว่ายังไงณภัทรก็ยังไม่อยากให้รินถูกผูกมัดเอาไว้ตอนนี้ รินยังเด็กหากวันหน้าพบเจอคนที่ชอบมากกว่า คิดหรือว่ามันจะง่ายหากถูกบ่วงของคุณภาริชรัดเอาไว้แล้ว

“ผมยอมรับการคบหาในฐานะคนรักระหว่างรินกับเจ้านาย ยังไงก็แล้วแต่อยากให้คุณภาริชให้เกียรติผมและน้องของผม เข้าตามตรอก ไม่ล่วงเกินและทำอะไรคิดถึงหน้าผมบ้าง”

“เข้าใจแล้ว เอาอย่างนี้ก็ได้ ถ้าอย่างนั้นในเมื่อพี่แฟนอย่างนายยอมรับในตัวฉันแล้ว พรุ่งนี้ฉันขอพารินไปเที่ยวเล่นฉลองการคบหาอย่างเป็นทางการซักหน่อยก็แล้วกัน”

ณภัทรเม้มปากเข้าหากันแน่น เจ้านายคนนี้ไม่รีรอใช้สถานะของตัวเองรุกเข้าหานรินทร์ทันที ถึงแม้จะหนักใจแต่ณภัทรก็ยอมอนุญาต

“ได้สิครับ แต่ผมขอขีดเส้นเวลาซักหน่อย ห้ามกลับบ้านเกินหนึ่งทุ่มก็แล้วกัน”

คนที่ดีใจที่สุดเห็นทีจะเป็นรินทร์ ถึงไม่ได้หมั้นกับพี่ภาริช เท่านี้มันก็เกินกว่าที่คาดไปแล้ว

หลังจากพูดคุยกันเรียบร้อยภาริชก็พาคนของเขาจากไป นรินทร์เสียดายที่ไม่ได้พูดดุยกับคนรักซักคำ ทว่ามีข้อความส่งมา

โกรธเกรี้ยว : พี่อดใจรอให้ถึงวันเดตฉลองการคบหากันอย่างเป็นทางการของเราในวันพรุ่งนี้ไม่ไหวเลย

โกรธเกรี้ยว : ในเมื่อพี่ตัดสินใจอู้งานแล้ว เราก็ต้องเที่ยวกันให้คุ้มเนอะ



“ร้ายจริงๆ คุณภาริชคงกะโยนงานของวันพรุ่งนี้ให้พี่ทำจนหมด”

นรินทร์ยิ้มแหยๆ เมื่อพบว่าพี่ณภัทรชะโงกหน้าอ่านข้อความในมือถือของตัวเอง

“เอาล่ะ พี่ว่าจะทำงานที่ค้างไว้ซักหน่อย” ณภัทรลุกขึ้นจากโซฟา ตั้งใจกลับไปทำงานเอกสารในห้อง

“ขอบคุณนะครับพี่ณภัทร”

คำขอบคุณของนรินทร์ทำให้เขาหมุนตัวกลับไปเผชิญหน้า “พี่แค่อยากให้เรามีความสุข” เขาลูบหัวนรินทร์เบาๆ ด้วยความเอ็นดู เขาไม่แน่ใจว่าการเปิดโอกาสให้รินคบหากับเจ้านายตัวร้ายเป็นเรื่องที่ถูกต้องไหม แต่เมื่อเห็นรอยยิ้มของนรินทร์เขาก็คลายใจ

ณภัทรคิดว่าการที่เขาตัดสินใจทำแบบนี้มันคงดีกับนรินทร์ที่สุดแล้ว



ในวงการe-spotชื่อของเศียรมังกรเรียกได้ว่าโด่งดังในระดับนานาชาติ สายหมอกคนนี้เดินสายแข่งเกมไปทั่วทุกมุมโลกและได้รับรางวัลมามากมายจนเรียกได้ว่าเขาคือมือหนึ่งของวงการนี้เลยทีเดียว

เวลานี้ชื่อที่ติดอันดับtop5ในวงการe-spotมีดังนี้

เศียรมังกร
Chen Le<เฉินเล่อ>
คิม ยองแอ <บุตรสาวอันเป็นที่รัก>
คิม เยจี <ฉลาดเฉลียว>
Killer bee
4 อันดับแรกนั้นล้วนเป็นลูกครึ่งลูกเสี้ยวที่มีสัญชาติประเทศtทั้งนั้น ดังนั้นเสือสิงห์หงส์และมังกรเหล่านี้จึงกระจุกตัวแย่งชิงความโดดเด่นรวมถึงสร้างชื่อเสียงให้ประเทศtอย่างต่อเนื่อง และตรงหน้าของเมษา อันดับ1และ2ในวงการe-spotก็มากันพร้อมแล้ว

สาวน้อยอิงฟ้าเป็นคนที่ตื่นเต้นกว่าใคร เธอไม่คิดฝันว่านอกจากได้พบตัวจริงยังจะได้ร่วมทีมกับคนที่มีชื่อเสียงขนาดนี้ ถึงแม้ว่าเสียดายแทนพี่ชายฝาแฝดซึ่งถอนตัวไปเพราะสาเหตุที่ไม่ยอมบอกแม้แต่เธอก็ตามเถอะ

“ขอบคุณพี่สายหมอกจริงๆ ครับที่อุตส่าห์หาคนมาเสียบแทนคนที่ขาดไปให้”

เมษาขอบคุณด้วยความจริงใจ เขากำลังลำพองที่ได้หมากชั้นเลิศมาเพิ่มอีกหนึ่ง ถ้าไม่ติดว่าเฉินเล่อพูดจาปากคอเราะร้ายออกมาเสียก่อน

“ล้อกันเล่นใช่ไหมเนี่ยเศียรมังกร นายจะให้ฉันฟอร์มทีมกับนักแคสที่ไม่เคยเข้าแข่งขันแม้แต่ครั้งเดียวนี่นะ”

เมษาหรี่ตามองด้วยความไม่พอใจ ดูเหมือนว่าเฉินเล่อก็รู้ตัวว่าถูกมองด้วยสายตาไม่เป็นมิตร มีอะไรที่คนอย่างเฉินเล่อต้องเกรงใจเขาใช้สายตาของผู้ที่เหนือกว่ามองเหยียดกลับ

“เข้าใจความรู้สึกของคุณนะครับ” เมษาเปลี่ยนสีหน้าอย่างรวดเร็ว เขาปั้นยิ้มเอาไว้ก่อนถึงแม้จะเริ่มเกลียดขี้หน้าอีกฝ่ายเสียแล้ว แต่เพื่อผลประโยชน์ไงก็ต้องนอบน้อมเอาไว้

“แต่คุณคงเห็นฝีมือของผมจากคลิปต่างๆ ดีแล้ว เทคนิคของผมก็ไม่น่าเกลียดอะไร”

“แคสเกมกับแข่งจริงจังมันเหมือนกันที่ไหน” เฉินเล่อกระตุกยิ้ม เขามองเมินไปอีกทาง ถอนหายใจและทำท่าเหมือนเมษาอ่อนต่อโลกเสียเต็มประดา

“อย่าว่าแต่เราไม่เคยเล่นเกมด้วยกัน นายคิดว่านายจะตามทันและเข้าใจกลยุทธของมืออาชีพอย่างเราหรือเปล่า”

“สอนผมสิครับ ผมหัวไวพอ” เมษาไม่ใช่คนอารมณ์เย็นนัก เขาปั้นหน้ายิ้มได้ไม่นานเท่าไหร่ ส่วนคนฟังอย่างเฉินเล่อทำแค่แค่นเสียงดังเฮอะเท่านั้น

“งั้นมาพูดถึงเรื่องหัวหน้าทีม ฉันต้องเป็นหัวหน้าทีม มีใครขัดข้องไหม”

เส้นเลือดบนขมับของเมษาปูดบวมทันทีที่ได้ยินคำพูดของเฉินเล่อ ไอ้ลูกครึ่งแดนมังกรเนี่ยยโสโอหังมากเกินไปแล้ว

“พี่สายหมอกไม่ได้บอกเขาก่อนที่จะชวนมาเข้าทีมหรือครับ”

สายหมอกยิ้มละไม เขาหันไปพูดกับกับเฉินเล่อด้วยเสียงนุ่มนวล

“เล่อ นายลืมไปที่ฉันบอกไปแล้วหรือไง เรื่องที่เมษาเขาเป็นหัวหน้าทีม”

“โอ๊ะ นึกว่าล้อเล่นนะนี่ นี่เราจะตั้งทีมทั้งทีทำไมไม่เลือกหัวหน้าจากความสามารถล่ะ”

เมษากัดฟันกรอดต่อสีหน้าล้อเลียนของเฉินเล่อ ไอ้หมอนี่ถ้าไม่พูดกันตรงๆ เห็นทีจะไม่รู้เรื่อง

“คุณต้องการเงินเท่าไหร่คุณเฉิน”

“เอ๋ ไหงเรามาพูดถึงเรื่องเงินกันได้เนี่ย” เฉินเล่อหัวเราะด้วยใบหน้าชั่วร้าย

“อยากได้เท่าไหร่บอกมาตรงๆ เถอะ” เมษาเย็นชาขึ้นทั้งน้ำเสียงและใบหน้า

เฉินเล่อยิ้มด้วยใบหน้าที่ดูเหมือนชอบอกชอบใจ เขายื่นหน้าเข้าไปหาเมษา

“อย่ามาดูถูกกันนะไอ้ลูกเจี๊ยบ” สีหน้าของเฉินเล่อยังคงยิ้มหวาน แต่วาจาเฉือดเฉือนอย่างที่สุด

“ฉันยอมมาร่วมทีมกับแก เพราะวางแผนตั้งทีมกับอากิระไว้ตั้งแต่ต้น แกมันแค่ตัวแปรห่วยๆ ที่ทำให้ฉันต้องมาติดกับ เงินแกฉันไม่เอาหรอก แต่แค่มาทดสอบดูฝีมือตัวเองว่าร่วมทีมกับพวกตัวถ่วงฉันกับสายหมอกยังสามารถพยุงทีมให้ชนะได้ไหม”

“ถ้างั้น...ก็แสดงความสามารถให้พอนะครับ เพราะถ้าคุณทำทีมแพ้มันคงจะน่าขายหน้า”

เฉินเล่อหัวเราะร้ายกาจ เขาไม่อินังขังขอบต่อคำพูดของเมษา “คำพูดนั้นคืนให้ก็แล้วกัน”

เป็นการเริ่มต้นฟอร์มทีมที่ไม่ดีเอาเสียเลย แต่เมษาก็ถอยไม่ได้แล้ว คนอย่างเฉินเล่อถ้าปล่อยให้ไปสร้างทีมเองมันจะกลายเป็นปัจจัยที่ทำให้เขาแพ้พนันกับนรินทร์ได้เหมือนกัน



+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

                   ได้ร่างปกmaddog01มาแล้วค่ะ แต่ที่ยังไม่มาอวดเพราะตอนนี้จำนวนหน้ามันเยอะมากเมื่อปรับเป็นa5แล้ว

                    เลยจะแบ่งเป็นสองเล่มค่า ต้องวาดปกสองรูปเลย จะเอามาอวดทีเดียวนะคะ5555

                    ตัวละครใหม่ดาหน้ากันมามากมาย ก็นักแข่งเกมe-spotทั้งหลายนะแหละค่ะ

                    แต่ไม่ได้กะให้มันเยอะจนงงนะคะ เพราะนี้แค่แข่งในประเทศ 

                    แสดงความคิดเห็นเป็นกำลังใจกันบ้างนะคะ

ออฟไลน์ Kei

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 478
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +14/-1

ออฟไลน์ ♥►MAGNOLIA◄♥

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7518
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +193/-11

ออฟไลน์ แมวดำ

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 784
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-2

ออฟไลน์ Tiffany

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1147
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +24/-0
อดใจรอชมการแข่งขันแทบไม่ไหวแล้ว

ออฟไลน์ lucifer miumiu

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 152
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +147/-1
บทที่46

การปรากฏตัวของคิมยองแอ

หลังจากบังคับนัดเดตกับนรินทร์ได้สำเร็จ ภาริชก็ไม่รีรอพาคนรักตัวน้อยมาที่ร้านจิวเวลรี่ ใครจะรู้บ้างว่าคุณภาริชผู้แสนดีสั่งแหวนคู่สำหรับเขากับนรินทร์ไว้ได้สองสามสัปดาห์แล้ว

“สวัสดีค่ะคุณภาริช มารับแหวนที่สั่งทางร้านไว้ใช่ไหมคะ” ผู้จัดการสาวมืออาชีพพยักหน้าให้พนักงานร้านที่ยืนอยู่ด้านข้าง

“ใช่ครับ”

“รอซักครู่นะคะ เชิญนั่งทางนี้ก่อนได้เลยค่ะ” นั่งรอเพียงไม่นาน พนักงานคนที่หายเข้าไปในห้องเก็บสินค้าก็กลับมาหาภาริริชอีกครั้ง

วินาทีที่เจ้าหล่อนนำแหวนมาอวดโฉม นรินทร์ก็ตกตะลึง แม้จะถูกออกแบบมาให้ดูเรียบๆ สมเป็นแหวนที่ผู้ชายจะใส่ แต่ตัวเรือนทำด้วยทองคำขาว ประดับด้วยเพชรน้ำดีจนทำให้ดูหรูหรากว่าแหวนเพชรเม็ตโตๆ ที่เสียอีก

“พี่ภาริชนี่มันเหมือนแหวนแต่งงานมากกว่า แหวนคู่ไว้ใส่เล่นนะครับ”

แค่คาดเดาราคานรินทร์ก็แอบเหงาตก เขาเองหวังจะเทียบเคียงหรือมอบสิ่งที่เท่าเทียบกันกับสิ่งที่ภาริชคอยมอบให้อยู่เสมอให้คู่ควรกับการเป็นคนรัก สงสัยว่าหากเขาตั้งใจจะเป็นฝ่ายเปย์พี่ภาริชคงต้องทำงานหามรุ่งหามค่ำเสียแล้ว

พอเห็นอาการของนรินทร์ภาริชหัวเราะน้อยๆ เขายิ้มจนหวานให้นรินทร์ด้วยความพึงพอใจ

“รินไมชอบหรือ”

“จะว่าชอบก็ชอบครับ แต่ว่ามันแพงไปหน่อย”

“ใส่ติดตัวเอาไว้ตลอดเวลาเป็นการตอบแทนแล้วกันนะครับ พี่ก็จะใส่เหมือนกัน”

ภาริชหยิบแหวนวงเล็กกว่าออกมาจากถาด “ยื่นมือมาให้พี่สิครับ มือซ้ายนะ”

นรินทร์ทำตามอย่างว่าง่าย ภาริชบรรจงใส่แหวนลงไปที่นิ้วนางข้างซ้ายของคนรัก เป็นจังหวะที่แขกไม่ได้รับเชิญโผล่มาพอดี

“อุ้ย ไม่นึกว่าจะได้เจอนายที่นี่นะภาริช”

เสียงอันเป็นเอกลักษณ์ของเจ้าตัวกระตุ้นความทรงจำที่เกี่ยวกับตัวตนของฝ่ายนั้นซึ่งเกือบลืมไปหมดแล้วขึ้นมา ภาริชหันไปส่งยิ้มให้

“ไม่ได้เจอกันนาน มาทำอะไรที่นี่”

เป็นสองพี่น้องนักกีฬาe-sportชื่อดัง คิมยองแอ กับคิมเยจีนั่นเอง จังหวะนั้นเธอสังเกตให้ภาริชประคองมือของนรินทร์รวมถึงแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายด้วย

“ว้าย...สวยจัง เอ๋ หรือว่านี่เด็กใหม่ของคุณ”

คิมยองแอสำรวจตรวจดูนรินทร์ด้วยดวงตาอย่างจาบจ้วง ทำเอานรินทร์รู้สึกไม่ดีเลย

“ก็...สวย น่ารักอยู่หรอก แต่นี่นายเปลี่ยนรสนิยมมากินผู้ชายด้วยกันแล้วหรือไง”

“ยองแอ” คิมเยจีกระซิบเตือนเบาๆ แต่คิมยองแอสนใจที่พี่สาวพูดเสียที่ไหน

“ว่าไงคะหรือว่าช้ำใจจากผู้หญิงดีๆ สวยๆ เลยต้องหันไปหาผู้ชายด้วยกัน”

ภาริชยิ้มละมุนละไม เขาคุ้นชินกับนิสัยหลงตัวเองและไร้มารยาทของคิมยองแอดี จะว่าไปสมัยที่คบกันเขาก็เอาใจปรนเปรอหล่อนด้วยความคิดที่อยากรู้เหมือนกันว่าหล่อนจะเอาแต่ใจฟุ้งเฟ้อและสันดานเสียได้ถึงขั้นไหน

“นรินทร์ผู้หญิงคนนี้คือคนรักเก่าของพี่”

นรินทร์ยกมือไหว้คิมยองแอในฐานะคนอายุน้อยกว่า แต่อีกฝ่ายสนที่ไหน

“พูดอะไรของนายน่ะภาริช เรายังไม่ได้เลิกกันเสียหน่อย แค่ห่างกันไปเดือนสองเดือนเพราะต่างคนต่างมีธุระต่างหาก”

คิมยองแอเธอหมายความตามนั้นจริง เธอยังไม่ได้ตัดสัมพันธ์กับภาริชด้วยคำพูดเสียหน่อย

“แย่จังนะ” ภาริชยิ้มหวานปานเทพธิดา “ตอนนี้ฉันคบกับนรินทร์ในฐานะคนรักแล้วด้วยสิ”

ภาริชคว้านรินทร์เข้ามาโอบแล้วจุมพิตเบาๆ ลงไปบนแก้มคนรัก

“จะคบกันนานเท่าไหร่ล่ะ ใครๆ ก็รู้ว่านายคบกับใครไม่ได้นาน มีแต่ฉันเท่านั้นแหละที่คบกับนายได้เป็นปี”

คิมยองแอมั่นอกมั่นใจว่าเด็กผู้ชายคนนี้ก็แค่ตัวคั่นเวลาของภาริชอีกคนหนึ่ง ที่มั่นใจขนาดนั้นเป็นเพราะในบรรดาคนที่ผ่านมาเธอกับเขาคบหากันนานที่สุด และเธอเองก็เป็นคนที่ภาริชปรนเปรอเอาอกเอาใจด้วยเงินทองกับเวลามากกว่าใครๆ

“นี่รู้ไว้เสียด้วยนะหนุ่มน้อย นายคนนี้น่ะ เป็นผู้ชายที่เบื่อง่าย คนนุ่มนิ่มจำเจไร้สีสันอย่างเธอ สร้างความตื่นเต้นให้เขาไม่ได้หรอกอีกหน่อยเขาจะเบื่อเธอ”

คิมยองแอสะบัดผมหยักศกที่ปรกระใบหน้าไปมาด้วยท่วงท่าที่งดงามราวนางพญา ในสายตานรินทร์เธอคนนี้เป็นผู้หญิงที่เหมือนนางพญาผึ้ง

เธอสวยมั่นใจแถมประสบความสำเร็จในวงการเกมจนโด่งดัง นรินทร์เริ่มรู้สึกแย่นิดหน่อยนั่นเพราะเขาเผลอนำตัวเองไปเปรียบเทียบกับเธอ

“จริงสิ ไหนๆ ก็มาเจอกันแล้ว พวกเราไปทานอาหารกลางวันด้วยกันดีไหม ฉันอยากฟังว่าพวกนายสองคนคบกันได้ยังไง”

นรินทร์อึดอัดกับคำพูดเชิงบังคับของคิมยองแอ เขาอยากปฏิเสธแต่ไม่รู้ว่าพี่ภาริชคิดยังไง

“เห็นจะไม่ได้หรอก บังเอิญฉันกับนรินทร์กำลังออกเดต ไม่ว่ายังไงฉันก็อยากอยู่กับคนรักสองต่อสอง”

ภาริชปฏิเสธคิมยองแออย่างสุภาพ ใบหน้าของเขาเปื้อนยิ้มที่แสนอ่อนโยน

“ผมจะจ่ายเงินแล้ว” ภาริชหันไปยื่นบัตรเครดิตให้พนักงานประจำร้าน

ดูเหมือนว่าผู้หญิงเอาแต่ใจอย่างคิมยองแอไม่ยอมแพ้ง่ายๆ ใบหน้าสวยเฉี่ยวคมดุยิ่งขึ้นเมื่อเธอรู้สึกว่าภาริชปฏิเสธความต้องการของเธอ

“ขอตัวก่อนนะ”

ภาริชรับบัตรเครดิตคืนแล้วพาตัวคนรักจากไป คิมยองแออดไม่ได้ที่จะกระทืบเท้า คนเป็นพี่สาวอย่างคิมเยจีคุ้นชินกับพฤติกรรมแบบนี้

“เรามาเลือกแหวนกันดีกว่ายองแอ”

“ไม่...ฉันจะตามภาริชไป”

“แล้วแหวนที่สั่งเอาไว้”

“ก็เดี๋ยวค่อยมาเอาไง ทำไมพี่ถึงหัวช้าอย่างนี้นะ ไปเร็ว”

คิมยองแอเดินนำคิมเยจีไปยังรถสปอร์ตคันหรู เธอขับรถไล่ตามภาริชไปห่างๆ



บรรยากาศระหว่างภาริชกับนรินทร์ระหว่างการขับรถมีแต่ความเงียบ ภาริชเป็นคนเปิดบทสนทนาก่อน

“รินงอนพี่หรือครับ”

“ป..เปล่านะครับ” เสียงของนรินทร์ผิดคีย์และดูสูงกว่าปกติ เห็นได้ชัดว่ามีอะไรในใจ

“พี่ไม่ได้ชอบยองแออีกแล้ว มันเป็นเรื่องในอดีต”

“ถ้าอย่างนั้นพี่ภาริชเล่าเรื่องของเธอคนนั้นให้ผมฟังได้ไหมครับ”

นรินทร์รู้ว่าตัวเองเอาแต่ใจ แต่ไม่ว่าอย่างไรเขาก็อยากรู้เกี่ยวกับเธอคนนั้น



++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

คราวนี้มาสั้นๆ ด้วยเวลาที่จำกัดมากๆ เพราะต้องไปออกนอกาถานที่ยาวๆ

แต่ก็อยากลงให้อ่านอะนะ เลยขออนุญาติลงเท่าที่จะเขียนได้แล้วกันนะคะ

                    ถึงจะบอกว่าสั้นนี่มันก็4หน้านะ น้อยกว่าโค้วตาปกติหน้าเดียวเอง

                   ขออภัยล่วงหน้านะคะ

                    จะว่าไปนังตัวร้ายโผล่มาแล้ว55555 

                    แสดงความคิดเห็นเป็นกำลังใจกันบ้างนะคะ

ออฟไลน์ Kei

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 478
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +14/-1

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ river

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2398
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +231/-3
สาวๆสมัยนี้ ่างเอาแต่ใจตัวเองกันเหลือเกิน

ออฟไลน์ แมวดำ

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 784
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-2

ออฟไลน์ lucifer miumiu

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 152
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +147/-1
บทที่47

เพชรกับหินข้างทาง

“ทำไมต้องไล่ตามขนาดนี้ ในเมื่อตอนนี้เธอก็มีคุณมาร์คที่คบหากันอยู่แล้ว”

คิมเยจีถามน้องสาว

“พี่จะไปรู้อะไร ฉันน่ะต้องเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้ตัวเองอยู่แล้ว”

คิมเยจีเม้มปากเข้าหากัน หลายครั้งที่เธอนึกอยากเตือนน้องสาวแต่เลือกที่จะไม่พูด นั่นเป็นเพราะว่าความอิจฉาซึ่งอัดแน่นอยู่ภายในใจ ตั้งแต่สมัยเด็กแล้วความเฉิดฉายที่ราวกับดอกไม้บานของยองแอมักกลบตัวตนของเธอไปจนหมด

อย่าว่าแต่ยองแอเป็นคนชอบเรียกร้องความสนใจ ในขณะที่เธอแตกต่างไปอย่างสุดขั้ว เยจียังจำเมื่อครั้งที่ยองแอพบภาริชใหม่ๆ ได้ กับคนคนนั้นเธอรู้จักเขาก่อนมานานหลายปี

และเธอก็ค่อนข้างชอบเขา แต่ไม่ว่าอย่างไรยองแอก็มักชอบและพอใจของชิ้นเดียวกับเธอเสมอ สุดท้ายไม่ว่าจะคนหรือสิ่งของก็ตกไปอยู่ในมือน้องสาวที่อายุห่างกันแค่ปีเดียว

แม้จะโกรธหรือริษยาแต่ต่อมาก็ทำใจได้ทันที ถึงต้องอกตรมเสมอๆ ก็ยังยินดีกับความสำเร็จของยองแอ ทว่ายองแอไม่รู้ว่ากับภาริชเยจีจริงจังด้วยมากกว่าครั้งไหนๆ ดังนั้นยามที่ยองแอโผบินไปหาผู้ชายคนใหม่ จึงมีการวิวาทเล็กๆ ระหว่างเธอกับยองแอเกิดขึ้น

คำพูดของยองแอที่ทำให้เยจีเจ็บปวดที่สุดก็คือ “ถ้าพี่อยากได้ภาริชล่ะก็เอาไปสิ ฉันยกให้”

เยจีได้แต่กัดฟันกรอด เธอยืนตัวสั่นเทิ้ม คุณภาริชไม่ใช่สิ่งของซักหน่อยถึงจะเที่ยวยกให้ใครง่ายๆ อีกอย่างคุณภาริชเห็นเธอเป็นเพื่อนคนหนึ่ง เยจีรู้ตัวดีดังนั้นเธอจึงไม่ตามตื้อและคิดว่าความสัมพันธ์ในรูปแบบนี้มันก็ดีแล้ว

เพราะว่าเธอโกรธ เยจีจึงปล่อยให้ยองแอทำอะไรก็ตามที่จะเดินไปสู่หายนะ หลังจากน้องสาวทำลายกำแพงอันเป็นขอบเขตความอดทนของเธอลงไป เธอก็ไม่เคยพูดเตือนหรือหยุดยั้งความเอาแต่ใจของยองแออีกเลย

“ก่อนหน้านั้น เธอก็พูดเองว่าคุณมาร์คทำธุรกิจที่น่าจะทำเงินได้มากกว่า ถ้าแต่งงานกับเขาอนาคตเธอน่าจะสบายกว่าแต่งกับคุณภาริชไม่ใช่หรือ”

“นั่นมันก่อนที่จะรู้นิสัยมาร์คต่างหาก” จากนั้นยองแอก็พร่างพรูความคิดเอาแต่ได้ของตัวเองออกมายาวเหยียด

ไม่ว่าจะเป็นครอบครัวที่มีเชื้อสายแดนมังกรปะปนของมาร์ค ไม่ว่าจะระบบรายรับรายจ่ายแบบกงสีที่ยองแอรับไม่ได้ หรือแต่มารดาของมาร์คที่เป็นผู้หญิงหัวเก่า รวมถึงความมัธยัสถ์ซึ่งแตกต่างจากคนจ่ายหนักเหมือนคุณภาริช

“ฉันเดินหมากตานี้พลาดไปเองเยจี แล้วฉันก็ตั้งใจว่าจะกลับมาทวงที่ของฉันคืน”

หน้าด้าน

เยจีด่าน้องสาวของเธอในใจ ยองแอคนนี้ยังไม่รู้จักภาริชดีเหมือนเธอ ยองแอไม่รู้ว่าเธอกับภาริชคบหาเป็นเพื่อนกันมานานแค่ไหน มันค่อนข้างนานจนเธอรู้นิสัยใจคอของภาริชเกือบปรุโปร่ง เพราะถ้าเธอไม่ทราบเธอคงไม่ยอมให้ยองแอมาแย่งไปง่ายๆ



“ยองแอเป็นน้องสาวของเยจีเพื่อนที่เรียนปริญญาตรีที่เดียวกับพี่ เยจีคนนั้นเธอเป็นอัจฉริยะคนหนึ่งเพราะอย่างนั้นถึงได้เข้าเรียนระดับปริญญาไวกว่าปกติ ตอนที่เจอกันครั้งแรกพี่อายุ17 และเยจีอายุ13”

ภาริชเริ่มเล่าตั้งแต่สาเหตุที่ทำให้เขากับยองแอพบกันระหว่างขับรถไปตามทาง

“ในสายตาของพี่เยจีเป็นน้องสาวที่น่ารักและฉลาดคนหนึ่ง แถมเธอยังเล่นเกมเก่งและพวกเราก็จับคู่เล่นเกมด้วยกันบ่อย เธอคนนี้เป็นคนหนึ่งที่ทำให้พี่เข้ามาฝังตัวในวงการเกมจนถึงทุกวันนี้”

“ผมไม่เข้าใจ ถ้าอย่างนั้นทำไมพี่ถึงคบกับคุณยองแอ ไม่คบกับพี่เยจีล่ะครับ”

“พวกเราพอใจในความสัมพันธ์ที่เป็นอยู่ทุกวันนี้แล้วน่ะสิ” ภาริชยิ้ม เขาครุ่นคิดเล็กน้อยพยายามรื้อเอาความทรงจำของผู้หญิงที่เขาเลิกสนใจแล้วออกมา

“อ้อจริงสิ ตอนที่พบยองแอครั้งแรก เป็นเวลาที่พี่ต้องการคนมาเป็นพรีเซ็นเตอร์เกมใหม่ของพี่ ช่วงนั้นพี่หมายมั่นให้เยจีมาเป็นภาพลักษณ์ของเกม ก็ไม่คิดนะว่าครั้งนั้นพี่นัดเยจีมาทานข้าวกลับมียองแอติดตามมาด้วย”

ภาริชขับรถลงไปยังลานจอดใต้ดินของโรงแรม เขาเล่าเรื่องของยองแอต่อไปเรื่อยๆ ด้วยเสียงเนิบนาบ

“ยองแอเป็นผู้หญิงที่ร้อนแรงเหมือนเปลวไฟ พร้อมเผาผลาญคนที่อยู่ใกล้และตัวเองเสมอ”

ภาริชจอดรถเป็นที่เรียบร้อยแล้วเขาปลดเข็มขัดนิรภัยของตัวเองแล้วหันไปยิ้มให้นรินทร์ใครจะไปคิดล่ะว่า คนตัวเล็กกว่าจะโถมเข้าใส่จับกดเขาเอาไว้ใต้ร่าง เป็นครั้งแรกเลยที่คนรักแสดงความหึงหวงออกมาจากสีหน้าและดวงตาอย่างชัดเจน เขารู้สึกทึ่ง ตกใจ รวมถึงใจเต้นตึกตักอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

“ผมไม่ยอมยกพี่ภาริชให้ใครแน่ๆ พี่ของผมแล้ว”

นรินทร์แนบจูบลงมา ที่ทำให้ภาริชตกใจกว่านั้นคือ เด็กน้อยพยายามรุกด้วยจูบแบบผู้ใหญ่ ถึงแม้จะเงอะงะไร้ชั้นเชิงแต่มันกระตุ้นอารมณ์ใคร่ของเขาได้เป็นอย่างดี

ทีแรกนรินทร์คล้ายเป็นคนนำ ทว่าไม่นานนักภาริชก็โต้กลับด้วยความชำนาญที่มากกว่า พวกเขาสลับมุมประกบปากไปมา คนรักตัวน้อยของเขาก็ไม่ยอมแพ้พยายามไล่ตามจังหวะอย่างไม่ลดละ

บรรยากาศภายในรถร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ ภาริชขยับตัวเปลี่ยนตำแหน่งให้นรินทร์ลงไปนอนบนเบาะ หลังจากคลอเคลียที่ปากอยู่นานเขาก็ซุกใบหน้าลงไปบนซอกคอหอมๆ ไล่จูบที่บริเวณนั้นจนไปถึงไหปลาร้า

ภาริชรู้ว่าตัวเองต้องการอะไรแล้วก็เข้าใจว่านรินทร์คงไม่ต่างกัน แต่หลังจากที่ลากปลายลิ้นจากไหปลาร้าไปจนถึงซอกคอ คนใต้ร่างก็ตัวสั่นระริก เขาเงยหน้าขึ้นมองดูและพบว่าคนรกหลับตาปี๋ด้วยความกลัว

ทั้งๆ ที่ตัวเองเป็นคนเริ่มก่อนแท้ๆ แต่กลับกลัวขึ้นมาเสียได้ พี่ภาริชไม่เคยแสดงตัวตนด้านนี้ให้เขาเห็นมาก่อน คนรักที่อายุมากกว่าเร่าร้อนเหมือนไฟ พร้อมจะลวกเขาได้ตลอดเวลา

ทุกสัมผัสที่ถูกแตะลงมานั้นร้อนฉ่าราวกับถูกนาบด้วยเหล็กเผาไฟ นรินทรั้งรู้สึกดีและวิตกไปพร้อมกัน อยากรวมเป็นหนึ่งกันเสียเดี๋ยวนี้ แต่ก็หวาดกลัวว่ามันอาจจะไม่เหมือนเดิม

“เราไปทานข้าวกันดีกว่าเนอะ พี่ทำเรากลัวหมดแล้ว” ภาริชจุมพิตเบาๆ ที่ปลายจมูกนรินทร์

คนตัวเล็กกว่าลืมตาโพลง ความน้อยใจสับสนเล็กๆ ทำให้พูดเรื่องที่ไม่กล้าพูดออกไป

“ผมคงเป็นเด็กกะโปโลที่ไม่มีเสน่ห์จริงๆ ด้วย”

แทบจะในทันทีภาริชประกบปากจูบลงมา นรินทร์ถูกรุกด้วยปากและลิ้นอย่างเร่าร้อนหนักหน่วงยิ่งกว่าก่อนหน้านั้นเสียอีก หลังจากผละจูบเขาก็หอบอย่างหนักเพราะหายใจแทบไม่ทัน

นรินทร์มองดูภาริชด้วยดวงตาที่ปรือปรอย เป็นครั้งแรกเลยที่ได้เห็นโฉมหน้าประดุจเสือร้ายของคนรัก ฝ่ายนั้นเลียริมฝีปากราวกับเสือร้ายที่พร้อมขย้ำ แววตาที่เต็มไปด้วยราคะทอดมองมาอย่างหิวกระหาย

“อย่ายั่วพี่ให้มากไปนัก พี่ไม่อยากผิดสัญญากับณภัทร หรือว่า”

ภาริชลูบมือไปตามเนินเนื้อนรินทร์อย่างยั่วเย้า “เราสองคนช่างเรื่องณภัทร ช่างเรื่องศีลธรรมไป ต่อให้พี่ต้องติดคุกมันก็น่าเสี่ยงอยู่นะ”

“ม..ไม่เอาครับ” นรินทร์ส่ายหัวไปมา เขานึกขึ้นได้ถึงความเป็นเยาวชนของตัวเอง ถ้าหากพลาดพลั้งไปใครมาเห็นพี่ภาริชจะลำบาก

“ทำไมล่ะ” ภาริชเหยียดยิ้มเจ้าเล่ห์ เขาเข้าใจดีว่านรินทร์กลัวอะไร

“ถ้าพี่ภาริชต้องมาเดือดร้อนเพราะความอยากอันไร้เหตุผลของผมมันคงไม่ดีแน่”

“ถ้างั้นเรามาสงบสติอารมณ์กัน...แล้วค่อยลงไปทานข้าวดีไหมครับ”

ภาริชขยับตัวนอนกอดนรินทร์บนเบาะ พวกเขาสองคนกอดกันหลวมๆ โชคดีเป็นของพวกเขาที่ลานจอดรถใต้ดินแทบไม่มีใคร

นรินทร์กับภาริชไม่คิดเลยว่าฉากรักวาบหวามของพวกเขาจะตกอยู่ในสายตาของสองพี่น้องตระกูลคิมตั้งแต่แรกจนจบ

ไอ้เด็กนี่มันร้ายกว่าที่คิด

“เห็นหน้าตาหงิ่มๆ แต่ร่านใช่ย่อย”

เยจีมองดูยองแอด้วยสายตาว่างเปล่า แล้วมันผิดกับเธอตรงไหน น้องสาวเธอเองก็นอนกับภาริชในวันแรกที่ได้พบเหมือนกัน ตัวเองทำได้แล้วคนอื่นทำไมได้หรือไง

อย่าว่าแต่เขี่ยภาริชทิ้งแล้ววิ่งไปหาคนใหม่ที่ดูรวยกว่าเลย พอเขาไม่ดีไม่ปรนเปรอเท่าภาริชยังหน้าด้านถือว่าตัวเองเป็นผู้คุมเกมวิ่งกลับมาหาคนที่ทิ้งไปได้อีกหรือ

เพราะเห็นแกความเป็นพี่น้องหรอกนะ เธอถึงไม่ใส่ใจเอาความอะไร นอกจากนั้นเพราะความเวทนาที่เธอมีให้น้องสาวคนนี้ หากว่าไม่มีเธอซักคนคงไม่มีใครคอยอยู่ข้างกายยองแออีกแล้ว ด้วยนิสัยชอบแย่งของๆ คนอื่นไปทั่ว มันทำให้น้องสาวคนนี้ หาเพื่อนที่จริงใจไม่ได้อีกเลย

คนรอบตัวของยองแอเข้ามาเพราะผลประโยชน์ หรือไม่ก็แค่อยากชิมรสหวานจากเกสรของดอกไม้ที่ยังผลิบานอย่างงดงามเท่านั้นเอง

“พี่รู้อะไรไหม อะไรที่มันเคยเป็นของฉัน ถ้าฉันยังไม่อนุญาตใครก็มาเอาไปไม่ได้ทั้งนั้น”

แล้วยองแอก็หัวเราะชอบใจ “พี่ไม่คิดว่าฉันทั้งสวยและมีประโยชน์กว่าเจ้าเด็กนั่นหรอกหรือ”

เธอเป็นนักเล่นเกมอาชีพนะ แถมเป็นนางแบบ เธอเป็นผู้หญิงที่ทำประโยชน์ให้ภาริชได้ทุกๆ ด้าน อย่าว่าแต่เธอยอมทิ้งเงินที่ ธันวา ชัยมงคลเสนอให้จำนวนมหาศาลเพื่อชักชวนเธอไปลงแข่งเกมในรายการของฝ่ายนั้นแลย เธอยังยอมทิ้งมันไปได้

ก็เธอเลือกภาริชไง แค่หัวข้อนี้ก็เท่ากับเธอมีประโยชน์มีความสามารถมีคุณค่ามากกว่าเด็กที่ทำได้แค่เป็นคู่นอนบนเตียงเท่านั้นอยู่แล้ว

คนฉลาดอย่างภาริชต้องรู้อยู่แล้วว่าอะไรคือเพชรอะไรคือหินข้างทาง



+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++



พูดถึงคุณเนย ณ bnkเขาว่ากันว่า คุณเนยโชคไม่ค่อยดีเหมือนมายูยุ คุณเนยเราจะโอชิคุณด้วยอีกคนน้า

โอเคหวีดbnkพอละ เขียนไปก็รู้สึกว่าคนที่นิสัยไม่ดีที่สุดในเรื่องคงเป็น

แม่นางคิมยองแอนี่แหละ555 

แสดงความคิดเห็นกันบ้างน้า บางทีเราก็อยากรู้ความคิดของนักอ่านนะคะ

ออฟไลน์ suikajang

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 813
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +23/-0
จ่ะ พี่ภาริชเขารู้ไงว่าใครเพชรใครหิน ถ้าไม่มีพี่สาวก็ไม่มีใครอยู่กับเธอแล้ว เป็นอีกคนที่ต้องจัดการค่ะ
มั่นหน้ามั่นโหนกเกินไปล่ะ รวบยอดกะตระกูลเดือนเลย  :beat:
น้องรินผู้น่ารักใจเย็นๆ นะจ๊ะ พี่ภาริชไปไหนไม่รอดแน่นอน น้องเล่นหึงหวงได้ใจสั่นขนาดนี้  :o8:

    :L2:  :pig4:  :L1:

ออฟไลน์ PandP

  • Déjame vivir esa fantasía.
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1170
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +137/-0
    • http://www.facebook.com/iAMpingPINGping
น้องนรินทร์ดูเติบโตขึ้นเยอะเลย ยิ่งน่ารักเข้าไปใหญ่

ออฟไลน์ river

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2398
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +231/-3
ถ่านเข้าใจว่าตัวเองเป็นเพชร

ออฟไลน์ bulldog17

  • ❤GOT7
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3689
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +265/-12
ขำแม่นั่งยองๆไม่มีใครเข้าข้างแม้แต่พี่ตัวเอง /กลั้นขำ

ออฟไลน์ lucifer miumiu

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 152
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +147/-1
บทที่48

ประกาศสงคราม



“อุ๊ยบังเอิญจังนะภาริช”



ก็รู้อยู่ว่าไม่ใช่บังเอิญ ภาริชยังยิ้มละมุนละไมแม้ว่าการปรากฏตัวของคิมยองแอจะเป็นเหมือนก้อนหินที่คาอยู่ในรองเท้า

ด้านหลังยองแอ เยจีผู้เป็นพี่สาวค้อมหัวขอโทษโดยไม่ปริปากพูด เธอขายหน้าเหลือเกินกับพฤติกรรมของน้องสาว



“ในเมื่ออุตส่าห์เจอกัน ขอนั่งทานอาหารด้วยเลยแล้วกันนะ”



ยองแอนั่งลงอย่างถือวิสาสะก่อนจะเรียกบริกรมาสั่งอาหาร ในขณะที่เยจีไม่ยอมนั่งลงและเธอกำลังคิดว่าจะปลีกตัวไปนั่งที่อื่น



“เอ่อ...นั่งลงเถอะครับ”



เยจีไม่คิดว่าคนรักตัวน้อยของภาริชจะเชื้อเชิญให้เธอนั่ง เธออ้าปากจะปฏิเสธแต่ยองแอคว้าข้อมือบังคับให้เธอทำในสิ่งที่ไม่ต้องการ



“นั่งเถอะเยจี มัวยืนอยู่ทำไมล่ะ”



สุดท้ายเยจีก็ต้องนั่งลงจนได้และไม่คิดว่าคนรักของภาริชจะชวนเธอคุยอย่างเป็นกันเอง



“พี่ภาริชสมัยที่เรียนปริญญาตรีเป็นยังไงบ้างครับ” นรินทร์ถามด้วยแววตาเป็นประกาย เขาอยากรู้เรื่องของคนรักจากมุมมองคนอื่น แล้วก็คุณเยจีคนนี้ก็เป็นเพื่อนของพี่ภาริชแถมดูใจดีมาก



“เอ...นั่นสินะได้เผาพี่ภาริชก็น่าจะดีเหมือนกัน” เยจีทำท่าใคร่ครวญว่าจะเล่าเรื่องอะไรดี



“อย่าพูดจาโกหกเหลวไหลล่ะ” ภาริชเย้าแหย่เยจี



บรรยากาศครึกครืนเป็นกันเอง แต่ยองแอหาโอกาสเข้าไปแทรกไม่ได้เลย เธอทนนั่งนิ่งอึดอัดปล่อยให้เยจีพล่ามๆ ๆ ด้วยสีหน้าไร้อารมณ์



จวบจนหัวข้อเรื่องที่เยจีมีส่วนทำให้ภาริชสนใจวงการเกมถึงกับลงทุนเปิดบริษัท ยองแอไม่เคยได้ยินเรื่องนี้จากปากภาริชและเยจีมาก่อน เธอมองดูพี่สาวด้วยความคิดที่ต่างไปจากเดิม



“ถึงเยจีจะเป็นแรงบันดาลใจขั้นต้น แต่คนที่ทำให้บริษัทของภาริชรุ่งโรจน์ในวงการก็คือฉันไม่ใช่หรือคะ”



ทั้งภาริชทั้งเยจีต่างรู้ดีว่ายองแอกล่าวอ้างถึงอะไร หล่อนคงหมายถึงผลงานในฐานะพรีเซ็นเตอร์นั่นเอง เอาจริงๆ ภาริชก็ยอมรับว่าเธอคนนี้ทำได้มากทีเดียว



“ต้องขอบใจเธอสำหรับผลสำเร็จที่ผ่านมาล่ะนะ” ภาริชชูแก้วขึ้นเล็กน้อยแทนคำขอบคุณ



“แน่นอนสิคะ ฉันน่ะมีประโยชน์ให้คุณในทุกๆ ด้าน ไม่ว่าจะเรื่องงาน ในฐานะคนรักที่สามารถนำไปโอ้อวดได้อย่างไม่อายใคร แถมที่ฉันมาคราวนี้ เพราะอยากช่วยคุณโปรโหมตงานแข่งเกม ถึงขนาดนี้แล้วคุณก็น่าจะคิดได้ว่าใครคู่ควรใครด้อยค่า”



ยองแอส่งยิ้มเยาะไปให้นรินทร์ และเธอก็คิดว่าพูดถึงขนาดนี้แล้วภาริชก็ควรเข้าใจ



“นรินทร์เองก็จะลงแข่งเกมครั้งนี้ด้วยนะ” ภาริชกล่าวเสียงเนิบนาบจังหวะนั้นบริกรนำอาหารมาเสิร์ฟพอดี



“อุ๊ย...ล้อเล่นใช่ไหมเนี่ย” ยองแอหัวเราะเสียงดังแบบไร้มารยาทเหลือเกิน คราวนี้เยจีถึงกับต้องก้มหัวขอโทษคนอายุน้อยกว่าอย่างนรินทร์



“นี่พ่อหนูพื้นที่ตรงนั้นมันสำหรับมืออาชีพนะ ไม่ใช่สนามเด็กเล่น”



“ผมรู้” เป็นครั้งแรกที่นรินทร์เปิดปากพูดกับยองแอ เด็กหนุ่มไม่ได้มีท่าทีประหม่า แต่ทุกคำพูดท่าทางล้วนเต็มไปด้วยความมั่นใจ



“ผมศึกษาการแข่งของพวกมืออาชีพหลายคนนานมากแล้วรวมถึงคุณด้วย”



ยองแอแสยะยิ้ม “งั้นก็รู้แล้วสิว่าระดับของเราสองคนมันเทียบกันไม่ได้”



นรินทร์เม้มปาก เขารวบรวมความกล้าที่จะพูดความจริง ปกติเขาไม่ทำร้ายจิตใจใครโดยเฉพาะผู้หญิง มิวซังสอนเขามาให้เป็นสุภาพบุรุษ



“ความสำเร็จของคุณทุกครั้ง มีผู้อยู่เบื้องหลังมาตลอด คุณต้องขอบคุณพี่เยจีที่คอยซัพพอร์ทเก็บกวาดทุกอย่างให้คุณตามหลัง เห็นได้ชัดว่าคุณไม่มีทางชนะได้เลยถ้าปราศจากคนอุดรูรั่วอย่างพี่เยจี คุณได้ขอบคุณพี่สาวที่ทำงานอย่างหนักเพื่อผลักดันคุณขึ้นมาหรือยังครับ”



เยจีไม่อยากเชื่อว่าเด็กที่ท่าท่างนุ่มนิ่มไร้เดียงสาอย่างนรินทร์จะกล้าพูดเรื่องที่ไม่มีใครกล้าทำต่อหน้ายองแอ เกี่ยวกับเรื่องนี้น้องสาวของเธอรู้ดีแก่ใจ แต่ทำเป็นไม่สนมัน เพราะมีแต่คำนินทาที่หล่อนว่าไร้สาระจากปากพวกขี้อิจฉาสุดขี้ขลาด ทว่าไม่เคยมีใครฉะกันซึ่งๆ หน้าแบบนี้



“แก...แกจะรู้อะไร เยจีก็เหมือนเสนาธิการ แต่ราชินีน่ะมันคือฉัน ต่อให้เสนาธิการฉลาดแค่ไหน ถ้าไม่มีผู้นำอย่างฉันมันก็เปล่าประโยชน์ แล้วอีกอย่างพวกมือใหม่ไร้ชื่อเสียงไร้ความสามารถอย่างแกอย่าสะเออะมาวิจารย์ฉันจะดีกว่า”



ยองแอไม่รักษามารยาทอีกต่อไป เยจีเห็นท่าไม่ดีจึงคิดจะปรามน้องสาวของเธอบ้าง ถ้าไม่ติดว่าภาริชจู่ๆ ก็หัวเราะชอบใจ



“ฉันไม่คิดว่าmaddog01จะด้อยไปกว่าเธอนะยองแอ”



ยองแองงว่าจู่ๆ พูดถึงmaddog01ขึ้นมาทำไม นักเล่นปริศนานั่นไม่ได้อยู่ที่นี่เสียหน่อย แต่พอเห็นสายตาของภาริชที่บอกความนัยด้วยการทอดมองไปหาคนรักเธอก็แสยะยิ้มเยาะหยัน



“ล้อเล่นหรือไงคะภาริช ไอ้เด็กนี่นะนะ”



“เด็กนี่คือตัวจริงของเจ้าของฉายาราชาไร้มงกุฎหรอกหรือ” แม้แต่เยจียังอดตะลึงไม่ได้ เธอไม่คิดฝันมาก่อนว่าจะได้เห็นตัวจริงของคนที่เธอชื่นชมเขาอย่างไม่ตั้งตัวแบบนี้







ในช่วงเวลาเดียวกันคนที่ตกใจไม่ได้มีแค่สองสาวพี่น้องตระกูลคิม เฉินเล่อซึ่งรู้เป็นครั้งแรกระหว่างประชุมทีมว่าคู่แข่งครั้งนี้มีmaddog01อยู่ด้วยก็ออกความเห็นด้วยความหงุดหงิด



“ถ้าต้องแข่งกับราชาไร้มงกุฎกับมือซ้ายมือขวาของเขา ทำไมเราสองคนไม่ฟอร์มทีมด้วยความจริงจังมากกว่านี้ห๊ะอากิระ”



เมษาคิ้วกระตุกทันที เห็นเฉินเล่อนั่งฟังเงียบๆ อยู่นานนึกว่าจะปรับตัวได้แล้ว



“มันเป็นความฝันของนายไม่ใช่หรือไงอากิระ ที่จะตัดสินว่าใครเป็นที่หนึ่งระหว่างนายกับmaddog01อย่างเป็นทางการเพื่อลบคำครหาของเกมเมอร์คนอื่นๆ ไป”



เฉินเล่ออยู่ในวงการมานานเขารู้ดี ใครหลายๆ คนมักพูดว่า หากmaddog01แข่งเกมอาชีพเมื่อไหร่ราชาจอมปลอมอย่างเศียรมังกรต้องตกอันดับ เพราะเหตุนี้นี่แหละอากิระถึงได้หมกหมุ่นกับการท้าดวลในการจัดอันดับกับmaddog01คนนั้นตามเกมต่างๆ



ผลจากการที่พลัดกันแพ้ชนะ ทำให้คนทั่วไปรู้ว่าฝีมือของทั้งคู่สูสีกัน แต่นี่มันจะเป็นครั้งแรกที่อากิระได้แข่งกับคู่แข่งอย่างเป็นทางการ การดวลที่สำคัญขนาดนี้ ต้องมาถูกไอ้นักแคสที่พอมีชื่ออยู่บ้างย่ำยี เฉินเล่อต้องรู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรมต่อเพื่อนสนิทรวมถึงไม่พอใจอยู่แล้ว



“มันเป็นสิ่งที่ฉันลั่นสาบานไว้แล้วเล่อ” สายหมอกยิ้มแล้วตบบ่าเพื่อนเบาๆ “อีกอย่างแบบนี้มันจะได้แฟร์กัน ทางนั้นก็มือใหม่ในการแข่งขันเหมือนคนทางฝั่งเรานี่แหละ”



เฉินเล่อแค่นเสียง “จะบอกว่าไว้ไมตรีงั้นรึ มากเกินไปแล้วไหม เราเสียเปรียบเต็มๆ ไม่ใช่หรือไง ไอ้พวกลูกเจี๊ยบฝั่งเรา แพ้ราชาไร้มงกุฎมากี่ครั้งแล้ว”



“ฝ่ายผมอาจจะกลายเป็นคนที่ต้องแบกคุณก็ได้ใครจะรู้” เมษาคำรามรอดไรฟัน ในขณะที่เฉินเล่อหัวราะเยาะหยัน



“ปากดี”



สาวน้อยอิงฟ้าพยายามก้มหน้าก้มตาดูดน้ำไล่บรรยากาศร้อนระอุ ในขณะที่สายหมอกยิ้มแล้วส่ายหน้าน้อยๆ จริงๆ แล้วคำพูดของเฉินเล่อกระทบความรู้สึกของเขาสุดๆ



สายหมอกเคยวาดฝันว่าจะได้แข่งกับmaddog01อย่างจริงจังในฐานะมืออาชีพ คราวนี้คิดว่าคงตั้งใจทุ่มฝีมืออย่างจริงจัง จะไม่มีความเกรงใจพี่ภาริชใดๆ ทั้งนั้น เพราะเรื่องนี้เขาได้บอกไปตรงๆ แต่เนิ่นๆ แล้ว



พี่ภาริชนอกจากไม่โกรธยังหัวเราะน้อยๆ แล้วพูดว่า



‘ถ้ามีตัวถ่วงขนาดนั้นแล้วยังชนะได้ นายมันก็เหนือกว่านรินทร์โดยไม่มีข้อกังขา’



เขาก็หวังว่าตนเองจะชนะ ขณะที่คิดเช่นนั้นใบหน้าที่น่ารักของต้นกล้าก็แทรกเข้ามาในความคิด เขาหยิบมือถือส่งข้อความไปหาคนที่เขาปรารถนาจะได้มาไว้ในครอบครอง



Akira : มาดูการแข่งเกมของพี่ได้ไหม หรือถ้าไม่อยากมาดูพี่ นายมาเป็นกำลังใจให้เมษาก็ได้



ต้นกล้าอ่านข้อความแทบจะในทันที แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่ตอบอะไรกลับมา สายหมอกกระตุกยิ้มมุมปาก



การจะลักพาตัวนายไปซ่อนไว้ในที่ลับของฉันมันไม่ยากเลยซักนิด เพราะความดื้อดึงของนายนะเราสองคนถึงต้องมาจบลงแบบนี้



โฉมหน้าที่แท้จริงอันร้ายกาจนี้ แม้แต่คนเป็นพ่ออย่างโคเฮย์ยังไม่รู้ ก็เห็นจะมีแต่ภาริชนี่แหละที่มองทะลุผ่านหน้ากากของสายหมอกได้อย่างปรุโปร่ง







กลับมาที่ความระอุได้ที่ในภัตตาคารของโรงแรมอีกครั้ง คิมยองแอถลึงตามองดูนรินทร์ตั้งแต่หัวจรดเท้าอยากไม่เชื่อสายตา นี่นะหรือราชาไร้มงกุฎที่ทุกคนว่ากันว่าทัดเทียมหรืออาจจะเหนือกว่าเศียรมังกร



“เฮอะ ล้อกันเล่น ล้อกันเล่นแน่ๆ” ยองแอหัวเราะ มันจะกลายเป็นเจ้าเด็กนี่ไปได้อย่างไร ทว่าเมื่อมองเห็นสีหน้าจริงจังของภาริชสีหน้าของเธอก็เริ่มจริงจัง



“ต่อให้นายเป็นตัวจริงก็เถอะ แต่ฉายามันไม่จริงเสมอไป” ยองแอเชิดหน้าอย่างยโสขยับขานั่งไขว่ห้าง ลีลาท่าทางของเธอไม่ว่าใครมาเห็นก็ต้องชื่นชมในความสง่า



“เอาอย่างนี้ไหมล่ะเรามาแข่งกัน”



“แบบไหนครับ” นรินทร์ยอมรับคำท้าง่ายๆ อาจเป็นเพราะเขาหงุดหงิดกับนิสัยของคนคนนี้



“ก็แค่ดวลกันในการแข่งเป็นทางการครั้งนี้ ถ้าฉันชนะฉันจะยอมรับว่านายมีคุณค่าพอจะยืนเคียงข้างภาริช แต่ถ้านายแพ้นายต้องไสหัวให้ห่างจากภาริชนะโอเคไหม”



เยจีขมวดคิ้วเข้าหากัน นี่มันเอาแต่ได้ชัดๆ ยองแอบอกว่าจะยอมรับแต่ไม่ได้หมายความว่าจะเลิกราวีตามตื้อแย่งชิงภาริชจากนรินทร์ แถมยังบังอาจรุกคืบขับไล่ศัตรูอีกต่างหาก นี่มันนิสัยแย่เกินไปแล้ว



“ก็ดีนี่ครับ อืม...”



นรินทร์เว้นจังหวะครุ่นคิด เป็นครั้งแรกเลยที่ภาริชเห็นคนรักยิ้มเจ้าเล่ห์ร้ายกาจ ช่างเหมือนเจ้าปีศาจตัวน้อยจริงๆ ทั้งน่ารักและน่าค้นหา



“ก็หวังว่าคราวนี้พี่เยจีจะช่วยอุดรูรั่วจากความไม่เก่งของคุณได้เหมือนทุกครั้ง”



“ก็ดี” ยองแอกระแทกเสียงสูง เธอโมโหแต่พยายามรักษาภาพลักษณ์ จะไม่ยอมให้ศัตรูที่ปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมเห็นว่ามันปั่นหัวเธอได้สำเร็จ



“ขอตัวนะภาริช ฉันต้องไปวางแผนการเล่นในฐานะหัวหน้าทีมแล้วล่ะ”



ยองแอก้าวเท้าฉับๆ โดยมีเยจีตามไปติดๆ เมื่อคนเป็นพี่สาวไล่ตามทัน สิ่งแรกที่ออกจากปากของน้องสาวทำให้เธอแทบไม่เชื่อหู



“การแข่งครั้งนี้ทั้งหมด ฉันจะเป็นคนวางกลยุทธเอง เธอไม่ต้องยุ่งนะ”



เห็นทีว่าคำพูดยั่วยุของmaddog01จะได้ผล ยองแอเดินไปเหยียบกับดักเข้าเต็มเปา



“เยจีฉันขอเตือนพี่นะ ว่าอย่าคิดว่าตัวเองมาก่อนแล้วจะเผยอเทียบฉันได้ ถ้าภาริชเขาสนใจผู้หญิงจืดๆ อย่างพี่ เขาคงไม่มาคบหากับฉันหรอก”



ทั้งที่คิดว่าจะกล่าวเตือนสติยองแอในฐานะพี่น้อง ทว่าคำพูดของน้องสาวคนดี มันทำให้เส้นด้ายบางๆ ที่ยึดเหนี่ยวพวกเธอเอาไว้ขาดสะบั้น







หลังจากสองพี่น้องตระกูลคิมจากไป ภาริชก็เอื้อมมือไปจับมือของนรินทร์ที่วางบนโต๊ะ



“คนรักรักของพี่ห้าวหาญมาก พี่ไม่คิดเลยว่านอกจากจะพยายามรักษาศักดิ์ศรีของพี่จากการย่ำยีของเจ้าเมษา รินยังยอมต่อสู้ฟาดฟันเพื่อไม่ให้ยองแอมาแย่งพี่ไป ตอนนี้พี่ดีใจจนบรรยายไม่ถูกแล้วเนี่ย”



“ก็ผมบอกแล้วว่าพี่เป็นของๆ ผม” นรินทร์เสียงแข็งกร้าวนิดๆ ดูเข้มแข็งทีเดียว ทว่าเวลาต่อมาสีหน้าก็ค่อยๆ อ่อนโยนขึ้นเรื่อยๆ



“ผมไม่เคยร้ายใส่ใครอย่างนี้มาก่อนเลย” นรินทร์กุมขมับ “แต่มันทนไม่ไหวจริงๆ แค่คิดว่าเขาจะมาแย่งพี่ภาริชไป ผมก็เลือดขึ้นหน้า”



“นรินทร์ต้องปกป้องพี่นะครับ รู้ไหมว่าพี่น่ะอ่อนแอมากกว่าที่นรินทร์คิดเสียอีกนะ”



ภาริชแสร้งทำท่าปาดน้ำตา หากเป็นคนอื่นไม่ว่าฟอร์ด มิวซัง หรือตะวันมาเห็นคงรู้สึกพะอืดพะอมและหมั่นไส้ แต่ในสายตาของนรินทร์กลับเห็นว่าคนรักช่างน่ารักน่าทะนุถนอมเสียเหลือเกิน



+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

555555 จริงๆคิดไว้คร่าวๆ ละว่าจะให้แข่งเกมกันยังไง แต่ก็นะถ้าออกมาไม่ถึงใจ

ก็อย่าว่าเราแรงมากนะ ไม่ใช่โปรในด้านเล่นเกม แต่ชอบแนวนี้มากเลยเขียนค่า

ว่าไป5555 ตอนนี้เหมือนทำไมมีแต่คนร้ายๆ ดุดันกะะไม่รุ

ออฟไลน์ PandP

  • Déjame vivir esa fantasía.
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1170
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +137/-0
    • http://www.facebook.com/iAMpingPINGping
ท่ามกลางความเกรี้ยวกราดของทุกคน พี่ภาริชดูชิลสุดแล้ว 5555

ออฟไลน์ ♥►MAGNOLIA◄♥

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7518
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +193/-11
เยจี.........ยะโส โอหังได้เต็มๆไปเลย
มั่นหน้า มั่นโหนกจริงๆ
ถามภาริชไหม ว่าเอานางไหม เหอะ.......

ภาริช  นรินทร์   :กอด1: :กอด1: :กอด1:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ Kei

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 478
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +14/-1

ออฟไลน์ bulldog17

  • ❤GOT7
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3689
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +265/-12
โอ้ยย พี่ภาริชตัวเล็กตัวโน้ยยยยย 555555

ออฟไลน์ แมวดำ

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 784
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-2

ออฟไลน์ nevergoodbye

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1240
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-2
อ่านรวดเดียวจบ มีเรื่องอยากคอมเม้นต์เยอะมากกก ต้องขอรวบรวมสติก่อนนะคะ  :o8:

เริ่มแรก เข้ามาอ่านเพราะสงสัยว่าฮิคกี้คืออะไร ฮา... แต่พอคุ้นคำว่าฮิคิโคโมริ (ใช่หรือเปล่านะ) จากนิยายที่เคยอ่านอยู่เรื่องหนึ่ง
พออ่านตอนแรกก็รู้สึกว่าภาษาไม่ค่อยลื่นเท่าไร แต่คาแรคเตอร์ตัวละครน่าสนใจมาก พวกกับเนื้อเรื่องแนวเกมที่เราสนใจ ทำให้เราอ่านต่อมาเรื่อยๆ
ซึ่งก็ค้นพบว่า การเขียนมันเป็นเอกลักษณ์ จากที่อ่านไม่ค่อยลื่น ก็เริ่มติดแบบงอมแงมเลยค่ะ

เนื้อเรื่องก็วางไว้ดี อ่านเพลินเหมือนอ่านเว็บตูน แถมตัวละครยังเป็นแนวที่ชอบ แม้จะไม่ค่อยชอบโชตะก็เถอะ
แต่พวก S หรือโซ่แส้อะไรนี่ก็..........  o18

ขอพูดถึงตัวละครหน่อยแล้วกันค่ะ เพราะเราชอบหลายตัวมากกกกกกกกกกก
- คนแรก ทั่นพี่ภาริช เปิดตัวมาด้วยคาแรคเตอร์ที่ชัดเจนว่าเป็น S แถมยังแอบเป็นบราค่อน แต่ก็ไม่วายเป็นบราค่อยสาย S อีก
ด้วยความเมพ หล่อ รวย เริงอำนาจ และเป็นสัตว์ป่าชั้นสูง เราค่อนข้างจะชอบพี่ท่านเป็นอันดับแรกๆเลย

- คนที่สอง น้องฟอร์ด คนนี้ก็ร้ากมากกกกก เด็กอะไรทำไมน่าเอ็นดู คาแรคเตอร์พระเอกโชเน็น แต่น่าเสียดายที่มีพี่ชายเป็น S แบบเข้มข้น น้องฟอร์ดเลยกลายเป็นเด็กน่าเอ็นดูแบบนี้  ถ้าจะให้เลือกเป็นแฟน ก็อยากได้น้องเขานี่แหละ (//ถูกพี่ชานมตบ) เราชอบซีนพี่น้องคู่นี้อยู่ด้วยกันมาก มันแบบ บอกไม่ถูกอะ แต่ชอบมาก ยิ่งตอนคุยเรื่อง 18+ กันนี่แบบ...ทั่นพรี่! ทำไมสอนน้องขนาดนี้ เราต้องสอนกันแบบนี้เลยสินะคะ  :ling1:

- อีกคนที่ขาดไม่ได้ก็คือเศียรมังกร สาย S แบบพี่ภาริช เป็น S สายดาร์กที่เรารู้ความคิดเค้าทีไรก็ขนลุกตลอด ยิ่งตอนหลังๆมานี่ยิ่งกลัวเลยค่ะ เป็นคนน่ากลัวมาก วิธีการก็น่าพรั่นพรึง ตอนแรกสารภาพเลยว่าไม่ชอบใจที่ต้นกล้าจะมีคนมารักด้วย เพราะนิสัยนางอะนะ เราเองก็ชอบน้องฟอร์ดมากๆด้วย แต่พอรู้ตัวตนเศียรมังกร เราคิดว่ามันคงสมควรแล้วอะแหละ แม้ปูมหลังนางจะน่าสงสารก็เถอะ แต่เราก็ไม่สงสารหรอกนะ

ตอนพี่ภาริชกับเศียรมังกรคุยกันแล้วพี่ภาริชพูดว่า "เจ้าสัตว์อ่อนแอที่นายล่าตอนนี้เป็นยังไงบ้าง" นี่คือแบบ หนึ่งในซีนที่เราชอบมาก พวกนักล่าเค้าคุยกันอะโนะ นี่ยังแอบคิดว่าพี่ภาริชจะทำแบบเดียวกับหรือทำได้มากกว่าที่เศียรมังกร(จะ)ทำมั้ย เพราะเค้าก็ไม่ดูธรรมเลย แต่คงไม่ได้รู้เนอะ เพราะ Maddog ก็ตกลงปลงใจกับพี่ภาริชอยู่แล้ว

สุดท้ายก็ไม่รู้ต้นกล้าจะเปิดใจให้หรือเปล่า ถ้าไม่ก็อาจจะต้อง R.I.P. ไว้ล่วงหน้า แต่ก็ไม่แน่ คนเขียนแอบใจอ่อนอยู่นิดๆหรือเปล่าน้า

เท่านี้พอหอมปากหอมคอ โดยรวมก็สนุกมาก อ่านแล้วชอบมากๆๆๆๆๆค่ะ แต่ก็มีเรื่องอยากเสนอคนเขียนนิสนึง
อยากให้มีหมายเหตุให้พวกศัพท์ที่ดูยากๆสำหรับคนที่ไม่ได้เล่นเกมหน่อยค่ะ หรือศัพท์เฉพาะบางตัว อย่าง S นี่ เราว่าบางคนก็ไม่รู้จักนะ ถ้ามีหมายเหตุเขียนไว้จะดีมากๆเลยค่ะ

อีกอย่างคือชื่อตัวย่อ (อันนี้ก็เป็นอีกที่ชอบนะ ใช้เป็นสัญลักษณ์แทน) อยากให้ใช้ตัวใหญ่ค่ะ เช่น แอพ L ประเทศ F อะไรแบบนี้ มันดูอ่านง่ายกว่า แล้วก็เว้นวรรคนิดหน่อย ไม่เขียนติดกันเกิน อย่าง แอพl พอเขียนแบบนี้แล้วอ่านยากค่ะ

ติดตามน้า รอตอนใหม่ค่ะ คนเขียนสู้ๆ  :กอด1:

ออฟไลน์ Supparang-k

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1908
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-3
คือแบบบเห็นเวลาพี่ภาริชอ้อนน้องทีไรละหมั่นไส้ทุกที 555  ถถถ   น้องช่างไร้เดียงสาไม่รู้ทันมารยาของตาเฒ่า

ออฟไลน์ lucifer miumiu

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 152
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +147/-1
บทที่49

พวกเขาคือใครกันนะ



ในที่สุดวันแข่งเกมก็มาถึง วันนั้นมีงานแข่งเกมถึงสองงานจัดชนกัน อันได้แก่งานของบริษัทชัยมงคลและงานของบริษัท Ghiblisoft ทว่าในขณะที่งานของธันวาไม่คึกคัก แต่งานที่ภาริชจัดขึ้นกลับเต็มไปด้วยนักแข่งระดับแนวหน้าของประเทศ นักข่าว และเหล่าเกมเมอร์รวมถึงแฟนบอยแฟนเกิร์ลมาร่วมงานอย่างคับคั่ง



สิ่งที่ทำให้ธันวา ชัยมงคล ตกใจและเจ็บใจที่สุดคือ ทำไมเจ้าลูกชายของตัวเองถึงไปแข่งขันในรายการของคู่แข่งโดยที่เขาไม่ทราบเลย



เสียงเรียกเข้ามือถือดังรัวๆ เมษารับสายของผู้เป็นพ่อทั้งที่รู้ว่าจะต้องโดนต่อว่า



<” แกทำบ้าอะไรห๊ะไอ้ลูกโง่ แกควรมาแข่งในงานของฉันที่เป็นพ่อแกสิ” >



<” แกรู้บ้างไหมสถานการณ์ของบริษัทตอนนี้มันย่ำแย่แค่ไหน แล้วแกยังกล้าหักหน้าพ่อของแก ทำเรื่องโง่ๆ ด้วยการโปรโหมตงานให้คู่แข่งอีกรึ” >



เมษาขี้เกียจอธิบาย โดยเฉพาะพูดกับคนที่กำลังโมโห ไม่ว่าเขาจะงัดเหตุผลล้านแปดก็คงโดนด่าว่าอยู่ดีดังนั้นเขาจึงตัดสายทิ้งไปและไม่สนใจเสียงเรียกเข้าอีกเลย



เวลานี้แต่ละทีมแข่งไปลงชื่อในงาน จำนวนทีมที่เข้ามาร่วมรายการมีถึง40ทีมด้วยกัน เรียกได้ว่าอุ่นหนาฝาคั่งไม่ว่าจะผู้แข่งขัน สปอนเซอร์ นักข่าว หรือว่าคนดูที่ซื้อตั๋วเข้ามาชมการแข่งขันในงาน



ทีมของเมษานั้นเมื่อถึงเวลาปรากฏตัวก็สร้างความฮือฮามากอยู่แล้ว ไม่ว่าจะเศียรมังกร เฉินเล่อ หรือว่าตัวเขาเอง ต่างมีฐานแฟนคลับจำนวนมากตามเอาใจช่วย ดังนั้นวินาทีที่เผยโฉมเสียงกรี๊ดเสียงเชียร์จึงดังสนั่นไปทั่ว



ส่วนอีกทีมที่โด่งดังและมีเสียงเฮไม่แพ้กันคงเป็นทีม ยอชิน<เทพธิดา> ซึ่งเป็นทีมหญิงล้วน และสาวๆ ที่เรียกเสียงคำรามของเหล่าชายหนุ่มจนลั่นฮอลล์ คงไม่พ้นสองพี่น้องตระกูลคิม คิมยองแอและคิมเยจี



ทั้งสองคนต่างเป็นสาวงามที่หาได้ยาก ด้วยบุคลิกที่แตกต่างอย่างสุดขั้ว ทำให้พวกเธอกวาดเอาหนุ่มๆ มาไว้เป็นฐานแฟนในจำนวนมหาศาล



หลังจากลงทะเบียนเรียบร้อย สิ่งแรกที่ยองแอทำคือมองหาภาริชในงานและพบว่าภาริชถูกนักข่าวรุมสัมภาษณ์อยู่



“ยองแอจะไปไหน”



เยจีคว้ามือน้องสาวของเธอเอาไว้ “เธอควรจะอยู่ตรงนี้กับทีมของเธอ”



ยองแอเบ้ปาก เธอรำคาญตรรกะของพี่สาว แต่ถ้าคิดให้ดีเธอควรรักษาภาพลักษณ์ของกัปตันทีมยอชิน ไม่ควรทิ้งลูกทีมไว้กับรองกัปตัน



“ถึงพี่ไม่เตือนฉันก็รู้หรอกน่า”



ระหว่างที่นั่งรอในส่วนของผู้เข้าแข่งสิ่งที่ทำให้ยองแอหงุดหงิดที่สุดน่าจะเป็นกระแสปากต่อปากของผู้เข้าแข่งและผู้ชม ตลอดเวลามักได้ยินข่าวและเสียงซุบซิบพูดคุยถึงการแข่งขันอย่างเป็นทางการครั้งแรกของmaddog01กับพรรคพวก



เธอไม่เข้าใจว่าตื่นเต้นอะไรกันขนาดนั้น เพราะฉายาราชาไร้มงกุฎที่คนแต่งตั้งให้อย่างนั้นหรือ อยากจะหัวเราะออกมาดังๆ ไอ้ฉายาแบบนั้นมันเป็นคำเหยียดกันไม่ใช่หรือไง เป็นราชาที่ไร้มงกุฎมันน่าภูมิใจตรงไหน น่าสมเพชด้วยซ้ำไป



แถมฝีมือของไอ้หมอนั่นกับพรรคพวก เธอก็คิดว่าคงไม่เท่าไหร่ เพราะถ้าเก่งจริงคงรีบเสนอหน้ามาแข่งในหมู่มืออาชีพนานแล้ว แถมก่อนหน้านั้น พูดตรงๆ เธอไม่ได้สนใจการมีตัวตนของmaddog01มาก่อน



ทว่าพอรู้ว่าไอ้หมอนั่นเป็นคู่แข่ง เธอก็ยอมสละเวลาอันมีค่าศึกษาเกี่ยวกับเจ้านั่นนิดหน่อย ขนาดดูผ่านๆ ยังรู้สึกขบขันและสมเพช ไอ้คลิปแต่ละคลิปที่อยู่ในโลกโซเชียลนั่นมันอะไร ดูบ้าๆ บอๆ ขาดๆ เกินๆ ยังไงไม่รู้



ไม่เข้าใจเลยว่าภาริชชอบเจ้าเด็กสติไม่เต็มคนนั้นตรงไหน เธอไม่ค่อยเข้าใจศัพท์ของพวกคนกลุ่มจำพวกนั้นเท่าไหร่ แต่ก็พอรู้มาบ้างว่าพวกโอตาคุกับจูนิเบียวนี่เป็นพวกน่ารังเกียจน่าขยะแขยงใช้ได้



เพราะแบบนี้เลยยิ่งไม่เข้าใจภาริชเข้าไปใหญ่ว่าเห็นอะไรดีในตัวไอ้หมอนั่น ยิ่งนำมาเปรียบเทียบกับตัวเองยิ่งพบแต่ความแตกต่างอันเหนือชั้น ตอนนี้เธอคิดได้อย่างเดียวคือภาริชอาจต้องการเรียกร้องความสนใจหรือทำให้เธอหึง ถ้าไม่แบบนี้ก็คิดไม่ออกจริงๆ ว่าอะไรคือสาเหตุ



ที่แท้ก็อยากให้เธอหึง อยากให้สนใจ ภาริชนี่ก็มีอะไรน่ารักๆ เหมือนกัน



ขณะที่คิดอย่างลำพองใจอยู่นั้นเสียงฮือฮาจากคนในฮอลล์ก็ทำให้ยองแอต้องมองไปรอบๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น ดูเหมือนว่าทีมสุดท้ายของรายการจะมาถึงแล้ว และพวกแฟนคลับก็รอเวลานี้อย่างใจจดจ่อ



“เอ๊ะนั่นคือทีมmaddog01ใช่หรือเปล่า”



เด็กสาวสะกิดแฟนหนุ่ม เขาและเธอต่างเป็นสาวกตัวเอ้ของmaddog01 silverfox13 และชานมไข่มุกโคตรอร่อย พอรู้ว่านักเล่นปริศนาทั้งสามจะเปิดเผยตัวตนและเข้าแข่งขันในงานครั้งนี้ ไม่เพียงแค่พวกเธอเหล่าเกมเมอร์และแฟนคนอื่นๆ ก็พากันตีตั๋วเพื่อมารอดูอย่างบ้าคลั่ง



“เอ๊ะ” แฟนหนุ่มชะโงกหน้าดูอย่างตั้งใจ ไม่รู้ว่าเขาตาฝาดไปไหม แต่ในกลุ่มคนนั้นมีตะวัน โยธาบดี นักแสดงและนายแบบชื่อดังสุดๆ ไม่เพียงแค่นั้นคนที่เดินอยู่ข้างก็เป็นนายแบบดาวรุ่งดวงใหม่fordที่แฟนสาวของเขาคลั่งไคล้อย่างหนัก



“กรี๊ดพี่ตะวันกับfordพวกเขามาทำไม”



แฟนสาวจับเขาเขย่าไปมา คุณเธอเอ๊ยไม่เกรงใจแฟนเธอบ้างหรา แฟนเธออยู่ตรงนี้นะแม่คุณ



ไม่เพียงแค่แฟนสาวของเขาเท่านั้นตอนนี้แม่พวกผู้หญิงในงานต่างพร้อมใจกันกรี๊ดและหวีดจนลั่นฮอลล์ไปหมดแล้ว



ทว่าใช่พวกหนุ่มๆ จะขาดแคลนวัตถุดิบ ในกลุ่มมีเด็กสาวหน้าตางดงามเป็นพิเศษปะปนอยู่ในนั้น มีถึงสองคนเลยนะ คนหนึ่งเป็นสาวน้อยผมสั้นท่าทางทอมบอย ใบหน้าที่น่ารักนั้นต่อให้ไม่ต้องแต่งตัวสวยๆ เหมือนผู้หญิง เหล่าชายหนุ่มในงานก็ยังเคลิ้มกันถ้วนหน้า



ส่วนสาวน้อยอีกคนที่โดดเด่นไม่แพ้กันเธอช่างสวยปราดเปรี้ยวในเสื้อเอาลอยและกางเกงยีนสุดเท่มองแล้วเหมือนพวกเกิร์ลกรุ๊ปมากกว่านักแข่งเกมอาชีพเสียอีก



“โอ๊ย ตายกลุ่มนี้มันอะไรกันนี่ พวกนักแสดงที่จ้างมาเปิดงานหรือไง”



ทว่าพอเห็นคนพวกนี้ลงชื่อแข่งขันในชื่อทีมmaddog01เสียงผู้คนในฮอลล์ก็กระหึ่มกว่าเดิม



“maddog maddog01คนนั้นน่ะนะ”



“แล้วคนไหนอะ”



“แล้วไหงตะวัน กับfordถึงได้อยู่ร่วมทีมได้”



“silverfox13 คือคนไหน คนไหนคือชานมมุกฯ แล้วใครคือmaddog01”



เสียงฮือฮาของผู้ชมทำเอาทีมอื่นรู้สึกกร่อยไปตามๆ กัน แต่พวกเขาไม่ได้สนใจกันมากนัก มีเพียงสองคนเท่านั้นที่รู้สึกไม่พอใจ



คนแรกคือเมษา เขาไม่ชอบใจสายตาของคนอื่นๆ ที่มองนรินทร์ด้วยแววตาวับวาว เขาไม่พอใจที่นรินทร์โดดเด่นเป็นที่จับตามอง มีหลายครั้งที่คิดว่าการที่ฝ่ายนั้นหลบหน้าหลบตาผู้คนมันก็ดีแล้ว แต่ไหนแต่ไรเขาอยากให้นรินทร์มองแต่ตัวเองและมีเขาคนเดียวเป็นที่พึ่งพิง



ทั้งอย่างนั้นนรินทร์กลับเติบโตขึ้นเรื่อยๆ และยิ่งนานวันก็ยิ่งเด่น ไม่ว่าเขาจะพยายามปิดฝากล่องซ่อนนรินทร์ไว้ในที่ลับเท่าไหร่ เจ้าตัวก็พยายามพังกล่องมันออกมา แถมไอ้ตัวขโมยปลายังมาคว้าของที่เขาซ่อนเอาไว้ไปเสียอีก



ดีใจมากหรือไงนรินทร์ที่ถูกผู้ชายผู้หญิงชั้นต่ำพวกนั้นมองดูด้วยสายตากระหายใคร่ พอใจหรือไงที่ถูกสรรเสริญเยินยอ ที่เปลี่ยนไปในทางที่แย่ต้องเป็นเพราะผู้ชายคนนั้นแน่ๆ



ขณะเดียวกันคิมยองแอถึงกลับกัดเล็บตัวเองด้วยความริษยา นี่มันจะเด่นเกินหน้าเธอเกินไปแล้ว ไอ้พวกตาถั่ว นั่นมันเด็กผู้ชายชัดๆ มองยังไงเห็นเป็นผู้หญิงไปได้ ไอ้พวกขุดทองล่อตูดน่ารังเกียจ ขอแค่ไม่มีหางก็เอาได้หมดใช่ไหม



ยองแอเดือดดาลในใจ เธอดูถูกเหยียดหยามคนทั้งฮอลล์ไปหลายสิบประโยค แต่มันไม่ดีขึ้นเลย กลุ่มหนุ่มสาวหน้าตางดงามอะไรกัน เธอยังหน้าตาดีกว่าพวกมันเสียอีก ยองแอคิดว่าพวกmaddog01จงใจเรียกร้องความสนใจด้วยการมาลงชื่อเป็นกลุ่มสุดท้าย

เจ้าแผนการอะไรอย่างนี้นะ คิดจะแย่งชิงความเด่นไปจากเธอมันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก



หลังจากผู้เข้าแข่งขันมากันครบทุกทีม ภาริชก็ถูกเชิญให้ขึ้นไปกล่าวเปิดงานบนเวที ซึ่งใช้เวลาไม่นานนัก และรายการถัดมาพิธีกรก็เดินตรงมายังที่นั่งของบรรดาผู้เข้าแข่งเพื่อสัมภาษณ์ความเห็น

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ตอนนี้มาสั้นหน่อยนะคะ ก็ประมาน4หน้าเอ4นะ5555

ที่น้อยเพราะฟิลลิ่งมันไม่มาTT คิดว่าพรุ่งนี้น่าจะโอเค555

จะแข่งเกมกันละ ยอมรับว่ารู้สึกเขียนยากมันจะอืดๆ หน่อย

ถ้าเนื้อหาการแข่งขันไม่ถึงใจก็ขออภัยล่วงหน้านะคะ

ออฟไลน์ สีหราช

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 320
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +200/-1

ออฟไลน์ bulldog17

  • ❤GOT7
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3689
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +265/-12
เป็นกำลังใจให้นะคะ  :3123: :L1: :pig4: :L2:
เมษากับนั่งยองๆควรจับมือไปด้วยกัน ตรรกะเพี้ยนไปหมด

ออฟไลน์ river

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2398
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +231/-3
คนเห็นแก่ตัว หลงตัวเอง ยังไงก็ปิดหูปิดตาเข้าข้างตัวเองอยู่นั่นเอง

ออฟไลน์ ♥►MAGNOLIA◄♥

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7518
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +193/-11
โลกนี้มีแต่ยองแอ เท่านั้นสินะ
ที่เด่นเลิศ เชิดสวยที่สุด คิดเองเออเองหรือเปล่า  :m16: :serius2: :เฮ้อ:
ภาริชจะให้ยองแอที่หน้าด้านหึง.......... เพื่อ ?  :really2: o22 :a5:

ภาริช  นรินทร์   :กอด1: :กอด1: :กอด1:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด