หัวข้อ: {ไอ้เอ๋อ} >>II my stupid boy II<< up ch.48 (END) 19/2/62

[iceman555]

รอตอนต่อไป คริคริ

[areenart1984]

หื่นเต็มพิกัดเลยนะหมอ 

[พิศตะวัน]

 

[naruxiah]

คุณ​ยายแอบเห็นพี่สิงห์​ทำไรน้องรึป่าว555​

[Chompoo reangkarn]

สิงห์อุตสาห์ขับรถมานะโมเพื่อมาฟัดน้องเหรอ   

[ommanymontra]

 


 

[Leenboy]

อิพี่มันพาน้องไปเอาท์ดอร์

[สามภพ]

24 (18++)



เค้าว่ากันว่าทะเลจะร้อนระอุก็ต่อเมื่อพระอาทิตย์หล่นใส่ แต่ทว่า ตอนนี้ไม่ต้องรอให้พระอาทิตย์ตกลงมาหรอก เพราะตอนนี้มันกำลังร้อนสุดๆ ร้อนด้วยแรงตัณหาของมนุษย์ผู้หนึ่ง ที่มีต่อเด็กคนหนึ่ง เด็กที่เขาหลงรักตั้งแต่แรกพบ เพียงแค่สบตา หัวใจทั้งดวงก็หลุดลอยไปหา และรักโดยไม่มีข้อแม้ใดๆ

ท่ามกลางคลื่นลมเย็น กลิ่นอายทะเล กับกระแสคลื่นที่พัดเข้ากระทบกับแผ่นหินหนา มุมอับลับสายตา มีใครบางคนกำลังจะ ถูกกลืนกิน ด้วยริมฝีปาก กายหนาบดเบียดคนที่ตัวเล็กกว่าเข้ากับกำแพงหินที่ลื่นด้วยตะไคร่น้ำ สิงห์บดริมฝีปากลงกับกลีบปากนิ่มอย่างหื่นกระหาย ทั้งขบทั้งเม้ม จนอีกคนตามไม่ทัน ลิ้นร้อนไล่เลียไปตามรอยแยกของริมฝี ก่อนจะสอดแทรกเข้าไป หยอกล้อกับลิ้นเล็กที่ไม่ประสีประสา

ใช่ว่าร่างบางจะไม่รู้เรื่องราวที่กำลังเกิดต่อจากนี้ แต่เขาเชื่อใจคนตรงหน้ามากกว่าว่าจะไม่ทำให้ตนเอง.เสียใจแน่นอน จึงได้ปล่อยให้อีกคนทำตามอำเภอใจ เขาบอกให้อ้าปาก ก็อ้าปาก สั่งให้ดูดลิ้นเขา มันก็ทำ สั่งให้ตอบโต้มันก็ตอบโต้แบบคนไม่เคย

“พี่รักหนูนะ..”

สิ้นคำว่ารักเขาก็ยกตัวมันขึ้น ถอดกางเกงขาสั้นออกเพียงแค่สะโพก ตัวมันลอยขึ้นเหนือน้ำเพียงเล็กน้อย มันรู้สึกถึงความอุ่นร้อนกำลังไร้วนบริเวณช่องทางด้านหลัง สิงห์กำลังใช้แก่นกายถูไปมา ก่อนจะค่อยๆ ดันนิ้วอันเรียวยาวของตัวเองเขาไปเบิกทางก่อน

“อะ เจ็บ พี่จ๋า น้องเจ็บ ไม่ เอา ไม่เอา” เสียงหวานของมันกรีดร้องราวกับจะขาดใจ มันจิกเล็บลงบนไหล่กว้างของสิงห์

“ชู่วว พี่จะค่อยๆ ทำนะ หนูเห็นนี่ไหม” เขาชูนิ้วของตัวเองให้มันดู

“ฮึก เห็น”

“เลียมันให้พี่หน่อยนะ คิดว่าเป็นไอติมไง” ร่างสูงพยายามพูดจาหว่านล้อม ใช้น้ำเสียงหวานๆ ดูออดอ้อน ถ้าให้เปรียบร่างสูงคือดอกไม้ที่กำลังหลอกให้ผึ่งตัวน้อยเข้ามาติดกับ

“แต่มันไม่ใช่ไอติม นี่” สิงห์ไม่ปล่อยให้มันได้คิดอะไรเขาสอดนิ้วของตัวเองเข้าไปในโพรงปากเล็กๆ นั้นแล้วกวาดไปมา ให้ลิ้นเล็กๆ ได้หยอกล้อกับนิ้วของเขา ไอ้เอ๋อมันดูดนิ้วนั่นราวกับเป็นไอติมแสนอร่อยตามที่สิงห์ร้องขอ จนมันลืมไปว่ามีบางอย่างกำลังอยู่ในตัวมัน นิ้วเรียวดันเข้าไปจนสุดยังดีที่มีน้ำทะเลเป็นตัวช่วยเลยทำให้เข้าไปได้ง่าย ก่อนที่เขาจะสอดนิ้วที่สองเข้าไป ครั้งนี้มันผวา น้ำตาซึม สิงห์ถอนนิ้วออกจากปากมัน ก่อนจะประกบปากตัวเองลงไปแทน เขามอบบทจูบที่เร่าร้อน จูบที่ทำให้หัวสมองมันว่าเปล่า กว่าจะรู้ตัวนิ้วที่สองและที่สามก็ดันจนสุดเขาแช่มันไว้สักพักให้ร่างบางได้ปรับตัว เพราะว่าถ้าไม่ทำให้คุ้นชินคนตรงหน้าจะรองรับตัวตนของเขาไม่ได้ และก็ต้องทำความรู้สึกบีบรัดในช่องทางนุ่มอย่างใจเย็น เขารอจนมันผ่อนคลายถึงได้ขยับนิ้ว

“อื้อ มัน อึดอัด เอาออกไปได้ไหม อ๊า” ร่างบางหอบกระเส่า ฝ่ามือเล็กพยายามจะดันหน้าท้องอีกคนให้ออกห่าง แต่มันไม่เป็นผล สิงห์ยังคงขยับนิ้วเข้าออก

“อือ นะโมครับ หนูรัดแน่นเกินไป พี่ขยับนิ้วไม่ได้ ถ้าไม่ทำแบบนี้ หนูจะเจ็บเอานะ” เสียงเขาแหบพร่าเต็มไปด้วยแรงอารมณ์

“อื้อ อื้อ อะ” คนตัวเล็กพยายามจะไม่เกรง และผ่อนคลายตัวเอง

เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่บ่นว่าเจ็บแล้ว เขาก็ขยับมือเร็วขึ้น จนไปโดนจุดบางจุดที่ทำให้ร่างบางถึงกับร้องออกมาเสียงหวิว ครางกระเส่าจนอีกคนต้องกดย้ำๆ ร่างกายที่ไม่เคยรับรู้ถึงจุดกระสัน ไม่เคยได้สัมผัสมันมาก่อน ถึงกับหายใจแรง ร่างกายกระตุกเกร็ง ลืมไปแล้วว่ากำลังเจ็บและทรมานแค่ไหนตอนนี้มันรู้สึกแค่ว่ามันกำลังสุข เห็นผีเสื้อนับร้อยนับพันตัวลอยอยู่เต็มท้องฟ้าไปหมด มันกระตุกอีกสองสามครั้งก่อนจะปลดปล่อยน้ำสีขุนออกมา

“อะ อ๊า อ๊ะ”

เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายสุขสมไปแล้ว ก็ถึงตาของเขาบ้าง ร่างสูงถอนนิ้วออกมาก่อนที่สอดบางอย่างที่ใหญ่กว่าเข้าไป อย่างช้าๆ จนสุดความยาว

“อื้อออ อะ ไร อ๊า..แน่น อึดอัด ฮึก น้องเจ็บครับ พอแล้ว” ก็บอกแล้วว่าของเขามันใหญ่สิงห์ไม่อยากใจร้ายกับน้องแต่ตอนนี้เขาไม่ไหวจริงๆ ร่างสูงดันแก่นกายเข้าไปในช่องทางอ่อนนุ่มอีกครั้งและดันพรวดเดียวจนสุดความยาว

“โอ๊ยย อุ๊บ” เพราะมันร้องออกมาเสียงดังเขาเลยต้องจูบปิดปากอีกครั้ง และก็ได้ผล ร่างบางแทบจะหมดแรง ได้แต่ส่งเสียงอือๆ ในลำคอ ดวงตากลมหลับพริ้ม สองมืงจิกลงบนแผ่นหลังเพื่อระบายความเจ็บที่ได้รับ ความรู้สึกที่แสนจะอึดอัดและทรมานทำให้มันร้องไห้ออกมา

“อ๊า..น้องอึดอัด ฮึก อื้อ น้องรู้สึก อ๊า.อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ” เสียงหวานขาดห้วงไปตามจังหวะการกระแทกตัวตนเข้ามาในร่างกาย จนเกิดเสียงน่าอายดังรอบๆ แข่งกับเสียงคลื่นที่กระทบเข้ากับโขดหิน มันครางไม่หยุด

“หายเจ็บรึยังครับ”

“อื้อ หะ หาย หา –ย แล้ว แต่มัน อ๊า อื้อ” ร่างกายมันกำลังเรียนรู้ถึงความรู้สึกแปลกใหม่ ความรู้สึกที่ทเรียกว่าความเสียว

“แต่มัน หึ่มม ทำไมครับ ซี๊ดหนูรัดพี่แน่นจัง”

“มัน รู้สึกเหมือน มีอะไรไม่รู้บินอยู่ในท้อง”

“หึหึ แล้ว ชอบไหม^^”

“อ๊ะ อื้อ น้องไม่รู้ น้องไม่ อื้ออ รู้”

เพราะเป็นครั้งแรกที่มีสติ กับการร่วมรักกับคนตรงหน้า ร่างบางได้แต่หลับตาไม่กล้ามองหน้าอีกคน รู้แค่ว่าถ้าลืมตาขึ้นมาดูเมื่อไหร่ เขาคงหัวใจวายตายแน่ๆ แค่นี้หัวใจก็เต้นแรงไม่หยุด

“จับพี่แน่นๆ นะครับ” ร่างสูงกระชับบั้นท้ายงอนงามให้แนบชิดกับตัวเองมากขึ้น ร่างบางขยับตัวกอดคอหนาของอีกคนเอาไว้แน่นพร้อมกับซุกใบหน้าลงกับไหล่กว้าง ขอเรียวเล็กถูกอีกฝ่ายคล้องเอาไว้ด้วยลำแขนที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม ช่องทางที่ถูกเชื่อมด้วยตัวตนของอีกฝ่ายกำลังขมิบบีบรัดจนร่างสูงต้องครางซี๊ด

“ฮึ่มม ยั่วเก่ง”

“อื้อ..อ๊ะ อ๊ะ..” ร่างบางถูกกระแทกไม่หยุดมันทั้งรุนแรงและหนักหน่วง จนมันต้องระบายออกมาด้วยการกัดที่ต้นคอของสิงห์ เสียงกระทบกันของก้อนเนื้อดัง ขึ้นไม่เว้นจังหวะ ปะปนกับเสียงครางกระเส่าของทั้งสองคน ร่างบางแอ่นอกจนตัวโค้ง สะบัดหน้าไปมาด้วยความเสียวกระสัน หวีดร้องออกมาอย่างสุขแทบคลั่ง

“อื้ออ กัดแรงๆ” สิงห์บอก ยิ่งกัดแรงเท่าไหร่เขายิ่งทำมันแรงมากขึ้นเท่านั้น มันเลื่อนมือจากที่โอบรอบคอสิงห์เอาไว้มาทึ้งผมของเขาข้างหนึ่ง

“อ๊า หนู จะไป ไม่ ไหว ไม่ไหว อ๊ะ”

“อืมม ซี๊ด พี่รักหนูนะครับ อะ..อื้อ”

ปับ! ปับ! ปับ!

“อื้อ รัก..รักแบบไหน” ใช่มันก็สงสัยว่ารักแบบไหน มันเป็นสิ่งที่คาใจมันตลอด มันโง่ มันคิดช้า แต่มันก็คนคนหนึ่งที่มีความรู้สึก ที่รู้จักคำว่ารัก สมองมันแค่ช้ากว่าคนอื่นเขา แต่เรื่องของความรู้สึกมันก็รู้สึกเหมือนคนทั่วไป

“รัก แบบที่ ไม่ใช่พี่น้อง รักแบบ อ่าส์ คนรัก”

“ฮึก..จริงนะ อะ อื้อ “ดีใจจนต้องร้องไห้ออกมาที่สิงห์ก็รู้สึกแบบเดียวกัน

“จริงสิครับ อ่า อะ รัดพี่แรงๆ เลยครับ อื้ออ”

“อ๊ะ อื้ออ”

“เรียกชื่อพี่ได้ไหมครับ เรียกชื่อพี่หน่อยนะคนดี” เขาอ้อนอีกครั้ง

“พี่สิงห์ อะ อื้ออพี่สิงห์ น้องอื้อ ระ รู้สึก ดี จัง”

ปับ ปัป ปับ สิงห์ครางต่ำพร้อมกับเร่งสะโพกตัวเองอย่างรู้สึกเป็นสุข เขาต้องการมากกว่านี้ ต้องการคนตรงหน้ามากกว่านี้ แต่สถานที่มันไม่อำนวย อีกอย่าง ร่างบางตรงหน้าก็เริ่มจะอ่อนแรง สีหน้าเริ่มซีด เห็นแบบนั้นเขาจึงเร่งเครื่องตัวเองจนถึงขีดสุด แท่งร้อนของเขากระแทกจุดกระสันของอีกคนไม่หยุด จนคนในอ้อมกอดครางไม่หยุด จนต้องปลดปล่อยออกมาอีกรอบ ส่วนตัวเอง กระแทกอีกสักพักก็ปลดปล่อยออกมาทุกหยาดหยดเข้าไปในตัวของคนที่หมดแรงไปแล้ว

“รักเมียมากนะครับ”

“อึก..น้องง่วงแล้วครับ” เพราะหมดแรงไปกับกิจกรรมกลางแจ้งอันแสนร้อนแรงกลางทะเลแบบนี้ มันเลยปล่อยตัวเองให้อีกคนได้ประคองและใส่กางเกงให้

“ทนอีกนิดนะครับ เดี๋ยวพี่เอาของข้างในออกมาก่อน” สิงห์สอดนิ้วเข้าไปในช่องทางด้านหลังอย่างเบามือเขางอนิ้วเพียงเล็กน้อยก่อนจะควานและกวาดเอาของเหลวสีขุ่นออกมาจนหมด

“อื้ออ พี่จ๋า” มันร้องออกมาเบาๆ ด้วยความรู้สึกแสบ มันอดทนจนสิงห์ทำความสะอาดให้เสร็จ ก่อนจะหลับตาลงอีกครั้ง สิงห์ให้มั่นขี่หลังแล้วพาขึ้นฝั่ง โดยที่ไม่มีใครเห็น เขาพามันไปอาบน้ำอีกครั้งที่ห้องพักที่จองไว้ซึ่งอยู่ติดกับค่าย สิงห์เปลี่ยนเสื้อผ้าให้มันเรียบร้อยและพาขึ้นไปนอนบนเตียง ส่วนตัวเขาก็ไปจัดการกับตัวเองทั้งอาบน้และเปลี่ยนเสื้อ ก่อนจะขึ้นมานอนกอดคนที่หลับสนิทด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย

“นะโมเป็นของพี่แล้วนะ หึหึหึ ถ้าตื่นมาแล้วจำอะไรไม่ได้อีกละก็ พี่จะเอาให้ลงจากเตียงไม่ได้เลยคอยดู” เขายิ้มให้กับใบหน้านวลตรงหน้าก่อนจะกดจมูกลงไปสัมผัสกับแก้มนุ่มๆ ของมัน และนอนกอดมันตลอดทั้งช่วงเวลาบ่าย จนถึงเวลาที่จะต้องกินข้าว เขาถึงได้ปลุกมันให้ตื่นขึ้นมา แต่ทว่า มันกลับงอแงไม่ยอมตื่น แถมตัวยังอุ่นๆ อีก

“ฮึก ไม่ตื่น น้องไม่ ตื่น น้องเจ็บ ฮืออ เจ็บไปหมดทั้งตัวเลย” มันร้องไห้ออกมาพร้อมกับชี้ๆ ว่าตัวเองเจ็บตรงไหนโดยเฉพาะตรงช่องทางด้านหลัง

“โอ๋ๆ ไม่ร้องนะครับคนดีของพี่” สิงห์ปลอบมันด้วยความรู้สึกผิด ที่ดุน้องแรงเกินไป แต่จะให้ทำยังไงได้ ในเมื่อน้องน่ารักขนาดนั้น ใครมันจะทนไหว นี่ขนาดยั้งแรงไว้แล้วแท้ๆ

“พี่จ๋าทำน้องเจ็บ ไหนบอกไม่เจ็บ ไหนบอกจะอ่อนโยน ฮึก” มันตัดพ้อ แต่พอนึกถึงตอนนั้นมันก็ก้มหน้าซ่อนความอายไปซะอย่างนั้น ท่าทางของมันทำให้สิงห์ต้องหันหน้าหนี หันอมยิ้มกับความน่ารักของมันก็เพราะมันเป็นแบบนี้ไง เขาถึงอยากจะดุมันหลายๆ รอบ

“พี่ขอโทษนะ ทีหลังพี่จะอ่อนโยนมากกว่านี้นะ ไม่ดุแล้ว”

“-//- ดุคืออะไร? ( ‘’ ) ตอนนั้นพี่จ๋าดุน้องหรอ!!! ที่ทำแรงๆ เพราะดุน้องใช่ไหม!!! พี่จ๋าใจร้ายกับน้องเหรออ T^T” เออให้มันได้แบบนี้สิ เขาปรับอารมณ์ตามมันไม่ทันแล้ว เดี๋ยวร้องไห้ เดี๋ยวเกรี้ยวกราดใส่

“คือ เอ่อ พี่ขอโทษนะ พี่ขอโทษ หนูใจเย็นนะครับไม่ร้องนะตาบวมหมดแล้ว”

“ปวดหัว น้องปวดหัว ฮึก” มันกำลังงอแง

“ถ้าอย่างนั้น หนูกินยาก่อนนะ จะได้หายปวดหัว” พอบอกว่าต้องกินยามันก้ส่ายหน้าไม่เอาท่าเดียว

“ไม่กินยาก็ไม่หายนะ ไม่ได้เล่นน้ำทะเลแล้วนะ” สิงห์ลองเอาเรื่องเล่นน้ำมาขู่มัน มันทำท่าคิด แล้วก็เกิดอาการหน้าแดงขึ้นอีก

“เล่น น้ำ -///- แบบวันนี้อะหรอ ไม่เอาหรอกเล่นแล้วเจ็บตัวหนูไม่เล่นแล้ว (-^-) ”

“ไม่เจ็บแล้วครับ ไม่เจ็บ”

“ไม่เชื่อ พี่จ๋าชอบหลอกน้อง (-3-) ”

“พี่สัญญาเลย ถ้าทำหนูเจ็บอีกพี่จะให้หนูลงโทษพี่เลย” สิงห์ชูนิ้วขึ้นมาสามนิ้วเป็นการสัญญา

“จริงนะ น้องจะตีๆ เลยนะ”

“อื้อพี่จะให้ตีจนกว่าจะพอใจเลย ตีพี่โดยใช้ตรงนี้นะ” เขาจับไปที่ก้นของมันแล้วบีบเบาๆ

“โอ้ยย เจ็บ ฮรืออออ พี่จ๋าทำหนูเจ็บอีกแล้ววววววว”



งอแงอยู่สักพักก็หลับไปอีก สิงห์เห็นว่ามันมีไข้เลยเดินออกไปครูที่ดูแลเด็กแล้วแจ้งว่ามันเล่นนน้ำจนไม่สบายและจะพักอยู่กับเขาไม่ต้องห่วง หลังจากนั้นก็ไปบอกกับเพื่อนๆ ของมัน ว่าไม่ต้องห่วง ระหว่างนั้นเขาก็รู้สึกถึงความไม่ปรกติ รู้สึกเหมือนมีคนแอบมอง แต่พอหันไปก็ไม่เจออะไร เขาเลยเลิกสงสัย

“ทำมันมาละสิใช่ไหม ผมเห็นนะว่าหายกันไปตั้งแต่ขึ้นจากโคลน” ซีตัสพูดขึ้นมาก่อนที่เขาจะเดินออกจากเต็นท์ที่พวกเด็กๆ นั่งเล่นกันอยู่

“รู้ดีจริงๆ”



+++++++++++++++++++++++++++++

เดินกลับมาที่ห้องพร้อมกับยาลดไข้ ยาแก้อักเสบ แล้วก็ยาทา ดีที่เขามีติดรถไว้เผื่อกรณีฉุกเฉิน ร่างสูงเดินไปที่เตียงนอน ร่างนุ่มนิ่มของไอ้เอ๋อนอนขดอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนา สิงห์เดินเข้าไปหามันแล้วใช้หลังมือวัดอุณหภูมิตัวมันยังร้อนอยู่ และแน่นอนมันหลับสนิท ร่างสูงของสิงห์ค่อยๆ ดึงผ้าห่มออกแค่ช่วงล่างของมัน เขาถอดกางเกงของมันมากองไว้ที่เข่า แล้วค่อยๆ พลิกให้มันนอนคว่ำ ก่อนจะทายาตรงส่วนนั้นที่ตอนนี้เริ่มบวมขึ้นมาแล้ว สิงห์ทายาให้มันอย่างแผ่วเบา กลัวว่ามันจะเจ็บ ทาเสร็จก็ใส่กางเกงให้มันกลับเหมือนเดิม ห่มผ้าห่มให้ แล้วล้มตัวนอนข้างๆ มัน เขานอนจ้องใบหน้าสวยๆ ของมันแล้วอดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ตอกย้ำให้เขารู้ว่าตัวเองนั้นรักคนตรงหน้ามากแค่ไหน มากจนกระทั่งยอมให้คนตรงหน้าแล้วทุกอย่างทั้งที่เมื่อก่อนเขาไม่เคยเป็นแบบนี้ เขาไม่ใช่คนใจเย็น แต่กับไอ้เอ๋อทำให้เขากลายเป็นคนที่คิดอะไรก่อนทำ เขาเป็นคนมักมาก แต่กลับอดทนรอบางสิ่งบางอย่างเพราะมันยังไม่พร้อม เขาเป็นคนใจร้าย แต่กลับอ่อนโยนกับแค่มัน ทุกอย่างในตัวเขาเปลี่ยนไปก็เพราะมัน

ร่างสูงนอนมองคนป่วยอย่างเพลินตาสมองก็คิดเรื่องระหว่างเขาสองคน จะพาน้องไปไหน จะหาอะไรให้น้องกิน อยากพาน้องไปซื้อขนม อยากพาน้องไปเที่ยว ในหัวเขามีแต่คำว่าน้องๆ ๆ เต็มไปหมด มองนานก็เริ่มจะง่วง เขาเลยขยับตัวเข้าไปในผ้าห่มแล้วดึงอีกคนเข้ามานอนกอด ร่างนุ่มนิ่มของมันก็ขยับซุกกับอกแกร่งของสิงห์โดยอัตโนมัติทัน



“ตื่นได้แล้วครับนะโม ลุกมากินข้าวกินยานะ” สิงห์ตื่นขึ้นมาในตอนหัวค่ำ เขาออกไปหาซื้อโจ๊กมาให้มันกิน เป็นมื้อเย็น

“อื้ออ หนาว น้องหนาว อืออ ปวดหัว” มันงึมงำตาไม่ลืม บ่นหนาวแต่เหงื่อแตกพลั้ก ไข้มันขึ้น สิงห์พยายามจะปลุกมัน แต่ก็ไม่เป็นผล เขาเลยจะเช็ดตัวให้มันแทน ร่างสูงถอดเสื้อมันออก แล้วค่อยๆ เช็ดตัวให้มัน อย่างช้าๆ มองหน้าอกที่กระเพื่อมขึ้นลง ร่องรอยที่เขาสร้างมันไว้เด่นชัดในสายตา ปลายนิ้วแตะเบาๆ ที่รอยแรงปื้นนั้นด้วยความหลงใหล เขาเหมือนคนโรคจิตนิดๆ ที่ชื่นชอบให้คนคนที่ตัวเองรักมีร่องรอยของตัวเองฝากฝังเอาไว้ รอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้าอันหล่อเหลาหลายครั้งหลายครา เพียงแค่คนที่นอนสั่นอยู่บนที่นอนละเมอออกมา แล้วเรียกชื่อเขาอยู่ตลอด

“งืออ พี่จ๋าทำแรง งืออ พี่จ๋าอย่าแย่งไข่น้อง ฮรืออ” แม้จะละเมอออกมา มันก็ยังดูน่าเอ็นดู เช็ดเสร้จก็ปล่อยให้มันนอน ต่อไป แต่ระหว่างนั้นสิงห์ก็ออกไปคุยโทรศัพท์กับใครบางคน

“อืม มันตามมาที่นี่ด้วย”

(แล้วนายจะให้ผมจัดการเลยหรือเปล่าครับ)

“จัดการเลย เดี๋ยวกลับไปฉันจะจัดการที่เหลือเอง”

“ (ครับนาย) ”

วางสายจากลูกน้องคนสนิทที่น้อยคนนักที่จะรู้ เพราะยังไงเขาก็ยังถือเป็นทายาทคนสำคัญของตระกูล เจ้าของไร่ที่ใหญ่ที่สุดในจังหวัด แถมยังเป็นเจ้าพ่อเงินกู้อีก ถ้าจะเรียกว่าต้นตระกูลของเขาคือผู้มีอิธิพลและไม่มีใครไม่รู้จัก ใบหน้าของสิงห์เข้มขรึมขึ้น เขาทอดสายตาไปยังทะเลผืนกว้างตรงหน้า

“ถ้าจะกัดไม่ปล่อย กูก็กัดไม่เลือกเหมือนกัน” บุหรี่ที่นานๆ ครั้งเขาจะสูบ ตอนนี้เขาหยิบมันติดมือมาแล้วจุดสูบ ควันสีเทาลอยคลุ้งไปในอากาศ สารนิโคตินถูกอัดลงปอดของเขาอย่างต่อเนื่อง เขาจัดการเรื่องของที่บ้านมาได้สักพักแล้วโดยการส่ง คิม ลูกน้องคนสนิท ไปอยู่กับแม่เลี้ยงของเขา และสืบหาหลักฐานต่างๆ จนมารู้ว่า แม่เลี้ยงคิดไม่ซื้อกับพ่อของเขา หล่อนแอบมีชู้และกำลังจะวางแผนฆ่าพ่อของเขา

จากที่ไม่อยากเข้าไปยุ่ง วันนี้เขาคงปล่อยไปไม่ได้อีกต่อไป ตั้งแต่แม่ตาย ได้ไม่กี่เดือนพ่อเขาก็เอาผู้หญิงคนนี้เขามาในบ้าน บอกว่าเป็นคุณผู้หญิงคนใหม่ และเขาก็มีทั้งแม่และน้องสาวในวันนั้น แม้ไม่อยากจะยอมรับ แต่เพื่อความสบายใจของพ่อเขาต้องทำ ในเมื่อกัดเขาไม่ปล่อยเขาก็ไม่จำเป็นต้องสนใจอะไรแล้ว ในเมื่อตั้งใจจะทำลายคนรักเขาทั้งสองคน เขาก็จะทำลายทุกสิ่งทุกอย่างของผู้หญิงคนนั้นเช่นกัน

พอบุหรี่หมดไปสามมวนเขาก็กลับเข้ามาในห้อง ก่อนจะล้มตัวลงนอนข้างๆ ร่างบางดุงตัวเข้ามากอด

“พี่รักหนูนะ” เขาจูบลงบนหน้าผากอุ่นๆ ของมันก่อนจะหลับตาลง นอนเคียงคู่กันจนถึงเช้า

+++++++++++++++++++++++++

“ไข้ลดแล้วนี่” สิงห์ปลุกมันลุกขึ้นมากินข้าวกินยาแต่เช้า

“งืออ..-0-ห้าววว วันี้ วันนี้ น้องจะหาน้องเต่า ไปได้ไหมครับ”

“ถ้าไม่โดนแดดมาก็ไปได้ครับ” สิงห์บอกพร้อมกับป้อนข้าวมันไปด้วย

“ถ้า งั้น ถ้างั้นพี่จ๋าจะไปด้วยไหม?”

“ไปสิครับ”

“เย้..ถ้างั้นเรารีบไปกันเถอะเดี๋ยว เดี๋ยวน้องเต่ารอ”

“พึ่งจะหกเช้าเองนะครับ หนูจะรีบไปไหน”

“ก็เขามีออกกำลังกายตอนเช้า”

“อ่า แบบนี้เอง ถ้าอย่างนั้นเช็ดตัวแล้วค่อยออกไปนะครับ”

“อื้อ..แต่ว่า -//-”

“แต่ว่าอะไรครับ?”

“น้องอาย (.///.) ”

“หึหึ อายอะไรครับ เห็นของกันมาหมดแล้ว ไม่ต้องอายแล้ว” ใช่มันอาย เพราะว่าเมื่อก่อนยังไม่ได้รู้สึกอะไรกับคนตัวสูงแต่ตอนนี้ มันคงไม่หน้าด้านขนาดแก้ผ้าให้คนที่ตัวเองชอบดูได้แล้ว

“งือออ พี่จ๋าอะ”

“มา พี่จะเช็ดตัวให้” พอได้ยินมันก็ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ แต่ก้ยอมให้สิงห์เช็ดตัวให้ มันหลับตาแน่นตลอดเวลาที่สิงห์เช็ดตัวให้ มันอาย อายจนไม่กล้ามองหน้าคนที่ตัวเองชอบ มันตัวสั่นนิดๆ เวลาโดนผ้าเปียกลากผ่านไหปลาร้าและอก

“อื้ออ เย็น เย็น”

“หึหึหึ ตรงนี้ก็ต้องเช็ดนะ ยกก้นหน่อยสิพี่จะถอดกางเกง”

“ห๊ะ (0.0) มะ ไม่ต้อง ตรงนั้นไม่ต้อง นะ นะ น้องทำเอง อือ พี่จ๋าอย่าถอดดดด”



++++++

“ไมหน้าเป็นตูดแบบนั้นวะ? แล้วนี่หายป่วยแล้วไง?” ปิงที่เห็นมันเดินมาหาเป็นคนแรกเอ่ยทักขึ้น

“งื้อ..พี่จ๋าแกล้ง” มันบอกแค่นั้นแล้วก็เดินไปหาซีตัสแทน เพราะสิงห์เดินตามหลังมันมา มันไม่อยากมองหน้าสิงห์ตอนนี้ มันน่าอายเกินกว่าที่จะมองหน้าเขาตรงๆ ได้ ก็ใครใช้ให้สิงห์ทำความสะอาดตรงนั้นด้วยปากกันละ แถมยังให้มันทำให้ด้วย มันเมื่อยปากไปหมด ทั้งโกรธทั้งอาย ไม่อยากมองหน้า ไม่สนแล้ว มันทำหน้ามุ่ยใส่ ทุกครั้งที่หันไปสบตากับสิงห์ ร่างสูงทำเพียงแค่ส่งยิ้มอ่อนๆ อยากง้อนะ แต่เด็กดื้อของเขาไม่ยอมให้เข้าใกล้เลยนี่สิ

“เดินแปลกนะมึงอะ ไม่ไหวก็ไปนั่งพัก ไม่ต้องไปวิ่งหรอกเดี๋ยวกูบอกอาจารย์ให้” ซีตัสสังเกตว่ามันเดินแปลกๆ มาสักพัก ถึงได้พูดออกไป

“งืออ เรารู้สึกเจ็บๆ ที่ก้น อะตัสตัส เสียดๆ ด้วย”

“เห้ออออ มึงนี่นะ พี่มันทำแรงรึไงวะถึงไปเป็นแบบนั้น” ซีตัสพูดออกมาเหมือนมันเป็นเรื่องธรรมดา แต่คนฟัง หน้าแดงหูแดงไปหมด

“งื้อออ ตัสตัส พูดอะไร -///- เรา เรา พี่จ๋าไม่ได้ทำแรงสักหน่อย” มันก้มหน้าลงแล้วกัดปากตัวเอง

“เหม็นเบื่อคนมีผัว ไปๆ ไปนั่งเฉยๆ เห็นแล้วหงุดหงิด”

เช้านี้มันเลยไม่ได้วิ่งรอบหาดกับเพื่อนๆ เหล่าแม่มะโนของมันก็คอยเอาอกเอาใจหาข้าวหาน้ำให้กิน เพราะมันไม่ยอมให้สิงห์เข้าใกล้ เจอหน้าทีไรก็ไล่ให้ไปที่อื่นตลอด ลำบากปิงต้องคอยเอานู่นเอานี่จากสิงห์มาส่งให้มัน ไหนจะบังคับมันกินยาอีก วุ่นวายตลอดช่วงเช้า ตกบ่ายก็พากันไปปล่อยเตา

“ให้พี่ปล่อยด้วยได้ไหม พี่มีน้องเต่าด้วยนะ” เขาเอาเต่าตัวเล็กๆ ในมือยื่นให้มันดู มันทำตาโตแล้วทำท่าจะจับแต่ก็ชักมือกลับแล้วทำหน้าบึ้งใส่

“จะปล่อยก็ปล่อยสิ จะมาบอกน้องทำไม หึ (-3-) ”

“หายโกรธเถอะนะ คราวหลังไม่ทำแล้ว”

“ไม่เชื่อหรอก พี่จ๋า ไม่เชื่อแล้ว!! ”



+++++++++++++++++++++++

นี่เราพัฒนาจาก nc อนุบาล เป็นncมัธยมแล้วนะจะบอกให้ 5555555555555555+ เค้าได้กันแล้ว ได้กันรอบที่สองแล้ว เราเปิดเรื่องของ ไม้เมืองกับต้าไปแล้ว “ไม้ I กัน I หมา “ฝากด้วยเน้ออออ

[Billie]

 

[Leenboy]

อิพี่นี่ก็ไม่พักเรื่องอย่างว่าเลยนะ

[areenart1984]

พี่สิงห์ดุจนน้องเจ็บตูด ฟังแล้ว 

[iceman555]

 

[ommanymontra]

 


 

[Chompoo reangkarn]

ถึงจะ NC เด็กมัถยม  แต่ก็   จะติมตามอ่านคู่ไม้กับต้าร์ คู่นี้น่าจะร้อนแรงเตียงหัก

[maemix]

พี่สิงค์กินเด็ก​  หวานไหมเนื้อนะโม

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ดีต่อใจ   

คิดแล้วว่าทางแม่เลี้ยงต้องโลภมากแน่ๆ
คอยให้สิงห์ได้กับลูกสาวตัวเองไม่ไหว
เลยเริ่มแผนลอบฆ่าพ่อสิงห์ 
อย่างนี้กัดมา ก็กัดไป กัดให้จมเขี้ยวเลย 

นะโม น่ารัก   
สิงห์  นะโม   
       
 

[LadySaiKim]

 

[สามภพ]

25

1 week leter



“ห้าววว ไม่อยากตื่นเลย ง่วง” เสียงงอแงจากคนข้างกายทำให้ร่างสูงอย่างสิงห์ปมยิ้มน้อยๆ เขาไม่ได้ตั้งใจจะรังแกคนตัวเลยสักนิดถ้า คนขี้งอแงไม่อ้อนเขาเหมือนแมวเมื่อคืนเลยเผลอไปนิด ขนาดทำแค่ข้างนอกน้องยังเพลียขนาดนี้

“แต่หนูต้องโรงเรียนนะครับ จะเจ็ดโมงแล้วเดี๋ยวสายนะ”

“งืออ เมื่อคืนพี่จ๋าแกล้งน้อง”

“ก็หนูอยากทำตัวน่ารักทำไมละ” เขายิ้มพร้อมกับอุ้มคนตัวเล็กให้นั่ง

“พาไปห้องน้ำหน่อย น้องลืมตาไม่ขึ้นเลย”

“ครับๆ” สิงห์ยิ้มอ่อนแล้วอุ้มเด็กขี้เซาในท่าเจ้าสาวเข้าไปให้ห้องน้ำ พาอาบน้ำล้างหน้าแปรงฟันเรียบทั้งคู่ ก่อนจะพากันมาแต่ตัวด้วยความรีบร้อน วันนี้คงกินอะไรไม่ทัน ได้แค่ขนมปังเซเว่นกับนมเท่านั้น

“ตั้งใจเรียนนะครับ ตอนเย็นพี่จะมารับ”

“อื้ออ แต่น้องมีซ้อมหมากรุกนะ มารับ ช้าๆ นะ”

“ครับ” เขาส่งยิ้มให้คนรักก่อนจะขับรถออกไปที่คลินิก



++++

“ปิงปิง เราหิวข้าวววว” เสียงหวานร้องดังให้ได้ยินเป็นรอบที่สาม

“เดี๋ยวก็พักแล้วเนี้ยะ รอก่อนดิวะ! ” ปิงเริ่มจะรำคาญ

“แต่เราหิว เรา เหนื่อยย T^T เมื่อเช้าตื่นสายกินไม่ทัน” พอได้ยินมันพูดแบบนั้นก็ถึงบางอ้อทันที กับความสงสัย ว่าใต้คอปกเสื้อ กับรอยแดงๆ นั่นได้แต่ใดมา

“แรดเอง ช่วยไม่ได้”

“ปิงว่าเราหรอ”

“รู้ด้วยว่าด่า”

“รู้สิ ก็ตัสตัส ว่าปิงปิงบ่อยๆ เราได้ยินเราจำได้”

“ไอ้ตัส ไอ้...” อยากจะด่าแต่ด่าไม่ได้ กลัวไอ้เด็กเอ๋อมันจำเอาไปใช้

“จะด่า?” ซีตัสหันมาตามสียงเรียก

“บ้าใครจะด่า กูแค่จะถามว่าวันนี้จะกินอะไร” ปิงยิ้มหวาน

“เหรอ ยิ้มแบบนี้กูรู้ว่ามึงกำลังตอแหล อยู่!! ”



พักเที่ยง

“ข้าว ข้าว ข้าว ข้าวจ๋ารอเราก่อนนะ” มันวิ่งไปตะโกนไป เหมือนกลัวว่าข้าวจะหมด

“อย่าวิ่ง!! สิอิลูกก ไม่มีใครแย่งข้าวหรอกคร้า” ส้มตะโกนไล่หลัง

“มันคงฟังมึงหรอกวิ่งหน้าตั้งไปนู่นแล้ว” ปิงส่ายหัวพร้อมกับรีบตามไอ้เด็กเอ๋อนั่นไป พอไปถึงมันก็ยืนรอต่อแถวซื้อก๋วยเตี๋ยวเรือ อยู่เป็นอีกเมนูที่มันได้ลองแล้วชอบมากๆ ถ้าวันไหนไม่มีไข่พะโล้มันก็จะกินก๋วยเตี๋ยวเรือแทน พอถึงคิวมันก็สั่ง

“ป้าค๊าบ เอาเส้นเล็กๆ แล้วก็ใส่กระเทียมเจียวเย้อๆ ชามนึงครับ” มันสั่งเสียงใส่ในมือถือช้อนส้อมไว้พร้อม

“จ้าๆ นะโมรอแปปนะลูกนะ”

“ค้าบบบ” พอได้ของที่ต้องการมันก็เดินถือชามก๋วยเตี๋ยวร้อนๆ กลับมาที่โต๊ะ ระหว่างทางจู่ๆ ก็มีใครบางคนจงใจเดินชนมันจากด้านหลัง

“โอ๊ะ...”

โครม ซ่า!

“โอ้ยยยยยยยย ร้อนๆ” เสียงดังโวยวายของมันเรียกให้เพื่อนที่รออยู่ที่โต๊ะรีบวิ่งมาดู

“เชี้ยะเอ๋อออ” ปิงรีบพยุงมันลุกขึ้น ส้มที่ถือน้ำหวานเย็นๆ อยู่รีบเอาน้ำในแก้วราดใส่ตัวมันทันที เพื่อให้เสื้อที่เปื้อนน้ำก๋วยเตี๋ยวคลายร้อนลง

“มึงรีบพามันไปล้างตัวแล้วไปห้องพยาบาลก่อนที่แผลมันจะพอง” ซีตัส บอกเสียงเครียด ส่วนตัวเองรีบกดโทรศัพท์หาสิงห์ทันที ไอ้เอ๋อถูกพาไปล้างตัวและพาไปห้องพยาบาลมันนั่งน้ำตาซึม เพราะแสบแผลที่ตอนนี้แดงไปทั้งแขนแล้วก็หน้าอก

“ฮึก แสบ”

“ใครวะแมร่ง อย่าให้รู้นะมึง” ปิงว่าออกมาอย่างหัวเสีย

“มึงจะกระทืบเขา” ส้ม

“เออ เอาให้จมเลย”

“แต่ถ้ามันเป็นผู้หญิง” ส้มถามอีก

“กูจับปล้ำแมร่ง”

“กูให้โอกาสมึงพูดใหม่ไอ้ปิง” ซีตัสที่เดินเข้ามาได้ยินเข้าพอดี น้ำเสียงดุๆ ดังมาจากปากคู่สวย

“ดูเกรี้ยวกราด มาดผัวเวอร์” ส้มหัวเราะขำกับท่าทีของซีตัส เพราะใครๆ ก็ดูออกว่าสองคนนี้ต้องมีซัมติงกันแน่นอน

“อะไรของมึง กูก็พูดไปงั้นแหละ ไม่ได้คิดจะทำจริงๆ สักหน่อย” ปิงเถียงแล้วแสร้งเดินไปทางอื่นไม่อยากอยู่ใกล้มือใกล้ตีนของซีตัส

“ให้มันจริง หึ”

“เอ่อ แล้วพี่สิงห์ว่าไงบ้าง” ส้มถามพร้อมกับมองหน้าไอ้เอ๋อไปด้วย

“กำลังออกจากคลินิก”

“ง่าส์ตัสตัสบอกพี่จ๋าเหรอ” มันทำหน้าจ๋อยๆ เพราะกลัวโดนดุ

“อืม ต้องบอก เพราะกูคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ” ซีตัสพูดเสียงเครียดๆ เพราะยังหาคนทำไม่ได้ รู้แค่ว่าเป็น ผู้หญิง

“มึงคิดว่า..” ปิงนึกไปถึงตอนที่มีคนตั้งใจชนไอ่เอ๋อล้มตรงถนนหน้าโรงเรียนเมื่อคราวก่อน

“อืม กูคิดว่ามันน่าจะเป็นพวกเดียวกัน เพราะลำพังไอ้เอ๋อมันไม่มีทางไปหาเรื่องใคร หรือทำตัวหน้าหมั่นไส้ให้ใครเค้าเกลียดขี้หน้ามันได้”

“แล้วแมร่งจะทำไปทำไมวะ ลูกกูอ่อนแอขนาดนี้ยังจะรังแก” ส้มพูดออกมาด้วยความกังวล

“คนในโรงเรียนอาจจะไม่ แต่นอกโรงเรียนไม่แน่”

“มึงหมายถึง น้องสาวพี่สิงห์!! ” ปิงอุทานออกมา

“อืม มีคนเดียวที่หมายหัวไอ้เอ๋อ”

“เชี้ยะ..ลูกกูจะไม่ปลอดภัย” ส้มหันไปหาไอ้เอ๋อที่นั่งทำหน้าซื่อๆ ยังไม่ค่อยเข้าใจเรื่องที่พวกเขาคุยกัน

“งือออ”

15 นาที ต่อมา

“นะโม!! ”

“เฮือกกก ตกใจ ตกใจ หมดเลย พี่จ๋า”

หมับ ร่างสูงสวมกอดคนตัวเล็กที่นั่งรอเขาอยู่บนเตียงคนไข้ด้วยความห่วงสุดขีด

“อะ อื้ออ น้องเจ็บครับ น้องเจ็บแผล” เสียงร้องของมันทำให้สิงห์ผละออก

“เจ็บมากไหมครับ” เขาลูบหัวมันพร้อมกับมันที่แขนทั้งสองข้างพันผ้าพันแผลไว้

“นิดหน่อยครับ” มันตอบพร้อมกับก้มหน้าลง เพราะคิดว่าสิงห์จะต้องดุมันแน่ๆ แต่ผิดคาดสิงห์ไม่ดุมัน แถมยังปลอบมันอีก มันดีใจ

“ทีหลังต้องระวังตัวนะครับ อย่าไปคนเดียวอีก”

“ครับ” มันรับคำพร้อมกับยกมือไหว้สิงห์

“น้องขอโทษที่ทำให้พี่จ่าเป็นห่วง” สิงห์เห็นแววตาของมันแล้วก็อดที่จะจูบลงบนหัวมันไม่ได้ มันทั้งเศร้าแล้วก็หวาดกลัว

“ขอบใจพวกเธอด้วยนะ” สิงห์หันไปบอกเพื่อนๆ ของไอ้เอ๋อที่ยืนรออยู่

“ครับ/ค่ะ”

“ไว้พี่จะพาไปเลี้ยงข้าว”

“หมูกระทะได้ป่าวพี่” ส้ม

“ได้สิ”

“ (อิตะกละ) ” ปิงกระซิบด่าส้มเบาๆ

“อิปิง เด๊ะๆ”

“ถ้าไม่มีอะไรแล้วพี่ขอพานะโมกลับบ้านก่อนนะ ช่วงบ่ายมีเรียนกันไหม?”

“อะ ไม่กลับ น้องไม่กลับ นะครับพี่สิงห์ น้องมีซ้อมหมากรุก น้องมีซ้อม” มันรีบบอก สองมือของมันเขย่าแขนของสิงห์ไปด้วย

“แต่ ว่า” สิงห์มองสภาพมันแล้วอดที่จะสงสารไม่ได้

“น้องไหว มือน้องไม่เจ็บ”

“เห้ออออ ก็ได้ครับ ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวพี่ออกไปซื้ออะไรมาให้กินละกัน” สิงห์บอกมันอย่างจนใจ เขาแพ้สายตาอ้อนๆ ของมันทุกครั้ง

“ครับ” สิงห์ทำท่าจะเดินออกไปแต่มือเล็กๆ ของมันก็คว้าเอาชายเสื้อด้านหลังเอาไว้

“กลับมาไวๆ นะครับ” มันช้อนตามองเหมือนลูกหมาโดนเจ้าของทิ้ง

“อะ อื้ออ -//-พี่จะรีบกลับ เราก็ไปซ้อมหมากรุกได้แล้ว “

สิงห์เดินเกาแก้มตัวเองออกไปใจเต้นแรงเหมือนกลองเพล จะเขินเรี่ยราดไปไหน บ่นกับตัวเองแล้วเดินขึ้นรถออกไปหาอะไรให้ไอ้เด็กเอ่อกิน







(ข้อความแชท)

“จัดการให้แล้วนะคะ แต่ว่าพี่สิงห์มาหามันที่นี่ดูท่าจะหัวเสียน่าดูที่ไอ้ปัญญาอ่อนนั่นเจ็บตัว”

“อืม จัดการไปเรื่อยๆ เอาให้มันเจ็บตัวก็พอ”

“ค่ะ พี่”

“ส่วนค่าจ้างชั้นจะโอนเข้าบัญชีให้”

“ขอบคุณค่ะพี่ ถ้ามีงานง่ายๆ แบบนี้จ้างหนูอีกนะคะ”

“อืม แล้วอย่าให้ใครสงสัยละ”

“รับรองค่ะว่าไม่มีใครสงสัยแน่นอน”



ช่วงบ่ายไอ่เอ๋อมีซ้อมหมากรุกยาวไปจนถึงช่วงเย็น วันนี้มีคนจากชมรมมาประมือกับมันด้วยสองคนบางคนก็รู้จักมันแล้วเพราะเคยเจอที่โรงน้ำชาของอาแป๊ะ มันยกมือไหว้ทักทายแล้วเริ่มลงมือซ้อม เวลามันมีสมาธิมันจะไม่วอกแวกเลย สายตาสมาธิรวมอยู่จุดเดียวคือที่กระดานหมากรุก แม้มันจะนั่งไม่ตรงคอเอียงไปข้าง แต่ว่าสมองของมันกำลังประมวลผลของผู้ต่อสู้อย่างชาญฉลาด มันชอบทำให้คู่ต่อสู้ตายใจ โดยการให้ฝ่ายตรงข้ามรุกมันจน จนมุมเหลือเพียงเบี้ย เรือ แล้วก็ม้า อย่างละตัว มันโยกหมากในกระดานอย่างสนุก กว่าอีกฝ่ายจะรู้ตัว ก็เหลือเพียงขุนเพียงตัวเดียว

“หนุรุกฆาต” มันฉีกยิ้มกว้าง

“ฝีมือไม่ตกเลยนะเอ็ง”

“คึคึคึ ลุงคมก็ไม่เก่งเหมือนเดิม คึคึ” มันหัวเราะเบาๆ เวลาแบบนี้ไม่มีใครโกรธกับคำพูดมันหรอก

“เออ ข้าจะสู้อัจฉริยะอย่างได้ไง เล่นด้วยกันตั้งแต่เล็กจนโต ข้าก็ไม่เคยชนะเอ็งสักที”

“คึคึคึ ลุงสอน ชนะครั้งแรกไง” มันทบทวนความจำให้

“เออ วะ ฮ่าๆ” ทั้งลุงคมและคนอื่นๆ ก็พากันหัวเราะขำ พอเล่นกับลุงคมเสร็จ คนจากสโมสรอีกคนก็ขอลองประมือกับมันบ้าง ครั้งนี้สู้กันได้สูสี และสนุกมือมาก ครั้งนี้มันแพ้ชนิดหมากต่อหมาก และที่มันพลาด ก็เพราะสิงห์เดินถือกล่องข้าวที่ซื้อจากข้างนอกมาให้มัน กลิ่นหมูทอดลอยมาแต่ไกล มันเลยเสียมาธิ จบตามันก็ลุกหนีทุกคนไปกินข้าวเหนียวหมูทอดที่สิงห์ซื้อมา มันซัดจนเกลี้ยง

“ขอบคุณครับ อาหร่อยยยมากๆ เลย”

“ครับ อะกินน้ำด้วย” สิงห์ยื่นชาเขียวของชอบให้มันดื่ม

“คึคึ พี่จ๋าน่ารักที่สุดเลย” มันยิ้มจนตาหยี

“หนูก็น่ารักครับ ไปซ้อมเถอะพี่รอหนูอยู่ตรงนี้นะ” สิงห์นั่งรอมันตรงโต๊ะอีกฝั่งของห้องชมรมที่ติดกับหน้าต่าง เวลาเด็กนักเรียนเดินผ่านก็จะพากันมองความหล่อของเขาจนสุดคอ มีบ้างที่เขาส่งยิ้มให้ตามประสา เรียกเสียงกรี๊ดพอกรุบกริบ

“เฮือกกก” เสียงกรี๊ดนั่งทำเอาไอ้เอ๋อมันตกใจหมากในกระดานแทบร่วงหมดโต๊ะ มันหันมาทำตาดุใส่คนตัวสูงที่นั่งอมยิ้ม เขาชอบเวลาเห็นมันทำหน้าดุใส่ หน้าที่เหมือนแมวขู่ ไม่ได้ดูน่ากลัว แต่มันกลับดูน่ารักมากๆ ใสสายตาเขา ยิ่งยั่วให้หึง เขายิ่งชอบ

“พี่จ๋า จู๊ๆ เงียบๆ หน่อย” มันเอานิ้วแนบปากพร้อมทำตาดุๆ

“หึหึหึ ครับ ถ้างั้นพี่ออกไปรอข้างนอกนะ^^”

“ไม่ได้!! ห้ามไปนะ” มันตะโกนใส่

“ทำไมครับ^^”

“ดะ เดี๋ยว พวกผู้หญิง อึก มะ มาขอเบอร์ ไม่ชอบ” มันพูดเสียงตะกุกตะกักพร้อมกับมองไปรอบเหมือนหลบสายตาคนรอบข้างไปด้วย

“อ่า ถ้างั้นพี่อยู่ข้างในนี้ได้ใช่ไหมครับ”

“อื้อ อยู่ ห้ามออกไปไหน”

“หึหึหึ”

หลังจากซ้อมเสร็จก็ลาทุกคนกลับบ้าน สิงห์แวะซื้อข้าวขาหมูกลับมากินด้วย แต่ไอ้เอ๋อมันขอซื้อขนมเพิ่ม สิงห์ไม่เคยปฏิเสธมันเลยแวะร้านสะดวกซื้อ มันลงไปซื้อขนมจากเงินที่เหลือจากเมื่อตอนกลางวัน สิงห์ยืนขนาบข้างมันตลอด เพราะกลัวว่ามันจะซื้อขนมที่ไร้สาระมาแอบตุนไว้ใต้ที่นอนอีก ถึงแม้จะนอนห้องเดียวกันก็ตาม เขาก็รุ้ว่าที่มันแอบไปห้องตัวเองบ่อยๆ เพราะไปแอบกินขนม

“หมี หมีๆ” มันหยิบมาสองห่อแล้วหย่อนลงตะกร้า

“จุ๊บๆ” เดินผ่านโซนลูกอมมันก็หยิบจูป้าจุ๊บมาอีกสามอัน

“น้องแป้งนุ่ม” หยิบมารชเมลโล่มาอีกห่อ คิ้วของสิงห์เริ่มกระตุกนิดๆ

“มีแต่ขนมหวานๆ”

“ก็น้องชอบ กินแล้วอารมณ์ดี”

“ของพี่ก็หวานนะ เผื่อหนูไม่รู้” เขาทำหน้ากรุ้มกริ่มใส่ กับน้องหยอดได้เป็นหยอด

“อะไรหวานหรอ ( ‘- ‘) ?” มันเงยหน้าขึ้นมองคนพี่ด้วยความสงสัย

“เจี้ยวหวาน-///- “สิงห์ก้มลงไปกระซิบข้างๆ หูมัน

ป๊าป!!

“ทะลึ่ง!! พี่จ๋าพูดอะไรเนี้ยะ เจี้ยวๆ -///- “มันฟาดป๊าบเข้าที่ต้นแขนของสิงห์ พูดไปหน้าแดงไป มันรู้ว่าสิงห์พูดถึงอะไร หมอหมาของมันขยันสร้างรอยแดงบนใบหน้าให้มันเหลือเกิน ใจสั่นไม่รู้จะสั่นยังไงแล้ว

“รู้เหรอว่าพี่หมายถึงอะไร” สิงห์แกล้งถาม

“รู้สิ!! ”

“นับวันยิ่งฉลาดนะเรานะ อะไรๆ เดี๋ยวนี้ก็รู้ไปหมด”

“ก็น้องเรียนหนังสือ น้องก็ต้องรู้สิ อีกอย่าง >,,< ปิงปิงสอนน้องไว้หลายอย่างเลย”

“18+แน่ๆ ความจังไรนี่ขยันเอาใส่หัวเมียกูจริงๆ” เขากระซิบกับตัวเองเบาๆ

“อ่า พี่จ๋าพูดว่าอะไรนะน้องฟังไม่ทัน”

“ไม่มีอะไรครับ ซื้อครบรึยังเอ่ย จะได้ไปจ่ายเงิน”

“อื้อ ครบแล้ว เหรอแต่น้องปูไทย” มันวิ่งไปหยิบขนมปูไทยมาอีกสองห่อใหญ่

หลังจากจ่ายเงินก็ขนขนมสองถุงใหญ่ขึ้นรถและตรงกลับบ้านทันที ไอ้เอ๋อลงจากรถแล้วเดินไปเปิดประตูรั้วเพื่อให้สิงห์เอารถเข้ามาด้านใน ระหว่างนั้นมันก็ยกมือไหว้ใครบางคนที่สิงห์มองไม่เห็น มันโบกมือลาแล้ววิ่งเข้าบ้านโดยไม่ลืมที่จะเอาขนมกับกระเป๋าลงไปด้วยสิงห์ถือของหนักๆ ให้ แล้วพากันขึ้นบ้าน สิงห์ไม่อยากถามว่ามันคุยกับใคร เขาเลยเลือกที่จะเดินเลยมันไป

“อาบน้ำแล้ว ออกมากินข้าวนะครับ”

“คร๊าบบบบ” มันหอบถุงขนมที่ซื้อมา กลับไปที่ห้องตัวเองหยิบเอากล่องสมบัติใต้เตียงออกมาแล้วเรียงขนมลงไป เหลือไว้เพียงสองอย่างที่มันจะกินคืนนี้ คือเยลลี่หมีกับปูไทย มันเตรียมเสื้อผ้าเอาไว้บนที่นอน แล้วไปอาบน้ำ แต่มันดันลืมหยิบผ้าเช็ดตัวไปด้วย โผล่หัวออกมาดูว่าสิงห์อยู่ใกล้ๆ รึเปล่า พอทางสะดวกมันก็กุมไข่ออกมาจากห้องน้ำ ตูดขาวๆ ส่ายไปมา พร้อมกับหยดน้ำที่เลอะตามพื้น พอมาถึงแทนที่มันจะเช็ดตัว มันกลับกระโดดใส่ที่นอนแล้วนอนกลิ้งตัวอยู่บนนั้น

“ฮึบๆ ๆ เช็ดตัวแบบ ออ อินวัน” มันกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่หลายรอบจนตัวมันแห้ง มันรู้สึกสนุกเลยหัวเราะออกมา แต่มันไม่รู้เลยว่ากำลังมีสายตาของเสือตัวร้ายจ้องจะเชือดมันอยู่

“อ่า แห้งแล้ว แต่งตัวๆ” มันลุกแล้วหันไปมองที่นอนที่เปียกๆ ของมันก่อนจะแต่งตัวด้วยความไวแสง สิงห์เห็นมันตั้งแต่วิ่งล่อนจ้อนออกมาจากห้องน้ำแล้ว ไม่ได้ตังใจมาแอบดูแก้ผ้าเลยจริงๆ =,,=

“อร่อยไหม”

“อร่อยครับ” มันเคี้ยวข้าวตุ้ยๆ จนแก้มป่อง

“มีการบ้านไหมวันนี้”

“มีครับ วิชาวาดรูป” มันตอบ

“อ่า ลืมเลย รูปที่หนูวาด วันเสาร์อาทิตย์เราไปขายกันที่สวนไหม?” สวนที่ว่าคือสวนสาธารณะในเมือง จะมีโซนขายของทำมืออยู่

“อื้อ ขายๆ อยากได้ตัง แล้วเมื่อไหร่จะพาหนูไปหาหลวงตาอะ” พอพูดถึงหลวงตา สิงห์ก็ชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะเก็บสีหน้าที่ดูเป็นกังวลเอาไว้ไม่ให้ไอ้เอ๋อมันเห็น

“เอาไว้ว่างๆ เราไปกันเนอะ” เขายิ้มอ่อนก่อนจะลูบหัวมันเบาๆ ราวกับกำลังปลอบโยนมัน มันยังเจอหลวงตาตอนนี้ไม่ได้

“อื้อ หนูอยากกอดหลวงตามากๆ เลย”



+++++++

วันเสาร์

มันลุกขึ้นมาทำงานบ้านตามเวลาปรกติของมัน เพิ่มเติมคือตัดหญ้าหน้าบ้านตรงแถวๆ ขอบรั้ว ตื่นมาตั้งแต่ตีห้าเพื่อจัดการงานบ้านทั้งหมด พอเจ็ดโมงมันก็ทำส่วนในบ้านเรียบร้อย เหลือแค่ตัดหญ้ากับทำกับข้าว มันเดินกลับไปที่ครัวลื้อตู้เย็นเพื่อหาวัตถุดิบ

“ทำไมมีแต่ไข่กับหมูสับละ” มันบ่นออกมาเบาๆ เช้านี้คงหนีไม่พ้นไข่เจียวหมูสับ มันเลยรอให้สิงห์ตื่นก่อนค่อยทอดไข่ จะได้กินร้อนๆ มันเลยหุงข้าวทิ้งเอาไว้แล้วลงไปถอนหญ้าหน้าบ้าน ระหว่างที่มันกำลังถอนหญ้าอย่างตั้งอกตั้งใจ มันเห็นอะไรบางอย่างนอนขดอยู่ในพงหญ้า ตัวมันสีดำสนิท

“หืออออ” มันค่อยๆ แหวกหญ้าอย่างเบามือเพื่อดูว่าไอ้ตัวที่ขดอยู่มันคือตัวอะไรกันแน่

“มะ มะ แมว น้องแม้วววววววววววววววววววว” พอมันเห็นชัดว่าอะไรมานอนขดอยู่ ตามันลุกวาวแล้วก็อุ้มแมวสีดำตัวนั้นขึ้นมา ท่าทางมันอ่อนแรง มีขี้ตาเกรอะกรัง ดูน่าสงสาร ไอ้เอ๋ออุ้มแมวตั้วนั้นขึ้นไปบนบ้าน

“พี่จ๋า..พี่จ๋า ช่วย ช่วย แมว” มันตะโกนออกไปไม่เป็นคำ เพราะตื่นเต้นแล้วก็ตกใจ มันรู้ว่าแมวกำลังจะตาย สิงห์พอได้ยินเสียงของมัน ก็เด้งตัวลุกจากที่นอน ด้วยความตกใจ และรีบเดินไปหามันทันที

“แมวนี่ครับ หนูเอามาจากไหน” สิงห์เห็นว่ามันอุ้มแมวใกล้ตายเข้ามาในบ้านคิ้วเข้มก็ขมวดนิดๆ

“ช่วย ช่วย นะ ช่วย” ไอ้เอ๋อมันพูดไปน้ำตาก็จะไหล

“อ่า หนูวางแมวลงก่อนนะ เดี๋ยวพี่จ๋าดูให้” สิงห์อุ้มแมวจากมือมันแล้ววางไว้ที่โต๊ะ ก่อนจะตรวจดูอาการคร่าวๆ

“มันอ่อนแอมาก น่าจะเป็นหวัดแมว พี่ว่าเราต้องพามันไปที่คลินิก” สิงห์บอกกับมัน ก่อนจะจัดการเอาผ้ามาห่อตัวแมวเอาไว้ แล้วเดินไปหยิบกุญแจรถ ไอ้เอ๋อวิ่งตามตูดเขาขึ้นรถ สิงห์วางแมวไว้ที่เบาะหลัง อย่างแผ่วเบา พอมาถึงเขาก็รีบรักษาอาการเบื้องต้นของมันทันทีโดยมีไอ้เอ๋อตามดูทุกอย่างด้วยความเป็นห่วง สิงห์ให้แมวอยู่ในห้องพักฟื้นแยกจากสัตว์ตัวอื่นๆ เพื่อป้องกันการแพร่เชื้อไปให้กับสัตว์ตัวอื่นๆ ในคลินิก ตอนนี้อาการมันแค่ห้าสิบห้าสิบ ถ้ามันรอดคืนนี้ได้ โอกาสรอดชีวิตมันก็จะมีมากขึ้น ไอ้เอ๋อยืนเกาะกระจกมองแมวตัวสีดำผอมซูบที่นอนให้น้ำเกลือ อยู่

“มันจะหายไหม?”

“ต้องรอดูครับ ว่ามันจะสู้หรือเปล่า”

“น้องอยากให้มันหายไวๆ”

“อืมครับ พี่ก็ขอให้มันเป็นแบบนั้น”

หลังจากนั้นก็พากันกลับบ้าน สิงห์ให้มันไปอาบน้ำก่อนเพราะมันอุ้มแมวป่วยเดี๋ยวจะติดโรคมาได้ อาบเสร็จก็เตรียมข้าวเช้า ข้าวไข่เจียวหมูสับธรรมดาแต่อร่อยมากๆ เพราะคนที่ทำให้น่ารัก และก็รักมากด้วย ไอ้เอ๋อมันเริ่มทำกับข้าวบางอย่างเป็นแล้ว อย่างต้มยำ ไข่เจียว ไข่ต้ม มาม่า ที่สำคัญมันทอดไข่ไม่ไหม้แล้ว ถามว่ามันเรียนรู้มาจากไหน ก็คงต้องยกความดีให้เหล่าแม่มโนของมัน ที่สอนมันตอนเรียนวิชาคหกรรมบ่อยๆ

วันนี้สิงห์ไม่เข้าคลินิก เพราะต้องการใช้เวลาอยู่กับไอ้เอ๋อในช่วงวันหยุดอยากหาอะทำกับมันสองคน อย่างเช่นดูหนัง หรือกินข้าว อย่างที่คนเป็นแฟนเขาทำกัน วันนี้เขาเลยวางแผนเอาไว้ ว่าหลังจากกลับจากการขายรูปเขาจะพามันไปดูหนังแล้วก็กินข้าว

ตกบ่ายเขาไล่ให้มันไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ด้วยชุดใหม่ที่เขาซื้อให้มัน อย่างไอ้เอ๋อต้องบังคับไม่อย่างนั้นมันจะใส่แต่เสื้อคอย้วยๆ ก้มทีเห็นนมที ส่วนตัวเขาก็ไปคัดรูปที่ไอ้เอ๋อมันวาดไว้ออกมาสิบรูปได้ แล้วขนขึ้นรถ เอาขาตั้งรูปติดไปด้วย ดีที่วันนี้แดดไม่ค่อยร้อน ออกจะครึ้มๆ ด้วยซ้ำ หวังว่าฝนคงไม่ตกลงมาตอนที่พวกเขาขายรูปซะก่อน จัดเตรียมของให้เด็กเอ๋อเสร็จตัวเองก็เข้าไปอาบน้ำบ้าง วันนี้เขาแต่งตัวหล่อกว่าปรกตินิดหน่อย เพราะวันนี้เป็นเดทแรกของเขากับไอ้เอ๋อด้วย

ไอ้เอ๋อมันตื่นเต้นที่รูปภาพของมันจะออกขาย มันอยากขายได้เงินเยอะๆ อยากเอาเงินไปให้หลวงตา กับน้องๆ ที่วัด มันยิ้มอยู่ตลอดเวลาที่มันคิดว่ามันได้เงินแล้วเอาเงินไปให้คนที่มันรัก ไปรักษาคนที่มันเป็นห่วงให้หายเจ็บป่วย

ณ ลานขายของแบกับดิน

“จัดรูปเสร็จแล้วใช่ไหมครับ”

“อื้อ”

“ตั้งราคารูปรึยัง”

“ระ ..ราคา? ราคา อ่า อ๋ออ อืมม รูปละ อ่า อืมมม” มันยืนทำท่าคิดอยู่นาน

“300”

“หึหึหึ 300 นะครับ” ความจริงรูปของมันตั้งราคาเกินพันยังได้เลย แต่ถ้ามันจะคิดเท่านี้ก็คือเท่านี้ เขาเขียนป้ายราคาติดไว้ที่รูปให้มัน ส่วนตัวมันเองก็เอาขาตั้งรูปออกมากาง หยิบอุปกรณ์วาดรูปออกมา ทั้งสีน้ำมัน แปรง พู่กัน และถาดสี

“จะวาดรูปเหรอ?”

“อื้อ น้องจะวาดลุงคนนั้น” มันชี้ไปที่เก้าอี้นั่งพักที่มีลุงคนหนึ่งนอนหลับอยู่

“หืมทำไมละ”

“ลุงมีน้องแมวนอนข้างๆ”

“....”

“มีคุณยายนั่งลูบหัว”

“...”

“คุณยายยิ้มสวย^^”

สิงห์ยืนเงียบแล้วไม่หันไปมองตรงนั้นโดยเด็ดขาด เพราะเขาไม่เห็นอะไรอย่างที่มันพูดเลยสักอย่างนอกจากลุงแก่ๆ ใส่เสื้อผ้าเก่าๆ นอนหลับสนิทอยู่บนนั้น เวลาผ่านไปได้สักพักก็มีนักท่องเที่ยว มากหน้าหลายตามาดูมันวาดรูป บางคนสนใจรูปของมันและซื้อไปก็มี มีหลายคนถรามว่ามันกำลังวาดรูปอะไรอยุ่พอมันอธิบายทุกคนก็ทำหน้าอึ้งๆ สิงห์ยืนอยุ่ข้างๆ มันตลอดและที่สำคัญ สิงห์เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้คนมามุงดูไอ้เอ๋อ เพราะความหล่อเหลาราวกับดาราเกาหลี

“เอ่อพี่คะ รูปนี้ราคาเท่าไหร่หรอคะ” มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินมาถามเขา สิงห์เดินไปหาผู้หญิงคนนั้นด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม

“ครับ อ่า รูปนี้ 300 ครับ”

“อ่า แล้วรูปนี้ละคะ” เธอถามอีก หญิงสาวออกอาการเขินๆ เวลาคุยกับสิงห์

“300 เหมือนกันครับ”

“เออ คือ แล้ว ถ้า เออ ถ่ายรูปคู่กับพี่ คิดเท่าไหร่คะ” เธอกลั้นใจถามออกไป ใบหน้าของเธอแดงจัด แถมยังยืนบิดไปมาอีก

“พี่ปวดฉี่หรอครับ?” จู่ๆไอ้เอ๋อมันก็เลิกสนใจกับการวาดรูปของมัน

“ห๊ะ .”

“นะโมเห็นพี่ยืนบิดไปบิดมาครับ สงสัยพี่สาวต้องปวดฉี่แน่ๆ เลย” มันทำหน้าซื่อๆ พร้อมกับชี้ไปที่หญิงสาว

“อะ คือไม่ได้ปวดค่ะ น้อง”

“อ่าวนึกว่าปวด เห็นยืนบิด”

“แล้วพี่เป็นอะไร หรอครับ”

“-///- พี่เขิน”

“เขิน?”

“คือพี่เขิน พี่ชายน้องอะคะ หล่อมากเลย ถ้าพี่จะขอจีบน้องจะว่าอะไรไหมคะ”

“จีบพี่จ๋า พี่จ๋าของน้องไม่ใช่พี่ชายนะ ครับ” มันทำตาซื่อพร้อมกับเดินไปกอดแขนสิงห์

“อ่าว?”

“พี่จ๋านะเป็น คนรักของน้อง เป็นคนรัก นะพี่สาวรู้จักไหมครับ” มันยิ้มจนตาหยี นี่ถ้าสิงห์ไม่รู้ว่ามันเป็นเด็กพิเศษเขาคงคิดว่ามันเสแสร้งมากกับหน้าซื่อของมัน เรียกได้ว่าร้ายเลยละ ร้ายบริสุทธิ์มาก

“อะ เอ่ออ”

“เนี้ยะ ๆ เดี๋ยวผมทำให้ดู คนรักกันเขาทำแบบนี้” มันเขย่งตัวขึ้นหอมแก้มสากของสิงห์ให้ผู้หญิงคนนั้นดู

“......”

“นี่ๆ ทำแบบนี้ทุกคืนเลยนะ อ่า แล้วก็จุ๊บๆ ที่ปากด้วย”

“.......”

“พี่สาวเขาให้แล้วใช่ไหมษ? ครับ”

“อะ จ้า เข้าใจแล้ว” เธอทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกรู้สึกหน้าแหกอย่างบอกไม่ถูก อยากจะโกรธแต่ก็โกรธไม่ลง เพราะหน้าซื่อๆ ของมัน กับรอยยิ้มที่ดูไม่มีพิษมีภัยอะไร

“คึคึคึ พี่สาวฉลาดจังเข้าใจด้วย” มันยิ้มอีก สิงห์รู้ว่ามันกำลังหึงเขา การที่มันทำแบบนี้มันทำให้หัวใจเขาพองโต รู้สึกดีมากๆ

“ถะ ถ้าอย่างนั้นพี่เอารูป นี้ละกัน รูปแฟนน้องพี่ไม่เอาแล้วก็ได้”

“อ่า ครับ สามร้อยบาท แต่เห็นว่าพี่สาวสวยผมลดให้ เหลือ200 พอครับ”

“ขะ ขอบใจนะ พี่ไปนะ” เธอถอยออกมาแล้วเดินกลับไปอย่างเซ็งๆ

“ร้ายนะเรานะ” พอหญิงสาวเดินจากไปสิงห์ก็เอ่ยแซวมันทันที

“ร้าย? ร้ายอะไรหรอครับ”

“ก็เราทำอะไรละ ทุกทีไม่เห็นจะพูดเยอะขนาดนี้”

“ก็พี่จ๋าทำแบบนี้ทุกคืนนี่ น้องไม่ได้โกหกสักหน่อย”

“หึหึ”

ใช่มันได้โกหกอะไรเลย สิงห์ทำแบบนี้ทุกวัน คนรักกันเขาก็ทำแบบนี้กันทั้งนั้นแหละใช่ไหม?

สิงห์มองดุนาฬิกา ถึงเวลาที่เขาจะไปเดทกับมันแล้ว จึงสั่งให้เก็บของขึ้นรถและไปล้างไม้ล้างมือให้เรียบร้อย วันนี้มันขายรูปได้สี่รูปได้เงินมาหลายบาทอยู่ ขณะที่มันเดินไปล้างมือนั้น ก็สายหนึ่งโทรเข้ามาหาสิงห์

“ครับ สิงห์พูด ครับ ได้ครับ ผมจะรีบพาน้องไปครับ” สิงห์มีสีหน้าที่เครียดลงอย่างเห็นได้ชัด สายตาของเขามองไปยังร่างบางที่กำลังเดินยิ้มหวานมาทางเขา ด้วยสีหน้าที่กังวลนิดๆ

“พี่จ๋า ทำไมหน้าเครียดจัง โกรธน้องหรอครับ” มันมองเขาตาแป๋ว

“ป่าวครับ รีบขึ้นรถดีกว่าครับ เราต้องไปที่ที่หนึ่งก่อน”



+++++++++++++

เกิดอะไรขึ้น!!! กันแน่ โปรดติดตาม

ขอบคุณนักอ่านทุกท่านที่คิดถึงน้องนะคะ ต่อจากนี้ไปเราจะได้เห็นน้องแซบ เอ๊ย แสบกับความพัฒนาของน้องนะ เราอาจจะเขียนบรรยายอาการของเด็กออทิสติกได้ไม่ดีนักแต่ก็จะพยายามยามนะ อยากให้น้องมีความสุข อยากให้พี่จ๋าหื่นได้เต็มที่บ้าง ตอนนี้น้องเริ่มจะออกอาการหึงคนพี่บ้างแล้ว เรียกได้ว่ามีความเป็นขั้นมาบ้าง อิอิ เอ็นดูน้องด้วยเน้อออ

[Chompoo reangkarn]

หลวงตาไม่สบายอยู่โรงพยาบาลรึเปล่าสิงห์เลยห่วงความรู้สึกน้อง

[Kirana9165]

คิดถึงน้องมากๆ น่ารักกว่าเดิมเยอะเลย พี่สิงห์รักน้องมาก  สนใจ ไม้ กัน หมา นะคะ ลงโพสหรือยังคะ อยากได้ อีกคู่ ปิง ตัส ด้วยค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

[kungverrycool]

รอๆๆตอนต่อไปจ้า 

[iceman555]

หลวงตาจะไปแล้วแน่ๆเลย 

[catka12]

  น้องน่ารักรับ.... และ แซบมากกก 

[areenart1984]

รีบไปด่วนเลย เดาว่าเป็นหลวงตานะ   
ส่วนนังคนที่ทำร้ายนะโมที่โรงเรียน ถ้าจับได้จะให้ตัสตัสกับปิงปิงลุมตบ แล้วส่งต่อให้ส้มแทงเข่า 

[Leenboy]

เกิดอะไรกับหลวงตารึเปล่า

[poppycake]

เกิดอะไรขึ้น! เรื่องกราม่ารึเปล่า!!!

[Meen2495]

เกิดแก่เจ็บตาย ธรรมดาเนอะ
แต่ "นางมาร" ที่จ้างคนมาทำร้ายน้องนี่สิ ...
ปล่อยไม่ได้

ขอให้ทีมพิทักษ์น้องจัดการโดยเร็วพลันนะคะ

[สามภพ]

26



ในโรงพยาบาลที่คลาคล่ำไปด้วยเหล่าผู้ป่วย พยาบาลและหมอ ทุกอย่างดูวุ่นวายอยู่ตลอดเวลา แต่มีอยู่อย่างหนึ่งที่ดุจะสงบมากกว่าที่อื่น นั่นคือห้องดับจิต สถานที่สุดท้ายของชีวิต สถานที่รวบรวมร่างของคนตายเอาไว้เพื่อรอให้ญาติมารับไปบำเพ็ญกุศลตามประเพณี มันเป็นเรื่องน่าเศร้าที่ทุกๆ คนต้องมาลงเอยที่ห้องห้องนี้ วัฏจักร เกิด แก่ เจ็บ ตาย ของมนุษย์ที่ไม่มีผู้ใดหลีกหนีได้พ้น

ร่างสูงสง่าเดินเคียงคู่กับร่างบางที่ใบหน้าหวานๆ เต็มไปด้วยความสงสัย แต่ก็ไม่ปริปากถามอะไรออกไป เพราะเห็นสีหน้าของอีกฝ่ายที่ดูเครียดผิดปรกติเลยไม่กล้า ทุกๆ ย่างก้าวที่ก้าวเข้ามาในโรงพยาบาลไอ้เอ๋อมันก็รู้สึกแปลกๆ ใจมันหวิวๆ ชอบกล

“เรามาหาพี่หมอไม้หรอครับ” มันตัดสินใจถามในที่สุด

“ปล่าวครับ เรามาหาหลวงตา” แค่คำว่าหลวงตาใจมันก็สั่นไหว ขามันเริ่มไม่ก้าวตาม จู่ๆ มันก็รู้สึกกลัวห้องตรงหน้าขึ้นมา

“มะ มาทำไม หลวงตาเป็นอะไร อึก “

“เข้าไปหาหลวงตาก่อนครับ” สิงห์เปิดประตูห้องพักคนไข้พิเศษให้มัน ในนั้นมีต้าร์หมอไม้ กับลูกศิษย์วัดอีกสองสามคน มันก้าวช้าๆ เข้าไปด้านในทุกอย่างมันบีบหัวใจของมันไปหมดทั้งสีหน้าและแววตาของทุกคนที่มองมาที่มัน บนที่นอนมีร่างร่างหนึ่งนอนหอบหายใจโรยริน รอแค่คนสำคัญมาเขาก็พร้อมที่จะไป

ตึก ตึก ตึก เสียงย่ำเท่าที่ฟังดูแล้วแสนจะบางเบาแต่ในหูของมันกลับดังก้องจนรู้สึกหวาดกลัว

“ละ หลวงตา” มันครางเรียกคนที่นอนนิ่ง เพียงอึดใจหลวงตาของมันก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้น ดวงตาฟ่าฟางกำลังมองมันด้วยความคิดถึง รอยยิ้มบางผุดขึ้นบนริมฝีปากที่แตกและเหี่ยวย่น

“นะโมเอ้ย” เสียงเรียกแผ่วของหลวงตาทำให้มันขยับขาเดินเข้าไปใกล้ๆ น้ำตามันรื้นขึ้นมาทันที

“คะ ครับ หลวงตาเป็นอะไร ฮึก”

“หลวงตาแก่แล้ว ก็ป่วยเป็นธรรมดา เอ็งเป็นยังไงบ้าง”

“ฮึกหนู สบายดี ฮึก” มันสะอื้น หลวงตายิ้ม

“เอ็งสบายดีข้าก็สบายใจแล้ว” หลวงตายิ้มบางออกมารู้แค่ว่ามันสบายเขาก็ตายตาหลับ

“ตั้งใจเรียนนะ นะโมเอ้ย โตไปจะได้ไม่ลำบาก แล้วก็อย่าดื้อให้มาก แค๊กๆ เห้อ ข้าเหนื่อยแล้ว อยากพักแล้ว พวกเอ็งกลับไปกันได้แล้วไป” รู้ว่าร่างกายตัวเองรับไม่ไหวแล้วถึงได้ไล่ไอ้เอ๋อมันกลับ ไม่อยากให้มันมาเห็นวาระสุดท้ายของตัวเอง ไม่อยากเห็นน้ำตามันก่อนจะละสังขาล

“นะโม อยู่เย็นเป็นสุขนะลูกนะ อะภิวาทะนะสีลิสสะ นิจจัง วุฒาปะจายิโน

จัตตาโร ธัมมาวัฑฒันติ อายุ วัณโณ สุขัง พลัง” หลวงตาวางมือลงบนหัวของมันแล้วสวดให้พร มันพนมมือไหว้เทียบตักหลวงตาแล้วสะอื้นออกมา มันรู้สึกเศร้า รู้สึกเหมือนตัวเองจะเสียอะไรไปสักอย่าง

“พามันกลับได้แล้วละโยมสิงห์ อาตมาเหนื่อยแล้ว ฝากดูแลมันด้วยนะโยม”

“ครับ ผมรับปากว่าจะดูแลน้องให้ดีที่สุด”

“พรุ่งนี้หนูมาหาหลวงตาใหม่นะ หนูจะซื้อขนมบัวมาฝาก ขนมที่หลวงตาชอบ”

“อืม พรุ่งนี้ค่อยมาใหม่ ตอนนี้กลับไปได้แล้ว ข้าง่วงแล้ว”

“ครับ” สิงห์จูงมือมันออกมา มันหันกลับไปมองคนที่นอนอยู่บนเตียง มันสบตาก่อนที่เปลือกตาอ่อนล้าจะปิดลง

ติ๊ด ตี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

“พี่จ๋า อึก ฮึก...” จู่ๆ มันก็ร้องไห้ออกมา

“นะโม ไปกลับบ้านดีกว่านะครับร่างสุงพยายามเบี่ยงเบนความสนใจของมัน

“น้อง เจ็บตรงนี้ครับ” มันชี้ไปที่ตรงตำแหน่งหัวใจ มือมันกำจดหมายของหลวงตาไว้แน่น

“ไม่เป็นอะไรหรอกครับ ขากลับแวะกินเตี๋ยวเรือไหม? ตรงท่าน้ำ”

“อะ อืม” แม้จะตอบตกลงแต่แววตามันก็ยังเศร้าอยู่ดี ขณะที่เดินตามทางเดิน ต้าร์วิงมาหาพวกเขาสองคน ร่างโปร่งสบตาสิงห์เพียงเล็กน้อยแล้วพยักหน้า เป็นสัญญาณให้รู้ว่าหลวงตาได้ละสังขาลแล้ว สิงห์สูดลมหายใจลึก แล้วดึงตัวมันมากอดไว้ เขายังบอกมันตอนนี้ไม่ได้

“พี่ต้าร์ จะไปกินเตี๋ยวเรือกับหนูเหรอ” มันหันไปถามคนที่พึ่งมาถึง

“ป่าว แค่จะเดินมาส่ง เดี๋ยวต้องกลับไปช่วยไอ้พี่หมอมันอีก” ต้าร์พยายามไม่หลบตามัน ทั้งๆ ที่ในใจมันไหวยวบ

“อ่า อื้อๆ เมื่อไหร่จะมาหาหนูละ”

“ว่างๆ ก่อน ช่วงนี้เรียนหนักใกล้สอบแล้วด้วย”

“อื้อ หนูจะรอนะ”

“กูส่งมึงแค่นี้นะ เอ่อส่วนมึงอะไอ้พี่หมอบอกว่าถึงบ้านแล้วให้โทรหาด้วย” ต้าร์หันไปพูดกับสิงห์ ก่อนจะเดินเลี่ยงไปอีกทางเพราะต้องไปจัดการเรื่องศพของหลวงตาด้วย สิงห์พามันกลับบ้าน ต่างคนต่างนั่งเงียบๆ จนถึงท่าน้ำ ที่มีตลาดขนาดย่อมๆ ที่มีแต่ของกิน สิงห์มันไปนั่งที่โต๊ะริมน้ำ โต๊ะไม้เตี้ยๆ ที่เราต้องนั่งกินกับเสื่อ

“เล็กน้ำตก พิเศษลูกชิ้น ใส่กระเทียมเจียวเยอะๆ กับ ใหญ่น้ำตกเนื้อครับ” สิงห์สั่งก๋วยเตี๋ยวให้มัน พร้อมกับตักน้ำไปให้ด้วย พอก๋วยเตี๋ยวมาเสิร์ฟ ก็นั่งกินกันเงียบๆ ต่างคนต่างใช้ความคิดของตัวเอง กินเสร็จก็จ่ายเงินเดินทางกลับบ้าน ไอ้เอ๋อมันเดินลงไปเปิดประตูรั้ว ด้วยใจที่เหม่อลอย จนสิงห์เอารถเข้มามาจอด ก็ยังเห็นมันยืนเกาะรั้วไม่ยอมปิดสักที

“นะโม ปิดประตูได้แล้วครับ” สิงห์เดินมาสะกิดมัน

“อะ ครับ” มันตั้งสติตัวเอง ก่อนจะช่วยสิงห์ขนของลงจากรถ ขนเสร็จก็พากันไปอาบน้ำ

“วันนี้อาบน้ำด้วยกันนะครับ”

“งืออ อาบด้วยกัน-///- อาบด้วยกันแล้วห้ามทำอะไรแปลกๆ นะ” มันหันไปหาคนตัวสูง

“อ่า ครับ ไม่ทำอะไรแปลกๆ หรอก” สิงห์แอบไขว้นิ้วไว้ด้านหลัง

“ก็ได้ครับ งั้นน้องไปเปิดน้ำใส่อ่างนะ” พูดจบก็วิ่งปรู๊ดเข้าห้องน้ำไป มันชอบแช่อ่าง ชอบน้ำอุ่นๆ มันชอบฟองนุ่มๆ กับเป็ดน้อยสีเหลือง แต่นานๆ จะแช่สักทีเพราะมันเปลืองน้ำ สิงห์เดินตามไปพร้อมกับถอดเสื้อผ้าไปด้วย พอมาถึงห้องน้ำก็เห็นมันกำลังตีฟองในอ่างอย่างขะมักเขม้น ตีจนฟองแทบจะล้นอ่าง ออกมา มันเอาฟองแปะใส่หัวตัวเองไว้ด้วย

“ถอดเสื้อผ้าได้แล้วครับ” สิงห์บอกมันหันหน้ามาหา แล้วยกสองมือขึ้น

“ถอดให้น้องหน่อยครับ” มันทำตาอ้อนใส่ แล้วแบบนี้จะให้เขาไม่ทำอะไรแปลกๆ กับมันได้ยังไง

“หึหึ ทำไมชอบอ้นพี่จัง หืม”

“คึคึ ก็น้องอยากให้พี่จ๋าสนใจ”

“ตรงไปไหม? แต่แบบนี้แหละพี่ชอบ มีอะไรก็พูดก็บอกพี่ตรงๆ เจ็บก็บอกว่าเจ็บ เสียใจก็บอกว่าเสียใจรู้ไหมครับ” สิงห์สบตามันเวลาพูด เขาอยากให้มันระบายออกมาบ้าง อย่างที่โดนแกล้ง โดนทำร้ายมันก็ไม่ยอมกบบอกว่าเจ็บ ว่ากลัวบ้าง เพราะแต่ละครั้งที่โดนมันก็เอาแต่ยิ้ม จะร้องก็ต่อเมื่อเขาจี้ หรือเจ็บแล้วก็ตกใจ แต่หลังจากนั้นมันคิดอะไรอยู่เขาแทบไม่รู้เลย อย่างเช่นวันพรุ่งนี้ก็จะเป็นอีกวันที่มันต้องลำบาก เขากังวลเรื่องนี้เป็นที่สุด

“เสร็จแล้วครับ ถอดกางเกงด้วยนะ”

“ครับ *0*” สิงห์ลงอ่างก่อนคนแรกพอไอ้เอ๋อมันถอดกางเกงเสร็จมันก็รีบก้าวลงไปในอ่างทันที สิงห์ดึงให้มันมานั่งตรงหว่างขาของตัวเอง ไอ้เอ๋อมันเอนหลังพิงอกสิงห์เอาไว้ ก่อนจะเล่นเป็ดเหลืองที่มันลอยน้ำเอาไว้ สิงห์หอมหัวมันพร้อมกับกอดมันเอาไว้ มันไม่ดิ้นหนี้แต่หันมายิ้มหวานๆ ให้

“สระผมไหม?” สิงห์ถามมัน

“หัวน้องเหม็นหรอ ( ‘’ ) ”

“หึหึ เหม็นจนเวียนหัว” เหม็นที่ไหนกันละเขาแค่อยากหยอกมันเฉยๆ

“หรอ Q^Q งั้นน้องสระก็ได้” พูดจบมันก็เอาหัวมุดน้ำไปเลย สิงห์ยังตกใจกระชากหัวมันขึ้นมาจากน้ำแทบไม่ทัน เล่นเอาตกอกตกใจ

พรวด!!!

“ทำอะไรครับ!! ”

“สระผมงายยย” มันลูบน้ำออกจากหน้าตัวเองแล้วตอบสิงห์ ตอบมาแบบหน้าซื่อๆ ของมัน

“แต่หนูเอาหัวจุ่มลงไปแบบนั้นไม่ได้ครับ” สิงห์อยากจะขำ เลยได้แต่ยิ้มกลั้นขำเอาไว้

“ทำไมอะ เอาหัวจุ่มแบบนี้” มันเอาหัวมุดน้ำแกรอบแล้วเงยขึ้นมาทันที

“เห็นไหมหัวหนูสะอาดแล้ว”

“ได้ที่ไหนกัน หัดซกมกหรอ” สิงห์ยีมือลงบนหัวมันด้วยความมันเขี้ยว

“งื้อออ ไม่ซกมกๆ พี่จ๋าก็สระให้น้องงายยย เนี้ยๆ สระให้น้อง” มันพูดแต่ก็ไม่ได้หันมามองหน้าเขา สองมือมันก็ทำท่าสระผม สิงห์ยิ้มพร้อมกับกอดรัดมันแน่นขึ้น

“น่ารักเกินไปแล้วนะเรานะ”

“คึคึ”

สิงห์สระผมให้มันอย่างอ่อนโยน แถมถูสบู่ให้มันด้วย ก่อนจะพากันไปล้างตัวที่ฝักบัว เสร็จแล้วก็พากันไปแต่งตัวเตรียมตัวนอน วันนี้เขาจะปล่อยให้มันได้นอนสบายๆ เพราะตื่นมามันคงต้องทำอะไรอีกเยอะ นี่เขายังคิดไม่ตกเลยว่าจะบอกมันเรื่องหลวงตายังไง สิงห์ให้มันนั่งบนที่นอนแล้วเช็ดผมให้ เห็นมันเงียบก็นึกว่ามันกำลังคิดมากเรื่องหลวงตาสิงห์เลยชะโงกหน้าไปดูมันที่ไหนได้มันหลับ หลับ คือ หลับจริงๆ สิงห์เลยต้องให้มันนอนพิงอกเอาไว้เพราะเขายังเช็ดผมมันอยู่ผมยังไม่แห้ง

หลังจากเช็ดผมจนแห้งเขาก็พามันเข้านอน โดยที่ตัวเองก็นอนกอดมันเอาไว้

“พรุ่งนี้พี่ขอให้หนูเข้มแข็งนะครับ จุ๊บ” เขาจูบลงบนกระหม่อมของมัน ก่อนจะกดโทรศัพท์โทรหาเพื่อยรัก



+++++

“ห้าวววววววววววว ตื่นไวจางง” มันลุกขึ้นจากที่นอนก็เห็นสิงห์นั่งมองมันอยู่ก่อนแล้ว

“ไปอาบน้ำแต่งตัวนะครับเดี๋ยวพี่เตรียมชุดไว้ให้” สิงห์อาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ววันนี้ต้องแต่งชุดดำ เขาเลยเตรียมเสื้อผ้าให้มันด้วย

“ทำไมใส่แต่สีดำ ละครับ”

“อ่า วันนี้เราจะไปลาใครบางคนครับ”

“ลา? ลาใคร?” มันทำหน้าสงสัยสิงห์ไม่ได้ตอบเขาได้แต่ส่งยิ้มจางๆ ไปให้ พอจัดการอะไรเรียบร้อยก็พากันออกจากบ้าน พอมันเห็นเส้นทางอันคุ้นตามันก็ตื่นเต้นทันที

“จะไปหาหลวงตาหรอครับ หลวงตาหายไม่สบายแล้วเหรอ*0*” มันพูดออกมาด้วยความดีใจ สองมือเกาะกระจกรถพร้อมกับมองสิ่งรอบๆ ตัว

“ครับเราจะไปหาหลวงตากัน” มันไม่ได้เอะใจเลยสักนิด ว่าที่มันมาหาหลวงตาในวันนี้มันจะต้องพบเจอกับความสูญเสียอะไรบ้าง พอเข้ามาในเขตตัววัด วันนี้คนพลุกพล่านจนมันผิดสังเกต สิงห์ขับรถเข้าไปจอดตรงศาลาการเปรียญ บนนั้นมีเหล่าลูกศิษย์วัดที่มันรู้จักอยู่หลายคนรวมถึงน้องๆ ของมันด้วย มันแปลกใจที่วันนี้ทุกคนใส่เสื้อดำกันหมด เหมือนมางานศพใคร

“ปะ ขึ้นไปหาหลวงตากันนะครับ” เขาแตะหลังมันเบาๆ ไอ้เอ๋อเดินไปทางกุฏิแต่สิงห์บอกว่าไม่ใช่ทางนั้นมันก็งง พอทุกคนเห็นไอ้เอ๋อมันเดินขึ้นบันไดมา เสียงพูดคุยก็เงียบลง ทุกคนมองไปที่มันเป็นตาเดียว

“มี อะไรกันหรอจ้ะ มาเยี่ยมหลวงตาหรอ หลวงตาอยู่ไหน” มันถามหาหลวงตา ทุกคนไม่ตอบมัน แต่ขยับตัวหลีกทางให้มันได้เห็น ตรงกลางศาลา มันเห็นหลวงตานอนนิ่ง มีผ้าคลุมถึงอก มันรู้ว่าภาพตรงหน้าหมายความถึงอะไร มันเห็นมาตั้งแต่เด็ก เค้ากำลังรดน้ำศพ และคนที่นอนอยู่ตรงนั้นคือน หลวงตาของมัน

“อะ ..อะไร..อึก ทำไมหลวงตานอนตรงนั้น ฮึก ละ..หลวงตา” ขามันทรุดลงกับพื้น ใจมันแตกสลาย น้ำตาของมันไหลนองหน้า มันมองไปที่ทุกคนอย่างหาคำตอบ มันมองหน้าสิงห์ สิงห์ก็หลบตามัน ทุกคนไม่พูดอะไร ได้แต่เวทนา และสงสารมันจับใจ ดวงตากลมที่เต็มไปด้วยน้ำตาเงยขึ้นไปมองสิงห์หวังจะให้คนตรงหน้าตอบมันว่านั่นไม่ใช่หลวงตาของมัน หลวงตาของมันอยู่โรงพยาบาล กำลังพักผ่อน ไม่ใช่มานอนอยู่ตรงหน้ามันแบบนี้ นิ้วเรียวของมันที่กำลังสั่นชี้ไปที่คนที่นอนแน่นิ่ง

“นั่นไม่ใช่หลวงตา ฮึก หลวงตาต้องอยู่โรงพยาบาลสิ ไม่ ไม่ใช่” มันไม่ยอมรับความจริงตรงหน้า

“เข้าไปลาหลวงตานะครับคนดีของพี่” สิงห์พยุงร่างอันปวกเปียกของมันเอาไว้ ไอ้เอ๋อมันแทบจะไม่มีแรงเดินใจมันร้าว หัวสมองมันตันไปหมด คนสำคัญของชีวิตมันไม่เหลือเลยสักคน ทุกคนทิ้งมันไม่เหลือเลยสักคน เกิดมาอาภัพไม่พอยังพิกลพิการให้เขาดูถูกรังแกอีก เสียงร้องไห้ปานจะขาดใจของมันดังก้องไปทั้งศาลา

“มะ ไม่ ใช่หลวงตา ฮึก ไม่ใช่”

“นะโมครับ ไม่ร้องนะครับ ไปกราบหลวงตากับพี่นะ” สิงห์พูดปลอบมัน ทั้งสองคลานเข่าเข้าไปหาร่างไร้วิญญาณของหลวงตาบัว ต้าร์ยื่นถ้วยเงินที่ใส่น้ำอบน้ำลอยดอกไม้ยื่นให้ มือมันสั่นจนถือถ้วยเงินใบนั้นไม่ไหว จนสิงห์ต้องมาช่วยจับ

“อึก ฮึก ฮือออออออออ” ทันทีที่น้ำไหลผ่านมือซีดของหลวงตามันก็ปล่อยโฮออกมา มันก้มลงกอดร่างตรงหน้าแล้วร้องไห้ เสียงร้องของมันบาดลึกเข้าไปในจิตใจของทุกคนบนศาลา มันร้องจนสลบคาอกสิงห์ จนต้องรีบหามมันออกไป สิงห์เอามันนอนตักแล้วให้ตาร์หาผ้าชุบน้ำมาให้

“ผมว่าพามันกลับดีกว่าไหมพี่ อยู่นี่มีหวังร้องไห้ทั้งวัน” อันนี้สิงห์เห็นด้วยแต่คงต้องรอมันฟื้นแล้วค่อยพากลับบ้าน

“อืม ไปตามไอ้ไม้ให้ทีดิ กูมีเรื่องจะปรึกษามัน”

“อืม อะพัดกะผ้าชุบน้ำ” ต้าร์ยื่นผ้าส่งให้ก่อนจะเดินออกไปตามหาคนรักให้ ผ่านไปสักพักไอ้เอ๋อมันก็ค่อยๆ ปรือตาขึ้นมามอง สิ่งแรกที่มันเห็นคือใบหน้าหล่อเหลาของสิงห์ที่กำลังเป็นห่วงมัน

“ฮึก หลวงตา หลวงตาจ๋า” พอมันตั้งสติได้มันก็ร้องไห้ขึ้นมาอีก สิงห์กอดปลอบมันเอาไว้ ใบหน้าหวานสะอื้นแนบอก มันทำใจไม่ได้ มันยังรับการสูญเสียนี้ไม่ได้ หลวงตาเปรียบเสมือนพ่อและแม่ของมัน คนที่เลี้ยงดูมันจนเติบโต มันไม่เคยคิดว่าหลวงตาจะตายทิ้งมัน ในหัวมันมีแค่ว่าหลวงตาจะอยู่กับมันตลอดไป แต่เปล่าเลยมันลืมคิดไปว่าทุกคนเกิดมาแล้วต้องตายทุกคน

“ไม่ร้องนะครับ เดี๋ยวหลวงตาเป็นห่วง”

“ฮึก ฮืออออ เมื่อวานหลวงตายัง ฮึก ไม่เป็นอะไรเลย” มันเงยใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตามองร่างสูง จมูกกับตามันแดงไปหมด สิงห์เห็นแล้วก็ร้าวในใจทันที

“นะโมฟังพี่นะครับ หลวงตาไม่สบาย มานานแล้วและก็แก่มากๆ แล้ว วันนี้หลวงตาได้พักผ่อน หลวงตาจะไม่เหนื่อยอีกแล้ว นะโมให้หลวงตาพักนะครับ”

“หลวงตา ฮึก เหนื่อยหรอ ฮึก หลวงตาไม่เห็นบอกเลย” มันตัดพ้อ

“อ่า แต่หนูรู้ใช่ไหมว่าคนเรามีเกิด แก่ เจ็บ ตาย เกิดมาต้องตายทุกคน” สิงห์อธิบายเพื่อมันได้ปลง

“ฮึก ครับ ฮึก แต่ น้องไม่อยากให้ ฮึก หลวงตา ตาย ไม่อยากให้ตาย ฮรือออ”

“ถ้านะโมยังเสียใจแบบนี้หลวงตาจะไม่ได้พักนะ หลวงจะนอนไม่สบายเพราะห่วงหนูนะ”

“ฮึก นะ น้อง จะไม่ร้อง ฮึก หลวงตาจะได้สบายๆ” มันพยายามฮึบน้ำตามันไว้ไม่ให้มันไหลออกมา แต่ปากนี่เบะเป็นเป็ด

“เก่งมากครับ ไม่ร้องนะเดี๋ยวพี่พากลับบ้าน”

“ไม่กลับ ฮึกจะอยู่กับหลวงตา” ใช่มันไม่ยอมกลับ มันอยากอยู่กับหลวงตา มันรู้ว่างานศพต้องทำอะไรบ้างมันช่วยอะไรได้บ้างมันอยากทำให้หลวงตาเป็นครั้งสุดท้าย พอเริ่มทำความเข้าใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น มันก็เริ่มจากการเสิร์ฟน้ำ และนั่งเฝ้าหน้าโรงคอยหยิบธูปให้คนที่มางาน ตามันแดง จมูกมันแดงเพราะร้องไห้หนัก ดวงตามันเศร้า ข้างกายมันมีสิงห์ที่อยู่ใกล้ไม่เคยห่าง สิงห์ห่วงมัน เพราะตั้งแต่เช้ามันไม่ยอมแตะอะไรเลยนอกจากน้ำ

“พักหน่อยไหม? พี่เอาไข่พะโล้มาให้” ในมือสิงห์มีข้าวราดไข่พะโล้อยู่มันทำเพียงแค่เหลือบมอง ของโปรดของมัน

“น้องไม่หิวครับ” มันตอบเสียงเหนื่อยๆ

“หนูต้องกินข้าวบ้างนะครับ” สิงห์พยายามจะให้มันกินข้าว แต่มันกลับหันหน้าหนี

“น้องไม่หิว น้องไม่กินได้ไหม”

“ไม่ได้ครับ นะโมอยากให้หลวงตาเป็นห่วงเหรอครับ” พอสิงห์พูดบอกมันก็ส่ายหน้า

“ไม่อยากครับ”

“ถ้างั้นกินข้าวนะพี่ป้อน” สิงห์ดึงมันให้เดินตามไปที่โต๊ะสำหรับแขก แล้วป้อนข้าวมันทีละคำ จนได้ครึ่งจานมันก็หันหน้าหนี ไม่กินอีก

“อยากนอนพักไหม”

“ไม่ครับ” พูดจบมันก็ลุกเดินไปนั่งที่ข้างๆ โลงศพแล้วมองรูปหน้าศพอยู่ตลอดเวลา

ใครๆ ที่เห็นมันต่างก็รู้สึกสงสาร บางคนก็ให้กำลังใจมันบางคนก็ห่วงมัน มีเพื่อนๆ ที่โรงเรียนรู้ข่าวก็มาช่วยงาน จนถึงกระทั่งพระสวดศพเสร็จ ไอ้เอ๋อมันบอกจะนอนเป็นเพื่อนหลวงตา สิงห์อ้ำอึ้งไม่อยากนอน แต่ในเมื่อคนของตัวเองยืนยันจะนอนเขาก็จำใจต้องอยู่ด้วย

“ไอ้ไม่คืนนี้มึงกับเมียมานอนเป็นเพื่อนกูด้วย”

“เห้ย ไม่เอาด้วยหรอกพี่ กูกลัวครับ”

“แต่ไอ้ต้าร์มันจะนอนเป็นเพื่อนนะโม มึงก้ต้องนอนด้วยสิวะ” คนกลัวผีno.1

“เรื่องไร มันก็ส่วนมันดิ เมียไม่ใช่แม่ห่างๆ กันบ้างก็ดี” คนกลัวผีno.2

“มึงกลัวก็บอกมาเหอะ! ”

“เออ กูกลัวผีครับพี่ กลัวมากกว่าเมียไม่ให้เอาอีก ผมไปละ”

“เห้ยย มึงจะมาทิ้งกูแบบนี้ไม่ได้!! ” สิงห์โอดครวญ พร้อมกับทำหน้าลำบากใจ เขาพาไอ้เอ๋อกลับบ้านไปอาบน้ำและพามันกลับมาที่วัด น้องๆ ของมันเตรียมที่นอนไว้ให้แล้ว ปูเสื่อกลางมุ้งหน้าโลงพอดิบพอดี สิงห์ลอบกลืนน้ำลายเมื่อเห็นที่นอนของตัวเอง แต่ก็อุ่นใจขึ้นมาบ้างเพราะวันนี้มีคนนอนเป็นเพื่อนเยอะอยู่

“จะนอนเลยไหม?”

“ครับ” มันเหนื่อยมาทั้งวันจนถึงตอนนี้ มันล้มตัวนอนสิงห์เองก็ด้วย พอสิงห์นอนลงข้างๆ มันก็หันหน้าเข้าซุกกับอกของเข้าและสะอื้นออกมาเบาๆ วันนี้ทั้งวันมันไม่ร้องเลย แต่พอล้มตัวลงนอนมันก็ร้องออกมาอย่างห้ามไม่อยู่

“ฮึกน้องคิดถึงหลวงตาครับ ฮึก คิดถึง “

“หลวงตาไม่ได้ไปไหน หลวงตายังอยู่ในนี้นะครับ” สิงห์จับตรงอกข้างซ้ายของมัน

“ฮึกก”



พิธีศพดำเนินมาถึงวันสุดท้าย วันนี้มันจะบวชหน้าไฟอุทิศบุญกุศลให้กับหลวงตาผู้ล่วงลับ สิงห์มองมันด้วยแววตาเศร้าๆ เพราะว่ามันกำลังเสียใจ ตลอดเวลาสามวันที่ผ่านมามันไม่พูดกับใคร ถึงจะพูดก็พูดน้อยมากแม้กระทั่งกับสิงห์มันก็ไม่พูด

ควันสีเทาลอยออกจากปล่องไฟด้านบนสุดของเมรุ เหมือนหัวใจของมันกำลังแหลกสลายมันแหงนหน้ามองจนควันสีเทาหมดระหว่างนั้นน้ำตามันก็ไหลออกมา มันอยากจะเข้มแข็งมันอยากจะยิ้ม มันอยากให้หลวงตาไปสบาย แต่มันก็คน มันเสียใจ หลวงตาคือญาติคนสุดท้ายของมัน จากนี้ไปมันต้องอยู่โดยที่ไม่มีหลวงตาแล้ว มันจะต้องเข้มแข็งให้ได้ สิงห์ยืนมองมันจนทุกคนกลับไปหมดแล้ว เหลือแค่มันกับเข้า

หลังจากลอยอังคารเรียบร้อยไอ้เอ๋อมันเก็บเถ้ากระดูกกลับมาไว้ที่บ้านด้วย ตอนนี้จิตใจของมันดีขึ้นมาบ้างเพราะสิงห์ดูแลมันเป็นอย่างดี เอาใจมันตลอด วันนี้มันไปเรียนเพราะขาดเรียนมาหลายวันแล้ว มันกลัวจะตามเพื่อนไม่ทันไหนจะต้องซ้อมแข่งหมากรุกหลังเลิกเรียนอีก เกิดเป็นมันนี้ไม่ง่ายเลยจริงๆ ช่วงแรกๆ มันไม่มีสมาธิเลยเพระมัวแต่คิดเรื่องหลวงตาของมัน แต่หลายวันเข้ามันก็เลิกเศร้าได้และกลับมาสดใสอีกครั้ง ทำให้คนอื่นๆ สดใสตามมันไปด้วย จากตารางการซ้อมของมันทำให้มันมีการบ้านเยอะขึ้น มีรายงานที่จะต้องทำกับกลุ่มเพื่อน วันเสาร์มันเลยขอสิงห์ไปทำรายงานที่บ้านซีตัส

“น้องขอไปทำรายงานกับเพื่อนได้ไหมจ๊ะพี่สิงห์”

“-*- “แค่บอกว่าจะออกไปข้างนอกหน้าก็บึ้นทันที

“ไม่ทำหน้าแบบนั้นสิใจน้องรู้สึกไม่ดี”

“= =”

“นะจ้ะ รายงานกับตัสตัส ปิงๆ ด้วย”

“ให้เพื่อนมาทำที่บ้านเราสิ บ้านเราออกจะกว้าง” สิงห์เสนอเพราะเขาไม่อยากห่างจากเด็กเอ๋อสักเท่าไหร่ และไม่ชอบให้ไปไหนไกลหูไกลตาด้วย

“งั้นเดี๋ยวน้องลองถาม ตัสตัสก่อนนะ” มันหยิบมือถือของตัวเองขึ้นมาแล้วเข้าโปรแกรมแชท ที่ซัสเคยสอนขึ้นมา

แชทกลุ่มเด็กเอ๋อ (5)

นะโม

“ตัสตัส มาทำรายงานที่บ้านเราไหม? พี่จ๋าบอก

ซีตัสคนจริง

?

คืออะไร

น่านปิง

พี่สิงห์แมร่งไม่ให้ออกบ้านแน่ๆ กูว่า

ส้มคนสวยแห่งห้องสาม

อิลูกผัวไม่ให้ออกบ้านก็บอกเหอะ

ว่าแต่ไปบ้านพี่สิงห์ก็ดีนะเผื่อพี่หมอเค้าจะมา

น่านปิง

แรดโผล่

ส้มคนสวยแห้งห้องสาม

เสือกค่ะ!!

นะโม

ตกลงม้ายยยยยย

เราจะได้ซื้อขนมไว้

ซีตัสคนจริง

เออ ไป สิบโมงเจอกันที่บ้านไอ้เอ๋อ

แยก

ส้มคนสวยแห่งห้องสาม

รับทราบ!!

เดี๋ยวเจอกันค่ะ อิลูกสาว

น่านปิง

กูอยากกินแตงโมปั่น

...

(อ่านแล้ว3)

ซีตัสคนจริง

เออ!!!

นะโม

โอเช

เราอยากกินนมเย็นๆ

ซีตัสคนจริง

ไปบอกผัวมึงนู่นครับไอ้เอ๋อ

นะโม

ตัสตัส ไม่อ่อนโยนกับเรา

เราไม่ใช่ปิงปิงนี่

-3-





++++++++++++++++++++++++

มีตัดพ้อเบาๆ กับซีตัสคนจริง

ดราม่ารสต้มยำไปนะคะ ตอนนี้ อยากหวานเดี๋ยวจัดให้
 

[Chompoo reangkarn]

น้ำตาไหลตอนหลวงตาจากไปสงสารนะโมการสูญเสียคนสำคัญมันเจ็บปวดมาก

[maemix]

สงสานนะโม​  พี่จ๋าดูแลน้องให้ดีนะ