21
ชีวิตของคนเรามักจะเจอเรื่องดีและเรื่องร้ายชีวิตไอ้เอ๋อก็เช่นกัน มันเจอทั้งเรื่องดีและเรื่องร้ายสลับกันไปมาแต่ไอ้เอ๋อมันเป็นคนที่มองโลกในแง่ดี มันชอบเอาตัวเองไปวิ่งเล่นในทุ่งลาเวนเดอร์ที่มีม้ายูนิคอร์น จิตใจมันบริสุทธิ์เกินกว่าจะคิดร้ายกับใครได้ จนบางครั้งก็อยากจะให้มันร้ายบ้าง เห็นแก่ตัวบ้างก็ได้ อย่างตอนวันที่มันโดนชนจนหน้าทิ่มมันก็ไม่โกรธ มันแค่ตกใจแต่ของเพื่อนมันสองคนเห็นเต็มตาว่าจงใจชนมันล้ม มันก็บอกว่าไม่เป็นไรไม่เจ็บ ปิงที่ว่าแกล้งมัน เห็นตอนนั้นก็โกรธจนหัวร้อนเหมือนกัน
สี่เดือน ที่มันใช้ชีวิตร่วมกับพี่จ๋ามันมีความสุข มันมีรอยยิ้ม และมันมีอนาคต จนหลายๆ คนต้องอิจฉา มีอย่างหนึ่งที่มันยังไม่รู้ ว่ามัน ได้ชื่อ ว่าเป็น ” เมีย” “หมอ” แล้ว มันไม่อาจจะจดจำภาพและความรู้สึกของวันนั้นได้ ถึงจะจำได้ก็คงจะเลือนรางเต็มที มันยังคงทำตัวปรกติ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่คนที่ไม่ปรกติคือสิงห์ หมอหมาผู้ที่มีจิตใจโหดเหี้ยม แต่จะเข้าโหมดมุ้งมิ้งเวลาอยู่กับไอ้เอ๋อ อันนี้คนรอบข้างสังเกตได้ เพราะออร่าแผ่กระจายออกมาเรี่ยราดมาก
“นะโมบอกผู้ปกครองเรื่องไปเข้าค่ายรึยัง?” เสียงของครูประจำชั้นเอ่ยถามมันตอนคาบโฮมรูม มันหน้าเหวอไปนิดเพราะไม่ได้บอกกับสิงห์เรื่องนี้มันลืม เพราะมีเรื่องของแป้งมากวนใจ
“ยะ. ยัง ยังครับ งืออ หนูลืม”
“เอ้า จะไปอีกสองวันนี้แล้วนะ”
“ดะ เดี๋ยว ตอนเย็นบอกครับ ตอนเย็นบอก”
“จ้ะๆ แล้วอย่าลืมให้ผู้ปกครองเซ็นต์เอกสารกลับมาด้วยละ”
“ครับ”
“อย่าบอกนะว่ายังไม่ได้บอกพี่มึง”
“หนูลืมอะ”
“ตายแน่มึง มึงโดนพี่มึงแดกหัวแน่ๆ” ปิงแกล้งขู่ไปอย่างนั้น เพราะหลังจากขู่ปิงก็หัวเราะออกมา
“ง่าส์ โดนกินหัวเลยหรออ” มันยกมือเล็กๆ ของมันจับหัวตัวเองแล้วทำหน้ายี้
“ตายแต่มึง”
“งื้อออ ปิงปิงทำไมต้อพูดให้กลัว”
“เอ้ากูพูดความจริง มึงมัวแต่นอยใส่เค้า เป็นไงละเรื่องสำคัญไม่ได้บอก ฮ่าๆ ๆ”
“สัด ปิงเยอะแล้วมึง ดูมันด้วย เบะแล้วนั่น” ซีตัสพูดเสียงดุๆ
“แตะไม่ได้เลยนะ -*-”
“ก็มึงไปแกล้งมันไหมล่ะ นะโม อย่าไปฟังมันมากมันเพ้อเจ้อ” ซีตัสบอกปัดพร้อมกับกอดคอมันเดินออกจากห้องเพราะคาบนี้ต้องเปลี่ยนห้องเรียน
วันนี้ทั้งวันไอ่เอ๋อมันก็ทำเครียดๆ แล้วก็มองค้อนปิงตลอด จนปิงหงุดหงิด เดินแยกกันทั้งวัน
ตกเย็นสิงห์มารับมันที่หน้าโรงเรียน ซีตัสเดินเข้าไปหาที่รถพร้อมกับมันแล้วก็ปิงเพื่อที่จะคุยเรื่องเข้าค่ายต่างจังหวัด
“พะ พูดให้หน่อย ตัสตัส” มาถึงมันก็สะกิดเอาซีตัสยิกๆ แถมยังหลบตาสิงห์อีกต่างหาก
“มีไรกัน” แค่น้ำเสียงเข้มๆ ของสิงห์ไอ้เอ๋อมันก็จ๋อยแล้ว
“พี่ลงมาคุยก่อนได้ปะ คุยแบบนี้เมื่อยคอ” ซีตัส
“อืม” พอสิงห์ลงมาไอ้เอ่อมันก็เข้าไปหลบที่หลังปิงทันที สิงห์เลยยิ่งสงสัยใหญ่ คิ้วหนาขมวดลงนิดๆ พร้อมกับมองไอ้เอ๋อไปด้วยสิงห์พยายามจะดึงตัวไอ้เอ๋อให้มาอยู่ใกล้มันก็เบี่ยงตัวหลบตลอด พร้อมทำหน้าอ้อนๆ ใส่ อ้อนเขาแต่หลบอยู่หลังคนอื่นนี่อะนะ
“คืองี้พี่ พวกม.6อะจะมีการเข้าค่ายอบรมณ์เรื่องป่าและธรรมชาติ วันศุกร์เสาร์อาทิตย์ อาจารย์เค้าให้เอกสารมาตั้งแต่อาทิตย์ก่อน แต่นะโมมันลืมบอกพี่”
“อะ – ไร –นะ- “เน้นย้ำทุกคำ ทั้งตกใจแล้วก็โมโหด้วย
“ผมแค่บอกว่าพวกผมมีเค้าค่าย สามวัน ศุกร์เสาร์อาทิตย์ ผมเลยมาขออนุญาตให้นะโม นี่ครับเอกสาร” สิงห์รับไปอ่าน มือใหญ่สั่นจนกระดาษขยับ
“ (ปิงปิง หน้าพี่สิงห์น่ากลัวT^T) มันกระซิบ
“ (กูบอกแล้วมึงไม่รอดแน่) ”
“ (ปิงปิงงงง อย่าแกล้งเรา) ”
สิงห์หันมาจ้องมันสองคนที่กระซิบกระซาบกัน พร้อมกับทำหน้าดุๆ ใส่ ไอ้เอ๋อมันเลยใช้ลูกอ้อนเข้าสู้ ปิงดันหลังให้มันออกมาเผชิญหน้ากับสิงห์ตรงๆ
“พี่จ๋า...อย่าโกรธน้องน้า” มันใช้แทนตัวเองว่าน้อง ทุกคนหันมามองมันเป็นตาเดียว อยากรู้ว่ามันไปเอาคำคำนี้มาจากไหน
“......”
“น้องลืม น้องขอโทษน้า” มันขยับเข้าไปใกล้แล้วเอาหัวทุยๆ ของมันพิงอกกว้างๆ ของสิงห์
“....”
“พี่สิงห์..” มันได้ยินเสียงหายใจฟึดฟัด ใจก็สั่น เสียงเหมือนเสือโกรธ
“กลับไปคุยกันที่บ้าน พวกเธอสองคนก็กลับไปได้ละ” สิงห์ดึงข้อมมือมันให้ขึ้นรถ แล้วขับออกไปเลย โดยไม่สนใจปิงกับตัสที่ยังตั้งสติไม่ได้กับภาพที่เห็น
“เชี้ยะ เอ๋อ แมร่งอ้อนแล้วโคครน่ารักเลย!! ” ปิงพูดออกมา
“ผัวยืนอยู่นี่ ตรงนี่มองหน้ากูด้วย” ซีตัสชี้ที่ตัวเองด้วยสีหน้าเข้มๆ
“ผัวพ่อง!! ”
“กลับถึงห้องมึงจะโดน ไอ้ปิง”
+++++++++++++++++++
“พี่จ๋าอย่าดึง น้องเจ็บT^T”
“น่าตีจริงๆ ใครสอนให้แทนตัวเองว่าน้องครับ” ใช่น่าจับมาตีก้นให้แดง ตีจนต้องร้องครางใต้ร่าง มันน่านัก!!
“งืออ น้องกลัว งือ น้องขอโทษ”
ลากกันเข้าบ้านก็โดนเหวี่ยงลงกับที่นอน ก่อนจะกระโดดคร่อมทับไอ้เอ๋อมันไว้ ใบหน้าหวานๆ ของมันแดงซ่าน เพราะความเขิน ทั้งเขินทั้งกลัว
“รู้ไหมครับว่าพี่ต้องอดทนกับหนูมากแค่ไหน?” มันส่ายหน้าจนผมแผ่กระจาย
“งืออ น้องขอโทษ”
“น้อง...อึก..พูดน้องอีกแล้ว หนูจะทรมานพี่เหรอครับ” สิงห์ถามมันเสียงแหบๆ พร้อมกับขยับหน้าเข้าไปใกล้ๆ
“นะ น้อง มะไม่ยู้ววววว” มันหลับตาปี๋ ดีเหมือนกันมันจะได้ไม่รู้ว่าคนแก่ๆ อย่างสิงห์ทำหน้าตาแบบไหนในตอนนี้ ใบหน้าหล่อเหลากลังทำหน้าเหมือนจะคนจะตาย เหมือนตาแก่ตัณหากลับที่จ้องจะกินเด็กเป็นอาหารว่าง!!!
“พี่จูบได้ไหม?”
“หืมม จูบ? อื้ออ” สิงห์ไม่รอคำตอบหรอกเวลาแบบนี้ เขาประกบปากลงกับปากเล็กๆ ของมันอย่างหิวกระหาย ต้องใช้คำว่า หิว! กระ! หาย! เพราะสิงห์ไม่เว้นให้มันได้พักหรือหายใจ ยิ่งจูบยิ่งเหมือนคนตายอดตายอยาก
“อะ อื้ออ แฮกๆ น้อง ไม่ไหว” มันใช้มือที่ไม่โดนล็อกดันหน้าผากของสิงห์ออกสุดแรง จนสิงห์หน้าแทบหงาย
“พี่ก็จะไม่ไหว เพราะหนูเลย! ”
“หิว หิว หิวแล้ว ท้องน้องแสบ แสบ” มันหาข้ออ้างไปทั่ว
“ไม่ได้ครับ ทำพี่เจ็บก็ต้องรับผิดชอบ”
“ให้น้องทำไร”
“ทำกับตรงนี้ ใช้ปากให้พี่”
“งื้อออ ไม่อาวว น้องกลัว”
ปฏิเสธยังไงมันก็ไม่รอด สิงห์จับมันนั่งตรงระหว่างของตัวเอง พร้อมกับใช้สายตากดดัน จนมันน้ำตารื้น ส่งสายตาอ้อนสิงห์ก็ไม่ใจอ่อน มันเอนตัวเข้าหาแก่นกลางกายที่กำลังผงาดอยู่ใต้ร่มผ้าอย่างกล้าๆ กลัวๆ สิงห์ปลดซิปกางเกงลงให้สิงห์น้อยได้ออกมาสูดอากาศหายใจ มันเด้งตีใส่หน้าไอ้เอ๋อ ด้วย มันสะดุ้ง สิงห์เลยหัวเราะออกมาเบาๆ
“จับมันแบบที่เคยจับสิครับ”
“แต่ว่า..งือ”
“เร็วสิครับ^^”
“มัน มัน งื้ออ”
“หนูก็คิดว่ามันเป็นไอติมสิครับ^^”
เพราะให้คิดว่ามันเป็นไอติมนี่แหละหายนะเลยบังเกิด จากที่ดูดๆ เลียๆ พอให้พี่จ๋ามันได้รู้สึกเสียวๆ อารมณ์กำลังได้ที่ มันดันกัด คืองับ ลงบนส่วนหัว สิงห์คงลืมไปว่าเวลามันกินไอติมมันชอบกัดกินไม่ได้เลียกิน
“อื้ออออ หนู โอ้ยยย”
“งื้ออ ตีน้องทำไมT^T”
“อื้อ ขอโทษครับ พี่ไม่ได้ตั้งใจ หนูเจ็บมาไหม?” ถามมันแต่ตัวเองเจ็บจนน้ำตาไหลนอนกุมเป้าตัวเอง หดหมดสลายหมดอารมณ์หื่นกามที่สั่งสมมาตั้งแต่หน้าโรงเรียน จะโทษใครไม่ได้ต้องโทษตัวเองที่สอนมาไม่ดีเอง ลืมสอนว่า ห้ามกัด!!
++++++++
“เจ็บมากไหมครับ น้องขอโทษนะ น้องไม่ได้ตั้งใจ” ไอ้เอ๋อมันนั่งกอดคนตัวโตๆ บนที่นอน
“ครับ พี่รู้ พี่ไม่เป็นอะไร” เขากัดฟันพูด จะให้ไม่เป็นได้ยังไงละ ถ้าเกิดมันใช้ไม่ได้ขึ้นมานี่เรื่องใหญ่เลยนะ สิงห์ผู้โหดเหี้ยมจะกลายเป็นแมวอ้วนๆ ที่โดนตัดไข่เลยนะ แค่คิดสิงห์ก็ใจแป้วแล้ว แล้วนี่พึ่งได้น้องแค่ครั้งเดียวเอง ยังอยากจะได้อีกเยอะๆ
“ฮึก แล้วจะให้หนูไปค่ายมั๊ย มันได้คะแนนด้วยนะ”
“ไม่อยากให้ไปเลยพูดตรงๆ พี่เป็นห่วง”
“งืออ แต่น้องอยากไป ตัสตัสไปด้วย”
“ครับ พี่รู้ว่าหนูอยากไป แต่พี่เป็นห่วง ถ้าไปเช้าเย็นกลับพี่ก็ไม่ห่วงเท่าไหร่ แต่เราไปค้างคืน พี่ห่วงตรงนี้มากกว่า” สิงห์พูดด้วยใบหน้าที่จริงจัง ไอ้เอ๋อมันไม่เคยออกไปค้างคืนที่ไหน อย่างมากก็บ้านไอ้ต้าร์ที่ไปขลุกอยู่ทั้งวันแต่ไม่เคยค้าง
“ไว้พี่ให้คำตอบพรุ้วนี้เช้านะครับ”
“ก็ด้ายยย-3- “
“ตอนนี้เราไปอาบน้ำได้แล้วครับ เราจะได้ไปกินข้าวกัน”
“ครับ”
สลับกันอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยก็พากันออกไปกินข้าวที่ตลาด ร้านข้าวมันไก่เจ้าดังที่ต้องยืนรอต่อคิวนานสิงห์เลยสั่งกลับบ้านไว้สี่หอ ระหว่างรอก็พาไอ่เอ๋อมันไปเดินเล่นซื้อขนมกลับไปกินบ้าน ไม่นานก็เดินกลับมาเอาข้าวมันไก่ที่สั่งไว้
“อ่าวพี่สิงห์”
“ไอ้ไม้?”
“พี่ต้าร์ *0*”
“มาทำไรกันวะ ไม่เข้าเวรเหรอไง” สิงห์ถามรุ่นน้อง
“ก็เข้าอะ แต่พาหมามากินข้าวก่อน หมามันหิว”
“ใครหมา เดี๋ยวจะโดน” ต้าร์มองค้อน
“มึงไงหมา ว่างเป็นกัดๆ รอยฟันมึงเต็มหลังกูไปหมด” ไม้เมืองพูดขำๆ พร้อมกับโชว์รอยให้สิงห์ดู ต้าร์หน้าแดง เพราะมันไม่ได้มีแค่รอยกัดมันมีรอยเล็บลากยาวติดมาด้วย
“รุนแรงกันจริงนะมึง”
“หมามันชอบ ก็ต้องปล่อย แล้วนี่พี่จะกลับแล้วหรอ”
“อืม พานะโมมาซื้อข้าวกิน”
“อ่า ถ้างั้นผมพาหมาไปซื้อข้าวกินละพี่กลับเถอะ”
“ไปได้แล้วไอ้เอ๋อ เลิกกอดกูได้แล้ว โดตแล้วนะเว้ย” ต้าร์ก้าแขนที่โอบกอดตัวเองไว้แน่นออกเบาๆ เพราะโดนสายตาไม่พอใจจากคนสองคนส่งตรงมามี่ตัวเอง
“ทำไมอ่า อยากกอด กอดไม่ได้เหรอ ทำไม ทำไม” มันถาม
“ก็ เอ่อ เห้ออ พี่เอามันไปได้ละ ก่อนที่มครบางคนแถวนี้มันจะหาวีมาแกล้งผมอีก” ต้าร์ผลักไอ้เอ๋อไปหาสิงห์เบาๆ พร้อมกับย้ายตัวเองไปยืนข้างๆ หมอไม้
“เยอะ” คำเดียวสั้นๆ ที่หลุดออกจากปากหมอหนุ่ม
“นิดเดียวป่าววะ ไปๆ กูหิวแล้ว”
หลังจากแยกย้ายสิงห์พาไอ้เอ๋อกลับบ้าน กลับมากินข้าวมันไก่ พร้อมกับดูหนังไปด้วย ข้าวมันไก่สี่ห่อหมดเกลี้ยงในเวลาไม่นาน ไหนจะขนมที่ซื้อมาอีก กินกันจนพุงกางนั่งอืดลุกกันไม่ขึ้น พอหนังจบก็เก็บจานไปล้าง สิงห์เดินไปปิดบ้านเตรียมตัวเข้านอน
“ไปแปรงฟันก่อนนอนด้วยครับ” สิงห์ทักไอ้เอ๋อก่อนที่มันจะเดินเข้าห้องได้ทัน พักนี้อะไรเนียนได้มันเนียนตลอด
“แงะ”
“ไม่ต้องมาแงะ ไปครับพี่แปรงด้วย” ทั้งคู่ยืนแปรงฟันอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ต่างคนต่างมองกันผ่านกระจก แล้วก็หัวเราะกันเอง พอแปรงฟันเรียบร้อยก็กลับมานอน สิงห์ปิดไฟไอ้เอ๋อมันก็กระโดดขึ้นที่นอนทันทีสิงห์สอดตัวเองเองเข้าไปในผ้าห่มผืนเดียวกับมันแล้วดึงมันให้มานอนหนุนไหล่ก่อนที่จะพากันเข้าสู่ดินแดนแห่งความฝัน
เช้าของวันต่อมาไอ้เอ๋อมันตื่นแต่เช้า มาทำงานบ้านตามหน้าที่ของมัน พร้อมกับมื้อเช้าที่ต้องลุ้นเอาว่าจะกินได้หรือไม่ได้ มันยกหม้อสเตนเลสขึ้นตั้งไฟใส่น้ำลงไป รอจนเดือด มันทำมื้อเช้าของมันไปเรื่อยๆ จนเสร็จ ก็หกโมงพอดี มันเลยไปอาบน้ำแต่งตัว เพื่อไปโรงเรียน ระหว่างนั้นมันก็ไปปลุกสิงห์ด้วย พอแต่ตัวเรียบร้อยก็ออกไปรอที่โต๊ะอาหาร
“หอมจังเลยครับ” สิงห์เดินเข้ามาที่ครัวแล้วก้มลงหอมแก้มมันเบาๆ
“อ๊ะ พี่จ๋า..หอมอีกแล้ว”
“ก็แก้มหนูหอมนี่ครับ พี่จะหอมอีกข้าง”
ฟอด!!
“งื้อออ”
“หึหึหึ วันนี้ทำอะไรให้กินเอ่ย”
“ข้าวต้มรวมมิตร” มันบอกอย่างภูมิใจ จ้ะรวมมิตรจริงๆ ใส่ยันปลาเค็มที่ซื้อเอาไว้กินกับข้าวต้มกุ้ย
“อ่า น่ากินเนอะ” สิงห์แทบจะกัดฟันพูด เขากินข้าวต้มของไอ้เอ๋อไปเงียบถึงแม่รสชาติจะไม่ได้แย่อะไรมามากมายแต่ถ้าการพูดตรงๆ จะเป็นการทำร้ายไอ้เอ๋อมันเดินไปเขาก็เลี่ยงที่จะไม่พูด
“พี่จ๋า แล้วเรื่องเข้าค่ายของน้องละ พี่จ๋าจะให้ไปไหม?” มันถามตอนที่กำลังนั่งรถไปโรงเรียน สิงห์เองก็พึ่งนึกขึ้นได้
“เอาเอกสารมาให้พี่เซ็นต์ก่อนเข้าเรียนละกันครับ” เขาตัดสินใจให้มันไป เพราะมันจะได้เรียนรู้เรื่องการเอาตัวรอดได้มากขึ้นและจะได้เข้าสังคมกับเขาบ้าง
“พี่จ๋าให้น้องไปหรอ *0* “
“ครับ” สิงห์ตอบยิ้มๆ ใช้เค้าให้น้องไป
หลังจากลงรถไอ้เอ๋อมันก็วิ่งตัวปลิวไปหาซีตัสพร้อมเอกสารในมือ หลังจากส่งนะโมเสร็จเข้าก็เข้าไปที่คลินิก เพื่อที่จะเคลียงานของตัวเองให้เสร็จ
+++++
“ตกลงพี่มึงให้ไปใช่ปะ” ปิงนอนหมอบกับโต๊ะเรียนแล้วหาวออกมา ก่อนจะถามไอ้เอ๋อ
“อื้อ หนูจะได้ไปทะเลแล้ว” เพราะว่าไปค่ายที่ติดทะเลไอ้เอ๋อมันเลยกระตือรือร้นมากๆ
“แล้วเตรียมกระเป๋ารึยัง จะอีกวันสองวันนี้ละเดี๋ยวก็ไม่ทัน” ซีตัสถามเสียงนิ่งๆ
“ยังเลย”
“กลับไปก็รีบจัด”
“จัดไงอะ”
“เห้ออ ไอ้เอ๋อ มึงรู้อะไรบ้างไหมเนี้ยะ” ปิง
“เดี๋ยวจดให้แล้วเอาของทุกอย่างที่จดใส่กระเป๋าให้ครบ” ซีตัสลิสรายการที่จำเป็นให้ไอ้เอ๋อมันรับไว้แล้วใส่ลงในกระเป๋าเสื้อ ระหว่างที่รออาจารย์เข้าสอน อยู่นั้น ยิมก็วิ่งเข้ามา
“นะโม นะโมอยู่ป่าว” ยิมร้องเรียกเสียงดัง
“เราอยู่นี่ ยิมยิม” ไอ้เอ๋อมันลุกขึ้นแล้วโบกมือให้
“อะ นะโมอาจารย์โต้งเรียกอะ เร็วๆ เรื่องด่วน” อาจารย์โต้งเป็นอาจารย์ที่ดูแลชมรมหมากรุกของมันนั่นเอง
“อ๊ะ อ่า อื้อๆ ตัสตัสบอกอาจารย์ให้เราด้วย”
” เออ ไปเถอะ ฝากมันด้วยยิม”
“เออๆ ไปกันนะโม” ยิมจูงมือไอ้เอ๋อวิ่งออกไป
“อิยิม มันจับมือลูกกูไปไหน” ส้มที่เดินเข้ามาพอดีเห็นยิมเข้าพอดี ส้มโวยวายเพราะตอนนี้ไอ้เอ๋อคือนางฟ้าขึ้นหิ้งของห้อง ที่มีแต่คนหวงและปกป้อง เหมือนไข่ในหิน โดยเฉพาะแก้งสาวๆ เรียกมันลูกทุกคำ
“จารย์โต้งเรียกมันไม่รู้มีเรื่องอะไร” ปิงตอบด้วยสีหน้าเหนื่อยๆ เหมือนคนอดนอน
“ไม่พ้นเรื่องแข่งอีกแน่เลย เห็นว่าตอนนี้กำลังมีแข่งหมากรุกชิงแช้มป์ประเทศไทยอยู่ ส้มเดา
“เหรอวะ แล้วลูกมึงจะสู้เค้าได้เหรอ”
“อย่ามาดูถูกลูกโมของกูค่ะ นะโมอะมันลูกเทพรู้ไว้ซะด้วย” ดาวเดินมาสมทบพร้อมกับตบโต๊ะเสียงดัง
“โหยเดี๋ยวนี้แตะไม่ได้” ซีตัสแซว
“กูพึ่งจะรู้ทางสว่างไง ว่าลูกกูนี่เทวดามาเกิดชัดๆ คนอะไรนอกจากจะหน้าตาน่ารักนิสัยยังดีโคตรๆ ไม่เหมือนมึงอิปิง แกล้งลูกกูอยู่ได้” ส้มว่าคนที่นอนตาปรือ เอาหัวซบไหล่ซีตัส
“นั่นมันเมื่อก่อนปะ เดี๋ยวนี้กูก็ดูแลมันปะ”
“เออ กูว่าไปงั้นแหละ”
“เลือกเถียงกันได้แล้วอาจารย์มาแล้ว ไปนั่งที่” ซีตัสไล่สาวๆ ให้ไปนั่งที่ส่วนปิงก็โดนผลักหัวออก เพราะเขาต้องบอกทำความเคารพ
+++++++
“มีแข่ง ว่าแล้วไง”
“เริ่มซ้อมอาทิตย์หน้าวะ หลังกลับจากค่าย” ยิมอธิบาย เพราะให้ไอ้เอ๋อมันพูดวันนี้ก้คงไม่รู้เรื่อง
“ซ้อมตอนเย็นทุกวัน นะโมมันต้องบอกพี่มันให้มารับช้าหน่อย”
“อืมเดี๋ยวกูคุยให้” ซีตัสบอก
“แล้วใครจะเป้นคนซ้อมมือกับมันวะ” ปิงถาม
“ก็พวกกูแล้วก็คนนอกอะ เห็นว่าจะขอให้ชมรมหมากรุกจังหวัดส่งมาอาทิตย์ละคน ซ้อมกับมันทุกวัน จนกว่าจะแข่ง มีเก็บตัวอีก พวกกูก็ต้องลงแข่งด้วย เพราะกูเป็นแช้มป์จังหวัดอยู่แล้ว ส่วนนะโมอาจารย์เค้าส่งเป็นตัวแทนของโรงเรียน” ยิมพูดไปพร้อมกับเล่นกับไอ้เอ๋อไปด้วยทั้งจับแก้มลูบหัว โยกตัวมัน หารู้ไม่ว่ามีใครบางคนกำลังเดินเข้ามาหาอย่างเงียบๆ สิงห์มารับมันนานแล้วแต่จอดรถไกลเลยต้องเดินเข้ามา ทุกคนไม่เห็นสิงห์เลยสักคน
“คึคึคึ อย่าโยกแรงจิ เราเวียนหัว ยิมยิม”
“ก็นะโมตัวเบานี่”
วืดดดดด จู่ไอ้เอ่อมันก็รู้สึกถึงแรงกระชากที่แขน พอเห้นว่าใครกระชากมันก็ยิ้มแป้น
“พี่จ๋ามารับน้องแล้ว”
“อืม” สิงห์ตอบแต่ตาจ้องไปที่ยิมเขม็ง เขาส่งสายตาดุดันและน่ากลัวไปให้
“แล้วเล่นอะไรกันเหรอ ทำไมต้องแตะเนื้อต้องตัวกันด้วย” เขาถามเสียงเรียบๆ
“อะ เอ่ออยิมอึ้งไปพักเพราะสายตาที่สิงห์มองมาที่ตนเองนั้นน่ากลัวจนพูดไม่ออก ซีตัวยืนกลั้นขำเพราะเขาเองก็เคยโดนแบบยิมมาแล้ว ถึงได้รู้ว่าสิงห์หวงนะโมขนาดไหน
“พี่ถามก็ตอบสิครับ ทีหลังอย่าจับน้องพี่โดยพลการอีก พี่ไม่ชอบ” สิงห์เน้นทุกคำจนยิมลมแทบจับ ส่วนไอ้เอ๋อนะเหรอ ไม่ได้สนใจอะไรหรอก มันสนใจรถไอ้ติมที่กำลังวิ่งผ่านมากกว่า
“อมแล้วดูด อมแล้วดูด ดูดๆ แล้วก็อม” มันร้องเพลงประจำรถไอติมที่เปิดเสียงดัง
“ฮ่าๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ไอ้เอ๋อมึงนี่แมร่ง” เป็นปิงที่หลุดหัวเราะออกมาเป็นคนแรก เสียงร้องของไอ้เอ๋อมันไปทำลายบรรยากาศมาคุทีกำลังประทุเข้าให้
“อะไรอ่า”
“กลับบ้านเถอะพี่ บ้านผมไกล” ซีตัสบอกพร้อมกับยกมือไหว้ ทุกคนเลยทำตาแล้วก็พากันสลายตัวไปอย่างรวดเร็ว สิงห์จูงมือไอ้เอ๋อมาที่รถ วันนี้เขาตั้งใจจะพามันไปซื้อโทรศัพท์สักเครื่องความจริงตั้งใจว่าจะซื้อให้ตั้งนานแล้วลืมเพราะอยู่ใกล้กันตลอด พอจะต้องห่างกันแบบนี้ถึงนึกขึ้นได้ สิงห์พามันไปที่ห้างสรรพสินค้า แล้วพามันไปเลือกซื้อโทรศัพท์ พอเห็นว่าสิงห์พามันเข้าร้านอะไรมันก็ชะงักทำตาโต เม้มปากแน่น
“พี่จ๋าจะซื้อหรอ”
“ครับ ซื้อให้หนูไง”
“แต่หนู ไม่ได้เอาตังมา”
“พี่ซื้อให้”
“งืออ เดี๋ยวหนูทำงานใช้คืนให้นะ” มันบอกเป็นมั่นเป็นเหมาะเพราะว่าคนอย่าง
ไอ้เอ๋อไม่ชอบเอาของใครฟรีๆ มันต้องทำงานแลก มันถึงจะสบายใจ
“หึหึ ได้ครับ แต่งานเดี๋ยวพี่บอกเองว่าต้องทำอะไรนะ”
“อื้อ” สิงห์ยืนเลือกไม่นานเพราะคิดไว้แล้ว ว่าจะเอาเหมือนกับของตัวเอง พร้อมกับซื้อเคสที่เป็นคู่ด้วย ไอ้เอ๋อมันตื่นเต้นกับโทรศัพท์เครื่องใหม่ ของชิ้นแรกที่มันมีเหมือนคนอื่นเค้า
“ชอบไหมครับ”
“ชอบ ชอบมาก ขอบคุณครับ^^” มันกำถุงใส่โทรศัพท์ไว้แนบอก แล้วยิ้มออกมา
“ถ้างั้นเราไปซื้อของใช้เข้าบ้านดีกว่าเนอะ”
“แยมหมดแล้ว น้ำปลาก็หมด ไอติมของน้องก็หมดด้วยละ” ไอ้เอ๋อมันพูดขณะที่สิงห์เข็นรถเข็นไปตามล็อกสินค้า พอบอกว่าไอติมของมันหมดมันก็ทำตาอ้อนๆ มีเหรอที่คนหลงเมียจะไม่ยอม บอกเลยพี่สิงห์พร้อมเปย์น้องนะโมทุกอย่าง ขอเพียงบอกมาเท่านั้น
“พี่จ๋า หมี หมีๆ” มันหยุดเดินตรงชั้นขายเจลลี่แบร์ มือเล็กกระตุกชายเสื้อของสิงห์เบาๆ “หืม ไหนหมี” สิงห์มองหาหมีที่ว่า
“นี่ไงหมีๆ” มันเดินไปหยิบซองเยลลี่หมีมาให้สิงห์
“อยากกินเหรอครับ”
“อื้อ” มันพยักหน้าระรัว
“เอามาสิ แต่ให้แค่ห่อเดียวนะครับ”
“ได้ครับ*0*”
ขณะที่เดินเลือกซื้อของอยู่นั้น มือใหญ่ๆ ก็คอยโอบเอวเล็กๆ เอาไว้ไม่ให้ห่างกาย สายตาคนนอกที่มองทั้งคู่นั้นมีทั้งสงสัยและอยากรู้อยากเห็น
“//พ่อลูกกันมั้ง//”
“//บ้าคนพ่อยังดูหนุ่มอยู่เลย แล้วน้องผู้ชายอีกคนก็ยังแต่ชุดนักเรียนม.ปลาย//”
“//แฟนเหรอ//”
“” //ไม่มั้งคงจะพี่น้องแหละ//”
“//แอบโอบเอวหอมแก้มกันแบบนั้นไม่น่าจะใช่พี่น้องนะ//”
“//ใช่เหรอ ว่าเด็กนั่นน่ารักเป็นบ้าเลย//”
“คนพี่ก็แซบน้า..//” เสียงซุบซิบที่ดังเข้าหูตลอดจนเขาอยากจะพูดใส่หน้าดังๆ ว่า นี่เมียกูครับ เมียกู แล้วกูก็ไม่ใช่พ่อครับ กูเป็นผัว แต่ก็ต้องเงียบเอาไว้ สิงห์รีบพาไอ้เอ๋อเดินไปทางอื่นเพราะไม่อยากให้มันมารับรู้เรื่องอะไรแบบนี้ เดินซื้อของกินของใช้จนครบ ก็พากันไปจ่ายเงิน แล้วก็พากันกลับบ้าน แวะซื้อข้าวหน้าเป็ดกลับมากินด้วยคนละสองห่อ
หลังจากจัดการข้าวหน้าเป็ดจนอิ่มท้องก็พากันไปอาบน้ำเตรียมตัวนอน สิงห์เอาโทรศัพท์ที่ซื้อมาชาจต์แบตไว้ที่หัวนอน แล้วเรียกไอ้เอ๋อให้ขึ้นมานั่งตักตัวเอง ไอ้เอ๋อมันตื่นเต้นทำตาลุกวาวทุกครั้งที่เห็นสิงห์สอนการใช้โทรศัพท์ให้ สอนแปปเดียวมันก็เข้าใจแล้ว นั่งเล่โทรศัพท์เครื่องใหม่กันจนดึกสิงห์เลยบังคับให้ไอ้เอ๋อมันนอน เพราะมันเห่อโทรศัพท์เลยดื้อนิดหน่อย
เช้าของวันถัดมาสิงห์พามันไปกินโจ๊กแล้วไปส่งที่โรงเรียนเหมือนเดิม
“เดี๋ยวพี่โทรหานะ”
“ครับ คึคึคึ เอาแบบเห็นหน้านะ เห็นหน้า”
“ครับ รับให้เป็นละกัน” พูดจบไอ้เอ๋อมันก็หอมแก้มสากๆ ของสิงห์แล้วลงจากรถไป สิงห์นิ่งเป็นหุ่นเลย พอลงรถได้มันก็หันมาส่งยิ้มหวานพร้อมก็ส่งจุ๊บให้ ก่อนจะวิ่งเข้าโรงเรียนไป
“แสบขึ้นทุกวัน” เขายกมือขึ้นปิดรอยยิ้มตัวเองเอาไว้ หูเริ่มแดง กับแก้มที่ยกขึ้นสูง ดูกูรู้ว่ายิ้มไม่หุบอยู่
มาถึงมันก็อวดโทรศัพท์ทันที เหล่าบรรดาแม่ๆ ก็สอนมันเล่นโชเชี่ยล ทั้งไลน์ เฟสบุค อินสตาแกรม ไม่เว้นแม้แต่ทวิสเตอร์ กูเกิล สอนจนมันเป็น ตกเที่ยงมันก็รีบกดโทรศัพท์โทรหาสิงห์ก่อนเป็นอย่างแรกตามที่ปิงได้สอนไว้
“กดตรงนี้ใช่ไหมปิงปิง” มันหันไปถามปิงเพื่อความแน่ใจ มันยกมือที่ถือโทรศัพท์ขึ้นสูงทำมุม45องศา เอียงคอนิดๆ ตามที่ส้มเคยบอก ทำยังไงให้ดูน่ารัก รอไม่นานสิงห์ก็รับ ภาพในโทรศัพท์สิงห์ใส่ชุดกาวน์สีขาวมีแมสปิดเอาไว้ครึ่งหน้าแถมยังใส่แว่นอีก พอสิงห์เห็นมันผ่านหน้าจอ หูก็เริ่มแดงอีกครั้ง
“ว่าไงครับ”
“คิดถึง” มันตอบเสียงหวานพร้อมทำตาวิ้งๆ ใส่
“อึก พี่ก็คิดถึงหนู เที่ยงแล้วกินข้าวรึยังครับ”
“รอคุยกับพี่จ๋าก่อน”
“อื้อ พี่กำลังจะพัก หนูเองก็ไปกินข้าวก่อนนะ ครับ”
“นี่ๆ เพื่อนสอน” มันเรียกให้สิงห์ดูแล้วท่ามินิฮาร์ทยื่นให้ สิงห์มองแล้วเบือนหน้าไปอีกทางเพื่อซ่อนรอยยิ้มของตัวเอง ใบหน้าของเขาแดงไปหมด ภายใต้หน้ากากสีขาวนั่น ปากเขาฉีกยิ้มกว้างจนหุบไม่ลงแล้วตอนนี้
“น่ารักจังครับ พี่อยากจะกลับไปฟัดหนูเสียเดี๋ยวนี้ ทำอะไรไม่เกรงใจพี่เลย”
“คึคึคึ ขอบใช่ไหม นี่ๆ ๆ ๆ” มันยิงมินิฮาร์ทใส่สิงห์ไม่หยุด
“กลับบ้านกันไหมครับ เดี๋ยวพี่ไปรับ พี่จะไม่ไหวแล้ว โอ้ยยใจ” สิงห์พูดออกไปพร้อมกับทรุดตัวลงนั่งกับเก้าอี้
“พี่เก็บอาการหน่อย วู้ ขนาดแมสปิดผมยังรู้เลยว่าพี่กำลังทำหน้าหื่น ไปๆ นะโม แดกข้าว” ซีตัสแทรกตัวไปที่ด้านหลังของไอ้เอ๋อแล้วพูดใส่ก่อนจะกดวางสาย
“พอแล้ว ไปกินข้าวกูหิวแล้ว” ซัสเดินนำไปที่โรงอาหาร ปิงกับไอ้เอ๋อเลยเดินตาม
เย็น
“พี่จ๋ามาแล้ว เราไปนะ ไปแล้วนะตัสตัส ปิงปิง ส้มส้ม” มันโบกมือลาแล้ววิ่งไปที่รถที่จอดรออยู่ฝั่งตรงข้าม พอขึ้นรถได้สิงห์ก็ดึงมันมาจูบอย่างห้ามใจไม่อยู่ ก่อนจะปล่อยมันให้เป็นอิสระ
“ที่หลังไม่ต้องทำตัวน่ารักมากก็ได้นะครับ พี่จะอดใจไม่ไหวเอา”
“งื้อออออออ >///<”
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เขินกันไปข้าง มาก่อนให้หนึ่งวันเพราะปั่นเสร็จเร็ว เอาใจคนอ่าน คนอ่านก็เอาใจเค้าด้วยน้าาาาา คิคิคิคิ
มือมันลั่น อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
หัวข้อ: {ไอ้เอ๋อ} >>II my stupid boy II<< up ch.48 (END) 19/2/62 (อ่าน 69728 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก