ตอนที่ 18 แย่งซีน หลังจากที่เครื่องปรับอากาศของบริษัท FreshAir ได้วางออกขายสู่ตลาดเพียงแค่อาทิตย์เดียว ก็สามารถขายได้กว่าสามหมื่นเครื่อง ทำให้ราคาหุ้นพุ่งแซงหน้าคู่แข่งอย่างเทียบไม่ติด และในทางกลับกัน ราคาหุ้นของคู่แข่งเองก็ตกลงอย่างหนักหน่วง กานติมาอ่านข่าวบนไอแพดอย่างสบายอารมณ์เมื่อนึกขึ้นได้ว่าวันนี้เธอมีนัดถ่ายรายการเกี่ยวกับนักธุรกิจอายุน้อยไฟแรง ใบหน้าสวยที่แต่งแต้มไปด้วยเครื่องสำอางคลี่ยิ้มให้กับความสำเร็จในงานชิ้นแรกและกำลังไปได้ดีของตน ต่างจากแม่ของเธอผู้กำลังเดินลงบันไดด้วยสีหน้าบอกบุญไม่รับ
"ยัยกิ่ง แกอ่านข่าวนี้ยัง?" คุณเอมอรถามลูกสาวเสียงขุ่น
"อะไรคะคุณแม่?"
"อ่านซะ!" เธอกระแทกโทรศัพท์มือถือลงกับโต๊ะให้ลูกสาวได้เห็น ก่อนจะทิ้งตัวลงบนโซฟาแล้วกอดอกท่าทางฮึดฮัด
กานติมาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู และเห็นรูปของกวินทร์กับภูผา โดยที่ภูผากำลังกอดเอวญาติชายของเธอเอาไว้ พร้อมยิ้มให้ร่างโปร่งด้วยรอยยิ้มที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน หากดูผ่านๆ ก็คงคิดว่าเป็นคนรักกัน
"ช่างเถอะค่ะคุณแม่"
ถ้าเป็นแต่ก่อน กานติมาคงหัวเสียและโกรธเคืองกวินทร์ไปพร้อมกับแม่ หญิงสาวยอมรับว่าเคยหลงในรูปลักษณ์และฐานะของชายหนุ่ม เคยพยายามเข้าใกล้เขาโดยมีคุณเอมอรคอยสนับสนุน แต่ตอนนี้เธอกำลังสนุกกับงาน และอายที่จะต้องเสนอหน้าเข้าหาผู้ชายที่แสดงออกอย่างชัดเจนว่าไม่ต้องการเธอ มันไม่ใช่สิ่งที่ผู้หญิงโปรไฟล์ดีๆ อย่างเธอควรทำ
"ช่างมันอย่างงั้นเหรอ? แกไม่อายหรือไงที่แพ้เกย์อย่างไอ้กวินทร์น่ะ หา?!"
"แม่จะให้กิ่งหน้าด้านเข้าหาคุณภูผา ทั้งๆ ที่เขาแสดงออกว่ารำคาญกิ่งขนาดไหนน่ะเหรอคะ? แบบนั้นไม่น่าอายกว่าเหรอ? อีกอย่าง... กิ่งเองก็มีคนที่ชอบแล้ว"
"เห๊อะ ชัชนันท์น่ะเหรอ?" คุณเอมอรพูดอย่างดูถูก
กานติมาสะอึก ไม่คิดว่าแม่จะรู้ เธอไม่ได้บอกใครเรื่องคบกันกับชัชนันท์ เพราะกลัวคนจะกล่าวหาว่าเธอเอาตัวเข้าแลกกับตำแหน่งกรรมการผู้บริหาร
"ฉันเป็นแม่แกนะยัยกิ่ง ทำไมฉันจะไม่รู้!" คุณเอมอรถอนหายใจเสียงดัง "แกคิดอะไรอยู่ห๊ะ?! ชัชนันท์แก่กว่าแกตั้งสิบกว่าปี แถมฐานะก็ด้อยกว่าเยอะ" คนเป็นแม่พูดอย่างไม่พอใจในตัวลูกสาว
"แล้วแม่จะให้กิ่งทำไง? วิ่งตามคุณภูผาให้เขาดูถูกเหรอคะ? กิ่งไม่ใช้ยัยเกรซนะ ขอตัวก่อนค่ะ กิ่งมีงานต้องทำ" หญิงสาวตัดบทก่อนจะเดินออกไปโดยไม่ใส่ใจเสียงแม่ที่ตะโกนตามหลัง
******
ในที่สุดก็ถึงวันหยุดเทศกาลเสียที เป็นทาสภูผาสี่วันต่ออาทิตย์ ส่วนทุกๆ วันศุกร์ก็ไปดูงานที่ FreshAir ดูงานที่ว่าก็คือดูจริงๆ ไม่ได้ทำอะไรเลย เพราะกานติมากลัวว่าเขาจะทำให้เสียงาน ซึ่งกวินทร์ก็ไม่โต้แย้งอะไร เขาไม่ได้สนใจหรืออยากมีส่วนร่วมอยู่แล้ว ถือว่าพอใจกันทั้งสองฝ่าย
ตั้งแต่รับเจ้าแฝดมาอยู่บ้านเจ้าสัว กวินทร์ได้พาเด็กๆ ออกข้างนอกแค่ไม่กี่ครั้ง วันหยุดนี้เลยถือโอกาสจะพาหนูๆ ไปเที่ยวห้างสรรพสินค้าซะหน่อย และพอดีว่าหยุดพร้อมเธียรวิชญ์ กวินทร์จึงชวนอีกฝ่ายให้ไปด้วยกัน แต่...เหตุผลจริงๆ ที่กวินทร์ไม่ได้บอกเพื่อนก็คือ เขาต้องการคนมาช่วยดูเจ้าแฝดต่างหากเล่า! ครั้นจะให้คนที่บ้านไปเดินตามก็ใช่เรื่อง ดังนั้นเธียรวิชญ์นี่แหละ ตัวเลือกที่ดี ไหนๆ ก็ฝากท้องกับอาหารที่เขาห่อไปที่ทำงานหลายต่อหลายครั้งแล้ว ใช้คืนนิดๆ หน่อยๆ จะเป็นไรไป แถมเจ้าแฝดก็น่ารักน่าชังขนาดนี้... มั้งนะ
"เอ้าเด็กๆ ครับ วันนี้ลุงเมตจะพาไปเที่ยว เย้ๆ" กวินทร์ชูมือร้องเย้ ส่วนเจ้าแฝดพอเห็นปะป๊าทำก็เอาบ้าง ชูมือป้อมกระโดดดึ๋งๆ อย่างดีอกดีใจ ทั้งๆ ที่ไม่ได้รู้เรื่องอะไรเล้ย
เธียรวิชญ์ชายตามองเพื่อน "ลุงเลยเหรอ? กูว่าอาก็พอมั้ง"
"หน้าทรยศอายุอย่างมึง กูให้เป็นลุงก็หรูแล้ว"
เธียรวิชญ์ได้แต่จิปากแล้วส่ายหัวเอือมๆ
"ไหนเด็กๆ เรียกลุงเมตหน่อยครับ ลุงเมตตต"
"ยุงเหม็น" น้องปลื้มพูดเสียงดังฟังชัด พอเห็นแฝดน้องพูด พี่สาวก็เอาบ้าง "ยุงเหม็น"
"หึหึ เมตครับ เมตๆ" กวินทร์หลุดขำและพยายามสอนเจ้าแฝดออกเสียง
"เหม็นๆ" เจ้าหนูพูดตาม แถมหัวเราะคิกคักนึกว่าปะป๊าฉีกยิ้มให้ตัวเอง โธ่ เจ้าแฝด ปะป๊าพวกหนูกำลังกลั้นหัวเราะต่างหากเล่า
สอนกันอยู่นาน เดี๋ยวเหม็นเดี๋ยวเม็ต สุดท้ายคุณลุงก็ต้องยอมแพ้ และจบด้วยลุงเธียแต่เพี้ยนไปเป็นเจีย แต่ก็เอาเถอะ อย่างน้อยก็ดีกว่าลุงเหม็นล่ะน่า
******
กวินทร์จับเจ้าแฝดมาใส่ชุดฮู้ดแขนสั้นสีเหลืองอ๋อยลายปิกาจู เดินไปไหนก็เด่นสะดุดตาดูน่ารักและมองหาง่ายในหมู่คนเยอะๆ
ร่างโปร่งกลัวหลงกับเด็กๆ เลยจะอุ้มหนูๆ เอาไว้ แต่เจ้าแฝดกลับไม่ยอม ดิ้นดุ๊กดิ๊กอยากลงเดินเอง กวินทร์จึงเปลี่ยนมาจับมือแทน เธียรวิชญ์จับมือน้องปรายส่วนเขาจับมือน้องปลื้ม แล้วเจ้าแฝดก็จับมือกันอีกที ถ้าเป็นคู่ชายหญิงก็ไม่ต่างจากครอบครัวพ่อแม่ลูกเลย แต่นี่คู่ชายชาย คนส่วนมากคงคิดว่าพวกเขาเป็นคู่รักเกย์ กวินทร์ไม่ซีเรียสกับเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว ส่วนเธียรวิชญ์เองก็เฉยๆ
เดินเล่นเป็นเป้าสายตาชาวบ้านได้ไม่นาน เธียรวิชญ์ก็เสนอไอเดียพาเจ้าแฝดไปสนามเด็กเล่นบนชั้นสาม
ซึ่งพอเห็นสนามเล่นและเด็กๆ รุ่นราวคราวเดียวกันหลายคน เจ้าแฝดถึงกับตาโต หันมามองปะป๊าแล้วส่งเสียงฮู้หูชอบอกชอบใจ "ปะๆ" ชี้ไม้ชี้มือ อยากให้เขาพาไปยิ่งเห็นชิงช้าหนูๆ ยิ่งรบเร้า วิ่งตุตะมาเกาะขา มองปะป๊าที มองชิงช้าที เหมือนกลัวคนอื่นจะมาแย่งเล่น
"ไอ้เมตมาช่วยอุ้มน้องปรายดิ๊ ยืนเป็นนายแบบอยู่นั่นแหละ" กวินทร์ร้องเรียกเพื่อน
และพอได้นั่งชิงช้าสมใจเจ้าแฝดก็ร้องกรี๊ดกร๊าดและส่งเสียงหัวเราะอย่างสนุกสนาน ปากเล็กๆ ร้องบอกปะป๊าและลุงเจียให้แกว่งสูงๆ "ยุงเจียๆ"
พอเบื่อชิงช้า ดวงตากลมโตก็มองซ้ายมองขวาสอดส่องหาเครื่องเล่นใหม่โดยมีปะป๊าและลุงเจียเป็นผู้ช่วย
วิ่งเล่นจนเหนื่อย เจ้าแฝดก็เดินจับมือกันยิ้มแฉ่งมาแต่ไกล โดยมีเธียรวิชญ์เดินตามหลัง เหนื่อยกว่าเจ้าแฝดก็ลุงเจียเนี่ยแหละ เดี๋ยวอุ้มเดี๋ยววิ่งตาม กวินทร์คิดไม่ผิดจริงๆ ที่เอาเพื่อนมาด้วย คนไรวะ โคตรฉลาดเลย!
"ว่าไงครับน้องปลื้มน้องปรายสนุกไหมเอ่ย?"
"หม่ำๆ" มือลือเล็กตบท้องป่องๆ สื่อให้รู้ว่าหนูหิวแล้ว
"ครับๆ" กวินทร์เตรียมข้าวผัดกุ้งมาจากบ้าน เพราะรู้ดีว่าเจ้าแเฝดต้องหิวก่อนเที่ยงแน่ๆ
"ไอ้เมต อย่าแย่งหลานกิน เดี๋ยวกูตบหัวคว่ำซะเลยหนิ" กวินทร์หันไปดุเพื่อนเมื่อเห็นอีกฝ่ายแอบจิ้มแครอทเข้าปากตัวเองขณะที่กำลังป้อนน้องปราย
"เอามาตั้งเยอะ น้องปรายกินไม่หมดหรอกน่า อย่างกแทนลูก"
"มึงอย่าดูถูกพื้นที่กระเพาะเจ้าแฝดเชียว รีบๆ ป้อน เดี๋ยวกูพาไปหาไรกิน"
แล้วก็เป็นไปตามที่กวินทร์พูดไม่มีผิด ข้าวผัดเต็มกล่องตอนนี้หายเข้าไปอยู่ในท้องป่องๆ ของเจ้าแฝดเป็นที่เรียบร้อย
ป้อนข้าวเด็กเสร็จก็ถึงเวลาอาหารของผู้ใหญ่ ทั้งสี่ลงมาชั้นสองที่เหมือนจะมีงานโปรโมทอะไรซักอย่าง เห็นหนุ่มหล่อสาวสวยที่น่าจะเป็นดาราอยู่บนเวที มีพวกแฟนคลับยืนมุงกันเต็มไปหมดพร้อมชูโทรศัพท์มือถือถ่ายคลิปและรูป
กวินทร์และเธียรวิชญ์ไม่สนใจดาราอยู่แล้ว เลยไม่ได้คิดจะหยุดดู แต่ทว่า...
"เราจะจับหมายเลขผู้โชคดีที่จะมาร่วมสนุกชิงรางวัล Astro A50 Gen3 กันนะครับ ใครอยากร่วมสนุกก็เชิญไปจับหมายเลขกับน้องฝ้ายได้เลยครับ"
หือ? หูฟังเกมมิ่งรุ่น Astro A50 Gen3 นี่มันราคากว่าสองหมื่นเชียวนะ!
"เมตๆๆๆ เดี๋ยวก่อน" กวินทร์เรียกเพื่อนที่จูงมือน้องปลื้มเดินนำหน้า ส่วนน้องปรายกำลังหลับอยู่บนไหล่ของเขา
"มีไร?"
"มึงได้ยินที่เขาประกาศไหมวะ?" กวินทร์ถามด้วยน้ำเสียงที่ลั้ลลาจนไม่น่าไว้ใจ
"เออ แล้วไง?" เธียรวิชญ์ขมวดคิ้วถาม
"มึงไปจับฉลากแข่งชิงรางวัลแทนกูหน่อย"
"ไปเองดิ กูไม่ชอบคนเยอะ" ปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย
"แต่กูต้องดูแลเด็กๆ นะเว้ย ไปแทนกูหน่อยยย"
"เดี๋ยวกูดูให้เอง มึงไปเถอะ"
"ไม่ได้ น้องปรายตื่นมาไม่เจอกูแล้วจะร้องไห้ นะๆ มึงไปแทนกูหน่อย" อ้อนวอนเต็มที่
"ไม่!" เธียริวิชญ์ยังคงยืนกราดปฏิเสธเสียงแข็ง
******
กูมาทำเหี้ยอะไรอยู่บนนี้? นั่นคือสิ่งที่เธียรวิชญ์กำลังถามตัวเอง อ๋อ โดนไอ้หัวทองขู่ แล้วนี่ดูมัน ยังมีหน้ามานั่งยิ้มหวานประจบเขาอีก หมั่นไส้เว้ยยย แต่ถ้าถามกวินทร์ เจ้าตัวก็จะบอกว่า เปล่าเล้ย ขู่เข่อที่ไหนกั๊น? กวินทร์ก็แค่พูดว่าถ้าไม่ได้หูฟังมาใช้ในเวลาเล่นเกมส์ เขาก็อาจจะเบื่อจนต้องพาบุญทิวาคนซื่อไปเปิดหูเปิดตาเท่านั่นเอ๊ง เห็นไหม? ไม่ได้ขู่อะไรเลย กล่าวหากันชัดๆ
ตั้งแต่เธียรวิชญ์ขึ้นไปยืนบนวีที เสียงกรี๊ดก็ดังขึ้นเป็นเท่าตัว หล่อเข้มแบบหนุ่มละตินบวกกับกล้ามเนื้อแน่นๆ เลยไม่แปลกที่เธียรวิชญ์จะแย่งเอาความสนใจจากดาราชายไปได้เยอะขนาดนี้ ไหนจะใบหน้าที่บึ้งๆ ตึงๆ แต่กลับดูขรึมถูกใจสาวๆ ไปเสียอย่างนั้น แล้วเจ้าตัวยังจับพลัดจับผลูผ่านเข้ารอบสุดท้ายได้เฉย
"เอาล่ะครับ คำถามสุดท้าย ถ้าคุณตอบได้ ก็รับของรางวัลไปเลย ฟังให้ดีๆ นะครับ" พิธีกรกล่าวกับเธียรวิชญ์
และคำถามที่เขาได้ ก็เป็นคำถามถามเกี่ยวกับคอมฯ มีเหรอที่เธียรวิชญ์จะตอบไม่ได้
"ขอพูดคุยกับผู้ชนะหน่อยนะคะ ตั้งแต่ขึ้นเวทีมาก็แย่งแฟนคลับสาวๆ ไปจากพี่เอสหลายคนเลย"
สาวๆ กรี๊ดดังขึ้นเมื่อพิธีกรพูดจบ พร้อมกับเสียงเรียกชื่อชายหนุ่ม "พี่เมตๆ" เธียรวิชญ์เป็นคนดังของมหาวิทยาลัยไม่แปลกที่จะมีคนรู้จัก
"คุณเมตเป็นเกมเมอร์เหรอคะ? จะเอาหูฟังของ Astro ไปทำอะไรเอ่ย?"
"เปล่าครับ" ชายหนุ่มเว้นวรรคก่อนจะยกยิ้มที่มุมปากแล้วมองไปทางเพื่อนรักและสองแฝดที่กำลังเคี้ยวขนมพร้อมดูอะไรบางอย่างในโทรศัพท์ มีความสุขเหลือเกิน ไม่สนใจเขาเลย!
"ไม่ได้มาเล่นให้ตัวเองครับ แต่คนที่มาด้วยเขางอแงอยากได้" เอาสิ กูขึ้นมามึงก็ต้องขึ้นมาด้วยไอ้ฝรั่ง!
"ต้ายยย คนไหนคะคนไหน?" พิธีกรสาวถามอย่างกระตือรือร้น
ฝ่ายเธียรวิชญ์เองก็ให้ความร่วมมืออย่างไม่ตกหย่อน ชี้มือไปยังหนุ่มผมบลอนด์ "นู้นครับ ฝรั่งกับเด็กแฝด" ไม่ต้องหานาน ฝรั่งกับเด็กแฝดมองปราดเดียวก็เจอแล้ว
ซักพัก ร่างโปร่งและเจ้าแฝดก็ปรากฏตัวในจอมอนิเตอร์บนเวที จากนั้นเสียงกรี๊ดก็ดังแทบลั่นห้าง จะไม่ให้กรี๊ดได้ไง ในเมื่อคนไทยแพ้ความขาวอมชมพูขนาดนี้ แถมเด็กๆ ที่กำลังหัวเราะเอิ๊กอ๊ากจนตาหยีก็ทำเอาคนที่เห็นใจละลายกันถ้วนหน้า พอรู้ตัว ร่างโปร่งก็เงยหน้าดูจอและยิ้มแหยๆ ก่อนจะส่งสายตาคาดโทษให้เธียรวิชญ์ แต่ช่างไม่รู้เลยว่าคนเข้าใจผิดในความสัมพันธ์ของตนและเพื่อนไปถึงไหนต่อไหน แล้วยังจะมาทำตาค้อนใส่เธียรวิชญ์เหมือนคู่รักงอนกัน
"ปะ" น้องปรายชี้มือเมื่อเห็นตัวเองบนจอมอนิเตอร์ เด็กหญิงมองจอตาแป๋วก่อนจะโบกมือให้ตัวเองในจอแล้วหัวเราะคิกคัก ขณะที่น้องชายกำลังก้มหน้าก้มตาหม่ำขนม แถมยื่นมืออวบๆ ป้อนปะป๊าทีพี่สาวที ได้ใจผู้คนไปเต็มๆ
นี่กูจะไปโผล่ในโซเชียลอีกครั้งใช่ไหมเนี่ย? กวินทร์คิดในใจอย่างปลงๆ ยอดคนตามในเฟสบุ๊คมีเป็นหมื่นทั้งๆ ที่เขาไม่ได้อัพเดทอะไรเลย ล่าสุดก็รูปที่ร้านตัดผมแท็คมา มีคนมากดไลค์น่าจะประมาณสามพันได้
******
ใช้เวลาเกือบครึ่งชั่วโมงกว่าจะฝ่าฝูงคนออกมาได้ ตอนแรกกะว่าจะทานข้าวด้วยกันก่อนกลับบ้าน แต่เธียรวิชญ์มีธุระด่วน กวินทร์เลยให้อีกฝ่ายกลับไปก่อน เดี๋ยวทานข้าวเสร็จเขาค่อยโทรให้คนที่บ้านมารับก็ได้ ร่างโปร่งจับหนูๆ นั่งเก้าอี้สำหรับเด็ก แล้วสั่งแพนเค้กสอดไส้นูเทลล่ามาหนึ่งชิ้น ก่อนจะแบ่งให้เจ้าแฝดคนละครึ่งพร้อมสตอเบอรี่ ดูเจ้าแฝดจะตื่นตาตื่นใจกับแพนเค้กมาก เพราะปะป๊าไม่ค่อยให้ทานของหวาน
"เฮ้ย ไอ้กวินทร์"
"อ่าว ไอ้โซ่ มาๆ มานั่งด้วยกัน"
ปทิตพอจะรู้เรื่องเจ้าแฝดอยู่บ้าง แต่เพิ่งมาเจอตัวจริงโดยบังเอิญก็วันนี้แหละ
"อุ้ย พี่กวินทร์ สวัสดีค่ะ" จอมขวัญกล่าวสวัสดีเมื่อเอาอาหารมาเสิร์ฟพี่ชายที่โต๊ะ
"เสียดายอ่ะ วันนี้หนูทำงาน มานั่งด้วยไม่ได้" หญิงสาวกล่าวหน้าละห้อย เธอทำใจเรื่องกวินทร์ได้แล้ว เพราะไม่ได้จีบจริงจังตั้งแต่แรกอยู่แล้ว แต่ยังหยอดคำพูดหวานๆ อยู่บ้าง นิดๆ หน่อยๆ ก็เอา!
"พี่ไปก่อนน้าน้องปลื้มน้องปราย" จอมขวัญโบกมือให้เด็กๆ
"บัยๆ" เดี๋ยวนี้เก่ง ไม่ต้องให้ปะป๊าบอก ใครเดินไปก็บ๊ายบายเขาหมด
น้องปราย จากที่นั่งเก้าอี้เด็กอยู่ดีๆ ก็งอแงอยากจะลง กวินทร์เลยต้องยอมตามใจหนูน้อย เดี๋ยวมาร้องไห้รบกวนลูกค้าในร้าน ร่างโปร่งนึกว่าเด็กหญิงอยากลงมาเดินเล่น ที่ไหนได้ ทำท่ากระมิดกระเมี้ยนด่อมๆ มองๆ ปทิต ก่อนจะปีนขึ้นไปนั่งบนตักอีกฝ่ายหน้าตาเฉย
จะตื่นคนบ้างก็ได้นะลูก ปะป๊าไม่ว่าหรอกครับ! ดูสิ ยิ้มชอบใจ เหงือกจะแห้งแล้วไหมนั่น คนเป็นน้องพอเห็นพี่สาวไปก็มองตามพอเป็นพิธี ก่อนจะรีบหันมาเล็งแพนเค้กที่เหลือในจานของเด็กหญิง
"ช้าๆ ครับน้องปลื้ม" กวินทร์พูดดัก เมื่อเห็นเจ้าหนูรีบเอาแพนเค้กที่เหลือของตัวเองเข้าปากจนแก้มพอง และเตรียมฉกของพี่สาวอีกชิ้น น้องปลื้มเงยหน้ามองปะป๊าตาแป๋ว ปากก็เคี้ยวตุ้ยๆ จนแก้มใสพอง เป็นเด็กที่กินแล้วดูมีความสุขมาก
"น่ารักอ่าาาา" จอมขวัญเดินมาเล่นที่โต๊ะเป็นพักๆ เพราะลูกค้าไม่ค่อยเยอะในช่วงนี้
"พี่กวินทร์ไม่อยากได้หนูไปเป็นแม่ของน้องปลื้มกับน้องปรายเหรอคะ?" หญิงสาวถามพร้อมขยับมานั่งใกล้ๆ ร่างโปร่ง
"อีขวัญ อย่าสะคักหลาย (อย่าเยอะ)" สาบานนะว่านั่นปากผู้ชายแท้ๆ
"พี่โซ่อ่ะ ก็ขวัญเสียดายพี่กวินทร์นี่นา"
"ไม่ต้องเสียดาย ถึงมันเป็นชายแท้มันก็ไม่เอามึงหรอก" ปทิตกล่าวอย่างเหลืออด
"เนอะน้องปรายเนอะ" ชายหนุ่มก้มหน้าพยักพเยิดกับหนูน้อยบนตัก น้องปรายเงยหน้าหัวเราะคิกคัก เอื้อมมือไปจับหน้าคุณลุง
ส่วนจอมขวัญก็สะบัดหน้าหนีก่อนจะเขยิบมาเกาะแขนกวินทร์แล้วแบะปากใส่พี่ชาย
"แหมๆ มีผู้หญิงหลงผิดมาชอบเกย์แรดๆ ด้วยเหรอเนี่ย" เสียงพูดกระแนะกระแหนดังขึ้น ก่อนเจ้าของเสียงจะเดินนวยนาดมาหยุดอยู่ข้างโต๊ะ
กวินทร์ถอนหายใจเมื่อเห็นว่าเป็นใคร แต่ก็ใช่ว่าจะแปลกใจเท่าไหร่ เพราะคนที่คอยหาเรื่องเขาก็มีแต่นริศราคนเดียว และวันนี้ดูเหมือนจะมีเพื่อนหญิงมาด้วยสองคน
"แล้วพี่มายุ่งอะไรด้วยคะ?" จอมขวัญถามท่าทางเอาเรื่องไม่น้อยหน้าอีกฝ่าย
"เห็นว่าเป็นเพศหญิงเหมือนกัน ฉันเลยไม่อยากให้เธอหลงผิดไงจ๊ะ แต่ว่า..." นริศรามองจอมขวัญตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสายตาดูแคลน "เธอเองก็ดูเหมือนเด็กบ้านนอกคอกนา คงอยู่ที่ต่ำๆ จนแยกอะไรไม่ค่อยออก" พูดจบหญิงสาวก็ยิ้มอย่างเหนือชั้น
"แหม ก็หนูมันสาวดอกหญ้าหนิคะ ไม่ใช่ดอกทองเหมือนคุณพี่" จอมขวัญลอยหน้าลอยตาตอกกลับ โดยมีโต๊ะข้างๆ เผลอหลุดเสียงหัวเราะออกมา
"อีเด็ก.."
"นริศรา!" กวินทร์เรียกญาติสาวเสียงเรียบนิ่งแต่เต็มไปด้วยอำนาจ จนอีกฝ่ายที่เตรียมตัวปรี่เข้ามาเอาเรื่องหยุดชะงัก
"เป็นดาราไม่ใช่เหรอ?" กวินทร์ถามเสียงเรียบแล้วปรายตาดูผู้คนรอบๆ หญิงสาวมองตามสายตาร่างโปร่ง ก่อนจะรีบสงบท่าทีเมื่อเห็นว่าคนกำลังจ้องมาทางตัวเองอย่างสนอกสนใจ
"ไปทานที่ร้านอื่นเถอะพวกเรา ร้านนี้พนักงานมารยาทต่ำ!" พูดจบก็มองจิกกวินทร์และจอมขวัญ แล้วเดินออกจากร้านด้วยใบหน้าฉุนเฉียว
คนเรานี่ก็แปลก ด่าคนอื่นได้ แต่พอโดนเอาคืนกลับจะเป็นจะตาย ถ้าอย่างเขาเรียกว่าแรด นริศราก็คงแรดระดับปรมาจารย์ล่ะน่า
น้อยปรายที่พอเห็นหญิงสาวเดินจากไปก็ยกมืออวบ "บัยๆ" ทำเอาปทิตถึงกับหัวเราะออกมาเสียงดัง แล้วจับน้องปรายหอมแก้มซ้ายขวาอย่างหมั่นเขี้ยว จนหนูน้อยจั๊กจี้และหัวเราะชอบใจ
******
"กรี๊ดดดด อีกวินทร์! มึงรีบเข้าไปในทวิตเตอร์แล้วดูแฮชแท็กที่กูส่งให้เลยเร็วๆ!" เกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่ เพิ่งจะโดนจิกหัวเรียกเป็นผู้หญิงก็คราวนี้แหละ
"เออ เคๆ" กวินทร์รับคำณัชชาอย่างส่งๆ
"ให้ไวค่ะ แค่นี้นะ" แล้วก็วางสาย มาไวไปไวจริงๆ
#ใครเป็นดารากันแน่วะ แฮชแท็กเหี้ยอะไรเนี่ย? กวินทร์คิดอย่างงงๆ พอกดเข้าไปดู
ก็เจอทั้งรูปและคลิปของตัวเองกับเธียรวิชญ์พร้อมเจ้าแฝด
>>โถ่วพี่เอส โดนแย่งซีนเต็มๆ
>>เอาซะพี่เอสตูหมองไปเลย
>>บอกฉันทีว่าเขาเป็นแฟนกันนนน
>>เดือนมหาลัยเราค่าาา @MateTRW ส่วนอีกคนไม่รู้
>>งุ้ย เด็กๆ ก็น่ารัก หลงมากมาย
>>จิ้นค่ะจิ้น (แนบคลิปที่ตัดต่อใส่เพลงพร้อมเอฟเฟค)
>>อีกคนชื่อกวินทร์ค่ะ นี่เฟสพี่เขา กอ กวินทร์
>>ติดตามๆ
>>เฟสเงียบมาก มีแค่รูปเดียว แต่น่ารักจริงอะไรจริง
>>เฮ้ย น้องกวินทร์ เมื่อวานก็เป็นข่าวกับคนนี้ (รูปกวินทร์กับภูผา)
>>กรี๊ดดดด คนนี้ก็หล่ออออ
>> เฮ้ย ภูผานี่ไม่ธรรมนะคะ หล่อ รวย ครบเครื่องมาก
.... ตามด้วยหลากหลายคอมเม้นท์ ทั้งรูปทั้งคลิป มึงขุดมาให้หมดเลยครับ
กลับมาที่เฟสบุ๊ค ยอดคนตามเขาสูงขึ้นเป็นห้าหมื่นแล้ว และเหมือนจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ สงสัยเขาคงต้องเคลียร์เรื่องเธียรวิชญ์ ก่อนจะโดนเข้าใจผิดไปมากกว่านี้สินะ
ไอ้เมตไม่ชอบผลไม้จำพวกฝรั่งครับ แต่มันชอบทานผักบุ้ง ต้ม ผัด แกง ทอด หอมอร่อยในพริบตา ผักบุ้งบุญทิวา ♪ @Mate @Boontiwa
จะเรียกว่าเคลียร์ก็ได้ หรือโยนขี้ก็ไม่ผิด คลิ๊กโพสเสร็จ ร่างโปร่งก็เดินผิวปากออกจากห้องไปหาอะไรมาทานเล่น กลับขึ้นมาอีกทีก็มีคนมาคอมเม้นท์แล้วเกือบห้าสิบคน และหนึ่งในนั้นก็คือเธียรวิชญ์
>>ไอ้กวินทร์ ไอ้เหี้ย!
สั้นๆ ได้ใจความ
แต่ดูเหมือนว่าคนเริ่มหันไปจิ้น"เมตบุ้ง"ตามที่กวินทร์ต้องการ ร่างโปร่งยิ้มกริ่ม แลกกับคำด่านิดๆ หน่อยๆ ของไอ้เมตถือว่าคุ้มมากเลยทีเดียว แล้วอีกอย่าง เขากำลังช่วยเธียร์วิชญ์นะเนี้ยะ ชอบบุญทิวามานาน แต่ไม่ลงมือจีบเสียที
>>แต่พี่กวินทร์ไม่ปฏิเสธข่าวกับคุณภูผา งั้นก็แสดงว่าาา.....
>>เฮ้ยจริง!!! นางไม่พูดถึงคุณภูผาเลย
>>อุ้ยๆๆๆๆ
>>กรี๊ดดด เราว่าคู่นี้เข้ากันกว่าเมตอีก
"อีหนู มึงจะขี้สังเกตเกินไปแล้วนะ!" ร่างโปร่งพึมพำอย่างเหลืออด แต่ช่างเถอะ ไปกวนแม่บ้านในครัวดีกว่า
******
"คุณแม่คะดูนี่สิคะ ข่าวน้องกวินทร์" แพรพิไลยื่นโทรศัพท์มือถือให้คุณทิพกาดู
"ไหนยัยแพร สองหนุ่มหล่อจนดาราโดนลืม อุ้ย อีกคนนี่ใครจ๊ะ?"
"แพรก็ไม่รู้ค่ะ แต่เหมือนแฟนกันเลย ดูสิคะ ยิ่งมาอุ้มน้องแฝดเดินด้วยกันยิ่งเหมือน" หญิงสาวพูดดังๆ หวังให้น้องชายที่กำลังนั่งอ่านเอกสารบนโซฟาได้ยิน และเหมือนจะได้ผลเสียด้วย เมื่อใบหน้าหล่อขวมคิ้วจนเป็นปม
"จริงด้วย ต๊ายย น้องกวินทร์มองค้อนเหมือนงอนให้แฟนเลย" คุณแม่ตอกไข่ลงไปอีกฟอง
คู่แม่ลูกเม้าท์มอยปรุงแต่งใส่เครื่องอย่างสนุกสนาน โดยไม่กล่าวถึงโพสที่หนุ่มผมบลอนด์เพิ่งอัพไปเมื่อครู่เลยซักคำ! แถมคอยชะเง้อมองปฏิกิริยาของคนหน้าขรึมเป็นพักๆ พอเห็นว่าภูผาอ่านกระดาษแผ่นเดิมอยู่หลายนาที คุณแม่และคุณลูกก็หันมาพยักพเยิดและยิ้มอย่างรู้กัน
"เอ้า ตาภูจะไปไหนล่ะนั่น?" แพรพิไลตะโกนตามหลังน้องชายที่อยู่ๆ ก็ลุกเดินขึ้นบันได
"อาบน้ำ" ชายหนุ่มตอบน้ำเสียงหงุดหงิด
"แต่นี่เพิ่งจะหกโมงเย็นเองนะ"
ร่างสูงเดินขึ้นบันไดไม่สนใจเสียงพี่สาวหรือกองเอกสารบนโต๊ะเลยแม้แต่น้อย ทำเอาแม่และพี่สาวกลั้นหัวเราะแทบตาย
ทำไงได้ ก็พวกเธอชอบกวินทร์และเจ้าแฝดเอามากเลยนี่นา แต่ภูผาสิ มัวแต่ชักช้าอยู่นั่นแหละ!
******
ในขณะที่ครอบครัวจรัสวัฒนพงศ์กำลังล้อมวงทานข้าวเย็นกัน
"คิน" ภูผาเอ่ยชื่อน้องชายคนนเล็ก
"ครับเฮีย?" ภคินเงยหน้าจากถ้วยแกงส้ม
... ร่างสูงเงียบเหมือนกำลังชั่งใจว่าจะพูดดีหรือไม่ และมีสายตาของคนในครอบครัวมองลุ้นไปด้วย ท่าทางไม่แน่ใจของภูผานี่ไม่มีให้เห็นบ่อยครั้งนัก กับภคินแล้วยิ่งไม่เคย
"แก... ช่วยสอนฉันจีบผู้ชายที"
"ห๊า? แค่กๆ"
หัวข้อ: ▂▃▄The Hacker : ก็เเค่คนธรรมดา...?▄▃▂14/3/18 ตอนที่ 20 อยากได้หลาน ต้องขอปู่ (อ่าน 55861 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก