เสี่ยครับ [Yaoi]
9 – เสี่ยเดินเกม
บนตึกสูงระฟ้า ในห้องกระจกเปิดมุมมองกว้างหรูหรา สามารถมองเห็นทิวทัศน์ของมหานครอันแสนคึกคักและยุ่งเหยิงเบื้องล่างตัดได้ชัดเจน สิ่งแรกที่สะดุดตาผู้ที่ได้รับอนุญาตให้เปิดประตูไม้สีดำเข้ามา ไม่ใช่โคมไฟพิเศษที่ดีไซน์เป็นรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัสทอดตัวยาวบนผนัง หรือตู้ปลาอะควาเลี่ยมสีฟ้าซึ่งฝังอยู่ยังอีกด้านของห้อง
แต่เป็นเจ้าของห้องซึ่งมักนั่งอยู่ยังโต๊ะทำงานที่ไม่เคยว่างเปล่า ทว่าก็ไม่เคยไม่เป็นสัดส่วนเช่นกัน
แฟ้มเอกสาร อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ไฮเท็ครายล้อมชายในชุดสูทอยู่ พานพาให้เกิดอากาศแห่งความนิ่งเงียบและกดดันลอยเอื่อยๆ
ทุกอย่างบนตัวของเขาเนี้ยบตั้งแต่หัวจรดเท้า ซึ่งดูเหมือนความเป็นเพอร์เฟ็กซ์ชั่นนิสตนี้จะแผ่รัศมีออกไปครอบคลุมทั่วห้องด้วย
“คุณกันต์ธีร์ครับ”
ชายวัยห้าสิบเจ็ดผู้เพิ่งเข้ามาค้อมเคารพอย่างนอบน้อมแล้วยืนนิ่ง สายตาเจ้าของห้องยังจดจ้องกับเอกสารในมือ ไม่ได้มองมา เพียงแต่พยักหน้าน้อยๆ เป็นเชิงอนุญาตให้เดินเข้าไปรายงานได้
“คุณหนูธนัชญา ฝากผมมาเรียนถามว่าท่านมีเวลาว่างช่วงไหนในวันพรุ่งนี้”
“ไม่มี” ท่านประธานเหลือบตามองแวบหนึ่ง คนสนิทขมวดคิ้ว ก้มลงดูเอกสารในมืออีกครั้ง เจ้านายจึงคลี่ยิ้มบางๆ “จริงๆ ก็มี แต่มีอย่างอื่นที่อยากทำมากกว่าดินเนอร์กับลูกสาวนักการเมือง”
“งั้นสำหรับหม่อมราชวงศ์คีติกา...”
“ดีลเรื่องการเปิดตัวแบรนด์ผ้าไหมส่งออกจบไปแล้วนี่ ผมไม่เห็นว่ามีปัญหาอะไร”
คนรายงานกระแอมไอเล็กน้อย เริ่มมีสีหน้าลำบากใจ ‘กันต์ธีร์ เหมวิวัฒน์’ กลับหัวเราะเบาๆ กับใบหน้าสุขุมมีริ้วรอยที่เริ่มเครียดตึง เอนตัวพิงพนักเก้าอี้เพื่อรอฟัง
“แล้วคุณหญิงสวนาถ...”
“คุณอยากให้ผมลงเอยกับแม่ม่ายที่สนใจแต่เครื่องเพชรและกระเป๋าแบรนด์เนม?”
คนแก่กว่าถอนใจเบาๆ บ่นในคองึมงำ
“ผมคงแก่เกินกว่าจะทำงานให้คุณแล้วกระมัง อาทิตย์ที่แล้วผมต้องทนฟังสาวๆ หรือไม่ก็หนุ่มๆ ของคุณบ่นจนสายแทบไหม้”
“ผมเชื่อว่าคุณปฏิเสธคนเก่งยิ่งกว่าใครที่ผมเคยรู้จัก คุณลุงภพ” กันต์ธีร์หัวเราะในลำคอ “อีกอย่าง เรื่องแต่งงานผมต้องคิดดีๆ พ่อผมที่พักผ่อนอยู่เองคงไม่แทรกแซงหรอกใช่ไหม?”
“สิทธิ์ขาดในการกระทำทุกอย่างขึ้นอยู่กับคุณกันต์ธีร์ครับ ไม่ต้องห่วง ผมเพียงแต่เสนอว่า คุณควรมีใครเป็นตัวเป็นตน ผมจะได้มีเวลาทำอย่างอื่นนอกจากรับโทรศัพท์ถามเวลาว่างของคุณ”
ธีภพมีหน้าที่เป็นทั้งเลขาและผู้คุ้มครองให้แก่ประธานคนปัจจุบันของเครือเหมวิวัฒน์กรุ๊ปคนนี้ เขาแม้อายุห้าสิบเจ็ด แต่ยังแข็งแรงและมีรูปร่างหน้าตาเหมือนเพิ่งสี่สิบต้นๆ เท่านั้น
เครือเหมวิวัตฒน์เจริญรุ่งเรืองมานานแล้ว และยิ่งพุ่งทะยานในยุคของคุณกันต์ธีร์คนนี้ เขาเป็นคนมีความสามารถ มีเสน่ห์ และที่สำคัญที่ต่างจากบิดาอย่างชัดเจนคือ ‘ไม่มีความปราณีที่ไม่จำเป็นต่อธุรกิจ’
ขนาดคนแก่อย่างเขาอยากพักผ่อนบ้าง อีกฝ่ายยังไปลากเขามาจากบ้านพักหลังงามที่มีลูกหลานวิ่งเล่นให้มาทำงานได้ นับประสาอะไรกับคนอื่นเล่า
แล้วบรรดาผู้หญิงมากมาย นอกจากจะเป็นเพราะรูปร่างหน้าตาที่ครึ่งหนึ่งได้จากแหม่มผู้ดีชาวยุโรปผู้เป็นมารดา บิดาของคุณกันต์ธีร์เองก็หล่อเหลาและเจ้าชู้นัก เป็นเจ้าสัวที่มีภรรยาห้าคน แต่ก็บริหารภรรยาแต่ละคนให้ทำงานต่างหน้าที่ และคุณกันต์ธีร์ก็คือลูกชายคนแรกของภรรยาหลวงที่ก้าวผ่านทุกคนขึ้นสู่บัลลังก์เหมวิวัฒน์
คงไม่ต้องบอกว่าเขาคนนี้ไม่ธรรมดาแค่ไหน
“ช่วงนี้ผมกำลังเล่นกับหนูเสืออยู่”
‘หนูเสือ’ คือชื่อเรียกของผู้จัดการคลับหรูแห่งหนึ่ง แรกๆ ธีภพก็คิดว่าคุณกันต์ธีร์เล่นด้วยไม่นานก็คงเบื่อ จากนั้นเขาก็จะถูกสั่งให้ไปตัดขาดและมอบเงินก้อนสุดท้ายให้ยุติความสัมพันธ์ และถ้าหากดื้อด้านก็จัดการขั้นเด็ดขาดซะ แต่ไปๆ มาๆ ดูเหมือนรายนี้จะนานกว่ารายอื่น และคุณกันต์ธีร์เองยังไม่มีทีท่าว่าจะเบื่อง่ายๆ
“แล้วโดนกัดบ้างรึยังล่ะครับ”
“หลายทีแล้ว เจ็บๆ คันๆ ดี” อีกฝ่ายหัวเราะ ตาสีฟ้าอมเขียวคู่นั้นเป็นประกายมีชีวิตชีวาอย่างที่ธีภพไม่ได้เห็นมานาน
“รายนี้ท่าจะถูกใจมากนะครับ”
เขาเองถึงเป็นคนแก่ แต่เรื่องถูกตาต้องใจในเพศใดของเจ้านายไม่ใช่เรื่องที่กระอักกระอ่วนอันใด เพราะเขาถูกฝึกให้เป็นผู้ใต้บังคับบัญชาที่สมบูรณ์แบบมาเนิ่นนานแล้ว
“ก็แค่ถูกใจในที่ดินตรงนั้น เหลืออีกที่เดียวก็จะสร้างแกรนด์โฮเทลตามแปลนได้”
คนไม่ยอมรับยักไหล่ โยนรูปถ่ายในแต่ละมุมของ ‘คลับอีรอส’ ลงบนโต๊ะ ธีภพค่อยเปิดยิ้มบ้าง
“อย่างนั้นไปคุยกับคุณภูดิศตรงๆ ไม่ดีกว่าหรือครับ”
ธุรกิจกลางคืนส่วนใหญ่มักมีเครือข่าย คลับอีรอสนี้เองก็เป็นหนึ่งในอสังหาริมทรัพย์ใต้การคุ้มครองของ ‘ภูดิศ อัศวภักดิ์’ ของเจ้าของอัศวภักดิ์กรุ๊ป เครือข่ายธุรกิจที่ใหญ่ไม่แพ้เหมวิวัฒน์ ภายนอกทั้งสองบริษัทดูเหมือนจับมือกันเป็นพันธมิตร แต่ความจริงแล้วต่างขับเคี่ยวฟาดฟันกันในสนามรบแห่งธุรกิจเรื่อยมา
“คุณว่าเหมือนผมเลี้ยงข้าวเขาสักมื้อ แล้วเขาจะใจดีโอนให้อย่างนั้นล่ะ” กันต์ธีร์เอ่ยกลั้วหัวเราะ “เมื่อวันก่อนเขายังให้คนปลอมเป็นผู้บริโภคไปร้องเรียนยื่นเรื่องเข้าตรวจช้อปสินค้านำเข้าของเราอยู่เลย หึ”
“ถ้าได้พื้นที่ตรงนั้น ผมเชื่อว่าเราคงตบหน้าเขาได้ฉาดใหญ่ แต่... ‘หนูเสือ’ ของคุณเองก็ไม่ได้ง่ายๆ นี่ครับ ผมเกรงว่าที่คุณเอาตัวเองไปเสี่ยงเองอาจจะไม่คุ้ม”
“คุ้มสิ” ดวงตาสีฟ้าอมเขียวเล่นล้อกับแสงไฟ “ดูอย่างไรผมก็มีแต่คุ้มกับคุ้ม เพราะสุดท้าย ผมจะได้ทั้งเสือมาดูเล่น และได้ทั้งที่ดินที่ราคาจะมีแต่ขึ้นกับขึ้นนั่น”
“ครับ ถ้าคุณว่าอย่างนั้นผมก็ไม่ขัด”
ธีภพว่าอย่างนั้น แต่ลึกๆ แล้วไม่ใช่ว่าเขาจะไม่กังวล
เพราะ... เมื่อวันก่อนเขาแอบเห็นว่าเจ้านายเก็บตั๋วเข้าชมสวนสัตว์อันหนึ่งไว้ในกระเป๋าสตางค์ใบโปรดที่ระลึกจากคุณหญิงใหญ่ซึ่งถูกสั่งทำขึ้นในต่างประเทศด้วยราคาสูงลิบ แต่ตามปกตินิสัยแล้ว คุณกันต์ธีร์จะไม่ยอมให้มีสิ่งใดในกระเป๋าสตางค์ใบนั้นนอกจากรูปมารดา ธนบัตรเรียบกริบ และบัตรเครดิตใบสำคัญอย่างเด็ดขาด
30%
คัมแบ็คแล้วค่า !!! เอาไปแค่นี้ก่อนเด้อ เดี๋ยวเสี่ยวอ้ายมาต่อให้ ช่วงยังนี้ช็อตๆ เบลอๆ หลังสอบค่ะ
ปล. ยังไงก็ไม่เทเรื่องหนูเสือกับเสี่ยแน่นวล เพียงแต่อัพช้าไปบ้างเท่านั้นแหละ (ฮา! )
สองสามวันมานี้อากาศค่อนข้างร้อน หากนอนอืดอยู่แต่ในคอนโดคงต้องเปิดแอร์ทั้งวัน แต่ช่วงนี้โชคดีที่ผมได้ผู้ช่วยผู้จัดการคลับตำแหน่งใหม่จากส่วนกลางมาช่วยงาน ชื่อว่า ‘ทัพพ์’ เขาผิวคล้ำร่างใหญ่เหมือนบอดี้การ์ด แต่สุภาพ ท่าทางเป็นงานเป็นการและไม่ค่อยพูดมากสักเท่าไหร่ ทำให้ผมพอมีเวลาส่วนตัวมากขึ้น
ความจริงแล้ว... ผมไม่ได้มองโลกในแง่ดีขนาดคิดว่าจู่ๆ ท่านประธานจะเป็นห่วงเป็นใยผมว่าทำงานหนักเกินไปเลยใจดีส่งคนมาช่วย
เขาคงรู้ว่าที่คลับอีรอสมีเรื่องไม่ปกติ หรือถ้าให้ผมเดา เป็นผมนี่แหละที่มีเรื่องไม่ปกติ
ถ้าคุณกันต์ธีร์ถูกใจเด็กหรือพนักงานทั่วไปสักคนในคลับ ทัพพ์เองคงไม่ถ่อมาให้เสียเวลา แต่โชคดีที่การจับตามองนั้นไม่อึดอัดขนาดที่ถูกตามไปทุกหนทุกแห่ง มีเพียงดูงานเรื่อยๆ อย่างแนบเนียนตามประสาผู้ช่วยที่ควรทำระหว่างที่อยู่ในคลับเท่านั้น
คุณกันต์ธีร์รู้รอบด้านแค่ไหน นายใหญ่ของผมเองก็ไม่แพ้กัน ผมรู้ว่าเครือเหมวิวัฒน์และอัศวภักดิ์จับมือเป็นพันธมิตร แต่ใครๆ ก็รู้ว่าไม่มีมิตรและศัตรูถาวรในโลกนี้
ส่วนเจ้าของนาฬิการาคาสามแสนตัวต้นเรื่องนั้นกลับทำเพียงส่งข้อความมาก่อกวน ผมเองก็ตอบบ้างประปราย มีทั้งข้อความถามว่ากินอะไรบ้าง หรือไม่ก็ข้อความบอกฝันดี ดูเหมือนเป็นความสัมพันธ์ที่กำลังพอดี
ความสัมพันธ์ที่กำลังพอดี...
ผมอดหัวเราะหึๆ ให้กับความคิดนั้นไม่ได้ ความสัมพันธ์ของผมกับเสี่ยกันต์ธีร์นี่จะเรียกว่าเป็นอะไรผมก็ยังสงสัย
คงเป็นความสัมพันธ์มูลค่าสามแสนแสนมั้ง
เมื่อวันนี้มีเวลาว่าง ผมจึงถือโอกาสมาออกกำลังกาย เพราะช่วงนี้เหมือนว่าจะรู้สึกเหนื่อยง่ายและไม่ค่อยกระปรี้กระเปร่าเท่าไหร่
ฟิตเนสที่ผมเป็นสมาชิกวีไอพีเป็นฟิตเนสที่ค่อนข้างมีระดับ ถึงแม้ไม่ได้ถือบัตรวีไอพีระดับสูงสุด แต่ที่ชั้นสี่แห่งนี้ก็มีพื้นที่กว้างขวางเป็นสัดส่วน มีเครื่องออกกำลังกายหลากหลาย มีเทรนเนอร์ อีกทั้ง... ยังมีของสวยงามให้มองขณะออกกำลังกาย
อย่างเช่นผู้หญิงผมน้ำตาลที่กำลังยืดกล้ามเนื้อกับเทรนเนอร์อย่างตั้งใจถัดไปจากลู่วิ่งไฟฟ้าของผมไม่มาก
นับตั้งแต่แพรวพรรณ ก็มีเธอนี่แหละที่ผมสะดุดตาเข้าอย่างจัง
สาวหน้าคม คิ้วเข้มตาเฉี่ยว มัดรวบผมสีน้ำตาลเข้มที่ตัดลอนปลายไว้สูงทำให้เห็นโหนกแก้มชัด ริมฝีปากสีแดงอิ่มหอบหายใจ
เธอสวมสปอร์ตบราสีดำและกางเกงขาสั้นแนบเนื้อสีเดียวกันทำให้เห็นความเต่งตึงสมบูรณ์ทุกสัดส่วน อกสวย เอวคอด สะโพกกระชับ ผิวสีแทนมีหยาดเหงื่อ ยามขยับแล้วดูเข้มแข็งและเซ็กซี่
“น้ำลายไหลแล้วหนูเสือ”
“!”
ผมดึงสายตาที่เหล่ไปกลับมา คุณกันต์ธีร์กำลังวิ่งอยู่ข้างๆ ผมตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ เหงื่อที่หยดซึมบอกได้ว่าเขาไม่ได้เพิ่งมา การถูกเขาจับได้ว่ากำลังจ้องผู้หญิงเหมือนจะจับเธอกินโดยที่ไม่ทันรู้ถึงการมาของเขาทำให้ผมเสียศูนย์เล็กน้อย ทว่าก็ทักออกไปด้วยน้ำเสียงและสีหน้าปกติ
“สวัสดีครับคุณกันต์ธีร์”
เจ้าของชื่อสวมเสื้อเชิ้ตออกกำลังกายสีกรมท่าและกางเกงขาสั้นสีเดียวกัน รองเท้าสีดำแดงเรียบๆ ทั้งหมดตัดกับผิวขาวจัดของเขา รวมทั้งการปล่อยผมอย่างสบายๆ ทำให้เขาดูมีเสน่ห์อันตรายแผ่ออกมาและดูดิบกว่าปกติ
ถึงจะไม่รู้ราคาแต่ผมคิดว่าไม่มีอะไรที่คนๆ สวมแล้วจะไม่ดูมีราคาแพง
“สวัสดี” อีกฝ่ายยิ้มกว้าง ตาเป็นประกายล้อเลียน “คนนั้นชื่อคุณเอื้อ... เอื้อการต์ ไฮโซเจ้าของห้องเสื้อตัดสูทสตรี ถ้าชอบจะติดต่อให้เอาไหม?”
เห็นเขาแหย่มาอย่างนั้น ผมจึงยิ้มท้าทาย
“ถ้าคุณแนะนำให้ ผมก็ยินดี”
“งั้นมาสิ”
เขากดปุ่มหยุดวิ่งแล้วเอียงศีรษะเชิญชวน
เขาจะมาไม้ไหนอีก
ผมเลิกคิ้วน้อยๆ กดปุ่มคูลดาวน์ เสร็จแล้วจึงตามเขาไป
“สวัสดีครับคุณเอื้อ”
“อ้าว สวัสดีค่ะคุณกันต์” คุณเอื้อการต์ยืนขึ้นแล้วยกมือทักทายคุณกันต์ธีร์อย่างสนิทสนม ใบหน้าสวยเคร่งเมื่อครู่เมื่อยิ้มแย้มขึ้นมายิ่งมีเสน่ห์ พอเข้าใกล้แล้วผมรู้สึกได้ถึงทั้งความร้อนจากร่างกายของตัวเองและเธอที่เกิดจากการออกกำลังกาย
กลิ่นหอมอ่อนจางแบบกลิ่นดอกไม้ลึกลับน็อคสติผมน้อยๆ ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนตกแต่งด้วยสีเอิร์ธโทนเสมามองผม ผมจึงส่งยิ้มกลับ ไม่ซ่อนประกายในดวงตาของตัวเอง
“นี่พยัคฆ์ครับ” คุณกันต์ธีร์เอ่ยแล้วเว้นเล็กน้อย “แฟนผม”
“หืม เที่ยวนี้หล่อดีนะ” คุณเอื้อการต์ไม่มีท่าทีประหลาดใจ เพียงแต่หัวเราะน้อยๆ ส่งสายตาแซวอย่างเป็นมิตร
เฮ้ย!
ผมหันขวับ ตาแข็งกร้าวขึ้นมาแต่ประสาทโต้ตอบยังรวดเร็ว แสร้งหัวเราะอย่างเป็นธรรมชาติ
“โธ่ ลุงกันต์ธีร์ครับ ทำไมไปอำคุณเอื้อเขาอย่างนั้นล่ะ พ่อผมก็แค่ฝากคุณดูแลผมเท่านั้นเอง”
หน้าหญิงสาวคนกลางมีเครื่องหมายคำถามขึ้น ผมสบตาสีฟ้าอมเขียวที่ส่งประกายวูบมาให้ ก่อนที่จู่ๆ คุณกันต์ธีร์จะคว้าเอวผมเข้าไปกอด
“นอนด้วยกันแล้วยังไม่ใช่แฟน? เด็กเดี๋ยวนี้ร้ายนะครับว่าไหม เล่นกับหัวใจผมได้”
ผมแทบจะอ้าปากค้างน้อยๆ ไหนใครว่าคนๆ นี้ห่วงภาพลักษณ์ตัวเองยิ่งกว่าอะไรไง!
นอนด้วยกันก็จริง แต่ ‘นอน’ ที่ว่าคือนอนเฉยๆ คำสองแง่สองง่ามนี่ยังไงคนก็เข้าใจเป็นอย่างอื่น
“ก็... ดูท่าจะแสบไม่เบานะคะ น่าเอ็นดู” หญิงสาวสวยหัวเราะ สีหน้าเข้าอกเข้าใจอย่างที่ผมอยากจะเอ่ยปากอธิบาย แต่ไม่ทันได้เอ่ยอะไรก็มีเสียงเรียกเธอเจื้อยแจ้ว
“คุณแม่ค้าบ”
เด็กผู้ชายสองคนโผล่มาแล้วกระโดดเข้ากเกาะแข้งเกาะขาเธอ
ที่แท้ก็มีลูกแล้ว!
ผมหรี่ตาตวัดใส่คุณกันต์ธีร์อีกรอบ เห็นอีกฝ่ายกลั้นขำอยู่ภายใต้ริมฝีปากที่บิดน้อยๆ
“สวัสดีคุณอากันต์กับแฟนเร็ว”
“สวัสดีครับคุณอากันต์ สวัสดีครับคุณแฟนของอากันต์”
“สวัสดีเจ้าตัวเล็ก เป็นไงบ้าง”
คุณกันต์ธีร์คลี่ยิ้ม อุ้มเจ้าเด็กแฝดสองคนที่หน้าตาเหมือนกันราวกับลอกพิมพ์เดียวกันมาขึ้นมาทีเดียวสองคน รัศมีแห่งความอบอุ่นเป็นคนรักครอบครัวสาดออกมาจนผมแสบตา อยากจะหาแว่นกันแดดสักอันมาสวม
“สบายดีค้าบ แต่อากันต์ไม่แวะมาหาเลยอ้ะ” เด็กด้านขวาว่าเจื้อยแจ้ว
“อากันต์ไม่ว่าง”
“แต่พ่อบอกว่าอากันต์ติดแฟน” คราวนี้เป็นเด็กแก่แดดด้านซ้าย คุณกันต์ธีร์แสร้งทำหน้าประหลาดใจอย่างน่าต่อย ก่อนเหลือบมองมาที่ผมที่อยากจะออกไปจากตรงนี้เต็มแก่ “แหม ก็แฟนอากันต์น่าติดนี่ ดูสิ หล่อจะตาย ใช่ไหมภูพิงค์ ภูพาน”
“หล่อค้าบ แต่หน้าดุจัง” เด็กสักคนที่ไม่รู้ว่าชื่อภูพิงค์หรือภูพานว่าขึ้นมา ผมที่ไม่คุ้นชินกับการจัดการกับเด็กจึงทำได้เพียงยืนกระตุกยิ้มเย็นๆ
“อ้าว อย่าไปว่าแฟนอากันต์สิ ขอโทษด้วยนะคะ” คุณเอื้อขอโทษผม ทำให้ผมอดใจอ่อนแล้วคลายสีหน้าลงไม่ได้
“ไม่เป็นไรครับ น้องยังเด็ก”
ก่อนที่คุณกันต์ธีร์จะบอกลาทั้งครอบครัวและเดินพาผมออกมาจากห้องฟิตเนส
“เดี๋ยวนี้เด็กยอมรับคนรักเพศเดียวกันเร็วนะครับ”
ผมอดประชดประชันขณะที่เช็ดเหงื่อที่ล็อกเกอร์ส่วนตัว แต่คนอีกคนในห้องกลับถือวิสาสะเดินเข้ามาด้วย
ห้องล็อกเกอร์ส่วนตัวนี้เป็นห้องเก็บอุปกรณ์กีฬา เสื้อผ้า และมีห้องน้ำและห้องอาบน้ำในตัว ค่าสมัครของการ์ดวีไอพีจึงค่อนข้างแพงกว่าปกติ
“คุณเอื้อเธอสอนลูกว่าความรักเป็นเรื่องไม่มีเพศ” คุณกันต์ธีร์ขยับยิ้ม
“ความอยากเรื่องอย่างว่าก็เหมือนกันใช่ไหมครับ?”
ผมกอดอกพิงกำแพงแล้วสบตาเขา อีกฝ่ายยักไหล่
“ไม่รู้สิ”
“อ้อ?”
คนตัวใหญ่กว่าเดินเข้ามา ไม่กี่ก้าวเงาของเขาก็ทาบทับร่างของผม ไอร้อนจากไอเหงื่อ กลิ่นกายของผู้ชาย ทำให้ผมมึนหัวเล็กน้อย
“ก่อนนี้หน้านี้บอกว่าผมเป็นเด็กเสี่ยไม่ใช่เหรอครับ ไหงวันนี้เป็นแฟนได้”
“ความหมายก็เหมือนกันนั่นแหละ” ทั้งๆ ที่ทั่วร่างชื้นด้วยเหงื่อทั้งคู่ คุณกันต์ธีร์กลับยื่นใบหน้าเข้ามาจุมพิตซอกคอของผมแผ่วเบา “แค่ตอนอยู่ด้วยกัน ได้ยินเราเรียกเสี่ยแล้วมันชวนใจสั่น”
“หึ”
ผมหัวเราะกับเหตุผลเอาแต่ใจนั้น
“แล้วทำไมไม่ใส่นาฬิกาเรือนนั้น?”
เสียงของเขาเหมือนงึมงำอยู่ในลำคอเมื่อกับซุกไซ้เรื่อยไปบนผิว ทวีความร้อนให้เพิ่มขึ้น ขณะที่มือใหญ่กว่าจะจับข้อมือผมทั้งสองตรึงกับกำแพง
“มันแพงน่ะครับ จะใส่ก็กลัวหายหรือโดนขโมย”
คุณกันต์ธีร์หัวเราะ เป่าลมหายใจรดกกหูของผมจนเริ่มปั่นป่วนน้อยๆ
“งั้นวันหลังจะซื้อที่ถูกกว่านี้ อยากได้อะไรล่ะ”
“ตอนนี้อยากจะอาบน้ำครับ คุณกันต์ธีร์ช่วยหลบไปหน่--! ”
ริมฝีปากบดเบียดจุมพิตลงมา ก่อนลิ้นร้อนชื้นจะเคลื่อนหาครอบครัวทุกพื้นที่ในโพรงปาก ผมเองจูบตอบ ยอมรับว่าช่วงนี้ผมห่างหายเรื่องอย่างว่าไปนาน การได้ระบายความเกรี้ยวกราดผ่านทางริมฝีปากของคนอื่นก็ไม่เลว ถึงแม้ว่าคนๆ จะเป็นคุณกันต์ธีร์ก็เถอะ
พวกเราเปลี่ยนมุมใบหน้า ดึงริมฝีปากออก ก่อนจะประกบเข้าหากันซ้ำๆ แลกเปลี่ยนความกระหายที่มีแต่จะเพิ่มขึ้น จนเมื่อจู่ๆ คุณกันต์ธีร์ก็อุ้มผมขึ้นโดยแขนสอดผ่านขาทั้งสองและประคองที่สะโพก ผมสะดุ้ง หาที่เกาะอัตโนมัติซึ่งก็คือไหล่กว้างของเขา
“คุณกันต์...ธีร์...”
ผมหอบน้อยๆ อีกฝ่ายเงยหน้าขึ้นจูบผมอีก คราวนี้เหมือนว่าจะรุนแรงจนทำให้ริมฝีปากล่างช้ำ
ตาสีฟ้าอมเขียวของเขาส่อแววสั่นสะเทือนด้วยแรงปรารถนา กระซิบเสียงพร่า
“อยากอาบน้ำ งั้นก็ไปอาบน้ำกัน”
แผนหนึ่งของเสี่ยก็คือล่อให้หนูระแวงผู้หญิงและอดๆ อยากๆ นี่แหละค่ะ มาดูกันว่าจะได้ผลรึเปล่า 55555
ปล.ถ้าบทไหนครบร้อยเปอร์เซ็นต์จะไม่มีเปอร์เซ็นต์ตามหลังชื่อตอนนะคะ ไม่อยากให้เกะกะเด้อ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
