หัวข้อ: KISS AND FLY ตอนที่ 38 ตอนจบ P.6 ( 20-11-2017)

[cybershot]

***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

*****************************************************************************************

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: KISS AND FLY
« ตอบ #9 เมื่อ: 13-09-2017 23:28:35 »
อ้างถึง
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0

 บทนำ

เรื่องนี้เกิดขึ้นจาก สนามบินที่ผมเคยไปที่มีโซนที่เรียกว่า kiss and fly ครับ ถ้าเป็นที่ไทยก็จะเรียกว่า จุดรับส่งผู้โดยสาร หรือ pick up and drop off แต่ในประเทศนั้นเค้าใช้คำนี้เป็นการแสดงให้เห็นว่า ส่งแบบรวดเร็วแต่ใช้คำที่น่ารักกว่าเยอะเลยครับ...จึงเป็นที่มาของเรื่องนี้ครับ

[cybershot]

ตอนที่ 1 เปิดตัว

เป็นครั้งแรกที่ผมมองเขาอย่างเต็มตา

เขาเป็นคนรูปร่างไม่สูงมากแต่มีความล่ำซ่อนอยู่ ผมไม่เคยรู้เลยว่าตัวเขาใหญ่กว่าผม แต่ที่แน่ ๆ ผมสูงกว่าเขาอยู่ประมาณนึง ผิวสีแทนของเขาเตะตาผมทุกครั้งที่เค้าเดินผ่าน ถึงเขาจะไม่เคยรู้เลยก็ตามว่าผมเอาแต่จ้องมองเขา เวลาเผลอ และที่สำคัญที่สุด คือ “รอยยิ้ม” ของเขาครับ ทุกครั้งที่เขาฉีกยิ้ม ตาเขาจะหยี่ ๆและโชว์ฟันขาวออกมาหมดครบทุกซี่เลยครับ

ใช่ครับ เขาคนนี้เป็นคนที่ผมแอบชอบตั้งแต่แรกพบ “แต่......เขาเป็นผู้ชาย และ ที่สำคัญ เขาเป็นนักบิน”
.
.
.
.
.
2 ปีก่อนที่ผมจะเจอเขา
.
.
.
.
ผมเพิ่งจะกลับมาจากเมืองนอกและกำลังหางานครับ
ผมชื่อ บี นาย ธน วิจิตร อายุ 25 ปีบริบูรณ์ เพิ่งจะผ่านช่วงเบญจเพส มาหมาด ๆเลยครับ
ผมเป็นคนตัวสูง 178 ซม. ผิวขาวเนียน (ผิวนี่ได้แม่มาล้วน ๆเลยครับ) ตัวผอมบาง และคิ้วเข้ม
ผมเป็นคนเชียงใหม่ เกิด โต และ เรียนที่ เชียงใหม่ เลยครับ
ตามสูตรสำเร็จของเด็กเชียงใหม่เลยครับ
เรียนมัธยม กางเกงสีน้ำเงิน จบมา แล้วก็ ไปเป็นลูกช้างสีม่วง ต่อในรั้ว มหาวิทยาลัย

ในปีเบญจเพส ตามความเชื่อของคนไทยนั้นจะถือว่า เป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อของชีวิต แต่สำหรับผมแล้ว มันเป็นปีที่ดีมาก ๆ ปีหนึ่ง เลยก็ว่าได้ครับ

ผมไปทำงานเก็บเงินกลับมาจากต่างประเทศ(ที่บอกว่าไปต่างประเทศไม่ได้ไปเรียนครับ...ไปทำงาน) ได้เงินมาก้อนนึง และอยากจะทำงานประจำที่มีอนาคตและสามารถเป็นหลักเป็นฐานให้แก่ครอบครัวผมได้ครับ

เพราะจากที่ไปตามล่าหาฝันที่เมืองนอกมานั้น การไปอยู่เมืองนอกคนเดียวนั้นไม่ได้สวยหรูอย่างที่ทุกคนวาดฝันเอาไว้เลยครับ

โชคดีที่ภาษาอังกฤษ ของผม พอจะแข็งแรง เลยสามารถเริ่มงานได้ไม่ยาก แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ การโดนดูถูกจากคนต่างชาติก็เป็นเรื่องปกติที่เราจะต้องเจอเป็นประจำอยู่แล้ว
แต่นั้นไม่ได้ทำให้ผมย่อท้อในการไปทำงานเมืองนอกเลย

แต่กลับเป็น คำว่า “อนาคต” ต่างหาก ที่ผมมองหามันไม่เจอเลย
ถึงจะสามารถทำงานหาเงินได้มากมาย (ตีเป็นเงินไทยโดยประมาณ 20,000 บาท ต่อ สัปดาห์) แต่ค่าครองชีพแพงแสนแพง และการจะทำอะไรซักอย่างให้เป็นหลักเป็นฐาน เช่น ซื้อบ้านซื้อรถ นั้นเกิดขึ้นได้ยากเสียเหลือเกิน

จึงทำให้ผมยอมกลับมาตั้งหลักใหม่ที่ไทยและสมัครงานเป็น พนักงานต้อนรับสายการบินได้ในที่สุด

ผมบอกเลยครับว่า เบญจเพสของผมนั้นดวง เฮง สุด ๆ กลับมาพร้อมกับเงินก้อนโต และผ่านไปไม่เท่าไหรก็สมัครงานได้ ผ่านฉลุย
แต่อย่างที่คำฝรั่งเค้าว่า “Lucky in game but Unlucky in love”
ดวงงานผมน่าจะพุ่งสุด ๆ แต่ส่วนดวงของความรักสิครับ ต่ำเตี้ยเรี่ยดิน แปรผกผันกันไปอีกกกกก

ผมโสดสนิทมาเกือบจะ 3 ปีแล้วครับ แต่อย่างน้อย ๆผม ก็มีงานทำา....ชิ ช่างหัวความรักมัน
ใช่ซี่ซซซซ....ใครใช้ให้ทิ้งรักลงแม่น้ำแล้วบินไปทำงานต่างประเทศโดยไม่บอกไม่กล่าวคนรักหละ
บทจะติสแตก...แล้วหละก็ คนอย่างไอ้บี มันก็ติส ไม่เกรงใจใครเหมือนกัน


ผ่านการบินมาได้ 2 ปีกว่า ๆ ผมก็ได้สิทธิ์ ไปเรียนเครื่องบินอีกชนิดนึง โดยที่แตกกต่างกันอย่างสิ้นเชิง
แต่ที่ยังเหมือนเดิม...ดีงามไม่เปลี่ยนนั่นก็คือ “ความรัก” ของผมคับ
แม่เจ้า.....โสดสนิท ศิษย์ส่ายหน้า 5 ปีไม่มีเบรค

หรืออาจจะเป็นเพราะ “กรรม” ที่ ไปเทเค้าไว้ก่อนไปเมืองนอก

เอ...หรือว่าเป็นที่หน้าตาเรากันแน่ ฟระ! ไม่ใช่โชคชะตาละ

ต้องถือคติ “ทำบุญสวย ชาตหน้า, แต่ทำหน้าสวยชาตินี้” ละครับ


ว่าแล้วผมก็รีบจิ้มโทรศัพท์ หาเพื่อนผมอย่างทันที...

I’ll be your dream, i’ll be your wish, i’ll be your fantasy….
i’ll be your hope, i'll be your love
Be everything that you need


เสียงรอสายของโทรศัพท์ เพื่อนผม กินใจ ไม่ไหวจะเคลียจริง ๆ

เปรี้ยว : “โหล...ว่าไงเมิง วันนี้ไม่บินไปไหนหราาาาาา....ถึงโทรหากรูได้เนี่ย” อีเปรี้ยวรับสายตัดความเคลิ้มและกำลังร้องเพลงตามเสียงรอสายของนาง

บี : “เอออ....ไม่มีบินหวะ ช่วงนี้เครียด ๆ ป่ะ ๆ พากรูไปวัดหน่อยดิ อยากทำบุญ” แล้วต่อด้วยไปนวดหน้ากัน

เปรี้ยว : “เอาดิ....ไปตอนไหน ขอบ่าย ๆหน่อยละกันนะ กรูเพิ่งตื่น”

บี : “ได้ ๆ กรูนอนเน่ามาตั้งแต่เช้าละยังไม่ได้ทำไรเลย เดี๋ยว ขอไป ซักผ้าหน่อยเสร็จแล้ว โทรหา”

เปรี้ยว : “เออได้....แต่เมิงอย่าเพิ่งแดกข้าวหละ รอไปกินพร้อมกะกรู”

บี : “ได้ครับเพื่อน.... แม่เพื่อน บังเกิดเกล้า”

เปรี้ยว : “เค ๆงั้นเด๋วอีก 2 ชม. แจกัน”


ว่าแล้วผมก็ขุดตัวเองออกมาจากเตียงลงไปซักผ้า ตู้ซักผ้าหยอดเหรียญ ด้านล่าง

อาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ได้เวลา อิเปรี้ยวมารับพอดี

เปรี้ยว : “ไงเมิง ผีอะไรสิงทำให้เมิงอยากไปไหว้พระทำบุญ”

บี : “กรูไม่อ้อมค้อมเลยละกันนะเมิง.....กรูอยากมีคู่หวะ”

เปรี้ยว : “อีสัส...เช้ดโด้....กรูนึกว่าเมิงเป็นหมันไม่มีความรู้สึก ด้านนี้มานานแล้ว”
   “นี่ก็กีปีแล้วเนี่ยที่เมิงโสด....เอางี้ กรูรู้ละว่าจะต้องพาเมิงไปที่ไหน”

อิเปรี้ยว ก็ขับรถ พาผมมาที่ Central world

เปรี้ยว : ที่นี่เด็ด กรูไปอ่านมาจากเว็ป “ศาลพระตรีมูรติ” ขอพรเรื่องความรัก

บี : นึกอธิฐานในใจ ว่า อยากจะเจอคนที่ใช่ ที่ผมรอและตามหามานาน เจอด้วยเทอญ สาธุ


หลังจากนั้นเราก็ไปกินข้าว เดินเล่นกัน นวดหน้า กันตามประสา
ด้วยตัวที่ผม เป็นเด็กต่างจังหวัด ผมเลยไม่รู้จักที่ทางที่ไหนเลย ในกรุงเทพ แม้จะอยู่มานานแล้วก็ตาม จะไปไหนมาไหน ก็จะคอยเกาะอีเปรี้ยว ตลอดให้นางไปส่งหรือพาไปเที่ยว ในที่ ต่าง ๆ




และวันรุ่งขึ้น คำขอ ก็เป็นจริง

ผมไปบินตามปกติ และผมก็ได้เจอ คนที่ผม ตามหามานาน และคน คนนั้น ก็เป็น นักบิน ในไฟล์ แรกของผม


 To be continued…

[cybershot]

ตอนที่ 2 คำขอที่เป็นจริง

ผมตาของผมหยุดอยู่ที่เขา เหมือนโดนต้องมนต์
โดยปกติแล้ว พนักงานต้อนรับต้องทำการเคารพนักบินเป็นธรรมเนียมอยู่แล้ว แต่ด้วยความที่ผม สะตั้น อยู่นั้น ผมจึงไม่ได้ยกมือไหว้ พี่นักบินคนที่กำลังเดินผ่านผมไป

เขาทำหน้างง ๆ แปลก ๆ แต่ก็เดินผ่านผมไปอย่างไม่มีอะไรเกิดขึ้น

แต่สิ่งที่เกิดขึ้นกับผมนี่สิ

ผมจะควบคุมมันยังไง.....หัวใจผมเต้นผิดจังหวะ รู้สึกวูบ ๆ วาบ ๆ ยังไงพิกล

หลังจากที่ทำการเช็ค เอกสารทางการบินต่าง ๆ เรียบร้อยแล้ว
ก็ถึงเวลาที่นักบินจะเข้ามาให้ข้อมูลต่าง ๆกับ ลูกเรือ
และแล้ว....คำภาวนา ก็เป็นจิง

พี่นักบินที่เพิ่งเดินผ่านผมเมื่อกี้ เดินเข้ามาในห้อง แล้วทำการ บรีฟเกี่ยวกับข้อมูลสภาพอากาศให้ลูกเรือฟัง

ส่วนตัวผมนั้น นั่งเคลิ้ม ฟังเขาพูดอย่างที่ไม่ได้จับใจความใด ๆ

พี่นักบินน่าจะจำผมได้ ว่าผมเดินผ่านเมื่อตอนเช้าแล้วไม่ได้ไหว้เขา

เขาเลยเอ่ย ปาก ถาม ผมขึ้นมา

พี่นักบิน : “น้อง คนนั้นเป็นเด็กใหม่เหรอ ทำไมไม่เคยเห็นหน้าเลย”

ผมตกใจ สะดุ้งขึ้นมา รีบยก มือไหว้พี่เข้า แล้วอย่างรวดเร็ว

บี : “สวัสดีครับ ผม ชื่อ บี ครับ ลูกเรือเพิ่งมาบินวันนี้เป็นวันแรกของเครื่องบินแบบนี้ครับ....ผมบินอยู่อีกเครื่องนึงมาก่อนครับ”


พี่นักบิน : “รู้ใช่ไม๊ ธรรมเนียมเป็นยังไงอะ อย่าไปลืมไหว้ใครเข้าอีกหละ
      แต่วันนี้ไม่เป็นไรหรอก พี่ไม่ถือ”

ผมนี่อึ้งไปเลยครับ แอบยิ้มในใจ เขาจำผมได้ และเขา....น่ารักมากกกกก
ไม่ถือตัวเลยแม้แต่นิดเดียว ให้ความเป็นกันเองกับทุกคน

ทุกครั้งที่จะขึ้นรถเพื่อไปที่เครื่องบิน เค้าจะยืนรอให้ทุกคนขึ้นเสร็จก่อนแล้วเขาถึงขึ้น ทุกครั้งที่ต้องผ่านประตู เค้าจะเป็นคนเปิดประตูให้และยืนรอปิดให้กับลูกเรือทุกคน

เค้าช่างเป็นสุภาพบุรุษเหลือเกิน แล้วอย่างงี้.....คน คน นี้จะยังไม่มีเจ้าของได้อย่างไร?
และผมจะทำให้คน คน นี้มาชอบผมได้อย่างไร???
แต่ที่ยากไปกว่าสิ่งอื่นใด...คือ ผมก็เป็นผู้ชายและพี่เค้าก็เป็นผู้ชาย


พี่นักบินเค้าชื่อ เขม ครับ นาย กาญธนัท
อย่างที่บอกไป พี่เค้าผิวสีแทน ออกจะล่ำ ๆซักหน่อย ตัวไม่สูงมาก แต่ที่แน่ ๆตัวเตี้ยกว่าผมครับ
รอยยิ้ม กว้างเห็นฟันครบทุกซี่ เสียงทุ้มต่ำ มีเสน่ห์ และที่สำคัญ
ก้นแน่นมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ผมนี้เป็นคนบ้าชอบมองก้นผู้ชาย.....555555

ครั้งแรกที่เราบินด้วยกันนั้น.....
ผ่านไปโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยครับ
เนื่องจากเป็นไฟล์แรกที่ผมทำการบินในเครื่องชนิดนี้
ผมหัวหมุนไปหมด หาข้าวของอะไรก็ไม่เจอ ทำอะไรก็ช้า
ไหนจะเป็นช่วงที่ พายุเข้าอีก

โอยยยยยย.....อะไรจะเป็นใจขนาดนี้

และเมื่อบินเสร็จกลับมาที่บริษัท....ผมถึงกับนั่งซุดขับรถไม่ไหวเลยครับ
ผมไปนั่งโง่ ๆ ให้หายเหนื่อย อยู่มุมข้าง ๆตึก ซึกเป็นที่คนเดินไม่ค่อยเดินผ่านครับ

แต่.....พี่ เขม เดินมาตรงจุดนี้พอดี
โอ้ แม่เจ้า....จะดีใจก็ดีใจไม่สุดเพราะผมเพิ่งผ่านวันเยิน ๆมา ไปบินตั้งแต่เช้ายันเย็น หน้ามัน หัวฟู ตัวเหม็น จะมีอะไรแย่ไม่กว่านี้อีกไม๊

แต่ผมก็ขยับไปไหนไม่ได้เพราะเหนื่อยเกินจะวิ่งไปแอบพี่แก

พี่เขม : “ว่าไงเรา....หมดสภาพเลยนะวันนี้”

บี : “ครับพี่...ไม่ไหวจริง ๆ ผมขอนั่งโง่ ๆ ตรงนี้ซักพักเด๋วค่อยกลับบ้านครับ”

ผมยอมรับกับพี่เขมไปอย่างตรง ๆเพราะจะให้ทำหน้าตาสดชื่น คงจะต้องไปเรียน การแสดงขั้นเทพก่อน

พี่เขม : “งั้นพี่นั่งเป็นเพื่อนนะ”

บี : “ครับ”     ผมมองพี่แกอย่าง งง ๆ และหัวใจก็เริ่มจะเต้นรัว ๆ

พี่เขม : “สูบบุหรี่ป่าว”   พี่เขาถามพร้อมกับจุดบุหรี่สูบไปด้วย

บี : “ไม่ครับพี่ ผม แพ้ บุ....แค๊ก ๆ ๆ ๆ”

ไม่ทันสิ้นคำผมก็ไอ ขึ้นมาทันที

พี่เขม ตกใจใหญ่ รีบดับบุหรี่ลงอย่างเร็ว แล้วก็ขอโทษขอโพยผมใหญ่

บี : “ไม่เป็นไรครับพี่ พี่จะสูบก็ได้ครับ เด๋วผมไปอยู่ตรงเหนือลมครับ”

พี่เขม : “เหยยย...ไม่เอาดิ เด๋วพี่ก็ไม่มีเพื่อนคุยดิ..... แต่ ก็ดีนะ งั้นเด๋วพี่ไปนั่งตรงโน้น”

ผ่านไปซักพัก พวกเราคุยเรื่องทั่ว ๆ ไปไม่ได้เจาะจงอะไรเป็นพิเศษ

ซึ่งผมก็ยังคงคิดว่าพี่เค้าเป็นสุภาพบุรุษมากกกกกกกกก
แล้วก็คงจะเป็นผู้ชายแมนเกิน 100 แน่ ๆ

มันจึงทำให้ผมได้แค่แอบ มองเค้าอย่างเดียว

แต่จะว่าไปคำอธิฐานแม่งก็เป็นจริงนะเนี่ย

“เจอคนที่ใช่...แต่ไม่ได้ขอว่าจะได้เป็นแฟนนี้หว่า”

ผมบ่นเบา กับตัวเอง แต่ความพีคอยู่ที่ พี่เขมได้ยิน

พี่เขม : “จะขอใครเป็นแฟน?”

ผมสะดุ้งโหย่ง แล้วรีบบอกปัดพี่แกไปอย่างเร็ว โชคดีที่ตอนนั้นฟ้าเริ่มเป็นสีออกวนิลาแล้ว พี่เขมเลยไม่ได้เห็นว่าผมหน้าแดง ไปถึงหู


หลังจากนั้นซักพัก ยุงก็เริ่ม จะหามพวกเราครับ เราจึงแยกย้าย พากันกลับบ้าน
แต่ผมก็ไม่ลดละเลิกความพยายาม

ผมได้ทำการขอ Facebook กับ IG ของพี่แกไว้

พี่เขาก็ให้มาอย่างง่ายดาย (มโนไปเอง...นึกว่าจีบพี่เค้าอยู่ แล้วพี่เค้าเล่นด้วย)

พอกลับมาถึงที่รถ ผมรีบควักมือถือขึ้นมาดูอย่างด่วน
แอบไปส่องเค้าก่อนที่แรกคือ IG  ครับ เพราะผมเชื่อว่า รูปถ่ายของคนมันจะสะท้อนความเป็นตัวตนออกมาได้ชัดเจนมาก

เช่นถ้าคนที่ชอบ โพสรูปตัวเอง ในมุม ต่าง ๆก็จะเป็นคนหลงตัวเองประมานนึง
คนที่โพสรูป วิว ท้องฟ้า ทะเล...ก็จะเป็นคนติส ๆ หรือไม่ก็หน้าตาไม่ดี 55555

แต่ที่ผมอยากจะรู้มากกว่าตัวตนของพี่เค้าหนะ คือ พี่เค้าโสดรึป่าวต่างหาก
5555555555

แผนนี้ช่างแยบยลยิ่งนัก ไอ้บี

พอสไลด์ลงไปเรื่อย ๆ ผมเจอแต่รูปวิว และก็รูปเพื่อน ๆของพี่เค้าเท่านั้นครับ

ทำให้ผมเดาไม่ออกไปอีกว่าอะไรยังไงกันแน่เนี่ย





และแล้วผมก็เข้าไปเช็คใน Facebook และมีการเด้งเตือน events ที่กำลังจะจัดและคนที่จะไปด้วย

นั่นก็คือ งานแต่งงานของพี่ในบริษัทครับ
ซึ่ง ความตื่นเต้นนั่นก็คือ พี่เขม is going to ด้วยครับ
ผมรีบกดไปอย่างไม่รีรอ และไม่รู้ด้วยว่าเพื่อนลูกเรือคนอื่น ๆไปด้วยหรือไม่

และผมก็ไปเกณฑ์ ขู่ เข็ญ บังคับ เพื่อน ๆที่สนิท ไปงานแต่งงานพี่ลูกเรือครับ

เพื่อที่ผมจะได้ไปเจอกับพี่เขม
555555
เลวมากไอ้บีเอ้ย


และวันนั้น ผม ได้รู้ความจิงบางอย่างที่ว่า....พี่เค้าไม่ได้ชอบผู้หญิง



To be continued…

[cybershot]

ตอนที่ 3 อกหักตั้งแต่ยังไม่เริ่ม

วันงานแต่งงาน
จากวันนั้นถึงวันนี้ก็ผ่านไปราว ๆ 2 อาทิตย์ได้ครับ
ผมไม่ได้เจอพี่เขมอีกเลย....
ผมก็ได้แต่แอบไปส่อง ไอจีพี่เค้าไปเรื่อย ๆ ทุกวัน...(เพ้อเจ้อ...เป็นเอามาก)

พอถึงวันงานแต่งงานพี่ในบริษัท

ธีมงานนี้เป็นธีมสีแดงครับ
ซึ่งเป็นสีที่ผมชอบ ผมจึงหาเสื้อผ้าไปงานได้ไม่ยาก และบวกกับการจัดงานแต่งงาน เล็ก ๆน่ารัก ๆ ที่ร้านอาหาร บรรยากาศเลยดูอบอุ่น เป็นกันเองมาก ๆเลยครับ

ผมเข้าไปงานตั้งแต่ 1 ทุ่ม ที่ผมต้องไปเร็ว ขนาดนี้ก็เพราะ ผมต้องติดรถเพื่อนคนอื่นไปงานครับ
แต่มันก็เป็นสิ่งที่ดี ที่ทำให้ผม จะได้ไม่คลาดกับพี่เขมของผม...คริ ๆ ๆ

ผ่านไปได้ประมาณ 1 ชม. คนก็เริ่มเยอะขึ้น กินไม่หยุดทั้งอาหาร ทั้งเบียร์
และแถมมีซุ้ม cocktail ไปอีกกกก ผมนี้ยืนเฝ้าซุ้มนี้เลยก็ว่าได้ครับ

ซักพักผมก็เห็น พี่เขม เดินเข้ามาในงานกับกลุ่มเพื่อน ๆพี่แกครับ
ว่าแต่....ทำไปกลุ่มเพื่อนพี่แกดูเหมือนจะเป็นนักดนตรีจังเลยฟระ...แบกข้าวของมาเพียบเลย

และก็เป็นดังคาดครับ...กลุ่มเพื่อน ๆ พี่แก เป็นกลุ่มนักดนตรีที่จะมาเล่นเพลงในงานนี้
และที่สำคัญ พี่ เขม เป็นมือกลองครับ

ผมนี้ อึ้ง เข้าไปอีกกกกกก
แม่ง เป็นทั้งนักบิน เวลาว่างก็เล่นกลอง....เหยยยยย
คนห่าอะไรจะเท่ห์ขนาดนี้ฟระ


ผ่านไปจนเกือบ ๆ 5 ทุ่ม วงดนตรีก็หยุดเล่น เป็นเป็นเปิดแผ่นแทน
ผมเห็นพี่แกเดินดุ่ม ๆ ตรงมาที่ผมเลยครับ

ผมนี่จะหลบไปทางไหนก็ไปไม่ถูก...แต่สุดท้าย ผมก็รีบยกมือไหวพี่เขมอย่างรวดเร็ว

พี่เขม : เหย....ยืนเฝ้าซุ้ม cocktail เลยนะ
บี : อารายยยพี่.....ผมยืนอยู่กับกลุ่มเพื่อน ๆ นี่ต่างหาก
พี่เขม : หราาาาาาา....แล้วอะไรอร่อยหละ พี่ขอซัก 2 แก้วได้มะ
บี : นี่เรยพี่ Midori sour หรือ Japanese slipper คับ
พี่เขม : เอาอะไร slipper ๆ มาก็เดะ ไม่รู้จักโวยยยย

ผมก็สั่งไปแล้วก็ยื่นให้พี่เค้าแล้วพี่เค้าก็ยักคิ้วให้แล้วบอกผมว่าเด๋วมาหาใหม่

เพื่อน ๆผมทุกคนตกใจมากว่าไปรู้จักกันตอนไหน...โดย ปกติ นักบินfleet นี้ ลูกเรือรุ่นผมจะยังไม่ค่อยรู้จักกันเพราะเพิ่งทำการบินเครื่อง fleet นี้ได้ไม่นาน

เพื่อนผมคนนึงชื่อ ปืน ก็พูดขึ้นมาว่า พี่เค้าเป็นนักบิน fleet ที่เราเพิ่งได้บิน ปืนเคยบินไปค้างกับพี่เค้ามาแล้ว
พี่เค้าชิวมากกกกก....แล้วก็เลี้ยงดูปูเสื่อดีมากกกกกกกก

แล้วพวกเพื่อนนางฟ้าทั้งหลายก็ยังคงเม้ามอยถึงพี่เค้าต่อไปเพราะพี่แก...เอาเข้าจิง ๆ ก็ดูหล่อเหลาไม่ธรรมดาเหมือนกันนะครับ
จะติดก็ที่เตี้ยไปหน่อยเท่านั้นแหละ

หลังจากงานเลิกพวกเราก็วางแผนไปต่อกันที่ร้านตรงข้ามอีกฝั่งถนน
ทุกคนเริ่มเมากันได้ที่ละครับ....เครื่องติด พร้อมที่จะ DANCE!!!!!

และปืนก็พูดขึ้นมาว่า...เฮ้ยพวกเมิง เด๋ว กรูชวนพี่เขมไปด้วยนะ
นางฟ้าชะนีน้อย ๆของผมทุกคนต่างดีใจ กรี๊ดกร๊าดออกมาเป็นการใหญ่
ผมเองยังแอบหัวใจเต้นแรงเลยครับ
วันนี้เป็นไงเป็นกัน....ขอได้ชนแก้กะพี่เค้าซักแก้ก็ยังดี

ทีแรกผมก็นึกว่า....พี่เขมจะมากับพวกเพื่อน ๆของพี่เขา
แต่เอาเข้าจริง พี่แกมาคนเดียวหวะ....แล้วก็มาดื่มเหล้ากับเหล่าเดอะแก้งของผม

ซึ่ง...มันก็น่าจะดูผิด ปกติอยู่นิดนึง

......หรือพี่เขา จะชอบใครซักคนในกลุ่มพวกเรา.....
เทอว่าไม๊บี 1
ฉันก็ว่าอย่างนั้นแหละ บี 2
ความคิดในหัวผมเริ่มทำงาน

….ณ….ร้านเหล้าฝั่งตรงข้าม

ทุกคนเต้นกันยับ.....พวกนางฟ้าก็ไม่คิดจะห่วงสวยกันเลย

แล้วตอนนี้พอร้านใกล้

จะปิด...ผมก็เห็นพี่เขมอีกครั้ง...ไปอยู่ไหนมาตั้งนาน(คิดในใจ)

แล้วพี่เขมก็เดินมาบอกผมว่ากลับละนะ

อ่าวเห้ย ยังไม่ได้ชนแก้วกะพี่แกเลย...ผมทำงานเศร้า ๆนิด ๆแล้วก็บอกให้พี่เขมอยู่ต่ออีกหน่อย

พี่เขมบอกเด๋วออกไปสูบบหรี่ก่อน...ถ้ากลับมาก็คงเจอแหละ

ผมก็เลยเดินตามออกไปกับพี่แก...ออกแนว ๆ เว้าวอนไม่ยังไม่อยากให้กลับ

ผมไปยืนอยู่ห่าง ๆจากจุดดูดบุหรี่ เพราะผมแพ้ควันบุหรี่เอามาก

แล้วผมก็เริ่มรู้สึกปวดฉี่...ผมเลยเดินไปเข้าห้องน้ำ

ซักพักพอกลับมาหาพี่เขม....ก็มีคนยืนดูดบุหรี่เป็นเพื่อนพี่เขมอยู่อีกคนแล้ว...ก็จะใครซะอีกหละครับ

ไอ้ปืน นี่เอง...ผมเลยไม่เข้าไปคุยด้วยดีกว่าแต่ก่อนผมจะไป ทำไม 2 คนนั้นยืนดูดบุหรี่ใกล้กันจังฟระ....หรือ ผม ตาฝาด

พอผมเริ่มมองเค้าอย่างตั้งใจอีกครั้ง....ภาพที่เห็นนั้นก็คือ


ภาพที่พี่เขม กำลังยื่นหน้าไปเพื่อหอมแก้ม ไอ้ปืนเพื่อนผมครับ

ผมนี่ตกใจ อ้า ปาก ค้างเลยครับ...ทำอะไรไม่ถูกรีบเดินกลับมาที่โต๊ะเพื่อนเลยครับ

มันเป็นความรู้สึกที่เหมือนกับคนอกหักแต่เราก็ยังไม่ได้เป็นอะไรกัน

และนั่นก็เพื่อนผมที่เค้ายืนหอมแก้มกันอยู่

ผมได้แต่ยืน งง  ๆ กับเหล่านางฟ้าผู้เต้นอย่างไม่มีสติ

ซักพัก

ผมก็เดินออกจากร้านไปอย่างเงียบ ๆ คนเดียว
.
.
.
.
.
.
ผมไม่รู้ว่าจะทำตัวอย่างไร พูดอย่างไร มันจุกไปหมด

คนนึงก็คือเพื่อนที่เป็นลูกเรือรุ่นเดียวกัน
ส่วนพี่เขม เอาจริง ๆ ผมก็เพิ่งรู้จักเค้าได้ไม่นาน...แต่ในใจผมมันชอบเค้าไปแล้ว...ชอบมากกกกกซะด้วย

สิ่งที่ทำได้อย่างเดียวนั่นก็คือ...ตัดใจครับไอ้บี....มันจะทำให้ทุกอย่าง เป็นเหมือนเดิม โดยการจัดการกับความรู้สึกตัวเองซะ

ผมโบกแท๊กซี่กลับบ้านโดยไม่ได้รำ่ลาใคร

แค่เปิดประตูรถแท๊กซี่ ก็ได้ยินเสียงเพลง คลอมาเลยครับ

“ไม่รู้ไม๊ ว่าไกลไม๊ ต้องเดินทางอีกนานไม๊ ถึง จะลืมเรื่องราวของเทอ...
แค่หนีก็ยิ่งต้องเจอ...ภาพเทอเป็นเหมือนดั่งเงา.....
ติดตามเรื่อยไป...ไม่รู้ว่าจะนานไม๊ ถึงจะลืม ลืม เทอ ซักที”

เหยยยย...นี่ไม่ได้เล่นเอ็มวีอยู่ใช่มะ

เป็นเอามากนะกรู.....

ผมก็นั่ง ฟัง เพลงในรถไปเรื่อย ๆ จนถึงบ้าน
ระหว่างทาง ผมก็ไลน์ บอกเพื่อน ๆ ไปว่ากลับบ้านเองแล้วนะไม่ต้องห่วง

ถึงห้องก็เปิดโหมด auto pilot ทำทุกอย่าง อาบน้ำล้างหน้า แปรงฟัน
สวดมนต์นอนเหมือนคนไม่ได้เมา

แต่สิ่งที่ติดตาและในความฝันของ ผม คืนนี้ก็คือ
 
พี่เค้าน่าจะชอบไอ้ปืนเพื่อนผมเอามาก ๆ ซะด้วย


To be continued…

[cybershot]

ตอนที่ 4 เราสนิทกันไม๊

นี่ก็ผ่านมาเกือบจะครึ่งเดือนละครับจากวันนั้น....

ผมก็เริ่มทำตัวติสแตก...ออกห่างเพื่อน ๆในกลุ่ม ไม่อ่านไลน์กลุ่ม

ทำชีวิตให้มันมีแค่ ตื่น ไปบิน กินข้าว กลับมา นอน

วันหยุด ผมก็หา กิจกรรมทำไม่ให้เว้นว่างแต่ละวัน

ต่อยมวย เรียนกีต้า เรียนถ่ายรูป(เพิ่งถอยกล้องออกมาใหม่)

ยิงปืน ทำแม่งมันทุกอย่างที่จะไปทำคนเดียวแล้วไม่เขินได้

จะว่าไป...ผมจะบอกว่าอกหักก็ไม่เชิง เพราะทั้งหมดทั้งมวลเนี่ยเกิดขึ้นจากความมโนในหัวของผมเองเท่านั้น

จะไปโทษใครก็ไม่ได้....สิ่งที่ทำได้ก็คือ หายให้ไวที่สุด

โชคดีครับที่ผมไม่ได้บินเจอกับไอ้ปืนเลย หรือ แม้กระทั่งพี่เขมก็ตาม

ผมเลยทำใจได้ในเวลาไม่นาน (จริง ๆ ก็ไม่ควรจะนานมะ? ความมโนเกิดมาเองก็ต้องหายไปเองมะ?)

จนวันมาถึงวันที่ตารางบินเดือนต่อไปออกครับ...

โดยปกติ ตารางบินของลูกเรือจะออกเป็นเดือนต่อเดือนครับ

วันไหนตารางออก...เหมือนวันหวยออกเลยครับ

ทุกคนจะจับจ้องกับหน้าจอโทรศัพท์ แลก ตารางบินให้ได้ตามต้องการของตัวเอง

บ้างก็แลกไปหา ผู้ชาย บ้างก็แลกไปเลี้ยงลูก
บ้างก็แลกไม่อยากไปบิน กะคนนี้
บ้างก็แลกเพราะติดธุระ

ส่วนผมแล้วไม่มีธุระ ไม่มี คนให้ตาม ก็รับบินเก็บตังไปเรื่อย ๆครับ

แต่ความพีคคคคค....มันคือ ผมเข้าไปดูใน inbox ของ facebook

มันมีข้อความ 1 ข้อความจากพี่เขม

ซึ่งผมไม่ได้อ่านและมันก็ไม่ได้เด้งเตือน....ผมก็ประหลาดใจ ก็เลยกดเข้าไปดู

มันเป็นวันที่เราไปกินเหล้าต่อหลังจากไปงานแต่งวันนั้นครับ

ข้อความคือ

“บี อยู่ไหน ไหนบอกให้พี่ตามเข้ามา แล้วหนีกลับไปก่อน คือไร?”

ผมถึงกับหูร้อนขึ้นมาเลยครับ

บ่นพรึมพรำ กับตัวเอง....ว่าตัดใจได้แล้ว ยังจะตามมารังควานอีก

“ไปเถอะทั้งคู่ ไปสู่ประตูสวรรค์”

ฮัมเพลงนี้ให้แทนข้อความในใจ

ผมก็เลยถือโอกาส เผือกซะหน่อยดีกว่าไหน ๆ ตะบะที่อดกลั้นมานาน ก็แตกไม่มีชิ้นดีละ

ลองเข้าไปดู FB ของทั้งคู่ซิ ว่ามีอะไรเปลี่ยนแปลงรึป่าว

แต่สิ่งที่เจอคือไม่มีเลยครับ....ยิ่งทำให้ผมอยากรู้มากขึ้น

ผมก็เลยเข้าไปอ่านไลน์ใน กรุ๊ปซึ่งมีกว่า 2000 ข้อความจะอ่านยังไงหมดหละเนี่ย.....

ผมก็เลย...กลั้นใจส่งข้อความกลับไปบอกพี่เขมว่า

“ขอโทษครับพี่...ผมเมา”

และเดชะบุญ...ข้อความพี่เขมก็เด้งคืนมาทันที....

คุณพระ คนบ้าอะไรนั่งเฝ้าchat ของ Facebook

พี่เขม : “นานไปไหนพ่อคุ๊ณณณณณณ”
บี : “555555” ผมหัวเราะกลบเกลื่อน




ผมก็คิดว่าไม่น่าจะมีอะไรแล้ว พยายามทำสมาธิจิตอยู่ แต่หน้าจอของผมก็ยังเปิด chat ของ facebook ทิ้งไว้

พี่เขม : “ตอนนี้พี่อยู่ เมกานะ ฝากซื้อไรไม๊ ยู”

บี : “ไม่เอาอะไรคร๊าบบบ ขอบคุณมากครับ”  ผมรีบบอกปัด

พี่เขม : “กล้องที่นี่ถูกนะ ไม่สนหรา ยู, เพิ่งเห็นซื้อกล้องใหม่”

ผมตกใจอย่างแรงหนิ.....เหยพี่เขมรู้ได้ไงฟระ
 หรือว่าไอ้ปืนเอาเรื่องผมไปคุย เป็น topic กะพี่เขม
  แหม่...แฟนใหม่ก็เม้าเพื่อนเลยนะเมิง

บี : “พี่รู้ได้ไงอ่ะ...ไอ้ปืนเม้าให้ฟังเหรอ”

พี่เขม : “พี่รู้ละกันหน่า....แล้วทำไมพี่ต้องรู้จากปืนหละ?”

ผมนี่กรอกตาเบ้ปาก ใส่มือถือ 1 ที อยากจะตะโกนใส่มือถือ ว่า กรูเห็นพวกเมิง 2 คนทำอะไรกันนะ...กรูเห็นหมดทุกอย่าง กรูรู้หมดทุกอย่างแหละไม่ต้องมาทำแอ๊บ......

บี : “ป่าวคับก็เห็นสนิทกัน”

พี่เขม : “แล้วนี่เราสนิทกันไม๊”
ผมนี่ไปต่อไม่เป็นเลยครับ....พี่เขมนี่มันจอมหว่านเสน่ห์ตัวจริงเลยนะ
คบอยู่กะเพื่อนกรู...ยังจะมาหยอดกรูอีก....แค่นี้กรูก็จะมองหน้าเพื่อนไม่ติดอยู่ละ...อย่าทำร้ายกันอีกเลย...T.T

บี : “ขอแบต 2 ก้อนครับ” ....นี่ผมแถไปไกลมากเลยนะเนี่ย....ถลอกหมดละไอ้บีเอ้ย

พี่เขม : “ยี่ห้อไรหละ แล้ว สรุป เราสนิทกันมะ?”

ยัง....ยังไม่จบอีก....สกิดต่อมไปอีก....ถ้าอยู่ใกล้ ๆ นะ  จะ ตบ จูบ ตบ จูบ ไม่ยั้งปากเลย

บี : “OMD คับ” ... “ถ้าสนิทพี่ต้องซื้อให้ฟรี แต่ถ้าไม่สนิทต้องเก็บตัง”

ในที่สุดผมก็หาทางออกได้....555555 เป็นไงหละพี่เขม .... มีแต่เสียกับเสีย ตอบมาซะดี ๆ ว่าไม่สนิท ละ

พี่เขม : “งั้นก็ได้ กลับไปเด่วเอาไปให้”

ผมนี่อึ้งไป 2 วิเลยครับ...พี่เขมแม่งเป็นคนยังไงกันแน่ฟระ

หรือว่าจะเป็น สายเปย์......เหยยยยยยยไม่เอานะ กรูไม่อยากเป็นเด็กเสี่ย

บี : “เฮ้ยไม่ได้ดิพี่...ต้องคิดตังดิ”

พี่เขม : “อ่าวก็แปลว่าไม่สนิท...ซินะ”

สัส....กรูขุดหลุมฝั่งตัวเอง...ห่านจิกทำไงดีฟระ...พี่เขมแม่งพลิกวิกฤตให้เป็นโอกาส

บี : “งั้นเด่วกลับมาผมเลี้ยงข้าวแทนละกัน เด๋วชวนปืนและเพื่อน ๆไปด้วย”

พี่เขม : “ทำไมต้องชวนปืนและเพื่อน ๆ อ่ะ”

ผมยิ่ง งง แดก เข้าไปใหญ่....หรือว่าไอ้พี่เขมจะคบกรูเป็นชู้....ตาย ๆ ๆ ๆๆ ตกนรกนะตัว....ไม่เอา ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

บี : “ก็เพื่อนผมไง...ก็เห็นพี่ก็สนิทด้วย”

พี่เขม : “งั้นไม่ไปละ...เอาเงินมาให้ก็พอ” (สรุปว่ากรูสนิทกะพี่เค้าไม๊เนี่ย)

ทำไมผมถึงรู้สึกผิด งง ๆ
และกรูว่ากรูพลาดอะไรไปแน่ ๆ ตรงจุดนี้ 2000 ข้อความจากไลน์กรุ๊ปน่าจะตอบอะไรผมได้ละครับ แต่ต้องแหกตานั่งอ่านเพื่อไขความลับบางอย่าง

บี : “กลับมาค่อยนัดกันแล้วกันนะพี่”

พี่เขม : “เออออ”

บี : “ขอบคุณครับพี่”



หลังจากนั้นผมก็ทำการนั่งอ่านไลน์กรุ๊ปอย่างจิงจัง ใช้เวลาเกือบ 1 ชม. เต็ม ๆ โชคดีที่ส่วนใหญ่ข้อความ ที่ส่งกันมีแต่ สติกเกอร์ แล้วก็ 555 เต็มไปหมด ลดระยะเวลาได้ประมานนึง

และในที่สุดผมก็เจอ
ประโยคไขความลับ.....


To be continued…

[cybershot]

ตอนที่ 5 ข้อความในไลน์

ข้อความในไลน์

ปืน : พวกเมิงพี่เค้าเหมือนจะจีบกรูหวะ

นางฟ้า 1 : ว๊ายยยยย คนนี้เจ๊ของไม่ได้เหรอ
นางฟ้า 2 : อีดอกกกกกกกก กรูสวยขนาดนี้ เมิงไปแดกกันเอง????
นางฟ้า 3 : อีปืน เมิงสวยเลือกได้
นางฟ้า 4 : กรูว่าแล้วพี่เค้าต้องมีซัมติงกะคนของเรา...ไม่งั้นเค้าไม่ตามเรามาเที่ยวหรอก
นางฟ้า 5 : อีปืน เมิงเอามือกลองไป .... นักร้องนำ มือกีต้า เจ๊ของเลยได้ไม๊

ปืน : เจ๊....ปืนไม่ได้ชอบเค้า

นางฟ้า 1 : อิห่านสวยเลือกได้ไปอีกกกกกกกกกกกก
นางฟ้า 2 : แล้วเมิงบอกเค้าไปแล้วเหรอ
นางฟ้า 5 : อิสัส....นี่เมิงทำบุญด้วยอะไร
นางฟ้า 4 : หอยหลอด.....พี่เขม มาซบอกเจ๊มา
นางฟ้า 3 : อกแบน ๆของเมิงอ่ะนะ?

ปืน : ทำอย่างงี้ถูกแล้วใช่ไม๊อะเจ๊


ถ้าผมได้อ่านข้อความพวกนี้ก่อน....ผมคงไม่ต้องนั่งเศร้ามา 2 อาทิตย์

ไอ้ควายบีเอ้ย...เสียเวลาทำคะแนนหมดเลย...เค้าอกหักก็ต้องไปดามอกให้เค้าสิวะ

“อกไกต้องมีคนหมัก...อกหักต้องมีคนใหม่” ....ฮิ้ววววววว

จะมานั่งเว้าวอนอยู่อย่างงี้จะได้อะไรไม๊

ผมรีบพิมพ์บอกพี่เขมอย่างฉับไวหลังจากผ่านไปร่วม 2 ชม.

บี : “ฝันดีครับพี่”

พี่เขม : “ตอนนี้ที่เมกา 11 โมงเช้าอ่ะ...คงจะนอนไม่ได้”

บี : “เออออออออ...ผมจะนอนละเลยมาบอกเฉย ๆ”

พี่เขม : “แปลว่าเราสนิทกันใช่ป่ะ”

บี : “ยัง....ยังไม่จบอีก  (อุ้ยแมวพิมพ์)”

พี่เขม : “ถถถถถถถถถ”




อยากจะให้เติม "ค" หน้า "ถ" ของพี่จังเลย....พี่จะได้รู้ว่าผมอ่ะ

“คถ คถ คถ คถ คถ คถ”
“คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง” พี่.....ฮิ้ว ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ  ๆ ๆ

นี่เมิงเป็นไบโพล่าเหรอฟระไอ้บี.....ผ่านไปไม่ถึงชั่วโมง เมิงจากเศร้า ๆ  playlist มีแต่เพลงอกหัก ตอนนี้โลกกลายเป็นสีชมพูภายใน 2 ชม.


และผมก็รอพี่เขมกลับมา.....

ระหว่างนั้น...ไม่รู้เป็นอะไรผมก็คุย facebook กับพี่เขมทุกวันเลยครับ
คุยไปเรื่อย ๆ ไม่ได้มีสาระอะไร พี่เขม ไป เมกา นานประมาณ  2 อาทิตย์ครับ

พอกลับมาเค้าก็เอาแบตมาใส่ไว้ใน box 

ผมยังไม่ได้เห็นหน้าเค้าเลย และที่สำคัญไปกว่านั้น เราก็ยังไม่ได้คุยกันเรื่องไปกินข้าวกันเลย

พี่แกดูยุ่ง ๆ หลังจากกลับมา สงสัยจะต้องทำงานชดใช้กรรมแหละครับ
ซึ่งก็เป็นปกติ แต่หลังจากที่พี่เขมกลับมาที่ไทย พี่เค้าไม่ตอบ chat ผมเลย

หรือผมก็คงเป็นแค่คนคุยแก้เหงา เวลาที่เค้าไปเที่ยวต่างประเทศ อะไรประมาณนี้แหละครับ
แต่อย่างน้อย ๆ ผมก็ยังได้รู้จักเค้ามากขึ้น

จิง ๆแล้วแค่นี้หัวใจผม มันก็โพงโตมากละนะครับ

.
.
ผ่านไปอีก 1 อาทิตย์
.
.
.
แล้วก็มีเบอร์โทรแปลกขึ้นมา

ผมไม่รับสาย กลัวว่าจะเป็นประกัน.....

แล้วเบอร์โทรเดิมก็โทรเข้ามาอีก

ผมเลยรับ

บี : สวัสดีครับ
ปลายสาย : ไง หายไปเลยนะเรา
บี : ครับ จากไหนครับ
ปลายสาย : นี่พี่เองจำไม่ได้เหรอ
บี : พี่อะไรครับ ขอโทดที ผมไม่ได้เมมเบอร์ไว้
ปลายสาย : พี่เขมไง

บี : เฮ้ยพี่ ไปได้เบอร์ ผมมาได้ไงเนี่ย
พี่เขม : มันจากไปยากอะไร
บี : เออเนอะ ดูในระบบก็ได้นี่หวา
พี่เขม : อ่าวก็ฉลาดเหมือนกันหนิเรา
บี : แน่นอน....ว่าแต่พี่มีไรคับ
พี่เขม : จะมาทวงสัญญา ไหนหละเลี้ยงข้าวพี่
บี : ได้เลยวันไหนว่ามาเลย
พี่เขม : วันนี้ได้มะ? เด๋วบินเส็ดแล้วเนี่ย
บี : ได้เลยพี่อยากกินไร
พี่เขม : อะไรแถวบ้านยูอร่อยหละ แต่จะให้ดี พี่ขอเบียร์เย็น ๆ ซักแก้วจะดีมาก
บี : โอเคเลยคับพี่ กี่โมงดี พี่แลนกี่โมง
พี่เขม : ประมาน 3 เกือบ ๆ 4 โมงถ้าไม่ดีเลย์นะ
บี : เฮ้ยพี่ผมแลน 4 เกือบ 5 เลยอ่ะคับ
พี่เขม : ไม่เป็นไรพี่รอได้
บี : จิงดิพี่...เกรงใจ
พี่เขม : เกรงใจอะไร นี่ยูต้องมาเลี้ยงข้าว เป็นสิทธิ์ของพี่
บี : ครับผม


พอถึงเวลา 5 โมง
ผมก็เจอพี่เค้าที่ตึกพอดี.....
เป็นครั้งแรกที่ผมเจอพี่เค้าหลังจากกงานแต่งงานนั้น
พี่เค้ายังคงใส่ชุดบิน นั่งเล่นโทรศัพท์รอผมอยู่

“มาช้าจัง”....พี่เขม บ่น เบา ๆ
“ขอโทษครับพี่”....ผมตอบไปพร้อมยกมือไหว้อย่างสวยงาม

“เวอร์ไปละ ๆ”....พี่เขมทำหน้ากวน ๆ ใส่ผม
“อ่าวก็ให้รอนาน...ไง ยกมือไหว้แล้วยกไม่รับอีก”.....ผมตอบ

“กวนนะเรา....ป่ะไปเร็ว หิวจะแย่ละ”.....พี่เขมพูดพร้อมลูบพุงโชว์

“แต่ก่อนอื่นไปเปลี่ยนเสื้อก่อนป่ะ”.....พี่เขมรีบเร่งผม

“ผมไม่ได้เอาเสื้อมาด้วยอ่ะดิพี่”....ผมรีบตอบไป

“พี่มีอยู่ในรถ 2 ตัว เด๋วไปเปลี่ยนก่อนแล้วค่อยไปกัน”......พี่เขมตอบ
 

นี่พี่เขมคิดอะไรกะผมป่ะเนี่ย....ทำทุกอย่างเหมือนวางแผนมาแล้ว เลือกวันก็เหมาะเจาะ มีเสื้อเตรียมไว้อยู่แล้วอีก 2 ตัวด้วย
นี่คือสิ่งที่อยู่ในหัวผมระหว่างทางเดินไปที่รถพี่เค้า


พอมาถึงรถ พี่เขมก็จัดการถอดเสื้อตัวเอง ทันที ผมนี่มองตาไม่กระพริบเลยครับ
ภายใต้ร่มผ้าของเขา เผยให้เห็นผิวสีแทน...ออกไปทำน้ำผึ้งไหม้หน่อย ๆ แตะตาผมยิ่งนัก

กล้ามอก เป็นมัดๆ ถึงภายนอกจะดูไม่ออกเลยว่าพี่เขาเป็นคนหุ่นดีขนาดนี้
แต่พอได้เห็นเท่านั้นแหละครับ....อื้อหือ....ผมจ้องตาแทบไม่กระพิบ
ยิ่งเวลาที่พี่แกสูดลมหายใจเข้านะครับ กล้ามออกมันขยายออกมาแน่นเลย
เห็นแล้วอยากจะเข้าไปดีดหัวนม.....55555

พี่แกเป็นคนแขนใหญ่อยู่แล้ว โดยปกติผมแอบมองอยู่บ่อยๆแต่ไม่คิดเลยว่า หน้าท้องพี่แกจะเรียบขนาดนี้ ไม่มีไขมันส่วนเกินเลยครับ
นี่พี่เป็นนายแบบรึป่าว พอมองเลื่อนลงไปที่ขอบกางเกงเห็นขนรำไร เป็นแนวยาวเลยครับ
ผมเห็นแล้วอยากเอามือไปลูบเลย....เป็นคนหื่นนะเรา...ไอ้บี

พี่แกจะถอดเสื้อยั่วผมรึไงเนี่ย

คนอะไร perfect ไปหมด
เป็นนักบิน
เป็นมือกลอง
หุ่นนายแบบ
ขาดอยู่อย่างเดียว.....ขาดผมอยู่ข้างกาย

ฮิ้วววววววว.....


ผมนี่รีบเปลี่ยนเสื้อทันทีเลยครับ....ใจจริงอยากจะเดินไปเปลี่ยนเสื้อในห้องน้ำเลยครับ เห็นหุ่นพี่แกละอายเลย

ผมไม่ได้เป็นคนตัวล่ำครับ ออกจะผอมไปซะด้วยซ้ำแต่ก็ไม่ได้ผอมแห้งเลย

ผมก็รีบถอดรีบเปลี่ยนเลยครับ

ตกใจมัวแต่ดูพี่แกเปลี่ยนเสื้อจนพี่เขม แซวออกมา

"ไงเรา...ไม่เปลี่ยนเสื้อเหรอ....ยืนมองพี่อยุ่ได้"


ผมหน้าแดงขึ้นมาทันทีเมื่อรู้ว่าโดนจับได้

บี : “ป่าวซะหน่อย...ไหนหละเสื้อ....ใส่แล้วรึป่าวเนี่ย”
ผมรีบแถไปเป็นชุด

พี่เขมยื่นเสื้อให้ผม
แล้วผมก็ถอดเสื้อตัวเองบ้าง.....เหมือนกันเลยครับพี่เขมก็มองผมไม่หยุดเหมือนกัน ผมนี่เขินเลยครับ

พี่เขม : “ไมขาวงี้ฟระ....ผิวเนียนยิ่งว่าผู้หญิงอีก ขนก็ไม่มี”

บี : “ชอบอ่ะเด่”.....ผมตอบกวน ๆไปแบบไม่ทันได้คิดอะไร

พี่เขมทำหน้าตกใจยิ่งกว่าผมอีก
แล้วผมก็ฉุกคิดขึ้นได้.....ไอ้สัสบีเอ้ย....เมิงไปถามเค้าอย่างนั้นได้ไง

พี่เขม : ร้านอยู่ไกลมะ เอารถไปคันเดียว ดีมะเผื่อไม่มีที่จอด

บี : ไม่ไกลครับพี่ แต่ถ้าเอารถไปคันเดียว เด๋วอีกคนก็ต้องมาส่งที่บริษัทอะดิพี่ เอาไปคนละคันเลยง่ายกว่าไม๊ กินเสร็จก็จะได้ กลับบ้านได้เลย

พี่เขม : เอารถพี่ไปเด๋วพี่กลับมาส่ง พี่เขมพูดแบบตัดบท

“หัวใจเต้นแรง หน้าแดงทุกที
ใช่เทอ รึนี่ ที่คอย ตลอดมาก
ควบคุมไม่อยู่ รู้เลยว่าตัวสั่น
แค่เจอไม่นาน ถูกใจฉันเหลือเกิน”

เพลงนี้ดังขึ้นมาในหัวทันทีที่ขึ้นไปนั่งรถของพี่เขม

พี่เขม ขับรถ BMW X7 ครับ เป็นบุญตูดผมมากกกกก
ไม่เคยจะได้นั่งเลยรถยุโรปเนี่ย ด้านในดูแพงมากกกกก
ปุ่มเยอะไปหมด ผมนี่เห็นละก็อยากจะกดแม่งมันซักทุกปุ่มเเลย


ในขณะที่กำลังจะออกรถนั้น....พี่นักบินคนนึงก็เดินมาเคาะกระจกฝั่งคนขับ

พี่นักบิน : “ไปไหนไอ้เขม.....ว่างมะมาช่วยกรูทำงานแป๊ปดิ”

ผมรีบยกมือไหว้พี่นักบินคนนั้น...พี่เค้าดูตกใจเหมือนกันที่เห็นผมนั้นอยู่ด้านข้างพี่เขม

พี่เขม : กำลังจะออกไปกินข้าวคับพี่...

พี่นักบิน : “เฮ้ย ไม่เป็นไรเมิงไปกินข้าวเลย เด๋วกรูหาคน แถวนี้ก็ได้”

พี่เขม หันมามองหน้าผมแล้วบอกว่า “บี เป็นวันหลังได้มะ เด๋วพี่ขอไปช่วยงานพี่แกหน่อย”

บี : “ได้เลยคับพี่”

แต่ในใจนั้น.......น้ำตาแทบร่วง...

ผมกับพี่เขม เดินลงจากรถมาแต่โดยดี...แล้วผมก็ขอตัวกลับก่อนโดยที่ไม่ได้เปลี่ยนเสื้อคืน


บุญมีเนอะ...แต่กรรมมาบัง....ไอ้บีเอ้ยยยยยยย


To be continued…

[cybershot]

ตอนพิเศษ 5.5 ไอ้ตัวแสบ
Part ของพี่เขม

ตั้งแต่วันแรก ๆที่ผมได้เจอกับบี
.
.
.
.
เด็กคนนี้มันเป็นใครเนี่ย เดินผ่านกรูแม่งเสือกไม่ไหว้เลย....แต่ก็เอาเถอะ ช่างแม่ง อย่าให้เจอตัวนะ
จะไหว้มันก่อนเลย...สัส

และแล้วผมก็ได้เจอกะเด็กคนนี้อีกครั้งในไฟล์ที่ผมเป็นคนบินเอง

ไอ้เด็กนี้ดูตลกมากเลยครับ
เป็นคนแม่ง สีหน้าท่าทางหน้าตา ออกหมดไม่ว่าจะเหนื่อย เครียด ตกใจ ยิ้ม ดีใจ เสียใจ
หน้ามันออกมาชัดเจนมากกก ๆ
และวันนี้ก็เป็นวันแรกของมัน...แหมะๆ ถ้าได้ไปค้างด้วยกันนะ
จะรับน้องใหม่ซะหน่อย
เอาให้เมาหัวราน้ำเลย


แต่วันนี้ก็หนักเอาการอยู่นะคับ...ไปบิน 4 แลน ผมเห็นมันนะเดินไปเดินมา หัวหมุนทั้งวันเลย
คงจะเป็นวันแรกของมันสินะ
ถึงได้หมุนเป็นลูกข่าง ขนาดนี้
ผมนี่แอบกดกล้องดูมันอยู่บ่อยๆ
และที่แย่ไปกว่านั้น อากาศไม่ค่อยจะดีระหว่างทางด้วยหละสิ
คงจะมึนหัวน่าดู
แต่พอถึงสนามบินปุ๊ป แดดนี่ เปรี้ยงมากเลยครับ
ผมเดินลงไปตรวจเครื่องนี่แทบจะสุก เป็นเป็ดปักกิ่งเลยครับ...หนังกรอบ ๆ

พอบินเสร็จ ผมก็แอบเห็นไอ้เด็กนี่ เดินหนีไปข้างๆตึก
ปกติผมอ่ะ ปกติจะสูบบุหรี่ซักตัวก่อนกลับบ้าน
ถ้ามีคนสูบด้วยก็คงจะดี จะได้ไม่เหงา
ผมเลยลองเดินตามไปเผื่อมันจะสูบ


สรุปแม่งไปนั่งเฉยๆ คงจะเหนื่อยสิท่า

พอผมจะสูบ มันแม่งดันเสือกแพ้บุหรี่ไปอีก
แต่อย่างน้อยมันก็ให้ผมสูบได้ตรงที่ควันไม่โดนมัน...ก็ดีเนอะ

เราคุยกันไปเรื่อยๆ ผมก็เปิดเพลงฟังไปด้วย ไอ้เด็กนี้ก็ขี้เผือก บอกให้เปิดดังๆมันจะได้ฟังด้วย
คือที่ผมเปิดฟังเนี่ยผมไม่ได้มีอารมณ์ สุนทรีย์ อะไรหรอกนะคับ
ผมต้องไปเล่นงานแต่งงานให้เพื่อนผมครับ

แต่เด็กนี่แม่งก็เก่งร้องตามได้เกือบทุกเพลง
ถึงแม้เพลงงานแต่ง ต่างๆ มันจะมาคล้ายๆกันหมดก็ตาม แต่เพลงส่วนใหญ่ที่เพื่อนผม request มาเนี่ยเป็นเพลงฝรั่งทั้งหมด
ไม่ว่าจะเป็น
 just the way you are...bruno mars
I'm yours....Jason maraz


ผมมาตกใจตรง 2 เพลงนี้ครับ
Fix you....cold play
Marry you...bruno mars

ไอ้นี้ร้องได้ทุกคำเลยคับ
มันทำให้ผมสนุกไปกับการนั่งฝึกเพลงที่ต้องเล่นในอีกไม่กี่วัน
ผมเล่นกลองครับ ผมก็ฝึกตีตามจังหวะไปด้วย...ไอ้เด็กนี้ก็ร้องไปด้วย โยกตามไปด้วย
มันไปเอาพลังมาจากไหนเนี่ย....เห็นตอนเสร็จไฟล์อย่างกะจะตาย
แต่พอมาตอนนี้ มันดูร่าเริง สดใส ซะไม่มี แถมยัง บอกให้ผมตีกลองเร็ว ๆ เปลี่ยนจังหวะโน่น นั่นนี่ อีกด้วย...มันคงจะเป็นคนฟังเพลงเยอะแล้วคงชอบดูพวก cover ต่าง ๆอ่ะครับ เลยทำให้มันมีไอเดีย ในแต่ละเพลง หลาย ๆ เวอร์ชั่น

ทำให้ผมได้รู้จักเพลง นี้ในแบบ cover ของคนอื่น ๆบ้าง

ผมนี้สนุกไปกะมันมากเลยครับ

นั่งฟังเพลงคุยกันไปจนท้องฟ้าเป็นสีออกส้ม ๆ  ที่ ฝรั่งเค้าเรียกกว่า Vanilla sky อ่ะครับ

ท้องฟ้าวันนี้ทำไมมันดูสวยงามกว่าวันอื่น ๆ ผมก็ไม่เข้าใจครับ...มันอาจจะเพราะผมได้มีคนนั่งดูด้วยมั้งครับ....ก่อนกลับผมก็อยากจะขอเบอร์ไอ้เด็กนี่ไว้ซักหน่อย ใจจริงอยากเอามันไปซ้อมเพลงด้วยเลยครับ ไปให้เพื่อน ๆ ดูว่า มุมมอง ที่ได้เด็กนี่เห็นมันต่างกันแล้วเพลงมันเพราะขึ้นยังไง

แต่ผมก็ไม่กล้า กลัวว่าไอ้เด็กนี้จะคิดมาก นึกว่าผมจะจีบมันงี้

ยิ่งช่วงหลัง ๆ มานี้ ข่าวเรื่อง นักบิน กะ สจ๊วต ยิ่งแรง ๆ กันอยู่ ผมเลยไม่อยากจะยุ่งด้วยครับ

แต่...ไอ้เด็กเจ้ากรรม มันก็ดันมาขอ facebook กะ IG ผมไป

แต่แหม่...ก็เด็กสมัยนี้อ่ะเนอะ....มันก็คงติด social มากกว่าสมัยผมที่ยังเน้นโทรมากกว่า

แล้วเราต่างคนก็ต่างแยกย้าย....

ด้วยตัวผมเอง facebook & IG ไม่ค่อยจะเล่นอยู่แล้วครับ...จะเข้าไปส่องก็คงจะไม่เจออะไร

ผมก็แยกจากเด็กนี้ไปแล้วก็ได้ไปบินกะเพื่อนของไอ้น้องบีเนี่ยแหละครับ

ชื่อน้องปืน.....เด็กคนนี้หน้าตาดีมากกกกกกกกกก

ผมเห็นละผมชอบเลยครับบอกตรง ๆ...

ยิ่งได้ไปค้างกับน้องเค้า...ได้ออกไปดื่มกินช่วงเย็น ๆผมนี่ยิ่งฟินเข้าไปใหญ่

แต่พอมันเมาเนี่ยแหละครับ...จบเลย.....แม่งเถื่อนชิบหาย
ตาขวาง เสียดัง ตะโกนโหวกแหวก โวยวาย
ผมนี่ต้องลากมันกลับห้องอย่างด่วนเลยครับ...

ผมดูแลส่งน้องเค้าถึงห้อง น้องปีนแม่งไม่ได้สติเลย...แต่ผมก็ไม่ฉวยโอกาสนะครับ
ส่งน้องเข้านอนแล้วก็ตั้งปลุกมือถือให้น้องเค้าด้วย

แต่ความซวยมันอยู่ที่.....ผมไปเปิดมือถือน้องเค้าเนี่ยแหละครับ

ข้อความที่เด้งมา...คงจะมาจากแฟนเค้า

ผมนี่จุก เบรา ๆเลยครับ...ก็นึกว่าโสด...แล้วมือถือเจ้ากรรมก็สั่นขึ้นมา...ตอนผมกำลังจะตั้งปลุกนาฬิกาให้น้องปืน

และนิ้วผมก็ไปโดนปุ่มรับพอดี.....สลัด....กรูทำอะไรลงไป

จะกดวาง...ก็กลัวว่าน้องจะมีปัญหา จะตอบแทน...ก็กลัวว่า...น้องจะมีปัญหา

เอาไงดี ผมเลยทำเสียงเป็นน้องตอนง่วง ๆพูด อู้อี้ ๆ ๆเอาให้แม่งไม่รู้เรื่องเลย

แต่สิ่งที่ผมได้ยินกลับมานั้น....มันน่ากลัวกว่าสิ่งที่ผมคาดเดาไว้ซะอีก

ปลายสาย....พูดมาสั้น ๆว่า “ถ้ายังเป็นอย่างนี้อีก...ก็เลิกกันเถอะ”

ผมตกใจอย่างแรง...ไม่รู้ว่าจะทำอะไรต่อไปดี แล้วสายก็ตัด

ผมพูดกะตัวเองออกมาเลยครับว่า “ซวยละกรู”

พรุ่งนี้จะบอกน้องปืนยังไง...แล้วกรูเสือกไปรับสายอีก...เอาห่านอะไรคิดฟระ

ผมทำได้แค่เดินออกจากห้องน้องเค้า...แล้วก็นอนไม่หลับทั้งคืน

เช้ามา ผมก็เจอน้องเค้า ผมเลยไปสารภาพ กับน้องเค้าไปว่าเกิดอะไรขึ้น

แต่สิ่งที่แปลกคือ น้องปืนดูไม่ตกใจกับสิ่งที่ผมพูดเลยครับ

ผมก็ปลอบใจน้องด้วยการพาไปเลี้ยงข้าวเย็นหลังจากกลับมาจากบิน....พาไปกินในสิ่งที่เค้าอยากกิน พาไปทำ ในสิ่งที่เค้าอยากทำ....แต่ที่แน่ ๆ ผมรู้ว่าน้องเค้าคงจะเจ็บมากและคงไม่อยากอยู่คนเดียว

จะว่าไปผมก็โชคดีเหมือนกันนะครับ...ผมคิดว่า ผมอาจจะเจอคนที่ใช่ ในเวลาที่ใช่แล้วก็ได้

สิ่งที่ผมทำให้น้องเค้าทุกอย่างใน 2 วันที่ผ่านมานี้...ก็อาจจะเรียกได้ว่าผมจีบน้องเค้าแล้วก็ได้ครับแต่สถานะก็ยังคงไม่ชัดเจนอะไร....แต่ผมก็ปล่อยเลยตามเลย

แล้วผมก็ได้คุยกะน้องเค้าทุกวันหลังจากวันที่ไปบินด้วยกันจนกระทั่ง ถึงงานวันแต่งงานของเพื่อนผม

ผมก็มีภาระกิจที่ต้องไปเล่นดนตรี...พอเล่นเสร็จผมก็หิวน้ำมากกก....เดินไปที่ซุ้ม cocktail ก่อนเลยเป็นสิ่งแรก ก็ได้ไปเจอไอ้บี เด็กตัวแสบนี่ยืนเฝ้าซุ้มอยู่

ผมเดินไปทักมันแต่ไม่เห็นน้องปืน...เพราะผมรู้ว่าเด็ก 2 คนนี้เป็นเพื่อนรุ่นเดียวกันครับ
ผมเลยไปขอ cocktail มา 2 แก้วเพื่อที่อีกแก้วจะเอาไปให้ปืน

ผมเดินหาจนทั่วงานกว่าจะเจอก็เจอปืนตรงที่ยืนสูบบุหรี่

ผมยื่น cocktail ให้แก้วนึง น้องรับไปแล้วก็ตอบมาว่า “พี่นี่กินเหมือนไอ้บีเลยเนอะ”

ผมยิ้มตอบ...เฉย ๆไม่พูดอะไรต่อ

แล้วผมก็ถามน้องปืนว่าไปไหนต่อกันรึป่าว...ผมอยากไปด้วย

น้องปืนบอกว่าไปร้านฝั่งตรงข้าม...แล้วก็เปรย ๆเหมือนจะชวนให้ผมไปด้วย

พองานเลิกผมก็ไปต่อกับพวกน้อง ๆรุ่นไอ้บีกะน้องปืน

พอเริ่มเมา...ใจผมมันก็กล้าขึ้นมาทันทีเลยครับ.....ผมอยากจะจีบน้องปืนอย่างจริงจังและจริงใจ

แต่ก่อนที่ผมจะไปบอกน้องปืนตรง ๆผมต้องไปอัดบุหรี่อีกซัก 2 ตัว ใจจะได้กล้าๆ หน้าจะได้ด้าน ๆหน่อย

แล้วผมก็ตัดสินใจยอมรับกับน้องเค้าตรง ๆเลยครับว่า...ผมชอบน้องเค้าและผมจะขอจีบน้องได้มั้ย

สิ่งที่น้องปืนตอบกลับมาคือ....น้องปืนยังไม่พร้อมจะมีใครครับ....แล้วเห็นผมเป็นแค่พี่ชาย

ผมนี่ยิ่งอึ้งเข้าไปอีกครับ...ทีนี้หละครับ ผมก็เข้าไปในร้านดื่มไม่ยั้งเลยครับ...แล้วแม่งกรูก็เสือกตามพวกน้องปืนมาคนเดียว
คนจะคอยปลอบก็ไม่มี...แล้วผมก็เจอกับไอ้บี...ไอ้ตัวแสบ ผมเดินไปบอกมันว่าจะกลับละนะ

มันก็ยังจะมาทำหน้างอน ๆใส่....คิดในใจ... “เพื่อนเมิงไม่เอากรูแล้วกรูจะอยู่ทำไม”

มันก็พยายามเว้าวอนให้อยู่ต่ออีกหน่อย...ผมเลยบอกมันว่าจะไปสูบบุหรี่...ถ้ากลับมาก็เห็นเองแหละ

ซักพักคนที่เพิ่ง หักอกผม...ก็เดินมา
เข้ามาคุยกับผมว่า... “พี่เขม ผมชอบพี่เป็นแบบพี่ชายจริง ๆนะ ผมเพิ่งจะเลิกกับแฟน จะให้ผมไปคบกับใครตอนนี้มันก็คงจะไม่ดี ..... เราเป็นพี่น้องกันเถอะนะพี่”
แล้วผมก็กอดน้องปีนด้วยความเมาและแอบหอมแก้มน้องเค้าไป 1 ที......

ผมรู้สึกดีขึ้นจิง ๆครับ น้องเค้ามีเหตุผล ว่าเพิ่งเลิกกับแฟน คนห่าอะไรจะคบกะอีกคนได้เลยทันที

ผมก็เลยเดินเข้าไปในร้านพร้อมกับน้องปืน แล้วผมก็นึกถึงไอ้บีได้....ผมหามันรอบ ๆแต่ก็ไม่เจอ

ผมเลยถามเหล่านี้ฟ้าที่เต้นไม่ได้สติกันอยู่

“น้องครับเห็นไอ้บีไม๊...มันหายไปไหนแล้วอ่ะ”...ผมตะโกนถามเหล่าน้อง ๆนางฟ้าซึ่งตอนนี้ใกล้กลายร่างเป็นซาตานกันหมดแล้ว
เหล่านางฟ้าตะโกนโหวกแหวกโวยวาย
บ้างก็บอกว่าไปห้องน้ำ
บ้างก็บอกว่าไม่ได้มาด้วย
บ้างก็บอกว่ากลับแล้ว

ผมนี้ปวดหัวกะไอ้เด็กพวกนี้จริง ๆ แล้วน้องปีนก็ตอบว่า ไอ้บีกลับไปแล้ว

ไอ้ห่านเอ้ย....ไหนบอกให้กรูเข้ามาหา

ทัก chat facebook ไปด่าหน่อยดีกว่า......แล้วแบตผมก็หมด ......กรรมเวร.....


To be continued…

[cybershot]

ตอนที่ 6 ประกาศศึก

ผมรีบขับรถกลับคอนโด...โดยด่วนที่สุดครับ....เรื่องนี้ต้องเม้าให้อีเปรี้ยวฟัง....ไม่ไหวแล้ววววววว

เอาจริง ๆ ผมก็แอบเซ็งนิด ๆนะครับ แม่งจะได้ไปกินข้าวด้วยกันอยู่แล้วอ่ะ....แต่ก็ไม่เป็นไรครับ
ถ้าพี่เค้ามีงาน...เราก็ต้องทำตัวเป็นเด็กดี...โตแล้วจะมางอนอะไรโง่ ๆ อย่างงี้ไม่ได้ เด๋วพี่เค้าไม่ชอบเรา

พอถึงคอนโด ผมก็กระโดดขึ้นไปที่ห้องอีเปรี๊ยวทันที่เลยครับ

ไปเล่าทุกอย่างให้อีเปรี้ยวฟัง....นางตกใจถึงกับบอกว่า

เปรี๊ยว : เมิงนี้เป็นเอามากนะ...กรูไม่เคยเห็นเมิงเป็นอย่างงี้มาก่อนเลย...บทมันจะรัก มันก็บ้าบอ ทำเป็นเด็กเห่อ ห ม อ ย ไปได้

บี : อ่าวก็กรูไม่มีนานแล้วไง...พอจะมีซักที่กรูก็ต้องเล่นใหญ่ป่าวฟระ

เปรี้ยว : แล้วอีกอย่าง เมิงไปขอ แม่งแค่ให้ได้เจอ ได้รู้จัก....เป็นไงหละเมิง

บี : เออหวะ....วันหลังกรูคงต้องขอให้ได้กัน หรือได้เป็นแฟน แล้วแหละ แม่งขอแค่นี้ก็ได้แค่นี้ก็ดีละ...ดีกว่าไม่ได้เลย

เปรี้ยว : แล้วเมิงใส่เสื้อพี่เค้ากลับมาเนี่ยนะ....

บี : เออหวะลืมคืนไปเลย...กรุจะนอนดมทั้งคืนเลย....555555

เปรี้ยว : เมิงนี้เป็นเอามากนะ...แล้วพี่เค้าดูชอบเมิงบ้างไม๊เนี่ย...หรือเมิงมโนอย่างเดียว

บี : เอาจริง ๆ กรูก็ไม่รู้เลยหวะ....เมิงว่าไง

เปรี้ยว : ถ้าเค้าชอบเมิงจิง เค้าก็ต้องทิ้งงานไปกินข้าวกะเมิงได้ป่าววะ?....นี่กรูตรงไปป่ะ

บี : เออ...ก็นั่นดิ.....กรูก็ไม่รู้อ่ะ....แต่กรูชอบพี่เค้าาาาาา

เปรี้ยว : เออ....อิสัส...อันนั้นกรูรู้นานละ


แต่ผมก็ยังมีเรื่องติดอยู่ในใจอีกเรื่องนึงเกี่ยวกับพี่เค้าครับ...พี่เค้าไม่ตอบ chat facebook ผมอีกเลยตั้งแต่กลับมาจากเมกา ไม่ใช่แค่ไม่ตอบนะครับ.....ไม่อ่านเลยด้วย

ผมก็เลยโทรไปหาพี่เค้าว่า สรุปจะนัดวันไหนอีกดี.....คือจิงๆ อยากเจอเร็ว ๆอ่ะครับ

ปลายสาย : “สวัสดีครับ”
บี : ….เสียงไม่คุ้นเลย.... “สวัสดีครับพี่เขมใช่ป่าวครับ”
ปลายสาย : “ไม่ใช่ครับ ผมเป็นเพื่อน ไอ้เขมครับ มีอะไรรึป่าวครับ”
บี : อ่าวไม่ใช่เบอร์พี่เขมเหรอครับ พอดีพี่เขมใช้เบอร์นี้โทรมาตอนบ่าย ๆอ่ะครับ
ปลายสาย : “น้องบีใช่ไม๊...นี่พี่เคเอง ไอ้เขม โทรสับมันเสียอ่ะ ตั้งแต่กลับมาจากเมกา...มันเอาไปซ่อมอยู่ ตอนนี้มันใช้ซัมซุง hero ตกน้ำไม่ไหล ตกไฟไม่ไหม้”
บี : “อ่อ...ครับ”
พี่เค : “เอาเบอร์มันไม๊เดี่ยวพี่หาให้แป๊ปนึง”
บี : “ไม่เป็นไรครับพี่ไม่รบกวนพี่แล้วครับ”....สวัสดีครับ

หายคาใจไปอีก 1 อย่าง...พี่เขมแม่งไปทำอิท่าไหนฟระ โทรศัพท์ ถึงได้พังได้
แล้วคนห่านอะไร จะใช้ samsung hero อยู่ได้เป็นอาทิตย์.....
แต่ก็ช่างเหอะ...เด๋วถ้าพี่แกพร้อมก็คงจะนัดมาเองแหละ

ตอนนี้ไปหาไรกินกะอีเปรี้ยวดีกว่า.....หิวโครตตตตตต
.
.
.
.
.
.
.
ผ่านไปอีก เกือบอาทิตย์

ผมก็บินหนักมากกกกกกกก....เป็นช่วงปั้มตังก่อนไปเที่ยวครับ....แลกมาบินติด ๆ ๆ กันเพื่อจะได้หยุดไปเที่ยวปลายเดือน

chat facebook ผมก็เด้งขึ้นมา

พี่เขม : ไหนหละข้าวพี่

บี : ผมไม่ได้เป็นร้านอาหารตามสั่งนะครับพี่...หิวก็ไปกินดิครับ

พี่เขม : กวนนะเรา

บี : ใครเป็นคนเทใครกันแน่?

พี่เขม : พี่ขอโทด...งานเข้าพอดีหนะ

บี : แล้วก็หายไปซะนานนึกว่าไม่อยากกินข้าวละ

พี่เขม : วันไหนดีหละ วันนี้มะ?

บี : เอาอีกละพี่...นัดกันก่อนไม๊...วันนี้ผมบินดึกครับ

พี่เขม : ว่างวันไหนหละครับ

บี : วันพุธหน้าไม๊ครับ พี่ว่างป่าว

พี่เขม :บินหวะ ค้างด้วย.... งั้นเอาตารางพี่ไป ถ้าตรงกันวันไหนก้เลือกมาละกัน

บี : ครับ เด่วผมบอกไปครับ

เหยยยยยยย....พี่แกให้ตารางทั้งเดือนเรามาเลยหวะ.....แม่ง ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ อ่อยป่าวฟระเนี่ย
B1 : ถ้าเราแลกวันหยุดให้ตรงกับพี่เค้าทุกวัน...ก้จะได้เจอกับพี่เค้าทุกวัน......กรี๊ดดดดด ดีงามอ่าาาาาาา

B2 : แต่เด๋ว....หยุดมโน...เค้าให้เมิงเลือกวันไปกินข้าววันเดียว...อย่าเผือกโง่วดิ

แล้วผมก็ตื่นจากมโนทั้งหมด...นัดได้อีกทีก็วันที่ 24 เลย ตอนนี้มันวันที่ 5 แม่งอีกตั้ง 19 วัน รอไหวมะไอ้บี

ไม่ไหวก้ต้องไหวละครับจุดนี้....ผมก็รีบพิมพ์บอกพี่เค้าไปว่าวันที่ 24 ครับพี่จองนะ

พี่เขม : เหยยย...ไกลจังฟระ

บี : ก็ไม่มีหยุดตรงกันเลยอ่ะคับ

พี่เขม : เออ ๆ ๆตามนั้น

บี : โทรศัพท์ซัมซุง hero มันเล่นเฟสได้แล้วเหรอพี่...hero รุ่นไหนเนี่ยดีจัง

พี่เขม : รู้ด้วยเหรอว่า hero มันเล่นได้แล้ว.....ถุยยยย

บี : 5555555
 
พี่เขม : แซวโทรศัพท์พี่เหรอ....รู้ได้ไงเนี่ย นี่ไม่ได้บอกใครเลยนะ

บี : ผมรู้ละกัน

พี่เขม : แสนรู้นะเรา



แล้วเวลาก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว.....เวลาไปบินช่วงนี้ผมได้ยินคนพูดถึงพี่เขมบ่อยมากกกกกก
ในเรื่องที่ไม่ค่อยจะดีเท่าไหร...เกี่ยวกับ การที่พี่เค้ามีคนมาจีบ แล้วก็ไปจีบคนอื่น
ทำให้ไอ้ปืนเลิกกะแฟน...แล้วก็กะจะเคลมไอ้ปืนต่อเลย...ซึ่งไม่มีความจิงอยู่เลย
แล้วก็มีเรื่องน้องเจ...ที่แสนจะฮอต....เป็น rare item net idol มากเลยครับที่มีคนแย่งจีบอยู่มากมายซึ่ง 1 ในนั้นก็มีพี่เขมอยู่ด้วย

มันก้เลยมีเพลงดังในหัวของผมในช่วงที่บินที่ได้ข่าวของพี่เขมมาตลอด

“ทุกๆ ครั้งที่เธอนั้นคอยส่งเสียง และทุกข้อความ
ทุกๆ ครั้งที่เธอนั้นคอยเฝ้าถาม และเป็นห่วงฉัน
ทำให้ฉันนั้นแทบจะดิ้น ดิ้นตายอยู่ตรงนั้น

แต่ติดที่ฉันนั้นไม่ใช่เพียงคนเดียว
(เพียงคนเดียว เพียงคนเดียว)
ที่ได้รับท่าทีที่แสนดีเหล่านั้น

มันจึงเป็นความรัก ที่ไม่ถึงกับสุข
เป็นความทุกข์ ที่ไม่ถึงกับเศร้า
เป็นความรัก ที่ทั้งซึ้งทั้งเหงาอยู่ด้วยกัน”

มันเป็นช่วงที่จะสุข....ก็สุขไม่สุดจริง ๆนะครับ....ผมนั่งนับวัน ตั้งหน้าตั้งตาคอยยยยย
ว่าเมื่อไหรจะได้เจอพี่เค้า......

ผมก็รับฟังมาครับ....แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมากเพราะข่าวพวกนี้...มันสนุกปากที่จะเม้า...แต่หาความจิงไม่ค่อยจะได้อยู่แล้วครับ...

ถ้าอยากรู้ต้องสืบจากเจ้าตัวครับ...แล้ววันที่ 24 นี้แหละ....ผมจะประกาศศึกกับพี่เขมเลยครับ


ผมจะจีบพี่เขมให้ได้.....ให้มันรู้ไปสิว่าใครเป็นใคร


To be continued…

[cybershot]

ตอนที่ 7
black and white photo challenge

ในช่วงนี้ที่บริษัทผม....ก็มีแคมเปญช์ ที่เราเล่นกันเองในหมู่ลูกเรือและนักบินครับ......นั่นก็คือ  Black and white photo challenge ครับ....กติกาก็ง่าย ๆ เลยครับ
เหมือนพวกจดหมายลูกโซ่สมัยก่อน...ที่ใครได้รับต้องท้าคนต่อไปอีก อย่างน้อย 1 คนให้โพสรูปขาวดำที่คิดว่าเจ๋งที่สุด เป็นเวลา 5 วัน วันละ 1 รูป....ก็จะทำให้ในเวลาที่เราเล่นเราก็จะท้าคนให้โพสรูปขาวดำของตัวเองได้อย่างน้อย 5 คน ครับ

แล้วผมก็ได้รับเชิญ จะเป็นจากใครได้ได้หละครับ....ก็พี่เขมสุดหล่อของผมไงครับ

เป็นช่วงที่ผมเอาจริงเอาจังกับการถ่ายรูปขาวดำมากครับ...(เวลาเรียนหนูตั้งใจอย่างนี้ไม๊ลูก)....ผมอยากได้รูปที่สวยและดูมีอารมณ์ โดยปกติ ภาพขาวดำ คนจะคิดถึงสิ่งที่เศร้าหมอง..แต่ผมอยากได้รูปที่ร่าเริงสดใส...แต่ขาวดำครับ

การท้านี้ทำให้ผมติดมือถือหนักเข้าไปอีกครับ....แต่ละรูปผมทั้งเอียงมุม หาองศา องค์ประกอบ ของรูป เพื่อจะทำให้รูปออกมาดูดีแล้วได้ยอดไลค์ เยอะ ๆ  ๆ

แต่ที่จริง ๆ เลยคือเพราะพี่เขมชวนแหละครับ...เลยอยากให้พี่แก มาดูทุกวัน....55555

ความ jackpot ของผมก็คือ...ผมได้ไป passive ไฟล์ที่พี่เค้าบิน....อีกแล้วครับ
โดยปกติ ลูกเรือก็ต้องทำงานบนฟ้าใช่ไม๊ครับ...แต่การเป็น passive duty เนี่ยคือการ นั่งเฉย ๆ เป็นผู้โดยสารครับ....โดยไม่ต้องทำงาน
อย่างเช่น ผมที่ต้อง passive ไปค้าง เพื่อทำกลับไฟล์เช้าตรู่ในวันต่อไป

ผมเลยขอกัปตันไฟล์นั้น...เพื่อนั่ง passive ในห้องนักบินครับ(cockpit) เพื่อจะได้ถ่ายรูปวิวต่าง ๆ จากห้องนักบินครับ....ฟินมากกกกกไฟล์นี้.....

ผมได้เห็นพี่เขมทำงานอย่างใกล้ชิด...แทบจะสิงกันเลยทีเดียว ถ้าไม่ติดกัปตันนะคับ.....แล้วในห้องนักบินนั้นแดดแรงมากกครับ....ผมเห็นพี่แกเหงื่อแตกเป็นเม็ดเลยครับ....อยากจะเอื้อมมือเช็ดให้เลยครับ...ทำหน้าที่

แล้วผมก็แอบเก็บภาพของห้องนั้นบินมาได้ครับแล้วแอบทำเป็น ขาวดำ....ซึ่งภาพนี้ผมชอบมากเลยครับ....เพราะมันทำให้เห็นว่าการทำงานในห้องนักบินนั้น...มีความเครียดอยู่มากครับ

และก็เป็นอีก 1 ครั้งที่ผมได้นั่งแล้วพี่เค้าขับเครื่องบิน.....ผมคอยมองท่าทาง...คอยฟังเสียงทุ้ม...ของพี่เค้าเวลาทำงาน....มันทำให้ผมยิ่งหลงรักในตัวพี่เค้ามากขึ้นครับ.....


จะมีซักกี่คนที่จะเห็นวิว 180 องศา ถ้าไม่ได้ทำงานนี้ครับ....แต่ทุกองศาของผมเนี้ย...มีพี่เขมอยู่ในนั้นเสมอเลยครับ.....ฮิ้ว ๆ ๆ ๆ ๆคิดเองก็เขิลเองครับ...นั่งยิ้มบ้าบออยู่ด้านหลังพี่เค้า

พี่กัปตันก็ใจดีมากเลยความ...ชวนให้ผมดูภูเขา...ก้อนเมฆ...และช่วงใกล้ถึงสนามบิน...การติดต่อจะมากเป็นพิเศษ.....ผมนี่นั่งเกรงตื่นเต้นมากเลยครับ....ทุกคนดูพูดเร็วมากกกกกกก

ผมก็ได้แต่นั่งฟังแล้วถ่ายรูปไปพราง ๆ .....ตัวผมลุ้นมากเลยครับว่าจะกางล้อเมื่อไหร
จะลืมกันรึป่าวเนอะ...เอ๊ะหรือเราจะเตือนดี.....55555แสดงความเผือก
ก่อนจะถึงสนามบิน พี่เขมจะชี้ให้เห็นว่านั้นไงรันเวย์ที่เราจะไปลง...มองเห็นไม๊....ผมนี่งงไปไก่ตาแตกเลยครับ....พี่กัปตันหัวเราะใหญ่

และแล้ว....วันนี้ผมก็ได้รูป black and white photo challenge จากห้องนักบินนี้....และภายในรูปก็มีพี่เขม อยู่ด้วย....ฟินจริง ๆเลยครับ

ก่อนลงจากเครื่องผมก็ร่ำลาพี่ กัปตันแสนใจดี...และก็หันไปไหว้ให้กับพี่เขมสุดหล่อของผม....

บี : พี่เขมใส่แว่นดำนี่ก็หล่อดีนะ

พี่เขม : ขอมันแน่อยู่แล้ว....พร้อมยักคิ้วภายใต้แว่นทำ

บี : แต่อย่าถอดเลยนะพี่ผมขอร้อง...หมดเลย 55555555

พี่เขมไล่ตะเพิดผมออกมาจาก cockpit

บี : แหม่...แซวนิดเดียวเอง....ทำเป็นงอน

พี่เขม แลบลิ้นใส่ผมแล้วทำท่าจะเขกกะบาลผมครับ ผมรีบวิ่งหลบออกมาจาก cockpit

แล้วก็ทำการร่ำลากับทุกคนที่จะมีบินต่อไปอีกไฟล์นึง

หลังจากลงจากเครื่องบินผมก็ทำการรออยู่สนามบินเพื่อไปที่โรงแรมครับ...ต้องทำไฟล์บินกลับในวันพรุ่นนี้เช้าตรู่เนื่องจากมีลูกเรือ 1 คนป่วยกระทันหัน...ผมเลยโดยเรียกมาบินแทนครับ

ระหว่างรอผมก็ทำการแต่รูปพอเกือบจะเสร็จ....ก็เป็นเวลาที่เครื่องบินของพี่เขมกำลังถอยออกไปพอดีครับ...ผมเลยลงรูปขาวดำประจำวันของวันนี้ในระหว่างที่พี่แกไปบินเนี่ยแหละครับ

แล้วก็ทำการ tag ชื่อพี่แกเสร็จสรรพ...รูปนี้ได้ยอดไลค์ไม่เยอะหรอกครับ...แต่เป็นรูปที่ผมชอบและฟินที่สุด...และคนแรกที่กดไลค์ก็คือ ....พี่ เขม ครับ....พี่แกต้องแอบเล่นแน่เลยผมคิดในใจ

 To be continued…

[stickyyrice]

ตามมมม

[yunnutjae]

ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงง 

[cybershot]

ตอนที่ 8 รักพี่เท่าไหรกินไปคูณสอง

หลังจากประกาศศึกกับพี่เขมไปไม่กี่วัน ...ผมก็ได้ passive ไปในไฟล์ที่พี่เขมบิน....และพรหมลิขิตก็ยังไม่หยุดเท่านั้นครับ....อีก 2 วันผมเป็นสแตนบาย......ผมโดนเรียกสแตนบายมาค้างเชียงใหม่กับพี่เขมสุดหล่อของผมอีกแล้วครับ....ผมนี่ฟินสุดๆไปเลยครับเมื่อรู้ว่านักบินเป็นพี่เขม


พอเจอหน้าพี่เค้าผมรีบไหว้และยิ้มกว้างให้พี่เค้าทันที....พี่เขมทักทายด้วยท่าทางกวนๆของพี่แก...พร้อมกับยักคิ้วใส่

พี่เขม : ไงเรา...แตนบายเหรอ...วันนี้จะพาพี่ออกไปไหน?

บี : “ไปเลี้ยงข้าวคืนนี้เลยคับ?”

พี่เขม : “เห้ย ไม่ได้ดิ นัดแล้วต้องเป็นนัด วันนี้ไม่เกี่ยว”...พี่เขมรีบเถียงกลับทำท่าทางไม่พอใจเบราๆ

บี: “งั้นวันนี้พี่เลี้ยงแทนละกันนะ.”

พี่เขม: “ได้เลยไม่มีปัญหา”

บี : “เด่วเจอกันคับพี่...ผมไปบรีฟก่อนคับ”

ผมเดินแยกจากพี่เขมออกมา...เพื่อไปห้องบรีฟ....ในใจผมนั้นพองโตมากคับ ผมแอบหยอดไปว่าจะให้เลี้ยงวันนี้แทนก็ได้ แต่พี่แก ก็ไม่ยอม บอกว่านัดแล้วต้องเป็นนัดดิ
ผมเดินอมยิ้มมาที่ห้องบรีฟ

และผมก็เดินผ่านน้องเจ....(ยังจำน้องเจ กันได้ไหมครับ...คนที่สูงขาวตี๋ หล่อ เป็น rare item net idol ที่ใคร ๆก็หมายปองครับ)

แล้วพอผมหันไปดูอีกครั้ง ผมก็เห็นพี่เขมยืนคุยกะน้องเจ ด้วยอาการยิ้มกรุ้มกริ่มอยู่...ผมแอบมองอยู่พักนึง ดูจากอาการ ของของทั้งคู่แล้ว พี่เขมน่าจะชอบน้องเจอยู่ไม่น้อยเลยครับ....คนชอบกันเวลาคุยกันตามันจะเป็นประกายอ่ะครับ ผมเคยสังเกต หลายคู่ละคับที่กะลังจีบกันใหม่ๆ

ซึ่งผมกะลังเห็นตาพี่เขมเป็นประกายอยู่ตอนนี้
มันเจ็บจี๊ดไปที่ขั้วหัวใจเลยครับ
ถ้าเทียบกันในเรื่องหน้าตาของผมกับน้องเจแล้ว รูปถ่ายที่ผมหล่อที่สุด ยังได้ like น้อยกว่า รูปถ่ายของตีนน้องเค้าเลยคับ

ผมก็แอบเซ็ง....แต่ก็นะเราก็ทำอะไรไม่ได้มากหรอกคับ...แต่วันนี้ โอกาสเป็นของผมแล้ว....จะมานั่งเศร้าอยู่ไม่ได้ เราต้องสู้...ต้องสู้ถึงจะชนะ


ว่าแล้วก่อนเข้าห้องบรีฟผมก็ทำการกด search อากู๋ คำว่า how to อ้อย ผช.
แล้วก็ วิธีการ อ้อย ผช. ไม่ให้ ผช. รู้ตัว

หรือแอบคิดในใจ...หรือว่ารวบหัวรวบหางแม่งเลยดี...ตกดึกไปเคาะห้อง เปิดประตูมาปุ๊บก็ตุ๊ยท้อง...แล้วก็เอาแจกันฟาดที่หัว....ทีนี้หละ เสร็จกรู....5555555
ความมโนเพ้อภพ...เริ่มไปใหญ่ละคับ

ดึงสติกก่อน เด่วตอบคำถาม EM ไม่ได้

หลังจากบรีฟเสร็จ...ทุกอย่างก็เป็นเหมือนทุกวันครับ....ขึ้นเครื่องไปตรวจเช็คของ นับอาหาร ทำงานครัวอยู่หลังบ้านโน่น...พี่เขมก็อยู่ที่หัวเครื่องโน่น จากหัวเครื่องไปท้ายเครื่องก็ไกลอยู่นะครับ

ปกติ สจ๊วตเนี่ยไม่ค่อยได้ไปอยู่ด้านหน้าหรอกครับ หน้าของนักบิน วันที่ไปบินบางวัน เจอกันก่อนบิน เจอกันอีกทีตอนแลนเลยก็บ่อยครับ

แต่ความแปลกมันอยู่ตรงที่ ตอนผมกะลังทำครัวง่วนเชียงอยู่หลังบ้านนั้น
พี่เขมก็เดินมาหาครับ....มาขอกินน้ำแก้วนึงแล้วก็ยืนเม้ามอยด้วยซักแป๊ป

คนนี่งงกันทั้งลำครับ....ผมยังงงเลยครับ
แสดงว่าพี่แกก็น่าจะมีใจ....(คิดไปเองล้วนๆ)

พอก่อนจะ boarding ผดส. พี่แอร์ที่อยู่ครัวเดียวกัน....ก็เดินมาสะกิดถาม

พี่แอร์นางฟ้า : นี่น้องบี สนิทกะพี่นักบินคนนี้ด้วยเหรอ....พี่แอร์ยืนถามผมพร้อมทั้งจัดหนังเสือพิมไปด้วย

บี: “ก็เคยบินด้วยครับผม....”
พี่แอร์นางฟ้า : “หรือพี่เขมเค้ามาจีบน้อง...?”.....พี่แอร์เลิกจัดหนังสือพิมพ์แล้วทำหน้าตาอยากรู้อยากเห็นสุดๆ
บี : “ไม่ใช่มั้งคับพี่ ผมเป็นผช. นะคับ”....ผมตอบไปด้วยเสียงเรียบๆพร้อมทำหน้านิ่ง
พี่แอร์นางฟ้า : “อ่าวเหรอ พี่นึกว่าเป็นซะอีก”....หน้าพี่แอร์นางฟ้า เหวอ....อ้าปากค้าง...
บี : “ผมเป็นผู้ชาย...ที่ชอบผู้ชายครับ”
พี่แอร์นางฟ้า : ขำก๊ากออกมา...พร้อมทั้งตีผมใหญ่เลยคับ...."แกอย่ามาหลอกเจ๊ซะให้ยาก...เรด้าเจ๊เนี่ยดียิ่งกว่า เก้งกวางเป็นไหนๆ"

บี : “จริงเหรอเจ๊....แล้วเจ๊รู้นานแล้วเหรอว่าพีเขมก็เป็นเนี่ย?” ผมรีบถามกลับพร้อมกับหยุดทำงานทุกอย่าง

พี่แอร์นางฟ้า : “โอยยยยย....ใครไม่รู้ก็เรด้าพังทะลายไม่มีชิ้นดีละค่าาาาาาา”
“พี่เขมอ่ะ มีข่าวกะลูกเรือเยอะมากๆๆๆๆๆ
นี่ล่าสุดก็น้องปืนแฟนเจ๊เองไง รู้จักรึป่าว”

บี : “อ่อ....ไอ้ปืน เพื่อนรุ่นผมเองคับเจ๊...”

พี่แอร์นางฟ้า : “ว้ายยยยตั่ยล้าวววว”....(พร้อมทำท่ามาดามมด)...เด่วพี่จะดูแลเพื่อนผัวพี่เป็นอย่างดีเลย....มาๆๆๆๆให้พี่ช่วยทำอะไรอีกกกกบ้าง

บี : “มะกี้เป็นแฟนปืน ตอนนี้ไอ้ปืนเป็นผัวแล้วเหรอคับเจ๊”....พร้อมทั้งยิ้มมุมปากกก

พี่แอร์นางฟ้า: “ก็เพิ่งได้กันมะกี้เอง.....ในความมะโนของเจ๊เองนะอย่าไปบอกใครหละ”....พร้อมทั้งทำท่า...พริ้มฝันกลางวันของนางไปเอง.....

บี: “แล้วพี่เขมนี่มีข่าวอะไรไม๊ครับเจ๊”

พี่แอร์นางฟ้า : “แหม่ๆๆๆๆๆ....ชอบเค้ารึป่าวเราอ่ะ....แต่จะว่าไปเจ๊ไปไม่ค่อยจะอยากเม้าให้ฟังเลยนะ....รู้แล้วเหยียบไว้เลยนะจ๊ะพ่อเด็กหน้ามน”....พร้อมทั้งหยิกแก้มผม1ที

บี: “ผมเอียงหัวไปใกล้เจ๊มากขึ้น”...ทำท่าทางอยากเผือกสุดๆ

พี่แอร์นางฟ้า : “อ้าวผู้โดยสารมาพอดีเลย”...พร้อมกับรีบวิ่งไปต้อนรับผู้โดยสาร

บี : “โอ้ย...อิเจ๊...หลอกให้อยากแล้วก็จากไป.....”

พี่แอร์นางฟ้า: ..... “เด่วเม้าให้ฟัง...เรื่องนี้แซ่บบบบบมากกกกกกกก”

ผมเม้ามอยกับเจ๊อย่างสนุกสนาน ถึงเรื่องพี่เขมที่กำลังบินอยู่หน้าเครื่อง.....จะว่าไปแล้วเจ๊นางฟ้าคนนี้เม้ามอยสนุกสนานมากจริง ๆเลยนะครับ...นี่ผมกับเจ๊นางฟ้าเจอกันครั้งแรกนะครับ ผมสาบานได้เลย.....แต่ทำไมเหมือนสนิทกันตั้งแต่ชาติปางก่อน
เรื่องเล่าของพี่เขมกับน้องเจ เนี่ยแหละครับพี่ผมสนใจเป็นที่สุด.....ข่าวว่า น้องเจอ่ะมีแฟนอยู่แล้ว แต่ก็ยังไปยุ่งกับพี่เขม....แล้วพี่เขมก็เหมือนจะเล่นด้วย...แต่เมื่อน้องเจอ่ะยังไม่เลิกกะแฟน...พี่เขมก็อยู่ในสถานะที่เรียกว่า “ชู้” ใช่ไม๊หละครับ.....แต่เรื่องมันซับซ้อนซ่อนเงื่อนไปกว่านั้นอีกคือ
น้องเจ อ่ะ...ไปบอกพี่เขมว่าน้องเค้าเลิกแล้ว......พี่เจก็เลยอยากจะเคลมแต่จริง ๆแล้วอ่ะแค่ทะเลาะกับแฟน...พอคืนดีกันปุ๊ปก็อยู่ในสถานะ กลืนไม่เข้าคายไม่ออก....สองรักฉันก็รับไหว ซะอย่างนั้น....พอพี่เขมพยายามจะเฟดตัวออก น้องเจก็รั้งไว้ไม่อยากให้ไป

“แซ่บไม๊หละครับท่านผู้ชม”

ผมนี้งง...อ้าปากค้างเลยครับ....แล้วพี่แอร์นางฟ้า...ก็ถามผมว่าคืนนี้เราจะไปปาตี้กันที่ไหนดีครับ...ได้มาค้างเชียงใหม่ทั้งที

ผมก็แนะนำไปเลยครับ....ชุดใหญ่ไฟกระพริบ....วอมอัพ ตะวันแดงครับ

พอถึงที่ เชียงใหม่เราก็ทำการเช็คอินที่โรงแรมครับ....ทุกคนแต่งตัวจัดเต็มมาก....นี่ขนาดผมว่าผมจัดเอาชุดที่ดีที่สุด ใส่มาเพื่อจะให้พี่เขมเห็นแล้วนะครับ....แต่พอลูกเรือใส่ชุดนอกกันเท่านั้นแหละ
ผมกลายเป็นเด็กยกกระเป๋าให้พวกเหล่านางฟ้าเลยครับ

ผมกะพี่เขมลงมาเป็นคนแรก

พี่เขม : เห้ย...พาพี่ไปซื้อบุหรี่หน่อย...

บี : อ่าวพี่ไม่รอคนอื่นเหรอครับ

พี่เขม : เฮ้ยไม่เป็นไรหรอก พี่ส่งไลน์ไปบอกคนอื่นแล้ว ว่าจะไปจองโต๊ะก่อน

บี : ได้ครับพี่ ไปซื้อไหนหละครับ

พี่เขม : สตาบัคมั้ง...ไปซื้อบุหรี่อ่ะ

บี : ถามดี ๆ นะเนี่ย....ตอบกวน ๆ ....ไม่ไปด้วยละ

พี่เขมเดินมาล็อคคอผมแล้วเอากำปั้นขยี้หัวผม... “จะไปไม่ไป” ....ทำเสียงขู่

บี : ยอมแล้วคร๊าบบบบบบบบบบบบบบบบ

พี่เขม : ยอมพี่แล้วนะ......แล้วก็ยิ้มกรุ่มกริม

บี : ผมหน้าแดงรีบดีดตัวออกจากพี่เขมแล้ววิ่งไหนออกไป

พี่เขม : เห้ย....รอด้วยดิ.....ไอ้นี้แรงเยอะชิบหาย

แหม่...จะไม่ให้แรงเยอะได้ไงหละครับ...หัวใจเต้น ตุบ ๆ อะดีนาลีนหลั่งขนาดนี้...มีอย่างที่ไหนมาบอกให้ผมยอมพี่แกง่าย ๆ ๆ

ถึงผมจะไม่ง่าย.....แต่ก็ได้ไม่ยากนะเว้ยยยยยยยยยย

พอไปถึง 7-11 พี่เขมก็ออกมาพร้อมกับเบียร์ 2 กระป๋อง แต่ไม่มีบุหรี่.....

บี : อ่าว ไหน บุหรี่ กลายเป็นเบียร์ไปซะได้หละคับพี่

พี่เขม : ก็ยูอ่ะ...แพ้บุหรี่ไม่ใช่เหรอ

บี : ใช่คับ....แต่พี่ก็สูบไปดิ เด๋วผมไปยืนไกล ๆ

พี่เขม : ไม่เอา...เหงา มายืนใกล้ ๆพี่หน่อย....พี่เขมเดินมาใกล้ผมพร้อมทั้งยื่นเบียร์ให้ กระป๋องนึง

บี : อ่าวไม่รีบไปจองโต๊ะแล้วเหรอพี่...เด๋วก็เต็มหรอก

พี่เขม : กัปตันพาเดอะแกงค์ ไปจองละ บอกว่าเต็ม ให้รอข้างนอน

บี : อ่าวแล้วงี้เอาไงหละพี่

พี่เขม : ไปร้านเพื่อนพี่ดีกว่า....ร้านอยู่แถวนิมมานนี่แหละ เป็นร้านนั่งกินชิว ๆ หรืออยากไปเต้น?

บี : โอยยยยยย....จะเอาแรงที่ไหนไปเต้นหละพี่....นี่ไปบินมานะ ของนั่งกินชิว ๆดีกว่า

พี่เขม : เออ...คิดเหมือนกันเลย เด๋วบอกกัปตันแป๊ป

บี : ครับ....แล้วร้านไหนหละ

พี่เขม : ตามมาอย่าพูดมาก....


ผมเดินไปซักพักก็เจอร้านอยู่ร้านนึง...ที่มีเบียร์วุ้นขายด้วยครับ....ผมนี่พุ่งไปไม่ยั้งเลยครับ

แล้วไปยืนกระโดด...บอกพี่เขมว่าจะเอาร้านนี้ ๆ ๆ ๆ ๆ

พี่เขมก็ตามใจครับ...แล้วบอกกัปตันว่าเปลี่ยนแผนนิดหน่อย.....กัปตันบ่นพี่เขมยับเลยครับว่าเรื่องมาก....นัดอะไร ทำไมเปลี่ยนไปเปลี่ยนมา....แต่พอผมบอกกัปตันว่า...”กัปตันครับ...ร้านนี้มีเบียร์วุ้น”....สิ้นคำพูดผมเท่านั้นแหละครับกัปตัน...ตัดสายทิ้งทันทีเลยครับ

ผมตกใจมากครับ.....ว่าทำอะไรเกินไปรึป่าว....เพราะพี่เขมตอนโทหากัปตัน เปิด speaker ครับ

ผมหน้าเสียทันที...จากยิ้ม ๆ ดิ้น ๆ อยู่อยากกินเบียร์วุ้น...หน้าจ๋อยเหลือ 2 นิ้วเลยครับ
ทำตัวไม่ถูกเลยครับ....พี่เขมก็ทำหน้านิ่ง ๆ......ผมเริ่มคิดมากแล้วครับ...กลัวว่ากัปตันจะโกรธ บอกว่าผมเสียมารยาท

ซักพักพี่กัปตันก็เดินมาถึง...ผมแทบจะก้มกราบกัปตันต่อหน้าเลยครับ....
พี่กัปตัน : “เรามีเรื่องต้องคุยกัน”.....ด้วยเสียงนิ่งและเฉียบ

ผมหน้าเสียทันทีเลยครับ....แถบจะร้องไห้ออกมาเลยครับ

พอไปนั่งที่โต๊ะ....ผมนั่งก้มหน้าพี่เขมหายไปไหนก็ไม่รู้...ทีอย่างงี้นะไม่มาช่วยกันเลยเว้ย....พี่แอร์นางฟ้าทุนคนทำหน้านิ่งหมด....

ผมรู้สึกใจไม่ดีอย่างมากระครับ....นี่คงเป็นวันที่ผมถึงฆาตแล้วจริง ๆ ผมคงใช้แต้มบุญไปหมดกับขอให้ได้มาเจอพี่เขมละครับ

ซักพัก.....ก็มีแก้วเบียร์แก้วใหญ่....ตั้งที่หน้ากัปตัน....ผมนั่งนิ่งไม่กล้าขยับ...ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจ

พอหันไปอีกที ทุกคนมีแก้วเบียร์ตั้งอยู่หน้าตัวเองยกเว้นผม....ผมเริ่มตัวสั่นหน่อย ๆแล้วครับ จากที่นั่งยิ้มร่าเริง....แกล้งคนโน้นคนนี้ในไฟล์ ตอนนี้ตัวผมหดเหลือตัวเท่ากำปั้นเดียว

กัปตันเปรยขึ้นมา....”เงยหน้าขึ้น แล้วมองพี่”

ผมทำตามอย่างเคร่งครัด.....ตอนนี้ผมแทบไม่ได้หายใจเลยครับ

แล้วข้างตัวผมก็มีแก้วเบียร์อยู่ 1 แก้ว แล้วก็พี่เขมยืนถืออีก 1 แก้ว ข้าง ๆ สายตาดูแปลก ๆ

พี่กัปตัน : “รักพี่เท่าไหรชนเท่านั้น....” .....หลังจากนั้นก็ตามด้วยเสียงหวีดร้องของพี่แอร์นางฟ้าทั้งหลาย... “ฮิ้ว ๆ ๆ ๆ  กรี๊ด ๆ ๆ”

ทุกคนรวมหัวกันแกล้งผมครับ....เรียกว่ารับน้องก็ไม่ผิด

ผมนี่แทบซุดลงไปนั่งกับพื้น....

บี : “พวกพี่แกล้งผม”.......ผมตะโกนออกมาอย่างดัง ทุกคนหัวเราะชอบใจ ไม่เว้นแม้แต่พี่เขม

นี่แหละครับ...เป็นวิธีการรับน้องของพี่เขมตัวต้นคิดเลยครับ...นัดแนะกับทุกคน..ว่าจะรับน้องผม
แล้วความซวยก็ตกที่ผมสิครับ...ผมต้องเดินชนแก้วรอบโต๊ะเลยครับ....พี่ทุกคนพูดเหมือนกันหมดเลยครับว่า “รักพี่เท่าไหรชนให้พี่เท่านั้น”

แล้วผมก็ได้ชนกับคนสุดท้าย....จะใครซะอีกหละครับ...ก็พี่เขมตัววางแผนนี่แหละครับ

ตอนนี้ผมเริ่มจะเมาแล้วครับทั้ง ๆที่ผ่านไปไม่ถึง 10 นาที แต่แก้วผมเนี่ยเติมไปกว่า 10 ครั้งแล้ว

พี่เขม : “ไงหละเรา...ไหวไม๊”

บี :  “สบายมากครับพี่”....เอิ้ก...ผมเผลอ เรอ ออกมา....ทุกคนขำกันหมดเลยครับ

พี่เขม :  “รักพี่เท่าไหร....กินให้เท่าพี่ คูณ สอง”

เสียงเชียร์ของพี่แอร์ หวีดร้องขึ้นอีกครั้ง.....ไอ้พี่เขมนี่มันกะจะให้ผมตาย ภายใน 15 นาทีเลยใช่ไม๊ครับ...แต่ตอนนี้ มองหน้าพี่แกก็เริ่มจะมีพี่เขา 2 คนละครับ....

พี่เขมกันไป 1 แก้วเต็ม ๆ ไม่หยุดเลยครับ นั่นหมายความว่า ผมต้องกิน 2 แก้ว เต็ม ๆ

ผมแทบจะก้มลงไปอ้วกแล้วครับตอนนี้

แต่ด้วยพลังแห่งความรัก....ฮิ้ว ๆ ๆ  มะโนเองอีกละ.....ผมก็กิน 2 แก้ว จนหมดในเวลา 2 นาที

ทุกคนกรีดร้องออกมาอีกครั้งและบอกว่าคืนนี้ใครจะหามไอ้บีไปส่งที่ห้องหละเนี่ย

ผ่านไปอีกครึ่งชั่วโมง.....ผมแทบจะนั่งไม่ตรงละครับ กินไปคนเดียวเกือบ 10 ขวดภายใน ไม่ถึง 20 นาที.....

แล้วทุกอย่างก็เข้าสู่สภาวะปกติ....ทุกคนเม้ามอยคุยกิน...อาจจะด้วยฤทธิ์ของเบียร์ที่กินไปทำให้ทุกคนเริ่มคุยกันในเรื่องที่ถึงพริกถึงขินกันมากขึ้น

เราเริ่มคุยกันเรื่องใต้สะดือครับ....เรียกเสียงกรี๊ดจากสาว ๆนางฟ้าได้มากทีเดียว

พอมาถึงการเม้าเรื่องพี่เขม.....ซึ่งเป็นพี่แอร์นางฟ้าเป็นคนตั้งคำถาม

ก็เป็นคำถามที่เด็ดดวงเสียเหลือเกิน.......

พี่แอร์นางฟ้า : “พี่เขม....พี่เขมชอบน้องเจเหรอ....แล้วน้องเจมันมีแฟนอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ”

พี่เขม : “...........”

To be continued


จากใจนักเขียน
นิยายนี้เป็นเรื่องแรกนะครับ....ให้กำลังใจติ ชม ได้นะครับผม ขอบคุณที่เข้ามาอ่านครับ

ป.ล. ถ้าผมจะโพสเพลงจากยูทูปทำยังไงอ่ะครับ...ใครรู้ช่วยชี้แนะด้วยนะครับ หรือถ้าทำไม่ได้ รบกวนบอกหน่อยนะครับ ขอบคุณครับ

[warin]

สนุกจ้า  ติดตามค่ะ

[cybershot]

ตอนที่ 9 เพราะเขาดีกว่าเพราะเขาสำคัญกว่า

พี่เขมไม่ได้ตอบในทันที....แล้วก็โดนเสียงของเหล่าพี่แอร์นางฟ้า เรียกร้องให้ตอบ....

ผมเมามากแต่ก็พยายามตั้งใจฟังให้มากที่สุด....เพราะนี่อาจจะเป็นตัวตัดสินใจของผมเลยก็ได้ว่า...ผมควรจะเดินหน้าจีบพี่เขมต่อไปดีหรือไม่

ซักพัก...โทรศัพท์พี่เขมก็ดังขึ้น....และหน้าจอที่แสดงออกมานั้น....คือน้องเจ ที่โทรหาพี่เขม

หัวใจผมเต้นผิดจังหวะเลยทันทีครับ....แล้วพี่เขมก็ยืนขึ้นพร้อมกับกดรับแล้วเดินออกไปจากวง

ผมงงไปหมดไม่รู้ว่าจะคิดว่าอะไร....เมาก็เมา...อยากรู้ก็อยากรู้...เจ็บก็เจ็บ
มันเป็นความรู้สึกที่รวม ๆกันไปหมดทุกอย่างครับ
ผมก็ยืนขึ้นแล้วเดินออกไปจากวงเช่นเดียวกัน....ในตอนนี้ ในหัวของผมคิดอะไรไม่ออกเลยครับ
มันตื้อไปหมด....รู้อย่างเดียวแค่อยากจะหลุดจากความรู้สึกนี้ไปได้ให้เร็วที่สุด
“ทำไม...คนที่ผมชอบ...มันถึงได้ยากเย็นขนาดนี้นะ” ....ผมบ่นเบา ๆกับตัวเอง ผมเดินไปเรื่อย ๆ ออกจากร้าน แล้วก็ไม่รู้ทิศทางเลยครับ ผมหยุดอีกทีอยู่กลางซอยที่เป็นซอยตันในซอยนิมมาน ผมมองไปรอบ ๆ ไม่เห็นใครนอกจากความมืดมน....แล้วสิ่งที่ผมอยากจะปลดปล่อยมา มันก็ไหลลงอาบแก้มทั้ง 2 ข้างของผมครับ

“น้ำตา”....ของคนที่ไม่เคยมีตัวตน

เพลงที่ร้านข้างถนนแถว ๆนั้นก็ดังขึ้น

“รู้ฉันรู้ยังไงก็คงไม่ต่าง
รู้ฉันรู้ยังไงเธอก็เลือกเขา
รู้ถึงฉันขอร้องยังไง
เธอคงต้องลืมเรื่องของเรา
เพราะว่าเขาดีกว่า
เพราะเขาสำคัญกว่า”

 เพลง Please ของ อะตอม ชนกันต์

ผมนั่งลงข้างรถเก๋งสีดำเก่า ๆคันนึง ร้องเพลงท่อนนี้ตามซ้ำ ๆไปอยู่ในหัว.....นั่งลงปล่อยให้น้ำตาที่มันถูกกลั้นเอาไว้ ไหลออกมาให้หมด

ผมไม่รู้ว่าจะต้องทำตัวอย่างไรที่จะทำให้พี่เขมหันมาสนใจผมบ้าง....

เรามันเป็นคนนอกสายตา....จะทำอะไรไปมันก็ไม่เคยจะเข้าตา...หรืออยู่ในสายตาของพี่เขมอยู่แล้ว......ผมนึกถามตัวเองว่าทำไม....พี่เค้าถึงไม่มองเราบ้าง....

แล้วคำถามนี้มันก็ไม่มีคำตอบ......

ซักพักผมก็นึกขึ้นได้ว่า...ตอนที่ผมลุกเดินออกมาจากโต๊ะนั้น....ผมมาแต่ตัวครับ...ไม่ได้เอาอะไรมาด้วยเลย....ทั้งกุญแจห้อง กระเป๋าตัง โทรศัพท์มือถือ

ความวัวไม่ทันหาย..ความควายเข้ามาแทรกอีกแล้วไอ้บีเอ้ยยยยย

ผมเดินอย่าง งง ๆ กลับไปที่ร้าน...ทุกคนยังอยู่ที่โต๊ะแล้วก็พูดคุยกันสนุกสนานเหมือนเดิม แต่ความแตกต่างไปนั้นคือ ที่นั่งผมข้าง ๆพี่เขมมันคนนั่งอยู่แล้วครับ
ผมมอง มอง หาข้าวของที่ผมลืมไว้ ผมเห็นอีกทีมันอยู่ที่ข้างตัวพี่เขมครับ
ผมคิดหนักว่าจะไปเอามาอย่างไรดี.....ไม่อยากให้ทุกคนเห็นผมในสภาพนี้เลย

ผมเดินไปล้างหน้าแล้วกลับมาที่โต๊ะอีกที

พี่ ๆ ทุกคนแซวมาว่าหายไปไหนมา...อ้วกมาเหรอ

พี่กัปตัน :  “ไม่ไหวแล้วเหรอไอ้น้อง....แอบไปอ้วกมาใช่ไม๊เนี้ย”

บี :  “แฮ่ ๆ ๆ ๆก็โดนไปขนาดนี้...ให้ผมไม่อ้วกได้ไงหละคับพี่”....ผมตอบเลี่ยง ๆ

พี่แอร์นางฟ้า : “ว๊ายตั่ยล้าวววว...(พร้อมกับท่ามาดามมด) เพื่อนของผัวฉัน...หายไปไหนมา มานี่มานั่งกับเจ๊.....เด๋วเจ๊ดูแลเอง”

ผมพยักหน้า เดินไปข้าง ๆ พี่เขมแล้วหยิบข้าวของของ ผมมา อย่างไม่มองหน้าพี่เขม

พี่เขมทัก :  “เฮ้ย...ไหวไม๊เราอ่ะ”......ผมไม่ตอบแล้วเดินไปนั่งข้าง ๆพี่แอร์นางฟ้า

ระหว่างที่ผมกะลังจะเดินไปข้าง ๆ พี่แอร์นางฟ้า....เสียง แอร์สาวอีกคนก็ดังขึ้น

แอร์สาว : “เฮ้ยพี่เขม...มะกี้ยังไม่ได้ตอบเลยว่า....สรุปชอบน้องเจ รึป่าว”

ผมยืนนิ่ง...แล้วค่อย ๆนั่งลงที่ข้างพี่แอร์นางฟ้า.....

เสียงรบเร้าของพี่แอร์ดังขึ้นเรื่อย ๆ ตามประสาคนเมาครับ
มีทั้งเชียร์มีทั้งแซว มีทั้งกรีดร้อง.....ทุกคนดูอยากจะรู้เอามาก ๆเลยครับ
พากันคาดคั้นพี่เขม....จนในที่สุดพี่เขมก็พูดขึ้นมา

พี่เขม :  “เออ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ กรูชอบ พอใจพวกเมิงรึยัง” ....... “แต่น้องเค้า......”

หลังจากคำว่า....เออ ๆ ๆ ๆ  ๆ ๆกรูชอบ......ผมก็ไม่ได้ยินอะไรอีกแล้วครับ

คำนั้นมันก้องอยู่เต็ม 2 รูหูของผมเลย ผมทำอะไรไม่ถูก และผมก็คงถูกแล้วครับที่ว่า

“แพ้ ตั้ง แต่ ยัง ไม่ ได้ เริ่ม”

ผมลุกขึ้นยืน...แล้วเดินออกจากวงไป.......



Part  ของพี่เขม

หลังจากที่ไอ้เด็กบีตัวแสบ....ฝากผมซื้อของ...ผมก็คุยกับมันมากขึ้นครับ
เด็กคนนี้มันตลกดีครับ....พูดด้วยแล้วสบายใจ....มันชอบกวน ๆ ผมให้ผมยิ้มอยู่ตลอด

หลังจากเอาของไปให้มัน ผมก็ได้ทวงสัญญา ที่ว่าจะต้องพาผมไปเลี้ยงข้าวตอบแทนแหละครับ

ผมวางแผนไว้แล้วว่าน่าจะเป็นวันนี้ที่ พอดี.....ผมเห็นมันไปบินอยู่ลำข้าง ๆครับ เด็กเวรนี้หาตัวเจอง่ายชิบหายเลยครับ...เครื่องจอดอยู่ห่างกันตั้งไกล...แต่ผมดันเห็นคน คน นึงแล้วก็รู้ทันทีว่าเป็นไอ้บีตัวแสบครับ
ก็มันจำได้ง่ายจากระยะไกลเลยครับ...มันตัวสูง ขาว ตาโต คิ้วโคตรเข้ม...ยืนห่างซัก 2 กิโล ก็ยังเห็นคิ้วดกดำที่ตัดกับสีผิวบนใบหน้าของมันอย่างชัดเจนเลยครับ

ไอ้เครื่องบินเครื่องที่มันบินเนี่ย...เพื่อนผมเป็นคนขับอยู่เองครับ...ตัวสัญญาณวิทยุของเครื่องบินมันจะเป็นช่องเดียวกันหมดครับ...ใครพูดอะไรก็จะได้ยินกันหมด พอดีผมจำเสียงเพื่อนผมได้ ผมเลยรีบโทรไปหามัน ถามว่ามันลงกี่โมง
 
เขม : เมิง แลนกี่โมงเนี่ย

ผึ้ง : แลนประมาณ 5 โมงเนี่ย...ทำไมจ๊ะ จะชวนฉันไปดินเนอร์หราาาาา

เขม : ป่าวเลย ๆ ๆ ๆ ..... กรูแค่อยากรู้เฉย ๆ

ผึ้ง : อีอ้วนบ้า...กรูก็นึกว่า”เค” โทมา นี่เป็นเมิงใช่มะอีเขม

เขม : แสนรู้นะเรา

ผึ้ง : ....เมิงโทมาถามเวลาแลนกรูแต่ไม่ชวนกรูไปแดกข้าว หมายความว่าไร

เขม : เออหน่าาาาาาาา แค่อยากรู้...แค่นี้นะ

ผึ้ง : เด๋ว แล้วไมเมิงไม่เอาเบอร์เมิงโทหากรู ไปเอาโทสับไอ้เคมาทำไม

เขม : โทสับกรูพัง ไอ้เคมี  iphone 2 เครื่อง กรูเลยยืมมาใช้ก่อน

ผึ้ง : อ่อ ๆ แล้วเบอร์เมิง...ไม่ใช้แล้วเหรอ..

เขม : อีนี่ถามเยอะ...เซ้าซี้จริง....กรูเอาไปซ่อมอยู่แล้วกรูได้ samsung hero มาใช้แทน กรูเลยเอาซัมซุงฮีโร่ใส่เบอร์กรูไว้ แล้วกรูก็ใช้ iphone ไอ้เคเล่นเน็ต

ผึ้ง : ข่าาาาาาาาา....อีฉลาดดดดดดด หลอกใช้ของเพื่อน....บร๊ายยยยยยย

เขม : สึส

แล้วผมก็รีบโทกวนไอ้บีตัวแสบในทันทีแล้วก็ jackpot ใหญ่เครื่องไอ้เคเนี่ยมีเบอร์โทลูกเรือแทบจะทุกคนที่มันบินด้วยเลยครับ ผมลองหาชื่อ ธน วิตร แป๊ปเดียวเจอเลย.....ทำการนัดแนะให้เรียบร้อยว่าจะไปกินอะไรที่ไหน
แล้วผมก็ไปแวะบ้านเพื่อนยืมเสื้อยืดมา 2 ตัวแล้วก็ไปรอมันที่บริษัท

พอตก 5 โมงกว่า ๆ มันก็มาถึง ผมนี่หิวไส้กิ่ว ผมพามันไปเปลี่ยนเสื้อที่รถผมครับแล้วก็ออกความคิดว่าจะเอารถไปคันเดียว เผื่อที่จอดหายาก....

ตอนเปลี่ยนเสื้อนี่สิครับ....ทำเอาผมใจสั่นไปหมดง........

จริง ๆแล้วผมสาระภาพเลยอย่างนึงครับว่าผมกำลังจับ น้องเจ อยู่......
พูดตรง ๆเลยนะครับ น้องเจเนี่ย ตรงสเป็คผมทุกอย่างเลยครับ
ขาว มีกล้ามหน่อย ๆ หน้าตาดีมากกกกกกกก ตาหวาน ปากนิดจมูกหน่อย ผิวอมชมพูนิด ๆ ผมนี่เห็นครั้งแรก ละลายไปเลยครับ....ผมก็ไปสืบหาเบอร์น้องเจมาได้และผมก็จัดการสืบประวัติทันทีครับ...สรุปได้ว่าน้องเค้ามีแฟนแล้วครับ...ผมก็กินแห้วไปตามระเบียบ...แต่ความพีคอยู่ที่ ผมได้ข่าวมาว่าน้องเค้ากำลัง ระหองระแหง กับแฟนอยู่ มีทีท่าว่าจะเลิกกิน ผมก็เลย เข้าหาทันทีครับ....เผื่อว่าจะเป็นไปได้...จะว่าไป มันก็ไม่ค่อยดีเท่าไหรหรอกครับ...เป็นตัว catalyst  ทำให้คนเลิกกันเนี่ย แต่ใจผมมันก็อดไม่ได้ครับ......

ผมปรึกษาเพื่อนสนิทผม 2-3 คนครับว่าจะทำไงดี....ไม่มีใครเห็นด้วยเลยว่าให้จีบน้องเค้า แต่ผมก็ดื้ออ่ะครับ....ก็คนมันชอบอะเนอะ...ยังไงก็ขอลอง....สรุปว่าน้องเล่นด้วยครับ

น้องมีทีท่าว่าชอบผมอยู่เหมือนกัน....น้องเจบอกว่าเค้าจะเลิกกับแฟน...แล้วขอให้ผมรอหน่อยได้ไม๊

ผมก็ตบปากรับคำครับ....ยินดีมากครับ แต่.....ผ่านไปไม่กี่วัน...เค้าก็กลับไปดีกับแฟนเค้าครับ

ผมก็อยู่ในสภาวะ พัง โดน เท...แต่ก็เทไม่สุด เพราะน้องเค้าก็ยังติดต่อผมมาอยู่เรื่อย ๆ

สถานะของผม ....เข้าใกล้คำว่า “ชู้” เข้าไปทุกทีครับ......กะทะทองแดง ต้นงิ้ว ก็เริ่มเห็นอยู่รำไร

ผมก็เลยพยามยามเฟดตัวออกห่างจากน้องเจครับ....แต่มันก็เป็นไปได้ยาก....เพราะน้องเค้าก็ยังติดต่อผมมาอยู่ทุกวัน




เล่าซะยาวเลย....ไอ้คนที่ทำผมใจสั่นยิ่งกว่าเนี่ย คือไอ้น้องบีตัวแสบเนี่ยแหละครับ

วันที่ผมเห็นมันถอดเสื้อนะครับ....ผมนี้ตาค้างไปเลย

อึ้งมาก......ถึงน้องเจจะขาวอมชมพูขนาดไหน...แต่เทียบกับไอ้บีเลยไม่ได้ซักนิดเดียวครับ

ผิวไอ้บีใต้ร่มผ้าเนี่ย.....เนียนละเอียดมากเลยครับ....ผิวอย่างกะนางงาม...ขนก็ไม่ค่อยมี หุ่นมันก็ผอม ๆสูง ๆหน่อย แต่ไขมันก็ไม่ค่อยมีครับ....ผมเนี่ย เล่นเวตหนักก่อนไปเมกาเพื่อไปอาบแดดมา โชว์หุ่นริมหาดซะหน่อย แต่ไอ้บีเนี่ย มันหุ่นอยากเอาหน้าไปซุกไว้ตามตัวของมันมากเลยครับ จะพูดไปก็จะว่าผมหื่น....แต่มันใครความรู้สึกแบบนั้นจริง ๆครับ

ตอนแรกผมถอดก่อนแล้วเห็นน้องมันตกใจในหุ่นผม....ผมก็แอบยิ้มในใจละครับ

บอกเลยพี่หุ่นไม่แพ้นายแบบนะน้อง...แต่พอมันถอดบ้างเท่านั้นแหละครับ.....ผมนี้ไม่อยากจะให้มันใส่เลย

พอขึ้นรถ ผมก็หัวใจเต้นแปลก ๆ เริ่มรุ้สึกแปลก ๆกับไอ้เด็กคนนี้แล้วครับ ทำไงดีหละทีนี้

พอผมตั้งสติได้ จะออกรถ.....ก็มีเสียงเคาะที่กระจกด้านข้างผมพอดี

เป็นพี่นักบินที่สนิทกับผมเองครับ....ที่มาเคาะกระจกรถผม....ผมเห็นสีหน้าพี่แกไม่ค่อยจะสู้ดี

ผมเลยบอกไอ้น้องบีไปว่า เป็นวันหลังได้ไม๊ ไอ้บีมันก็ดีนะครับ...ยอมแต่โดยดี


ผมลงไปคุยกับพี่นักบิน ชื่อพี่น้าครับ พี่น้าเป็น 1 ในคนที่ผมปรึกษาเรื่องน้องเจ

พี่น้า : เมิงกะลังทำอะไรอยู่วะ...เขม
เขม : ไปกินข้าวกะน้องครับพี่....มีอะไรให้ผมช่วยครับพี่...ดูสีหน้าไม่ดีเลย
พี่น้า : เมิงแน่ใจนะ....ว่าเป็นแค่น้อง
เขม : ใช่คับพี่...พี่คิดว่าไงเหรอคับ
พี่น้า : แล้วเรื่องน้องเจ จบไปแล้วเหรอ
เขม : ........ “ยังคับ” .........
พี่น้า : แล้วจะพาเด็กอีกคนไปกินข้าว....นี่มันอะไร
เขม : “เฮ้ยพี่....มันไม่ใช่อย่างนั้นครับ”
พี่น้า : จากที่กรูเห็น มันเป็นอย่างนั้นหวะ
เขม : มันเป็นยังไงคับพี่
พี่น้า : เมิงนี่มันอ่อนหัดเนอะ.....
เขม : ............
พี่น้า : “รัก คน ที่ เค้า พร้อม จะ รัก เรา”
เขม : .......ยังไงนะพี่......
พี่น้า : เมิงไปคิดดูดี ๆ กรูว่าน้องคนนี้เหมาะกับเมิง
เขม : เหย.....พี่เอาไรมาพูด.....แล้วสรุปพี่จะให้ผมทำอะไร
พี่น้า : ไม่มี....กรูแค่อยากให้เมิง มองรอบ ๆตัวเมิงใหม่ ก็เท่านั้นเอง
เขม : อย่างงี้ก็ได้เหรอวะพี่
พี่น้า : หรือเมิงอยากมีเรื่องกะกรูหละ?
เขม : ยอมแล้วค๊าบบบบบบบบบบ

ผมคุยกะพี่แกไม่ถึง 5 นาที แต่ความคิดผมเปลี่ยนไปมากเหมือน 5 ปีเลยครับ
ผมไม่เคยสังเกตไอ้ตัวแสบคนนี้มาก่อนเลยครับ....จะว่าไปผมก็ชอบมันอยู่เหมือนกันนะครับ แต่ไม่ใช่แบบนั้น....แต่เอ๊ะ ทำไม พี่น้าถึงต้องมาหยุดเพื่อไม่ให้ไปกะไอ้ตัวแสบ ที่พี่น้าบอกว่าเหมาะกับผมด้วย

ผมว่า มันมีบางอย่างเกี่ยวกับไอ้ตัวแสบนี้แน่ ๆหละครับ เพราะทุกคนที่ได้เห็นมัน ได้เจอมัน ได้คุยกับมัน ต่างสบายใจที่จะคุยกับมัน แม้กระทั่งพี่น้าที่ไม่เคยรู้จักมันมาก่อน พี่น้ายังเป็นห่วงมันเลยครับ

ผมขับรถกลับบ้านพร้อมกับความคิดในหัวเกี่ยวกับเรื่องไอ้ตัวแสบบี......มันมาวิ่ง วน ๆ ในหัวผมร่วม ครึ่งค่อนวันตั้งแต่ผมโทรนัดมัน จัดแจงไปกินข้าว กะมัน มารอมัน ไปหาเสื้อมาเปลี่ยนให้มัน

ผมว่า...ผมเริ่มมี ซัมติง กะไอ้เด็กนี่ขึ้นมาละครับ




แล้วผ่านไปอีกซักพัก....ในหัวผมก็ยังมีแต่เรื่องของไอ้แสบนี่ไม่เว้นแต่ละวัน
ทั้ง ๆ ที่ผมไม่ได้เจอมันเลยนะครับ แต่กลับกัน ผมไปเจอน้องเจ เกือบจะทุกวัน คุยกับน้องเจเกือบจะทุกวัน....แต่ความรู้สึกมันยิ่งลดลงครับ

อาจจะเป็นเพราะคำของพี่น้า มันดังอยู่ในหัวของผมทุกครั้ง

“ รัก คน ที่ เค้า พร้อม จะ รัก เรา”

และแล้วผมก็ได้เจอไอ้ตัวแสบอีก วันนี้ผมบินแต่มันเป็น passive ครับ มันมาขอนั่งในห้องนักบิน ซึ่งโดยปกติแล้วลูกเรือต้องขอกัปตันก่อนถึงจะสามารถเข้ามานั่งได้ครับ....วันนี้ผมกับพี่กัปตันชวนมันคุยสนุกสนานมากมายใน cockpit ครับ...มีความรู้สึกเหมือนพาเด็ก 5 ขวบเข้าสวนสัตว์ครับ เห็นมันดูโน่น นั่น นี่ แล้วมันก็ถ่ายรูปต่าง ๆ เยอะมากกกกกกกกก
ดูเหมือนเด็กน้อย จากไอ้แสบที่ผมเห็นมันทุกครั้ง...วันนี้มันเป็นเหมือนเด็กน้อยที่ผมอยากจะดูแลเลยครับ....ทำไมความคิดมันถึงเปลี่ยนไปขนาดนี้

ยิ่งเห็นมันคุยกับพี่กัปตันแล้ว พี่กัปตันก็เอ็นดูมันเป็นพิเศษ ยิ่งทำให้ผมเห็นอะไรในตัวเด็กคนนี้มากขึ้นเยอะ....มันเป็นคนที่พิเศษจริง ๆครับ....ใครอยู่ใกล้ ๆมัน ทุกคนก็มีความสุข อยากดูและมันไปซะหมด

พอส่งมันถึงที่หมาย ผมก็ต้องทำการบินกลับครับ...ร่ำลากันเล็กน้อย แต่มันก็ยังไม่ทิ้งแววไอ้ตัวแสบกวนตีนผมอยู่ทุกครั้งไป

ก่อนจะกลับกะลังจะปิดมือถือ .... ก็มี notification เตือนขึ้นมา ว่าผมถูกแท็กในรูป รุปนึง

เป็นรูปขาวดำที่ผมชวนมันเล่นเมื่อ 2-3 วันก่อน แล้วคนในรูปนั้นก็เป็นรูปผมครับ
หัวใจของผมเต้นตุบ ๆ อย่าง งง ๆ อยู่ดี ๆ มันก็พองโตขึ้นมา...มีทั้งความภูมิใจ ความใจเต้นเหมือนคนที่แอบชอบ ก็ชอบเราเหมือนกันอ่ะครับ

ผมส่งรูปนี้ให้พี่กัปตันดู พี่กัปตันชมไม่หยุดปากเลยครับว่ารูปนี้สวยมากกกกกกกก
มันแสดงถึงหน้าที่อันยิ่งใหญ่ของนักบิน.....แล้วพี่แกก็กด  like รูปนี้ด้วยโทรศัพท์ผมทันที


ผมได้แต่ยิ้มอิ่มเอมใจ....ในใจผม...ผมคิดว่า ผมเริ่มชอบเด็กคนนี้เข้าให้แล้วจริง ๆครับ




To be continued…

[cybershot]

ตอนพิเศษ 9.9 ไอ้ตัวแสบหายไป

Part ของพี่เขม

หลังจากวันที่ไอ้เด็กตัวแสบ ได้ passive ในไฟล์ผม....ผมก็โชคดีคูณสองไปอีกครับ....ไอ้บีโดนเรียกสแตนบายมาค้างเชียงใหม่กับผมครับ
แล้วไฟล์นี้เป็นไฟล์เด็ดดวงครับ เพราะ ทั้งลูกเรือและนักบิน รู้จักและสนิทกันหมดทั้งไฟล์ครับ

แผนการรับน้อง ไอ้เด็กตัวแสบ จึงเริ่มขึ้นครับ

ผมนัดแนะกับทุกคนว่าเด๋ว จะให้ไอ้บี เมาหัวราน้ำ ให้พี่กัปตันเป็นคนแสดง ความนิ่ง แล้วหลอกมันว่าพี่กัปตันโกรธ แล้วก็ให้ทุกคนชนแก้วกับมันทีหลัง เอาให้ตายไปเลย เด่วเราค่อยช่วยแบกกลับห้องเอง

ทุกสิ่งถูกนัดแนะอย่างคร่าว ๆ แต่การแสดงของทุกคนนั้น....แน่นไปด้วยคุณภาพ

ไอ้บีหน้าเสีย...แทบจะร้องไห้...ก็อย่างที่ว่าแหละครับ...ทุกคนดูรักและเอ็นดูมันมาก ถึงจะเป็นไฟล์แรกที่มันบินกับทุกคนยกเว้นผม....แต่ทุกคนพร้อมที่จะให้ความรักและเอ็นดูไอ้บีมันเลยครับ

แล้วก็มาเจอจุด climax ที่อีแอร์กี่ตัวดี ขยี้ถามผมดีจริง ๆ เรื่องของน้องเจ

ผมก็พยายามเลี่ยงไม่ตอบที่สุด

และความพีคก็อยู่ที่ กำลังโดนขยี้จุดอยู่แล้ว น้องเจ ก็โทรมาพอดี

“Speaking of devil” มากเลยครับ

ผมลุกขึ้นจากโต๊ะเพราะไม่อยากให้ไอ้บีได้ยิน.....

รีบไปเคลียกับน้องเจ อย่างด่วนแต่มันก็เป็นไปได้ด้วยความยากลำบาก

น้องเจยังคงดื้อดึงไม่ยอมปล่อยผมไป....แต่ตอนนี้ในใจผม....มันคิดต่างไปจากเดิมมากแล้ว

น้องเจ : พี่เขมครับ...เจ ยังชอบพี่อยู่นะครับ...เจไม่รู้จะทำยังไงให้พี่รู้ได้ว่า เจ กำลังหมดรักกับแฟนแล้วครับ

เขม : ครับ...เจ ...พี่ว่าเจไปเคลียตัวเองให้เรียบร้อยก่อนดีกว่าไม๊ แล้วเราค่อยคุยกัน

น้องเจ :  พี่เขมรอได้ใช่ไม๊ครับ

เขม : ครับ...พี่รอได้....(ผมบอกปัด)

น้องเจ : แล้วทำไมพี่ดูไม่อยากคุยกับเจเลยอ่ะคับ

เขม : พี่อยู่ข้างนอกนะ...มากินข้าวกับคนในไฟล์
น้องเจ : มีใครบ้างครับพี่
เขม : เจไม่รู้จักหรอก...เครื่องบิน type นี้เจยังบินไม่ได้นี่
น้องเจ : พี่เขมปิดบังอะไรเจอยู่รึป่าวครับ
เขม : พี่ว่าเราคุยกันไม่รู้เรื่องแล้วนะเจ
น้องเจ : พี่เขม...ผมรักพี่นะครับ
เขม : เจ...มีแฟน อยู่แล้วนะครับ...เจจะมารักพี่ไม่ได้
น้องเจ : พี่เขมไม่รักผมแล้วใช่ไม๊....ฮือ ๆ ๆ ๆ ๆ

พอได้ยินเสียงน้องเจร้องไห้....ผมก็ใจอ่อน...คุยกับน้องเค้าอธิบายเพิ่มให้น้องเค้ารู้สึกดีขึ้นแล้วผมก็ขอตัววาง

พอผมกลับมาที่โต๊ะ ผมไม่เห็นไอ้บีตัวแสบแล้วครับ...มันหายไป เหลือไว้แต่ข้าวของ ของมัน

ผมเริ่มกระวนกระวายใจ...ว่ามันหายไปไหน...ผมถามใคร ก็ไม่มีใครรู้
ผมเดินออกไปดูที่ห้องน้ำ เดินหาทั่วทั้งร้านก็ไม่เจอ....ผมกำลังคิดว่าจะเดินออกไปหานอกร้าน ผมก็เห็นมันเดินกลับมาเหมือนซอมบี้

ผมเห็นมันก็เลยรีบวิ่งกลับไปนั่งที่โต๊ะ เหมือนผมไม่ได้ลุกไปไหนแล้วผมก็เอาข้าวของมันมาวางไว้ข้างตัวผม

ตอนนี้มีแอร์กี่ นั่งอยู่ข้างผมแทนที่ของไอ้ตัวแสบมัน

มันเดินกลับเข้ามาที่โต๊ะพร้อมทั้งหยิบของจากผมไปโดยไม่มองหน้าผม.....ผมเริ่มรับรู้อะไรบางอย่างได้แล้วครับว่ามัน มีอะไรแปลก ๆไป

แล้วแอร์กี่ก็ขยี้อีก 1 ทีเรื่องของน้องเจ
เซ้าซี่จะรู้ให้ได้...ว่าเกิดอะไรขึ้น

มันช่างเป็นเวลาที่เหมาะเจาะอะไรขนาดนี้....ทีตอนไอ้ตัวแสบไม่อยู่พวกเมิงไม่เสือกถามฟระ

ผมรีบตอบแบบปัด ๆ

เขม : เออออออออ....กรูชอบน้องเจ ....พอใจพวกมึงรึยัง.......แต่น้องเค้ามีแฟนอยู่แล้ว...กรูเลยไม่เอา

ซักพักผมก็รวบรวมความกล้า ที่ไม่ค่อยจะมีหรอกครับ....ตอนนี้ความเมามันเข้าสิงแทนไปแล้ว

บอกกับทุก ๆไปว่า

เขม :  จะว่าไป เรียกว่าเคยชอบถึงจะถูกที่สุดนะ เพราะตอนนี้


เขม : กรูว่ากรูเจอคนที่ใช่แล้ว

เสียงแอร์กี่กรี๊ดขึ้นมาดังยิ่งกว่าพลุแตก...ทุกคนทำท่าแซวผมใหญ่ พี่กัปตันก็เป็นเอามาก ยกแก้วให้ผมดื่มให้หมดพร้อมที่จะคาดคั้นผมว่าคนที่ผมชอบใหม่เป็นใคร......

แต่คนที่ผมเริ่มจะชอบสิครับ....กลับหายตัวไปซะแล้ว.......

To be continued

[cybershot]

ตอนที่ 10 อดใจแทบจะไม่ไหว

ผมเดินให้เร็วที่สุดเพื่อจะได้กลับไปที่ห้องผม....ถ้าช้ากว่านี้...น้ำตาผมมันต้องร่วงลงระหว่างทางแน่ ๆครับ

ซอยนิมมานในช่วงกลางคืนที่เต็มไปด้วยคน แต่ผมกลับรู้สึกโดดเดี่ยวอย่างบอกไม่ถูก

การที่ได้มาค้างครั้งที่กับพี่เขมมันดีจริงเหรอฟระ......

ผมโทษโชคชะตาของตัวเอง....

ผมเดินได้ไม่เท่าไหรก็มีอะไรมาดึงผมไว้...ผมตกใจมาก ผมเลยสบัดแล้วผมก็ล้มลง....ด้วยความเมาบวกกับ ถนนนิมมานอันเรียบหรู ประดับตกแต่งเต็มไปด้วยฝาท่อต่าง ๆมากมาย

เสียงทุ้มที่คุ้นหูตะโกนอย่างสุดเสียง.....

……………… “บีเป็นอะไรมากไม๊....เจ็บรึป่าว...พี่ขอโทษ”......................

น้ำตาที่เคยกลั้นไว้ .... ไหลลงมาอย่างห้ามไม่ได้  ผมนั่งกอดเข่าแล้วปล่อยให้น้ำตาผมตกใส่แผลที่เข่า  มันเป็นอารมที่ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้แล้ว....ผมไม่มีอะไรจะเสียแล้วจริง ๆ ผมต้องยอมรับความพ่ายแพ้ ต่อร่างกายและจิตใจของผม

ผมไม่สามารถตอบพี่เขมได้ในตอนนี้ผมเอาแต่นั่งก้มหน้าปล่อยให้น้ำตามันไหล...ไม่อยากให้พี่เขมเห็นผมสภาพแบบนี้

เสียงทุ้มที่คุ้นเคยยังคงพูดไม่หยุด....ผมไม่รู้หรอกครับว่าเค้าพูดว่าอะไร....ผมแค่อยากจะหายไปจากตรงนี้...ไปโผล่อีกทีก็ที่ห้องเลยได้ไม๊....ผมอ้อนวรของพร กับสิ่งศักดิ์สิทธิ์

แล้วก็มีคนอุ้มผมขึ้นยืน.....แผลมันแสบมากเกินกว่าที่ผมจะยืดขาตรงได้
ผมได้แต่ร้องไห้ เพื่อบรรเทาความเจ็บปวด

พี่เขม : เดินไหวไม๊
บี : ……………………….ผมไม่ตอบ
พี่เขม : บีเป็นอะไรคับ
บี : ………………………..ผมก็ยังคงไม่ตอบ
พี่เขม : บีเป็นแฟนพี่นะ
บี : ………………………..ผมยังคงไม่ตอบอีก

ตรงจุดนี้ผมงงไปหมดแล้วครับ....ไอ้พี่เขมแม่งเอาไงกันแน่ฟระ.....15 นาทีที่แล้วมันยังรับโทรศัพท์ น้องเจหายไปซักพัก.....แล้ว 5 นาทีที่แล้วผมยังได้ยินมันพูดอยู่เลยว่ามันชอบน้องเจ
ไอ้พี่เขมนี่เริ่มวอนตีนละครับ.....ผีนักเลงเริ่มเข้าสิงแทนที่ละครับ

ความเจ็บปวดถูกลืมไปชั่วขณะ ผมสบัดพี่เขมล้มไม่เป็นท่าแล้วผมก็วิ่งกลับห้องโดยทันที

พอถึงห้องผมรีล็อคห้องทันที อาบน้ำ ล้างหน้า ล้างแผล แล้วปิดไฟ สวดมนต์นอนเลยทันทีครับ

ผมได้ยิ่งเสียงเคาะที่ประตูห้อง...น่าจะเป็นเสียงพี่เขมแหละครับ...แต่ผมไม่ยอมเปิด แล้วผมก็สลบไปพร้อมกับคราบน้ำตา.....

เช้ามา...ผมตื่นเพราะลืมปิดม่าน....แสสส ไอ้บีเอ้ย เมิงนอนก็น้อย ยังจะเสือกตื่นมาสังเคราะห์แสงยามเช้าไปอีก

ผมเดินมาล้างหน้าแปรงฟัน

ก่อนเข้าห้องน้ำผมส่องตาแมวเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครอยู่หน้าห้อง

พอเส็ดธุระ ผมก็กะจะไปหากาแฟกินซักหน่อย...เพื่อลดความแฮ้งค์ พอผมเปิดประตูเท่านั้นแหละ

พี่เขมที่นั่งพิงประตูอยู่ ก็ไหลเข้ามาเลย

ผมตกใจมาก...แต่สีหน้าพี่แกเนี่ยสิครับ....น่าตกใจยิ่งกว่า

ผมไม่เคยเห็นพี่เขมทำหน้าดุเลยแม้แต่ครั้งเดียว....ครั้งนี้เหมือนกำลังจะกินเลือดกินเนื้อผมแล้วที่สำคัญเพิ่มระดับความโหดไปอีก 150% คือแผลที่หน้าพี่แกครับ....แม่งเหมือนเอาหน้าไปวัดกับถนนมา

ผมตกใจรีบยกมือไหว้พี่เขม....

พี่เขม : ไอ้ตัวแสบ เมิงเป็นเฮี้ยอะไร
บี : “…….ขอโทษค๊าบบบบบบบ..........ผมเมา.....” ผมแก้ตัวหน้าด้าน ๆ
พี่เขม : เมาแล้วเป็นแบบนี้เหรอ....(เสียงพี่เขม....อ่อนลงเยอะพร้อมกับหน้าตาที่เป็นห่วง)
บี : “คับพี่ เมาแล้วชอบร้องไห้อ่ะครับ......” ยังคงแถต่อไป....ถลอกไปหมดทั้งตัวละ

พี่เขม : แล้วมะคืนจำอะไรได้บ้างไม๊
บี : จำได้ว่าล้ม จำได้ว่าอ้วก จำไม่ได้ว่ากลับมาห้องยังไง
พี่เขม : .........ถอนหายใจยาวววววววว......... “ไหนเอาแผลมาดูสิ๊”
บี : แล้วหน้าพี่ไปทำอะไรมาหละ....เด็กช่างท้าตีเหรอ
พี่เขม :  ทำท่าจะตบกะบาลผม.... “เพราะเมิงเนี่ยแหละ เหวี่ยงกรูกระเด็นเลย เอาหน้าไปถูกับถนนยาวเลย”
บี : …………ขอโทษค๊าบบบบบบบ................
พี่เขม : คนห่าอะไรแรงเยอะชิบหาย....เห็นผอม ๆอย่างงี้เหวี่ยงกรูซะลอยเลยค๊าบบบบบบบ

ผมรีบไปหยิบกระเป๋าทำแผลให้กระเป๋าบินผมครับ....ผมเป็นคนพก อุปกรณ์การทำแผลติดกับกระเป๋าเป็นประจำอยู่แล้วครับ ข้าวของค่อนข้างครบครันทีเดียวครับ

ผมเริ่มทำแผลให้พี่แก...เริ่มจากการล้างแผล เช็ดแผล ทายา ติด พลาสเตอร์

ผมเริ่มถามคำถามกับพี่เขม

บี : พี่มานั่งหน้าห้องผมทั้งคืนเลยเหรอ
พี่เขม : ก็เออดิวะ
บี : ยุงกัดไม๊
พี่เขม : ถ้ากรูเป็นไข้เลือดออก .... กรุจะให้เมิงไปเฝ้ากรูทุกวัน ....คอยดู
บี : ยุงที่ทำให้เป็นไข้เลือดออก ส่วนใหญ่จะกัดกลางวันครับ
พี่เขม : สู่รู้
บี : เก่งง่ะ..........พี่เขมผมขอโทษจิง ๆนะครับ
พี่เขม : เอออออออ...เพิ่มจากเลี้ยงข้าว 1 มื้อ เป็นเลี้ยงข้าว 1 เดือน.....ไม่เอา  1  ปีเลยดีกว่า
บี : น้องจนจะตายจะให้เอาอะไรไปเลี้ยงหละ....อาหารลูกเรือได้ไม๊
พี่เขม  ทำท่าจะเข็กกระบาลผมอีกครั้ง..... “ไอ้ตัวแสบ”....แล้วก็ขยี้หัวผมแทน
บี : ผมหลับตาปี๋

ผมแปลกใจมากครับว่า สรุปเมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่....ทำไมมันเหมือนหนังคนละม้วน กลับหน้า ABCD กลับตาลปัตร ไปหมด

แต่ตอนนี้....ผมจะกอบโกยเอาความสุข ช่วงสุดท้ายนี้ไว้ให้ได้มากที่สุดก่อน....ก่อนที่ผมจะต้องสู้กับความจริง

“ลืมตาเพื่อจะพบว่าไม่มีเธอ
อยู่บนโลกใบที่เคยเจอ
กับความรักที่มันสวยงาม

อยากทำใจอยากจะรับความเป็นไป
อยากจะไม่มัวมาอาลัย
แต่ก็ไม่วายคิดถึงเธอ

อยากพบอีกครั้งหนึ่ง
อยากซึ้งอีกสักนาที
อยากทำดีๆ กับเธออีกสักครั้ง
.
.
One kiss for goodbye. One touch for the last time.
Just one more chance to be in your life...
So deep, our love lies. Bring tears to my eyes,
To realize we're not meant for each other…”

เพลง เข้ากันไม่ได้ ของ Synkronize ft. Muzu

เพลงนี้มันก็ดังขึ้นมาอยู่ในหัวเลยทันทีครับ....สิ่งที่ตามมา...เป็นอะไรไปไม่ได้...ก็คือน้ำตาของผมนั่นเองครับ....ผมพยายามมองบน หายใจลึก ๆ หันหน้าหนีพี่เขมทันที

ผมรีบบอกให้พี่เขมกลับห้องไปอาบน้ำล้างหน้าแปรงฟังคับ....แต่พี่เขมก็ไม่ฟัง บอกว่าไม่ไหวละไม่ได้นอนทั้งคืน จะนอนมันที่นี่แหละ .... ผมห้ามยังไงก็ไม่อยู่.....ผมเลยบอกไปว่าจะนอนก็ได้ แต่ต้องอาบน้ำล้างหน้าแปรงฟันก่อน
พี่เขมยิ้มกว้างแล้วก็รีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปแล้วก็โวยวายเสียงออกมาจากห้องน้ำา

พี่เขม : บีคับ...มาช่วยพี่หน่อย พี่แกะถุงแปรงฟันไม่ได้
เป็นครั้งแรกที่พี่เขมเรียกผมว่า “บีครับ” ผมนี้แอบสะดุ้งเลยครับ...มันเป็นเสียงที่ทุ้มและนุ่มนวล ผมอยากจะให้พี่เค้าเรียกผมอย่างงี้ตลอดไปเลยครับ

บี : คับผม....ผมขานตอบ

พี่เขมท่าทางดูทุลักทุเล กับการแกะซองแปรงฟันมาก เพราะมือข้างนึงของพี่เขม ก็มีแผลไม่น้อยเหมือนกัน

บี : อะ.....แกะให้แล้ว...
พี่เขม : รีบทำท่าไล่ออกจากห้องน้ำแล้วเตะประตูห้องน้ำปิดดัง...ปั้งงงงงง
บี : เฮ้ยพี่ไม่พอใจไรฟระ
พี่เขม : ปวดขี้จะราดอยู่แล้ว

ผ่านไปซัก 10 นาที


พี่เขมก้โวยวายออกมาอีกกกก

พี่เขม : บีคับ...พี่ถอดเสื้อไม่ได้
บี : ผมกะลังเปิดประตูแง้มเข้าไป...
พี่เขม : ตะโกนออกมา... “เฮ้ยเดียวก่อน.....ยังไม่ได้ใส่กางเกง”
บี : ผมแอบเห็นก้นแน่น ๆของพี่เขมดิ้น ๆสะท้อนกระจกในห้องน้ำแล้วก็แอบขำออกมา
พี่เขมเงยหน้าขึ้นมองผ่านกระจกละท้อน... “เฮ้ยอยากแอบดูดิฟระ”

บี : โอเค ๆ ครับพี่....
พี่เขม : เข้ามาได้......พี่แกเอาผ้าเช็ดตัวพันตัวไว้อย่างลวก ๆ
บี : หืม....นี่กินอะไรเข้าไปเนี่ย....เหม็นสัส.....ขี้คนหรือขี้.....สุนัข
พี่เขม : แหม่ ๆ ๆ ๆ ไอ้คนขี้หอมมมมมม
บี : ผมหยิบน้ำหอมพรม ๆ ให้ห้องน้ำ
พี่เขม : เออฉลาดเว้ย...แสนรู้จิง ๆ
บี : อ่า....ให้ช่วยอะไร
พี่เขม : อาบน้ำให้หน่อย
บี : เฮ้ย...ได้ไงฟระ อาบเองดิ
พี่เขม : ก็พี่เป็นแผลเพราะยูทำเลยนะ
บี : อ่า ๆ ๆ ๆ ยังไงหละ
พี่เขม : เด๋วพี่เข้าไปนั่งในอ่างอาบน้ำ ท่อนล่างไม่ต้องถู ถูแค่ครึ่งบนพอ
บี : แล้วเอาผ้าเช็ดตัวพัน ๆไว้แล้วลงไปแช่ในอ่างเนี่ยนะ
พี่เขม : หรือจะให้แก้หมด?
บี : เฮ้ย ๆ ๆ ๆ ๆไม่เอา ๆ ๆ ๆ ......ผมเริ่มหน้าแดง เขินสัส ๆ

แล้วผมก็อาบน้ำสระผมให้พี่เขม.....พี่เขมเป็นผู้ชายคนแรกที่ผมอาบน้ำให้...
ผมบอกให้พี่แกต้องยกแขนไว้ตลอดเพราะเป็นแผล ผมก็ถู ๆขัด ๆไปเรื่อย ๆ
แล้วน้องชายผมมันก็เริ่มทำงาน....ผมหาผ้ามาเช็ดตัวมาคลุมไว้เพื่ออำพราง

แต่ไอ้คนที่นั่งอยู่ในอ่างสิครับอำพรางไม่ได้ พี่เขมรีบบิดหน้า นั่งหันหลังให้ผมทันที
ผมแอบสังเกต ขนาดก็ใหญ่กว่าตัวพี่เขมเยอะเลยครับ....ขนาดมีผ้าเช็ดตัวหนา ๆคลุมไว้นะครับ
ตอนนี้จิตใจผม เตลิดเปิดเปิงไปหมดแล้วครับ

ผมได้มาค้างกับพี่คนที่ผมชอบ ได้กินเหล้ากะพี่เค้า แล้วก็ทะเลาะกะพี่เค้า พี่เค้าก็ตามมาง้อนั่งรออยู่หน้าห้อง แถม climax สุด ๆได้อาบน้ำให้พี่เค้าไปอีก....พูดแค่นี้ผมก็ถือว่าคุ้มเกินคุ้มละครับ.....นอนตายตาหลับละครับ


 พอเสร็จกิจ....เอ้ย อาบน้ำเสร็จ...ผมรีบลุกออกจ้าห้องน้ำทันที...หัวใจเต้นรัว ๆ ทำทุกวิธีทางที่จะทำให้น้องชายมันอ่อนตัวเร็วที่สุดครับ

พี่เขมออกมาจากห้องน้ำสภาพทุเรศกว่าเดิม เหมือนลูกหมาตกน้ำ แล้วผมก็เช็ดตัวด้านบนให้ แล้วก็เป่าผม ทาครีม ประแป้งแล้วก็เตรียมนอน....แต่ ไม่มีชุดนอนครับ

ผมเลยเอาชุดนอนผมให้ใส่...แต่ชุดนอนผมคือ boxer ขาสั้นมากกก 1 ตัว และ เสื้อกล้าม อีก 1 ตัว
พี่เค้าดูเซ็กซี่มากในชุดนอนของผม ผมกลืนน้ำลายเอื้อกใหญ่ แล้วพี่เค้าก็คว้าคอผมไปนอนกอด

หัวใจผมเต้นรัวกว่าเดิมไปอีก....ผมทำตัวไม่ถูกได้แต่นอนนิ่ง ๆ แล้วซักพักก็ได้ยินเสียงกรนเบรา ๆจากพี่เขม
เมื่อผมแน่ใจแล้วว่าพี่เขมหลับไปแล้วผมจึงค่อย ๆขยับออกมาจากอ้อมแขนของพี่เค้า

ผมจ้องมองพี่เค้าด้วยแววตาที่อาวร....สูดหายใจเข้าลึก ๆแล้วผมก็....
พูดออกไป....ว่า

.........พี่เขมครับ......เป็นแฟน....ผมได้ไม๊ครับ......


To be continued

[warin]

เป็นแฟนกันเร็วๆ  นะ
พี่เขมทุ่มเทมากกก  นั่งรอหน้าห้อง  ไม่กลัวยุงกัดด้วย

[cybershot]

ตอนที่ 11 โอเคกับสิ่งที่มี ยินดีกับสิ่งที่จากไป

ผมเดินออกมาจากห้องเพื่อจะหยุดความฟุ้งซ่านของตัวเอง....ผมอยู่ใกล้พี่เขม กว่านี้ไม่ได้จริง ๆครับ...ผมกลัวว่าผมจะทำเรื่องที่ผิดต่อเค้า.....ในหัวความ มะโนของผมเนี่ย...เห็นพี่เขมในชุดนอนของผมทีไร มันทำให้ผมอยากจะล่วงเกินพี่เค้าอยู่ตลอดเวลา....

ผมเดินลงมาที่ห้องอาหารเช้า....เจอกับพี่กัปตันของไฟล์ผม.....สภาพภายนอกของผมตอนนี้คือแย่เลยครับ ทั้งหัวฟู มีแผลสดมากมายตามตัว

พี่กัปตัน : ว่าไงไอ้น้อง...ไปโดนหมาที่ไหนฟัดมาอ่ะเมื่อคืน
บี : ผมยกมือไหว้กัปตันแล้วก็ตอบไปตามความจริง.... “ผมเดินตกท่อครับ”
พี่กัปตัน : ปล่อยขำออกมา.....นี่เมาขนาดมองไม่เห็นทางเลยเหรอ
บี : ก็พี่กัปตันเล่นมอมผมซะขนาดนี้...จะให้ผมเดินตรงได้ไงหละครับ
พี่กัปตัน : “ใคร๊มอมน้อง?...(เสียงสูงมากกกก)...ไม่มี๊.....เมื่อคืนพี่เข้าห้องสวดมนต์นอนครับ
บี : แหม่ ๆ ๆ ๆ สวดมนต์ข้ามคืนเหรอครับพี่
พี่กัปตัน : เออ...เอ็งนี่มันยียวนกวนประสาทจริง ๆเลย.....ว่าแต่ จะบินไหวเหรออย่างงี้ เห็นเมื่อคนไอ้เขมก็ออกไปตามหาหนิ เป็นไงบ้าง
บี : รายนั้นหนักกว่าผมอีกครับ....แผลท่ัวตัวเลย ลามไปถึงหน้า
พี่กัปตัน : เอ้ยแล้วมันจะบินไหวเหรอฟระ.....มันอยู่ไหนพาพี่ไปดูมันหน่อย
บี : ……………………………………..
ผมตกใจ....ไม่กล้าตอบ....ว่าพี่เค้าอยู่ห้องผม....ผมไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี
พี่กัปตัน : มันอยู่ห้องเอ็งใช่ไม๊...พาพี่ไปดูเร็ว

ผมพยักหน้าแล้วรีบพาพี่กัปตันขึ้นไปดู

พอพี่กัปตันเห็นสภาพ....พี่กัปตันก็ตัดสินใจ โทรหา ผู้บังคับบรรชาทันที

พี่กัปตัน : ขอสาย...... chief pilot.... หน่อยครับ
ผ่านไป 10 วิ.....เฮ้ยมึง....ไอ้เขมไปเดินตกท่อมะคืนหวะ .... สภาพเละเลย เด๋ว กรูขอนักบินมาบินแทนซักคนได้มะ...กรูจะให้มันไปโรงพยาบาลก่อน ...เมื่อคืนกรูไม่ได้เห็นมันตกท่อ มาเจอเมื่อเช้านี้เอง...เด๋วให้มัน passive กลับแล้วไปโรงพยาบาลก่อนได้มะ....กรูรับผิดชอบเอง

พี่กัปตัน บ่นต่ออีกหน่อย....เฮ้ยมึง มีน้องลูกเรืออีกคนตกท่อเหมือนกัน พัง พอ ๆกันเลย...ถ้าเป็นไปได้ติดต่อ แผนกลูกเรือส่งคนมาอีกคนก็ดีนะ...จะได้ให้มันพากันไปโรงพยาบาลเลย

ตอนที่พี่กัปตันคุยโทรศัพท์....แล้วลามมาถึงเรื่องผม...ผมตกใจมากว่า...เฮ้ยน่าจะไม่ได้ไปบินวันนี้แน่ ๆ ละ เพราะดูจากสภาพทั้งผมและพี่เขม ไม่น่าจะรอด

พอพี่กัปตันคุยโทรศัพท์เสร็จ พี่กัปตันก็เดินมาบอกว่า.....

พี่กัปตัน : เอ็งไอ้บี....ในฐานะที่เป็นจูเนียร์สุด...แล้วแผลเอ็งก็เยอะพอดูอยู่....พี่จะให้เอ็ง passive กลับแล้วพอถึง กทม. แล้ว เอ็งมีหน้าที่พี่ไอ้เขมน้องพี่....ไปหาหมอที่โรงพยาบาล....แล้วเอ็งก็ไปหาด้วยหละ...ทำแผลให้เรียบร้อยแล้วโทรมาบอกพี่เมื่อทุกอย่างเสร็จแล้วเข้าใจไม๊

บี : เข้าใจครับ....ผมขอโทษครับพี่

พี่กัปตัน : เฮ้ย ไม่เป็นไร.....พี่มีหน้าที่ต้องดูแล ทุกคนในไฟล์พี่อยู่แล้ว...ไม่ต้องกลัวนะว่าจะมีความผิด...มันเป็นอุบัติเหตุ

บี : ขอบคุณมากครับพี่กัปตัน

พี่กัปตัน : เออ...ไปหาข้าวกินซะแล้วไปซื้ออะไรมาฝากไอ้เขมด้วย....อะ เอาเงินนี่ไป...แล้วเจอกันตอน pick up.


พี่กัปตันแม่ง สปอร์ทมาก....ใจดีสุด ๆ โคตรเท่ห์ อ่ะ

ผมมารู้ทีหลังว่าพี่แกเคยเป็นตำแหน่งใหญ่โตในบริษัท แต่พี่แก เบื่อแล้วก็เลยอยากบินอย่างเดียว....สุดยอดไปเลยครับพี่


ผมก็ไม่กล้าอยู่ในห้องกับพี่เขม 2 ต่อ 2 ผมจึงออกมาหาอะไรกิน จิบกาแฟ แล้วก็ซื้ออาหารเช้าไปให้พี่เขม...ตามคำสั่งของพี่กัปตัน

พอกลับมาถึงห้อง...เจอพี่เขมนั่งอยู่ที่เตียงทำหน้าบูดบึ้งอยู่.....

บี : อ่าวพี่ตื่นแล้วเหรอ

พี่เขม : เออดิ...หายไปไหนมา ทำไมไม่เฝ้าพี่

บี : อ่าว....ผมไม่ใช่หมานะพี่จะได้นั่งเฝ้าพี่เฉย ๆ

พี่เขม : ยียวนกวนประสาท....

ผมยิ้มรับแล้วก็ทำท่า ยกอาหารที่ซื้อมาฝากพี่แก.....

บี : นี่ไงผมไปซื้อข้าวมาให้กินไงครับ...นี่ breakfast in bed เลยนะ

พีเขม : เหอ ๆ ๆ....ไม่กิน....ถ้าพี่ไม่ชอบพี่ไม่กินหรอก

บี : ก็ตามใจ...ผมซื้อมาแต่ของอร่อยที่ผมชอบกิน.....พี่ไม่กินผมก็กินเอง....ไม่เห็นยาก

พี่เขม : เด๋วเหอะ.... “ทำท่าเหมือนจะขว้างอะไรใส่ผมซักอย่าง”

พี่เขม กินแม่งมันครบทุกอย่างเลยครับ ทั้งกาแฟ ขนมปังโอชิน โรตีกรู พายจรัญ และก็ข้าวเหนียวไก่ทอดใบมะกรูด

ที่สำคัญที่สุด ผมไปซื้อต้มโคล้ง กระดูกหมู มาด้วยครับ ซดกันจนหยดสุดท้ายเลยครับ

ทีนี้ส่างเลยครับ....หายเมาค้าง เจอฤทธิ์ ต้มโคล้งไป


แล้วผมก็แจ้งเรื่องที่เราต้อง passive กลับแล้วก็ไปโรงพยาบาลตามคำสั่งของกัปตัน

พี่เขมทำหน้าเครียด...แล้วพี่เขมโทรคุยกับพี่กัปตัน

ผมทำการเก็บกวาดทุกอย่าง แล้วก็มานั่งที่โซฟา ดูทีวี เพลิน ๆ

ซักพักก็คล้อยหลับไป....


ผมฝัน....ถึงเรื่องเหตุการณ์เมื่อคน....ผมจำได้ลาง ๆ แต่จำเสียงทุ้ม ๆ ของพี่เขมได้อย่างแม่นยำ

ในฝันนั้น มันเป็นเหตุการณ์ที่กระโดด ไปมา....ระหว่างคำที่ว่า

พี่เขม : เอออ....กรูชอบน้องเจ....พอใจพวกมึงรึยัง

กับ

พี่เขม : บีเป็นแฟนพี่นะ

ประโยค 2 ประโยคนี้ดังค้างอยู่ในหัวผม

ซักพักนึงผมเริ่มรู้สึกชาที่ขา....เหมือนมีอะไรมาทับผมเริ่มขยับตัวได้ลำบาก.....อาการเหมือนถูกผีอำ...แต่เป็นตอนกลางวันแสก ๆ ๆ

ผมขยับขาไม่ได้เลยครับ...แล้วผมก็เริ่มกลัว.....ผมเริ่มพยายามดิ้นแต่ขาผมเหมือนมีอะไรมากดทับอยู่ ผมรวบรวมความกล้าทั้งหมด ปลุกตัวเองให้ตื่นขึ้นมา ก็พบกับว่า หัวคนครับ

หัวคนนอนอยู่ที่ขาผม....แล้วมันกำลังทำให้ขาผมเป็นตะคริว

ผมร้องออกมาอย่างดัง....

บี : เฮ้ย...พี่เขม มานอนอะไรตรงนี้ฟระ (ผมพูดพร้อมขยับตัวลุกหนี)

พี่เขม : โอ้ย ๆ ๆ ๆ ๆ แผลที่หน้ากรู

บี : เฮ้ยพี่...ผมขอโทษ......ช่วงเวลาที่ผมขยับหนี น่าจะทำให้แผลที่หน้าพี่เขมกระเทือน

พี่เขม : ก็เห็นมันน่านอนดี...ก็เลยมานอนด้วย หลับคนเดียวจะไปสนุกอะไร

ผมคิดในใจ....ไอ้หน้าหม้อเอ้ย....มานอนตักกรู.....แถบมะคืนก็บอกว่าชอบน้องเจ
แล้วเห็นกรูเป็นตัวอะไร....ตัวขั้นเวลารึไง.....คงจะรอให้น้องเจเลิกกะแฟนสินะ...แล้วเด๋วแม่งก็ทิ้งกรู

แล้วพี่เขมก็ลุกขึ้นทำท่าทางจับ ๆแผล

ผมไล่พี่เขมกลับห้องโดยทันที บอกว่าใกล้เวลา pick up time แล้ว ให้ไปแต่งตัว...เตรียมตัวได้แล้ว

พี่เขมก็ยอมแต่โดยดี.....

เราก็ passive กลับพร้อมกันแต่ไฟล์ค่อนข้างแน่น...เลยทำให้เราไม่ได้นั่งด้วยกัน

พอถึงสนามบิน ผมก็จัดการลากกระเป๋าพี่เขมกับกระเป๋าผมมาให้พี่เขมเดินตามมาอย่างช้า ๆ

จริง ๆแล้ว ไอ้พี่เขมเนี่ยครับมันไม่น่าจะเจ็บอะไรมาก เพราะแผลส่วนใหญ่เป็นที่มือ แขน แล้วก็หน้า ไม่รู้ไปล้มอิท่าไหน.....

แต่ผมนี่สิครับ....ทำฟอร์ม ไม่เจ็บ แต่จริง ๆ เข่าทั้ง 2 ข้าง พังหมด...เลือดซิบ ๆตลอดตั้งแต่เช้า...อาจจะเพราะอาบน้ำแล้วโดนน้ำไปอีก

ก็แน่หละสิครับ.....คนที่แพ้ก็ต้องดูแลตัวเอง.....ใครจะไปกล้าหน้าด้านขอให้คนอื่นอาบน้ำให้อย่างพี่เขม


ตอนนี้ผมรู้สึกตัวเองเหมือนเป็น bi polar มากเลยครับ....คอยดูแล เทคแคร์พี่เขมประหนึ่งว่าเป็น คู่ผัวตัวเมีย....แต่อีกใจนึงก็ เกลียดพี่เค้า...ที่พี่เค้าไปชอบน้องเจแล้วยังเสือกจะมาอ้อยผม

นี่ ที่ผมอุตสาไป search อากู๋มาว่า how to อ้อย ผช. เนี่ย.....พี่เขมเป็นคนเขียนกระทู้นี้เองป่าวฟระ.....อ้อยกรูจัง


ระหว่างทางขับรถไปโรงพยาบาล....
ผมเป็นคนขับรถให้พี่เขมนั่งครับ....เอารถผมไป....ผมก็เปิดเพลงแล้วฮัมเพลงในรถผมตามปกติ

พี่เขมดูจะมีความสุขมากกกกร้องตามได้ทุกเพลง....

อ่อ ๆ เพราะมันเป็นนักดนตรี...อย่าลืมสิ...มันเลยรู้จักเพลงซะเยอะเลย

แล้วพี่เขมก็เอยปากขึ้นมา

พี่เขม : เห้ย ..... shape of you…พร้อมเปิดกลองชุด เคาะ รถผมเป็นทำนอง
บี : ผมร้องตามได้อย่างเชี่ยวชาญ....ผมฝึกมาดีครับเพลงนี้...พร้อมทั้งยักคิ้วให้พี่แก

บี : “The club isn't the best place to find a lover
So the bar is where I go (mmmm)
Me and my friends at the table doing shots
Drinking fast and then we talk slow (mmmm)
And you come over and start up a conversation with just me
And trust me I'll give it a chance now (mmmm)
Take my hand, stop, put Van The Man on the jukebox
And then we start to dance
And now I'm singing >>>> พร้อมชี้ไปที่พี่เขม

พี่เขม : Girl, ถั่วงาถั่วงาถั่วงา love
ถั่วงาถั่วงาถั่วงา somebody like me
Come on now, follow my lead
I may be crazy, don't mind me
ถั่วงาถั่วงาถั่วงาถั่วงาถั่วงาถั่วงาถั่วงาถั่วงาถั่วงาถั่วงาถั่วงาถั่วงาถั่วงาถั่วงาถั่วงาถั่วงาถั่วงาถั่วงาถั่วงาถั่วงาถั่วงาถั่วงาถั่วงาถั่วงา, follow my lead (mmmm)

แล้วเราสองคนก็ร้องท่อนต่อไปพร้อมกัน.....
มันเป็นสิ่งที่สนุกมากครับ...จนทำให้ผมลืมไปชั่วขณะว่า...ผมกำลังโกรธคน คนนี้อยู่

ไอ้พี่เขมก็พยายามร้อง แต่ก็ได้แต่ดำน้ำ....5555 แต่ก็ยังจะร้องให้ได้
มันเป็นมือกลองมันเลยไม่ค่อยจะสนใจเนื้อร้องเท่าไหร

พอถึงโรงพยาบาล ไม่ได้พูดพร่ำทำเพลงอะไรกันมาก....หมอจับฉีดยากันบาดทะยักทั้งคู่แล้วก็ส่งตัวไปทำแผลอย่างจริงจังครับ

ผมกลับออกมาจากห้องทำแผลพร้อมทั้งสนับเข่าอันใหญ่ 2 ข้างเลยครับ ผมนึกว่าตัวเองจะไปแข่ง ice hockey

และส่วพี่เขมครับ ฮากว่า....พันหัวอย่างกะมัมมีแปะหน้าแปะตา แทบจะไม่เหลือพื้นที่ว่าง
ถ้าใครเคยอ่านการตูน นารุโตะ จะต้องรู้จัก ดันโซ แน่ ๆ ครับ พี่แกพันออกมาแบบนั้นเลยครับ
พอเราเจอกันเราก็ขำใส่กันใหญ่ บอกว่านี่ผ่านสงครามเวียดนามกันมาเหรอ....ทำไมดูหนักหนาจังฟระ

พี่แกยกกล้องมีถือออกมาพร้อมขอให้บุรุษพยาบาลถ่ายภาพให้

พี่เขมใช้มือข้างที่ไม่ได้ผู้คล้องคอ มาคล้องคอผม แล้วก็บอกให้ผมทำหน้ากวน ๆ โหด ๆ

.
.
.
.
.
และรูปนั้นก็เป็นรูปสุดท้ายของ แคมเปญ black and white photo challenge ของพี่เขมครับ

Caption ว่า โอเครกับสิ่งที่มี.....ยินดีกับสิ่งที่จากไป

.....แล้วก็แท็กชื่อผม


To be continued


https://www.youtube.com/watch?v=_dK2tDK9grQ
เพลง shape of you ครับ

ขอขอบคุณทุกคนที่ติดตามนะครับ...ว่าง ๆ ก็ลองฟังเพลงแล้วงับตามพี่เขมไปก่อนนะคับ

[warin]

ขอบคุณจ้า

[B52]

สนุกดี

[cybershot]

ตอนที่ 12 ความไม่แน่นอน

หลังจากออกจากโรงพยาบาลเราก็หิวโซ...พากินไปกินอาหารญี่ปุ่นที่อยู่ห้างใกล้ ๆ
พอพนักงานเอาเมนูมาให้เท่านั้นแหละ....ผมกับพี่เขม ก็สั่งกันแหลกเลยครับ
ผมเป็นเด็กบ้านนอกครับกินอาหารญี่ปุ่นเป็นอยู่ไม่กี่อย่าง...ปลาดิบที่กินเป็นก็มีแต่ salmon อย่างเดียว...แล้วก็หอยที่ชอบกินก็คือ hotate ที่เหลือถ้าไม่สุกก็ไม่กินครับ
แต่พี่เขมสิครับ...สั่งมาจัดเต็มมากกกก....ปลาไม่รู้กี่สายพันธุ์ พี่แกเล่นสั่งมาหมด

สุดท้าย...พี่แกก็กินได้แต่ปลากกินข้าวไม่ไหว...เพราะผมช่วยกินไม่ได้เลย

ขนาด foie gras กับ ไข่หอยเม่นผมยังไม่กล้ากินเลยครับ...พี่แกสั่งมาอย่างเวอร์แล้วพี่แก้ก็รับกรรมไปครับ

พนักงานคงเห็นเราสั่งกันเยอะ...จึงเชิญเชฟให้มาคุยด้วย...เชฟก็ทำความรู้จักกับเราแล้วก็แนะนำเมนูพิเศษที่เค้าปรุงเองสำหรับวันนี้ครับ...แล้วก็ถามเราว่าเราอยากจะลองไม๊

เชฟญี่ปุ่นแนะนำเป็นภาษาไทยแบบครับ...บอกว่าเป็นซุปปลาที่เค้าตั้งใจปรุงเลยครับ...ไม่ได้หาทานได้บ่อย ๆ
ผมสนใจจึงถามไปว่าราคาเท่าไหร....
เชฟตอบกลับว่าไม่แพงเลย 250 บาทเอง.
ผมก็คิดว่ามันน่าจะไม่แพงมากสมเหตุสมผล...ได้อยู่ครับจึงสั่งมา 1 ถ้วยเพื่อแบ่งกันชิมกับพี่เขม

แต่พอพนักงานเสริฟ ยกมาวางเท่านั้นแหละครับ...ผมกับพี่เขมปล่อยก๊ากออกมาเลย

เพราะว่าถ้วยซุปที่เอามาเสริฟให้มีขนาดเล็กพอ ๆ กับถ้วยซุปมิโสะที่ทางร้านจัดให้ฟรีครับ....พอเปิดดูก็พบเนื้อปลา 2  ชิ้นแล้วก็ผักนิดหน่อย....

ผมกับพี่เขมแย่งกันกินแทบไม่ทัน

พอเช็คบิล...ราคาออกมา 2,5xx บาท ผมนี้หน้าเหวอไปเลยครับ...
ตอนแรกผมคิดว่าจะเลี้ยงพี่เขมแต่ราคาออกมา 2,5xx บาท ผมก็เลยบอกพี่เขมไปว่าเงินไม่พอง่ะ....ขอไปกดเงินก่อนได้รึป่าว
บี : พี่เขม บี มีอยู่ 350 ขาดตัว
พี่เขม  : พี่หนักกว่าพี่มี 150 บาท
บี  : ซวยหละสิเอาไงดีพี่.....
พี่เขม  : เด๋วบีรอนี่นะพี่ไปกดเงินแป๊ป
บี  : อ่าได้ครับ....นึกว่าต้องล้างจานซะแล้ว
พี่เขม  : มากะพี่จะกลัวอะไร....ป๋าอยู่นี่....ต้องไม่ได้ล้างจานดิ ต้องขัดห้องน้ำด้วย

พี่เขมก็ออกไปกดเงินแล้วก็มาจ่ายให้ ผมยก 350 ให้พี่เขมบอกว่าหมดตัวแล้วพี่....พี่เขมไม่รับเงินครับบอกว่า พี่แกจะเลี้ยง ผมนี่เกรงใจสุด ๆ ผมเลยบอกว่าเด๋วผมเลี้ยงอย่างอื่นละกันอยากทำไรกินไรอีก

พี่เขมบอกกว่าไปดูหนังละกาน...ไหน ๆ ก็ไม่น่าจะได้บินอีกหลายวันแน่ ๆ เพราะดูจากสภาพแล้วไม่น่าจะรอดทั้งคู่

เราจึงไปดูหนังครับ...แต่ห้างที่เราอยู่นั้นไม่มีโรงหนังจึงต้องขับรถไปอีกที่นึง

ระหว่างทางที่จะไป...ผมขอให้พี่เขมเป็นคนขับให้ครับ...เพราะผมเป็นคนบ้านนอกอ่ะครับ ถึงจะมาอยู่ กทม.หลายปีแล้วก็ตาม...ผมก็ยังไม่รู้จักถนนหนทางในเมืองเลย...เพราะผมขับรถแต่ไปทำงานกับ กลับบ้านเท่านั้น...ในเมืองรถติดจึงไม่เคยขับรถเลย

พี่เขมก็ขับรถผมไปที่ห้างย่านเอกมัย พาไปดูหนังครับ  ซักพักโทรศัพท์พี่แกก็ดังขึ้น

พี่เขมยกมาดูแล้วก็กดตัดสาย

ผมก็เลยถามว่าใคร...พี่เขมก็พูดขึ้นมาหน้าตาเฉย ๆว่า น้องเจ

ตอนนี้หน้าผมเริ่มชาครับ...ผมเริ่มไม่อยากไปดูหนังกันพี่เขมขึ้นมาละครับ....

ผมมีความรู้สึกเหมือนเป็นส่วนเกินขึ้นมาทันทีแล้วพี่เขมก็พูดขึ้นว่า

พี่เขม  : น้องเจเนี่ย....มีแฟนแล้วนะก็โทรมาอยู่ได้...พี่บอกไม่ตั้งหลายครั้งแล้วว่าพี่ไม่อยากเป็นชู้

บี  : ........ผมเงียบไม่ตอบ.....

พี่เขม  : เห็นมะ....โทรมาอีกละ....(พร้อมทั้งทำหน้าเซ็ง ๆ แล้วก็กดตัดสายอีก)

บี  : ...น้องเค้าอาจจะมีเรื่องด่วนก็ได้นะพี่

พี่เขม  : บีอยากรับแทนพี่ไม๊หละ.....ด่วนมาก ก็ไปโทรหาแฟนดิ มาโทรหาพี่ทำไม

บี  : เหย....เรื่องไรพี่ ผมไม่รับหรอก เด๋วน้องเค้าเอาน้ำกรดมาสาดผม

พี่เขม  : นี่ดูละครช่อง 7  เยอะไปป่ะเนี่ย

แล้วโทรศัพท์พี่เขมก็ดังขึ้นอีก....พี่เขมเริ่มทำหน้าเหวี่ยงใส่โทรศัพท์พี่แกแต่สีหน้าก็เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือทันที

พี่เขม  : อูยยย...อันนี้แม่โทรมา ไม่รับไม่ได้....

พี่เขมกดรับโทรศัพท์พร้อมทั้งเปิด speaker

พี่เขม  : คับคุณแม่

คุณแม่พี่เขม  : ไงลูกชาย...วันนี้ไม่กลับมากินข้าวเย็นบ้านเหรอ

พี่เขม  : ครับคุณแม่ ลูกไม่ได้กลับไปกินข้าวด้วยครับ....ขอโทษค๊าบบบไม่ได้โทรบอก

คุณแม่พี่เขม  : แหนะ...เอาอีกแล้วนะ ปล่อยให้แม่กับป๊ารอ...แล้วไปไหนหละเนี่ย

พี่เขม  : มากินข้าวกับน้องในไฟล์ครับผม

คุณแม่พี่เขม  : น้องคนไหนหละแม่รู้จักไม๊

พี่เขม  : น้องบีครับคุณแม่....น้องบีเป็นคนเชียงใหม่ คุณแม่อู้เมืองกับน้องบีได้นะครับ

แล้วพี่เขมก็หันมาบอกผมว่า “ไหว้แม่พี่รึยัง”
ผมทำท่าตกให้หนัก...ไม่คิดว่าพี่เขมจะบอกคนที่บ้านแล้วก็เปิด speaker คุยให้ผมได้ยิน

บี  : สวัสดีครับคุณแม่พี่เขม .... ผม บีนะครับ

คุณแม่พี่เขม  : บีก๋าลูก....เป๋นคนตางใดฮั่น....แม่เป๋นคนเจียงฮายหนาลูก
(บีเหรอลูก...เป็นคนที่ไหน...แม่เป็นคนเชียงรายนะลูก)

บี  : ผมเป๋นคนเจียงใหม่ครับคุณแม่....บ้านอยู่สันทรายคับผม
(ผมเป็นคนเชียงใหม่ครับคุณแม่...บ้านอยู่สันทรายครับ)

คุณแม่พี่เขม  : สันทรายตางใดอ่ะลูก แม่นแถวกาด 3 แยกก่อ
(สันทรายตรงไหนหละลูก...ใช่แถว ๆ ตลาด 3 แยกไม๊)

บี  : แม่นละคับคุณแม่ บ้านผมอยู่ต๋ามหมู่ฮั่นคับ
(ใช่แล้วครับคุณแม่...บ้านผมอยู่แถว ๆ นั้นแหละครับ)

พี่เขม  : อ่าวคุณแม่โทรหาลูกไม่ใช่เหรอ....

คุณแม่พี่เขม  : เออ...ลืมไปเลยลูก....แล้วทานข้าวกันแล้วใช่ไม๊ลูกอย่าปล่อยให้น้องหิวหละ

พี่เขม : แหม่ ๆ ๆ ๆไม่ได้เป็นห่วงลูกชายเลย....ไปเป็นห่วงลูกบีแทนแล้วเหรอครับ

นี่ลูกไปโรงพยาบาลมาครับ...ไปเดินตกท่อกันทั้ง 2 คนเลยครับที่เชียงใหม่ หมอจับฉีดยาคนละเข็ม ลูกเจ็บจะตายละคุณแม่ ๆ ๆ ๆ คุณแม่ไม่สนใจลูกเลย

คุณแม่พี่เขม : ต๋ายแล่ว....บีเป๋นอะหยั่งนักก่อลูก
(ตายแล้ว...บีเป็นอะไรมากไม๊ลูก)

พี่เขม  : เออออออ.....ตกท่อ 2 คนเลยครับคุณแม่แต่ไม่ถามลูกตัวเองซักคำ

บี  : เจ็บขนาดเลยครับคุณแม่ ผมเข่าถลอก 2 ข้างเลยครับ (ผมอ้อนคุณแม่พี่เขม เพื่อตัดหน้าพี่แก)

พี่เขม  : โอยยยยยย.......นี่ยังไม่เคยเจอกันเลยนะเข้ากันเป็นปีเป็นขลุ่ย

คุณแม่พี่เขม  : เขมลูก....วันหลังพาบีมากินข้าวที่บ้านนะลูก....เด๋วแม่ยะอาหารเมืองฮื้อกิ๋น(เดี่ยวแม่ทำอาหารเมืองให้กิน)

พี่เขม : คุณแม่พูดปะแล็ด(พูดพลาด) ครับ...แค่นี้นะครับผมเริ่มน้อยใจละ...ทีลูกตัวเองไม่เห็นเคยทำให้กินเล

คุณแม่พี่เขม  : เดวเฮาปะกั๋นเน้อลูกบี(เด๋วเราเจอกันนะลูกบี)

บี  : ครับ ได้ครับคุณแม่ สวัสดีครับ

พี่เขม  : ลูกอาจจะกลับดึกนะคุณแม่ เด๋วไปดูหนังต่อครับ...สวัสดีครับ

คุณแม่พี่เขม :จ้า..ลูกรัก

แม่ลูกคู่นี้คุยกันสวีทมากกกกก...เลยครับ ผมได้ยินแล้วก็อดยิ้มไม่ได้..ผมตกใจมากครับที่พี่เขมให้ผมคุยกับคุณแม่....ผมมีความรู้สึกเหมือนคุยกับแม่ยายชอบกล?

แต่เด๋ว....ดึงสติจ๊ะ....เรายังไม่ได้เป็นอะไรกับพี่เค้า.....

ผมพูดขึ้นหลังจากที่พี่เขมวางโทรศัพท์จากแม่

บี  : คุณแม่พี่นี่น่ารักดีเนอะ.....สำเนียงภาษาเหนือเนี่ย หว๊าน หวาน

พี่เขม  : แม่อ่ะชอบคุณภาษาเหนือ...นี่ไม่มีคนคุยภาษาเหนือกับนางนานแล้ว พอนางได้คุยนางก็ไม่ยอมหยุดเลย...อย่างที่เห็น

บี  : แล้วคนที่คุยภาษาเหนือด้วยหายไปไหนแล้วหละครับ

พี่เขม  : พี่เลิกไปแล้ว.....แฟนเก่าพี่เองแหละ

บี : เหย ๆ ๆ พี่ ที่บ้านพี่ก็รู้แล้วเหรอครับว่าพี่ชอบผู้ชายอ่ะ

พี่เขม : รู้ดิ....ตอนแรกแม่งกลัวชิบหาย....แต่สุดท้ายถ้าเป็นความสุขของลูกเค้าก็เข้าใจแหละ เราไม่ได้ไปทำผิดอะไรหนิ....มันเป็นทางเลือกของเรา

บี : เฮ้ย ครอบครัวพี่แม่งเจ๋งหวะ....ผมดิ ยังไม่กล้าบอกพ่อกับแม่เลย

พี่เขม : วันนึงมันก็ต้องบอกป่าวว้าาาาาา

บี : ผมยังไม่พร้อมครับ....แล้วแฟนเก่าพี่เป็นใครอ่ะ ลูกเรือป่ะ ผมรู้จักมะ(ผมรีบเปลี่ยนเรื่อง...เริ่มอยากรู้ความสัมพันธ์ของพี่เขม)

พี่เขม : บีเข้ามาไม่น่าจะทันมั้ง...เป็นลูกเรือเนี่ยแหละ

บี : อ่อ ๆ ๆ

พี่เขม : อ่าถึงละจะดูเรื่องไร

บี : ขอ super hero อะไรก็ได้คับ แต่ เด๋วผมเลี้ยงเองนะพี่ พี่เลี้ยงข้าวผมแล้วอ่ะ ผมเกรงใจ

พี่เขม : ใครบอกว่าเลี้ยง... เด๋วเอาเงินมาคืนพี่ด้วย(พี่เขมพูดพร้อมหน้าตาย)

บี : ผ่อน 0% 3เดือนได้ป่ะ

พี่เขม : น้อย ๆหน่อย ผ่อน 3 ปีเลยไม๊หละ....ดอกไม่แพงนะ

บี : โหย ๆ ๆกะน้องก็คิดดอก

พี่เขม : ถ้าไม่ให้คิดดอกต้องเป็นอย่างอื่น สนป่ะหละ

ผมตกใจหน้าแดงเลยครับ...ทุกครั้งที่พี่แกหยอดมาแต่ละทีเนี่ยทำผมใจละลายทุกที...ถึงจะเป็นอะไรที่นิดหน่อย แล้วบวกกับการยื่นหน้ามาใกล้ ๆ ทุกครั้งที่อ้อยผมเนี่ย.....ผมควบคุมตัวเองไม่เคยจะได้ทุกที

บี : รีบไปจองเหอะ....เด๋วก็เข้าไม่ทันพอดี(รีบตัดบทครับ)

แล้วเสียงโทรศัพท์พี่เขมก็ดังขึ้นอีกครั้ง...และก็ตามคาดครับ น้องเจโทมานั่นเอง

จากที่ผมยิ้ม ๆ คุยเล่นอยู่หัวใจผมก็แป้วเลยทันที....ผมรู้ครับว่าผมอ่ะสู้น้องเค้าไม่ได้ซักอย่าง

น้องเค้าทั้งหล่อ...น่ารัก...ขาวอมชมพู...หุ่นดี...เน็ตไอดอลสุดๆ

พี่เขมกดตัดสายอีกครั้ง...พร้อมทั้งหันหน้ามาบอกผม.... “พี่ไม่ได้เป็นอะไรกับน้องเจจริง ๆนะ....พี่เคยชอบน้องเค้าแต่ตอนนี้พี่ไม่ได้ชอบน้องเค้าแล้ว....พี่ชอบ.........”

ผมตกใจ...รีบบอกปัด

บี : อ้า ๆ ๆ ๆ ไม่ได้ว่าอะไรซักหน่อย พี่จะชอบใครก็ได้โตแล้ว

พี่เขม : ก็เห็นหน้าบึ้งทุกทีที่ น้องเจโทมา

บี : ป๊าววววววว (เสียงสูงมากกกก) หน้าบึ้งอะไรไม่มี๊....

พี่เขม : หึงหราเราอ่า ๆ ๆ 5555555

บี : ผมอึกอัก...ไม่กล้าตอบ... “จะดูไม๊หนังอ่ะ”
(ผมรีบเปลี่ยนเรื่อง)

พี่เขม : ค๊าบบบบ ดู ค๊าบบบบ พร้อมยิ้มกว้างทำตาหยีใส่

ผมเนี่ยบอกเลยนะครับว่าแพ้ทุกครั้งกับรอยยิ้มพี่เขมเนี่ย...ยิ่งตาหยี ๆ ตอนยิ้มกว้าง ๆนะ....ตายไปเลยครับ...จะให้ทำอะไรผมก็ยอม


พอมาเลือกที่นั่ง...ผมก็เลยอยากเลือกที่ให้มัน ไฮโซหน่อยสมกับเป็นเดตแรก...(นี่คิดเองล้วนๆ....พอรู้ว่าเค้าไม่ได้ชอบน้องเจแล้ว หน้าบานเป็นจานเชิงเลยครับ)

บี : พี่เอาตรงนี้ไม๊

พี่เขม : นั่งตัวธรรมดาก็ได้นะ กลาง ๆโรงก็ได้ ตรงนี้แพง

บี : ได้ไงหละพี่เสียไปตั้ง 2 พันให้ผมออก 2 ร้อยกว่า ๆเนี่ยนะ

พี่เขม : ก็ตามใจ

ผมเลยเลือก milano chairs ครับ เป็นที่นั่งสำหรับคู่รักครับ
ผมไม่เคยนั่งมาก่อนเลยครับ...อย่าว่าแต่นั่ง milano chair เลยครับ จะให้มีคู่มาดูหนังยังไม่มีเลยครับ

ครั้งแรกมันก็จะเสียว ๆ หน่อย....เพราะเก้าอีกเป็นเก้าอีกที่ไม่มีที่กั้นระหว่างกลางครับ แล้วแอร์แม่งก็เย็นมาก ๆ
โดยส่วนตัวผมเป็นคนขี้หนาวอยู่แล้ว พอเข้าไปในโรง ขนที่ลุกซู่เลยครับ อากาศเย็นสุด ๆ

ผมนั่งทนหนาวไปซักพัก ผมก็รู้สึกถึงไออุ่นจากคนข้าง ๆ ที่ตอนนี้หนังยังไม่เริ่มเลย...พี่แกนั่งสัปหงกไปแล้ว...

คงจะเหนื่อยมากอ่ะครับ เมื่อคืนก็ไม่ได้นอนทั้งคืนมาเฝ้าอยู่หน้าห้องผม...พออาบน้ำเสร็จก็หลับไปได้แป๊ปเดียวแล้วก็ตื่นมากินข้าว

จะว่าไปพี่แกก็ดีนะครับ....ผมหละไม่อยากจะคิดเข้าข้างตัวเองเลยว่าพี่เค้าจริง ๆแล้วก็อาจจะชอบผมอยู่ก็ได้
แต่เมื่อกี้เค้าก็เพิ่งบอกผมอยู่ครับว่าไม่ได้ชอบน้องเจแล้ว...แต่เมื่อคืนหละ...ยังยอมรับกับทุกคนอยู่เลยว่าชอบน้องเจ

ยังไงหละพี่คนนี้...จะเดินหน้าต่อหรือหยุดดี....
และแล้วผมก็ทนห้ามใจตัวเองไม่ไหวครับ

ผมเอื้อมแขนไปด้านหลังแล้วก็จับพี่เขมมานอนให้อ้อมกอดของผม

พี่เขมเหมือนไม่รู้ตัวเลย...ขยับหน้ามานอนบนไหล่ผม...แบบพอดี

ผมนี่นั่งหน้าแดงเลยครับ...ไม่รู้กล้าทำไปได้ไง จากที่หนาว ๆ กลายเป็นร้อนเลยครับ...ผ่านไปซักครึ่งเรื่องแขนผมเริ่มชา...แต่จะเปลี่ยนท่าก็กลัวจะไม่ได้กอดพี่แกแบบนี้...แต่ที่สำคัญไปกว่านั้น...น้ำลายพี่แกไหลครับ ไหล่ผมนี่เปียกไปหมดเลย...ผมกลั้นหัวเราะไว้ไม่ให้มีเสียงออกมาแต่ตัวผมสั่น ๆแทน พี่แกเลยสะดุ้งตื่นขึ้นมา...

พี่เขม : เหยไรฟระ...แล้วพี่เขมก็สูดน้ำลายเข้าไป

บี : จะอะไรหละพี่...ไหล่ผมเปียกหมดละ

พี่เขม : .........ไม่ตอบ.......

บี : นอนต่อก็ได้นะพี่ อีกครึ่งเรื่องก็จบละ
พี่เขม : เออไหน ๆก็ไม่ได้ดูละ....นอนแม่ง

บี : ผมยิ้มกว้างให้ พร้อมทั้งตีขาว่าให้นอนตักผม

พี่เขม : ....ไม่ตอบแล้วก็ก้มตัวลงนอน....

พี่เขมนอนตะแครง หันหน้าเข้าหาตัวผมครับ ผมนี่หุบพุงแทบไม่ทัน

แล้วพี่แกก็ดึงเอามือผมไปกอดไว้....

มันเป็นความรู้สึกผมรอมานาน....นานมากครับ.....การดูหนังกับคนที่เรารักเนี่ย...มันโรแมนติกอย่างงี้นี่เอง...ไม่ว่าเราจะดูหนังอะไร...มันก็กลายเป็นหนังรักไปหมดเลยครับ


To be continued…

[cybershot]

ตอนที่ 13 แปรงสีฟัน toothbrush

หลังจากดูหนังเสร็จเดินออกจากโรง...เสื้อผมก็แห้งพอดีครับ...จากคราบน้ำลายพี่เขม

พี่เขมทำหน้า งง ๆ ตึง ๆ เดินก้มหน้าไม่พูดอะไรกับผมเลย...ผมก็เลยรู้สึกไม่ดีเลยครับ...พี่เค้าจะคิดว่าผมฉวยโอกาสทำอะไรเค้าไปรึป่าว...หรือจริง ๆพี่เค้าไม้ได้ชอบผม แล้วผมไปทำอย่างนั้นกับเค้า

ก็แค่ให้นอนตักเองป่าวว้าาาาาาา....พี่น้องกันก็นอนได้

ผมไม่รู้จะทำไง...ผมเลยเดินไปกอดคอพี่เขม

บี : พี่เขมเป็นไร

พี่เขม :แกะแขนผมออก....แล้วเดินนำหน้าไป

ผมรู้สึกว่าพี่เขมน่าจะไม่ชอบที่ผมทำอย่างงี้กับพี่แก...ผมก็ไม่รู้จะยังไงดี

ผมเลยเดินไปจับแขนพี่เขมไว้แล้วเรียกให้พี่เขมหันหน้ามาคุยกับผมดี ๆ

บี : พี่เขมเป็นไร

พี่เขม : อายหวะ....เสียดายตังด้วย

บี : อายอะไร....

พี่เขม : ก็นอนน้ำลายยืดใส่แขนบีเปียกเลยแล้วเก้าอีกตัวตั้งแพง หนังก็ไม่ได้ดู....เฮ้อ

บี : ต้องเป็นผมมะ? ที่ต้องโวยวาย...เสียเงินพามาดู ดันหลับตลอดเรื่อง แถมไม่พอ นอนน้ำลายหกใส่ผมอีก
พี่เขม : ค๊าบบบบบ  ขอโทษ ค๊าบบบบบ

บี : พาไปกินไอติมเลย ค่าน้ำลายหก

พี่เขม : ได้เลย....สะเวนสัน มะ?

บี : สะเวนเซ่น....มุข 5 บาท 10 บาทก็เล่นเนอะ

พี่เขม : แล้วยิ้มไม๊หละ....ถ้ายิ้มก็คุ้มละ

บี : จ๊ะ ยิ้มจ๊ะ....พร้อมแยกเขี้ยวให้ดูครบ 32 ซี่


ที่ร้านไอติมเราสั่งมาถ้วยเดียวแล้วแบ่งกันกิน...ยิ่งทำให้เหมือนแฟนกันเข้าไปใหญ่ ผมนี่ฟินมากกกกกกกกก

ซักพักผมก็รู้สึกอะไรเย็น ๆ มาจิ้มที่แก้มผม

พี่เขม :แก้มนี้อมไรไว้อ่ะ (พร้อมทั้งเอาช้อนไอติมมาจิ้มแก้มผม)

บี : อมไรหละ...ไม่เห็นพี่กินเลย

พี่เขม : ก็เห็นเราอร่อยมากเลยไม่อยากแย่ง

บี : รีบกินดิ เด๋วละลายหมด

พี่เขม : เด๋วกิน ๆ (พร้อมทั้งเปลี่ยนจากช้อนไอติมเป็นนิ้วพี่แกมาจิ้มแก้มผม)

บี : จิ้มไรโอ้....สกปรก...มือก็ไม่ได้ล้าง เด๋วเป็นสิว

พี่เขม .....ไม่ได้ฟังที่ผมพูดเลย....เปลี่ยนจากจิ้มเป็นหยิกแก้มผมแทน

บี : แหนะพูดไม่ฟังอีกพี่....

พี่เขม : แก้มแม่งโคตรนิ่มเลยอ่ะน่าฟัด

บี : เหย ๆ ๆ นี่แก้มคนนะไม่ให้ตุ๊กตา (พร้อมกับปัดมือพี่เขมออก)

พี่เขมไม่ยอมลดละพยายามจะเอามือมาจับต่อให้ได้....ผมหยุดกินเพื่อมาต่อสู้กับมือพี่เขมเพื่อไม่ให้มือเค้าจับแก้มผมได้

พี่เขมบ่น...งอแงงออกมา “ขอจับหน่อยเดียวเอง”

บี : ไม่ได้ มันแพง...แม่หวง

ตอนนี้ผมอยู่ในท่าที่จับมือพี่เขมไว้ 2 ข้างแล้วก็กดไว้กับเก้าอีก

พี่เขมยื่นหน้ามาใกล้ผมแล้วบอกว่า “งั้นขอกัดทีนึง”

ผมเลือดพุ่งขึ้นหน้าด้วยความเขิน....แล้วก็ได้ยินเสียงกระแทกจาก..

พนักงาน : ขออนุญาตเติมน้ำข่าาาาาาา

ผมกับพี่เขมตกใจ พร้อมกับนั่งที่เรียบร้อย หยุดตีกันแล้วกินไออย่างสงบ เสงียม

แล้วก็แอบยิ้มให้กันเมื่อพนักงานเติมน้ำเดินไป

ตอนนี้ก็เป็นเวลา 3 ทุ่มกว่า ๆแล้วครับ พี่เขมบอกว่าอยากกินเบียร์...แต่ผมคิดว่ามันดึกแล้วไหนจะต้องกลับไปเอารถที่บริษัทอีก เด๋วจะไม่ปลอดภัย แต่ก็แน่สิครับ...พี่แกเล่นนอนหลับตลอดเวลาที่ดูหนังส่วนผมสิครับ...เมื่อคืนก็นอนน้อยวันนี้ก็ยังไม่ได้นอนเลย

ผมก็เริ่มงอแงง อยากกลับบ้านแล้ว....พี่เขมบอกงั้นเด๋วขอไปแวะเอาของที่คอนโดหน่อยเด๋วกลับเลย





พี่เขมขับรถเข้าคอนโดที่อยู่ใจกลางทองหล่อ...ผมนี่อ้าปากค้างเลยครับ....ห่านจิก....คอนโดอยู่ทองหล่อ

ถ้ากรูเป็นแฟนเค้าแล้วกรูจะเอาอะไรไปเลี้ยงเค้าวะเนี่ย

หนักไปกว่านั้นคือเมื่อขึ้นไปห้องพี่แกก็เป็นคอนโด 1 ห้องนอนและอยู่ชั้น 20 กว่า ๆครับ....วิวสวยมากกกกกก

ผมไปยืนอยู่ตรงระเบียงที่สามารถออกมาได้จากห้องรับแขก คือชีวิตพี่เค้าดีมากอ่ะครับ...ที่เทียบกับผมแล้ว

อยู่คอนโดไกลแสนไกล กินข้าวข้างทาง...เข้าช๊อปปิ้งแต่พวก big C, Lotus
ทองหล่อคืออะไร...ผมไม่เคยมาหรอกครับ

พอถึงห้องพี่เขมก็เปิดเบียร์ 2 กระป๋องแล้วก็มายื่นให้ผม 1 กระป๋อง

บี : อ่าวไหนอ่ะของ

พี่เขม : ก็นี่ไง

บี : นี่มันเบียร์ไม๊พี่...ไม่สงสารผมบ้างเหรอ...ให้ผมกลับไปนอนบ้างเถอะ

พี่เขม : ก็นี่ไง....นอนได้เลย

บี : จะบ้าเหรอพี่...ให้ผมนอนนี่ได้ไง...นี่มันคอนโดพี่นะ

พี่เขม : อ่าวก็คอนโดพี่ไงถูกแล้ว...จะให้ไปนอนคอนโดของคนอื่นได้ไงหละ

บี : กวนละ....(ผมตอบพร้อมกับยกเบียร์ซด)

พี่เขม : เสร็จละ....

บี : ยังไงนะ?........

พี่เขม : ก็กินเบียร์แล้วไงห้ามขับรถ...แถวนี้ด่านเยอะ

บี : เห้ยพี่หลอกผมนี่หว่า

พี่เขม : ป่าวเลยพี่ไม่ได้หลอก..ให้ยูกินเลยนะพี่แค่เปิดแล้วยื่นให้เฉย ๆแล้วยูก็ซดเอง

บี : พี่นี่มันร้าย....(ผมก็ยกเบียร์ซดจนหมดกระป๋อง)

พี่เขมเอาแต่ยิ้มไม่พูดอะไร...ซักพักผมก็ลุกขึ้น...แล้วพูดว่า “นั่งแท็กซี่กลับเองก็ได้”

พี่เขม : แล้วรถหละ?

บี : ……..(ลืมไปเลยว่าพี่เขมขับรถผมมา นึกว่านั่งรถพี่เขมมา)...

......“โหยยยยยยยยยยยยยยยยย”

ผมทำท่างอแง....ก่อนจะนั่งลงกะพื้นดิ้น ๆ แล้วก็ยอมรับชะตากรรม

พี่เขม : นอนนี่นะคืนนี้...อยู่เป็นเพื่อนพี่หน่อย

บี : นี่ยังอยู่ด้วยกันไม่พออีกเหรอพี่ จะ 3 วันละนะ

พี่เขม : ไม่เคยพอ....(แล้วพี่แกก็อมยิ้ม)

ไอ้พี่เขมนี้มันจอมหยอดเลยครับ....ผมนี่แพ้มันทุกทาง จะพูดอะไร ทำอะไร มันก็ดักทางผมได้หมดแถมยังขยันหยอดผมเข้าจริง ๆ
รู้บ้างไม๊ว่ากรูเนี่ย....หลงเมิงหัวปักหัวปำไปตั้งนานแล้ว....ทีนี้จะทำยังไงดีหละ

ถ้านอนนี่มีหวัง...ได้เสียเป็นเมียผัวกันแน่ครับ

ผมทำหน้าครุ่นคิด ขมวดคิ้ว...

พี่เขม : เด๋วพี่นอนโซฟา...บีไปนอนบนเตียงเหอะ

บี : ………………………………………….

พี่เขม : แหม่ ขนาดนี้แล้วยังจะกลัวอะไรอีก...พี่ไม่ปล้ำหรอกหน่า

บี : “เออออออ.....” (คิดในใจ...ผมไม่ได้กลัวพี่ปล้ำ...ผมกลัวผมปล้ำพี่ต่างหาก)

พี่เขม : เย้ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

แล้วพี่เขมก็เปิดเพลง

“May be you don’t have to rush….
You could leave a toothbrush.
At my place
At my place….

We don’t need to keep it hush
You could leave a toothbrush.
At my place
At my place”

พี่เขม : มีแปรงฟันยัง?

บี : .....คับ?......(หน้าแดงอีกครั้ง...พี่เขมนี่มันเตรียมเพลงอ้อยไว้....หรือแค่เรื่องบังเอิญฟระ)

พี่เขม : ก็แปรงฟันไงคืนนี้ ถ้าไม่มีจะได้เอาให้

บี : มีในกระเป๋าค้างครับ อยู่ในรถ

พี่เขม : ไม่เป็นไร...ไม่ต้องไปเอาแล้ว...เด๋วใส่เสื้อผ้าพี่นอนเลยก็ได้ขี้เกียจลงไปละ

บี : ไม่ได้ดิพี่....ผมต้องล้างหน้า โฟมล้างหน้าก็ไม่มี

พี่เขม : ก็ใช้เหมือนกันหนิ...smooth E ไม่ใช่เหรอ

บี : พี่รู้ได้ไง

พี่เขม : รู้หมดแหละบีใช้อะไรอ่ะ....กางเกงใน american eagle, น้ำหอม gucci

บี : รู้ได้ไงอ่ะ...แอบดูกางเกงในผมเหรอ (ผมทำกอดตัวเองเหมือนกะลังจะถูกข่มขื่น)

พี่เขม : ก็พี่ใส่ใจไง

บี : (.....เอาอีกละ......มันอ้อยผมอีกแล้วครับท่าน)



ผ่านไปซัก 2 ชม. เราพูดคุยกันเรื่อยเปื่อย สลับกับร้องเพลงบ้าง พี่เขมก็สอนผมเล่นไอ้กล่อง ๆที่เอาไว้ตีเป็นกลองอ่ะครับ

มันชื่อ คาฮอง ผมก็ไม่เคยจะรู้จัก แต่เห็นนักร้องเพลงแนวชิว ๆ ชอบเอามานั่งแล้วตี

มันก็สนุกดีนะครับ...พี่เขมสอนผมเล่นหลายเพลงมากเราสัมผัสตัวกันมากขึ้น...จากที่เคยหยอกล้อกันเล่น ๆมันก็เริ่มโดนตัวกันจนเริ่มชินละครับ....ผมโดนตีมือเมื่อทำผิด โดยหยิกแก้มถ้าทำถูก

ทุกครั้งที่พี่เขมหยิกแก้มผม...พี่เขมจะเอาหน้าเข้ามาใกล้มากกก

ผมก็ต้องยั้งใจขยับหน้าหนีทุกครั้ง...ริมฝีปากของพี่เขมมันดูระเรื่อ ๆหน้าจูบมากครับตอนนี้ แล้วแขนล่ำ ๆของพี่แกที่วางอยู่บนขาของผมตลอดเวลาตอนผม นั่งตีไอ้เจ้า คาฮองนี้ มันทำให้ผมยิ่งฟุ้งซ่านไปอีก

ซักพักพี่แกก็บ่นออกมา

พี่เขม : “หิวหวะ” ออกไปหาไรกินกันมะ
บี : ถ้าออกไปนี่ผมหนีกลับห้องเลยนะ (ผมขู่แต่จริง ๆแล้วตอนนี้ไล่ไปก็กลับหรอกครับ)

พี่เขม : เอองั้นไม่กินก็ได้...เด๋วขอออกไปดูบุหรี่ตัวนึงนะ

บี : นั่นยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลย จุดปุ๊ปกลับปั๊ปเลย

พี่เขม : มีแต่จุดแล้วมา...ไม่เห็นผีที่ไหนจุดแล้วไปเลย

บี : เด๋วเถอะ...(ล็อคคอพี่เขมคนที่นั่งอิงขาผมอยู่)

พี่เขม : ยอมแล้วค๊าบบบบบบบ

บี : ในตู้เย็นมีไม่มีไรให้กินเหรอ

พี่เขม :ไม่มีอ่ะ...มีแต่มาม่า..กะโจ๊กซอง

บี : ไหนขอไปดูหน่อย

ผมเดินไปค้นของในตู้เย็นพี่เขม...ตู้เย็นพี่แก โล่งจิง ๆครับมีแต่เบียร์กะไข่ ผมเดินไปดูของแห้ง ก็เจออย่างที่พี่เขมบอก มีปลากระป๋อง หอยลายกระป๋อง ทูน่ากระป๋องแล้วก็ ผักกาดกระป๋อง

ผมเลยจัดแจงต้มมาม่าให้พี่แกกิน...มาม่าปลากระป๋องสูตรเด็ดของผมใครได้ชิมเป็นต้องติดใจทุกราย

นี่แหละครับ...เสน่ห์ปลายจวักที่แม่ให้มา...เอาไว้อ้อยผู้ชายอีก 1 ทาง

บี : เด๋วผมต้มมาม่าให้กินนะพี่

พี่เขม : แหวะ...พี่ไม่ชอบกินมาม่าอ่ะ

บี : ก็แล้วจะซื้อมาไว้ในห้องทำไมหละ

พี่เขม :ก็เผื่อใกล้จะอดตายแล้วค่อยกิน

บี : จ๊ะ....เด๋วผมทำให้กิน ถ้าไม่อร่อยก็ทิ้งก็ได้

พี่เขม : ตามใจ...ถ้าไม่อร่อยพี่ขอไม่กินนะ

บี : ถ้าอร่อยหละ

พี่เขม : พี่ก็กินไง...ถามได้

ผ่านไป 10 กว่านาที ผมยกมาม่าของผมออกมา....ผมการันตรีได้เลยครับว่าแซ่บเวอร์์์์ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ  ๆ ๆ

มาม่าปลากระป๋องต้มยำไข่มะตูมของผมใครลองแล้วต้องติดใจทุกคน
ผมตักให้พี่เขมถ้วยเล็ก ๆ เหมือนเอาไปไหว้เจ้า...ให้พี่แกชิมดูก่อน

พี่เขม : ก็งั้น ๆ อ่ะ

บี : งั้นไม่ต้องกิน

พี่เขม : อร่อยค๊าบบบบบบบบบบ

บี : ต้องอย่างงี้ดิ จะกินของผมต้องบอกว่า “อร่อย” งั้นไม่ได้กินผม เอ้ย กินมาม่าผม

พี่เขม : อยากกินจะแย่...อยู่ละ

แล้วพี่แกก็กินไปแทบจะเลียหม้อเลยครับ...ผมได้กินแค่กินเดียวเอง...เส็ดแล้วพี่เขมก็ออกตัวว่าเด๋วล้างจานให้เองให้ผมไปอาบน้ำได้เลย

ขณะที่พี่เขมล้างจานอยู่ผมก็เดินไปข้าง ๆพี่แก ด้วยความเมาและหน้าเริ่มด้านแล้ว ก็เลยอยากจะอ้อยพี่แกบ้าง
ผมเดินไปด้านหลังของพี่เค้าแล้วเอาคางไปวางไว้ที่ไหล่ของพี่เขม

บี : เป็นไงอร่อยใช่ไม๊หละ กินซะหมดเลยนะผมนี่แทบไม่ได้กิน

พี่เขมหันมาบอกว่า “อร่อยค๊าบบบบบบบ” เพราะกับหอมแก้มผม 1 ที แล้วพี่แกก็บอกว่าให้รางวัล

บี : ผมตกใจมาก...ร้อง... “เห้” ตัวใหญ่มากออกไป

พี่เขมทำหน้างง...แล้วก็บอกว่า “จะหอมคืนก็ได้นะพี่ไม่โกรธ”

ผมจองหน้าพี่เขมด้วยความอาฆาต....แล้วก็เดินหงุด ๆไปอาบน้ำ

ในห้องน้ำผมยิ้มกรีดร้องแบบไม่มีเสียงเหมือนคนเสียสติ...ผมโคตรมีความสุขเลยครับ...อะไรมันจะดีไปกว่า...ได้อยู่กับคนที่เราชอบ
ได้กินเบียร์ร้องเพลง...กินข้าว ดูหนังเหมือนคนปกติทั่วไปที่ใช้ชีวิตคู่กัน...มันเป็นสิ่งที่ผมขาดมาตลอด...ผมแทบจะจำไม่ได้ละครับว่าการมาดูหนังกับแฟนครั้งล่าสุดคือเรื่องอะไร
หรือการที่มีคนนั่งข้าง ๆ เวลากินข้าวมันทำให้รสชาติอาหารดีขึ้นแค่ไหน...

แต่คืนนี้สิครับ...ผมจะผ่านมันไปได้ยังไง...แบบไม่ออกไปปล้ำพี่เขม


To be continued…

[Zetnezz]

 

[cybershot]

ตอนที่ 14 จีบ

พอผมอาบน้ำเสร็จ...พี่เขมก็นอนอยู่บนเตียงพี่แก...ผมก็เดินออกมา แล้วขอเสื้อผ้าจากพี่เขม

พี่เขม : ปกติใส่อะไรนอนคับ
ผม...ทำหน้างง ๆ ปกติ...ไม่เห็นเคยพูดไพเราะกับผม

บี : อะไรก็ได้คับพี่

พี่เขมก็หยิบเสื้อกล้ามแล้วก็ boxer ให้ผมเหมือนตอนที่ผมเอาให้พี่เค้าใส่ พี่เขมมองผมตาไม่กระพิบเลยครับ...ผมก็ตกใจ...หาที่เปลี่ยนเสื้อผ้าไม่ได้...เพราะเขินกลัวผ้าจะตั้งใจหลุด...5555

ผมเลยมองพี่เขมกลับ...แล้วบอกพี่แกไปว่า

บี : นี่พี่จะจ้องจนผ้าผมหลุดหมดเลยป่ะคับ

พี่เขมตกใจ...หน้าผิวสีน้ำผึ้งของพี่แก...เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง ๆ

ผมเพิ่งเคยเห็นพี่เขมเขินเป็นครั้งแรก...น่ารักดีครับ ผมนี่อยากจะแซว...แต่กลัวพี่แกจะเอาคืน...ปกติ...ถ้าผมอ้อยไปเมื่อไหร...ผมแพ้ทางพี่แกตลอดเลยคับ...โดนตอกกลับมา เงิบไปก็หลายรอบ...สู้ไม่ได้จริง ๆครับ

พอผมเปลี่ยนผ้าเสร็จผมก็เดินไปเปิดเบียร์แล้วมานั่งที่พื้นห้องนอน

พี่เขมบอกให้มานั่งบนเตียงกับพี่แก...แต่ผมบอกพี่ยังไม่ได้อาบน้ำเลยตัวเหม็น..ไม่อยากนั่งใกล้

พี่เขมก็เริ่มถอดเสื้อแล้วคว้าเอาผ้าเช็ดตัวมาพันเอว

ผมก็มองพี่เค้าตลอด...ผิวสีแทนของพี่เค้าเนี่ยเตะตาผมตลอดเวลาเลยครับ...ผมไม่เคยจะสามารถควบคุมสายตาตัวเองได้เลยคับ

ซักพัก...พี่เขมเหมือนจะรู้ตัว...หันมามองผมแล้วพูดว่า

พี่เขม : กะจะจ้องจนผ้าพี่หลุดหมดเลยใช่ป่ะ? แล้วก็ยักคิ้วใส่ผม

บี : ผมทำท่ากินเบียร์แก้เขินอย่างรวดเร็ว แล้วก็สำลักออกมาเลยคับ

พี่เขมขำผมใหญ่...เห็นไม๊ครับพี่แก เอาคืนผมจนได้

พี่แกอาบน้ำค่อนข้างนานครับ...น่าจะเพราะแผลที่เปียกน้ำไม่ได้ เด๋วหมดหล่อ

ผมก็ดูทีวีเพลิน ๆ แล้วก็เผลอหลับไป...อาจจะเพราะเมื่อคืนนอนน้อยผมเลยหลับไปได้ง่าย ๆ

ซักพักผ่านไปผมก็ได้กลิ่นบุหรี่จาง ๆ

ผมไอออกมาทันที...ที่ได้กลิ่น  พี่เขมรีบวิ่งหนีเข้าไปในห้องน้ำอีกรอบ

ผมตะโกนบอกพี่แกไปว่า “แอบไปสูบบุหรี่มาใช่ไม๊”

พี่เขมโผล่หน้าออกมาจากห้องน้ำ.... “ก็เห็นหลับไปแล้ว...นึกว่าจะไม่ได้กลิ่น”

บี : ไม่เป็นไรคับพี่ เด๋วผมไปนอนข้างนอกก็ได้

พี่เขม : เห้ยไม่เอาดิ...นอนนี่แหละเด๋วพี่ไปนอนข้างนอนเอง

บี : ได้หมดครับ...แล้วผมก็หลับต่อทันี

ห้องพี่เขมแอร์เย็นมากครับ ผมนอนขดตัวเป็นกุ้งเลย..แล้วมันก็มืดมาก ห้องตัวเองก็ไม่ใช่ จะปรับแอร์ยังไง หารีโมดไม่เจอ

ผมนอนทนหนาวไปซักพัก...แล้วก็มีอะไรอุ่น ๆมาแตะที่ขาผม ผมรีบคว้ามากอดตามสันชาตญาณ...แล้วผมก็หลับต่อครับ
.
.
.
.
.
.

เช้ามา...ผมรู้สึกตัวอีกที...ผมนอนอยู่ในอ้อมกอดของพี่เขมครับ

ผมตกใจมาก...แต่ก็ไม่อยากขยับ อยากนอนอย่างนี้ต่อไปเรื่อย ๆ

ผมค่อย ๆลืมตาสำรวจใบหน้าของพี่เขมครับ...นี่เป็นครั้งแรกเลยมั้งครับที่ผมได้แอบมองเค้าในระยะใกล้ขนาดนี้...
ผมมองสำรวจร่างกายของพี่เขมไปเรื่อย ๆจากใบหน้าลงมาที่คาง

มีเครานิดหน่อย ลงมาที่กล้ามอกแน่น ๆ ของพี่เขมแล้วก็เลื่อนลงมาจนเจอ แท่งที่ตั้งตะหง่านอยู่...ผมตกใจมากแต่ก็ไม่ได้ส่งเสียงอะไร

ขนาดมันใหญ่มากครับภายใต้กางเกง boxer แค่ตัวเดียวทำให้ผมเห็นมันค่อนข้างชัด...ซึ่งมันเป็น ปกติของผู้ชายเวลาเช้าครับ

แล้วน้องชายผมจากที่เริ่มหลับมันก็ตื่นเพราะน้องชายพี่เขมมันปลุก

ผมรีบลุกออกจากเตียงเพื่อหยุดความฟุ้งซ่าน...รอดเมื่อคืนมาได้ แต่เช้านี้อาจจะไม่รอดก็ได้นะครับ

พี่เขมดึงแขนผมไว้แล้วก็กระชากผมไปกอดจากด้านหลัง

แอบดูพี่อยู่นานเลยนะเรา....พี่เขมพูดเสียงอู้อี้

เห็นด้วยเหรอ....ผมตอบเสียงในลำคอแล้วก็พยายามเอาตัวออกห่างจากพี่เขม

พี่เขมขยับมาจนผมรู้สึกถึงแท่งอุ่น ๆ ที่อยู่หลังผม....

ผมพูดออกมา... “แทงข้างหลังทะลุถึงหัวใจเลยนะพี่”

พี่เขมร้องออกมาทันที่... “เฮ้ย” แล้วผมก็หลุดออกจากอ้อมกอดของพี่เขม

พี่เขมเอาผ้าห่มมาพันไว้...ทำท่าเหมือนโดนกระทำชำเรา
คงจะอายแล้วไม่รู้ว่าอะไรแทงผมอยู่ด้านหลัง

ผมลุกไปเข้าห้องน้ำแล้วเดินออกไปห้องครัวครับ...ระหว่างที่เดินออกจากห้องน้ำก็เห็นพี่เขมนอนต่อ...ผมก็ไม่ได้ปลุกอะไร

ในใจผมก็แค่อยากทำอาหารเช้าให้พี่เขมทานครับ

ผมเดินเข้าครัวไปมองหาอะไรรอบ ๆที่พอจะทำได้...สรุปก็มีแค่มาม่ากับโจ๊กครับ

ผมเลยเลือกต้มโจ๊ก...แล้วก็ทำไข่ลวก

โชคดีมี scallop แช่แข็งไว้ผมเลยเอามาต้มโจ๊กด้วยครับ

ผ่านไปซักพัก เจ้าตัวก็ลอยออกมาจากห้องนอนพร้อมผ้าห่มห่อตัวมาครับ...ลอยมาพร้อมกลิ่นโจ๊กอันแสนจะยั่วยวนของผม...

ถึงจะเป็นโจ๊กซองถ้าเราต้มให้ดี...โจ๊กซองจะออกมาดี ไม่แพ้โจ๊กฮ่องกงเลยครับแต่ต้องต้มนานกว่าหน่อยแล้วปรุงรสด้วยเกลือแทนไม่ใส่ซีอิ้วหรือซอส...เพราะจะทำให้สีของข้าวมันเหลืองไม่น่าทาน

พี่เขมโผล่มาแต่หน้า จากผ้าห่มที่คลุมเหมือน ผ้าคลุมล่องหน ในแฮรี่....

บี : พี่เขมไปล้างหน้าแปรงฟันก่อนไป...บีทำโจ๊กไว้ให้กิน...ใช้ scallop ไปนะ

พี่เขม : scallop ไปเอามาจากไหนอ่ะ

บี : ก็ในช่องฟรีซไง

พี่เขม : มีด้วยเหรอ....ไม่เห็นเคยรู้...สงสัยแม่เอามาเก็บไว้ให้

บี : ป่ะ...ล้างหน้าล้างตาก่อน

พี่เขม : ....ส่ายหัวยิก ๆ .... ขอกินก่อนได้ไม๊ โจ๊กมันหอมเหลือเกิน

บี :.....ผมยิ้มแล้วตอบ....ถ้าไม่แปรงฟันไม่คุยด้วยนะ

พี่เขม : ไปแล้วค๊าบบบบ

ผมก็ทำการตักใส่ถ้วยตอกไข่ลวกลงไป...หืม ๆ ๆ ผมก็ทำหน้ากินเหมือนกันแฮะ...แม่งอย่างกะภัตตาคาร เหลาเลยนะเนี่ย

แล้วผมก็ฉีก scallop โรยหน้า...โดยปกติ scallop ถ้าเอามาต้มมันจะให้รสชาติที่ดี...ออกหวานธรรมชาติครับแต่ ถ้าต้มนานจนสุกเกินไป มันจะเหมือนเราเคี้ยวยางเลยครับ

พี่เขมเดินออกมาพอเห็นโจ๊กก็ร้องใหญ่เลยครับ...ผมนี่ยิ้มแก้มแถบปริ...แล้วพี่แกก็เดินมาใกล้ ๆ แล้วก็ทำท่าจะหอมแก้มผมอีก...ครั้งนี้ผมหลบทัน...เพราะตัวผมสูงกว่า ผมเริ่มทำให้เกมมันยากขึ้นครับ...เรื่องอะไรจะให้คนมาหอมแก้มเราฟรี ๆ มันต้องยาก ๆหน่อยจะได้มีค่า....555555

เรานั่งทานโจ๊กที่โต๊ะสูงของครัวครับ...พี่เขมชมไม่หยุดปากว่าอร่อย..ชมจนผมลอยไปหมดละครับ

แล้วผมก็ขอตัวกลับบ้าน...จริง ๆไม่อยากกลับเลยครับ แต่เราก็ต้องมีมาดใช่ไม๊ครับ...อยู่กะพี่เค้าทั้งวันทั้งคืน มา 3 วันละครับ สุขมากไปเด๋วจะเจอทุกหนัก...ผมกลัวจะรับไม่ไหว

พี่เขมก็คงนึกว่าผมพูดเล่น...ผมทำท่ากวน ๆ

บี : ไปละน้าาาาทั้ง ๆที่ยังใส่ เสื้อกล้ามกับ boxer

พี่เขม : ไปเลย ๆ ๆ

บี : ผมเดินไปที่ประตู...ไปจริง ๆละน้าาาาา

พี่เขม : อ่าวนึกว่าไปนานแล้ว

บี : ไม่ห้ามกันไว้หน่อยเหรอครับพี่

พี่เขม : บรัยยยยยยย

บี : ผมก็ออกมาเลยครับ

วิ่งจู๊ไปที่รถเพราะเสื้อผ้าดูแบบนุ่งน้อยห่มน้อยเหลือเกิน

ผ่านไปไม่ถึง 5 นาที พี่เขมโทรมา

พี่เขม : ไปไหนอ่าาาา...หาไม่เจอ ออกมาได้แล้ว พี่ให้อภัยแล้ว

บี : ขับรถมาจะครึ่งทางละพี่

พี่เขม : เฮ้ย...ออกไปทั้ง ๆที่สภาพแบบนั้นเนี่ยนะ

บี : คับ?...ให้ออกมาสภาพไหน

พี่เขมสวดผมยับเลยครับ...บอกว่าถ้าคนเห็นเข้า ใครเค้าจะว่ายังไงแต่งตัวก็ไม่เรียบร้อย...แล้วไปทำไมไม่บอก พี่จะได้ไปส่ง แล้วทิ้งพี่ไปอย่างงี้ได้ไง...บ่นเป็นหมีกินผึ้งเลยครับ

ผมก็ได้แต่ ขอโทษค๊าบบบบบบบบ ๆ  ๆ ๆ ๆ  ๆๆ  ๆ ๆ วนไป

แล้วคำแปลก ๆก็หลุดออกมาจากปากพี่เขม

พี่เขม : พี่อยากให้บีอยู่ด้วยอย่างงี้ทุกวันเลยอ่ะ

บี : ...ผมไม่ตอบ...หัวใจเต้นตุบ ๆ

พี่เขม : พี่มีความสุขมากนะครับ ที่ชีวิตพี่ มียูมาอยู่ด้วย

บี : ....ผมก็ยังไม่ตอบอีก....เริ่มยิ้มแก้มแทบแตก

พี่เขม : พี่ขอคุยกับบีทุกวันได้ไม๊

บี : ...ผมก็ยังไม่รู้ว่าจะตอบว่ายังไง....

พี่เขม : เฮ้ย...ไม่ตอบพี่หน่อยเหรอฟระ...นี่พี่ก็ตื่นเต้นเป็นนะเว้ย

บี : ..คะ คะ คับ ผม...ทำไมเปลี่ยนโหมดเร็วจังเลยพี่

พี่เขม : ก็เล่นไม่ตอบอะไรพี่เลยอ่ะ...เวลาพี่ถามเรื่องพวกนี้ทีไร เงียบใส่ตลอด

บี : พี่เขม...ไม่ได้ชอบน้องเจเหรอครับพี่...ผมเสียงเริ่มสั่น

พี่เขม : ...พี่เขมเงียบ... “พี่รู้นะว่าเรารู้ว่าพี่เคยชอบน้องเจ เอาเป็นว่า พี่จะทำให้เห็นละกันครับ”

บี : action speaks louder than words

พี่เขม : จ๊ะพ่อเด็กนอก...นอกเมืองนะ

บี : ขอบคุณครับพี่ แค่นี้ก่อนนะครับ

พี่เขม : ไมอ่า ๆ ๆคุยต่ออีกหน่อยไม่ได้เหรอ

บี : ผมขับรถค๊าบบบบ...ไม่มี bluetooth

พี่เขม : อ่า ๆงั้นขับรถดี ๆ

หลังจากวางไป ผมกรี๊ดตีอกชกหัว...เหมือนคนบ้า ในที่สุด พี่เขมก็มีใจให้เราจริง ๆ แต่..จะดีใจก็ดีใจไม่สุดครับ
ก็เพราะเรื่องน้องเจแหละครับ...คือเรียงลำดับยังไง
ผมก็แพ้น้องเค้าอยู่ดี...น้องเค้าทั้งหน้าตาดีกว่า...ขาวกว่า...เด็กกว่า...ปากนิดจมูกหน่อย...ใครเห็นก็เป็นต้องชอบ

ส่วนผมเป็นคนธรรมดาบ้าน ๆ มากเลยครับ

ยิ่งไปทำอาหารให้พี่เขมกินนี่...ยิ่งเหมือนสมาคมแม่บ้านไปใหญ่ แล้วพี่เขมแม่ง...รวยมากกกก ผมจะเอาอะไรไปเลี้ยงพี่เค้า

ผมคิดไปไกลมากครับ...ผมยอมรับครับ



To be continued…

[Zetnezz]

 

[natsikijang]

สนุกมากอ่ะ อ่านรวดเดียวถึงตอนที่14 เลยค่า ตลกบี ชอบความตรง ความน่ารักของบี พี่เขมร้าย

[cybershot]

ตอนที่ 15 พี่เขมขี้งอน

นี่ก็เพิ่งจะวันที่ 16 เองครับ ผมมีนัดกับพี่เขมอีกที ก็วันที่ 24 เลยอีกตั้ง 8 วัน ตอนนี้นะครับ ผมคิดถึงพี่เขมมากกกก....อยากเจอหน้า อยากพูดด้วย อยากได้ยินเสียง อยากได้กลิ่นน้ำหอมของพี่เขม

โอยยยย...แทบคลั่ง

แต่เราก็คุยกันทุกวันนะครับ

ตอนก่อนไปบินไม่ว่าจะกี่โมง พี่เขมจะโทหาผมระหว่างที่ขับรถไปบินครับ...ซึ่งผมก็ทำเช่นกัน

ตอนระหว่างวันส่วนใหญ่ใครแลนลงมาก่อนก็จะไลน์บอกครับเผื่อได้คุยกันนิดหน่อย...ตอนเย็น ๆมืด ๆ ตอนขับรถกลับบ้าน...ก็ทำเหมือนเดิมครับ...โทรคุยกัน จนขับรถถึงบ้าน

สุดท้ายก็ก่อนนอนครับ...บอกตาราบินให้อีกฝ่ายทราบว่าไปบินกี่โมงครับ

แล้วเรื่องมันก็เกิดขึ้น 5 วัน ก่อนที่เราจะนัดกันครับ

เราก็คุยกันทุกวันเหมือนปกติ...หยอกล้อ เฟสไทม์บ้าง พิมพ์ไลน์บ้าง
พอมาถึงตอนก่อนนอน...ก็เหมือนปกติครับ พี่เขมบอกตารางบินผม
ผมบินตารางบินพี่เขม
แล้วเสียงพี่เขมก็เปลี่ยนไป...พี่เขมบินไปค้างครับ
ค้างเชียงใหม่อีกแล้ว...ผมหละโครตอิจฉา...คนห่าอะไรจะดวงดีได้ไปค้างเชียงใหม่บ่อย ๆ ของผมนี่ได้มาปีละครั้ง ผมก็น้ำตาจะไหลแล้วครับ

พี่เขม : บีคับ.....

บี : (ผมรู้ทันทีว่าเสียงพี่เขมเปลี่ยนแล้วกำลังเครียดเรื่องอะไรบางอย่าง)
พี่เขม : อืม.....น้องเจไปค้างกะพี่พรุ่งนี้ด้วยครับ

บี : เออ...เหรอครับ...(ผมก็เสียงเปลี่ยนไปด้วยเช่นกัน)

พี่เขม : อยากให้พี่ซิกไม๊พรุ่งนี้

บี : เหย...ซิกทำไมพี่

พี่เขม : พี่กลัวบีไม่สบายใจ

บี : บ้าาาาาาา...ไม่เครียดซักหน่อย

พี่เขม : แหม่ ๆ ๆ ๆ ๆ...น้ำเสียงเปลี่ยนขนาดนี้ หน้าตอนนี้คงเป็นตูดอยู่หละสิท่า

บี : ทำมารู้ดี...ทำไมติดกล้องที่ห้องผมไว้เหรอ

พี่เขม : เออ...ติดไว้หมดละ ห้องน้ำก็มีนะเอาไว้ดูตอนยูอาบน้ำ

บี : ไอ้พี่เขมบ้า

พี่เขม : เอาจริง ๆ ถามดี ๆ โอเคไม๊เนี่ย ถ้าพี่ต้องไปค้างกับน้องเจ

บี : (ให้ผมเลือกอะไรได้เหรอ)...เหย...ก็โอเคแหละ

พี่เขม : เสียงดูไม่ใช่

บี : แหม่ ๆ ถ้าผมไปค้างกับคนที่ผมเคยชอบด้วย พี่จะโอเคป่ะหละ

พี่เขม : ก็ไม่โอเคดิฟระ ถามได้

บี : เออ...ก็เหมือนกันแหละ

พี่เขม : หึงพี่อ่ะดิ...55555

บี : หึง เหิง อะไร...เราไม่ได้เป็นอะไรกันซักหน่อย

พี่เขม : ไม่เป็นแน่นะ

บี : เอออออออออออ....

พี่เขม : นี่เราคุยกันทุกวันเลยนะ...หรือจะบอกว่าไม่มีอะไร

บี : ก็เป็นพี่น้องกันไง

พี่เขม : แค่พี่น้อง...?

บี : ใช่ไงครับพี่เขม

พี่เขมกดตัดสายทันที...ผมตกใจมาก...เหยพี่แกโกรธขนาดนั้นเลยเหรอ ฟระ...กรูก็แค่พูดเล่นป่าวฟระ...แต่จะให้กรูยอมรับตรง ๆก่อนเลยเหรอ ไม่ได้ไม๊?
พี่แกก็ต้องรู้ดิฟระว่าพี่ก็ไม่ได้เคลียตัวเองให้แน่ชัด..จะให้กรูออกตัวล้อฟรีว่าจะเอา ๆ ๆ ๆ ก็ไม่ได้ไม๊...มันไม่งาม หญิงแม่สอนมาดี

ผมรอซักแป๊ป...พี่เขมไม่โทรมา...ผมก็โทรกลับ

พี่เขมไม่รับ...ผมก็โทรย้ำไปอีก 3-4 สาย

แล้วผมก็ไลน์ไป

บี : พี่เขม(21:07)
บี : พี่เขม(21:07)
บี : พี่เขม(21:08)
บี : พี่เขม(21:08)
บี : พี่เขม(21:09)
บี : พี่เขม(21:10)
บี : พี่เขม(21:10)
บี : พี่เขม(21:10)
บี : พี่เขม(21:11)
บี : พี่เขม(21:11)
บี : พี่เขม(21:12)
บี : พี่เขม(21:12)
บี : พี่เขม(21:12)

แต่ก็ไม่มีการตอบกลับ...ผมเริ่มจะใจไม่ดีละครับ

ผมไม่แน่ใจว่าผมควรทำยังไงดี...จะขับรถไปหาพี่แกดีไม๊ แต่ก็ดึกแล้ว แล้วผมก็ไม่รู้ว่าพี่แกนอนไหน
บ้านหรือคอนโด

ผมกระวนกระวายใจมาก แล้วพรุ่งนี้ผมก็บินเช้าซะด้วย ถ้าไม่เคลียมีหวังนอนไม่หลับเป็นซอมบี้ไปบินแน่วันพรุ่งนี้

โอยยยย...เอาไงดีฟระ

ผมตัดสินใจ...แต่งตัว คว้ากางเกงยืน กับเสื้อยืดมาใส่ แล้วก็ลากรองเท้าแตะออกมาจากห้อง

พอถึงรถผมก็ตัดสินใจโทรหาพี่เขมอีกที...เป็นไปตามคิดครับ
พี่เขมไม่รับ

ผมควานหากุญแจรถผม...ห่านจิก ลืมเอาลงมาอีก

พอจะเข้าตึก...ห่านจิก...ไม่ได้เอา key card ลงมาด้วย คือหยิบมาแต่มือถือ กับกุญแจห้อง

ผมก็ยิ่งกระวนกระวายใจไปอีก...ต้องรอให้คนจะเข้าตึกมาเปิดให้ ยามก็หาย...โอย เวลามันรีบ ๆ เนี่ย อะไรก็ไม่เป็นใจซักอย่างครับ


ผ่านไปครึ่งชั่วโมง...มีคนลงมาจากตึก ผมดีใจน้ำตาแทบไหล ยุงก็กัด

ผมวิ่งสุดชีวิต...ยังไงถ้าจะนอนก็นอนไม่หลับ...ขับรถไปหาแม่งเลยที่คอนโด...อยู่ไม่อยู่ก็ค่อยว่ากัน

ผมขับรถเป็น fast and furious 8 ปาดซ้ายแซงขวา จนมาถึงคอนโดพี่เขม ขณะนี้ 22:00 ผมก็ยังโทรหาพี่เขมอยู่

ซักพักผมก็เริ่มถอดใจ...คือถ้าจะง้อยากเย็นขนาดนี้ ปล่อยแม่งเลยดีมะ?...คนห่าอะไรฟระขี้น้อยใจชิบหาย...ไม่รู้หรือไง กรูอ่ะ ชอบเมิงก่อนเมิงจะมาชอบกรูอีก

กรูนั่งมองเมิงมาเป็นชาติ...ตั้งแต่มันชอบเพื่อนผม ไอ้ปืน แล้วก็อกหัก ไป แล้วก็มาชอบน้องเจที่มีแฟนแล้ว แล้วตอนนี้ถึงเวลาชอบกรูก็ขี้งอนซะ...โอย ๆ ๆ ๆต้องทำยังไงฟระถึงจะรู้ว่ากรูเนี่ย แทบคลั่งแค่เมิงไม่รับโทรศัพท์กรู

ผมบ่นไม่หยุด ผีนักเลงก็เข้าสิง โกรธพี่เขมก็โกรธ โกรธตัวเองก็โกรธ...เวลามีคนคุยด้วยดี ๆ ยังจะไปสร้างเรื่องให้มันยากไปอีก แค่บอกว่าชอบเค้า มันยากนักเหรอไงฟระไอ้บี กว่าจะจีบมาได้มันไม่ใช่ง่าย ๆ เลยนะเว้ย...แล้วจะมีซักกี่คนที่จะชอบคนธรรมดาบ้าน ๆ อย่างเมิงเนี่ย...แล้วยังจะมาเล่นตัวไปอีก.....โกรธ...โกรธตัวเองมากครับจุดนี้

ซักพักผมก็เห็นคนคล้าย ๆพี่เขม กำลังทำท่าจะเปิดประตูตอนโดครับ

แต่พี่แกทำเหมือนหาของ...รื้อกระเป๋าลากตัวเองตรงหน้าประตู

ผมเลยติดเกียร์หมาวิ่งเข้าชาร์ตทันที

บี : นี่พี่...ไม่คิดจะรับโทรศัพท์เลยเหรอ

พี่เขมทำหน้าเหวอใส่ผม...ขณะที่หาของอยู่ใส่กระเป๋าบินของพี่แก
แล้วก็ไม่ตอบ
บี : มีอะไรก็คุยกันดี ๆ ดิวะพี่ ทำไมต้องทำอย่างงี้ด้วย

พี่เขมก็ยังไม่ตอบอีกเอาแต่ก้มหาของ

บี : “นี่พี่เขมครับ”...ผมนั่งลงแล้วจับแขนพี่แก ให้หยุดหาของทั้ง 2 ข้าง

พี่เขมถึงหยุดแล้วมองหน้าผม
บี : พี่เขมมมมมมมมม...บีขอโทษ....(ผมไม่รู้จะทำยังไงแล้วจริง ๆครับ ผมยอมพี่แกไปหมดตั้งนานแล้ว)

ผมจ้องตาพี่เขมพร้อมกับสายตาอ้อนวร...

พี่เขม : อ่าาาาาา...หาเจอละโทรศัพท์อยู่นี่ นี่เอง หาตั้งนาน

ผมหน้าแตกยับ...ละเอียดยิบ...ไม่มีชิ้นดี...ฟอร์มทั้งหมดที่ทำมา ไม่เหลือเลยแม้แต่น้อย
ผมแพ้ราบคราบครับ...เพราะความกระวนกระวายใจของผม ผมจึงทำทุกอย่างไปเพราะผมแคร์พี่เค้ามากกกก และพี่เค้าก็คงจะรู้แล้วแหละครับว่าผม...คลั่งพี่เค้าขนาดไหน

พี่เขมเอ่ยขึ้น .... อุ้ย....มีคนโทรมาหาตั้ง 45 missed call

ไลน์อีก 122 ข้อความ ภายในเวลา 1 ชม.ครึ่ง พร้อมกับทำหน้าทะเล้นยักคิ้วใส่ผม...แสดงเหมือนผู้ชนะ

ผมหน้าแดงก่ำ....รู้เลยว่าแพ้...สัส ๆ อายโคตร ๆ

บี : เออดิ...ปล่อยให้คนเค้าเป็นห่วง มีอย่างที่ไหน

พี่เขม : พี่ขอโทษครับบี...แล้วเราจะนั่งจีบกันตรงนี้อีกนานไม๊ พี่ว่าพี่ยามเค้าคงรู้หมดแล้วหละว่า ใครมาจีบนักบินหนุ่มหล่อที่คอนโดนี่อ่ะ

ผมยิ่งหน้าแดงไปอีกกกกกกกกก...แล้วก็รีบช่วยพี่เขมเก็บของพากันขึ้นคอนโดไปครับ
.
.
.
.

พอถึงห้อง...พี่เขมวางของเส็ด...พี่เขมก็เดินเข้ามาสวมกอดผมอย่างจัง

ผมตกใจไปหมด...นี้ผมแพ้ขนาดนี้เลยเหรอ...
ผมก้มลงเอาหน้าผมมุดไปที่ซอกคอพี่เค้า...
แล้วพี่เขมก็พูดน้ำเสียงทุ้มที่ผมคุ้นเคยออกมาเบรา ๆว่า

พี่เขม : คิดถึงจังเลย

บี : คิดถึงเหมือนกันคับ

แล้วผมก็สลัดพี่เค้าออกก่อนที่ผมจะฟุ้งซ่านไปกว่านี้

พี่เขมบ่น : เหย....ยังไม่ทันหายคิดถึงเลยอ่ะ

บี : อะไรเกิดอะไรขึ้นเหรอครับพี่...ผมมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงอ่ะครับ
(ทำท่าทางเล่นใหญ่ รัชดาลัย theatre เหมือนคนจำความอะไรไม่ได้เลย)

พี่เขม : อ่า ๆ ๆ (พร้อมกรอกตาใส่ผม)

...ผมได้แต่ขำ...5555

พี่เขม : แล้วอะไรทำให้หอบมาถึงนี่ได้หละ

บี : (ทำเสียงหงุด ๆ) “ก็มีคนไม่ยอมรับโทรศัพท์ ไม่ตอบไลน์”

พี่เขม : แล้ว....?

บี : แล้วก็อยากเจอ แล้วก็ คิดถึง(ผมสารภาพ ผมยอมทุกอย่างละครับตอนนี้)

พี่เขมยิ้มกว้างแล้วเดินมาหยิกแก้มผม ยืด ๆมันออก เหมือนผมเป็นชินจัง

พี่เขม : ก็มันน่าโกรธไม๊หละ...แต่ก็อย่างที่เห็น ไม่ได้โกรธเลย แต่เอาโทรศัพท์ไว้ในกระเป๋าบิน หาไม่เจอ

บี : ก็พี่ตัดสายผม

พี่เขม : ก็มันน่าโกรธไม๊หละ...สรุปนี่เราเรียกแบบนี้ว่าพี่น้องเหรอ

บี : ก็............จะให้เรียกว่าอะไรหละครับพี่


พี่เขมทำหน้าจริงจังขึ้นมา...เดินจับมือผมลงมานั่งที่โซฟาที่ห้องนั่งเล่น

พี่เขม : พี่จะขอจีบบีได้ไม๊ครับ

บี : ผมจะขอจีบพี่เหมือนกันได้ไม๊ครับ

พี่เขม : พี่ถามก่อนนะ ยูต้องตอบมาก่อนดิ

บี : อ่าวไม่ได้มีกฎหนิว่า ถามก่อนแล้วต้องตอบก่อน

พี่เขม : ก็มันเป็นซะอย่างเงี้ย...จะจริงจังก็เล่นซะหมด

บี : ก็ผมเป็นซะอย่างเงี้ย...ผมถึงได้ขับรถมาทั้ง ๆ ที่ไม่รู้ว่าพี่จะอยู่คอนโดรึป่าว

พี่เขมยิ้มกว้างไปอีก ตาหยีไปอีก...ผมเห็นแล้วผมก็จะละลายแล้วครับ

พี่เขม : สรุปว่าเราจีบกันโอเคมะ

บี : สรุปว่าเราจีบกันโอเคครับ...พอใจละ




To be continued…

ป.ล. ขอขอบคุณทุกคนที่ติดตามนะครับ โดยเฉพาะ คุณ warin, B52, zetnezz and Natsikijang  ครับผม มีอะไรแนะนำติชมได้นะครับ
ขอบคุณผู้อ่านทุกท่านครับ นอนหลับฝันดี ราตรีสวัสดิ์

[cybershot]

ตอนที่ 16 i love my job

ผมเล่นตีกันกับพี่เขมซักพักแล้วผมก็เริ่มรู้ตัวละครับว่า

พรุ่งนี้ผมบินเช้า...แล้วจะทำยังไง ตอนนี้มันจะเที่ยงคืนอยู่แล้ว

ต้อไปบินตอน    06:15
ต้องตื่นนอน    04:15 บวกลบ 15 นาที
ออกจากบ้าน    05:15

ผมรีบบอกพี่เขมว่าผมต้องกลับไปนอนละครับพรุ่งนี้บินเช้ากระเป๋ายังไม่ได้จัดเลย

บี : พี่เขมผมต้องกลับละนะ...พรุ่งนี้บินเช้าอ่า 06:15

พี่เขม : โห...นึกว่าจะนอนด้วยกัน

บี : แล้วจะยังไง ไม่มีอะไรซักอย่าง แค่นี้ก็นอนน้อยอยู่ละไม๊

พี่เขม : งั้นเอางี้เด๋วพี่ไปส่ง...บีจะได้นอนในรถกลับไปได้หน่อย

บี : ไม่ต่างหรอกพี่...ลำบากเปล่า ๆ ดึกแล้วรถไม่ติดหรอก

พี่เขม : ก็ยังอยากอยู่ด้วยง่ะ

บี : ไม่งอแงดิคับ

พี่เขม : งั้นเอางี้...พี่ขอไปนอนคอนโดบีได้ไม๊

บี : แล้วพี่บินพรุ่งนี้บ่ายแต่ผมบินเช้า

พี่เขม : ก็เด๋วพี่ไปส่งบีไปบิน...แล้วก็กลับมานอนต่อ บ่าย ๆพี่ก็ออกไปบิน เอารถจอดไว้บริษัท พอบีบินเสร็จ บีก็ขับกลับไป แล้วพอพี่บินเสร็จบีก็มารับ...เหมือนแฟนกันเลยเนอะ

ผมหน้าแดงขึ้นมาอีกครั้ง...ไอ้พี่เขมนี่มันยังจะอ้อยผมได้ทุกเวลา ทุกคำพูดของมันนะครับ...ทำให้ใจผมสั่นตลอด
ผมนี่ตกหลุมรักพี่เขมไปแล้วอย่างจังเลยครับ...ไม่สามารถถอดตัวได้ละครับ...ถึงจะมีเรื่องน้องเจให้กังวลอยู่...แต่ตอนนี้ขอตักตวงความสุขให้มากที่สุดก่อนครับ

บี : อ่า ๆ ก็ได้ ๆ ๆ  ๆ

พี่เขม : เย้ ๆ ๆ  ๆ

บี : แต่คอนโดผมเล็กมากเลยนะ พี่จะอยู่ได้เหรอ

พี่เขม : ยิ่งเล็กยิ่งแคป ก็ยิ่งดี พี่จะได้หาเรื่องกอดบ่อย ๆเพราะที่มันแคป

บี : แหนะ ๆ ๆ เอาใหญ่นะเรา

พี่เขม : หรือจะไม่ให้กอดก็ได้...(พี่เขมทำหน้าไม่สนใจ)

บี : ไม่ให้เว้ยยยยยยย...ผิวเสียหมด(ผมทำท่าลูบแขน)

พี่เขม : คิดว่าห้ามได้...ก็ลองดู




ระหว่างทางขับรถกลับไปคอนโดผม...

พี่เขม : ไว้ใจพี่นะบี

บี : อะไรนะคับพี่เขม

พี่เขม : เรื่องน้องเจอ่ะ...พี่ไม่มีอะไรด้วยแล้วจริง ๆ

บี : ครับ

พี่เขม : แล้วพี่จะพิสูจน์ให้เห็น พร้อมยื่นมือมาขอจับมือผม

บี : ครับ...พี่เขม..(ผมก็จับมือพี่เขมไว้ตลอดทางจนถึงคอนโด)

ผมเนี่ยไม่เคยนึกมาก่อนเลยนะครับ...ว่าจะต้องจับมือกับใครเวลาขับรถ...มันดูเป็นละครน้ำเน่ามากกกกกกก...ซึ่งผมเคยปฏิญาณกับตัวเองไว้ ว่าจะไม่จับมือกับแฟนเวลาขับรถ

แต่พอมาตอนนี้ครับ...ขนาดยังไม่ใช่แฟนนะครับ...ฟินลืมมมมมมมม



พอถึงคอนโด...ผมก็รีบเก็บข้าวของผมอย่างรวดเร็ว

โชคดีครับที่ผมเป็นคนไม่ชอบอยู่ห้องรก ๆและข้าวของผมก็ยังไม่เยอะเนื่องจากคอนโดนี้เพิ่งย้ายเข้ามาครับ ห้องเลยดูโล่งมาก

พี่เขม : นี่ใครแต่งคอนโดให้เนี่ย

บี : ผมแต่งเองดิพี่...ผมซื้อห้องเปล่ามาครับ

พี่เขม : แต่งสวยดีนะ...พี่ชอบอ่ะ มันดูใช้พื้นที่ได้คุ้มดีจัง

บี : แน่นอนอยู่แล้ว...เก่งง่ะ

พี่เขม : จ้า...พ่อคนเก่ง ต้องรีบนอนแล้วค๊าบ ไปนอนเร็ว

ผมเปิดตู้เย็นดูว่าพรุ่งนี้จะมีอะไรให้พี่เขมพอกินได้ไม๊...แต่ตู้เย็นเจ้ากรรม...มีแค่ นม กะ ฝรั่ง 2 ลูก

บี : พี่เขมครับ...ในตู้เย็นไม่มีอะไรให้กินเลยอ่ะ พรุ่งนี้ก็ออกหากินเองละกันนะพี่ 7-11 อยู่หน้าคอนโด

พี่เขม : เด่วพี่จะออกไปคุ้ยเขี่ยหากินตอนเช้าเองครับ...คนนะไม่ใช่ไก่ จะได้ออกหากินตอนเช้า

บี : 5555555 ลืมไป

พี่เขม : อ่า ๆ รีบนอน ๆ พี่ก็ง่วงแล้วเนี่ย

บี : พี่ทาครีมยังก่อนนอน

พี่เขม : หึ...ไม่เคยทาอ่ะ

บี : มาเด๋วทาให้

พี่เขม : ไม่เอา ๆ หน้ามันจะมันอ่ะไม่ชอบ

บี : ก็หน้าถึงได้เหี่ยวขนาดนี้ไง...อย่าดื้อมาเร็ว

พี่เขม : หลอกด่านี้หว่า

บี : คนจะดูแลก็บอกว่าหลอกด่า...(ผมพูดด้วยความลืมตัว)

พี่เขม : อยู่ดูแลพี่ไปนาน ๆ นะครับ

เอาอีกละครับ...เห็นไม๊ครับ...พี่เขมเนี่ยมันเก็บทุกเม็ดจริง ๆ
แล้วผมจะไปไหนรอด

แล้วเราก็เข้านอนกันครับ...ไม่ถึง 3 ชั่วโมงผมก็ต้องตื่นไปบิน


เฮ้อ...i love my job



To be continued…

[cybershot]

ตอนพิเศษ 16.6 รักพี่มากสินะ ไอ้ตัวแสบ

Part ของพี่เขม

เอาเข้าจริง ๆ ผมไม่เคยรู้สึกประหม่าอย่างนี้กับใครมาก่อนเลยครับ...การมีแฟนเป็นผู้ชายเนี่ย...ตามประสบการณ์ของผมเลยนะครับ

การมี sex กันเนี่ยมีเป็นเรื่องธรรมดาง่ายดายมากเลยครับ
ด้วยความที่เป็นผู้ชายทั้งคู่มันเลย มีความต้องการเหมือนกันครับ
(ในความคิดผมนะครับ ไม่เกี่ยวกับคนอื่น)

มันเลยทำให้มี sex  กันง่ายแล้วก็เลิกรากันก็ง่ายตาม เพราะไม่มีใครปรามใครไงครับ...

แต่สำหรับไอ้ตัวแสบนี้สิครับ...แรก ๆ ผมก็ว่าน่าจะลงเอยด้วยดี...แต่เอาเข้าจริง ๆ ผมหยอดมันไปเท่าไหร...มันเปลี่ยนเรื่องคุยกับผมตลอดเลยครับ

หรือว่าบางที มันอาจจะยังซิงอยู่...แต่ก็ไม่น่าจะน้าาาาาาาา

เพราะอายุมันก็ไม่ใช่ 18-19 ไรงี้ มันก็อีกไม่กี่ปีก็ 30 ละครับ

ถ้ายังซิงเนี่ยผมจะเอาไปกราบไหว้บูชาขึ้นหิ้งไว้เรย

ผมเนี่ยแอบจับขา กอดคอ กอดเอว มันก็ไม่มีทีท่าว่าจะสนใจเรื่องอย่างว่าเลยครับ...ผมก็เลยแปลกใจว่า...หรือว่ามันจะไม่ได้ชอบผมขนาดนั้นกันแน่...ผมเลยต้องมีบทพิสูจน์ อีกหลาย ๆบทต่อไปครับ

อย่างแรกเลยครับ ผมสอนมันเล่น กาฮอง ครับ ทั้งจับมือถือแขน โอบไหล่ จับขา ลูบขา...ไม่สำเร็จเลยซักอย่างครับ

มันปล่อยให้ผมทำแล้วก็ไม่มีปฏิกิริยาโต้ตอบเลย...

พอร้องเพลงซักพักผมก็หิวขึ้นมา เวลาคนเมาแล้วมักจะหิวครับ
ผมเลยงอแง อยากออกไปหาอะไรกิน

แต่มันดันโชว์สกิวเทพครับ ทำมาม่าโง่ ๆ ให้กลายเป็นอาหารชั้นเลิศได้ครับ

ผมเนี่ยเกลียดมาม่า อาหารซอง อาหารกระป๋องเป็นที่สุดครับ
เพราะผมเนี่ยกินอยู่ประจำตอนเรียนอยู่เมืองนอก...แม่งทำกับข้าวเองก็ไม่เป็น เงินก็ไม่ได้มีเยอะจะสามารถหาซื้อกินได้ทุกมื้อ
แล้วอาหารพวกนี้แหละครับก็เป็นอาหารที่ประทังชีวิตผมในช่วงเรียนอยู่เมืองนอก

พอได้กลับมาไทย...ผมสาบานไว้เลยนะครับว่าถ้าไม่จำเป็นจริง ๆผมจะไม่กินมันเลย

แต่ไอ้ตัวแสบของผมสิครับ...ทำอาหารที่ผมแม่ง เคยกินมาหลายปี แต่ไม่เคยกินอะไรแบบนี้เลย

อร่อยมากเลยครับ...ผมนี้ทึ่งไปเลยครับ

ไม่คิดว่ามันจะทำอาหารได้อร่อยขนาดนั้น...เสน่ห์ปลายจวัก มัดใจผัวคนนี้จริง ๆเลย

พอกินเสร็จผมก็อาสาล้างให้...แฮ่ะ ๆ หน้าที่ถนัดของคนทำกับข้าวไม่เป็น....555

มันก็เอาคางมาวางที่ไหล่ผมครับ...สบโอกาส
ผมเลยหอมไปฟอดนึง...ผมบอกเลยว่า ถ้าต่อติดเนี่ย...ผมจับมันจูบไปแล้วครับ...แต่ก็เด้งหนีผม
แล้วก็เดินหนีไปอาบน้ำซะงั้น

ผมเลยตกใจเบรา ๆว่าไอ้นี้มันเป็นคนยังไงกันแน่ฟระ...ไม่มีความรู้สึกเลยเหรอ

พอทุกอย่างเสร็จผมก็ไปนอนดูทีวีบนเตียงผม...รอมันอาบน้ำเสร็จ

พอมันออกมาจากห้องน้ำเท่านั้นแหละครับ...ผมนี่อยากจะไปดึงผ้าเช็ดตัวแล้วข่มขื่นมันซะเลย...

ผมบอกเลยครับว่าผมแพ้ความขาวมาก ๆ แพ้ชนิดที่ว่าผมจ้องไปกลืนน้ำลายไป แล้วน้องชายผมก็เริ่มทำงานทันทีครับ

ผมนี่ตกใจจัดท่าของน้องชายแทบไม่ทัน...แต่มันดิครับ

เหมือนเดิม...กริบ....

อย่างสุดท้าย...ผมเลยขอพลีกายถวายชีวิต โชว์หุ่นล่ำ ๆของผม

มันก็จ้องนะ...แต่ก็เหมือนเดิม...ผมเลยเงิบไปเลยครับ
ไปต่อไม่เป็นจริง ๆ หรือว่าน้องมันไม่ได้คิดกับเราถึงขึ้นนั้นฟระ

ผมออกจากห้องน้ำก็เห็นมันนอนหลับไปแล้วครับ...สงสัยจะเหนื่อย จะว่าไป มันก็ดูแลผมมาทั้งวันเลยนะครับ...ไม่บ่นซักคำเดียว ออกไปซื้อข้าวตอนเช้า ตกดึกยังทำอาหารเลิศรสให้กินอีก...หาดีกว่านี้ไม่มีอีกแล้วครับ

ผมก็เครียด ๆเรื่องมันไม่ค่อยสนใจผมเนี่ยแหละครับ ก็เลยอยากบุหรี่ขึ้นมา...จะว่าไปวันนี้ยังไม่ได้สูบซักตัวเลย

ผมเดินออกไประเบียงจุดบุหรี่ซักตัว...แล้วก็เล่นมือถือครับ

ตั้งแต่เช้าผมยังไม่ได้เล่นมือถือเลยครับหลังจาก upload รูปที่ถ่ายคู่กับมันไปครับ
พอเปิดขึ้นมาเท่านั้นแหละครับผมแทบสำลักควันบุหรี่

แม่งคอมเม้นรูปผม ที่ผมถ่ายกับมัน มีเยอะมากครับ....ที่สำคัญ สนุกปากคนแซวมากกก
พวกนักบินมาแซวผมกันเต็มเลยครับ...บ้างก็ว่าเปิดตัว
บ้างก็ว่าแฟนใหม่
บ้างก็ว่าเด็กใหม่
บ้างก็เอาเรื่องของไอ้บีมาพูด

แต่อีตัวที่แสบสุดนี่คือ แก้งแอร์กี่ ที่ไปค้างมาด้วยกันครับ

มาอวยพร เหมือนจะเป็นวันแต่งงานเข้าห้องหอกันเลยทีเดียว

ตอนแรกผมเห็นผมก็กะจะลบรูปทิ้งเลย...เพราะกลัวไอ้ตัวแสบจะโกรธ

แต่อีกใจก็เสียดายมาก..ก็เลย เอา tagged ชื่อของมันออกแล้วก็ hide รูปนี้ไว้ไม่ให้ใครดูแล้วครับ...ผมจะเก็บไว้ให้ผมดูคนเดียว

แฟนผม...ผมก็หวง...(คิดเองเองล้วน ๆ )

ซักพักผมก็เข้ามา...ดูดบุหรี่ได้ครึ่งตัว...เพิ่งจะนึกได้ว่าไอ้ตัวแสบมันแพ้...เลยรีบดับ...พอเดินเข้าให้มา

ไอ้ตัวแสบของผมก็ไอ...ออกมาทันทีเลยครับ

ผมนี่ทำตัวไม่ถูกเลย...สงสารมัน

มันก็บ่น ๆ ออกมาแล้วก็หลับต่อ คงจะเหนื่อยจริง ๆครับ

ผมก็เลยเอาหมอนกะผ้าห่มอีกผืนไปนอนโซฟาด้านนอกครับ

นอนยังไงก็นอนไม่หลับ...ในหัวคิดถึงแต่ไอ้คนที่นอนอยู่บนเตียงผม

ผมเลยคิดแผนชั่วครับ...หลับแล้วใช่ไม๊...

ผมไม่กล้าทำอะไรมากหรอกครับ...แค่อยากจะนอนกอดมันเฉย ๆ

เห็นมันนอนขดเป็นกุ้งเลยครับ น่าจะหนาว เพราะผมเป็นคนชอบนอนห้องแอร์ฉ่ำาๆ ครับ

พอผมเข้าไปใต้ผ้าห่มเท่านั้นแหละครับ มันก็ดึงผมเข้าไปกอดทันทีเลย

ผมแอบยิ้มออกมา...คือผมอ่ะจะมานอนกอดมัน...แต่ดันโดนมันกอดซะแน่นเลย...สงสัยจะรักพี่มากสินะไอ้ตัวแสบ

พอเช้ามา...ผมแอบตื่นก่อนมันนิดนึงครับเพราะว่า แขนผมเนี่ย ชาไปหมด...หัวไอ้ตัวแสบมันนอนทับอยู่...ผมขยับแขนให้เลือดเดินหน่อย
แล้วผมก็เห็นมันตื่น...ผมเลยแกล้งนอนต่ออยากจะรู้ว่ามันจะทำยังไง

มันนอนนิ่ง ๆครับ น่าจะกำลังแอบมองผมอยู่...แต่มันไม่เด้งออกจากแขนผมในทันทีนะครับ...พอมันจะลุกออกผมก็ดึงมันไว้ แล้วก็แซวมันออกมา...ผมหันไปนอนกอดมันบ้าง

ผมไม่รู้ตัวเลยครับว่าน้องชายผมมันแข็งอยู่ เพราะมันเป็นปกติทุกเช้า แต่พอไอ้ตัวแสบมันพูดเท่านั้นแหละครับ...ผมสะดุ้งโหย่ง รีบเอาห่มมาพันตัวเลยครับ

เด่วมันจะว่า ว่าผมหื่น...นี่ เป็นครั้งที่เท่าไหรแล้วเนี่ยที่มันเห็นของผม...โอยยยยยยย...แล้วที่แย่ไปกว่านั้นคือ...มันไม่มีทีท่าว่าจะสนใจอะไรในตัวผมเลยครับ

ยิ่งทำให้ผมงงเข้าไปใหญ่... ผมต้องทำยังไงที่จะให้มันสนใจในตัวผมเนี่ย...ยิ่งคิดก็ยิ่งคิดไม่ออก

หยอดคำหวาน ๆ ก็จะครบหมื่นคำละ
จับเนื้อต้องตัว...ก็เหลือแค่จูบ
ที่สำคัญ...ขนาดมันเห็นของผมแล้ว...มันยังไม่รู้สึกอะไรเลย...ไม่จริง ๆ ๆ ๆ ๆ หรือว่าผมมันไม่น่ายั่วยวนเหมือนสมัยก่อนแล้ว
ผมว่าหุ่นผมก็ไม่แย่นะครับ...ถึงจะไม่ได้มี ซิกแพค แต่ความล่ำผมก็ไม่แพ้นายแบบนะคับ ใครเห็นก็ต้องมีอยากบ้างแหละ

แต่ไอ้ตัวแสบนี่กลับนิ่ง...หรือแม่งเป็นขันทีฟระ

แล้วผมก็เขินอายนอนต่อ...ไอ้ตัวแสบหายไปไหนไม่รู้แล้วครับ

ผมรู้สึกอีกที...ได้กลิ่นหอม ๆ เหมือนจะเป็นโจ๊กครับ...ผมนี่ลอยตามกลิ่นมาเลยครับ

ออกจากห้องนอนมาทั้งผ้าห่มเลย...กลัวมันเห็นน้อยชายของผมอีก

ผมงอแงนิดหน่อยเพราะขี้เกียจล้างหน้าแปรงฟัน

แต่มันก็ไม่ยอมเลยครับ...ผมเลยต้องทำตามบัญชา

พอเห็นโจ๊กที่มันตักให้ผมแล้ว...ผมตกใจเลยครับ...ถึงแม้จะเหมือนโจ๊กเด็กไม่ใส่ผัก...แต่มันดูขาวสะอาดหน้ากินมากกกกกกกก
แถมมีไข่ลวกเย้ม ๆเห็นไข่แดงเด้ง ๆ แล้วก็มีอะไรก็ไม่รู้ฉีก ๆอยู่อีก

ผมยังงงเลยครับว่ามันไปเอามาจากไหน...นี่ซื้อมารึป่าวหรือทำเอง
แล้วพอได้ชิม...ผมไม่อยากจะเชื่อเลยครับว่าเป็นเป็นโจ๊กซองที่อยู่ในห้องผม...มันทั้งหอมกว่า...หวานกว่า
รสดีกว่าเป็นไหน ๆ

ผมก้มหน้าก้มตากินจนหมดกินไปชมมันไป...ก็มันอร่อยจริง ๆหนิครับ เหมือนกะได้กินโจ๊กที่ฮ่องกงเลย

ซักพักมันก็เหมือนจะแกล้ง ๆ ผมว่า “จะกลับแล้ว” ...จริง ๆผมก็คิดอยู่ว่าน้องจะอยากกลับไม๊นะ...เพราะไม่มีข้าวของอะไรมาด้วยเลยแต่ผมก็ยังอยากให้มันอยู่ด้วยครับ...ก็คนมันชอบอ่ะ...อยากหยุดเวลานี้ไว้นาน ๆ

ผมก็คิดว่ามันแกล้งจริง ๆ ผมก็เลยทำเป็นไม่สนใจ

มันเดินออกประตูไป ผมยังทำเป็นแบบเออ ๆ ไปเถอะ บรัยยย

ในหัวผมคิดว่า...เด๋วแม่งจะเดินไปล็อคประตูเอาให้เข้าไม่ได้แม่งเลย

ผมก็รอเวลา...นี่คือเกมส์แข่งความอดทนครับ...ใครเปิดประตูก่อนแพ้

สรุปผมทนได้ไม่ถึง 5 นาที ผมเดินออกไปหารอบ ๆก็ไม่เห็นมัน

ผมเดินกลับมาที่ห้องว่าน้องมันเอาไรไปบ้าง...แต่ลืมไปมะคืนมันขึ้นมามีแค่กุญแจรถมัน

ชิบหายหละครับ...มันหนีผมกลับไปแล้วจริง ๆ

ผมรีบวิ่งหาโทรศัพท์...กดโทรหามันอย่างด่วน...พอปลายสายรับ ผมก็ทำทีเป็นวางฟอร์มก่อน เผื่อมันแม่ง ซ่อนตัว

สรุป...มันหนีกลับบ้านด้วยที่ตัวมันใส่เสื้อกล้ามกะบ๊อกเซอร์จริง ๆครับ

แม่งคนอะไรไม่อายชาวบ้านชาวช่องเลย แต่งตัวอย่างงั้นลงไปได้ไงแล้วคนจะเห็นอีกกี่คน...ยิ่งขาว ๆอยู่เด๋วมีคนฉุดไปจะว่าไง

ผมก็โวยวายตามประสา...คนมันหวงหนิครับจะให้ทำไง

แล้วผมก็เปิดโหมดจริงจังขึ้นมา...ผมว่ามันแม่งต้องการความแน่นอนจากผมมากกว่า...เพราะมันก็รู้ว่าผมเคยชอบ น้องเจ...แต่ตอนนี้กรูเปลี่ยนไปชอบเมิงแล้วไม๊....รู้ตัวบ้างงงง

หลงจนหัวปักหัวปำ...วัน ๆเอาแต่คิดถึงแต่เมิงเนี่ย

แต่น้องแม่งก็เหมือนเดินครับ...ผมจริงจังทีไร...มันแม่งไม่ยอมตอบผมเลย....เงียบใส่ตลอด

.
.
.
.
.
.
หลายวันผ่านไป...ผมก็พัฒนาความสัมพันธ์ของผมกะไอ้ตัวแสบของผม

เราคุยกันทุกวัน บอกกันตลอดว่าไปบินที่ไหน
แล้วเรื่องมันก็มาเกิดขึ้น...คือน้องเจแม่ง แลกเข้ามาบินไฟล์กับผมครับ

ผมไม่ได้ติดต่อน้องเจไปอีกเลยตั้งแต่ผมคิดจะจริงจังกะไอ้ตัวแสบ
ผมก็รู้สึกผิดนะเอาจริง ๆ แต่ชีวิตก็ต้องเลือก...ผมเลยเลือกจะไม่บอกอะไรน้องเจเลย...เพราะยังไงน้องเค้าก็มีแฟนอยู่แล้ว...ผมมันแค่ตัว...อะไรซักอย่างที่เค้าคุยด้วยยามเหงา

ถึงน้องเจจะโทรหาผมทุกวัน...ผมก็ไม่รับครับ
แต่ผมตอบไลน์..แบบว่าบอกปัด ๆว่าไม่ว่างบ้าง อยู่กะที่บ้านบ้าง
ผมหละกลัวจริง ๆ เลยครับ ถ้าวันไหนน้องเจ อยู่ดี ๆมาโผล่ที่คอนโดผมแล้วก็เจอผมกะไอ้บีตัวแสบ...แม่งงานคงงอกไม่น้อย

แต่ตอนนี้...เอาเรื่องนี้ก่อนครับ ผมยังคิดไม่ตกเลยครับว่าจะจัดการยังไงดี...จะsick ดีไม๊ หรือว่าจะไปดี

ผมเลยปรึกษาเจ้าของหัวใจผมดีกว่าครับ...คนจะรักกัน...มันต้องเปิดเผย...ถึงจะรอด

แล้วก็ไม่รอดครับ...55555 ผิดคาด...ไอ้ตัวแสบดูไม่โอเคเลย ฟังจากน้ำเสียงแล้ว ยิ่งคุยไปคุยมา มาบอกว่าผมเป็นแค่พี่น้อง

ผมนี้งอนเลยครับ...แม่ง แค่พี่น้อง...เด๋วเถอะเมิง...อย่าให้กรูเจอนะ จะจับทำเมียแม่งเลย...กะไอ้แค่พี่น้องเนี่ยแหละ

ผมกดตัดสายทันที...ยอมรับเลยครับว่า ฟิวขาด แต่ก็ไม่อยากทะเลาะด้วยเพราะแค่นี้ มันก็แย่ละครับ

ผมเลยเก็บกระเป๋าไปนอนคอนโดดีกว่า...อยู่ที่บ้านเด๋วพ่อแม่รู้ว่าทะเลาะกะว่าที่สะใภ้คนใหม่ แล้วว่าที่สะใภ้คนเก่าก็ยังไม่ได้เคลีย

ผมขับรถออกไปเรื่อย ๆ ไม่ได้เร่งรีบอะไร...ในหัวคิดต่อว่าจะเอาไงดี...ให้มันจบ ๆ ไปเคลียกับน้องเจ...แล้วก็จะได้เริ่มใหม่ได้กะไอ้ตัวแสบของผม

พอขับมาถึงคอนโด...กะลังจะเข้าคอนโด...อ่าวกระเป๋าตังหละ
อ่าวมือถือหะละ...แม่งอย่าบอกนะว่าลืมไว้บ้าน
ขับไปขับมาอีกโอ้ย ๆ ๆ ๆเซ็งตัวเอง

ผมเลยเปิดกระเป๋าบินหาดูก่อนแล้วผมก็เจอไอ้ตัวแสบของผม

ผมนี้ขำไม่ออกเลยครับ...มันทำหน้าเครียดมาก..แต่ผมก็งอนมันอยู่นิดนึงแหละ...ต้องวางมาดซะหน่อย

ว่าแต่มันแม่งรู้ได้ไงว่าผมจะมานอนคอนโด...แหม่ ๆๆ ยังไม่ทันจะได้เสียกัน...รู้ใจพี่ไปหมดซะทุกอย่างแล้วนะ...ไอ้ตัวแสบ

ผมไม่มองหน้ามันครับกลัวหลุด..ขำออกมา..พยายามควานหา กระเป๋าตังกับมือถือ

แม่งยิ่งรีบก็ยิ่งหาไม่เจอ

จนรู้ตัวอีกทีมันมาจับมือผมละครับ...

ผมมองหน้ามัน แต่มือก็หามือถือ...สุดท้ายก็เจอ

อูยยยยยยยยยยยยย...ตายห่า.......

35 missed call, 122 line messages





ผมยิ้มออกมาทันทีครับ...เฮ้ยไอ้ตัวแสบมันแคร์เรามากขนาดนี้เลย เหรอ ฟระ

ผมพามันขึ้นมาที่ห้อง แล้วอย่างแรกที่ผมอยากทำที่สุดเลยก็คือ...

“กอด”ครับ

ผมคิดถึงมันมากกกก แม้จะผ่านไปไม่กี่วัน...แล้วก็แม้จะคุยกันทุกวัน แต่ความรู้สึกที่เนื้อสัมผัสกัน...อะไรก็แทนไม่ได้ครับ

ผมไม่ได้หวังให้มันกอดผมตอบหรอกครับ...ผมแค่อยากแสดงให้เห็นบ้างว่าผมเนี่ย...คิดถึงมันจะตาย...ถึงแม้จะรู้แล้วว่ามันแคร์ผมมาก

แต่สิ่งที่เกินคาดก็เกิดขึ้น...มันกอดผมแถมยังไม่พอ ก้มหน้ามาไซ้คอผมด้วย...(อันนี้คิดไปเองว่า...เด๋วคืนนี้ยาวแน่ ๆ)...สรุปไม่มีอะไรเกิดขึ้น มันกอดผมได้ 2 วิ เอาหน้าซุกคอผมอีก 2 วิแล้วมันก็สลัดออก....

ผมนี้เซ็งเลยครับ...เราโต้เถียงกันเล็กน้อยเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่สรุปสุดท้ายก็คือ...เราจะจีบกันและกันครับ

ผมหละไม่เคยจะเจอเลยคนห่าอะไรแบบนี้

ผมจะจีบมันก็ไม่ยอม...มันเหมือนเป็นผู้ชาย 2 คน จีบคนที่ชอบด้วยกันทั้งคู่อ่ะครับ...งงมะ?...ผมก็งง

แต่นั่นก็คงเป็นคำบัญญัติ สำหรับความรักของคู่ผมครับ

ผมออกความเห็นว่าจะไปนอนที่คอนโดไอ้ตัวแสบครับ

น่าจะสะดวกที่สุดแล้ว...แล้วผมก็จะไปบินตอนบ่าย แล้วค้างกลับมาดึกอีกวันนั้น แล้วอีกวันก็ให้มันมารับ เพราะมันหยุด


พอผมถึงห้องมันครับ...เหยยยย
ห้องมันน่าอยู่มากกกก รีบร้อยกว่าห้องผมอีก...ห้องผมเนี่ยมีแม่บ้านที่จ้างรายสัปดาห์มาคอยดูแลครับ แต่ห้องมันเนี่ยแต่แบบ minimal มาก ผมชอบมากเลยครับให้บรรยกาศแบบอบอุ่นมากกกกก

ผมเห็นเตียงมันแล้วก็อยากจะกระโดดลงไปนอนทันที

มันก็เริ่มเก็บของโวยวายว่าจะต้องตื่นเช้า...ผมก็นั่งเฝ้ามันแล้วก็ง่วงแล้วครับ...

พอเสร็จ ผมก็นอน...ไม่วาย ผมขยับไปหามัน มันเอาหมอนข้างมากั้น ตรงกลาง ระหว่างผมกับมันครับ...ไอ้นี้ มันวอนมาก
คิดเหรอว่าแค่หมอนข้างจะกั้นไอ้เขมได้

ผมก็เบียดหมอนข้างออกแล้วก็ประชิดตัวมันได้สำเร็จ

ไอ้ตัวแสบ : พี่เขม...บินเช้านะ

เขม : อ่าวก็นี่ไง...มานอนกล่อมอยู่

ไอ้ตัวแสบ : พี่เขมมมมมมมมมมมมมม

เขม : อ่าๆ ๆ สัญญาว่าจะไม่ทำอะไรแล้วนอกจากกอด

ไอ้ตัวแสบนอนตะแครงข้างให้ผมทำเหมือนรำคาญ

ซักพักมันก็หันมาแล้วก็หอมแก้มผมครับ...ผมงงไปหมด อะไรของมัน ฟระ

ไอ้ตัวแสบ : ขอบคุณครับ

เขม : ขอบคุณอะไร

ไอ้ตัวแสบ : ขอบคุณที่กอดผมไง

เขม : “ฝันดีนะ...ไอ้ตัวแสบ(ของพี่)”

แล้วมันก็หลับไปอย่างรวดเร็ว...ผมหละงงกะมันจริง ๆ บทมันจะหวานนะครับ...มันก็มาซะเต็มเลย

บทมันจะเฉย..ก็นิ่งซะผมเดาทางไม่ถูก

แต่ศึกหนักของผมมันคือวันพรุ่งนี้ครับต้องรีบเก็บแรงไว้ก่อน

เก็บกอดของไอ้ตัวแสบไว้เป็นพลัง ในการต่อสู้วันพรุ่งนี้ครับ

.
.
.
.
.
ตอนเช้าผ่านไปอย่างรวดเร็ว ผมนี่เปิด auto pilot ขับรถกลับมาคอนโดผมเลยครับ
ผมอยากจะทำอะไรให้ไอ้ตัวแสบมันหน่อยก่อนไปบิน...ผมเลยไปซื้อผลไม้ ขนม เบียร์ เสบียงอาหารต่าง ๆมาใส่ตู้เย็นให้มันครับ
เรียกแม่บ้านที่ทำความสะอาดห้องผมมาทำให้ห้องมันด้วย

ล้างแอร์ทำทุกอย่างให้เสร็จก่อนผมไปบิน

สิ่งที่ผมภาคภูมิใจที่สุดคือ...ผมล้างห้องน้ำให้มันกับมือผมเองครับ
แต่ห้องน้ำมันแม่งก็สะอาดอยู่ละ...แต่ผมไม่เคยคิดจะทำอะไรอย่างงี้ให้ใครมาก่อนเลยครับ...เห็นมันดูแลผมมาอย่างดีแล้วผมเลยรู้สึกด้อยค่าไปเลย...ถึงแม้ผมจะจ่ายเงินให้คนอื่นทำให้แทนได้แต่มันก็ไม่ได้ความภูมิใจที่เราได้ทำ ให้คนที่เรารัก...ด้วยตัวเองจริง ๆอ่ะครับ

ก่อนออกห้องผมไปเห็นรูปไอ้แสบครับ
จะว่าไปผมถ่ายรูปกับมันแค่รูปเดียวเอง
ผมเลยอยากเก็บรูปมันไว้...ในกระเป๋าตังผม
ผมเลยแอบจิ๊กไปครับแล้ว...ผมก็โทสั่งเพื่อนให้อัดรูปผมที่ถ่ายคู่กับมันส่งมาที่คอนโดผมครับ....เดี่ยวผมกลับมาผมจะเอาไปใส่แทนรูปที่ผมขโมยไป
เสร็จแล้วผมก็ออกไปบินครับ

ปัญหามันอยู่ตรงที่ไปบินกะน้องเจเนี่ยแหละครับ

ผมต้องท่องไว้ตลอดว่า... “เข้มแข็งไว้นะไอ้เขม...มึงจงรักแค่ไอ้ตัวแสบคนเดียว ๆ ๆ ๆ ๆๆ  ๆ”


ตอนบินก็ไม่มีอะไรมากครับ...ความยากมันอยู่ที่ตอนลงค้างเนี่ยแหละครับ

น้องเจก็ชวนทุกคนออกไปกินเบียร์หาไรกินแถว ๆนิมมานตามปกติ
ครั้นผมจะไม่ไปไหนผมก็จะไม่ได้เคลียกับน้องเจซักที

ไอ้ตัวแสบผมก็ห่วง...ผมยังไม่ได้โทรหามันหลังจากผมมาถึงเชียงใหม่เลยครับ

แต่ผมกะจะเคลียกับน้องเจให้เรียบร้อยก่อนจะได้บอกไอ้ตัวแสบไปทีเดียว จะได้สบายใจ

แล้วไอ้ตัวแสบก็โทรมาครับ...ผมยังเลือกที่จะไม่รับ...ผมรู้สึกผิดมากครับแต่เด๋วมันจะไม่จบง่าย ๆ

ผมก็ไปกินเบียร์กับน้องเจแล้วก็คนในไฟล์ พอได้โอกาส ผมก็แยกตัวมาคุยกับน้องเจครับ

ผมคุยกับน้องเค้าตรง ๆเลยครับ เพราะตอนนี้ผมเป็นห่วงคนของผมมากที่สุด

ผมบอกน้องเจไปเลยครับว่าผมกำลังจีบคนอื่นอยู่ แล้วผมก็ชอบเค้ามากด้วย ผมคงจะรอน้องเจไม่ได้อีกแล้ว
เพราะตอนนี้ในใจผม มีแต่คนอีกคนอยู่เต็มไปหมดแล้ว

ตามคาดครับ น้องเจก็ร้องไห้...แต่ผมก็หนักแน่นพอที่จะต้องปล่อยให้น้องเค้าไปจัดการกับความรู้สึกตัวเอง

ผมรีบเดินกลับมาที่โต๊ะบอกกับทุกคนว่าผมต้องกลับแล้ว ฝากน้องเจด้วยนะ

แล้วผมก็หยิบโทรศัพท์เพื่อจะโทรไปแจ้งให้เจ้าของหัวใจผม

แต่ก่อนผมจะกดโทร ผมก็เข้าไปดูในไลน์ก่อน ผมอยากจะรู้ก่อนว่าไอ้ตัวแสบรู้สึกยังไง เพราะปกติไอ้ตัวแสบจะไลน์มาถ้าผมไม่ได้รับโทรศัพท์

มันแปลกมากเลยครับ...ผมเจอแค่ข้อความเดียวของไอ้ตัวแสบ

มันส่งมาเป็นคลิปเสียง...ผมก็งงว่า เอ๊ะ? หรือว่ามันจะทนไม่ได้กับที่ผมหายไปแล้วก็ส่งคลิปเสียงมาบอกเลิกแทน

มันทำให้ผมจิตใจเริ่มสั่นไหวครับ ในขณะที่ผมรอให้คลิปเสียงนี้โหลดอยู่

พอกดฟังได้ปุ๊ป มันเป็นเพลงครับ

“รู้ฉันรู้ยังไงก็คงไม่ต่าง
รู้ฉันรู้ยังไงเธอก็เลือกเขา
รู้ถึงฉันขอร้องยังไง เธอคงต้องลืมเรื่องของเรา
เพราะว่าเขาดีกว่า เพราะเขาสำคัญกว่า

รู้เธอมีเหตุผลอะไรสักอย่าง
ที่ทำให้เธอไม่คิดจะอยู่กับฉัน
อาจเป็นเพราะเธอแค่เหงาใจในวันที่เราพบกัน
เธอแค่มีความสุข แต่ว่าเธอไม่ได้รักกัน

แต่ฉันรัก รักเธอไปแล้วทั้งใจ
รู้ฉันรู้ว่าเธอต้องไป
แต่อยากจะขอร้องเธออีกครั้ง

โปรดรักฉันรักฉันเถอะนะ จะไม่ทำให้เธอเสียใจ
รู้ฉันสู้เขาไม่ไหว เทียบกับใครที่เธอมี
แต่เลือกฉันเลือกฉันได้ไหม ฉันจะดูแลเธอให้ดี
โปรดถามใจเธออีกที เพราะทั้งใจฉันมันยังมีแค่เธอ”

พอผมเริ่มฟังเท่านั้นแหละครับ...น้ำตาของผมก็ไหลออกมาไม่รู้ตัวเลย...ทั้ง ๆ ที่เพลงนี้ผมเล่นไม่รู้กี่ร้อยรอบ...ผมไม่เคยจะรู้สึกขนาดนี้มาก่อน

มันเหมือนเป็นข้อความจากใจ คนที่รอผมอยู่ในตอนนี้...

ผมก็เพิ่งจะเคยรู้สึกแน่ใจ ก็หลังจากที่ได้ฟังเพลงนี้ที่ไอ้ตัวแสบส่งมาเนี่ยแหละครับว่า...จริง ๆแล้วมันอ่ะรักผมมาก
(มั่นหน้าไปอีกกกก)

ผมรีบเช็ดน้ำตาแล้ววิ่งกลับไปให้ถึงห้อง แล้วรีบกด facetime หาเลยทันทีครับ...แต่ปลายสายถูกตัดครับ

ผมเริ่มใจไม่ดีอีกรอบ

ผมกดโทรออกแทน อาจจะสัญญานอินเตอร์เน็ตอาจจะไม่ค่อยดี

แต่คราวนี้ปลายสายรับครับ

ผมโล่งใจ

เขม : บีคับทำไมไม่รับ facetime พี่หละ พี่อยากเห็นหน้านะ

เจ้าของหัวใจผม : ไม่ได้อ่ะพี่เขม...

เขม : เป็นไรรึป่าว...มันจบแล้วนะบี...พี่บอกเลิกกับเค้าไปแล้วครับ

เจ้าของหัวใจผม : พี่เขมครับ...(บีเสียงสั่นมาก)

เขม : ครับบี...บีกำลังทำให้พี่กลัวนะ รู้ไม๊

เจ้าของหัวใจผม : “รักฉันรักฉันเถอะนะ...จะไม่ทำให้เทอเสียใจ
            รู้ฉันสู้เขาไม่ไหว...เทียบกับใครที่เธอมี
            แต่เลือกฉัน เลือกฉันได้ไหม ฉันจะดูแลเธอให้ดี
            โปรดถามใจเทออีกทีเพราะทั้งใจฉันมันยังมีแค่”            “เทอ”

ไอ้เจ้าของหัวใจผมมันร้องเพลงออกมาครับ...เสียงมันสั่นมากกกกกกกกกกก เหมือนจะร้องเพลงไป น้ำตาก็ไหลไป

ไอ้คนฟังมันก็ทั้งฟังไปน้ำตาไหลไป แล้วก็ยิ้มไป....

มันเป็นน้ำตาแห่งความสุขจริง ๆเลยครับ...ผมไม่เคยจะบอกรักใครขนาดนี้มาก่อนในชีวิต...และที่แย่ไปกว่านั้น ผมถูกคนที่ผมชอบมาก รักมาก ในตอนนี้ บอกรักในวิธีที่ ผมเอง เป็นนักดนตรี ยังไม่เคยคิดจะทำให้ใครขนาดนี้มาก่อนเลยครับ

ผมนี่แพ้มันราบคาบ...ไม่ว่าจะกี่คำหวานที่ผมเคยพูด การกระทำทุกอย่างที่ผมได้ทำให้มัน...(รวบไปถึงล้างห้องน้ำให้มันด้วย)   
มันเทียบกันไม่ได้ กับ เพลงที่มันร้องให้ผมฟังเพียงแค่ไม่กี่ท่อน

ผมไปต่อไม่เป็นจริง ๆครับ ผมไม่รู้ว่าจะตอบว่าอะไรให้มันเท่าเทียมกับที่น้องเค้าสื่อมาถึง...

ไอ้เจ้าของหัวใจผม : พี่เขมครับ...ตอบผมหน่อยครับ

เขม : ผมสูดขี้มูกผมแล้วตอบ.... “พี่รักบีครับ...รักมาก ไม่เคยรักใครขนาดนี้มาก่อนในชีวิต แล้วไม่ต้องบอกให้พี่เลือกบีเลย...ในใจของพี่ มันมีบีอยู่ในนั้นนานแล้วครับ,เรา facetime กันได้ไม๊ พี่อยากเห็นหน้า เจ้าของหัวใจของพี่”

เจ้าของหัวใจของผม : “ไอ้พี่เขมบ้า...เสี่ยวหวะ...แหวะ”




แล้วผมก็ facetime หาไอ้ตัวแสบ
ภาพที่เห็นมันเอาทิชชู่ปิดตามันไว้ทั้ง 2 ข้างเลยครับแล้วทิชชู่นั้นก็เปียกด้วย...ผมรู้เลยครับว่ามันร้องไห้มานานละ 555555

ไอ้แสบขี้แยเอ้ยยยยยย.....มันทำไมน่ารักได้ขนาดนั้นวะ

ผมพูดคุยกะมันจนมันยอมเอาทิชชู่ออกจากหน้า...ตามันแดงก่ำเลยครับ...ผมนี่ขำไม่หาย...แต่ผมก็ใช่ย่อยเหอะ...ตาแดงไม่แพงมันเหมือนกัน...แล้วผมก็เอารูปที่ผมขโมยมาอวดมัน

เขม : นี่ให้ดูรูปของแฟนพี่

ไอ้ตัวแสบ : เฮ้ย...ไปเอามาได้ไงอ่ะ ขโยมน่าหว่าาาา

เขม : ก็เอามากราบไหว้บูชา...จะได้มีกำลังใจทำงานไง

ไอ้ตัวแสบ : ผมไม่มีรู้พี่เขมเลยอ่ะ...หมดกำลังใจทำงานละ

เขม : กำลังทำให้อยู่ครับ...แต่ไม่ใช่รูปพี่คนเดียวนะ
      เป็นรูปของเรา

ไอ้ตัวแสบ : มีด้วยเหรอพี่

เขม : มีสิแล้วกลับไปห้องมีอะไรแปลกไปบ้างไม๊

ไอ้ตัวแสบ : ขอบคุณค๊าบบบบบบ.....ห้องสะอาดมากแอร์เย็นเวอร์์์ ๆ ๆ ๆ ข้าวของกินเพียบ...นี่เอาไปแจกให้คนได้ทั้งคอนโด

เขม : ก็บอกแล้วไงว่าพี่อยากจะดูแลบ้าง...

ไอ้ตัวแสบ : รีบกลับมาเร็ว ๆคับ ผมรออยู่นะ เด๋วพรุ่งนี้ผมไปรับ

เขม : แล้วบินอีกทีวันไหนหละ

ไอ้ตัวแสบ : ไม่มีละครับ ตอนแรกแตนบาย ตอนนี้ sick ละ จะไปอยู่จีบคนแถวนี้ทำคะแนนหน่อย โดนนำไปเยอะละ

เขม : จะสู้พี่ได้เหรอน้อง...พี่สายเปย์นะ

ไอ้ตัวแสบ : ผมสายหื่นนะ...ไปละฝันดีครับ

แล้วมันก็วางทันที...ผมนี่...งงไปหมด.. ตอนแรกนึกว่าเป็นขันที
ตอนนี้มันเป็นสายหื่นไปแล้วครับ...ผมหละอยากจะเจอตัวเร็ว ๆจริง เลย...จะฟัดให้แก้มหลุดเลย

แล้วเพลง ที่มันร้องให้ผมฟัง...ก็ดังอยู่ให้ห้องของผมทั้งคืน



         “รักฉันรักฉันเถอะนะ...จะไม่ทำให้เทอเสียใจ
         รู้ฉันสู้เขาไม่ไหว...เทียบกับใครที่เธอมี
         แต่เลือกฉัน เลือกฉันได้ไหม ฉันจะดูแลเธอให้ดี
         โปรดถามใจเทออีกทีเพราะทั้งใจฉันมันยังมีแค่”            “เทอ”


To be continued

[Zetnezz]

น่ารักทั้งคู่เลย