พี่เขมเปิดประตูรถเดินออกไปคนแรก แล้วก็ไม่ได้เดินไปในทางที่จะไปที่ห้อง...ผมรีบดับรถแล้ววิ่งออกตามไปอย่างทันที...ผมไม่รู้หรอกนะครับว่าผมจะต้องทำยังไง เพื่อที่จะทำให้เค้าเข้าใจในเจตนาของผม...
เมื่อผมวิ่งตามพี่เขมทัน...ผมจับแขนพี่เขมเอาไว้แล้วพี่เขมก็สบัดผมออก แล้วผมก็ล้มลง....มันเหมือนภาพ เด จา วู เลยทีเดียวครับ แต่สถานการณ์ตอนนี้มันเปลี่ยนไปมากแล้ว พี่เขมรีบจับตัวผมแล้วพยุงผมลุกขึ้น
พี่เขม : พี่ขอโทษ ๆ ๆ ๆ เจ็บตรงไหนไม๊ เลือดออกรึป่าว
ผมชี้ไปที่แผลแล้วทำหน้าบูดใส่พี่เขม.... “เลือดออกเลยอ่ะ พี่เขม”
พี่เขม : พี่ขอโทษนะ...ป่ะ ๆ กลับห้องเด๋วพี่ทำแผลให้
บี : ไป 7-11 ก่อนก็ได้ครับ...ซื้อของทำแผลก่อน
พี่เขมพยุงผมขึ้นแล้วเราก็พากันเดินไปที่ 7-11 เพื่อไปซื้ออุปกรณ์ทำแผล...พอถึงร้านพี่เขมพุ่งไปที่ชั้นอุปกรณ์ทำแผลทันที...ผมพุ่งไปที่ตู้แช่เบียร์ทันที...ผมหยิบเบียร์ลีโอมา 4 กระป๋อง...แล้วก็รีบเดินไปคิดตัง...พี่เขมเดินมาด้านหลังพร้อมกับข้าวของมากมาย
บี : ซื้ออะไรเยอะแยะพี่...เอามาแค่แอลกอฮอล์กับไอ้สำลีก็พอไม๊
พี่เขม : ก็พี่ไม่เคยทำแผลให้ใครหนิ...อะไรเขียนว่าแผลสดพี่ก็ซื้อมาหมด
บี : นี่...แล้วอย่างนี้จะไปดูแลใครเค้าได้เนี่ย...มานี่...ผมเลือกเอง...
ผมส่งเบียร์ให้พี่เขมถือ แล้วพี่เขมก็ยกซดทันที ผมหยิบตระก้าแล้วเอาของที่พี่เขมหอบมาทั้งหมดใส่ลงตระก้า แล้วก็หยิบเอาที่จะใช้ออกวางที่จ่ายเงิน
บี : อ่ะ เอานี้ไปคืนที่เดิมให้หมด
พี่เขม : โหยจำไม่ได้หรอกว่าเอามาจากตรงไหน
พนักงาน 7-11 : เด๋วหนูเอาไปเก็บให้เองค่ะ
พี่เขม : ขอบคุณครับน้องคนสวย
บี : หน้าหม้อ...(ผมกระซิบ)
เราเดินกลับโรงแรมกันแล้วในมือก็ถือกระป๋องเบียร์กันคนละกระป๋อง
พี่เขม : พี่จะทำยังไงกับบีดีเนี่ย....
บี : ทำไมอ่ะ...ก็ทำแผลให้ไง
พี่เขม : บีรู้ไม๊....ว่าบีเป็นคนเดียวเลยนะ ที่ทำให้พี่ร้องไห้แล้วก็หัวเราะได้ในเวลาเดียวกัน....
บี : ทำไม...ผมทำให้พี่เป็นบ้าเหรอ
พี่เขม : ก็เออดิ...พี่ทั้งโกรธ ทั้งโมโห ทั้งน้อยใจ ทั้งคิดถึง โอ้ยยยทุกอย่างปน ๆกันไปหมด...พี่ไม่รู้จะต้องจัดการยังไง
บี : ก็แค่ทำตามผมบอกไง...ไม่เห็นจะยาก
พี่เขม : ทำอะไร...ทิ้งกันไปอ่ะนะ....เลิกกับบีอ่ะนะ
บี : ใช่...เราก็เป็นพี่น้องกันได้ไงพี่
พี่เขม : มันง่ายไม๊หละ
บี : มันไม่ง่ายหรอกพี่...ทั้งผมแล้วก็พี่ แต่มันดีที่สุดแล้ว....
พี่เขม : แล้วถ้าพี่ไม่เห็นด้วยหละ...แล้วถ้าพี่บอกว่าพี่รอได้หละ
บี : ผมไม่อยากให้พี่ทรมาน...ผมรู้ดีว่า “การรอคอย...มันยากเกินจะทนไหว ได้โปรดบอกกับฉัน และบอกหน่อยได้ไม๊ ว่าพรุ่งนี้เค้ากับฉัน มันจะเป็นอย่างไร”
พี่เขม : มาเป็นเพลงเลยเว้ย....
บี : มันไม่มีใครรู้หรอกพี่...ว่าพรุ่งนี้มันจะเกิดอะไรขึ้น...แล้วเวลา มันทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไปได้หมด...วันนี้ผมกับพี่อาจจะรักกันมาก แต่ผ่านไปอีกซัก 1 ปี พี่อาจจะเจอคนที่ดีกว่าผม พร้อมกว่าผม...แล้วผมไม่อยากให้พี่เอาคำสัญญา มาปิดกั้นตัวพี่
พี่เขม : แล้วถ้าบีกลับมาแล้วพี่ยังไม่มีใครหละ....บีจะยังรักพี่เหมือนเดิมไม๊
บี : นั่นก็เป็นเรื่องของอนาคตครับพี่เขม...
พี่เขม : งั้น...บีตัดสินใจแล้วใช่ไม๊ว่าเราจะหยุดไว้แค่นี้
บี : ครับพี่...ผมขอโทษ
พี่เขม : งั้นพี่ก็จะตัดสินใจของพี่...ว่าพี่ก็จะรออยู่ตรงนี้
ผมอึ้งไปเลยครับ...มันเหมือนเป็นคำตอบที่ลึก ๆ ผมอยากได้ยิน ลึก ๆ ผมไม่อยากเสียเค้าไปแม้แต่วินาทีเดียวครับ...แต่ผมก็ต้องทำ ที่ทำทุกสิ่ง ก็เพื่อจะให้ตัวผมเอง ดีพอ ที่จะคู่ควรกับเค้า...ถึงแม้เค้าจะไม่สนใจอะไรก็ตาม...แต่ความรักต่อไปมันจะไม่ใช่แค่เรื่องของคน 2 คนอีกต่อไปแล้วสิครับ...มันจะต้องเกี่ยวถึงพ่อแม่ พี่น้อง เพื่อนฝูง ต่าง ๆ นา ๆ ถ้าวันข้างหน้าผมดีพอแล้ว...ใครหน้าไหน...ผมก็ไม่สนใจครับ
บี : พี่เขม...อย่ารอเลยครับ...ผมอยากให้พี่มีความสุข มากกว่าที่จะรอผม
เราเดินกลับมาถึงโรงแรมแล้วครับ...เบียร์ 4 กระป๋องที่ซื้อมาถูกกินหมดระหว่างทางไปแล้ว...เราเดินมาถึงหน้าห้องที่โรงแรม พี่เขมก็เอ่ยขึ้นว่า
พี่เขม : งั้นความสุขของพี่ตอนนี้ก็คือได้อยู่กับบี... พี่ของทำความสุขของพี่จนกว่าบีจะไปได้ไม๊
แล้วพี่เขมก็สวมกอดผม...ผมเอาหน้าซุกไปที่คอพี่เขมไว้แล้วพยักหน้า...พี่เก่งก็เปิดห้องออกมาพอดี
พี่เก่ง : ไอ้ห่า...มายืนกอดกันกลมอยู่นี่นี่เอง...กรูหิวเบียร์แล้ว พากรูไปกินเร็ว
แล้วพี่เก่งก็กอดพวกเราทั้ง 2 คนไว้ด้วยกัน
พี่ตาล : วันนี้กรูไม่อยากออกไปที่ไหนเสียงดัง ๆ ละ...ซื้อเบียร์ละมาแดกที่ห้องไม๊
พี่พริ้ง : ดีเหมือนกันมึง...กรูอยากอยู่กันแค่พวกเราหวะตอนนี้
พี่เก่ง : เออดีเด๋วกรูไปซื้อให้เอง ไอ้หนูน้อย ไปกับพี่เร็ว
พี่เขม : ทำไมต้องเอาแฟนกรูไปด้วยเนี่ย...เด๋วแฟนกรูจะไปเรียนต่อแล้วนะ..ให้กรูอยู่ด้วยกันนาน ๆ หน่อยไม่ได้เหรอ
พี่เก่ง : 15 นาทีไม่เกิน
บี : งั้นโทรสั่งเบียร์สดจากโรงแรมไม๊หละพี่แพงหน่อยนะ
พี่เขม : กรูเลี้ยงเอง...ไอ้เก่งเข้ามา...จะแดกซักกี่เหยือก
เก่ง : กรูขอ 10
บี : เอาไปอาบเหรอพี่เก่ง...มันเปิดถึง 5 ทุ่ม ค่อย ๆ สั่งมาก็ได้พี่...ห้องอาหารอยู่ไม่ไกล...พนักกงานคงจะไม่เกลียดมาก
พี่ตาล : งั้นเอามา 5 ก่อน คนละเหยือกพอดี
พี่พริ้ง : อีตาล...เมิงจะฆ่ากรูเหรอ...กรูกินเหยือกนึงคนเดียวเด๋วกรูก็ตายก่อนหรอก
พี่เก่ง : มึงจะกลัวอะไร...เด๋วกรูกินให้
พี่พริ้ง : เออดี...ฟินละ จัดค่ะ...รออะไร
พี่เขมเข้ามาปฐมพยาบาลให้ผมก่อนที่เราจะเริ่มกินเบียร์กันครับ แผลผมก็มีไม่มากครับที่เข่า แล้วก็ที่มือ พี่เขมเล่าให้พี่ๆ ทุกคนฟัง ทุกคนหัวเราะกันหมด แล้วการทำแผลของพี่เขมก็ออกมาเป็นที่ขำขันกับทุกคนมากครับ พี่แกทำอะไรไม่เป็นเลย คือเอาง่าย ๆ ผมทำเองยังจะดีซะกว่า เพราะทุกคนบอกทุกอย่างแล้วไอ้พี่เขมก็ไม่ยอมฟัง เอาพลาสเตอร์มาปิดแผลผมรัว ๆ แปะยังไม่ตรงเลยครับ พี่เขมแก้ตัวว่าแปะแบบมีศิลปะ ผมหละต้องยอมใจพี่แกจริง ๆ
เรานั่งกินเบียร์กันตามประสาพี่น้องจนเที่ยงคืนครับ...ตอนนี้พี่ตาลกับพี่พริ้งเมาแล้ว กลับเข้าห้องไปนอนแล้วครับ...ผม พี่เก่ง พี่เขมก็ยังคงนั่งกินต่อไป
พี่เก่ง : กรูจะไม่ขัดขวางเวลาของพวกมึงอีกละ กรูขออีกเหยือกเดียว...เด๋วกรูไปอาบน้ำนอนละ
พี่เขม : ดี...กรูอยากจู๋จี๋กับแฟนกรูบ้าง
พี่เก่ง : ไอ้สัส เกรงใจเพื่อนหน่อยค๊าบบบบ เพื่อนอกหักอยู่
บี : โอ๋พี่เก่ง....มานี่มา ผมจุ๊บให้พลัง
ผมจับหัวพี่เก่งมาจุ๊บที่หน้าผาก...พี่เขมทำท่าปิดตาไม่อยากเห็นแล้วไอ้พี่เก่งกอดผมไว้แน่นท่ีเอวของผม
พี่เก่ง : มึงไอ้หนูน้อย...มึงจะเป็นไอ้หนูน้อยที่กรูรักตลอดไป...กลับมาเมื่อไหรไม่ติดต่อกรูมึงตาย...รู้ไม๊
บี : โหยพี่....นี่รักกันจริงหรืออยากฆ่าผมกันแน่
พี่เก่ง : กรูรักมึง...กรูรักมึงมากกกกกก....
พี่เขม : ให้มันน้อย ๆ หน่อย ผัวมันนั่งอยู่นี่
พี่เก่ง : เออ...กรูไม่กินละไม่ต้องสั่ง...กรูไปอาบน้ำนอนละ...จะทำอะไรก็มิดชิดหน่อยนะ...เด๋วกรูอดใจไม่ไหวมาร่วมวง
พี่เขม : ไปได้แล้ว...กรูอยากอยู่กับเมียกรู....เมียจ๋า
ผมทำหน้าเบี้ยว...ผมไม่ชอบให้พี่เขมเรียกผมว่าเมียเลยครับ...มันดูผมมีความเป็นผู้ชายน้อยลงยังไม่ก็ไม่รู้
พี่เขม : โอ้ย...ขอโทษ ๆ ครับแฟน พี่หึงไปหน่อย
บี : ให้มันน้อย ๆ ๆหน่อย
พี่เขม : บี...พี่ถามอีกครั้งนะ...เราจะต้องเลิกกันโดยที่เรายังรักกันอยู่จริง ๆเหรอ
บี : ใช่ครับพี่...มันอาจจะยาก...แต่ก็ดีกว่าเราเลิกกันเพราะเราเกลียดกันนะพี่เขม
พี่เขม : แล้วจะมีทางไหนไม๊....ถ้าบีกลับมาแล้วจะกลับมาคบกับพี่อีก
บี : พี่เขมครับ...พี่ทำให้ผมตกหลุมรักพี่ทีนึงแล้ว พี่จะทำให้ผมรักพี่อีกทีนึง มันก็คงไม่ยากเกินไปมั้งพี่
พี่เขมอมยิ้มสีหน้ากรุ่มกริ่มอย่างบอกไม่ถูก....แล้วก็โถตัวเข้ามาจูบผมอย่างจัง....ผมแลกลิ้นกับพี่เค้าอย่างดูดดื่ม มันเป็นเหมือนรสจูบแรกที่เราได้แลกลูกอมกัน มันทั้งร้อนแรง และไม่เคยพอ...
แล้วไอ้พี่เก่งก็ออกมาขัดจังหวะ....
พี่เก่ง : เฮ้ย....ล้วงอะไรกันแหนะ
ผมดันพี่เขมออกอยากตกใจ...ผมลืมตัวไปครับว่าตอนนี้เราอยู่กลางห้องนั่งเล่น
พี่เขม : ไอ้สัส...อาบน้ำให้มันนาน ๆ หน่อยไม่ได้หรือไงฟระ
พี่เก่ง : กรูอยากดูหนังสด
พี่เขม : กรูไม่ไหวละโว้ย
พี่เขมจุงมือผมออกจากห้องแล้วเดินไปที่ฟร้อนโรงแรม....
พี่เขม : ขอเปิดห้องเพิ่ม 1 ห้องครับ..
พนักงาน : ตอนนี้ห้องเต็มหมดแล้วนะครับ
พี่เขม : โอยยยยยยยยยยยยย...
บี : พี่เขมกลับห้องเถอะ
พี่เขมเดินลากผมกลับมาที่ห้องแล้วเราก็จูบกันอยู่หน้าลิฟท์...แล้วอะไรมันดลใจผมก็ไม่รู้ครับ... ผมพาพี่เขมมาที่สระน้ำซึ่งตอนนี้มืดและปิดแล้ว...เราทั้งคู่แลกจูบกันอย่างดูดดื่มและหนักหน่วง...ในมุม ๆ หนึ่งข้างสระว่ายน้ำ...ที่นั่นมืดมากผมแทบจะมองอะไรไม่เห็นเลย ผมสัมผัสตัวพี่เขมแล้วลูบลงไปเรื่อย ๆ พี่เขมดันตัวของพี่เขมให้ชิดตัวผมมากขึ้นแล้วก็จับมือผมไปอยู่ที่น้องชายของพี่เขม...ตอนนี้มันพร้อมรบมากครับ มันแข็งแทบจะดันกางเกงพี่เขมให้ระเบิดออกมาอยู่แล้ว ผมทำการปลดเปลื้องมันออกมาอย่างรวดเร็ว ผมจับมันด้วยสองมือ...มันร้อนดั่งแท่งเหล็ก พี่เขมรีบกดหัวผมลงไปทันที...ผมใช้ปากของผมครอบมันที่ส่วนหัว...พี่เขมร้องออกมาเบา ๆด้วยความเสียว แล้วพี่เขมก็บอกผมว่า
พี่เขม : บีครับ...พี่ไม่ไหวแล้ว ช่วยพี่หน่อยนะ
บี : หลักสูตรเร่งรัดละกันนะพี่...
ผมใช้ปากครอบลงที่แท่งของพี่เขมให้ลึกที่สุดเท่าที่จะทำได้ พี่เขมก็ทำการโยกตัวรับปากของผม...ไม่นานพี่เขมก็จับหัวผมแล้วก็ซอย อย่าเร่งรีบ....ผมจับเอวพี่เขมเพื่อบอกให้พี่เขมหยุดก่อนครับ...ผมหายใจไม่ทันเพราะน้องชายพี่เขมนั้นคับปากผมมาก ผมหลุดออกมาได้แล้วพี่เขมก็ดันตัวผมลงกับพื้น...พี่เขมปลดกางเกงผมออกไปอยู่ที่ปลายเท้าผมอย่างรวดเร็ว...แล้วพี่เขมก็บรรจงไซร้ที่น้องชายของผมอย่างหื่นกระหาย ตอนนี้ผมเสียวจนลืมไปหมดทุกอย่างครับว่าตอนนี้เราอยู่ที่ไหนกัน ผมใช้มือเอื้อมจับจับน้องชายพี่เขมแล้วชักอย่างบ้าคลั่ง...แล้วผมก็ขยับตัวเพื่อให้เราไปอยู่ในท่า 69 ตอนนี้ผมเสียวมากครับ...เพราะพี่เขมใช้ลิ้นอย่างชำนาญ ผมผลักพี่เขมออกเพื่อบอกให้พี่เขมหยุดก่อน เพราะผมกำลังจะถึงจุดปลายทาง พี่เขมไม่ยอมปล่อยผมแต่กลับยิ่งใช้มือช่วยเร็วยิ่งขึ้น...ผมจับข้อมือพี่เขมไว้แน่นแล้วบอกพี่เขมว่า
บี : พี่เขมครับ...ผมเสียวไม่ไหวแล้วนะพี่...จะแตกแล้วครับ
พี่เขม : เอาเลยที่รัก...หลักสูตรเร่งรัด ไวจังนะ
บี : ก็ผมเงี่ยนมาหลายวันแล้วหนิ...อูยยยพี่เขมครับ...ไม่ไหวแล้ว
พี่เขมเอาปากเข้ามาครอบไว้แล้วผมก็ปลดปล่อย น้ำรักออกมาอย่างเต็มที่ในปากของพี่เขม...ผมหายใจหอบ...ผมเลื่อนตัวเองลงไปที่น้องชายของพี่เขมแต่พี่เขมจับตัวผมไว้...
พี่เขม : พี่ขอเอาได้ไม๊
บี : เหยพี่...ไม่มีถุง
พี่เขม : พี่มีอยู่ 1 อัน ในกระเป๋าตัง
บี : นี่มันข้างสระน้ำนะพี่...
พี่เขม : งั้นไปที่ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าป่ะ...
ผมกับพี่เขมรีบแต่งตัวแล้วเดินจุงมือกันไปที่ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าข้างสระน้ำอย่างไว...พอเราเข้าไปถึงห้องอาบน้ำ พี่เขมก็รีบจู่โจมผมทันที...พี่เขมจับผมหันหลังแล้วให้ผมก้มตัวลงเล็กน้อย...พี่เขมให้สัญญาณครับว่า...จะเร่ิมเกมส์รักของพี่แกแล้ว
พี่เขมเล่นแทงมาทีเดียวเกือบครึ่ง...ซึ่งตอนนี้ผมทั้งเจ็บและจุก ผมหันไปแล้วบอกให้พี่เขมหยุดแล้วแช่ไว้ก่อน...แต่มันก็เหมือนจะไม่เป็นผล...พี่เขมพยายามยัดมันเข้ามาลึกอีก ขาผมแทบจะยืนไม่ไหวเลยครับ ผมหันไปแล้วตีพี่เขมอย่างแรง...พี่เขมถอนออกแล้วค่อย ๆ เสียบเข้าไปใหม่...ตอนนี้ผมเริ่มปรับตัวได้แล้วครับ...พอพี่เขมเห็นว่าผมพอจะทนได้แล้ว...พี่เขมก็ติดเครื่อง ใส่ผมไม่ยั้ง...เสียงของกล้ามเนื้อกระทบกันดังไปทั่วห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า...พี่เขมเอามือมาปิดปากผม...เพราะผมร้องเสียงดังมาก ตอนนี้ขาผมเริ่มจะอ่อนแรงแล้วครับ...ผมเลยค่อย ๆ คุกเข่าลงแล้วพี่เขมกับยังซอยผมไม่ยั้ง ไม่นานพี่เขมก็เข้ามากอดผม....แล้วก็กระซิบว่า
พี่เขม : พี่ไม่ไหวแล้วนะครับที่รัก....
บี : พี่เขม...แตกเลยครับ...ซอยแรง ๆ เลยครับ
พี่เขม : บีอยากกินน้ำพี่ไม๊
บี : ครับ ผมอยาก
พี่เขมซอยไม่นานก็ดึงออกมาแล้วก็จับผมหันหน้ามาแล้วปล่อยน้ำรักเต็มหน้าผม ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนเรากำลังถ่ายทำหนังเอวี ของญี่ปุ่นเลยทีเดียวครับ...น้ำรักของพี่เขมออกมาเยอะมากครับ...ท่วมหน้าผมแล้วไหลเป็นทางยาวลงไปถึงท้องผมเลยครับ...ตอนนี้ตัวผมเต็มไปด้วยน้ำของพี่เขม
พี่เขม : ฟินไม๊จ๊ะ...ที่รัก
ผมเอามือกวาดน้ำออกจากตาแล้วลืมตาออกมามองพี่เขมซึ่งนั่งยอง ๆ ลงข้างหน้าผมช่วยปาดน้ำออกจากตาผม
บี : น้ำเยอะไปไหนเนี่ย...ไม่ได้ปล่อยมากี่เดือนแล้วเนี่ย
พี่เขม : ก็ตั้งแต่เราทะเลาะกัน...พี่ก็ไม่มีอารมณ์เลยอ่ะ...
บี : เก็บไว้ซะนานเลยนะ
พี่เขม : ก็พี่คิดถึงแต่แฟนหนิ...แล้วบีหละ...หรือว่าไปปลดปล่อยกับคนอื่นแล้ว
บี : จะบ้าเหรอ...ไม่เห็นเหรอว่าแทงจะไม่เข้าอยู่ละ...
พี่เขม : 55555....เข้าใจเปรียบเนอะ
แล้วเราก็รีบล้างตัวแล้วใส่เสื้อผ้าเดินออกมาจากห้องแต่งตัวครับ....ผมกำลังจะเดินไปกดลิฟท์แต่พี่เขม ดึงแขนผมไว้ก่อน...
พี่เขม : พี่ยังไม่อยากกลับห้องเลยอ่ะ...
บี : พี่เขม...จะเอาอีกรอบไม่ไหวแล้วนะ...ขาผมสั่นไปหมดแล้วเนี่ย
พี่เขม : เราอยู่คนกันสองคนก่อนได้ไม๊...พี่อยากมีเวลากับบีนาน ๆ
บี : ไปไหนอ่ะพี่
พี่เขม : ไปนอนเตียงริมสระไม๊...(พี่เขมทำหน้าตาอ้อนวรแล้วก็จับมือผมไปจูบ)
ผมพยักหน้า...แล้วเราก็เดินจุงมือกันไปที่สระว่ายน้ำอีกครั้ง...ตอนนี้ความรู้สึกของผมก็คงเหมือนกับพี่เขมครับ...ผมอยากจะเก็บเวลาที่เราอยู่ด้วยกันทุกนาที...ทำทุกอย่างที่เราจะทำได้...เพราะอีกไม่นาน เราก็ต้องจากกันแล้ว
เรานอนบนเตียงข้างสระว่ายน้ำด้วยกันครับ...ผมนอนอยู่ในอ้อมกอดของพี่เขม...ผมเอามือล้วงเข้าไปด้านในของเสื้อพี่เขมแล้วก็ลากมือไปมา ผมทำอย่างนี้ทุกครั้งเวลาก่อนนอนครับ...พี่เขมชอบให้คนเกาท้องให้เวลานอน...(อันนี้แม่พี่เขมบอกมาครับ...พี่เขมโตเป็นควาย ทำตัวเหมือนลูกแมวน้อย)...
พี่เขม : บีครับ...ถ้าพี่จะขอให้ช่วงเวลาที่เหลือนี้...พี่ได้อยู่กับบีทุกวันจะได้ไม๊
บี : ไม่ไปบินเหรอพี่...จะเอาตังที่ไหนกินข้าว
พี่เขม : ถ้าเป็นไปได้...เราแลกมาบินด้วยกันทั้งเดือนเลยได้ไม๊
บี : ผมจะพยายามนะพี่เขม...
พี่เขม : ทำไมเวลาของเรามันเหลือน้อยขนาดนี้นะ?
บี : ผมขอโทษครับพี่เขม
พี่เขม : ถ้าพี่จะบอกไม่ให้บีไป...มันก็คงเห็นแก่ตัวเกินไปเนอะ
บี : เอาหน่าพี่...เหลือตั้งเดือนนึง อีกตั้งนาน
พี่เขมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วก็เลื่อนเปิดเพลงครับ...คนเป็นศิลปินเนี่ย..มันเป็นคนที่มีเสน่ห์เหลือเกินนะครับ...ไม่ว่าเวลาไหน ๆ พี่เขมก็มักจะสามารถหาเพลงมาอธิบายความรู้สึกในช่วงน้ัน ๆ อยู่ได้
I never wanted to stop because i don’t want to start all over, start all over
I was afraid of the dark, but now it’s all that i want, all that i want…
And when the daylight comes i’ll have to go
But tonight i’m gonna hold you so close
‘Cause in the daylight we’ll be on our own
But tonight i need to hold you so close…
Daylight Maroon 5
เมื่อผมได้ฟังเพลงนี้น้ำตาผมมันก็ไหลออกมาทันทีครับ....เนื้อเพลงมันน่าจะเป็นสิ่งที่ตรงกับใจพี่เขมมากที่สุดครับ...พี่เขมคงจะอยากจะสื่อถึงสิ่งที่พี่เขมพยายามจะบอกกับผม ผมไม่เคยรู้สึกถึงความเศร้าของเพลงนี้มาก่อนเลยครับ...ผมร้องเพลงนี้ได้ แต่ความรู้สึกที่อยู่ในเพลงและเนื้อหาบางตอนผมก็ไม่เข้าใจ พอมาถึงจุดนี้...ผมเข้าใจมันดีเลยครับ
ในตอนแรกผมไม่เคยเข้าใจเลยว่า i was afraid of the dark, but now it’s all that i want… มันมาเกี่ยวอะไรกับเพลงนี้ ผมถามพี่เขมออกไปว่าท่อนนี้มันหมายความว่ายังไง...พี่เขมอธิบายถึงเนื้อเพลงว่า...คือมันเป็นเวลาที่คนสองคนรู้ ว่าต้องจากกัน แต่ตอนนี้เป็นเหมือนคืนสุดท้าย แล้วตัวผู้ชายก็คงไม่อยากจะให้เช้า เพราะถ้าเช้าแล้วเราก็ต้องแยกกัน...แต่ไอ้ประโยคที่ว่า กลัวความมืด...แต่ตอนนี้มันกลับเป็นสิ่งที่เค้าอยากได้มากที่สุดก็เพราะ เค้าไม่อยากให้เช้า...
มีแฟนเก่งภาษาอังกฤษ...เล่นดนตรี อารมณ์สุนทรีย์...แล้วผมยังจะเสือกทิ้งไป...ถ้าใครเค้ารู้เข้า เค้าคงจะว่าผมสติไม่ดีแน่ ๆ
To be continued…
ป.ล. ใครเคยฟังเพลง daylight - maroon 5 ไม๊ครับ ตอนแรกผมไม่เคยนึกมาก่อนเลยนะคับว่ามันจะเศร้าขนาดนี้จนเอามาใส่ในเรื่องนี้ มันเศร้าจริง ๆ นะครับ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
