Cr.Pic [เจ้าจุก ป่วนบ้าน]
ติดแฮชแท็ก #พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์ไม่ขออะไรมาก คอมเมนต์ให้กำลังใจกันหน่อยก็ดีจ้า
อย่าเป็นนักอ่านเงาเลย คนแต่งหมดกำลังใจเนอะ❈ ❈ ❈ 100% ❈ ❈ ❈
วันนี้เป็นวันที่คนในบ้านบริสตันตื่นเต้นเป็นพิเศษเพราะว่าเป็นวันที่สาวน้อยของตระกูลจะได้กลับบ้านแล้ว หลังจากต้องอยู่ในตู้อบที่โรงพยาบาลมาเดือนกว่า คุณหญิงมรกตจะจัดงานฉลองเล็ก ๆ ภายในครอบครัวเป็นการต้อนรับหลานสาวคนเล็ก น้ำเหนือเห็นคนที่บ้านใหญ่ลุกขึ้นมาเตรียมงานตั้งแต่เช้า เห็นเดินถือลูกโป่งเข้าออกบ้านเป็นว่าเล่น พอเห็นคนเป็นแม่ดีใจที่จะจัดงาน น้ำเหนือก็ไม่ขัดอะไร
ฝาแฝดเองก็ตื่นเต้นไม่แพ้กัน เจ้าตัวแสบถามกับควอตซ์กับน้ำเหนือทุกคืนว่าเมื่อไหร่น้องจะกลับบ้าน พวกเขาไม่ค่อยพาฝาแฝดไปหาน้องที่โรงพยาบาล กลัวว่าจะไม่สบายกันไปหมด แต่ก็ไม่ใช่ว่าไม่เคยพาไปเลย
ตอนนั้นที่ฝาแฝดได้เข้าไปหาน้อง เจ้าตัวร้องบอกว่าน้องตัวเล็กมาก ๆ ไม่กล้าจับน้อง กลัวจะทำน้องเจ็บ แล้วก็ยืนจับมือกันมองน้องอยู่แบบนั้น ไม่ได้พูดอะไรนอกจากยิ้มกว้างดีใจ พอเมื่อคืนควอตซ์บอกว่าวันนี้น้องจะได้กลับบ้านก็พากันร้องดีใจ กระโดดไปกระโดดมาตั้งนาน บอกว่ามีของจะให้น้องด้วย เตรียมเอาไว้ตั้งนานแล้ว น้องกลับบ้านจะได้ให้น้องเสียที
ของที่ว่าคืออะไรควอตซ์กับน้ำเหนือก็ไม่รู้ เจ้าตัวแสบไม่เคยพูดถึงเลย เอาแต่ยกมือปิดปากส่ายหน้าไปมาไม่ยอมพูด พวกเขาก็เลยไม่คิดถาม ไม่อยากให้ความตั้งใจของลูกชายพังลง
“พ่อเห็นบ้านนู้นวุ่นวายกันตั้งแต่เช้า” พ่อสินธรพูดหลังจากที่พวกเขานั่งลงที่โต๊ะอาหารแล้ว
น้ำเหนือหัวเราะ “ครับ คุณแม่บอกจะฉลองต้อนรับน้องเลิฟ”
“พ่อจะไปรับเลิฟด้วยกันไหมครับ” ควอตซ์ถาม พร้อมกับเลื่อนชามข้าวต้มไปให้น้ำเหนือ
“แล้วพวกลูกพาเจ้าแฝดไปด้วยหรือเปล่า” พ่อสินธรยังไม่ตอบคำถามนั้นแต่ถามคำถามกลับไปแทน
“ไม่ครับ นี่ก็ยังไม่ตื่นกันเลย ผมเห็นว่าเป็นวันหยุดเลยให้นอนตื่นสายได้ อีกอย่างเมื่อคืนก็นอนดึกเพราะมัวแต่ตื่นเต้นที่วันนี้น้องจะกลับบ้านน่ะครับ” น้ำเหนือตอบ เมื่อเช้าเขาเข้าไปดูลูกชายฝาแฝด เห็นเจ้าตัวแสบนอนหลับสนิทก็เลยไม่อยากปลุก ปล่อยให้นอนพักผ่อนให้เต็มอิ่ม
“อย่างนั้นพ่อไม่ไปดีกว่า อยู่ดูเจ้าแฝด เพราะทางฝั่งคุณหญิงน่าจะยุ่ง ๆ คงจะช่วยดูได้ไม่เต็มที่” พ่อสินธรว่า น้ำเหนือกับควอตซ์ก็ไม่ได้ขัดอะไร เพราะดูแล้วน่าจะจริงอย่างที่พ่อสินธรพูด
หลังจากที่ทั้งสามทานมื้อเช้าเสร็จเรียบร้อย น้ำเหนือก็เดินกลับขึ้นมาบนห้องฝาแฝดเพื่อปลุกทั้งคู่ให้ตื่น ส่วนควอตซ์ก็เดินไปเตรียมของสำหรับจะไปรับลูกสาวที่โรงพยาบาล
น้ำเหนือต้องใช้เวลาพักใหญ่กว่าจะพาสองแสบให้มาอาบน้ำได้ ไม่ใช่ว่าทั้งคู่งอแงแต่ติดเล่นเสียมากกว่า อาบน้ำเสร็จก็พาออกมาแต่งตัว นั่งมองทั้งคู่แต่งตัวเอง ติดกระดุมผิดไปบ้างแต่ก็ถือว่าทำได้ดี น้ำเหนือเลยต้องมาจัดการติดกระดุมเสื้อให้ใหม่ สำรวจความเรียบร้อยเสร็จก็พาฝาแฝดลงไปข้างล่าง
ตอนนี้ทั้งพี่ฮาร์ทแล้วก็น้องเดียร์นั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร มีคุณตานั่งคุยเป็นเพื่อน ควอตซ์กับน้ำเหนือก็เตรียมตัวไปโรงพยาบาล
ควอตซ์แวะบอกคุณหญิงมรกตว่ากำลังจะออกไปรับน้องเลิฟก่อนจะขับรถพาทั้งตัวเองแล้วก็น้ำเหนือไปที่โรงพยาบาล ยิ่งใกล้ถึงโรงพยาบาลมากเท่าไหร่ก็ยิ่งตื่นเต้น
“ตอนนี้พี่ตื่นเต้นมากเลย มือเย็นไปหมดแล้ว” ไม่พูดเปล่า ควอตซ์ยังคว้ามือของน้ำเหนือมาจับด้วย
“มือพี่ควอตซ์เย็นจริง ๆ ด้วยครับ” น้ำเหนือหัวเราะ ใช้มือทั้งสองข้างกุมมือของควอตซ์เอาไว้ ถูมือใหญ่เบา ๆ เพื่อให้มือของคนพี่อุ่นขึ้น
“ก็พี่ตื่นเต้นมาก ๆ เลยนี่”
ใช้เวลาไม่นานทั้งคู่ก็มาถึงโรงพยาบาล ทั้งสองคนเดินไปหาหมอซีที่ห้องก่อนเพราะยังต้องไปฟังวิธีการดูแลเจ้าตัวเล็ก ในห้องพักของหมอซีที่พวกเขาเคยเข้าออกมีคุณหมอที่คุ้นหน้าคุ้นตาอีกคนนั่งอยู่ด้วย เป็นคุณหมอประจำตัวฝาแฝดนั่นเอง
“เจอกันอีกแล้วนะคะ” คุณหมอยิ้มทักทายเมื่อเห็นพวกควอตซ์เดินเข้ามาในห้อง “เจ้าตัวแสบของหมอเป็นยังไงบ้างคะ”
“ทั้งแสบทั้งซนเลยครับ” น้ำเหนือตอบ คุณหมอแนนคือคุณหมอที่ดูแลแฝดมาตั้งแต่เล็ก ๆ จนตอนนี้ก็ยังคอยดูแลอยู่เวลาพาฝาแฝดมาตรวจที่โรงพยาบาล แต่ก็ไม่บ่อยเท่าตอนยังเป็นเด็ก
คนเป็นหมอยิ้มขำกับคำตอบของน้ำเหนือ “ถ้าอย่างนั้นมาคุยกันเรื่องเจ้าหญิงน้อยกันดีกว่าค่ะ เรื่องที่ต้องระวังเลยก็คือเรื่องของความสะอาด เพราะว่าน้องเลิฟคลอดก่อนกำหนดการสร้างภูมิคุ้มกันของร่างกายจึงยังไม่สมบูรณ์มากนัก จะทำให้ป่วยได้ง่าย เรื่องของความสะอาดจึงสำคัญมาก ของต่าง ๆ ถ้าจะเอามาใช้กับน้องเลิฟอย่างพวกขวดนมต้องนึ่งฆ่าเชื้อก่อนทุกครั้งนะคะ”
ควอตซ์กับน้ำเหนือนั่งฟังอย่างตั้งใจเพราะทุกอย่างที่คุณหมอแนนพูดคือเรื่องสำคัญ “ล้างมือบ่อย ๆ เวลาจะจับตัวน้อง แล้วก็อย่าพาไปที่ ๆ ที่มีคนเยอะ ๆ นะคะ หลีกเลี่ยงได้ยิ่งดี อีกเรื่องที่สำคัญก็เรื่องการหายใจ ถ้าเกิดน้องหายใจผิดปกติ หรือว่ามีน้ำมูก หายใจไม่สะดวก อย่างพวกอาการแน่นจมูก หายใจมีเสียงครืดคราด ก็รีบพามาหาหมอเลยนะคะ”
“ครับ”
“เรื่องการพัฒนาการ หมอไม่อยากให้ทั้งคุณพ่อคุณแม่กดดันหรือเครียด น้องอาจจะพัฒนาช้าไปบ้าง แต่ทุกคนสามารถช่วยกระตุ้นได้ ไม่ต้องรีบร้อนจนเกินไปนะคะ ค่อย ๆ เป็น ค่อย ๆ ไป สิ่งที่จะช่วยกระตุ้นการพัฒนาการให้กับน้องได้เป็นอย่างดีก็คือตัวคุณพ่อคุณแม่เองนี่แหละค่ะ” หมอแนนยังคงพูดให้คำแนะนำต่อ
“การกอด การสัมผัส มองหน้า ร้องเพลง พูดคุย เรื่องพวกนี้จะช่วยกระตุ้นการพัฒนาการได้ดีเลยค่ะ”
น้ำเหนือกับควอตซ์ถามทุกวิธีการดูแลในเรื่องต่าง ๆ ต่อเพื่อให้เข้าใจได้มากที่สุด กว่าจะเรียบร้อยเวลาก็ผ่านไปร่วมชั่วโมง ทั้งสองคนเอ่ยลาคุณหมอแนนกับคุณหมอซีก่อนจะเดินมาหาน้องเลิฟ ตอนนี้เจ้าตัวน้อยกำลังดูดนมที่พยาบาลป้อนอยู่ พวกเขาก็ไม่ได้เข้าไปขัดอะไร รอจนกระทั่งเรียบร้อยถึงได้เดินเข้าไปหา
ควอตซ์ไปจัดการในเรื่องของค่าใช้จ่ายต่าง ๆ ส่วนน้ำเหนือก็คุยพยาบาลเพื่อฟังคำแนะนำเพิ่มเติม เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยน้ำเหนือก็อุ้มน้องเลิฟไปที่รถ ได้เวลาพาเจ้าตัวน้อยกลับบ้านแล้ว
“เรียบร้อยแล้วนะ” ควอตซ์หันมองคนรักที่กำลังจัดผ้าอ้อมที่ห่มตัวน้องเลิฟอยู่เพื่อไม่ให้โดนแอร์มากเกินไป
“ครับ เรียบร้อยแล้ว”
รถคันสวยแล่นออกจากโรงพยาบาลเพื่อตรงกลับไปยังบ้านตระกูลบริสตัน ที่ตอนนี้คาดว่ายังคงวิ่งวุ่นจัดงานฉลองกันอยู่
น้ำเหนืออุ้มน้องเลิฟลงจากรถหลังจากที่ควอตซ์จอดรถสนิทแล้วที่หน้าบ้านใหญ่ ควอตซ์หยิบกระเป๋าสำหรับเจ้าตัวน้อยเดินตามมัมมี๊เข้าไปในบ้าน ในห้องนั่งเล่นเป็นสถานที่ที่ทุกคนรวมตัวกันอยู่ น้ำเหนือกับควอตซ์ชะงักไปเมื่อตอนเดินเข้ามาในห้องแล้วเจอกับลูกโป่งตัวอักษรที่แขวนติดผนังเอาไว้เป็นคำว่า ‘WELCOME LOVE’ ไม่รู้ว่าใครคิด ใครเตรียมแล้วไปจัดเตรียมกันตอนไหน
“มาแล้วหลานย่า” คุณหญิงมรกตเป็นคนแรกที่เดินเข้ามาหาน้ำเหนือ เตรียมยื่นมือมาเพื่อขออุ้มเจ้าตัวน้อยแต่ก็ชะงักไปก่อนหันไปบอกกับเมดให้ไปหยิบเจลล้างมือมาให้ “ต้องสะอาดเป็นพิเศษ แม่จำได้ค่ะ”
น้ำเหนือยิ้มขำก่อนจะส่งเจ้าตัวน้อยให้กับคุณหญิงมรกตอุ้ม ส่วนเขาก็ก้มลงรับกอดจากลูกชายฝาแฝดที่วิ่งเข้ามาหา คนอื่น ๆ ก็ขยับมาใกล้เพื่อดูน้องเลิฟ
“ตัวเล็กนิดเดียวเอง Little princess ของปู่” คุณโทมัสที่ยืนอยู่ด้านหลังคุณหญิงมรกตพูดพร้อมกับยิ้ม
พ่อสินธรเองก็ยืนอยู่ไม่ไกลนักมองเจ้าหญิงตัวน้อยในอ้อมแขนของคุณหญิง “นั่นสินะ ตัวนิดเดียวเอง”
น้องเลิฟในอ้อมแขนของคุณย่าลืมตามอง ริมฝีปากอ้าน้อย ๆ พร้อมส่งเสียงอ้อแอ้ไปด้วยเหมือนอยากจะพูดคุย “ว่ายังไงคะคนสวย อยากคุยกับย่าด้วยเหรอคะ ชอบใช่ไหมที่ย่าอุ้มแบบนี้ คุณปู่คุณตาก็อยากอุ้ม แต่กลัวหนูจะช้ำเสียก่อน”
“น้องเดียร์อยากดูน้องด้วย”
“พี่ฮาร์ทด้วยครับ”
ทั้งพี่ฮาร์ทแล้วก็น้องเดียร์ร้องบอก พลางกระโดดดึ๋ง ๆ เพื่อดูน้อง คุณหญิงมรกตเห็นแบบนั้นก็เดินมานั่งที่โซฟาเพื่อให้ฝาแฝดมองเห็นน้องได้ชัด ๆ คุณโทมัส พ่อสินธรก็เดินมานั่งที่โซฟาใกล้ ๆ กัน
“ฮาร์ท เดียร์ มาล้างมือก่อนครับ” ควอตซ์เรียกลูกชายฝาแฝดให้เดินมาหาตนเองก่อน เขากดเจล ล้างมือใส่มือของทั้งสองคน “ถูมือเลยครับ เหมือนเวลาล้างสบู่เลย”
“อันนี้อะไรครับ” พี่ฮาร์ทถาม มองเจลสีฟ้าใสในมือตัวเองตาแป๋ว “ถู ๆ แบบนี้เลย”
“อันนี้เขาเรียกว่าเจลล้างมือครับ ก่อนที่จะจับน้องทุกครั้งต้องล้างมือให้สะอาดก่อนรู้ไหม น้องตัวเล็กมาก ไม่สบายง่ายต้องระวัง มือเลอะห้ามจับน้อง กอดน้อง ถ้าน้องไม่สบายน้องจะเจ็บเหมือนตอนที่พวกหนูไม่สบายยังไงล่ะครับ” น้ำเหนือตอบ
ฝาแฝดพยักหน้ารับหงึกหงัก “น้องเดียร์รู้ ตอนไม่สบายเจ็บมากเลย ไม่ชอบเลย”
“เพราะงั้นเราถึงต้องล้างมือก่อนจับน้องครับ” ควอตซ์พูดย้ำอีกรอบให้ทั้งกับสองแสบที่ตอนนี้กลายมาเป็นพี่ชายแล้วพยักหน้า
“ถู ๆ ล้างมือบ่อย ๆ ล้างมือบ่อย ๆ ล้างมือบ่อย ๆ ล้างมือบ่อย ๆ” น้องเดียร์เริ่มต้นร้องเพลง ก่อนที่พี่ฮาร์ทจะร้องในท่อนต่อมา
“เริ่มที่ข้อหนึ่งเอาฝ่ามือถูกัน ข้อที่สองนั้น ต้องเอาฝ่ามือถูหลังมือ” ร้องเพลงไปก็ทำท่าประกอบเพลงไปด้วย ทั้งสองคนโยกสะโพกไปมาซ้ายขวา ๆ ตอนเอาฝ่ามือถูกันตามเนื้อร้อง
เหล่าผู้ใหญ่ทั้งสามคน รวมไปถึงควอตซ์กับน้ำเหนือ ป้ายุพินแล้วก็เมดที่อยู่ในห้องต่างก็ยิ้มขำปนเอ็นดูกับท่าทางน่ารักนั้น ควอตซ์กับพ่อสินธรหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดอัดวีดิโอเอาไว้ทันที
“ข้อที่สาม ต้องเอานิ้วถูฝ่ามือ ข้อที่สี่ ต้องเอาหลังนิ้วถูฝ่ามือ”
“แล้วมาข้อที่ห้า ต้องถูนิ้วหัวแม่มือ” คราวนี้ทั้งสองคนก็เปลี่ยนมาถูนิ้วตามเพลง สะโพกก็ยังคงส่ายไปมาดุ๊กดิ๊กไม่เลิก “ข้อที่หก เอาปลายนิ้วถูฝ่ามือ”
“และข้อที่เจ็ด ถูวนรอบ ๆ ข้อมือ ทำประจำกจะมีดีดี”
หลังจากทั้งร้องเพลง ทั้งเต้นและถูมือจนสะอาดเรียบร้อยเจ้าสองแสบก็เงยหน้าขึ้นมองพร้อมกับยิ้มแฉ่งให้ “สะอาดแล้วครับ”
“จับน้องได้ยังครับ”
“ได้ครับ ไปดูน้องได้แล้วครับ”
พอได้ยินมัมมี๊พูดแบบนั้นทั้งสองคนก็ขยับไปหาคุณย่าทันที ปีนขึ้นไปนั่งบนโซฟาขนาบข้างคุณย่าซ้ายขวา ก่อนจะชะโงกหน้ามองน้องน้อยที่ลืมตาแป๋วมองพี่ ๆ ทั้งสองคน
พี่ฮาร์ทกับน้องเดียร์ทำตาโตเมื่อได้เห็นน้องก่อนจะยิ้มกว้าง “น้องตัวเล็กมาก ๆ เลย หูย... ตัวนิดเดียวเอง”
“พี่ฮาร์ทแตะน้องได้ไหมครับ” พี่ฮาร์ทเงยหน้าขึ้นถามคุณหญิงมรกต เมื่อคุณหญิงพยักหน้ารับก็ค่อย ๆ เอื้อมมือไปแตะขาน้องเบา ๆ “น้องตัวเล็ก นิ่ม ๆ ด้วย ถ้าจับแรงน้องจะเจ็บ เดียร์ค่อย ๆ จับนะ ไม่จับแรง น้องเจ็บ”
“อือ! เดียร์จับเบา ๆ นะ จับเบา ๆ เลย น้องไม่เจ็บเลย” น้องเดียร์พยักหน้าหงึกหงักรับคำพี่ชาย ยื่นมือไปแตะ ๆ ที่แขนของน้องเลิฟ “นี่ไง ๆ เดียร์จับแบบนี้เบา ๆ เลย ไม่เจ็บเนอะ”
“เรามีของจะให้น้องด้วยไม่ใช่เหรอ ลืมแล้วหรือเปล่า” พ่อสินธรพูดกับหลานชาย
ทั้งสองคนทำตาโตอย่างนึกขึ้นได้ ก่อนจะรีบพากันลงจากโซฟาแล้ววิ่งดุ๊ก ๆ ออกจากห้องไป มีน้ำเหนือกับควอตซ์มองตามไปอย่างงง ๆ
“อะไรเหรอครับพ่อ” น้ำเหนือเอ่ยถาม
“ของขวัญน่ะ ที่เจ้าแฝดทำเอาไว้ไง ตั้งแต่ตอนเรายังอยู่โรงพยาบาลที่พ่อเคยบอก” พ่อสินธรไขข้อสงสัยให้
“ที่ว่าซุ่มทำกับพิสน่ะเหรอครับ”
“ใช่แล้วล่ะลูก” คุณหญิงมรกตพูด “ตอนที่พวกลูกอยู่โรงพยาบาลนะ สองแสบซุกตัวอยู่กับเจ้าพิส ทำอะไรกันก็ไม่รู้ พวกแม่เข้าไปถามก็ไม่ยอมบอก แสบกันเหลือเกิน”
ควอตซ์กับน้ำเหนือหัวเราะกับคำบอกเล่านั้น นึกสงสัย และอยากรู้เสียแล้วว่าสองแสบแอบทำอะไรกันแน่ ไม่ต้องรอนานทั้งคู่ก็เดินกลับเข้ามาในห้องนั่งเล่น ในมือถือกระดาษหรืออะไรสักอย่างมาด้วย เดาว่าน่าจะเป็นการ์ด
“อันนี้ของน้องครับ” พี่ฮาร์ทส่งกระดาษในมือให้กับน้ำเหนือ “พี่ฮาร์ทกับน้องเดียร์ช่วยกันเขียนด้วยครับ”
“อันนี้ของมัม ๆ ครับ” น้องเดียร์ส่งอีกอันหนึ่งให้
น้ำเหนือรับมาทั้งสองอัน พูดขอบคุณลูกชายพร้อมกับหอมแก้มนิ่ม ๆ ไปคนละฟอด เขาเลือกที่จะดูกระดาษของน้องเลิฟก่อน เป็นการ์ดจริงอย่างที่คาดเอาไว้
การ์ดขนาดกระดาษเอห้า ด้านหนึ่งมีรูปวาดอยู่ ดู ๆ แล้วน่าจะเป็นรูปของน้องเลิฟ เพราะเป็นเหมือนรูปวาดเด็ก ที่เห็นได้ชัดก็คงเป็นผ้าอ้อมที่พันรอบ ๆ เอาไว้ เดาว่าลาพิสคงวาดให้ดูเป็นตัวอย่างแบบง่าย ๆ แล้วก็ให้ฝาแฝดหัดวาดต่อเอง ส่วนอื่นของกระดาษก็มีหัวใจวาดเอาไว้เต็มไปหมด ลงสีหลากลายทั้งสีแดง ชมพูด ส้ม เขียว เหลือง ฟ้า น้ำเงิน
พอพลิกดูอีกด้านก็เป็นข้อความที่เขียนด้วยลายมือของฝาแฝด น้ำเหนือไล่สายตาอ่านก่อนจะยิ้มออกมา แล้วจึงหยิบอีกใบที่ฝาแฝดทำให้เขาขึ้นมาดู ใบนี้ก็ไม่ต่างจากใบที่แล้ว ด้านหนึ่งเป็นรูปวาด คราวนี้ไม่ได้มีแค่คนเดียว แต่มีด้วยกันถึงห้าคน คงจะเป็นตัวน้ำเหนือ ควอตซ์ ฝาแฝดแล้วก็น้องเลิฟ ส่วนอีกด้านก็เป็นข้อความที่ฝาแฝดเขียนให้น้ำเหนือ เป็นข้อความที่ได้อ่านแล้วก็ยิ้มกว้าง คว้าตัวลูกชายมากอดฟัดด้วยความมันเขี้ยวปนเอ็นดู
“อันนี้พวกหนูวาดพวกมัม ๆ ใช่ไหมครับ” น้ำเหนือจับน้องเดียร์นั่งตัก ส่วนพี่ฮาร์ทนั่งอยู่ข้าง ๆ สองมือโอบตัวลูกชายทั้งสองคนเอาไว้
พี่ฮาร์ทพยักหน้ากับคำถามของมัมมี๊ ก่อนจะชี้นิ้วไปที่รูปคนบนกระดาษ “อันนี้มัม ๆ ครับ ส่วนนี้แด๊ด ๆ แล้วก็นี่พี่ฮาร์ทกับน้องเดียร์ มีน้องเลิฟด้วยครับ อยู่นี่”
“พวกหนูวาดกันเองเลยเหรอ” ควอตซ์ถามบ้าง เพราะเขานั่งอยู่ข้างน้ำเหนือจึงมองเห็นการ์ดได้ชัดเจน รวมไปถึงข้อความบนการ์ดนั้นด้วย
“ใช่ครับ อาพิสวาด ๆ ให้ดูก่อน แล้วเดียร์กับพี่ฮาร์ทก็วาดตาม อาพิสชมด้วยว่าเก่ง คุณย่าก็ชม คุณปู่ก็ชม อ่ะ... คุณตาก็ชมด้วย” พี่ฮาร์ทหันไปตอบแด๊ดดี๊เสียงเจื้อยแจ้ว พลางมองแด๊ดดี๊ตาแป๋วเหมือนอยากจะให้แด๊ดดี๊ชมด้วย “ทุกคนชมหมดเลยน้า”
ทุกคนหัวเราะเมื่อได้ยินคำพูดนั้น ก่อนที่พี่ฮาร์ทจะโดนแด๊ดดี๊คว้าตัวไปฟัดโทษฐานทำตัวน่ารักน่าเอ็นดู คนโดนฟัดก็ได้แต่หัวเราะเอิ้กอ้ากชอบใจ
“พวกหนูเก่งมาก ๆ เลยครับ” น้ำเหนือเอ่ยชมหลังจากที่หยุดหัวเราะแล้ว ลูบผมลูกชายฝาแฝดทั้งสองคน “มัมชอบมาก ๆ เลยครับ ขอบคุณนะครับคนเก่ง”
พอได้รับคำชมจากมัมมี๊ก็ยิ้มกว้าง ก่อนจะหันไปมองหน้าแด๊ดดี๊ที่ยังไม่ได้พูดอะไร คนโดนจ้องก็หลุดขำออกมาอีกรอบ เหมือนได้ยินเสียงว่า ชมผมสิ ชมผมหน่อย ออกมาจากดวงตาสองคู่นั้น สุดท้ายก็ต้องพยักหน้าให้ แล้วเอ่ยชม
“เก่งมากครับ ทั้งสองคนเลยนะ” ยีผมเจ้าตัวแสบไปด้วย
“แม่ว่าพาเจ้าตัวเล็กนี่ไปนอนก่อนดีกว่าลูก ดูสิท่าจะง่วงแล้วล่ะ” คุณหญิงมรกตพูดหลังจากที่พวกเขานั่งคุยกันอยู่พักใหญ่
“ครับ อย่างนั้นเดี๋ยวผมพาไปนอนที่บ้านก่อน” น้ำเหนือรับคำ เดินไปหาคุณหญิงมรกตเพื่อรับน้องเลิฟมาอุ้มเอาไว้เอง “พี่ฮาร์ทน้องเดียร์อยู่กับพวกคุณย่าก่อนนะครับ มัมพาน้องไปนอนก่อน”
ทั้งสองคนรับคำอย่างว่าง่าย ให้มัมมี๊ชมไปอีกรอบก่อนที่น้ำเหนือจะเดินออกจากบ้านใหญ่เพื่อกลับไปที่บ้านโดยมีควอตซ์เดินถือกระเป๋าของน้องเลิฟตามไปด้วย
ควอตซ์เปิดประตูห้องนอนให้น้ำเหนืออุ้มน้องเลิฟเข้าไป ดูท่าเจ้าตัวน้อยจะง่วงมากแล้วแค่ร้องเพลงกล่อมไม่นานก็หลับไปในอ้อมแขนของน้ำเหนือ ดูจนแน่ใจว่าหลับสนิทดีแล้วจึงค่อย ๆ วางน้องเลิฟลงในเปล
“เจ้าหญิงหลับแล้ว” น้ำเหนือหันกลับมาพูดกับควอตซ์ ก่อนจะเดินไปนั่งข้างอีกฝ่ายที่นั่งมองอยู่ที่โซฟา
ควอตซ์ยิ้มก่อนจะส่งการ์ดที่ฝาแฝดทำให้กับน้ำเหนือ คนรับรับไปด้วยรอยยิ้มอย่างปลื้มใจที่ลูกชายทั้งสองคนทำการ์ดให้ “ผมจะเอาไปใส่กรอบ ตั้งเอาไว้ในห้อง”
“เอาสิ เอาเป็นกรอบที่มันหมุนได้สิ จะได้หมุนดูได้ทั้งสองด้าน ถ้าใส่แบบกรอบรูปปกติก็จะเห็นแค่ด้านเดียวนะ” ควอตซ์พูด ยกมือขึ้นจับผมของน้ำเหนือเล่นอย่างที่ชอบทำ
“จริงด้วยครับ ต้องใส่แบบนั้นเนอะ จะได้เห็นทั้งสองด้านเลย”
“ครับ”
น้ำเหนือก้มอ่านข้อความบนการ์ดอีกรอบ แม้จะเป็นเพียงประโยคสั้น ๆ แต่ก็เป็นประโยคที่อ่านแล้วทำให้ยิ้มได้ ต่อให้เหนื่อยแค่ไหนเพียงแค่เห็นเจ้าสิ่งนี้น้ำเหนือก็เชื่อว่าความเหนื่อยทั้งหมดจะหายเป็นปลิดทิ้งแน่นอน
“ต้องเก็บเอาไว้ให้น้องเลิฟดูด้วย พี่ชายทำการ์ดให้ทั้งที”
“นึกถึงหน้าเจ้าตัวแสบตอนโต ไม่รู้ว่าถ้าน้องสาวหยิบมาให้ดูจะทำหน้ายังไงกันนะ” ควอตซ์ขำเมื่อนึกถึง “ถ้าโตขึ้นแล้วเป็นพวกเก๊กหล่อหน่อยคงจะตลกดี”
“พี่ควอตซ์คิดว่าสองคนนั้นจะขี้เก๊กหรือยังไงกันครับ” น้ำเหนือขมวดคิ้ว แต่ก็ไม่ได้ไม่พอใจอะไร ออกจะขำเสียด้วยซ้ำกับความคิดของคนรัก
“พี่ก็แค่คิดเล่น ๆ มันก็น่าจะมีแหละน่าวัยแบบนั้น แบบที่คิดว่าตัวเองโตแล้ว ต้องเก๊ก ๆ หน่อยอะไรแบบนี้”
“ก็คงจะตลกดีนะครับ ถ้าเป็นแบบนั้นจริง ๆ แต่ถ้าแฝดขี้เก๊กก็คงได้แด๊ดดี๊มานั่นแหละครับ”
คนโดนหาว่าขี้เก๊กไหวไหล่ “คนมันหน้าตาดี ก็เป็นเรื่องธรรมดา”
“ขี้เก๊กจริง ๆ ด้วย” น้ำเหนือย่นจมูกใส่ ก่อนที่พวกเขาทั้งสองคนจะหัวเราะออกมาพร้อมกัน
รู้สึกขบขันกับตัวเองที่มานั่งคุยเรื่องอะไรแบบนี้ จะว่าไร้สาระก็ไม่ใช่เพราะเป็นเรื่องของลูกชายฝาแฝดในอนาคต แต่จะบอกว่ามีเนื้อหาสาระก็คงไม่ใช่อีก แต่ไม่ว่าเรื่องที่คุยจะเป็นอย่างไรแต่การที่พวกเขาได้มานั่งคุยเล่นกันแบบนี้ หัวเราะกันแบบนี้ ก็ถือว่ามีความสุขที่สุดแล้ว
กรอบรูปไม้แบบหมุนได้วางอยู่บนโต๊ะทำงานภายในห้องนอนใหญ่ของบ้านบริสตัน มันกำลังหมุนรอบเพราะเจ้าของห้องที่เพิ่งลุกไปจากโต๊ะหมุนมันเล่น ก่อนที่กรอบรูปนั้นจะค่อย ๆ หมุนช้าลงจนหยุดนิ่ง ภายในกรอบรูปไม่ได้มีภาพครอบครัว หรือภาพของใคร แต่เป็นการ์ดที่ลูกชายฝาแฝดทำให้ เป็นการ์ดที่ไม่ว่าจะมองเมื่อไหร่ก็ยิ้มได้เสมอ
ทุกเช้าหลังตื่นนอนก็จะต้องมานั่งมองแล้วหมุนเจ้ากรอบรูปนี้ดู หมุนไปหมุนมา นั่งมองเป็นนาทีก่อนจะลุกไปทำอย่างอื่นต่อ
กรอบรูปที่หยุดนิ่งหันด้านข้อความออกมา ทำให้มองเห็นตัวหนังสือที่เป็นลายมือของฝาแฝดได้ชัดเจน แม้ว่าตัวอักษรจะโย้ไปเย้มาบ้าง แต่สำหรับคนที่ได้รับก็รู้สึกว่าเป็นตัวอักษรที่สวยมาก
มัม ๆ ของพี่ฮาร์ทเก่งที่สุดเลยครับ!
น้องเดียร์รักมัม ๆ ที่สุดเลยครับ!แค่ประโยคสั้น ๆ สองประโยคเท่านั้น แต่ความหมายนั้นมีมากยิ่งกว่าอะไร...
❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈
ตอนที่แต่งตอนนี้ ฟางยิ้มตลอดทั้งตอนเลยค่ะ มันเป็นอารมณ์แบบ... แฮปปี้อ่ะ แฮปปี้มาก ๆ มันมีความสุข ได้มองแต่ละคนยิ้ม หัวเราะ นั่งคุยกัน เล่นกัน มันแฮปปี้มาก เป็นตอนที่แต่งแล้วมันดีต่อใจมากจริง ๆ ค่ะ ก็หวังว่าคนอ่านจะรู้สึกดีกับนิยายตอนนี้นะคะ
แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ ^^
ไม่อยากจะขออะไรมาก แต่ขออย่างเดียวอ่านแล้วเมนต์หน่อยน้า ไม่งั้นพี่ควอตซ์น้องเหนือน้อยใจแย่เลย รักพี่ควอตซ์เมนต์ รักน้องเหนือเมนต์ รักคนแต่งเมนต์ ไม่รักกันก็เมนต์ค่า
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
ฝากอุ้มรักด้วยนะคะ อย่าลืม กดเฟบ กดเมนต์ กดโหวด กดแชร์ แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: ❤... อุ้มรัก ' S ...❤ #Mpreg [Yaoi , Boy's Love] ► ตรวจสอบสถานะการโอนเงิน l P.45 (อ่าน 277418 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก