Cr.Pic [Pinterest]
ติดแฮชแท็ก #พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์“สาลี่! น้ำเหนือเป็นยังไงบ้าง” เสียงของคุณหญิงมรกตดังขึ้นให้สาลี่ที่นั่งมองประตูห้องผ่าตัดอยู่หันไปมอง
คุณหญิงมรกตก้าวเท้าไว ๆ เสียจนเกือบจะเป็นการวิ่งมาหาตามมาด้วยคุณโทมัสแล้วก็พ่อสินธร “นี่เกิดอะไรขึ้น ทำไม... ต้องรีบผ่าตัดขนาดนี้ล่ะ”
“สาลี่ขอโทษค่ะ...” สาลี่ยกมือไหว้ “สาลี่ไม่แน่ใจ คุณหนูใหญ่ให้สาลี่ไปกินข้าว พอกลับขึ้นมาคุณหนูใหญ่ก็ถูกพาเข้าห้องผ่าตัดแล้วค่ะ ถ้าตอนนั้นสาลี่อยู่ด้วย... ก็ ก็อาจจะไม่เป็นแบบนี้ สาลี่ขอโทษค่ะ”
“ไม่เป็นไรสาลี่ ไม่เป็นไร” คุณหญิงมรกตลูบไหล่อีกฝ่ายเบา ๆ “แล้วนี่ยังไม่ออกกันมาอีกเหรอ”
“ยังเลยค่ะ เข้าไปได้เกือบชั่วโมงแล้วค่ะ”
“แล้วเจ้าควอตซ์ล่ะ” คุณโทมัสถามไปถึงลูกชายของเขาที่ควรจะอยู่ตรงนี้ แต่ก็ไม่เห็น “อยู่ข้างในนั้นเหรอ”
สาลี่ส่ายหน้าไปมากับคำถามของคุณโทมัส “ไม่ทราบค่ะ สาลี่ติดต่อคุณควอตซ์ไม่ได้เลยค่ะ โทรไปก็ไม่รับค่ะ”
ทั้งคุณหญิงมรกตแล้วก็คุณโทมัสต่างหันมองหน้ากันทันที “เจ้าควอตซ์ออกมาก่อนเราอีกไม่ใช่เหรอคุณหญิง”
“นั่นสิคะ เห็นลินบอกว่าพอประชุมเสร็จก็รีบออกมาเลย แล้วนี่หายไปไหนนะ เดี๋ยวฉันจะลองโทรหาลูกดูก่อนนะคะ”
คุณโทมัสพยักหน้ารับกับคำพูดของคุณหญิง มองตามอีกฝ่ายที่เดินเลี่ยงออกไปเพื่อโทรลูกชายก่อนจะหันกลับมามองพ่อสินธรที่ยืนหน้าซีดอยู่ตรงประตูห้องผ่าตัด คุณโทมัสเดินเข้าไปยืนข้าง ๆ ยกมือวางบนไหล่ของพ่อสินธร
“ไม่ต้องห่วง... วิรัชเก่งอยู่แล้วล่ะนะ”
“ครับ ผมรู้” พ่อสินธรพูด
รู้ว่าหมอวิรัชเป็นหมอที่เก่งมากแต่ถึงอย่างนั้นพ่อสินธรก็ยังนึกเป็นห่วงลูกชายที่นอนอยู่ในห้องผ่าตัด พวกเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ รับรู้จากการบอกเล่าของสาลี่เท่านั้นว่าน้ำเหนือจะต้องผ่าคลอดกะทันหัน และตอนนี้ก็อยู่ในห้องผ่าตัดแล้วเรียบร้อย ไม่รู้รายละเอียดอะไรไปมากกว่านี้ ก็เลยรู้สึกเป็นห่วงแล้วก็เป็นกังวลไม่ได้
“ฉันติดต่อตาควอตซ์ไม่ได้เลยค่ะคุณ... มีสัญญาณแต่ไม่รับสายเลยค่ะ” คุณหญิงมรกตเดินหน้าเครียดกลับมาหลังจากลองพยายามโทรติดต่อลูกชายหลายต่อหลายสายแต่ก็ติดต่อไม่ได้ “คงไม่ได้เกิดเรื่องไม่ดีขึ้นใช่ไหมคะ ฉันล่ะเป็นห่วงไปหมดเลย ทั้งตาควอตซ์ ทั้งน้ำเหนือ”
“เดี๋ยวผมโทรให้ตำรวจช่วยดูให้เรื่องเจ้าควอตซ์” คุณโทมัสยกมือขึ้นโอบภรรยาของตน “เจ้าควอตซ์ไม่เป็นอะไรหรอก เชื่อสิคุณหญิง”
“ค่ะคุณ...”
คุณโทมัสหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อจะโทรหาตำรวจ แต่ยังไม่ทันที่จะได้กดโทรออกคนที่พวกเขานึกเป็นห่วงอยู่ก็กึ่งเดินกึ่งวิ่งมาทางนี้ให้พวกเขาหันไปมองเพราะได้ยินเสียง คุณหญิงมรกตยกมือปิดปากด้วยความตกใจเมื่อเห็นลูกชายตัวเองใกล้ ๆ รีบเดินเข้าไปหาด้วยความเป็นห่วง
“ต ตาควอตซ์ เป็นอะไรไปลูก ก เกิดอะไรขึ้นกัน” คุณหญิงมรกตถาม ยกมือขึ้นแตะใบหน้าลูกชายเบา ๆ เพราะกลัวว่าควอตซ์จะเจ็บ
“อุบัติเหตุนิดหน่อยครับคุณแม่ ว่าแต่นี่เกิดอะไรขึ้นครับ...”
“น้องต้องผ่าคลอดด่วนลูก พวกแม่ก็ไม่รู้รายละเอียดอะไรเลย รอวิรัชออกมาอย่างเดียวตอนนี้” คุณหญิงมรกตตอบคำถามของลูกชาย
ควอตซ์ตาโตด้วยความตกใจรีบผละจากแม่ไปเกาะประตูห้องผ่าตัดทันที ในอกของเขามันร้อนรุ่มไปหมดด้วยความเป็นห่วงน้ำเหนือ
“น้องอยู่กับน้าหมอแล้ว น้องต้องไม่เป็นอะไร” คุณโทมัสพยายามพูดปลอบใจ ไม่ใช่แค่ปลอบใจลูกชายแต่รวมไปถึงทุกคนที่อยู่ตรงนี้ และเขาก็เชื่อว่าน้ำเหนือจะต้องไม่เป็นอะไร “ว่าแต่เราเถอะ เกิดอะไรขึ้น อุบัติเหตุอะไรแล้วเป็นอะไรมากหรือเปล่า พ่อว่าไปให้หมอตรวจดูหน่อยดีไหม”
“ผมไม่เป็นอะไรครับ แค่คิ้วแตกนี่แหละ อย่างอื่นไม่เจ็บไม่ปวดอะไร” ควอตซ์ส่ายหน้า เขาไม่มีกะจิตกะใจจะไปไหนทั้งนั้น ตราบใดที่น้ำเหนือยังคงอยู่ในนั้น
“แล้วมันเกิดอะไรขึ้นลูก...”
ควอตซ์เล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้ฟัง “พอดีมีรถมอเตอร์ไซค์ตัดหน้ามาครับ อีกฝ่ายเองก็โดนรถกระบะที่ออกจากซอยเบียดมาก็เลยเบี่ยงหลบ แต่ไม่ทันมองว่ารถผมเองก็ตรงมาอยู่”
ในระหว่างที่ควอตซ์กำลังขับรถมาที่โรงพยาบาลเพื่อมาหาน้ำเหนือเขาก็เจอกับรถมอเตอร์ไซค์ที่ขี่ตัดหน้ารถของเขา จนควอตซ์ต้องเหยียบเบรกกะทันหัน รถเหวี่ยงนิดหน่อยแต่เขาก็คุมเอาไว้ได้แต่ถึงอย่างนั้นก็ได้แผลที่หางคิ้วมาเพราะแรงกระแทกตอนบังคับรถไม่ให้เหวี่ยงจนเสียหลัก แต่ส่วนอื่น ๆ ก็ไม่ได้บาดเจ็บอะไร โชคดีที่ไม่มีรถตามรถของเขามาใกล้ ๆ ไม่อย่างนั้นคงจะเป็นอุบัติเหตุใหญ่กลางเมือง
รถมอเตอร์ไซค์คันที่ตัดหน้ารถเขาก็ไม่ได้ตั้งใจจะทำแบบนั้นแต่อีกฝ่ายโดนรถกระบะที่ขับออกจากซอยแบบไม่มองรถ มองทางเบียดมา ด้วยความตกใจกลัวก็เลยเบี่ยงออกไม่ทันได้ดูว่ารถทางตรงก็มาเลยเกิดการตัดหน้ากัน ที่จริงควอตซ์จะไม่เอาเรื่องอะไรเพราะเขารีบอยากมาหาน้ำเหนือให้เร็วที่สุด แต่ทางคู่กรณีรถมอเตอร์ไซค์กับรถกระบะเกิดปะทะคารมกัน จะขับออกมาก่อนก็กลัวว่าจะกลายเป็นโดนกล่าวหาชนแล้วหนี เลยต้องยืนหงุดหงิดฟังสองคนนั้นทะเลาะกัน มีการหันมาโยนความผิดให้เขาด้วย สุดท้ายควอตซ์ก็ทนไม่ไหวยื่นนามบัตรไปให้ บอกว่ามีอะไรให้โทรมาเคลียร์ จะให้ทนายช่วยจัดการให้ สองคนนั้นถึงได้ยอมหยุด แล้วก็โทรเรียกประกันมาแทน
“จะโทรหาน้ำเหนือก็โทรไม่ได้ ตอนเกิดเหตุโทรศัพท์คงหล่นกระแทกจนพัง กว่าจะเคลียร์จบผมก็รีบมานี่เลย” ควอตซ์เล่าจนจบ พอขับรถมาถึงโรงพยาบาลได้ก็รีบวิ่งมาขึ้นลิฟต์ทันที แต่ระหว่างที่กำลังจะวิ่งไปหาน้ำเหนือที่ห้องก็หันมาเห็นทุกคนยืนอยู่ตรงนี้ก่อนเลยรีบวิ่งมา
“แล้วลูกแน่ใจนะว่าไม่เจ็บอะไรตรงไหนแล้ว” คุณหญิงมรกตถามย้ำอีกรอบด้วยความเป็นห่วง
“แน่ใจครับ ไม่เป็นอะไรแล้ว ว่าแต่น้ำเหนือเข้าไปนานหรือยังครับ”
“ตอนนี้ก็ชั่วโมงกว่าแล้วค่ะ” สาลี่เป็นคนตอบคำถามนั้น
ช่วงเวลาแห่งการรอคอยมันช่างดูยาวนานเสียเหลือเกิน ควอตซ์ผุดลุกผุดนั่งไปหลายรอบ เดินวนหน้าห้องผ่าตัดหลายรอบแล้วก็ยังไม่มีใครออกมาจนเขารู้สึกหงุดหงิดไปหมด
แต่สุดท้ายการรอคอยก็สิ้นสุดลง ไฟหน้าห้องผ่าตัดดับลงไม่นานหลังจากนั้นหมอวิรัชก็เดินออกมาจากห้องผ่าตัด ควอตซ์เป็นคนแรกที่เข้าไปถึงตัวน้าหมอก่อนที่คนอื่น ๆ จะก้าวตามไปติด ๆ
“น้าหมอครับ... นี่มันเกิดอะไรขึ้น น้ำเหนือเป็นยังไงบ้าง ล แล้ว... เลิฟละครับ” ควอตซ์รีบถามทันทีด้วยความร้อนใจ
“ใจเย็นก่อน” น้าหมอจับไหล่หลานชายเอาไว้ “น้ำเหนือเกิดภาวะคลอดก่อนกำหนด มดลูกบีบตัวแรงมาก ส่วนหนึ่งน้าว่าอาจจะเครียดมาก ตอนน้าเข้าไปน้ำเหนือทั้งหอบ หายใจติดขัดแล้วก็ร้องไห้หนัก ทุก ๆ อย่างมันเลยส่งผลถึงกันไปหมด น้าเลยต้องรีบผ่าคลอด”
“แล้วเลิฟล่ะวิรัช” พ่อสินธรถามไปถึงหลานสาว “เป็นยังไงบ้าง ปลอดภัยใช่ไหม”
“การผ่าคลอดผ่านไปด้วยดีครับ แต่เพราะเลิฟคลอดก่อนกำหนดเลยต้องอยู่ในตู้อบก่อนจนกว่าร่างกายจะแข็งแรงพอที่จะกลับบ้านได้” หมอวิรัชบอก “ตอนนี้เลิฟก็อยู่ในตู้อบนั่นแหละ ส่วนน้ำเหนือเดี๋ยวจะพาไปที่ห้อง ตอนนี้ยังหลับอยู่”
ควอตซ์ถอนหายใจอย่างโล่งอก อย่างน้อยทั้งน้ำเหนือและลูกก็ปลอดภัย “ค่อยยังชั่ว... ขอบคุณน้าหมอมากนะครับ ขอบคุณจริง ๆ ครับ”
“ไม่เป็นไร ยังไงก็หลานน้า ว่าแต่ว่ามันเกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า น้าเห็นน้ำเหนือร้องไห้แล้วก็เอาแต่เรียกชื่อเราไม่หยุดเลย”
“ครับ... น้ำเหนือคงตกใจ พอดีผมเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อย แล้วตอนนั้นก็กำลังคุยกับน้ำเหนืออยู่ พอได้ยินเสียงผมร้องแล้วติดต่อผมไม่ได้ก็เลยกลัว เลยตกใจครับ นี่อาจจะเป็นสาเหตุที่ทำให้น้ำเหนือเครียดหนัก”
“แล้วนี่เราไม่เป็นอะไรใช่ไหม” หมอวิรัชกวาดสายตาสำรวจหลานชาย
“ครับ ไม่เป็นอะไร มีแผลที่คิ้วนิดหน่อย”
“ยังไงก็ไปตรวจ ไปทำแผลก่อนเถอะ อีกนานเลยกว่าน้ำเหนือจะฟื้น เราคงไม่อยากให้น้ำเหนือตื่นมาเห็นเราสภาพหางคิ้วมีเลือดเกาะแบบนี้หรอกนะ”
“นั่นสิ พ่อก็เห็นด้วยนะไปทำแผล ไปตรวจก่อนเถอะจะได้สบายใจกันทุกคน” พ่อสินธรเองก็เห็นด้วยกับความคิดของหมอวิรัช
“ครับ เดี๋ยวผมตามไปที่ห้องครับ” ควอตซ์บอกก่อนจะเดินตามพยาบาลที่หมอวิรัชเรียกให้มาพาควอตซ์ไปตรวจร่างกายแล้วก็ทำแผล ส่วนคนอื่น ๆ ก็แวะไปดูเลิฟก่อน ก่อนที่จะไปหาน้ำเหนือที่ห้องพักฟื้น
คนบนเตียงยังคงหลับสนิทตั้งแต่ออกจากห้องผ่าตัดจนตอนนี้ก็ดึกมากแล้วก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะตื่นขึ้นมา น้าหมอบอกว่าอาจจะตื่นขึ้นมาตอนดึกเลย หรือไม่ก็พรุ่งนี้เช้า ควอตซ์เองหลังจากที่ไปตรวจร่างกายและทำแผลที่คิ้วเรียบร้อยแล้วก็กลับเข้ามาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้องพักฟื้นของน้ำเหนือแล้วจึงเดินไปดูลูกสาวคนเล็กที่นอนอยู่ในตู้อบ ก่อนจะเดินกลับมาที่ห้องพักฟื้นของน้ำเหนือเหมือนเดิม พวกพ่อสินธรกลับไปแล้วตั้งแต่ตอนเย็น เพราะต้องไปรับฝาแฝด
วันนี้พ่อสินธรไม่ได้พาฝาแฝดมาที่โรงพยาบาล ควอตซ์ก็ไม่แน่ใจว่าเจ้าตัวแสบทั้งสองคนจะดื้อหรือเปล่า แล้วพวกพ่อสินธรจะรับมือไหวหรือเปล่า แต่ก็ไม่มีใครโทรมาหาก็คิดว่าฝาแฝดไม่น่าจะงอแงมากนัก
ควอตซ์นั่งอยู่ข้างเตียงของน้ำเหนือไม่ไปไหน เขาไม่ได้เปิดโทรทัศน์เพราะกลัวว่าจะรบกวนคนหลับ เปิดแค่เพลงไว้กล่อมน้ำเหนือให้หลับสบาย ส่วนตัวเขาก็เอาหนังสือนิยายของน้ำเหนือมานั่งอ่านไปพลาง ๆ รอ เผื่อว่าน้ำเหนือจะตื่นขึ้นมาคืนนี้
ดวงตาสีสวยมองหน้ากระดาษสลับกับใบหน้าของน้ำเหนือ เพราะเป็นห่วงคนที่นอนอยู่มากจนอ่านหนังสือไม่รู้เรื่อง สุดท้ายก็ต้องถอนหายใจแล้ววางหนังสือลงที่เดิม เปลี่ยนมาเป็นนั่งมองใบหน้ายามหลับของคนรักแทน ควอตซ์เอื้อมมือไปปัดปรอยผมของน้ำเหนือออก วางมืออย่างแผ่วเบาที่ข้างแก้มใช้ปลายนิ้วลูบผิวเนียนเบา ๆ อย่างกลัวว่าถ้าลงแรงมากกว่านี้น้ำเหนือจะเจ็บ
“พี่ขอโทษ... ไม่ว่าจะตอนฝาแฝดหรือตอนนี้ พี่ก็เป็นสาเหตุให้เราต้องเจ็บปวดคนเดียวตลอดเลย พี่ขอโทษนะ” ควอตซ์พูด ปลายนิ้วยังคงไล้อยู่ที่ใต้ดวงตาและแก้มของน้ำเหนือ
ไม่ว่าจะเป็นคราวท้องฝาแฝดที่น้ำเหนือโดนเปลี่ยนยาจนเกิดภาวะคลอดก่อนกำหนดทำให้ต้องนอนโรงพยาบาลแบบไม่สามารถขยับตัวไปไหนได้ หรือแม้กระทั่งคราวนี้ที่น้ำเหนือเกิดความเครียดอย่างรุนแรงจนส่งผลต่อร่างกายไปหมด ทำให้น้ำเหนือต้องรีบผ่าคลอดก่อนกำหนด ไม่ว่าจะเป็นคราวก่อนหรือคราวนี้ ต้นเหตุของทุกอย่างก็เพราะเขาทั้งหมด
“พี่ขอโทษจริง ๆ น้ำเหนือ พี่ขอโทษ” ควอตซ์ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะว่าเขาเคยทำร้ายน้ำเหนือมาก่อนหรือเปล่า เขาถึงต้องเจอเหตุการณ์แบบนี้ เพื่อตอกย้ำความผิดของตัวเอง อาจจะเป็นแบบนั้นก็ได้
“พ... พี่ควอตซ์...” เสียงเรียกทั้งแหบและเบาจนแทบไม่ได้ยิน แต่เพราะทั้งห้องมีกันอยู่แค่สองคน ถึงจะได้ยินไม่ชัดแต่ควอตซ์ก็ได้ยิน
คนตัวสูงรีบเงยหน้าขึ้นมองน้ำเหนือทันที คนบนเตียงยังไม่ลืมตาแต่ขยับตัวไปมาจนควอตซ์ไม่แน่ใจว่าน้ำเหนือกำลังฝันร้าย ละเมอ หรือว่าฟื้นแล้วกันแน่ เขาผลุดลุกขึ้นยืน มือข้างหนึ่งบีบจับมือของน้ำเหนือ ส่วนอีกข้างก็ลูบผม ลูบหน้าของน้ำเหนือ
“น้ำเหนือ” ควอตซ์ส่งเสียงเรียกคนที่ยังหลับตาอยู่
“พี่ควอตซ์... พี่...” มือของน้ำเหนือยกขึ้นเหมือนต้องการยื่นไปหาคนในห้วงความคิด ขยับตัวไปมาอย่างกระส่ำกระส่าย ปากก็เปล่งเสียงเรียกควอตซ์ไปด้วย เหงื่อเริ่มผุดตามไรผม คิ้วขมวดเข้าหากัน ใบหน้าหวานส่ายไปมา น้ำเหนือคงกำลังฝันร้าย...
“น้ำเหนือ พี่อยู่นี่ครับ พี่อยู่นี่แล้วนะ” ควอตซ์ยกมือขึ้นจับมือของน้ำเหนือที่ยกขึ้นมากุมเอาไว้เอง เขาเขย่ามือน้ำเหนือ บีบเบา ๆ เหมือนต้องการเรียกให้น้ำเหนือรู้สึกตัว “พี่อยู่นี้ครับคนเก่ง พี่อยู่นี่”
“น้ำเหนือลืมตาก่อนนะ ได้ยินพี่ไหม เรากำลังฝันร้ายนะ แค่ฝันร้าย แค่ฝันไปเท่านั้น พี่อยู่ตรงนี้นะ” จับมือน้ำเหนือแนบแก้มของตัวเอง กดจูบเบา ๆ ที่ฝ่ามือนั้นพร้อมกับเอ่ยเรียกคนที่นอนฝันร้ายให้ตื่น
น้ำเหนือเริ่มสงบลง หายใจหอบเหมือนกับไปวิ่งมา แต่ไม่นานลมหายใจของน้ำเหนือก็เป็นปกติ ก่อนที่ดวงตากลมโตจะปรือขึ้น หลับตาลงอีกครั้งเพราะรู้สึกตาพร่าจนมองไม่ชัด
“น้ำเหนือ ตื่นแล้ว... หิวน้ำไหม กินน้ำก่อนนะ” ควอตซ์ยิ้มเมื่อเห็นน้ำเหนือลืมตาขึ้นมา เขาหันไปหยิบแก้วน้ำมาให้ก่อนจะจับหลอดจ่อที่ริมฝีปากของน้ำเหนือให้อีกฝ่ายได้ดูดน้ำแก้กระหาย
น้ำเหนือดูดน้ำไปค่อนแก้วก่อนจะปล่อยหลอด ควอตซ์เลยหันเอาแก้วไปเก็บไว้ที่เดิม หันมาส่งยิ้มให้กับคนรักที่นอนมองเขาอยู่
“พี่ควอตซ์... ไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ... ผ ผมติดต่อพี่ไม่ได้ ไม่ได้เลย...” น้ำเหนือถามเสียงสั่น ดวงตากลมโตมองสำรวจไปทั่วใบหน้าของคนรักก่อนจะสะดุดอยู่ที่ผ้าปิดแผลที่หางคิ้ว “แผล... พี่เป็นอะไรครับ เกิดอะไรขึ้น โอ๊ย...”
ร้องออกมาด้วยความเจ็บแผลที่ท้องเมื่อเขาขยับตัวจะลุกขึ้นนั่งจนควอตซ์ต้องรีบประคองให้น้ำเหนือนอนลงเหมือนเดิม “ค่อย ๆ ครับ เราเจ็บอยู่”
“ลูก... เลิฟล่ะครับ... ผม ผมมึนมากเลย เกิดอะไรขึ้นบ้างครับเนี่ย” น้ำเหนือหลับตาพยายามนึก “ผมติดต่อพี่ไม่ได้เลย ผมเป็นห่วงมาก ล แล้ว... หลังจากนั้นผมก็เจ็บท้องมาก เหมือนเห็นน้าหมอในห้อง แล้วผมก็นึกอะไรไม่ออกแล้ว...”
“ใจเย็น ๆ ก่อนนะ เดี๋ยวพี่จะเล่าทุกอย่างให้ฟังเองนะ” ควอตซ์พูดปลอบ ลูบผมน้ำเหนือเบา ๆ จับมือของคนรักเอาไว้แน่น “พี่ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วง ตอนที่พี่ขับรถจะมาหาเราเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อย พี่เลยได้แผลที่คิ้วมา แต่มีแค่นี้ไม่มีที่อื่น พี่สบายดี ไม่ได้เจ็บตรงไหน แล้วก็ไม่มีใครเป็นอะไร แค่รถเฉี่ยวกันนิดหน่อย”
“ตอนที่เกิดเรื่องโทรศัพท์พี่คงโดนกระแทกไปมา ก็เลยพัง พี่เลยโทรหาเราไม่ได้ เราติดต่อพี่ไม่ได้ คงเป็นห่วงพี่มากเลยใช่ไหม พี่ขอโทษนะที่ทำให้เป็นห่วง”
“ผมเป็นห่วงมาก... ตกใจไปหมด ก่อนสายจะตัดไปผมได้ยินเสียงดัง แล้วพี่ก็ร้องด้วย” น้ำเหนือมองสำรวจใบหน้าของควอตซ์ แตะเบา ๆ ที่หางคิ้วบริเวณที่มีผ้าปิดแผลปิดอยู่ “เจ็บมากไหมครับ”
“ไม่ครับ ไม่เป็นอะไรมากหรอก ไม่อันตราย” ควอตซ์พูด ยิ้มให้กับน้ำเหนือก่อนจะเล่าต่อ “น่าจะเพราะเราเครียดมาก กังวลมาก กลัวมากเรื่องของพี่ มันเลยเหมือนเป็นตัวกระตุ้นอย่างหนึ่งให้เกิดภาวะคลอดก่อนกำหนด น้าหมอเข้ามาเจอพอดีก็เลยต้องรีบพาเราไป ทำการผ่าคลอดฉุกเฉิน เราหมดสติไปด้วยเลยไม่รู้ตัวอะไรเลย”
“ล แล้วลูกล่ะครับ เลิฟล่ะครับพี่ควอตซ์”
“ชู่... ใจเย็น ๆ ครับ เลิฟไม่เป็นอะไร แต่เพราะคลอดก่อนกำหนด น้ำหนักไม่ถึงเกณฑ์ เลิฟเลยต้องอยู่ในตู้อบ แต่น้าหมอบอกไม่มีอะไรต้องกังวล เพราะสัปดาห์ของเลิฟไม่ได้น้อยมากจนอันตราย พัฒนาการของเลิฟสมบูรณ์ทุกอย่าง มีปัญหานิดหน่อยเรื่องระบบทางเดินหายใจ แต่ถ้าเราดูแล ใส่ใจก็ไม่เป็นอันตราย ตอนนี้แค่รอให้เลิฟน้ำหนักตัวได้ตามเกณฑ์ แข็งแรงขึ้นอีกหน่อย ก็พาเลิฟกลับบ้านได้แล้ว”
น้ำเหนือถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อได้ยินในสิ่งที่ควอตซ์พูด น้ำตาไหลออกจากดวงตาทั้งสองข้าง เป็นน้ำตาที่เต็มไปด้วยความหลากหลายของอารมณ์ ทั้งดีใจ ทั้งหมดห่วง ทั้งกังวล ทั้งกลัว ทุก ๆ อย่างมันปนกันไปหมด
“ค่อย... อึก ค่อยยังชั่ว...” น้ำเหนือสะอื้นเบา ๆ ตอนพูด “ผมขอโทษนะครับ... ที่อดทนไม่มากพอ”
ควอตซ์ส่ายหน้ากับคำพูดของน้ำเหนือ “ไม่เลยคนเก่ง น้ำเหนืออดทนได้ดีมาก เก่งมาก ๆ เลยนะคนเก่งของพี่ พี่สิที่ต้องขอโทษ พี่เป็นสาเหตุของเรื่องทั้งหมด พี่ทำให้เราเป็นห่วง จนทำให้เราคิดมากจนเครียด พี่ขอโทษนะครับ”
“พี่ควอตซ์...”
“ไม่เป็นอะไรแล้ว ไม่มีอะไรแล้วล่ะนะ ไม่มีเรื่องร้ายหรืออันตายอะไรแล้ว” ควอตซ์เองก็รู้สึกโล่ง เขาแนบหน้ากับฝ่ามือของน้ำเหนือแล้วหลับตาลงด้วยความเหนื่อยอ่อน
ความรู้สึกของควอตซ์ก็คงไม่ได้ต่างไปจากน้ำเหนือมากนักทั้งเครียด ทั้งกลัวไปหมด กลัวไปหมดทุกอย่าง
“พี่ควอตซ์ครับ...” น้ำเหนือเรียก
“ครับ”
“ขอบคุณนะครับ ที่อดทนเพื่อผม” น้ำเหนือพูดยิ้ม ๆ ปลายนิ้วของมือข้างที่แนบอยู่กับแก้มของควอตซ์เกลี่ยนเบา ๆ ที่ใต้ตาเพื่อปาดเช็ดน้ำตาที่ไหลซึมออกจากดวงตาของควอตซ์
“คนที่ขอบคุณต้องเป็นพี่สิ ขอบคุณนะครับที่อดทนสู้มาตลอด”
“ไม่เป็นอะไรครับ เพื่อพี่ควอตซ์ เพื่อลูก เพื่อครอบครัว... ผมทำได้ ผมเก่ง”
“ครับ น้ำเหนือเก่งที่สุดเลย” เลื่อนไปจูบหน้าผากของน้ำเหนือเบา ๆ อย่างรักใคร่ “นอนพักต่อเถอะครับ เราเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว พรุ่งนี้พี่จะพาไปหาเลิฟนะ”
“ฝาแฝดด้วยนะครับ”
ควอตซ์หัวเราะ “ครับ ฝาแฝดด้วย พี่ไม่ลืมหรอก นอนพักนะครับ”
น้ำเหนือพยักหน้ารับ “พี่ควอตซ์ก็ต้องพักด้วยนะครับ ผมเป็นห่วง”
“ครับ สัญญาเลยว่าถ้าเราหลับแล้วพี่จะไปนอน ฝันดีนะครับ”
คนบนเตียงตอบรับแผ่วเบา ไม่นานน้ำเหนือก็เข้าสู่ห่วงนิทราไปอีกครั้ง ควอตซ์จัดผ้าห่มให้คลุมตัวน้ำเหนือให้ดี แนบริมฝีปากที่หน้าผากของน้ำเหนืออีกครั้ง
“ขอบคุณครับคนเก่ง ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈
อย่ามองแรงใส่ฟางขนาดน้านนนน ไม่เอา ไม่ตีฟาง ไม่เอาไม่ปาระเบิดใส่ฟางนะ ไม่ดีจริง ๆ นะทำแบบนั้นอ่ะ เห็นไหม... ไม่มีอะไรน่ากังวลหรอก บอกแล้วว่านิยายของฟางไม่มีดราม่า จะให้พี่เป็นอันตราย เป็นตายเท่ากัน น้องเหนือเสี่ยงกับการผ่าคลอด น้องเลิฟอัตราการรอด 50 50 อะไรพวกนี้ไม่มีหรอก ฟางแต่งไม่ได้ มีแค่ให้ตกใจเล่นนิด ๆ หน่อย ๆ แค่นั้นเอง ทุกอย่างจบในครั้งตอน ปลอดภัย ยิ้มรับกันทุกคน อิอิ
ฟางแค่อยากให้ตื่นเต้นเฉย ๆ ไม่มีอะไร ไม่ต้องกังวลนะ หลังจากนี้ก็ไม่มีอะไรแล้ว ใกล้จบแล้วด้วยจ้า 55555 อย่าลืมเตรียมของขวัญให้หลานกันนะ
แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ ^^
ไม่อยากจะขออะไรมาก แต่ขออย่างเดียวอ่านแล้วเมนต์หน่อยน้า ไม่งั้นพี่ควอตซ์น้องเหนือน้อยใจแย่เลย รักพี่ควอตซ์เมนต์ รักน้องเหนือเมนต์ รักคนแต่งเมนต์ ไม่รักกันก็เมนต์ค่า
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
ฝากอุ้มรักด้วยนะคะ อย่าลืม กดเฟบ กดเมนต์ กดโหวด กดแชร์ แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: ❤... อุ้มรัก ' S ...❤ #Mpreg [Yaoi , Boy's Love] ► ตรวจสอบสถานะการโอนเงิน l P.45 (อ่าน 277818 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก