หัวข้อ: สุนัขรับใช้ - ***ADMIN อย่าเพิ่งลบนะคะ เรากำลังจะต่อค่ะ

[armize]

น้องก้านสงสารจังลูก

[Snowermyhae]

ลึกๆก็แอบหวงก้านนะเนี่ย เหมือนตัวเองทำอะไรก้านได้คนเดียว คนอื่นห้ามแตะ

[qq_oo]

รอๆๆๆๆๆตอนต่อไป

[larynx]

หนีเสือปะจระเข้จริงๆเลยค่ะ 

[ผู้เสพติดความร้าวราน]

โอยยย เข้มข้นต้มยำกุ้งพริกสิบเม็ดเลยค่ะ เอาแล้วไงน้องก้านซวยซ้ำซวยซ้อนจังเลยค่ะชีวิตเจอแต่คนแปลกๆ นายเอกดาวพระศุกร์แห่งปีจริงๆ
ส่วนอิกรุณที่เราไว้อาลัยไข่เขาไว้ตอนที่แล้วนี่คงไม่ได้ใช้ไปสักพักก็ขอให้หายไวๆนะคะ เราทีมนายอยู่แล้ว รอซ้ำเติมด้วย รอดีใจด้วย
แต่ไม่ว่ายังไงไม่ไว้ใจกวินอยู่ดีค่ะ ไปติดบ่วงอิกรุณตั้งแต่ตอนแรกแล้ว

ขอบคุณที่มาต่อมากๆเลยค่ะ แนวนี้ไม่ค่อยมีให้อ่านซะด้วย เขามาดูวามีตอนอัพใหม่มั้ยทุกๆ4วันเลยค่ะ 

[tasteurr]

ต่อไปนี้มันคือสงคราม!!!
เข้มข้นแบบสะท้านหัวใจเหลือเกิน
อยู่ดีๆมาร์คก็เหมือนจะหายๆไป ต้องกลับมาแบบไม่ธรรมดาแน่นอนเลย

[Paparazzi]

นี่มันสงครามความรักชัดๆ
เดาไม่ถูกเลย

[tay028643904]

ทำไดแค่รออออออออออ
 

[ppnplg]

กรุณจะรู้แล้ว แต่คงไม่ทั้งหมดหรอก หรืออาจจะไม่ใช่เลย
สงสารก้าน ความรักของกวินน่ากลัวอะ
กรุณเจ็บบ้างก็ดี เอาเลือดชั่วออกบ้าง <อินเกิน>(｀・∀・´)

[ป่ามป๊ามป่ามปาม]

ก้าน หนูรู้กกกกก อยู่ท่ามกลางผู้ชายร้ายๆ อยากจะไปพาน้องออกมาจากตรงนั้น
กวินดูร้ายน่ากลัวแบบที่อิกรุณเทียบไม่ติดเลย

[noinha31]

 
ลุ้นนนน
ก้านนี่เหมือนดึงดูดคนเลว5555

[Sukitra]

 
ว้ายยยยยย

[noozzz]

ตอนแรกคิดว่ากวินจะได้เป็นพระเอก แต่ตอนนี้เริ่มไม่แน่ใจละ ก้านเริ่มจะกลัวความโหดกวิน ขออย่างเดียว ไม่เอาแบบก้านตายตอนจบนะ เป็นผู้ถูกกระทำมาตลอด อยากให้มีความสุขบ้าง

[rogerr]

เนื้อเรื่องกำลังเจ้มจ้น สรุปแล้วเจ้ขอเสนอว่าก้านเลือกพี่เทิดเถอะน่าจะโอเคสุดแระ

[KMprince]

สรุปแล้ว ทุกคนรอบตัวก้านนี่ดูจะน่ากลัวทุกคนเลยอะ
ไม่รู้ว่าก้านจะโดนไรอีกไหมเนี่ย เฮ้อน่าสงสาร

[ผู้เสพติดความร้าวราน]

คิดถึงเรื่องนี้เลยวนมาอ่านอีกรอบ

[จั๊กหล่ะ]

อ่านวนรอบที่3แล้วคนแต่งยังไม่มาอัพตอนใหม่ซะทีคิดถึงก้านอ่ะ

[mutyamania]

บทที่สิบสี่


ภาพสะท้อนที่เปลี่ยนไป...


ไอ้ก้านเพิ่งตะหนักได้ว่าคุณกวินที่มันทึกทักไปเอง ว่าคุณเขาบอบบางนุ่มนิ่มเป็นหนักหนา แท้จริงแล้วเป็นผู้ชายคนหนึ่งที่ตัวสูงกว่ามัน ทั้งยังมีเรี่ยวแรงมหาศาล ก็ตอนที่ถูกคุณเขากอดรัดปลุกปล้ำมันในตอนนี้นี่เอง...

“คุณวิน....ให้พี่กลับเถอะนะครับ ปล่อยพี่เถอะ”
“ไม่....พี่ก้านฟังน้องก่อน....ไม่เอาแบบนี้สิ น้องไม่ปล่อยให้กลับไปทั้งๆแบบนี้หรอก”

มือของคุณกวินก็ใหญ่และแข็งแรงมากกว่าที่คิด ไอ้ก้านถูกรวบข้อมือทั้งสองข้างเอาไว้ มือของคุณเขาใหญ่ถึงขนาดรวบข้อมือของมันได้รอบอย่างสบายๆ แถมยังเหลือที่พอให้บีบกระชับเอาไว้เสียจนมั่น แต่ก้านเองก็ไม่ใช่ผู้ชายผอมบางแรงน้อย มันก็ดิ้นขืนสุดใจเพื่อที่จะหลุดพ้นไปจากกรงเล็บของคนตรงหน้า แต่เมื่อมันออกแรงบิดแขนของตัวเองเพื่อให้พ้นจากการเกาะกุมนั้น คุณของมันก็ร้องเสียงหลง

“อ่ะ....โอ้ยยยยย....พี่ก้านน้องเจ็บ”
“อ๊ะ...คุณวินเจ็บหรือครับ พี่ขอโทษ....เฮ้ยยยย”
“หึหึหึหึ”

พอเห็นอีกฝ่ายร้อง คนอย่างไอ้ก้านก็ใจอ่อน ยิ่งได้เห็นใบหน้าน่ารักนั้นเหยเกด้วยแสร้งว่าเจ็บเหลือเกิน มันก็หยุดดิ้นรนขัดขืน กลายเป็นยืนนิ่งให้เขารวบตัวไปกอดง่ายๆ
กวินเป็นผู้ชายเจ้าเลห์....เดี๋ยวผ่อน...เดี๋ยวตึง...จนคนซื่ออย่างไอ้ก้านตามไม่ทัน

“คุณวินหลอกพี่....ปล่อยพี่นะครับ”
“พี่ก้านโกรธที่น้องให้คนไปกระทืบมันเหรอ....พี่ก้านเป็นห่วงมัน รักมันมากใช่ไหม”
“เปล่าครับ....พี่ไม่ได้รัก....แต่พี่เป็นห่วงนาย....แล้วพี่ก็กลัว”
“กลัวผมใช่ไหม”
“ครับ”
“ฮึก.....”

โอยยยย....น้ำตาของคุณเขา ไอ้ก้านอ่อนระทวยอีกแล้วเมื่อได้เห็นอีกฝ่ายกำลังร้องไห้ ใจของมันสั่นไหวยวบยาบเมื่อได้เห็นสองตาของกวินคลอไปด้วยหยาดน้ำใสๆ

“คุณวินอย่าร้องเลยครับ....พี่รู้สึกไม่ดีเลยที่ทำคุณวินร้องไห้”
“แล้วพี่ก้านคิดว่าผมจะรู้สึกยังไง ผมคิดว่าผมรักพี่นะ รักไปแล้ว แค่คิดว่าพี่ต้องเป็นที่ระบายให้มัน ใจผมมันก็เจ็บจนจะคลั่งตายอยู่แล้ว ยิ่งมาเห็นรอยช้ำบนตัวพี่ แล้วจะให้ผมทนได้ยังไง พี่ก้านคิดว่าตัวเองเป็นผู้ชาย เจ็บแค่นี้ไม่เป็นไร แต่ผมต้องเห็นคนที่รักเจ็บตัว ผมทนไม่ได้หรอก กลับกันถ้าผมถูกมันข่มขืน พี่ก้านจะยอมเหรอ จะปล่อยมันย่ำยีน้องคนนี้เหรอ”
“พี่.....เอ่อ.....ไม่อยากให้คุณวินทำเรื่องไม่ดีน่ะครับ”
“แค่นั้นจริงเหรอ.....ไม่ได้ห่วง....ไม่ได้รู้สึกอะไรกับมันใช่ไหม”
“เอ่อ......ยังไงคุณกรุณก็มีบุญคุณกับพี่....”
“ถ้าพี่เกลียดมัน....ก็แค่ยอมรับออกมา พี่ก้านไม่จำเป็นต้องฝืนตัวเองไม่ให้เกลียดคนอย่างมันหรอก ขนาดผมยังเกลียดมันเลย แค่เห็นมันทำร้ายพี่ก้านของผม”

ไอ้ก้านได้แต่อึกอัก มันไม่รู้จะตอบอะไร ไม่รู้ว่าตัวมันเองรู้สึกอย่างไรกันแน่
เกลียดอย่างนั้นหรือ ไอ้ก้านเคยเหลืออด จนพลั้งปากตะโกนคำว่าเกลียดใส่นายของมัน แต่ตอนนี้มันกลับรู้สึกสับสน ไม่แน่ใจว่ามันเกลียดผู้ชายใจร้ายคนนั้นจริงไหม

“บุญคุณก็ส่วนบุญคุณ เกลียดก็ส่วนเกลียด พี่ก้านก็....เกลียดมันใช่ไหม”

ใบหน้าของกวินโน้มลงมาแนบชิด ลมหายใจอุ่นๆของคุณเขา เป่ารดพวงแก้มของไอ้ก้าน จนหน้าของมันรู้สึกร้อน

“ว่าไงล่ะ....พี่ก้าน เกลียดมันใช่ไหม อยากให้มันตายใช่ไหม”
“คุณวินอย่าพูดแบบนี้อีกนะครับ มันไม่ดีเลย พี่ไม่อยากเห็นคุณวินเป็นอย่างนี้เลย”
“ก็ได้....แต่คืนนี้นอนกับน้องนะ....อย่าหนีกัน อย่าทำเหมือนกลัวกัน พี่ก้านรู้เอาไว้ ว่าผมไม่มีทางทำร้ายพี่ ถ้าพี่ก้านอยากให้ผมนอนกับมัน ผมก็ทำได้นะ เพื่อให้มันเลิกแตะต้องพี่ ดีไหม”
“ไม่นะครับ คุณวิน....ไม่เอา ไม่เอานะครับ”

ไอ้ก้านโผเข้ากอดนางฟ้าของมันแน่น กวินกระชับอ้อมกอดของตนเช่นกัน เขาลูบแผ่นหลังของอีกฝ่ายอย่างแผ่วเบา ทะนุถนอม อีกทั้งยังลูบศีรษะของไอ้ก้านเบาๆราวกับกำลังปลอบโยนเด็กน้อย
ทว่าสีหน้าของกวินกลับเต็มไปด้วยความโกรธแค้น แววตาที่อ่อนโยนราวกับนางฟ้าในสายตาของไอ้ก้าน บัดนี้มีแต่ความมาดร้าย

แค้นที่กรุณทำร้ายพี่ก้านของเขา

และโกรธที่ก้านยังมีท่าทีอาลัยอาวรณ์คนพรรค์นั้น

ทั้งที่ไอ้เลวนั่นทำร้ายพี่ก้านแท้ๆ



กรุณ....คนอย่างมึงต้องเจ็บปวดทรมานทั้งกายและใจ ชีวิตของมึงจะต้องไม่เหลือใคร
.
....
........
....
.
กรุณนอนมองรูปถ่ายสุนัขของเขา กับเด็กหนุ่มที่เค้าคุ้นเคยเป็นอย่างดี

ไอ้มาร์ค….

รูปไอ้ก้านกับไอ้มาร์คไม่ได้รบกวนจิตใจของกรุณมากเท่ากับรูปที่ไอ้ก้านกำลังก้าวขึ้นรถเก๋งสีดำ จากภาพที่คนของเขาถ่ายมาไม่สามรถมองออกว่าคนขับนั้นมีหน้าตาเช่นไร
แต่มองจากลักษณะของรถเพียงปราดเดียวก็ดูรู้ ว่าเจ้าของนั้นต้องไม่ใช่คนธรรมดา อย่างน้อยๆก็ต้องเป็นคนที่รวยพอตัว พอที่จะซื้อรถหรูราคาหลายสิบล้านได้
แต่อีกไม่นานหรอก เขาจะต้องได้รู้แน่ๆ ว่ามันคนนั้นเป็นใคร กล้าดีอย่างไรมาเล่นกับสุนัขของเขา

ตึ๊งงงงง.....

กรุณฉวยโทรศัพท์ขึ้นมาดู กดเข้าแอพพลิเคชั่นไลน์ คนของเขาส่งข้อมูลมาอีกแล้ว รวดเร็วทันใจคุ้มกับเศษเงินที่โยนให้เป็นการส่วนตัว
และสิ่งที่กรุณได้เห็น ถือเป็นสิ่งที่เหนือความคาดหมายของเขาเป็นอย่างมาก

รถคันนั้น....

คอนโดของกวิน.....

ไอ้ก้าน....และคนๆนั้นที่โอบไหล่สุนัขรับใช้ของเขาอย่างสนิทสนม

ไอ้ก้าน....กับกวิน เพียงไม่กี่ภาพ แต่องค์ประกอบในภาพนั้นชัดเจนเสียจนกรุณสามารถประติดประต่อเรื่องราวเองได้



ทรยศ



มันสองคนกล้ามากที่คิดทรยศคนอย่างเขา!!!!
กรุณฉุกคิดบางอย่างขึ้นมาในหัว สิ่งนั้นรบกวนจิตใจ และทำให้เขารู้สึกโกรธจนแทบคุมสติเอาไว้ไม่อยู่

‘มึงตามสืบให้กูที ว่าใครที่กระทืบกู’
‘ใครจ้างพวกเหี้ยนั่นมา’
‘เกี่ยวอะไรกับกวิน’
‘กูเพิ่มเงินให้อีกเท่านึง’

.
..
….
……….
….
..
.
สุดท้ายก็แพ้ทางคุณเขาจนได้


จากความกลัวในทีแรก เปลี่ยนมาเป็นความหวั่นไหวอีกครั้ง แต่มันเป็นความหวั่นไหวที่ต่างไปจากก่อนหน้านี้
ความรู้สึกของคนที่ถูกปกป้อง
อ่า.....ไม่รู้สิ ไอ้ก้านรู้สึกว่าคุณเขาแมนกว่าที่คิด แถมยังรู้สึกไปอีกว่าคุณกวินดูตัวโตขึ้น ดูไม่ตัวเล็กตัวน้อยเหมือนเดิม

“นั่งคิดอะไรอยู่”

กวินเดินหัวเปียกออกมาจากห้องน้ำ ในสภาพนุ่งผ้าเช็ดตัวเพียงผืนเดียวอย่างหมิ่นเหม่ น่าหวาดเสียว มือข้างหนึ่งกำลังเช็ดผมด้วยผ้าขนหนูผืนเล็ก
เซ็กส์ซี่.....คุณกวินที่เคยน่ารักน่าเอ็นดูคนนั้นมันหายไปไหนกันนะ
แผงอกนั่น....มองดูดีๆมันก็กว้าง และมองเห็นกล้ามเนื้อ ไหปลาร้า....หน้าท้อง.....ต้นแขน.....แผ่นหลัง....ทุกอย่างบนตัวของกวิน ไม่มีส่วนไหนที่ดูบอบบางอ้อนแอ้นเลยสักนิด ที่ผ่านมาทำไมไอ้ก้านถึงมองคุณเขาเป็นหนุ่มน้อยใสๆได้นะ
นี่มันหมาป่าชัดๆ ถ้านายของมันเป็นเสือ คุณกวินก็เหมือนหมาป่าที่มีขนสีขาว.....เหมือนอย่างภาพจินตนาการบนปกหนังสือการ์ตูน

“จ้องแบบนี้....พี่ก้านคงไม่อยากนอน”
“พี่ง่วงพอดีเลยครับ”
“น้องไม่ให้นอน”
“อ่า....คุณวิน”

ร่างของมันถูกดันลงบนเตียงนอนนุ่มอย่างช้าๆ ไม่มีการใช้กำลังบังคับ เพียงแค่สบตา ดวงตาสื่ออารมณ์ของคุณเขาก็ทำเอาหมาบ้านอย่างไอ้ก้านอ่อนระทวย รู้ตัวอีกทีก็ถูกจูบอย่างลึกซึ้ง
ไอ้ก้านปล่อยตัวไปใจจูบตอบคุณเขา.....นานเนิ่น ทั้งมันและกวินผลัดกันรุกต้อนไปมาอย่างไม่รีบร้อน ไอ้ก้านใช้ประสบการณ์เซ็กส์ทั้งหมดที่มีมา ตอบสนองกลับไป โดยเจตนาของมันคือต้องการตอบแทนกวิน ที่ทำให้มันรู้สึกดีอย่างที่ไม่เคยได้รับมาก่อนจากนายของมัน

คืนนี้มันจะยอมให้คุณเขา.....กินก็ได้ มันคิดเช่นนั้น และเมื่อมันไม่มีทีท่าขัดขืน กวินก็ค่อยๆดำเนินบทรักของเขาต่อ เสื้อนอนของไอ้ก้านถูกปลดเปลื้องจนเปลือยเปล่า ระหว่างถอดกวินก็ประทับจูบไปทั่ว  ตรงนั้น...ตรงนี้ อ่อนโยน แผ่วเบา แต่ก็ทำให้ไอ้ก้านรู้สึกเร่าร้อนได้
เพียงได้มองใบหน้าหล่อๆของคุณเขา หมาป่าหนุ่มเจ้าเล่ห์ที่กำลังเลียริมฝีปาก ไอ้ก้านก็ใจเต้นตึกตัก แทบหยุดหายใจเสียเดี๋ยวนั้น
ปลายลิ้นของกวินสัมผัสหัวนมของมันอย่างซุกซน ลากวนช้าๆจนแข็ง ก่อนจะดูดดุนหายเข้าไปในปากจนไอ้ก้านเผลอแอ่นหน้าอกตามด้วยความเสียวซ่านทรมาน พอเล่นกับหัวนมของมันจนพอใจ คุณเขาก็พรมจูบต่ำลงมา....กลางอก...หน้าท้อง....ท้องน้อย

“พี่......ใช้ปากให้นะครับ” มันรวบรวมความกล้าอยู่อึดใจ ก่อนจะเอ่ยปากออกมา ทำเอากวินขะงักจากบทรัก และเงยหน้ามองมันด้วยสายตาแข็งกร้าว 
“ไม่เอา.....ไม่ต้อง”
“แต่ว่าพี่......”
“ผมไม่ใช่มัน.....ไม่อยากให้พี่ก้านทำแบบเดียวกับที่ทำให้มัน”
“พี่เต็มใจนะครับ.....พี่ทำได้....พี่อยากทำให้คุณกวินจริงๆ”
“ยังไม่ใช่วันนี้ครับ.....พี่ก้าน....วันนี้เรามีความสุขด้วยกันแบบนี้ดีกว่าเนอะ”

มือนุ่มนิ่มของคุณเขา(ดูเหมือนจะเป็นสิ่งเดียวในตัวกวินที่ยังคงดูอ่อนนุ่ม) กำรวบท่อนเนื้อทั้งของตัวเองและของมันเอาไว้ด้วยกัน สัมผัสร้อนฉ่าถูกส่งผ่านระหว่างกัน ทำเอาไอ้ก้านเงยหน้าหอบครางอย่างไม่อาจกลั้น ยามที่มือของกวินขยับเป็นจังหวะ ความเสียวซ่านของรสรักก็ค่อยๆไต่ระดับสูงขึ้น.....สูงขึ้น
.
...
.......
...
.
กรุณไม่อาจข่มตาให้หลับลงได้เลย

หากกวินไปมีคนอื่น เขาคงไม่รู้สึกเจ็บแค้นมากเท่านี้ เขาชอบกวินเพียงผิวเผิน อาจจะรู้สึกชอบใครสักคนอย่างจริงจังเป็นครั้งแรก แต่มันก็ไม่ได้ลึกซึ้งพอจะทำให้เขาเสียใจและผิดหวัง หรือโกรธแค้นอย่างรุนแรงมากถึงเพียงนี้
แต่เพราะคนๆนั้นเป็นไอ้ก้าน สุนัขรับใช้ผู้สัตย์ซื่อ คนสุดท้ายในโลกนี้ที่เขาจะนึกถึง คนสุดท้ายในโลกที่จะหักหลังเขา
ไม่สิ เขาไม่เคยคิดว่ามันจะมีวันทำแบบนั้นได้เลยด้วยซ้ำไป

กรุณเกลียดการทรยศหักหลัง

สำหรับกวิน.....หากเป็นคู่ขาคนก่อนๆ เขาคงสั่งสอนเบาะๆ แต่กับกวินเขามีบทลงโทษที่รุนแรงกว่านั้น เขาจะทำให้มันทั้งเจ็บปวด และอับอาย ด้วยน้ำมือของเขา
และสำหรับไอ้ก้าน......




เขาจะทำให้มันทรมานยิ่งกว่าตกนรกทั้งเป็น
.
..
....
.........
....
..
.
กวินก้าวลงจากเตียงอย่างเงียบเชียบ เนื่องจากไม่ต้องการให้คนที่กำลังหลับอยู่ต้องสะดุ้งตื่นขึ้น

เขายิ้มให้กับไอ้ก้านที่นอนหลับปุ๋ยด้วยความรู้สึกเอ็นดู
เขาต้องยั้งใจตัวเองมากเหลือเกิน เพื่อไม่ให้เผลอทำอะไรเกินเลยไปมากกว่านี้
พี่ก้านของเขานั้นบริสุทธิ์มากเกินไป แม้ร่างกายจะถูกไอ้สัตว์นรกนั่นทำให้แปดเปื้อนและย่อยยับ แต่หัวใจของพี่ก้านยังคงบริสุทธิ์ไร้เดียงสา ไม่มีพิษภัย หรือแปดเปื้อนความต่ำช้าโสมม
จะมีก็แต่ระบบความคิดที่ถูกตั้งโปรแกรมเอาไว้ เป็นทาสผู้จงรักภักดี เป็นคนที่เย็นชา และเป็นคนที่ไม่เห็นค่าตัวเอง แต่เขาก็ค่อยๆเปลี่ยนพี่ก้านให้กลับมาเป็นมนุษย์ได้อีกครั้งแล้ว

และถ้าไม่มีมันสักคน พี่ก้านของเขาจะต้องดีขึ้น

กวินเปิดลิ้นชัก หยิบรูปภาพของคนที่เขาเกลียดออกมา รูปของกรุณที่เขาปริ้นท์เอาไว้นานแล้ว เต็มไปด้วยรูพรุนนับไม่ถ้วน
ยังทำลายไม่สาแก่ใจเลย อยากทำลายมากกว่านี้อีก แต่จะฉีกให้เป็นชิ้นก็ดูง่ายไป
กวินแปะรูปบนกระดานสำหรับปาเป้า เด็กหนุ่มมองลูกดอกในมือของตน สลับกับรูปภาพของกรุณ แววตามีเพียงความชิงชังและมุ่งร้าย แววตาที่พี่ก้านจะไม่มีวันได้เห็น เขารู้แล้วว่าพี่ก้านเป็นคนดีมากเกินไป ขนาดถูกทำร้ายมาจนบอบช้ำ พี่ก้านก็ยังห่วงมัน กลัวว่าเขาจะฆ่ามัน

“ไม่ต้องกลัว.....ผมไม่ให้มันตายก็ได้......ผมจะไม่ฆ่ามันก็ได้.....แต่ผมจะทำให้มันไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกต่อไป”

กวินปาลูกดอกในมือออกไป ลูกดอกนั้นปักลงบนรูปภาพตรงตำแหน่งกลางหน้าผากของกรุณอย่างแม่นยำ
กวินหยิบลูกดอกอันใหม่ขึ้นมา คราวนี้เล็งที่ไหนดีนะ....ตาซ้าย....หรือตาขวาดี

สนุกจัง



หึหึหึหึ

To be con
......................................................................
คนร้ายๆ กับคนร้ายๆ เชียร๋ใครดีคะ

พรุ่งนี้ค่อยมาดูคำผิด....หมายถึงตอนบ่ายๆน่ะ 5555+

[iceman555]

 

[kun]

ร้ายปะทะร้าย มันส์แน่ๆๆๆๆ งานนี้ใครจะโดนเชือดกัน

[cheezett]

ใครจะตีกันก็อย่าเอาน้องก้านของอิชั้นไปซวยด้วยได้ไหมคะ

[กบกระชายไทยนิยม]

เขาจะไปรุมตืบอิฟ้าเมื่อไหร่บอกอิฉันด้วยนะคะ ดิฉันจะไปร่วมวงด้วยค่ะ 

+เป็ด

[pharm]

ชอบคนแบบกวินจังอยากได้คนนี้คู่ก้านนะ แต่ก็กลัวจะมาทำร้ายก้านอีก

[mild-dy]

 

[Snowermyhae]

เอาก้านออกมาก่อนได้ไหมคะ แล้วค่อยตีกัน ห่วงแต่ก้านนน 

[♥lvl♀‘O’Deal2♥]

จิตพอกัน

[tasteurr]

มีทางไหนบ้างที่จะพาก้านไปเจอความสุขบ้าง

[Pam_ban]

พี่ก้านของน้อง     ไปอยู่ท่ามกลางสงครามของคนร้าย ๆ อย่างสองคนนี้ได้ยังไงกัน 


รอตอนต่อไปค่ะ



 

[anythinginitt]

ไม่รู้จะเชียร์ใครดี 555555
สุดท้าย ก้าน x มาร์คค่ะ

[ป่ามป๊ามป่ามปาม]

สยองกับหนุ่มๆรอบตัวน้องก้าน จิตทุกคน