หัวข้อ: สุนัขรับใช้ - ***ADMIN อย่าเพิ่งลบนะคะ เรากำลังจะต่อค่ะ

[หมีมง]

ขอให้พระเอกเป็นใครก็ได้ที่ไม่ใช่กรุณ 

[ลิงน้อยสุดเอ๋อ]

กวินกับมาร์ค ต้องช่วยก้านล่ะ
สงสารนางโดนกดขี่ข่มเหง

[sakura_petal]

ตอนนี้บรรยากาศหนักหน่วงหายใจไม่ค่อยออกได้ลดลงไปเยอะมาก เหตุด้วยอิพี่ฟ้าบทน้อย
แต่ถึงบทน้อยก็ยังมีความน่าหมั่นไส้ปนน่าตบอยู่มาก
ตีค่าราคาของคน คิดเอาแต่ได้ คนนั้นก็จะเอา คนนี้ก็กั๊กไว้ ถึงปล่อยไปก็ห้ามไปรักชอบคนอื่น น่าเกลียดจริง ๆ
เดี๋ยวเถอะพี่ฟ้า มัวแต่ระวังมาร์ค โน่นค่ะ กวินหมายจะคาบก้านไปกินแล้วค่ะพ่อคนมีปม
แม้ปมชีวิตจะหนักหนาหรือมีบุญคุณแค่ไหนก็ไม่ถือเป็นความชอบธรรมที่จะปฎิบัติไม่ดีใส่คนอื่น
ถ้าโดนทุกคนเทแล้วจะสมน้ำหน้าให้

โล่งใจไปเปลาะนึงที่กวินดีกับก้านจริง ๆ ขอให้ดีไปเรื่อย ๆ อย่าดีแตกก็แล้วกันนะ
แอบใจเต้นนิดนึงตอนกวินอ้อนและพูดจาดี ๆ กับก้าน เกิดความคิดวูบมาขณะจิตหนึ่งว่าผู้ชายคนนี้สมควรเป็นพระเอก 555
เวลาที่ก้านอยู่กับกวินกับมาร์คให้ความรู้สึกว่าท้องฟ้าเริ่มเปิด เริ่มมีแสงสว่างส่องลงมาในดินแดนมอร์ดอร์
เป็นเรื่องดีที่ก้านได้คบหามนุษย์มนาคนอื่นนอกจากพี่ฟ้าบ้าง ได้มีโอกาสลิ้มรสอิสรภาพเป็นครั้งคราว
กับก้านนี่ไม่รู้นะ แต่มุมมองของเราคือถ้าเคยลิ้มรสอิสรภาพบ่อย ๆ เข้ามันก็อึดอัดที่จะต้องกลับไปกรงขังอีกน่ะ
ถึงรักให้ตายแต่สักวันความอดทนมันก็อาจจะสิ้นสุดได้เหมือนกัน หวังว่าก้านจะพ้นทุกข์พ้นโศกโดยเร็ว
ส่วนอิพี่ฟ้าก็ปล่อยไปตามยถากรรม 555

//น้องก้านใสซื่อน่ารักมาก สงสารปนเอ็นดูที่ตามใครเขาไม่ค่อยจะทัน อายุมากกว่าแต่ให้ฟีลน้อง น้องงงงงงง

[JustWait]

อยากกัดน้องก้าน น่ารัก

[mutyamania]

บทที่เก้า



......กลับไปเป็นหมาเหมือนเดิม......


“ก้าน.....พี่มีของรางวัลพิเศษให้ก้านนะ”

นายของมันยิ้มกว้าง ขณะที่เจ้าสุนัขนอนหอบหายใจอยู่บนเตียงกว้าง
นายของไอ้ก้านดูคึกคักกว่าทุกครั้ง เมื่อไอ้ก้านได้รายงานเรื่องของศัตรูให้ได้นายของมันได้รู้ ความสัมพันธ์ของมาร์คกับคุณกวินที่นายสงสัย แท้จริงแล้วทั้งคู่เป็นเพียงญาติห่างๆ ที่สนิทสนมกันแบบเพื่อน หาใช่คิดเกินเลยอย่างคนรัก คำด่าทอหยาบโลนต่างๆที่คุยเล่นกันเป็นปกติ มุกตลกทะลึ่งแบบไม่ไว้หน้าใครของมาร์ค ความเจ้าชู้เสือสุ่มของกวินที่เปลี่ยนแฟนสาวเป็นว่าเล่น

ยังไงสองคนนี้ก็เป็นเพื่อน และเมื่อมันยืนยันเช่นนั้น นายของมันก็ดูจะสบายใจ แม้ว่าจะยังไม่วางใจก็ตามที
เพราะไอ้ก้านเป็นเพียงคนหน้าโง่ในสายตาของนาย คำพูดจากปากของคนโง่ คงไม่ทำให้นายเชื่อถือได้สักเท่าไหร่ แต่นายเชื่อเพราะไอ้ก้านพูดความจริงต่างหาก ไอ้ก้านผู้ซึ่งไม่เคยโกหกนาย มันแค่พูดในสิ่งที่รู้ นายจะคิดเช่นไร หรือตัดสินใจอย่างไรก็สุดแท้

กรุณเปิดลิ้นชักข้างหัวเตียง ก่อนจะโยนบางสิ่งให้มัน ปลอกคอหนังที่ทำขึ้นสำหรับให้คนสวมใส่

“พี่ว่าก้านใส่แล้วคงน่ารัก.....เหมาะกับก้านดีนะ”
ปลอกคอสำหรับคนที่มีรสนิยมทางเพศแบบประหลาด หรืออีกนัยหนึ่ง....กรุณ.....นายของมันกำลังบอกมันอยู่กลายๆ ว่าไอ้ก้านเป็นได้แค่หมาของนายก็เท่านั้น
กรุณกระตุกสายโซ่ที่ยึดระหว่างตัวหนีบทั้งสอง ของเล่นเซ็กส์ทอยที่ใช้หนีบหัวนมทั้งสองข้างของก้าน หัวนมที่บวมเต่ง เจ้าหมาแอ่นหน้าอกไปตามแรงดึง ไอ้ก้านหลับตาปี๋ กัดฟันข่มความเจ็บปวด
“ใส่ปลอกคอแล้วลองคลานให้พี่ดูหน่อยสิก้าน ได้มั้ยครับ”
“ครับ”
“เด็กดีของพี่....ก้านจะเป็นเด็กดีของพี่ใช่ไหม ก้านจะไม่มีวันโกหกพี่ใช่หรือเปล่า”
“......”
“ตอบพี่สิก้าน”
“ครับ....ก้านไม่มีวันโกหกพี่ฟ้าครับ”
“ดี......วันนี้เราเล่นกันหนักหน่อยนะ.....จนกว่าก้าน.....จะเล่าทุกอย่างหมดจริงๆ”
“ผมบอกพี่ฟ้าหมดแล้วครับ”
“พี่เชื่อก้านก็ได้....แต่ยังไงก็ขอให้พี่ได้สนุกบ้างเถอะ พี่อยากฟัดก้านแรงๆจะแย่ ไม่ได้ให้มันแตะต้องอะไรใช่ไหม ไอ้เหี้ยมาร์คน่ะ มันเป็นแค่ผู้ชายปกติธรรมดา ไม่ได้คิดอะไรเกินเลยกับก้านและกวินใช่ไหม”
“ไม่ครับ ผมกับมาร์คก็เป็นแค่เพื่อนกันครับนาย....ครับ.....พี่ฟ้า”

ยัง.....ไอ้ก้านยังเล่าไม่หมด ไอ้ก้านพูดถึงมาร์ค พูดถึงกวิน แต่กรุณยังไม่ได้ยินจากปากของไอ้ก้านสักคำ
ว่าที่นัดเจอกับมาร์ควันนี้.....กวินก็มาด้วย
ไอ้ก้านไม่ได้โกหก มันก็แค่บอกไม่หมด แล้วอีกอย่างนายไม่ได้ถามถึง นายคิดว่ามันนัดเจอกับมาร์คตามลำพัง เหมือนครั้งก่อนหน้านั้น
.
...
.....
...
.

ปึก

แผ่นหลังของก้านสัมผัสกับแผ่นอกของใครบางคน ขณะที่ก้านกำลังเขย็งเท้าหยิบหนังสือในห้องสมุดเพื่อทำรายงานกลุ่ม
ก้านตกใจ แต่ด้วยความที่เป็นคนนิ่งๆ จึงทำได้แต่เพียงยืนตัวแข็ง ทำอะไรไม่ถูก ไม่กล้าแม้แต่จะหันกลับไปมองด้วยซ้ำ หนังสือที่แตะอยู่ แต่ยังไม่ทันได้หยิบลงมาจากชั้น ถูกใครคนนั้นฉวยตัดหน้าไปเสียก่อน
“พี่ก้านเอาเล่มนี้ใช่ป่ะ”
“เหวอ.....ค.....ค.....คุณวิน”
“ตกใจอะไรขนาดนั้นอ่ะพี่”
“ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะครับ”

เมื่อหันไปก็พบว่าตัวเองนั้นแนบชิดอีกฝ่ายอย่างน่าหวาดเสียว กวินตัวสูงพอๆกับนาย และสูงกว่าก้านอยู่มากนัก ใบหน้าของก้านจึงอยู่ตรงหน้าอกของกวินพอดิบพอดี

หอม.....กลิ่นของคุณกวินช่างหอมเหลือเกินนัก เหมือนที่นายชอบชมให้ก้านฟังอยู่บ่อยๆ กลิ่นหอมที่กระตุ้นความต้องการของ
นายทุกครั้งที่ได้เข้าใกล้รุ่นน้องคนนี้ หอมหวานจนอยากจะเคี้ยวกลืนเลยทีเดียว
นับว่าไม่แปลกอะไรที่นักศึกษาคนละสถาบันอย่างกวิน จะย่างกรายเข้ามาที่นี่ได้อย่างง่ายดาย เด็กหนุ่มแต่งกายด้วยเชิ๊ตขาวทับในกางเกงแสลค ไม่ปล่อยชายเสื้อรุ่มร่าม คาดด้วยเข็มขัดหนังสีดำเรียบๆ แต่ดูมีราคาพอสมควร ไม่มีหัวเข็มขัดหรือเนคไทด์ที่บ่งบอกว่ามาจากสถาบันไหน ดูกลมกลืนไปกับนักศึกษาคนอื่นๆ ที่ส่วนใหญ่แต่งกายแบบสบายๆ ไม่เต็มยศ ในมหาวิทยาลัยเล็กๆ ที่การเข้าออกไม่ได้เข็มงวดอะไรมากมาย

กวินส่งยิ้มหวานบาดใจไอ้ก้าน ก่อนจะชูโทรศัพท์มือถือของตนให้อีกฝ่ายเห็น ก้านเพิ่งลงรูปในอินสตาแกรมและเชคอินที่อยู่ปัจจุบันแล้วเสร็จ ในไอจีของก้านมีแต่รูปถ่ายสถานที่ในมุมซ้ำๆไม่มีแคปชั่นบรรยาย ส่วนใหญ่เป็นในมหาวิทยาลัย มีคนติดตามก้านเพียงไม่กี่คน และตัวก้านเองก็ติดตามแค่เพียงกวินกับมาร์ค

วันนี้เพิ่งโหลดแอพแต่งรูปภาพมาใหม่ ก็เลยลงรูปต้นไทรสี่ภาพ สี่โทนสี กวินมองว่าเป็นความน่าเอ็นดูของคนเพิ่งหัดเล่นโซเชี่ยลมีเดีย

“ผมมีตารางเรียนพี่ ลืมไปแล้วหรือไง”
“อ่า.....จริงด้วย แล้ววันนี้คุณวินมาคนเดียวหรือครับ มาร์คล่ะ”
“ไปถามถึงมันทำไม ผมมาคนเดียว อยากเจอพี่ไง พี่ก้านกินข้าวหรือยัง”
“ทานแล้วครับ นี่กำลังหาหนังสือทำรายงาน คุณวินล่ะครับ ทานหรือยัง”
“พี่ก้านทำไมปากบวมๆ”
ก้านสะดุ้งเฮือก ก่อนจะเผลอยกมือขึ้นแตะปากของตน หลายคืนที่ผ่านมาก้านถูกนายของมันทั้งจูบและขบกัดรุนแรงอย่างมันเขี้ยว นายเริ่มกลับมารุนแรงใส่ไอ้ก้านอีกแล้ว แม้ว่าคำพูดจะยังหวานหู แต่รสเซ็กส์ของนายดูจะดิบเถื่อนไม่ปราณีเอาเสียเลย
อีกหน่อยคงเรียกนายว่าพี่ฟ้าไม่ได้อีกแล้ว ก้านตระหนักถึงความจริงข้อนี้ หากนายได้คบกับคุณกวิน คงไม่เหมาะที่มันจะเรียกนายอย่างสนิทสนมแบบนั้น รอเพียงแค่นายสั่งมา ก้านก็พร้อมจะกลับเป็นเรียกนายด้วยสรรพนามเดิม
“พี่.......อ่า......คุณวินครับ วันนี้พี่คงต้องทำงาน น่าจะอีกนานเลย อย่ารอพี่เลยครับ”
“ผมเคยบ่นเหรอ.....ผมชอบรอ ผมรอได้ พี่ไปทำรายงานเถอะ มีอะไรให้ผมช่วยมั้ยล่ะ”
“ก็....แหะๆ ไม่มีหรอกครับ พี่กับคนอื่นแบ่งงานกันแล้ว ส่วนของพี่ก็ไม่ได้เยอะอะไร”
“งั้นไปหาที่นั่งกันนะ เดี๋ยวผมเล่นเกมส์รอ....เสร็จแล้วจะพาไปกินของอร่อย อย่าทำหน้างั้นสิ ไม่พาไปกินของแพงแล้วน่า แล้วก็ไม่เลี้ยงด้วย แชร์กันคนละครึ่งไง”
“ครับ....ได้ครับ”
“จริงๆชวนมาร์คมาแล้ว แต่มันติดธุระ วันนี้พี่รุณก็กลับดึกนะ เห็นว่าไปกินเหล้ากับเพื่อนน่ะ ชวนผมด้วย แต่ผมปฏิเสธไปแล้ว จะไปอะไรกันบ่อยๆ ไม่อยากเมาแล้ว เมาแล้วบ้าบอ”
“...........”
“ผมนี่พูดมากเนอะ พี่ก้านรำคาญมั้ย อึดอัดหรือเปล่า อยากให้ผมกลับมั้ย”
“ไม่ครับ.....พี่ชอบเวลาคุณวินพูด.....เอ่อ.....ไม่ใช่แบบนั้นนะครับ.....พี่หมายถึง.....ไม่รำคาญครับ ไม่เคยรำคาญเลยครับ แต่พี่พูดไม่เก่ง พี่มันโง่แถมไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรเท่าไหร่ เลยไม่รู้จะชวนคุณวินคุยอะไร ถ้าชวนคุยเรื่องอากาศ จะด่าพี่ไหมครับ”

คนพูดไม่เก่ง บทจะพูดก็พูดเสียยาวเหยียด กวินทั้งขำทั้งเอ็นดูก้านเป็นนักหนา แต่ครั้นหัวเราะออกไปแล้ว ยิ่งทำให้อีกฝ่ายประหม่ายิ่งกว่าเดิม ก้านก้มหน้า หลุบสายตาลงต่ำ แต่ไม่ได้มองไปที่หนังสือ มือของก้านพลิกหน้ากระดาษไปมาโดยที่ไม่ได้สนใจเนื้อหาในนั้นเลยแม้แต่น้อย ทำไปด้วยความตื่นเต้นเป็นกังวลล้วนๆ

“พี่ก้าน.....ที่ผมหัวเราะไม่ใช่จะดูถูกอะไรนะ ผมขำเพราะพี่น่ารัก ตลกดี แต่อย่าบอกว่าตัวเองโง่ได้ไหม พี่ก้านไม่ได้โง่เลยนะ คนโง่เรียนมหาลัยไม่ได้หรอก พี่ก้านแค่ซื่อแล้วก็เป็นคนดีมากเท่านั้นเอง”
“คุณวินก็ปลอบใจเก่ง”
“บางทีเหมือนพี่ก้านก็กวนอ่ะ”
“อ่า.....ไม่นะครับ พี่พูดจริงๆ พี่ไม่กล้าพูดเล่นหรอกครับ”
“อีกละ ชอบพูดจาทำนองนี้เรื่อยเลย น้องไม่ชอบเลย นี่น้องไง”
“..........”
“พี่เชื่อหรือเปล่า ว่าผมน่ะถูกชะตากับพี่ตั้งแต่ครั้งที่สองที่เห็นเลยนะ ตอนเจอกันครั้งแรกที่ร้านข้าว ผมเมาค้างไปหน่อย เลยมึนๆ แต่ครั้งที่สองอ่ะ พอเห็นพี่แล้วก็อยากสนิทด้วยเลย”
“แหะๆ ขนาดนั้นเลยหรือครับ”

คุณกวินคงสงสารมันเสียมากกว่า ก้านอดคิดน้อยใจในวาสนาตัวเองไม่ได้ มันไม่รู้ว่าคุณกวินคิดอะไรกับนายของมันไหม แต่คุณกวินคงไม่ได้คิดอะไรกับมันแน่ๆ และมันเองก็ไม่ควรคิดเกินเลยกับคุณกวินด้วย
งานอดิเรกของคนรวย คือช่วยเหลือคนตกทุกข์ได้ยากกระมัง ที่มาทำดีด้วยคงเพราะสงสารเห็นใจ ก็นะ....ตัวมันเองทั้งเงอะงะ โง่เง่า ดูน่าสมเพชออกปานนี้ หากไม่รู้สึกรำคาญ ก็คงหดหู่ น่าสงสาร
แต่ถึงอย่างไรก้านก็รู้สึกสดชื่นทุกครั้งที่ได้เจอหน้าคุณกวินกับมาร์ค แม้จะรู้สึกว่าถูกสงสาร แต่ก็เป็นความรู้สึกในแง่ดี มันรู้สึกดีที่มีคนมาทำดีด้วย พูดดีด้วย แม้มาร์คจะเถื่อนและหยาบคายไปบ้าง แต่ทั้งสองคนก็ปฏิบัติกับมันด้วยดี เหมือนกับก้านเป็นมนุษย์คนหนึ่งที่เท่าเทียม

เพราะนั่นเป็นสิ่งที่มันได้รับจากนาย....น้อยครั้งเหลือเกิน

คุณกวินเป็นคนดีมากสำหรับไอ้ก้าน ดีเกินไปสำหรับคุณกรุณนายของมัน และเกินเอื้อมเหลือเกินสำหรับมัน
ก้านไม่เคยตกหลุมรักใครมาก่อน ชีวิตที่มีแต่นายบังคับ บงการ ถูกลดทอนคุณค่ามาตั้งแต่เด็ก ก้านเลยไม่เข้าใจความรู้สึกของตัวเองที่เป็นอยู่ขณะนี้
แม้จะคิดว่าอีกฝ่ายเวทนาสงสาร แต่อีกใจมันก็รู้สึกดี ใบหน้าของคุณกวิน น้ำเสียงไพเราะ ผิวพรรณที่ขาวหมดจรด และรูปร่างสูงโปร่งชวนมอง การที่ได้เจอคุณกวินอีกครั้ง และอีกครั้ง มันทำให้หัวใจของเจ้าหมาตัวนี้เต้นแรงและเต็มไปด้วยความสุข
มันคือความรัก ที่ตัวก้านเองก็ไม่อาจรู้ว่าเป็นรัก
สำหรับกรุณ สิ่งที่ก้านมีให้ คือความภักดี
นายมีบุญคุณกับก้านมาก....แม้ว่านายจะเก็บเกี่ยวผลตอบแทนเสียจนเกินคุ้ม ก้านไม่รู้ตัวอีกเช่นกัน ว่ามันได้จ่ายคืนนายกลับไปแล้วร้อยเท่าพันทวี

ด้วยร่างกาย ด้วยศักดิ์ศรี ด้วยคุณค่าความเป็นคน

หากถามว่าก้านรักนายไหม ก้านคงตอบว่า.....มันไม่กล้าที่จะรัก รักของคนชั้นต่ำไม่คู่ควรกับนายหรอก แค่คิดก็ผิดแล้ว นายคงเหยียบรักของมันจนแบนแต๋
หรือบางที.....ก้านอาจจะไม่ได้รักนายของมันเลยก็ได้
“เสร็จแล้วใช่มั้ย....ไม่ใช่รีบลนจนเสร็จเพราะเกรงใจน้องนะ เป็นอย่างงั้น...น้องงอนพี่ก้านจริงๆด้วย”
“เสร็จแล้วจริงๆครับ”
.
..
....
..
.
ร่องรอยบนตัวก้าน มันทำให้เขารู้สึกโกรธจนอยากจะฆ่าคน

เขายอมรับ ว่าตัวเองใช้มารยาและความเจ้าเล่ห์นิดหน่อย หลอกพาก้านมายังคอนโดของตัวเองจนได้
แกล้งเดินสะดุดทำกาแฟโบราณที่ซื้อจากร้านก๋วยเตี๋ยวรสเด็ดในตึกแถวเก่า หกรดเต็มแผ่นหลัง ทำท่าทางรู้สึกผิดและคะยั้นคะยอให้ก้านไปเปลี่ยนเสื้อที่ห้องของเขา
“เอ่อ......พี่ก้าน”
“............”
“เป็นเหมือนผมเลยแฮะ เมื่อก่อนผมเป็นภูมิแพ้ อากาศร้อนๆนี่ผื่นขึ้นเต็มตัวเลย เป็นยิ่งกว่าพี่อีก”
แสร้งทำเป็นใสซื่อไปอย่างนั้น หมาป่าอย่างกวิน มองปราดเดียวก็รู้ ว่าร่องรอยพวกนั้นเกิดจากอะไร ก้านเองก็ดูตกใจไม่น้อย ที่เผลอถอดเสื้อต่อหน้าเขา กวินไม่ได้จ้องนานเกินไปจนดูผิดสังเกต แต่กลับเบนสายตามองโน่นมองนี่ ทำทีเป็นหาเสื้อให้ก้านเปลี่ยน แม้ว่าในใจนั้นร้อนเร่าไปด้วยโทสะ

ระยำ ไอ้ฟ้าแม่งระยำสัตว์!!!!

ไม่ได้รู้สึกโกรธที่คนๆนั้นมีสัมพันธ์กับพี่ก้านของเขา แต่โกรธที่ร่องรอยพวกนั้น เป็นร่องรอยที่เกิดจากการร่วมรักอย่างทารุณ รอยฟัน รอยขบกัด หัวนมที่บวมเต่ง แขนที่ช้ำเป็นจ้ำ
คนอย่างพี่ก้านจะไปมีรสนิยมพรรค์นั้นได้อย่างไร หากไม่ใช่เพราะถูกคนอย่างมันบังคับขืนใจ เรื่องเกี่ยวกับมัน ใช่ว่ากวินจะไม่รู้ ถามพวกเด็กขายที่เคยเอากับไอ้กรุณดูสักคนสองคนก็ได้ ยิ่งจ่ายไปแพงเท่าไหร่ ยิ่งกระทำตามใจตนเท่านั้น
พอก้านเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็มานั่งบนโซฟาตัวเดียวกันกับเขา แต่เว้นระยะห่างจากกันคนละฝาก ต่างฝ่ายต่างเงียบ ต่างฝ่ายต่างอึกอัก อีกคนก็กลัว อีกคนก็กำลังโกรธ 
บรรยากาศชวนอึดอัดเสียจนกวินต้องเป็นฝ่ายชวนคุยก่อน
“จริงๆไอ้มาร์คมันก็ไปแดกเหล้ากับพวกพี่รุณด้วยนั่นแหละ นี่มันก็ไลน์มาบอกว่าคืนนี้พี่รุณกำลังได้ที่เลย เผลอๆก็อาจจะไม่ได้กลับคอนโด เพราะงั้น....พี่ก้านจะค้างที่นี่ก็ได้นะ”
“พี่เกรงใจน่ะครับ”
“ถ้าพูดคำนี้อีก จะตีปากพี่ก้านละนะ”
“ขอโทษครับ”
“ยังอีก....เลิกขอโทษได้แล้ว เรานัดกันก็ตั้งบ่อย ยังไม่สนิทใจกับผมอีกเหรอ”
“ทำไม.....คุณวินดีกับพี่จังครับ”
ในที่สุดก้านก็เอ่ยถามในสิ่งที่คาใจออกไป
“คงเพราะ......ผมเป็นลูกคนเดียวมั้ง อยากมีพี่ชายไง”
“คนอย่างพี่ คงเป็นพี่เท่ห์ๆให้คุณวินไม่ได้หรอก”
“พี่ก้านชอบดูถูกตัวเอง พูดเหมือนตัวเองไม่มีอะไรดี ทั้งๆที่พี่ก้านน่ารักมากเลยนะ”
“.........”
“ผมอยากรู้จักพี่ไง”
“พี่เป็นคนน่าเบื่อ อยู่กับพี่คุณวินไม่เบื่อเหรอครับ”
“ผมเคยพูดสักคำไหมเล่าว่าเบื่อ”
“พี่คิดว่า......คุณวิน.....กับมาร์ค.....คงสงสารพี่”
“ผมจะไปสงสารพี่ทำไม พี่ก้านมีอะไรให้น่าสงสารล่ะ พี่รุณถึงจะดุไปหน่อย แต่ก็รักพี่ก้าน....เหมือนน้องชายไม่ใช่เหรอ.....หรือว่าไม่ใช่?”
“.........”
“เวลาพี่ก้านตกใจ.....พี่ก้านชอบเงียบ สังเกตมาหลายครั้งแล้ว โกหกก็ไม่เก่ง”
“คุณวิน.....คิดว่า.....นายของพี่เป็นคนยังไงครับ”
“อืมมม......ไม่รู้สิ พี่รุณน่ะเหรอ มันชอบซื้อกาแฟเย็นให้ผม ซื้อให้เกือบทุกวัน....คงเป็นคนใจดีมั้ง พี่ก้านอยู่กับพี่รุณมานาน ลองบอกผมหน่อยสิ ว่าพี่รุณเข้าเป็นคนยังไง”
“นายของพี่.....เอ่อ....คุณกรุณ เป็นคนที่....เอ่อ.....ดุมั้งครับ แต่นายของพี่เป็นคนที่รักใครแล้วจริงจังเสมอเลยนะ ถึงขั้นยอมเปลี่ยนตัวเองเพื่อคนที่รักเลยแหละ”
“มันชอบผม”
“อ่า....คุณวินครับ....คุณรู้....”
“ไม่รู้ก็บ้าแล้ว เล่นใหญ่ขนาดนั้น มันก็ตามจีบผมนั่นแหละ ผู้ชายที่ไหนจะมาเลี้ยงขนม เลี้ยงกาแฟผู้ชายด้วยกันทุกวี่ทุกวัน เนียนมากมั้ง?”
“แล้วคุณวิน.....”
“ผม......ไม่ได้ชอบเค้า ก็คิดกับเค้าแค่รุ่นพี่คนหนึ่ง” แต่ตอนนี้อยากฆ่ามัน กวินเติมประโยคถัดมาในใจ
“.........”

ก้านควรจะดีใจไหม ที่คุณกวินไม่ได้คิดอะไรกับนายของมัน หรือก้านควรจะเป็นห่วงคุณกวินมากกว่าเดิมดี เพราะคนอย่างนายของไอ้ก้าน หากอยากได้สิ่งใด ย่อมไม่เกี่ยงวิธี ขอแค่ได้มันมา หากได้มาแล้วก็สามารถทำลายทิ้งได้ง่ายๆเช่นกัน จะเตือนคุณกวินดีไหม ทำแบบนั้นถือว่าทรยศนายหรือเปล่า
ขณะที่ก้านกำลังคิด อีกฝ่ายก็ขยับเข้ามาใกล้เรื่อยๆ

“พี่ก้าน”
“......”
มันกำลังถูกคุณกวินจูบ ไอ้ก้านถูกปล้นจูบโดยไม่รู้ตัว มันได้แต่นั่งตัวแข็ง เบิกตาค้าง ปล่อยให้อีกฝ่ายเป็นคนคุมเกมส์ จูบของคุณกวินไม่จาบจ้วงคุกคามเหมือนจูบของนาย แต่ค่อยๆปลดปล่อยพิษสงทีละนิด.....ทีละนิด รู้ตัวอีกทีก้านก็อ่อนระทวยไปกับจูบของคนที่นายปรารถนา
“อ๊ะ”
แต่แล้วคุณกวินกลับเป็นฝ่ายผละออกมาก่อน ก้านมองหน้าอีกฝ่ายที่ดูจะมีสีหน้าตกใจยิ่งกว่ามันซึ่งถูกกระทำเสียอีก คุณกวินยกมือขึ้นขยี้ผมด้วยท่าทางสับสน แปรปรวน ราวกับว่าได้ทำสิ่งที่ผิดพลาดลงไป
“พี่ก้านผมขอโทษ”
“.......ไม่เป็นไรครับ”
“เป็นสิผมจูบพี่”
“.........”
“บ้าเอ๊ย ผมไม่ได้รังเกียจพี่นะ ห้ามคิดอะไรที่ลดค่าตัวเองเลยนะ แต่ผมเหี้ยอ่ะ ผมฉวยโอกาส ผมแม่งเหี้ยมาก พี่ก้านต่อยผม....ต่อยมาเลย”
“พี่ไม่ต่อยคุณวินหรอกครับ”
“อ๊ากกกกกกก”
แล้วคุณกวินก็วิ่งออกไป ทิ้งไอ้ก้านเอาไว้กับความงุนงง
มันยกมือขึ้นแตะปากตัวเอง ใบหน้าขึ้นสี และหลุดรอยยิ้มจางๆ ออกมา

น่ารัก.....นางฟ้าของไอ้ก้าน....เอ้ย.....นางฟ้าของนาย

ยิ้มที่เกิดจากความสุข ที่แผ่ซ่านอยู่ในหัวใจของสุนัขรับใช้ จนลืมเรื่องต่างๆไปจนสิ้น
.
....
.......
.....
.
[บทสนทนาทางโทรศัพท์]
“ฮัลโหลมาร์ค”
(ไอ้เหี้ยวิน ซวยแล้ว กูมอมมันหนักหน่วงมาก พี่รุณคนเหี้ยของมึงหลุดไปโลกอื่นแล้ว ยาของมึงแม่งเห็นผลจริง ไอ้ห่าเอ้ย นี่กูคบกับตัวอันตรายชัดๆ)
“กูจูบพี่ก้าน”
(อะไรนะ!!!!! สัส!!!!! มึงทำอะไรลงไปไอ้วิน)
“กูรู้ว่ากูไม่ควรทำ แต่กูทำไปแล้ว และพี่ก้านไม่ขัดขืน และไอ้เหี้ยเอ้ยยยย กูรู้สึกดีมากอ่ะมึง”
(มึงใจเย็นๆนะ นี่มึงอยู่ไหน ไอ้ก้านอยู่ไหน เดี๋ยวกูหาห้องให้ไอ้เหี้ยฟ้านอนก่อน เดี๋ยวกูไปหา นี่มันไม่ปลอดภัยละ กูปล่อยมึงไว้กับเพื่อนกูตามลำพังไม่ได้ละไอ้เหี้ยวิน ไอ้เด็กเวร)
“เออมึงรีบมานะ กูอยู่ห้อง มึงรีบมาเลย ก่อนที่กูจะทำมากกว่านี้อ่ะ”
(เหี้ยไอ้รุณมันน็อคไปแล้ว แล้วเพื่อนกู....เพื่อนมัน....สภาพเหี้ยทุกตัว มีกูปกติสุดแล้ว แล้วเจอกันมึง)
.
...
.......
...
.
To be con
มีคนเชียร์กวิน ยิ่งต้องขยี้ แต่อย่าเพิ่งเชียร์นางแรง นางอาจร้ายสุดก็ได้

[JustWait]

เราเชียร์ให้วินกะรุณได้กันเองค่ะ แต่วินเป็นรุกนะ ส่วนก้าน มาหาพี่สาวค่ะ พี่เลี้ยงหนูเอง--

[larynx]

นี่กวินก็ไว้ใจไม่ได้เหรอคะ ก้านของเรานี่เสน่ห์แรงมากเด้อ 5555555

[t2007]

วินคู่กับฟ้า ตัวอันตรายทั้งคู่ ส่วนหนูก้านรอเป็นเจ้าสาวของใครซักคนที่ดีพร้อมเนอะ

[cheezett]

อิชั้นไม่ไว้ใจใครสักคนค่ะ   

[EoBen]

กลัวแล้วววววจ้าา

วินนี่มาใสๆ แต่น่ากลัวมากกก

[MeWeaw]

ก้านมาร์คไหม ส่วนตัวร้ายจะยังไงก็ช่างม้านนนนน

[ป่ามป๊ามป่ามปาม]

ก่อนหน้านี้คือคิดว่ากวินจะบอบบางกว่านี้ มาตอนนี้อีกนิดเดียวจะกดก้านอยู่แล้ว ไว้ใจใครไม่ได้เลยใช่ม้าย
หนูก้านมาอยู่กับพี่ พี่จะปกป้องหนูเอง
ส่วนอิฟ้าไปโลกอื่นแล้วไม่ต้องกลับมาเลยจ้า ชิ่ว

[jane_August]

ก้านลูก สงสาร วงวาน 

[dilokrittisak]

ถ้ากวินดีกับกานก็อยากให้กวินเป็นพระเอกนะ
ก้านมันทรมานมานานละ
ปลดปล่อยมันเถอะ
สงสารมัน 

[rogerr]

เห็นด้วยกับเม้นต์ข้างบน ให้ไอ้โรคจิตโดนเสียบซะ
โดนมาร์คหรือใครซักคนจับทำเมีย มันจะสะใจเจ้มาก

[หมีมง]

คุณกวินมันร้ายเหรอคะหัวหน้า ม่ายยยยยยยยย 

เชียร์มาร์คละกัน

[iceman555]

 

[tasteurr]

    พาร์ทของเหินฟ้าทำจิตตกตลอดเลย แค่ขึ้นบรรทัดแรกมาก็...ฮือ ก้านของเจ้..... ยิ่งก้านคิดว่าตัวเองด้อยค่าเท่าไหร่ เราก็ยิ่งเกลียดเหินฟ้า ทำมาเป็นพูดดี แต่การกระทำนายแย่มาก
     

     ส่วนกวินก็น่ารักดี ไม่รู้จะร้ายกับก้านไหม แต่เราเชียร์มาร์ค ไว้ใจมาร์คสุด 

[♥lvl♀‘O’Deal2♥]

ไม่ไว้ใจผู้ชายเรื่องนี้ค่ะนอกจากก้านแก้ว อุ้ยๆ ก้าน

[kun]

หนูก้านโดนขโมยจูบซะแล้วววว

[ผู้เสพติดความร้าวราน]

เอาแล้วกรุณ ก้านหลงหรือรักกวินไปแล้ว!!!?

ถึงตอนนี้แล้วอิคุณกรุณนี่ก็ยังน่าหมั่นไส้เหมือนตอนแรกๆเลยไอ้คนรุนแรง ป่าเถื่อน อารมณ์ร้อน แต่ก็สงสารมันเหมือนกัน เป็นตัวละครที่ทั้งเกลียดแต่ก็ทำให้เรารู้สึกรักนิดๆได้อะค่ะ เป็นคนที่น่าจัดการแก้เผ็ดให้ผิดหวัง เสียใจ ทุรนทุรายชักดิ้นชักงอแล้วสำนึกได้สักทีก่อนจะเสียคนที่ยอมมันมากที่สุดไป แต่ถ้าเสียไปจริงๆก็สมหัวมันล่ะค่ะ 5555 นี่ก็หวังอยากให้ก้านมีอิสระมากๆ
แต่ที่แน่ๆ ไม่ไว้ใจกวิน!!!!
ถึงตอนจบเรื่องจะเป็นยังไงแน่นอนว่ากรุณไม่มีเหงาค่ะมีเราหนุนหลังกรุณไปพร้อมๆกับรอซ้ำเติมนี่แหละค่ะ ไม่ไปไหนหรอก 5555 

[@Sister]

ยิ่งอ่านยิ่งไม่ไว้ใจกวินเลย อย่าร้ายกับก้านเลยเหอะ ไปอยู่กัพี่ฟ้าโรคจิดก็เหมาะกันอยู่
 

[Pam_ban]

ตอนแรกเชียร์ว่าเมื่อไรไอ้พี่ฟ้าจะกลับตัวกลับใจได้ แต่ตอนนี้เชียร์ให้น้องวินฉุดพี่ก้านเถอะค่ะ โอ้ย อ่อนระทวยในอ้อมกอดกวินก็คงไม่เลว  ชอบความสับสน ความยับยั้งใจของน้องวิน


รอตอนต่อไปนะคะ


 

[sakura_petal]

อิพี่ฟ้าเป็นสาย BDSM เหรอเนี่ย หวายยย
เรื่องรสนิยมทางเพศก็เรื่องหนึ่งอะนะ ไม่ผิดถ้าเต็มใจทั้งสองฝ่าย
แต่เคสนี้สงสารน้องก้านจังวุ้ย ปฎิเสธไม่ได้ก็ต้องยอมอดทนไป
ถูกทำแบบนั้นก็ไม่ได้มีความสุขไหมอะ เจ็บปวดทั้งร่างกายจิตใจ
แต่จำยอมนะ...ด้วยความที่ถูกลดทอนคุณค่าความเป็นมนุษย์มาตั้งกี่ปี
เหมือนโดนล้างสมองแล้วใส่ความคิดที่ว่านี่คือสัตว์เลี้ยงแสนต่ำต้อยด้อยค่า
ถูกฝังความคิดมาแบบน้องหมาผู้จงรักภักดีต่อเจ้าของ กระทำตามคำสั่งโดยไม่มีข้อโต้แย้ง
นี่คืออิพี่ฟ้าหรือฟาสซิสต์ ถถถถ

แต่ตอนอ่านเจอว่าน้องก้านอาจจะไม่ได้รักพี่ฟ้าเลย รู้สึกสงสารอิพี่ขึ้นมานิดนึง
ทั้งที่ไม่น่าสงสารแท้ ๆ เชียวเพราะทำตัวเอง แต่ละเรื่องนี่ดี ๆ ทั้งนั้น (ประชด)
กระนั้นพอคิดดูว่าถ้าน้องก้านก็ไม่รักนี่เศร้าเลยนะ โลกมืดเลยนะ ชีวิตไม่เหลือใครแล้ว

ส่วนกวินนี่ก็มองออกว่าร้ายแหละ หมาป่าตัวร้ายหุ้มหนังแกะ
แต่ไม่รู้สิคะ เขาเป็นตัวละครที่มีเสน่ห์นะ มีลูกล่อลูกชน รู้จักเข้าหา ฉลาดร้าย
ยังไงก็ชอบอยู่ดี ในเงื่อนไขที่ว่าตราบเท่าที่ยังดีกับก้านอยู่นะ
ถ้าหางโผล่เมื่อไหร่ก็โน่นค่ะ กวาดไปกองรวมกับอิพี่ฟ้าทันที 555

คนเขียนทิ้งความหวาดระแวงไว้ในใจเราอีกแล้ว หวั่นใจว่ากวินน่ะเป็นคนประเภทเดียวกับพี่ฟ้า
ประเภทถ้าอยากได้ก็จะทำทุกอย่างให้ได้มา แต่ถ้าไม่ต้องการแล้วก็สามารถทิ้งไปอย่างไม่ไยดี
อยากได้ก้านมาเล่น เล่นเบื่อแล้วก็ทิ้ง โอย...ไม่นะน้องก้าน หนูอย่าเผลอใจนะคะ

/กวินกับมาร์คนี่มีเคมีแบบแปลก ๆ มาร์คเหมือนต้นไม้ใหญ่ให้กวินได้พึ่งพิง

[broke-back]

ตัวร้ายที่รักเธอ#กวิน
อิอิ

[Snowermyhae]

โอ้ยเข้มข้นไปอีกกก เชียร์มาร์คกับก้านได้ไหม ไม่ไว้ใจใครเลย 

[shoky_9]

หนูก้านลูก โดนขโมยจูบแล้วววว

[minyjae]

โหย ใครพระเอกละเนี่ย รุณมันเลวเกิน เลวแบบให้อภัยไม่ได้อะ รับไม่ได้จริงๆ
มาร์คแหละดีสุดแล้ว ปกติสุดจริงๆ

[MeWeaw]

รอคอยเธอมาแสนนาน ทรมาน...

[nekochan]

วรั้ยๆๆ เราพึ่งมาอ่านเรื่องนี้ สนุกมากกกกกกกก ไม่เคยอ่านแนวนี้เลย ชอบๆๆ รู้สึกชอบทุกตัวละครเลย ถึงแม้จะแอบงงๆบ้างนิดหน่อย แหะๆๆ แต่ชอบนิสัยแบบก้านนะ ดูซื่อๆ แต่ก็น่ารักดี ส่วนกรุณคือเป็นตัวร้ายที่ไม่นึกเกลียดอะ แอบอยากให้กรุณเป็นพระเอกคู่กับหนูก้าน แต่ก็เชียร์คู่มาร์คก้านอยู่เหมือนกัน ส่วนกวินคือมาพีคมาก 55555 ไม่นึกว่านางจะแมนได้ แต่หนูก้านก็เหมือนจะมีใจให้ โถ๊ะๆๆๆ ต้องรออ่าน รอลุ้นกันต่อไป คนเขียนก็สู้ๆนะคะ แต่งออกมาให้เราอ่านอีก อยากอ่านต่อแล้ว ติดเรื่องนี้อีกหนึ่งเรื่อง กดมาร์คไว้ให้เราตัวเอง