สุนัขรับใช้ - ***ADMIN อย่าเพิ่งลบนะคะ เรากำลังจะต่อค่ะ
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: สุนัขรับใช้ - ***ADMIN อย่าเพิ่งลบนะคะ เรากำลังจะต่อค่ะ  (อ่าน 74750 ครั้ง)

ออฟไลน์ Snowermyhae

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4015
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +97/-7
Re: สุนัขรับใช้ - บทที่สิบห้า (31/3/61)
«ตอบ #330 เมื่อ01-04-2018 20:35:56 »

ยังไงก็ได้ขอให้ก้านไม่ต้องเจ็บ  :mew4:

ออฟไลน์ จั๊กหล่ะ

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 27
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
Re: สุนัขรับใช้ - บทที่สิบห้า (31/3/61)
«ตอบ #331 เมื่อ01-04-2018 22:41:20 »

เห็นทีแรกนึกว่าฝาดพี่นี่แทบจุดพุฉลองเลย เย้ๆ

ออฟไลน์ กบกระชายไทยนิยม

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 502
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +22/-1
Re: สุนัขรับใช้ - บทที่สิบห้า (31/3/61)
«ตอบ #332 เมื่อ02-04-2018 01:31:52 »

ไม่ต้องสืบหรอกกรุณ ทำดีกับก้านเยอะๆ เถอะ

ออฟไลน์ Tennyo_Y

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 739
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-2
Re: สุนัขรับใช้ - บทที่สิบห้า (31/3/61)
«ตอบ #333 เมื่อ02-04-2018 07:10:46 »

เชียร์กวินนนน

ออฟไลน์ ผู้เสพติดความร้าวราน

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 18
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
Re: สุนัขรับใช้ - บทที่สิบห้า (31/3/61)
«ตอบ #334 เมื่อ03-04-2018 12:25:44 »

ฮือออ ดีใจที่มาอัพต่อนะคะ วันนี้อยู่ๆนึกถึงเลยเข้ามาส่องดูเลยเพิ่งจะเห็นว่าอัพตอนที่15มาแล้ว ชอบกรุณอยู่นะ5555 แต่คงไม่ถึงกับเชียร์ว่าต้องคู่กับใครสักคนในเรื่องหรือจบแบบhappily ever after หวังแค่อย่างเดียวให้นายเอกดาวพระศุกร์อย่างก้านอยู่ได้อย่างมีความหวังและมีความสุขโดยที่ไม่ต้องขึ้นอยู่กับใครทั้งนั้น ประมาณว่าไม่มีสองกอหนึ่งมอน้องก้านก็มีความสุขได้ด้วยตัวเองนี่แหละค่ะ


ออฟไลน์ mutyamania

  • สามารถติดตามงานติดเรทที่ลงเล้าไม่ได้ที่ ReadAWrite ในชื่อมัสยากลับมาจากป่าช้า
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1898
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +794/-139
    • https://mutyawhocamebackfromthedead.readawrite.com
Re: สุนัขรับใช้ - บทที่สิบห้า (31/3/61)
«ตอบ #335 เมื่อ03-04-2018 13:25:18 »

ฮือออ ดีใจที่มาอัพต่อนะคะ วันนี้อยู่ๆนึกถึงเลยเข้ามาส่องดูเลยเพิ่งจะเห็นว่าอัพตอนที่15มาแล้ว ชอบกรุณอยู่นะ5555 แต่คงไม่ถึงกับเชียร์ว่าต้องคู่กับใครสักคนในเรื่องหรือจบแบบhappily ever after หวังแค่อย่างเดียวให้นายเอกดาวพระศุกร์อย่างก้านอยู่ได้อย่างมีความหวังและมีความสุขโดยที่ไม่ต้องขึ้นอยู่กับใครทั้งนั้น ประมาณว่าไม่มีสองกอหนึ่งมอน้องก้านก็มีความสุขได้ด้วยตัวเองนี่แหละค่ะ

นี่เรื่องยังไม่ถึงจุดพีคเลยนะคะ น้องก้านยังต้องโดนอีกเยอะ
แต่น้องก็เริ่มสู้ เริ่มต่อต้านนายบ้างแล้ว แต่น้องตัวคนเดียว แถมถูกโปรแกรมมาตั้งหลายปี น้องสู้นายไม่ไหวจริงๆ
ปล.รูปลักษณ์น้องจะหมีๆถึกๆหน่อย อวบน่าฟัด น่าขยำ ทนไม่ทนมือ ไม่ใช่เด็กหนุ่มผิวขาวตัวเล็กร่างบาง อาจมีฉากถูกตบถูกต่อยบ้าง โปรดอย่าตกใจ แต่เมตตาน้องเยอะๆด้วยนะคะ

ฮรืออออออออ

ส่วนน้องกวินจะออกแนวหน้าใสใจอำมหิต
พี่กรุณจะแนวสัตว์ร้ายกระหายอำนาจ มาเฟียหน่อยๆ เกเรนิดๆ
พี่มาร์คก็.......เก็บนางไว้ก่อนนะคนนี้ 555+

ออฟไลน์ ผู้เสพติดความร้าวราน

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 18
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
Re: สุนัขรับใช้ - บทที่สิบห้า (31/3/61)
«ตอบ #336 เมื่อ03-04-2018 20:47:35 »

ฮือออ ดีใจที่มาอัพต่อนะคะ วันนี้อยู่ๆนึกถึงเลยเข้ามาส่องดูเลยเพิ่งจะเห็นว่าอัพตอนที่15มาแล้ว ชอบกรุณอยู่นะ5555 แต่คงไม่ถึงกับเชียร์ว่าต้องคู่กับใครสักคนในเรื่องหรือจบแบบhappily ever after หวังแค่อย่างเดียวให้นายเอกดาวพระศุกร์อย่างก้านอยู่ได้อย่างมีความหวังและมีความสุขโดยที่ไม่ต้องขึ้นอยู่กับใครทั้งนั้น ประมาณว่าไม่มีสองกอหนึ่งมอน้องก้านก็มีความสุขได้ด้วยตัวเองนี่แหละค่ะ

นี่เรื่องยังไม่ถึงจุดพีคเลยนะคะ น้องก้านยังต้องโดนอีกเยอะ
แต่น้องก็เริ่มสู้ เริ่มต่อต้านนายบ้างแล้ว แต่น้องตัวคนเดียว แถมถูกโปรแกรมมาตั้งหลายปี น้องสู้นายไม่ไหวจริงๆ
ปล.รูปลักษณ์น้องจะหมีๆถึกๆหน่อย อวบน่าฟัด น่าขยำ ทนไม่ทนมือ ไม่ใช่เด็กหนุ่มผิวขาวตัวเล็กร่างบาง อาจมีฉากถูกตบถูกต่อยบ้าง โปรดอย่าตกใจ แต่เมตตาน้องเยอะๆด้วยนะคะ

ฮรืออออออออ

ส่วนน้องกวินจะออกแนวหน้าใสใจอำมหิต
พี่กรุณจะแนวสัตว์ร้ายกระหายอำนาจ มาเฟียหน่อยๆ เกเรนิดๆ
พี่มาร์คก็.......เก็บนางไว้ก่อนนะคนนี้ 555+

อ๊ากกกกกกก 5555 ดีใจคุณนักเขียนมาตอบด้วย
พอได้ยินว่ายังไม่ถึงจุดพีคนี่รู้สึกตื่นเต้นดีจัง ประมาณว่านี่แค่เริ่มต้นสินะ หึหึหึ นี่ชอบเรื่องนี้มากเลย เป็นเรื่องที่เดาทางไม่ได้เลยค่ะว่าตอนต่อไปจะเป็นยังไงเหมือนพลิกแพลงได้ตลอดๆซึ่งตรงนี้นี่แหละน่าตื่นเต้นที่สุดดดเวลาเปิดมาอ่านตอนใหม่แต่ละตอนเนี่ย
ปล.รักน้องก้านนนน ถึกๆหมีๆแบบนี้แหละค่ะดี เต็มไม้เต็มมือน่าขย้ำน่าฟัด 55 ถ้าตอนจบน้องว่างนี่อยากจะขอจองเลยค่ะ พี่จะดูแลหนูเอง หึหึหึ   
รักนังกรุณด้วย นังโหดถูกใจนี่แบบงงๆ ส่วนนังกวินนี่อารมณ์งูร้ายนะคะ ไม่ไว้ใจค่ะ ไม่ไว้ใจตั้งแต่ตอนแรกๆเลย กับมาร์คนี่น่ากลัวอยู่นะ มาแบบดีๆเลยเหมือนเป็นที่พักให้น้องก้านได้ แต่ยังไม่เคยเห็นด้านมืดของมาร์คเลยนะคะ เธอจะดีหรือเธอจะร้ายเนี่ย ถ้าจะร้ายก็อยากรู้เหมือนกันว่านังร้ายได้แค่ไหน
ติดตามอยู่นะคะ  :hao7:

ออฟไลน์ papapoope

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 291
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-1
Re: สุนัขรับใช้ - บทที่สิบห้า (31/3/61)
«ตอบ #337 เมื่อ04-04-2018 10:42:22 »

รอตอนต่อไปนะคะ
สู้ๆค่ะ

ออฟไลน์ ป่ามป๊ามป่ามปาม

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 483
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-0
Re: สุนัขรับใช้ - บทที่สิบห้า (31/3/61)
«ตอบ #338 เมื่อ04-04-2018 11:50:29 »

เป็นกำลังใจให้น้องก้านและคนเขียนนะคะ

ออฟไลน์ myd3ar

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1534
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +111/-4
Re: สุนัขรับใช้ - บทที่สิบห้า (31/3/61)
«ตอบ #339 เมื่อ04-04-2018 17:09:54 »

กรุณนี้ไว้ใจไม่ได้เลย

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: สุนัขรับใช้ - บทที่สิบห้า (31/3/61)
« ตอบ #339 เมื่อ: 04-04-2018 17:09:54 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ joborcusier

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 205
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
Re: สุนัขรับใช้ - บทที่สิบห้า (31/3/61)
«ตอบ #340 เมื่อ11-04-2018 02:04:43 »

เนื้อเรื่องกำลังเข้มข้น สู้ๆนะคะรอติดตามอยู่

ออฟไลน์ Mew111

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 11
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
Re: สุนัขรับใช้ - บทที่สิบห้า (31/3/61)
«ตอบ #341 เมื่อ15-04-2018 22:20:54 »

รออ

ออฟไลน์ fannan

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2453
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +141/-6
Re: สุนัขรับใช้ - บทที่สิบห้า (31/3/61)
«ตอบ #342 เมื่อ16-04-2018 02:30:55 »

โอ้ยไม่รู้จะยังไงเลยเนี่ย ขอพี่มาร์คดีกว่าดูทั้งคู่ร้ายกับน้องก้านสุดๆๆ ไม่น่าไว้ใจทั้งคู่เลย รออ่านต่อค้าบ

ออฟไลน์ Maddog2543

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 2
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
Re: สุนัขรับใช้ - บทที่สิบห้า (31/3/61)
«ตอบ #343 เมื่อ19-04-2018 08:58:28 »

ทีมกวินค่ะ ร้ายจริงแต่อย่างน้อยก็ไม่ทำร้ายน้องก้าน แต่ลางสังหรณ์บอกว่ากวินไม่ใช่พระเอก :z3:

ออฟไลน์ Purewing

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 7
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
Re: สุนัขรับใช้ - บทที่สิบห้า (31/3/61)
«ตอบ #344 เมื่อ24-04-2018 10:08:33 »

ไม่รู้อ่ะ ใจบางกับกวินไปแล้ว งื่อออ  :-[

ออฟไลน์ t2007

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2401
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +135/-5
Re: สุนัขรับใช้ - บทที่สิบห้า (31/3/61)
«ตอบ #345 เมื่อ01-05-2018 17:12:43 »

ดีใจกับน้องก้านด้วยที่มีอารมณ์ ความรู้สึกที่หลากหลาย

ออฟไลน์ broke-back

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5947
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +844/-16
Re: สุนัขรับใช้ - บทที่สิบห้า (31/3/61)
«ตอบ #346 เมื่อ08-05-2018 01:37:14 »

ผู้ที่ไม่รู้หัวใจตัวเอง
มักจะตายอย่างโดดเดี่ยว


ไม่มีใครเลย
นะจ้ะกรุณ

ออฟไลน์ LovelyPenGirl

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 49
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
Re: สุนัขรับใช้ - บทที่สิบห้า (31/3/61)
«ตอบ #347 เมื่อ09-05-2018 15:14:43 »

 :mew6:  เกลียดความ X5.  ฮ่าๆๆ

ออฟไลน์ mutyamania

  • สามารถติดตามงานติดเรทที่ลงเล้าไม่ได้ที่ ReadAWrite ในชื่อมัสยากลับมาจากป่าช้า
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1898
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +794/-139
    • https://mutyawhocamebackfromthedead.readawrite.com
Re: สุนัขรับใช้ - บทที่สิบหก (08/06/61)
«ตอบ #348 เมื่อ08-06-2018 17:21:03 »

บทที่สิบหก


-----ไม่เลี้ยง------


ภาพของเด็กผู้ชายในชุดชาวเขา ยืนขายของที่ระลึกให้แก่นักท่องเที่ยวที่สัญจรไปมาในย่านการค้าที่เรียกว่า “ถนนคนเดิน”จังหวัดเชียงใหม่ ตรึงสายตาและสองเท้าของไอ้ก้านเอาไว้ให้หยุดอยู่กับที่

ตอนนั้นมันก็ตัวเท่านี้ ตัวผอมเล็ก ตาตี่เป็นขีด ใบหน้าไร้อารมณ์ทุกข์-สุข สนุกสนาน อย่างที่เด็กคนหนึ่งพึงจะมี บ่าผอมเล็กและหัวไหล่ทั้งสองข้างต้องแบกน้ำหนักกระดานใส่ของที่ระลึกซึ่งหนักเกินตัว มันและยายของมัน กับพี่น้อง ที่ไม่รู้ว่าป่านนี้แต่ละคนจะมีชะตาชีวิตเป็นอย่างไร ล้วนที่ต้องปากกัดตีนถีบแต่เล็ก เพื่อหาเงินประทังชีวิต


ถ้าไม่ต้องเจอกับนาย....เด็กผู้ชายที่ใจดีคนนั้น ชีวิตของมันในตอนนี้จะเป็นอย่างไรกันนะ


อาจจะมีค่ามากกว่านี้......

มีความสุขมากกว่านี้......

เป็นมนุษย์มากกว่านี้......

แต่อาจจะไม่ได้เจอคุณกวิน.....

แขนหนักๆของมาร์คพาดเข้ามาที่บ่าและลำคอ และเพียงชั่วอึดใจแขนหนักๆนั้นก็ถูกใครบางคนยกออก และแทนที่ด้วยท่อนแขนที่เบาและนุ่มกว่า

“พี่ก้านอยากได้อะไรหรือเปล่า” กวินถาม
“ไม่ครับ.....พี่แค่.....คิดถึงตัวเองตอนยังเด็ก”
“เหรอ.....พี่ก้านจำเรื่องตอนเด็กๆได้ด้วยเหรอครับ”
“ครับ....พี่จำได้....แต่ก็มีลืมๆไปบ้าง”
“พี่ก้านคงจะเคยยืนขายของกับยาย.....แล้วก็น้อง.....หมายถึง...พี่ๆน้องๆ....สินะ”
“ครับ”
และก่อนที่กวินจะทันได้พูดอะไรมากไปกว่านี้ เสียงเข้มๆดังฟังชัดของมาร์คก็เอ่ยขัดขึ้นมาเสียก่อน
“พวกมึงไม่หิวกันเหรอวะ....ไปหาอะไรกินกันดีกว่ามั้ย”

ทั้งสามเลือกนั่งร้านอาหารที่ดูแล้วราคาน่าจะกลางๆ ไม่แพงมากนัก บรรยากาศในร้านตกแต่งสไตล์วินเทจ มีลูกค้าทั้งไทยและต่างชาตินั่งอยู่กระจายๆกันไป ไม่ได้ดูโล่งโหรงเหรง และก็ไม่ได้แน่นจนอึดอัด
มาร์คสั่งอาหารเหนือมาสองสามอย่างแกงผักหวานไข่มดแดงใส่ปลาแห้ง ไส้อั่ว ลาบหมูคั่ว และอาหารตามสั่งธรรมดาอีกจำนวนหนึ่ง ระหว่างรอให้อาหารมาเสิร์ฟ มาร์คหันไปจ้องหน้ากวินที่นั่งอยู่อีกฝากหนึ่งและเพยิดหน้าไปยังไอ้ก้านที่เอาแต่นั่งเหม่อลอย
“พี่ก้าน....ทำไมหงอยๆ”
“.....”
“พี่ก้าน”
“ครับคุณวิน”
“คิดอะไรอยู่บอกน้องได้ไหม”
“อ่าครับ...”
“ห้ามตอบว่าไม่มีอะไรนะ.....น้องไม่เชื่อ”
“พี่คิดถึงยาย....คิดถึงพี่น้อง....คิดถึงน้องเล็ก ที่พี่ลืมเขาไปแล้ว....”
“พี่ลองเล่า.....เรื่องของน้องคนเล็กของพี่หน่อยสิครับ....ว่าพี่จำอะไรได้บ้าง”
มาร์คทำท่าอึกอัก กวินเงยหน้าขึ้นสบตาเพื่อนรัก เขาพยักหน้าหนึ่งครั้ง เพื่อแสดงถึงความหนักแน่นในสิ่งที่ตั้งใจจะทำ และเมื่อเห็นดังนั้นมาร์คจึงไม่กล้าขัดใจอีกฝ่าย เขาปล่อยให้กวินได้พูดและทำในสิ่งที่ใจต้องการ
กวินดื้อ....ดื้อมากเสียด้วย
และเมื่อขัดไม่ได้ สิ่งที่เขาทำได้คือปล่อยแล้วค่อยช่วยแก้ทีหลัง มันเป็นเช่นนี้มานานนมแล้ว....
“เขา.....ติดพี่มากเลยครับคุณวิน ตัวเขาก็เล็กมากๆ จนไม่รู้ว่าจะมีเด็กคนไหนตัวเล็กได้เท่าเขาอีกมั้ย เขาเอาแต่ตามพี่ต้อยๆๆเลย...เขาตัวเล็กจนพวกพี่ต้องแบ่งขนมให้เขากินเยอะกว่าใคร ขี้แยด้วย พูดก็ไม่หยุด....ฮะฮะ....ที่พี่จำได้ก็มีแค่นี้...หน้าเขา....พี่ก็นึกไม่ออกแล้ว พี่ไม่รู้ชื่อเขา ไม่มีรูป ไม่มีอะไรเก็บไว้สักอย่าง รู้แต่ว่าเขาไปแบบไม่เหมือนคนอื่น....”
“ยังไงเหรอครับ...ที่ว่าไม่เหมือนคนอื่น”
“พี่น้องคนอื่นมีคนมาซื้อตัวไป....แต่เด็กคนนั้น......พ่อแท้ๆของเขามารับไปอยู่ด้วยน่ะครับ”
กวินนิ่งไปสักพัก เขาเงยหน้าขึ้นมองมาร์คอย่างจนใจ ครู่หนึ่งที่กวินตัดสินใจจะพูดอะไรออกมา แต่เด็กหนุ่มกลับกลืนคำพูดเหล่านั้นกลับเข้าไป
“ข้าวมาแล้ว....ไอ้มาร์ค....มึงกิน.....พี่ก้าน.....ทานครับ.....โหวววว.....น่ากินไปหมดเลย
..........................................
.........................
.............
........
....
..
.
ที่พักของกรุณนั้นหรูใช้ได้

อาจเพราะรีสอร์ตแห่งนี้ราคาเข้าพักต่อคืนค่อนข้างสูง และรองรับแต่ลูกค้าชั้นดี ผู้คนในรีสอร์ตจึงบางตา ส่วนมากมักเป็นพวกคู่รัก คู่แต่งงาน หรือพวกคู่ลับไฮโซที่ต้องการกินกันแบบหลบๆซ่อนๆ ไม่มีชาวต่างชาติที่มาเที่ยวกันแบบแบคแพ็ค ไม่มีพวกทัวร์คนจีน และไร้วี่แววของแขกจำพวกที่มากันเป็นครอบครัวใหญ่

“เอาไงมีแค่สองหลัง วิน....มึงนอนกับแฟนมึง ส่วนกูนอนกับไอ้ก้าน”
“ฝัน? คืนนี้มึงนอนคนเดียว กูนอนกับพี่ก้าน”
“ไอ้วิน!!!”
“เออ.....กูรู้น่า!!!”

มาร์คเริ่มขึ้นเสียง เมื่อเขาชักรู้สึกว่ากวินจะดื้อดึงเกินไปหน่อย รู้ทั้งรู้ รู้อยู่แก่ใจ แม้จะไม่มีอะไรยืนยัน แต่มาร์คก็มั่นใจ ว่าทุกเรื่องที่กวินสงสัย มันคือเรื่องจริง และกวินก็รู้แน่แก่ใจว่ามันเป็นความจริง

แต่ทำไมเล่า.....

“กล้ามึงเอาของไปเก็บ วินมึงมากับกู”
“มึงจะเอาเหรอมาร์ค”
“กูไม่เอามึงหรอก แต่คุยกันหน่อย....ได้ไหม”

ก้านมองตามคนทั้งสองอย่างไม่เข้าใจ มันรู้แหะว่ามีอะไรผิดปกติ แต่มันไม่รู้ว่าเป็นเรื่องอะไร และเกี่ยวข้องกับตัวมันหรือไม่ คนอย่างมันเจียมตัวเสมอ แม้จะสงสัย แต่ก็จะไม่ถาม ถ้าคุณๆเขาไม่อยากให้รู้ ก็แปลว่ามันไม่ควรรู้
รู้แค่ว่าเมื่อครู่ สายตาคุณวิน.....น่ากลัวอีกแล้ว เหมือนเช่นวันนั้น
....................................
.........................
.............
....
.

“ไอ้วิน.....มึงก็รู้แล้ว.....ทุกอย่างเป็นไปตามที่มึงคิดหมด แล้วทำไมมึงถึงยังดื้อด้าน”
“เออ.....แล้วไง.....ก็พิสูจน์อะไรไม่ได้ป่ะวะ.....ถ้ายังหาตัวคนๆนั้นไม่เจอ มันก็ยังบอกอะไรไม่ได้นี่”
“แล้วถ้ามันใช่ขึ้นมาล่ะ”
“ก็เอาไว้ให้ถึงตอนนั้นก่อนเถอะ”
“มึงเกินเลยกับไอ้ก้านไปถึงขั้นไหนแล้ววะวิน”
“ก็แค่ภายนอก.....กูกับพี่ก้านแค่จูบกัน....ชักให้กัน....แค่นั้น.....แต่ต่อให้ทำมากกว่านั้นแล้วยังไง ในเมื่อเราต่างก็เป็นผู้ชาย ไม่มีอะไรเสียหาย”
“มันไม่ใช่แค่เซ็กส์....วิน....มึงรักไอ้ก้าน.....แบบคนรักใช่ไหม”
“ใช่.....กูรักพี่เขา คนมันรักไปแล้ว จะห้ามไม่ให้รัก ไม่ให้รู้สึกได้ไงวะ”
“แต่มึงก็สงสัยเรื่องของมันมาตั้งแต่ต้น มึงรู้แต่แรกแล้วมึงปล่อยให้ตัวมึง....คิดเกินเลยกับมันได้ไงวะไอ้วิน”
“ก็กูรักพี่เขาไปแล้วไงมาร์ค ไม่เกี่ยวว่ากูรู้อะไร สงสัยอะไร หรือความจริงจะเป็นยังไง ความจริงในตอนนี้คือกูรักพี่ก้าน พี่ก้านก็รักกู และกูจะฆ่าไอ้เหี้ยฟ้า ถ้ามันยังไม่หยุดทำร้ายพี่ก้าน แล้วกูขอมึงได้ไหม มึงไม่ต้องช่วยก็ได้ ขอแค่อย่าขวางกูก็พอ....นะมาร์ค....กูขอร้อง กูขอรับเรื่องเหี้ยๆนี่ไว้คนเดียว กูยังไม่อยากมีมึงเป็นศัตรูอีกคน”
“มึงก็รู้ ว่ากูไม่มีวันทำร้ายมึง.....วิน”
“กูก็รู้ว่ามึงห่วงกู มึงรักกู กูก็รักมึง กูมีแค่มึงนะมาร์ค แต่พี่ก้าน.....เขาไม่มีใครเลย กูเป็นคนเดียวที่รักเขา กูรักเขาจริงๆ”
“กูไม่เห็นด้วยกับมึงนะ....แต่มันเลยเถิดไปหมดแล้วว่ะวิน....จากจูบ....ตอนนี้มันไปไกลขึ้นเรื่อยๆแล้ว มึงบอกว่ารักมัน....งั้นมึงก็รู้เอาไว้ด้วย ว่าถ้าความจริงทุกอย่างเปิดเผย คนที่จะเสียใจที่สุดไม่ใช่มึง แต่เป็นมัน....”
“กูไม่มีวันทำให้เขาเสียใจ”
“แล้วแต่มึงเลยเพื่อน”
“มึงโกรธกูเหรอมาร์ค”
“กู......ช่างแม่งกูเหอะ....ยังไงกูก็เพื่อนมึง....หน้าที่กูก็มีเท่านี้ แค่เตือนมึง อยู่ข้างมึง......มึงโตแล้ว ทำในสิ่งที่มึงคิดว่าสมควรเถอะ”
“อืม”
กวินเป็นเด็กดื้อ....ดื้อมาร์คจริงๆ นอกจากอาของกวินแล้ว มาร์คก็ยังไม่เห็นว่าจะมีใครกำราบเด็กคนนี้ได้เลยสักคน
............................................................
..........................................
.............................
.....................
............
......
.
“พี่ก้าน...มาตรงนี้....มาให้น้องกอดหน่อย”
“ครับ”
ไอ้ก้านทำถามอย่างว่าง่าย มันกระโดดขึ้นเตียงเข้าหาอ้อมกอดของกวินคนทะเล้น มือซุกซนของคุณเขาบีบขยำหน้าอกแน่นๆของมัน ล้วงเข้าไปเล่นกับหัวนมที่อยู่ใต้เสื้อยืดตัวบาง
คอของไอ้ก้านถูกซุกไซ้ สูดดมกลิ่นเหงื่ออ่อนๆ ที่คุณเขาลงความเห็นว่าหอม
“พี่ตัวเหนียวครับ คุณวินอย่าดมเลย เหม็นเหงื่อด้วย”
“งั้นดมตัวน้องสิ ตัวน้องหอม”
“ไม่เป็นไรครับ”
“ทำไมชอบเย็นชาใส่น้อง”
“คุณวินไปคุยกับมาร์คเสียนานเลย”
“อ่า......น้องไปคุยธุระสำคัญกับมันนิดหน่อยเอง”
“พี่......หวงคุณนะครับ”
“นี่น้องหูฝาดไปรึไงกัน”
“พี่ไม่มีสิทธิ์ก้าวล้ำคุณ แต่แค่อยากบอกให้คุณรู้ ตอนที่เห็นมาร์คจับมือถือแขนคุณ ใจพี่มัน.....หวิวๆเลยนะครับ”
“อ๊า.......น่ารัก......พี่ก้านมีสิทธิ์นะ มีมากๆเลย หึงหวงน้องได้ตามสบาย เพราะน้องจะเป็นของพี่ก้านแค่คนเดียว”

แล้วไอ้ก้านก็ถูกฟัดจมเขี้ยว กวินหยอกตรงนั้น เย้าตรงนี้ แต่ไม่มีอะไรน่าเล่นแต่แผงอกล่ำแน่นของไอ้ก้านอีกแล้ว หัวนมของไอ้ก้านที่แข็งดันเสื้อขึ้นมาเป็นเม็ดนูน กวินอยากจะขบกัดให้มันเขี้ยว
“พี่ก้านรู้มั้ย วันนี้น้องรักพี่ก้านมากขึ้นอีกแล้ว.....”
“อ่า....พี่เขินนะครับ”
“น้องไม่ได้พูดเพื่อเอาใจหรอกนะ น้องรักพี่ก้านจริงๆ”
กวินไม่อยากรับรู้อีกแล้ว ความจริงบางอย่างที่เขาต้องการจะรู้ มันไม่จำเป็นเลย หากมันจะทำให้สถานะระหว่างเขากับก้านต้องเปลี่ยนไป
เขาจะเสียก้านไปไม่ได้
ถ้าหากพี่ก้านไม่ยอมหนีออกมา
เขาก็จะทำให้มันเป็นฝ่ายปล่อยมือจากของๆเขา
กวินเหลือบมองไปยังบางสิ่ง รูปสลักครึ่งตัวของหญิงสาวที่วางประดับอยู่ในห้อง ช่างดูขัดตา....เขาถ้าเขาเดาไม่ผิด....
คนเหี้ยๆอย่างกรุณไม่มีวันที่จะใจดีถึงขนาดยอมปล่อยให้เขากับก้านได้อยู่กันตามลำพัง
..........................................................
.........................................
...........................
...............
.......
..
.
ฃายหนุ่มนั่งกำหมัดแน่นอยู่ในรถตู้ที่มีเพียงเขา กับหน้าจอสี่เหลี่ยมที่ฉายทั้งภาพและเสียงของเหตุการณ์สดที่กำลังเกิดขึ้น ในห้องพักของรีสอร์ทที่ครอบครัวของเขาเป็นหุ้นส่วน
ใช่.....ห้องพักของกวินที่เขาให้คนที่ติดตั้งซ่อนกล้องแอบถ่ายเอาไว้ รวมถึงห้องของไอ้มาร์คด้วย กรุณหาได้สนใจไอ้เด็กเวรมาร์คที่กำลังนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียงนอนในสภาพเปลือยเปล่าไม่ ที่เขาสนใจในตอนนี้ คือกวินและไอ้หมาก้านที่นอนกอดนัวกันอยู่ต่างหากเล่า
คบชู้.....พวกมันกำลังสวมเขาให้กรุณ ทั้งเด็กหนุ่มรุ่นน้องที่เป็นคนรัก และไอ้ก้าน...หมารับใช้ที่คอยรองรับอารมณ์ของเขามาหลายปี คนที่เขาขอให้พ่อซื้อตัวมันมาเป็นสัตว์เลี้ยง
กวินที่เขารู้จักนั้น...เป็นเด็กหนุ่มที่ภายนอกดูใสซื่อตรงไปตรงมา อีกทั้งยังมีอารมณ์ขัน แต่สิ่งที่เขาเห็นในคืนนี้ กวินก็เหมือนกับหมาป่าเจ้าเล่ห์ ที่ดูๆไปแล้วก็ไม่ต่างกับตัวเขาเองเท่าไรนัก ทั้งการจังหวะหยอกเย้า ท่วงท่าและลีลาบนเตียงที่เป็นฝ่ายคุมเกมส์
มันคือภาพสะท้อนของตัวเขาชัดๆ
จะผิดก็ตรงที่ไอ้หมาก้านนั้นมีอารมณ์ร่วมไปกับสัมผัสที่กวินมอบให้ จากมุมกล้อง เขามองไม่เห็นหรอกว่าไอ้ก้านมีสีหน้าเป็นอย่างไร แต่เดาเอาจากท่าทางอ่อนระทวยไร้การขัดขืน ก็พอจะเดาได้ว่ามันตอบสนองต่อสัมผัสของกวินอย่างเต็มใจ และมีอารมณ์ร่วมไปกับรสรักนั้น....
อย่างที่มันไม่เคยเป็น ยามที่หลับนอนกับเขา
เขาควรจะบุกเข้าไปตอนนี้เลยดีไหม เพื่อหยุดคนทั้งคู่ก่อนที่อะไรๆมันจะเลยเถิด แต่ดูเหมือนกวินจะหยุดอยู่เพียงเท่านั้น เด็กหนุ่มลุกขึ้นมานั่ง ท่าทางดูลังเล และพยายามข่มอารมณ์
ทันใดนั้นสายตาของกวินก็หันมามองทางกล้อง กลายเป็นว่าตอนนี้ ทั้งกรุณและกวิน ต่างฝ่ายต่างก็สบตากันโดยมีหน้าจอสี่เหลี่ยมเป็นสื่อกั้น แล้วรอยยิ้มที่ชั่วร้ายที่สุดที่กรุณไม่เคยได้เห็นก็ปรากฏขึ้น
มันทำเอาคนชั่วช้าอย่างกรุณถึงกับขนลุกซู่ขึ้นมาได้
“พี่ก้าน....น้องร้อน.....เราไปนอนแช่อ่างกันดีกว่าเนอะ”
ราวกับเด็กนี่จงใจเอ่ยขึ้นมาเพื่อท้าทายเขา กรุณจ้องมองจอภาพด้วยหัวใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะ เมื่ออีกฝ่ายนั้นถอดเสื้อยืดคอวีสีครีมออกอย่างยั่วเย้า เผยให้เห็นเรือนร่างสมชายที่ซ่อนอยู่ภายใต้ความนุ่มนิ่มที่ฉาบไว้ และน้ำเสียงที่เอ่ยออกมาจากปากสวยๆของกวินนั้น ช่างเสียงดังฟังชัด กระแทกลึกไปถึงกลางใจ ราวกับจงใจพูดใส่หน้าเขา
“น้องจะกินพี่ก้านให้หายอยากเลย วันนี้เราทำกันในห้องน้ำนะครับ”
.................................................
..............................
.............
......
..
.
“เสียดายที่พี่ไม่ว่างมา มันเป็นทริปที่สนุกจริงๆครับ” กวินเอ่ยกับเขาด้วยน้ำเสียงเริงร่า ใบหน้าที่แสนน่าเอ็นดูนั้นกำลังยิ้มกว้างจนตาหนี
“พี่มีเรื่องสำคัญต้องทำน่ะ เสียดายอยู่เหมือนกัน อยากจะเข้าไปร่วมวงด้วยจะแย่” น้ำหนักเสียงท้ายประโยคนั้นเน้นชัดทุกถ้อยคำกรุณส่งยิ้มเยือกเย็นตอบกลับไป ชายหนุ่มเหลือบมองเจ้าสุนัขรับใช้ที่ยืนมองอยู่ห่างๆ ก่อนจะตวัดสายตาไปทางเจ้าเด็กมาร์คที่กำลังจ้องมองเขาอยู่ก่อนแล้ว
“ยังไงพี่ก็ขอบคุณวินนะครับที่พาไอ้หมา.....เอ้ย.....ไอ้ก้าน.....คนของพี่มาส่ง ไม่น่าลำบากเลยครับ”
“ไม่เป็นไรครับ ผมเอาตัวพี่ก้านมาคืนก่อน แล้ววันหลังผมจะมารับ.....ไปหาอะไรกิน”
“สนิทกันเร็วจังนะ”
“ครับ พี่ก้านน่ารักดี ผมชอบ น้องชอบอ่ะ....ฮ่าฮ่าฮ่า”
“ฮ่าฮ่าฮ่า”

กวินจากไปแล้ว บัดนี้ทั้งห้องเหลือเพียงนายและบ่าว กรุณปรี่เข้าไปหาไอ้หมาก้าน ก่อนจะกระชากตัวมาบดขยี้จูบอย่างรุนแรง

“ร่าน.....เลี้ยงไม่เชื่อง”
“นายครับ”

ร่างของมันถูกจับพลิก กรุณดึงกางเกงของมันลงอย่างรีบร้อน บั้นท้ายกลมแน่นของมันทำเอาอารมณ์เขาพุ่งพล่าน
ชายหนุ่มไม่รอช้า เขาปลดตะขอกางเกงของตน พร้อมกับรูดซิบลง ความคับแน่นที่ซ่อนอยู่ภายใต้กางเกงชั้นในชายถูกดึงออกมา และยัดใส่ช่องทางที่เคยคุ้นกันเป็นอย่างดี

“มึง.....ซี๊ดดดดด......”

กรุณกระทำกับมันหลายท่วงท่า และหลายที่ ทั้งที่ยังไม่ถอดเสื้อผ้าของมันออก จับร่างของมันอุ้มช้อนจนลอยขึ้น กระแทกเอวสวนเป็นจังหวะหนักหน่วง เสียบของเหลวและผิวเนื้อที่กระทบกัน ดังสะท้อนไปทั่วทั้งห้อง ก่อนจะพากันมาหยุดที่หน้าจอทีวีขนาดยักษ์ กรุณกดรีโมท ภาพของกวินและก้านที่กำลังนัวกันฉายขึ้นพร้อมระบบเสียงที่คมชัดดัง
“อ่ะ....นาย...เดี๋ยวครับ....นาย” ไอ้ก้านไม่เห็นภาพนั้น ไม่เห็นใบหน้าของนายที่กำลังกัดฟันข่มความเจ็บปวด แต่มันได้ยินเสียงของกวิน ที่กำลังนัวเนียหยอกล้อกับมันในรีสอร์ท
กรุณหัวเราะ ขณะที่น้ำตาของชายหนุ่มไหล น้ำตาแห่งความเจ็บแค้น ในที่สุดแล้ว บนโลกใบนี้ เขาก็ไม่เหลือใครแล้วจริงๆ
ร่างของไอ้ก้านถูกทิ้งให้กองอยู่กับพื้นห้อง ของเหลวสีขาวขุ่นไหลซึงออกมาจากช่องทางด้านหลัง เนื้อตัวของมันเต็มไปด้วยรอยฟัน รอยจ้ำแดงจากการร่วมรักเมื่อครู่
“ไปซะ.....กูปล่อยมึงแล้ว ไสหัวไปจากห้องกู”
นานทีเดียวกว่าไอ้ก้านจะเข้าใจว่าอะไรเป็นอะไร มันลุกขึ้นเงียบๆ ดึงกางเกงที่กองอยู่ตรงข้อเท้าขึ้นสวมให้เข้าที่ ก่อนจะตรงไปยังห้องนอนของมันเพื่อเก็บของ
“มาแต่ตัว ก็ไปแต่ตัว....แล้วก็ไปเดี๋ยวนี้ กูนับหนึ่งถึงสิบ ถ้ามึงยังอยู่ คลิปของมึงกับไอ้เหี้ยวิน กูจะปล่อยลงเน็ตให้คนเขาเห็นความมักง่ายของพวกมึง.....หนึ่ง....สอง”

ปัง!!!

ไอ้หมาก้านวิ่งออกไปจากห้องแล้ว ทว่ากรุณยังคงนับต่อไปจนถึงยี่สิบห้า....ห้าสิบ.....หนึ่งร้อย.....นานทีเดียวกว่าสติของชายหนุ่มจะกลับมา
มันไปแล้ว มันกล้าไปจากเขาจริงๆ โดยไม่ขอร้องหรืออ้อนวอนเลยสักนิด ใจของมันต้องการที่จะเป็นอิสระอยู่ตลอดเวลา
“นรกของมึงเพิ่งเริ่ม.....ไอ้เหี้ยก้าน”
ชายหนุ่มชกกำแพงห้องระบายอารมณ์ เขาต่อยจนเลือดที่มือไหลออกมา แต่กลับไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวด
จะมีอะไรเจ็บไปกว่าใจของเขาในตอนนี้

“ส่วนมึง.....ไอ้วิน มึงเจอกูแน่”

To be con

น้องก้านโดนเนรเทศ ฮือออ หายไปนาน คนลืมกันหมดละมั้ง
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 08-06-2018 17:57:19 โดย mutyamania »

ออฟไลน์ ♥lvl♀‘O’Deal2♥

  • หานิยายถูกใจยากจัง!
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2665
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +176/-4
Re: สุนัขรับใช้ - บทที่สิบหก (08/06/61)
«ตอบ #349 เมื่อ08-06-2018 18:09:54 »

ไม่แปลกใจว่าทำไมก้านถึงหันไปหลงวิน

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: สุนัขรับใช้ - บทที่สิบหก (08/06/61)
« ตอบ #349 เมื่อ: 08-06-2018 18:09:54 »





ออฟไลน์ iceman555

  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8217
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +149/-11
Re: สุนัขรับใช้ - บทที่สิบหก (08/06/61)
«ตอบ #350 เมื่อ08-06-2018 18:26:39 »

 :mew2: :mew2: :mew2:

ออฟไลน์ tasteurr

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 573
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +18/-0
Re: สุนัขรับใช้ - บทที่สิบหก (08/06/61)
«ตอบ #351 เมื่อ08-06-2018 19:10:07 »

สงสารก้าน
หวังว่ากวินกับก้านไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกันทางสายเลือด ไม่อยากให้ก้านเจอเคราะห์ซ้ำกรรมซัดไปมากกว่านี้เลย ฮือออ

ออฟไลน์ Snowermyhae

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4015
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +97/-7
Re: สุนัขรับใช้ - บทที่สิบหก (08/06/61)
«ตอบ #352 เมื่อ08-06-2018 20:16:31 »

เดาทางเรื่องไม่ออกเลยยย  :katai1:

ออฟไลน์ broke-back

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5947
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +844/-16
Re: สุนัขรับใช้ - บทที่สิบหก (08/06/61)
«ตอบ #353 เมื่อ08-06-2018 21:56:50 »

ความลับคือเป็นพี่น้องกันเหรอ
กวินกับก้าน..อย่าใช่เลย

กรุณมันบ้าเพิ่มขึ้นกว่าเดิมอีกหลายเท่า

ส่งมาร์คมาทางนี้
คนอ่านจะยินดีมาก
อิอิ

+1 ที่แต่งนิยายให้อ่านต่อ

ออฟไลน์ ppnplg

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 42
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
Re: สุนัขรับใช้ - บทที่สิบหก (08/06/61)
«ตอบ #354 เมื่อ08-06-2018 22:28:18 »

อย่าบอกนะว่ากวินกับก้านเป็นพี่น้องกัน
ถ้าเรื่องจริงนี่ก้านเจ็บหนักเลยนะ
ส่วนกรุณโดนทิ้งก็สมควรแล้ว และไม่ใช่ไปตามยื้อ
ใช้กำลังให้ก้านกลับมาอยู่กับตัวเองอีกนะ
ก้านนนนโถวววจะหนีไปไหนรอดได้นานแค่ไหนเนี่ย

ออฟไลน์ kun

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3593
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +122/-10
Re: สุนัขรับใช้ - บทที่สิบหก (08/06/61)
«ตอบ #355 เมื่อ09-06-2018 08:32:02 »

เริ่มแล้วซิ มันส์
ติดตามต่อจ้า

ออฟไลน์ ป่ามป๊ามป่ามปาม

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 483
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-0
Re: สุนัขรับใช้ - บทที่สิบหก (08/06/61)
«ตอบ #356 เมื่อ09-06-2018 21:00:25 »

ห๊ะ ก้านเป็นพี่กวินเรอะ โอ้มายก็อด ถึงว่าชอบอ้อน น้องอย่างนู้น น้องอย่างนี้
อิพี่ฟ้าจะทำอะไรอี้กก แล้วทำไมถึงต้องนับเลขต่อไปเรื่อยๆล่ะ  :katai1:

ออฟไลน์ MinorMa

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 181
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-2
Re: สุนัขรับใช้ - บทที่สิบหก (08/06/61)
«ตอบ #357 เมื่อ10-06-2018 04:41:37 »

แงงง​ เชียร์3pจะผิดมั้ย

ออฟไลน์ Tennyo_Y

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 739
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-2
Re: สุนัขรับใช้ - บทที่สิบหก (08/06/61)
«ตอบ #358 เมื่อ10-06-2018 06:26:55 »

ภาวนา อย่าให้กลับมาตายรังที่กรุณ ฮรืออ

ออฟไลน์ fannan

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2453
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +141/-6
Re: สุนัขรับใช้ - บทที่สิบหก (08/06/61)
«ตอบ #359 เมื่อ10-06-2018 06:48:27 »

โอ้ยไม่รู้ว่าจะลงเอยกันยังไง วินกับก้านคือพี่น้องเหรอยังไง รออ่านต่อค้าบ

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด