ตอนที่12
#เครื่องกลชนโยธา
“งอนอยู่หรอ"
“ใคร” เสียงแข็งจากคนตัวขาวดังกลับมาพร้อมสายตาที่ตวัดมามอง
“........”
“ใครงอน”
“เนี่ย” แล้วเสือทำเพียงเอ่ยตอบคำสั้นพร้อมเพยิดหน้าไปทางบุคคลที่กำลังยืนมองหน้าอยู่ ไทเกอร์พอเจอจ้องหน้าอีกแล้วตามปกติไม่เห็นจะต้องเป็นอะไรแต่ตอนนี้กลับเลือกที่จะเนียนเบือนสายตาหลบมันเสียอย่างนั้น
“ยังจะมาถามอีกว่าใครงอน คุยกันอยู่สองคน” เสียงบ่นพึมพำของเสือที่ดังมา
“ไม่ได้งอน”
“ก็แบบนี้อะเขาเรียกว่างอน”
“ไม่!” คุยกันด้วยประโยคธรรมดาได้ไม่ถึงนาทีก็กลับมาตะคอกใส่กันอีกจนได้แมรอบนี้ยังมายืนเถียงกันด้วยเรื่องงอนหรือไม่งอนอีก นอกเหนือกว่านั้นเมื่อเริ่มไม่พอใจไทเกอร์ยังออกแรงทุบลงมาบนไหล่ของเสือพร้อมเท้าที่เตะเข้าที่ขาของร่างสูงกว่าจนคนถูกกระทำต้องตาโตพร้อมหันมอง ถ้าไม่ติดว่าตอนนี้กำลังมีประเด็นเรื่องที่มันไม่พอใจที่มันโดนเขาต่อยไปวันนั้นเสือขอยืนยันว่าเขาจะจัดการซัดหมัดใส่แม่งให้น่วม
“คำว่างอนเก็บเอาไว้ใช้กับเมียมึงเหอะ”
“ไหนว่ากูเป็นตุ๊ดแล้วมาบอกว่ากูมีเมียอีกและ” เสือว่าสวนมา
“ก็เป็นตุ๊ดมีเมียไง อย่าโง่”
“มึงเริ่มไร้เหตุผลละ” แถมเมื่อเสือว่าประโยคแบบนี้มาพร้อมใบหน้าจริงจังไทเกอร์ถึงได้แสดงอาการขมวดคิ้วใส่พร้อมเดินหนีโดยที่เสือแอบเห็นนะว่ามันบ่นขมุบขมิบพลางเดินไปด้วย เสือจำเป็นต้องเดินตามเพราก็มาด้วยกันจะให้ทิ้งมันไว้ต้องโดนเจ๊ด่าแน่แต่เมื่อเริ่มรู้สึกว่าไทเกอร์เดินมาไกลจากรถเกินไปดังนั้นเสือถึงต้องรีบก้าวขาเดินตามมันให้ทัน
“ตามมาทำไม” นี่คือคำถามพร้อมการที่ไทเกอร์หยุดเดินแล้วหันมองเขา
“กลับโรงแรมได้แล้ว”
“เดี๋ยวหาทางกลับเอง รำคาญเถียงกับมึงเปลืองน้ำลาย”
“เอาแต่ใจเองเปล่าวะ”
“แล้วจะมายุ่งกับกูทำไม” ไทเกอร์สวนมาแบบนี้พร้อมการเงยมองเขาด้วยแววตาที่ว่ามึงควรเลิกตามกูได้แล้วกูรำคาญมากอะไรประมาณนั้น แต่เสือก็โคตรจะงงเลยนะเพราะตอนแรกยังยืนสูบบุหรี่ด้วยกันโคตรเงียบ แล้วซักพักต่อมาก็มายืนมองหน้ากันแล้วก็ เออนั่นแหละ คือตอนแรกก็ปกติไงแต่ปัจจุบันอีกละ เถียงกันอีกละ วันนี้กูจะได้กลับไปนอนมั้ยวะเนี่ย
“มึงจะไม่เดินมาใช่มั้ย” เสือถามย้ำอีกรอบ
“เออ” และเมื่อได้คำตอบ
..หมับ!..
เป็นอีกครั้งที่เสือตัดสินใจคว้าเข้าที่ข้อแขนของอีกร่างก่อนออกแรงกระชากรั้งให้ไอ้คนที่โคตรดื้อยอมเดินตามมา แน่นอนว่าไทเกอร์ทั้งตะโกนทั้งพยายามสะบัดเพื่อบอกว่าให้เขาปล่อยมือจากแขนของมันซะ จากตอนแรกก็ไม่ได้อะไรหรอกแต่พอนานเข้าทั้งแรงดิ้นและเสียงตะโกนที่ดังหนวกหูทำให้เสือชักจะเริ่มไม่ไหวเหมือนกัน
“ปล่อยแขนกู!!”
“ไอ้เหี้ยเงียบดิ!!!” เสียงตะคอกจากคนหมดความอดทนอย่างเสือดังขึ้น
“............”
“อยู่มหาลัยก็ทะเลาะกันจะตายห่าอยู่ละ มานี่มึงยังไม่หยุดอีกหรอ!...ดูสถานการณ์มั้งดิ เรามาทำงานนะเว้ย!”
“..........”
“ถ้ามึงดิ้นอีกกูไม่ตามแล้วนะ!เดินกลับเองเลยสัส รำคาญละ!!” แล้วก็โคตรแปลกที่ไทเกอร์ในตอนนี้กำลังยืนเงยหน้าสบตาฟังเขาด้วยแววตาที่โคตรแป๋วของมัน ถึงแม้ปากจะมีแอบเบะตามประสาคนที่ยอมคนแต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้มีเสียงเถียงหรือคำด่าดังสวนมา ยืนจ้องหน้ากันอยู่นานพอควรจนสุดท้ายเสียงจากคนที่เงียบมานาน
“มึงก็เดินดิ...”
“ก็แค่เนี่ย” ซึ่งเสือหันมาวีนใส่อีกรอบก่อนเดินนำหน้าทั้งที่มือก็ยังจับแขนของไทเกอร์ไว้อยู่ ระหว่างทางเดินกลับไปยังรถเสือแอบชำเลืองมองไอ้คนที่เงียบผิดปกติไปหรือเปล่าแล้วแถมภาพที่เห็นในตอนนี้ยังเป็นภาพของไทเกอร์ที่ยอมเดินตามเขาต้อยๆโดยที่ดวงตาของมันก้มต่ำมองพื้นเหมือนไม่รู้จะมองอะไรก็เลยมองเท้าตัวเองเสียเลย
แล้วท่าทางของไอ้นี่
แม่งทำเขาเผลอยิ้มกับตัวเองอีกแล้ว...
“กูจะบล็อกเฟสมึง” แต่พอนั่งซ้อนท้ายรถแล้วรถเคลื่อนออกมาได้นิดเดียว
“อะไรอีก” เป็นเสือที่ถามออกมาทั้งที่มุมปากยกยิ้ม
“บอกว่าจะบล็อกเฟสมึง”
“ทำไม”
“ก็ไม่พอใจ”
“ไม่พอใจหรือเอาแต่ใจกันแน่มึงอะ”
“ไม่พอใจ” แล้วก็ไม่รู้ว่าทำไมจะต้องมานั่งคุยเรื่องไร้สาระงุ้งงิ้งอะไรแบบนี้กันด้วยวะ เสือกำลังจดจ่อกับการดูถนนพลางก็ต้องคอยพูดกับไอ้ตัวซ้อนท้ายที่เหมือนโคตรจะชอบหาเรื่องมาทำให้ต้องยืนเถียงกันเลย แต่ระหว่างนี้คิ้วเข้มของคนทั้งคู่ต้องขมวดเข้าหากันเมื่อแขนเหมือนจะสัมผัสได้ถึงเม็ดฝนที่เริ่มริน
“เป็นเพราะควายแม่งงอแงอะสัสเลยกลับช้า” คราวนี้เป็นเสือเสียเองที่กำลังจิกกัด
“ไหนบอกว่าไม่ทะเลาะแล้วไง” แต่พอไทเกอร์ถามมาแบบนี้ก็ไม่รู้ทำไมว่าจะต้องหลุดยิ้มออกมาอีกแล้ว ตอนแรกแม่งยังชวนเขาคุยเรื่องจะบล็อกเฟสอยู่เลยแต่พอมาตอนนี้เสือกบอกว่าไม่อยากทะเลาะแล้ว เอออะไรของมันวะไอ้ห่านี่แต่ก็ตลกดีเหมือนกัน
..แหมะ แหมะ แหมะ...
แต่เม็ดฝนที่เริ่มเม็ดใหญ่ขึ้น..
..ซ่าาา!!!...
จนกลายเป็นฝนที่ตกลงมาด้วยความแรงที่เสือต้องผ่อนความเร็วของรถลงเพราะแรงกระทบจากเม็ดฝนที่หยดลงแขนทำเอาแสบเลยทีเดียว เขาไม่ได้พูดอะไรหรอกเพราะเพียงฝนตกก็แค่เปียกดังนั้นก็แค่ต้องพยายามกลับห้องให้เร็วที่สุดเท่านั้นแล้วแถมไทเกอร์เองก็เงียบจนเสือไม่ได้สนใจมันด้วย
...หมับ..
แต่แรงจับที่ชายเสื้อคลุมก่อนที่เสือจะรับรู้ได้ถึงการที่ไทเกอร์กำลังเปิดชายเสื้อคลุมของเขาขึ้นก่อนที่มันจะมุดหัวที่เปียกของตัวเองเข้ามาโดยการใช้เสื้อคลุมของเขาบังฝนให้
“เปียกก็ต้องเปียกด้วยกันดิวะ !อย่าเอาเปรียบ!” เสือตะโกนแข่งกับเสียงฝนแต่ถึงอย่างนั้นสิ่งทีได้กลับมาก็ยังมีเพียงความเงียบจากใครอีกคน นอกเหนือไปกว่านั้นสิ่งที่สัมผัสได้ตามมาก็คือศีรษะได้รูปที่กำลังพิงซบเข้ากับแผ่นหลังกว้างจนทำให้เจ้าของร่างกายอย่างเสือต้องมรนิ่งลงไปด้วยความที่ทำตัวไม่ถูกเท่าไหร่
ถึงตอนนี้เลยนึกมาได้ว่าตอนนั้นที่ติดฝนด้วยกันไทเกอร์มันเหมือนแพ้อากาศแบบรุนแรง
แล้วในตอนนี้...
“เป็นไร” เสือลองถามออกไป
“ไม่ชอบฝน” น้ำเสียงที่ฟังดูไม่ดีนักของไทเกอร์ทำให้เสือต้องเงียบแล้วยอมจะเป็นร่มจำเป็นให้แก่อีกคน จนเมื่อขับมอเตอร์ไซค์มาจนถึงโรงแรมถึงได้ต่างคนต่างหันมาจัดการกับสภาพที่เปียกปอนในตอนนี้ นอกจากจะไม่ได้เครื่องสำอางกลับมาแล้วยังดูเหมือนจะได้ไข้กลับมาอีกด้วย ไทเกอร์ตอนนี้ไม่ได้สนใจใครอีกคนเพราะสิ่งที่ร่างขาวจัดทำก็คือการรีบเดินกลับไปห้องพักของตัวเองเหลือไว้ก็เพียงเสือที่ต้องเดินไปห้องของเจ๊นกก่อน
..ก็อกๆๆๆ..!
..แกร๊กกก..! และเคาะประตูไปรอเพียงไม่นานเท่าไหร่
“เจ๊ว่าแล้วไงว่าต้องไปเปียกฝนกันแน่!ทำไมไม่รีบกลับกันหะ” เปิดฉากมาก็โดนดุ
“ไม่ใช่พยากรณ์อากาศนะเจ๊จะรู้หรอว่ามันจะตก ร้านเครื่องสำอางปิดด้วยนะ...ไปละ” เมื่อแจ้งข่าวเรียบร้อยเสือก็ไม่รู้ว่าจะยืนอยู่รอให้โดนเจ๊แกบ่นทำไม ดังนั้นถึงได้รีบเดินกลับเข้ามาในห้องที่ตอนนี้เงียบสงบเหมือนไร้คนอยู่ พอลองมองไปห้องน้ำถึงได้รู้ว่าไทเกอร์มันคงจะกำลังอาบน้ำอยู่
..กึก..
เขาจัดการล็อคประตูห้องก่อนถอดเสื้อผ้าออกจนเหลือเพียงบ็อกเซอร์สำหรับจะได้อาบน้ำต่อ
...แกร๊กกก..
“อย่าลืมเอา....จะตายมั้ยเนี่ย” จากตอนแรกที่จะถามหาผ้าขนหนูแต่พอเห็นสภาพของไทเกอร์เสือก็ต้องเปลี่ยนคำถามทันทีเพราะในตอนนี้ผิวที่เคยขาวของอีกร่างกำลังเริ่มเห่อแดงเหมือนอย่างในตอนนั้นไม่มีผิดแถมไทเกอร์ยังมีสภาพที่โคตรเพียงอยากจะนอนอย่างเดียว มันไม่แม้แต่จะเถียงหรืออะไรซึ่งเสือก็นั่งมองว่าใครอีกคนจะทำอะไรต่อ
“แดกยาด้วยแล้วกัน” ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำเสือทิ้งคำนี้เอาไว้
“เสือก”
“มึงมันก็แบบนี้ไง” แต่ยังไม่ได้จะเดินไปไหนหรอก
“ฮัดชิ้ว!” จนเมื่อโดนมันจามใส่เสือถึงได้ส่ายหน้าแล้วรีบเดินหนีเข้าห้องน้ำ ขนาดเขาที่ร่างกายโคตรจะแข็งแรงเพราะเล่นกีฬาด้วยยังรู้สึกไม่สบายเนื้อสบายตัวเลยกับไอ้ฝนหลงฤดูที่ตกมาใส่แบบนี้ เสือพยายามอาบน้ำให้ใช้เวลาค่อนข้างนานเพื่อที่จะได้ไม่ต้องออกนั่งเถียงกับไอ้คนที่เหมือนจะป่วยแต่ก็ยังปากดี
..แกร๊กกกก..
เมื่อเห็นว่านานพอสมควรแล้วถึงได้เปิดประตูห้องน้ำออกไป
และภาพของไทเกอร์ที่นอนหลับตาพริ้มอยู่บนเตียง...
“ตอนนอนนี่ดูจะดีสุดแล้วมั้ง” ร่างสูงหลุดพึมพำคำนี้ในขณะยืนเช็ดผมที่เปียกของเจ้าตัวไปด้วย อาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ไม่ได้ทำอะไรต่อนอกจากการกลับมานอนลงบนเตียงเพราะตอนนี้ดึกมากพอควรแล้วแถมเขาก็ยังรู้สึกเหมือนว่าตัวเองจะไม่สบายอีกด้วย ภายในห้องมีเพียงความเงียบจนเสือเริ่มจะเคลิ้มหลับ แต่
“แค่กๆๆๆ..!” เสียงไอจากไอ้เตียงด้านข้าง
“เงียบดิกูจะนอน”
“แค่กๆๆ!” แต่นอกจากจะไม่หยุดแล้วไทเกอร์ยังเหมือนไอหนักขึ้นแล้วอาการของมันก็โคตรแย่จนเขาต้องลุกขึ้นนั่งพร้อมหันไปมอง ตัวของใครอีกคนที่สั่นเหมือนหนาวจัดทั้งที่แอร์ก็เปิดต่ำสุดจนแทบไม่มีความเย็นแล้ว เห็นแบบนี้ก็ไม่รู้จะทำยังไงสุดท้ายถึงได้ต้องยอมเสียสละผ้าห่มของตัวเองเอาไปให้มันนอนห่มซะ
..พรึบ..
“ตื่นมาจะรู้บุญคุณกูมั้ยเนี่ย” เมื่อห่มผ้าให้เสร็จเสือพึมพำพร้อมยืนมองไอ้คนที่เริ่มจะหลับมีความสุข แต่พอเดินกลับมานอนยังเตียงตัวเองก็เหมือนจะโคตรคิดปิดเลยว่ะเพราะในตอนนี้มันกลายเป็นเขาที่ต้องมาหนาวแทนดังนั้นแล้วเสือถึงได้เดินไปที่เตียงของไทเกอร์อีกครั้ง ยืนคิดว่าถ้าเอาผ้าห่มตัวเองคืนแล้วใครอีกคนจะหนาวจนตายมั้ย
“ไอ้ไทเกอร์”
“.......”
“ถ้ากูเอาผ้าห่มกูคืนแล้วมึง...” แต่คำถามต้องชะงักเมื่อภาพที่ไทเกอร์นอนซุกในผ้าห่มสองพื้นอย่างมีความสุขนั้นคือคำตอบ สุดท้ายเสือถึงได้ตัดสินใจทั้งที่หงุดหงิดเพราะง่วงว่าในคืนนี้จะขอนอนเบียดกับแม่งบนเตียงนี่แหละ
..หมับ!..
เขารั้งผ้าห่มส่วนที่เหลือมาห่มให้ตัวเองบ้าง เมื่อจัดแจงการนอนจนเสร็จด้วยความเพลียแน่นอนว่าคนทั้งคู่หลับแบบแทบไม่ต้องรออะไร ลมหายใจที่สม่ำเสมอจากร่างสองร่างดังขึ้นมาท่ามกลางระยะห่างของร่างกายที่เหมือนจะเริ่มใกล้กันและอุณหภูมิร่างกายที่ร้อนของไทเกอร์ดูเหมือนจะปลุกเอาคนที่กำลังหลับสนิทต้องรู้สึกตัวขึ้นกลางดึก
“โวะ...” เสียงสบถเหมือนรำคาญดังมาจากเสือที่กำลังงัวเงียนอนพลิกตัวเพื่อหามุมสบาย
จนสุดท้ายก็พลิกไปพลิกมา จน
..ปึก..
การที่จมูกกระแทกชนเข้ากับหน้าผากของอีกคนทำเอาเสือตื่นขึ้นเต็มตาและก็เป็นอีกครั้งที่เขาต้องชะงักเมื่อพบว่าในตอนนี้ใบหน้ากำลังอยู่ใกล้กับไทเกอร์มันมากแค่ไหน สิ่งที่เห็นผ่านแสงจากภายนอกคือแพขนตายาวและปลายจมูกโด่งเชิดรั้นอย่างคนเอาแต่ใจ ไม่รู้ว่าเพราะตกใจหรืออะไรที่ทำให้ใจมันสั่นจนเหมือนคนผ่านการออกกำลังกายหนัก
แล้วก็
นี่ถือเป็นอีกครั้งที่เขา...
เลือกที่จะกดแนบริมฝีปากเข้ากับกลีบปากสีชมพูอิ่มตรงหน้าที่อยู่ใกล้เพียงคืบ เผลอตัวดูดดึงจนเกิดเสียงจูบแผ่วเบาขึ้นภายในห้อง ลิ้นร้อนกำลังแทรกผ่านและทุกอย่างเหมือนฝันเมื่อทั้งร่างในตอนนี้เกือบจะเผลอพลิกขึ้นคร่อมคนที่กำลังหลับอยู่เสียแล้วแต่ยังดีที่ห้ามสติตัวเองทันและรีบกลับมานอนลงตามเดิม โดยที่สายตายังคงมองใบหน้าที่หลับพริ้มของไทเกอร์อยู่อีกตามเดิม
แก้มที่เห่อแดงของมัน
ไม่รู้ว่าเพราะพิษของไข้ หรือเพราะอะไร...
แล้วก็คงถือว่าพลาดที่เสือเลือกจะพลิกตัวมานอนหงายก่อนจนไม่ได้เห็นถึงริมฝีปากของใครบางคนที่แอบเม้มเข้าหากัน
หนึ่งคนกำลังลืมตามองเพดานอยู่ท่ามกลางความมืด
และอีกหนึ่งคน กำลังนอนหลับตา ทั้งที่ไม่ได้หลับ...
..................................
และนี่คงเป็นเช้าวันแรกที่ต่างคนต่างตื่นมาโดยไม่ได้เถียงกันเหมือนในทุกวัน เช้ามาก็แค่เข้าไปอาบน้ำแล้วออกมากินยาเพื่อจะได้บรรเทาอาการไข้ที่ไม่รู้ว่าใครเอามาติดใคร เมื่อคืนเสือกลับมานอนที่เตียงตัวเองเพื่อที่ตื่นเช้ามาไทเกอร์มันจะได้ไม่ต้องโวยวายและส่วนไทเกอร์ก็แค่นอนลืมตาอยู่บนเตียงเพราะกำลังป่วยไม่อยากลุก
เขานอนมองแผ่นหลังของไอ้คนที่กำลังนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียงของมัน
เช้านี้ไอ้เสือยังไม่ได้กวนตีนเขาเลยซักประโยคเดียว
“เดี๋ยวไปบอกเจ๊ให้ว่าป่วย มึงคงไปแข่งไม่ไหวหรอก...เดี๋ยวให้เขาถอนตัวให้” แต่ประโยคนี้ของเสือ
“อือๆ” ทำเอาคนที่ยังไม่ทันตั้งตัวต้องครางรับออกไปแล้วก็กลับมาเงียบกันอีกครั้ง
“เมื่อคืนหลับสบายปะ”
“หะ?” เป็นไทเกอร์ที่ตกใจแต่ยังพยายามทำตัวปกติ
“กูถามว่าหลับสบายมั้ย ก็มึงป่วยไง”
“เออหลับสบาย” แต่กูหมายถึงก่อนหน้าที่มึงจะจูบกูนะไอ้เวร...
“หลับลึกมั้ยวะ” เสือถามออกมาอีกซึ่งไทเกอร์พยักหน้าเพราะในตอนนี้เสือมันคงไม่รู้ว่าเมื่อคืนเขารู้สึกตัว และแถมอีกอย่างไทเกอร์ก็ไม่อยากให้เสือรู้เหมือนกันว่าเขาไม่ได้หลับ แล้วแถมตอนที่เอ่อ... เขาก็ไม่ได้ขัดด้วยไง
ก็แบบเดี๋ยว
จะทำเป็นไม่รู้สึกตัวให้ก็ได้
“เดี๋ยวบอกเจ๊ให้แล้วกัน” ซึ่งเสือพูดประโยคนี้ทิ้งท้าย
..กึก..!
ก่อนเดินออกจากห้องไปและเหลือไว้เพียงไทเกอร์ที่นอนอยู่บนเตียง เมื่ออยู่คนเดียวอีกครั้งสิ่งที่เขาทำก็คือการใช้มือยกลูบริมฝีปากที่เมื่อคืนเพิ่งจะถูกขโมยจูบมา ไทเกอร์เม้มปากของตัวเองก่อนรู้สึกร้อนหน้าอย่างไร้สาเหตุ
“ไอ้เสือนะไอ้เสือ มึงนี่ทั้งกวนส้นตีนแล้วยัง...”
ยังจะมากวนความรู้สึกกูอีก....
# # # # # # # #
ใจอิแม่แบบ
หัวข้อ: เครื่องกลชนโยธา [Yaoi] อัพตอนที่30 {20/01/61} จบแล้ว [ตีพิมพ์กับสนพ.นาฬิกาทราย] (อ่าน 309307 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก