มันคงยุ่ง
มันคงยังจัดการเรื่องพ่อไม่เสร็จ
มันคงยังดูแลพ่อที่ไม่สบาย
มันคงยังคุยกับผู้หญิงคนนั้นไม่เรียบร้อย
มันคงยังจัดการทุกอย่างไม่เรียบร้อย
เหี้ย !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ห้าเดือนแล้วนะเว่ย ที่มันหายไปจากชีวิตผม
" กลับไปนอนได้แล้วมึง"
"กูยังไม่ง่วง"
"แต่กูง่วงมากนะสัด....พรุ่งนี้ต้องไปเรียนอีก มึงก็เหมือนกัน กลับคอนโดมึงนอนเหอะ"
"อืม"
"เดี๋ยว!"
"ไรอีก?" ผมนั่งลงอีกครั้ง
"มึงยังไม่ลืมไอ้ศินใช่ไหม?"
"ไม่ใช่ไม่ลืม แต่มันลืมไม่ได้วะ"
"กูก็ไม่รู้ว่าจะช่วยมึงไงดี ลำพังกูเองก็เจ็บจากเซ็นไม่ใช่น้อย"
มันเองก็อกหักจากไอ้เซ็นไรนั่นมาเหมือนกัน
เพราะหลังจากที่ไอ้ศินหายตัวไป ไอ้เซ็นก็ขาดการติดต่อกับไอ้นีนไปเลย
ผมขับรถกลับคอนโด
ผมไม่ได้เมานะ พูดให้ถูก ผมไม่แตะเหล้าเลยตั้งแต่มันหายไป
ต่างจากทุกครั้งที่ผมเลิกกับสาว ก่อนหน้านี้ เวลาผมเลิกกับใคร ผมอาบเหล้าต่างน้ำทุกครั้ง
แต่ครั้งนี้ต่างออกไป ผมไม่ได้เลิกกับมัน เพราะเรายังไม่ได้คบกัน
ผมอธิบายไม่ถูก บรรยายไม่ออก มันแค่จุก อึดอัด หายใจลำบาก
ผมโทรหามันทุกวัน วันละหลายรอบ โทรจนหมายเลขมันถูกยกเลิกการใช้ถึงหยุดโทร
ไปหามันที่ห้องก็บอกว่าย้ายออกไปแล้ว
ผมไม่รู้อะไรเกี่ยวกับมันเลย
"ดีครับลุงพัน" ผมยกมือไหว้ลุงพัน ตอนนี้แกเข้ากะกลางคืนบ้าง
"สวัสดีครับ คุณเต้ย เพิ่งกลับอีกแล้วเหรอครับ"
"ครับ.....แล้วมันติดต่อลุงมาบ้างไหม"
"ไม่เลยครับคุณ.....ลุงว่าคุณอย่ารออีกเลย คนใจร้ายแบบนั้น"
"ครับ มันใจร้ายมาก......ผมขอตัวนะลุง"
ผมไม่ได้รอมันนะ
เพียงแต่ตอนนี้ผมยังไม่เจอใครที่ถูกใจมากพอ....ผมเลยอยู่คนเดียวดีกว่า
ผมไม่ได้เศร้านะ....ผมเพียงแต่ไม่มีเรื่องตลกมากพอให้หวเราะ
ผมไม่ได้เหงานะ...เพียงแต่ไม่มีเพื่อนคุยที่รู้ใจ
ผมไม่ได้เจ็บนะ...เพียงแต่ ผมคิดถึงมัน
หกเดือนที่รู้จัก ดูเหมือนสั้นมาก
แต่หกเดือนที่ห่างกัน มันดูยาวนานมาก
คำสุดท้ายที่มันพูดกับผมคือ
'คุณเต้ยครับ..... ผมขอคุยกับครอบครัวเป้นการส่วนตัว คุณกลับไปก่อนได้เลย เดี๋ยวผมกลับเอง'
หลังจากวินานั่น มันก็เดินออกจากชีวิตผมไป
ถ้ามันมาบอกลาผมซักคำ......ผมคงหลุดมาจากมันได้
แต่มันหายไปแบบนี้....ผมไปต่อไม่ถูกจริงๆ
มาสั้นๆนะครับ
คล้ายๆจบภาคแรกนะ
แล้วเดี๋ยวภาคสองจะตามมาครับ
ขอบคุณครับ