หัวข้อ: ดอกฟ้า-กับ-หมาคอนโด 13-3-62 จบแล้วครับ รบกวนย้ายให้หน่อย ขอบคุณครับ

[papapajimin]

โอ้!!!!!! คุณเต้ยได้รับโอกาสแล้วค่าาา
มันพูกันตรงไปตรงมามากๆ จนเราคิดว่า จะตรงกันไปไหน 5555555

ศินมีแฟนแล้วจริงๆหรอ หรือเป็นผญ.คนนั้นที่ศินกังวลอยู่ เอ๊ะๆๆๆ งงจางงงง

[threetanz]

โอ้ยยยยยยยย ติดตามอ่านสนุกมากกกกกก

[mild-dy]

 

[crazydoii]

คุณเต้ยได้รับโอกาสแล้ว. แต่อยากรู้เรื่องของศินอยู่อ่ะ,,,

[songte]

อือหือคู่นี้ กว่าจะรุ้ใจตัวเองกันนะ กั๊กกันอยู่นั่น จะชอบก็ชอบจะรักก็รักไปเถอะ

[nunda]

คุณเต้ย ตรงมาก ตรงไปไหน
ยอมในความตรง สุดยอด

[tomnub]

รอๆๆๆครับ

[Thanaphon]

ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก   รอนะคะ

[Fujoshi]

เรื่องน่ารักน่าติดตามค่ะ

แต่รบกวนคนเขียนตรวจคำผิดหน่อยค่ะ
ที่เจอเกือบทุกตอนคือคำว่า "คะ" กับ "ค่ะ"
คำว่า "คะ" กับ"ค่ะ" ใช้ต่างกันและออกเสียงต่างกันนะคะ
เราเห็นคนเขียนพยามยามปรับในตอนหลังๆแล้วแต่ก็ยังใช้ไม่ถูกค่ะ มันทำให้อรรถรสในการอ่านลดลงเมื่อเจอคำผิดค่ะ

รอติดตามต่อนะคะ

[t2007]

ผ่านตาตั้งแต่ตอนแรก เพิ่งตัดสินใจอ่าน อยากบอกว่า รักนะตะเอง

[Fujung]

แหม อย่างน้อยก็มีลุ้นละนะ
ค่อยๆรักกันเบาๆ

อยากให้คนเขียนเพิ่มใส่ตอนแต่ละตอนด้วย
พอไม่เห็นชื่อตอนทำให้เกิดความสับสนแล้วก็ยากต่อการอ่านต่อ ทำเป็นสารบัญก็จะดีค่ะ

[due]

"ไอ้หนุ่ม" ลุงพันแกเรียกผมเบาๆตอนผมมาเปลี่ยนกะเย็น
ถ้าเรียกดังใครก็ไม่ได้ยินหรอก เพราะตอนนี้ ตรงนี้มีแค่เราสองคน
แต่แกก็ยังอุตส่าห์กระซิบ
แสดงว่าต้องเรื่องสำคัญ
"อะไรครับลุง"
ผมเดินเข้าไปในเซฟเฮาส์เพื่อจะได้คุยกันสะดวก
"สองวันนี้ ลุงเห็นเอ็งกับคุณเต้ยมีบางอย่างเปลี่ยนไป" นี่ชัดขนาดนี้เลยเหรอ ผมว่าผมก็ปกตินะ
แต่ไอ้คุณเต้ยนี่สิ ปกติไม่มีเลย นั่งเฝ้าผมเลยก็ว่าได้
"เปลี่ยนไปยังไงครับ? ผมก็ว่าไม่นะ" แถเท่านั้น ที่ทำให้เรารอด ถึงจะรอดแบบเลือดซิบๆก็เหอะ
"ลุงแก่ก็จริงนะเอ็ง แต่หูตาลุงนี่ยังแพรวพราวใช้ได้อยู่ อีกอย่าง คุณเต้ยแกแสดงชัดออกขนาดนั้น"
"แล้วลุงว่าจะรอดไหม ระหว่างผมกับเขา?"
"เรื่องของพวกเอ็ง มาถามลุงได้ไง ถามพวกเอ็งสองคนสิ ว่าจะไปกันแค่ไหน แค่สนุก แค่ชั่วคราว แค่รักกันไปวันๆ แ่หาอะไรทำเวลาว่าง หรือแค่หมดลมหายใจไปพร้อมๆกัน" ผมยอมในคารมของลุงพันจริงๆครับ มิน่า ป้าถึงไปหนไม่รอด
"โหลุง....เล่นแบบนี้ผมก็ตายเลยซิ"
"มีไรปรึกษาลุงเว่ย เรื่องแบบนี้ ถือว่าลุงเป็นรุ่นพี่ละกัน" แกตบบ่าผมปุปุ แบบแกล้งๆ หัวเราะซะลั่นเซฟเฮาส์จนคนข้างนอกที่กำลังเดินผ่านหันเข้ามามอง เราเลยก้มหัวแบบขอโทษกรายๆที่ส่งเสียงรบกวน
ถ้าวันหนึ่งผมไม่ได้ทำงานที่นี่แล้ว ผมคงคิดถึงลุงแกแย่เลย
"ถ้ามีแล้วผมจะปรึกษานะครับ แต่ตอนนี้ผมกับเขาก็แค่คนรู้จักกันธรรมดานี่แหละ"
"ตามใจเอ็งละกัน ถ้าเอ็งคิดว่าชีวิตเอ็งยังอยู่อีกนานเพื่อที่จะทำอะไรอีกมากมายตามที่เอ็งต้องการได้ พระพุทธองค์ทรงสอนสั่งเราไว้ว่าอย่าใช้ชีวิตบนความประมาท......ลุงกลับละ กลับช้า ป้าบ่นอีก"
"ฝากคิดถึงป้าด้วยนะครับลุง"
"คิดถึงก็ไปหาซะสิ" ผมพยักหน้ารับแบบแกนๆ

ผมปฏิบัติหน้าที่ตามปกติ
เหตุการณ์วุ่นวายนิดหน่อยเมื่อมีคนมาโวยวายตรงทางเข้า
ผมรีบออกไปดู
ก็เห็นผู้ชายสองคนที่พร้อมมากกับการพุ่งตัวเข้าหากัน
โดยมีผู้หญิง.....เอ๊ย นั่นคุณมีนนี่หว่าอยู่ระหว่างกลาง...จะแบนไหมวะนั่น
ผมรีบวิ่งปรี่เข้าไประงับเหตุ
"ใจเย็นๆครับ....ใจเย็น" ผมพยายามแยกเขาสองคนให้ออกห่าง แต่ทำไมดื้อกันจังวะ
"พศิน ช่วยมีนห้ามหมาบ้านี้หน่อยค่ะ...." คุณมีนยื้อไว้คนหนึ่ง ผมก็ยื้อไว้คนหนึ่ง
"แน่จริงมึงเข้ามาดิไอ้ลูกหมา"
"มึงก็เข้ามาดิ เข้ามาเลย แม่ง"
"ใจเย็นกันหน่อยได้ไหมทั้งสองคน ถ้ายังทะเลาะกันอีก มีนจะไม่คุยกับทั้งสองคนแล้วนะ"
นั่นแหละครับ ถึงยอมหุบปากฉับกันได้ แต่ก็ยังมีอาการกระฟัดกระเฟียดบ้าง
ยิ่งคนที่ผมจับอยู่นี่สะบัดตัวจากผมพรืดทันที
"มีนบอกแล้วไงว่ามันยังไม่อยากคบใครตอนนี้ ทั้งต้นและเฟียคือเพื่อนของมีน มีนว่ามีนก็ชัดเจนในสถานะมากพอ"
อ้อ ศึกชิงนางนี่เอง ดีนะที่ผมไม่เป็นหนึ่งในนั้น
"ต้นเข้าใจ แต่ไอ้เฟียไง กันท่าต้นทุกอย่าง ต้นก็เลยโมโห"
"มึงหยุดเห่าเลยไอ้ต้น มึงนั่นแหละ แม่งหวงชิบ แค่กูจะชวนมีนไปดูหนัง มึงยังขอตามไปด้วยเลย"
"พอเลยค่ะทั้งสองคน อยากรู้กันมากใช่ไหมว่าคนที่มีนชอบคือใคร ใครคือเหตุผลที่มีนยังไม่เปิดใจรับใคร" ผมรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะเดือดร้อน
"คนนี้ไงค่ะ" หมับเข้าที่แขนกูทันที พร้อมตาสองคู่ที่จ้องเขม็งมาทางผมพร้อมเขมือบหัวผมเต็มที่
"คุณมีนอย่าทำแบบนี้เลยครับ เดี๋ยวผมซวยนะ" ผมกระซิบบอกเธอ พร้อมพยายามแงะมือเธอออก
"ช่วยมีนหน่อยนะค่ะ มีนรำคาญสองคนนี้มาก ถ้าเขารู้ว่ามีนมีคนที่ชอบอยู่แล้ว คงเลิกยุ่งกับมีนเอง"
เล่นขอความช่วยเหลือกันขนาดนี้ ผมมีทางให้ปฏิเสธอีกไหม
"มีนชอบคนแบบนี้เหรอครับ" แบบไหน
"ผมสู้ไอ้คนนี้ไม่ได้ตรงไหน"
"มึง มาตัวๆับกูเลยดีกว่า" น้านท้าต่อยกูด้วย กูไม่สู้คนครับ
กลายเป็นว่ามันสองคนผนึกกำลังกัน ส่วนผมหัวเดียวกระเทียมลีบ
"หยุดนะทั้งสองคน มีนบอกให้หยุดไง" คุณมีนออกมายืนบังตัวผมไว้ แต่ดูแล้วคงเอาไม่อยู่ ผมกลัวเธอโดนลูกหลง
เลยเอาตัวเองมาบังไว้แทน
"คุณมีนอยู่ข้างหลังผมดีกว่าครับ ผู้ชายเวลาหน้ามืด มักมองข้ามทุกอย่าง เดี๋ยวคุณมีนจะโดนลูกหลงเอา"
"แต่มีนทำให้พศินเดือดร้อน มีนขอโทษ"
"ผมเต็มใจครับ.......ผมว่าคุณสองคนกลับไปดีกว่านะครับ อย่ามีเรื่องกันเลย ไว้อารมณ์เย็นๆแล้วค่อยมาคุยกันดีกว่า"
"กูอยากคุยตอนนี้" มาสองเสียงพร้อมกันเลย
โดยไม่ทันตั้งตัว ไม่รู้หมัดจากใครเปรี้ยงเข้าหน้าผมเต็มๆ ล้มทั้งยืนกันไปเลย
"พศิน!!!!" ผมห้ามเธอไว้อย่าเข้ามา อันตรายช่วงชุลมุน
มันคนหนึ่งวิ่งเข้ามาคงกะซัดผมอีกซักหมัด แต่ผมยันเท้าไปจนมันกระเด็น
ผมกำลังจะลุกขึ้น แต่ก็โดนตีนจากใครอีกคนจนต้องล้มลงไปอีก
รู้เลยเจ็บที่หน้าอกมาก ที่ปากก็คงแตกไปแล้วตอนนี้
ผมพยายามจะลุก แต่ก็ไม่ไหวมันร้าวไปหมด
มันสองคนพร้อมรุมสะกำผมเต็มที่แล้วตอนนี้
แม่ง ทีตอนนี้ทำไมไม่มาละคุณเต้ย
มาสิเว้ย กูคิดถึง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
แล้วโลกผมก็ดับไปเลย
ไอ้คุณเต้ย แม่ง มึงไม่ใช่พระเอกหรอก เพราะมึงขี่ม้าขาวมาช่วยกูไม่ทัน


"โอ๊ยยยยยยย!!!" ระบม นี่คือความรู้สึกแรก
"ตื่นแล้วเหรอ?"
"คุณเต้ย"
"เออ กูเอง อยู่นิ่งๆดิ" มันกำลังเอาผ้าหมาดๆมาเช็ดหน้าให้ผม ค่อยดีขึ้นมาหน่อย
เสร็จแล้วมันก็เอากะละมังกับผ้าไปเก็บ
แล้วกลับมาพร้อมยาและน้ำ
"แดกยาซะ แก้ปวด" ผมก็ว่าง่าย มันช้อนคอผมขึ้นมาแบบไม่ค่อยเบามือเท่าไร ผมก็ไม่กล้าหือเท่าไรด้วย มันมานิ่งผิดปกติ
แล้วก็ป้อนน้ำให้
ผมพยายามจะลุกขึ้นนั่ง แต่ก็ร้าวในอกมากจนต้องนอนลงที่เดิม
ส่วนมันได้แต่นั่งมองผมเฉยๆ ไม่ยื่นมือเข้ามาช่วยเลย
"ผมจะกลับห้อง" แม่ง จู่ๆก้อนอะไรก็ไม่รู้วิ่งมาจุกที่คอ
"ถ้ามีปัญญาขนาดนั้น เชิญ เดี๋ยวกูช่วยเปิดประตูให้"
ผมพยายามจะลุกอีกครั้ง แต่ก็เหมือนเดิม ต้องล้มลงบนเตียงอีกครั้ง
"รู้ยังว่าความอวดดีของมึงไม่ได้ช่วยอะไรมึงได้เลย"
ไม่รู้มันจะพูดไรต่อ แต่มีเสียงเคาะประตูจากด้านนอก
มันเดินไปเปิด

ไม่นานก็กลับมา
พร้อมกับหน้าตาที่เรียบสนิท
"ใครมาครับ?"
"ผู้หญิงที่มึงไปช่วย จนมึงเจ็บขนาดนี้ไง"
"คุณมีน มาทำไมครับ?"
"มาขอดูแลมึง....แต่กูบอก ไม่ต้อง เดี๋ยวกูดูแลเอง"
"ขอบคุณครับ" มันไม่ตอบรับอะไร หยิบผ้าขนหนูแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปเลย
แต่ผมก็ยังได้ยินที่มันพูดก่อนจะเข้าห้องน้ำ ถึงจะเบา แต่มันชัดเจนมากสำหรับผม
"ถ้ามึงเป็นอะไรมากกว่านี้ กูจะทำยังไง.....ปัง" เสียงปิดประตูดังพร้อมกับใจผมที่เต้นผิดจังหวะ มันเต้นแรงซะยิ่งกว่าตอนที่โดนรุมกระทืบเมื่อค่ำซะอีก.......................ฝ้าย ผมขอโทษ


แล้วมันก็ไม่พูดอะไรจนขึ้นเตียงมานอนด้วยกัน
ผมก็ไม่รู้จะเริ่มต้นพูดอะไร ยังไงดี มันตื้อๆ อื้อๆ อึงๆไปหมด
เจ็บก็เจ็บ
หน่วงก็หน่วง
"เจ็บตรงไหน ปวดยังไง ก็ค่อยเรียกกูละกัน" แล้วมันก็หันหลังนอนให้เลย
นี่คืออาการของคนกำลังงอนใช่ไหม
แล้วถ้ามันงอน ผมต้องง้อยังไง
แล้วมันจะมางอนผมเรื่องอะไร




"คุณเต้ย.....ผมเจ็บตรงหน้าอก" ผมพยายามทนแล้ว แต่มันไม่ไหว มันระบม แม้แต่หายใจยังเจ็บ
มันก็ตื่นเร็วมาก รีบหยิบยาหยิบน้ำมาป้อนให้ผม
ผมไม่รู้ว่ากี่โมงแล้ว แต่คงดึกมากเพราะรู็สึกว่าตัวเองหลับไปนานมาก
คราวนี้มันไม่ยอมนอน นั่งเฝ้าผมบนเตียงเลย
ผมพยายามจะบอกให้มันนอน แต่มันเจ็บจนพูดไม่ออก
เลยขอหลับนิดหนึ่ง

ผมหลับไปนานเท่าไรไม่รู้
อาการก็ค่อยทุเลาลง
พอจะขยับตัวได้บ้าง
"นอนนิ่งๆ" อ้าว มันยังนั่งเฝ้าผมอยู่เลย
"ผมดีขึ้นแล้ว คุณนอนเถอะ"
"มึงเป็นแบบนี้ กูหลับไม่ลงหรอก" เสียงนิ่ง แต่แววตาผมรู้มันกำลังห่วงผมมาก
"กี่โมงแล้วครับ"
"ตีสาม"
"คุณนอนเถอะครับ พรุ่งนี้ต้องไปเรียนอีก"
"หมอบอกอีกสองวันมึงถึงจะอาการดีขึ้น สองวันนี้มึงต้องนอนนิ่งๆไปก่อน"
"แต่ผมต้อง..."
"เรื่องงานไม่ต้องห่วง กูให้คุณเมย์หาคนแทนมึงแล้ว ส่วนคนที่โรงพยาบาลกูก็จ้างพยาบาลพิเศษให้แล้ว"
"ผมทำให้คุณลำบาก"
"รู้ตัวก็ดี"
"ขอบคุณครับ....."
"อืม นอนเหอะ มึงต้องพักเยอะๆ" จะนิ่งไปไหน กูกลัว
"คุณก็นอนได้แล้ว"
"ไม่เอาอ่ะ กลัวมึงเรียกแล้วไม่ได้ยิน"
"งั้น...............คุณเต้ยกอดผมก็ได้ครับ ถ้าผมขยับตัว คุณจะได้รู้สึกตัว" ผมไม่ได้อ่อยนะครับ แค่อยากให้มันได้นอนเท่านั้นเอง




"ไม่เอาอ่ะ......" ผมคิดว่ามันจะรีบตอบรับซะอีก แม่ง เล่นตัวจริงเว่ย
"รังเกียจผมเหรอครับ?"
"อืม....."
"ก็แล้วแต่" ผมเลิกสนใจ เพราะง่วงเต็มกลืนแล้ว
"กูไม่กล้ากอดมึงหรอก เพราะกูกลัวจะทำมากกว่านั้น"

เช้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
นี่ขนาดกูปางตาย มึงยังคิดอีกเหรอออออออออออออ



หวานกันไม่ได้จริงๆคู่นี้
ขอบคุณคนอ่านทุกๆคนนะครับ
ดิวมาลงได้ไม่บ่อย แต่จะพยายามนะครับ
คำติชมดิวจะนำมาปรับปรุ่งทุกอย่างนะ
ส่วนเรื่อง สารบัญ สารภาพครับ ทำไม่เป็นจริงๆ


ขอบคุณครับ

[ommanymontra]

 

[iceman555]

 

[diltosscap]

มาแบบสั้นๆ แต่ก็ขอบคุณนะคะ  ยัยมีนนี่ไม่หยุดเลยนะเขาปฏิเสธแล้วยังหาเรื่องให้เขาอีก คุณเต้ยมาตอนไหน ถึงได้พามาอยูที่ห้องได้

[pui]

 

[k2blove]

คุณเต้ยยยยยยยยยยย นั่นคนป่วยนะ ไหนว่าชอบ นี่ไม่ใช่ละหื่นตากหาก 

[Zetnezz]

 

[areenart1984]

ไอ้คนที่โรงบาล อาการหนักมากไหม อยากรู้ 

[t2007]

คุณเต้ยแค่กอดนะ เอาทีละขั้นซิ ใจร้อนจัง รักจริงหวังแต่งนะเออ

[nunda]

555 ทำไมคุณเต้ยตลก

[kun]

คุณเต้ยมันหื่น ฮ่าๆๆๆ

[Isunn]

คนที่โรงพยาบาล น่าจะหมายถึงพ่อ พศินหรือเปล่า
ว่าแต่ คุณเต้ยไม่ได้เอาคืนไอ้ 2 คนนั้นเหรอ 

[songte]

อ่อยกันไปกันมานะคู่นี้ นี่รักกันแล้วยังเนี่ยะ ฟอร์มเยอะนะแต่ละคน

[tomnub]

น่ารักทั้งสองแสบเลย

[snowboxs]

ก็เริ่มจากกอดก่อนไงคุณเต้ย จะหื่นไปไหน 5555

ไอ้คนที่โรงบาล อาการหนักมากไหม อยากรู้ 

อาการไ่ม่หนักนะ แค่เขาคือพ่อพศินเท่านั้นเอง

[JokerGirl]

คุณเต้ยนี่คิดลามกกับพศินตลอดเวลาเลยป่ะเนี้ย

[obofe]

เพราะเป็นหมาบ้าใช้แต่กำลังอย่างนี้ไง  ผู้หญิงถึงไม่เอา  สงสาร พศิน T-T

[toshika]

อ่านแล้วเขิ้ลลลลลลลลลโอ้ยยยยยอิคุณเต้ยยยยรุกเยอะๆเลยกะได้ค่าาา

[crazydoii]

โดนลูกหลวตลอดๆๆ