Chapter 21
ชาวล็อค
“พี่กัน!”
มือของผมเอื้อมไปคว้าชายเสื้อยืดสีดำของคนตัวสูงเอาไว้เมื่อเขากำลังเดินหลงทิศ ตอนนี้เราสองคนกำลังเดินเข้ามาในคอนเสิร์ตของวงร็อคจากญี่ปุ่น วงวันโอเคร็อค วงที่ผมสัญญากับตัวเองว่ายังไงก็ต้องพาพี่กันมาดูกับตาให้ได้
ตลกดีครับที่ช่วงเวลาที่รู้จักกับเขามันผ่านไปไวจนไม่ได้นับเสียด้วยซ้ำ ที่รู้ๆคือ มันเหมือนกับว่าเมื่อวานเป็นวันแรกที่เราสองคนได้เจอกัน หากแต่ความจริงมันผ่านไปเป็นเดือนแล้ว
การสอบมิดเทอมเองก็ผ่านไปด้วยดี ผมได้คะแนนท็อปวิชาเลข ผลมาจากการติวกับคนระดับเทพอย่างเขา ส่วนพี่กัน ผ่านวิชาภาษาอังกฤษที่เขาตกซ้ำแล้วซ้ำเล่าโดยการคว้าเกรดบีมาไว้ในครอบครอง
แต่ถ้าถามว่าภาษาอังกฤษของเขาพ้นขั้นวิกฤตหรือยัง สำหรับบุคคลที่อ่าน Unnamed เป็นอันนาเหมดแล้วล่ะก็ หนทางยังอีกยาวไกลครับ ผมเชื่อแบบนั้น
ผมเลือกซื้อบัตรยืน เพราะจะได้เห็นใกล้ๆหน่อย ซึ่งพี่กันก็ไม่มีปัญหาอะไร เพราะเวลาเขาไปคอนเสิร์ตแทททูคัลเลอร์ของเขา เขาก็ยืนนั่นแหละ จะว่าไปเห็นเขาบ่นๆอยู่ช่วงสองสามวันนี้เพราะวงแทททูคัลเลอร์ออกอัลบั้มใหม่มาหลังจากที่หายเงียบไปหลายปี
เห็นว่าชื่ออัลบั้ม ‘สัตว์จริง’ น่ะครับ แล้วเขาก็ดีดดิ้นร้องโวยวายว่ารอวันศุกร์ที่จะมาถึงไม่ไหวเพราะอัลบั้มเต็มจะปล่อย
เห็นเขามีความสุขกับสิ่งที่เขาชอบแล้ว ผมก็เลยมีความสุขตามเขาไปด้วย อิทธิพลของเขาค่อนข้างจะเยอะต่อตัวผมพอสมควร เพราะช่วงหลังๆมานี่ก็กลายเป็นว่าผมย้อนกลับไปฟังเพลงเก่าๆของวงที่เขาชอบจนกลายเป็นมาอยู่ในมือถือของตัวเองเกือบทุกอัลบั้ม
เราสองคนยืนอยู่ในโซนยืนภายใน Hall กว้างใหญ่ในตัวเมืองกรุงเทพฯ รอบๆกายเป็นผู้คนที่หลงรักเสียงเพลงจากวงนี้เฉกเช่นเดียวกับผม
พอวันโอเคร็อคขึ้นมาบนเวที เสียงกรี๊ดก็ดังกระหึ่มลั่น ผมยืนอยู่ข้างๆพี่กันที่ตัวสูงซะจนบังวิวคนด้านหลังจนเกือบหมด เขาดูสนอกสนใจการแสดงเพลงต่างๆค่อนข้างมาก
หลายๆเพลงถูกเล่นไป แสงสีเสียงเปลี่ยนไปตามโทนสีของตัวเพลง มีตั้งแต่เพลงที่ร็อคจนหัวหลุด กับเพลงร็อคเบาๆสบายหูอย่างเพลง Chaos Myth ที่ผมชอบรองจาก Wherever you are และ Heartache
ในขณะที่คอนเสิร์ตเล่นไปเรื่อยๆ ผมคอยสังเกตใครอีกคนข้างตัวตลอด พี่กันเป็นประเภทที่ ถ้าสนใจสิ่งไหนแล้ว เขาจะเพ่งกับมันจนไม่รู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้นด้านข้างบ้าง
ถ้าให้เดา
เขาคงหลงเสียงเพลงของวงนี้เข้าไปเต็มๆล่ะนะ
เสียงกีต้าร์โปร่งเบาหูดังขึ้นมาพร้อมกับเสียงของนักร้องนำชื่อทากะ ผมรับรู้ได้ทันทีว่ามันคือเพลงอะไร
เพลง Heartache
So they say that time, takes away the pain
But I’m still the same
And they say that, I will find another you
That can’t be true
Why didn’t I realize?
Why did I tell lies?
I wish that I could do it again
Turnin’ back the time
Back when you were mine (all mine)
…
So this is heartache… เสียง Heartache ของนักร้องนำทำให้พี่กันเผลอบีบมือผมแน่น เสียงร้องที่บาดเข้าไปถึงหัวใจจนทำให้ใครหลายๆคนถึงกับปาดน้ำตา เราสองคนเคยฟังเพลงนี้กันมาก่อนแล้ว และเขาก็รู้ว่าความหมายของมันคืออะไร
เมื่อใครหนึ่งคนจากไป ใครอีกคนมักจะตกอยู่ในห้วงเวลาเดิมๆ หวนคิดถึงเขา คิดถึงเวลาที่มีเขาข้างตัว คิดถึงใครอีกคน ที่กลายเป็นเพียงแค่ความทรงจำ
ดังนั้น So this is heartache คือการถามว่า นี่มันคือความเสียใจใช่มั้ย?
ผมไม่รู้หรอกว่าช่วงเวลาดีๆเหล่านี้มันจะหายไปมั้ย รู้เพียงแค่ว่าลึกๆก็แอบกลัว กลัวว่าที่ผ่านมา ความสุขทั้งหลายมันจะเป็นเพียงแค่การเริ่มต้น หากแต่เมื่อเราเลือกที่จะรักใครสักคนแล้ว ถ้ามันจะถึงจุดที่ไปกันไม่ได้จริงๆ
ก็คงจะเสียใจ แต่ในขณะเดียวกัน ก็คงจะไม่เสียดาย
เพราะได้รับความรู้สึกที่ว่า เราเคยได้รักใครสักคนมากขนาดนี้แล้วนะ แม้จะครั้งหนึ่งก็ตาม
เมื่อเพลง Heartache จบ เพลงโปรดที่ผมชอบก็ตามมาติดๆทันที จากอารมณ์หน่วงๆจนทำใครหลายๆคนสะอื้นกันไปเมื่อกี้ ต่อด้วยเพลงที่อบอุ่นหัวใจอย่าง Wherever you are
หลายๆคนรอบกายเปิดใช้แสงไฟจากโทรศัพท์มือถือแล้วชูขึ้นเหนือหัวเพื่อให้เข้ากับบรรยากาศของเพลง ผมและพี่กันเองก็ทำแบบนั้น
ฝ่ามืออีกข้างของพี่กันยังคงกุมมือผมเอาไว้ แม้จะคลายออกเป็นกุมเอาไว้หลวมๆ ผู้คนที่ยืนเบียดเสียดอยู่รอบกายไม่มีใครบ่นเลยสักนิด แม้จะร้อน แต่เสียงเพลงกลับทำให้เราลืมความร้อนความอึดอัดไปจนหมด
นี่แหละนะเขาถึงได้บอกว่า
เสียงเพลง มีอิทธิพลต่อการกระทำของมนุษย์จริงๆ
Wherever you are, I’ll always make you smile
Wherever you are, I’m always by your side
Whatever you say, kimi wo omou kimochi
I promise you forever right now เพลงนี้เป็นเพลงแรกที่ทำให้ผมตกหลุมรักวงนี้ ความหมายของมันดีซะจนยกขึ้นแท่นเพลงโปรดไปแล้ว พี่กันเองก็เพิ่งรู้ความหมายของมันหลังจากให้ผมอธิบาย
ในขณะที่เพลงก่อนหน้า เป็นการคร่ำครวญถึงคนที่จากไป เพลงนี้คือการให้สัญญาว่า ไม่ว่าเมื่อไร ไม่ว่าที่ไหน ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
‘ฉันจะอยู่ข้างๆเธอ จากนี้ ตลอดไป’
คอนเสิร์ตจบลงภายในเวลาชั่วโมงกว่าๆ ผู้คนเริ่มทยอยออกไปตามป้ายบอกทาง ผมและพี่กันแทบจะออกมาเป็นคนท้ายๆเพราะเราอยู่เกือบหน้าสุด
วันนี้เป็นวันที่ผมมีความสุขมากๆ และจะจดจำมันไว้เลยว่า เราได้มาดูคอนเสิร์ตวงที่ชอบกับคนที่เราชอบ มันเป็นความรู้สึกแบบนี้นี่เอง
“สงสัยต้องไปซื้ออัลบั้มละ”
พี่กันโพล่งออกมาระหว่างที่เรากำลังเดินตรงไปยังลานจอดรถ
“ชอบล่ะสิ”
“อือ ชอบเพราะมึงอ่ะตัวนิ่ม”
ฝ่ามือหนักๆดันหัวผมเบาๆ
“ผมดีใจนะ”
“มีความสุขล่ะสิ หน้าบานเป็นชามข้าวหมาขนาดนี้”
เอ๊ะ นี่เขาจะเปรียบเทียบให้มันดูดีกว่านี้ไม่ได้หรือไง ไอ้พี่บ้านี่
“ผมชอบนักร้องนะ แต่มือกลองก็โคตรเท่เลย”
คนตัวสูงหันมาทำตาขวางใส่
“มือกลองเหรอ ก็หล่อดี”
“เห็นมะ ยิ่งเวลาตีกลองนะ”
“ทำไม เวลาตีกลองทำไม”
“หล่อไง”
“อ๋อ ชอบมากล่ะสิ ชอบมากก็ไปขอเป็นแฟนดิ”
คำพูดของเขาบ่งบอกว่าเขากำลังประชด พี่กันก็แบบนี้ทุกที วันนั้นเขาเพิ่งจะพูดไปเองว่าผมคุยกับหมาเขายังหึงเลย นี่ถ้าผมไปคุยกับต้นไม้ใบหญ้า เขาไม่ถอนหญ้าทิ้งทั้งสวนเลยเหรอ
“แฟนคลับไงแฟนคลับ”
“แล้วกูอ่ะ”
“พี่ก็แฟนครับไง”
ได้ยินแบบนั้นเขาก็หลุดยิ้มออกมา
เป็นคนที่เอาใจง่ายจริงๆ
ถ้าเขาให้เลือกระหว่างเขากับอะไรอีกหนึ่งอย่างล่ะก็ ถ้าเลือกเขาเป็นอย่างแรก เจ้าตัวก็จะยิ้มหน้าบานเป็นชามข้าวหมาเหมือนผมนั่นแหละ ยิ่งช่วงนี้พอรู้ว่าจิตใจผมอ่อนแอต่อรอยยิ้มของเขาแล้ว ก็ยิ่งยิ้มบ่อยมากขึ้นไปอีก
“เพลงร็อคบางทีก็เพราะดีเหมือนกัน”
“ก็ต้องเลือกเอาว่าจะฟังร็อคแบบไหนอ่ะ ถ้าร็อคจ๋าผมก็ไม่สู้นะ”
“ร็อคแบบไหน ล็อคแบบเข้าบ้านไม่ได้ไรงี้ป่ะ”
นั่นมุกเหรอถามจริง
“ตลกเหรอ”
“ก็ไม่ได้เล่นให้ขำ” เขาบึนปากเหมือนเด็กๆ
“อ่ะโอ๋ น้อยใจ”
“เดี๋ยวเถอะมึง”
กลัวจังเลยครับ
ใช้เวลาไม่นานก็เดินถึงรถ ผมเปิดประตูขึ้นไปนั่งบนรถก่อนจะจับหมอนรองคอหมีบราวน์ไปไว้ด้านหลังรถ ตอนแรกรถพี่กันก็สะอาดๆดีอยู่หรอก ไปๆมาๆของก็เพิ่มมาทีละชิ้นสองชิ้น ทั้งหมอนรองคอหมีบราวน์ หมอนอิงหมีบราวน์ หมอนอิงกระต่ายโคนี่ งอกมาเต็มรถไปหมดแล้ว
ดูท่าทางจะคลั่งไคล้มากจริงๆ
“ที่ห้องก็เยอะอยู่แล้ว เอามาไว้ในรถอีกอ่ะ”
บ่นไประหว่างที่กำลังจัดหมอนอิงให้ตั้งข้างกันตรงเบาะหลัง
‘กริ๊ง’
โทรศัพท์ของใครอีกคนดังขึ้นมาระหว่างที่ผมกำลังง่วนจัดของไม่จบไม่สิ้น พี่กันรับสายพร้อมกับกรอกเสียงโมโนโทนของเขาลงไป
“ว่าไง”
“โทรมาทำไม”
บทสนทนาของเขากับปลายสายนั้น ดูเหมือนจะไม่ค่อยพอใจสักเท่าไรที่อีกฝ่ายโทรมา ผมไม่ได้หันไปมองหน้าว่าพี่กันจะทำสีหน้าแบบไหน แค่ใช้หูฟังก็พอจะเดาออกว่าเขาคงทำสีหน้าไม่ค่อยพอใจนัก
“ก็ไหนบอกว่าลบเบอร์ไปแล้วไง วันหลังไม่ต้องโทรมาอีก แล้วไม่ต้องบอกให้ไปเปลี่ยนเบอร์ ไม่อยากมานั่งจำใหม่”
ผมกลับมานั่งตัวตรงแล้วสวมเข็มขัดนิรภัยระหว่างที่คนตัวสูงค่อยๆออกรถ เขายังคงคุยโทรศัพท์อยู่ แอบมองด้วยหางตาแวบๆก็เห็นว่าเขาไม่พอใจจริงๆด้วย
จะว่าไป คนที่โทรมา เป็นใครกันนะ
ตั้งแต่รู้จักกับเขา ผมก็ไม่เคยเห็นพี่กันชักสีหน้าใส่ใครขนาดนี้เลย
ไม่ได้ใส่ใจว่าเขาจะคุยอะไร ผมหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมากดดูบ้าง เฟสบุ๊คที่ไม่ค่อยได้เล่นเท่าไร แต่วันนี้ผมกลับไปเล่นเพราะอยากอัพสเตตัสเกี่ยวกับการมาดูคอนเสิร์ตวงโปรดในวันนี้
‘ได้มาดูแล้วนะ วันโอคุ สุดยอดไปเลย’ พออัพสเตตัสพร้อมกับรูปหน้าคอนลงไป เพียงไม่นานลุงรหัสก็มากดถูกใจด้วยความรวดเร็ว ลุงรหัสเองก็เป็นสาวกของวันโอเคร็อคเหมือนกัน
เป็นไง หนุกป่ะ ลุงรหัสรีบไลน์มาหาด้วยความตื่นเต้น ผมพิมพ์กลับไปด้วยความตื่นเต้นมากกว่า
*สนุกมากกก เสียดายลุงไม่มา
กูอยากไปชิบหาย แต่ติดพรีเซ้นต์โปรเจคเนี่ย
ไอ้เวงเอ้ยยย *ผมไปเข้าแถวซื้อเสื้อมาให้แล้วนะ
น่ารักมากเด็กก้อน
แล้วไอ้กันอ่ะ มันเป็นไง *ก็ดีนะ มองทากะตาค้างเลย
เออ ฟังแต่พี่แทททูของมันอ่ะ ให้มันเปิดหูเปิดตาบ้าง *พี่กันไม่ฟังเพลงอย่างอื่นเลยเหรอ
ไม่ ใครแตะก็ไม่ได้นะ รักยิ่งกว่าลูก ผมละสายตาจากจอโทรศัพท์หันไปมองคนที่ยังไม่วางสาย พี่กันเหลือบตามามองผมเล็กน้อยก่อนจะยิ้มมุมปากเล็กๆส่งมาให้
ภูมิแพ้รอยยิ้มมุมปากของเขานี่ ผมแก้ไม่ได้จริงๆครับ ใจเต้นตุบตับเลย
*ว่าแต่พี่หมอสี่เป็นไงบ้างอ่ะ
ช่วงนี้พี่หมอสี่ไม่ค่อยโผล่มาหาพี่กันสักเท่าไร เขาตัวติดกับลุงรหัสซะมากกว่า เห็นว่าพี่หมอสี่เทอมหน้าจะไม่ค่อยว่างแล้ว ก็เลยต้องไปใช้เวลาอยู่กับลุงให้คุ้มค่าสักหน่อย
ก็สบายดี สบายมาก เอาตีนพาดหัวลุงอยู่เนี่ย พี่หมอสี่กับลุงรหัสสนิทกันซะจนเรียกได้ว่าเหมือนเป็นทั้งเพื่อนและแฟน ผมเคยแอบถามพี่หมอสี่อยู่ว่าเจอกับลุงรหัสได้ยังไง เขาตอบว่ารู้จักกันผ่านทางปู่รหัสนั่นแหละ มาเจอกันตอนแรกก็เฉยๆ แต่ดันไปเจอกันอีกทีบนรถประจำทางของทางมหาวิทยาลัย ก็เลยชอบกันตั้งแต่ตอนนั้น
มนต์รักรถประจำทางไปอีกอ่ะ
ส่วนผมกับพี่กันก็ มนต์รักรถไฟฟ้าอะไรแบบนั้น
คนตัวสูงข้างๆถอนหายใจออกมาพลางโยนโทรศัพท์ไปไว้เบาะหลัง ผมหันหน้าไปมองเขา
ถ้าถามออกไป เขาจะหาว่าผมเสือกมั้ยนะ
“ใครเหรอ” แต่ก็ถามออกไปแล้ว ถ้าโดนด่าค่อยขอโทษทีหลังแล้วกัน
“แฟนเก่า”
พอได้ยินว่าเป็นแฟนเก่าปุ๊บ ก็เหมือนต่อมอยากรู้มันปิดตัวลงดื้อๆเลย
ผมหดตัวเหลือสองนิ้วแล้วหันออกไปมองวิวนอกตัวรถ พี่กันไม่เคยเล่าเรื่องแฟนเก่าให้ผมฟัง แต่เคยบอกว่าเขาเคยมีแฟนมาแล้วหนึ่งคน หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้เซ้าซี้ว่าอยากจะรู้อะไรเพิ่มเติมอีก ก็ได้แต่พูดในใจว่า มันจบไปแล้วนี่ จบไปแล้วก็คือจบ จริงมั้ย
แล้วทำไมจู่ๆถึงโทรมาหาล่ะ
นี่แหละคือสิ่งที่ยังไม่จบล่ะ
“อย่าคิดมาก มันก็แค่โทรมาบอกว่าเหงา”
เหรอ
ผมก็เหงานะ พี่ไม่คุยกับผมตั้งหลายนาที
“หิวป่ะ เดี๋ยวแวะหาไรกินก่อน”
พี่กันเลี้ยวรถเข้าไปยัง Drive-Thru ของร้านฟาสต์ฟู้ดชื่อดัง เขาสั่งเบอร์เกอร์กุ้งและนักเก็ต ส่วนผมเลือกที่จะกินไอศกรีมโคนวนิลาเพราะอากาศวันนี้ค่อนข้างร้อน
ไม่นานนักไอศกรีมโคนวนิลาก็มาอยู่ในมือผม ส่วนเบอร์เกอร์กุ้งก็ไปอยู่ในมือของใครอีกคน
ชอบกินกุ้งขนาดนี้ พี่น่าจะไปเปลี่ยนชื่อจากกันเป็นกุ้งให้รู้แล้วรู้รอดไป
“เขาโทรมาบอกว่าเหงาแล้วพี่ตอบว่าไงอ่ะ” ไม่รู้เพราะอะไรถึงทำให้ผมถามออกไป ก็แค่ น้อยใจเล็กๆล่ะมั้ง แต่ก็พยายามซ่อนมันเอาไว้
คงไม่มีใครชอบหรอกที่แฟนของเรากลับไปคุยกับแฟนเก่า
จริงมั้ยล่ะ
ถ้าพี่กันหึงเวลาผมคุยกับหมาล่ะก็ ผมก็หึงเขาเวลาเขาคุยกับคนอื่นเหมือนกันนั่นแหละ
“กูก็ตอบว่า เหงามึงก็ไปคุยกับนกกับต้นไม้สิ ตัวขี้เหงาข้างๆกูยังคุยกับธรรมชาติเป็นเรื่องเป็นราวเลย”
ไอ้พี่กัน!
ผมหน้าขึ้นสี คือเมื่อไม่กี่วันก่อนเราไปเที่ยวสวนสัตว์กันมา แล้วผมก็ไปนั่งคุยกับสัตว์แถวนั้นเป็นเรื่องเป็นราวเพราะความน่ารักของมัน ก็แค่คุยเหมือนเวลาเล่นกับเจ้ากอดเวอร์ชั่นสองนั่นแหละ ว่าแต่ผม ใครกันที่นั่งคุยกับหมาเป็นเรื่องเป็นราวอยู่หน้าเซเว่นล่ะ
“ไม่ต้องห่วงหรอก กูตัดแล้วตัดเลย”
“พี่ไม่ชอบเขาเหรอ”
“อือ เขาโกหกกูไง”
อ่า ถึงว่าล่ะ ที่เขาพูดว่าไม่ชอบคนโกหก ก็เพราะแบบนี้สินะ
“แล้วอีกอย่าง กูมีเจ้าของหัวใจแล้ว จริงมะ”
ไม่พูดเปล่ายังเอาแขนมากระแซะอีก ไอ้คนเถื่อนนี่…
“จะว่าไป ถ้าวันนึงเราไม่ได้อยู่ด้วยกัน พี่จะเหงามั้ยอ่ะ” ถามออกไปแบบซื่อๆ บอกตามตรงว่าในใจไม่ได้คิดอะไรหรอก ก็แค่อยากได้ยินว่าเขาจะตอบยังไง
“ถามอะไร มึงอินกับเพลงฮาร์ทๆอะไรนั่นเหรอ”
“ฮาร์ทเอค”
“อย่านะกอด อย่ากวนประสาทพี่”
ก็แค่ชอบแซวเขาเวลาอ่านออกเสียงภาษาอังกฤษแค่นั้นเอง ถือว่าได้ความรู้ไปด้วยนะ
“ผมน่าจะเหงามาก” ผมบ่นอุบแล้วกัดไอศกรีมต่อ
“แน่สิ มึงมันตัวขี้เหงาไง”
“แล้วพี่ล่ะ ขี้เหงาหรือเปล่า”
หันไปมองเขาแวบหนึ่ง แล้วหันมาสนใจไอศกรีมต่อ
“เหงา”
“เหงามากด้วยถ้ามึงไม่อยู่”
คำพูดของพี่กันส่งความอบอุ่นเข้ามาในใจผม ได้แค่นั่งยิ้มให้ไอศกรีมโง่ๆเหมือนอย่างที่เขาชอบว่าเวลาผมยิ้มเรี่ยราดให้กับสิ่งของรอบๆกาย
รถของเขาจอดลงด้านล่างสถานีรถไฟฟ้าสยาม เพราะวันนี้ผมต้องนั่งรถไฟฟ้ากลับบ้าน พี่กันก็เลยอาสามาส่งที่สถานีก่อนเขาจะวนกลับไปที่หอของตัวเอง
มือของผมกำลังจะเปิดประตูออกจากรถ แต่เจ้าของรถกลับกดล็อครถซะอย่างนั้น
“ลืมไรป่ะ”
ไม่ได้ลืมสักหน่อย
“ผมกลับแล้วนะ ขอบคุณที่มาเป็นเพื่อนครับวันนี้”
“ใครเป็นเพื่อน”
อ่ะ
“เป็นแฟน” พูดพลางเกาหูเกาหาง เป็นแฟนกันมาระยะเวลาหนึ่งแล้วก็จริง แต่ไม่ชินเลยอ่ะเวลาต้องเรียกเขาว่าแฟน ใจเต้นแรงตลอด
“กลับดีๆ ไม่ต้องไปทำท่าชาวร็อคใส่ใครเขานะ”
ใครจะไปทำเล่า ผมก็อายเป็นนะ
พยักหน้าตอบคำถามเขาแบบเชื่อฟัง จะเปิดประตูแต่เขาก็ไม่ยอมปลดล็อคให้อีก
“ถ้าไม่ปลดล็อคก็ลงไม่ได้นะ ของเต็มมือขนาดนี้”
“ขอหอมก่อนเดี๋ยวให้ลง” เอาอีกละ
“ได้คืบจะเอาศอกตลอดอ่ะ”
ผมบ่น จู่ๆพี่กันก็เคลื่อนตัวเข้ามาใกล้ จมูกโด่งๆกดลงบนแก้มของผมแล้วถอนออกไปด้วยความรวดเร็วปล่อยให้ผมนั่งอึ้งอยู่กับที่เพราะไม่ทันได้ตั้งตัว
ไอ้… ไอ้คนใจบาป!
พอเห็นหน้าเหวอๆของผมแล้วเขาก็หัวเราะชอบใจมีความสุข พี่กันปลดล็อคประตูทำให้ผมต้องรีบเปิดประตูหนีเขาออกไป อยู่กับผู้ชายคนนี้ทีไร หัวใจมันพรุนทุกทีสิน่า
“เป็นชาวร็อคอ่ะเป็นได้”
อะไรอีกล่ะ
“แต่หัวใจมึงอ่ะ กูล็อคไว้แล้ว ไปไหนไม่ได้ละ”
ส่งความเสี่ยวเสร็จก็ขับรถออกไป ทิ้งให้ผมยืนหน้าร้อนอยู่คนเดียว
ล็อคแล้วก็ล็อค ไม่ต้องกลับมาไขแล้วโยนทิ้งนะ
จะไม่ให้อภัยเลยไอ้บ้า
// มาล็อคหัวใจเราบ้างสิพี่กัน เราอยากโดนล็อคบ้าง
- วันนี้อยากจะมาขอบคุณคนอ่านทุกๆคนที่รักพี่กอดและน้องกันนะคะ อยากขอบคุณหลายๆที่ ทั้งทางเพจ ทางทวิต ทางเด็กดี รวมไปถึงทางช่องทางอื่นๆที่อัพเดทLikeกันด้วย ขอบคุณที่โปรโมทนิยายเรื่องนี้ ขอบคุณที่ชวนเพื่อนๆมาอ่าน ขอบคุณทุกทวีตที่พูดถึง Likeกัน ยูตามอ่านอยู่ตลอดแต่ไม่มีโอกาสได้เมนชั่นไปขอบคุณ
- Likeกันเป็นนิยายเรื่องแรกเลยตั้งแต่แต่งมาที่ได้รับเสียงตอบรับดีขนาดนี้ ตอนแรกคิดว่าจะไม่มีคนชอบซะแล้ว แต่พอเห็นคนชอบ ไปซื้อชานมธัญพืช ขึ้นรถไฟฟ้าตามน้องกอดแล้ว รู้สึกดีมากๆเลยค่ะ ฝากเอ็นดูเด็กๆต่อๆไปด้วยนะคะ
- สุดท้ายนี้ ถ้านิยายเรื่องนี้มีข่าวดีเมื่อไร จะมาแจ้งให้ทราบนะคะ
สามารถติดตามการอัพเดทเพิ่มเติมและพูดคุยกับยูได้ทาง
เพจเฟสบุ๊ค jiwinil หรือทางทวิตเตอร์ @jiwinil_ ได้เลยนะคะ
รักมากๆเลยค่ะ <3
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
