Prologue
การฆ่าตัวตายจะเป็นความรู้สึกแบบไหนนะ?
คุณไม่มีวันรู้หรอกเพราะผมจะฆ่าคุณเอง…
“เรามีถุงยางสองกล่อง กล่องละสามซอง เราใช้ไปสี่” “ก็ทั้งหมดสี่”
“จริงๆคือผมสาม แต่รอบแรกถุงมันแตกเลยใช้ไปสี่ ส่วนคุณสี่เพราะนับรวมตอนผมใช้มือ อะไรนะ? โอ้โลม? เล้าโลม?” “ผมหมายถึงจำนวนที่ใช้ ไม่ใช่จำนวนที่เสร็จ..”
“อ้อโอเค อย่าทำหน้าดุสิ เฮ้…” “จริงจังหน่อย”
“โอเคๆ แล้วมันพิสูจน์เรื่องที่เราตั้งคำถามได้หรือยัง?” “แบบทดสอบที่ทำนี่ดูเหมือนว่ามันไม่ได้เพิ่มความผูกพันระหว่างบุคคลเท่าไหร่”
สายตาสองคู่มองแบบทดสอบสองใบที่ติ๊กๆกันไปจนเสร็จเมื่อคู่
“แสดงว่าคนเราสามารถมีสัมพันธ์ทางกายโดยไม่ต้องมีบริบทรอบตัว ทั้งปัจจัยการพูดคุย บรรยากาศ หรืออะไรต่างๆได้จริง แต่…เป็นความพึงพอใจในรูปแบบเกิดขึ้นแล้วจบไปครั้งต่อครั้ง ผมได้คำตอบของผมแล้ว คุณล่ะ?”
“ผมสามารถมีอะไรกับผู้ชายได้ โดยไม่รู้สึกแย่เลย โอเคด้วยซ้ำ…ถือว่าตอบโจทย์” “จบดีล”
“ป่ะ กลับ” “อือ”
“เดี๋ยวช่วยพยุง” คนตัวหนากว่าดันตัวลุกขึ้นทั้งร่างกายเปล่าเปลือยสอดมือเข้าประคองคนตัวบางกว่าขึ้นจากพื้นห้องเย็นๆที่มีเพียงเบาะนอนเก่าๆวางรอง
คนผิวซีดใช้ไหล่กว้างเป็นหลักยึดยันตัวเองลุกขึ้นนั่งเก้าอี้เพื่อใส่เสื้อผ้า ร่างกายเปล่าเปลือยเหมือนกันออกจะขัดเขินอยู่สักหน่อยถึงแม้จะผ่านความสัมพันธ์มาแล้วก็ตาม
ขยับขาจะใส่กางเกงก็เจ็บเสียดจนซี้ดปาก
“มาๆ ช่วยใส่” ร่างหนาที่ใส่กางเกงเสร็จแล้วคุกเข่าลงตรงหน้าคนผิวขาวซีด ค่อยๆช่วยดึงกางเกงบ็อกเซอร์ขึ้น ตามด้วยกางเกงยีนส์
“ทำไมผิวช้ำง่ายแบบนี้” มองรอยนิ้ว รอยฟัน รอยจูบที่ตัวเองฝากไว้บนผิวกายอีกคนแล้วส่ายหน้า เขาไม่ได้ทำอะไรรุนแรงด้วยซ้ำแต่มันกลับขึ้นรอยซะชัดแจ๋ว
“ก็คนมันผิวบาง”
“หายกันเนอะ แสบหลังเหมือนกัน คงมีแต่รอยเล็บ” หันแผ่นหลังกว้างให้ดูรอยเล็บจิก ขูดที่เห็นชัดผ่านผิวเนื้อสีแทน
“เจ็บแค่หลังอย่าบ่น นี่เจ็บตูดยังไม่พูดสักคำ”
“คร้าบๆ ขอโทษครับ ใส่เสื้อผ้าเหอะ ดึกแล้ว” “อือ”
“ได้บอกลาหลอดตะเกียบนี่สักที” หัวเราะเบาๆพร้อมกัน เพราะเวลาทำการทดลองนี่ต้องมากันตอนสี่ทุ่ม ไม่มีใครเห็น ไม่มีใครรู้ ห้องใต้หลังคาที่มีแต่ไฟติดๆดับๆ บางห้องก็ไฟใช้ไม่ได้ เลยซื้อหลอดตะเกียบถูกๆมาเปลี่ยนแทน ผลที่ได้คือไฟแยงตา แถมบรรยากาศการมีสัมพันธ์ท่ามกลางกล่องเก็บของเก่า โคตรจะไม่เอื้อต่อสภาวะทางอารมณ์เลยสักนิด
ดีที่ห้องใต้หลังคามีกระจกรับแสงจันทร์ทำให้กล้อมแกล้มไปได้ว่าห้องสามเหลี่ยมหน้าจั่วนี่เป็นสถานที่พลอดรักใต้แสงจันทร์แบบในหนังฝรั่ง…
เหงื่อแลกเหงื่อ…ผิวเนื้อต่อผิวเนื้อ
ความสัมพันธ์ดิบๆ… บวกกับการลักลอบไม่ให้ใครจับได้
โคตรมันส์
“เอาไปติดที่บ้านไหม?”
“บ้านใช้หลอดฟลูออเรสเซนส์” “กวนตีน…”
สองร่างเดินคู่กัน ลงจากตึกที่มืดสนิท ไม่มีการจูงมือ ไม่มีการสัมผัส…
ก็ไม่ได้เป็นอะไรกัน…แค่พิสูจน์ความสงสัยร่วมกัน
‘เพื่อน’ ยังไม่นับว่าเป็นเลยมั้ง?
“แล้วถุงยางที่เหลือละ?” “คุณเก็บไว้เหอะ ผมคงไม่ได้ใช้กับใครเร็วๆนี้หรอก”
“เหลือสองซอง ก็เก็บไว้คนละซองไหม ที่ระลึก?” ============================================
นิยายเรื่องนี้สำหรับคนชอบโรแมนติกหม่นๆ หวานในสีเทาๆค่ะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
