Chapter 24
ความพยายาม และความรู้สึกที่ได้กลับมา...
“มองอะไร !”
“หึ...”
“ไอ้บ้าเอ๊ย”
ผมสบถออกมาเบาๆ พลางก้มหน้าก้มตาจัดการสาคูแคนตาลูปนมสดในถ้วยของตัวเอง ซึ่งรสชาติของมันถือว่าอร่อยมากเลยทีเดียว และตอนนี้ก็เย็นพอที่จะทำให้คนทำกลับบ้านไปแล้ว ซึ่งผมก็ไม่เข้าใจทำไมป้านวลถึงต้องไปๆ กลับๆ บ้านมันด้วย
แต่ก็ขี้เกียจถามอ่านะ
“ไอ้เหี้ยมืด”
“อะไร ?” ผมตอบกลับเสียงเรียกนั่นด้วยน้ำเสียงแข็งๆ ก่อนที่ไอ้ธามมันจะทำนิสัยเสียๆ โดยการดึงถ้วยสาคูออกไปจากตรงหน้าผม ทั้งๆ ที่ผมยังตักกินอยู่ จนทำให้มันกระฉอกหก “ไอ้ธาม !”
“เป็นเหี้ยอะไร !?”
“มึงมากกว่าที่เป็นอะไร !” ผมพูดเสียงดัง ก่อนจะลุกขึ้นมองหน้ามันโกรธๆ จากสถานการณ์ก่อนหน้านี้ไม่หาย เพราะไม่รู้ว่าต่อไปจะมองหน้าไอ้พวกเพื่อนดื่มทั้งหลายนั่นยังไง “มึงมันบ้า กูกลับแล้ว !”
ผมวางช้อนลงกับโต๊ะเสียงดัง ก่อนจะเดินออกจากตรงนั้น แต่ก้าวได้เพียงแค่ไม่กี่ก้าว แรงฉุดกระชากแรงๆ ที่แขน ก็เป็นตัวฉุดให้ผมหยุดเดินซะก่อน “จะโกรธเหี้ยอะไรนักหนา นานๆ ทีอวดผัวบ้างไม่ได้งั้ย !”
“เออ ไม่ได้ !”
“มึงนี่มัน...!” ไอ้ธามมันทำหน้าโกรธจัดพลางยกนิ้วชี้หน้าผม ก่อนที่เจ้าตัวจะชักมือตัวเองลง พลางผ่อนลมหายใจออกแรงๆ ก่อนที่มันจะพูดในสิ่งที่ผมแทบไม่เชื่อหูตัวเองออกมา “เออ อยากทำอะไรก็ทำ ขอโทษด้วยแล้วกัน !”
ว่าจบร่างสูงก็เดินหนีขึ้นบันไดไปที่ชั้นสองทันที ปล่อยให้ผมยืนอึ้งอยู่แบบนั้น เมื่อรู้สึกตัวก็รีบหันมองตามแผ่นหลังที่หายไปแล้วของไอ้ธาม ในใจที่ยังคงขุ่นมัวตอนนี้คิดได้อยู่เพียงอย่างเดียว
“อยากโกรธก็โกรธไปเถอะ !”
[Time : Say]
ตอนนี้ไอ้แทนน่าจะกลับไปแล้ว หลังจากที่ผมทิ้งมันขึ้นมาอยู่ข้างบนคนเดียวเกือบๆ สองชั่วโมง แถมยังไม่ลืมล็อกประตูห้องด้วย ก่อนที่ตัวเองจะทิ้งตัวลงนอนเซ็งๆ พลางหยิบรีโมทมากดเปิดทีวีเล่น เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาจนตาลาย ในที่สุดก็เลิกทำแบบนั้นและทิ้งรีโมทไปและเปลี่ยนเป็นนอนมองเพดานห้องเฉยๆ แทน
แม่งนอนไม่หลับ...
ติ๊ง ~
ผมสะดุ้งเมื่อเสียงไลน์จากโทรศัพท์ตัวเองดังขึ้น จนตัวเองรีบคว้าโทรศัพท์มาอย่างเผลอตัว แต่ก็ต้องอารมณ์เสียนิดๆ เมื่อเห็นว่าเป็นแชทจากไลน์กลุ่มแทนที่จะเป็นคนที่ตัวเองรอให้มา ‘ง้อ’
หึ...หวังอะไรไร้สาระ...
ผมกดเปิดแชทในโทรศัพท์ตัวเองดู พลางไล่อ่านข้อความตั้งแต่ของไอ้แทนที่ตัวเองเป็นคนส่งไปเอง
แทน : มีผัวแล้ว ชื่อ ‘ธาม’
เบล : (สติ๊กเกอร์ตกใจ)
มิกค์ : อะไรวะนั่น
โก้ : เห้ย ใครแกล้งไอ้แทนวะ ?
แก๊บ : ไม่ได้แกล้งหรอกมั้ง สงสัยเจ้าตัวอยากโดนจนเรียกร้องความสนใจมากกว่า
โก้ : บ้า ไอ้แทนมันแมนจะตาย ใครแกล้งมันแน่ๆ !
(คุณมี 52 ข้อความยังไม่ได้อ่าน)
ผมมองข้อความที่จับใจความได้เป็นบางอันด้วยความอารมณ์เสีย ก่อนจะเลื่อนลงหาข้อความปัจจุบันแบบผ่านๆ ตา ก่อนจะสะดุดเข้ากับข้อความหนึ่งเข้า
แม็ก : คนนี้เห็นบ่อยๆ แม่งเป็นเกย์เหรอวะ ?
ผมอ่านข้อความต่อจากนั้นด้วยความอารมณ์เสีย และไม่ต้องแปลกใจว่าทำไมบางคนถึงไม่รู้จักกัน เนื่องจากกลุ่มนี้มันรวมเฉพาะผู้ชายที่เป็นนักดื่มจริงๆ ที่เรียนอยู่มหา’ลัยเดียวกัน แต่รวมๆ แล้ว ก็มากหน้าหลายตาพอสมควร
แม็ก : แต่หน้าสวยดี กูสนใจนานละ ถ้าร่านมากนัก ฝากบอกให้มันมาหากูที่ตึกศิลป์ได้เลย เดี๋ยวจัดให้หนักๆ
“หึ !” ผมเค้นเสียงออกมา เมื่อผลที่ได้กลับมามันได้แย่กว่าที่คิด ก่อนที่จะจัดการพิมพ์บางอย่างลงในช่องแชทตัวเอง แต่ยังไม่ทันจะกดส่ง แชทใหม่ก็ดันเด้งขึ้นมาก่อน และเจ้าของข้อความก็ทำเอาผมถึงกับหยุดชะงักการกระทำของตัวเอง
แทน : มีปัญหาอะไรกับกู ?
แม็ก : อยากรู้ว่ามีปัญหาอะไร ก็มาหากูที่ตึกศิลป์ดิ เดี๋ยวบอก
แทน : จำเป็น ?
แซ็กส์ : น้องแทน ใจเอาๆ นะ
แทน : เอาเหี้ยไร
แซ็กส์ : (สติ๊กเกอร์กลัว)
แม็ก : ปากดีงี้ น่าเอาKยัดปาก
แทน : ปากแบบมึงก็น่าเอาตีนยัดปากเหมือนกันแหละ
แม็ก : มาเอาตีนยัดปากกูสิ รออยู่ตึกศิลป์ เดี๋ยวกูจะเอาKยัดตูดมึงเอง ฮ่าๆๆๆ
ธาม : บ่นเหี้ยอะไรกัน
ในที่สุดผมก็ส่งที่ตัวเองพิมพ์ค้างไว้ หลังจากที่อ่านแชทที่ถกเถียงกันไปมาระหว่างไอ้แทนกับไอ้แม็ก ทำให้รู้ได้เลยว่าตัวเองพลาดอย่างหนัก เพราะการแสดงความเป็นของไอ้แทนแบบนี้ นอกจากจะกันตัวผู้ออกจากมันไม่ได้แล้ว ยังเผยไต๋ให้พวกมันเข้าหามากกว่า
เหี้ยเอ๊ย...
แซ็กส์ : อ้าวววว ตัวจริงเขามา เราเผ่นดีกว่า ~
แม็ก : ตัวจริงอะไรวะ
แทน : …
ธาม : กูชื่อ ‘ธาม’ ถ้าใครข้องใจอะไรก็ทักมา
ผมมองแชทที่นิ่งไปเกือบสองนาที แล้วทิ้งโทรศัพท์ด้วยความอารมณ์เสีย ก่อนจะสะดุ้งเมื่อเสียงเตะประตูห้องนอนตัวเองเกิดขึ้นเสียงดัง
ปั้งๆๆๆๆๆๆ
“ใครวะ !” ผมพูดออกมาด้วยท่าทีหงุดหงิด ก่อนจะเด้งตัวลุกขึ้นจากที่นอนและไปที่ประตูทันที เมื่อเห็นว่าแรงกระแทกนี่แรงขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งโดยปกติเวลานี้ไม่น่าจะมีคนอยู่ที่บ้านผมแล้ว และที่สำคัญถ้าเป็นคนนอกมันจะเข้ามาได้ไง
แม่งคงไม่ใช่โจรหรอกนะ
แอ๊ด ~
พลั่ก !
“ล็อกทำเหี้ยอะไร หรือจะให้กูนอนข้างนอกห๊ะ !?” เสียงโวยวายดังๆ ที่มาพร้อมกับใบหน้าบึ้งตึงหลังจากที่เจ้าตัวเข้ามาผลักผมจนเซถอยหลัง
“ไอ้แทน...”
“เออ งั้นกูนอนข้างนอกก็ได้ !”
คนตรงหน้ามองผมโกรธๆ ก่อนจะสะบัดหันหลังทำท่าจะเดินกลับไป จนตัวเองต้องคว้าแขนนั่นไว้ พลางถามขึ้นงงๆ “มึงไม่ได้กลับหอไปแล้วเหรอวะ ?”
“กลับเหี้ยไร กูนั่งอยู่ข้างล่าง” มันทำท่าหงุดหงิด ก่อนจะสะบัดมือผมออก แล้วพูดขึ้นอีกรอบ จนผมแอบคิดว่าท่าทีแบบนี้ของมันนี่กำลังน้อยใจหรือเปล่า “อยากให้กลับกูกลับก็ได้”
“หึ ”
“หัวเราะอะไร ?”
“เปล๊า ~” ผมว่าเสียงสูงก่อนจะมองมันยิ้มๆ พลางเอื้อมมือไปคว้าแขนนั่นมาใหม่ แล้วดึงให้เดินตามเข้ามาในห้อง ซึ่งไอ้แทนมันก็ยอมเดินเข้ามาอย่างว่าง่าย ไม่สะบัดสะบิ้งเหมือนเมื่อก่อน ก่อนที่ไอ้แทนมันจะจับมือผมให้ปล่อยออกแล้วพูดขึ้นมาเสียงเรียบ
“กูไปอาบน้ำก่อน”
ว่าจบร่างสีเข้มก็เดินเข้าห้องน้ำไปทันที เหลือแต่ผมที่ยืนมองมันจนกระทั่งประตูห้องน้ำปิดลง ตัวเองเลยเดินกลับมานั่งที่เตียงด้วยความอารมณ์ดี แตกต่างจากเมื่อซักครู่ ก่อนจะคว้าโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมากดเล่นเพื่อรออีกคนออกจากห้องน้ำ ก็ต้องหุบยิ้มลง เมื่อเห็นแชทกลุ่มที่ยังคงเปิดค้างไว้ ถึงจะไม่มีแชทใหม่ๆ เพิ่มมา แต่ข้อความเก่าก่อนหน้านี้ก็จุดฉนวนอารมณ์ผมพอสมควร
ธาม : ส่วนมึงไอ้แม็ก...
ธาม : นอกจากตีนเมียกู สนใจเอาตีนกูไปแดกด้วยมั้ย
.
.
.
แม็ก : ไม่ล่ะ โทษทีว่ะ
“ไอ้ธาม กูยืมที่โกนหนวดหน่อยนะ !”
เสียงตะโกนที่ออกมาจากห้องน้ำทำให้ผมทิ้งโทรศัพท์ตัวเองแบบถาวร และมาสนใจกับคนที่อยู่ในห้องด้วยกันแทน “เออๆ ตามสบาย”
ผมตะโกนกลับไป ก่อนจะนึกสนุกเลยเดินไปบิดลูกบิดประตูห้องน้ำเบาๆ และก็เป็นไปตามคาดเมื่อไอ้แทนมันไม่ได้ล็อกประตูจริงๆ ผมจึงไม่รอช้า เปิดประตูเข้าไปทันที ก็เห็นได้ว่าไอ้แทนตอนนี้มันอยู่ในสภาพกางเกงบ็อกเซอร์ตัวเดียว ฉบับเตรียมนอนของมันกำลังก้มๆ เงยๆ อยู่บริเวณอ่างล้างมือกว้าง ก่อนที่ร่างสีเข้มนั่นจะสะดุ้งเฮือก เมื่อเงยหน้าขึ้นมาเจอผมที่ยืนอยู่ด้านหลังผ่านกระจก
“อะ...ไอ้ธาม ตกใจหมด นึกว่าผี !” มันบ่นทันทีที่ตั้งสติได้ ก่อนจะคว้าผ้าขนหนูผืนเล็กข้างๆ ที่เจ้าตัวเตรียมไว้ขึ้นมาเช็ดหน้า และก็ยังคงบ่นไม่หยุด “แม่งมาไม่ให้สุ่มให้เสียง ถ้ากูหัวใจวายจะทะ...ฮะ...เฮ้ย !”
“...”
มันร้องเสียงหลง เมื่ออยู่ๆ ผมก็ตรงเข้าไปอุ้มร่างนั้นขึ้นนั่งบนอ่างล้างมือโดยที่สูงเลยเอวขึ้นมานิดหน่อย โดยจับให้ร่างของไอ้แทนหันเข้าหาผม มันเลยมองด้วยสายตาหวั่นๆ และทำท่าจะลง ผมจึงขยับตัวเข้าไปยืนขวางทางไว้ จนในที่สุดไอ้แทนมันก็ยอมจำนนแล้วนั่งนิ่งๆ แต่โดยดี
“เป็นบ้าอะไรอีกห๊ะ ?”
“ชอบว่ะ” คำพูดของผมทำเอาคนที่นั่งอยู่สูงถึงกับหน้าขึ้นสี ก่อนจะพูดขึ้นเสียงดังราวกับกำลังทำลายความเขินของตัวเอง
“เออ รู้แล้วน่า !”
“หึ...” ผมยิ้มมุมปากออกมาเล็กน้อย ก่อนจะรั้งท้ายทอยของคนที่กำลังบ่นอุบอิบกับตัวเองไม่เลิกเข้ามา ไอ้แทนที่อยู่ๆ ก็โดนดึงมาก็คว้าเข้าที่ไหล่ผมแน่น เพราะกลัวตก จนกระทั่งริมฝีปากของเราทั้งคู่สัมผัสกัน ซึ่งคนตรงหน้าก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร ออกจะตอบรับโดยการอ้าปากด้วย ผมจึงไม่รอช้ารีบใช้ลิ้นตัวเองลุกล้ำไปในปากที่มีรสชาติฟาดๆ ของยาสีฟันเล็กน้อยนั่นทันที แต่ก็ไม่ได้ทำให้จูบนี้รู้สึกแย่ลง โดยที่ตอนนี้ต่างไม่มีใครยอมใคร ผมจึงดูดลิ้นของมันแรงๆ จนเจ้าตัวส่งเสียงอื้ออึงออกมาบ้าง ก่อนที่ไอ้แทนมันจะเปลี่ยนเป็นใช้มือประคองใบหน้าผม ผมเองก็แทรกตัวเข้าไประหว่างขาทั้งสองข้างนั่นแล้วกอดเอวร่างตรงหน้าไว้แน่น ขาของไอ้แทนก็ขึ้นรัดสะโพกผมโดยอัตโนมัติ ก่อนที่ตัวเองจะถอนจูบออกแล้วไล่ลิ้นลงบริเวณลำคอลงมาถึงหน้าอกจนคนตรงหน้าถึงกับเชิดหน้าขึ้น หอบหายใจ ซึ่งทำแบบนี้วนเวียนอยู่ซักพัก จึงไล่ริมฝีปากขึ้นไปอีกครั้งบริเวณใบหูบางพลางขบเม้มเบาๆ แล้วกระซิบ “อร่อย...”
“กูยังไม่ได้แปรงฟัน ขี้ฟันกูอร่อยขนาดนั้นเลย ?”
“ถ้ามึงยังไม่แปรง แสดงว่ามึงแดกยาสีฟันเข้าไปล่ะสิ รสชาติชัดซะขนาดนี้”
“เออ กูแดกเข้าไปเองล่ะ ”
“ขอร้องอย่าทำลายบรรยากาศ ”
“หึ...” ไอ้แทนมันเค้นเสียงเบาๆ ก่อนจะเป็นฝ่ายประกบริมฝีปากลงมาบนปากของผมอีกครั้ง จากจูบร้อนแรงเมื่อซักครู่จึงเปลี่ยนเป็นแบบอ่อนโยนทันที เมื่อไอ้แทนมันค่อยๆ ดูดดุนริมฝีปากล่างของผมเบาๆ แล้วค่อยๆ ถอนออกอย่างอ่อยอิ่ง มันมองผมด้วยสายตาที่บอกไม่ถูก แต่ก็กระตุ้นอารมณ์ของผมพอสมควร
“มองแบบนี้นี่อยากโดน ?”
“บอกหรือไง ว่าอยากโดน ?”
“หึ...” ผมมองมันที่ตอนนี้เจ้าตัวก็มองผมกลับเหมือนกัน แต่ก็ไม่มีใครพูดอะไร ราวกับใช้สายตาเท่านั้นในการสื่อสาร ก่อนที่ผมจะเป็นฝ่ายพูดขึ้นอีกครั้ง เพื่อทำลายความเงียบ “โกนหนวดให้มั้งดิ ของกูก็เริ่มขึ้นละ”
“ขึ้นนิดเดียว จะโกนทำไม ?” ไอ้แทนมันขมวดคิ้ว ก่อนจะใช้มือที่ผมเคยว่าว่าสากๆ นั่นสัมผัสใบหน้าของผมเบาๆ
อย่างน้อยก็รู้สึกดีกว่ามือนุ่มนิ่มล่ะวะ
“กูก็อยากหล่อบ้างอะไรบ้าง” ผมพูดถึงเหตุผล ทำเอามือที่ลูบใบหน้านั่นหยุดชะงักทันที ก่อนจะช้อนตาขึ้นมองผมเล็กน้อย แต่ก็ยังคงทำสีหน้าเรียบเฉยราวกับว่าไม่รู้สึกอะไรเหมือนเดิม
“จะหล่อไปโชว์ใครล่ะ”
“นั่นสิ โชว์ใครดี...” ผมพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงยียวนก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ เมื่อเริ่มเห็นสีหน้าที่บึ้งตึงของอีกฝ่ายที่แสดงออกมาเล็กน้อย “เอาไว้โชว์มึงไง ถ้าวันไหนกูไม่หล่อ เดี๋ยวมึงก็วิ่งแจ้นไปผัวใหม่อ่ะดิ คนยิ่งรอจ้องจะคาบอยู่เยอะด้วย”
พรึด !
อยู่ๆ ไอ้ทนมันก็ทำสิ่งที่ผมไม่คาดคิด โดยการกระชากหัวของผมแรงๆ จนตัวเองต้องร้องออกมา พลางเชิดหน้าขึ้นตามแรงดึงนั่น ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงจะสวนกลับทันที แต่ตอนนี้แม่งทำไม่ได้เฉยเลย
นี่กูทิ้งลายโหดแล้วแล้วเหรอวะ...
“อย่าพูดเหมือนกูจะไปนอนอ้าให้ผู้ชายทุกคนเอาดิ๊”
“...”
“แค่มึงคนเดียว กว่าจะเปลี่ยนจากความรู้สึกขยะแขยงมาเป็นเฉยๆ ได้นี่ก็เอียนจะแย่แล้ว กูไม่อยากไปลองใหม่หลายๆ รอบหรอก”
ผมฟังคำพูดของมัน พร้อมกับมือของไอ้แทนที่ค่อยๆ คลายเส้นผมของผมออกทีละน้อย พลางถามขึ้นเสียงเรียบ “แค่เฉยๆ เอง ?”
“...”
“แม่ง เสียใจว่ะ”
“อย่ามางี่เง่า”
“หึ...อุตส่าห์พยายามมาตั้งนาน แม่งไม่มีค่าอะไรเลย”
“พยายามเหี้ยไร พยายามเอากู ?”
“เออ รู้มั้ยกว่าจะหลอกล่อได้แต่ละรอบมันยากขนาดไหน”
เพี๊ยะ !
ไอ้แทนมันตีเข้าที่หน้าผากผมแรงๆ หนึ่งทีพลางมองค้อนๆ ส่วนตัวเองก็ได้แต่พยายามกลั้นหัวเราะไว้ มีแต่เพียงสีหน้าที่แสร้งว่าไม่พอใจมองกลับไป จนในที่สุดไอ้แทนก็เป็นฝ่ายยอมแล้วตะโกนขึ้นมาเสียงดัง ซึ่งทำเอาผมที่เป็นคนฟังอยากจะจับคนพูดฟัดให้รู้แล้วรู้รอด
...
“เออ ตอนนี้เปลี่ยนจากเฉยๆ เป็นชอบแล้วก็ได้วะ !”
- แทน –
เออ ตอนนี้เปลี่ยนจากเฉยๆ เป็นชอบแล้วก็ได้วะ !
Thank You !
หัวข้อ: รีปริ๊น+พรีออเดอร์ วิศวะขาโหดVsเกษตรฯตัวร้าย ภาค 1+2 [ป๋าโหดXคนดำ] (1.10.60)P.12 (อ่าน 139350 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก