บทส่งท้าย... 20 กุมภาพันธ์ 25XX
ร่างสูงผิวสีแทนเดินเข้ามาภายในมหา’วิทยาลัยของตัวเองหลังจากที่ห่างหายไปนานร่วมเก้าเดือน ด้วยสภาพไม่ดีนัก ในมือก็หอบหิ้วถุงผักถุงใหญ่ไว้จนผลุงผลัง ผมที่ยาวขึ้นเล็กน้อยถูกรวบมัดไว้ด้านหลังแบบรวกๆ ท่ามกลางบุคคลอื่นๆ ที่เดินเข้าออกไม่ขาดสาย ก่อนที่ร่างนั้นจะต้องหยุดเดินอัตโนมัติ เมื่อสายตาของตัวเองสบเข้ากับร่างสูงโปร่งที่คุ้นเคยของใครคนหนึ่ง ที่ตอนนี้ยืนอยู่ไม่ห่างจากตัวเองนัก และเพียงแค่ทั้งสองฝ่ายได้เห็นกันและกัน แค่นี้ก็ทำให้หัวใจที่เคยเงียบสงบมานานของทั้งคู่ต้องเต้นแรงขึ้นมาอีกครั้ง
คิดถึงที่สุด โหยหาร่างตรงหน้าที่สุด...
“ไง...” ธามที่ยืนรอแทนมาซักพัก เมื่อเห็นว่าอีกคนยืนนิ่งไปก็เป็นฝ่ายเดินเข้ามาหาเอง พลางมองร่างตรงหน้าอย่างสื่อความหมาย ความคิดถึงที่มีอยู่มากมายขึ้นมาจุกอยู่ที่คอจนไม่รู้จะพูดออกมาเป็นคำพูดยังไง ก่อนที่คนตรงหน้าจะค่อยๆ พูดตอบรับเสียงเบาด้วยหัวใจที่เต้นไม่เป็นส่ำ
“ไง...”
“ไอ้แทน”
“หะ...”
“กูโคตรรักมึงเลย เป็นแฟนกับกูมั้ย !” ร่างสูงกว่าเล็กน้อยตะโกนขึ้นเสียงดัง เรียกสายตาจากคนที่เดินผ่านไปผ่านมาทันทีพร้อมกับเสียงซุบซิบที่เริ่มเกิดขึ้น ซึ่งใบหน้าสีเข้มขึ้นสีแดงเรื่อด้วยความประหม่ากับคำพูดเสียงดังของอีกฝ่าย ทั้งเขินทั้งอาย แต่ก็อดยิ้มขึ้นมาไม่ได้
“รีบจริง”
“แน่นอนอยู่ละ...”
ยังไม่ทันที่ธามจะพูดจบประโยค ร่างสีแทนก็วางถุงผักลงและโผลเข้ากอดร่างนั้นทันที ซึ่งคนที่โดนเข้าหาก็ไม่ลืมที่จะตอบรับกอดนั่นอัตโนมัติ เพียงแค่สองร่างสัมผัสกันเท่านี้ก็รู้แล้ว่าทั้งสองคนต้องการกันมากแค่ไหน “โคตรคิดถึงเลยว่ะ”
“ไหนมึงบอกว่าไปไม่กี่เดือนไง ?”
“ก็ไม่กี่เดือน...”
“...”
“จะครบปี J”
“แสบนักนะ”
ธามกอดร่างของอีกฝ่ายไว้แน่น ราวกับจะสื่อออกไปว่า การเริ่มต้นใหม่ครั้งนี้เขาจะไม่มีทางปล่อยร่างตรงหน้าไปอีก ซึ่งแทนเองก็ไม่ต่างกันนัก แต่ก็ต้องเลิกการกระทำนี้เพราะดูเหมือนว่าถ้ายังกอดกันอยู่ วันนี้ทั้งวันเขาคงจะไม่ยอมถอยออกจากร่างตรงหน้าแน่ ก่อนที่เจ้าตัวจะเป็นฝ่ายถอยออกมาเอง สายตาของธามก็เหมือนจะเห็นสร้อยคอคุ้นตาที่ตอนนี้ยังคงอยู่บนคอของอีกฝ่าย ก็ทำเอาหัวใจชุ่มชื้นขึ้นเป็นเท่าตัว ก่อนที่ร่างเข้มจะช้อนตาขึ้นมองคนตรงหน้าด้วยสีหน้ายิ้ม พลางพูดขึ้นเชิงคำถาม “มึงเคยถามใช่มั้ยว่าถ้ากูเจอคนที่รักมาก กูจะทำยังไง ?”
“อืม แล้วมึงก็บอกว่าจะบอกทีหลัง”
“ไอ้ธาม !”
“ว่า...”
“ตอนนี้มึงเป็นแฟนกูแล้ว มึงห้ามไปยุ่งกับคนอื่นเด็ดขาด เพราะกูรัก แล้วก็หวงของของกูมาก เข้าใจมั้ย !?”
“...”
“และกูก็จะบอกรักแค่แฟนกูคนเดียวด้วย...”
“หึ J” อีกฝ่ายได้แต่หลุดยิ้มออกมา แตกต่างจากอีกคนที่หน้าขึ้นสีทันทีที่ตะโกนแบบนั้นออกไป ก่อนที่คนที่ถูกถามจะตอบออกมาเสียงดังฟังชัด “แฟนสั่งทั้งที ก็ต้องเข้าใจอยู่แล้ว !”
“ไอ้บ้า...”
ทั้งคู่หัวเราะออกมาพร้อมกัน ก่อนที่ธามจะหยิบบางอย่างที่ซ่อนไว้ที่กระเป๋ากางเกงด้านหลัง พลางยื่นมันไปให้อีกคน
‘ดอกกุหลาบสีแดง 1 ดอก’
แทนมองของตรงหน้า ในใจก็แป้วขึ้นมาเล็กน้อย
“ไม่ใช่ร้อยดอกเหรอ ?”
“ไม่ J”
“นี่จะสื่อว่าความรักที่มีให้กูลดลงหรือเปล่า ?”
“บ้าหรือไง สำหรับมึงทั้งชีวิต ร้อยดอกก็ไม่พอหรอก”
“เหอะ !” คนร่างเข้มทำหน้ามุ้ย แต่อีกฝ่ายกับมองว่ามันน่ารักน่าฟัดสุดๆ มือก็เอื้อมมารับดอกกุหลาบสีแดงนั่นไป ก่อนที่ร่างที่สูงกว่าจะโน้มหน้าเข้ามาใกล้ พลางกระซิบบางอย่างเข้าที่ข้างหูอีกคน จนใบหน้าที่เคยหงุดหงิดจะเปลี่ยนเป็นตกใจปะปนกับความเขินอายทันที
“เดี๋ยวคืนนี้จะจัดให้ซักสิบดอก...”
“อะ...ไอ้...”
“หวังว่าคงไหวนะเมีย J”
“...!”
หัวใจกูยังอยู่ที่มึง และหัวใจมึงก็อยู่ที่กูเสมอ...
วิศวะขาโหด รัก เกษตรฯ ตัวร้าย
ที่สุด ♥
[End]
..........................................
สาววายผู้ลึกลับ Talk Talk
งื้อออออ~ แทนธามจบแล้วววว เสียใจจจจ แต่ก็ดีใจที่เราสามารถแต่งจบได้ 55555+ บทส่งท้ายเรามาแบบสั้นๆ แต่ก็เป็นจุดเริ่มต้นความรักที่แท้จริงของทั้งสองคน ถึงตอนเริ่มจะไม่ดีนัก แต่ตอนนี้ก็ถือว่าป๋าโหดกับคนดำเป็นแฟนกันโดยสมบูรณ์แบบแล้ววว เย้ ~
♥ ขอบคุณจากใจนะคะที่ติดตามนิยายเรื่องนี้มาจนจบ ดีใจมากกกก
♥ ขอบคุณนะคะที่คอยด่าพระเอกเวลาทำผิด 55555+ (ล้อเล่นน) คอมเม้นให้กำลังใจ ขอบคุณจริงๆ เน่อออ
ปอลิง. เรื่องตอนพิเศษเดี๋ยวจะลงบนเว็บ 1 ตอนนะคะ แต่มาลงให้ที่หลังเนอะ ฝากติดตามด้วยค่า
ปอลิง 2. ส่วนใครที่อยากเป็นเจ้าของป๋าโหดกับคนดำ + อ่านตอนพิเศษตอนอื่นๆ (หึหึ ไม่ได้ขายของจริงจริ๊งง / ตบ) >>จิ้มดูรายละเอียดได้เย้ย<<
# ขอบคุณที่อ่านนิยายของสาววายผู้ลึกลับค่ะ รักน้า จู๊บบบบบ ♥
Thank You !
หัวข้อ: รีปริ๊น+พรีออเดอร์ วิศวะขาโหดVsเกษตรฯตัวร้าย ภาค 1+2 [ป๋าโหดXคนดำ] (1.10.60)P.12 (อ่าน 139303 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก