หัวข้อ: <<คดีรักนักดูดวง>>

[dekzappp]

อื้อหือ ก็ว่าคุณภาคภูมินี่แหม่งๆ แต่ที่ไม่คิดเล๊ยยยยว่าฮีจะรับ

OMG มว๊ากกกกกก

[TachibanaRain]

อ่านแรกๆก็คิดว่าคนร้ายน่าจะเป็นพวกหลักๆที่นักเขียนปูมานี่แหละ แต่พอผู้การภาคภูมิโผล่มาตอนแรกก็ยังไม่เอะใจหรอกเรามาเอะใจตอนที่แกทักสุดเขตเรื่องพิทักษ์พยานนี่แหละเราว่ามันแปลกๆ เลยเริ่มตงิดๆว่าใช่รึเปล่า แล้วถ้ามามีซัมติงกับติณณ์ด้วยนี่เราว่าน่าสงสัยสุดๆเลยแหละเพราะสมรเป็นแฟนคลับติณณ์ หลงติณณ์ซะขนาดนั้นอาจจะแอบจ้างนักสืบตามดูแล้วไปรู้อะไรมาก็ได้

[t2007]

ตรงๆ ชอบพาลีดำเนินเรื่อง. และตัวละครอื่นๆ ยกเว้น ผู้รักษากฏหมาย พลิกๆ

[DESZCZ]

ร้ายจริงน่อ เก็บมิดปิดจนไม่มีใครรู้

[Meen0064]

สนุกมากเลยค่ะ ชอบๆ ไม่คิดว่าผู้การจะเป็นรับ

รอตอนต่อไปนะคะ มาต่อไวๆนะ

[Belove]

                                                                     คดีรักนักดูดวง

                                                                         บทที่ 18



               “เราจะปรักปรำไม่ได้ ทุกเรื่องต้องมีหลักฐานชี้ชัด”


               สุดเขตสรุปพร้อมสมองที่กำลังหมุนติ้ว


               “ถ้าจะหาว่าไอ้ดาราหน้าหล่อนั่นมีความเกี่ยวพันกับผู้การภาคภูมิก็จะเป็นการใส่ร้ายมันเกินไป”


               พาลีชอบสุดเขตก็ตรงนี้ ถึงแม้จะไม่ชอบหน้าติณณ์แต่สุดเขตก็ซื่อสัตย์และยุติธรรมพอที่จะไม่นำอคติมาตัดสินคนอื่น เขา

ชื่นชมนิสัยที่หาได้ยากจากคนทั่วไป


               “แล้วจะทำยังไงมึงถึงจะรู้ความจริงวะเขต”


               “จีพีเอสไงล่ะ”


               สุดเขตยิ้มออกมาได้เมื่อความคิดกำลังแล่น


               “ในเมื่อติดตามเราด้วยจีพีเอสได้ เราก็ย้อนกลับด้วยวิธีเดียวกันในเมื่อกูก็มีเบอร์ท่านอยู่ในเครื่องแล้ว”


               สุดเขตไม่รอช้าเขาเปิดโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดปุ่มนั้นปุ่มนี้อยู่สักพัก ไม่นานนักเขาก็ยิ้มออกมาได้


               “เจอแล้วโว้ย ดีนะวันนี้เปลี่ยนเอารถรุ่นลุงเรียกพี่มาใช้คงไม่มีใครผิดสังเกต”


               รถยนต์กลางเก่ากลางใหม่ถูกบังคับให้เคลื่อนที่ออกไปจากริมถนนทันที สุดเขตขับรถพาพาลีไปยังโรงแรมห้าดาวแห่งหนึ่ง

ก่อนจะจอดรถไว้ท่ามกลางรถมากมายจนไม่เป็นที่ผิดสังเกต


               “แล้วจะต้องทำอะไรต่อวะเขต” พาลีเอ่ยถามอย่างสงสัย


               “รอไงล่ะไอ้ลี แล้วมึงจะรู้ว่างานตำรวจน่ะมันไม่ง่ายหรอก”


               สุดเขตนั่งเงียบๆอยู่ในรถอย่างอดทน  สายตาคมจับจ้องไปยังทางเข้าออกของโรงแรมอย่างใช้สมาธิ พาลีเห็นความจริงจัง

ของสุดเขตแล้วจึงไม่กล้ารบกวน เขาได้แต่หยิบหนังสือการ์ตูนที่นำมาด้วยอ่านฆ่าเวลาไปพลางๆจนผ่านไปร่วมชั่วโมงสุเขตจึงเริ่มขยับ

ตัว พาลีจึงหันไปมองตามสายตาของสุดเขต หัวใจของพาลีเต้นตึกตักด้วยความตื่นเต้นเมื่อเห็นพล.ต.ท.ภาคภูมิเดินออกมาจากด้านหน้า

ของโรงแรม


               “นั่นมัน!”


               “จุ๊จุ๊ ก้มต่ำลงลี”


               สุดเขตเตือนกระซิบเตือน พาลีก้มหัวลงทันทีเหลือเพียงระดับสายตาที่มองเห็นเบื้องหน้าไกลออกไป ภาคภูมิเดินมายังรถ

ยุโรปคันหรูที่มีชายหน้าโหดยืนรอและเปิดประตูด้านหลังออกทันทีเมื่อภาคภูมิไปถึง สุดเขตรีบใช้โทรศัพท์มือถือบันทึกภาพไว้เป็นระยะ

               ภาคภูมิขึ้นไปนั่งอยู่ด้านหลังของรถแล้วหากแต่ชายหน้าโหดที่ขึ้นไปนั่งตำแหน่งคนขับก็ยังไม่ยอมเคลื่อนรถไป สุดเขตเฝ้ารอ

อย่างสงบไม่เหมือนพาลีที่มีแต่ความกระวนกระวาย เขาพยายามข่มมันไว้เพราะไม่อยากให้สุดเขตเสียแผน รออยู่เกือบสิบห้านาทาพาลีก็

ต้องเบิกตากว้างเมื่อเขามองเห็นติณณ์ที่พรางหน้าตาด้วยหมวกแก็ปและแว่นตาสีดำเดินออกมา

                ติณณ์เดินล้วงสบายๆออกมาจากโรงแรม และเมื่อเขาเดินผ่านรถยนต์คันที่ภาคภูมินั่งอยู่ ดาราหนุ่มก็โน้มตัวลงไปแล้วมุดหน้า

เข้าไปในหน้าต่างรถที่ภาคภูมิยังเปิดอยู่ พาลีแทบไม่อยากเชื่อสายตากับความสนิทสนมที่ทั้งคู่มีให้กัน เพียงไม่กี่วินาทีติณณ์ก็ยืดกาย

กลับมาพร้อมกับที่รถยนต์ของภาคภูมิแล่นจากไป เขาจึงเห็นติณณ์เดินไปยังรถยนต์อีกคันของเขาที่จอดอยู่อีกด้านหนึ่งและขับออกไป

จากโรงแรม เมื่อทุกอย่างจบลงสุดเขตจึงได้ขยับกลับมาท่าเดิมพร้อมกับความเคร่งขรึมบนใบหน้า


               “ปริศนาไขกระจ่างแล้วสินะ แม้จะยังไม่ทุกข้อเหมือนคินดะอิจิก็เหอะ”


               พาลียิ้มเฝื่อน เขายังตกตะลึงกับเหตุการณ์ที่ผ่านไปสดๆร้อนๆไม่หาย


               “ใครจะนึกวะว่าคนอย่างผู้การภาคภูมิจะเป็น เอ้อ...นั่นแหละ” สุดเขตกรอกสายตาไปมา


               “ถ้าให้กูเดานะ ไอ้เหี้ยติณณ์นั่นคงจะมีความสัมพันธ์กับทั้งผู้การและคุณนายสมรทั้งคู่ คุณนายสมรคงจะบังเอิญมารู้ความลับ

ของชู้รักเข้าก็เลยถูกเก็บ ผู้การคงไม่ปล่อยให้ยายคุณนายปากสว่างไปบอกใครๆว่าตำรวจที่มีสิทธิ์จะขึ้นแท่นใหญ่ที่สุดในกรมตำรวจมี

พฤติกรรมยังไงบ้าง ส่วนมึงน่ะ นอกจากจะโดนสั่งเก็บเพราะได้ยินเสียงของเขาแล้วก็อาจจะโดนเพราะยายคุณนายชอบเม้ากับมึง”


               “แล้วมึงจะทำไงต่อวะเขต”


               สุดเขตนิ่งคิด หากเขาคิดจะเปิดโปงเรื่องทั้งหมดสุดเขตรู้ดีว่าเขากำลังเจอกับอุปสรรคขนาดใหญ่ อาจถึงขั้นเป็นอันตรายต่อ

ชีวิต แต่ถ้าหากวางเฉยสุดเขตก็อับอายต่ออุดมการณ์ของเขาที่เข้ามารับราชการตำรวจ เสียงถอนหายใจเฮือกใหญ่ดังออกมาก่อนเขาจะ

หันไปสบตากับพาลี


               “ถ้ากูสู้ต่อกูอาจจะถูกเป่าจนตายโหงได้ ชีวิตกูน่ะไม่กลัวหรอก กูบอกให้พ่อแม่เขาทำใจไว้นานแล้วตั้งแต่กูตัดสินใจเป็น

ตำรวจ แต่ตอนนี้กูห่วงแต่มึงว่ะลี กูกลัวมึงจะโดนลูกหลงไปด้วย”


               สายตาห่วงใยที่ทอดมองมาทำให้ขอบตาของพาลีร้อนผ่าว เขารับความรู้สึกเหล่านั้นมาจากสุดเขตจนต้องเป็นฝ่ายวางมือไป

บนหลังมือของสุดเขตแล้วกระชับแน่น


               “อย่าห่วงกู กูรู้ว่ามึงรักความถูกต้อง อยากทำอะไรก็ทำไปเพื่อความจริง อย่าให้คนชั่วได้เชิดหน้าอยู่ในสังคมโดยไม่มีใครรู้

เบื้องหลัง”


               สบตาด้วยความเข้าใจในกันและกัน สุดเขตดีใจที่พาลีไม่ได้ห้ามเขา หากแต่สุดเขตก็ยังกลุ้มใจเพราะยังหาทางแฉความเลว

ของคนทั้งคู่ไม่ได้


               “แล้วกูจะใช้แผนอะไรดีวะถึงจะทำให้ผู้การภาคภูมิจนตรอกและยอมรับว่าตัวเองเป็นผู้บงการ”


               เงียบลงเพราะต่างก็ใช้ความคิดจนกระทั่งพาลีเอ่ยอย่างตรึกตรองถี่ถ้วนแล้ว


               “กูว่านะ ถ้าเรื่องทั้งหมดมันเกิดขึ้นเพราะความหึงหวงก็มีส่วน ถ้ากูจะลองไปไหนมาไหนกับติณณ์...”


               “ไม่ได้” สุดเขตขัดทันที “กูไม่อยากให้มึงมาเกี่ยวข้องและเป็นเป้าหมายของผู้การ กูเป็นห่วงมึงนะลี”


               “เพราะกูรู้ไงว่ามึงเป็นห่วง มึงจะไม่ปล่อยให้กูเป็นอะไรหรอกกูไว้ใจมึง วิธีนี้เถอะเขต มันไม่มีวิธีอื่นแล้ว”


               สุดเขตหน้ามุ่ย เขาวางมือไปที่ต้นแขนของพาลีแล้วบีบเบาๆ


               “มึงจะหลงคารมไอ้หน้าหล่อนั่นหรือเปล่า มันทั้งหล่อทั้งปากหวาน กูกลัวว่ามึงจะเคลิ้มลมปากมัน”


               พาลีกลั้นยิ้ม เขาส่ายหน้าให้ความขี้หึงของสุดเขต


               “กูจะไปหลงคารมติณณ์ได้ยังไง มึงก็รู้ว่ากูไม่มีใจให้คนอื่นอีกแล้ว”


               พูดจบก็แทบจะกัดปากตัวเองเมื่อประโยคที่หลุดออกมาราวกับจะสารภาพความรู้สึกให้สุดเขตได้รู้ พาลีผินหน้าหนีเมื่อดวงตา

คมคู่นั้นจับจ้องด้วยประกายพร่างพราวทันที


               “บอกว่ารักกูคำเดียวก็จบแล้ว มึงนี่พูดจาเยิ่นเย้อว่ะ”


               “เดี๋ยวเหอะไอ้เหี้ยเขต”


               พาลีผลักอกเขาออกห่างแล้วหันหน้าหนีมองด้านนอกของหน้าต่าง สุดเขตยิ้มกริ่มมองพวงแก้มที่เปลี่ยนเป็นสีชมพูอย่าง

ติดใจ เขาสตาร์ทรถทันที


               “กลับบ้านดีกว่า อยากกอดมึงจะแย่แล้วว่ะลี”






               สุดเขตผิวปากทำนองเพลงฮิตอย่างอารมณ์ดีขณะเดินกลับเข้ามาในห้องนอนหลังจากที่เขาอาบน้ำจากห้องน้ำด้านนอกมา

แล้ว ร่างกายของเขามีเพียงผ้าเช็ดตัวพันท่อนล่างไว้หมิ่นเหม่ส่วนท่อนบนยังมีหยดน้ำเกาะพราว พาลีเหลือบตามองลำตัวที่มีมัดกล้าม

เนื้อเป็นลอนสวยอย่างหมั่นไส้


               “เมื่อไหร่มึงจะกลับแฟลตตำรวจมึงไปเสียทีวะ”


               “กูไม่กลับ กลับทำไม แฟลตแม่งแคบจะตายห่า อยู่กับมึงแบบนี้สบายดีออก กูจะสิงอยู่กับมึงแบบนี้แหละ”


               สุดเขตเอนกายลงบนเตียงข้างๆกับพาลีที่นั่งอยู่ขอบเตียง สุดเขตเอื้อมมือไปลูบคางพาลีอย่างหยอกเย้า


               “กูก็อยากอยู่ใกล้แฟนมั้งสิว้า ใจคอมึงจะไล่กูลงเชียวเหรอ กูไปแล้วมึงไม่มีที่ซุกหน้าเวลากอดนะโว้ยลี”


               “เหี้ย พูดไม่ละอายปาก ใครแฟนมึง”


               พาลีผลักสุดเขตออกห่าง เขารีบลุกขึ้นยืนและคว้าผ้าเช็ดตัวออกไปห้องน้ำบ้าง สุดเขตหัวเราะก่อนจะตะโกนตามหลังมา


               “ส่องกระจกให้ห้องน้ำด้วยนะไอ้ผู้ใหญ่ลี มึงจะได้รู้ว่าเหี้ยตัวไหนเป็นแฟนกู”


               พาลีเดินดุ่มเข้าห้องน้ำ เขามองกระจกจึงได้เห็นว่าใบหน้าของตัวเองแดงจัดขนาดไหน การได้อยู่ใกล้สุดเขตทำให้พาลีไม่

เป็นตัวของตัวเอง สุดเขตมีอิทธิพลต่อความรู้สึกของเขาอย่างคาดไม่ถึง


               “เหี้ยเอ๊ย เออ มึงนั่นแหละ”


               ทะเลาะกับตัวเองในกระจกเสร็จแล้วพาลีจึงหันไปอาบน้ำให้ความรู้สึกร้อนรุ่มบรรเทาลงบ้าง เมื่อชำระล้างร่างกายสะอาดเอี่ยม

พาลีก็คว้าผ้าเช็ดตัวมาเช็ดและพันท่อนล่างไว้ ดวงตาของเขาเบิกกว้างเมื่อนึกได้ว่าหากเดินเข้าไปในห้องสภาพนี้จะต้องเผชิญกับสายตา

ของสุดเขตเป็นแน่ใบหน้าที่เพิ่งจะหายแดงก็กลับมามีสีเลือดเป็นริ้วอีกครั้ง


               “ไม่น่ารีบร้อนเลยกู คราวหน้าต้องเอาเสื้อผ้ามาเปลี่ยนในห้องน้ำ”


               พาลีไม่เคยคิดว่าเขาจะต้องมาอับอายกับสายตาของผู้ชายด้วยกัน ก็คงจะมีแต่สุดเขตที่ทำให้เขารู้สึกเช่นนั้น พาลีเดินย่อง

และเปิดประตูห้องนอนแผ่วเบา เขาโผล่หน้ามองก็เห็นว่าสุดเขตนอนหลับอยู่บนเตียงแล้วพาลีจึงถอนหายใจโล่งอกก่อนจะรีบลดเสียง

ฝีเท้าก้าวไปในห้องคว้าชุดนอนแขนขายาวมาใส่อย่างรวดเร็ว เขาก้าวไปที่เตียงแล้วค่อยๆเอนกายลงนอนอย่างกลัวอีกฝ่ายที่นอนอยู่ก่อน

จะตื่นขึ้นมา พาลีตะแคงข้างหันหลังให้สุดเขตหัวใจของเขายังเต้นแรงแม้ว่าเปลือกตาจะปิดลงมา

               หมับ!!

               สะดุ้งสุดตัวเมื่ออะไรบางอย่างหนักๆวางผลัวะลงมาบนตัวของเขาและเหนี่ยวให้พาลีเลื่อนเข้าชิดจนได้กลิ่นกายจางๆจาก

เบื้องหลังรวมถึงลมหายใจอุ่นๆที่เป่ารดมาตรงท้ายทอยของเขา พาลีนอนตัวแข็งทื่อทันที


               “ใส่ชุดนอนซะมิดชิดเลยนะมึงไอ้ผู้ไหญ่ลี”


               “มึง เอ่อ ไม่ได้หลับเหรอ”


               ถามโง่ๆออกไปพร้อมกับกลืนน้ำลาย ได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆอยู่ตรงหลังใบหูจนขนลุกไปหมด


               “หัวค่ำแบบนี้ใครจะหลับลงวะลี” เสียงน้ำมีเลศนัยชวนไปพาลีใจสั่น “มันยังเร็วเกินไปที่จะหลับ เรามานอนคุยกันไหมผู้ใหญ่

ลี”


               “ปะ เปิดทีวีสิ ดูละครไหม”


               “ไม่ล่ะ กูอยากคุยกับมึง”


               สุดเขตดึงต้นแขนพาลี ออกแรงไม่มากนักพาลีก็พลิกกายตะแคงข้างหันหน้าเผชิญกับเขา ดวงตาคมมีแต่ความฉ่ำหวานยาม

มองมา พาลีมองเห็นใบหน้านั้นเลื่อนเข้าใกล้เรื่อยๆ


               “ไหนว่าจะคุยกันไงล่ะ อื้อ”


               ปากถูกปิดจนพูดไม่ได้อีก จูบคราวนี้หวานกว่าที่เคยเหมือนคนจูบจงใจ มือร้อนวางทาบลงไปที่ท้ายทอยบังคับให้พาลีเงย

หน้ารับขณะที่ลิ้นหยุ่นสัมผัสซึ่งกัน จมูกโด่งแตะไล้และดอมดมไออุ่นของลมหายใจซึ่งกันขณะที่อีกมือหนึ่งของสุดเขตเริ่มไต่เลื้อยอยู่

ตรงบั้นเอว พาลีคิดจะขยับถอยห่างแต่สุดเขตก็รู้ทันเขาใช้ต้นขาที่มีแต่กล้ามเนื้อพาดทับลงไปบนท่อนขาของพาลีและหยุดเขาไว้จนดิ้น

ไม่หลุด


               “พาลี ยอมกูได้ไหม”


               เสียงนั้นกระเส่าชวนให้สะดุ้ง ลมหายใจของพาลีติดขัดจนแทบจะลืมวิธีหายใจเมื่อสุดเขตผละลิ้นร้อนออกจากปากแต่กลับ

ลากมันมาหยุดอยู่ที่ซอกคอของเขาและฝังหน้าลงไป


               “เขต มัน มันเร็วไป กูขอเวลาถึงคดีจบไง”


               พยายามห้ามอย่างยากเย็นทั้งสุดเขตและใจตัวเองที่หวั่นไหวไปด้วย สุดเขตไม่เห็นด้วย เขาแสดงออกมาด้วยการเลื่อนมือลง

ต่ำจนจงใจแตะไล้เบาๆที่ส่วนอ่อนไหวของพาลีจนเจ้าของสะดุ้งสุดตัว


               “คดีมันก็จบแล้วไง เสี่ยพิชัยถูกจับแล้ว”


               “มึงก็รู้ว่ามันยังไม่จบ คนร้ายยังไม่ถูกจับ”


               “ตาลุงแก่ขี้งก” สุดเขตต่อว่าพลางขบเม้มที่เนินไหล่เป็นการลงโทษ


               “มึงก็ผลัดวันกูไปเรื่อยทั้งที่สักวันมึงก็รู้ว่าจะต้องมีวันนี้ ทำไมต้องรอในเมื่อเราใจตรงกัน”


               “เขต กูกลัว กูไม่เคย มึงทำกับผู้ชายเป็นเหรอ”


               “ไม่รู้สิวะ ไม่เคยกับผู้ชายเหมือนกัน รู้แต่ตอนนี้อยากกอดมึง อยากมีความสุขกับมึง ได้ไหมลี”


               ทอดเสียงอ่อนหวานจนหัวใจของพาลีจวนเจียนจะขาดรอนๆ หากแต่ความรู้สึกที่กำลังเตลิดก็พลันถูกกระชากขาดดังผึงด้วย

เสียงโทรศัพท์ที่ขัดขวาง พาลีสะดุ้งเฮือกยกมือป่ายเปะปะคว้าต้นเสียงที่อยู่หัวเตียงมารับอย่างยากเย็น




มีต่ออีกนิด...

[Belove]

ต่อกันตรงนี้...




                “ฮะ ฮัลโหล”


               “พาลีหรือครับ ติณณ์นะ”


               ไม่เคยนึกเกลียดใครเท่าตอนนี้มาก่อน พาลีกัดริมฝีปากและส่งสายตาเตือนสุดเขตให้หยุดลงก่อนที่เขาจะยันกายลุกนั่งตั้งสติ

ตอบกลับไป


               “เอ่อ ครับคุณติณณ์ ได้ข่าวเรื่องคุณศุภกิจเจ้าของค่ายของคุณบาดเจ็บสาหัส”


               “ช่างเขาเถอะครับ ก็สมแล้วกับการกระทำของเขา”


               น้ำเสียงของติณณ์คล้ายจะเยาะหยัน หากเขาเอ่ยคำว่าสมน้ำหน้าได้ความหมายก็คงคล้ายกัน


               “อย่าพูดถึงเขาเลย พูดเรื่องของเราดีกว่า ละครที่ผมถ่ายทำปิดกล้องแล้ว ตอนนี้ผมว่างเพราะจะรอไปฟิตติ้งหนังเรื่องหนึ่งอยู่

พรุ่งนี้ผมมารับพาลีไปเดทกันนะ นะครับพาลี ให้โอกาสผมบ้าง”


               พาลีอึกอักขณะที่สุดเขตจ้องตาเขม็ง เมื่อนึกถึงคำพูดที่เขาเอ่ยปากบอกว่าจะช่วยให้สุดเขตเปิดโปงเรื่องของภาคภูมิทำให้

พาลีตัดสินใจได้


               “ก็ได้ครับ แค่ทานข้าวใช่ไหม”


               “ถ้าพาลีอยากไปแค่ทานข้าวก็ได้ครับ ผมจะพาพาลีไปดินเนอร์ที่ร้านอาหารฝรั่งเศส แต่งตัวหล่อๆรอนะครับ”


               พาลีถอนหายใจโล่งอกที่ติณณ์วางสายไปแล้ว หากแต่เขาก็ต้องหนักใจในเรื่องใหม่เมื่อเห็นสุดเขตนอนตะแคงข้างหันหลังให้

เขา พาลีวางมือแตะที่หัวไหล่พร้อมกับส่งเสียงง้อ


               “เขต ทำไมนอนหันหลังให้กูล่ะ”


               แม้จะยอมง้อแต่สุดเขตก็ยังไม่หันมา แถมยังสะบัดแขนหนีมือของพาลีอีกต่างหาก


               “ช่างกูเหอะ ไม่ต้องสนใจกูก็ได้ ปฏิเสธกูยังไงก็ได้กูมันลูกไก่ในกำมือมึงนี่ไอ้ลี เอาใจไอ้ดารานั่นไว้เหอะ มันบอกให้ทำเหี้ย

อะไรก็ตามใจมัน”


               ขี้หึง ขี้งอน ขี้น้อยใจ ไอ้ขี้หมาเอ๊ย ตัวใหญ่ซะเปล่า

               พาลียิ้มอยู่กับแผ่นหลังกว้าง เขาล้มลงนอนตะแคงเข้าหาแผ่นหลังนั้นพลางยกมือกอดไว้แน่น มือเรียวขยับต่ำลงเรื่อยๆโดย

พาลีที่อิงแอบใบหน้าลงไปกับแผ่นหลังนั้น


               ฝ่ามืออบอุ่นวางแนบไปกับบอกเซอร์ที่สุดเขตใส่นอน พาลีรั้งมันขึ้นและสอดมือเข้าไปในช่องระหว่างขา สุดเขตลืมตาโพลง

เมื่อรู้สึกถึงความอบอุ่นเมื่อพาลีแนบมือไปกับเจ้าน้องชายที่กำลังผงาดของเขา


               “ลี มึงจะทำอะไร”


               ถามเสียงสั่นกับการกระทำของพาลี สุดเขตกลืนน้ำลายเมื่อพาลีพรมนิ้วลงไปกับความคับตึงภายในและโยกรั้งมันเบาๆ


               “อยู่เฉยๆเหอะนะ เสียงดังจริงๆ”


               ดุอยู่ด้านหลังแต่มือยังไม่หยุดกระทำ แม้จะไม่ชำนาญนักแต่พาลีก็ตั้งใจมอบให้สุดเขตแทนการง้อ สุดเขตหลับตาลงไปเมื่อ

รู้สึกถึงความบีบคั้นของร่างกายที่เก็บกดไว้หลายวัน นิ้วของพาลีที่บรรจงลงมากำลังทำให้สุดเขตได้ปลดปล่อยมัน


               “ลี อีกนิด อีกนิดเดียว อ๊ะ!”


               พาลีหน้าแดงก่ำเมื่อรู้สึกถึงความเปียกชื้นเหนอะหนะที่รดอยู่ในอุ้งมือของเขา สุดเขตหอบตัวโยนจนได้ยินเสียงหัวใจเต้นถี่ยิบ

และทันใดนั้นสุดเขตก็พลิกกายกลับมาหาเขาอย่างรวดเร็ว ดวงตาของสุดเขตพราวพร่างหน้าผากมีเหงื่อชื้นซึมออกมา


               “ร้ายนักนะมึงไอ้ผู้ใหญ่ลี”


               “ไม่ทำแบบนี้มึงจะหายงอนกูเหรอ ไอ้คนขี้งอน”


               สุดเขตหัวเราะชอบใจ เขาเชยคางขึ้นมาและจูบพาลีอีกครั้งในค่ำคืนนี้ จูบนั้นยาวนั้นราวกับสุดเขตจะไม่ยอมให้สิ่งใดมาขัด

ขวางอีก พร้อมกันกับที่เขาวางฝ่ามือสากที่ขอบกางเกงนอนของพาลีและไต่นิ้วลงไปช้าๆ


               แค่จูบพาลีก็เตลิดแล้ว ไม่นับว่าจุดกึ่งกลางกายถูกสุดเขตจับไว้เป็นตัวประกัน พาลีผวาเข้ากอดก่ายสุดเขตไว้แน่นหนาเมื่อตัว

ประกันกำลังถูกรีดเค้นความจริงจากฝีมือตำรวจอย่างสุดเขต


               “ลีครับ อย่าฝืน ปล่อยตัวตามสบาย”


               สุดเขตเตือนเสียงสั่นพร่า เขาสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากหวานและจงใจตวัดดูดดุนลิ้นชื้นของพาลีไว้ พาลีสำลักลมหายใจแต่

สุดเขตก็ไม่ยอมให้พัก เขาตักตวงความหวานฉ่ำของเรียวปากอย่างหิวโหยในขณะที่มือก็ยังนวดเฟ้นสิ่งที่อยู่ในมือของเขาไว้อย่างช่ำชอง


               “เขต เขต กู อื้อ...”


               พาลีปวดร้าวไปหมดทั้งช่องท้อง ราวกับมีอะไรหนักๆมาถ่วงเขาไว้และมีมือร้อนกำลังช่วยดึงดันมันออกมา พาลีเผลอไผลขยับ

กายอย่างไม่รู้ตัวและมันทำให้สุดเขตพึมพำอย่างถูกใจ


               “ดีมาก ลี อย่ากลั้นมันไว้ ปล่อยมันออกมาเลย”


               สุดเขตเร่งปลายนิ้ว เขาบีบเค้นขยี้ที่ปลายมนที่ขยับเข้าหาอุ้งมือ พลางปรนเปรอด้วยจูบสะกดวิญญาณของเขา ร่างกายของ

พาลีร้อนระอุและดิ้นพล่านอยู่ในอ้อมกอด สุดเขตได้ยินเสียงครางแผ่วที่ลอดออกมาจากลำคอของพาลี


               “อื้อ อึก เขตครับ ไม่ไหวแล้ว”


               พาลีกลั้นลมหายใจ ความอึดอัดทั้งมวลหายไปในพริบตาเมื่อท้องน้อยปลดปล่อยออกมาจนล้นปรี่และสุดเขตก็ยังไม่ยอมหยุด

เขายิ่งเค้นมันออกมาจนหยดสุดท้ายก่อนจะปล่อยให้พาลีซบหน้าอยู่กับบ่าอย่างหมดแรง


               “ความจริงต้องขอบใจไอ้ดารานั่นนะ ที่ทำให้มึงยอมง้อกู”


               สุดเขตหยอกเย้าจนพาลีอยากจะมุดเตียงหนี


               “มึงมันเหี้ย”


               “ตะกี้ใครคราง”


               “สัส”


               สุดเขตยิ้มอย่างสุขสม เขากอดพาลีไว้และจูบที่ขมับเบาๆ


               “นอนได้แล้ว แม่ง ท่าทางจะไม่เคยเอาออกถึงได้เยอะขนาดนี้ สบายตัวเลยสิมึงไอ้ผู้ใหญ่ลี”


               พาลีถอนหายใจระบายความสุข เขาซุกหน้าเข้าหาอ้อมกอดและหลับตาลง ก่อนจะเข้าสู่นิทราพาลีได้ยินเสียงสุดเขตกระซิบ

เบาๆที่ข้างหู


               “คราวนี้กูจะปล่อยมึงไปก่อน คราวหน้ากูไม่ไว้หน้ามึงแน่ไอ้ผู้ใหญ่ลี”



                        TBC

                 

[Silvan]

 

อั๊ยยะ ncเบาๆๆๆ

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดรอมานาน

อีตินนี่ก็ชอบหาเรื่องมาให้พาลี

กลัวพาลีเจ็บตัวอีกง่า

[Meen0064]

 

สุดเขตเจ้าเล่ห์จริงๆสินะ รออ่าน 'ครางหน้า' ของสุดเขตล้าวววว

[pigarea]

ใจเย็นๆ นะจ๊ะ งานนี้จะมี หื่นโหด เฮ้ย!!! หึงโหดไหม

[iNcamisang]

ถูมือรอตอนต่อไป ฮิฮิฮิ

[B52]

 

[colorofthewind21]

 อูยยย อยากให้ถึงคราวหน้าที่เขตจะไม่ปล่อยลีจริงๆค่ะ

[yymomo]

    หว๊ายย  ลีเอ๊ยยย เกือบไปแล้วลูก  คราวหลังหนีบไว้ให้แน่นเลยนะลูก  อย่าไปหลงกลอิตาเขต  ชอบแกล้งดีนัก 

[sirin_chadada]

ดูท่าตินณ์จะมีดวงบุรุษพิฆาตนะ (ก็ดูท่าเจ้าตัวไม่ได้คลั่งผู้หญิงสักเท่าไหร่ แต่ดันอยากได้พาลี บุรุษพิฆาตก็น่าจะใช้ได้ ฮา)

[suikajang]

ระวังตัวกันด้วยนะจ๊ะ สู้ๆ จบคดีจะได้ต่อเรื่องอื่นๆ ให้จบ อันนี้ไม่ได้หื่นนะบอกเลย 

[lizzii]

รอดูผู้ใหญ่ลีโดนสุดเขตจัดการ 5555

[k2blove]

คราวหน้าจะไม่ปล่อยไว้แน่ หูยยย คราวหน้าจ๊ะ อยู่ไหน รีบมาเร็วๆ น้าาา
 

[GukakST]

เพิ่งมาเล่นเล้าแล้วเจอเรื่องนี้ คือมันดีมากกกกกกก ชอบสุดเขตมาก เจ้าเล่ห์+กวนตีน55555
คราวหน้าผู้ใหญ่ลีไม่รอดแน่

[TachibanaRain]

สุดเขตนี่ขี้งอน ขี้น้อยใจจนแทบลืมไปแล้วว่าตอนแรกกวนขนาดไหน หวังว่าระหว่างรอเปิดโปงนี่จะไม่มีใครเป็นอะไรนะ

[2pmui]

คุณตำหนวดจับกุมผู้ใหญ่ลีตัวร้ายได้แล้วสินะ
ทั้งจับทั้งกุม ร้ายกาจจจจจ 

[MayA@TK]

 

 

[uknowvry]

ง้อเก่งเชียว

[A-J.seiya*]

โอยยยยยย
ต้องเอาให้อยู่คาหนังคาเขา ฮืออ
เอาใจช่วยพาลี ให้รอดปลอดภัย
ศึกครั้งนี้ยิ่งใหญ่นัก

[•♀NoM!_KunG♀•]

แจณฃ๊ะ

[t2007]

เชื่อแล้วล่ะ แนวหวานแหวว

[cavalli]

 


คือหัตถาครองภิภพ

[Take]

 :pighaun:ใครสอนให้ผู้ใหญ่ลีง้อแบบนี้~~~~

โดนคุณตำหนวดจัดการเลยเห็นไหมมมม แอ้กกกก

[Mura_saki]

ชอบอ่ะ ลุ้นมากๆเลย

ฟินกระจาย

[PPink]

อีกนิดก็จะได้กันแล้วววววววว กรี๊ดดดดดดดดด