หัวข้อ: <<คดีรักนักดูดวง>>

[MayA@TK]

ในความคิดเราไม่น่าจะใช่เสี่ยนะ
เพราะถ้าเป็นเสี่ยจริงคือมันง่ายมากไปหน่อยเรื่องสืบคดีฆ่าคุณนายจะจบโดยทันที
เสี่ยอาจมีแรงจูงใจเยอะในการฆ่าเมียตัวเอง แต่ก็รู้กันอยู่ว่าเมื่อคุณนายตายเสี่ยคือผู้ต้องสงสัยคนแรก
แล้วแบบนี้เสี่ยยังจะกล้าทำเหรอ เจ้านายติณน์ก็น่าสงสัย เพราะขนาดเรื่องพาลีที่ติณน์แค่ให้พาลีพาไปทำบุญ
เจ้านายติณน์ยังส่งคนมาเตือนแล้ว ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ติณน์ยังไม่ได้มีอาการว่าจะมาวอแวพาลีสักเท่าไหร่เลย

 

[Belove]

                                                                       คดีรักนักดูดวง

                                                                           บทที่ 16


               ในช่วงบ่ายที่ผ่านมาเมื่อการจับกุมตัวคนร้ายเสร็จสิ้นลงพาลีก็ถึงกับเข่าอ่อนหน้าซีดที่เห็นการวิสามัญฆาตกรรมเกิดขึ้นต่อหน้า

ต่อตา สุดเขตพุ่งเข้ามาประคองและรีบพาพาลีไปโรงพยาบาลทันที เขาแทบจะไม่สนใจรอยฟกช้ำที่เพิ่มขึ้นบนร่างกายตัวเองเท่ากับ

สนใจรอยแผลแตกตรงขมับของพาลี

               แผลของพาลีถูกเย็บไปสามเข็ม สุดเขตจำเป็นต้องพาพาลีไปที่โรงพักเพื่อให้ปากคำทั้งที่พาลีเกือบจะทรงตัวไม่ไหวเพราะ

ฤทธิ์ของยาแก้ปวด คนร้ายหนึ่งในสองที่เหลือรอดให้การซัดทอดไปถึงเสี่ยพิชัยว่าจ้างวานให้เขาไปจับตัวพาลีมา ทำให้เจ้านายของสุด

เขตตัดสินใจบุกไปจับกุมตัวเสี่ยพิชัยจากที่บ้าน สุดเขตยังนึกถึงวินาทีที่เสี่ยพิชัยถูกควบคุมตัวมาโรงพักด้วยสีหน้าเคร่งเครียด นักข่าวที่รู้

เรื่องกรูกันมาถ่ายรูปเสี่ยพิชัยในวงล้อมของตำรวจ ข้อมือของพิชัยถูกใส่กุญแจมือและมีผ้าบางๆคลุมไว้


               “พวกมึงเอาหลักฐานอะไรมาหาว่ากูฆ่าเมียตัวเองวะ”


               ทันทีที่พ้นสายตานักข่าวมาอยู่ในห้องสอบสวนเสี่ยพิชัยก็โวยวายเสียงดัง และสมบัติก็ได้รับคำสั่งจากผู้กำกับสถานีให้เป็นคน

แจกแจงข้อหาให้เสี่ยพิชัยรับทราบ


               “กระสุนปืนที่ยิงผู้ตายเป็นขนาดเดียวกับที่เราค้นเจออาวุธปืนในบ้านเสี่ย และลูกจ้างในบ้านของเสี่ยให้การว่าได้ยินเจ้านาย

ทะเลาะกันเป็นประจำ ก่อนที่คุณนายสมรจะถูกยิงก็มีการลงมือทำร้ายร้างกาย และเราสืบทราบมาจากเพื่อนสนิทของคุณนายสมรว่า

คุณนายมักจะมาปรับทุกข์เรื่องของเสี่ยเป็นประจำล่าสุดคุณนายสมรเล่าให้ฟังว่าเธอสงสัยพฤติกรรมรักร่วมเพศของเสี่ยจนกระทั่งจ้าง

นักสืบไปสืบและรู้ว่าคุณมีความสัมพันธ์กับนายกิจจาจริงๆ  คุณนายสมรจะเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นข้อต่อรองหากคุณทะเลาะและลงมือกับเธออีก

ครั้ง”


               “มึงเอาหลักฐานมาจากที่ไหนว่ากูเอากับผู้ชาย ใส่ความกูชัดๆ”


              เสี่ยพิชัยตาลุกด้วยโทสะ ถึงอย่างไรเขาก็ไม่ยอมรับสารภาพเด็ดชาด สมบัติดึงรูปภาพปึกหนึ่งมาจากแฟ้มและวางไว้ตรงหน้า

ของเสี่ยพิชัย เมื่อเห็นว่าเป็นรูปของตนที่พัวพันอยู่กับกิจจา เสี่ยพิชัยก็เริ่มหน้าซีดลงเรื่อยๆ


              “เรานำนายกิจจาไปที่โรงพยาบาลเพื่อตรวจร่างกายเมื่อสักครู่นี้ ได้รับรายงานว่าพบคราบอสุจิที่ทวารหนัก รวมถึงร่องรอยบน

ร่างกายด้วยแบบสดๆร้อนๆนี่เอง และนายกิจจาก็ยอมรับแล้วว่าเขามีความสัมพันธ์กับคุณมาเกือบหกเดือนแล้ว”


             “กูไม่ได้ทำ” เสี่ยพิชัยตะโกนลั่น


             “เออ กูยอมรับว่าทะเลาะกับเมียแต่กูไม่ได้ฆ่า ไอ้นักเลงเหี้ยสองคนนั้นกูส่งไปจริงแต่แค่จะเอาตัวไอ้หมอดูนั่นมาถามว่าอีสมร

มันพูดอะไรถึงกูบ้างไหม แต่กูไม่ได้ฆ่าเมียโว้ย”


             นั่นคือประโยคสุดท้ายของเสี่ยพิชัยก่อนสุดเขตจะแยกออกมาเมื่อมีโทรศัพท์เข้ามาที่เครื่องของเขาด้วยเบอร์ที่ไม่ได้บันทึกไว้


            “สุดเขตพูดครับ”


             “ผู้หมวดเหรอ ผมเองนะ ภาคภูมิ”


            “ครับท่าน!”


              สุดเขตรีบกล่าวรับแข็งขันเมื่อจำได้ว่านั่นคือเสียงของพล.ต.ท.ภาคภูมิ ผู้บังคับบัญชาการตำรวจนครบาลที่โด่งดังอยู่ในเบื้อง

บนของกรมตำรวจ นึกแปลกใจไม่น้อยที่คนระดับสูงอย่างนั้นจะต่อสายตรงมาหาเขาเช่นนี้


             “ผมขอเบอร์ของคุณมาจากที่โรงพักเพราะจะโทรมาชมเสียหน่อย คุณเป็นตำรวจหนุ่มที่ทำงานได้ดีจริงๆ ผมรู้เรื่องจากเจ้านาย

ของคุณแล้วว่าคุณช่วยคุ้มครองพยานเอาไว้ได้หลายครั้ง เก่งมาก”


             คำชื่นชมจากนายตำรวจชั้นผู้ใหญ่ทำให้สุดเขตภูมิใจไม่น้อย แต่เขาก็ถ่อมตัวเมื่อเอ่ยตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงอ่อนน้อม


            “ขอบพระคุณท่านมากครับที่ชื่นชม ผมจะตั้งใจทำงานอย่างสุดความสามารถครับ”


            “ผมดีใจนะที่กรมตำรวจของเรามีตำรวจรุ่นใหม่ดีๆอย่างคุณ ผมหวังว่ามันจะทำให้ภาพพจน์ของตำรวจในสายตาประชาชนดูดีขึ้น

มาบ้าง ยังไงก็ขอบใจที่ทำงานจนจับผู้ร้ายตัวจริงได้”


              “ครับผม”


             พล.ต.ท.ภาคภูมิวางสายไปแล้ว หัวใจของสุดเขตฮึกเหิมด้วยกำลังใจเมื่อมีคนมองเห็นความสามารถและความตั้งใจทำงานของ

เขา สุดเขตบันทึกเบอร์ของภาคภูมิไว้ก่อนจะหันไปมองเสี่ยพิชัยที่เดินฮึดฮัดเข้าห้องขังไปเพราะถูกคัดค้านการประกันตัว เมื่อเรื่องทุก

อย่างจบลงแล้วใจของสุดเขตก็กระหวัดถึงพาลีทันที เขารีบเดินไปหาพาลีที่นั่งคอพับฟุบอยู่กับโต๊ะในห้องที่เก็บตัวพาลีไว้


            “ลี กลับบ้านกันเถอะ มึงเหนื่อยมาเยอะแล้ว”


            พาลีสะดุ้งตื่นเมื่อมือของสุดเขตแตะลงบนบ่า เหตการณ์ที่เกิดขึ้นยังทำให้เขาตระหนกไม่เลิกรา แต่ดวงตาคมที่ทอดมองมา

อย่างอ่อนโยนช่วยปลอบให้พาลีคลายความกลัวลงได้


            “เกิดอะไรขึ้นวะเขต”


           “เสี่ยพิชัยถูกจับมึงปลอดภัยแล้วลี ลุกเถอะกลับไปพักดีกว่า สภาพมึงมอมเป็นลูกหมาเลยตอนนี้”


            รอยยิ้มของสุดเขตปลอบประโลมความหวาดกลัวให้พาลีได้เป็นอย่างดี เขาลุกขึ้นยืนและปล่อยให้สุดเขตประสานมือเข้ากับมือ

ของเขาและจับจูงพาเดินหลบบรรดาผู้สื่อข่าวออกไปทางด้านหลังของโรงพัก พาลีเดินตามหลังสุดเขตด้วยความมั่นใจในตัวผู้ชายตรง

หน้าอย่างไม่มีข้อแม้อีกแล้ว เขายินยอมให้สุดเขตเป็นผู้นำด้วยความเต็มใจ







                 สุดเขตพยายามขับรถที่เขาเปลี่ยนยางรถแล้วให้นุ่มนวลที่สุด เขาเหลียวมองคนที่ซบไหล่และพริ้มตาหลับเพราะฤทธิ์ของยา

แก้ปวด ผ้าก๊อซที่ปิดแผลตรงขมับทำให้เขานึกเจ็บใจตนเองที่ป้องกันไม่ให้พาลีไม่ได้รับบาดเจ็บไม่ได้ จนกระทั่งถึงหน้าตึกแถวเขาก็

เบนรถเข้าจอด


               “ลี ถึงแล้ว”


                สุดเขตเขย่าต้นแขนพาลีเพื่อปลุกให้ตื่น พาลีปรือตาขึ้นมาอย่างง่วงงุน


               “เขต”


              “ถึงแล้วครับลี ลงรถนะ จะได้ไปนอนสบายๆบนเตียง”


             ประคองพาลีลงจากรถสุดเขตเป็นคนเปิดประตูห้องแถว เขาพาพาลีไปนั่งพักที่เก้าอี้รับแขกก่อนจะปิดประตูตรวจตราความ

ปลอดภัยให้รอบคอบยิ่งกว่าเดิม เมื่อหันกลับมาอีกครั้งเขาก็เห็นพาลีผล็อยหลับไปกับที่พักแขนของเก้าอี้นั่นเอง สุดเขตอยากให้พาลีพัก

ให้เต็มที่ เขาจึงเดินเข้าไปหาและช้อนร่างของพาลีขึ้นมาอย่างไม่ยากเย็นนัก

              อุ้มพาลีมาถึงห้องนอน สุดเขตวางร่างของพาลีลงอย่างทะนุถนอม เขาถอดเสื้อผ้าที่มีแต่คราบเลือดและเศษดินของพาลีออก

และรีบเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้พาลีได้นอนอย่างสบายตัว จากนั้นสุดเขตจึงค่อยสนใจตัวเอง เขาไปอาบน้ำด้วยอาการปวดเมื่อยเนื้อตัวยิ่ง

กว่าเดิมเพราะผ่านการออกแรงติดๆกัน รอยฟกช้ำเพิ่มขึ้นมาอีกเท่าตัวแต่มันยังไกลหัวใจสำหรับเขา และเมื่อจัดการตัวเองเรียบร้อยแล้ว

สุดเขตจึงได้มาเอนกายนอนเคียงข้างเฝ้ามองแต่ใบหน้าของพาลี

                 สุดเขตไม่เคยเป็นห่วงใครเท่านี้มาก่อน วินาทีที่เห็นด้ามปืนตบเข้าที่ศีรษะของพาลีหัวใจของสุดเขตก็หายวาบ และยิ่งเมื่อ

พาลีถูกลากไปยังรถกระบะคันนั้นสุดเขตก็ยิ่งแค้น เขาเอื้อมปลายนิ้วไปแตะที่ผ้าก๊อซแผ่วเบา พาลีขยับหน้าหนีหัวคิ้วกระตุกสุดเขตจึงได้

รีบถอนมือออกมา


                “ลี กูขอโทษที่ดูแลมึงไม่ดีพอ ปล่อยให้มึงต้องเจ็บ”


                สีหน้าของสุดเขตสลดลงขณะกล่าวกับพาลีที่ยังหลับสนิท เขาโอบกอดพาลีไว้และจูบที่หัวไหล่ของพาลีแทนคำขอโทษ

พาลีเจ็บสุดเขตยิ่งเจ็บกว่า


               “ต่อไปกูจะดูแลมึงให้ดีกว่านี้ กูสัญญาด้วยชีวิตกูเลย ลี กูรักมึงนะ”


                 กระซิบบอกใกล้ๆหูทั้งที่รู้ว่าอีกฝ่ายหลับใหล สุดเขตตระกองกอดพาลีไว้ตลอดทั้งคืน







                  เหลืออีกไม่กี่คิวละครที่ติณณ์แสดงเป็นพระเอกก็จะปิดกล้อง ละครเรื่องนี้ถ่ายทำไปด้วยและออกอากาศไล่หลังตามมา ใน

วันนี้กองถ่ายจะออกไปถ่ายทำนอกสถานที่ติณณ์จึงมาที่บริษัทแต่เช้ามืดเพื่อขึ้นรถกองถ่ายไปสถานที่ถ่ายทำ


              “ไอ้ติณณ์ ไอ้งูเห่า”


               เสียงตะคอกหยุดติณณ์ไว้ที่ลานจอดรถ ศุภกิจนั่นเองที่เป็นคนส่งเสียงดังนั้น เจ้าของค่ายละครดังที่ติณณ์สังกัดกระชากคอ

เสื้อของติณณ์และกระแทกแผ่นหลังของเขาเข้ากับเสาต้นใหญ่ของลานจอดรถที่ยังร้างผู้คนในเวลาเช่นนี้ ดวงตาของศุภกิจวาวโรจน์ด้วย

โทสะ


               “มึงมันเลว มึงคาบข่าวไปบอกนักข่าวใช่ไหม”


               ติณณ์หัวเราะลั่นอยู่ในใจเมื่อเห็นศุภกิจโกรธจนควันออกหู หากแต่ภายนอกเขาทำหน้าบึ้งและดึงมือศุภกิจออกจากคอเสื้อ

ของเขาด้วยท่าทีไม่พอใจ


               “พี่กิจพูดอะไร ผมไม่เข้าใจ ข่าวอะไรของพี่”


               ศุภกิจเบิกตาโพลง เขาคว้านิตยสารกอสซิปวงการบันเทิงที่เขียนข่าวของเขาโดยใช้ชื่อย่อหากแต่ใครๆก็เดาได้ว่ามีความ

สัมพันธ์กับเด็กหนุ่มที่กำลังประกวดอยู่ในรายการเรียลลิตี้ชื่อดังที่เขาเป็นเจ้าของที่ศุภกิจเหน็บใส่กระเป๋ากางเกงด้านหลังขึ้นมาฟาดใส่

หน้าของติณณ์ด้วยความแค้น


               “มึงเป็นคนให้ข่าวใช่ไหม ไอ้เนรคุณเลี้ยงไม่เชื่อง กูให้โอกาสมึงทำงานเชิดหน้าชูตาในวงการนี้แต่มึงกลับแว้งกัดกู ไอ้เลว

ระยำ”


               ติณณ์เปิดหน้าหนังสือมากวาดสายตาอ่าน นักข่าวสำนักพิมพ์นี้ทำงานกันไวดีแท้ สำนวนการเขียนข่าวก็แซบขึ้นชื่อจนทำให้

ศุภกิจลุกเป็นไฟสมใจของเขา ติณณ์เลิกคิ้วพลางจุดรอยยิ้มใส่ศุภกิจอย่างไม่เกรงใจอีกต่อไปเพราะเมื่อกลางดึกที่ผ่านมาเขาเพิ่งได้รับ

ข้อความจากเสี่ยเฮียงยืนยันว่าเขาจะได้เล่นเป็นพระเอกในภาพยนตร์ฟอร์มใหญ่และพร้อมเซ็นสัญญาหากเขาหมดสัญญากับศุภกิจในอีก

สองเดือนข้างหน้าแล้ว


               “ก่อนจะด่าผมพี่กิจลองสำรวจตัวเองก่อนเถอะว่ากินมูมมามเกินไปหรือเปล่า”


               “ไอ้ติณณ์!”


               “เด็กหนุ่มๆมันเคี้ยวกรุบกรอบก็เลยสวาปามจนลืมเด็กเก่าที่เลี้ยงไว้หลายปีอย่างผมไปเลยสินะ เคี้ยวดังมากจนหลุดไปถึงหูนัก

ข่าวเองแล้วมาโทษผม”


               “มึง ไอ้เลวเอ๊ย”


               ศุภกิจเงื้อหมัดจะต่อยหน้าเขา แต่หมัดนั้นช้าจนติณณ์ยกมือรับหมัดนั้นไว้ได้และผลักมันออกห่างอย่างไม่แยแส เขายิ้ม

ท้าทายศุภกิจที่มองเขาอย่างเคียดแค้น


               “เขาว่ากินเด็กมันเป็นยาอายุวัฒนะ ยินดีด้วยนะครับที่พี่กิจได้รับสิทธิ์นั้น ว่าแต่ไอ้เด็กคนนั้นมันอายุถึงสิบแปดหรือยังน้า พ่อ

แม่เด็กมันรู้เรื่องไหม อ้อ แล้วเมียกับลูกพี่ล่ะตื่นมาอ่านเจอข่าวนี้กันหรือยังครับ ผมขอให้พี่โชคดีก็แล้วกันนะ”


               ติณณ์เดินผิวปากจากศุภกิจมา เขาไม่สนใจศุภกิจอีกแล้วในเมื่อมีที่ไปที่ดีกว่า ติณณ์ขึ้นรถตู้ของกองถ่ายไปยังสถานที่ถ่ายทำ

อย่างสบายใจ เขาแต่งหน้าแต่งตัวในชุดที่ใช้ในละครและรับบทมาจากผู้กำกับคิว ติณณ์ก้มหน้าอ่านอยู่สักพักใบหน้าหล่อเหลาที่ยิ้มแย้ม

ก็พลันหุบลงทันที


               “เดี๋ยว นี่มันเกิดอะไรขึ้น!” เสียงโวยวายของติณณ์ทำให้คนทั้งกองเงียบกริบและหันมามองเขาเป็นตาเดียว


               “ทำไมบทมันผิดไปแบบนี้ล่ะ อยู่ๆทำไมบทพระเอกของผมถึงตายเอาดื้อๆแล้วเปลี่ยนให้พระรองมาคู่กับนางเอกแทนวะ ผม

ไม่เข้าใจ”


               “ติณณ์ ใจเย็นๆนะ”


               ผู้กำกับการแสดงเดินมาหาและเป็นตัวแทนชี้แจงกับเขา


               “ทีมบทประชุมกันแล้วคิดว่าจบแบบนี้จะทำให้คนดูประทับใจมากกว่า แล้วก็เหลืออีกแค่คิวนี้คิวเดียวก็ปิดกล้องกันเลย

ขอโทษทีที่ไม่ได้บอกติณณ์ก่อน”


               ติณณ์กัดฟันกรอด เขากำมือแน่นหักห้ามความโกรธเอาไว้อย่างยากเย็น ติณณ์ตะคอกเสียงต่ำใส่ผู้กำกับที่ยืนทำหน้าไม่ถูกต่อ

หน้าเขา


               “คงไม่ใช่เพราะมีคำสั่งด่วนจากเบื้องบนหรอกนะพี่ ทีมบทถึงได้ทำงานกันได้ไวขนาดนี้”


               ผู้กำกับการแสดงถอนหายใจออกมาอย่างอึดอัด


               “อยากพูดอะไรก็พูดไปเถอะติณณ์ แต่พี่ช่วยนายไม่ได้จริงๆว่ะ เอาเป็นว่าช่วยแสดงให้จบเรื่องดีกว่านะ ขอสปิริตหน่อยก็แล้ว

กัน”


               ผู้กำกับเดินจากไปแล้วปล่อยให้ติณณ์ยืนฮึดฮัดอยู่เพียงลำพัง ความโกรธจนควันออกหูทำให้ติณณ์ดึงโทรศัพท์ออกมาแล้ว

โทรหาปลายทางที่คุ้นเคย


               “ผมมีเรื่องให้คุณช่วย” ติณณ์กรอกเสียงเยียบเย็นกว่าเคย


                “มีคนกลั่นแกล้งผม ใช่ เรื่องงาน ซึ่งผมยอมไม่ได้ ไม่ต้องมากหรอก ขอแค่ให้มันได้รู้ว่าเล่นผิดคนก็พอ ผมรู้ว่าคุณช่วยได้

ขอบคุณครับ”


               ดวงตาของติณณ์ลุกวาบเมื่อรู้ว่าคนที่ทำให้เขาเจ็บใจจะได้รับบทเรียนในไม่ช้า



มีต่ออีกนิด...

[Belove]

อ่านต่อตรงนี้...




               สุดเขตสะดุ้งตื่นมาตั้งแต่เช้ามืด สิ่งแรกที่ทำคือจ้องมองพาลีที่ยังหลับสนิทอยู่ในอ้อมกอด สีหน้าของพาลีมีสีเลือดมากขึ้น

หลังจากที่ดูซีดเซียวจากเมื่อวานนี้ สุดเขตถอนหายใจอย่างโล่งอก เขาก้มหน้าลงจูบที่หน้าผากของพาลีเบาๆก่อนจะลุกขึ้นมาช้าๆด้วย

เกรงจะรบกวนพาลี เขาลุกจากเตียงมาเปิดโทรทัศน์ในห้องนอนและลดเสียงลงแค่พอให้ได้ยินเมื่อสุดเขตยืนอยู่ใกล้จอมองภาพข่าวคดี

ฆาตกรรมคุณนายสมรจากรายการข่าวยามเช้า

               ภาพจากข่าวคือเสี่ยพิชัยที่ถูกจับกุมใส่กุญแจมือเดินก้มหน้าหนีกล้องเข้าไปในโรงพัก ต่อมาคือการสัมภาษณ์พล.ต.โท ภาค

ภูมิหัวเรือใหญ่ที่ดูแลคดีนี้อยู่


               “ถึงแม้นายพิชัยจะยังไม่สารภาพแต่เราเชื่อว่าหลักฐานที่มีจะทำให้เขาจำนนได้ ก็ต้องชื่นชมทีมสอบสวนที่ทำงานจนคดี

สะเทือนขวัญลุล่วง ผมว่าวิญญาณของคุณสมรคงตายตาหลับ”


               เสียงขยับตัวทำให้สุดเขตปิดโทรทัศน์ เขาก้าวกลับไปยังเตียงและประคองพาลีให้ลุกขึ้นนั่ง


               “เป็นไงบ้างวะลี”


               “ยังไม่ตายโว้ย ดีขึ้นแล้ว เจ็บแผลไม่เยอะเท่าเมื่อวานแล้วว่ะ”


               พาลีลุกขึ้นนั่ง เขาหันไปมองสุดเขตและยิ้มหวานส่งให้ รอยยิ้มนั้นทำให้สุดเขตอดใจไม่ไหวจนต้องยื่นหน้าเข้าไปหาแต่กลับ

ถูกพาลียกมือขึ้นมาปิดปากตัวเองไว้


               “อย่าไอ้เขต กูยังอมขี้ฟันอยู่เลย”


               “กูก็ยังอมขี้ฟันเหมือนมึงนั่นแหละไอ้ลี” สุดเขตดึงมือพาลีออกจากปาก


               “ลองมาแลกขี้ฟันกันหน่อยน่าว่าจะอร่อยหรือเปล่า”


               “ไอ้เขตอย่า อื้อ”


               พาลีต้านทานไม่อยู่เมื่อในที่สุดเขาก็ถูกจูบจนได้ ริมฝีปากของเขาถูกสุดเขตครอบครองรวมไปถึงลิ้นนุ่มที่สุดเขตพัวพันไม่

ยอมปล่อย สุดเขตทำให้เขาเคลิ้มจนสมองว่างโล่งกว่าจะยอมปล่อยให้เป็นอิสระ พาลีหน้าแดงก่ำตอนที่ยกมือผลักหน้าสุดเขตออกห่าง


               “เหี้ย ผลักกูทำไม มึงไม่ชอบมอนิ่งคิสของกูเหรอลี”


               “สัส เหม็นขี้ฟันจนจะอ้วก ถอยไป กูจะไปหาอะไรกิน”


               “กูทำให้มึงกินเองนะลี กูอยากให้มึงพักเยอะๆมึงอาบน้ำล้างหน้าแปรงฟันรออยู่ในห้องนี่แหละ เดี๋ยวกูลงไปต้มข้าวต้มให้มึง

แล้วจะยกมาเสิร์ฟถึงในห้องเลย ดีไหมขอรับคุณชาย อ้อ แล้วอย่าให้แผลเปียกน้ำนะลี”


               ทิ้งท้ายอย่างห่วงใยจนพาลีต้องอมยิ้ม สุดเขตวิ่งออกจากห้องไปอาบน้ำเสียงดังโครมครามก่อนจะลงไปทำอาหารเช้า พาลี

บิดตัวเบาๆอย่างเมื่อยขบก่อนจะลุกไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วจึงกลับมาหยิบหนังสือการ์ตูนที่อ่านค้างไว้ขึ้นมาอ่านต่อ อ่านได้สักพัก

เขาจึงเปิดโทรทัศน์หาช่องที่มีข่าวคดีคุณนายสมรเพราะความอยากรู้

               เสียงโทรศัพท์ที่วางอยู่บนหัวเตียงของสุดเขตดังขึ้น พาลีลังเลใจว่าจะรับให้ดีหรือไม่ เขาคว้ามันขึ้นมาอ่านชื่อที่แสดงอยู่บน

หน้าจอ


               ผู้การภาคภูมิ


               ยศใหญ่โตบนจอโทรศัพท์ทำให้พาลีตัดสินใจรับแทนสุดเขตเพราะเกรงจะเป็นเรื่องด่วน  เขารีบกรอกเสียงลงไปทันทีเมื่อกด

รับ


               “สวัสดีครับ สุดเขตไม่ได้อยู่ที่...”


               “นั่นใคร”


               “...”


               พาลีชะงัก ความหนาวแล่นวาบตั้งแต่เส้นผมจรดปลายเท้า หัวใจของเขาคล้ายจะหยุดเต้นเมื่อได้ยินเสียงนั้น


               “ผมถามว่านั่นใคร”


               “...”


                อีกครั้งที่เสียงน้ำย้ำเตือน พาลีรีบปิดโทรศัพท์และโยนทิ้งเมื่อได้ยินคำพูดจากน้ำเสียงที่เคยฟังในวันที่ได้รับโทรศัพท์จาก

คุณนายสมรในวันที่สิ้นลมหายใจ ตัวของเขาแข็งทื่อเมื่อหันกลับไปที่จอโทรทัศน์เมื่อข่าวช่องหนึ่งกำลังรายงานข่าวคดีฆาตกรรมคุณนาย

สมร

               ภาพชายวัยใกล้สูงอายุในชุดตำรวจมีดาวและมงกุฎติดบ่ากำลังให้สัมภาษณ์ พาลีกลั้นใจเปิดเสียงให้ยิ่งดังขึ้น ภาพกราฟฟิค

บนหน้าจอบอกให้รู้ชัดถึงชื่อเสียงและยศอันใหญ่โต มันทำให้เนื้อตัวของพาลียิ่งสั่นระริก ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความหวาดหวั่นเมื่อ

จ้องจอโทรทัศน์ตาไม่กะพริบ


              “ข้าวต้มหอมฉุยฝีมือเชฟสุดเขตตะหลิวเหล็กมาแล้ว อ้าวไอ้ลีเป็นอะไร!”
         

                          TBC

                #ปริศนาทุกอย่างไขกระจ่างแล้ว
                #ขอเอาชื่อคุณปู่เป็นเดิมพัน


                         

[EARTHYSS :)]

อยากร้องเพลงผลิกล็อคเลยตอนนี้ ไปไกลจากที่คาดมากกกกกกกกก ถ้าใช่คุณตำรวจจริงนี่จะกัดลิ้นตัวเองตายเลยให้ดูสิ

[pigarea]

เดี๋ยวๆ ไปเกี่ยวกับพี่ตำหนวดได้ยังไง

[MayA@TK]

 
เป็นภาคภูมิเหรอที่เป็นคนร้ายอย่าบอกนะว่ากับติณน์มีซัมติ้งกันนะ

 

[lizzii]

คดีพลิก ว่าแต่ติณรู้จักกับภาคภูมิได้ไง

[B52]

ตื่นเต้นๆ

[yymomo]

    ยุ่งๆจนต้องอ่านรวบสองตอน อยากจะบอกว่าตอนที่แล้วนี่ลืมไปเลยเมื่ออ่านย่อหน้าสุดท้ายจบ 

เอามือทาบอกแล้วร้องว่าคุณพร๊ะะะ แบบสุดเสียงเลยทีเดียว  พี่ตีนของเรามีเมียตำรวจ(ใกล้สูงวัย)
เดี๋ยวๆ  โฟกัสผิดจุด   คือมันพลิกล็อคมาก  เหมือนโดนบอกว่าจะได้ผัวแล้วมันคือแค่ความฝัน 

อร๊ายยย  เอาอิคู่นี้มา #ผู้การกับไอ้ตีน

[A-J.seiya*]

เหยดดดดดดดดด
ผู้การ!!!!
เกิดไรขึ้นนน
ทำไมเป็นคนนี้ง่ะ

[•♀NoM!_KunG♀•]

งะ คืออารายยย

[u_cosmos]

คุณตำรวจเป็นคนร้ายยยย 
นี่แอบสงสัยไอ้คุณดารามาตลอดเลยนะ แล้วยิ่งไอ้ที่ไม่ยอมเสียเปรียบนี่ยิ่งปักใจ
แล้วไหงกลับตาลปัตรขนาดนี้ล่ะ
อะไรเนี้ยยย

[farfarneenee]

คืออะไรรรรรร 

[babaaa]

อย่างนี้นี่เอง

[DESZCZ]

คดีพลิก
ทำไมกลายเป็นงี้ไปได้ อย่าบอกนะว่าคุณตำรวจเป็นกิ๊กกับพ่อนักร้องคนนั้น  

[colorofthewind21]

โอเอ็มจี มันไปเกี่ยวกับภาคภูมิได้ยังไงงง หนูงงมากกก

[stickyyrice]

อ้าวตึงไปอีก

[k2blove]

 
อะไร ยังไง มาต่อด่วนเลยนะ

[cavalli]

 

[Takarajung_TK]

ว่าแล้ว ทะแม่งๆกับคนนี้มาตลอดว่าจะมาทำดีอะไรกับสุดเขตนัก!

[ตัวเล็ก]

ช็อคคคคคค นักแต่งงงหลอกเรามาตั้งแต่ต้นเรื่องใช่ไหมมมมมมม? 
ก็ว่าอยู่ว่าคนที่คุยกับติณห์เป็นใครยังแอบสงสัยเลยว่าจะมีอีกคดีให้ทำใช่ไหม!
กลายเป็นว่าคดีเดียวคดีเดิม พลิกล็อคไปอีกกก
 
ป.ล.นี่รอฉากหนูพาลีกับผู้หมวดดสุดเขตกุ๊กกิ๊กกิ่งก่องแก้วอยู่น้าาาา 

[suikajang]

  ปมค่อยๆ คลายแล้ว อิตินนิเลวโคตรๆ ตัวละครแต่ละคนบทบาทเริ่มชัดเจนแล้ว
ลุ้นสุดๆ  แต่คู่เอกของเราก็ยังคงหวานๆ 

[blove]

เชรดดดด!!คดีพลิก คนนี้ชัวร์ๆ ฟันธง!!!คำพูดเดียวกันเลย "นั่นใคร" ไปกับลูกน้องแต่เป็นคนลงมือเอง ถ้าจริงนี่ สุดเขตสุดจะเสียใจเจ็บปวดเหมือนโดนหักหลังเลยนะนี้ ความไว้ใจความภูมิใจในตัวเขา แล้วไหนจะยุให้เรารีบหาแพะแล้วยังมาชมกันอีก คิดอะไรกับสุดเขตป่าวว่ะ ตรูชักจะคิดไปไกลละแม่ม 555555 ใครว่ะเป็นคนจ้างวาน เฮ้ยยยมีอำนาจขนาดนั้น สิ่งแลกเปลี่ยนกันมันต้องคุ้มค่ามากใช่ป่ะ ลุ้นอ่ะลุ้น พาลีรู้อะไรบอกสุดเขตไปนะ จะได้ไม่บาปจับแพะ

[rsmrypngpth]

อ้าวเฮ้ย!!!!

อ่านถึงตรงนี้แล้ว ร้องเห€ดดังๆ

[uknowvry]

เอ๊ะ ยังๆงนะยังไง

[Jibbubu]

อัยย๊ะ ไม่ใช่ศุภกิจแต่เป็นผู้การภาคภูมิหรือนี่ หรือผู้การก็เป็นกิ๊กกับติณณ์อีกคน

[Silvan]

เป็นห่วงพาลีมากเลย

กลัวจะบาดเจ็บหนักกว่าเดิม

คนร้ายออกใหญ่โตมาก

 

นายตินนี่คบแต่ละคนยิ่งใหญ่ทั้งนั้น

[naritz]

ว่าแล้วว่าคนนั่นแปลกๆตั้งแต่ตอนก่อนหน้านู้นนน ใกล้ตัวแค่นี่เอง

[ReiSei]

นั่นนนนนน ลาสบอสโผล่มาแล้ว

[PPink]

ลุ้นไปอีกกกกกก
นี่กลัวอย่างเดียว ตำรวจนี่จะมาทำร้ายคุณลีมั้ย กลัวมาก ฮื่อ