หัวข้อ: <<คดีรักนักดูดวง>>

[Belove]

ต่อกันตรงนี้...



             สุดเขตหงุดหงิดอยู่ในรถยนต์ของเขา การแสดงออกของพาลีสร้างความประหลาดใจกับการเปลี่ยนแปลงภายในเวลาไม่นาน

นัก มันทำให้สุดเขตทั้งผิดหวังและโกรธที่พาลีทำท่าเหมือนยอมแพ้ต่อความชั่วร้าย แต่เมื่อคิดดูแล้วสุดเขตไม่อยากจะเชื่อว่าพาลีจะเป็น

คนที่ยอมให้อำนาจมึดเข้าครอบงำ

                ความสงสัยแล่นเข้ามาในสมอง เมื่อต้องจอดรถติดไฟแดงสุดเขตจึงคว้าโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วเปิดเมนูเบอร์โทรล่าสุด สุด

เขตเปิดย้อนกลับไปก่อนที่จะเป็นเบอร์ของสมบัติสุดเขตก็เริ่มจะเข้าใจแล้วว่าทำไมพาลีถึงเปลี่ยนไป

                 ความคิดสะดุดลงเมื่อได้ยินเสียงแตรจากรถคันหลังเมื่อไฟจราจรเปลี่ยนเป็นสีเขียว สุดเขตรีบบังคับรถให้เคลื่อนที่ทันที

ความคิดของสุดเขตยังคำนวณถึงความเป็นไปได้ที่อาจเกิดขึ้นจนกระทั่งเขาต้องเหยียบเบรกจนจมมิดเมื่อมองเห็นเงาลางๆวิ่งตัดหน้าแต่

เมื่อเงยหน้าขึ้นมากลับไม่มีสิ่งใดที่ขวางอยู่หน้ารถนอกจากรถคันอื่นบนท้องถนนและเสียงแตรจากรถคันหลังที่เขาเบรกโดยไม่มีสาเหตุ

เงาผู้หญิงแน่ๆ และคุ้นตาด้วย สุดเขตเสียวสันหลังวาบเมื่อในมโนสำนึกบอกว่านั่นเป็นเงาของผู้หญิงที่อยู่ในความคิดของสุดเขตมาก

ที่สุดในช่วงนี้

              คุณนายสมร!

               อะไรบางอย่างทำให้สุดเขตหวาดวิตก หากเขาจะเรียกมันว่าลางสังหรณ์ก็คงไม่ผิด ความห่วงใยพุ่งวูบไปยังตึกแถวที่เพิ่งจะ

ขับรถจากมาด้วยความไม่เข้าใจ แต่ตอนนี้สุดเขตไม่มีเวลาคิดอย่างอื่นนอกจากหาทางขับรถยูเทิร์นกลับไปยังตึกแถวของพาลีทันที

ถ้าหากเหาะได้สุดเขตก็คงจะเหาะไปแล้ว ดีที่ว่าเขายังขับรถมาไม่ไกลจากตึกแถวเท่าใดนัก สุดเขตแทบจะกระโจนลงจากรถยนต์และพุ่ง

เข้าไปด้านใน และภาพที่สุดเขตเห็นก็ทำให้เขาตะโกนอย่างบ้าคลั่งด้วยความโกรธที่สุดในชีวิต






                   ติณณ์เดินผิวปากออกมาจากประตูทางเข้าของคอนโดมิเนียมที่เขาซื้อจากน้ำพักน้ำแรง มันเป็นหนึ่งในทรัพย์สมบัติที่เขา

ภูมิใจนักหนา ถึงแม้ว่ามันอาจจะไม่ได้มีที่มาถูกต้องไปเสียทุกส่วนแต่ใครเล่าจะสน ก็ในเมื่อเขาได้ครอบครองมันแล้ว

เขานัดทีมงานของเสี่ยเฮียงไว้ สัญญาระหว่างเขากับค่ายหนังของเสี่ยเฮียงถูกร่างขึ้นมาโดยที่ติณณ์ไม่สนใจสัญญาที่เหลืออีกไม่นานกับ

ค่ายของศุภกิจที่เขาได้ข่าวว่าบาดเจ็บสาหัสถึงขั้นอาจพิการตลอดชีวิต ติณณ์ได้แต่ยิ้มเยาะกับโชคชะตาที่เขาเป็นคนกำหนดให้เจ้านาย

เก่าที่เคยมีความสัมพันธ์กันมา รายงานเรียลลิตี้ของศุภกิจก็เกิดปัญหาเจ้าของสินค้าถอนโฆษณาจากข่าวฉาวโฉ่ที่เจ้าของรายการกินเด็ก

ที่เข้าประกวด

                 ก็ช่วยไม่ได้ ใครที่ทำให้ติณณ์โกรธก็มักจะมีจุดจบเลวร้ายเช่นนี้ ติณณ์มั่นใจในอำนาจที่อยู่เบื้องหลังของเขา ติณณ์รู้ดีว่า

ภาคภูมินั้นรักและหลงเขามากขนาดยอมทำทุกอย่างให้เขาได้ แปดปีที่ติณณ์และภาคภูมิมีความสัมพันธ์กันตั้งแต่เขาอายุแค่สิบหกปีคือ

สิ่งพิสูจน์และนั่นทำให้ติณณ์ยังไม่กล้าตัดขาดความสัมพันธ์กับชายรุ่นพ่อ เพราะเขาเองก็เกรงว่าภาคภูมิจะใช้อำนาจนั้นกับเขาเช่นกัน


                ความคิดสะดุดลงเมื่ออยู่ๆก็มีกลุ่มชายฉกรรจ์กล้ามล่ำกลุ่มสี่หรือห้าคนติณณ์ก็ไม่แน่นใจเข้ามาล้อมเขาด้วยท่าทีไม่ประสงค์ดี

นัก ติณณ์ถอยกรูดทันทีหากแต่แขนทั้งสองข้างกลับถูกจับยึดเอาไว้


               “เฮ้ย อะไรกันวะ”


               ร่างของติณณ์แทบจะลอยอยู่เหนือพื้นเมื่อถูกหิ้วปีกมายังด้านข้างของอาคารที่เป็นมุมลับตา ดวงตาของเขาเบิกกว้างเมื่อเห็น

ด้านหลังของสตรีผู้หนึ่งยืนรออยู่ ติณณ์ถูกทิ้งลงไปกองอยู่กับพื้น เขาเริ่มหวั่นวิตกเมื่อสตรีผู้นั่นหันมาหาเขาและมองอย่างเคียดแค้น


               “พี่รัตนา!”


               สาวใหญ่ไฮโซภรรยาของศุภกิจกำลังก้มหน้ามองมายังติณณ์ท่ามกลางชายฉกรรจ์ที่ยืนล้อมเป็นวงปิดกั้นหนทางหนีทุกด้าน

ของติณณ์ พระเอกชื่อดังได้แต่ฝืนยิ้มเข้าสู้


              “เกิดอะไรขึ้นหรือครับพี่รัตน์ถึงได้มาหาผม เอ่อ อย่างนี้”


              รัตนามองผู้ชายหน้าตาดีอย่างเกลียดชัง หน้าตาดีหากแต่สันดานเลวร้ายจนยากที่รัตนาจะให้อภัยได้ หล่อนแค่นยิ้มหากแต่

ดวงตาราวกับไฟเผาไหม้ติณณ์


              “พี่รู้เรื่องข่าวของพี่กิจกับเจเจแล้ว”


               รัตนาหมายถึงเด็กหนุ่มที่เข้าประกวดรายการเรียลลิตี้ปีล่าสุดที่มีข่าวกับศุภกิจ


               “พี่ไปถามกับหนังสือที่เขียนข่าวเรื่องนี้” ซึ่งก็แน่นอนว่ารัตนาคงไม่ใช่แค่ถามธรรมดา “เขาบอกว่าติณณ์เป็นคนให้ข่าวนี้ ติณณ์

จะว่าไง”


                “โธ่ พี่รัตน์ ผมก็แค่บ่นๆไปตามประสาแหละครับ ใครจะนึกว่าเขาจะเอาไปเล่นเป็นข่าวล่ะ”


               ติณณ์ฝืนยิ้มแก้ตัวเสียงสั่น แต่ดูเหมือนรัตนาจะไม่เชื่อ


                 “งั้นหรือ พี่ไปถามเจเจแล้วนะ เขายอมรับว่ามีอะไรกับสามีพี่จริง เด็กสมัยนี้มันเลวเนอะยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองได้ดี

ติณณ์ว่างั้นไหม”


                 “เอ่อ ครับ”


                กลืนน้ำลายอึกใหญ่เมื่อรัตนาคาดคั้นหนักข้อขึ้นทุกที แถมไอ้พวกลูกสมุนก็กุ้มรุมติณณ์อยู่ทุกมุม


                 “แต่เจเจบอกว่า มีคนแนะนำให้ทำอย่างนั้น ซึ่งคนแนะนำก็คือรุ่นพี่อย่างติณณ์ เพราะทำแล้วประสบความสำเร็จ เรื่องนี้ติณณ์

มีอะไรจะบอกกับพี่ไหม”


                “พี่รัตน์ครับ คือผม...”


               ติณณ์ยิ่งหน้าซีดเมื่อหาทางแก้ตัวไม่ได้ รัตนาได้ชื่อว่าเป็นภรรยาขี้หึงที่ทุกคนในแวดวงรู้ดี


              “มายุ่งกับผัวของพี่ทำไมติณณ์”


              เส้นผมที่แต่งทรงเป็นอย่างดีถูกกระชากจนหนังหัวแทบหลุด รัตนาฟาดฝ่ามือตบลงไปบนใบหน้าของติณณ์จนแดงไปด้วยรอย

มือ เล็บยาวข่วนไปกับผิวขาวของติณณ์เห็นเลือดซิบเป็นทาง


             “อีกเรื่องนะติณณ์ รถยนต์ที่พี่กิจใช้มันเป็นของพี่ พี่ดูแลรักษาเป็นอย่างดีจนไม่มีทางที่เบรกจะแตกได้เด็ดขาด เพราะความ

สงสัยพี่ก็เลยไปหาญาติที่เป็นผบ.ตร.ของสำนักงานตำรวจให้เขาช่วยหาความจริง เขาก็เลยสืบมาได้ว่าติณณ์เป็นชู้กับลูกน้องของเขา ที่

เป็นคนสั่งให้มาตัดสายเบรก”


            “พี่รัตน์ ผมขอโทษ ผมกลัวแล้วอย่าทำอะไรผมเลย”


              ติณณ์โยนศักดิ์ศรีทิ้งทันที เข้าก้มลงกราบแทบเท้ารัตนาอย่างไม่อาย ความรักตัวกลัวตายทำให้ติณณ์ยอมทำทุกอย่าง แต่มา

ถึงตอนนี้ติณณ์รู้ตัวแล้วว่าเขาขอร้องผิดคนเมื่อรัตนาใช้เท้าถีบบ่าของติณณ์จนหงายหลัง


              “สารเลว ไอ้งูเห่าเลี้ยงไม่เชื่อง”


               รัตนาด่าติณณ์ สายตาของหล่อนกลายเป็นเพลิงจากโทสะจนแทบไม่เหลือมาดความไฮโซ


                “มึงยุ่งกับผัวกู หาเด็กมาให้ผัวกู แถมยังคิดจะฆ่าผัวกูอีก คนอย่างมึงน่ะอยู่ไปก็รกโลก แต่ยังหรอก ถ้าตายมันก็คงจะง่ายไป

มันต้องปล่อยให้มึงอยู่กับกรรมที่มึงต้องชดใช้ไปตลอดชีวิต”


                 ติณณ์ผวาจะหลบหนี แต่เขากลับถูกหิ้วปีกไว้ด้วยลูกน้องของรัตนาจนดิ้นไม่หลุด ติณณ์เบิกตากว้างด้วยความหวาดกลัวเมื่อ

เห็นรัตนาล้วงมือลงไปในกระเป๋าถือแบรนด์เนมและมีขวดแก้วสีชาติดมือขึ้นมา รัตนาเปิดฝามันออก ติณณ์ร้องเอะอะหวังจะให้คนอื่น

ได้ยินและมาช่วยแต่ก็เหมือนจะร้างผู้คน ศีรษะของเขาถูกตรึงไว้ไม่ให้ส่ายหน้าหนีในขณะที่รัตนาสาดน้ำในขวดแก้วนั้นใส่ใบหน้าของเขา

เต็มๆ

                    เสียงกรีดร้องโหยหวนดังขึ้นทันทีเมื่อน้ำกรดจากขวดแก้วทำลายเนื้อเยื่อบนผิวหน้าของติณณ์ตั้งแต่ผิวหนังชั้นนอกลงไป

สู่ชั้นกล้ามเนื้อภายใน ร่างของเขาถูกปล่อยให้ดิ้นทุรนทุรายอยู่กับพื้นและยิ่งติณณ์ใช้มือแตะต้องส่วนไหนผิวหนังส่วนนั้นก็หลุดลอกออก

มาทั้งหมด ใบหน้าที่ติณณ์แสนจะภูมิใจถูไถไปกับพื้นดินแห้งกระด้างจนแดงก่ำแทบมองไม่ออกว่านี่คือพระเอกละครชื่อดัง


                     รัตนาเหยียดยิ้มอย่างสาแก่ใจ หล่อนและลูกน้องเดินจากไปโดยไม่สนใจกับอดีตของดาราในสังกัดของสามีที่ดิ้นพล่าน

อยู่เบื้องหลังอีกต่อไป


             TBC


              ตอนแรกว่าจะแต่งตอนจบแค่บทเดียว แต่เนื่องจากมันจบไม่ลง

ก็เลยมีบทหน้าเป็นตอนจบที่แท้จริง

               นี่ถ้ามีเม้นท์เกิน 10 เม้นท์ เดี๋ยวลงตอนจบต่อวันนี้เลย
 
               อิอิ


                 

[wnkth]

โห ตัวละครมาใหม่นี่โหดจัด

[colorofthewind21]

คือรัตนาโหดมากกกกก อ่านไปแล้วกลัวเลย

[yymomo]

   สะใจมากกับจุดจบของไอ้ตีน 

ช่วงแรกอ่านไปลุ้นไปว่าเห้ยจะจบยังไงเนี่ย  มันจะออกมาแนวไหน 

แต่พอเจ๊รัตเปิดตัวมา  (อินโทรต้องเป็น  ผ่างงงง !!! )  เหมือนเจ๊แกเป็นตัวละครลับที่

ลงมาทีหมากทั้งกระดานโดนเทเกลี้ยงเลย  อยากจะบอกเจ๊รัตว่ากู๊ดจ๊อบบบบบบ 

รอดูจุดจบของภาคภูมิอีกคน 

ปล.ขอให้นู๋ลีปลอดภัย

[cookie_]

รัตนามาเหนือเมฆมาก จะเป็นยังต่อไป เกิดอะไรขึ้นกับพาลี

[sirin_chadada]

นึกว่าจะจับติณณ์ส่งตำรวจเสียอีก ที่ไหนได้คุณเมียหลวงราดน้ำกรดเสียอย่างนั้น

[jaja-jj]

สะใจกะนายติณณ์

[suikajang]

โห เจ๊รัตแกออกมาตอนเดียวอย่างโหด หึหึ
เขตรีบๆ ไปหาพาลีให้ทันเน้อ

[Billie]

 

สงสารก็สงสาร แต่่ก็ทำเขาไว้เยอะ

[buathongfin]

เอาอีกๆ เหนือฟ้ายังมีฟ้าเว้ย เหนือกนรกมีนรกกว่าว่ะ
แล้วคุณตำรวยไปช่วยหมอดูทันไหมเนี่ย

[♠DekDoy♠]

เจ๊....อย่างโหด

[k2blove]

เขาว่าผู้หญิงหึงร้ายมากๆ นะ น่ากลัว
นี่แหละสาเหตุที่เรามีเแฟนเป็นผู้ชาย
หุหุหุ
 

[magarons]

หูววว จะจบแล้ว สนุกมากเลยค่ะ รอตอนจบค้าา

[pigarea]

ทรมานน้อยไป ต้องมากกว่านี้ คนเลว

[Belove]

                                                                   คดีรักนักดูดวง

                                                                       บทที่ 21


               แสงแฟลชจากกล้องถ่ายรูปและโทรศัพท์มือถือส่องแสงวูบวาบแข่งกันจนแสบตา ไมโครโฟนจำนวนเกินสิบตั้งอยู่ด้านหน้า

ของโต๊ะยาวที่มีพล.ต.ท.ภาคภูมินั่งเป็นประธาน ด้านข้างคือเสี่ยพิชัยที่นั่งกัดฟันหน้าบึ้ง เบื้องหลังคือนายตำรวจของโรงพักแห่งนี้ยืนเรียง

แถวหน้ากระดานกันอยู่ ผู้สื่อข่าวจำนวนมากยืนออกันอยู่และแข่งกันส่งคำถามจนภาคภูมิต้องยกมือห้าม


               “เอาล่ะ ไม่ต้องแย่งกันถาม เดี๋ยวผมจะเป็นตัวแทนเล่าเรื่องให้ฟังเอง”


               ภาคภูมิกล่าวด้วยมาดสุขุมดังเช่นทุกครั้งที่อยู่ต่อหน้าสื่อ


               “นายพิชัยลอบมีความสัมพันธ์กับผู้ชาย เรื่องนี้เป็นความลับที่เปิดเผยให้ใครฟังไม่ได้ แต่เมียซึ่งก็คือนางสมรสงสัยก็เลยจ้าง

นักสืบ พอรู้ความจริงก็ทะเลาะกันนางสมรขู่ว่าจะเปิดโปงเรื่องทั้งหมดทำให้นายพิชัยบันดาลโทสะวางแผนฆ่าภรรยาตัวเอง อย่างนั้นใช่

ไหม”


               หันไปหาเสี่ยพิชัยเพื่อจะให้เขาสารภาพต่อหน้าสื่อ แต่ทุกคนในห้องโถงกว้างก็พลันชะงักเพราะกลับมีอีกเสียงหนึ่งดังแทรก

เข้ามา


               “ที่คุณสมรตาย ไม่ใช่เพราะไปเห็นความลับที่นายตำรวจชั้นผู้ใหญ่มีความสัมพันธ์กับดาราหนุ่มหรอกหรือครับ”


               เสียงฮือฮาดังขึ้นทันที ทุกคนในห้องหันไปมองผู้ที่ก้าวเข้ามาใหม่เป็นตาเดียว สมบัติถึงกับอ้าปากค้างเมื่อเห็นรุ่นน้องใน

สภาพใบหน้าฟกช้ำ


               “ไอ้เขต!”


              “พูดอะไรของคุณน่ะผู้หมวด”


               ภาคภูมิยังรักษาท่าทางไว้ได้ แต่ดวงตาที่จ้องมองกำลังข่มขวัญสุดเขต แต่ชายหนุ่มไม่นึกกลัว เขาเดินก้าวช้าๆผ่านช่องว่างที่

นักข่าวเปิดทางให้เขา


               “ก็ตามนั้นครับ ความลับของเสี่ยพิชัยคงไม่ลับไปกว่าความลับที่คนใหญ่คนโตในวงการสีกากีลอบมีความสัมพันธ์กับดารา

หนุ่มตั้งแต่อีกฝ่ายยังเป็นผู้เยาว์อยู่ด้วยซ้ำ คิดว่าความลับนี้ถ้าเปิดเผยไปจะสั่นสะเทือนไปกี่วงการครับท่าน


               “สุดเขต!”


               เจ้านายของสุดเขตวิ่งเข้ามาหาเขา และรีบเอ่ยเตือนทันที


               “รู้ตัวหรือเปล่าว่าพูดอะไรออกมา”


               สุดเขตยิ้มเยาะ เขาก้าวดุ่มๆไปยังเครื่องฉายจอโปรเจคเตอร์และวางโทรศัพท์ตนเองลงไปให้รูปจากจอมือถือฉายผ่านฉากสี

ขาวผืนใหญ่ เสียงฮือฮาดังขึ้นกว่าเก่าพร้อมกับเสียงลั่นชัตเตอร์ดังกราว ภาคภูมิมองสุดเขตด้วยความอาฆาต


               “ลองจับผิดภาพเหล่านี้สิครับทุกท่าน ไม่สงสัยกันบ้างหรือว่าทำไมกล้องของจราจรถึงจับได้แต่รถของคุณนายสมรแต่ไม่มีรูป

รถคันที่ขับตามมาอย่างมีนัยยะเลย ทำไมน่ะหรือครับ เพราะมันถูกตัดต่อยังไงล่ะ แล้วใครจะทำได้ถ้าไม่ใช่คนที่มีอำนาจอยู่ในมือ อยาก

เห็นกันไหมครับว่ารูปที่แท้จริงเป็นอย่างไร”


               ทุกคนตกตะลึงเมื่อเห็นรูปที่สุดเขตเปิดให้ดู ทุกคนหันขวับไปมองภาคภูมิที่นั่งหน้าซีดเป็นตาเดียว


               “อยากรู้ไหมครับว่ารถใคร ไปสืบเอาได้ไม่ยากป้ายทะเบียนเด่นชัดขนาดนี้ แล้วรถทั้งสองคันมีจุดเริ่มต้นจากไหนทราบกัน

ไหมครับ นี่ มาจากโรงแรมห้าดาวแห่งนี้นี่เอง”


               สุดเขตตามรอยได้จนถึงโรงแรมที่คุณนายสมรนัดกับติณณ์ไว้ สุดเขตใช้ความพยายามพักใหญ่ในขั้นตอนการสืบสวนกว่าจะ

ได้ภาพจากกล้องวงจรปิดที่เคาน์เตอร์ของโรงแรม มันเป็นภาพที่เห็นภาคภูมิกับติณณ์ยืนอยู่ด้วยกัน


               “ส่วนมือปืนก็ไม่อยากจะเชื่อ คนขับรถที่ท่านอุตส่าห์ชุบเลี้ยงไว้ว่าจะเป็นมือปืนที่ติดอันดับต้นๆของวงการ หมายจับก็มีชัดอยู่

ในสำนักงานตำรวจแต่ก็จับไม่ได้ ก็เล่นมาซ่อนตัวอยู่บ้านผู้หลักผู้ใหญ่ใต้ปลายจมูก”


               สุดเขตเดินไปเผชิญหน้ากับภาคภูมิ เขามองภาคภูมิอย่างผิดหวัง


               “ผมยังจำได้ในวันที่คุณไปปาฐกถาสมัยผมเรียนอยู่ คุณสอนให้พวกเรายึดมั่นในความถูกต้อง สอนให้พวกเรายึดถือความ

ยุติธรรมเป็นที่ตั้ง แต่คุณกลับทำให้ผมผิดหวัง ถ้าผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ไม่ทำตัวให้อยู่บนความถูกต้องดีงามแล้ว เราจะช่วยปกป้องดูแล

ประชาชนได้อย่างไร ผู้การภาคภูมิครับ ผมขอจับคุณในข้อหาบงการฆ่าโดยไตร่ตรองไว้ก่อนอันมีผลทำให้ผู้อื่นถึงแก่ชีวิต”


               โดยไม่มีใครคาดคิด พล.ต.ท.ภาคภูมิตบโต๊ะดังปังก่อนจะผุดลุกขึ้นใช้ปืนที่เหน็บอยู่ตรงเอวขึ้นมาง้างไกและหันปลายกระบอก

ปืนไปเบื้องหน้า


               “ถอยออกไป กูบอกให้ถอยออกไปทุกคน ไม่ได้ยินหรือไง”


               “ผู้การครับ อย่าทำอย่างนี้เลย มอบตัวเสียเถอะ”


               เจ้านายของสุดเขตเกลี้ยกล่อมแต่ไม่มีทางที่ภาคภูมิจะยอมง่ายๆ เขาเดินผ่านนักข่าวที่ต่างก็หลบจากรัศมีของปืนกัน

จ้าละหวั่นไปทางด้านหน้าของโรงพักโดยมีนายตำรวจท้องที่ตั้งลำปืนและติดตามไปโดยทิ้งระยะไม่ห่างนัก สายตาของภาคภูมิสอดส่าย

หาทางหนีทีไล่ก่อนที่ภาคภูมิจะพบเป้าหมาย


               เขาวิ่งไปยังรถยนต์คันหนึ่งที่มีคนที่นั่งอยู่ด้านในอยู่แล้ว ภาคภูมิกระชากประตูออกและก้าวเข้าไปนั่งตำแหน่งคนขับ คนที่นั่ง

ด้านข้างถึงกับเบิกตากว้างทันที


               “ผู้การ!”


               “ไอ้หมอดู ดวงแข็งนักนะมึง”


               พาลีในสภาพอ่อนระโหยตัวแข็งเมื่อปืนนั้นจ่ออยู่ตรงขมับของเขาพอดีเมื่อสุดเขตและนายตำรวจคืนอื่นวิ่งมาล้อมรถไว้


               “ลี ผู้การมอบตัวเถอะครับ อย่าทำผิดมากไปกว่านี้เลย”


               สุดเขตพยายามเกลี้ยกล่อม แต่ได้รับกลับมาคือเสียงหัวเราะเยาะหยัน


               “ไอ้เด็กเมื่อวานซืน มึงคิดจะเล่นงานกูเหรอ ฝันไปเถอะมึง ไอ้หมอดูมึงมาขับรถ”


               ใช้ด้ามปืนกระแทกที่ศีรษะของพาลีและขยับให้พาลีเปลี่ยนมานั่งตำแหน่งคนขับโดยที่ปลายปืนยังจ่อที่ขมับของพาลีตลอด

เวลา สุดเขตได้แต่มองด้วยความเป็นห่วงและเจ็บใจ เขาพยายามเล็งปืนไปที่ภาคภูมิแต่มันก็เป็นมุมอับ


               “ขับรถไปสิวะ”


               ภาคภูมิสั่งให้พาลีขับรถพาหนี สุดเขตสบถออกมาก่อนที่เขาจะวิ่งไปที่รถตำรวจที่สมบัติพุ่งตัวไปขับมาจอดรอ เสียงไซเรนดัง

กึกก้องเมื่อขบวนรถตำรวจแล่นตามรถของสุดเขตที่ภาคภูมิชิงไป








               พาลีนั่งเกร็งขับรถโดยมีภาคภูมิใช้ปืนจ่อขมับของเขา รถวิ่งอย่างไร้จุดหมายไปตามท้องถนนที่ตำรวจเริ่มเคลียร์พื้นที่เพื่อ

ป้องกันประชาชนถูกลูกหลง


               “คุณจะให้ผมขับไปถึงที่ไหน”


               “มึงมีหน้าที่ขับก็ขับไป อย่าเสือกถาม”


               หันมาตะคอกด้วยใบหน้าถมึงทึง ภาคภูมิกำลังคิดหาหนทางหลบหนีออกไปให้พ้นเมืองหลวง แต่ดูเหมือนจะยากเต็มที พาลี

หันมามองภาคภูมิแวบหนึ่งด้วยความสมเพช


               “จะหนีไปถึงเมื่อไหร่กันครับ” พาลีเอ่ยถาม “หนีคดี หนีกรรมที่ทำไว้ คุณจะหนีได้นานแค่ไหน”


               สภาพจนตรอกของภาคภูมิทำให้พาลีลดความโกรธและเกลียดชังลงไปได้บ้าง เขายังนึกถึงเมื่อไม่ถึงชั่วโมงที่ผ่านมาว่าเขา

ตกใจแค่ไหนที่มีนักเลงกลุ่มหนึ่งบุกเข้ามาในตึกแถวของเขา และรุมทำร้ายพาลีจนหมดทางสู้ พวกมันเหล่านั้นมองเขาอย่างกักขฬะขณะ

ที่พาลีนอนนิ่งอยู่บนพื้น


               “หน้าตาแม่งโคตรยั่วเลย กูขอสักทีก่อนที่มันจะตายได้ไหมวะ


               ไอ้คนหนึ่งเอ่ยขึ้นมาพลางมองเขาอย่างหื่นกระหาย


               “แต่นายสั่งให้ฆ่ามัน”


               “ก่อนฆ่าก็ขอสนุกหน่อยไม่ได้หรือไงวะ มึงก็อย่าโวยวายให้มาก เอาแม่งให้ครบทุกคนนี่แหละ”


               พาลีน้ำตาไหลด้วยความหวาดกลัว เขาถูกพวกมันรุมจับขึงพืดกางแขนกางขา เขาคงจะตายเสียก่อนหากสุดเขตไม่เลี้ยวรถ

กลับมาและมาช่วยไว้ได้ทัน สุดเขตจัดการพวกมันราวกับหมาบ้าก่อนจะชิงตัวพาลีหนีออกมาที่รถยนต์และขับตรงไปที่โรงพัก


               “กูจะไม่ปล่อยให้คนที่ทำกับมึงได้เสวยสุขบนความชั่วของมัน”


               สุดเขตกัดฟันพูดเมื่อมองสภาพอิดโรยของเขา พาลีไม่มีแรงค้าน เขาเจ็บทั้งกายและใจเกินกว่าจะห้ามปรามได้จนกระทั่งสุด

เขตขับรถมาจอดที่หน้าโรงพัก เขายกมือลูบหน้าพาลีด้วยความสงสาร


               “รอกูอยู่ที่นี่ เมื่อกูเข้าไปจบเรื่องทุกอย่างแล้ว กูจะกลับมาหามึง”


               สุดเขตตรงลิ่วเข้าไปในโรงพัก พาลีไม่รู้ว่าด้านในเกิดอะไรขึ้นจนเมื่ออยู่ๆประตูรถก็ถูกกระชากและภาคภูมิก้าวเข้ามาใช้เขา

เป็นตัวประกัน


               “คนอย่างกู ไม่ยอมให้ใครมาทำลายได้ เกียรติยศศักดิ์ศรีของกูกว่าจะสร้างมาได้กูจะไม่ยอมให้ใครมาหยุดมัน”


               ราวกับภาคภูมิสติหลุดเพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเสียแล้ว พาลีเองก็ต้องรวบรวมสมาธิจนความคิดบางอย่างสว่างวาบขึ้นมา


               พาลีขับรถมุ่งหน้าไปทางสะพานพระรามแปดที่อยู่เบื้องหน้าไม่ไกลนัก เขาได้ยินเสียงไซเรนรถตำรวจดังแว่วเข้าหู บนถนน

ไม่มีรถราคันอื่นอีกเพราะมีการเคลียร์พื้นที่จราจรไว้แล้ว พาลีจึงขับรถขึ้นตรงไปยังสะพานแขวนทันที


               “มึงพากูมาบนสะพานทำไมวะ ไอ้โง่”


               ด้ามปืนตบซ้ำมาที่แผลเดิมที่ยังไม่หายดีนัก พาลีกัดฟันรับความเจ็บปวด รู้สึกถึงกลิ่นคาวเลือดที่ไหลลงมาตามขมับ พาลีลอบ

มองกระจกมองหลัง เขาเห็นรถตำรวจที่สมบัติกับสุดเขตขับตามมา และอีกฝั่งของสะพานก็มีรถตำรวจจอดปิดทางอยู่ พาลีตัดสินใจครั้ง

สุดท้าย เขากระแทกเท้าใส่คันเร่งก่อนจะเปิดประตูและพุ่งตัวออกมาเบื้องนอกปล่อยให้รถยนต์ที่เหลือแต่ภาคภูมิลอยละลิ่วไปปะทะกับ

ลวดสลิงบนสะพานแขวน รถยนต์ร่วงลงมากระแทกกับถนนเกิดประกายไฟขึ้นมาทันที

               สมบัติรีบจอดรถ สุดเขตรีบวิ่งออกมาหาพาลีที่นอนนิ่งอยู่กับพื้น เขาประคองพาลีขึ้นมาในอ้อมกอดทันที


               “ไอ้ลี เป็นอะไรหรือเปล่า ไอ้ลี ตอบกูสิวะ”


               เปลือกตากะพริบช้าๆก่อนจะเปิดได้อย่างเต็มที่ พาลียิ้มให้สุดเขตอย่างอ่อนระโหย


               “กูยังไม่ตาย อย่าลืมว่าคะแนนวิชายืดหยุ่นกูเต็มนะเขต”


               “ไอ้เหี้ยลีเอ๊ย”


               สุดเขตหัวเราะทั้งน้ำตา เขากอดพาลีไว้แน่นเมื่อรู้ว่าพาลีปลอดภัย สุดเขตวางพาลีลงกับพื้นและวิ่งไปทางรถยนต์ของเขาที่มี

ไฟโหมขึ้นมา เขาเห็นภาคภูมิกระเสือกกระสนออกมาจากรถ สุดเขตยกปืนขึ้นและเล็งไปทางภาคภูมิทันที


               “มอบตัวเถอะครับ อย่าให้ความชั่วเข้าครอบครองจิตใจไปมากกว่านี้เลย”


               ภาคภูมิมองสุดเขตอย่างเคียดแค้น บัดนี้เขากลายเป็นเป้าของปืนจากตำรวจทุกกระบอกที่ล้อมไว้ทุกทาง เกียรติยศศักดิ์ศรี

และความลับของเขาถูกทำลายอย่างสิ้นเชิงจากฝีมือของนายตำรวจหนุ่มรุ่นลูกอย่างสุดเขต


               ไม่มีทางหนีอีกแล้ว ภาคภูมิไม่อาจสู้หน้าใครได้อีก มีเพียงหนทางเดียวเท่านั้นที่เขาจะหนีไปพ้นจากความอัปยศทั้งปวง


               เปรี้ยง!!!


               พาลีสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงปืนดังก้อง เขายันกายขึ้นมองจึงได้เห็นร่างอันไร้วิญญาณของภาคภูมิร่วงลงไปกองกับพื้น ภาคภูมิ

ไม่ยอมให้ใครจับเขา เขาเลือกที่จะทำอัตวินิบาตกรรมปลิดชีวิตตนเองเพื่อจบเรื่องทุกอย่างลง







               สะพานพระรามแปดถูกปิดการจราจรไว้ชั่วคราวเพื่อให้ตำรวจเก็บหลักฐานทั้งหมด พาลีที่ได้รับการปฐมพยาบาลจากรถ

พยาบาลเดินเคียงคู่ไปกับสุดเขตเลาะไปกับสะพานแขวนกลางแม่น้ำเจ้าพระยา สภาพของเขามอมแมมเปรอะเปื้อนทั้งคราบดินและคราบ

เลือดไม่ต่างจากสุดเขตที่มีแต่รอยฟกช้ำ สุดเขตรั้งแขนของพาลีไว้เมื่อห่างไกลจากสายตาเพื่อนตำรวจพอควรแล้ว


               “มึงเก่งเกินหน้าตำรวจอย่างกูแล้วนะ รู้ตัวหรือเปล่าไอ้ผู้ใหญ่ลี”


               พาลียิ้มขำ เขาเองก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงได้กล้าทำอะไรบ้าบิ่นขนาดนั้น หรือว่าเพราะเป็นแฟนตำรวจเลยต้องเก่งกว่าตำรวจก็ไม่รู้


               “สงสัยกูอ่านนิยายบู๊เยอะไปมั้ง”


               สุดเขตถอนหายใจ เขาจูงมือให้พาลีหันหน้าไปทางแม่น้ำเจ้าพระยา แสงอาทิตย์อัสดงปรากฏอยู่เบื้องหน้าสะท้อนอยู่บน

สายน้ำจนระยิบระยับงามจับตา


               “ลี กูน่ะแม่งโคตรงี่เง่า ใจร้อน ขี้โมโห ปากก็หมาเป็นที่หนึ่ง มึงจะทนกูได้ไหม”


               พาลีถอนสายตาจากสายน้ำหันมาสบตากับสุดเขต แสงพราวจากดวงตาคู่นั้นส่องประกายไม่แพ้สายน้ำเลยสักนิดเดียว


              “มีอะไรที่กูต้องทนวะเขต กูมองเห็นแต่ความกล้าหาญและความจริงใจของมึงเท่านั้น”


                สุดเขตยิ้มอย่างถูกใจ เขากระชับมือที่กุมมือพาลีไว้แน่นแต่พาลีก็ไม่รู้สึกอึดอัดเลยแม้แต่น้อย


               “คดีจบแล้วแน่ๆ มึงจะยอมเป็นแฟนกูแต่โดยดีหรือยังไอ้ผู้ใหญ่ลี ถ้ามึงโยกโย้กูจะปล้ำมึงเป็นเมียให้สิ้นเรื่องสิ้นราวแล้วค่อย

ง้อมึงทีหลัง”


                “ทำไมต้องปล้ำ กูยอมมึงตั้งนานแล้วแต่มึงมันโง่เองไอ้เขต”


              “ไอ้เหี้ยลี มึงมันเลว”


               สุดเขตดึงแขนให้พาลีหันมาเผชิญหน้ากับเขา มือที่มีแต่บาดแผลยกขึ้นประคองกรอบหน้านั้น สุดเขตเอ่ยกับพาลีด้วยน้ำเสียง

ที่นุ่มยิ่งกว่าครั้งไหนๆ


             “พาลีครับ เป็นแฟนเขตนะ”


              พาลีคลี่ยิ้มพร้อมกับพยักหน้าอย่างไม่อิดออด หัวใจของเขาเบิกบานไปด้วยความรักที่งอกงามอยู่ในหัวใจ


              “ปิดคดีร้ายๆไปแล้ว เหลือแต่คดีรักของเรานะครับพ่อหมอดูคนเก่ง”


                สุดเขตโน้มตัวไปหา เขามอบรางวัลให้พาลีเป็นจูบแสนหวาน พาลีเงยหน้ารับอย่างเต็มใจท่ามกลางแสงสีนวลของดวง

อาทิตย์ที่ค่อยๆลับขอบฟ้าและเปิดโอกาสให้เหล่าแสงไฟใหญ่น้อยจากตึกตระการตาได้อวดความงามในยามราตรี




                                         The end


Belove’s Talk


เย้ๆ ในที่สุดก็จบไปอีกหนึ่งเรื่อง

กราบขอบพระคุณที่อ่านกันมาจนถึงบทนี้

คดีรักนักดูดวง ถือว่าประสบความสำเร็จมากสำหรับบีเลิฟ

เพราะมีนักอ่านหน้าใหม่มากมายที่เข้ามาอ่านผลงานของบีเลิฟ

แถมยังมีคนใจดีแนะนำในกระทู้แนะนำอีก

ขอบคุณมากนะคะ
 



อย่างที่เคยบอกแล้วว่า นิยายเรื่องนี้แต่งพร้อมกับนักเขียนอีกสองคนค่ะ

รู้สึกว่านักเขียนจะนำมาลงในเล้าเป็ดแล้ว

ลองหาดูนะคะ


คดีรักนักดูดวงจึงลงได้เพียงเนื้อหาหลักในส่วนของบีเลิฟ

นอกจากนั้นก็ต้องรอตอนรวมเล่มค่ะ

สำหรับฉากหวานแหววของสุดเขตและพาลีนั้นมีแน่ๆ

แต่ขอเป็นตอนพิเศษก็แล้วกันนะคะ

รับรองว่าจะหวานจนคนอ่านเป็นเบาหวานเลย



สุดท้าย ขอบพระคุณที่รักกัน

โปรดติดตามผลงานเรื่องต่อไปเร็วๆนี้ค่ะ


Belove


                                                         

[angelhani]

ลุ้นๆๆ

[ciaiwpot]

จบแล้วหรอ
ยังไม่หวานกันเลย

มาช่วยลีให้ทันนะหมวด

[pigarea]

เรารู้สึกเหมือนมันรวดรัดตัดตอนยังไงไม่รู้ เหมือนรีบบีบให้จบ

[Silvan]

 

คือดีย์อ่ะ จบได้น่ารักมั่กๆๆๆๆๆๆๆ

ขอคบกันด้วย 

รอรวมเล่มนะคะ

[angelhani]

จบแล้ว 

[B52]

กลับมาหวานกันก่อน

[A-J.seiya*]

สนุกกกก ^^
ปกติก็ชอบแนววี้ดวิ้ว ของบีเลิฟนะ
เรื่องนี้ไม่มีเลย แต่ก็สนุก
เขียนมาอีกนะนิยายสนุกๆอ่ะ รออ่านค่ะ

[k2blove]

“คดีจบแล้วแน่ๆ มึงจะยอมเป็นแฟนกูแต่โดยดีหรือยังไอ้ผู้ใหญ่ลี ถ้ามึงโยกโย้กูจะปล้ำมึงเป็นเมียให้สิ้นเรื่องสิ้นราวแล้วค่อย
ง้อมึงทีหลัง”

“ทำไมต้องปล้ำ กูยอมมึงตั้งนานแล้วแต่มึงมันโง่เองไอ้เขต”

ชอบบทนี้มากกกก ขอบอก
จบแล้วเหรอ ขอบคุณนะ
 

[bulldog17]

ลุ้นระทึก สืบสวน หวานๆ มันส์ๆ

เรื่องนี้มีครบ ขอบคุณนะคะ

[sirin_chadada]

ขอบคุณค่ะ

[MayA@TK]

พาลีทั้งโดนทำร้ายตอนอยู่ห้องแถวโดนผู้การตบยังกล้าโดนลงจากรถอีก ยิ่งกว่าตำรวจอีกมั้งน่ะ

 

[uknowvry]

ขอบคุณค้าบบบ สนุก ชอบบบบบบ

[Mura_saki]

สุดเขตเท่มากกกกก ได้เลื่อนยศแน่ๆล่ะ
ขอบคุณมากๆ สนุกจริงๆค่ะ

[Sha-em]

ชอบอ่ะ สนุกมากกก ชอบตัวละครอย่างพาลี

[КίmY]

อ๋อยยย ลีอย่างเท่ ฮ่าๆๆ