หัวข้อ: Fox’s Love...รักร้ายนายเจ้าเล่ห์ Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอนจบ (18/12/59) End

[little_munoi]

ม่ายยยยยยยยยยย
ขัดอารมณ์สุดฤทธิ์ !!
555+.. เอาสิ๊...แกทนสีน้ำตอนนี้ได้ก้อทำเล้ยยยยยย
หุๆ

[nunda]

เค้าว่าไม่ 555

[iceman555]

เสร็จๆๆๆๆๆอิอิ

[HISY]

คราวนี้ต้องเสร็จ ไม่เสร็จไม่ยอม ฮ่าๆ

[papapoope]

ต้องเสร็จสิคะ -//-

[Jang_B2UTY]

Fox 11

 

        “เชี่ย! ซนจังวะ” ฟ็อกซ์บ่นทันทีขณะที่จอดรถที่คอนโดของตัวเอง ตลอดทางสีน้ำก็ลูบคลำเขามาตลอดทาง อารมณ์ที่ไม่ได้ปลดปล่อยเมื่อตอนหัวค่ำปะทุขึ้นมาอีกครั้งจนฟ็อกซ์อดที่จะหงุดหงิดตัวเองไม่ได้



          “อื้อออออ” สีน้ำถูกฟ็อกซ์ดันเข้าไปในลิฟต์ก่อนที่ริมฝีปากหนาจะประกบลงมาทันที สีน้ำเองก็เปิดปากจูบตอบอีกคนอย่างเต็มใจเพราะตอนนี้อารมณ์ของเขาอยู่เหนือความคิดไปเสียแล้ว ลิ้นหนาเกี่ยวพันกับลิ้นเล็กอย่างร้อนแรง สีน้ำรู้สึกเสียวเสียวไปทั่วช่องท้องจนต้องจิกไหล่อีกคนทันที



          “มึงมันยั่ว” ฟ็อกซ์ว่าหลังจากถอนจูบ ตาคมมองริมฝีปากบางที่เขาพึ่งประทับจูบลงไปเมื่อครู่ก่อนจะประกบปากลงไปอีกครั้ง สีน้ำเองก็ตอบรับจูบอย่างเต็มใจอีกครั้งก่อนที่ลิฟต์จะมาเปิดยังชั้นบนสุดซึ่งมีห้องสูทเพียงสี่ห้องซึ่งสี่ห้องที่ว่าก็เป็นห้องของเขาและพี่ๆของเขา



          “จะพาไปไหน” สีน้ำถามขึ้นเมื่อฟ็อกซ์จูงเขาเข้ามาห้องแต่แทนที่จะมาจบที่เตียงกลับพาเข้ามาในห้องน้ำแทน



          “มึงโดนยา” ฟ็อกซ์ว่าก่อนจะใช้ฝักบัวเปิดน้ำไปที่สีน้ำเพื่อให้อีกคนได้รับความเย็นเพื่อดับความร้อนในกาย



          “ไม่เอาแบบนี้” สีน้ำร้องโวยวายทันทีพร้อมพยายามดิ้นขัดขืน



          “เพื่อตัวมึง” ฟ็อกซ์ว่าพร้อมมองหน้าอีกคนอย่างจริงจัง สีน้ำมองหน้าฟ็อกซ์เช่นกันก่อนจะตาสั่นระริก

 

         “ฮึก มึงรังเกียจกูใช่มั้ย ฮึก มึงไม่อยากสัมผัสกูใช่มั้ย” สีน้ำร้องไห้พร้อมสะอึกสะอื้นออกมา ไม่รู้ว่าเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์หรือว่ายาทำให้เขารู้สึกแบบนี้ ภาพของอีกคนที่ร่วมรักกับคู่ควงแวบเข้ามาในหัวของสีน้ำ จากที่อยากให้อีกคนสัมผัสสีน้ำก็ผลักอีกคนออกไปจากตัวเองแรงๆ



          “ฮึก มึงออกไป กูช่วยตัวเองได้” สีน้ำกัดฟันพูด พยายามที่จะระงับอารมณ์ตัวเองเท่าที่ทำได้ การถูกน้ำเย็นๆทำให้เขาดีขึ้นก็จริงแต่ความต้องการในตัวก็ยังมีอยู่มาก ถ้าไม่ได้ปลดปล่อยออกมาเขาต้องตายแน่ๆ ฟ็อกซ์มองหน้าสีน้ำก่อนจะเดินออกไปจากห้องน้ำทันที สีน้ำทรุดตัวนั่งลงกับพื้นโดยที่มีฝักบัวเปิดน้ำรดตัวเขาอยู่ ร่างบางค่อยๆปลดกางเกงตัวเองออกพร้อมชั้นใน



          “อ๊ะ...อ๊า” สีน้ำใช้มือรูดรั้งแก่นกายตัวเองพร้อมกับครวญครางออกมา มือบางอีกข้างก็ลูบไล้ไปทั่วตัว อยากถูกสัมผัสเหลือเกินแต่เขาก็ต้องอดทน เขาจะไม่มีวันให้เรื่องนั้นมันเกิดขึ้นระหว่างเขากับคนใจร้ายนั่นแน่

 

         “อื้อ...อ๊า...อ๊ะ...อ๊า”



แอด

เสียงเปิดประตูห้องน้ำทำให้สีน้ำหันไปมองทันที



          “กูช่วย” ฟ็อกซ์ว่าก่อนจะเดินเข้ามาหาสีน้ำ สีน้ำไม่ทันที่จะร้องห้ามร่างสูงก็นั่งลงตรงหน้าแล้วประกบริมฝีปากลงมาทันที มือหนาจับที่แก่นกายของอีกคนทันทีพร้อมรูดรั้งจนสีน้ำต้องร้องครางในลำคอเพราะความเสียวซ่าน ฟ็อกซ์ถอนริมฝีปากจากสีน้ำก่อนจะใช้อีกคนเช็ดน้ำใสๆที่ไหลลงมาจากขอบปากให้กับอีกคน



          “อื้อ...อ๊ะ...อ๊า...อื้อ...อ๊า!!” สีน้ำครางเสียงสั่นก่อนจะปลดปล่อยออกมาเต็มมือฟ็อกซ์ ร่างบางหอบหนักด้วยความเหนื่อยอ่อน ร่างกายเปียกชุ่มไปด้วยน้ำ ความต้องการลดลงแล้วแต่ก็ยังไม่หมด



        “ฟ็อกซ์...กู” สีน้ำมองหน้าฟ็อกซ์ ปากบางทำท่าจะพูดอะไรออกมาแต่สมองส่วนลึกสั่งการให้ว่าห้ามพูดเด็ดขาด สีน้ำกำลังรู้สึกทรมานมาก



          “ฮึก...สัมผัสกูที” สีน้ำไม่สามารถทนความต้องการของร่างกายได้จึงพูดออกมาพร้อมกับน้ำตาที่ปริ่มที่หางตา ฟ็อกซ์สบถออกมาทันทีกับคำขอของอีกคนร่างสูงอุ้มอีกคนออกจากห้องน้ำแล้วมาวางบนโซฟาทันที



          “มึงแน่ใจ?” สีน้ำพยักหน้ารับก่อนที่ริมฝีปากหนาจะประกบลงมาอีกครั้ง มือหนากระชากเสื้ออีกคนออกด้วยแรงอารมณ์ ก่อนจะตามด้วยกางเกงที่หลุดลุ่ยอยู่แล้วร่างบางเปลือยเปล่าปรากฏแก่สายตาของฟ็อกซ์ ฟ็อกซ์อยากจะหยุดตัวเองตอนนี้เพราะเขาเคยตั้งใจแล้วว่าจะไม่ยุ่งกับอีกคนแต่พอเห็นร่างกายของคนตรงหน้าความต้องการของเขาที่มีอยู่แล้วก็ทวีคูณยิ่งขึ้น



          “ฟ็อกซ์” สีน้ำครางชื่ออีกคนพร้อมมองอีกคนอย่างออดอ้อน



          “แม่งเอ๊ย!” ฟ็อกซ์สบถออกมาก่อนจะถอดเสื้อของตัวเองออกตามด้วยกางเกงทำให้ตอนนี้ร่างสูงมีเพียงบ็อกเซอตัวเดียวที่ปกปิดร่างกาย ร่างสูงขึ้นคร่อมร่างบางทันที ปากหนาประกบจูบอีกคนอีกครั้งพอจูบจนพอใจก็เลื่อนลงมาที่ซอกคอขาว ฝากรอยไว้ที่ซอกคอขาวไว้สองสามจุด



          “อื้อออ” สีน้ำครวญครางอย่างพึงพอใจในสัมผัสของอีกคน มือบางลูบไล้ไปที่แผงอกแกร่งและกล้ามหน้าท้องของอีกคนไปด้วย



          “อื้ออ...อ๊ะ” สีน้ำครางออกมาทันทีที่ปากหนาของอีกคนครอบครองเข้าที่ยอดอก ลิ้นหนาเลียวนตั้งแต่รอบฐานจนถึงส่วนยอด สีน้ำร้องครางออกมาพร้อมจิกที่ไหล่ของอีกคนเพื่อระบายความเสียวซ่าน



          “อย่าเกร็งนะ” ฟ็อกซ์ว่าก่อนจะค่อยๆสอดนิ้วเข้าไปในช่องทางของอีกคน สีน้ำนิ่วหน้าทันทีที่มีสิ่งแปลกปลอมสอดแทรกเข้ามาแต่เมื่ออีกคนขยับเข้าออกความรู้สึกเสียดเสียวก็เข้ามาแทนที่ทันที ฟ็อกซ์ค่อยๆเพิ่มนิ้วจากหนึ่งนิ้วเป็นสองนิ้ว สามนิ้วตามลำดับจนเมื่อเห็นว่าช่องทางอีกคนพร้อมแล้วร่างสูงก็ผละออกเพื่อจะถอดบ็อกเซอ



ครืดๆ

เสียงโทรศัพท์ของฟ็อกซ์เข้า ฟ็อกซ์หันไปมองอย่างหงุดหงิดก่อนจะหันกลับมามองสีน้ำที่นอนยกขาตั้งชันยั่วยวนไม่น้อย



ครืดๆ

เสียงโทรศัพท์ของฟ็อกซ์ดังไม่ขาด ฟ็อกซ์สบถอย่างหัวเสียก่อนจะเดินเข้าไปรับทันทีตอนแรกกะจะโวยวายแต่พอเห็นสายที่โทรเข้ามาก็ต้องระงับอารมณ์ไว้ทันที



          (“อยู่ไหน”) ปลายสายถามขึ้น



          “คอนโดครับ พี่ดราก้อนมีอะไรครับ”



          “ฟ็อกซ์” สีน้ำครางเรียกอีกคนเพราะรู้สึกร้อนไปทั้งตัว อยากให้อีกคนมาสัมผัสตัวเองมาขึ้น เขาไม่ได้ต้องการแค่นิ้ว เขาอยากได้มากกว่านั้น

 

         (“จะให้ถามอะไรวะ”) ฟ็อกซ์ได้ยินเสียงปลายสายเหมือนกำลังพูดอยู่กับใครบางคนอยู่ คิ้วหนาขมวดทันที



          (“พี่ก็ถามมันดิว่ากกเด็กอยู่หรือไง”) เสียงของไทเกอร์เล็ดลอดเข้ามาในสายทำให้ฟ็อกซ์เข้าใจแจ่มแจ้งทันทีว่าใครเป็นคนให้พี่ดราก้อนโทรมาหาเขา

 

         “บอกพี่ไทเกอร์ด้วยนะครับว่าถ้าอยากถามผมก็ให้ถามเอง” ฟ็อกซ์พูดขึ้น เขาได้ยินเสียงหัวเราะจากคนหลายคนดังออกมาทันที แม่ง เปิดโฟนกันอยู่เหรอวะเนี่ย



          (“เออๆ กูอยากรู้ว่ามึงรีบออกไปไหน อยากเสือกอ่ะ”) เป็นเสียงของไทเกอร์ที่พูดกลับมา



          “ฟ็อกซ์” สีน้ำครวญครางเรียกอีกคนอีกครั้ง มือบางค่อยๆสัมผัสที่แก่นกายของตัวเองเพื่อจะระบายความอัดอั้นที่มีอยู่



          (“เชี่ย เสียงใครวะ”) ไทเกอร์อุทานขึ้นที่แอบได้ยินเสียงอะไรแว่วๆออกมา ซึ่งเขาก็ไวกับเรื่องเสียงพวกนี้ด้วย



          “แค่นี้ก่อนนะพี่ผมไม่ว่า...” ฟ็อกซ์ว่าทำท่าจะวางสาย



          (“หึๆ เออๆ อย่าลืมใส่ถุงนะเว้ย ไม่ดิ กูว่าไม่ใส่ฟินกว่า”) ไทเกอร์ว่าส่งท้ายก่อนที่ฟ็อกซ์จะได้ยินเสียงโวยวายจากพวกพี่สะใภ้ของเขาว่าไทเกอร์ทะลึ่งก่อนที่ปลายสายจะตัดไป



          “อ๊ะ...อ๊า!!” สีน้ำปลดปล่อยออกมาอีกครั้งจนเต็มมือ ร่างบางนอนหอบหนักอยู่บนโซฟา



          “เสร็จแล้วหรือไง” ฟ็อกซ์ว่าก่อนจะถอดบ็อกเซอของอีกคนออกแล้วขึ้นคร่อมอีกคนอีกครั้ง ไม่ทันที่สีน้ำจะพูดอะไรออกมาฟ็อกซ์ก็ประกบปากจูบอีกคนทันทีอย่างร้อนแรง อวัยวะส่วนล่างของคนทั้งคู่เสียดสีกันจนอารมณ์ที่พึ่งปลดปล่อยไปเมื่อครู่ปะทุขึ้นมาอีกครั้ง แม้ว่าตอนนี้ฤทธิ์ยาจะแทบหมดแล้วก็ตาม สีน้ำรู้สึกว่าสิ่งที่เขากำลังรู้สึกมันไม่ได้มาจากยาเสียแล้ว



          “อื้อ....เจ็บ!!” สีน้ำร้องออกมาเสียงดังพร้อมกันอีกคนทันทีเมื่อฟ็อกซ์พยายามจะสอดแทรกตัวเองเข้ามา



          “อย่าเกร็ง กูเข้าไม่ได้” ฟ็อกซ์ว่าเพราะเขาสามารถสอดใส่ได้แค่ส่วนหัวเท่านั้น



          “ฮึก...กูเจ็บ...ฮึก ไม่เอาแล้ว” สีน้ำร้องไห้ออกมาทันที ฟ็อกซ์รู้สึกหัวใจกระตุกทันทีก่อนจะถอนตัวออกมา ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าเพียงแค่เห็นน้ำตาของอีกคนทำให้ต้องรู้สึกแปลกๆที่อกแบบนี้



          “งั้นกูจะทำแค่ข้างนอก ห้ามร้องอีก” ฟ็อกซ์ว่าก่อนจะค่อยๆขยับแก่นกายของตัวเองเสียดสับช่องทางกับอีกคน แม้ว่าจะไม่ได้สอดใส่เข้าไปแต่ก็รู้สึกเสียวไม่น้อย สีน้ำร้องครางออกมาทันทีเพราะรู้สึกไม่ต่างกัน แก่นกายใหญ่เสียดสีดุนดันอยู่ภายนอกก่อนที่ฟ็อกซ์จะเอนตัวกับโซฟาแล้วอุ้มสีน้ำให้เป็นฝ่ายอยู่ข้างบนแทน



          “ขยับดิ๊” ฟ็อกซ์พูดออกมาด้วยความยากลำบากเพราะช่องทางของอีกคนอยู่ตำแหน่งตรงกับแก่นกายของเขาพอดี



          “อื้ออออ...อื้ออออ” สีน้ำขยับตัวเสียดสีกับแก่นกายของอีกคน มือบางก็ขยับแก่นกายของตัวเองไปด้วย จนในที่สุดทั้งคู่ก็ปลดปล่อยออกมา



          “อ๊า!!” สีน้ำทิ้งตัวทับฟ็อกซ์ทันที ตาคมมองอีกคนก็พบว่าสีน้ำหมดสติไปแล้วฟ็อกซ์ถอนหายใจออกมากับเหตุการณ์ที่พึ่งเกิดขึ้น มันเกินเลยไปแล้วจริงๆแม้ว่าจะไม่ถึงขั้นนั้นแต่มันก็เกินเลยสำหรับคนที่เขาคิดว่าเป็นเพียงหมากในเกมส์...บางที...เขาควรเลิกเล่นเกมส์นี้ได้แล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ห้ามปาระเบิกมานะ!!!!!! >O< 5555555 ตอนแรกตั้งใจให้เสร็จนี่พูดเลยแต่ไปๆมาๆ เอ๊ะไม่เอาดีกว่า สงสารสีน้ำ ไม่อยากให้นางเสร็จขณะที่นางไม่มีสติ อยากให้เสร็จแบบสติครบอะไรแบบนี้ อิๆ ตอนหน้าใบ้ให้ว่า...หุๆ

___จางบิวตี้___

[Wut_Sv]

เลิกเล่น แล้ว เริ่มรักได้แล้วฟ็อกซ์

[iceman555]

 

[HISY]

เลิกเล่นได้แต่อย่าหายไปจากสีน้ำนะ

[nunda]

555 สีน้ำยังรอด

[little_munoi]

ว๊ายยยยย ผิดคาด นึกว่าจะโดนกินซะแล้ว
อย่างนี้ก้อสนุกค่ะ ปลื้มๆ

[Jang_B2UTY]

Fox’s Love 5

( Kin x Meok )

 

หลังจากที่ซื้อของเสร็จคินก็กลับมาที่คอนโด หมอกพยายามปรับสีหน้าให้เป็นปกติทันทีที่เจออีกคน



        "มาแล้วเหรอครับ ได้อะไรมาบ้างครับ" หมอกถามยิ้มๆก่อนจะรับถุงซุปเปอร์จากอีกคนมาเพื่อเอาของออกมาจัด อยากจะเอ่ยถามเรื่องสีน้ำกับอีกคนแต่ก็ไม่กล้าพอ



        "พี่เจอสีน้ำด้วยนะ" คินเป็นฝ่ายพูดขึ้นทำให้หมอกชะงักมือทันที

        "เหรอครับ? เจอกันได้ยังไงครับ?"

        "อืม...พี่ก็ไม่แน่ใจ แต่แถวๆคอนโดฟ็อกซ์มันน่ะ" หมอกขมวดคิ้วนิดๆกับชื่อของฟ็อกซ์ สีน้ำรู้จักกับฟ็อกซ์งั้นเหรอ ตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมเขาไม่เห็นรู้เลย



        "ช่วงนี้สีน้ำกับฟ็อกซ์ดูสนิทกัน หมอกรู้เรื่องนี้มั้ย?" หมอกส่ายหน้าเป็นคำตอบ



        "พี่ว่าบางทีที่เคยคิดว่าสีน้ำชอบพี่ อาจจะไม่แลบนั้นก็ได้น้า" คินว่ายิ้มๆพร้อมกับช่วยหมอกเอาจัดของเข้าที่



        "พี่คินหมายความว่ายังไงครับ?" หมอกถามอย่างงุนงง



        "เอาไว้พี่แน่ใจก่อนเนอะ แต่เราน่ะ...อย่ากังวลเรื่องพี่กับสีน้ำเลยนะ พี่คิดกับสีน้ำแค่น้องคนหนึ่งเท่านั้นเพราะสีน้ำเป็นเพื่อนของเรา" คินว่าพร้อมมองหน้าหมอกอย่างจริงจัง มือหนาจับมือบางมากุมมือไว้



        "และอย่าคิดผลักไสพี่ให้ใครเลยนะครับ แม้พี่จะไม่รู้เหตุผลของหมอกก็ตามแต่สำหรับพี่ พี่ไม่ไปไหนหรอก จะอยู่ตรงนี้ ข้างๆหมอก..." เสียงทุ้มถูกดูดกลืนไปทันทีที่หมอกประกบปากจูบ คินชะงักไปนิดหน่อยก่อนจะจูบตอบอีกคนทันที สองลิ้นแลกเปลี่ยนความหวานกันอย่างไม่มีใครยอมใจ หัวใจของหมอกพองโตอย่างมีความสุข ความคิดมาก ความกังวลเมื่อครู่มลายหายไปหมดสิ้น หรือบางที...เขาควรจะกล้าเผชิญหน้ากับความจริงเสียทีนะ...



         "คิดอะไรอยู่เหรอ?" หมอกถามขึ้นขณะที่เห็นว่าสีน้ำนั่งเงียบตลอดตั้งแต่เริ่มคาบเรียน หมอกมองเพื่อนสนิทที่ทำหน้าเหมือนมีอะไรอยู่ในใจตลอดเวลา



        "ขอถามหน่อย..." สีน้ำหันมาหาหมอก หมอกเลิกคิ้วนิดๆกับคำพูดของสีน้ำ



        "...ทำไมถึงได้อยากให้เราคบกับพี่คินนัก" หมอกเบิกตากว้างทันทีกับคำถามของเพื่อนสนิทก่อนจะรีบปรับเปลี่ยนสีหน้าอย่างรวดเร็ว



        "ก็เพราะสีน้ำชอบพี่คินไง สีน้ำชอบใคร เราเป็นเพื่อนสีน้ำ เราก็อยากให้สีน้ำสมหวังทั้งนั้นแหละ" หมอกว่าด้วยรอยยิ้มตามแบบฉบับตัวเอง แม้ว่าในใจจะไม่ได้ยิ้มด้วยเลย ตอนนี้เขากำลังสับสนกับความคิดตัวเองมาก ระหว่างทำเพื่อหัวใจตัวเองหรือ...วิ่งหนีความจริงแบบนี้ต่อไป



        "งั้นเหรอ?" สีน้ำรับคำสั้นๆ



        "อื้ม...อีกอย่างดูพี่คินเขาเป็นคนดี สีน้ำก็เป็นคนดี เหมาะสมกันจะตาย นี่เราเปล่าอวยเพื่อนนะ อิๆ" หมอกพูดตามที่ใจคิด พี่คินเป็นคนดี สีน้ำป็นคนน่ารัก เรื่องครอบครัวของสีน้ำก็คงไม่มีปัญหาแน่ๆ ต่างจากเขา...เขาที่ไม่ว่าจะมองไปทางไหนพ่อกับแม่คงไม่มีทางรับเรื่องนี้ได้แน่นอน...



        "กลับบ้านแล้วเหรอ มานี่สิหมอก" แม่ของหมอกกวักมือเรียกหมอกทันทีที่ร่างบางกลับมาถึงบ้าน หมอกทำหน้างุนงงนิดๆก่อนจะรีบยกมือไหว้ทันทีเมื่อเห็นว่าน้าอัญชันเพื่อนของแม่นั่งอยู่ด้วย และข้างๆของน้าอัญชันก็มีเอยนั่งอยู่



        "สวัสดีครับน้าอัญชัน" หมอกพูดทักทายขึ้น



        "ไม่เจอกันนาน โตขึ้นเยอะเลยนะหมอก หน้าตาดีเสียด้วยสิ" หญิงวัยกลางคนว่ายิ้มๆ



        "นี่เอย หมอกจำเอยได้มั้ย เห็นว่าเรียนอยู่มหาวิทยาลัยเดียวกันนี่ เคยเจอกันบ้างหรือเปล่า?" อัญชันว่าต่อพร้อมถามลูกสาวตัวเอง



        "แค่เดินสวนกันน่ะค่ะแม่" เอยตอบยิ้มๆ หมอกเองก็ยิ้มรับอย่างมีมารยาทแม้ในใจจะกระอักกระอ่วนไม่น้อย



        "เออจริงสิอัญชัน เธอจะมาให้ฉันช่วยสอนทำขนมนี่หน่า งั้นไปทำกันดีกว่า ให้เด็กๆเขานั่งคุยกันไป" แม่ของหมอกว่าก่อนจะขยิบตาเป็นสัญญาณบอกเพื่อนสนิทก่อนที่หญิงวัยกลางคนทั้งคู่จะพากันเดินเข้าไปในครัวโดยทิ้งหมอกให้อยู่ในห้องรับแขกกับเอยสองคน



        "อึดอัดเหรอ" เอยเป็นผ่านถามขึ้นก่อนจะมองหน้าหมอกที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม



        "เอ่อ..."



        "ฉันพอจะรู้ว่าแม่ฉันกับแม่นายกำลังทำอะไร ซึ่งบอกเลยว่านายไม่ใช่สเปคฉันสักนิด" เอยส่าก่อนจะเบ้ปากใส่หมอก หมอกเบิกตาอย่างตกใจกับการกระทำของหญิงสาว ไหนแม่บอกว่าเอยน่ารักไงแล้วทำไม...



        "ว่าแต่...นายอยู่สถาปัตนี่ รู้จักพี่คินมั้ย?" หมอกชะงักทันทีกับคำถามของหญิงสาว



        "เอ่อ...ก็พอรู้"



        "พี่เขามีแฟนหรือยัง?" หมอกกัดปากทันทีกับคำถามจากปากหญิงสาว ในใจรู้สึกปั่นป่วนไปหมดเมื่อรู้ว่าคนตรงหน้าสนใจพี่คิน



        "ยัง" หมอกตอบเสียงแผ่ว



        "จริงนะ! ดีล่ะ หึๆ อย่างที่บอกนายน่ะไม่ใช่สเปคฉัน สเปคฉันต้องแบบพี่คินไม่ก็ฟ็อกซ์ แต่ก็นะฟ็อกซ์ดูหยิ่งจะตาย เฟรนลี่แบบพี่คินน่าจะดีกว่า" เอยว่าพร้อมยกยิ้มมุมปาก หญิงสาวที่นั่งอยู่บนโซฟาเอาขาขึ้นมาไขว้กัน กระโปรงที่สั้นอยู่แล้วก็ดูสั้นเข้าไปใหญ่จนหมอกมองด้วยสายตาไม่ชอบใจนัก ผู้หญิงคนนี้คงไม่ได้น่ารักอย่างที่แม่เขาบอกแน่ๆ จากท่าทาง การแต่งตัวและคำพูดแล้ว ยิ่งตรงกันข้ามที่สุด



        "คุยอะไรกันจ๊ะ ท่าทางสนุกเชียว" แม่ของหมอกเดินออกมากครัวพร้อมถามขึ้น ทำให้เอยที่นั่งไขว้ขาอยู่ต้องรีบเอาลงทันที



        "ถามเรื่องเรียนกันนิดหน่อยน่ะค่ะน้ามล หมอกนี่เรียนหนักมากเลยนะคะ"เอยหันไปตอบแม่ของหมอกด้วยน้ำเสียงหวานๆพร้อมกับรอยยิ้ม ซึ่งหมอกอดที่จะอึ้งกับการกระทำที่พลิกจากหลังตีนเป็นหน้ามือแบบนี้ไม่ได้



        "แบบนี้แหละจ่ะ เด็กสถาปัตนี่เนอะ เออจริงสิหมอก  เดี๋ยวเยอะนี้น้าอัญชันกับเอยจะกินข้าวเย็นกับเราด้วย เดี๋ยวหมอกออกไปซื้อของที่ซุปเปอร์ให้แม่หน่อยนะ"หมอกพยักหน้ารับนิดๆ...มื้ออาหารผ่านไปด้วยความอึดอัดสำหรับหมอก เขาสังเกตแม่ของเขาและน้าอัญชันที่พยายามจับคู่ให้เขากับเอยด้วยความอึดอัด พ่อของเขานั่งนิ่งไม่ได้พูดอะไรมากแต่เขากลับรู้สึกว่าพ่ออาจจะเห็นด้วยกับการจับคู่ครั้งนี้



        "ฉันไปก่อนนะมล คุณสร น้าไปก่อนนะหมอก เอยลาน้าทั้งสองกับหมอกสิลูก"อัญชันพูดขึ้นหลังจากที่กินข้าวเสร็จก็เตรียมตัวจะกลับบ้าน



        "หนูไปนะคะน้ามล น้าสร เราไปก่อนนะหมอก ไว้เจอกันเนอะ" เอยว่าพร้อมยกมือไหว้ลาพ่อแม่ของหมอกอย่างนอบน้อมก่อนจะหันว่าส่งยิ้มให้หมอก



        "อื้ม" หมอกตอบรับสั้นๆ พยายามยิ้มตอบเท่าที่จะทำได้...



        "คุณว่าหนูเอยน่ารักมั้ยคะ ฉันว่าน่ารักทั้งหน้าตา ทั้งนิสัยเลย" แม่ของหมอกพูดขึ้นหลังจากที่อัญชันและเอยกลับไปแล้ว



        "ก็โอเคนะ"



        "หมอกล่ะว่าไงลูก?" แม่หันมาถามหมอกบ้าง



        "เอ่อคือ..."



        "อย่าว่าแม่อย่างนั้นอย่างนี้เลยนะหมอก แต่แม่ว่าหมอกควรจะมีใครบ้างได้แล้วนะลูก ค่อยๆคบหากันไป กว่าจะเรียนจบแม่ว่าความสัมพันธ์คงไปได้ดี" แม่ของหมอกว่ายิ้มๆ



        "แต่แม่ครับ...หมอก.. "



        "อย่าพึ่งปฏิเสธสิ นะ...แม่ถูกใจหนูเอยจริงๆ ลองคุยๆกัน ลองคบๆกันแบบเพื่อนไปก่อนก็ได้" หมอกนิ่งไม่ตอบรับหรือปฏิเสธอะไรออกมาแต่ใบหน้าหวานดูอึดอัดจนผู้เป็นพ่อสังเกตได้



        "หรือว่าแกมีใครแล้ว?" หมอกเบิกตากว้างทันทีกับคำถามของผู้เป็นพ่อ



        "เอ่อ...ไม่มีนะครับพ่อ" หมอกรีบปฏิเสธออกมา



        "ฉันไม่ได้บังคับแกเรื่องหนูเอย แต่แม่ของแกเขาอยากได้ลูกสะใภ้ เข้าใจใช่มั้ย?" ไม่รู้ว่าหมอกคิดไปเองหรือเปล่าว่าคำพูดของพ่อมันดูแปลกๆ หมอกพยักหน้ารับคำพูดของพ่อก่อนจะหันไปหาแม่



        "หมอกจะลองคุยๆกับเอยดูก็ได้ครับ"



        "ต้องแบบนี้สิจ๊ะลูกชายของแม่!"หมอกรู้สึกอึดอัดไม่น้อยที่ต้องพยายามไปมาหาสู่กับเอยตลอด เวลาผ่านไปสามวันแต่ความรู้สึกของหมอกยาวนานเหมือนสามปีเขารู้สึกอัดอัดยิ่งขึ้นเมื่ออีกคนเอาแต่ถามถึงพี่คินกับเขา



        "ทำไมพี่คินถึงไม่ตอบแชทฉันล่ะ ไหนนายบอกเขาไม่มีแฟนไง ทำไมเขาไม่สนใจฉัน" เอยถามขึ้นขณะที่นั่งอยู่ที่ห้องรับแขกบ้านหมอก วันนี้แม่ของเอยมาเรียนทำขนมกับแม่ของหมอกอีกครั้ง



        "เราก็ไม่รู้เหมือนกัน" เอยหน้าหงิกหน้างอกับคำตอบของหมอก



        "จะไม่รู้ได้ไง! วันก่อนยังเห็นนายยืนคุยกับพี่คินอยู่" หมอกเบิกตากว้างทันทีกับคำพูดของหญิงสาว



        "เอ่อ...ก็แค่ถามงาน" หมอกตอบอย่างติดๆขัดๆทำให้เอยมองหมอกอย่างจับผิดทันที



        "ไม่เชื่อ! บอกมานะว่านายกับพี่คินสนิทกันแง่ไหน" หมอกกัดปากทันที ตากลมสั่นระริกและมือบางรู้สึกสั่นเทาขึ้นมาทันทีเพราะความกังวล



        "หึ! ฉันพอจะรู้คำตอบละ...ที่แท้ นายเองก็ชอบพี่คินเหมือนกันสินะ!" หมอกเบิกตากว้างอีกครั้งกับคำพูดของเอยก่อนจะรีบปฏิเสธออกมาทันที



        "ไม่ใช่นะๆ ไม่ใช่แบบนั้น"



        "โกหกไม่เนียน ก็ดี...ฉันจะได้หาข้ออ้างบอกแม่ของฉันว่าไม่อยากคบกับนายเพราะนายเป็นเกย์!" หมอกหน้าซีดทันที เอยกระตุกยิ้มมุมปากเมื่อเห็นท่าทางของหมอก เธอก็แค่คาดเดาแต่ไม่คิดว่าจะเดาถูก หึๆ



        "ขอร้อง...อย่าบอกใครเรื่องนี้เลยนะ" หมอกพูดกับเอยด้วยน้ำเสียงและแววตาเว้าวอน



        "แปลว่ายอมรับ?" เอยเลิกคิ้วถาม หมอกนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้ารับ


ตุบ!
เสียงของบางอย่างหล่นทำให้หมอกและเอยหันไปมองทันที



        "มะ...แม่” หมอกเบิกตากว้างด้วยความตกใจเมื่อหันไปเจอแม่ยืนทำตาโตหน้าซีดเผือดด้วยความช็อค หมอกนัยน์ตาสั่นระริกด้วยอารมณ์ยากเกินที่จะบรรยายออกมา ในใจร้องขอโทษแม่สุดเสียงแต่ปากกลับไม่สามารถเปล่งเสียงอะไรออกมาได้...หลังจากที่น้าอัญชันและเอยกลับบ้านไป บ้านของหมอกก็ตกอยู่ในความเงียบ แม่ไม่คุยกับเขาเลยตั้งแต่ตอนนั้น   อย่างน้อยเขาอยากให้แม่ด่าทอหรือตบตีเขาก็ได้ไม่ใช่นิ่งเงียบแบบนี้



        "คุยเป็นอะไรหรือเปล่า ดูเงียบแปลกๆ" พ่อของหมอกถามขึ้นเมื่อเห็นว่าผู้เป็นภรรยาดูแปลกๆไป หมอกที่กำลังจะเดินขึ้นบันไดก็ชะงักเท้าทันที



        "เปล่าหรอกค่ะ คงจะปวดหัวนิดหน่อย เดี๋ยวขอตัวขึ้นนอนก่อนนะคะ" แม่ของหมอกว่าก่อนที่เจ้าตัวจะเดินมาที่บันไดที่หมอกยืนอยู่ หมอกนับน์ตาสั่นระริกคล้ายจะร้องไห้เมื่อประชันหน้ากับแม่ แต่ผู้เป็นแม่ก็เดินผ่านหน้าเขาไปอย่างเย็นชาจนหมอกรู้สึกเจ็บไปหมด ร่างบางขึ้นมาบนห้องพร้อมกับปล่อยน้ำตาให้ไหลลงมาทันที ก่อนจะได้ยินเสียงเอะอะโวยวายของพ่อที่ดังมาจากทางห้องนอนของพ่อกับแม่



ปึงๆๆ
เสียงเคาะประตูดังขึ้นทำให้หมอกสะดุ้งทันที



        "หมอก! ออกมาคุยกับพ่อกับแม่เดี๋ยวนี้! ออกมายืนยันสิ ว่าแกไม่ได้ผิดเพศไม่ได้เป็นเกย์แบบที่แม่แกบอกฉัน!" เสียงของพ่อดังขึ้นด้วยอารมณ์เกรี้ยวกราดหมอกร้องไห้โฮออกมาทันที มือบางสั่นเทาทำอะไรไม่ถูก ในหัวเผลอนึกถึงใครบางคนขึ้นมาหมอกจึงกดโทรศัพท์โทรออกไปทันที

        "ฮึก...พี่คิน ฮึก มาหาหมอกหน่อย ตอนนี้เลยนะครับ ฮืออออ"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ดราม่ามาแล้วจ้า!!! อย่าพึ่งเบื่อกันนะคะเพราะดราม่ายังอีกยาวไกล แง้ๆๆๆ ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ

___จางบิวตี้___

[ฟาง ฟ่างง ฟ๊างง]

อย่าว่าเราเลยเน่อ นี่ตามอ่านมาทุกเรื่องในเซตทั้งหมดแล้ว อดไม่ได้จริงๆกับหมอก คนอะไรจะไม่กล้าขนาดนั้น มัวแต่กลัวอยู่นั่น ถ้าสมมติต้องเลิกกับพี่คินจริงจะไม่แปลกใจเลย ถ้าเราโดนหมอกหลอก(ถึงแม้ไม่ตั้งใจ)เราก็โกรธเหมือนกัน ทำร้ายจิตใจกันชัดๆ เหมือนเจตนาหลอกเราอ่ะ
ปล.คู่รองเด่นกว่าคู่หลักมากเลยค่ะ คู่หลักไม่ไปไหนเลยง่ะะ

[nunda]

โฮๆๆๆ หมอกน่าสงสาร
พ่อกับแม่เข้าใจหมอกหน่อยเถอะ T_T

[Jang_B2UTY]

อย่าว่าเราเลยเน่อ นี่ตามอ่านมาทุกเรื่องในเซตทั้งหมดแล้ว อดไม่ได้จริงๆกับหมอก คนอะไรจะไม่กล้าขนาดนั้น มัวแต่กลัวอยู่นั่น ถ้าสมมติต้องเลิกกับพี่คินจริงจะไม่แปลกใจเลย ถ้าเราโดนหมอกหลอก(ถึงแม้ไม่ตั้งใจ)เราก็โกรธเหมือนกัน ทำร้ายจิตใจกันชัดๆ เหมือนเจตนาหลอกเราอ่ะ
ปล.คู่รองเด่นกว่าคู่หลักมากเลยค่ะ คู่หลักไม่ไปไหนเลยง่ะะ

55555 ไม่ว่าหรอกค่าาา ขอบคุณสำหรับคอมเม้นเน้อออ คู่หลักรออีกนิดๆๆๆ

[Wut_Sv]

หมอกนี่เป็นมนุษย์ที่น่าเบื่อมากอ่ะ ถึงจะแอบสงสารก็เถอะ

[little_munoi]

พี่คิน มาช่วยหมอกหน่อย
น้องจะไม่ไหวแล้ว
ผ่านไปให้ได้นะหมอก

[mareya.no7]

นายเอกคู่รองเป็นอะไรที่น่ารำคาญมาก ถ้าเราเป็นคินจะเปลี่ยนเมียใหม่ทันที ยุให้คนอื่นเพราะแสนดีหรือขี้ขลาดกันแน่

[Jang_B2UTY]

Fox 12

        สีน้ำค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมาเพราะแสงแดดที่สาดส่องเข้ามากระทบเปลือกตา ตากลมค่อยๆกวาดสายตาไปทั่วก่อนจะเริ่มขมวดคิ้วเพราะรู้สึกว่าที่ที่เขากำลังนอนอยู่มันคุ้นเคยนัก ไอ้ความคุ้นเคยที่ว่าไม่ได้หมายความว่าเป็นห้องนอนที่หอพักของเขานะแต่มันเหมือนกับห้องของ...



          “เฮ้ย!” สีน้ำอุทานขึ้นมาทันทีที่หันมาเจอใครบางคนที่นอนอยู่ข้างๆ ใครบางคนที่ทำให้เขารู้สึกแปลกๆ ภาพของอีกคนที่กำลังมีอะไรกับเด็กในสต็อกบนโซฟาหลั่งไหลเข้ามาในหัวของสีน้ำอีกครั้ง อวัยวะในหน้าอกด้านซ้ายกระตุกขึ้นมาอย่างแปลกๆ สีน้ำพยายามคิดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อวานว่ามันเกิดอะไรขึ้นทำไมเขาถึงมานอนอยู่ที่นี่ทั้งๆเขาเอากระดานวาดภาพมาให้อีกคนแล้วก็ออกไปร้านเหล้า...สีน้ำเบิกตากว้างขึ้นมาทันทีเมื่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนหลั่งไหลเข้ามาในหัว มือบางเปิดผ้าห่มขึ้นก่อนจะพบว่าตัวเองมีเพียงเสื้อเชิ้ตของอีกคนปกคลุมร่างกายเท่านั้น เมื่อคิดถึงเรื่องเมื่อคืนขึ้นมาอีกครั้งใบหน้าใสก็ร้อนผ่าว อวัยวะในหน้าอกด้านซ้ายเต้นรัวจนแทบจะระเบิดออกมา สีน้ำรีบลุกออกจากเตียงนอนทันทีก่อนจะมองหาเสื้อผ้าของตัวเองแล้วรีบเอามาใส่อย่างรวดเร็ว



          “มึงจะไปไหน” สีน้ำชะงักที่กำลังจะใส่เสื้อหันไปมองเจ้าของเสียงทันที ฟ็อกซ์ยืนพิงกรอบประตูแล้วมองมาที่อีกคนนิ่งๆ



          “กูจะกลับ” สีน้ำว่าพร้อมทำท่าจะติดกระดุมเสื้อแต่มือหนาก็มากระชากมือเขาไว้ก่อน



          “อะไรวะ ปล่อยนะเว้ย” สีน้ำว่าแต่ตากลมกลับไม่กล้าเงยขึ้นไปสบตาอีกคน



          “กูมีเรื่องจะคุยกับมึง” ฟ็อกซ์ว่าด้วยน้ำเสียงจริงจัง



          “แต่กูไม่มี กูจะกลับ” สีน้ำปฏิเสธพร้อมกับพยายามแกะมือหนาออกจากข้อมือตัวเองแต่เพราะอีกคนจับเขาแน่นมากจึงแกะไม่ออก



          “ปล่อยนะเว้ย” สีน้ำว่าขึ้นมาอีกครั้งก่อนจะเงยหน้ามามองอีกคนอย่างไม่พอใจแต่พอตากลมสบเข้ากับตาคม สีน้ำก็ต้องเป็นฝ่ายหลบสายตาก่อนเพราะอวัยวะในหน้าอกด้านซ้ายมันทำงานหนักเกินไป



          “ก็กูบอกว่ากูจะคุยกับมึงไง พูดไม่เรื่องหรือไง?”



          “เออ พูดไม่รู้เรื่อง มึงด้วยพูดไม่รู้เรื่องหรือไง กูบอกให้ปล่อยไงวะ” สีน้ำว่าอย่างไม่พอใจ



          “โอ๊ย!” สีน้ำร้องออกมาทันทีที่มือหนาดึงเขาอย่างแรงจนแผ่นหลังบางกระแทกเข้ากับกำแพง ก่อนที่มือหนาจะเท้าผนังเอาไว้กักขังเขาไว้ภายใต้อ้อมแขน

          “เป็นเชี่ยอะไรของมึง พูดแล้วไม่มองหน้า หรือว่า...” ฟ็อกซ์กระตุกยิ้มมุมปากนิดๆเมื่อพอนึกขึ้นได้ว่าอีกคนเป็นอะไร



          “หรือว่าอะไร?” สีน้ำถามกลับเสียงดัง



          “เขินกูเรื่องเมื่อคืน” สีน้ำเบิกตากว้างทันทีกับคำพูดของอีกคน ใบหน้าใสเริ่มขึ้นสีจนฟ็อกซ์เห็นได้อย่างชัดเจน



          “เรื่องอะไร กูจำไม่ได้ทั้งนั้น ปล่อยกู กูจะกลับ” สีน้ำว่าพร้อมทำท่าจะดันฟ็อกซ์ออกแต่มีหรือที่แรงของเขาจะสู้อีกคนได้



          “มึงบอกว่ามึงจำไม่ได้?” ฟ็อกซ์ขมวดคิ้วมุ่น



          “เออ! จำอะไรไม่ได้ทั้งนั้นนอกจากเห็นมึงเอากับเด็กมึงแค่นั้นแหละ!” สีน้ำไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้เขาพูดเรื่องนี้ออกมา ไม่รู้จิตสำนึกภายในใจหรือว่าอะไรที่ทำให้น้ำเสียงของเขาประชดประชันแบบนั้น



          “หึงหรือไง?” ฟ็อกซ์เองก็ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้เขาถามแบบนั้นออกมา  สีน้ำเบิกตากว้างทันทีกับคำถามของอีกคน



          “หึงเชี่ยไร! กูไม่ได้เป็นอะไรกับมึงทั้งนั้น อีกอย่างกูก็...ก็...ก็ชอบพี่คิน!” สีน้ำเอาคินมาอ้างทั้งๆที่ก็พอจะเคลียร์กับความรู้สึกของตัวเองได้บ้างแล้ว ไม่ใช่เพราะกลัวผิดหวังเลยถอยแต่คิดว่าเวลาที่เขาอยู่กับพี่คิน เขาไม่ได้มีความสุขอย่างที่คิด ไม่ได้เป็นตัวของตัวเองเหมือนเวลาที่อยู่กับ...คนตรงหน้า คำตอบของสีน้ำทำให้ฟ็อกซ์หัวคิ้วกระตุกขึ้นมาทันที  จากอารมณ์ขุ่นมัวอยู่แล้วก็ขุ่นมัวยิ่งไปใหญ่



          “มึงบอกว่ามึงชอบพี่คิน ทั้งๆที่เมื่อคืนมึงเกือบจะเอากับกูงั้นเหรอ?” สีน้ำเบิกตากว้างอีกครั้งกับคำพูดของอีกคน มือบางผลักอีกคนออกสุดแรงก่อนจะ...



พลั้ก

ต่อยเข้าที่ใบหน้าหล่อทันที



          “กูแค่โดนยา! กับมึง กูไม่มีทางรู้สึกเชี่ยอะไรขึ้นมาหรอก!” สีน้ำว่าหลังจากที่ต่อยอีกคนเต็มแรง ร่างบางทำท่าจะเดินออกจากห้องอีกคนไปแต่มือหนาก็คว้าข้อมือบางไว้แล้วกระชากอีกคนอย่างแรงจนร่างบางปลิวมาปะทะที่แผงอกแกร่งที่ไร้อาภรณ์ปกคลุม

 

         “งั้นกูจะทำให้มึงรู้สึกเอง” สิ้นเสียงทุ้มปากหนาก็ประกบลงมาทันที สีน้ำเม้มปากทันทีไม่ยอมให้อีกคนรุกรานเข้ามาภายในแต่มีหรือที่ฟ็อกซ์จะยอม ฟ็อกซ์กัดเข้าที่ริมฝีปากล่างของสีน้ำจนได้เลือด สีน้ำเปิดปากทันทีเพราะความเจ็บทำให้ลิ้นหนาสามารถสอดแทรกเข้ามาช่วงชิมความหวานภายในได้



          “อื้อออออ” สีน้ำร้องอื้ออึงในลำคออกมาเมื่ออีกคนจูบเขาอย่างหนักหน่วง จูบที่เหมือนจะกระชากวิญญาณของเขาออกไปเสียให้ได้



พลั้ก



ตุบ



          “อื้อออออ” สีน้ำทำท่าจะโวยวายหลังจากที่อีกคนผลักเขาลงเตียงแล้วขึ้นคร่อมแต่ไม่ทันที่เสียงหวานจะได้เปล่งอะไรออกมาก็ถูกประกบริมฝีปากลงมาอีกครั้ง



          “แฮ่กๆๆ” สีน้ำหอบหนักทันทีที่อีกคนถอนจูบ ตากลมสบเข้ากับตาคมจึงได้เห็นความวาวโรจน์ในแววตาคู่นั้นซึ่งทำให้สีน้ำรู้สึกตื่นกลัวขึ้นมา



          “มึงจะทำเชี่ยอะไร!” สีน้ำโวยวายขึ้น



          “เดี๋ยวก็รู้” ฟ็อกซ์กรีดยิ้มร้ายก่อนจะซุกไซ้เข้าที่ซอกคอขาวทันที สีน้ำพยายามดีดดิ้นแล้วทุบตีให้อีกคนปล่อยแต่มีหรือที่ฟ็อกซ์จะปล่อย ปากหนาละจากซอกคอขาวหลังจากที่ฝากรอยแดงไว้หลายจุดลงมาที่ยอดอกสีชมพูที่ล่อตาล่อใจเพราะสีน้ำยังไม่ได้ติดกระดุมเสื้อ



          “อ๊ะ” สีน้ำสะดุ้งทันทีที่อีกคนกัดเข้าที่ยอดอกของเขา



          “อื้ออออ” ลิ้นหนาค่อยๆลากที่รอบฐานอกก่อนจะขึ้นมาที่ยอดอกซึ่งสร้างความเสียวซ่านให้สีน้ำไม่น้อย ทั้งๆที่ควรผลักไสอีกคนแต่มือบางกลับเกาะไหล่ของอีกคนไว้ซะงั้น เสียงจ๊วบจ๊าบของการดูดดุนดูหยาบโลนไม่น้อยแต่กลับสร้างความครื้นเครงให้กับฟ็อกซ์ไม่ใช่น้อย ตาคมเหลือบขึ้นไปมองหน้าของอีกคนก็พบว่าใบหน้าใสแดงก่ำและกำลังเชิดหน้าขึ้นด้วยแรงอารมณ์



          “อย่า!” สีน้ำร้องขึ้นทันทีที่ฟ็อกซ์ทำท่าจะถอดกางเกงของเขาออก มือบางรีบมาคว้ามือหนาทันที



          “ห้ามทำเชี่ยอะไร กูรู้มึงก็อยาก” ฟ็อกซ์มองหน้าสีน้ำอย่างจริงจัง



          “อยากเชี่ยไร!” สีน้ำถามเสียงตื่นๆ



          “หึๆ อยากให้กูเอาของกูเข้าไปในตัวมึงไง” ฟ็อกซ์กรีดยิ้มร้าย สีน้ำมองอีกคนด้วยความโกรธทันทีกัยถ้อยคำหยาบโลนที่ออกมา มือบางทำท่าจะต่อยหน้าอีกคนอีกครั้งแต่ฟ็อกซ์กลับคว้ามืออีกคนไว้ก่อน



          “ถ้ามึงต่อยกูอีกกูจะกระแทกให้มึงเดินไม่ได้เลย” ฟ็อกซ์ว่าอย่างขู่ๆ



          “แล้วมึงมาทำเรื่องแบบนี้กับกูทำไม! กูไม่ใช่เด็กของมึง ไม่ใช่ตัวรองรับอารมณ์ของมึง กูกับมึงไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันสักนิด!” สีน้ำว่าเสียงดังด้วยความโกรธ ฟ็อกซ์ชะงักไปนิดกับคำพูดของอีกคน



          “เพราะมึง...” ฟ็อกซ์เว้นวรรคก่อนจะมองหน้าสีน้ำอย่างจริงจัง



          “...ต้องเป็นของกู” สีน้ำเบิกตากว้างกับคำพูดของอีกคน อวัยวะในหน้าอกด้านซ้ายสั่นไหวขึ้นมาอีกครั้ง ตากลมสบเข้ากับตาคม มือหนาที่จับมือบางเอาไว้ค่อยๆเอามือบางมาโอบรอบคอของตัวเองก่อนที่ใบหน้าหล่อจะโน้มลงมา สีน้ำนิ่งงันไม่ได้ขยับหนีจนริมฝีปากหนาประทับลงมาตากลมจึงค่อยๆหลับลง  เสื้อผ้าของคนทั้งคู่หลุดออกไปจากร่างกายตอนไหนไม่มีใครรู้ได้เพราะรู้ตัวอีกทีนิ้วของร่างสูงก็สอดเข้ามาที่ช่องทางด้านหลังแล้ว

 

         “อ๊ะ...” สีน้ำสะดุ้งขึ้นมาทันทีเพราะความไม่คุ้นชิน



          “อย่าเกร็ง” ฟ็อกซ์ว่าก่อนจะค่อยๆขยับนิ้วเข้าออก จากนิ้วก็เป็นสองนิ้ว สามนิ้วตามลำดับ เมื่อเห็นว่าช่องทางของอีกคนพร้อมแล้วฟ็อกซ์จึงเอานิ้วออก



          “มึงจะ...” สีน้ำมองหน้าฟ็อกซ์ก่อนจะกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่เมื่อเหลือบไปเห็นแก่นกายของอีกคนที่กำลังขยายตัวจนขนาดใหญ่ ใหญ่ขนาดนี้จะเข้ามาได้ยังไงวะ



          “กูจะเอามึง” ฟ็อกซ์พูดกับอีกคนตรงๆจนสีน้ำรู้สึกใบหน้าร้อนผ่าว  ฟ็อกซ์ค่อยๆจับแก่นกายที่ชะโลมด้วยเจลสอดแทรกเข้าไปในช่องทางของอีกคน สีน้ำนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ ปากบางเม้มแน่นไม่ได้ส่งเสียงร้องออกมาแต่หางตากลมกลับมีหยาดน้ำตาเล็กๆจนฟ็อกซ์รู้สึกใจกระตุกขึ้นมา



          “อย่าเกร็ง ถ้าเกร็งมึงจะเจ็บ” เสียงทุ้มว่าซึ่งสีน้ำก็ไม่รู้ว่าเขาคิดไปเองหรือเปล่าว่าเสียงของอีกคนในครั้งนี้มันนุ่มทุ้มแปลกๆ สีน้ำค่อยๆคลายความเกร็งตัวลงทำให้แก่นกายใหญ่สอดแทรกเข้ามาจนหมด



          “อ๊า” สีน้ำร้องครางขึ้นมาทันทีเมื่อแก่นกายของอีกคนกระแทกโดนจุดเสียวภายใน



          “อ๊ะ...อื้อ...อ๊ะ...อ๊ะ...อื้อ...อ๊ะ...อ๊า” เสียงหวานครางขึ้นทันทีที่ร่างสูงเริ่มขยับเข้าออก แขนเรียวที่โอบรอบคออีกคนเอาไว้เริ่มจิกเล็บเข้าที่แผ่นหลังกว้างเพื่อระบายความเสียวซ่านลงไป



          “อื้มมม” ฟ็อกซ์เองก็อดที่จะครางในลำคอด้วยความเสียวไม่ได้ อีกคนตอดรัดเขาแน่นมาก แน่นเสียจนอยากจะปลดปล่อยออกมาในทันที



          “อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊า...อื้อ...อ๊า...ซี๊ดด....อ๊า” เสียงหวานครางไม่ขาดปากเมื่อสะโพกสอบขยับเร็วและรัว ยิ่งใกล้ถึงฝั่งฝันสีน้ำก็แทบจะแอ่นสะโพกตามอีกคนแทบไม่ทัน



          “อ๊า!!!” และในที่สุดทั้งคู่ก็ปลดปล่อยออกมา สีน้ำนอนหอบทันที รู้สึกเหนื่อยมากเหมือนวิ่งมาเป็นกิโลทั้งๆที่แค่นอน...เอ่อ...นอนแอ่นสะโพกรับอีกคนเฉยๆ แม่งทำไมยิ่งพูดยิ่งอายวะ ตากลมเงยขึ้นไปสบเข้ากับตาคมอีกครั้งก่อนจะเห็นรอยยิ้มเล็กๆที่มุมปากหนาซึ่งเป็นรอยยิ้มแบบที่ไม่ได้แสยะยิ้ม



          “ต่อนะ” สีน้ำเบิกตากว้างทันทีกับคำพูดของอีกคนแต่ไม่ทันได้ทักท้วง บทรักรอบสองก็เริ่มขึ้นซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะจบที่รอบไหน แต่คงกินเวลาไปไม่ต่ำกว่าเที่ยงหรือบ่ายแน่นอน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

กรี๊ดดดดดดดด เขาได้กันแล้วค่า!!!! เหมือนจะมีคนรอฉากนี้เยอะ 5555555 คือเราไม่อยากให้สีน้ำเสร็จแบบไม่มีสติเนอะ เสร็จแบบมีสติและสมยอมน่าจะดีกว่า แม้ว่าความรู้สึกจะยังไม่ได้เคลียร์กันก็เถอะ 55555 ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ

___จางบิวตี้____

[Wut_Sv]

เค้าได้กันแล้ววววว แล้วจะทำไงต่อไปเนี่ย ฟ็อกซ์อย่าทำร้ายจิตใจสีน้ำเลยน้าาา

[little_munoi]

อ่าว..เฮ้ย!ไม่เหมือนที่คุยกันไว้นี่หน่า .. ? 555+
เมิงต้องเป็นของกูหรอ....ฟ๊อกซ์
ก่อนหน่านี้ไม่ใช่หนิ 555
ปล.ดีใจที่สีน้ำเสร็จนะคะ อิอิ

[iceman555]

 

[papapoope]

สีน้ำเสร็จไปแล้วจ้าาา 

[HISY]

พอไม่ได้คาดหวังกลับมาซะงั้น
เขาได้กันแล้ว คริๆ

[maieunhyuk]

สี้น้ำน่ารัก งื้อ ^///^

[Jang_B2UTY]

Fox’s Love 6

( Kin x Meok )

 

หลังจากที่วางสายจากหมอก คินก็รีบออกจากคอนโดแล้วไปหาคนรักทันที ในใจกังวลไม่น้อยกับน้ำเสียงของอีกคน มันต้องเกิดเรื่องร้ายอะไรขึ้นแน่ๆ!...รถยนต์คันหรูจอดที่หน้าบ้านที่เขามาหลายต่อหลายครั้งแต่ก็ไม่เคยเข้าไปเสียที เสียงเอะอะโวยวายที่ดังมาจากในบ้านก็ยิ่งทำให้คินเป็นกังวลยิ่งกว่าเดิม



        "ลุงครับ ผมมาหาหมอกครับ" คินพูดกับยามหน้าประตู ยามทำหน้างุนงงเล็กน้อยแต่ก็ยอทเปิดประตูรั้วให้ คินจึงรีบวิ่งเข้าไปทันที...



เพี้ยะ!

มือของพ่อที่ตบเข้าที่ใบหน้าของหมอกอย่างอรงทำให้ร่างบางเจ็บไม่น้อยแต่เหลือกว่าเจ็บกายแล้วก็คงเป็นที่หัวใจที่เจ็บยิ่งกว่า



        "แกว่าไงนะ แกชอบผู้ชายงั้นเหรอฮะ!!" ผู้เป็นพ่อตะคอกเสียงดังหลังจากที่ฟาดมือลงที่ใบหน้าของลูกชายคนเดียวอย่างแรงหลังจากที่หมอกบอกว่าเขาชอบผู้ชาย



        "ฮึก ครับ" ผู้เป็นพ่อทำท่าจะตบหมอกอีกครั้งแต่ผู้เป็นภรรยาก็คว้ามือไว้ก่อน



        "ฮึก อย่าทำลูกค่ะคุณ"



        "แต่มัน...มันกำลังทำให้ผมกับคุณอัพอายขายขี้หน้านะ! ทั้งๆที่มันเป็นผู้ชายแต่มันกลับชอบผู้ชายด้วยกัน!" ผู้เป็นพ่อว่าพร้อมมองหน้าหมอกด้วยนัยน์ตาผิดหวังหมอกร้องไห้ออกมาทันที เขารู้ว่าเขาผิดแต่เขาก็ไม่สามารถเลือกได้ เขาไม่สามารถสั่งหัวใจให้เลิกรักพี่คินได้



        "ผมกับหมอกเรารักกันครับ" เสียงหนึ่งดังขึ้นทำให้พ่อแม่และหมอกหันไปมองทันที คินเดินเข้ามาพร้อมกับพยุงตัวหมอกที่นั่งอยู่กับพื้นให้ลุกขึ้น



        "นายเป็นใคร" พ่อของหมอกถามเสียงเข้ม



        "สวัสดีครับผมคินภพ วิเศษพัฒ...เป็นคนรักของหมอกครับ" คินตอบด้วยน้ำเสียงและสีหน้าจริงจัง พ่อของหมอกขมวดคิ้วทันทีที่ได้ยิน



        "นายสินะที่ทำให้ลูกชายฉันผิดเพศ"



        "พ่อครับ...ไม่..."



        "ครับ ถ้าคุณอาจะเข้าใจแบบนั้นก็ได้แต่ผมยังยืนยันว่าผมกับหมอกเรารักกันครับ" คินยังคงยืนยันคำเดิม พ่อของหมอกร้องเฮอะออกมาทันทีที่ได้ยิน



        "รักงั้นเหรอ? ความรักระหว่างผู้ชายกับผู้ชายเนี่ยนะ! เฮอะ! คิดว่ามันจะไปรอดสักกี่น้ำกัน!"



        "ผมไม่สามารถตอบได้ครับ แต่ผมอยากให้คุณอาให้โอกาสเราสองคน" คินว่าพร้อมมองหน้าพ่อของอย่างจริงจัง บรรยากาศในบ้านของหมอกตกอยู่ในความเงียบทันทีหลังจากที่คินพูดจบ หมอกมองหน้าคินด้วยสายตาสั่นระริก ในใจก็อบอุ่นขึ้นมากับคำพูดของอีกคน เขามันโง่เอง โง่ที่ผลักไสคนที่รักเขามากมายขนาดนี้ออกไป เขามันโง่เองจริงๆ



        "กลับไป" พ่อของหมอกพูดขึ้น ทั้งคินและหมอกชะงักทันที



        "พ่อครับ..." หมอกเรียกผู้เป็นพ่อเสียงเครือ



        "ส่วนแก ถ้ายังนับถือฉันเป็นพ่อ ก็เลิกติดต่อกับคนๆนี้ซะ" ทั้งคินและหมอกเบิกตากว้างทันที



        "พ่อครับ/คุณอาครับ"



        "ออกไป ฉันบอกให้ออกไปไง" พ่อของหมอกว่าด้วยใบหน้าจริงจัง ทำให้คืนต้องยอมออกไป ตาคมหันไปสบตากลมอย่างสื่อความหมาย รอพี่นะหมอก...พี่จะทำทุกวิถีทางให้ทุกคนยอมรับเรื่องของเรา!...หลังจากที่กลับมาจากบ้านของหมอกคินก็เครียดไม่น้อย ความรู้สึกกังวลใจเกาะกุมจิตใจร่างสูงตลอดเวลา...สามวันผ่านไป...คินติดต่อหมอกไม่ได้เลย พอไปหาที่สาขาก็พบว่าอีกคนไม่ได้มาเรียนสามวันแล้ว คินรู้สึกเป็นห่วงอีกคนมาก แม้กระทั่งสีน้ำที่เป็นเพื่อนสนิทของหมอกก็ติดต่อหมอกไม่ได้เช่นเดียวกัน



        "พี่คินคะ" คินหันไปตามเสียงเรียกก่อนจะเลิกคิ้วนิดๆเมื่อเห็นว่าคนที่เรียกคือเอย คนที่เคยทักเขามาในไลน์แต่เขาไม่ได้สนใจที่จะตอบสักเท่าไหร่



        "ครับ?"



        "ได้ข่าวว่าพี่คินไปบ้านของหมอกมางั้นเหรอคะ?" คินเลิกคิ้วด้วยความแปลกใจทันทีกับคำพูดของหญิงสาว



        "สงสัยสินะคะว่าทำไมเอยรู้ เอยเป็นเพื่อนของหมอกน่ะค่ะ"



        "จริงเหรอครับ? น้องเอยรู้มั้ยครับว่าทำไมหมอกถึงติดต่อไม่ได้ เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่าครับ" คินถามด้วยความร้อนใจทันที



        "อืม...จากที่ทราบ...หมอกเครียดลงกระเพาะจนแอดมิดโรงพยาบาลค่ะ" คินใจกระตุกทันทีกับคำตอบที่ได้รับ ในใจเจ็บปวดไปหมดเมื่อรู้ว่าอีกคนกำลังป่วย เขาอยากไปหาหมอก อยากจะไปดึงอีกคนมากอดปลอบแรงๆ



        "โรงพยาบาลไหนครับ?" พอได้คำตอบคินก็รีบออกไปทันที เอยมองตามหลังร่างสูงไปก่อนจะกรีดยิ้มร้ายมุมปาก ยังไงพี่คินก็ไม่มีทางได้สมหวังกับมันหรอก!...



        "กลับไป!" นี่เป็นคำพูดแรกที่คินได้รับจากพ่อของหมอกหลังจากที่มาถึงโรงพยาบาลและยืนอยู่หน้าห้องพักฟื้นของหมอก



        "แต่ผมอยากเจอหมอกครับ" คินว่าด้วยสีหน้าและสายตาอ้อนวอน



        "ฉันเคยบอกแล้วไงว่ายังไงก็ไม่ให้ลูกชายฉันติดต่อกับนายอีก กลับไป!"



        "ทำไมครับ? เรารักกันผิดตรงไหน ผู้ชายกับผู้ชายรักกันมันผิดมากเลยเหรอครับ?" คินถามอย่างไม่เข้าใจ เขารู้ว่าจิตใจของผู้เป็นพ่อและแม่ย่อมอยากให้ลูกชายแต่งงานมีลูกมีครอบครัวที่ดี แต่ความรักมันเกิดจากจิตใจของคนสองคน ไม่เกี่ยวกับเพศใดๆทั้งสิ้น



        "ใช่! มันผิด! สำหรับฉัน หมอกเป็นลูกชายคนเดียวของฉัน อนาคตจะต้องแต่งงานมีลูกมีเมีย มีครอบครัวที่มีความสุข"



        "แล้วคุณอารู้ได้ยังครับว่าแบบนั้นหมอกจะมีความสุข...คุณอารู้ได้ยังไงครับว่าแบบนั้นคือสิ่งที่หมอกต้องการ" พ่อของหมอกชะงักไปทันทีกับคำพูดของคิน เขารู้ว่าสิ่งที่เขาพูดลูกชายของเขาไม่ได้ต้องการมัน ไม่เช่นนั้นหมอกคงไม่ป่วยเพราะเครียดลงกระเพาะแบบนี้แน่ๆ



          “ถ้านายเป็นพ่อใครสักคน นายจะเข้าใจความรู้สึกของฉัน ฉันขอร้องแบบลูกผู้ชาย...เลิกยุ่งกับลูกชายฉันเถอะ"...หลังจากที่ออกจากโรงพยาบาลคินก็มาแวะร้านเหล้าใกล้ๆคอนโดแทนที่จะกลับคอนโด




        "ขอแรงๆแก้ว" คินสั่งกับบาร์เทนเนอร์ก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้หน้าเคาน์เตอร์ ร่างสูงเต็มไปด้วยความเครียด คิ้วหนาขมวดมุ่นไปหมด มือหนารับแก้วแอลกอฮอล์จากบาร์เทนเนอร์แล้วกระดกเข้าปากรวดเดียวก่อนจะสั่งใหม่อีกแก้ว...และอีกแก้ว



ครืดๆ
เสียงโทรศัพท์ของคินดังขึ้น คินหยิบมากดรับเมื่อเห็นว่าเป็นเบอร์ของสีน้ำ



        ("พี่คิน ผมรู้แล้วนะว่าหมอกหาย...")



        "สีน้ำ..." คินเรียกสีน้ำขึ้นด้วยน้ำเสียงแหบยานเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์



        ("พี่คินอยู่ไหนน่ะครับ") สีน้ำถามขึ้นเมื่อได้ยินเสียงเพลงออกมาจากปลายสาย




        "ร้านLLL"



        ("เดี๋ยวผมไปหา") สีน้ำว่าก่อนจะวางสายไปทันที...ไม่ถึงยี่สิบนาทีสีน้ำก็มาถึงร่างบางมองหาคินได้ไม่ยาก




        "เกิดอะไรขึ้นครับ?"


พรึ่บ

สีน้ำเบิกตากว้างทันทีที่คินดึงเขาเข้าไปกอด สีน้ำทำท่าจะผลักอีกคนออกแต่เพราะความเปียกชื้นที่เสื้อทำให้เขารับรู้ว่าอีกคนกำลังร้องไห้




        "พี่คิน..."



        "พี่...จะเลิกกับหมอก" สีน้ำเบิกตากว้างทันทีที่ได้ยิน ไม่มีความรู้สึกดีใจใดๆทั้งสิ้นมีแต่ความไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่!




        "ทำไมครับ?" คินผละออกจากสีน้ำก่อนจะมองหน้าสีน้ำ



        "เพื่อหมอก...เพื่อตัวหมอก" คินพูดด้วยนัยน์ตาเหม่อลอยราวกับกำลังขาดสติเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ สีน้ำมองใบหน้าหล่อที่เขาเคยหลงใหลเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตาจึงหยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋ากางเกงแล้วยื่นให้แต่คินกลับกระชากสีน้ำเข้าไปใกล้ก่อนจะ...



จุ๊บ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เอาแล้วๆๆๆๆ เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไป 555555 ใครที่เบื่อดราม่าหรือไม่ชอบดราม่ากดผ่านไปเลยนะคะ เพราะยังคงดราม่าแน่นอน แง้ๆๆๆๆ T^T

___จางบิวตี้____

[Wut_Sv]

เรื่องนี้มาแปลก ดราม่า ตัวร้าย ดันมาอยู่ในคู่รองซะงั้น

[Natsuki-ChaN]

ว้ากกกกก ไม่นะ สีน้ำ หนีเร็ว 

[iceman555]

 

[Jang_B2UTY]

Fox 13

 

สีน้ำนั่งกินข้าวอยู่ก็พบว่ามีสายตาคมกำลังจ้องมองมาที่เขา สีน้ำไม่กล้าจะเงยหน้าขึ้นมาสบตากับอีกคนเพราะยังคงเขินกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อเช้า เหตุการณ์ที่ว่า...เขามีอะไรกันกับฟ็อกซ์ งื้อออออ ทำไมอยู่ๆถึงเสร็จได้วะ ตอนแรกไหนว่าจะไม่ให้เสร็จไงคนเขียน! สีน้ำนั่งส่ายหัวไปมากับความคิดของตัวเอง



        "เป็นเชี่ยไรของมึง" ฟ็อกซ์ถามขึ้นเมื่อเห็นอีกคนนั่งส่ายหัวไปมา สีน้ำสะดุ้งทันทีกับเสียงของอีกคน



        "ปะ...เปล่า"



        "แดกเสร็จแล้วก็ลุก กูจะไปส่งที่หอ" สีน้ำวางช้นกับส้อมก่อนจะลุกขึ้น ในใจอดโหวงๆแปลกๆกับคำพูดของอีกคน ก็ใช่ไง...เขาต้องกลับหอ แล้วจะรู้สึกแปลกๆทำไมวะ!...บรรยากาศบนรถตกอยู่ในความเงียบ มีแต่เสียงแอร์ที่ดังเท่านั้น รถคันหรูเคลื่อนตัวมาจอดลงที่หน้าหอของสีน้ำ สีน้ำทำท่าจะเปิดประตูลงแต่เสียงทุ้มก็เรียกขึ้นก่อน



        "เดี๋ยว"



        "อะ...อื้ออออ" เสียงหวานถูกดูดกลืนไปในลำคอทันทีเมื่อมือหนาคว้าคอเข้าไปบดจูบ ลิ้นหนาสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากพร้อมกับเกี่ยวพันกับลิ้นเล็กอย่างร้อนแรงจนน้ำใสๆไหลเยิ้มลงมาที่มุมปากบาง



        "ลงไปได้ละ" ฟ็อกซ์ว่าหลังจากถอนจูบ สีน้ำเม้มปากมองหน้าอีกคนอย่างไม่พอใจ แม่ง จูบจนพอใจแล้วไล่เลยนะ!



        "เออ!!" ว่าแล้วสีน้ำก็เปิดประตูลงไปทันทีพร้อทกับปิดประตูรถเสียงดัง ฟ็อกซ์ยกยิ้มมุมปากกับการกระทำของอีกคน รู้แหละว่ามันเป็นอะไรแต่แค่แกล้งมันเท่านั้นแหละ ว่าแล้วร่างสูงก็เปิดประตูลงจากรถแล้วเดินตามอีกคนขึ้นไปทันที



ก็อกๆๆ
เสียงเคาะประตูห้องทำให้สีน้ำที่พึ่งกลับมาถึงห้องเมื่อกี้ทำหน้างุนงง ใครมาวะ? หรือว่าป้าเจ้าของหอ? นี่วันที่เท่าไหร่วะ เขาลืมจ่ายค่าหอป่ะวะ? ว่าแล้วสีน้ำก็รีบไปเปิดประตูทันทีเผื่อป้ามาทวงค่าเช่าจะได้ไม่โดนด่า



        "เฮ้ย!" สีน้ำอุทานขึ้นมาทันทีที่เปิดประตูมาเจอฟ็อกซ์ยืนอยู่และไม่ทันจะได้พูดอะไร ฟ็อกซ์ก็ถือวิสาสะเดินเข้ามาในห้องของสีน้ำ



        "เข้ามาทำไม ออกไปนะเว้ย" สีน้ำว่าออกมา



        "มึงอยู่ห้องแบบนี้?" ฟ็อกซ์เลิกคิ้วถาม



        "ห้องแบบนี้ มันแบบไหน พูดดีๆนะเว้ย" สีน้ำว่าพร้อมทำหน้าหงิกหน้างอใส่อีกคน



        "เปล่า" ฟ็อกซ์ยักไหล่ก่อนจะเดินไปนั่งบนเตียงนอนขนาด3.5ฟุตของอีกคนอย่างถือวิสาสะ



        "แขกมาห้องไม่คิดจะเอาน้ำมาให้หน่อยหรือไง" ฟ็อกซ์หันมาพูด



        "มึงมันแขกไม่ได้รับเชิญ" สีน้ำเบ้ปากใส่ ฟ็อกซ์กระตุกยิ้มมุมปากนิดๆก่อนจะเรียกอีกคน



        "มานี่ดิ๊"



        "ทำไม?"



        "มาเหอะน่ะ" สีน้ำฮึดฮัดนิดๆก่อนจะยอมเดินเข่าไปหาอีกคน


พรึ่บ



        "เฮ้ย! ปล่อยนะเว้ย!" สีน้ำโวยวายทันทีเมื่อมือหนากระชากเขาให้นั่งลงบนหน้าตัก ใบหน้าใสร้อนผ่าวขึ้นมาทันทีพร้อมกับอวัยวะในอกที่เต้นรัว



        "งอนกูหรือไง" ฟ็อกซ์ถามขึ้น
 

        "งะ...งอนไรวะ"



        "งอนที่กูไม่พูดถึงเรื่องเมื่อเช้าไง" สีน้ำหน้าขึ้นสีทันทีกับคำพูดของอีกคนอวัยวะในหน้าอกด้านซ้ายเต้นรัว



        "กู...ไม่ได้..." สีน้ำทำท่าจะปฏิเสธแต่พอเห็นสายตาคมที่มองมาที่เขาอย่างรู้ทันร่างบางจึงเม้มปากทันที



        "หึๆ งอนก็ยอมรับว่างอน"



        "แล้วกูมีสิทธิ์งอนหรือไง กูกับมึงไม่ได้เป็น...อื้ออออ" เสียงหวานถูกดูดกลืนไปในลำคอทันทีก่อนจะถูกดูดปากแรงๆอย่างสั่งสอนก่อนที่ปากหนาจะผละออก



        "ชอบพูดว่ามึงกับกูไม่ได้เป็นอะไรกัน แล้วที่เอากันไม่เรียกว่าเป็นอะไรกันหรือไงวะ" ฟ็อกซ์ว่าพร้อมขมวดคิ้ว สีน้ำหน้าแดงก่ำทันทีกับคำพูดของอีกคน



        "เออๆ เป็นก็เป็น แม่ง!" สีน้ำว่าอย่างตัดบทแม้ว่าอยากจะถามต่อเหลือเกินว่าไอ้ที่เป็นนี่...เป็นอะไร...หลายวันผ่านไป...สีน้ำสังเกตว่าสองสามวันมานี้หมอกไม่ได้มาเรียน เขาเองก็ติดต่ออีกคนไม่ได้เลยว่าทำไมไม่มาเรียน สีน้ำย้อนคิดไปถึงตอนที่เขาไปหาพี่คินแล้วหมอกโทรมา มันต้องมีเรื่องอะไรไม่ดีเกิดขึ้นแน่ๆ



พลั้ก


เดินคิดอยู่เพลินๆสีน้ำก็ชนเข้ากับใครบางคนที่เดินสวนมา ปากบางคำท่าจะเอ่ยขอโทษแต่พอเห็นคู่กรณีก็กลืนคำพูดลงไปทันที





        "ไม่ขอโทษหน่อยหรือไง" ฟ็อกซ์เป็นฝ่ายพูดขึ้น



        "ไม่" สีน้ำเบ้ปากใส่ ฟ็อกซ์ยกยิ้มนิดๆก่อนจะใช้แขนเกี่ยวคออีกคนเอาไว้



        "จะไปเรียน" สีน้ำว่า



        "คืนนี้นอนคอนโดกูนะ" ฟ็อกซ์กระซิบข้างหู สีน้ำหัวใจเต้นแรงทันทีกับคำพูดของอีกคน



        "ไม่เอา...กูจะนอนหอ"



        "แต่กูอึดอัด" ฟ็อกซ์ค้านออกมา แหงแหละ...หลายวันมานี้เขานอนที่หออีกคนนี่หน่า เตียงขนาด3.5ฟุตกับร่างผู้ชายสองคน อึดอัดยิ่งกว่าอะไร



        "งั้นมึงก็กลับไปนอนคอนโดมึงดิ"



        "กลับแน่ แต่เอามึงไปนอนด้วย เย็นนี้กูเลิกหกโมง รอกูด้วย" ฟ็อกซ์ว่าเสร็จสรรพก่อนจะปล่อยคออีกคนก่อนจะเดินตามเพื่อนขึ้นตึกเรียนไปทันที สีน้ำมองตามอีกคนนิดๆก่อนจะเผยยิ้มขึ้นมา เออ...รอก็รอ! เขาไม่ได้ใจง่ายนะเว้ย แค่...แค่...นั่งรถฟรีไง ใช่ๆๆ ประหยัดค่ารถต่างหาก! ...เลิกเรียน...สีน้ำกลับกับฟ็อกซ์อย่างทุกวันแต่ต่างที่วันนี้รถคันหรูมาจอดที่คอนโดสูงใหญ่แทนที่จะเป็นหอพักเล็กๆ สีน้ำเดินตามฟ็อกซ์เข้าไปในห้องก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งที่โซฟาแล้วถือวิสาสะเอารีโมตมากดเปิดทีวีดีแหงแหละ...อีกคนเป็นคนชวนเขามาเองนี่ เขาจะเกรงใจทำไมล่ะ!


ครืดๆ

เสียงโทรศัพท์ของฟ็อกซ์ดังขึ้นทำให้สีน้ำละสายตาจากทอม&เจอรี่ในจอมามองอีกคนนิดๆ


        "เออ ว่า?...อืม...LLL?...เออๆ เจอกัน" ฟ็อกซ์คุยกับเพื่อนไม่นานก่อนจะวางสาย ก็อย่างเคยคือเพื่อนโทรชวนไปแดกเหล้านั่นแหละ




        "คืนนี้กูออกไปกับเพื่อนนะ" สีน้ำขมวดคิ้วทันทีกับคำพูดของอีกคน แม่ง เอาเขามาที่ห้องแต่ตัวเองกลับไม่อยู่เนี่ยนะ!




        "เออ!" สีน้ำกระแทกเสียงตอบรับ ฟ็อกซ์กระตุกยิ้มนิดๆกับท่าทางอีกคนก่อนจะเดินเข้าไปนั่งที่โซฟาข้างๆอีกคน




        "กลับไม่ดึกหรอกน่ะ" เสียงทุ้มกระซิบข้างหู ทำเอาสีน้ำหัวใจกระตุกขึ้นมาทันที ใบหน้าใสเริ่มร้อนผ่าวแปลกๆ




        "ก็แล้วแต่ ไม่ได้อะไรสักหน่อย" สีน้ำพูดอุบอิบ



        "หึๆ" ฟ็อกซ์หัวเราะในลำคอเบาๆก่อนจะใช้มือยีหัวคนข้างกาย สีน้ำหน้าขึ้นสีอีกครั้งกับการกระทำของอีกคน แม่ง! ไม่ชอบแบบนี้เลยเว้ย!...ฟ็อกซ์ออกไปแล้วเหลือเพียงสีน้ำที่นอนกินขนมบวกกับตากลมที่จดจ้องการ์ตูนในจอทีวีอยู่


ครืดๆ


เสียงโทรศัพท์ของสีน้ำดังขึ้น มือบางหยิบขึ้นมาดธพอเห็นว่าเป็นหมอกก็รีบกดรับทันที



        "หมอก! หายไปไหนมา ทำไมไม่มาเรียน" สีน้ำถามด้วยความร้อนใจทันที แม้จะเคยบอกว่าไม่ชอบอีกคน ไม่พอใจอีกคนแต่ตอนนี้กลับเป็นห่วงอีกคนมากกว่า




        ("ฮึก สีน้ำ") สีน้ำขมวดคิ้วทันทีที่ได้ยินเสียงสะอึกสะอื้นของเพื่อนสนิท



        "เกิดอะไรขึ้น?"



        ("ขอโทษ ฮึก เราขอโทษ...") สีน้ำไม่เข้าใจในสิ่งที่หมอกกำลังพูด



        ("...เราคบอยู่กับพี่คิน ฮึก สีน้ำอย่าโกรธเรานะ ฮึก อย่าเกลียดเรานะ เราขอโทษ ฮึก เราไม่ได้ตั้งใจจะล้อเล่นกับสีน้ำ ฮึก เราแค่...ฮึก เรา")




        "รู้ตั้งนานแล้วล่ะ" สีน้ำพูดกลับไปเสียงเรียบ ซึ่งทำให้ปลายสายร้องไห้โฮออกมาทันที




        ("ฮือออ ขอโทษ ฮึก เราขอโทษจริงๆ เรา ฮึก เคยคิดว่าจะเลิกกับพี่คินครอบครัวของเรา...ฮึก รับกับเรื่องนี้ไม่ได้") สีน้ำขมวดคิ้วทันทีกับคำพูดของหมอกหมายความว่าไงกัน?




        "ครอบครัวของหมอกงั้นเหรอ?"



        ("ฮึก พ่อกับแม่เรารู้แล้ว ฮึก พ่อให้เราเลิกกับพี่คิน ฮึก เราทำไม่ได้ ฮึก ตอยนี้เราอยู่โรงพยาบาล เรา ฮึก..หมอกคุยกับใคร!") เสียงของพ่อหมอกแทรกเข้ามาในปลายสายทำให้หมอกวางสายไปทันที สีน้ำทำท่าจะโทรกลับแต่ก็ยั้งมือไว้ เขาว่าเขาควรโทรบอกพี่คินจะดีกว่า!



        "พี่คิน ผมรู้แล้วนะว่าหมอกหาย..." สีน้ำไม่ทันจะพูดจบคินก็พูดแทรกขึ้น



        ("สีน้ำ...") คินเรียกสีน้ำขึ้นด้วยน้ำเสียงแหบยานเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์



        "พี่คินอยู่ไหนน่ะครับ" สีน้ำถามขึ้นเมื่อได้ยินเสียงเพลงออกมาจากปลายสาย น้ำเสียงของอีกคนดูท่าไม่ดีเลยในความคิดของเขา




        ("ร้านLLL")



        "เดี๋ยวผมไปหา" สีน้ำว่าก่อนจะวางสายไปทันที...ไม่ถึงยี่สิบนาทีสีน้ำก็มาถึงร่างบางมองหาคินได้ไม่ยากเพราะอีกคนนั่งอยู่ที่เคาน์เตอร์บาร์




        "เกิดอะไรขึ้นครับ?" สีน้ำถามขึ้นด้วยสีหน้าเป็นกังวล


พรึ่บ


สีน้ำเบิกตากว้างทันทีที่คินดึงเขาเข้าไปกอด สีน้ำทำท่าจะผลักอีกคนออกแต่เพราะความเปียกชื้นที่เสื้อทำให้เขารับรู้ว่าอีกคนกำลังร้องไห้




        "พี่คิน..."



        "พี่...จะเลิกกับหมอก" สีน้ำเบิกตากว้างทันทีที่ได้ยิน ไม่มีความรู้สึกดีใจใดๆทั้งสิ้นมีแต่ความไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่!




        "ทำไมครับ?" คินผละออกจากสีน้ำก่อนจะมองหน้าสีน้ำ



        "เพื่อหมอก...เพื่อตัวหมอก" คินพูดด้วยนัยน์ตาเหม่อลอยราวกับกำลังขาดสติเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ สีน้ำมองใบหน้าหล่อที่เขาเคยหลงใหลเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตาจึงหยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋ากางเกงแล้วยื่นให้แต่คินกลับกระชากสีน้ำเข้าไปใกล้ก่อนจะ...



จุ๊บ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คงมีคนอยากเอาระเบิดมาปาเราใช่มั้ย ที่ตัดเหมือนกันแบบนี้ 555555 อย่างที่บอกค่ะเรื่องราวดำเนินไปพร้อมกัน เพราะฉะนั้น...ค้างกันไปก่อนเนอะ คึๆๆ

___จางบิวตี้____