-
***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
*****************************************************************************************
ผลงานจางบิวตี้
เซต ครอบครัวเทพพยัคฆ์
Dragon's Love รักร้ายนายมังกร (จบแล้ว)
V
V
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=51339.0
Lion's Love รักร้ายนายเย็นชา (จบแล้ว)
V
V
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52668.0
Tiger's Love รักร้ายนายเพลย์บอย
V
V
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54447.0
Fox's Love รักร้ายนายเจ้าเล่ห์
V
V
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55655.0
เซต Poor Boy
Poor Boy รักนี้ไม่มีเสียง (จบแล้ว)
V
V
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=51770.0
Poor Boy รักไม่ได้
V
V
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54025.0
Poor Boy รักที่มองไม่เห็น
V
V
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55595.0
เซต Sex toy
Sex Toy ผมถูกบังคับให้ขายตัว (จบแล้ว)
V
V
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52620.0
Sex Toy ผมไม่ได้ขายตัวเว้ย!
V
V
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54540.0
Sex Toy ผมขายตัวครับ!
V
V
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55704.0
-
Fox’s Love...รักร้ายนายเจ้าเล่ห์ Yaoi (Boy’s Love) 18+
Open : 14/09/59
Close : --/--/--
Fox : ถ้ามึงอยากทำให้มันรัก มึงต้องฟังกู กูจะช่วยมึงเอง
Seenam : มึงจะช่วยกูจริงๆเหรอ กูไว้ใจมึงได้ใช่มั้ย?
Fox : โลกนี้ไม่มีใครไว้ใจได้เท่ากูอีกแล้วล่ะ หึๆ
เรื่องสุดท้ายของเซตแล้วค่า!!!!! ฝากน้องชายคนเล็กของตระกูลเทพพยัคฆ์ด้วยนะคะ เนื้อเรื่องไร้พล็อตมาก มีความร่องรอย 5555 ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ จุ๊บๆ >3<
___จางบิวตี้___
[attachment deleted by admin]
-
Intro
...เทพพยัคฆ์...ไม่มีใครไม่รู้จักตระกูลมหาอำนาจชื่อดังอันดับต้นๆของประเทศตระกูลนี้ ตระกูลที่รวบรวมทายาทผู้สืบทอดถึง4คนที่กำลังถูกจับตามองโดยคนทั้งประเทศ
‘ดรากอน’ พี่คนโตของตระกูล แม้ว่าอายุจะเพียง25ปีแต่ก็สามารถนั่งแท่นประธานบริษัทแทนผู้เป็นพ่อได้อย่างสมบูรณ์แบบ เพราะความน่าเกรงขามและมีความความเด็ดขาดของเขาทำให้สามารถปกครองลูกน้องนับพันนับหมื่นได้อย่างไม่มีปัญหา ฉากหน้าว่าดูน่ากลัว น่าเกรงขามแล้ว ฉากหลังนั้นผู้ชายคนนี้เลวร้ายกว่าที่คุณคิดเยอะ!
‘ไลออน’ พี่คนรองของตระกูล อายุ23ปีกำลังเรียนแพทย์อยู่ปีสุดท้าย ท่าทางเย็นชา ไม่สนใจโลกภายนอกของเขาทำให้ไม่มีใครอยากเข้าใกล้เท่าไหร่ แม้ว่าเขาจะเย็นชาแต่ถ้าโมโหเมื่อไหร่เขาก็ระเบิดได้รุนแรงไม่แพ้ใครเหมือนกัน!
‘ไทเกอร์’ พี่คนที่3ของตระกูล อายุ21ปีเพลย์บอยในวงการนายแบบที่หาตัวจับยากที่สุด เขาถือคติ One Night Standเสมอไม่ว่าจะกับใครก็ตาม ฉากหน้าอาจดูร่าเริง กะล่อนไปทั่ว แต่ฉากหลังใครจะรู้ว่าเขามีอดีตอันเจ็บปวดซ่อนไว้อยู่!
‘ฟ็อกซ์’ ลูกคนเล็กของตระกูล อายุ19ปีท่าทางดูไม่มีพิษสงอะไรที่สุดใน4พี่น้องแต่ใครจะรู้ว่าเขาน่ะมัน...ตัวร้าย! เจ้าเล่ห์ จอมแผนการ ยิ่งถ้าได้ล้อเล่นกับความรู้สึกของคนแล้วเขายิ่งสนุก ฉากหน้าดูท่าทางเป็นคนดี น่าคบหาแต่ฉากหลังนั้น...ยากแท้หยั่งถึง!
อินโทรเหมือนกันทุกเรื่องนะคะ อิๆ ^ ^
___จางบิวตี้___
-
:mc4: :call:
-
่่เจ้าเล่ห์มาก
-
ท่างทางฟ็อกจะร้าย ออกแนวเลวนะเนี่ย :hao3: :hao3: :hao3:
ต้อนรับเรื่องใหม่ ฟ็อกซ์ กับ สีน้ำ :mc4: :mc4: :mc4:
-
o13 สมชื่อฟ็อกมาก
-
รอเลยค่ะ คนสุดท้องสะแล้ว ตระกูลนี้น่ามีลูกสัก 10 คน อิอิ
-
มาตามน้องฟ็อกซ์ค่ะ ><
-
Fox 1
คุณเคยแอบชอบใครมั้ย? แล้วคุณเคยเป็นอากาศสำหรับเขามั้ย? ถ้าคุณเคยคุณจะเข้าใจความรู้สึกของคำว่า…แอบรักข้างเดียว…ตากลมมองไปยังร่างสูงที่เดินมาพร้อมกลุ่มเพื่อน ริมฝีปากหนายกยิ้มอย่างคนเฟรนลี่อย่างที่เจ้าตัวเป็น ใบหน้าที่หล่อเหลาที่ไม่ว่าใครเห็นก็ตกหลุมรัก ใบหน้าหล่อเหลาที่เคยได้ตำแหน่งเดือนคณะเมื่อสองปีก่อน
“มองไรเหรอสีน้ำ” เสียงใสทักขึ้นทำให้ ‘สีน้ำ’ ที่กำลังช่วยเพื่อนๆทำป้ายเตรียมงานสำหรับการประกวดดาวเดือนได้สติขึ้นมาทันที
“เอ่อ…มองไปเรื่อย” สีน้ำตอบพร้อมยิ้มแหยๆ ‘หมอก’ ทำหน้างุนงงก่อนจะมองตามสายตาเพื่อนสนิทไปก่อนจะพบกับร่างสูงที่ไม่ว่าใครก็ต้องรู้จักเพราะพี่เขาเป็นเดือนคณะเมื่อสองปีก่อน ตอนนี้อยู่ปีสามแล้ว
“พี่คินเหรอ?” สีน้ำทำตาโตทันทีกับคำคาดเดาของเพื่อนสนิทก่อนจะรีบปฏิเสธออกมา
“ไม่ใช่นะๆๆ” หมอกยกยิ้มนิดๆกับท่าทางปฏิเสธที่ไม่น่าเชื่อถือของเพื่อนสนิท
“ไม่ใช่ก็ไม่ใช่” สีน้ำหลบสายตาเพื่อนสนิททันทีเพราะกลัวว่าหมอกจะรู้ความลับของตัวเองที่แอบชอบพี่ ‘คิน’ สีน้ำเรียนอยู่คณะสถาปัตยกรรมปี1 ส่วนพี่คินเป็นรุ่นพี่อยู่ปี3 จากวันแรกที่พบกันสีน้ำก็กล้าบอกเลยว่าเขาตกหลุมรักพี่คินอย่าเต็มเปา เพราะความใจดี เพราะรอยยิ้มหวานที่มีให้กับรุ่นน้อง จนวันนี้ก็ปาไปสามเดือนแล้ว ซึ่งความลับนี้ไม่มีใครรู้แม้กระทั่งหมอกที่เป็นเพื่อนสนิทที่สุดในคณะ เพราะพวกเขาเจอกันในวันเปิดเทอมวันแรก ที่สีน้ำไม่กล้าบอกใครว่าเขาชอบพี่คินก็เพราะไม่มีความมั่นใจในตัวเอง…เขาเป็นเพียงเด็กผู้ชาย ผิวขาวๆ หน้าจืดๆ แต่งตัวปอนๆตามแบบฉบับเด็กสถาปัต ไม่มีอะไรโดดเด่น ไม่มีอะไรน่าสนใจ แม้แต่ชื่อเขาเขาก็เชื่อว่าพี่คินคงจำไม่ได้ ถ้าเขาน่ารัก หน้าหวานๆแบบหมอกก็คงจะดี เขาคงจะมีความมั่นใจมากกว่านี้ และที่เขาต้องมานั่งทำป้ายศิลป์อยู่ใต้ตึกคณะรวมกับเพื่อนๆแม้ว่าตอนนี้จะปาไปสองทุ่มแล้วก็เพราะว่าอีกไปถึงสัปดาห์จะมีการงานประกวดดาวเดือนของมหาวิทยาลัย ซึ่งคณะของเขาสาขาอกแบบทัศนศิลป์ของเขาก็ได้รับมอบหมายงานนี้ทุกปี…กว่าสี่ทุ่มงานป้านศิลป์ก็เสร็จลงด้วยดี สีน้ำและเพื่อนๆคนอื่นพากันมาล้างมือล้างหน้าที่ก๊อกน้ำข้างคณะ แต่เพราะเขาออกมาช้ากว่าคนอื่นนิดหน่อยก็เลยเหลือเขาคนเดียวที่บริเวณก็อกน้ำ
ซ่า
มือบางวักน้ำถูหน้าเบาๆเพื่อคลายความเหนื่อยและเพื่อความสดชื่น
“เหนื่อยมั้ย?” เสียงทุ้มถามขึ้นทำเอาสีน้ำสะดุ้งทันที ก่อนที่ตากลมจะเบิกกว้างเมื่อเห็นร่างสูงของคนที่เขาแอบบชอบมายืนอยู่ใกล้ๆก่อนจะถามขึ้นด้วยน้ำเสียงทุ้มละมุน
“เอ่อ…ไม่…ไม่เท่าไหร่ครับ” สีน้ำตอบเสียงตะกุกตะกัก คินยิ้มนิดๆกับท่าทางของรุ่นน้องตรงหน้า
“ปีหนึ่งก็เหนื่อยแบบนี้แหละ สู้ๆนะ” คินว่ายิ้มๆก่อนจะเดินออกไปหลังจากที่ล้างมือเสร็จ สีน้ำมองตามแผ่นหลังกว้างด้วยรอยยิ้ม มือบางยกขึ้นมาทาบห้าอกด้านซ้ายของตัวเองที่ตอนนี้เต็มรัวอย่างไม่เป็นจังหวะ ให้ตายสิ…แม่กี้พี่คินเข้ามาคุยด้วย พี่คินเลยนะ พี่คินเลยนะเว้ย!!
“ชอบพี่คิน?” เสียงทุ้มหนึ่งดังขึ้นทำให้สีน้ำรีบหันไปมองอีกทางทันที ก่อนที่ร่างสูงที่สีน้ำพอจะคุ้นหน้าอยู่บ้างแต่ก็ไม่ได้สนิทจะเดินเข้ามาหา ใบหน้าหล่อเหลาที่สีน้ำเองก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าคนๆนี้หล่อจริงๆ หล่อเหมาที่จะเป็นเดือนคณะปีนี้ แต่สิ่งที่สีน้ำไม่ชอบใจก็เพราะใบหน้าหล่อๆนี้มันเต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์ ความไม่น่าคบหาเท่าไหร่
“อะไร?” สีน้ำแสร้งขมวดคิ้วถามกลับ
“กูถามว่ามึงชอบพี่คิน?” ร่างสูงถามขึ้นอีกครั้งก่อนจะล้วงบุหรี่ในกระเป๋ากางเกงขึ้นมาจุดสูบ สีน้ำมองคนตรงหน้าอย่างอึ้งๆ ไม่ใช่ว่าไม่เคยเห็นคนสูบบุหรี่แต่แค่ไม่คิดว่าคนตรงหน้าจะสูบบุหรี่ แม่ง ต่อหน้ารุ่นพี่ทำตัวดูดีแต่พอลับหลัง…แม่งไม่ใช่เล่นนี่หว่า
“อยากสูบ?” เสียทุ้มถามพร้อมเลิกคิ้วขึ้น
“ไม่” เสียงทุ้มหัวเราะเบาๆกับคำตอบของอีกคนก่อนจะทิ้งบุหรี่แล้วใช้เท้าขยี้ก่อนจะเดินเข้ามาหาสีน้ำ
“อะไรมึง?” สีน้ำมองอีกคนอย่างไม่ค่อยไว้ใจนัก ‘ฟ็อกซ์’ ยกยิ้มพร้อมมองอีกคนด้วยสายตาที่สีน้ำไม่สามารถคาดเดาได้ เพราะว่าวันนี้มีซ้อมการแสดงของดาวเดือน ฟ็อกซ์ซึ่งเป็นเดือนของคณะก็เลยต้องอยู่ซ้อมจนดึก ถามว่าเขาอยากรับตำแหน่งนี้มั้ยก็ตอบเลยว่าไม่…แต่ก็นะ พี่ๆเลือกเขาล้านี่หน่า ก็ต้องก้มหน้ารับตามแบบฉบับรุ่นน้องผู้น่ารักไปตามระเบียบ ทั้งที่ความจริงแล้ว…หึๆ คำว่าน่ารักกับเขาไม่ได้ใกล้เคียงกันเลย และพอซ้อมเสร็จเขาก็คิดว่าจะมาหาที่มืดๆสูบบุหรี่แต่ก็มาเห็นฉากอะไรบางอย่างเข้าพอดี ซึ่งสำหรับเขาคิดว่ามันน่าสนใจดี รุ่นน้องปี1ที่แอบชอบรุ่นพี่ปี3ที่มีดีกรีเป็นถึงเดือนคณะเมื่อสองปีก่อน มันจะไม่น่าสนใจเลยถ้าปี1นั้นไม่ท่าทางซื่อๆ บื้อๆ ดูใสสะอาดบริสุทธิ์ไปหมด
“อยากให้กูช่วยมั้ยล่ะ?” ฟ็อกซ์ถามขึ้น สีน้ำขมวดคิ้วไม่เข้าใจคำถามของอีกคน
“ช่วยอะไร?”
“เรื่องพี่คินไง” ฟ็อกซ์ตอบออกมาพร้อมยกยิ้มมุมปากตามแบบฉบับ
“พะ…พี่คิน ทำไม…กูไม่ได้ชอบนะเว้ย” สีน้ำปฏิเสธเสียงแข็งแต่ก็ช่างเป็นคำปฏิเสธที่ไม่น่าเชื่อถือเลยสำหรับคนที่มองคนอื่นได้ทะลุปรุโปร่งอย่างฟ็อกซ์
“หึๆ ปฏิเสธได้น่าเชื่อถือมาก” สีน้ำหน้าเสียกับคำพูดของอีกคน
“ละ…แล้วไงวะ มันก็เรื่องของกูมั้ย กูกับมึงไม่ได้รู้จักอะไรกันสัหน่อย” สีน้ำว่าอย่างไม่สบอารมณ์กับท่าทางกวนประสาทของอีกคน
“ไม่รู้จัก? งั้นกูชื่อไร?”
“ชื่อฟ็อกซ์ไง” สีน้ำตอบออกมา
“ก็นี่ไง รู้จักกันแล้วนี่” ฟ็อกซ์ว่ายิ้มๆอย่างกวนๆ สีน้ำมองหน้าอีกคนอย่างไม่พอใจอีกคน
“กูมายความว่ากูกับมึงไม่ได้สติอะไรกัน เพราะฉะนั้นอย่ามาเสือกเรื่องของกู” สีน้ำว่าก่อนทำท่าจะเดินหนีแต่เสียงทุ้มก็ดังขึ้นก่อน
“แน่ใจนะว่าไม่ให้กูช่วยเพราะคู่แข่งของมึง…”
“คู่แข่งอะไร” สีน้ำหันกลับมาถามเสียงดังทันที คู่แข่งหมายความว่ายังไง? หรือว่ามีคนชอบพี่คินอีกหรือว่า…พี่คินมีคนที่ชอบอยู่แล้ว
“หึๆ อยากรู้?” ฟ็อกซ์เลิกคิ้วถาม
“เออ กูอยากรู้” สีน้ำว่าอย่างร้อนรน
“หึๆ บอกง่ายๆก็ไม่สนุกดิวะ” ฟ็อกซ์ว่าออกมาอย่างยียวน
“แล้วมึงจะเอายังไงวะ”
“หึๆ กูว่ากูให้มึงสังเกตเองก่อนดีกว่า…อะไรที่อยู่ใกล้ๆสายตามึงมักจะมองไม่เห็น กูใบ้ให้แค่นี้แหละ” ฟ็อกซ์ว่าก่อนทำท่าจะเดินออกไปแต่ก็หันกลับมาพูดส่งท้ายต่ออีกนิด
“ถ้าอยากให้กูช่วยก็บอกนะ กูใจดี กูอยากช่วย” ฟ็อกซ์ยกยิ้มตบท้ายก่อนจะเดินออกไป สีน้ำมองตามแผ่นหลังของอีกคนพร้อมกับขมวดคิ้วครุ่นคิดกับคำพูดของอีกคน ใกล้ๆสายตางั้นเหรอ? แม่งคำใบ้อะไรวะไม่เห็นจะเข้าใจเลย อีกอย่างท่าทางของอีกคนก็แม่งไม่น่าเข้าใกล้อยู่ละ สงสัยจะมาปั่นหัวให้เขาเครียดเล่นๆไปงั้นแหละเพราะฉะนั้นเขาจะไม่คิดอะไรละแต่…แม่ง พี่คินมีคนที่ชอบแล้วจริงๆเหรอวะ!...หลังจากที่คุยกับอีกคนเสร็จ ฟ็อกซ์ก็เดินยิ้มๆกลับมาที่ห้องซ้อมอีกครั้ง
“มาแล้วเหรอคะน้องฟ็อกซ์” พี่ๆที่ซ้อมการแสดงให้ถามขึ้น
“ครับ…พอดี โทรบอกพี่ชายเรื่องกลับบ้านดึกนานไปหน่อยน่ะครับ” ฟ็อกซ์ตอบด้วยหน้าเปื้อนยิ้ม
“น่ารักจริงๆเด็กคนนี้ ถ้าเป็นน้องเป็นนุ่งพี่จะนอนกกนอนกอดไม่ให้ออกไปไหนเลย” ฟ็อกซ์หัวเราะนิดๆกับคำพูดของพวกรุ่นพี่ก่อนจะกลับไปเตรียมการแสดงต่อก่อนที่ตาคมจะมองไปที่คินที่กำลังคุยโทรศัพท์กับใครบางคนด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม ซึ่งใครบางคนที่ว่าฟ็อกซ์ก็รู้ดีว่าใคร แม้ว่าพี่คินจะไม่ได้เปิดตัวแต่รุ่นน้องโรงเรียนเก่าที่สนิทกันมานานก็พอจะรู้
“วันนี้ซ้อมแค่นี้ละกัน แยกย้ายได้” คินพูดขึ้นหลังจากที่ซ้อมกันเสร็จ ซึ่งการซ้อมการแสดงครั้งนี้จะมีอดีตดาวเดือนปี2และปี3จะมาเป็นผู้ซ้อมให้บวกกับพี่ๆในคณะอีกนิดหน่อย
“เป็นไงมึง” คินทักฟ็อกซ์ขึ้นหลังจากที่ซ้อมเสร็จด้วยความสนิทสนม
“เหนื่อยนิดๆพี่”
“ทนๆหน่อย เดี๋ยวก็ผ่านไปละ” คินว่ายิ้มๆ
“หึๆ พี่ดูอารมณ์ดีนะ คุยกับคนนั้นมาหรือไง” ฟ็อกซ์แซวขึ้น คินยิ้มเขินๆทันที
“เออ คบกันแล้วนะ” ฟ็อกซ์เลิกคิ้วกับคำตอบอีกคน
“เมื่อไหร่?”
“สามวันก่อน” คินว่ายิ้มๆอีกครั้ง ฟ็อกซ์ยกยิ้มตามพลางคิดถึงใบหน้าขาวๆจืดๆของอีกคน ถ้ามึงรู้ว่าพี่คินมีแฟนแล้วมึงจะทำหน้ายังไงวะแล้วยิ่งถ้าเห็นหน้าแฟนพี่คินแล้ว…หึๆ แม่งน่าสนุกชิบหายเลยเรื่องนี้ J
ตอนแรกเปิดตัวพระนายของเรื่องนะคะ นิสัยของฟ็อกซ์จะพยายามลงลึกความเจ้าเล่ห์ให้ทุกๆตอนนะคะ อย่าพึ่งรีบร้อน 5555 ใครชอบแนวนี้ฝากติดตามด้วยเน้อออออออออ รักๆๆๆ >__<
___จางบิวตี้___
-
:pig4: :pig4:
-
:katai1: :katai1: :katai1:
-
เย้!!!!!!! มาแล้วววว หายไปหลายวันเลย
ฟ็อกซ์มาตอนแรกก็ร้ายลึกเลย สวสารสีน้ำอ่ะ ดันแอบชอบคนมีแฟนแล้ว แต่ไม่เป็นไรรอฟ็อกซ์ดามใจ พี่น้องบ้านนี้ร้าย แต่รักเมียนะเออออออ :hao7: :hao7: :hao7:
-
:hao3: ฟ็อกซ์สนใจขนาดนี้แอบคิดอะไรหรือเปล่า
-
เจ้าเล่ห์มากก
-
Fox 2
คำพูดเมื่อหลายวันก่อนของฟ็อกซ์ทำเอาสีน้ำคิดมากไม่น้อย ในใจไม่อยากจะเชื่อเท่าไหร่แต่พอเห็นว่าพี่คินกับอีกคนดูสนิทกันก็ยิ่งทำให้คิดว่าเรื่องที่อีกคนพูดต้องเป็นเรื่องจริงแน่ๆ พี่คินมีคนที่ชอบแล้ว? หรือไม่ อาจจะมีแฟนแล้ว? ให้ตายเถอะ...ใครกันวะ!!
“ทำไมทำหน้ายุ่งแบบนั้นล่ะ?” หมอกถามขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนสนิททำหน้านิ่วคิ้วขมวดขณะที่กำลังกินข้าวกลางวันอยู่ที่โรงอาหารใต้ตึกคณะด้วยกัน
“หมอก...ถ้าคนที่เราชอบมีแคนที่ชอบแล้ว หรือไม่...ถ้าคนที่เราชอบมีแฟนแล้วเราจะทำยังไงดี” สีน้ำถามขึ้นพร้อมทำหน้าอย่างจริงจัง หมอกชะงักไปนิดนึงก่อนจะคลี่ยิ้มออกมา
“ถามแบบนี้แปลว่าไปแอบชอบใครมาใช่หรือเปล่า” สีน้ำทำตาโตทันทีเพราะคิดว่าตัวเองพลาดท่าไปเสียแล้ว ปากบางขบกัดอย่างครุ่นคิดก่อนจะมองหน้าหมอกซึ่งเป็นเพื่อนสนิทคนเดียวของเขา ถ้าพูดไปหมอกจะไม่ไปบอกใครใช่มั้ย?
“อืมเราชอบ...”
“พี่คินสินะ” หมอกพูดขึ้นมาก่อนซึ่งทำให้สีน้ำตาโตขึ้นมาอีกครั้ง
“ระ...รู้ได้ยังไง”
“ก็ครั้งก่อนเราจับสังเกตสีน้ำได้ สีน้ำมองแต่พี่เขา พอเราถามก็ทำอึกอัก แค่นี้เราก็รู้แล้วแหละ แต่ความจริงเราก็สังเกตสีน้ำมานานแล้วแหละ” หมอกว่ายิ้มๆ สีน้ำทำหน้าแหยๆทันทีที่ไม่เคยโกหกอะไรได้แนบเนียนสักครั้ง
“ถึงขั้นนี้ก็คงปฏิเสธไม่ได้” สีน้ำว่าออกมาเสียงอ่อย หมอกยกยิ้มนิดๆ
“เอ่อ...แล้วที่สีน้ำบอกว่าเหมือนพี่คินจะมีแฟนหรือคนที่ชอบเหรอ สีน้ำรู้ได้ยังไง”
“มีคนบอกมาน่ะ แถมยังบอกให้เราสังเกตคนใกล้ตัวอีกด้วย แม่งใครวะที่บังอาจคบกับพี่คิน แม่งๆๆๆ อย่าให้รู้นะเว้ย” สีน้ำว่าพร้อมเอาส้อมจิ้มไข่ดาวในจานข้าวจนเละไปหมดโดยไม่ได้สังเกตสีหน้าของเพื่อนสนิท
“เอ่อ...อาจจะเป็นเรื่องเข้าใจผิดก็ได้ ทำไมสีน้ำไม่ถามพี่คินไปเลยล่ะ หรือไม่...ก็เดินหน้าจีบอะไรแบบนี้” สีน้ำทำหน้าซังกะตายกับคำพูดของเพื่อนสนิท
“ดูสภาพเราด้วยดิ...หน้าซีดๆ หัวยุ่งๆ ตัวผอมแห้งอย่างเรา พี่คินไม่มีทางสนใจหรอก ถ้าเราหน้าหวานๆน่ารักแบบหมอก เราจะไม่ว่าเลย”
“ไม่หรอก...สีน้ำก็มีมุมน่ารักนะ ถ้าสีน้ำพูดเก่งๆแบบที่อยู่กับเรากับคนอื่น สีน้ำจะมีเสน่ห์มากเลยนะ” สีน้ำถอนหายใจออกมา เขาก็อยากจะเป็นเหมือนอีกคนนะที่เฟรนลี่ พูดเก่ง สนิทสนมกับคนโน้นคนนี้อย่างง่ายดายแต่มันไม่ง่ายเลย เหมือนกับว่าสิ่งนี้มันเป็นนิสัยของเขาไม่แล้วคือว่าถ้าไม่สนิทกันอย่าหวังว่าจะได้ยินเสียงเขาเลยบรรยากาศเหมือนอยู่ในป่าช้ายังไงยังงั้น แต่ก็นะ...ถ้าแค่นิสัยดี นิสัยน่ารักแต่ถ้าหน้าตายังปอนๆแบบนี้ คนดังของคณะอย่างพี่คินคงไม่มีทางสนใจหรอก
“อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ...เอ่อ...งั้นให้เราช่วยมั้ย?” หมอกพูดขึ้น สีน้ำมองหน้ามองอย่างงงๆทันที
“ยังไง?” หมอกไม่ตอบแต่กลับยิ้มๆเป็นคำตอบให้กับสีน้ำแทน....และสีน้ำก็พึ่งเข้าใจกับรอยยิ้มของหมอกก็ตอนนี้ เมื่อหมอกให้สีน้ำมายืนอยู่หน้าห้องเรียนที่พี่คินเรียนอยู่หลังจากที่เลิกเรียน ให้ทำเป็นบังเอิญเดินมาเจอแล้วชวนพี่เขาคุยโน่นคุยนี้ ซึ่งสีน้ำอยากจะบ้าตาย ใครมันจะกล้าเข้าไปคุยวะ แค่ยืนใกล้ๆยังมือสั่น ใจสั่นขนาดนี้ถ้าได้พูดคุยกันเขาคงเป็นลมล้มหงายแน่ๆ
“พี่คินมาแล้วๆๆ” หมอกพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าพี่คินกำลังเดินออกมาจากในห้อง สีน้ำยืนนิ่งด้วยความตื่นเต้น ตากลมเห็นว่าอีกคนยิ้มๆมาทางเขา อวัยวะในหน้าอกด้านซ้ายก็สั่นรัวจนอีกคนเดินเข้ามาใกล้ๆ หมอกก็ดันสีน้ำไปหาพี่คินทันที
“เอ่อ...สวัสดีครับ” สีน้ำพูดขึ้นเมื่อตัวเองมายืนอยู่ต่อหน้าอีกคน คินนิ่งไปนิดๆก่อนจะยิ้มๆ
“ครับ” สีน้ำมองคินด้วยความรู้สึกหวั่นไหว บทในหัวที่หมอกคิดให้มลายหายไปในหัวทันทีพอนึกขึ้นได้กำลังจะถามออกไป...
“ไอ้คิน รถเมล์เรียกมึงให้รีบไปซ้อมน้อง” เสียงเพื่อนของคินดังขึ้น
“เออๆ เดี๋ยวกูตามไป...พี่ไปก่อนนะ” คินหันมาพูดกับสีน้ำพร้อมส่งยิ้มอย่างเป็นมิตรก่อนจะเดินออกไปทันที สีน้ำถอนหายใจออกมาทันทีที่ลับหลังอีกคน
“ทำไมสีน้ำไม่ชวนพี่คินคุยล่ะ ทำไมไม่ถามว่าเรียนหนักมั้ย หรือว่ามีชีทเนื้อหาดรออิ้งอยู่มั้ย อะไรแบบนี้ที่เราคิดให้อ่ะ” หมอกถามขึ้นทันที
“ไม่กล้าอ่ะดิ แค่ยืนใกล้ๆก็จะบ้าแล้ว อีกอย่างมันไม่แปลกไปหน่อยหรือไง พี่รหัสก็ไม่ใช่ สายรหัสก็ไม่ใช่ อยู่ๆมาขอชีทพี่เขา” สีน้ำว่าตามที่ใจคิด
“ไม่เห็นแปลก พี่เขาเป็นคนใจดี เฟรนลี่ ถ้าจะมีรุ่นน้องมาขอชีทน่ะ”
“เฮ้อ...ช่างเถอะๆ วันนี้แค่นี้ก่อนละกัน ไปช่วยเพื่อนทำป้ายต่อเถอะเดี๋ยวแม่งจะหาว่าอู้”...และก็เป็นเหมือนกิจวัตรประจำวันของปี1ไปแล้วที่หลังจากเลิกเรียนจะต้องมาช่วยกันทำป้ายงานประกวดดาวเดือนที่ตอนนี้เสร็จไปแล้วกว่า70เปอร์เซ็นวันนี้สีน้ำและเพื่อนๆเลิกงานกับเกือบๆสี่ทุ่ม สีน้ำมาล้างมือที่ก๊อกน้ำเหมือนทุกวันและวันนี้ก็ได้เจออีกคนที่ไม่ได้เจอหน้ามาหลายวันที่กำลังยืนสูบบุหรี่อยู่ สีน้ำเดินไปที่ก๊อกน้ำอย่างไม่สนใจอีกคนเพราะไม่ได้สนิทหรือธุระกงการอะไรที่ต้องทักทายกันอยู่แล้ว
“อยู่ใกล้แค่นี้ก็เสือกมองไม่เห็น” ฟ็อกซ์พูดขึ้นพร้อมกับพ่นควันออกจากปาก สีน้ำที่กำลังล้างมืออยู่ขมวดคิ้วมุ่นก่อนจะหันไปมองอีกคนทันที
“อะไร?”
“ก็ที่กูเคยบอกไง แฟนพี่คิน” ฟ็อกซ์พูดออกมาพร้อมเน้นคำว่าแฟนอย่างชัดเจนจนสีน้ำทำตาโต
“ฟะ...แฟนงั้นเหรอ?”
“หึๆ เห็นว่าพึ่งคบกันไม่นานเท่าไหร่แต่พี่แกตามจีบมานานเหมือนกัน แต่แปลกนะคนๆนั้นแม่งรู้อยู่แก่ใจแต่ก็ทำเนียนชิบหาย” ฟ็อกซ์ว่าพร้อมยกยิ้มมุมปากนิดๆซึ่งยิ่งทำให้สีน้ำไม่เข้าใจไปกันใหญ่
“มึงต้องการจะพูดอะไรกันแน่”
“ก็กูบอกให้มึงสังเกตดีๆไง” ฟ็อกซ์ตอบกลับมาพร้อมกับทิ้งบุหรี่ลงพื้นแล้วใช้เท้าขยี้ๆพร้อมหมุนตัวทำท่าจะเดินออกไป
“คนใกล้ตัวอะไรของมึง กูมีหมอกเป็นเพื่อนสนิทอยู่คนเดียว...หมอก...” สีน้ำชะงักไปทันทีเมื่อนึกอะไรขึ้นมาได้ คนใกล้ชิด ใกล้แค่เอื้อม...เขามีหมอกที่เป็นเพื่อนสนิทเพียงคนเดียว
“หึๆ” ฟ้อกซ์หัวเราะในลำคอเบาๆ
“ไม่จริงอ่ะ หมอกก็รู้ว่ากูชอบพี่คิน และอีกอย่างถ้าสองคนเป็นแฟนกันกูต้องรู้ป่ะวะ” สีน้ำเถียงออกมาแม้ว่าในใจจะว้าวุ่นไม่น้อยกับเรื่องนี้
“บางทีคบกันก็ไม่ต้องประกาศให้ใครรู้ไม่ใช่เหรอ? แต่ก็นะ...มึงมันโง่เองด้วย”ฟ็อกซ์ว่าขำๆแต่กลับทำให้สีน้ำโกรธจัด
“กูไม่ได้โง่! และกุก็ไม่เชื่อในสิ่งที่มึงพูด” สีน้ำว่าเสียงดังแต่ก่อนที่ฟ็อกซ์จะพูดอะไรกลับมาก็เหมือนมีเสียงฝีเท้าเดินมาทางเขาสองคน ฟ็อกซ์ที่ยืนอยู่ข้างนอกก็เห็นว่าใครกำลังเดินมา ร่างสูงยกยิ้มก่อนจะหันกลับมาหาสีน้ำแล้วดึงอีกคนไปยังซอกตึกอีกฝั่งทันทีทำเอาสีน้ำตกใจไม่น้อย
“ทำเชี่ยอะไรของมึง”
“เงียบๆและตั้งหน้าตั้งตาดูดีๆ” ฟ็อกซ์ยกยิ้มก่อนจะมองไปทางก๊อกน้ำซึ่งสีน้ำก็มองตามไปเช่นเดียวกันและตากลมก็เบิกว้างเมื่อเห็นว่าคนที่เดินมาที่ก๊อกน้ำคือพี่คินกับ...หมอก สีน้ำไม่รู้ว่าทั้งคู่คุยอะไรกันเพราะมุมที่เขาอยู่ห่างจากตรงที่ทั้งคู่อยู่ก็ค่อนข้างไกลแต่เหมือนกับว่าสองคนนั้นกำลังทะเลาะกันเพราะสีหน้าของพี่คินดูเคร่งเครียดไม่น้อย เหมือนว่าทั้งคู่จะทะเลาะกันอย่างที่สีน้ำคิดเพราะอยู่ๆหมอกก็ทำท่าจะเดินออกไปเพราะไม่พอใจอีกคนแต่ก็ถูกมือหนาดึงไว้ก่อนที่...พี่คินจะประกบจูบหมอก สีน้ำยืนตัวแข็งทันทีกับสิ่งที่เห็น ถ้าเป็นเหตุการณ์ในนิยายรักความแหววมันคงจะโรแมนติกมากสำหรับบุคคลที่สามอย่างเขาแต่สำหรับสีน้ำตอนนี้เหมือนโดนค้อนปอนฟาดหัวอย่างแรงจนมึนงงไปหมด เพื่อนสนิทของเขาที่รู้ว่าเขาชอบพี่คินเพื่อนสนิทของเขาที่เสนอตัวว่าจะช่วยเขาเรื่องพี่คิน เพื่อนสนิทของเขาที่เป็นแฟนกับพี่คิน แม่ง...ทำแบบนี้เพื่อไรวะ เห็นเขาเป็นตัวตลกหรือไง รู้อยู่แก่ใจว่าพี่คินไม่มีทางเอาเขาอยู่แล้วแต่แม่งก็ตีหน้าซื่อทำเหมือนจะช่วยให้เขาสมหวัง แม่งทำแบบนี้ทำไมวะ!! สีน้ำกำมือแน่นกับภาพที่เห็น ทั้งคู่ผละออกจากกันแล้วแต่พี่คินก็ดึงหมอกเข้าไปกอดก่อนจะพูดอะไรกันไม่รู้แล้วทั้งคู่ก็เดินออกไปพร้อมกัน...สวยงามดีเนอะว่ามั้ย?สวยงามจนน่าจะเอาไปแต่งเป็นนิยายเรื่องหนึ่งเลย หึๆๆ
“ภาพระดับHDเลยทีเดียว” ฟ็อกซ์พูดขึ้นหลังจากที่พี่คินและหมอกเดินลับสายตาไปแล้ว
“มึงรู้เรื่องนี้มานานแค่ไหน” สีน้ำถามขึ้นเสียงเรียบ
“เมื่อไหร่น้า” ฟ็อกซ์ทำท่าคิดพร้อมทำเสียงยียวน จนสีน้ำไม่พอใจผลักอีกคนไปชิดผนังอย่างแรง
“กูถามว่ามึงรู้ตั้งแต่เมื่อไหร่!” ฟ็อกซ์ยกยิ้มกับท่าทางเกรี้ยวกราดของอีกคน ซึ่งดูไปดูมาก็น่ากลัวไม่น้อย
“สามอาทิตย์ก่อน” ฟ็อกซ์ตอบออกมาสั้นๆ สีน้ำกำมือแน่นน้ำตาหน่วงคลอด้วยความเจ็บใจที่รู้สึกเหมือนกับว่าโดนหมอกสวมเขา โดนเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวที่มีและไว้ใจทำเหมือนเขาโง่เป็นควายและล้อเล่นตลกกับหัวใจของเขา
“ขอบใจที่ทำให้กูเลิกเป็นควาย” สีน้ำว่าสั้นๆก่อนทำท่าจะเดินออกไปแต่ฟ็อกซ์ก็พูดขึ้น
“ถ้ามีอะไรให้กูช่วยก็บอกละกัน กูช่วยมึงได้ หึๆ” สีน้ำหยุดเดินกับคำพูดของอีกคน ก่อนจะหันมาตอบ
“กูไม่ไว้ใจหมาจิ้งจอกอย่างมึงหรอก” ว่าแล้วร่างบางก็เดินออกไปทันที ฟ็อกซ์หัวเราะในลำคอกับคำพูดของอีกคน หึๆ ตอนนี้มึงอาจจะไม่ไว้ใจแต่เดี๋ยวกูจะทำให้มึงไว้ใจเอง เกมส์นี้ต้องดำเนินต่อโดยที่กูเป็นคนควบคุม หึๆ
อิหมาจิ้กจอกจะทำอะไรรรรรรรรร ความเลวค่อยๆเปิดเผยขึ้นมาทีละนิดๆ 555555ส่วนเรื่องคินกับหมอกอย่าพึ่งด่ากันเน้อ ฟังความอีกฝั่งกันก่อน อิๆ ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ
___จางบิวตี้___
-
ง่าา สงสารสีน้ำอ่ะ
-
คินกะหมอกนี่ใช่คู่รองอะป่าว?
-
:katai1: :katai1: :katai1:
-
อิจิ้งจอกนี่โรคจิตจริงๆ นี่ซินะ รอยยิ้มจอมปลอมที่พี่ๆบอก o18 o18 o18
หมอกนี่ยังไง เป็นแฟนคินก็บอกกับสีน้ำไปสิ ดันมาบอกจะช่วย ให้ความหวังที่เป็นไปไม่ได้ :angry2: :angry2: :angry2:
-
:ruready
-
:hao3: หาเรื่องแกล้งคนอื่นระวังจะเข้าตัวนะ
-
อิจิ้้งจอกโรคจิต
-
Fox 3
สีน้ำกลับหอมาด้วยสภาพจิตใจเหี่ยวแห้งไปหมดกับความจริงที่พึ่งได้รู้…รู้ว่าคนที่เขาชอบมีแฟนแล้ว และแฟนของคนที่เขาชอบคือเพื่อนสนิทของเขาเอง สีน้ำกระตุกยิ้มเบาๆอย่างสมเพชตัวเอง สมเพชตัวเองที่แม่งโง่ มองอะไรไม่ออก สีน้ำทิ้งตัวลงเตียงนอนขนาดสามฟุตครึ่งพร้อมยกมือขึ้นมาก่ายหน้าผาก ไม่แปลกที่พี่คินจะชอบหมอก หมอกทั้งน่ารัก นิสัยดี เฟรนลี่แถมฐานะทางบ้านก็ยังรวยอีกด้วยต่างจากเขา ที่เป็นเพียงเด็กบ้านนอกที่บังเอิญสอบติดเข้ามาเรียนในเมืองหลวงได้ ฐานะทางบ้านก็กลางๆมีพ่อกับแม่ที่เปิดร้านขายโจ๊กอยู่ในตัวเมืองของจังหวัด หน้าตาก็อย่างที่บอกธรรมดาจนถึงธรรมดาที่สุด ยิ่งนิสัยยิ่งติดลบไปใหญ่ สีน้ำหลบตาลงพยายามทำจิตใจให้สงบแต่อยู่ๆคำพูดของอีกคนก็ลอยเข้ามาในหัว
‘ถ้ามีอะไรให้กูช่วยก็บอกละกัน กูช่วยมึงได้ หึๆ’ สีน้ำสะบัดหัวเอาคำพูดของอีกคนออกจากหัว เขาไม่มีอะไรต้องให้อีกคนช่วยทั้งนั้น ในเมื่อเรื่องราวมันเป็นแบบนี้ก็คงต้องปล่อยเลยตามเลย ถามว่าโกรธหมอกมั้ย? ก็ตอบเลยว่าโกรธ แต่ทำยังไงได้เขาไม่สามารถทำอะไรได้เลย เพราะฉะนั้นก็ปล่อยให้มันเป็นแบบนี้ก็ดีแล้ว…มันดีแล้วจริงๆใช่มั้ยนะ?...วันต่อมา…สีน้ำมาเรียนตามปกติ วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่ต้องทำป้ายศิลป์เพราะพรุ่งนี้วันเสาร์ ทางมหาวิทยาลัยจะมีงานเฟรชชี่ไนท์ซึ่งเป็นวันประกวดดาวเดือนมหาวิทยาลัยนั่นเอง
“วันนี้ทำป้ายวันสุดท้ายแล้ว ดีจังเนอะ” หมอกพูดขึ้นขณะที่กำลังเก็บของลงกระเป๋าหลังจากที่เรียนคาบสุดท้ายเสร็จ
“…” สีน้ำเงียบไม่ตอบอะไรกลับ มือบางยังคงเก็บข้าวของลงกระเป๋าจนเสร็จแล้วเดินออกไปทันที ทำให้หมอกทำหน้างุนงงทันทีที่เพื่อนสนิทมีท่าทางแบบนี้ สีน้ำเดินออกจากห้องเรียนด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง เขายังคงทำใจที่จะคุยกับหมอกอย่างสนิทใจไม่ได้ ยิ่งภาพที่พี่คินจูบกับหมอกลอยเข้ามาในหัวก็ยิ่งทำใจไม่ได้ อีกคนตีหน้าซื่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นใส่เขาได้ยังไง หรือว่าท่าทางแบบนี้มันกลายเป็นนิสัยไปแล้วนิสัยที่ว่าใส่หน้ากากเข้าหาคนอื่นแล้วล้อเล่นกับความรู้สึกคนอื่นลับหลัง
“สีน้ำๆๆ” หมอกเรียกเพื่อนสนิทพร้อมวิ่งมาดักหน้าอีกคนทันที
“สีน้ำเป็นอะไรเหรอ? โกรธอะไรเราหรือเปล่า?” หมอกถามขึ้นด้วยสีหน้าไม่สบายใจ
“คิดว่าไงล่ะ?” สีน้ำถามกลับเสียงเรียบ หมอกขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจในสิ่งที่สีน้ำพูดออกมา
“ก็คิดว่าไม่มีนะ” หมอกตอบหน้าซื่อๆ สีน้ำกระตุกยิ้มมุมปากนิดๆกับท่าทางซื่อๆของเพื่อนสนิท เล่นบทนี้เก่งไปแล้วนะ
“ถ้าคิดว่าไม่มีก็แปลว่าไม่มีไง” สีน้ำว่าออกมา หมอกคลี่ยิ้มก่อนจะจับมือของสีน้ำ
“งั้นแปลว่าสีน้ำไม่ได้โกรธอะไรเราใช่มั้ย เรากังวลนึกว่าสีน้ำโกรธอะไรเราซะอีก” หมอกว่าไปยิ้มไปก่อนที่รอยยิ้มจะหุบลงเมื่อเห็นใครบางคนเดินผ่านมาซึ่งสีน้ำเองก็เห็นเช่นกัน…พี่คิน
“พี่คินกำลังเดินมาทางนี้ๆ สีน้ำแกล้งชวนพี่คินคุยมั้ยๆ หาเรื่องคุยอะไรแบบนี้”หมอกว่าพร้อมทำท่าจะสนับสนุนสีน้ำเต็มที่ สีน้ำขมวดคิ้วมองอีกคนอย่างไม่เข้าใจการกระทำ ทำแบบนี้ทำไมวะ ทำเพื่ออะไรกัน
“นั่นไง พี่คินมาแล้วๆ” หมอกว่าก่อนจะผลักหมอกไปยืนขวางทางพี่คินทันทีก่อนที่ตัวเองจะมาหลบอยู่ตรงหัวมุม
“ครับ?” คินยิ้มพร้อมเลิกคิ้วเป็นเชิงถามเมื่อเห็นว่าสีน้ำมายืนดักหน้า
“ปะ…เปล่าครับ” สีน้ำว่าก่อนจะรีบเดินหลีกไปทันที ยังไงเขาก็ยังเป็นเขา เป็นสีน้ำที่ยังคงอ่อนไหวกับพี่คินตลอด แม่งๆๆ ไม่ชอบอะไรแบบนี้เลย
“ทำไมไม่คุยกับพี่คินล่ะสีน้ำ” หมอกวิ่งมาหาสีน้ำทันทีที่พี่คินเดินผ่านไปแล้ว
‘มึงทำแบบนี้ทำไมวะ’ สีน้ำอยากจะถามคำนี้ออกมามากแต่ก็ไม่กล้าพอก็ได้แต่กลืนความไม่เข้าใจนี้ลงไปก่อนจะพูดออกมา
“ไม่กล้าน่ะ”
“ไม่กล้าแบบนี้แล้วเมื่อไหร่จะคว้าใจพี่คินได้เล่า สีน้ำต้องกล้าๆ ต้องชวนพี่คินเขาคุยโน่นนี่ พี่คินเขาชอบคนพูดเก่งคุยเก่ง” หมอกว่ายิ้มๆ
“หมอกดูรู้ดีเนอะ” สีน้ำว่าเสียงเรียบ หมอกชะงักไปทันที
“เอ่อ…แค่คาดเดาน่ะ” หมอกตอบพร้อมกับหลบสายตาของสีน้ำที่มองมา สีน้ำกระตุกยิ้มมุมปาก
“งั้นเหรอ? นึกว่ารู้จัก สนิทสนมกับพี่คินซะอีก” หมอกสะดุ้งก่อนจะมองหน้าสีน้ำอย่างตกใจก่อนจะรีบรนรานปฏิเสธออกมา
“สนงสนิทอะไรกันๆ สีน้ำก็พูดไป…เอ่อ…เราว่าไปเราไปทำป้ายกันเถอะเพื่อนๆคงรอแล้ว” หมอกเปลี่ยนเรื่องก่อนจะเดินนำสีน้ำไปยังใต้โถงคณะทันที…ป้ายศิลป์เสร็จเกือบห้าทุ่ม ปี1พากันแยกย้ายกันกลับหอพักทันทีที่งานเสร็จ สีน้ำเองก็เช่นกัน
“อ๊ะ!” ร่างบางสะดุ้งนิดๆที่เจอใครบางคนระหว่างทางออกจากตึกคณะ ซึ่งเป็นที่จอดรถ
“เมื่อกี้เห็นกลับไปด้วยกัน” ฟ็อกซ์พูดขึ้น สีน้ำที่กำลังเดินผ่านอีกคนไปก็ชะงักทันที
“บอกกูทำไม กูไม่ได้อยากรู้” สีน้ำว่าแล้วเดินต่อ
“แน่ใจนะว่าไม่อยากรู้…เห็นว่าคืนนี้เพื่อนมึงจะไปค้างคอนโดพี่คิน” ฟ็อกซ์ว่าต่อ สีน้ำกำมือแน่นก่อนจะหันไปตวาดใส่อีกคนทันที
“กูบอกว่าไม่อยากรู้ไง!!” ฟ็อกซ์กระตุกยิ้มกับท่าทางโมโหของอีกคนก่อนจะเดินเข้ามาหาสีน้ำ
“แบบนี้สิถึงจะสู้ได้หน่อย” ฟ็อกซ์ว่าพร้อมกระตุกยิ้มมุมปากอีกครั้ง สีน้ำมองอีกคนอย่างไม่เข้าใจ
“อะไร?”
“ถ้ามึงยังเป็นคนซื่อๆบื้อๆคนเดิม จะสู้กับเพื่อนมึงแล้วแย่งพี่คินมาได้ยังไง ต้องแววตาแข็งกร้าวแบบนี้สิ” ฟ็อกซ์ว่าพร้อมกับไล้มือที่ใบหน้าใสเบาๆทำเอาสีน้ำชะงักไปนิดหน่อยก่อนที่มือบางจะปัดมือหนาออกทันที
“กูไม่เคยคิดจะแย่งของๆใคร”
“งั้นมึงก็จะปล่อยให้สองคนนั้นคบกันอย่างมีความสุข โดยที่มึงต้องทุกข์คนเดียว?” ฟ็อกซ์กลั้วลิ้นในปากถาม
“กู…” สีน้ำทำหน้าครุ่นคิดพร้อมกัดปาก
“หึๆ กูให้เวลามึงคิด พรุ่งนี้หลังงานเฟรชชี่ไนท์ ถ้ามึงตกลงมาหากูแล้วกูจะช่วยมึงให้ได้พี่คินมาเอง” ฟ็อกซ์ว่าส่งท้ายก่อนจะเดินไปยังรถเบนซ์สีดำคัหรูก่อนจะขับออกไป สีน้ำยืนมองรถคันหรูผ่านหน้าไปนิ่งๆ ความคิดในหัวกำลังตีพันกันยุ่งเหยิงไปหมด ฝ่ายดีบอกว่าปล่อยให้เป็นแบบนี้น่ะดีแล้วแต่ฝ่ายชั่วกลับบอกว่าเขาต้องไม่ยอมเขาต้องไม่ยอมให้เพื่อนจอมปลอมคนนั้นมาปั่นหัวเขาเล่นอีก!...งานเฟรชชี่ไนท์เริ่มขึ้นตั้งแต่เที่ยงวันยันเที่ยงคืน ซึ่งสำหรับปีหนึ่งถือว่าเป็นงานที่สนุกสนานมากเพราะนอกจากจะมีการประกวดดาวเดือนของมหาวิทยาลัยแล้วยังมีการแสดงคอนเสิร์ตของศิลปินชื่อดังอีกด้วยแต่สีน้ำกลับไม่เป็นแบบนั้น ร่างบางนั่งนิ่งตลอดจนกระทั่งงานจบ
“สีน้ำเป็นอะไรเหรอ ดูไม่สนุกเลย” หมอกถามขึ้นเมื่อเห็นว่าเพื่อนสนิทนั่งนิ่งทั้งงาน
“ไม่สบายนิดหน่อย” สีน้ำตอบปัด หมอกทำตาโตก่อนจะรีบเอื้อมมือมาที่หน้าผากของสีน้ำเพื่อวัดไข้แต่ก็ถูกสีน้ำปัดออกอย่างรวดเร็ว
“สะ…สีน้ำ” หมอกหน้าเสียทันที
“เอ่อ…ขอตัวก่อนนะ ว่าจะกลับแล้ว” สีน้ำว่าก่อนจะลุกออกไปทันที เมื่อกี้เขาไม่ได้ตั้งใจจะทำแบบนั้นแต่มือมันไปเอง มันเหมือนสั่งการว่าไม่อยากจะเข้าใกล้อีกคนไม่อยากจะมองหน้าอีกคน คนที่เป็นเพื่อนสนิทแต่กลับปั่นหัวเขาเล่นอย่างกับตัวตลกตลอดเวลาที่หมอกออกไปเต้น ไลน์ในโทรศัพท์อีกคนเข้าตลอดและมันก็ทำให้เขาได้เห็นว่าใครเป็นคนส่งมา…หึๆ อิโมติคอนหัวใจงั้นเหรอ? คิดว่าเขาโง่จนดูไม่ออกว่ารูปโปรไฟส์นั้นมันเป็นรูปพี่คินเหรอ? แม้ว่าจะเป็นเพียงด้านข้างเขาก็จำได้ ประโยคหวานเลี่ยนที่พี่คินส่งมาให้มันทำให้เขารู้สึกเจ็บจี๊ดไปหมดจนไม่รู้ว่าตัวเองเดินมาที่นี่ได้ยังไง…หลังเวทีของพวกดาวเดือน
“…” ฟ็อกซ์ยกยิ้มทันทีที่หันมาเห็นคนที่กำลังคิดว่ายังไงก็ต้องมาหาเขา ร่างสูงขออนุญาตพี่ๆออกมา
“ตามมา” ฟ็อกซ์ว่าก่อนจะเดินนำสีน้ำไปยังหลังอาคารเอนกประสงค์ที่เป็นสถานที่จัดงาน
“ว่าไง?” ฟ็อกซ์เลิกคิ้วถามทั้งๆที่รู้อยู่แล้วว่าอีกคนมาหาเขาทำไง
“กูอยากให้มึงช่วย” สีน้ำว่าพร้อมมองหน้าฟ็อกซ์อย่างจริงจัง
“หึๆ ตัดสินใจแล้ว?”
“ใช่…กูจะไม่ยอมทุกข์อยู่คนเดียวแล้วปล่อยให้สองคนนั้นมีความสุขโดยการปั่นหัวกูเล่นอีกแล้ว” สีน้ำว่าด้วยนัยน์ตาแข็งกร้าวซึ่งเป็นนัยน์ตาที่ฟ็อกซ์รู้สึกชอบใจไม่น้อยที่ได้เห็นมัน
“หึๆ มึงคิดถูกแล้ว…และกูจะช่วยมึงเอง” ฟ็อกซ์กระตุกยิ้มร้ายมุมปาก
“ยังไง?”
“พรุ่งนี้มาเจอกูที่kkk แล้วกูจะบอกมึง แล้วก็…” ฟ็อกซ์เว้นวรรคก่อนจะถือวิสาสะล้วงกระเป๋าสะพายของสีน้ำเพื่อหยิบโทรศัพท์มือถือของอีกคนออกมาก่อนจะกดเบอร์ตัวเองแล้วกดโทรออก พอโทรศัพท์ของเขาสั่นก็กดวาง
“…แล้วกูจะโทรหาอีกที” ฟ็อกซ์ว่าก่อนจะคืนโทรศัพท์ให้อีกคนก่อนจะเดินกลับเข้าไป สีน้ำมองตามอีกคนอย่างไม่เข้าใจก่อนจะมองเบอร์ของอีกคนที่พึ่งเป็นสายโทรออกไปเมื่อครู่ เขาไว้ใจอีกคนได้ใช่มั้ย? แม้ว่าจะไม่มั่นใจแต่ก็ต้องลองเสี่ยง! ว่าแล้วมือบางก็กดเมมเบอร์ของอีกคนไว้ทันที
‘หมาจิ้กจอก’
ฟ็อกซ์จะทำอะไรกับสีน้ำให้เดาๆๆๆๆ 55555 เนื้อเรื่องจะเปลี่ยนแนวทันทีหลังจากนี้ เตรียมใจให้ทันนะคะ ยังไงก็ฝากติดตามด้วยเน้ออออออออ
___จางบิวตี้___
-
สีน้ำดูเอาแต่ใจจัง ฟ็อกซ์ก็เจ้าเล่ห์มาก
หมอกก็ดูเป็นคนดีมากไม่ยอมบอกเพราะกลัวเพื่อนเสียใจ
-
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
-
สีน้ำ นั่นเพื่อนสนิทนะ ทำไรก็คิดดีๆ
-
ไม่น่าเชื่อแรงยุหมาจิ้งจอกเลยสีน้ำ
-
ฟ็อกซ์จะทำไรไม่รู้หล่ะ แต่ตอนนี้บอกเลยรังเกียจหมอกมาก ไม่รู้เหตุผลหรอกส่าทำแบบนี้ทำไม แต่ถ้าบอกตรงๆ สีน้ำคงตะไม่โกรธขนาดนี้
-
Fox’s Love
( Kin x Meok )
Kin : แค่เรารักกันก็พอไม่ใช่เหรอ? ทำไมหมอกต้องเอาคนอื่นมาเกี่ยวด้วย!
Meok : หมอกรักพี่คินแต่ว่าพี่คินควรจะได้เจอคนที่ดีกว่าหมอก...
มีคนเดาคู่รองถูก ซึ่งเดาไม่ยากเลย 555555 เน้นดราม่าน้ำตาท่วมจอ ใครไม่ชอบแนวนี้สคริปข้ามไปเลยนะคะ 55555555
___จางบิวตี้___
-
Fox’s Love 1
( Kin x Meok )
ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ดวงตากลมคอยมองไปที่ร่างสูงของอีกคนตลอดเวลา ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่ดวงตากลมไม่สามารถละสายตาไปจากอีกคนได้เลย รู้ทั้งรู้ว่าอีกคนเป็นคนดังของคณะ เป็นรุ่นพี่ที่หลายๆคนหมายปองแต่สุดท้ายก็ยังเผลอใจไปหลงรักอีกคนจนได้ ‘หมอก’ เคยคิดว่าการแอบรักข้างเดียวมันก็ไม่ได้แย่อะไรมากมาย แค่มามหาวิทยาลัยได้เจอพี่เขาเดินผ่านแค่วันละครั้งให้กระชุ่มกระชวยหัวใจก็พอ ไม่เคยคิดถึงขั้นว่าจะได้คบกัน...ใช่ หมอกคบกับพี่ ‘คิน’ เดือนคณะปี3ผู้มีรอยยิ้มหวานเป็นเอกลักษณ์ พี่คินเฟรนลี่และใจดีกับน้องๆทุกคน หมอกคิดแบบนั้นแต่ก็พึ่งมารู้ไม่นานว่าเขาคือคนที่พิเศษที่สุด ถามว่าดีใจมั้ยที่ได้คบกับคนที่ตัวเองรัก ดีใจสิ! ดีใจมากจน
เหมือนจะลอยได้แต่ในความดีใจมันก็เต็มไปด้วยความกังวล หมอกเป็นลูกชายคนเดียวของบ้าน เป็นความหวังเดียวของครอบครัว พ่อกับแม่ของเขาค่อนข้างหัวโบราณไม่มีทางที่จะเข้าใจความรักระหว่างผู้ชายกับผู้ชายแบบนี้ได้ แม้ว่าในสมัยนี้จะหาได้มากมายแต่ต้องไม่ใช่เขา...ไม่ใช่หมอกคนนี้
“คิดอะไรอยู่คิ้วขมวดเชียว” คินถามยิ้มๆพร้อมกับใช้นิ้วคลึงที่ระหว่างคิ้วของคนรักอย่างอ่อนโยนขณะที่นั่งอยู่ในห้องคอนโดของคิน วันนี้หมอกเลิกเรียนเร็วและอีกคนไม่มีเรียนจึงรับแฟนหมาดๆมานั่งเล่นที่ห้อง คินชอบหมอก ชอบตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น ใบหน้าน่ารัก รอยยิ้มที่สดใส มันสะกดใจของเขาจนเผลอมองตลอดเวลาและไม่สามารถละสายตาได้จนในที่สุดก็ตกหลุมรักในที่สุด คินเข้าหาหมอกอย่างเนียนๆโดยการแชทเฟสไปจีบ คุยกันทุกวันอย่างเนียนๆ จนในที่สุดเขาก็เป็นฝ่ายบอกชอบหมอกก่อนและพอรู้ว่าอีกคนเองก็คิดเช่นเดียวกันเราสองคนก็เลยคบกันในที่สุด
“คิดเรื่องงานนิดหน่อยน่ะครับ” หมอกว่าพร้อมกับยิ้มออกมาไม่ให้อีกคนคิดมากตาม
“เรื่องอะไรหืม? หรือว่าป้านศิลป์งานดาวเดือน” คินเลิกคิ้วถาม ซึ่งเป็นประเพณีทุกปีที่เด็กสถาปัตปี1 สาขาออกแบบทัศนศิลป์จะรับหน้าที่ในการออกแบบและทำป้ายงานประกวดดาวเดือนของมหาวิทยาลัย
“เอ่อ...นันแหละครับ” หมอกตอบตามน้ำไป
“กังวลอะไรกัน ในสาขาก็มีตั้งสามสิบกว่าคน ช่วยๆกันเดี๋ยวก็เสร็จ” คินว่าพร้อมยีหัวอีกคนเบาๆ ซึ่งหมอกชอบมากเวลาที่อีกคนยีหัวเขาแบบนี้ มันทำให้เขาสามารถสัมผัสความอบอุ่นที่ส่งผ่านมาจากมือหนานี้ได้เป็นอย่างดี หมอกพยักหน้ายิ้มๆ คินยิ้มตามก่อนจะปล่อยมือจากผมนุ่มของอีกคนก่อนจะค่อยๆขยับใบหน้าเข้ามา หมอกมองอีกคนนิ่งๆ ตาคมมองมาที่เขาอย่างสื่อความหมายจนหมอกทนความอ่อนหวานในนัยน์ตาคมอีกคนไม่ไหวจนต้องหลับตาลงก่อนที่ริมฝีปากหนาจะประกบลงมาทันที นับเป็นจูบที่สองระหว่างเรา...และอีกไม่นานจะถึงงานประกวดดาวเดือนนักศึกษาสถาปัตยกรรมศาสตร์ สาขาออกแบบทัศนศิลป์อย่างหมอกและเพื่อนๆจึง
ต้องช่วยกันทำป้ายศิลป์ทุกวันหลังเลิกเรียน ขณะที่ทำป้ายเสียงพูดคุยของเพื่อนๆในสาขาก็ดังขึ้นเป็นระยะ หมอกหัวเราะร่าไปกับมุขตลกของเพื่อนอย่างเคยก่อนจะหันมามองเพื่อนสนิทอย่างสีน้ำที่นั่งระบายสีอยู่ข้างๆก็เห็นว่าสีน้ำกำลังมองอะไรบางอย่างดู หมอกมองตาสายตาเพื่อนสนิทก่อนที่รอยยิ้มจะหุบลงทันทีเมื่อเห็นว่าเพื่อนสนิทกำลังมองไปที่...พี่คิน
“มองไรเหรอสีน้ำ” หมอกถามขึ้นซึ่งทำเอาสีน้ำสะดุ้งทันที
“เอ่อ…มองไปเรื่อย” สีน้ำตอบพร้อมยิ้มแหยๆ หมอกยกยิ้มก่อนจะพูดออกมา
“พี่คินเหรอ?” สีน้ำทำตาโตทันทีกับคำคาดเดาของเพื่อนสนิทก่อนจะรีบปฏิเสธออกมา
“ไม่ใช่นะๆๆ” หมอกยกยิ้มนิดๆกับท่าทางปฏิเสธที่ไม่น่าเชื่อถือของเพื่อนสนิทแต่ในใจกับไม่ยิ้มตามปาก
“ไม่ใช่ก็ไม่ใช่” สีน้ำหลบสายตาหมอกทันทีเพราะกลัวว่าหมอกจะรู้ทัน แต่หารู้ไม่ว่ายิ่งสีน้ำทำแบบนี้หมอกก็ยิ่งรู้...รู้ว่าสีน้ำแอบชอบพี่คิน หมอกเองก็เคยสังเกตอยู่หลายครั้งตอนแรกก็ไม่คิดว่าสีน้ำจะชอบรุ่นพี่คนเดียวกับเขา ซึ่งทั้งเขาและสีน้ำก็ไม่เคยมีใครเอ่ยออกมาว่ากำลังชอบใครอยู่ เขากับสีน้ำจะว่าสนิทก็สนิทเพราะสีน้ำเป็นเพื่อนคนแรกของเขาในมหาวิทยาลัยนี้แต่คำว่าสนิทของพวกเรา อาจจะยังไม่ถึงว่าจะมาเล่าเรื่องอะไรแบบนี้ให้กันฟัง ถามว่าทำไมหมอกไม่บอกสีน้ำว่าตัวเองกำลังคบกับพี่คิน หมอกกำลังกลัว...กลัวว่าความลับที่เขาตั้งใจปิดบังไว้จะถูกเปิดเผย เขากำลังกลัว กลัวพ่อกับแม่จะรู้ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับพี่คิน เขาจึงไม่บอกกับใครแม้กระทั่งสีน้ำที่เป็นเพื่อนสนิทของตัวเอง
“พี่คินครับ” หมอกเรียกอีกคนขึ้นขณะที่อีกคนกำลังขับรถไปส่งเขาที่บ้านหลังจากที่ทำป้ายศิลป์เสร็จในตอนเกือบสี่ทุ่ม
“ว่าไงครับ?” คินตอบรับเสียงนุ่ม
“สมมตว่า...เอ่อ...สมมตว่ามีคนหนึ่งแอบชอบพี่คิน พี่คินจะทำยังไงครับ?”หมอกถามขึ้นก่อนจะกัดปากอย่างกังวล คินเลิกคิ้วนิดๆกับคำถามของอีกคนก่อนจะตอบออกมา
“ก็ไม่ทำยังไงครับ พี่มีหมอกอยู่แล้ว พี่สนใจใครไม่ได้อีกแล้ว” คินว่ายิ้มๆก่อนจะยื่นมือมายีหัวอีกคนเบาๆ
“แต่ถ้าคนๆนั้นเขาทั้งน่ารักและเหมาสมกับพี่คินมากกว่าหมอกล่ะครับ” หมอกถามต่อ
“น่ารักหรือไม่น่ารักพี่ไม่รู้แต่เหมาะสมไม่เหมาะสมยังไง หมอกใช่อะไรตัดสินหืม? สำหรับพี่ หมอกคือคนที่เหมาะสมที่สุดแล้วนะ” คินว่าตามที่ใจคิด หมอกนั่งเงียบกับคำตอบของอีกคน คินเห็นท่าทางคนรักแปลกๆจึงถามขึ้นทันที
“มีอะไรหรือเปล่า ถึงถามพี่แบบนี้”
“เอ่อ...เปล่าครับ” หมอกว่าพร้อมก้มหน้าก้มตาซึ่งคินรู้ได้ดีว่าอีกคนกำลังโกหกพอดีที่รถคันหรูขับมาจอดที่หน้าบ้านของหมอกพอดี คินจอดรถก่อนจะหันมาหาอีกคนทันที
“คนขี้โกหก” คินว่าก่อนจะเชยคางอีกคนให้หันมาสบตา หมอกนัยน์ตาสั่นระริก
“หมอก...”
“เกิดอะไรขึ้นกันแน่ บอกพี่ไม่ได้เหรอครับ?” คินถามเสียงอ่อนพร้อมมองหน้าหมอกอย่างเว้าวอน หมอกใจอ่อนระทวยกับน้ำเสียงและแววตาของอีกคนจนพูดออกมา
“สีน้ำ...สีน้ำเพื่อนของหมอกชอบพี่คินครับ” คินชะงักนิดๆก่อนจะคลี่ยิ้มออกมา
“เรื่องนี้นี่เอง” หมอกทำหน้างุนงงกับท่าทางของอีกคน
“พะ...พี่คินรู้?” คินพยักหน้ารับ
“พี่ก็พอจะดูออก แต่สีน้ำคือเพื่อนของหมอกนี่หน่า แล้วสีน้ำก็ไม่ได้มาวุ่นวายอะไรกับพี่แบบคนๆอื่น พี่เลยไม่ได้ใจร้ายบอกปฏิเสธอะไรออกไปหรอก”
“แล้วพี่คินไม่สนใจสี...จุ๊บ” ปากบางถูกประกบจูบเบาๆทันทีก่อนที่จะพูดจบประโยค
“พี่สนใจแค่หมอก พี่รักแค่หมอกครับ” หมอกหน้าแดงทันทีกับคำบอกรักของอีกคน แม้ว่าจะได้ยินบ่อยแต่ก็รู้สึกขวยเขินทุกครั้งที่ได้ยิน
“ถ้าหมอกไม่สบายใจ พี่ไปบอกกับสีน้ำก็ได้นะว่าเราคบกัน”
“อย่านะครับ!” หมอกรีบพูดออกมาทันที คินขมวดคิ้ว
“ทำไม?”
“เอ่อ...หมอกไม่อยากทำให้สีน้ำเสียใจ หมอก...” หมอกกัดปากอย่างครุ่นคิด
“แต่ยังไงสักวันสีน้ำต้องรู้ สักวันเรื่องของเราก็ต้องเปิดเผยนี่หน่า” คินว่าอย่างไม่เข้าใจอีกคน
“เปิดเผยไม่ได้นะครับ ยังไงก็ไม่ได้” หมอกนัยน์ตาสั่นระริกทันทีเมื่อพูดถึงเรื่องนี้คินมองอีกคนอย่างตกใจกับปฏิกิริยาที่เกิดขึ้น
“หมอก...ทำไม?”
“หมอกยังไม่พร้อม...นะครับพี่คิน อย่าบอกใครนะครับว่าเราคบกัน” หมอกมองหน้าอีกคนอย่างเว้าวอน คินถอนหายใจออกมาก่อนจะพยักหน้ารับ เขาทำได้ทุกอย่างตามที่หมอกขออยู่แล้ว แม้ว่าจะไม่เข้าใจสิ่งที่อีกคนทำก็เถอะ แต่ถ้าตอนนี้หมอกไม่พร้อมบอกก็ไม่เป็นไร เขาจะรอ...รอฟังเหตุผลนั้น
“ครับ”
ฟังความด้านหมอกบ้างนะคะ อย่าด่าหมอกเลยเนอะ นางเองก็มีเหตุผลของนาง บางทีนางอาจจะน่าสงสารที่สุดก็ได้ ฮือออออออ ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ จุ๊บๆ
___จางบิวตี้___
-
:katai1: :katai1: :katai1:
-
สั้นจัง
-
สงสารหมอกกกกกกกกกก
ไม่ชอบสีน้ำเลย
-
สงสารหมอกนี่มองสีน้ำเป็นตัวร้ายไปเลย
-
บอกเลยดีกว่ามั้ย ดีกว่าทำให้สีน้ำดูโง่ขึ้นอีก 10เท่า ฟ็อกซ์ก็คอยแยงอยู่
-
ทำไมเรารู้สึกชอบหมอกมากกว่าสีน้ำอ่ะ หมอกน่าสงสารรรรรร :hao5:
-
Fox 4
สีน้ำมาเจอฟ็อกซ์ที่kkkซึ่งเป็นห้างสรรพสินค้าใหญ่ใจกลางเมืองสุดหรูที่สีน้ำเองก็ไม่เคยมาสักครั้ง แหงแหละ...ที่นี่มีแต่พวกร้านแบรนด์เนมทั้งนั้น เรื่องราคานี่ไม่ต้องพูดถึงเลย คนจนๆอย่างเขาไม่มีปัญญาจับจ่ายใช้สอยหรอก สีน้ำยืนรอฟ็อกซ์อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากทางเข้าห้าง แดดในยามสายเริ่มร้อนแต่ร่างบางก็ไม่ยักจะเข้าไปรอข้างในเพราะไม่รู้ว่าควรจะไปรอตรงไหนดี มือบางยกขึ้นมาปาดเหงื่อบนใบหน้า นึกหงุดหงิดที่อีกคนมาสายกว่าเวลานัด นึกได้อย่างนั้นสีน้ำก็หยิบโทรศัพท์มากดโทรหาอีกคนทันที
“ทำไม...”
(“สวัสดีค่ะ”) เสียงของปลายสายดังขึ้นทำเอาสีน้ำชะงักไปทันทีเพราะมันเป็นเสียงของผู้หญิงไม่ใช่เสียงของอีกคน
“เอ่อ...ฟ็อกซ์ล่ะครับ”
(“พี่ฟ็อกซ์อาบน้ำอยู่น่ะค่ะ ไม่ทราบว่าจะให้แพรรี่บอกกับพี่ฟ็อกซ์ว่าใครโทรมาคะ? อ๊ะ พี่ฟ็อกซ์ออกมาพอดี...พี่ฟ็อกซ์คะๆ โทรศัพท์ค่ะ”) เสีน้ำยืนนิ่งอย่างระงับอารมณ์ทันทีกับสิ่งที่ได้ยิน แม่งพึ่งอาบน้ำงั้นเหรอ!
(“ว่า?”) เมื่อเห็นว่าเป็นเบอร์ของใครฟ็อกซ์ก็รับโทรศัพท์มาพูดทันที
“ถ้าแม่งอยู่กับสาวแล้วนัดกูมาทำไมวะ แม่งกูรอมึงมาเกือบชั่วโมงแล้วนะ!” สีน้ำโวยวายใส่อีกคนทันทีด้วยความหงุดหงิด ร้อนก็ร้อน หิวก็หิว ข้าวเช้ายังไม่ได้กินเลยด้วยซ้ำ!
(“หึๆ ใจเย็นๆดิวะ”) ฟ็อกซ์หัวเราะในลำคออย่างไม่สะทกสะท้าน
“กูไม่เย็นละ แม่งยกเลิกนัด กูไม่รอแล้ว!!” สีน้ำว่าพร้อมทำท่าจะวางสายแต่ฟ็อกซ์ก็พูดกลับมาก่อน
(“แน่ใจนะว่าจะยกเลิก โอกาสของมึงไม่ได้มีหลายๆรอบนะ”) สีน้ำชะงักกับคำพูดของอีกคน ใจหนึ่งก็บอกว่าช่างแม่ง เรื่องแผนการบ้าบอก็ปล่อยให้มันผ่านไปแต่อีกใจก็บอกว่ามาถึงขนาดนี้แล้วเขาต้องทำอะไรสักอย่าง นึกถึงตอนภาพพี่คินกับหมอกจูบกันเข้าไว้ เขาเจ็บแค่ไหนแล้วสองคนนั้นเคยรู้อะไรบ้างมั้ย นอกจากสนุกกับการล้อเล่นความรู้สึกของเขา!
(“ไม่เกินครึ่งชั่วโมงเจอกัน”) เมื่อเห็นว่าอีกคนเงียบฟ็อกซ์ก็เดาได้ทันทีว่าอีกคนกำลังคิดหนัก พูดจบฟ็อกซ์ก็เป็นฝ่ายวางสายไปทันที สีน้ำถอนหายใจอออกมาก่อนจะยีหัวตัวเองจนยุ่งไปหมด แม่ง...เกลียดไอ้หมาจิ้งจอกชิบ เกลียดที่มันชอบรู้ทัน!!...ฟ็อกซ์มาถึงห้างkkkภายในครึ่งชั่วโมงที่บอกไว้กับอีกคน เขาไม่ได้ลืมนัดแต่เขาแค่ทบสอบอะไรอีกคนเท่านั้น เห็นหน้าหงิมๆแบบนั้นก็ไม่คิดว่าจะอารมณ์ร้อนไม่เบา ฟ็อกซ์กระตุกยิ้มนิดๆที่เห็นอีกคนยืนอยู่ที่ใกล้ๆประตูเข้าห้าง ใบหน้าขาวเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ
“ทำไมไม่ไปรอข้างใน” ฟ็อกซ์ถามขึ้นเมื่อเดินเข้ามาหาสีน้ำ
“ก็ไม่รู้จะรอตรงไหน” สีน้ำตอบเสียงเรียบพร้อมปาดเหงื่อออกจากใบหน้าฟ็อกซ์หยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋ากางเกงมาเช็ดให้อีกคนทันที สีน้ำชะงักไปไม่น้อยกับการกระทำของอีกคน ตากลมมองอีกคนด้วยความแปลกใจ
“กะ...กูเช็ดเองได้” มือบางรีบคว้าผ้าเช็ดหน้าในมืออีกคนมาเช็ดเอง ฟ็อกซ์กระตุกยิ้มพร้อมยักไหล่
“กินข้าวมายัง?” ฟ็อกซ์ถามขึ้น สีน้ำส่ายหน้า
“งั้นตามมา” ว่าแล้วร่างสูงก็เดินนำอีกคนเข้าไปในห้างสรรพสินค้าทันที สีน้ำรู้สึกรำคาญสายตาของผู้คนที่พากันมองมาที่เขากับอีกคนอย่างมาก ก็รู้อยู่หรอกว่าโคตรแตกต่าง แม่งอีกคนแม่งก็ไม่รู้จะหล่อไปไหน อีกทั้งยังแบรนด์เนมทั้งตัวส่วนเขาก็แค่เสื้อยืด กางเกงยีนส์ รองเท้าผ้าใบ ดูคลับคล้ายคลับคลายคุณชายกับคนรับใช้ยังไงยังงั้น...ฟ็อกซ์พาสีน้ำมายังร้านอาหารหนึ่ง สีน้ำมองด้วยสีหน้าแปลกๆ เพราะเห็นจากการตกแต่งแล้วก็รู้ว่าหรูหราแค่ไหน แล้วเขาจะเอาเงินที่ไหนจ่ายวะ
“สั่งดิ” ฟ็อกซ์ยื่นเมนูให้สีน้ำ สีน้ำรับมาก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อเห็นราคาอาหารแต่ละอย่าง
“กูว่าเปลี่ยนร้านมั้ย?” สีน้ำทำท่ากระซิบฟ็อกซ์เพราะอายเด็กเสิร์ฟที่รอรัยออเดอร์อยู่ ฟ็อกซ์เลิกคิ้วกับคำพูดของอีกคน
“แม่งแพง กูไม่มีตังจ่ายหรอก” คำพูดของอีกคนทำให้ฟ็อกซ์ยกยิ้มออกมาทันที
“ใครบอกจะให้มึงจ่าย กูเลี้ยง อยากสั่งอะไรก็สั่ง” สีน้ำทำหน้าแปลกใจทันทีกับคำพูดของอีกคน
“ทำไมถึงเลี้ยง?” สีน้ำถามอย่างไม่ค่อยไว้ใจนัก แม่งไม่ใช่ว่าบอกว่าเลี้ยงแต่วันอื่นมาเก็บเงินเขานะ ไม่มีให้หรอกนะเว้ย!
“กูรวยจบมั้ย?” ฟ็อกซ์ว่าเสียงนิ่งๆ สีน้ำเบ้ปากใส่อีกคนอย่างหมั่นไส้ก่อนจะจัดการสั่งอาหารทันที บอกว่าจะเลี้ยงใช่มั้ย ได้ๆๆ กูสั่งสั่งให้แม่งหมดตัวเลย!...หลังจากที่กินข้าวจนแทบอ้วกแล้วสีน้ำก็แทบจะไม่มีแรงเดินต่อ แม่ง...ไม่น่าแกล้งอีกคนโดยการสั่งอาหารมาเยอะเลย นอกจากอีกคนจะไม่สะทกสะท้านแล้วเป็นเขาเองที่เสียดายจนต้องยัดให้หมดทุกอย่าง รู้ตัวอีกทีท้องก็แทบแตกเลย
“หึๆ ตะกละ” ฟ็อกซ์หันมาพูดกับอีกคน
“ไม่ได้ตะกละแต่เขาเรียกว่าเสียดาย” สีน้ำเถียงกลับไป ฟ็อกซ์กระตุกยิ้มนิดๆ
“ว่าแต่ไหนแผนการที่มึงว่า ยังไม่เห็นทำอะไรเลย” สีน้ำถามอย่างไม่ใจ
“เข้ามา” ฟ็อกซ์หันมาสั่ง สีน้ำมองร้านตรงหน้าอย่างงุนงง ร้านเสริมสวย? ทำไมวะ? สีน้ำทำหน้างุนงงแต่ก็ยอมเดินตามฟ็อกซ์เข้าไปข้างใน พนักงานทักทายฟ็อกซ์อย่างสนิทสนมก่อนที่เจ้าของร้านที่เป็นกระเทยร่างยักษ์จะเดินเข้ามาหาฟ็อกซ์
“ว่าไวคะน้องฟ็อกซ์ วันนี้มาทำอะไรเอ่ย?”
“ทำให้หมอนี่ดูดีทีครับ ทำสีผม ตัดผมอะไรก็ได้” สีน้ำเบิกตากว้างทันทีที่ฟ็อกซ์ดันเขาไปหาพี่ช่างเสริมสวย ช่างเสริมสวยสาวประเภทสองมองสีน้ำยิ้มๆก่อนจะพูดขึ้น
“งั้นทำสีผมแซ่บๆไปเลยนะคะ ผิวน้องเขาขาวแบบนี้ต้องทำสี อืม...ตัดผมให้เข้าทรงสักหน่อยด้วยละกัน” สีน้ำหันมามองหน้าฟ็อกซ์อย่างไม่เข้าใจแต่ไม่ทันจะได้ถามอะไรช่างเสริมสวยสาวประเภทสองก็พาไปสระผมทันที...เวลาผ่านไป...สีน้ำเบิกตากว้างมองตัวเองในกระจกอย่างตกใจ ใครวะ!!! คนตรงหน้าเขานี่มันใครวะ!!!จากผมสีดำสนิทเพราะไม่เคยทำสีมาก่อนกลายเป็นสีฟ้า ผมที่เคยยาวละต้นคอถูกตัดให้เข้าทรงและเซ็ตอย่างดี
“เริดที่สุดเลยค่า น้องฟ็อกซ์ว่าไงคะ?” ช่างเสริมสวยสาวประเภทสองหันไปถามฟ็อกซ์ที่นั่งรออยู่ทันที ฟ็อกซ์ไม่ตอบแต่กลับยกยิ้มผ่านกระจก สีน้ำชะงักไปทันทีกับรอยยิ้มของอีกคนก่อนจะเบนสายตาหนี
“ขอบคุณที่มาใช้บริการร้านพี่นะคะ” ช่างเสริมสวยสาวประเภทสองว่าก่อนจะโบกมือให้ฟ็อกซ์กับสีน้ำที่กำลังเดินออกจากร้าน
“นี่มันอะไรกันวะ” สีน้ำถามฟ็อกซ์ทันทีเพราะเขาไม่เข้าใจในสิ่งที่อีกคนกำลังทำ
“เข้ามา” ฟ็อกซ์ไม่ตอบแต่กลับเรียกสีน้ำให้เดินตามเข้าไปในร้านเสื้อผ้าแบรนด์ดัง สีน้ำเดินตามอีกคนเข้าไปในร้านก็เห็นว่าอีกคนกำลังเลือกเสื้อผ้าอยู่ซึ่งดูจากสไตล์แล้วไม่น่าจะเป็นของอีกคน อย่าบอกนะว่า...
“ไปลองมาให้ดูหน่อย” ฟ็อกซ์ว่าก่อนจะยื่นเสื้อผ้าสี่ห้าชุดมาให้สีน้ำ สีน้ำทำหน้างงแต่ก็รับมาแล้วไปลองเปลี่ยนให้อีกคนดู ฟ็อกซ์นั่งมองอีกคนนิ่งๆระหว่างที่ลองเสื้อผ้าให้เขาดู อีกคนดูดีอย่างที่เขาคิด และนี่แหละคือแผนการแรกที่เขาต้องการ สีน้ำจะต้องเป็นคนใหม่ ไม่ใช่เด็กตัวขาวหน้าซีดๆแต่งตัวเห่ยๆคนเดิม หึๆ
“กระดุมเชี่ยไรวะแกะยาก” สีน้ำบ่นอุบอิบเมื่อกำลังจะเปลี่ยนเสื้อผ้ากลับชุดเดิมแต่เพราะเป็นเสื้อผ้าใหม่รังดุมเลยติดๆขัดๆ
“นานจังวะ” ฟ็อกซ์ถามขึ้นเมื่อเห็นอีกคนเข้าไปใน
“แปบๆ แกะไม่ออก” สีน้ำว่า ฟ็อกซ์จึงเคาะประตูห้องลองให้อีกคนเปิด สีน้ำเปิดให้แล้วฟ็อกซ์ก็เดินเข้ามาทันที สีน้ำชะงักไปนิดเพราะห้องลองเสื้อมันก็ไม่ได้ใหญ่ถึงขั้นให้ผู้ชายสองคนมายืนอยู่ด้วยกันทำให้ระยะห่างระหว่างเขากับอีกคนมีเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
“ทะ...ทำอะไร” สีน้ำเบิกตากว้างทันทีที่ฟ็อกซ์ทำท่าจะแกะกระดุมเสื้อเขา
“อยู่นิ่งๆ” ฟ็อกซ์ว่าเสียงเรียบก่อนจะค่อยๆแกะกระดุมออกให้อีกคน สีน้ำยืนนิ่งด้วยความรู้สึกร้อนผ่าวที่ใบหน้าแปลกๆ
“เสร็จแล้ว” ฟ็อกซ์ว่าก่อนจะเงยหน้ามาหาอีกคนทำให้ตาคมสบเข้ากับตากลมสีน้ำชะงักก่อนจะเบนหน้าไปทางอื่นทันทีเพราะรู้สึกแปลกๆ
“เสร็จแล้วก็ออกไปดิวะ” สีน้ำว่า ฟ็อกซ์หัวเราะเบาๆในลำคอก่อนจะเดินออกไปพออีกคนออกไปสีน้ำก็ถอนหายใจออกมาทันที แม่ง...ทำไมหัวใจเต้นแรงบแบบนี้วะเป็นเชี่ยไรเนี่ย!...ทั้งวันฟ็อกซ์พาสีน้ำเดินช็อปปิ้งในห้างตลอด เข้าร้านโน้น ออกร้านนี้จนตอนนี้ในมือของสีน้ำเต็มไปด้วยถุงช็อปปิ้ง
“ทำแบบนี้ทำไมวะ กูไม่เข้าใจ” สีน้ำถามขึ้นขณะที่เดินตามอีกคนมาที่ลานจอดรถของห้างสรรพสินค้า
“แผนการไง” ฟ็อกซ์ว่าพร้อมมองหน้าสีน้ำ
“แผนการอะไรของมึง พากูมาทำผม ซื้อเสื้อผ้า รองเท้า อะไรต่อมิอะไรให้กูเนี่ยแผนการอะไร กูไม่รับหรอกนะ ของมันแพงเกินไป กูไม่มีปัญญาจ่ายเงินหรอก” สีน้ำว่าพร้อมกับวางถุงช็อปปิ้งที่หน้าอีกคน
“แน่ใจว่าไม่เอา?” ฟ็อกซ์เลิกคิ้วถาม
“ใช่...ส่วนเรื่องค่าทำผมกูจะคืนให้อีกที” พูดจบสีน้ำก็หันหลังกลับทำท่าจะเดินออกไปทันทีแต่ฟ็อกซ์ก็พูดขึ้นก่อน
“มึงคิดว่ามึงคนเดิมตัวขาวๆหน้าจืดๆแต่งตัวเห่ยๆพี่คินเขาจะสนใจเหรอวะ?มึงดูเพื่อนมึงแล้วมึงดูมึง หึๆ เป็นกูกูก็เลือกไม่ยากเลย” สีน้ำชะงักไปทันทีกับคำพูดของอีกคน ก่อนจะหันมา
“มึงหมายความว่า?”
“ใช่...กูจะให้มึงเปลี่ยนแปลงตัวเอง เริ่มจากตัวมึง พี่คินเขาก็เหมือนผู้ชายทั่วๆไปที่สนใจคนที่ดูดี ถ้ามึงยังเป็นมึงคนเดิมอย่าคิดว่าพี่คินจะชายตามองเลย”ฟ็อกซ์ว่าเสียงเรียบพร้อมมองหน้าสีน้ำอย่างจริงจัง สีน้ำนิ่งกัดปากอย่างครุ่นคิด
“กู...”
“เชื่อกู แล้วมึงจะแย่งพี่คินมาจากเพื่อนมึงได้” ฟ็อกซ์เดินเข้ามาหาสีน้ำแล้วเชยคางอีกคนให้มาสบตาแล้วพูดขึ้น ตาคมสบเข้ากับตากลมแต่แทนที่สีน้ำจะคิดถึงคำพูดของอีกคน คิดถึงคำว่าแย่งพี่คินจากหมอกแต่ตอนนี้กลับรู้สึกใจสั่นแปลกๆกับนัยน์ตาของอีกคน
เอ๊ะยังไง? 5555555 สีน้ำนางหัวอ่อนนะคะส่วนอิฟ็อกซ์ก็ร้ายไง นางเลยตามไม่ทันอย่าพึ่งเกลียดสีน้ำนะคะเพราะมีให้เกลียดแน่ๆ (อ้าว) 55555555 ยังไงก็ฝากติดตามด้วยเน้อออออออ
___จางบิวตี้___
-
คู่นี้มันจะไปรักกันยังไงเนี่ย ดูไม่ออกเลย :z3:
-
เราเกลียดสีน้ำไปแล้วววววว ทำไงดี :katai1:
-
:m31: :serius2:
-
:katai1: :katai1: :katai1:
-
ตามครอบครัวเทพพยัคฆ์มาค่ะ
เรื่องนี้ก็น่าสนุกอีกแล้ว ^^
-
ง่ะ สีน้ำตามจิ้งจอกไม่ทันหรอก ไม่ว่านางๆๆๆ
-
Fox’s Love 2
( Kin x Meok )
หมอกรู้ว่าสิ่งที่เขาจะทำมันเป็นเรื่องที่ไม่สมควรเลย ทั้งๆที่ตัวเองคบกับพี่คินแต่กลับจะยัดเยียดพี่คินให้กับสีน้ำซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของตัวเอง ไม่ใช่ว่าหมอกไม่เจ็บหมอกเจ็บและเสียใจแต่ที่ทำแบบนี้เพราะอยากให้พี่คินเจอคนที่ดีกว่าตัวเอง เขารู้ว่ายังไงเรื่องของเขากับพี่คินก็ไม่มีทางเป็นไปได้
“พ่อกับแม่คิดว่าลูกสาวของน้าอัญชันน่ารักดีนะ หมอกคิดงั้นมั้ย?” ผู้เป็นแม่พูดขึ้นขณะที่กินข้าวเย็นด้วยกัน หมอกชะงักไปนิดก่อนจะหันไปตอบ
“เอยน่ะเหรอครับ?” เอยคือลูกสาวของน้าอัญชันเพื่อนของแม่ของเขา ซึ่งหมอกก็ได้รู้จักหญิงสาวแบบผ่านๆไม่ได้สนิทสนมอะไรกันเท่าไหร่ เท่าที่รู้มาว่าอีกคนเรียนอยู่มหาวิทยาลัยเดียวกับเขาแต่เป็นคณะอักษรศาสตร์
“ใช่ๆ เรียนมหาวิทยาลัยกับหมอกด้วยนี่ เคยเจอกันมั้ย?”
“ไม่ค่อยเท่าไหร่ครับ” หมอกตอบพร้อมกับในใจที่เริ่มครุ่นคิดว่าทำไมอยู่ๆผู้เป็นแม่ถามเขาเรื่องของหญิงสาวหรือว่า...
“ดูๆไปหมอกกับเอยก็เหมาะกันนะ คุณว่างั้นมั้ยคะ?” ผู้เป็นแม่หันไปถามผู้เป็นสามี หมอกชะงักไปทันที
“ก็ดีนะ หนูเอยหน้าตาน่ารักแถมนิสัยก็ยังดีอีกด้วย” ผู้เป็นพ่อเห็นด้วย
“เอ่อ...หมายความว่ายังไงครับพ่อครับแม่” หมอกมองหน้าพ่อกับแม่อย่างไม่เข้าใจ
“ก็ไม่หมายความว่าไงหรอกแค่แม่กับน้าอัญชันคุยกันเรื่องเรากับหนูเอย แม่ว่าเราสองคนน่าจะลองดูๆกันนะ”...คำพูดของแม่ทำให้หมอกนอนไม่หลับตลอดคืนหมอกไม่ได้ตอบรับหรือปฏิเสธอะไรออกไปเพราะพอจะรู้ดีว่าการที่พ่อกับแม่มาพูดแบบนี้คือต้องการจะบังคับเขา หมอกเป็นลูกชายที่อยู่ในกรอบของพ่อกับแม่ตลอดไม่เคยนอกกรอบหรือขัดคำสั่งของพ่อกับแม่ เรื่องเรียนสถาปัตยกรรมก็เช่นกัน พ่ออยากให้เขาเรียนเขาก็เลยเลือกเรียนแม้ว่าความฝันของเขาจะคือการเป็นครูศิลปะก็ตาม ซึ่งการกระทำของหมอกมันทำให้พ่อกับแม่ของเขาภูมิใจไม่ใช่น้อยที่มีเขาเป็นลูกแต่ในใจของหมอกกลับอึดอัดมากแต่ก็ไม่สามารถระบายมันออกไปได้…
“ทำไมทำหน้ายุ่งแบบนั้นล่ะ?” หมอกถามขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนสนิททำหน้านิ่วคิ้วขมวดขณะที่กำลังกินข้าวกลางวันอยู่ที่โรงอาหารใต้ตึกคณะด้วยกัน
“หมอก...ถ้าคนที่เราชอบมีแคนที่ชอบแล้ว หรือไม่...ถ้าคนที่เราชอบมีแฟนแล้วเราจะทำยังไงดี” สีน้ำถามขึ้นพร้อมทำหน้าอย่างจริงจัง หมอกชะงักไปนิดนึงก่อนจะคลี่ยิ้มออกมา
“ถามแบบนี้แปลว่าไปแอบชอบใครมาใช่หรือเปล่า” หมอกแกล้งถามกลับทั้งที่ในใจก็พอจะรู้ว่าเพื่อนสนิทชอบใคร
“อืมเราชอบ...”
“พี่คินสินะ” หมอกพูดขึ้นมาก่อนซึ่งทำให้สีน้ำตาโตขึ้นมาอีกครั้ง
“ระ...รู้ได้ยังไง” สีน้ำทำหน้าตกใจมาก
“ก็ครั้งก่อนเราจับสังเกตสีน้ำได้ สีน้ำมองแต่พี่เขา พอเราถามก็ทำอึกอัก แค่นี้เราก็รู้แล้วแหละ แต่ความจริงเราก็สังเกตสีน้ำมานานแล้วแหบะ” หมอกว่ายิ้มๆแต่ในใจกลับไม่ได้ยิ้มตาม มันเต็มไปด้วยความขมขื่น
“ถึงขั้นนี้ก็คงปฏิเสธไม่ได้” สีน้ำว่าออกมาเสียงอ่อย หมอกยกยิ้มนิดๆ
“เอ่อ...แล้วที่สีน้ำบอกว่าเหมือนพี่คินจะมีแฟนหรือคนที่ชอบเหรอ สีน้ำรู้ได้ยังไง” หมอกถามด้วยความอยากรู้ทันที ถ้าสีน้ำพูดแบบนี้ต้องแอบไปรู้อะไรมาแน่ๆแต่คงยังไม่รู้ใช่มั้ยว่าแฟนของพี่คินคือใคร หมอกรู้สึกว่ามือตัวเองสั่นนิดๆเมื่อคิดมาถึงจุดนี้
“มีคนบอกมาน่ะ แถมยังบอกให้เราสังเกตคนใกล้ตัวอีกด้วย แม่งใครวะที่บังอาจคบกับพี่คิน แม่งๆๆๆ อย่าให้รู้นะเว้ย” สีน้ำว่าพร้อมเอาส้อมจิ้มไข่ดาวในจานข้าวจนเละไปหมดโดยไม่ได้สังเกตสีหน้าของหมอกที่ตอนนี้ซีดไปแล้ว สีน้ำคงไม่พอใจมากสินะ ถ้าสีน้ำรู้คงจะเกลียดเขามากเลยสินะ
“เอ่อ...อาจจะเป็นเรื่องเข้าใจผิดก็ได้ ทำไมสีน้ำไม่ถามพี่คินไปเลยล่ะ หรือไม่...ก็เดินหน้าจีบอะไรแบบนี้” หมอกพยายามเสนอ สีน้ำทำหน้าซังกะตายกับคำพูดของเพื่อนสนิท
“ดูสภาพเราด้วยดิ...หน้าซีดๆ หัวยุ่งๆ ตัวผอมแห้งอย่างเรา พี่คินไม่มีทางสนใจหรอก ถ้าเราหน้าหวานๆน่ารักแบบหมอก เราจะไม่ว่าเลย”
“ไม่หรอก...สีน้ำก็มีมุมน่ารักนะ ถ้าสีน้ำพูดเก่งๆแบบที่อยู่กับเรากับคนอื่น สีน้ำจะมีเสน่ห์มากเลยนะ” หมอกว่าตามที่ใจคิด
“อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ...เอ่อ...งั้นให้เราช่วยมั้ย?” หมอกพูดขึ้นเมื่อเห็นสีน้ำทำหน้าซังกะตาย สีน้ำมองหน้ามองอย่างงงๆทันที
“ยังไง?” หมอกไม่ตอบแต่กลับยิ้มๆเป็นคำตอบให้กับสีน้ำแทน....และแผนของหมอกก็คือให้สีน้ำทำเป็นบังเอิญเดินมาเจอพี่คินแล้วชวนพี่เขาคุยโน่นคุยนี้ อย่างน้อยเขาอยากให้พี่คินได้ลองพูดคุยกับสีน้ำดู สีน้ำเป็นคนน่ารัก นิสัยดี ขนาดเขายังชอบเขาเชื่อว่าพี่คินจะต้องชอบ
“พี่คินมาแล้วๆๆ” หมอกพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าพี่คินกำลังเดินออกมาจากในห้องหมอกเดินไปแอบทันทีเมื่อเห็นว่าพี่คินเดินมาใกล้ๆแต่หารู้ไม่ว่าร่างสูงเห็นร่างบางตั้งแต่เดินออกมาแล้ว คิ้วหนาขมวดมุ่นกับการกระทำของคนรักยิ่งเห็นว่าหมอกกำลังมองมาที่เขาที่ยืนอยู่กับสีน้ำ ทำแบบนี้ทำไม? คินพูดคุยกับสีน้ำนิดหน่อยเพราะมีธุระต้องไปทำต่อแต่ก่อนจะเดินออกไปตาคมก็หันไปมองอีกคนที่ยืนอยู่ตรงมุม หมอกหลบสายตาอีกคนจนพี่คินเดินออกไปหมอกจึงเข้าไปหาสีน้ำทันที แม้จะพอรู้ว่าทั้งคู่ไม่ได้พูดคุยอะไรกันมากเพราะมีเพื่อนมาตามพี่คินไปก่อนแต่เขาก็รู้สึกว่าสีน้ำมีความสุขมาก สีน้ำคงชอบพี่คินมากจริงๆ...และทุกวันหลังเลิกเรียนหมอกและเพื่อนๆในสาขาต้องมาช่วยกันทำป้ายศิลป์งานประกวดดาวเดือนของมหาวิทยาลัย หมอกเห็นแจ้งเตือนไลน์ที่เป็นสัญลักษณ์อิโมติคอนรูปหัวใจที่เขารู้ว่าคือใครส่งไลน์มาหาเขาว่าเลิกทำงานแล้วกลับพร้อมกัน หมอกไม่เปิดอ่านและไม่ตอบอะไรกลับไป หมอกยังไม่พร้อมที่จะเจอหน้าพี่คินตอนนี้จริงๆ เขารู้ว่าพี่คินโกรธเขาเรื่องเมื่อเย็น
“เดี๋ยวไปล้างมือแปบก่อนนะ” หมอกบอกกับเพื่อนในระบายสีอยู่ด้วยกันก่อนจะลุกขึ้น ตากลมมองหาเพื่อนสนิทที่ไม่รู้หายไปไหนก่อนจะเดินไปยังบริเวณก๊อกน้ำทันที
พรึ่บ
“อ๊ะ...พี่คิน” หมอกทำหน้าตกใจทันทีที่มีมือหนามาคว้าแขนเขาไว้
“มาคุยกันหน่อยครับ” คินว่าเสียงเรียบก่อนจะดึงแนหมอกให้เดินตามมาทันทีแม้ว่าหมอกทำท่าจะไม่อยากตามไปแค่ไหนก็ตาม
“ปล่อยหมอกนะครับ” หมอกว่าพร้อมพยายามแกะมือตัวเองออก
“เรื่องเมื่อเย็นมันอะไรกันครับ” คินว่าพร้อมมองหน้าหมอกอย่างจริงจัง หมอกก้มหน้าหลบตาจนคินต้องเชยคางอีกคนให้เงยหน้าขึ้นมามอง
“ทำไมต้องทำแบบนั้น หมอกก็รู้ว่าพี่ไม่ได้คิดอะไรกับสีน้ำ พี่รักหมอก ทำไมต้องทำเหมือนอยากจะยกพี่ให้สีน้ำด้วย” คินว่าด้วยความไม่พอใจ เขารู้สึกเจ็บหัวใจไปหมด เจ็บที่เห็นว่าอีกคนพยายามผลักไสเขาไปให้คนอื่น เรารักกันไม่ใช่เหรอ?
“หมอกเคยบอกพี่คินแล้วว่าสีน้ำชอบพี่คิน บางทีพี่คินกับสีน้ำได้มากกว่า...อื้ออออออ” ไม่ทันที่จะพูดจบประโยคมือหนาก็ดึงอีกคนเข้าไปจูบทันที หมอกเบิกตากว้างด้วยความตกใจพยายามดิ้นออกแต่คินไม่ยอม มือหนาล็อคใบหน้าอีกคนเอาไว้พร้อมกับยัดเยียดจูบลงไปอย่างร้อนแรงจนหมอกแข้งขาอ่อนเปลี้ย ลิ้นหนาสอดแทรกเข้ามาเกี่ยวพันกับลิ้นเล็กอย่างเอาแต่ใจเพื่อระบายความไม่พอใจก่อนที่รสจูบจะอ่อนหวานขึ้นจนหมอกต้องรับหลับตาพริ้มลง
“พี่รักหมอก ไม่ว่ายังไงพี่ก็รักหมอก อย่าทำแบบนี้อีกเลยนะครับ พี่เจ็บมาก”คินว่าพร้อมกับตาคมที่สั่นหวั่นไหว หมอกน้ำตาคลอกับคำพูดของอีกคนก่อนจะยอมพยักหน้ารับ คินยกยิ้มก่อนจะดึงอีกคนเข้าไปกอดทันที หมอกกอดตอบอีกคนก่อนจะสะอึกสะอื้นออกมาด้วยความรู้สึกผิด รู้สึกผิดต่อพี่คินและรู้สึกผิดต่อสีน้ำ...ทั้งๆที่บอกว่าจะช่วยสีน้ำแต่ก็ไม่สามารถตัดพี่คินได้ลง ขอโทษนะสีน้ำ
“กลับบ้านกันนะเดี๋ยวพี่ไปส่ง” คินว่า หมอกพยักหน้ารับก่อนที่ทั้งคู่จะพากันเดินออกไปทันที...คินพาหมอกมาส่งที่หน้าบ้านแบบทุกครั้ง หมอกนั่งนิ่งตลอดทางเพราะในใจกำลังคิดอยู่ว่าควรจะบอกพี่คินเรื่องพ่อกับแม่ของเขาดีมั้ย ใจหนึ่งก็บอกว่าให้บอกจะได้ช่วยกันพาทางออกแต่อีกใจก็กลัว...กลัวว่าบอกไปเรื่องมันจะบานปลายไปกันใหญ่ ถ้าพี่คินไปเจอพ่อกับแม่ ถ้าพ่อกับแม่รู้ว่าพี่คินกับเขาคบกัน รู้ว่าเขาคบกับผู้ชาย กลัวว่าพ่อกับแม่จะโกรธ พ่อกับแม่จะเสียใจและไม่ยอมให้เขาพบกับพี่คินอีกเขากลัว...
“คิดอะไรอยู่หืม?” คินถามขึ้นเมื่อเห็นว่าหมอกนั่งนิ่งพร้อมกับทำหน้าเคร่งเครียด แม้ว่ารถจะขับมาจอดหน้าบ้านแล้วแต่ก็ยังคงนั่งนิ่ง
“พี่คินครับ...” หมอกหันหน้ามามองคนรัก
“ว่าไงครับ หืม?” คินตอบรับพร้อมกับลูบหัวอีกคนเบาๆอย่างอ่อนโยนและเพราะความอ่อนโยนของอีกคนก็ทำให้หมอกหัวใจอ่อนยวบ
“รักนะครับ” หมอกพูดออกมา คินกยิ้มกับคำพูดของคนรักก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปประกบจูบอีกคนแผ่วเบาและผละออกมา
“รักเหมือนกันครับ” หมอกยกยิ้มแต่ในใจกลับร้องไห้จนเจ็บไปถึงขั้วหัวใจ บางทีคงต้องขอยื้อเวลาอีกสักนิด ยื้อเวลาจนกว่าเขาจะมีความกล้าพอ
ดราม่าๆๆๆๆ ดราม่าวนไปค่า แต่งไปก็สงสารหมอก คือถ้าเป็นเราคงอึดอัดไปหมด นั่นก็ไม่ได้ นี่ก็ไม่ได้ แง้ๆๆๆ ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ
___จางบิวตี้___
-
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
-
ก็เข้าใจความคิดของหมอกนะ แต่ก็ยังไม่ชอบการกระทำของหมอกอยู่ดี
-
:z3: :z3:
-
สงสารหมอกนะแต่ไม่อยากให้หมอกทำแบบนี้ เฮ้ออ
-
หมอกบอกเถอะะะะะะะะ ได้โปรดดดดดดดด :z3: :z3: :z3:
-
แง๊ๆๆๆ น้ำตาไหลเลยอ่ะ
สงสารทั้งหมอก ทั้งพี่คิน (T_T)
-
สงสารหมอห สงสารพี่คิน ไม่ชอบสีน้ำเลย
-
ดราม่าวนไปจ้าาาาา
ดีงามมมม ต่ออีกๆๆ
อยากเห็นวันที่ฟ๊อกรักสีน้ำ
-
Fox 5
สีน้ำมาเรียนในวันจันทร์ด้วยความรู้สึกแปลกไม่ใช่น้อย เดินผ่านใครทีก็ต้องมีแต่คนมองตามตลอดซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่ชินอย่างมาก รู้เว้ยว่าสีหัวมันเด่นแต่จำเป็นต้องมองกันขนาดนั้นมั้ย! สีน้ำเร่งฝีเท้าเดินเร็วขึ้นก่อนจะเดินมาถึงห้องเรียนที่มีเรียนดรออิ้งในตอนเช้านี้
“สีน้ำ!!” หมอกเรียกสีน้ำเสียงดังทันทีที่เพื่อนสนิทเดินเข้ามาในห้อง สีน้ำทำหน้านิ่งนิดๆเมื่อเห็นหมอก ในใจไม่อยากจะเสวนาด้วยแต่แผนการของอีกคนคือให้สีน้ำทำตัวปกติ ในเมื่อหมอกทำตัวปกติได้สีน้ำก็ต้องทำตัวปกติได้
“ว้าว สีผมใหม่ น่ารักจัง” หมอกว่าพร้อมรอยยิ้มกว้าง สีน้ำน่ารักจริงๆสำหรับเขา อีกคนผิวขาวทำสีผมอะไรก็เหมาะอีกทั้งพอทำสีนี้ยิ่งช่วยขับผิวของอีกคนให้ดูขาวใสยิ่งขึ้นอีกด้วย
“น่ารักเหรอ?” สีน้ำเลิกคิ้วถาม หมอกพยักหน้ารับยิ้มๆ
“น่ารักพอที่จะจีบพี่คินได้มั้ย?” หมอกทำตาโตทันทีกับคำถามของเพื่อนสนิทก่อนจะปรับสีหน้าให้เป็นปกติ
“สีน้ำหมายความว่าไงเหรอ?” หมอกพยายามบังคับเสียงตัวเองไม่ให้สั่น
“ก็หมอกเคยยุให้เราจีบพี่คิน เราคิดๆดูแล้ว ลองดูก็ไม่เสียหายไม่ใช่เหรอ หมอกเคยบอกว่าเราน่ารัก เราก็จะพยายามทำตัวเองให้น่ารัก เปลี่ยนตัวเองให้พี่คินหันมาสนใจ” สีน้ำว่าหน้านิ่งซึ่งตากลมก็มองไปที่เพื่อนสนิทที่ยืนทำหน้ากลืนไม่เข้าคลายไม่ออกอยู่ หมอกนิ่งไปสักครู่ก่อนจะยิ้มออกมา
“อื้ม...ลองดูเลยๆ สีน้ำน่ารักแบบนี้พี่คินต้องสนใจแน่ๆ” แม้ปากจะพูดออกมาแบบนั้นแต่ใครจะรู้ว่าในใจของหมอกมันเจ็บแค่ไหน...แม้ว่าจะเปลี่ยนบุคลิกภายนอกแต่สีน้ำยังไงก็ยังคือสีน้ำ แม้ว่าจะทำปากเก่งกับหมอกแต่ความจริงแล้วเขาก็ไม่กล้าทำหรอก อยู่ๆจะให้เข้าไปจีบตรงๆ เขาไม่ได้มั่นหน้าขนาดนั้นนะเว้ย คงต้องรอแผนการจากไอ้หมาจิ้งจอกนั่นที่ไม่รู้เป็นบ้าอะไรส่งไลน์สั่งให้เขาซื้อข้าวมาให้ที่ห้องสาขาของตัวเอง ได้ข่าวว่าเขาไม่ใช่เบ๊มั้ย
“เข้ามาดิ” ฟ็อกซ์พูดขึ้นเมื่อหันมาเห็นสีน้ำยืนอยู่หน้าห้องช็อปของภาควิชาตัวเอง สีน้ำเดินเข้าไปข้างในก่อนจะชะงักเมื่อเห็นว่ามีใครบางคนอยู่ด้วย...พี่คิน
“ข้าวมึงอ่ะ” สีน้ำว่าพร้อมยื่นข้าวให้ฟ็อกซ์
“ของกูที่ไหน ของพี่คิน พี่เขาฝากกูซื้อ กูเห็นมึงจะมาหากูพอดีเลยฝากให้ซื้อให้”ฟ็อกซ์ว่าพร้อมพยักพเยิดให้สีน้ำไปหาอีกคน คินหันมาเห็นสีน้ำพอดีก่อนจะเลิกคิ้วนิดๆแล้วเดินมาหา
“ทำสีผมใหม่เหรอ?” คินถามขึ้น สีน้ำทำหน้าตกใจนิดๆที่อีกคนเดินเข้ามาคุยกับเขา ให้ตายสิ...ใจสั่นอีกแล้ว
“เอ่อ...ครับ” สีน้ำอยากจะตบปากตัวเองเหลือเกินที่แม่งสั่นแบบนี้
“น่ารักดิพี่” ฟ็อกซ์ถามขึ้น สีน้ำหันไปถลึงตาใส่อีกคนทันทีแต่ฟ็อกซืกลับกระตุกยิ้ม
“อื้ม...ดูดีขึ้นเยอะเลย” คินว่ายิ้มๆ สีน้ำหน้าร้อนผ่าวทันทีกับคำชมของอีกคนก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าต้องเอาข้าวให้อีกคน
“เอ่อ...ข้าวครับพี่คิน” คินทำหน้างงๆก่อนจะหันไปมองฟ็อกซ์
“นี่มึงใช่สีน้ำให้ซื้อมาเหรอ?”
“มันจะมาหาผมพอดีน่ะพี่” ฟ็อกซ์ตอบพลางยักไหล่ สีน้ำเบ้ปากใส่อีกคนนิดๆจะมาหาอะไรวะแม่งส่งไลน์สั่งให้เขามานะได้ข่าว คินพยักหน้ารับก่อนจะรับข้าวมาจากสีน้ำพร้อมส่งเงินให้
“กิ๊กกันอยู่เหรอ?” คินถามยิ้มๆ สีน้ำเบิกตากว้างอย่างตกใจทันที ฟ็อกซืเองก็ชะงักมือที่กำลังติดกาวโมเดล
“ไม่ใช่นะพี่ๆๆ” สีน้ำปฏิเสธเสียงรัว
“ฮ่าๆๆ พี่ล้อเล่นน่ะ รู้หรอกว่าเราไม่ใช่สเปคหมอนี่” คินหัวเราะออกมาที่ได้แกล้งรุ่นน้องก่อนจะยีหัวสีน้ำเบาๆอย่างหยอกๆ สีน้ำชะงักกับการกระทำของอีกคนพร้อมกับหัวใจที่เต้นแรง
“พูดงี้หมายความว่าไงพี่” ฟ็อกซ์ถามพร้อมกระตุกยิ้ม
“ก็สเปคมึงต้องขาวๆ หน้าอกโตๆไม่ใช่เหรอ” คินว่าขำๆ ฟ็อกซ์เองก็ขำตามก่อนจะลุกขึ้นแล้วเอามือมาพาดไหล่สีน้ำเอาไว้
“แต่บางทีผมก็ชอบแบบตัวขาวๆ หัวฟ้าๆ หน้าอกแบนๆนะพี่”...สีน้ำไม่ชอบใจในมุขของอีกคน รู้นะว่าพูดเล่นแต่แม่งมันทำให้เขารู้สึกแปลกๆนะเว้ย ตลอดทางที่เดินกลับห้องสาขาตัวเองแทนที่จะคิดเรื่องพี่คิน คิดถึงคำชมที่พี่คินชมว่าน่ารักกลับคิดถึงคำพูดของไอ้หมาจิ้งจอกนั่นแทน แม่งบ้า! เออ...เขามันบ้า รู้ตัวดี
“ไปไหนมาเหรอสีน้ำ” หมอถามขึ้นเมื่อเห็นสีน้ำเข้ามาในห้อง
“ห้องสาขาสถาปัตน่ะ” สีน้ำตอบก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆหมอก
“ไปทำไมเหรอ?” สีน้ำกำลังจะตอบว่าไปเจอฟ็อกซ์แต่นึกขึ้นได้ว่าเขาเองก็เจอพี่คินเหมือนกัน เขาควรจะพูดอะไรออกไปสักหน่อยมั้ย
“ไปหาเพื่อนน่ะ แต่เจอพี่คินด้วยนะ” สีน้ำว่าพร้อมมองหน้าหมอกยิ้มๆ หมอกชะงักไปนิดก่อนจะยิ้มตาม
“จริงเหรอๆๆ แล้วเป็นไงบ้าง”
“พี่คินถามเราว่าทำสีผมเหรอ? แถมยังบอกว่าน่ารักด้วย” สีน้ำว่าพร้อมทำหน้าเขินแต่ตากลมกลับจดจ้องไปที่ปฏิกิริยาของเพื่อนสนิท
“อื้ม...ดีจังๆๆ งี้สีน้ำก็พัฒนาขึ้นมาอีกก้าวแล้วนะ ต่อไปสีน้ำต้องชวนพี่คินคุยเยอะๆนะ พี่คินชอบคนเฟรนลี่ ชอบคนคุยเก่ง” หมอกว่าด้วยใบหน้ายิ้มแย้มเช่นเคย
“เหมือนหมอกน่ะเหรอ?” หมอกชะงักกับคำถามของเพื่อน
“เอ่อ...”
“เราแค่เปรียบเปรยน่ะ ก็หมอกเฟรนลี่ คุยเก่งกับทุกคนนี่” สีน้ำว่าต่อเมื่อเห็นเพื่อนหน้าถอดสี หมอกยกยิ้มอีกครั้งก่อนจะพูดออกมา
“อื้ม...แต่ให้พี่คินชอบแบบสีน้ำดีกว่า อย่าให้ชอบแบบเราเลย”...คงไม่ทันแล้วมั้งหมอก เหอะๆ...วันนี้สีน้ำเลิกเรียนเกือบสองทุ่มซึ่งถือว่าเร็วกว่าปกติ ก็นะ...เด็กสถาปัตนี่หน่า เลิกเรียนไม่เป็นเวลาอยู่แล้ว บางวันทำงานกันยันดึกยันดื่น บางวันยันเช้าก็มี สีน้ำเดินออกมาจากตึกคณะที่ยังมีแสงไฟเปิดอยู่ตลอดเวลา หอพักของเขาแม้ว่าจะไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยแต่ถ้าเรียนดึกมากเกินไปรถเมล์หมดก็ต้องเดินเอาซึ่งวันนี้ถือว่าโชคดีที่เลิกเรียนเร็ว
“นาย...” เสียงหนึ่งดังขึ้นทำให้สีน้ำหันไปมอง ตากลมมองคนตรงหน้าอย่างงงๆเพราะก็ไม่ได้รู้จักอะไรกันมาก่อน
“เรา?” สีน้ำชี้มาที่ตัวเองอย่างงงๆ
“อื้มๆ เราชื่อเค เรียนคณะเภสัช” สีน้ำพยักหน้ารับอย่างงงๆที่อยู่ๆก็มีคนมาแนะนำตัวกับตัวเองในเวลานี้ที่ป้ายรถเมล์แบบนี้
“เอ่อ...” เคอึกอักไปนิดนึงก่อนจะยื่นโทรศัพท์มาที่สีน้ำ
“ขอไลน์หน่อยได้มั้ย” สีน้ำชะงักไปทันทีกับการกระทำที่จู่โจมของอีกคน เดี๋ยวนะๆ นี่มันอะไรกันวะ
“เดี๋ยวนะๆ รู้จักเราหรือยัง ถึงได้มาขอไลน์แบบนี้” สีน้ำถามอย่างไม่เข้าใจ
“อืม...เห็นเมื่อตอนกลางวันที่โรงอาหาร เห็นว่าชื่อสีน้ำ น่ารักดีก็เลย...” เคทำหน้าเขินๆ
เอี๊ยดดดดดด
เสียงล้อรถที่ครูดไปกับพื้นถนนทำให้สีน้ำและเคหันไปมองทันทีก่อนที่รถคันหรูที่สีน้ำพอจะคุ้นตาอยู่ขับมาจอดที่ป้ายรถเมล์ที่สีน้ำยืนอยู่
“ขึ้นมาเดี๋ยวไปส่ง” ฟ็อกซ์เปิดกระจกลงมาพร้อมพูดขึ้น สีน้ำมองหน้าฟ็อกซ์และเคสลับกันไปมาก่อนจะทำท่าจะไปขึ้นรถฟ็อกซ์ทันทีเพราะรู้สึกกระอักกระอ่วนในสถานการณ์ตอนนี้ไม่น้อย
“เดี๋ยวสิสีน้ำ ยังไม่ได้ให้ไลน์เราเลย” เคพูดขึ้นเมื่อสีน้ำทำท่าจะขึ้นรถฟ็อกซ์
“ขอโทษนะ เรามีแฟนแล้ว” สีน้ำว่าก่อนจะขึ้นรถฟ็อกซ์ไปทันที...
“หึๆ เปลี่ยนตัวเองวันเดียวมีคนมาจีบเลยหรือไง” ฟ็อกซ์พูดขึ้นขณะที่กำลังขับรถ เหตุการณ์เมื่อกี้ก็พอจะเดาอะไรได้ง่ายว่าอีกคนคงโดนหมอนั่นจับมา
“ดีที่ไหน” สีน้ำเบ้ปาก
“ทำไมล่ะ มีคนชอบเยอะๆไม่ดีหรือไง” ฟ็อกซ์กระตุกยิ้ม
“กูไม่ใช่มึงที่จะดีใจเวลามีคนชอบเยอะๆ สำหรับกูแค่พี่คินชอบคนเดียวก็พอ”ฟ็อกซ์แสยะยิ้มกับคำพูดของอีกคนก่อนที่รถคันหรูจะจอดลงที่หน้าหอพักของสีน้ำแล้วร่างสูงหันมามองหน้าสีน้ำทันที
“หึๆ รักเดียวใจเดียวจังนะ” สีน้ำชะงักเมื่อตาคมมองเข้ามาในนัยน์ตาของเขาก่อนจะเบนหน้าหนี
“เออ รักเดียวใจเดียวเว้ย กับใครกูก็ไม่รู้สึกอะไรด้วยทั้งนั้นแหละ” ไม่รู้ว่าประโยคหลังสีน้ำต้องการจะบอกอะไรกับตัวเองกันแน่ ทั้งๆที่พูดออกไปแบบนั้นแต่ทำไมอวัยวะในหน้าอกด้านซ้ายถึงได้รู้สึกสั่นไหวแปลกๆ ณ ตอนนี้
“แน่ใจ?” ฟ็อกซ์ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ทำเอาสีน้ำผงะทันที
“อะ...เออ แน่ใจดิวะ” สีน้ำตอบอย่างไม่เต็มเสียงนัก รู้สึกร้อนผ่าวไปทั่วใบหน้าแบบแปลกๆ
“หึๆ งั้นก็เตรียมเริ่มแผนต่อไปได้เลย” ฟ็อกซืว่าก่อนจะผละออกมาจากอีกคน สีน้ำหันมามองอีกคนก่อนจะขมวดคิ้วอย่างสงสัย
“ศุกร์นี้กูนัดกินเหล้ากับพวกพี่คิน และมึงก็ต้องไป” ฟ็อกซ์ตอบให้อีกคนหายสงสัยทันที
โอ๊ยๆๆๆๆ อะไรกันวะคู่นี้ อิหมาจิ้งจอกนี่ยังไง ให้เขาอ่อยคนอื่นแต่ตัวเองกลับอ่อยเขา55555555 เรื่องนี้ไร้พล็อตจริงๆนะคะ แต่งไปตามความรู้สึก พล็อตเปลี่ยนได้ตลอดเวลา 55555 ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ
___จางบิวตี้___
-
:katai1: :katai1: :katai1:
-
:ling1: :ling1:
-
เดี๋ยวก็เสร็จฟ็อกซ์ บอกแล้วบ้านนี้ชะนีไม่มีสิทธิ์ 555
-
ฉันชอบความเจ้าเล่ห์ของfox จริงๆ ลุ้นให้สีน้ำแย่งพี่คินมาให้ได้ ชอบคนเลวอะ ตัวละครแบดๆนี่ยิ่งชอบเลย :hao3: :z2: o18 :katai3:
-
สงสารหมอก
สีน้ำรู้ไม๊ ว่าเพื่อนเจ็บ
หรือไม่คิด..ว่าเป็นเพื่อน
-
Fox 6
และแล้ววันศุกร์ก็มาถึง...สีน้ำมองร้านเหล้าตรงหน้าที่เขาเองก็ไม่เคยมาสักครั้งเพราะเป็นพวกไม่เข้าสังคมสักเท่าไหร่แต่เพราะวันนี้จำเป็นจริงๆเลยต้องมา สีน้ำสำรวจตัวเองที่อยู่ในชุดเสื้อยืดสีดำคอวีพอดีตัวและกางเกงขาเดฟสีดำแนบไปกับขาทำให้เห็นความเรียวบางของขาได้อย่างชัดเจน เขาไม่ได้เลือกเองนะชุดนี้อ่ะ ไอ้คนที่บงการเบื้องหลังต่างหากที่เลือกให้ สีน้ำเดินเข้ามาในร้านเหล้าก่อนจะกวาดสายตาหาอีกคนที่เป็นคนบอกให้เขามา
พรึ่บ
มือหนาที่พาดเข้าที่ไหบ่ทำให้สีน้ำสะดุ้งทันทีก่อนจะหันไปจิกตาใส่เมื่อรู้ว่าเป็นใคร
“มองหากูอยู่หรือไง” ฟ็อกซ์ถามขึ้นพร้อมกับกระตุกยิ้มมุมปาก
“เออดิ แล้วนั่งไหน” สีน้ำถามขึ้น
“ตรงโน้น” ฟ็อกซ์ว่าก่อนจะเอามือออกจากไหล่บางแล้วเปลี่ยนมาจับมืออีกคนให้เดินตามเข้าไปในร้าน สีน้ำมองมือหนาที่จับมือตัวเองไว้ด้วยความรู้สึกแปลกๆหัวใจขึ้นมาอีกครั้ง
“กูเดินเองได้” สีน้ำว่าพร้อมกับพยายามจะเอามือออกจากมืออีกคน
“คนมันเยอะ” ฟ็อกซ์ว่าเสียงเรียบและไม่ยอมปล่อยมืออีกคนก่อนจะพาอีกคนไปยังโต๊ะที่ตัวเอง เพื่อนๆและรุ่นพี่นั่งอยู่
“อ้าวสีน้ำ” เป็นคินที่ทักขึ้นก่อนเพราะไม่คิดว่าจะเจอคนๆนี้ที่นี่
“เอ่อ...สวัสดีครับ” สีน้ำหันไปทักทายอีกคนทันที
“พอดีมันอยากมาด้วยก็เลยพามา” ฟ็อกซ์พูดขึ้นก่อนจะดึงสีน้ำให้นั่งลงข้างๆตัวเองซึ่งอีกข้างของสีน้ำเป็นพี่คิน สีน้ำตกใจไม่น้อยทำท่าจะขอเปลี่ยนที่แต่ฟ็อกซ์ก็ส่ายหน้าเป็นเชิงว่าให้เขานั่งตรงนี้ ไอ้ดีมันก็ดีที่ได้ใกล้ชิดคนที่ชอบแต่อีกใจมันก็สั่นไหวตื่นเต้นไปหมด...ยิ่งดึกบรรยากาศในร้านก็ยิ่งคึกคัก เพื่อนของฟ็อกซ์และรุ่นพี่บางคนพากันออกไปแดนซ์แล้วทำให้ที่โต๊ะเหลือเพียงสามคนคือฟ็อกซ์ สีน้ำและคินเท่านั้น
“เมาหรือยัง” ฟ็อกซ์กระซิบถามสีน้ำที่ตอนนี้ใบหน้าใสเริ่มแดงระเรื่อ
“นิดนึง” สีน้ำว่า แม้ว่าจะกินเหล้าไม่บ่อยแต่สีน้ำก็รู้สึกว่าตัวเองคอแข็งไม้น้อยขนาดกินไปตั้งหลายแก้วยังครองสติได้เลย
“แกล้งเมาแล้วอ่อยพี่คินซะ” สีน้ำเบิกตากว้างทันทีกับคำสั่งของอีกคน
“กู...”
“อย่าทำให้เสียโอกาสนี้ไป กูว่าพี่คินก็เริ่มกรึ่มๆแล้วเหมือนกัน” ฟ็อกซ์หันไปมองอีกคนที่เริ่มเมาแล้วเช่นเดียวกัน
“อ่อยไง กูทำไม่เป็น” สีน้ำว่าพร้อมกับทำหน้ากลืนไม่เข้าคลายไม่ออก ฟ็อกซ์ไม่ตอบแต่กลับกระตุกยิ้มก่อนจะผลักสีน้ำจนเซไปปะทะแผงอกของคิน
“อ๊ะ” สีน้ำร้องออกมาก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาสบตาคินในจังหวะที่ร่างสูงเองก็มองมาที่สีน้ำเช่นกัน
“เมาแล้วเหรอ?” คินถามสีน้ำขึ้นเมื่อสังเกตเห็นว่าใบหน้าใสขึ้นสีระเรื่อ
“มันน่าจะเมาแล้ว ผมฝากมันหน่อยแล้วกันนะพี่” ฟ็อกซ์ว่าก่อนจะหันมากระตุกยิ้มให้สีน้ำก่อนจะลุกออกจากโต๊ะไป สีน้ำทำท่าจะเอนตัวกลับเพราะรู้สึกแปลกๆถ้าต้องนั่งผิงแผงอกอีกคนไว้แบบนี้
“ถ้าเมาก็ไม่ต้องฝืนหรอกนะ” คินว่าเสียงนุ่มซึ่งก็ทำให้สีน้ำหัวใจเต้นรัว ตากลมหันไปสบตากลับตาคมอีกครั้ง
“ถ้าผมพิงพี่แบบนี้ พี่ไม่รำคาญเหรอครับ” สีน้ำถามขึ้น
“ไม่หรอก ดีกว่าให้เราหัวทิ่มนะ” คินว่ายิ้มๆซึ่งเป็นรอยยิ้มแบบพี่ชายให้กับน้องชายมากมายซึ่งสีน้ำสัมผัสได้ สีน้ำรู้สึกไม่พอใจนิดๆที่อีกคนมีปฏิกิริยาแบบนี้ ไหนเคยบอกว่าเขาน่ารักไง ไม่สนใจเขาบ้างเลยเหรอ? หรือว่าในใจพี่คินมีแต่หมอกเพียงคนเดียว พอคิดถึงเพื่อนสนิทที่ตอนนี้รู้สึกไม่อยากจะสนิทด้วยแล้วสีน้ำก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา ความโกรธ ความอยากเอาชนะปะทุขึ้นมาทันที
“งั้นรบกวนละกันนะครับ” สีน้ำว่าก่อนจะยิ้มยั่วให้คินอย่างไม่รู้ตัว คินชะงักไปนิดๆกับรอยยิ้มของอีกคนซึ่งแปลกตาอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน
“เอ่อ...แล้วเราไปสนิทกับฟ็อกซ์มันได้ไง” คินรีบเปลี่ยนเรื่องทันที
“อืม...ก็เพราะว่าฟ็อกซ์กำลังช่วยอะไรผมบางอย่าง” สีน้ำตอบพร้อมกับยกแก้วตัวเองขึ้นมากระดกดื่มแต่ไม่รู้ว่าความตั้งใจยั่วหรือว่าอะไรถึงได้แกล้งทำเป็นดื่มเหล้าหกจนแอลกอฮอล์สีอ่อนไหลลงมาที่คางและลำคอขาวทันที
“เปื้อนหมดแล้ว พี่ว่าสีน้ำเลิกกินเถอะ” คินว่าพร้อมกับแย่งแก้วเหล้าในมือสีน้ำมาถือไว้ สีน้ำไม่ยอมเอามือไปจับมืออีกคนที่จับแก้วเขาไว้พร้อมกับสบตาคมอีกครั้ง
“งั้นพี่คินก็เช็ดให้ผมสิครับ”...ฟ็อกซ์ที่ยืนมองเหตุการณ์ทั้งหมดอยู่อีกมุมหนึ่งก็กระตุกยิ้มอย่างพึงพอใจในการกระทำของอีกคน รู้สึกว่าเลือกคนไม่ผิดจริงๆ ไม่เสียแรงที่พาไปเปลี่ยนแปลงตัวเอง ก็นะ...คนเรามันต้องมีด้านมืดกันทั้งนั้นแม้ว่าจะใสซื่อเหมือนอีกคนก็ตาม ตอนนี้ฟ็อกซืกำลังรู้สึกว่าเกมส์นี้กำลังสนุกมากจริงๆ ว่าแล้วมือหนาก็กดถ่ายรูปสีน้ำกับคินก่อนจะสั่งไปที่ไลน์ของใครบางคนทันที หึๆ มันจะสนุกกว่านี้ถ้ามีบุคคลที่สามรับรู้ ว่ามั้ย?
“ฟ็อกซ์ จำพี่ได้มั้ย?” เสียงหนึ่งดังขึ้นทำให้ฟ็อกซ์หันไปมองทันที
“ครับ?” ฟ็อกซ์เลิกคิ้วนิดๆเพราะจำอีกคนไม่ได้จริงๆ ก็นะ...ในชีวิตของเขามีผ็หญิงวนเวียนอยู่ตลอดไม่แปลกที่เขาจะจำไม่ได้
“พี่มีดี้ไง ที่เจอกันที่สยามวันก่อน ลืมพี่เหรอ น่าน้อยใจชะมัด” มีดี้ว่าพร้อมทำหน้าน้อยอกน้อยใจเสียเต็มประดา
“ขอโทษครับ อย่าโกรธผมเลยนะครับ” ฟ็อกซืว่าพร้อมแสร้งทำหน้ารู้สึกผิด
“ใครจะโกรธลงล่ะแบบนี้ ว่าแต่วันนี้มากับใครเหรอ?” มีดี้ถามพร้อมกวาดสายตามองก็เห็นว่าฟ็อกซ์ยืนอยู่คนเดียว
“กับเพื่อนและรุ่นพี่ครับ”
“งั้น...ฟ็อกซ์ก็ว่างน่ะสิ” มีดี้ว่าพร้อมกับกรีดมือไปที่กระดุมเสื้อเชิ้ตสีดำของอีกคนอย่างยั่วยวน ตากลมที่กรีดด้วยอายไลน์เนอร์สบเข้าที่ตาคมของฟ็อกซ์อย่างแสดงความต้องการอย่างชัดเจน
“แล้วถ้าบอกว่าว่างล่ะครับ” ฟ็อกซ์ก้มลงมากระซิบข้างหูหญิงสาว มีดี้ยกยิ้มก่อนจะจุ๊บที่แก้มสากเบาๆ
“งั้นคงต้องคุยกันยาวหน่อยว่ามั้ย?”...อยู่ๆพี่คินก็ขอตัวกลับก่อน สีน้ำรู้ว่าเขารุกอีกคนเกินไปและพี่คินคงรู้สึกแปลกไปหมด สีน้ำนั่งกระดกเหล้าด้วยความหงุดหงิดยิ่งมองหาอีกคนที่สั่งให้เขามาแล้วไม่เจอก็ยิ่งหงุดหงิดเข้าไปใหญ่ สีน้ำตั้งใจจะกลับเพราะคิดว่าอยู่ต่อก็ไม่ได้อะไรในเมื่อพี่คินก็กลับไปแล้ว
“อ้าวไอ้คินล่ะครับ?” ถ้าจำไม่ผิดพี่คนนี้ชื่อพี่แทนเป็นเพื่อนสาขาเดียวกับพี่คินถามสีน้ำขึ้น
“กลับไปแล้วครับ” สีน้ำตอบสั้นๆเพราะอย่างที่บอกถ้าไม่สนิทเขาก็จะเหมือนเป็นคนที่ปฏิสัมพันธ์ติดลบเลยทีเดียว
“เมาแล้วเหรอ หน้าแดงเชียว” แทนถามพร้อมกับมองสีน้ำยิ้มๆ
“นิดนึงครับ” สีน้ำตอบแต่ไม่ได้มองหน้าอีกคนเพราะเอาแต่มองหาฟ็อกซ์ที่ไม่รู้ไปอยู่ไหน
“เอ่อ...งั้นผมขอตัวกลับก่อนดีกว่าครับดึกแล้ว” สีน้ำว่าอีกครั้งก่อนทำท่าจะลุกขึ้นแต่แทนก็พูดขึ้นก่อน
“เดี๋ยวสิ นั่งดื่มเป็นเพื่อนพี่ก่อน จะทิ้งให้พี่นั่งคนเดียวเหรอ?” แทนว่าพร้อมทำเสียงอ่อย สีน้ำกัดปากอย่างครุ่นคิดก่อนจะยอมนั่งลงที่เดิม แทนยกยิ้มกับการกระทำของอีกคน
“งั้นเดี๋ยวพี่ไปสั่งเครื่องดื่มอ่อนๆให้ดีกว่า” แทนว่าก่อนจะลุกจากเก้าอี้แล้วเดินตรงไปที่เคาน์เตอร์บาร์ทันที แทนกลับมาพร้อมกับเครื่องดื่มค็อกเทลทรงสูงสีสวบก่อนจะยื่นให้สีน้ำ สีน้ำรับมาค่อยๆจิบเพราะคิดว่าตัวเองดื่มไปเยอะพอสมควรแล้ว ถ้ามากกว่านี้เขาได้เมาจริงๆแน่...สีน้ำดื่มเครื่องดื่มจนหมดแก้วก่อนจะรู้สึกแปลกๆขึ้นมารู้สึกร้อนวูบวาบไปหมดทั้งตัว
“เป็นอะไรหรือเปล่า” แทนถามขึ้นเมื่อเห็นว่าสีน้ำมีท่าทางแปลกๆทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจว่าอีกคนเป็นอะไร
“เอ่อ...ขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะครับ” สีน้ำว่าพร้อมลุกขึ้นแต่เพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่ดื่มไปตั้งแต่หัวค่ำทำให้สีน้ำเซเล็กน้อย แทนรีบเข้ามาจับตัวสีน้ำไว้ทันทีและพอมือหนาจับเข้าที่แขนบางสีน้ำก็สะดุ้งทันที เพราะมันรู้สึกร้อนผ่าวไปทั่วตัว ร้อนรุ่มไปหมด
“ให้พี่พาไปนะ” แทนว่าพร้อมกับยกยิ้ม สีน้ำมองหน้าอีกคนอย่างไม่ค่อยไว้ใจนักแต่ก่อนที่จะพูดอะไรขึ้นเสียงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้น
“เดี๋ยวผมพาเพื่อนผมไปเองพี่”
กรี๊ดดดดดดด เกิดอะไรขึ้น!!! น่าจะเดากันได้นะคะ 555555 จะเป็นยังไงต่อให้เดา? เดาแล้วเม้นด้วยนะ ห้ามเดาในใจ!
___จางบิวตี้___
-
ท่าทางจะเสร็จฟ็อกซ์เร็วกว่าที่คิด เพราะยาของคนอื่นแท้ๆ
-
:katai1: :katai1: :katai1:
-
อือหือ สีน้ำเส็ดแน่ค่าาา
-
รอตอนต่อไปนะคับ
-
:z13: :z13: :z13:
-
Fox’s Love 3
( Kin x Meok )
หมอกตกใจไม่น้อยที่เจอสีน้ำในลุคผมสีฟ้าแบบนี้ บอกได้ว่าทั้งแปลกตาและน่ารัก สีน้ำเป็นคนผิวขาวมากเพราะฉะนั้นไม่ว่าจะทำผมสีอะไรก็ดูเข้ากันและช่วยขับผิวขาวนั้นให้สว่างมากยิ่งขึ้น สีน้ำบอกกับเขาว่าเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อจะจีบพี่คินหมอกชะงักไปทันทีกับคำพูดนั้น แม้ว่าปากจะยิ้ม จะพูดยุยงส่งเสริมเพื่อนแต่ในใจกลับกังวลไม่ใช่น้อย ไม่ใช่ว่าไม่เชื่อมั่นในคนรักแต่เป็นเขาเองไม่ใช่เหรอที่ต้องการแบบนั้นแต่พอสีน้ำจะทำจริงๆเขากลับไม่ยอมขึ้นมา
“ไปไหนมาเหรอสีน้ำ” หมอถามขึ้นเมื่อเห็นสีน้ำเข้ามาในห้อง เพราะหลังจากที่พักกลางวันสีน้ำก็หายออกไป
“ห้องสาขาสถาปัตน่ะ” สีน้ำตอบก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆหมอก
“ไปทำไมเหรอ?” หมอกถามพร้อมทำหน้าสงสัยเพราะปกติสีน้ำก็ไม่ได้รู้จักใครนอกจากเขา
“ไปหาเพื่อนน่ะ แต่เจอพี่คินด้วยนะ” สีน้ำว่าพร้อมมองหน้าหมอกยิ้มๆ หมอกชะงักไปนิดก่อนจะยิ้มตามแม้ว่าในใจจะไม่ได้ยิ้มเลย
“จริงเหรอๆๆ แล้วเป็นไงบ้าง”
“พี่คินถามเราว่าทำสีผมเหรอ? แถมยังบอกว่าน่ารักด้วย” สีน้ำว่าพร้อมทำหน้าเขิน หมอกหุบยิ้มทันทีกับคำพูดของสีน้ำ ใบหน้าใสหม่นลงอย่างเห็นได้ชัดแต่เจ้าตัวก็พยายามยิ้มอีกครั้ง
“อื้ม...ดีจังๆๆ งี้สีน้ำก็พัฒนาขึ้นมาอีกก้าวแล้วนะ ต่อไปสีน้ำต้องชวนพี่คินคุยเยอะๆนะ พี่คินชอบคนเฟรนลี่ ชอบคนคุยเก่ง” หมอกว่าด้วยใบหน้ายิ้มแย้มเช่นเคย
“เหมือนหมอกน่ะเหรอ?” หมอกชะงักกับคำถามของเพื่อน หมอกมองหน้าสีน้ำอย่างตกตื่นทันที
“เอ่อ...”
“เราแค่เปรียบเปรยน่ะ ก็หมอกเฟรนลี่ คุยเก่งกับทุกคนนี่” สีน้ำว่าต่อเมื่อเห็นเพื่อนหน้าถอดสี หมอกยกยิ้มอีกครั้งก่อนจะพูดออกมา
“อื้ม...แต่ให้พี่คินชอบแบบสีน้ำดีกว่า อย่าให้ชอบแบบเราเลย”...วันนี้หมอกกลับบ้านพร้อมกับคินตามปกติ หมอกไม่ได้ถามอีกคนว่าเจอสีน้ำแล้วเป็นยังไงบ้างเพราะไม่อยากทะเลาะกับคนรักเรื่องนี้อีก
“ศุกร์นี้ไปนอนคอนโดพี่มั้ย” คินถามขึ้นขณะที่จอดรถหน้าบ้านหมอก
“คิดจะแกล้งอะไรหมอกหรือเปล่าเนี่ย” หมอกแกล้งถามกลับ คินยกยิ้ม
“แกล้งอะไรครับ พี่ไม่เคยแกล้งอะไรเลย” คินว่าพร้อมทำหน้าซื่อตาใส หมอกเบ้ปากใส่อีกคน
“ชิ ครั้งก่อนก็แกล้ง” หมอกอุบอิบคนเดียวแต่คินกลับได้ยินเต็มสองหู
“แบบนั้นไม่ได้เรียกแกล้งนะครับ รียกว่ารักต่างหาก” หมอกหน้าแดงทันทีกับคำพูดของอีกคน ยิ่งคิดถึงเหตุการณ์คืนนั้นแล้วยิ่งร้อนผ่าวไปทั้งหน้า ร่างสูงที่ทาบทับร่างกายของเขา ร่างสองร่างรวมเป็นหนึ่ง เสียงครวญครางของความสุขที่ไม่สามารถบอกได้ว่าใครมีความสุขมากกว่ากัน
“หน้าแดงแบบนี้คิดอะไรอยู่ครับ” คินถามพร้อมกับจับแก้มอีกคนเบาๆ
“งื้ออออ ไม่ได้คิดอะไรสักหน่อย” หมอกส่ายหน้าปฏิเสธแต่ใบหน้าใสก็ยังคงแดงระเรื่ออย่างน่ารักจนคินอดใจไม่ไหวยื่นหน้าไปหอมแก้มอีกคนทันที
ฟอด
“พี่คินนี่หน้าบ้านหมอกนะ” หมอกว่าออกมาทันที
“ไม่มีใครเห็นหรอกครับ ว่าไงครับ ศุกร์นี้มานอนคอนโดพี่นะครับ” คินว่าพร้อมทำหน้าทำตาอย่างออดอ้อน
“ก็ได้ครับ” หมอกก็ใจอ่อนในที่สุด ไม่สิไม่ได้ใจอ่อนเพียงแต่เขาเองก็อยากอยู่ใกล้ๆกับอีกคนเหมือนกัน ถามว่าเขาสามารถออกจากบ้านมานอนคอนโดอีกคนได้อย่างไรก็ต้องโกหกพ่อกับแม่นั่นแหละ รู้ว่าผิด รู้ว่าไม่ดีแต่ก็ไม่มีทางอื่นแล้วล่ะ...วันศุกร์...เพราะหมอกมีกุญแจสำรองห้องอีกคนทำให้สามารถเข้าออกห้องอีกคนได้ตลอด แม้ว่าคินจะโทรมาบอกว่าจะออกไปกินเหล้ากับพวกรุ่นน้องหมอกก็ไม่ได้ว่าอะไร เขารออีกคนอยู่ในห้อง จัดห้อง ดูทีวีอะไรไปเรื่อยเปื่อยอย่างทุกครั้งที่มา
ครืดๆ
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเพราะมีไลน์เข้า หมอกหยิบมาดูอย่างงงๆเพราะไม่คุ้นก่อนจะกดเปิดข้อความที่เป็นรูปภาพส่งมา มือบางสั่นเทาทันทีกับภาพที่เห็น พี่คินกับสีน้ำ... เขาไม่รู้ว่าสองคนนั้นไปอยู่ด้วยกันได้ยังไงแต่ในภาพที่โต๊ะมีเพียงคนทั้งคู่ สีน้ำท่าทางเหมือนเมาและกำลังพิงพี่คินอยู่ เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ไม่เข้าว่าทำไมคนทั้งคู่ถึงทำแบบนั้นแต่ในใจของหมอกตอนนี้มันรู้สึกเจ็บไปหมด ดวงตากลมหน่วงคลอไปด้วยน้ำตาก่อนที่มือบางจะกดปิดไลน์ทันที ก่อนจะคว้ากระเป๋าของตัวเองแล้วออกไปจากห้องอีกคนทันที...คินกลับมาถึงคอนโดในตอนดึก ในใจก็รู้สึกผิดกับคนรักที่ตอนแรกบอกว่าจะไปไม่นาน ตอนแรกคินก็เมานิดหน่อยแต่ตอนนี้ก็สร่างแล้ว ร่างสูงไขกุญแจเข้าไปในห้องก็พบกับความมืด คินขมวดคิ้วทันทีก่อนจะเดินเข้าไปในห้องนอนแต่กลับว่างเปล่าไม่พบร่างของใครบางคนที่ต้องอยู่ที่นี่ คินรู้สึกร้อนใจไม่น้อยก่อนจะรีบกดโทรศัพท์โทรหาหมอกทันที
‘หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้...’คินกดย้ำหลายๆรอบแต่กลับกลายว่าก็เป็นเช่นเดิม ว่าแล้วคินก็รีบคว้ากุญแจรถแล้วขับออกไปยังบ้านของอีกคนทันที...หมอกกลับมาถึงบ้านก็รีบอาบน้ำนอนทันที หมอกปิดโทรศัพท์ตั้งแต่ออกจากคอนโดของคินเพราะคิดว่าถ้าอีกคนกลับมาไม่เจอเขาต้องโทรหาแน่ๆแต่ตอนนี้เขายังไม่พร้อมคุย แม้ว่าจะเชื่อใจในคนรักแต่ภาพคนทั้งคู่ที่นั่งคลอเคลียกันมันก็ติดตา ติดตาเสียจนคิดว่าถ้าพี่คินหวั่นไหวขึ้นมาเขาจะทำยังไง...เขาควรทำยังไงดี ควรปล่อยพี่คินไปตามที่หัวใจคิดตอนแรกใช่มั้ย...
ซ่า
เสียงฝนตกทำให้หมอกที่พึ่งอาบน้ำเสร็จต้องหันไปมอง ร่างบางเดินไปที่หน้าต่างหวังที่จะปิดกันฝนสาดแต่ตากลมกลับเหลือบไปเห็นร่างสูงของคนที่คุ้นตา หมอกเบิกตากว้างทันทีที่เห็นคินยืนตากฝนตัวเปียกไปหมด คินมองขึ้นมาสบตากับหมอกทำให้หมอกรีบหลบสายตาทันที
“หมอก!!” เสียงทุ้มตะโกนเรียกเสียงดัง หมอกหันไปมองคินอีกครั้ง ใจหนึ่งก็บอกให้ลงไปหาอีกคนแต่อีกใจก็บอกว่ายังไม่พร้อมที่จะคุยกับอีกคน
“หมอก โกรธอะไรพี่เหรอครับ!” คินตะโกนขึ้นมาอีกครั้ง ยังดีที่มีเสียงสายฝนกลบเสียงเขาได้บ้างไม่เช่นนั้นพ่อกับแม่ของหมอกหรือไม่ก็เพื่อนบ้านคงได้ยินแล้ว
“พี่คินกลับไปก่อนเถอะครับ” หมอกตะโกนกลับไป
“ทำไมหมอก พี่ทำอะไรผิด หมอกโกรธอะไรพี่” คินถามด้วยความไม่เข้าใจ ตาคมเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจและกังวลใจ
“เอาไว้คุยกันพรุ่งนี้เถอะครับ” หมอกว่าพร้อมทำท่าจะปิดผ้าม่านหน้าต่าง
“ไม่ครับ! ถ้าหมอกไม่คุยกับพี่ พี่ก็จะยืนอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน” คินว่าด้วยความแน่วแน่ หมอกกัดปากก่อนจะใจแข็งปิดหน้าต่างทันทีก่อนที่ตากลมจะปล่อยน้ำตาลงมา เขายังไม่พร้อมเจอพี่คินตอนนี้จริงๆ...พอเห็นอีกคนปิดหน้าต่างหนีไปคินก็รู้สึกเจ็บปวดหัวใจอย่างบอกไม่ถูก ทั้งเจ็บปวดและไม่เข้าใจว่าเขาทำอะไรให้อีกคนไม่พอใจ ทำไมหมอกถึงมีท่าทางแบบนี้กับเขา ทุกครั้งที่อีกคนเฉยชาใส่เขาหัวใจของเขาก็เหน็บชาไปหมด หรือหมอกจะโกรธที่เขาออกไปกินเหล้า? แต่เขาก็บอกไว้แล้วนี่หน่าหรือหมอกจะโกรธที่เขากลับดึก? แต่เรื่องนั้นเขาอธิบายได้ อย่างน้อยแค่ให้เขาได้อธิบายหน่อยไม่ได้หรือยังไง คินทิ้งตัวลงนั่งข้างรถตัวเองอย่างหมดอาลัยตายอยาก ...ทางด้านของหมอกก็ไม่สามารถข่มตานอนหลับได้เลย ในใจกระวนกระวายไปหมดใม่รู้ว่าอีกคนจะกลับไปแล้วหรือไง หรือว่าจะยังคงอยู่ที่เดิมอย่างที่ลั่นวาจาเอาไว้ หมอกสะบัดหัวตัวเองไปมากับความคิดบ้าๆ ฝนตกหนักขนาดนี้ใครจะบ้ายืนตากฝนอยู่อย่างนั้นทั้งๆที่รู้ว่ายังไงเขาก็ไม่ออกไป หมอกถอนหายใจออกมาก่อนจะลุกจากเตียงแล้วแอบเปิดผ้าม่านดูก็พบว่าอีกคนยังอยู่ที่เดิมไม่ไปไหน ว่าแล้วร่างบางก็รีบคว้าร่มแล้ววิ่งลงไปข้างล่างทันที
“คนบ้า ทำไมยังไม่กลับไปอีก!” หมอกว่าเสียงดัง คินเงยหน้าขึ้นมามองหมอกทันที
“หมอกโกรธอะไรพี่ครับ?” คินถามด้วยน้ำเสียงสั่นไหว ตาคมสั่นระริกไปหมดหมอกรู้สึกใจสั่นไปหมดก่อนจะเดินเข้าไปหาอีกคนพร้อมกับกางร่มให้ทั้งตัวเองและอีกคน
“อย่าทำแบบนี้สิครับพี่คิน เดี๋ยวไม่สบายนะครับ” หมอกว่าเสียงอ่อน ในใจรู้สึกเป็นห่วงอีกคนไม่น้อย
“หมอกโกรธพี่ พี่แค่อยากรู้ว่าพี่ทำอะไรให้เราไม่พอใจ พี่จะได้อธิบาย จะได้ขอโทษ” คินว่าอย่างจริงจัง หมอกกัดปาก
“ไปคอนโดกันนะครับแล้วค่อยคุยกัน”
ตอนนี้ตันๆแต่งไม่ออก แง้งงงงงงง ไม่สนุกยังไงขอโทษด้วยนะคะ
___จางบิวตี้____
-
Fox 7
“เดี๋ยวผมพาเพื่อนผมไปเองพี่”ฟ็อกซ์พูดขึ้นพร้อมกระชากสีน้ำมาหาตัวเองจนร่างบางเซมาปะทะแผงอกแกร่ง
“ผมขอตัวครับ” ฟ็อกซ์บอกลารุ่นพี่อีกครั้งก่อนจะพาสีน้ำที่ร่างกายโคลงเคลงไปมาอย่างแปลกๆ
“ปะ...ปล่อยกู” สีน้ำว่าเพราะรู้สึกแปลกๆเมื่อฟ็อกซ์มาสัมผัสตัว รู้สึกร้อนวูบวาบไปหมดความต้องการอะไรบางอย่างก่อเกิดขึ้นมาจนสีน้ำยังนึกรังเกียจตัวเอง สีน้ำไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรแต่เขาคงทนได้อีกไม่นานแน่ๆ
“เดินดีๆดิวะ” ฟ็อกซ์บ่นเมื่อสีน้ำพยายามขืนตัวออกจากเขา ให้มาอ่อยพี่คินแต่เสือกอ่อยเพื่อนพี่คินด้วย นี่แม่งกะจะควบสองเลยหรือไง หรือว่าคนๆนี้ไม่ได้ใสซื่อบริสุทธิ์อย่างที่เขาคิด? แต่เขาก็ไม่เคยมองใครผิดนะ
“กูจะกลับ” สีน้ำพยายามควบคุมเสียงตัวเองไม่ให้สั่น
“เออ เดี๋ยวกูพากลับ” ฟ็อกซืว่าก่อนจะพาสีน้ำมายังรถของตัวเองพร้อมกับดันอีกคนเข้าไปในรถพร้อมกับขึ้นนั่งฝั่งคนขับก่อนจะออกรถทันที ระหว่างที่อยู่บนรถอาการของสีน้ำก็ปะทุมากยิ่งขึ้น ร่างบางนั่งเสียดสีขาไปมาเพราะรู้สึกอยากปลดปล่อยแต่อยู่ๆจะให้มานั่งว่าวตรงนี้คงไม่ใช่เรื่อง แม่งๆๆ อึดอัดโว้ยยยย เกิดอะไรขึ้นวะเนี่ย!
หมั่บ
“เป็นเชี่ยไรวะ หยุดสั่นกูรำคาญ” ฟ็อกซ์ว่าพร้อมยื่นมือมาจับที่หน้าขาของสีน้ำสีน้ำสะดุ้งหน้าแดงก่ำพร้อมกลับหันไปมองฟ็อกซ์ด้วยสายตาที่เขาก็ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะทำแบบนี้...สายตาที่เรียกร้อง
“ฟ็อกซ์” สีน้ำเรียกฟ็อกซ์เสียงพร่า ฟ็อกซ์ไม่ตอบแต่กลับเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม
“คืนนี้...กูไปนอนคอนโดมึงได้มั้ย?” คำถามของอีกคนทำให้ฟ็อกซ์เหลือบมองทันที
“ทำไม?”
“กู...กู...” สีน้ำอึกอักพร้อมกับค่อยๆไล้มือที่หน้าขาของอีกคน ฟ็อกซ์ทำหน้าตกใจนิดๆก่อนจะจอดรถแล้วสังเกตสีน้ำดีๆ
“เชี่ย! มึงโดนยา?” ฟ็อกซ์พูดออกมาทันทีหลังจากที่สังเกตท่าทางของสีน้ำออกแหงแหละ เขาไม่ใช่พวกโลกสวย ไร้ประสบการณ์นี่ แค่มองตาแม่งก็รู้แล้วว่าอีกคนเป็นอะไร
“ยาอะไร...ฟ็อกซ์สัมผัสกูหน่อยสิ” สีน้ำว่าพร้อมจับมือหนาที่หน้าขามาจับแก้มตัวเองเอาไว้ ไม่พอ...สำหรับสีน้ำแค่นี้มันไม่พอ อยากให้อีกคนสัมผัสมากกว่านี้มากกว่านี้ยิ่งขึ้น
“ชิบ!” ฟ็อกซ์สบถออกมากับท่าทางและการกระทำของอีกคน ก่อนจะรีบออกรถอีกครั้งมาที่คอนโดของตัวเองที่อยู่ใกล้มากกว่าหอของสีน้ำ
“เชี่ย เป็นงูหรือไงวะ!” ฟ็อกซ์สบถออกมาเมื่อขณะที่ขึ้นลิฟต์สีน้ำก็ลูบไล้ คลอเคลียไปมาที่ตัวของเขาตลอด เขาแม่งก็คนไง เรื่องอารมณ์แบบนี้ จุดติดง่ายซะด้วย!
“จะพาไปไหน” สีน้ำถามอย่างงงๆเมื่อเข้ามาในห้องของฟ็อกซ์ อีกคนก็จับมือเขาลากเข้าไปข้างใน...ห้องน้ำ? ก่อนจะ...
ซ่า!!
“ทำไรเนี่ย!!” สีน้ำโวยวายออกมาทันทีเมื่อฟ็อกซ์เปิดฝักบัวแล้วหันฝักบัวมาที่หน้าของเขา
“น้ำเย็นๆจะช่วยมึงได้” ฟ็อกซ์ว่าพร้อมกับใช้ฝักบัวราดไปที่ตัวของสีน้ำจนเปียกชุ่มไปหมด เสื้อสีดำแนบเนื้ออีกคนจนเห็นสัดส่วนร่างกายอย่างชัดเจน ฟ็อกซ์ชะงักไปทันทีกับภาพตรงหน้าที่เห็น
“ช่วยตัวเองแล้วมึงจะดีขึ้น” ฟ็อกซ์ว่าก่อนจะเดินออกไปทันทีโดยทิ้งสีน้ำไว้ในห้องน้ำ
ปังๆๆ
“เปิดประตูให้กูหน่อย” สีน้ำว่าพร้อมเคาะประตูเสียงดังเมื่ออีกคนขังเขาจากข้างนอก
ปังๆๆ
“ฟ็อกซ์...ช่วยกูที” สีน้ำว่าเสียงพร่าแม้ว่าจะถูกน้ำเย็นราดไปทั้งตัวแต่ก็ไม่ได้ทำให้ความต้องการของเขาลดลง สีน้ำพยายามเคาะเรียกฟ็อกซ์แต่เจ้าของห้องก็ทำท่าไม่สนใจ แหงแหละ...เพราะถ้าเขาสนใจเรื่องราวคงจบไม่สวยแน่ ฟ็อกซ์ตั้งปณิธานแล้วว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับของเล่นหรือหมากในเกมส์ตัวเอง เพราะฉะนั้นยังไงเขาก็จะไม่ยุ่งเกี่ยวเด็ดขาด!
“อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊า...อ๊ะ...อ๊า” เมื่อไม่สามารถทำอย่างอื่นได้สีน้ำก็จัดการช่วยตัวเองทันที มือบางรูดขึ้นรูดลงที่แก่นกายของตัวเองพร้อมกับเปร่งเสียงครางออกมา
“อ๊ะ...อื้อ...อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊ะ...อื้อ...อ๊า!!” ก่อนที่ร่างบางจะปลดปล่อยออกมาจนเต็มสองมือ สีน้ำหอบหนักด้วยความเหนื่อยแต่อารมณ์ก็ยังไม่หมดไปปะทุขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนสีน้ำช่วยตัวเองไปสามรอบ!...พอเห็นเสียงของอีกคนเงียบไปฟ็อกซ์ก็รีบไปดูสีน้ำทันที ตาคมมองไปที่ร่างบางที่นอนหมดแรงอยู่ที่พื้นห้องน้ำ เสื้อผ้าหลุดลุ่ยไปหมดตากลมหันมามองฟ็อกซ์ด้วยน้ำตาหน่วงคลอ
“ไอ้เชี่ย” สีน้ำว่าทันทีที่เห็นหน้าฟ็อกซ์ ฟ็อกซ์กระตุกยิ้มกับคำพูดของอีกคนปากดีแบบนี้ได้แปลว่าหายแล้วสินะ ฟ็อกซ์รวบอีกคนขึ้นอุ้มท่าเจ้าสาวซึ่งสร้างความตกใจให้สีน้ำไม่น้อย
“ทะ...ทำอะไร”
“หมดแรงแล้วสินะมึง” ฟ็อกซ์ว่าขำๆซึ่งเป็นครั้งแรกที่สีน้ำเห็นอีกคนยิ้ม ไม่ใช่แสยะยิ้มหรือกรีดยิ้มร้าย ยิ้มจอมปลอมแบบแต่ก่อน อวัยวะในหน้าอกด้านซ้ายของสีน้ำสั่นไหวขึ้นมาแปลกๆ นี่มันผลข้างเคียงของยาหรืเปลา?
“ปล่อยกู กูจะกลับหอ” สีน้ำว่าอย่างอวดเก่งแม้ว่าสภาพตัวเองตอนนี้จะอ่อนปวกเปียกไร้เรี่ยวแรง
“อย่ามาปากเก่ง เดินให้ไหวก่อนเถอะมึง” สีน้ำมองตาเขียวใส่ฟ็อกซ์ก่อนจะถูกร่างสูงวางลงที่โซฟาปลายเตียงนอนก่อนที่ฟ็อกซ์จะโยนเสื้อผ้าของตัวเองให้
“เอาไปเปลี่ยนซะเดี๋ยวเป็นปวดบวมตายห่า” ฟ็อกซ์ว่าหลังจากที่โยนเสื้อผ้าให้อีกคน
“เฮอะ ตบหัวลูบหลังกู?” สีน้ำว่าพร้อมเบ้ปากใส่ รู้สึกโกรธอีกคนที่ขังเขาไว้ในห้องน้ำกว่าชั่วโมง
“แล้วมึงจะให้กูทำไง? หรือว่า...” ฟ็อกซ์ทำท่าครุ่นคิดก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปหาสีน้ำทำเอาร่างบางผงะทันที
“...ให้กูช่วยมึงดี” สีน้ำเบิกตากว้างทันทีเพราะพอจะรู้คำว่าช่วยของอีกคน มือบางผลักอีกคนออกอย่างแรง
“พ่อง!”
“หึๆ อย่างมึงไม่ใช่สเปคกูหรอก เห็นแล้ว...เอาไม่ลงว่ะ” ฟ็อกซ์ว่าพร้อมส่ายหน้าไปมา
“อย่างกูมันทำไมวะ! พูดให้เคลียร์นะเว้ย!” สีน้ำโวยวายอย่างหาเรื่องพร้อมมองอีกคนอย่างไม่พอใจ
“หน้าอกก็แบน ตูดก็ไม่มี ไม่มีอะไรเร้าใจ น่าดึงดูด” ฟ็อกซ์ว่าหน้านิ่ง สีน้ำเดือดจัดกับคำพูดอีกคนร่างบางทำท่าจะลุกขึ้นมาผลักอีกคนอย่างหาเรื่องแต่เพราะแข้งขาที่ไม่ค่อยมีแรงทำให้ร่างบางเซไปปะทะกับอีกคนทันที
“ไม่เจียมตัวจริงๆ” ฟ็อกซ์ว่าพร้อมกับประคองเอวบางอีกคนเอาไว้ ตากลมสบเข้ากับตาคมทันที สีน้ำที่กำลังจะอ้าปากเถียงอีกคนก็ชะงักไปทันที ความรู้สึกสั่นไหวในอกกลับมาอีกครั้งจนสีน้ำนึกหงุดหงิดตัวเอง
“แต่จะว่าไปมึงก็มีอะไรน่าดึงดูดเหมือนกันแฮะ” สิ้นเสียงทุ้มริมฝีปากหนาก็ประกบลงมาทันที สีน้ำเบิกตากว้างอย่างตกใจกับการกระทำของอีกคน อวัยวะในอกสั่นไหวทวีคูณเพราะการกระทำของอีกคน สีน้ำเผลอเผยปากให้อีกคนให้สอดแทรกลิ้นเข้ามาเก็บเกี่ยวความหวานภายในและเมื่อเก็บเกี่ยวจนพอใจฟ็อกซ์ก็ผละออกทันที
“โทษที ไม่คิดว่าจะเป็นจูบแรกของมึงว่ะ” ฟ็อกซ์กระตุกยิ้มมุมปากก่อนจะปล่อยสีน้ำออกจนร่างบางที่ไร้เรี่ยวแรงอยู่แล้วล้มกองลงกับพื้นก่อนที่ฟ็อกซ์จะเดินออกไปทันที สีน้ำหัวสมองขาวโพลนไปหมดก่อนจะยกมือขึ้นมาสัมผัสที่ปากตัวเองเบาๆ เมื่อกี้...เมื่อกี้เขากับไอ้หมาจิ้งจอกนั่น...
“ไอ้เชี่ย!!!” สีน้ำโวยวายออกมาทันที...ฟ็อกซ์กระตุกยิ้มมุมปากนิดๆกับเสียงโวยวายของอีกคนก่อนจะหุบยิ้มเมื่อคิดได้ว่าเขาพึ่งทำอะไรลงไป คิ้วหนาขมวดมุ่นไปทันทีเมื่อกำลังเดินออกนอกเส้นทาง เขาต้องไม่ยุ่งกับหมากในเกมส์สิแต่ทำไม...ใบหน้าขาวใส ตากลมโตนั่น ฟ็อกซ์สะบัดหัวไปมากับความรู้สึกแปลกๆที่เกิดขึ้นมา
“แม่งก็แค่อารมณ์ค้างป่ะวะ” ฟ็อกซ์พึมพำกับตัวเองเพราะที่ผับเขายังไม่ทันได้ปลดปล่อยกับสาวสวยคนนั้นเลยเพราะต้องมาหาสีน้ำก่อน ใช่...มันก็แค่อารมณ์ค้าง!
เอ๊ะยังไงกันคะอิคุณจิ้งจอก!!!! >____< นี่คือมุ้งมิ้งแล้วค่ะ แต่งมุ้งมิ้งได้แค่นี้จริงๆ 55555 ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ
___จางบิวตี้__
-
ฟ๊อกซ์ ... แหม๋ๆ เดี๋ยวได้หลงสีน้ำ เดี๋ยวๆ โงหัวไม่ขึ้นนะจ๊ะ
ปล. ผิดคาด สีน้ำไม่เส็ดฟ๊อกซ์ 555+
-
แซวพี่ๆไว้เยอะ ถึงคราวตัวเองเป็นไงหล่ะ
-
Fox 8
สรุปคืนนี้สีน้ำต้องนอนที่คอนโดของฟ็อกซ์ แต่อย่านึกภาพอันสวยหวานตามนิยายเล่มละ199 ว่าจะมีใครเสียสละไปนอนโซฟาเพราะมันไม่มี! แหงแหละ...ฟ็อกซ์เป็นเจ้าของห้องเรื่องอะไรเขาต้องเสียสละเตียงให้คนอื่น ส่วนสีน้ำ...เตียงก็ออกจะใหญ่จะเสียสละตัวเองไปนอนข้างนอกทำไมจริงมั้ย?!?
"เขยิบมาหน่อยก็ได้มั้ง" ฟ็อกซ์พูดขึ้นเมื่อเห็นว่าสีน้ำขยับตัวเองนอนซะชิดริมเตียงอีกฝั่งจนแทบจะตกเตียง หลังจากที่เขาเผลอ...ไม่ดิ เรียกว่าอารมณ์ค้างไปจูบอีกคน เขาทั้งคู่ก็ไม่ได้พูดอะไรกันอีกจนถึงเมื่อกี้นี่แหละ
"กูถนัดแบบนี้" สีน้ำตอบกลับมา
"หึๆ กลัวกูหรือไง" สีน้ำพลิกตัวหันมามองหน้าอีกคนท่ามกลางความมืดแต่ก็ยังมีแสงไฟสลัวๆเข้ามาทันที
"กลัวอะไร กลัวที่ไหน มีอะไรให้กลัว" สีน้ำว่าพร้อมเชิดปากใส่อีกคน
"อวดเก่ง ทีกับพี่คินทำหงอ" สีน้ำถลึงตาใส่อีกคนทันทีกับคำพูดของอีกฝ่าย
"ก็นั่นคนที่ชอบ ใครจะไปกล้า"
"แต่วันนี้ก็เห็นอ่อยนี่" สีน้ำชะงักกับคำพูดของอีกคน
"กะ...ก็...ก็มึงบอกให้กูทำนี่!" ฟ็อกซ์หัวเราะหึในลำคอ
"กูว่ามึงเก่งขึ้นเยอะ อีกไม่นานแผนคงสำเร็จ" ฟ็อกซ์ว่าออกมา
"เออ ก็ดีแล้วไม่ใช่หรือไง ถ้าแผนสำเร็จมึงก็ประสบความสำเร็จที่ทำให้กูคบกับพี่คินได้ วินๆทั้งคู่" สีน้ำว่า ถึงแม้จะพูดออกมาอย่างนั้นแต่ทำไมถึงไม่ได้รู้สึกดีใจเลยหากถ้าวันหนึ่งพี่คินหันมาสนใจเขาจริงๆ
"เออ วินๆ" สิ้นเสียงทุ้มสองร่างก็นอนหันหลังให้กันอัตโนมัติแต่กลับไม่มีใครหลับตาลงสักคนเพราะทั้งคู่เอาแต่จมอยู่กับความคิดของตัวเองที่ว่า...มันดีแล้วจริงๆเหรอ หากเป็นแบบนั้น วินๆทั้งสองฝ่ายจริงมั้ย?...รุ่งเช้า...สีน้ำตื่นขึ้นมาในตอนเช้าเห็นนาฬิกาที่ฝาผนังบอกเวลา8โมง ร่างบางหันไปมองอีกคนที่ยังคงหลับอยู่ก่อนจะชะงักเพราะไม่เคยเห็นท่าทางแบบนี้ของอีกคนมาก่อน ปกติเอาแต่ทำหน้าเจ้าเล่ห์กระตุกยิ้มร้ายอย่างมีแผนการณ์(ชั่ว)ร้ายแต่พอนอนหลับแบบนี้ดูแล้วโลกสงบขึ้นเยอะคิดได้อย่างนั้นสีน้ำก็หยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองที่วางอยู่ไม่ไกลตัวนักมากดถ่ายภาพอีกคนเอาไว้ ก่อนจะหัวเราะเบาๆออกมาเมื่อเห็นว่าหัวอีกคนฟูแค่ไหน ฮ่าๆๆตลกสุดๆอ่ะ ตลกขนาดนี้เอาขึ้นภาพพักหน้าจอคงจะฮาไม่น้อย สีน้ำชะงักทันทีกับความคิดบ้าๆของตัวเอง เอารูปไอ้หมาจิ้งจอกเจ้าเล่ห์นี่เป็นภาพพักหน้าจอเนี่ยนะ เมาค้างหรือวะสีน้ำ!...พอตื่นมาสีน้ำก็จัดการอาบน้ำอาบท่าและถือวิสาสะเอาเสื้อผ้าอีกคนมาใส่กันเพราะไม่มีเสื้อผ้าใส่ส่วนชั้นใน...ใส่ซ้ำของเมื่อวานที่ตากไว้ไง อาเมน...
"หิว" เสียงทุ้มดังขึ้นทำให้สีน้ำที่ยืนเช็ดผมตัวเองอยู่ชะงักก่อนจะหันไปเห็นเจ้าของห้องที่นอนอยู่บนเตียงตื่นแล้ว
"บอกเพื่อ?"
"ไม่ใช่ประโยคบอกเล่าแต่เป็นประโยคคำสั่ง" ฟ็อกซ์ว่าก่อนจะยีหัวตัวเองที่ยุ่งเบาๆ สีน้ำมองอีกคนนิดๆพลางคิดว่าทำไมแค่ท่ายีหัวยังดูดีเลยวะ สีน้ำสบฝะบัดหัวตัวเองไปมาทันทีกับความคิดประหลาดๆของตัวเองอีกครั้ง สรุปเมาค้างจริงๆใช่มั้ยวะ!
"หมายความว่า?"
"มาอาศัยห้องคนอื่นอยู่ มาอาศัยเตียงคนอื่นนอน ไม่คิดจะทำประโยชน์ให้เจ้าของห้องหน่อยหรือไง" ฟ็อกซ์ว่าพร้อมเลิกคิ้วนิดๆ สีน้ำถอยหายใจออกมากับคำพูดอ้อมโลกของอีกคน
"แค่พูดว่าทำอะไรให้กินหน่อยมันจะตายมั้ย?" สีน้ำขมวดคิ้วมุ่น
"นั่นมันประโยคขอร้องเพราะกับมึง...ไปทำอะไรมาให้กูกิน น่าจะเหมาะกว่า"....
สับๆๆ
เสียงสับหมูดังขึ้นเป็นระยะเพราะแรงอารมณ์ของคนทำแล้วบ่งบอกว่ากำลังอารมณ์เสียไม่น้อย แหงแหละ...เขาไม่ใช่ขี้ข้าไอ้หมาจิ้งจอกนั่นนะ ทำไมต้องมาทำตามคำสั่งมันด้วยเนี่ย! ก็ได้แค่คิดเพราะมือก็กำลังสับหมูเตรียมทำไข่เจียวหมูสับมห้อีกคนนี่แหละ หลังจากที่พึ่งหุงข้าวเสร็จเมื่อกี้ สีน้ำไม่ใช่คนทำอาหารเก่ง ทำเป็นแค่พอง่ายๆประทังชีวิตไปวันๆ แดกได้ก็แดก แดกไม่ได้ก็ไม่ต้องแดก!
"ใส่แครอทนิดนึงละกัน" สีน้ำว่าเมื่อเหลือบไปเห็นแครอทไม่กี่หัวในตู้เย็น ความจริงก็อดแปลกใจไม่ได้ที่ในครัวของอีกคนมีอุปกรณ์ทำอาหารและวัตถุดิบครบครันหรือว่าอีกคนจะชอบทำอาหาร สีน้ำส่ายหัวกับความคิดแปลกประหลาดอีกครั้ง
“โอ๊ย!" เสียงหวานร้องออกมาทันทีเมื่อมีดที่กำลังหั่นแครอทบาดเข้าที่นิ้วของเขาจนเลือดออก
"ชิบ...ซุ่มซ่าม" ฟ็อกซ์ที่พึ่งอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เห็นว่าอีกคนโดนมีดบาดจึงเข้ามาดูทันที
"เจ็บ" สีน้ำว่าเมื่ออีกคนเอามือเขามาจับไว้
"ล้างน้ำเปล่าก่อน" ฟ็อกซ์ว่าก่อนจะเอานิ้งอีกคนไปที่ก๊อกน้ำให้น้ำสะอาดไหลผ่านบาดแผล สีน้ำเหลือบมองหน้าอีกคนนิดๆด้วยความรู้สึกแปลกๆ
"ไปทำแผลก่อน" ฟ็อกซ์ว่าอีกครั้งก่อนจะพาอีกคนไปที่โซฟาแล้วตัวเองก็ไปหยิบกล่องพยาบาลมาทำแผลให้อีกคน
"ซี๊ดดด เบาๆ" สีน้ำสะดุ้งทันทีเมื่ออีกคนเอาแอลกอฮอล์มาเช็ดแผลให้เขา
"นั่งนิ่งๆ" ฟ็อกซ์ว่าเสียงเข้มใส่อีกคน
"ก็มันแสบ" สีน้ำเถียงออกมา
"ถ้ามึงไม่นั่งนิ่งๆกูจะเอาแอลกอฮอล์ราดแผลมึง" ฟ็อกซ์ว่าพร้อมมองหน้าสีน้ำอย่างขู่ๆ
"ใจร้าย" สีน้ำเบ้ปากใส่อีกคนก่อนจะยอมนั่งนิ่งๆ ฟ็อกซ์กระตุกยิ้มมุมปากนิดๆก่อนจะทำแผลให้อีกคนต่อ สีน้ำมองใบหน้าหล่อที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาทำแผลให้เขาอย่างรู้สึกแปลกๆ อวัยวะในหน้าอกด้านซ้ายสั่นไหวขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ มันไม่ได้รู้สึกเก้อเขินหรือเอียงอายเหมือนเวลาเจอพี่คินแต่มันรู้สึก...
"อ๊ะ" สีน้ำสะดุ้งทันทีที่ตาคมเหลือบมาสบเข้ากับตาของเขา ฟ็อกซ์เองก็ชะงักไปเหมือนกันที่หันไปเห็นว่าอีกคนกำลังมองมาที่เขาอยู่ ตาคมหลุบสายตาลงก่อนจะพบกับปากบางสีชมพูระเรื่อที่เขาพึ่งได้เชยชิมไปเมื่อคืน สีน้ำหน้าผ่าวขึ้นมาทันทีที่ตาคมจดจ้องที่ริมฝีปากของเขาจนเผลอกัดปาก ซึ่งไม่ได้รู้เลยว่าท่าทางแบบนี้มันเท่ากับว่าเชิญชวนอีกฝ่ายชัดๆ ไม่รอช้าปากหนาของฟ็อกซ์ก็จู่โจมอีกคนทันที สีน้ำเบิกตากว้างด้วยความตกใจแต่ก็ไม่ได้ดันอีกคนออก ฟ็อกซ์ไม่ได้สอดแทรกลิ้นเข้ามาข้างในเพียงแค่จูบย้ำๆที่ข้างนอก ความปั่นป่วนที่ช่องท้องเหมือนกับมีผีเสื้อมาบินวนนับร้อยตัวทำให้สีน้ำหลับตาลงและเผยปากให้อีกคนได้สอดแทรกลิ้นเข้ามา พออีกคนเปิดทางฟ็อกซ์เองก็ไม่รอช้าสอดแทรกลิ้นเข้าไปเชยชิมความหวานภายในทันที...หลังจากที่ผ่านเหตุการณ์ที่สร้างความแปลกประหลาดให้กับหัวใจไปแล้วทั้งคู่ก็ไม่ได้พูดอะไรกันมีแต่ฟ็อกซ์ที่ลุกไปทำอาหารต่อจนเสร็จจนสีน้ำยังอดอึ้งไม่ได้ว่าอีกคนทำอาหารเป็น!แถมดูคล่องแคล่วกว่าเขาเสียอีก
"กูกลับก่อนนะ แล้วจะเอาเสื้อผ้ามาคืน" สีน้ำพูดขึ้นหลังจากที่กินข้าวเสร็จ
"เดี๋ยวกูไปส่ง"
"ไม่ต้อง!" สีน้ำปฏิเสธออกมาเสียงดังจนฟ็อกซ์ต้องขมวดคิ้ว
"เอ่อ...กูไปละ" สีน้ำว่าก่อนจะคว้ากระเป๋าของตัวเองแล้วออกไปทันที เขายังรู้สึกอึดอัด หากต้องต่อเวลาอยู่กับอีกคน เขาต้องอึดอัดตายแน่ๆๆ
ปริ๊นๆๆ
เสียงแตรรถดังขึ้นทำให้สีน้ำหันไปมองก่อนที่กระจกรถคันหรูจะเปิดลงมา
"พี่คิน" สีน้ำตกใจทันทีที่เจออีกคน
"มาทำอะไรแถวนี้เหรอ?" คินถามขึ้นเพราะเขสเองก็อยู่คอนโดย่านนี้เช่นเดียวกัน
"เอ่อ...ไปหามาเพื่อนน่ะครับ"
"ฟ็อกซ์เหรอ?"
"ไม่ใช่นะครับ ไม่ใช่ๆๆ" สีน้ำปฏิเสธรัวจนคินอดที่จะหัวเราะไม่ได้
"ฮ่าๆ พี่ก็ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย ขึ้นมาสิเดี๋ยวพี่ไปส่ง" สีน้ำเบิกตากว้างอีกครั้งกับคำพูดของอีกคน ก่อนจะยอมขึ้นรถของอีกคนไปโดยที่หารู้ไม่ว่ามีสายตาคมกำลังมองมา...หึๆ ก็ดีแล้ว มันคงอยากไปกับพี่คินอยู่แล้ว ฟ็อกซ์กระตุกยิ้มมุมปากก่อนจะถือกุญแจรถกลับเข้าในคอนโดไป…สีน้ำเหลือบมองร่างสูงที่ใบหน้าเบิกบานตั้งแต่เช้าเผลอคิดไปว่าเมื่อคื่นพี่คินต้องอยู่กับหมอกแน่ๆ เพียงแค่คิดแบบนั้นอารมณ์ก็ขุ่นมัวขึ้นมาทันที...ให้ตายสิ เขานี่มันบ้าจริงๆ
"เป็นอะไรหรือเปล่า หืม?" คินถามขึ้นเมื่ออยู่ๆก็เห็นสีน้ำขมวดคิ้ว
"เอ่อป่าวครับ...เอ่อ หอผมอยู่ซอยหน้าครับ" สีน้ำว่าเมื่อเห็นว่าข้างหน้าเป็นซอยหอตัวเอง
"อ่อ...แต่พี่แวะซุปเปอร์ตรงนี้แปบนึงนะ เดีษยวมาๆ แปบเดียวๆ" คินว่าก่อนจะจอดรถแล้วลงไปทันทีโดยที่สีน้ำไม่ทันได้ทักท้วงว่าเขาลงแค่ตรงนี้ก็ได้ สีน้ำนั่งรอคินอยู่บนรถก่อนจะได้ยินเสียงไลน์ของอีกคนเข้า สีน้ำจะไม่สนใจเลยถ้าคนที่ส่งมาไม่ได้มีอิโมติคอนหัวใจ! สีน้ำกัดปากอย่างครุ่นคิดว่าควรจะเปิดดูมั้ย ฝ่ายดีก็บอกว่าอย่าแต่ฝ่ายชั่วกลับสั่งให้เขาเปิดดูทันที และฝ่ายชั่วก็ชนะฝ่ายดีจนได้ สีน้ำหยิบโทรศัพท์อีกคนมากดเข้าไลน์ทันที
‘ซื้อช็อกโกแลตมาด้วยนะครับพี่คิน ที่คอนโดพี่คินมันหมดแล้ว ไม่มีทาขนมปังเลย’ สีน้ำกระตุกยิ้มทันทีที่อ่านไลน์เสร็จ เห็นแค่นี้ก็รู้ว่าอีกคนอยู่ด้วยกัน สีน้ำกระตุกยิ้มอีกครั้งเมื่อคิดอะไรออก มือบางวางโทรศัพท์ของคินไว้ที่เดิมที่ยังคงมีไลน์เข้าจากหมอกอย่างต่อเนื่องมาหยิบโทรศัพท์ตัวเองกดโทรหาหมอกทันที
("ว่าไงสีน้ำ") เสียงจากปลายสายสดใสอย่างเช่นเคย
"หมอกอยู่ไหนเหรอ" สีน้ำยิงคำถามทันที
("เอ่อ...อยู่บ้านไง วันหยุดแบบนี้จะไปไหนได้") สีน้ำกระตุกยิ้มทันทีกับคำตอบของเพื่อน มือบางกำโทรศัพท์แน่น
"งั้นเหรอๆ ที่โทรมาเพราะว่ามีอะไรจะเล่าด้วย" สีน้ำว่ากลับไป
("หืม? อะไรเหรอ? เรื่องดีหรือเปล่า คึๆ")
"ดีสิ...ดีมากเลย หมอกรู้มั้ยว่าตอนนี้เรา..." สีน้ำเว้นวรรคพร้อมมองคินที่กำลังถือถุงข้าวของออกมาจากซุปเปอร์
"...เราอยู่บนรถพี่คิน"...สีน้ำวางสายจากหมอกทันทีที่คินมาถึงรถ คินมาส่งสีน้ำที่หอโดยที่สีน้ำกล่าวขอบคุณอีกคนนิดๆก่อนที่ร่างสูงจะขับรถออกไป
"หึๆ ดูมีความสุขดีนี่" สีน้ำชะงักทันทีก่อนจะเบิกตากว้างที่เห็นฟ็อกซ์
"มาไงวะ"
"ก็ไม่ได้มาไงแต่มึงลืมนี่" สีน้ำมองกุญแจห้องของตัวเองในมือฟ็อกซ์ซึ่งเขาน่าจะลืมที่ห้องของอีกคน
"เอ่อ...ขอบใจ" สีน้ำยื่นมือไปรับกุญแจห้องจากอีกคนมา
"เมื่อคืนกูส่งรูปมึงกับพี่คินไปให้หมอก" สีน้ำที่กำลังเดินขึ้นห้องชะงักทันทีกับคำพูดของฟ็อกซ์
"รูป?" สีน้ำหันกลับมาพร้อมเลิกคิ้ว
"หึๆ ที่มึงกำลังนัวเนียกับพี่เขาไง" ฟ็อกซ์แสยะยิ้ม
"พ่อง! ไม่ได้นัวเนียเว้ย!"
"หึๆ งั้นเหรอ? แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นเพราะประเด็นก็คือ.." ฟ็อกซ์เว้นวรรคก่อนจะขยับเข้ามาหาสีน้ำพร้อมมองหน้าสีน้ำอย่างเจ้าเล่ห์
"...แผนต่อไป มึงต้องปั่นหัวให้หมอกบอกเลิกพี่คิน"
โอ๊ยยยยยย อย่าพึ่งเกลียดอิสองคนนี้นะคะเพราะเราเกลียดไปแล้ว 555555 เรื่องราวกำลังเข้มข้นยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ
___จางบิวตี้___
-
เกลียดอิจิ้งจอกนะ แต่ไม่เกลียดสีน้ำเลย ถ้าโดนเพื่อนหลอกจะทำยิ่งกว่านี้อีก
-
:katai1: :katai1: :katai1:
-
Fox’s Love 4
( Kin x Meok )
หมอกมาที่คอนโดของคินอีกครั้งพร้อมกับเจ้าของห้อง ห้องทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบเมื่อคนทั้งคู่ไม่มีใครเริ่มพูดอะไรก่อน หมอกมองไปที่ร่างสูงที่เริ่มตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยเพราะความหนาวหลังจากที่ตากฝนมาก่อนหน้านี้ หมอกถอนหายใจก่อนจะเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวของอีกคนที่ตากไว้มาก่อนจะยื่นให้
“ไปอาบน้ำเถอะครับพี่คินเดี๋ยวไม่สบาย”
“ถ้าพี่ไปอาบน้ำหมอกจะไม่หนีพี่กลับไม่ใช่มั้ยครับ” คินถามด้วยสีหน้าเป็นกังวล เขากลัวว่าอีกคนจะหนีเขาไปอีกรอบ
“ครับ หมอกจะนั่งรออยู่ตรงนี้” คินยิ้มก่อนจะรับผ้าเช็ดตัวจากอีกคนเข้าห้องน้ำไปทันที ใช้เวลาไม่ถึงยี่สิบนาทีคินก็ออกมาพร้อมกับใส่ชุดนอน
“ทำไมไม่เช็ดผมล่ะครับ” หมอกว่าพลางขมวดคิ้วที่อีกคนปล่อยให้ผมเปียกอยู่อย่างนั้นไม่ยอมเอาผ้ามาเช็ดผม
“งั้นหมอกก้เช็ดให้พี่สิครับ” คินว่าพร้อมมองหน้าอีกคนอย่างอ้อนๆ หมอกกัดปากนิดๆก่อนจะหยิบผ้าขนหนูมาเช็ดผมให้อีกคนที่นั่งอยู่ข้างๆอย่างเบามือ คินมองใบหน้าหวานที่เขาหลงรักหมดใจด้วยความเป็นกังวล เขารู้ว่าคนรักมีเรื่องอะไรบางอย่างอยู่ในใจ เขาอยากจะถาม อยากจะรู้แต่ก็คิดว่าสักวันหมอกคงจะพูดออกมาเอง เขาไม่อยากซักไซ้ให้อีกคนอึดอัด
“มองหมอกทำไมครับ?” หมอกถามขึ้นเมื่อเห็นว่าอีกคนเอาแต่มองหน้าเขาไม่ลดละ
“หายโกรธพี่หรือยังครับ” หมอกชะงักมือทันทีกับคำถามของอีกคน
“พี่ไม่รู้ว่าหมอกโกรธอะไรพี่ ช่วยบอกพี่หน่อยได้มั้ยครับว่าพี่ทำอะไรให้หมอกไม่พอใจ ทำอะไรให้หมอกโกรธ” คินมองหน้าอีกคนด้วยสายตาเว้าวอนจนหมอกใจสั่นไปหมด
“คือ...”
“ดีกันนะครับ อย่าโกรธกันเลย เพียงแค่หมอกเมินพี่ เย็นชาใส่พี่ หัวใจของพี่มันก็เจ็บปวดไปหมด” คินว่าพร้อมกับยื่นนิ้วก้อยมาข้างหน้าของอีกคน หมอกมองอีกคนพร้อมกับตากลมที่สั่นไหว ไม่ว่าจะกี่ครั้งต่อกี่ครั้งพี่คินก็ทำให้เขารักหมดใจเสมอแม้ว่าภาพของพี่คินกับสีน้ำจะยังคงวนเวียนอยู่ในหัวของเขาก็ตามแต่เขากลับเชื่อใจอีกคน เขาเชื่อว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น นิ้วเรียวของร่างบางยื่นไปเกี่ยวก้อยกับอีกคนทำให้คินยิ้มออกมาทันที
“จูบนะครับ” คินว่าด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนก่อนจะประกบจูบลงมาทันทีทำให้หมอกต้องทิ้งผ้าขนหนูในมือแล้วใช้มือโอบคออีกคนเอาไว้แล้วจูบตอบกลับไปเช่นเดียวกัน จากรสจูบที่อ่อนโยนค่อยๆร้อนแรงขึ้นตามแรงอารมณ์ หมอกร้องอื้ออึงลำคอให้อีกคนผละออก คินก็ยอมแต่โดยดีแต่กลับเปลี่ยนเป้าหมายจากริมฝีปากบางมาที่ซอกคอขาวแทน
“อื้อออ...พี่คิน...” หมอกครางในลำคอเบาๆ
“หอมจังเลยครับ” คินว่าพร้อมกับซุกไซ้ซอกคอขาวต่อพร้อมกับฝากรอยไว้สองสามจุดไม่ให้เด่นเกินไป
“จะรังแกหมอกเหรอครับ” หมอกถามขึ้นด้วยเสียงติดสั่นนิดๆ ไม่ใช่แค่เสียงที่สั่นแค่เป็นตัวเขาด้วยที่สั่น ไม่ได้กลัวแต่แค่...เขิน
“รังแกอะไรกันครับ ที่พี่ทำก็เพราะรักนะครับ” คินว่าพร้อมเงยหน้ามาสบตาอีกคนอย่างจริงจังและเต็มไปด้วยแรงอารมณ์ หมอกกัดปากอย่างเขินอายแต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไร คินยกยิ้มก่อนจะรวบตัวอีกคนขึ้นอุ้มท่าเจ้าสาวแล้วพาเดนเข้ามาในห้องนอนนแล้ววางอีกคนบนเตียงนอนทันทีร่างสูงขึ้นคร่อมร่างบางก่อนจะประกบริมฝีปากลงไปอีกครั้ง หมอกเองก็จูบตอบอีกคนเช่นเดียวกัน สองลิ้นแลกจูบกันอย่างอ่อนโยนและร้อนแรง มือหนาค่อยๆถอดเสื้อผ้าของอีกคนออกในขณะเดียวกันมือบางก็ค่อยๆปลดกระดุมเสื้อนอนของอีกคนออก
“อ๊ะ...อ๊า” หมอกครางออกมาเบาๆเมื่อปากหนาละออกมาจากริมฝีปากของเขาแล้วพุ่งเป้าหมายมาที่ยอดอกสีชมพูแทน ลิ้นหนาค่อยๆเลียวนจากรอบฐานขึ้นมาที่ยอดอกซึ่งสร้างความเสียวซ่านให้กับหมอกไม่น้อย มือบางขย้ำผ้าปูที่นอนจนยับยู่ยี่ไปหมด
“มะ...ไม่ใส่ถุงเหรอครับ” หมอกถามขึ้นเมื่ออีกคนถอดเสื้อผ้าตัวเองจนหมดแต่ไม่มีทีท่าจะหยิบถุงยางอนามัยมาใส่ซึ่งที่ถามไม่ใช่ว่าหมอกไม่ไว้ใจอีกคนแต่เขาแค่ไม่อยากต้องไปล้างตัวเท่านั้นเอง
“พี่อยากสดๆกับหมอกไม่ได้เหรอครับ” คินถามด้วยน้ำเสียงเว้าวอนอีกครั้งซึ่งทุกครั้งหมอกก็จะใจอ่อนทุกครั้ง หมอกกัดปากพยักหน้าอย่างอายๆ คินเผยยิ้มก่อนจะค่อยๆสอดนิ้วเข้าไปในช่องทางของอีกคนเพื่อเบิกทาง
“อ๊ะ” หมอกสะดุ้งทันที
“อย่าเกร็งนะครับ” คินว่าก่อนจะค่อยๆขยับนิ้วทั้งสองเข้าออกก่อนจะเริ่มเพิ่มนิ้วจากสองนิ้วเป็นสามนิ้ว สี่นิ้วตามลำดับและเมื่อเห็นว่าช่องทางของอีกคนพร้อมแล้วร่างสูงก็เอานิ้วออกก่อนจะสอดแทรกสิ่งที่ใหญ่กว่าที่ชะโลมด้วยเจลเข้าไป
“อ๊ะ...อ๊า” หมอกร้องครางทันทีเพราะความเสียดเสียวและคับแน่นช่วงล่าง
“อื้มมมม แน่นจังครับ” คินครางในลำคอด้วยความเสียวเสียวเช่นเดียวกัน หมอกหน้าแดงก่ำอย่างเขินอาย
“ขยับนะครับ” หมอกพยักหน้ารับก่อนที่สะโพกสอบองอีกคนจะค่อยๆขยับเข้าออกก่อนจะเพิ่มจังหวะเร็วขึ้น เสียงครวญครางดังคู่กับเสียงเนื้อกระทบเนื้อแม้ว่าจะดูหยาบโลนแต่ก็สุขสมสำหรับคนทั้งสองไม่น้อย หมอกจิกที่ไหล่หนาพร้อมกับร้องครางเพื่อระบายความเสียวยิ่งเมื่อใกล้จะถึงปลายทาง หมอกก็กัดไหล่หนาทันทีก่อนที่จะปลดปล่อยออกมาก่อนที่คินจะปลดปล่อยออกมา
“อ๊า!!” หมอกหอบหายใจด้วยความเหนื่อย แม้ว่าจะไม่ใช่คนใช้แรงแต่เขาเองก็เหนื่อยไม่น้อย ใบหน้าหวานเต็มไปด้วยเหงื่อแม้ว่าในห้องจะเปิดแอร์ก็ตาม
“เหนื่อยแล้วเหรอครับ” คินว่ายิ้มๆพร้อมกับปัดผมที่ปรกใบหน้าองคนรักเบาๆ
“เหนื่อยแล้วครับ”
“แต่พี่ยังไม่เหนื่อยนี่หน่า” คินว่าพร้อมยกยิ้มเจ้าเล่ห์นิดๆ หมอกเบิกตากว้างอย่างตกใจแต่ไม่ทันที่จะได้ทักท้วงบทรักที่สองก็เริ่มขึ้น...หมอกตื่นนอนขึ้นมาในตอนเช้าก็พบว่าคนรักยังคงนอนหลับอยู่ข้างๆกาย หมอกหน้าแดงก่ำทันทีเมื่อคิกถึงเรื่องเมื่อคืนระหว่างเขากับอีกคน แม้ว่าจะไม่ใช่ครั้งแรกของพวกเขาแต่ไม่ว่าจะเป็นครั้งไหนเขาก็เขินอายทุกครั้ง
“อ๊ะ” หมอกสะดุ้งทันทีที่แขนแกร่งของอีกคนเอื้อมมากอดเอาเขาเอาไว้
“ยังเช้าอยู่เลยครับจะรีบตื่นไปไหน” คินว่าพร้อมกับลืมตาขึ้นมามองอีกคน พึ่งรู้สึกตัวเมื่อครู่เพราะได้ยินเสียงขยับตัวของอีกคน
“หิวครับ” หมอกว่าพร้อมทำปากจู๋อย่างน่ารัก คินยกยิ้มกับคำตอบของอีกคน
“เมื่อคืนไม่อิ่มเหรอครับ? พี่ว่าพี่อิ่มแล้วนะ” คินว่าอย่างหยอกๆ หมอกหน้าแดงทันทีที่รู้ว่าอีกคนหมายถึงอะไร
“งื้อออ พี่คินคนทะลึ่ง”
“ฮ่าๆๆ พี่แซวเล่นน่ะครับ งั้นไปอาบน้ำก่อนนะครับแล้วพี่จะทำอะไรให้กิน”หมอกพยักหน้ารับก่อนจะค่อยๆขยับตัวพาตัวเองเข้าไปในห้องน้ำทันที...
“วัตถุดิบไม่ค่อยมีเลยพี่ว่าพี่ออกไปซุปเปอร์ดีกว่า” คินพูดขึ้นหลังจากที่ค้นตู้เย็นดูแล้วมีวัตถุดิบไม่เพียงพอกับการเตรียมอาหารเช้า
“งั้นรีบไปรีบกลับนะครับ” คินพยักหน้ารับก่อนจะไปจัดการตัวเองในห้องน้ำแล้วรีบคว้ากุญแจรถออกไปทันที หมอกเดินเข้าไปในห้องครัวเพื่อสำรวจวัตถุดิบในการทำอาหารเช้าก่อนจะสังเกตว่าช็อกโกแลที่ทาขนมปังที่เขาและอีกคนชอบมันหมดแล้วซึ่งไม่รู้ว่าพี่คินจะรู้หรือเปล่า งั้นเขาส่งไลน์ไปบอกดีกว่า...
ครืดๆๆ
ขณะที่นั่งรอพี่คินกลับมาเสียงโทรศัพท์ของหมอกก็ดังขึ้น หมอกเบิกตากว้างนิดๆเพื่อเห็นว่าสายที่โทรเข้ามาเป็นสีน้ำ
"ว่าไงสีน้ำ" หมอกรับสายพื่อนสนิทพร้อมทำเสียงให้สดใสแบบเคย
("หมอกอยู่ไหนเหรอ") หมอกขมวดคิ้วนิดๆกับคำถามของสีน้ำ
"เอ่อ...อยู่บ้านไง วันหยุดแบบนี้จะไปไหนได้" หมอกตอบโกหกไปทันที
("งั้นเหรอๆ ที่โทรมาเพราะว่ามีอะไรจะเล่าด้วย")เสียงอขงปลายสายดูสดใสแปลกไปจากเดิมทำให้หมอกคิดว่าต้องมีเรื่องดีๆแน่ๆจึงรีบถามกลับไปทันที
"หืม? อะไรเหรอ? เรื่องดีหรือเปล่า คึๆ"
("ดีสิ...ดีมากเลย หมอกรู้มั้ยว่าตอนนี้เรา...") สีน้ำเว้นวรรคซึ่งนั่นทำให้หมอกอยากรู้มากขึ้นกว่าเดิมและไม่ทันที่หมอกจะได้ถามสีน้ำก็พูดต่อ
(“...เราอยู่บนรถพี่คิน") หมอกชะงักไปทันทีกับคำพูดของเพื่อนสนิท ประโยคต่อมาที่เล่าถึงความน่ารักและใจดีของพี่คินไม่ได้เข้าหูหมอกเลยสักนิดจนสีน้ำวางสายไปหมอกก็ยังคงนิ่งเช่นเคย มือบางกำโทรศัพท์ในมือแน่น ไม่ใช่ไม่พอใจเพื่อนสนิทแต่แค่กำลังรู้สึกไม่ดี...รู้สึกไม่ดีที่ทำไมเรื่องราวมันดำเนินมาอย่างที่เขาต้องการแล้วแต่ทำไมเขาต้องเจ็บปวดแบบนี้
ฟังความจากสองฝั่งนะคะ 55555 เรื่องนี้ทั้งสองคู่จะค่อนข้างดำเนินไปพร้อมๆกันเนอะ ยังไงก็ฝากติดตามทั้งสองคู่ด้วยนะคะ
___จางบิวตี้___
-
:katai1: :katai1: :katai1:
-
ไม่รู้จะสงสารใครดี หงุดหงิด ที่ทั้ง 2 คนไม่คุยกันให้เคลียร์มากกว่า ฮึ้ยยยยย :z3: :z3: :z3:
-
งานนี้มันต้องแตกหักกันสักข้างแน่
-
เจ็บปวด สงสารน้องหมอก
น้องหมอกตัดสินใจใหม่นะ สู้เพื่อความรักสักครั้ง
เรื่องที่บ้านก็เล่าให้พี่คินฟังบ้าง อาจจะไม่จบด้วยการเลิกกันก็ได้
-
Fox 9
หลังจากที่ฟ็อกซ์ได้พูดถึงแผนการต่อไปที่สีน้ำต้องทำ ร่างบางก็นั่งเครียดตลอดวัน ใช่...เขาชอบพี่คินและเขาก็โกรธหมอกที่คบกับพี่คินและยังมาล้อเล่นกับความรู้สึกของเขา แต่เขายังไม่เคยคิดภาพที่ว่าเขาจะทำให้คนทั้งคู่เลิกกัน แม้ว่าจะแอบแซะ แอบปั่นหมอกอยู่ก็ตามแต่นั่นก็เพื่อความสะใจ ไม่ได้หวังให้คนทั้งคู่เลิกกัน ให้ตายสิ...สีน้ำรู้สึกสับสนกับความคิดของตัวเองไปหมด หรือเขาควรจะหยุด? หยุดก่อนที่มันจะบานปลายไปมากกว่านี้ เขายอมรับว่าเขาชอบพี่คินแต่ไม่ได้ชอบถึงขนาดที่ว่าจะเอาพี่คินมาเป็นของตัวเอง เขาแค่อยากอยู่ใกล้ อยากพูดคุยด้วยเท่านั้น
"เอาไงดีวะ" สีน้ำพึมพำกับตัวเองพร้อมกับนอนลงบนที่นอนแล้วเอาแขนขึ้นมาก่ายหน้าผากอย่างใช้ความคิด...เปิดเรียนวันจันทร์...สีน้ำก็มาเรียนตามปกติหมอกทักทายสีน้ำอย่างร่าเริงเหมทินทุกครั้งจนสีน้ำอดคิดไม่ได้ว่าคนอย่างหมอกนี่มี
อารมณ์เดียวหรือไง ไม่เคยเศร้า ไม่เคยเครียดอะไรบ้างเหรอ
"คิดอะไรอยู่เหรอ?" หมอกถามขึ้นขณะที่เห็นว่าสีน้ำนั่งเงียบตลอดตั้งแต่เริ่มคาบเรียน ไม่ใช่แค่นั่งเงียบแต่สีน้ำเหมือนกำลังมีอะไรอยู่ในใจตลอดเวลา
"ขอถามหน่อย..." สีน้ำเว้นวรรคก่อนจะมองหน้าหมอกอย่างจริงจัง
"...ทำไมถึงได้อยากให้เราคบกับพี่คินนัก" หมอกเบิกตากว้างทันทีกับคำถามของเพื่อนสนิทก่อนจะรีบปรับเปลี่ยนสีหน้าอย่างรวดเร็ว
"ก็เพราะสีน้ำชอบพี่คินไง สีน้ำชอบใคร เราเป็นเพื่อนสีน้ำ เราก็อยากให้สีน้ำสมหวังทั้งนั้นแหละ" หมอกว่าด้วยรอยยิ้มตามแบบฉบับ
"งั้นเหรอ?" สีน้ำรับคำอีกคนสั้นๆ
"อื้ม...อีกอย่างดูพี่คินเขาเป็นคนดี สีน้ำก็เป็นคนดี เหมาะสมกันจะตาย นี่เราเปล่าอวยเพื่อนนะ อิๆ" สีน้ำกระตุกยิ้มนิดๆกับคำพูดของหมอก เขาน่ะเหรอคนดี...คนดีที่ไหนที่คิดจะแย่งแฟนของเพื่อน เขาไม่ใช่คนดีหรอก ไม่ใช่เลยจริงๆ
ครืดๆ
ไม่ทันที่สีน้ำกับหมอกจะได้พูดอะไรต่อโทรศัพท์ของสีน้ำก็สั่นเพราะมีไลน์เข้า สีน้ำหยิบขึ้นมากดเปิดก็พบว่าเป็นข้อความจากฟ็อกซ์
‘กูอยู่หลังตึกคณะ มาหาหน่อย’ สีน้ำขมวดคิ้วทันทีหลังจากที่อ่านข้อความของอีกคนจบ
"มีอะไรหรือเปล่า?" หมอกถามขึ้นเมื่อเห็นสีน้ำทำหน้ายุ่งๆ
"มีธุระนิดหน่อย เดี๋ยวแอบออกไปแปบ" สีน้ำว่าก่อนจะรีบเดินออกจากห้องเรียนไปทัน ที่ออกได้ง่ายๆแบบนี้เพราะคาสนี้เป็นคาสเรียนรวม ห้องเรียนใหญ่นักศึกษาหลายร้อยชีวิต ทำให้อ.ไม่เพ่งเล็งอะไร...สีน้ำมาหาฟ็อกซ์ที่หลังตึกคณะ ที่ห่างจากตึกเรียนรวมพอสมควร ตากลมมองร่างสูงที่ยืนพิงกำแพงสูบบุหรี่อย่างวางมาด ซึ่งสีน้ำก็ปฏิเสธไม่ได้จริงๆว่ามันดูดี
"มีไร?" สีน้ำถามขึ้นทันที ฟ็อกซ์หันหน้ามาหาสีน้ำนิดๆก่อนจะเดินเข้ามาหา
"แค่กๆ เหม็นบุหรี่" สีน้ำว่าพร้อมย่นจมูก เขาไม่ได้เป็นโรคจำพวกแพ้กลิ่นนิโคตินหรอกนะเพียงแค่กลิ่นควันบุหรี่ ใครๆก็ไม่ชอบทั้งนั้นแหละ
"ไม่เคยสูบ?" ฟ็อกซ์เลิกคิ้วถาม
"เออ สูบทำไม ดีตรงไหน" สีน้ำว่าก่อนจะบ้ปากใส่อีกคน ฟ็อกซ์กระตุกยิ้มนิดๆก่อนจะทิ้งบุหรี่ในมือลงพื้นแล้วใช้เท้าขยี้
"ตกลงมีอะไร?"
"จำที่บอกวันเสาร์ได้มั้ย?" สีน้ำชะงักไปทันทีกับคำพูดของอีกคน
"หึๆ จำได้สินะ" ฟ็อกซ์หัวเราเมื่อเห็นท่าทางของอีกคน
"แล้วไง? จะให้ทำไง?" สีน้ำถามพร้อมขมวดคิ้วมุ่น
"นี่คือที่อยู่พี่คิน..." สีน้ำเบิกตากว้างกับแผ่นกระดาษในมือที่ฟ็อกซ์ส่งมาให้
"...คืนนี้เอาของไปให้พี่คินแล้วทำยังไงก็ได้ให้ตัวมึงเข้าไปอยู่ในห้องพี่คิน"
"เฮ้ย! ให้เข้าไปทำไม" สีน้ำร้องถามอย่างตกใจ
"ก็เข้าไปสร้างสถานการณ์ไง คิดดู...ถ้าหมอกรู้ว่ามึงอยู่ในห้องพี่คิน มึงคิดว่าหมอกจะคิดยังไง ยิ่งคนคิดมากแบบนั้น เผลอๆคิดไกลเข้าแผน" สีน้ำขมวดคิ้วกับคำพูดของฟ็อกซ์ หมอกเนี่ยนะเป็นคนคิดมาก?
"หมอกคิดมากตรงไหน? เห็นวันๆก็หน้ายิ้มตลอดเวลา"
"หึๆ มึงมันสังเกตคนไม่เป็นต่างหาก ปากเพื่อนมึงยิ้มแต่ตายิ้มด้วยมั้ย?" สีน้ำขมวดคิ้วอีกครั้งกับคำพูดของฟ็อกซ์ จะว่าไปเขาก็ไม่เคยสังเกตอะไรแบบนี้เลย
"ถามจริง...ทำไมมึงถึงช่วยกู หรือว่า..." สีน้ำเผลอคิดอะไรแปลกๆขึ้นมา
"หรือว่าอะไร?" ฟ็อกซ์เลิกคิ้วถาม
"...มึงชอบหมอก? เลยอยากให้หมอกเลิกกับพี่คิน" สิ้นคำถามสีน้ำก็รู้สึกว่าหัวใจตัวเองกระตุกแบบแปลกๆ ถ้าสมมตว่าฟ็อกซ์ชอบหมอก...
"หึๆ เพื่อนมึงไม่ใช่สเปคกูว่ะ..." ฟ็อกซ์ตอบพร้อมกระตุกยิ้มมุมปาก สีน้ำมองหน้าฟ็อกซ์อีกครั้งแต่ในใจกลับรู้สึกโล่งขึ้นมาอย่างแปลกๆ ให้ตายสิ...อะไรมันจะแปลกๆบ่อยไปแล้ว!
"...กูแค่อยากช่วย...เพราะกูเป็นคนดีไงล่ะ" สีน้ำเบ้ปากใส่คำตอบของคนตรงหน้าทันที
"เฮอะ! มึงมันหมาจิ้งจอกต่างหาก!" ฟ็อกซ์กระตุกยิ้มกับคำพูดของอีกคนก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาหาสีน้ำใกล้ๆ ทำเอาร่างบางผงะทันที
"แล้วอยากโดนหมาจิ้งจอกตะครุบมั้ยล่ะ?
พลั้ก!
"เชี่ย!" สีน้ำผลักฟ็อกซ์ออกอย่างแรงก่อนจะวิ่งออกไปทันที ฟ็อกซ์ยกยิ้มมองตามแผ่นหลังบางของสีน้ำจนลับสายตา ก่อนจะเผลอรู้สึกตัวได้ว่า...เขายิ้มนานเกินไปหรือเปล่า?...ช่วงค่ำ...สีน้ำได้เอากระดานภาพที่เป็นสิ่งของที่ฟ็อกซ์ยืมพี่คินมาคืนพี่คินที่คอนโด ตากลมมองคอนโดสูงตรงหน้าด้วยความครุ่นคิด เอาวะ...มาถึงขนาดนี้แล้ว ว่าแล้วสีน้ำก็ไปติดต่อที่ประชาสัมพันธ์ก่อนจะได้รับอนุญาตให้ขค้นไปได้เลยเพราะคินแจ้งกับทางคอนโดไว้แล้ว
ติ๊งต่อง
มือบางกดออดและไม่ถึงสามนาทีประตูก็เปิดออก
"อ้าวสีน้ำ" คินทำหน้าแปลกใจทันทีที่เจอสีน้ำแทนที่จะเป็นฟ็อกซ์
"เอ่อ...ฟ็อกซ์ให้เอามาคืนครับ" สีน้ำว่าพร้อมชูกระดานภาพในมือ
"อ่า...งั้นเข้ามาก่อนๆ" คินว่าพร้อมเปิดประตูให้สีน้ำเข้ามา สีน้ำเดินตามเข้าไปพร้อมมองสำรวจห้องอีกคนนิดๆ เฟอร์นิเจอร์ในห้องถูกตกแต่งด้วยสีขาวและน้ำตาลดูสบายตาแตกต่างจากห้องของฟ็อกซ์ที่ดำมืดไปทั้งห้องให้อารมณ์แบบดิบเถื่อนสุดๆ เอ๊ะเดี๋ยวนะ...แล้วเขาจะเปรียบเทียบทำไมวะเนี่ย!
"ทำไมอยู่ๆเป็นคนเอามาคืนพี่ล่ะ" คินถามขึ้นพร้อมยื่นแก้วน้ำให้สีน้ำที่นั่งอยู่ที่โซฟา
"เอ่อ...ฟ็อกซ์ไม่ว่างน่ะครับ เลยใช้ผมมา" สีน้ำอ้างไปเรื่อย ทั้งที่ความจริงแล้วไอ้คนที่เขาบอกว่าไม่ว่างพึ่งขับรถมาส่งเขาเมื่อกี้ ความจริงเขาก็มาเองได้
"ห้องพี่มันทำไมเหรอ เห็นมองบ่อย" คินถามอย่างขำๆ
"สวยดีครับ ผมว่าดูสบายตา โทนสีสวยมาก" สีน้ำว่าตามที่ใจคิด คินยิ้มรับก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าเขาควรจะคุยอะไรบางอย่างกับสีน้ำทำให้ใบหน้าหล่อเครียดขึ้นมา
"สีน้ำ..." สีน้ำมองหน้าคินทันทีที่เสียงทุ้มเรียกชื่อของเขา
"...คือ...พี่มีเรื่องอยากจะบอกเรา" สีน้ำชะงักไปทันทีกับสีหน้าที่จริงจังของร่างสูง
"เรื่องอะไรเหรอครับ" สีน้ำคาดเดาในใจทันที
"เรื่องของพี่กับ..." คินทำหน้าครุ่นคิดอีกครั้ง แม้ว่าอีกคนจะบอกให้เขาอย่าพูดเรื่องนี้แต่เขาไม่สามารถทำได้ เขาอยากให้ทุกคนได้รู้ว่าเขากับหมอกเป็นอะไรกันโดยเริ่มจากสีน้ำ...เพื่อนสนิทของหมอก
"กับหมอกน่ะเหรอครับ?" คินเบิกตากว้างด้วยความตกใจทันทีกับคำพูดของสีน้ำ
"สีน้ำรู้?"
"ครับ...ผมรู้ แม้ว่าหมอกจะไม่อยากให้ผมรู้" สีน้ำว่าออกมาพร้อมกับมือบางที่กำแก้วน้ำในมือแน่น คาดเดาไม่ผิดจริงๆว่าพี่คินจะพูดเรื่องอะไร
"หมอกไม่อยากให้สีน้ำเสียใจ เพราะสีน้ำ..."
"เพราะผมชอบพี่ใช่หรือเปล่าครับ?" คินเบิกตากว้างอีกครั้ง
"เฮ้อ! ได้พูดตรงๆแบบนี้มันก็ดีเหมือนกันนะครับ ผมคิดว่าผมชอบพี่คินนะแต่...ผมไม่เคยคิดถึงที่ว่าจะได้คบอะไรกับพี่คินอะไรทำนองนี้เลย" สีน้ำระบายออกมาตามที่ใจคิด เขาตั้งใจแล้วว่าจะจบเรื่องนี้ ซึ่งก็พอดีกับพี่คินที่พูดเรื่องนี้ขึ้นมา ใช่ว่าที่ทำมาทั้งหมดเขาจะมีความสุข มันทั้งอึดอัด ทั้งสับสนวุ่นวายไปหมด
"หึๆ งั้นเหรอ? สรุปชอบพี่จริงๆใช่มั้ยเนี่ย" คินขำๆอีกคนเล็กน้อยกับคำพูด
"ก็...ก็ชอบนะ" สีน้ำว่าพร้อมมองหน้าคิน
"ลองกลับไปคิดดูดีๆว่าชอบพี่หรือแค่ชื่นชม แม้ว่าความหมายมันจะใกล้เคียงกันแต่เรื่องของความรู้สึกมันห่างกันเยอะเลยนะ" สีน้ำทำท่าครุ่นคิดกับคำพูดของคินความหมายใกล้เคียงกันแต่ความรู้สึกต่างกันงั้นเหรอ?
ครืดๆ
ไม่ทันที่ทั้งคู่จะได้คุยอะไรกันต่อโทรศัพท์ของคินก็ดังขึ้น
"ว่าไงนะหมอก เดี๋ยวพี่จะไปหาเดี๋ยวนี้" คินวางสายด้วยความร้อนใจก่อนจะหันมาหาสีน้ำ
"นี่เป็นชีทเรียนพี่ฝากให้ฟ็อกซ์มันหน่อยนะ พี่มีธุระด่วนจริงๆ" สีน้ำไม่ทันได้ทักท้วงอะไรคินก็รีบออกไปทันที ซึ่งเขาก็พอจะได้ยินว่าเกิดเรื่องบางอย่างขึ้นกับหมอกสีน้ำถือชีทที่พี่คินฝากให้ฟ็อกซ์ก่อนจะออกจากห้องของอีกคนด้วยสติที่เลื่อนลอยนิดๆเขายังคงฝังใจกับคำพูดของพี่คิน ความรู้สึกงั้นเหรอ? ยังไงกันนะ...สีน้ำมาคอนโดของฟ็อกซ์เพื่อแวะเอาของมาให้และดีที่ว่าอีกคนเอาคีย์การ์ดไว้ให้เขาเพราะรู้อยู่แล้วว่าพี่คินจะฝากของมาให้ สีย้ำค่อยๆแตะคีย์การ์ดก่อนที่ประตูจะเปิดออก...
"อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊า...อื้อ...ซี๊ดดด...ฟ็อกซ์...อ๊ะ...อ๊า..." สีน้ำเบิกตากว้างทันทีกับภาพที่เห็น ร่างสองร่างที่กำลังขยับสอดรับกันบนโซฟาอย่างร้อนแรง เสียงครวญครางดังระงม
ตุบ!
มือบางทิ้งถุงชีทในมือลงทันทีทำให้ทั้งฟ็อกซ์และร่างบางบนตัวหันมามองทันที
"เอ่อ...กูไปก่อนนะ" ว่าแล้วสีน้ำก็รีบวิ่งออกไปทันที ร่างบางวิ่งมาจนถึงป้ายรถเมล์อย่างรวดเร็ว ในสมองขาวโพลนไปหมด อวัยวะในหน้าอกด้านซ้ายหน่วงจนรู้สึกเจ็บไปหมด เจ็บจนบรรยายไม่ถูก มันก็ปกตินี่ที่หมอนั่นจะมีอะไรกับใคร ก็ปกติแล้วนี่
แหมะ
สีน้ำมองหลังมือที่มีน้ำใสๆหยดลงมากระทบ จากหนึ่งหยดเป็นสองหยด สามหยดตามลำดับ ความรู้สึกในอกยังคงเจ็บไม่หายเจ็บจนต้องหลั่งน้ำตาออกมาซึ่งไม่รู้ว่า...เขาร้องไห้ทำไมกันนะ
ง่ะ สีน้ำเป็นอะไร ร้องไห้ทำไมลูกกกกกกก >___< อยู่ในช่วงจุดเปลี่ยนของเรื่องนะคะความจริงอยากให้สีน้ำร้ายกว่านี้แต่ไม่เอาดีกว่า ไม่อยากให้นางโดนเกลียด 5555 ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ
___จางบิวตี้___
-
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
-
มีลางสังหรว่า สีน้ำต้องเจ็บหนักแน่ที่มาเป็นฝ่ายรักฟ๊อกซก่อน แง้ :sad4: :sad4: :hao5: :hao5:
-
ไม่เข้าใจหมอกทำไมไม่บอกเพื่อนไปตรงๆว่าคบกับพี่คิน
ปิดบังแบบนี้ สีน้ำรู้สึกแย่ ก็ไม่แปลกใจเลย
เพื่อนสนิทกันเขาไม่ทำกันแบบนี้หรอก
-
สีน้ำลูกแม่ :sad4:
อิฟ็อกซ์ :angry2:
-
สั่นไปนิดแต่ก้อจะติดตามต่อนะคับ :hao7: :hao7:
-
เกลียดจิ้งจอก
-
โถ สีน้ำ T_T
-
สีน้ำชอบจิ้งจอกเข้าแล้วสิน่ะ :katai1: :mew6:
-
สงสารสีน้ำ V-V
-
เข้มข้น นี่กำลังเข้มข้นมากเลย
โอ๊ยยยย หมอกเป็นอะไร
สีน้ำกำลังเข้าใจหัวใจตัวเองใช่ไม๊
แล้วฟ๊อกซ์ จะเข้าใจอะไรบ้างหรือยัง
-
Fox 10
หลังจากที่สีน้ำวิ่งออกไปฟ็อกซ์ก็รีบดันคู่ขาออกทันทีแม้ว่าจะยังไม่ได้ปลดปล่อยออกมา
“อะไรกันฮะ?” ฝายคู่ขาของฟ็อกซ์ว่าด้วยความงุนงง
“กลับไปก่อน” ฟ็อกซ์ว่าเสียงเรียบพร้อมกับคว้าเสื้อผ้าตัวเองมาใส่
“แต่ฝาย…”
“บอกให้กลับไปไง” พอเห็นสายตาดุๆของฟ็อกซ์ฝายก็รีบลุกขึ้นใส่เสื้อผ้าแล้วออกไปจากห้องของร่างสูงทันที ฟ็อกซ์มองถุงชีทที่น่าจะเป็นที่พี่คินฝากมาให้เขาด้วยความรู้สึกแปลกๆ ทั้งๆที่เขาก็ไม่ได้รู้สึกอับอายอะไรปกติพวกพี่ๆของเขาก็เปิดเข้ามาเห็นตอนเขามีอะไรกับคู่ขาบ่อยแต่ครั้งนี้มัน...ฟ็อกซ์ใช้มือเสยผมตัวเองลวกๆก่อนจะนึกถึงใบหน้าของอีกคนที่มองมาอย่างตกใจและรีบออกไปอย่างรวดเร็วก่อนจะเทียบกับใบหน้าของคู่ขาของเขาที่พึ่งออกไปเมื่อครู่ เออ…ยอมรับก็ได้ว่าฝายแม่งดูคล้ายสีน้ำ ทั้งรูปร่าง สีผิวหรือแม้กระทั่งสีผมก็ตาม ฟ็อกซ์ไม่ค่อยคั่วกับผู้ชายเท่าไหร่ นานๆครั้งเห็นจะได้แต่อยู่ๆวันนี้ก็นึกอยากจะโทรหาฝาย ซึ่งเป็นเด็กต่างมหาวิทยาลัยที่เจอกันในผับเมื่อสามวันก่อน ครั้งแรกที่เจอเขาก็รู้สึกได้ว่าฝายเหมือนกับอีกคนจริงๆ
“แม่ง!” ฟ็อกซ์สบถออกมาเบาๆอย่างรู้สึกแปลกๆในหัวใจแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ยิ่งคิดก็ยิ่งหงุดหงิดฟ็อกซ์เลยคว้ากุญแจรถแล้วขับออกไปทันทีโดยจุดมุ่งหมายก็คือบ้านตระกูลเทพพยัคฆ์นั่นเอง…
“ลมอะไรหอบมาวะ?” ไทเกอร์เป็นคนแรกที่ทักขึ้นเมื่อเห็นว่าน้องชายคนสุดท้องมาที่บ้าน
“หน้าเครียดๆนะ” และก็ตามมาด้วยแอลที่นั่งอยู่ข้างไทเกอร์ที่ถามขึ้น
“เฮ้อ!!” ฟ็อกซ์ไม่ตอบแต่กลับทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาแล้วถอนหายใจออกมา
“อ้าวฟ็อกซ์!” คิสทักขึ้นด้วยรอยยิ้มเมื่อเห็นฟ็อกซ์ก่อนจะเดินตามมาด้วยไลอ้อน
“วันนี้วันรวมญาติหรือไงเนี่ย” ฟ็อกซ์ว่าติดขำนิดๆเมื่อเห็นว่าหลังจากที่พี่ชายคนรองและพี่สะใภ้คนรองเดินเข้ามาในห้องรับแขก พี่ชายคนโตและพี่สะใภ้คนโตของบ้านก็เดินลงมาจากชั้นบนของบ้าน
“กูถามมึงยังไม่ตอบกูเลยว่าลมอะไรหอบมา ปกติร้อยวันพันปีไม่เห็นกลับบ้าน”ไทเกอร์ว่าหลังจากที่ทุกคนเดินเข้ามานั่งในห้องรับแขกของบ้าน
“มีเรื่องให้คิดๆเลยอยากกลับบ้าน” ฟ็อกซ์ตอบเสียงเรียบพร้อมกับใบหน้าหล่อที่มีแววครุ่นคิด
“หึๆ เรื่องหัวใจ?” เป็นไลอ้อนที่ถามขึ้นทำให้ทุกสายตาหันไปมองฟ็อกซ์ทันทีฟ็อกซ์ขมวดคิ้วมุ่นกับคำพูดของพี่ชายคนรอง
“คนอย่างผมมีหัวใจที่ไหน” ฟ็อกซ์ว่าพลางกระตุกยิ้มมุมปาก
“แล้วคนอย่างฉันเคยมีหัวใจที่ไหนกัน ถ้าเจอคนที่ใช่มันก็ใช่เอง” เป็นดราก้อนที่ว่าออกมาบ้างก่อนจะหันไปมองเหนือที่นั่งข้างๆที่สายตาเปี่ยมไปด้วยความรักจนไทเกอร์อดแซวขึ้นมาไม่ได้
“ขอโทษครับพี่ชาย นี่เรื่องของฟ็อกซ์ครับๆ ได้โปรดอย่าแย่งซีนมัน” ดราก้อนชูนิ้วกลางให้น้องชายคนที่สามทันทีก่อนจะเรียกเสียงหัวเราะขึ้นมาทันที
“สรุปเรื่องหัวใจสินะ อะไรยังไงเล่ามาๆ” เป็นคิสที่ถามขึ้นทันที
“แค่…” ฟ็อกซ์เว้นวรรคพร้อมกับในหัวที่คิดภาพสีน้ำ ซึ่งไม่รู้เมื่อไหร่ที่ภาพของอีกคนวนเวียนเข้ามาในหัวเขาบ่อยๆ แรกๆก็บอกตัวเองว่าเป็นเพียงหมากในเกมส์แต่เป็นเขาเนี่ยแหละที่เริ่มจะตกหลุมหมากในเกมส์ตัวเอง ตกหลุมพราง ตกหลุมกับดักของตัวเอง
ครืดๆ
ไม่ทันที่ฟ็อกซ์จะได้พูดอะไรออกมาไลน์ของฟ็อกซ์ก็เข้าเสียก่อน มือหนาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเปิดดูก่อนจะพบกับภาพบางอย่างและข้อความของเพื่อนที่รู้จัก
‘กูเจอเพื่อนมึงที่KKKว่ะ ไม่รู้ว่ามากับใคร แต่เหมือนโดนมอมเลยว่ะ’ ฟ็อกซ์ทำหน้าเครียดขึ้นมาทันที ยิ่งเห็นภาพที่ว่าสีน้ำกำลงนั่งพิงไหล่ใครบางคนอยู่ฟ็อกซ์ก็กำโทรศัพท์แน่นด้วยความไม่พอใจทันที ร่างสูงลุกพรวดพราดขึ้นท่ามกลางความตกใจของทุกคนในบ้าน
“เฮ้ยๆ ไปไหนวะ” ไทเกอร์ตะโกนถามน้องชายแต่ก็ไม่มีคำตอบออกมาก่อนที่รถคันหรูของฟ็อกซ์จะเคลื่อนตัวออกไปอย่างรวดเร็ว
“อะไรของมันวะ?” ไทเกอร์ว่าพร้อมขมวดคิ้วมุ่น
“คนในรูปน่าจะว่าที่น้องสะใภ้คนเล็กนะครับ” แอลพูดขึ้นบ้าง ทุกสายตาหันไปมองแอลอย่างงุนงงทันที แอลยิ้มนิดๆก่อนจะพูดต่อ
“เมื่อกี้แอบเห็นเพื่อนฟ็อกซ์ส่งรูปน้องคนหนึ่งมาให้ กำลังนั่งพิงใครก็ไม่รู้น่ะครับเลยคาดเดา”
“หึๆ สงสัยคงจะเป็นแบบที่แอลว่า” ดราก้อนหัวเราะในลำคอ
“เตรียมต้อนรับน้องสะใภ้คนเล็กเลยมั้ยพี่ดราก้อน” ไทเกอร์ว่าอย่างขำขันก่อนที่ทุกคนในบ้านจะยกยิ้มกันขึ้นมา…ก็นะ ไอ้คนที่พวกเขาไม่เคยมองภาพเวลามีคนรักออก พอถึงเวลามีคนรักจริงๆ มันก็สนใจสุดๆไปเลยว่ามั้ย?...ทางด้านสีน้ำ…แทนที่เขาจะหลับหอแต่ร่างบางกลับมานั่งอยู่ในร้าเหล้าแห่งหนึ่งไม่ใกล้ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยมากนัก ร่างบางนั่งลงที่เคาน์เตอร์บาร์ก่อนจะสั่งเครื่องดื่มกับบาร์เทนเนอร์
“นี่ครับ” สีน้ำรับเครื่องดื่มมาจากบาร์เทนเนอร์ก่อนจะกระดกรวดเดียวหมดแก้วใบหน้าใสเหยเกรทันทีเพราะรสชาติขมบาดคอของแอลกอฮอล์แต่เพราะความฟุ้งซ่านในหัว ความรู้สึกเจ็บหน่วงในอวัยวะที่หน้าอกด้านซ้ายทำให้สีน้ำหันไปสั่งกับบาร์เทนเนอร์มาเพิ่มอีกแก้ว
“ขอนั่งด้วยคนนะครับ” เสียงทุ้มพูดขึ้นทำให้สีน้ำหันไปมอง
“ครับ” ร่างบางพยักห้ารับก่อนจะหันปรับแก้วเหล้าจากบาร์เทนเนอร์มากระดกดื่มอีกครั้งจนหมดแก้ว
“คุณดูมีเรื่องเครียดๆนะครับ” คนข้างกายถามขึ้นทำให้สีน้ำหันไปมองนิดๆ
“ผมเวสครับ” ร่างสูงว่าด้วยรอยยิ้มก่อนจะยื่นมือมาเอทำความรู้สึก
“ผมสีน้ำ” สีน้ำตอบแต่ก็ไม่ได้ยื่นมือไปจับกับอีกคนแต่อย่างใด เวสมองร่างบางนิดๆก่อนจะกระตุกยิ้มมุมปาก หยิ่งๆแบบนี้ค่อยน่าสนใจหน่อย หึๆ
“มาคนเดียวเหรอครับ?” เวสถามขึ้นหลังจากที่เพียงไปครู่หนึ่ง
“อื้ม” สีน้ำตอบสั้นๆเพราะเขาไม่มีกระจิตกระใจจะคุยอะไรกับใครทั้งนั้น เขาไม่เข้าใจตัวเอง ไม่เข้าใจเลยว่าอาการที่เขาเป็นอยู่ตอนนี้มันคืออะไร ภาพของฟ็อกซ์ที่กำลังร่วมรักกับคู่ขาลอยเข้ามาในหัวของสีน้ำอีกครั้งทำให้สีน้ำยกเหล้าในแก้วกระดกจนหมดแก้วเป็นแก้วที่สี่
“เหมือนว่าคุณจะเริ่มเมาแล้วนะครับ” เวสว่าพร้อมใช้มือไล้ที่แก้มใสของสีน้ำที่เริ่มขึ้นสีแล้วเบาๆ
“อย่ามายุ่ง” สีน้ำว่าพร้อมปัดมืออีกคนออก เวสหัวเราะในลำคออย่างชอบใจกับท่าทางของอีกคน
“ไม่ยุ่งไม่ได้หรอกครับเพราะผมน่ะ…สนใจคุณ” เวสยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆสีน้ำทำให้ร่างบางผงะไปทันทีก่อนจะรีบดันอีกคนออกทันที
“แต่ผมไม่สนใจคุณ” สีน้ำว่าออกมาตรงๆ เสียงหวานติดยานหน่อยๆเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์
“เอาน่ะ…คุณเองก็เหมือนอกหัก ผมเองก็ต้องการใครสักคนคืนนี้ เราน่าจะมา…”
“ไสหัวไปไกลๆ” สีน้ำว่าออกมาด้วยความไม่พอใจทันทีเมื่อรู้จุดประสงค์ที่แท้จริงของคนข้างๆ
“นี่! อย่าเล่นตัวหน่อยเลย โดนทิ้งมาจะเล่นตัวอะไรนักหนา” เวสว่าอย่างหัวเสียเพราะอีกคนเล่นตัวมากเสียเหลือเกิน สีน้ำเจ็บจี๊ดที่หน้าอกด้านซ้ายทันทีกับคำพูดของอีกคน เขาไม่ได้อกหัก! ไม่ได้โดนทิ้งมาด้วย!
“ไม่ได้โดนทิ้งเว้ย น้องเก็บตัง” สีน้ำมองเวสอย่างหงุดหงิดก่อนจะเรียกบาร์เทนเนอร์อย่างหงุดหงิด เวสมองอีกคนอย่างไม่พอใจเช่นเดียวกันก่อนจะใช้จังหวะที่สีน้ำกำลังจ่ายเงินใส่ยาอะไรบางอย่างลงในแก้วของสีน้ำ
“ส่วนนาย…อึก” พอสีน้ำหันมาเวสก็ยัดแก้วไปที่ปากของสีน้ำทันที ทำให้ร่างบางเผลอกินเครื่องดื่มในแก้วไปสองอึก ตากลมเบิกกว้างกับท่าทางของอีกคน
“ทำเชี่ยอะไรวะ!” สีน้ำโวยวายใส่เวสทันที
“หึๆ ก็ทำให้เราสองคนได้มีความสุขกันคืนนี้ไง” สีน้ำเบิกตากว้างทันทีกับคำพูดของอีกคน ร่างบางรู้สึกร้อนผ่าวขึ้นมาแปลกๆ ใบหน้าหวานที่แดงด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์อยู่แล้วแดงขึ้นกว่าเดิมทำให้เวสอดใจไม่ได้ที่ใช้มือไล้เบาๆที่ใบหน้าของสีน้ำ
เฮือก
สีน้ำสะดุ้งทันทีกับสัมผัสที่แก้ม มันร้อนรุ่มไปหมดเพียงแค่โดนสัมผัสแค่นี้ มันรู้สึกเหมือนกับว่า…อยากถูกสัมผัสมากกว่านี้
“ชอบมั้ย…” สีน้ำพยักหน้ารับอย่างสติเลื่อนลอยทันที เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์และฤทธิ์ยาที่ผสมกันทำให้สีน้ำเริ่มขาดสติ
“…หึๆ งั้นเรา…ไปกันเถอะ” เวสว่าพร้อมโอบไหล่สีน้ำให้ลุกขึ้นเพื่อจะพาไปต่อแต่ไม่ทันที่จะได้ออกจากร้านเวสก็ถูกผลักอย่างแรงก่อนจะโดนหมัดหนักของใครบางคนปะทะเข้าที่ใบหน้าอย่างแรง
“สวะ!” ฟ็อกซ์ว่าก่อนจะรีบรับตัวสีน้ำที่โอนเอนไปมาเข้าอ้อมแขนทันที
“เชี่ย! มึงเป็นใครวะ!” เวสโวยวายเสียงดังก่อนจะลุกขึ้นมาประชันหน้ากับฟ็อกซ์ สายตาของคนในร้านเหล้าพากันมองมาที่คนทั้งคู่ทันที ยิ่งฟ็อกซ์ที่เป็นคนดังแล้วด้วย ยิ่งเป็นที่สนใจ
“รู้จักตระกูลเทพพยัคฆ์มั้ย?” ฟ็อกซ์ว่าเสียงเย็น เวสชะงักไปทันที ใครบ้างที่จะไม่รู้จักตระกูลที่มีอิทธิพลตระกูลนี้ ถ้าเดาไม่ผิดนี่น่าจะเป็น…
“กูฟ็อกซ์ ทายาทคนสุดท้องของเทพพยัคฆ์…อย่ามายุ่งกับคนของกูอีก” ฟ็อกซ์ว่าเสียงเย็นพร้อมมองหน้าเวสอย่างข่มขู่ เวสกลืนน้ำลายลงคอด้วยความยากลำบากทันที
“ครับ”…ฟ็อกซ์พาสีน้ำที่ร่างกายอ่อนปวกเปียกมาที่รถก่อนจะดันอีกคนเข้าไปในรถทันที สีน้ำค่อยๆตั้งสติมองคนตรงหน้าแม้ว่าสติของเขาจะเลือนรางมากก็ตามฟ็อกซ์มองอีกคนอย่างไม่พอใจที่แม่งมานั่งล่อเสือล่อตะเข้อยู่ที่นี่ เขาเคยสอนให้มันอ่อยพี่คินแต่ไม่ได้อ่อยทุกคน!
“มึงมาทำเชี่ยอะไรที่นี่!” ฟ็อกซ์ถามเสียงดังด้วยความไม่พอใจ แต่สีน้ำไม่ตอบตากลมที่หยาดเยิ้มไปด้วยแรงอารมณ์มองหน้าฟ็อกซ์อย่างแสดงความต้องการ
“ฟ็อกซ์” เสียงหวานเรียกอีกคนพร้อมกับมือบางที่ไล้ที่หน้าขาของอีกคนเบาๆ
“มึง…โธ่เว้ย!” เมื่อเห็นท่าทางอีกคนแล้วฟ็อกซ์ก็หัวเสียมากกว่าเดิม ร่างสูงรีบออกรถทันทีเพื่อพาอีกคนไปที่คอนโดของเขา!
เสร็จไม่เสร็จ? 55555555 ยังมาไม่ได้แต่งนะคะมาซาวเสียงก่อนว่าคนอ่านอยากให้เสร็จหรือไม่เสร็จ อิๆ ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ จุ๊บๆๆ
____จางบิวตี้___
-
เสร็จแน่คืนนี้ เตรียมตัวต้อนรับน้องสะใภ้คนเล็ก :hao7: :hao7:
ฮาตอนบอกวันรวมญาติอ้ะ 555 :m20:
-
ม่ายยยยยยยยยยย
ขัดอารมณ์สุดฤทธิ์ !!
555+.. เอาสิ๊...แกทนสีน้ำตอนนี้ได้ก้อทำเล้ยยยยยย
หุๆ
-
เค้าว่าไม่ 555
-
เสร็จๆๆๆๆๆอิอิ
-
คราวนี้ต้องเสร็จ ไม่เสร็จไม่ยอม ฮ่าๆ
-
ต้องเสร็จสิคะ -//-
-
Fox 11
“เชี่ย! ซนจังวะ” ฟ็อกซ์บ่นทันทีขณะที่จอดรถที่คอนโดของตัวเอง ตลอดทางสีน้ำก็ลูบคลำเขามาตลอดทาง อารมณ์ที่ไม่ได้ปลดปล่อยเมื่อตอนหัวค่ำปะทุขึ้นมาอีกครั้งจนฟ็อกซ์อดที่จะหงุดหงิดตัวเองไม่ได้
“อื้อออออ” สีน้ำถูกฟ็อกซ์ดันเข้าไปในลิฟต์ก่อนที่ริมฝีปากหนาจะประกบลงมาทันที สีน้ำเองก็เปิดปากจูบตอบอีกคนอย่างเต็มใจเพราะตอนนี้อารมณ์ของเขาอยู่เหนือความคิดไปเสียแล้ว ลิ้นหนาเกี่ยวพันกับลิ้นเล็กอย่างร้อนแรง สีน้ำรู้สึกเสียวเสียวไปทั่วช่องท้องจนต้องจิกไหล่อีกคนทันที
“มึงมันยั่ว” ฟ็อกซ์ว่าหลังจากถอนจูบ ตาคมมองริมฝีปากบางที่เขาพึ่งประทับจูบลงไปเมื่อครู่ก่อนจะประกบปากลงไปอีกครั้ง สีน้ำเองก็ตอบรับจูบอย่างเต็มใจอีกครั้งก่อนที่ลิฟต์จะมาเปิดยังชั้นบนสุดซึ่งมีห้องสูทเพียงสี่ห้องซึ่งสี่ห้องที่ว่าก็เป็นห้องของเขาและพี่ๆของเขา
“จะพาไปไหน” สีน้ำถามขึ้นเมื่อฟ็อกซ์จูงเขาเข้ามาห้องแต่แทนที่จะมาจบที่เตียงกลับพาเข้ามาในห้องน้ำแทน
“มึงโดนยา” ฟ็อกซ์ว่าก่อนจะใช้ฝักบัวเปิดน้ำไปที่สีน้ำเพื่อให้อีกคนได้รับความเย็นเพื่อดับความร้อนในกาย
“ไม่เอาแบบนี้” สีน้ำร้องโวยวายทันทีพร้อมพยายามดิ้นขัดขืน
“เพื่อตัวมึง” ฟ็อกซ์ว่าพร้อมมองหน้าอีกคนอย่างจริงจัง สีน้ำมองหน้าฟ็อกซ์เช่นกันก่อนจะตาสั่นระริก
“ฮึก มึงรังเกียจกูใช่มั้ย ฮึก มึงไม่อยากสัมผัสกูใช่มั้ย” สีน้ำร้องไห้พร้อมสะอึกสะอื้นออกมา ไม่รู้ว่าเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์หรือว่ายาทำให้เขารู้สึกแบบนี้ ภาพของอีกคนที่ร่วมรักกับคู่ควงแวบเข้ามาในหัวของสีน้ำ จากที่อยากให้อีกคนสัมผัสสีน้ำก็ผลักอีกคนออกไปจากตัวเองแรงๆ
“ฮึก มึงออกไป กูช่วยตัวเองได้” สีน้ำกัดฟันพูด พยายามที่จะระงับอารมณ์ตัวเองเท่าที่ทำได้ การถูกน้ำเย็นๆทำให้เขาดีขึ้นก็จริงแต่ความต้องการในตัวก็ยังมีอยู่มาก ถ้าไม่ได้ปลดปล่อยออกมาเขาต้องตายแน่ๆ ฟ็อกซ์มองหน้าสีน้ำก่อนจะเดินออกไปจากห้องน้ำทันที สีน้ำทรุดตัวนั่งลงกับพื้นโดยที่มีฝักบัวเปิดน้ำรดตัวเขาอยู่ ร่างบางค่อยๆปลดกางเกงตัวเองออกพร้อมชั้นใน
“อ๊ะ...อ๊า” สีน้ำใช้มือรูดรั้งแก่นกายตัวเองพร้อมกับครวญครางออกมา มือบางอีกข้างก็ลูบไล้ไปทั่วตัว อยากถูกสัมผัสเหลือเกินแต่เขาก็ต้องอดทน เขาจะไม่มีวันให้เรื่องนั้นมันเกิดขึ้นระหว่างเขากับคนใจร้ายนั่นแน่
“อื้อ...อ๊า...อ๊ะ...อ๊า”
แอด
เสียงเปิดประตูห้องน้ำทำให้สีน้ำหันไปมองทันที
“กูช่วย” ฟ็อกซ์ว่าก่อนจะเดินเข้ามาหาสีน้ำ สีน้ำไม่ทันที่จะร้องห้ามร่างสูงก็นั่งลงตรงหน้าแล้วประกบริมฝีปากลงมาทันที มือหนาจับที่แก่นกายของอีกคนทันทีพร้อมรูดรั้งจนสีน้ำต้องร้องครางในลำคอเพราะความเสียวซ่าน ฟ็อกซ์ถอนริมฝีปากจากสีน้ำก่อนจะใช้อีกคนเช็ดน้ำใสๆที่ไหลลงมาจากขอบปากให้กับอีกคน
“อื้อ...อ๊ะ...อ๊า...อื้อ...อ๊า!!” สีน้ำครางเสียงสั่นก่อนจะปลดปล่อยออกมาเต็มมือฟ็อกซ์ ร่างบางหอบหนักด้วยความเหนื่อยอ่อน ร่างกายเปียกชุ่มไปด้วยน้ำ ความต้องการลดลงแล้วแต่ก็ยังไม่หมด
“ฟ็อกซ์...กู” สีน้ำมองหน้าฟ็อกซ์ ปากบางทำท่าจะพูดอะไรออกมาแต่สมองส่วนลึกสั่งการให้ว่าห้ามพูดเด็ดขาด สีน้ำกำลังรู้สึกทรมานมาก
“ฮึก...สัมผัสกูที” สีน้ำไม่สามารถทนความต้องการของร่างกายได้จึงพูดออกมาพร้อมกับน้ำตาที่ปริ่มที่หางตา ฟ็อกซ์สบถออกมาทันทีกับคำขอของอีกคนร่างสูงอุ้มอีกคนออกจากห้องน้ำแล้วมาวางบนโซฟาทันที
“มึงแน่ใจ?” สีน้ำพยักหน้ารับก่อนที่ริมฝีปากหนาจะประกบลงมาอีกครั้ง มือหนากระชากเสื้ออีกคนออกด้วยแรงอารมณ์ ก่อนจะตามด้วยกางเกงที่หลุดลุ่ยอยู่แล้วร่างบางเปลือยเปล่าปรากฏแก่สายตาของฟ็อกซ์ ฟ็อกซ์อยากจะหยุดตัวเองตอนนี้เพราะเขาเคยตั้งใจแล้วว่าจะไม่ยุ่งกับอีกคนแต่พอเห็นร่างกายของคนตรงหน้าความต้องการของเขาที่มีอยู่แล้วก็ทวีคูณยิ่งขึ้น
“ฟ็อกซ์” สีน้ำครางชื่ออีกคนพร้อมมองอีกคนอย่างออดอ้อน
“แม่งเอ๊ย!” ฟ็อกซ์สบถออกมาก่อนจะถอดเสื้อของตัวเองออกตามด้วยกางเกงทำให้ตอนนี้ร่างสูงมีเพียงบ็อกเซอตัวเดียวที่ปกปิดร่างกาย ร่างสูงขึ้นคร่อมร่างบางทันที ปากหนาประกบจูบอีกคนอีกครั้งพอจูบจนพอใจก็เลื่อนลงมาที่ซอกคอขาว ฝากรอยไว้ที่ซอกคอขาวไว้สองสามจุด
“อื้อออ” สีน้ำครวญครางอย่างพึงพอใจในสัมผัสของอีกคน มือบางลูบไล้ไปที่แผงอกแกร่งและกล้ามหน้าท้องของอีกคนไปด้วย
“อื้ออ...อ๊ะ” สีน้ำครางออกมาทันทีที่ปากหนาของอีกคนครอบครองเข้าที่ยอดอก ลิ้นหนาเลียวนตั้งแต่รอบฐานจนถึงส่วนยอด สีน้ำร้องครางออกมาพร้อมจิกที่ไหล่ของอีกคนเพื่อระบายความเสียวซ่าน
“อย่าเกร็งนะ” ฟ็อกซ์ว่าก่อนจะค่อยๆสอดนิ้วเข้าไปในช่องทางของอีกคน สีน้ำนิ่วหน้าทันทีที่มีสิ่งแปลกปลอมสอดแทรกเข้ามาแต่เมื่ออีกคนขยับเข้าออกความรู้สึกเสียดเสียวก็เข้ามาแทนที่ทันที ฟ็อกซ์ค่อยๆเพิ่มนิ้วจากหนึ่งนิ้วเป็นสองนิ้ว สามนิ้วตามลำดับจนเมื่อเห็นว่าช่องทางอีกคนพร้อมแล้วร่างสูงก็ผละออกเพื่อจะถอดบ็อกเซอ
ครืดๆ
เสียงโทรศัพท์ของฟ็อกซ์เข้า ฟ็อกซ์หันไปมองอย่างหงุดหงิดก่อนจะหันกลับมามองสีน้ำที่นอนยกขาตั้งชันยั่วยวนไม่น้อย
ครืดๆ
เสียงโทรศัพท์ของฟ็อกซ์ดังไม่ขาด ฟ็อกซ์สบถอย่างหัวเสียก่อนจะเดินเข้าไปรับทันทีตอนแรกกะจะโวยวายแต่พอเห็นสายที่โทรเข้ามาก็ต้องระงับอารมณ์ไว้ทันที
(“อยู่ไหน”) ปลายสายถามขึ้น
“คอนโดครับ พี่ดราก้อนมีอะไรครับ”
“ฟ็อกซ์” สีน้ำครางเรียกอีกคนเพราะรู้สึกร้อนไปทั้งตัว อยากให้อีกคนมาสัมผัสตัวเองมาขึ้น เขาไม่ได้ต้องการแค่นิ้ว เขาอยากได้มากกว่านั้น
(“จะให้ถามอะไรวะ”) ฟ็อกซ์ได้ยินเสียงปลายสายเหมือนกำลังพูดอยู่กับใครบางคนอยู่ คิ้วหนาขมวดทันที
(“พี่ก็ถามมันดิว่ากกเด็กอยู่หรือไง”) เสียงของไทเกอร์เล็ดลอดเข้ามาในสายทำให้ฟ็อกซ์เข้าใจแจ่มแจ้งทันทีว่าใครเป็นคนให้พี่ดราก้อนโทรมาหาเขา
“บอกพี่ไทเกอร์ด้วยนะครับว่าถ้าอยากถามผมก็ให้ถามเอง” ฟ็อกซ์พูดขึ้น เขาได้ยินเสียงหัวเราะจากคนหลายคนดังออกมาทันที แม่ง เปิดโฟนกันอยู่เหรอวะเนี่ย
(“เออๆ กูอยากรู้ว่ามึงรีบออกไปไหน อยากเสือกอ่ะ”) เป็นเสียงของไทเกอร์ที่พูดกลับมา
“ฟ็อกซ์” สีน้ำครวญครางเรียกอีกคนอีกครั้ง มือบางค่อยๆสัมผัสที่แก่นกายของตัวเองเพื่อจะระบายความอัดอั้นที่มีอยู่
(“เชี่ย เสียงใครวะ”) ไทเกอร์อุทานขึ้นที่แอบได้ยินเสียงอะไรแว่วๆออกมา ซึ่งเขาก็ไวกับเรื่องเสียงพวกนี้ด้วย
“แค่นี้ก่อนนะพี่ผมไม่ว่า...” ฟ็อกซ์ว่าทำท่าจะวางสาย
(“หึๆ เออๆ อย่าลืมใส่ถุงนะเว้ย ไม่ดิ กูว่าไม่ใส่ฟินกว่า”) ไทเกอร์ว่าส่งท้ายก่อนที่ฟ็อกซ์จะได้ยินเสียงโวยวายจากพวกพี่สะใภ้ของเขาว่าไทเกอร์ทะลึ่งก่อนที่ปลายสายจะตัดไป
“อ๊ะ...อ๊า!!” สีน้ำปลดปล่อยออกมาอีกครั้งจนเต็มมือ ร่างบางนอนหอบหนักอยู่บนโซฟา
“เสร็จแล้วหรือไง” ฟ็อกซ์ว่าก่อนจะถอดบ็อกเซอของอีกคนออกแล้วขึ้นคร่อมอีกคนอีกครั้ง ไม่ทันที่สีน้ำจะพูดอะไรออกมาฟ็อกซ์ก็ประกบปากจูบอีกคนทันทีอย่างร้อนแรง อวัยวะส่วนล่างของคนทั้งคู่เสียดสีกันจนอารมณ์ที่พึ่งปลดปล่อยไปเมื่อครู่ปะทุขึ้นมาอีกครั้ง แม้ว่าตอนนี้ฤทธิ์ยาจะแทบหมดแล้วก็ตาม สีน้ำรู้สึกว่าสิ่งที่เขากำลังรู้สึกมันไม่ได้มาจากยาเสียแล้ว
“อื้อ....เจ็บ!!” สีน้ำร้องออกมาเสียงดังพร้อมกันอีกคนทันทีเมื่อฟ็อกซ์พยายามจะสอดแทรกตัวเองเข้ามา
“อย่าเกร็ง กูเข้าไม่ได้” ฟ็อกซ์ว่าเพราะเขาสามารถสอดใส่ได้แค่ส่วนหัวเท่านั้น
“ฮึก...กูเจ็บ...ฮึก ไม่เอาแล้ว” สีน้ำร้องไห้ออกมาทันที ฟ็อกซ์รู้สึกหัวใจกระตุกทันทีก่อนจะถอนตัวออกมา ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าเพียงแค่เห็นน้ำตาของอีกคนทำให้ต้องรู้สึกแปลกๆที่อกแบบนี้
“งั้นกูจะทำแค่ข้างนอก ห้ามร้องอีก” ฟ็อกซ์ว่าก่อนจะค่อยๆขยับแก่นกายของตัวเองเสียดสับช่องทางกับอีกคน แม้ว่าจะไม่ได้สอดใส่เข้าไปแต่ก็รู้สึกเสียวไม่น้อย สีน้ำร้องครางออกมาทันทีเพราะรู้สึกไม่ต่างกัน แก่นกายใหญ่เสียดสีดุนดันอยู่ภายนอกก่อนที่ฟ็อกซ์จะเอนตัวกับโซฟาแล้วอุ้มสีน้ำให้เป็นฝ่ายอยู่ข้างบนแทน
“ขยับดิ๊” ฟ็อกซ์พูดออกมาด้วยความยากลำบากเพราะช่องทางของอีกคนอยู่ตำแหน่งตรงกับแก่นกายของเขาพอดี
“อื้ออออ...อื้ออออ” สีน้ำขยับตัวเสียดสีกับแก่นกายของอีกคน มือบางก็ขยับแก่นกายของตัวเองไปด้วย จนในที่สุดทั้งคู่ก็ปลดปล่อยออกมา
“อ๊า!!” สีน้ำทิ้งตัวทับฟ็อกซ์ทันที ตาคมมองอีกคนก็พบว่าสีน้ำหมดสติไปแล้วฟ็อกซ์ถอนหายใจออกมากับเหตุการณ์ที่พึ่งเกิดขึ้น มันเกินเลยไปแล้วจริงๆแม้ว่าจะไม่ถึงขั้นนั้นแต่มันก็เกินเลยสำหรับคนที่เขาคิดว่าเป็นเพียงหมากในเกมส์...บางที...เขาควรเลิกเล่นเกมส์นี้ได้แล้ว
ห้ามปาระเบิกมานะ!!!!!! >O< 5555555 ตอนแรกตั้งใจให้เสร็จนี่พูดเลยแต่ไปๆมาๆ เอ๊ะไม่เอาดีกว่า สงสารสีน้ำ ไม่อยากให้นางเสร็จขณะที่นางไม่มีสติ อยากให้เสร็จแบบสติครบอะไรแบบนี้ อิๆ ตอนหน้าใบ้ให้ว่า...หุๆ
___จางบิวตี้___
-
เลิกเล่น แล้ว เริ่มรักได้แล้วฟ็อกซ์
-
:katai1: :katai1: :katai1:
-
เลิกเล่นได้แต่อย่าหายไปจากสีน้ำนะ
-
555 สีน้ำยังรอด
-
ว๊ายยยยย ผิดคาด นึกว่าจะโดนกินซะแล้ว
อย่างนี้ก้อสนุกค่ะ ปลื้มๆ
-
Fox’s Love 5
( Kin x Meok )
หลังจากที่ซื้อของเสร็จคินก็กลับมาที่คอนโด หมอกพยายามปรับสีหน้าให้เป็นปกติทันทีที่เจออีกคน
"มาแล้วเหรอครับ ได้อะไรมาบ้างครับ" หมอกถามยิ้มๆก่อนจะรับถุงซุปเปอร์จากอีกคนมาเพื่อเอาของออกมาจัด อยากจะเอ่ยถามเรื่องสีน้ำกับอีกคนแต่ก็ไม่กล้าพอ
"พี่เจอสีน้ำด้วยนะ" คินเป็นฝ่ายพูดขึ้นทำให้หมอกชะงักมือทันที
"เหรอครับ? เจอกันได้ยังไงครับ?"
"อืม...พี่ก็ไม่แน่ใจ แต่แถวๆคอนโดฟ็อกซ์มันน่ะ" หมอกขมวดคิ้วนิดๆกับชื่อของฟ็อกซ์ สีน้ำรู้จักกับฟ็อกซ์งั้นเหรอ ตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมเขาไม่เห็นรู้เลย
"ช่วงนี้สีน้ำกับฟ็อกซ์ดูสนิทกัน หมอกรู้เรื่องนี้มั้ย?" หมอกส่ายหน้าเป็นคำตอบ
"พี่ว่าบางทีที่เคยคิดว่าสีน้ำชอบพี่ อาจจะไม่แลบนั้นก็ได้น้า" คินว่ายิ้มๆพร้อมกับช่วยหมอกเอาจัดของเข้าที่
"พี่คินหมายความว่ายังไงครับ?" หมอกถามอย่างงุนงง
"เอาไว้พี่แน่ใจก่อนเนอะ แต่เราน่ะ...อย่ากังวลเรื่องพี่กับสีน้ำเลยนะ พี่คิดกับสีน้ำแค่น้องคนหนึ่งเท่านั้นเพราะสีน้ำเป็นเพื่อนของเรา" คินว่าพร้อมมองหน้าหมอกอย่างจริงจัง มือหนาจับมือบางมากุมมือไว้
"และอย่าคิดผลักไสพี่ให้ใครเลยนะครับ แม้พี่จะไม่รู้เหตุผลของหมอกก็ตามแต่สำหรับพี่ พี่ไม่ไปไหนหรอก จะอยู่ตรงนี้ ข้างๆหมอก..." เสียงทุ้มถูกดูดกลืนไปทันทีที่หมอกประกบปากจูบ คินชะงักไปนิดหน่อยก่อนจะจูบตอบอีกคนทันที สองลิ้นแลกเปลี่ยนความหวานกันอย่างไม่มีใครยอมใจ หัวใจของหมอกพองโตอย่างมีความสุข ความคิดมาก ความกังวลเมื่อครู่มลายหายไปหมดสิ้น หรือบางที...เขาควรจะกล้าเผชิญหน้ากับความจริงเสียทีนะ...
"คิดอะไรอยู่เหรอ?" หมอกถามขึ้นขณะที่เห็นว่าสีน้ำนั่งเงียบตลอดตั้งแต่เริ่มคาบเรียน หมอกมองเพื่อนสนิทที่ทำหน้าเหมือนมีอะไรอยู่ในใจตลอดเวลา
"ขอถามหน่อย..." สีน้ำหันมาหาหมอก หมอกเลิกคิ้วนิดๆกับคำพูดของสีน้ำ
"...ทำไมถึงได้อยากให้เราคบกับพี่คินนัก" หมอกเบิกตากว้างทันทีกับคำถามของเพื่อนสนิทก่อนจะรีบปรับเปลี่ยนสีหน้าอย่างรวดเร็ว
"ก็เพราะสีน้ำชอบพี่คินไง สีน้ำชอบใคร เราเป็นเพื่อนสีน้ำ เราก็อยากให้สีน้ำสมหวังทั้งนั้นแหละ" หมอกว่าด้วยรอยยิ้มตามแบบฉบับตัวเอง แม้ว่าในใจจะไม่ได้ยิ้มด้วยเลย ตอนนี้เขากำลังสับสนกับความคิดตัวเองมาก ระหว่างทำเพื่อหัวใจตัวเองหรือ...วิ่งหนีความจริงแบบนี้ต่อไป
"งั้นเหรอ?" สีน้ำรับคำสั้นๆ
"อื้ม...อีกอย่างดูพี่คินเขาเป็นคนดี สีน้ำก็เป็นคนดี เหมาะสมกันจะตาย นี่เราเปล่าอวยเพื่อนนะ อิๆ" หมอกพูดตามที่ใจคิด พี่คินเป็นคนดี สีน้ำป็นคนน่ารัก เรื่องครอบครัวของสีน้ำก็คงไม่มีปัญหาแน่ๆ ต่างจากเขา...เขาที่ไม่ว่าจะมองไปทางไหนพ่อกับแม่คงไม่มีทางรับเรื่องนี้ได้แน่นอน...
"กลับบ้านแล้วเหรอ มานี่สิหมอก" แม่ของหมอกกวักมือเรียกหมอกทันทีที่ร่างบางกลับมาถึงบ้าน หมอกทำหน้างุนงงนิดๆก่อนจะรีบยกมือไหว้ทันทีเมื่อเห็นว่าน้าอัญชันเพื่อนของแม่นั่งอยู่ด้วย และข้างๆของน้าอัญชันก็มีเอยนั่งอยู่
"สวัสดีครับน้าอัญชัน" หมอกพูดทักทายขึ้น
"ไม่เจอกันนาน โตขึ้นเยอะเลยนะหมอก หน้าตาดีเสียด้วยสิ" หญิงวัยกลางคนว่ายิ้มๆ
"นี่เอย หมอกจำเอยได้มั้ย เห็นว่าเรียนอยู่มหาวิทยาลัยเดียวกันนี่ เคยเจอกันบ้างหรือเปล่า?" อัญชันว่าต่อพร้อมถามลูกสาวตัวเอง
"แค่เดินสวนกันน่ะค่ะแม่" เอยตอบยิ้มๆ หมอกเองก็ยิ้มรับอย่างมีมารยาทแม้ในใจจะกระอักกระอ่วนไม่น้อย
"เออจริงสิอัญชัน เธอจะมาให้ฉันช่วยสอนทำขนมนี่หน่า งั้นไปทำกันดีกว่า ให้เด็กๆเขานั่งคุยกันไป" แม่ของหมอกว่าก่อนจะขยิบตาเป็นสัญญาณบอกเพื่อนสนิทก่อนที่หญิงวัยกลางคนทั้งคู่จะพากันเดินเข้าไปในครัวโดยทิ้งหมอกให้อยู่ในห้องรับแขกกับเอยสองคน
"อึดอัดเหรอ" เอยเป็นผ่านถามขึ้นก่อนจะมองหน้าหมอกที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม
"เอ่อ..."
"ฉันพอจะรู้ว่าแม่ฉันกับแม่นายกำลังทำอะไร ซึ่งบอกเลยว่านายไม่ใช่สเปคฉันสักนิด" เอยส่าก่อนจะเบ้ปากใส่หมอก หมอกเบิกตาอย่างตกใจกับการกระทำของหญิงสาว ไหนแม่บอกว่าเอยน่ารักไงแล้วทำไม...
"ว่าแต่...นายอยู่สถาปัตนี่ รู้จักพี่คินมั้ย?" หมอกชะงักทันทีกับคำถามของหญิงสาว
"เอ่อ...ก็พอรู้"
"พี่เขามีแฟนหรือยัง?" หมอกกัดปากทันทีกับคำถามจากปากหญิงสาว ในใจรู้สึกปั่นป่วนไปหมดเมื่อรู้ว่าคนตรงหน้าสนใจพี่คิน
"ยัง" หมอกตอบเสียงแผ่ว
"จริงนะ! ดีล่ะ หึๆ อย่างที่บอกนายน่ะไม่ใช่สเปคฉัน สเปคฉันต้องแบบพี่คินไม่ก็ฟ็อกซ์ แต่ก็นะฟ็อกซ์ดูหยิ่งจะตาย เฟรนลี่แบบพี่คินน่าจะดีกว่า" เอยว่าพร้อมยกยิ้มมุมปาก หญิงสาวที่นั่งอยู่บนโซฟาเอาขาขึ้นมาไขว้กัน กระโปรงที่สั้นอยู่แล้วก็ดูสั้นเข้าไปใหญ่จนหมอกมองด้วยสายตาไม่ชอบใจนัก ผู้หญิงคนนี้คงไม่ได้น่ารักอย่างที่แม่เขาบอกแน่ๆ จากท่าทาง การแต่งตัวและคำพูดแล้ว ยิ่งตรงกันข้ามที่สุด
"คุยอะไรกันจ๊ะ ท่าทางสนุกเชียว" แม่ของหมอกเดินออกมากครัวพร้อมถามขึ้น ทำให้เอยที่นั่งไขว้ขาอยู่ต้องรีบเอาลงทันที
"ถามเรื่องเรียนกันนิดหน่อยน่ะค่ะน้ามล หมอกนี่เรียนหนักมากเลยนะคะ"เอยหันไปตอบแม่ของหมอกด้วยน้ำเสียงหวานๆพร้อมกับรอยยิ้ม ซึ่งหมอกอดที่จะอึ้งกับการกระทำที่พลิกจากหลังตีนเป็นหน้ามือแบบนี้ไม่ได้
"แบบนี้แหละจ่ะ เด็กสถาปัตนี่เนอะ เออจริงสิหมอก เดี๋ยวเยอะนี้น้าอัญชันกับเอยจะกินข้าวเย็นกับเราด้วย เดี๋ยวหมอกออกไปซื้อของที่ซุปเปอร์ให้แม่หน่อยนะ"หมอกพยักหน้ารับนิดๆ...มื้ออาหารผ่านไปด้วยความอึดอัดสำหรับหมอก เขาสังเกตแม่ของเขาและน้าอัญชันที่พยายามจับคู่ให้เขากับเอยด้วยความอึดอัด พ่อของเขานั่งนิ่งไม่ได้พูดอะไรมากแต่เขากลับรู้สึกว่าพ่ออาจจะเห็นด้วยกับการจับคู่ครั้งนี้
"ฉันไปก่อนนะมล คุณสร น้าไปก่อนนะหมอก เอยลาน้าทั้งสองกับหมอกสิลูก"อัญชันพูดขึ้นหลังจากที่กินข้าวเสร็จก็เตรียมตัวจะกลับบ้าน
"หนูไปนะคะน้ามล น้าสร เราไปก่อนนะหมอก ไว้เจอกันเนอะ" เอยว่าพร้อมยกมือไหว้ลาพ่อแม่ของหมอกอย่างนอบน้อมก่อนจะหันว่าส่งยิ้มให้หมอก
"อื้ม" หมอกตอบรับสั้นๆ พยายามยิ้มตอบเท่าที่จะทำได้...
"คุณว่าหนูเอยน่ารักมั้ยคะ ฉันว่าน่ารักทั้งหน้าตา ทั้งนิสัยเลย" แม่ของหมอกพูดขึ้นหลังจากที่อัญชันและเอยกลับไปแล้ว
"ก็โอเคนะ"
"หมอกล่ะว่าไงลูก?" แม่หันมาถามหมอกบ้าง
"เอ่อคือ..."
"อย่าว่าแม่อย่างนั้นอย่างนี้เลยนะหมอก แต่แม่ว่าหมอกควรจะมีใครบ้างได้แล้วนะลูก ค่อยๆคบหากันไป กว่าจะเรียนจบแม่ว่าความสัมพันธ์คงไปได้ดี" แม่ของหมอกว่ายิ้มๆ
"แต่แม่ครับ...หมอก.. "
"อย่าพึ่งปฏิเสธสิ นะ...แม่ถูกใจหนูเอยจริงๆ ลองคุยๆกัน ลองคบๆกันแบบเพื่อนไปก่อนก็ได้" หมอกนิ่งไม่ตอบรับหรือปฏิเสธอะไรออกมาแต่ใบหน้าหวานดูอึดอัดจนผู้เป็นพ่อสังเกตได้
"หรือว่าแกมีใครแล้ว?" หมอกเบิกตากว้างทันทีกับคำถามของผู้เป็นพ่อ
"เอ่อ...ไม่มีนะครับพ่อ" หมอกรีบปฏิเสธออกมา
"ฉันไม่ได้บังคับแกเรื่องหนูเอย แต่แม่ของแกเขาอยากได้ลูกสะใภ้ เข้าใจใช่มั้ย?" ไม่รู้ว่าหมอกคิดไปเองหรือเปล่าว่าคำพูดของพ่อมันดูแปลกๆ หมอกพยักหน้ารับคำพูดของพ่อก่อนจะหันไปหาแม่
"หมอกจะลองคุยๆกับเอยดูก็ได้ครับ"
"ต้องแบบนี้สิจ๊ะลูกชายของแม่!"หมอกรู้สึกอึดอัดไม่น้อยที่ต้องพยายามไปมาหาสู่กับเอยตลอด เวลาผ่านไปสามวันแต่ความรู้สึกของหมอกยาวนานเหมือนสามปีเขารู้สึกอัดอัดยิ่งขึ้นเมื่ออีกคนเอาแต่ถามถึงพี่คินกับเขา
"ทำไมพี่คินถึงไม่ตอบแชทฉันล่ะ ไหนนายบอกเขาไม่มีแฟนไง ทำไมเขาไม่สนใจฉัน" เอยถามขึ้นขณะที่นั่งอยู่ที่ห้องรับแขกบ้านหมอก วันนี้แม่ของเอยมาเรียนทำขนมกับแม่ของหมอกอีกครั้ง
"เราก็ไม่รู้เหมือนกัน" เอยหน้าหงิกหน้างอกับคำตอบของหมอก
"จะไม่รู้ได้ไง! วันก่อนยังเห็นนายยืนคุยกับพี่คินอยู่" หมอกเบิกตากว้างทันทีกับคำพูดของหญิงสาว
"เอ่อ...ก็แค่ถามงาน" หมอกตอบอย่างติดๆขัดๆทำให้เอยมองหมอกอย่างจับผิดทันที
"ไม่เชื่อ! บอกมานะว่านายกับพี่คินสนิทกันแง่ไหน" หมอกกัดปากทันที ตากลมสั่นระริกและมือบางรู้สึกสั่นเทาขึ้นมาทันทีเพราะความกังวล
"หึ! ฉันพอจะรู้คำตอบละ...ที่แท้ นายเองก็ชอบพี่คินเหมือนกันสินะ!" หมอกเบิกตากว้างอีกครั้งกับคำพูดของเอยก่อนจะรีบปฏิเสธออกมาทันที
"ไม่ใช่นะๆ ไม่ใช่แบบนั้น"
"โกหกไม่เนียน ก็ดี...ฉันจะได้หาข้ออ้างบอกแม่ของฉันว่าไม่อยากคบกับนายเพราะนายเป็นเกย์!" หมอกหน้าซีดทันที เอยกระตุกยิ้มมุมปากเมื่อเห็นท่าทางของหมอก เธอก็แค่คาดเดาแต่ไม่คิดว่าจะเดาถูก หึๆ
"ขอร้อง...อย่าบอกใครเรื่องนี้เลยนะ" หมอกพูดกับเอยด้วยน้ำเสียงและแววตาเว้าวอน
"แปลว่ายอมรับ?" เอยเลิกคิ้วถาม หมอกนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้ารับ
ตุบ!
เสียงของบางอย่างหล่นทำให้หมอกและเอยหันไปมองทันที
"มะ...แม่” หมอกเบิกตากว้างด้วยความตกใจเมื่อหันไปเจอแม่ยืนทำตาโตหน้าซีดเผือดด้วยความช็อค หมอกนัยน์ตาสั่นระริกด้วยอารมณ์ยากเกินที่จะบรรยายออกมา ในใจร้องขอโทษแม่สุดเสียงแต่ปากกลับไม่สามารถเปล่งเสียงอะไรออกมาได้...หลังจากที่น้าอัญชันและเอยกลับบ้านไป บ้านของหมอกก็ตกอยู่ในความเงียบ แม่ไม่คุยกับเขาเลยตั้งแต่ตอนนั้น อย่างน้อยเขาอยากให้แม่ด่าทอหรือตบตีเขาก็ได้ไม่ใช่นิ่งเงียบแบบนี้
"คุยเป็นอะไรหรือเปล่า ดูเงียบแปลกๆ" พ่อของหมอกถามขึ้นเมื่อเห็นว่าผู้เป็นภรรยาดูแปลกๆไป หมอกที่กำลังจะเดินขึ้นบันไดก็ชะงักเท้าทันที
"เปล่าหรอกค่ะ คงจะปวดหัวนิดหน่อย เดี๋ยวขอตัวขึ้นนอนก่อนนะคะ" แม่ของหมอกว่าก่อนที่เจ้าตัวจะเดินมาที่บันไดที่หมอกยืนอยู่ หมอกนับน์ตาสั่นระริกคล้ายจะร้องไห้เมื่อประชันหน้ากับแม่ แต่ผู้เป็นแม่ก็เดินผ่านหน้าเขาไปอย่างเย็นชาจนหมอกรู้สึกเจ็บไปหมด ร่างบางขึ้นมาบนห้องพร้อมกับปล่อยน้ำตาให้ไหลลงมาทันที ก่อนจะได้ยินเสียงเอะอะโวยวายของพ่อที่ดังมาจากทางห้องนอนของพ่อกับแม่
ปึงๆๆ
เสียงเคาะประตูดังขึ้นทำให้หมอกสะดุ้งทันที
"หมอก! ออกมาคุยกับพ่อกับแม่เดี๋ยวนี้! ออกมายืนยันสิ ว่าแกไม่ได้ผิดเพศไม่ได้เป็นเกย์แบบที่แม่แกบอกฉัน!" เสียงของพ่อดังขึ้นด้วยอารมณ์เกรี้ยวกราดหมอกร้องไห้โฮออกมาทันที มือบางสั่นเทาทำอะไรไม่ถูก ในหัวเผลอนึกถึงใครบางคนขึ้นมาหมอกจึงกดโทรศัพท์โทรออกไปทันที
"ฮึก...พี่คิน ฮึก มาหาหมอกหน่อย ตอนนี้เลยนะครับ ฮืออออ"
ดราม่ามาแล้วจ้า!!! อย่าพึ่งเบื่อกันนะคะเพราะดราม่ายังอีกยาวไกล แง้ๆๆๆ ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ
___จางบิวตี้___
-
อย่าว่าเราเลยเน่อ นี่ตามอ่านมาทุกเรื่องในเซตทั้งหมดแล้ว อดไม่ได้จริงๆกับหมอก คนอะไรจะไม่กล้าขนาดนั้น มัวแต่กลัวอยู่นั่น ถ้าสมมติต้องเลิกกับพี่คินจริงจะไม่แปลกใจเลย ถ้าเราโดนหมอกหลอก(ถึงแม้ไม่ตั้งใจ)เราก็โกรธเหมือนกัน ทำร้ายจิตใจกันชัดๆ เหมือนเจตนาหลอกเราอ่ะ
ปล.คู่รองเด่นกว่าคู่หลักมากเลยค่ะ คู่หลักไม่ไปไหนเลยง่ะะ
-
โฮๆๆๆ หมอกน่าสงสาร
พ่อกับแม่เข้าใจหมอกหน่อยเถอะ T_T
-
อย่าว่าเราเลยเน่อ นี่ตามอ่านมาทุกเรื่องในเซตทั้งหมดแล้ว อดไม่ได้จริงๆกับหมอก คนอะไรจะไม่กล้าขนาดนั้น มัวแต่กลัวอยู่นั่น ถ้าสมมติต้องเลิกกับพี่คินจริงจะไม่แปลกใจเลย ถ้าเราโดนหมอกหลอก(ถึงแม้ไม่ตั้งใจ)เราก็โกรธเหมือนกัน ทำร้ายจิตใจกันชัดๆ เหมือนเจตนาหลอกเราอ่ะ
ปล.คู่รองเด่นกว่าคู่หลักมากเลยค่ะ คู่หลักไม่ไปไหนเลยง่ะะ
55555 ไม่ว่าหรอกค่าาา ขอบคุณสำหรับคอมเม้นเน้อออ คู่หลักรออีกนิดๆๆๆ
-
หมอกนี่เป็นมนุษย์ที่น่าเบื่อมากอ่ะ ถึงจะแอบสงสารก็เถอะ
-
พี่คิน มาช่วยหมอกหน่อย
น้องจะไม่ไหวแล้ว
ผ่านไปให้ได้นะหมอก
-
นายเอกคู่รองเป็นอะไรที่น่ารำคาญมาก ถ้าเราเป็นคินจะเปลี่ยนเมียใหม่ทันที ยุให้คนอื่นเพราะแสนดีหรือขี้ขลาดกันแน่
-
Fox 12
สีน้ำค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมาเพราะแสงแดดที่สาดส่องเข้ามากระทบเปลือกตา ตากลมค่อยๆกวาดสายตาไปทั่วก่อนจะเริ่มขมวดคิ้วเพราะรู้สึกว่าที่ที่เขากำลังนอนอยู่มันคุ้นเคยนัก ไอ้ความคุ้นเคยที่ว่าไม่ได้หมายความว่าเป็นห้องนอนที่หอพักของเขานะแต่มันเหมือนกับห้องของ...
“เฮ้ย!” สีน้ำอุทานขึ้นมาทันทีที่หันมาเจอใครบางคนที่นอนอยู่ข้างๆ ใครบางคนที่ทำให้เขารู้สึกแปลกๆ ภาพของอีกคนที่กำลังมีอะไรกับเด็กในสต็อกบนโซฟาหลั่งไหลเข้ามาในหัวของสีน้ำอีกครั้ง อวัยวะในหน้าอกด้านซ้ายกระตุกขึ้นมาอย่างแปลกๆ สีน้ำพยายามคิดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อวานว่ามันเกิดอะไรขึ้นทำไมเขาถึงมานอนอยู่ที่นี่ทั้งๆเขาเอากระดานวาดภาพมาให้อีกคนแล้วก็ออกไปร้านเหล้า...สีน้ำเบิกตากว้างขึ้นมาทันทีเมื่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนหลั่งไหลเข้ามาในหัว มือบางเปิดผ้าห่มขึ้นก่อนจะพบว่าตัวเองมีเพียงเสื้อเชิ้ตของอีกคนปกคลุมร่างกายเท่านั้น เมื่อคิดถึงเรื่องเมื่อคืนขึ้นมาอีกครั้งใบหน้าใสก็ร้อนผ่าว อวัยวะในหน้าอกด้านซ้ายเต้นรัวจนแทบจะระเบิดออกมา สีน้ำรีบลุกออกจากเตียงนอนทันทีก่อนจะมองหาเสื้อผ้าของตัวเองแล้วรีบเอามาใส่อย่างรวดเร็ว
“มึงจะไปไหน” สีน้ำชะงักที่กำลังจะใส่เสื้อหันไปมองเจ้าของเสียงทันที ฟ็อกซ์ยืนพิงกรอบประตูแล้วมองมาที่อีกคนนิ่งๆ
“กูจะกลับ” สีน้ำว่าพร้อมทำท่าจะติดกระดุมเสื้อแต่มือหนาก็มากระชากมือเขาไว้ก่อน
“อะไรวะ ปล่อยนะเว้ย” สีน้ำว่าแต่ตากลมกลับไม่กล้าเงยขึ้นไปสบตาอีกคน
“กูมีเรื่องจะคุยกับมึง” ฟ็อกซ์ว่าด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“แต่กูไม่มี กูจะกลับ” สีน้ำปฏิเสธพร้อมกับพยายามแกะมือหนาออกจากข้อมือตัวเองแต่เพราะอีกคนจับเขาแน่นมากจึงแกะไม่ออก
“ปล่อยนะเว้ย” สีน้ำว่าขึ้นมาอีกครั้งก่อนจะเงยหน้ามามองอีกคนอย่างไม่พอใจแต่พอตากลมสบเข้ากับตาคม สีน้ำก็ต้องเป็นฝ่ายหลบสายตาก่อนเพราะอวัยวะในหน้าอกด้านซ้ายมันทำงานหนักเกินไป
“ก็กูบอกว่ากูจะคุยกับมึงไง พูดไม่เรื่องหรือไง?”
“เออ พูดไม่รู้เรื่อง มึงด้วยพูดไม่รู้เรื่องหรือไง กูบอกให้ปล่อยไงวะ” สีน้ำว่าอย่างไม่พอใจ
“โอ๊ย!” สีน้ำร้องออกมาทันทีที่มือหนาดึงเขาอย่างแรงจนแผ่นหลังบางกระแทกเข้ากับกำแพง ก่อนที่มือหนาจะเท้าผนังเอาไว้กักขังเขาไว้ภายใต้อ้อมแขน
“เป็นเชี่ยอะไรของมึง พูดแล้วไม่มองหน้า หรือว่า...” ฟ็อกซ์กระตุกยิ้มมุมปากนิดๆเมื่อพอนึกขึ้นได้ว่าอีกคนเป็นอะไร
“หรือว่าอะไร?” สีน้ำถามกลับเสียงดัง
“เขินกูเรื่องเมื่อคืน” สีน้ำเบิกตากว้างทันทีกับคำพูดของอีกคน ใบหน้าใสเริ่มขึ้นสีจนฟ็อกซ์เห็นได้อย่างชัดเจน
“เรื่องอะไร กูจำไม่ได้ทั้งนั้น ปล่อยกู กูจะกลับ” สีน้ำว่าพร้อมทำท่าจะดันฟ็อกซ์ออกแต่มีหรือที่แรงของเขาจะสู้อีกคนได้
“มึงบอกว่ามึงจำไม่ได้?” ฟ็อกซ์ขมวดคิ้วมุ่น
“เออ! จำอะไรไม่ได้ทั้งนั้นนอกจากเห็นมึงเอากับเด็กมึงแค่นั้นแหละ!” สีน้ำไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้เขาพูดเรื่องนี้ออกมา ไม่รู้จิตสำนึกภายในใจหรือว่าอะไรที่ทำให้น้ำเสียงของเขาประชดประชันแบบนั้น
“หึงหรือไง?” ฟ็อกซ์เองก็ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้เขาถามแบบนั้นออกมา สีน้ำเบิกตากว้างทันทีกับคำถามของอีกคน
“หึงเชี่ยไร! กูไม่ได้เป็นอะไรกับมึงทั้งนั้น อีกอย่างกูก็...ก็...ก็ชอบพี่คิน!” สีน้ำเอาคินมาอ้างทั้งๆที่ก็พอจะเคลียร์กับความรู้สึกของตัวเองได้บ้างแล้ว ไม่ใช่เพราะกลัวผิดหวังเลยถอยแต่คิดว่าเวลาที่เขาอยู่กับพี่คิน เขาไม่ได้มีความสุขอย่างที่คิด ไม่ได้เป็นตัวของตัวเองเหมือนเวลาที่อยู่กับ...คนตรงหน้า คำตอบของสีน้ำทำให้ฟ็อกซ์หัวคิ้วกระตุกขึ้นมาทันที จากอารมณ์ขุ่นมัวอยู่แล้วก็ขุ่นมัวยิ่งไปใหญ่
“มึงบอกว่ามึงชอบพี่คิน ทั้งๆที่เมื่อคืนมึงเกือบจะเอากับกูงั้นเหรอ?” สีน้ำเบิกตากว้างอีกครั้งกับคำพูดของอีกคน มือบางผลักอีกคนออกสุดแรงก่อนจะ...
พลั้ก
ต่อยเข้าที่ใบหน้าหล่อทันที
“กูแค่โดนยา! กับมึง กูไม่มีทางรู้สึกเชี่ยอะไรขึ้นมาหรอก!” สีน้ำว่าหลังจากที่ต่อยอีกคนเต็มแรง ร่างบางทำท่าจะเดินออกจากห้องอีกคนไปแต่มือหนาก็คว้าข้อมือบางไว้แล้วกระชากอีกคนอย่างแรงจนร่างบางปลิวมาปะทะที่แผงอกแกร่งที่ไร้อาภรณ์ปกคลุม
“งั้นกูจะทำให้มึงรู้สึกเอง” สิ้นเสียงทุ้มปากหนาก็ประกบลงมาทันที สีน้ำเม้มปากทันทีไม่ยอมให้อีกคนรุกรานเข้ามาภายในแต่มีหรือที่ฟ็อกซ์จะยอม ฟ็อกซ์กัดเข้าที่ริมฝีปากล่างของสีน้ำจนได้เลือด สีน้ำเปิดปากทันทีเพราะความเจ็บทำให้ลิ้นหนาสามารถสอดแทรกเข้ามาช่วงชิมความหวานภายในได้
“อื้อออออ” สีน้ำร้องอื้ออึงในลำคออกมาเมื่ออีกคนจูบเขาอย่างหนักหน่วง จูบที่เหมือนจะกระชากวิญญาณของเขาออกไปเสียให้ได้
พลั้ก
ตุบ
“อื้อออออ” สีน้ำทำท่าจะโวยวายหลังจากที่อีกคนผลักเขาลงเตียงแล้วขึ้นคร่อมแต่ไม่ทันที่เสียงหวานจะได้เปล่งอะไรออกมาก็ถูกประกบริมฝีปากลงมาอีกครั้ง
“แฮ่กๆๆ” สีน้ำหอบหนักทันทีที่อีกคนถอนจูบ ตากลมสบเข้ากับตาคมจึงได้เห็นความวาวโรจน์ในแววตาคู่นั้นซึ่งทำให้สีน้ำรู้สึกตื่นกลัวขึ้นมา
“มึงจะทำเชี่ยอะไร!” สีน้ำโวยวายขึ้น
“เดี๋ยวก็รู้” ฟ็อกซ์กรีดยิ้มร้ายก่อนจะซุกไซ้เข้าที่ซอกคอขาวทันที สีน้ำพยายามดีดดิ้นแล้วทุบตีให้อีกคนปล่อยแต่มีหรือที่ฟ็อกซ์จะปล่อย ปากหนาละจากซอกคอขาวหลังจากที่ฝากรอยแดงไว้หลายจุดลงมาที่ยอดอกสีชมพูที่ล่อตาล่อใจเพราะสีน้ำยังไม่ได้ติดกระดุมเสื้อ
“อ๊ะ” สีน้ำสะดุ้งทันทีที่อีกคนกัดเข้าที่ยอดอกของเขา
“อื้ออออ” ลิ้นหนาค่อยๆลากที่รอบฐานอกก่อนจะขึ้นมาที่ยอดอกซึ่งสร้างความเสียวซ่านให้สีน้ำไม่น้อย ทั้งๆที่ควรผลักไสอีกคนแต่มือบางกลับเกาะไหล่ของอีกคนไว้ซะงั้น เสียงจ๊วบจ๊าบของการดูดดุนดูหยาบโลนไม่น้อยแต่กลับสร้างความครื้นเครงให้กับฟ็อกซ์ไม่ใช่น้อย ตาคมเหลือบขึ้นไปมองหน้าของอีกคนก็พบว่าใบหน้าใสแดงก่ำและกำลังเชิดหน้าขึ้นด้วยแรงอารมณ์
“อย่า!” สีน้ำร้องขึ้นทันทีที่ฟ็อกซ์ทำท่าจะถอดกางเกงของเขาออก มือบางรีบมาคว้ามือหนาทันที
“ห้ามทำเชี่ยอะไร กูรู้มึงก็อยาก” ฟ็อกซ์มองหน้าสีน้ำอย่างจริงจัง
“อยากเชี่ยไร!” สีน้ำถามเสียงตื่นๆ
“หึๆ อยากให้กูเอาของกูเข้าไปในตัวมึงไง” ฟ็อกซ์กรีดยิ้มร้าย สีน้ำมองอีกคนด้วยความโกรธทันทีกัยถ้อยคำหยาบโลนที่ออกมา มือบางทำท่าจะต่อยหน้าอีกคนอีกครั้งแต่ฟ็อกซ์กลับคว้ามืออีกคนไว้ก่อน
“ถ้ามึงต่อยกูอีกกูจะกระแทกให้มึงเดินไม่ได้เลย” ฟ็อกซ์ว่าอย่างขู่ๆ
“แล้วมึงมาทำเรื่องแบบนี้กับกูทำไม! กูไม่ใช่เด็กของมึง ไม่ใช่ตัวรองรับอารมณ์ของมึง กูกับมึงไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันสักนิด!” สีน้ำว่าเสียงดังด้วยความโกรธ ฟ็อกซ์ชะงักไปนิดกับคำพูดของอีกคน
“เพราะมึง...” ฟ็อกซ์เว้นวรรคก่อนจะมองหน้าสีน้ำอย่างจริงจัง
“...ต้องเป็นของกู” สีน้ำเบิกตากว้างกับคำพูดของอีกคน อวัยวะในหน้าอกด้านซ้ายสั่นไหวขึ้นมาอีกครั้ง ตากลมสบเข้ากับตาคม มือหนาที่จับมือบางเอาไว้ค่อยๆเอามือบางมาโอบรอบคอของตัวเองก่อนที่ใบหน้าหล่อจะโน้มลงมา สีน้ำนิ่งงันไม่ได้ขยับหนีจนริมฝีปากหนาประทับลงมาตากลมจึงค่อยๆหลับลง เสื้อผ้าของคนทั้งคู่หลุดออกไปจากร่างกายตอนไหนไม่มีใครรู้ได้เพราะรู้ตัวอีกทีนิ้วของร่างสูงก็สอดเข้ามาที่ช่องทางด้านหลังแล้ว
“อ๊ะ...” สีน้ำสะดุ้งขึ้นมาทันทีเพราะความไม่คุ้นชิน
“อย่าเกร็ง” ฟ็อกซ์ว่าก่อนจะค่อยๆขยับนิ้วเข้าออก จากนิ้วก็เป็นสองนิ้ว สามนิ้วตามลำดับ เมื่อเห็นว่าช่องทางของอีกคนพร้อมแล้วฟ็อกซ์จึงเอานิ้วออก
“มึงจะ...” สีน้ำมองหน้าฟ็อกซ์ก่อนจะกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่เมื่อเหลือบไปเห็นแก่นกายของอีกคนที่กำลังขยายตัวจนขนาดใหญ่ ใหญ่ขนาดนี้จะเข้ามาได้ยังไงวะ
“กูจะเอามึง” ฟ็อกซ์พูดกับอีกคนตรงๆจนสีน้ำรู้สึกใบหน้าร้อนผ่าว ฟ็อกซ์ค่อยๆจับแก่นกายที่ชะโลมด้วยเจลสอดแทรกเข้าไปในช่องทางของอีกคน สีน้ำนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ ปากบางเม้มแน่นไม่ได้ส่งเสียงร้องออกมาแต่หางตากลมกลับมีหยาดน้ำตาเล็กๆจนฟ็อกซ์รู้สึกใจกระตุกขึ้นมา
“อย่าเกร็ง ถ้าเกร็งมึงจะเจ็บ” เสียงทุ้มว่าซึ่งสีน้ำก็ไม่รู้ว่าเขาคิดไปเองหรือเปล่าว่าเสียงของอีกคนในครั้งนี้มันนุ่มทุ้มแปลกๆ สีน้ำค่อยๆคลายความเกร็งตัวลงทำให้แก่นกายใหญ่สอดแทรกเข้ามาจนหมด
“อ๊า” สีน้ำร้องครางขึ้นมาทันทีเมื่อแก่นกายของอีกคนกระแทกโดนจุดเสียวภายใน
“อ๊ะ...อื้อ...อ๊ะ...อ๊ะ...อื้อ...อ๊ะ...อ๊า” เสียงหวานครางขึ้นทันทีที่ร่างสูงเริ่มขยับเข้าออก แขนเรียวที่โอบรอบคออีกคนเอาไว้เริ่มจิกเล็บเข้าที่แผ่นหลังกว้างเพื่อระบายความเสียวซ่านลงไป
“อื้มมม” ฟ็อกซ์เองก็อดที่จะครางในลำคอด้วยความเสียวไม่ได้ อีกคนตอดรัดเขาแน่นมาก แน่นเสียจนอยากจะปลดปล่อยออกมาในทันที
“อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊า...อื้อ...อ๊า...ซี๊ดด....อ๊า” เสียงหวานครางไม่ขาดปากเมื่อสะโพกสอบขยับเร็วและรัว ยิ่งใกล้ถึงฝั่งฝันสีน้ำก็แทบจะแอ่นสะโพกตามอีกคนแทบไม่ทัน
“อ๊า!!!” และในที่สุดทั้งคู่ก็ปลดปล่อยออกมา สีน้ำนอนหอบทันที รู้สึกเหนื่อยมากเหมือนวิ่งมาเป็นกิโลทั้งๆที่แค่นอน...เอ่อ...นอนแอ่นสะโพกรับอีกคนเฉยๆ แม่งทำไมยิ่งพูดยิ่งอายวะ ตากลมเงยขึ้นไปสบเข้ากับตาคมอีกครั้งก่อนจะเห็นรอยยิ้มเล็กๆที่มุมปากหนาซึ่งเป็นรอยยิ้มแบบที่ไม่ได้แสยะยิ้ม
“ต่อนะ” สีน้ำเบิกตากว้างทันทีกับคำพูดของอีกคนแต่ไม่ทันได้ทักท้วง บทรักรอบสองก็เริ่มขึ้นซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะจบที่รอบไหน แต่คงกินเวลาไปไม่ต่ำกว่าเที่ยงหรือบ่ายแน่นอน
กรี๊ดดดดดดดด เขาได้กันแล้วค่า!!!! เหมือนจะมีคนรอฉากนี้เยอะ 5555555 คือเราไม่อยากให้สีน้ำเสร็จแบบไม่มีสติเนอะ เสร็จแบบมีสติและสมยอมน่าจะดีกว่า แม้ว่าความรู้สึกจะยังไม่ได้เคลียร์กันก็เถอะ 55555 ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ
___จางบิวตี้____
-
เค้าได้กันแล้ววววว แล้วจะทำไงต่อไปเนี่ย ฟ็อกซ์อย่าทำร้ายจิตใจสีน้ำเลยน้าาา
-
อ่าว..เฮ้ย!ไม่เหมือนที่คุยกันไว้นี่หน่า .. ? 555+
เมิงต้องเป็นของกูหรอ....ฟ๊อกซ์
ก่อนหน่านี้ไม่ใช่หนิ 555
ปล.ดีใจที่สีน้ำเสร็จนะคะ อิอิ
-
:o8: :o8: :o8:
-
สีน้ำเสร็จไปแล้วจ้าาา :hao3:
-
พอไม่ได้คาดหวังกลับมาซะงั้น
เขาได้กันแล้ว คริๆ
-
สี้น้ำน่ารัก งื้อ ^///^ :m25:
-
Fox’s Love 6
( Kin x Meok )
หลังจากที่วางสายจากหมอก คินก็รีบออกจากคอนโดแล้วไปหาคนรักทันที ในใจกังวลไม่น้อยกับน้ำเสียงของอีกคน มันต้องเกิดเรื่องร้ายอะไรขึ้นแน่ๆ!...รถยนต์คันหรูจอดที่หน้าบ้านที่เขามาหลายต่อหลายครั้งแต่ก็ไม่เคยเข้าไปเสียที เสียงเอะอะโวยวายที่ดังมาจากในบ้านก็ยิ่งทำให้คินเป็นกังวลยิ่งกว่าเดิม
"ลุงครับ ผมมาหาหมอกครับ" คินพูดกับยามหน้าประตู ยามทำหน้างุนงงเล็กน้อยแต่ก็ยอทเปิดประตูรั้วให้ คินจึงรีบวิ่งเข้าไปทันที...
เพี้ยะ!
มือของพ่อที่ตบเข้าที่ใบหน้าของหมอกอย่างอรงทำให้ร่างบางเจ็บไม่น้อยแต่เหลือกว่าเจ็บกายแล้วก็คงเป็นที่หัวใจที่เจ็บยิ่งกว่า
"แกว่าไงนะ แกชอบผู้ชายงั้นเหรอฮะ!!" ผู้เป็นพ่อตะคอกเสียงดังหลังจากที่ฟาดมือลงที่ใบหน้าของลูกชายคนเดียวอย่างแรงหลังจากที่หมอกบอกว่าเขาชอบผู้ชาย
"ฮึก ครับ" ผู้เป็นพ่อทำท่าจะตบหมอกอีกครั้งแต่ผู้เป็นภรรยาก็คว้ามือไว้ก่อน
"ฮึก อย่าทำลูกค่ะคุณ"
"แต่มัน...มันกำลังทำให้ผมกับคุณอัพอายขายขี้หน้านะ! ทั้งๆที่มันเป็นผู้ชายแต่มันกลับชอบผู้ชายด้วยกัน!" ผู้เป็นพ่อว่าพร้อมมองหน้าหมอกด้วยนัยน์ตาผิดหวังหมอกร้องไห้ออกมาทันที เขารู้ว่าเขาผิดแต่เขาก็ไม่สามารถเลือกได้ เขาไม่สามารถสั่งหัวใจให้เลิกรักพี่คินได้
"ผมกับหมอกเรารักกันครับ" เสียงหนึ่งดังขึ้นทำให้พ่อแม่และหมอกหันไปมองทันที คินเดินเข้ามาพร้อมกับพยุงตัวหมอกที่นั่งอยู่กับพื้นให้ลุกขึ้น
"นายเป็นใคร" พ่อของหมอกถามเสียงเข้ม
"สวัสดีครับผมคินภพ วิเศษพัฒ...เป็นคนรักของหมอกครับ" คินตอบด้วยน้ำเสียงและสีหน้าจริงจัง พ่อของหมอกขมวดคิ้วทันทีที่ได้ยิน
"นายสินะที่ทำให้ลูกชายฉันผิดเพศ"
"พ่อครับ...ไม่..."
"ครับ ถ้าคุณอาจะเข้าใจแบบนั้นก็ได้แต่ผมยังยืนยันว่าผมกับหมอกเรารักกันครับ" คินยังคงยืนยันคำเดิม พ่อของหมอกร้องเฮอะออกมาทันทีที่ได้ยิน
"รักงั้นเหรอ? ความรักระหว่างผู้ชายกับผู้ชายเนี่ยนะ! เฮอะ! คิดว่ามันจะไปรอดสักกี่น้ำกัน!"
"ผมไม่สามารถตอบได้ครับ แต่ผมอยากให้คุณอาให้โอกาสเราสองคน" คินว่าพร้อมมองหน้าพ่อของอย่างจริงจัง บรรยากาศในบ้านของหมอกตกอยู่ในความเงียบทันทีหลังจากที่คินพูดจบ หมอกมองหน้าคินด้วยสายตาสั่นระริก ในใจก็อบอุ่นขึ้นมากับคำพูดของอีกคน เขามันโง่เอง โง่ที่ผลักไสคนที่รักเขามากมายขนาดนี้ออกไป เขามันโง่เองจริงๆ
"กลับไป" พ่อของหมอกพูดขึ้น ทั้งคินและหมอกชะงักทันที
"พ่อครับ..." หมอกเรียกผู้เป็นพ่อเสียงเครือ
"ส่วนแก ถ้ายังนับถือฉันเป็นพ่อ ก็เลิกติดต่อกับคนๆนี้ซะ" ทั้งคินและหมอกเบิกตากว้างทันที
"พ่อครับ/คุณอาครับ"
"ออกไป ฉันบอกให้ออกไปไง" พ่อของหมอกว่าด้วยใบหน้าจริงจัง ทำให้คืนต้องยอมออกไป ตาคมหันไปสบตากลมอย่างสื่อความหมาย รอพี่นะหมอก...พี่จะทำทุกวิถีทางให้ทุกคนยอมรับเรื่องของเรา!...หลังจากที่กลับมาจากบ้านของหมอกคินก็เครียดไม่น้อย ความรู้สึกกังวลใจเกาะกุมจิตใจร่างสูงตลอดเวลา...สามวันผ่านไป...คินติดต่อหมอกไม่ได้เลย พอไปหาที่สาขาก็พบว่าอีกคนไม่ได้มาเรียนสามวันแล้ว คินรู้สึกเป็นห่วงอีกคนมาก แม้กระทั่งสีน้ำที่เป็นเพื่อนสนิทของหมอกก็ติดต่อหมอกไม่ได้เช่นเดียวกัน
"พี่คินคะ" คินหันไปตามเสียงเรียกก่อนจะเลิกคิ้วนิดๆเมื่อเห็นว่าคนที่เรียกคือเอย คนที่เคยทักเขามาในไลน์แต่เขาไม่ได้สนใจที่จะตอบสักเท่าไหร่
"ครับ?"
"ได้ข่าวว่าพี่คินไปบ้านของหมอกมางั้นเหรอคะ?" คินเลิกคิ้วด้วยความแปลกใจทันทีกับคำพูดของหญิงสาว
"สงสัยสินะคะว่าทำไมเอยรู้ เอยเป็นเพื่อนของหมอกน่ะค่ะ"
"จริงเหรอครับ? น้องเอยรู้มั้ยครับว่าทำไมหมอกถึงติดต่อไม่ได้ เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่าครับ" คินถามด้วยความร้อนใจทันที
"อืม...จากที่ทราบ...หมอกเครียดลงกระเพาะจนแอดมิดโรงพยาบาลค่ะ" คินใจกระตุกทันทีกับคำตอบที่ได้รับ ในใจเจ็บปวดไปหมดเมื่อรู้ว่าอีกคนกำลังป่วย เขาอยากไปหาหมอก อยากจะไปดึงอีกคนมากอดปลอบแรงๆ
"โรงพยาบาลไหนครับ?" พอได้คำตอบคินก็รีบออกไปทันที เอยมองตามหลังร่างสูงไปก่อนจะกรีดยิ้มร้ายมุมปาก ยังไงพี่คินก็ไม่มีทางได้สมหวังกับมันหรอก!...
"กลับไป!" นี่เป็นคำพูดแรกที่คินได้รับจากพ่อของหมอกหลังจากที่มาถึงโรงพยาบาลและยืนอยู่หน้าห้องพักฟื้นของหมอก
"แต่ผมอยากเจอหมอกครับ" คินว่าด้วยสีหน้าและสายตาอ้อนวอน
"ฉันเคยบอกแล้วไงว่ายังไงก็ไม่ให้ลูกชายฉันติดต่อกับนายอีก กลับไป!"
"ทำไมครับ? เรารักกันผิดตรงไหน ผู้ชายกับผู้ชายรักกันมันผิดมากเลยเหรอครับ?" คินถามอย่างไม่เข้าใจ เขารู้ว่าจิตใจของผู้เป็นพ่อและแม่ย่อมอยากให้ลูกชายแต่งงานมีลูกมีครอบครัวที่ดี แต่ความรักมันเกิดจากจิตใจของคนสองคน ไม่เกี่ยวกับเพศใดๆทั้งสิ้น
"ใช่! มันผิด! สำหรับฉัน หมอกเป็นลูกชายคนเดียวของฉัน อนาคตจะต้องแต่งงานมีลูกมีเมีย มีครอบครัวที่มีความสุข"
"แล้วคุณอารู้ได้ยังครับว่าแบบนั้นหมอกจะมีความสุข...คุณอารู้ได้ยังไงครับว่าแบบนั้นคือสิ่งที่หมอกต้องการ" พ่อของหมอกชะงักไปทันทีกับคำพูดของคิน เขารู้ว่าสิ่งที่เขาพูดลูกชายของเขาไม่ได้ต้องการมัน ไม่เช่นนั้นหมอกคงไม่ป่วยเพราะเครียดลงกระเพาะแบบนี้แน่ๆ
“ถ้านายเป็นพ่อใครสักคน นายจะเข้าใจความรู้สึกของฉัน ฉันขอร้องแบบลูกผู้ชาย...เลิกยุ่งกับลูกชายฉันเถอะ"...หลังจากที่ออกจากโรงพยาบาลคินก็มาแวะร้านเหล้าใกล้ๆคอนโดแทนที่จะกลับคอนโด
"ขอแรงๆแก้ว" คินสั่งกับบาร์เทนเนอร์ก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้หน้าเคาน์เตอร์ ร่างสูงเต็มไปด้วยความเครียด คิ้วหนาขมวดมุ่นไปหมด มือหนารับแก้วแอลกอฮอล์จากบาร์เทนเนอร์แล้วกระดกเข้าปากรวดเดียวก่อนจะสั่งใหม่อีกแก้ว...และอีกแก้ว
ครืดๆ
เสียงโทรศัพท์ของคินดังขึ้น คินหยิบมากดรับเมื่อเห็นว่าเป็นเบอร์ของสีน้ำ
("พี่คิน ผมรู้แล้วนะว่าหมอกหาย...")
"สีน้ำ..." คินเรียกสีน้ำขึ้นด้วยน้ำเสียงแหบยานเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์
("พี่คินอยู่ไหนน่ะครับ") สีน้ำถามขึ้นเมื่อได้ยินเสียงเพลงออกมาจากปลายสาย
"ร้านLLL"
("เดี๋ยวผมไปหา") สีน้ำว่าก่อนจะวางสายไปทันที...ไม่ถึงยี่สิบนาทีสีน้ำก็มาถึงร่างบางมองหาคินได้ไม่ยาก
"เกิดอะไรขึ้นครับ?"
พรึ่บ
สีน้ำเบิกตากว้างทันทีที่คินดึงเขาเข้าไปกอด สีน้ำทำท่าจะผลักอีกคนออกแต่เพราะความเปียกชื้นที่เสื้อทำให้เขารับรู้ว่าอีกคนกำลังร้องไห้
"พี่คิน..."
"พี่...จะเลิกกับหมอก" สีน้ำเบิกตากว้างทันทีที่ได้ยิน ไม่มีความรู้สึกดีใจใดๆทั้งสิ้นมีแต่ความไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่!
"ทำไมครับ?" คินผละออกจากสีน้ำก่อนจะมองหน้าสีน้ำ
"เพื่อหมอก...เพื่อตัวหมอก" คินพูดด้วยนัยน์ตาเหม่อลอยราวกับกำลังขาดสติเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ สีน้ำมองใบหน้าหล่อที่เขาเคยหลงใหลเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตาจึงหยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋ากางเกงแล้วยื่นให้แต่คินกลับกระชากสีน้ำเข้าไปใกล้ก่อนจะ...
จุ๊บ
เอาแล้วๆๆๆๆ เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไป 555555 ใครที่เบื่อดราม่าหรือไม่ชอบดราม่ากดผ่านไปเลยนะคะ เพราะยังคงดราม่าแน่นอน แง้ๆๆๆๆ T^T
___จางบิวตี้____
-
เรื่องนี้มาแปลก ดราม่า ตัวร้าย ดันมาอยู่ในคู่รองซะงั้น
-
ว้ากกกกก ไม่นะ สีน้ำ หนีเร็ว :z3:
-
:katai1: :katai1: :katai1:
-
Fox 13
สีน้ำนั่งกินข้าวอยู่ก็พบว่ามีสายตาคมกำลังจ้องมองมาที่เขา สีน้ำไม่กล้าจะเงยหน้าขึ้นมาสบตากับอีกคนเพราะยังคงเขินกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อเช้า เหตุการณ์ที่ว่า...เขามีอะไรกันกับฟ็อกซ์ งื้อออออ ทำไมอยู่ๆถึงเสร็จได้วะ ตอนแรกไหนว่าจะไม่ให้เสร็จไงคนเขียน! สีน้ำนั่งส่ายหัวไปมากับความคิดของตัวเอง
"เป็นเชี่ยไรของมึง" ฟ็อกซ์ถามขึ้นเมื่อเห็นอีกคนนั่งส่ายหัวไปมา สีน้ำสะดุ้งทันทีกับเสียงของอีกคน
"ปะ...เปล่า"
"แดกเสร็จแล้วก็ลุก กูจะไปส่งที่หอ" สีน้ำวางช้นกับส้อมก่อนจะลุกขึ้น ในใจอดโหวงๆแปลกๆกับคำพูดของอีกคน ก็ใช่ไง...เขาต้องกลับหอ แล้วจะรู้สึกแปลกๆทำไมวะ!...บรรยากาศบนรถตกอยู่ในความเงียบ มีแต่เสียงแอร์ที่ดังเท่านั้น รถคันหรูเคลื่อนตัวมาจอดลงที่หน้าหอของสีน้ำ สีน้ำทำท่าจะเปิดประตูลงแต่เสียงทุ้มก็เรียกขึ้นก่อน
"เดี๋ยว"
"อะ...อื้ออออ" เสียงหวานถูกดูดกลืนไปในลำคอทันทีเมื่อมือหนาคว้าคอเข้าไปบดจูบ ลิ้นหนาสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากพร้อมกับเกี่ยวพันกับลิ้นเล็กอย่างร้อนแรงจนน้ำใสๆไหลเยิ้มลงมาที่มุมปากบาง
"ลงไปได้ละ" ฟ็อกซ์ว่าหลังจากถอนจูบ สีน้ำเม้มปากมองหน้าอีกคนอย่างไม่พอใจ แม่ง จูบจนพอใจแล้วไล่เลยนะ!
"เออ!!" ว่าแล้วสีน้ำก็เปิดประตูลงไปทันทีพร้อทกับปิดประตูรถเสียงดัง ฟ็อกซ์ยกยิ้มมุมปากกับการกระทำของอีกคน รู้แหละว่ามันเป็นอะไรแต่แค่แกล้งมันเท่านั้นแหละ ว่าแล้วร่างสูงก็เปิดประตูลงจากรถแล้วเดินตามอีกคนขึ้นไปทันที
ก็อกๆๆ
เสียงเคาะประตูห้องทำให้สีน้ำที่พึ่งกลับมาถึงห้องเมื่อกี้ทำหน้างุนงง ใครมาวะ? หรือว่าป้าเจ้าของหอ? นี่วันที่เท่าไหร่วะ เขาลืมจ่ายค่าหอป่ะวะ? ว่าแล้วสีน้ำก็รีบไปเปิดประตูทันทีเผื่อป้ามาทวงค่าเช่าจะได้ไม่โดนด่า
"เฮ้ย!" สีน้ำอุทานขึ้นมาทันทีที่เปิดประตูมาเจอฟ็อกซ์ยืนอยู่และไม่ทันจะได้พูดอะไร ฟ็อกซ์ก็ถือวิสาสะเดินเข้ามาในห้องของสีน้ำ
"เข้ามาทำไม ออกไปนะเว้ย" สีน้ำว่าออกมา
"มึงอยู่ห้องแบบนี้?" ฟ็อกซ์เลิกคิ้วถาม
"ห้องแบบนี้ มันแบบไหน พูดดีๆนะเว้ย" สีน้ำว่าพร้อมทำหน้าหงิกหน้างอใส่อีกคน
"เปล่า" ฟ็อกซ์ยักไหล่ก่อนจะเดินไปนั่งบนเตียงนอนขนาด3.5ฟุตของอีกคนอย่างถือวิสาสะ
"แขกมาห้องไม่คิดจะเอาน้ำมาให้หน่อยหรือไง" ฟ็อกซ์หันมาพูด
"มึงมันแขกไม่ได้รับเชิญ" สีน้ำเบ้ปากใส่ ฟ็อกซ์กระตุกยิ้มมุมปากนิดๆก่อนจะเรียกอีกคน
"มานี่ดิ๊"
"ทำไม?"
"มาเหอะน่ะ" สีน้ำฮึดฮัดนิดๆก่อนจะยอมเดินเข่าไปหาอีกคน
พรึ่บ
"เฮ้ย! ปล่อยนะเว้ย!" สีน้ำโวยวายทันทีเมื่อมือหนากระชากเขาให้นั่งลงบนหน้าตัก ใบหน้าใสร้อนผ่าวขึ้นมาทันทีพร้อมกับอวัยวะในอกที่เต้นรัว
"งอนกูหรือไง" ฟ็อกซ์ถามขึ้น
"งะ...งอนไรวะ"
"งอนที่กูไม่พูดถึงเรื่องเมื่อเช้าไง" สีน้ำหน้าขึ้นสีทันทีกับคำพูดของอีกคนอวัยวะในหน้าอกด้านซ้ายเต้นรัว
"กู...ไม่ได้..." สีน้ำทำท่าจะปฏิเสธแต่พอเห็นสายตาคมที่มองมาที่เขาอย่างรู้ทันร่างบางจึงเม้มปากทันที
"หึๆ งอนก็ยอมรับว่างอน"
"แล้วกูมีสิทธิ์งอนหรือไง กูกับมึงไม่ได้เป็น...อื้ออออ" เสียงหวานถูกดูดกลืนไปในลำคอทันทีก่อนจะถูกดูดปากแรงๆอย่างสั่งสอนก่อนที่ปากหนาจะผละออก
"ชอบพูดว่ามึงกับกูไม่ได้เป็นอะไรกัน แล้วที่เอากันไม่เรียกว่าเป็นอะไรกันหรือไงวะ" ฟ็อกซ์ว่าพร้อมขมวดคิ้ว สีน้ำหน้าแดงก่ำทันทีกับคำพูดของอีกคน
"เออๆ เป็นก็เป็น แม่ง!" สีน้ำว่าอย่างตัดบทแม้ว่าอยากจะถามต่อเหลือเกินว่าไอ้ที่เป็นนี่...เป็นอะไร...หลายวันผ่านไป...สีน้ำสังเกตว่าสองสามวันมานี้หมอกไม่ได้มาเรียน เขาเองก็ติดต่ออีกคนไม่ได้เลยว่าทำไมไม่มาเรียน สีน้ำย้อนคิดไปถึงตอนที่เขาไปหาพี่คินแล้วหมอกโทรมา มันต้องมีเรื่องอะไรไม่ดีเกิดขึ้นแน่ๆ
พลั้ก
เดินคิดอยู่เพลินๆสีน้ำก็ชนเข้ากับใครบางคนที่เดินสวนมา ปากบางคำท่าจะเอ่ยขอโทษแต่พอเห็นคู่กรณีก็กลืนคำพูดลงไปทันที
"ไม่ขอโทษหน่อยหรือไง" ฟ็อกซ์เป็นฝ่ายพูดขึ้น
"ไม่" สีน้ำเบ้ปากใส่ ฟ็อกซ์ยกยิ้มนิดๆก่อนจะใช้แขนเกี่ยวคออีกคนเอาไว้
"จะไปเรียน" สีน้ำว่า
"คืนนี้นอนคอนโดกูนะ" ฟ็อกซ์กระซิบข้างหู สีน้ำหัวใจเต้นแรงทันทีกับคำพูดของอีกคน
"ไม่เอา...กูจะนอนหอ"
"แต่กูอึดอัด" ฟ็อกซ์ค้านออกมา แหงแหละ...หลายวันมานี้เขานอนที่หออีกคนนี่หน่า เตียงขนาด3.5ฟุตกับร่างผู้ชายสองคน อึดอัดยิ่งกว่าอะไร
"งั้นมึงก็กลับไปนอนคอนโดมึงดิ"
"กลับแน่ แต่เอามึงไปนอนด้วย เย็นนี้กูเลิกหกโมง รอกูด้วย" ฟ็อกซ์ว่าเสร็จสรรพก่อนจะปล่อยคออีกคนก่อนจะเดินตามเพื่อนขึ้นตึกเรียนไปทันที สีน้ำมองตามอีกคนนิดๆก่อนจะเผยยิ้มขึ้นมา เออ...รอก็รอ! เขาไม่ได้ใจง่ายนะเว้ย แค่...แค่...นั่งรถฟรีไง ใช่ๆๆ ประหยัดค่ารถต่างหาก! ...เลิกเรียน...สีน้ำกลับกับฟ็อกซ์อย่างทุกวันแต่ต่างที่วันนี้รถคันหรูมาจอดที่คอนโดสูงใหญ่แทนที่จะเป็นหอพักเล็กๆ สีน้ำเดินตามฟ็อกซ์เข้าไปในห้องก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งที่โซฟาแล้วถือวิสาสะเอารีโมตมากดเปิดทีวีดีแหงแหละ...อีกคนเป็นคนชวนเขามาเองนี่ เขาจะเกรงใจทำไมล่ะ!
ครืดๆ
เสียงโทรศัพท์ของฟ็อกซ์ดังขึ้นทำให้สีน้ำละสายตาจากทอม&เจอรี่ในจอมามองอีกคนนิดๆ
"เออ ว่า?...อืม...LLL?...เออๆ เจอกัน" ฟ็อกซ์คุยกับเพื่อนไม่นานก่อนจะวางสาย ก็อย่างเคยคือเพื่อนโทรชวนไปแดกเหล้านั่นแหละ
"คืนนี้กูออกไปกับเพื่อนนะ" สีน้ำขมวดคิ้วทันทีกับคำพูดของอีกคน แม่ง เอาเขามาที่ห้องแต่ตัวเองกลับไม่อยู่เนี่ยนะ!
"เออ!" สีน้ำกระแทกเสียงตอบรับ ฟ็อกซ์กระตุกยิ้มนิดๆกับท่าทางอีกคนก่อนจะเดินเข้าไปนั่งที่โซฟาข้างๆอีกคน
"กลับไม่ดึกหรอกน่ะ" เสียงทุ้มกระซิบข้างหู ทำเอาสีน้ำหัวใจกระตุกขึ้นมาทันที ใบหน้าใสเริ่มร้อนผ่าวแปลกๆ
"ก็แล้วแต่ ไม่ได้อะไรสักหน่อย" สีน้ำพูดอุบอิบ
"หึๆ" ฟ็อกซ์หัวเราะในลำคอเบาๆก่อนจะใช้มือยีหัวคนข้างกาย สีน้ำหน้าขึ้นสีอีกครั้งกับการกระทำของอีกคน แม่ง! ไม่ชอบแบบนี้เลยเว้ย!...ฟ็อกซ์ออกไปแล้วเหลือเพียงสีน้ำที่นอนกินขนมบวกกับตากลมที่จดจ้องการ์ตูนในจอทีวีอยู่
ครืดๆ
เสียงโทรศัพท์ของสีน้ำดังขึ้น มือบางหยิบขึ้นมาดธพอเห็นว่าเป็นหมอกก็รีบกดรับทันที
"หมอก! หายไปไหนมา ทำไมไม่มาเรียน" สีน้ำถามด้วยความร้อนใจทันที แม้จะเคยบอกว่าไม่ชอบอีกคน ไม่พอใจอีกคนแต่ตอนนี้กลับเป็นห่วงอีกคนมากกว่า
("ฮึก สีน้ำ") สีน้ำขมวดคิ้วทันทีที่ได้ยินเสียงสะอึกสะอื้นของเพื่อนสนิท
"เกิดอะไรขึ้น?"
("ขอโทษ ฮึก เราขอโทษ...") สีน้ำไม่เข้าใจในสิ่งที่หมอกกำลังพูด
("...เราคบอยู่กับพี่คิน ฮึก สีน้ำอย่าโกรธเรานะ ฮึก อย่าเกลียดเรานะ เราขอโทษ ฮึก เราไม่ได้ตั้งใจจะล้อเล่นกับสีน้ำ ฮึก เราแค่...ฮึก เรา")
"รู้ตั้งนานแล้วล่ะ" สีน้ำพูดกลับไปเสียงเรียบ ซึ่งทำให้ปลายสายร้องไห้โฮออกมาทันที
("ฮือออ ขอโทษ ฮึก เราขอโทษจริงๆ เรา ฮึก เคยคิดว่าจะเลิกกับพี่คินครอบครัวของเรา...ฮึก รับกับเรื่องนี้ไม่ได้") สีน้ำขมวดคิ้วทันทีกับคำพูดของหมอกหมายความว่าไงกัน?
"ครอบครัวของหมอกงั้นเหรอ?"
("ฮึก พ่อกับแม่เรารู้แล้ว ฮึก พ่อให้เราเลิกกับพี่คิน ฮึก เราทำไม่ได้ ฮึก ตอยนี้เราอยู่โรงพยาบาล เรา ฮึก..หมอกคุยกับใคร!") เสียงของพ่อหมอกแทรกเข้ามาในปลายสายทำให้หมอกวางสายไปทันที สีน้ำทำท่าจะโทรกลับแต่ก็ยั้งมือไว้ เขาว่าเขาควรโทรบอกพี่คินจะดีกว่า!
"พี่คิน ผมรู้แล้วนะว่าหมอกหาย..." สีน้ำไม่ทันจะพูดจบคินก็พูดแทรกขึ้น
("สีน้ำ...") คินเรียกสีน้ำขึ้นด้วยน้ำเสียงแหบยานเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์
"พี่คินอยู่ไหนน่ะครับ" สีน้ำถามขึ้นเมื่อได้ยินเสียงเพลงออกมาจากปลายสาย น้ำเสียงของอีกคนดูท่าไม่ดีเลยในความคิดของเขา
("ร้านLLL")
"เดี๋ยวผมไปหา" สีน้ำว่าก่อนจะวางสายไปทันที...ไม่ถึงยี่สิบนาทีสีน้ำก็มาถึงร่างบางมองหาคินได้ไม่ยากเพราะอีกคนนั่งอยู่ที่เคาน์เตอร์บาร์
"เกิดอะไรขึ้นครับ?" สีน้ำถามขึ้นด้วยสีหน้าเป็นกังวล
พรึ่บ
สีน้ำเบิกตากว้างทันทีที่คินดึงเขาเข้าไปกอด สีน้ำทำท่าจะผลักอีกคนออกแต่เพราะความเปียกชื้นที่เสื้อทำให้เขารับรู้ว่าอีกคนกำลังร้องไห้
"พี่คิน..."
"พี่...จะเลิกกับหมอก" สีน้ำเบิกตากว้างทันทีที่ได้ยิน ไม่มีความรู้สึกดีใจใดๆทั้งสิ้นมีแต่ความไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่!
"ทำไมครับ?" คินผละออกจากสีน้ำก่อนจะมองหน้าสีน้ำ
"เพื่อหมอก...เพื่อตัวหมอก" คินพูดด้วยนัยน์ตาเหม่อลอยราวกับกำลังขาดสติเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ สีน้ำมองใบหน้าหล่อที่เขาเคยหลงใหลเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตาจึงหยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋ากางเกงแล้วยื่นให้แต่คินกลับกระชากสีน้ำเข้าไปใกล้ก่อนจะ...
จุ๊บ
คงมีคนอยากเอาระเบิดมาปาเราใช่มั้ย ที่ตัดเหมือนกันแบบนี้ 555555 อย่างที่บอกค่ะเรื่องราวดำเนินไปพร้อมกัน เพราะฉะนั้น...ค้างกันไปก่อนเนอะ คึๆๆ
___จางบิวตี้____
-
โอ้ยยยตัดจบแบบนี้ฆ่ากันชัดๆ ฟ้อกซ ไปร้านเดียวกัน เห็นแน่ๆๆ :ling3:
-
ช๊อคคคคค!
-
ตัดได้ค้างมากกกกก
-
โฮๆๆๆๆ เกลียดดราม่าครอบครัวมาก
เพราะมันหาทางออกยากเหลือเกิน T_T
-
จิ้งจอกควันออกหูแน่งานนี้
-
ติดตามค้าาาา :mew2:
-
Fox 14
พรึ่บ!
สีน้ำผลักคินออกอย่างแรงแต่ไม่ทันที่สีน้ำจะได้พูดอะไรต่อร่างของคินก็เอนมาซบสีน้ำอีกครั้งโดยที่ร่างสูงตอนนี้หมอดสติไปแล้วเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์
“พี่คินครับๆ พี่คิน” สีน้ำพยายามเขย่าตัวอีกคนแต่ก็ไม่มีทีท่าว่าคินจะได้สติอีกเลย สีน้ำกัดปากอย่างครุ่นคิดว่าควรทำยังไงต่อดี เขาควรพาพี่คินไปส่งหรือว่ายังไงดี
“ฟ็อกซ์” สีน้ำเบิกตากว้างทันทีที่หันมาเจอฟ็อกซ์ที่กำลังยืนมองมาทางเขาด้วยสายตานิ่งๆที่สีน้ำไม่สามารถคาดเดาสิ่งที่อีกคนกำลังคิดอยู่ได้ ร่างสูงค่อยๆเดินเข้ามาหาสีน้ำ
“เอ่อ...กู...”
“พาพี่คินไปส่งแล้วค่อยว่ากัน” ฟ็อกซ์ว่าเสียงเรียบก่อนจะดึงพี่คินจากตัวสีน้ำมาประคองเอง สีน้ำเดินตามหลังฟ็อกซ์ออกจากร้านเหล้าไปทันที...บรรยากาศบนรถตกอยู่ในความเงียบได้ยินเพียงเสียงอื้ออึงในลำคอของคินเท่านั้น
“หมอก...หมอก...” หลังจากที่มาถึงคอนโดของคินฟ็อกซ์เป็นคนพยุงคินขึ้นไปบนห้องโดยให้สีน้ำรอที่รถ ไม่ถึง10นาทีร่างสูงก็กลับมาก่อนจะออกรถ
“หึ ขนาดเมายังเพ้อถึงหมอก ไม่รู้สึกอะไรเลยหรือไง” ฟ็อกซ์พูดขึ้นทำลายความเงียบแต่น้ำเสียงที่ดูประชดประชันของอีกคนที่ถามกลับมาทำให้สีน้ำขมวดคิ้ว
“ทำไม?”
“ก็มึงชอบพี่คินไม่ใช่หรือไง หึๆ ไม่เจ็บปวดบ้างหรือไง” ฟ็อกซ์แสยะยิ้มมุมปาก
“ถ้ามึงจะถามเพื่อหาเรื่องกู ก็ส่งกูตรงนี้เดี๋ยวกูนั่งรถเมล์กลับหอเอง” สีน้ำว่าออกมาบ้าง เขาไม่ชอบที่สุดที่อีกคนประชดประชันออกมาแบบนี้ เขาเคลียร์กับตัวเองแล้วเว้ยว่ารู้สึกยังไงกับพี่คิน แต่ในเมื่ออีกคนอยากคิดแบบนี้ช่างแม่ง!
“หึ! นั่งรถเมล์กลับหอหรือขึ้นหอพี่คินกันแน่” สีน้ำหันไปมองฟ็อกซ์ตาเขียวทันที
“พูดแบบนี้หมายความว่าไง!”
“ก็หมายความตามที่พูด ได้ข่าวว่าสองคนถูกขัดขวางจากครอบครัวนี่ เข้าทางมึงเลยสิ ถ้าเลิกกันมึงจะได้เสียบเลยทันที” สีน้ำกัดปากด้วยความโกรธกับคำพูดของอีกคน
“เออ เข้าทางกูเลย ถ้าสองคนนั้นเลิกกัน กูนี่แหละจะเป็นคนต่อไปของพี่คิน” สีน้ำประชดประชันออกมาบ้างซึ่งนั่นทำให้ฟ็อกซ์อารมณ์ขึ้นทันที จากที่คุกกรุ่นอยู่แล้วก็ระเบิดออกมาทันที
เอี๊ยดดดดด
ร่างสูงเบรกกะทันหันทำให้สีน้ำหัวกระแทกคอนโทรลอย่างแรงเพราะเจ้าตัวไม่ได้คาดเข็มขัด
“โอ๊ย! ขับรถบ้าอะไรวะ!” สีน้ำหันไปโวยวายใส่ฟ็อกซ์ทันที
“ก็ขับ...เจ็บมั้ย?” ฟ็อกซ์กำลังจะโวยวายใส่อีกคนเช่นกันแต่พอหันไปเห็นว่าหน้าผากขาวเป็นรอยแดงวงใหญ่ก็ถามขึ้นด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงทันที มือหนาทำท่าจะยื่นไปจับแต่สีน้ำก็ปัดออก
“ไม่ต้องมาจับ!” สีน้ำว่าอย่างโกรธๆ แหงแหละ...แม่งโมโหเชี่ยไรมาแล้วมาลงที่เขาเนี่ย มาทำเขาเจ็บตัวด้วย!’
“อย่าดื้อ หันมา” ฟ็อกซ์ว่าอย่างออกคำสั่ง สีน้ำทำท่าฮึดฮัดแต่ก็ยอมหันหน้าไปหาฟ็อกซ์ มือหนาเกลี่ยเข้าที่หน้าผากใสที่ขึ้นรอยแดงเบาๆแต่กลับทำให้สีน้ำรู้สึกแปลกๆ หัวใจเต้นแรงขึ้นมา ทั้งๆที่เมื่อกี้ยังโกรธ ยังไม่พอใจอีกคนอยู่เลยแต่ตอนนี้...ให้ตายสิ หยุดเต้นแรงนะเว้ยไอ้หัวใจงี่เง่า!
“เจ็บมั้ย?” ฟ็อกซ์ถามขึ้น
“เออ” สีน้ำตอบสั้นๆแต่ใบหน้าใสก็ยังคงหงิกงอ
“เออ นี่คือโทษของมึง” สีน้ำขมวดคิ้วทันทีกับคำพูดของอีกคนพร้อมมองอีกคนอย่างไม่พอใจ
“โทษอะไร? กูทำอะไรผิดมิทราบ”
“ยังจะมาถาม” ฟ็อกซ์ขมวดคิ้วบ้าง สีน้ำเองก็มองหน้าอีกคนพร้อมขมวดคิ้วไม่ลดละ ต่างฝ่ายต่างเงียบไม่พูดอะไรออกมา จนฟ็อกซ์ถอนหายใจแล้วออกรถต่อเพื่อขับกลับคอนโด ซึ่งนั่นทำให้สีน้ำอึดอัดไม่น้อยเพราะยังไม่รู้สามารถว่าเขาทำอะไรผิด!
“บอกมานะเว้ยที่มึงพูดหมายความว่ายังไง” สีน้ำถามขึ้นเมื่อกลับมาถึงคอนโดของฟ็อกซ์
“ช่างแม่ง” ฟ็อกซ์ว่าเสียงเรียบก่อนจะเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป สีน้ำมองตามอย่างไม่เข้าใจก่อนจะทบทวนว่าเขาทำอะไรผิดกันแน่ก่อนที่ภาพที่พี่คินจูบเขาจะลอยเข้ามาในหัว เดี๋ยวนะๆ หรือว่า...สีน้ำส่ายหน้าไปมาทันที ไม่มีทางอ่ะ แค่เขาจูบกับพี่คิน ไม่สิๆ แค่จุ๊บต่างหาก ต้องโกรธเลยหรือไง
‘ชอบพูดว่ามึงกับกูไม่ได้เป็นอะไรกัน แล้วที่เอากันไม่เรียกว่าเป็นอะไรกันหรือไงวะ’ อยู่ๆคำพูดของฟ็อกซ์ก็ลอยเข้ามาในหัว สีน้ำหัวใจเต้นแรง ใบหน้าร้อนผ่าวทันที
แกร็ก
เสียงเปิดประตูห้องน้ำดังขึ้น ร่างสูงของฟ็อกซ์เดินออกมาด้วยสภาพผ้าเช็ดตัวพันเอวผืนเดียว แผงอกกว้างและหน้าท้องที่เต็มไปด้วยมีหยดน้ำเกาะดูเซ็กซี่ไม่น้อย ภาพของอีกคนในตอนนี้ทำให้สีน้ำเผลอนึกไปถึงวันนั้น วันที่เขากับอีกคน...เฮ้ย! เขากำลังคิดบ้าอะไรกันเนี่ย! สีน้ำส่ายหัวไปมา
“หัวกระแทกจนเอ๋อแดกไปแล้วหรือไง?” ฟ็อกซ์ถามขึ้นทำให้สีน้ำหันไปมองทันที
“เรื่องของกู” ฟ็อกซ์กระตุกยิ้มนิดๆกับคำพูดของอีกคน แม้ว่าจะยังขุ่นเคืองอีกคนอยู่นิดๆเรื่องที่จูบกับพี่คินในร้านเหล้า ยอมรับเลยว่าตอนที่เห็นเขาแทบจะเดินเข้าไปกระชากทั้งคู่ออกจากกัน เขารู้สึกเดือดมากอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนและไม่คิดว่าตัวเองจะเป็นได้ถึงขนาดนี้ ไม่คิดว่าคนตรงหน้าจะมีอิทธิพลกับเขานาดนี้
“เผอิญว่าเรื่องมึงมันก็เรื่องของกูด้วยว่ะ” ฟ็อกซ์ว่าก่อนจะกลั้วลิ้นในปาก สีน้ำกัดปากมองหน้าอีกคนและพยายามไม่เบนสายตาไปที่แผงอกและกล้ามหน้าท้องของอีกคนแม้ว่ามันจะยากมากก็ตาม แม่ง! ทำไมมึงต้องมาทำเซ็กซี่ต่อหน้ากูด้วยวะ กูยังไม่อยากใจแตก(ไปมากกว่านี้)นะเว้ย!
“ถามจริง...ที่มึงโมโหกูอ่ะ...” สีน้ำเว้นวรรคก่อนจะสบตาฟ็อกซ์อย่างจริงจัง
“...มึงหึงกูหรือไง” ฟ็อกซ์ชะงักไปทันทีกับคำถามของอีกคน สีน้ำมองอีกคนอย่างลุ้นคำตอบและแอบหวังในใจว่าคำตอบจะเป็นอย่างที่เขาคิด ไม่ได้เข้าข้างตัวเองนะแต่เขาก็ไม่ได้โง่(หรือเปล่า)จนมองไม่ออกนะเว้ย! เห็นงี้ก็เคยได้Aนะเว้ย! ฟ็อกซ์ไม่ตอบแต่กลับเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าแทน สีน้ำขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจทันที
“แม่ง! หึงก็บอกว่าหึงดิวะ!” สีน้ำโวยวายใส่อีกคนทันที
“เออ หึง” ฟ็อกซ์หันมาตอบสั้นๆก่อนจะรีบหันกลับ สีน้ำชะงักไปทันทีกับคำพูดตรงๆของอีกคน อารมณ์ที่คุกกรุ่นตอนแรกมลายหายไปทันทีและแทนที่ด้วยความรู้สึกร้อนผ่าวที่ใบหน้าอย่างแรง งื้อออออ นี่เขาคิดถูกหรือเปล่าวะที่ถามออกไป
พรึ่บ
สีน้ำมองเสื้อของฟ็อกซ์ที่ถูกเจ้าตัวทิ้งลงพื้น สีน้ำมองอีกคนอย่างงงๆก่อนจะร้องออกมาทันที
“เฮ้ย!” สีน้ำเบิกตากว้างทันทีที่ร่างสูงเดินเข้ามาดันเขาลงเตียงก่อนจะขึ้นคร่อม
“กูว่าจะแต่งตัวแล้วนอนละแต่คำถามของมึงทำให้กูนึกขึ้นได้...” ฟ็อกซ์เว้นวรรคก่อนจะมองหน้าสีน้ำอย่างเจ้าเล่ห์ สีน้ำกลืนน้ำลายลงคอทันที
“นะ...นึกอะไร”
“...ก็ต้องลงโทษมึง โทษฐานที่ทำให้กูหึงไง” สิ้นเสียงทุ้มริมฝีปากก็ประกบลงมาทันที ลิ้นหนาสอดเข้ามาในโพรงปากบางอย่างเชี่ยวชาญก่อนจะเกี่ยวพันกับลิ้นเล็กอย่างร้อนแรงจนสีน้ำอ่อนระทวยไปกับมัน มือบางเกาะไหล่หนาเอาไว้อย่างหาที่ยึดเหนี่ยวก่อนจะถูกมือหนาจับให้ไปโอบคอ เสียงชื้นแฉะของล้ำลายจากการแลกลิ้นดูหยาบโลนไม่น้อยแต่ก็ไม่ได้ทำให้คนทั้งคู่ผละออกจากกัน ร่างบางเปลือยเปล่าตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่อยากรู้ได้ ผ้าเช็ดตัวที่เอวฟ็อกซ์หลุดหายไปตอนไหนไม่รู้ตัวอีกคนแก่นกายใหญ่ก็สอดเข้ามาร่างบางแล้ว
“อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊า...อื้อ...อ๊า” เสียงหวานครางกระเส่าทันที ใบหน้าหวานเชิดขึ้นด้วยแรงอารมณ์
“อื้มมมม” ฟ็อกซ์เองก็อดที่จะครางในลำคอเพราะความเสียวไม่ได้ ช่องทางของอีกคนตอดรัดเขาดีจริงๆ ดีจนอยากจะกระแทกแรงๆ เอาให้แตกในทีเดียว
“อื้อ...เร็วไป...อ๊ะ...อ๊า” สีน้ำครางออกมาเมื่ออีกคนรัวสะโพกใส่เขาอย่างแรง
“ไม่ชอบ...หรือไง? “ฟ็อกซ์ถามด้วยน้ำเสียงแหบพร่าพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะเดินหน้ารัวสะโพกเร็วและรัวจนสีน้ำแทบจะยกสะโพกตอบรับไม่ทัน
“อื้อ...อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊า....อื้อ...อ๊า...อ๊า!!” และทั้งคู่จะปลดปล่อยออกมาในที่สุด
เอ็นซีมาเบาๆนะคะ ตอนแรกว่าจะดราม่าแต่ไม่เอาดีกว่า เอาดราม่าไปไว้คู่รองแทน 55555 ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ
___จางบิวตี้____
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
หึง แปลว่าไรคะฟอกซ์
เล่นๆไม่ได้นะคะ เดี๋ยวมีคนเสียใจ
-
หวายๆๆๆ อิฟ็อกซ์ปากหนัก ต้องเจอบิวท์หนักๆ ถึงจะยอมรับว่าหึง 5555 ต้อนรับสะใภ้เล็กแบบเต็มตัว
-
ชอบๆๆๆๆๆ
-
หึงแล้วได้แอ้มสีน่ำแบบนี้ ...นี่
หึงบ่อยๆนะ
ชอบ>``<
-
แหมๆๆ ทำเป็นหาเรื่องลงโทษเขา
-
Fox’s Love 7
( Kin x Meok )
คินลืมตาตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองนอนอยู่บนโซฟาในห้องของตัวเอง คินสะบัดหัวไปมาเพื่อไล่ความมึนงงพร้อมกับค่อยๆรวบรวมเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนว่าเขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง...ใช่ เขาเจอสีน้ำที่ร้านLLL แต่หลังจากที่เจอสีน้ำ...เขาก็นึกอะไรไม่ออกแล้วเหมือนกัน บางทีสีน้ำอาจจะเป็นคนพาเขากลับมาที่คอนโดก็ได้ เพราะวันนี้ไม่มีเรียนคินเลยไม่ซีเรียสอะไรมากเมื่อเขาตื่นมาในเวลาเกือบเที่ยงแบบนี้ ร่างสูงจัดการล้างหน้าอาบน้ำก่อนจะลงไปหาอะไรกินที่ร้านแถวๆคอนโด...มือหนานั่งเขี่ยข้าวไปมาเมื่อรู้สึกไม่อยากอาหารตรงหน้าเท่าไหร่ ในหัวของเขายังคงนึกถึงเรื่องหมอกและคำพูดของผู้เป็นพ่อของหมอก แม้จะตัดสินใจแล้วว่าจะเป็นคนถอยออกมาเองแต่ในใจของเขาก็เจ็บปวดไม่ใช่น้อย เขารักหมอก รักมาก...รักมากที่ผู้ชายคนหนึ่งจะรักใครสักคน แต่พอคิดกลับกัน พ่อแม่ของหมอกเองก็รักหมอกมากเช่นเดียวกันและเป็นความรักที่ยิ่งใหญ่กว่าที่เขารักหมอกเสียอีก หมอกเองก็รักพ่อแม่ไม่น้อยเพราะฉะนั้นเพื่อไม่ให้เรื่องราวมันดันทุรังต่อไปเขาควร...จบลงตรงนี้...ทางด้านของหมอก...หมอกยังคงนั่งซึมอยู่ในห้องผู้ป่วยเพราะยังไม่หายดี พรุ่งนี้ถึงจะสามารถออกจากโรงพยาบาลได้ ร่างบางนึกถึงอีกคนที่ไม่รู้ว่าตอนนี้จะเป็นยังไงบ้าง เขาอยากเจอพี่คิน อยากให้อีกคนกอดเขาแล้วบอกกับเขาว่าเรื่องนี้มันจะผ่านไปด้วยดี เขาขอแค่นั้น...ขอแค่นั้นจริงๆ
แอดดด
เสียงเปิดประตูทำให้หมอกหันไปมองทันททีก่อนจะพบเอยที่เดินเข้ามาพร้อมกระเช้าผลไม้เล็กๆ
“เอย” หมอกเรียกอีกคนเสียงแผ่ว
“แม่ฉันให้เอามาเยี่ยม” เอยว่าก่อนจะวางกระเช้าผลไม้ที่โต๊ะข้างเตียงของอีกคน หมอกพยักหน้ารับพร้อมกับก้มหน้าไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมาสบตาเอย เขารู้ว่าผู้หญิงคนนี้ร้ายขนาดไหน ผู้หญิงคนนี้มีกี่บุคลิกในตัวเขาเองก็ไม่สามารถรู้ได้
“ว่าแต่พี่คินมาหานายหรือเปล่า?” หมอกนิ่งไปทันทีกับคำถามของหญิงสาว ใบหน้าใสที่หม่นอยู่แล้วก็หม่นยิ่งกว่าเดิม ทำให้เอยอดยิ้มย่องในใจไม่ได้ ดี...แบบนี้ยิ่งเข้าทางเธอเลย
“นิ่งแบบนี้แปลว่าคงไม่มาสินะ แหงแหละ...ในเมื่อพี่คินเขามีคนอื่นแล้วนี่” หมอกหันมามองเอยทันทีกับคำพูดเมื่อครู่
“หมายความว่ายังไง?”
“ฉันก็ไม่ค่อยมั่นใจหรอกนะ แต่ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นเพื่อนสนิทนาย หึๆ ลับหลังนายก็แอบคั่วกัน ฉันล่ะสงสารนายจริงๆ” เอยว่าพร้อมเหยียดยิ้มมุมปาก
“ไม่จริงอ่ะ เอยพูดอะไรออกมา” หมอกว่าอย่างไม่เชื่อ
“เฮอะ งั้นก็ดูให้เต็มตา” เอยว่าพร้อมกับยื่นโทรศัพท์ตัวเองไปตรงหน้าหมอก หมอกเบิกตากว้างทันทีกับภาพที่เห็นตรงหน้า ตากลมสั่นระริกพร้อมกับอวัยวะในอดที่เจ็บปวดไปหมด พี่คินจูบกับสีน้ำ...นั่นคือรูปที่เขาเห็น เขาไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น สีน้ำเกลียดเขาเลยอยากจะแก้แค้นเขาใช่มั้ย? หรือว่าพี่คิน...พร้อมที่จะไปจากเขาแล้ว
“อึ้งไปเลยสิ...ก็นะ คนน่าเบื่ออย่างนายที่วันๆเอาแต่ทำหน้าโง่ ครอบครัวไม่ยอมรับกับเรื่องแบบนี้ ใครเขาจะทนได้ แต่บอกไว้เลยนะไม่ว่าเพื่อนนายจะเป็นอะไรกับพี่คิน ฉันก็จะแย่งมาเช่นกัน!” เอยว่าอย่างมั่นอกมั่นใจ เพราะเธอเชื่อในความสวยของเธอ และคิดว่าช่วงเวลานี้จะเป็นช่วงเวลาที่เข้าหาพี่คินได้อย่างง่ายดายที่สุด
“...” หมอกไม่ได้ตอบอะไรกลับมามีเพียงหยดน้ำตาที่ไหลลงจากตากลม จากหนึ่งหยด สองหยดก็เป็นหลายหยด
“งั้นฉันกลับก่อนละกัน คงไม่อยู่นั่งดูนายร้องไห้หรอกนะ” เอยยิ้มเหยียดนิดๆก่อนจะเดินออกไปทันที พอลับหลังหญิงสาวหมอกก็สะอึกสะอื้นออกมาทันที เขาไม่ได้เชื่อเอยแต่เขาเชื่อสิ่งที่กำลังเป็นอยู่ตอนนี้ ถ้าพี่คินจะหาคนใหม่หรือจะหวั่นไหวกับสีน้ำที่มีใจให้พี่คินมาตลอดมันก็ไม่แปลก พี่คินมีสิทธิ์ที่จะเจอคนที่ดีกว่าเขา...สองวันผ่านไป...วันนี้หมอกกลับมาเรียนตามปกติ ร่างบางดูไม่สดชื้นเหมือนแต่ก่อนทำให้เพื่อนในคณะและในสาขาพากันเข้ามาถามด้วยความเป็นห่วง หมอกตอบสั้นๆก่อนจะขอตัวเพราะไม่มีอารมณ์ที่จะพูดคุยกับใครจริงๆ
“หมอก!” เสียงของสีน้ำดังขึ้นทำให้หมอกหันไปมองนิดๆ
“สีน้ำ” หมอกครางชื่ออีกคนในลำคอเบาๆ
“หายดีแล้วใช่มั้ย?” สีน้ำถามพร้อมกับขมวดคิ้วถาม แม้จะบอกว่าไม่ชอบใจหมอก เกลียดในสิ่งที่หมอกเคยทำกับตัวเองแต่ก็นะ...ตอนนี้หมอกกำลังแย่ กำลังเจอกับเรื่องที่หนักหนา เขาทำก็เมินไม่ลงหรอก
“อื้ม” หมอกตอบสั้นๆพร้อมกับหลบสายตาสีน้ำ สีน้ำขมวดคิ้วมุ่นกว่าเดิมกับท่าทางของเพื่อนสนิทแต่ไม่ทันจะได้ถามอะไรขึ้นเสียงทุ้มก็ดังขึ้น
“หมอก” ทั้งหมอกและสีน้ำหันไปมองต้นเสียงทันที หมอกเบิกตากว้างทันทีที่เจอคิน อวัยวะในหน้าอกด้านซ้ายเต้นรัวขึ้นมาทันที คิดถึง...เขาคิดถึงคนตรงหน้าเหลือเกิน แม้ว่าจะอยากวิ่งเข้าไปกอดแค่ไหนแต่ก็ต้องระงับเอาไว้ ภาพที่พี่คินจูบกับสีน้ำลอยเข้ามาในหัวหมอกอีกครั้ง หัวใจที่เคยเต้นแรงด้วยความดีใจค่อยแผ่วลงจนหน่วงชาด้วยความเจ็บปวด
“พี่มีเรื่องอยากจะคุยด้วย” หมอกมองหน้าอีกคนนิดๆก่อนจะลุกจากเก้าอี้แล้วเดินตามออกไปโดยมีสายตาของสีน้ำที่มองคนทั้งคู่ด้วยความไม่เข้าใจ ทั้งๆที่ได้เจอกันทำไม?...หมอกเดินตามคินมาที่หลังตึกเรียนที่ตอนนี้เงียบเพราะไม่มีกิจกรรมอะไรที่ต้องมานั่งทำงานร่วมกัน บรรยากาศระหว่างคนทั้งคู่เต็มไปด้วยความเงียบ หมอกยืนก้มหน้านิ่ง คินเองก็มองคนตรงหน้าด้วยความรู้สึกเจ็บปวดไปหมดทั่วหัวใจ เขาตัดสินใจแล้ว...
“หมอก พี่ว่าเรา...”
“เราเลิกกันเถอะครับ” ไม่ทันที่คินจะพูดจบหมอกก็พูดแทรกขึ้นมาก่อน คินชะงักไปทันทีกับคำพูดของอีกคน หมอกค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาสบตาคมพยายามสะกดกั้นความเสียใจเอาไว้ในดวงตาที่เรียบเฉย อดทนไว้หมอก อย่าพึ่งร้องไห้ อย่าพึ่งแสดงความอ่อนแอออกมา
“หมอกคิดแบบนั้นเหรอ?” แม้ว่าจะเป็นสิ่งเดียวกับที่คิดแต่คินก็อดที่จะถามอีกคนเพื่อความแน่ใจไม่ได้
“ครับ” หมอกตอบสั้นๆแล้วหันหลังกลับทำท่าจะเดินออกไปแต่คินก็คว้าข้อมือบางไว้ก่อน
“เดี๋ยวสิ” หมอกกระพริบตาเพื่อไล่น้ำตาออกทันทีก่อนจะหันไปมองหน้าอีกคน
“ครับ?”
“...” ไม่มีคำตอบมาจากปากคินมีเพียงริมฝีปากหนาที่ประกบลงมาที่ริมฝีปากบางอย่างแผ่วเบา หมอกเบิกตากว้างด้วยความตกใจแต่ไม่ทันจะได้ซึมซับความรู้สึกจากจูบนี้คินก็ผละออก
“จูบลาระหว่างเราสองคน พี่ขอให้หมอกเจอคนที่ดีนะครับ” คินว่าก่อนจะเป็นฝ่ายเดินออกไปก่อน พอแผ่นหลังกว้างลับหลังไปหมอกก็ทรุดตัวนั่งลงกับพื้นทันที น้ำตาลงมาจากดวงตากลมโตทันที
“ฮึก” หมอกสะอึกสะอื้นพร้อมกับยกมือขึ้นมาทุบที่บริเวณหน้าอกด้านซ้ายเบาๆ
“ฮึก...เจ็บจังเลย ฮึก ทำไมเจ็บขนาดนี้ ฮึก”
“หมอก” หมอกเงยหน้ามามองเจ้าของเสียงทันที หมอกทำท่าจะปาดน้ำตาเพราะไม่อยากให้สีน้ำเห็นอะไรแบบนี้แต่สีน้ำกลับนั่งลงตรงหน้า
“จะร้องก็ร้องออกมาเถอะ” แค่คำพูดสั้นๆของเพื่อนสนิทก็ทำให้น้ำตาของหมอกพรั่งพรูลงมาอีกครั้ง สีน้ำไม่ได้กอดปลอบหรือพูดอะไรออกมาอีก เขาเพียงแค่นั่งข้างๆหมอกเท่านั้น นั่งตรงนี้ ให้อีกคนรู้ว่ายังไงก็ยังมีเขา หมอกมองเพื่อนสนิทตรงหน้าผ่านม่านน้ำตา แม้ว่าจะเจ็บปวดแค่ไหนแต่ก็ยินดีกับพี่คินที่ได้เจอคนที่ดีๆอย่างสีน้ำ สีน้ำคือเพื่อนที่ดีที่สุดของเขา ถ้าคนที่จะได้พี่คินไปคือสีน้ำ หมอกก็ยอม ยอมมองคนรักเก่ากับเพื่อนสนิทลงเอยกัน แม้ว่าจะมองทั้งน้ำตาก็ยอม...ทางด้านของคิน...หลังจากที่ลับหลังอีกคนมาร่างสูงก็ทรุดตัวลงนั่งอีกฝั่งของมุมตึกทันที น้ำใสๆค่อยไหลลงมาจากดวงตาคม ไม่มีเสียงสะอึกสะอื้นแต่อย่างใด มีเพียงความรู้สึกเจ็บปวดร้าวไปทั่วหัวใจแค่นั้น เขาจะตายมั้ย? คินได้แต่คิดและถามตัวเอง ความเจ็บครั้งนี้มันเจ็บกว่าตอนรถจักรยานล่มตอนอนุบาล มันเจ็บกว่าการเย็บแผลที่เข่าตัวม.ปลาย มันเจ็บกว่าบาดแผลอะไรทั้งหมดที่เขาเคยได้รับมา เจ็บแบบไร้ร่องรอยแต่กลับเจ็บยิ่งกว่าบาดแผลไหนๆ
ฮืออออออ บิ้วอารมณ์ได้แค่นี้จริงๆค่ะ นี่ขนาดฟังเพลงของ Davichiแล้ว จะร้องไห้เพราะเพลงหรือร้องไห้เพราะนิยายกันแน่ก็ไม่รู้ 55555 ยังไงก็ฝากติดตามต่อไปด้วยนะคะ
____จางบิวตี้____
-
อีนังเอยนี้มันเลวจริงๆ
-
โฮๆๆๆ เศร้ามากอ่ะ
อยากตบนังเอย!!
-
โอ้ยยยย ตอนนี้มันหน่วงหัวใจเหลือเกิน อ่านไปจนมาเจอ ความคิดของพี่คิดที่ว่า 'เขาจะตายไหม'โคตรเจ็บปวด มันเหมือนว่าโลกที่เคยสดใสที่เคยมีความสุขมันพังทลายจนไม่อยากมีชีวิตอยู่ พี่คงเจ็บมากใช่ไหมพี่คิน ชื่นชมคนแต่งคะที่สามารถกระชากอารมณ์คนอ่านได้ขนาดนี้ ปล.ก่อนไปขอตบนังเอยได้ไหมคันมือมาก :o12: :hao5: o13 :katai1: :z6:
-
ฮือออ เศร้ามากตอนนี้ :sad4:
-
หมอกเอ้ยยยยยย
-
Fox 15
พี่คินกับหมอกเลิกกันแล้วเป็นสิ่งที่สีน้ำพึ่งได้รับรู้เมื่อไม่นานมานี้ สีน้ำไม่รู้ว่าทั้งคู่เลิกกันเพราะอะไรแต่จากที่เคยได้ยินมาคือทางบ้านของหมอกรับกับเรื่องนี้ไม่ได้และกีดกันคนทั้งคู่ สีน้ำมองคนตรงข้ามที่ทำหน้าอมทุกข์ตลอดเวลาแม้ว่าจะแสร้งยิ้ม แสร้งหัวเราะว่าตัวเองไม่เป็นอะไรก่อนจะถอนหายใจออกมา ความรักแม่งเข้าใจยาก คนสองคนรักกันแต่ต้องเลิกกัน เขาเองก็เช่นกันแต่ก่อนทำเป็นชอบพี่คินซะดิบดี ดูตอนนี้สิ...กลับมานั่งคิดว่าควรทำยังไงให้สองคนคืนดีกัน นางเอกเลยมั้ยล่ะ? ขอเป็นนางเอกบ้างเถอะ ตอนแรกๆก็ร้าย(หรือเปล่า)มาหลายตอนละ
"คืนนี้ไปหาอะไรดื่มกันมั้ย?" อยู่ๆหมอกก็เป็นฝ่ายหันมาชวน สีน้ำเลิกคิ้วนิดๆเพราะปกติอีกคนเคยชวนเรื่องนี้ที่ไหนกัน
"กินเป็นหรือไง?" หมอกยิ้มๆกับคำถามของเพื่อนสนิท
"เราก็ผู้ชายนะ แค่ไปดื่มๆคลายเครียดพอ ไหนๆวัยนี้ก็วันศุกร์ด้วย" สีน้ำพยักหน้ารับแม้ว่าอยากจะบอกกับอีกคนว่าแอลกอฮอล์ไม่ใช่ทางออกเพราะทางออกที่แท้จริงคือคนทั้งคู่ควรจะคุยกันเสียมากกว่า
ครืดๆ
เสียงโทรศัพท์ที่เป็นสัญญาณว่าไลน์เข้าดังขึ้นทำให้สีน้ำหันไปมองและพอเห็นว่าเป็น
ใครที่ส่งมาหัวใจที่เงียบสงบก็เต้นรัวขึ้นมา
‘คืนนี้กูกลับดึกนะ’ สีน้ำรู้สึกหน้าเห่อร้อนขึ้นมากับข้อความดังกล่าว ประโยคบอกเล่าธรรมดาๆแต่กลับให้ความรู้สึกเหมือนว่าอีกคนกำลังรายงานเขาอยู่ ซึ่งความสัมพันธ์แบบนี้มัน...สีน้ำส่ายหน้าเบาๆกับความคิดของตัวเอง ในเมื่อยังไม่มีคำพูดอะไรที่แน่นอนออกมา เขาจะยังเข้าข้างตัวเองไม่ได้แม้ว่าอีกคนจะเคยบอกว่าหึงก็ตามแต่นั่นก็...พอๆๆ เลิกคิดๆ ยิ่งคิดก็ยิ่งร้อนวูบวาบไปหมด ให้ตายสิ!...สีน้ำตัดสินใจมาร้านเหล้ากับหมอกสองคนในตอนหัวค่ำ ซึ่งเขาทั้งคู่เลือกเป็นร้านนั่งกินมากกว่าเป็นไนต์คลับสำหรับแดนซ์ พอมาถึงหมอกก็สั่งเครื่องดื่มมาดื่มทันทีโดยที่สีน้ำไม่ได้ห้ามปรามอะไร เอาวะ! เดี๋ยวเขาเนี่ยแหละจะทำหน้าที่แบกอีกคนกลับเอง
"ค่อยๆก็ได้มั้ง" สีน้ำปรามขึ้นเมื่อเห็นหมอกกระดกเอาๆสามแก้วติด
"กินให้มันคลายเครียดไง" หมอกว่ายิ้มๆแต่ช่างเป็นรอยยิ้มที่ขมขื่นไม่น้อย
"ไม่มีอะไรจะล่าหน่อยเหรอ?" หมอกชะงักกับคำถามของสีน้ำ
"เรา..." หมอกกัดปาก
"ไม่เป็นไร ถ้าไม่พร้อมจะบอกก็ไม่เป็นไร" สีน้ำก็ไม่อยากเค้นอีกคนเท่าไหร่เพียงแค่เห็นใบหน้าของอีกคนที่เคยเต็มไปด้วยรอยยิ้มกลับเต็มไปด้วยความเศร้าหมอง เขาก็รู้แล้วล่ะว่าอีกคนเจ็บปวดขนาดไหน
"เปล่าแต่เรา...เราไม่รู้จะเริ่มยังไงดี เราคิดอะไรไม่ออกเลย" หมอกว่าด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
"เฮ้อ...ความรักมันเข้าใจยาก" สีน้ำว่าพร้อมถอนหายใจออกมา
"สีน้ำไม่ดีใจเหรอ?" สีน้ำขมวดคิ้วทันทีกับคำถามของหมอก
"ก็สีน้ำชอบพี่คิน และเรากับพี่คิน..."
"เดี๋ยวนะๆ นี่ยังไม่รู้เหรอว่าเรากับพี่คินเคลียร์กันแล้ว" หมอกชะงักไปทันทีกับคำพูดของเพื่อนสนิท เคลียร์อะไรกัน? พอเห็นสีหน้าของหมอกสีน้ำก็เดาได้ทันทีว่าอีกคนไม่รู้เรื่องที่เขาไปที่คอนโดพี่คินแล้วเคลียร์กันเรื่องความรู้สึก
"เราว่าเรา...อาจจะไม่ได้ชอบพี่คินแบบนั้น" หทอกทำหน้างงอีกครั้งกับคำพูดของสีน้ำ
"แล้ว..."
"อารมณ์ประมาณว่าอยากอยู่ใกล้ก็จริง แต่มันก็ไม่ได้มีความสุขอะไร ไม่ได้หัวใจเต้นแรงอะไรทำนองนั้น" สีน้ำอธิบายไปมั่วๆใช้หลักทฤษฎีนิยายตาหวานเข้าช่วยเผื่อหมอกจะได้เข้าใจอะไรง่ายๆ
"ทำไมล่ะ? หรือสีน้ำมีคนอื่นที่รู้สึกแบบนี้ด้วย" สีน้ำชะงักไปทันทีกับคำถามของเพื่อนสนิทก่อนที่ใบหน้าเจ้าเล่ห์ๆของใครบางคนจะลอยขึ้นมา
"เอ่อ...ไม่มีหรอกๆ แค่เปรียบเปรยๆ"สีน้ำว่าพลางกระดกเหล้าเข้าปากบ้างก่อนที่กวาดสายตามองไปรอบๆร้านก่อนจะชะงักเมื่อเห็นคนที่พึ่งลอยเข้ามาในความคิดของเขากำลังนั่งกินเหล้ากับพวกรุ่นพี่ถ้าเขาจำไม่ผิดก็คือกลุ่มเพื่อนพี่คิน สีน้ำมองฟ็อกซ์เดินลุกออกไปกับเพื่อนคินคนหนึ่งซึ่งสีน้ำจำได้ว่าครั้งก่อนที่เขามากับฟ็อกซ์เขาก็เจอรุ่นพี่คนนี้
"เดี๋ยวมานะ" สีน้ำหันไปบอกหมอกก่อนจะเดินตามฟ็อกซ์กับรุ่นพี่คนดังกล่าวไป...วันนี้ฟ็อกซ์ถูกรุ่นพี่ในสาขาชวนมาดื่มอย่างหลายๆครั้ง เขาเองก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไรเพราะก็ห่างหายเรื่องนี้มานาน อ้างกับเพื่อนว่างานยุ่งไม่อยากออกเที่ยวแต่ความจริงแล้วติดคนที่อยู่ด้วยในคอนโดมากกว่า พอคิดถึงตอนนี้ฟ็อกซ์ก็ยกยิ้มมุมปากเล็กๆจนรุ่นพี่ที่ออกมาสูบบุหรี่ด้วยถามขึ้น
"เป็นอะไรของมึงวะ ดูอารมณ์ดี?"
"เปล่านี่พี่ เรื่อยๆ" ฟ็อกซ์ตอบพลางยักไหล่
"เออว่าจะถาม ไม่เห็นมึงพาเพื่อนมึงคนนั้นมาเลยวะ น้องสีน้ำที่น่ารักๆอ่ะ"ฟ็อกซ์ชะงักไปทันทีกับคำถามของรุ่นพี่
"ทำไมครับ?" ฟ็อกซ์ขมวดคิ้วพร้อมถามกลับ
"กูสนใจน้องเขาไง ครั้งก่อนนี่แบบเวลาเมาโคตรน่ารักเลย แต่นะ...กูดูออกว่าน้องเขาชอบไอ้คิน อ่อยไอ้คินชิบหาย ไม่รู้ไอ้คินจัดให้สักดอกหรือยัง หึๆ" ฟ็อกซ์กำมืออีกข้างแน่นอย่างระงับอารมณ์ทันทีแม้ว่าอยากจะต่อยปากคนข้างๆแค่ไหนก็ตามแต่
รุ่นพี่ก็คือรุ่นพี่
"ผมว่าพี่เลิกพูดเรื่องมันดีกว่า"
"ทำไมวะ กูสนใจจริงๆนะเว้ย มึงต้องเห็นครั้งก่อนตอนน้องมันอ่อยไอ้คิน อื้อหือ กูโคตรอิจ แทบจะขึ้นไปเกยบนตัวไอ้คินอยู่ละ ดูง่ายๆสเปคกูเลย มึงเพื่อนมันอ่ะมันง่ายมั้ยวะ?" รุ่นพี่หันมาถามฟ็อกซ์ที่ไม่ได้สังเกตว่าตอนนี้ฟ็อกซ์อารมณ์ขุ่นมัวแค่ไหน ทั้งไม่พอใจกับสิ่งที่อีกคนพูดและพาลไม่พอใจกับเหตุการณ์ในตอนนั้น แม้ว่านั่นจะเป็นแผนการของเขาเองที่ให้สีน้ำยั่วพี่คินแต่พอคิดแล้ว...แม่งหงุดหงิดขึ้นมาเลยว่ะ!
"ได้ง่ายไม่ยาก" ฟ็อกซ์พูดออกมาอย่างตัดบทก่อนจะทิ้งบุหรี่ลงพื้นแล้วใช้เท้าขยี้ก่อนจะหันหลังกลับก่อนจะชะงักเมื่อหันไปเจอใครอีกคนที่พึ่งอยู่ในบทสนทนา
"สีน้ำ" ฟ็อกซ์พึมพำชื่อของอีกคนเบาๆ สีน้ำยกยิ้มมุมปากนิดๆก่อนจะหันหลังเดินออกไปทันที ตอนนี้รู้สึกเจ็บปวดไปหมดกับสิ่งที่ได้ยิน ตอนแรกก็โกรธไอ้รุ่นพี่ที่พูดถึงเขาแบบนั้นแต่พอได้ยินคำว่าง่ายจากปากอีกคน แม่ง...รู้สึกเหมือนใครเอาตีนมาขยี้ที่หน้าอกเลย!
"สีน้ำ เดี๋ยว!" ฟ็อกซ์ที่เดินตามมาเรียกอีกไว้พร้อมกับคว้าแขนบาง
"มีไร" สีน้ำหันกลับไปถามเสียงเรียบ
"กู..."
"กูจะกลับ ปล่อย" สีน้ำว่าพลางแกะแขนของอีกคนออกจากข้อมือ
"คุยกันก่อน" ฟ็อกซ์ว่าด้วยน้ำเสียงจริงจัง
"เรื่อง? หรือเรื่องที่มึงคุยกับรุ่นพี่เมื่อกี้?" สีน้ำถามกลับพร้อมยกยิ้มมุมปากอีกครั้ง ซึ่งเป็นรอยยิ้มที่ประชดประชันไม่น้อย
"เออ เรื่องนั้นมัน..." ไม่ทันที่ฟ็อกซ์จะพูดจบโทรศัพท์ของสีน้ำก็ดังขึ้นก่อน สีน้ำหยิบโทรศัพท์มากดรับทันทีที่เห็นชื่อปลายสายที่โทรมา
"ครับพี่คิน...ใช่ครับๆ...ร้านBB ครับ...งั้นฝากพี่คินด้วยนะครับ" หลังจากที่คุยกับคินจบสีน้ำก็กดวางก่อนจะหันมาสบตากับตาคมที่มองมาที่เขาอย่สงไม่พอใจนักริมฝีปากหนากระตุกยิ้มมุมปากพร้อมพูดขึ้น
"พี่คิน? มึงดูอารมณ์ดีนี่ที่คุยกับพี่เขา ทำไม? สรุปยังไม่ล้มเลิกแผนการว่างั้น?" ฟ็อกซ์ถามพร้อมกลั้วลิ้นในปาก ตอนแรกว่าจะคุยกับอีกคนดีๆแต่อยู่ๆก็หงุดหงิดขึ้นมา สีน้ำมองอีกคนอย่างไม่พอใจทันที
"เออ เรื่องของกู!" สีน้ำว่าทำท่าจะเดินหนีอีกคนเพราะไม่อยากมีปากเสียงกันให้มีปัญหามากขึ้น ร่างบางเดินมายังลานจอดรถหน้าร้านก่อนจะถูกฟ็อกซ์ที่ตามมากระชากแขนอีกครั้งอย่างแรง
"เจ็บนะเว้ย!" สีน้ำโวยวายใส่อีกคน
"เออ ก็ทำให้เจ็บ"
"ไอ้เชี่ย!" สีน้ำด่าอีกคนเมื่ออีกคนฉุดกระชากลากดึงเขา สีน้ำพยายามขืนตัวไม่ยอมไปกับอีกคนจนฟ็อกซ์โมโหรวบตัวอีกคนขึ้นพาดบ่าทันที สีน้ำร้องโวยวายให้อีกคนปล่อยแต่ฟ็อกซ์ไม่ปล่อย ร่างสูงพาอีกคนมาที่รถก่อนจะเปิดประตูแล้วโยนเข้าไปอย่างแรง สีน้ำทำท่าจะออกมาฟ็อกซ์ก็ดันอีกคนเข้าไปก่อนจะหยิบเนคไทที่เบาะหลังที่ชอบโยนทิ้งไว้มัดข้อมืออีกคนไว้ทันที
"ปล่อยกูนะเว้ยไอ้เชี่ย! กูบอกให้ปล่อยไง"
"ปล่อยแน่ รอให้ถึงคอนโดกูก่อน" ฟ็อกซ์ว่าก่อนจะเดินมาขึ้นอีกฝั่งของรถแล้วขับออกไปทันที สีน้ำโวยวายใส่อีกคนตลอดทาง
"เงียบปาก กูจะขับรถ" ฟ็อกซ์หันไปว่าเสียงเรียบ
"งั้นก็ปล่อยกูลงสิ! กูไม่ไปกับมึง!"
"ทำไม? เพราะกูไม่ใช่ไอ้เชี่ยพี่คินหรือไง!" ฟ็อกซ์ว่าอย่างหงุดหงิด
"มึงไม่มีสิทธิ์เรียกพี่คินแบบนั้น!" สีน้ำไม่พอใจที่อีกคนพาลไปทั่วจนเอาพี่คินเข้ามาเกี่ยวข้อง
เอี๊ยดดดด
ฟ็อกซ์เบรกรถอย่างแรงจนสีน้ำหน้าผากกระแทกคอนโทรลรถ เหตุการณ์แบบนี้เหมือนกับเหตุการณ์ครั้งก่อนราวกับเดจาวู
"แตะต้องไม่ได้เลยหรือไง มันผัวมึงหรือไง!" ฟ็อกซ์หันมาตะคอกใส่อีกคน
"ไม่ใช่แต่อนาคตไม่แน่!" สีน้ำประชดกลับอย่างไม่ยอม ทั้งโกรธ ทั้งโมโห ทั้งน้อยใจกับคำพูดของอีกคนปะปนกันไปหมด
"มึงไม่มีทางได้พี่มันทำผัวแน่ ตราบที่มึงยังเป็นเมียกู!!"สิ้นเสียงทุ้มร่างสูงก็ข้ามเบาะมาที่เบาะอีกคน สีน้ำเบิกตากว้างด้วยความตกใจกำลังจะอ้าปากด่าอีกคนก็ถูกริมฝีปากหนาประกบลงมาปิดปากเสียก่อน
"อื้ออออ" สีน้ำร้องอื้ออึงในลำคอพยายามขัดขืนไม่ยอมเปิดปากให้อีกคนรุกล้ำเข้ามา แต่ฟ็อกซ์ที่มีชั้นเชิงกว่าก็กัดเข้าที่ริมฝีปากล่างของอีกคนจนสีน้ำต้องยอมเปิดปากให้อีกคนสอดแทรกลิ้นเข้ามา มือหนาจับมือบางที่ถูกมัดไว้คล้องคอแล้วจูบอีกคนอย่างร้อนแรงจนสีน้ำแทบหายใจตามไม่ทัน
"เปลี่ยนบรรยากาศกันหน่อยมึงจะได้ไม่เบื่อลีลากู" ฟ็อกซ์ว่าพร้อมกระตุกยิ้มร้ายหลังจากถอนจูบ สีน้ำเบิกตากว้างอย่างตกใจกับคำพูดอีกคน
แควก!
มือหนากระชากเสื้ออีกคนออกทันที
"ไอ้เชี่ย! มึงจะทำอะไร!!"
"ไม่น่าถาม" ฟ็อกซ์กระตุกยิ้มอีกครั้งก่อนจะก้มหน้าลงไปครอบครองยอดอกของอีกคน ลิ้นหนาหยอกล้อกับยอดอกของอีกคนอย่างกลั่นแกล้งจนสีน้ำต้องเผลอแอ่นอกตามแม้ว่าตอนแรกจะพยศก็ตาม
"อื้ออ" สีน้ำครางในลำคอเบาๆอย่างเคลิบเคลิ้มก่อนจะสะดุ้งเมื่อมือหน้าปลดกระดุมกางเกงของเขา
"ยะ...อย่า" สีน้ำพยายามห้ามแต่ไม่ทันแล้ว มือหนาค่อยๆดึงกางเกงยีนส์พร้อมกับชั้นในออกจากเรียวขาบางทำให้ช่วงร่างของสีน้ำปรากฏแก่สายตาคม
"กูเกลียดมึง" สีน้ำว่าพร้อมมองอีกคนอย่างไม่พอใจ
"อยากเกลียดก็เกลียด กูไม่สน" ฟ็อกซ์ว่าเสียงเรียบก่อนจะจับขาเรียวพาดบ่าสีน้ำพยายามดิ้นแต่มือก็ถูกพันธนาการ ขาก็ถูกจับเอาไว้ทำให้ไม่สามารถขัดขืนได้มากนัก ฟ็อกซ์ค่อยๆปลดกางเกงของตัวเองออกก่อนจะถึงลงแค่พ้นสะโพก สีน้ำหันหน้าหนีทันทีที่แก่นกายใหญ่ของอีกคนปรากฏแก่สายตา
"อื้ออ" สีน้ำสะดุ้งเมื่ออีกคนสอดนิ้วเข้ามาทางช่องทางด้านหลังของเขา ร่างบางพยายามนิ่งไปขัดขืนหรือคล้อยตามอีกคนทั้งสิ้น ในเมื่ออยากทำนักก็ทำไป เห็นเขาง่ายนักไม่ใช่เหรอ! ฟ็อกซ์ค่อยๆขยับนิ้วเข้าออกจนช่องทางของอีกคนพร้อมจึงถอนนิ้วออกแล้วแทนที่ด้วยสิ่งที่ใหญ่กว่า สีน้ำกัดปากจนขึ้นห้อเลือดทันทีด้วยความจึกและเจ็บแต่ก็ไม่มีเสียงใดๆเล็ดลอดออกมา ฟ็อกซ์เห็นท่าทางอีกคนก็รู้สึกหงุดหงิด ได้...เขาจะทำให้อีกคนเปิดปากออกมาเอง ว่าแล้วสะโพกสอบก็ขยับเข้าออกทันที โดยไม่สนว่าอีกคนจะพร้อมหรือเปล่า สีน้ำจิกเล็บมือลงกับฝ่ามือเพื่อระบายความเจ็บ เจ็บกายไม่เท่าไหร่แต่หัวใจนี่สิ...เหมือนกำลังถูกทำให้พังยับเยิน
แง้งงงงงงงง เกลียดอินังฟ็อกซ์ เกลียดๆๆๆ ดราม่าคู่หลักบ้างนะคะ 555555
___จางบิวตี้____
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ประชดกันไปประชดกันมา ก็เจ็บกันเอง เมื่อไหร่จะเข้าใจกันแล้วหวานกันซะทีหล่ะ
-
ดราม่าสมกับที่หายไปนานมากๆ
ดีฟ๊อกซ์ ทำให้สีน้ำเจ็บนะ ยิ่งสีน้ำเจ็บเท่าไหร่ สีน้ำก้อจะยิ่งดูไม่ง่ายมากขึ้นเท่านั้น
นี่โกรธฟ๊อกซ์มากอะ บอกเลย
-
ไอ้ฟอกซ์ ไอ้บ้า ตบปากตัวเอง100ทีเลย
พูดไม่คิด!
-
:m31: เกลียดแกอิ๊ฟ๊อกซ์ ขอมาม่าหม้อใหญ่ให้แกรรร ให้สีน้ำทำแกรให้คลั่งไปเลย
สำหรับแก ฟ๊อกซ์ :z6:
-
ตัดจบอีกแล้ว NC น่าจะเยอะกว่านี้หน่อย
-
Fox 16
หลังจากที่ระบายอารมณ์กับอีกคนเสร็จ ฟ็อกซ์ก็ขับรถกลับคอนโดทันที สีน้ำค่อยๆดึงกางเกงตัวเองขึ้นมาใส่ก่อนจะดึงเสื้อที่ขาดยับเยินของตัวเองมาห่อตัวเองเอาไว้
แหมะ
น้ำใสๆไหลลงมาจากดวงตากลมโต สีน้ำรีบใช้มือที่ถูกปล่อยให้เป็นอิสระแล้วปาดมันออกมา
แหมะ
แม้ว่าน้ำตาจะไหลลงมากี่หยด สีน้ำก็รีบปาดมันออกอย่างรวดเร็ว อ่อนแอ...เกลียดตัวเองที่อ่อนแอแบบนี้...พอถึงคอนโดฟ็อกซ์ก็ฉุดกระชากลากดึงสีน้ำขึ้นห้อง ร่างบางไม่ได้พยศอะไรเพียงแค่เดินตามไปอย่างเงียบๆ เขากำลังเหนื่อย เหนื่อยทั้งกายเหนื่อยทั้งใจ ภาวนาให้ค่ำคืนนี้ผ่านพ้นไปแล้วพรุ่งนี้เช้าเสียที
"ไปอาบน้ำ" ฟ็อกซ์ว่าพร้อมกับยื่นผ้าเช็ดตัวให้ร่างบาง สีน้ำรับมานิ่งๆแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างเงียบๆ ฟ็อกซ์มองตามแผ่นหลังบางด้วยความรู้สึกเจ็บปวดไม่ต่างกัน ร่างสูงสบถออกมาเบาๆก่อนจะเดินออกมาจุดบุหรี่สูบที่นอกระเบียง เขารู้ว่าเขาทำรุนแรงกับอีกคนเกินไปแต่ตอนนั้นเขาโกรธ โกรธมากจนระงับอารมณ์ไม่อยู่ ยิ่งเมื่อครู่เห็นอีกคนร้องไห้ก็ยิ่งโกรธ โกรธตัวเองที่แม่งไม่กล้าแม้แต่ดึงอีกคนเข้ามากอด
แกรก
เสียงเปิดประตูระเบียงทำให้ฟ็อกซ์หันไปมองก่อนจะพบกับร่างบางของสีน้ำที่เดินออกมา ร่างบางเดินมายืนข้างๆฟ็อกซ์นิ่งๆท่ามกลางความแปลกใจของร่างสูง
"ถ้าพรุ่งนี้เช้าแล้ว..." สีน้ำพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ฟ็อกซ์ยืนนิ่งตั้งใจฟัง
"...กูอยากให้มึงกับกู กลับไปเป็นเหมือนเดิม ไม่ต้องรู้จักหรืออะไรกันทั้งนั้นแผนการที่ตกลงกันก็ขอให้ยกเลิก...โอ๊ย!" ไม่ทันที่สีน้ำจะพูดจบร่างบางก็ร้องขึ้นมาเมื่อมือหนากระชากแขนเรียวอย่างแรง
"ไม่" ฟ็อกซ์ว่าด้วยน้ำเสียงจริงจัง
"ทำไมวะ? มึงยังต้องการอะไรอีก กูว่ากูน่าจะให้ค่าตอบแทนของแผนการมึงสมน้ำสมเนื้อแล้วนะ" สีน้ำว่าพร้อมมองหน้าฟ็อกซ์อย่างจริงจัง เขาอยากคุยกับอีกคนด้วยเหตุผล แม้ว่ามันจะต้องจบ ต้องจาก แต่ก็ดีกว่าต้องเจ็บแบบนี้ต่อไปไม่ใช่หรือไง
"ยังไงกูก็ไม่ให้มึงไป" ฟ็อกซ์ว่าด้วยน้ำเสียงและแววตาจริงจัง
"แต่กูจะไป กูว่าเราเดินทางผิดมาไกลแล้วว่ะ ทั้งๆที่มึงวางแผนให้กูได้พี่คิน แต่มันไม่ใช่แบบนั้นว่ะ พอเหอะ...กูว่ามึงเล่นกับของเล่นอย่างกูมามากพอละ ปล่อยกูไปเหอะ" สีน้ำว่าพร้อมกับพูดประโยคท้ายด้วยน้ำเสียงสั่นเครือจนฟ็อกซ์รู้สึกได้ ฟ็อกซ์กำแขนอีกคนแน่นก่อนจะถอนหายใจและกระตุกยิ้มร้ายมุมปาก
"ได้ ถ้ามึงอยากไปกูจะปล่อยมึงไป แต่..." ฟ็อกซ์เว้นวรรคก่อนจะมองสีน้ำด้วยสายตาโลมเลียจนสีน้ำรู้สึกหวั่นๆในใจ
"...คืนนี้ทำให้กูพอใจสิ" สีน้ำเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ใบหน้าใสเต็มไปด้วยความโกรธทันทีกับคำพูดที่ออกมาจากปากอีกคน มือบางกำมือแน่นก่อนที่ร่างบางจะพูดออกมา
"ได้...กูจะทำให้พอใจ" สิ้นเสียงร่างบางก็โน้มคออีกคนลงมาจูบทันที ก่อนที่ทั้งคู่จะพากันไปที่เตียงแล้วอารมณ์ที่ถูกดับไปแล้วจะติดขึ้นมาอีกครั้งและครั้งนี้เหมือนจะรุนแรงไม่ใช่น้อย...สีน้ำลืมตาตื่นมาในตอนเช้าด้วยความปวดเมื่อยตัวไม่น้อยเพราะบทรักที่รุนแรงเมื่อคืน ตากลมพยายามกวาดสายตาหาอีกคนก็พบว่าว่างเปล่าก็ดี...แม่งไม่อยู่ก็ดี เขาจะได้ออกไปแบบไม่ต้องเจอหน้าอีกคน! สีน้ำค่อยๆพยุงตัวลุกขึ้นทำท่าจะลุกออกจากเตียง ดีหน่อยที่อีกคนใส่เสื้อผ้าให้เขาแล้วจะได้แค่ล้างหน้าล้างตาแล้วไปเลยแต่ขณะที่ขยับตัวความรู้สึกเย็นๆที่ข้อเท้าทำให้สีน้ำขมวดคิ้ว ร่างบางรีบดึงผ้าห่มออกทันทีก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อเห็นโซ่ที่ข้อเท้าตัวเอง ไอ้หมาจิ้งจอก!สีน้ำรีบหยิบโทรศัพท์ของตัวเองมากดโทรหาอีกคนทันที สัญญาณดังไม่กี่ครั้งอีกคนก็รับสาย
("ว่า?")
"มึงทำเชี่ยอะไร!" สีน้ำถามขึ้นเสียงดังด้วยความโกรธ อีกคนกำลังเล่นแง่อะไรอยู่กันแน่ ถึงได้ทำแบบนี้กับเขา
("กินข้าวกับที่บ้าน") ฟ็อกซ์ตอบกลับเสียงเรียบ
"กูไม่ได้หมายถึงแบบนั้น! มึงทำแบบนี้กับกูทำไมฟ็อกซ์ กูไม่นักโทษที่มึงจะมาล่ามโซ่กูแบบนี้นะ!" สีน้ำว่าเสียงดังอีกครั้ง ปลายสายหัวเราะหึๆอย่างเจ้าเล่ห์กลับมาก่อนจะพูดขึ้น
("มึงไม่ใช่นักโทษหรอกแต่มึงเป็นของๆกู เอาไว้ค่อยคุยกันละกันกูไม่ค่อยว่าง")พูดจบฟ็อกซ์ก็กดวางสายไปทันที สีน้ำพยายามเรียกแต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว สีน้ำกัดปากด้วยความไม่พอใจและไม่เข้าใจกับสิ่งที่อีกคนทำ นี่เขาต้องรอให้อีกคนกลับมาหรือไงบ้าบอที่สุด!...หลังจากที่วางสายจากสีน้ำไปฟ็อกซ์ก็กระตุกยิ้มมุมปากนิดๆ รู้แหละว่าอีกคนต้องโวยวายแต่มีหรือเขาจะยอมปล่อยมันไปง่ายๆ ทั้งๆที่ความรู้สึกของเขามันยังคาราคาซังอยู่แบบนี้ รักงั้นเหรอ? คงยังไม่ขนาดนั้นแต่ที่รู้ๆคือมันเป็นของเขา
"มึงนี่วันละหลายอารมณ์เนอะ ตอนกูโทรตามก็หน้ายุ่งมาเลยพอตอนนี้มานั่งยิ้ม" ไทเกอร์พูดขึ้นขณะที่ช่วยแอลยกอาหารออกมาจากครัว เพราะวันนี้เป็นวันเกิดของแอล แอลเลยอยากกินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากับพี่ๆน้องๆของไทเกอร์ เพราะเดี๋ยวมื้อเย็นจะไปกินเย็นพร้อมกับป้าและยายที่บ้าน
"มีอะไรดีๆเหรอ?" แอลถามน้องชายคนเล็กของตระกูลเทพพยัคฆ์บ้าง
"เปล่าหรอกครับๆ" ฟ็อกซ์ตอบปัดๆแต่ไทเกอร์ก็มองอย่างสงสัย
"เมื่อเช้าที่อิดออดไม่ค่อยยอมมาเพราะกกเด็กอยู่แน่ๆ" ไทเกอร์คาดการณ์
"ใครกกเด็ก?!?" คำถามนี้ดังออกมาจากปากของคิสที่เดินมาพร้อมไลอ้อนพร้อมกับใบหน้าหวานที่มีแววตื่นเต้นไม่น้อย
"ไอ้ฟ็อกซ์เลยคิส มันมีเด็ก" ไทเกอร์หันไปตอบ
"จริงอ่ะ? ใครๆๆ พวกพี่รู้จักมั้ย?"
"พี่ก็ไปเชื่อพี่ไทเกอร์" ฟ็อกซ์ตอบแต่ใบหน้าหล่อก็มีรอยยิ้มเล็กๆ
"เชื่อดิ ก็ดูหน้าระรื่นขนาดนี้ ถามจริงใครอ่ะ?" คิสถามอีกครั้ง
"เออ ใครวะ? กูก็อยากรู้ สะใภ้คนเล็กของบ้านทั้งที" ฟ็อกซ์ยกยิ้มนิดๆกับท่าทางของพี่ชายและพี่สะใภ้คนรอง
"เอาไว้แน่ใจแล้วจะพามา" ฟ็อกซ์กระตุกยิ้มมุมปาก
"แม่งกั๊ก!" ไทเกอร์แยกเขี้ยวใส่น้องชาย...หลังจากที่กินข้าวกับครอบครัวเสร็จฟ็อกซ์ก็รีบกลับคอนโดทันที พอมาถึงก็เห็นว่าข้าวบนโต๊ะที่เตรียมไว้ยังไม่ได้ถูกแตะเลยสักนิดจึงเดินเข้าไปในห้องนอนทันที
พรึ่บ
พอใบหน้าปรากฏแก่สายตามือบางก็คว้าหมอนปาใส่อีกคนทันที
"ไอ้เชี่ย!" สีน้ำว่าเสียงดังพร้อมมองอีกคนด้วยความไม่พอใจ
"นี่คือคำทักทาย?" ฟ็อกซ์เลิกคิ้วถามนิดๆ
"มึงทำแบบนี้เพื่ออะไร ปล่อยกูเดี๋ยวนี้นะเว้ย!" สีน้ำโวยวาย ฟ็อกซ์เลิกคิ้วนิดๆที่เห็นว่ามือบางเต็มไปด้วยรอยแดงซึ่งคาดว่าอีกคนคงพยายามงัดแงะโซ่ที่เขาแต่ก็ไม่สามารถแกะออกได้ ฟ็อกซ์ไม่ตอบอะไรแต่กลับเดินไปหยิบกล่องพยาบาลแล้วเดินเข้าไปหาอีกคน สีน้ำมองคนตัวสูงอย่างไม่เข้าใจ
"เอามือมา" ฟ็อกซ์พูดขึ้นเสียงเรียบ
"ทำไม"
"มึงเห็นมั้ยน่ะว่ามือมึงมันถลอกหมดแล้ว" สีน้ำหงายมือตัวเองดูก็พบว่ามันทั้งแดง ช้ำและเต็มไปด้วยรอยถลอก ถึงว่ารู้สึกเจ็บมือแปล๊บๆ
"เรื่องของกู!" สีน้ำว่าอย่างปากเก่ง ฟ็อกซ์มองหน้าอีกคนนิ่งๆก่อนจะดึงแขนอีกคนที่พยายามพยศมาไว้ที่หน้าตักแล้วค่อยๆเอาสำลีที่ชุบยาทาลงไป
"อ๊ะ...ซี้ด" สีน้ำร้องขึ้นมาทันที ปฏิกิริยาในตอนแรกที่พยายามจะต่อต้านถูกพับเก็บลงไปเมื่อรู้สึกเจ็บแผลขึ้นมา ตากลมมองไปที่อีกคนอย่างไม่เข้าใจ ทั้งๆที่ทำเลวกับเขาไว้แล้วมาทำแบบนี้ทำไม มาทำดีเพื่ออะไร จะล้อเล่นกับความรู้สึกเขาไปถึงไหนกัน!
"ทำแบบนี้ทำไมวะ" สีน้ำถามขึ้นเสียงเรียบ ฟ็อกซ์ที่กำลังติดพลาสเตอร์ให้อีกคนเงยหน้าขึ้นมาสบตากลมทันที
"..." ไม่มีคำตอบใดๆออกมาจากปากหนา
"มึงมองกูเป็นแค่ของเล่นไม่ใช่หรือไง มึงบอกใครต่อใครว่ากูง่าย แล้วมึงมาทำแบบนี้ทำไมวะ หรือว่ากลัวของเล่นอย่างกูมันจะพังก่อนที่มึงจะหมดสนุก" สีน้ำถามต่อด้วยนัยน์ตาตัดพ้อ ตากลมสั่นระริกและหน่วงคลอไปด้วยน้ำตาแต่เจ้าตัวก็พยายามระงับมันเอาไว้
"มึงคิดแบบนั้น?" ฟ็อกซ์ถามกลับเสียงเรียบ
"แล้วมึงจะให้กูคิดแบบไหนวะ" สีน้ำเองก็ถามกลับเช่นกัน ตากลมยังคงสั่นระริกสบกับตาคมที่มองกลับมาเช่นกัน ใบหน้าหล่อค่อยๆเลื่อนหน้าเข้ามาจนเหลือระยะห่างระหว่างกันไม่ถึงคืบ สีน้ำหันหน้าหนีทันทีเพราะไม่อยากจะหลงใหลหรือเผลอไผลไปกับสัมผัสของอีกคนอีกแล้ว ฟ็อกซ์ชะงักไปนิดกับท่าทางของอีกคนก่อนจะถอนหายใจออกมาแล้วผละออก
"กูจะไม่พูดอะไรเยอะเพราะมันจะดูแก้ตัว แต่สำหรับกู...มึงน่ะ..." สีน้ำหันมามองหน้าอีกคนอีกครั้ง ตาคมที่กำลังมองมาที่เขาอย่างจริงจังทำให้อวัยวะในหน้าอกด้านซ้ายสั่นรัวขึ้นมา ให้ตายสิ...กำลังโกรธมันไม่ใช่หรือไง ทำไมเป็นงี้วะ ทำไมใจง่ายแบบนี้!!
"...มึง..."
ครืดๆ
เสียงโทรศัพท์ของสีน้ำดังขึ้นทำให้ทั้งสีน้ำและฟ็อกซ์ชะงักไปทันที สีน้ำหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นหมอกที่โทรเข้ามา
"ว่าไงหมอก...ห๊ะ! จริงเหรอ...อื้ม...เดี๋ยวค่อยเล่าๆ จะรอฟัง" สีน้ำว่ายิ้มๆหลังจากที่วางสายเสร็จ
"มึง...เมื่อกี้หมอกโทรมาบอกว่า..." สีน้ำชะงักไปทันทีเพราะท่าทางดีใจแบบเด็กๆของเขามันทำให้อีกคนมองเขายิ้มๆ
"บอกว่า?" ฟ็อกซ์เลิกคิ้วถาม
"ไม่มีไร ไม่เกี่ยวกับมึงสักหน่อย" สีน้ำว่าพร้อมดึงหน้าอีกครั้ง บ้าๆๆ เมื่อกี้เผลอยิ้มต่อหน้าอีกคนทำไมวะเนี่ย นี่เรื่องกำลังดราม่านะเปลี่ยนโหมดได้ไงเล่า!
"มองอะไร?" สีน้ำถามขึ้นเมื่ออีกคนเอาแต่มองหน้าเขา
"กูแค่กำลังคิดว่า..." ฟ็อกซ์เว้นวรรคก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาใกล้สีน้ำจนสีน้ำตกใจ
จุ๊บ
นัยน์ตากลมเบิกกว้างทันทีกับสัมผัสเมื่อครู่ที่ริมฝีปาก
"...ถ้ามึงยิ้มแบบนั้นให้กูคงจะดีกว่าทำหน้าบึ้งแบบนี้ว่ะ"
อิฟ็อกซ์อิคนปากแข็ง รักก็บอกว่ารักไปเซ่!!!!!!!
___จางบิวตี้___
-
อิจิ้งจอกนี่น่าหมั่นไส้ที่สุดเลย
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
นาจาๆ
-
ทำไมอ่านแล้วเขิน อร๊ายย :impress2:
-
อิฟอกซ์ ชิๆ
555
-
ไอ้เด็กจิ้งจอกนี้นิ!!!
-
หมั่นไส้อิฟ็อกซ์ค่าาา
-
Fox’s Love 8
( Kin x Meok )
หลังจากเลิกกับคิน หมอกก็ใช้ชีวิตอยู่กับความเศร้าของตัวเอง แม้ว่าจะมาเรียนอย่างปกติแต่ในหัวกลับไม่มีเรื่องเรียนอยู่เลย แม่ของหมอกที่เห็นอาการของลูกชายก็สงสารจับใจแต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้เพราะคำสั่งเด็ดขาดของบ้านคือของผู้เป็นสามีเท่านั้นและหมอกเองก็บอกว่าตั้งใจจะเลิกกับคินเอง
"มีอะไรให้คิดงั้นเหรอ?" ผู้เป็นสามีถามขึ้นเมื่อเห็นว่าผู้เป็นภรรยามีสีหน้าที่เต็มไปด้วยความไม่สบายใจ
"ฉันกำลังคิดเรื่องลูกน่ะค่ะ" ผู้เป็นสามีชะงักไปทันทีกับคำตอบของผู้เป็นภรรยา
"ฉันไม่สบายใจเลยที่ใบหน้าของลูกเต็มไปด้วยความทุกข์แบบนี้ ลูกของเราไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน ฉันรู้สึกไม่ดีค่ะคุณ ฉันสงสารลูก" ผู้เป็นภรรยาว่าต่อด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ผู้เป็นสามีนิ่งงันไปสักครู่ก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบทั้งๆที่ในใจก็คิดไม่ต่างจากภรรยา
"สักวันลูกจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม"
"ฉันก็หวังว่าจะเป็นแบบนั้น"...เพราะวันนี้เป็นวันศุกร์และพ่อแม่ของหมอกไม่อยู่บ้าน ทำให้หมอกชวนสีน้ำไปร้านเหล้าเพื่อดื่มคลายเครียด
"คืนนี้ไปหาอะไรดื่มกันมั้ย?" หมอกก็เป็นฝ่ายหันมาชวน สีน้ำเลิกคิ้วนิดๆ
"กินเป็นหรือไง?" หมอกยิ้มๆกับคำถามของเพื่อนสนิท แม้ว่าเขาจะดูลูกคุณหนูแต่ไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยดื่มแอลกอฮอล์เสียหน่อย
"เราก็ผู้ชายนะ แค่ไปดื่มๆคลายเครียดพอ ไหนๆวันนี้ก็วันศุกร์ด้วย" หมอกตอบสีน้ำพยักหน้ารับก่อนจะนัดแนะสถานที่และเวลา...หมอกออกจากบ้านมาตอนสองทุ่มเพราะนัดกับสีน้ำไว้สองทุ่มครึ่ง ความจริงมันก็หัวค่ำไปกับการไปร้านเหล้าแต่หมอกไม่อยากกลับดึก อยากดื่มๆให้พอคลายเครียดแล้วค่อยกลับ พอมาถึงร้านหมอกกับสีน้ำก็พากันสั่งเครื่องดื่มมาดื่ม โดยหมอกที่ตั้งใจมาเพื่อสิ่งนี้อยู่แล้วก็รีบกระดกดื่มทันที
"ค่อยๆก็ได้มั้ง" สีน้ำปรามขึ้นเมื่อเห็นหมอกกระดกเอาๆสามแก้วติด ซึ่งหมอกเองก็ตกใจตัวเองเหมือนกันที่ดื่มหนักขนาดนี้
"กินให้มันคลายเครียดไง" หมอกว่ายิ้มๆแต่ช่างเป็นรอยยิ้มที่ขมขื่นไม่น้อย
"ไม่มีอะไรจะล่าหน่อยเหรอ?" หมอกชะงักกับคำถามของสีน้ำพร้อมกับนัยน์ตาสั่นระริก
"เรา..." หมอกกัดปากอย่างครุ่นคิด
"ไม่เป็นไร ถ้าไม่พร้อมจะบอกก็ไม่เป็นไร" หมอกนิ่งไปสักครู่ก่อนจะค่อยๆเล่าออกมา
"เปล่าแต่เรา...เราไม่รู้จะเริ่มยังไงดี เราคิดอะไรไม่ออกเลย" หมอกว่าด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
"เฮ้อ...ความรักมันเข้าใจยาก" สีน้ำว่าพร้อมถอนหายใจออกมา
"สีน้ำไม่ดีใจเหรอ?" หมอกถามพร้อมกับมองหน้าสีน้ำ สีน้ำขมวดคิ้วทันทีกับคำถามของหมอกทันที
"ก็สีน้ำชอบพี่คิน และเรากับพี่คิน..."
"เดี๋ยวนะๆ นี่ยังไม่รู้เหรอว่าเรากับพี่คินเคลียร์กันแล้ว" หมอกชะงักไปทันทีกับคำพูดของเพื่อนสนิท เคลียร์อะไรกัน? หมายความว่ายังไงกัน!
"เราว่าเรา...อาจจะไม่ได้ชอบพี่คินแบบนั้น" หมอกทำหน้างงอีกครั้งกับคำพูดของสีน้ำ
"แล้ว..."
"อารมณ์ประมาณว่าอยากอยู่ใกล้ก็จริง แต่มันก็ไม่ได้มีความสุขอะไร ไม่ได้หัวใจเต้นแรงอะไรทำนองนั้น"
"ทำไมล่ะ? หรือสีน้ำมีคนอื่นที่รู้สึกแบบนี้ด้วย" หมอกถามกลับอย่างสงสัย
"เอ่อ...ไม่มีหรอกๆ แค่เปรียบเปรยๆ" สีน้ำว่าพลางกระดกเหล้าเข้าปากบ้างหมอกพยักหน้ารับเพราะไม่อยากคาดคั้นสีน้ำ แค่เรื่องตัวเองยังเอาไม่รอดเลย เขาจะไปเป็นกูรูเรื่องความรักให้ใครได้...ยิ่งดึกบรรยากาศในร้านยิ่งดูคึกครื้น หมอกไม่รู้ว่าสีน้ำหายไปไหนเพราะอีกคนบอกว่าเดี๋ยวมา หมอกนั่งมึนเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์อยู่ไม่น้อย ตากลมมองโทรศัพท์ในมือที่ยังคงมีรูปคู่ของตัวเองกับอีกคนเป็นภาพพักหน้าจอตากลมสั่นระริกขึ้นมา ในใจเจ็บปวดอย่างหาสาเหตุไม่ได้และไม่รู้ว่าเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์หรือว่าอะไรทำให้หมอกกดโทรออกไปที่เบอร์ของอีกคน
("หมอก") ปลายสายรับสายขึ้นด้วยน้ำเสียงตกใจ
"พี่คิน..." หมอกเรียกอีกคนเสียงเครือ น้ำใสๆไหลลงมาจากดวงตากลมโตอย่างห้ามไม่ได้ เพียงแค่ได้ยินเสียง หัวใจก็โหยหา อยากกอด อยากให้อีกคนมาอยู่ใกล้ๆ
("...")
"ฮึก พี่คิน" หมอกร้องไห้ออกมาจนปลายสายหัวใจกระตุก
"พี่คิน ฮึก คิดถึง ฮึก หมอกคิดถึงพี่คิน ฮึก" หมอกยังคงร้องไห้โดยที่หารู้ไม่ว่าคนปลายสายก็น้ำตาคลอเช่นกัน คินไม่รู้ว่าเพราะอะไรหมอกถึงโทรมาหาเขาแต่แค่ได้ยินเสียงของอีกคนหัวใจก็เจ็บปวดไปหมด คิดถึงมาก อยากกอด อยากให้อีกคนมาอยู่ใกล้ๆ
"ฮืออออ หมอกรักพี่คิน หมอกไม่อยากเลิกกับพี่คิน ฮึก หมอกมันอ่อนแอ ฮึกพี่คิน ฮืออออ" ไม่ทันที่หมอกจะได้พูดอะไรต่อคินก็กดวางสายก่อนจะเปลี่ยนเป็นโทรหาสีน้ำทันที เขาพอจะเดาออกว่าหมอกคงอยู่ร้านเหล้าแต่เขาไม่แน่ใจว่าอยู่ที่ไหนจึงต้องโทรถามสีน้ำ...หมอกร้องไห้โฮออกมาทันทีที่เห็นว่าอีกคนตัดสายตา พี่คินคงเกลียดเขาไปแล้ว เกลียดจนไม่อยากจะได้ยินเสียงเขาแล้ว มันก็สมควรแล้ว คนอ่อนแออย่างเขา สมคสรแล้วที่จะไม่ได้ความรักจากคนดีๆอย่างพี่คิน หมอกหันไปสั่งเครื่องดื่มกับบาร์เทนเนอร์อีกครั้งแม้จะรู้ว่าตัวเองเริ่มพยุงสติไม่ค่อยไหวแล้วก็ตาม แต่เขาอยากดื่ม ดื่มให้เมา เผื่อว่าความเจ็บที่ใจนี้จะทุเลาบรรเทาลงไปบ้าง
พรึ่บ
หมอกชะงักทันทีที่มีมือหนามาคว้าแก้วแอลกอฮอล์เขาไป ตากลมสั่นระริกทันทีที่เห็นเจ้าของมือหนาดังกล่าว
"พะ...พี่คิน"
"ดื่มมากไปแล้ว พี่มารับกลับ" คินว่าพร้อมกับทำท่าจะพยุงร่างบางที่ตอนนี้หน้าแดงก่ำ ตาเยิ้มไปด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์
"ฮึก อย่ามายุ่งกับหมอก เราเลิกกันแล้ว" หมอกว่าพร้อมพยายามขัดขืนอีกคนแต่มีหรือที่คินจะยอม ร่างสูงจัดการคนดื้อด้วยการอุ้มอีกคนท่าเจ้าสาวท่ามกลางความตกใจของร่างบางเดินออกจากร้านทันที
"ปล่อยหมอกนะพี่คิน" หมอกพยายามดิ้นเท่าที่จะพอดิ้นได้ แต่เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้เขาไร้เรี่ยวแรง
"พี่ปล่อยแน่ครับถ้าหมอกไม่ดื้อ" คินวางหมอกที่เบาะข้างคนขับก่อนจะเดินมาอีกฝั่งแล้วขับรถออกไป...บรรยากาศบนรถเต็มไปด้วยความเงียบ หมอกรู้สึกหนักหัวไปหมดจนในที่สุดร่างบางก็หลับตาลง คินหันไปมองอีกคนนิดๆก่อนจะยื่นมือมาเกลี่ยเบาๆที่แก้มใส ก่อนที่จะเปลี่ยนเส้นทางจากตอนแรกจะไปส่งอีกคนที่บ้านกลับกลายไปที่คอนโดของเขาแทน...พอถึงคอนโดคินก็จัดการอุ้มหมอกขึ้นห้องทันที ร่างสูงวางร่างบางบนเตียงอย่างแผ่วเบาก่อนจะเดินไปหยิบผ้าชุบน้ำมาเพื่อเช็ดตัวให้อีกคนหลับสบาย
"อื้อออ" เพราะความเย็นชื้นบริเวณลำคอทำให้หมอกครางออกมาแผ่วเบา ตากลมค่อยๆลืมตาขึ้นมาก่อนจะมองคนตัวสูงตรงหน้าด้วยดวงตาสั่นระริก นี่เขากำลังฝันอยู่หรือเปล่า ฝันว่ากำลังอยู่กับพี่คิน เขากำลังในจริงๆใช่มั้ยเพราะในความจริงเขากับพี่คินเลิกกันแล้ว
"พี่คิน..." หมอกครางชื่ออีกคนแผ่วเบา
"ครับ" คินตอบรับพร้อมกับใช้มือเกลี่ยปอยผมที่หน้าผากใสแผ่วเบาอย่าวอ่อนโยน
"ฮึก หมอกกำลังฝันอยู่ใช่มั้ย?" หมอกถามขึ้นพร้อมกับคว้ามือหนาของอีกคนมาแนบแก้มเอาไว้ คิดถึงเหลือเกิน หมอกรู้สึกคิดถึงคนตรงหน้าเหลือเกิน
"ทำไมถึงคิดแบบนั้นล่ะ?" คินถามกลับเสียงทุ้มอย่างปกติ
"ก็เราเลิกกันแล้ว ฮึก หมอกคงฝันไป ฝันแน่ๆ" หมอกว่าไม่ค่อยเชื่อสิ่งที่เกิดขึ้นจิตสำนึกภายในใจที่กำลังโหยหาอีกคนทำให้ความในใจของหมอกพรั่งพรูมาไม่ขาด
"หมอกอยากเลิกกับพี่มั้ย?" หมอกส่ายหน้ารัวทันทีเป็นคำตอบ เห็นที่ว่าคนเมามักจะพูดความจริงเห็นจะถูกเพราะตอนนี้หมอกพรั่งพรูความในใจออกมาไม่ขาด
"หมอกรักพี่คิน หมอกไม่อยากเลิก ฮึก กับพี่คิน ฮึก หมอกคิดถึงพี่คิน" คินเผยยิ้มทันทีกับคำตอบของอีกคนใบหน้าหล่อค่อยๆโน้มลงมาจุ๊บลงที่ปากบางเบาๆแต่แม้จะเพียงแผ่วเบาก็ทำให้หมอกหัวใจเต้นรัว
"พี่เองก็รักหมอกเช่นกัน นอนหลับนะครับ พรุ่งนี้ค่อยคุยกัน" หมอกส่ายหน้าอย่างดื้อดึง
"ไม่เอา ฮึก ตื่นมาหมอกก็ไม่ได้เจอพี่คิน ฮึก หมอกกำลังฝันดี กอดหมอกหน่อยนะ ฮึก กอดหมอกหน่อยได้มั้ยครับพี่คิน" เสียงหวานว่าพร้อมกลับตากลมที่สบเข้ากับตาคมอย่างเปิดเผยความต้องการอย่างปิดไม่มิด คินพยักหน้ารับก่อนจะโน้มตัวมาจูบที่ริมฝีปากบางอีกคน
"ครับ...พี่จะกอดหมอกแน่นๆเอง" สิ้นเสียงทุ้มริมฝีปากหนาก็ประกบลงมาอีกคนพร้อมกับสอดแทรกเข้ามาในโพรงปากบางเพื่อเก็บเกี่ยวความหวานที่คิดถึงจนใจจะขาด หมอกจูบตอบอีกคนไปเช่นกัน สติสัมปะชัญญะไม่เหลืออีกแล้ว ร่างสองร่างกอดก่ายกัน เสื้อผ้าหลุดรุ่ยไปตอนไหนไม่อาจทราบได้ กายหนาสอดแทรกเข้ามาในกายบางก่อนจะขยับเคลื่อนสร้างความเสียวซ่านให้ทั้งคู่ไม่น้อย หมอกครวญครางร้องเรียกอีกคนไม่ขาดปากทำให้บทรักนี้ไม่สามารถจบได้เพียงรอบเดียว
คินหมอกค่า จะเลิกดราม่าละอย่าพึ่งเบื่อกันนะ 555555555
___จางบิวตี้___
-
:z1: :z1: :z1:
-
เฮ้อออ คู่รองเรื่องนี้ไม่ค่อยน่าสนใจเลยอ่ะ รอคู่หลักวนปายยยยย
-
Fox 17
วันนี้สีน้ำต้องนั่งๆนอนๆอยู่ในคอนโดฟ็อกซ์ทั้งวันโดนที่มีโซ่ล่ามอยู่ข้อเท้า แต่ที่เขานิ่งไม่ได้โวยวานแล้วไม่ใช่ว่าสมยอมนะเว้ยแค่โวยวายไปแม่งก็ไม่ปล่อยอยู่ดีก็เลยไม่รู้จะโวยวายไปทำไม ตอนนี้สีน้ำกำลังสับสนสิ่งที่เป็นอย่างมาก เขาไม่รู้ว่าอีกคนต้องการอะไรจากเขากันแน่ เขามันโง่ เออยอมรับ ไม่งั้นคงไม่ตกหลุมพรางหมาจิ้งจอกตั้งแต่ทีแรก แล้วสุดท้ายก็ไม่สามารถปีนขึ้นมาจากหลุมพรางร้ายนั่นได้เลย ให้ตายสิ! เขาต้องเด็ดขาดดิวะ ในเมื่ออีกคนทำแบบนี้กับเขา คิดกับเขาแค่ของเล่น ของตายที่ได้มาง่ายๆแต่เขาแม่ง...แม่งๆๆ บ้าบอที่สุด!
"เย็นนี้กูออกไปข้างนอกนะ" ฟ็อกซ์พูดขึ้นหลังจากที่เดินออกมาจากห้องน้ำ สีน้ำเบือนสายตาหนีแผ่นอกกว้างแบะหน้าท้องแกร่งที่เกาะด้วยหยดน้ำด้วยความรู้สึกหน้าร้อนผ่าว ทั้งๆที่แม่วก็เคยเห็นมาแล้วแต่ทำไมทำเขินไปได้วะ!
"อืม" สีน้ำตอบสั้นๆทำท่าไม่สนใจอีกคน ฟ็อกซ์ขมวดคิ้วมุ่นก่อนจะเดินตรงเข้ามาหาอีกคน
"กูบอกว่าเย็นนี้กูจะออกไปข้างนอก" ฟ็อกซ์ว่าซ้ำพร้อมเชยคางอีกครให้หันหน้ามามองตัวเอง
"ได้ยินแล้ว" สีน้ำว่าพร้อมทำท่าจะหันหน้าหนีอีกครั้ง
"ได้ยินแล้วทำไมไม่มองหน้า เป็นเชี่ยไร?"
"ไม่ได้เป็นเชี่ย เป็นคน คนที่เป็นเหมือนนักโทษที่โดนมึงล่ามโซ่ไว้แบบนี้" สีน้ำประชดออกมา ฟ็อกซ์ปล่อยมือจากคางอีกคนก่นจะถอนหายใจออกมา
"ขี้ประชด"
"มึงก็ขี้หงุดหงิด" ฟ็อกซ์กระตุกยิ้มนิดๆที่มุมปากกับคำโต้ตอบของอีกคนก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปใกล้จนสีน้ำผงะ
"งั้นก็อย่าทำให้กูหงุดหงิดเพราะเวลาที่กูหงุดหงิดกูจะ..."
"เชี่ย!" สีน้ำร้องออกมาพร้อมปัดมือหนาที่ลูบๆคลำๆบริเวณขาอ่อนของเขาออกอย่างแรง
"หึๆ" ฟ็อกซ์หัวเราะในลำคอเบาก่อนจะผละออกจากอีกคน
"อยู่ห้องดีๆอย่าดื้อล่ะ" ฟ็อกซ์ว่าอีกครั้งก่อนจะเดินไปยังตู้เสื้อผ้าเพื่อแต่งตัว สีน้ำมองอีกคนค้อนๆนิดๆก่อนจะพึมพำออกมา
"กูจะเล่นให้ห้องเละเลย"...เพราะเห็นว่าน้องชายดูมีลับลมคมในไทเกอร์เลยคิดว่าค่ำๆนี้หลังจากที่กินข้าวกับที่บ้านของแอลเสร็จจะแอบแวะไปที่คอนโดของน้องชายเขาต้องรู้ให้ได้ว่าที่คอนโดมันมีอะไรดีนักบ้านช่องถึงไม่ค่อยกลับ หึๆ
"ไปแบบไม่บอกฟ็อกซ์จะไม่ว่าเหรอ?" แอลถามขึ้นขณะที่นั่งอยู่บนรถเดินทางกลับจากบ้านไปยังคอนโดของไทเกอร์ซึ่งก็คือที่เดียวกับคอนโดของฟ็อกซ์นั่นเอง
"บอกไว้มันก็ทำลายหลักฐานสิ อย่างไอ้หมาจิ้งจอกนั่นต้องจับให้ได้แบบคาหนังคาเขา" ไทเกอร์ว่าพร้อมยกยิ้มมุมปาก
"แกล้งน้องอ่ะ" แอลค้อนใส่อีกคนนิดๆ
"เรียกซะน่ารักเลย เขาไม่ได้เรียกว่าแกล้ง เขาเรียกว่าก่อกวนมันต่างหาก หึๆ"...สีน้ำยังคงนั่งๆนอนฟในห้องด้วยความเบื่อเพราะไม่รู้จะทำอะไร ดูทีวีก็แล้ว เล่นเกมส์ก็แล้ว แม่งๆๆๆ เบื่อๆๆ ตากลมมองโซ่ที่ข้อเท้าตัวเองด้วยอารมณ์หงุดหงิด แม่ง เขาไม่ใช่นักโทษสักหน่อยมีสิทธิ์อะไรมาล่ามโซ่ กักขังเขาแบบนี้วะ ไอ้หมาจิ้งจอกเชี่ย! ไอ้หมาจิ้งจอกเผด็จการ!
แกรก
เสียงเปิดประตูห้องดังขึ้นทำให้สีน้ำหันไปมองทันที ใบหน้าใสงุนงงไม่น้อยอยากจะถามคนสองคนที่เดินเข้ามาว่าผิดห้องหรือเปล่าแต่ถ้าผิดห้องคีย์การ์ดมันจะแสกนติดได้ไงเล่า!
"เชี่ยย ล่ามโซ่เลยเหรอวะ?" ไทเกอร์ว่าอย่างอึ้งๆ แอลเองที่เดินตามเข้ามาก็อดอึ้งไม่ได้
"เอ่อ...คือ..." สีน้ำอึกอักเพราะไม่รู้จะพูดอย่างไรดีเพราะเขาเองก็ไม่รู้จักคนทั้งคู่
"เอ่อ...พี่ชื่อแอลนะครับ ส่วนนี่ไทเกอร์พี่ชายของฟ็อกซ์" สีน้ำเบิกตากว้างทันทีที่รู้ว่าคนสองคนตรงหน้าเป็นใคร
"เอ่อ...คือผม...ผม..."
"ไม่ต้องอธิบายก็ได้ว่าเป็นอะไรกับไอ้หมาจิ้งจอกนั่นเพราะแค่มองก็รู้ หึๆ" ไทเกอร์ว่าพร้อมหัวเราะเบาๆในลำคอ สีน้ำทำหน้างงกับสิ่งที่ได้ยิน รู้อะไร? เขากับอีกคนไม่ได้เป็นอะไรกัน เขามันก็แค่ของเล่น
"แล้วจะเอาไงดีล่ะไทเกอร์ ฟ็อกซ์จะมาจับน้องเขาล่ามแบบนี้ไม่ได้นะ" แอลว่าอย่างไม่ชอบใจนิดๆ เขาเองก็พอจะรู้นิสัยของพี่น้องตระกูลนี้อยู่และพอรู้ว่าคนตรงหน้าต้องพิเศษสำหรับฟ็อกซ์แน่ๆถึงแม้จะไม่รู้ว่าทั้งคู่ทะเลาะอะไรกันแต่การที่ฟ็อกซ์มากักขังอีกคนแบบนี้มันไม่ถูก
"เราว่าเราคิดอะไรออกละ" ไทเกอร์ว่าพร้อมกระตุกยิ้มร้าย ร่างสูงหันไปมองสีน้ำที่มองมาที่เขาอย่างงงงๆ หึๆ เด็กไอ้ฟ็อกซ์ดูใสซื่อดีไม่เหมาะกับไอ้น้องน้องชายเจ้าเล่ห์ของเขาสักนิด แต่ก็ดี...เดี๋ยวเขาจะเล่นให้หมาจิ้งจอกหมดฤทธิ์เลย หึๆ
"ชื่ออะไรน่ะเรา" ไทเกอร์ถามสีน้ำขึ้น
"สีน้ำครับ"
"สีน้ำอยากออกไปจากที่นี่มั้ย?" สีน้ำชะงักทันทีกับคำถามของพี่ชายของฟ็อกซ์ก่อนจะค่อยๆพยักหน้ารับ
"งั้นดี พี่จะช่วยเอง"...ความจริงฟ็อกซ์ตั้งใจจะกลับคอนโดตั้งแต่สามทุ่มแต่เพราะลุงเทคที่นัดเลี้ยงยื้อเขาเอาไว้ ทำให้กว่าจะถึงคอนโดก็ปาไปห้าทุ่ม ฟ็อกซ์เปิดประตูเข้ามาในห้องก็พบกับความมืด คิ้วหนาขมวดมุ่นก่อนจะเดินไปเปิดไฟก่อนจะต้องชะงักเมื่อเห็นโซ่กองอยู่ที่พื้น
"สีน้ำ! สีน้ำ" ฟ็อกซ์ตะโกนเรียกอีกคนก่อนจะเดินหาทั่วห้องแต่ก็ไม่พบ ฟ็อกซ์สบถออกมาอย่างหงุดหงิดที่อีกคนหนีออกไปแล้วซึ่งเขาก็เด่ไม่ยากหรอกว่าสีน้ำหนีออกไปได้ยังไง เพราะมีไม่กี่คนหรอกที่มีคีย์การ์ดห้องเขา มือหนาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนจะกดโทรออกหาพี่ชายของตัวเองทันที
("ว่าไง~") ไทเกอร์รับสายเสียงร่า
"พี่เอาสีน้ำไปไว้ไหน" ฟ็อกซ์ถามเสียงเรียบ
("สีน้ำอะไรวะ กูไม่ได้ชอบวาดรูประบายสีนะ หึๆ") ไทเกอร์ตอบกลับอย่างกวนๆ
"ผมรู้ว่าพี่รู้ว่าผมหมายถึงอะไร พี่เอามันไปไว้ไหน?" ฟ็อกซ์ถามย้ำ
("งั้นกูขอถามมันก่อนว่าน้องหน้าใสนั่นเป็นอะไรกับมึงวะ?") ฟ็อกซ์ชะงักไปทันทีกับคำถามของพี่ชาย
"เป็น...ก็เป็น..."
("ถ้ายังตอบกูไม่ได้ก็เป็นไร แต่ตอบตัวเองให้ได้ก่อน กูว่าคนฉลาดๆอย่างมึงน่าจะรู้คำตอบนะ งั้นแค่นี้ก่อนละกัน หาคำตอบได้เมื่อไหร่ค่อยโทรมาหากูใหม่ หึๆ")ไทเกอร์ว่าพร้อมทำท่าจะวางสาย
"ผมชอบมัน" ฟ็อกซ์พูดออกมา
("แค่ชอบ?")
"ก็...รักมั้ง...โอ๊ย พี่อยากถามมากดิวะ ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกัน พี่ก็รู้ผมเคยชอบเคยรักใครที่ไหน" ฟ็อกซ์ว่าออกมาพร้อมยีหัวตัวเองจนยุ่งไปหมด
("หึๆ กูจะบอกให้ก็ได้ว่ากูเอาเด็กมึงไปไว้ไหน...") ไทเกอร์เว้นวรรค ฟ็อกซ์ตั้งหน้าตั้งตาฟัง
("...เป็นที่ที่มึงคิดไม่ถึง หึๆๆ") สิ้นเสียงไทเกอร์ก็วางสายไปทันที ฟ็อกซ์ร้องเรียกพี่ชายแต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว ร่างสูงสบถออกมาอย่างหงุดหงิด เชี่ย...ไอ้พี่เชี่ย อย่าให้ถึงทีนะจะก่อกวนกลับเลยแม่ง!...หลัวจาดที่วางสายจากฟ็อกซ์ไทเกอร์ก็หัวเราะร่าทันที
"แกล้งน้อง นิสัยไม่ดี" แอลว่าพร้อมย่นจมูกใส่คนรัก
"ก็หมั่นมันอ่ะ เรื่องคนอื่นทำเป็นรู้มาก ทีเรื่องของตัวเองแม่งไก่อ่อน ฮ่าๆๆ" ไทเกอร์หัวเราะอีกครั้งก่อนจะหันไปมองสีน้ำที่นั่งหน้าแดงอยู่ไม่ไกล
"ได้ยินแล้วนะว่าไอ้หมาจิ้งจอกนั่นคิดยังไง" สีน้ำกัดปากพร้อมพยักหน้ารับ ในใจยังคงเต้นรัวไม่หยุด ไม่คิดไม่ในว่าจะได้ยินคำนั้นจากปากของอีกคน แม่งๆๆๆ หยุดเต้นแรงได้แล้วไอ้หัวใจบ้า
"ที่เหลือก็เคลียร์กันเองละกัน แนะนำนะมีอะไรก็ถามมันไปตรงๆเอาชัวร์ๆ ไอ้นั่นมันปากแข็ง" ไทเกอร์ว่าอย่างแนะนำก่อนจะหันไปหาแอล
"ใช่แล้วนะครับน้องสีน้ำ ฟ็อกซ์น่ะเป็นคนฉลาดมากเรื่องคนอื่นแต่เรื่องของตัวเองน่ะไปไม่ค่อยเป็นหรอก ที่น้องสีน้ำเล่าอาจจะเพราะว่าเผลอพลั้งปากไป แต่สำหรับพี่พี่เชื่อว่าน้องสีน้ำพิเศษสำหรับฟ็อกซ์จริงๆนะครับ" สีน้ำนิ่งไปกับคำพูดของแอล เขาเองก็เคยคิดแบบนั้นแต่พอวันนั้นที่ได้ยินประโยคนั้นของอีกคนก็ทำให้สึกไม่ดีไม่น้อย เขาเลยไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่
"งั้นพี่กับไทเกอร์กลับก่อนนะครับ มีอะไรโทรหาพี่ได้นะ" แอลว่าพร้อมส่งยิ้มให้สีน้ำอย่างเป็นมิตร สีน้ำพยักหน้ารับก่อนจะยกมือไหว้บอกลาไทเกอร์กับแอล พอทั้งสองออกไปสีน้ำก็ทิ้งตัวลงเตียงนอนที่คุ้นเคย...ใช่ ไทเกอร์พาสีน้ำมาส่งที่หอแต่ที่พูดแบบนั้นก็แค่แกล้งฟ็อกซ์เท่านั้นและจะลองดูว่าฟ็อกซ์จะกระวนกระวายขนาดไหนที่รู้ว่าสีน้ำถูกเอาไปซ่อนโดยไทเกอร์
"เฮ้อ!" สีน้ำถอนหายใจออกมาพร้อมกับเอามือก่ายหน้าผากอย่างใช้ความคิดเขาเองก็ไม่รู้ว่าควรทำยังไงต่อไปดีถ้าจะให้หลบหน้าอีกคนเป็นสัปดาห์เป็นเดือนคงทำไม่ได้เพราะเขาเองก็ต้องไปเรียน แถมที่เรียนก็ยังอยู่ที่เดียวกันอีกจะสามารถหลบหน้าได้สักแค่ไหนเชียว
ครืดๆ
สีน้ำเบิกตากว้างทันทีที่เห็นรายชื่อที่โทรเข้ามา ร่างบางกัดปากอย่างครุ่นคิดว่าควรจะรับสายอีกคนดีมั้ยก่อนจะปล่อยให้มันดังจนสัญญาณตัดไป...
"แม่ง!" ฟ็อกซ์สบถออกมาอย่างหงุดหงิดเมื่อโทรหาสีน้ำเกือบสิบสายแต่อีกคนก็ไม่รับ ไม่รู้ว่าตั้งใจไม่รับหรือโทรศัพท์ไม่ได้อยู่กับตัวกันแน่
"มึงอยู่ไหนวะสีน้ำ" ฟ็อกซ์พึมพำออกมาพร้อมกำโทรศัพท์มือถือแน่น ตาคมมองไปทั่วห้องที่เคยมีภาพของอีกคนวนเวียนอยู่ เขากำลังจะบ้า ใช่...เขาคิดแบบนั้นเขาไม่เคยรัก ไม่เคยชอบใครมาก่อนและไม่คิดว่าจะรู้สึกแบบนี้กับใครเหมือนกันแต่พอรู้สึกก็...แม่ง! รู้สึกมากจนแทบบ้าอยู่แล้ว
สมน้ำหน้าอิหมาจิ้งจอก 555555555 หวังว่าจะถูกใจคนที่หมั่นอิหมาจิ้งจอกนะคะ ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ
___จางบิวตี้___
-
คนที่จะเล่นฟ๊อกซ์ได้คงเป็นพี่ๆรี่หละม้าง
คิๆๆ อย่างเพิ่มรับโทรศัพท์นะสีน้ำ เอาให้มันคลั่งไปอีกสักพัก
555
-
มีความสมน้ำหน้า เจ้าจิ้งจอก หนักมากกก หึหึหึ :katai2-1:
-
สมน้ำหน้าอีฟ๊อกซ์
-
สะใจ :laugh:
-
สะใจมากค่ะ
-
สมน้ำหน้าตาฟ็อกเลย :m20: :m20:
-
555 ขำฟอกซ์อ่ะ
สงสารหมอก จะหมดมาม่าแล้วชิมิ
-
สะใจอิจิ้งจอกปากแข็ง :laugh: :laugh:
ตอนนี้ไทเกอร์ชนะเลิศ นี้มันไทเกอร์คนเดียวกะเรื่องที่แล้วป่าวเนี่ย นิสัยอย่างกะคนละคนเลย 55555 :m20: :m20:
-
Fox 18
3วันแล้วที่ฟ็อกซ์ไม่ได้เจอสีน้ำ อีกคนไม่ได้ไปมหาวิทยาลัยและก็ยังคงไม่รับสายเขาฟ็อกซ์ไปถามหมอกก็พบว่าหมอกเองก็ไม่รู้เรื่องนี้เช่นเดียวกัน ร่างสูงรู้สึกกระวนกระวายไม่น้อย วันนี้ก็เลยต้องกลับมาที่บ้านเพื่อพบพี่ชายตัวดีที่พักนี้กลับมาอยู่บ้านแทนที่จะอยู่คอนโด
"อ้าวฟ็อกซ์" คิสทักขึ้นเมื่อเห็นน้องชายคนเล็กของบ้านเดินเข้ามา
"สวัสดีครับพี่คิส เห็นพี่ไทเกอร์มั้ยครับ?" คิสทำหน้าครุ่นคิดก่อนจะชี้ไปทางสวนหลังบ้าน
"น่าจะอยู่แถวๆสวนนะ" ฟ็อกซ์พยักหน้ารัยก่อนจะเดินไปยังสวนหลังบ้านทันที
"อื้อออ ไทเกอร์...อ๊ะ ฟ็อกซ์" แอลรีบดันไทเกอร์ออกทันทีที่หันไปเห็นฟ็อกซ์ ไทเกอร์ผละออกจากซอกคอขาวอย่างเสียดายก่อนจะมองหน้าน้องชายอย่างเซ็งๆ
"ขัดจังหวะชิบหาย" ไทเกอร์บ่นออกมา
"พี่เอาสีน้ำไปซ่อนไว้ที่ไหน?" ฟ็อกซ์เข้าเรื่องทันทีเพราะเขาไม่สามารถรีรอได้มากไปกว่านี้อีกแล้ว มันก็ใช่ที่เขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับสีน้ำเลย เลยไม่สามารถไปตามหาอีกคนได้ที่ไหน ยิ่งถ้าพี่ชายของเขาเข้ามาเกี่ยวข้องแล้วด้วย เขายิ่งคิดว่ามันคงไม่ใช่สถานที่ธรรมดาๆแน่ๆ
"ยังหาไม่เจอ?" ไทเกอร์เลิกคิ้วถามกลับอย่างงงๆ เออ...พอจะโง่ก็แม่งโง่เว้ยอีตอนฉลาดแม่งฉลาดจนน่าหมั่นไส้
"ผมไม่รู้จะไปหามันที่ไหนแล้ว ผมไปที่บ้านพักตากอากาศของเรา โทรเช็คทุกที่ก็ไม่มี พี่แม่ง..." ฟ็อกซ์ว่าอย่างหงุดหงิด ใบหน้าหล่อขมวดมุ่นไปหมด
"ฮ่าๆๆ เดี๋ยวนะๆ มึงบอกว่ามึงไปหาสีน้ำตามบ้านพักตากอากาศของเรา?"ไทเกอร์หัวเราะร่าทันทีกับสิ่งที่ได้ยิน แอลก็ยิ้มนิดๆ ยิ่งเห็นท่าทางของฟ็อกซ์ก็ยิ่งเชื่อใจได้ว่าฟ็อกซ์รู้สึกยังไงกับสีน้ำ ไม่ใช่เพียงแค่ของเล่นที่สีน้ำกำลังสับสนอยู่แน่
"ใช่...ผมไม่รู้จะไปตามหามันที่ไหนแล้ว" ฟ็อกซ์ว่าหน้าเครียด
"งั้นพี่ขอถามนะ...ถ้าเจอสีน้ำฟ็อกซ์จะทำยังไง?" แอลถามขึ้นบ้าง
"หมายถึง?" ฟ็อกซ์ขมวดคิ้วอย่างงงๆ
"หมายถึงเราน่ะจะทำยังไงให้สีน้ำเชื่อว่าความรู้สึกของเรามันคือเรื่องจริงเพราะตอนนี้สีน้ำคิดว่าเรามองสีน้ำเป็นแค่ของเล่น" แอลอธิบายให้อีกคนได้เข้าใจ
"แม่ง คิดเองเออเอง" ฟ็อกซ์พึมพำออกมาแต่แอลก็ได้ยินมัน
"ก็เรามันปากแข็งนี่ ตอบพี่มาก่อนว่าถ้าเจอสีน้ำ ฟ็อกซ์จะทำยังไง แล้วพี่จะบอกว่าควรไปหาสีน้ำที่ไหน?" ฟ็อกซ์นิ่งพร้อมกัดปากอย่างครุ่นคิดก่อนสบตากับแอลอย่างจริงจัง
"ผมก็จะทำให้มันรู้ว่าความรู้สึกของผมมันคือความจริง!"…ฟ็อกซ์พึ่งเข้าใจคำว่าที่ที่อันตรายที่สุดคือที่ที่ปลอดภัยที่สุดก็วันนี้ เขาไม่คิดเลยว่าพี่ชายและพี่สะใภ้จะแกล้งเขาโดยการเอาสีน้ำมาไว้ที่หอพัก ใช่...หอพักของมันเองนั่นแหละ แม่งๆๆ แล้วที่เขาวิ่งวุ่นตามหาอยู่นี่เพื่ออะไรกันวะ แม้ว่าจะหงุดหงิดไม่น้อยแต่ฟ็อกซ์ก็สัญญากับแอลแล้วว่าจะไม่รุนแรงกับสีน้ำหรือพูดจาให้สีน้ำไม่พอใจอีก ร่างสูงเดินขึ้นไปบนหอพักของอีกคนทันที
ก็อกๆๆ
เสียงเคาะประตูทำให้สีน้ำที่กำลังนั่งวาดรูปชะงัก สามวันที่หลบหน้าฟ็อกซืเขาไม่ได้ไปเรียนเลย เขาเพียงแต่ติดต่อถามงานจากหมอกและก็รุ้จากหมอกว่าอีกคนตามหาตัวเขา แม้ว่าจะอดไม่ได้ที่จะใจพองโตแต่ความรู้สึกโกรธอีกคนก็ยังมีอยู่และคิดว่าจะไม่ยอมให้อภัยง่ายๆหรอก สีน้ำละมือจากพู่กันในมือก่อนจะเดินไปที่ประตูทันที บางทีหมอกอาจจะมาหาเขาแต่ลืมโทรบอกก็ได้
แอดด
“เฮ้ย!” สีน้ำอุทานขึ้นมาทันทีที่เห็นใบหน้าคนที่ยืนอยู่หน้าประตู มือบางทำท่าจะปิดประตูทันทีแต่ฟ็อกซ์ก็คว้ากรอบประตูไว้ก่อน
“ปล่อยนะเว้ย!” สีน้ำว่าพร้อมมองหน้าอีกคนอย่างไม่พอใจ
“ไม่ปล่อย กูมีเรื่องจะคุยกับมึง”
“แต่กูไม่มี!” สีน้ำกระแทกเสียงแล้วดึงประตูเข้ามาปิดทันทีโดยไม่สนว่ามันจะหนีบมือฟ็อกซ์
“โอ๊ย!” ฟ็อกซ์ร้องออกมาทันทีก่อนจะรีบชักมือออก สีน้ำปิดประตูไปแล้วและไม่ว่าเขาจะเคาะเท่าไหร่อีกคนก็ไม่เปิด ฟ็อกซ์ถอนหายใจออกมาก่อนจะนั่งลงที่หน้าประตูห้องของอีกคนอย่างใช้ความคิด เขาควรทำยังไงต่อดีวะ...หลังจากที่ปิดประตูใส่อีกคนสีน้ำก็เดินวนไปวนมาในห้องด้วยความกระวนกระวายใจ รู้แหละว่ายังไงก็ต้องเจออีกคนเพราะพรุ่งนี้เขาเองก็ตัดสินใจจะไปเรียนเพราะไม่อยากจะขาดเรียนไปมากกว่านี้แล้วแต่นี่มันกระทันหันเกินไป เขาตั้งตัวและหัวใจไม่ทัน ให้ตายสิ...อ่อนแอชะมัด แม้ว่าจะพยายามรวบรวมสมาธิกลับมาทำงานต่อแค่ไหนแต่สีน้ำก็ไม่สามารถทำได้เลย สีน้ำไม่รู้เลยว่าฟ็อกซ์กลับไปแล้วหรือไงและตอนนี้เขากก็เริ่มหิวแล้วเสียด้วยสิ แม่งๆๆ กระเพาะเชี่ยร้องอยู่ได้รู้แล้วเว้ยว่าหิว
“เป็นไงเป็นกัน” สีน้ำพูดกับตัวเองก่อนจะหยิบโทรศัพท์และกระเป๋าเงินเพื่อเตรียมตัวออกไปซื้อข้าวทันที
แอดดด
“จะไปไหน” ฟ็อกซ์ถามขึ้นทันทีที่เห็นสีน้ำเปิดประตูออกมา สีน้ำไม่ตอบแต่กลับเดินออกไปอย่างไม่สนใจฟ็อกซ์ ฟ็อกซ์ถอนหายใจออกมาก่อนจะเดินตามอีกคนไปทันที สีน้ำเลือกมาซื้อข้าวที่ร้านอาหารตามสั่งใกล้ๆ ตอนแรกกะจะซื้อใส่กล่องไปกินที่ห้องแต่คิดไปคิดมากินที่ร้านให้มันจบๆไปเลยดีกว่า
“ป้าอ้วน กระเพราไข่ดาวเหมือนเดิมครับ” สีน้ำสั่งขึ้นพร้อมเดินไปนั่ง
“ผมเอาเหมือนกันครับ” ฟ็อกซ์ว่าก่อนจะเดินไปนั่งโต๊ะเดียวกับสีน้ำแต่เป็นฝั่งตรงข้าม สีน้ำขมวดคิ้วใส่อีกคนทันที
“ใครให้นั่ง” สีน้ำถามเสียงขุ่น
“ไม่มี...แต่ที่มันว่าง” ฟ็อกซ์ว่าพลางยักไหล่ สีน้ำทำท่าจะเปลี่ยนโต๊ะแต่พอเห็นว่าอาหารที่สั่งได้พอดีเลยยอมนั่งที่เดิม สีน้ตั้งหน้าตั้งตากินข้าวทันทีโดยไม่สนใจคนที่นั่งตรงข้ามที่เอาแต่มองมาที่เขา
“อ่ะ” ฟ็อกซ์ว่าหลังจากตักไข่ดาวใส่จานอีกคน
“อะไร?” สีน้ำขมวดคิ้วใส่
“กูให้ไง” สีน้ำร้องเฮอะออกมาเบาๆ
“โตๆ มานี่มาๆๆ อ่ะๆ พี่สีน้ำให้ กินเยอะๆจะได้อ้วน” สีน้ำเรียกสุนัขพันธุ์ไทยของเจ้าของร้านที่คุ้นเคยกันดีก่อนจะตักไข่ดาวที่ฟ็อกซ์ตักให้ตัวเองให้สุนัขทันทีโดยไม่สนว่าฟ็อกซืจะมองหรือรู้สึกยังไง ฟ็อกซืหัวเราะในลำคอเบาๆกับการกระทำของอีกคนนับเป็นการประชดประชันที่น่ารักดี
“หัวเราะอะไร?” สีน้ำขมวดคิ้วใส่อีกคน
“แค่คิดว่ามึงประชดน่ารักดี”
“ใครประชด...กูไม่ได้ประชด กูแค่ไม่อยากกินของๆมึง” สีน้ำว่าด้วยน้ำเสียงจริงจังก่อนจะตั้งหน้าตั้งตากินข้าวต่อจนหมดจาน แม้ว่าในใจจะอดสั่นไหวกับคำว่าน่ารักของอีกคนไม่ได้ เชี่ยๆๆ ใจง่ายอีกแล้ว
“ป้าอ้วนเก็บตังค์ด้วยครับ”
“อ๋อ พ่อหนุ่มคนนี้จ่ายทั้งหมดแล้วจ้า” ป้าอ้วนว่ายิ้มๆ สีน้ำขมวดคิ้วก่อนจะหันไปมองหน้าฟ็อกซ์ทันที
“เอาไป กูไม่อยากติดหนี้หรือค้างคาอะไรกับมึงอีก” สีน้ำว่าพร้อมปาเงิน35บาทใส่ฟ็อกซ์ ฟ็อกซ์ก้มไปเก็บก่อนจะลุกขึ้นมามองหน้าอีกคน
“เกลียดกูขนาดนั้นเลยหรือไง?” สีน้ำชะงักไปทันทีกับคำถามของอีกคน เกลียดเหรอ?...มีความคิดแบบนี้อยู่ที่ไหน แค่โกรธ แค่ไม่พอใจ แค่...แค่น้อยใจกับคำพูดนั้นของอีกคน เออ...เขามันแม่งใจง่าย ใจอ่อน ใจอ่อนตั้งแต่ได้ยินว่ามันชอบเขาแล้ว
“กูว่ามึงน่าจะรู้อยู่แก่ใจ” สีน้ำว่าส่งท้ายก่อนจะเดินออกจากร้านไปทันที ฟ็อกซ์ถอนหายใจออกมาแต่ไม่ได้เดินตามสีน้ำไป...วันนี้สีน้ำตั้งใจจะไปเรียนก็เลยตื่นนอนตั้งแต่เช้าเพราะมีเรียนแปดโมง แต่ถึงตื่นเร็วแค่ไหนตอนนี้ก็ปาไปเจ็ดโมงครึ่งแล้ว ให้ตายสิ...จะทันมั้ยเนี่ย!
แอดดด
“เฮ้ย!” สีน้ำอุทานขึ้นมาทันทีที่เปิดประตูห้องมาเจออีกคน มาไมวะเนี่ย
“สายแล้วนี่?” ฟ็อกซ์เลิกคิ้วพร้อมมองนาฬิกาข้อมือ
“เรื่องของกู ถอย” สีน้ำว่าเสียงเรียบพร้อมทำท่าจะวิ่งไปแต่ฟ็อกซ์ก็คว้ากระเป๋าใส่กระดานวาดภาพของเขาไว้ก่อน
“ปล่อยนะเว้ย!”
“เดี๋ยวกูไปส่ง” ฟ็อกซ์ว่าพร้อมดึงกระเป๋าใส่กระดานวาดภาพของสีน้ำมาถือ
“ไม่จำเป็น กูไม่ได้ขอ” สีน้ำว่าก่อนจะดึงกระเป๋าของตัวเองกลับมา
“แต่กูอยากไปส่ง” ฟ็อกซ์ว่าพร้อมดึงกระเป๋าของอีกคนมาอีกครั้ง
“เอ๊ะ มึงนี่มัน...”
“กูหน้าด้าน มากด้วย” ฟ็อกซ์ยักไหล่ สีน้ำกัดปากมองหน้าอีกคนอย่างหงุดหงิดฟ็อกซ์กระตุกยิ้มมุมปากก่อนจะเดินถือกระเป๋าใส่กระดานวาดรูปของสีน้ำเดินลงไปทันทีทำให้สีน้ำต้องยอมไปกับอีกคนในที่สุด...บรรยากาศบนรถเต็มไปด้วยความเงียบจนรถคันหรูของฟ็อกซืมาจอดที่ตึกคณะ สีน้ำเอี้ยวตัวไปหยิบกระเป๋าใส่กระดานวาดภาพของตัวเองที่เบาะหลังก่อนจะหันกลับมา
“อ๊ะ!” ร่างบางชะงักไปทันทีที่ฟ็อกซ์ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ตากลมสบเข้ากับตาคมอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
“กูรู้ว่ามึงโกรธกู หรือบางทีอาจจะเกลียดกูไปแล้วแต่สิ่งที่กูจะบอกมึงคือ...” สีน้ำเบิกตากว้างทันทีที่ฟ็อกซ์ขยับใบหน้าเข้ามาใกล้ยิ่งกว่าเดิมทำให้เหลือระยะห่างระหว่างใบหน้าไม่ถึงคืบ ตาคมสบเข้ากับตากลมอย่างจริงจัง จนสีน้ำรู้สึกสั่นไหวไปทั้งใจ
“...ความรู้สึกของกูคือความจริง ที่กูบอกชอบมึงในโทรศัพท์วันนั้นคือเรื่องจริง”
ยังไม่ให้หายโกรธหรอกค่ะ อิหมาจิ้งจอกต้องพยายามมากกว่านี้ 5555555 เหลืออีกสองตอนจะจบแล้วน้า ยังไงก็ฝากติดตามกันยันจบด้วยเน้ออออออ
___จางบิวตี้___
-
อย่ายอมว่ายๆ เอาให้หนัก หึหึ
-
อยากได้หวานๆ..ฟ็อกต้องสู้นะ :impress2: :impress2: :impress2:
-
ใจแข็งไว้สีน้ำ
-
ยิ้มละจ้าาา
อุปสรรคยังมีอีกไหมมม
-
แหมๆๆๆ อย่าหวั่นไหวนะคะลูก
-
กรี๊ดดดด ชอบหมาจิ้งจอกจังงง :katai2-1:
-
อุต๊ะ
-
Fox’s Love 9
( Kin x Meok )
หมอกค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมาในตอนเช้า ตากลมกวาดสายตามองไปทั่วก็พบว่าเขาอยู่ในห้องของใครบางคนที่ไม่ใช่ห้องของตัวเอง หมอกเบิกตากว้างอย่างตกใจทันทีเมื่อนึกออกว่าเขาอยู่ในห้องของใคร เหตุการณ์เมื่อคืนย้อนเข้ามาในหัวของหมอกทันทีบทรักที่เร่าร้อนและอ่อนโยนทำให้หมอกอดไม่ได้ที่จะหน้าแดง เมื่อคืนเขากับพี่คิน...
“ตื่นแล้วเหรอ? พี่เตรียมอาหารเช้าไว้ให้เราแล้ว” คินเดินเข้ามาในห้องนอนในชุดลำลองสบายๆมีผ้าคลุมกันเปื้อนติดมาด้วยเป็นคำตอบได้ดีว่ากลิ่นอาหารเช้าหอมๆที่ได้กลิ่นอยู่ตอนนี้เป็นฝีมือของใคร
“หมอก...เอ่อ...หมอกว่าหมอกควรจะกลับ” หมอกว่าพร้อมลุกขึ้นจากเตียงอย่างรวดเร็วแต่เพราะช่องล่างที่พึ่งผ่านบทรักเมื่อคืนมาทำให้หมอกเซทันทีแต่ดีที่มือหนาของอีกคนมารับไว้ไม่งั้นร่างบางคงล้มไปกองกับพื้น
“ทำไมรีบลุกแบบนี้เดี๋ยวก็ล้มหรอก” คินว่าอย่างดุๆนิดๆ หมอกรีบดันตัวอีกคนออกทันทีเพราะรู้สึกแปลกๆที่ต้องใกล้ชิดแบบนี้ เขากับอีกคนเลิกกันไปแล้ว ไม่มีอะไรต้องเกี่ยวข้องกันอีกแม้ว่าเมื่อคืน...เอ่อ...ช่างเถอะ เขาเมามาก เขาจะถือว่ามันเป็นสันชาตยานของคนเมาก็แล้วกัน
“รังเกียจพี่ขนาดนั้นเลยหรือไง?” คินถามด้วยน้ำเสียงตัดพ้อทำเอาหมอกหัวใจกระตุกทันที
“หมอกไม่ได้...หมอก...”
“หมอกอาจจะลืมว่าเมื่อคืนหมอกพูดอะไรกับพี่ไว้และพี่พูดอะไรกับหมอกบ้างแต่พี่ไม่ลืม...ไม่ลืมว่าหมอกบอกว่ารักพี่ และหมอกไม่อยากเลิกกับพี่” หมอกนิ่งไปทันทีไม่ใช่ว่าเขาจำไม่ได้ เขาจำได้ จำได้ทุกคำพูดว่าเขาพูดอะไรออกไปบ้างแต่เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้เขาไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ พูดไปตามใจคิด กระทำไปตามใจอยาก
“ใครว่าหมอกลืมกัน” หมอกว่าพร้อมสบตาคม คินยกยิ้มนิดๆก่อนจะเดินเข้ามาหาหมอก มือหนายื่นมือไปกอบกุมมือบางมาจับไว้
“มาพยายามกันมั้ย? พยายามเพื่อเรื่องของเรา” คินว่าพร้อมมองหน้าหมอกอย่างจริงจัง หมอกพยักหน้าด้วยนัยน์ตาสั่นระริก
“พี่รักหมอกนะ”
“หมอกก็รักพี่คินครับ”...อาหารมื้อเช้านี้ถือเป็นมื้อแรกที่หมอกกินมันอย่างเอร็ดอร่อยหลังจากที่เลิกกับคินไป เขาไม่คิดเลยว่าตัวเองจะรักอีกคนได้มากมายถึงขนาดนี้ ไม่คิดเลยว่าพอคืนดีกันโลกที่เคยหม่นหมองก็กลับกลายเป็นสีชมพูขึ้นมาทันตา
“อร่อยมั้ย?” คินถามขึ้นยิ้มๆ
“มากๆเลยครับ” หมอกก็ยิ้มตอบเช่นเดียวกัน คินยื่นมือมายีหัวอีกคนอย่างเอ็นดูก่อนจะเลื่อนมือมาเขี่ยเศษข้าวที่ติดอยู่ที่มุมปากบาง
“กินเป็นเด็กเลย”
“ก็มีคนเช็ดให้จนเคยตัวนี่ครับ” คินยิ้มทันทีกับคำพูดของร่างบางก่อนจะดึงแก้มอีกคนเบาๆ
“น่ารักจังแฟนใครก็ไม่รู้”
“แฟนชื่อคินครับ” หมอกว่าด้วยรอยยิ้มพร้อมกับแก้มที่ขึ้นสีระเรื่อ...คินพาหมอกมาส่งที่บ้านในตอนสายๆ ความจริงหมอกอยากจะชวนอีกคนเข้าบ้านเพราะคิดว่าพ่อกับแม่ยังไม่กลับมาแต่คินก็ปฏิเสธก่อน คินอยากจะรอให้ถึงเวลาที่เขาสามารถเข้าออกบ้านอีกคนได้อยากเต็มตัว เขาอยากรอให้พ่อกับแม่ของหมอกยอมรับเขาอย่างเต็มใจแม้ว่ามันจะนานแค่ไหนหรือความหวังวิบหรี่เท่าไหร่เขาก็จะรอ
“ขับรถกลับดีๆนะครับ” หมอกหันมาพูดกับอีกคนก่อนจะลงจากรถ
“ไม่จูบลาเหรอ?” คินเลิกคิ้วถาม หมอกแก้มแดงทันทีก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปจุ๊บเบาๆที่ริมฝีปากหนา คินยกยิ้มอย่างพึงพอใจ
“ถึงคอนโดแล้วพี่โทรหานะ” หมอกพยักหน้ารับก่อนจะลงจากรถไป ร่างบางยืนมองตามจนรถคันหรูลับสายตาจึงเข้าบ้าน...วันนี้หมอกมาเรียนอย่างปกติ ฟ็อกซ์มาถามหาสีน้ำกับเขาทำให้เขาต้องรีบโทรหาเพื่อนสนิททันทีและก็พบว่าสีน้ำกำลังหลบหน้าฟ็อกซ์อยู่ ซึ่งเขาก็ไม่รู้ว่าทั้งคู่มีปัญหาอะไรกันและก็ไม่กล้าถามด้วย เอาเป็นว่าถ้าสีน้ำมาเรียนเมื่อไหร่ก็คงจะบอกเขาเอง เขาก็ได้แต่บอกงานที่อาจารย์สั่งระหว่างที่สีน้ำไม่มาเรียนเท่านั้น
“เรียนเหนื่อยมั้ย?” คินถามขึ้นขณะที่ร่างสูงยืนรอหมอกอยู่ที่หน้าห้องเรียน
“นิดนึงครับ ว่าแต่พี่คินเลิกเรียนตั้งแต่บ่ายสามแล้วนี่หน่า ทำไมถึงรอหมอกล่ะ?” หมอกถามอย่างงุนงง
“วันนี้พี่จะไปบ้านของหมอก” หมอกทำตาโตทันทีที่ได้ยินคำตอบของอีกคน
“มะ...หมายความว่ายังไงกันครับ?”
“พี่จะเข้าไปคุยกับพ่อแม่ของหมอก” หมอกมีสีหน้ากังวลทันทีหลังจากที่ได้ยินคำพูดของคนรัก แหงแหละ...เขาจำได้ดีว่าตอนที่พ่อกับแม่รู้เรื่องเขากับพี่คินเป็นยังไงพ่อโกรธเขามากและไม่พอใจพี่คินมากด้วย เขากลัว...กลัวว่ามันจะเลวร้ายยิ่งกว่าเดิม
“ไม่เชื่อมั่นในตัวพี่เหรอ?” คินถามพร้อมกับคว้ามือบางมากุมไว้
“หมอก...”
“เชื่อในตัวพี่นะ พี่จะทำให้ท่านทั้งสองยอมรับเรื่องของเราให้ได้” คินว่าพร้อมมองหน้าหมอกอย่างจริงจัง หมอกยังคงมีสีหน้ากังวลใจไม่สร่างแต่ก็ยอมพยักหน้ารับคำพูดของอีกคน ความรักของพวกเขาก็เหมือนการพนันหากไม่เสี่ยงก็จะไม่สามารถรู้ได้ว่าจะได้หรือจะเสีย หากได้ก็คือเรื่องดีแต่หากเสีย มันคงไม่เสียจนหมดตัวจนไม่สามารถกู้กลับได้หรอกใช่มั้ย? เขาคิดแบบนั้น...พอมาถึงบ้านคินก็เดินจับมือหมอกเข้าไปในบ้านของอีกคนทันที เขารู้ว่าหมอกกำลังกลัว กำลังกังวลแต่เขาจะทำให้หมอกเชื่อว่าเขาอยู่ตรงนี้ เขาอยู่ข้างๆและจะไม่ไปไหน
“สวัสดีครับ” คินทักขึ้นทันทีพร้อมกับยกมือไหว้พ่อแม่ของหมอกที่นั่งอยู่ที่ห้องรับแขก แม่ของหมอกมองหน้าคินอย่างตกใจทันทีขณะที่พ่อของหมอกวางหนังสือพิมพ์ในมือและมองหน้าคินนิ่งๆ
“มาทำไม?” พ่อของหมอกถามเสียงเรียบ
“ผมอยากจะเข้ามาคุยกับคุณอาทั้งสองเรื่องของผมกับหมอกครับ” คินว่าพร้อมมองหน้าพ่อแม่ของหมอกอย่างจริงจัง พ่อของหมอกขมวดคิ้วมุ่นทันทีที่ได้ยินแบบนั้น
“ยังต้องคุยอะไรอีก ฉันเคยบอกนายไปแล้วไม่ใช่หรือไงว่าอย่ามายุ่งกับลูกชายฉันอีก” พ่อของหมอกว่าเสียงเย็น หมอกนัยน์ตาสั่นระริกทันทีกับท่าทางของผู้เป็นพ่อเขาคิดแล้วว่ามันต้องแบบนี้ ยังไงพ่อกับแม่ของเขาก็ไม่สามารถยอมรับเรื่องนี้ได้
“แต่ผมรักหมอก หมอกรักผม เรารักกันนะครับ”
“รักงั้นเหรอ? ความรักที่เป็นเพียงเรื่องฉาบฉวย สักวันก็คงจืดจางลงไป ยังไงฉันก็ไม่ยอมให้ลูกชายคนเดียวของฉันมีชีวิตคู่แบบนั้นแน่”
“พ่อครับแต่หมอกกับพี่คิน...”
“หมอกแม่ว่าหมอกขึ้นไปบนห้องก่อนดีกว่า” แม่ของหมอกพูดขัดขึ้น
“ไม่ครับแม่ หมอกจะอยู่ข้างๆพี่คิน หมอกจะไม่ยอมอ่อนแอที่เอาแต่หนีปัญหาอีกแล้ว” หมอกว่าพร้อมมองหน้าผู้เป็นแม่อย่างจริงจัง
“นี่แกกล้าเถียงแม่เหรอหมอก!” ผู้เป็นพ่อว่าเสียงดุใส่หมอก
“หมอกไม่ได้เถียงแม่ครับพ่อ แต่หมอกอยากทำให้พ่อกับแม่เห็นว่าหมอกไม่ได้อ่อนแอ หมอกรู้ตัวเสมอว่าหมอกเป็นลูกชายคนเดียว พ่อกับแม่เลี้ยงหมอกมาอย่างประคบหระหงม หมอกไม่เคยเสียใจที่ถูกตีกรอบเอาไว้เพราะหมอกรู้ว่าพ่อกับแม่รักหมอกและหมอกก็อ่อนแอเกินไปที่จะกล้าคิด กล้าตัดสินใจทำอะไรด้วยตัวเอง แต่เรื่องนี้...หมอกจะอ่อนแอต่อไปไม่ได้อีกแล้วครับ หมอกอยากเข้มแข็ง อยากแสดงให้พ่อกับแม่เห็นว่าหมอกสามารถยืดหยัดด้วยตัวเองได้จริงๆ หมอกคิด หมอกเลือกคนไม่ผิดจริงๆนะครับ” หมอกว่าพร้อมมองหน้าพ่อกับแม่อย่างอ้อนวอน ตากลมหน่วงคลอไปด้วยน้ำตาจนผู้เป็นแม่ต้องหันหน้าหนีเพราะเธอเองก็ไม่ชอบเลยเวลาที่เห็นลูกชายร้องไห้ เธอจำได้ดีตลอดเวลาที่หมอกอยู่โรงพยาบาล หมอกซึมเศร้าแค่ไหน
“เลือกคนไม่ผิดงั้นเหรอ? แกแน่ใจได้ยังไงว่าแกเลือกคนไม่ผิด มันผิดตั้งแต่เพศแล้ว!” ผู้เป็นพ่อว่าเสียงดังจนหมอกสะดุ้ง
“หากมองข้ามเรื่องเพศไป ผมมีอะไรไม่ดี ไม่คู่ควรตรงไหน คุณอาบอกผมสิครับผมพร้อมจะทำทุกอย่างให้ตัวเองคู่ควรกับหมอก เหมาะสมกับหมอก” พ่อของหมอกชะงักไปทันทีกับคำพูดของคิน ใช่...อีกคนดีทุกอย่าง ตระกูลดี ฐานะดี การศึกษาดีนิสัยดี เขายอมรับ ถ้าหมอกเป็นผู้หญิงเขาคงยอมรับคนตรงหน้าอย่างไม่มีข้อแม้แต่นี่...คนเป็นพ่ออย่างไม่สามารถทำใจยอมรับได้จริงๆ
“พ่อเป็นห่วงหมอกใช่มั้ยครับ?” หมอกพูดขึ้นทำให้ผู้เป็นพ่อหันไปมองทันที
“ที่พ่อพูดว่าอับอาย ขายขี้หน้า ความจริงมันไม่ใช่แบบนั้นเลยใช่มั้ยครับ? พ่อห่วงหมอก กลัวว่าหมอกจะทนกับสายตาของคนอื่นไม่ได้ กลัวหมอกจะทนกับคำครหาของคนอื่นที่จะดูถูกเรื่องของหมอกกับพี่คินไม่ได้ พ่อกลัวหมอกเสียใจใช่มั้ยครับ? ฮึก...พ่อครับ...ขอบคุณนะครับ ขอบคุณที่รักและห่วงหมอกมากขนาดนี้” ผู้เป้นพ่อชะงักไปทันทีกับคำพูดของลูกชายที่ตรงกับใจของเขา ใช่...เขาบอกเสมอว่าเขารับไม่ได้ เขาอับอาย ขายขี้หน้าแต่นั่นมันแค่เสี้ยวความคิดแค่นั้น สำหรับคนเป็นพ่อเป็นแม่แล้วความรู้สึกของลูกคือสำคัญที่สุด หมอกอ่อนแอ พ่อย่างเขารู้ดี หมอกไม่สามารถทนได้แน่ถ้าหากต้องเจอสายตาเหยียดๆหรือคำพูดดูถูก ยังไงหมอกก็ไม่สามารถทนได้แน่ๆ เพราะฉะนั้นเขาต้องตัดไฟตั้งแต่ต้นลม เพื่อตัวของหมอก เพื่อตัวของลูกชายของเขา
พรึ่บ
อยู่ๆหมอกก็คุกเข่าลงต่อหน้าผู้เป็นพ่อก่อนจะก้มกราบเท้าผู้เป็นพ่อทำเอาผู้เป็นแม่ที่ยืนอยู่ข้างๆน้ำตาไหลลงมาทันที
“ฮึก หมอกรักพ่อนะครับ แต่พ่อครับ...ได้โปรด...ให้โอกาสลูกชายที่อ่อนแอคนนี้ได้เข็มแข็งด้วยตัวเองเถอะนะครับ ถึงหมอกจะร้องไห้ ถึงหมอกจะเสียใจ หมอกรู้ว่าหมอกยังมีพ่อกับแม่ที่จะคอยปลอบหมอก ได้โปรดเถอะนะครับ...”
พรึ่บ
คินคุกเข่าต่อหน้าพ่อกับแม่หมอกบ้าง
“ให้โอกาสให้ผมได้พิสูจน์ตัวเถอะนะครับ คุณอาทั้งสองยังไม่ต้องยอมรับผมก็ได้ แต่ได้โปรด ให้ผมแสดงให้คุณอาทั้งสองเห็นว่าผมดูแลหมอกได้ ผมจะไม่ทำให้หมอกเสียใจเป็นเด็ดขาด” คินว่าพร้อมมองหน้าพ่อกับแม่ของหมอกอย่างจริงจังและแน่วแน่ พ่อของหมอกยืนนิ่งไปก่อนจะถอนหายใจออกมา
“ลุกขึ้น” หมอกและคินลุกขึ้นตามคำสั่ง
“ถึงเวลาอาหารมื้อเย็นแล้ว จะกินก็ตามมา” ว่าแล้วผู้เป็นพ่อของหมอกก็เดินนำไปทางโต๊ะอาหารทันที หมอกกับคินมองหน้ากันอย่างงงๆนิดๆก่อนจะค่อยๆคลี่ยิ้มออกมา นี่ถือเป็นสัญญาณที่ดีหรือเปล่านะ?
แต่งเรื่องครอบครัวบอกเลยว่าแต่งยากมาก แง้งงงงงงงงง ตอนหน้าจบแล้วนะคะ จบแฮปปี้อยู่แล้วไม่ต้องห่วง5555555
___จางบิวตี้___
-
คุ่นี้แฮปปี้ละ อยากอ่านคคู่สีน้ำกับฟ๊อกซ์คนซึนนนแล้วววว :katai4:
-
จะจบแล้วอะ
สีน้ำเล่นฟ๊อกซ์ให้หนักกว่านี้หน่อยนะ
น้ำขึ้นให้รีบตัก 55+
ปล. คินหมอก ยินดีด้วยจ้า
ผ่านด่านคนอบครัวเรียบร้อย
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
Fox 19
คำพูดของฟ็อกซ์ยังคงวนเวียนในหัวของสีน้ำอยู่ตลอดเวลา ฮึ่ย์ๆๆ แม่งรู้ได้ไงวะว่าวันนั้นเขาแอบฟังอยู่ด้วย เป็นคุณริวจิตสัมผัสหรือไง! แล้วเขานี่ก็เป็นบ้าอะไรหัวใจเต้นแรงไม่เลิก โกรธอยู่นะเว้ยๆๆ อย่าลืมดิ!
ครืดๆ
เสียงโทรศัพท์ของสีน้ำดังขึ้นร่างบางหยิบขึ้นมาดูก็พบว่าคนที่โทรเข้ามาเป็นคนที่ยังวนเวียนอยู่ในหัวเขาไม่เลิก สีน้ำกำลังชั่งใจว่าจะรับดีหรือไม่รับดี ในที่สุดก็กดรับจนได้
"..." สีน้ำกดรับสายโดยไม่ได้พูดอะไรออกมา
("นอนยัง?") ฟ็อกซ์ถามขึ้น สีน้ำนิ่งไปชักครู่กับคำถามของอีกคน
"ยัง"
("กูก็ยัง")
"ใครถาม ไม่ได้อยากรู้" สีน้ำว่ากลับเสียงแข็ง ฟ็อกซ์หัวเราะในลำคอทันทีกับคำพูดของอีกคน
("แต่กูอยากบอก หึๆ")
"จะโทรมากวนประสาทกูแค่นี้ใช่มั้ย กูจะได้วาง" สีน้ำว่าพร้อมทำท่าจะกดวางแต่ฟ็อกซ์ก็พูดขึ้นก่อน
("ฝันดี") สีน้ำกดวางทันทีด้วยหัวใจที่เต้นรัว บ้าๆๆ แบบนี้มันบ้าบอไปแล้ว ฝัน
ดงฝันดีอะไรวะกินยาไม่เขย่าขวด กินข้าวไม่เขย่าหม้อหรือไง!! แล้วเขาเนี่ยทำไมต้องเขินด้วยเนี่ย!...วันนี้สีน้ำมีเรียนตอน10โมงเลยไม่รีบเท่าไหร่ ร่างบางเดินออกจากหอพักเพื่อจะไปรอรถเมล์ที่ป้ายรถเมล์ก็ต้องชะงักเมื่อมีรถคันหรูที่คุ้นตาจอดอยู่
"ขึ้นรถ" ฟ็อกซ์พูดขึ้นพร้อมกับเดินมาดักหน้าสีหน้าไว้ สีน้ำทำหน้านิ่งทำท่าจะเดินผ่านอีกคนไปแต่มือหนาก็คว้าข้อมือบางไว้ก่อน
"ปล่อย" สีน้ำว่าแต่ฟ็อกซ์ก็ไม่ยอมปล่อยแถมลากอีกคนไปที่รถ
"แม่ง ทำไมต้องมายุ่งกับกูด้วยวะ" สีน้ำบ่นทันทีที่มานั่งอยู่ในรถของอีกคน
"กูมารอมึงตั้งแต่เจ็ดโมงครึ่ง" สีน้ำเลิกคิ้วนิดๆกับคำพูดของฟ็อกซ์
"รอทำไม?"
"รอรับมึงไปเรียน ไม่รู้ว่าวันนี้มึงเรียนสิบโมง" สีน้ำยกยิ้มทันทีที่รู้ว่าอีกคนรอเขาเกือบสองชั่วโมง สมน้ำหน้า!
"มารับกูทำไมมิทราบ กูไปเรียนเองได้ ไม่ได้ขอด้วย" สีน้ำหันไปบอกกับอีกคนอย่างจริงจัง
"ก็จีบมึงอยู่เลยต้องมาทำคะแนน" ฟ็อกซ์มองหน้าอีกคนพร้อมตอบออกมาหน้านิ่งๆ สีน้ำชะงักไปทันทีกับคำพูดของอีกคนพร้อมถามย้ำอย่างไม่เชื่อหู
"อะไรนะ?"
"กูบอกว่ากูกำลังจีบมึง" สีน้ำหน้าร้อนผ่าวทันทีกับคำตอบของอีกคนจนต้องหันหน้าหนีด้วยความขวยเขิน ฟ็อกซ์เห็นใบหน้าใสที่ขึ้นสีระเรื่อก็กระตุกยิ้มมุมปากเบาๆก่อนจะออกรถ...ฟ็อกซ์มาส่งสีน้ำที่หน้าตึกคณะโดยที่สีน้ำไม่บอกลาอะไรอีกคนทั้งนั้นพอรถจอดก็รีบเปิดประตูลงไปทันที แหงแหละ...หัวใจของเขายังเต้นไม่สงบเลย แม่ง แค่คำว่าจีบใครๆก็พูดได้ป่ะวะ ทำไมต้องหัวใจเต้นแรงด้วยเนี่ย
“สีน้ำ” เสียงของหมอกเรียกขึ้นทำให้สีน้ำเดินไปหาเพื่อนสนิททันที
“มาเช้าจัง?”
“มาพร้อมพี่คินน่ะ” หมอกตอบหน้าแดงๆ สีน้ำยิ้มๆให้กับเพื่อนสนิทที่เหมือนว่าตอนนี้ความรักเริ่มจะราบรื่นขึ้นมาบ้าง หมอกกับพี่คินคืนดีกันแล้วและเหมือนทางบ้านของหมอกจะเปิดโอกาสให้พี่คินแล้วด้วยแต่ไม่ใช่ทั้งหมดนะ คงต้องดูกันต่อไปเรื่อยๆ เขาเองก็เอาใจช่วย พี่คินรักหมอกมากและหมอกเองก็รักพี่คินมากเช่นเดียวกันไม่รู้ว่าทำไมแต่ก่อนเขาถึงมองไม่ออกนะ ทำไมถึงได้ร่วมแผนทำแผนการบ้าๆกับอีกคนเพื่อหวังจะแย่งพี่คินมาให้ได้ทั้งที่ความจริงแล้วถ้านับเป็นการแข่งขันเขาก็แพ้ตั้งแต่ไม่ได้เริ่มแล้วล่ะ
“แล้วสีน้ำมายังไงอ่ะ? รถเมล์เหรอ?” หมอกถามขึ้น
“เอ่อ...อื้ม” สีน้ำพยักหน้าตอบไปเพราะไม่อยากบอกความจริง ไม่ได้อยากปิดบังนะเพียงแต่เขายังไม่มั่นใจเลยว่าควรตอบหมอกว่ายังไงดี มากกับฟ็อกซ์ แล้วทำไมถึงมาด้วยกันรวมถึงเป็นอะไรกัน
‘กูบอกว่ากูกำลังจีบมึง’ คำพูดของอีกคนลอยเข้ามาในหัวของสีน้ำอีกครั้งใบหน้าใสขึ้นสีระเอทันที
“เออใช่ๆ เราลืมบอกสีน้ำไปเลย วันนี้อาจารย์สินขอแรงเอกเราช่วยทำป้ายโฆษณางานของกิจการนักศึกษาหน่อย น่าจะเลิกดึกแน่ๆ” สีน้ำทำหน้ายู่ทันทีที่ได้ยินแม้ว่าจะเริ่มชินบ้างแล้วที่ว่าคณะของเขชาโดยเฉพาะสาขาของเขาที่พอมีงานคณะหรืองานมหาวิทยาลัยทีไรมักจะได้รับหน้าที่ทำป้ายโฆษณาตลอดและก็ชอบสั่งกันแบบกะทันหัน แบบสั่งวันนี้เสร็จพรุ่งนี้ พวกเขาก็คนนะเว้ยไม่ใช่หุ่นยนต์
“น่าเบื่อจริงๆ” สีน้ำบ่นอุบอิบออกมา หมอกยิ้มๆนิดๆกับคำพูดของเพื่อนสนิท
“นั่นสิ...ว่าแต่คืนนี้สีน้ำกลับกับเรามั้ย? เดี๋ยวเราให้พี่คินแวะไปส่ง เลิกดึกรถเมล์อาจจะหมดก็ได้” สีน้ำทำหน้าครุ่นคิดกับคำพูดของหมอก ไม่แปลกที่ว่าพอเลิกดึกแล้วพี่คินจะมารับหมอกเพราะสองคนเป็นแฟนกันส่วนเขา...ฮึ่ยๆๆ เขาจะไปนึกถึงอีกคนทำไมกันนะ ไม่ได้เป็นอะไรกันเสียหน่อย
“อื้ม ยังไงรบกวนด้วยนะ”...เที่ยงคืน...กว่าป้ายงานโฆษณาของกองกิจการนักศึกษาจะเสร็จก็ปาไปเที่ยงคืน นักศึกษาปี1คณะสถาปัตยกรรม สาขาออกแบบทัศนศิลป์พากันโห่ร้องกันอย่างดีใจที่จะได้กลับไปนอนที่หอพักกันเสียทีหลังจากที่นั่งทำป้ายนี้มาตั้งแต่ห้าโมงเย็น
“พี่คินทางนี้ครับ” หมอกโบกมือเรียกคนรักทันทีที่เห็นคินเดินเข้ามาที่ใต้โถงคณะ สีน้ำหันไปมองเช่นเดียวกันก่อนจะชะงักที่เห็นใครบางคนที่เขาไม่คิดว่าจะมาอยู่ที่นี่ในเวลานี้เดินมาด้วย
“อ้าวฟ็อกซ์” หมอกทักฟ็อกซ์ที่เดินมากับแฟนอย่างงงๆ เขาเองก็ไม่ได้สนิทอะไรกับฟ็อกซ์หรอกเพียงแค่อีกคนสนิทกับพี่คิน เขาเลยพอรู้จักไปด้วย แต่เวลาแบบนี้เด็กสาขาสถาปัตยกรรมมาทำอะไรกันแถมยังใส่ชุดลำลองธรรมดามาด้วยแปลว่ากลับไปแล้วและมาอีกครั้ง
“กลับยัง?” ฟ็อกซ์หันมาถามสีน้ำ ทำให้ทั้งคินและหมอกหันมามองทันที
“กูกลับพร้อมหมอก” สีน้ำว่าพร้อมคว้ากระเป๋าขึ้นมาทำท่าจะกลับแต่ฟ็อกซืก็ดึงกระเป๋าร่างบางไว้ก่อน
“อะไรของมึง...อ๊ะ” สีน้ำสะดุ้งทันทีขณะที่กำลังโวยวายใส่อีกคน นิ้วเย็นๆของอีกคนที่แตะเข้าที่แก้มเบาๆทำให้อวัยวะในหน้าอกด้านซ้ายของสีน้ำเต้นรัวขึ้นมา นี่มันใต้โถงคณะนะเว้ย แล้ว...แล้วต่อหน้าเพื่อนในสาขาเขาอีกหลายสิบคน
“ระบายสียังไงวะเปื้อนยันแก้ม” ฟ็อกซืว่าหลังจากที่เช็ดคราบสีให้อีกคน
“เดี๋ยวนะๆ มีอะไรจะเล่าให้กูฟังมั้ยฟ็อกซ์” คินพูดขัดขึ้นทันที
“นั่นสิสีน้ำ แบบว่าสีน้ำกับฟ็อกซ์...แบบว่า...”
“ไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละ ก็แค่คน...”
“ผมจีบสีน้ำอยู่น่ะพี่” ฟ็อกซ์พูดขัดขึ้นทันที สีน้ำทำตาโตพร้อมกับใบหน้าแดงก่ำ เสียงโห่แซวของเพื่อนๆในสาขาที่ได้ยินประโยคเด็ดของฟ็อกซืดังขึ้นทันทีทำให้สีน้ำหน้าแดงยิ่งกว่าเดิม
“มึงพูดเชี่ยไรเนี่ย” ร่างบางหันไปโวยวายใส่อีกคนทันที
“พูดความจริง ป่ะ...กลับกันเถอะ” ฟ็อกซืว่าพลางยักไหล่ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบกระเป๋าของอีกคนมาถือให้แล้วจับมือบางเดินออกไปทันทีโดยที่สีน้ำไม่ทันได้คัดค้านอะไร...บรรยากาศบนรถตกอยู่ในความเงียบฟ็อกซ์ไม่ได้พูดอะไรส่วนสีน้ำก็ไม่ได้พูดอะไรเช่นกัน ตากลมเอาแต่มองออกนอกหน้าต่างเพราะยังรู้สึกเขินๆแปลกๆกับเหตุการณ์ที่พึ่งเกิดขึ้น แม้จะพยายามบอกตัวเองให้ใจแข็ง ห้ามอ่อนไหวแต่แม่งใครมันจะไปทำได้วะ ถ้าเป็นคนที่เขาไม่ได้รู้สึกด้วยก็คงจะพอไหวแต่กับอีกคน...แม่งๆๆๆ เลิกชอบมันตอนนี้ทันมั้ยวะ?
“พรุ่งนี้มีเรียนกี่โมง” ฟ็อกซ์ถามขึ้นขณะที่จอดรถอยู่ที่หน้าหอพักของสีน้ำ
“บ่าย” สีน้ำตอบสั้นๆพร้อมทำท่าจะเปิดประตูลงแต่ความอัดอั้นในใจบางอย่างทำให้ร่างบางชะงักและหันไปหาอีกคนทันที
“มึงทำแบบนี้ทำไมวะ?” สีน้ำถามอีกคนด้วยน้ำเสียงจริงจังพร้อมมองหน้าอีกคน
“กูว่ากูตอบมึงไปแล้วนะ”
“แต่ว่า...แต่ว่ามึง...” สีน้ำทำหน้าคิดหนักและสับสนไม่น้อย
“กูกำลังจีบมึงเพราะกูชอบมึง” ฟ็อกซ์ตอบออกมาพร้อมมองหน้าสีน้ำอย่างจริงจัง สีน้ำชะงักพร้อมกัดปาก ตากลมหลุบต่ำไม่ได้สบตากับอีกคน
“มึงยังไม่ต้องเชื่อกูก็ได้แค่ดูการกระทำของกูก็พอ” ฟ็อกซ์พูดต่อเมื่อเห็นว่าสีน้ำยังคงมีสีหน้าไม่ค่อยเชื่อและสับสนอยู่
“แล้วถ้า...ถ้ากูยังเป็นแบบนี้ไม่ใจอ่อนกับมึงล่ะ มึงจะถอยมั้ย?” สีน้ำถามด้วยน้ำเสียงสั่นๆนิดๆ บอกได้เลยว่าตอนนี้เขาใจอ่อนไปกว่าครึ่งแล้วแต่อีกใจดก็บอกว่าอย่าพึ่งยอมให้อีกคนไปทั้งใจ เขายังมั่นใจในตัวอีกคนไม่เต็มร้อย คนเจ้าเล่ห์ เจ้าแผนการ ไม่รู้ว่าพูดจริงพูดหลอกหรือว่าปั่นหัวอะไรเขาอีก เขาไม่สามารถคาดเดาจิตใจของอีกคนได้จริงๆ
“กูก็...” ฟ็อกซ์ทำท่าครุ่นคิดก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาใกล้สีน้ำจนสีน้ำผงะ
“...จับมึงปล้ำจนมึงยอมใจอ่อนกับกูเองไง”
“ไอ้เชี่ย!!” สีน้ำผลักอีกคนออกอย่างแรงพร้อมด่าเสียงดังแล้วทำท่าจะลงจากรถทันที ฟ็อกซ์หัวเราะในลำคอเบาๆก่อนจะพูดขึ้นอีกคน
“กูรอได้ รอให้มึงมั่นใจ นานแค่ไหนก็รอ ก็ชอบไปแล้วนี่หว่าทำไงได้”
เกลียดๆๆๆ เกลียดอิหมาจิ้กจอก 55555 คือเกลียดที่นางเต๊าะเก่งอะไรแบบนี้ คือนางเป็นคนไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆเนอะ เห็นจากตอนแรกๆกว่าจะทำให้สีน้ำยอมร่วมมือได้ไรงี้ เรื่องแค่นี้นางไม่มายค่า ตอนหน้าจบแล้วเน้ออออ ฮือๆๆๆ ฝากติดตามด้วยนะคะ
___จางบิวตี้___
-
เป็นแบบนี้ทั้งบ้านเลยใช่มั้ยเนี่ย
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ฟอกซ์มันร้ายนัก 55%
-
น่ารักกกก :mew3:
-
แหมๆๆ อิฟ๊อกซ์ (เสียงสูง)
-
ไทป์คู่กับแมน??
-
Fox’s Love 10 End
( Kin x Meok )
แม้ว่าพ่อแม่ของหมอกจะยังไม่ยอมคินอย่างเป็นทางการแต่ตอนนี้คินก็สามารถเข้าออกบ้านหมอกได้โดยไม่มีคำขับไล่ของพ่อหมอกอย่างแต่ก่อน
"มาแทบทุกวัน" คินชะงักไปทันทีกับเสียงของพ่อหมอก ร่างสูงยิ้มนิดๆก่อนหันไปยกมือไหว้พ่อของหมอก
"สวัสดีครับคุณอา ให้ผมช่วยนะครับ" คินว่าก่อนจะเข้าไปช่วยพ่อหมอกถือต้นไม้ทันทีก่อนจะเดินตามพ่อของหมอกไปที่สวนหน้าบ้าน
"ให้ผมวางไว้ตรงไหนครับ?"
"ตรงนี้แหละ" พ่อของหมอกว่าพร้อมกับเตรียมหยิบอุปกรณ์ปลูกต้นไม้ขึ้นมาซึ่งถือว่าเป็นงานอดิเรกอย่างหนึ่งของพ่อหมอกนอกจากจิบกาแฟกับอ่านหนังสือพิมพ์
"คุณอาชอบปลูกต้นไม้เหรอครับ?" คินถามขึ้นพร้อมกับนั่งยองๆข้างพ่อหมอกทำท่าจะช่วยอีกคนขุดหลุมทันที
"อืม...ถ้าว่างน่ะ แล้วนี่จะทำอะไรเดี๋ยวก็เปื้อนหรอก" พ่อหมอกว่าเพราะสังเกตว่าอีกคนใส่เสื้อเชิ้ตราคาแพงมา
"ไม่เป็นไรหรอกครับ ให้ผมช่วยนะครับ ผมเคยช่วยคุณตาปลูกต้นไม้ที่บ้านสวน" คินว่ายิ้มๆก่อนจะหยิบอุปกรณ์สำหรับปลูกต้นไม้มาช่วยพ่อของหมอกขุดหลุมทันที...
"มองอะไรอยู่เหรอครับแม่...อ๊ะ พี่คิน" หมอกชะงักไปทันทีที่มองออกไปนอกหน้าต่างตามผู้เป็นแม่แล้วเห็นว่าพี่คินกำลังช่วยพ่อของเขาปลูกต้นไม้อยู่ ดูท่าทางไปได้ด้วยดีเสียด้วย
"ดูพ่อเขาจะอ่อนลงเยอะเลย" ผู้เป็นแม่ว่าพร้อมหันมามองหน้าหมอก
"แล้วแม่ล่ะครับ ยังทำใจไม่ได้อยู่หรือเปล่า หมอกกลัวว่า..."
"แม่โอเค" ผู้เป็นแม่ว่าขัดขึ้น หมอกมองหน้าผู้เป็นแม่ด้วยนัยน์ตาสั่นระริก
"หมอกของแม่เป็นเด็กดีมาตลอด อยู่ในกรอบ ไม่เคยดื้ออะไรกับพ่อแม่เลย แม่คิดๆดูแล้วพ่อกับแม่ต่างหากที่ทำเกินไป" ผู้เป็นแม่ว่าพร้อมลูบหัวลูกชายอย่างเอ็นดู
"พ่อกับแม่ไม่ได้ทำเกินไปเลยนะครับ หมอกเข้าใจ" หมอกค้าน
"ถึงอย่างนั้นก็เถอะแต่มีเรื่องหนึ่งที่แม่ยังกังวลอยู่นิดๆ..." ผู้เป็นแม่เว้นวรรคก่อนจะมองหน้าลูกชาย
"...เรื่องหนูเอย ลูกสาวน้าอัญชัน"...วันนี้แม่ของหมอกนัดอัญชันและเอยมากินข้าวด้วยกันที่บ้าน แม้อัญชันกับเอยจะพอรู้เรื่องราวต่างๆบ้างแต่เธอก็อยากจะคุยตรงๆกันไปจะได้ไม่ต้องมีอะไรค้างคากัน
"ไม่คิดว่าเธอจะโทรชวนฉันมานะ" อัญชันพูดขึ้นพร้อมรอยยิ้มที่ดูยังไงก็ไม่มีความจริงใจแม้แต่น้อย
"ฉันแค่มีเรื่องอยากจะคุยด้วยน่ะ" แม่ของหมอกว่าพร้อมมองหน้าอัญชันและเอยนิ่งๆ หมอกที่นั่งอยู่ข้างๆผู้เป็นแม่ก็รู้สึกเกร็งไม่น้อย ยิ่งสายตาที่เอยใช้มองมาที่เขามันรู้สึกทิ่มแทงยังไงก็ไม่รู้
"เรื่องลูกชายของเธอน่ะเหรอ?" อัญชันว่าพร้อมหันมามองหมอก
"ใช่...เรื่องของหมอกกับเอย"
"ฮ่ะๆ ฉันว่าถ้าเป็นเรื่องนั้นคงไม่มีอะไรต้องพูดกันแล้วนี่เพราะฉันคงไม่ยอมให้ลูกสาวของฉันคบหากับ...จะเรียกว่าไงดีล่ะ พวกผิดเพศ?"
"อัญชัน!" แม่ของหมอกเรียกชื่ออีกคนอย่างไม่พอใจ
"ฉันว่าบางทีเธอเองก็อาจจะรู้อยู่แก่ใจนานละแต่ก็ทำมาเป็นย้อมแมวขาย ขอโทษนะฉันกับลูกสาวไม่โง่" พูดจบอัญชันกับเอยก็ลุกขึ้นยืนทำท่าจะกลับ
"แต่ผมว่าคุณน้าเองก็ไม่ต่างกันนะครับ" หมอกพูดขึ้นเสียงเรียบทำให้อัญชันและเอยชะงักหันหน้ามามองหมอกทันที
"หมายความว่ายังไง?" หมอกยกยิ้มก่อนจะหันมามองหน้าเอย ที่มองมาที่หมอกอย่างไม่พอใจ
"เอย...แม่เอยรู้หรือเปล่าว่าเอยเที่ยวผับ เอยเข้าหาผู้ชายก่อนและเอยเคย...มีสัมพันธ์กับผู้ชายมาแล้ว" อัญชันเบิกตากว้างทันทีกับสิ่งที่ได้ยิน
"หมอก!" เอยเรียกหมอกเสียงดังด้วยอารมณ์เดือดดาด
"ขอโทษนะเอยที่เราพูดในสิ่งที่เอยบอกให้เราเงียบปากมาตลอด แต่เราอยากบอกเอยและคุณน้าอัญชันว่าคุณน้าไม่มีสิทธิ์มาดูถูกผม ในขณะที่ลูกของคุณน้าเองก็ไม่ได้ดีไปกว่าผม" หมอกว่าด้วยน้ำเสียงจริงจังอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ทั้งอัญชันและเอยกำมือแน่นอย่างโกรธๆแต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้
"กลับ!" ว่าแล้วสองแม่ลูกก็พากันกลับไปทันที
"ลูกแม่กินอะไรเข้าไปหรือเปล่าเนี่ย หืมม?" ผู้เป็นแม่ถามขึ้นอย่างไม่เชื่อสายตาทันทีกับการกระทำเมื่อครู่ของหมอก
"หมอกบอกแม่แล้วไงครับว่าหมอกจะเข้มแข็ง หมอกจะมามัวแต่หลบหลังแม่ต่อไปไม่ได้อีกแล้วล่ะครับ" ผู้เป็นแม่ยกยิ้มทันทีกับคำพูดของลูกชายพร้อมกับลูบหัวหมอกอย่างเอ็นดู
"แม่เชื่อว่าลูกชายแม่เข้มแข็ง"...วันนี้หมอกขออนุญาตพ่อกับแม่พาคินมากินข้าวเย็นด้วยที่บ้านซึ่งทั้งพ่อทั้งแม่ก็ไม่ได้ว่าอะไรเพียงแค่พ่อของหมอกพูดแซะขึ้นมานิดๆว่าเบื่อขี้หน้าคิน ทั้งที่ความจริงหมอกรู้ว่าพ่อแค่แกล้งพูดเล่นไปก็เท่านั้น
"วันนี้หมอกให้ป้าแม่บ้านทำของโปรดให้พี่คินด้วยนะครับ" หมอกว่าพร้อมกับเดินเข้ามาในบ้านพร้อมคิน
"พี่กินอะไรก็ได้ครับ แค่ได้กินกับหมอกก็พอ" คินกระซิบข้างหูหมอกเสียงหวานทำให้หมอกหน้าขึ้นสีระเรื่อกับคำพูดหวานๆของคนรักที่แม้จะได้ยินบ่อยแต่ก็ยังไม่ชินเสียที
"อะแฮ่ม มาแล้วก็เข้ามา" พ่อของหมอกกระแอมเบาๆทำให้หมอกกับคินผละออกจากกันทันที...บรรยากาศบนโต๊ะไม่ได้ดูน่าอึดอัดเพราะคินเป็นคนมีมารยาทและปฏิสัมพันธ์ดียิ่งช่วยนี้อีกคนพยายามเข้าหาพ่อกับแม่หมอกจนกลายเป็นลูกรักของแม่หมอกอีกคนไปแล้ว ส่วนพ่อ...ก็ยังคงเก็กขรึมเหมือนเคย
"เอ่อ...คุณอาครับผมมีเรื่องอยากขออนุญาตน่ะครับ" คินพูดขึ้นหลังจากที่กินข้าวเสร็จแล้วกำลังจะต่อด้วยของหวาน
"ว่าไงเหรอ?" แม่ของหมอกถามขึ้น
"วันหยุดนี้ผมอยากจะขอพาหมอกไปนอนคอนโดด้วยกันน่ะครับ" หมอกทำตาโตทันทีกับคำขอของร่างสูงก่อนจะมองหน้าพ่อกับแม่ทันที
"มันไม่ถูกต้อง" ผู้เป็นพ่อพูดขึ้นทำเอาทั้งสามคนที่เหลือชะงักทันที
"ไม่ถูกต้องอะไรคะคุณก็เด็กสองคน..."
"เรียกคุณอาได้ไง ทำไมไม่เรียกพ่อกับแม่ จะเป็นลูกเขยทั้งทีนี่" คินยกยิ้มทันทีกับคำพูดของพ่อหมอก หมอกเองก็ยิ้มกว้างเช่นกัน
"ครับคุณพ่อ งั้นผมขออนุญาตอีกครั้งนะครับ" พ่อของหมอกไม่ตอบแต่กลับพยักหน้ารับ ท่าทางแบบนี้คงบอกได้ว่าคินผ่านแล้ว!...หมอกมานอนที่คอนโดคินในวันหยุดตามที่คินได้ขออนุญาตพ่อแม่ของหมอกไว้ ร่างบางกับร่างสูงช่วยกันเตรียมอาหารมื้อเย็นกันอย่างขะมักเขม้น
"น่ากินจังเลยครับ" หมอกว่าพร้อมชะโงกหน้ามองหม้อต้มจืดที่คินกำลังคนอยู่ด้วยรอยยิ้ม
"น่ากินก็ต้องกินเยอะๆนะครับ หมอกถอมมากเลยรู้มั้ย?" คินว่าพร้อมจับเอว
บางที่เล็กเสียเหลือเกิน
"ผอมที่ไหนกันครับ หมอกหนักตั้ง58เหอะ" หมอกว่าพร้อมยู่ปากใส่อีกคน
"นั่นแหละครับที่เรียกว่าพ่อ" คินว่ายิ้มๆ...หลังจากที่เตรียมอาหารกันเสร็จทั้งคู่ก็มานั่งกินข้าวด้วยกันอย่างเอร็ดอร่อยก่อนจะช่วยกันล้างจานและมาจบด้วยการดูทีวีด้วยกัน
"คึๆๆ" หมอกหัวเราะร่ากับการ์ตูนในโทรทัศน์ราวกับเด็กๆ คินที่นั่งอยู่ข้างๆก็อดมองอีกคนด้วยรอยยิ้มไม่ได้ เขาสองคนผ่านอะไรกันมาเยอะจริงๆกว่าจะมีวันนี้ได้ ซึ่งสำหรับเขามันทำให้เขารู้ตัวเองว่าหมอกมีค่าสำหรับเขาแค่ไหนและเขารักหมอกมากแค่ไหน ต่อให้ในอนาคตเราทั้งคู่จะทะเลาะกัน ไม่เข้าใจกันเขาก็คิดว่าความทรงจำในช่วงเวลาที่เรายากลำบากมาด้วยกันจะทำให้เราเข้าใจกันมากขึ้น
"พี่คินเอาแต่มองหน้าหมอก" หมอกพูดขึ้นหลังจากที่แอบเหล่สังเกตมาสักพักว่าอีกคนเอาแต่มองหน้าเขา
"ก็พี่อยากมองหน้าหมอกให้ชื่นใจไงครับ"
"ยังไม่เบื่ออีกเหรอครับ เจอกันทุกวัน" หมอกว่ายิ้มๆ
"ต่อให้มองไปเรื่อยๆ มองตลอดชีวิตพี่ก็ไม่เบื่อหรอกครับ" คินว่าพร้อมมองหน้าหมอกอย่างจริงจัง หมอกหัวใจเต้นรัวกับคำพูดและแววตาของอีกคน
"หมอกก็เหมือนกันครับ ยังไงก็ไม่มีวันเบื่อ" คินยกยิ้มก่อนจะค่อยๆเลื่อนหน้าเข้ามาจนริมฝีปากของทั้งคู่สัมผัสกัน เกรียวลิ้นหนาสอดแทรกเข้ามาในโพรงปากบางก่อนจะเกี่ยวพันกับลิ้นเล็กอย่างอ่อนโยนแต่ทว่าร้อนแรง หมอกโอบรอบคออีคนพร้อมกับจูบตอบไปเช่นเดียวกันก่อนที่คินจะอุ้มหมอกท่าเจ้าสาวเดินเข้าไปในห้องนอนและวางอีกคนบนเตียง
"พี่รักหมอกนะครับ" คินว่าเสียงหวานก่อนจะประกบจูบลงมาอีกครั้งก่อนที่ทุกอย่างจะเป็นไปตามความต้องการของทั้งคู่ เสียงครวญครางดังขึ้นพร้อมกับเสียงเนื้อกระทบเนื้อ รุนแรงแต่ทว่าสุขสม กว่าที่บทรักของทั้งคู่จะจบลงก็กินเวลาไปกว่าสามชั่วโมง
"เหนื่อยมั้ยครับ?" คินถามขึ้นพร้อมกับดระชับอ้อมกอดคนในอ้อมแขน
"นิดนึงครับ" หมอกตอบหน้าแดงๆ คินยิ้มๆก่อนจะจูบเบาที่หน้าผากเบาๆแต่ทว่าลึกซึ้ง
"พี่รักหมอกนะครับ" คินบอกรักร่างบางอีกครั้ง
"หมอกก็รักพี่คินครับ"
"อยู่กันไปแบบนี้นานๆเนอะ" หมอกพยักหน้ารับก่อนจะกระชับอ้อมกอดอีกคนเช่นเดียวกัน พร้อมกับสองหัวใจที่รวมเป็นหนึ่งเดียวจากนี้...และตลอดไป
จบแบบสั้นๆบ้านๆไปหน่อยนะคะ เพราะไม่รู้จะแต่งอะไรต่อแล้ว 55555 ขอบคุณทุกคนที่ติดตามมาตลอดนะคะ เหลือคู่หลักพรุ่งนี้เจอกัน!
___จางบิวตี้___
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
กว่าจะแฮปปี้
-
ไม่รีบก็ได้ค่า คำผิดสะดุดมากค่ะ แหะๆ ช่วง กินข้าว พูดเรื่องผอมไม่ผอมน่ะค่า :3123: :3123: :L2:
-
:pig4:
-
Fox 20 End
ทุกๆวันที่มีฟ็อกซ์มาวนเวียนอยู่ใกล้ๆนอกจากจะทำให้สีน้ำตกเป็นเป้าสายตาเพราะอีกคนเป็นคนดังของมหาวิทยาลัยแล้วยังทำให้มีข่าวลือสารพัดว่าเขาคบกับฟ็อกซ์ แม่งๆๆๆ ใครปล่อยข่าววะ ข่าวมั่วชัดๆ ยังไม่ได้คบเว้ยมันจีบเขาอยู่ต่างหาก!
"พรุ่งนี้วันหยุดไปไหนมั้ย?" ฟ็อกซ์ถามขึ้นขณะที่กินข้าวอยู่ในโรงอาหารพร้อมสีน้ำและหมอก ซึ่งสีน้ำก็ไม่เข้าใจว่าจะมากินพร้อมเขาทำไม เพื่อนในสาขาเทหรือไง หรือว่าไม่มีคนคบตั้งแต่ทีแรก
"นอนอยู่หอ" สีน้ำตอบสั้นๆพร้อมเคี้ยวข้าวในปากตุ้ยๆจนแก้มป่อง ฟ็อกซ์กระตุกยิ้มมุมปากนิดๆกับท่าทางของอีกคนก่อนจะยื่นมือไปเขี่ยเม็ดข้าวที่มุมปากบางออก
"อ๊ะ" สีน้ำสะดุ้งหน้าแดงระเรื่อทันทีกับการกระทำของอีกคน ขนาดหมอกที่นั่งอยู่ใกล้ๆยังอดที่จะหน้าแดงตามไม่ได้
"แดกเป็นเด็ก" สีน้ำยู่ปากใส่อีกคนทันทีที่มาว่าเขาเป็นเด็ก เด็กตรงไหนวะใช้นายแล้วเถอะ!
"เรื่องของกู" สีน้ำว่ากลบเกลื่อนความขวยเขินที่ยังมีอยู่ๆ
"หึๆ งั้นพรุ่งนี้กูจะพามึงไปบ้านกู" ฟ็อกซ์พูดต่อ ทำเอาสีน้ำเลิกคิ้วมองอีกคนอย่างแปลกใจทันทีแต่ไม่ทันจะได้เอ่ยปากถามหมอกก็เป็นฝ่ายถามขึ้นก่อน
"พาไปเปิดตัวเหรอฟ็อกซ์?" หมอกถามยิ้มๆ
"เปิดตัวอะไรหมอก? ถามอะไรเนี่ย!" สีน้ำโวยเบาๆด้วยความเขิน
"อืม...พามันไปเปิดตัว" สิ้นเสียงคำตอบของฟ็อกซ์สีน้ำก็หน้าแดงก่ำทันที
"ปะ...เปิดตัวเชี่ยไร มะ...ไม่ได้เป็นไรกันเสียหน่อย" สีน้ำว่าอย่างตะกุกตะกักเพราะความเขินที่ยังมีอยู่ ใบหน้าใสยังคงขึ้นสีไม่หาย
"งั้นก็เป็นซะสิ เป็นแฟนกูสักที" สีน้ำน็อคดาวไปทันทีกับคำพูดของฟ็อกซ์ หมอกยิ้มกว้างอย่างมีความสุขก่อนจะกระแซะไหล่สีน้ำให้ตอบรับฟ็อกซ์
"ก็...ก็...อิ่มแล้ว ไปแล้ว" สีน้ำว่าก่อนจะรีบหยิบจานข้าวลุกออกไปจากโต๊ะทันที ฟ็อกซ์มองตามอีกคนพร้อมรอยยิ้มมุมปาก
"สู้ๆนะฟ็อกซ์" หมอกว่าพร้อมชูสองนิ้วให้ฟ็อกซ์...ในที่สุดสีน้ำก็มาบ้านฟ็อกซ์ตามคำพูดของอีกคนเมื่อวาน เขาไม่ได้อยากมาเลยจริงจริ๊งงงง แต่ถูกบังคับมาอ่ะ แหนะ! อย่ามองเขาด้วยสายตาแบบนั้นนะเว้ย...เออๆ ยอมรับนิดนึงก็ได้ว่าก็อยากมานิดๆเหมือนกัน ก็อยากรู้นี่หว่าว่าแม่งพาเขามาทำไม
"นี่พี่ๆและพี่สะใภ้กู" สีน้ำชะงักไปทันทีที่ฟ็อกซ์แนะนำคนทั้งหกที่นั่งอยู่ที่โซฟาให้รู้จัก สีน้ำรีบยกมือไหว้ทันทีอย่างเกร็งๆ แม้ว่าจะรู้จักไทเกอร์กับแอลไปก่อนหน้านี้แล้วก็ตาม แต่เดี๋ยวนะๆ พี่สะใภ้...ผู้ชายสามคนเลยเหรอ? บ้านนี้ชะนีนกเป็นแถวเลยงั้นสิ!
"เห็นไทเกอร์บอกว่าอยากเจอพร้อมหน้า" ดราก้อนเป็นคนพูดขึ้น ซึ่งท่าทางดูมีอำนาจ ดูยิ่งใหญ่ของดราก้อนทำให้สีน้ำอดเกร็งๆขึ้นมาไม่ได้
"ครับ ผมอยากพามันมาเปิดตัว" ฟ็อกซ์ว่าพร้อมกับโอบไหล่สีน้ำเข้ามาใกล้ๆทันที สีน้ำทำตาโตอย่างตกใจกับทั้งคำพูดและการกระทำของอีกคน
"ใช่ที่ไทเกอร์เล่าป่ะ? น่ารักดีอ่ะ" คิสพูดขึ้นพร้อมมองสีน้ำยิ้มๆ
"ว่าไง...เป็นแฟนฟ็อกซ์มันเหรอ?" ดราก้อนถามเสียงเรียบพร้อมมองหน้าสีน้ำ สีน้ำรู้สึกเกร็งไปหมดก่อนจะตอบออกมา
"เปล่าครับ..." ห้องทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบทันทีกับคำตอบของสีน้ำ ฟ็อกซ์ปล่อยมือจากไหล่บางพร้อมมองอีกคนอย่างไม่เข้าใจทันที
"ทำไมวะ? หรือยังไม่หายโกรธกูอีก หรือกํต้องรอต่อไปอีก? ไหนบอกกูมาดิวะว่ากูต้องทำยังไง?" ฟ็อกซ์ว่าด้วยใบหน้าหงุดหงิด ไม่ได้หงุดหงิดสีน้ำแต่หงุดหงิดตัวเองที่แม่งไร้น้ำยาถึงขั้นถูกปฏิเสธ
"ใจเย็นๆสิฟ็อกซ์" แอลพูดขึ้นทันทีเพราะเห็นว่าฟ็อกซ์เริ่มหงุดหงิด ฟ็อกซ์มองหน้าสีน้ำอย่างไม่เข้าใจอีกครั้งก่อนจะถอนหายใจออกมา
"ก็ได้...กูแล้วแต่มึง งั้นผมพามันกลับละ ขอโทษที่ทำให้พวกพี่เสียเวลาครับ" ฟ็อกซ์ว่าอย่างจำยอมก่อนทำท่าจะเดินออกไป
"...ก็มึงยังไม่ได้ขอกูนี่! ขอกูคบตอนไหนวะ! แม่งโมเมอ่ะ แล้วมาหงุดหงิดใส่กูอีก" คำพูดของสีน้ำไม่เพียงแต่ทำให้ฟ็อกซ์ชะงัก คนอื่นๆในห้องโถงก็ชะงักเช่นกัน ไลอ้อนยิ้มมุมปากทันทีที่เห็นว่าน้องชายคนสุดท้ายทำหน้าไปไม่ไป ซึ่งก็ไม่เคยเห็นมาก่อน
"มึงว่าไงนะ?" ฟ็อกซ์ถามอย่างไม่เชื่อหู
"ก็มึงยังไม่ได้ขอกูคบอ่ะแล้วจะให้กูตอบว่ากูเป็นแฟนมึงได้ไงเล่า!" สีน้ำพูดไปก็เขินไป ยิ่งเห็นว่าสายตาทุกคู่พากันมองมาที่เขาสองคนก็ยิ่งเขิน แม่งๆๆ จำเป็นต้องมีสักขีพยานรักเยอะขนาดนี้มั้ยเนี่ย!
"หึๆ งั้นคบกันมั้ย?" ฟ็อกซ์หันกลับมาพร้อมมองหน้าสีน้ำอย่างจริงจัง สีน้ำหน้าขึ้นสีระเรื่อกับคำขอของร่างสูงและยิ่งเขินหนักไปใหญ่เมื่อได้ยินคำเชียร์ของฝั่งพี่ๆของฟ็อกซ์
"อื้ม" ฟ็อกซ์ยิ้มทันทีกับคำตอบของอีกคนก่อนจะคว้าคออีกคนเข้ามาจูบทันที
"เฮ้ยๆๆ มาจูบอะไรกันแถวนี้ ขึ้นห้องเลยๆ" ไทเกอร์แซวขึ้นทำให้สีน้ำรีบดันอีกคนออกทันทีด้วยใบหน้าแดงก่ำ
"ห้องน่ะขึ้นแน่แต่รอมืดก่อน" ฟ็อกซ์ว่าก่อนจะหันมากระตุกยิ้มมุมปากเจ้าเล่ห์ใส่สีน้ำ...ตอนเย็น...สีน้ำได้กินข้าวเย็นร่วมโต๊ะกับพี่ๆของฟ็อกซ์ แม้จะยังรู้สึกเกร็งๆอยู่แต่ก็อดยอมรับไม่ได้ว่าทางบ้านของฟ็อกซ์เป็นกันเองไม่น้อย ทั้งๆที่เป็นผู้ดูตระกูลดังที่ไม่ว่าใครก็ต่างรู้จักแต่กลับไม่เคยพูดถึงเรื่องฐานะอะไรกันเลย
"คืนนี้สีน้ำค้างที่นี่หรือเปล่า?" แอลถามขึ้นขณะที่กินข้าวร่วมกัน สีน้ำชะงักไปทันทีกับคำถามกาอนจะเหล่ไปมองหน้าฟ็อกซ์นิดๆ
"ค้างครับ" ฟ็อกซ์ตอบยิ้มๆ
"เอ่อ...รบกวนด้วยนะครับ" สีน้ำเองก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไรเพียงแต่ก้มหัวอย่างขออนุญาต
"รบกวนอะไรกัน น้องสะใภ้คนเล็กของบ้านนี่" คำแซวของไทเกอร์ทำเอาสีน้ำหน้าขึ้นสีทันทีทำให้แอลต้องตีคนรักเบาๆที่ชอบแซวน้อง...
"เลิกเล่นเกมส์แล้วไปอาบน้ำก่อน" ไม่รู้ว่าฟ็อกซ์พูดประโยคนี้มากี่รอบแล้วแต่ดูเหมือนร่างบางที่ตั้งแต่เข้ามาในห้องนอนของเขาก็ไม่ยอมขยับตัวจากโซฟาหน้าทีวีพร้อมกับในมือที่มีจอยเกมส์อยู่เลย
"เดี๋ยวดิๆ แม่ง! หนีไปได้ไงวะ" สีน้ำสบถออกมาทันทีที่เห็นว่าคนร้ายในเกมส์หนีไปแล้ว นอกจากวาดรูป กิน นอนก็มีเกมส์นี่แหละที่สีน้ำชอบ พอเข้ามาใรห้องแล้วเห็นว่าอีกคนมีเครื่องเกมส์สุดหรูพร้อมกับแผ่นเกมส์นับร้อยก็ทำให้สีน้ำตาลุกวาวแล้วพุ่งตัวเข้าเล่นเกมส์ทันทีอย่างไม่สนใจเข้าของห้อง
"สีน้ำ" ฟ็อกซ์เรียกอีกคนพร้อมขมวดคิ้ว
"บอกว่าแปบนึงไง จบเกมส์นี้...เฮ้ย!" สีน้ำอุทานขึ้นทันทีที่ร่างสูงอุ้มเขาพาดบ่า มือหนาหยิบจอยเกมส์ในมือบางวางที่โซฟาก่อนจะพาอีกคนเข้ามาในห้องน้ำทันที
ตู้ม
"เปียกนะเว้ย!" สีน้ำโวยวายอีกครั้งที่อีกคนวางเข้าในอ่างอาบน้ำที่มีน้ำอยู่เต็ม
"อยากดื้อเอง" ฟ็อกซ์กระตุกยิ้มก่อนจะค่อยๆปลดกระดุมเสื้อตัวเอง สีน้ำทำตาโตทันที
"ทะ...ทำอะไรวะ"
"ก็อาบน้ำไง อาบพร้อมกันประหยัดน้ำดี" รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของอีกคนทำให้สีน้ำเสียวแผ่นหลังวาบแต่ก็พยายามคิดว่าคงไม่มีอะไร ร่างบางค่อยๆถอดเสื้อผ้าตัวเองบ้างจนร่างกายเปลือยเปล่า
"อ๊ะ" สีน้ำเบิกตาโตอีกครั้งเมื่อร่างสูงลงมานั่งซ้อนหลังเขาในอ่างก่อนจะดึงตัวเขาไปนั่งระหว่างเขาทำให้อะไรๆของอีกคนดุนดันด้านหลังเขาอยู่
"อยากว่ะ" เสียงทุ้มข้างหูบางเสียงพร่าอย่างบ่งบอกความต้องการ สีน้ำหน้าแดงก่ำทันที
"ตะ...แต่...อื้อออ" เสียงหวานถูกดูดกลืนไปในลำคอทันทีที่อีกคนคว้าคอเข้าไปจูบ ลิ้นหนาสอดแทรกเข้าไปในโพรง
ปากบางแล้วเกี่ยวพันกับลิ้นเล็กอย่างร้อนแรงจนสีน้ำครางอื้ออึงในลำคอ มือหนาเองก็ซุกซนไม่น้อย ลูบคลำทั่วกายบางจนสีน้ำเสียววูบไปหมด นิ้วเรียวค่อยๆสอดเข้าไปในช่องทางด้านหลังของสีน้ำแม้ว่าจะอยู่ใต้น้ำแต่ก็ไม่เป็นอุปสรรค
"อ๊ะ" สีน้ำครางออกมาทันทีที่ฟ็อกซ์ถอนริมฝีปาก ริมฝีปากหนาเปลี่ยนเป้าหมายไปซุกไซ้กกหูขาว ซอกคอขาว ลาดไหล่บางของอีกคนพร้อมกับตีตราจองไว้ทุกพื้นที่
"อ๊ะ...อ๊า" ยิ่งนิ้วเรียวเพิ่มจากหนึ่งนิ้วเป็นสองนิ้วและสามนิ้วตามลำดับก็ยิ่งทำให้เสียงหวานครางออกมายิ่งขึ้น เมื่อเห็นว่าช่องทางของอีกคนพร้อมแล้วฟ็อกซ์จึงถอนนิ้วออกและค่อยๆยกตัวอีกคนขึ้นและสอดแก่นกายเข้าไปทันที
"อ๊า!" สีน้ำร้องออกมาด้วยความเจ็บปนจุกเมื่อแก่นกายใหญ่สอดเข้ามามิดด้ามในคราเดียว ฟ็อกซ์แช่ค้างให้อีกคนได้ปรับตัวและพอช่องทางของอีกคนลดความเกร็งสะโพกสอบก็เด้งตัวใส่อีกคนทันที
"อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊า...อื้อ...อ๊า..." เสียงหวานครางกระเส่าด้วยความเสียดเสียว ยิ่งส่วนปลายที่กระแทกโดนจุดเสียวภายในก็ยิ่งทำให้เสียวหนัก
"ครางดังๆ กูชอบเสียงมึง" ฟ็อกซ์กระซิบข้างหูบางก่อนจะเร่งสะโพกใส่อีกคนแรงขึ้นจนสีน้ำร้องครางเสียงหลง
"อ๊ะ...อ๊ะ...ฟ็อกซ์...อื้อ...อ๊า...ฟ็อกซ์...อ๊า" ร่างบางถูกเปลี่ยนท่าให้ทำท่าคลานเข่าโดยมือบางเกาะขอบอ่างเอาไว้ระบายความเสียว เสียงเนื้อกระทบเนื้อ เสียงการสั่นไหวของน้ำในอ่างดูหยาบโลนไม่น้อยแต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้แรงอารมณ์ของคนทั้งคู่มอดไหม้ลงเลยแถมยังทวีคูณขึ้นไปอีก
"อ๊ะ...อ๊า!!" ฟ็อกซ์กระแทกตัวแรงๆใส่อีกสองคร้งก่อนที่ทั้งคู่จะปลดปล่อยออกมาและอย่าคิดว่าจะจบแค่นี้...ระดับฟ็อกซ์ไม่ใช่แค่รอบเดียวหรอก หึๆ...สีน้ำนอนหมดแรงอยู่บนเตียงนอนโดยปล่อยให้อีกคนจับเขาแต่งตัวราวกับตุ๊กตา ฟ็อกซ์ยืนมองคนบนเตียงยิ้มๆก่อนจะนอนลงข้างๆอีกคน
"หมดแรงเลยหรือไง?" ฟ็อกซ์ถามยิ้มๆ สีน้ำมองอีกคนตาขุ่นก่อนจะตอบ
"ก็แม่ง...มึงมันหื่น! หื่นชิบหาย" สีน้ำว่าพร้อมกับตีที่แผงอกกว้างแรงๆไปหนึ่งที ฟ็อกซ์หัวเราะในลำคอเบาๆก่อนจะจับมือบางไว้แล้วดึงอีกคนเข้ามาดูดปากแรงๆแล้วผละออก
"เพราะรักหรอกถึงทำ" สีน้ำหน้าแดงทันทีกับคำพูดของอีกคน
"ทำไมวะ...ไม่ดิๆ ตั้งแต่เมื่อไหร่?" สีน้ำถามด้วยความอยากรู้เพราะมันเป็นสิ่งที่ค้างคาใจเขาอยู่ไม่น้อย เขากับอีกคนรู้จักกันเพราะคิดจะวาวแผนเลวๆ ร่วมกัน เอ่อ...เรียกว่าแผนไม่ดีดีกว่า จะได้ซอฟต์ลงหน่อย จากคนไม่รู้จักกลายเป็นสนิทจนอยู่ๆกลายมาเป็นคนรักไม่ซะงั้น
"นั่นดิ...ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ?" ฟ็อกซ์เองก็ทำท่าครุ่นคิดเช่นเดียวกัน
"แล้วมึงล่ะ ชอบกูตั้งแต่เมื่อไหร่?" สีน้ำหน้าขึ้นสีทันทีกับคำถามของอีกคน
"มะ...มึงตอบกูก่อนดิ กูถามก่อนนะเว้ย" สีน้ำโวยวายออกมานิดๆ
"หึๆ กูถามทีหลังแต่มึงตอบก่อนไม่ได้หรือไง?" สีน้ำกัดปากก่อนจะมองหน้าอีกคน
"ก็...แบบ...ก็ไม่รู้ว่าชอบมึงตั้งแต่เมื่อไหร่แต่รู้อีกทีก็...แบบ...ก็หัวใจเต้นแรงเพราะมึงแล้ว งื้ออออ" พูดจบสีน้ำก็ซุกหน้ากับแผงอกอีกคนทันทีเพราะความเขิน ฟ็อกซ์หัวเราะในลำคอเบาๆก่อนจะจูบที่กลุ่มผมหอมของอีกคน
"ก็ว่ากูชอบมึงก่อนว่ะ" สีน้ำเงยหน้าจากแผงอกอีกคนมามองหน้าฟ็อกซ์ทันที
"ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ?"
"กูสนใจมึง มึงน่ารัก น่าแกล้งและพอรู้ว่ามึงชอบพี่คิน กูเลยหาโอกาสเข้าหา...แต่ตอนนั้นไม่รู้ตัวหรอกแต่พอคิดๆดูแล้ว ก็เพราะมึงน่ารักดีนั่นแหละ" สีน้ำเขินหนักกว่าเดิมทันทีที่ได้ยินความในใจของอีกคน ฟ็อกซ์เองก็พูดไปหูแดงไปเพราะเขาเองก็เขิน
"มึงแม่ง" สีน้ำซุกแผงอกกว้างอีกครั้งด้วยความเขิน
"มึงเขินแล้วน่ารักดีว่ะ" ฟ็อกซ์ว่าขำๆ สีน้ำเงยหน้ามองอีกคนก่อนจะรีบหลบสายตาคมที่มองมาที่เขาอย่างแซว
"ไอ้เชี่ย เลิกแซวได้แล้ว" สีน้ำว่าพร้อมตีอีกคนอีกครั้ง
"หึๆ เลิกแซวแต่ไม่เลิกรักนะ" ฟ็อกซ์กระซิบข้างหูบางก่อนจะพรมจูบที่แก้มใสอย่างอ่อนโยน ทั้งสองหัวใจเต้นเป็นหนึ่งเดียวด้วยความรักของกันและกัน
End
จบแล้วจ้า!!!!!! ขอบคุณทุกคนที่ติดตามกันมาโดยตลอดนะคะ ไม่ใช่แค่เรื่องนี้แต่เป็นทั้งเซตนี้ ขอบคุณจากใจจริงๆคะ และอยากให้ติดตามกันต่อไปเรื่อยๆเลยเน้ออออออออ
___จางบิวตี้___
-
โอ๊ยยยยย ฟ๊อกซ์มันหวาน
55+
ตลกที่สีน้ำบอก
ตระกูลนี้ชะนีนก 55+
-
จิ้งจอกทำหวานน มดกัดค่ะ
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:
-
โอ้ยยยน่ารัก จบแบบแฮปปี้
ด้วย :katai2-1:
-
จบแว้วววววว :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
อิฟอกซ์มันหวานก็ได้เว้ยยยย 555
จบน่ารัก ขอบคุณค่ะ ^^
-
หื่นยันจบเลยนะเซ็ตนี้ 555
น้องเหนือไม่มีบทเลยอ่า คิดถึงมากกกกกก
อยากอ่านเซ็ตใหม่ ตะเขียนเรื่องอะไรต่อมั่ยครับ
-
ตระกูลนี้ชะนีโคตรนก 5555555555
หมั่นไส้นังจิ้งจก ขี้เก๊กมากกก ตอนหงอยนี่เราสะใจมาก
-
:pig4 :pig4: :pig4:
-
:pig4:
-
:hao5: จบแล้วหรอ :hao4: ไวไปอ่ะ น่าจะมีรวมทุกคู่มาไว้ในเรื่องเดียวกันนะ :hao6: ขอบคุณค่ะ
-
ฟ็อกน่ารักอ่าาาาา
-
หื่นยันจบเลยนะเซ็ตนี้ 555
น้องเหนือไม่มีบทเลยอ่า คิดถึงมากกกกกก
อยากอ่านเซ็ตใหม่ ตะเขียนเรื่องอะไรต่อมั่ยครับ
เขียนค่าาาาา เปิดเซตใหม่ไว้สองเซตแล้ววววว~~
-
:z1: :z1: :z1:
-
ขอบคุณเรื่องราวดีๆค่ะ
-
อ่านจบแล้วค่า ไม่ได้ตามมานานเลยค่ะ ขอโทษด้วยน้า :mew6:
ชอบคำว่า บ้านนี้ชะนีนก มากเลย 5555
ฟ็อกซ์นี่เจ้าเล่ห์สมชื่อจริงๆค่ะ สงสารสีน้ำด้วย
แต่ยังไงก็หนีไม่พ้นแล้วละน้า ><
จะติดตามผลงานต่อไปค่า
-
อ่านจบแล้วรู้อยู่อย่างเดียวว่าฟ๊อกซ์กับสีน้ำ นิสัยเลวพอกันทั้งคู่
สีน้ำเปนเพื่อนสนิทหมอกแท้ๆ แต่ไม่เคยคิดจะถามว่าเพื่อนเปนยังไงเปนอะไรบ้าง
กลับไปเชื่อคนแปลกหน้ามากกว่าเพื่อน แถมจะแย่งแฟนเพื่อนอีก
สรุปสุดท้ายก็ไม่ได้พูดความจริงกับหมอก ขอโทษสักคำก็ไม่มี
ลับหลังมีแต่ความอิจฉาริษยา แต่ต่อหน้าคุยปกติ
สงสารหมอกจริงๆมีเพื่อนแบบนี้ ดีน่ะที่ได้แฟนดี
-
ชอบทุกคู่เลยค่าาาา :pig4:
-
:mew3: :mew3: :mew3: :mew3: :mew3:
-
ขอบคุณค่ะ
o13 :เฮ้อ: :mew5: :กอด1: :pig4:
-
:-[ แหมๆ เก็กซะเกือบอดแนะนายฟอกซ์เอ๊ย
จะติดตามผลงานเรื่องอื่นๆนะคร๊า :กอด1:
-
เราสารภาพว่าตอนแรกๆที่เข้าเรื่องฟ๊อกซ์อารมณ์แบบ อห จภมาแนวไหนวะ กลัวแบบเข้าแนวเดิมๆ ละพวกพี่ๆก็เข้าดราม่ากันไปละ ก็เลยลุ้นๆ แต่หัวหน้าคะ!! คือดี คือชอบ ชอบมากด้วย แงงงงง
-
:pig4: :pig4:
-
55555 จิ้งจอกแพ้ภัยตัวเอง แพ้ใจสีน้ำ แพ้ความน่ารักของสีน้ำ
อย่างที่สีน้ำบอก ตระกูลนี้ชะนีอดค่าาา 5555
-
คนเจ้าเล่ห์มักแพ้ตัวเอง ตระกูลนี้ชะนีนกค่ะ
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:o8: สองคู่ดีงามมาก
ขอบคุณสำหรับนินยายดีๆค่ะ
-
มาอ่านอีกรอบ เรื่องนี้เราว่าดราม่ากว่าพี่ดราก้อนอีกนะเนี่ย
-
:pig4: :pig4: :pig4:
ขอบคุณค่ะ
:o8: :o8: :o8:
-
ได้กันง่ายดีนะ
-
เรียบๆ เรื่อยๆ แต่ก็ประทับใจมาก สนุกมีให้ลุ้น ใจเต้น ได้เสมอ :mew1:
-
ขอบคุณค่ะ
ชอบทุกคู่เลยจ้า
:-[ :-[ :-[
-
:mew1: :mew1: ขอบคุณค่ะ
-
Foxเล่นจนได้เรื่อง เล่นจนเข้าตัวเองหลงรักสีน้ำจนได้ แอบสงสารคู่ของคินกับหมอก ดีที่ทั้งคู่เข้มแข็งจนผ่านด่านครอบครัวมาได้ แฮปปี้ทั้งสองคู่แถมสะใจที่หมอกตอกกลับเอยกับแม่ได้แสบทรวง :pig4: :mew1:
-
:haun4:
-
งานดี อ่านเพลิน
สนุกทุกเรื่องในเซ็ต รักร้ายทั้งตระกลู
อ่านจบตรบ 4 เรื่อง ชอบทุกเรื่องเลย
ขอขอบตุณ นักเขียน จางบิวตี้ มากกกกก
จะส่งกำลังใจให้ตลอดไป +1
:pig4: :pig4: :pig4:
o13 :bye2: o13
-
เราอ่านไม่จบอ่ะเรื่องนี้
ไม่ชอบนิสัยนายเอกทั้งสองคนเลย
อ่านต้นเรื่องก็ไม่ชอบนิสัยหมอกละ
ตัวเองเป็นแฟนกับพี่คินแต่ไม่ยอมบอกเพื่อน
ยังมาทำเป็นสนับสนุนเพื่อนที่ชอบแฟนตัวเองอีก
เราอ่านแล้วไม่มีความสงสารหมอกอ่ะ
ส่วนสีน้ำรู้ทั้งรู้ว่าหมอกกับพี่คินเป็นแฟนกันก็ยังคิดจะแย่ง
นิสัยไม่ไหว เราอ่านต่อไม่ได้
เลยพอแค่ 2-3 แรก
-
ขอบคุณค่ะ ^^
-
:pig4:
-
น่ารักทุกคู่เลย